HODOI ELEKTRONIKAI: Du texte à l'hypertexte

Alphabétiquement [« »]
τέως 1
τῇ 33
Τήιος 3
τὴν 121
Τὴν 2
Τήν 1
τήνδε 1

Fréquences [« »]
106 ὁ
102 τὸν
120 τῶν
121 τὴν
138 δ
152 ἐν
182 τὸ

HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

Diogène Laërce, Vies, doctrines et sentences des Philosophes illustres, livre IX

τὴν

Livre, chapitre

[9, 11]   ὅτε καὶ αὐτὸς φέρων εἰς τὴν ἀγορὰν ἐπίπρασκεν ὀρνίθια, εἰ τύχοι,

[9, 11]   καὶ αὑτῷ λαλῶν καὶ ἐρωτηθεὶς τὴν αἰτίαν ἔφη μελετᾶν χρηστὸς εἶναι.

[9, 7]   αἰγὸς πρωτοτόκου καὶ μελαίνης· ὅθεν τὴν ἀκρίβειαν αὐτοῦ θαυμάσαι τὸν Ἱπποκράτην.

[9, 11]   φιλοσοφία ἀπὸ τοῦ πάντοτε ζητεῖν τὴν ἀλήθειαν, σκεπτικὴ δ' ἀπὸ τοῦ

[9, 11]   γίνεσθαι κατ' ἀνάγκην καὶ δεῖ τὴν ἀνάγκην εἰπεῖν. Τοιούτῳ τινὶ τρόπῳ

[9, 1]   τὰ λοιπά, σχεδὸν πάντα ἐπὶ τὴν ἀναθυμίασιν ἀνάγων τὴν ἀπὸ τῆς

[9, 11]   ὁρίζειν τὸν Πύρρωνα δογματικῶς διὰ τὴν ἀντιλογίαν, τοῖς δὲ φαινομένοις ἀκολουθεῖν.

[9, 11]   νόμοις χρώμεθα. Τινὲς δὲ καὶ τὴν ἀπάθειαν ἄλλοι δὲ τὴν πραότητα

[9, 10]   Ἔρρε μυλωθρὲ κακέ. Οὗτος διὰ τὴν ἀπάθειαν καὶ εὐκολίαν τοῦ βίου

[9, 1]   πάντα ἐπὶ τὴν ἀναθυμίασιν ἀνάγων τὴν ἀπὸ τῆς θαλάττης· αὕτη δέ

[9, 7]   οὐσίαν καταναλωκότα· τρέφεσθαί τε διὰ τὴν ἀπορίαν ἀπὸ τἀδελφοῦ Δαμάσου. Ὡς

[9, 11]   καὶ οὐδὲν ὁρικῶς δογματίζει περὶ τὴν ἀπόφασιν. ἔπειτα καὶ τὰ τῶν

[9, 11]   Πύρρωνος τάδε περὶ αὐτοῦ, ὅτι τὴν ἀρχὴν ἄδοξός τε ἦν καὶ

[9, 9]   ἀρχόμενον δοκεῖ μοι χρεὼν εἶναι τὴν ἀρχὴν ἀναμφισβήτητον παρέχεσθαι, τὴν δ'

[9, 8]   ἀνέγνω τὸν Περὶ θεῶν, οὗ τὴν ἀρχὴν ἄνω παρεθέμεθα· ἀνέγνω δ'

[9, 8]   τοῦ ἀνθρώπου. Διὰ ταύτην δὲ τὴν ἀρχὴν τοῦ συγγράμματος ἐξεβλήθη πρὸς

[9, 6]   ἔκ τε τῆς κινήσεως κατὰ τὴν αὔξησιν αὐτῶν γίνεσθαι τὴν τῶν

[9, 11]   αὐτῇ φαινομένων, οὔτε νοήσει διὰ τὴν αὐτὴν αἰτίαν. Ἄλλη δὲ παρὰ

[9, 11]   ἂν εἴη αἴτιον, ἐπείπερ ἀμφότερα τὴν αὐτὴν ἔχει φύσιν. Καὶ εἰ

[9, 7]   δ' εἶναι τὴν εὐθυμίαν, οὐ τὴν αὐτὴν οὖσαν τῇ ἡδονῇ, ὡς

[9, 1]   δὲ ἐναντίων τὸ μὲν ἐπὶ τὴν γένεσιν ἄγον καλεῖσθαι πόλεμον καὶ

[9, 11]   ἀποδείξεων ἀπιστουμένων ἄπιστον εἶναι καὶ τὴν γενικὴν ἀπόδειξιν. Ἵνα τε γνῶμεν

[9, 3]   ἡσυχίαν προετράπη. Πρῶτος δ' οὗτος τὴν γῆν ἀπέφαινε σφαιροειδῆ καὶ ἐν

[9, 6]   μείζονι κύκλῳ περὶ τὴν σελήνην· τὴν γῆν ὀχεῖσθαι περὶ τὸ μέσον

[9, 6]   τοῦ ζῳδιακοῦ γενέσθαι> τῷ κεκλίσθαι τὴν γῆν πρὸς μεσημβρίαν· τὰ δὲ

[9, 9]   εἰς τὸ μὴ ὂν φθείρεσθαι· τὴν γῆν στρογγύλην, ἠρεισμένην ἐν τῷ

[9, 6]   τῆς δίνης. Καὶ οὕτω γενέσθαι τὴν γῆν, συμμενόντων τῶν ἐνεχθέντων ἐπὶ

[9, 1]   κάτω εἶναι. Πάλιν τε αὖ τὴν γῆν χεῖσθαι, ἐξ ἧς τὸ

[9, 10]   Κελεύσαντος δὲ τοῦ Νικοκρέοντος καὶ τὴν γλῶτταν αὐτοῦ ἐκτμηθῆναι, λόγος ἀποτραγόντα

[9, 5]   τῷ τυράννῳ· καὶ τέλος ἀποτραγόντα τὴν γλῶτταν προσπτύσαι αὐτῷ· τοὺς δὲ

[9, 9]   εἶναι τὴν ἀρχὴν ἀναμφισβήτητον παρέχεσθαι, τὴν δ' ἑρμηνείαν ἁπλῆν καὶ σεμνήν.

