Livre, chapitre
[9, 3]	ἀκριβεῖς ὑπάρχειν. Φησὶ γοῦν· Μηδέ	σ'	ἔθος πολύπερον ὁδὸν κατὰ τήνδε
[9, 11]	συμφωνίας τῶν φαινομένων ἢ νοουμένων	ἃς	ἀπεδίδοσαν ἦσαν κατὰ δέκα τρόπους,
[9, 1]	ἃς μὲν λαμπρὰς καὶ καθαράς,	ἃς	δὲ σκοτεινάς. Αὔξεσθαι δὲ τὸ
[9, 1]	τὰς λαμπρὰς ἀναθυμιάσεις ἀποτελεῖν φλόγας,	ἃς	εἶναι τὰ ἄστρα. Λαμπροτάτην δὲ
[9, 1]	ἀπό τε γῆς καὶ θαλάττης,	ἃς	μὲν λαμπρὰς καὶ καθαράς, ἃς
[9, 12]	καὶ τελευτῆς, ὀλίγον χρόνον εἰς	Θήβας	διαδραμών. Ἐγνώσθη δὲ καὶ Ἀντιγόνῳ
[9, 11]	παρὰ τὰς διαθέσεις καὶ κοινῶς	παραλλαγάς,	οἷον ὑγίειαν νόσον, ὕπνον ἐγρήγορσιν,
[9, 12]	ἐπιμαρτυροῦντος τοῦ νοῦ ἐγκρίνοντας, Συνῆλθεν	ἀτταγᾶς	τε καὶ νουμήνιος. εἰώθει δὲ
[9, 1]	ἀθροιζομένας τὰς λαμπρὰς ἀναθυμιάσεις ἀποτελεῖν	φλόγας,	ἃς εἶναι τὰ ἄστρα. Λαμπροτάτην
[9, 11]	τέγους. Πέμπτος ὁ> παρὰ τὰς	ἀγωγὰς	καὶ τοὺς νόμους καὶ τὰς
[9, 12]	καταλογάδην βιβλία εἰς ἐπῶν τείνοντα	μυριάδας	δύο, ὧν καὶ Ἀντίγονος ὁ
[9, 1]	τὸν ἥλιον καὶ κελεύειν τοὺς	παῖδας	βολίτοις καταπλάττειν· οὕτω δὴ κατατεινόμενον
[9, 12]	ὁ Νικομηδεύς, ἰατρὸς ἐμπειρικός, καὶ	Θειωδᾶς	Λαοδικεύς· Μηνοδότου δὲ Ἡρόδοτος Ἀριέως
[9, 7]	ἔτη. Ὁ δὲ Δημήτριος τοὺς	συγγενέας	αὐτοῦ φησιν ἀναγνῶναι τὸν Μέγαν
[9, 7]	καὶ εἰς Αἴγυπτον πρὸς τοὺς	ἱερέας	γεωμετρίαν μαθησόμενον καὶ πρὸς Χαλδαίους
[9, 7]	παρ' ὧν τά τε περὶ	θεολογίας	καὶ ἀστρολογίας ἔμαθεν ἔτι παῖς
[9, 7]	τά τε περὶ θεολογίας καὶ	ἀστρολογίας	ἔμαθεν ἔτι παῖς ὤν. Ὕστερον
[9, 11]	ὁ μὲν ἰατρικῆς, ὁ δὲ	γεωργίας,	ἄλλος δ' ἐμπορίας ὀρέγεται· καὶ
[9, 12]	καὶ γὰρ καὶ ἔπη καὶ	τραγῳδίας	καὶ σατύρους (καὶ δράματα κωμικὰ
[9, 1]	γεγραφὼς Μακεδονικήν· πέμπτος σπουδογέλοιος, ἀπὸ	κιθαρῳδίας	μεταβεβηκὼς εἰς τὸ εἶδος. ~ΞΕΝΟΦΑΝΗΣ.
[9, 12]	καὶ σιλλαίνει τοὺς δογματικοὺς ἐν	παρῳδίας	εἴδει. Ὧν τὸ μὲν πρῶτον
[9, 2]	Γέγραφε δὲ ἐν ἔπεσι καὶ	ἐλεγείας	καὶ ἰάμβους καθ' Ἡσιόδου καὶ
[9, 1]	Τῶν δώδεκα θεῶν ἐγκώμιον· τρίτος	ἐλεγείας	ποιητὴς Ἁλικαρνασσεύς, εἰς ὃν Καλλίμαχος
[9, 1]	τῆς σῆς ἀκροάσεως μετασχεῖν καὶ	παιδείας	Ἑλληνικῆς. Ἔρχου δὴ συντόμως πρὸς
[9, 8]	φησιν Ἀριστοτέλης ἐν τῷ Περὶ	παιδείας·	φορμοφόρος γὰρ ἦν, ὡς καὶ
[9, 11]	δὲ λόγων ἰσοσθενούντων ἀγνωσία τῆς	ἀληθείας	ἐπακολουθεῖ· καὶ αὐτῷ δὲ τούτῳ
[9, 1]	Διαδοχαῖς· ἐκχωρῆσαι γὰρ τἀδελφῷ τῆς	βασιλείας.	Τοσαύτην δὲ δόξαν ἔσχε τὸ
[9, 1]	βραχύτης καὶ τὸ βάρος τῆς	ἑρμηνείας	ἀσύγκριτον. Καὶ τὰ ἐπὶ μέρους
[9, 11]	εἰπεῖν. Τοιούτῳ τινὶ τρόπῳ τῆς	ἑρμηνείας	ἐχρῶντο· οἷα γὰρ φαίνεται τὰ
[9, 12]	ἐπελθὸν διεξιέναι· ἐλθόντα τ' ἐφ'	ἡμισείας,	οὕτως εὑρεῖν τὸ ἀπόσπασμα τέως
[9, 8]	πάλης, Περὶ τῶν μαθημάτων, Περὶ	πολιτείας,	Περὶ φιλοτιμίας, Περὶ ἀρετῶν, Περὶ
[9, 1]	εἶναι τὸ σύγγραμμα ἀλλὰ περὶ	πολιτείας,	τὰ δὲ περὶ φύσεως ἐν
[9, 11]	χοιρίδια, καὶ τὰ ἐπὶ τῆς	οἰκίας	ἐκάθαιρεν ἀδιαφόρως. Λέγεται δὲ καὶ
[9, 11]	σκεπτικοί φασι τὴν ἐποχήν, ᾗ	σκιᾶς	τρόπον ἐπακολουθεῖ ἡ ἀταραξία, ὥς
[9, 2]	καὶ τὸν εἰς Ἐλέαν τῆς	Ἰταλίας	ἀποικισμὸν ἔπη δισχίλια. Καὶ ἤκμαζε
[9, 2]	τῆς πατρίδος ἐν Ζάγκλῃ τῆς	Σικελίας	διέτριβε δὲ καὶ ἐν Κατάνῃ.
[9, 1]	ἀνόρουσε. Θεόφραστος δέ φησιν ὑπὸ	μελαγχολίας	τὰ μὲν ἡμιτελῆ, τὰ δ'
[9, 11]	δὲ δοκεῖ, φασίν, ὑπάρχειν τινὰ	μηδεμιᾶς	ἀποδείξεως δεόμενα, θαυμαστοὶ τῆς γνώμης,
[9, 7]	δή φησιν αὐτὸν ἐκ τῆς	ἀποδημίας	ταπεινότατα διάγειν, ἅτε πᾶσαν τὴν
[9, 8]	τῶν μαθημάτων, Περὶ πολιτείας, Περὶ	φιλοτιμίας,	Περὶ ἀρετῶν, Περὶ τῆς ἐν
[9, 1]	καθ' εἱμαρμένην καὶ διὰ τῆς	ἐναντιοδρομίας	ἡρμόσθαι τὰ ὄντα· καὶ πάντα
[9, 2]	ὁ Στωικὸς ἐν τῷ Περὶ	εὐθυμίας	ταῖς ἰδίαις χερσὶ θάψαι τοὺς
[9, 1]	Σφαῖρος ὁ Στωικός, πρὸς δὲ	Παυσανίας	ὁ κληθεὶς Ἡρακλειτιστής, Νικομήδης τε
[9, 11]	ἐν τῷ Περὶ πλούτου καὶ	πενίας,	ὅτε καὶ αὐτὸς φέρων εἰς
[9, 7]	ὑπὸ μηδενὸς ταραττομένη φόβου ἢ	δεισιδαιμονίας	ἢ ἄλλου τινὸς πάθους. Καλεῖ
[9, 11]	ὁ παρὰ τὰς μίξεις καὶ	κοινωνίας,	καθ' ὃν εἰλικρινῶς οὐδὲν καθ'
[9, 11]	προσεισάγουσι, τόν τ' ἀπὸ τῆς	διαφωνίας	καὶ τὸν εἰς ἄπειρον ἐκβάλλοντα
[9, 11]	Ὀ μὲν οὖν ἀπὸ τῆς	διαφωνίας	ὃ ἂν προτεθῇ ζήτημα παρὰ
[9, 11]	Αἱ δ' ἀπορίαι κατὰ τὰς	συμφωνίας	τῶν φαινομένων ἢ νοουμένων ἃς
[9, 11]	τὸ καθ' ἕτερον κίνημα τῆς	διανοίας	ἄληπτόν ἐστιν, οὐκ εἰσόμεθα τὴν
[9, 11]	φαίνεται τὰ προσπίπτοντα παρὰ τὰς	ποιὰς	διαθέσεις. Οὐδὲ γὰρ οἱ μαινόμενοι
[9, 11]	ὁ παρὰ τὰς ἀποστάσεις καὶ	ποιὰς	θέσεις καὶ τοὺς τόπους καὶ
[9, 11]	παραλαμβάνοι πρὸς βεβαίωσιν το< ῦ>	ἀπορροίας	γίνεσθαι. Ἀνῄρουν δ' οὗτοι καὶ
[9, 11]	πόρους τις βεβαιῶν διὰ τὸ	ἀπορροίας	γίνεσθαι, αὐτὸ τοῦτο παραλαμβάνοι πρὸς
[9, 1]	αἰνιγματωδῶς ἐπυνθάνετο εἰ δύναιντο ἐξ	ἐπομβρίας	αὐχμὸν ποιῆσαι· τῶν δὲ μὴ
[9, 11]	ὁ δὲ γεωργίας, ἄλλος δ'	ἐμπορίας	ὀρέγεται· καὶ ταὐτὰ οὓς μὲν
[9, 11]	ἐν γυναίῳ ἡ ἐπίδειξις τῆς	ἀδιαφορίας.	Καὶ κυνός ποτ' ἐπενεχθέντος διασοβηθέντα
[9, 11]	καὶ δέλφακα λούειν αὐτὸς ὑπ'	ἀδιαφορίας.	Καὶ χολήσας τι περὶ τῆς
[9, 1]	σὴν δοκεῖ δύναμίν τινα περιέχειν	θεωρίας	κόσμου τε τοῦ σύμπαντος καὶ
[9, 10]	Τὸν δ' οὐ φροντίσαντα τῆς	τιμωρίας	εἰπεῖν ἐκεῖνο δὴ τὸ περιφερόμενον,
[9, 3]	οὐ πολύδοξον, ὅς ῥ' ἀπὸ	φαντασίας	ἀπάτης ἀνενείκατο νώσεις. Εἰς τοῦτον
[9, 7]	Ἀντισθένης, καὶ ποικίλως δοκιμάζειν τὰς	φαντασίας,	ἐρημάζων ἐνίοτε καὶ τοῖς τάφοις
[9, 11]	αὐτὰς ἀπὸ τῶν αὐτῶν προσπίπτειν	φαντασίας	καὶ τὸ διότι τῇ τοιαύτῃ
[9, 11]	τῶν ἀνθρώπων φύσεις καὶ τὰς	ἰδιοσυγκρισίας·	Δημοφῶν γοῦν ὁ Ἀλεξάνδρου τραπεζοκόμος
[9, 7]	αὐτὸν ἐκεῖνος διαναστήσας προφάσει τῆς	θυσίας	καὶ τὰ περὶ τὸν βοῦν
[9, 11]	τὰς ἀποφάσεις εἰς μήνυσιν τῆς	ἀπροπτωσίας,	ὡς, εἰ καὶ νεύσαντας, τοῦτο
[9, 7]	κατ' ἀνάγκην γίνεσθαι, τῆς δίνης	αἰτίας	οὔσης τῆς γενέσεως πάντων, ἣν
[9, 11]	δὲ λέγει κἀν τῷ Κατὰ	σοφίας	κἀν τῷ Περὶ ζητήσεως. Ἀλλὰ
[9, 7]	πρὸς Σωκράτην ὁμιλίᾳ διαλεγόμενος περὶ	φιλοσοφίας,	ᾧ, φησίν, ὡς πεντάθλῳ ἔοικεν
[9, 5]	ἐπισταμένην ἠγάπησε μᾶλλον τῆς Ἀθηναίων	μεγαλαυχίας,	οὐκ ἐπιδημήσας πώμαλα πρὸς αὐτούς,
[9, 11]	Οὐδὲν ὁρίζομεν φωνῆς τὸ τῆς	ἀρρεψίας	πάθος δηλοῦται· ὁμοίως δὲ καὶ
[9, 11]	γενναιότατα δοκεῖ φιλοσοφῆσαι, τὸ τῆς	ἀκαταληψίας	καὶ ἐποχῆς εἶδος εἰσαγαγών, ὡς
[9, 11]	μυθικὰς πίστεις καὶ τὰς ἐθνικὰς	συνθήκας	καὶ δογματικὰς ὑπολήψεις. Ἐν τούτῳ
[9, 11]	τῆς Περιόδου, κοινὰς ἔχουσι τὰς	γυναῖκας,	Ἕλληνες δ' οὔ· Κίλικές τε
[9, 11]	καὶ τοὺς νόμους καὶ τὰς	μυθικὰς	πίστεις καὶ τὰς ἐθνικὰς συνθήκας
[9, 11]	διδάξαι οὗτος ἀγαθόν, αὐτὸς αὐλὰς	βασιλικὰς	θεραπεύων. Ἀεί τ' εἶναι ἐν
[9, 11]	τὰς μυθικὰς πίστεις καὶ τὰς	ἐθνικὰς	συνθήκας καὶ δογματικὰς ὑπολήψεις. Ἐν
[9, 11]	καὶ τὰς ἐθνικὰς συνθήκας καὶ	δογματικὰς	ὑπολήψεις. Ἐν τούτῳ περιέχεται τὰ
[9, 11]	καὶ Ἀντίοχος ὁ Λαοδικεὺς καὶ	Ἀπελλᾶς	ἐν τῷ Ἀγρίππᾳ τιθέασι τὰ
[9, 11]	τινα διδάξαι οὗτος ἀγαθόν, αὐτὸς	αὐλὰς	βασιλικὰς θεραπεύων. Ἀεί τ' εἶναι
[9, 8]	οὓς καὶ πυθμένας εἶπε λόγων.	Ἀλκιδάμας	δὲ τέτταρας λόγους φησί· φάσιν,
[9, 11]	δ' ὅσα μή ἐστι περὶ	ἡμᾶς,	ἀλλὰ κατ' ἀνάγκην, οὐ δυνάμεθα
[9, 11]	ὑπό τινος δοξαζόμενον ἀγαθόν, δεήσει	ἡμᾶς	διακρίνειν τὰς δόξας· ὅπερ οὐκ
[9, 1]	σκάφας ἐπεστραμμένας κατὰ κοῖλον πρὸς	ἡμᾶς,	ἐν αἷς ἀθροιζομένας τὰς λαμπρὰς
[9, 11]	ἢ ταῦτα φευξόμεθα ὅσα περὶ	ἡμᾶς	ἐστι· τὰ δ' ὅσα μή
[9, 7]	νοῦν ταὐτὸν εἶναι. Ὁρᾶν δ'	ἡμᾶς	κατ' εἰδώλων ἐμπτώσεις. Πάντα τε
[9, 12]	παρείη ἐκ Θηβῶν, ἔφη, Ἵν'	ὑμᾶς	ἀναπεπταμένους ὁρῶν γελῶ. Ὅμως δὲ
[9, 1]	ὄρεσι διῃτᾶτο, πόας σιτούμενος καὶ	βοτάνας.	Καὶ μέντοι καὶ διὰ τοῦτο
[9, 8]	ἀπαγγελίαν, εὐχωλήν, κλῆσιν) οὓς καὶ	πυθμένας	εἶπε λόγων. Ἀλκιδάμας δὲ τέτταρας
[9, 1]	εἶναι μέντοι ἐν αὐτῷ σκάφας	ἐπεστραμμένας	κατὰ κοῖλον πρὸς ἡμᾶς, ἐν
[9, 1]	κοῖλον πρὸς ἡμᾶς, ἐν αἷς	ἀθροιζομένας	τὰς λαμπρὰς ἀναθυμιάσεις ἀποτελεῖν φλόγας,
[9, 7]	φέρεσθαι δ' ἐν τῷ ὅλῳ	δινουμένας.	Καὶ οὕτω πάντα τὰ συγκρίματα
[9, 7]	αὐτοῦ· ἦλθον γάρ, φησίν, εἰς	Ἀθήνας	καὶ οὔτις με ἔγνωκεν. Εἴπερ
[9, 12]	ἐντεῦθέν τε πορισάμενος ἀπῆρεν εἰς	Ἀθήνας,	κἀκεῖ διέτριβε μέχρι καὶ τελευτῆς,
[9, 7]	μηδὲ ἐλθεῖν φησιν αὐτὸν εἰς	Ἀθήνας.	Τοῦτο δὲ καὶ μεῖζον, εἴγε
[9, 12]	Σέξτου δὲ διήκουσε Σατορνῖνος ὁ	Κυθηνᾶς,	ἐμπειρικὸς καὶ αὐτός.
[9, 1]	τε καὶ νύκτα γίνεσθαι καὶ	μῆνας	καὶ ὥρας ἐτείους καὶ ἐνιαυτοὺς
[9, 5]	Ζήνων, καλὸν ἤθελες ἄνδρα τύραννον	κτείνας	ἐκλῦσαι δουλοσύνης Ἐλέαν. Ἀλλ' ἐδάμης·
[9, 1]	λαμπρὰς καὶ καθαράς, ἃς δὲ	σκοτεινάς.	Αὔξεσθαι δὲ τὸ μὲν πῦρ
[9, 11]	ἐν τῇ πρώτῃ τῆς Περιόδου,	κοινὰς	ἔχουσι τὰς γυναῖκας, Ἕλληνες δ'
[9, 7]	προσήκατο αὐτόν. Πῶς οὖν κατά	τινας	ἀκήκοεν αὐτοῦ; Φησὶ δὲ Δημήτριος
[9, 7]	Λευκίππῳ παρέβαλε καὶ Ἀναξαγόρᾳ κατά	τινας,	ἔτεσιν ὢν αὐτοῦ νεώτερος τετταράκοντα.
[9, 1]	ἑαυτοῦ. Σωτίων δέ φησιν εἰρηκέναι	τινὰς	Ξενοφάνους αὐτὸν ἀκηκοέναι· λέγειν τε
[9, 1]	πυρὸς καὶ πάλιν ἐκπυροῦσθαι κατά	τινας	περιόδους ἐναλλὰξ τὸν σύμπαντα αἰῶνα·
[9, 8]	κεκτημένων. Οὗτος πρῶτος μισθὸν εἰσεπράξατο	μνᾶς	ἑκατόν· καὶ πρῶτος μέρη χρόνου
[9, 11]	δὲ καίοντες, Παίονες δ' εἰς	λίμνας	ῥιπτοῦντες· ὅθεν περὶ τἀληθοῦς ἡ
[9, 11]	εἰ τύχοι, καὶ κρημνοὺς καὶ	κύνας	καὶ ὅσα τοιαῦτα> μηδὲν ταῖς
[9, 8]	καιροῦ δύναμιν ἐξέθετο καὶ λόγων	ἀγῶνας	ἐποιήσατο καὶ σοφίσματα τοῖς πραγματολογοῦσι
[9, 11]	ἐκτρεπόμενος μηδὲ φυλαττόμενος, ἅπαντα ὑφιστάμενος,	ἀμάξας,	εἰ τύχοι, καὶ κρημνοὺς καὶ
[9, 8]	οἷς καὶ συνηρώτα, πρῶτος τοῦτο	πράξας.	Ἀλλὰ καὶ ἤρξατό που τοῦτον
[9, 11]	γαληνὸς ὢν ἀνέρρωσε τὴν ψυχήν,	δείξας	ἐν τῷ πλοίῳ χοιρίδιον ἐσθίον
[9, 10]	πληγῆς εἶδεν αὐτῷ καταρρέον αἷμα,	δείξας	τῇ χειρὶ πρὸς αὐτόν φησι,
[9, 11]	περὶ αἰσθητῶν ἢ νοητῶν ἐπικρῖναι	δόξας·	εἴ τε διὰ τὴν ἐν
[9, 11]	πρότερον ὀφείλει τὰς περὶ τούτου	δόξας	καταστῆσαι· οἱ μὲν γὰρ ταῦτα,
[9, 11]	ἀγαθόν, δεήσει ἡμᾶς διακρίνειν τὰς	δόξας·	ὅπερ οὐκ ἐνδεχόμενόν ἐστι διὰ
[9, 3]	εὐκυκλέος ἀτρεμὲς ἦτορ, ἠδὲ βροτῶν	δόξας,	ταῖς οὐκ ἔνι πίστις ἀληθής.
[9, 1]	μὴ συνιέντων, αὑτὸν εἰς βούστασιν	κατορύξας	τῇ τῶν βολίτων ἀλέᾳ ἤλπισεν
[9, 1]	ἐκπατήσας ἐν τοῖς ὄρεσι διῃτᾶτο,	πόας	σιτούμενος καὶ βοτάνας. Καὶ μέντοι
[9, 11]	παρωξύνθη ποτὲ ὥστε τὸν ὀβελίσκον	ἄρας	μετὰ τῶν κρεῶν ἕως τῆς
[9, 1]	θαλάττης, ἃς μὲν λαμπρὰς καὶ	καθαράς,	ἃς δὲ σκοτεινάς. Αὔξεσθαι δὲ
[9, 12]	οὐ θαυμάζεις ὅτι τρεῖς ὄντες	τέτταρας	ἔχομεν ὀφθαλμούς; Ἦν δ' αὐτός
[9, 8]	πυθμένας εἶπε λόγων. Ἀλκιδάμας δὲ	τέτταρας	λόγους φησί· φάσιν, ἀπόφασιν, ἐρώτησιν,
[9, 5]	πατρίδα, πόλιν εὐτελῆ καὶ μόνον	ἄνδρας	ἀγαθοὺς τρέφειν ἐπισταμένην ἠγάπησε μᾶλλον
[9, 11]	ὅτι ὅτε προσπίπτουσιν ἀλλοῖαι φαντασίαι,	ἑκατέρας	ἐροῦμεν φαίνεσθαι· καὶ διὰ τοῦτο
[9, 11]	ποιὰν θέσιν, ὅ τε τῆς	περιστερᾶς	τράχηλος παρὰ τὴν στροφήν. Ἐπεὶ
[9, 11]	ὕπνον ἐγρήγορσιν, χαρὰν λύπην, νεότητα	γῆρας,	θάρσος φόβον, ἔνδειαν πλήρωσιν, μῖσος
[9, 11]	μετὰ τῶν κρεῶν ἕως τῆς	ἀγορᾶς	ἐδίωκε τὸν μάγειρον. Καὶ ἐν
[9, 8]	ταῦτα μὲν αὐτῷ ἐδόκει. ~ΠΡΩΤΑΓΟΡΑΣ.	Πρωταγόρας	Ἀρτέμωνος ἤ, ὡς Ἀπολλόδωρος καὶ
[9, 8]	σύ. Γέγονε δὲ καὶ ἄλλος	Πρωταγόρας	ἀστρολόγος, εἰς ὃν καὶ Εὐφορίων
[9, 8]	τὸν Πρόδικον. Διήκουσε δ' ὁ	Πρωταγόρας	Δημοκρίτου. Ἐκαλεῖτό τε Σοφία, ὥς
[9, 8]	φησὶ γάρ, Ἔνδοθι μέν ἐστι	Πρωταγόρας	ὁ Τήιος. Οὗτος καὶ Πρόδικος
[9, 8]	Καὶ ταῦτα μὲν αὐτῷ ἐδόκει.	~ΠΡΩΤΑΓΟΡΑΣ.	Πρωταγόρας Ἀρτέμωνος ἤ, ὡς Ἀπολλόδωρος
[9, 6]	καὶ αὐξήσεις καὶ φθίσεις καὶ	φθοράς,	κατά τινα ἀνάγκην, ἣν ὁποία
[9, 11]	περὶ θεῶν καὶ γενέσεως καὶ	φθορᾶς	τῶν φαινομένων πάντων. Τὸ γοῦν
[9, 6]	πυροῦσθαι διὰ τὸ τάχος τῆς	φορᾶς,	τὸν δ' ἥλιον καὶ ὑπὸ
[9, 11]	παρὰ τὰς τῶν αἰσθητικῶν πόρων	διαφοράς.	Τὸ γοῦν μῆλον ὁράσει μὲν
[9, 11]	Ὧν πρῶτος ὁ παρὰ τὰς	διαφορὰς	τῶν ζῴων πρὸς ἡδονὴν καὶ
[9, 11]	αὐτὴ δὲ μορφὴ παρὰ τὰς	διαφορὰς	τῶν κατόπτρων ἀλλοία θεωρεῖται. Ἀκολουθεῖ
[9, 1]	ἡμᾶς, ἐν αἷς ἀθροιζομένας τὰς	λαμπρὰς	ἀναθυμιάσεις ἀποτελεῖν φλόγας, ἃς εἶναι
[9, 1]	γῆς καὶ θαλάττης, ἃς μὲν	λαμπρὰς	καὶ καθαράς, ἃς δὲ σκοτεινάς.
[9, 1]	νύκτα γίνεσθαι καὶ μῆνας καὶ	ὥρας	ἐτείους καὶ ἐνιαυτοὺς ὑετούς τε
[9, 7]	ὅν γε καὶ Τίμων τοῦτον	ἐπαινέσας	τὸν τρόπον ἔχει· Οἷον Δημόκριτόν
[9, 11]	εἰς τέλμα ἐμπεσόντος, παρῆλθεν οὐ	βοηθήσας·	τινῶν δὲ αἰτιωμένων, αὐτὸς Ἀνάξαρχος
[9, 10]	πρὸς τὸν Νικοκρέοντα. Ὁ δὲ	μνησικακήσας	μετὰ τὴν τελευτὴν τοῦ βασιλέως
[9, 5]	πολλῆς συνέσεως γέμοντα. Καθελεῖν δὲ	θελήσας	Νέαρχον τὸν τύραννον οἱ δὲ
[9, 11]	λούειν αὐτὸς ὑπ' ἀδιαφορίας. Καὶ	χολήσας	τι περὶ τῆς ἀδελφῆς, Φιλίστα
[9, 1]	πῶς ποτε τὸ ζῆν ὧδε	διαντλήσας	δύσμορος εἶτ' ἔθανεν· σῶμα γὰρ
[9, 5]	μᾶλλον τῆς Ἀθηναίων μεγαλαυχίας, οὐκ	ἐπιδημήσας	πώμαλα πρὸς αὐτούς, ἀλλ' αὐτόθι
[9, 1]	μεθ' ὑμῶν πολιτεύεσθαι; Καὶ τέλος	μισανθρωπήσας	καὶ ἐκπατήσας ἐν τοῖς ὄρεσι
[9, 1]	τῇ πονηρᾷ πολιτείᾳ τὴν πόλιν.	Ἀναχωρήσας	δ' εἰς τὸ ἱερὸν τῆς
[9, 1]	πολιτεύεσθαι; Καὶ τέλος μισανθρωπήσας καὶ	ἐκπατήσας	ἐν τοῖς ὄρεσι διῃτᾶτο, πόας
[9, 7]	μὴ γνῶναι, ἕως αὐτὸν ἐκεῖνος	διαναστήσας	προφάσει τῆς θυσίας καὶ τὰ
[9, 11]	ἀπὸ τῶν ἐναντίων τοῖς πείθουσιν	ἴσας	τὰς πιθανότητας. Αἱ δ' ἀπορίαι
[9, 1]	Ἀρτέμιδος ἱερόν, ὡς μέν τινες,	ἐπιτηδεύσας	ἀσαφέστερον γράψαι, ὅπως οἱ δυνάμενοι
[9, 3]	φησὶν ἀκοῦσαι- Ὅμως δ' οὖν	ἀκούσας	καὶ Ξενοφάνους οὐκ ἠκολούθησεν αὐτῷ.
[9, 1]	Ἐπιγράφουσι δ' αὐτῷ οἱ μὲν	Μούσας,	οἱ δὲ Περὶ φύσεως, Διόδοτος
[9, 12]	κολασθῆναι, μηδὲ λόγου τοὺς πολίτας	καταξιώσας.	Εὐφράνορος δὲ διήκουσεν Εὔβουλος Ἀλεξανδρεύς,
[9, 1]	ἰατροῖς εἴ τις δύναται ἔντερα	κεινώσας	ὑγρὸν ἐξερᾶσαι· ἀπειπόντων δέ, θεῖναι
[9, 11]	τοῦ τέγους. Πέμπτος ὁ> παρὰ	τὰς	ἀγωγὰς καὶ τοὺς νόμους καὶ
[9, 11]	κριτήριον εἶναι λεγόντων, τῶν δὲ	τὰς	αἰσθήσεις, ἄλλων τὸν λόγον, ἐνίων
[9, 8]	τε μηδὲν εἶναι ψυχὴν παρὰ	τὰς	αἰσθήσεις, καθὰ καὶ Πλάτων φησὶν
[9, 12]	τε ἐπιλέγειν εἰώθει πρὸς τοὺς	τὰς	αἰσθήσεις μετ' ἐπιμαρτυροῦντος τοῦ νοῦ
[9, 11]	ἐν μύρῳ. Ἕβδομος ὁ παρὰ	τὰς	ἀποστάσεις καὶ ποιὰς θέσεις καὶ
[9, 11]	ὥριζον ἄν· προφερόμεθα δέ, φασί,	τὰς	ἀποφάσεις εἰς μήνυσιν τῆς ἀπροπτωσίας,
[9, 7]	τὸ μὴ ὂν φθείρεσθαι. Καὶ	τὰς	ἀτόμους δὲ ἀπείρους εἶναι κατὰ
[9, 11]	δὲ δι' αὐτοῦ τὸ μὴ	τὰς	αὐτὰς ἀπὸ τῶν αὐτῶν προσπίπτειν
[9, 11]	πρώτῃ τῆς Περιόδου, κοινὰς ἔχουσι	τὰς	γυναῖκας, Ἕλληνες δ' οὔ· Κίλικές
[9, 11]	ἢ ἀλλοῖον. Τέταρτος ὁ παρὰ	τὰς	διαθέσεις καὶ κοινῶς παραλλαγάς, οἷον
[9, 11]	τίθησιν. Ὧν πρῶτος ὁ παρὰ	τὰς	διαφορὰς τῶν ζῴων πρὸς ἡδονὴν
[9, 11]	ἡ αὐτὴ δὲ μορφὴ παρὰ	τὰς	διαφορὰς τῶν κατόπτρων ἀλλοία θεωρεῖται.
[9, 1]	καὶ τὰ τούτοις ὅμοια κατὰ	τὰς	διαφόρους ἀναθυμιάσεις. Τὴν μὲν γὰρ
[9, 11]	δοξαζόμενον ἀγαθόν, δεήσει ἡμᾶς διακρίνειν	τὰς	δόξας· ὅπερ οὐκ ἐνδεχόμενόν ἐστι
[9, 11]	καὶ τὰς μυθικὰς πίστεις καὶ	τὰς	ἐθνικὰς συνθήκας καὶ δογματικὰς ὑπολήψεις.
[9, 11]	τὰ Πυρρώνεια ὑποτυπώσει. Πρὸς δὲ	τὰς	ἐν ταῖς σκέψεσιν ἀντιθέσεις προαποδεικνύντες
[9, 8]	Καὶ πρῶτος κατέδειξε τὰς πρὸς	τὰς	θέσεις ἐπιχειρήσεις, ὥς φησιν Ἀρτεμίδωρος
[9, 11]	τὰς τῶν ἀνθρώπων φύσεις καὶ	τὰς	ἰδιοσυγκρισίας· Δημοφῶν γοῦν ὁ Ἀλεξάνδρου
[9, 1]	πρὸς ἡμᾶς, ἐν αἷς ἀθροιζομένας	τὰς	λαμπρὰς ἀναθυμιάσεις ἀποτελεῖν φλόγας, ἃς
[9, 11]	ἡ ἐποχή. Ἕκτος ὁ παρὰ	τὰς	μίξεις καὶ κοινωνίας, καθ' ὃν
[9, 11]	ἀγωγὰς καὶ τοὺς νόμους καὶ	τὰς	μυθικὰς πίστεις καὶ τὰς ἐθνικὰς
[9, 11]	ἕλκους αὐτῷ προσενεχθέντων, ἀλλὰ μηδὲ	τὰς	ὀφρῦς συναγαγεῖν. Καὶ ὁ Τίμων
[9, 11]	δὲ ἀμφισβητεῖται. Οὐ τοίνυν δυνατὸν	τὰς	περὶ αἰσθητῶν ἢ νοητῶν ἐπικρῖναι
[9, 11]	αἰσθητοῦ ἢ νοητοῦ πρότερον ὀφείλει	τὰς	περὶ τούτου δόξας καταστῆσαι· οἱ
[9, 11]	τῶν ἐναντίων τοῖς πείθουσιν ἴσας	τὰς	πιθανότητας. Αἱ δ' ἀπορίαι κατὰ
[9, 11]	οὖν φαίνεται τὰ προσπίπτοντα παρὰ	τὰς	ποιὰς διαθέσεις. Οὐδὲ γὰρ οἱ
[9, 11]	ᾧ μὴ ἔστι Δημόκριτος δὲ	τὰς	ποιότητας ἐκβάλλων, ἵνα φησί, νόμῳ
[9, 11]	φύσις αὐτῶν. Ὄγδοος ὁ παρὰ	τὰς	ποσότητας αὐτῶν ἢ θερμότητας ἢ
[9, 8]	ἐν Εὐθυδήμῳ. Καὶ πρῶτος κατέδειξε	τὰς	πρὸς τὰς θέσεις ἐπιχειρήσεις, ὥς
[9, 11]	πιθανότητας. Αἱ δ' ἀπορίαι κατὰ	τὰς	συμφωνίας τῶν φαινομένων ἢ νοουμένων
[9, 3]	Κριτήριον δὲ τὸν λόγον εἶπε·	τάς	τε αἰσθήσεις μὴ ἀκριβεῖς ὑπάρχειν.
[9, 11]	ὅθεν ἐφεκτέον. Τρίτος ὁ> παρὰ	τὰς	τῶν αἰσθητικῶν πόρων διαφοράς. Τὸ
[9, 11]	δ' οὔ. Δεύτερος ὁ παρὰ	τὰς	τῶν ἀνθρώπων φύσεις καὶ τὰς
[9, 11]	αἴτιον. συνεισάγεται τὸ ἀνυποστάτους εἶναι	τὰς	τῶν ὅλων ἀρχάς· δεῖ γὰρ
[9, 7]	ὁ Ἀντισθένης, καὶ ποικίλως δοκιμάζειν	τὰς	φαντασίας, ἐρημάζων ἐνίοτε καὶ τοῖς
[9, 7]	τοῦ βασιλέως τῷ πατρὶ αὐτοῦ	ἐπιστάτας	καταλιπόντος, ἡνίκα ἐξενίσθη παρ' αὐτῷ,
[9, 12]	οἱ μὲν διώκοντες θηρῶσι τοὺς	μαθητάς,	οἱ δὲ φεύγοντες, καθάπερ καὶ
[9, 7]	εὐεστὼ καὶ πολλοῖς ἄλλοις ὀνόμασι.	Ποιότητας	δὲ νόμῳ εἶναι· φύσει δ'
[9, 11]	μὴ ἔστι Δημόκριτος δὲ τὰς	ποιότητας	ἐκβάλλων, ἵνα φησί, νόμῳ θερμόν,
[9, 11]	ἢ βραδύτητας ἢ ὠχρότητας ἢ	ἑτεροχροιότητας.	Ὁ γοῦν οἶνος μέτριος μὲν
[9, 11]	παρὰ τὰς ποσότητας αὐτῶν ἢ	θερμότητας	ἢ ψυχρότητας ἢ ταχύτητας ἢ
[9, 11]	ἐναντίων τοῖς πείθουσιν ἴσας τὰς	πιθανότητας.	Αἱ δ' ἀπορίαι κατὰ τὰς
[9, 11]	ποσότητας αὐτῶν ἢ θερμότητας ἢ	ψυχρότητας	ἢ ταχύτητας ἢ βραδύτητας ἢ
[9, 11]	ἢ ταχύτητας ἢ βραδύτητας ἢ	ὠχρότητας	ἢ ἑτεροχροιότητας. Ὁ γοῦν οἶνος
[9, 11]	αὐτῶν. Ὄγδοος ὁ παρὰ τὰς	ποσότητας	αὐτῶν ἢ θερμότητας ἢ ψυχρότητας
[9, 11]	ἢ ψυχρότητας ἢ ταχύτητας ἢ	βραδύτητας	ἢ ὠχρότητας ἢ ἑτεροχροιότητας. Ὁ
[9, 11]	ἢ θερμότητας ἢ ψυχρότητας ἢ	ταχύτητας	ἢ βραδύτητας ἢ ὠχρότητας ἢ
[9, 12]	προδοσίᾳ κολασθῆναι, μηδὲ λόγου τοὺς	πολίτας	καταξιώσας. Εὐφράνορος δὲ διήκουσεν Εὔβουλος
[9, 5]	γλῶτταν προσπτύσαι αὐτῷ· τοὺς δὲ	πολίτας	παρορμηθέντας αὐτίκα τὸν τύραννον καταλεῦσαι.
[9, 5]	ὅπλων ὧν ἦγεν εἰς Λιπάραν,	πάντας	ἐμήνυσεν αὐτοῦ τοὺς φίλους, βουλόμενος
[9, 12]	οἷς ὡς ἂν σκεπτικὸς ὢν	πάντας	λοιδορεῖ καὶ σιλλαίνει τοὺς δογματικοὺς
[9, 11]	ὑποληπτέον ἀληθὲς ὑπάρχειν· οὐ γὰρ	πάντας	τὸ αὐτὸ πείθειν οὐδὲ τοὺς
[9, 11]	τῆς ἀπροπτωσίας, ὡς, εἰ καὶ	νεύσαντας,	τοῦτο ἐνεδέχετο δηλῶσαι· διὰ τῆς
[9, 1]	αἱρετιστὰς ἀπ' αὐτοῦ γενέσθαι τοὺς	κληθέντας	Ἡρακλειτείους. Ἐδόκει δ' αὐτῷ καθολικῶς
[9, 5]	προσπτύσαι αὐτῷ· τοὺς δὲ πολίτας	παρορμηθέντας	αὐτίκα τὸν τύραννον καταλεῦσαι. Ταὐτὰ
[9, 12]	αἰσθήσεις μετ' ἐπιμαρτυροῦντος τοῦ νοῦ	ἐγκρίνοντας,	Συνῆλθεν ἀτταγᾶς τε καὶ νουμήνιος.
[9, 11]	ἐν τῷ γυμνασίῳ λαμπαδιστὰς μετρίως	ἔχοντας.	Ἐκπατεῖν τε αὐτὸν καὶ ἐρημάζειν,
[9, 11]	μέτρα τῶν πάντων ὁρίζειν, οὐχ	ὁρῶντας	ὅτι πᾶν τὸ φαινόμενον κατ'
[9, 5]	ἐπιτομῇ. Ὅτε καὶ ἐξεταζόμενος τοὺς	συνειδότας	καὶ περὶ τῶν ὅπλων ὧν
[9, 1]	ὥστε καὶ τοὺς ἐπὶ πλεῖστον	μετεσχηκότας	συγγραμμάτων διαπορεῖσθαι τῆς ὀρθῆς δοκούσης
[9, 11]	ἐν Ἤλιδι ἐν τῷ γυμνασίῳ	λαμπαδιστὰς	μετρίως ἔχοντας. Ἐκπατεῖν τε αὐτὸν
[9, 1]	ἔσχε τὸ σύγγραμμα ὡς καὶ	αἱρετιστὰς	ἀπ' αὐτοῦ γενέσθαι τοὺς κληθέντας
[9, 11]	δι' αὐτοῦ τὸ μὴ τὰς	αὐτὰς	ἀπὸ τῶν αὐτῶν προσπίπτειν φαντασίας
[9, 11]	αὐτὴν αἰτίαν. Ἄλλη δὲ παρὰ	ταύτας	εἰς ἐπίκρισιν δύναμις οὐχ ὁρᾶται.
[9, 11]	ἀτέλειαν ψηφίσασθαι. Καὶ δὴ καὶ	ζηλωτὰς	εἶχε πολλοὺς τῆς ἀπραγμοσύνης· ὅθεν
[9, 5]	πόλεως ἀλιτήριος. Πρός τε τοὺς	παρεστῶτας	φάναι· Θαυμάζω ὑμῶν τὴν δειλίαν,
[9, 1]	δηλοῖ· εἶναι μέντοι ἐν αὐτῷ	σκάφας	ἐπεστραμμένας κατὰ κοῖλον πρὸς ἡμᾶς,
[9, 11]	τὰ τετράγωνα στρογγύλα, τὰ ὁμαλὰ	ἐξοχὰς	ἔχοντα, τὰ ὀρθὰ κεκλασμένα, τὰ
[9, 11]	Καὶ γὰρ ὅτε τὴν εἰκόνα	ἐξοχὰς	λέγομεν ἔχειν, τὸ φαινόμενον διασαφοῦμεν·
[9, 11]	δ' εἴπωμεν μὴ ἔχειν αὐτὴν	ἐξοχάς,	οὐκέτι ὃ φαίνεται ἕτερον δὲ
[9, 11]	ἀνυποστάτους εἶναι τὰς τῶν ὅλων	ἀρχάς·	δεῖ γὰρ εἶναί τι τὸ
[9, 7]	τἀνδρός. Δοκεῖ δ' αὐτῷ τάδε·	ἀρχὰς	εἶναι τῶν ὅλων ἀτόμους καὶ
[9, 6]	τυμπανῶδες εἶναι. Πρῶτός τ' ἀτόμους	ἀρχὰς	ὑπεστήσατο. Καὶ> κεφαλαιωδῶς μὲν ταῦτα.
[9, 3]	Πλάτων τὸν διάλογον γέγραφε, Παρμενίδην"	ἐπιγράψας	ἢ Περὶ ἰδεῶν. Ἤκμαζε δὲ
[9, 11]	τῶν ζητούντων ἐν τοῖς λόγοις,	ἀπορρίψας	θοἰμάτιον διενήξατο πέραν> τὸν Ἀλφειόν.
[9, 1]	Εἶπέ τις, Ἡράκλειτε, τεὸν μόρον,	ἐς	δέ με δάκρυ ἤγαγεν, ἐμνήσθην
[9, 1]	δὲ Περὶ φύσεως, Διόδοτος δὲ	Ἀκριβὲς	οἰάκισμα πρὸς στάθμην βίου, ἄλλοι
[9, 8]	σὺ μέν που Παλλάδος ἄστυ	φύγες,	Πλουτέα δ' οὐκ ἔφυγες. Λέγεται
[9, 8]	ἄστυ φύγες, Πλουτέα δ' οὐκ	ἔφυγες.	Λέγεται δέ ποτ' αὐτὸν ἀπαιτοῦντα
[9, 12]	γυναικὸς κἀκεῖ διατρίβειν ἕως αὐτῷ	παῖδες	ἐγένοντο, ὧν τὸν μὲν πρεσβύτερον
[9, 6]	καὶ ποιεῖν πρῶτόν τι σύστημα	σφαιροειδές.	Τοῦτο δ' οἷον ὑμένα ἀφίστασθαι,
[9, 11]	ἀβέβαιον καὶ κενόσπουδον ἅμα καὶ	παιδαριῶδες	τῶν ἀνθρώπων. Ποσειδώνιος δὲ καὶ
[9, 6]	τὸ μὲν πρῶτον κάθυγρον καὶ	πηλῶδες,	ξηρανθέντα καὶ περιφερόμενα σὺν τῇ
[9, 6]	μέσον δινουμένην· σχῆμά τ' αὐτῆς	τυμπανῶδες	εἶναι. Πρῶτός τ' ἀτόμους ἀρχὰς
[9, 11]	γεύσει δὲ γλυκύ, ὀσφρήσει δ'	εὐῶδες	ὑποπίπτει. Καὶ ἡ αὐτὴ δὲ
[9, 11]	στρεπτὴ δὲ γλῶσσ' ἐστὶ βροτῶν,	πολέες	δ' ἔνι μῦθοι· καὶ Ἐπέων
[9, 11]	ἀλήθεια. Καὶ Πλάτωνα τὸ μὲν	ἀληθὲς	θεοῖς τε καὶ θεῶν παισὶν
[9, 11]	Τό τε πεῖθον οὐχ ὑποληπτέον	ἀληθὲς	ὑπάρχειν· οὐ γὰρ πάντας τὸ
[9, 11]	ἐκ τῶν κατὰ περίστασιν κρίνειν	τἀληθὲς	μηδ' ἐκ τῶν κατὰ φύσιν
[9, 11]	τὸ αἱμύλον ἢ παρὰ τὸ	σύνηθες	ἢ παρὰ τὸ κεχαρισμένον. Ἀνῄρουν
[9, 11]	τὰς γυναῖκας, Ἕλληνες δ' οὔ·	Κίλικές	τε λῃστείαις ἔχαιρον, ἀλλ' οὐχ
[9, 5]	οὕτως· Ἤθελες, ὦ Ζήνων, καλὸν	ἤθελες	ἄνδρα τύραννον κτείνας ἐκλῦσαι δουλοσύνης
[9, 5]	εἰς αὐτὸν ἡμεῖς εἴπομεν οὕτως·	Ἤθελες,	ὦ Ζήνων, καλὸν ἤθελες ἄνδρα
[9, 3]	πάντα πυθέσθαι ἠμὲν Ἀληθείης εὐκυκλέος	ἀτρεμὲς	ἦτορ, ἠδὲ βροτῶν δόξας, ταῖς
[9, 8]	ἰὼν καθ' ὁδὸν πρέσβυς ἐὼν	ἔθανες·	εἵλετο γάρ σε φυγεῖν Κέκροπος
[9, 11]	ἤτοι φαινόμενόν ἐστι φαινομένου ἢ	ἀφανὲς	ἀφανοῦς ἢ ἀφανὲς φαινομένου ἢ
[9, 11]	τὸ φαινόμενον οὐ δεῖται σημείου·	ἀφανὲς	δ' ἀφανοῦς οὐκ ἔστιν, ἐπεὶ
[9, 11]	φαίνεσθαι τὸ ἐκκαλυπτόμενον ὑπό τινος·	ἀφανὲς	δὲ φαινομένου οὐ δύναται, καθότι
[9, 11]	φαινομένου ἢ ἀφανὲς ἀφανοῦς ἢ	ἀφανὲς	φαινομένου ἢ φαινόμενον ἀφανοῦς· οὐδὲν
[9, 11]	βαρύ, τὸ ἰσχυρὸν παρὰ τὸ	ἀσθενές,	τὸ μεῖζον παρὰ τὸ ἔλαττον,
[9, 11]	τῇ ἑτέρᾳ κατακολουθήσει, οὐκέτι τὸ	ἰσοσθενές,	φασί, τοῖς φαινομένοις ἀποδώσει. Πρὸς
[9, 1]	ἐμὴν ὄψιν καὶ βασίλειον οἶκον.	Ἕλληνες	γὰρ ἐπὶ τὸ πλεῖστον ἀνεπισήμαντοι
[9, 11]	οὐκ ἄτοπον ἡγοῦνται θυγατρὶ μίγνυσθαι,	Ἕλληνες	δ' ἔκθεσμον. Καὶ Μασσαγέται μέν,
[9, 11]	Περιόδου, κοινὰς ἔχουσι τὰς γυναῖκας,	Ἕλληνες	δ' οὔ· Κίλικές τε λῃστείαις
[9, 11]	τε λῃστείαις ἔχαιρον, ἀλλ' οὐχ	Ἕλληνες.	Θεούς τ' ἄλλοι ἄλλους ἡγοῦνται·
[9, 6]	~ΛΕΥΚΙΠΠΟΣ. Λεύκιππος Ἐλεάτης, ὡς δέ	τινες,	Ἀβδηρίτης, κατ' ἐνίους δὲ Μιλήσιος.
