Livre, chapitre
[9, 11]	ἀμείνων· καὶ ὅσα συντείνει εἰς	τὸ	ἀβέβαιον καὶ κενόσπουδον ἅμα καὶ
[9, 11]	δὲ αἰτιωμένων, αὐτὸς Ἀνάξαρχος ἐπῄνει	τὸ	ἀδιάφορον καὶ ἄστοργον αὐτοῦ. Καταληφθεὶς
[9, 11]	παρὰ τὸ φροντιστικὸν ἢ παρὰ	τὸ	αἱμύλον ἢ παρὰ τὸ σύνηθες
[9, 11]	μὲν οὖν οὐκ ἔστιν, ἐπεὶ	τὸ	αἰσθητὸν κοινόν ἐστι, τὸ δὲ
[9, 11]	πρός τι ἔστι· πρὸς γὰρ	τὸ	αἰτιατόν ἐστι· τὰ δὲ πρός
[9, 11]	ἂν εἴη πατήρ, οὑτωσὶ καὶ	τὸ	αἴτιον· οὐ πάρεστι δὲ πρὸς
[9, 11]	μόνον, ὑπάρχει δ' οὔ· καὶ	τὸ	αἴτιον οὖν ἐπινοοῖτο ἂν μόνον,
[9, 11]	πάρεστι δὲ πρὸς ὃ νοεῖται	τὸ	αἴτιον· οὔτε γὰρ γένεσις οὔτε
[9, 11]	Ἀναιροῦσι δὲ τὸ αἴτιον ὧδε·	τὸ	αἴτιον τῶν πρός τι ἔστι·
[9, 11]	τὰ ἄδηλα καταλαμβάνεσθαι. Ἀναιροῦσι δὲ	τὸ	αἴτιον ὧδε· τὸ αἴτιον τῶν
[9, 11]	ἐᾷ βεβαιοῦσθαι τὸ ζητούμενον, διὰ	τὸ	ἄλλο ἀπ' ἄλλου τὴν πίστιν
[9, 11]	ἀντίκειται, ὃς καὶ αὐτὸς μετὰ	τὸ	ἀνελεῖν τοὺς ἄλλους ὑφ' ἑαυτοῦ
[9, 6]	τὴν δὲ σελήνην συνεχῶς, διὰ	τὸ	ἀνίσους εἶναι τοὺς κύκλους αὐτῶν.
[9, 11]	οὐκ ἔστι τοίνυν αἴτιον. συνεισάγεται	τὸ	ἀνυποστάτους εἶναι τὰς τῶν ὅλων
[9, 1]	αὕτη δέ ἐστιν ἡ ἐπὶ	τὸ	ἄνω ὁδός. Γίνεσθαι δ' ἀναθυμιάσεις
[9, 11]	τὸ μεῖζον παρὰ τὸ ἔλαττον,	τὸ	ἄνω παρὰ τὸ κάτω. Τὸ
[9, 11]	εἶναι πόρους τις βεβαιῶν διὰ	τὸ	ἀπορροίας γίνεσθαι, αὐτὸ τοῦτο παραλαμβάνοι
[9, 12]	τ' ἐφ' ἡμισείας, οὕτως εὑρεῖν	τὸ	ἀπόσπασμα τέως ἀγνοοῦντα. Τοσοῦτον ἦν
[9, 11]	τὸ βαρύ, τὸ ἰσχυρὸν παρὰ	τὸ	ἀσθενές, τὸ μεῖζον παρὰ τὸ
[9, 11]	εἶναι· μηδὲν δὲ πάσχον διὰ	τὸ	ἀσώματον εἶναι οὐδ' ἂν ὑπό
[9, 11]	κακόν, ὑπ' Ἀντισθένους. Συμβήσεται τοίνυν	τὸ	αὐτὸ ἀγαθόν τ' εἶναι καὶ
