HODOI ELEKTRONIKAI: Du texte à l'hypertexte

HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

Grégoire de Nysse, Discours catéchétique

Liste des contextes (ordre alphabétique)

ζ = 38 formes différentes pour 137 occurrences

α β γ δ ε ζ η θ ι κ λ μ ν ξ ο π ρ ς τ υ φ χ ψ ω

Chapitre

[40]   καὶ παρὰ τούτου τὴν τοῦ Ζακχαίου φωνὴν ὅτι Εἴ τινά τι

[1]   λόγος ἐστί, προαιρουμένου δέ, ὅτι ζῇ· δυναμένου δὲ πᾶν ὅ τι

[1]   οὐ ζωῆς μετουσίαν. εἰ οὖν ζῇ ὁ λόγος ὁ ζωὴ ὤν,

[1]   τι χρῆμα καὶ ἀσώματον ὤν, ζῇ πάντως· εἰ δὲ τοῦ ζῇν

[8]   ἄνθρωπον τοῦ θεοῦ κηδεμονίας. τὸ ζῇν διὰ τὴν τῶν καταθυμίων ἀπόλαυσιν

[37]   ἐν ἡμῖν γεῶδες ἐν τῷ ζῇν διαμένοι· ὥσπερ διὰ τῆς στερρᾶς

[1]   ζῇ πάντως· εἰ δὲ τοῦ ζῇν κεχώρισται, οὐδὲ ἐν ὑποστάσει πάντως

[8]   καὶ ὁ ἄνθρωπος εἰς τὸ ζῇν παρήχθη, πᾶσι τοῖς καλλίστοις θεοειδῶς

[32]   τὴν γένεσιν· οὐ γὰρ τοῦ ζῆσαι δεόμενος ὁ ἀεὶ ὢν τὴν

[7]   ἐν κακοῖς μέλλοντα τὸν ἄνθρωπον ζήσεσθαι πρὸς τὸν βίον παρήγαγεν. εἰ

[11]   ἀνθρώπινον, ὥρα σοι πρὸ τούτου ζητεῖν τί πρὸς τὴν σάρκα τῆς

[6]   χεῖρον ἀντὶ τοῦ κρείττονος προελομένη. ~Ζητεῖς δὲ καὶ τὴν αἰτίαν τυχὸν

[11]   ἐν ἀνθρώπῳ ᾖ; ~Εἰ δὲ ζητεῖς πῶς κατακιρνᾶται θεότης πρὸς τὸ

[15]   καὶ πρὸς τοῦτο θεοπρεποῦς ἀποκρίσεως. ζητεῖς τὴν αἰτίαν τοῦ γενέσθαι θεὸν

[40]   οὐχὶ υἱὸς ὑψίστου· ἀγαπᾷς ματαιότητα, ζητεῖς ψεῦδος. οὐκ ἔγνως πῶς θαυμαστοῦται

[6]   ἣ καὶ τοῦτο σαφηνίσει τὸ ζήτημα. τοιοῦτόν τινα λόγον παρὰ τῶν

[38]   ἑαυτοὺς περὶ τῶν προσφερομένων ἡμῖν ζητημάτων ἐπεσκεψάμεθα. τῷ δὲ παρόντι λόγῳ

[20]   οἰκονομία λείπεται τῶν θεοπρεπῶν ὑπολήψεων. ζητοῦμεν πάντως ἐπὶ τοῦ θεοῦ τῆς

[38]   ἐνδεῖν τῶν περὶ τὸ μυστήριον ζητουμένων, πλὴν τοῦ κατὰ τὴν πίστιν

[23]   τὰ πρόδηλα γένοιτο ἡμῖν τῶν ζητουμένων τεκμήρια. ὁ τοίνυν κατὰ τὸν

[15]   ἡ πίστις κωλύοιτο τῶν ἐξεταστικῶς ζητούντων τοῦ μυστηρίου τὸν λόγον. πρῶτον

[34]   τῇ φθαρτῇ φύσει γενόμενον. ~Ἀλλὰ ζητοῦσιν ἀπόδειξιν τοῦ παρεῖναι τὸ θεῖον

[34]   γινομένων καλούμενον. ὁ δὲ τοῦτο ζητῶν ἀναγνώτω πάλιν τὰ κατόπιν ἐξητασμένα.

[23]   ἐπιμύσας, τὸν δὲ τῆς κακίας ζόφον ἐν ἑαυτῷ γεννήσας, ἀρχὴν δὲ

[5]   γὰρ τοῦ φωτὸς ὑφαιρεθέντος ὁ ζόφος ἐπηκολούθησε, παρόντος δὲ οὐκ ἔστιν,

[15]   δεσμώτης, τὸν ἐλευθερωτὴν ὁ τῷ ζυγῷ τῆς δουλείας κατεχόμενος. ἆρα μικρὰ

[37]   ἡμῖν κατήρξατο. καθάπερ γὰρ μικρὰ ζύμη, καθώς φησιν ὁ ἀπόστολος, ὅλον

[36]   τὸ δὲ σύντροφον τῇ ἀνθρωπίνῃ ζωῇ. ἀλλὰ τὸ ἐκ τούτων ἀναφυόμενον

[1]   φύσις, διὰ τοῦτο ὠκύμορος ἡ ζωή, ἀνυπόστατος ἡ δύναμις, ἀπαγὴς ὁ

[24]   μὲν ὁ ἀφανισμὸς τοῦ σκότους, ζωῇ δὲ ἡ τοῦ θανάτου καθαίρεσις.

