Discours, Par. |
[1, 60] |
αὐτοῦ
πολλὴν
ἐπιμέλειαν
ἐποιεῖτο,
ὁρμάς
|
τε |
ἀγαθὰς
ἐπιπέμπων
καὶ
εἰς
ὁμιλίας |
[1, 40] |
ἐν
ἀπείροις
περιόδοις
μετὰ
ψυχῆς
|
τε |
ἀγαθῆς
καὶ
δαίμονος
ὁμοίου
καὶ |
[1, 20] |
ἡδοναὶ
τοὺς
ἀεὶ
συνόντας
τά
|
τε |
ἄλλα
λυμαίνονται
καὶ
ταχὺ
ποιοῦσιν |
[1, 20] |
αὑτάς,
οἱ
δὲ
πόνοι
τά
|
τε |
ἄλλα
ὠφελοῦσι
καὶ
ἀεὶ
μᾶλλον |
[1, 30] |
ἂν
ἔλθοιεν
ἐπ´
ἐκεῖνον
ὀψόμενοί
|
τε |
αὐτὸν
καὶ
ἀπολαύσοντες
τῆς
καλῆς |
[1, 75] |
ἔχουσι,
φονεύοντες
οἱ
ταλαίπωροι,
παῖδές
|
τε |
γονεῦσι
πολλάκις
ἐπιβουλεύοντες
καὶ
γονεῖς |
[1, 5] |
ὅπλα
ὁρμῶσαν
μόνον,
ἀλλὰ
ἐπί
|
τε |
εἰρήνην
καὶ
ὁμόνοιαν
καὶ
θεῶν |
[1, 80] |
τύραννον
ἐκόλαζε
καὶ
ἀνῄρει
παρά
|
τε |
Ἕλλησι
καὶ
βαρβάροις·
ὅπου
δὲ |
[1, 60] |
στρατιᾶς.
οὐ
γὰρ
δυνατὸν
πόλεις
|
τε |
ἐξαιρεῖν
καὶ
τυράννους
{ἀνθρώπους}
καταλύειν |
[1, 40] |
ὁποῖόν
γε
τὸ
ξύμπαν
αὐτό
|
τε |
εὔδαιμον
καὶ
σοφὸν
ἀεὶ
διαπορεύεται |
[1, 10] |
προθύμως
διελθεῖν.
(φέρε
εἴπωμεν
τά
|
τε |
ἤθη
καὶ
τὴν
διάθεσιν
τοῦ |
[1, 65] |
νεφῶν
ἐστιν,
ἐν
αὐτῷ
τῷ
|
{τε} |
καθαρῷ
καὶ
αἰθρίῳ
ἀέρι,
ἡ |
[1, 5] |
φύσεως,
πρὸς
πᾶσαν
ἀρετὴν
παραμυθούμενός
|
τε |
καὶ
ἄγων
ἐμμελῶς.
(τίς
ἂν |
[1, 5] |
μεταφέροντες
οὐκ
εὔφορον
βάρος
φθέγγονταί
|
τε |
καὶ
ᾄδουσιν
ἡσυχῇ
τὸ
ἔργον |
[1, 5] |
ἑταίροις
ἢ
ὑπερορῶν
τοὺς
θνητούς
|
τε |
καὶ
ἀληθεῖς
γονέας.
(ἀλλὰ
γὰρ |
[1, 10] |
Ὅμηρος
ὁμοίως
τοῖς
ἄλλοις
σοφοῖς
|
τε |
καὶ
ἀληθέσιν
ἀνδράσιν,
ὡς
οὐδείς |
[1, 40] |
ταχὺ
παυθεὶς
παραχωρήσειεν
ἑτέροις
ἀμείνοσί
|
τε |
καὶ
ἄμεινον
δυναμένοις
διοικεῖν·
~οὕτω |
[1, 15] |
νέμοντος;
τίς
δὲ
ποιμνίοις
ὠφελιμώτερός
|
τε |
καὶ
ἀμείνων
ποιμένος;
τίς
δὲ |
[1, 40] |
τὴν
τοῦ
γένους
κοινωνίαν
θεοῖς
|
τε |
καὶ
ἀνθρώποις,
Φίλιος
δὲ
καὶ |
[1, 50] |
ἔχουσαν,
νομεῦσι
καὶ
κυνηγέταις,
γενναίοις
|
τε |
καὶ
ἁπλοῖς
ἤθεσιν,
ἐπιμιγνύμενος.