[9, 11]	μέρος γενήσεται κρινομένων, ὥστ' ἂν	τὸ	αὐτὸ καὶ κρίνειν καὶ κρίνεσθαι
[9, 11]	ἀληθὲς ὑπάρχειν· οὐ γὰρ πάντας	τὸ	αὐτὸ πείθειν οὐδὲ τοὺς αὐτοὺς
[9, 11]	μεσουρανῶν δ' οὐχ ὅμοιος. Καὶ	τὸ	αὐτὸ σῶμα ἐν μὲν ἄλσει
[9, 11]	πᾶν μὲν οὐ ῥητέον, ἐπεὶ	τὸ	αὐτὸ ὑφ' οὗ μὲν δοξάζεται
[9, 1]	λαβεῖν· ἥ τε βραχύτης καὶ	τὸ	βάρος τῆς ἑρμηνείας ἀσύγκριτον. Καὶ
[9, 11]	σύμβλησιν, καθάπερ τὸ κοῦφον παρὰ	τὸ	βαρύ, τὸ ἰσχυρὸν παρὰ τὸ
[9, 1]	πρῶτον εἰς τὴν Ἑλλάδα κομίσαι	τὸ	βιβλίον· ὃν καὶ εἰπεῖν Δηλίου
[9, 7]	κελεῦσαι κομισθῆναι γάλα· καὶ θεασάμενον	τὸ	γάλα εἰπεῖν εἶναι αἰγὸς πρωτοτόκου
[9, 11]	Ἀλλὰ μὴν οὐδὲ κίνησίς ἐστι·	τὸ	γὰρ κινούμενον ἤτοι ἐν ᾧ
[9, 11]	οὐκ ἂν εἴη αἴτιον, ὅτι	τὸ	γενόμενον τῆς πασχούσης ὕλης ὀφείλει
[9, 12]	πατρὸς μὲν Τιμάρχου, Φλιάσιον δὲ	τὸ	γένος· νέον δὲ καταλειφθέντα χορεύειν,
[9, 11]	μὴ ὑφεστὼς μηδ' ὂν οὐδὲ	τὸ	γίνεσθαι εὐτύχηκε. Φύσει τε μὴ
[9, 2]	Πρῶτός τε ἀπεφήνατο ὅτι πᾶν	τὸ	γινόμενον φθαρτόν ἐστι καὶ ἡ
[9, 1]	ἄγον καλεῖσθαι πόλεμον καὶ ἔριν,	τὸ	δ' ἐπὶ τὴν ἐκπύρωσιν ὁμολογίαν
[9, 11]	ὅτι ἐστὶ γλυκὺ οὐ τίθημι,	τὸ	δ' ὅτι φαίνεται ὁμολογῶ. Καὶ
[9, 12]	πρῶτον αὐτοδιήγητον ἔχει τὴν ἑρμηνείαν,	τὸ	δὲ δεύτερον καὶ τρίτον ἐν
[9, 6]	δὲ τὸ μὲν πλῆρες εἶναι,	τὸ	δὲ κενόν, ἃ> καὶ στοιχεῖά
[9, 11]	ὀφείλει τῷ οὗ ἐστι σημεῖον,	τὸ	δὲ μὴ ἔστιν. Οὐδὲν ἄρα
[9, 11]	μὴ ὄν, οὐδὲ γὰρ ὑφέστηκε·	τὸ	δὲ μὴ ὑφεστὼς μηδ' ὂν
[9, 11]	ἐπεὶ τὸ αἰσθητὸν κοινόν ἐστι,	τὸ	δὲ σημεῖον ἴδιον. Καὶ τὸ
[9, 11]	μὲν αἰσθητὸν τῶν> κατὰ διαφοράν,	τὸ	δὲ σημεῖον τῶν πρός τι.
[9, 1]	μὲν πῦρ ὑπὸ τῶν λαμπρῶν,	τὸ	δὲ ὑγρὸν ὑπὸ τῶν ἑτέρων.