[1]   μετουσίαν ζωῆς τὸν λόγον ἐν ζωῇ θεωροίη· οὐ γὰρ ἂν ἐκτὸς

[5]   μετεχόμενον ἔχειν. διὰ τοῦτο καὶ ζωῇ καὶ λόγῳ καὶ σοφίᾳ καὶ

[1]   καὶ γὰρ δύναμίς τις καὶ ζωὴ καὶ σοφία περὶ τὸ ἀνθρώπινον

[27]   οὐδέ τις ἐν τῇ ὑπερκοσμίῳ ζωῇ κακίας νόσος ἐπεχωρίαζεν. ὁ δὲ

[24]   τὸ τῷ φωτὶ καὶ τῇ ζωῇ κατὰ τὸ ἐναντίον νοούμενον· οὐ

[6]   ἀντικείμενον ἀντεισέρχεται. ἀντίκειται δὲ τῇ ζωῇ μὲν ὁ θάνατος, ἡ ἀσθένεια

[26]   ἐκ γὰρ τοῦ προσεγγίσαι τῇ ζωῇ μὲν τὸν θάνατον, τῷ φωτὶ

[15]   φωτὶ σκότος καὶ θάνατος τῇ ζωῇ, οὕτω τῇ ἀρετῇ ἡ κακία

[8]   ἔργον ἐστὶν ἡ τῶν ὄντων ζωή, παρ´ οὗ καὶ ὁ ἄνθρωπος

[16]   γένεσις ἠλλοτρίωται, κακίας δὲ ἡ ζωή, ποῖον ὑπολείπεται πάθος, οὗ τὸν

[40]   μὴν ἡ ἀλγεινὴ τῶν πεπλημμεληκότων ζωὴ πρός τι τῶν τῇδε λυπούντων

[40]   τῇ ὀλίγῃ ταύτῃ καὶ προσκαίρῳ ζωῇ τὰς ἀφορμὰς καταβάλλεσθαι καὶ τῆς

[33]   τί κοινόν, φασίν, ὕδατι καὶ ζωῇ; τί δὲ κοινόν, πρὸς αὐτοὺς

[28]   ἐστι τὸ διαμένειν ἐν τῇ ζωῇ τὸ ἀνθρώπινον. τὰ μὲν οὖν

[8]   ἕνεκεν ἐν μὲν τῇ παρούσῃ ζωῇ τὸ τῆς ἀρετῆς φάρμακον εἰς

[1]   λόγον ἀιδίως, ἀνάγκη πᾶσα ἐν ζωῇ τοῦ λόγου τὴν ὑπόστασιν εἶναι

[1]   κατὰ τὸ ἀκόλουθον τὸ ἐν ζωῇ τοῦτον θεωρεῖσθαι τὸν λόγον. ἁπλῆς

[24]   ἁμαρτίας μολυνθέντων ἐφάπτεται, καὶ ἡ ζωὴ τῶν τεθνηκότων καὶ ἡ ὁδηγία

[1]   οὖν ζῇ ὁ λόγος ὁ ζωὴ ὤν, καὶ προαιρετικὴν πάντως δύναμιν

[28]   τὴν παροῦσαν συνέχει τῶν ἀνθρώπων ζωήν, ἄλλα πρὸς ἄλλην ἐνέργειαν μεμερισμένα,

[8]   τῷ γὰρ ἐξ ἀρχῆς τὴν ζωὴν δεδωκότι μόνῳ δυνατὸν ἦν καὶ

[12]   πόσιν τοῖς διὰ σαρκὸς τὴν ζωὴν εἰληχόσι χαρίζεσθαι, θεοῦ τὸ εὐεργετεῖν

[39]   εἴη λυσιτελέστερον, εἰς τὴν ἄτρεπτον ζωὴν εἰσελθεῖν ἢ πάλιν τῷ ἀστατοῦντι

[32]   γένεσιν, ἀλλ´ ἡμᾶς ἐπὶ τὴν ζωὴν ἐκ τοῦ θανάτου ἀνακαλούμενος. ἐπεὶ

[35]   ἄνθρωπον ὑποστὰς κοινωνίαν, ἔργῳ τὴν ζωὴν ἐνεργήσας, ἵνα διὰ τῆς ἀναληφθείσης

[6]   ἰδίας ἐμπνεύσεως τῷ πλάσματι τὴν ζωὴν ἐνεφύτευσεν, ὡς ἂν συνεπαρθείη τῷ

[37]   ἔχει· ἡ γὰρ πρὸς τὴν ζωὴν ἕνωσις τὴν τῆς ζωῆς κοινωνίαν

[25]   γένει τῆς εἰς τὴν ἀθάνατον ζωὴν ἐπανόδου γίγνεται. ~Ἀλλ´ ἴσως τις

[6]   εἶναι, τὸ ἐν ἀηδίᾳ τὴν ζωὴν ἔχειν. οὕτω καὶ τὰ ἄλλα

[1]   καὶ ἐπὶ τοῦ θεοῦ τὴν ζωὴν ἢ τὴν δύναμιν ἢ τὴν

[8]   χαλεπὸν ποιεῖται τῷ θανάτῳ τὴν ζωὴν ἡμῶν διαλύεσθαι, καὶ τοῦτό φησι

[12]   εὐεργεσίας τὰς θεόθεν κατὰ τὴν ζωὴν ἡμῶν ἐνεργουμένας, ὑπερκεῖσθαί τινα δύναμιν

[37]   ἀμφοτέρων ἀνάγκη τοῦ πρὸς τὴν ζωὴν καθηγουμένου τοὺς σωζομένους ἐφάπτεσθαι. οὐκοῦν

