Livre, chapitre
[9, 8]	τὴν ἀρχὴν ἄνω παρεθέμεθα· ἀνέγνω	δ'	Ἀθήνησιν ἐν τῇ Εὐριπίδου οἰκίᾳ
[9, 7]	ὁμολογεῖται κατὰ Σωκράτην γεγονέναι. Φησὶ	δ'	Ἀθηνόδωρος ἐν ὀγδόῃ Περιπάτων, ἐλθόντος
[9, 11]	προνοεῖσθαι, οἱ δ' οὔ. Θάπτουσι	δ'	Αἰγύπτιοι μὲν ταριχεύοντες, Ῥωμαῖοι δὲ
[9, 12]	οὗ Σαρπηδὼν καὶ Ἡρακλείδης, Ἡρακλείδου	δ'	Αἰνεσίδημος Κνώσιος, ὃς καὶ Πυρρωνείων
[9, 11]	διαφόρων νόμων καὶ ἐθῶν. Αἱ	δ'	αἰσθήσεις ψεύδονται, ὁ δὲ λόγος
[9, 7]	ὅλων ἀτόμους καὶ κενόν, τὰ	δ'	ἄλλα πάντα νενομίσθαι δοξάζεσθαι> ἀπείρους
[9, 1]	τὸν ὕδερον αὐτὸν θεραπευθῆναι, ἀποθανεῖν	δ'	ἄλλῃ νόσῳ. Τοῦτο δὲ καὶ
[9, 1]	μελαγχολίας τὰ μὲν ἡμιτελῆ, τὰ	δ'	ἄλλοτε ἄλλως ἔχοντα γράψαι. Σημεῖον
[9, 1]	προσέχουσι κακῆς ἕνεκα ἀνοίης. Ἐγὼ	δ'	ἀμνηστίην ἔχων πάσης πονηρίης καὶ
[9, 11]	σῶμα ὂν αἴτιον γενήσεται. Κοινῶς	δ'	ἀμφοτέρων αἰτίων ὄντων, οὐδὲν ἔσται
[9, 7]	ἁλώσεως τριάκοντα καὶ ἑπτακοσίοις. Γεγόνοι	δ'	ἄν, ὡς μὲν Ἀπολλόδωρος ἐν
[9, 7]	παρὰ τούτου λαβεῖν καὶ αὐτοῦ	δ'	ἂν ἀκηκοέναι εἰ μὴ τὰ
[9, 11]	μηδ' ἔχειν τι δόγμα. Λέγοιτο	δ'	ἂν Πυρρώνειος ὁμοτρόπως. Ταύτης δὲ
[9, 1]	ἐπὶ τὸ ἄνω ὁδός. Γίνεσθαι	δ'	ἀναθυμιάσεις ἀπό τε γῆς καὶ
[9, 1]	Εἷς ἐμοὶ ἄνθρωπος τρισμύριοι, οἱ	δ'	ἀνάριθμοι οὐδείς. Ταῦτ' αὐδῶ καὶ
[9, 1]	βολίτων ἀλέᾳ ἤλπισεν ἐξατμισθήσεσθαι. Οὐδὲν	δ'	ἀνύων οὐδ' οὕτως, ἐτελεύτα βιοὺς
[9, 2]	εἶναι τῶν ὄντων στοιχεῖα, κόσμους	δ'	ἀπείρους, οὐ παραλλακτοὺς δέ. Τὰ
[9, 11]	οὕτω καὶ ὁ ἐναντίος· εἰ	δ'	ἄπιστος, καὶ αὐτὸς ἀπιστηθήσεται τὸ
[9, 11]	ἀεὶ καὶ μηδέποτε εὑρίσκειν, ἐφεκτικὴ	δ'	ἀπὸ τοῦ μετὰ τὴν ζήτησιν
[9, 11]	πάντοτε ζητεῖν τὴν ἀλήθειαν, σκεπτικὴ	δ'	ἀπὸ τοῦ σκέπτεσθαι ἀεὶ καὶ