[9, 10]	ἐρωτήσαντος αὐτὸν τί ἄρα δοκεῖ	τὸ	δεῖπνον, εἰπεῖν φασιν, Ὦ βασιλεῦ,
[9, 11]	ἑτερόχροα. Ὁ γοῦν ἥλιος παρὰ	τὸ	διάστημα μικρὸς φαίνεται· καὶ τὰ
[9, 11]	ὄντι οὐδὲν συμβέβηκεν, ὥστ' οὐδὲ	τὸ	διδάσκεσθαι. Οὐδὲ μὴν γένεσίς ἐστι,
[9, 11]	τῶν αὐτῶν προσπίπτειν φαντασίας καὶ	τὸ	διότι τῇ τοιαύτῃ μάχῃ ἀκολουθεῖ
[9, 1]	σπουδογέλοιος, ἀπὸ κιθαρῳδίας μεταβεβηκὼς εἰς	τὸ	εἶδος. ~ΞΕΝΟΦΑΝΗΣ. Ξενοφάνης Δεξίου ἤ,
[9, 11]	τοῦ ζητουμένου πίστεως, οἷον εἰ	τὸ	εἶναι πόρους τις βεβαιῶν διὰ
[9, 11]	οὐκ ἔστιν, ἐπεὶ δεῖ φαίνεσθαι	τὸ	ἐκκαλυπτόμενον ὑπό τινος· ἀφανὲς δὲ
[9, 11]	τὸ ἀσθενές, τὸ μεῖζον παρὰ	τὸ	ἔλαττον, τὸ ἄνω παρὰ τὸ
[9, 11]	μὴ αἰτεῖσθαι· ὅ ἐστι μάταιον·	τὸ	ἐναντίον γάρ τις ὑποθήσεται. Ὁ
[9, 11]	τὰ ὅμοια. Ἔνατος ὁ παρὰ	τὸ	ἐνδελεχὲς ἢ ξένον ἢ σπάνιον.
[9, 11]	τὰ ἐκτὸς ἡ πιθανότης, παρὰ	τὸ	ἔνδοξον τοῦ λέγοντος ἢ παρὰ
[9, 6]	τὰ μὲν λεπτὰ χωρεῖν εἰς	τὸ	ἔξω κενόν, ὥσπερ διαττώμενα· τὰ
[9, 12]	ἀναγινώσκοντά τι ἐπιτυλίττειν καὶ κατὰ	τὸ	ἐπελθὸν διεξιέναι· ἐλθόντα τ' ἐφ'
[9, 11]	διότι τῇ τοιαύτῃ μάχῃ ἀκολουθεῖ	τὸ	ἐπέχειν· τῶν γὰρ ζῴων τὰ
[9, 11]	αὐτὴν ἔχει φύσιν. Καὶ εἰ	τὸ	ἕτερον αἴτιον λέγεται παρ' ὅσον
[9, 11]	κατὰ δὲ τὴν ὡς πρὸς	τὸ	ἕτερον σχέσιν νοεῖται· μετατεθέντος γοῦν
[9, 11]	οὐ δύναται, καθότι δεῖ φαίνεσθαι	τὸ	ἑτέρῳ παρέξον ἀφορμὴν καταλήψεως· φαινόμενον
[9, 11]	λέγειν· Τίς δ' οἶδεν εἰ	τὸ	ζῆν μέν ἐστι κατθανεῖν, τὸ
[9, 1]	Πολλάκις Ἡράκλειτον ἐθαύμασα, πῶς ποτε	τὸ	ζῆν ὧδε διαντλήσας δύσμορος εἶτ'
[9, 11]	ἄπειρον ἐκβάλλων οὐκ ἐᾷ βεβαιοῦσθαι	τὸ	ζητούμενον, διὰ τὸ ἄλλο ἀπ'
[9, 1]	θεῖναι πρὸς αὐτῶν ὑπερεῖδε διὰ	τὸ	ἤδη κεκρατῆσθαι τῇ πονηρᾷ πολιτείᾳ
[9, 11]	καὶ σελήνῃ καὶ λύχνῳ. Καὶ	τὸ	ἡμέτερον χρῶμα ἀλλοῖον ὑπὸ τῇ
[9, 12]	κυνῶν ἐποίει μηδέν, σπουδάζων περὶ	τὸ	ἠρεμάζειν. Φασὶ δὲ καὶ Ἄρατον
[9, 1]	καὶ ἐκ μὲν τοῦ λαμπροῦ	τὸ	θερμὸν αὐξόμενον θέρος ποιεῖν, ἐκ
[9, 3]	πρῶτον γενέσθαι· αὐτὸν δὲ ὑπάρχειν	τὸ	θερμὸν καὶ τὸ ψυχρόν, ἐξ
[9, 1]	τὴν πόλιν. Ἀναχωρήσας δ' εἰς	τὸ	ἱερὸν τῆς Ἀρτέμιδος μετὰ τῶν
[9, 11]	δὲ τῇ ἑτέρᾳ κατακολουθήσει, οὐκέτι	τὸ	ἰσοσθενές, φασί, τοῖς φαινομένοις ἀποδώσει.
