Discours, Par.
[1, 65]	καὶ ἄγει λαβὼν αὐτὸν ἄφραστον	καὶ	ἄβατον ἀνθρώποις ὁδόν, ἕως ἦλθεν
[1, 25]	φοβεῖν. {τῷ γε μὴν ἡμέρῳ	καὶ	ἀβλαβεῖ τοὺς μὲν προσλιπαροῦντας μετὰ
[1, 75]	θάτερα μέρους γυνὴ σφόδρα ὡραία	καὶ	ἁβρῶς ἐσταλμένη καὶ μειδιῶσα ἀλύπως·
[1, 30]	καὶ ἀπολαύσοντες τῆς καλῆς διανοίας	καὶ	ἀγαθῆς; τί μὲν σεμνότερον θέαμα
[1, 35]	μακάριος μὲν αὐτὸς τῆς εὐγνώμονος	καὶ	ἀγαθῆς φύσεως, μακάριοι δὲ ἡμεῖς
[1, 5]	τέλειος ἡγεμὼν καὶ βοηθὸς εὐπειθοῦς	καὶ	ἀγαθῆς φύσεως, πρὸς πᾶσαν ἀρετὴν
[1, 15]	πεποιθέναι μᾶλλον τὸν δίκαιον ἄνδρα	καὶ	ἀγαθὸν ἢ τοῖς δικαιοτάτοις τε
[1, 35]	ἄλλας ἐπικλήσεις {ἔχων} πάσας ἀγαθὰς	καὶ	ἀγαθῶν αἰτίας· ~βασιλεὺς μὲν κατὰ
[1, 80]	τὴν μὲν ἑτέραν, ἔφη, θαυμάζω	καὶ	ἀγαπῶ, καὶ δοκεῖ μοι θεὸς
[1, 15]	θεοὺς ἀνθρώπων ἐπιμελεῖται, (τιμῶν μὲν	καὶ	ἀγαπῶν τοὺς ἀγαθούς, κηδόμενος δὲ
[1, 15]	κυνηγέται δὲ ὑπὸ κυνῶν φυλάσσονται	καὶ	ἀγαπῶνται, καὶ τὰ ἄλλα οὕτως
[1, 65]	εἴη καὶ παρ´ ὅτου πεμφθείς,	καὶ	ἄγει λαβὼν αὐτὸν ἄφραστον καὶ
[1, 60]	μόνον χρήματα ἄπειρα καὶ γῆν	καὶ	ἀγέλας ἵππων καὶ βοῶν, ἀλλὰ
[1, 25]	καὶ τῶν θηρίων τὰ δειλότατα	καὶ	ἀγεννέστατα, ἐκεῖνα καὶ ψεύδεται πάντων
[1, 40]	ὅσον ἐφ´ ἑαυτῷ καὶ παραβαίνων	καὶ	ἀγνοῶν ἄνομος καὶ ἄκοσμος, ὁμοίως
[1, 20]	οὖν εἰκὸς τὰ μὲν ἄφρονα	καὶ	ἀγνώμονα εἰδέναι καὶ φιλεῖν τοὺς
[1, 30]	οὐ τὸν παρὰ τῶν βαναύσων	καὶ	ἀγοραίων ἀγαπᾷ ἔπαινον, ἀλλὰ τὸν
[1, 75]	τοῦ σεμνοῦ βλέμματος σκυθρωπὸν ὑφεωρᾶτο	καὶ	ἄγριον. ~ἵνα δὲ φαίνοιτο μεγαλόφρων,
[1, 15]	δεινὸν γάρ, εἰ οἱ ἀλλοφύλων	καὶ	ἀγρίων ἄρχοντες θηρίων εὐνούστεροι εἶεν
[1, 5]	πρὸς πᾶσαν ἀρετὴν παραμυθούμενός τε	καὶ	ἄγων ἐμμελῶς. (τίς ἂν οὖν
[1, 80]	χρώματα δὲ παντοδαπὰ ἠφίει, φοβουμένη	καὶ	ἀγωνιῶσα καὶ ἀπιστοῦσα καὶ ὀργιζομένη,
[1, 75]	πολλάκις ἐπιβουλεύοντες καὶ γονεῖς παισὶ	καὶ	ἀδελφοὶ ἀδελφοῖς, τὸ μέγιστον κακὸν
[1, 50]	οὐκ εἴασαν θεατὴν γενέσθαι πολλῶν	καὶ	ἀδίκων πραγμάτων· ἐπῄειν δ´ οὖν
[1, 5]	οὐκ εὔφορον βάρος φθέγγονταί τε	καὶ	ᾄδουσιν ἡσυχῇ τὸ ἔργον παραμυθούμενοι,
[1, 20]	πόνοι τά τε ἄλλα ὠφελοῦσι	καὶ	ἀεὶ μᾶλλον παρέχουσι δυναμένους πονεῖν.
[1, 65]	ἐν αὐτῷ τῷ {τε} καθαρῷ	καὶ	αἰθρίῳ ἀέρι, ἡ δὲ ἑτέρα
[1, 65]	ἐν ἀνθρώποις πονηρὰ {εἴη} τρυφῆς	καὶ	ἀκολασίας καὶ πολλοὶ παρατρέπουσιν ἄκοντα
[1, 10]	ἀνδράσιν, ὡς οὐδείς ποτε πονηρὸς	καὶ	ἀκόλαστος καὶ φιλοχρήματος οὔτε αὐτὸς
[1, 45]	αὑτὸν καὶ τοῖς ὕστερον πονηρὸς	καὶ	ἀκόλαστος ὤν, τὸν μυθευόμενον Φαέθοντος
[1, 40]	καὶ παραβαίνων καὶ ἀγνοῶν ἄνομος	καὶ	ἄκοσμος, ὁμοίως μὲν ἰδιώτης, ὁμοίως
[1, 75]	διακείμενον, ἀλλὰ πρὸς δόξαν ἅπαντα	καὶ	ἀλαζονείαν καὶ τρυφήν, πολλὰ μὲν
[1, 5]	ἢ ὑπερορῶν τοὺς θνητούς τε	καὶ	ἀληθεῖς γονέας. (ἀλλὰ γὰρ οὐ
[1, 55]	φήμην. ὅσοι γάρ ποτε σοφοὶ	καὶ	ἀληθεῖς κατ´ ἀνθρώπους λόγοι περὶ
[1, 10]	ὁμοίως τοῖς ἄλλοις σοφοῖς τε	καὶ	ἀληθέσιν ἀνδράσιν, ὡς οὐδείς ποτε
[1, 5]	ἐπαυλεῖν, οὐ θύοντι μόνον, (ἀλλὰ	καὶ	ἄλλως, ὁπότε ἢ πενθῶν ἀκρίτως
[1, 40]	παυθεὶς παραχωρήσειεν ἑτέροις ἀμείνοσί τε	καὶ	ἄμεινον δυναμένοις διοικεῖν· ~οὕτω δὴ
[1, 15]	τίς δὲ ποιμνίοις ὠφελιμώτερός τε	καὶ	ἀμείνων ποιμένος; τίς δὲ μᾶλλον
[1, 45]	δ´ ἂν ἀμύμων αὐτὸς ἔῃ	καὶ	ἀμύμονα εἰδῇ, τοῦ μέντοι κλέος
[1, 10]	πάντες φῶσιν Ἕλληνες καὶ βάρβαροι	καὶ	ἄνδρες καὶ γυναῖκες, καὶ μὴ
[1, 80]	δὲ Φιλίας Κολακεία παρῆν, δουλοπρεπὴς	καὶ	ἀνελεύθερος, οὐδεμιᾶς ἧττον ἐπιβουλεύουσα ἐκείνων,
[1, 80]	ἐδύνατο, θαμινὰ δὲ κύκλῳ περιέβλεπε	καὶ	ἀνεπήδα πολλάκις ἐκ τοῦ θρόνου.
[1, 15]	ὁμοφύλων. (καὶ μέντοι καὶ φιλοῦσι	καὶ	ἀνέχονται μάλιστα πάντων ἀγέλαι μὲν
[1, 80]	ἴδοι τυραννίδα καὶ τύραννον ἐκόλαζε	καὶ	ἀνῄρει παρά τε Ἕλλησι καὶ
[1, 40]	τοῦ γένους κοινωνίαν θεοῖς τε	καὶ	ἀνθρώποις, Φίλιος δὲ καὶ Ἑταιρεῖος,
[1, 5]	καὶ ὁμόνοιαν καὶ θεῶν τιμὰς	καὶ	ἀνθρώπων ἐπιμέλειαν, τοῦ παντὸς ἂν
[1, 55]	ἀνδρὶ καρτερῷ, πλείστης ἄρχοντι χώρας	καὶ	ἀνθρώπων· τούτῳ μήποτε ὀκνήσῃς εἰπεῖν
[1, 80]	Βασιλείαν, ἀλλ´ Ὠμότης καὶ Ὕβρις	καὶ	Ἀνομία καὶ Στάσις, αἳ πᾶσαι
[1, 40]	προσφιλέστατος· εἰ δέ τις ἐναντίος	καὶ	ἀνόμοιος γίγνοιτο, δικαίως ἂν τυγχάνοι
[1, 25]	καὶ πονοῦντας, τὸν δὲ ἀνόνητον	καὶ	ἄνοπλον ὄχλον διατελεῖ θωπεύων, ὅμοιόν
[1, 5]	ἐμμελῶς. (τίς ἂν οὖν πρέπουσα	καὶ	ἀξία φανείη διατριβὴ τῆς σῆς
[1, 45]	ὃς μὲν ἀπηνὴς αὐτὸς ἔῃ	καὶ	ἀπηνέα εἰδῇ, τῷ δὲ καταρῶνται
[1, 80]	παντοδαπὰ ἠφίει, φοβουμένη καὶ ἀγωνιῶσα	καὶ	ἀπιστοῦσα καὶ ὀργιζομένη, καὶ ποτὲ
[1, 50]	νομεῦσι καὶ κυνηγέταις, γενναίοις τε	καὶ	ἁπλοῖς ἤθεσιν, ἐπιμιγνύμενος. (καὶ δὴ
[1, 25]	μὲν γὰρ φοβουμένους ἀνάγκη μισεῖν	καὶ	ἀποδρᾶναι θέλειν, τοὺς δὲ αἰδουμένους
[1, 30]	ἐπ´ ἐκεῖνον ὀψόμενοί τε αὐτὸν	καὶ	ἀπολαύσοντες τῆς καλῆς διανοίας καὶ
[1, 10]	παρακαλέσαντας Πειθώ τε καὶ Μούσας	καὶ	Ἀπόλλωνα ὡς δυνατὸν προθύμως διελθεῖν.
