Livre, chapitre
[9, 9]	ἀπείρους καὶ κενὸν ἄπειρον· τόν	τε	ἀέρα πυκνούμενον καὶ ἀραιούμενον γεννητικὸν
[9, 3]	δὲ τὸν λόγον εἶπε· τάς	τε	αἰσθήσεις μὴ ἀκριβεῖς ὑπάρχειν. Φησὶ
[9, 5]	δὲ σέ. Γέγονε δὲ τά	τε	ἄλλα ἀγαθὸς ὁ Ζήνων, ἀλλὰ
[9, 5]	εἰς ἄλληλα τὴν μεταβολήν· γένεσίν	τε	ἀνθρώπων ἐκ γῆς εἶναι καὶ
[9, 2]	καὶ φρόνησιν καὶ ἀΐδιον. Πρῶτός	τε	ἀπεφήνατο ὅτι πᾶν τὸ γινόμενον
[9, 1]	τινὰς Ξενοφάνους αὐτὸν ἀκηκοέναι· λέγειν	τε	Ἀρίστωνα ἐν τῷ Περὶ Ἡρακλείτου
[9, 1]	ἐπὶ τὸ κάτω εἶναι. Πάλιν	τε	αὖ τὴν γῆν χεῖσθαι, ἐξ
[9, 1]	καὶ ἕνα εἶναι κόσμον· γεννᾶσθαί	τε	αὐτὸν ἐκ πυρὸς καὶ πάλιν
[9, 11]	γυμνασίῳ λαμπαδιστὰς μετρίως ἔχοντας. Ἐκπατεῖν	τε	αὐτὸν καὶ ἐρημάζειν, σπανίως ποτ'
[9, 11]	καὶ πένης καὶ ζωγράφος. Σώζεσθαί	τε	αὐτοῦ ἐν Ἤλιδι ἐν τῷ
[9, 7]	ἀρχαῖαι, τὸν δ' ὑφῃρῆσθαι. Διασύρειν	τε	αὐτοῦ τὰ περὶ τῆς διακοσμήσεως
[9, 12]	μὴ τοῖς ἤδη διωρθωμένοις. Εἰκῆ	τε	αὐτῷ ἔκειτο τὰ ποιήματα, ἐνίοτε
[9, 3]	αὐτοῦ φησιν ὁ Τίμων Παρμενίδου	τε	βίην μεγαλόφρονος οὐ πολύδοξον, ὅς
[9, 1]	καὶ δίαρμα ψυχῆς λαβεῖν· ἥ	τε	βραχύτης καὶ τὸ βάρος τῆς
[9, 2]	καθάψασθαι δὲ καὶ Ἐπιμενίδου. Μακροβιώτατός	τε	γέγονεν, ὥς που καὶ αὐτός
[9, 1]	ὁδός. Γίνεσθαι δ' ἀναθυμιάσεις ἀπό	τε	γῆς καὶ θαλάττης, ἃς μὲν
[9, 1]	γὰρ τὸ πῦρ ἐξυγραίνεσθαι συνιστάμενόν	τε	γίνεσθαι ὕδωρ, πηγνύμενον δὲ τὸ
[9, 11]	καὶ τὴν γενικὴν ἀπόδειξιν. Ἵνα	τε	γνῶμεν ὅτι ἔστιν ἀπόδειξις, κριτηρίου
[9, 7]	τὴν Ἐρυθρὰν θάλασσαν γενέσθαι. Τοῖς	τε	γυμνοσοφισταῖς φασί τινες συμμῖξαι αὐτὸν
[9, 7]	πᾶσαν τὴν οὐσίαν καταναλωκότα· τρέφεσθαί	τε	διὰ τὴν ἀπορίαν ἀπὸ τἀδελφοῦ
[9, 11]	ἢ νοητῶν ἐπικρῖναι δόξας· εἴ	τε	διὰ τὴν ἐν ταῖς νοήσεσι
[9, 7]	ἄλλα πάντα νενομίσθαι δοξάζεσθαι> ἀπείρους	τε	εἶναι κόσμους καὶ γενητοὺς καὶ
[9, 2]	ἀκούειν, μὴ μέντοι ἀναπνεῖν· σύμπαντά	τε	εἶναι νοῦν καὶ φρόνησιν καὶ
[9, 3]	καὶ ἐν μέσῳ κεῖσθαι. Δύο	τε	εἶναι στοιχεῖα, πῦρ καὶ γῆν,
[9, 7]	καὶ γενητοὺς καὶ φθαρτούς. Μηδέν	τε	ἐκ τοῦ μὴ ὄντος γίνεσθαι
[9, 6]	ἃ> καὶ στοιχεῖά φησι. Κόσμους	τε	ἐκ τούτων ἀπείρους εἶναι καὶ
[9, 1]	καὶ τὴν ὅρασιν ψεύδεσθαι. Λαμπρῶς	τε	ἐνίοτε ἐν τῷ συγγράμματι καὶ
[9, 12]	ἔνθαπερ ἡμεῖς οἱ ἐλεύθεροι; Συνεχές	τε	ἐπιλέγειν εἰώθει πρὸς τοὺς τὰς
