Alphabétiquement     [«   »]
τηλικούτων 1
τήν 3
τὴν 259
τῆς 132
τὶ 1
τί 3
τι 22
Fréquences     [«    »]
113 δεῖ
120 εἶναι
124 τοῖς
132 τῆς
155 πρὸς
168 μὲν
182 τὸ
HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

Aristote, La Politique, livre VII

τῆς


Livre, pages
[7, 1328]   λόγων καὶ τῶν γιγνομένων διὰ  τῆς   αἰσθήσεως. ἐπεὶ δ' ὥσπερ τῶν
[7, 1335]   τέκνων τοῖς μὲν ἀρχομένοις ἔσται  τῆς   ἀκμῆς, ἐὰν γίγνηται κατὰ λόγον
[7, 1330]   τὰ πνεύματα (τὰ πνέοντα ἀπὸ  τῆς   ἀνατολῆς ὑγιεινότεραι, δεύτερον δ' κατὰ
[7, 1330]   τὴν ὑπεροχὴν γίγνεσθαι τῶν ἐπιόντων  τῆς   ἀνθρωπίνης τῆς ἐν τοῖς ὀλίγοις
[7, 1336]   κοινωνεῖν ἤδη καὶ μέθης, καὶ  τῆς   ἀπὸ τῶν τοιούτων γιγνομένης βλάβης
[7, 1330]   μὴ φάσκοντες δεῖν ἔχειν τὰς  τῆς   ἀρετῆς ἀντιποιουμένας πόλεις λίαν ἀρχαίως
[7, 1329]   ἄλλο οὐθὲν γένος μὴ  τῆς   ἀρετῆς δημιουργόν ἐστιν. τοῦτο δὲ
[7, 1329]   γὰρ εὐδαιμονεῖν ἀναγκαῖον ὑπάρχειν μετὰ  τῆς   ἀρετῆς, εὐδαίμονα δὲ πόλιν οὐκ
[7, 1329]   σχολῆς καὶ πρὸς τὴν γένεσιν  τῆς   ἀρετῆς καὶ πρὸς τὰς πράξεις
[7, 1325]   κατορθώσειεν ὕστερον ὅσον ἤδη παρεκβέβηκε  τῆς   ἀρετῆς. τοῖς γὰρ ὁμοίοις τὸ
[7, 1333]   ἐπιτηδευμάτων, καὶ τί τὸ τέλος  τῆς   ἀρίστης ζωῆς. διῄρηται δὲ δύο
[7, 1323]   ἐν τοῖς ἐξωτερικοῖς λόγοις περὶ  τῆς   ἀρίστης ζωῆς, καὶ νῦν χρηστέον
[7, 1328]   ἐπεὶ δὲ τυγχάνομεν σκοποῦντες περὶ  τῆς   ἀρίστης πολιτείας, αὕτη (δ' ἐστὶ
[7, 1333]   ὀρθῶς δ' ὑπολαμβάνουσιν οὐδὲ περὶ  τῆς   ἀρχῆς ἣν δεῖ τιμῶντα φαίνεσθαι
[7, 1334]   ἐνδέχεται γὰρ διημαρτηκέναι τὸν λόγον  τῆς   βελτίστης ὑποθέσεως, καὶ διὰ τῶν
[7, 1335]   ἀποθεραπείαν τῶν εἰληχότων τὴν περὶ  τῆς   γενέσεως τιμήν. τὴν μέντοι διάνοιαν
[7, 1335]   ἐπιμέλειαν. ἐπεὶ γὰρ ὥρισται τέλος  τῆς   γεννήσεως ὡς ἐπὶ τὸ πλεῖστον
[7, 1335]   τῆς ἐχούσης ὥσπερ τὰ φυόμενα  τῆς   γῆς. περὶ δὲ ἀποθέσεως καὶ