[1, 10]	καὶ πάσης ἀνομίας {ἐμπιμπλάμενόν τε	καὶ}	ἀποπιμπλάντα ἐξ ἅπαντος αὑτοῦ τὴν
[1, 65]	καὶ πλατεῖαν, ὡς ἀκινδύνως τε	καὶ	ἀπταίστως δι´ αὐτῆς εἰσιέναι ἐφ´
[1, 70]	καὶ χρυσὸς αὐτόθι ἄπλετος σεσωρευμένος	καὶ	ἄργυρος καὶ χαλκὸς καὶ σίδηρος.
[1, 40]	καὶ ἀρχῆς τῆς δικαιοτάτης τε	καὶ	ἀρίστης, ἡμᾶς τε ὁμοίους παρέχεται,
[1, 15]	ἀγαθὸν ἢ τοῖς δικαιοτάτοις τε	καὶ	ἀρίστοις θεοῖς. (ὅστις δὲ κακὸς
[1, 70]	ἔφη· ὡς εὐσχήμονες καὶ μεγαλοπρεπεῖς	καὶ	ἀρρενωποί. (Ἥδε μέν, ἔφη, σοι
[1, 45]	νόμον τε καὶ θεσμὸν κοσμῇ	καὶ	ἄρχῃ δικαίως τε καὶ καλῶς,
[1, 40]	καὶ δαίμονος ὁμοίου καὶ προνοίας	καὶ	ἀρχῆς τῆς δικαιοτάτης τε καὶ
[1, 40]	(ὥσπερ οὖν ὅσοι στρατηγοί τε	καὶ	ἄρχοντες στρατοπέδων καὶ πόλεων καὶ
[1, 35]	τοῦ μεγίστου καὶ πρώτου βασιλέως	καὶ	ἄρχοντος, ὃν χρὴ μιμουμένους ἀεὶ
[1, 40]	ὁμοίως μὲν ἰδιώτης, ὁμοίως δὲ	καὶ	ἄρχων ὀνομαζόμενος· πολὺ δὲ μείζων
[1, 45]	εὐτυχοῦς· (ὃς δ´ ἂν παραβῇ	καὶ	ἀτιμάσῃ τὸν ἐπιτρέψαντα ἢ δόντα
[1, 40]	δικαίως ἂν τυγχάνοι μέμψεώς τε	καὶ	ἀτιμίας καὶ αὐτῆς γε τῆς
[1, 75]	τὸν θρόνον, αἱ δὲ πάροδοι	καὶ	ἀτραποὶ πᾶσαι πεφυρμέναι αἵματι καὶ
[1, 70]	ἐχάρη καὶ ἐθάρρησε πρὸς αὐτήν.	καὶ	αὖθις ἐπήρετο τὰς σὺν αὐτῇ
[1, 75]	ὡς μία μὲν ἐφαίνετο πρόδηλος,	καὶ	αὐτὴ σχεδὸν, ὁποίαν πρότερον εἶπον,
[1, 40]	τυγχάνοι μέμψεώς τε καὶ ἀτιμίας	καὶ	αὐτῆς γε τῆς ἀρχῆς ταχὺ
[1, 30]	οὔτε τὸν ὕστερον. καὶ μέντοι	καὶ	αὐτὸς οὐ τὸν παρὰ τῶν
[1, 5]	τέλειον οὕτω λόγον, ἄνδρες ἀλῆται	καὶ	αὐτουργοὶ τῆς σοφίας, πόνοις τε
[1, 75]	τὸν κρημνόν, πολλαὶ δὲ ἄδηλοι	καὶ	ἀφανεῖς διαδύσεις, καὶ κύκλῳ πᾶς
[1, 80]	ὤσαιμι κατὰ τούτου τοῦ σκοπέλου	καὶ	ἀφανίσαιμι. ταῦτ´ οὖν ἐπῄνεσεν ὁ
[1, 80]	καὶ τῶν ὑπερηφάνων τυράννων κατέλυε	καὶ	ἀφῃρεῖτο τὴν ἐξουσίαν. καὶ νῦν
[1, 35]	ἐκεῖνον ὡς δυνατόν ἐστιν εὐθύνοντας	καὶ	ἀφομοιοῦντας τὸν αὑτῶν τρόπον. (διὰ
[1, 75]	Τυραννίδα καθημένην ὑψηλὴν ἐξεπίτηδες, προσποιουμένην	καὶ	ἀφομοιοῦσαν αὑτὴν τῇ Βασιλείᾳ, πολὺ
[1, 65]	τὴν τῶν νεφῶν συστροφήν, σκοτεινὴ	καὶ	ἀχλυώδης. (ἄγων οὖν ἐκεῖσε ὁ
[1, 65]	ἔξωθεν δεινῶς ἀπότομον κρημνοῖς ὀρθίοις	καὶ	βαθείᾳ φάραγγι ποταμοῦ κύκλῳ περιρρέοντος,
[1, 50]	δέρματα ἱερείων κρεμάμενα καὶ ῥόπαλα	καὶ	βακτηρίας, νομέων τινῶν ἀναθήματα, ὡς
[1, 10]	οὐδ´ ἂν πάντες φῶσιν Ἕλληνες	καὶ	βάρβαροι καὶ ἄνδρες καὶ γυναῖκες,
[1, 80]	καὶ ἀνῄρει παρά τε Ἕλλησι	καὶ	βαρβάροις· ὅπου δὲ βασιλείαν καὶ
[1, 80]	καὶ βαρβάροις· ὅπου δὲ βασιλείαν	καὶ	βασιλέα, ἐτίμα καὶ ἐφύλαττεν. καὶ
[1, 35]	(Ζεὺς γὰρ μόνος θεῶν πατὴρ	καὶ	βασιλεὺς ἐπονομάζεται καὶ Πολιεὺς καὶ
[1, 65]	ἑτέρα στενήν τε καὶ σκολιὰν	καὶ	βίαιον, ὡς τοὺς πλείστους πειρωμένους
[1, 30]	μακαρίσειε τὸν τοιοῦτον ἄνδρα τε	καὶ	βίον; {πόθεν δὲ οὐκ ἂν
[1, 80]	ἀπήμυνεν· πόσον γὰρ ἄν τι	καὶ	βλάψειε λέων ἢ σῦς ἄγριος;
[1, 80]	καὶ νῦν ἔτι τοῦτο δρᾷ,	καὶ	βοηθός ἐστι καὶ φύλαξ σοι
[1, 5]	πρότερον, ἀνενδεὴς καὶ τέλειος ἡγεμὼν	καὶ	βοηθὸς εὐπειθοῦς καὶ ἀγαθῆς φύσεως,
[1, 50]	καὶ τοὺς γεωργοὺς ὑπὲρ καρπῶν	καὶ	βοσκημάτων γενέσεως καὶ σωτηρίας. ~Καὶ
[1, 40]	Ἑταιρεῖος, ὅτι πάντας ἀνθρώπους ξυνάγει	καὶ	βούλεται εἶναι ἀλλήλοις φίλους, (ἐχθρὸν
[1, 60]	καὶ γῆν καὶ ἀγέλας ἵππων	καὶ	βοῶν, ἀλλὰ βασιλείας καὶ πόλεις
[1, 25]	ὡς μηδὲν ἀξιόμαχον αὐτῷ λείπεσθαι.	καὶ	γὰρ δὴ καὶ τόδε οἶδεν,
[1, 30]	ἀλλὰ τὸν παρὰ τῶν ἐλευθέρων	καὶ	γενναίων, οἷς οὐκ ἄξιον ζῆν
[1, 60]	γοῦν οὐ μόνον χρήματα ἄπειρα	καὶ	γῆν καὶ ἀγέλας ἵππων καὶ
[1, 65]	ἔξω τῆς αὑτοῦ φύσεώς τε	καὶ	γνώμης, ταῦτα λογιζόμενος Ἑρμῆν ἔπεμψε,
[1, 75]	παῖδές τε γονεῦσι πολλάκις ἐπιβουλεύοντες	καὶ	γονεῖς παισὶ καὶ ἀδελφοὶ ἀδελφοῖς,
[1, 10]	Ἕλληνες καὶ βάρβαροι καὶ ἄνδρες	καὶ	γυναῖκες, καὶ μὴ μόνον ἄνθρωποι
[1, 55]	πολλοὶ τῶν λεγομένων ἐνθέων ἀνδρῶν	καὶ	γυναικῶν, ἀσθμαίνουσα καὶ περιδινοῦσα τὴν
[1, 40]	περιόδοις μετὰ ψυχῆς τε ἀγαθῆς	καὶ	δαίμονος ὁμοίου καὶ προνοίας καὶ