[9, 12]	ἔχομεν ὀφθαλμούς; Ἦν δ' αὐτός	τε	ἑτερόφθαλμος καὶ ὁ Διοσκουρίδης μαθητὴς
[9, 3]	σχεδὸν ἐκτιθέμενος τὰ δόγματα. Δισσήν	τε	ἔφη τὴν φιλοσοφίαν, τὴν μὲν
[9, 1]	θερμαίνειν τε καὶ φωτίζειν. Ἐκλείπειν	τε	ἥλιον καὶ σελήνην, ἄνω στρεφομένων
[9, 7]	ἀναλλοίωτα διὰ τὴν στερρότητα. Τόν	τε	ἥλιον καὶ τὴν σελήνην ἐκ
[9, 11]	αὐτοῦ, ὅτι τὴν ἀρχὴν ἄδοξός	τε	ἦν καὶ πένης καὶ ζωγράφος.
[9, 11]	τοῖς λόγοις· οὐ γὰρ οἷόν	τε	ἦν μὴ λόγῳ λόγον ἀνελεῖν·
[9, 1]	Παυσανίας ὁ κληθεὶς Ἡρακλειτιστής, Νικομήδης	τε	καὶ Διονύσιος· τῶν δὲ γραμματικῶν
[9, 1]	Καταβέβλησαι λόγον Περὶ φύσεως δυσνόητόν	τε	καὶ δυσεξήγητον. Ἔν τισι μὲν
[9, 11]	τίνες αὖραι Ἑλλάδ' ἔχουσι, πόθεν	τε	καὶ εἰς ὅ τι κύρει
[9, 1]	καὶ Πυθαγόρην, αὖτίς τε Ξενοφάνεά	τε	καὶ Ἑκαταῖον. Εἶναι γὰρ Ἓν
[9, 11]	Πλάτωνα τὸ μὲν ἀληθὲς θεοῖς	τε	καὶ θεῶν παισὶν ἐκχωρεῖν, τὸν
[9, 12]	τὰ δὲ τραγικὰ ἑξήκοντα) σίλλους	τε	καὶ κιναίδους. Φέρεται δ' αὐτοῦ
[9, 1]	εἰ δέ τις τοιοῦτος, ἄλλῃ	τε	καὶ μετ' ἄλλων. Ἀξιούμενος δὲ
[9, 12]	τοῦ νοῦ ἐγκρίνοντας, Συνῆλθεν ἀτταγᾶς	τε	καὶ νουμήνιος. εἰώθει δὲ καὶ
[9, 1]	κατὰ μικρὸν τῆς σκάφης. Ἡμέραν	τε	καὶ νύκτα γίνεσθαι καὶ μῆνας
[9, 3]	διὰ ποιημάτων φιλοσοφεῖ, καθάπερ Ἡσίοδός	τε	καὶ Ξενοφάνης καὶ Ἐμπεδοκλῆς. Κριτήριον
[9, 1]	ὥρας ἐτείους καὶ ἐνιαυτοὺς ὑετούς	τε	καὶ πνεύματα καὶ τὰ τούτοις
[9, 12]	ὀξὺς νοῆσαι καὶ διαμυκτηρίσαι· φιλογράμματός	τε	καὶ τοῖς ποιηταῖς μύθους γράψαι
[9, 1]	ἔχειν διάστημα· τοιγάρτοι μᾶλλον θερμαίνειν	τε	καὶ φωτίζειν. Ἐκλείπειν τε ἥλιον
[9, 11]	αὐτῶν πίστιν· πείθειν γὰρ τά	τε	κατ' αἴσθησιν συμφώνως ἔχοντα καὶ
[9, 7]	ἡμᾶς κατ' εἰδώλων ἐμπτώσεις. Πάντα	τε	κατ' ἀνάγκην γίνεσθαι, τῆς δίνης
[9, 1]	ἄνω στρεφομένων τῶν σκαφῶν· τούς	τε	κατὰ μῆνα τῆς σελήνης σχηματισμοὺς
[9, 11]	πόθεν ἔκδυσιν εὗρες λατρείης δοξῶν	τε>	κενεοφροσύνης τε σοφιστῶν, καὶ πάσης
[9, 1]	μεταβολὴν ὁδὸν ἄνω κάτω, τόν	τε	κόσμον γίνεσθαι κατ' αὐτήν. Πυκνούμενον
[9, 6]	κενὸν καὶ πλῆρες σωμάτων> Τούς	τε	κόσμους γίνεσθαι σωμάτων εἰς τὸ
[9, 2]	αὐτὸς ἐρραψῴδει τὰ ἑαυτοῦ. Ἀντιδοξάσαι	τε	λέγεται Θαλῇ καὶ Πυθαγόρᾳ, καθάψασθαι
[9, 11]	γυναῖκας, Ἕλληνες δ' οὔ· Κίλικές	τε	λῃστείαις ἔχαιρον, ἀλλ' οὐχ Ἕλληνες.
