HODOI ELEKTRONIKAI: Du texte à l'hypertexte

HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

Diogène Laërce, Vies, doctrines et sentences des Philosophes illustres, livre IX

Liste des contextes (ordre alphabétique inverse)

ρ = 30 formes différentes pour 157 occurrences

α β γ δ ε ζ η θ ι κ λ μ ν ξ ο π ρ ς τ υ φ χ ψ ω

Livre, chapitre

[9, 3]   βίην μεγαλόφρονος οὐ πολύδοξον, ὅς ῥ' ἀπὸ φαντασίας ἀπάτης ἀνενείκατο νώσεις.

[9, 8]   σεῦ, Πρωταγόρη, φάτιν ἔκλυον, ὡς ἄρ' Ἀθηνέων ἔκ ποτ' ἰὼν καθ'

[9, 11]   εἰς αὐτὸ τοῦτο πρῶτον, ὡς ἄρ' ἐξ αὑτῶν ἔχει τὴν πίστιν,

[9, 11]   οὐδὲν δὲ τούτων ἐστιν· οὐκ ἄρ' ἐστὶ σημεῖον. Φαινόμενον μὲν οὖν

[9, 11]   φθορὰ οὔτ' ἄλλο τι· οὐκ ἄρ' ἐστὶν αἴτιον. Καὶ μὴν εἰ

[9, 11]   ἀσωμάτου· οὐδὲν δὲ τούτων· οὐκ ἄρ' ἐστὶν αἴτιον. Σῶμα μὲν οὖν

[9, 11]   ἐστιν ἀληθῆ, τίνι διακριτέον; οὔτε γὰρ αἰσθήσει τὰ κατ' αἴσθησιν πάντων

[9, 1]   φλόγα καὶ θερμοτάτην. Τὰ μὲν γὰρ ἄλλα ἄστρα πλεῖον ἀπέχειν ἀπὸ

[9, 1]   Πολυμαθίη νόον οὐ διδάσκει· Ἡσίοδον γὰρ ἂν ἐδίδαξε καὶ Πυθαγόρην, αὖτίς

[9, 1]   ἐξήγηνται αὐτοῦ τὸ σύγγραμμα· καὶ γὰρ Ἀντισθένης καὶ Ἡρακλείδης ὁ Ποντικὸς

[9, 11]   εἶναι ἀγαθὸν ἢ κακόν. Πᾶσα γὰρ ἀπόδειξις, φασίν, ἢ ἐξ ἀποδεδειγμένων

[9, 1]   διαντλήσας δύσμορος εἶτ' ἔθανεν· σῶμα γὰρ ἀρδεύσασα κακὴ νόσος ὕδατι φέγγος

[9, 11]   τὸν ᾧ φαίνεται τοὐναντίον· ὡς γὰρ αὐτὸς πιστός ἐστι τὸ φαινόμενον

[9, 11]   ὃ νοεῖται τὸ αἴτιον· οὔτε γὰρ γένεσις οὔτε φθορὰ οὔτ' ἄλλο

[9, 11]   καταλαμβάνεσθαι καὶ δογματίζειν· ἐν ᾧ γὰρ δοκοῦσι διελέγχειν καταλαμβάνονται· καὶ γὰρ

[9, 4]   ἔλεγε μὴ δεῖν ἀποφαίνεσθαι· μὴ γὰρ εἶναι γνῶσιν αὐτῶν. Φησὶ δ'

[9, 2]   ὁ σοφός, Εἰκότως, ἔφη· σοφὸν γὰρ εἶναι δεῖ τὸν ἐπιγνωσόμενον τὸν

[9, 7]   ὡς οὐδὲν ὄφελος· παρὰ πολλοῖς γὰρ εἶναι ἤδη τὰ βιβλία. Καὶ

[9, 11]   τὰς τῶν ὅλων ἀρχάς· δεῖ γὰρ εἶναί τι τὸ ποιοῦν καὶ

[9, 11]   λέγομεν ὡς οὐ δογμάτων· οὐ γάρ εἰσιν ὅμοια τῷ λέγειν ὅτι

[9, 10]   οἰόμενον εἶναι θεὸν ἐπέστρεψεν· ἐπειδὴ γὰρ ἔκ τινος πληγῆς εἶδεν αὐτῷ

[9, 11]   γὰρ δοκοῦσι διελέγχειν καταλαμβάνονται· καὶ γὰρ ἐν τῷ αὐτῷ κρατύνουσι καὶ

[9, 1]   Ξενοφάνεά τε καὶ Ἑκαταῖον. Εἶναι γὰρ Ἓν τὸ σοφόν, ἐπίστασθαι γνώμην,

[9, 8]   Εὔπολις ἐν Κόλαξιν, Τήιος· φησὶ γάρ, Ἔνδοθι μέν ἐστι Πρωταγόρας ὁ

[9, 11]   δὲ τοὺς δογματικοὺς ἀπέφαινον. Τὸ γὰρ ἐξ ὑποθέσεως περαινόμενον οὐ σκέψεως

[9, 11]   ταλαιπώρους βροτοὺς φρονεῖν λέγουσι; σοῦ γὰρ ἐξηρτήμεθα δρῶμέν τε τοιαῦθ' ἃν

[9, 1]   ὄψιν καὶ βασίλειον οἶκον. Ἕλληνες γὰρ ἐπὶ τὸ πλεῖστον ἀνεπισήμαντοι σοφοῖς

[9, 11]   Σημεῖόν τε οὐκ εἶναι· εἰ γάρ ἐστι, φασί, σημεῖον, ἤτοι αἰσθητόν

[9, 11]   Ἀσκάνιος ὁ Ἀβδηρίτης φησίν. Οὐδὲν γὰρ ἔφασκεν οὔτε καλὸν οὔτ' αἰσχρὸν

[9, 11]   μάχῃ ἀκολουθεῖ τὸ ἐπέχειν· τῶν γὰρ ζῴων τὰ μὲν χωρὶς μίξεως

[9, 11]   δὲ οὐδὲν ἴδμεν· ἐν βυθῷ γὰρ ἡ ἀλήθεια. Καὶ Πλάτωνα τὸ

[9, 11]   μᾶλλον ἐκεῖνοι ἢ ἡμεῖς; καὶ γὰρ ἡμεῖς τὸν ἥλιον ὡς ἑστῶτα

[9, 8]   ἐν τῷ Περὶ παιδείας· φορμοφόρος γὰρ ἦν, ὡς καὶ Ἐπίκουρός πού

[9, 12]   εἰ σχολάζοι ποιήματα συνέγραφε· καὶ γὰρ καὶ ἔπη καὶ τραγῳδίας καὶ

[9, 7]   πῦρ, ὕδωρ, ἀέρα, γῆν· εἶναι γὰρ καὶ ταῦτα ἐξ ἀτόμων τινῶν

[9, 11]   μὴν οὐδὲ κίνησίς ἐστι· τὸ γὰρ κινούμενον ἤτοι ἐν ᾧ ἐστι

[9, 1]   τὰς διαφόρους ἀναθυμιάσεις. Τὴν μὲν γὰρ λαμπρὰν ἀναθυμίασιν φλογωθεῖσαν ἐν τῷ