[9, 3]   τὸ μὲν δημιουργοῦ τάξιν ἔχειν, τὴν δ' ὕλης. Γένεσίν τ' ἀνθρώπων

[9, 1]   κύκλῳ τοῦ ἡλίου ἡμέραν ποιεῖν, τὴν δὲ ἐναντίαν ἐπικρατήσασαν νύκτα ἀποτελεῖν·

[9, 3]   φιλοσοφίαν, τὴν μὲν κατὰ ἀλήθειαν, τὴν δὲ κατὰ δόξαν. Διὸ καὶ

[9, 6]   Ἐκλείπειν δ' ἥλιον καὶ σελήνην τὴν δὲ λόξωσιν τοῦ ζῳδιακοῦ γενέσθαι>

[9, 1]   τοῦτο ἧττον λάμπειν καὶ θάλπειν, τὴν δὲ σελήνην προσγειοτέραν οὖσαν μὴ

[9, 6]   τὸν μὲν ἥλιον ἐκλείπειν σπανίως, τὴν δὲ σελήνην συνεχῶς, διὰ τὸ

[9, 6]   καὶ ὑπὸ τῶν ἀστέρων ἐκπυροῦσθαι· τὴν δὲ σελήνην τοῦ πυρὸς ὀλίγον

[9, 5]   τοὺς παρεστῶτας φάναι· Θαυμάζω ὑμῶν τὴν δειλίαν, εἰ τούτων ἕνεκεν ὧν

[9, 10]   Ἀλεξάνδρῳ συνῆν καὶ ἤκμαζε κατὰ τὴν δεκάτην καὶ ἑκατοστὴν Ὀλυμπιάδα καὶ

[9, 11]   Καὶ ὁ Τίμων δὲ διασαφεῖ τὴν διάθεσιν αὐτοῦ ἐν οἷς πρὸς

[9, 11]   ἥλιον καὶ πάντα ὡς πρὸς τὴν διάνοιαν. Ἄγνωστα οὖν τὰ πρός

[9, 8]   σοφίσματα τοῖς πραγματολογοῦσι προσήγαγε· καὶ τὴν διάνοιαν ἀφεὶς πρὸς τοὔνομα διελέχθη

[9, 11]   φαινομένοις ἄδηλα. Καὶ γὰρ ὅτε τὴν εἰκόνα ἐξοχὰς λέγομεν ἔχειν, τὸ

[9, 9]   μέσῳ, τὴν σύστασιν εἰληφυῖαν κατὰ τὴν ἐκ τοῦ θερμοῦ περιφορὰν καὶ

[9, 1]   καὶ ἔριν, τὸ δ' ἐπὶ τὴν ἐκπύρωσιν ὁμολογίαν καὶ εἰρήνην, καὶ

[9, 7]   καὶ οἱ μὲν πλείους φασὶ τὴν ἐλάττω μοῖραν ἑλέσθαι τὴν ἐν

[9, 1]   Κατακολυμβητῇ Κράτητά τινα πρῶτον εἰς τὴν Ἑλλάδα κομίσαι τὸ βιβλίον· ὃν

[9, 7]   φασὶ τὴν ἐλάττω μοῖραν ἑλέσθαι τὴν ἐν ἀργυρίῳ, χρείαν ἔχοντα ἀποδημῆσαι

[9, 11]   ἐπικρῖναι δόξας· εἴ τε διὰ τὴν ἐν ταῖς νοήσεσι μάχην ἀπιστητέον

[9, 5]   διειλέγμεθα. Ἤκμαζε δ' οὗτος κατὰ τὴν ἐνάτην καὶ ἑβδομηκοστὴν> Ὀλυμπιάδα. ~ΛΕΥΚΙΠΠΟΣ.

[9, 3]   Περὶ ἰδεῶν. Ἤκμαζε δὲ κατὰ τὴν ἐνάτην καὶ ἑξηκοστὴν Ὀλυμπιάδα. Καὶ

[9, 1]   Ἐφέσιος. Οὗτος ἤκμαζε μὲν κατὰ τὴν ἐνάτην καὶ ἑξηκοστὴν Ὀλυμπιάδα. Μεγαλόφρων

[9, 2]   ἔπη δισχίλια. Καὶ ἤκμαζε κατὰ τὴν ἑξηκοστὴν Ὀλυμπιάδα. Φησὶ δὲ Δημήτριος

[9, 7]   ταῖς ῥισὶ προσφέρων διεκράτησεν αὑτὸν τὴν ἑορτήν· ἐπειδὴ δὲ παρῆλθον αἱ

[9, 6]   περιέχοντα οἷον ὑμένα αὔξεσθαι κατὰ τὴν ἐπέκκρισιν τῶν ἔξωθεν σωμάτων· δίνῃ