[1, 10]	τῶν λαῶν γιγνόμενον, οὐχ ἑστιάτορα	καὶ	δαιτυμόνα, ὡς ἔφη τις. ἐν
[1, 45]	{παντὸς} τοῦ καιροῦ τοῦ παρόντος	καὶ	δεόμενος ἀποδείξεων ἀκριβεστέρων, αὖθίς ποτε
[1, 50]	λίθους τέ τινας εἰκῇ ξυγκειμένους	καὶ	δέρματα ἱερείων κρεμάμενα καὶ ῥόπαλα
[1, 50]	τε καὶ ἁπλοῖς ἤθεσιν, ἐπιμιγνύμενος.	(καὶ	δὴ βαδίζων ὡς ἀφ´ Ἡραίας
[1, 75]	καὶ διαδήματα ἐπὶ τῆς κεφαλῆς.	καὶ	δὴ μιμουμένη τὸ ἐκείνης ἦθος
[1, 50]	ἀκόλους, οὐκ ἄορας οὐδὲ λέβητας.	καὶ	δή ποτε ἀφικόμενος εἰς Πελοπόννησον
[1, 75]	καὶ μακαρίζοντες, ἐξουσίαν μετὰ ἀνοίας.	(καὶ	δὴ πρῶτον μὲν αὐτῷ τὰ
[1, 60]	ἐσήμαινε δὲ καὶ δι´ οἰωνῶν	καὶ	δι´ ἐμπύρων καὶ διὰ πάσης
[1, 60]	ἀνθρώπων ἀγαθῶν ἄγων. ἐσήμαινε δὲ	καὶ	δι´ οἰωνῶν καὶ δι´ ἐμπύρων
[1, 60]	δι´ οἰωνῶν καὶ δι´ ἐμπύρων	καὶ	διὰ πάσης μαντικῆς ἕκαστα. ~ἐπεὶ
[1, 80]	καὶ βασιλέα, ἐτίμα καὶ ἐφύλαττεν.	καὶ	διὰ τοῦτο τῆς γῆς καὶ
[1, 75]	μὲν σκῆπτρα, πολλαὶ δὲ τιᾶραι	καὶ	διαδήματα ἐπὶ τῆς κεφαλῆς. καὶ
[1, 75]	μυρίας ἄλλας τινὰς ἔχοντι γλυφάς,	καὶ	διαθέσει χρυσοῦ καὶ ἐλέφαντος καὶ
[1, 75]	κύκλῳ πᾶς ὑπόνομος ὁ τόπος	καὶ	διατετμημένος ὑπ´ αὐτὸν οἶμαι τὸν
[1, 35]	εἶναί φησι τοὺς ἀληθῶς βασιλέας	καὶ	Διὶ τὴν βουλὴν ὁμοίους, καὶ
[1, 35]	δυναμένου; ~τί δὲ λυσιτελέστερον ἴσου	καὶ	δικαίου; τίνος μὲν γὰρ ὁ
[1, 80]	ἑτέραν, ἔφη, θαυμάζω καὶ ἀγαπῶ,	καὶ	δοκεῖ μοι θεὸς ἀληθῶς εἶναι,
[1, 40]	Ἐπικάρπιος, ἅτε τῶν καρπῶν αἴτιος	καὶ	δοτὴρ πλούτου καὶ κτήσεως, οὐ
[1, 25]	πανουργίαν καὶ τὴν ἀπάτην ἀνόητον	καὶ	δουλοπρεπές, ὁρῶν ὅτι καὶ τῶν
[1, 45]	οὐδὲν ἀπώνατο τῆς πολλῆς ἐξουσίας	καὶ	δυνάμεως ἢ τοσοῦτον μόνον ὅσον
[1, 50]	μεταξὺ δὲ εἰς ὕλην τινὰ	καὶ	δυσχωρίαν ἐμπεσὼν καὶ πλείους ἀτραποὺς
[1, 75]	χρυσοῦ καὶ ἐλέφαντος καὶ ἠλέκτρου	καὶ	ἐβένου καὶ παντοδαπῶν χρωμάτων πεποικιλμένῳ.
[1, 70]	ἔκγονος. ὁ δὲ Ἡρακλῆς ἐχάρη	καὶ	ἐθάρρησε πρὸς αὐτήν. καὶ αὖθις
[1, 40]	καὶ ἄρχοντες στρατοπέδων καὶ πόλεων	καὶ	ἐθνῶν, ὅστις ἂν τὸν σὸν
[1, 25]	(φιλότιμος δὲ ὢν τὴν φύσιν	καὶ	εἰδὼς ὅτι τοὺς ἀγαθοὺς πεφύκασιν
[1, 5]	καὶ πρᾴους καὶ πολεμικοὺς ἅμα	καὶ	εἰρηνικοὺς καὶ νομίμους καὶ τῷ
[1, 60]	ἐποιεῖτο, ὁρμάς τε ἀγαθὰς ἐπιπέμπων	καὶ	εἰς ὁμιλίας ἀνθρώπων ἀγαθῶν ἄγων.
[1, 75]	ἔχοντι γλυφάς, καὶ διαθέσει χρυσοῦ	καὶ	ἐλέφαντος καὶ ἠλέκτρου καὶ ἐβένου
[1, 65]	ὁρῶσι μακρόθεν, ἄμφω μία τε	καὶ	ἐν ταὐτῷ σχεδόν, ὑπερέχει δὲ
[1, 25]	ἐκεῖνα καὶ ψεύδεται πάντων μάλιστα	καὶ	ἐξαπατᾷ. (φιλότιμος δὲ ὢν τὴν
[1, 5]	παρασχεῖν ἡ μουσικῆς ἐπιστήμη τε	καὶ	ἕξις· οὐ γὰρ οὖν, ὥς
[1, 15]	ὅμοιον τῷ ἀγαθῷ γνωρίζει τε	καὶ	ἐπαινεῖ, καθ´ ὅσον ἐστὶν ἐκείνῳ
[1, 5]	ἦν ἄξιος Ἀλεξάνδρῳ παρεῖναί τε	καὶ	ἐπαυλεῖν, οὐ θύοντι μόνον, (ἀλλὰ
[1, 20]	μάλιστα ἀποδοῦναι χάριν ἐπιστάμενον ἀγνοεῖν	καὶ	ἐπιβουλεύειν; ἀλλὰ γὰρ ἀνάγκη τὸν
[1, 5]	μὲν δεόμενον θάρσους, πολλῆς δὲ	καὶ	ἐπιεικείας. (ὁ γοῦν Τιμόθεος, εἰ
[1, 5]	ἢ κολάζων πικρότερον τοῦ νομίμου	καὶ	ἐπιεικοῦς ἢ χαλεπαίνων τοῖς αὑτοῦ
[1, 40]	ἡγεῖσθαι μηδένα ἀνθρώπων, Κτήσιος δὲ	καὶ	Ἐπικάρπιος, ἅτε τῶν καρπῶν αἴτιος
[1, 55]	ὅσοι δὲ ἄνευ δαιμονίου κατοχῆς	καὶ	ἐπιπνοίας λόγους τινὰς ὡς ἀληθεῖς
[1, 50]	οὐδὲ δυνάμενος ἐρέσθαι, διαμαρτάνω τε	καὶ	ἐπλανώμην μεσημβρίᾳ σταθερᾷ. ἰδὼν οὖν
[1, 20]	μόνον φιλεῖσθαι ὑπ´ ἀνθρώπων, ἀλλὰ	καὶ	ἐρᾶσθαι. ταῦτ´ οὖν εἰδὼς καὶ
[1, 5]	αὐτουργοὶ τῆς σοφίας, πόνοις τε	καὶ	ἔργοις ὅσον δυνάμεθα χαίροντες τὰ
[1, 35]	καὶ Πολιεὺς καὶ Φίλιός τε	καὶ	Ἑταιρεῖος καὶ Ὁμόγνιος, πρὸς δὲ
[1, 40]	τε καὶ ἀνθρώποις, Φίλιος δὲ	καὶ	Ἑταιρεῖος, ὅτι πάντας ἀνθρώπους ξυνάγει
[1, 5]	χαλεπαίνων τοῖς αὑτοῦ φίλοις τε	καὶ	ἑταίροις ἢ ὑπερορῶν τοὺς θνητούς
[1, 20]	τῆς εὐεργεσίας μόνον ἑκούσιόν τε	καὶ	εὔδαιμον. (καὶ τῶν μὲν ἀγαθῶν
[1, 80]	δὲ βασιλείαν καὶ βασιλέα, ἐτίμα	καὶ	ἐφύλαττεν. καὶ διὰ τοῦτο τῆς
[1, 35]	τοῦ θεοῦ τούτου μαθητάς τε	καὶ	ζηλωτὰς ὁ λόγος αὐτοὺς ἀποφαίνεται.