[9, 11]   διψῆν καὶ ἀλγεῖν· οὐκ ἔστι γὰρ λόγῳ περιελεῖν ταῦτα. Λεγόντων δὲ

[9, 11]   μαινόμενοι παρὰ φύσιν ἔχουσι· τί γὰρ μᾶλλον ἐκεῖνοι ἢ ἡμεῖς; καὶ

[9, 11]   πάντα τοὺς ἀνθρώπους πράττειν· οὐ γὰρ μᾶλλον τόδε ἢ τόδε εἶναι

[9, 11]   ὂν τῷ μὴ ὄντι· τῷ γὰρ μὴ ὄντι οὐδὲν συμβέβηκεν, ὥστ'

[9, 11]   οὐχ ἅπερ νοοῦσιν, ὅ τι γὰρ νοεῖται δῆλον, ἀλλ' ὧν ταῖς

[9, 11]   τῶν ἀπολειφθεισῶν συντάξεων. Αὐτὸς μὲν γὰρ ὁ Πύρρων οὐδὲν ἀπέλιπεν, οἱ

[9, 11]   παρὰ τὰς ποιὰς διαθέσεις. Οὐδὲ γὰρ οἱ μαινόμενοι παρὰ φύσιν ἔχουσι·

[9, 11]   διακόνοις ἐχρῶντο τοῖς λόγοις· οὐ γὰρ οἷόν τε ἦν μὴ λόγῳ

[9, 11]   παρυφιστάμενα τοῖς φαινομένοις ἄδηλα. Καὶ γὰρ ὅτε τὴν εἰκόνα ἐξοχὰς λέγομεν

[9, 11]   αὐτῷ κρατύνουσι καὶ δογματίζουσι. Καὶ γὰρ ὅτε φασὶ μηδὲν ὁρίζειν καὶ

[9, 11]   ἀρετὴ ὠφελεῖ ἢ βλάπτει· σημαίνομεν γὰρ ὅτι ἡ ἀρετὴ ὠφελεῖ, βλάπτει

[9, 11]   ὡς ἄνθρωποι πάσχομεν, ὁμολογοῦμεν· καὶ γὰρ ὅτι ἡμέρα ἐστὶ καὶ ὅτι

[9, 11]   τὰ πάθη γινώσκομεν. Τὸ μὲν γὰρ ὅτι ὁρῶμεν ὁμολογοῦμεν καὶ τὸ

[9, 11]   τὴν Οὐδὲν μᾶλλον φωνήν· ὡς γὰρ οὐ μᾶλλόν ἐστι πρόνοια ἢ

[9, 11]   ἄλλοις δὲ κακόν. Πέρσαι μὲν γὰρ οὐκ ἄτοπον ἡγοῦνται θυγατρὶ μίγνυσθαι,

[9, 11]   γὰρ τὸ ὂν γίνεται, ἔστι γάρ, οὔτε τὸ μὴ ὄν, οὐδὲ

[9, 5]   μειζόνων κατ' ἴσον Ἡρακλείτῳ· καὶ γὰρ οὗτος τὴν πρότερον μὲν Ὑέλην,

[9, 5]   κόψε. Τί τοῦτο λέγω; σῶμα γάρ, οὐχὶ δὲ σέ. Γέγονε δὲ

[9, 11]   φύσει ἀγαθὸν ἢ κακόν. Ἤτοι γὰρ πᾶν τὸ ὑπό τινος δοξαζόμενον

[9, 11]   οὐχ ὑποληπτέον ἀληθὲς ὑπάρχειν· οὐ γὰρ πάντας τὸ αὐτὸ πείθειν οὐδὲ

[9, 11]   συνάγει τὴν ἐποχήν· τῶν μὲν γὰρ πραγμάτων διαφωνούντων τῶν δὲ λόγων

[9, 5]   δουλοσύνης Ἐλέαν. Ἀλλ' ἐδάμης· δὴ γάρ σε λαβὼν ὁ τύραννος ἐν

[9, 8]   ὁδὸν πρέσβυς ἐὼν ἔθανες· εἵλετο γάρ σε φυγεῖν Κέκροπος πόλις· ἀλλὰ

[9, 11]   τι διέξεισι περὶ αὐτοῦ. Τῶν γὰρ συμπλεόντων ἐσκυθρωπακότων ὑπὸ χειμῶνος, αὐτὸς

[9, 7]   βιβλία. Καὶ δῆλον δέ· πάντων γὰρ σχεδὸν τῶν ἀρχαίων μεμνημένος ὁ

[9, 8]   οὔθ' ὡς οὐκ εἰσίν· πολλὰ γὰρ τὰ κωλύοντα εἰδέναι, ἥ τ'

[9, 11]   τὴν περὶ αὐτῶν πίστιν· πείθειν γὰρ τά τε κατ' αἴσθησιν συμφώνως

[9, 11]   τὸν Τίμωνα καὶ Αἰνεσίδημον. Οὔτε γὰρ τάδε ἑλούμεθα ἢ ταῦτα φευξόμεθα

[9, 1]   Ἀντισθένης φησὶν ἐν Διαδοχαῖς· ἐκχωρῆσαι γὰρ τἀδελφῷ τῆς βασιλείας. Τοσαύτην δὲ

[9, 11]   τούτου δόξας καταστῆσαι· οἱ μὲν γὰρ ταῦτα, οἱ δὲ ταῦτα ἀνῃρήκασι.

[9, 11]   εἶναι ἀγαθὸν ἢ κακόν· εἰ γάρ τί ἐστι φύσει ἀγαθὸν καὶ

[9, 11]   ὅ ἐστι μάταιον· τὸ ἐναντίον γάρ τις ὑποθήσεται. Ὁ δὲ δι'

[9, 11]   τῶν πρός τι ἔστι· πρὸς γὰρ τὸ αἰτιατόν ἐστι· τὰ δὲ

[9, 11]   Πυρρώνειον καλεῖσθαι τὴν σκεπτικήν· εἰ γὰρ τὸ καθ' ἕτερον κίνημα τῆς

[9, 11]   σφαιροειδής ἐστιν ὁ κόσμος. Ἀλλὰ γὰρ τὸ μὲν ἄδηλον, αἱ δ'

[9, 11]   μὴν γένεσίς ἐστι, φασίν. Οὔτε γὰρ τὸ ὂν γίνεται, ἔστι γάρ,

[9, 11]   δὲ ψεύδεσθαί φασιν αὐτούς· οὐ γὰρ τὸ ὁρᾶν ἀναιρεῖν, ἀλλὰ τὸ

[9, 1]   κόσμον γίνεσθαι κατ' αὐτήν. Πυκνούμενον γὰρ τὸ πῦρ ἐξυγραίνεσθαι συνιστάμενόν τε

[9, 11]   τὴν πίστιν, ἀποδείξεως χρή. Οὐδὲ γὰρ τὸ τέτταρα εἶναι τὰ στοιχεῖα

[9, 11]   τὸ πῶς ὁρᾶν ἀγνοεῖν. Καὶ γὰρ τὸ φαινόμενον τιθέμεθα, οὐχ ὡς

[9, 7]   καὶ τοὺς περὶ Οἰνοπίδην· καὶ γὰρ τούτου μέμνηται. Μέμνηται δὲ καὶ

[9, 11]   Ἐγγύα, πάρα δ' ἄτα· δηλοῦσθαι γὰρ τῷ βεβαίως καὶ πεπεισμένως διεγγυωμένῳ