[9, 5]	Μελίσσου Τίμων φησὶ ταῦτα· Ἀμφοτερογλώσσου	τε	μέγα σθένος οὐκ ἀλαπαδνὸν Ζήνωνος
[9, 11]	οὐδὲ τὸ γίνεσθαι εὐτύχηκε. Φύσει	τε	μὴ εἶναι ἀγαθὸν ἢ κακόν·
[9, 5]	αὐτῷ τάδε· κόσμους εἶναι κενόν	τε	μὴ εἶναι· γεγενῆσθαι δὲ τὴν
[9, 4]	ὅμοιον ἑαυτῷ καὶ πλῆρες· κίνησίν	τε	μὴ εἶναι, δοκεῖν δ' εἶναι.
[9, 8]	ὄντων ὡς οὐκ ἔστιν. Ἔλεγέ	τε	μηδὲν εἶναι ψυχὴν παρὰ τὰς
[9, 11]	πεποιηκώς, περὶ οὗ λέξομεν, ἔτι	τε	Ναυσιφάνης ὁ> Τήιος, οὗ φασί
[9, 6]	τὰ δὲ πρὸς ἄρκτῳ ἀεί	τε	νίφεσθαι καὶ κατάψυχρα εἶναι καὶ
[9, 1]	ἂν ἐδίδαξε καὶ Πυθαγόρην, αὖτίς	τε	Ξενοφάνεά τε καὶ Ἑκαταῖον. Εἶναι
[9, 11]	τούτοις διήκουσε τοῦ Πύρρωνος Ἑκαταῖός	τε	ὁ Ἀβδηρίτης καὶ Τίμων ὁ
[9, 1]	κόσμῳ συνισταμένων πάντων παθῶν, ὅτι	τε	ὁ ἥλιός ἐστι τὸ μέγεθος
[9, 1]	καὶ Ἡρακλείδης ὁ Ποντικὸς Κλεάνθης	τε	ὁ ποντικὸς> καὶ Σφαῖρος ὁ
[9, 1]	ἐκυβέρνησε πάντα διὰ πάντων. Τόν	τε	Ὅμηρον ἔφασκεν ἄξιον ἐκ τῶν
[9, 7]	καὶ εἰς Αἰθιοπίαν ἐλθεῖν. Τρίτον	τε	ὄντα ἀδελφὸν νείμασθαι τὴν οὐσίαν·
[9, 11]	διαπεραίνειν τὸν λόγον, καίτοι κεκινημένον	τε	ὄντα ἐν νεότητι. Πολλάκις, φησί,
[9, 11]	διὰ τοῦτο ἡ ἀλήθεια. Σημεῖόν	τε	οὐκ εἶναι· εἰ γάρ ἐστι,
[9, 6]	ἐνεχθέντων ἐπὶ τὸ μέσον. Αὐτόν	τε	πάλιν τὸν περιέχοντα οἷον ὑμένα
[9, 6]	καὶ εἰς ἄλληλα μεταβάλλειν, τό	τε	πᾶν εἶναι κενὸν καὶ πλῆρες
[9, 1]	Σαφῶς δ' οὐδὲν ἐκτίθεται. Γίνεσθαί	τε	πάντα κατ' ἐναντιότητα καὶ ῥεῖν
[9, 11]	ἀπιστηθήσεται τὸ φαινόμενον λέγων. Τό	τε	πεῖθον οὐχ ὑποληπτέον ἀληθὲς ὑπάρχειν·
[9, 7]	εἴησαν αὐτοῦ αἱ δόξαι αἵ	τε	περὶ ἡλίου καὶ σελήνης, ἀλλὰ
[9, 7]	καὶ Ἡρόδοτος· παρ' ὧν τά	τε	περὶ θεολογίας καὶ ἀστρολογίας ἔμαθεν
[9, 11]	ἡ ἀταραξία, ὥς φασιν οἵ	τε	περὶ τὸν Τίμωνα καὶ Αἰνεσίδημον.