[9, 11]	τὸ κοῦφον παρὰ τὸ βαρύ,	τὸ	ἰσχυρὸν παρὰ τὸ ἀσθενές, τὸ
[9, 11]	καλεῖσθαι τὴν σκεπτικήν· εἰ γὰρ	τὸ	καθ' ἕτερον κίνημα τῆς διανοίας
[9, 7]	μέλλοι τεθνήξεσθαι καὶ τῇ θεῷ	τὸ	καθῆκον αὐτὴ οὐ ποιήσειν· τὸν
[9, 11]	ζητήσεσιν ὑπ' οὐδενὸς κατεφρονεῖτο διὰ	τὸ	καὶ δι> εξοδικῶς λέγειν καὶ
[9, 11]	τοῦ ἀέρος βαρυνόμενος. Ἀγνοοῦμεν οὖν	τὸ	κατ' ἰδίαν, ὡς ἔλαιον ἐν
[9, 11]	τὸ ζῆν μέν ἐστι κατθανεῖν,	τὸ	κατθανεῖν δὲ ζῆν νομίζεται βροτοῖς;
[9, 1]	τρέπεσθαι· καὶ ταύτην ὁδὸν ἐπὶ	τὸ	κάτω εἶναι. Πάλιν τε αὖ
[9, 11]	τὸ ἔλαττον, τὸ ἄνω παρὰ	τὸ	κάτω. Τὸ γοῦν δεξιὸν φύσει
[9, 11]	καὶ κρίνειν καὶ κρίνεσθαι καὶ	τὸ	κεκρικὸς τὸ κριτήριον ὑφ' ἑτέρου
[9, 6]	τε κόσμους γίνεσθαι σωμάτων εἰς	τὸ	κενὸν ἐμπιπτόντων καὶ ἀλλήλοις περιπλεκομένων·
[9, 11]	παρὰ τὸ σύνηθες ἢ παρὰ	τὸ	κεχαρισμένον. Ἀνῄρουν δὲ καὶ τὸ
[9, 11]	δὲ τὴν κίνησιν ἀναιρεῖ λέγων,	τὸ	κινούμενον οὔτ' ἐν ᾧ ἐστι
[9, 11]	τὴν πρὸς ἄλλα σύμβλησιν, καθάπερ	τὸ	κοῦφον παρὰ τὸ βαρύ, τὸ
[9, 11]	λόγῳ τοιῷδε. Ἤτοι κέκριται καὶ	τὸ	κριτήριον ἢ ἄκριτόν ἐστιν. Ἀλλ'
[9, 11]	ποικίλως τρέπεται. Ἄγνωστον οὖν ἐστι	τὸ	κριτήριον καὶ διὰ τοῦτο ἡ
[9, 11]	τὸ κεχαρισμένον. Ἀνῄρουν δὲ καὶ	τὸ	κριτήριον λόγῳ τοιῷδε. Ἤτοι κέκριται
[9, 11]	ἄπειρον. Πρὸς τῷ καὶ διαφωνεῖσθαι	τὸ	κριτήριον, τῶν μὲν τὸν ἄνθρωπον
[9, 11]	δὲ μὴ εἶναι. Πρὸς τοῦτο	τὸ	κριτήριον τῶν φαινομένων οἱ δογματικοί
[9, 11]	καὶ κρίνεσθαι καὶ τὸ κεκρικὸς	τὸ	κριτήριον ὑφ' ἑτέρου κριθήσεται κἀκεῖνο
[9, 11]	ἐδώδιμον, ἀνθρώπῳ δὲ πικρόν, καὶ	τὸ	κώνειον ὄρτυγι μὲν τρόφιμον, ἀνθρώπῳ
[9, 7]	εἶχεν ἐμπειρίαν. Τούτου ἐστὶ καὶ	τὸ	Λόγος ἔργου σκιή. Δημήτριος δὲ
[9, 11]	παρ' ὅσον ἐστὶ σῶμα, καὶ	τὸ	λοιπὸν σῶμα ὂν αἴτιον γενήσεται.
