Discours, Par. |
[1, 15] |
κηδόμενος
δὲ
πάντων.
τίς
μὲν
|
γὰρ |
ἀγέλης
βοῶν
κήδεται
μᾶλλον
τοῦ |
[1, 20] |
τῆς
ἡδονῆς
ἀκόρεστος.
τὰ
μὲν
|
γὰρ |
ἄλλα
τῆς
βασιλείας
ἀναγκαῖα
νενόμικεν, |
[1, 80] |
τὰ
θηρία
αὐτοῖς
ἀπήμυνεν·
πόσον
|
γὰρ |
ἄν
τι
καὶ
βλάψειε
λέων |
[1, 30] |
ἀπὸ
τῶν
εὐνοούντων
φυλακῆς;
(ὁπόσους
|
γὰρ |
ἄν
τις
ᾖ
κεκτημένος
ἑταίρους, |
[1, 20] |
ἐπιστάμενον
ἀγνοεῖν
καὶ
ἐπιβουλεύειν;
ἀλλὰ
|
γὰρ
|
ἀνάγκη
τὸν
ἥμερον
καὶ
φιλάνθρωπον |
[1, 55] |
ὡς
ἀδολέσχου
καὶ
πλάνητος.
(οἱ
|
γὰρ |
ἀνθρώπων
λόγοι
καὶ
τὰ
πάντα |
[1, 15] |
πρῶτον
οὐχ
ὅσιός
ἐστιν·
ἢ
|
γὰρ |
ἀνόητον
ἢ
πονηρὸν
νενόμικε
τὸ |
[1, 30] |
ὠφελιμωτάτου
κτήματος
φιλίας.
(τίς
μὲν
|
γὰρ |
ἀοκνότερος
πονεῖν,
ὅταν
τούτου
καιρὸς
|
[1, 60] |
καὶ
πόλεις
ὅλας
ἐδωρήσατο.
ἐπίστευε
|
γὰρ |
αὑτοῦ
πάντα
εἶναι
καὶ
οὐδὲν |
[1, 25] |
μηδὲν
ἀξιόμαχον
αὐτῷ
λείπεσθαι.
καὶ
|
γὰρ |
δὴ
καὶ
τόδε
οἶδεν,
ὅτι |
[1, 15] |
καὶ
τὸ
δαιμόνιον
προτιμῶν·
οὐ
|
γὰρ |
δυνατὸν
ἄλλῳ
τινὶ
πεποιθέναι
μᾶλλον |
[1, 60] |
περιῄει
μόνος
ἄνευ
στρατιᾶς.
οὐ
|
γὰρ |
δυνατὸν
πόλεις
τε
ἐξαιρεῖν
καὶ |
[1, 55] |
εἰς
τόνδε
τὸν
τόπον·
οὐ
|
γὰρ |
ἐάσω
σε
ἀπελθεῖν
μάτην.
καὶ |
[1, 50] |
Ἀρκαδίας}
ὑπὲρ
Ἡρακλέους
διηγουμένης.
~ὡς
|
γὰρ |
ἔτυχον
ἐν
τῇ
φυγῇ
ποτε |
[1, 35] |
τὸν
αὑτῶν
τρόπον.
(διὰ
τοῦτο
|
γὰρ |
καὶ
Ὅμηρος
διοτρεφέας
εἶναί
φησι |
[1, 35] |
ὁ
λόγος
αὐτοὺς
ἀποφαίνεται.
(Ζεὺς
|
γὰρ |
μόνος
θεῶν
πατὴρ
καὶ
βασιλεὺς |
[1, 35] |
ἴσου
καὶ
δικαίου;
τίνος
μὲν
|
γὰρ |
ὁ
βίος
ἀσφαλέστερος
ἢ
ὃν |
[1, 15] |
καὶ
τῇ
ἀληθείᾳ
βασιλέως·
οὗτος
|
γὰρ |
ὁ
λόγος
ἁπλῶς
λεγόμενος
ἄνευ |
[1, 20] |
ἄλλων
φιλήδονοι
καὶ
φιλοχρήματοι.
ἐπίσταται
|
γὰρ
|
ὅτι
αἱ
μὲν
ἡδοναὶ
τοὺς |
[1, 5] |
τε
καὶ
ἀληθεῖς
γονέας.
(ἀλλὰ
|
γὰρ |
οὐ
πᾶσαν
ἴασιν
οὐδὲ
ὠφέλειαν |
[1, 25] |
μήτε
συναγρυπνήσειέ
ποτε
φυλάττουσιν·
οὗτος
|
γὰρ |
οὐ
τὰ
θηρία
μόνον,
ἀλλὰ |
[1, 30] |
διανοεῖται
περὶ
τῶν
συμφερόντων.
διαφέρει
|
γὰρ |
οὐδὲν
ἢ
εἴ
τῳ
θεὸς |
[1, 10] |
θέμιστας,
ἵνα
σφίσι
βουλεύῃσιν.
(πάνυ
|
γὰρ |
οὖν
καλῶς
σὺν
ἄλλοις
πλείοσιν |
[1, 5] |
ἐπιστήμη
τε
καὶ
ἕξις·
οὐ
|
γὰρ |
οὖν,
ὥς
φησιν
ὁ
ποιητής, |
[1, 20] |
τῶν
δούλων
χαίρει
καλούμενος·
(βασιλεύειν
|
γὰρ |
οὐχ
αὑτοῦ
χάριν
οἴεται
μᾶλλον |
[1, 25] |
φιλοστρατιώτης
ὁμοίως
πέφυκεν·
ὅστις
μὲν
|
γὰρ |
ὑπερόπτης
τῶν
στρατευομένων
καὶ
οὐδεπώποτε |
[1, 25] |
καὶ
ἰσχυρότερον
φόβου·
τοὺς
μὲν
|
γὰρ |
φοβουμένους
ἀνάγκη
μισεῖν
καὶ
ἀποδρᾶναι |