Livre, chapitre
[9, 9]	δὲ αὐτῷ τάδε· στοιχεῖον εἶναι	τὸν	ἀέρα, κόσμους ἀπείρους καὶ κενὸν
[9, 11]	ποτ' ἐπενεχθέντος διασοβηθέντα εἰπεῖν πρὸς	τὸν	αἰτιασάμενον, ὡς χαλεπὸν εἴη ὁλοσχερῶς
[9, 11]	λόγοις, ἀπορρίψας θοἰμάτιον διενήξατο πέραν>	τὸν	Ἀλφειόν. Ἦν οὖν πολεμιώτατος τοῖς
[9, 7]	πλείστοις ἠξιώθη. Νόμου δ' ὄντος	τὸν	ἀναλώσαντα τὴν πατρῴαν οὐσίαν μὴ
[9, 7]	Εἴη ἂν οὖν κατ' Ἀρχέλαον	τὸν	Ἀναξαγόρου μαθητὴν καὶ τοὺς περὶ
[9, 10]	Ἄλλὰ καὶ ἄλλοτε προπίνοντα αὐτῷ	τὸν	Ἀνάξαρχον δεῖξαι τὴν κύλικα καὶ
[9, 10]	ἐκεῖνο δὴ τὸ περιφερόμενον, Πτίσσε	τὸν	Ἀναξάρχου θύλακον, Ἀνάξαρχον δὲ οὐ
[9, 11]	ὡς χαλεπὸν εἴη ὁλοσχερῶς ἐκδῦναι	τὸν	ἄνθρωπον· διαγωνίζεσθαι δ' ὡς οἷόν
[9, 11]	διαφωνεῖσθαι τὸ κριτήριον, τῶν μὲν	τὸν	ἄνθρωπον κριτήριον εἶναι λεγόντων, τῶν
[9, 8]	τῶν λόγων πρῶτος ἐκίνησε. Καὶ	τὸν	Ἀντισθένους λόγον τὸν πειρώμενον ἀποδεικνύειν
[9, 11]	περὶ τούτου φησὶν οὕτως· Ἢ	τὸν	ἀπ' ἀνθρώπων αὐτόσχολον αὐτολαλητὴν οὐκ
[9, 7]	δηλον< ότι> εἰδὼς ὡς πρὸς	τὸν	ἄριστον αὐτῷ τῶν φιλοσόφων ὁ
[9, 3]	Ὀλυμπιάδα. Καὶ δοκεῖ πρῶτος πεφωρακέναι	τὸν	αὐτὸν εἶναι Ἕσπερον καὶ Φωσφόρον,
[9, 11]	οὐκ ἂν εἴη αἴτιον διὰ	τὸν	αὐτὸν λόγον· ἀσώματον δὲ σώματος
[9, 3]	Περὶ φιλοσόφων. Καὶ πρῶτος ἐρωτῆσαι	τὸν	Ἀχιλλέα λόγον, ὡς Φαβωρῖνος ἐν
[9, 5]	ἀλλ' αὐτόθι καταβιούς. Οὗτος καὶ	τὸν	Ἀχιλλέα πρῶτος λόγον ἠρώτησε Φαβωρῖνος
[9, 11]	Πάλιν οἱ δογματικοί φασιν καὶ	τὸν	βίον αὐτοὺς ἀναιρεῖν, ἐν ᾧ
[9, 7]	ἡμέραι, τρεῖς δὴ ἦσαν, ἀλυπότατα	τὸν	βίον προήκατο, ὥς φησιν ὁ
[9, 12]	μέμνηται, ἀναγεγραφὼς αὐτοῦ καὶ αὐτὸς	τὸν	βίον. Τῶν δὲ Σίλλων τρία
[9, 7]	τῆς θυσίας καὶ τὰ περὶ	τὸν	βοῦν διηγήσατο. Δοκεῖ δέ, φησί,
[9, 11]	τε καὶ θεῶν παισὶν ἐκχωρεῖν,	τὸν	δ' εἰκότα λόγον ζητεῖν. Καὶ
[9, 5]	τυράννου εἴ τις ἄλλος εἴη·	τὸν	δ' εἰπεῖν, Σὺ ὁ τῆς
[9, 6]	διὰ τὸ τάχος τῆς φορᾶς,	τὸν	δ' ἥλιον καὶ ὑπὸ τῶν
[9, 7]	ἡλίου καὶ σελήνης, ἀλλὰ ἀρχαῖαι,	τὸν	δ' ὑφῃρῆσθαι. Διασύρειν τε αὐτοῦ
[9, 12]	τὴν Ὁμήρου ποίησιν ἀσφαλῆ κτήσαιτο,	τὸν	δὲ εἰπεῖν, Εἰ τοῖς ἀρχαίοις
[9, 7]	τὸ καθῆκον αὐτὴ οὐ ποιήσειν·	τὸν	δὲ θαρρεῖν εἰπεῖν καὶ κελεῦσαι
[9, 5]	μὲν Τελευταγόρου, θέσει δὲ Παρμενίδου	τὸν	δὲ Παρμενίδην Πύρητος> Περὶ τούτου
[9, 5]	φησιν εἶναι ἐν Χρονικοῖς Πύρητος	τὸν	δὲ Παρμενίδην> φύσει μὲν Τελευταγόρου,
