Livre, chapitre |
[9, 7] |
πρὸς
τῷ
καταστρέφειν
εἶναι.
Τὴν
|
οὖν |
ἀδελφὴν
λυπεῖσθαι
ὅτι
ἐν
τῇ |
[9, 3] |
Ἀναξιμάνδρου
φησὶν
ἀκοῦσαι-
Ὅμως
δ'
|
οὖν |
ἀκούσας
καὶ
Ξενοφάνους
οὐκ
ἠκολούθησεν |
[9, 10] |
Δημοκρίτου
φασὶν
ἀκοῦσαι.
Ὁ
δ'
|
οὖν |
Ἀνάξαρχος
καὶ
Ἀλεξάνδρῳ
συνῆν
καὶ |
[9, 11] |
τὸν
δι'
ἀλλήλων.
Ὀ
μὲν
|
οὖν |
ἀπὸ
τῆς
διαφωνίας
ὃ
ἂν |
[9, 11] |
τέρποντα
καὶ
τὰ
θαυμαζόμενα.
Ἐδείκνυσαν
|
οὖν |
ἀπὸ
τῶν
ἐναντίων
τοῖς
πείθουσιν |
[9, 1] |
γεγράφθαι
παρὰ
σοὶ
ἐξηγήσεως.
Βασιλεὺς
|
οὖν |
Δαρεῖος
Ὑστάσπου
βούλεται
τῆς
σῆς |
[9, 11] |
τὸν
λόγον,
ἀλλὰ
προσεπισχυρίζειν.
Μόνον
|
οὖν |
διακόνοις
ἐχρῶντο
τοῖς
λόγοις·
οὐ |
[9, 11] |
ἢ
ἐξ
ἀναποδείκτων.
Εἰ
μὲν
|
οὖν |
ἐξ
ἀποδεδειγμένων,
κἀκεῖνα
δεήσεταί
τινος |
[9, 11] |
δ'
οὔ·
καὶ
τὸ
αἴτιον
|
οὖν |
ἐπινοοῖτο
ἂν
μόνον,
ἐπεὶ
εἴπερ |
[9, 1] |
καὶ
δυσεξήγητον.
Ἔν
τισι
μὲν
|
οὖν |
ἑρμηνευόμενος
κατὰ
λέξιν
σὴν
δοκεῖ |
[9, 11] |
ὁ
νοῦς
ποικίλως
τρέπεται.
Ἄγνωστον
|
οὖν |
ἐστι
τὸ
κριτήριον
καὶ
διὰ |
[9, 11] |
ἐστιν
ἢ
οὐκ
ἔστιν.
Σημαίνει
|
οὖν |
ἡ
φωνή,
καθά
φησι
καὶ |
[9, 11] |
δοκεῖ
τὰ
πάντα
διακριβοῦσθαι·
πᾶν
|
οὖν |
ἴσον
ἡγήσονται.
Ἔτι,
φασίν,
ὁ |
[9, 7] |
πρεσβύτερος
ὢν
Σωκράτους.
Εἴη
ἂν
|
οὖν |
κατ'
Ἀρχέλαον
τὸν
Ἀναξαγόρου
μαθητὴν |
[9, 7] |
δὴ
μὴ
προσήκατο
αὐτόν.
Πῶς
|
οὖν |
κατά
τινας
ἀκήκοεν
αὐτοῦ;
Φησὶ |
[9, 11] |
ἀναπεμπόμενα
ἐπ'
ἄλληλα.
Πῶς
ἂν
|
οὖν |
καταλαμβάνοιτο
τὰ
ἄδηλα
τῆς
ἀποδείξεως |
[9, 11] |
ἔστιν
οὐδὲ
κινεῖται·
οὐκ
ἔστιν
|
οὖν |
κίνησις.
Ἀνῄρουν
δὲ
καὶ
μάθησιν. |
[9, 11] |
τιθέασι
τὰ
φαινόμενα
μόνα.
Ἔστιν
|
οὖν |
κριτήριον
κατὰ
τοὺς
σκεπτικοὺς
τὸ |
[9, 11] |
τὸ
μὲν
ἄδηλον>
Ἐν
ᾧ
|
οὖν |
λέγομεν
μηδὲν
ὁρίζειν,
οὐδ'
αὐτὸ |
[9, 11] |
τῶν
κατόπτρων
ἀλλοία
θεωρεῖται.