[9, 11]	ἢ ἡ Χίμαιρα. Αὐτὸ δὲ	τὸ	Μᾶλλον ποτὲ μὲν συγκριτικῶς ἐκφέρεται,
[9, 1]	ὅτι τε ὁ ἥλιός ἐστι	τὸ	μέγεθος οἷος φαίνεται. Λέγεται δὲ
[9, 11]	τὸ ἰσχυρὸν παρὰ τὸ ἀσθενές,	τὸ	μεῖζον παρὰ τὸ ἔλαττον, τὸ
[9, 11]	ἐκφέρεται, ὡς ὅταν φῶμεν μᾶλλον	τὸ	μέλι γλυκὺ ἢ τὴν σταφίδα·
[9, 11]	ἐστιν ὁ κόσμος. Ἀλλὰ γὰρ	τὸ	μὲν ἄδηλον, αἱ δ' ἐξομολογήσεις
[9, 11]	ἄδηλον, αἱ δ' ἐξομολογήσεις εἰσί	τὸ	μὲν ἄδηλον> Ἐν ᾧ οὖν
[9, 11]	τὸ δὲ σημεῖον ἴδιον. Καὶ	τὸ	μὲν αἰσθητὸν τῶν> κατὰ διαφοράν,
[9, 11]	γὰρ ἡ ἀλήθεια. Καὶ Πλάτωνα	τὸ	μὲν ἀληθὲς θεοῖς τε καὶ
[9, 3]	στοιχεῖα, πῦρ καὶ γῆν, καὶ	τὸ	μὲν δημιουργοῦ τάξιν ἔχειν, τὴν
[9, 1]	καθ' εἱμαρμένην. Τῶν δὲ ἐναντίων	τὸ	μὲν ἐπὶ τὴν γένεσιν ἄγον
[9, 11]	οἷς Ξενοφάνης μέν φησι· Καὶ	τὸ	μὲν οὖν σαφὲς οὔτις ἀνὴρ
[9, 6]	φησιν, ὡς προείρηται· τούτου δὲ	τὸ	μὲν πλῆρες εἶναι, τὸ δὲ
[9, 12]	δογματικοὺς ἐν παρῳδίας εἴδει. Ὧν	τὸ	μὲν πρῶτον αὐτοδιήγητον ἔχει τὴν
[9, 6]	δέ τινα συμπλεκόμενα ποιεῖν σύστημα,	τὸ	μὲν πρῶτον κάθυγρον καὶ πηλῶδες,
[9, 1]	ἃς δὲ σκοτεινάς. Αὔξεσθαι δὲ	τὸ	μὲν πῦρ ὑπὸ τῶν λαμπρῶν,
[9, 7]	ἑκατὸν τάλαντά φησιν εἶναι αὐτῷ	τὸ	μέρος, ἃ πάντα καταναλῶσαι. Λέγει
[9, 6]	γῆν, συμμενόντων τῶν ἐνεχθέντων ἐπὶ	τὸ	μέσον. Αὐτόν τε πάλιν τὸν
[9, 6]	σελήνην· τὴν γῆν ὀχεῖσθαι περὶ	τὸ	μέσον δινουμένην· σχῆμά τ' αὐτῆς
[9, 11]	νοήσεσι μάχην ἀπιστητέον πᾶσιν, ἀναιρεθήσεται	τὸ	μέτρον ᾧ δοκεῖ τὰ πάντα
[9, 11]	ὂν γίνεται, ἔστι γάρ, οὔτε	τὸ	μὴ ὄν, οὐδὲ γὰρ ὑφέστηκε·
[9, 11]	ὂν τῷ εἶναι διδάσκεται ἢ	τὸ	μὴ ὂν τῷ μὴ εἶναι.