[9, 11]   ὂν τῷ εἶναι διδάσκεται ἡ γὰρ τῶν ὄντων φύσις πᾶσι φαίνεται

[9, 11]   τῶν ἀδήλων ἂν καταλαμβάνοιτο· διὰ γὰρ τῶν σημείων λέγεται τὰ ἄδηλα

[9, 11]   οὔτε τὸ μὴ ὄν, οὐδὲ γὰρ ὑφέστηκε· τὸ δὲ μὴ ὑφεστὼς

[9, 11]   τρόπῳ τῆς ἑρμηνείας ἐχρῶντο· οἷα γὰρ φαίνεται τὰ πράγματα, μὴ τοιαῦτα

[9, 7]   ἀγνοεῖσθαι δὲ ὑπ' αὐτοῦ· ἦλθον γάρ, φησίν, εἰς Ἀθήνας καὶ οὔτις

[9, 7]   ἀληθῶς ἐν φιλοσοφίᾳ πένταθλος· τὰ γὰρ φυσικὰ καὶ τὰ ἠθικὰ ἤσκητο>

[9, 11]   οὗ φέρεται ἐλάσσωμα τόδε. Φασὶ γὰρ ὡς οὕτω παρωξύνθη ποτὲ ὥστε

[9, 7]   αὐτοῦ ἐπιστάτας καταλιπόντος, ἡνίκα ἐξενίσθη παρ' αὐτῷ, καθά φησι καὶ Ἡρόδοτος·

[9, 1]   ἔφη διζήσασθαι καὶ μαθεῖν πάντα παρ' ἑαυτοῦ. Σωτίων δέ φησιν εἰρηκέναι

[9, 8]   τῇ ἀγορᾷ, ὑπὸ κήρυκι ἀναλεξάμενοι παρ' ἑκάστου τῶν κεκτημένων. Οὗτος πρῶτος

[9, 1]   πρὸς σπουδαίαν ἀκοὴν καὶ μάθησιν. Παρ' ἐμοὶ δ' ὑπάρχει σοι πᾶσα

[9, 12]   ~ΤΙΜΩΝ. Ἀπολλωνίδης ὁ Νικαεὺς ὁ παρ' ἡμῶν ἐν τῷ πρώτῳ τῶν

[9, 11]   αὐτὸ παρ' οἷς μὲν δίκαιον, παρ' οἷς δὲ ἄδικον· καὶ ἄλλοις

[9, 11]   φαινομένων πάντων. Τὸ γοῦν αὐτὸ παρ' οἷς μὲν δίκαιον, παρ' οἷς

[9, 11]   ἢ σπάνιον. Οἱ γοῦν σεισμοὶ παρ' οἷς συνεχῶς ἀποτελοῦνται οὐ θαυμάζονται,

[9, 1]   ἑξηκοστὴν Ὀλυμπιάδα. Μεγαλόφρων δὲ γέγονε παρ' ὁντιναοῦν καὶ ὑπερόπτης, ὡς καὶ

[9, 11]   ἐπεὶ περὶ τῶν αὐτῶν πραγμάτων παρ' ὁντινοῦν ἄλλοτ' ἄλλως ἀποφαίνεται καὶ

[9, 11]   εἰ τὸ ἕτερον αἴτιον λέγεται παρ' ὅσον ἐστὶ σῶμα, καὶ τὸ

[9, 7]   αὐτῷ, καθά φησι καὶ Ἡρόδοτος· παρ' ὧν τά τε περὶ θεολογίας

[9, 1]   τ' εἰς αὐτὸν ἐπιγράμματα φέρεται, ἀτὰρ δὴ καὶ τόδε· Ἡράκλειτος ἐγώ·

[9, 11]   οὕτως; κάτθανε καὶ Πάτροκλος, ὅ περ σέο πολλὸν ἀμείνων· καὶ ὅσα

[9, 10]   αἷμα καὶ οὐκ ἰχὼρ οἷός πέρ τε ῥέει μακάρεσσι θεοῖσι. Πλούταρχος

[9, 11]   αὐτὸν καὶ συνεχὲς λέγων, οἵη περ φύλλων γενεή, τοίη δὲ καὶ

[9, 6]   τοῖς σχήμασιν εἰς μέγα κενόν, ἅπερ ἀθροισθέντα δίνην ἀπεργάζεσθαι μίαν, καθ'

[9, 7]   ταῦτα ἐξ ἀτόμων τινῶν συστήματα· ἅπερ εἶναι ἀπαθῆ καὶ ἀναλλοίωτα διὰ

[9, 1]   καὶ τῶν ἐν τούτῳ γινομένων, ἅπερ ἐστὶν ἐν θειοτάτῃ κείμενα κινήσει·

[9, 11]   φαίνεσθαι· ζητεῖν τ' ἔλεγον οὐχ ἅπερ νοοῦσιν, ὅ τι γὰρ νοεῖται

[9, 3]   αὐτὸς δὲ διὰ ποιημάτων φιλοσοφεῖ, καθάπερ Ἡσίοδός τε καὶ Ξενοφάνης καὶ

[9, 4]   συνέστησεν αὐτὸν τοῖς Ἐφεσίοις ἀγνοοῦσι, καθάπερ Ἱπποκράτης Δημόκριτον Ἀβδηρίταις. Γέγονε δὲ

[9, 2]   χερσὶ θάψαι τοὺς υἱεῖς αὐτόν, καθάπερ καὶ Ἀναξαγόραν. Δοκεῖ δὲ πεπρᾶσθαι

[9, 12]   τοὺς μαθητάς, οἱ δὲ φεύγοντες, καθάπερ καὶ ὁ Τίμων. Ἦν δὲ

[9, 11]   κατὰ τὴν πρὸς ἄλλα σύμβλησιν, καθάπερ τὸ κοῦφον παρὰ τὸ βαρύ,

[9, 12]   ἰόντα, εἰπεῖν, Τί σὺ δεῦρο, ἔνθαπερ ἡμεῖς οἱ ἐλεύθεροι; Συνεχές τε

[9, 2]   ἐείκοσι πέντε τε πρὸς τοῖς, εἴπερ ἐγὼ περὶ τῶνδ' οἶδα λέγειν

[9, 11]   οὖν ἐπινοοῖτο ἂν μόνον, ἐπεὶ εἴπερ ἐστὶν αἴτιον, ὀφείλει ἔχειν τὸ

[9, 7]   Ἀθήνας καὶ οὔτις με ἔγνωκεν. Εἴπερ οἱ Ἀντερασταὶ Πλάτωνός εἰσι, φησὶ

[9, 11]   κίνησις. Ἀνῄρουν δὲ καὶ μάθησιν. Εἴπερ, φασί, διδάσκεταί τι, ἤτοι τὸ

[9, 11]   σώματος οὐκ ἂν εἴη αἴτιον, ἐπείπερ ἀμφότερα τὴν αὐτὴν ἔχει φύσιν.