[35]   κατόρθωμα βλέπων, τὸ κατὰ τὴν ζωὴν λέγω πέρας, ἀντὶ γῆς τὸ

[33]   ὅτι, τοῦ θνητοῦ πρὸς τὴν ζωὴν μεταβαίνοντος, ἀκόλουθον ἦν τῆς πρώτης

[37]   ἑαυτὴν ἐν ἰδίᾳ τινὶ ὑποστάσει ζωὴν οὐκ ἔχει, ἀλλὰ διὰ τῆς

[35]   ἐθεασάμεθα; τριήμερον νέκρωσιν καὶ πάλιν ζωήν. οὐκοῦν χρή τι τοιοῦτον καὶ

[27]   πᾶσιν ἀνθρώποις τῆς εἰς τὴν ζωὴν οὔσης παρόδου, πόθεν ἔδει τὸν

[5]   ἐν ἀτόποις εἶναι τὴν ἀνθρωπίνην ζωὴν οὐχ ἱκανός ἐστιν ἔλεγχος τοῦ

[35]   ὑπόγειον θέσιν τριταῖος ἐπὶ τὴν ζωὴν πάλιν ἀνέδραμεν, οὕτω πᾶς ὁ

[15]   πρὸς τὸ φῶς ἢ τὴν ζωὴν τὴν ἀντιδιαίρεσιν ἔχει, οὐ λίθος,

[16]   πάλιν ἐπὶ τὴν ἀίδιον ἐπανέλθοιμεν ζωήν, τῆς ἐμμιχθείσης τῇ φύσει κακίας

[16]   οὐκ ἔστιν, οὐδ´ ἂν τὴν ζωήν τις πάθος προσαγορεύσειεν, ἀλλὰ τὸ

[28]   δι´ ἧς παράγεται ἐπὶ τὴν ζωὴν τὸ γεννώμενον, τίνα νομοθετοῦσιν ἕτερον

[24]   πλάνη θεραπευθείη, καὶ εἰς τὴν ζωὴν τὸ τεθνηκὸς ἐπανέλθοι; ~Τὸ δὲ

[33]   φθορὰν καταλήγουσαν, ἀλλ´ εἰς ἀθάνατον ζωὴν τὸν γεγεννημένον παράγουσαν, ἵν´, ὥσπερ

[39]   ἄτρεπτόν τε καὶ ἀναλλοίωτον εἰσελθεῖν ζωήν, τὸν δὲ τὴν κτιστὴν φύσιν

[7]   ἀλλ´ ἕτερον χρὴ τῆς τοιαύτης ζωῆς αἴτιον οἴεσθαι, ᾧ πρὸς πονηρίαν

[8]   ὡς τῇ μὲν ἀποστροφῇ τῆς ζωῆς ἀντεισαχθῆναι τὸν θάνατον, τῇ δὲ

[6]   ἡ ἀπάθεια τῆς κατ´ ἀρετὴν ζωῆς ἀρχὴ καὶ ὑπόθεσις γίνεται, οὕτως

[33]   ἐπίκλησις ἐπὶ τοῦ ὕδατος γινομένη ζωῆς ἀρχηγὸς τοῖς μυηθεῖσι γίνεται; πρὸς

[32]   τοίνυν δύο πέρασι τῆς ἀνθρωπίνης ζωῆς διειλημμένης ἐν τῷ ἑνὶ γενόμενος

[5]   τις ἀνάγκη τῆς ἀνθρωπίνης ἐπεστάτει ζωῆς, διεψεύσθη ἂν ἡ εἰκὼν κατ´

[15]   τοῦ ζωοποιοῦντος ὁ ἀφαμαρτὼν τῆς ζωῆς, ἐδεῖτο τοῦ πρὸς τὸ ἀγαθὸν

[5]   βίον, καταλλήλως ἕκαστον τῷ τῆς ζωῆς εἴδει κατεσκεύασται, ὡς οἰκεῖον ἑκατέρου

[17]   ὡς θανάτου τε καθαίρεσιν καὶ ζωῆς εἴσοδον ἐπ´ αὐτῷ εἶναι, τί

[27]   μολυνθείσης τῇ ἁμαρτίᾳ τῆς ἀνθρωπίνης ζωῆς ἐν ἀρχῇ τε καὶ τελευτῇ

[16]   μεθόριον ἀμφοτέρων, θανάτου τε καὶ ζωῆς, ἐν ἑαυτῷ μὲν στήσας διαιρουμένην

[18]   ἡ καὶ πρὸ τῆς μελλούσης ζωῆς ἐν τῷ παρόντι βίῳ φανερωθεῖσα,

[24]   φωτὸς παρουσίᾳ, οὔτε θάνατον εἶναι ζωῆς ἐνεργούσης. οὐκοῦν ἐπὶ κεφαλαίων τοῦ

[10]   οὐδὲ γὰρ ἐπὶ τῆς ἡμετέρας ζωῆς ἐντὸς κατακλείεται τῶν τῆς σαρκὸς

[24]   παρενεχθέντες τὸ κατ´ ἀρχὰς τῆς ζωῆς ἐξετράπημεν καὶ τῷ θανάτῳ ἐγκατηνέχθημεν,

[39]   πνευματικῆς γεννήσεως ποιεῖσθαι τῆς ἰδίας ζωῆς, ἤ, εἰ ἔξω τῆς τοῦ

[37]   θανάτου κρεῖττον ἐδείχθη καὶ τῆς ζωῆς ἡμῖν κατήρξατο. καθάπερ γὰρ μικρὰ

[27]   περιιδεῖν ἀθεράπευτον. τούτου χάριν τῆς ζωῆς ἡμῶν δύο πέρασιν ἑκατέρωθεν διειλημμένης,

[35]   ἰδεῖν ἐν τίσιν ὁ τῆς ζωῆς ἡμῶν καθηγησάμενος ἐθεωρήθη, ἵνα, καθώς

[40]   διὰ τῆς ἀναγεννήσεως γινομένη τῆς ζωῆς ἡμῶν μεταποίησις οὐκ ἂν εἴη

[35]   ἐπεὶ οὖν τοῦ καθηγουμένου τῆς ζωῆς ἡμῶν ὁ θάνατος ὑπόγειος κατὰ

[39]   ἀναλλοίωτον ἀρχηγὸν ποιήσασθαι τῆς ἰδίας ζωῆς. κατὰ γὰρ τὴν διάθεσιν τῆς

[37]   τὴν ζωὴν ἕνωσις τὴν τῆς ζωῆς κοινωνίαν ἔχει· τὸ δὲ σῶμα

[1]   εἶναι τὸν λόγον οἴεσθαι, οὐ ζωῆς μετουσίαν. εἰ οὖν ζῇ ὁ

[8]   σαρκὶ τὸ τῆς αἰσθητῆς χωρισθῆναι ζωῆς προσαγορεύομεν θάνατον, οὕτως καὶ ἐπὶ