[7, 1334]   τοῦ μὲν ἔτι δυναμένου γεννᾶν  τῆς   δὲ μὴ δυναμένης, ταύτης
[7, 1327]   εὐβοήθητον εἶναι τὴν χώραν ἐστίν.  τῆς   δὲ πόλεως τὴν θέσιν εἰ
[7, 1330]   εἰς τὴν τῶν συσσιτίων δαπάνην,  τῆς   δὲ τῶν ἰδιωτῶν τὸ ἕτερον
[7, 1335]   γεγηρακότων ἀσθενῆ: διὸ κατὰ τὴν  τῆς   διανοίας ἀκμήν. αὕτη δ' ἐστὶν
[7, 1329]   εἶναι τὴν χώραν: περὶ δὲ  τῆς   (διανομῆς καὶ τῶν γεωργούντων, τίνας
[7, 1327]   δὲ πλήθους ἤδη καὶ μεγέθους  τῆς   δυνάμεως ταύτης πρὸς τὸν βίον
[7, 1328]   δὲ καὶ τὸ ἐλεύθερον ἀπὸ  τῆς   δυνάμεως ταύτης ὑπάρχει πᾶσιν: ἀρχικὸν
[7, 1334]   τοῦ σχολάζειν (ἕνεκεν τάξῃ καὶ  τῆς   εἰρήνης, μαρτυρεῖ τὰ γιγνόμενα τοῖς
[7, 1335]   τὴν ἡλικίαν ταύτην ἀφεῖσθαι δεῖ  τῆς   εἰς τὸ φανερὸν γεννήσεως: τὸ
[7, 1330]   γίγνεσθαι τῶν ἐπιόντων τῆς ἀνθρωπίνης  τῆς   ἐν τοῖς ὀλίγοις ἀρετῆς, εἰ
[7, 1328]   τῶν ὁμοίων, ἕνεκεν δὲ ζωῆς  τῆς   ἐνδεχομένης ἀρίστης. ἐπεὶ δ' ἐστὶν
[7, 1325]   ζωῆς ἀγαθῆς πῶς (μεθέξουσι καὶ  τῆς   ἐνδεχομένης αὐτοῖς εὐδαιμονίας. διοίσει μέντοι
[7, 1332]   (ἁπλῶς: διὸ καὶ νομίζουσιν ἄνθρωποι  τῆς   εὐδαιμονίας αἴτια τὰ ἐκτὸς εἶναι
[7, 1323]   φύσιν, ἐπεὶ καὶ τὴν εὐτυχίαν  τῆς   εὐδαιμονίας διὰ ταῦτ' ἀναγκαῖον ἑτέραν
[7, 1323]   ψυχήν. ὅτι μὲν οὖν ἑκάστῳ  τῆς   εὐδαιμονίας ἐπιβάλλει τοσοῦτον ὅσον περ
[7, 1331]   τοῦ τε εὖ ζῆν καὶ  τῆς   εὐδαιμονίας ἐφίενται (πάντες, φανερόν, ἀλλὰ
[7, 1329]   κληθῆναι καὶ τὴν ἀκτὴν ταύτην  τῆς   Εὐρώπης Ἰταλίαν τοὔνομα λαβεῖν, ὅση
[7, 1334]   εἶναι καὶ σωφρονεῖν, δὲ  τῆς   εὐτυχίας ἀπόλαυσις καὶ τὸ σχολάζειν
[7, 1335]   ἀπολαύοντα γὰρ φαίνεται τὰ γεννώμενα  τῆς   ἐχούσης ὥσπερ τὰ φυόμενα τῆς
[7, 1335]   ἐπεὶ δ' μὲν ἀρχὴ  τῆς   ἡλικίας ἀνδρὶ καὶ γυναικὶ διώρισται,
[7, 1335]   γένεσις, τοῖς δὲ ἤδη καταλελυμένης  τῆς   ἡλικίας (πρὸς τὸν τῶν ἑβδομήκοντα
[7, 1336]   καὶ πληγαῖς, τὸν δὲ πρεσβύτερον  τῆς   ἡλικίας ταύτης ἀτιμίαις ἀνελευθέροις ἀνδραποδωδίας