Ἀκολουθεῖ
|
οὖν |
μὴ
μᾶλλον
εἶναι
τοῖον
τὸ |
[9, 11] |
ὧν
ταῖς
αἰσθήσεσι
μετίσχουσιν.
Ἔστιν
|
οὖν |
ὁ
Πυρρώνειος
λόγος
μήνυσίς
τις |
[9, 11] |
τοῦτο
ἐνεδέχετο
δηλῶσαι·
διὰ
τῆς
|
οὖν |
Οὐδὲν
ὁρίζομεν
φωνῆς
τὸ
τῆς |
[9, 11] |
τράχηλος
παρὰ
τὴν
στροφήν.
Ἐπεὶ
|
οὖν |
οὐκ
ἔνι
ἔξω
τόπων
καὶ |
[9, 11] |
ἐστιν
ἢ
νοητόν·
αἰσθητὸν
μὲν
|
οὖν |
οὐκ
ἔστιν,
ἐπεὶ
τὸ
αἰσθητὸν |
[9, 11] |
ἐστιν
ἢ
οὔ.
Εἰ
μὲν
|
οὖν |
πιστός
ἐστιν,
οὐδὲν
ἕξει
λέγειν |
[9, 11] |
διενήξατο
πέραν>
τὸν
Ἀλφειόν.
Ἦν
|
οὖν |
πολεμιώτατος
τοῖς
σοφισταῖς,
ὡς
καὶ |
[9, 11] |
μέν
φησι·
Καὶ
τὸ
μὲν
|
οὖν |
σαφὲς
οὔτις
ἀνὴρ
ἴδεν
οὐδέ |
[9, 11] |
ἄρ'
ἐστὶν
αἴτιον.
Σῶμα
μὲν
|
οὖν |
σώματος
οὐκ
ἂν
εἴη
αἴτιον, |
[9, 11] |
ὡς
πρὸς
τὴν
διάνοιαν.
Ἄγνωστα
|
οὖν |
τὰ
πρός
τι
ὡς>
καθ' |
[9, 11] |
ὑπὸ
τοῦ
ἀέρος
βαρυνόμενος.
Ἀγνοοῦμεν
|
οὖν |
τὸ
κατ'
ἰδίαν,
ὡς
ἔλαιον |
[9, 11] |
τὴν
ἰσοσθένειαν
τῶν
λόγων.
Ἄγνωστον
|
οὖν |
τὸ
φύσει
ἀγαθόν.
Ἔστι
δὲ |
[9, 11] |
ὀξύτατοι,
κύνες
δ'
ὀσφρητικώτατοι.
Εὔλογον
|
οὖν |
τοῖς
διαφόροις
τοὺς
ὀφθαλμοὺς
διάφορα |
[9, 12] |
δὲ
καὶ
παίζειν
τοιαῦτα.
Πρὸς
|
οὖν |
τὸν
θαυμάζοντα
πάντα
ἔφη,
Τί |
[9, 11] |
τὸ
πιεσθῆναι
τοὺς
πόρους.
Ἀλλοῖα
|
οὖν |
φαίνεται
τὰ
προσπίπτοντα
παρὰ
τὰς |
[9, 11] |
ἄρ'
ἐστὶ
σημεῖον.
Φαινόμενον
μὲν
|
οὖν |
φαινομένου
οὐκ
ἔστιν,
ἐπεὶ
τὸ |
[9, 11] |
ἐπίκρισιν
δύναμις
οὐχ
ὁρᾶται.
Ὁ
|
οὖν, |
φασί,
περί
τινος
διαβεβαιούμενος
αἰσθητοῦ |
[9, 11] |
ταῦτα
γίνεται
οὐκ
ἴσμεν.
Μόνον
|
οὖν, |
φασίν,
ἀνθιστάμεθα
πρὸς
τὰ
παρυφιστάμενα |
[9, 11] |
οἷον
δόγματος
προσηγορεύοντο.
Ζητηικὴ
μὲν
|
οὖν |
φιλοσοφία
ἀπὸ
τοῦ
πάντοτε
ζητεῖν |
[9, 12] |
Τίμων
ὁ
μισάνθρωπος.
Ὁ
δ'
|
οὖν |
φιλόσοφος
καὶ
φιλόκηπος
ἦν
σφόδρα |