Livre, chapitre
[9, 11]	τῶν διαφόρων νόμων καὶ ἐθῶν.	Αἱ	δ' αἰσθήσεις ψεύδονται, ὁ δὲ
[9, 11]	τοῖς πείθουσιν ἴσας τὰς πιθανότητας.	Αἱ	δ' ἀπορίαι κατὰ τὰς συμφωνίας
[9, 11]	Ἀλλὰ γὰρ τὸ μὲν ἄδηλον,	αἱ	δ' ἐξομολογήσεις εἰσί τὸ μὲν
[9, 1]	που, ξεῖν' Ἁλικαρνασσεῦ, τετράπαλαι σποδιή,	αἱ	δὲ τεαὶ ζώουσιν ἀηδόνες, ᾗσιν
[9, 7]	Ἀναξαγόρου ὡς οὐκ εἴησαν αὐτοῦ	αἱ	δόξαι αἵ τε περὶ ἡλίου
[9, 7]	τὴν ἑορτήν· ἐπειδὴ δὲ παρῆλθον	αἱ	ἡμέραι, τρεῖς δὴ ἦσαν, ἀλυπότατα
[9, 7]	οὐκ εἴησαν αὐτοῦ αἱ δόξαι	αἵ	τε περὶ ἡλίου καὶ σελήνης,
[9, 11]	φίλος, θάνε καὶ σύ· τίη	ὀλοφύρεαι	οὕτως; κάτθανε καὶ Πάτροκλος, ὅ
[9, 1]	Ἁλικαρνασσεῦ, τετράπαλαι σποδιή, αἱ δὲ	τεαὶ	ζώουσιν ἀηδόνες, ᾗσιν ὁ πάντων
[9, 1]	ῥεῖν τὰ ὅλα ποταμοῦ δίκην,	πεπεράνθαι	τε τὸ πᾶν καὶ ἕνα
[9, 7]	ἐλθεῖν. Τρίτον τε ὄντα ἀδελφὸν	νείμασθαι	τὴν οὐσίαν· καὶ οἱ μὲν
[9, 1]	πᾶν καὶ ἕνα εἶναι κόσμον·	γεννᾶσθαί	τε αὐτὸν ἐκ πυρὸς καὶ
[9, 1]	οἷς φησιν, Ἄξιον Ἐφεσίοις ἡβηδὸν	ἀπάγξασθαι	πᾶσι καὶ τοῖς ἀνήβοις τὴν
[9, 2]	καθάπερ καὶ Ἀναξαγόραν. Δοκεῖ δὲ	πεπρᾶσθαι	ὑπὸ καὶ λελύσθαι ὑπὸ> τῶν
[9, 7]	Ἱπποκράτει, τῇ μὲν πρώτῃ ἡμέρᾳ	ἀσπάσασθαι	οὕτω χαῖρε κόρη, τῇ δ'
[9, 1]	τ' οὐδενός, ἀλλ' αὑτὸν ἔφη	διζήσασθαι	καὶ μαθεῖν πάντα παρ' ἑαυτοῦ.
[9, 11]	ἐπὶ τῷ Κότυν τὸν Θρᾷκα	διαχρήσασθαι.	Εὐσεβῶς δὲ καὶ τῇ ἀδελφῇ
[9, 11]	ἐκεῖνον πᾶσι τοῖς φιλοσόφοις ἀτέλειαν	ψηφίσασθαι.	Καὶ δὴ καὶ ζηλωτὰς εἶχε
[9, 6]	αὐτὸν ὧν ἂν ἐπιψαύσῃ, ταῦτα	ἐπικτᾶσθαι.	Τούτων δέ τινα συμπλεκόμενα ποιεῖν
[9, 1]	οἰκειούμενον φθόνῳ καὶ διὰ τὸ	περιίστασθαι	ὑπερηφανίην οὐκ ἂν ἀφικοίμην εἰς
[9, 2]	οὐ παραλλακτοὺς δέ. Τὰ νέφη	συνίστασθαι	τῆς ἀφ' ἡλίου ἀτμίδος ἀναφερομένης
[9, 1]	Εἶναι γὰρ Ἓν τὸ σοφόν,	ἐπίστασθαι	γνώμην, ὁτέη ἐκυβέρνησε πάντα διὰ
[9, 6]	σφαιροειδές. Τοῦτο δ' οἷον ὑμένα	ἀφίστασθαι,	περιέχοντ' ἐν ἑαυτῷ παντοῖα σώματα·
[9, 2]	τε λέγεται Θαλῇ καὶ Πυθαγόρᾳ,	καθάψασθαι	δὲ καὶ Ἐπιμενίδου. Μακροβιώτατός τε
[9, 1]	νόσον ἔλεγε καὶ τὴν ὅρασιν	ψεύδεσθαι.	Λαμπρῶς τε ἐνίοτε ἐν τῷ
[9, 11]	ὁ βίος συνέστηκεν. Οἱ δὲ	ψεύδεσθαί	φασιν αὐτούς· οὐ γὰρ τὸ
[9, 1]	σκοτεινοῦ τὸ ὑγρὸν πλεονάζον χειμῶνα	ἀπεργάζεσθαι.	Ἀκολούθως δὲ τούτοις καὶ περὶ
[9, 6]	μέγα κενόν, ἅπερ ἀθροισθέντα δίνην	ἀπεργάζεσθαι	μίαν, καθ' ἣν προσκρούοντα ἀλλήλοις>
[9, 7]	τὰ δ' ἄλλα πάντα νενομίσθαι	δοξάζεσθαι>	ἀπείρους τε εἶναι κόσμους καὶ
[9, 11]	εἴη ὁλοσχερῶς ἐκδῦναι τὸν ἄνθρωπον·	διαγωνίζεσθαι	δ' ὡς οἷόν τε πρῶτον
[9, 1]	ἐκ τῶν ἀγώνων ἐκβάλλεσθαι καὶ	ῥαπίζεσθαι,	καὶ Ἀρχίλοχον ὁμοίως. Ἔλεγε δὲ
[9, 11]	τοιαῦτα> μηδὲν ταῖς αἰσθήσεσιν ἐπιτρέπων.	Σώζεσθαι	μέντοι, καθά φασιν οἱ περὶ
[9, 11]	ἦν καὶ πένης καὶ ζωγράφος.	Σώζεσθαί	τε αὐτοῦ ἐν Ἤλιδι ἐν
[9, 12]	ἠρεμάζειν. Φασὶ δὲ καὶ Ἄρατον	πυθέσθαι	αὐτοῦ πῶς τὴν Ὁμήρου ποίησιν
[9, 3]	που· Χρεὼ δέ σε πάντα	πυθέσθαι	ἠμὲν Ἀληθείης εὐκυκλέος ἀτρεμὲς ἦτορ,
[9, 11]	οὐδὲν συμβέβηκεν, ὥστ' οὐδὲ τὸ	διδάσκεσθαι.	Οὐδὲ μὴν γένεσίς ἐστι, φασίν.
[9, 1]	Σκυθῖνον τὸν τῶν ἰάμβων ποιητὴν	ἐπιβαλέσθαι	τὸν ἐκείνου λόγον διὰ μέτρου
[9, 7]	πλείους φασὶ τὴν ἐλάττω μοῖραν	ἑλέσθαι	τὴν ἐν ἀργυρίῳ, χρείαν ἔχοντα
[9, 1]	ἔφασκεν ἄξιον ἐκ τῶν ἀγώνων	ἐκβάλλεσθαι	καὶ ῥαπίζεσθαι, καὶ Ἀρχίλοχον ὁμοίως.
[9, 11]	τι οὐδέν φησι καθ' ἑαυτὸ	λαμβάνεσθαι,	ἀλλὰ μεθ' ἑτέρου. Ὅθεν ἄγνωστα
[9, 11]	τῶν σημείων λέγεται τὰ ἄδηλα	καταλαμβάνεσθαι.	Ἀναιροῦσι δὲ τὸ αἴτιον ὧδε·
[9, 11]	ἀντιλέγοντες οἱ δογματικοί φασιν αὐτοὺς	καταλαμβάνεσθαι	καὶ δογματίζειν· ἐν ᾧ γὰρ
[9, 11]	σημεῖον τῶν πρός τι ὂν	συγκαταλαμβάνεσθαι	ὀφείλει τῷ οὗ ἐστι σημεῖον,
[9, 11]	τὴν Πύρρωνος ἀναστροφὴν συνεχὲς αὐτοῦ	πυνθάνεσθαι	περὶ αὐτοῦ. Οὕτω δ' αὐτὸν
[9, 3]	τ' ἀνθρώπων ἐξ ἡλίου πρῶτον	γενέσθαι·	αὐτὸν δὲ ὑπάρχειν τὸ θερμὸν
[9, 1]	διὰ τὴν μεταβολὴν ἀγνοηθέντα κυνόβρωτον	γενέσθαι.	Γέγονε δὲ θαυμάσιος ἐκ παίδων,
[9, 5]	Φησὶ δ' Ἀριστοτέλης εὑρετὴν αὐτὸν	γενέσθαι	διαλεκτικῆς, ὥσπερ Ἐμπεδοκλέα ῥητορικῆς. Γέγονε
[9, 6]	ἐπίψαυσιν τῆς δίνης. Καὶ οὕτω	γενέσθαι	τὴν γῆν, συμμενόντων τῶν ἐνεχθέντων
[9, 7]	καὶ εἰς τὴν Ἐρυθρὰν θάλασσαν	γενέσθαι.	Τοῖς τε γυμνοσοφισταῖς φασί τινες
[9, 6]	τοῦ μέσου ἀντέρεισιν περιδινουμένων λεπτὸν	γενέσθαι	τὸν πέριξ ὑμένα, συρρεόντων ἀεὶ
[9, 1]	ὡς καὶ αἱρετιστὰς ἀπ' αὐτοῦ	γενέσθαι	τοὺς κληθέντας Ἡρακλειτείους. Ἐδόκει δ'
[9, 6]	τὴν δὲ λόξωσιν τοῦ ζῳδιακοῦ	γενέσθαι>	τῷ κεκλίσθαι τὴν γῆν πρὸς
[9, 1]	αὐτήν. Πυκνούμενον γὰρ τὸ πῦρ	ἐξυγραίνεσθαι	συνιστάμενόν τε γίνεσθαι ὕδωρ, πηγνύμενον
[9, 11]	εἶναι τῇ φύσει, ἀλλὰ μόνον	φαίνεσθαι·	ζητεῖν τ' ἔλεγον οὐχ ἅπερ
[9, 11]	προσπίπτουσιν ἀλλοῖαι φαντασίαι, ἑκατέρας ἐροῦμεν	φαίνεσθαι·	καὶ διὰ τοῦτο τὰ φαινόμενα
[9, 11]	ἀφανοῦς οὐκ ἔστιν, ἐπεὶ δεῖ	φαίνεσθαι	τὸ ἐκκαλυπτόμενον ὑπό τινος· ἀφανὲς
[9, 11]	φαινομένου οὐ δύναται, καθότι δεῖ	φαίνεσθαι	τὸ ἑτέρῳ παρέξον ἀφορμὴν καταλήψεως·
[9, 11]	Ἱπποκράτην ἔπειτα ἐνδοιαστῶς καὶ ἀνθρωπίνως	ἀποφαίνεσθαι·	καὶ πρὶν Ὅμηρον, στρεπτὴ δὲ
[9, 4]	περὶ θεῶν ἔλεγε μὴ δεῖν	ἀποφαίνεσθαι·	μὴ γὰρ εἶναι γνῶσιν αὐτῶν.
[9, 11]	πρὸς βεβαίωσιν το< ῦ> ἀπορροίας	γίνεσθαι.	Ἀνῄρουν δ' οὗτοι καὶ πᾶσαν
[9, 11]	τις βεβαιῶν διὰ τὸ ἀπορροίας	γίνεσθαι,	αὐτὸ τοῦτο παραλαμβάνοι πρὸς βεβαίωσιν
[9, 1]	ἡ ἐπὶ τὸ ἄνω ὁδός.	Γίνεσθαι	δ' ἀναθυμιάσεις ἀπό τε γῆς
[9, 6]	εἶναι καὶ διαλύεσθαι εἰς ταῦτα.	Γίνεσθαι	δὲ τοὺς κόσμους οὕτω· φέρεσθαι
[9, 11]	νεανίσκον ὄντα θηραθῆναι. Ἔφασκε γοῦν	γίνεσθαι	δεῖν τῆς μὲν διαθέσεως τῆς
[9, 1]	χεῖσθαι, ἐξ ἧς τὸ ὕδωρ	γίνεσθαι,	ἐκ δὲ τούτου τὰ λοιπά,
[9, 11]	ὑφεστὼς μηδ' ὂν οὐδὲ τὸ	γίνεσθαι	εὐτύχηκε. Φύσει τε μὴ εἶναι
[9, 1]	εἰς τοῦτο ἀναλύεσθαι· πάντα δὲ	γίνεσθαι	καθ' εἱμαρμένην καὶ διὰ τῆς
[9, 1]	τὸν σύμπαντα αἰῶνα· τοῦτο δὲ	γίνεσθαι	καθ' εἱμαρμένην. Τῶν δὲ ἐναντίων
[9, 1]	σκάφης. Ἡμέραν τε καὶ νύκτα	γίνεσθαι	καὶ μῆνας καὶ ὥρας ἐτείους
[9, 11]	δογματικῶς, ἀποδεικτικῶς δέ· καὶ μηδὲν	γίνεσθαι	κατ' ἀνάγκην καὶ δεῖ τὴν
[9, 1]	ἄνω κάτω, τόν τε κόσμον	γίνεσθαι	κατ' αὐτήν. Πυκνούμενον γὰρ τὸ
[9, 7]	τε ἐκ τοῦ μὴ ὄντος	γίνεσθαι	μηδὲ εἰς τὸ μὴ ὂν
[9, 9]	οὐδὲν ἐκ τοῦ μὴ ὄντος	γίνεσθαι	οὐδ' εἰς τὸ μὴ ὂν
[9, 1]	κατὰ μῆνα τῆς σελήνης σχηματισμοὺς	γίνεσθαι	στρεφομένης ἐν αὐτῇ κατὰ μικρὸν
[9, 6]	πλῆρες σωμάτων> Τούς τε κόσμους	γίνεσθαι	σωμάτων εἰς τὸ κενὸν ἐμπιπτόντων
[9, 1]	γινόμενα. Σαφῶς δ' οὐδὲν ἐκτίθεται.	Γίνεσθαί	τε πάντα κατ' ἐναντιότητα καὶ
[9, 6]	κινήσεως κατὰ τὴν αὔξησιν αὐτῶν	γίνεσθαι	τὴν τῶν ἀστέρων φύσιν. Φέρεσθαι
[9, 7]	ἐμπτώσεις. Πάντα τε κατ' ἀνάγκην	γίνεσθαι,	τῆς δίνης αἰτίας οὔσης τῆς
[9, 1]	τὸ πῦρ ἐξυγραίνεσθαι συνιστάμενόν τε	γίνεσθαι	ὕδωρ, πηγνύμενον δὲ τὸ ὕδωρ
[9, 11]	ζῴων τὰ μὲν χωρὶς μίξεως	γίνεσθαι,	ὡς τὰ πυρίβια καὶ ὁ
[9, 11]	τὸ αὐτὸ καὶ κρίνειν καὶ	κρίνεσθαι	καὶ τὸ κεκρικὸς τὸ κριτήριον
[9, 6]	προσκρούοντα ἀλλήλοις> καὶ παντοδαπῶς κυκλούμενα	διακρίνεσθαι	χωρὶς τὰ ὅμοια πρὸς τὰ
[9, 7]	τῇ τῶν θεσμοφόρων ἑορτῇ μέλλοι	τεθνήξεσθαι	καὶ τῇ θεῷ τὸ καθῆκον
[9, 1]	καὶ καθαράς, ἃς δὲ σκοτεινάς.	Αὔξεσθαι	δὲ τὸ μὲν πῦρ ὑπὸ
[9, 6]	πάλιν τὸν περιέχοντα οἷον ὑμένα	αὔξεσθαι	κατὰ τὴν ἐπέκκρισιν τῶν ἔξωθεν
[9, 1]	δὲ τὸ ὕδωρ εἰς γῆν	τρέπεσθαι·	καὶ ταύτην ὁδὸν ἐπὶ τὸ
[9, 7]	εἶναι κατὰ μέγεθος καὶ πλῆθος,	φέρεσθαι	δ' ἐν τῷ ὅλῳ δινουμένας.