[9, 11]	πᾶσι φαίνεται καὶ γινώσκεται οὔτε	τὸ	μὴ ὂν τῷ μὴ ὄντι·
[9, 7]	μὴ ὄντος γίνεσθαι μηδὲ εἰς	τὸ	μὴ ὂν φθείρεσθαι. Καὶ τὰς
[9, 9]	μὴ ὄντος γίνεσθαι οὐδ' εἰς	τὸ	μὴ ὂν φθείρεσθαι· τὴν γῆν
[9, 11]	μηδ' αὐτὸ τοῦτο. Ὥστε καὶ	τὸ	μὴ ὁρίζειν ἀνῄρουν, λέγοντες οἷον
[9, 11]	ὠφέλειαν. Συνάγεται δὲ δι' αὐτοῦ	τὸ	μὴ τὰς αὐτὰς ἀπὸ τῶν
[9, 11]	ἑπτὰ σοφῶν σκεπτικὰ εἶναι, οἷον	τὸ	Μηδὲν ἄγαν, καὶ Ἐγγύα, πάρα
[9, 11]	καὶ Τίμων ἐν τῷ Πύθωνι,	τὸ	μηδὲν ὁρίζειν, ἀλλ' ἀπροσθετεῖν. Ἡ
[9, 5]	ἐν ταῖς Διαδοχαῖς φησι μετὰ	τὸ	μηνῦσαι τοὺς φίλους ἐρωτηθῆναι πρὸς
[9, 11]	Νοητὸν δ' οὐκ ἔστιν, ἐπεὶ	τὸ	νοητὸν ἤτοι φαινόμενόν ἐστι φαινομένου
[9, 8]	ἀφεὶς πρὸς τοὔνομα διελέχθη καὶ	τὸ	νῦν ἐπιπόλαιον γένος τῶν ἐριστικῶν
[9, 11]	καὶ ἑνὸς μόνου δισταζομένου, καὶ	τὸ	ὅλον εἶναι ἀναπόδεικτον. Εἰ δὲ
[9, 11]	γένεσίς ἐστι, φασίν. Οὔτε γὰρ	τὸ	ὂν γίνεται, ἔστι γάρ, οὔτε
[9, 11]	Εἴπερ, φασί, διδάσκεταί τι, ἤτοι	τὸ	ὂν τῷ εἶναι διδάσκεται ἢ
[9, 11]	τῷ μὴ εἶναι. Οὔτε δὲ	τὸ	ὂν τῷ εἶναι διδάσκεται ἡ
[9, 11]	ψεύδεσθαί φασιν αὐτούς· οὐ γὰρ	τὸ	ὁρᾶν ἀναιρεῖν, ἀλλὰ τὸ πῶς
[9, 11]	γὰρ ὅτι ὁρῶμεν ὁμολογοῦμεν καὶ	τὸ	ὅτι τόδε νοοῦμεν γινώσκομεν, πῶς
[9, 11]	εἴπερ ἐστὶν αἴτιον, ὀφείλει ἔχειν	τὸ	οὗ λέγεται αἴτιον, ἐπεὶ οὐκ
[9, 11]	καὶ τῶν ὁμοίων. Λέγεται δὲ	τὸ	Οὐδὲν μᾶλλον καὶ θετικῶς, ὡς
[9, 11]	ἢ οὐκ ἔστιν, οὕτω καὶ	τὸ	Οὐδὲν μᾶλλον οὐ μᾶλλόν ἐστιν
[9, 5]	ἔχειν τινα ἔφη> αὐτῷ πρὸς	τὸ	οὖς καὶ δακὼν οὐκ ἀνῆκεν
[9, 11]	δι' ἀλλήλων τρόπος συνίσταται ὅταν	τὸ	ὀφεῖλον τοῦ ζητουμένου πράγματος εἶναι
[9, 4]	οἰκείαν ἀρετήν. Ἐδόκει δ' αὐτῷ	τὸ	πᾶν ἄπειρον εἶναι καὶ ἀναλλοίωτον