[28]   τῶν πρὸς τὴν σύστασιν τῆς ζωῆς συντελούντων ὡς ἄτιμόν τι ἢ

[13]   εἰς γὰρ ἑκάτερα τῆς ἀνθρωπίνης ζωῆς τὰ πέρατα βλέποντες, ἴσμεν καὶ

[18]   λόγῳ κατορθουμένην, καὶ τῆς σωματικῆς ζωῆς τὴν ὑπεροψίαν καὶ τοῦ θανάτου

[5]   ἀπάθεια τοῦ σώματος; ποῦ τῆς ζωῆς τὸ ἀίδιον; ὠκύμορον, ἐμπαθές, ἐπίκηρον,

[5]   πλησμονήν, ἀλλὰ γνῶσιν καὶ ἀιδιότητα ζωῆς τοῖς γευσαμένοις δίδωσι, πάντα ταῦτα

[1]   οὐκέτ´ ἄν τις κατὰ μετουσίαν ζωῆς τὸν λόγον ἐν ζωῇ θεωροίη·

[24]   τῆς θεότητος, καὶ οὕτω τῆς ζωῆς τῷ θανάτῳ εἰσοικισθείσης καὶ τῷ

[18]   ἀπάτη, διὰ τῆς εἰδωλομανίας τῆς ζωῆς τῶν ἀνθρώπων κατακρατήσασα· ὅπως τοῦτο

[21]   δι´ ἡδονῆς τῷ ἐχθρῷ τῆς ζωῆς ὑποζεύξαντος, πάντα μοι κατὰ ταὐτὸν

[8]   οὐκοῦν ἐξετάσωμεν εἰ ὁ τῆς ζωῆς χορηγὸς πρὸς ἄλλο τι βλέπει,

[8]   τῆς ψυχῆς τὸν τῆς ἀληθοῦς ζωῆς χωρισμὸν θάνατον ὀνομάζομεν· ἐπεὶ οὖν

[1]   τὴν ἀτοπίαν ἐκφεύξεται, τόν τε ζῶντα τοῦ θεοῦ λόγον καὶ ἐνεργὸν

[1]   λόγου ἔργα τὰ πάντα τοῦ ζῶντος μὲν καὶ ὑφεστῶτος, ὅτι θεοῦ

[1]   ἔχει· οὐδὲν γὰρ ἀπροαίρετον τῶν ζώντων ἐστί. τὴν δὲ προαίρεσιν ταύτην

[16]   καὶ ἡ πρὸς κακίαν τῶν ζώντων ὁρμή, τοῦτο τῆς φύσεως ἡμῶν

[18]   εἰδώλων τοὺς δαίμονας ἐν ταῖς ζωοθυσίαις καὶ τοῖς ἐπιβωμίοις μιάσμασιν; ἀφ´

[40]   τὴν χεῖρα καὶ ἐμπιπλᾷ πᾶν ζῷον εὐδοκίας, ὑπερβαίνει ἀνομίας, μετανοεῖ ἐπὶ

[38]   τίνος γεννᾶται καὶ ποῖον γίνεται ζῷον· μόνον γὰρ τοῦτο τὸ τῆς

[6]   δυνάμεως ἀπεικόνισμα· τοῦτο δὲ τὸ ζῷον ὁ ἄνθρωπος· καὶ ἦν ἐν

[33]   θεοῦ βουλομένου πρὸς τὸ τιμιώτατον ζῷον τὸ ὑγρὸν μεταβαίνει. τὸ ἴσον

[5]   ἄνθρωπος, τοῦ δι´ ἀγαθότητα τὸ ζῷον τοῦτο παραγαγόντος εἰς γένεσιν, οὐκ

[37]   ἐκεῖνο σῶμα τοῦ Χριστοῦ πᾶσαν ζωοποιεῖ τὴν τῶν ἀνθρώπων φύσιν, ἐν

[12]   χαρακτηρίζεται φύσις, κατανοήσαντες. θεοῦ τὸ ζωοποιεῖν τοὺς ἀνθρώπους, θεοῦ τὸ συντηρεῖν