[9, 6]	γίνεσθαι τὴν τῶν ἀστέρων φύσιν.	Φέρεσθαι	δὲ τὸν ἥλιον ἐν μείζονι
[9, 6]	Γίνεσθαι δὲ τοὺς κόσμους οὕτω·	φέρεσθαι	κατὰ ἀποτομὴν ἐκ τῆς ἀπείρου
[9, 1]	οὖσαν μὴ διὰ τοῦ καθαροῦ	φέρεσθαι	τόπου. Τὸν μέντοι ἥλιον ἐν
[9, 6]	διὰ τὸ πλῆθος μηκέτι δυναμένων	περιφέρεσθαι,	τὰ μὲν λεπτὰ χωρεῖν εἰς
[9, 11]	καὶ ὀρνέοις εἴκαζε τοὺς ἀνθρώπους.	Προφέρεσθαι	δὲ καὶ τάδε· Ἀλλά, φίλος,
[9, 11]	ἀποφαίνονται δογματικῶς, ἕως δὲ τοῦ	προφέρεσθαι	τὰ τῶν ἄλλων καὶ διηγεῖσθαι
[9, 7]	μηδὲ εἰς τὸ μὴ ὂν	φθείρεσθαι.	Καὶ τὰς ἀτόμους δὲ ἀπείρους
[9, 9]	οὐδ' εἰς τὸ μὴ ὂν	φθείρεσθαι·	τὴν γῆν στρογγύλην, ἠρεισμένην ἐν
[9, 1]	τῇ τῶν βολίτων ἀλέᾳ ἤλπισεν	ἐξατμισθήσεσθαι.	Οὐδὲν δ' ἀνύων οὐδ' οὕτως,
[9, 11]	ἀλήθειαν, σκεπτικὴ δ' ἀπὸ τοῦ	σκέπτεσθαι	ἀεὶ καὶ μηδέποτε εὑρίσκειν, ἐφεκτικὴ
[9, 10]	καὶ εἰς ὅλμον βαλὼν ἐκέλευσε	τύπτεσθαι	σιδηροῖς ὑπέροις. Τὸν δ' οὐ
[9, 8]	τὴν ναῦν καταποντωθῆναι· καὶ τοῦτο	αἰνίττεσθαι	Εὐριπίδην ἐν τῷ Ἰξίονι. Ἔνιοι
[9, 1]	τοῦτο ποιεῖν ἢ μεθ' ὑμῶν	πολιτεύεσθαι;	Καὶ τέλος μισανθρωπήσας καὶ ἐκπατήσας
[9, 6]	ἐκ τούτων ἀπείρους εἶναι καὶ	διαλύεσθαι	εἰς ταῦτα. Γίνεσθαι δὲ τοὺς
[9, 1]	πάντα συνεστάναι καὶ εἰς τοῦτο	ἀναλύεσθαι·	πάντα δὲ γίνεσθαι καθ' εἱμαρμένην
[9, 7]	ἅτε πᾶσαν τὴν οὐσίαν καταναλωκότα·	τρέφεσθαί	τε διὰ τὴν ἀπορίαν ἀπὸ
[9, 6]	δὲ πρὸς ἄρκτῳ ἀεί τε	νίφεσθαι	καὶ κατάψυχρα εἶναι καὶ πήγνυσθαι.
[9, 1]	σβεννύναι μᾶλλον ἢ πυρκαϊήν καὶ	Μάχεσθαι	χρὴ τὸν δῆμον ὑπὲρ τοῦ
[9, 9]	χρεὼν εἶναι τὴν ἀρχὴν ἀναμφισβήτητον	παρέχεσθαι,	τὴν δ' ἑρμηνείαν ἁπλῆν καὶ
[9, 5]	εἶναι κενόν τε μὴ εἶναι·	γεγενῆσθαι	δὲ τὴν τῶν πάντων φύσιν
[9, 7]	σελήνης, ἀλλὰ ἀρχαῖαι, τὸν δ'	ὑφῃρῆσθαι.	Διασύρειν τε αὐτοῦ τὰ περὶ
[9, 1]	αὐτῶν ὑπερεῖδε διὰ τὸ ἤδη	κεκρατῆσθαι	τῇ πονηρᾷ πολιτείᾳ τὴν πόλιν.
[9, 11]	προφέρεσθαι τὰ τῶν ἄλλων καὶ	διηγεῖσθαι	μηδὲν ὁρίζοντες, μηδ' αὐτὸ τοῦτο.
[9, 1]	ὃν καὶ εἰπεῖν Δηλίου τινὸς	δεῖσθαι	κολυμβητοῦ, ὃς οὐκ ἀποπνιγήσεται ἐν
[9, 10]	δὲ λοιπὸν κεφαλὴν σατράπου τινὸς	παρατεθεῖσθαι·	ἀπορρίπτων πρὸς τὸν Νικοκρέοντα. Ὁ
[9, 3]	ἀπέφαινε σφαιροειδῆ καὶ ἐν μέσῳ	κεῖσθαι.	Δύο τε εἶναι στοιχεῖα, πῦρ
[9, 1]	περὶ φύσεως ἐν παραδείγματος εἴδει	κεῖσθαι.	Ἱερώνυμος δέ φησι καὶ Σκυθῖνον
[9, 11]	ὁρίζειν καὶ παντὶ λόγῳ λόγον	ἀντικεῖσθαι,	αὐτὰ ταῦτα καὶ ὁρίζονται καὶ
[9, 1]	μὲν ἐπὶ τὴν γένεσιν ἄγον	καλεῖσθαι	πόλεμον καὶ ἔριν, τὸ δ'
[9, 11]	κεφαλαίοις οὔ φησι δεῖν Πυρρώνειον	καλεῖσθαι	τὴν σκεπτικήν· εἰ γὰρ τὸ
[9, 1]	ἥλιον ἐν διαυγεῖ καὶ ἀμιγεῖ	κινεῖσθαι	καὶ σύμμετρον ἀφ' ἡμῶν ἔχειν
[9, 11]	εἰς ἄπειρον. Πρὸς τῷ καὶ	διαφωνεῖσθαι	τὸ κριτήριον, τῶν μὲν τὸν
[9, 7]	καταφρονῶν. Καὶ εἰδέναι μὲν Σωκράτη,	ἀγνοεῖσθαι	δὲ ὑπ' αὐτοῦ· ἦλθον γάρ,
[9, 11]	ἄλλους ἡγοῦνται· καὶ οἱ μὲν	προνοεῖσθαι,	οἱ δ' οὔ. Θάπτουσι δ'
[9, 7]	καταστρέφειν εἶναι. Τὴν οὖν ἀδελφὴν	λυπεῖσθαι	ὅτι ἐν τῇ τῶν θεσμοφόρων
[9, 1]	τοὺς ἐπὶ πλεῖστον μετεσχηκότας συγγραμμάτων	διαπορεῖσθαι	τῆς ὀρθῆς δοκούσης γεγράφθαι παρὰ
[9, 11]	λαμβάνειν ὡς πιστὰ καὶ μὴ	αἰτεῖσθαι·	ὅ ἐστι μάταιον· τὸ ἐναντίον
[9, 1]	Πάλιν τε αὖ τὴν γῆν	χεῖσθαι,	ἐξ ἧς τὸ ὕδωρ γίνεσθαι,
[9, 6]	περὶ τὴν σελήνην· τὴν γῆν	ὀχεῖσθαι	περὶ τὸ μέσον δινουμένην· σχῆμά
[9, 6]	λόξωσιν τοῦ ζῳδιακοῦ γενέσθαι> τῷ	κεκλίσθαι	τὴν γῆν πρὸς μεσημβρίαν· τὰ
[9, 7]	κενόν, τὰ δ' ἄλλα πάντα	νενομίσθαι	δοξάζεσθαι> ἀπείρους τε εἶναι κόσμους
[9, 7]	τοιούτων λείων καὶ περιφερῶν ὄγκων	συγκεκρίσθαι,	καὶ τὴν ψυχὴν ὁμοίως· ἣν
[9, 1]	εἱμαρμένην καὶ διὰ τῆς ἐναντιοδρομίας	ἡρμόσθαι	τὰ ὄντα· καὶ πάντα ψυχῶν
[9, 2]	Δοκεῖ δὲ πεπρᾶσθαι ὑπὸ καὶ	λελύσθαι	ὑπὸ> τῶν Πυθαγορικῶν Παρμενίσκου καὶ
[9, 6]	νίφεσθαι καὶ κατάψυχρα εἶναι καὶ	πήγνυσθαι.	Καὶ τὸν μὲν ἥλιον ἐκλείπειν
[9, 11]	γὰρ οὐκ ἄτοπον ἡγοῦνται θυγατρὶ	μίγνυσθαι,	Ἕλληνες δ' ἔκθεσμον. Καὶ Μασσαγέται
[9, 11]	μέτρον ᾧ δοκεῖ τὰ πάντα	διακριβοῦσθαι·	πᾶν οὖν ἴσον ἡγήσονται. Ἔτι,
[9, 11]	εἰς ἄπειρον ἐκβάλλων οὐκ ἐᾷ	βεβαιοῦσθαι	τὸ ζητούμενον, διὰ τὸ ἄλλο
[9, 7]	ἀναλώσαντα τὴν πατρῴαν οὐσίαν μὴ	ἀξιοῦσθαι	ταφῆς ἐν τῇ πατρίδι, φησὶν
[9, 11]	καὶ Ἐγγύα, πάρα δ' ἄτα·	δηλοῦσθαι	γὰρ τῷ βεβαίως καὶ πεπεισμένως
[9, 6]	Καὶ πάντα μὲν τὰ ἄστρα	πυροῦσθαι	διὰ τὸ τάχος τῆς φορᾶς,
[9, 1]	αὐτὸν ἐκ πυρὸς καὶ πάλιν	ἐκπυροῦσθαι	κατά τινας περιόδους ἐναλλὰξ τὸν
[9, 6]	ἥλιον καὶ ὑπὸ τῶν ἀστέρων	ἐκπυροῦσθαι·	τὴν δὲ σελήνην τοῦ πυρὸς
[9, 1]	συγγραμμάτων διαπορεῖσθαι τῆς ὀρθῆς δοκούσης	γεγράφθαι	παρὰ σοὶ ἐξηγήσεως. Βασιλεὺς οὖν
[9, 11]	δογματικοὶ διαβεβαιοῦνται τῷ λόγῳ, φάμενοι	κατειλῆφθαι,	περὶ τούτων ἐπέχομεν ὡς ἀδήλων,
[9, 7]	Ἀναξαγόραν, ἔτεσιν αὐτοῦ νεώτερος τετταράκοντα.	Συντετάχθαι	δέ φησι τὸν Μικρὸν διάκοσμον
[9, 7]	περὶ ἡλίου καὶ σελήνης, ἀλλὰ	ἀρχαῖαι,	τὸν δ' ὑφῃρῆσθαι. Διασύρειν τε
[9, 11]	σκεπτικοί φασιν ὅτι ὅτε προσπίπτουσιν	ἀλλοῖαι	φαντασίαι, ἑκατέρας ἐροῦμεν φαίνεσθαι· καὶ
[9, 11]	ἴσας τὰς πιθανότητας. Αἱ δ'	ἀπορίαι	κατὰ τὰς συμφωνίας τῶν φαινομένων
[9, 11]	φασιν ὅτι ὅτε προσπίπτουσιν ἀλλοῖαι	φαντασίαι,	ἑκατέρας ἐροῦμεν φαίνεσθαι· καὶ διὰ
[9, 11]	ἀπὸ τῶν αὐτῶν διάφοροι προσπίπτουσι	φαντασίαι,	ὡς ἀπὸ τοῦ πύργου ἢ
[9, 3]	ἀνδρὶ πένητι μέν, καλῷ δὲ	καὶ	ἀγαθῷ. καὶ μᾶλλον ἠκολούθησε καὶ
[9, 9]	Διογένης Ἀπολλοθέμιδος Ἀπολλωνιάτης, ἀνὴρ φυσικὸς	καὶ	ἄγαν ἐλλόγιμος. ἤκουσε δέ, φησὶν
[9, 11]	ἔσται δεξιόν. Ὁμοίως καὶ πατὴρ	καὶ	ἀδελφὸς ὡς πρός τι καὶ
[9, 7]	βοῦν διηγήσατο. Δοκεῖ δέ, φησί,	καὶ	Ἀθήναζε ἐλθεῖν καὶ μὴ σπουδάσαι
[9, 1]	δέ φησιν ἐν τοῖς Ὁμωνύμοις	καὶ	Ἀθηναίων αὐτὸν ὑπερφρονῆσαι, δόξαν ἔχοντα
[9, 2]	τε εἶναι νοῦν καὶ φρόνησιν	καὶ	ἀΐδιον. Πρῶτός τε ἀπεφήνατο ὅτι
[9, 11]	οἵ τε περὶ τὸν Τίμωνα	καὶ	Αἰνεσίδημον. Οὔτε γὰρ τάδε ἑλούμεθα
[9, 11]	ἐνατὸν Φαβωρῖνος ὄγδοον, Σέξτος δὲ	καὶ	Αἰνεσίδημος δέκατον· ἀλλὰ καὶ τὸν
[9, 11]	τὸ δ' ὅτι φαίνεται ὁμολογῶ.	Καὶ	Αἰνεσίδημος ἐν τῷ πρώτῳ Πυρρωνείων
[9, 11]	οἱ μέντοι συνήθεις αὐτοῦ Τίμων	καὶ	Αἰνεσίδημος καὶ Νουμήνιος καὶ Ναυσιφάνης
[9, 11]	τοὺς σκεπτικοὺς τὸ φαινόμενον, ὡς	καὶ	Αἰνεσίδημός φησιν· οὕτω δὲ καὶ
[9, 1]	δόξαν ἔσχε τὸ σύγγραμμα ὡς	καὶ	αἱρετιστὰς ἀπ' αὐτοῦ γενέσθαι τοὺς
[9, 11]	τῶν βιωτικῶν καὶ τηρητικῶν· ὥστε	καὶ	αἱρούμεθά τι κατὰ τὴν συνήθειαν
[9, 2]	τῆς ἀφ' ἡλίου ἀτμίδος ἀναφερομένης	καὶ	αἰρούσης αὐτὰ εἰς τὸ περιέχον.
[9, 11]	τούτῳ περιέχεται τὰ περὶ καλῶν	καὶ	αἰσχρῶν, περὶ ἀληθῶν καὶ ψευδῶν,
[9, 11]	ἀπόδειξιν καὶ κριτήριον καὶ σημεῖον	καὶ	αἴτιον καὶ κίνησιν καὶ μάθησιν
[9, 4]	πᾶν ἄπειρον εἶναι καὶ ἀναλλοίωτον	καὶ	ἀκίνητον καὶ ἓν ὅμοιον ἑαυτῷ
[9, 8]	φησιν ἑβδομήκοντα, σοφιστεῦσαι δὲ τεσσαράκοντα	καὶ	ἀκμάζειν κατὰ τὴν τετάρτην καὶ
[9, 11]	ὡς τὸ πεινῆν καὶ διψῆν	καὶ	ἀλγεῖν· οὐκ ἔστι γὰρ λόγῳ
[9, 11]	διαφορὰς τῶν ζῴων πρὸς ἡδονὴν	καὶ	ἀλγηδόνα καὶ βλάβην καὶ ὠφέλειαν.