[9, 11]   τὴν ζήτησιν πάθους· λέγω δὲ τὴν ἐποχήν· ἀπορητικὴ δ' ἀπὸ τοῦ

[9, 11]   Τέλος δὲ οἱ σκεπτικοί φασι τὴν ἐποχήν, ᾗ σκιᾶς τρόπον ἐπακολουθεῖ

[9, 11]   λόγῳ φωνὴ καὶ αὐτὴ συνάγει τὴν ἐποχήν· τῶν μὲν γὰρ πραγμάτων

[9, 12]   τὸ μὲν πρῶτον αὐτοδιήγητον ἔχει τὴν ἑρμηνείαν, τὸ δὲ δεύτερον καὶ

[9, 7]   εἰς τὴν Περσίδα καὶ εἰς τὴν Ἐρυθρὰν θάλασσαν γενέσθαι. Τοῖς τε

[9, 7]   ἀνάγκην λέγει. Τέλος δ' εἶναι τὴν εὐθυμίαν, οὐ τὴν αὐτὴν οὖσαν

[9, 11]   ἐφεκτικὴ δ' ἀπὸ τοῦ μετὰ τὴν ζήτησιν πάθους· λέγω δὲ τὴν

[9, 11]   εἴπῃσθα ἔπος, τοῖόν κ' ἐπακούσαις· τὴν ἰσοσθένειαν λέγων καὶ ἀντίθεσιν τῶν

[9, 11]   ὅπερ οὐκ ἐνδεχόμενόν ἐστι διὰ τὴν ἰσοσθένειαν τῶν λόγων. Ἄγνωστον οὖν

[9, 8]   τῷ Πρὸς Χρύσιππον. Καὶ πρῶτος τὴν καλουμένην τύλην, ἐφ' ἧς τὰ

[9, 11]   αἰσθήσεις, ἄλλων τὸν λόγον, ἐνίων τὴν καταληπτικὴν φαντασίαν. Καὶ ὁ μὲν

[9, 11]   τις ἔσται εἰδώς. Ζήνων δὲ τὴν κίνησιν ἀναιρεῖ λέγων, τὸ κινούμενον

[9, 10]   προπίνοντα αὐτῷ τὸν Ἀνάξαρχον δεῖξαι τὴν κύλικα καὶ εἰπεῖν Βεβλήσεταί τις

[9, 3]   Δισσήν τε ἔφη τὴν φιλοσοφίαν, τὴν μὲν κατὰ ἀλήθειαν, τὴν δὲ

[9, 1]   τὰ βόλιτα μεῖναι καὶ διὰ τὴν μεταβολὴν ἀγνοηθέντα κυνόβρωτον γενέσθαι. Γέγονε

[9, 5]   ὑγροῦ, λαμβανόντων αὐτῶν εἰς ἄλληλα τὴν μεταβολήν· γένεσίν τε ἀνθρώπων ἐκ

[9, 1]   ἐκπύρωσιν ὁμολογίαν καὶ εἰρήνην, καὶ τὴν μεταβολὴν ὁδὸν ἄνω κάτω, τόν

[9, 8]   Φιλόχορος, πλέοντος αὐτοῦ εἰς Σικελίαν, τὴν ναῦν καταποντωθῆναι· καὶ τοῦτο αἰνίττεσθαι

[9, 7]   μὲν Ἀπολλόδωρος ἐν Χρονικοῖς, κατὰ τὴν ὀγδοηκοστὴν Ὀλυμπιάδα· ὡς δὲ Θράσυλλος

[9, 8]   ἐν τῷ Ἰξίονι. Ἔνιοι κατὰ τὴν ὁδὸν τελευτῆσαι αὐτόν, βιώσαντα ἔτη

[9, 4]   ἔτι καὶ μᾶλλον ἐθαυμάσθη διὰ τὴν οἰκείαν ἀρετήν. Ἐδόκει δ' αὐτῷ

[9, 12]   καὶ Ἄρατον πυθέσθαι αὐτοῦ πῶς τὴν Ὁμήρου ποίησιν ἀσφαλῆ κτήσαιτο, τὸν

[9, 1]   οἴησιν ἱερὰν νόσον ἔλεγε καὶ τὴν ὅρασιν ψεύδεσθαι. Λαμπρῶς τε ἐνίοτε

[9, 11]   δ' οἱ σκεπτικοὶ καὶ αὐτὴν τὴν Οὐδὲν μᾶλλον φωνήν· ὡς γὰρ

[9, 7]   Τρίτον τε ὄντα ἀδελφὸν νείμασθαι τὴν οὐσίαν· καὶ οἱ μὲν πλείους

[9, 7]   ἀποδημίας ταπεινότατα διάγειν, ἅτε πᾶσαν τὴν οὐσίαν καταναλωκότα· τρέφεσθαί τε διὰ

[9, 7]   Νόμου δ' ὄντος τὸν ἀναλώσαντα τὴν πατρῴαν οὐσίαν μὴ ἀξιοῦσθαι ταφῆς

[9, 11]   πράγματα, κατὰ τοὺς αὐτοὺς ἀνῄρουν τὴν περὶ αὐτῶν πίστιν· πείθειν γὰρ

[9, 7]   μαθησόμενον καὶ πρὸς Χαλδαίους εἰς τὴν Περσίδα καὶ εἰς τὴν Ἐρυθρὰν

[9, 11]   ὡς ἄρ' ἐξ αὑτῶν ἔχει τὴν πίστιν, ἀποδείξεως χρή. Οὐδὲ γὰρ

[9, 11]   διὰ τὸ ἄλλο ἀπ' ἄλλου τὴν πίστιν λαμβάνειν καὶ οὕτως εἰς

[9, 11]   ἕτερον· καὶ ἡ εἰκὼν παρὰ τὴν ποιὰν θέσιν, ὅ τε τῆς

[9, 1]   ἤδη κεκρατῆσθαι τῇ πονηρᾷ πολιτείᾳ τὴν πόλιν. Ἀναχωρήσας δ' εἰς τὸ

[9, 1]   ἀπάγξασθαι πᾶσι καὶ τοῖς ἀνήβοις τὴν πόλιν καταλιπεῖν, οἵτινες Ἑρμόδωρον ἄνδρα>