[9, 1]	ὅλα ποταμοῦ δίκην, πεπεράνθαι τε	τὸ	πᾶν καὶ ἕνα εἶναι κόσμον·
[9, 11]	ἀμφοτέρων αἰτίων ὄντων, οὐδὲν ἔσται	τὸ	πάσχον. Ἀσώματον δ' ἀσωμάτου οὐκ
[9, 11]	ἀνάγκην, οὐ δυνάμεθα φεύγειν, ὡς	τὸ	πεινῆν καὶ διψῆν καὶ ἀλγεῖν·
[9, 2]	ἀναφερομένης καὶ αἰρούσης αὐτὰ εἰς	τὸ	περιέχον. Οὐσίαν θεοῦ σφαιροειδῆ, μηδὲν
[9, 1]	παντὸς οἰκειούμενον φθόνῳ καὶ διὰ	τὸ	περιίστασθαι ὑπερηφανίην οὐκ ἂν ἀφικοίμην
[9, 10]	τῆς τιμωρίας εἰπεῖν ἐκεῖνο δὴ	τὸ	περιφερόμενον, Πτίσσε τὸν Ἀναξάρχου θύλακον,
[9, 11]	ψύξιν· παρὰ τὸ πνεῖν παρὰ	τὸ	πιεσθῆναι τοὺς πόρους. Ἀλλοῖα οὖν
[9, 1]	βασίλειον οἶκον. Ἕλληνες γὰρ ἐπὶ	τὸ	πλεῖστον ἀνεπισήμαντοι σοφοῖς ἀνδράσιν ὄντες
[9, 6]	τὰ ὅμοια. Ἰσορρόπων δὲ διὰ	τὸ	πλῆθος μηκέτι δυναμένων περιφέρεσθαι, τὰ
[9, 11]	μῖσος φιλίαν, θερμασίαν ψύξιν· παρὰ	τὸ	πνεῖν παρὰ τὸ πιεσθῆναι τοὺς
[9, 3]	δέ φησι μὴ εἶναι αὐτοῦ	τὸ	ποίημα. Λέγεται δὲ καὶ νόμους
[9, 11]	ἀρχάς· δεῖ γὰρ εἶναί τι	τὸ	ποιοῦν καὶ δρῶν. Ἀλλὰ μὴν
[9, 1]	γίνεσθαι κατ' αὐτήν. Πυκνούμενον γὰρ	τὸ	πῦρ ἐξυγραίνεσθαι συνιστάμενόν τε γίνεσθαι
[9, 11]	καὶ τοιοῦτον ὄν. Καὶ ὅτι	τὸ	πῦρ καίει αἰσθανόμεθα· εἰ δὲ
[9, 11]	γὰρ τὸ ὁρᾶν ἀναιρεῖν, ἀλλὰ	τὸ	πῶς ὁρᾶν ἀγνοεῖν. Καὶ γὰρ
[9, 11]	δ' ἀφανοῦς οὐκ ἔστιν, ὅτι	τὸ	σημεῖον τῶν πρός τι ὂν
[9, 1]	καὶ Ἑκαταῖον. Εἶναι γὰρ Ἓν	τὸ	σοφόν, ἐπίστασθαι γνώμην, ὁτέη ἐκυβέρνησε
[9, 1]	οὔ φησι περὶ φύσεως εἶναι	τὸ	σύγγραμμα ἀλλὰ περὶ πολιτείας, τὰ
[9, 1]	τέ εἰσιν ὅσοι ἐξήγηνται αὐτοῦ	τὸ	σύγγραμμα· καὶ γὰρ Ἀντισθένης καὶ
[9, 1]	βασιλείας. Τοσαύτην δὲ δόξαν ἔσχε	τὸ	σύγγραμμα ὡς καὶ αἱρετιστὰς ἀπ'
[9, 11]	παρὰ τὸ αἱμύλον ἢ παρὰ	τὸ	σύνηθες ἢ παρὰ τὸ κεχαρισμένον.
