Alphabétiquement     [«   »]
εἰληφυῖαν 1
εἰλικρινῶς 1
εἱμαρμένην 2
εἶναι 83
εἶναί 1
Εἶναι 2
Εἶναί 1
Fréquences     [«    »]
70 γὰρ
71 τῷ
79 ὡς
83 εἶναι
96 μὲν
96 τὰ
101 τε
HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

Diogène Laërce, Vies, doctrines et sentences des Philosophes illustres, livre IX

εἶναι


Livre, chapitre
[9, 11]   γίνεσθαι εὐτύχηκε. Φύσει τε μὴ  εἶναι   ἀγαθὸν κακόν· εἰ γάρ
[9, 11]   γένεσιν καὶ τὸ φύσει τι  εἶναι   ἀγαθὸν κακόν. Πᾶσα γὰρ
[9, 7]   καὶ θεασάμενον τὸ γάλα εἰπεῖν  εἶναι   αἰγὸς πρωτοτόκου καὶ μελαίνης· ὅθεν
[9, 8]   φησὶν ἐν Θεαιτήτῳ, καὶ πάντα  εἶναι   ἀληθῆ. Καὶ ἀλλαχοῦ δὲ τοῦτον
[9, 4]   τε μὴ εἶναι, δοκεῖν δ'  εἶναι.   Ἀλλὰ καὶ περὶ θεῶν ἔλεγε
[9, 11]   μόνου δισταζομένου, καὶ τὸ ὅλον  εἶναι   ἀναπόδεικτον. Εἰ δὲ δοκεῖ, φασίν,
[9, 7]   ἐξ ἀτόμων τινῶν συστήματα· ἅπερ  εἶναι   ἀπαθῆ καὶ ἀναλλοίωτα διὰ τὴν
[9, 3]   Πυθαγόραν· Καλλίμαχος δέ φησι μὴ  εἶναι   αὐτοῦ τὸ ποίημα. Λέγεται δὲ
[9, 7]   Δημήτριος ὑπὲρ ἑκατὸν τάλαντά φησιν  εἶναι   αὐτῷ τὸ μέρος, πάντα
[9, 11]   τὸ ὀφεῖλον τοῦ ζητουμένου πράγματος  εἶναι   βεβαιωτικὸν χρείαν ἔχῃ τῆς ἐκ
[9, 7]   γεννᾶν, πῦρ, ὕδωρ, ἀέρα, γῆν·  εἶναι   γὰρ καὶ ταῦτα ἐξ ἀτόμων
[9, 5]   κόσμους εἶναι κενόν τε μὴ  εἶναι·   γεγενῆσθαι δὲ τὴν τῶν πάντων
[9, 4]   μὴ δεῖν ἀποφαίνεσθαι· μὴ γὰρ  εἶναι   γνῶσιν αὐτῶν. Φησὶ δ' Ἀπολλόδωρος
[9, 2]   σοφός, Εἰκότως, ἔφη· σοφὸν γὰρ  εἶναι   δεῖ τὸν ἐπιγνωσόμενον τὸν σοφόν.
