Alphabétiquement     [«   »]
τηλικοῦτον 1
τηλικούτους 2
τηλικούτων 1
τὴν 259
τήν 3
τῆς 132
τὶ 1
Fréquences     [«    »]
191 γὰρ
182 τὸ
258 τῶν
259 τὴν
292 δὲ
567 καὶ
HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

Aristote, La Politique, livre VII

τὴν


Livre, pages
[7, 1331]   τοιαύτην διοίκησιν, ἔτι δὲ περὶ  τὴν   ἀγορανομίαν καὶ τὴν καλουμένην (ἀστυνομίαν,
[7, 1329]   Ἰταλοὺς ἀντ' Οἰνωτρῶν κληθῆναι καὶ  τὴν   ἀκτὴν ταύτην τῆς Εὐρώπης Ἰταλίαν
[7, 1331]   τῶν ἀρχόντων παρουσία μάλιστα ἐμποιεῖ  τὴν   ἀληθινὴν αἰδῶ καὶ τὸν τῶν
[7, 1334]   τὴν περὶ τὰ πολεμικὰ καὶ  τὴν   ἄλλην νομοθεσίαν τοῦ σχολάζειν (ἕνεκεν
[7, 1330]   εἰσφέρειν τὸ συντεταγμένον καὶ διοικεῖν  τὴν   ἄλλην οἰκίαν. ἔτι δὲ τὰ
[7, 1331]   δικῶν καὶ τὰς κλήσεις καὶ  τὴν   ἄλλην τὴν τοιαύτην διοίκησιν, ἔτι
[7, 1330]   τροφὴν ὕδατα καὶ τὰ πρὸς  τὴν   ἄλλην χρείαν. περὶ δὲ τόπων
[7, 1336]   δρῶν, ~(ἀτιμίᾳ ζημιούσθω πρεπούσῃ πρὸς  τὴν   ἁμαρτίαν. γενομένων δὲ τῶν τέκνων
[7, 1335]   ἐγγενέσθαι καὶ ζωὴν (ἐμποιεῖσθαι δεῖ  τὴν   ἄμβλωσιν: τὸ γὰρ ὅσιον καὶ
[7, 1331]   κατεσκευάσθαι, τοιοῦτος δ' περὶ  τὴν   ἀναγκαίαν ἀγοράν ἐστι τόπος: ἐνσχολάζειν
[7, 1329]   θεραπείαν ἀποδιδόναι τοῖς θεοῖς καὶ  τὴν   ἀνάπαυσιν ἔχειν περὶ αὐτοὺς τοὺς
[7, 1331]   ἐστι τόπος: ἐνσχολάζειν μὲν γὰρ  τὴν   ἄνω τίθεμεν, ταύτην δὲ πρὸς
[7, 1336]   ἀναγκαῖον διῃρῆσθαι τὴν παιδείαν, πρὸς  τὴν   ἀπὸ τῶν ἑπτὰ μέχρι ἥβης
[7, 1334]   μείζω τε ἀγαθὰ ταῦτα καὶ  τὴν   ἀπόλαυσιν τὴν τούτων τὴν
[7, 1336]   τοσαύτης τυγχάνειν κινήσεως ὥστε διαφεύγειν  τὴν   ἀργίαν τῶν σωμάτων: ἣν χρὴ
[7, 1332]   ἐστιν σπουδαῖος, διὰ  τὴν   ἀρετὴν ἀγαθά ἐστι τὰ ἁπλῶς
[7, 1334]   μὴ καθάπερ Λακεδαιμονίων πόλις  τὴν   ἀρετὴν ἀσκεῖν. ἐκεῖνοι μὲν γὰρ
[7, 1327]   εὐαγώγους ἔσεσθαι τῷ νομοθέτῃ πρὸς  τὴν   ἀρετήν. ὅπερ γάρ φασί τινες
[7, 1324]   νόμοι τινές εἰσι παροξύνοντες πρὸς  τὴν   ἀρετὴν ταύτην, καθάπερ ἐν Καρχηδόνι
[7, 1323]   ἀδήλου γὰρ ὄντος τούτου καὶ  τὴν   ἀρίστην ἀναγκαῖον ἄδηλον εἶναι πολιτείαν:
[7, 1325]   γὰρ οἷόν τε πολιτείαν γενέσθαι  τὴν   ἀρίστην ἄνευ συμμέτρου χορηγίας. διὸ
[7, 1323]   λόγων δεόμενον καὶ πόλιν εὐδαίμονα  τὴν   ἀρίστην εἶναι καὶ πράττουσαν καλῶς.
[7, 1323]   ἡμῖν, ἀνάγκη καὶ τὴν διάθεσιν  τὴν   ἀρίστην ἑκάστου ἀνάλογον τούτων ἔχειν.