[9, 8]	ἐριζέμεναι εὖ εἰδώς. Οὗτος καὶ	τὸ	Σωκρατικὸν εἶδος τῶν λόγων πρῶτος
[9, 6]	μὲν τὰ ἄστρα πυροῦσθαι διὰ	τὸ	τάχος τῆς φορᾶς, τὸν δ'
[9, 11]	πίστιν, ἀποδείξεως χρή. Οὐδὲ γὰρ	τὸ	τέτταρα εἶναι τὰ στοιχεῖα ἐκ
[9, 11]	Μάγοις. Ὅθεν γενναιότατα δοκεῖ φιλοσοφῆσαι,	τὸ	τῆς ἀκαταληψίας καὶ ἐποχῆς εἶδος
[9, 11]	τῆς οὖν Οὐδὲν ὁρίζομεν φωνῆς	τὸ	τῆς ἀρρεψίας πάθος δηλοῦται· ὁμοίως
[9, 1]	θεολογικόν. Ἀνέθηκε δ' αὐτὸ εἰς	τὸ	τῆς Ἀρτέμιδος ἱερόν, ὡς μέν
[9, 7]	ἀναγνώσεως τῶν Δημοκρίτου βιβλίων, κατὰ	τὸ	τρίτον ἔτος τῆς ἑβδόμης καὶ
[9, 1]	ποιεῖν, ἐκ δὲ τοῦ σκοτεινοῦ	τὸ	ὑγρὸν πλεονάζον χειμῶνα ἀπεργάζεσθαι. Ἀκολούθως
[9, 1]	τὴν γῆν χεῖσθαι, ἐξ ἧς	τὸ	ὕδωρ γίνεσθαι, ἐκ δὲ τούτου
[9, 1]	τε γίνεσθαι ὕδωρ, πηγνύμενον δὲ	τὸ	ὕδωρ εἰς γῆν τρέπεσθαι· καὶ
[9, 11]	Εἰ δ' οὐ πᾶν λέγομεν	τὸ	ὑπό τινος δοξαζόμενον ἀγαθόν, δεήσει
[9, 11]	ἢ κακόν. Ἤτοι γὰρ πᾶν	τὸ	ὑπό τινος δοξαζόμενον ῥητέον ἀγαθὸν
[9, 11]	τὴν εἰκόνα ἐξοχὰς λέγομεν ἔχειν,	τὸ	φαινόμενον διασαφοῦμεν· ὅταν δ' εἴπωμεν
[9, 11]	οὖν μὴ μᾶλλον εἶναι τοῖον	τὸ	φαινόμενον ἢ ἀλλοῖον. Τέταρτος ὁ
[9, 11]	ὁρίζειν, οὐχ ὁρῶντας ὅτι πᾶν	τὸ	φαινόμενον κατ' ἀντιπερίστασιν καὶ διάθεσιν
[9, 11]	ὡς γὰρ αὐτὸς πιστός ἐστι	τὸ	φαινόμενον λέγων, οὕτω καὶ ὁ
[9, 11]	δ' ἄπιστος, καὶ αὐτὸς ἀπιστηθήσεται	τὸ	φαινόμενον λέγων. Τό τε πεῖθον
[9, 11]	οὖν φαινομένου οὐκ ἔστιν, ἐπεὶ	τὸ	φαινόμενον οὐ δεῖται σημείου· ἀφανὲς
[9, 11]	τοῖς Ἰνδαλμοῖς οὕτω λέγει, Ἀλλὰ	τὸ	φαινόμενον πάντῃ σθένει οὗπερ ἂν
[9, 11]	Ἔτι, φασίν, ὁ συζητῶν ἡμῖν	τὸ	φαινόμενον πιστός ἐστιν ἢ οὔ.
[9, 11]	πῶς ὁρᾶν ἀγνοεῖν. Καὶ γὰρ	τὸ	φαινόμενον τιθέμεθα, οὐχ ὡς καὶ
[9, 11]	οὖν κριτήριον κατὰ τοὺς σκεπτικοὺς	τὸ	φαινόμενον, ὡς καὶ Αἰνεσίδημός φησιν·
[9, 11]	ἔνδοξον τοῦ λέγοντος ἢ παρὰ	τὸ	φροντιστικὸν ἢ παρὰ τὸ αἱμύλον
[9, 11]	ἰσοσθένειαν τῶν λόγων. Ἄγνωστον οὖν	τὸ	φύσει ἀγαθόν. Ἔστι δὲ καὶ
[9, 11]	καὶ μάθησιν καὶ γένεσιν καὶ	τὸ	φύσει τι εἶναι ἀγαθὸν ἢ
[9, 3]	δὲ ὑπάρχειν τὸ θερμὸν καὶ	τὸ	ψυχρόν, ἐξ ὧν τὰ πάντα

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 23/06/2009