Livre, chapitre |
[9, 12] |
φησι
γέγονεν
οὐδείς,
ἀλλὰ
διέλιπεν
|
ἡ |
ἀγωγὴ
ἕως
αὐτὴν
Πτολεμαῖος
ὁ |
[9, 11] |
οὐδὲν
ἴδμεν·
ἐν
βυθῷ
γὰρ
|
ἡ |
ἀλήθεια.
Καὶ
Πλάτωνα
τὸ
μὲν |
[9, 11] |
τὸ
κριτήριον
καὶ
διὰ
τοῦτο
|
ἡ |
ἀλήθεια.
Σημεῖόν
τε
οὐκ
εἶναι· |
[9, 11] |
ἢ
βλάπτει·
σημαίνομεν
γὰρ
ὅτι
|
ἡ |
ἀρετὴ
ὠφελεῖ,
βλάπτει
δ'
οὔ. |
[9, 11] |
ἀναιρετικῶς,
ὡς
ὅταν
λέγωμεν,
Μᾶλλον
|
ἡ |
ἀρετὴ
ὠφελεῖ
ἢ
βλάπτει·
σημαίνομεν |
[9, 11] |
ἐποχήν,
ᾗ
σκιᾶς
τρόπον
ἐπακολουθεῖ
|
ἡ |
ἀταραξία,
ὥς
φασιν
οἵ
τε |
[9, 11] |
ὀσφρήσει
δ'
εὐῶδες
ὑποπίπτει.
Καὶ
|
ἡ |
αὐτὴ
δὲ
μορφὴ
παρὰ
τὰς |
[9, 11] |
τὸ
ὂν
τῷ
εἶναι
διδάσκεται
|
ἡ |
γὰρ
τῶν
ὄντων
φύσις
πᾶσι |
[9, 11] |
δὲ
ψιλῇ
γῇ
ἕτερον·
καὶ
|
ἡ |
εἰκὼν
παρὰ
τὴν
ποιὰν
θέσιν, |
[9, 1] |
τῆς
θαλάττης·
αὕτη
δέ
ἐστιν
|
ἡ |
ἐπὶ
τὸ
ἄνω
ὁδός.
Γίνεσθαι |
[9, 11] |
εἰπεῖν
ὡς
οὐκ
ἐν
γυναίῳ
|
ἡ |
ἐπίδειξις
τῆς
ἀδιαφορίας.
Καὶ
κυνός |
[9, 11] |
λίμνας
ῥιπτοῦντες·
ὅθεν
περὶ
τἀληθοῦς
|
ἡ |
ἐποχή.
Ἕκτος
ὁ
παρὰ
τὰς |
[9, 11] |
οὗ
μὲν
δοξάζεται
ἀγαθόν,
ὡς
|
ἡ |
ἡδονὴ
ὑπὸ
Ἐπικούρου,
ὑφ'
οὗ |
[9, 7] |
ἐχομένῃ
χαῖρε
γύναι
καὶ
ἦν
|
ἡ |
κόρη
τῆς
νυκτὸς
διεφθαρμένη.
Τελευτῆσαι |
[9, 11] |
δὲ
καὶ
παρὰ
τὰ
ἐκτὸς
|
ἡ |
πιθανότης,
παρὰ
τὸ
ἔνδοξον
τοῦ |
[9, 12] |
πράγματα,
πλὴν
ὅτι
μονοπρόσωπός
ἐστιν
|
ἡ |
ποίησις·
ἀρχὴ
δ'
αὐτῷ
ἥδε, |
[9, 11] |
ἀνασκευάζοντος
καὶ
λέγοντος,
Οὐ
μᾶλλον
|
ἡ |
Σκύλλα
γέγονεν
ἢ
ἡ
Χίμαιρα. |
[9, 11] |
πλείων
δὲ
παρίησιν·
ὁμοίως
καὶ
|
ἡ |
τροφὴ
καὶ
τὰ
ὅμοια.
Ἔνατος |
[9, 11] |
καὶ
θέσεων
ταῦτα
κατανοῆσαι,
ἀγνοεῖται
|
ἡ |
φύσις
αὐτῶν.
Ὄγδοος
ὁ
παρὰ |
[9, 11] |
ἢ
οὐκ
ἔστιν.
Σημαίνει
οὖν
|
ἡ |
φωνή,
καθά
φησι
καὶ
Τίμων |
[9, 11] |
μᾶλλον
ἡ
Σκύλλα
γέγονεν
ἢ
|
ἡ |
Χίμαιρα.
Αὐτὸ
δὲ
τὸ
Μᾶλλον |
[9, 11] |
ἀγαθὸν
ἢ
κακὸν
ὑπάρχειν,
ὥσπερ
|
ἡ |
χιὼν
πᾶσι
ψυχρόν·
κοινὸν
δ' |
[9, 7] |
καθ'
ἣν
γαληνῶς
καὶ
εὐσταθῶς
|
ἡ |
ψυχὴ
διάγει,
ὑπὸ
μηδενὸς
ταραττομένη |
[9, 2] |
τὸ
γινόμενον
φθαρτόν
ἐστι
καὶ
|
ἡ |
ψυχὴ
πνεῦμα.
Ἔφη
δὲ
καὶ |