[9, 10]	ἀκοῦσαι. Ὁ δ' οὖν Ἀνάξαρχος	καὶ	Ἀλεξάνδρῳ συνῆν καὶ ἤκμαζε κατὰ
[9, 12]	καὶ τὰ δέκα τῶν Σκεπτικῶν	καὶ	ἄλλα κάλλιστα· Σέξτου δὲ διήκουσε
[9, 11]	ἡμέρα ἐστὶ καὶ ὅτι ζῶμεν	καὶ	ἄλλα πολλὰ τῶν ἐν τῷ
[9, 8]	Θεαιτήτῳ, καὶ πάντα εἶναι ἀληθῆ.	Καὶ	ἀλλαχοῦ δὲ τοῦτον ἤρξατο τὸν
[9, 6]	σωμάτων εἰς τὸ κενὸν ἐμπιπτόντων	καὶ	ἀλλήλοις περιπλεκομένων· ἔκ τε τῆς
[9, 1]	Ταῦτ' αὐδῶ καὶ παρὰ Φερσεφόνῃ.	Καὶ	ἄλλο τοιόνδε· Μὴ ταχὺς Ἡρακλείτου
[9, 11]	Αἰνεσίδημος καὶ Νουμήνιος καὶ Ναυσιφάνης	καὶ	ἄλλοι τοιοῦτοι. Οἷς ἀντιλέγοντες οἱ
[9, 11]	δίκαιον, παρ' οἷς δὲ ἄδικον·	καὶ	ἄλλοις μὲν ἀγαθόν, ἄλλοις δὲ
[9, 2]	ἐν Ἀπομνημονευμάτων πρώτῳ. Γέγονε δὲ	καὶ	ἄλλος Ξενοφάνης Λέσβιος ποιητὴς ἰάμβων.
[9, 8]	σύ, ὅτι σύ. Γέγονε δὲ	καὶ	ἄλλος Πρωταγόρας ἀστρολόγος, εἰς ὃν
[9, 10]	πρὸς τοὺς φίλους φησίν. Ἄλλὰ	καὶ	ἄλλοτε προπίνοντα αὐτῷ τὸν Ἀνάξαρχον
[9, 5]	ἠρώτησε Φαβωρῖνος δέ φησι Παρμενίδην	καὶ	ἄλλους συχνούς. Ἀρέσκει δ' αὐτῷ
[9, 3]	οὐκ ἠκολούθησεν αὐτῷ. Ἐκοινώνησε δὲ	καὶ	Ἀμεινίᾳ Διοχαίτα τῷ Πυθαγορικῷ, ὡς
[9, 1]	Τὸν μέντοι ἥλιον ἐν διαυγεῖ	καὶ	ἀμιγεῖ κινεῖσθαι καὶ σύμμετρον ἀφ'
[9, 11]	τὴν σταφίδα· ποτὲ δὲ θετικῶς	καὶ	ἀναιρετικῶς, ὡς ὅταν λέγωμεν, Μᾶλλον
[9, 7]	τινῶν συστήματα· ἅπερ εἶναι ἀπαθῆ	καὶ	ἀναλλοίωτα διὰ τὴν στερρότητα. Τόν
[9, 4]	αὐτῷ τὸ πᾶν ἄπειρον εἶναι	καὶ	ἀναλλοίωτον καὶ ἀκίνητον καὶ ἓν
[9, 7]	ὤν. Ὕστερον δὲ Λευκίππῳ παρέβαλε	καὶ	Ἀναξαγόρᾳ κατά τινας, ἔτεσιν ὢν
[9, 2]	θάψαι τοὺς υἱεῖς αὐτόν, καθάπερ	καὶ	Ἀναξαγόραν. Δοκεῖ δὲ πεπρᾶσθαι ὑπὸ
[9, 7]	παραγενόμενος ἀνώνυμος, τῶν περὶ Οἰνοπίδην	καὶ	Ἀναξαγόραν ἕτερος, ἐν τῇ πρὸς
[9, 11]	περ φύλλων γενεή, τοίη δὲ	καὶ	ἀνδρῶν· καὶ ὅτι σφηξὶ καὶ
[9, 11]	συμβαλλώμεθα καὶ Ἱπποκράτην ἔπειτα ἐνδοιαστῶς	καὶ	ἀνθρωπίνως ἀποφαίνεσθαι· καὶ πρὶν Ὅμηρον,
[9, 12]	ἐπῶν τείνοντα μυριάδας δύο, ὧν	καὶ	Ἀντίγονος ὁ Καρύστιος μέμνηται, ἀναγεγραφὼς
[9, 12]	ἦν σφόδρα καὶ ἰδιοπράγμων, ὡς	καὶ	Ἀντίγονός φησι. Λόγος γοῦν εἰπεῖν
[9, 12]	εἰς Θήβας διαδραμών. Ἐγνώσθη δὲ	καὶ	Ἀντιγόνῳ τῷ βασιλεῖ καὶ Πτολεμαίῳ
[9, 11]	κ' ἐπακούσαις· τὴν ἰσοσθένειαν λέγων	καὶ	ἀντίθεσιν τῶν λόγων. Διετέλουν δὴ
[9, 11]	ἐν τῷ Περὶ διττῶν λόγων	καὶ	Ἀντίοχος ὁ Λαοδικεὺς καὶ Ἀπελλᾶς
[9, 7]	Φησὶ δὲ Δημήτριος ἐν Ὁμωνύμοις	καὶ	Ἀντισθένης ἐν Διαδοχαῖς ἀποδημῆσαι αὐτὸν
[9, 11]	ὄντα ἐν νεότητι. Πολλάκις, φησί,	καὶ	ἀπεδήμει, μηδενὶ προειπών, καὶ συνερρέμβετο
[9, 11]	λόγων καὶ Ἀντίοχος ὁ Λαοδικεὺς	καὶ	Ἀπελλᾶς ἐν τῷ Ἀγρίππᾳ τιθέασι
[9, 12]	φησὶν ὁ Ἀντίγονος, καὶ φιλοπότης	καὶ	ἀπὸ τῶν φιλοσόφων εἰ σχολάζοι
[9, 4]	Γέγονε δὲ καὶ πολιτικὸς ἀνὴρ	καὶ	ἀποδοχῆς παρὰ τοῖς πολίταις ἠξιωμένος·
[9, 3]	καὶ ἀγαθῷ. καὶ μᾶλλον ἠκολούθησε	καὶ	ἀποθανόντος ἡρῷον ἱδρύσατο γένους τε
[9, 7]	χρόνους αὐτῷ γεγονώς. Φησὶ δὲ	καὶ	Ἀπολλόδωρος ὁ Κυζικηνὸς Φιλολάῳ αὐτὸν
[9, 9]	ἄπειρον· τόν τε ἀέρα πυκνούμενον	καὶ	ἀραιούμενον γεννητικὸν εἶναι τῶν κόσμων·
[9, 12]	περὶ τὸ ἠρεμάζειν. Φασὶ δὲ	καὶ	Ἄρατον πυθέσθαι αὐτοῦ πῶς τὴν
[9, 11]	ὑπὸ τῆς πατρίδος τιμηθῆναι ὥστε	καὶ	ἀρχιερέα καταστῆσαι αὐτὸν καὶ δι'
[9, 11]	πεπεισμένως διεγγυωμένῳ ἐπακολουθεῖν Ἄτην. Ἀλλὰ	καὶ	Ἀρχίλοχον καὶ Εὐριπίδην σκεπτικῶς ἔχειν,
[9, 1]	τῶν ἀγώνων ἐκβάλλεσθαι καὶ ῥαπίζεσθαι,	καὶ	Ἀρχίλοχον ὁμοίως. Ἔλεγε δὲ καὶ
[9, 11]	αὐτὸς Ἀνάξαρχος ἐπῄνει τὸ ἀδιάφορον	καὶ	ἄστοργον αὐτοῦ. Καταληφθεὶς δέ ποτε
[9, 7]	ὧν τά τε περὶ θεολογίας	καὶ	ἀστρολογίας ἔμαθεν ἔτι παῖς ὤν.
[9, 6]	τε ὥσπερ γενέσεις κόσμου, οὕτω	καὶ	αὐξήσεις καὶ φθίσεις καὶ φθοράς,
[9, 11]	καθαρτικοῖς, ἃ τὴν ὕλην προεκκρίναντα	καὶ	αὐτὰ ὑπεκκρίνεται καὶ ἐξαπόλλυται. Πρὸς
[9, 11]	Ἡ δὲ Παντὶ λόγῳ φωνὴ	καὶ	αὐτὴ συνάγει τὴν ἐποχήν· τῶν
[9, 11]	οὔ. ἀναιροῦσι δ' οἱ σκεπτικοὶ	καὶ	αὐτὴν τὴν Οὐδὲν μᾶλλον φωνήν·
[9, 7]	αὐτοῦ πρὸς θυσίαν βοῦν ἀγαγόντος	καὶ	αὐτόθι προσδήσαντος, ἱκανὸν χρόνον μὴ
[9, 12]	διήκουσε Σατορνῖνος ὁ Κυθηνᾶς, ἐμπειρικὸς	καὶ	αὐτός.
[9, 11]	ὁ ἐναντίος· εἰ δ' ἄπιστος,	καὶ	αὐτὸς ἀπιστηθήσεται τὸ φαινόμενον λέγων.
[9, 12]	ἐγὼ καὶ ἑτερόφθαλμον ἤκουσα, ἐπεὶ	καὶ	αὐτὸς αὑτὸν Κύκλωπα ἐκάλει. Γέγονε
[9, 3]	ταῖς οὐκ ἔνι πίστις ἀληθής.	Καὶ	αὐτὸς δὲ διὰ ποιημάτων φιλοσοφεῖ,
[9, 2]	τὰ περὶ θεῶν εἰρημένα. Ἀλλὰ	καὶ	αὐτὸς ἐρραψῴδει τὰ ἑαυτοῦ. Ἀντιδοξάσαι
[9, 11]	τῷ λόγῳ λόγος ἀντίκειται, ὃς	καὶ	αὐτὸς μετὰ τὸ ἀνελεῖν τοὺς
[9, 12]	ὁ Καρύστιος μέμνηται, ἀναγεγραφὼς αὐτοῦ	καὶ	αὐτὸς τὸν βίον. Τῶν δὲ
[9, 11]	Περὶ πλούτου καὶ πενίας, ὅτε	καὶ	αὐτὸς φέρων εἰς τὴν ἀγορὰν
[9, 2]	Μακροβιώτατός τε γέγονεν, ὥς που	καὶ	αὐτός φησιν· Ἤδη δ' ἑπτά
[9, 7]	δὲ δοκεῖν παρὰ τούτου λαβεῖν	καὶ	αὐτοῦ δ' ἂν ἀκηκοέναι εἰ
[9, 7]	ζηλωτὴς γεγονέναι τῶν Πυθαγορικῶν· ἀλλὰ	καὶ	αὐτοῦ Πυθαγόρου μέμνηται, θαυμάζων αὐτὸν
[9, 11]	ἀπὸ τοῦ τοὺς δογματικοὺς ἀπορεῖν	καὶ	αὐτούς. Πυρρώνειοι δὲ ἀπὸ Πύρρωνος.
[9, 11]	ἰσοσθενούντων ἀγνωσία τῆς ἀληθείας ἐπακολουθεῖ·	καὶ	αὐτῷ δὲ τούτῳ τῷ λόγῳ
[9, 11]	ἄστοργον αὐτοῦ. Καταληφθεὶς δέ ποτε	καὶ	αὑτῷ λαλῶν καὶ ἐρωτηθεὶς τὴν
[9, 1]	δὴ συντόμως πρὸς ἐμὴν ὄψιν	καὶ	βασίλειον οἶκον. Ἕλληνες γὰρ ἐπὶ
[9, 1]	δὲ καλὴ καὶ σπουδαία προσαγόρευσις	καὶ	βίος εὐδόκιμος σαῖς παραινέσεσιν. Ἡράκλειτος
[9, 11]	ζῴων πρὸς ἡδονὴν καὶ ἀλγηδόνα	καὶ	βλάβην καὶ ὠφέλειαν. Συνάγεται δὲ
[9, 1]	τοῖς ὄρεσι διῃτᾶτο, πόας σιτούμενος	καὶ	βοτάνας. Καὶ μέντοι καὶ διὰ
[9, 8]	κωλύοντα εἰδέναι, ἥ τ' ἀδηλότης	καὶ	βραχὺς ὢν ὁ βίος τοῦ
[9, 1]	ὅσοι ἐξήγηνται αὐτοῦ τὸ σύγγραμμα·	καὶ	γὰρ Ἀντισθένης καὶ Ἡρακλείδης ὁ
[9, 11]	ᾧ γὰρ δοκοῦσι διελέγχειν καταλαμβάνονται·	καὶ	γὰρ ἐν τῷ αὐτῷ κρατύνουσι
[9, 11]	γὰρ μᾶλλον ἐκεῖνοι ἢ ἡμεῖς;	καὶ	γὰρ ἡμεῖς τὸν ἥλιον ὡς
[9, 12]	φιλοσόφων εἰ σχολάζοι ποιήματα συνέγραφε·	καὶ	γὰρ καὶ ἔπη καὶ τραγῳδίας
[9, 11]	τὰ παρυφιστάμενα τοῖς φαινομένοις ἄδηλα.	Καὶ	γὰρ ὅτε τὴν εἰκόνα ἐξοχὰς
[9, 11]	τῷ αὐτῷ κρατύνουσι καὶ δογματίζουσι.	Καὶ	γὰρ ὅτε φασὶ μηδὲν ὁρίζειν
[9, 11]	ὧν ὡς ἄνθρωποι πάσχομεν, ὁμολογοῦμεν·	καὶ	γὰρ ὅτι ἡμέρα ἐστὶ καὶ
[9, 5]	τῶν μειζόνων κατ' ἴσον Ἡρακλείτῳ·	καὶ	γὰρ οὗτος τὴν πρότερον μὲν
[9, 11]	ἀλλὰ τὸ πῶς ὁρᾶν ἀγνοεῖν.	Καὶ	γὰρ τὸ φαινόμενον τιθέμεθα, οὐχ
[9, 7]	μαθητὴν καὶ τοὺς περὶ Οἰνοπίδην·	καὶ	γὰρ τούτου μέμνηται. Μέμνηται δὲ
[9, 5]	Ὁ δὴ Ζήνων διακήκοε Παρμενίδου	καὶ	γέγονεν αὐτοῦ παιδικά. Καὶ εὐμήκης
[9, 11]	ἀγαθῶν καὶ κακῶν, περὶ θεῶν	καὶ	γενέσεως καὶ φθορᾶς τῶν φαινομένων
[9, 11]	αἴτιον καὶ κίνησιν καὶ μάθησιν	καὶ	γένεσιν καὶ τὸ φύσει τι
[9, 7]	δοξάζεσθαι> ἀπείρους τε εἶναι κόσμους	καὶ	γενητοὺς καὶ φθαρτούς. Μηδέν τε
[9, 12]	κἀκείνῳ συνδιατρίψαντα αὖθις ἐπανελθεῖν οἴκαδε	καὶ	γῆμαι. Εἶτα πρὸς Πύρρωνα εἰς
[9, 3]	Δύο τε εἶναι στοιχεῖα, πῦρ	καὶ	γῆν, καὶ τὸ μὲν δημιουργοῦ
[9, 11]	τῶν ὄντων φύσις πᾶσι φαίνεται	καὶ	γινώσκεται οὔτε τὸ μὴ ὂν
[9, 3]	ἄσκοπον ὄμμα καὶ ἠχήεσσαν ἀκουὴν	καὶ	γλῶσσαν, κρῖναι δὲ λόγῳ πολύδηριν
[9, 1]	ὄντα· καὶ πάντα ψυχῶν εἶναι	καὶ	δαιμόνων πλήρη. Εἴρηκε δὲ καὶ
[9, 5]	ἔφη> αὐτῷ πρὸς τὸ οὖς	καὶ	δακὼν οὐκ ἀνῆκεν ἕως ἀπεκεντήθη,
[9, 1]	ὑμεῖς λαλῆτε. Ἐπόθησε δ' αὐτοῦ	καὶ	Δαρεῖος μετασχεῖν καὶ ἔγραψεν ὧδε
[9, 11]	εἰώθαμεν λέγειν τόπον μὴ εἶναι	καὶ	δεῖ πάντως τὸν τόπον εἰπεῖν,
[9, 11]	καὶ μηδὲν γίνεσθαι κατ' ἀνάγκην	καὶ	δεῖ τὴν ἀνάγκην εἰπεῖν. Τοιούτῳ
[9, 11]	οἰκίας ἐκάθαιρεν ἀδιαφόρως. Λέγεται δὲ	καὶ	δέλφακα λούειν αὐτὸς ὑπ' ἀδιαφορίας.