[9, 11]   καὶ τὴν ἀπάθειαν ἄλλοι δὲ τὴν πραότητα τέλος εἰπεῖν φασι τοὺς

[9, 12]   ἀπῆρεν εἰς τὸν Ἑλλήσποντον καὶ τὴν Προποντίδα· ἐν Χαλκηδόνι τε σοφιστεύων

[9, 11]   δὲ ἔνατον. Δέκατος ὁ κατὰ τὴν πρὸς ἄλλα σύμβλησιν, καθάπερ τὸ

[9, 5]   ἴσον Ἡρακλείτῳ· καὶ γὰρ οὗτος τὴν πρότερον μὲν Ὑέλην, ὕστερον δ'

[9, 11]   τε πολλάκις καὶ Ἐπίκουρον θαυμάζοντα τὴν Πύρρωνος ἀναστροφὴν συνεχὲς αὐτοῦ πυνθάνεσθαι

[9, 11]   διανοίας ἄληπτόν ἐστιν, οὐκ εἰσόμεθα τὴν Πύρρωνος διάθεσιν· μὴ εἰδότες δὲ

[9, 7]   στερρότητα. Τόν τε ἥλιον καὶ τὴν σελήνην ἐκ τοιούτων λείων καὶ

[9, 6]   ἥλιον ἐν μείζονι κύκλῳ περὶ τὴν σελήνην· τὴν γῆν ὀχεῖσθαι περὶ

[9, 11]   οὔ φησι δεῖν Πυρρώνειον καλεῖσθαι τὴν σκεπτικήν· εἰ γὰρ τὸ καθ'

[9, 11]   Πρὸς τῷ μηδὲ πρῶτον εὑρηκέναι τὴν σκεπτικὴν Πύρρωνα μηδ' ἔχειν τι

[9, 11]   μᾶλλον τὸ μέλι γλυκὺ ἢ τὴν σταφίδα· ποτὲ δὲ θετικῶς καὶ

[9, 7]   εἶναι ἀπαθῆ καὶ ἀναλλοίωτα διὰ τὴν στερρότητα. Τόν τε ἥλιον καὶ

[9, 11]   τε τῆς περιστερᾶς τράχηλος παρὰ τὴν στροφήν. Ἐπεὶ οὖν οὐκ ἔνι

[9, 11]   ἐν τῷ Πύθωνίφησι μὴ ἐκβεβηκέναι τὴν συνήθειαν. Καὶ ἐν τοῖς Ἰνδαλμοῖς

[9, 11]   ὥστε καὶ αἱρούμεθά τι κατὰ τὴν συνήθειαν καὶ φεύγομεν καὶ νόμοις

[9, 9]   στρογγύλην, ἠρεισμένην ἐν τῷ μέσῳ, τὴν σύστασιν εἰληφυῖαν κατὰ τὴν ἐκ

[9, 10]   Νικοκρέοντα. Ὁ δὲ μνησικακήσας μετὰ τὴν τελευτὴν τοῦ βασιλέως ὅτε πλέων

[9, 8]   δὲ τεσσαράκοντα καὶ ἀκμάζειν κατὰ τὴν τετάρτην καὶ ὀγδοηκοστὴν Ὀλυμπιάδα. Ἔστι

[9, 4]   δ' Ἀπολλόδωρος ἠκμακέναι αὐτὸν κατὰ τὴν τετάρτην καὶ ὀγδοηκοστὴν Ὀλυμπιάδα. ~ΖΗΝΩΝ

[9, 1]   τὰ ἄστρα. Λαμπροτάτην δὲ εἶναι τὴν τοῦ ἡλίου φλόγα καὶ θερμοτάτην.

[9, 6]   ἑαυτῷ παντοῖα σώματα· ὧν κατὰ τὴν τοῦ μέσου ἀντέρεισιν περιδινουμένων λεπτὸν

[9, 6]   τοῦ ὅλου δίνῃ, εἶτ' ἐκπυρωθέντα τὴν τῶν ἀστέρων ἀποτελέσαι φύσιν. Εἶναι

[9, 6]   κατὰ τὴν αὔξησιν αὐτῶν γίνεσθαι τὴν τῶν ἀστέρων φύσιν. Φέρεσθαι δὲ

[9, 5]   τε μὴ εἶναι· γεγενῆσθαι δὲ τὴν τῶν πάντων φύσιν ἐκ θερμοῦ

[9, 11]   κατ' ἴσον τοῖς καθαρτικοῖς, ἃ τὴν ὕλην προεκκρίναντα καὶ αὐτὰ ὑπεκκρίνεται

[9, 3]   τὰ δόγματα. Δισσήν τε ἔφη τὴν φιλοσοφίαν, τὴν μὲν κατὰ ἀλήθειαν,

[9, 8]   Μεγακλείδου· ἄλλοι ἐν Λυκείῳ, μαθητοῦ τὴν φωνὴν αὐτῷ χρήσαντος Ἀρχαγόρου τοῦ