[7, 1330]   ὅτι μὲν δεῖ κοινὴν εἶναι  τῆς   ἠπείρου τε (καὶ τῆς θαλάττης
[7, 1330]   εἶναι τῆς ἠπείρου τε (καὶ  τῆς   θαλάττης καὶ τῆς χώρας ἁπάσης
[7, 1327]   (τὴν πόλιν καὶ τὴν χώραν  τῆς   θαλάττης, οὐκ ἄδηλον. καὶ γὰρ
[7, 1331]   τόπον εὐσυνάγωγον τοῖς τε ἀπὸ  τῆς   θαλάττης πεμπομένοις καὶ τοῖς ἀπὸ
[7, 1331]   ἐπιφάνειάν τε ἔχει πρὸς τὴν  τῆς   θέσεως ἀρετὴν ἱκανῶς καὶ πρὸς
[7, 1332]   τοῦτον τὸν ἔρανον ὅταν τύχῃ  τῆς   ἱκνουμένης ἡλικίας. ἔστι μὲν ἄρα
[7, 1327]   ἀγαθόν τι συμβαίνει γίνεσθαι διὰ  τῆς   κοινωνίας αὐτῶν, ὑπάρξει τῇ πόλει
[7, 1328]   (πόλεως: πολλὰ δ' ἔμψυχα μέρη  τῆς   κτήσεώς ἐστιν: δὲ πόλις
[7, 1323]   εἴπερ ἐστὶν ψυχὴ καὶ  τῆς   κτήσεως καὶ τοῦ σώματος τιμιώτερον
[7, 1324]   γιγνόμενον μετ' ἀδικίας τινὸς εἶναι  τῆς   μεγίστης, πολιτικῶς δὲ τὸ μὲν
[7, 1324]   ἂν εἴη, τοῦτο δὲ ἔργον  τῆς   μεθόδου ταύτης. ὅτι μὲν οὖν
[7, 1325]   δεῖ τὰς ὑποθέσεις εἶναι περὶ  τῆς   μελλούσης κατ' εὐχὴν συνεστάναι πόλεως.
[7, 1323]   τῷ ποσῷ καὶ ταῖς ὑπεροχαῖς.  τῆς   μὲν γὰρ ἀρετῆς ἔχειν ἱκανὸν
[7, 1330]   τούτων ἑκατέραν διῃρῆσθαι δίχα πάλιν,  τῆς   μὲν κοινῆς τὸ μὲν ἕτερον
[7, 1327]   πόλεων καὶ θαλάττης καὶ περὶ  τῆς   ναυτικῆς δυνάμεως ἔστω διωρισμένα τὸν
[7, 1327]   δεῖ (πρὸς ἀλλήλους. περὶ δὲ  τῆς   ναυτικῆς δυνάμεως, ὅτι μὲν βέλτιστον
[7, 1327]   κύριόν ἐστι καὶ κρατεῖ  τῆς   ναυτιλίας: πλήθους δὲ ὑπάρχοντος περιοίκων
[7, 1325]   ταττομένων ἔνια νομίμων: καὶ τοῦτο  τῆς   νομοθετικῆς ἐστιν ἰδεῖν, ἐάν τινες
[7, 1324]   δὲ τοὺς ἀμφισβητοῦντας, ἐάσαντας ἐπὶ  τῆς   νῦν μεθόδου, διασκεπτέον ὕστερον, εἴ
[7, 1333]   τοῦτο πειρατέον διώκειν, ὅπως δύνηται  τῆς   οἰκείας πόλεως ἄρχειν: ὅπερ ἐγκαλοῦσιν
[7, 1328]   γίγνεται κοινόν, ἀλλ' ἔστι  τῆς   οἰκίας χάριν τῶν οἰκοδόμων
[7, 1329]   κατοικούντων Ἰταλόν τινα γενέσθαι βασιλέα  τῆς   Οἰνωτρίας, ἀφ' οὗ τό τε