[9, 11]	Ναυσιφάνης ὁ> Τήιος, οὗ φασί	τινες	ἀκοῦσαι Ἐπίκουρον. Οὗτοι πάντες Πυρρώνειοι
[9, 2]	δὲ Βότωνος Ἀθηναίου ἤ, ὥς	τινες,	Ἀρχελάου. Καί, ὡς Σωτίων φησί,
[9, 11]	οὐδ' ἔμελέν σοι ταῦτα μεταλλῆσαι,	τίνες	αὖραι Ἑλλάδ' ἔχουσι, πόθεν τε
[9, 7]	Δημόκριτος Ἡγησιστράτου, οἱ δὲ Ἀθηνοκρίτου,	τινὲς	Δαμασίππου Ἀβδηρίτης ἤ, ὡς ἔνιοι,
[9, 11]	καὶ φεύγομεν καὶ νόμοις χρώμεθα.	Τινὲς	δὲ καὶ τὴν ἀπάθειαν ἄλλοι
[9, 8]	τῇ Εὐριπίδου οἰκίᾳ ἤ, ὥς	τινες,	ἐν τῇ Μεγακλείδου· ἄλλοι ἐν
[9, 1]	τῆς Ἀρτέμιδος ἱερόν, ὡς μέν	τινες,	ἐπιτηδεύσας ἀσαφέστερον γράψαι, ὅπως οἱ
[9, 1]	~ΗΡΑΚΛΕΙΤΟΣ. Ἡράκλειτος Βλόσωνος ἤ, ὥς	τινες,	Ἡράκωντος Ἐφέσιος. Οὗτος ἤκμαζε μὲν
[9, 12]	τῶν ὑστέρων· ὅθεν δὴ αὐτῷ	τινες	καὶ Ἐπίλογον ἐπέγραψαν. Τὸ δὲ
[9, 7]	γενέσθαι. Τοῖς τε γυμνοσοφισταῖς φασί	τινες	συμμῖξαι αὐτὸν ἐν Ἰνδίᾳ καὶ
[9, 1]	τοῖς ἀνήβοις τὴν πόλιν καταλιπεῖν,	οἵτινες	Ἑρμόδωρον ἄνδρα> ἑωυτῶν ὀνήιστον ἐξέβαλον
[9, 1]	σποδιή, αἱ δὲ τεαὶ ζώουσιν	ἀηδόνες,	ᾗσιν ὁ πάντων ἁρπάκτης Ἀΐδης
[9, 11]	μὲν ταριχεύοντες, Ῥωμαῖοι δὲ καίοντες,	Παίονες	δ' εἰς λίμνας ῥιπτοῦντες· ὅθεν
[9, 12]	ἥδε, Ἔσπετε νῦν μοι ὅσοι	πολυπράγμονές	ἐστε σοφισταί. Ἐτελεύτησε δ' ἐγγὺς
[9, 11]	διαφέρει, ὡς κίρκοι μὲν ὀξύτατοι,	κύνες	δ' ὀσφρητικώτατοι. Εὔλογον οὖν τοῖς
[9, 5]	ἐπαινούμενος αἰσθήσομαι. Ὅτι δὲ γεγόνασι	Ζήνωνες	ὀκτὼ ἐν τῷ Κιτιεῖ διειλέγμεθα.
[9, 11]	συνηθείᾳ, πλείστης μάχης καὶ ταραχῆς	πλῆρες	ἀποδεικνύει· ὁ δ' εἰς ἄπειρον
[9, 6]	προείρηται· τούτου δὲ τὸ μὲν	πλῆρες	εἶναι, τὸ δὲ κενόν, ἃ>
[9, 4]	καὶ ἓν ὅμοιον ἑαυτῷ καὶ	πλῆρες·	κίνησίν τε μὴ εἶναι, δοκεῖν
[9, 6]	τε πᾶν εἶναι κενὸν καὶ	πλῆρες	σωμάτων> Τούς τε κόσμους γίνεσθαι
[9, 11]	Πύρρων, πῶς ἢ πόθεν ἔκδυσιν	εὗρες	λατρείης δοξῶν τε> κενεοφροσύνης τε
[9, 11]	φασί τινες ἀκοῦσαι Ἐπίκουρον. Οὗτοι	πάντες	Πυρρώνειοι μὲν ἀπὸ τοῦ διδασκάλου,
[9, 7]	οὖσαν τῇ ἡδονῇ, ὡς ἔνιοι	παρακούσαντες	ἐξεδέξαντο, ἀλλὰ καθ' ἣν γαληνῶς
[9, 11]	περιληπτά· καὶ ἐπάνω, Αὐτὸ μόνον	πεισθέντες	ὅτῳ προσέκυρσεν ἕκαστος· ἔτι μὴν
[9, 1]	πατρὸς Ὑστάσπεω χαίρειν. Ὁκόσοι τυγχάνουσιν	ὄντες	ἐπιχθόνιοι τῆς μὲν ἀληθηίης καὶ
[9, 1]	τὸ πλεῖστον ἀνεπισήμαντοι σοφοῖς ἀνδράσιν	ὄντες	παρορῶσι τὰ καλῶς ὑπ' αὐτῶν
[9, 12]	δ' οὐ θαυμάζεις ὅτι τρεῖς	ὄντες	τέτταρας ἔχομεν ὀφθαλμούς; Ἦν δ'
[9, 1]	Ἑρμόδωρον ἄνδρα> ἑωυτῶν ὀνήιστον ἐξέβαλον	λέγοντες,	Ἡμέων μηδὲ εἷς ὀνήιστος ἔστω·
[9, 11]	καὶ τὸ μὴ ὁρίζειν ἀνῄρουν,	λέγοντες	οἷον Οὐδὲν ὁρίζομεν, ἐπεὶ ὥριζον
[9, 11]	Ναυσιφάνης καὶ ἄλλοι τοιοῦτοι. Οἷς	ἀντιλέγοντες	οἱ δογματικοί φασιν αὐτοὺς καταλαμβάνεσθαι
[9, 12]	θηρῶσι τοὺς μαθητάς, οἱ δὲ	φεύγοντες,	καθάπερ καὶ ὁ Τίμων. Ἦν
[9, 12]	παρὰ τοῖς Σκύθαις καὶ οἱ	φεύγοντες	τοξεύουσι καὶ οἱ διώκοντες, οὕτω
[9, 11]	τῶν ἄλλων καὶ διηγεῖσθαι μηδὲν	ὁρίζοντες,	μηδ' αὐτὸ τοῦτο. Ὥστε καὶ
[9, 2]	τ' ἔασι καὶ ἑξήκοντ' ἐνιαυτοὶ	βληστρίζοντες	ἐμὴν φροντίδ' ἀν' Ἑλλάδα γῆν·
[9, 11]	Αἰγύπτιοι μὲν ταριχεύοντες, Ῥωμαῖοι δὲ	καίοντες,	Παίονες δ' εἰς λίμνας ῥιπτοῦντες·
[9, 8]	καὶ Πρόδικος ὁ Κεῖος λόγους	ἀναγινώσκοντες	ἠρανίζοντο· καὶ Πλάτων ἐν τῷ
[9, 12]	οὕτω τῶν φιλοσόφων οἱ μὲν	διώκοντες	θηρῶσι τοὺς μαθητάς, οἱ δὲ
[9, 12]	οἱ φεύγοντες τοξεύουσι καὶ οἱ	διώκοντες,	οὕτω τῶν φιλοσόφων οἱ μὲν
[9, 11]	τὰ τῶν αἱρέσεων δόγματα πάντα	ἀνατρέποντες,	αὐτοὶ δ' οὐδὲν ἀποφαίνονται δογματικῶς,
[9, 11]	οὔ. Θάπτουσι δ' Αἰγύπτιοι μὲν	ταριχεύοντες,	Ῥωμαῖοι δὲ καίοντες, Παίονες δ'
[9, 11]	τὰς ἐν ταῖς σκέψεσιν ἀντιθέσεις	προαποδεικνύντες	καθ' οὓς τρόπους πείθει τὰ
[9, 11]	καίοντες, Παίονες δ' εἰς λίμνας	ῥιπτοῦντες·	ὅθεν περὶ τἀληθοῦς ἡ ἐποχή.
[9, 11]	εἰσόμεθα τὴν Πύρρωνος διάθεσιν· μὴ	εἰδότες	δὲ οὐδὲ Πυρρώνειοι καλοίμεθ' ἄν.
[9, 11]	φησι· Καὶ τὸ μὲν οὖν	σαφὲς	οὔτις ἀνὴρ ἴδεν οὐδέ τις
[9, 11]	ὅμοια. Ἔνατος ὁ παρὰ τὸ	ἐνδελεχὲς	ἢ ξένον ἢ σπάνιον. Οἱ
[9, 11]	Ἐπίκουρον θαυμάζοντα τὴν Πύρρωνος ἀναστροφὴν	συνεχὲς	αὐτοῦ πυνθάνεσθαι περὶ αὐτοῦ. Οὕτω
[9, 11]	αὐτὸ πείθειν οὐδὲ τοὺς αὐτοὺς	συνεχές.	Γίνεται δὲ καὶ παρὰ τὰ
[9, 11]	καὶ Ὁμήρου, θαυμάζων αὐτὸν καὶ	συνεχὲς	λέγων, οἵη περ φύλλων γενεή,
[9, 12]	δεῦρο, ἔνθαπερ ἡμεῖς οἱ ἐλεύθεροι;	Συνεχές	τε ἐπιλέγειν εἰώθει πρὸς τοὺς
[9, 8]	πρῶτος τὴν καλουμένην τύλην, ἐφ'	ἧς	τὰ φορτία βαστάζουσιν, εὗρεν, ὥς
[9, 1]	αὖ τὴν γῆν χεῖσθαι, ἐξ	ἧς	τὸ ὕδωρ γίνεσθαι, ἐκ δὲ
[9, 7]	ἔργον ἔρεξε τοσοῦτον ὅσσον ὁ	παντοδαὴς	ἤνυσε Δημόκριτος; ὃς θάνατον παρεόντα
[9, 5]	μεταβολήν· γένεσίν τε ἀνθρώπων ἐκ	γῆς	εἶναι καὶ ψυχὴν κρᾶμα ὑπάρχειν
[9, 1]	ἄλλα ἄστρα πλεῖον ἀπέχειν ἀπὸ	γῆς	καὶ διὰ τοῦτο ἧττον λάμπειν
[9, 1]	Γίνεσθαι δ' ἀναθυμιάσεις ἀπό τε	γῆς	καὶ θαλάττης, ἃς μὲν λαμπρὰς
[9, 1]	ἄλλων αἰτιολογεῖ. Περὶ δὲ τῆς	γῆς	οὐδὲν ἀποφαίνεται ποία τίς ἐστιν,
[9, 10]	ἐπέστρεψεν· ἐπειδὴ γὰρ ἔκ τινος	πληγῆς	εἶδεν αὐτῷ καταρρέον αἷμα, δείξας
[9, 11]	δὲ καὶ τὸν ὅλον τῆς	συναγωγῆς	αὐτῶν τρόπον συνιδεῖν ἐκ τῶν
[9, 1]	δὲ Παυσανίας ὁ κληθεὶς Ἡρακλειτιστής,	Νικομήδης	τε καὶ Διονύσιος· τῶν δὲ
[9, 1]	ἀηδόνες, ᾗσιν ὁ πάντων ἁρπάκτης	Ἀΐδης	οὐκ ἐπὶ χεῖρα βαλεῖ. Τέταρτος
[9, 5]	δὲ Διομέδοντα συνελήφθη, καθά φησιν	Ἡρακλείδης	ἐν τῇ Σατύρου ἐπιτομῇ. Ὅτε
[9, 12]	οὗ Πτολεμαῖος, οὗ Σαρπηδὼν καὶ	Ἡρακλείδης,	Ἡρακλείδου δ' Αἰνεσίδημος Κνώσιος, ὃς
[9, 8]	εʹ Μαιανδρίου, Ἀβδηρίτης, καθά φησιν	Ἡρακλείδης	ὁ Ποντικὸς ἐν τοῖς Περὶ
[9, 1]	σύγγραμμα· καὶ γὰρ Ἀντισθένης καὶ	Ἡρακλείδης	ὁ Ποντικὸς Κλεάνθης τε ὁ
[9, 11]	εἰσιν ὅμοια τῷ λέγειν ὅτι	σφαιροειδής	ἐστιν ὁ κόσμος. Ἀλλὰ γὰρ
[9, 3]	Καὶ οὗτοι μὲν οἱ σποράδην.	~ΠΑΡΜΕΝΙΔΗΣ.	Ξενοφάνους δὲ διήκουσε Παρμενίδης Πύρητος
[9, 3]	σποράδην. ~ΠΑΡΜΕΝΙΔΗΣ. Ξενοφάνους δὲ διήκουσε	Παρμενίδης	Πύρητος Ἐλεάτης τοῦτον Θεόφραστος ἐν
[9, 3]	ἱστορίᾳ. Γέγονε δὲ καὶ ἕτερος	Παρμενίδης,	ῥήτωρ τεχνογράφος. ~ΜΕΛΙΣΣΟΣ. Μέλισσος Ἰθαιγένους
[9, 12]	εἰπεῖν φασι τοὺς σκεπτικούς. ~ΤΙΜΩΝ.	Ἀπολλωνίδης	ὁ Νικαεὺς ὁ παρ' ἡμῶν
[9, 11]	ὁκοίην Ζεὺς ἐπ' ἡμέρην ἄγει.	Εὐριπίδης	δέ· Τί δῆτα τοὺς ταλαιπώρους
[9, 12]	φησι καὶ Σωτίων, διήκουσαν αὐτοῦ	Διοσκουρίδης	Κύπριος καὶ Νικόλοχος Ῥόδιος καὶ
[9, 12]	αὐτός τε ἑτερόφθαλμος καὶ ὁ	Διοσκουρίδης	μαθητὴς αὐτοῦ, καὶ ὁ πρὸς
[9, 3]	δόξας, ταῖς οὐκ ἔνι πίστις	ἀληθής.	Καὶ αὐτὸς δὲ διὰ ποιημάτων
[9, 1]	Ἀντισθένης καὶ Ἡρακλείδης ὁ Ποντικὸς	Κλεάνθης	τε ὁ ποντικὸς> καὶ Σφαῖρος
[9, 1]	καὶ θαφθῆναι ἐν τῇ ἀγορᾷ.	Νεάνθης	δ' ὁ Κυζικηνός φησι μὴ
[9, 1]	πλεῖστον μετεσχηκότας συγγραμμάτων διαπορεῖσθαι τῆς	ὀρθῆς	δοκούσης γεγράφθαι παρὰ σοὶ ἐξηγήσεως.
[9, 12]	καὶ ὁ πρὸς ὃν ἔλεγεν	ὑγιής.	Ἐρωτηθεὶς δέ ποτε ὑπὸ τοῦ
[9, 3]	δέ σε πάντα πυθέσθαι ἠμὲν	Ἀληθείης	εὐκυκλέος ἀτρεμὲς ἦτορ, ἠδὲ βροτῶν
[9, 11]	πῶς ἢ πόθεν ἔκδυσιν εὗρες	λατρείης	δοξῶν τε> κενεοφροσύνης τε σοφιστῶν,
[9, 1]	τυγχάνουσιν ὄντες ἐπιχθόνιοι τῆς μὲν	ἀληθηίης	καὶ δικαιοπραγμοσύνης ἀπέχονται, ἀπληστίῃ δὲ
[9, 1]	καὶ δοξοκοπίῃ προσέχουσι κακῆς ἕνεκα	ἀνοίης.	Ἐγὼ δ' ἀμνηστίην ἔχων πάσης
[9, 1]	Ἐγὼ δ' ἀμνηστίην ἔχων πάσης	πονηρίης	καὶ κόρον φεύγων παντὸς οἰκειούμενον
[9, 11]	ἀνὴρ ὅτ' ἄγεις ῥᾷστα μεθ'	ἡσυχίης	μοῦνος ἐν ἀνθρώποισι θεοῦ τρόπον
[9, 1]	ἀπληστίῃ δὲ καὶ δοξοκοπίῃ προσέχουσι	κακῆς	ἕνεκα ἀνοίης. Ἐγὼ δ' ἀμνηστίην
[9, 5]	καὶ γέγονεν αὐτοῦ παιδικά. Καὶ	εὐμήκης	ἦν, καθά φησι Πλάτων ἐν
[9, 1]	σῆς ἀκροάσεως μετασχεῖν καὶ παιδείας	Ἑλληνικῆς.	Ἔρχου δὴ συντόμως πρὸς ἐμὴν
[9, 5]	αὐτὸν γενέσθαι διαλεκτικῆς, ὥσπερ Ἐμπεδοκλέα	ῥητορικῆς.	Γέγονε δὲ ἀνὴρ γενναιότατος καὶ
[9, 11]	ὥδευεν ἄποτος. Καὶ ὁ μὲν	ἰατρικῆς,	ὁ δὲ γεωργίας, ἄλλος δ'
[9, 5]	δ' Ἀριστοτέλης εὑρετὴν αὐτὸν γενέσθαι	διαλεκτικῆς,	ὥσπερ Ἐμπεδοκλέα ῥητορικῆς. Γέγονε δὲ
[9, 11]	καὶ εὐλαί· τὰ δ' ἐξ	ἐπιπλοκῆς,	ὡς ἄνθρωποι καὶ τὰ ἄλλα·
[9, 8]	βιβλία τάδε· Τέχνη ἐριστικῶν, Περὶ	πάλης,	Περὶ τῶν μαθημάτων, Περὶ πολιτείας,
[9, 8]	Πυθόδωρος Πολυζήλου, εἷς τῶν τετρακοσίων·	Ἀριστοτέλης	δ' Εὔαθλόν φησιν. Ἔστι δὲ
[9, 11]	δ' ὁ Ἀργεῖος, ὥς φησιν	Ἀριστοτέλης)	διὰ τῆς ἀνύδρου Λιβύης ὥδευεν
[9, 8]	φορτία βαστάζουσιν, εὗρεν, ὥς φησιν	Ἀριστοτέλης	ἐν τῷ Περὶ παιδείας· φορμοφόρος
[9, 5]	Παλαμήδην αὐτὸν καλεῖ. Φησὶ δ'	Ἀριστοτέλης	εὑρετὴν αὐτὸν γενέσθαι διαλεκτικῆς, ὥσπερ
[9, 3]	Ἡσίοδός τε καὶ Ξενοφάνης καὶ	Ἐμπεδοκλῆς.	Κριτήριον δὲ τὸν λόγον εἶπε·
[9, 11]	πολιτείᾳ αὐτὸν ἐτίμησαν, καθά φησι	Διοκλῆς,	ἐπὶ τῷ Κότυν τὸν Θρᾷκα
[9, 11]	μὲν ἦν υἱός, καθὰ καὶ	Διοκλῆς	ἱστορεῖ· ὥς φησι δ' Ἀπολλόδωρος
[9, 5]	πολιτείᾳ· φέρεται γοῦν αὐτοῦ βιβλία	πολλῆς	συνέσεως γέμοντα. Καθελεῖν δὲ θελήσας
[9, 3]	δημιουργοῦ τάξιν ἔχειν, τὴν δ'	ὕλης.	Γένεσίν τ' ἀνθρώπων ἐξ ἡλίου
[9, 11]	ὅτι τὸ γενόμενον τῆς πασχούσης	ὕλης	ὀφείλει εἶναι· μηδὲν δὲ πάσχον
[9, 5]	κτείνας ἐκλῦσαι δουλοσύνης Ἐλέαν. Ἀλλ'	ἐδάμης·	δὴ γάρ σε λαβὼν ὁ
[9, 7]	κατὰ τὸ τρίτον ἔτος τῆς	ἑβδόμης	καὶ ἑβδομηκοστῆς Ὀλυμπιάδος, ἐνιαυτῷ, φησί,
[9, 11]	μηδεμιᾶς ἀποδείξεως δεόμενα, θαυμαστοὶ τῆς	γνώμης,	εἰ μὴ συνιᾶσιν ὅτι εἰς
[9, 11]	καὶ Αἰνεσίδημος καὶ Νουμήνιος καὶ	Ναυσιφάνης	καὶ ἄλλοι τοιοῦτοι. Οἷς ἀντιλέγοντες
[9, 11]	περὶ οὗ λέξομεν, ἔτι τε	Ναυσιφάνης	ὁ> Τήιος, οὗ φασί τινες
[9, 2]	μεταβεβηκὼς εἰς τὸ εἶδος. ~ΞΕΝΟΦΑΝΗΣ.	Ξενοφάνης	Δεξίου ἤ, ὡς Ἀπολλόδωρος, Ὀρθομένους
[9, 3]	φιλοσοφεῖ, καθάπερ Ἡσίοδός τε καὶ	Ξενοφάνης	καὶ Ἐμπεδοκλῆς. Κριτήριον δὲ τὸν
[9, 11]	θέλων. Οὐ μὴν ἀλλὰ καὶ	Ξενοφάνης	καὶ Ζήνων ὁ Ἐλεάτης καὶ
[9, 2]	πρώτῳ. Γέγονε δὲ καὶ ἄλλος	Ξενοφάνης	Λέσβιος ποιητὴς ἰάμβων. Καὶ οὗτοι
[9, 11]	αὐτοὺς σκεπτικοὶ τυγχάνουσιν· ἐν οἷς	Ξενοφάνης	μέν φησι· Καὶ τὸ μὲν
[9, 2]	κιθαρῳδίας μεταβεβηκὼς εἰς τὸ εἶδος.	~ΞΕΝΟΦΑΝΗΣ.	Ξενοφάνης Δεξίου ἤ, ὡς Ἀπολλόδωρος,
[9, 11]	δρῶμέν τε τοιαῦθ' ἃν σὺ	τυγχάνῃς	θέλων. Οὐ μὴν ἀλλὰ καὶ
[9, 9]	τρίτος Στωικὸς φιλόσοφος. ~ΔΙΟΓΕΝΗΣ ΑΠΟΛΛΩΝΙΑΤΗΣ.	Διογένης	Ἀπολλοθέμιδος Ἀπολλωνιάτης, ἀνὴρ φυσικὸς καὶ
[9, 9]	ἔγραψε· καὶ τρίτος Στωικὸς φιλόσοφος.	~ΔΙΟΓΕΝΗΣ	ΑΠΟΛΛΩΝΙΑΤΗΣ. Διογένης Ἀπολλοθέμιδος Ἀπολλωνιάτης, ἀνὴρ
[9, 9]	ἄγαν ἐλλόγιμος. ἤκουσε δέ, φησὶν	Ἀντισθένης,	Ἀναξιμένους. ἦν δὲ τοῖς χρόνοις
[9, 5]	Ὁμωνύμοις τὸν μυκτῆρα αὐτὸν ἀποτραγεῖν.	Ἀντισθένης	δὲ ἐν ταῖς Διαδοχαῖς φησι
[9, 7]	δὲ Δημήτριος ἐν Ὁμωνύμοις καὶ	Ἀντισθένης	ἐν Διαδοχαῖς ἀποδημῆσαι αὐτὸν καὶ
[9, 1]	αὐτοῦ τὸ σύγγραμμα· καὶ γὰρ	Ἀντισθένης	καὶ Ἡρακλείδης ὁ Ποντικὸς Κλεάνθης
[9, 7]	συγγεγονέναι. Ἤσκει δέ, φησὶν ὁ	Ἀντισθένης,	καὶ ποικίλως δοκιμάζειν τὰς φαντασίας,
[9, 7]	ἐν τῇ πατρίδι, φησὶν ὁ	Ἀντισθένης	συνέντα, μὴ ὑπεύθυνος γενηθείη πρός
[9, 1]	Σημεῖον δ' αὐτοῦ τῆς μεγαλοφροσύνης	Ἀντισθένης	φησὶν ἐν Διαδοχαῖς· ἐκχωρῆσαι γὰρ
[9, 11]	συνεβίω μαίᾳ οὔσῃ, καθά φησιν	Ἐρατοσθένης	ἐν τῷ Περὶ πλούτου καὶ
[9, 2]	συνίστασθαι τῆς ἀφ' ἡλίου ἀτμίδος	ἀναφερομένης	καὶ αἰρούσης αὐτὰ εἰς τὸ
[9, 1]	μῆνα τῆς σελήνης σχηματισμοὺς γίνεσθαι	στρεφομένης	ἐν αὐτῇ κατὰ μικρὸν τῆς
[9, 11]	καταλαμβάνοιτο τὰ ἄδηλα τῆς ἀποδείξεως	ἀγνοουμένης;	ζητεῖται δ' οὐκ εἰ φαίνεται
[9, 11]	ἀρχὴν ἄδοξός τε ἦν καὶ	πένης	καὶ ζωγράφος. Σώζεσθαί τε αὐτοῦ
[9, 7]	αἵ τε περὶ ἡλίου καὶ	σελήνης,	ἀλλὰ ἀρχαῖαι, τὸν δ' ὑφῃρῆσθαι.
[9, 6]	κύκλον ἐξώτατον, τὸν δὲ τῆς	σελήνης	προσγειότατον, τῶν ἄλλων μεταξὺ τούτων
[9, 1]	τούς τε κατὰ μῆνα τῆς	σελήνης	σχηματισμοὺς γίνεσθαι στρεφομένης ἐν αὐτῇ
[9, 7]	εἰπεῖν εἶναι αἰγὸς πρωτοτόκου καὶ	μελαίνης·	ὅθεν τὴν ἀκρίβειαν αὐτοῦ θαυμάσαι
[9, 7]	τε κατ' ἀνάγκην γίνεσθαι, τῆς	δίνης	αἰτίας οὔσης τῆς γενέσεως πάντων,
[9, 6]	τῶν συνεχῶν κατ' ἐπίψαυσιν τῆς	δίνης.	Καὶ οὕτω γενέσθαι τὴν γῆν,
[9, 5]	ἤθελες ἄνδρα τύραννον κτείνας ἐκλῦσαι	δουλοσύνης	Ἐλέαν. Ἀλλ' ἐδάμης· δὴ γάρ
[9, 11]	καὶ ζηλωτὰς εἶχε πολλοὺς τῆς	ἀπραγμοσύνης·	ὅθεν καὶ ὁ Τίμων περὶ
[9, 1]	ἐπιχθόνιοι τῆς μὲν ἀληθηίης καὶ	δικαιοπραγμοσύνης	ἀπέχονται, ἀπληστίῃ δὲ καὶ δοξοκοπίῃ
[9, 11]	ἔκδυσιν εὗρες λατρείης δοξῶν τε>	κενεοφροσύνης	τε σοφιστῶν, καὶ πάσης ἀπάτης
[9, 1]	γράψαι. Σημεῖον δ' αὐτοῦ τῆς	μεγαλοφροσύνης	Ἀντισθένης φησὶν ἐν Διαδοχαῖς· ἐκχωρῆσαι
[9, 11]	Περὶ δὲ τῆς Οὐδὲν ὁρίζω	φωνῆς	καὶ τῶν ὁμοίων λέγομεν ὡς
[9, 11]	διὰ τῆς οὖν Οὐδὲν ὁρίζομεν	φωνῆς	τὸ τῆς ἀρρεψίας πάθος δηλοῦται·
[9, 11]	ἀνθρώπων αὐτόσχολον αὐτολαλητὴν οὐκ ἐμπαζόμενον	δόξης	ἐρίδων τε Φίλωνα. Πρὸς τούτοις
[9, 7]	ἐλθεῖν καὶ μὴ σπουδάσαι γνωσθῆναι,	δόξης	καταφρονῶν. Καὶ εἰδέναι μὲν Σωκράτη,
[9, 7]	τῶν μελλόντων εὐδοκίμησε, λοιπὸν ἐνθέου	δόξης	παρὰ τοῖς πλείστοις ἠξιώθη. Νόμου
[9, 7]	καὶ τῆς περὶ τοῦ ἑνὸς	δόξης	τῶν περὶ Παρμενίδην καὶ Ζήνωνα,
[9, 8]	καὶ Τίμων φησὶ περὶ αὐτοῦ,	Πρωταγόρης	τ' ἐπίμεικτος ἐριζέμεναι εὖ εἰδώς.
[9, 7]	θαυμάσαι τὸν Ἱπποκράτην. Ἀλλὰ καὶ	κόρης	ἀκολουθούσης τῷ Ἱπποκράτει, τῇ μὲν
[9, 1]	οὖν Δαρεῖος Ὑστάσπου βούλεται τῆς	σῆς	ἀκροάσεως μετασχεῖν καὶ παιδείας Ἑλληνικῆς.
[9, 11]	τε> κενεοφροσύνης τε σοφιστῶν, καὶ	πάσης	ἀπάτης πειθοῦς τ' ἀπελύσαο δεσμά;
[9, 1]	ἀνοίης. Ἐγὼ δ' ἀμνηστίην ἔχων	πάσης	πονηρίης καὶ κόρον φεύγων παντὸς
[9, 7]	ἀνάγκην γίνεσθαι, τῆς δίνης αἰτίας	οὔσης	τῆς γενέσεως πάντων, ἣν ἀνάγκην
[9, 7]	τὸν Ἱπποκράτην. Ἀλλὰ καὶ κόρης	ἀκολουθούσης	τῷ Ἱπποκράτει, τῇ μὲν πρώτῃ
[9, 1]	μετεσχηκότας συγγραμμάτων διαπορεῖσθαι τῆς ὀρθῆς	δοκούσης	γεγράφθαι παρὰ σοὶ ἐξηγήσεως. Βασιλεὺς
[9, 2]	ἀφ' ἡλίου ἀτμίδος ἀναφερομένης καὶ	αἰρούσης	αὐτὰ εἰς τὸ περιέχον. Οὐσίαν
[9, 11]	αἴτιον, ὅτι τὸ γενόμενον τῆς	πασχούσης	ὕλης ὀφείλει εἶναι· μηδὲν δὲ
[9, 11]	ἄρας μετὰ τῶν κρεῶν ἕως	τῆς	ἀγορᾶς ἐδίωκε τὸν μάγειρον. Καὶ
[9, 11]	ἀδιαφορίας. Καὶ χολήσας τι περὶ	τῆς	ἀδελφῆς, Φιλίστα δ' ἐκαλεῖτο, πρὸς
[9, 11]	οὐκ ἐν γυναίῳ ἡ ἐπίδειξις	τῆς	ἀδιαφορίας. Καὶ κυνός ποτ' ἐπενεχθέντος
[9, 5]	ἀγαθοὺς τρέφειν ἐπισταμένην ἠγάπησε μᾶλλον	τῆς	Ἀθηναίων μεγαλαυχίας, οὐκ ἐπιδημήσας πώμαλα
[9, 11]	ἂν Πυρρώνειος ὁμοτρόπως. Ταύτης δὲ	τῆς	αἱρέσεως ἔνιοί φασιν Ὅμηρον κατάρξαι,
[9, 11]	Ὅθεν γενναιότατα δοκεῖ φιλοσοφῆσαι, τὸ	τῆς	ἀκαταληψίας καὶ ἐποχῆς εἶδος εἰσαγαγών,
[9, 11]	τῶν δὲ λόγων ἰσοσθενούντων ἀγνωσία	τῆς	ἀληθείας ἐπακολουθεῖ· καὶ αὐτῷ δὲ
[9, 7]	ἐν τῷ ἐπιγραφομένῳ Τὰ πρὸ	τῆς	ἀναγνώσεως τῶν Δημοκρίτου βιβλίων, κατὰ
[9, 11]	Ἀργεῖος, ὥς φησιν Ἀριστοτέλης) διὰ	τῆς	ἀνύδρου Λιβύης ὥδευεν ἄποτος. Καὶ
[9, 6]	οὕτω· φέρεσθαι κατὰ ἀποτομὴν ἐκ	τῆς	ἀπείρου πολλὰ σώματα παντοῖα τοῖς
[9, 11]	ἂν οὖν καταλαμβάνοιτο τὰ ἄδηλα	τῆς	ἀποδείξεως ἀγνοουμένης; ζητεῖται δ' οὐκ
[9, 7]	Ἐλθόντα δή φησιν αὐτὸν ἐκ	τῆς	ἀποδημίας ταπεινότατα διάγειν, ἅτε πᾶσαν
[9, 11]	δὴ καὶ ζηλωτὰς εἶχε πολλοὺς	τῆς	ἀπραγμοσύνης· ὅθεν καὶ ὁ Τίμων
[9, 11]	φασί, τὰς ἀποφάσεις εἰς μήνυσιν	τῆς	ἀπροπτωσίας, ὡς, εἰ καὶ νεύσαντας,
[9, 11]	οὖν Οὐδὲν ὁρίζομεν φωνῆς τὸ	τῆς	ἀρρεψίας πάθος δηλοῦται· ὁμοίως δὲ
[9, 1]	Ἀνέθηκε δ' αὐτὸ εἰς τὸ	τῆς	Ἀρτέμιδος ἱερόν, ὡς μέν τινες,
[9, 1]	Ἀναχωρήσας δ' εἰς τὸ ἱερὸν	τῆς	Ἀρτέμιδος μετὰ τῶν παίδων ἠστραγάλιζε·
[9, 2]	παραλλακτοὺς δέ. Τὰ νέφη συνίστασθαι	τῆς	ἀφ' ἡλίου ἀτμίδος ἀναφερομένης καὶ
[9, 1]	ἐν Διαδοχαῖς· ἐκχωρῆσαι γὰρ τἀδελφῷ	τῆς	βασιλείας. Τοσαύτην δὲ δόξαν ἔσχε
[9, 7]	γίνεσθαι, τῆς δίνης αἰτίας οὔσης	τῆς	γενέσεως πάντων, ἣν ἀνάγκην λέγει.
[9, 1]	τῶν ἄλλων αἰτιολογεῖ. Περὶ δὲ	τῆς	γῆς οὐδὲν ἀποφαίνεται ποία τίς
[9, 11]	τινὰ μηδεμιᾶς ἀποδείξεως δεόμενα, θαυμαστοὶ	τῆς	γνώμης, εἰ μὴ συνιᾶσιν ὅτι
[9, 12]	Πύρρωνα εἰς Ἦλιν ἀποδημῆσαι μετὰ	τῆς>	γυναικὸς κἀκεῖ διατρίβειν ἕως αὐτῷ
[9, 7]	Διασύρειν τε αὐτοῦ τὰ περὶ	τῆς	διακοσμήσεως καὶ τοῦ νοῦ, ἐχθρῶς
[9, 11]	γὰρ τὸ καθ' ἕτερον κίνημα	τῆς	διανοίας ἄληπτόν ἐστιν, οὐκ εἰσόμεθα
[9, 11]	πέντε προσεισάγουσι, τόν τ' ἀπὸ	τῆς	διαφωνίας καὶ τὸν εἰς ἄπειρον
[9, 11]	ἀλλήλων. Ὀ μὲν οὖν ἀπὸ	τῆς	διαφωνίας ὃ ἂν προτεθῇ ζήτημα
[9, 7]	Πάντα τε κατ' ἀνάγκην γίνεσθαι,	τῆς	δίνης αἰτίας οὔσης τῆς γενέσεως
[9, 6]	ἀεὶ τῶν συνεχῶν κατ' ἐπίψαυσιν	τῆς	δίνης. Καὶ οὕτω γενέσθαι τὴν
[9, 7]	βιβλίων, κατὰ τὸ τρίτον ἔτος	τῆς	ἑβδόμης καὶ ἑβδομηκοστῆς Ὀλυμπιάδος, ἐνιαυτῷ,
[9, 11]	πράγματος εἶναι βεβαιωτικὸν χρείαν ἔχῃ	τῆς	ἐκ τοῦ ζητουμένου πίστεως, οἷον
[9, 8]	Περὶ φιλοτιμίας, Περὶ ἀρετῶν, Περὶ	τῆς	ἐν ἀρχῇ καταστάσεως, Περὶ τῶν
[9, 1]	γίνεσθαι καθ' εἱμαρμένην καὶ διὰ	τῆς	ἐναντιοδρομίας ἡρμόσθαι τὰ ὄντα· καὶ
[9, 11]	φιλοσοφεῖν μὲν αὐτὸν κατὰ τὸν	τῆς	ἐποχῆς λόγον, μὴ μέντοι γ'
[9, 1]	τε βραχύτης καὶ τὸ βάρος	τῆς	ἑρμηνείας ἀσύγκριτον. Καὶ τὰ ἐπὶ
[9, 11]	ἀνάγκην εἰπεῖν. Τοιούτῳ τινὶ τρόπῳ	τῆς	ἑρμηνείας ἐχρῶντο· οἷα γὰρ φαίνεται
[9, 1]	τὴν ἀναθυμίασιν ἀνάγων τὴν ἀπὸ	τῆς	θαλάττης· αὕτη δέ ἐστιν ἡ
[9, 7]	ἕως αὐτὸν ἐκεῖνος διαναστήσας προφάσει	τῆς	θυσίας καὶ τὰ περὶ τὸν
[9, 7]	τὸν Μικρὸν διάκοσμον ἔτεσιν ὕστερον	τῆς	Ἰλίου ἁλώσεως τριάκοντα καὶ ἑπτακοσίοις.
[9, 2]	κτίσιν καὶ τὸν εἰς Ἐλέαν	τῆς	Ἰταλίας ἀποικισμὸν ἔπη δισχίλια. Καὶ
[9, 6]	καὶ ἀλλήλοις περιπλεκομένων· ἔκ τε	τῆς	κινήσεως κατὰ τὴν αὔξησιν αὐτῶν
[9, 1]	ἔχοντα γράψαι. Σημεῖον δ' αὐτοῦ	τῆς	μεγαλοφροσύνης Ἀντισθένης φησὶν ἐν Διαδοχαῖς·
[9, 1]	χαίρειν. Ὁκόσοι τυγχάνουσιν ὄντες ἐπιχθόνιοι	τῆς	μὲν ἀληθηίης καὶ δικαιοπραγμοσύνης ἀπέχονται,
[9, 11]	θηραθῆναι. Ἔφασκε γοῦν γίνεσθαι δεῖν	τῆς	μὲν διαθέσεως τῆς Πυρρωνείου, τῶν
[9, 7]	γύναι καὶ ἦν ἡ κόρη	τῆς	νυκτὸς διεφθαρμένη. Τελευτῆσαι δὲ τὸν
[9, 11]	καὶ χοιρίδια, καὶ τὰ ἐπὶ	τῆς	οἰκίας ἐκάθαιρεν ἀδιαφόρως. Λέγεται δὲ
[9, 1]	ἐπὶ πλεῖστον μετεσχηκότας συγγραμμάτων διαπορεῖσθαι	τῆς	ὀρθῆς δοκούσης γεγράφθαι παρὰ σοὶ
[9, 11]	δηλοῦται· ὁμοίως δὲ καὶ διὰ	τῆς	Οὐδὲν μᾶλλον καὶ τῆς Παντὶ
[9, 11]	καὶ ὄντως ἐστί. Περὶ δὲ	τῆς	Οὐδὲν ὁρίζω φωνῆς καὶ τῶν
[9, 11]	νεύσαντας, τοῦτο ἐνεδέχετο δηλῶσαι· διὰ	τῆς	οὖν Οὐδὲν ὁρίζομεν φωνῆς τὸ
[9, 11]	διὰ τῆς Οὐδὲν μᾶλλον καὶ	τῆς	Παντὶ λόγῳ λόγος ἀντίκειται καὶ
[9, 11]	εἴη αἴτιον, ὅτι τὸ γενόμενον	τῆς	πασχούσης ὕλης ὀφείλει εἶναι· μηδὲν
[9, 2]	ὑπάτυφον, Ὁμηραπάτην ἐπικόπτην. Οὗτος ἐκπεσὼν	τῆς	πατρίδος ἐν Ζάγκλῃ τῆς Σικελίας
[9, 11]	αὐτοῦ. Οὕτω δ' αὐτὸν ὑπὸ	τῆς	πατρίδος τιμηθῆναι ὥστε καὶ ἀρχιερέα
[9, 7]	τούτου μέμνηται. Μέμνηται δὲ καὶ	τῆς	περὶ τοῦ ἑνὸς δόξης τῶν
[9, 11]	καὶ Εὔδοξος ἐν τῇ πρώτῃ	τῆς	Περιόδου, κοινὰς ἔχουσι τὰς γυναῖκας,
[9, 11]	τὴν ποιὰν θέσιν, ὅ τε	τῆς	περιστερᾶς τράχηλος παρὰ τὴν στροφήν.
[9, 5]	τὸν δ' εἰπεῖν, Σὺ ὁ	τῆς	πόλεως ἀλιτήριος. Πρός τε τοὺς
[9, 11]	γίνεσθαι δεῖν τῆς μὲν διαθέσεως	τῆς	Πυρρωνείου, τῶν δὲ λόγων τῶν
[9, 6]	ἡλίου κύκλον ἐξώτατον, τὸν δὲ	τῆς	σελήνης προσγειότατον, τῶν ἄλλων μεταξὺ
[9, 1]	σκαφῶν· τούς τε κατὰ μῆνα	τῆς	σελήνης σχηματισμοὺς γίνεσθαι στρεφομένης ἐν
[9, 1]	Βασιλεὺς οὖν Δαρεῖος Ὑστάσπου βούλεται	τῆς	σῆς ἀκροάσεως μετασχεῖν καὶ παιδείας
[9, 2]	ἐκπεσὼν τῆς πατρίδος ἐν Ζάγκλῃ	τῆς	Σικελίας διέτριβε δὲ καὶ ἐν
[9, 1]	στρεφομένης ἐν αὐτῇ κατὰ μικρὸν	τῆς	σκάφης. Ἡμέραν τε καὶ νύκτα
[9, 11]	Ἔστι δὲ καὶ τὸν ὅλον	τῆς	συναγωγῆς αὐτῶν τρόπον συνιδεῖν ἐκ
[9, 10]	ὑπέροις. Τὸν δ' οὐ φροντίσαντα	τῆς	τιμωρίας εἰπεῖν ἐκεῖνο δὴ τὸ
[9, 6]	ἄστρα πυροῦσθαι διὰ τὸ τάχος	τῆς	φορᾶς, τὸν δ' ἥλιον καὶ
[9, 5]	τετάρτην καὶ ὀγδοηκοστὴν Ὀλυμπιάδα. ~ΖΗΝΩΝ	ΕΛΕΑΤΗΣ.	Ζήνων Ἐλεάτης. Τοῦτον Ἀπολλόδωρός φησιν
[9, 11]	καὶ Ξενοφάνης καὶ Ζήνων ὁ	Ἐλεάτης	καὶ Δημόκριτος κατ' αὐτοὺς σκεπτικοὶ
[9, 5]	ὀγδοηκοστὴν Ὀλυμπιάδα. ~ΖΗΝΩΝ ΕΛΕΑΤΗΣ. Ζήνων	Ἐλεάτης.	Τοῦτον Ἀπολλόδωρός φησιν εἶναι ἐν
[9, 3]	Ξενοφάνους δὲ διήκουσε Παρμενίδης Πύρητος	Ἐλεάτης	τοῦτον Θεόφραστος ἐν τῇ Ἐπιτομῇ
[9, 6]	καὶ ἑβδομηκοστὴν> Ὀλυμπιάδα. ~ΛΕΥΚΙΠΠΟΣ. Λεύκιππος	Ἐλεάτης,	ὡς δέ τινες, Ἀβδηρίτης, κατ'
[9, 9]	καὶ τρίτος Στωικὸς φιλόσοφος. ~ΔΙΟΓΕΝΗΣ	ΑΠΟΛΛΩΝΙΑΤΗΣ.	Διογένης Ἀπολλοθέμιδος Ἀπολλωνιάτης, ἀνὴρ φυσικὸς
[9, 9]	φιλόσοφος. ~ΔΙΟΓΕΝΗΣ ΑΠΟΛΛΩΝΙΑΤΗΣ. Διογένης Ἀπολλοθέμιδος	Ἀπολλωνιάτης,	ἀνὴρ φυσικὸς καὶ ἄγαν ἐλλόγιμος.
[9, 3]	πολύδοξον, ὅς ῥ' ἀπὸ φαντασίας	ἀπάτης	ἀνενείκατο νώσεις. Εἰς τοῦτον καὶ
[9, 11]	κενεοφροσύνης τε σοφιστῶν, καὶ πάσης	ἀπάτης	πειθοῦς τ' ἀπελύσαο δεσμά; οὐδ'
[9, 11]	ὄντων· οἷον, Οὐδὲν μᾶλλον ὁ	πειρατὴς	κακός ἐστιν ἢ ὁ ψεύστης.
