Livre, chapitre
[9, 11]	ὁ πειρατὴς κακός ἐστιν ἢ	ὁ	ψεύστης. Ὑπὸ δὲ τῶν σκεπτικῶν
[9, 11]	ὑποθέσεως καὶ τὸν δι' ἀλλήλων.	Ὀ	μὲν οὖν ἀπὸ τῆς διαφωνίας
[9, 11]	διήκουσε τοῦ Πύρρωνος Ἑκαταῖός τε	ὁ	Ἀβδηρίτης καὶ Τίμων ὁ Φλιάσιος
[9, 11]	ἐποχῆς εἶδος εἰσαγαγών, ὡς Ἀσκάνιος	ὁ	Ἀβδηρίτης φησίν. Οὐδὲν γὰρ ἔφασκεν
[9, 7]	τὸν ἄριστον αὐτῷ τῶν φιλοσόφων	ὁ	ἀγὼν> ἔσοιτο· ὅν γε καὶ
[9, 11]	Πύθωνα διέξεισιν. Ἀλλὰ καὶ Φίλων	ὁ	Ἀθηναῖος, γνώριμος αὐτοῦ γεγονώς, ἔλεγεν
[9, 11]	Περὶ ζητήσεως. Ἀλλὰ καὶ Ζεῦξις	ὁ	Αἰνεσιδήμου γνώριμος ἐν τῷ Περὶ
[9, 11]	καὶ τὰς ἰδιοσυγκρισίας· Δημοφῶν γοῦν	ὁ	Ἀλεξάνδρου τραπεζοκόμος ἐν σκιᾷ ἐθάλπετο,
[9, 10]	πλέων ἀκουσίως προσηνέχθη τῇ Κύπρῳ	ὁ	Ἀνάξαρχος, συλλαβὼν αὐτὸν καὶ εἰς
[9, 12]	ἐγγὺς ἐτῶν ἐνενήκοντα, ὥς φησιν	ὁ	Ἀντίγονος καὶ Σωτίων ἐν τῷ
[9, 12]	αὑτῷ μαρτυρεῖ. Ἦν δέ, φησὶν	ὁ	Ἀντίγονος, καὶ φιλοπότης καὶ ἀπὸ
[9, 7]	αὐτὸν συγγεγονέναι. Ἤσκει δέ, φησὶν	ὁ	Ἀντισθένης, καὶ ποικίλως δοκιμάζειν τὰς
[9, 7]	ταφῆς ἐν τῇ πατρίδι, φησὶν	ὁ	Ἀντισθένης συνέντα, μὴ ὑπεύθυνος γενηθείη
[9, 11]	τρόφιμον, ἀνθρώπῳ δὲ θανάσιμον, καὶ	ὁ	ἀπόπατος ὑὶ μὲν ἐδώδιμος, ἵππῳ
[9, 11]	γίνεσθαι, ὡς τὰ πυρίβια καὶ	ὁ	Ἀράβιος φοῖνιξ καὶ εὐλαί· τὰ
[9, 11]	ἡλίῳ δ' ἐρρίγου. Ἄνδρων δ'	ὁ	Ἀργεῖος, ὥς φησιν Ἀριστοτέλης) διὰ
[9, 11]	ᾧ πάντ' ἐκβάλλουσιν ἐξ ὧν	ὁ	βίος συνέστηκεν. Οἱ δὲ ψεύδεσθαί
[9, 7]	ἄρτων ἄσθμασιν ἐξένισεν. Τοιοῦτος μὲν	ὁ	βίος τἀνδρός. Δοκεῖ δ' αὐτῷ
[9, 8]	τ' ἀδηλότης καὶ βραχὺς ὢν	ὁ	βίος τοῦ ἀνθρώπου. Διὰ ταύτην
[9, 11]	ὀρθὰ κεκλασμένα, τὰ ὠχρὰ ἑτερόχροα.	Ὁ	γοῦν ἥλιος παρὰ τὸ διάστημα
[9, 11]	βραδύτητας ἢ ὠχρότητας ἢ ἑτεροχροιότητας.	Ὁ	γοῦν οἶνος μέτριος μὲν ληφθεὶς
[9, 1]	Σωκράτους εἰρήκαμεν. Σέλευκος μέντοι φησὶν	ὁ	γραμματικὸς Κρότωνά τινα ἱστορεῖν ἐν
[9, 12]	Ζεύξιππος ὁ πολίτης, οὗ Ζεῦξις	ὁ	Γωνιόπους, οὗ Ἀντίοχος Λαοδικεὺς ἀπὸ
[9, 5]	φησι Πλάτων ἐν τῷ Παρμενίδῃ,	ὁ	δ' αὐτὸς ἐν τῷ Σοφιστῇ
[9, 12]	Ξενοφάνην τὸν Κολοφώνιον περὶ ἑκάστων,	ὁ	δ' αὐτῷ διηγούμενός ἐστι· καὶ
[9, 11]	μάχης καὶ ταραχῆς πλῆρες ἀποδεικνύει·	ὁ	δ' εἰς ἄπειρον ἐκβάλλων οὐκ
[9, 12]	καὶ διάδοχον τοῦ βίου κατέλιπεν.	Ὁ	δ' ἐλλόγιμος ἦν, ὡς καὶ
[9, 11]	μεθ' ἑτέρου. Ὅθεν ἄγνωστα εἶναι.	Ὁ	δ' ἐξ ὑποθέσεως τρόπος συνίσταται,
[9, 10]	οἱ δὲ Δημοκρίτου φασὶν ἀκοῦσαι.	Ὁ	δ' οὖν Ἀνάξαρχος καὶ Ἀλεξάνδρῳ
[9, 12]	καὶ ἕτερος Τίμων ὁ μισάνθρωπος.	Ὁ	δ' οὖν φιλόσοφος καὶ φιλόκηπος
[9, 11]	ἄποτος. Καὶ ὁ μὲν ἰατρικῆς,	ὁ	δὲ γεωργίας, ἄλλος δ' ἐμπορίας
[9, 7]	βιώσαντα ὑπὲρ τὰ ἑκατὸν ἔτη.	Ὁ	δὲ Δημήτριος τοὺς συγγενέας αὐτοῦ
[9, 7]	ἀποδημῆσαι τοῦτο κἀκείνων δολίως ὑποπτευσάντων.	Ὁ	δὲ Δημήτριος ὑπὲρ ἑκατὸν τάλαντά
[9, 11]	τὸ ἐναντίον γάρ τις ὑποθήσεται.	Ὁ	δὲ δι' ἀλλήλων τρόπος συνίσταται
[9, 11]	ἐθῶν. Αἱ δ' αἰσθήσεις ψεύδονται,	ὁ	δὲ λόγος διάφωνος. Ἡ δὲ
[9, 10]	Οὗτος ἤκουσε Διογένους τοῦ Σμυρναίου·	ὁ	δὲ Μητροδώρου τοῦ Χίου, ὃς
[9, 10]	παρατεθεῖσθαι· ἀπορρίπτων πρὸς τὸν Νικοκρέοντα.	Ὁ	δὲ μνησικακήσας μετὰ τὴν τελευτὴν
[9, 11]	μέντοι γ' ἀπροοράτως ἕκαστα πράττειν.	Ὁ	δὲ πρὸς τὰ ἐνενήκοντα ἔτη
[9, 11]	λαμβάνειν καὶ οὕτως εἰς ἄπειρον.	Ὁ	δὲ πρός τι οὐδέν φησι
[9, 11]	σοφισταῖς, ὡς καὶ Τίμων φησίν.	Ὁ	δὲ Φίλων τὰ πλεῖστα διελέγετο
[9, 5]	ἐπάνω, παύρων γε μὲν ἥσσω.	Ὁ	δὴ Ζήνων διακήκοε Παρμενίδου καὶ
[9, 8]	θέσεις ἐπιχειρήσεις, ὥς φησιν Ἀρτεμίδωρος	ὁ	διαλεκτικὸς ἐν τῷ Πρὸς Χρύσιππον.
[9, 12]	δ' αὐτός τε ἑτερόφθαλμος καὶ	ὁ	Διοσκουρίδης μαθητὴς αὐτοῦ, καὶ ὁ
[9, 11]	ἀλλὰ καὶ Ξενοφάνης καὶ Ζήνων	ὁ	Ἐλεάτης καὶ Δημόκριτος κατ' αὐτοὺς
[9, 12]	Ταρσεύς· Ἡροδότου δὲ διήκουσε Σέξτος	ὁ	ἐμπειρικός, οὗ καὶ τὰ δέκα
[9, 11]	ὅτε> ὁ ἥλιος δύνει> καὶ	ὁ	ἐν ἀέρι ὑπὸ δυοῖν κουφιζόμενος
[9, 11]	τὸ φαινόμενον λέγων, οὕτω καὶ	ὁ	ἐναντίος· εἰ δ' ἄπιστος, καὶ
[9, 5]	δὲ τά τε ἄλλα ἀγαθὸς	ὁ	Ζήνων, ἀλλὰ καὶ ὑπεροπτικὸς τῶν
[9, 11]	λεῖα, ἐγγύθεν δὲ τραχέα. Ἔτι	ὁ	ἥλιος ἀνίσχων μὲν ἀλλοῖος, μεσουρανῶν
[9, 11]	τῇ μεσημβρίᾳ φαίνεται καὶ ὅτε>	ὁ	ἥλιος δύνει> καὶ ὁ ἐν
[9, 1]	συνισταμένων πάντων παθῶν, ὅτι τε	ὁ	ἥλιός ἐστι τὸ μέγεθος οἷος
[9, 11]	συνεχῶς ἀποτελοῦνται οὐ θαυμάζονται, οὐδ'	ὁ	ἥλιος, ὅτι καθ' ἡμέραν ὁρᾶται.
[9, 7]	οἷος ἦν. Δοκεῖ δέ, φησὶν	ὁ	Θράσυλλος, ζηλωτὴς γεγονέναι τῶν Πυθαγορικῶν·
[9, 7]	τὸν βίον προήκατο, ὥς φησιν	ὁ	Ἵππαρχος, ἐννέα πρὸς τοῖς ἑκατὸν
[9, 11]	ἔτη κατεβίω. Ἀντίγονος δέ φησιν	ὁ	Καρύστιος ἐν τῷ Περὶ Πύρρωνος
[9, 12]	μυριάδας δύο, ὧν καὶ Ἀντίγονος	ὁ	Καρύστιος μέμνηται, ἀναγεγραφὼς αὐτοῦ καὶ
[9, 11]	φησι, Φαβωρῖνος δὲ ἔνατον. Δέκατος	ὁ	κατὰ τὴν πρὸς ἄλλα σύμβλησιν,
[9, 8]	ὁ Τήιος. Οὗτος καὶ Πρόδικος	ὁ	Κεῖος λόγους ἀναγινώσκοντες ἠρανίζοντο· καὶ
[9, 1]	ὁ Στωικός, πρὸς δὲ Παυσανίας	ὁ	κληθεὶς Ἡρακλειτιστής, Νικομήδης τε καὶ
[9, 11]	τῷ λέγειν ὅτι σφαιροειδής ἐστιν	ὁ	κόσμος. Ἀλλὰ γὰρ τὸ μὲν
[9, 1]	ἐν τῇ ἀγορᾷ. Νεάνθης δ'	ὁ	Κυζικηνός φησι μὴ δυνηθέντα αὐτὸν
[9, 7]	γεγονώς. Φησὶ δὲ καὶ Ἀπολλόδωρος	ὁ	Κυζικηνὸς Φιλολάῳ αὐτὸν συγγεγονέναι. Ἤσκει
[9, 12]	κάλλιστα· Σέξτου δὲ διήκουσε Σατορνῖνος	ὁ	Κυθηνᾶς, ἐμπειρικὸς καὶ αὐτός.