[9, 11]   δεήσει ἡμᾶς διακρίνειν τὰς δόξας· ὅπερ οὐκ ἐνδεχόμενόν ἐστι διὰ τὴν

[9, 6]   τοὺς κύκλους αὐτῶν. Εἶναί τε ὥσπερ γενέσεις κόσμου, οὕτω καὶ αὐξήσεις

[9, 6]   χωρεῖν εἰς τὸ ἔξω κενόν, ὥσπερ διαττώμενα· τὰ δὲ λοιπὰ συμμένειν

[9, 5]   Ἀριστοτέλης εὑρετὴν αὐτὸν γενέσθαι διαλεκτικῆς, ὥσπερ Ἐμπεδοκλέα ῥητορικῆς. Γέγονε δὲ ἀνὴρ

[9, 11]   ὀφείλει ἀγαθὸν ἢ κακὸν ὑπάρχειν, ὥσπερ ἡ χιὼν πᾶσι ψυχρόν· κοινὸν

[9, 11]   ἐπεὶ οὐκ ἔσται αἴτιον. Καὶ ὥσπερ ὁ πατήρ, μὴ παρόντος τοῦ

[9, 11]   λόγον. Τοιούτῳ δὲ λόγῳ καὶ ὑπὲρ ἀδυνάτων ἔστιν ἐπιχειρεῖν. Τοὺς δ'

[9, 7]   δολίως ὑποπτευσάντων. Ὁ δὲ Δημήτριος ὑπὲρ ἑκατὸν τάλαντά φησιν εἶναι αὐτῷ

[9, 8]   τοῖς ἀνθρώποις πρασσομένων, Προστακτικός, Δίκη ὑπὲρ μισθοῦ, Ἀντιλογιῶν αʹ βʹ Καὶ

[9, 7]   τελευτήσαντα αὐτὸν δημοσίᾳ ταφῆναι, βιώσαντα ὑπὲρ τὰ ἑκατὸν ἔτη. Ὁ δὲ

[9, 1]   νόμου ὑπὲρ τοῦ γινομένου> ὅκως ὑπὲρ τείχεος. Καθάπτεται δὲ καὶ τῶν

[9, 1]   τὸν δῆμον ὑπὲρ τοῦ νόμου ὑπὲρ τοῦ γινομένου> ὅκως ὑπὲρ τείχεος.

[9, 1]   καὶ Μάχεσθαι χρὴ τὸν δῆμον ὑπὲρ τοῦ νόμου ὑπὲρ τοῦ γινομένου>

[9, 11]   Ἀλλὰ τὸ φαινόμενον πάντῃ σθένει οὗπερ ἂν ἔλθῃ. Καὶ ἐν τοῖς

[9, 1]   δέ σε μύστης εἰσαγάγῃ, φανεροῦ λαμπρότερ' ἠελίου. Γεγόνασι δ' Ἡράκλειτοι πέντε·

[9, 5]   ὥσπερ Ἐμπεδοκλέα ῥητορικῆς. Γέγονε δὲ ἀνὴρ γενναιότατος καὶ ἐν φιλοσοφίᾳ καὶ

[9, 11]   τὸ μὲν οὖν σαφὲς οὔτις ἀνὴρ ἴδεν οὐδέ τις ἔσται εἰδώς.

[9, 4]   Ἀβδηρίταις. Γέγονε δὲ καὶ πολιτικὸς ἀνὴρ καὶ ἀποδοχῆς παρὰ τοῖς πολίταις

[9, 11]   ἱμείρεται ἦτορ ἀκοῦσαι, πῶς ποτ' ἀνὴρ ὅτ' ἄγεις ῥᾷστα μεθ' ἡσυχίης

[9, 9]   ~ΔΙΟΓΕΝΗΣ ΑΠΟΛΛΩΝΙΑΤΗΣ. Διογένης Ἀπολλοθέμιδος Ἀπολλωνιάτης, ἀνὴρ φυσικὸς καὶ ἄγαν ἐλλόγιμος. ἤκουσε

[9, 1]   κατ' ἐμὴν γνώμην. Τοιοῦτος μὲν ἁνὴρ καὶ πρὸς βασιλέα. Δημήτριος δέ

[9, 11]   οὐκέτ' ἔσται δεξιόν. Ὁμοίως καὶ πατὴρ καὶ ἀδελφὸς ὡς πρός τι

[9, 11]   ἔσται αἴτιον. Καὶ ὥσπερ ὁ πατήρ, μὴ παρόντος τοῦ πρὸς ὃ

[9, 11]   παρόντος τοῦ πρὸς ὃ λέγεται πατήρ, οὐκ ἂν εἴη πατήρ, οὑτωσὶ

[9, 11]   λέγεται πατήρ, οὐκ ἂν εἴη πατήρ, οὑτωσὶ καὶ τὸ αἴτιον· οὐ

[9, 11]   Τοῦτό μοι, ὦ Πύρρων, ἱμείρεται ἦτορ ἀκοῦσαι, πῶς ποτ' ἀνὴρ ὅτ'

[9, 3]   πυθέσθαι ἠμὲν Ἀληθείης εὐκυκλέος ἀτρεμὲς ἦτορ, ἠδὲ βροτῶν δόξας, ταῖς οὐκ

[9, 1]   αὐτῷ ὧδε ἔχει τῶν δογμάτων· πῦρ εἶναι στοιχεῖον καὶ πυρὸς ἀμοιβὴν

[9, 1]   κατ' αὐτήν. Πυκνούμενον γὰρ τὸ πῦρ ἐξυγραίνεσθαι συνιστάμενόν τε γίνεσθαι ὕδωρ,

[9, 3]   κεῖσθαι. Δύο τε εἶναι στοιχεῖα, πῦρ καὶ γῆν, καὶ τὸ μὲν

[9, 11]   τοιοῦτον ὄν. Καὶ ὅτι τὸ πῦρ καίει αἰσθανόμεθα· εἰ δὲ φύσιν

[9, 7]   οὕτω πάντα τὰ συγκρίματα γεννᾶν, πῦρ, ὕδωρ, ἀέρα, γῆν· εἶναι γὰρ

[9, 1]   σκοτεινάς. Αὔξεσθαι δὲ τὸ μὲν πῦρ ὑπὸ τῶν λαμπρῶν, τὸ δὲ

[9, 7]   πάντα τὰ συγκρίματα γεννᾶν, πῦρ, ὕδωρ, ἀέρα, γῆν· εἶναι γὰρ καὶ

[9, 1]   γῆν χεῖσθαι, ἐξ ἧς τὸ ὕδωρ γίνεσθαι, ἐκ δὲ τούτου τὰ

[9, 1]   γίνεσθαι ὕδωρ, πηγνύμενον δὲ τὸ ὕδωρ εἰς γῆν τρέπεσθαι· καὶ ταύτην

[9, 1]   πῦρ ἐξυγραίνεσθαι συνιστάμενόν τε γίνεσθαι ὕδωρ, πηγνύμενον δὲ τὸ ὕδωρ εἰς

[9, 12]   Κύπριος καὶ Νικόλοχος Ῥόδιος καὶ Εὐφράνωρ Σελευκεὺς Πραΰλους τ' ἀπὸ Τρωάδος,

[9, 3]   Γέγονε δὲ καὶ ἕτερος Παρμενίδης, ῥήτωρ τεχνογράφος. ~ΜΕΛΙΣΣΟΣ. Μέλισσος Ἰθαιγένους Σάμιος.