[7, 1328]   συνεστώτων οὐ ταῦτά ἐστι μόρια  τῆς   ὅλης συστάσεως ὧν ἄνευ τὸ
[7, 1334]   τὴν τῆς ψυχῆς, ἔπειτα τὴν  τῆς   ὀρέξεως, ἕνεκα μέντοι τοῦ νοῦ
[7, 1334]   ἕνεκα μέντοι τοῦ νοῦ τὴν  τῆς   ὀρέξεως, τὴν δὲ τοῦ σώματος
[7, 1336]   δι' ἄλλων πράξεων καὶ διὰ  τῆς   παιδιᾶς. δεῖ δὲ καὶ τὰς
[7, 1335]   μᾶλλον λεκτέον ἐν τοῖς περὶ  τῆς   παιδονομίας, (τύπῳ δὲ ἱκανὸν εἰπεῖν
[7, 1327]   γινομένων καρπῶν παραπομπάς, ἔτι δὲ  τῆς   περὶ ξύλα ὕλης, κἂν εἴ
[7, 1326]   ὅταν ὅλως περὶ κτήσεως καὶ  τῆς   περὶ τὴν οὐσίαν εὐπορίας συμβαίνῃ
[7, 1327]   ταύτης πρὸς τὸν βίον ἀποσκεπτέον  τῆς   πόλεως. εἰ μὲν γὰρ (ἡγεμονικὸν
[7, 1331]   ἐπεὶ δὲ τὸ πλῆθος διαιρεῖται  τῆς   πόλεως εἰς ἱερεῖς (καὶ εἰς
[7, 1325]   κοινωνίαι πρὸς ἄλληλα τοῖς μέρεσι  τῆς   πόλεώς εἰσιν. ὁμοίως δὲ τοῦτο
[7, 1331]   καὶ πρὸς τὰ γειτνιῶντα (μέρη  τῆς   πόλεως ἐρυμνοτέρως. πρέπει δ' ὑπὸ
[7, 1330]   τοὺς θεοὺς δαπανήματα κοινὰ πάσης  τῆς   πόλεώς ἐστιν. ἀναγκαῖον τοίνυν εἰς
[7, 1329]   δικαίων ἐνυπάρχει καὶ μέρη φαίνεται  τῆς   (πόλεως μάλιστα ὄντα, πότερον ἕτερα
[7, 1329]   τὸ γὰρ (βάναυσον οὐ μετέχει  τῆς   πόλεως, οὐδ' ἄλλο οὐθὲν γένος
[7, 1328]   δ' ἐστὶν κτῆσις μέρος  τῆς   (πόλεως: πολλὰ δ' ἔμψυχα μέρη
[7, 1332]   νομοθέτην. διὸ κατατυχεῖν εὐχόμεθα (τῇ  τῆς   πόλεως συστάσει ὧν τύχη
[7, 1327]   γὰρ αὐτοὺς μέρος εἶναι δεῖ  τῆς   πόλεως. τὸ μὲν γὰρ ἐπιβατικὸν
[7, 1329]   (ὑπάρχειν) ταῖς πόλεσιν, μέρη δὲ  τῆς   πόλεως τό τε ὁπλιτικὸν καὶ
[7, 1326]   ῥᾴδιον. εἰσὶ γὰρ αἱ πράξεις  τῆς   πόλεως τῶν μὲν ἀρχόντων τῶν
[7, 1336]   ὅλως μὲν οὖν αἰσχρολογίαν ἐκ  τῆς   πόλεως, ὥσπερ ἄλλο τι, δεῖ
[7, 1331]   ἀφείσθω τὰ νῦν. περὶ δὲ  τῆς   πολιτείας αὐτῆς, ἐκ τίνων καὶ
[7, 1333]   ἄλλων ἕκαστος τῶν (γραφόντων περὶ  τῆς   πολιτείας αὐτῶν, ὅτι διὰ τὸ
[7, 1324]   τὸν δεσποτικὸν καὶ τυραννικὸν τρόπον  τῆς   πολιτείας εἶναι μόνον εὐδαίμονά φασιν.