[9, 11]	πᾶσι τοῖς φιλοσόφοις ἀτέλειαν ψηφίσασθαι.	Καὶ	δὴ καὶ ζηλωτὰς εἶχε πολλοὺς
[9, 7]	γὰρ εἶναι ἤδη τὰ βιβλία.	Καὶ	δῆλον δέ· πάντων γὰρ σχεδὸν
[9, 11]	Ξενοφάνης καὶ Ζήνων ὁ Ἐλεάτης	καὶ	Δημόκριτος κατ' αὐτοὺς σκεπτικοὶ τυγχάνουσιν·
[9, 11]	ὥστε καὶ ἀρχιερέα καταστῆσαι αὐτὸν	καὶ	δι' ἐκεῖνον πᾶσι τοῖς φιλοσόφοις
[9, 11]	ὑπ' οὐδενὸς κατεφρονεῖτο διὰ τὸ	καὶ	δι> εξοδικῶς λέγειν καὶ πρὸς
[9, 1]	αὐτὸν ἀποσπάσαι τὰ βόλιτα μεῖναι	καὶ	διὰ τὴν μεταβολὴν ἀγνοηθέντα κυνόβρωτον
[9, 1]	πάντα δὲ γίνεσθαι καθ' εἱμαρμένην	καὶ	διὰ τῆς ἐναντιοδρομίας ἡρμόσθαι τὰ
[9, 11]	ἀρρεψίας πάθος δηλοῦται· ὁμοίως δὲ	καὶ	διὰ τῆς Οὐδὲν μᾶλλον καὶ
[9, 1]	κόρον φεύγων παντὸς οἰκειούμενον φθόνῳ	καὶ	διὰ τὸ περιίστασθαι ὑπερηφανίην οὐκ
[9, 11]	Ἄγνωστον οὖν ἐστι τὸ κριτήριον	καὶ	διὰ τοῦτο ἡ ἀλήθεια. Σημεῖόν
[9, 1]	ἄστρα πλεῖον ἀπέχειν ἀπὸ γῆς	καὶ	διὰ τοῦτο ἧττον λάμπειν καὶ
[9, 1]	σιτούμενος καὶ βοτάνας. Καὶ μέντοι	καὶ	διὰ τοῦτο περιτραπεὶς εἰς ὕδερον
[9, 11]	ἀλλοῖαι φαντασίαι, ἑκατέρας ἐροῦμεν φαίνεσθαι·	καὶ	διὰ τοῦτο τὰ φαινόμενα τιθέναι
[9, 12]	Ξάνθον ἐκάλεσε καὶ ἰατρικὴν ἐδίδαξε	καὶ	διάδοχον τοῦ βίου κατέλιπεν. Ὁ
[9, 11]	πᾶν τὸ φαινόμενον κατ' ἀντιπερίστασιν	καὶ	διάθεσιν φαίνεται. Ἤτοι γοῦν πάντ'
[9, 6]	τε ἐκ τούτων ἀπείρους εἶναι	καὶ	διαλύεσθαι εἰς ταῦτα. Γίνεσθαι δὲ
[9, 12]	Ἦν δὲ καὶ ὀξὺς νοῆσαι	καὶ	διαμυκτηρίσαι· φιλογράμματός τε καὶ τοῖς
[9, 1]	καὶ τὸν νωθέστατον ῥᾳδίως γνῶναι	καὶ	δίαρμα ψυχῆς λαβεῖν· ἥ τε
[9, 11]	οὕτως εἰς ἄπειρον. Πρὸς τῷ	καὶ	διαφωνεῖσθαι τὸ κριτήριον, τῶν μὲν
[9, 11]	τοῦ προφέρεσθαι τὰ τῶν ἄλλων	καὶ	διηγεῖσθαι μηδὲν ὁρίζοντες, μηδ' αὐτὸ
[9, 11]	μὲν ἄκριτόν ἐστιν, ἄπιστον καθέστηκε	καὶ	διημάρτηκε τοῦ ἀληθοῦς καὶ τοῦ
[9, 1]	ὄντες ἐπιχθόνιοι τῆς μὲν ἀληθηίης	καὶ	δικαιοπραγμοσύνης ἀπέχονται, ἀπληστίῃ δὲ καὶ
[9, 8]	Πρωταγόρας Ἀρτέμωνος ἤ, ὡς Ἀπολλόδωρος	καὶ	Δίνων ἐν Περσικῶν εʹ Μαιανδρίου,
[9, 11]	Πλειστάρχου μὲν ἦν υἱός, καθὰ	καὶ	Διοκλῆς ἱστορεῖ· ὥς φησι δ'
[9, 1]	ὁ κληθεὶς Ἡρακλειτιστής, Νικομήδης τε	καὶ	Διονύσιος· τῶν δὲ γραμματικῶν Διόδοτος,
[9, 11]	δυνάμεθα φεύγειν, ὡς τὸ πεινῆν	καὶ	διψῆν καὶ ἀλγεῖν· οὐκ ἔστι
[9, 11]	οἱ δογματικοί φασιν αὐτοὺς καταλαμβάνεσθαι	καὶ	δογματίζειν· ἐν ᾧ γὰρ δοκοῦσι
[9, 11]	γὰρ ἐν τῷ αὐτῷ κρατύνουσι	καὶ	δογματίζουσι. Καὶ γὰρ ὅτε φασὶ
[9, 11]	ἀντικεῖσθαι, αὐτὰ ταῦτα καὶ ὁρίζονται	καὶ	δογματίζουσι. Πρὸς οὓς ἀποκρίνονται, Περὶ
[9, 11]	πίστεις καὶ τὰς ἐθνικὰς συνθήκας	καὶ	δογματικὰς ὑπολήψεις. Ἐν τούτῳ περιέχεται
[9, 11]	καθεστάναι ἀταραξίᾳ. Μόνος δὲ Νουμήνιος	καὶ	δογματίσαι φησὶν αὐτόν. Τούτου πρὸς
[9, 3]	τὴν ἐνάτην καὶ ἑξηκοστὴν Ὀλυμπιάδα.	Καὶ	δοκεῖ πρῶτος πεφωρακέναι τὸν αὐτὸν
[9, 1]	καὶ δικαιοπραγμοσύνης ἀπέχονται, ἀπληστίῃ δὲ	καὶ	δοξοκοπίῃ προσέχουσι κακῆς ἕνεκα ἀνοίης.
[9, 12]	ἔπη καὶ τραγῳδίας καὶ σατύρους	(καὶ	δράματα κωμικὰ τριάκοντα, τὰ δὲ
[9, 12]	τοῖς ποιηταῖς μύθους γράψαι ἱκανὸς	καὶ	δράματα συνδιατιθέναι. Μετεδίδου δὲ τῶν
[9, 11]	γὰρ εἶναί τι τὸ ποιοῦν	καὶ	δρῶν. Ἀλλὰ μὴν οὐδὲ κίνησίς
[9, 1]	λόγον Περὶ φύσεως δυσνόητόν τε	καὶ	δυσεξήγητον. Ἔν τισι μὲν οὖν
[9, 5]	δ' οὗτος κατὰ τὴν ἐνάτην	καὶ	ἑβδομηκοστὴν> Ὀλυμπιάδα. ~ΛΕΥΚΙΠΠΟΣ. Λεύκιππος Ἐλεάτης,
[9, 7]	τὸ τρίτον ἔτος τῆς ἑβδόμης	καὶ	ἑβδομηκοστῆς Ὀλυμπιάδος, ἐνιαυτῷ, φησί, πρεσβύτερος
[9, 11]	εἶναι, οἷον τὸ Μηδὲν ἄγαν,	καὶ	Ἐγγύα, πάρα δ' ἄτα· δηλοῦσθαι
[9, 1]	δ' αὐτοῦ καὶ Δαρεῖος μετασχεῖν	καὶ	ἔγραψεν ὧδε πρὸς αὐτόν· Βασιλεὺς
[9, 11]	εἶναι τῇ ἀληθείᾳ, νόμῳ δὲ	καὶ	ἔθει πάντα τοὺς ἀνθρώπους πράττειν·
[9, 11]	δῆλον ἐκ τῶν διαφόρων νόμων	καὶ	ἐθῶν. Αἱ δ' αἰσθήσεις ψεύδονται,
[9, 11]	ἀμφότερα τὴν αὐτὴν ἔχει φύσιν.	Καὶ	εἰ τὸ ἕτερον αἴτιον λέγεται
[9, 7]	μὴ σπουδάσαι γνωσθῆναι, δόξης καταφρονῶν.	Καὶ	εἰδέναι μὲν Σωκράτη, ἀγνοεῖσθαι δὲ
[9, 10]	τὸν Ἀνάξαρχον δεῖξαι τὴν κύλικα	καὶ	εἰπεῖν Βεβλήσεταί τις θεῶν βροτησίᾳ
[9, 1]	Ἑλλάδα κομίσαι τὸ βιβλίον· ὃν	καὶ	εἰπεῖν Δηλίου τινὸς δεῖσθαι κολυμβητοῦ,
[9, 11]	ἐν τῷ πλοίῳ χοιρίδιον ἐσθίον	καὶ	εἰπὼν ὡς χρὴ τὸν σοφὸν
[9, 1]	δ' ἐπὶ τὴν ἐκπύρωσιν ὁμολογίαν	καὶ	εἰρήνην, καὶ τὴν μεταβολὴν ὁδὸν
[9, 7]	Ἀντισθένης ἐν Διαδοχαῖς ἀποδημῆσαι αὐτὸν	καὶ	εἰς Αἴγυπτον πρὸς τοὺς ἱερέας
[9, 7]	τινες συμμῖξαι αὐτὸν ἐν Ἰνδίᾳ	καὶ	εἰς Αἰθιοπίαν ἐλθεῖν. Τρίτον τε
[9, 6]	αὐτῷ ἄπειρα εἶναι τὰ πάντα	καὶ	εἰς ἄλληλα μεταβάλλειν, τό τε
[9, 5]	ὅλμον αὐτὸν βληθῆναι καὶ κατακοπῆναι.	Καὶ	εἰς αὐτὸν ἡμεῖς εἴπομεν οὕτως·
[9, 4]	Σάμιος. Οὗτος ἤκουσε Παρμενίδου· ἀλλὰ	καὶ	εἰς λόγους ἦλθεν Ἡρακλείτῳ· ὅτε
[9, 11]	αὖραι Ἑλλάδ' ἔχουσι, πόθεν τε	καὶ	εἰς ὅ τι κύρει ἕκαστα.
[9, 10]	Κύπρῳ ὁ Ἀνάξαρχος, συλλαβὼν αὐτὸν	καὶ	εἰς ὅλμον βαλὼν ἐκέλευσε τύπτεσθαι
[9, 7]	πρὸς Χαλδαίους εἰς τὴν Περσίδα	καὶ	εἰς τὴν Ἐρυθρὰν θάλασσαν γενέσθαι.
