Livre, pages |
[7, 1332] |
ἀρχομένοις
τὴν
τῶν
ἀρχόντων,
δῆλον
|
ὅτι |
βέλτιον
ἀεὶ
τοὺς
αὐτοὺς
τοὺς |
[7, 1323] |
(ταῦτα:
νῦν
δὲ
ὑποκείσθω
τοσοῦτον,
|
ὅτι |
βίος
μὲν
ἄριστος,
καὶ
χωρὶς |
[7, 1332] |
τῶν
ἀδυνάτων
ἐστίν.
ἀλλὰ
μὴν
|
ὅτι |
γε
δεῖ
τοὺς
ἄρχοντας
διαφέρειν |
[7, 1334] |
τὸ
δεσπόζειν
τῶν
ἀξίων
δουλεύειν.
|
ὅτι |
δὲ
δεῖ
τὸν
νομοθέτην
μᾶλλον |
[7, 1329] |
δεῖ
τὸν
αὐτὸν
ἔχειν
τρόπον.
|
ὅτι |
δὲ
πάντα
ἀρχαῖα,
σημεῖον
τὰ |
[7, 1327] |
τὰς
δυνάμεις
ταύτας.
φανερὸν
τοίνυν
|
ὅτι |
δεῖ
διανοητικούς
τε
εἶναι
καὶ |
[7, 1329] |
γνώριμον
τοῖς
περὶ
πολιτείας
φιλοσοφοῦσιν,
|
~(ὅτι |
δεῖ
διῃρῆσθαι
χωρὶς
κατὰ
γένη |
[7, 1334] |
καὶ
τῇ
ἀρίστῃ
πολιτείᾳ,
φανερὸν
|
ὅτι |
δεῖ
τὰς
εἰς
τὴν
σχολὴν |
[7, 1329] |
τοὺς
πολίτας.
φανερὸν
(δὲ
καὶ
|
ὅτι |
δεῖ
τὰς
κτήσεις
εἶναι
τούτων, |
[7, 1334] |
ἢ
τὴν
τῶν
ἀρετῶν
καὶ
|
ὅτι |
δι'
αὑτήν,
φανερὸν
(ἐκ
τούτων: |
[7, 1332] |
τοσοῦτον
διαφέροντας
(τῶν
ἀρχομένων,
φανερὸν
|
ὅτι |
διὰ
πολλὰς
αἰτίας
ἀναγκαῖον
πάντας |
[7, 1333] |
(γραφόντων
περὶ
τῆς
πολιτείας
αὐτῶν,
|
ὅτι |
διὰ
τὸ
γεγυμνάσθαι
πρὸς
τοὺς |
[7, 1336] |
τήν
τ'
ἄλλην
καὶ
ὅπως
|
ὅτι |
ἥκιστα
μετὰ
δούλων
ἔσται.
ταύτην |
[7, 1332] |
τὰ
ἁπλῶς
ἀγαθά,
δῆλον
δ'
|
ὅτι |
καὶ
τὰς
χρήσεις
ἀναγκαῖον
σπουδαίας |
[7, 1336] |
τι
τῶν
τοιούτων
ἐξορίζομεν,
φανερὸν
|
ὅτι |
καὶ
τὸ
θεωρεῖν
ἢ
γραφὰς |
[7, 1333] |
μεγάλην
ἔχει
βλάβην.
δῆλον
γὰρ
|
ὅτι |
καὶ
τῶν
πολιτῶν
τῷ
δυναμένῳ |
[7, 1333] |
νομίζειν
(καὶ
τὸν
νομοθέτην
ἐπαινεῖν,
|
ὅτι |
κρατεῖν
ἤσκησεν
ἐπὶ
τὸ
τῶν |
[7, 1323] |
(ἔργων
λαμβάνειν
τὴν
πίστιν,
ὁρῶντας
|
ὅτι |
κτῶνται
καὶ
φυλάττουσιν
οὐ
τὰς |
[7, 1323] |
τοῖς
ἀνθρώποις
εἴτ'
ἐν
ἀμφοῖν,
|
ὅτι |
μᾶλλον
ὑπάρχει
τοῖς
τὸ
ἦθος |
[7, 1327] |
περὶ
δὲ
τῆς
ναυτικῆς
δυνάμεως,
|
ὅτι |
μὲν
βέλτιστον
ὑπάρχειν
μέχρι
τινὸς |
[7, 1330] |
ὕστερον
ἐροῦμεν.
