Livre, chapitre |
[9, 11] |
γίνεσθαι
εὐτύχηκε.
Φύσει
τε
μὴ
|
εἶναι |
ἀγαθὸν
ἢ
κακόν·
εἰ
γάρ |
[9, 11] |
γένεσιν
καὶ
τὸ
φύσει
τι
|
εἶναι |
ἀγαθὸν
ἢ
κακόν.
Πᾶσα
γὰρ |
[9, 7] |
καὶ
θεασάμενον
τὸ
γάλα
εἰπεῖν
|
εἶναι |
αἰγὸς
πρωτοτόκου
καὶ
μελαίνης·
ὅθεν |
[9, 8] |
φησὶν
ἐν
Θεαιτήτῳ,
καὶ
πάντα
|
εἶναι |
ἀληθῆ.
Καὶ
ἀλλαχοῦ
δὲ
τοῦτον |
[9, 4] |
τε
μὴ
εἶναι,
δοκεῖν
δ'
|
εἶναι. |
Ἀλλὰ
καὶ
περὶ
θεῶν
ἔλεγε |
[9, 11] |
μόνου
δισταζομένου,
καὶ
τὸ
ὅλον
|
εἶναι |
ἀναπόδεικτον.
Εἰ
δὲ
δοκεῖ,
φασίν, |
[9, 7] |
ἐξ
ἀτόμων
τινῶν
συστήματα·
ἅπερ
|
εἶναι |
ἀπαθῆ
καὶ
ἀναλλοίωτα
διὰ
τὴν |
[9, 3] |
Πυθαγόραν·
Καλλίμαχος
δέ
φησι
μὴ
|
εἶναι |
αὐτοῦ
τὸ
ποίημα.
Λέγεται
δὲ |
[9, 7] |
Δημήτριος
ὑπὲρ
ἑκατὸν
τάλαντά
φησιν
|
εἶναι |
αὐτῷ
τὸ
μέρος,
ἃ
πάντα |
[9, 11] |
τὸ
ὀφεῖλον
τοῦ
ζητουμένου
πράγματος
|
εἶναι |
βεβαιωτικὸν
χρείαν
ἔχῃ
τῆς
ἐκ |
[9, 7] |
γεννᾶν,
πῦρ,
ὕδωρ,
ἀέρα,
γῆν·
|
εἶναι |
γὰρ
καὶ
ταῦτα
ἐξ
ἀτόμων |
[9, 5] |
κόσμους
εἶναι
κενόν
τε
μὴ
|
εἶναι· |
γεγενῆσθαι
δὲ
τὴν
τῶν
πάντων |
[9, 4] |
μὴ
δεῖν
ἀποφαίνεσθαι·
μὴ
γὰρ
|
εἶναι |
γνῶσιν
αὐτῶν.
Φησὶ
δ'
Ἀπολλόδωρος |
[9, 2] |
σοφός,
Εἰκότως,
ἔφη·
σοφὸν
γὰρ
|
εἶναι |
δεῖ
τὸν
ἐπιγνωσόμενον
τὸν
σοφόν. |
[9, 11] |
τι,
ἤτοι
τὸ
ὂν
τῷ
|
εἶναι |
διδάσκεται
ἢ
τὸ
μὴ
ὂν |
[9, 11] |
Οὔτε
δὲ
τὸ
ὂν
τῷ
|
εἶναι |
διδάσκεται
ἡ
γὰρ
τῶν
ὄντων |
[9, 4] |
καὶ
πλῆρες·
κίνησίν
τε
μὴ
|
εἶναι, |
δοκεῖν
δ'
εἶναι.
Ἀλλὰ
καὶ |
[9, 11] |
τῇ
μὲν
αἰγὶ
τὸν
θαλλὸν
|
εἶναι |
ἐδώδιμον,
ἀνθρώπῳ
δὲ
πικρόν,
καὶ |
[9, 11] |
ἡ
ἀλήθεια.
Σημεῖόν
τε
οὐκ
|
εἶναι· |
εἰ
γάρ
ἐστι,
φασί,
σημεῖον, |
[9, 11] |
γὰρ
μᾶλλον
τόδε
ἢ
τόδε
|
εἶναι |
ἕκαστον.
Ἀκόλουθος
δ'
ἦν
καὶ |
[9, 11] |
αὐλὰς
βασιλικὰς
θεραπεύων.