[9, 4]	αὐτὸν τοῖς Ἐφεσίοις ἀγνοοῦσι, καθάπερ	Ἱπποκράτης	Δημόκριτον Ἀβδηρίταις. Γέγονε δὲ καὶ
[9, 2]	φροντίδ' ἀν' Ἑλλάδα γῆν· ἐκ	γενετῆς	δὲ τότ' ἦσαν ἐείκοσι πέντε
[9, 12]	τε ἑτερόφθαλμος καὶ ὁ Διοσκουρίδης	μαθητὴς	αὐτοῦ, καὶ ὁ πρὸς ὃν
[9, 1]	δώδεκα θεῶν ἐγκώμιον· τρίτος ἐλεγείας	ποιητὴς	Ἁλικαρνασσεύς, εἰς ὃν Καλλίμαχος πεποίηκεν
[9, 2]	δὲ καὶ ἄλλος Ξενοφάνης Λέσβιος	ποιητὴς	ἰάμβων. Καὶ οὗτοι μὲν οἱ
[9, 1]	πέντε· πρῶτος αὐτὸς οὗτος· δεύτερος	ποιητὴς	λυρικός, οὗ ἐστι Τῶν δώδεκα
[9, 12]	συνέγραψε βιβλία· οὗ Ζεύξιππος ὁ	πολίτης,	οὗ Ζεῦξις ὁ Γωνιόπους, οὗ
[9, 7]	οἱ δὲ Ἀθηνοκρίτου, τινὲς Δαμασίππου	Ἀβδηρίτης	ἤ, ὡς ἔνιοι, Μιλήσιος. Οὗτος
[9, 8]	Δίνων ἐν Περσικῶν εʹ Μαιανδρίου,	Ἀβδηρίτης,	καθά φησιν Ἡρακλείδης ὁ Ποντικὸς
[9, 11]	τοῦ Πύρρωνος Ἑκαταῖός τε ὁ	Ἀβδηρίτης	καὶ Τίμων ὁ Φλιάσιος ὁ
[9, 6]	Λεύκιππος Ἐλεάτης, ὡς δέ τινες,	Ἀβδηρίτης,	κατ' ἐνίους δὲ Μιλήσιος. Οὗτος
[9, 10]	ἁπλῆν καὶ σεμνήν. ~ΑΝΑΞΑΡΧΟΣ. Ἀνάξαρχος	Ἀβδηρίτης.	Οὗτος ἤκουσε Διογένους τοῦ Σμυρναίου·
[9, 11]	εἶδος εἰσαγαγών, ὡς Ἀσκάνιος ὁ	Ἀβδηρίτης	φησίν. Οὐδὲν γὰρ ἔφασκεν οὔτε
[9, 1]	ζώουσιν ἀηδόνες, ᾗσιν ὁ πάντων	ἁρπάκτης	Ἀΐδης οὐκ ἐπὶ χεῖρα βαλεῖ.
[9, 1]	δ' ἔνι κοκκυστής, ὀχλολοίδορος Ἡράκλειτος,	αἰνικτὴς	ἀνόρουσε. Θεόφραστος δέ φησιν ὑπὸ
[9, 8]	τὰ κωλύοντα εἰδέναι, ἥ τ'	ἀδηλότης	καὶ βραχὺς ὢν ὁ βίος
[9, 11]	καὶ παρὰ τὰ ἐκτὸς ἡ	πιθανότης,	παρὰ τὸ ἔνδοξον τοῦ λέγοντος
[9, 12]	δέ, φησὶν ὁ Ἀντίγονος, καὶ	φιλοπότης	καὶ ἀπὸ τῶν φιλοσόφων εἰ
[9, 1]	δὲ γέγονε παρ' ὁντιναοῦν καὶ	ὑπερόπτης,	ὡς καὶ ἐκ τοῦ συγγράμματος
[9, 11]	τοῖς φιλοσόφοις ἢ τῇ συνηθείᾳ,	πλείστης	μάχης καὶ ταραχῆς πλῆρες ἀποδεικνύει·
[9, 1]	πρὸς δὲ Παυσανίας ὁ κληθεὶς	Ἡρακλειτιστής,	Νικομήδης τε καὶ Διονύσιος· τῶν
[9, 7]	τρίτον ἔτος τῆς ἑβδόμης καὶ	ἑβδομηκοστῆς	Ὀλυμπιάδος, ἐνιαυτῷ, φησί, πρεσβύτερος ὢν
[9, 11]	πειρατὴς κακός ἐστιν ἢ ὁ	ψεύστης.	Ὑπὸ δὲ τῶν σκεπτικῶν οὐ
[9, 1]	ὑπογράφει λέγων, Τοῖς δ' ἔνι	κοκκυστής,	ὀχλολοίδορος Ἡράκλειτος, αἰνικτὴς ἀνόρουσε. Θεόφραστος
[9, 1]	ἐστὶν ἀλάμπετον· ἢν δέ σε	μύστης	εἰσαγάγῃ, φανεροῦ λαμπρότερ' ἠελίου. Γεγόνασι
[9, 1]	ἀναθυμιάσεις ἀπό τε γῆς καὶ	θαλάττης,	ἃς μὲν λαμπρὰς καὶ καθαράς,
[9, 1]	ἀναθυμίασιν ἀνάγων τὴν ἀπὸ τῆς	θαλάττης·	αὕτη δέ ἐστιν ἡ ἐπὶ
[9, 6]	τὸ μέσον δινουμένην· σχῆμά τ'	αὐτῆς	τυμπανῶδες εἶναι. Πρῶτός τ' ἀτόμους
[9, 7]	Τοῦτο δὲ καὶ μεῖζον, εἴγε	τοσαύτης	πόλεως ὑπερεφρόνησεν, οὐκ ἐκ τόπου
[9, 11]	Λέγοιτο δ' ἂν Πυρρώνειος ὁμοτρόπως.	Ταύτης	δὲ τῆς αἱρέσεως ἔνιοί φασιν
[9, 12]	Ἀθήνας, κἀκεῖ διέτριβε μέχρι καὶ	τελευτῆς,	ὀλίγον χρόνον εἰς Θήβας διαδραμών.
[9, 1]	δίαρμα ψυχῆς λαβεῖν· ἥ τε	βραχύτης	καὶ τὸ βάρος τῆς ἑρμηνείας
[9, 7]	Δοκεῖ δέ, φησὶν ὁ Θράσυλλος,	ζηλωτὴς	γεγονέναι τῶν Πυθαγορικῶν· ἀλλὰ καὶ
[9, 11]	φησιν Ἀριστοτέλης) διὰ τῆς ἀνύδρου	Λιβύης	ὥδευεν ἄποτος. Καὶ ὁ μὲν
[9, 1]	ἐν αὐτῇ κατὰ μικρὸν τῆς	σκάφης.	Ἡμέραν τε καὶ νύκτα γίνεσθαι
[9, 7]	τὴν πατρῴαν οὐσίαν μὴ ἀξιοῦσθαι	ταφῆς	ἐν τῇ πατρίδι, φησὶν ὁ
[9, 11]	Καὶ χολήσας τι περὶ τῆς	ἀδελφῆς,	Φιλίστα δ' ἐκαλεῖτο, πρὸς τὸν
[9, 11]	φιλοσόφοις ἢ τῇ συνηθείᾳ, πλείστης	μάχης	καὶ ταραχῆς πλῆρες ἀποδεικνύει· ὁ
[9, 11]	τῇ συνηθείᾳ, πλείστης μάχης καὶ	ταραχῆς	πλῆρες ἀποδεικνύει· ὁ δ' εἰς
[9, 12]	Χαλκηδόνι τε σοφιστεύων ἐπὶ πλέον	ἀποδοχῆς	ἠξιώθη· ἐντεῦθέν τε πορισάμενος ἀπῆρεν
[9, 4]	δὲ καὶ πολιτικὸς ἀνὴρ καὶ	ἀποδοχῆς	παρὰ τοῖς πολίταις ἠξιωμένος· ὅθεν
[9, 11]	φιλοσοφῆσαι, τὸ τῆς ἀκαταληψίας καὶ	ἐποχῆς	εἶδος εἰσαγαγών, ὡς Ἀσκάνιος ὁ
[9, 11]	μὲν αὐτὸν κατὰ τὸν τῆς	ἐποχῆς	λόγον, μὴ μέντοι γ' ἀπροοράτως
[9, 1]	νωθέστατον ῥᾳδίως γνῶναι καὶ δίαρμα	ψυχῆς	λαβεῖν· ἥ τε βραχύτης καὶ
[9, 1]	οἷος φαίνεται. Λέγεται δὲ καὶ	Ψυχῆς	πείρατα ἰὼν οὐκ ἂν ἐξεύροιο,
[9, 1]	κατὰ κοῖλον πρὸς ἡμᾶς, ἐν	αἷς	ἀθροιζομένας τὰς λαμπρὰς ἀναθυμιάσεις ἀποτελεῖν
[9, 12]	ἐπ' αὐτοῦ, Ὡς παρὰ τοῖς	Σκύθαις	καὶ οἱ φεύγοντες τοξεύουσι καὶ
[9, 2]	ἐν τῷ Περὶ εὐθυμίας ταῖς	ἰδίαις	χερσὶ θάψαι τοὺς υἱεῖς αὐτόν,
[9, 11]	Ἕλληνες δ' οὔ· Κίλικές τε	λῃστείαις	ἔχαιρον, ἀλλ' οὐχ Ἕλληνες. Θεούς
[9, 11]	ἀνδρῶν· καὶ ὅτι σφηξὶ καὶ	μυίαις	καὶ ὀρνέοις εἴκαζε τοὺς ἀνθρώπους.
[9, 7]	μὴ μόνον δέ, ἀλλὰ καὶ	χαλκαῖς	εἰκόσι· καὶ τελευτήσαντα αὐτὸν δημοσίᾳ
[9, 11]	στερεῷ, θερμότητι, ψυχρότητι, κινήσει, ἀναθυμιάσεσιν,	ἄλλαις	δυνάμεσιν. Ἡ γοῦν πορφύρα διάφορον
[9, 7]	θεολογίας καὶ ἀστρολογίας ἔμαθεν ἔτι	παῖς	ὤν. Ὕστερον δὲ Λευκίππῳ παρέβαλε
[9, 1]	σπουδαία προσαγόρευσις καὶ βίος εὐδόκιμος	σαῖς	παραινέσεσιν. Ἡράκλειτος Ἐφέσιος βασιλέι Δαρείῳ
[9, 11]	κ' εἴπῃσθα ἔπος, τοῖόν κ'	ἐπακούσαις·	τὴν ἰσοσθένειαν λέγων καὶ ἀντίθεσιν
[9, 11]	γὰρ νοεῖται δῆλον, ἀλλ' ὧν	ταῖς	αἰσθήσεσι μετίσχουσιν. Ἔστιν οὖν ὁ
[9, 11]	κύνας καὶ ὅσα τοιαῦτα> μηδὲν	ταῖς	αἰσθήσεσιν ἐπιτρέπων. Σώζεσθαι μέντοι, καθά
[9, 5]	αὐτὸν ἀποτραγεῖν. Ἀντισθένης δὲ ἐν	ταῖς	Διαδοχαῖς φησι μετὰ τὸ μηνῦσαι
[9, 11]	μελετᾶν χρηστὸς εἶναι. Ἔν τε	ταῖς	ζητήσεσιν ὑπ' οὐδενὸς κατεφρονεῖτο διὰ
[9, 2]	Στωικὸς ἐν τῷ Περὶ εὐθυμίας	ταῖς	ἰδίαις χερσὶ θάψαι τοὺς υἱεῖς
[9, 11]	εἴ τε διὰ τὴν ἐν	ταῖς	νοήσεσι μάχην ἀπιστητέον πᾶσιν, ἀναιρεθήσεται
[9, 3]	ἀτρεμὲς ἦτορ, ἠδὲ βροτῶν δόξας,	ταῖς	οὐκ ἔνι πίστις ἀληθής. Καὶ
[9, 7]	ἄρτους θερμοὺς ὁσημέραι. Τούτους δὲ	ταῖς	ῥισὶ προσφέρων διεκράτησεν αὑτὸν τὴν
[9, 11]	ὑποτυπώσει. Πρὸς δὲ τὰς ἐν	ταῖς	σκέψεσιν ἀντιθέσεις προαποδεικνύντες καθ' οὓς
[9, 12]	διαμυκτηρίσαι· φιλογράμματός τε καὶ τοῖς	ποιηταῖς	μύθους γράψαι ἱκανὸς καὶ δράματα
[9, 4]	ἀνὴρ καὶ ἀποδοχῆς παρὰ τοῖς	πολίταις	ἠξιωμένος· ὅθεν ναύαρχος αἱρεθεὶς ἔτι
[9, 3]	δὲ καὶ νόμους θεῖναι τοῖς	πολίταις,	ὥς φησι Σπεύσιππος ἐν τῷ
[9, 4]	Ἐφεσίοις ἀγνοοῦσι, καθάπερ Ἱπποκράτης Δημόκριτον	Ἀβδηρίταις.	Γέγονε δὲ καὶ πολιτικὸς ἀνὴρ
[9, 11]	Ἀλφειόν. Ἦν οὖν πολεμιώτατος τοῖς	σοφισταῖς,	ὡς καὶ Τίμων φησίν. Ὁ
[9, 11]	ξυνακολουθῶν πανταχοῦ, ὡς καὶ τοῖς	γυμνοσοφισταῖς	ἐν Ἰνδίᾳ συμμῖξαι καὶ τοῖς
[9, 7]	Ἐρυθρὰν θάλασσαν γενέσθαι. Τοῖς τε	γυμνοσοφισταῖς	φασί τινες συμμῖξαι αὐτὸν ἐν
[9, 7]	ἐν Ὁμωνύμοις καὶ Ἀντισθένης ἐν	Διαδοχαῖς	ἀποδημῆσαι αὐτὸν καὶ εἰς Αἴγυπτον
[9, 11]	τοῦ Στίλπωνος, ὡς Ἀλέξανδρος ἐν	Διαδοχαῖς,	εἶτ' Ἀναξάρχου, ξυνακολουθῶν πανταχοῦ, ὡς
[9, 1]	τῆς μεγαλοφροσύνης Ἀντισθένης φησὶν ἐν	Διαδοχαῖς·	ἐκχωρῆσαι γὰρ τἀδελφῷ τῆς βασιλείας.
[9, 5]	ἀποτραγεῖν. Ἀντισθένης δὲ ἐν ταῖς	Διαδοχαῖς	φησι μετὰ τὸ μηνῦσαι τοὺς
[9, 7]	ὑπ' αὐτοῦ· ἦλθον γάρ, φησίν,	εἰς	Ἀθήνας καὶ οὔτις με ἔγνωκεν.
[9, 12]	ἠξιώθη· ἐντεῦθέν τε πορισάμενος ἀπῆρεν	εἰς	Ἀθήνας, κἀκεῖ διέτριβε μέχρι καὶ
[9, 7]	ἀπολογίᾳ μηδὲ ἐλθεῖν φησιν αὐτὸν	εἰς	Ἀθήνας. Τοῦτο δὲ καὶ μεῖζον,
[9, 7]	ἐν Διαδοχαῖς ἀποδημῆσαι αὐτὸν καὶ	εἰς	Αἴγυπτον πρὸς τοὺς ἱερέας γεωμετρίαν
[9, 7]	συμμῖξαι αὐτὸν ἐν Ἰνδίᾳ καὶ	εἰς	Αἰθιοπίαν ἐλθεῖν. Τρίτον τε ὄντα
[9, 6]	ἄπειρα εἶναι τὰ πάντα καὶ	εἰς	ἄλληλα μεταβάλλειν, τό τε πᾶν
[9, 5]	ξηροῦ καὶ ὑγροῦ, λαμβανόντων αὐτῶν	εἰς	ἄλληλα τὴν μεταβολήν· γένεσίν τε
[9, 11]	κἀκεῖνα δεήσεταί τινος ἀποδείξεως κἀντεῦθεν	εἰς	ἄπειρον· εἰ δ' ἐξ ἀναποδείκτων,
[9, 11]	ἀπὸ τῆς διαφωνίας καὶ τὸν	εἰς	ἄπειρον ἐκβάλλοντα καὶ τὸν πρός
[9, 11]	ταραχῆς πλῆρες ἀποδεικνύει· ὁ δ'	εἰς	ἄπειρον ἐκβάλλων οὐκ ἐᾷ βεβαιοῦσθαι
[9, 11]	τὴν πίστιν λαμβάνειν καὶ οὕτως	εἰς	ἄπειρον. Ὁ δὲ πρός τι
[9, 11]	κἀκεῖνο ὑπ' ἄλλου καὶ οὕτως	εἰς	ἄπειρον. Πρὸς τῷ καὶ διαφωνεῖσθαι
[9, 1]	τοῦτο περιτραπεὶς εἰς ὕδερον κατῆλθεν	εἰς	ἄστυ καὶ τῶν ἰατρῶν αἰνιγματωδῶς
[9, 11]	γνώμης, εἰ μὴ συνιᾶσιν ὅτι	εἰς	αὐτὸ τοῦτο πρῶτον, ὡς ἄρ'
[9, 8]	βιβλία. Γέγραφε δὲ καὶ Πλάτων	εἰς	αὐτὸν διάλογον. Φησὶ δὲ Φιλόχορος,
[9, 7]	ἑκατὸν ἔτη βιούς. Ἡμεῖς τ'	εἰς	αὐτὸν ἐν τῇ Παμμέτρῳ τοῦτον
[9, 1]	διὰ μέτρου ἐκβάλλειν. Πολλά τ'	εἰς	αὐτὸν ἐπιγράμματα φέρεται, ἀτὰρ δὴ
[9, 5]	αὐτὸν βληθῆναι καὶ κατακοπῆναι. Καὶ	εἰς	αὐτὸν ἡμεῖς εἴπομεν οὕτως· Ἤθελες,
[9, 1]	βιοὺς ἔτη ἑξήκοντα. Καὶ ἔστιν	εἰς	αὐτὸν ἡμῶν οὕτως ἔχον· Πολλάκις
[9, 10]	προσπτύσαι αὐτῷ. Καὶ ἔστιν ἡμῶν	εἰς	αὐτὸν οὕτως ἔχον> Πτίσσετε, Νικοκρέων,
[9, 1]	τῶν δὲ μὴ συνιέντων, αὑτὸν	εἰς	βούστασιν κατορύξας τῇ τῶν βολίτων
[9, 1]	ὕδωρ, πηγνύμενον δὲ τὸ ὕδωρ	εἰς	γῆν τρέπεσθαι· καὶ ταύτην ὁδὸν
[9, 2]	καὶ Κολοφῶνος κτίσιν καὶ τὸν	εἰς	Ἐλέαν τῆς Ἰταλίας ἀποικισμὸν ἔπη
[9, 11]	αἰτίαν. Ἄλλη δὲ παρὰ ταύτας	εἰς	ἐπίκρισιν δύναμις οὐχ ὁρᾶται. Ὁ
[9, 8]	ἐρώτησιν, ἀπόκρισιν, ἐντολήν (οἱ δὲ	εἰς	ἑπτά· διήγησιν, ἐρώτησιν, ἀπόκρισιν, ἐντολήν,
[9, 12]	δ' αὐτοῦ καὶ καταλογάδην βιβλία	εἰς	ἐπῶν τείνοντα μυριάδας δύο, ὧν
[9, 12]	καὶ γῆμαι. Εἶτα πρὸς Πύρρωνα	εἰς	Ἦλιν ἀποδημῆσαι μετὰ τῆς> γυναικὸς
[9, 3]	Ἀμεινίου ἀλλ' οὐχ ὑπὸ Ξενοφάνους	εἰς	ἡσυχίαν προετράπη. Πρῶτος δ' οὗτος
[9, 12]	μέχρι καὶ τελευτῆς, ὀλίγον χρόνον	εἰς	Θήβας διαδραμών. Ἐγνώσθη δὲ καὶ
[9, 11]	Ῥωμαῖοι δὲ καίοντες, Παίονες δ'	εἰς	λίμνας ῥιπτοῦντες· ὅθεν περὶ τἀληθοῦς
[9, 5]	περὶ τῶν ὅπλων ὧν ἦγεν	εἰς	Λιπάραν, πάντας ἐμήνυσεν αὐτοῦ τοὺς
[9, 4]	Οὗτος ἤκουσε Παρμενίδου· ἀλλὰ καὶ	εἰς	λόγους ἦλθεν Ἡρακλείτῳ· ὅτε καὶ
[9, 6]	πολλὰ σώματα παντοῖα τοῖς σχήμασιν	εἰς	μέγα κενόν, ἅπερ ἀθροισθέντα δίνην
[9, 12]	καταλειφθέντα χορεύειν, ἔπειτα καταγνόντα ἀποδημῆσαι	εἰς	Μέγαρα πρὸς Στίλπωνα· κἀκείνῳ συνδιατρίψαντα
[9, 11]	προφερόμεθα δέ, φασί, τὰς ἀποφάσεις	εἰς	μήνυσιν τῆς ἀπροπτωσίας, ὡς, εἰ
[9, 11]	Ἑλλάδ' ἔχουσι, πόθεν τε καὶ	εἰς	ὅ τι κύρει ἕκαστα. καὶ
[9, 5]	πλείους λαλοῦσιν. Ἕρμιππος δέ φησιν	εἰς	ὅλμον αὐτὸν βληθῆναι καὶ κατακοπῆναι.
[9, 10]	ὁ Ἀνάξαρχος, συλλαβὼν αὐτὸν καὶ	εἰς	ὅλμον βαλὼν ἐκέλευσε τύπτεσθαι σιδηροῖς
[9, 8]	δὲ καὶ ἄλλος Πρωταγόρας ἀστρολόγος,	εἰς	ὃν καὶ Εὐφορίων ἐπικήδειον ἔγραψε·
[9, 1]	ἐγκώμιον· τρίτος ἐλεγείας ποιητὴς Ἁλικαρνασσεύς,	εἰς	ὃν Καλλίμαχος πεποίηκεν οὕτως· Εἶπέ
[9, 1]	περιίστασθαι ὑπερηφανίην οὐκ ἂν ἀφικοίμην	εἰς	Περσῶν χώρην, ὀλίγοις ἀρκεόμενος κατ'
[9, 8]	Φησὶ δὲ Φιλόχορος, πλέοντος αὐτοῦ	εἰς	Σικελίαν, τὴν ναῦν καταποντωθῆναι· καὶ
[9, 11]	καθά φησιν Αἰνεσίδημος ἐν τῇ	εἰς	τὰ Πυρρώνεια ὑποτυπώσει. Πρὸς δὲ
[9, 6]	τούτων ἀπείρους εἶναι καὶ διαλύεσθαι	εἰς	ταῦτα. Γίνεσθαι δὲ τοὺς κόσμους
[9, 11]	οἷστισιν ἤθελεν. Καί ποτ' Ἀναξάρχου	εἰς	τέλμα ἐμπεσόντος, παρῆλθεν οὐ βοηθήσας·
[9, 8]	Διεῖλέ τε τὸν λόγον πρῶτος	εἰς	τέτταρα· εὐχωλήν, ἐρώτησιν, ἀπόκρισιν, ἐντολήν
[9, 11]	πενίας, ὅτε καὶ αὐτὸς φέρων	εἰς	τὴν ἀγορὰν ἐπίπρασκεν ὀρνίθια, εἰ
[9, 1]	τῷ Κατακολυμβητῇ Κράτητά τινα πρῶτον	εἰς	τὴν Ἑλλάδα κομίσαι τὸ βιβλίον·
[9, 7]	Χαλδαίους εἰς τὴν Περσίδα καὶ	εἰς	τὴν Ἐρυθρὰν θάλασσαν γενέσθαι. Τοῖς
[9, 7]	γεωμετρίαν μαθησόμενον καὶ πρὸς Χαλδαίους	εἰς	τὴν Περσίδα καὶ εἰς τὴν
[9, 11]	πολλὸν ἀμείνων· καὶ ὅσα συντείνει	εἰς	τὸ ἀβέβαιον καὶ κενόσπουδον ἅμα
[9, 1]	πέμπτος σπουδογέλοιος, ἀπὸ κιθαρῳδίας μεταβεβηκὼς	εἰς	τὸ εἶδος. ~ΞΕΝΟΦΑΝΗΣ. Ξενοφάνης Δεξίου
[9, 6]	περιφέρεσθαι, τὰ μὲν λεπτὰ χωρεῖν	εἰς	τὸ ἔξω κενόν, ὥσπερ διαττώμενα·
[9, 1]	πολιτείᾳ τὴν πόλιν. Ἀναχωρήσας δ'	εἰς	τὸ ἱερὸν τῆς Ἀρτέμιδος μετὰ
[9, 6]	Τούς τε κόσμους γίνεσθαι σωμάτων	εἰς	τὸ κενὸν ἐμπιπτόντων καὶ ἀλλήλοις
[9, 7]	τοῦ μὴ ὄντος γίνεσθαι μηδὲ	εἰς	τὸ μὴ ὂν φθείρεσθαι. Καὶ
[9, 9]	τοῦ μὴ ὄντος γίνεσθαι οὐδ'	εἰς	τὸ μὴ ὂν φθείρεσθαι· τὴν
[9, 2]	ἀτμίδος ἀναφερομένης καὶ αἰρούσης αὐτὰ	εἰς	τὸ περιέχον. Οὐσίαν θεοῦ σφαιροειδῆ,
[9, 1]	καὶ θεολογικόν. Ἀνέθηκε δ' αὐτὸ	εἰς	τὸ τῆς Ἀρτέμιδος ἱερόν, ὡς
[9, 12]	φησίν. Ἀπορῶν μέντοι τροφῶν ἀπῆρεν	εἰς	τὸν Ἑλλήσποντον καὶ τὴν Προποντίδα·
[9, 1]	ἐξερᾶσαι· ἀπειπόντων δέ, θεῖναι αὑτὸν	εἰς	τὸν ἥλιον καὶ κελεύειν τοὺς
[9, 12]	ἡμῶν ἐν τῷ πρώτῳ τῶν	Εἰς	τοὺς Σίλλους ὑπομνήματι, ἃ προσφωνεῖ
[9, 1]	πυρὸς τὰ πάντα συνεστάναι καὶ	εἰς	τοῦτο ἀναλύεσθαι· πάντα δὲ γίνεσθαι
[9, 8]	καὶ ὀγδοηκοστὴν Ὀλυμπιάδα. Ἔστι καὶ	εἰς	τοῦτον ἡμῶν οὕτως ἔχον· Καὶ
[9, 3]	ἀπὸ φαντασίας ἀπάτης ἀνενείκατο νώσεις.	Εἰς	τοῦτον καὶ Πλάτων τὸν διάλογον
[9, 1]	συνέχοντος Περὶ φύσεως, διῄρηται δ'	εἰς	τρεῖς λόγους, εἴς τε τὸν
[9, 1]	μέντοι καὶ διὰ τοῦτο περιτραπεὶς	εἰς	ὕδερον κατῆλθεν εἰς ἄστυ καὶ
[9, 1]	διῄρηται δ' εἰς τρεῖς λόγους,	εἴς	τε τὸν περὶ τοῦ παντὸς
[9, 1]	ἐπόνουν, τοῖς δ' ἔμ' ἐπισταμένοις.	Εἷς	ἐμοὶ ἄνθρωπος τρισμύριοι, οἱ δ'
[9, 1]	ὀνήιστον ἐξέβαλον λέγοντες, Ἡμέων μηδὲ	εἷς	ὀνήιστος ἔστω· εἰ δέ τις
[9, 8]	Κατηγόρησε δ' αὐτοῦ Πυθόδωρος Πολυζήλου,	εἷς	τῶν τετρακοσίων· Ἀριστοτέλης δ' Εὔαθλόν
[9, 3]	εἶπε· τάς τε αἰσθήσεις μὴ	ἀκριβεῖς	ὑπάρχειν. Φησὶ γοῦν· Μηδέ σ'
[9, 11]	ἀκοῦσαι, πῶς ποτ' ἀνὴρ ὅτ'	ἄγεις	ῥᾷστα μεθ' ἡσυχίης μοῦνος ἐν
[9, 12]	ὡς μὲν Μηνόδοτός φησι γέγονεν	οὐδείς,	ἀλλὰ διέλιπεν ἡ ἀγωγὴ ἕως
[9, 1]	ἄνθρωπος τρισμύριοι, οἱ δ' ἀνάριθμοι	οὐδείς.	Ταῦτ' αὐδῶ καὶ παρὰ Φερσεφόνῃ.
[9, 12]	πάντα ἔφη, Τί δ' οὐ	θαυμάζεις	ὅτι τρεῖς ὄντες τέτταρας ἔχομεν
[9, 4]	τοῖς πολίταις ἠξιωμένος· ὅθεν ναύαρχος	αἱρεθεὶς	ἔτι καὶ μᾶλλον ἐθαυμάσθη διὰ
[9, 1]	Στωικός, πρὸς δὲ Παυσανίας ὁ	κληθεὶς	Ἡρακλειτιστής, Νικομήδης τε καὶ Διονύσιος·
[9, 11]	Πύρρων οὐδὲν ἀπέλιπεν, οἱ μέντοι	συνήθεις	αὐτοῦ Τίμων καὶ Αἰνεσίδημος καὶ
[9, 12]	ὁ πρὸς ὃν ἔλεγεν ὑγιής.	Ἐρωτηθεὶς	δέ ποτε ὑπὸ τοῦ Ἀρκεσιλάου
[9, 11]	ποτε καὶ αὑτῷ λαλῶν καὶ	ἐρωτηθεὶς	τὴν αἰτίαν ἔφη μελετᾶν χρηστὸς
[9, 11]	εἰ καθ' ὑπόστασιν οὕτως ἔχει.	Εὐήθεις	δὲ τοὺς δογματικοὺς ἀπέφαινον. Τὸ
[9, 11]	Ὁ γοῦν οἶνος μέτριος μὲν	ληφθεὶς	ῥώννυσι, πλείων δὲ παρίησιν· ὁμοίως
[9, 11]	τὸ ἀδιάφορον καὶ ἄστοργον αὐτοῦ.	Καταληφθεὶς	δέ ποτε καὶ αὑτῷ λαλῶν
[9, 8]	ἤρθη πρὸς Δημοκρίτου ξύλα δεδεκὼς	ὀφθείς.	Διεῖλέ τε τὸν λόγον πρῶτος
[9, 2]	ταῖς ἰδίαις χερσὶ θάψαι τοὺς	υἱεῖς	αὐτόν, καθάπερ καὶ Ἀναξαγόραν. Δοκεῖ
[9, 5]	καὶ κατακοπῆναι. Καὶ εἰς αὐτὸν	ἡμεῖς	εἴπομεν οὕτως· Ἤθελες, ὦ Ζήνων,
[9, 11]	τί γὰρ μᾶλλον ἐκεῖνοι ἢ	ἡμεῖς;	καὶ γὰρ ἡμεῖς τὸν ἥλιον
[9, 12]	εἰπεῖν, Τί σὺ δεῦρο, ἔνθαπερ	ἡμεῖς	οἱ ἐλεύθεροι; Συνεχές τε ἐπιλέγειν
[9, 7]	πρὸς τοῖς ἑκατὸν ἔτη βιούς.	Ἡμεῖς	τ' εἰς αὐτὸν ἐν τῇ
[9, 11]	ἐκεῖνοι ἢ ἡμεῖς; καὶ γὰρ	ἡμεῖς	τὸν ἥλιον ὡς ἑστῶτα βλέπομεν.
[9, 1]	διὰ τί σιωπᾷ, φάναι Ἵν'	ὑμεῖς	λαλῆτε. Ἐπόθησε δ' αὐτοῦ καὶ
[9, 11]	ἐποχή. Ἕκτος ὁ παρὰ τὰς	μίξεις	καὶ κοινωνίας, καθ' ὃν εἰλικρινῶς
[9, 11]	ἀνελεῖν τοὺς ἄλλους ὑφ' ἑαυτοῦ	περιτραπεὶς	ἀπόλλυται, κατ' ἴσον τοῖς καθαρτικοῖς,
[9, 1]	Καὶ μέντοι καὶ διὰ τοῦτο	περιτραπεὶς	εἰς ὕδερον κατῆλθεν εἰς ἄστυ
[9, 7]	ἐπειδὴ δὲ παρῆλθον αἱ ἡμέραι,	τρεῖς	δὴ ἦσαν, ἀλυπότατα τὸν βίον
[9, 1]	Περὶ φύσεως, διῄρηται δ' εἰς	τρεῖς	λόγους, εἴς τε τὸν περὶ
[9, 12]	Τί δ' οὐ θαυμάζεις ὅτι	τρεῖς	ὄντες τέτταρας ἔχομεν ὀφθαλμούς; Ἦν
[9, 1]	τὸ ἄνω ὁδός. Γίνεσθαι δ'	ἀναθυμιάσεις	ἀπό τε γῆς καὶ θαλάττης,
[9, 1]	ἐν αἷς ἀθροιζομένας τὰς λαμπρὰς	ἀναθυμιάσεις	ἀποτελεῖν φλόγας, ἃς εἶναι τὰ
[9, 1]	τούτοις ὅμοια κατὰ τὰς διαφόρους	ἀναθυμιάσεις.	Τὴν μὲν γὰρ λαμπρὰν ἀναθυμίασιν
[9, 11]	μύρῳ. Ἕβδομος ὁ παρὰ τὰς	ἀποστάσεις	καὶ ποιὰς θέσεις καὶ τοὺς
[9, 11]	ἄν· προφερόμεθα δέ, φασί, τὰς	ἀποφάσεις	εἰς μήνυσιν τῆς ἀπροπτωσίας, ὡς,
[9, 8]	πρῶτος κατέδειξε τὰς πρὸς τὰς	θέσεις	ἐπιχειρήσεις, ὥς φησιν Ἀρτεμίδωρος ὁ
[9, 11]	παρὰ τὰς ἀποστάσεις καὶ ποιὰς	θέσεις	καὶ τοὺς τόπους καὶ τὰ
[9, 11]	ἀλλοῖον. Τέταρτος ὁ παρὰ τὰς	διαθέσεις	καὶ κοινῶς παραλλαγάς, οἷον ὑγίειαν
[9, 11]	τὰ προσπίπτοντα παρὰ τὰς ποιὰς	διαθέσεις.	Οὐδὲ γὰρ οἱ μαινόμενοι παρὰ
[9, 11]	δὲ τὰς ἐν ταῖς σκέψεσιν	ἀντιθέσεις	προαποδεικνύντες καθ' οὓς τρόπους πείθει
[9, 6]	κύκλους αὐτῶν. Εἶναί τε ὥσπερ	γενέσεις	κόσμου, οὕτω καὶ αὐξήσεις καὶ
[9, 11]	τὸ μὲν ἄδηλον, αἱ δ'	ἐξομολογήσεις	εἰσί τὸ μὲν ἄδηλον> Ἐν
[9, 11]	εἶναι λεγόντων, τῶν δὲ τὰς	αἰσθήσεις,	ἄλλων τὸν λόγον, ἐνίων τὴν
[9, 8]	μηδὲν εἶναι ψυχὴν παρὰ τὰς	αἰσθήσεις,	καθὰ καὶ Πλάτων φησὶν ἐν
[9, 12]	ἐπιλέγειν εἰώθει πρὸς τοὺς τὰς	αἰσθήσεις	μετ' ἐπιμαρτυροῦντος τοῦ νοῦ ἐγκρίνοντας,
[9, 3]	τὸν λόγον εἶπε· τάς τε	αἰσθήσεις	μὴ ἀκριβεῖς ὑπάρχειν. Φησὶ γοῦν·
[9, 11]	νόμων καὶ ἐθῶν. Αἱ δ'	αἰσθήσεις	ψεύδονται, ὁ δὲ λόγος διάφωνος.
[9, 6]	ὥσπερ γενέσεις κόσμου, οὕτω καὶ	αὐξήσεις	καὶ φθίσεις καὶ φθοράς, κατά
[9, 8]	κατέδειξε τὰς πρὸς τὰς θέσεις	ἐπιχειρήσεις,	ὥς φησιν Ἀρτεμίδωρος ὁ διαλεκτικὸς
[9, 6]	κόσμου, οὕτω καὶ αὐξήσεις καὶ	φθίσεις	καὶ φθοράς, κατά τινα ἀνάγκην,
[9, 10]	Ἀναξάρχου θύλακον, Ἀνάξαρχον δὲ οὐ	πτίσσεις.	Κελεύσαντος δὲ τοῦ Νικοκρέοντος καὶ
[9, 11]	ὁ παρὰ τὰς τῶν ἀνθρώπων	φύσεις	καὶ τὰς ἰδιοσυγκρισίας· Δημοφῶν γοῦν
[9, 3]	ῥ' ἀπὸ φαντασίας ἀπάτης ἀνενείκατο	νώσεις.	Εἰς τοῦτον καὶ Πλάτων τὸν
[9, 7]	Ὁρᾶν δ' ἡμᾶς κατ' εἰδώλων	ἐμπτώσεις.	Πάντα τε κατ' ἀνάγκην γίνεσθαι,
[9, 11]	τοὺς νόμους καὶ τὰς μυθικὰς	πίστεις	καὶ τὰς ἐθνικὰς συνθήκας καὶ
[9, 8]	πραγματολογοῦσι προσήγαγε· καὶ τὴν διάνοιαν	ἀφεὶς	πρὸς τοὔνομα διελέχθη καὶ τὸ
[9, 11]	τὰς ἐθνικὰς συνθήκας καὶ δογματικὰς	ὑπολήψεις.	Ἐν τούτῳ περιέχεται τὰ περὶ
[9, 12]	Μέγαρα πρὸς Στίλπωνα· κἀκείνῳ συνδιατρίψαντα	αὖθις	ἐπανελθεῖν οἴκαδε καὶ γῆμαι. Εἶτα
[9, 1]	εἰς αὐτὸν ἡμῶν οὕτως ἔχον·	Πολλάκις	Ἡράκλειτον ἐθαύμασα, πῶς ποτε τὸ
[9, 11]	λόγων τῶν ἑαυτοῦ. Ἔλεγέ τε	πολλάκις	καὶ Ἐπίκουρον θαυμάζοντα τὴν Πύρρωνος
[9, 11]	κεκινημένον τε ὄντα ἐν νεότητι.	Πολλάκις,	φησί, καὶ ἀπεδήμει, μηδενὶ προειπών,
[9, 1]	με δάκρυ ἤγαγεν, ἐμνήσθην δ'	ὁσσάκις	ἀμφότεροι ἥλιον ἐν λέσχῃ κατεδύσαμεν.
[9, 8]	εἵλετο γάρ σε φυγεῖν Κέκροπος	πόλις·	ἀλλὰ σὺ μέν που Παλλάδος
[9, 8]	γράψαι φησὶν αὐτόν· ὡς δ'	Εὔπολις	ἐν Κόλαξιν, Τήιος· φησὶ γάρ,
[9, 11]	δὲ παρὰ ταύτας εἰς ἐπίκρισιν	δύναμις	οὐχ ὁρᾶται. Ὁ οὖν, φασί,
[9, 11]	ὡς οὐκ ἐν γυναίῳ ἡ	ἐπίδειξις	τῆς ἀδιαφορίας. Καὶ κυνός ποτ'
[9, 11]	Ἵνα τε γνῶμεν ὅτι ἔστιν	ἀπόδειξις,	κριτηρίου δεῖ· καὶ ὅτι ἔστι
[9, 11]	ἀγαθὸν ἢ κακόν. Πᾶσα γὰρ	ἀπόδειξις,	φασίν, ἢ ἐξ ἀποδεδειγμένων σύγκειται
[9, 11]	τῷ Περὶ ζητήσεως. Ἀλλὰ καὶ	Ζεῦξις	ὁ Αἰνεσιδήμου γνώριμος ἐν τῷ
[9, 12]	οὗ Ζεύξιππος ὁ πολίτης, οὗ	Ζεῦξις	ὁ Γωνιόπους, οὗ Ἀντίοχος Λαοδικεὺς
[9, 11]	καὶ Ναυσιφάνης καὶ ἄλλοι τοιοῦτοι.	Οἷς	ἀντιλέγοντες οἱ δογματικοί φασιν αὐτοὺς
[9, 11]	καὶ Εὐριπίδην σκεπτικῶς ἔχειν, ἐν	οἷς	Ἀρχίλοχος μέν φησι· Τοῖος ἀνθρώποισι
[9, 11]	παρ' οἷς μὲν δίκαιον, παρ'	οἷς	δὲ ἄδικον· καὶ ἄλλοις μὲν
[9, 8]	περὶ παντὸς πράγματος ἀντικειμένους ἀλλήλοις·	οἷς	καὶ συνηρώτα, πρῶτος τοῦτο πράξας.
[9, 11]	πάντων. Τὸ γοῦν αὐτὸ παρ'	οἷς	μὲν δίκαιον, παρ' οἷς δὲ
[9, 11]	κατ' αὐτοὺς σκεπτικοὶ τυγχάνουσιν· ἐν	οἷς	Ξενοφάνης μέν φησι· Καὶ τὸ
[9, 11]	διασαφεῖ τὴν διάθεσιν αὐτοῦ ἐν	οἷς	πρὸς Πύθωνα διέξεισιν. Ἀλλὰ καὶ
[9, 11]	σπάνιον. Οἱ γοῦν σεισμοὶ παρ'	οἷς	συνεχῶς ἀποτελοῦνται οὐ θαυμάζονται, οὐδ'
[9, 1]	τὸν ἑταῖρον ἐκβαλεῖν Ἑρμόδωρον ἐν	οἷς	φησιν, Ἄξιον Ἐφεσίοις ἡβηδὸν ἀπάγξασθαι
[9, 12]	δὲ Σίλλων τρία ἐστίν, ἐν	οἷς	ὡς ἂν σκεπτικὸς ὢν πάντας
[9, 1]	ἡβηδὸν ἀπάγξασθαι πᾶσι καὶ τοῖς	ἀνήβοις	τὴν πόλιν καταλιπεῖν, οἵτινες Ἑρμόδωρον
[9, 12]	Φιλαδέλφῳ, ὡς αὐτὸς ἐν τοῖς	ἰάμβοις	αὑτῷ μαρτυρεῖ. Ἦν δέ, φησὶν
[9, 11]	ἐν Ἰνδίᾳ συμμῖξαι καὶ τοῖς	Μάγοις.	Ὅθεν γενναιότατα δοκεῖ φιλοσοφῆσαι, τὸ
[9, 1]	ἂν ἀφικοίμην εἰς Περσῶν χώρην,	ὀλίγοις	ἀρκεόμενος κατ' ἐμὴν γνώμην. Τοιοῦτος
[9, 11]	ὑπὸ τῶν ζητούντων ἐν τοῖς	λόγοις,	ἀπορρίψας θοἰμάτιον διενήξατο πέραν> τὸν
[9, 11]	Μόνον οὖν διακόνοις ἐχρῶντο τοῖς	λόγοις·	οὐ γὰρ οἷόν τε ἦν
[9, 11]	οἷόν τε πρῶτον μὲν τοῖς	ἔργοις	πρὸς τὰ πράγματα, εἰ δὲ
[9, 11]	Καὶ Πλάτωνα τὸ μὲν ἀληθὲς	θεοῖς	τε καὶ θεῶν παισὶν ἐκχωρεῖν,
[9, 11]	ὅτι σφηξὶ καὶ μυίαις καὶ	ὀρνέοις	εἴκαζε τοὺς ἀνθρώπους. Προφέρεσθαι δὲ
[9, 11]	Θεοδόσιος δ' ἐν τοῖς Σκεπτικοῖς	κεφαλαίοις	οὔ φησι δεῖν Πυρρώνειον καλεῖσθαι
[9, 12]	τὸν δὲ εἰπεῖν, Εἰ τοῖς	ἀρχαίοις	ἀντιγράφοις ἐντυγχάνοι καὶ μὴ τοῖς
[9, 8]	τοῖς Περὶ νόμων, ὃς καὶ	Θουρίοις	νόμους γράψαι φησὶν αὐτόν· ὡς
[9, 4]	ὅτε καὶ συνέστησεν αὐτὸν τοῖς	Ἐφεσίοις	ἀγνοοῦσι, καθάπερ Ἱπποκράτης Δημόκριτον Ἀβδηρίταις.
[9, 1]	Ἑρμόδωρον ἐν οἷς φησιν, Ἄξιον	Ἐφεσίοις	ἡβηδὸν ἀπάγξασθαι πᾶσι καὶ τοῖς
[9, 7]	αὐτοῦ τῶν συγγραμμάτων προέχει· καὶ	πεντακοσίοις	ταλάντοις τιμηθῆναι· μὴ μόνον δέ,
[9, 7]	τῆς Ἰλίου ἁλώσεως τριάκοντα καὶ	ἑπτακοσίοις.	Γεγόνοι δ' ἄν, ὡς μὲν
[9, 7]	ἄν, ὡς μὲν Ἀπολλόδωρος ἐν	Χρονικοῖς,	κατὰ τὴν ὀγδοηκοστὴν Ὀλυμπιάδα· ὡς
[9, 11]	ὥς φησι δ' Ἀπολλόδωρος ἐν	Χρονικοῖς,	πρότερον ἦν ζωγράφος, καὶ ἤκουσε
[9, 5]	Τοῦτον Ἀπολλόδωρός φησιν εἶναι ἐν	Χρονικοῖς	Πύρητος τὸν δὲ Παρμενίδην> φύσει
[9, 7]	φησιν. Ἀριστόξενος δ' ἐν τοῖς	Ἱστορικοῖς	ὑπομνήμασί φησι Πλάτωνα θελῆσαι συμφλέξαι
[9, 3]	μέμνηται καὶ Θεόφραστος ἐν τοῖς	Φυσικοῖς,	πάντων σχεδὸν ἐκτιθέμενος τὰ δόγματα.