(καὶ |
[1, 10] |
ὑπερηφανίας
καὶ
πάσης
ἀνομίας
{ἐμπιμπλάμενόν
|
τε |
καὶ}
ἀποπιμπλάντα
ἐξ
ἅπαντος
αὑτοῦ |
[1, 65] |
ἀσφαλῆ
καὶ
πλατεῖαν,
ὡς
ἀκινδύνως
|
τε |
καὶ
ἀπταίστως
δι´
αὐτῆς
εἰσιέναι |
[1, 40] |
προνοίας
καὶ
ἀρχῆς
τῆς
δικαιοτάτης
|
τε |
καὶ
ἀρίστης,
ἡμᾶς
τε
ὁμοίους |
[1, 15] |
καὶ
ἀγαθὸν
ἢ
τοῖς
δικαιοτάτοις
|
τε |
καὶ
ἀρίστοις
θεοῖς.
(ὅστις
δὲ |
[1, 40] |
πλημμέλεια.
(ὥσπερ
οὖν
ὅσοι
στρατηγοί
|
τε |
καὶ
ἄρχοντες
στρατοπέδων
καὶ
πόλεων |
[1, 40] |
γίγνοιτο,
δικαίως
ἂν
τυγχάνοι
μέμψεώς
|
τε |
καὶ
ἀτιμίας
καὶ
αὐτῆς
γε |
[1, 30] |
ἂν
μακαρίσειε
τὸν
τοιοῦτον
ἄνδρα
|
τε |
καὶ
βίον;
{πόθεν
δὲ
οὐκ |
[1, 65] |
ὀρθῶς
ἔξω
τῆς
αὑτοῦ
φύσεώς
|
τε |
καὶ
γνώμης,
ταῦτα
λογιζόμενος
Ἑρμῆν |
[1, 65] |
ἅτε
ὁρῶσι
μακρόθεν,
ἄμφω
μία
|
τε |
καὶ
ἐν
ταὐτῷ
σχεδόν,
ὑπερέχει
|
[1, 5] |
ἱκανὴ
παρασχεῖν
ἡ
μουσικῆς
ἐπιστήμη
|
τε |
καὶ
ἕξις·
οὐ
γὰρ
οὖν, |
[1, 15] |
μὲν
ὅμοιον
τῷ
ἀγαθῷ
γνωρίζει
|
τε |
καὶ
ἐπαινεῖ,
καθ´
ὅσον
ἐστὶν |
[1, 5] |
ἂν
ἦν
ἄξιος
Ἀλεξάνδρῳ
παρεῖναί
|
τε |
καὶ
ἐπαυλεῖν,
οὐ
θύοντι
μόνον, |
[1, 50] |
συναντῶν
οὐδὲ
δυνάμενος
ἐρέσθαι,
διαμαρτάνω
|
τε |
καὶ
ἐπλανώμην
μεσημβρίᾳ
σταθερᾷ.
ἰδὼν
|
[1, 5] |
καὶ
αὐτουργοὶ
τῆς
σοφίας,
πόνοις
|
τε |
καὶ
ἔργοις
ὅσον
δυνάμεθα
χαίροντες |
[1, 35] |
ἐπονομάζεται
καὶ
Πολιεὺς
καὶ
Φίλιός
|
τε |
καὶ
Ἑταιρεῖος
καὶ
Ὁμόγνιος,
πρὸς |
[1, 5] |
ἢ
χαλεπαίνων
τοῖς
αὑτοῦ
φίλοις
|
τε |
καὶ
ἑταίροις
ἢ
ὑπερορῶν
τοὺς |
[1, 20] |
δὲ
τῆς
εὐεργεσίας
μόνον
ἑκούσιόν
|
τε |
καὶ
εὔδαιμον.