[9, 10]   Τουτὶ μὲν αἷμα καὶ οὐκ ἰχὼρ οἷός πέρ τε ῥέει μακάρεσσι

Livre, chapitre
[9, 3]	βίην μεγαλόφρονος οὐ πολύδοξον, ὅς	ῥ'	ἀπὸ φαντασίας ἀπάτης ἀνενείκατο νώσεις.
[9, 8]	σεῦ, Πρωταγόρη, φάτιν ἔκλυον, ὡς	ἄρ'	Ἀθηνέων ἔκ ποτ' ἰὼν καθ'
[9, 11]	εἰς αὐτὸ τοῦτο πρῶτον, ὡς	ἄρ'	ἐξ αὑτῶν ἔχει τὴν πίστιν,
[9, 11]	οὐδὲν δὲ τούτων ἐστιν· οὐκ	ἄρ'	ἐστὶ σημεῖον. Φαινόμενον μὲν οὖν
[9, 11]	φθορὰ οὔτ' ἄλλο τι· οὐκ	ἄρ'	ἐστὶν αἴτιον. Καὶ μὴν εἰ
[9, 11]	ἀσωμάτου· οὐδὲν δὲ τούτων· οὐκ	ἄρ'	ἐστὶν αἴτιον. Σῶμα μὲν οὖν
[9, 11]	ἐστιν ἀληθῆ, τίνι διακριτέον; οὔτε	γὰρ	αἰσθήσει τὰ κατ' αἴσθησιν πάντων
[9, 1]	φλόγα καὶ θερμοτάτην. Τὰ μὲν	γὰρ	ἄλλα ἄστρα πλεῖον ἀπέχειν ἀπὸ
[9, 1]	Πολυμαθίη νόον οὐ διδάσκει· Ἡσίοδον	γὰρ	ἂν ἐδίδαξε καὶ Πυθαγόρην, αὖτίς
[9, 1]	ἐξήγηνται αὐτοῦ τὸ σύγγραμμα· καὶ	γὰρ	Ἀντισθένης καὶ Ἡρακλείδης ὁ Ποντικὸς
[9, 11]	εἶναι ἀγαθὸν ἢ κακόν. Πᾶσα	γὰρ	ἀπόδειξις, φασίν, ἢ ἐξ ἀποδεδειγμένων
[9, 1]	διαντλήσας δύσμορος εἶτ' ἔθανεν· σῶμα	γὰρ	ἀρδεύσασα κακὴ νόσος ὕδατι φέγγος
[9, 11]	τὸν ᾧ φαίνεται τοὐναντίον· ὡς	γὰρ	αὐτὸς πιστός ἐστι τὸ φαινόμενον
[9, 11]	ὃ νοεῖται τὸ αἴτιον· οὔτε	γὰρ	γένεσις οὔτε φθορὰ οὔτ' ἄλλο
[9, 11]	καταλαμβάνεσθαι καὶ δογματίζειν· ἐν ᾧ	γὰρ	δοκοῦσι διελέγχειν καταλαμβάνονται· καὶ γὰρ
[9, 4]	ἔλεγε μὴ δεῖν ἀποφαίνεσθαι· μὴ	γὰρ	εἶναι γνῶσιν αὐτῶν. Φησὶ δ'
[9, 2]	ὁ σοφός, Εἰκότως, ἔφη· σοφὸν	γὰρ	εἶναι δεῖ τὸν ἐπιγνωσόμενον τὸν
[9, 7]	ὡς οὐδὲν ὄφελος· παρὰ πολλοῖς	γὰρ	εἶναι ἤδη τὰ βιβλία. Καὶ
[9, 11]	τὰς τῶν ὅλων ἀρχάς· δεῖ	γὰρ	εἶναί τι τὸ ποιοῦν καὶ
[9, 11]	λέγομεν ὡς οὐ δογμάτων· οὐ	γάρ	εἰσιν ὅμοια τῷ λέγειν ὅτι
[9, 10]	οἰόμενον εἶναι θεὸν ἐπέστρεψεν· ἐπειδὴ	γὰρ	ἔκ τινος πληγῆς εἶδεν αὐτῷ
[9, 11]	γὰρ δοκοῦσι διελέγχειν καταλαμβάνονται· καὶ	γὰρ	ἐν τῷ αὐτῷ κρατύνουσι καὶ
[9, 1]	Ξενοφάνεά τε καὶ Ἑκαταῖον. Εἶναι	γὰρ	Ἓν τὸ σοφόν, ἐπίστασθαι γνώμην,
[9, 8]	Εὔπολις ἐν Κόλαξιν, Τήιος· φησὶ	γάρ,	Ἔνδοθι μέν ἐστι Πρωταγόρας ὁ
[9, 11]	δὲ τοὺς δογματικοὺς ἀπέφαινον. Τὸ	γὰρ	ἐξ ὑποθέσεως περαινόμενον οὐ σκέψεως
[9, 11]	ταλαιπώρους βροτοὺς φρονεῖν λέγουσι; σοῦ	γὰρ	ἐξηρτήμεθα δρῶμέν τε τοιαῦθ' ἃν
[9, 1]	ὄψιν καὶ βασίλειον οἶκον. Ἕλληνες	γὰρ	ἐπὶ τὸ πλεῖστον ἀνεπισήμαντοι σοφοῖς
[9, 11]	Σημεῖόν τε οὐκ εἶναι· εἰ	γάρ	ἐστι, φασί, σημεῖον, ἤτοι αἰσθητόν
[9, 11]	Ἀσκάνιος ὁ Ἀβδηρίτης φησίν. Οὐδὲν	γὰρ	ἔφασκεν οὔτε καλὸν οὔτ' αἰσχρὸν
[9, 11]	μάχῃ ἀκολουθεῖ τὸ ἐπέχειν· τῶν	γὰρ	ζῴων τὰ μὲν χωρὶς μίξεως
[9, 11]	δὲ οὐδὲν ἴδμεν· ἐν βυθῷ	γὰρ	ἡ ἀλήθεια. Καὶ Πλάτωνα τὸ
[9, 11]	μᾶλλον ἐκεῖνοι ἢ ἡμεῖς; καὶ	γὰρ	ἡμεῖς τὸν ἥλιον ὡς ἑστῶτα
[9, 8]	ἐν τῷ Περὶ παιδείας· φορμοφόρος	γὰρ	ἦν, ὡς καὶ Ἐπίκουρός πού
[9, 12]	εἰ σχολάζοι ποιήματα συνέγραφε· καὶ	γὰρ	καὶ ἔπη καὶ τραγῳδίας καὶ
[9, 7]	πῦρ, ὕδωρ, ἀέρα, γῆν· εἶναι	γὰρ	καὶ ταῦτα ἐξ ἀτόμων τινῶν
[9, 11]	μὴν οὐδὲ κίνησίς ἐστι· τὸ	γὰρ	κινούμενον ἤτοι ἐν ᾧ ἐστι
[9, 1]	τὰς διαφόρους ἀναθυμιάσεις. Τὴν μὲν	γὰρ	λαμπρὰν ἀναθυμίασιν φλογωθεῖσαν ἐν τῷ
[9, 11]	διψῆν καὶ ἀλγεῖν· οὐκ ἔστι	γὰρ	λόγῳ περιελεῖν ταῦτα. Λεγόντων δὲ
[9, 11]	μαινόμενοι παρὰ φύσιν ἔχουσι· τί	γὰρ	μᾶλλον ἐκεῖνοι ἢ ἡμεῖς; καὶ
