Livre, pages |
[7, 1325] |
καθάπερ
εὐχομένους,
εἶναι
μέντοι
μηθὲν
|
τούτων |
ἀδύνατον:
λέγω
δὲ
(οἷον
περί |
[7, 1330] |
δυσεξερεύνητος
τοῖς
ἐπιτιθεμένοις.
διὸ
δεῖ
|
τούτων |
ἀμφοτέρων
μετέχειν
ἐνδέχεται
γάρ,
ἄν |
[7, 1328] |
(τῶν
ἔργων
τὸν
ἀριθμόν:
ἐκ
|
τούτων |
γὰρ
ἔσται
δῆλον.
πρῶτον
μὲν |
[7, 1324] |
ἔχειν
τῇ
περὶ
αὐτὸν
εὐημερίᾳ:
|
τούτων |
δ'
ὥσπερ
ἐξ
ἐναντίας
ἕτεροι |
[7, 1333] |
ἃς
ἀνὴρ
ἀγαθὸς
λέγεταί
πως.
|
τούτων |
δὲ
ἐν
(ποτέρῳ
μᾶλλον
τὸ |
[7, 1334] |
καὶ
ἔθους
καὶ
λόγου
δεῖ.
|
τούτων |
δὲ
ποίους
μέν
τινας
εἶναι |
[7, 1333] |
χάριν
ἡ
δὲ
τοῦ
ἀρχομένου.
|
(τούτων |
δὲ
τὴν
μὲν
δεσποτικὴν
εἶναί |
[7, 1330] |
παραπλησίους
τοῖς
εἰρημένοις
τὴν
φύσιν,
|
(τούτων |
δὲ
τοὺς
μὲν
ἐν
τοῖς |
[7, 1334] |
εὐδαιμονήσειν
(καὶ
σπουδαίαν
ἔσεσθαι
πόλιν
|
τούτων |
δεῖ
τῶν
ἀρετῶν
μετέχειν,
φανερόν. |
[7, 1336] |
ἐπισκεπτέον
δὲ
(τοῖς
παιδονόμοις
τὴν
|
τούτων |
διαγωγήν,
τήν
τ'
ἄλλην
καὶ |
[7, 1334] |
ἔχον,
καὶ
τὰς
ἕξεις
τὰς
|
τούτων |
δύο
τὸν
ἀριθμόν,
(ὧν
τὸ |
[7, 1329] |
ὅτι
δεῖ
τὰς
κτήσεις
εἶναι
|
τούτων, |
εἴπερ
ἀναγκαῖον
εἶναι
τοὺς
γεωργοὺς |
[7, 1326] |
ζῴων
φυτῶν
ὀργάνων:
καὶ
γὰρ
|
τούτων |
ἕκαστον
οὔτε
λίαν
μικρὸν
οὔτε |
[7, 1329] |
καὶ
βουλευτικόν,
καὶ
κεχώρισται
δὴ
|
τούτων |
ἕκαστον,
τὸ
μὲν
ἀεὶ
τὸ |
[7, 1330] |
τὴν
δὲ
τῶν
ἰδιωτῶν,
καὶ
|
τούτων |
ἑκατέραν
διῃρῆσθαι
δίχα
πάλιν,
τῆς |
[7, 1328] |
φαμεν,
ἐὰν
δέ
τι
τυγχάνῃ
|
τούτων |
ἐκλεῖπον,
ἀδύνατον
ἁπλῶς
αὐτάρκη
τὴν |
[7, 1332] |
πλῆθος
ὥστ'
εἶναι
κρείττους
πάντων
|
τούτων |
ἕν
τι
τῶν
ἀδυνάτων
ἐστίν. |
[7, 1328] |
σκέψασθαι
πότερον
πᾶσι
(κοινωνητέον
πάντων
|
τούτων |
ἐνδέχεται
γὰρ
τοὺς
αὐτοὺς
ἅπαντας |
[7, 1328] |
μὲν
ἴδια
τὰ
δὲ
κοινὰ
|
τούτων |
ἐξ
ἀνάγκης
ἐστίν.
οὐκ
ἐν |
[7, 1331] |
τείχη
μόνον
περιβλητέον,
ἀλλὰ
καὶ
|
τούτων |
ἐπιμελητέον,
ὅπως
καὶ
πρὸς
κόσμον |
[7, 1329] |
εὐσχημοσύνην
καὶ
περιουσίαν
ὑπαρχόντων
ἤδη
|
τούτων |
εὔλογον
λαμβάνειν
τὴν
αὔξησιν:
(ὥστε |
[7, 1323] |
διάθεσιν
τὴν
ἀρίστην
ἑκάστου
ἀνάλογον
|
τούτων |
ἔχειν.
ἔτι
δὲ
τῆς
ψυχῆς |
[7, 1334] |
ταῦτα
καὶ
τὴν
ἀπόλαυσιν
τὴν
|
τούτων |
ἢ
τὴν
τῶν
ἀρετῶν
καὶ |
[7, 1323] |
ἐροῦμεν
ὅτι
ῥᾴδιον
μὲν
περὶ
|
τούτων |
καὶ
διὰ
τῶν
(ἔργων
λαμβάνειν |
[7, 1330] |
ἡμῖν,
ὕστερον
ἐροῦμεν.
δεῖ
δὲ
|
τούτων |
κοινωνεῖν
πάντας
τοὺς
πολίτας,
οὐ |
[7, 1328] |
ἀναγκαίων
καὶ
συμφερόντων.
διωρισμένων
δὲ
|
τούτων |
λοιπὸν
σκέψασθαι
πότερον
πᾶσι
(κοινωνητέον |
[7, 1325] |
καίτοι
τάχ'
ἂν
ὑπολάβοι
τις
|
τούτων |
οὕτω
διωρισμένων
(ὅτι
τὸ
κύριον |
[7, 1335] |
κακοπονητικὴ
λίαν,
ἀλλ'
ἡ
μέση
|
τούτων. |
πεπονημένην
μὲν
οὖν
ἔχειν
δεῖ |
[7, 1334] |
ὅτι
δι'
αὑτήν,
φανερὸν
(ἐκ
|
τούτων: |
πῶς
δὲ
καὶ
διὰ
τίνων |
[7, 1329] |
γένος.
φανερὰ
δὲ
καὶ
ἡ
|
τούτων |
τάξις.
οὔτε
γὰρ
γεωργὸν
οὔτε |
[7, 1331] |
εὐδαιμονίας
ἐφίενται
(πάντες,
φανερόν,
ἀλλὰ
|
τούτων |
τοῖς
μὲν
ἐξουσία
τυγχάνει
τοῖς |
[7, 1326] |
πόλις
οἰκείων
μορίων:
ἡ
γὰρ
|
τούτων |
ὑπεροχὴ
τοῦ
πλήθους
μεγάλης
πόλεως |
[7, 1329] |
περὶ
τὴν
Ἰταλίαν
πολλῷ
παλαιότερα
|
τούτων. |
φασὶ
γὰρ
οἱ
λόγιοι
τῶν |
[7, 1328] |
ὑπάρχειν
εἴρηται
πρότερον,
φανερὸν
ἐκ
|
τούτων |
ὡς
ἐν
τῇ
κάλλιστα
πολιτευομένῃ |