[37]   δυνατὸν τῇ φύσει τρόπον τὴν ζωοποιὸν δύναμιν τῷ σώματι δέξασθαι. μόνου

[15]   τῷ πτώματι ἄνθρωπος, ἐδεῖτο τοῦ ζωοποιοῦντος ὁ ἀφαμαρτὼν τῆς ζωῆς, ἐδεῖτο

[5]   ἀλλ´ ἀγάπης περιουσίᾳ τοῦ τοιούτου ζῴου δημιουργήσας τὴν γένεσιν. ἔδει γὰρ

[35]   τὸ πρὸς τὴν σύστασιν τοῦ ζῴου καταβαλλόμενον; ἀλλ´ ὅμως, εἰ μὴ

[33]   εἰς ἀφορμὴν τῆς συστάσεως τοῦ ζῴου καταβαλλόμενον. ἀλλὰ μὴν οὐδεὶς ἐπ´

[8]   ἐπειδὴ πᾶν δέρμα χωρισθὲν τοῦ ζῴου νεκρόν ἐστι, πάντως οἶμαι τὴν

[27]   ἡ διόρθωσις, εἰ τοῦ ἐπιγείου ζῴου νενοσηκότος ἕτερόν τι τῶν οὐρανίων

[32]   οὕτως, καθάπερ ἑνός τινος ὄντος ζῴου πάσης τῆς φύσεως, ἡ τοῦ

[36]   παρεῖναι καὶ τοῖς ἐπικαλουμένοις τὴν ζωτικὴν αὐτοῦ δύναμιν, παρόντα δὲ τὸ

[30]   τῷ ἰδίῳ θυμῷ καὶ τῆς ζωτικῆς κινήσεως οὐκ ἐστέρηται, οὕτως ἔστι

[8]   γὰρ ἀποσφαγέντων τε καὶ δαρέντων ζῴων ἐπινοεῖται αὐτοῖς ἡ περιβολή; ἀλλ´,

[37]   ἀποκεκλήρωται. τὰ μὲν γὰρ τῶν ζῴων ῥιζωρυχοῦντα τρέφεται, ἑτέροις ἐστὶν ἡ

Chapitre
[40]	καὶ παρὰ τούτου τὴν τοῦ	Ζακχαίου	φωνὴν ὅτι Εἴ τινά τι
[1]	λόγος ἐστί, προαιρουμένου δέ, ὅτι	ζῇ·	δυναμένου δὲ πᾶν ὅ τι
[1]	οὐ ζωῆς μετουσίαν. εἰ οὖν	ζῇ	ὁ λόγος ὁ ζωὴ ὤν,
[1]	τι χρῆμα καὶ ἀσώματον ὤν,	ζῇ	πάντως· εἰ δὲ τοῦ ζῇν
[8]	ἄνθρωπον τοῦ θεοῦ κηδεμονίας. τὸ	ζῇν	διὰ τὴν τῶν καταθυμίων ἀπόλαυσιν
[37]	ἐν ἡμῖν γεῶδες ἐν τῷ	ζῇν	διαμένοι· ὥσπερ διὰ τῆς στερρᾶς
[1]	ζῇ πάντως· εἰ δὲ τοῦ	ζῇν	κεχώρισται, οὐδὲ ἐν ὑποστάσει πάντως
[8]	καὶ ὁ ἄνθρωπος εἰς τὸ	ζῇν	παρήχθη, πᾶσι τοῖς καλλίστοις θεοειδῶς
[32]	τὴν γένεσιν· οὐ γὰρ τοῦ	ζῆσαι	δεόμενος ὁ ἀεὶ ὢν τὴν
[7]	ἐν κακοῖς μέλλοντα τὸν ἄνθρωπον	ζήσεσθαι	πρὸς τὸν βίον παρήγαγεν. εἰ
[11]	ἀνθρώπινον, ὥρα σοι πρὸ τούτου	ζητεῖν	τί πρὸς τὴν σάρκα τῆς
[6]	χεῖρον ἀντὶ τοῦ κρείττονος προελομένη.	~Ζητεῖς	δὲ καὶ τὴν αἰτίαν τυχὸν
[11]	ἐν ἀνθρώπῳ ᾖ; ~Εἰ δὲ	ζητεῖς	πῶς κατακιρνᾶται θεότης πρὸς τὸ
[15]	καὶ πρὸς τοῦτο θεοπρεποῦς ἀποκρίσεως.	ζητεῖς	τὴν αἰτίαν τοῦ γενέσθαι θεὸν
[40]	οὐχὶ υἱὸς ὑψίστου· ἀγαπᾷς ματαιότητα,	ζητεῖς	ψεῦδος. οὐκ ἔγνως πῶς θαυμαστοῦται
[6]	ἣ καὶ τοῦτο σαφηνίσει τὸ	ζήτημα.	τοιοῦτόν τινα λόγον παρὰ τῶν
[38]	ἑαυτοὺς περὶ τῶν προσφερομένων ἡμῖν	ζητημάτων	ἐπεσκεψάμεθα. τῷ δὲ παρόντι λόγῳ
[20]	οἰκονομία λείπεται τῶν θεοπρεπῶν ὑπολήψεων.	ζητοῦμεν	πάντως ἐπὶ τοῦ θεοῦ τῆς
[38]	ἐνδεῖν τῶν περὶ τὸ μυστήριον	ζητουμένων,	πλὴν τοῦ κατὰ τὴν πίστιν
[23]	τὰ πρόδηλα γένοιτο ἡμῖν τῶν	ζητουμένων	τεκμήρια. ὁ τοίνυν κατὰ τὸν
[15]	ἡ πίστις κωλύοιτο τῶν ἐξεταστικῶς	ζητούντων	τοῦ μυστηρίου τὸν λόγον. πρῶτον
[34]	τῇ φθαρτῇ φύσει γενόμενον. ~Ἀλλὰ	ζητοῦσιν	ἀπόδειξιν τοῦ παρεῖναι τὸ θεῖον
[34]	γινομένων καλούμενον. ὁ δὲ τοῦτο	ζητῶν	ἀναγνώτω πάλιν τὰ κατόπιν ἐξητασμένα.
[23]	ἐπιμύσας, τὸν δὲ τῆς κακίας	ζόφον	ἐν ἑαυτῷ γεννήσας, ἀρχὴν δὲ
[5]	γὰρ τοῦ φωτὸς ὑφαιρεθέντος ὁ	ζόφος	ἐπηκολούθησε, παρόντος δὲ οὐκ ἔστιν,