[9, 1]	ἐκ πυρὸς τὰ πάντα συνεστάναι	καὶ	εἰς τοῦτο ἀναλύεσθαι· πάντα δὲ
[9, 8]	τετάρτην καὶ ὀγδοηκοστὴν Ὀλυμπιάδα. Ἔστι	καὶ	εἰς τοῦτον ἡμῶν οὕτως ἔχον·
[9, 10]	τὴν δεκάτην καὶ ἑκατοστὴν Ὀλυμπιάδα	καὶ	εἶχεν ἐχθρὸν Νικοκρέοντα τὸν Κύπρου
[9, 1]	δὲ ἐναντίαν ἐπικρατήσασαν νύκτα ἀποτελεῖν·	καὶ	ἐκ μὲν τοῦ λαμπροῦ τὸ
[9, 1]	παρ' ὁντιναοῦν καὶ ὑπερόπτης, ὡς	καὶ	ἐκ τοῦ συγγράμματος αὐτοῦ δῆλον
[9, 1]	Πυθαγόρην, αὖτίς τε Ξενοφάνεά τε	καὶ	Ἑκαταῖον. Εἶναι γὰρ Ἓν τὸ
[9, 10]	καὶ ἤκμαζε κατὰ τὴν δεκάτην	καὶ	ἑκατοστὴν Ὀλυμπιάδα καὶ εἶχεν ἐχθρὸν
[9, 1]	ὑμῶν πολιτεύεσθαι; Καὶ τέλος μισανθρωπήσας	καὶ	ἐκπατήσας ἐν τοῖς ὄρεσι διῃτᾶτο,
[9, 5]	ἐν τῷ Φαίδρῳ αὐτοῦ μέμνηται>	καὶ	Ἐλεατικὸν Παλαμήδην αὐτὸν καλεῖ. Φησὶ
[9, 2]	ἦν. Γέγραφε δὲ ἐν ἔπεσι	καὶ	ἐλεγείας καὶ ἰάμβους καθ' Ἡσιόδου
[9, 11]	δὲ ζῆν νομίζεται βροτοῖς; Ἀλλὰ	καὶ	Ἐμπεδοκλέα· Οὕτως οὔτ' ἐπιδερκτὰ τάδ'
[9, 3]	καθάπερ Ἡσίοδός τε καὶ Ξενοφάνης	καὶ	Ἐμπεδοκλῆς. Κριτήριον δὲ τὸν λόγον
[9, 11]	τῆς ἀγορᾶς ἐδίωκε τὸν μάγειρον.	Καὶ	ἐν Ἤλιδι καταπονούμενος ὑπὸ τῶν
[9, 2]	Ζάγκλῃ τῆς Σικελίας διέτριβε δὲ	καὶ	ἐν Κατάνῃ. Διήκουσε δὲ κατ'
[9, 12]	ὁ δ' αὐτῷ διηγούμενός ἐστι·	καὶ	ἐν μὲν τῷ δευτέρῳ περὶ
[9, 3]	οὗτος τὴν γῆν ἀπέφαινε σφαιροειδῆ	καὶ	ἐν μέσῳ κεῖσθαι. Δύο τε
[9, 5]	ἀνὴρ γενναιότατος καὶ ἐν φιλοσοφίᾳ	καὶ	ἐν πολιτείᾳ· φέρεται γοῦν αὐτοῦ
[9, 11]	Πύθωνίφησι μὴ ἐκβεβηκέναι τὴν συνήθειαν.	Καὶ	ἐν τοῖς Ἰνδαλμοῖς οὕτω λέγει,
[9, 11]	πάντῃ σθένει οὗπερ ἂν ἔλθῃ.	Καὶ	ἐν τοῖς Περὶ αἰσθήσεών φησι,
[9, 11]	φησιν οὕτως ἐν τῷ Πύθωνι	καὶ	ἐν τοῖς Σίλλοις· Ὦ γέρον,
[9, 5]	δ' αὐτὸς ἐν τῷ Σοφιστῇ	καὶ	ἐν τῷ Φαίδρῳ αὐτοῦ μέμνηται>
[9, 5]	ῥητορικῆς. Γέγονε δὲ ἀνὴρ γενναιότατος	καὶ	ἐν φιλοσοφίᾳ καὶ ἐν πολιτείᾳ·
[9, 11]	ἢ ἐν ᾧ μὴ ἔστιν·	καὶ	ἐν ᾧ μέν ἐστι τόπῳ
[9, 4]	εἶναι καὶ ἀναλλοίωτον καὶ ἀκίνητον	καὶ	ἓν ὅμοιον ἑαυτῷ καὶ πλῆρες·
[9, 1]	δίκην, πεπεράνθαι τε τὸ πᾶν	καὶ	ἕνα εἶναι κόσμον· γεννᾶσθαί τε
[9, 11]	Ἐπέων δὲ πολὺς νομὸς ἔνθα	καὶ	ἔνθα· καὶ Ὁπποῖόν κ' εἴπῃσθα
[9, 1]	καὶ μῆνας καὶ ὥρας ἐτείους	καὶ	ἐνιαυτοὺς ὑετούς τε καὶ πνεύματα
[9, 11]	ἤτοι πάντων ἢ τινῶν ἢ	καὶ	ἑνὸς μόνου δισταζομένου, καὶ τὸ
[9, 11]	ὕλην προεκκρίναντα καὶ αὐτὰ ὑπεκκρίνεται	καὶ	ἐξαπόλλυται. Πρὸς ὅ φασιν οἱ
[9, 5]	ἐν τῇ Σατύρου ἐπιτομῇ. Ὅτε	καὶ	ἐξεταζόμενος τοὺς συνειδότας καὶ περὶ
[9, 2]	Ἤδη δ' ἑπτά τ' ἔασι	καὶ	ἑξήκοντ' ἐνιαυτοὶ βληστρίζοντες ἐμὴν φροντίδ'
[9, 3]	Ἤκμαζε δὲ κατὰ τὴν ἐνάτην	καὶ	ἑξηκοστὴν Ὀλυμπιάδα. Καὶ δοκεῖ πρῶτος
[9, 1]	ἤκμαζε μὲν κατὰ τὴν ἐνάτην	καὶ	ἑξηκοστὴν Ὀλυμπιάδα. Μεγαλόφρων δὲ γέγονε
[9, 11]	οὔτ' ἐπακουστὰ οὔτε νόῳ περιληπτά·	καὶ	ἐπάνω, Αὐτὸ μόνον πεισθέντες ὅτῳ
[9, 11]	βροτῶν, πολέες δ' ἔνι μῦθοι·	καὶ	Ἐπέων δὲ πολὺς νομὸς ἔνθα
[9, 12]	σχολάζοι ποιήματα συνέγραφε· καὶ γὰρ	καὶ	ἔπη καὶ τραγῳδίας καὶ σατύρους
[9, 11]	τῶν ἑαυτοῦ. Ἔλεγέ τε πολλάκις	καὶ	Ἐπίκουρον θαυμάζοντα τὴν Πύρρωνος ἀναστροφὴν
[9, 11]	καὶ Αἰνεσίδημός φησιν· οὕτω δὲ	καὶ	Ἐπίκουρος. Δημόκριτος δὲ μηδὲν εἶναι
[9, 8]	παιδείας· φορμοφόρος γὰρ ἦν, ὡς	καὶ	Ἐπίκουρός πού φησι. Καὶ τοῦτον
[9, 12]	ὑστέρων· ὅθεν δὴ αὐτῷ τινες	καὶ	Ἐπίλογον ἐπέγραψαν. Τὸ δὲ πρῶτον
[9, 2]	Θαλῇ καὶ Πυθαγόρᾳ, καθάψασθαι δὲ	καὶ	Ἐπιμενίδου. Μακροβιώτατός τε γέγονεν, ὥς
[9, 11]	δοκεῖ φιλοσοφῆσαι, τὸ τῆς ἀκαταληψίας	καὶ	ἐποχῆς εἶδος εἰσαγαγών, ὡς Ἀσκάνιος
[9, 7]	ὕστερον τῆς Ἰλίου ἁλώσεως τριάκοντα	καὶ	ἑπτακοσίοις. Γεγόνοι δ' ἄν, ὡς
[9, 11]	μετρίως ἔχοντας. Ἐκπατεῖν τε αὐτὸν	καὶ	ἐρημάζειν, σπανίως ποτ' ἐπιφαινόμενον τοῖς
[9, 1]	τὴν γένεσιν ἄγον καλεῖσθαι πόλεμον	καὶ	ἔριν, τὸ δ' ἐπὶ τὴν
[9, 11]	δέ ποτε καὶ αὑτῷ λαλῶν	καὶ	ἐρωτηθεὶς τὴν αἰτίαν ἔφη μελετᾶν
[9, 1]	οὕτως, ἐτελεύτα βιοὺς ἔτη ἑξήκοντα.	Καὶ	ἔστιν εἰς αὐτὸν ἡμῶν οὕτως
[9, 10]	ἐκτμηθῆναι, λόγος ἀποτραγόντα προσπτύσαι αὐτῷ.	Καὶ	ἔστιν ἡμῶν εἰς αὐτὸν οὕτως
[9, 3]	ἐν Παντοδαπῇ ἱστορίᾳ. Γέγονε δὲ	καὶ	ἕτερος Παρμενίδης, ῥήτωρ τεχνογράφος. ~ΜΕΛΙΣΣΟΣ.
[9, 12]	αὐτὸς αὑτὸν Κύκλωπα ἐκάλει. Γέγονε	καὶ	ἕτερος Τίμων ὁ μισάνθρωπος. Ὁ
[9, 12]	ἐν τῷ ἑνδεκάτῳ. Τοῦτον ἐγὼ	καὶ	ἑτερόφθαλμον ἤκουσα, ἐπεὶ καὶ αὐτὸς
[9, 11]	διδασκάλου, ἀπορητικοὶ δὲ καὶ σκεπτικοὶ	καὶ	ἔτι ἐφεκτικοὶ καὶ ζητητικοὶ ἀπὸ
[9, 11]	Καὶ Μασσαγέται μέν, ὥς φησι	καὶ	Εὔδοξος ἐν τῇ πρώτῃ τῆς
[9, 7]	τινὸς πάθους. Καλεῖ δ' αὐτὴν	καὶ	εὐεστὼ καὶ πολλοῖς ἄλλοις ὀνόμασι.
[9, 10]	κακέ. Οὗτος διὰ τὴν ἀπάθειαν	καὶ	εὐκολίαν τοῦ βίου Εὐδαιμονικὸς ἐκαλεῖτο·
[9, 11]	πυρίβια καὶ ὁ Ἀράβιος φοῖνιξ	καὶ	εὐλαί· τὰ δ' ἐξ ἐπιπλοκῆς,
[9, 5]	Παρμενίδου καὶ γέγονεν αὐτοῦ παιδικά.	Καὶ	εὐμήκης ἦν, καθά φησι Πλάτων
[9, 11]	τὸν δ' εἰκότα λόγον ζητεῖν.	Καὶ	Εὐριπίδην λέγειν· Τίς δ' οἶδεν
[9, 11]	ἐπακολουθεῖν Ἄτην. Ἀλλὰ καὶ Ἀρχίλοχον	καὶ	Εὐριπίδην σκεπτικῶς ἔχειν, ἐν οἷς
[9, 12]	ἀγνοοῦντα. Τοσοῦτον ἦν ἀδιάφορος. Ἀλλὰ	καὶ	εὔρους, ὡς μηδ' ἀριστᾶν συγχρονεῖν.
[9, 7]	ἐξεδέξαντο, ἀλλὰ καθ' ἣν γαληνῶς	καὶ	εὐσταθῶς ἡ ψυχὴ διάγει, ὑπὸ
[9, 8]	ἄλλος Πρωταγόρας ἀστρολόγος, εἰς ὃν	καὶ	Εὐφορίων ἐπικήδειον ἔγραψε· καὶ τρίτος
[9, 12]	Διοσκουρίδης Κύπριος καὶ Νικόλοχος Ῥόδιος	καὶ	Εὐφράνωρ Σελευκεὺς Πραΰλους τ' ἀπὸ
[9, 11]	κἀν τῷ Περὶ ζητήσεως. Ἀλλὰ	καὶ	Ζεῦξις ὁ Αἰνεσιδήμου γνώριμος ἐν
[9, 11]	φιλοσόφοις ἀτέλειαν ψηφίσασθαι. Καὶ δὴ	καὶ	ζηλωτὰς εἶχε πολλοὺς τῆς ἀπραγμοσύνης·
[9, 11]	Οὐ μὴν ἀλλὰ καὶ Ξενοφάνης	καὶ	Ζήνων ὁ Ἐλεάτης καὶ Δημόκριτος
[9, 7]	ἑνὸς δόξης τῶν περὶ Παρμενίδην	καὶ	Ζήνωνα, ὡς κατ' αὐτὸν μάλιστα
[9, 11]	καὶ σκεπτικοὶ καὶ ἔτι ἐφεκτικοὶ	καὶ	ζητητικοὶ ἀπὸ τοῦ οἷον δόγματος
[9, 11]	ἄδοξός τε ἦν καὶ πένης	καὶ	ζωγράφος. Σώζεσθαί τε αὐτοῦ ἐν
[9, 12]	τὰ ποιήματα, ἐνίοτε ἡμίβρωτα· ὥστε	καὶ	Ζωπύρῳ τῷ ῥήτορι ἀναγινώσκοντά τι
[9, 11]	γλυκύ, ὀσφρήσει δ' εὐῶδες ὑποπίπτει.	Καὶ	ἡ αὐτὴ δὲ μορφὴ παρὰ
[9, 11]	ἐν δὲ ψιλῇ γῇ ἕτερον·	καὶ	ἡ εἰκὼν παρὰ τὴν ποιὰν
[9, 11]	ῥώννυσι, πλείων δὲ παρίησιν· ὁμοίως	καὶ	ἡ τροφὴ καὶ τὰ ὅμοια.
[9, 2]	πᾶν τὸ γινόμενον φθαρτόν ἐστι	καὶ	ἡ ψυχὴ πνεῦμα. Ἔφη δὲ
[9, 10]	οὖν Ἀνάξαρχος καὶ Ἀλεξάνδρῳ συνῆν	καὶ	ἤκμαζε κατὰ τὴν δεκάτην καὶ
[9, 2]	τῆς Ἰταλίας ἀποικισμὸν ἔπη δισχίλια.	Καὶ	ἤκμαζε κατὰ τὴν ἑξηκοστὴν Ὀλυμπιάδα.
[9, 11]	ἐν Χρονικοῖς, πρότερον ἦν ζωγράφος,	καὶ	ἤκουσε Βρύσωνος τοῦ Στίλπωνος, ὡς
[9, 11]	καὶ ἀδελφὸς ὡς πρός τι	καὶ	ἡμέρα ὡς πρὸς τὸν ἥλιον
[9, 10]	εὐκολίαν τοῦ βίου Εὐδαιμονικὸς ἐκαλεῖτο·	καὶ	ἦν ἐκ τοῦ ῥᾴστου δυνατὸς
[9, 7]	τῇ δ' ἐχομένῃ χαῖρε γύναι	καὶ	ἦν ἡ κόρη τῆς νυκτὸς
[9, 7]	ὡς πεντάθλῳ ἔοικεν ὁ φιλόσοφος.	Καὶ	ἦν ὡς ἀληθῶς ἐν φιλοσοφίᾳ
[9, 12]	Ἀλεξανδρεύς, οὗ Πτολεμαῖος, οὗ Σαρπηδὼν	καὶ	Ἡρακλείδης, Ἡρακλείδου δ' Αἰνεσίδημος Κνώσιος,
[9, 1]	τὸ σύγγραμμα· καὶ γὰρ Ἀντισθένης	καὶ	Ἡρακλείδης ὁ Ποντικὸς Κλεάνθης τε
[9, 8]	συνηρώτα, πρῶτος τοῦτο πράξας. Ἀλλὰ	καὶ	ἤρξατό που τοῦτον τὸν τρόπον·
[9, 7]	ἐξενίσθη παρ' αὐτῷ, καθά φησι	καὶ	Ἡρόδοτος· παρ' ὧν τά τε
[9, 3]	τήνδε βιάσθω νωμᾶν ἄσκοπον ὄμμα	καὶ	ἠχήεσσαν ἀκουὴν καὶ γλῶσσαν, κρῖναι
[9, 1]	δ' ἀναθυμιάσεις ἀπό τε γῆς	καὶ	θαλάττης, ἃς μὲν λαμπρὰς καὶ
[9, 1]	καὶ διὰ τοῦτο ἧττον λάμπειν	καὶ	θάλπειν, τὴν δὲ σελήνην προσγειοτέραν
[9, 1]	οὕτω δὴ κατατεινόμενον δευτεραῖον τελευτῆσαι	καὶ	θαφθῆναι ἐν τῇ ἀγορᾷ. Νεάνθης
[9, 7]	πρὸς αὐτόν, κελεῦσαι κομισθῆναι γάλα·	καὶ	θεασάμενον τὸ γάλα εἰπεῖν εἶναι
[9, 12]	Μηνόδοτος ὁ Νικομηδεύς, ἰατρὸς ἐμπειρικός,	καὶ	Θειωδᾶς Λαοδικεύς· Μηνοδότου δὲ Ἡρόδοτος
[9, 1]	περὶ τοῦ παντὸς καὶ πολιτικὸν	καὶ	θεολογικόν. Ἀνέθηκε δ' αὐτὸ εἰς
[9, 3]	νοῦν ταὐτὸν εἶναι, καθὰ μέμνηται	καὶ	Θεόφραστος ἐν τοῖς Φυσικοῖς, πάντων
[9, 7]	παρεόντα τρί' ἤματα δώμασιν ἔσχεν	καὶ	θερμοῖς ἄρτων ἄσθμασιν ἐξένισεν. Τοιοῦτος
[9, 1]	εἶναι τὴν τοῦ ἡλίου φλόγα	καὶ	θερμοτάτην. Τὰ μὲν γὰρ ἄλλα
[9, 11]	οὖν οὐκ ἔνι ἔξω τόπων	καὶ	θέσεων ταῦτα κατανοῆσαι, ἀγνοεῖται ἡ
[9, 11]	Λέγεται δὲ τὸ Οὐδὲν μᾶλλον	καὶ	θετικῶς, ὡς ὁμοίων τινῶν ὄντων·
[9, 11]	τὸ μὲν ἀληθὲς θεοῖς τε	καὶ	θεῶν παισὶν ἐκχωρεῖν, τὸν δ'
[9, 8]	ἐν τοῖς Περὶ νόμων, ὃς	καὶ	Θουρίοις νόμους γράψαι φησὶν αὐτόν·
[9, 2]	δὲ ἐν ἔπεσι καὶ ἐλεγείας	καὶ	ἰάμβους καθ' Ἡσιόδου καὶ Ὁμήρου,
[9, 12]	τὸν μὲν πρεσβύτερον Ξάνθον ἐκάλεσε	καὶ	ἰατρικὴν ἐδίδαξε καὶ διάδοχον τοῦ
[9, 12]	φιλόσοφος καὶ φιλόκηπος ἦν σφόδρα	καὶ	ἰδιοπράγμων, ὡς καὶ Ἀντίγονός φησι.
