Livre, chapitre |
[9, 11] |
οἱ
δογματικοὶ
μὴ
αἴρειν
τὸν
|
λόγον, |
ἀλλὰ
προσεπισχυρίζειν.
Μόνον
οὖν
διακόνοις |
[9, 11] |
οἷόν
τε
ἦν
μὴ
λόγῳ
|
λόγον |
ἀνελεῖν·
καθ'
ὃν
τρόπον
εἰώθαμεν |
[9, 11] |
μηδὲν
ὁρίζειν
καὶ
παντὶ
λόγῳ
|
λόγον |
ἀντικεῖσθαι,
αὐτὰ
ταῦτα
καὶ
ὁρίζονται |
[9, 11] |
εἴη
αἴτιον
διὰ
τὸν
αὐτὸν
|
λόγον· |
ἀσώματον
δὲ
σώματος
οὐκ
ἔστιν |
[9, 1] |
ἰάμβων
ποιητὴν
ἐπιβαλέσθαι
τὸν
ἐκείνου
|
λόγον |
διὰ
μέτρου
ἐκβάλλειν.
Πολλά
τ' |
[9, 3] |
καὶ
Ἐμπεδοκλῆς.
Κριτήριον
δὲ
τὸν
|
λόγον |
εἶπε·
τάς
τε
αἰσθήσεις
μὴ |
[9, 11] |
δὲ
τὰς
αἰσθήσεις,
ἄλλων
τὸν
|
λόγον, |
ἐνίων
τὴν
καταληπτικὴν
φαντασίαν.
Καὶ |
[9, 1] |
πᾶσαν
ἐπιπορευόμενος
ὁδόν·
οὕτω
βαθὺν
|
λόγον |
ἔχει.
Τήν
τ'
οἴησιν
ἱερὰν |
[9, 11] |
παισὶν
ἐκχωρεῖν,
τὸν
δ'
εἰκότα
|
λόγον |
ζητεῖν.
Καὶ
Εὐριπίδην
λέγειν·
Τίς |
[9, 5] |
Οὗτος
καὶ
τὸν
Ἀχιλλέα
πρῶτος
|
λόγον |
ἠρώτησε
Φαβωρῖνος
δέ
φησι
Παρμενίδην |
[9, 11] |
μεταξὺ
λέγοντα,
αὑτῷ
διαπεραίνειν
τὸν
|
λόγον, |
καίτοι
κεκινημένον
τε
ὄντα
ἐν |
[9, 11] |
αὐτὸν
κατὰ
τὸν
τῆς
ἐποχῆς
|
λόγον, |
μὴ
μέντοι
γ'
ἀπροοράτως
ἕκαστα |
[9, 1] |
σοφὸν
ἄνδρα
προσαγορεύει
χαίρειν.
Καταβέβλησαι
|
λόγον |
Περὶ
φύσεως
δυσνόητόν
τε
καὶ |
[9, 8] |
δεδεκὼς
ὀφθείς.
Διεῖλέ
τε
τὸν
|
λόγον |
πρῶτος
εἰς
τέτταρα·
εὐχωλήν,
ἐρώτησιν, |
[9, 11] |
οὐ
σκέψεως
ἀλλὰ
θέσεως
ἔχει
|
λόγον. |
Τοιούτῳ
δὲ
λόγῳ
καὶ
ὑπὲρ |
[9, 8] |
πρῶτος
ἐκίνησε.
Καὶ
τὸν
Ἀντισθένους
|
λόγον |
τὸν
πειρώμενον
ἀποδεικνύειν
ὡς
οὐκ |
[9, 3] |
Καὶ
πρῶτος
ἐρωτῆσαι
τὸν
Ἀχιλλέα
|
λόγον, |
ὡς
Φαβωρῖνος
ἐν
Παντοδαπῇ
ἱστορίᾳ. |