[9, 12]	ἡ ἀγωγὴ ἕως αὐτὴν Πτολεμαῖος	ὁ	Κυρηναῖος ἀνεκτήσατο. Ὡς δ' Ἱππόβοτός
[9, 11]	Περὶ διττῶν λόγων καὶ Ἀντίοχος	ὁ	Λαοδικεὺς καὶ Ἀπελλᾶς ἐν τῷ
[9, 11]	ἐνίων τὴν καταληπτικὴν φαντασίαν. Καὶ	ὁ	μὲν ἄνθρωπος καὶ πρὸς αὑτὸν
[9, 11]	ἀνύδρου Λιβύης ὥδευεν ἄποτος. Καὶ	ὁ	μὲν ἰατρικῆς, ὁ δὲ γεωργίας,
[9, 12]	ἐκάλει. Γέγονε καὶ ἕτερος Τίμων	ὁ	μισάνθρωπος. Ὁ δ' οὖν φιλόσοφος
[9, 12]	φασι τοὺς σκεπτικούς. ~ΤΙΜΩΝ. Ἀπολλωνίδης	ὁ	Νικαεὺς ὁ παρ' ἡμῶν ἐν
[9, 12]	ἀπὸ Λύκου· τούτου δὲ Μηνόδοτος	ὁ	Νικομηδεύς, ἰατρὸς ἐμπειρικός, καὶ Θειωδᾶς
[9, 11]	φαντασία ὑπὸ νοῦ κρίνεται καὶ	ὁ	νοῦς ποικίλως τρέπεται. Ἄγνωστον οὖν
[9, 11]	εἰς ἐπίκρισιν δύναμις οὐχ ὁρᾶται.	Ὁ	οὖν, φασί, περί τινος διαβεβαιούμενος
[9, 7]	τίς ἔργον ἔρεξε τοσοῦτον ὅσσον	ὁ	παντοδαὴς ἤνυσε Δημόκριτος; ὃς θάνατον
[9, 1]	δὲ τεαὶ ζώουσιν ἀηδόνες, ᾗσιν	ὁ	πάντων ἁρπάκτης Ἀΐδης οὐκ ἐπὶ
[9, 12]	σκεπτικούς. ~ΤΙΜΩΝ. Ἀπολλωνίδης ὁ Νικαεὺς	ὁ	παρ' ἡμῶν ἐν τῷ πρώτῳ
[9, 11]	ἐπ' ἄκρου τοῦ τέγους. Πέμπτος	ὁ>	παρὰ τὰς ἀγωγὰς καὶ τοὺς
[9, 11]	ὡς ἔλαιον ἐν μύρῳ. Ἕβδομος	ὁ	παρὰ τὰς ἀποστάσεις καὶ ποιὰς
[9, 11]	τὸ φαινόμενον ἢ ἀλλοῖον. Τέταρτος	ὁ	παρὰ τὰς διαθέσεις καὶ κοινῶς
[9, 11]	καθ' οὓς> τίθησιν. Ὧν πρῶτος	ὁ	παρὰ τὰς διαφορὰς τῶν ζῴων
[9, 11]	περὶ τἀληθοῦς ἡ ἐποχή. Ἕκτος	ὁ	παρὰ τὰς μίξεις καὶ κοινωνίας,
[9, 11]	ἀγνοεῖται ἡ φύσις αὐτῶν. Ὄγδοος	ὁ	παρὰ τὰς ποσότητας αὐτῶν ἢ
[9, 11]	δὲ ὠφελεῖ· ὅθεν ἐφεκτέον. Τρίτος	ὁ>	παρὰ τὰς τῶν αἰσθητικῶν πόρων
[9, 11]	ἐδώδιμος, ἵππῳ δ' οὔ. Δεύτερος	ὁ	παρὰ τὰς τῶν ἀνθρώπων φύσεις
[9, 11]	τροφὴ καὶ τὰ ὅμοια. Ἔνατος	ὁ	παρὰ τὸ ἐνδελεχὲς ἢ ξένον
[9, 7]	φησὶ Θράσυλλος οὗτος ἂν εἴη	ὁ	παραγενόμενος ἀνώνυμος, τῶν περὶ Οἰνοπίδην
[9, 11]	οὐκ ἔσται αἴτιον. Καὶ ὥσπερ	ὁ	πατήρ, μὴ παρόντος τοῦ πρὸς
[9, 11]	τινῶν ὄντων· οἷον, Οὐδὲν μᾶλλον	ὁ	πειρατὴς κακός ἐστιν ἢ ὁ
[9, 7]	γὰρ σχεδὸν τῶν ἀρχαίων μεμνημένος	ὁ	Πλάτων οὐδαμοῦ Δημοκρίτου διαμνημονεύει, ἀλλ'
[9, 12]	ὀκτὼ συνέγραψε βιβλία· οὗ Ζεύξιππος	ὁ	πολίτης, οὗ Ζεῦξις ὁ Γωνιόπους,
[9, 8]	Μαιανδρίου, Ἀβδηρίτης, καθά φησιν Ἡρακλείδης	ὁ	Ποντικὸς ἐν τοῖς Περὶ νόμων,
[9, 1]	Ἡρακλείδης ὁ Ποντικὸς Κλεάνθης τε	ὁ	ποντικὸς> καὶ Σφαῖρος ὁ Στωικός,
[9, 1]	καὶ γὰρ Ἀντισθένης καὶ Ἡρακλείδης	ὁ	Ποντικὸς Κλεάνθης τε ὁ ποντικὸς>
[9, 12]	ὁ Διοσκουρίδης μαθητὴς αὐτοῦ, καὶ	ὁ	πρὸς ὃν ἔλεγεν ὑγιής. Ἐρωτηθεὶς
[9, 8]	εἶναι τὸν Πρόδικον. Διήκουσε δ'	ὁ	Πρωταγόρας Δημοκρίτου. Ἐκαλεῖτό τε Σοφία,
[9, 11]	ἀπολειφθεισῶν συντάξεων. Αὐτὸς μὲν γὰρ	ὁ	Πύρρων οὐδὲν ἀπέλιπεν, οἱ μέντοι
[9, 11]	ταῖς αἰσθήσεσι μετίσχουσιν. Ἔστιν οὖν	ὁ	Πυρρώνειος λόγος μήνυσίς τις τῶν
[9, 7]	τινος ἀκοῦσαί φησιν αὐτὸν Γλαῦκος	ὁ	Ῥηγῖνος, κατὰ τοὺς αὐτοὺς χρόνους
[9, 11]	πύργου ἢ στρογγύλου ἢ τετραγώνου,	ὁ	σκεπτικὸς εἰ μὲν οὐδετέραν προκρινεῖ,
[9, 11]	τῶν δογματικῶν ὡς δυνήσεται βιοῦν	ὁ	σκεπτικὸς μὴ φεύγων τό, εἰ
[9, 2]	εἰπόντος αὐτῷ ὅτι ἀνεύρετός ἐστιν	ὁ	σοφός, Εἰκότως, ἔφη· σοφὸν γὰρ
[9, 2]	τῷ Περὶ γήρως καὶ Παναίτιος	ὁ	Στωικὸς ἐν τῷ Περὶ εὐθυμίας
[9, 11]	βλέπομεν. Θέων δ' ὁ Τιθοραιεὺς	ὁ	στωικὸς κοιμώμενος περιεπάτει ἐν τῷ
[9, 1]	τε ὁ ποντικὸς> καὶ Σφαῖρος	ὁ	Στωικός, πρὸς δὲ Παυσανίας ὁ
[9, 11]	οὖν ἴσον ἡγήσονται. Ἔτι, φασίν,	ὁ	συζητῶν ἡμῖν τὸ φαινόμενον πιστός
[9, 11]	οὗ λέξομεν, ἔτι τε Ναυσιφάνης	ὁ>	Τήιος, οὗ φασί τινες ἀκοῦσαι
[9, 8]	γάρ, Ἔνδοθι μέν ἐστι Πρωταγόρας	ὁ	Τήιος. Οὗτος καὶ Πρόδικος ὁ
[9, 5]	εἴη· τὸν δ' εἰπεῖν, Σὺ	ὁ	τῆς πόλεως ἀλιτήριος. Πρός τε
[9, 11]	ὡς ἑστῶτα βλέπομεν. Θέων δ'	ὁ	Τιθοραιεὺς ὁ στωικὸς κοιμώμενος περιεπάτει
[9, 11]	μηδὲ τὰς ὀφρῦς συναγαγεῖν. Καὶ	ὁ	Τίμων δὲ διασαφεῖ τὴν διάθεσιν
[9, 11]	ἕτερον δὲ λέγομεν· ὅθεν καὶ	ὁ	Τίμων ἐν τῷ Πύθωνίφησι μὴ
[9, 12]	οἱ δὲ φεύγοντες, καθάπερ καὶ	ὁ	Τίμων. Ἦν δὲ καὶ ὀξὺς
[9, 3]	Διὸ καὶ περὶ αὐτοῦ φησιν	ὁ	Τίμων Παρμενίδου τε βίην μεγαλόφρονος
[9, 11]	πολλοὺς τῆς ἀπραγμοσύνης· ὅθεν καὶ	ὁ	Τίμων περὶ αὐτοῦ φησιν οὕτως
[9, 1]	εὐκαταφρόνητον ᾖ. Τοῦτον δὲ καὶ	ὁ	Τίμων ὑπογράφει λέγων, Τοῖς δ'
[9, 11]	Ἀβδηρίτης καὶ Τίμων ὁ Φλιάσιος	ὁ	τοὺς Σίλλους πεποιηκώς, περὶ οὗ
[9, 5]	ἐδάμης· δὴ γάρ σε λαβὼν	ὁ	τύραννος ἐν ὅλμῳ κόψε. Τί
[9, 1]	τὰ οἰκεῖα. Μέμνηται αὐτοῦ καὶ	ὁ	Φαληρεὺς Δημήτριος ἐν τῇ Σωκράτους
[9, 9]	χρόνοις κατ' Ἀναξαγόραν. Τοῦτόν φησιν	ὁ	Φαληρεὺς Δημήτριος ἐν τῇ Σωκράτους
[9, 7]	Λόγος ἔργου σκιή. Δημήτριος δὲ	ὁ	Φαληρεὺς ἐν τῇ Σωκράτους ἀπολογίᾳ
[9, 2]	ἑξηκοστὴν Ὀλυμπιάδα. Φησὶ δὲ Δημήτριος	ὁ	Φαληρεὺς ἐν τῷ Περὶ γήρως
[9, 7]	ᾧ, φησίν, ὡς πεντάθλῳ ἔοικεν	ὁ	φιλόσοφος. Καὶ ἦν ὡς ἀληθῶς
[9, 11]	τε ὁ Ἀβδηρίτης καὶ Τίμων	ὁ	Φλιάσιος ὁ τοὺς Σίλλους πεποιηκώς,
[9, 11]	ὡς πιστὰ καὶ μὴ αἰτεῖσθαι·	ὅ	ἐστι μάταιον· τὸ ἐναντίον γάρ
[9, 11]	ὀλοφύρεαι οὕτως; κάτθανε καὶ Πάτροκλος,	ὅ	περ σέο πολλὸν ἀμείνων· καὶ
[9, 11]	εἰκὼν παρὰ τὴν ποιὰν θέσιν,	ὅ	τε τῆς περιστερᾶς τράχηλος παρὰ
[9, 11]	τ' ἔλεγον οὐχ ἅπερ νοοῦσιν,	ὅ	τι γὰρ νοεῖται δῆλον, ἀλλ'
[9, 11]	ἔχουσι, πόθεν τε καὶ εἰς	ὅ	τι κύρει ἕκαστα. καὶ πάλιν