[1, 30]	σκοποῖ τοῦτο, ὅπως δόξουσι μακάριοι	καὶ	ζηλωτοὶ πᾶσι, λανθάνει προδότης αὑτοῦ
[1, 70]	(ἀλλὰ μᾶλλον τοῖς καρποῖς τε	καὶ	ζῴοις. ἰδὼν οὖν αὐτὴν ὁ
[1, 70]	δὲ ἅπαντα μεστὰ καρπῶν τε	καὶ	ζῴων εὐθηνούντων ἀπὸ παντὸς γένους·
[1, 10]	τε καὶ λύπαις καὶ φόβοις	καὶ	ἡδοναῖς καὶ παντοίαις ἐπιθυμίαις, ἀλλ´
[1, 75]	καὶ διαθέσει χρυσοῦ καὶ ἐλέφαντος	καὶ	ἠλέκτρου καὶ ἐβένου καὶ παντοδαπῶν
[1, 0]	ὑπὸ ἐξουσίας καὶ τρυφῆς. (οὐκοῦν	καὶ	ἡμᾶς εἰκός ἐστι μὴ χείρους
[1, 70]	ἂν ἀγαθὸς παῖς μητέρα γενναίαν.	καὶ	ἤρετο τίς ἐστι θεῶν τὸν
[1, 70]	αὐτὴν ὁ Ἡρακλῆς ᾐδέσθη τε	καὶ	ἠρυθρίασεν, τιμῶν καὶ σεβόμενος, ὡς
[1, 70]	μετατρεπόμενον· (πολλὴν δ´ εὐφημίαν τε	καὶ	ἡσυχίαν ἀθόρυβον κατέχειν τὸν τόπον.
[1, 80]	προσέβλεπε τοὺς προσιόντας, ἀλλ´ ὑπερεώρα	καὶ	ἠτίμαζεν. ἐκ δὲ τούτου πᾶσιν
[1, 65]	κύκλῳ περιρρέοντος, πολὺν ψόφον τε	καὶ	ἦχον ἀναδιδόντος, ὡς τοῖς κάτωθεν
[1, 25]	θέλειν, τοὺς δὲ αἰδουμένους παραμένειν	καὶ	θαυμάζειν. (τὴν μὲν οὖν ἁπλότητα
[1, 10]	λόγοι καὶ πάντες ἀκοῆς ἄξιοι	καὶ	θαυμαστὴν ὠφέλειαν ἔχοντες τοῖς μὴ
[1, 45]	Φαέθοντος ἀναπληρώσας πότμον, ἅτε ἰσχυροῦ	καὶ	θείου παρὰ μοῖραν ἐπιβὰς ἅρματος,
[1, 55]	διὰ τῶν πρώτων μαντικῶν τε	καὶ	θείων ἀνδρῶν· (οἷον ἐν Θρᾴκῃ
[1, 40]	καὶ μηδὲν ἐναντίον πράττων νόμιμος	καὶ	θεοφιλὴς καὶ κόσμιος, ὁ δὲ
[1, 45]	τὸν τοῦ Διὸς νόμον τε	καὶ	θεσμὸν κοσμῇ καὶ ἄρχῃ δικαίως
[1, 5]	ἐπί τε εἰρήνην καὶ ὁμόνοιαν	καὶ	θεῶν τιμὰς καὶ ἀνθρώπων ἐπιμέλειαν,
[1, 0]	τοῦ βασιλέως διάνοια σύντονος οὖσα	καὶ	θυμοειδής· (ἐπεὶ Σαρδανάπαλλον οὐκ ἄν
[1, 40]	δὲ ὡς ἂν ἐπήκοός τε	καὶ	ἵλεως τοῖς δεομένοις, Φύξιος δὲ
[1, 25]	ἀλλ´ αἰδὼς ὕπεισι, πολὺ κρεῖττον	καὶ	ἰσχυρότερον φόβου· τοὺς μὲν γὰρ
[1, 80]	Στάσις, αἳ πᾶσαι διέφθειρον αὐτὴν	καὶ	κάκιστα ἀπώλλυον. ἀντὶ δὲ Φιλίας
[1, 45]	κοσμῇ καὶ ἄρχῃ δικαίως τε	καὶ	καλῶς, ἀγαθῆς τυγχάνει μοίρας καὶ
[1, 80]	φαινόμενοι τῶν πέπλων· πολλὰ δὲ	καὶ	κατέρρηκτο τῆς στολῆς. χρώματα δὲ
[1, 40]	τῇ τοῦ βασιλέως δυνάμει τε	καὶ	κλήσει. (καλὸν οὖν εἰπεῖν ὑπὲρ
[1, 40]	ἐναντίον πράττων νόμιμος καὶ θεοφιλὴς	καὶ	κόσμιος, ὁ δὲ ταράττων ὅσον
[1, 75]	πολὺ δέ, ὡς ἐνόμιζεν, ὑψηλοτέρῳ	καὶ	κρείττονι τῷ θρόνῳ, μυρίας ἄλλας
[1, 30]	ἐρύματα, ποῖα δὲ ὅπλα βεβαιότερα	καὶ	κρείττω τῆς ἀπὸ τῶν εὐνοούντων
[1, 40]	καρπῶν αἴτιος καὶ δοτὴρ πλούτου	καὶ	κτήσεως, οὐ πενίας οὐδὲ ἀπορίας,
[1, 75]	δὲ ἄδηλοι καὶ ἀφανεῖς διαδύσεις,	καὶ	κύκλῳ πᾶς ὑπόνομος ὁ τόπος
[1, 50]	ἅτε πολλὴν ἱστορίαν ἔχουσαν, νομεῦσι	καὶ	κυνηγέταις, γενναίοις τε καὶ ἁπλοῖς
[1, 80]	τοῦτο δὲ κροκωτῶν· ἦσαν δὲ	καὶ	λευκοί τινες φαινόμενοι τῶν πέπλων·
[1, 75]	{καλεῖται} Νόμος, ὁ δὲ αὐτὸς	καὶ	λόγος ὀρθὸς κέκληται, σύμβουλος καὶ
[1, 10]	τὴν ψυχὴν τεταραγμένην ὀργαῖς τε	καὶ	λύπαις καὶ φόβοις καὶ ἡδοναῖς
[1, 75]	ἀδελφοῖς, τὸ μέγιστον κακὸν ἐπιποθοῦντες	καὶ	μακαρίζοντες, ἐξουσίαν μετὰ ἀνοίας. (καὶ
[1, 80]	μοι θεὸς ἀληθῶς εἶναι, ζήλου	καὶ	μακαρισμοῦ ἀξία, ταύτην δὲ τὴν
[1, 20]	ἐπιμελουμένους, τὸ δὲ πάντων συνετώτατον	καὶ	μάλιστα ἀποδοῦναι χάριν ἐπιστάμενον ἀγνοεῖν
[1, 10]	ἀλλὰ δεῖ τὸν ἐγγύς τε	καὶ	μάλιστα ἁψόμενον ἀνευρόντας καὶ παρακαλέσαντας
[1, 70]	ἐν θρόνῳ λαμπρῷ γυναῖκα εὐειδῆ	καὶ	μεγάλην, ἐσθῆτι λευκῇ κεκοσμημένην, σκῆπτρον
[1, 50]	δὲ ἀπωτέρω καθημένην γυναῖκα ἰσχυρὰν	καὶ	μεγάλην, τῇ δὲ ἡλικίᾳ πρεσβυτέραν,
[1, 70]	Τίνες εἰσίν; ἔφη· ὡς εὐσχήμονες	καὶ	μεγαλοπρεπεῖς καὶ ἀρρενωποί. (Ἥδε μέν,
[1, 0]	ἡμέτερον ἔργον, μηδὲ ἧττον ἀνδρείους	καὶ	μεγαλόφρονας εὑρεῖν λόγους τῶν ἐκείνου
[1, 75]	σκῆπτρον ἔμπροσθεν ἰσχυρὸς ἀνήρ, πολιὸς	καὶ	μεγαλόφρων, οὗτος δὴ {καλεῖται} Νόμος,
[1, 75]	σφόδρα ὡραία καὶ ἁβρῶς ἐσταλμένη	καὶ	μειδιῶσα ἀλύπως· Εἰρήνην καλοῦσιν αὐτήν·
[1, 20]	πάντας ἡγούμενος εὔνους καὶ φίλους.	(καὶ	μὲν δὴ οἴεται δεῖν πλέον
[1, 30]	παρόντα χρόνον οὔτε τὸν ὕστερον.	καὶ	μέντοι καὶ αὐτὸς οὐ τὸν
[1, 15]	βασιλεύοντος ἀνθρώπων ἡμέρων καὶ ὁμοφύλων.	(καὶ	μέντοι καὶ φιλοῦσι καὶ ἀνέχονται
[1, 75]	καὶ ἀτραποὶ πᾶσαι πεφυρμέναι αἵματι	καὶ	μεσταὶ νεκρῶν. διὰ δὲ τούτων
[1, 55]	γὰρ ἐάσω σε ἀπελθεῖν μάτην.	καὶ	μετὰ τοῦτο ἤδη προέλεγεν ὅτι