[9, 7]	τὸν τρόπον ἔχει· Οἷον Δημόκριτόν	τε	περίφρονα, ποιμένα μύθων, ἀμφίνοον λεσχῆνα
[9, 11]	δὲ λόγων τῶν ἑαυτοῦ. Ἔλεγέ	τε	πολλάκις καὶ Ἐπίκουρον θαυμάζοντα τὴν
[9, 12]	ἐπὶ πλέον ἀποδοχῆς ἠξιώθη· ἐντεῦθέν	τε	πορισάμενος ἀπῆρεν εἰς Ἀθήνας, κἀκεῖ
[9, 2]	δὲ τότ' ἦσαν ἐείκοσι πέντε	τε	πρὸς τοῖς, εἴπερ ἐγὼ περὶ
[9, 11]	ἄνθρωπον· διαγωνίζεσθαι δ' ὡς οἷόν	τε	πρῶτον μὲν τοῖς ἔργοις πρὸς
[9, 10]	καὶ οὐκ ἰχὼρ οἷός πέρ	τε	ῥέει μακάρεσσι θεοῖσι. Πλούταρχος δ'
[9, 8]	δ' ὁ Πρωταγόρας Δημοκρίτου. Ἐκαλεῖτό	τε	Σοφία, ὥς φησι Φαβωρῖνος ἐν
[9, 12]	καὶ τὴν Προποντίδα· ἐν Χαλκηδόνι	τε	σοφιστεύων ἐπὶ πλέον ἀποδοχῆς ἠξιώθη·
[9, 11]	εὗρες λατρείης δοξῶν τε> κενεοφροσύνης	τε	σοφιστῶν, καὶ πάσης ἀπάτης πειθοῦς
[9, 11]	ἢ σπανίως γοῦν μεταπίπτοντα τά	τε	συνήθη καὶ τὰ νόμοις διεσταλμένα
[9, 11]	ἔφη μελετᾶν χρηστὸς εἶναι. Ἔν	τε	ταῖς ζητήσεσιν ὑπ' οὐδενὸς κατεφρονεῖτο
[9, 6]	ἐμπιπτόντων καὶ ἀλλήλοις περιπλεκομένων· ἔκ	τε	τῆς κινήσεως κατὰ τὴν αὔξησιν
[9, 11]	παρὰ τὴν ποιὰν θέσιν, ὅ	τε	τῆς περιστερᾶς τράχηλος παρὰ τὴν
[9, 1]	τὰ ὅλα ποταμοῦ δίκην, πεπεράνθαι	τε	τὸ πᾶν καὶ ἕνα εἶναι
[9, 11]	λέγουσι; σοῦ γὰρ ἐξηρτήμεθα δρῶμέν	τε	τοιαῦθ' ἃν σὺ τυγχάνῃς θέλων.
[9, 8]	Δημοκρίτου ξύλα δεδεκὼς ὀφθείς. Διεῖλέ	τε	τὸν λόγον πρῶτος εἰς τέτταρα·
[9, 1]	δ' εἰς τρεῖς λόγους, εἴς	τε	τὸν περὶ τοῦ παντὸς καὶ
[9, 1]	δύναμίν τινα περιέχειν θεωρίας κόσμου	τε	τοῦ σύμπαντος καὶ τῶν ἐν
[9, 5]	ὁ τῆς πόλεως ἀλιτήριος. Πρός	τε	τοὺς παρεστῶτας φάναι· Θαυμάζω ὑμῶν
[9, 3]	καὶ ἀποθανόντος ἡρῷον ἱδρύσατο γένους	τε	ὑπάρχων λαμπροῦ καὶ πλούτου, καὶ
[9, 1]	ὑπερφρονῆσαι, δόξαν ἔχοντα παμπλείστην, καταφρονούμενόν	τε	ὑπὸ τῶν Ἐφεσίων μᾶλλον τὰ
[9, 6]	ἐπέκκρισιν τῶν ἔξωθεν σωμάτων· δίνῃ	τε	φερόμενον αὐτὸν ὧν ἂν ἐπιψαύσῃ,
[9, 11]	αὐτολαλητὴν οὐκ ἐμπαζόμενον δόξης ἐρίδων	τε	Φίλωνα. Πρὸς τούτοις διήκουσε τοῦ
[9, 6]	εἶναι τοὺς κύκλους αὐτῶν. Εἶναί	τε	ὥσπερ γενέσεις κόσμου, οὕτω καὶ

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 23/06/2009