Ἀεί
τ'
|
εἶναι |
ἐν
τῷ
αὐτῷ
καταστήματι,
ὥστ' |
[9, 5] |
Ζήνων
Ἐλεάτης.
Τοῦτον
Ἀπολλόδωρός
φησιν
|
εἶναι |
ἐν
Χρονικοῖς
Πύρητος
τὸν
δὲ |
[9, 11] |
τὴν
αἰτίαν
ἔφη
μελετᾶν
χρηστὸς
|
εἶναι. |
Ἔν
τε
ταῖς
ζητήσεσιν
ὑπ' |
[9, 3] |
δοκεῖ
πρῶτος
πεφωρακέναι
τὸν
αὐτὸν
|
εἶναι |
Ἕσπερον
καὶ
Φωσφόρον,
ὥς
φησι |
[9, 7] |
οὐδὲν
ὄφελος·
παρὰ
πολλοῖς
γὰρ
|
εἶναι |
ἤδη
τὰ
βιβλία.
Καὶ
δῆλον |
[9, 10] |
σωφρονίζειν.
Τὸν
γοῦν
Ἀλέξανδρον
οἰόμενον
|
εἶναι |
θεὸν
ἐπέστρεψεν·
ἐπειδὴ
γὰρ
ἔκ |
[9, 3] |
ψυχὴν
καὶ
τὸν
νοῦν
ταὐτὸν
|
εἶναι, |
καθὰ
μέμνηται
καὶ
Θεόφραστος
ἐν |
[9, 4] |
δ'
αὐτῷ
τὸ
πᾶν
ἄπειρον
|
εἶναι |
καὶ
ἀναλλοίωτον
καὶ
ἀκίνητον
καὶ |
[9, 1] |
τὰ
ὄντα·
καὶ
πάντα
ψυχῶν
|
εἶναι |
καὶ
δαιμόνων
πλήρη.
Εἴρηκε
δὲ |
[9, 11] |
τρόπον
εἰώθαμεν
λέγειν
τόπον
μὴ
|
εἶναι |
καὶ
δεῖ
πάντως
τὸν
τόπον |
[9, 6] |
Κόσμους
τε
ἐκ
τούτων
ἀπείρους
|
εἶναι |
καὶ
διαλύεσθαι
εἰς
ταῦτα.
Γίνεσθαι |
[9, 11] |
τοίνυν
τὸ
αὐτὸ
ἀγαθόν
τ'
|
εἶναι |
καὶ
κακόν.
Εἰ
δ'
οὐ |
[9, 6] |
ἀεί
τε
νίφεσθαι
καὶ
κατάψυχρα
|
εἶναι |
καὶ
πήγνυσθαι.
Καὶ
τὸν
μὲν |
[9, 11] |
κατὰ
μέρος
ἀποδείξεων
ἀπιστουμένων
ἄπιστον
|
εἶναι |
καὶ
τὴν
γενικὴν
ἀπόδειξιν.
Ἵνα |
[9, 2] |
καὶ
τὰ
πολλὰ
ἥσσω
νοῦ
|
εἶναι. |
Καὶ
τοῖς
τυράννοις
ἐντυγχάνειν
ἢ |
[9, 5] |
γένεσίν
τε
ἀνθρώπων
ἐκ
γῆς
|
εἶναι |
καὶ
ψυχὴν
κρᾶμα
ὑπάρχειν
ἐκ |
[9, 7] |
Καὶ
τὰς
ἀτόμους
δὲ
ἀπείρους
|
εἶναι |
κατὰ
μέγεθος
καὶ
πλῆθος,
φέρεσθαι |
[9, 6] |
ἄλληλα
μεταβάλλειν,
τό
τε
πᾶν
|
εἶναι |
κενὸν
καὶ
πλῆρες
σωμάτων>
Τούς |
[9, 5] |
Ἀρέσκει
δ'
αὐτῷ
τάδε·
κόσμους
|
εἶναι |
κενόν
τε
μὴ
εἶναι·
γεγενῆσθαι |
[9, 1] |
τε
τὸ
πᾶν
καὶ
ἕνα
|
εἶναι |
κόσμον·
γεννᾶσθαί
τε
αὐτὸν
ἐκ |
[9, 7] |
πάντα
νενομίσθαι
δοξάζεσθαι>
ἀπείρους
τε
|
εἶναι |
κόσμους
καὶ
γενητοὺς
καὶ
φθαρτούς. |
[9, 11] |
τῶν
μὲν
τὸν
ἄνθρωπον
κριτήριον
|
εἶναι |
λεγόντων,
τῶν
δὲ
τὰς
αἰσθήσεις, |
[9, 11] |
τοῦτον
τὸν
τρόπον
τὰ
δοκοῦντα
|
εἶναι |
μεγάλα
μικρὰ
φαίνεται,
τὰ
τετράγωνα |
[9, 1] |
περιέχον
ὁποῖόν
ἐστιν
οὐ
δηλοῖ·
|
εἶναι |
μέντοι
ἐν
αὐτῷ
σκάφας
ἐπεστραμμένας |
[9, 11] |
γενόμενον
τῆς
πασχούσης
ὕλης
ὀφείλει
|
εἶναι· |
μηδὲν
δὲ
πάσχον
διὰ
τὸ |
[9, 2] |
μὴ
μέντοι
ἀναπνεῖν·
σύμπαντά
τε
|
εἶναι |
νοῦν
καὶ
φρόνησιν
καὶ
ἀΐδιον. |
[9, 11] |
ἀλλὰ
μεθ'
ἑτέρου.