[7, 1323]   ὡς ἀκολουθεῖν φήσομεν τὴν διάθεσιν  τὴν   ἀρίστην ἑκάστου πράγματος πρὸς ἄλληλα
[7, 1334]   δεῖ (πρὸς ἄλληλα συμφωνεῖν συμφωνίαν  τὴν   ἀρίστην: ἐνδέχεται γὰρ διημαρτηκέναι τὸν
[7, 1332]   ἐπεὶ δὲ τὸ προκείμενόν ἐστι  τὴν   ἀρίστην πολιτείαν ἰδεῖν, αὕτη δ'
[7, 1325]   (σκέψεως, πρὸς τί τέλος δεῖ  τὴν   ἀρίστην πολιτείαν συντείνειν: πρὸς δὲ
[7, 1334]   πολεμοῦσαι μὲν σῴζονται, κατακτησάμεναι δὲ  τὴν   ἀρχὴν ἀπόλλυνται. τὴν γὰρ βαφὴν
[7, 1335]   ἔσχατος, πεντήκοντα δὲ (γυναιξί, δεῖ  τὴν   ἀρχὴν τῆς συζεύξεως κατὰ τὴν
[7, 1328]   αὑτοῖς ἔχειν ὅπλα πρός τε  τὴν   ἀρχήν, τῶν ἀπειθούντων χάριν, καὶ
[7, 1327]   οὐ δυνάμενα: τὰ δὲ περὶ  τὴν   Ἀσίαν διανοητικὰ μὲν καὶ τεχνικὰ
[7, 1330]   μὴ πάσχειν κακῶς μηδὲ ὑβρίζεσθαι,  τὴν   ἀσφαλεστάτην ἐρυμνότητα τῶν τειχῶν οἰητέον
[7, 1334]   οὖν καὶ καρτερίας δεῖ πρὸς  τὴν   ἀσχολίαν, φιλοσοφίας δὲ πρὸς τὴν
[7, 1335]   (δὲ σώματα βλάπτεσθαι δοκεῖ πρὸς  τὴν   αὔξησιν, ἐὰν ἔτι τοῦ σπέρματος
[7, 1336]   πρὸς ἀναγκαίους πόνους, ὅπως μὴ  τὴν   αὔξησιν ἐμποδίζωσιν, δεῖ τοσαύτης τυγχάνειν
[7, 1329]   ὑπαρχόντων ἤδη τούτων εὔλογον λαμβάνειν  τὴν   αὔξησιν: (ὥστε καὶ τὰ περὶ
[7, 1326]   τοῦ ποίαν τινά, δῆλον ὅτι  τὴν   αὐταρκεστάτην πᾶς τις ἂν ἐπαινέσειεν
[7, 1333]   τὰ καλά. περὶ ὧν ἀνάγκη  τὴν   αὐτὴν αἵρεσιν εἶναι καὶ τοῖς
[7, 1328]   τινά, διώρισται σχεδόν οὐ γὰρ  τὴν   (αὐτὴν ἀκρίβειαν δεῖ ζητεῖν διά
[7, 1333]   καὶ τὴν παιδείαν ἔστιν ὡς  τὴν   αὐτὴν ἀναγκαῖον, ἔστιδ' ὡς ἑτέραν
[7, 1333]   ἐπεὶ δὲ πολίτου καὶ ἄρχοντος  τὴν   αὐτὴν ἀρετὴν εἶναί φαμεν καὶ
[7, 1327]   ἄρχειν πάντων, μιᾶς τυγχάνον πολιτείας.  τὴν   αὐτὴν δ' ἔχει διαφορὰν καὶ
[7, 1333]   τῶν ὕστερόν τινες γραψάντων ἀπεφήναντο  τὴν   αὐτὴν δόξαν: ἐπαινοῦντες γὰρ τὴν
[7, 1324]   πειθόμενος. (πότερον δὲ τὴν εὐδαιμονίαν  τὴν   αὐτὴν εἶναι φατέον ἑνός τε
[7, 1323]   πόλεως καὶ δικαιοσύνη καὶ φρόνησις  (τὴν   αὐτὴν ἔχει δύναμιν καὶ μορφὴν
[7, 1324]   ἀνθρώπων καὶ πόλεως μὴ  τὴν   αὐτήν, λοιπόν ἐστιν εἰπεῖν. φανερὸν
[7, 1324]   πάντες γὰρ ἂν ὁμολογήσειαν εἶναι  τὴν   αὐτήν. ὅσοι γὰρ ἐν πλούτῳ
[7, 1326]   οὔτε κατὰ μέγεθος ὑπερβάλλον ἕξει  τὴν   αὑτοῦ δύναμιν, ἀλλ' ὁτὲ μὲν
[7, 1336]   ἥβης καὶ πάλιν μετὰ πρὸς  τὴν   ἀφ' (ἥβης μέχρι τῶν ἑνὸς
[7, 1334]   ὄντας χρὴ ποιεῖσθαι πρὸς ἀλλήλους  τὴν   γαμικὴν ὁμιλίαν. δεῖ δ' ἀποβλέποντα
[7, 1334]   κατακτησάμεναι δὲ τὴν ἀρχὴν ἀπόλλυνται.  τὴν   γὰρ βαφὴν ἀνιᾶσιν, ὥσπερ
[7, 1334]   φύσεως τέλος, ὥστε πρὸς τούτους  τὴν   γένεσιν καὶ τὴν τῶν ἐθῶν
[7, 1329]   ~(δεῖ γὰρ σχολῆς καὶ πρὸς  τὴν   γένεσιν τῆς ἀρετῆς καὶ πρὸς
[7, 1327]   πράξεις σύμμετρον. τὴν δὲ πολυανθρωπίαν  τὴν   γιγνομένην περὶ τὸν ναυτικὸν ὄχλον
[7, 1326]   τὴν ὑπερβολήν, τοὺς μὲν ἐπὶ  τὴν   γλισχρότητα τοὺς δὲ ἐπὶ τὴν
[7, 1328]   πόλις ἂν εἴη μάλιστ' εὐδαίμων,  τὴν   δ' εὐδαιμονίαν ὅτι χωρὶς ἀρετῆς
[7, 1325]   τὸν μηθὲν πράττοντα πράττειν εὖ,  τὴν   δ' εὐπραγίαν καὶ τὴν εὐδαιμονίαν
[7, 1336]   τε καὶ τὴν ταύτῃ παραπλησίαν:  τὴν   δ' ἐχομένην ταύτης ἡλικίαν μέχρι
[7, 1330]   προκεῖσθαι τὴν ἐλευθερίαν, ὕστερον ἐροῦμεν.  τὴν   δὲ πόλιν ὅτι μὲν δεῖ
[7, 1327]   ὑπάρχειν πρὸς τὰς πράξεις σύμμετρον.  τὴν   δὲ πολυανθρωπίαν τὴν γιγνομένην περὶ
[7, 1334]   τοῦ νοῦ τὴν τῆς ὀρέξεως,  τὴν   δὲ τοῦ σώματος τῆς ψυχῆς.