[9, 11]   χειμῶνος, αὐτὸς γαληνὸς ὢν ἀνέρρωσε τὴν ψυχήν, δείξας ἐν τῷ πλοίῳ

[9, 3]   ὧν τὰ πάντα συνεστάναι. Καὶ τὴν ψυχὴν καὶ τὸν νοῦν ταὐτὸν

[9, 7]   καὶ περιφερῶν ὄγκων συγκεκρίσθαι, καὶ τὴν ψυχὴν ὁμοίως· ἣν καὶ νοῦν

[9, 11]   οὐκ ἔστι δεξιόν, κατὰ δὲ τὴν ὡς πρὸς τὸ ἕτερον σχέσιν

Livre, chapitre
[9, 11]	ὅτε καὶ αὐτὸς φέρων εἰς	τὴν	ἀγορὰν ἐπίπρασκεν ὀρνίθια, εἰ τύχοι,
[9, 11]	καὶ αὑτῷ λαλῶν καὶ ἐρωτηθεὶς	τὴν	αἰτίαν ἔφη μελετᾶν χρηστὸς εἶναι.
[9, 7]	αἰγὸς πρωτοτόκου καὶ μελαίνης· ὅθεν	τὴν	ἀκρίβειαν αὐτοῦ θαυμάσαι τὸν Ἱπποκράτην.
[9, 11]	φιλοσοφία ἀπὸ τοῦ πάντοτε ζητεῖν	τὴν	ἀλήθειαν, σκεπτικὴ δ' ἀπὸ τοῦ
[9, 11]	γίνεσθαι κατ' ἀνάγκην καὶ δεῖ	τὴν	ἀνάγκην εἰπεῖν. Τοιούτῳ τινὶ τρόπῳ
[9, 1]	τὰ λοιπά, σχεδὸν πάντα ἐπὶ	τὴν	ἀναθυμίασιν ἀνάγων τὴν ἀπὸ τῆς
[9, 11]	ὁρίζειν τὸν Πύρρωνα δογματικῶς διὰ	τὴν	ἀντιλογίαν, τοῖς δὲ φαινομένοις ἀκολουθεῖν.
[9, 11]	νόμοις χρώμεθα. Τινὲς δὲ καὶ	τὴν	ἀπάθειαν ἄλλοι δὲ τὴν πραότητα
[9, 10]	Ἔρρε μυλωθρὲ κακέ. Οὗτος διὰ	τὴν	ἀπάθειαν καὶ εὐκολίαν τοῦ βίου
[9, 1]	πάντα ἐπὶ τὴν ἀναθυμίασιν ἀνάγων	τὴν	ἀπὸ τῆς θαλάττης· αὕτη δέ
[9, 7]	οὐσίαν καταναλωκότα· τρέφεσθαί τε διὰ	τὴν	ἀπορίαν ἀπὸ τἀδελφοῦ Δαμάσου. Ὡς
[9, 11]	καὶ οὐδὲν ὁρικῶς δογματίζει περὶ	τὴν	ἀπόφασιν. ἔπειτα καὶ τὰ τῶν
[9, 11]	Πύρρωνος τάδε περὶ αὐτοῦ, ὅτι	τὴν	ἀρχὴν ἄδοξός τε ἦν καὶ
[9, 9]	ἀρχόμενον δοκεῖ μοι χρεὼν εἶναι	τὴν	ἀρχὴν ἀναμφισβήτητον παρέχεσθαι, τὴν δ'
[9, 8]	ἀνέγνω τὸν Περὶ θεῶν, οὗ	τὴν	ἀρχὴν ἄνω παρεθέμεθα· ἀνέγνω δ'
[9, 8]	τοῦ ἀνθρώπου. Διὰ ταύτην δὲ	τὴν	ἀρχὴν τοῦ συγγράμματος ἐξεβλήθη πρὸς
[9, 6]	ἔκ τε τῆς κινήσεως κατὰ	τὴν	αὔξησιν αὐτῶν γίνεσθαι τὴν τῶν
[9, 11]	αὐτῇ φαινομένων, οὔτε νοήσει διὰ	τὴν	αὐτὴν αἰτίαν. Ἄλλη δὲ παρὰ
[9, 11]	ἂν εἴη αἴτιον, ἐπείπερ ἀμφότερα	τὴν	αὐτὴν ἔχει φύσιν. Καὶ εἰ
[9, 7]	δ' εἶναι τὴν εὐθυμίαν, οὐ	τὴν	αὐτὴν οὖσαν τῇ ἡδονῇ, ὡς
[9, 1]	δὲ ἐναντίων τὸ μὲν ἐπὶ	τὴν	γένεσιν ἄγον καλεῖσθαι πόλεμον καὶ
[9, 11]	ἀποδείξεων ἀπιστουμένων ἄπιστον εἶναι καὶ	τὴν	γενικὴν ἀπόδειξιν. Ἵνα τε γνῶμεν
[9, 3]	ἡσυχίαν προετράπη. Πρῶτος δ' οὗτος	τὴν	γῆν ἀπέφαινε σφαιροειδῆ καὶ ἐν
[9, 6]	μείζονι κύκλῳ περὶ τὴν σελήνην·	τὴν	γῆν ὀχεῖσθαι περὶ τὸ μέσον
[9, 6]	τοῦ ζῳδιακοῦ γενέσθαι> τῷ κεκλίσθαι	τὴν	γῆν πρὸς μεσημβρίαν· τὰ δὲ
[9, 9]	εἰς τὸ μὴ ὂν φθείρεσθαι·	τὴν	γῆν στρογγύλην, ἠρεισμένην ἐν τῷ
[9, 6]	τῆς δίνης. Καὶ οὕτω γενέσθαι	τὴν	γῆν, συμμενόντων τῶν ἐνεχθέντων ἐπὶ
[9, 1]	κάτω εἶναι. Πάλιν τε αὖ	τὴν	γῆν χεῖσθαι, ἐξ ἧς τὸ