[9, 6]	τὸν τοῦ ἡλίου κύκλον ἐξώτατον,	τὸν	δὲ τῆς σελήνης προσγειότατον, τῶν
[9, 11]	καὶ Αἰνεσίδημος δέκατον· ἀλλὰ καὶ	τὸν	δέκατον Σέξτος ὄγδοόν φησι, Φαβωρῖνος
[9, 7]	τῆς νυκτὸς διεφθαρμένη. Τελευτῆσαι δὲ	τὸν	Δημόκριτόν φησιν Ἕρμιππος τοῦτον τὸν
[9, 1]	ἢ πυρκαϊήν καὶ Μάχεσθαι χρὴ	τὸν	δῆμον ὑπὲρ τοῦ νόμου ὑπὲρ
[9, 11]	καὶ τὸν ἐξ ὑποθέσεως καὶ	τὸν	δι' ἀλλήλων. Ὀ μὲν οὖν
[9, 3]	νώσεις. Εἰς τοῦτον καὶ Πλάτων	τὸν	διάλογον γέγραφε, Παρμενίδην" ἐπιγράψας ἢ
[9, 11]	τ' ἀπὸ τῆς διαφωνίας καὶ	τὸν	εἰς ἄπειρον ἐκβάλλοντα καὶ τὸν
[9, 2]	δὲ καὶ Κολοφῶνος κτίσιν καὶ	τὸν	εἰς Ἐλέαν τῆς Ἰταλίας ἀποικισμὸν
[9, 1]	τὸν τῶν ἰάμβων ποιητὴν ἐπιβαλέσθαι	τὸν	ἐκείνου λόγον διὰ μέτρου ἐκβάλλειν.
[9, 12]	Ἀπορῶν μέντοι τροφῶν ἀπῆρεν εἰς	τὸν	Ἑλλήσποντον καὶ τὴν Προποντίδα· ἐν
[9, 11]	καὶ τὸν πρός τι καὶ	τὸν	ἐξ ὑποθέσεως καὶ τὸν δι'
[9, 2]	ἔφη· σοφὸν γὰρ εἶναι δεῖ	τὸν	ἐπιγνωσόμενον τὸν σοφόν. Φησὶ δὲ
[9, 11]	ἀδελφῆς, Φιλίστα δ' ἐκαλεῖτο, πρὸς	τὸν	ἐπιλαβόμενον εἰπεῖν ὡς οὐκ ἐν
[9, 1]	καὶ τῶν Ἐφεσίων ἐπὶ τῷ	τὸν	ἑταῖρον ἐκβαλεῖν Ἑρμόδωρον ἐν οἷς
[9, 6]	τῶν ἀστέρων φύσιν. Φέρεσθαι δὲ	τὸν	ἥλιον ἐν μείζονι κύκλῳ περὶ
[9, 1]	ἀπειπόντων δέ, θεῖναι αὑτὸν εἰς	τὸν	ἥλιον καὶ κελεύειν τοὺς παῖδας
[9, 11]	τι καὶ ἡμέρα ὡς πρὸς	τὸν	ἥλιον καὶ πάντα ὡς πρὸς
[9, 11]	ἢ ἡμεῖς; καὶ γὰρ ἡμεῖς	τὸν	ἥλιον ὡς ἑστῶτα βλέπομεν. Θέων
[9, 11]	προσπίπτειν· καὶ τῇ μὲν αἰγὶ	τὸν	θαλλὸν εἶναι ἐδώδιμον, ἀνθρώπῳ δὲ
[9, 12]	καὶ παίζειν τοιαῦτα. Πρὸς οὖν	τὸν	θαυμάζοντα πάντα ἔφη, Τί δ'
[9, 11]	φησι Διοκλῆς, ἐπὶ τῷ Κότυν	τὸν	Θρᾷκα διαχρήσασθαι. Εὐσεβῶς δὲ καὶ
[9, 7]	ὅθεν τὴν ἀκρίβειαν αὐτοῦ θαυμάσαι	τὸν	Ἱπποκράτην. Ἀλλὰ καὶ κόρης ἀκολουθούσης
[9, 11]	μέντοι, καθά φασιν οἱ περὶ	τὸν	Καρύστιον Ἀντίγονον, ὑπὸ τῶν γνωρίμων
[9, 12]	σχήματι. Φαίνεται γοῦν ἀνακρίνων Ξενοφάνην	τὸν	Κολοφώνιον περὶ ἑκάστων, ὁ δ'
[9, 10]	Ὀλυμπιάδα καὶ εἶχεν ἐχθρὸν Νικοκρέοντα	τὸν	Κύπρου τύραννον· καί ποτ' ἐν
[9, 11]	φασιν οἱ δογματικοὶ μὴ αἴρειν	τὸν	λόγον, ἀλλὰ προσεπισχυρίζειν. Μόνον οὖν
[9, 3]	Ξενοφάνης καὶ Ἐμπεδοκλῆς. Κριτήριον δὲ	τὸν	λόγον εἶπε· τάς τε αἰσθήσεις
[9, 11]	τῶν δὲ τὰς αἰσθήσεις, ἄλλων	τὸν	λόγον, ἐνίων τὴν καταληπτικὴν φαντασίαν.