[9, 11]	αὐτὰ ὑπεκκρίνεται καὶ ἐξαπόλλυται. Πρὸς	ὅ	φασιν οἱ δογματικοὶ μὴ αἴρειν
[9, 11]	μὲν οὖν ἀπὸ τῆς διαφωνίας	ὃ	ἂν προτεθῇ ζήτημα παρὰ τοῖς
[9, 11]	πατήρ, μὴ παρόντος τοῦ πρὸς	ὃ	λέγεται πατήρ, οὐκ ἂν εἴη
[9, 11]	αἴτιον· οὐ πάρεστι δὲ πρὸς	ὃ	νοεῖται τὸ αἴτιον· οὔτε γὰρ
[9, 11]	μὴ ἔχειν αὐτὴν ἐξοχάς, οὐκέτι	ὃ	φαίνεται ἕτερον δὲ λέγομεν· ὅθεν
[9, 11]	καὶ πάσης ἀπάτης πειθοῦς τ'	ἀπελύσαο	δεσμά; οὐδ' ἔμελέν σοι ταῦτα
[9, 11]	κάτθανε καὶ Πάτροκλος, ὅ περ	σέο	πολλὸν ἀμείνων· καὶ ὅσα συντείνει
[9, 3]	κρῖναι δὲ λόγῳ πολύδηριν ἔλεγχον.	Διὸ	καὶ περὶ αὐτοῦ φησιν ὁ
[9, 11]	οὕτως, τὰ δ' οὕτως συγκέκριται·	διὸ	καὶ τῇ αἰσθήσει διαφέρει, ὡς
[9, 3]	ἀλήθειαν, τὴν δὲ κατὰ δόξαν.	Διὸ	καὶ φησί που· Χρεὼ δέ
[9, 1]	Ψυχῆς πείρατα ἰὼν οὐκ ἂν	ἐξεύροιο,	πᾶσαν ἐπιπορευόμενος ὁδόν· οὕτω βαθὺν
[9, 11]	βεβαιοῦσθαι τὸ ζητούμενον, διὰ τὸ	ἄλλο	ἀπ' ἄλλου τὴν πίστιν λαμβάνειν
[9, 11]	γὰρ γένεσις οὔτε φθορὰ οὔτ'	ἄλλο	τι· οὐκ ἄρ' ἐστὶν αἴτιον.
[9, 1]	αὐδῶ καὶ παρὰ Φερσεφόνῃ. Καὶ	ἄλλο	τοιόνδε· Μὴ ταχὺς Ἡρακλείτου ἐπ'
[9, 11]	τὸ κριτήριον ὑφ' ἑτέρου κριθήσεται	κἀκεῖνο	ὑπ' ἄλλου καὶ οὕτως εἰς
[9, 10]	οὐ φροντίσαντα τῆς τιμωρίας εἰπεῖν	ἐκεῖνο	δὴ τὸ περιφερόμενον, Πτίσσε τὸν
[9, 1]	γὰρ ἄλλα ἄστρα πλεῖον ἀπέχειν	ἀπὸ	γῆς καὶ διὰ τοῦτο ἧττον
[9, 1]	ἱστορίαν γεγραφὼς Μακεδονικήν· πέμπτος σπουδογέλοιος,	ἀπὸ	κιθαρῳδίας μεταβεβηκὼς εἰς τὸ εἶδος.
[9, 12]	ὁ Γωνιόπους, οὗ Ἀντίοχος Λαοδικεὺς	ἀπὸ	Λύκου· τούτου δὲ Μηνόδοτος ὁ
[9, 11]	ἀπορεῖν καὶ αὐτούς. Πυρρώνειοι δὲ	ἀπὸ	Πύρρωνος. Θεοδόσιος δ' ἐν τοῖς
[9, 7]	τρέφεσθαί τε διὰ τὴν ἀπορίαν	ἀπὸ	τἀδελφοῦ Δαμάσου. Ὡς δὲ προειπών
[9, 1]	ἄνω ὁδός. Γίνεσθαι δ' ἀναθυμιάσεις	ἀπό	τε γῆς καὶ θαλάττης, ἃς
[9, 11]	ἄλλους πέντε προσεισάγουσι, τόν τ'	ἀπὸ	τῆς διαφωνίας καὶ τὸν εἰς
[9, 11]	δι' ἀλλήλων. Ὀ μὲν οὖν	ἀπὸ	τῆς διαφωνίας ὃ ἂν προτεθῇ
[9, 1]	ἐπὶ τὴν ἀναθυμίασιν ἀνάγων τὴν	ἀπὸ	τῆς θαλάττης· αὕτη δέ ἐστιν
[9, 11]	Ἐπίκουρον. Οὗτοι πάντες Πυρρώνειοι μὲν	ἀπὸ	τοῦ διδασκάλου, ἀπορητικοὶ δὲ καὶ
[9, 11]	καὶ μηδέποτε εὑρίσκειν, ἐφεκτικὴ δ'	ἀπὸ	τοῦ μετὰ τὴν ζήτησιν πάθους·
[9, 11]	καὶ ἔτι ἐφεκτικοὶ καὶ ζητητικοὶ	ἀπὸ	τοῦ οἷον δόγματος προσηγορεύοντο. Ζητηικὴ
[9, 11]	προσηγορεύοντο. Ζητηικὴ μὲν οὖν φιλοσοφία	ἀπὸ	τοῦ πάντοτε ζητεῖν τὴν ἀλήθειαν,
[9, 11]	αὐτῶν διάφοροι προσπίπτουσι φαντασίαι, ὡς	ἀπὸ	τοῦ πύργου ἢ στρογγύλου ἢ
[9, 11]	ζητεῖν τὴν ἀλήθειαν, σκεπτικὴ δ'	ἀπὸ	τοῦ σκέπτεσθαι ἀεὶ καὶ μηδέποτε
[9, 1]	φερόμενον αὐτοῦ βιβλίον ἐστὶ μὲν	ἀπὸ	τοῦ συνέχοντος Περὶ φύσεως, διῄρηται
[9, 11]	δὲ τὴν ἐποχήν· ἀπορητικὴ δ'	ἀπὸ	τοῦ τοὺς δογματικοὺς ἀπορεῖν καὶ
[9, 12]	καὶ Εὐφράνωρ Σελευκεὺς Πραΰλους τ'	ἀπὸ	Τρωάδος, ὃς οὕτω καρτερικὸς ἐγένετο,
[9, 11]	οἱ δογματικοί φασιν ὅτι ὅτ'	ἀπὸ	τῶν αὐτῶν διάφοροι προσπίπτουσι φαντασίαι,
[9, 11]	αὐτοῦ τὸ μὴ τὰς αὐτὰς	ἀπὸ	τῶν αὐτῶν προσπίπτειν φαντασίας καὶ
[9, 11]	καὶ τὰ θαυμαζόμενα. Ἐδείκνυσαν οὖν	ἀπὸ	τῶν ἐναντίων τοῖς πείθουσιν ἴσας
[9, 12]	ὁ Ἀντίγονος, καὶ φιλοπότης καὶ	ἀπὸ	τῶν φιλοσόφων εἰ σχολάζοι ποιήματα
[9, 3]	μεγαλόφρονος οὐ πολύδοξον, ὅς ῥ'	ἀπὸ	φαντασίας ἀπάτης ἀνενείκατο νώσεις. Εἰς
[9, 11]	κακός ἐστιν ἢ ὁ ψεύστης.	Ὑπὸ	δὲ τῶν σκεπτικῶν οὐ θετικῶς
[9, 11]	δύνει> καὶ ὁ ἐν ἀέρι	ὑπὸ	δυοῖν κουφιζόμενος λίθος ἐν ὕδατι
[9, 11]	δοξάζεται ἀγαθόν, ὡς ἡ ἡδονὴ	ὑπὸ	Ἐπικούρου, ὑφ' οὗ δὲ κακόν,
[9, 2]	καὶ Ἀναξαγόραν. Δοκεῖ δὲ πεπρᾶσθαι	ὑπὸ	καὶ λελύσθαι ὑπὸ> τῶν Πυθαγορικῶν
[9, 8]	αὐτοῦ κατέκαυσαν ἐν τῇ ἀγορᾷ,	ὑπὸ	κήρυκι ἀναλεξάμενοι παρ' ἑκάστου τῶν
[9, 1]	αἰνικτὴς ἀνόρουσε. Θεόφραστος δέ φησιν	ὑπὸ	μελαγχολίας τὰ μὲν ἡμιτελῆ, τὰ
[9, 7]	καὶ εὐσταθῶς ἡ ψυχὴ διάγει,	ὑπὸ	μηδενὸς ταραττομένη φόβου ἢ δεισιδαιμονίας
[9, 11]	διάφωνος. Ἡ δὲ καταληπτικὴ φαντασία	ὑπὸ	νοῦ κρίνεται καὶ ὁ νοῦς
[9, 3]	καὶ ὑπ' Ἀμεινίου ἀλλ' οὐχ	ὑπὸ	Ξενοφάνους εἰς ἡσυχίαν προετράπη. Πρῶτος
[9, 11]	Καὶ τὸ ἡμέτερον χρῶμα ἀλλοῖον	ὑπὸ	τῇ μεσημβρίᾳ φαίνεται καὶ ὅτε>
[9, 11]	περὶ αὐτοῦ. Οὕτω δ' αὐτὸν	ὑπὸ	τῆς πατρίδος τιμηθῆναι ὥστε καὶ
[9, 11]	ἐπεὶ δεῖ φαίνεσθαι τὸ ἐκκαλυπτόμενον	ὑπό	τινος· ἀφανὲς δὲ φαινομένου οὐ
[9, 11]	τὸ ἀσώματον εἶναι οὐδ' ἂν	ὑπό	τινος γένοιτο· οὐκ ἔστι τοίνυν
[9, 11]	δ' οὐ πᾶν λέγομεν τὸ	ὑπό	τινος δοξαζόμενον ἀγαθόν, δεήσει ἡμᾶς
[9, 11]	κακόν. Ἤτοι γὰρ πᾶν τὸ	ὑπό	τινος δοξαζόμενον ῥητέον ἀγαθὸν ἢ
[9, 11]	κουφιζόμενος ἢ ἐλαφρὸς ὢν> καὶ	ὑπὸ	τοῦ ἀέρος βαρυνόμενος. Ἀγνοοῦμεν οὖν
[9, 11]	θετικῶς ἀλλ' ἀναιρετικῶς λέγεται, ὡς	ὑπὸ	τοῦ ἀνασκευάζοντος καὶ λέγοντος, Οὐ
[9, 12]	ἔλεγεν ὑγιής. Ἐρωτηθεὶς δέ ποτε	ὑπὸ	τοῦ Ἀρκεσιλάου διὰ τί παρείη
[9, 11]	μετατίθεται, ἤτοι βαρὺς ὢν καὶ	ὑπὸ	τοῦ ὕδατος κουφιζόμενος ἢ ἐλαφρὸς
[9, 9]	τοῦ θερμοῦ περιφορὰν καὶ πῆξιν	ὑπὸ	τοῦ ψυχροῦ. Ἀρχὴ δὲ αὐτῷ
[9, 6]	φορᾶς, τὸν δ' ἥλιον καὶ	ὑπὸ	τῶν ἀστέρων ἐκπυροῦσθαι· τὴν δὲ
[9, 11]	οἱ περὶ τὸν Καρύστιον Ἀντίγονον,	ὑπὸ	τῶν γνωρίμων παρακολουθούντων. Αἰνεσίδημος δέ
[9, 1]	τῶν λαμπρῶν, τὸ δὲ ὑγρὸν	ὑπὸ	τῶν ἑτέρων. Τὸ δὲ περιέχον
[9, 1]	δόξαν ἔχοντα παμπλείστην, καταφρονούμενόν τε	ὑπὸ	τῶν Ἐφεσίων μᾶλλον τὰ οἰκεῖα.