[9, 11]	Πύρρωνος. Θεοδόσιος δ' ἐν τοῖς	Σκεπτικοῖς	κεφαλαίοις οὔ φησι δεῖν Πυρρώνειον
[9, 11]	περιτραπεὶς ἀπόλλυται, κατ' ἴσον τοῖς	καθαρτικοῖς,	ἃ τὴν ὕλην προεκκρίναντα καὶ
[9, 6]	ἀπεργάζεσθαι μίαν, καθ' ἣν προσκρούοντα	ἀλλήλοις>	καὶ παντοδαπῶς κυκλούμενα διακρίνεσθαι χωρὶς
[9, 6]	λοιπὰ συμμένειν καὶ περιπλεκόμενα συγκατατρέχειν	ἀλλήλοις	καὶ ποιεῖν πρῶτόν τι σύστημα
[9, 8]	εἶναι περὶ παντὸς πράγματος ἀντικειμένους	ἀλλήλοις·	οἷς καὶ συνηρώτα, πρῶτος τοῦτο
[9, 6]	εἰς τὸ κενὸν ἐμπιπτόντων καὶ	ἀλλήλοις	περιπλεκομένων· ἔκ τε τῆς κινήσεως
[9, 11]	ἄδικον· καὶ ἄλλοις μὲν ἀγαθόν,	ἄλλοις	δὲ κακόν. Πέρσαι μὲν γὰρ
[9, 11]	φησὶν αὐτόν. Τούτου πρὸς τοῖς	ἄλλοις	καὶ μαθηταὶ γεγόνασιν ἐλλόγιμοι, ὧν
[9, 11]	παρ' οἷς δὲ ἄδικον· καὶ	ἄλλοις	μὲν ἀγαθόν, ἄλλοις δὲ κακόν.
[9, 7]	αὐτὴν καὶ εὐεστὼ καὶ πολλοῖς	ἄλλοις	ὀνόμασι. Ποιότητας δὲ νόμῳ εἶναι·
[9, 12]	καθαπτόμενος τοῦ Ἀρκεσιλάου ἐν τοῖς	Σίλλοις	ἐπῄνεκεν αὐτὸν ἐν> τῷ ἐπιγραφομένῳ
[9, 11]	τῷ Πύθωνι καὶ ἐν τοῖς	Σίλλοις·	Ὦ γέρον, ὦ Πύρρων, πῶς
[9, 7]	δ' αὐτὴν καὶ εὐεστὼ καὶ	πολλοῖς	ἄλλοις ὀνόμασι. Ποιότητας δὲ νόμῳ
[9, 7]	αὐτόν, ὡς οὐδὲν ὄφελος· παρὰ	πολλοῖς	γὰρ εἶναι ἤδη τὰ βιβλία.
[9, 11]	τὴν συνήθειαν. Καὶ ἐν τοῖς	Ἰνδαλμοῖς	οὕτω λέγει, Ἀλλὰ τὸ φαινόμενον
[9, 11]	ἕκαστα. καὶ πάλιν ἐν τοῖς	Ἰνδαλμοῖς·	Τοῦτό μοι, ὦ Πύρρων, ἱμείρεται
[9, 11]	τά τε συνήθη καὶ τὰ	νόμοις	διεσταλμένα καὶ τὰ> τέρποντα καὶ
[9, 11]	τὴν συνήθειαν καὶ φεύγομεν καὶ	νόμοις	χρώμεθα. Τινὲς δὲ καὶ τὴν
[9, 7]	τρί' ἤματα δώμασιν ἔσχεν καὶ	θερμοῖς	ἄρτων ἄσθμασιν ἐξένισεν. Τοιοῦτος μὲν
[9, 1]	Δημήτριος δέ φησιν ἐν τοῖς	Ὁμωνύμοις	καὶ Ἀθηναίων αὐτὸν ὑπερφρονῆσαι, δόξαν
[9, 7]	αὐτοῦ; Φησὶ δὲ Δημήτριος ἐν	Ὁμωνύμοις	καὶ Ἀντισθένης ἐν Διαδοχαῖς ἀποδημῆσαι
[9, 5]	Δημήτριος δέ φησιν ἐν τοῖς	Ὁμωνύμοις	τὸν μυκτῆρα αὐτὸν ἀποτραγεῖν. Ἀντισθένης
[9, 1]	ὑμῖν ἐπόνουν, τοῖς δ' ἔμ'	ἐπισταμένοις.	Εἷς ἐμοὶ ἄνθρωπος τρισμύριοι, οἱ
[9, 11]	ἀνθιστάμεθα πρὸς τὰ παρυφιστάμενα τοῖς	φαινομένοις	ἄδηλα. Καὶ γὰρ ὅτε τὴν
[9, 11]	διὰ τὴν ἀντιλογίαν, τοῖς δὲ	φαινομένοις	ἀκολουθεῖν. Ταὐτὰ δὲ λέγει κἀν
[9, 11]	οὐκέτι τὸ ἰσοσθενές, φασί, τοῖς	φαινομένοις	ἀποδώσει. Πρὸς οὓς οἱ σκεπτικοί
[9, 12]	ἐντυγχάνοι καὶ μὴ τοῖς ἤδη	διωρθωμένοις.	Εἰκῆ τε αὐτῷ ἔκειτο τὰ
[9, 2]	ἥσσω νοῦ εἶναι. Καὶ τοῖς	τυράννοις	ἐντυγχάνειν ἢ ὡς ἥκιστα ἢ
[9, 11]	λόγον, ἀλλὰ προσεπισχυρίζειν. Μόνον οὖν	διακόνοις	ἐχρῶντο τοῖς λόγοις· οὐ γὰρ
[9, 9]	Ἀντισθένης, Ἀναξιμένους. ἦν δὲ τοῖς	χρόνοις	κατ' Ἀναξαγόραν. Τοῦτόν φησιν ὁ
[9, 7]	πρώτοισιν ἀνέγνων. Γέγονε δὲ τοῖς	χρόνοις,	ὡς αὐτός φησιν ἐν τῷ
[9, 11]	τόπους καὶ τὰ ἐν τοῖς	τόποις.	Κατὰ τοῦτον τὸν τρόπον τὰ
[9, 8]	Περὶ τῶν οὐκ ὀρθῶς τοῖς	ἀνθρώποις	πρασσομένων, Προστακτικός, Δίκη ὑπὲρ μισθοῦ,
[9, 1]	νόσος ὕδατι φέγγος ἔσβεσεν ἐν	βλεφάροις	καὶ σκότον ἠγάγετο. Ἕρμιππος δέ
[9, 10]	ὅλμον βαλὼν ἐκέλευσε τύπτεσθαι σιδηροῖς	ὑπέροις.	Τὸν δ' οὐ φροντίσαντα τῆς
[9, 10]	εἰς ὅλμον βαλὼν ἐκέλευσε τύπτεσθαι	σιδηροῖς	ὑπέροις. Τὸν δ' οὐ φροντίσαντα
[9, 11]	δ' ὀσφρητικώτατοι. Εὔλογον οὖν τοῖς	διαφόροις	τοὺς ὀφθαλμοὺς διάφορα καὶ τὰ
[9, 1]	δέ φησι λέγειν αὐτὸν τοῖς	ἰατροῖς	εἴ τις δύναται ἔντερα κεινώσας
[9, 11]	δογματίσαι φησὶν αὐτόν. Τούτου πρὸς	τοῖς	ἄλλοις καὶ μαθηταὶ γεγόνασιν ἐλλόγιμοι,
[9, 1]	Ἐφεσίοις ἡβηδὸν ἀπάγξασθαι πᾶσι καὶ	τοῖς	ἀνήβοις τὴν πόλιν καταλιπεῖν, οἵτινες
[9, 8]	Ἅιδου, Περὶ τῶν οὐκ ὀρθῶς	τοῖς	ἀνθρώποις πρασσομένων, Προστακτικός, Δίκη ὑπὲρ
[9, 12]	κτήσαιτο, τὸν δὲ εἰπεῖν, Εἰ	τοῖς	ἀρχαίοις ἀντιγράφοις ἐντυγχάνοι καὶ μὴ
[9, 11]	Ἀναξάρχου, ξυνακολουθῶν πανταχοῦ, ὡς καὶ	τοῖς	γυμνοσοφισταῖς ἐν Ἰνδίᾳ συμμῖξαι καὶ
[9, 1]	ἕλκετ' ἄμουσοι; οὐχ ὑμῖν ἐπόνουν,	τοῖς	δ' ἔμ' ἐπισταμένοις. Εἷς ἐμοὶ
[9, 1]	καὶ ὁ Τίμων ὑπογράφει λέγων,	Τοῖς	δ' ἔνι κοκκυστής, ὀχλολοίδορος Ἡράκλειτος,
[9, 11]	Πύρρωνα δογματικῶς διὰ τὴν ἀντιλογίαν,	τοῖς	δὲ φαινομένοις ἀκολουθεῖν. Ταὐτὰ δὲ
[9, 11]	κύνες δ' ὀσφρητικώτατοι. Εὔλογον οὖν	τοῖς	διαφόροις τοὺς ὀφθαλμοὺς διάφορα καὶ
[9, 2]	ἦσαν ἐείκοσι πέντε τε πρὸς	τοῖς,	εἴπερ ἐγὼ περὶ τῶνδ' οἶδα
[9, 7]	φησιν ὁ Ἵππαρχος, ἐννέα πρὸς	τοῖς	ἑκατὸν ἔτη βιούς. Ἡμεῖς τ'
[9, 11]	ὡς οἷόν τε πρῶτον μὲν	τοῖς	ἔργοις πρὸς τὰ πράγματα, εἰ
[9, 4]	Ἡρακλείτῳ· ὅτε καὶ συνέστησεν αὐτὸν	τοῖς	Ἐφεσίοις ἀγνοοῦσι, καθάπερ Ἱπποκράτης Δημόκριτον
[9, 12]	ἀρχαίοις ἀντιγράφοις ἐντυγχάνοι καὶ μὴ	τοῖς	ἤδη διωρθωμένοις. Εἰκῆ τε αὐτῷ
[9, 12]	τῷ Φιλαδέλφῳ, ὡς αὐτὸς ἐν	τοῖς	ἰάμβοις αὑτῷ μαρτυρεῖ. Ἦν δέ,
[9, 1]	Ἕρμιππος δέ φησι λέγειν αὐτὸν	τοῖς	ἰατροῖς εἴ τις δύναται ἔντερα
[9, 11]	ἐκβεβηκέναι τὴν συνήθειαν. Καὶ ἐν	τοῖς	Ἰνδαλμοῖς οὕτω λέγει, Ἀλλὰ τὸ
[9, 11]	κύρει ἕκαστα. καὶ πάλιν ἐν	τοῖς	Ἰνδαλμοῖς· Τοῦτό μοι, ὦ Πύρρων,
[9, 7]	Ἱππόβοτός φησιν. Ἀριστόξενος δ' ἐν	τοῖς	Ἱστορικοῖς ὑπομνήμασί φησι Πλάτωνα θελῆσαι
[9, 11]	ἑαυτοῦ περιτραπεὶς ἀπόλλυται, κατ' ἴσον	τοῖς	καθαρτικοῖς, ἃ τὴν ὕλην προεκκρίναντα
[9, 11]	καταπονούμενος ὑπὸ τῶν ζητούντων ἐν	τοῖς	λόγοις, ἀπορρίψας θοἰμάτιον διενήξατο πέραν>
[9, 11]	προσεπισχυρίζειν. Μόνον οὖν διακόνοις ἐχρῶντο	τοῖς	λόγοις· οὐ γὰρ οἷόν τε
[9, 11]	γυμνοσοφισταῖς ἐν Ἰνδίᾳ συμμῖξαι καὶ	τοῖς	Μάγοις. Ὅθεν γενναιότατα δοκεῖ φιλοσοφῆσαι,
[9, 11]	καὶ ἐρημάζειν, σπανίως ποτ' ἐπιφαινόμενον	τοῖς	οἴκοι. Τοῦτο δὲ ποιεῖν ἀκούσαντα
[9, 1]	βασιλέα. Δημήτριος δέ φησιν ἐν	τοῖς	Ὁμωνύμοις καὶ Ἀθηναίων αὐτὸν ὑπερφρονῆσαι,
[9, 5]	παθών. Δημήτριος δέ φησιν ἐν	τοῖς	Ὁμωνύμοις τὸν μυκτῆρα αὐτὸν ἀποτραγεῖν.
[9, 1]	τέλος μισανθρωπήσας καὶ ἐκπατήσας ἐν	τοῖς	ὄρεσι διῃτᾶτο, πόας σιτούμενος καὶ
[9, 11]	Ἐδείκνυσαν οὖν ἀπὸ τῶν ἐναντίων	τοῖς	πείθουσιν ἴσας τὰς πιθανότητας. Αἱ
[9, 11]	οὗπερ ἂν ἔλθῃ. Καὶ ἐν	τοῖς	Περὶ αἰσθήσεών φησι, Τὸ μέλι
[9, 8]	φησιν Ἡρακλείδης ὁ Ποντικὸς ἐν	τοῖς	Περὶ νόμων, ὃς καὶ Θουρίοις
[9, 7]	εὐδοκίμησε, λοιπὸν ἐνθέου δόξης παρὰ	τοῖς	πλείστοις ἠξιώθη. Νόμου δ' ὄντος
[9, 12]	καὶ διαμυκτηρίσαι· φιλογράμματός τε καὶ	τοῖς	ποιηταῖς μύθους γράψαι ἱκανὸς καὶ
[9, 4]	πολιτικὸς ἀνὴρ καὶ ἀποδοχῆς παρὰ	τοῖς	πολίταις ἠξιωμένος· ὅθεν ναύαρχος αἱρεθεὶς
[9, 3]	Λέγεται δὲ καὶ νόμους θεῖναι	τοῖς	πολίταις, ὥς φησι Σπεύσιππος ἐν
[9, 8]	λόγων ἀγῶνας ἐποιήσατο καὶ σοφίσματα	τοῖς	πραγματολογοῦσι προσήγαγε· καὶ τὴν διάνοιαν
[9, 12]	δὲ καθαπτόμενος τοῦ Ἀρκεσιλάου ἐν	τοῖς	Σίλλοις ἐπῄνεκεν αὐτὸν ἐν> τῷ
[9, 11]	ἐν τῷ Πύθωνι καὶ ἐν	τοῖς	Σίλλοις· Ὦ γέρον, ὦ Πύρρων,
[9, 11]	ἀπὸ Πύρρωνος. Θεοδόσιος δ' ἐν	τοῖς	Σκεπτικοῖς κεφαλαίοις οὔ φησι δεῖν
[9, 12]	περιπατητικὸν ἐπ' αὐτοῦ, Ὡς παρὰ	τοῖς	Σκύθαις καὶ οἱ φεύγοντες τοξεύουσι
[9, 11]	τὸν Ἀλφειόν. Ἦν οὖν πολεμιώτατος	τοῖς	σοφισταῖς, ὡς καὶ Τίμων φησίν.
[9, 6]	τῆς ἀπείρου πολλὰ σώματα παντοῖα	τοῖς	σχήμασιν εἰς μέγα κενόν, ἅπερ
[9, 7]	τὰς φαντασίας, ἐρημάζων ἐνίοτε καὶ	τοῖς	τάφοις ἐνδιατρίβων. Ἐλθόντα δή φησιν
[9, 7]	εἰς τὴν Ἐρυθρὰν θάλασσαν γενέσθαι.	Τοῖς	τε γυμνοσοφισταῖς φασί τινες συμμῖξαι
[9, 11]	τοὺς τόπους καὶ τὰ ἐν	τοῖς	τόποις. Κατὰ τοῦτον τὸν τρόπον
[9, 2]	πολλὰ ἥσσω νοῦ εἶναι. Καὶ	τοῖς	τυράννοις ἐντυγχάνειν ἢ ὡς ἥκιστα
[9, 11]	φασίν, ἀνθιστάμεθα πρὸς τὰ παρυφιστάμενα	τοῖς	φαινομένοις ἄδηλα. Καὶ γὰρ ὅτε
[9, 11]	κατακολουθήσει, οὐκέτι τὸ ἰσοσθενές, φασί,	τοῖς	φαινομένοις ἀποδώσει. Πρὸς οὓς οἱ
[9, 11]	αὐτὸν καὶ δι' ἐκεῖνον πᾶσι	τοῖς	φιλοσόφοις ἀτέλειαν ψηφίσασθαι. Καὶ δὴ
[9, 11]	ὃ ἂν προτεθῇ ζήτημα παρὰ	τοῖς	φιλοσόφοις ἢ τῇ συνηθείᾳ, πλείστης
[9, 3]	καθὰ μέμνηται καὶ Θεόφραστος ἐν	τοῖς	Φυσικοῖς, πάντων σχεδὸν ἐκτιθέμενος τὰ
[9, 9]	φησὶν Ἀντισθένης, Ἀναξιμένους. ἦν δὲ	τοῖς	χρόνοις κατ' Ἀναξαγόραν. Τοῦτόν φησιν
[9, 7]	μετὰ πρώτοισιν ἀνέγνων. Γέγονε δὲ	τοῖς	χρόνοις, ὡς αὐτός φησιν ἐν
[9, 11]	θυμός, Γλαῦκε Λεπτίνεω πάϊ, γίγνεται	θνητοῖς	ὁκοίην Ζεὺς ἐπ' ἡμέρην ἄγει.
[9, 1]	ἥλιον καὶ κελεύειν τοὺς παῖδας	βολίτοις	καταπλάττειν· οὕτω δὴ κατατεινόμενον δευτεραῖον
[9, 7]	τῶν συγγραμμάτων προέχει· καὶ πεντακοσίοις	ταλάντοις	τιμηθῆναι· μὴ μόνον δέ, ἀλλὰ
[9, 11]	τὸ κατθανεῖν δὲ ζῆν νομίζεται	βροτοῖς;	Ἀλλὰ καὶ Ἐμπεδοκλέα· Οὕτως οὔτ'
[9, 7]	λοιπὸν ἐνθέου δόξης παρὰ τοῖς	πλείστοις	ἠξιώθη. Νόμου δ' ὄντος τὸν
[9, 7]	τινων φθονούντων καὶ συκοφαντούντων, ἀναγνῶναι	αὐτοῖς	τὸν Μέγαν διάκοσμον, ὃς ἁπάντων
[9, 11]	τρόποι. Οἱ δὲ περὶ Ἀγρίππαν	τούτοις	ἄλλους πέντε προσεισάγουσι, τόν τ'
[9, 11]	δόξης ἐρίδων τε Φίλωνα. Πρὸς	τούτοις	διήκουσε τοῦ Πύρρωνος Ἑκαταῖός τε
[9, 1]	πλεονάζον χειμῶνα ἀπεργάζεσθαι. Ἀκολούθως δὲ	τούτοις	καὶ περὶ τῶν ἄλλων αἰτιολογεῖ.
[9, 1]	τε καὶ πνεύματα καὶ τὰ	τούτοις	ὅμοια κατὰ τὰς διαφόρους ἀναθυμιάσεις.
[9, 10]	ἐστι πάλαι. Καί σε διαστείλασα	γνάφοις	ὀλίγον τάδε λέξει ῥήματα Φερσεφόνη,
[9, 12]	δὲ εἰπεῖν, Εἰ τοῖς ἀρχαίοις	ἀντιγράφοις	ἐντυγχάνοι καὶ μὴ τοῖς ἤδη
[9, 7]	φαντασίας, ἐρημάζων ἐνίοτε καὶ τοῖς	τάφοις	ἐνδιατρίβων. Ἐλθόντα δή φησιν αὐτὸν
[9, 1]	γὰρ ἐπὶ τὸ πλεῖστον ἀνεπισήμαντοι	σοφοῖς	ἀνδράσιν ὄντες παρορῶσι τὰ καλῶς
[9, 11]	καὶ δι' ἐκεῖνον πᾶσι τοῖς	φιλοσόφοις	ἀτέλειαν ψηφίσασθαι. Καὶ δὴ καὶ
[9, 11]	ἂν προτεθῇ ζήτημα παρὰ τοῖς	φιλοσόφοις	ἢ τῇ συνηθείᾳ, πλείστης μάχης
[9, 11]	τῶν γὰρ ζῴων τὰ μὲν	χωρὶς	μίξεως γίνεσθαι, ὡς τὰ πυρίβια
[9, 6]	ἀλλήλοις> καὶ παντοδαπῶς κυκλούμενα διακρίνεσθαι	χωρὶς	τὰ ὅμοια πρὸς τὰ ὅμοια.
[9, 11]	οὐδὲ τὸ διδάσκεσθαι. Οὐδὲ μὴν	γένεσίς	ἐστι, φασίν. Οὔτε γὰρ τὸ
[9, 11]	νοεῖται τὸ αἴτιον· οὔτε γὰρ	γένεσις	οὔτε φθορὰ οὔτ' ἄλλο τι·
[9, 12]	πλὴν ὅτι μονοπρόσωπός ἐστιν ἡ	ποίησις·	ἀρχὴ δ' αὐτῷ ἥδε, Ἔσπετε
[9, 11]	οὐδὲ κινεῖται· οὐκ ἔστιν οὖν	κίνησις.	Ἀνῄρουν δὲ καὶ μάθησιν. Εἴπερ,
[9, 11]	καὶ δρῶν. Ἀλλὰ μὴν οὐδὲ	κίνησίς	ἐστι· τὸ γὰρ κινούμενον ἤτοι
[9, 1]	ἡμέραν δὲ καλὴ καὶ σπουδαία	προσαγόρευσις	καὶ βίος εὐδόκιμος σαῖς παραινέσεσιν.
[9, 11]	Ἔστιν οὖν ὁ Πυρρώνειος λόγος	μήνυσίς	τις τῶν φαινομένων ἢ τῶν
[9, 11]	θέσεων ταῦτα κατανοῆσαι, ἀγνοεῖται ἡ	φύσις	αὐτῶν. Ὄγδοος ὁ παρὰ τὰς
[9, 11]	διδάσκεται ἡ γὰρ τῶν ὄντων	φύσις	πᾶσι φαίνεται καὶ γινώσκεται οὔτε
[9, 5]	ἐρωτηθῆναι πρὸς τοῦ τυράννου εἴ	τις	ἄλλος εἴη· τὸν δ' εἰπεῖν,
[9, 11]	αὐτῷ καταστήματι, ὥστ' εἰ καί	τις	αὐτὸν καταλίποι μεταξὺ λέγοντα, αὑτῷ
[9, 11]	οἷον εἰ τὸ εἶναι πόρους	τις	βεβαιῶν διὰ τὸ ἀπορροίας γίνεσθαι,
[9, 11]	ἐπέχο μεν. Καὶ ὅτι κινεῖταί	τις	βλέπομεν, καὶ ὅτι φθείρεται· πῶς
[9, 11]	λόγον ζητεῖν. Καὶ Εὐριπίδην λέγειν·	Τίς	δ' οἶδεν εἰ τὸ ζῆν
[9, 1]	λέγειν αὐτὸν τοῖς ἰατροῖς εἴ	τις	δύναται ἔντερα κεινώσας ὑγρὸν ἐξερᾶσαι·
[9, 7]	Καὶ τίς ἔφυ σοφὸς ὧδε,	τίς	ἔργον ἔρεξε τοσοῦτον ὅσσον ὁ
[9, 11]	σαφὲς οὔτις ἀνὴρ ἴδεν οὐδέ	τις	ἔσται εἰδώς. Ζήνων δὲ τὴν
[9, 1]	τῆς γῆς οὐδὲν ἀποφαίνεται ποία	τίς	ἐστιν, ἀλλ' οὐδὲ περὶ τῶν
[9, 7]	τοῦτον ἐποιήσαμεν τὸν τρόπον· Καὶ	τίς	ἔφυ σοφὸς ὧδε, τίς ἔργον
[9, 1]	ὃν Καλλίμαχος πεποίηκεν οὕτως· Εἶπέ	τις,	Ἡράκλειτε, τεὸν μόρον, ἐς δέ
[9, 10]	τὴν κύλικα καὶ εἰπεῖν Βεβλήσεταί	τις	θεῶν βροτησίᾳ χερί. ~ΠΥΡΡΩΝ. Πύρρων
[9, 1]	εἷς ὀνήιστος ἔστω· εἰ δέ	τις	τοιοῦτος, ἄλλῃ τε καὶ μετ'
[9, 11]	οὖν ὁ Πυρρώνειος λόγος μήνυσίς	τις	τῶν φαινομένων ἢ τῶν ὁπωσοῦν
[9, 11]	ἐστι μάταιον· τὸ ἐναντίον γάρ	τις	ὑποθήσεται. Ὁ δὲ δι' ἀλλήλων
[9, 3]	βροτῶν δόξας, ταῖς οὐκ ἔνι	πίστις	ἀληθής. Καὶ αὐτὸς δὲ διὰ
[9, 1]	γὰρ ἂν ἐδίδαξε καὶ Πυθαγόρην,	αὖτίς	τε Ξενοφάνεά τε καὶ Ἑκαταῖον.
[9, 11]	Καὶ τὸ μὲν οὖν σαφὲς	οὔτις	ἀνὴρ ἴδεν οὐδέ τις ἔσται
[9, 7]	γάρ, φησίν, εἰς Ἀθήνας καὶ	οὔτις	με ἔγνωκεν. Εἴπερ οἱ Ἀντερασταὶ
[9, 3]	τε βίην μεγαλόφρονος οὐ πολύδοξον,	ὅς	ῥ' ἀπὸ φαντασίας ἀπάτης ἀνενείκατο
[9, 7]	ἀναγνῶναι αὐτοῖς τὸν Μέγαν διάκοσμον,	ὃς	ἁπάντων αὐτοῦ τῶν συγγραμμάτων προέχει·
[9, 10]	ὁ δὲ Μητροδώρου τοῦ Χίου,	ὃς	ἔλεγε μηδ' αὐτὸ τοῦτ' εἰδέναι
[9, 7]	ὅσσον ὁ παντοδαὴς ἤνυσε Δημόκριτος;	ὃς	θάνατον παρεόντα τρί' ἤματα δώμασιν
[9, 11]	τούτῳ τῷ λόγῳ λόγος ἀντίκειται,	ὃς	καὶ αὐτὸς μετὰ τὸ ἀνελεῖν
[9, 8]	Ποντικὸς ἐν τοῖς Περὶ νόμων,	ὃς	καὶ Θουρίοις νόμους γράψαι φησὶν
[9, 12]	Ἡρακλείδης, Ἡρακλείδου δ' Αἰνεσίδημος Κνώσιος,	ὃς	καὶ Πυρρωνείων λόγων ὀκτὼ συνέγραψε
[9, 7]	διαβεβοημένων, καὶ Πρωταγόρου τοῦ Ἀβδηρίτου,	ὃς	ὁμολογεῖται κατὰ Σωκράτην γεγονέναι. Φησὶ
[9, 1]	Διονύσιος· τῶν δὲ γραμματικῶν Διόδοτος,	ὃς	οὔ φησι περὶ φύσεως εἶναι
[9, 1]	εἰπεῖν Δηλίου τινὸς δεῖσθαι κολυμβητοῦ,	ὃς	οὐκ ἀποπνιγήσεται ἐν αὐτῷ. Ἐπιγράφουσι
[9, 12]	Σελευκεὺς Πραΰλους τ' ἀπὸ Τρωάδος,	ὃς	οὕτω καρτερικὸς ἐγένετο, καθά φησι
[9, 1]	γὰρ ἀρδεύσασα κακὴ νόσος ὕδατι	φέγγος	ἔσβεσεν ἐν βλεφάροις καὶ σκότον
[9, 7]	θεασάμενον τὸ γάλα εἰπεῖν εἶναι	αἰγὸς	πρωτοτόκου καὶ μελαίνης· ὅθεν τὴν
[9, 11]	μᾶλλον καὶ τῆς Παντὶ λόγῳ	λόγος	ἀντίκειται καὶ τῶν ὁμοίων. Λέγεται
[9, 11]	αὐτῷ δὲ τούτῳ τῷ λόγῳ	λόγος	ἀντίκειται, ὃς καὶ αὐτὸς μετὰ
[9, 10]	καὶ τὴν γλῶτταν αὐτοῦ ἐκτμηθῆναι,	λόγος	ἀποτραγόντα προσπτύσαι αὐτῷ. Καὶ ἔστιν
[9, 12]	ἰδιοπράγμων, ὡς καὶ Ἀντίγονός φησι.	Λόγος	γοῦν εἰπεῖν Ἱερώνυμον τὸν περιπατητικὸν
[9, 11]	δ' αἰσθήσεις ψεύδονται, ὁ δὲ	λόγος	διάφωνος. Ἡ δὲ καταληπτικὴ φαντασία
[9, 7]	ἐμπειρίαν. Τούτου ἐστὶ καὶ τὸ	Λόγος	ἔργου σκιή. Δημήτριος δὲ ὁ
[9, 11]	μετίσχουσιν. Ἔστιν οὖν ὁ Πυρρώνειος	λόγος	μήνυσίς τις τῶν φαινομένων ἢ
[9, 8]	Γέγονε δὲ καὶ ἄλλος Πρωταγόρας	ἀστρολόγος,	εἰς ὃν καὶ Εὐφορίων ἐπικήδειον
[9, 7]	ἔτος τῆς ἑβδόμης καὶ ἑβδομηκοστῆς	Ὀλυμπιάδος,	ἐνιαυτῷ, φησί, πρεσβύτερος ὢν Σωκράτους.
[9, 8]	πόλις· ἀλλὰ σὺ μέν που	Παλλάδος	ἄστυ φύγες, Πλουτέα δ' οὐκ
[9, 12]	Εὐφράνωρ Σελευκεὺς Πραΰλους τ' ἀπὸ	Τρωάδος,	ὃς οὕτω καρτερικὸς ἐγένετο, καθά
[9, 11]	τὸ τῆς ἀκαταληψίας καὶ ἐποχῆς	εἶδος	εἰσαγαγών, ὡς Ἀσκάνιος ὁ Ἀβδηρίτης
[9, 1]	ἀπὸ κιθαρῳδίας μεταβεβηκὼς εἰς τὸ	εἶδος.	~ΞΕΝΟΦΑΝΗΣ. Ξενοφάνης Δεξίου ἤ, ὡς
[9, 8]	εἰδώς. Οὗτος καὶ τὸ Σωκρατικὸν	εἶδος	τῶν λόγων πρῶτος ἐκίνησε. Καὶ
[9, 9]	Στωικὸς φιλόσοφος. ~ΔΙΟΓΕΝΗΣ ΑΠΟΛΛΩΝΙΑΤΗΣ. Διογένης	Ἀπολλοθέμιδος	Ἀπολλωνιάτης, ἀνὴρ φυσικὸς καὶ ἄγαν
[9, 1]	δ' αὐτὸ εἰς τὸ τῆς	Ἀρτέμιδος	ἱερόν, ὡς μέν τινες, ἐπιτηδεύσας
[9, 1]	δ' εἰς τὸ ἱερὸν τῆς	Ἀρτέμιδος	μετὰ τῶν παίδων ἠστραγάλιζε· περιστάντων
[9, 2]	νέφη συνίστασθαι τῆς ἀφ' ἡλίου	ἀτμίδος	ἀναφερομένης καὶ αἰρούσης αὐτὰ εἰς
[9, 2]	Ὁμηραπάτην ἐπικόπτην. Οὗτος ἐκπεσὼν τῆς	πατρίδος	ἐν Ζάγκλῃ τῆς Σικελίας διέτριβε
[9, 11]	Οὕτω δ' αὐτὸν ὑπὸ τῆς	πατρίδος	τιμηθῆναι ὥστε καὶ ἀρχιερέα καταστῆσαι
[9, 1]	ἐστιν ἡ ἐπὶ τὸ ἄνω	ὁδός.	Γίνεσθαι δ' ἀναθυμιάσεις ἀπό τε
[9, 3]	δὲ διὰ ποιημάτων φιλοσοφεῖ, καθάπερ	Ἡσίοδός	τε καὶ Ξενοφάνης καὶ Ἐμπεδοκλῆς.
[9, 3]	σε πάντα πυθέσθαι ἠμὲν Ἀληθείης	εὐκυκλέος	ἀτρεμὲς ἦτορ, ἠδὲ βροτῶν δόξας,
[9, 7]	φησιν ἐν τῷ Μικρῷ διακόσμῳ,	νέος	κατὰ πρεσβύτην Ἀναξαγόραν, ἔτεσιν αὐτοῦ
[9, 1]	θαυμάσιος ἐκ παίδων, ὅτε καὶ	νέος	ὢν ἔφασκε μηδὲν εἰδέναι, τέλειος
[9, 1]	ὑπὲρ τοῦ γινομένου> ὅκως ὑπὲρ	τείχεος.	Καθάπτεται δὲ καὶ τῶν Ἐφεσίων
[9, 5]	Γέγονε δὲ τά τε ἄλλα	ἀγαθὸς	ὁ Ζήνων, ἀλλὰ καὶ ὑπεροπτικὸς
[9, 11]	ὁρίζομεν φωνῆς τὸ τῆς ἀρρεψίας	πάθος	δηλοῦται· ὁμοίως δὲ καὶ διὰ
[9, 3]	ὑπάρχειν. Φησὶ γοῦν· Μηδέ σ'	ἔθος	πολύπερον ὁδὸν κατὰ τήνδε βιάσθω
[9, 7]	ἀτόμους δὲ ἀπείρους εἶναι κατὰ	μέγεθος	καὶ πλῆθος, φέρεσθαι δ' ἐν
[9, 1]	τε ὁ ἥλιός ἐστι τὸ	μέγεθος	οἷος φαίνεται. Λέγεται δὲ καὶ
[9, 6]	ὅμοια. Ἰσορρόπων δὲ διὰ τὸ	πλῆθος	μηκέτι δυναμένων περιφέρεσθαι, τὰ μὲν
[9, 7]	ἀπείρους εἶναι κατὰ μέγεθος καὶ	πλῆθος,	φέρεσθαι δ' ἐν τῷ ὅλῳ
[9, 11]	ἐν ἀέρι ὑπὸ δυοῖν κουφιζόμενος	λίθος	ἐν ὕδατι ῥᾳδίως μετατίθεται, ἤτοι
[9, 11]	τόδε ἢ τόδε εἶναι ἕκαστον.	Ἀκόλουθος	δ' ἦν καὶ τῷ βίῳ,
[9, 12]	διέλιπεν ἡ ἀγωγὴ ἕως αὐτὴν	Πτολεμαῖος	ὁ Κυρηναῖος ἀνεκτήσατο. Ὡς δ'
[9, 12]	δὲ διήκουσεν Εὔβουλος Ἀλεξανδρεύς, οὗ	Πτολεμαῖος,	οὗ Σαρπηδὼν καὶ Ἡρακλείδης, Ἡρακλείδου
[9, 11]	διέξεισιν. Ἀλλὰ καὶ Φίλων ὁ	Ἀθηναῖος,	γνώριμος αὐτοῦ γεγονώς, ἔλεγεν ὡς
[9, 12]	ἀγωγὴ ἕως αὐτὴν Πτολεμαῖος ὁ	Κυρηναῖος	ἀνεκτήσατο. Ὡς δ' Ἱππόβοτός φησι
[9, 11]	Πρὸς τούτοις διήκουσε τοῦ Πύρρωνος	Ἑκαταῖός	τε ὁ Ἀβδηρίτης καὶ Τίμων
[9, 1]	καλὴ καὶ σπουδαία προσαγόρευσις καὶ	βίος	εὐδόκιμος σαῖς παραινέσεσιν. Ἡράκλειτος Ἐφέσιος
[9, 11]	πάντ' ἐκβάλλουσιν ἐξ ὧν ὁ	βίος	συνέστηκεν. Οἱ δὲ ψεύδεσθαί φασιν
[9, 7]	ἄσθμασιν ἐξένισεν. Τοιοῦτος μὲν ὁ	βίος	τἀνδρός. Δοκεῖ δ' αὐτῷ τάδε·
[9, 8]	ἀδηλότης καὶ βραχὺς ὢν ὁ	βίος	τοῦ ἀνθρώπου. Διὰ ταύτην δὲ
[9, 11]	ὡς τὰ πυρίβια καὶ ὁ	Ἀράβιος	φοῖνιξ καὶ εὐλαί· τὰ δ'
[9, 1]	οὐκ ἐπὶ χεῖρα βαλεῖ. Τέταρτος	Λέσβιος,	ἱστορίαν γεγραφὼς Μακεδονικήν· πέμπτος σπουδογέλοιος,
[9, 2]	Γέγονε δὲ καὶ ἄλλος Ξενοφάνης	Λέσβιος	ποιητὴς ἰάμβων. Καὶ οὗτοι μὲν
[9, 10]	ἐστι· πτίσσετ' Ἀνάξαρχος δ' ἐν	Διός	ἐστι πάλαι. Καί σε διαστείλασα
[9, 12]	αὐτοῦ Διοσκουρίδης Κύπριος καὶ Νικόλοχος	Ῥόδιος	καὶ Εὐφράνωρ Σελευκεὺς Πραΰλους τ'
[9, 11]	δ' ἐρρίγου. Ἄνδρων δ' ὁ	Ἀργεῖος,	ὥς φησιν Ἀριστοτέλης) διὰ τῆς
[9, 8]	Τήιος. Οὗτος καὶ Πρόδικος ὁ	Κεῖος	λόγους ἀναγινώσκοντες ἠρανίζοντο· καὶ Πλάτων
[9, 1]	νέος ὢν ἔφασκε μηδὲν εἰδέναι,	τέλειος	μέντοι γενόμενος πάντα ἐγνωκέναι· ἤκουσέ
[9, 11]	θεῶν βροτησίᾳ χερί. ~ΠΥΡΡΩΝ. Πύρρων	Ἠλεῖος	Πλειστάρχου μὲν ἦν υἱός, καθὰ
[9, 11]	αἰσθήσεσι μετίσχουσιν. Ἔστιν οὖν ὁ	Πυρρώνειος	λόγος μήνυσίς τις τῶν φαινομένων
[9, 11]	τι δόγμα. Λέγοιτο δ' ἂν	Πυρρώνειος	ὁμοτρόπως. Ταύτης δὲ τῆς αἱρέσεως
[9, 1]	λαλῆτε. Ἐπόθησε δ' αὐτοῦ καὶ	Δαρεῖος	μετασχεῖν καὶ ἔγραψεν ὧδε πρὸς
[9, 1]	ἔγραψεν ὧδε πρὸς αὐτόν· Βασιλεὺς	Δαρεῖος	πατρὸς Ὑστάσπεω Ἡράκλειτον Ἐφέσιον σοφὸν
[9, 1]	παρὰ σοὶ ἐξηγήσεως. Βασιλεὺς οὖν	Δαρεῖος	Ὑστάσπου βούλεται τῆς σῆς ἀκροάσεως
[9, 11]	λέξομεν, ἔτι τε Ναυσιφάνης ὁ>	Τήιος,	οὗ φασί τινες ἀκοῦσαι Ἐπίκουρον.
[9, 8]	Ἔνδοθι μέν ἐστι Πρωταγόρας ὁ	Τήιος.	Οὗτος καὶ Πρόδικος ὁ Κεῖος
[9, 8]	ὡς δ' Εὔπολις ἐν Κόλαξιν,	Τήιος·	φησὶ γάρ, Ἔνδοθι μέν ἐστι
[9, 11]	ἐγγύθεν δὲ τραχέα. Ἔτι ὁ	ἥλιος	ἀνίσχων μὲν ἀλλοῖος, μεσουρανῶν δ'
[9, 11]	μεσημβρίᾳ φαίνεται καὶ ὅτε> ὁ	ἥλιος	δύνει> καὶ ὁ ἐν ἀέρι
[9, 1]	πάντων παθῶν, ὅτι τε ὁ	ἥλιός	ἐστι τὸ μέγεθος οἷος φαίνεται.
[9, 11]	ἀποτελοῦνται οὐ θαυμάζονται, οὐδ' ὁ	ἥλιος,	ὅτι καθ' ἡμέραν ὁρᾶται. Τὸν
[9, 11]	τὰ ὠχρὰ ἑτερόχροα. Ὁ γοῦν	ἥλιος	παρὰ τὸ διάστημα μικρὸς φαίνεται·
[9, 4]	ῥήτωρ τεχνογράφος. ~ΜΕΛΙΣΣΟΣ. Μέλισσος Ἰθαιγένους	Σάμιος.	Οὗτος ἤκουσε Παρμενίδου· ἀλλὰ καὶ
[9, 11]	καὶ ἐποχῆς εἶδος εἰσαγαγών, ὡς	Ἀσκάνιος	ὁ Ἀβδηρίτης φησίν. Οὐδὲν γὰρ
[9, 12]	ἐγκρίνοντας, Συνῆλθεν ἀτταγᾶς τε καὶ	νουμήνιος.	εἰώθει δὲ καὶ παίζειν τοιαῦτα.
[9, 11]	τοιαύτῃ καθεστάναι ἀταραξίᾳ. Μόνος δὲ	Νουμήνιος	καὶ δογματίσαι φησὶν αὐτόν. Τούτου
[9, 11]	αὐτοῦ Τίμων καὶ Αἰνεσίδημος καὶ	Νουμήνιος	καὶ Ναυσιφάνης καὶ ἄλλοι τοιοῦτοι.
[9, 11]	ἅμα καὶ παιδαριῶδες τῶν ἀνθρώπων.	Ποσειδώνιος	δὲ καὶ τοιοῦτόν τι διέξεισι
[9, 2]	Δεξίου ἤ, ὡς Ἀπολλόδωρος, Ὀρθομένους	Κολοφώνιος	ἐπαινεῖται πρὸς τοῦ Τίμωνος· φησὶ
[9, 7]	Δῆλον δὲ κἀκ τῶν συγγραμμάτων	οἷος	ἦν. Δοκεῖ δέ, φησὶν ὁ
[9, 10]	μὲν αἷμα καὶ οὐκ ἰχὼρ	οἷός	πέρ τε ῥέει μακάρεσσι θεοῖσι.
[9, 1]	ὁ ἥλιός ἐστι τὸ μέγεθος	οἷος	φαίνεται. Λέγεται δὲ καὶ Ψυχῆς
[9, 1]	Λέσβιος, ἱστορίαν γεγραφὼς Μακεδονικήν· πέμπτος	σπουδογέλοιος,	ἀπὸ κιθαρῳδίας μεταβεβηκὼς εἰς τὸ
[9, 11]	Ἔτι ὁ ἥλιος ἀνίσχων μὲν	ἀλλοῖος,	μεσουρανῶν δ' οὐχ ὅμοιος. Καὶ
[9, 11]	μὲν ἀλλοῖος, μεσουρανῶν δ' οὐχ	ὅμοιος.	Καὶ τὸ αὐτὸ σῶμα ἐν
[9, 11]	ἐν οἷς Ἀρχίλοχος μέν φησι·	Τοῖος	ἀνθρώποισι θυμός, Γλαῦκε Λεπτίνεω πάϊ,
[9, 5]	εἰπεῖν, Σὺ ὁ τῆς πόλεως	ἀλιτήριος.	Πρός τε τοὺς παρεστῶτας φάναι·
[9, 12]	καὶ Σωτίων, διήκουσαν αὐτοῦ Διοσκουρίδης	Κύπριος	καὶ Νικόλοχος Ῥόδιος καὶ Εὐφράνωρ
[9, 11]	ἢ ἑτεροχροιότητας. Ὁ γοῦν οἶνος	μέτριος	μὲν ληφθεὶς ῥώννυσι, πλείων δὲ
[9, 7]	καὶ τὸ Λόγος ἔργου σκιή.	Δημήτριος	δὲ ὁ Φαληρεὺς ἐν τῇ
[9, 5]	ταὐτὸν Ἀριστογείτονι τῷ τυραννοκτόνῳ παθών.	Δημήτριος	δέ φησιν ἐν τοῖς Ὁμωνύμοις
[9, 1]	μὲν ἁνὴρ καὶ πρὸς βασιλέα.	Δημήτριος	δέ φησιν ἐν τοῖς Ὁμωνύμοις
[9, 7]	τινας ἀκήκοεν αὐτοῦ; Φησὶ δὲ	Δημήτριος	ἐν Ὁμωνύμοις καὶ Ἀντισθένης ἐν
[9, 9]	Ἀναξαγόραν. Τοῦτόν φησιν ὁ Φαληρεὺς	Δημήτριος	ἐν τῇ Σωκράτους ἀπολογίᾳ διὰ
[9, 1]	Μέμνηται αὐτοῦ καὶ ὁ Φαληρεὺς	Δημήτριος	ἐν τῇ Σωκράτους ἀπολογίᾳ. Πλεῖστοί
[9, 2]	τὴν ἑξηκοστὴν Ὀλυμπιάδα. Φησὶ δὲ	Δημήτριος	ὁ Φαληρεὺς ἐν τῷ Περὶ
[9, 7]	τὰ ἑκατὸν ἔτη. Ὁ δὲ	Δημήτριος	τοὺς συγγενέας αὐτοῦ φησιν ἀναγνῶναι
[9, 7]	κἀκείνων δολίως ὑποπτευσάντων. Ὁ δὲ	Δημήτριος	ὑπὲρ ἑκατὸν τάλαντά φησιν εἶναι
[9, 11]	ὁ Ἀβδηρίτης καὶ Τίμων ὁ	Φλιάσιος	ὁ τοὺς Σίλλους πεποιηκώς, περὶ
[9, 1]	ἀγνοηθέντα κυνόβρωτον γενέσθαι. Γέγονε δὲ	θαυμάσιος	ἐκ παίδων, ὅτε καὶ νέος
[9, 1]	βίος εὐδόκιμος σαῖς παραινέσεσιν. Ἡράκλειτος	Ἐφέσιος	βασιλέι Δαρείῳ πατρὸς Ὑστάσπεω χαίρειν.
