Discours, Par. |
[1, 60] |
ἀγαθὰς
ἐπιπέμπων
καὶ
εἰς
ὁμιλίας
|
ἀνθρώπων |
ἀγαθῶν
ἄγων.
ἐσήμαινε
δὲ
καὶ |
[1, 20] |
βασιλέα
μὴ
μόνον
φιλεῖσθαι
ὑπ´
|
ἀνθρώπων, |
ἀλλὰ
καὶ
ἐρᾶσθαι.
ταῦτ´
οὖν |
[1, 20] |
μᾶλλον
ἑνὸς
ὄντος
ἢ
τῶν
|
ἀνθρώπων |
ἁπάντων.
καὶ
τοίνυν
εὐεργετῶν
ἥδεται |
[1, 60] |
πάσης
ἦρχε
γῆς
καὶ
τῶν
|
ἀνθρώπων |
ἁπάντων,
(παρ´
οἷς
ἱερά
ἐστιν |
[1, 80] |
ἐπέτρεψεν
αὐτῷ
βασιλεύειν
τοῦ
σύμπαντος
|
ἀνθρώπων |
γένους,
ὡς
ὄντι
ἱκανῷ.
τοιγαροῦν |
[1, 55] |
καὶ
τύχης
{ἐν
ψυχῇ
ποτε}
|
ἀνθρώπων |
ἐγένοντο
διὰ
τῶν
πρώτων
μαντικῶν
|
[1, 15] |
φιλάνθρωπον
ἢ
ὅστις
πλείστων
μὲν
|
ἀνθρώπων |
ἐγκρατής
ἐστι,
μάλιστα
δὲ
ὑπὸ |
[1, 5] |
ὁμόνοιαν
καὶ
θεῶν
τιμὰς
καὶ
|
ἀνθρώπων |
ἐπιμέλειαν,
τοῦ
παντὸς
ἂν
ἦν |
[1, 15] |
θεῖον.
μετὰ
δὲ
τοὺς
θεοὺς
|
ἀνθρώπων |
ἐπιμελεῖται,
(τιμῶν
μὲν
καὶ
ἀγαπῶν |
[1, 25] |
πονεῖν
παρακελευόμενος,
τῶν
δὲ
ἄλλων
|
ἀνθρώπων |
ἠμέλησεν,
ὅμοιός
ἐστι
κυβερνήτῃ
τοὺς |
[1, 15] |
εἶεν
τοῖς
ἀρχομένοις
τοῦ
βασιλεύοντος
|
ἀνθρώπων |
ἡμέρων
καὶ
ὁμοφύλων.
(καὶ
μέντοι |
[1, 15] |
ἐγκρατής
ἐστι,
μάλιστα
δὲ
ὑπὸ
|
ἀνθρώπων |
θαυμάζεται;
δεινὸν
γάρ,
εἰ
οἱ |
[1, 60] |
οὐδὲ
περιττῶς
σοφίσμασι
καὶ
πανουργήμασιν
|
ἀνθρώπων |
κακοδαιμόνων.
λέγουσι
δὲ
καὶ
ταῦτα |
[1, 40] |
ἀμελεῖν
μηδὲ
ἀλλότριον
ἡγεῖσθαι
μηδένα
|
ἀνθρώπων, |
Κτήσιος
δὲ
καὶ
Ἐπικάρπιος,
ἅτε |
[1, 55] |
ἀδολέσχου
καὶ
πλάνητος.
(οἱ
γὰρ
|
ἀνθρώπων |
λόγοι
καὶ
τὰ
πάντα
σοφίσματα |
[1, 10] |
τοῖς
ὄρεσι
μηδὲν
ἧττον
τῶν
|
ἀνθρώπων
|
συγχωρῇ
τε
καὶ
ποιῇ
τὸ |
[1, 80] |
τοῦτο
τῆς
γῆς
καὶ
τῶν
|
ἀνθρώπων |
σωτῆρα
εἶναι,
οὐχ
ὅτι
τὰ |
[1, 55] |
καρτερῷ,
πλείστης
ἄρχοντι
χώρας
καὶ
|
ἀνθρώπων· |
τούτῳ
μήποτε
ὀκνήσῃς
εἰπεῖν
τόνδε |