Livre, chapitre |
[9, 6] |
Οὗτος
ἤκουσε
Ζήνωνος.
Ἤρεσκε
δ'
|
αὐτῷ |
ἄπειρα
εἶναι
τὰ
πάντα
καὶ |
[9, 7] |
Ῥηγῖνος,
κατὰ
τοὺς
αὐτοὺς
χρόνους
|
αὐτῷ |
γεγονώς.
Φησὶ
δὲ
καὶ
Ἀπολλόδωρος |
[9, 11] |
ἀγνωσία
τῆς
ἀληθείας
ἐπακολουθεῖ·
καὶ
|
αὐτῷ |
δὲ
τούτῳ
τῷ
λόγῳ
λόγος |
[9, 7] |
οὐδ'
ἔνθ'
ἂν>
ἀντειπεῖν
τι
|
αὐτῷ |
δέοι,
δηλον<
ότι>
εἰδὼς
ὡς |
[9, 12] |
Κολοφώνιον
περὶ
ἑκάστων,
ὁ
δ'
|
αὐτῷ |
διηγούμενός
ἐστι·
καὶ
ἐν
μὲν |
[9, 7] |
καὶ
κενόν.
Καὶ
ταῦτα
μὲν
|
αὐτῷ |
ἐδόκει.
~ΠΡΩΤΑΓΟΡΑΣ.
Πρωταγόρας
Ἀρτέμωνος
ἤ, |
[9, 12] |
τοῖς
ἤδη
διωρθωμένοις.
Εἰκῆ
τε
|
αὐτῷ |
ἔκειτο
τὰ
ποιήματα,
ἐνίοτε
ἡμίβρωτα· |
[9, 3] |
ἀκούσας
καὶ
Ξενοφάνους
οὐκ
ἠκολούθησεν
|
αὐτῷ. |
Ἐκοινώνησε
δὲ
καὶ
Ἀμεινίᾳ
Διοχαίτα |
[9, 1] |
κολυμβητοῦ,
ὃς
οὐκ
ἀποπνιγήσεται
ἐν
|
αὐτῷ. |
Ἐπιγράφουσι
δ'
αὐτῷ
οἱ
μὲν |
[9, 12] |
ἐστιν
ἡ
ποίησις·
ἀρχὴ
δ'
|
αὐτῷ |
ἥδε,
Ἔσπετε
νῦν
μοι
ὅσοι |
[9, 7] |
ἐπιστάτας
καταλιπόντος,
ἡνίκα
ἐξενίσθη
παρ'
|
αὐτῷ, |
καθά
φησι
καὶ
Ἡρόδοτος·
παρ' |
[9, 1] |
τοὺς
κληθέντας
Ἡρακλειτείους.
Ἐδόκει
δ'
|
αὐτῷ |
καθολικῶς
μὲν
τάδε·
ἐκ
πυρὸς |
[9, 10] |
αὐτοῦ
ἐκτμηθῆναι,
λόγος
ἀποτραγόντα
προσπτύσαι
|
αὐτῷ. |
Καὶ
ἔστιν
ἡμῶν
εἰς
αὐτὸν |
[9, 1] |
ὅπως
οἱ
δυνάμενοι
μόνοι>
προσίοιεν
|
αὐτῷ |
καὶ
μὴ
ἐκ
τοῦ
δημώδους |
[9, 10] |
γὰρ
ἔκ
τινος
πληγῆς
εἶδεν
|
αὐτῷ |
καταρρέον
αἷμα,
δείξας
τῇ
χειρὶ |
[9, 11] |
Ἀεί
τ'
εἶναι
ἐν
τῷ
|
αὐτῷ |
καταστήματι,
ὥστ'
εἰ
καί
τις |
[9, 11] |
καταλαμβάνονται·
καὶ
γὰρ
ἐν
τῷ
|
αὐτῷ |
κρατύνουσι
καὶ
δογματίζουσι.
Καὶ
γὰρ |
[9, 1] |
ἀποπνιγήσεται
ἐν
αὐτῷ.
Ἐπιγράφουσι
δ'
|
αὐτῷ |
οἱ
μὲν
Μούσας,
οἱ
δὲ |
[9, 2] |
ὡς
ἥδιστα.