[9, 1]	Βλόσωνος ἤ, ὥς τινες, Ἡράκωντος	Ἐφέσιος.	Οὗτος ἤκμαζε μὲν κατὰ τὴν
[9, 6]	τινες, Ἀβδηρίτης, κατ' ἐνίους δὲ	Μιλήσιος.	Οὗτος ἤκουσε Ζήνωνος. Ἤρεσκε δ'
[9, 7]	Δαμασίππου Ἀβδηρίτης ἤ, ὡς ἔνιοι,	Μιλήσιος.	Οὗτος μάγων τινῶν διήκουσε καὶ
[9, 11]	αὐτούς. Πυρρώνειοι δὲ ἀπὸ Πύρρωνος.	Θεοδόσιος	δ' ἐν τοῖς Σκεπτικοῖς κεφαλαίοις
[9, 1]	κληθεὶς Ἡρακλειτιστής, Νικομήδης τε καὶ	Διονύσιος·	τῶν δὲ γραμματικῶν Διόδοτος, ὃς
[9, 12]	καὶ Ἡρακλείδης, Ἡρακλείδου δ' Αἰνεσίδημος	Κνώσιος,	ὃς καὶ Πυρρωνείων λόγων ὀκτὼ
[9, 2]	ἐν τῷ Περὶ γήρως καὶ	Παναίτιος	ὁ Στωικὸς ἐν τῷ Περὶ
[9, 11]	φαινόμενον λέγων, οὕτω καὶ ὁ	ἐναντίος·	εἰ δ' ἄπιστος, καὶ αὐτὸς
[9, 11]	κατεβίω. Ἀντίγονος δέ φησιν ὁ	Καρύστιος	ἐν τῷ Περὶ Πύρρωνος τάδε
[9, 12]	δύο, ὧν καὶ Ἀντίγονος ὁ	Καρύστιος	μέμνηται, ἀναγεγραφὼς αὐτοῦ καὶ αὐτὸς
[9, 11]	Πύρρων Ἠλεῖος Πλειστάρχου μὲν ἦν	υἱός,	καθὰ καὶ Διοκλῆς ἱστορεῖ· ὥς
[9, 11]	οἷον, Οὐδὲν μᾶλλον ὁ πειρατὴς	κακός	ἐστιν ἢ ὁ ψεύστης. Ὑπὸ
[9, 10]	Πτίσσετε, Νικοκρέων, ἔτι καὶ μάλα·	θύλακός	ἐστι· πτίσσετ' Ἀνάξαρχος δ' ἐν
[9, 12]	εἰς Ἦλιν ἀποδημῆσαι μετὰ τῆς>	γυναικὸς	κἀκεῖ διατρίβειν ἕως αὐτῷ παῖδες
[9, 8]	Πρωταγόρας ὁ Τήιος. Οὗτος καὶ	Πρόδικος	ὁ Κεῖος λόγους ἀναγινώσκοντες ἠρανίζοντο·
[9, 10]	ἀπάθειαν καὶ εὐκολίαν τοῦ βίου	Εὐδαιμονικὸς	ἐκαλεῖτο· καὶ ἦν ἐκ τοῦ
[9, 12]	τ' ἀπὸ Τρωάδος, ὃς οὕτω	καρτερικὸς	ἐγένετο, καθά φησι Φύλαρχος ἱστορῶν,
[9, 12]	δὲ διήκουσε Σατορνῖνος ὁ Κυθηνᾶς,	ἐμπειρικὸς	καὶ αὐτός.
[9, 12]	δὲ Μηνόδοτος ὁ Νικομηδεύς, ἰατρὸς	ἐμπειρικός,	καὶ Θειωδᾶς Λαοδικεύς· Μηνοδότου δὲ
[9, 12]	Ἡροδότου δὲ διήκουσε Σέξτος ὁ	ἐμπειρικός,	οὗ καὶ τὰ δέκα τῶν
[9, 11]	κρίνειν καὶ κρίνεσθαι καὶ τὸ	κεκρικὸς	τὸ κριτήριον ὑφ' ἑτέρου κριθήσεται
[9, 1]	πρῶτος αὐτὸς οὗτος· δεύτερος ποιητὴς	λυρικός,	οὗ ἐστι Τῶν δώδεκα θεῶν
[9, 9]	ΑΠΟΛΛΩΝΙΑΤΗΣ. Διογένης Ἀπολλοθέμιδος Ἀπολλωνιάτης, ἀνὴρ	φυσικὸς	καὶ ἄγαν ἐλλόγιμος. ἤκουσε δέ,
[9, 1]	εἰρήκαμεν. Σέλευκος μέντοι φησὶν ὁ	γραμματικὸς	Κρότωνά τινα ἱστορεῖν ἐν τῷ
[9, 4]	Δημόκριτον Ἀβδηρίταις. Γέγονε δὲ καὶ	πολιτικὸς	ἀνὴρ καὶ ἀποδοχῆς παρὰ τοῖς
[9, 8]	οὐκ ὀρθῶς τοῖς ἀνθρώποις πρασσομένων,	Προστακτικός,	Δίκη ὑπὲρ μισθοῦ, Ἀντιλογιῶν αʹ
[9, 8]	ἐπιχειρήσεις, ὥς φησιν Ἀρτεμίδωρος ὁ	διαλεκτικὸς	ἐν τῷ Πρὸς Χρύσιππον. Καὶ
[9, 8]	Ἀβδηρίτης, καθά φησιν Ἡρακλείδης ὁ	Ποντικὸς	ἐν τοῖς Περὶ νόμων, ὃς
[9, 1]	ὁ Ποντικὸς Κλεάνθης τε ὁ	ποντικὸς>	καὶ Σφαῖρος ὁ Στωικός, πρὸς
[9, 1]	γὰρ Ἀντισθένης καὶ Ἡρακλείδης ὁ	Ποντικὸς	Κλεάνθης τε ὁ ποντικὸς> καὶ
[9, 11]	ἢ στρογγύλου ἢ τετραγώνου, ὁ	σκεπτικὸς	εἰ μὲν οὐδετέραν προκρινεῖ, ἀπρακτήσει·
[9, 11]	δογματικῶν ὡς δυνήσεται βιοῦν ὁ	σκεπτικὸς	μὴ φεύγων τό, εἰ κελευσθείη,
[9, 12]	ἐστίν, ἐν οἷς ὡς ἂν	σκεπτικὸς	ὢν πάντας λοιδορεῖ καὶ σιλλαίνει
[9, 5]	ἀγαθὸς ὁ Ζήνων, ἀλλὰ καὶ	ὑπεροπτικὸς	τῶν μειζόνων κατ' ἴσον Ἡρακλείτῳ·
[9, 2]	Περὶ γήρως καὶ Παναίτιος ὁ	Στωικὸς	ἐν τῷ Περὶ εὐθυμίας ταῖς
[9, 11]	Θέων δ' ὁ Τιθοραιεὺς ὁ	στωικὸς	κοιμώμενος περιεπάτει ἐν τῷ ὕπνῳ
[9, 1]	ὁ ποντικὸς> καὶ Σφαῖρος ὁ	Στωικός,	πρὸς δὲ Παυσανίας ὁ κληθεὶς
[9, 8]	Εὐφορίων ἐπικήδειον ἔγραψε· καὶ τρίτος	Στωικὸς	φιλόσοφος. ~ΔΙΟΓΕΝΗΣ ΑΠΟΛΛΩΝΙΑΤΗΣ. Διογένης Ἀπολλοθέμιδος
[9, 7]	Πυθαγορικῶν τινος ἀκοῦσαί φησιν αὐτὸν	Γλαῦκος	ὁ Ῥηγῖνος, κατὰ τοὺς αὐτοὺς
[9, 1]	ἐν τῷ περὶ Σωκράτους εἰρήκαμεν.	Σέλευκος	μέντοι φησὶν ὁ γραμματικὸς Κρότωνά
[9, 5]	ὑπομένω, δουλεύετε τῷ τυράννῳ· καὶ	τέλος	ἀποτραγόντα τὴν γλῶτταν προσπτύσαι αὐτῷ·
[9, 7]	γενέσεως πάντων, ἣν ἀνάγκην λέγει.	Τέλος	δ' εἶναι τὴν εὐθυμίαν, οὐ
[9, 11]	τὰ φαινόμενα τιθέναι ὅτι φαίνεται.	Τέλος	δὲ οἱ σκεπτικοί φασι τὴν
[9, 11]	ἀπάθειαν ἄλλοι δὲ τὴν πραότητα	τέλος	εἰπεῖν φασι τοὺς σκεπτικούς. ~ΤΙΜΩΝ.
[9, 1]	ἢ μεθ' ὑμῶν πολιτεύεσθαι; Καὶ	τέλος	μισανθρωπήσας καὶ ἐκπατήσας ἐν τοῖς
[9, 7]	Πυθαγορικοὺς κωλῦσαι αὐτόν, ὡς οὐδὲν	ὄφελος·	παρὰ πολλοῖς γὰρ εἶναι ἤδη
[9, 11]	θέσιν, ὅ τε τῆς περιστερᾶς	τράχηλος	παρὰ τὴν στροφήν. Ἐπεὶ οὖν
[9, 7]	ἦν ὡς ἀληθῶς ἐν φιλοσοφίᾳ	πένταθλος·	τὰ γὰρ φυσικὰ καὶ τὰ
[9, 11]	Προφέρεσθαι δὲ καὶ τάδε· Ἀλλά,	φίλος,	θάνε καὶ σύ· τίη ὀλοφύρεαι
[9, 11]	τίη ὀλοφύρεαι οὕτως; κάτθανε καὶ	Πάτροκλος,	ὅ περ σέο πολλὸν ἀμείνων·
[9, 11]	μὲν ἰατρικῆς, ὁ δὲ γεωργίας,	ἄλλος	δ' ἐμπορίας ὀρέγεται· καὶ ταὐτὰ
[9, 5]	πρὸς τοῦ τυράννου εἴ τις	ἄλλος	εἴη· τὸν δ' εἰπεῖν, Σὺ
[9, 2]	Ἀπομνημονευμάτων πρώτῳ. Γέγονε δὲ καὶ	ἄλλος	Ξενοφάνης Λέσβιος ποιητὴς ἰάμβων. Καὶ
[9, 8]	ὅτι σύ. Γέγονε δὲ καὶ	ἄλλος	Πρωταγόρας ἀστρολόγος, εἰς ὃν καὶ
[9, 7]	τὴν ὀγδοηκοστὴν Ὀλυμπιάδα· ὡς δὲ	Θράσυλλος	ἐν τῷ ἐπιγραφομένῳ Τὰ πρὸ
[9, 7]	ἦν. Δοκεῖ δέ, φησὶν ὁ	Θράσυλλος,	ζηλωτὴς γεγονέναι τῶν Πυθαγορικῶν· ἀλλὰ
[9, 7]	οἱ Ἀντερασταὶ Πλάτωνός εἰσι, φησὶ	Θράσυλλος	οὗτος ἂν εἴη ὁ παραγενόμενος
[9, 12]	πολίτας καταξιώσας. Εὐφράνορος δὲ διήκουσεν	Εὔβουλος	Ἀλεξανδρεύς, οὗ Πτολεμαῖος, οὗ Σαρπηδὼν
[9, 11]	ἐν τῷ ὕπνῳ καὶ Περικλέους	δοῦλος	ἐπ' ἄκρου τοῦ τέγους. Πέμπτος
[9, 11]	Ἀντίγονον, ὑπὸ τῶν γνωρίμων παρακολουθούντων.	Αἰνεσίδημος	δέ φησι φιλοσοφεῖν μὲν αὐτὸν
[9, 11]	Φαβωρῖνος ὄγδοον, Σέξτος δὲ καὶ	Αἰνεσίδημος	δέκατον· ἀλλὰ καὶ τὸν δέκατον
[9, 11]	ταραχὴν ἔχοντα εὑρίσκεται, καθά φησιν	Αἰνεσίδημος	ἐν τῇ εἰς τὰ Πυρρώνεια
[9, 11]	δ' ὅτι φαίνεται ὁμολογῶ. Καὶ	Αἰνεσίδημος	ἐν τῷ πρώτῳ Πυρρωνείων λόγων
[9, 11]	μέντοι συνήθεις αὐτοῦ Τίμων καὶ	Αἰνεσίδημος	καὶ Νουμήνιος καὶ Ναυσιφάνης καὶ
[9, 12]	Σαρπηδὼν καὶ Ἡρακλείδης, Ἡρακλείδου δ'	Αἰνεσίδημος	Κνώσιος, ὃς καὶ Πυρρωνείων λόγων
[9, 11]	σκεπτικοὺς τὸ φαινόμενον, ὡς καὶ	Αἰνεσίδημός	φησιν· οὕτω δὲ καὶ Ἐπίκουρος.
[9, 9]	Ἀπολλωνιάτης, ἀνὴρ φυσικὸς καὶ ἄγαν	ἐλλόγιμος.	ἤκουσε δέ, φησὶν Ἀντισθένης, Ἀναξιμένους.
[9, 12]	τοῦ βίου κατέλιπεν. Ὁ δ'	ἐλλόγιμος	ἦν, ὡς καὶ Σωτίων ἐν
[9, 11]	καὶ ὁ ἀπόπατος ὑὶ μὲν	ἐδώδιμος,	ἵππῳ δ' οὔ. Δεύτερος ὁ
[9, 1]	καὶ σπουδαία προσαγόρευσις καὶ βίος	εὐδόκιμος	σαῖς παραινέσεσιν. Ἡράκλειτος Ἐφέσιος βασιλέι
[9, 11]	Ἀλλὰ καὶ Φίλων ὁ Ἀθηναῖος,	γνώριμος	αὐτοῦ γεγονώς, ἔλεγεν ὡς ἐμέμνητο
[9, 11]	Ἀλλὰ καὶ Ζεῦξις ὁ Αἰνεσιδήμου	γνώριμος	ἐν τῷ Περὶ διττῶν λόγων
[9, 12]	ὀφθαλμούς; Ἦν δ' αὐτός τε	ἑτερόφθαλμος	καὶ ὁ Διοσκουρίδης μαθητὴς αὐτοῦ,
[9, 11]	ἰδίαν, ὡς ἔλαιον ἐν μύρῳ.	Ἕβδομος	ὁ παρὰ τὰς ἀποστάσεις καὶ
[9, 11]	ἰδιοσυγκρισίας· Δημοφῶν γοῦν ὁ Ἀλεξάνδρου	τραπεζοκόμος	ἐν σκιᾷ ἐθάλπετο, ἐν ἡλίῳ
[9, 11]	μῦθοι· καὶ Ἐπέων δὲ πολὺς	νομὸς	ἔνθα καὶ ἔνθα· καὶ Ὁπποῖόν
[9, 11]	λέγειν ὅτι σφαιροειδής ἐστιν ὁ	κόσμος.	Ἀλλὰ γὰρ τὸ μὲν ἄδηλον,
[9, 11]	Ἀρχίλοχος μέν φησι· Τοῖος ἀνθρώποισι	θυμός,	Γλαῦκε Λεπτίνεω πάϊ, γίγνεται θνητοῖς
[9, 7]	οὗτος ἂν εἴη ὁ παραγενόμενος	ἀνώνυμος,	τῶν περὶ Οἰνοπίδην καὶ Ἀναξαγόραν
[9, 1]	φύσεως ἐν παραδείγματος εἴδει κεῖσθαι.	Ἱερώνυμος	δέ φησι καὶ Σκυθῖνον τὸν
[9, 12]	καὶ τοῖς ποιηταῖς μύθους γράψαι	ἱκανὸς	καὶ δράματα συνδιατιθέναι. Μετεδίδου δὲ
[9, 7]	δὲ καὶ τῆς περὶ τοῦ	ἑνὸς	δόξης τῶν περὶ Παρμενίδην καὶ
[9, 11]	πάντων ἢ τινῶν ἢ καὶ	ἑνὸς	μόνου δισταζομένου, καὶ τὸ ὅλον
[9, 12]	μὲν Τιμάρχου, Φλιάσιον δὲ τὸ	γένος·	νέον δὲ καταλειφθέντα χορεύειν, ἔπειτα
[9, 8]	διελέχθη καὶ τὸ νῦν ἐπιπόλαιον	γένος	τῶν ἐριστικῶν ἐγέννησεν· ἵνα καὶ
[9, 7]	εὐσταθῶς ἡ ψυχὴ διάγει, ὑπὸ	μηδενὸς	ταραττομένη φόβου ἢ δεισιδαιμονίας ἢ
[9, 5]	ὑπάρχειν ἐκ τῶν προειρημένων κατὰ	μηδενὸς	τούτων ἐπικράτησιν. Τοῦτόν φασι λοιδορούμενον
[9, 1]	γενόμενος πάντα ἐγνωκέναι· ἤκουσέ τ'	οὐδενός,	ἀλλ' αὑτὸν ἔφη διζήσασθαι καὶ
[9, 2]	Διήκουσε δὲ κατ' ἐνίους μὲν	οὐδενός,	κατ' ἐνίους δὲ Βότωνος Ἀθηναίου
[9, 11]	Ἔν τε ταῖς ζητήσεσιν ὑπ'	οὐδενὸς	κατεφρονεῖτο διὰ τὸ καὶ δι>
[9, 5]	φησὶ ταῦτα· Ἀμφοτερογλώσσου τε μέγα	σθένος	οὐκ ἀλαπαδνὸν Ζήνωνος πάντων ἐπιλήπτορος,
[9, 12]	πλέον ἀποδοχῆς ἠξιώθη· ἐντεῦθέν τε	πορισάμενος	ἀπῆρεν εἰς Ἀθήνας, κἀκεῖ διέτριβε
[9, 11]	μηδὲν ἐκτρεπόμενος μηδὲ φυλαττόμενος, ἅπαντα	ὑφιστάμενος,	ἀμάξας, εἰ τύχοι, καὶ κρημνοὺς
[9, 3]	ἐν τοῖς Φυσικοῖς, πάντων σχεδὸν	ἐκτιθέμενος	τὰ δόγματα. Δισσήν τε ἔφη
[9, 7]	πάντων γὰρ σχεδὸν τῶν ἀρχαίων	μεμνημένος	ὁ Πλάτων οὐδαμοῦ Δημοκρίτου διαμνημονεύει,
[9, 7]	ἐν τῇ πρὸς Σωκράτην ὁμιλίᾳ	διαλεγόμενος	περὶ φιλοσοφίας, ᾧ, φησίν, ὡς
[9, 1]	ἀφικοίμην εἰς Περσῶν χώρην, ὀλίγοις	ἀρκεόμενος	κατ' ἐμὴν γνώμην. Τοιοῦτος μὲν
[9, 5]	τῇ Σατύρου ἐπιτομῇ. Ὅτε καὶ	ἐξεταζόμενος	τοὺς συνειδότας καὶ περὶ τῶν
[9, 11]	ὢν καὶ ὑπὸ τοῦ ὕδατος	κουφιζόμενος	ἢ ἐλαφρὸς ὢν> καὶ ὑπὸ
[9, 11]	ὁ ἐν ἀέρι ὑπὸ δυοῖν	κουφιζόμενος	λίθος ἐν ὕδατι ῥᾳδίως μετατίθεται,
[9, 7]	βουλόμενος, ἀλλὰ τόπῳ δόξαν περιθεῖναι	προελόμενος.	Δῆλον δὲ κἀκ τῶν συγγραμμάτων
[9, 7]	οὐκ ἐκ τόπου δόξαν λαβεῖν	βουλόμενος,	ἀλλὰ τόπῳ δόξαν περιθεῖναι προελόμενος.
[9, 5]	πάντας ἐμήνυσεν αὐτοῦ τοὺς φίλους,	βουλόμενος	αὐτὸν ἔρημον καταστῆσαι· εἶτα περί
[9, 7]	ὥστε τοῦ περικήπου δωμάτιόν τι	ἀποτεμόμενος	κατάκλειστος ἦν· καί ποτε τοῦ
[9, 1]	ἔφασκε μηδὲν εἰδέναι, τέλειος μέντοι	γενόμενος	πάντα ἐγνωκέναι· ἤκουσέ τ' οὐδενός,
[9, 7]	Θράσυλλος οὗτος ἂν εἴη ὁ	παραγενόμενος	ἀνώνυμος, τῶν περὶ Οἰνοπίδην καὶ
[9, 11]	ὢν> καὶ ὑπὸ τοῦ ἀέρος	βαρυνόμενος.	Ἀγνοοῦμεν οὖν τὸ κατ' ἰδίαν,
[9, 11]	ἦν καὶ τῷ βίῳ, μηδὲν	ἐκτρεπόμενος	μηδὲ φυλαττόμενος, ἅπαντα ὑφιστάμενος, ἀμάξας,
[9, 12]	ἀναπεπταμένους ὁρῶν γελῶ. Ὅμως δὲ	καθαπτόμενος	τοῦ Ἀρκεσιλάου ἐν τοῖς Σίλλοις
[9, 11]	τῷ βίῳ, μηδὲν ἐκτρεπόμενος μηδὲ	φυλαττόμενος,	ἅπαντα ὑφιστάμενος, ἀμάξας, εἰ τύχοι,
[9, 1]	δυσεξήγητον. Ἔν τισι μὲν οὖν	ἑρμηνευόμενος	κατὰ λέξιν σὴν δοκεῖ δύναμίν
[9, 1]	ἰὼν οὐκ ἂν ἐξεύροιο, πᾶσαν	ἐπιπορευόμενος	ὁδόν· οὕτω βαθὺν λόγον ἔχει.
[9, 12]	τῶν τραγῳδιῶν Ἀλεξάνδρῳ καὶ Ὁμήρῳ.	Θορυβούμενός	θ' ὑπὸ τῶν θεραπαινῶν καὶ
[9, 12]	περὶ ἑκάστων, ὁ δ' αὐτῷ	διηγούμενός	ἐστι· καὶ ἐν μὲν τῷ
[9, 11]	Ὁ οὖν, φασί, περί τινος	διαβεβαιούμενος	αἰσθητοῦ ἢ νοητοῦ πρότερον ὀφείλει
[9, 1]	ἄλλῃ τε καὶ μετ' ἄλλων.	Ἀξιούμενος	δὲ καὶ νόμους θεῖναι πρὸς
[9, 5]	Ἐὰν μὴ λοιδορούμενος προσποιῶμαι, οὐδ'	ἐπαινούμενος	αἰσθήσομαι. Ὅτι δὲ γεγόνασι Ζήνωνες
[9, 11]	τὸν μάγειρον. Καὶ ἐν Ἤλιδι	καταπονούμενος	ὑπὸ τῶν ζητούντων ἐν τοῖς
[9, 5]	δέ τινος, φάναι· Ἐὰν μὴ	λοιδορούμενος	προσποιῶμαι, οὐδ' ἐπαινούμενος αἰσθήσομαι. Ὅτι
[9, 1]	ἐν τοῖς ὄρεσι διῃτᾶτο, πόας	σιτούμενος	καὶ βοτάνας. Καὶ μέντοι καὶ
[9, 4]	καὶ ἀποδοχῆς παρὰ τοῖς πολίταις	ἠξιωμένος·	ὅθεν ναύαρχος αἱρεθεὶς ἔτι καὶ
[9, 11]	δ' ὁ Τιθοραιεὺς ὁ στωικὸς	κοιμώμενος	περιεπάτει ἐν τῷ ὕπνῳ καὶ
[9, 2]	εἰπεῖν ἀκατάληπτα εἶναι τὰ πάντα,	πλανώμενος.	Ἐποίησε δὲ καὶ Κολοφῶνος κτίσιν
[9, 7]	Ταὐτὰ δὲ καὶ Ἱππόβοτός φησιν.	Ἀριστόξενος	δ' ἐν τοῖς Ἱστορικοῖς ὑπομνήμασί
[9, 1]	τῇ ἀγορᾷ. Νεάνθης δ' ὁ	Κυζικηνός	φησι μὴ δυνηθέντα αὐτὸν ἀποσπάσαι
[9, 7]	Φησὶ δὲ καὶ Ἀπολλόδωρος ὁ	Κυζικηνὸς	Φιλολάῳ αὐτὸν συγγεγονέναι. Ἤσκει δέ,
[9, 11]	συμπλεόντων ἐσκυθρωπακότων ὑπὸ χειμῶνος, αὐτὸς	γαληνὸς	ὢν ἀνέρρωσε τὴν ψυχήν, δείξας
[9, 7]	ἀκοῦσαί φησιν αὐτὸν Γλαῦκος ὁ	Ῥηγῖνος,	κατὰ τοὺς αὐτοὺς χρόνους αὐτῷ
[9, 7]	χρόνον μὴ γνῶναι, ἕως αὐτὸν	ἐκεῖνος	διαναστήσας προφάσει τῆς θυσίας καὶ
[9, 12]	ἄλλα κάλλιστα· Σέξτου δὲ διήκουσε	Σατορνῖνος	ὁ Κυθηνᾶς, ἐμπειρικὸς καὶ αὐτός.
[9, 11]	ὠχρότητας ἢ ἑτεροχροιότητας. Ὁ γοῦν	οἶνος	μέτριος μὲν ληφθεὶς ῥώννυσι, πλείων
[9, 11]	τὸν δέκατον Σέξτος ὄγδοόν φησι,	Φαβωρῖνος	δὲ ἔνατον. Δέκατος ὁ κατὰ
[9, 5]	τὸν Ἀχιλλέα πρῶτος λόγον ἠρώτησε	Φαβωρῖνος	δέ φησι Παρμενίδην καὶ ἄλλους
[9, 7]	ἔτεσιν ὢν αὐτοῦ νεώτερος τετταράκοντα.	Φαβωρῖνος	δέ φησιν ἐν Παντοδαπῇ ἱστορίᾳ
[9, 2]	Παρμενίσκου καὶ Ὀρεστάδου, καθά φησι	Φαβωρῖνος	ἐν Ἀπομνημονευμάτων πρώτῳ. Γέγονε δὲ
[9, 3]	ἐρωτῆσαι τὸν Ἀχιλλέα λόγον, ὡς	Φαβωρῖνος	ἐν Παντοδαπῇ ἱστορίᾳ. Γέγονε δὲ
[9, 8]	Ἐκαλεῖτό τε Σοφία, ὥς φησι	Φαβωρῖνος	ἐν Παντοδαπῇ ἱστορίᾳ. Καὶ πρῶτος
[9, 3]	Ἕσπερον καὶ Φωσφόρον, ὥς φησι	Φαβωρῖνος	ἐν πέμπτῳ Ἀπομνημονευμάτων· οἱ δὲ
[9, 11]	καθ' ἡμέραν ὁρᾶται. Τὸν ἐνατὸν	Φαβωρῖνος	ὄγδοον, Σέξτος δὲ καὶ Αἰνεσίδημος
[9, 7]	ἐμάχετο. Πάντως μέντοι τῶν Πυθαγορικῶν	τινος	ἀκοῦσαί φησιν αὐτὸν Γλαῦκος ὁ
[9, 11]	οὖν ἐξ ἀποδεδειγμένων, κἀκεῖνα δεήσεταί	τινος	ἀποδείξεως κἀντεῦθεν εἰς ἄπειρον· εἰ
[9, 11]	δεῖ φαίνεσθαι τὸ ἐκκαλυπτόμενον ὑπό	τινος·	ἀφανὲς δὲ φαινομένου οὐ δύναται,
[9, 11]	ἀσώματον εἶναι οὐδ' ἂν ὑπό	τινος	γένοιτο· οὐκ ἔστι τοίνυν αἴτιον.
[9, 1]	βιβλίον· ὃν καὶ εἰπεῖν Δηλίου	τινὸς	δεῖσθαι κολυμβητοῦ, ὃς οὐκ ἀποπνιγήσεται
[9, 11]	ὁρᾶται. Ὁ οὖν, φασί, περί	τινος	διαβεβαιούμενος αἰσθητοῦ ἢ νοητοῦ πρότερον
[9, 11]	οὐ πᾶν λέγομεν τὸ ὑπό	τινος	δοξαζόμενον ἀγαθόν, δεήσει ἡμᾶς διακρίνειν
[9, 11]	Ἤτοι γὰρ πᾶν τὸ ὑπό	τινος	δοξαζόμενον ῥητέον ἀγαθὸν ἢ οὐ
[9, 11]	καὶ τομῶν καὶ καύσεων ἐπί	τινος	ἕλκους αὐτῷ προσενεχθέντων, ἀλλὰ μηδὲ
[9, 11]	Τοῦτο δὲ ποιεῖν ἀκούσαντα Ἰνδοῦ	τινος	ὀνειδίζοντος Ἀναξάρχῳ ὡς οὐκ ἂν
[9, 7]	φόβου ἢ δεισιδαιμονίας ἢ ἄλλου	τινὸς	πάθους. Καλεῖ δ' αὐτὴν καὶ
[9, 10]	ἔδει δὲ λοιπὸν κεφαλὴν σατράπου	τινὸς	παρατεθεῖσθαι· ἀπορρίπτων πρὸς τὸν Νικοκρέοντα.
[9, 10]	θεὸν ἐπέστρεψεν· ἐπειδὴ γὰρ ἔκ	τινος	πληγῆς εἶδεν αὐτῷ καταρρέον αἷμα,
[9, 5]	φασι λοιδορούμενον ἀγανακτῆσαι· αἰτιασαμένου δέ	τινος,	φάναι· Ἐὰν μὴ λοιδορούμενος προσποιῶμαι,
[9, 5]	δὴ γάρ σε λαβὼν ὁ	τύραννος	ἐν ὅλμῳ κόψε. Τί τοῦτο
[9, 11]	πρὸς τὰ ἐνενήκοντα ἔτη κατεβίω.	Ἀντίγονος	δέ φησιν ὁ Καρύστιος ἐν
[9, 12]	ἐτῶν ἐνενήκοντα, ὥς φησιν ὁ	Ἀντίγονος	καὶ Σωτίων ἐν τῷ ἑνδεκάτῳ.
[9, 12]	μαρτυρεῖ. Ἦν δέ, φησὶν ὁ	Ἀντίγονος,	καὶ φιλοπότης καὶ ἀπὸ τῶν
[9, 12]	τείνοντα μυριάδας δύο, ὧν καὶ	Ἀντίγονος	ὁ Καρύστιος μέμνηται, ἀναγεγραφὼς αὐτοῦ
[9, 12]	σφόδρα καὶ ἰδιοπράγμων, ὡς καὶ	Ἀντίγονός	φησι. Λόγος γοῦν εἰπεῖν Ἱερώνυμον
[9, 11]	σοφὸν ἐν τοιαύτῃ καθεστάναι ἀταραξίᾳ.	Μόνος	δὲ Νουμήνιος καὶ δογματίσαι φησὶν
[9, 7]	Λέγει δ' ὅτι τοσοῦτον ἦν	φιλόπονος	ὥστε τοῦ περικήπου δωμάτιόν τι
[9, 3]	ὁ Τίμων Παρμενίδου τε βίην	μεγαλόφρονος	οὐ πολύδοξον, ὅς ῥ' ἀπὸ
[9, 7]	φησὶν ὁ Ἀντισθένης συνέντα, μὴ	ὑπεύθυνος	γενηθείη πρός τινων φθονούντων καὶ
[9, 11]	ἡ ἐπίδειξις τῆς ἀδιαφορίας. Καὶ	κυνός	ποτ' ἐπενεχθέντος διασοβηθέντα εἰπεῖν πρὸς
[9, 11]	ὅτ' ἄγεις ῥᾷστα μεθ' ἡσυχίης	μοῦνος	ἐν ἀνθρώποισι θεοῦ τρόπον ἡγεμονεύων.
[9, 8]	μὲν αὐτῷ ἐδόκει. ~ΠΡΩΤΑΓΟΡΑΣ. Πρωταγόρας	Ἀρτέμωνος	ἤ, ὡς Ἀπολλόδωρος καὶ Δίνων
[9, 11]	Τῶν γὰρ συμπλεόντων ἐσκυθρωπακότων ὑπὸ	χειμῶνος,	αὐτὸς γαληνὸς ὢν ἀνέρρωσε τὴν
[9, 2]	Ὀρθομένους Κολοφώνιος ἐπαινεῖται πρὸς τοῦ	Τίμωνος·	φησὶ γοῦν, Ξεινοφάνη θ' ὑπάτυφον,
[9, 6]	ἐνίους δὲ Μιλήσιος. Οὗτος ἤκουσε	Ζήνωνος.	Ἤρεσκε δ' αὐτῷ ἄπειρα εἶναι
[9, 5]	τε μέγα σθένος οὐκ ἀλαπαδνὸν	Ζήνωνος	πάντων ἐπιλήπτορος, ἠδὲ Μέλισσον, πολλῶν
[9, 11]	ζωγράφος, καὶ ἤκουσε Βρύσωνος τοῦ	Στίλπωνος,	ὡς Ἀλέξανδρος ἐν Διαδοχαῖς, εἶτ'
[9, 11]	πολλάκις καὶ Ἐπίκουρον θαυμάζοντα τὴν	Πύρρωνος	ἀναστροφὴν συνεχὲς αὐτοῦ πυνθάνεσθαι περὶ
[9, 11]	ἄληπτόν ἐστιν, οὐκ εἰσόμεθα τὴν	Πύρρωνος	διάθεσιν· μὴ εἰδότες δὲ οὐδὲ
[9, 11]	Φίλωνα. Πρὸς τούτοις διήκουσε τοῦ	Πύρρωνος	Ἑκαταῖός τε ὁ Ἀβδηρίτης καὶ
[9, 11]	καὶ αὐτούς. Πυρρώνειοι δὲ ἀπὸ	Πύρρωνος.	Θεοδόσιος δ' ἐν τοῖς Σκεπτικοῖς
[9, 11]	ὁ Καρύστιος ἐν τῷ Περὶ	Πύρρωνος	τάδε περὶ αὐτοῦ, ὅτι τὴν
[9, 1]	~ΗΡΑΚΛΕΙΤΟΣ. Ἡράκλειτος	Βλόσωνος	ἤ, ὥς τινες, Ἡράκωντος Ἐφέσιος.
[9, 11]	πρότερον ἦν ζωγράφος, καὶ ἤκουσε	Βρύσωνος	τοῦ Στίλπωνος, ὡς Ἀλέξανδρος ἐν
[9, 7]	με ἔγνωκεν. Εἴπερ οἱ Ἀντερασταὶ	Πλάτωνός	εἰσι, φησὶ Θράσυλλος οὗτος ἂν
[9, 2]	μὲν οὐδενός, κατ' ἐνίους δὲ	Βότωνος	Ἀθηναίου ἤ, ὥς τινες, Ἀρχελάου.
[9, 11]	αἰσθήσεις ψεύδονται, ὁ δὲ λόγος	διάφωνος.	Ἡ δὲ καταληπτικὴ φαντασία ὑπὸ
[9, 2]	πάντα, πλανώμενος. Ἐποίησε δὲ καὶ	Κολοφῶνος	κτίσιν καὶ τὸν εἰς Ἐλέαν
[9, 11]	περὶ αὐτοῦ, ὅτι τὴν ἀρχὴν	ἄδοξός	τε ἦν καὶ πένης καὶ
[9, 11]	Μασσαγέται μέν, ὥς φησι καὶ	Εὔδοξος	ἐν τῇ πρώτῃ τῆς Περιόδου,
[9, 11]	κατανοῆσαι, ἀγνοεῖται ἡ φύσις αὐτῶν.	Ὄγδοος	ὁ παρὰ τὰς ποσότητας αὐτῶν
[9, 11]	ἔνθα· καὶ Ὁπποῖόν κ' εἴπῃσθα	ἔπος,	τοῖόν κ' ἐπακούσαις· τὴν ἰσοσθένειαν
[9, 12]	Ὁ δ' οὖν φιλόσοφος καὶ	φιλόκηπος	ἦν σφόδρα καὶ ἰδιοπράγμων, ὡς
[9, 8]	ἔθανες· εἵλετο γάρ σε φυγεῖν	Κέκροπος	πόλις· ἀλλὰ σὺ μέν που
[9, 11]	εἶναι. Ὁ δ' ἐξ ὑποθέσεως	τρόπος	συνίσταται, οἰομένων τινῶν τὰ πρῶτα
[9, 11]	ὑποθήσεται. Ὁ δὲ δι' ἀλλήλων	τρόπος	συνίσταται ὅταν τὸ ὀφεῖλον τοῦ
[9, 6]	ἐνάτην καὶ ἑβδομηκοστὴν> Ὀλυμπιάδα. ~ΛΕΥΚΙΠΠΟΣ.	Λεύκιππος	Ἐλεάτης, ὡς δέ τινες, Ἀβδηρίτης,
[9, 6]	τὴν ἐνάτην καὶ ἑβδομηκοστὴν> Ὀλυμπιάδα.	~ΛΕΥΚΙΠΠΟΣ.	Λεύκιππος Ἐλεάτης, ὡς δέ τινες,
[9, 1]	ἐν βλεφάροις καὶ σκότον ἠγάγετο.	Ἕρμιππος	δέ φησι λέγειν αὐτὸν τοῖς
[9, 5]	δὲ σχεδὸν οἱ πλείους λαλοῦσιν.	Ἕρμιππος	δέ φησιν εἰς ὅλμον αὐτὸν
[9, 7]	Τελευτῆσαι δὲ τὸν Δημόκριτόν φησιν	Ἕρμιππος	τοῦτον τὸν τρόπον. Ἤδη ὑπέργηρων
[9, 12]	λόγων ὀκτὼ συνέγραψε βιβλία· οὗ	Ζεύξιππος	ὁ πολίτης, οὗ Ζεῦξις ὁ
[9, 3]	θεῖναι τοῖς πολίταις, ὥς φησι	Σπεύσιππος	ἐν τῷ Περὶ φιλοσόφων. Καὶ
[9, 11]	καταληπτικὴν φαντασίαν. Καὶ ὁ μὲν	ἄνθρωπος	καὶ πρὸς αὑτὸν διαφωνεῖ καὶ
[9, 1]	δ' ἔμ' ἐπισταμένοις. Εἷς ἐμοὶ	ἄνθρωπος	τρισμύριοι, οἱ δ' ἀνάριθμοι οὐδείς.
[9, 8]	τὸν τρόπον· Πάντων χρημάτων μέτρον	ἄνθρωπος,	τῶν μὲν ὄντων ὡς ἔστιν,
[9, 12]	Γέγονε καὶ ἕτερος Τίμων ὁ	μισάνθρωπος.	Ὁ δ' οὖν φιλόσοφος καὶ
[9, 12]	ταὐτὰ περιέχει πράγματα, πλὴν ὅτι	μονοπρόσωπός	ἐστιν ἡ ποίησις· ἀρχὴ δ'
[9, 1]	ἥ τε βραχύτης καὶ τὸ	βάρος	τῆς ἑρμηνείας ἀσύγκριτον. Καὶ τὰ
[9, 11]	ἤκουσε Βρύσωνος τοῦ Στίλπωνος, ὡς	Ἀλέξανδρος	ἐν Διαδοχαῖς, εἶτ' Ἀναξάρχου, ξυνακολουθῶν
[9, 7]	ἐξένισεν. Τοιοῦτος μὲν ὁ βίος	τἀνδρός.	Δοκεῖ δ' αὐτῷ τάδε· ἀρχὰς
[9, 11]	ἐλαφρὸς ὢν> καὶ ὑπὸ τοῦ	ἀέρος	βαρυνόμενος. Ἀγνοοῦμεν οὖν τὸ κατ'
[9, 1]	τοῦ λαμπροῦ τὸ θερμὸν αὐξόμενον	θέρος	ποιεῖν, ἐκ δὲ τοῦ σκοτεινοῦ
[9, 7]	τάλαντά φησιν εἶναι αὐτῷ τὸ	μέρος,	ἃ πάντα καταναλῶσαι. Λέγει δ'
[9, 11]	Πρὸς τῷ, καὶ τῶν κατὰ	μέρος	ἀποδείξεων ἀπιστουμένων ἄπιστον εἶναι καὶ
[9, 11]	δὲ κέκριται, ἓν τῶν κατὰ	μέρος	γενήσεται κρινομένων, ὥστ' ἂν τὸ
[9, 7]	τῶν περὶ Οἰνοπίδην καὶ Ἀναξαγόραν	ἕτερος,	ἐν τῇ πρὸς Σωκράτην ὁμιλίᾳ
[9, 3]	Παντοδαπῇ ἱστορίᾳ. Γέγονε δὲ καὶ	ἕτερος	Παρμενίδης, ῥήτωρ τεχνογράφος. ~ΜΕΛΙΣΣΟΣ. Μέλισσος
[9, 12]	αὑτὸν Κύκλωπα ἐκάλει. Γέγονε καὶ	ἕτερος	Τίμων ὁ μισάνθρωπος. Ὁ δ'
[9, 7]	καὶ ἑβδομηκοστῆς Ὀλυμπιάδος, ἐνιαυτῷ, φησί,	πρεσβύτερος	ὢν Σωκράτους. Εἴη ἂν οὖν
[9, 11]	μὲν ἐδώδιμος, ἵππῳ δ' οὔ.	Δεύτερος	ὁ παρὰ τὰς τῶν ἀνθρώπων
[9, 1]	Ἡράκλειτοι πέντε· πρῶτος αὐτὸς οὗτος·	δεύτερος	ποιητὴς λυρικός, οὗ ἐστι Τῶν
[9, 7]	κατὰ πρεσβύτην Ἀναξαγόραν, ἔτεσιν αὐτοῦ	νεώτερος	τετταράκοντα. Συντετάχθαι δέ φησι τὸν
[9, 7]	κατά τινας, ἔτεσιν ὢν αὐτοῦ	νεώτερος	τετταράκοντα. Φαβωρῖνος δέ φησιν ἐν
[9, 1]	Κλεάνθης τε ὁ ποντικὸς> καὶ	Σφαῖρος	ὁ Στωικός, πρὸς δὲ Παυσανίας
[9, 11]	γοῦν ἥλιος παρὰ τὸ διάστημα	μικρὸς	φαίνεται· καὶ τὰ ὄρη πόρρωθεν
[9, 1]	λέγων, Τοῖς δ' ἔνι κοκκυστής,	ὀχλολοίδορος	Ἡράκλειτος, αἰνικτὴς ἀνόρουσε. Θεόφραστος δέ
[9, 1]	ποτε τὸ ζῆν ὧδε διαντλήσας	δύσμορος	εἶτ' ἔθανεν· σῶμα γὰρ ἀρδεύσασα
[9, 12]	μηδὲ λόγου τοὺς πολίτας καταξιώσας.	Εὐφράνορος	δὲ διήκουσεν Εὔβουλος Ἀλεξανδρεύς, οὗ
[9, 5]	σθένος οὐκ ἀλαπαδνὸν Ζήνωνος πάντων	ἐπιλήπτορος,	ἠδὲ Μέλισσον, πολλῶν φαντασμῶν ἐπάνω,
[9, 12]	ἀπόσπασμα τέως ἀγνοοῦντα. Τοσοῦτον ἦν	ἀδιάφορος.	Ἀλλὰ καὶ εὔρους, ὡς μηδ'
[9, 8]	Ἀριστοτέλης ἐν τῷ Περὶ παιδείας·	φορμοφόρος	γὰρ ἦν, ὡς καὶ Ἐπίκουρός
[9, 8]	εἰς αὐτὸν διάλογον. Φησὶ δὲ	Φιλόχορος,	πλέοντος αὐτοῦ εἰς Σικελίαν, τὴν
[9, 8]	τὴν ἀρχὴν τοῦ συγγράμματος ἐξεβλήθη	πρὸς	Ἀθηναίων· καὶ τὰ βιβλία αὐτοῦ
[9, 11]	ἔνατον. Δέκατος ὁ κατὰ τὴν	πρὸς	ἄλλα σύμβλησιν, καθάπερ τὸ κοῦφον
[9, 6]	γῆν πρὸς μεσημβρίαν· τὰ δὲ	πρὸς	ἄρκτῳ ἀεί τε νίφεσθαι καὶ
[9, 1]	Δαρεῖος μετασχεῖν καὶ ἔγραψεν ὧδε	πρὸς	αὐτόν· Βασιλεὺς Δαρεῖος πατρὸς Ὑστάσπεω
[9, 7]	ἐν ὀγδόῃ Περιπάτων, ἐλθόντος Ἱπποκράτους	πρὸς	αὐτόν, κελεῦσαι κομισθῆναι γάλα· καὶ
[9, 7]	καὶ τοῦ νοῦ, ἐχθρῶς ἔχοντα	πρὸς	αὐτὸν ὅτι δὴ μὴ προσήκατο
[9, 10]	καταρρέον αἷμα, δείξας τῇ χειρὶ	πρὸς	αὐτόν φησι, Τουτὶ μὲν αἷμα
[9, 11]	Καὶ ὁ μὲν ἄνθρωπος καὶ	πρὸς	αὑτὸν διαφωνεῖ καὶ πρὸς τοὺς
[9, 5]	Ἀθηναίων μεγαλαυχίας, οὐκ ἐπιδημήσας πώμαλα	πρὸς	αὐτούς, ἀλλ' αὐτόθι καταβιούς. Οὗτος
[9, 1]	Ἀξιούμενος δὲ καὶ νόμους θεῖναι	πρὸς	αὐτῶν ὑπερεῖδε διὰ τὸ ἤδη
[9, 1]	γνώμην. Τοιοῦτος μὲν ἁνὴρ καὶ	πρὸς	βασιλέα. Δημήτριος δέ φησιν ἐν
[9, 11]	ἀπορροίας γίνεσθαι, αὐτὸ τοῦτο παραλαμβάνοι	πρὸς	βεβαίωσιν το< ῦ> ἀπορροίας γίνεσθαι.
[9, 11]	αἴτιον τῶν πρός τι ἔστι·	πρὸς	γὰρ τὸ αἰτιατόν ἐστι· τὰ
[9, 1]	ποντικὸς> καὶ Σφαῖρος ὁ Στωικός,	πρὸς	δὲ Παυσανίας ὁ κληθεὶς Ἡρακλειτιστής,
[9, 11]	τῇ εἰς τὰ Πυρρώνεια ὑποτυπώσει.	Πρὸς	δὲ τὰς ἐν ταῖς σκέψεσιν
[9, 8]	Καὶ τοῦτον τὸν τρόπον ἤρθη	πρὸς	Δημοκρίτου ξύλα δεδεκὼς ὀφθείς. Διεῖλέ
[9, 1]	παιδείας Ἑλληνικῆς. Ἔρχου δὴ συντόμως	πρὸς	ἐμὴν ὄψιν καὶ βασίλειον οἶκον.