[9, 11]   τι, ἤτοι τὸ ὂν τῷ  εἶναι   διδάσκεται τὸ μὴ ὂν
[9, 11]   Οὔτε δὲ τὸ ὂν τῷ  εἶναι   διδάσκεται γὰρ τῶν ὄντων
[9, 4]   καὶ πλῆρες· κίνησίν τε μὴ  εἶναι,   δοκεῖν δ' εἶναι. Ἀλλὰ καὶ
[9, 11]   τῇ μὲν αἰγὶ τὸν θαλλὸν  εἶναι   ἐδώδιμον, ἀνθρώπῳ δὲ πικρόν, καὶ
[9, 11]   ἀλήθεια. Σημεῖόν τε οὐκ  εἶναι·   εἰ γάρ ἐστι, φασί, σημεῖον,
[9, 11]   γὰρ μᾶλλον τόδε τόδε  εἶναι   ἕκαστον. Ἀκόλουθος δ' ἦν καὶ
[9, 11]   αὐλὰς βασιλικὰς θεραπεύων. Ἀεί τ'  εἶναι   ἐν τῷ αὐτῷ καταστήματι, ὥστ'
[9, 5]   Ζήνων Ἐλεάτης. Τοῦτον Ἀπολλόδωρός φησιν  εἶναι   ἐν Χρονικοῖς Πύρητος τὸν δὲ
[9, 11]   τὴν αἰτίαν ἔφη μελετᾶν χρηστὸς  εἶναι.   Ἔν τε ταῖς ζητήσεσιν ὑπ'
[9, 3]   δοκεῖ πρῶτος πεφωρακέναι τὸν αὐτὸν  εἶναι   Ἕσπερον καὶ Φωσφόρον, ὥς φησι
[9, 7]   οὐδὲν ὄφελος· παρὰ πολλοῖς γὰρ  εἶναι   ἤδη τὰ βιβλία. Καὶ δῆλον
[9, 10]   σωφρονίζειν. Τὸν γοῦν Ἀλέξανδρον οἰόμενον  εἶναι   θεὸν ἐπέστρεψεν· ἐπειδὴ γὰρ ἔκ
[9, 3]   ψυχὴν καὶ τὸν νοῦν ταὐτὸν  εἶναι,   καθὰ μέμνηται καὶ Θεόφραστος ἐν
[9, 4]   δ' αὐτῷ τὸ πᾶν ἄπειρον  εἶναι   καὶ ἀναλλοίωτον καὶ ἀκίνητον καὶ
[9, 1]   τὰ ὄντα· καὶ πάντα ψυχῶν  εἶναι   καὶ δαιμόνων πλήρη. Εἴρηκε δὲ
[9, 11]   τρόπον εἰώθαμεν λέγειν τόπον μὴ  εἶναι   καὶ δεῖ πάντως τὸν τόπον
[9, 6]   Κόσμους τε ἐκ τούτων ἀπείρους  εἶναι   καὶ διαλύεσθαι εἰς ταῦτα. Γίνεσθαι
[9, 11]   τοίνυν τὸ αὐτὸ ἀγαθόν τ'  εἶναι   καὶ κακόν. Εἰ δ' οὐ
[9, 6]   ἀεί τε νίφεσθαι καὶ κατάψυχρα  εἶναι   καὶ πήγνυσθαι. Καὶ τὸν μὲν
[9, 11]   κατὰ μέρος ἀποδείξεων ἀπιστουμένων ἄπιστον  εἶναι   καὶ τὴν γενικὴν ἀπόδειξιν. Ἵνα
[9, 2]   καὶ τὰ πολλὰ ἥσσω νοῦ  εἶναι.   Καὶ τοῖς τυράννοις ἐντυγχάνειν
[9, 5]   γένεσίν τε ἀνθρώπων ἐκ γῆς  εἶναι   καὶ ψυχὴν κρᾶμα ὑπάρχειν ἐκ
[9, 7]   Καὶ τὰς ἀτόμους δὲ ἀπείρους  εἶναι   κατὰ μέγεθος καὶ πλῆθος, φέρεσθαι
[9, 6]   ἄλληλα μεταβάλλειν, τό τε πᾶν  εἶναι   κενὸν καὶ πλῆρες σωμάτων> Τούς
[9, 5]   Ἀρέσκει δ' αὐτῷ τάδε· κόσμους  εἶναι   κενόν τε μὴ εἶναι· γεγενῆσθαι
[9, 1]   τε τὸ πᾶν καὶ ἕνα  εἶναι   κόσμον· γεννᾶσθαί τε αὐτὸν ἐκ
[9, 7]   πάντα νενομίσθαι δοξάζεσθαι> ἀπείρους τε  εἶναι   κόσμους καὶ γενητοὺς καὶ φθαρτούς.