[1, 5]	τὸν ἐντυγχάνοντα; ὥσπερ οἱ κινοῦντες	καὶ	μεταφέροντες οὐκ εὔφορον βάρος φθέγγονταί
[1, 10]	βάρβαροι καὶ ἄνδρες καὶ γυναῖκες,	καὶ	μὴ μόνον ἄνθρωποι θαυμάζωσιν αὐτὸν
[1, 30]	καὶ φίλους καλουμένους ἀτιμάζοι τε	καὶ	μὴ σκοποῖ τοῦτο, ὅπως δόξουσι
[1, 40]	ὁ μὲν τιμῶν καὶ φυλάττων	καὶ	μηδὲν ἐναντίον πράττων νόμιμος καὶ
[1, 60]	καὶ πράττειν ἅπαντα ὅσα βούλοιτο.	(καὶ	μὴν ὅ γε πατὴρ αὐτοῦ
[1, 25]	τοὺς συμφυλάττοντας αὐτῷ κύνας ἀγνοοίη	καὶ	μήτε τροφὴν αὐτοῖς ὀρέγοι μήτε
[1, 80]	τὴν ὑστέραν ἐχθίστην ἔγωγε ἡγοῦμαι	καὶ	μιαρωτάτην, ὥστε ἥδιστα ἂν αὐτὴν
[1, 70]	δὲ αὐτὴν Εὐνομία, πάνυ ὁμοία	καὶ	μικρὸν διαφέρουσα τὸ εἶδος. ~ἐκ
[1, 20]	εὐεργετῶν ἥδεται πλείω τῶν εὐεργετουμένων,	καὶ	μόνης ταύτης ἐστὶ τῆς ἡδονῆς
[1, 10]	ἀνευρόντας καὶ παρακαλέσαντας Πειθώ τε	καὶ	Μούσας καὶ Ἀπόλλωνα ὡς δυνατὸν
[1, 0]	τὸν ἐκείνου τρόπον μάλα ἐμπείρως	καὶ	μουσικῶς, οὐ μαλακὸν αὔλημα οὐδὲ
[1, 35]	τε {καὶ Φύξιος} καὶ Ξένιος	καὶ	μυρίας ἄλλας ἐπικλήσεις {ἔχων} πάσας
[1, 5]	οἶμαι πρὸς ἀνδρεῖον βουλόμενον εἶναι	καὶ	νόμιμον ἡγεμόνα, πολλοῦ μὲν δεόμενον
[1, 5]	καὶ πολεμικοὺς ἅμα καὶ εἰρηνικοὺς	καὶ	νομίμους καὶ τῷ ὄντι βασιλικούς,
[1, 40]	τὴν ἡμετέραν ὑφ´ ἑνὶ θεσμῷ	καὶ	νόμῳ κεκοσμημένους καὶ τῆς αὐτῆς
[1, 80]	κατέλυε καὶ ἀφῃρεῖτο τὴν ἐξουσίαν.	καὶ	νῦν ἔτι τοῦτο δρᾷ, καὶ
[1, 80]	δὲ ὑφ´ ἡδονῆς μετέωρος ἑωρᾶτο,	καὶ	νῦν μὲν ἐγέλα τῷ προσώπῳ
[1, 35]	τούτοις Ἱκέσιός τε {καὶ Φύξιος}	καὶ	Ξένιος καὶ μυρίας ἄλλας ἐπικλήσεις
[1, 25]	εἶναι, οἱ δὲ φίλοι θαρροῦσιν,	καὶ	οἱ σφόδρα ἐγγὺς ἡγοῦνται πάντων
[1, 75]	οὐδὲ ἡδρασμένος, ἀλλὰ κινούμενός τε	καὶ	ὀκλάζων. (ἦν δὲ οὐδ´ ἄλλο
[1, 35]	αὑτῶν τρόπον. (διὰ τοῦτο γὰρ	καὶ	Ὅμηρος διοτρεφέας εἶναί φησι τοὺς
[1, 10]	σχολὴν ῥᾳθυμεῖν. (ταῦτα γάρ φησι	καὶ	Ὅμηρος ὁμοίως τοῖς ἄλλοις σοφοῖς
[1, 45]	ἱκανὸς ὢν ἡνίοχος. (λέγει δὲ	καὶ	Ὅμηρος ὧδέ πως· ὃς μὲν
[1, 80]	δὲ εὐθὺς ἐθρήνει. (ἦν δὲ	καὶ	ὅμιλος περὶ αὐτὴν γυναικῶν οὐδὲν
[1, 35]	καὶ Φίλιός τε καὶ Ἑταιρεῖος	καὶ	Ὁμόγνιος, πρὸς δὲ τούτοις Ἱκέσιός
[1, 70]	τοῦ ἡλίου κύκλον· καθεστηκὸς δὲ	καὶ	ὅμοιον αὐτῆς τὸ εἶδος ὁρᾶσθαι
[1, 5]	μόνον, ἀλλὰ ἐπί τε εἰρήνην	καὶ	ὁμόνοιαν καὶ θεῶν τιμὰς καὶ
[1, 15]	ἀρχομένοις τοῦ βασιλεύοντος ἀνθρώπων ἡμέρων	καὶ	ὁμοφύλων. (καὶ μέντοι καὶ φιλοῦσι
[1, 15]	τὸν δὲ ἀνόμοιον ἐξελέγχει τε	καὶ	ὀνειδίζει. ἔστι δὴ πρῶτον μὲν
[1, 80]	φοβουμένη καὶ ἀγωνιῶσα καὶ ἀπιστοῦσα	καὶ	ὀργιζομένη, καὶ ποτὲ μὲν ὑπὸ
[1, 75]	διανοηθῆναι. (ταῦτα μὲν οὖν ἀκούων	καὶ	ὁρῶν ἐτέρπετο καὶ προσεῖχε τὸν
[1, 25]	περιγίγνεται βιοῦν· τοὺς δὲ προσιόντας	καὶ	ὁρῶντας οὐκ ἔκπληξις οὐδὲ φόβος,
[1, 65]	ὅσον ἦν ἐν αὐτῷ θνητόν,	καὶ	ὅτι πολλὰ παραδείγματα ἐν ἀνθρώποις
[1, 25]	~τοῦτον οἱ μὲν πολέμιοι δεδοίκασι	καὶ	οὐδεὶς ὁμολογεῖ πολέμιος εἶναι, οἱ
[1, 60]	ἐπίστευε γὰρ αὑτοῦ πάντα εἶναι	καὶ	οὐδὲν ἀλλότριον, προσγίγνεσθαι δὲ τοῖς
[1, 25]	μὲν γὰρ ὑπερόπτης τῶν στρατευομένων	καὶ	οὐδεπώποτε ἢ σπανίως ἑώρακε τοὺς
[1, 60]	οὐ πολυτρόπως οὐδὲ περιττῶς σοφίσμασι	καὶ	πανουργήμασιν ἀνθρώπων κακοδαιμόνων. λέγουσι δὲ
[1, 10]	μὲν οὖν κατὰ φιλοσοφίαν λόγοι	καὶ	πάντες ἀκοῆς ἄξιοι καὶ θαυμαστὴν
[1, 75]	πολλοὶ καὶ περὶ ἧς πολλὰ	καὶ	παντοδαπὰ πράγματα ἔχουσι, φονεύοντες οἱ
[1, 75]	ἐλέφαντος καὶ ἠλέκτρου καὶ ἐβένου	καὶ	παντοδαπῶν χρωμάτων πεποικιλμένῳ. τὴν δὲ
[1, 10]	λύπαις καὶ φόβοις καὶ ἡδοναῖς	καὶ	παντοίαις ἐπιθυμίαις, ἀλλ´ ὡς οἷόν
[1, 60]	πρόθυμος καὶ τὸ σῶμα ἱκανὸς	καὶ	πάντων μάλιστα ἐπόνει, μόνον αὐτὸν
[1, 75]	σχεδὸν, ὁποίαν πρότερον εἶπον, ἐπισφαλὴς	καὶ	παρ´ αὐτὸν φέρουσα τὸν κρημνόν,
[1, 65]	Ἡρακλῆς, ἔφραζέν τε ὃς εἴη	καὶ	παρ´ ὅτου πεμφθείς, καὶ ἄγει
[1, 0]	ποτε ἤγειρεν ἐκ τοῦ θαλάμου	καὶ	παρὰ τῶν γυναικῶν οὐχ ὅπως
[1, 40]	δὲ ταράττων ὅσον ἐφ´ ἑαυτῷ	καὶ	παραβαίνων καὶ ἀγνοῶν ἄνομος καὶ
[1, 10]	τε καὶ μάλιστα ἁψόμενον ἀνευρόντας	καὶ	παρακαλέσαντας Πειθώ τε καὶ Μούσας
[1, 75]	καὶ λόγος ὀρθὸς κέκληται, σύμβουλος	καὶ	πάρεδρος, οὗ χωρὶς οὐδὲν ἐκείναις
[1, 10]	ἀνοίας καὶ ὕβρεως καὶ ὑπερηφανίας	καὶ	πάσης ἀνομίας {ἐμπιμπλάμενόν τε καὶ}
[1, 60]	ἐξαιρεῖν καὶ τυράννους {ἀνθρώπους} καταλύειν	καὶ	πᾶσι πανταχοῦ προστάττειν χωρὶς δυνάμεως.