[9, 11]	καὶ δι> εξοδικῶς λέγειν καὶ	πρὸς	ἐρώτησιν· ὅθεν καὶ Ναυσιφάνην ἤδη
[9, 11]	παρὰ τὰς διαφορὰς τῶν ζῴων	πρὸς	ἡδονὴν καὶ ἀλγηδόνα καὶ βλάβην
[9, 1]	αὐτῷ σκάφας ἐπεστραμμένας κατὰ κοῖλον	πρὸς	ἡμᾶς, ἐν αἷς ἀθροιζομένας τὰς
[9, 7]	καί ποτε τοῦ πατρὸς αὐτοῦ	πρὸς	θυσίαν βοῦν ἀγαγόντος καὶ αὐτόθι
[9, 6]	γενέσθαι> τῷ κεκλίσθαι τὴν γῆν	πρὸς	μεσημβρίαν· τὰ δὲ πρὸς ἄρκτῳ
[9, 11]	καὶ αὐτὰ ὑπεκκρίνεται καὶ ἐξαπόλλυται.	Πρὸς	ὅ φασιν οἱ δογματικοὶ μὴ
[9, 11]	ὁ πατήρ, μὴ παρόντος τοῦ	πρὸς	ὃ λέγεται πατήρ, οὐκ ἂν
[9, 11]	τὸ αἴτιον· οὐ πάρεστι δὲ	πρὸς	ὃ νοεῖται τὸ αἴτιον· οὔτε
[9, 12]	Διοσκουρίδης μαθητὴς αὐτοῦ, καὶ ὁ	πρὸς	ὃν ἔλεγεν ὑγιής. Ἐρωτηθεὶς δέ
[9, 12]	εἰώθει δὲ καὶ παίζειν τοιαῦτα.	Πρὸς	οὖν τὸν θαυμάζοντα πάντα ἔφη,
[9, 11]	ταῦτα καὶ ὁρίζονται καὶ δογματίζουσι.	Πρὸς	οὓς ἀποκρίνονται, Περὶ μὲν ὧν
[9, 11]	ἰσοσθενές, φασί, τοῖς φαινομένοις ἀποδώσει.	Πρὸς	οὓς οἱ σκεπτικοί φασιν ὅτι
[9, 11]	τὴν διάθεσιν αὐτοῦ ἐν οἷς	πρὸς	Πύθωνα διέξεισιν. Ἀλλὰ καὶ Φίλων
[9, 12]	ἐπανελθεῖν οἴκαδε καὶ γῆμαι. Εἶτα	πρὸς	Πύρρωνα εἰς Ἦλιν ἀποδημῆσαι μετὰ
[9, 1]	τὰ καλῶς ὑπ' αὐτῶν ἐνδεικνύμενα	πρὸς	σπουδαίαν ἀκοὴν καὶ μάθησιν. Παρ'
[9, 1]	φύσεως, Διόδοτος δὲ Ἀκριβὲς οἰάκισμα	πρὸς	στάθμην βίου, ἄλλοι Γνώμον' ἠθῶν,
[9, 12]	ἔπειτα καταγνόντα ἀποδημῆσαι εἰς Μέγαρα	πρὸς	Στίλπωνα· κἀκείνῳ συνδιατρίψαντα αὖθις ἐπανελθεῖν
[9, 7]	καὶ Ἀναξαγόραν ἕτερος, ἐν τῇ	πρὸς	Σωκράτην ὁμιλίᾳ διαλεγόμενος περὶ φιλοσοφίας,
[9, 8]	ὁδὸν τελευτῆσαι αὐτόν, βιώσαντα ἔτη	πρὸς	τὰ ἐνενήκοντα· Ἀπολλόδωρος δέ φησιν
[9, 11]	ἀπροοράτως ἕκαστα πράττειν. Ὁ δὲ	πρὸς	τὰ ἐνενήκοντα ἔτη κατεβίω. Ἀντίγονος
[9, 6]	κυκλούμενα διακρίνεσθαι χωρὶς τὰ ὅμοια	πρὸς	τὰ ὅμοια. Ἰσορρόπων δὲ διὰ
[9, 11]	ἴσμεν. Μόνον οὖν, φασίν, ἀνθιστάμεθα	πρὸς	τὰ παρυφιστάμενα τοῖς φαινομένοις ἄδηλα.
[9, 11]	τε πρῶτον μὲν τοῖς ἔργοις	πρὸς	τὰ πράγματα, εἰ δὲ μή,
[9, 8]	Εὐθυδήμῳ. Καὶ πρῶτος κατέδειξε τὰς	πρὸς	τὰς θέσεις ἐπιχειρήσεις, ὥς φησιν
[9, 5]	Σὺ ὁ τῆς πόλεως ἀλιτήριος.	Πρός	τε τοὺς παρεστῶτας φάναι· Θαυμάζω
[9, 11]	τὸν ἥλιον καὶ πάντα ὡς	πρὸς	τὴν διάνοιαν. Ἄγνωστα οὖν τὰ
[9, 11]	τὸ αἰτιατόν ἐστι· τὰ δὲ	πρός	τι ἐπινοεῖται μόνον, ὑπάρχει δ'
[9, 11]	αἴτιον ὧδε· τὸ αἴτιον τῶν	πρός	τι ἔστι· πρὸς γὰρ τὸ
[9, 11]	καὶ πατὴρ καὶ ἀδελφὸς ὡς	πρός	τι καὶ ἡμέρα ὡς πρὸς
[9, 11]	εἰς ἄπειρον ἐκβάλλοντα καὶ τὸν	πρός	τι καὶ τὸν ἐξ ὑποθέσεως
[9, 11]	διαφοράν, τὸ δὲ σημεῖον τῶν	πρός	τι. Νοητὸν δ' οὐκ ἔστιν,
[9, 11]	ἔστιν, ὅτι τὸ σημεῖον τῶν	πρός	τι ὂν συγκαταλαμβάνεσθαι ὀφείλει τῷ
[9, 11]	οὕτως εἰς ἄπειρον. Ὁ δὲ	πρός	τι οὐδέν φησι καθ' ἑαυτὸ
[9, 11]	τὴν διάνοιαν. Ἄγνωστα οὖν τὰ	πρός	τι ὡς> καθ' ἑαυτά. Καὶ
[9, 7]	Ἀντισθένης συνέντα, μὴ ὑπεύθυνος γενηθείη	πρός	τινων φθονούντων καὶ συκοφαντούντων, ἀναγνῶναι
[9, 11]	δεξιόν, κατὰ δὲ τὴν ὡς	πρὸς	τὸ ἕτερον σχέσιν νοεῖται· μετατεθέντος
[9, 5]	εἰπεῖν ἔχειν τινα ἔφη> αὐτῷ	πρὸς	τὸ οὖς καὶ δακὼν οὐκ
[9, 11]	καὶ δογματίσαι φησὶν αὐτόν. Τούτου	πρὸς	τοῖς ἄλλοις καὶ μαθηταὶ γεγόνασιν
[9, 2]	τότ' ἦσαν ἐείκοσι πέντε τε	πρὸς	τοῖς, εἴπερ ἐγὼ περὶ τῶνδ'
[9, 7]	ὥς φησιν ὁ Ἵππαρχος, ἐννέα	πρὸς	τοῖς ἑκατὸν ἔτη βιούς. Ἡμεῖς
[9, 11]	κυνός ποτ' ἐπενεχθέντος διασοβηθέντα εἰπεῖν	πρὸς	τὸν αἰτιασάμενον, ὡς χαλεπὸν εἴη
[9, 7]	δέοι, δηλον< ότι> εἰδὼς ὡς	πρὸς	τὸν ἄριστον αὐτῷ τῶν φιλοσόφων
[9, 11]	τῆς ἀδελφῆς, Φιλίστα δ' ἐκαλεῖτο,	πρὸς	τὸν ἐπιλαβόμενον εἰπεῖν ὡς οὐκ
[9, 11]	πρός τι καὶ ἡμέρα ὡς	πρὸς	τὸν ἥλιον καὶ πάντα ὡς
[9, 10]	κεφαλὴν σατράπου τινὸς παρατεθεῖσθαι· ἀπορρίπτων	πρὸς	τὸν Νικοκρέοντα. Ὁ δὲ μνησικακήσας
[9, 11]	πιστός ἐστιν, οὐδὲν ἕξει λέγειν	πρὸς	τὸν ᾧ φαίνεται τοὐναντίον· ὡς
[9, 2]	ὡς Ἀπολλόδωρος, Ὀρθομένους Κολοφώνιος ἐπαινεῖται	πρὸς	τοῦ Τίμωνος· φησὶ γοῦν, Ξεινοφάνη
[9, 5]	τὸ μηνῦσαι τοὺς φίλους ἐρωτηθῆναι	πρὸς	τοῦ τυράννου εἴ τις ἄλλος
[9, 8]	προσήγαγε· καὶ τὴν διάνοιαν ἀφεὶς	πρὸς	τοὔνομα διελέχθη καὶ τὸ νῦν
[9, 11]	καὶ πρὸς αὑτὸν διαφωνεῖ καὶ	πρὸς	τοὺς ἄλλους, ὡς δῆλον ἐκ
[9, 7]	ἀποδημῆσαι αὐτὸν καὶ εἰς Αἴγυπτον	πρὸς	τοὺς ἱερέας γεωμετρίαν μαθησόμενον καὶ
[9, 12]	ἐλεύθεροι; Συνεχές τε ἐπιλέγειν εἰώθει	πρὸς	τοὺς τὰς αἰσθήσεις μετ' ἐπιμαρτυροῦντος
[9, 10]	δ' αὐτὸν Ἀλέξανδρον τοῦτο λέξαι	πρὸς	τοὺς φίλους φησίν. Ἄλλὰ καὶ
[9, 11]	φαινομένων, τὰ δὲ μὴ εἶναι.	Πρὸς	τοῦτο τὸ κριτήριον τῶν φαινομένων
[9, 11]	ἐμπαζόμενον δόξης ἐρίδων τε Φίλωνα.	Πρὸς	τούτοις διήκουσε τοῦ Πύρρωνος Ἑκαταῖός
[9, 11]	ἄλλου καὶ οὕτως εἰς ἄπειρον.	Πρὸς	τῷ καὶ διαφωνεῖσθαι τὸ κριτήριον,
[9, 11]	τέτταρα εἶναι τὰ στοιχεῖα βεβαιωτέον.	Πρὸς	τῷ, καὶ τῶν κατὰ μέρος
[9, 7]	τὸν τρόπον. Ἤδη ὑπέργηρων ὄντα	πρὸς	τῷ καταστρέφειν εἶναι. Τὴν οὖν
[9, 11]	δὲ οὐδὲ Πυρρώνειοι καλοίμεθ' ἄν.	Πρὸς	τῷ μηδὲ πρῶτον εὑρηκέναι τὴν
[9, 7]	τοὺς ἱερέας γεωμετρίαν μαθησόμενον καὶ	πρὸς	Χαλδαίους εἰς τὴν Περσίδα καὶ
[9, 8]	Ἀρτεμίδωρος ὁ διαλεκτικὸς ἐν τῷ	Πρὸς	Χρύσιππον. Καὶ πρῶτος τὴν καλουμένην
[9, 12]	τούτου δὲ Μηνόδοτος ὁ Νικομηδεύς,	ἰατρὸς	ἐμπειρικός, καὶ Θειωδᾶς Λαοδικεύς· Μηνοδότου
[9, 7]	κατάκλειστος ἦν· καί ποτε τοῦ	πατρὸς	αὐτοῦ πρὸς θυσίαν βοῦν ἀγαγόντος
[9, 12]	Καίσαρι, φησὶ τὸν Τίμωνα εἶναι	πατρὸς	μὲν Τιμάρχου, Φλιάσιον δὲ τὸ
[9, 1]	ὧδε πρὸς αὐτόν· Βασιλεὺς Δαρεῖος	πατρὸς	Ὑστάσπεω Ἡράκλειτον Ἐφέσιον σοφὸν ἄνδρα
[9, 1]	παραινέσεσιν. Ἡράκλειτος Ἐφέσιος βασιλέι Δαρείῳ	πατρὸς	Ὑστάσπεω χαίρειν. Ὁκόσοι τυγχάνουσιν ὄντες
[9, 11]	Αἰνεσίδημός φησιν· οὕτω δὲ καὶ	Ἐπίκουρος.	Δημόκριτος δὲ μηδὲν εἶναι τῶν
[9, 8]	φορμοφόρος γὰρ ἦν, ὡς καὶ	Ἐπίκουρός	πού φησι. Καὶ τοῦτον τὸν
[9, 1]	δογμάτων· πῦρ εἶναι στοιχεῖον καὶ	πυρὸς	ἀμοιβὴν τὰ πάντα, ἀραιώσει καὶ
[9, 1]	κόσμον· γεννᾶσθαί τε αὐτὸν ἐκ	πυρὸς	καὶ πάλιν ἐκπυροῦσθαι κατά τινας
[9, 6]	ἐκπυροῦσθαι· τὴν δὲ σελήνην τοῦ	πυρὸς	ὀλίγον μεταλαμβάνειν. Ἐκλείπειν δ' ἥλιον
[9, 1]	αὐτῷ καθολικῶς μὲν τάδε· ἐκ	πυρὸς	τὰ πάντα συνεστάναι καὶ εἰς
[9, 11]	ὑπὸ τοῦ ὕδατος κουφιζόμενος ἢ	ἐλαφρὸς	ὢν> καὶ ὑπὸ τοῦ ἀέρος
[9, 8]	τὰς θέσεις ἐπιχειρήσεις, ὥς φησιν	Ἀρτεμίδωρος	ὁ διαλεκτικὸς ἐν τῷ Πρὸς
[9, 8]	τοῦ Θεοδότου. Κατηγόρησε δ' αὐτοῦ	Πυθόδωρος	Πολυζήλου, εἷς τῶν τετρακοσίων· Ἀριστοτέλης
[9, 8]	βιώσαντα ἔτη πρὸς τὰ ἐνενήκοντα·	Ἀπολλόδωρος	δέ φησιν ἑβδομήκοντα, σοφιστεῦσαι δὲ
[9, 7]	Γεγόνοι δ' ἄν, ὡς μὲν	Ἀπολλόδωρος	ἐν Χρονικοῖς, κατὰ τὴν ὀγδοηκοστὴν
[9, 11]	Διοκλῆς ἱστορεῖ· ὥς φησι δ'	Ἀπολλόδωρος	ἐν Χρονικοῖς, πρότερον ἦν ζωγράφος,
[9, 4]	εἶναι γνῶσιν αὐτῶν. Φησὶ δ'	Ἀπολλόδωρος	ἠκμακέναι αὐτὸν κατὰ τὴν τετάρτην
[9, 8]	~ΠΡΩΤΑΓΟΡΑΣ. Πρωταγόρας Ἀρτέμωνος ἤ, ὡς	Ἀπολλόδωρος	καὶ Δίνων ἐν Περσικῶν εʹ
[9, 7]	αὐτῷ γεγονώς. Φησὶ δὲ καὶ	Ἀπολλόδωρος	ὁ Κυζικηνὸς Φιλολάῳ αὐτὸν συγγεγονέναι.
[9, 2]	~ΞΕΝΟΦΑΝΗΣ. Ξενοφάνης Δεξίου ἤ, ὡς	Ἀπολλόδωρος,	Ὀρθομένους Κολοφώνιος ἐπαινεῖται πρὸς τοῦ
[9, 5]	~ΖΗΝΩΝ ΕΛΕΑΤΗΣ. Ζήνων Ἐλεάτης. Τοῦτον	Ἀπολλόδωρός	φησιν εἶναι ἐν Χρονικοῖς Πύρητος
[9, 7]	κατὰ Σωκράτην γεγονέναι. Φησὶ δ'	Ἀθηνόδωρος	ἐν ὀγδόῃ Περιπάτων, ἐλθόντος Ἱπποκράτους
[9, 11]	γῆρας, θάρσος φόβον, ἔνδειαν πλήρωσιν,	μῖσος	φιλίαν, θερμασίαν ψύξιν· παρὰ τὸ
[9, 1]	ἔθανεν· σῶμα γὰρ ἀρδεύσασα κακὴ	νόσος	ὕδατι φέγγος ἔσβεσεν ἐν βλεφάροις
[9, 11]	ἐγρήγορσιν, χαρὰν λύπην, νεότητα γῆρας,	θάρσος	φόβον, ἔνδειαν πλήρωσιν, μῖσος φιλίαν,
[9, 4]	ἕτερος Παρμενίδης, ῥήτωρ τεχνογράφος. ~ΜΕΛΙΣΣΟΣ.	Μέλισσος	Ἰθαιγένους Σάμιος. Οὗτος ἤκουσε Παρμενίδου·
[9, 4]	καὶ ἕτερος Παρμενίδης, ῥήτωρ τεχνογράφος.	~ΜΕΛΙΣΣΟΣ.	Μέλισσος Ἰθαιγένους Σάμιος. Οὗτος ἤκουσε
[9, 1]	εἴλεε βίβλον τοὐφεσίου· μάλα τοι	δύσβατος	ἀτραπιτός. Ὄρφνη καὶ σκότος ἐστὶν
[9, 11]	βαρὺς ὢν καὶ ὑπὸ τοῦ	ὕδατος	κουφιζόμενος ἢ ἐλαφρὸς ὢν> καὶ
[9, 11]	ὄγδοόν φησι, Φαβωρῖνος δὲ ἔνατον.	Δέκατος	ὁ κατὰ τὴν πρὸς ἄλλα
[9, 8]	δύο λόγους εἶναι περὶ παντὸς	πράγματος	ἀντικειμένους ἀλλήλοις· οἷς καὶ συνηρώτα,
[9, 11]	ὅταν τὸ ὀφεῖλον τοῦ ζητουμένου	πράγματος	εἶναι βεβαιωτικὸν χρείαν ἔχῃ τῆς
[9, 1]	τὰ δὲ περὶ φύσεως ἐν	παραδείγματος	εἴδει κεῖσθαι. Ἱερώνυμος δέ φησι
[9, 11]	καὶ ζητητικοὶ ἀπὸ τοῦ οἷον	δόγματος	προσηγορεύοντο. Ζητηικὴ μὲν οὖν φιλοσοφία
[9, 1]	ὑπερόπτης, ὡς καὶ ἐκ τοῦ	συγγράμματος	αὐτοῦ δῆλον ἐν ᾧ φησι,
[9, 8]	ταύτην δὲ τὴν ἀρχὴν τοῦ	συγγράμματος	ἐξεβλήθη πρὸς Ἀθηναίων· καὶ τὰ
[9, 9]	ψυχροῦ. Ἀρχὴ δὲ αὐτῷ τοῦ	συγγράμματος	ἥδε· Λόγου παντὸς ἀρχόμενον δοκεῖ
[9, 12]	καὶ ὀξὺς νοῆσαι καὶ διαμυκτηρίσαι·	φιλογράμματός	τε καὶ τοῖς ποιηταῖς μύθους
[9, 11]	εἰ ἔστιν αἴτιον, ἤτοι σῶμα	σώματός	ἐστιν αἴτιον ἢ ἀσώματον ἀσωμάτου·
[9, 11]	ἐστὶν αἴτιον. Σῶμα μὲν οὖν	σώματος	οὐκ ἂν εἴη αἴτιον, ἐπείπερ
[9, 11]	τὸν αὐτὸν λόγον· ἀσώματον δὲ	σώματος	οὐκ ἔστιν αἴτιον, ἐπεὶ οὐδὲν
[9, 11]	ἡ τροφὴ καὶ τὰ ὅμοια.	Ἔνατος	ὁ παρὰ τὸ ἐνδελεχὲς ἢ
[9, 10]	καὶ ἦν ἐκ τοῦ ῥᾴστου	δυνατὸς	σωφρονίζειν. Τὸν γοῦν Ἀλέξανδρον οἰόμενον
[9, 11]	ἀνθρώπῳ δὲ θανάσιμον, καὶ ὁ	ἀπόπατος	ὑὶ μὲν ἐδώδιμος, ἵππῳ δ'
[9, 5]	Ἐμπεδοκλέα ῥητορικῆς. Γέγονε δὲ ἀνὴρ	γενναιότατος	καὶ ἐν φιλοσοφίᾳ καὶ ἐν
[9, 2]	Πυθαγόρᾳ, καθάψασθαι δὲ καὶ Ἐπιμενίδου.	Μακροβιώτατός	τε γέγονεν, ὥς που καὶ
[9, 11]	πέραν> τὸν Ἀλφειόν. Ἦν οὖν	πολεμιώτατος	τοῖς σοφισταῖς, ὡς καὶ Τίμων
[9, 7]	Δημοκρίτου βιβλίων, κατὰ τὸ τρίτον	ἔτος	τῆς ἑβδόμης καὶ ἑβδομηκοστῆς Ὀλυμπιάδος,
[9, 2]	Ἐμπεδοκλέους δὲ εἰπόντος αὐτῷ ὅτι	ἀνεύρετός	ἐστιν ὁ σοφός, Εἰκότως, ἔφη·
[9, 3]	~ΠΑΡΜΕΝΙΔΗΣ. Ξενοφάνους δὲ διήκουσε Παρμενίδης	Πύρητος	Ἐλεάτης τοῦτον Θεόφραστος ἐν τῇ
[9, 5]	δὲ Παρμενίδου τὸν δὲ Παρμενίδην	Πύρητος>	Περὶ τούτου καὶ Μελίσσου Τίμων
[9, 5]	Ἀπολλόδωρός φησιν εἶναι ἐν Χρονικοῖς	Πύρητος	τὸν δὲ Παρμενίδην> φύσει μὲν
[9, 1]		~ΗΡΑΚΛΕΙΤΟΣ.	Ἡράκλειτος Βλόσωνος ἤ, ὥς τινες,
[9, 1]	Τοῖς δ' ἔνι κοκκυστής, ὀχλολοίδορος	Ἡράκλειτος,	αἰνικτὴς ἀνόρουσε. Θεόφραστος δέ φησιν
[9, 1]	~ΗΡΑΚΛΕΙΤΟΣ.	Ἡράκλειτος	Βλόσωνος ἤ, ὥς τινες, Ἡράκωντος
[9, 1]	φέρεται, ἀτὰρ δὴ καὶ τόδε·	Ἡράκλειτος	ἐγώ· τί μ' ἄνω κάτω
[9, 1]	καὶ βίος εὐδόκιμος σαῖς παραινέσεσιν.	Ἡράκλειτος	Ἐφέσιος βασιλέι Δαρείῳ πατρὸς Ὑστάσπεω
[9, 1]	βίβλον τοὐφεσίου· μάλα τοι δύσβατος	ἀτραπιτός.	Ὄρφνη καὶ σκότος ἐστὶν ἀλάμπετον·
[9, 11]	φησιν· οὕτω δὲ καὶ Ἐπίκουρος.	Δημόκριτος	δὲ μηδὲν εἶναι τῶν φαινομένων,
[9, 11]	οὔτ' ἐν ᾧ μὴ ἔστι	Δημόκριτος	δὲ τὰς ποιότητας ἐκβάλλων, ἵνα
[9, 7]	ἣν ὁποία ἐστὶν οὐ> διασαφεῖ.	~ΔΗΜΟΚΡΙΤΟΣ.	Δημόκριτος Ἡγησιστράτου, οἱ δὲ Ἀθηνοκρίτου,
[9, 7]	ὁποία ἐστὶν οὐ> διασαφεῖ. ~ΔΗΜΟΚΡΙΤΟΣ.	Δημόκριτος	Ἡγησιστράτου, οἱ δὲ Ἀθηνοκρίτου, τινὲς
[9, 11]	καὶ Ζήνων ὁ Ἐλεάτης καὶ	Δημόκριτος	κατ' αὐτοὺς σκεπτικοὶ τυγχάνουσιν· ἐν
[9, 7]	τοσοῦτον ὅσσον ὁ παντοδαὴς ἤνυσε	Δημόκριτος;	ὃς θάνατον παρεόντα τρί' ἤματα
[9, 1]	ἐστι Τῶν δώδεκα θεῶν ἐγκώμιον·	τρίτος	ἐλεγείας ποιητὴς Ἁλικαρνασσεύς, εἰς ὃν
[9, 11]	οὓς δὲ ὠφελεῖ· ὅθεν ἐφεκτέον.	Τρίτος	ὁ> παρὰ τὰς τῶν αἰσθητικῶν
[9, 8]	καὶ Εὐφορίων ἐπικήδειον ἔγραψε· καὶ	τρίτος	Στωικὸς φιλόσοφος. ~ΔΙΟΓΕΝΗΣ ΑΠΟΛΛΩΝΙΑΤΗΣ. Διογένης
[9, 11]	Γίνεται δὲ καὶ παρὰ τὰ	ἐκτὸς	ἡ πιθανότης, παρὰ τὸ ἔνδοξον
[9, 11]	ὅθεν περὶ τἀληθοῦς ἡ ἐποχή.	Ἕκτος	ὁ παρὰ τὰς μίξεις καὶ
[9, 8]	φησὶ περὶ αὐτοῦ, Πρωταγόρης τ'	ἐπίμεικτος	ἐριζέμεναι εὖ εἰδώς. Οὗτος καὶ
[9, 7]	καὶ ἦν ἡ κόρη τῆς	νυκτὸς	διεφθαρμένη. Τελευτῆσαι δὲ τὸν Δημόκριτόν
[9, 9]	αὐτῷ τοῦ συγγράμματος ἥδε· Λόγου	παντὸς	ἀρχόμενον δοκεῖ μοι χρεὼν εἶναι
[9, 1]	εἴς τε τὸν περὶ τοῦ	παντὸς	καὶ πολιτικὸν καὶ θεολογικόν. Ἀνέθηκε
[9, 1]	πάσης πονηρίης καὶ κόρον φεύγων	παντὸς	οἰκειούμενον φθόνῳ καὶ διὰ τὸ
[9, 8]	ἔφη δύο λόγους εἶναι περὶ	παντὸς	πράγματος ἀντικειμένους ἀλλήλοις· οἷς καὶ
[9, 1]	περιέχειν θεωρίας κόσμου τε τοῦ	σύμπαντος	καὶ τῶν ἐν τούτῳ γινομένων,
[9, 7]	θυσίαν βοῦν ἀγαγόντος καὶ αὐτόθι	προσδήσαντος,	ἱκανὸν χρόνον μὴ γνῶναι, ἕως
[9, 8]	Λυκείῳ, μαθητοῦ τὴν φωνὴν αὐτῷ	χρήσαντος	Ἀρχαγόρου τοῦ Θεοδότου. Κατηγόρησε δ'
[9, 10]	ποτ' ἐν συμποσίῳ τοῦ Ἀλεξάνδρου	ἐρωτήσαντος	αὐτὸν τί ἄρα δοκεῖ τὸ
[9, 1]	ὅσα ἐντυχὼν τῷ συγγράμματι εἴποι,	κομίσαντος	Εὐριπίδου καθά φησιν Ἀρίστων, ἐν
[9, 10]	θύλακον, Ἀνάξαρχον δὲ οὐ πτίσσεις.	Κελεύσαντος	δὲ τοῦ Νικοκρέοντος καὶ τὴν
[9, 11]	πρὸς τὸ ἕτερον σχέσιν νοεῖται·	μετατεθέντος	γοῦν ἐκείνου, οὐκέτ' ἔσται δεξιόν.
[9, 11]	τῆς ἀδιαφορίας. Καὶ κυνός ποτ'	ἐπενεχθέντος	διασοβηθέντα εἰπεῖν πρὸς τὸν αἰτιασάμενον,
[9, 7]	Μηδέν τε ἐκ τοῦ μὴ	ὄντος	γίνεσθαι μηδὲ εἰς τὸ μὴ
[9, 9]	κόσμων· οὐδὲν ἐκ τοῦ μὴ	ὄντος	γίνεσθαι οὐδ' εἰς τὸ μὴ
[9, 7]	τοῖς πλείστοις ἠξιώθη. Νόμου δ'	ὄντος	τὸν ἀναλώσαντα τὴν πατρῴαν οὐσίαν
[9, 7]	πατρὸς αὐτοῦ πρὸς θυσίαν βοῦν	ἀγαγόντος	καὶ αὐτόθι προσδήσαντος, ἱκανὸν χρόνον
[9, 11]	πιθανότης, παρὰ τὸ ἔνδοξον τοῦ	λέγοντος	ἢ παρὰ τὸ φροντιστικὸν ἢ
[9, 11]	ὡς ὑπὸ τοῦ ἀνασκευάζοντος καὶ	λέγοντος,	Οὐ μᾶλλον ἡ Σκύλλα γέγονεν
[9, 8]	αὐτὸν διάλογον. Φησὶ δὲ Φιλόχορος,	πλέοντος	αὐτοῦ εἰς Σικελίαν, τὴν ναῦν
[9, 10]	οὐ πτίσσεις. Κελεύσαντος δὲ τοῦ	Νικοκρέοντος	καὶ τὴν γλῶτταν αὐτοῦ ἐκτμηθῆναι,
[9, 11]	ἀναιρετικῶς λέγεται, ὡς ὑπὸ τοῦ	ἀνασκευάζοντος	καὶ λέγοντος, Οὐ μᾶλλον ἡ
[9, 11]	δὲ ποιεῖν ἀκούσαντα Ἰνδοῦ τινος	ὀνειδίζοντος	Ἀναξάρχῳ ὡς οὐκ ἂν ἕτερόν
[9, 7]	δ' Ἀθηνόδωρος ἐν ὀγδόῃ Περιπάτων,	ἐλθόντος	Ἱπποκράτους πρὸς αὐτόν, κελεῦσαι κομισθῆναι
[9, 3]	ἀγαθῷ. καὶ μᾶλλον ἠκολούθησε καὶ	ἀποθανόντος	ἡρῷον ἱδρύσατο γένους τε ὑπάρχων
[9, 8]	μισθὸν Εὔαθλον τὸν μαθητήν, ἐκείνου	εἰπόντος,	ἀλλ' οὐδέπω νίκην νενίκηκα, εἰπεῖν,
[9, 2]	ἢ ὡς ἥδιστα. Ἐμπεδοκλέους δὲ	εἰπόντος	αὐτῷ ὅτι ἀνεύρετός ἐστιν ὁ
[9, 7]	βασιλέως τῷ πατρὶ αὐτοῦ ἐπιστάτας	καταλιπόντος,	ἡνίκα ἐξενίσθη παρ' αὐτῷ, καθά
[9, 11]	Καὶ ὥσπερ ὁ πατήρ, μὴ	παρόντος	τοῦ πρὸς ὃ λέγεται πατήρ,
[9, 11]	Καί ποτ' Ἀναξάρχου εἰς τέλμα	ἐμπεσόντος,	παρῆλθεν οὐ βοηθήσας· τινῶν δὲ
[9, 1]	βιβλίον ἐστὶ μὲν ἀπὸ τοῦ	συνέχοντος	Περὶ φύσεως, διῄρηται δ' εἰς
[9, 12]	πρὸς τοὺς τὰς αἰσθήσεις μετ'	ἐπιμαρτυροῦντος	τοῦ νοῦ ἐγκρίνοντας, Συνῆλθεν ἀτταγᾶς
[9, 1]	Ἡράκλειτος Βλόσωνος ἤ, ὥς τινες,	Ἡράκωντος	Ἐφέσιος. Οὗτος ἤκμαζε μὲν κατὰ
[9, 11]	ὁρᾶται. Τὸν ἐνατὸν Φαβωρῖνος ὄγδοον,	Σέξτος	δὲ καὶ Αἰνεσίδημος δέκατον· ἀλλὰ
[9, 12]	Ἀριέως Ταρσεύς· Ἡροδότου δὲ διήκουσε	Σέξτος	ὁ ἐμπειρικός, οὗ καὶ τὰ
[9, 11]	δέκατον· ἀλλὰ καὶ τὸν δέκατον	Σέξτος	ὄγδοόν φησι, Φαβωρῖνος δὲ ἔνατον.
[9, 12]	ὁ Κυρηναῖος ἀνεκτήσατο. Ὡς δ'	Ἱππόβοτός	φησι καὶ Σωτίων, διήκουσαν αὐτοῦ
[9, 1]	ἄλλῃ νόσῳ. Τοῦτο δὲ καὶ	Ἱππόβοτός	φησι. Τὸ δὲ φερόμενον αὐτοῦ
[9, 7]	ταλάντων τιμηθῆναι. Ταὐτὰ δὲ καὶ	Ἱππόβοτός	φησιν. Ἀριστόξενος δ' ἐν τοῖς
[9, 1]	Μούσας, οἱ δὲ Περὶ φύσεως,	Διόδοτος	δὲ Ἀκριβὲς οἰάκισμα πρὸς στάθμην
[9, 1]	καὶ Διονύσιος· τῶν δὲ γραμματικῶν	Διόδοτος,	ὃς οὔ φησι περὶ φύσεως
[9, 12]	Λαοδικεὺς ἀπὸ Λύκου· τούτου δὲ	Μηνόδοτος	ὁ Νικομηδεύς, ἰατρὸς ἐμπειρικός, καὶ
[9, 12]	περιδείπνῳ. Τούτου διάδοχος, ὡς μὲν	Μηνόδοτός	φησι γέγονεν οὐδείς, ἀλλὰ διέλιπεν
[9, 12]	καὶ Θειωδᾶς Λαοδικεύς· Μηνοδότου δὲ	Ἡρόδοτος	Ἀριέως Ταρσεύς· Ἡροδότου δὲ διήκουσε
[9, 7]	παρ' αὐτῷ, καθά φησι καὶ	Ἡρόδοτος·	παρ' ὧν τά τε περὶ
[9, 1]	τοι δύσβατος ἀτραπιτός. Ὄρφνη καὶ	σκότος	ἐστὶν ἀλάμπετον· ἢν δέ σε
[9, 11]	διὰ τῆς ἀνύδρου Λιβύης ὥδευεν	ἄποτος.	Καὶ ὁ μὲν ἰατρικῆς, ὁ
[9, 11]	δοῦλος ἐπ' ἄκρου τοῦ τέγους.	Πέμπτος	ὁ> παρὰ τὰς ἀγωγὰς καὶ
[9, 1]	Τέταρτος Λέσβιος, ἱστορίαν γεγραφὼς Μακεδονικήν·	πέμπτος	σπουδογέλοιος, ἀπὸ κιθαρῳδίας μεταβεβηκὼς εἰς
[9, 1]	Ἀΐδης οὐκ ἐπὶ χεῖρα βαλεῖ.	Τέταρτος	Λέσβιος, ἱστορίαν γεγραφὼς Μακεδονικήν· πέμπτος
[9, 11]	τοῖον τὸ φαινόμενον ἢ ἀλλοῖον.	Τέταρτος	ὁ παρὰ τὰς διαθέσεις καὶ
[9, 11]	Αὐτὸ μόνον πεισθέντες ὅτῳ προσέκυρσεν	ἕκαστος·	ἔτι μὴν Ἡράκλειτον, Μὴ εἰκῆ
[9, 1]	κοκκυστής, ὀχλολοίδορος Ἡράκλειτος, αἰνικτὴς ἀνόρουσε.	Θεόφραστος	δέ φησιν ὑπὸ μελαγχολίας τὰ
[9, 3]	διήκουσε Παρμενίδης Πύρητος Ἐλεάτης τοῦτον	Θεόφραστος	ἐν τῇ Ἐπιτομῇ Ἀναξιμάνδρου φησὶν
[9, 3]	ταὐτὸν εἶναι, καθὰ μέμνηται καὶ	Θεόφραστος	ἐν τοῖς Φυσικοῖς, πάντων σχεδὸν
[9, 11]	ἐρωτηθεὶς τὴν αἰτίαν ἔφη μελετᾶν	χρηστὸς	εἶναι. Ἔν τε ταῖς ζητήσεσιν
[9, 7]	τοῦ περικήπου δωμάτιόν τι ἀποτεμόμενος	κατάκλειστος	ἦν· καί ποτε τοῦ πατρὸς
[9, 1]	ἐξέβαλον λέγοντες, Ἡμέων μηδὲ εἷς	ὀνήιστος	ἔστω· εἰ δέ τις τοιοῦτος,
[9, 11]	φαίνεται τοὐναντίον· ὡς γὰρ αὐτὸς	πιστός	ἐστι τὸ φαινόμενον λέγων, οὕτω
[9, 11]	ὁ συζητῶν ἡμῖν τὸ φαινόμενον	πιστός	ἐστιν ἢ οὔ. Εἰ μὲν
[9, 11]	ἢ οὔ. Εἰ μὲν οὖν	πιστός	ἐστιν, οὐδὲν ἕξει λέγειν πρὸς
[9, 11]	καὶ ὁ ἐναντίος· εἰ δ'	ἄπιστος,	καὶ αὐτὸς ἀπιστηθήσεται τὸ φαινόμενον
[9, 12]	Σατορνῖνος ὁ Κυθηνᾶς, ἐμπειρικὸς καὶ	αὐτός.
[9, 11]	οὐ βοηθήσας· τινῶν δὲ αἰτιωμένων,	αὐτὸς	Ἀνάξαρχος ἐπῄνει τὸ ἀδιάφορον καὶ
[9, 11]	ἐναντίος· εἰ δ' ἄπιστος, καὶ	αὐτὸς	ἀπιστηθήσεται τὸ φαινόμενον λέγων. Τό
[9, 11]	ἕτερόν τινα διδάξαι οὗτος ἀγαθόν,	αὐτὸς	αὐλὰς βασιλικὰς θεραπεύων. Ἀεί τ'
[9, 12]	καὶ ἑτερόφθαλμον ἤκουσα, ἐπεὶ καὶ	αὐτὸς	αὑτὸν Κύκλωπα ἐκάλει. Γέγονε καὶ
[9, 11]	γὰρ συμπλεόντων ἐσκυθρωπακότων ὑπὸ χειμῶνος,	αὐτὸς	γαληνὸς ὢν ἀνέρρωσε τὴν ψυχήν,
[9, 3]	οὐκ ἔνι πίστις ἀληθής. Καὶ	αὐτὸς	δὲ διὰ ποιημάτων φιλοσοφεῖ, καθάπερ
[9, 12]	καὶ Πτολεμαίῳ τῷ Φιλαδέλφῳ, ὡς	αὐτὸς	ἐν τοῖς ἰάμβοις αὑτῷ μαρτυρεῖ.
[9, 5]	ἐν τῷ Παρμενίδῃ, ὁ δ'	αὐτὸς	ἐν τῷ Σοφιστῇ καὶ ἐν
[9, 2]	περὶ θεῶν εἰρημένα. Ἀλλὰ καὶ	αὐτὸς	ἐρραψῴδει τὰ ἑαυτοῦ. Ἀντιδοξάσαι τε
[9, 11]	συνιδεῖν ἐκ τῶν ἀπολειφθεισῶν συντάξεων.	Αὐτὸς	μὲν γὰρ ὁ Πύρρων οὐδὲν
[9, 11]	λόγῳ λόγος ἀντίκειται, ὃς καὶ	αὐτὸς	μετὰ τὸ ἀνελεῖν τοὺς ἄλλους
[9, 1]	Γεγόνασι δ' Ἡράκλειτοι πέντε· πρῶτος	αὐτὸς	οὗτος· δεύτερος ποιητὴς λυρικός, οὗ
[9, 11]	ᾧ φαίνεται τοὐναντίον· ὡς γὰρ	αὐτὸς	πιστός ἐστι τὸ φαινόμενον λέγων,
[9, 12]	τέτταρας ἔχομεν ὀφθαλμούς; Ἦν δ'	αὐτός	τε ἑτερόφθαλμος καὶ ὁ Διοσκουρίδης
[9, 12]	Καρύστιος μέμνηται, ἀναγεγραφὼς αὐτοῦ καὶ	αὐτὸς	τὸν βίον. Τῶν δὲ Σίλλων
[9, 11]	Λέγεται δὲ καὶ δέλφακα λούειν	αὐτὸς	ὑπ' ἀδιαφορίας. Καὶ χολήσας τι
[9, 11]	πλούτου καὶ πενίας, ὅτε καὶ	αὐτὸς	φέρων εἰς τὴν ἀγορὰν ἐπίπρασκεν
[9, 7]	Γέγονε δὲ τοῖς χρόνοις, ὡς	αὐτός	φησιν ἐν τῷ Μικρῷ διακόσμῳ,
[9, 2]	τε γέγονεν, ὥς που καὶ	αὐτός	φησιν· Ἤδη δ' ἑπτά τ'
[9, 11]	οὐκ ἂν ἕτερόν τινα διδάξαι	οὗτος	ἀγαθόν, αὐτὸς αὐλὰς βασιλικὰς θεραπεύων.
[9, 7]	Ἀντερασταὶ Πλάτωνός εἰσι, φησὶ Θράσυλλος	οὗτος	ἂν εἴη ὁ παραγενόμενος ἀνώνυμος,
[9, 1]	δ' Ἡράκλειτοι πέντε· πρῶτος αὐτὸς	οὗτος·	δεύτερος ποιητὴς λυρικός, οὗ ἐστι
[9, 10]	ῥήματα Φερσεφόνη, Ἔρρε μυλωθρὲ κακέ.	Οὗτος	διὰ τὴν ἀπάθειαν καὶ εὐκολίαν
[9, 2]	Ξεινοφάνη θ' ὑπάτυφον, Ὁμηραπάτην ἐπικόπτην.	Οὗτος	ἐκπεσὼν τῆς πατρίδος ἐν Ζάγκλῃ
[9, 1]	ἤ, ὥς τινες, Ἡράκωντος Ἐφέσιος.	Οὗτος	ἤκμαζε μὲν κατὰ τὴν ἐνάτην
[9, 10]	καὶ σεμνήν. ~ΑΝΑΞΑΡΧΟΣ. Ἀνάξαρχος Ἀβδηρίτης.	Οὗτος	ἤκουσε Διογένους τοῦ Σμυρναίου· ὁ
[9, 6]	Ἀβδηρίτης, κατ' ἐνίους δὲ Μιλήσιος.	Οὗτος	ἤκουσε Ζήνωνος. Ἤρεσκε δ' αὐτῷ
[9, 4]	τεχνογράφος. ~ΜΕΛΙΣΣΟΣ. Μέλισσος Ἰθαιγένους Σάμιος.	Οὗτος	ἤκουσε Παρμενίδου· ἀλλὰ καὶ εἰς
[9, 8]	μέν ἐστι Πρωταγόρας ὁ Τήιος.	Οὗτος	καὶ Πρόδικος ὁ Κεῖος λόγους
[9, 8]	τ' ἐπίμεικτος ἐριζέμεναι εὖ εἰδώς.	Οὗτος	καὶ τὸ Σωκρατικὸν εἶδος τῶν
[9, 5]	πρὸς αὐτούς, ἀλλ' αὐτόθι καταβιούς.	Οὗτος	καὶ τὸν Ἀχιλλέα πρῶτος λόγον
[9, 5]	τῷ Κιτιεῖ διειλέγμεθα. Ἤκμαζε δ'	οὗτος	κατὰ τὴν ἐνάτην καὶ ἑβδομηκοστὴν>
[9, 7]	Ἀβδηρίτης ἤ, ὡς ἔνιοι, Μιλήσιος.	Οὗτος	μάγων τινῶν διήκουσε καὶ Χαλδαίων,
[9, 8]	ἀποδεικνύειν ὡς οὐκ ἔστιν ἀντιλέγειν	οὗτος	πρῶτος διείλεκται, καθά φησι Πλάτων
[9, 8]	ἀναλεξάμενοι παρ' ἑκάστου τῶν κεκτημένων.	Οὗτος	πρῶτος μισθὸν εἰσεπράξατο μνᾶς ἑκατόν·
[9, 3]	εἰς ἡσυχίαν προετράπη. Πρῶτος δ'	οὗτος	τὴν γῆν ἀπέφαινε σφαιροειδῆ καὶ
[9, 5]	κατ' ἴσον Ἡρακλείτῳ· καὶ γὰρ	οὗτος	τὴν πρότερον μὲν Ὑέλην, ὕστερον
[9, 1]	ὀνήιστος ἔστω· εἰ δέ τις	τοιοῦτος,	ἄλλῃ τε καὶ μετ' ἄλλων.
[9, 1]	ὀλίγοις ἀρκεόμενος κατ' ἐμὴν γνώμην.	Τοιοῦτος	μὲν ἁνὴρ καὶ πρὸς βασιλέα.
[9, 7]	καὶ θερμοῖς ἄρτων ἄσθμασιν ἐξένισεν.	Τοιοῦτος	μὲν ὁ βίος τἀνδρός. Δοκεῖ
[9, 1]	ἠελίου. Γεγόνασι δ' Ἡράκλειτοι πέντε·	πρῶτος	αὐτὸς οὗτος· δεύτερος ποιητὴς λυρικός,
[9, 3]	ὑπὸ Ξενοφάνους εἰς ἡσυχίαν προετράπη.	Πρῶτος	δ' οὗτος τὴν γῆν ἀπέφαινε
[9, 8]	ὡς οὐκ ἔστιν ἀντιλέγειν οὗτος	πρῶτος	διείλεκται, καθά φησι Πλάτων ἐν
[9, 8]	ὀφθείς. Διεῖλέ τε τὸν λόγον	πρῶτος	εἰς τέτταρα· εὐχωλήν, ἐρώτησιν, ἀπόκρισιν,
[9, 8]	τὸ Σωκρατικὸν εἶδος τῶν λόγων	πρῶτος	ἐκίνησε. Καὶ τὸν Ἀντισθένους λόγον
[9, 3]	ἐν τῷ Περὶ φιλοσόφων. Καὶ	πρῶτος	ἐρωτῆσαι τὸν Ἀχιλλέα λόγον, ὡς
[9, 8]	Φαβωρῖνος ἐν Παντοδαπῇ ἱστορίᾳ. Καὶ	πρῶτος	ἔφη δύο λόγους εἶναι περὶ
[9, 8]	φησι Πλάτων ἐν Εὐθυδήμῳ. Καὶ	πρῶτος	κατέδειξε τὰς πρὸς τὰς θέσεις
[9, 5]	καταβιούς. Οὗτος καὶ τὸν Ἀχιλλέα	πρῶτος	λόγον ἠρώτησε Φαβωρῖνος δέ φησι
[9, 8]	μισθὸν εἰσεπράξατο μνᾶς ἑκατόν· καὶ	πρῶτος	μέρη χρόνου διώρισε καὶ καιροῦ
[9, 8]	παρ' ἑκάστου τῶν κεκτημένων. Οὗτος	πρῶτος	μισθὸν εἰσεπράξατο μνᾶς ἑκατόν· καὶ
[9, 11]	τρόπους καθ' οὓς> τίθησιν. Ὧν	πρῶτος	ὁ παρὰ τὰς διαφορὰς τῶν
[9, 3]	καὶ ἑξηκοστὴν Ὀλυμπιάδα. Καὶ δοκεῖ	πρῶτος	πεφωρακέναι τὸν αὐτὸν εἶναι Ἕσπερον
[9, 6]	σχῆμά τ' αὐτῆς τυμπανῶδες εἶναι.	Πρῶτός	τ' ἀτόμους ἀρχὰς ὑπεστήσατο. Καὶ>
[9, 2]	νοῦν καὶ φρόνησιν καὶ ἀΐδιον.	Πρῶτός	τε ἀπεφήνατο ὅτι πᾶν τὸ
[9, 8]	ἐν τῷ Πρὸς Χρύσιππον. Καὶ	πρῶτος	τὴν καλουμένην τύλην, ἐφ' ἧς
[9, 8]	ἀντικειμένους ἀλλήλοις· οἷς καὶ συνηρώτα,	πρῶτος	τοῦτο πράξας. Ἀλλὰ καὶ ἤρξατό
[9, 3]	δὲ καὶ ἕτερος Παρμενίδης, ῥήτωρ	τεχνογράφος.	~ΜΕΛΙΣΣΟΣ. Μέλισσος Ἰθαιγένους Σάμιος. Οὗτος
[9, 11]	Ἀπολλόδωρος ἐν Χρονικοῖς, πρότερον ἦν	ζωγράφος,	καὶ ἤκουσε Βρύσωνος τοῦ Στίλπωνος,
[9, 11]	τε ἦν καὶ πένης καὶ	ζωγράφος.	Σώζεσθαί τε αὐτοῦ ἐν Ἤλιδι
[9, 11]	δεξιόν. Ὁμοίως καὶ πατὴρ καὶ	ἀδελφὸς	ὡς πρός τι καὶ ἡμέρα
[9, 2]	αὐτῷ ὅτι ἀνεύρετός ἐστιν ὁ	σοφός,	Εἰκότως, ἔφη· σοφὸν γὰρ εἶναι
[9, 7]	τὸν τρόπον· Καὶ τίς ἔφυ	σοφὸς	ὧδε, τίς ἔργον ἔρεξε τοσοῦτον
[9, 8]	ἐπικήδειον ἔγραψε· καὶ τρίτος Στωικὸς	φιλόσοφος.	~ΔΙΟΓΕΝΗΣ ΑΠΟΛΛΩΝΙΑΤΗΣ. Διογένης Ἀπολλοθέμιδος Ἀπολλωνιάτης,
[9, 7]	φησίν, ὡς πεντάθλῳ ἔοικεν ὁ	φιλόσοφος.	Καὶ ἦν ὡς ἀληθῶς ἐν
[9, 12]	ὁ μισάνθρωπος. Ὁ δ' οὖν	φιλόσοφος	καὶ φιλόκηπος ἦν σφόδρα καὶ
[9, 3]	πέμπτῳ Ἀπομνημονευμάτων· οἱ δὲ Πυθαγόραν·	Καλλίμαχος	δέ φησι μὴ εἶναι αὐτοῦ
[9, 1]	ἐλεγείας ποιητὴς Ἁλικαρνασσεύς, εἰς ὃν	Καλλίμαχος	πεποίηκεν οὕτως· Εἶπέ τις, Ἡράκλειτε,
[9, 6]	τὰ ἄστρα πυροῦσθαι διὰ τὸ	τάχος	τῆς φορᾶς, τὸν δ' ἥλιον
[9, 12]	τῷ ἐπιγραφομένῳ Ἀρκεσιλάου περιδείπνῳ. Τούτου	διάδοχος,	ὡς μὲν Μηνόδοτός φησι γέγονεν
[9, 12]	οὗ Ζεῦξις ὁ Γωνιόπους, οὗ	Ἀντίοχος	Λαοδικεὺς ἀπὸ Λύκου· τούτου δὲ
[9, 11]	τῷ Περὶ διττῶν λόγων καὶ	Ἀντίοχος	ὁ Λαοδικεὺς καὶ Ἀπελλᾶς ἐν
[9, 11]	Εὐριπίδην σκεπτικῶς ἔχειν, ἐν οἷς	Ἀρχίλοχος	μέν φησι· Τοῖος ἀνθρώποισι θυμός,
[9, 12]	διήκουσαν αὐτοῦ Διοσκουρίδης Κύπριος καὶ	Νικόλοχος	Ῥόδιος καὶ Εὐφράνωρ Σελευκεὺς Πραΰλους
[9, 11]	καὶ μαθηταὶ γεγόνασιν ἐλλόγιμοι, ὧν	Εὐρύλοχος·	οὗ φέρεται ἐλάσσωμα τόδε. Φασὶ
[9, 12]	οὕτω καρτερικὸς ἐγένετο, καθά φησι	Φύλαρχος	ἱστορῶν, ὥστ' ἀδίκως ὑπομεῖναι ὡς
[9, 10]	δ' ἑρμηνείαν ἁπλῆν καὶ σεμνήν.	~ΑΝΑΞΑΡΧΟΣ.	Ἀνάξαρχος Ἀβδηρίτης. Οὗτος ἤκουσε Διογένους
[9, 10]	ἑρμηνείαν ἁπλῆν καὶ σεμνήν. ~ΑΝΑΞΑΡΧΟΣ.	Ἀνάξαρχος	Ἀβδηρίτης. Οὗτος ἤκουσε Διογένους τοῦ
[9, 10]	καὶ μάλα· θύλακός ἐστι· πτίσσετ'	Ἀνάξαρχος	δ' ἐν Διός ἐστι πάλαι.