[7, 1333]   τὴν μὲν δεσποτικὴν εἶναί φαμεν,  τὴν   δὲ τῶν ἐλευθέρων. διαφέρει δ'
[7, 1330]   καὶ τὴν μὲν εἶναι κοινὴν  τὴν   δὲ τῶν ἰδιωτῶν, καὶ τούτων
[7, 1331]   καὶ τὸν τῶν ἐλευθέρων φόβον.  ~(τὴν   δὲ τῶν ὠνίων ἀγορὰν ἑτέραν
[7, 1324]   πλωτῆρας. ἀλλ' ἐοίκασιν οἱ πολλοὶ  τὴν   δεσποτικὴν πολιτικὴν οἴεσθαι εἶναι, καὶ
[7, 1323]   ἁπλῶς καὶ ἡμῖν, ἀνάγκη καὶ  τὴν   διάθεσιν τὴν ἀρίστην ἑκάστου ἀνάλογον
[7, 1323]   τε δῆλον ὡς ἀκολουθεῖν φήσομεν  τὴν   διάθεσιν τὴν ἀρίστην ἑκάστου πράγματος
[7, 1332]   αὐτοῦ. γὰρ φύσις δέδωκε  τὴν   διαίρεσιν ποιήσασα αὐτὸ τὸ γένει
[7, 1332]   δεήσει καὶ τὴν παιδείαν κατὰ  τὴν   διαίρεσιν ταύτην. εἰ μὲν τοίνυν
[7, 1323]   τοῖς τὸ ἦθος μὲν καὶ  τὴν   διάνοιαν κεκοσμημένοις εἰς ὑπερβολήν, περὶ
[7, 1323]   ὁμοίως δὲ καὶ τὰ περὶ  τὴν   διάνοιαν οὕτως ἄφρονα καὶ διεψευσμένον
[7, 1326]   τι καὶ πόλεως ἔργον, ὥστε  τὴν   δυναμένην τοῦτο μάλιστ' ἀποτελεῖν, ταύτην
[7, 1327]   ζήσεται βίον, ἀναγκαῖον καὶ ταύτην  τὴν   δύναμιν ὑπάρχειν πρὸς τὰς πράξεις
[7, 1330]   αἵ τε γὰρ πρὸς ἕω  τὴν   ἔγκλισιν ἔχουσαι καὶ πρὸς τὰ
[7, 1331]   ἀναγκαίας πράξεις. μεμιμῆσθαι δὲ χρὴ  τὴν   εἰρημένην τάξιν καὶ τὰ περὶ
[7, 1326]   πρώτην μὲν εἶναι πόλιν ἀναγκαῖον  τὴν   ἐκ τοσούτου πλήθους πρῶτον
[7, 1330]   πᾶσι τοῖς δούλοις ἆθλον προκεῖσθαι  τὴν   ἐλευθερίαν, ὕστερον ἐροῦμεν. τὴν δὲ
[7, 1335]   πεπονημένην μὲν οὖν ἔχειν δεῖ  τὴν   ἕξιν, πεπονημένην δὲ πόνοις μὴ
[7, 1323]   κεκοσμημένοις εἰς ὑπερβολήν, περὶ δὲ  τὴν   ἔξω κτῆσιν τῶν ἀγαθῶν μετριάζουσιν,
[7, 1334]   διὸ πρῶτον μὲν τοῦ σώματος  τὴν   ἐπιμέλειαν ἀναγκαῖον εἶναι προτέραν
[7, 1337]   ἔπειτα πότερον συμφέρει κοινῇ (ποιεῖσθαι  τὴν   ἐπιμέλειαν αὐτῶν κατ' ἴδιον
[7, 1330]   ὕδασιν ὑγιεινοῖς χρῆσθαι, καὶ τούτου  τὴν   ἐπιμέλειαν ἔχειν μὴ παρέργως. οἷς
[7, 1331]   ὅσα περὶ τὰ συμβόλαια ποιεῖται  τὴν   ἐπιμέλειαν, περί τε γραφὰς δικῶν
[7, 1336]   οὖν τὴν πρώτην συμφέρει ποιεῖσθαι  τὴν   ἐπιμέλειαν τοιαύτην τε καὶ τὴν
[7, 1329]   καὶ πρότερον καὶ νῦν καλούμενοι  τὴν   ἐπωνυμίαν (Αὔσονες, τὸ δὲ πρὸς
[7, 1330]   οὕτω γὰρ ἂν πρός τε  τὴν   ἐργασίαν εἶεν χρήσιμοι καὶ πρὸς
[7, 1326]   ὕλην ὑπάρχειν ἐπιτηδείαν οὖσαν πρὸς  τὴν   ἐργασίαν ὅσῳ γὰρ ἂν αὕτη
[7, 1326]   οἱ πλεῖστοι προσήκειν μεγάλην εἶναι  τὴν   εὐδαίμονα πόλιν: εἰ δὲ τοῦτ'
[7, 1332]   ἐνδέχεται τὴν πόλιν, δῆλον ὅτι  τὴν   εὐδαιμονίαν δεῖ, τί ἐστι, μὴ
[7, 1325]   εὖ, τὴν δ' εὐπραγίαν καὶ  τὴν   εὐδαιμονίαν εἶναι ταὐτόν̓ ὅτι τὰ
[7, 1332]   δ' εὐθὺς οὐκ ὀρθῶς ζητοῦσι  τὴν   εὐδαιμονίαν, ἐξουσίας ὑπαρχούσης. ἐπεὶ δὲ
[7, 1325]   εἰ ταῦτα λέγεται καλῶς καὶ  τὴν   εὐδαιμονίαν (εὐπραγίαν θετέον, καὶ κοινῇ
[7, 1324]   τυγχάνει μὴ πειθόμενος. (πότερον δὲ  τὴν   εὐδαιμονίαν τὴν αὐτὴν εἶναι φατέον
[7, 1328]   λόγον: παρ' οἷς γὰρ ὀφείλεσθαι  τὴν   εὐεργεσίαν ὑπολαμβάνουσι, πρὸς τῷ βλάβει
[7, 1326]   (νόμος τάξις τίς ἐστι, καὶ  τὴν   εὐνομίαν ἀναγκαῖον εὐταξίαν εἶναι,
[7, 1327]   νόμοις ἀσύμφορον εἶναί φασι πρὸς  (τὴν   εὐνομίαν, καὶ τὴν πολυανθρωπίαν: γίνεσθαι
[7, 1327]   τόποις ἔθνη καὶ τὰ περὶ  τὴν   Εὐρώπην θυμοῦ μέν ἐστι πλήρη,
[7, 1323]   εἶναι τὴν φύσιν, ἐπεὶ καὶ  τὴν   εὐτυχίαν τῆς εὐδαιμονίας διὰ ταῦτ'
[7, 1333]   δουλεύσωσιν ἑτέροις, ἔπειτα ὅπως ζητῶσι  τὴν   ἡγεμονίαν τῆς ὠφελείας ἕνεκα τῶν