[9, 11]	πάντα τοὺς ἀνθρώπους πράττειν· οὐ	γὰρ	μᾶλλον τόδε ἢ τόδε εἶναι
[9, 11]	ὂν τῷ μὴ ὄντι· τῷ	γὰρ	μὴ ὄντι οὐδὲν συμβέβηκεν, ὥστ'
[9, 11]	οὐχ ἅπερ νοοῦσιν, ὅ τι	γὰρ	νοεῖται δῆλον, ἀλλ' ὧν ταῖς
[9, 11]	τῶν ἀπολειφθεισῶν συντάξεων. Αὐτὸς μὲν	γὰρ	ὁ Πύρρων οὐδὲν ἀπέλιπεν, οἱ
[9, 11]	παρὰ τὰς ποιὰς διαθέσεις. Οὐδὲ	γὰρ	οἱ μαινόμενοι παρὰ φύσιν ἔχουσι·
[9, 11]	διακόνοις ἐχρῶντο τοῖς λόγοις· οὐ	γὰρ	οἷόν τε ἦν μὴ λόγῳ
[9, 11]	παρυφιστάμενα τοῖς φαινομένοις ἄδηλα. Καὶ	γὰρ	ὅτε τὴν εἰκόνα ἐξοχὰς λέγομεν
[9, 11]	αὐτῷ κρατύνουσι καὶ δογματίζουσι. Καὶ	γὰρ	ὅτε φασὶ μηδὲν ὁρίζειν καὶ
[9, 11]	ἀρετὴ ὠφελεῖ ἢ βλάπτει· σημαίνομεν	γὰρ	ὅτι ἡ ἀρετὴ ὠφελεῖ, βλάπτει
[9, 11]	ὡς ἄνθρωποι πάσχομεν, ὁμολογοῦμεν· καὶ	γὰρ	ὅτι ἡμέρα ἐστὶ καὶ ὅτι
[9, 11]	τὰ πάθη γινώσκομεν. Τὸ μὲν	γὰρ	ὅτι ὁρῶμεν ὁμολογοῦμεν καὶ τὸ
[9, 11]	τὴν Οὐδὲν μᾶλλον φωνήν· ὡς	γὰρ	οὐ μᾶλλόν ἐστι πρόνοια ἢ
[9, 11]	ἄλλοις δὲ κακόν. Πέρσαι μὲν	γὰρ	οὐκ ἄτοπον ἡγοῦνται θυγατρὶ μίγνυσθαι,
[9, 11]	γὰρ τὸ ὂν γίνεται, ἔστι	γάρ,	οὔτε τὸ μὴ ὄν, οὐδὲ
[9, 5]	μειζόνων κατ' ἴσον Ἡρακλείτῳ· καὶ	γὰρ	οὗτος τὴν πρότερον μὲν Ὑέλην,
[9, 5]	κόψε. Τί τοῦτο λέγω; σῶμα	γάρ,	οὐχὶ δὲ σέ. Γέγονε δὲ
[9, 11]	φύσει ἀγαθὸν ἢ κακόν. Ἤτοι	γὰρ	πᾶν τὸ ὑπό τινος δοξαζόμενον
[9, 11]	οὐχ ὑποληπτέον ἀληθὲς ὑπάρχειν· οὐ	γὰρ	πάντας τὸ αὐτὸ πείθειν οὐδὲ
[9, 11]	συνάγει τὴν ἐποχήν· τῶν μὲν	γὰρ	πραγμάτων διαφωνούντων τῶν δὲ λόγων
[9, 5]	δουλοσύνης Ἐλέαν. Ἀλλ' ἐδάμης· δὴ	γάρ	σε λαβὼν ὁ τύραννος ἐν
[9, 8]	ὁδὸν πρέσβυς ἐὼν ἔθανες· εἵλετο	γάρ	σε φυγεῖν Κέκροπος πόλις· ἀλλὰ
[9, 11]	τι διέξεισι περὶ αὐτοῦ. Τῶν	γὰρ	συμπλεόντων ἐσκυθρωπακότων ὑπὸ χειμῶνος, αὐτὸς
[9, 7]	βιβλία. Καὶ δῆλον δέ· πάντων	γὰρ	σχεδὸν τῶν ἀρχαίων μεμνημένος ὁ
[9, 8]	οὔθ' ὡς οὐκ εἰσίν· πολλὰ	γὰρ	τὰ κωλύοντα εἰδέναι, ἥ τ'
[9, 11]	τὴν περὶ αὐτῶν πίστιν· πείθειν	γὰρ	τά τε κατ' αἴσθησιν συμφώνως
[9, 11]	τὸν Τίμωνα καὶ Αἰνεσίδημον. Οὔτε	γὰρ	τάδε ἑλούμεθα ἢ ταῦτα φευξόμεθα
[9, 1]	Ἀντισθένης φησὶν ἐν Διαδοχαῖς· ἐκχωρῆσαι	γὰρ	τἀδελφῷ τῆς βασιλείας. Τοσαύτην δὲ
[9, 11]	τούτου δόξας καταστῆσαι· οἱ μὲν	γὰρ	ταῦτα, οἱ δὲ ταῦτα ἀνῃρήκασι.
[9, 11]	εἶναι ἀγαθὸν ἢ κακόν· εἰ	γάρ	τί ἐστι φύσει ἀγαθὸν καὶ
[9, 11]	ὅ ἐστι μάταιον· τὸ ἐναντίον	γάρ	τις ὑποθήσεται. Ὁ δὲ δι'
[9, 11]	τῶν πρός τι ἔστι· πρὸς	γὰρ	τὸ αἰτιατόν ἐστι· τὰ δὲ
[9, 11]	Πυρρώνειον καλεῖσθαι τὴν σκεπτικήν· εἰ	γὰρ	τὸ καθ' ἕτερον κίνημα τῆς
[9, 11]	σφαιροειδής ἐστιν ὁ κόσμος. Ἀλλὰ	γὰρ	τὸ μὲν ἄδηλον, αἱ δ'
[9, 11]	μὴν γένεσίς ἐστι, φασίν. Οὔτε	γὰρ	τὸ ὂν γίνεται, ἔστι γάρ,
[9, 11]	δὲ ψεύδεσθαί φασιν αὐτούς· οὐ	γὰρ	τὸ ὁρᾶν ἀναιρεῖν, ἀλλὰ τὸ
[9, 1]	κόσμον γίνεσθαι κατ' αὐτήν. Πυκνούμενον	γὰρ	τὸ πῦρ ἐξυγραίνεσθαι συνιστάμενόν τε
[9, 11]	τὴν πίστιν, ἀποδείξεως χρή. Οὐδὲ	γὰρ	τὸ τέτταρα εἶναι τὰ στοιχεῖα
[9, 11]	τὸ πῶς ὁρᾶν ἀγνοεῖν. Καὶ	γὰρ	τὸ φαινόμενον τιθέμεθα, οὐχ ὡς
[9, 7]	καὶ τοὺς περὶ Οἰνοπίδην· καὶ	γὰρ	τούτου μέμνηται. Μέμνηται δὲ καὶ
[9, 11]	Ἐγγύα, πάρα δ' ἄτα· δηλοῦσθαι	γὰρ	τῷ βεβαίως καὶ πεπεισμένως διεγγυωμένῳ
[9, 11]	ὂν τῷ εἶναι διδάσκεται ἡ	γὰρ	τῶν ὄντων φύσις πᾶσι φαίνεται