[1, 55]	ἀσθμαίνουσα καὶ περιδινοῦσα τὴν κεφαλὴν	καὶ	πειρωμένη δεινὸν ἐμβλέπειν, ἀλλὰ πάνυ
[1, 60]	ἱερά ἐστιν Ἡρακλέους. ἦν δὲ	καὶ	πεπαιδευμένος ἁπλῶς, οὐ πολυτρόπως οὐδὲ
[1, 50]	ἔφραζεν ὡς Ἡρακλέους ἱερὸς εἴη,	καὶ	περὶ αὑτῆς, ὅτι παῖδα ἔχοι
[1, 75]	ἑτέραν, ἧς ἐρῶσιν οἱ πολλοὶ	καὶ	περὶ ἧς πολλὰ καὶ παντοδαπὰ
[1, 55]	ἐνθέων ἀνδρῶν καὶ γυναικῶν, ἀσθμαίνουσα	καὶ	περιδινοῦσα τὴν κεφαλὴν καὶ πειρωμένη
[1, 55]	καταφρονεῖν τινες μέλλοιεν ὡς ἀδολέσχου	καὶ	πλάνητος. (οἱ γὰρ ἀνθρώπων λόγοι
[1, 65]	{ἑκατέρα} ἡ μὲν βασίλειος ἀσφαλῆ	καὶ	πλατεῖαν, ὡς ἀκινδύνως τε καὶ
[1, 50]	ὕλην τινὰ καὶ δυσχωρίαν ἐμπεσὼν	καὶ	πλείους ἀτραποὺς ἐπὶ βουκόλι´ ἄττα
[1, 65]	ἀλλ´ ὡς ἂν δύνηται πλεῖστα	καὶ	πλείστους εὖ ποιεῖν, ἐπιστάμενος αὐτοῦ
[1, 5]	φανείη διατριβὴ τῆς σῆς προθυμίας,	καὶ	πόθεν ἂν εὕροιμεν ἡμεῖς τέλειον
[1, 10]	ἧττον τῶν ἀνθρώπων συγχωρῇ τε	καὶ	ποιῇ τὸ προσταττόμενον. ~οὐκοῦν λέγωμεν
[1, 10]	αὑτῷ καὶ τοῖς ὑπηκόοις, νομέα	καὶ	ποιμένα τῷ ὄντι τῶν λαῶν
[1, 50]	πλείους ἀτραποὺς ἐπὶ βουκόλι´ ἄττα	καὶ	ποίμνας φερούσας, οὐδενὶ συναντῶν οὐδὲ
[1, 60]	ἵππων καὶ βοῶν, ἀλλὰ βασιλείας	καὶ	πόλεις ὅλας ἐδωρήσατο. ἐπίστευε γὰρ
[1, 25]	ἢ παρὰ μισούντων φιλίας τυγχάνειν.	καὶ	πολεμικὸς μὲν οὕτως ἐστὶν ὥστ´
[1, 5]	αὐτοὺς σφοδρούς τε καὶ πρᾴους	καὶ	πολεμικοὺς ἅμα καὶ εἰρηνικοὺς καὶ
[1, 40]	στρατηγοί τε καὶ ἄρχοντες στρατοπέδων	καὶ	πόλεων καὶ ἐθνῶν, ὅστις ἂν
[1, 35]	θεῶν πατὴρ καὶ βασιλεὺς ἐπονομάζεται	καὶ	Πολιεὺς καὶ Φίλιός τε καὶ
[1, 50]	αὑτῆς, ὅτι παῖδα ἔχοι ποιμένα	καὶ	πολλάκις αὐτὴ νέμοι τὰ πρόβατα·
[1, 50]	ἐν τῇ φυγῇ ποτε ἀλώμενος·	καὶ	πολλήν γε χάριν οἶδα τοῖς
[1, 65]	πονηρὰ {εἴη} τρυφῆς καὶ ἀκολασίας	καὶ	πολλοὶ παρατρέπουσιν ἄκοντα τὸν πεφυκότα
[1, 65]	ἦν δίδυμος ἐκ μιᾶς ῥίζης,	καὶ	πολύ γε ἀλλήλων διεστήκεσαν. (ἐκαλεῖτο
[1, 55]	τότε {ὃς ἦν πάντων φιλοπονώτατος	καὶ	πολὺ κρείττων τῶν ἐκεῖ} ταῦτα
[1, 70]	ἀργυροῦν, ἀλλ´ ἑτέρας φύσεως καθαρᾶς	καὶ	πολὺ λαμπροτέρας, ὁποίαν μάλιστα τὴν
[1, 55]	ἐκόμισαν εἰς τὸν βίον ἀτόπους	καὶ	πονηρούς. ἄκουε δὴ τοῦδε τοῦ
[1, 80]	ἄγριος; ἀλλ´ ὅτι τοὺς ἀνημέρους	καὶ	πονηροὺς ἀνθρώπους ἐκόλαζε καὶ τῶν
[1, 25]	τοὺς ὑπὲρ τῆς ἀρχῆς κινδυνεύοντας	καὶ	πονοῦντας, τὸν δὲ ἀνόνητον καὶ
[1, 80]	ἀγωνιῶσα καὶ ἀπιστοῦσα καὶ ὀργιζομένη,	καὶ	ποτὲ μὲν ὑπὸ λύπης ταπεινή,
[1, 80]	πότερα αὐτὸν ἀρέσειε τῶν πραγμάτων	καὶ	ποτέρα τῶν γυναικῶν. Ἀλλὰ τὴν
[1, 70]	σοι ἡ προσορῶσα γοργόν τε	καὶ	πρᾷον, ἐκ δεξιῶν καθημένη, Δίκη,
[1, 20]	καὶ φύσει τοιοῦτος ὤν, ἵλεων	καὶ	πρᾷον παρέχει τὴν ψυχὴν πᾶσιν,
[1, 5]	ἀλλὰ τοὺς αὐτοὺς σφοδρούς τε	καὶ	πρᾴους καὶ πολεμικοὺς ἅμα καὶ
[1, 60]	ἐπόνει, μόνον αὐτὸν ἔφασαν βαδίζειν	καὶ	πράττειν ἅπαντα ὅσα βούλοιτο. (καὶ
[1, 45]	οὖν ἐμόν, ὅπερ ἔφην, ἥδιστα	καὶ	προθυμότατα τοῦτον εἴποιμ´ ἂν τὸν
[1, 40]	τε ἀγαθῆς καὶ δαίμονος ὁμοίου	καὶ	προνοίας καὶ ἀρχῆς τῆς δικαιοτάτης
[1, 75]	οὖν ἀκούων καὶ ὁρῶν ἐτέρπετο	καὶ	προσεῖχε τὸν νοῦν, ὡς οὐδέποτε
[1, 40]	ἂν εἴη σοὶ πάντων ἑταιρότατος	καὶ	προσφιλέστατος· εἰ δέ τις ἐναντίος
[1, 30]	βασιλέως; τί δὲ ἥδιον ἡμέρου	καὶ	προσφιλοῦς, πάντας μὲν εὖ ποιεῖν
[1, 35]	ἐπεθύμουν διελθεῖν περὶ τοῦ μεγίστου	καὶ	πρώτου βασιλέως καὶ ἄρχοντος, ὃν
[1, 0]	ἀναβεβλημένον οὐδὲ τῶν πρὸς ἄνεσιν	καὶ	ῥᾳθυμίαν ἀγόντων, ἀλλ´ αὐτὸν οἶμαι
[1, 50]	ξυγκειμένους καὶ δέρματα ἱερείων κρεμάμενα	καὶ	ῥόπαλα καὶ βακτηρίας, νομέων τινῶν
[1, 60]	γυμνὸς ᾔει μόνον ἔχων λεοντῆν	καὶ	ῥόπαλον. (τοῦτο δὲ οὕτως λέγουσιν,
[1, 65]	τἄνδον, Οὐκοῦν ἕπου, φησίν, ἵνα	καὶ	σαφῶς ἴδῃς τὴν διαφορὰν τῶν
[1, 70]	ᾐδέσθη τε καὶ ἠρυθρίασεν, τιμῶν	καὶ	σεβόμενος, ὡς ἂν ἀγαθὸς παῖς
[1, 70]	(τὸ δὲ πρόσωπον φαιδρὸν ὁμοῦ	καὶ	σεμνόν, ὡς τοὺς μὲν ἀγαθοὺς
[1, 70]	σεσωρευμένος καὶ ἄργυρος καὶ χαλκὸς	καὶ	σίδηρος. οὐ μὴν ἐκείνη γε
[1, 65]	ἡ δὲ ἑτέρα στενήν τε	καὶ	σκολιὰν καὶ βίαιον, ὡς τοὺς
[1, 40]	τὸ ξύμπαν αὐτό τε εὔδαιμον	καὶ	σοφὸν ἀεὶ διαπορεύεται τὸν ἄπειρον
[1, 5]	δὲ ὁ τῶν φρονίμων τε	καὶ	σοφῶν λόγος, οἷοι γεγόνασιν {οἱ}
[1, 10]	τῶν ἀρχομένων, (οὐχ ὥστε ἀκολασταίνειν	καὶ	σπαθᾶν, ἀνοίας καὶ ὕβρεως καὶ