[9, 11]	βοηθήσας· τινῶν δὲ αἰτιωμένων, αὐτὸς	Ἀνάξαρχος	ἐπῄνει τὸ ἀδιάφορον καὶ ἄστοργον
[9, 10]	φασὶν ἀκοῦσαι. Ὁ δ' οὖν	Ἀνάξαρχος	καὶ Ἀλεξάνδρῳ συνῆν καὶ ἤκμαζε
[9, 10]	ἀκουσίως προσηνέχθη τῇ Κύπρῳ ὁ	Ἀνάξαρχος,	συλλαβὼν αὐτὸν καὶ εἰς ὅλμον
[9, 7]	βίον προήκατο, ὥς φησιν ὁ	Ἵππαρχος,	ἐννέα πρὸς τοῖς ἑκατὸν ἔτη
[9, 10]	πέρ τε ῥέει μακάρεσσι θεοῖσι.	Πλούταρχος	δ' αὐτὸν Ἀλέξανδρον τοῦτο λέξαι
[9, 4]	παρὰ τοῖς πολίταις ἠξιωμένος· ὅθεν	ναύαρχος	αἱρεθεὶς ἔτι καὶ μᾶλλον ἐθαυμάσθη
[9, 11]	καὶ πρὶν Ὅμηρον, στρεπτὴ δὲ	γλῶσσ'	ἐστὶ βροτῶν, πολέες δ' ἔνι
[9, 8]	ἔκ ποτ' ἰὼν καθ' ὁδὸν	πρέσβυς	ἐὼν ἔθανες· εἵλετο γάρ σε
[9, 12]	πολυπράγμονές ἐστε σοφισταί. Ἐτελεύτησε δ'	ἐγγὺς	ἐτῶν ἐνενήκοντα, ὥς φησιν ὁ
[9, 12]	τοὺς σκεπτικούς. ~ΤΙΜΩΝ. Ἀπολλωνίδης ὁ	Νικαεὺς	ὁ παρ' ἡμῶν ἐν τῷ
[9, 12]	Λύκου· τούτου δὲ Μηνόδοτος ὁ	Νικομηδεύς,	ἰατρὸς ἐμπειρικός, καὶ Θειωδᾶς Λαοδικεύς·
[9, 11]	Λεπτίνεω πάϊ, γίγνεται θνητοῖς ὁκοίην	Ζεὺς	ἐπ' ἡμέρην ἄγει. Εὐριπίδης δέ·
[9, 11]	ἑστῶτα βλέπομεν. Θέων δ' ὁ	Τιθοραιεὺς	ὁ στωικὸς κοιμώμενος περιεπάτει ἐν
[9, 12]	Ζεῦξις ὁ Γωνιόπους, οὗ Ἀντίοχος	Λαοδικεὺς	ἀπὸ Λύκου· τούτου δὲ Μηνόδοτος
[9, 11]	διττῶν λόγων καὶ Ἀντίοχος ὁ	Λαοδικεὺς	καὶ Ἀπελλᾶς ἐν τῷ Ἀγρίππᾳ
[9, 12]	Νικομηδεύς, ἰατρὸς ἐμπειρικός, καὶ Θειωδᾶς	Λαοδικεύς·	Μηνοδότου δὲ Ἡρόδοτος Ἀριέως Ταρσεύς·
[9, 12]	καὶ Νικόλοχος Ῥόδιος καὶ Εὐφράνωρ	Σελευκεὺς	Πραΰλους τ' ἀπὸ Τρωάδος, ὃς
[9, 1]	καὶ ἔγραψεν ὧδε πρὸς αὐτόν·	Βασιλεὺς	Δαρεῖος πατρὸς Ὑστάσπεω Ἡράκλειτον Ἐφέσιον
[9, 1]	δοκούσης γεγράφθαι παρὰ σοὶ ἐξηγήσεως.	Βασιλεὺς	οὖν Δαρεῖος Ὑστάσπου βούλεται τῆς
[9, 12]	καταξιώσας. Εὐφράνορος δὲ διήκουσεν Εὔβουλος	Ἀλεξανδρεύς,	οὗ Πτολεμαῖος, οὗ Σαρπηδὼν καὶ
[9, 1]	οἰκεῖα. Μέμνηται αὐτοῦ καὶ ὁ	Φαληρεὺς	Δημήτριος ἐν τῇ Σωκράτους ἀπολογίᾳ.
[9, 9]	κατ' Ἀναξαγόραν. Τοῦτόν φησιν ὁ	Φαληρεὺς	Δημήτριος ἐν τῇ Σωκράτους ἀπολογίᾳ
[9, 7]	ἔργου σκιή. Δημήτριος δὲ ὁ	Φαληρεὺς	ἐν τῇ Σωκράτους ἀπολογίᾳ μηδὲ
[9, 2]	Ὀλυμπιάδα. Φησὶ δὲ Δημήτριος ὁ	Φαληρεὺς	ἐν τῷ Περὶ γήρως καὶ
[9, 12]	Λαοδικεύς· Μηνοδότου δὲ Ἡρόδοτος Ἀριέως	Ταρσεύς·	Ἡροδότου δὲ διήκουσε Σέξτος ὁ
[9, 1]	θεῶν ἐγκώμιον· τρίτος ἐλεγείας ποιητὴς	Ἁλικαρνασσεύς,	εἰς ὃν Καλλίμαχος πεποίηκεν οὕτως·
[9, 11]	ἔνι μῦθοι· καὶ Ἐπέων δὲ	πολὺς	νομὸς ἔνθα καὶ ἔνθα· καὶ
[9, 12]	ὁ Τίμων. Ἦν δὲ καὶ	ὀξὺς	νοῆσαι καὶ διαμυκτηρίσαι· φιλογράμματός τε
[9, 5]	τινα ἔφη> αὐτῷ πρὸς τὸ	οὖς	καὶ δακὼν οὐκ ἀνῆκεν ἕως
[9, 11]	καὶ ὁρίζονται καὶ δογματίζουσι. Πρὸς	οὓς	ἀποκρίνονται, Περὶ μὲν ὧν ὡς
[9, 11]	καὶ ταὐτὰ οὓς μὲν βλάπτει,	οὓς	δὲ ὠφελεῖ· ὅθεν ἐφεκτέον. Τρίτος
[9, 8]	ἀπόκρισιν, ἐντολήν, ἀπαγγελίαν, εὐχωλήν, κλῆσιν)	οὓς	καὶ πυθμένας εἶπε λόγων. Ἀλκιδάμας
[9, 11]	δ' ἐμπορίας ὀρέγεται· καὶ ταὐτὰ	οὓς	μὲν βλάπτει, οὓς δὲ ὠφελεῖ·
[9, 11]	φασί, τοῖς φαινομένοις ἀποδώσει. Πρὸς	οὓς	οἱ σκεπτικοί φασιν ὅτι ὅτε
[9, 11]	ἦσαν κατὰ δέκα τρόπους, καθ'	οὓς	τὰ ὑποκείμενα παραλλάττοντα ἐφαίνετο. Τούτους
[9, 11]	δὲ τοὺς δέκα τρόπους καθ'	οὓς>	τίθησιν. Ὧν πρῶτος ὁ παρὰ
[9, 11]	ταῖς σκέψεσιν ἀντιθέσεις προαποδεικνύντες καθ'	οὓς	τρόπους πείθει τὰ πράγματα, κατὰ
[9, 2]	ἐν ἔπεσι καὶ ἐλεγείας καὶ	ἰάμβους	καθ' Ἡσιόδου καὶ Ὁμήρου, ἐπικόπτων
[9, 11]	Περικλέους δοῦλος ἐπ' ἄκρου τοῦ	τέγους.	Πέμπτος ὁ> παρὰ τὰς ἀγωγὰς
[9, 8]	Οὗτος καὶ Πρόδικος ὁ Κεῖος	λόγους	ἀναγινώσκοντες ἠρανίζοντο· καὶ Πλάτων ἐν
[9, 8]	ἱστορίᾳ. Καὶ πρῶτος ἔφη δύο	λόγους	εἶναι περὶ παντὸς πράγματος ἀντικειμένους
[9, 1]	φύσεως, διῄρηται δ' εἰς τρεῖς	λόγους,	εἴς τε τὸν περὶ τοῦ
[9, 4]	ἤκουσε Παρμενίδου· ἀλλὰ καὶ εἰς	λόγους	ἦλθεν Ἡρακλείτῳ· ὅτε καὶ συνέστησεν
[9, 7]	τὰ μαθηματικὰ καὶ τοὺς ἐγκυκλίους	λόγους	καὶ περὶ τεχνῶν πᾶσαν εἶχεν
[9, 8]	εἶπε λόγων. Ἀλκιδάμας δὲ τέτταρας	λόγους	φησί· φάσιν, ἀπόφασιν, ἐρώτησιν, προσαγόρευσιν.
[9, 12]	τραγικὰ ἑξήκοντα) σίλλους τε καὶ	κιναίδους.	Φέρεται δ' αὐτοῦ καὶ καταλογάδην
[9, 1]	καὶ πάλιν ἐκπυροῦσθαι κατά τινας	περιόδους	ἐναλλὰξ τὸν σύμπαντα αἰῶνα· τοῦτο
[9, 11]	διημάρτηκε τοῦ ἀληθοῦς καὶ τοῦ	ψεύδους·	εἰ δὲ κέκριται, ἓν τῶν
[9, 1]	αὐτῷ καὶ μὴ ἐκ τοῦ	δημώδους	εὐκαταφρόνητον ᾖ. Τοῦτον δὲ καὶ
[9, 11]	λῃστείαις ἔχαιρον, ἀλλ' οὐχ Ἕλληνες.	Θεούς	τ' ἄλλοι ἄλλους ἡγοῦνται· καὶ
[9, 11]	περιεπάτει ἐν τῷ ὕπνῳ καὶ	Περικλέους	δοῦλος ἐπ' ἄκρου τοῦ τέγους.
[9, 2]	ὡς ἥκιστα ἢ ὡς ἥδιστα.	Ἐμπεδοκλέους	δὲ εἰπόντος αὐτῷ ὅτι ἀνεύρετός
[9, 5]	πόλιν εὐτελῆ καὶ μόνον ἄνδρας	ἀγαθοὺς	τρέφειν ἐπισταμένην ἠγάπησε μᾶλλον τῆς
[9, 7]	ἢ δεισιδαιμονίας ἢ ἄλλου τινὸς	πάθους.	Καλεῖ δ' αὐτὴν καὶ εὐεστὼ
[9, 11]	ἀπὸ τοῦ μετὰ τὴν ζήτησιν	πάθους·	λέγω δὲ τὴν ἐποχήν· ἀπορητικὴ
[9, 11]	ἄπιστον καθέστηκε καὶ διημάρτηκε τοῦ	ἀληθοῦς	καὶ τοῦ ψεύδους· εἰ δὲ
[9, 11]	εἰς λίμνας ῥιπτοῦντες· ὅθεν περὶ	τἀληθοῦς	ἡ ἐποχή. Ἕκτος ὁ παρὰ
[9, 11]	τε σοφιστῶν, καὶ πάσης ἀπάτης	πειθοῦς	τ' ἀπελύσαο δεσμά; οὐδ' ἔμελέν
[9, 12]	φιλογράμματός τε καὶ τοῖς ποιηταῖς	μύθους	γράψαι ἱκανὸς καὶ δράματα συνδιατιθέναι.
[9, 7]	ἱερέας γεωμετρίαν μαθησόμενον καὶ πρὸς	Χαλδαίους	εἰς τὴν Περσίδα καὶ εἰς
[9, 1]	δ' ἀνύων οὐδ' οὕτως, ἐτελεύτα	βιοὺς	ἔτη ἑξήκοντα. Καὶ ἔστιν εἰς
[9, 7]	ἐννέα πρὸς τοῖς ἑκατὸν ἔτη	βιούς.	Ἡμεῖς τ' εἰς αὐτὸν ἐν
[9, 5]	πώμαλα πρὸς αὐτούς, ἀλλ' αὐτόθι	καταβιούς.	Οὗτος καὶ τὸν Ἀχιλλέα πρῶτος
[9, 5]	καταλεῦσαι. Ταὐτὰ δὲ σχεδὸν οἱ	πλείους	λαλοῦσιν. Ἕρμιππος δέ φησιν εἰς
[9, 7]	τὴν οὐσίαν· καὶ οἱ μὲν	πλείους	φασὶ τὴν ἐλάττω μοῖραν ἑλέσθαι
[9, 1]	γίνεσθαι καὶ μῆνας καὶ ὥρας	ἐτείους	καὶ ἐνιαυτοὺς ὑετούς τε καὶ
[9, 1]	ἀπ' αὐτοῦ γενέσθαι τοὺς κληθέντας	Ἡρακλειτείους.	Ἐδόκει δ' αὐτῷ καθολικῶς μὲν
[9, 7]	καὶ τὰ μαθηματικὰ καὶ τοὺς	ἐγκυκλίους	λόγους καὶ περὶ τεχνῶν πᾶσαν
[9, 2]	κατ' ἐνίους μὲν οὐδενός, κατ'	ἐνίους	δὲ Βότωνος Ἀθηναίου ἤ, ὥς
[9, 6]	ὡς δέ τινες, Ἀβδηρίτης, κατ'	ἐνίους	δὲ Μιλήσιος. Οὗτος ἤκουσε Ζήνωνος.
[9, 2]	ἐν Κατάνῃ. Διήκουσε δὲ κατ'	ἐνίους	μὲν οὐδενός, κατ' ἐνίους δὲ
[9, 7]	Ἀμύκλαν δὲ καὶ Κλεινίαν τοὺς	Πυθαγορικοὺς	κωλῦσαι αὐτόν, ὡς οὐδὲν ὄφελος·
[9, 11]	οὕτως ἔχει. Εὐήθεις δὲ τοὺς	δογματικοὺς	ἀπέφαινον. Τὸ γὰρ ἐξ ὑποθέσεως
[9, 11]	ἀπορητικὴ δ' ἀπὸ τοῦ τοὺς	δογματικοὺς	ἀπορεῖν καὶ αὐτούς. Πυρρώνειοι δὲ
[9, 12]	πάντας λοιδορεῖ καὶ σιλλαίνει τοὺς	δογματικοὺς	ἐν παρῳδίας εἴδει. Ὧν τὸ
[9, 11]	πραότητα τέλος εἰπεῖν φασι τοὺς	σκεπτικούς.	~ΤΙΜΩΝ. Ἀπολλωνίδης ὁ Νικαεὺς ὁ
[9, 11]	Ἔστιν οὖν κριτήριον κατὰ τοὺς	σκεπτικοὺς	τὸ φαινόμενον, ὡς καὶ Αἰνεσίδημός
[9, 11]	τομῶν καὶ καύσεων ἐπί τινος	ἕλκους	αὐτῷ προσενεχθέντων, ἀλλὰ μηδὲ τὰς
[9, 5]	Λιπάραν, πάντας ἐμήνυσεν αὐτοῦ τοὺς	φίλους,	βουλόμενος αὐτὸν ἔρημον καταστῆσαι· εἶτα
[9, 5]	φησι μετὰ τὸ μηνῦσαι τοὺς	φίλους	ἐρωτηθῆναι πρὸς τοῦ τυράννου εἴ
[9, 10]	Ἀλέξανδρον τοῦτο λέξαι πρὸς τοὺς	φίλους	φησίν. Ἄλλὰ καὶ ἄλλοτε προπίνοντα
[9, 6]	διὰ τὸ ἀνίσους εἶναι τοὺς	κύκλους	αὐτῶν. Εἶναί τε ὥσπερ γενέσεις
[9, 11]	οὐχ Ἕλληνες. Θεούς τ' ἄλλοι	ἄλλους	ἡγοῦνται· καὶ οἱ μὲν προνοεῖσθαι,
[9, 11]	Οἱ δὲ περὶ Ἀγρίππαν τούτοις	ἄλλους	πέντε προσεισάγουσι, τόν τ' ἀπὸ
[9, 5]	Φαβωρῖνος δέ φησι Παρμενίδην καὶ	ἄλλους	συχνούς. Ἀρέσκει δ' αὐτῷ τάδε·
[9, 11]	αὐτὸς μετὰ τὸ ἀνελεῖν τοὺς	ἄλλους	ὑφ' ἑαυτοῦ περιτραπεὶς ἀπόλλυται, κατ'
[9, 11]	αὑτὸν διαφωνεῖ καὶ πρὸς τοὺς	ἄλλους,	ὡς δῆλον ἐκ τῶν διαφόρων
[9, 11]	Τίμων ὁ Φλιάσιος ὁ τοὺς	Σίλλους	πεποιηκώς, περὶ οὗ λέξομεν, ἔτι
[9, 12]	τριάκοντα, τὰ δὲ τραγικὰ ἑξήκοντα)	σίλλους	τε καὶ κιναίδους. Φέρεται δ'
[9, 12]	τῷ πρώτῳ τῶν Εἰς τοὺς	Σίλλους	ὑπομνήματι, ἃ προσφωνεῖ Τιβερίῳ Καίσαρι,
[9, 11]	Καὶ δὴ καὶ ζηλωτὰς εἶχε	πολλοὺς	τῆς ἀπραγμοσύνης· ὅθεν καὶ ὁ
[9, 12]	Νικόλοχος Ῥόδιος καὶ Εὐφράνωρ Σελευκεὺς	Πραΰλους	τ' ἀπὸ Τρωάδος, ὃς οὕτω
[9, 11]	Εὔλογον οὖν τοῖς διαφόροις τοὺς	ὀφθαλμοὺς	διάφορα καὶ τὰ φαντάσματα προσπίπτειν·
[9, 12]	ὅτι τρεῖς ὄντες τέτταρας ἔχομεν	ὀφθαλμούς;	Ἦν δ' αὐτός τε ἑτερόφθαλμος
[9, 8]	Περὶ νόμων, ὃς καὶ Θουρίοις	νόμους	γράψαι φησὶν αὐτόν· ὡς δ'
[9, 1]	μετ' ἄλλων. Ἀξιούμενος δὲ καὶ	νόμους	θεῖναι πρὸς αὐτῶν ὑπερεῖδε διὰ
[9, 3]	τὸ ποίημα. Λέγεται δὲ καὶ	νόμους	θεῖναι τοῖς πολίταις, ὥς φησι
[9, 11]	παρὰ τὰς ἀγωγὰς καὶ τοὺς	νόμους	καὶ τὰς μυθικὰς πίστεις καὶ
[9, 6]	αὐτῆς τυμπανῶδες εἶναι. Πρῶτός τ'	ἀτόμους	ἀρχὰς ὑπεστήσατο. Καὶ> κεφαλαιωδῶς μὲν
[9, 7]	μὴ ὂν φθείρεσθαι. Καὶ τὰς	ἀτόμους	δὲ ἀπείρους εἶναι κατὰ μέγεθος
[9, 7]	τάδε· ἀρχὰς εἶναι τῶν ὅλων	ἀτόμους	καὶ κενόν, τὰ δ' ἄλλα
[9, 7]	καὶ κελεῦσαι αὑτῷ προσφέρειν ἄρτους	θερμοὺς	ὁσημέραι. Τούτους δὲ ταῖς ῥισὶ
[9, 1]	τε κατὰ μῆνα τῆς σελήνης	σχηματισμοὺς	γίνεσθαι στρεφομένης ἐν αὐτῇ κατὰ
[9, 9]	τάδε· στοιχεῖον εἶναι τὸν ἀέρα,	κόσμους	ἀπείρους καὶ κενὸν ἄπειρον· τόν
[9, 6]	καὶ πλῆρες σωμάτων> Τούς τε	κόσμους	γίνεσθαι σωμάτων εἰς τὸ κενὸν
[9, 2]	τέτταρα εἶναι τῶν ὄντων στοιχεῖα,	κόσμους	δ' ἀπείρους, οὐ παραλλακτοὺς δέ.
[9, 5]	συχνούς. Ἀρέσκει δ' αὐτῷ τάδε·	κόσμους	εἶναι κενόν τε μὴ εἶναι·
[9, 7]	νενομίσθαι δοξάζεσθαι> ἀπείρους τε εἶναι	κόσμους	καὶ γενητοὺς καὶ φθαρτούς. Μηδέν
[9, 6]	εἰς ταῦτα. Γίνεσθαι δὲ τοὺς	κόσμους	οὕτω· φέρεσθαι κατὰ ἀποτομὴν ἐκ
[9, 6]	κενόν, ἃ> καὶ στοιχεῖά φησι.	Κόσμους	τε ἐκ τούτων ἀπείρους εἶναι
[9, 11]	ὑπὸ νοῦ κρίνεται καὶ ὁ	νοῦς	ποικίλως τρέπεται. Ἄγνωστον οὖν ἐστι
[9, 11]	φαινόμενόν ἐστι φαινομένου ἢ ἀφανὲς	ἀφανοῦς	ἢ ἀφανὲς φαινομένου ἢ φαινόμενον
[9, 11]	ἢ ἀφανὲς φαινομένου ἢ φαινόμενον	ἀφανοῦς·	οὐδὲν δὲ τούτων ἐστιν· οὐκ
[9, 11]	οὐ δεῖται σημείου· ἀφανὲς δ'	ἀφανοῦς	οὐκ ἔστιν, ἐπεὶ δεῖ φαίνεσθαι
[9, 11]	παρέξον ἀφορμὴν καταλήψεως· φαινόμενον δ'	ἀφανοῦς	οὐκ ἔστιν, ὅτι τὸ σημεῖον
[9, 1]	Σωτίων δέ φησιν εἰρηκέναι τινὰς	Ξενοφάνους	αὐτὸν ἀκηκοέναι· λέγειν τε Ἀρίστωνα
[9, 3]	οὗτοι μὲν οἱ σποράδην. ~ΠΑΡΜΕΝΙΔΗΣ.	Ξενοφάνους	δὲ διήκουσε Παρμενίδης Πύρητος Ἐλεάτης
[9, 3]	ὑπ' Ἀμεινίου ἀλλ' οὐχ ὑπὸ	Ξενοφάνους	εἰς ἡσυχίαν προετράπη. Πρῶτος δ'
[9, 3]	Ὅμως δ' οὖν ἀκούσας καὶ	Ξενοφάνους	οὐκ ἠκολούθησεν αὐτῷ. Ἐκοινώνησε δὲ
[9, 3]	ἠκολούθησε καὶ ἀποθανόντος ἡρῷον ἱδρύσατο	γένους	τε ὑπάρχων λαμπροῦ καὶ πλούτου,
[9, 4]	Παρμενίδης, ῥήτωρ τεχνογράφος. ~ΜΕΛΙΣΣΟΣ. Μέλισσος	Ἰθαιγένους	Σάμιος. Οὗτος ἤκουσε Παρμενίδου· ἀλλὰ
[9, 10]	~ΑΝΑΞΑΡΧΟΣ. Ἀνάξαρχος Ἀβδηρίτης. Οὗτος ἤκουσε	Διογένους	τοῦ Σμυρναίου· ὁ δὲ Μητροδώρου
[9, 8]	λόγων πρῶτος ἐκίνησε. Καὶ τὸν	Ἀντισθένους	λόγον τὸν πειρώμενον ἀποδεικνύειν ὡς
[9, 11]	ὑφ' οὗ δὲ κακόν, ὑπ'	Ἀντισθένους.	Συμβήσεται τοίνυν τὸ αὐτὸ ἀγαθόν
[9, 12]	ἐκ Θηβῶν, ἔφη, Ἵν' ὑμᾶς	ἀναπεπταμένους	ὁρῶν γελῶ. Ὅμως δὲ καθαπτόμενος
[9, 8]	λόγους εἶναι περὶ παντὸς πράγματος	ἀντικειμένους	ἀλλήλοις· οἷς καὶ συνηρώτα, πρῶτος
[9, 9]	ἐλλόγιμος. ἤκουσε δέ, φησὶν Ἀντισθένης,	Ἀναξιμένους.	ἦν δὲ τοῖς χρόνοις κατ'
[9, 2]	Ξενοφάνης Δεξίου ἤ, ὡς Ἀπολλόδωρος,	Ὀρθομένους	Κολοφώνιος ἐπαινεῖται πρὸς τοῦ Τίμωνος·
[9, 11]	ἀδυνάτων ἔστιν ἐπιχειρεῖν. Τοὺς δ'	οἰομένους	μὴ δεῖν ἐκ τῶν κατὰ
[9, 11]	ὑφιστάμενος, ἀμάξας, εἰ τύχοι, καὶ	κρημνοὺς	καὶ κύνας καὶ ὅσα τοιαῦτα>
[9, 7]	ὁ Ῥηγῖνος, κατὰ τοὺς αὐτοὺς	χρόνους	αὐτῷ γεγονώς. Φησὶ δὲ καὶ
[9, 5]	δέ φησι Παρμενίδην καὶ ἄλλους	συχνούς.	Ἀρέσκει δ' αὐτῷ τάδε· κόσμους
[9, 12]	ὁ πολίτης, οὗ Ζεῦξις ὁ	Γωνιόπους,	οὗ Ἀντίοχος Λαοδικεὺς ἀπὸ Λύκου·
[9, 11]	ἃς ἀπεδίδοσαν ἦσαν κατὰ δέκα	τρόπους,	καθ' οὓς τὰ ὑποκείμενα παραλλάττοντα
[9, 11]	ἐφαίνετο. Τούτους δὲ τοὺς δέκα	τρόπους	καθ' οὓς> τίθησιν. Ὧν πρῶτος
[9, 11]	σκέψεσιν ἀντιθέσεις προαποδεικνύντες καθ' οὓς	τρόπους	πείθει τὰ πράγματα, κατὰ τοὺς
[9, 11]	καὶ ποιὰς θέσεις καὶ τοὺς	τόπους	καὶ τὰ ἐν τοῖς τόποις.
[9, 11]	δὲ καὶ ἔθει πάντα τοὺς	ἀνθρώπους	πράττειν· οὐ γὰρ μᾶλλον τόδε
[9, 11]	μυίαις καὶ ὀρνέοις εἴκαζε τοὺς	ἀνθρώπους.	Προφέρεσθαι δὲ καὶ τάδε· Ἀλλά,
[9, 6]	Καὶ> κεφαλαιωδῶς μὲν ταῦτα. ἐπὶ	μέρους	δ' ὧδε ἔχει· Τὸ μὲν
[9, 1]	ἑρμηνείας ἀσύγκριτον. Καὶ τὰ ἐπὶ	μέρους	δὲ αὐτῷ ὧδε ἔχει τῶν
[9, 6]	φησι. Κόσμους τε ἐκ τούτων	ἀπείρους	εἶναι καὶ διαλύεσθαι εἰς ταῦτα.
[9, 7]	φθείρεσθαι. Καὶ τὰς ἀτόμους δὲ	ἀπείρους	εἶναι κατὰ μέγεθος καὶ πλῆθος,
[9, 9]	στοιχεῖον εἶναι τὸν ἀέρα, κόσμους	ἀπείρους	καὶ κενὸν ἄπειρον· τόν τε
[9, 2]	τῶν ὄντων στοιχεῖα, κόσμους δ'	ἀπείρους,	οὐ παραλλακτοὺς δέ. Τὰ νέφη
[9, 7]	δ' ἄλλα πάντα νενομίσθαι δοξάζεσθαι>	ἀπείρους	τε εἶναι κόσμους καὶ γενητοὺς
[9, 11]	πνεῖν παρὰ τὸ πιεσθῆναι τοὺς	πόρους.	Ἀλλοῖα οὖν φαίνεται τὰ προσπίπτοντα
[9, 11]	πίστεως, οἷον εἰ τὸ εἶναι	πόρους	τις βεβαιῶν διὰ τὸ ἀπορροίας
[9, 1]	τὰ τούτοις ὅμοια κατὰ τὰς	διαφόρους	ἀναθυμιάσεις. Τὴν μὲν γὰρ λαμπρὰν
[9, 12]	Τοσοῦτον ἦν ἀδιάφορος. Ἀλλὰ καὶ	εὔρους,	ὡς μηδ' ἀριστᾶν συγχρονεῖν. Φασὶ
[9, 12]	καὶ ἔπη καὶ τραγῳδίας καὶ	σατύρους	(καὶ δράματα κωμικὰ τριάκοντα, τὰ
[9, 11]	Εὐριπίδης δέ· Τί δῆτα τοὺς	ταλαιπώρους	βροτοὺς φρονεῖν λέγουσι; σοῦ γὰρ
[9, 6]	δὲ σελήνην συνεχῶς, διὰ τὸ	ἀνίσους	εἶναι τοὺς κύκλους αὐτῶν. Εἶναί
[9, 11]	καὶ αὐτὸς μετὰ τὸ ἀνελεῖν	τοὺς	ἄλλους ὑφ' ἑαυτοῦ περιτραπεὶς ἀπόλλυται,
[9, 11]	πρὸς αὑτὸν διαφωνεῖ καὶ πρὸς	τοὺς	ἄλλους, ὡς δῆλον ἐκ τῶν
[9, 11]	νόμῳ δὲ καὶ ἔθει πάντα	τοὺς	ἀνθρώπους πράττειν· οὐ γὰρ μᾶλλον
[9, 11]	καὶ μυίαις καὶ ὀρνέοις εἴκαζε	τοὺς	ἀνθρώπους. Προφέρεσθαι δὲ καὶ τάδε·
[9, 11]	τρόπους πείθει τὰ πράγματα, κατὰ	τοὺς	αὐτοὺς ἀνῄρουν τὴν περὶ αὐτῶν
[9, 11]	πάντας τὸ αὐτὸ πείθειν οὐδὲ	τοὺς	αὐτοὺς συνεχές. Γίνεται δὲ καὶ
[9, 7]	αὐτὸν Γλαῦκος ὁ Ῥηγῖνος, κατὰ	τοὺς	αὐτοὺς χρόνους αὐτῷ γεγονώς. Φησὶ
[9, 11]	καὶ ὑπὲρ ἀδυνάτων ἔστιν ἐπιχειρεῖν.	Τοὺς	δ' οἰομένους μὴ δεῖν ἐκ
[9, 5]	ἀποτραγόντα τὴν γλῶτταν προσπτύσαι αὐτῷ·	τοὺς	δὲ πολίτας παρορμηθέντας αὐτίκα τὸν
[9, 11]	ὑποκείμενα παραλλάττοντα ἐφαίνετο. Τούτους δὲ	τοὺς	δέκα τρόπους καθ' οὓς> τίθησιν.
[9, 11]	ὑπόστασιν οὕτως ἔχει. Εὐήθεις δὲ	τοὺς	δογματικοὺς ἀπέφαινον. Τὸ γὰρ ἐξ
[9, 11]	ἐποχήν· ἀπορητικὴ δ' ἀπὸ τοῦ	τοὺς	δογματικοὺς ἀπορεῖν καὶ αὐτούς. Πυρρώνειοι
[9, 12]	ὢν πάντας λοιδορεῖ καὶ σιλλαίνει	τοὺς	δογματικοὺς ἐν παρῳδίας εἴδει. Ὧν
[9, 7]	ἀλλὰ καὶ τὰ μαθηματικὰ καὶ	τοὺς	ἐγκυκλίους λόγους καὶ περὶ τεχνῶν
[9, 1]	πλείστων ἐποχὴν ἔχοντα, ὥστε καὶ	τοὺς	ἐπὶ πλεῖστον μετεσχηκότας συγγραμμάτων διαπορεῖσθαι
[9, 7]	αὐτὸν καὶ εἰς Αἴγυπτον πρὸς	τοὺς	ἱερέας γεωμετρίαν μαθησόμενον καὶ πρὸς
[9, 1]	καὶ αἱρετιστὰς ἀπ' αὐτοῦ γενέσθαι	τοὺς	κληθέντας Ἡρακλειτείους. Ἐδόκει δ' αὐτῷ
[9, 6]	διαλύεσθαι εἰς ταῦτα. Γίνεσθαι δὲ	τοὺς	κόσμους οὕτω· φέρεσθαι κατὰ ἀποτομὴν
[9, 6]	συνεχῶς, διὰ τὸ ἀνίσους εἶναι	τοὺς	κύκλους αὐτῶν. Εἶναί τε ὥσπερ
[9, 12]	φιλοσόφων οἱ μὲν διώκοντες θηρῶσι	τοὺς	μαθητάς, οἱ δὲ φεύγοντες, καθάπερ
[9, 11]	ὁ> παρὰ τὰς ἀγωγὰς καὶ	τοὺς	νόμους καὶ τὰς μυθικὰς πίστεις
[9, 11]	ὀσφρητικώτατοι. Εὔλογον οὖν τοῖς διαφόροις	τοὺς	ὀφθαλμοὺς διάφορα καὶ τὰ φαντάσματα
[9, 1]	εἰς τὸν ἥλιον καὶ κελεύειν	τοὺς	παῖδας βολίτοις καταπλάττειν· οὕτω δὴ
[9, 5]	τῆς πόλεως ἀλιτήριος. Πρός τε	τοὺς	παρεστῶτας φάναι· Θαυμάζω ὑμῶν τὴν
[9, 7]	Ἀρχέλαον τὸν Ἀναξαγόρου μαθητὴν καὶ	τοὺς	περὶ Οἰνοπίδην· καὶ γὰρ τούτου
[9, 12]	ἐπὶ προδοσίᾳ κολασθῆναι, μηδὲ λόγου	τοὺς	πολίτας καταξιώσας. Εὐφράνορος δὲ διήκουσεν
[9, 11]	τὸ πνεῖν παρὰ τὸ πιεσθῆναι	τοὺς	πόρους. Ἀλλοῖα οὖν φαίνεται τὰ
[9, 7]	συναγαγεῖν, Ἀμύκλαν δὲ καὶ Κλεινίαν	τοὺς	Πυθαγορικοὺς κωλῦσαι αὐτόν, ὡς οὐδὲν
[9, 11]	καὶ Τίμων ὁ Φλιάσιος ὁ	τοὺς	Σίλλους πεποιηκώς, περὶ οὗ λέξομεν,
[9, 12]	ἐν τῷ πρώτῳ τῶν Εἰς	τοὺς	Σίλλους ὑπομνήματι, ἃ προσφωνεῖ Τιβερίῳ
[9, 11]	τὴν πραότητα τέλος εἰπεῖν φασι	τοὺς	σκεπτικούς. ~ΤΙΜΩΝ. Ἀπολλωνίδης ὁ Νικαεὺς
[9, 11]	μόνα. Ἔστιν οὖν κριτήριον κατὰ	τοὺς	σκεπτικοὺς τὸ φαινόμενον, ὡς καὶ
[9, 7]	ἑκατὸν ἔτη. Ὁ δὲ Δημήτριος	τοὺς	συγγενέας αὐτοῦ φησιν ἀναγνῶναι τὸν
[9, 5]	Σατύρου ἐπιτομῇ. Ὅτε καὶ ἐξεταζόμενος	τοὺς	συνειδότας καὶ περὶ τῶν ὅπλων
[9, 11]	ἄγει. Εὐριπίδης δέ· Τί δῆτα	τοὺς	ταλαιπώρους βροτοὺς φρονεῖν λέγουσι; σοῦ
[9, 12]	Συνεχές τε ἐπιλέγειν εἰώθει πρὸς	τοὺς	τὰς αἰσθήσεις μετ' ἐπιμαρτυροῦντος τοῦ
[9, 1]	σελήνην, ἄνω στρεφομένων τῶν σκαφῶν·	τούς	τε κατὰ μῆνα τῆς σελήνης
[9, 6]	εἶναι κενὸν καὶ πλῆρες σωμάτων>	Τούς	τε κόσμους γίνεσθαι σωμάτων εἰς
[9, 11]	ἀποστάσεις καὶ ποιὰς θέσεις καὶ	τοὺς	τόπους καὶ τὰ ἐν τοῖς
[9, 2]	εὐθυμίας ταῖς ἰδίαις χερσὶ θάψαι	τοὺς	υἱεῖς αὐτόν, καθάπερ καὶ Ἀναξαγόραν.
[9, 5]	εἰς Λιπάραν, πάντας ἐμήνυσεν αὐτοῦ	τοὺς	φίλους, βουλόμενος αὐτὸν ἔρημον καταστῆσαι·
[9, 5]	Διαδοχαῖς φησι μετὰ τὸ μηνῦσαι	τοὺς	φίλους ἐρωτηθῆναι πρὸς τοῦ τυράννου
[9, 10]	αὐτὸν Ἀλέξανδρον τοῦτο λέξαι πρὸς	τοὺς	φίλους φησίν. Ἄλλὰ καὶ ἄλλοτε
[9, 7]	Ἀθηνόδωρος ἐν ὀγδόῃ Περιπάτων, ἐλθόντος	Ἱπποκράτους	πρὸς αὐτόν, κελεῦσαι κομισθῆναι γάλα·
[9, 9]	ὁ Φαληρεὺς Δημήτριος ἐν τῇ	Σωκράτους	ἀπολογίᾳ διὰ μέγαν φθόνον μικροῦ
[9, 7]	δὲ ὁ Φαληρεὺς ἐν τῇ	Σωκράτους	ἀπολογίᾳ μηδὲ ἐλθεῖν φησιν αὐτὸν
[9, 1]	ὁ Φαληρεὺς Δημήτριος ἐν τῇ	Σωκράτους	ἀπολογίᾳ. Πλεῖστοί τέ εἰσιν ὅσοι
[9, 7]	Ὀλυμπιάδος, ἐνιαυτῷ, φησί, πρεσβύτερος ὢν	Σωκράτους.	Εἴη ἂν οὖν κατ' Ἀρχέλαον
[9, 1]	φησιν Ἀρίστων, ἐν τῷ περὶ	Σωκράτους	εἰρήκαμεν. Σέλευκος μέντοι φησὶν ὁ
[9, 1]	τὰ δοκοῦντα. Τὰ δὲ περὶ	Σωκράτους	καὶ ὅσα ἐντυχὼν τῷ συγγράμματι
[9, 11]	ἔστι τοίνυν αἴτιον. συνεισάγεται τὸ	ἀνυποστάτους	εἶναι τὰς τῶν ὅλων ἀρχάς·
[9, 1]	καὶ ὥρας ἐτείους καὶ ἐνιαυτοὺς	ὑετούς	τε καὶ πνεύματα καὶ τὰ
[9, 7]	ἀπείρους τε εἶναι κόσμους καὶ	γενητοὺς	καὶ φθαρτούς. Μηδέν τε ἐκ
[9, 2]	στοιχεῖα, κόσμους δ' ἀπείρους, οὐ	παραλλακτοὺς	δέ. Τὰ νέφη συνίστασθαι τῆς
[9, 11]	δέ· Τί δῆτα τοὺς ταλαιπώρους	βροτοὺς	φρονεῖν λέγουσι; σοῦ γὰρ ἐξηρτήμεθα
[9, 7]	εἰπεῖν καὶ κελεῦσαι αὑτῷ προσφέρειν	ἄρτους	θερμοὺς ὁσημέραι. Τούτους δὲ ταῖς
[9, 7]	εἶναι κόσμους καὶ γενητοὺς καὶ	φθαρτούς.	Μηδέν τε ἐκ τοῦ μὴ
[9, 5]	μεγαλαυχίας, οὐκ ἐπιδημήσας πώμαλα πρὸς	αὐτούς,	ἀλλ' αὐτόθι καταβιούς. Οὗτος καὶ
[9, 11]	δογματικοί φασιν καὶ τὸν βίον	αὐτοὺς	ἀναιρεῖν, ἐν ᾧ πάντ' ἐκβάλλουσιν
[9, 11]	πείθει τὰ πράγματα, κατὰ τοὺς	αὐτοὺς	ἀνῄρουν τὴν περὶ αὐτῶν πίστιν·
[9, 11]	Οἷς ἀντιλέγοντες οἱ δογματικοί φασιν	αὐτοὺς	καταλαμβάνεσθαι καὶ δογματίζειν· ἐν ᾧ
[9, 11]	τῶν κατὰ φύσιν νομοθετεῖν, ἔλεγον	αὐτοὺς	μέτρα τῶν πάντων ὁρίζειν, οὐχ
[9, 11]	συνέστηκεν. Οἱ δὲ ψεύδεσθαί φασιν	αὐτούς·	οὐ γὰρ τὸ ὁρᾶν ἀναιρεῖν,
[9, 11]	τοῦ τοὺς δογματικοὺς ἀπορεῖν καὶ	αὐτούς.	Πυρρώνειοι δὲ ἀπὸ Πύρρωνος. Θεοδόσιος
[9, 11]	ὁ Ἐλεάτης καὶ Δημόκριτος κατ'	αὐτοὺς	σκεπτικοὶ τυγχάνουσιν· ἐν οἷς Ξενοφάνης
[9, 11]	τὸ αὐτὸ πείθειν οὐδὲ τοὺς	αὐτοὺς	συνεχές. Γίνεται δὲ καὶ παρὰ
[9, 7]	Γλαῦκος ὁ Ῥηγῖνος, κατὰ τοὺς	αὐτοὺς	χρόνους αὐτῷ γεγονώς. Φησὶ δὲ
[9, 1]	μῆνας καὶ ὥρας ἐτείους καὶ	ἐνιαυτοὺς	ὑετούς τε καὶ πνεύματα καὶ
[9, 7]	αὑτῷ προσφέρειν ἄρτους θερμοὺς ὁσημέραι.	Τούτους	δὲ ταῖς ῥισὶ προσφέρων διεκράτησεν
[9, 11]	οὓς τὰ ὑποκείμενα παραλλάττοντα ἐφαίνετο.	Τούτους	δὲ τοὺς δέκα τρόπους καθ'
[9, 11]	ἐν ὕδατι ῥᾳδίως μετατίθεται, ἤτοι	βαρὺς	ὢν καὶ ὑπὸ τοῦ ὕδατος
[9, 11]	αὐτῷ προσενεχθέντων, ἀλλὰ μηδὲ τὰς	ὀφρῦς	συναγαγεῖν. Καὶ ὁ Τίμων δὲ
[9, 8]	εἰδέναι, ἥ τ' ἀδηλότης καὶ	βραχὺς	ὢν ὁ βίος τοῦ ἀνθρώπου.