[9, 11]	λέγω δὲ τὴν ἐποχήν· ἀπορητικὴ	δ'	ἀπὸ τοῦ τοὺς δογματικοὺς ἀπορεῖν
[9, 11]	καὶ Διοκλῆς ἱστορεῖ· ὥς φησι	δ'	Ἀπολλόδωρος ἐν Χρονικοῖς, πρότερον ἦν
[9, 4]	γὰρ εἶναι γνῶσιν αὐτῶν. Φησὶ	δ'	Ἀπολλόδωρος ἠκμακέναι αὐτὸν κατὰ τὴν
[9, 11]	πείθουσιν ἴσας τὰς πιθανότητας. Αἱ	δ'	ἀπορίαι κατὰ τὰς συμφωνίας τῶν
[9, 5]	Ἐλεατικὸν Παλαμήδην αὐτὸν καλεῖ. Φησὶ	δ'	Ἀριστοτέλης εὑρετὴν αὐτὸν γενέσθαι διαλεκτικῆς,
[9, 11]	οὐδὲν ἔσται τὸ πάσχον. Ἀσώματον	δ'	ἀσωμάτου οὐκ ἂν εἴη αἴτιον
[9, 11]	οὐδὲν ἀσώματον ποιεῖ σῶμα. Σῶμα	δ'	ἀσωμάτου οὐκ ἂν εἴη αἴτιον,
[9, 11]	Μηδὲν ἄγαν, καὶ Ἐγγύα, πάρα	δ'	ἄτα· δηλοῦσθαι γὰρ τῷ βεβαίως
[9, 7]	Ποιότητας δὲ νόμῳ εἶναι· φύσει	δ'	ἄτομα καὶ κενόν. Καὶ ταῦτα
[9, 7]	ἢ ἄλλου τινὸς πάθους. Καλεῖ	δ'	αὐτὴν καὶ εὐεστὼ καὶ πολλοῖς
[9, 1]	καὶ πολιτικὸν καὶ θεολογικόν. Ἀνέθηκε	δ'	αὐτὸ εἰς τὸ τῆς Ἀρτέμιδος
[9, 10]	τε ῥέει μακάρεσσι θεοῖσι. Πλούταρχος	δ'	αὐτὸν Ἀλέξανδρον τοῦτο λέξαι πρὸς
[9, 12]	ὡς μηδ' ἀριστᾶν συγχρονεῖν. Φασὶ	δ'	αὐτὸν Ἀρκεσίλαον θεασάμενον διὰ τῶν
[9, 1]	κόσμον ἕνα τῶν ξυμπάντων. Φασὶ	δ'	αὐτὸν ἐρωτηθέντα διὰ τί σιωπᾷ,
[9, 1]	μετὰ τῶν παίδων ἠστραγάλιζε· περιστάντων	δ'	αὐτὸν τῶν Ἐφεσίων, Τί, ὦ
[9, 11]	αὐτοῦ πυνθάνεσθαι περὶ αὐτοῦ. Οὕτω	δ'	αὐτὸν ὑπὸ τῆς πατρίδος τιμηθῆναι
[9, 5]	Πλάτων ἐν τῷ Παρμενίδῃ, ὁ	δ'	αὐτὸς ἐν τῷ Σοφιστῇ καὶ
[9, 12]	ὄντες τέτταρας ἔχομεν ὀφθαλμούς; Ἦν	δ'	αὐτός τε ἑτερόφθαλμος καὶ ὁ
[9, 1]	φάναι Ἵν' ὑμεῖς λαλῆτε. Ἐπόθησε	δ'	αὐτοῦ καὶ Δαρεῖος μετασχεῖν καὶ
[9, 12]	σίλλους τε καὶ κιναίδους. Φέρεται	δ'	αὐτοῦ καὶ καταλογάδην βιβλία εἰς
[9, 8]	χρήσαντος Ἀρχαγόρου τοῦ Θεοδότου. Κατηγόρησε	δ'	αὐτοῦ Πυθόδωρος Πολυζήλου, εἷς τῶν
