Discours, Par.
[1, 60]	αὐτοῦ πολλὴν ἐπιμέλειαν ἐποιεῖτο, ὁρμάς	τε	ἀγαθὰς ἐπιπέμπων καὶ εἰς ὁμιλίας
[1, 40]	ἐν ἀπείροις περιόδοις μετὰ ψυχῆς	τε	ἀγαθῆς καὶ δαίμονος ὁμοίου καὶ
[1, 20]	ἡδοναὶ τοὺς ἀεὶ συνόντας τά	τε	ἄλλα λυμαίνονται καὶ ταχὺ ποιοῦσιν
[1, 20]	αὑτάς, οἱ δὲ πόνοι τά	τε	ἄλλα ὠφελοῦσι καὶ ἀεὶ μᾶλλον
[1, 30]	ἂν ἔλθοιεν ἐπ´ ἐκεῖνον ὀψόμενοί	τε	αὐτὸν καὶ ἀπολαύσοντες τῆς καλῆς
[1, 75]	ἔχουσι, φονεύοντες οἱ ταλαίπωροι, παῖδές	τε	γονεῦσι πολλάκις ἐπιβουλεύοντες καὶ γονεῖς
[1, 5]	ὅπλα ὁρμῶσαν μόνον, ἀλλὰ ἐπί	τε	εἰρήνην καὶ ὁμόνοιαν καὶ θεῶν
[1, 80]	τύραννον ἐκόλαζε καὶ ἀνῄρει παρά	τε	Ἕλλησι καὶ βαρβάροις· ὅπου δὲ
[1, 60]	στρατιᾶς. οὐ γὰρ δυνατὸν πόλεις	τε	ἐξαιρεῖν καὶ τυράννους {ἀνθρώπους} καταλύειν
[1, 40]	ὁποῖόν γε τὸ ξύμπαν αὐτό	τε	εὔδαιμον καὶ σοφὸν ἀεὶ διαπορεύεται
[1, 10]	προθύμως διελθεῖν. (φέρε εἴπωμεν τά	τε	ἤθη καὶ τὴν διάθεσιν τοῦ
[1, 65]	νεφῶν ἐστιν, ἐν αὐτῷ τῷ	{τε}	καθαρῷ καὶ αἰθρίῳ ἀέρι, ἡ
[1, 5]	φύσεως, πρὸς πᾶσαν ἀρετὴν παραμυθούμενός	τε	καὶ ἄγων ἐμμελῶς. (τίς ἂν
[1, 5]	μεταφέροντες οὐκ εὔφορον βάρος φθέγγονταί	τε	καὶ ᾄδουσιν ἡσυχῇ τὸ ἔργον
[1, 5]	ἑταίροις ἢ ὑπερορῶν τοὺς θνητούς	τε	καὶ ἀληθεῖς γονέας. (ἀλλὰ γὰρ
[1, 10]	Ὅμηρος ὁμοίως τοῖς ἄλλοις σοφοῖς	τε	καὶ ἀληθέσιν ἀνδράσιν, ὡς οὐδείς
[1, 40]	ταχὺ παυθεὶς παραχωρήσειεν ἑτέροις ἀμείνοσί	τε	καὶ ἄμεινον δυναμένοις διοικεῖν· ~οὕτω
[1, 15]	νέμοντος; τίς δὲ ποιμνίοις ὠφελιμώτερός	τε	καὶ ἀμείνων ποιμένος; τίς δὲ
[1, 40]	τὴν τοῦ γένους κοινωνίαν θεοῖς	τε	καὶ ἀνθρώποις, Φίλιος δὲ καὶ
[1, 50]	ἔχουσαν, νομεῦσι καὶ κυνηγέταις, γενναίοις	τε	καὶ ἁπλοῖς ἤθεσιν, ἐπιμιγνύμενος. (καὶ
[1, 10]	ὑπερηφανίας καὶ πάσης ἀνομίας {ἐμπιμπλάμενόν	τε	καὶ} ἀποπιμπλάντα ἐξ ἅπαντος αὑτοῦ
[1, 65]	ἀσφαλῆ καὶ πλατεῖαν, ὡς ἀκινδύνως	τε	καὶ ἀπταίστως δι´ αὐτῆς εἰσιέναι
[1, 40]	προνοίας καὶ ἀρχῆς τῆς δικαιοτάτης	τε	καὶ ἀρίστης, ἡμᾶς τε ὁμοίους