[7, 1335]   τὴν ἀρχὴν τῆς συζεύξεως κατὰ  τὴν   ἡλικίαν εἰς τοὺς χρόνους καταβαίνειν
[7, 1336]   τούτους ἀφίησιν νόμος τοὺς  τὴν   ἡλικίαν ἔχοντας ἔτι τὴν ἱκνουμένην
[7, 1336]   μετὰ δούλων ἔσται. ταύτην γὰρ  τὴν   ἡλικίαν, ~(καὶ μέχρι τῶν ἑπτὰ
[7, 1336]   κωμῳδίας θεατὰς ἐατέον, πρὶν  τὴν   ἡλικίαν λάβωσιν ἐν καὶ
[7, 1335]   εἰρήκασιν οἱ μετροῦντες ταῖς ἑβδομάσι  τὴν   ἡλικίαν, περὶ τὸν χρόνον τὸν
[7, 1335]   τέτταρσιν πέντε ἔτεσιν ὑπερβάλλοντα  τὴν   ἡλικίαν ταύτην ἀφεῖσθαι δεῖ τῆς
[7, 1327]   (εὐπαρακόμιστον. περὶ δὲ τῆς πρὸς  τὴν   θάλατταν κοινωνίας, πότερον ὠφέλιμος ταῖς
[7, 1327]   ποιεῖν κατ' εὐχήν, πρός τε  τὴν   θάλατταν προσήκει (κεῖσθαι καλῶς πρός
[7, 1327]   χώραν ἐστίν. τῆς δὲ πόλεως  τὴν   θέσιν εἰ χρὴ ποιεῖν κατ'
[7, 1330]   εἴρηται πρότερον: αὐτῆς δὲ προσάντη  τὴν   θέσιν εὔχεσθαι δεῖ κατατυγχάνειν πρὸς
[7, 1329]   ἐπωνυμίαν (Αὔσονες, τὸ δὲ πρὸς  τὴν   Ἰαπυγίαν καὶ τὸν Ἰόνιον Χῶνες,
[7, 1336]   τοὺς τὴν ἡλικίαν ἔχοντας ἔτι  τὴν   ἱκνουμένην καὶ ὑπὲρ αὑτῶν καὶ
[7, 1336]   γὰρ τοῦ πνεύματος κάθεξις ποιεῖ  τὴν   ἰσχὺν τοῖς πονοῦσιν, συμβαίνει
[7, 1329]   Μίνω βασιλείαν, τὰ δὲ περὶ  τὴν   Ἰταλίαν πολλῷ παλαιότερα τούτων. φασὶ
[7, 1331]   δὲ περὶ τὴν ἀγορανομίαν καὶ  τὴν   καλουμένην (ἀστυνομίαν, πρὸς ἀγορᾷ μὲν
[7, 1329]   Ἰαπυγίαν καὶ τὸν Ἰόνιον Χῶνες,  τὴν   καλουμένην Σύρτιν: ἦσαν δὲ καὶ
[7, 1328]   τούτων ἐκλεῖπον, ἀδύνατον ἁπλῶς αὐτάρκη  τὴν   κοινωνίαν εἶναι ταύτην: ἀνάγκη τοίνυν
[7, 1334]   δεῖ δ' ἀποβλέποντα νομοθετεῖν ταύτην  τὴν   κοινωνίαν πρὸς αὐτούς τε καὶ
[7, 1329]   καὶ νῦν, τά τε περὶ  τὴν   Κρήτην, τὰ μὲν οὖν περὶ
[7, 1329]   οὔτε κοινήν φαμεν εἶναι δεῖν  τὴν   κτῆσιν ὥσπερ τινὲς εἰρήκασιν, ~(ἀλλὰ
[7, 1333]   τὴν αὐτὴν δόξαν: ἐπαινοῦντες γὰρ  τὴν   Λακεδαιμονίων πολιτείαν ἄγανται τοῦ νομοθέτου
[7, 1326]   χαλεπόν, ἴσως δ' ἀδύνατον, εὐνομεῖσθαι  τὴν   λίαν πολυάνθρωπον: τῶν γοῦν δοκουσῶν
[7, 1332]   κιθαρίζειν λαμπρὸν καὶ καλῶς αἰτιῷντο  τὴν   λύραν μᾶλλον τῆς τέχνης. ἀναγκαῖον
[7, 1326]   γὰρ πλῆθος τῶν ἐνοικούντων κρίνουσι  τὴν   μεγάλην, δεῖ δὲ μᾶλλον μὴ
[7, 1331]   τίνων καὶ ποίων (δεῖ συνεστάναι  τὴν   μέλλουσαν ἔσεσθαι πόλιν μακαρίαν καὶ
[7, 1334]   τοιούτων ἀγαθῶν. διότι μὲν οὖν  τὴν   μέλλουσαν εὐδαιμονήσειν (καὶ σπουδαίαν ἔσεσθαι
[7, 1333]   δὲ τοῦ ἀρχομένου. (τούτων δὲ  τὴν   μὲν δεσποτικὴν εἶναί φαμεν, τὴν
[7, 1330]   μέρη (διῃρῆσθαι τὴν χώραν, καὶ  τὴν   μὲν εἶναι κοινὴν τὴν δὲ
[7, 1330]   τινες τῶν ἀμπέλων συστάδας, καὶ  τὴν   μὲν (ὅλην μὴ ποιεῖν πόλιν
[7, 1330]   οὐκ ἂν δυναμένους βουλεύσασθαι καλῶς.  τὴν   μὲν οὖν χώραν ἀνάγκη διῃρῆσθαι
[7, 1332]   ἐὰν πεισθῶσιν ἄλλως ἔχειν βέλτιον.  τὴν   μὲν τοίνυν φύσιν οἵους εἶναι
[7, 1335]   τὴν περὶ τῆς γενέσεως τιμήν.  τὴν   μέντοι διάνοιαν τοὐναντίον τῶν σωμάτων
[7, 1329]   πολὺ γὰρ ὑπερτείνει τοῖς χρόνοις  τὴν   (Μίνω βασιλείαν Σεσώστριος. σχεδὸν
[7, 1329]   μὲν περὶ Κρήτην γενόμενα περὶ  τὴν   Μίνω βασιλείαν, τὰ δὲ περὶ
[7, 1335]   καὶ θηλυτόκα μᾶλλον καὶ μικρὰ  τὴν   μορφήν, ὥστ' ἀναγκαῖον ταὐτὸ τοῦτο
[7, 1326]   μὲν διὰ σμικρότητα φαύλην ποιήσει  τὴν   ναυτιλίαν, ὁτὲ δὲ διὰ τὴν
[7, 1326]   πολιτικῷ καὶ τῷ νομοθέτῃ δεῖ  τὴν   οἰκείαν ὕλην ὑπάρχειν (ἐπιτηδείως ἔχουσαν.