[9, 10]	Κελεύσαντος δὲ τοῦ Νικοκρέοντος καὶ	τὴν	γλῶτταν αὐτοῦ ἐκτμηθῆναι, λόγος ἀποτραγόντα
[9, 5]	τῷ τυράννῳ· καὶ τέλος ἀποτραγόντα	τὴν	γλῶτταν προσπτύσαι αὐτῷ· τοὺς δὲ
[9, 9]	εἶναι τὴν ἀρχὴν ἀναμφισβήτητον παρέχεσθαι,	τὴν	δ' ἑρμηνείαν ἁπλῆν καὶ σεμνήν.
[9, 3]	τὸ μὲν δημιουργοῦ τάξιν ἔχειν,	τὴν	δ' ὕλης. Γένεσίν τ' ἀνθρώπων
[9, 1]	κύκλῳ τοῦ ἡλίου ἡμέραν ποιεῖν,	τὴν	δὲ ἐναντίαν ἐπικρατήσασαν νύκτα ἀποτελεῖν·
[9, 3]	φιλοσοφίαν, τὴν μὲν κατὰ ἀλήθειαν,	τὴν	δὲ κατὰ δόξαν. Διὸ καὶ
[9, 6]	Ἐκλείπειν δ' ἥλιον καὶ σελήνην	τὴν	δὲ λόξωσιν τοῦ ζῳδιακοῦ γενέσθαι>
[9, 1]	τοῦτο ἧττον λάμπειν καὶ θάλπειν,	τὴν	δὲ σελήνην προσγειοτέραν οὖσαν μὴ
[9, 6]	τὸν μὲν ἥλιον ἐκλείπειν σπανίως,	τὴν	δὲ σελήνην συνεχῶς, διὰ τὸ
[9, 6]	καὶ ὑπὸ τῶν ἀστέρων ἐκπυροῦσθαι·	τὴν	δὲ σελήνην τοῦ πυρὸς ὀλίγον
[9, 5]	τοὺς παρεστῶτας φάναι· Θαυμάζω ὑμῶν	τὴν	δειλίαν, εἰ τούτων ἕνεκεν ὧν
[9, 10]	Ἀλεξάνδρῳ συνῆν καὶ ἤκμαζε κατὰ	τὴν	δεκάτην καὶ ἑκατοστὴν Ὀλυμπιάδα καὶ
[9, 11]	Καὶ ὁ Τίμων δὲ διασαφεῖ	τὴν	διάθεσιν αὐτοῦ ἐν οἷς πρὸς
[9, 11]	ἥλιον καὶ πάντα ὡς πρὸς	τὴν	διάνοιαν. Ἄγνωστα οὖν τὰ πρός
[9, 8]	σοφίσματα τοῖς πραγματολογοῦσι προσήγαγε· καὶ	τὴν	διάνοιαν ἀφεὶς πρὸς τοὔνομα διελέχθη
[9, 11]	φαινομένοις ἄδηλα. Καὶ γὰρ ὅτε	τὴν	εἰκόνα ἐξοχὰς λέγομεν ἔχειν, τὸ
[9, 9]	μέσῳ, τὴν σύστασιν εἰληφυῖαν κατὰ	τὴν	ἐκ τοῦ θερμοῦ περιφορὰν καὶ
[9, 1]	καὶ ἔριν, τὸ δ' ἐπὶ	τὴν	ἐκπύρωσιν ὁμολογίαν καὶ εἰρήνην, καὶ
[9, 7]	καὶ οἱ μὲν πλείους φασὶ	τὴν	ἐλάττω μοῖραν ἑλέσθαι τὴν ἐν
[9, 1]	Κατακολυμβητῇ Κράτητά τινα πρῶτον εἰς	τὴν	Ἑλλάδα κομίσαι τὸ βιβλίον· ὃν
[9, 7]	φασὶ τὴν ἐλάττω μοῖραν ἑλέσθαι	τὴν	ἐν ἀργυρίῳ, χρείαν ἔχοντα ἀποδημῆσαι
[9, 11]	ἐπικρῖναι δόξας· εἴ τε διὰ	τὴν	ἐν ταῖς νοήσεσι μάχην ἀπιστητέον
[9, 5]	διειλέγμεθα. Ἤκμαζε δ' οὗτος κατὰ	τὴν	ἐνάτην καὶ ἑβδομηκοστὴν> Ὀλυμπιάδα. ~ΛΕΥΚΙΠΠΟΣ.
[9, 3]	Περὶ ἰδεῶν. Ἤκμαζε δὲ κατὰ	τὴν	ἐνάτην καὶ ἑξηκοστὴν Ὀλυμπιάδα. Καὶ
[9, 1]	Ἐφέσιος. Οὗτος ἤκμαζε μὲν κατὰ	τὴν	ἐνάτην καὶ ἑξηκοστὴν Ὀλυμπιάδα. Μεγαλόφρων
[9, 2]	ἔπη δισχίλια. Καὶ ἤκμαζε κατὰ	τὴν	ἑξηκοστὴν Ὀλυμπιάδα. Φησὶ δὲ Δημήτριος
[9, 7]	ταῖς ῥισὶ προσφέρων διεκράτησεν αὑτὸν	τὴν	ἑορτήν· ἐπειδὴ δὲ παρῆλθον αἱ
[9, 6]	περιέχοντα οἷον ὑμένα αὔξεσθαι κατὰ	τὴν	ἐπέκκρισιν τῶν ἔξωθεν σωμάτων· δίνῃ
[9, 11]	τὴν ζήτησιν πάθους· λέγω δὲ	τὴν	ἐποχήν· ἀπορητικὴ δ' ἀπὸ τοῦ
[9, 11]	Τέλος δὲ οἱ σκεπτικοί φασι	τὴν	ἐποχήν, ᾗ σκιᾶς τρόπον ἐπακολουθεῖ
[9, 11]	λόγῳ φωνὴ καὶ αὐτὴ συνάγει	τὴν	ἐποχήν· τῶν μὲν γὰρ πραγμάτων