[1, 80]	Ὠμότης καὶ Ὕβρις καὶ Ἀνομία	καὶ	Στάσις, αἳ πᾶσαι διέφθειρον αὐτὴν
[1, 50]	πλείστην γῆν ἐν ἀγύρτου σχήματι	καὶ	στολῇ, τοῦτο μὲν παρ´ Ἕλληνας,
[1, 20]	σκότους. ὃν οἱ μὲν ἰδόντες	καὶ	συγγενόμενοι οὐκ ἐθέλουσιν ἀπολιπεῖν, οἱ
[1, 65]	ἐπί τινα ὑπεροχὴν ὄρους περιφανῆ	καὶ	σφόδρα ὑψηλήν, τὰ δὲ ἔξωθεν
[1, 35]	τοῦ Διὸς ὁμιλητὴν ἔφη γενέσθαι.	καὶ	σχεδὸν ὅσοι πώποτε ἐν Ἕλλησιν
[1, 50]	ὑπὲρ καρπῶν καὶ βοσκημάτων γενέσεως	καὶ	σωτηρίας. ~Καὶ σὺ δὲ ἐλήλυθας,
[1, 5]	ἠπίστατο αὔλημα δικαίαν καὶ φρόνιμον	καὶ	σώφρονα τὴν ψυχὴν καὶ φιλάνθρωπον
[1, 55]	δεινὸν ἐμβλέπειν, ἀλλὰ πάνυ ἐγκρατῶς	καὶ	σωφρόνως. Συμβαλεῖς δέ, ἔφη, ποτὲ
[1, 15]	ὑπὸ κυνῶν φυλάσσονται καὶ ἀγαπῶνται,	καὶ	τὰ ἄλλα οὕτως ἀγαπᾷ τὰ
[1, 10]	ἀλλ´ οἵ τε ὄρνιθες πετόμενοι	καὶ	τὰ θηρία ἐν τοῖς ὄρεσι
[1, 55]	πλάνητος. (οἱ γὰρ ἀνθρώπων λόγοι	καὶ	τὰ πάντα σοφίσματα οὐδενὸς ἄξια
[1, 35]	χρὴ μιμουμένους ἀεὶ τοὺς θνητοὺς	καὶ	τὰ τῶν θνητῶν διέποντας ἐπιμελεῖσθαι,
[1, 80]	πάντων ἀπολέσαι ζητοῦσα. (ὡς δὲ	καὶ	ταῦτα ἱκανῶς τεθέατο, πυνθάνεται αὐτοῦ
[1, 60]	πανουργήμασιν ἀνθρώπων κακοδαιμόνων. λέγουσι δὲ	καὶ	ταῦτα περὶ Ἡρακλέους, ὡς γυμνὸς
[1, 20]	συνόντας τά τε ἄλλα λυμαίνονται	καὶ	ταχὺ ποιοῦσιν ἀδυνάτους πρὸς αὑτάς,
[1, 5]	{οἱ} πολλοὶ τῶν πρότερον, ἀνενδεὴς	καὶ	τέλειος ἡγεμὼν καὶ βοηθὸς εὐπειθοῦς
[1, 45]	καὶ καλῶς, ἀγαθῆς τυγχάνει μοίρας	καὶ	τέλους εὐτυχοῦς· (ὃς δ´ ἂν
[1, 15]	ὑπὲρ τοῦ καθ´ Ὅμηρόν τε	καὶ	τῇ ἀληθείᾳ βασιλέως· οὗτος γὰρ
[1, 60]	δυνάμεως. ὅτι δὲ αὐτουργὸς ἦν	καὶ	τῇ ψυχῇ πρόθυμος καὶ τὸ
[1, 25]	θαυμάζειν. (τὴν μὲν οὖν ἁπλότητα	καὶ	τὴν ἀλήθειαν ἡγεῖται βασιλικὸν καὶ
[1, 25]	καὶ φρόνιμον, τὴν δὲ πανουργίαν	καὶ	τὴν ἀπάτην ἀνόητον καὶ δουλοπρεπές,
[1, 10]	(φέρε εἴπωμεν τά τε ἤθη	καὶ	τὴν διάθεσιν τοῦ χρηστοῦ βασιλέως,
[1, 40]	~βασιλεὺς μὲν κατὰ τὴν ἀρχὴν	καὶ	τὴν δύναμιν ὠνομασμένος, πατὴρ δὲ
[1, 45]	τοῦ Διὸς ἐχόντων τὴν δύναμιν	καὶ	τὴν ἐπιτροπήν, ὃς μὲν ἂν
[1, 75]	τυραννικὴν εἴσοδον, Δεῦρο, ἔφη, θέασαι	καὶ	τὴν ἑτέραν, ἧς ἐρῶσιν οἱ
[1, 40]	κατὰ φύσιν κοινὴν τὴν αὑτοῦ	καὶ	τὴν ἡμετέραν ὑφ´ ἑνὶ θεσμῷ
[1, 30]	ζηλωτοὶ πᾶσι, λανθάνει προδότης αὑτοῦ	καὶ	τῆς ἀρχῆς γιγνόμενος, τοὺς μὲν
[1, 40]	ἑνὶ θεσμῷ καὶ νόμῳ κεκοσμημένους	καὶ	τῆς αὐτῆς μετέχοντας πολιτείας. (ἣν
[1, 55]	δὲ οὐ μόνον Ἄργους, {ἀλλὰ}	καὶ	τῆς Ἑλλάδος ἁπάσης. τοῦτο δὲ
[1, 25]	δι´ ἡμέρας, τῶν δ´ ἐπιβατῶν	καὶ	τῆς νεὼς ἀπολλυμένης οὐδὲν φροντίζοντι.
[1, 55]	χρόνος ἔσοιτό μοι τῆς ἄλης	καὶ	τῆς ταλαιπωρίας, οὔτε σοί, εἶπεν,
[1, 45]	λόγον, τὸν ὑπὲρ τοῦ Διὸς	καὶ	τῆς τοῦ παντὸς φύσεως. ἐπεὶ
[1, 70]	ὅμοιον αὐτῆς τὸ εἶδος ὁρᾶσθαι	καὶ	τὸ βλέμμα οὐ μετατρεπόμενον· (πολλὴν
[1, 80]	τι ἔχοι τις τῶν παριόντων	καὶ	τὸ βραχύτατον. (ἡ δὲ ἐσθὴς
[1, 15]	δὴ πρῶτον μὲν θεῶν ἐπιμελὴς	καὶ	τὸ δαιμόνιον προτιμῶν· οὐ γὰρ
[1, 40]	Πολιεὺς δὲ κατὰ τὸν νόμον	καὶ	τὸ κοινὸν ὄφελος, Ὁμόγνιος δὲ
[1, 40]	οἶμαι διά τε τὴν κηδεμονίαν	καὶ	τὸ πρᾷον, Πολιεὺς δὲ κατὰ
[1, 5]	ἀκρίτως τύχοι παρὰ τὴν ἀξίαν	καὶ	τὸ πρέπον ἢ κολάζων πικρότερον
[1, 60]	ἦν καὶ τῇ ψυχῇ πρόθυμος	καὶ	τὸ σῶμα ἱκανὸς καὶ πάντων
[1, 25]	αὐτῷ λείπεσθαι. καὶ γὰρ δὴ	καὶ	τόδε οἶδεν, ὅτι τοῖς κάλλιστα
[1, 20]	ὄντος ἢ τῶν ἀνθρώπων ἁπάντων.	καὶ	τοίνυν εὐεργετῶν ἥδεται πλείω τῶν
[1, 40]	τὸν σὸν μάλιστα μιμῆται τρόπον	καὶ	τοῖς σοῖς ἤθεσιν ὅμοιον αὑτὸν
[1, 10]	τε προσέχοντα τὸν νοῦν αὑτῷ	καὶ	τοῖς ὑπηκόοις, νομέα καὶ ποιμένα
[1, 45]	πᾶσι γενέσθαι τοῖς καθ´ αὑτὸν	καὶ	τοῖς ὕστερον πονηρὸς καὶ ἀκόλαστος
[1, 0]	τὸν τῆς Ἀθηνᾶς ἐπικαλούμενον νόμον.	(καὶ	τὸν Ἀλέξανδρον εὐθὺς ἀναπηδῆσαι πρὸς
[1, 35]	καὶ Διὶ τὴν βουλὴν ὁμοίους,	καὶ	τὸν Μίνω, μεγίστην ἔχοντα δόξαν
[1, 55]	τοῦ μύθου σφόδρα ἐγρηγορώς τε	καὶ	τὸν νοῦν προσέχων, ὅπως διαμνημονεύσας
[1, 65]	αὐτῆς οἴχεσθαι κατὰ τῶν κρημνῶν	καὶ	τοῦ ῥεύματος, ἅτε οἶμαι παρὰ
[1, 0]	ὑπὸ τοῦ μέλους τῆς μουσικῆς	καὶ	τοῦ ῥυθμοῦ τῆς αὐλήσεως. τὸ
[1, 55]	ἀνθρώπους λόγοι περὶ θεῶν τε	καὶ	τοῦ σύμπαντος, οὐκ ἄνευ θείας
[1, 50]	τε νομέας πάντας τοὺς πλησίον	καὶ	τοὺς γεωργοὺς ὑπὲρ καρπῶν καὶ
[1, 25]	ἐχθροὺς θαρρύνειν, τοὺς δὲ φίλους	καὶ	τοὺς ἐγγὺς ἐκπλήττειν καὶ φοβεῖν.