[9, 11]	μάγειρον. Καὶ ἐν Ἤλιδι καταπονούμενος	ὑπὸ	τῶν ζητούντων ἐν τοῖς λόγοις,
[9, 12]	Ἀλεξάνδρῳ καὶ Ὁμήρῳ. Θορυβούμενός θ'	ὑπὸ	τῶν θεραπαινῶν καὶ κυνῶν ἐποίει
[9, 1]	Αὔξεσθαι δὲ τὸ μὲν πῦρ	ὑπὸ	τῶν λαμπρῶν, τὸ δὲ ὑγρὸν
[9, 2]	δὲ πεπρᾶσθαι ὑπὸ καὶ λελύσθαι	ὑπὸ>	τῶν Πυθαγορικῶν Παρμενίσκου καὶ Ὀρεστάδου,
[9, 11]	αὐτοῦ. Τῶν γὰρ συμπλεόντων ἐσκυθρωπακότων	ὑπὸ	χειμῶνος, αὐτὸς γαληνὸς ὢν ἀνέρρωσε
[9, 7]	Θράσυλλος ἐν τῷ ἐπιγραφομένῳ Τὰ	πρὸ	τῆς ἀναγνώσεως τῶν Δημοκρίτου βιβλίων,
[9, 12]	Κερκώπων ἰόντα, εἰπεῖν, Τί σὺ	δεῦρο,	ἔνθαπερ ἡμεῖς οἱ ἐλεύθεροι; Συνεχές
[9, 11]	ἀμείνων· καὶ ὅσα συντείνει εἰς	τὸ	ἀβέβαιον καὶ κενόσπουδον ἅμα καὶ
[9, 11]	δὲ αἰτιωμένων, αὐτὸς Ἀνάξαρχος ἐπῄνει	τὸ	ἀδιάφορον καὶ ἄστοργον αὐτοῦ. Καταληφθεὶς
[9, 11]	παρὰ τὸ φροντιστικὸν ἢ παρὰ	τὸ	αἱμύλον ἢ παρὰ τὸ σύνηθες
[9, 11]	μὲν οὖν οὐκ ἔστιν, ἐπεὶ	τὸ	αἰσθητὸν κοινόν ἐστι, τὸ δὲ
[9, 11]	πρός τι ἔστι· πρὸς γὰρ	τὸ	αἰτιατόν ἐστι· τὰ δὲ πρός
[9, 11]	ἂν εἴη πατήρ, οὑτωσὶ καὶ	τὸ	αἴτιον· οὐ πάρεστι δὲ πρὸς
[9, 11]	μόνον, ὑπάρχει δ' οὔ· καὶ	τὸ	αἴτιον οὖν ἐπινοοῖτο ἂν μόνον,
[9, 11]	πάρεστι δὲ πρὸς ὃ νοεῖται	τὸ	αἴτιον· οὔτε γὰρ γένεσις οὔτε
[9, 11]	Ἀναιροῦσι δὲ τὸ αἴτιον ὧδε·	τὸ	αἴτιον τῶν πρός τι ἔστι·
[9, 11]	τὰ ἄδηλα καταλαμβάνεσθαι. Ἀναιροῦσι δὲ	τὸ	αἴτιον ὧδε· τὸ αἴτιον τῶν
[9, 11]	ἐᾷ βεβαιοῦσθαι τὸ ζητούμενον, διὰ	τὸ	ἄλλο ἀπ' ἄλλου τὴν πίστιν
[9, 11]	ἀντίκειται, ὃς καὶ αὐτὸς μετὰ	τὸ	ἀνελεῖν τοὺς ἄλλους ὑφ' ἑαυτοῦ
[9, 6]	τὴν δὲ σελήνην συνεχῶς, διὰ	τὸ	ἀνίσους εἶναι τοὺς κύκλους αὐτῶν.
[9, 11]	οὐκ ἔστι τοίνυν αἴτιον. συνεισάγεται	τὸ	ἀνυποστάτους εἶναι τὰς τῶν ὅλων
[9, 1]	αὕτη δέ ἐστιν ἡ ἐπὶ	τὸ	ἄνω ὁδός. Γίνεσθαι δ' ἀναθυμιάσεις
[9, 11]	τὸ μεῖζον παρὰ τὸ ἔλαττον,	τὸ	ἄνω παρὰ τὸ κάτω. Τὸ
[9, 11]	εἶναι πόρους τις βεβαιῶν διὰ	τὸ	ἀπορροίας γίνεσθαι, αὐτὸ τοῦτο παραλαμβάνοι
[9, 12]	τ' ἐφ' ἡμισείας, οὕτως εὑρεῖν	τὸ	ἀπόσπασμα τέως ἀγνοοῦντα. Τοσοῦτον ἦν
[9, 11]	τὸ βαρύ, τὸ ἰσχυρὸν παρὰ	τὸ	ἀσθενές, τὸ μεῖζον παρὰ τὸ
[9, 11]	εἶναι· μηδὲν δὲ πάσχον διὰ	τὸ	ἀσώματον εἶναι οὐδ' ἂν ὑπό
[9, 11]	κακόν, ὑπ' Ἀντισθένους. Συμβήσεται τοίνυν	τὸ	αὐτὸ ἀγαθόν τ' εἶναι καὶ
[9, 11]	μέρος γενήσεται κρινομένων, ὥστ' ἂν	τὸ	αὐτὸ καὶ κρίνειν καὶ κρίνεσθαι
[9, 11]	ἀληθὲς ὑπάρχειν· οὐ γὰρ πάντας	τὸ	αὐτὸ πείθειν οὐδὲ τοὺς αὐτοὺς
[9, 11]	μεσουρανῶν δ' οὐχ ὅμοιος. Καὶ	τὸ	αὐτὸ σῶμα ἐν μὲν ἄλσει
[9, 11]	πᾶν μὲν οὐ ῥητέον, ἐπεὶ	τὸ	αὐτὸ ὑφ' οὗ μὲν δοξάζεται
[9, 1]	λαβεῖν· ἥ τε βραχύτης καὶ	τὸ	βάρος τῆς ἑρμηνείας ἀσύγκριτον. Καὶ
[9, 11]	σύμβλησιν, καθάπερ τὸ κοῦφον παρὰ	τὸ	βαρύ, τὸ ἰσχυρὸν παρὰ τὸ
[9, 1]	πρῶτον εἰς τὴν Ἑλλάδα κομίσαι	τὸ	βιβλίον· ὃν καὶ εἰπεῖν Δηλίου
[9, 7]	κελεῦσαι κομισθῆναι γάλα· καὶ θεασάμενον	τὸ	γάλα εἰπεῖν εἶναι αἰγὸς πρωτοτόκου
[9, 11]	Εὐήθεις δὲ τοὺς δογματικοὺς ἀπέφαινον.	Τὸ	γὰρ ἐξ ὑποθέσεως περαινόμενον οὐ
[9, 11]	Ἀλλὰ μὴν οὐδὲ κίνησίς ἐστι·	τὸ	γὰρ κινούμενον ἤτοι ἐν ᾧ
[9, 11]	οὐκ ἂν εἴη αἴτιον, ὅτι	τὸ	γενόμενον τῆς πασχούσης ὕλης ὀφείλει
[9, 12]	πατρὸς μὲν Τιμάρχου, Φλιάσιον δὲ	τὸ	γένος· νέον δὲ καταλειφθέντα χορεύειν,
[9, 11]	μὴ ὑφεστὼς μηδ' ὂν οὐδὲ	τὸ	γίνεσθαι εὐτύχηκε. Φύσει τε μὴ
[9, 2]	Πρῶτός τε ἀπεφήνατο ὅτι πᾶν	τὸ	γινόμενον φθαρτόν ἐστι καὶ ἡ
[9, 11]	καὶ φθορᾶς τῶν φαινομένων πάντων.	Τὸ	γοῦν αὐτὸ παρ' οἷς μὲν
[9, 11]	τὸ ἄνω παρὰ τὸ κάτω.	Τὸ	γοῦν δεξιὸν φύσει μὲν οὐκ
[9, 11]	τὰς τῶν αἰσθητικῶν πόρων διαφοράς.	Τὸ	γοῦν μῆλον ὁράσει μὲν ὠχρόν,
[9, 1]	ἄγον καλεῖσθαι πόλεμον καὶ ἔριν,	τὸ	δ' ἐπὶ τὴν ἐκπύρωσιν ὁμολογίαν
[9, 11]	ὅτι ἐστὶ γλυκὺ οὐ τίθημι,	τὸ	δ' ὅτι φαίνεται ὁμολογῶ. Καὶ
[9, 12]	πρῶτον αὐτοδιήγητον ἔχει τὴν ἑρμηνείαν,	τὸ	δὲ δεύτερον καὶ τρίτον ἐν
[9, 6]	δὲ τὸ μὲν πλῆρες εἶναι,	τὸ	δὲ κενόν, ἃ> καὶ στοιχεῖά
[9, 11]	ὀφείλει τῷ οὗ ἐστι σημεῖον,	τὸ	δὲ μὴ ἔστιν. Οὐδὲν ἄρα
[9, 11]	μὴ ὄν, οὐδὲ γὰρ ὑφέστηκε·	τὸ	δὲ μὴ ὑφεστὼς μηδ' ὂν
[9, 1]	δὲ ὑγρὸν ὑπὸ τῶν ἑτέρων.	Τὸ	δὲ περιέχον ὁποῖόν ἐστιν οὐ
[9, 12]	αὐτῷ τινες καὶ Ἐπίλογον ἐπέγραψαν.	Τὸ	δὲ πρῶτον ταὐτὰ περιέχει πράγματα,
[9, 11]	ἐπεὶ τὸ αἰσθητὸν κοινόν ἐστι,	τὸ	δὲ σημεῖον ἴδιον. Καὶ τὸ
[9, 11]	μὲν αἰσθητὸν τῶν> κατὰ διαφοράν,	τὸ	δὲ σημεῖον τῶν πρός τι.