[9, 1]	ἄλλοτε ἄλλως ἔχοντα γράψαι. Σημεῖον	δ'	αὐτοῦ τῆς μεγαλοφροσύνης Ἀντισθένης φησὶν
[9, 6]	Μιλήσιος. Οὗτος ἤκουσε Ζήνωνος. Ἤρεσκε	δ'	αὐτῷ ἄπειρα εἶναι τὰ πάντα
[9, 12]	τὸν Κολοφώνιον περὶ ἑκάστων, ὁ	δ'	αὐτῷ διηγούμενός ἐστι· καὶ ἐν
[9, 12]	μονοπρόσωπός ἐστιν ἡ ποίησις· ἀρχὴ	δ'	αὐτῷ ἥδε, Ἔσπετε νῦν μοι
[9, 1]	γενέσθαι τοὺς κληθέντας Ἡρακλειτείους. Ἐδόκει	δ'	αὐτῷ καθολικῶς μὲν τάδε· ἐκ
[9, 1]	οὐκ ἀποπνιγήσεται ἐν αὐτῷ. Ἐπιγράφουσι	δ'	αὐτῷ οἱ μὲν Μούσας, οἱ
[9, 7]	μὲν ὁ βίος τἀνδρός. Δοκεῖ	δ'	αὐτῷ τάδε· ἀρχὰς εἶναι τῶν
[9, 5]	Παρμενίδην καὶ ἄλλους συχνούς. Ἀρέσκει	δ'	αὐτῷ τάδε· κόσμους εἶναι κενόν
[9, 4]	διὰ τὴν οἰκείαν ἀρετήν. Ἐδόκει	δ'	αὐτῷ τὸ πᾶν ἄπειρον εἶναι
[9, 11]	φαινόμενον οὐ δεῖται σημείου· ἀφανὲς	δ'	ἀφανοῦς οὐκ ἔστιν, ἐπεὶ δεῖ
[9, 11]	ἑτέρῳ παρέξον ἀφορμὴν καταλήψεως· φαινόμενον	δ'	ἀφανοῦς οὐκ ἔστιν, ὅτι τὸ
[9, 12]	ὅσοι πολυπράγμονές ἐστε σοφισταί. Ἐτελεύτησε	δ'	ἐγγὺς ἐτῶν ἐνενήκοντα, ὥς φησιν
[9, 11]	καὶ θεῶν παισὶν ἐκχωρεῖν, τὸν	δ'	εἰκότα λόγον ζητεῖν. Καὶ Εὐριπίδην
[9, 4]	κίνησίν τε μὴ εἶναι, δοκεῖν	δ'	εἶναι. Ἀλλὰ καὶ περὶ θεῶν
[9, 7]	πάντων, ἣν ἀνάγκην λέγει. Τέλος	δ'	εἶναι τὴν εὐθυμίαν, οὐ τὴν
[9, 5]	εἴ τις ἄλλος εἴη· τὸν	δ'	εἰπεῖν, Σὺ ὁ τῆς πόλεως
[9, 11]	ἔχειν, τὸ φαινόμενον διασαφοῦμεν· ὅταν	δ'	εἴπωμεν μὴ ἔχειν αὐτὴν ἐξοχάς,
[9, 11]	καὶ ταραχῆς πλῆρες ἀποδεικνύει· ὁ	δ'	εἰς ἄπειρον ἐκβάλλων οὐκ ἐᾷ
[9, 11]	ταριχεύοντες, Ῥωμαῖοι δὲ καίοντες, Παίονες	δ'	εἰς λίμνας ῥιπτοῦντες· ὅθεν περὶ
[9, 1]	πονηρᾷ πολιτείᾳ τὴν πόλιν. Ἀναχωρήσας	δ'	εἰς τὸ ἱερὸν τῆς Ἀρτέμιδος
[9, 1]	τοῦ συνέχοντος Περὶ φύσεως, διῄρηται	δ'	εἰς τρεῖς λόγους, εἴς τε