[9, 1]	Φερσεφόνῃ. Καὶ ἄλλο τοιόνδε· Μὴ	ταχὺς	Ἡρακλείτου ἐπ' ὀμφαλὸν εἴλεε βίβλον
[9, 11]	φάμενοι κατειλῆφθαι, περὶ τούτων ἐπέχομεν	ὡς	ἀδήλων, μόνα δὲ τὰ πάθη
[9, 11]	καὶ ἤκουσε Βρύσωνος τοῦ Στίλπωνος,	ὡς	Ἀλέξανδρος ἐν Διαδοχαῖς, εἶτ' Ἀναξάρχου,
[9, 7]	ἔοικεν ὁ φιλόσοφος. Καὶ ἦν	ὡς	ἀληθῶς ἐν φιλοσοφίᾳ πένταθλος· τὰ
[9, 12]	Σίλλων τρία ἐστίν, ἐν οἷς	ὡς	ἂν σκεπτικὸς ὢν πάντας λοιδορεῖ
[9, 11]	εὐλαί· τὰ δ' ἐξ ἐπιπλοκῆς,	ὡς	ἄνθρωποι καὶ τὰ ἄλλα· καὶ
[9, 11]	οὓς ἀποκρίνονται, Περὶ μὲν ὧν	ὡς	ἄνθρωποι πάσχομεν, ὁμολογοῦμεν· καὶ γὰρ
[9, 11]	τῶν αὐτῶν διάφοροι προσπίπτουσι φαντασίαι,	ὡς	ἀπὸ τοῦ πύργου ἢ στρογγύλου
[9, 8]	ἐδόκει. ~ΠΡΩΤΑΓΟΡΑΣ. Πρωταγόρας Ἀρτέμωνος ἤ,	ὡς	Ἀπολλόδωρος καὶ Δίνων ἐν Περσικῶν
[9, 2]	εἶδος. ~ΞΕΝΟΦΑΝΗΣ. Ξενοφάνης Δεξίου ἤ,	ὡς	Ἀπολλόδωρος, Ὀρθομένους Κολοφώνιος ἐπαινεῖται πρὸς
[9, 8]	Καὶ σεῦ, Πρωταγόρη, φάτιν ἔκλυον,	ὡς	ἄρ' Ἀθηνέων ἔκ ποτ' ἰὼν
[9, 11]	ὅτι εἰς αὐτὸ τοῦτο πρῶτον,	ὡς	ἄρ' ἐξ αὑτῶν ἔχει τὴν
[9, 11]	ἀκαταληψίας καὶ ἐποχῆς εἶδος εἰσαγαγών,	ὡς	Ἀσκάνιος ὁ Ἀβδηρίτης φησίν. Οὐδὲν
[9, 12]	βασιλεῖ καὶ Πτολεμαίῳ τῷ Φιλαδέλφῳ,	ὡς	αὐτὸς ἐν τοῖς ἰάμβοις αὑτῷ
[9, 7]	ἀνέγνων. Γέγονε δὲ τοῖς χρόνοις,	ὡς	αὐτός φησιν ἐν τῷ Μικρῷ
[9, 11]	πρὸς τὸν ᾧ φαίνεται τοὐναντίον·	ὡς	γὰρ αὐτὸς πιστός ἐστι τὸ
[9, 11]	αὐτὴν τὴν Οὐδὲν μᾶλλον φωνήν·	ὡς	γὰρ οὐ μᾶλλόν ἐστι πρόνοια
[9, 8]	Θουρίοις νόμους γράψαι φησὶν αὐτόν·	ὡς	δ' Εὔπολις ἐν Κόλαξιν, Τήιος·
[9, 12]	αὐτὴν Πτολεμαῖος ὁ Κυρηναῖος ἀνεκτήσατο.	Ὡς	δ' Ἱππόβοτός φησι καὶ Σωτίων,
[9, 7]	Χρονικοῖς, κατὰ τὴν ὀγδοηκοστὴν Ὀλυμπιάδα·	ὡς	δὲ Θράσυλλος ἐν τῷ ἐπιγραφομένῳ
[9, 7]	τὴν ἀπορίαν ἀπὸ τἀδελφοῦ Δαμάσου.	Ὡς	δὲ προειπών τινα τῶν μελλόντων
[9, 6]	ἑβδομηκοστὴν> Ὀλυμπιάδα. ~ΛΕΥΚΙΠΠΟΣ. Λεύκιππος Ἐλεάτης,	ὡς	δέ τινες, Ἀβδηρίτης, κατ' ἐνίους
[9, 11]	διαφωνεῖ καὶ πρὸς τοὺς ἄλλους,	ὡς	δῆλον ἐκ τῶν διαφόρων νόμων
[9, 11]	οἱ σκεπτικοὶ περὶ τῶν δογματικῶν	ὡς	δυνήσεται βιοῦν ζητήσεων ἀπέχων, οὐ
[9, 11]	ταῦτα. Λεγόντων δὲ τῶν δογματικῶν	ὡς	δυνήσεται βιοῦν ὁ σκεπτικὸς μὴ
[9, 11]	ἀποφάσεις εἰς μήνυσιν τῆς ἀπροπτωσίας,	ὡς,	εἰ καὶ νεύσαντας, τοῦτο ἐνεδέχετο
[9, 8]	θεῶν οὐκ ἔχω εἰδέναι οὔθ'	ὡς	εἰσίν, οὔθ' ὡς οὐκ εἰσίν·
[9, 11]	Ἀγνοοῦμεν οὖν τὸ κατ' ἰδίαν,	ὡς	ἔλαιον ἐν μύρῳ. Ἕβδομος ὁ
[9, 11]	Ἀθηναῖος, γνώριμος αὐτοῦ γεγονώς, ἔλεγεν	ὡς	ἐμέμνητο μάλιστα μὲν Δημοκρίτου, εἶτα
[9, 7]	Ἀθηνοκρίτου, τινὲς Δαμασίππου Ἀβδηρίτης ἤ,	ὡς	ἔνιοι, Μιλήσιος. Οὗτος μάγων τινῶν
[9, 7]	τὴν αὐτὴν οὖσαν τῇ ἡδονῇ,	ὡς	ἔνιοι παρακούσαντες ἐξεδέξαντο, ἀλλὰ καθ'
[9, 12]	Φύλαρχος ἱστορῶν, ὥστ' ἀδίκως ὑπομεῖναι	ὡς	ἐπὶ προδοσίᾳ κολασθῆναι, μηδὲ λόγου
[9, 8]	μέτρον ἄνθρωπος, τῶν μὲν ὄντων	ὡς	ἔστιν, τῶν δὲ οὐκ ὄντων
[9, 11]	καὶ γὰρ ἡμεῖς τὸν ἥλιον	ὡς	ἑστῶτα βλέπομεν. Θέων δ' ὁ
[9, 3]	καὶ Ἀμεινίᾳ Διοχαίτα τῷ Πυθαγορικῷ,	ὡς	ἔφη Σωτίων, ἀνδρὶ πένητι μέν,
[9, 11]	ὑφ' οὗ μὲν δοξάζεται ἀγαθόν,	ὡς	ἡ ἡδονὴ ὑπὸ Ἐπικούρου, ὑφ'
[9, 2]	ἐντυγχάνειν ἢ ὡς ἥκιστα ἢ	ὡς	ἥδιστα. Ἐμπεδοκλέους δὲ εἰπόντος αὐτῷ
[9, 2]	Καὶ τοῖς τυράννοις ἐντυγχάνειν ἢ	ὡς	ἥκιστα ἢ ὡς ἥδιστα. Ἐμπεδοκλέους
[9, 11]	Ἄγνωστα οὖν τὰ πρός τι	ὡς>	καθ' ἑαυτά. Καὶ οὗτοι μὲν
[9, 11]	κατὰ τοὺς σκεπτικοὺς τὸ φαινόμενον,	ὡς	καὶ Αἰνεσίδημός φησιν· οὕτω δὲ
[9, 1]	δὲ δόξαν ἔσχε τὸ σύγγραμμα	ὡς	καὶ αἱρετιστὰς ἀπ' αὐτοῦ γενέσθαι
[9, 12]	φιλόκηπος ἦν σφόδρα καὶ ἰδιοπράγμων,	ὡς	καὶ Ἀντίγονός φησι. Λόγος γοῦν
[9, 1]	γέγονε παρ' ὁντιναοῦν καὶ ὑπερόπτης,	ὡς	καὶ ἐκ τοῦ συγγράμματος αὐτοῦ
[9, 8]	Περὶ παιδείας· φορμοφόρος γὰρ ἦν,	ὡς	καὶ Ἐπίκουρός πού φησι. Καὶ
[9, 12]	κατέλιπεν. Ὁ δ' ἐλλόγιμος ἦν,	ὡς	καὶ Σωτίων ἐν τῷ ἑνδεκάτῳ
[9, 11]	Ἦν οὖν πολεμιώτατος τοῖς σοφισταῖς,	ὡς	καὶ Τίμων φησίν. Ὁ δὲ
[9, 11]	γὰρ τὸ φαινόμενον τιθέμεθα, οὐχ	ὡς	καὶ τοιοῦτον ὄν. Καὶ ὅτι
[9, 11]	Διαδοχαῖς, εἶτ' Ἀναξάρχου, ξυνακολουθῶν πανταχοῦ,	ὡς	καὶ τοῖς γυμνοσοφισταῖς ἐν Ἰνδίᾳ
[9, 7]	τῶν περὶ Παρμενίδην καὶ Ζήνωνα,	ὡς	κατ' αὐτὸν μάλιστα διαβεβοημένων, καὶ
[9, 11]	διὸ καὶ τῇ αἰσθήσει διαφέρει,	ὡς	κίρκοι μὲν ὀξύτατοι, κύνες δ'
[9, 7]	καὶ ἑπτακοσίοις. Γεγόνοι δ' ἄν,	ὡς	μὲν Ἀπολλόδωρος ἐν Χρονικοῖς, κατὰ
[9, 12]	ἐπιγραφομένῳ Ἀρκεσιλάου περιδείπνῳ. Τούτου διάδοχος,	ὡς	μὲν Μηνόδοτός φησι γέγονεν οὐδείς,
[9, 1]	εἰς τὸ τῆς Ἀρτέμιδος ἱερόν,	ὡς	μέν τινες, ἐπιτηδεύσας ἀσαφέστερον γράψαι,
[9, 12]	ἦν ἀδιάφορος. Ἀλλὰ καὶ εὔρους,	ὡς	μηδ' ἀριστᾶν συγχρονεῖν. Φασὶ δ'
[9, 11]	ἐκδῦναι τὸν ἄνθρωπον· διαγωνίζεσθαι δ'	ὡς	οἷόν τε πρῶτον μὲν τοῖς
[9, 11]	τὸ Οὐδὲν μᾶλλον καὶ θετικῶς,	ὡς	ὁμοίων τινῶν ὄντων· οἷον, Οὐδὲν
[9, 11]	ποτὲ δὲ θετικῶς καὶ ἀναιρετικῶς,	ὡς	ὅταν λέγωμεν, Μᾶλλον ἡ ἀρετὴ
[9, 11]	Μᾶλλον ποτὲ μὲν συγκριτικῶς ἐκφέρεται,	ὡς	ὅταν φῶμεν μᾶλλον τὸ μέλι
[9, 11]	φωνῆς καὶ τῶν ὁμοίων λέγομεν	ὡς	οὐ δογμάτων· οὐ γάρ εἰσιν
[9, 7]	Κλεινίαν τοὺς Πυθαγορικοὺς κωλῦσαι αὐτόν,	ὡς	οὐδὲν ὄφελος· παρὰ πολλοῖς γὰρ
[9, 11]	ἀκούσαντα Ἰνδοῦ τινος ὀνειδίζοντος Ἀναξάρχῳ	ὡς	οὐκ ἂν ἕτερόν τινα διδάξαι
[9, 7]	ἱστορίᾳ λέγειν Δημόκριτον περὶ Ἀναξαγόρου	ὡς	οὐκ εἴησαν αὐτοῦ αἱ δόξαι
[9, 8]	εἰδέναι οὔθ' ὡς εἰσίν, οὔθ'	ὡς	οὐκ εἰσίν· πολλὰ γὰρ τὰ
[9, 11]	ἐκαλεῖτο, πρὸς τὸν ἐπιλαβόμενον εἰπεῖν	ὡς	οὐκ ἐν γυναίῳ ἡ ἐπίδειξις
[9, 8]	Ἀντισθένους λόγον τὸν πειρώμενον ἀποδεικνύειν	ὡς	οὐκ ἔστιν ἀντιλέγειν οὗτος πρῶτος
[9, 8]	ἔστιν, τῶν δὲ οὐκ ὄντων	ὡς	οὐκ ἔστιν. Ἔλεγέ τε μηδὲν
[9, 11]	φέρεται ἐλάσσωμα τόδε. Φασὶ γὰρ	ὡς	οὕτω παρωξύνθη ποτὲ ὥστε τὸν
[9, 12]	Ἱερώνυμον τὸν περιπατητικὸν ἐπ' αὐτοῦ,	Ὡς	παρὰ τοῖς Σκύθαις καὶ οἱ
[9, 7]	διαλεγόμενος περὶ φιλοσοφίας, ᾧ, φησίν,	ὡς	πεντάθλῳ ἔοικεν ὁ φιλόσοφος. Καὶ
[9, 11]	τῶν πραγμάτων αὐτόθεν δεῖν λαμβάνειν	ὡς	πιστὰ καὶ μὴ αἰτεῖσθαι· ὅ
[9, 6]	Τὸ μὲν πᾶν ἄπειρόν φησιν,	ὡς	προείρηται· τούτου δὲ τὸ μὲν
[9, 11]	πρὸς τὸν ἥλιον καὶ πάντα	ὡς	πρὸς τὴν διάνοιαν. Ἄγνωστα οὖν
[9, 11]	Ὁμοίως καὶ πατὴρ καὶ ἀδελφὸς	ὡς	πρός τι καὶ ἡμέρα ὡς
[9, 11]	ἔστι δεξιόν, κατὰ δὲ τὴν	ὡς	πρὸς τὸ ἕτερον σχέσιν νοεῖται·
[9, 7]	αὐτῷ δέοι, δηλον< ότι> εἰδὼς	ὡς	πρὸς τὸν ἄριστον αὐτῷ τῶν
[9, 11]	ὡς πρός τι καὶ ἡμέρα	ὡς	πρὸς τὸν ἥλιον καὶ πάντα
[9, 2]	ἤ, ὥς τινες, Ἀρχελάου. Καί,	ὡς	Σωτίων φησί, κατ' Ἀναξίμανδρον ἦν.
[9, 11]	τὰ μὲν χωρὶς μίξεως γίνεσθαι,	ὡς	τὰ πυρίβια καὶ ὁ Ἀράβιος
[9, 11]	κατ' ἀνάγκην, οὐ δυνάμεθα φεύγειν,	ὡς	τὸ πεινῆν καὶ διψῆν καὶ
[9, 11]	οὐ θετικῶς ἀλλ' ἀναιρετικῶς λέγεται,	ὡς	ὑπὸ τοῦ ἀνασκευάζοντος καὶ λέγοντος,
[9, 3]	πρῶτος ἐρωτῆσαι τὸν Ἀχιλλέα λόγον,	ὡς	Φαβωρῖνος ἐν Παντοδαπῇ ἱστορίᾳ. Γέγονε
[9, 11]	διασοβηθέντα εἰπεῖν πρὸς τὸν αἰτιασάμενον,	ὡς	χαλεπὸν εἴη ὁλοσχερῶς ἐκδῦναι τὸν
[9, 11]	πλοίῳ χοιρίδιον ἐσθίον καὶ εἰπὼν	ὡς	χρὴ τὸν σοφὸν ἐν τοιαύτῃ
[9, 2]	καὶ Ἐπιμενίδου. Μακροβιώτατός τε γέγονεν,	ὥς	που καὶ αὐτός φησιν· Ἤδη
[9, 2]	ἐνίους δὲ Βότωνος Ἀθηναίου ἤ,	ὥς	τινες, Ἀρχελάου. Καί, ὡς Σωτίων
[9, 8]	ἐν τῇ Εὐριπίδου οἰκίᾳ ἤ,	ὥς	τινες, ἐν τῇ Μεγακλείδου· ἄλλοι
[9, 1]	~ΗΡΑΚΛΕΙΤΟΣ. Ἡράκλειτος Βλόσωνος ἤ,	ὥς	τινες, Ἡράκωντος Ἐφέσιος. Οὗτος ἤκμαζε
[9, 11]	σκιᾶς τρόπον ἐπακολουθεῖ ἡ ἀταραξία,	ὥς	φασιν οἵ τε περὶ τὸν
[9, 11]	υἱός, καθὰ καὶ Διοκλῆς ἱστορεῖ·	ὥς	φησι δ' Ἀπολλόδωρος ἐν Χρονικοῖς,
[9, 11]	δ' ἔκθεσμον. Καὶ Μασσαγέται μέν,	ὥς	φησι καὶ Εὔδοξος ἐν τῇ
[9, 3]	καὶ νόμους θεῖναι τοῖς πολίταις,	ὥς	φησι Σπεύσιππος ἐν τῷ Περὶ
[9, 8]	Πρωταγόρας Δημοκρίτου. Ἐκαλεῖτό τε Σοφία,	ὥς	φησι Φαβωρῖνος ἐν Παντοδαπῇ ἱστορίᾳ.
[9, 3]	αὐτὸν εἶναι Ἕσπερον καὶ Φωσφόρον,	ὥς	φησι Φαβωρῖνος ἐν πέμπτῳ Ἀπομνημονευμάτων·
[9, 11]	ἐρρίγου. Ἄνδρων δ' ὁ Ἀργεῖος,	ὥς	φησιν Ἀριστοτέλης) διὰ τῆς ἀνύδρου
[9, 8]	ἧς τὰ φορτία βαστάζουσιν, εὗρεν,	ὥς	φησιν Ἀριστοτέλης ἐν τῷ Περὶ
[9, 8]	τὰς πρὸς τὰς θέσεις ἐπιχειρήσεις,	ὥς	φησιν Ἀρτεμίδωρος ὁ διαλεκτικὸς ἐν
[9, 12]	Ἐτελεύτησε δ' ἐγγὺς ἐτῶν ἐνενήκοντα,	ὥς	φησιν ὁ Ἀντίγονος καὶ Σωτίων
[9, 7]	ἦσαν, ἀλυπότατα τὸν βίον προήκατο,	ὥς	φησιν ὁ Ἵππαρχος, ἐννέα πρὸς
[9, 11]	τῷ Κότυν τὸν Θρᾷκα διαχρήσασθαι.	Εὐσεβῶς	δὲ καὶ τῇ ἀδελφῇ συνεβίω
[9, 11]	ἀνὴρ ἴδεν οὐδέ τις ἔσται	εἰδώς.	Ζήνων δὲ τὴν κίνησιν ἀναιρεῖ
[9, 8]	Πρωταγόρης τ' ἐπίμεικτος ἐριζέμεναι εὖ	εἰδώς.	Οὗτος καὶ τὸ Σωκρατικὸν εἶδος
[9, 7]	τι αὐτῷ δέοι, δηλον< ότι>	εἰδὼς	ὡς πρὸς τὸν ἄριστον αὐτῷ
[9, 6]	τ' ἀτόμους ἀρχὰς ὑπεστήσατο. Καὶ>	κεφαλαιωδῶς	μὲν ταῦτα. ἐπὶ μέρους δ'
[9, 1]	εἰς ἄστυ καὶ τῶν ἰατρῶν	αἰνιγματωδῶς	ἐπυνθάνετο εἰ δύναιντο ἐξ ἐπομβρίας
[9, 5]	οὖς καὶ δακὼν οὐκ ἀνῆκεν	ἕως	ἀπεκεντήθη, ταὐτὸν Ἀριστογείτονι τῷ τυραννοκτόνῳ
[9, 12]	οὐδείς, ἀλλὰ διέλιπεν ἡ ἀγωγὴ	ἕως	αὐτὴν Πτολεμαῖος ὁ Κυρηναῖος ἀνεκτήσατο.
[9, 7]	προσδήσαντος, ἱκανὸν χρόνον μὴ γνῶναι,	ἕως	αὐτὸν ἐκεῖνος διαναστήσας προφάσει τῆς
[9, 12]	μετὰ τῆς> γυναικὸς κἀκεῖ διατρίβειν	ἕως	αὐτῷ παῖδες ἐγένοντο, ὧν τὸν
[9, 11]	αὐτοὶ δ' οὐδὲν ἀποφαίνονται δογματικῶς,	ἕως	δὲ τοῦ προφέρεσθαι τὰ τῶν
[9, 11]	ὀβελίσκον ἄρας μετὰ τῶν κρεῶν	ἕως	τῆς ἀγορᾶς ἐδίωκε τὸν μάγειρον.
[9, 12]	Θειωδᾶς Λαοδικεύς· Μηνοδότου δὲ Ἡρόδοτος	Ἀριέως	Ταρσεύς· Ἡροδότου δὲ διήκουσε Σέξτος
[9, 10]	μνησικακήσας μετὰ τὴν τελευτὴν τοῦ	βασιλέως	ὅτε πλέων ἀκουσίως προσηνέχθη τῇ
[9, 7]	διήκουσε καὶ Χαλδαίων, Ξέρξου τοῦ	βασιλέως	τῷ πατρὶ αὐτοῦ ἐπιστάτας καταλιπόντος,
[9, 5]	δ' εἰπεῖν, Σὺ ὁ τῆς	πόλεως	ἀλιτήριος. Πρός τε τοὺς παρεστῶτας
[9, 7]	δὲ καὶ μεῖζον, εἴγε τοσαύτης	πόλεως	ὑπερεφρόνησεν, οὐκ ἐκ τόπου δόξαν
[9, 11]	οὖν καταλαμβάνοιτο τὰ ἄδηλα τῆς	ἀποδείξεως	ἀγνοουμένης; ζητεῖται δ' οὐκ εἰ
[9, 11]	δεῖ· καὶ ὅτι ἔστι κριτήριον,	ἀποδείξεως	δεῖ· ὅθεν ἑκάτερα ἀκατάληπτα ἀναπεμπόμενα
[9, 11]	δοκεῖ, φασίν, ὑπάρχειν τινὰ μηδεμιᾶς	ἀποδείξεως	δεόμενα, θαυμαστοὶ τῆς γνώμης, εἰ
[9, 11]	ἐξ ἀποδεδειγμένων, κἀκεῖνα δεήσεταί τινος	ἀποδείξεως	κἀντεῦθεν εἰς ἄπειρον· εἰ δ'
[9, 11]	ἐξ αὑτῶν ἔχει τὴν πίστιν,	ἀποδείξεως	χρή. Οὐδὲ γὰρ τὸ τέτταρα
[9, 11]	γὰρ ζῴων τὰ μὲν χωρὶς	μίξεως	γίνεσθαι, ὡς τὰ πυρίβια καὶ
[9, 1]	Δαρεῖος Ὑστάσπου βούλεται τῆς σῆς	ἀκροάσεως	μετασχεῖν καὶ παιδείας Ἑλληνικῆς. Ἔρχου
[9, 8]	ἀρετῶν, Περὶ τῆς ἐν ἀρχῇ	καταστάσεως,	Περὶ τῶν ἐν Ἅιδου, Περὶ
[9, 11]	ὑποθέσεως περαινόμενον οὐ σκέψεως ἀλλὰ	θέσεως	ἔχει λόγον. Τοιούτῳ δὲ λόγῳ
[9, 11]	γοῦν γίνεσθαι δεῖν τῆς μὲν	διαθέσεως	τῆς Πυρρωνείου, τῶν δὲ λόγων
[9, 11]	πρός τι καὶ τὸν ἐξ	ὑποθέσεως	καὶ τὸν δι' ἀλλήλων. Ὀ
[9, 11]	δογματικοὺς ἀπέφαινον. Τὸ γὰρ ἐξ	ὑποθέσεως	περαινόμενον οὐ σκέψεως ἀλλὰ θέσεως
[9, 11]	ἄγνωστα εἶναι. Ὁ δ' ἐξ	ὑποθέσεως	τρόπος συνίσταται, οἰομένων τινῶν τὰ
[9, 11]	καὶ κακῶν, περὶ θεῶν καὶ	γενέσεως	καὶ φθορᾶς τῶν φαινομένων πάντων.
[9, 7]	τῆς δίνης αἰτίας οὔσης τῆς	γενέσεως	πάντων, ἣν ἀνάγκην λέγει. Τέλος
[9, 5]	φέρεται γοῦν αὐτοῦ βιβλία πολλῆς	συνέσεως	γέμοντα. Καθελεῖν δὲ θελήσας Νέαρχον
[9, 11]	Πυρρώνειος ὁμοτρόπως. Ταύτης δὲ τῆς	αἱρέσεως	ἔνιοί φασιν Ὅμηρον κατάρξαι, ἐπεὶ
[9, 1]	ὀρθῆς δοκούσης γεγράφθαι παρὰ σοὶ	ἐξηγήσεως.	Βασιλεὺς οὖν Δαρεῖος Ὑστάσπου βούλεται
[9, 7]	τε αὐτοῦ τὰ περὶ τῆς	διακοσμήσεως	καὶ τοῦ νοῦ, ἐχθρῶς ἔχοντα
[9, 6]	ἀλλήλοις περιπλεκομένων· ἔκ τε τῆς	κινήσεως	κατὰ τὴν αὔξησιν αὐτῶν γίνεσθαι
[9, 11]	Κατὰ σοφίας κἀν τῷ Περὶ	ζητήσεως.	Ἀλλὰ καὶ Ζεῦξις ὁ Αἰνεσιδήμου
[9, 1]	μὲν ἀπὸ τοῦ συνέχοντος Περὶ	φύσεως,	διῄρηται δ' εἰς τρεῖς λόγους,
[9, 1]	μὲν Μούσας, οἱ δὲ Περὶ	φύσεως,	Διόδοτος δὲ Ἀκριβὲς οἰάκισμα πρὸς
[9, 1]	προσαγορεύει χαίρειν. Καταβέβλησαι λόγον Περὶ	φύσεως	δυσνόητόν τε καὶ δυσεξήγητον. Ἔν
[9, 1]	Διόδοτος, ὃς οὔ φησι περὶ	φύσεως	εἶναι τὸ σύγγραμμα ἀλλὰ περὶ
[9, 1]	περὶ πολιτείας, τὰ δὲ περὶ	φύσεως	ἐν παραδείγματος εἴδει κεῖσθαι. Ἱερώνυμος
[9, 7]	διάκοσμον ἔτεσιν ὕστερον τῆς Ἰλίου	ἁλώσεως	τριάκοντα καὶ ἑπτακοσίοις. Γεγόνοι δ'
[9, 7]	τῷ ἐπιγραφομένῳ Τὰ πρὸ τῆς	ἀναγνώσεως	τῶν Δημοκρίτου βιβλίων, κατὰ τὸ
[9, 12]	ἡμισείας, οὕτως εὑρεῖν τὸ ἀπόσπασμα	τέως	ἀγνοοῦντα. Τοσοῦτον ἦν ἀδιάφορος. Ἀλλὰ
[9, 11]	ἔχῃ τῆς ἐκ τοῦ ζητουμένου	πίστεως,	οἷον εἰ τὸ εἶναι πόρους
[9, 11]	γὰρ ἐξ ὑποθέσεως περαινόμενον οὐ	σκέψεως	ἀλλὰ θέσεως ἔχει λόγον. Τοιούτῳ
[9, 11]	φαίνεσθαι τὸ ἑτέρῳ παρέξον ἀφορμὴν	καταλήψεως·	φαινόμενον δ' ἀφανοῦς οὐκ ἔστιν,
[9, 7]	ἀλλὰ καθ' ἣν γαληνῶς καὶ	εὐσταθῶς	ἡ ψυχὴ διάγει, ὑπὸ μηδενὸς
[9, 7]	ὁ φιλόσοφος. Καὶ ἦν ὡς	ἀληθῶς	ἐν φιλοσοφίᾳ πένταθλος· τὰ γὰρ
[9, 8]	ἐν Ἅιδου, Περὶ τῶν οὐκ	ὀρθῶς	τοῖς ἀνθρώποις πρασσομένων, Προστακτικός, Δίκη
[9, 1]	τὸ ὑγρὸν πλεονάζον χειμῶνα ἀπεργάζεσθαι.	Ἀκολούθως	δὲ τούτοις καὶ περὶ τῶν
[9, 11]	δ' ἄτα· δηλοῦσθαι γὰρ τῷ	βεβαίως	καὶ πεπεισμένως διεγγυωμένῳ ἐπακολουθεῖν Ἄτην.
[9, 1]	ἐκβάλλει, ὥστε καὶ τὸν νωθέστατον	ῥᾳδίως	γνῶναι καὶ δίαρμα ψυχῆς λαβεῖν·
[9, 11]	δυοῖν κουφιζόμενος λίθος ἐν ὕδατι	ῥᾳδίως	μετατίθεται, ἤτοι βαρὺς ὢν καὶ
[9, 7]	χρείαν ἔχοντα ἀποδημῆσαι τοῦτο κἀκείνων	δολίως	ὑποπτευσάντων. Ὁ δὲ Δημήτριος ὑπὲρ
[9, 11]	ἔχοντα καὶ τὰ μηδέποτε ἢ	σπανίως	γοῦν μεταπίπτοντα τά τε συνήθη
[9, 11]	Ἐκπατεῖν τε αὐτὸν καὶ ἐρημάζειν,	σπανίως	ποτ' ἐπιφαινόμενον τοῖς οἴκοι. Τοῦτο
[9, 6]	Καὶ τὸν μὲν ἥλιον ἐκλείπειν	σπανίως,	τὴν δὲ σελήνην συνεχῶς, διὰ
[9, 11]	τὸ τῆς ἀρρεψίας πάθος δηλοῦται·	ὁμοίως	δὲ καὶ διὰ τῆς Οὐδὲν
[9, 1]	ἐκβάλλεσθαι καὶ ῥαπίζεσθαι, καὶ Ἀρχίλοχον	ὁμοίως.	Ἔλεγε δὲ καὶ Ὕβριν χρὴ
[9, 11]	οὔτε δίκαιον οὔτ' ἄδικον· καὶ	ὁμοίως	ἐπὶ πάντων μηδὲν εἶναι τῇ
[9, 7]	ὄγκων συγκεκρίσθαι, καὶ τὴν ψυχὴν	ὁμοίως·	ἣν καὶ νοῦν ταὐτὸν εἶναι.
[9, 11]	ληφθεὶς ῥώννυσι, πλείων δὲ παρίησιν·	ὁμοίως	καὶ ἡ τροφὴ καὶ τὰ
[9, 11]	γοῦν ἐκείνου, οὐκέτ' ἔσται δεξιόν.	Ὁμοίως	καὶ πατὴρ καὶ ἀδελφὸς ὡς
[9, 11]	Ἤλιδι ἐν τῷ γυμνασίῳ λαμπαδιστὰς	μετρίως	ἔχοντας. Ἐκπατεῖν τε αὐτὸν καὶ
[9, 10]	τελευτὴν τοῦ βασιλέως ὅτε πλέων	ἀκουσίως	προσηνέχθη τῇ Κύπρῳ ὁ Ἀνάξαρχος,
[9, 8]	τρόπον ἤρθη πρὸς Δημοκρίτου ξύλα	δεδεκὼς	ὀφθείς. Διεῖλέ τε τὸν λόγον
[9, 1]	Μακεδονικήν· πέμπτος σπουδογέλοιος, ἀπὸ κιθαρῳδίας	μεταβεβηκὼς	εἰς τὸ εἶδος. ~ΞΕΝΟΦΑΝΗΣ. Ξενοφάνης
[9, 11]	ὁ Φλιάσιος ὁ τοὺς Σίλλους	πεποιηκώς,	περὶ οὗ λέξομεν, ἔτι τε
[9, 12]	καθά φησι Φύλαρχος ἱστορῶν, ὥστ'	ἀδίκως	ὑπομεῖναι ὡς ἐπὶ προδοσίᾳ κολασθῆναι,
[9, 11]	κατεφρονεῖτο διὰ τὸ καὶ δι>	εξοδικῶς	λέγειν καὶ πρὸς ἐρώτησιν· ὅθεν
[9, 1]	κληθέντας Ἡρακλειτείους. Ἐδόκει δ' αὐτῷ	καθολικῶς	μὲν τάδε· ἐκ πυρὸς τὰ
[9, 11]	ἄλλοτ' ἄλλως ἀποφαίνεται καὶ οὐδὲν	ὁρικῶς	δογματίζει περὶ τὴν ἀπόφασιν. ἔπειτα
[9, 11]	τὸν τόπον εἰπεῖν, ἀλλ' οὐ	δογματικῶς,	ἀποδεικτικῶς δέ· καὶ μηδὲν γίνεσθαι
[9, 11]	οὐδέν φησιν ὁρίζειν τὸν Πύρρωνα	δογματικῶς	διὰ τὴν ἀντιλογίαν, τοῖς δὲ
[9, 11]	ἀνατρέποντες, αὐτοὶ δ' οὐδὲν ἀποφαίνονται	δογματικῶς,	ἕως δὲ τοῦ προφέρεσθαι τὰ
[9, 11]	καὶ ὅτι τόδε λευκὸν φαίνεται	διηγηματικῶς	λέγομεν, οὐ διαβεβαιούμενοι εἰ καὶ
[9, 11]	Ὑπὸ δὲ τῶν σκεπτικῶν οὐ	θετικῶς	ἀλλ' ἀναιρετικῶς λέγεται, ὡς ὑπὸ
[9, 11]	ἢ τὴν σταφίδα· ποτὲ δὲ	θετικῶς	καὶ ἀναιρετικῶς, ὡς ὅταν λέγωμεν,
[9, 11]	δὲ τὸ Οὐδὲν μᾶλλον καὶ	θετικῶς,	ὡς ὁμοίων τινῶν ὄντων· οἷον,
[9, 11]	τῶν σκεπτικῶν οὐ θετικῶς ἀλλ'	ἀναιρετικῶς	λέγεται, ὡς ὑπὸ τοῦ ἀνασκευάζοντος
[9, 11]	σταφίδα· ποτὲ δὲ θετικῶς καὶ	ἀναιρετικῶς,	ὡς ὅταν λέγωμεν, Μᾶλλον ἡ
[9, 11]	δὲ τὸ Μᾶλλον ποτὲ μὲν	συγκριτικῶς	ἐκφέρεται, ὡς ὅταν φῶμεν μᾶλλον
[9, 11]	τόπον εἰπεῖν, ἀλλ' οὐ δογματικῶς,	ἀποδεικτικῶς	δέ· καὶ μηδὲν γίνεσθαι κατ'
[9, 11]	Ἀλλὰ καὶ Ἀρχίλοχον καὶ Εὐριπίδην	σκεπτικῶς	ἔχειν, ἐν οἷς Ἀρχίλοχος μέν
[9, 1]	τοῦ νόμου ὑπὲρ τοῦ γινομένου>	ὅκως	ὑπὲρ τείχεος. Καθάπτεται δὲ καὶ
[9, 1]	σοφοῖς ἀνδράσιν ὄντες παρορῶσι τὰ	καλῶς	ὑπ' αὐτῶν ἐνδεικνύμενα πρὸς σπουδαίαν
[9, 10]	εἰπεῖν φασιν, Ὦ βασιλεῦ, πάντα	πολυτελῶς·	ἔδει δὲ λοιπὸν κεφαλὴν σατράπου
[9, 7]	δέ, φησὶν ὁ Ἀντισθένης, καὶ	ποικίλως	δοκιμάζειν τὰς φαντασίας, ἐρημάζων ἐνίοτε
[9, 11]	νοῦ κρίνεται καὶ ὁ νοῦς	ποικίλως	τρέπεται. Ἄγνωστον οὖν ἐστι τὸ
[9, 11]	αὐτῶν πραγμάτων παρ' ὁντινοῦν ἄλλοτ'	ἄλλως	ἀποφαίνεται καὶ οὐδὲν ὁρικῶς δογματίζει
[9, 1]	μὲν ἡμιτελῆ, τὰ δ' ἄλλοτε	ἄλλως	ἔχοντα γράψαι. Σημεῖον δ' αὐτοῦ
[9, 3]	τῇ Ἐπιτομῇ Ἀναξιμάνδρου φησὶν ἀκοῦσαι-	Ὅμως	δ' οὖν ἀκούσας καὶ Ξενοφάνους
[9, 12]	Ἵν' ὑμᾶς ἀναπεπταμένους ὁρῶν γελῶ.	Ὅμως	δὲ καθαπτόμενος τοῦ Ἀρκεσιλάου ἐν
[9, 1]	καὶ παιδείας Ἑλληνικῆς. Ἔρχου δὴ	συντόμως	πρὸς ἐμὴν ὄψιν καὶ βασίλειον
[9, 2]	ἐγὼ περὶ τῶνδ' οἶδα λέγειν	ἐτύμως.	Φησὶ δὲ τέτταρα εἶναι τῶν
[9, 11]	δηλοῦσθαι γὰρ τῷ βεβαίως καὶ	πεπεισμένως	διεγγυωμένῳ ἐπακολουθεῖν Ἄτην. Ἀλλὰ καὶ
[9, 7]	παρακούσαντες ἐξεδέξαντο, ἀλλὰ καθ' ἣν	γαληνῶς	καὶ εὐσταθῶς ἡ ψυχὴ διάγει,
[9, 11]	λοιπὸν σῶμα ὂν αἴτιον γενήσεται.	Κοινῶς	δ' ἀμφοτέρων αἰτίων ὄντων, οὐδὲν
[9, 11]	ὁ παρὰ τὰς διαθέσεις καὶ	κοινῶς	παραλλαγάς, οἷον ὑγίειαν νόσον, ὕπνον
[9, 11]	καὶ Ἱπποκράτην ἔπειτα ἐνδοιαστῶς καὶ	ἀνθρωπίνως	ἀποφαίνεσθαι· καὶ πρὶν Ὅμηρον, στρεπτὴ
[9, 11]	μίξεις καὶ κοινωνίας, καθ' ὃν	εἰλικρινῶς	οὐδὲν καθ' αὑτὸ φαίνεται, ἀλλὰ
[9, 11]	Φίλων ὁ Ἀθηναῖος, γνώριμος αὐτοῦ	γεγονώς,	ἔλεγεν ὡς ἐμέμνητο μάλιστα μὲν
[9, 7]	κατὰ τοὺς αὐτοὺς χρόνους αὐτῷ	γεγονώς.	Φησὶ δὲ καὶ Ἀπολλόδωρος ὁ
[9, 11]	γὰρ τά τε κατ' αἴσθησιν	συμφώνως	ἔχοντα καὶ τὰ μηδέποτε ἢ
[9, 11]	ἑκάτερα ἀκατάληπτα ἀναπεμπόμενα ἐπ' ἄλληλα.	Πῶς	ἂν οὖν καταλαμβάνοιτο τὰ ἄδηλα
[9, 11]	τὸ ὅτι τόδε νοοῦμεν γινώσκομεν,	πῶς	δ' ὁρῶμεν ἢ πῶς νοοῦμεν
[9, 11]	τις βλέπομεν, καὶ ὅτι φθείρεται·	πῶς	δὲ ταῦτα γίνεται οὐκ ἴσμεν.
[9, 11]	Σίλλοις· Ὦ γέρον, ὦ Πύρρων,	πῶς	ἢ πόθεν ἔκδυσιν εὗρες λατρείης
[9, 11]	γινώσκομεν, πῶς δ' ὁρῶμεν ἢ	πῶς	νοοῦμεν ἀγνοοῦμεν· καὶ ὅτι τόδε
[9, 11]	τὸ ὁρᾶν ἀναιρεῖν, ἀλλὰ τὸ	πῶς	ὁρᾶν ἀγνοεῖν. Καὶ γὰρ τὸ
[9, 7]	ὅτι δὴ μὴ προσήκατο αὐτόν.	Πῶς	οὖν κατά τινας ἀκήκοεν αὐτοῦ;
[9, 11]	ὦ Πύρρων, ἱμείρεται ἦτορ ἀκοῦσαι,	πῶς	ποτ' ἀνὴρ ὅτ' ἄγεις ῥᾷστα
[9, 1]	οὕτως ἔχον· Πολλάκις Ἡράκλειτον ἐθαύμασα,	πῶς	ποτε τὸ ζῆν ὧδε διαντλήσας
[9, 12]	δὲ καὶ Ἄρατον πυθέσθαι αὐτοῦ	πῶς	τὴν Ὁμήρου ποίησιν ἀσφαλῆ κτήσαιτο,
[9, 6]	καθ' ἣν προσκρούοντα ἀλλήλοις> καὶ	παντοδαπῶς	κυκλούμενα διακρίνεσθαι χωρὶς τὰ ὅμοια
[9, 1]	μέν τινες, ἐπιτηδεύσας ἀσαφέστερον γράψαι,	ὅπως	οἱ δυνάμενοι μόνοι> προσίοιεν αὐτῷ
[9, 11]	δόγμα. Λέγοιτο δ' ἂν Πυρρώνειος	ὁμοτρόπως.	Ταύτης δὲ τῆς αἱρέσεως ἔνιοί
[9, 11]	τὸν αἰτιασάμενον, ὡς χαλεπὸν εἴη	ὁλοσχερῶς	ἐκδῦναι τὸν ἄνθρωπον· διαγωνίζεσθαι δ'
[9, 2]	ὁ Φαληρεὺς ἐν τῷ Περὶ	γήρως	καὶ Παναίτιος ὁ Στωικὸς ἐν
[9, 7]	τῆς διακοσμήσεως καὶ τοῦ νοῦ,	ἐχθρῶς	ἔχοντα πρὸς αὐτὸν ὅτι δὴ
[9, 11]	τὰ ἐπὶ τῆς οἰκίας ἐκάθαιρεν	ἀδιαφόρως.	Λέγεται δὲ καὶ δέλφακα λούειν
[9, 1]	ἔλεγε καὶ τὴν ὅρασιν ψεύδεσθαι.	Λαμπρῶς	τε ἐνίοτε ἐν τῷ συγγράμματι
[9, 11]	ἐποχῆς λόγον, μὴ μέντοι γ'	ἀπροοράτως	ἕκαστα πράττειν. Ὁ δὲ πρὸς
[9, 7]	μὴ τὰ τῶν χρόνων ἐμάχετο.	Πάντως	μέντοι τῶν Πυθαγορικῶν τινος ἀκοῦσαί
[9, 11]	τόπον μὴ εἶναι καὶ δεῖ	πάντως	τὸν τόπον εἰπεῖν, ἀλλ' οὐ
[9, 11]	λέγομεν, οὐ διαβεβαιούμενοι εἰ καὶ	ὄντως	ἐστί. Περὶ δὲ τῆς Οὐδὲν
[9, 2]	ὅτι ἀνεύρετός ἐστιν ὁ σοφός,	Εἰκότως,	ἔφη· σοφὸν γὰρ εἶναι δεῖ
[9, 11]	μεγίστων συμβαλλώμεθα καὶ Ἱπποκράτην ἔπειτα	ἐνδοιαστῶς	καὶ ἀνθρωπίνως ἀποφαίνεσθαι· καὶ πρὶν
[9, 11]	γὰρ ὑφέστηκε· τὸ δὲ μὴ	ὑφεστὼς	μηδ' ὂν οὐδὲ τὸ γίνεσθαι
[9, 1]	Ἁλικαρνασσεύς, εἰς ὃν Καλλίμαχος πεποίηκεν	οὕτως·	Εἶπέ τις, Ἡράκλειτε, τεὸν μόρον,
[9, 11]	ἄλλου τὴν πίστιν λαμβάνειν καὶ	οὕτως	εἰς ἄπειρον. Ὁ δὲ πρός
[9, 11]	κριθήσεται κἀκεῖνο ὑπ' ἄλλου καὶ	οὕτως	εἰς ἄπειρον. Πρὸς τῷ καὶ
[9, 11]	ὁ Τίμων περὶ αὐτοῦ φησιν	οὕτως	ἐν τῷ Πύθωνι καὶ ἐν
[9, 1]	ἐξατμισθήσεσθαι. Οὐδὲν δ' ἀνύων οὐδ'	οὕτως,	ἐτελεύτα βιοὺς ἔτη ἑξήκοντα. Καὶ
[9, 12]	διεξιέναι· ἐλθόντα τ' ἐφ' ἡμισείας,	οὕτως	εὑρεῖν τὸ ἀπόσπασμα τέως ἀγνοοῦντα.
[9, 11]	τοιαῦτα, ἀλλ' εἰ καθ' ὑπόστασιν	οὕτως	ἔχει. Εὐήθεις δὲ τοὺς δογματικοὺς
[9, 8]	Ἔστι καὶ εἰς τοῦτον ἡμῶν	οὕτως	ἔχον· Καὶ σεῦ, Πρωταγόρη, φάτιν
[9, 1]	Καὶ ἔστιν εἰς αὐτὸν ἡμῶν	οὕτως	ἔχον· Πολλάκις Ἡράκλειτον ἐθαύμασα, πῶς
[9, 10]	Καὶ ἔστιν ἡμῶν εἰς αὐτὸν	οὕτως	ἔχον> Πτίσσετε, Νικοκρέων, ἔτι καὶ
[9, 11]	ὅθεν καὶ περὶ τούτου φησὶν	οὕτως·	Ἢ τὸν ἀπ' ἀνθρώπων αὐτόσχολον
[9, 5]	Καὶ εἰς αὐτὸν ἡμεῖς εἴπομεν	οὕτως·	Ἤθελες, ὦ Ζήνων, καλὸν ἤθελες
[9, 11]	θάνε καὶ σύ· τίη ὀλοφύρεαι	οὕτως;	κάτθανε καὶ Πάτροκλος, ὅ περ
[9, 11]	νομίζεται βροτοῖς; Ἀλλὰ καὶ Ἐμπεδοκλέα·	Οὕτως	οὔτ' ἐπιδερκτὰ τάδ' ἀνδράσιν οὔτ'
[9, 11]	τὰ μὲν οὕτως, τὰ δ'	οὕτως	συγκέκριται· διὸ καὶ τῇ αἰσθήσει
[9, 11]	τὰ ἄλλα· καὶ τὰ μὲν	οὕτως,	τὰ δ' οὕτως συγκέκριται· διὸ
[9, 1]	χεῖρα βαλεῖ. Τέταρτος Λέσβιος, ἱστορίαν	γεγραφὼς	Μακεδονικήν· πέμπτος σπουδογέλοιος, ἀπὸ κιθαρῳδίας
[9, 12]	καὶ Ἀντίγονος ὁ Καρύστιος μέμνηται,	ἀναγεγραφὼς	αὐτοῦ καὶ αὐτὸς τὸν βίον.
[9, 1]	πάντα, ἀραιώσει καὶ πυκνώσει γινόμενα.	Σαφῶς	δ' οὐδὲν ἐκτίθεται. Γίνεσθαί τε
[9, 1]	ἐνίοτε ἐν τῷ συγγράμματι καὶ	σαφῶς	ἐκβάλλει, ὥστε καὶ τὸν νωθέστατον
[9, 11]	Οἱ γοῦν σεισμοὶ παρ' οἷς	συνεχῶς	ἀποτελοῦνται οὐ θαυμάζονται, οὐδ' ὁ
[9, 6]	ἐκλείπειν σπανίως, τὴν δὲ σελήνην	συνεχῶς,	διὰ τὸ ἀνίσους εἶναι τοὺς