[7, 1335]   τοιούτοις ὥσπερ ἡλικιώταις καὶ περὶ  τὴν   οἰκονομίαν ἐγκληματικὸν τὸ πάρεγγυς: ἔτι
[7, 1327]   τῶν Ἑλλήνων καὶ πρὸς πᾶσαν  τὴν   οἰκουμένην, ὡς διείληπται τοῖς ἔθνεσιν.
[7, 1335]   τοιαύτης αἰτίας φαίνεσθαι δεῖ ποιουμένους  τὴν   ὁμιλίαν. περὶ δὲ τῆς πρὸς
[7, 1326]   περὶ κτήσεως καὶ τῆς περὶ  τὴν   οὐσίαν εὐπορίας συμβαίνῃ ποιεῖσθαι (μνείαν,
[7, 1333]   τὰς ἀρετὰς τοὺς νόμους καὶ  τὴν   παιδείαν, ἀλλὰ φορτικῶς ἀπέκλιναν (πρὸς
[7, 1333]   δὲ ὡς ἑτέρους. ~(ὥστε καὶ  τὴν   παιδείαν ἔστιν ὡς τὴν αὐτὴν
[7, 1332]   γὰρ ὡς ἀκολουθεῖν δεήσει καὶ  τὴν   παιδείαν κατὰ τὴν διαίρεσιν ταύτην.
[7, 1336]   ἡλικίαι πρὸς ἃς ἀναγκαῖον διῃρῆσθαι  τὴν   παιδείαν, πρὸς τὴν ἀπὸ τῶν
[7, 1326]   ἐπαινέσειεν τοιαύτην δ' ἀναγκαῖον εἶναι  τὴν   παντοφόρον: τὸ γὰρ πάντα ὑπάρχειν
[7, 1334]   ἀνδρείαν καὶ καρτερικήν: κατὰ γὰρ  τὴν   παροιμίαν, οὐ σχολὴ δούλοις, οἱ
[7, 1335]   σύζευξις ἔσται, καὶ πρὸς  τὴν   παῦλαν τῆς τεκνοποιίας συγκαταβήσεται τοῖς
[7, 1334]   νομοθέτην μᾶλλον σπουδάζειν ὅπως καὶ  τὴν   περὶ τὰ πολεμικὰ καὶ τὴν
[7, 1335]   πρὸς θεῶν ἀποθεραπείαν τῶν εἰληχότων  τὴν   περὶ τῆς γενέσεως τιμήν. τὴν
[7, 1328]   πολεμικάς, πέμπτον δὲ καὶ πρῶτον  τὴν   περὶ τὸ θεῖον ἐπιμέλειαν, ἣν
[7, 1323]   καὶ διὰ τῶν (ἔργων λαμβάνειν  τὴν   πίστιν, ὁρῶντας ὅτι κτῶνται καὶ
[7, 1324]   μάλιστα τιμῶσιν, οὗτοι καὶ πόλιν  τὴν   πλείστων ἄρχουσαν εὐδαιμονεστάτην ἂν εἶναι
[7, 1336]   οἷς ἐπιμελές ἐστιν ἄγειν εἰς  τὴν   πολεμικὴν ἕξιν, τοῦ γάλακτος
[7, 1332]   τοιούτων (μήτε τὸν ἄνδρα μήτε  τὴν   πόλιν, αἱ δ' ἐπὶ τὰς
[7, 1332]   καθ' ἣν εὐδαιμονεῖν μάλιστα ἐνδέχεται  τὴν   πόλιν, δῆλον ὅτι τὴν εὐδαιμονίαν
[7, 1334]   ὅπως ἐξῇ σχολάζειν: διὸ σώφρονα  τὴν   πόλιν εἶναι προσήκει (καὶ ἀνδρείαν
[7, 1331]   τοῖς μὲν περιβεβλημένοις τείχη περὶ  τὴν   πόλιν ἔξεστιν ἀμφοτέρως χρῆσθαι ταῖς
[7, 1333]   δὲ οὐ διὰ τοῦτο δεῖ  τὴν   πόλιν εὐδαίμονα νομίζειν (καὶ τὸν
[7, 1327]   πρὸς εὐπορίαν τῶν ἀναγκαίων μετέχειν  (τὴν   πόλιν καὶ τὴν χώραν τῆς
[7, 1329]   δεῖ διῃρῆσθαι χωρὶς κατὰ γένη  τὴν   πόλιν καὶ τό τε μάχιμον
[7, 1327]   οὐ τοῖς ἄλλοις, δεῖ εἶναι  τὴν   πόλιν: οἱ δὲ παρέχοντες σφᾶς
[7, 1324]   τίθενται ἐφ' ἑνός, οὗτοι καὶ  τὴν   πόλιν ὅλην, ἐὰν πλουσία,
[7, 1332]   τίθεμεν: τὸ δὲ σπουδαίαν εἶναι  τὴν   πόλιν οὐκέτι τύχης ἔργον ἀλλ'
[7, 1327]   καὶ λιμένας εὐφυῶς κείμενα πρὸς  τὴν   πόλιν, ὥστε μήτε τὸ αὐτὸ
[7, 1329]   μένειν μὴ μένειν κύριοι  τὴν   πολιτείαν. λείπεται τοίνυν τοῖς αὐτοῖς
[7, 1324]   τῶν (ἀνθρώπων ἕκαστον καὶ κοινῇ  τὴν   πολιτείαν. νομίζουσι δ' οἱ μὲν
[7, 1329]   τοῖς αὐτοῖς μὲν ἀμφοτέροις ἀποδιδόναι  τὴν   πολιτείαν ταύτην, μὴ ἅμα δέ,
[7, 1332]   τοῖς ὁμοίοις, καὶ χαλεπὸν μένειν  τὴν   πολιτείαν τὴν συνεστηκυῖαν παρὰ τὸ
