Discours, Par.
[1, 35]	οὖν ἁπλῶς εἶπον τὰ περὶ	τὸν	ἀγαθὸν βασιλέα. τούτων δὲ εἴ
[1, 10]	τὴν ἀρχὴν ταύτην, ἀλλὰ μόνον	τὸν	ἀγαθόν, οὐδὲ ἐπ´ ἄλλοις τισὶ
[1, 0]	τῆς Ἀθηνᾶς ἐπικαλούμενον νόμον. (καὶ	τὸν	Ἀλέξανδρον εὐθὺς ἀναπηδῆσαι πρὸς τὰ
[1, 50]	ἀφ´ Ἡραίας εἰς Πῖσαν παρὰ	τὸν	Ἀλφειὸν μέχρι μέν τινος ἐπετύγχανον
[1, 40]	εὔδαιμον καὶ σοφὸν ἀεὶ διαπορεύεται	τὸν	ἄπειρον αἰῶνα συνεχῶς ἐν ἀπείροις
[1, 70]	δύνασθαι προσιδεῖν, μὴ μᾶλλον ἢ	τὸν	ἀσθενῆ τὴν ὄψιν ἀναβλέψαι πρὸς
[1, 0]	(Φασί ποτε Ἀλεξάνδρῳ τῷ βασιλεῖ	τὸν	αὐλητὴν Τιμόθεον τὸ πρῶτον ἐπιδεικνύμενον
[1, 0]	τῆς Ἀθηνᾶς, εἰ δυνατὸν, διεξιούσης	τὸν	αὑτῆς νόμον ἅψασθαί ποτ´ ἂν
[1, 35]	δυνατόν ἐστιν εὐθύνοντας καὶ ἀφομοιοῦντας	τὸν	αὑτῶν τρόπον. (διὰ τοῦτο γὰρ
[1, 55]	ἀληθεῖς παρ´ αὑτῶν ἐκόμισαν εἰς	τὸν	βίον ἀτόπους καὶ πονηρούς. ἄκουε
[1, 15]	καθ´ ὅσον ἐστὶν ἐκείνῳ ὅμοιος,	τὸν	δὲ ἀνόμοιον ἐξελέγχει τε καὶ
[1, 25]	τῆς ἀρχῆς κινδυνεύοντας καὶ πονοῦντας,	τὸν	δὲ ἀνόνητον καὶ ἄνοπλον ὄχλον
[1, 15]	δυνατὸν ἄλλῳ τινὶ πεποιθέναι μᾶλλον	τὸν	δίκαιον ἄνδρα καὶ ἀγαθὸν ἢ
[1, 10]	μὴ παρέργως ἀκροωμένοις· ἀλλὰ δεῖ	τὸν	ἐγγύς τε καὶ μάλιστα ἁψόμενον
[1, 0]	τὸ πρῶτον ἐπιδεικνύμενον αὐλῆσαι κατὰ	τὸν	ἐκείνου τρόπον μάλα ἐμπείρως καὶ
[1, 5]	αὑτοὺς καὶ τῶν ἄλλων ἀεὶ	τὸν	ἐντυγχάνοντα; ὥσπερ οἱ κινοῦντες καὶ
[1, 45]	δ´ ἂν παραβῇ καὶ ἀτιμάσῃ	τὸν	ἐπιτρέψαντα ἢ δόντα τὴν δωρεὰν
[1, 70]	καὶ ἤρετο τίς ἐστι θεῶν	τὸν	Ἑρμῆν· ὁ δὲ εἶπεν, Αὕτη
[1, 20]	καὶ ἐπιβουλεύειν; ἀλλὰ γὰρ ἀνάγκη	τὸν	ἥμερον καὶ φιλάνθρωπον βασιλέα μὴ
[1, 75]	καὶ διατετμημένος ὑπ´ αὐτὸν οἶμαι	τὸν	θρόνον, αἱ δὲ πάροδοι καὶ
[1, 75]	ἐπισφαλὴς καὶ παρ´ αὐτὸν φέρουσα	τὸν	κρημνόν, πολλαὶ δὲ ἄδηλοι καὶ
[1, 45]	καὶ προθυμότατα τοῦτον εἴποιμ´ ἂν	τὸν	λόγον, τὸν ὑπὲρ τοῦ Διὸς
[1, 15]	ἢ λοιδορίας αὐτὸς ἀφ´ αὑτοῦ	τὸν	μὲν ὅμοιον τῷ ἀγαθῷ γνωρίζει