[7, 1332]   τῷ τοὺς πολίτας τοὺς μετέχοντας  τῆς   πολιτείας εἶναι σπουδαίους: ἡμῖν δὲ
[7, 1325]   ἑαυτὴν νόμοις χρωμένην σπουδαίοις, ἧς  τῆς   πολιτείας σύνταξις οὐ πρὸς
[7, 1329]   τῶν ὅπλα κεκτημένων καὶ τῶν  τῆς   πολιτείας μετεχόντων, εἴρηται πρότερον, καὶ
[7, 1326]   ξένοις καὶ μετοίκοις ῥᾴδιον μεταλαμβάνειν  τῆς   πολιτείας: οὐ γὰρ χαλεπὸν τὸ
[7, 1324]   φασιν. παρ' ἐνίοις δὲ καὶ  τῆς   πολιτείας οὗτος ὅρος καὶ τῶν
[7, 1332]   δὲ πάντες οἱ πολῖται (μετέχουσι  τῆς   πολιτείας. τοῦτ' ἄρα σκεπτέον, πῶς
[7, 1324]   τοῖς δὲ πλείστοις. ἐπεὶ δὲ  τῆς   πολιτικῆς (διανοίας καὶ θεωρίας τοῦτ'
[7, 1324]   μᾶλλον ξενικὸς καὶ  τῆς   πολιτικῆς κοινωνίας ἀπολελυμένος, ἔτι δὲ
[7, 1335]   ποιουμένους τὴν ὁμιλίαν. περὶ δὲ  τῆς   πρὸς ἄλλην πρὸς ἄλλον,
[7, 1327]   κεκτημένη τοιαύτην (εὐπαρακόμιστον. περὶ δὲ  τῆς   πρὸς τὴν θάλατταν κοινωνίας, πότερον
[7, 1330]   τὸν τρόπον, οἱ μὲν ὀλιγωροῦσι  τῆς   πρὸς τοὺς ὁμόρους (ἔχθρας, οἱ
[7, 1325]   τοῦτο μὲν κἂν ὕστερον τύχοι  τῆς   προσηκούσης (σκέψεως, πρὸς τί τέλος
[7, 1335]   γυναικὶ διώρισται, πότε ἄρχεσθαι χρὴ  τῆς   συζεύξεως, καὶ πόσον χρόνον λειτουργεῖν
[7, 1335]   δὲ (γυναιξί, δεῖ τὴν ἀρχὴν  τῆς   συζεύξεως κατὰ τὴν ἡλικίαν εἰς
[7, 1335]   περὶ δὲ τὸν χρόνον τὸν  τῆς   τεκνοποιίας ἐάν τις φαίνηται τοιοῦτόν
[7, 1335]   ἔσται, καὶ πρὸς τὴν παῦλαν  τῆς   τεκνοποιίας συγκαταβήσεται τοῖς χρόνοις εὐκαίρως:
[7, 1335]   τῶν γιγνομένων: ὁρισθῆναι δὲ δεῖ  τῆς   τεκνοποιίας τὸ πλῆθος, ἐὰν δέ
[7, 1332]   καλῶς αἰτιῷντο τὴν λύραν μᾶλλον  τῆς   τέχνης. ἀναγκαῖον τοίνυν ἐκ τῶν
[7, 1326]   ἀνάγκη καὶ τὸ γιγνόμενον ὑπὸ  τῆς   τέχνης εἶναι κάλλιον̓ οὕτω καὶ
[7, 1336]   ἔλεγε τὸ τοιοῦτον Θεόδωρος  τῆς   τραγῳδίας ὑποκριτής: οὐθενὶ γὰρ πώποτε
[7, 1325]   διέστηκεν τῶν ἐλευθέρων ἀρχὴ  τῆς   τῶν δούλων αὐτὸ τὸ
[7, 1326]   τοῦτο δὲ δῆλον καὶ διὰ  τῆς   τῶν λόγων πίστεως. τε
[7, 1330]   καλὸν τὸ πειρᾶσθαι σῴζεσθαι διὰ  τῆς   τῶν τειχῶν ἐρυμνότητος: ἐπεὶ δὲ
[7, 1326]   ἀόριστον. τίς δ' ἐστὶν  τῆς   ὑπερβολῆς ὅρος, ἐκ τῶν ἔργων