[9, 11]	τι περὶ τῆς ἀδελφῆς, Φιλίστα	δ'	ἐκαλεῖτο, πρὸς τὸν ἐπιλαβόμενον εἰπεῖν
[9, 11]	ἄτοπον ἡγοῦνται θυγατρὶ μίγνυσθαι, Ἕλληνες	δ'	ἔκθεσμον. Καὶ Μασσαγέται μέν, ὥς
[9, 5]	τὴν πρότερον μὲν Ὑέλην, ὕστερον	δ'	Ἐλέαν, Φωκαέων οὖσαν ἀποικίαν, αὑτοῦ
[9, 12]	διάδοχον τοῦ βίου κατέλιπεν. Ὁ	δ'	ἐλλόγιμος ἦν, ὡς καὶ Σωτίων
[9, 1]	ἄμουσοι; οὐχ ὑμῖν ἐπόνουν, τοῖς	δ'	ἔμ' ἐπισταμένοις. Εἷς ἐμοὶ ἄνθρωπος
[9, 11]	ἰατρικῆς, ὁ δὲ γεωργίας, ἄλλος	δ'	ἐμπορίας ὀρέγεται· καὶ ταὐτὰ οὓς
[9, 10]	μάλα· θύλακός ἐστι· πτίσσετ' Ἀνάξαρχος	δ'	ἐν Διός ἐστι πάλαι. Καί
[9, 7]	δὲ καὶ Ἱππόβοτός φησιν. Ἀριστόξενος	δ'	ἐν τοῖς Ἱστορικοῖς ὑπομνήμασί φησι
[9, 11]	Πυρρώνειοι δὲ ἀπὸ Πύρρωνος. Θεοδόσιος	δ'	ἐν τοῖς Σκεπτικοῖς κεφαλαίοις οὔ
[9, 7]	κατὰ μέγεθος καὶ πλῆθος, φέρεσθαι	δ'	ἐν τῷ ὅλῳ δινουμένας. Καὶ
[9, 1]	ὁ Τίμων ὑπογράφει λέγων, Τοῖς	δ'	ἔνι κοκκυστής, ὀχλολοίδορος Ἡράκλειτος, αἰνικτὴς
[9, 11]	δὲ γλῶσσ' ἐστὶ βροτῶν, πολέες	δ'	ἔνι μῦθοι· καὶ Ἐπέων δὲ
[9, 11]	ῥητέον ἢ πάντα ψευδῆ. Εἰ	δ'	ἔνιά ἐστιν ἀληθῆ, τίνι διακριτέον;
[9, 11]	ἀποδείξεως κἀντεῦθεν εἰς ἄπειρον· εἰ	δ'	ἐξ ἀναποδείκτων, ἤτοι πάντων ἢ
[9, 11]	Ἀράβιος φοῖνιξ καὶ εὐλαί· τὰ	δ'	ἐξ ἐπιπλοκῆς, ὡς ἄνθρωποι καὶ
[9, 11]	ἑτέρου. Ὅθεν ἄγνωστα εἶναι. Ὁ	δ'	ἐξ ὑποθέσεως τρόπος συνίσταται, οἰομένων
[9, 11]	γὰρ τὸ μὲν ἄδηλον, αἱ	δ'	ἐξομολογήσεις εἰσί τὸ μὲν ἄδηλον>
[9, 1]	καλεῖσθαι πόλεμον καὶ ἔριν, τὸ	δ'	ἐπὶ τὴν ἐκπύρωσιν ὁμολογίαν καὶ
[9, 2]	που καὶ αὐτός φησιν· Ἤδη	δ'	ἑπτά τ' ἔασι καὶ ἑξήκοντ'
[9, 9]	τὴν ἀρχὴν ἀναμφισβήτητον παρέχεσθαι, τὴν	δ'	ἑρμηνείαν ἁπλῆν καὶ σεμνήν. ~ΑΝΑΞΑΡΧΟΣ.