[9, 1]	μὲν πῦρ ὑπὸ τῶν λαμπρῶν,	τὸ	δὲ ὑγρὸν ὑπὸ τῶν ἑτέρων.
[9, 1]	Τοῦτο δὲ καὶ Ἱππόβοτός φησι.	Τὸ	δὲ φερόμενον αὐτοῦ βιβλίον ἐστὶ
[9, 10]	ἐρωτήσαντος αὐτὸν τί ἄρα δοκεῖ	τὸ	δεῖπνον, εἰπεῖν φασιν, Ὦ βασιλεῦ,
[9, 11]	ἑτερόχροα. Ὁ γοῦν ἥλιος παρὰ	τὸ	διάστημα μικρὸς φαίνεται· καὶ τὰ
[9, 11]	ὄντι οὐδὲν συμβέβηκεν, ὥστ' οὐδὲ	τὸ	διδάσκεσθαι. Οὐδὲ μὴν γένεσίς ἐστι,
[9, 11]	τῶν αὐτῶν προσπίπτειν φαντασίας καὶ	τὸ	διότι τῇ τοιαύτῃ μάχῃ ἀκολουθεῖ
[9, 11]	βιοῦν ὁ σκεπτικὸς μὴ φεύγων	τό,	εἰ κελευσθείη, κρεουργεῖν τὸν πατέρα,
[9, 1]	σπουδογέλοιος, ἀπὸ κιθαρῳδίας μεταβεβηκὼς εἰς	τὸ	εἶδος. ~ΞΕΝΟΦΑΝΗΣ. Ξενοφάνης Δεξίου ἤ,
[9, 11]	τοῦ ζητουμένου πίστεως, οἷον εἰ	τὸ	εἶναι πόρους τις βεβαιῶν διὰ
[9, 11]	οὐκ ἔστιν, ἐπεὶ δεῖ φαίνεσθαι	τὸ	ἐκκαλυπτόμενον ὑπό τινος· ἀφανὲς δὲ
[9, 11]	τὸ ἀσθενές, τὸ μεῖζον παρὰ	τὸ	ἔλαττον, τὸ ἄνω παρὰ τὸ
[9, 11]	μὴ αἰτεῖσθαι· ὅ ἐστι μάταιον·	τὸ	ἐναντίον γάρ τις ὑποθήσεται. Ὁ
[9, 11]	τὰ ὅμοια. Ἔνατος ὁ παρὰ	τὸ	ἐνδελεχὲς ἢ ξένον ἢ σπάνιον.
[9, 11]	τὰ ἐκτὸς ἡ πιθανότης, παρὰ	τὸ	ἔνδοξον τοῦ λέγοντος ἢ παρὰ
[9, 6]	τὰ μὲν λεπτὰ χωρεῖν εἰς	τὸ	ἔξω κενόν, ὥσπερ διαττώμενα· τὰ
[9, 12]	ἀναγινώσκοντά τι ἐπιτυλίττειν καὶ κατὰ	τὸ	ἐπελθὸν διεξιέναι· ἐλθόντα τ' ἐφ'
[9, 11]	διότι τῇ τοιαύτῃ μάχῃ ἀκολουθεῖ	τὸ	ἐπέχειν· τῶν γὰρ ζῴων τὰ
[9, 11]	αὐτὴν ἔχει φύσιν. Καὶ εἰ	τὸ	ἕτερον αἴτιον λέγεται παρ' ὅσον
[9, 11]	κατὰ δὲ τὴν ὡς πρὸς	τὸ	ἕτερον σχέσιν νοεῖται· μετατεθέντος γοῦν
[9, 11]	οὐ δύναται, καθότι δεῖ φαίνεσθαι	τὸ	ἑτέρῳ παρέξον ἀφορμὴν καταλήψεως· φαινόμενον
[9, 11]	λέγειν· Τίς δ' οἶδεν εἰ	τὸ	ζῆν μέν ἐστι κατθανεῖν, τὸ
[9, 1]	Πολλάκις Ἡράκλειτον ἐθαύμασα, πῶς ποτε	τὸ	ζῆν ὧδε διαντλήσας δύσμορος εἶτ'
[9, 11]	ἄπειρον ἐκβάλλων οὐκ ἐᾷ βεβαιοῦσθαι	τὸ	ζητούμενον, διὰ τὸ ἄλλο ἀπ'
[9, 1]	θεῖναι πρὸς αὐτῶν ὑπερεῖδε διὰ	τὸ	ἤδη κεκρατῆσθαι τῇ πονηρᾷ πολιτείᾳ
[9, 11]	καὶ σελήνῃ καὶ λύχνῳ. Καὶ	τὸ	ἡμέτερον χρῶμα ἀλλοῖον ὑπὸ τῇ
[9, 12]	κυνῶν ἐποίει μηδέν, σπουδάζων περὶ	τὸ	ἠρεμάζειν. Φασὶ δὲ καὶ Ἄρατον
[9, 1]	καὶ ἐκ μὲν τοῦ λαμπροῦ	τὸ	θερμὸν αὐξόμενον θέρος ποιεῖν, ἐκ
[9, 3]	πρῶτον γενέσθαι· αὐτὸν δὲ ὑπάρχειν	τὸ	θερμὸν καὶ τὸ ψυχρόν, ἐξ
[9, 1]	τὴν πόλιν. Ἀναχωρήσας δ' εἰς	τὸ	ἱερὸν τῆς Ἀρτέμιδος μετὰ τῶν
[9, 11]	δὲ τῇ ἑτέρᾳ κατακολουθήσει, οὐκέτι	τὸ	ἰσοσθενές, φασί, τοῖς φαινομένοις ἀποδώσει.
[9, 11]	τὸ κοῦφον παρὰ τὸ βαρύ,	τὸ	ἰσχυρὸν παρὰ τὸ ἀσθενές, τὸ
[9, 11]	καλεῖσθαι τὴν σκεπτικήν· εἰ γὰρ	τὸ	καθ' ἕτερον κίνημα τῆς διανοίας
[9, 7]	μέλλοι τεθνήξεσθαι καὶ τῇ θεῷ	τὸ	καθῆκον αὐτὴ οὐ ποιήσειν· τὸν
[9, 11]	ζητήσεσιν ὑπ' οὐδενὸς κατεφρονεῖτο διὰ	τὸ	καὶ δι> εξοδικῶς λέγειν καὶ
[9, 11]	τοῦ ἀέρος βαρυνόμενος. Ἀγνοοῦμεν οὖν	τὸ	κατ' ἰδίαν, ὡς ἔλαιον ἐν
[9, 11]	τὸ ζῆν μέν ἐστι κατθανεῖν,	τὸ	κατθανεῖν δὲ ζῆν νομίζεται βροτοῖς;
[9, 1]	τρέπεσθαι· καὶ ταύτην ὁδὸν ἐπὶ	τὸ	κάτω εἶναι. Πάλιν τε αὖ
[9, 11]	τὸ ἔλαττον, τὸ ἄνω παρὰ	τὸ	κάτω. Τὸ γοῦν δεξιὸν φύσει
[9, 11]	καὶ κρίνειν καὶ κρίνεσθαι καὶ	τὸ	κεκρικὸς τὸ κριτήριον ὑφ' ἑτέρου
[9, 6]	τε κόσμους γίνεσθαι σωμάτων εἰς	τὸ	κενὸν ἐμπιπτόντων καὶ ἀλλήλοις περιπλεκομένων·
[9, 11]	παρὰ τὸ σύνηθες ἢ παρὰ	τὸ	κεχαρισμένον. Ἀνῄρουν δὲ καὶ τὸ
[9, 11]	δὲ τὴν κίνησιν ἀναιρεῖ λέγων,	τὸ	κινούμενον οὔτ' ἐν ᾧ ἐστι
[9, 11]	τὴν πρὸς ἄλλα σύμβλησιν, καθάπερ	τὸ	κοῦφον παρὰ τὸ βαρύ, τὸ
[9, 11]	λόγῳ τοιῷδε. Ἤτοι κέκριται καὶ	τὸ	κριτήριον ἢ ἄκριτόν ἐστιν. Ἀλλ'
[9, 11]	ποικίλως τρέπεται. Ἄγνωστον οὖν ἐστι	τὸ	κριτήριον καὶ διὰ τοῦτο ἡ
[9, 11]	τὸ κεχαρισμένον. Ἀνῄρουν δὲ καὶ	τὸ	κριτήριον λόγῳ τοιῷδε. Ἤτοι κέκριται
[9, 11]	ἄπειρον. Πρὸς τῷ καὶ διαφωνεῖσθαι	τὸ	κριτήριον, τῶν μὲν τὸν ἄνθρωπον
[9, 11]	δὲ μὴ εἶναι. Πρὸς τοῦτο	τὸ	κριτήριον τῶν φαινομένων οἱ δογματικοί
[9, 11]	καὶ κρίνεσθαι καὶ τὸ κεκρικὸς	τὸ	κριτήριον ὑφ' ἑτέρου κριθήσεται κἀκεῖνο
[9, 11]	ἐδώδιμον, ἀνθρώπῳ δὲ πικρόν, καὶ	τὸ	κώνειον ὄρτυγι μὲν τρόφιμον, ἀνθρώπῳ
[9, 7]	εἶχεν ἐμπειρίαν. Τούτου ἐστὶ καὶ	τὸ	Λόγος ἔργου σκιή. Δημήτριος δὲ
[9, 11]	παρ' ὅσον ἐστὶ σῶμα, καὶ	τὸ	λοιπὸν σῶμα ὂν αἴτιον γενήσεται.