Ἐμπεδοκλέους
δὲ
εἰπόντος
|
αὐτῷ |
ὅτι
ἀνεύρετός
ἐστιν
ὁ
σοφός, |
[9, 12] |
τῆς>
γυναικὸς
κἀκεῖ
διατρίβειν
ἕως
|
αὐτῷ |
παῖδες
ἐγένοντο,
ὧν
τὸν
μὲν |
[9, 5] |
τινων
εἰπεῖν
ἔχειν
τινα
ἔφη>
|
αὐτῷ |
πρὸς
τὸ
οὖς
καὶ
δακὼν |
[9, 11] |
καὶ
καύσεων
ἐπί
τινος
ἕλκους
|
αὐτῷ |
προσενεχθέντων,
ἀλλὰ
μηδὲ
τὰς
ὀφρῦς |
[9, 1] |
οὐ
δηλοῖ·
εἶναι
μέντοι
ἐν
|
αὐτῷ |
σκάφας
ἐπεστραμμένας
κατὰ
κοῖλον
πρὸς |
[9, 8] |
αʹ
βʹ
Καὶ
ταῦτα
μὲν
|
αὐτῷ |
τὰ
βιβλία.
Γέγραφε
δὲ
καὶ |
[9, 1] |
σκαφῶν.
Καὶ
ταῦτα
μὲν
ἦν
|
αὐτῷ |
τὰ
δοκοῦντα.
Τὰ
δὲ
περὶ |
[9, 7] |
ὁ
βίος
τἀνδρός.
Δοκεῖ
δ'
|
αὐτῷ |
τάδε·
ἀρχὰς
εἶναι
τῶν
ὅλων |
[9, 5] |
καὶ
ἄλλους
συχνούς.
Ἀρέσκει
δ'
|
αὐτῷ |
τάδε·
κόσμους
εἶναι
κενόν
τε |
[9, 9] |
μικροῦ
κινδυνεῦσαι
Ἀθήνησιν.
Ἐδόκει
δὲ
|
αὐτῷ |
τάδε·
στοιχεῖον
εἶναι
τὸν
ἀέρα, |
[9, 12] |
περὶ
τῶν
ὑστέρων·
ὅθεν
δὴ
|
αὐτῷ |
τινες
καὶ
Ἐπίλογον
ἐπέγραψαν.
Τὸ |
[9, 7] |
ὑπὲρ
ἑκατὸν
τάλαντά
φησιν
εἶναι
|
αὐτῷ |
τὸ
μέρος,
ἃ
πάντα
καταναλῶσαι. |
[9, 4] |
τὴν
οἰκείαν
ἀρετήν.
Ἐδόκει
δ'
|
αὐτῷ |
τὸ
πᾶν
ἄπειρον
εἶναι
καὶ |
[9, 10] |
φησίν.
Ἄλλὰ
καὶ
ἄλλοτε
προπίνοντα
|
αὐτῷ |
τὸν
Ἀνάξαρχον
δεῖξαι
τὴν
κύλικα |
[9, 9] |
ὑπὸ
τοῦ
ψυχροῦ.
Ἀρχὴ
δὲ
|
αὐτῷ |
τοῦ
συγγράμματος
ἥδε·
Λόγου
παντὸς |
[9, 5] |
τέλος
ἀποτραγόντα
τὴν
γλῶτταν
προσπτύσαι
|
αὐτῷ· |
τοὺς
δὲ
πολίτας
παρορμηθέντας
αὐτίκα |
[9, 7] |
εἰδὼς
ὡς
πρὸς
τὸν
ἄριστον
|
αὐτῷ |
τῶν
φιλοσόφων
ὁ
ἀγὼν>
ἔσοιτο· |
[9, 8] |
ἐν
Λυκείῳ,
μαθητοῦ
τὴν
φωνὴν
|
αὐτῷ |
χρήσαντος
Ἀρχαγόρου
τοῦ
Θεοδότου.
Κατηγόρησε |
[9, 1] |
Καὶ
τὰ
ἐπὶ
μέρους
δὲ
|
αὐτῷ |
ὧδε
ἔχει
τῶν
δογμάτων·
πῦρ |