[9, 1]	δ' ἄλλῃ νόσῳ. Τοῦτο δὲ	καὶ	Ἱππόβοτός φησι. Τὸ δὲ φερόμενον
[9, 7]	ἑκατὸν ταλάντων τιμηθῆναι. Ταὐτὰ δὲ	καὶ	Ἱππόβοτός φησιν. Ἀριστόξενος δ' ἐν
[9, 11]	εἰκῆ περὶ τῶν μεγίστων συμβαλλώμεθα	καὶ	Ἱπποκράτην ἔπειτα ἐνδοιαστῶς καὶ ἀνθρωπίνως
[9, 1]	καὶ θαλάττης, ἃς μὲν λαμπρὰς	καὶ	καθαράς, ἃς δὲ σκοτεινάς. Αὔξεσθαι
[9, 8]	καὶ πρῶτος μέρη χρόνου διώρισε	καὶ	καιροῦ δύναμιν ἐξέθετο καὶ λόγων
[9, 11]	τὸ αὐτὸ ἀγαθόν τ' εἶναι	καὶ	κακόν. Εἰ δ' οὐ πᾶν
[9, 11]	γάρ τί ἐστι φύσει ἀγαθὸν	καὶ	κακόν, πᾶσιν ὀφείλει ἀγαθὸν ἢ
[9, 11]	ἀληθῶν καὶ ψευδῶν, περὶ ἀγαθῶν	καὶ	κακῶν, περὶ θεῶν καὶ γενέσεως
[9, 12]	τῷ ῥήτορι ἀναγινώσκοντά τι ἐπιτυλίττειν	καὶ	κατὰ τὸ ἐπελθὸν διεξιέναι· ἐλθόντα
[9, 5]	φησιν εἰς ὅλμον αὐτὸν βληθῆναι	καὶ	κατακοπῆναι. Καὶ εἰς αὐτὸν ἡμεῖς
[9, 12]	καὶ κιναίδους. Φέρεται δ' αὐτοῦ	καὶ	καταλογάδην βιβλία εἰς ἐπῶν τείνοντα
[9, 6]	πρὸς ἄρκτῳ ἀεί τε νίφεσθαι	καὶ	κατάψυχρα εἶναι καὶ πήγνυσθαι. Καὶ
[9, 11]	καὶ σηπτικῶν φαρμάκων καὶ τομῶν	καὶ	καύσεων ἐπί τινος ἕλκους αὐτῷ
[9, 1]	θεῖναι αὑτὸν εἰς τὸν ἥλιον	καὶ	κελεύειν τοὺς παῖδας βολίτοις καταπλάττειν·
[9, 7]	ποιήσειν· τὸν δὲ θαρρεῖν εἰπεῖν	καὶ	κελεῦσαι αὑτῷ προσφέρειν ἄρτους θερμοὺς
[9, 9]	εἶναι τὸν ἀέρα, κόσμους ἀπείρους	καὶ	κενὸν ἄπειρον· τόν τε ἀέρα
[9, 11]	νόμῳ ψυχρόν, ἐτεῇ δὲ ἄτομα	καὶ	κενόν καὶ πάλιν, ἐτεῇ δὲ
[9, 7]	νόμῳ εἶναι· φύσει δ' ἄτομα	καὶ	κενόν. Καὶ ταῦτα μὲν αὐτῷ
[9, 7]	ἀρχὰς εἶναι τῶν ὅλων ἀτόμους	καὶ	κενόν, τὰ δ' ἄλλα πάντα
[9, 11]	ὅσα συντείνει εἰς τὸ ἀβέβαιον	καὶ	κενόσπουδον ἅμα καὶ παιδαριῶδες τῶν
[9, 6]	Πρῶτός τ' ἀτόμους ἀρχὰς ὑπεστήσατο.	Καὶ>	κεφαλαιωδῶς μὲν ταῦτα. ἐπὶ μέρους
[9, 12]	δὲ τραγικὰ ἑξήκοντα) σίλλους τε	καὶ	κιναίδους. Φέρεται δ' αὐτοῦ καὶ
[9, 11]	κριτήριον καὶ σημεῖον καὶ αἴτιον	καὶ	κίνησιν καὶ μάθησιν καὶ γένεσιν
[9, 7]	ὁπόσα ἐδυνήθη συναγαγεῖν, Ἀμύκλαν δὲ	καὶ	Κλεινίαν τοὺς Πυθαγορικοὺς κωλῦσαι αὐτόν,
[9, 11]	Ἕκτος ὁ παρὰ τὰς μίξεις	καὶ	κοινωνίας, καθ' ὃν εἰλικρινῶς οὐδὲν
[9, 11]	Τέταρτος ὁ παρὰ τὰς διαθέσεις	καὶ	κοινῶς παραλλαγάς, οἷον ὑγίειαν νόσον,
[9, 2]	τὰ πάντα, πλανώμενος. Ἐποίησε δὲ	καὶ	Κολοφῶνος κτίσιν καὶ τὸν εἰς
[9, 7]	αὐτοῦ θαυμάσαι τὸν Ἱπποκράτην. Ἀλλὰ	καὶ	κόρης ἀκολουθούσης τῷ Ἱπποκράτει, τῇ
[9, 1]	δ' ἀμνηστίην ἔχων πάσης πονηρίης	καὶ	κόρον φεύγων παντὸς οἰκειούμενον φθόνῳ
[9, 11]	ἅπαντα ὑφιστάμενος, ἀμάξας, εἰ τύχοι,	καὶ	κρημνοὺς καὶ κύνας καὶ ὅσα
[9, 11]	κρινομένων, ὥστ' ἂν τὸ αὐτὸ	καὶ	κρίνειν καὶ κρίνεσθαι καὶ τὸ
[9, 11]	ἂν τὸ αὐτὸ καὶ κρίνειν	καὶ	κρίνεσθαι καὶ τὸ κεκρικὸς τὸ
[9, 11]	δ' οὗτοι καὶ πᾶσαν ἀπόδειξιν	καὶ	κριτήριον καὶ σημεῖον καὶ αἴτιον
[9, 11]	ἀμάξας, εἰ τύχοι, καὶ κρημνοὺς	καὶ	κύνας καὶ ὅσα τοιαῦτα> μηδὲν
[9, 11]	γυναίῳ ἡ ἐπίδειξις τῆς ἀδιαφορίας.	Καὶ	κυνός ποτ' ἐπενεχθέντος διασοβηθέντα εἰπεῖν
[9, 12]	Θορυβούμενός θ' ὑπὸ τῶν θεραπαινῶν	καὶ	κυνῶν ἐποίει μηδέν, σπουδάζων περὶ
[9, 11]	λέγεται, ὡς ὑπὸ τοῦ ἀνασκευάζοντος	καὶ	λέγοντος, Οὐ μᾶλλον ἡ Σκύλλα
[9, 11]	καὶ τὰ ὄρη πόρρωθεν ἀεροειδῆ	καὶ	λεῖα, ἐγγύθεν δὲ τραχέα. Ἔτι
[9, 2]	Ἀναξαγόραν. Δοκεῖ δὲ πεπρᾶσθαι ὑπὸ	καὶ	λελύσθαι ὑπὸ> τῶν Πυθαγορικῶν Παρμενίσκου
[9, 8]	διώρισε καὶ καιροῦ δύναμιν ἐξέθετο	καὶ	λόγων ἀγῶνας ἐποιήσατο καὶ σοφίσματα
[9, 11]	χρῶμα ἐν ἡλίῳ καὶ σελήνῃ	καὶ	λύχνῳ. Καὶ τὸ ἡμέτερον χρῶμα
[9, 1]	οὐδενός, ἀλλ' αὑτὸν ἔφη διζήσασθαι	καὶ	μαθεῖν πάντα παρ' ἑαυτοῦ. Σωτίων
[9, 11]	ἔστιν οὖν κίνησις. Ἀνῄρουν δὲ	καὶ	μάθησιν. Εἴπερ, φασί, διδάσκεταί τι,
[9, 11]	σημεῖον καὶ αἴτιον καὶ κίνησιν	καὶ	μάθησιν καὶ γένεσιν καὶ τὸ
[9, 1]	αὐτῶν ἐνδεικνύμενα πρὸς σπουδαίαν ἀκοὴν	καὶ	μάθησιν. Παρ' ἐμοὶ δ' ὑπάρχει
[9, 11]	αὐτόν. Τούτου πρὸς τοῖς ἄλλοις	καὶ	μαθηταὶ γεγόνασιν ἐλλόγιμοι, ὧν Εὐρύλοχος·
[9, 10]	οὕτως ἔχον> Πτίσσετε, Νικοκρέων, ἔτι	καὶ	μάλα· θύλακός ἐστι· πτίσσετ' Ἀνάξαρχος
[9, 4]	ἠξιωμένος· ὅθεν ναύαρχος αἱρεθεὶς ἔτι	καὶ	μᾶλλον ἐθαυμάσθη διὰ τὴν οἰκείαν
[9, 3]	μέν, καλῷ δὲ καὶ ἀγαθῷ.	καὶ	μᾶλλον ἠκολούθησε καὶ ἀποθανόντος ἡρῷον
[9, 11]	θυγατρὶ μίγνυσθαι, Ἕλληνες δ' ἔκθεσμον.	Καὶ	Μασσαγέται μέν, ὥς φησι καὶ
[9, 1]	χρὴ σβεννύναι μᾶλλον ἢ πυρκαϊήν	καὶ	Μάχεσθαι χρὴ τὸν δῆμον ὑπὲρ
[9, 7]	αὐτὸν εἰς Ἀθήνας. Τοῦτο δὲ	καὶ	μεῖζον, εἴγε τοσαύτης πόλεως ὑπερεφρόνησεν,
[9, 7]	γάλα εἰπεῖν εἶναι αἰγὸς πρωτοτόκου	καὶ	μελαίνης· ὅθεν τὴν ἀκρίβειαν αὐτοῦ
[9, 5]	δὲ Παρμενίδην Πύρητος> Περὶ τούτου	καὶ	Μελίσσου Τίμων φησὶ ταῦτα· Ἀμφοτερογλώσσου
[9, 1]	διῃτᾶτο, πόας σιτούμενος καὶ βοτάνας.	Καὶ	μέντοι καὶ διὰ τοῦτο περιτραπεὶς
[9, 1]	δέ τις τοιοῦτος, ἄλλῃ τε	καὶ	μετ' ἄλλων. Ἀξιούμενος δὲ καὶ
[9, 11]	αὐτόθεν δεῖν λαμβάνειν ὡς πιστὰ	καὶ	μὴ αἰτεῖσθαι· ὅ ἐστι μάταιον·
[9, 1]	οἱ δυνάμενοι μόνοι> προσίοιεν αὐτῷ	καὶ	μὴ ἐκ τοῦ δημώδους εὐκαταφρόνητον
[9, 7]	δέ, φησί, καὶ Ἀθήναζε ἐλθεῖν	καὶ	μὴ σπουδάσαι γνωσθῆναι, δόξης καταφρονῶν.
[9, 12]	Εἰ τοῖς ἀρχαίοις ἀντιγράφοις ἐντυγχάνοι	καὶ	μὴ τοῖς ἤδη διωρθωμένοις. Εἰκῆ
[9, 11]	ἀλλ' οὐ δογματικῶς, ἀποδεικτικῶς δέ·	καὶ	μηδὲν γίνεσθαι κατ' ἀνάγκην καὶ
[9, 11]	δ' ἀπὸ τοῦ σκέπτεσθαι ἀεὶ	καὶ	μηδέποτε εὑρίσκειν, ἐφεκτικὴ δ' ἀπὸ
[9, 11]	τι· οὐκ ἄρ' ἐστὶν αἴτιον.	Καὶ	μὴν εἰ ἔστιν αἴτιον, ἤτοι
[9, 1]	Ἡμέραν τε καὶ νύκτα γίνεσθαι	καὶ	μῆνας καὶ ὥρας ἐτείους καὶ
[9, 5]	αὑτοῦ δὲ πατρίδα, πόλιν εὐτελῆ	καὶ	μόνον ἄνδρας ἀγαθοὺς τρέφειν ἐπισταμένην
[9, 11]	καὶ ἀνδρῶν· καὶ ὅτι σφηξὶ	καὶ	μυίαις καὶ ὀρνέοις εἴκαζε τοὺς
[9, 11]	λέγειν καὶ πρὸς ἐρώτησιν· ὅθεν	καὶ	Ναυσιφάνην ἤδη νεανίσκον ὄντα θηραθῆναι.
[9, 11]	Τίμων καὶ Αἰνεσίδημος καὶ Νουμήνιος	καὶ	Ναυσιφάνης καὶ ἄλλοι τοιοῦτοι. Οἷς
[9, 1]	δὲ θαυμάσιος ἐκ παίδων, ὅτε	καὶ	νέος ὢν ἔφασκε μηδὲν εἰδέναι,
[9, 11]	μήνυσιν τῆς ἀπροπτωσίας, ὡς, εἰ	καὶ	νεύσαντας, τοῦτο ἐνεδέχετο δηλῶσαι· διὰ
[9, 12]	Σωτίων, διήκουσαν αὐτοῦ Διοσκουρίδης Κύπριος	καὶ	Νικόλοχος Ῥόδιος καὶ Εὐφράνωρ Σελευκεὺς
[9, 11]	κατὰ τὴν συνήθειαν καὶ φεύγομεν	καὶ	νόμοις χρώμεθα. Τινὲς δὲ καὶ
[9, 1]	καὶ μετ' ἄλλων. Ἀξιούμενος δὲ	καὶ	νόμους θεῖναι πρὸς αὐτῶν ὑπερεῖδε
[9, 3]	αὐτοῦ τὸ ποίημα. Λέγεται δὲ	καὶ	νόμους θεῖναι τοῖς πολίταις, ὥς
[9, 12]	νοῦ ἐγκρίνοντας, Συνῆλθεν ἀτταγᾶς τε	καὶ	νουμήνιος. εἰώθει δὲ καὶ παίζειν
[9, 11]	συνήθεις αὐτοῦ Τίμων καὶ Αἰνεσίδημος	καὶ	Νουμήνιος καὶ Ναυσιφάνης καὶ ἄλλοι
[9, 7]	καὶ τὴν ψυχὴν ὁμοίως· ἣν	καὶ	νοῦν ταὐτὸν εἶναι. Ὁρᾶν δ'
[9, 1]	μικρὸν τῆς σκάφης. Ἡμέραν τε	καὶ	νύκτα γίνεσθαι καὶ μῆνας καὶ
[9, 3]	ποιημάτων φιλοσοφεῖ, καθάπερ Ἡσίοδός τε	καὶ	Ξενοφάνης καὶ Ἐμπεδοκλῆς. Κριτήριον δὲ
[9, 11]	τυγχάνῃς θέλων. Οὐ μὴν ἀλλὰ	καὶ	Ξενοφάνης καὶ Ζήνων ὁ Ἐλεάτης
[9, 3]	ἀκοῦσαι- Ὅμως δ' οὖν ἀκούσας	καὶ	Ξενοφάνους οὐκ ἠκολούθησεν αὐτῷ. Ἐκοινώνησε
[9, 5]	φύσιν ἐκ θερμοῦ καὶ ψυχροῦ	καὶ	ξηροῦ καὶ ὑγροῦ, λαμβανόντων αὐτῶν
[9, 11]	μὲν τρόφιμον, ἀνθρώπῳ δὲ θανάσιμον,	καὶ	ὁ ἀπόπατος ὑὶ μὲν ἐδώδιμος,
[9, 11]	μίξεως γίνεσθαι, ὡς τὰ πυρίβια	καὶ	ὁ Ἀράβιος φοῖνιξ καὶ εὐλαί·
[9, 12]	Ἦν δ' αὐτός τε ἑτερόφθαλμος	καὶ	ὁ Διοσκουρίδης μαθητὴς αὐτοῦ, καὶ
[9, 11]	καὶ ὅτε> ὁ ἥλιος δύνει>	καὶ	ὁ ἐν ἀέρι ὑπὸ δυοῖν
[9, 11]	ἐστι τὸ φαινόμενον λέγων, οὕτω	καὶ	ὁ ἐναντίος· εἰ δ' ἄπιστος,
[9, 11]	λόγον, ἐνίων τὴν καταληπτικὴν φαντασίαν.	Καὶ	ὁ μὲν ἄνθρωπος καὶ πρὸς
[9, 11]	τῆς ἀνύδρου Λιβύης ὥδευεν ἄποτος.	Καὶ	ὁ μὲν ἰατρικῆς, ὁ δὲ
[9, 11]	καταληπτικὴ φαντασία ὑπὸ νοῦ κρίνεται	καὶ	ὁ νοῦς ποικίλως τρέπεται. Ἄγνωστον
[9, 12]	καὶ ὁ Διοσκουρίδης μαθητὴς αὐτοῦ,	καὶ	ὁ πρὸς ὃν ἔλεγεν ὑγιής.