(καὶ
τῶν
μὲν |
[1, 35] |
προσηγορίας,
τοῦ
θεοῦ
τούτου
μαθητάς
|
τε |
καὶ
ζηλωτὰς
ὁ
λόγος
αὐτοὺς |
[1, 70] |
ἐτέρπετο,
(ἀλλὰ
μᾶλλον
τοῖς
καρποῖς
|
τε |
καὶ
ζῴοις.
ἰδὼν
οὖν
αὐτὴν |
[1, 70] |
ἦν
δὲ
ἅπαντα
μεστὰ
καρπῶν
|
τε |
καὶ
ζῴων
εὐθηνούντων
ἀπὸ
παντὸς |
[1, 70] |
οὖν
αὐτὴν
ὁ
Ἡρακλῆς
ᾐδέσθη
|
τε |
καὶ
ἠρυθρίασεν,
τιμῶν
καὶ
σεβόμενος, |
[1, 70] |
οὐ
μετατρεπόμενον·
(πολλὴν
δ´
εὐφημίαν
|
τε |
καὶ
ἡσυχίαν
ἀθόρυβον
κατέχειν
τὸν |
[1, 65] |
ποταμοῦ
κύκλῳ
περιρρέοντος,
πολὺν
ψόφον
|
τε |
καὶ
ἦχον
ἀναδιδόντος,
ὡς
τοῖς |
[1, 55] |
ἐγένοντο
διὰ
τῶν
πρώτων
μαντικῶν
|
τε |
καὶ
θείων
ἀνδρῶν·
(οἷον
ἐν |
[1, 45] |
{πρὸς}
τὸν
τοῦ
Διὸς
νόμον
|
τε |
καὶ
θεσμὸν
κοσμῇ
καὶ
ἄρχῃ |
[1, 40] |
Ἱκέσιος
δὲ
ὡς
ἂν
ἐπήκοός
|
τε
|
καὶ
ἵλεως
τοῖς
δεομένοις,
Φύξιος |
[1, 45] |
θεσμὸν
κοσμῇ
καὶ
ἄρχῃ
δικαίως
|
τε |
καὶ
καλῶς,
ἀγαθῆς
τυγχάνει
μοίρας |
[1, 40] |
δυνάμεις
τῇ
τοῦ
βασιλέως
δυνάμει
|
τε |
καὶ
κλήσει.
(καλὸν
οὖν
εἰπεῖν |
[1, 10] |
αὑτοῦ
τὴν
ψυχὴν
τεταραγμένην
ὀργαῖς
|
τε |
καὶ
λύπαις
καὶ
φόβοις
καὶ |
[1, 10] |
ἀκροωμένοις·
ἀλλὰ
δεῖ
τὸν
ἐγγύς
|
τε |
καὶ
μάλιστα
ἁψόμενον
ἀνευρόντας
καὶ |
[1, 30] |
αὑτῷ
καὶ
φίλους
καλουμένους
ἀτιμάζοι
|
τε |
καὶ
μὴ
σκοποῖ
τοῦτο,
ὅπως |
[1, 10] |
ἁψόμενον
ἀνευρόντας
καὶ
παρακαλέσαντας
Πειθώ
|
τε |
καὶ
Μούσας
καὶ
Ἀπόλλωνα
ὡς |
[1, 75] |
θρόνος
οὐδὲ
ἡδρασμένος,
ἀλλὰ
κινούμενός
|
τε |
καὶ
ὀκλάζων.