[1, 15]	καὶ ἀγαθὸν ἢ τοῖς δικαιοτάτοις	τε	καὶ ἀρίστοις θεοῖς. (ὅστις δὲ
[1, 40]	πλημμέλεια. (ὥσπερ οὖν ὅσοι στρατηγοί	τε	καὶ ἄρχοντες στρατοπέδων καὶ πόλεων
[1, 40]	γίγνοιτο, δικαίως ἂν τυγχάνοι μέμψεώς	τε	καὶ ἀτιμίας καὶ αὐτῆς γε
[1, 30]	ἂν μακαρίσειε τὸν τοιοῦτον ἄνδρα	τε	καὶ βίον; {πόθεν δὲ οὐκ
[1, 65]	ὀρθῶς ἔξω τῆς αὑτοῦ φύσεώς	τε	καὶ γνώμης, ταῦτα λογιζόμενος Ἑρμῆν
[1, 65]	ἅτε ὁρῶσι μακρόθεν, ἄμφω μία	τε	καὶ ἐν ταὐτῷ σχεδόν, ὑπερέχει
[1, 5]	ἱκανὴ παρασχεῖν ἡ μουσικῆς ἐπιστήμη	τε	καὶ ἕξις· οὐ γὰρ οὖν,
[1, 15]	μὲν ὅμοιον τῷ ἀγαθῷ γνωρίζει	τε	καὶ ἐπαινεῖ, καθ´ ὅσον ἐστὶν
[1, 5]	ἂν ἦν ἄξιος Ἀλεξάνδρῳ παρεῖναί	τε	καὶ ἐπαυλεῖν, οὐ θύοντι μόνον,
[1, 50]	συναντῶν οὐδὲ δυνάμενος ἐρέσθαι, διαμαρτάνω	τε	καὶ ἐπλανώμην μεσημβρίᾳ σταθερᾷ. ἰδὼν
[1, 5]	καὶ αὐτουργοὶ τῆς σοφίας, πόνοις	τε	καὶ ἔργοις ὅσον δυνάμεθα χαίροντες
[1, 35]	ἐπονομάζεται καὶ Πολιεὺς καὶ Φίλιός	τε	καὶ Ἑταιρεῖος καὶ Ὁμόγνιος, πρὸς
[1, 5]	ἢ χαλεπαίνων τοῖς αὑτοῦ φίλοις	τε	καὶ ἑταίροις ἢ ὑπερορῶν τοὺς
[1, 20]	δὲ τῆς εὐεργεσίας μόνον ἑκούσιόν	τε	καὶ εὔδαιμον. (καὶ τῶν μὲν
[1, 35]	προσηγορίας, τοῦ θεοῦ τούτου μαθητάς	τε	καὶ ζηλωτὰς ὁ λόγος αὐτοὺς
[1, 70]	ἐτέρπετο, (ἀλλὰ μᾶλλον τοῖς καρποῖς	τε	καὶ ζῴοις. ἰδὼν οὖν αὐτὴν
[1, 70]	ἦν δὲ ἅπαντα μεστὰ καρπῶν	τε	καὶ ζῴων εὐθηνούντων ἀπὸ παντὸς
[1, 70]	οὖν αὐτὴν ὁ Ἡρακλῆς ᾐδέσθη	τε	καὶ ἠρυθρίασεν, τιμῶν καὶ σεβόμενος,
[1, 70]	οὐ μετατρεπόμενον· (πολλὴν δ´ εὐφημίαν	τε	καὶ ἡσυχίαν ἀθόρυβον κατέχειν τὸν
[1, 65]	ποταμοῦ κύκλῳ περιρρέοντος, πολὺν ψόφον	τε	καὶ ἦχον ἀναδιδόντος, ὡς τοῖς
[1, 55]	ἐγένοντο διὰ τῶν πρώτων μαντικῶν	τε	καὶ θείων ἀνδρῶν· (οἷον ἐν
[1, 45]	{πρὸς} τὸν τοῦ Διὸς νόμον	τε	καὶ θεσμὸν κοσμῇ καὶ ἄρχῃ
[1, 40]	Ἱκέσιος δὲ ὡς ἂν ἐπήκοός	τε	καὶ ἵλεως τοῖς δεομένοις, Φύξιος
[1, 45]	θεσμὸν κοσμῇ καὶ ἄρχῃ δικαίως	τε	καὶ καλῶς, ἀγαθῆς τυγχάνει μοίρας
[1, 40]	δυνάμεις τῇ τοῦ βασιλέως δυνάμει	τε	καὶ κλήσει. (καλὸν οὖν εἰπεῖν