[9, 11]   τῶν μὲν τὸν ἄνθρωπον κριτήριον  εἶναι   λεγόντων, τῶν δὲ τὰς αἰσθήσεις,
[9, 11]   τοῦτον τὸν τρόπον τὰ δοκοῦντα  εἶναι   μεγάλα μικρὰ φαίνεται, τὰ τετράγωνα
[9, 1]   περιέχον ὁποῖόν ἐστιν οὐ δηλοῖ·  εἶναι   μέντοι ἐν αὐτῷ σκάφας ἐπεστραμμένας
[9, 11]   γενόμενον τῆς πασχούσης ὕλης ὀφείλει  εἶναι·   μηδὲν δὲ πάσχον διὰ τὸ
[9, 2]   μὴ μέντοι ἀναπνεῖν· σύμπαντά τε  εἶναι   νοῦν καὶ φρόνησιν καὶ ἀΐδιον.
[9, 11]   ἀλλὰ μεθ' ἑτέρου. Ὅθεν ἄγνωστα  εἶναι.   δ' ἐξ ὑποθέσεως τρόπος
[9, 11]   τὰ τῶν ἑπτὰ σοφῶν σκεπτικὰ  εἶναι,   οἷον τὸ Μηδὲν ἄγαν, καὶ
[9, 7]   ὁμοίως· ἣν καὶ νοῦν ταὐτὸν  εἶναι.   Ὁρᾶν δ' ἡμᾶς κατ' εἰδώλων
[9, 11]   δὲ πάσχον διὰ τὸ ἀσώματον  εἶναι   οὐδ' ἂν ὑπό τινος γένοιτο·
[9, 11]   τὸ μὴ ὂν τῷ μὴ  εἶναι.   Οὔτε δὲ τὸ ὂν τῷ
[9, 1]   ταύτην ὁδὸν ἐπὶ τὸ κάτω  εἶναι.   Πάλιν τε αὖ τὴν γῆν
[9, 12]   Τιβερίῳ Καίσαρι, φησὶ τὸν Τίμωνα  εἶναι   πατρὸς μὲν Τιμάρχου, Φλιάσιον δὲ
[9, 8]   Καὶ πρῶτος ἔφη δύο λόγους  εἶναι   περὶ παντὸς πράγματος ἀντικειμένους ἀλλήλοις·
[9, 11]   ζητουμένου πίστεως, οἷον εἰ τὸ  εἶναι   πόρους τις βεβαιῶν διὰ τὸ
[9, 11]   τῶν φαινομένων, τὰ δὲ μὴ  εἶναι.   Πρὸς τοῦτο τὸ κριτήριον τῶν
[9, 6]   δινουμένην· σχῆμά τ' αὐτῆς τυμπανῶδες  εἶναι.   Πρῶτός τ' ἀτόμους ἀρχὰς ὑπεστήσατο.