τὴν
δὲ
πόλιν
|
ὅτι |
μὲν
δεῖ
κοινὴν
εἶναι
τῆς |
[7, 1324] |
δὲ
ἔργον
τῆς
μεθόδου
ταύτης.
|
ὅτι |
μὲν
οὖν
ἀναγκαῖον
εἶναι
πολιτείαν |
[7, 1329] |
τὰ
δὲ
παραλελειμμένα
(πειρᾶσθαι
ζητεῖν.
|
ὅτι |
μὲν
οὖν
δεῖ
τὴν
χώραν |
[7, 1327] |
εἶναι
πρὸς
τὸ
πολιτεύεσθαι
καλῶς.
|
ὅτι |
μὲν
οὖν,
εἰ
ταῦτα
μὴ |
[7, 1323] |
οὐκ
ἐκείνων
ἕνεκεν
τὴν
ψυχήν.
|
ὅτι |
μὲν
οὖν
ἑκάστῳ
τῆς
εὐδαιμονίας |
[7, 1325] |
(παρὰ
τὰς
οἰκείας
τὰς
αὐτῶν.
|
ὅτι |
μὲν
οὖν
τὸν
αὐτὸν
βίον |
[7, 1331] |
τὰς
εἰς
τὸ
τέλος
πράξεις,
|
ὅτι |
μὲν
οὖν
τοῦ
τε
εὖ |
[7, 1325] |
δὲ
οὐκ
ὀρθῶς,
οἱ
μὲν
|
ὅτι |
ὁ
τοῦ
ἐλευθέρου
βίος
τοῦ |
[7, 1333] |
ἄγανται
τοῦ
νομοθέτου
τὸν
σκοπόν,
|
ὅτι |
πάντα
πρὸς
τὸ
κρατεῖν
καὶ |
[7, 1325] |
γὰρ
ὑπαρχέτω
τοιοῦτον.
δῆλον
ἄρα
|
ὅτι |
πάσας
τὰς
πρὸς
τὸν
πόλεμον |
[7, 1333] |
ἀνθρώπων
ζηλοῦσι
τὸ
πολλῶν
δεσπόζειν,
|
ὅτι |
πολλὴ
χορηγία
γίγνεται
τῶν
εὐτυχημάτων, |
[7, 1323] |
ὑπερβολήν.
ἡμεῖς
δὲ
αὐτοῖς
ἐροῦμεν
|
ὅτι |
ῥᾴδιον
μὲν
περὶ
τούτων
καὶ |
[7, 1325] |
καὶ
τὴν
εὐδαιμονίαν
εἶναι
ταὐτόν̓
|
ὅτι |
τὰ
μὲν
ἀμφότεροι
λέγουσιν
ὀρθῶς |
[7, 1331] |
τοῦτον
ἔχει
τὸν
τρόπον,
οὐχ
|
ὅτι |
τείχη
μόνον
περιβλητέον,
ἀλλὰ
καὶ |
[7, 1326] |
γὰρ
τοῦ
ποίαν
τινά,
δῆλον
|
ὅτι |
τὴν
αὐταρκεστάτην
πᾶς
τις
ἂν |
[7, 1332] |
μάλιστα
ἐνδέχεται
τὴν
πόλιν,
δῆλον
|
ὅτι |
τὴν
εὐδαιμονίαν
δεῖ,
τί
ἐστι, |
[7, 1325] |
ὑπολάβοι
τις
τούτων
οὕτω
διωρισμένων
|
(ὅτι |
τὸ
κύριον
εἶναι
πάντων
ἄριστον: |
[7, 1332] |
διώρισται
κατὰ
τοὺς
ἠθικοὺς
λόγους,
|
ὅτι |
τοιοῦτός
ἐστιν
ὁ
σπουδαῖος,
ᾧ |
[7, 1331] |
οὐδὲ
τοῦτό
γε
δεῖ
λανθάνειν,
|
ὅτι |
τοῖς
μὲν
περιβεβλημένοις
τείχη
περὶ |
[7, 1334] |
θεωρητέον.
τυγχάνομεν
δὴ
διῃρημένοι
πρότερον
|
ὅτι |
φύσεως
καὶ
ἔθους
καὶ
λόγου |
[7, 1326] |
γε
ἐκ
τῶν
ἔργων
φανερόν,
|
ὅτι |
χαλεπόν,
ἴσως
δ'
ἀδύνατον,
εὐνομεῖσθαι |
[7, 1326] |
τοῖς
περὶ
τὴν
στρατηγίαν
ἐμπείροισ̓
|
ὅτι |
χρὴ
μὲν
τοῖς
πολεμίοις
εἶναι |
[7, 1328] |
μάλιστ'
εὐδαίμων,
τὴν
δ'
εὐδαιμονίαν
|
ὅτι |
χωρὶς
ἀρετῆς
ἀδύνατον
ὑπάρχειν
εἴρηται |