[7, 1326]   τὸ εὖ ζῆν ἐστι κατὰ  τὴν   πολιτικὴν κοινωνίαν: ἐνδέχεται δὲ καὶ
[7, 1327]   φασι πρὸς (τὴν εὐνομίαν, καὶ  τὴν   πολυανθρωπίαν: γίνεσθαι μὲν γὰρ ἐκ
[7, 1325]   κατ' ἀρετὴν καὶ κατὰ δύναμιν  τὴν   πρακτικὴν τῶν ἀρίστων, τούτῳ καλὸν
[7, 1323]   πολιτείας ἀρίστης τὸν μέλλοντα ποιήσασθαι  τὴν   (προσήκουσαν ζήτησιν ἀνάγκη διορίσασθαι πρῶτον
[7, 1336]   ψυχρῶν ἄσκησιν. περὶ μὲν οὖν  τὴν   πρώτην συμφέρει ποιεῖσθαι τὴν ἐπιμέλειαν
[7, 1324]   ἡμεῖς δὲ ταύτην προῃρήμεθα νῦν  τὴν   σκέψιν, ἐκεῖνο μὲν πάρεργον ἂν
[7, 1326]   χρῆσιν αὐτῆς: πολλαὶ γὰρ περὶ  τὴν   σκέψιν ταύτην εἰσὶν ἀμφισβητήσεις διὰ
[7, 1324]   ἀποδέχεται, καὶ πόλιν εὐδαιμονεστέραν φήσει  τὴν   σπουδαιοτέραν. ἀλλὰ ταῦτ' ἤδη δύο
[7, 1326]   ἔνια (πείθεσθαι καὶ τοῖς περὶ  τὴν   στρατηγίαν ἐμπείροισ̓ ὅτι χρὴ μὲν
[7, 1335]   οὖν τοῦ πότε δεῖ ποιεῖσθαι  τὴν   σύζευξιν εἴρηται, τοῖς δὲ περὶ
[7, 1334]   τρεφομένων, πρῶτον μὲν ἐπιμελητέον περὶ  τὴν   σύζευξιν, πότε καὶ ποίους τινὰς
[7, 1335]   καλῶς καὶ νῦν ὁρίσαντες χειμῶνος  τὴν   συναυλίαν ποιεῖσθαι ταύτην. δεῖ δὲ
[7, 1332]   καὶ χαλεπὸν μένειν τὴν πολιτείαν  τὴν   συνεστηκυῖαν παρὰ τὸ δίκαιον. μετὰ
[7, 1335]   ἔτι τοῦ σπέρματος αὐξανομένου ποιῶνται  τὴν   συνουσίαν: καὶ γὰρ τούτου τις
[7, 1334]   φανερὸν ὅτι δεῖ τὰς εἰς  τὴν   σχολὴν ἀρετὰς ὑπάρχειν: τέλος γάρ,
[7, 1334]   δὲ τῶν ἀρετῶν εἰσι πρὸς  τὴν   σχολὴν καὶ διαγωγὴν ὧν τε
[7, 1334]   τὴν ἀσχολίαν, φιλοσοφίας δὲ πρὸς  τὴν   σχολήν, σωφροσύνης δὲ καὶ δικαιοσύνης
[7, 1331]   τὰ γυμνάσια τῶν πρεσβυτέρων ἔχοι  τὴν   τάξιν ἐνταῦθα: πρέπει γὰρ διῃρῆσθαι
[7, 1331]   τὴν τῶν ἱερῶν οἰκοδομημάτων ἔχειν  τὴν   τάξιν. τῶν δ' ἀρχείων ὅσα
[7, 1336]   τὴν ἐπιμέλειαν τοιαύτην τε καὶ  τὴν   ταύτῃ παραπλησίαν: τὴν δ' ἐχομένην
[7, 1326]   πολιτικὴν κοινωνίαν: ἐνδέχεται δὲ καὶ  τὴν   (ταύτης ὑπερβάλλουσαν κατὰ πλῆθος εἶναι
[7, 1335]   τῶν νέων συνδυασμὸς φαῦλος πρὸς  τὴν   τεκνοποιίαν: ἐν γὰρ πᾶσι ζῴοις
[7, 1335]   καὶ αὐτοὺς ἤδη θεωρεῖν πρὸς  τὴν   τεκνοποιίαν τά τε (παρὰ τῶν
[7, 1335]   τῶν γεγηρακότων ἀσθενῆ: διὸ κατὰ  τὴν   τῆς διανοίας ἀκμήν. αὕτη δ'
[7, 1331]   ὅστις ἐπιφάνειάν τε ἔχει πρὸς  τὴν   τῆς θέσεως ἀρετὴν ἱκανῶς καὶ
[7, 1334]   τὴν τῆς ψυχῆς, ἔπειτα  τὴν   τῆς ὀρέξεως, ἕνεκα μέντοι τοῦ
[7, 1334]   ὀρέξεως, ἕνεκα μέντοι τοῦ νοῦ  τὴν   τῆς ὀρέξεως, τὴν δὲ τοῦ
[7, 1334]   ἐπιμέλειαν ἀναγκαῖον εἶναι προτέραν  τὴν   τῆς ψυχῆς, ἔπειτα τὴν τῆς
[7, 1331]   τὰς κλήσεις καὶ τὴν ἄλλην  τὴν   τοιαύτην διοίκησιν, ἔτι δὲ περὶ
[7, 1335]   σώματα τῶν γεννωμένων ὑπάρχῃ πρὸς  τὴν   τοῦ νομοθέτου βούλησιν. σχεδὸν δὴ
[7, 1336]   διατεινομένοις. ἐπισκεπτέον δὲ (τοῖς παιδονόμοις  τὴν   τούτων διαγωγήν, τήν τ' ἄλλην