[9, 3]   ἐν μέσῳ κεῖσθαι. Δύο τε  εἶναι   στοιχεῖα, πῦρ καὶ γῆν, καὶ
[9, 1]   ὧδε ἔχει τῶν δογμάτων· πῦρ  εἶναι   στοιχεῖον καὶ πυρὸς ἀμοιβὴν τὰ
[9, 1]   λαμπρὰς ἀναθυμιάσεις ἀποτελεῖν φλόγας, ἃς  εἶναι   τὰ ἄστρα. Λαμπροτάτην δὲ εἶναι
[9, 6]   Ζήνωνος. Ἤρεσκε δ' αὐτῷ ἄπειρα  εἶναι   τὰ πάντα καὶ εἰς ἄλληλα
[9, 2]   Σωτίων πρῶτον αὐτὸν εἰπεῖν ἀκατάληπτα  εἶναι   τὰ πάντα, πλανώμενος. Ἐποίησε δὲ
[9, 11]   τὰ στοιχεῖα ἐκ τοῦ τέτταρα  εἶναι   τὰ στοιχεῖα βεβαιωτέον. Πρὸς τῷ,
[9, 11]   χρή. Οὐδὲ γὰρ τὸ τέτταρα  εἶναι   τὰ στοιχεῖα ἐκ τοῦ τέτταρα
[9, 11]   τοίνυν αἴτιον. συνεισάγεται τὸ ἀνυποστάτους  εἶναι   τὰς τῶν ὅλων ἀρχάς· δεῖ
[9, 11]   καὶ ὁμοίως ἐπὶ πάντων μηδὲν  εἶναι   τῇ ἀληθείᾳ, νόμῳ δὲ καὶ
[9, 11]   φαίνεται τὰ πράγματα, μὴ τοιαῦτα  εἶναι   τῇ φύσει, ἀλλὰ μόνον φαίνεσθαι·
[9, 9]   παντὸς ἀρχόμενον δοκεῖ μοι χρεὼν  εἶναι   τὴν ἀρχὴν ἀναμφισβήτητον παρέχεσθαι, τὴν
[9, 7]   ἣν ἀνάγκην λέγει. Τέλος δ'  εἶναι   τὴν εὐθυμίαν, οὐ τὴν αὐτὴν
[9, 7]   ὑπέργηρων ὄντα πρὸς τῷ καταστρέφειν  εἶναι.   Τὴν οὖν ἀδελφὴν λυπεῖσθαι ὅτι
[9, 1]   εἶναι τὰ ἄστρα. Λαμπροτάτην δὲ  εἶναι   τὴν τοῦ ἡλίου φλόγα καὶ
[9, 6]   τούτου δὲ τὸ μὲν πλῆρες  εἶναι,   τὸ δὲ κενόν, ἃ> καὶ
[9, 1]   ὃς οὔ φησι περὶ φύσεως  εἶναι   τὸ σύγγραμμα ἀλλὰ περὶ πολιτείας,
[9, 11]   θεωρεῖται. Ἀκολουθεῖ οὖν μὴ μᾶλλον  εἶναι   τοῖον τὸ φαινόμενον ἀλλοῖον.
[9, 9]   Ἐδόκει δὲ αὐτῷ τάδε· στοιχεῖον  εἶναι   τὸν ἀέρα, κόσμους ἀπείρους καὶ
[9, 8]   ἐν τῷ Πρωταγόρᾳ φησὶ βαρύφωνον  εἶναι   τὸν Πρόδικον. Διήκουσε δ'
[9, 6]   σελήνην συνεχῶς, διὰ τὸ ἀνίσους  εἶναι   τοὺς κύκλους αὐτῶν. Εἶναί τε
[9, 9]   ἀέρα πυκνούμενον καὶ ἀραιούμενον γεννητικὸν  εἶναι   τῶν κόσμων· οὐδὲν ἐκ τοῦ
[9, 7]   Δοκεῖ δ' αὐτῷ τάδε· ἀρχὰς  εἶναι   τῶν ὅλων ἀτόμους καὶ κενόν,
[9, 2]   λέγειν ἐτύμως. Φησὶ δὲ τέτταρα  εἶναι   τῶν ὄντων στοιχεῖα, κόσμους δ'
[9, 11]   καὶ Ἐπίκουρος. Δημόκριτος δὲ μηδὲν  εἶναι   τῶν φαινομένων, τὰ δὲ μὴ
[9, 7]   ἄλλοις ὀνόμασι. Ποιότητας δὲ νόμῳ  εἶναι·   φύσει δ' ἄτομα καὶ κενόν.
[9, 8]   οὐκ ἔστιν. Ἔλεγέ τε μηδὲν  εἶναι   ψυχὴν παρὰ τὰς αἰσθήσεις, καθὰ




Recherches | Texte | Lecture | Liste du vocabulaire | Index inverse | Menu | Site de Philippe Remacle

 
UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher

Dernière mise à jour : 23/06/2009