Discours, Par. |
[1, 0] |
Ὄλυμπος·
δοκεῖ
δ´
ἔμοιγε
μηδὲ
|
τῆς |
Ἀθηνᾶς,
εἰ
δυνατὸν,
διεξιούσης
τὸν |
[1, 0] |
αὐτὸν
οἶμαι
τὸν
ὄρθιον
τὸν
|
τῆς |
Ἀθηνᾶς
ἐπικαλούμενον
νόμον.
(καὶ
τὸν |
[1, 55] |
οὐ
πολὺς
χρόνος
ἔσοιτό
μοι
|
τῆς |
ἄλης
καὶ
τῆς
ταλαιπωρίας,
οὔτε |
[1, 30] |
δὲ
ὅπλα
βεβαιότερα
καὶ
κρείττω
|
τῆς |
ἀπὸ
τῶν
εὐνοούντων
φυλακῆς;
(ὁπόσους |
[1, 30] |
πᾶσι,
λανθάνει
προδότης
αὑτοῦ
καὶ
|
τῆς |
ἀρχῆς
γιγνόμενος,
τοὺς
μὲν
ὄντας
|
[1, 80] |
βοηθός
ἐστι
καὶ
φύλαξ
σοι
|
τῆς |
ἀρχῆς,
ἕως
ἂν
τυγχάνῃς
βασιλεύων. |
[1, 25] |
ἢ
σπανίως
ἑώρακε
τοὺς
ὑπὲρ
|
τῆς
|
ἀρχῆς
κινδυνεύοντας
καὶ
πονοῦντας,
τὸν |
[1, 40] |
καὶ
ἀτιμίας
καὶ
αὐτῆς
γε
|
τῆς |
ἀρχῆς
ταχὺ
παυθεὶς
παραχωρήσειεν
ἑτέροις |
[1, 0] |
τῆς
μουσικῆς
καὶ
τοῦ
ῥυθμοῦ
|
τῆς |
αὐλήσεως.
τὸ
δὲ
τούτου
αἴτιον |
[1, 40] |
θεσμῷ
καὶ
νόμῳ
κεκοσμημένους
καὶ
|
τῆς |
αὐτῆς
μετέχοντας
πολιτείας.
(ἣν
ὁ |
[1, 30] |
τῶν
δὲ
ἄλλων
μηδένα
ἐπιθυμεῖν
|
τῆς |
αὐτοῦ
φιλίας,
ἀποστερῶν
δ´
ἑαυτὸν |
[1, 65] |
ἄκοντα
τὸν
πεφυκότα
ὀρθῶς
ἔξω
|
τῆς |
αὑτοῦ
φύσεώς
τε
καὶ
γνώμης, |
[1, 20] |
ἀκόρεστος.
τὰ
μὲν
γὰρ
ἄλλα
|
τῆς |
βασιλείας
ἀναγκαῖα
νενόμικεν,
τὸ
δὲ |
[1, 75] |
ὁ
δ´
ἐγγὺς
οὗτος
ἑστηκὼς
|
τῆς |
Βασιλείας
παρ´
αὐτὸ
τὸ
σκῆπτρον |
[1, 55] |
δὲ
ποιμένα
ἐν
ὄρει
τινὶ
|
τῆς |
Βοιωτίας
αὐτῶν
ἀκοῦσαι
τῶν
Μουσῶν· |
[1, 80] |
καὶ
ἐφύλαττεν.
καὶ
διὰ
τοῦτο
|
τῆς |
γῆς
καὶ
τῶν
ἀνθρώπων
σωτῆρα |
[1, 40] |
ὁμοίου
καὶ
προνοίας
καὶ
ἀρχῆς
|
τῆς |
δικαιοτάτης
τε
καὶ
ἀρίστης,
ἡμᾶς |
[1, 40] |
οὖν
εἰπεῖν
ὑπὲρ
τῶν
ὅλων
|
τῆς |
διοικήσεως
ὁποῖόν
γε
τὸ
ξύμπαν |
[1, 55] |
οὐ
μόνον
Ἄργους,
{ἀλλὰ}
καὶ
|
τῆς |
Ἑλλάδος
ἁπάσης.
τοῦτο
δὲ
οἱ |
[1, 60] |
αὐτῶν.