[9, 11]	τῶν ἀδήλων ἂν καταλαμβάνοιτο· διὰ	γὰρ	τῶν σημείων λέγεται τὰ ἄδηλα
[9, 11]	οὔτε τὸ μὴ ὄν, οὐδὲ	γὰρ	ὑφέστηκε· τὸ δὲ μὴ ὑφεστὼς
[9, 11]	τρόπῳ τῆς ἑρμηνείας ἐχρῶντο· οἷα	γὰρ	φαίνεται τὰ πράγματα, μὴ τοιαῦτα
[9, 7]	ἀγνοεῖσθαι δὲ ὑπ' αὐτοῦ· ἦλθον	γάρ,	φησίν, εἰς Ἀθήνας καὶ οὔτις
[9, 7]	ἀληθῶς ἐν φιλοσοφίᾳ πένταθλος· τὰ	γὰρ	φυσικὰ καὶ τὰ ἠθικὰ ἤσκητο>
[9, 11]	οὗ φέρεται ἐλάσσωμα τόδε. Φασὶ	γὰρ	ὡς οὕτω παρωξύνθη ποτὲ ὥστε
[9, 7]	αὐτοῦ ἐπιστάτας καταλιπόντος, ἡνίκα ἐξενίσθη	παρ'	αὐτῷ, καθά φησι καὶ Ἡρόδοτος·
[9, 1]	ἔφη διζήσασθαι καὶ μαθεῖν πάντα	παρ'	ἑαυτοῦ. Σωτίων δέ φησιν εἰρηκέναι
[9, 8]	τῇ ἀγορᾷ, ὑπὸ κήρυκι ἀναλεξάμενοι	παρ'	ἑκάστου τῶν κεκτημένων. Οὗτος πρῶτος
[9, 1]	πρὸς σπουδαίαν ἀκοὴν καὶ μάθησιν.	Παρ'	ἐμοὶ δ' ὑπάρχει σοι πᾶσα
[9, 12]	~ΤΙΜΩΝ. Ἀπολλωνίδης ὁ Νικαεὺς ὁ	παρ'	ἡμῶν ἐν τῷ πρώτῳ τῶν
[9, 11]	αὐτὸ παρ' οἷς μὲν δίκαιον,	παρ'	οἷς δὲ ἄδικον· καὶ ἄλλοις
[9, 11]	φαινομένων πάντων. Τὸ γοῦν αὐτὸ	παρ'	οἷς μὲν δίκαιον, παρ' οἷς
[9, 11]	ἢ σπάνιον. Οἱ γοῦν σεισμοὶ	παρ'	οἷς συνεχῶς ἀποτελοῦνται οὐ θαυμάζονται,
[9, 1]	ἑξηκοστὴν Ὀλυμπιάδα. Μεγαλόφρων δὲ γέγονε	παρ'	ὁντιναοῦν καὶ ὑπερόπτης, ὡς καὶ
[9, 11]	ἐπεὶ περὶ τῶν αὐτῶν πραγμάτων	παρ'	ὁντινοῦν ἄλλοτ' ἄλλως ἀποφαίνεται καὶ
[9, 11]	εἰ τὸ ἕτερον αἴτιον λέγεται	παρ'	ὅσον ἐστὶ σῶμα, καὶ τὸ
[9, 7]	αὐτῷ, καθά φησι καὶ Ἡρόδοτος·	παρ'	ὧν τά τε περὶ θεολογίας
[9, 1]	τ' εἰς αὐτὸν ἐπιγράμματα φέρεται,	ἀτὰρ	δὴ καὶ τόδε· Ἡράκλειτος ἐγώ·
[9, 11]	οὕτως; κάτθανε καὶ Πάτροκλος, ὅ	περ	σέο πολλὸν ἀμείνων· καὶ ὅσα
[9, 10]	αἷμα καὶ οὐκ ἰχὼρ οἷός	πέρ	τε ῥέει μακάρεσσι θεοῖσι. Πλούταρχος
[9, 11]	αὐτὸν καὶ συνεχὲς λέγων, οἵη	περ	φύλλων γενεή, τοίη δὲ καὶ
[9, 6]	τοῖς σχήμασιν εἰς μέγα κενόν,	ἅπερ	ἀθροισθέντα δίνην ἀπεργάζεσθαι μίαν, καθ'
[9, 7]	ταῦτα ἐξ ἀτόμων τινῶν συστήματα·	ἅπερ	εἶναι ἀπαθῆ καὶ ἀναλλοίωτα διὰ
[9, 1]	καὶ τῶν ἐν τούτῳ γινομένων,	ἅπερ	ἐστὶν ἐν θειοτάτῃ κείμενα κινήσει·
[9, 11]	φαίνεσθαι· ζητεῖν τ' ἔλεγον οὐχ	ἅπερ	νοοῦσιν, ὅ τι γὰρ νοεῖται
[9, 3]	αὐτὸς δὲ διὰ ποιημάτων φιλοσοφεῖ,	καθάπερ	Ἡσίοδός τε καὶ Ξενοφάνης καὶ
[9, 4]	συνέστησεν αὐτὸν τοῖς Ἐφεσίοις ἀγνοοῦσι,	καθάπερ	Ἱπποκράτης Δημόκριτον Ἀβδηρίταις. Γέγονε δὲ
[9, 2]	χερσὶ θάψαι τοὺς υἱεῖς αὐτόν,	καθάπερ	καὶ Ἀναξαγόραν. Δοκεῖ δὲ πεπρᾶσθαι
[9, 12]	τοὺς μαθητάς, οἱ δὲ φεύγοντες,	καθάπερ	καὶ ὁ Τίμων. Ἦν δὲ
[9, 11]	κατὰ τὴν πρὸς ἄλλα σύμβλησιν,	καθάπερ	τὸ κοῦφον παρὰ τὸ βαρύ,
[9, 12]	ἰόντα, εἰπεῖν, Τί σὺ δεῦρο,	ἔνθαπερ	ἡμεῖς οἱ ἐλεύθεροι; Συνεχές τε
[9, 2]	ἐείκοσι πέντε τε πρὸς τοῖς,	εἴπερ	ἐγὼ περὶ τῶνδ' οἶδα λέγειν
[9, 11]	οὖν ἐπινοοῖτο ἂν μόνον, ἐπεὶ	εἴπερ	ἐστὶν αἴτιον, ὀφείλει ἔχειν τὸ
[9, 7]	Ἀθήνας καὶ οὔτις με ἔγνωκεν.	Εἴπερ	οἱ Ἀντερασταὶ Πλάτωνός εἰσι, φησὶ
[9, 11]	κίνησις. Ἀνῄρουν δὲ καὶ μάθησιν.	Εἴπερ,	φασί, διδάσκεταί τι, ἤτοι τὸ
[9, 11]	σώματος οὐκ ἂν εἴη αἴτιον,	ἐπείπερ	ἀμφότερα τὴν αὐτὴν ἔχει φύσιν.
[9, 11]	δεήσει ἡμᾶς διακρίνειν τὰς δόξας·	ὅπερ	οὐκ ἐνδεχόμενόν ἐστι διὰ τὴν
[9, 6]	τοὺς κύκλους αὐτῶν. Εἶναί τε	ὥσπερ	γενέσεις κόσμου, οὕτω καὶ αὐξήσεις