[1, 25]	οὐ τὰ θηρία μόνον, ἀλλὰ	καὶ	τοὺς κύνας ἀναπείθει μὴ ἀπέχεσθαι
[1, 40]	κακῶν ἀπόφυξιν, Ξένιος δέ, ὅτι	καὶ	τοῦτο ἀρχὴ φιλίας, μηδὲ τῶν
[1, 10]	ἄλλοις πλείοσιν Ὅμηρος, ἐμοὶ δοκεῖν,	καὶ	τοῦτο ἔφη, ὡς οὐχ ἅπαντας
[1, 75]	πρὸς δόξαν ἅπαντα καὶ ἀλαζονείαν	καὶ	τρυφήν, πολλὰ μὲν σκῆπτρα, πολλαὶ
[1, 0]	οὕτως ἀθλίως εἶχεν ὑπὸ ἐξουσίας	καὶ	τρυφῆς. (οὐκοῦν καὶ ἡμᾶς εἰκός
[1, 80]	τοιγαροῦν ὅπου μὲν ἴδοι τυραννίδα	καὶ	τύραννον ἐκόλαζε καὶ ἀνῄρει παρά
[1, 60]	γὰρ δυνατὸν πόλεις τε ἐξαιρεῖν	καὶ	τυράννους {ἀνθρώπους} καταλύειν καὶ πᾶσι
[1, 55]	οὐκ ἄνευ θείας ποτε βουλήσεως	καὶ	τύχης {ἐν ψυχῇ ποτε} ἀνθρώπων
[1, 80]	ταῦτ´ οὖν ἐπῄνεσεν ὁ Ἑρμῆς	καὶ	τῷ Διὶ ἔφρασεν. (κἀκεῖνος ἐπέτρεψεν
[1, 5]	ἅμα καὶ εἰρηνικοὺς καὶ νομίμους	καὶ	τῷ ὄντι βασιλικούς, ἅτε οἶμαι
[1, 5]	παρακλήσεως ἕνεκεν φθεγγόμενοι πρὸς αὑτοὺς	καὶ	τῶν ἄλλων ἀεὶ τὸν ἐντυγχάνοντα;
[1, 60]	μέχρι δυομένου πάσης ἦρχε γῆς	καὶ	τῶν ἀνθρώπων ἁπάντων, (παρ´ οἷς
[1, 80]	καὶ διὰ τοῦτο τῆς γῆς	καὶ	τῶν ἀνθρώπων σωτῆρα εἶναι, οὐχ
[1, 20]	φιλίας· πατέρα δὲ τῶν πολιτῶν	καὶ	τῶν ἀρχομένων οὐ λόγῳ κεκλῆσθαι
[1, 45]	ἄμεινον δυναμένοις διοικεῖν· ~οὕτω δὴ	καὶ	τῶν βασιλέων, ἅτε οἶμαι παρὰ
[1, 25]	ἀνόητον καὶ δουλοπρεπές, ὁρῶν ὅτι	καὶ	τῶν θηρίων τὰ δειλότατα καὶ
[1, 20]	μόνον ἑκούσιόν τε καὶ εὔδαιμον.	(καὶ	τῶν μὲν ἀγαθῶν ἀφειδέστατός ἐστιν,
[1, 80]	ἀνημέρους καὶ πονηροὺς ἀνθρώπους ἐκόλαζε	καὶ	τῶν ὑπερηφάνων τυράννων κατέλυε καὶ
[1, 20]	τῶν ἡδονῶν, ἀλλὰ τῆς ἐπιμελείας	καὶ	τῶν φροντίδων· ὥστε καὶ φιλόπονος
[1, 10]	ὥστε ἀκολασταίνειν καὶ σπαθᾶν, ἀνοίας	καὶ	ὕβρεως καὶ ὑπερηφανίας καὶ πάσης
[1, 80]	περὶ τὴν Βασιλείαν, ἀλλ´ Ὠμότης	καὶ	Ὕβρις καὶ Ἀνομία καὶ Στάσις,
[1, 45]	τινὰ ἀκοῦσαι, μᾶλλον δὲ ἱερὸν	καὶ	ὑγιῆ λόγον σχήματι μύθου λεγόμενον,
[1, 10]	μὴ μόνον ἄνθρωποι θαυμάζωσιν αὐτὸν	καὶ	ὑπακούωσιν, ἀλλ´ οἵ τε ὄρνιθες
[1, 10]	καὶ σπαθᾶν, ἀνοίας καὶ ὕβρεως	καὶ	ὑπερηφανίας καὶ πάσης ἀνομίας {ἐμπιμπλάμενόν
[1, 25]	μὲν ναύτας διαφθείροντι πλησμονῇ τε	καὶ	ὕπνῳ δι´ ἡμέρας, τῶν δ´
[1, 75]	τοῦ προσφιλοῦς μειδιάματος ταπεινὸν ἐσεσήρει	καὶ	ὕπουλον, ἀντὶ δὲ τοῦ σεμνοῦ
[1, 45]	ἄτοπός σοι φανήσεται νῦν τε	καὶ	ὕστερον ἐνθυμουμένῳ κατὰ σαυτὸν ὃν
[1, 70]	δεξιῶν καθημένη, Δίκη, πλείστῳ δὴ	καὶ	φανερωτάτῳ λάμπουσα κάλλει. παρὰ δὲ
[1, 40]	ἄρχων ὀνομαζόμενος· πολὺ δὲ μείζων	καὶ	φανερωτέρα πᾶσιν ἡ παρὰ τοῦ
[1, 55]	τὴν παρὰ τῶν θεῶν ἐπίπνοιαν	καὶ	φήμην. ὅσοι γάρ ποτε σοφοὶ
[1, 20]	ἀλλὰ γὰρ ἀνάγκη τὸν ἥμερον	καὶ	φιλάνθρωπον βασιλέα μὴ μόνον φιλεῖσθαι
[1, 5]	φρόνιμον καὶ σώφρονα τὴν ψυχὴν	καὶ	φιλάνθρωπον δυνάμενον παρασχεῖν, μὴ πρὸς
[1, 20]	μὲν ἄφρονα καὶ ἀγνώμονα εἰδέναι	καὶ	φιλεῖν τοὺς ἐπιμελουμένους, τὸ δὲ
[1, 35]	καὶ βασιλεὺς ἐπονομάζεται καὶ Πολιεὺς	καὶ	Φίλιός τε καὶ Ἑταιρεῖος καὶ
[1, 25]	ἔξεστιν εἰρήνην ἄγειν. (φιλέταιρος δὲ	καὶ	φιλοπολίτης καὶ φιλοστρατιώτης ὁμοίως πέφυκεν·
[1, 20]	ἐπιμελείας καὶ τῶν φροντίδων· ὥστε	καὶ	φιλόπονος μᾶλλόν ἐστιν ἢ πολλοὶ
[1, 30]	τί μὲν σεμνότερον θέαμα γενναίου	καὶ	φιλοπόνου βασιλέως; τί δὲ ἥδιον
[1, 25]	ἄγειν. (φιλέταιρος δὲ καὶ φιλοπολίτης	καὶ	φιλοστρατιώτης ὁμοίως πέφυκεν· ὅστις μὲν
[1, 65]	τοῦ δὲ Ἡρακλέους, ἅτε νέου	καὶ	φιλοτίμου, προθυμουμένου θεάσασθαι τἄνδον, Οὐκοῦν
[1, 20]	πᾶσιν, ἅτε πάντας ἡγούμενος εὔνους	καὶ	φίλους. (καὶ μὲν δὴ οἴεται
[1, 30]	μετρίως, τοὺς δὲ πλησίον αὑτῷ	καὶ	φίλους καλουμένους ἀτιμάζοι τε καὶ
[1, 15]	ἡμέρων καὶ ὁμοφύλων. (καὶ μέντοι	καὶ	φιλοῦσι καὶ ἀνέχονται μάλιστα πάντων
[1, 50]	ἀνηρώτων. ἣ δὲ πάνυ πρᾴως	καὶ	φιλοφρόνως δωρίζουσα τῇ φωνῇ τόν
[1, 20]	ἢ πολλοὶ τῶν ἄλλων φιλήδονοι	καὶ	φιλοχρήματοι. ἐπίσταται γὰρ ὅτι αἱ
[1, 10]	οὐδείς ποτε πονηρὸς καὶ ἀκόλαστος	καὶ	φιλοχρήματος οὔτε αὐτὸς ἑαυτοῦ γενέσθαι
[1, 25]	φίλους καὶ τοὺς ἐγγὺς ἐκπλήττειν	καὶ	φοβεῖν. {τῷ γε μὴν ἡμέρῳ
[1, 10]	τεταραγμένην ὀργαῖς τε καὶ λύπαις	καὶ	φόβοις καὶ ἡδοναῖς καὶ παντοίαις
[1, 5]	νόμον, οὕτως ἠπίστατο αὔλημα δικαίαν	καὶ	φρόνιμον καὶ σώφρονα τὴν ψυχὴν
[1, 25]	καὶ τὴν ἀλήθειαν ἡγεῖται βασιλικὸν	καὶ	φρόνιμον, τὴν δὲ πανουργίαν καὶ
[1, 10]	τισὶ δικαίοις ἢ τῷ βουλεύεσθαι	καὶ	φροντίζειν ὑπὲρ τῶν ἀρχομένων, (οὐχ
[1, 80]	τοῦτο δρᾷ, καὶ βοηθός ἐστι	καὶ	φύλαξ σοι τῆς ἀρχῆς, ἕως
[1, 40]	πολιτείας. (ἣν ὁ μὲν τιμῶν	καὶ	φυλάττων καὶ μηδὲν ἐναντίον πράττων
[1, 55]	ἀλλ´ ὅτι αὐτὸς ἀπεδήμει στρατευόμενος	καὶ	φυλάττων τὴν ἀρχήν, οἱ δ´
[1, 35]	πρὸς δὲ τούτοις Ἱκέσιός τε	{καὶ	Φύξιος} καὶ Ξένιος καὶ μυρίας
[1, 20]	καὶ ἐρᾶσθαι. ταῦτ´ οὖν εἰδὼς	καὶ	φύσει τοιοῦτος ὤν, ἵλεων καὶ
[1, 70]	αὐτόθι ἄπλετος σεσωρευμένος καὶ ἄργυρος	καὶ	χαλκὸς καὶ σίδηρος. οὐ μὴν
[1, 60]	μηδενὸς ἄξια, πλὴν ὅσον δοῦναι	καὶ	χαρίσασθαι. πολλοῖς γοῦν οὐ μόνον
[1, 70]	ἀπὸ παντὸς γένους· παρῆν δὲ	καὶ	χρυσὸς αὐτόθι ἄπλετος σεσωρευμένος καὶ
[1, 25]	τὰ δειλότατα καὶ ἀγεννέστατα, ἐκεῖνα	καὶ	ψεύδεται πάντων μάλιστα καὶ ἐξαπατᾷ.
[1, 30]	ἀποστερῶν δ´ ἑαυτὸν τοῦ καλλίστου	καὶ	ὠφελιμωτάτου κτήματος φιλίας. (τίς μὲν

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 22/11/2007