[9, 12]	τὸ μὲν πρῶτον αὐτοδιήγητον ἔχει	τὴν	ἑρμηνείαν, τὸ δὲ δεύτερον καὶ
[9, 7]	εἰς τὴν Περσίδα καὶ εἰς	τὴν	Ἐρυθρὰν θάλασσαν γενέσθαι. Τοῖς τε
[9, 7]	ἀνάγκην λέγει. Τέλος δ' εἶναι	τὴν	εὐθυμίαν, οὐ τὴν αὐτὴν οὖσαν
[9, 11]	ἐφεκτικὴ δ' ἀπὸ τοῦ μετὰ	τὴν	ζήτησιν πάθους· λέγω δὲ τὴν
[9, 11]	εἴπῃσθα ἔπος, τοῖόν κ' ἐπακούσαις·	τὴν	ἰσοσθένειαν λέγων καὶ ἀντίθεσιν τῶν
[9, 11]	ὅπερ οὐκ ἐνδεχόμενόν ἐστι διὰ	τὴν	ἰσοσθένειαν τῶν λόγων. Ἄγνωστον οὖν
[9, 8]	τῷ Πρὸς Χρύσιππον. Καὶ πρῶτος	τὴν	καλουμένην τύλην, ἐφ' ἧς τὰ
[9, 11]	αἰσθήσεις, ἄλλων τὸν λόγον, ἐνίων	τὴν	καταληπτικὴν φαντασίαν. Καὶ ὁ μὲν
[9, 11]	τις ἔσται εἰδώς. Ζήνων δὲ	τὴν	κίνησιν ἀναιρεῖ λέγων, τὸ κινούμενον
[9, 10]	προπίνοντα αὐτῷ τὸν Ἀνάξαρχον δεῖξαι	τὴν	κύλικα καὶ εἰπεῖν Βεβλήσεταί τις
[9, 3]	Δισσήν τε ἔφη τὴν φιλοσοφίαν,	τὴν	μὲν κατὰ ἀλήθειαν, τὴν δὲ
[9, 1]	τὰ βόλιτα μεῖναι καὶ διὰ	τὴν	μεταβολὴν ἀγνοηθέντα κυνόβρωτον γενέσθαι. Γέγονε
[9, 5]	ὑγροῦ, λαμβανόντων αὐτῶν εἰς ἄλληλα	τὴν	μεταβολήν· γένεσίν τε ἀνθρώπων ἐκ
[9, 1]	ἐκπύρωσιν ὁμολογίαν καὶ εἰρήνην, καὶ	τὴν	μεταβολὴν ὁδὸν ἄνω κάτω, τόν
[9, 8]	Φιλόχορος, πλέοντος αὐτοῦ εἰς Σικελίαν,	τὴν	ναῦν καταποντωθῆναι· καὶ τοῦτο αἰνίττεσθαι
[9, 7]	μὲν Ἀπολλόδωρος ἐν Χρονικοῖς, κατὰ	τὴν	ὀγδοηκοστὴν Ὀλυμπιάδα· ὡς δὲ Θράσυλλος
[9, 8]	ἐν τῷ Ἰξίονι. Ἔνιοι κατὰ	τὴν	ὁδὸν τελευτῆσαι αὐτόν, βιώσαντα ἔτη
[9, 4]	ἔτι καὶ μᾶλλον ἐθαυμάσθη διὰ	τὴν	οἰκείαν ἀρετήν. Ἐδόκει δ' αὐτῷ
[9, 12]	καὶ Ἄρατον πυθέσθαι αὐτοῦ πῶς	τὴν	Ὁμήρου ποίησιν ἀσφαλῆ κτήσαιτο, τὸν
[9, 1]	οἴησιν ἱερὰν νόσον ἔλεγε καὶ	τὴν	ὅρασιν ψεύδεσθαι. Λαμπρῶς τε ἐνίοτε
[9, 11]	δ' οἱ σκεπτικοὶ καὶ αὐτὴν	τὴν	Οὐδὲν μᾶλλον φωνήν· ὡς γὰρ
[9, 7]	Τρίτον τε ὄντα ἀδελφὸν νείμασθαι	τὴν	οὐσίαν· καὶ οἱ μὲν πλείους
[9, 7]	ἀποδημίας ταπεινότατα διάγειν, ἅτε πᾶσαν	τὴν	οὐσίαν καταναλωκότα· τρέφεσθαί τε διὰ
[9, 7]	Νόμου δ' ὄντος τὸν ἀναλώσαντα	τὴν	πατρῴαν οὐσίαν μὴ ἀξιοῦσθαι ταφῆς
[9, 11]	πράγματα, κατὰ τοὺς αὐτοὺς ἀνῄρουν	τὴν	περὶ αὐτῶν πίστιν· πείθειν γὰρ
[9, 7]	μαθησόμενον καὶ πρὸς Χαλδαίους εἰς	τὴν	Περσίδα καὶ εἰς τὴν Ἐρυθρὰν
[9, 11]	ὡς ἄρ' ἐξ αὑτῶν ἔχει	τὴν	πίστιν, ἀποδείξεως χρή. Οὐδὲ γὰρ
[9, 11]	διὰ τὸ ἄλλο ἀπ' ἄλλου	τὴν	πίστιν λαμβάνειν καὶ οὕτως εἰς
[9, 11]	ἕτερον· καὶ ἡ εἰκὼν παρὰ	τὴν	ποιὰν θέσιν, ὅ τε τῆς
[9, 1]	ἤδη κεκρατῆσθαι τῇ πονηρᾷ πολιτείᾳ	τὴν	πόλιν. Ἀναχωρήσας δ' εἰς τὸ
[9, 1]	ἀπάγξασθαι πᾶσι καὶ τοῖς ἀνήβοις	τὴν	πόλιν καταλιπεῖν, οἵτινες Ἑρμόδωρον ἄνδρα>
[9, 11]	καὶ τὴν ἀπάθειαν ἄλλοι δὲ	τὴν	πραότητα τέλος εἰπεῖν φασι τοὺς