[9, 11]	ἐν σκιᾷ ἐθάλπετο, ἐν ἡλίῳ	δ'	ἐρρίγου. Ἄνδρων δ' ὁ Ἀργεῖος,
[9, 8]	Πολυζήλου, εἷς τῶν τετρακοσίων· Ἀριστοτέλης	δ'	Εὔαθλόν φησιν. Ἔστι δὲ τὰ
[9, 8]	νόμους γράψαι φησὶν αὐτόν· ὡς	δ'	Εὔπολις ἐν Κόλαξιν, Τήιος· φησὶ
[9, 11]	ὠχρόν, γεύσει δὲ γλυκύ, ὀσφρήσει	δ'	εὐῶδες ὑποπίπτει. Καὶ ἡ αὐτὴ
[9, 7]	ἀσπάσασθαι οὕτω χαῖρε κόρη, τῇ	δ'	ἐχομένῃ χαῖρε γύναι καὶ ἦν
[9, 11]	οἱ δὲ ταῦτα ἀνῃρήκασι. Δεῖ	δ'	ἢ δι' αἰσθητοῦ ἢ νοητοῦ
[9, 6]	τοῦ πυρὸς ὀλίγον μεταλαμβάνειν. Ἐκλείπειν	δ'	ἥλιον καὶ σελήνην τὴν δὲ
[9, 6]	τὸ τάχος τῆς φορᾶς, τὸν	δ'	ἥλιον καὶ ὑπὸ τῶν ἀστέρων
[9, 7]	καὶ νοῦν ταὐτὸν εἶναι. Ὁρᾶν	δ'	ἡμᾶς κατ' εἰδώλων ἐμπτώσεις. Πάντα
[9, 11]	ἢ τόδε εἶναι ἕκαστον. Ἀκόλουθος	δ'	ἦν καὶ τῷ βίῳ, μηδὲν
[9, 1]	εἰσαγάγῃ, φανεροῦ λαμπρότερ' ἠελίου. Γεγόνασι	δ'	Ἡράκλειτοι πέντε· πρῶτος αὐτὸς οὗτος·
[9, 12]	Πτολεμαῖος ὁ Κυρηναῖος ἀνεκτήσατο. Ὡς	δ'	Ἱππόβοτός φησι καὶ Σωτίων, διήκουσαν
[9, 11]	ἐν ἡλίῳ δ' ἐρρίγου. Ἄνδρων	δ'	ὁ Ἀργεῖος, ὥς φησιν Ἀριστοτέλης)
[9, 1]	θαφθῆναι ἐν τῇ ἀγορᾷ. Νεάνθης	δ'	ὁ Κυζικηνός φησι μὴ δυνηθέντα
[9, 8]	βαρύφωνον εἶναι τὸν Πρόδικον. Διήκουσε	δ'	ὁ Πρωταγόρας Δημοκρίτου. Ἐκαλεῖτό τε
[9, 11]	ἥλιον ὡς ἑστῶτα βλέπομεν. Θέων	δ'	ὁ Τιθοραιεὺς ὁ στωικὸς κοιμώμενος
[9, 11]	ὠφελεῖ, βλάπτει δ' οὔ. ἀναιροῦσι	δ'	οἱ σκεπτικοὶ καὶ αὐτὴν τὴν
[9, 11]	ζητεῖν. Καὶ Εὐριπίδην λέγειν· Τίς	δ'	οἶδεν εἰ τὸ ζῆν μέν
[9, 11]	ὑπὲρ ἀδυνάτων ἔστιν ἐπιχειρεῖν. Τοὺς	δ'	οἰομένους μὴ δεῖν ἐκ τῶν
[9, 6]	πρῶτόν τι σύστημα σφαιροειδές. Τοῦτο	δ'	οἷον ὑμένα ἀφίστασθαι, περιέχοντ' ἐν
[9, 7]	παρὰ τοῖς πλείστοις ἠξιώθη. Νόμου	δ'	ὄντος τὸν ἀναλώσαντα τὴν πατρῴαν
[9, 11]	ὅτι τόδε νοοῦμεν γινώσκομεν, πῶς	δ'	ὁρῶμεν ἢ πῶς νοοῦμεν ἀγνοοῦμεν·
[9, 11]	ὅσα περὶ ἡμᾶς ἐστι· τὰ	δ'	ὅσα μή ἐστι περὶ ἡμᾶς,
[9, 1]	δέ με δάκρυ ἤγαγεν, ἐμνήσθην	δ'	ὁσσάκις ἀμφότεροι ἥλιον ἐν λέσχῃ
[9, 11]	ὡς κίρκοι μὲν ὀξύτατοι, κύνες	δ'	ὀσφρητικώτατοι. Εὔλογον οὖν τοῖς διαφόροις
