Livre, pages |
[7, 1327] |
καὶ
τὴν
χώραν
τῆς
θαλάττης,
|
οὐκ |
ἄδηλον.
καὶ
γὰρ
πρὸς
τὸ |
[7, 1327] |
βέλτιστον
ὑπάρχειν
μέχρι
τινὸς
πλήθους,
|
οὐκ |
ἄδηλον
~(οὔ
γὰρ
μόνον
αὑτοῖς |
[7, 1333] |
οὕτω
διαιροῦσιν
ὡς
ἡμεῖς
φαμεν
|
οὐκ |
ἄδηλον
πῶς
λεκτέον.
αἰεὶ
γὰρ |
[7, 1324] |
εἶναι
δίκαιον
οὐδὲ
συμφέρον,
τοῦτ'
|
οὐκ |
αἰσχύνονται
πρὸς
τοὺς
ἄλλους
ἀσκοῦντες: |
[7, 1325] |
ἐπαινεῖν
τὸ
ἀπρακτεῖν
τοῦ
πράττειν
|
οὐκ |
ἀληθές:
ἡ
γὰρ
εὐδαιμονία
πρᾶξίς |
[7, 1330] |
πολέμων,
ὡς
διὰ
τὸ
ἴδιον
|
οὐκ |
ἂν
δυναμένους
βουλεύσασθαι
καλῶς.
τὴν |
[7, 1328] |
συστάσεως
ὧν
ἄνευ
τὸ
ὅλον
|
οὐκ |
ἂν
εἴη,
δῆλον
ὡς
οὐδὲ |
[7, 1328] |
ταυτί
ἐστιν
ὧν
ἄνευ
πόλις
|
οὐκ |
ἂν
εἴη:
καὶ
γὰρ
ἃ |
[7, 1325] |
ὁ
πρακτικός.
ἀλλὰ
τὸν
πρακτικὸν
|
οὐκ |
ἀναγκαῖον
εἶναι
πρὸς
ἑτέρους,
καθάπερ |
[7, 1327] |
γιγνομένην
περὶ
τὸν
ναυτικὸν
ὄχλον
|
οὐκ |
ἀναγκαῖον
ὑπάρχειν
ταῖς
πόλεσιν:
οὐθὲν |
[7, 1326] |
οἰητέον
εἶναι
μεγίστην,
οἷον
(Ἱπποκράτην
|
οὐκ |
ἄνθρωπον
ἀλλ'
ἰατρὸν
εἶναι
μείζω |
[7, 1326] |
ἡ
μὲν
ἐξ
ὀλίγων
λίαν
|
οὐκ |
αὐτάρκης
ἡ
δὲ
πόλις
αὔταρκεσ̓ |
[7, 1324] |
πολιτικόν,
ἐφ'
ἑκάστης
γὰρ
ἀρετῆς
|
οὐκ |
εἶναι
πράξεις
μᾶλλον
τοῖς
ἰδιώταις |
[7, 1329] |
τῆς
ἀρετῆς,
εὐδαίμονα
δὲ
πόλιν
|
οὐκ |
εἰς
μέρος
τι
βλέψαντας
δεῖ |
[7, 1325] |
καὶ
πᾶς
ὁ
κόσμος,
οἷς
|
οὐκ |
εἰσὶν
ἐξωτερικαὶ
πράξεις
(παρὰ
τὰς |
[7, 1323] |
(αἱρεῖσθαι
τοὺς
εὖ
φρονοῦντας,
ἀλλ'
|
οὐκ |
ἐκείνων
ἕνεκεν
τὴν
ψυχήν.
ὅτι |
[7, 1328] |
κοινὰ
τούτων
ἐξ
ἀνάγκης
ἐστίν.
|
οὐκ |
ἐν
πάσῃ
δὲ
ταὐτὸ
πολιτείᾳ. |
[7, 1332] |
χρῆσιν
ἀρετῆς
τελείαν,
καὶ
ταύτην
|
(οὐκ |
ἐξ
ὑποθέσεως
ἀλλ'
ἁπλῶς.
λέγω |
[7, 1331] |
(ἐχούσαις,
τοῖς
δὲ
μὴ
κεκτημένοις
|
οὐκ |
ἔξεστιν.
εἰ
δὴ
τοῦτον
ἔχει |
[7, 1324] |
τὴν
φορβειάν:
ἐν
δὲ
Σκύθαις
|
οὐκ |
ἐξῆν
πίνειν
ἐν
ἑορτῇ
τινι |
[7, 1326] |
ἔχον,
οἷον
πλοῖον
σπιθαμιαῖον
μὲν
|
οὐκ |
ἔσται
πλοῖον
ὅλως,
οὐδὲ
δυοῖν |
[7, 1326] |
εἶναι
μείζω
πόλιν,
ἀλλὰ
τοῦτ'
|
οὐκ |
ἔστιν,
ὥσπερ
εἴπομεν,
ἀόριστον.
τίς |
[7, 1333] |
ὑπάρχει
τοῖς
Λάκωσι
τὸ
ἄρχειν,
|
οὐκ |
εὐδαίμονες,
οὐδ'
ὁ
νομοθέτης
ἀγαθός. |
[7, 1333] |
λόγον
καθ'
αὑτό,
τὸ
δ'
|
οὐκ |
ἔχει
μὲν
καθ'
αὑτὸ
λόγῳ |
[7, 1324] |
πολιτικῶς
δὲ
τὸ
μὲν
ἄδικον
|
οὐκ |
ἔχειν,
ἐμπόδιον
δὲ
ἔχειν
τῇ |
[7, 1325] |
νομίζειν
πᾶσαν
ἀρχὴν
εἶναι
δεσποτείαν
|
οὐκ |
ὀρθόν:
οὐ
γὰρ
ἔλαττον
διέστηκεν |
[7, 1336] |
διατάσεις
(τῶν
παίδων
καὶ
κλαυθμοὺς
|
οὐκ |
ὀρθῶς
ἀπαγορεύουσιν
οἱ
κωλύοντες
ἐν |
[7, 1333] |
νόμοις,
ἀποβεβλήκασι
τὸ
ζῆν
καλῶς.
|
οὐκ |
ὀρθῶς
δ'
ὑπολαμβάνουσιν
οὐδὲ
περὶ |
[7, 1332] |
τοῖς
χεῖρον,
οἱ
δ'
εὐθὺς
|
οὐκ |
ὀρθῶς
ζητοῦσι
τὴν
εὐδαιμονίαν,
ἐξουσίας |
[7, 1325] |
ἀμφότεροι
λέγουσιν
ὀρθῶς
τὰ
δὲ
|
οὐκ |
ὀρθῶς,
οἱ
μὲν
ὅτι
ὁ |