[9, 12]	ἀπῆρεν εἰς τὸν Ἑλλήσποντον καὶ	τὴν	Προποντίδα· ἐν Χαλκηδόνι τε σοφιστεύων
[9, 11]	δὲ ἔνατον. Δέκατος ὁ κατὰ	τὴν	πρὸς ἄλλα σύμβλησιν, καθάπερ τὸ
[9, 5]	ἴσον Ἡρακλείτῳ· καὶ γὰρ οὗτος	τὴν	πρότερον μὲν Ὑέλην, ὕστερον δ'
[9, 11]	τε πολλάκις καὶ Ἐπίκουρον θαυμάζοντα	τὴν	Πύρρωνος ἀναστροφὴν συνεχὲς αὐτοῦ πυνθάνεσθαι
[9, 11]	διανοίας ἄληπτόν ἐστιν, οὐκ εἰσόμεθα	τὴν	Πύρρωνος διάθεσιν· μὴ εἰδότες δὲ
[9, 7]	στερρότητα. Τόν τε ἥλιον καὶ	τὴν	σελήνην ἐκ τοιούτων λείων καὶ
[9, 6]	ἥλιον ἐν μείζονι κύκλῳ περὶ	τὴν	σελήνην· τὴν γῆν ὀχεῖσθαι περὶ
[9, 11]	οὔ φησι δεῖν Πυρρώνειον καλεῖσθαι	τὴν	σκεπτικήν· εἰ γὰρ τὸ καθ'
[9, 11]	Πρὸς τῷ μηδὲ πρῶτον εὑρηκέναι	τὴν	σκεπτικὴν Πύρρωνα μηδ' ἔχειν τι
[9, 11]	μᾶλλον τὸ μέλι γλυκὺ ἢ	τὴν	σταφίδα· ποτὲ δὲ θετικῶς καὶ
[9, 7]	εἶναι ἀπαθῆ καὶ ἀναλλοίωτα διὰ	τὴν	στερρότητα. Τόν τε ἥλιον καὶ
[9, 11]	τε τῆς περιστερᾶς τράχηλος παρὰ	τὴν	στροφήν. Ἐπεὶ οὖν οὐκ ἔνι
[9, 11]	ἐν τῷ Πύθωνίφησι μὴ ἐκβεβηκέναι	τὴν	συνήθειαν. Καὶ ἐν τοῖς Ἰνδαλμοῖς
[9, 11]	ὥστε καὶ αἱρούμεθά τι κατὰ	τὴν	συνήθειαν καὶ φεύγομεν καὶ νόμοις
[9, 9]	στρογγύλην, ἠρεισμένην ἐν τῷ μέσῳ,	τὴν	σύστασιν εἰληφυῖαν κατὰ τὴν ἐκ
[9, 10]	Νικοκρέοντα. Ὁ δὲ μνησικακήσας μετὰ	τὴν	τελευτὴν τοῦ βασιλέως ὅτε πλέων
[9, 8]	δὲ τεσσαράκοντα καὶ ἀκμάζειν κατὰ	τὴν	τετάρτην καὶ ὀγδοηκοστὴν Ὀλυμπιάδα. Ἔστι
[9, 4]	δ' Ἀπολλόδωρος ἠκμακέναι αὐτὸν κατὰ	τὴν	τετάρτην καὶ ὀγδοηκοστὴν Ὀλυμπιάδα. ~ΖΗΝΩΝ
[9, 1]	τὰ ἄστρα. Λαμπροτάτην δὲ εἶναι	τὴν	τοῦ ἡλίου φλόγα καὶ θερμοτάτην.
[9, 6]	ἑαυτῷ παντοῖα σώματα· ὧν κατὰ	τὴν	τοῦ μέσου ἀντέρεισιν περιδινουμένων λεπτὸν
[9, 6]	τοῦ ὅλου δίνῃ, εἶτ' ἐκπυρωθέντα	τὴν	τῶν ἀστέρων ἀποτελέσαι φύσιν. Εἶναι
[9, 6]	κατὰ τὴν αὔξησιν αὐτῶν γίνεσθαι	τὴν	τῶν ἀστέρων φύσιν. Φέρεσθαι δὲ
[9, 5]	τε μὴ εἶναι· γεγενῆσθαι δὲ	τὴν	τῶν πάντων φύσιν ἐκ θερμοῦ
[9, 11]	κατ' ἴσον τοῖς καθαρτικοῖς, ἃ	τὴν	ὕλην προεκκρίναντα καὶ αὐτὰ ὑπεκκρίνεται
[9, 3]	τὰ δόγματα. Δισσήν τε ἔφη	τὴν	φιλοσοφίαν, τὴν μὲν κατὰ ἀλήθειαν,
[9, 8]	Μεγακλείδου· ἄλλοι ἐν Λυκείῳ, μαθητοῦ	τὴν	φωνὴν αὐτῷ χρήσαντος Ἀρχαγόρου τοῦ
[9, 11]	χειμῶνος, αὐτὸς γαληνὸς ὢν ἀνέρρωσε	τὴν	ψυχήν, δείξας ἐν τῷ πλοίῳ
[9, 3]	ὧν τὰ πάντα συνεστάναι. Καὶ	τὴν	ψυχὴν καὶ τὸν νοῦν ταὐτὸν
[9, 7]	καὶ περιφερῶν ὄγκων συγκεκρίσθαι, καὶ	τὴν	ψυχὴν ὁμοίως· ἣν καὶ νοῦν
[9, 11]	οὐκ ἔστι δεξιόν, κατὰ δὲ	τὴν	ὡς πρὸς τὸ ἕτερον σχέσιν

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher
Dernière mise à jour : 23/06/2009