[9, 6]	χωρεῖν εἰς τὸ ἔξω κενόν,	ὥσπερ	διαττώμενα· τὰ δὲ λοιπὰ συμμένειν
[9, 5]	Ἀριστοτέλης εὑρετὴν αὐτὸν γενέσθαι διαλεκτικῆς,	ὥσπερ	Ἐμπεδοκλέα ῥητορικῆς. Γέγονε δὲ ἀνὴρ
[9, 11]	ὀφείλει ἀγαθὸν ἢ κακὸν ὑπάρχειν,	ὥσπερ	ἡ χιὼν πᾶσι ψυχρόν· κοινὸν
[9, 11]	ἐπεὶ οὐκ ἔσται αἴτιον. Καὶ	ὥσπερ	ὁ πατήρ, μὴ παρόντος τοῦ
[9, 11]	λόγον. Τοιούτῳ δὲ λόγῳ καὶ	ὑπὲρ	ἀδυνάτων ἔστιν ἐπιχειρεῖν. Τοὺς δ'
[9, 7]	δολίως ὑποπτευσάντων. Ὁ δὲ Δημήτριος	ὑπὲρ	ἑκατὸν τάλαντά φησιν εἶναι αὐτῷ
[9, 8]	τοῖς ἀνθρώποις πρασσομένων, Προστακτικός, Δίκη	ὑπὲρ	μισθοῦ, Ἀντιλογιῶν αʹ βʹ Καὶ
[9, 7]	τελευτήσαντα αὐτὸν δημοσίᾳ ταφῆναι, βιώσαντα	ὑπὲρ	τὰ ἑκατὸν ἔτη. Ὁ δὲ
[9, 1]	νόμου ὑπὲρ τοῦ γινομένου> ὅκως	ὑπὲρ	τείχεος. Καθάπτεται δὲ καὶ τῶν
[9, 1]	τὸν δῆμον ὑπὲρ τοῦ νόμου	ὑπὲρ	τοῦ γινομένου> ὅκως ὑπὲρ τείχεος.
[9, 1]	καὶ Μάχεσθαι χρὴ τὸν δῆμον	ὑπὲρ	τοῦ νόμου ὑπὲρ τοῦ γινομένου>
[9, 11]	Ἀλλὰ τὸ φαινόμενον πάντῃ σθένει	οὗπερ	ἂν ἔλθῃ. Καὶ ἐν τοῖς
[9, 1]	δέ σε μύστης εἰσαγάγῃ, φανεροῦ	λαμπρότερ'	ἠελίου. Γεγόνασι δ' Ἡράκλειτοι πέντε·
[9, 5]	ὥσπερ Ἐμπεδοκλέα ῥητορικῆς. Γέγονε δὲ	ἀνὴρ	γενναιότατος καὶ ἐν φιλοσοφίᾳ καὶ
[9, 11]	τὸ μὲν οὖν σαφὲς οὔτις	ἀνὴρ	ἴδεν οὐδέ τις ἔσται εἰδώς.
[9, 4]	Ἀβδηρίταις. Γέγονε δὲ καὶ πολιτικὸς	ἀνὴρ	καὶ ἀποδοχῆς παρὰ τοῖς πολίταις
[9, 11]	ἱμείρεται ἦτορ ἀκοῦσαι, πῶς ποτ'	ἀνὴρ	ὅτ' ἄγεις ῥᾷστα μεθ' ἡσυχίης
[9, 9]	~ΔΙΟΓΕΝΗΣ ΑΠΟΛΛΩΝΙΑΤΗΣ. Διογένης Ἀπολλοθέμιδος Ἀπολλωνιάτης,	ἀνὴρ	φυσικὸς καὶ ἄγαν ἐλλόγιμος. ἤκουσε
[9, 1]	κατ' ἐμὴν γνώμην. Τοιοῦτος μὲν	ἁνὴρ	καὶ πρὸς βασιλέα. Δημήτριος δέ
[9, 11]	οὐκέτ' ἔσται δεξιόν. Ὁμοίως καὶ	πατὴρ	καὶ ἀδελφὸς ὡς πρός τι
[9, 11]	ἔσται αἴτιον. Καὶ ὥσπερ ὁ	πατήρ,	μὴ παρόντος τοῦ πρὸς ὃ
[9, 11]	παρόντος τοῦ πρὸς ὃ λέγεται	πατήρ,	οὐκ ἂν εἴη πατήρ, οὑτωσὶ
[9, 11]	λέγεται πατήρ, οὐκ ἂν εἴη	πατήρ,	οὑτωσὶ καὶ τὸ αἴτιον· οὐ
[9, 11]	Τοῦτό μοι, ὦ Πύρρων, ἱμείρεται	ἦτορ	ἀκοῦσαι, πῶς ποτ' ἀνὴρ ὅτ'
[9, 3]	πυθέσθαι ἠμὲν Ἀληθείης εὐκυκλέος ἀτρεμὲς	ἦτορ,	ἠδὲ βροτῶν δόξας, ταῖς οὐκ
[9, 1]	αὐτῷ ὧδε ἔχει τῶν δογμάτων·	πῦρ	εἶναι στοιχεῖον καὶ πυρὸς ἀμοιβὴν
[9, 1]	κατ' αὐτήν. Πυκνούμενον γὰρ τὸ	πῦρ	ἐξυγραίνεσθαι συνιστάμενόν τε γίνεσθαι ὕδωρ,
[9, 3]	κεῖσθαι. Δύο τε εἶναι στοιχεῖα,	πῦρ	καὶ γῆν, καὶ τὸ μὲν
[9, 11]	τοιοῦτον ὄν. Καὶ ὅτι τὸ	πῦρ	καίει αἰσθανόμεθα· εἰ δὲ φύσιν
[9, 7]	οὕτω πάντα τὰ συγκρίματα γεννᾶν,	πῦρ,	ὕδωρ, ἀέρα, γῆν· εἶναι γὰρ
[9, 1]	σκοτεινάς. Αὔξεσθαι δὲ τὸ μὲν	πῦρ	ὑπὸ τῶν λαμπρῶν, τὸ δὲ
[9, 7]	πάντα τὰ συγκρίματα γεννᾶν, πῦρ,	ὕδωρ,	ἀέρα, γῆν· εἶναι γὰρ καὶ
[9, 1]	γῆν χεῖσθαι, ἐξ ἧς τὸ	ὕδωρ	γίνεσθαι, ἐκ δὲ τούτου τὰ
[9, 1]	γίνεσθαι ὕδωρ, πηγνύμενον δὲ τὸ	ὕδωρ	εἰς γῆν τρέπεσθαι· καὶ ταύτην
[9, 1]	πῦρ ἐξυγραίνεσθαι συνιστάμενόν τε γίνεσθαι	ὕδωρ,	πηγνύμενον δὲ τὸ ὕδωρ εἰς
[9, 12]	Κύπριος καὶ Νικόλοχος Ῥόδιος καὶ	Εὐφράνωρ	Σελευκεὺς Πραΰλους τ' ἀπὸ Τρωάδος,
[9, 3]	Γέγονε δὲ καὶ ἕτερος Παρμενίδης,	ῥήτωρ	τεχνογράφος. ~ΜΕΛΙΣΣΟΣ. Μέλισσος Ἰθαιγένους Σάμιος.
[9, 10]	Τουτὶ μὲν αἷμα καὶ οὐκ	ἰχὼρ	οἷός πέρ τε ῥέει μακάρεσσι

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher
Dernière mise à jour : 23/06/2009