(ἦν
δὲ
οὐδ´ |
[1, 15] |
ὅμοιος,
τὸν
δὲ
ἀνόμοιον
ἐξελέγχει
|
τε
|
καὶ
ὀνειδίζει.
ἔστι
δὴ
πρῶτον |
[1, 10] |
μηδὲν
ἧττον
τῶν
ἀνθρώπων
συγχωρῇ
|
τε |
καὶ
ποιῇ
τὸ
προσταττόμενον.
~οὐκοῦν |
[1, 70] |
ἔφη,
σοι
ἡ
προσορῶσα
γοργόν
|
τε |
καὶ
πρᾷον,
ἐκ
δεξιῶν
καθημένη, |
[1, 5] |
ἡρμοσμένους,
ἀλλὰ
τοὺς
αὐτοὺς
σφοδρούς
|
τε |
καὶ
πρᾴους
καὶ
πολεμικοὺς
ἅμα |
[1, 65] |
θεῶν·
ἡ
δὲ
ἑτέρα
στενήν
|
τε |
καὶ
σκολιὰν
καὶ
βίαιον,
ὡς |
[1, 5] |
μόνος
δὲ
ὁ
τῶν
φρονίμων
|
τε |
καὶ
σοφῶν
λόγος,
οἷοι
γεγόνασιν |
[1, 15] |
λέγωμεν
ὑπὲρ
τοῦ
καθ´
Ὅμηρόν
|
τε |
καὶ
τῇ
ἀληθείᾳ
βασιλέως·
οὗτος |
[1, 55] |
τοῦδε
τοῦ
μύθου
σφόδρα
ἐγρηγορώς
|
τε |
καὶ
τὸν
νοῦν
προσέχων,
ὅπως |
[1, 55] |
κατ´
ἀνθρώπους
λόγοι
περὶ
θεῶν
|
τε |
καὶ
τοῦ
σύμπαντος,
οὐκ
ἄνευ |
[1, 25] |
τοὺς
μὲν
ναύτας
διαφθείροντι
πλησμονῇ
|
τε |
καὶ
ὕπνῳ
δι´
ἡμέρας,
τῶν |
[1, 45] |
οὐκ
ἄτοπός
σοι
φανήσεται
νῦν
|
τε |
καὶ
ὕστερον
ἐνθυμουμένῳ
κατὰ
σαυτὸν |
[1, 35] |
Ὁμόγνιος,
πρὸς
δὲ
τούτοις
Ἱκέσιός
|
τε |
{καὶ
Φύξιος}
καὶ
Ξένιος
καὶ |
[1, 50] |
δεδομένην,
χρῆσθαι
δὲ
αὐτῇ
τούς
|
τε |
νομέας
πάντας
τοὺς
πλησίον
καὶ |
[1, 40] |
δικαιοτάτης
τε
καὶ
ἀρίστης,
ἡμᾶς
|
τε |
ὁμοίους
παρέχεται,
κατὰ
φύσιν
κοινὴν |
[1, 10] |
αὐτὸν
καὶ
ὑπακούωσιν,
ἀλλ´
οἵ
|
τε |
ὄρνιθες
πετόμενοι
καὶ
τὰ
θηρία |
[1, 65] |
νέος
ὢν
ἐτρέφετο
Ἡρακλῆς,
ἔφραζέν
|
τε |
ὃς
εἴη
καὶ
παρ´
ὅτου |
[1, 10] |
παντοίαις
ἐπιθυμίαις,
ἀλλ´
ὡς
οἷόν
|
τε |
προσέχοντα
τὸν
νοῦν
αὑτῷ
καὶ |
[1, 40] |
ὠνομασμένος,
πατὴρ
δὲ
οἶμαι
διά
|
τε |
τὴν
κηδεμονίαν
καὶ
τὸ
πρᾷον, |
[1, 50] |
φιλοφρόνως
δωρίζουσα
τῇ
φωνῇ
τόν
|
τε
|
τόπον
ἔφραζεν
ὡς
Ἡρακλέους
ἱερὸς |