[9, 11]	καταλίποι μεταξὺ λέγοντα, αὑτῷ διαπεραίνειν	τὸν	λόγον, καίτοι κεκινημένον τε ὄντα
[9, 8]	ξύλα δεδεκὼς ὀφθείς. Διεῖλέ τε	τὸν	λόγον πρῶτος εἰς τέτταρα· εὐχωλήν,
[9, 11]	κρεῶν ἕως τῆς ἀγορᾶς ἐδίωκε	τὸν	μάγειρον. Καὶ ἐν Ἤλιδι καταπονούμενος
[9, 8]	αὐτὸν ἀπαιτοῦντα τὸν μισθὸν Εὔαθλον	τὸν	μαθητήν, ἐκείνου εἰπόντος, ἀλλ' οὐδέπω
[9, 7]	τοὺς συγγενέας αὐτοῦ φησιν ἀναγνῶναι	τὸν	Μέγαν διάκοσμον, ὃν μόνον ἑκατὸν
[9, 7]	φθονούντων καὶ συκοφαντούντων, ἀναγνῶναι αὐτοῖς	τὸν	Μέγαν διάκοσμον, ὃς ἁπάντων αὐτοῦ
[9, 6]	κατάψυχρα εἶναι καὶ πήγνυσθαι. Καὶ	τὸν	μὲν ἥλιον ἐκλείπειν σπανίως, τὴν
[9, 12]	ἕως αὐτῷ παῖδες ἐγένοντο, ὧν	τὸν	μὲν πρεσβύτερον Ξάνθον ἐκάλεσε καὶ
[9, 7]	νεώτερος τετταράκοντα. Συντετάχθαι δέ φησι	τὸν	Μικρὸν διάκοσμον ἔτεσιν ὕστερον τῆς
[9, 8]	Λέγεται δέ ποτ' αὐτὸν ἀπαιτοῦντα	τὸν	μισθὸν Εὔαθλον τὸν μαθητήν, ἐκείνου
[9, 5]	δέ φησιν ἐν τοῖς Ὁμωνύμοις	τὸν	μυκτῆρα αὐτὸν ἀποτραγεῖν. Ἀντισθένης δὲ
[9, 10]	σατράπου τινὸς παρατεθεῖσθαι· ἀπορρίπτων πρὸς	τὸν	Νικοκρέοντα. Ὁ δὲ μνησικακήσας μετὰ
[9, 3]	συνεστάναι. Καὶ τὴν ψυχὴν καὶ	τὸν	νοῦν ταὐτὸν εἶναι, καθὰ μέμνηται
[9, 1]	καὶ σαφῶς ἐκβάλλει, ὥστε καὶ	τὸν	νωθέστατον ῥᾳδίως γνῶναι καὶ δίαρμα
[9, 11]	ὡς οὕτω παρωξύνθη ποτὲ ὥστε	τὸν	ὀβελίσκον ἄρας μετὰ τῶν κρεῶν
[9, 11]	φύσει ἀγαθόν. Ἔστι δὲ καὶ	τὸν	ὅλον τῆς συναγωγῆς αὐτῶν τρόπον
[9, 11]	φεύγων τό, εἰ κελευσθείη, κρεουργεῖν	τὸν	πατέρα, φασὶν οἱ σκεπτικοὶ περὶ
[9, 8]	ἐκίνησε. Καὶ τὸν Ἀντισθένους λόγον	τὸν	πειρώμενον ἀποδεικνύειν ὡς οὐκ ἔστιν
[9, 8]	δὲ τῶν λόγων ἑαυτοῦ ἀνέγνω	τὸν	Περὶ θεῶν, οὗ τὴν ἀρχὴν
[9, 1]	εἰς τρεῖς λόγους, εἴς τε	τὸν	περὶ τοῦ παντὸς καὶ πολιτικὸν
[9, 6]	τὸ μέσον. Αὐτόν τε πάλιν	τὸν	περιέχοντα οἷον ὑμένα αὔξεσθαι κατὰ
[9, 6]	μέσου ἀντέρεισιν περιδινουμένων λεπτὸν γενέσθαι	τὸν	πέριξ ὑμένα, συρρεόντων ἀεὶ τῶν
[9, 12]	φησι. Λόγος γοῦν εἰπεῖν Ἱερώνυμον	τὸν	περιπατητικὸν ἐπ' αὐτοῦ, Ὡς παρὰ
[9, 8]	τῷ Πρωταγόρᾳ φησὶ βαρύφωνον εἶναι	τὸν	Πρόδικον. Διήκουσε δ' ὁ Πρωταγόρας
[9, 11]	τὸν εἰς ἄπειρον ἐκβάλλοντα καὶ	τὸν	πρός τι καὶ τὸν ἐξ
[9, 11]	Πυρρωνείων λόγων οὐδέν φησιν ὁρίζειν	τὸν	Πύρρωνα δογματικῶς διὰ τὴν ἀντιλογίαν,
[9, 11]	ἐσθίον καὶ εἰπὼν ὡς χρὴ	τὸν	σοφὸν ἐν τοιαύτῃ καθεστάναι ἀταραξίᾳ.
