Discours, Par. |
[1, 75] |
θέμις
οὐδὲ
διανοηθῆναι.
(ταῦτα
μὲν
|
οὖν |
ἀκούων
καὶ
ὁρῶν
ἐτέρπετο
καὶ |
[1, 25] |
παραμένειν
καὶ
θαυμάζειν.
(τὴν
μὲν
|
οὖν |
ἁπλότητα
καὶ
τὴν
ἀλήθειαν
ἡγεῖται |
[1, 35] |
ὢν
οὐδένα
λανθάνει;
(ἐγὼ
μὲν
|
οὖν |
ἁπλῶς
εἶπον
τὰ
περὶ
τὸν |
[1, 70] |
καρποῖς
τε
καὶ
ζῴοις.
ἰδὼν
|
οὖν |
αὐτὴν
ὁ
Ἡρακλῆς
ᾐδέσθη
τε |
[1, 70] |
ἃ
λανθάνει
τοὺς
ἀνοήτους.
~ἐπεδείκνυεν
|
οὖν |
αὐτῷ
πρῶτον
ἐπὶ
τῆς
μείζονος |
[1, 20] |
ἀνθρώπων,
ἀλλὰ
καὶ
ἐρᾶσθαι.
ταῦτ´
|
οὖν |
εἰδὼς
καὶ
φύσει
τοιοῦτος
ὤν, |
[1, 20] |
τὰ
ἀρχόμενα
τοὺς
ἄρχοντας.
~πῶς
|
οὖν |
εἰκὸς
τὰ
μὲν
ἄφρονα
καὶ |
[1, 40] |
δυνάμει
τε
καὶ
κλήσει.
(καλὸν
|
οὖν |
εἰπεῖν
ὑπὲρ
τῶν
ὅλων
τῆς |
[1, 65] |
συστροφήν,
σκοτεινὴ
καὶ
ἀχλυώδης.
(ἄγων
|
οὖν |
ἐκεῖσε
ὁ
Ἑρμῆς
ἐπέδειξε
τὴν |
[1, 45] |
μιν
ἐσθλὸν
ἔειπον.
(τὸ
μὲν
|
οὖν |
ἐμόν,
ὅπερ
ἔφην,
ἥδιστα
καὶ |
[1, 80] |
τοῦ
σκοπέλου
καὶ
ἀφανίσαιμι.
ταῦτ´
|
οὖν |
ἐπῄνεσεν
ὁ
Ἑρμῆς
καὶ
τῷ |
[1, 50] |
καὶ
ἐπλανώμην
μεσημβρίᾳ
σταθερᾷ.
ἰδὼν
|
οὖν |
ἐπὶ
ὑψηλῷ
τινι
δρυῶν
συστροφὴν |
[1, 10] |
ἵνα
σφίσι
βουλεύῃσιν.
(πάνυ
γὰρ
|
οὖν |
καλῶς
σὺν
ἄλλοις
πλείοσιν
Ὅμηρος, |
[1, 10] |
οὐδὲ
ποιηταὶ
μελῶν.
~πολλοὶ
μὲν
|
οὖν |
κατὰ
φιλοσοφίαν
λόγοι
καὶ
πάντες |
[1, 55] |
κρείττων
τῶν
ἐκεῖ}
ταῦτα
μὲν
|
οὖν |
λέγεται
μάτην
ὑπ´
αὐτῶν.
~ἐκεῖνος |
[1, 50] |
ὁδόν
τινα
ἢ
οἰκίαν.
(καταλαμβάνω
|
οὖν |
λίθους
τέ
τινας
εἰκῇ
ξυγκειμένους |
[1, 65] |
παρὰ
δίκην
ἰόντας.
(φαίνεται
μὲν
|
οὖν, |
ὅπερ
ἔφην,
τοῖς
πολλοῖς,
ἅτε |
[1, 40] |
παρὰ
τοῦ
ἄρχοντος
πλημμέλεια.
(ὥσπερ
|
οὖν |
ὅσοι
στρατηγοί
τε
καὶ
ἄρχοντες |
[1, 30] |
οὐκ
ἄξιον
ζῆν
ψευσαμένοις.
(τίς
|
οὖν |
οὐκ
ἂν
μακαρίσειε
τὸν
τοιοῦτον |
[1, 5] |
καὶ
ἄγων
ἐμμελῶς.
(τίς
ἂν
|
οὖν |
πρέπουσα
καὶ
ἀξία
φανείη
διατριβὴ |
[1, 50] |
καὶ
ἀδίκων
πραγμάτων·
ἐπῄειν
δ´
|
οὖν |
ὡς
ἐδυνάμην
πλείστην
γῆν
ἐν |
[1, 5] |
τε
καὶ
ἕξις·
οὐ
γὰρ
|
οὖν, |
ὥς
φησιν
ὁ
ποιητής,
οὐδ´ |