[9, 11]	ἢ ἡ Χίμαιρα. Αὐτὸ δὲ	τὸ	Μᾶλλον ποτὲ μὲν συγκριτικῶς ἐκφέρεται,
[9, 1]	ὅτι τε ὁ ἥλιός ἐστι	τὸ	μέγεθος οἷος φαίνεται. Λέγεται δὲ
[9, 11]	τὸ ἰσχυρὸν παρὰ τὸ ἀσθενές,	τὸ	μεῖζον παρὰ τὸ ἔλαττον, τὸ
[9, 11]	ἐκφέρεται, ὡς ὅταν φῶμεν μᾶλλον	τὸ	μέλι γλυκὺ ἢ τὴν σταφίδα·
[9, 11]	ἐν τοῖς Περὶ αἰσθήσεών φησι,	Τὸ	μέλι ὅτι ἐστὶ γλυκὺ οὐ
[9, 11]	ἐστιν ὁ κόσμος. Ἀλλὰ γὰρ	τὸ	μὲν ἄδηλον, αἱ δ' ἐξομολογήσεις
[9, 11]	ἄδηλον, αἱ δ' ἐξομολογήσεις εἰσί	τὸ	μὲν ἄδηλον> Ἐν ᾧ οὖν
[9, 11]	τὸ δὲ σημεῖον ἴδιον. Καὶ	τὸ	μὲν αἰσθητὸν τῶν> κατὰ διαφοράν,
[9, 11]	γὰρ ἡ ἀλήθεια. Καὶ Πλάτωνα	τὸ	μὲν ἀληθὲς θεοῖς τε καὶ
[9, 11]	μόνα δὲ τὰ πάθη γινώσκομεν.	Τὸ	μὲν γὰρ ὅτι ὁρῶμεν ὁμολογοῦμεν
[9, 3]	στοιχεῖα, πῦρ καὶ γῆν, καὶ	τὸ	μὲν δημιουργοῦ τάξιν ἔχειν, τὴν
[9, 1]	καθ' εἱμαρμένην. Τῶν δὲ ἐναντίων	τὸ	μὲν ἐπὶ τὴν γένεσιν ἄγον
[9, 11]	οἷς Ξενοφάνης μέν φησι· Καὶ	τὸ	μὲν οὖν σαφὲς οὔτις ἀνὴρ
[9, 6]	ἐπὶ μέρους δ' ὧδε ἔχει·	Τὸ	μὲν πᾶν ἄπειρόν φησιν, ὡς
[9, 6]	φησιν, ὡς προείρηται· τούτου δὲ	τὸ	μὲν πλῆρες εἶναι, τὸ δὲ
[9, 12]	δογματικοὺς ἐν παρῳδίας εἴδει. Ὧν	τὸ	μὲν πρῶτον αὐτοδιήγητον ἔχει τὴν
[9, 6]	δέ τινα συμπλεκόμενα ποιεῖν σύστημα,	τὸ	μὲν πρῶτον κάθυγρον καὶ πηλῶδες,
[9, 1]	ἃς δὲ σκοτεινάς. Αὔξεσθαι δὲ	τὸ	μὲν πῦρ ὑπὸ τῶν λαμπρῶν,
[9, 7]	ἑκατὸν τάλαντά φησιν εἶναι αὐτῷ	τὸ	μέρος, ἃ πάντα καταναλῶσαι. Λέγει
[9, 6]	γῆν, συμμενόντων τῶν ἐνεχθέντων ἐπὶ	τὸ	μέσον. Αὐτόν τε πάλιν τὸν
[9, 6]	σελήνην· τὴν γῆν ὀχεῖσθαι περὶ	τὸ	μέσον δινουμένην· σχῆμά τ' αὐτῆς
[9, 11]	νοήσεσι μάχην ἀπιστητέον πᾶσιν, ἀναιρεθήσεται	τὸ	μέτρον ᾧ δοκεῖ τὰ πάντα
[9, 11]	ὂν γίνεται, ἔστι γάρ, οὔτε	τὸ	μὴ ὄν, οὐδὲ γὰρ ὑφέστηκε·
[9, 11]	ὂν τῷ εἶναι διδάσκεται ἢ	τὸ	μὴ ὂν τῷ μὴ εἶναι.
[9, 11]	πᾶσι φαίνεται καὶ γινώσκεται οὔτε	τὸ	μὴ ὂν τῷ μὴ ὄντι·
[9, 7]	μὴ ὄντος γίνεσθαι μηδὲ εἰς	τὸ	μὴ ὂν φθείρεσθαι. Καὶ τὰς
[9, 9]	μὴ ὄντος γίνεσθαι οὐδ' εἰς	τὸ	μὴ ὂν φθείρεσθαι· τὴν γῆν
[9, 11]	μηδ' αὐτὸ τοῦτο. Ὥστε καὶ	τὸ	μὴ ὁρίζειν ἀνῄρουν, λέγοντες οἷον
[9, 11]	ὠφέλειαν. Συνάγεται δὲ δι' αὐτοῦ	τὸ	μὴ τὰς αὐτὰς ἀπὸ τῶν
[9, 11]	ἑπτὰ σοφῶν σκεπτικὰ εἶναι, οἷον	τὸ	Μηδὲν ἄγαν, καὶ Ἐγγύα, πάρα
[9, 11]	καὶ Τίμων ἐν τῷ Πύθωνι,	τὸ	μηδὲν ὁρίζειν, ἀλλ' ἀπροσθετεῖν. Ἡ
[9, 5]	ἐν ταῖς Διαδοχαῖς φησι μετὰ	τὸ	μηνῦσαι τοὺς φίλους ἐρωτηθῆναι πρὸς
[9, 11]	Νοητὸν δ' οὐκ ἔστιν, ἐπεὶ	τὸ	νοητὸν ἤτοι φαινόμενόν ἐστι φαινομένου
[9, 8]	ἀφεὶς πρὸς τοὔνομα διελέχθη καὶ	τὸ	νῦν ἐπιπόλαιον γένος τῶν ἐριστικῶν
[9, 11]	καὶ ἑνὸς μόνου δισταζομένου, καὶ	τὸ	ὅλον εἶναι ἀναπόδεικτον. Εἰ δὲ
[9, 11]	γένεσίς ἐστι, φασίν. Οὔτε γὰρ	τὸ	ὂν γίνεται, ἔστι γάρ, οὔτε
[9, 11]	Εἴπερ, φασί, διδάσκεταί τι, ἤτοι	τὸ	ὂν τῷ εἶναι διδάσκεται ἢ
[9, 11]	τῷ μὴ εἶναι. Οὔτε δὲ	τὸ	ὂν τῷ εἶναι διδάσκεται ἡ
[9, 11]	ψεύδεσθαί φασιν αὐτούς· οὐ γὰρ	τὸ	ὁρᾶν ἀναιρεῖν, ἀλλὰ τὸ πῶς
[9, 11]	γὰρ ὅτι ὁρῶμεν ὁμολογοῦμεν καὶ	τὸ	ὅτι τόδε νοοῦμεν γινώσκομεν, πῶς
[9, 11]	εἴπερ ἐστὶν αἴτιον, ὀφείλει ἔχειν	τὸ	οὗ λέγεται αἴτιον, ἐπεὶ οὐκ
[9, 11]	καὶ τῶν ὁμοίων. Λέγεται δὲ	τὸ	Οὐδὲν μᾶλλον καὶ θετικῶς, ὡς
[9, 11]	ἢ οὐκ ἔστιν, οὕτω καὶ	τὸ	Οὐδὲν μᾶλλον οὐ μᾶλλόν ἐστιν
[9, 5]	ἔχειν τινα ἔφη> αὐτῷ πρὸς	τὸ	οὖς καὶ δακὼν οὐκ ἀνῆκεν
[9, 11]	δι' ἀλλήλων τρόπος συνίσταται ὅταν	τὸ	ὀφεῖλον τοῦ ζητουμένου πράγματος εἶναι
[9, 4]	οἰκείαν ἀρετήν. Ἐδόκει δ' αὐτῷ	τὸ	πᾶν ἄπειρον εἶναι καὶ ἀναλλοίωτον
[9, 1]	ὅλα ποταμοῦ δίκην, πεπεράνθαι τε	τὸ	πᾶν καὶ ἕνα εἶναι κόσμον·
[9, 11]	ἀμφοτέρων αἰτίων ὄντων, οὐδὲν ἔσται	τὸ	πάσχον. Ἀσώματον δ' ἀσωμάτου οὐκ
[9, 11]	ἀνάγκην, οὐ δυνάμεθα φεύγειν, ὡς	τὸ	πεινῆν καὶ διψῆν καὶ ἀλγεῖν·
[9, 2]	ἀναφερομένης καὶ αἰρούσης αὐτὰ εἰς	τὸ	περιέχον. Οὐσίαν θεοῦ σφαιροειδῆ, μηδὲν
[9, 1]	παντὸς οἰκειούμενον φθόνῳ καὶ διὰ	τὸ	περιίστασθαι ὑπερηφανίην οὐκ ἂν ἀφικοίμην
[9, 10]	τῆς τιμωρίας εἰπεῖν ἐκεῖνο δὴ	τὸ	περιφερόμενον, Πτίσσε τὸν Ἀναξάρχου θύλακον,
[9, 11]	ψύξιν· παρὰ τὸ πνεῖν παρὰ	τὸ	πιεσθῆναι τοὺς πόρους. Ἀλλοῖα οὖν
[9, 1]	βασίλειον οἶκον. Ἕλληνες γὰρ ἐπὶ	τὸ	πλεῖστον ἀνεπισήμαντοι σοφοῖς ἀνδράσιν ὄντες
[9, 6]	τὰ ὅμοια. Ἰσορρόπων δὲ διὰ	τὸ	πλῆθος μηκέτι δυναμένων περιφέρεσθαι, τὰ
[9, 11]	μῖσος φιλίαν, θερμασίαν ψύξιν· παρὰ	τὸ	πνεῖν παρὰ τὸ πιεσθῆναι τοὺς
[9, 3]	δέ φησι μὴ εἶναι αὐτοῦ	τὸ	ποίημα. Λέγεται δὲ καὶ νόμους
[9, 11]	ἀρχάς· δεῖ γὰρ εἶναί τι	τὸ	ποιοῦν καὶ δρῶν. Ἀλλὰ μὴν
[9, 1]	γίνεσθαι κατ' αὐτήν. Πυκνούμενον γὰρ	τὸ	πῦρ ἐξυγραίνεσθαι συνιστάμενόν τε γίνεσθαι
[9, 11]	καὶ τοιοῦτον ὄν. Καὶ ὅτι	τὸ	πῦρ καίει αἰσθανόμεθα· εἰ δὲ
[9, 11]	γὰρ τὸ ὁρᾶν ἀναιρεῖν, ἀλλὰ	τὸ	πῶς ὁρᾶν ἀγνοεῖν. Καὶ γὰρ
[9, 11]	δ' ἀφανοῦς οὐκ ἔστιν, ὅτι	τὸ	σημεῖον τῶν πρός τι ὂν
[9, 1]	καὶ Ἑκαταῖον. Εἶναι γὰρ Ἓν	τὸ	σοφόν, ἐπίστασθαι γνώμην, ὁτέη ἐκυβέρνησε
[9, 1]	οὔ φησι περὶ φύσεως εἶναι	τὸ	σύγγραμμα ἀλλὰ περὶ πολιτείας, τὰ
[9, 1]	τέ εἰσιν ὅσοι ἐξήγηνται αὐτοῦ	τὸ	σύγγραμμα· καὶ γὰρ Ἀντισθένης καὶ
[9, 1]	βασιλείας. Τοσαύτην δὲ δόξαν ἔσχε	τὸ	σύγγραμμα ὡς καὶ αἱρετιστὰς ἀπ'
[9, 11]	παρὰ τὸ αἱμύλον ἢ παρὰ	τὸ	σύνηθες ἢ παρὰ τὸ κεχαρισμένον.