[15]	δεσμώτης, τὸν ἐλευθερωτὴν ὁ τῷ	ζυγῷ	τῆς δουλείας κατεχόμενος. ἆρα μικρὰ
[37]	ἡμῖν κατήρξατο. καθάπερ γὰρ μικρὰ	ζύμη,	καθώς φησιν ὁ ἀπόστολος, ὅλον
[36]	τὸ δὲ σύντροφον τῇ ἀνθρωπίνῃ	ζωῇ.	ἀλλὰ τὸ ἐκ τούτων ἀναφυόμενον
[1]	φύσις, διὰ τοῦτο ὠκύμορος ἡ	ζωή,	ἀνυπόστατος ἡ δύναμις, ἀπαγὴς ὁ
[24]	μὲν ὁ ἀφανισμὸς τοῦ σκότους,	ζωῇ	δὲ ἡ τοῦ θανάτου καθαίρεσις.
[1]	μετουσίαν ζωῆς τὸν λόγον ἐν	ζωῇ	θεωροίη· οὐ γὰρ ἂν ἐκτὸς
[5]	μετεχόμενον ἔχειν. διὰ τοῦτο καὶ	ζωῇ	καὶ λόγῳ καὶ σοφίᾳ καὶ
[1]	καὶ γὰρ δύναμίς τις καὶ	ζωὴ	καὶ σοφία περὶ τὸ ἀνθρώπινον
[27]	οὐδέ τις ἐν τῇ ὑπερκοσμίῳ	ζωῇ	κακίας νόσος ἐπεχωρίαζεν. ὁ δὲ
[24]	τὸ τῷ φωτὶ καὶ τῇ	ζωῇ	κατὰ τὸ ἐναντίον νοούμενον· οὐ
[6]	ἀντικείμενον ἀντεισέρχεται. ἀντίκειται δὲ τῇ	ζωῇ	μὲν ὁ θάνατος, ἡ ἀσθένεια
[26]	ἐκ γὰρ τοῦ προσεγγίσαι τῇ	ζωῇ	μὲν τὸν θάνατον, τῷ φωτὶ
[15]	φωτὶ σκότος καὶ θάνατος τῇ	ζωῇ,	οὕτω τῇ ἀρετῇ ἡ κακία
[8]	ἔργον ἐστὶν ἡ τῶν ὄντων	ζωή,	παρ´ οὗ καὶ ὁ ἄνθρωπος
[16]	γένεσις ἠλλοτρίωται, κακίας δὲ ἡ	ζωή,	ποῖον ὑπολείπεται πάθος, οὗ τὸν
[40]	μὴν ἡ ἀλγεινὴ τῶν πεπλημμεληκότων	ζωὴ	πρός τι τῶν τῇδε λυπούντων
[40]	τῇ ὀλίγῃ ταύτῃ καὶ προσκαίρῳ	ζωῇ	τὰς ἀφορμὰς καταβάλλεσθαι καὶ τῆς
[33]	τί κοινόν, φασίν, ὕδατι καὶ	ζωῇ;	τί δὲ κοινόν, πρὸς αὐτοὺς
[28]	ἐστι τὸ διαμένειν ἐν τῇ	ζωῇ	τὸ ἀνθρώπινον. τὰ μὲν οὖν
[8]	ἕνεκεν ἐν μὲν τῇ παρούσῃ	ζωῇ	τὸ τῆς ἀρετῆς φάρμακον εἰς
[1]	λόγον ἀιδίως, ἀνάγκη πᾶσα ἐν	ζωῇ	τοῦ λόγου τὴν ὑπόστασιν εἶναι
[1]	κατὰ τὸ ἀκόλουθον τὸ ἐν	ζωῇ	τοῦτον θεωρεῖσθαι τὸν λόγον. ἁπλῆς
[24]	ἁμαρτίας μολυνθέντων ἐφάπτεται, καὶ ἡ	ζωὴ	τῶν τεθνηκότων καὶ ἡ ὁδηγία
[1]	οὖν ζῇ ὁ λόγος ὁ	ζωὴ	ὤν, καὶ προαιρετικὴν πάντως δύναμιν
[28]	τὴν παροῦσαν συνέχει τῶν ἀνθρώπων	ζωήν,	ἄλλα πρὸς ἄλλην ἐνέργειαν μεμερισμένα,
[8]	τῷ γὰρ ἐξ ἀρχῆς τὴν	ζωὴν	δεδωκότι μόνῳ δυνατὸν ἦν καὶ
[12]	πόσιν τοῖς διὰ σαρκὸς τὴν	ζωὴν	εἰληχόσι χαρίζεσθαι, θεοῦ τὸ εὐεργετεῖν
[39]	εἴη λυσιτελέστερον, εἰς τὴν ἄτρεπτον	ζωὴν	εἰσελθεῖν ἢ πάλιν τῷ ἀστατοῦντι
[32]	γένεσιν, ἀλλ´ ἡμᾶς ἐπὶ τὴν	ζωὴν	ἐκ τοῦ θανάτου ἀνακαλούμενος. ἐπεὶ
[35]	ἄνθρωπον ὑποστὰς κοινωνίαν, ἔργῳ τὴν	ζωὴν	ἐνεργήσας, ἵνα διὰ τῆς ἀναληφθείσης
[6]	ἰδίας ἐμπνεύσεως τῷ πλάσματι τὴν	ζωὴν	ἐνεφύτευσεν, ὡς ἂν συνεπαρθείη τῷ
[37]	ἔχει· ἡ γὰρ πρὸς τὴν	ζωὴν	ἕνωσις τὴν τῆς ζωῆς κοινωνίαν
[25]	γένει τῆς εἰς τὴν ἀθάνατον	ζωὴν	ἐπανόδου γίγνεται. ~Ἀλλ´ ἴσως τις
[6]	εἶναι, τὸ ἐν ἀηδίᾳ τὴν	ζωὴν	ἔχειν. οὕτω καὶ τὰ ἄλλα
[1]	καὶ ἐπὶ τοῦ θεοῦ τὴν	ζωὴν	ἢ τὴν δύναμιν ἢ τὴν
[8]	χαλεπὸν ποιεῖται τῷ θανάτῳ τὴν	ζωὴν	ἡμῶν διαλύεσθαι, καὶ τοῦτό φησι
[12]	εὐεργεσίας τὰς θεόθεν κατὰ τὴν	ζωὴν	ἡμῶν ἐνεργουμένας, ὑπερκεῖσθαί τινα δύναμιν
[37]	ἀμφοτέρων ἀνάγκη τοῦ πρὸς τὴν	ζωὴν	καθηγουμένου τοὺς σωζομένους ἐφάπτεσθαι. οὐκοῦν
[35]	κατόρθωμα βλέπων, τὸ κατὰ τὴν	ζωὴν	λέγω πέρας, ἀντὶ γῆς τὸ