[7, 1334]   ἀγαθὰ ταῦτα καὶ τὴν ἀπόλαυσιν  τὴν   τούτων τὴν τῶν ἀρετῶν
[7, 1336]   τῶν ἑπτὰ ἐτῶν, ἀναγκαῖον οἴκοι  τὴν   τροφὴν ἔχειν. εὔλογον οὖν ἀπολαύειν
[7, 1328]   τ' εἶναι πλῆθος, οἳ παρασκευάσουσι  τὴν   τροφήν, καὶ τεχνίτας, καὶ τὸ
[7, 1336]   πρὸς τὴν τῶν σωμάτων δύναμιν  τὴν   τροφήν, ὁποία (τις ἂν ᾖ.
[7, 1326]   τὴν γλισχρότητα τοὺς δὲ ἐπὶ  τὴν   τρυφήν. τὸ δ' εἶδος τῆς
[7, 1329]   ᾤκουν δὲ τὸ μὲν πρὸς  τὴν   Τυρρηνίαν Ὀπικοὶ καὶ πρότερον καὶ
[7, 1323]   σώφρων ἀπὸ τύχης οὐδὲ διὰ  τὴν   τύχην ἐστίν̓ ἐχόμενον (δ' ἐστὶ
[7, 1334]   τὴν ἀπόλαυσιν τὴν τούτων  τὴν   τῶν ἀρετῶν καὶ ὅτι δι'
[7, 1332]   φανερὰν τὴν ὑπεροχὴν τοῖς ἀρχομένοις  τὴν   τῶν ἀρχόντων, δῆλον ὅτι βέλτιον
[7, 1334]   πρὸς τούτους τὴν γένεσιν καὶ  τὴν   τῶν ἐθῶν δεῖ παρασκευάζειν μελέτην:
[7, 1331]   καὶ τῶν ἱερέων συσσίτια περὶ  τὴν   τῶν ἱερῶν οἰκοδομημάτων ἔχειν τὴν
[7, 1335]   τὰς νεωτέρας, ἀλλ' οὐ πρὸς  τὴν   τῶν καρπῶν κομιδήν. ἔτι δὲ
[7, 1335]   διὸ τὰς μὲν ἁρμόττει περὶ  τὴν   τῶν ὀκτωκαίδεκα ἐτῶν ἡλικίαν συζευγνύναι,
[7, 1330]   λειτουργίας τὸ δὲ ἕτερον εἰς  τὴν   τῶν συσσιτίων δαπάνην, τῆς δὲ
[7, 1336]   δεῖ μεγάλην εἶναι διαφορὰν πρὸς  τὴν   τῶν σωμάτων δύναμιν τὴν τροφήν,
[7, 1334]   καὶ διαφοράς: ἔπειτα καὶ πρὸς  τὴν   τῶν τέκνων διαδοχήν, δεῖ γὰρ
[7, 1336]   παίδων ἕξις διὰ θερμότητα πρὸς  τὴν   τῶν ψυχρῶν ἄσκησιν. περὶ μὲν
[7, 1330]   πλειστάκις, ταῦτα πλεῖστον συμβάλλεται πρὸς  τὴν   ὑγίειαν: δὲ τῶν ὑδάτων
[7, 1326]   οἷον ὑφάντῃ καὶ ναυπηγῷ, ~(δεῖ  τὴν   ὕλην ὑπάρχειν ἐπιτηδείαν οὖσαν πρὸς
[7, 1323]   τὸ χρήσιμον εἴς τἰ, ὧν  τὴν   ὑπερβολὴν βλάπτειν ἀναγκαῖον
[7, 1323]   τῶν τοιούτων εἰς ἄπειρον ζητοῦσι  τὴν   ὑπερβολήν. ἡμεῖς δὲ αὐτοῖς ἐροῦμεν
[7, 1326]   τὴν ναυτιλίαν, ὁτὲ δὲ διὰ  τὴν   ὑπερβολήν: ὁμοίως δὲ καὶ πόλις
[7, 1326]   γὰρ χαλεπὸν τὸ λανθάνειν διὰ  τὴν   ὑπερβολὴν τοῦ πλήθους. δῆλον τοίνυν
[7, 1326]   ἕλκοντας ἐφ' ἑκατέραν τοῦ βίου  τὴν   ὑπερβολήν, τοὺς μὲν ἐπὶ τὴν
[7, 1330]   δὲ καὶ συμβαίνειν ἐνδέχεται πλείω  τὴν   ὑπεροχὴν γίγνεσθαι τῶν ἐπιόντων τῆς
[7, 1323]   ἑκάστου πράγματος πρὸς ἄλληλα κατὰ  τὴν   ὑπεροχὴν (ἥνπερ εἴληχε ταῦτα ὧν
[7, 1332]   ὥστε ἀναμφισβήτητον εἶναι καὶ φανερὰν  τὴν   ὑπεροχὴν τοῖς ἀρχομένοις τὴν τῶν
[7, 1328]   ἄνδρας ἁπλῶς, ἀλλὰ μὴ πρὸς  τὴν   ὑπόθεσιν, οὔτε βάναυσον βίον οὔτ'
[7, 1324]   μηθένα ἀπεκταγκότα πολέμιον ἄνδρα περιεζῶσθαι  τὴν   φορβειάν: ἐν δὲ Σκύθαις οὐκ
[7, 1328]   τοιοῦτον, οὐδέ εἰσιν οἱ μεγαλόψυχοι  (τὴν   φύσιν ἄγριοι, πλὴν πρὸς τοὺς
[7, 1330]   τοῦ πνεύματος δύναμις τοιαύτην ἔχει  τὴν   φύσιν. διόπερ ἐν (ταῖς εὖ
[7, 1334]   ποίους μέν τινας εἶναι χρὴ  τὴν   φύσιν, διώρισται πρότερον, λοιπὸν δὲ
[7, 1327]   πρότερον εἴπομεν, ποίους δέ τινας  (τὴν   φύσιν εἶναι δεῖ, νῦν λέγωμεν.