[9, 8]	ἐριζέμεναι εὖ εἰδώς. Οὗτος καὶ	τὸ	Σωκρατικὸν εἶδος τῶν λόγων πρῶτος
[9, 6]	μὲν τὰ ἄστρα πυροῦσθαι διὰ	τὸ	τάχος τῆς φορᾶς, τὸν δ'
[9, 6]	πάντα καὶ εἰς ἄλληλα μεταβάλλειν,	τό	τε πᾶν εἶναι κενὸν καὶ
[9, 11]	αὐτὸς ἀπιστηθήσεται τὸ φαινόμενον λέγων.	Τό	τε πεῖθον οὐχ ὑποληπτέον ἀληθὲς
[9, 11]	πίστιν, ἀποδείξεως χρή. Οὐδὲ γὰρ	τὸ	τέτταρα εἶναι τὰ στοιχεῖα ἐκ
[9, 11]	Μάγοις. Ὅθεν γενναιότατα δοκεῖ φιλοσοφῆσαι,	τὸ	τῆς ἀκαταληψίας καὶ ἐποχῆς εἶδος
[9, 11]	τῆς οὖν Οὐδὲν ὁρίζομεν φωνῆς	τὸ	τῆς ἀρρεψίας πάθος δηλοῦται· ὁμοίως
[9, 1]	θεολογικόν. Ἀνέθηκε δ' αὐτὸ εἰς	τὸ	τῆς Ἀρτέμιδος ἱερόν, ὡς μέν
[9, 7]	ἀναγνώσεως τῶν Δημοκρίτου βιβλίων, κατὰ	τὸ	τρίτον ἔτος τῆς ἑβδόμης καὶ
[9, 11]	αὐτὸ τοῦτο παραλαμβάνοι πρὸς βεβαίωσιν	το<	ῦ> ἀπορροίας γίνεσθαι. Ἀνῄρουν δ'
[9, 1]	ποιεῖν, ἐκ δὲ τοῦ σκοτεινοῦ	τὸ	ὑγρὸν πλεονάζον χειμῶνα ἀπεργάζεσθαι. Ἀκολούθως
[9, 1]	τὴν γῆν χεῖσθαι, ἐξ ἧς	τὸ	ὕδωρ γίνεσθαι, ἐκ δὲ τούτου
[9, 1]	τε γίνεσθαι ὕδωρ, πηγνύμενον δὲ	τὸ	ὕδωρ εἰς γῆν τρέπεσθαι· καὶ
[9, 11]	Εἰ δ' οὐ πᾶν λέγομεν	τὸ	ὑπό τινος δοξαζόμενον ἀγαθόν, δεήσει
[9, 11]	ἢ κακόν. Ἤτοι γὰρ πᾶν	τὸ	ὑπό τινος δοξαζόμενον ῥητέον ἀγαθὸν
[9, 11]	τὴν εἰκόνα ἐξοχὰς λέγομεν ἔχειν,	τὸ	φαινόμενον διασαφοῦμεν· ὅταν δ' εἴπωμεν
[9, 11]	οὖν μὴ μᾶλλον εἶναι τοῖον	τὸ	φαινόμενον ἢ ἀλλοῖον. Τέταρτος ὁ
[9, 11]	ὁρίζειν, οὐχ ὁρῶντας ὅτι πᾶν	τὸ	φαινόμενον κατ' ἀντιπερίστασιν καὶ διάθεσιν
[9, 11]	ὡς γὰρ αὐτὸς πιστός ἐστι	τὸ	φαινόμενον λέγων, οὕτω καὶ ὁ
[9, 11]	δ' ἄπιστος, καὶ αὐτὸς ἀπιστηθήσεται	τὸ	φαινόμενον λέγων. Τό τε πεῖθον
[9, 11]	οὖν φαινομένου οὐκ ἔστιν, ἐπεὶ	τὸ	φαινόμενον οὐ δεῖται σημείου· ἀφανὲς
[9, 11]	τοῖς Ἰνδαλμοῖς οὕτω λέγει, Ἀλλὰ	τὸ	φαινόμενον πάντῃ σθένει οὗπερ ἂν
[9, 11]	Ἔτι, φασίν, ὁ συζητῶν ἡμῖν	τὸ	φαινόμενον πιστός ἐστιν ἢ οὔ.
[9, 11]	πῶς ὁρᾶν ἀγνοεῖν. Καὶ γὰρ	τὸ	φαινόμενον τιθέμεθα, οὐχ ὡς καὶ
[9, 11]	οὖν κριτήριον κατὰ τοὺς σκεπτικοὺς	τὸ	φαινόμενον, ὡς καὶ Αἰνεσίδημός φησιν·
[9, 11]	ἔνδοξον τοῦ λέγοντος ἢ παρὰ	τὸ	φροντιστικὸν ἢ παρὰ τὸ αἱμύλον
[9, 11]	ἰσοσθένειαν τῶν λόγων. Ἄγνωστον οὖν	τὸ	φύσει ἀγαθόν. Ἔστι δὲ καὶ
[9, 11]	καὶ μάθησιν καὶ γένεσιν καὶ	τὸ	φύσει τι εἶναι ἀγαθὸν ἢ
[9, 3]	δὲ ὑπάρχειν τὸ θερμὸν καὶ	τὸ	ψυχρόν, ἐξ ὧν τὰ πάντα
[9, 7]	δὴ ἦσαν, ἀλυπότατα τὸν βίον	προήκατο,	ὥς φησιν ὁ Ἵππαρχος, ἐννέα
[9, 7]	πρὸς αὐτὸν ὅτι δὴ μὴ	προσήκατο	αὐτόν. Πῶς οὖν κατά τινας
[9, 3]	ὅς ῥ' ἀπὸ φαντασίας ἀπάτης	ἀνενείκατο	νώσεις. Εἰς τοῦτον καὶ Πλάτων
[9, 2]	φρόνησιν καὶ ἀΐδιον. Πρῶτός τε	ἀπεφήνατο	ὅτι πᾶν τὸ γινόμενον φθαρτόν
[9, 8]	τῶν κεκτημένων. Οὗτος πρῶτος μισθὸν	εἰσεπράξατο	μνᾶς ἑκατόν· καὶ πρῶτος μέρη
[9, 11]	ἐν τοῖς λόγοις, ἀπορρίψας θοἰμάτιον	διενήξατο	πέραν> τὸν Ἀλφειόν. Ἦν οὖν
[9, 8]	πρῶτος τοῦτο πράξας. Ἀλλὰ καὶ	ἤρξατό	που τοῦτον τὸν τρόπον· Πάντων
[9, 8]	ἀληθῆ. Καὶ ἀλλαχοῦ δὲ τοῦτον	ἤρξατο	τὸν τρόπον· περὶ μὲν θεῶν
[9, 7]	καὶ τὰ περὶ τὸν βοῦν	διηγήσατο.	Δοκεῖ δέ, φησί, καὶ Ἀθήναζε
[9, 8]	δύναμιν ἐξέθετο καὶ λόγων ἀγῶνας	ἐποιήσατο	καὶ σοφίσματα τοῖς πραγματολογοῦσι προσήγαγε·
[9, 12]	ἕως αὐτὴν Πτολεμαῖος ὁ Κυρηναῖος	ἀνεκτήσατο.	Ὡς δ' Ἱππόβοτός φησι καὶ
[9, 6]	εἶναι. Πρῶτός τ' ἀτόμους ἀρχὰς	ὑπεστήσατο.	Καὶ> κεφαλαιωδῶς μὲν ταῦτα. ἐπὶ
[9, 3]	μᾶλλον ἠκολούθησε καὶ ἀποθανόντος ἡρῷον	ἱδρύσατο	γένους τε ὑπάρχων λαμπροῦ καὶ
[9, 1]	καὶ ἐκπατήσας ἐν τοῖς ὄρεσι	διῃτᾶτο,	πόας σιτούμενος καὶ βοτάνας. Καὶ
[9, 11]	καὶ ἀπεδήμει, μηδενὶ προειπών, καὶ	συνερρέμβετο	οἷστισιν ἤθελεν. Καί ποτ' Ἀναξάρχου
[9, 1]	ἔσβεσεν ἐν βλεφάροις καὶ σκότον	ἠγάγετο.	Ἕρμιππος δέ φησι λέγειν αὐτὸν
[9, 11]	Ὁ δὲ Φίλων τὰ πλεῖστα	διελέγετο	ἑαυτῷ> ὅθεν καὶ περὶ τούτου
[9, 8]	χρόνου διώρισε καὶ καιροῦ δύναμιν	ἐξέθετο	καὶ λόγων ἀγῶνας ἐποιήσατο καὶ
[9, 8]	καθ' ὁδὸν πρέσβυς ἐὼν ἔθανες·	εἵλετο	γάρ σε φυγεῖν Κέκροπος πόλις·
[9, 1]	ἄστυ καὶ τῶν ἰατρῶν αἰνιγματωδῶς	ἐπυνθάνετο	εἰ δύναιντο ἐξ ἐπομβρίας αὐχμὸν
[9, 12]	ἀπὸ Τρωάδος, ὃς οὕτω καρτερικὸς	ἐγένετο,	καθά φησι Φύλαρχος ἱστορῶν, ὥστ'
[9, 11]	καθ' οὓς τὰ ὑποκείμενα παραλλάττοντα	ἐφαίνετο.	Τούτους δὲ τοὺς δέκα τρόπους
[9, 11]	ὁ Ἀλεξάνδρου τραπεζοκόμος ἐν σκιᾷ	ἐθάλπετο,	ἐν ἡλίῳ δ' ἐρρίγου. Ἄνδρων
[9, 7]	εἰ μὴ τὰ τῶν χρόνων	ἐμάχετο.	Πάντως μέντοι τῶν Πυθαγορικῶν τινος
[9, 11]	ὡς, εἰ καὶ νεύσαντας, τοῦτο	ἐνεδέχετο	δηλῶσαι· διὰ τῆς οὖν Οὐδὲν
[9, 7]	γὰρ φυσικὰ καὶ τὰ ἠθικὰ	ἤσκητο>	ἀλλὰ καὶ τὰ μαθηματικὰ καὶ
[9, 11]	γνώριμος αὐτοῦ γεγονώς, ἔλεγεν ὡς	ἐμέμνητο	μάλιστα μὲν Δημοκρίτου, εἶτα δὲ
[9, 12]	πῶς τὴν Ὁμήρου ποίησιν ἀσφαλῆ	κτήσαιτο,	τὸν δὲ εἰπεῖν, Εἰ τοῖς
[9, 12]	ἤδη διωρθωμένοις. Εἰκῆ τε αὐτῷ	ἔκειτο	τὰ ποιήματα, ἐνίοτε ἡμίβρωτα· ὥστε
[9, 10]	καὶ εὐκολίαν τοῦ βίου Εὐδαιμονικὸς	ἐκαλεῖτο·	καὶ ἦν ἐκ τοῦ ῥᾴστου
[9, 11]	περὶ τῆς ἀδελφῆς, Φιλίστα δ'	ἐκαλεῖτο,	πρὸς τὸν ἐπιλαβόμενον εἰπεῖν ὡς
[9, 8]	Διήκουσε δ' ὁ Πρωταγόρας Δημοκρίτου.	Ἐκαλεῖτό	τε Σοφία, ὥς φησι Φαβωρῖνος
[9, 11]	τε ταῖς ζητήσεσιν ὑπ' οὐδενὸς	κατεφρονεῖτο	διὰ τὸ καὶ δι> εξοδικῶς
[9, 11]	Πύρρωνα μηδ' ἔχειν τι δόγμα.	Λέγοιτο	δ' ἂν Πυρρώνειος ὁμοτρόπως. Ταύτης
[9, 11]	Οὐδὲν ἄρα τῶν ἀδήλων ἂν	καταλαμβάνοιτο·	διὰ γὰρ τῶν σημείων λέγεται
[9, 11]	ἐπ' ἄλληλα. Πῶς ἂν οὖν	καταλαμβάνοιτο	τὰ ἄδηλα τῆς ἀποδείξεως ἀγνοουμένης;
[9, 11]	εἶναι οὐδ' ἂν ὑπό τινος	γένοιτο·	οὐκ ἔστι τοίνυν αἴτιον. συνεισάγεται
[9, 11]	οὔ· καὶ τὸ αἴτιον οὖν	ἐπινοοῖτο	ἂν μόνον, ἐπεὶ εἴπερ ἐστὶν
[9, 7]	αὐτῷ τῶν φιλοσόφων ὁ ἀγὼν>	ἔσοιτο·	ὅν γε καὶ Τίμων τοῦτον
[9, 7]	τῇ ἡδονῇ, ὡς ἔνιοι παρακούσαντες	ἐξεδέξαντο,	ἀλλὰ καθ' ἣν γαληνῶς καὶ
[9, 1]	τῶν ἰατρῶν αἰνιγματωδῶς ἐπυνθάνετο εἰ	δύναιντο	ἐξ ἐπομβρίας αὐχμὸν ποιῆσαι· τῶν
[9, 8]	Πρόδικος ὁ Κεῖος λόγους ἀναγινώσκοντες	ἠρανίζοντο·	καὶ Πλάτων ἐν τῷ Πρωταγόρᾳ
[9, 12]	κἀκεῖ διατρίβειν ἕως αὐτῷ παῖδες	ἐγένοντο,	ὧν τὸν μὲν πρεσβύτερον Ξάνθον
[9, 11]	ζητητικοὶ ἀπὸ τοῦ οἷον δόγματος	προσηγορεύοντο.	Ζητηικὴ μὲν οὖν φιλοσοφία ἀπὸ
[9, 11]	Τοιούτῳ τινὶ τρόπῳ τῆς ἑρμηνείας	ἐχρῶντο·	οἷα γὰρ φαίνεται τὰ πράγματα,
[9, 11]	ἀλλὰ προσεπισχυρίζειν. Μόνον οὖν διακόνοις	ἐχρῶντο	τοῖς λόγοις· οὐ γὰρ οἷόν
[9, 11]	ὑπ' Ἀντισθένους. Συμβήσεται τοίνυν τὸ	αὐτὸ	ἀγαθόν τ' εἶναι καὶ κακόν.