Ὅθεν
ἄγνωστα
|
εἶναι. |
Ὁ
δ'
ἐξ
ὑποθέσεως
τρόπος |
[9, 11] |
τὰ
τῶν
ἑπτὰ
σοφῶν
σκεπτικὰ
|
εἶναι, |
οἷον
τὸ
Μηδὲν
ἄγαν,
καὶ |
[9, 7] |
ὁμοίως·
ἣν
καὶ
νοῦν
ταὐτὸν
|
εἶναι. |
Ὁρᾶν
δ'
ἡμᾶς
κατ'
εἰδώλων |
[9, 11] |
δὲ
πάσχον
διὰ
τὸ
ἀσώματον
|
εἶναι |
οὐδ'
ἂν
ὑπό
τινος
γένοιτο· |
[9, 11] |
τὸ
μὴ
ὂν
τῷ
μὴ
|
εἶναι. |
Οὔτε
δὲ
τὸ
ὂν
τῷ |
[9, 1] |
ταύτην
ὁδὸν
ἐπὶ
τὸ
κάτω
|
εἶναι. |
Πάλιν
τε
αὖ
τὴν
γῆν |
[9, 12] |
Τιβερίῳ
Καίσαρι,
φησὶ
τὸν
Τίμωνα
|
εἶναι |
πατρὸς
μὲν
Τιμάρχου,
Φλιάσιον
δὲ |
[9, 8] |
Καὶ
πρῶτος
ἔφη
δύο
λόγους
|
εἶναι |
περὶ
παντὸς
πράγματος
ἀντικειμένους
ἀλλήλοις· |
[9, 11] |
ζητουμένου
πίστεως,
οἷον
εἰ
τὸ
|
εἶναι |
πόρους
τις
βεβαιῶν
διὰ
τὸ |
[9, 11] |
τῶν
φαινομένων,
τὰ
δὲ
μὴ
|
εἶναι. |
Πρὸς
τοῦτο
τὸ
κριτήριον
τῶν |
[9, 6] |
δινουμένην·
σχῆμά
τ'
αὐτῆς
τυμπανῶδες
|
εἶναι. |
Πρῶτός
τ'
ἀτόμους
ἀρχὰς
ὑπεστήσατο. |
[9, 3] |
ἐν
μέσῳ
κεῖσθαι.
Δύο
τε
|
εἶναι |
στοιχεῖα,
πῦρ
καὶ
γῆν,
καὶ |
[9, 1] |
ὧδε
ἔχει
τῶν
δογμάτων·
πῦρ
|
εἶναι |
στοιχεῖον
καὶ
πυρὸς
ἀμοιβὴν
τὰ |
[9, 1] |
λαμπρὰς
ἀναθυμιάσεις
ἀποτελεῖν
φλόγας,
ἃς
|
εἶναι |
τὰ
ἄστρα.
Λαμπροτάτην
δὲ
εἶναι |
[9, 6] |
Ζήνωνος.
Ἤρεσκε
δ'
αὐτῷ
ἄπειρα
|
εἶναι |
τὰ
πάντα
καὶ
εἰς
ἄλληλα |
[9, 2] |
Σωτίων
πρῶτον
αὐτὸν
εἰπεῖν
ἀκατάληπτα
|
εἶναι |
τὰ
πάντα,
πλανώμενος.
Ἐποίησε
δὲ |
[9, 11] |
τὰ
στοιχεῖα
ἐκ
τοῦ
τέτταρα
|
εἶναι |
τὰ
στοιχεῖα
βεβαιωτέον.