[9, 11]	ἀλλὰ μηδὲ τὰς ὀφρῦς συναγαγεῖν.	Καὶ	ὁ Τίμων δὲ διασαφεῖ τὴν
[9, 11]	φαίνεται ἕτερον δὲ λέγομεν· ὅθεν	καὶ	ὁ Τίμων ἐν τῷ Πύθωνίφησι
[9, 12]	μαθητάς, οἱ δὲ φεύγοντες, καθάπερ	καὶ	ὁ Τίμων. Ἦν δὲ καὶ
[9, 11]	εἶχε πολλοὺς τῆς ἀπραγμοσύνης· ὅθεν	καὶ	ὁ Τίμων περὶ αὐτοῦ φησιν
[9, 1]	δημώδους εὐκαταφρόνητον ᾖ. Τοῦτον δὲ	καὶ	ὁ Τίμων ὑπογράφει λέγων, Τοῖς
[9, 1]	μᾶλλον τὰ οἰκεῖα. Μέμνηται αὐτοῦ	καὶ	ὁ Φαληρεὺς Δημήτριος ἐν τῇ
[9, 8]	καὶ ἀκμάζειν κατὰ τὴν τετάρτην	καὶ	ὀγδοηκοστὴν Ὀλυμπιάδα. Ἔστι καὶ εἰς
[9, 4]	ἠκμακέναι αὐτὸν κατὰ τὴν τετάρτην	καὶ	ὀγδοηκοστὴν Ὀλυμπιάδα. ~ΖΗΝΩΝ ΕΛΕΑΤΗΣ. Ζήνων
[9, 12]	Σκύθαις καὶ οἱ φεύγοντες τοξεύουσι	καὶ	οἱ διώκοντες, οὕτω τῶν φιλοσόφων
[9, 7]	ὄντα ἀδελφὸν νείμασθαι τὴν οὐσίαν·	καὶ	οἱ μὲν πλείους φασὶ τὴν
[9, 11]	Θεούς τ' ἄλλοι ἄλλους ἡγοῦνται·	καὶ	οἱ μὲν προνοεῖσθαι, οἱ δ'
[9, 12]	αὐτοῦ, Ὡς παρὰ τοῖς Σκύθαις	καὶ	οἱ φεύγοντες τοξεύουσι καὶ οἱ
[9, 2]	ἔχουσαν ἀνθρώπῳ· ὅλον δὲ ὁρᾶν	καὶ	ὅλον ἀκούειν, μὴ μέντοι ἀναπνεῖν·
[9, 2]	ἐλεγείας καὶ ἰάμβους καθ' Ἡσιόδου	καὶ	Ὁμήρου, ἐπικόπτων αὐτῶν τὰ περὶ
[9, 11]	μάλιστα μὲν Δημοκρίτου, εἶτα δὲ	καὶ	Ὁμήρου, θαυμάζων αὐτὸν καὶ συνεχὲς
[9, 12]	Μετεδίδου δὲ τῶν τραγῳδιῶν Ἀλεξάνδρῳ	καὶ	Ὁμήρῳ. Θορυβούμενός θ' ὑπὸ τῶν
[9, 11]	αἰσχρὸν οὔτε δίκαιον οὔτ' ἄδικον·	καὶ	ὁμοίως ἐπὶ πάντων μηδὲν εἶναι
[9, 11]	διηγηματικῶς λέγομεν, οὐ διαβεβαιούμενοι εἰ	καὶ	ὄντως ἐστί. Περὶ δὲ τῆς
[9, 12]	καὶ ὁ Τίμων. Ἦν δὲ	καὶ	ὀξὺς νοῆσαι καὶ διαμυκτηρίσαι· φιλογράμματός
[9, 11]	πολὺς νομὸς ἔνθα καὶ ἔνθα·	καὶ	Ὁπποῖόν κ' εἴπῃσθα ἔπος, τοῖόν
[9, 2]	λελύσθαι ὑπὸ> τῶν Πυθαγορικῶν Παρμενίσκου	καὶ	Ὀρεστάδου, καθά φησι Φαβωρῖνος ἐν
[9, 11]	λόγῳ λόγον ἀντικεῖσθαι, αὐτὰ ταῦτα	καὶ	ὁρίζονται καὶ δογματίζουσι. Πρὸς οὓς
[9, 11]	καὶ ὅτι σφηξὶ καὶ μυίαις	καὶ	ὀρνέοις εἴκαζε τοὺς ἀνθρώπους. Προφέρεσθαι
[9, 1]	δοκοῦντα. Τὰ δὲ περὶ Σωκράτους	καὶ	ὅσα ἐντυχὼν τῷ συγγράμματι εἴποι,
[9, 11]	ὅ περ σέο πολλὸν ἀμείνων·	καὶ	ὅσα συντείνει εἰς τὸ ἀβέβαιον
[9, 11]	τύχοι, καὶ κρημνοὺς καὶ κύνας	καὶ	ὅσα τοιαῦτα> μηδὲν ταῖς αἰσθήσεσιν
[9, 11]	ἀλλοῖον ὑπὸ τῇ μεσημβρίᾳ φαίνεται	καὶ	ὅτε> ὁ ἥλιος δύνει> καὶ
[9, 11]	ὅτι ἔστιν ἀπόδειξις, κριτηρίου δεῖ·	καὶ	ὅτι ἔστι κριτήριον, ἀποδείξεως δεῖ·
[9, 11]	καὶ γὰρ ὅτι ἡμέρα ἐστὶ	καὶ	ὅτι ζῶμεν καὶ ἄλλα πολλὰ
[9, 11]	φύσιν ἔχει καυστικὴν ἐπέχο μεν.	Καὶ	ὅτι κινεῖταί τις βλέπομεν, καὶ
[9, 11]	γενεή, τοίη δὲ καὶ ἀνδρῶν·	καὶ	ὅτι σφηξὶ καὶ μυίαις καὶ
[9, 11]	οὐχ ὡς καὶ τοιοῦτον ὄν.	Καὶ	ὅτι τὸ πῦρ καίει αἰσθανόμεθα·
[9, 11]	ὁρῶμεν ἢ πῶς νοοῦμεν ἀγνοοῦμεν·	καὶ	ὅτι τόδε λευκὸν φαίνεται διηγηματικῶς
[9, 11]	Καὶ ὅτι κινεῖταί τις βλέπομεν,	καὶ	ὅτι φθείρεται· πῶς δὲ ταῦτα
[9, 11]	παρ' ὁντινοῦν ἄλλοτ' ἄλλως ἀποφαίνεται	καὶ	οὐδὲν ὁρικῶς δογματίζει περὶ τὴν
[9, 10]	αὐτόν φησι, Τουτὶ μὲν αἷμα	καὶ	οὐκ ἰχὼρ οἷός πέρ τε
[9, 7]	ἦλθον γάρ, φησίν, εἰς Ἀθήνας	καὶ	οὔτις με ἔγνωκεν. Εἴπερ οἱ
[9, 11]	πρός τι ὡς> καθ' ἑαυτά.	Καὶ	οὗτοι μὲν οἱ δέκα τρόποι.
[9, 2]	ἄλλος Ξενοφάνης Λέσβιος ποιητὴς ἰάμβων.	Καὶ	οὗτοι μὲν οἱ σποράδην. ~ΠΑΡΜΕΝΙΔΗΣ.
[9, 6]	συνεχῶν κατ' ἐπίψαυσιν τῆς δίνης.	Καὶ	οὕτω γενέσθαι τὴν γῆν, συμμενόντων
[9, 7]	δ' ἐν τῷ ὅλῳ δινουμένας.	Καὶ	οὕτω πάντα τὰ συγκρίματα γεννᾶν,
[9, 11]	ἀπ' ἄλλου τὴν πίστιν λαμβάνειν	καὶ	οὕτως εἰς ἄπειρον. Ὁ δὲ
[9, 11]	ἑτέρου κριθήσεται κἀκεῖνο ὑπ' ἄλλου	καὶ	οὕτως εἰς ἄπειρον. Πρὸς τῷ
[9, 11]	τὸ ἀβέβαιον καὶ κενόσπουδον ἅμα	καὶ	παιδαριῶδες τῶν ἀνθρώπων. Ποσειδώνιος δὲ
[9, 1]	βούλεται τῆς σῆς ἀκροάσεως μετασχεῖν	καὶ	παιδείας Ἑλληνικῆς. Ἔρχου δὴ συντόμως
[9, 12]	τε καὶ νουμήνιος. εἰώθει δὲ	καὶ	παίζειν τοιαῦτα. Πρὸς οὖν τὸν
[9, 1]	γεννᾶσθαί τε αὐτὸν ἐκ πυρὸς	καὶ	πάλιν ἐκπυροῦσθαι κατά τινας περιόδους
[9, 11]	εἰς ὅ τι κύρει ἕκαστα.	καὶ	πάλιν ἐν τοῖς Ἰνδαλμοῖς· Τοῦτό
[9, 11]	ἐτεῇ δὲ ἄτομα καὶ κενόν	καὶ	πάλιν, ἐτεῇ δὲ οὐδὲν ἴδμεν·
[9, 11]	ῥητέον ἀγαθὸν ἢ οὐ πᾶν·	καὶ	πᾶν μὲν οὐ ῥητέον, ἐπεὶ
[9, 2]	Φαληρεὺς ἐν τῷ Περὶ γήρως	καὶ	Παναίτιος ὁ Στωικὸς ἐν τῷ
[9, 8]	καὶ Πλάτων φησὶν ἐν Θεαιτήτῳ,	καὶ	πάντα εἶναι ἀληθῆ. Καὶ ἀλλαχοῦ
[9, 6]	τῶν ἄλλων μεταξὺ τούτων ὄντων.	Καὶ	πάντα μὲν τὰ ἄστρα πυροῦσθαι
[9, 1]	τῆς ἐναντιοδρομίας ἡρμόσθαι τὰ ὄντα·	καὶ	πάντα ψυχῶν εἶναι καὶ δαιμόνων
[9, 11]	ἡμέρα ὡς πρὸς τὸν ἥλιον	καὶ	πάντα ὡς πρὸς τὴν διάνοιαν.
[9, 11]	γὰρ ὅτε φασὶ μηδὲν ὁρίζειν	καὶ	παντὶ λόγῳ λόγον ἀντικεῖσθαι, αὐτὰ
[9, 6]	μίαν, καθ' ἣν προσκρούοντα ἀλλήλοις>	καὶ	παντοδαπῶς κυκλούμενα διακρίνεσθαι χωρὶς τὰ
[9, 11]	τοὺς αὐτοὺς συνεχές. Γίνεται δὲ	καὶ	παρὰ τὰ ἐκτὸς ἡ πιθανότης,
[9, 1]	δ' ἀνάριθμοι οὐδείς. Ταῦτ' αὐδῶ	καὶ	παρὰ Φερσεφόνῃ. Καὶ ἄλλο τοιόνδε·
[9, 11]	ἀπορροίας γίνεσθαι. Ἀνῄρουν δ' οὗτοι	καὶ	πᾶσαν ἀπόδειξιν καὶ κριτήριον καὶ
[9, 11]	δοξῶν τε> κενεοφροσύνης τε σοφιστῶν,	καὶ	πάσης ἀπάτης πειθοῦς τ' ἀπελύσαο
[9, 11]	ἐκείνου, οὐκέτ' ἔσται δεξιόν. Ὁμοίως	καὶ	πατὴρ καὶ ἀδελφὸς ὡς πρός
[9, 11]	σύ· τίη ὀλοφύρεαι οὕτως; κάτθανε	καὶ	Πάτροκλος, ὅ περ σέο πολλὸν
[9, 11]	τὴν ἀρχὴν ἄδοξός τε ἦν	καὶ	πένης καὶ ζωγράφος. Σώζεσθαί τε
[9, 11]	Ἐρατοσθένης ἐν τῷ Περὶ πλούτου	καὶ	πενίας, ὅτε καὶ αὐτὸς φέρων
[9, 7]	ἁπάντων αὐτοῦ τῶν συγγραμμάτων προέχει·	καὶ	πεντακοσίοις ταλάντοις τιμηθῆναι· μὴ μόνον
[9, 11]	ἄτα· δηλοῦσθαι γὰρ τῷ βεβαίως	καὶ	πεπεισμένως διεγγυωμένῳ ἐπακολουθεῖν Ἄτην. Ἀλλὰ
[9, 3]	δὲ λόγῳ πολύδηριν ἔλεγχον. Διὸ	καὶ	περὶ αὐτοῦ φησιν ὁ Τίμων
[9, 4]	εἶναι, δοκεῖν δ' εἶναι. Ἀλλὰ	καὶ	περὶ θεῶν ἔλεγε μὴ δεῖν
[9, 7]	μαθηματικὰ καὶ τοὺς ἐγκυκλίους λόγους	καὶ	περὶ τεχνῶν πᾶσαν εἶχεν ἐμπειρίαν.
[9, 11]	τὰ πλεῖστα διελέγετο ἑαυτῷ> ὅθεν	καὶ	περὶ τούτου φησὶν οὕτως· Ἢ
[9, 1]	χειμῶνα ἀπεργάζεσθαι. Ἀκολούθως δὲ τούτοις	καὶ	περὶ τῶν ἄλλων αἰτιολογεῖ. Περὶ
[9, 1]	καὶ δαιμόνων πλήρη. Εἴρηκε δὲ	καὶ	περὶ τῶν ἐν κόσμῳ συνισταμένων
[9, 5]	Ὅτε καὶ ἐξεταζόμενος τοὺς συνειδότας	καὶ	περὶ τῶν ὅπλων ὧν ἦγεν
[9, 11]	κοιμώμενος περιεπάτει ἐν τῷ ὕπνῳ	καὶ	Περικλέους δοῦλος ἐπ' ἄκρου τοῦ
[9, 6]	διαττώμενα· τὰ δὲ λοιπὰ συμμένειν	καὶ	περιπλεκόμενα συγκατατρέχειν ἀλλήλοις καὶ ποιεῖν
[9, 6]	πρῶτον κάθυγρον καὶ πηλῶδες, ξηρανθέντα	καὶ	περιφερόμενα σὺν τῇ τοῦ ὅλου
[9, 7]	τὴν σελήνην ἐκ τοιούτων λείων	καὶ	περιφερῶν ὄγκων συγκεκρίσθαι, καὶ τὴν
[9, 6]	τε νίφεσθαι καὶ κατάψυχρα εἶναι	καὶ	πήγνυσθαι. Καὶ τὸν μὲν ἥλιον
[9, 6]	σύστημα, τὸ μὲν πρῶτον κάθυγρον	καὶ	πηλῶδες, ξηρανθέντα καὶ περιφερόμενα σὺν
[9, 9]	τὴν ἐκ τοῦ θερμοῦ περιφορὰν	καὶ	πῆξιν ὑπὸ τοῦ ψυχροῦ. Ἀρχὴ
[9, 8]	αὐτῷ τὰ βιβλία. Γέγραφε δὲ	καὶ	Πλάτων εἰς αὐτὸν διάλογον. Φησὶ
[9, 8]	ὁ Κεῖος λόγους ἀναγινώσκοντες ἠρανίζοντο·	καὶ	Πλάτων ἐν τῷ Πρωταγόρᾳ φησὶ
[9, 3]	ἀπάτης ἀνενείκατο νώσεις. Εἰς τοῦτον	καὶ	Πλάτων τὸν διάλογον γέγραφε, Παρμενίδην"
[9, 8]	ψυχὴν παρὰ τὰς αἰσθήσεις, καθὰ	καὶ	Πλάτων φησὶν ἐν Θεαιτήτῳ, καὶ
[9, 11]	ἐν βυθῷ γὰρ ἡ ἀλήθεια.	Καὶ	Πλάτωνα τὸ μὲν ἀληθὲς θεοῖς
[9, 7]	δὲ ἀπείρους εἶναι κατὰ μέγεθος	καὶ	πλῆθος, φέρεσθαι δ' ἐν τῷ
[9, 4]	ἀκίνητον καὶ ἓν ὅμοιον ἑαυτῷ	καὶ	πλῆρες· κίνησίν τε μὴ εἶναι,
[9, 6]	τό τε πᾶν εἶναι κενὸν	καὶ	πλῆρες σωμάτων> Τούς τε κόσμους
[9, 3]	ἱδρύσατο γένους τε ὑπάρχων λαμπροῦ	καὶ	πλούτου, καὶ ὑπ' Ἀμεινίου ἀλλ'
[9, 1]	ἐτείους καὶ ἐνιαυτοὺς ὑετούς τε	καὶ	πνεύματα καὶ τὰ τούτοις ὅμοια
[9, 11]	Ἕβδομος ὁ παρὰ τὰς ἀποστάσεις	καὶ	ποιὰς θέσεις καὶ τοὺς τόπους
[9, 6]	συμμένειν καὶ περιπλεκόμενα συγκατατρέχειν ἀλλήλοις	καὶ	ποιεῖν πρῶτόν τι σύστημα σφαιροειδές.