[1, 35]	Διὶ τὴν βουλὴν ὁμοίους, καὶ	τὸν	Μίνω, μεγίστην ἔχοντα δόξαν ἐπὶ
[1, 45]	ὕστερον πονηρὸς καὶ ἀκόλαστος ὤν,	τὸν	μυθευόμενον Φαέθοντος ἀναπληρώσας πότμον, ἅτε
[1, 55]	τούτῳ μήποτε ὀκνήσῃς εἰπεῖν τόνδε	τὸν	μῦθον, εἰ καί σου καταφρονεῖν
[1, 40]	τὸ πρᾷον, Πολιεὺς δὲ κατὰ	τὸν	νόμον καὶ τὸ κοινὸν ὄφελος,
[1, 10]	ἀλλ´ ὡς οἷόν τε προσέχοντα	τὸν	νοῦν αὑτῷ καὶ τοῖς ὑπηκόοις,
[1, 55]	μύθου σφόδρα ἐγρηγορώς τε καὶ	τὸν	νοῦν προσέχων, ὅπως διαμνημονεύσας ἀπαγγείλῃς
[1, 75]	καὶ ὁρῶν ἐτέρπετο καὶ προσεῖχε	τὸν	νοῦν, ὡς οὐδέποτε αὐτῶν ἐπιλησόμενος.
[1, 35]	ἡμεῖς οἱ συμμετέχοντες. (μετὰ δὲ	τὸν	νῦν εἰρημένον λόγον ἐγὼ μὲν
[1, 0]	ῥᾳθυμίαν ἀγόντων, ἀλλ´ αὐτὸν οἶμαι	τὸν	ὄρθιον τὸν τῆς Ἀθηνᾶς ἐπικαλούμενον
[1, 30]	καὶ μέντοι καὶ αὐτὸς οὐ	τὸν	παρὰ τῶν βαναύσων καὶ ἀγοραίων
[1, 30]	καὶ ἀγοραίων ἀγαπᾷ ἔπαινον, ἀλλὰ	τὸν	παρὰ τῶν ἐλευθέρων καὶ γενναίων,
[1, 30]	ἄνδρες οὐκ αἰσχύνονται ἐπαινοῦντες οὔτε	τὸν	παρόντα χρόνον οὔτε τὸν ὕστερον.
[1, 65]	ἀκολασίας καὶ πολλοὶ παρατρέπουσιν ἄκοντα	τὸν	πεφυκότα ὀρθῶς ἔξω τῆς αὑτοῦ
[1, 40]	πόλεων καὶ ἐθνῶν, ὅστις ἂν	τὸν	σὸν μάλιστα μιμῆται τρόπον καὶ
[1, 0]	ἀλλ´ αὐτὸν οἶμαι τὸν ὄρθιον	τὸν	τῆς Ἀθηνᾶς ἐπικαλούμενον νόμον. (καὶ
[1, 30]	(τίς οὖν οὐκ ἂν μακαρίσειε	τὸν	τοιοῦτον ἄνδρα τε καὶ βίον;
[1, 70]	τε καὶ ἡσυχίαν ἀθόρυβον κατέχειν	τὸν	τόπον. ἦν δὲ ἅπαντα μεστὰ
[1, 55]	ἄνευ θείας τύχης εἰς τόνδε	τὸν	τόπον· οὐ γὰρ ἐάσω σε
[1, 45]	ἂν πρὸς ἐκεῖνον βλέπων {πρὸς}	τὸν	τοῦ Διὸς νόμον τε καὶ
[1, 70]	ἀσθενῆ τὴν ὄψιν ἀναβλέψαι πρὸς	τὸν	τοῦ ἡλίου κύκλον· καθεστηκὸς δὲ
[1, 45]	τοῦτον εἴποιμ´ ἂν τὸν λόγον,	τὸν	ὑπὲρ τοῦ Διὸς καὶ τῆς
[1, 30]	οὔτε τὸν παρόντα χρόνον οὔτε	τὸν	ὕστερον. καὶ μέντοι καὶ αὐτὸς

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 22/11/2007