[9, 7]	μέρος, ἃ πάντα καταναλῶσαι. Λέγει	δ'	ὅτι τοσοῦτον ἦν φιλόπονος ὥστε
[9, 11]	ἐστὶ γλυκὺ οὐ τίθημι, τὸ	δ'	ὅτι φαίνεται ὁμολογῶ. Καὶ Αἰνεσίδημος
[9, 12]	τὸν θαυμάζοντα πάντα ἔφη, Τί	δ'	οὐ θαυμάζεις ὅτι τρεῖς ὄντες
[9, 11]	τ' εἶναι καὶ κακόν. Εἰ	δ'	οὐ πᾶν λέγομεν τὸ ὑπό
[9, 10]	ἐκέλευσε τύπτεσθαι σιδηροῖς ὑπέροις. Τὸν	δ'	οὐ φροντίσαντα τῆς τιμωρίας εἰπεῖν
[9, 11]	ὅτι ἡ ἀρετὴ ὠφελεῖ, βλάπτει	δ'	οὔ. ἀναιροῦσι δ' οἱ σκεπτικοὶ
[9, 11]	ἀπόπατος ὑὶ μὲν ἐδώδιμος, ἵππῳ	δ'	οὔ. Δεύτερος ὁ παρὰ τὰς
[9, 11]	καὶ οἱ μὲν προνοεῖσθαι, οἱ	δ'	οὔ. Θάπτουσι δ' Αἰγύπτιοι μὲν
[9, 11]	πρός τι ἐπινοεῖται μόνον, ὑπάρχει	δ'	οὔ· καὶ τὸ αἴτιον οὖν
[9, 11]	κοινὰς ἔχουσι τὰς γυναῖκας, Ἕλληνες	δ'	οὔ· Κίλικές τε λῃστείαις ἔχαιρον,
[9, 11]	αἱρέσεων δόγματα πάντα ἀνατρέποντες, αὐτοὶ	δ'	οὐδὲν ἀποφαίνονται δογματικῶς, ἕως δὲ
[9, 1]	ἀραιώσει καὶ πυκνώσει γινόμενα. Σαφῶς	δ'	οὐδὲν ἐκτίθεται. Γίνεσθαί τε πάντα
[9, 11]	ἡ χιὼν πᾶσι ψυχρόν· κοινὸν	δ'	οὐδὲν πάντων ἀγαθὸν ἢ κακόν
[9, 11]	ἄδηλα τῆς ἀποδείξεως ἀγνοουμένης; ζητεῖται	δ'	οὐκ εἰ φαίνεται τοιαῦτα, ἀλλ'
[9, 11]	σημεῖον τῶν πρός τι. Νοητὸν	δ'	οὐκ ἔστιν, ἐπεὶ τὸ νοητὸν
[9, 11]	τόπῳ οὐ κινεῖται, ἐν ᾧ	δ'	οὐκ ἔστιν οὐδὲ κινεῖται· οὐκ
[9, 8]	που Παλλάδος ἄστυ φύγες, Πλουτέα	δ'	οὐκ ἔφυγες. Λέγεται δέ ποτ'
[9, 3]	Ἐπιτομῇ Ἀναξιμάνδρου φησὶν ἀκοῦσαι- Ὅμως	δ'	οὖν ἀκούσας καὶ Ξενοφάνους οὐκ
[9, 10]	δὲ Δημοκρίτου φασὶν ἀκοῦσαι. Ὁ	δ'	οὖν Ἀνάξαρχος καὶ Ἀλεξάνδρῳ συνῆν
[9, 12]	ἕτερος Τίμων ὁ μισάνθρωπος. Ὁ	δ'	οὖν φιλόσοφος καὶ φιλόκηπος ἦν
[9, 11]	το< ῦ> ἀπορροίας γίνεσθαι. Ἀνῄρουν	δ'	οὗτοι καὶ πᾶσαν ἀπόδειξιν καὶ
[9, 5]	ἐν τῷ Κιτιεῖ διειλέγμεθα. Ἤκμαζε	δ'	οὗτος κατὰ τὴν ἐνάτην καὶ
[9, 3]	Ξενοφάνους εἰς ἡσυχίαν προετράπη. Πρῶτος	δ'	οὗτος τὴν γῆν ἀπέφαινε σφαιροειδῆ
[9, 11]	καὶ τὰ μὲν οὕτως, τὰ	δ'	οὕτως συγκέκριται· διὸ καὶ τῇ
[9, 11]	ἥλιος ἀνίσχων μὲν ἀλλοῖος, μεσουρανῶν	δ'	οὐχ ὅμοιος. Καὶ τὸ αὐτὸ
[9, 3]	μὲν δημιουργοῦ τάξιν ἔχειν, τὴν	δ'	ὕλης. Γένεσίν τ' ἀνθρώπων ἐξ