[33]	ὅτι, τοῦ θνητοῦ πρὸς τὴν	ζωὴν	μεταβαίνοντος, ἀκόλουθον ἦν τῆς πρώτης
[37]	ἑαυτὴν ἐν ἰδίᾳ τινὶ ὑποστάσει	ζωὴν	οὐκ ἔχει, ἀλλὰ διὰ τῆς
[35]	ἐθεασάμεθα; τριήμερον νέκρωσιν καὶ πάλιν	ζωήν.	οὐκοῦν χρή τι τοιοῦτον καὶ
[27]	πᾶσιν ἀνθρώποις τῆς εἰς τὴν	ζωὴν	οὔσης παρόδου, πόθεν ἔδει τὸν
[5]	ἐν ἀτόποις εἶναι τὴν ἀνθρωπίνην	ζωὴν	οὐχ ἱκανός ἐστιν ἔλεγχος τοῦ
[35]	ὑπόγειον θέσιν τριταῖος ἐπὶ τὴν	ζωὴν	πάλιν ἀνέδραμεν, οὕτω πᾶς ὁ
[15]	πρὸς τὸ φῶς ἢ τὴν	ζωὴν	τὴν ἀντιδιαίρεσιν ἔχει, οὐ λίθος,
[16]	πάλιν ἐπὶ τὴν ἀίδιον ἐπανέλθοιμεν	ζωήν,	τῆς ἐμμιχθείσης τῇ φύσει κακίας
[16]	οὐκ ἔστιν, οὐδ´ ἂν τὴν	ζωήν	τις πάθος προσαγορεύσειεν, ἀλλὰ τὸ
[28]	δι´ ἧς παράγεται ἐπὶ τὴν	ζωὴν	τὸ γεννώμενον, τίνα νομοθετοῦσιν ἕτερον
[24]	πλάνη θεραπευθείη, καὶ εἰς τὴν	ζωὴν	τὸ τεθνηκὸς ἐπανέλθοι; ~Τὸ δὲ
[33]	φθορὰν καταλήγουσαν, ἀλλ´ εἰς ἀθάνατον	ζωὴν	τὸν γεγεννημένον παράγουσαν, ἵν´, ὥσπερ
[39]	ἄτρεπτόν τε καὶ ἀναλλοίωτον εἰσελθεῖν	ζωήν,	τὸν δὲ τὴν κτιστὴν φύσιν
[7]	ἀλλ´ ἕτερον χρὴ τῆς τοιαύτης	ζωῆς	αἴτιον οἴεσθαι, ᾧ πρὸς πονηρίαν
[8]	ὡς τῇ μὲν ἀποστροφῇ τῆς	ζωῆς	ἀντεισαχθῆναι τὸν θάνατον, τῇ δὲ
[6]	ἡ ἀπάθεια τῆς κατ´ ἀρετὴν	ζωῆς	ἀρχὴ καὶ ὑπόθεσις γίνεται, οὕτως
[33]	ἐπίκλησις ἐπὶ τοῦ ὕδατος γινομένη	ζωῆς	ἀρχηγὸς τοῖς μυηθεῖσι γίνεται; πρὸς
[32]	τοίνυν δύο πέρασι τῆς ἀνθρωπίνης	ζωῆς	διειλημμένης ἐν τῷ ἑνὶ γενόμενος
[5]	τις ἀνάγκη τῆς ἀνθρωπίνης ἐπεστάτει	ζωῆς,	διεψεύσθη ἂν ἡ εἰκὼν κατ´
[15]	τοῦ ζωοποιοῦντος ὁ ἀφαμαρτὼν τῆς	ζωῆς,	ἐδεῖτο τοῦ πρὸς τὸ ἀγαθὸν
[5]	βίον, καταλλήλως ἕκαστον τῷ τῆς	ζωῆς	εἴδει κατεσκεύασται, ὡς οἰκεῖον ἑκατέρου
[17]	ὡς θανάτου τε καθαίρεσιν καὶ	ζωῆς	εἴσοδον ἐπ´ αὐτῷ εἶναι, τί
[27]	μολυνθείσης τῇ ἁμαρτίᾳ τῆς ἀνθρωπίνης	ζωῆς	ἐν ἀρχῇ τε καὶ τελευτῇ
[16]	μεθόριον ἀμφοτέρων, θανάτου τε καὶ	ζωῆς,	ἐν ἑαυτῷ μὲν στήσας διαιρουμένην
[18]	ἡ καὶ πρὸ τῆς μελλούσης	ζωῆς	ἐν τῷ παρόντι βίῳ φανερωθεῖσα,
[24]	φωτὸς παρουσίᾳ, οὔτε θάνατον εἶναι	ζωῆς	ἐνεργούσης. οὐκοῦν ἐπὶ κεφαλαίων τοῦ
[10]	οὐδὲ γὰρ ἐπὶ τῆς ἡμετέρας	ζωῆς	ἐντὸς κατακλείεται τῶν τῆς σαρκὸς
[24]	παρενεχθέντες τὸ κατ´ ἀρχὰς τῆς	ζωῆς	ἐξετράπημεν καὶ τῷ θανάτῳ ἐγκατηνέχθημεν,
[39]	πνευματικῆς γεννήσεως ποιεῖσθαι τῆς ἰδίας	ζωῆς,	ἤ, εἰ ἔξω τῆς τοῦ
[37]	θανάτου κρεῖττον ἐδείχθη καὶ τῆς	ζωῆς	ἡμῖν κατήρξατο. καθάπερ γὰρ μικρὰ
[27]	περιιδεῖν ἀθεράπευτον. τούτου χάριν τῆς	ζωῆς	ἡμῶν δύο πέρασιν ἑκατέρωθεν διειλημμένης,
[35]	ἰδεῖν ἐν τίσιν ὁ τῆς	ζωῆς	ἡμῶν καθηγησάμενος ἐθεωρήθη, ἵνα, καθώς
[40]	διὰ τῆς ἀναγεννήσεως γινομένη τῆς	ζωῆς	ἡμῶν μεταποίησις οὐκ ἂν εἴη
[35]	ἐπεὶ οὖν τοῦ καθηγουμένου τῆς	ζωῆς	ἡμῶν ὁ θάνατος ὑπόγειος κατὰ
[39]	ἀναλλοίωτον ἀρχηγὸν ποιήσασθαι τῆς ἰδίας	ζωῆς.	κατὰ γὰρ τὴν διάθεσιν τῆς
[37]	τὴν ζωὴν ἕνωσις τὴν τῆς	ζωῆς	κοινωνίαν ἔχει· τὸ δὲ σῶμα
[1]	εἶναι τὸν λόγον οἴεσθαι, οὐ	ζωῆς	μετουσίαν. εἰ οὖν ζῇ ὁ