Πρὸς
τῷ, |
[9, 11] |
χρή.
Οὐδὲ
γὰρ
τὸ
τέτταρα
|
εἶναι |
τὰ
στοιχεῖα
ἐκ
τοῦ
τέτταρα |
[9, 11] |
τοίνυν
αἴτιον.
συνεισάγεται
τὸ
ἀνυποστάτους
|
εἶναι |
τὰς
τῶν
ὅλων
ἀρχάς·
δεῖ |
[9, 11] |
καὶ
ὁμοίως
ἐπὶ
πάντων
μηδὲν
|
εἶναι |
τῇ
ἀληθείᾳ,
νόμῳ
δὲ
καὶ |
[9, 11] |
φαίνεται
τὰ
πράγματα,
μὴ
τοιαῦτα
|
εἶναι |
τῇ
φύσει,
ἀλλὰ
μόνον
φαίνεσθαι· |
[9, 9] |
παντὸς
ἀρχόμενον
δοκεῖ
μοι
χρεὼν
|
εἶναι |
τὴν
ἀρχὴν
ἀναμφισβήτητον
παρέχεσθαι,
τὴν |
[9, 7] |
ἣν
ἀνάγκην
λέγει.
Τέλος
δ'
|
εἶναι |
τὴν
εὐθυμίαν,
οὐ
τὴν
αὐτὴν |
[9, 7] |
ὑπέργηρων
ὄντα
πρὸς
τῷ
καταστρέφειν
|
εἶναι. |
Τὴν
οὖν
ἀδελφὴν
λυπεῖσθαι
ὅτι |
[9, 1] |
εἶναι
τὰ
ἄστρα.
Λαμπροτάτην
δὲ
|
εἶναι |
τὴν
τοῦ
ἡλίου
φλόγα
καὶ |
[9, 6] |
τούτου
δὲ
τὸ
μὲν
πλῆρες
|
εἶναι, |
τὸ
δὲ
κενόν,
ἃ>
καὶ |
[9, 1] |
ὃς
οὔ
φησι
περὶ
φύσεως
|
εἶναι |
τὸ
σύγγραμμα
ἀλλὰ
περὶ
πολιτείας, |
[9, 11] |
θεωρεῖται.
Ἀκολουθεῖ
οὖν
μὴ
μᾶλλον
|
εἶναι |
τοῖον
τὸ
φαινόμενον
ἢ
ἀλλοῖον. |
[9, 9] |
Ἐδόκει
δὲ
αὐτῷ
τάδε·
στοιχεῖον
|
εἶναι |
τὸν
ἀέρα,
κόσμους
ἀπείρους
καὶ |
[9, 8] |
ἐν
τῷ
Πρωταγόρᾳ
φησὶ
βαρύφωνον
|
εἶναι |
τὸν
Πρόδικον.
Διήκουσε
δ'
ὁ |
[9, 6] |
σελήνην
συνεχῶς,
διὰ
τὸ
ἀνίσους
|
εἶναι |
τοὺς
κύκλους
αὐτῶν.
Εἶναί
τε |
[9, 9] |
ἀέρα
πυκνούμενον
καὶ
ἀραιούμενον
γεννητικὸν
|
εἶναι |
τῶν
κόσμων·
οὐδὲν
ἐκ
τοῦ |
[9, 7] |
Δοκεῖ
δ'
αὐτῷ
τάδε·
ἀρχὰς
|
εἶναι |
τῶν
ὅλων
ἀτόμους
καὶ
κενόν, |
[9, 2] |
λέγειν
ἐτύμως.
Φησὶ
δὲ
τέτταρα
|
εἶναι |
τῶν
ὄντων
στοιχεῖα,
κόσμους
δ' |
[9, 11] |
καὶ
Ἐπίκουρος.
Δημόκριτος
δὲ
μηδὲν
|
εἶναι |
τῶν
φαινομένων,
τὰ
δὲ
μὴ |
[9, 7] |
ἄλλοις
ὀνόμασι.
Ποιότητας
δὲ
νόμῳ
|
εἶναι· |
φύσει
δ'
ἄτομα
καὶ
κενόν. |
[9, 8] |
οὐκ
ἔστιν.
Ἔλεγέ
τε
μηδὲν
|
εἶναι |
ψυχὴν
παρὰ
τὰς
αἰσθήσεις,
καθὰ |