[9, 1]	ἀκοὴν καὶ μάθησιν. Παρ' ἐμοὶ	δ'	ὑπάρχει σοι πᾶσα μὲν προεδρία,
[9, 7]	καὶ σελήνης, ἀλλὰ ἀρχαῖαι, τὸν	δ'	ὑφῃρῆσθαι. Διασύρειν τε αὐτοῦ τὰ
[9, 6]	κεφαλαιωδῶς μὲν ταῦτα. ἐπὶ μέρους	δ'	ὧδε ἔχει· Τὸ μὲν πᾶν
[9, 11]	τῷ βίῳ φαινομένων διαγινώσκομεν· περὶ	δ'	ὧν οἱ δογματικοὶ διαβεβαιοῦνται τῷ
[9, 11]	ὁλοσχερῶς ἐκδῦναι τὸν ἄνθρωπον· διαγωνίζεσθαι	δ'	ὡς οἷόν τε πρῶτον μὲν
[9, 11]	σοι ταῦτα μεταλλῆσαι, τίνες αὖραι	Ἑλλάδ'	ἔχουσι, πόθεν τε καὶ εἰς
[9, 11]	καὶ Ἐμπεδοκλέα· Οὕτως οὔτ' ἐπιδερκτὰ	τάδ'	ἀνδράσιν οὔτ' ἐπακουστὰ οὔτε νόῳ
[9, 12]	ἀδιάφορος. Ἀλλὰ καὶ εὔρους, ὡς	μηδ'	ἀριστᾶν συγχρονεῖν. Φασὶ δ' αὐτὸν
[9, 10]	Μητροδώρου τοῦ Χίου, ὃς ἔλεγε	μηδ'	αὐτὸ τοῦτ' εἰδέναι ὅτι οὐδὲν
[9, 11]	ἄλλων καὶ διηγεῖσθαι μηδὲν ὁρίζοντες,	μηδ'	αὐτὸ τοῦτο. Ὥστε καὶ τὸ
[9, 11]	τῶν κατὰ περίστασιν κρίνειν τἀληθὲς	μηδ'	ἐκ τῶν κατὰ φύσιν νομοθετεῖν,
[9, 11]	πρῶτον εὑρηκέναι τὴν σκεπτικὴν Πύρρωνα	μηδ'	ἔχειν τι δόγμα. Λέγοιτο δ'
[9, 11]	ὑφέστηκε· τὸ δὲ μὴ ὑφεστὼς	μηδ'	ὂν οὐδὲ τὸ γίνεσθαι εὐτύχηκε.
[9, 2]	καὶ ἑξήκοντ' ἐνιαυτοὶ βληστρίζοντες ἐμὴν	φροντίδ'	ἀν' Ἑλλάδα γῆν· ἐκ γενετῆς
[9, 2]	πρὸς τοῖς, εἴπερ ἐγὼ περὶ	τῶνδ'	οἶδα λέγειν ἐτύμως. Φησὶ δὲ
[9, 11]	πάσχον διὰ τὸ ἀσώματον εἶναι	οὐδ'	ἂν ὑπό τινος γένοιτο· οὐκ
[9, 11]	ᾧ οὖν λέγομεν μηδὲν ὁρίζειν,	οὐδ'	αὐτὸ τοῦτο ὁρίζομεν. Πάλιν οἱ
[9, 9]	ἐκ τοῦ μὴ ὄντος γίνεσθαι	οὐδ'	εἰς τὸ μὴ ὂν φθείρεσθαι·
[9, 11]	ἀπάτης πειθοῦς τ' ἀπελύσαο δεσμά;	οὐδ'	ἔμελέν σοι ταῦτα μεταλλῆσαι, τίνες
[9, 7]	Πλάτων οὐδαμοῦ Δημοκρίτου διαμνημονεύει, ἀλλ'	οὐδ'	ἔνθ' ἂν> ἀντειπεῖν τι αὐτῷ
[9, 5]	φάναι· Ἐὰν μὴ λοιδορούμενος προσποιῶμαι,	οὐδ'	ἐπαινούμενος αἰσθήσομαι. Ὅτι δὲ γεγόνασι
[9, 11]	οἷς συνεχῶς ἀποτελοῦνται οὐ θαυμάζονται,	οὐδ'	ὁ ἥλιος, ὅτι καθ' ἡμέραν
[9, 1]	ἤλπισεν ἐξατμισθήσεσθαι. Οὐδὲν δ' ἀνύων	οὐδ'	οὕτως, ἐτελεύτα βιοὺς ἔτη ἑξήκοντα.

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 23/06/2009