[9, 11]	Σκύλλα γέγονεν ἢ ἡ Χίμαιρα.	Αὐτὸ	δὲ τὸ Μᾶλλον ποτὲ μὲν
[9, 1]	πολιτικὸν καὶ θεολογικόν. Ἀνέθηκε δ'	αὐτὸ	εἰς τὸ τῆς Ἀρτέμιδος ἱερόν,
[9, 11]	γενήσεται κρινομένων, ὥστ' ἂν τὸ	αὐτὸ	καὶ κρίνειν καὶ κρίνεσθαι καὶ
[9, 11]	οὔτε νόῳ περιληπτά· καὶ ἐπάνω,	Αὐτὸ	μόνον πεισθέντες ὅτῳ προσέκυρσεν ἕκαστος·
[9, 11]	τῶν φαινομένων πάντων. Τὸ γοῦν	αὐτὸ	παρ' οἷς μὲν δίκαιον, παρ'
[9, 11]	ὑπάρχειν· οὐ γὰρ πάντας τὸ	αὐτὸ	πείθειν οὐδὲ τοὺς αὐτοὺς συνεχές.
[9, 11]	δ' οὐχ ὅμοιος. Καὶ τὸ	αὐτὸ	σῶμα ἐν μὲν ἄλσει ἀλλοῖον,
[9, 10]	τοῦ Χίου, ὃς ἔλεγε μηδ'	αὐτὸ	τοῦτ' εἰδέναι ὅτι οὐδὲν οἶδε.
[9, 11]	οὖν λέγομεν μηδὲν ὁρίζειν, οὐδ'	αὐτὸ	τοῦτο ὁρίζομεν. Πάλιν οἱ δογματικοί
[9, 11]	βεβαιῶν διὰ τὸ ἀπορροίας γίνεσθαι,	αὐτὸ	τοῦτο παραλαμβάνοι πρὸς βεβαίωσιν το<
[9, 11]	εἰ μὴ συνιᾶσιν ὅτι εἰς	αὐτὸ	τοῦτο πρῶτον, ὡς ἄρ' ἐξ
[9, 11]	καὶ διηγεῖσθαι μηδὲν ὁρίζοντες, μηδ'	αὐτὸ	τοῦτο. Ὥστε καὶ τὸ μὴ
[9, 11]	μὲν οὐ ῥητέον, ἐπεὶ τὸ	αὐτὸ	ὑφ' οὗ μὲν δοξάζεται ἀγαθόν,
[9, 11]	καθ' ὃν εἰλικρινῶς οὐδὲν καθ'	αὑτὸ	φαίνεται, ἀλλὰ σὺν ἀέρι, σὺν
[9, 11]	πρός τι οὐδέν φησι καθ'	ἑαυτὸ	λαμβάνεσθαι, ἀλλὰ μεθ' ἑτέρου. Ὅθεν
[9, 8]	Σικελίαν, τὴν ναῦν καταποντωθῆναι· καὶ	τοῦτο	αἰνίττεσθαι Εὐριπίδην ἐν τῷ Ἰξίονι.
[9, 1]	τὰ πάντα συνεστάναι καὶ εἰς	τοῦτο	ἀναλύεσθαι· πάντα δὲ γίνεσθαι καθ'
[9, 6]	ποιεῖν πρῶτόν τι σύστημα σφαιροειδές.	Τοῦτο	δ' οἷον ὑμένα ἀφίστασθαι, περιέχοντ'
[9, 1]	περιόδους ἐναλλὰξ τὸν σύμπαντα αἰῶνα·	τοῦτο	δὲ γίνεσθαι καθ' εἱμαρμένην. Τῶν
[9, 1]	θεραπευθῆναι, ἀποθανεῖν δ' ἄλλῃ νόσῳ.	Τοῦτο	δὲ καὶ Ἱππόβοτός φησι. Τὸ
[9, 7]	ἐλθεῖν φησιν αὐτὸν εἰς Ἀθήνας.	Τοῦτο	δὲ καὶ μεῖζον, εἴγε τοσαύτης
[9, 11]	σπανίως ποτ' ἐπιφαινόμενον τοῖς οἴκοι.	Τοῦτο	δὲ ποιεῖν ἀκούσαντα Ἰνδοῦ τινος
[9, 11]	ἀπροπτωσίας, ὡς, εἰ καὶ νεύσαντας,	τοῦτο	ἐνεδέχετο δηλῶσαι· διὰ τῆς οὖν
[9, 11]	ἐστι τὸ κριτήριον καὶ διὰ	τοῦτο	ἡ ἀλήθεια. Σημεῖόν τε οὐκ
[9, 1]	ἀπέχειν ἀπὸ γῆς καὶ διὰ	τοῦτο	ἧττον λάμπειν καὶ θάλπειν, τὴν
[9, 7]	ἐν ἀργυρίῳ, χρείαν ἔχοντα ἀποδημῆσαι	τοῦτο	κἀκείνων δολίως ὑποπτευσάντων. Ὁ δὲ
[9, 5]	τύραννος ἐν ὅλμῳ κόψε. Τί	τοῦτο	λέγω; σῶμα γάρ, οὐχὶ δὲ
[9, 10]	θεοῖσι. Πλούταρχος δ' αὐτὸν Ἀλέξανδρον	τοῦτο	λέξαι πρὸς τοὺς φίλους φησίν.
[9, 11]	καὶ πάλιν ἐν τοῖς Ἰνδαλμοῖς·	Τοῦτό	μοι, ὦ Πύρρων, ἱμείρεται ἦτορ
[9, 11]	λέγομεν μηδὲν ὁρίζειν, οὐδ' αὐτὸ	τοῦτο	ὁρίζομεν. Πάλιν οἱ δογματικοί φασιν
[9, 11]	διὰ τὸ ἀπορροίας γίνεσθαι, αὐτὸ	τοῦτο	παραλαμβάνοι πρὸς βεβαίωσιν το< ῦ>
[9, 1]	βοτάνας. Καὶ μέντοι καὶ διὰ	τοῦτο	περιτραπεὶς εἰς ὕδερον κατῆλθεν εἰς
[9, 1]	θαυμάζετε; εἶπεν· Ἢ οὐ κρεῖττον	τοῦτο	ποιεῖν ἢ μεθ' ὑμῶν πολιτεύεσθαι;
[9, 8]	ἀλλήλοις· οἷς καὶ συνηρώτα, πρῶτος	τοῦτο	πράξας. Ἀλλὰ καὶ ἤρξατό που
[9, 11]	μὴ συνιᾶσιν ὅτι εἰς αὐτὸ	τοῦτο	πρῶτον, ὡς ἄρ' ἐξ αὑτῶν
[9, 11]	ἑκατέρας ἐροῦμεν φαίνεσθαι· καὶ διὰ	τοῦτο	τὰ φαινόμενα τιθέναι ὅτι φαίνεται.
[9, 11]	τὰ δὲ μὴ εἶναι. Πρὸς	τοῦτο	τὸ κριτήριον τῶν φαινομένων οἱ
[9, 11]	διηγεῖσθαι μηδὲν ὁρίζοντες, μηδ' αὐτὸ	τοῦτο.	Ὥστε καὶ τὸ μὴ ὁρίζειν
[9, 8]	Παντοδαπῇ ἱστορίᾳ. Καὶ πρῶτος ἔφη	δύο	λόγους εἶναι περὶ παντὸς πράγματος
[9, 3]	σφαιροειδῆ καὶ ἐν μέσῳ κεῖσθαι.	Δύο	τε εἶναι στοιχεῖα, πῦρ καὶ
[9, 12]	βιβλία εἰς ἐπῶν τείνοντα μυριάδας	δύο,	ὧν καὶ Ἀντίγονος ὁ Καρύστιος
[9, 11]	εἰ δὲ φύσιν ἔχει καυστικὴν	ἐπέχο	μεν. Καὶ ὅτι κινεῖταί τις