[9, 2]	γὰρ εἶναι δεῖ τὸν ἐπιγνωσόμενον	τὸν	σοφόν. Φησὶ δὲ Σωτίων πρῶτον
[9, 1]	ἐκπυροῦσθαι κατά τινας περιόδους ἐναλλὰξ	τὸν	σύμπαντα αἰῶνα· τοῦτο δὲ γίνεσθαι
[9, 11]	φησι φιλοσοφεῖν μὲν αὐτὸν κατὰ	τὸν	τῆς ἐποχῆς λόγον, μὴ μέντοι
[9, 12]	ἃ προσφωνεῖ Τιβερίῳ Καίσαρι, φησὶ	τὸν	Τίμωνα εἶναι πατρὸς μὲν Τιμάρχου,
[9, 11]	ὥς φασιν οἵ τε περὶ	τὸν	Τίμωνα καὶ Αἰνεσίδημον. Οὔτε γὰρ
[9, 11]	μὴ εἶναι καὶ δεῖ πάντως	τὸν	τόπον εἰπεῖν, ἀλλ' οὐ δογματικῶς,
[9, 6]	ἀστέρων ἀποτελέσαι φύσιν. Εἶναι δὲ	τὸν	τοῦ ἡλίου κύκλον ἐξώτατον, τὸν
[9, 7]	γε καὶ Τίμων τοῦτον ἐπαινέσας	τὸν	τρόπον ἔχει· Οἷον Δημόκριτόν τε
[9, 7]	τὸν Δημόκριτόν φησιν Ἕρμιππος τοῦτον	τὸν	τρόπον. Ἤδη ὑπέργηρων ὄντα πρὸς
[9, 8]	Ἐπίκουρός πού φησι. Καὶ τοῦτον	τὸν	τρόπον ἤρθη πρὸς Δημοκρίτου ξύλα
[9, 7]	ἐν τῇ Παμμέτρῳ τοῦτον ἐποιήσαμεν	τὸν	τρόπον· Καὶ τίς ἔφυ σοφὸς
[9, 8]	Ἀλλὰ καὶ ἤρξατό που τοῦτον	τὸν	τρόπον· Πάντων χρημάτων μέτρον ἄνθρωπος,
[9, 8]	Καὶ ἀλλαχοῦ δὲ τοῦτον ἤρξατο	τὸν	τρόπον· περὶ μὲν θεῶν οὐκ
[9, 11]	ἐν τοῖς τόποις. Κατὰ τοῦτον	τὸν	τρόπον τὰ δοκοῦντα εἶναι μεγάλα
[9, 5]	τοὺς δὲ πολίτας παρορμηθέντας αὐτίκα	τὸν	τύραννον καταλεῦσαι. Ταὐτὰ δὲ σχεδὸν
[9, 5]	γέμοντα. Καθελεῖν δὲ θελήσας Νέαρχον	τὸν	τύραννον οἱ δὲ Διομέδοντα συνελήφθη,
[9, 1]	Ἱερώνυμος δέ φησι καὶ Σκυθῖνον	τὸν	τῶν ἰάμβων ποιητὴν ἐπιβαλέσθαι τὸν
[9, 1]	ἐν τῷ Περὶ Ἡρακλείτου καὶ	τὸν	ὕδερον αὐτὸν θεραπευθῆναι, ἀποθανεῖν δ'
[9, 11]	ἐστιν, οὐδὲν ἕξει λέγειν πρὸς	τὸν	ᾧ φαίνεται τοὐναντίον· ὡς γὰρ

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 23/06/2009