[8]	σαρκὶ τὸ τῆς αἰσθητῆς χωρισθῆναι	ζωῆς	προσαγορεύομεν θάνατον, οὕτως καὶ ἐπὶ
[28]	τῶν πρὸς τὴν σύστασιν τῆς	ζωῆς	συντελούντων ὡς ἄτιμόν τι ἢ
[13]	εἰς γὰρ ἑκάτερα τῆς ἀνθρωπίνης	ζωῆς	τὰ πέρατα βλέποντες, ἴσμεν καὶ
[18]	λόγῳ κατορθουμένην, καὶ τῆς σωματικῆς	ζωῆς	τὴν ὑπεροψίαν καὶ τοῦ θανάτου
[5]	ἀπάθεια τοῦ σώματος; ποῦ τῆς	ζωῆς	τὸ ἀίδιον; ὠκύμορον, ἐμπαθές, ἐπίκηρον,
[5]	πλησμονήν, ἀλλὰ γνῶσιν καὶ ἀιδιότητα	ζωῆς	τοῖς γευσαμένοις δίδωσι, πάντα ταῦτα
[1]	οὐκέτ´ ἄν τις κατὰ μετουσίαν	ζωῆς	τὸν λόγον ἐν ζωῇ θεωροίη·
[24]	τῆς θεότητος, καὶ οὕτω τῆς	ζωῆς	τῷ θανάτῳ εἰσοικισθείσης καὶ τῷ
[18]	ἀπάτη, διὰ τῆς εἰδωλομανίας τῆς	ζωῆς	τῶν ἀνθρώπων κατακρατήσασα· ὅπως τοῦτο
[21]	δι´ ἡδονῆς τῷ ἐχθρῷ τῆς	ζωῆς	ὑποζεύξαντος, πάντα μοι κατὰ ταὐτὸν
[8]	οὐκοῦν ἐξετάσωμεν εἰ ὁ τῆς	ζωῆς	χορηγὸς πρὸς ἄλλο τι βλέπει,
[8]	τῆς ψυχῆς τὸν τῆς ἀληθοῦς	ζωῆς	χωρισμὸν θάνατον ὀνομάζομεν· ἐπεὶ οὖν
[1]	τὴν ἀτοπίαν ἐκφεύξεται, τόν τε	ζῶντα	τοῦ θεοῦ λόγον καὶ ἐνεργὸν
[1]	λόγου ἔργα τὰ πάντα τοῦ	ζῶντος	μὲν καὶ ὑφεστῶτος, ὅτι θεοῦ
[1]	ἔχει· οὐδὲν γὰρ ἀπροαίρετον τῶν	ζώντων	ἐστί. τὴν δὲ προαίρεσιν ταύτην
[16]	καὶ ἡ πρὸς κακίαν τῶν	ζώντων	ὁρμή, τοῦτο τῆς φύσεως ἡμῶν
[18]	εἰδώλων τοὺς δαίμονας ἐν ταῖς	ζωοθυσίαις	καὶ τοῖς ἐπιβωμίοις μιάσμασιν; ἀφ´
[40]	τὴν χεῖρα καὶ ἐμπιπλᾷ πᾶν	ζῷον	εὐδοκίας, ὑπερβαίνει ἀνομίας, μετανοεῖ ἐπὶ
[38]	τίνος γεννᾶται καὶ ποῖον γίνεται	ζῷον·	μόνον γὰρ τοῦτο τὸ τῆς
[6]	δυνάμεως ἀπεικόνισμα· τοῦτο δὲ τὸ	ζῷον	ὁ ἄνθρωπος· καὶ ἦν ἐν
[33]	θεοῦ βουλομένου πρὸς τὸ τιμιώτατον	ζῷον	τὸ ὑγρὸν μεταβαίνει. τὸ ἴσον
[5]	ἄνθρωπος, τοῦ δι´ ἀγαθότητα τὸ	ζῷον	τοῦτο παραγαγόντος εἰς γένεσιν, οὐκ
[37]	ἐκεῖνο σῶμα τοῦ Χριστοῦ πᾶσαν	ζωοποιεῖ	τὴν τῶν ἀνθρώπων φύσιν, ἐν
[12]	χαρακτηρίζεται φύσις, κατανοήσαντες. θεοῦ τὸ	ζωοποιεῖν	τοὺς ἀνθρώπους, θεοῦ τὸ συντηρεῖν
[37]	δυνατὸν τῇ φύσει τρόπον τὴν	ζωοποιὸν	δύναμιν τῷ σώματι δέξασθαι. μόνου
[15]	τῷ πτώματι ἄνθρωπος, ἐδεῖτο τοῦ	ζωοποιοῦντος	ὁ ἀφαμαρτὼν τῆς ζωῆς, ἐδεῖτο
[5]	ἀλλ´ ἀγάπης περιουσίᾳ τοῦ τοιούτου	ζῴου	δημιουργήσας τὴν γένεσιν. ἔδει γὰρ
[35]	τὸ πρὸς τὴν σύστασιν τοῦ	ζῴου	καταβαλλόμενον; ἀλλ´ ὅμως, εἰ μὴ
[33]	εἰς ἀφορμὴν τῆς συστάσεως τοῦ	ζῴου	καταβαλλόμενον. ἀλλὰ μὴν οὐδεὶς ἐπ´
[8]	ἐπειδὴ πᾶν δέρμα χωρισθὲν τοῦ	ζῴου	νεκρόν ἐστι, πάντως οἶμαι τὴν
[27]	ἡ διόρθωσις, εἰ τοῦ ἐπιγείου	ζῴου	νενοσηκότος ἕτερόν τι τῶν οὐρανίων
[32]	οὕτως, καθάπερ ἑνός τινος ὄντος	ζῴου	πάσης τῆς φύσεως, ἡ τοῦ
[36]	παρεῖναι καὶ τοῖς ἐπικαλουμένοις τὴν	ζωτικὴν	αὐτοῦ δύναμιν, παρόντα δὲ τὸ
[30]	τῷ ἰδίῳ θυμῷ καὶ τῆς	ζωτικῆς	κινήσεως οὐκ ἐστέρηται, οὕτως ἔστι
[8]	γὰρ ἀποσφαγέντων τε καὶ δαρέντων	ζῴων	ἐπινοεῖται αὐτοῖς ἡ περιβολή; ἀλλ´,
[37]	ἀποκεκλήρωται. τὰ μὲν γὰρ τῶν	ζῴων	ῥιζωρυχοῦντα τρέφεται, ἑτέροις ἐστὶν ἡ

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher
Dernière mise à jour : 28/04/2009