Discours, Par. |
[1, 0] |
τῶν
γυναικῶν
οὐχ
ὅπως
Τιμόθεος
|
ἢ |
ἄλλος
τις
τῶν
νεωτέρων,
ἀλλ´ |
[1, 45] |
ἐγώ
ποτε
ἤκουσα
γυναικὸς
Ἠλείας
|
{ἢ |
Ἀρκαδίας}
ὑπὲρ
Ἡρακλέους
διηγουμένης.
~ὡς |
[1, 35] |
σχεδὸν
ὅσοι
πώποτε
ἐν
Ἕλλησιν
|
ἢ |
βαρβάροις
γεγόνασι
βασιλεῖς
οὐκ
ἀνάξιοι |
[1, 15] |
τοῦτο
πρῶτον
οὐχ
ὅσιός
ἐστιν·
|
ἢ |
γὰρ
ἀνόητον
ἢ
πονηρὸν
νενόμικε |
[1, 45] |
παραβῇ
καὶ
ἀτιμάσῃ
τὸν
ἐπιτρέψαντα
|
ἢ |
δόντα
τὴν
δωρεὰν
ταύτην,
οὐδὲν |
[1, 30] |
τῶν
συμφερόντων.
διαφέρει
γὰρ
οὐδὲν
|
ἢ
|
εἴ
τῳ
θεὸς
ἓν
σῶμα |
[1, 5] |
τὴν
ἀξίαν
καὶ
τὸ
πρέπον
|
ἢ |
κολάζων
πικρότερον
τοῦ
νομίμου
καὶ |
[1, 15] |
ἁπλῶς
λεγόμενος
ἄνευ
πάσης
κολακείας
|
ἢ |
λοιδορίας
αὐτὸς
ἀφ´
αὑτοῦ
τὸν |
[1, 50] |
ὡς
ἀποψόμενος
ἐντεῦθεν
ὁδόν
τινα
|
ἢ |
οἰκίαν.
(καταλαμβάνω
οὖν
λίθους
τέ |
[1, 0] |
νεωτέρων,
ἀλλ´
οὐδὲ
Μαρσύας
αὐτὸς
|
ἢ |
Ὄλυμπος·
δοκεῖ
δ´
ἔμοιγε
μηδὲ |
[1, 35] |
μὲν
γὰρ
ὁ
βίος
ἀσφαλέστερος
|
ἢ |
ὃν
πάντες
ὁμοίως
φυλάττουσιν;
τίνος |
[1, 15] |
δὲ
εἰκὸς
οὕτως
εἶναι
φιλάνθρωπον
|
ἢ |
ὅστις
πλείστων
μὲν
ἀνθρώπων
ἐγκρατής |
[1, 20] |
δὲ
ἀκούοντες
ἐπιθυμοῦσιν
ἰδεῖν
μᾶλλον
|
ἢ |
παῖδες
ἀγνοουμένους
πατέρας
ἀνευρεῖν.
~τοῦτον |
[1, 25] |
ἐλπίζει
τιμᾶσθαι
ἂν
ὑπὸ
ἀκόντων
|
ἢ |
παρὰ
μισούντων
φιλίας
τυγχάνειν.
καὶ |
[1, 5] |
μόνον,
(ἀλλὰ
καὶ
ἄλλως,
ὁπότε
|
ἢ |
πενθῶν
ἀκρίτως
τύχοι
παρὰ
τὴν |
[1, 40] |
εἶναι
ἀλλήλοις
φίλους,
(ἐχθρὸν
δὲ
|
ἢ |
πολέμιον
μηδένα
μηδενός,
Ἱκέσιος
δὲ |
[1, 20] |
ὥστε
καὶ
φιλόπονος
μᾶλλόν
ἐστιν
|
ἢ |
πολλοὶ
τῶν
ἄλλων
φιλήδονοι
καὶ |
[1, 15] |
ὅσιός
ἐστιν·
ἢ
γὰρ
ἀνόητον
|
ἢ |
πονηρὸν
νενόμικε
τὸ
θεῖον.
μετὰ
|
[1, 25] |
ὑπερόπτης
τῶν
στρατευομένων
καὶ
οὐδεπώποτε
|
ἢ |
σπανίως
ἑώρακε
τοὺς
ὑπὲρ
τῆς
|
[1, 80] |
ἄν
τι
καὶ
βλάψειε
λέων
|
ἢ |
σῦς
ἄγριος;
ἀλλ´
ὅτι
τοὺς
|
[1, 15] |
τὸν
δίκαιον
ἄνδρα
καὶ
ἀγαθὸν
|
ἢ |
τοῖς
δικαιοτάτοις
τε
καὶ
ἀρίστοις |
[1, 70] |
μηδένα
δύνασθαι
προσιδεῖν,
μὴ
μᾶλλον
|
ἢ |
τὸν
ἀσθενῆ
τὴν
ὄψιν
ἀναβλέψαι |
[1, 45] |
τῆς
πολλῆς
ἐξουσίας
καὶ
δυνάμεως
|
ἢ |
τοσοῦτον
μόνον
ὅσον
φανερὸς
πᾶσι |
[1, 35] |
ἐχθρὸν
ἡγουμένου;
τίνος
δὲ
ἀλυπότερος
|
ἢ |
τοῦ
μηδὲν
ἔχοντος
αὑτὸν
αἰτιάσασθαι; |
[1, 35] |
ὁμοίως
φυλάττουσιν;
τίνος
δὲ
ἡδίων
|
ἢ |
τοῦ
μηδένα
ἐχθρὸν
ἡγουμένου;
τίνος |
[1, 10] |
οὐδὲ
ἐπ´
ἄλλοις
τισὶ
δικαίοις
|
ἢ |
τῷ
βουλεύεσθαι
καὶ
φροντίζειν
ὑπὲρ |
[1, 20] |
χάριν
οἴεται
μᾶλλον
ἑνὸς
ὄντος
|
ἢ |
τῶν
ἀνθρώπων
ἁπάντων.
καὶ
τοίνυν |
[1, 30] |
παρὰ
τίνος
δὲ
ἔπαινος
ἡδίων
|
ἢ |
τῶν
φίλων;
παρὰ
τίνος
δὲ |
[1, 5] |
αὑτοῦ
φίλοις
τε
καὶ
ἑταίροις
|
ἢ |
ὑπερορῶν
τοὺς
θνητούς
τε
καὶ |
[1, 0] |
δ´
ἂν
πρότερον
ὀρχήσασθαι
ἀναστὰς
|
ἢ |
φυγεῖν·
οὕτως
ἀθλίως
εἶχεν
ὑπὸ
|
[1, 5] |
πικρότερον
τοῦ
νομίμου
καὶ
ἐπιεικοῦς
|
ἢ |
χαλεπαίνων
τοῖς
αὑτοῦ
φίλοις
τε |