[1, 10]	αὑτοῦ τὴν ψυχὴν τεταραγμένην ὀργαῖς	τε	καὶ λύπαις καὶ φόβοις καὶ
[1, 10]	ἀκροωμένοις· ἀλλὰ δεῖ τὸν ἐγγύς	τε	καὶ μάλιστα ἁψόμενον ἀνευρόντας καὶ
[1, 30]	αὑτῷ καὶ φίλους καλουμένους ἀτιμάζοι	τε	καὶ μὴ σκοποῖ τοῦτο, ὅπως
[1, 10]	ἁψόμενον ἀνευρόντας καὶ παρακαλέσαντας Πειθώ	τε	καὶ Μούσας καὶ Ἀπόλλωνα ὡς
[1, 75]	θρόνος οὐδὲ ἡδρασμένος, ἀλλὰ κινούμενός	τε	καὶ ὀκλάζων. (ἦν δὲ οὐδ´
[1, 15]	ὅμοιος, τὸν δὲ ἀνόμοιον ἐξελέγχει	τε	καὶ ὀνειδίζει. ἔστι δὴ πρῶτον
[1, 10]	μηδὲν ἧττον τῶν ἀνθρώπων συγχωρῇ	τε	καὶ ποιῇ τὸ προσταττόμενον. ~οὐκοῦν
[1, 70]	ἔφη, σοι ἡ προσορῶσα γοργόν	τε	καὶ πρᾷον, ἐκ δεξιῶν καθημένη,
[1, 5]	ἡρμοσμένους, ἀλλὰ τοὺς αὐτοὺς σφοδρούς	τε	καὶ πρᾴους καὶ πολεμικοὺς ἅμα
[1, 65]	θεῶν· ἡ δὲ ἑτέρα στενήν	τε	καὶ σκολιὰν καὶ βίαιον, ὡς
[1, 5]	μόνος δὲ ὁ τῶν φρονίμων	τε	καὶ σοφῶν λόγος, οἷοι γεγόνασιν
[1, 15]	λέγωμεν ὑπὲρ τοῦ καθ´ Ὅμηρόν	τε	καὶ τῇ ἀληθείᾳ βασιλέως· οὗτος
[1, 55]	τοῦδε τοῦ μύθου σφόδρα ἐγρηγορώς	τε	καὶ τὸν νοῦν προσέχων, ὅπως
[1, 55]	κατ´ ἀνθρώπους λόγοι περὶ θεῶν	τε	καὶ τοῦ σύμπαντος, οὐκ ἄνευ
[1, 25]	τοὺς μὲν ναύτας διαφθείροντι πλησμονῇ	τε	καὶ ὕπνῳ δι´ ἡμέρας, τῶν
[1, 45]	οὐκ ἄτοπός σοι φανήσεται νῦν	τε	καὶ ὕστερον ἐνθυμουμένῳ κατὰ σαυτὸν
[1, 35]	Ὁμόγνιος, πρὸς δὲ τούτοις Ἱκέσιός	τε	{καὶ Φύξιος} καὶ Ξένιος καὶ
[1, 50]	δεδομένην, χρῆσθαι δὲ αὐτῇ τούς	τε	νομέας πάντας τοὺς πλησίον καὶ
[1, 40]	δικαιοτάτης τε καὶ ἀρίστης, ἡμᾶς	τε	ὁμοίους παρέχεται, κατὰ φύσιν κοινὴν
[1, 10]	αὐτὸν καὶ ὑπακούωσιν, ἀλλ´ οἵ	τε	ὄρνιθες πετόμενοι καὶ τὰ θηρία
[1, 65]	νέος ὢν ἐτρέφετο Ἡρακλῆς, ἔφραζέν	τε	ὃς εἴη καὶ παρ´ ὅτου
[1, 10]	παντοίαις ἐπιθυμίαις, ἀλλ´ ὡς οἷόν	τε	προσέχοντα τὸν νοῦν αὑτῷ καὶ
[1, 40]	ὠνομασμένος, πατὴρ δὲ οἶμαι διά	τε	τὴν κηδεμονίαν καὶ τὸ πρᾷον,
[1, 50]	φιλοφρόνως δωρίζουσα τῇ φωνῇ τόν	τε	τόπον ἔφραζεν ὡς Ἡρακλέους ἱερὸς

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 22/11/2007