[7, 1329]   ἐστιν. τοῦτο δὲ δῆλον ἐκ  τῆς   ὑποθέσεως: τὸ μὲν γὰρ εὐδαιμονεῖν
[7, 1337]   καὶ παιδεία τὸ προσλεῖπον βούλεται  τῆς   φύσεως ἀναπληροῦν. πρῶτον μὲν οὖν
[7, 1337]   κακῶς, ~(δεῖ δὲ τῇ διαιρέσει  τῆς   φύσεως ἐπακολουθεῖν: πᾶσα γὰρ τέχνη
[7, 1332]   ποιεῖ: ἔνια γὰρ εἶσι, διὰ  τῆς   φύσεως ἐπαμφοτερίζοντα, διὰ τῶν ἐθῶν
[7, 1326]   ὁτὲ μὲν ὅλως ἐστερημένον ἔσται  τῆς   φύσεως ὁτὲ (δὲ φαύλως ἔχον,
[7, 1334]   λόγος ἡμῖν καὶ νοῦς  τῆς   φύσεως τέλος, ὥστε πρὸς τούτους
[7, 1325]   βίον αἱρετώτατον, διαφερομένους δὲ περὶ  τῆς   χρήσεως αὐτοῦ, λεκτέον ἡμῖν πρὸς
[7, 1330]   τε (καὶ τῆς θαλάττης καὶ  τῆς   χώρας ἁπάσης ὁμοίως ἐκ τῶν
[7, 1330]   μεγάλας, ὥστε μηδέποτε ὑπολείπειν εἰργομένους  τῆς   χώρας διὰ πόλεμον: ἐπεὶ δὲ
[7, 1326]   παραπλησίως δὲ καὶ τὰ περὶ  τῆς   χώρας ἔχει. περὶ μὲν γὰρ
[7, 1326]   τὴν τρυφήν. τὸ δ' εἶδος  τῆς   χώρας οὐ χαλεπὸν εἰπεῖν δεῖ
[7, 1331]   θαλάττης πεμπομένοις καὶ τοῖς ἀπὸ  τῆς   χώρας πᾶσιν. ἐπεὶ δὲ τὸ
[7, 1323]   τῶν μὲν γὰρ ἐκτὸς ἀγαθῶν  τῆς   ψυχῆς αἴτιον ταὐτόματον καὶ
[7, 1327]   φιλητικόν: αὕτη γάρ ἐστιν  τῆς   ψυχῆς δύναμις φιλοῦμεν. ~(σημεῖον
[7, 1334]   ὀρέξεως, τὴν δὲ τοῦ σώματος  τῆς   ψυχῆς. εἴπερ οὖν ἀπ' ἀρχῆς
[7, 1323]   ἀνάλογον τούτων ἔχειν. ἔτι δὲ  τῆς   ψυχῆς ἕνεκεν ταῦτα πέφυκεν αἱρετὰ
[7, 1334]   ἀναγκαῖον εἶναι προτέραν τὴν  τῆς   ψυχῆς, ἔπειτα τὴν τῆς ὀρέξεως,
[7, 1333]   νομοθετητέον, καὶ κατὰ τὰ μέρη  τῆς   ψυχῆς καὶ κατὰ τὰς πράξεις
[7, 1333]   αὐτὴν αἵρεσιν εἶναι καὶ τοῖς  τῆς   ψυχῆς μέρεσι καὶ ταῖς πράξεσιν
[7, 1334]   σῶμα δύ' ἐστίν, οὕτω καὶ  τῆς   ψυχῆς ὁρῶμεν δύο μέρη, τό
[7, 1334]   τὸ σῶμα πρότερον τῇ γενέσει  τῆς   ψυχῆς, οὕτω καὶ τὸ ἄλογον
[7, 1333]   ζωῆς. διῄρηται δὲ δύο μέρη  τῆς   ψυχῆς, ὧν τὸ μὲν ἔχει
[7, 1333]   ἔπειτα ὅπως ζητῶσι τὴν ἡγεμονίαν  τῆς   ὠφελείας ἕνεκα τῶν ἀρχομένων, ~(ἀλλὰ




Recherches | Texte | Lecture | Liste du vocabulaire | Index inverse | Menu | Site de Philippe Remacle

 
UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher

Dernière mise à jour : 7/06/2007