[7, 1323]   καὶ τῷ ποιός τις εἶναι  τὴν   φύσιν, ἐπεὶ καὶ τὴν εὐτυχίαν
[7, 1328]   ὑπάρχειν δεῖ καὶ ποίους τινὰς  τὴν   φύσιν, ἔτι δὲ τὴν χώραν
[7, 1327]   ἄλληλα: τὰ μὲν γὰρ ἔχει  (τὴν   φύσιν μονόκωλον, τὰ δὲ εὖ
[7, 1332]   γὰρ παρὰ τοὺς ἐθισμοὺς καὶ  τὴν   φύσιν πράττουσι διὰ τὸν λόγον,
[7, 1327]   διανοητικούς τε εἶναι καὶ θυμοειδεῖς  τὴν   φύσιν τοὺς μέλλοντας εὐαγώγους ἔσεσθαι
[7, 1330]   βαρβάρους περιοίκους παραπλησίους τοῖς εἰρημένοις  τὴν   φύσιν, (τούτων δὲ τοὺς μὲν
[7, 1329]   ἀπειράκις. τὰ μὲν γὰρ ἀναγκαῖα  τὴν   χρείαν διδάσκειν εἰκὸς αὐτήν, τὰ
[7, 1326]   καὶ τίνα τρόπον ἔχειν πρὸς  τὴν   χρῆσιν αὐτῆς: πολλαὶ γὰρ περὶ
[7, 1327]   δὲ ὑπάρχοντος περιοίκων καὶ τῶν  τὴν   χώραν γεωργούντων, ἀφθονίαν ἀναγκαῖον εἶναι
[7, 1331]   ὑπάρχειν, ἔτι δὲ ἱερὰ κατὰ  τὴν   χώραν εἶναι νενεμημένα, τὰ μὲν
[7, 1329]   ζητεῖν. ὅτι μὲν οὖν δεῖ  τὴν   χώραν εἶναι τῶν ὅπλα κεκτημένων
[7, 1327]   προσήκει (κεῖσθαι καλῶς πρός τε  τὴν   χώραν. εἷς μὲν λεχθεὶς
[7, 1327]   δ' εὐσύνοπτον τὸ εὐβοήθητον εἶναι  τὴν   χώραν ἐστίν. τῆς δὲ πόλεως
[7, 1331]   ταῖς πόλεσιν ἀξιοῦν καὶ τὸ  τὴν   χώραν εὐέμβολον ζητεῖν καὶ περιαιρεῖν
[7, 1331]   εἰρημένην τάξιν καὶ τὰ περὶ  τὴν   χώραν: καὶ γὰρ ἐκεῖ τοῖς
[7, 1330]   τοίνυν εἰς δύο μέρη (διῃρῆσθαι  τὴν   χώραν, καὶ τὴν μὲν εἶναι
[7, 1329]   τινὰ χρὴ καὶ ποίαν εἶναι  τὴν   χώραν: περὶ δὲ τῆς (διανομῆς
[7, 1328]   τινὰς τὴν φύσιν, ἔτι δὲ  τὴν   χώραν πόσην τέ τινα καὶ
[7, 1327]   ἀναγκαίων μετέχειν (τὴν πόλιν καὶ  τὴν   χώραν τῆς θαλάττης, οὐκ ἄδηλον.
[7, 1327]   ἔφαμεν εἶναι δεῖν, οὕτω καὶ  τὴν   χώραν: τὸ δ' εὐσύνοπτον τὸ
[7, 1332]   νεωτερίζειν (βουλόμενοι πάντες οἱ κατὰ  τὴν   χώραν, τοσούτους τε εἶναι τοὺς
[7, 1326]   ὑπάρχειν δεῖ φύσει, καὶ κατὰ  τὴν   χώραν ὡσαύτως, πόσην τε εἶναι
[7, 1327]   Ἀσίαν διανοητικὰ μὲν καὶ τεχνικὰ  τὴν   ψυχήν, ἄθυμα δέ, διόπερ ἀρχόμενα
[7, 1332]   ποιόν τινα τὸ σῶμα καὶ  τὴν   ψυχήν. ἔνια δὲ οὐθὲν ὄφελος
[7, 1323]   φρονοῦντας, ἀλλ' οὐκ ἐκείνων ἕνεκεν  τὴν   ψυχήν. ὅτι μὲν οὖν ἑκάστῳ
[7, 1332]   πολλὴν ἔχοντες ὑπερβολήν, εἶτα κατὰ  (τὴν   ψυχήν, ὥστε ἀναμφισβήτητον εἶναι καὶ
[7, 1335]   σύζευξιν εἴρηται, τοῖς δὲ περὶ  τὴν   ὥραν χρόνοις δεῖ χρῆσθαι οἷς




Recherches | Texte | Lecture | Liste du vocabulaire | Index inverse | Menu | Site de Philippe Remacle

 
UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher

Dernière mise à jour : 7/06/2007