~ἐκεῖνος
δὲ
οὐ
μόνον
|
τῆς |
Ἑλλάδος
ἦν
βασιλεύς,
ἀλλ´
ἀπ´ |
[1, 20] |
χρημάτων
οὐδὲ
τῶν
ἡδονῶν,
ἀλλὰ
|
τῆς |
ἐπιμελείας
καὶ
τῶν
φροντίδων·
ὥστε |
[1, 35] |
προσήκειν
σοι,
μακάριος
μὲν
αὐτὸς
|
τῆς |
εὐγνώμονος
καὶ
ἀγαθῆς
φύσεως,
μακάριοι |
[1, 20] |
βασιλείας
ἀναγκαῖα
νενόμικεν,
τὸ
δὲ
|
τῆς |
εὐεργεσίας
μόνον
ἑκούσιόν
τε
καὶ |
[1, 20] |
εὐεργετουμένων,
καὶ
μόνης
ταύτης
ἐστὶ
|
τῆς |
ἡδονῆς
ἀκόρεστος.
τὰ
μὲν
γὰρ |
[1, 30] |
ὀψόμενοί
τε
αὐτὸν
καὶ
ἀπολαύσοντες
|
τῆς |
καλῆς
διανοίας
καὶ
ἀγαθῆς;
τί |
[1, 75] |
δὲ
τιᾶραι
καὶ
διαδήματα
ἐπὶ
|
τῆς |
κεφαλῆς.
καὶ
δὴ
μιμουμένη
τὸ |
[1, 70] |
~ἐπεδείκνυεν
οὖν
αὐτῷ
πρῶτον
ἐπὶ
|
τῆς |
μείζονος
κορυφῆς
καθημένην
ἐν
θρόνῳ |
[1, 0] |
τούτου
αἴτιον
οὐχ
οὕτως
ἡ
|
τῆς |
μουσικῆς
δύναμις
ὡς
ἡ
τοῦ |
[1, 0] |
ἐπαρθῆναι
αὐτὸν
ὑπὸ
τοῦ
μέλους
|
τῆς |
μουσικῆς
καὶ
τοῦ
ῥυθμοῦ
τῆς |
[1, 25] |
ἡμέρας,
τῶν
δ´
ἐπιβατῶν
καὶ
|
τῆς |
νεὼς
ἀπολλυμένης
οὐδὲν
φροντίζοντι.
~εἰ |
[1, 10] |
καθεύδειν
αὐτὸν
ἀξιοῖ
δι´
ὅλης
|
τῆς |
νυκτός,
ὡς
οὐκ
οὖσαν
αὐτῷ |
[1, 50] |
Ἀλφειὸν
μέχρι
μέν
τινος
ἐπετύγχανον
|
τῆς |
ὁδοῦ,
μεταξὺ
δὲ
εἰς
ὕλην |
[1, 25] |
τοὺς
κύνας
ἀναπείθει
μὴ
ἀπέχεσθαι
|
τῆς |
ποίμνης.
(ὅστις
δὲ
τοὺς
μὲν |
[1, 45] |
τὴν
δωρεὰν
ταύτην,
οὐδὲν
ἀπώνατο
|
τῆς |
πολλῆς
ἐξουσίας
καὶ
δυνάμεως
ἢ |
[1, 35] |
βασιλεῖς
οὐκ
ἀνάξιοι
τυγχάνειν
ταύτης
|
τῆς |
προσηγορίας,
τοῦ
θεοῦ
τούτου
μαθητάς |
[1, 5] |
πρέπουσα
καὶ
ἀξία
φανείη
διατριβὴ
|
τῆς |
σῆς
προθυμίας,
καὶ
πόθεν
ἂν |
[1, 5] |
λόγον,
ἄνδρες
ἀλῆται
καὶ
αὐτουργοὶ
|
τῆς |
σοφίας,
πόνοις
τε
καὶ
ἔργοις |
[1, 80] |
πέπλων·
πολλὰ
δὲ
καὶ
κατέρρηκτο
|
τῆς |
στολῆς.
χρώματα
δὲ
παντοδαπὰ
ἠφίει, |
[1, 55] |
ἔσοιτό
μοι
τῆς
ἄλης
καὶ
|
τῆς |
ταλαιπωρίας,
οὔτε
σοί,
εἶπεν,
οὔτε |
[1, 45] |
τὸν
ὑπὲρ
τοῦ
Διὸς
καὶ
|
τῆς |
τοῦ
παντὸς
φύσεως.
ἐπεὶ
δὲ |
[1, 20] |
φίλους,
μὴ
καταγελῶντα
τοῦ
ὀνόματος
|
τῆς |
φιλίας·
πατέρα
δὲ
τῶν
πολιτῶν |