[9, 7]	Ἤσκει δέ, φησὶν ὁ Ἀντισθένης,	καὶ	ποικίλως δοκιμάζειν τὰς φαντασίας, ἐρημάζων
[9, 11]	θεοῦ τρόπον ἡγεμονεύων. Ἀθηναῖοι δὲ	καὶ	πολιτείᾳ αὐτὸν ἐτίμησαν, καθά φησι
[9, 1]	τε τὸν περὶ τοῦ παντὸς	καὶ	πολιτικὸν καὶ θεολογικόν. Ἀνέθηκε δ'
[9, 4]	Ἱπποκράτης Δημόκριτον Ἀβδηρίταις. Γέγονε δὲ	καὶ	πολιτικὸς ἀνὴρ καὶ ἀποδοχῆς παρὰ
[9, 7]	Καλεῖ δ' αὐτὴν καὶ εὐεστὼ	καὶ	πολλοῖς ἄλλοις ὀνόμασι. Ποιότητας δὲ
[9, 11]	προειπών, καὶ συνερρέμβετο οἷστισιν ἤθελεν.	Καί	ποτ' Ἀναξάρχου εἰς τέλμα ἐμπεσόντος,
[9, 10]	ἐχθρὸν Νικοκρέοντα τὸν Κύπρου τύραννον·	καί	ποτ' ἐν συμποσίῳ τοῦ Ἀλεξάνδρου
[9, 7]	δωμάτιόν τι ἀποτεμόμενος κατάκλειστος ἦν·	καί	ποτε τοῦ πατρὸς αὐτοῦ πρὸς
[9, 11]	ἔπειτα ἐνδοιαστῶς καὶ ἀνθρωπίνως ἀποφαίνεσθαι·	καὶ	πρὶν Ὅμηρον, στρεπτὴ δὲ γλῶσσ'
[9, 8]	ἐστι Πρωταγόρας ὁ Τήιος. Οὗτος	καὶ	Πρόδικος ὁ Κεῖος λόγους ἀναγινώσκοντες
[9, 11]	φαντασίαν. Καὶ ὁ μὲν ἄνθρωπος	καὶ	πρὸς αὑτὸν διαφωνεῖ καὶ πρὸς
[9, 1]	ἐμὴν γνώμην. Τοιοῦτος μὲν ἁνὴρ	καὶ	πρὸς βασιλέα. Δημήτριος δέ φησιν
[9, 11]	τὸ καὶ δι> εξοδικῶς λέγειν	καὶ	πρὸς ἐρώτησιν· ὅθεν καὶ Ναυσιφάνην
[9, 11]	ἄνθρωπος καὶ πρὸς αὑτὸν διαφωνεῖ	καὶ	πρὸς τοὺς ἄλλους, ὡς δῆλον
[9, 7]	πρὸς τοὺς ἱερέας γεωμετρίαν μαθησόμενον	καὶ	πρὸς Χαλδαίους εἰς τὴν Περσίδα
[9, 7]	ὡς κατ' αὐτὸν μάλιστα διαβεβοημένων,	καὶ	Πρωταγόρου τοῦ Ἀβδηρίτου, ὃς ὁμολογεῖται
[9, 3]	Σπεύσιππος ἐν τῷ Περὶ φιλοσόφων.	Καὶ	πρῶτος ἐρωτῆσαι τὸν Ἀχιλλέα λόγον,
[9, 8]	φησι Φαβωρῖνος ἐν Παντοδαπῇ ἱστορίᾳ.	Καὶ	πρῶτος ἔφη δύο λόγους εἶναι
[9, 8]	καθά φησι Πλάτων ἐν Εὐθυδήμῳ.	Καὶ	πρῶτος κατέδειξε τὰς πρὸς τὰς
[9, 8]	πρῶτος μισθὸν εἰσεπράξατο μνᾶς ἑκατόν·	καὶ	πρῶτος μέρη χρόνου διώρισε καὶ
[9, 8]	διαλεκτικὸς ἐν τῷ Πρὸς Χρύσιππον.	Καὶ	πρῶτος τὴν καλουμένην τύλην, ἐφ'
[9, 12]	δὲ καὶ Ἀντιγόνῳ τῷ βασιλεῖ	καὶ	Πτολεμαίῳ τῷ Φιλαδέλφῳ, ὡς αὐτὸς
[9, 2]	ἑαυτοῦ. Ἀντιδοξάσαι τε λέγεται Θαλῇ	καὶ	Πυθαγόρᾳ, καθάψασθαι δὲ καὶ Ἐπιμενίδου.
[9, 1]	διδάσκει· Ἡσίοδον γὰρ ἂν ἐδίδαξε	καὶ	Πυθαγόρην, αὖτίς τε Ξενοφάνεά τε
[9, 8]	ἐντολήν, ἀπαγγελίαν, εὐχωλήν, κλῆσιν) οὓς	καὶ	πυθμένας εἶπε λόγων. Ἀλκιδάμας δὲ
[9, 1]	πυρὸς ἀμοιβὴν τὰ πάντα, ἀραιώσει	καὶ	πυκνώσει γινόμενα. Σαφῶς δ' οὐδὲν
[9, 1]	τῶν δογμάτων· πῦρ εἶναι στοιχεῖον	καὶ	πυρὸς ἀμοιβὴν τὰ πάντα, ἀραιώσει
[9, 12]	Ἡρακλείδου δ' Αἰνεσίδημος Κνώσιος, ὃς	καὶ	Πυρρωνείων λόγων ὀκτὼ συνέγραψε βιβλία·
[9, 1]	ἄξιον ἐκ τῶν ἀγώνων ἐκβάλλεσθαι	καὶ	ῥαπίζεσθαι, καὶ Ἀρχίλοχον ὁμοίως. Ἔλεγε
[9, 1]	Γίνεσθαί τε πάντα κατ' ἐναντιότητα	καὶ	ῥεῖν τὰ ὅλα ποταμοῦ δίκην,
[9, 12]	γὰρ καὶ ἔπη καὶ τραγῳδίας	καὶ	σατύρους (καὶ δράματα κωμικὰ τριάκοντα,
[9, 1]	τε ἐνίοτε ἐν τῷ συγγράμματι	καὶ	σαφῶς ἐκβάλλει, ὥστε καὶ τὸν
[9, 10]	δ' ἐν Διός ἐστι πάλαι.	Καί	σε διαστείλασα γνάφοις ὀλίγον τάδε
[9, 11]	διάφορον ὑποφαίνει χρῶμα ἐν ἡλίῳ	καὶ	σελήνῃ καὶ λύχνῳ. Καὶ τὸ
[9, 1]	καὶ φωτίζειν. Ἐκλείπειν τε ἥλιον	καὶ	σελήνην, ἄνω στρεφομένων τῶν σκαφῶν·
[9, 6]	ὀλίγον μεταλαμβάνειν. Ἐκλείπειν δ' ἥλιον	καὶ	σελήνην τὴν δὲ λόξωσιν τοῦ
[9, 7]	δόξαι αἵ τε περὶ ἡλίου	καὶ	σελήνης, ἀλλὰ ἀρχαῖαι, τὸν δ'
[9, 9]	παρέχεσθαι, τὴν δ' ἑρμηνείαν ἁπλῆν	καὶ	σεμνήν. ~ΑΝΑΞΑΡΧΟΣ. Ἀνάξαρχος Ἀβδηρίτης. Οὗτος
[9, 8]	εἰς τοῦτον ἡμῶν οὕτως ἔχον·	Καὶ	σεῦ, Πρωταγόρη, φάτιν ἔκλυον, ὡς
[9, 11]	καὶ πᾶσαν ἀπόδειξιν καὶ κριτήριον	καὶ	σημεῖον καὶ αἴτιον καὶ κίνησιν
[9, 11]	τῷ γε λόγῳ. Φασὶ δὲ	καὶ	σηπτικῶν φαρμάκων καὶ τομῶν καὶ
[9, 12]	ἂν σκεπτικὸς ὢν πάντας λοιδορεῖ	καὶ	σιλλαίνει τοὺς δογματικοὺς ἐν παρῳδίας
[9, 11]	ἀπὸ τοῦ διδασκάλου, ἀπορητικοὶ δὲ	καὶ	σκεπτικοὶ καὶ ἔτι ἐφεκτικοὶ καὶ
[9, 1]	ὕδατι φέγγος ἔσβεσεν ἐν βλεφάροις	καὶ	σκότον ἠγάγετο. Ἕρμιππος δέ φησι
[9, 1]	μάλα τοι δύσβατος ἀτραπιτός. Ὄρφνη	καὶ	σκότος ἐστὶν ἀλάμπετον· ἢν δέ
[9, 1]	εἴδει κεῖσθαι. Ἱερώνυμος δέ φησι	καὶ	Σκυθῖνον τὸν τῶν ἰάμβων ποιητὴν
[9, 8]	ἐξέθετο καὶ λόγων ἀγῶνας ἐποιήσατο	καὶ	σοφίσματα τοῖς πραγματολογοῦσι προσήγαγε· καὶ
[9, 1]	προεδρία, καθ' ἡμέραν δὲ καλὴ	καὶ	σπουδαία προσαγόρευσις καὶ βίος εὐδόκιμος
[9, 6]	εἶναι, τὸ δὲ κενόν, ἃ>	καὶ	στοιχεῖά φησι. Κόσμους τε ἐκ
[9, 11]	καὶ τάδε· Ἀλλά, φίλος, θάνε	καὶ	σύ· τίη ὀλοφύρεαι οὕτως; κάτθανε
[9, 11]	καθ' ἣν πάντα πᾶσι συμβάλλεται	καὶ	συγκρινόμενα πολλὴν ἀνωμαλίαν καὶ ταραχὴν
[9, 7]	ὑπεύθυνος γενηθείη πρός τινων φθονούντων	καὶ	συκοφαντούντων, ἀναγνῶναι αὐτοῖς τὸν Μέγαν
[9, 1]	ἐν διαυγεῖ καὶ ἀμιγεῖ κινεῖσθαι	καὶ	σύμμετρον ἀφ' ἡμῶν ἔχειν διάστημα·
[9, 11]	φησί, καὶ ἀπεδήμει, μηδενὶ προειπών,	καὶ	συνερρέμβετο οἷστισιν ἤθελεν. Καί ποτ'
[9, 4]	εἰς λόγους ἦλθεν Ἡρακλείτῳ· ὅτε	καὶ	συνέστησεν αὐτὸν τοῖς Ἐφεσίοις ἀγνοοῦσι,
[9, 11]	δὲ καὶ Ὁμήρου, θαυμάζων αὐτὸν	καὶ	συνεχὲς λέγων, οἵη περ φύλλων
[9, 8]	παντὸς πράγματος ἀντικειμένους ἀλλήλοις· οἷς	καὶ	συνηρώτα, πρῶτος τοῦτο πράξας. Ἀλλὰ
[9, 1]	Ποντικὸς Κλεάνθης τε ὁ ποντικὸς>	καὶ	Σφαῖρος ὁ Στωικός, πρὸς δὲ
[9, 12]	ἀνεκτήσατο. Ὡς δ' Ἱππόβοτός φησι	καὶ	Σωτίων, διήκουσαν αὐτοῦ Διοσκουρίδης Κύπριος
[9, 12]	ἐνενήκοντα, ὥς φησιν ὁ Ἀντίγονος	καὶ	Σωτίων ἐν τῷ ἑνδεκάτῳ. Τοῦτον
[9, 12]	Ὁ δ' ἐλλόγιμος ἦν, ὡς	καὶ	Σωτίων ἐν τῷ ἑνδεκάτῳ φησίν.
[9, 11]	δ' ἐξ ἐπιπλοκῆς, ὡς ἄνθρωποι	καὶ	τὰ ἄλλα· καὶ τὰ μὲν
[9, 8]	τοῦ συγγράμματος ἐξεβλήθη πρὸς Ἀθηναίων·	καὶ	τὰ βιβλία αὐτοῦ κατέκαυσαν ἐν
[9, 12]	διήκουσε Σέξτος ὁ ἐμπειρικός, οὗ	καὶ	τὰ δέκα τῶν Σκεπτικῶν καὶ
[9, 11]	ποιὰς θέσεις καὶ τοὺς τόπους	καὶ	τὰ ἐν τοῖς τόποις. Κατὰ
[9, 1]	τὸ βάρος τῆς ἑρμηνείας ἀσύγκριτον.	Καὶ	τὰ ἐπὶ μέρους δὲ αὐτῷ
[9, 11]	ὀρνίθια, εἰ τύχοι, καὶ χοιρίδια,	καὶ	τὰ ἐπὶ τῆς οἰκίας ἐκάθαιρεν
[9, 7]	φιλοσοφίᾳ πένταθλος· τὰ γὰρ φυσικὰ	καὶ	τὰ ἠθικὰ ἤσκητο> ἀλλὰ καὶ
[9, 11]	νόμοις διεσταλμένα καὶ τὰ> τέρποντα	καὶ	τὰ θαυμαζόμενα. Ἐδείκνυσαν οὖν ἀπὸ
[9, 7]	καὶ τὰ ἠθικὰ ἤσκητο> ἀλλὰ	καὶ	τὰ μαθηματικὰ καὶ τοὺς ἐγκυκλίους
[9, 11]	ὡς ἄνθρωποι καὶ τὰ ἄλλα·	καὶ	τὰ μὲν οὕτως, τὰ δ'
[9, 11]	τε κατ' αἴσθησιν συμφώνως ἔχοντα	καὶ	τὰ μηδέποτε ἢ σπανίως γοῦν
[9, 11]	γοῦν μεταπίπτοντα τά τε συνήθη	καὶ	τὰ νόμοις διεσταλμένα καὶ τὰ>
[9, 11]	παρίησιν· ὁμοίως καὶ ἡ τροφὴ	καὶ	τὰ ὅμοια. Ἔνατος ὁ παρὰ
[9, 11]	παρὰ τὸ διάστημα μικρὸς φαίνεται·	καὶ	τὰ ὄρη πόρρωθεν ἀεροειδῆ καὶ
[9, 7]	ἐκεῖνος διαναστήσας προφάσει τῆς θυσίας	καὶ	τὰ περὶ τὸν βοῦν διηγήσατο.
[9, 2]	ἡ ψυχὴ πνεῦμα. Ἔφη δὲ	καὶ	τὰ πολλὰ ἥσσω νοῦ εἶναι.
[9, 11]	συνήθη καὶ τὰ νόμοις διεσταλμένα	καὶ	τὰ> τέρποντα καὶ τὰ θαυμαζόμενα.
[9, 1]	ἐνιαυτοὺς ὑετούς τε καὶ πνεύματα	καὶ	τὰ τούτοις ὅμοια κατὰ τὰς
[9, 11]	δογματίζει περὶ τὴν ἀπόφασιν. ἔπειτα	καὶ	τὰ τῶν ἑπτὰ σοφῶν σκεπτικὰ
[9, 11]	τοῖς διαφόροις τοὺς ὀφθαλμοὺς διάφορα	καὶ	τὰ φαντάσματα προσπίπτειν· καὶ τῇ
[9, 11]	εἴκαζε τοὺς ἀνθρώπους. Προφέρεσθαι δὲ	καὶ	τάδε· Ἀλλά, φίλος, θάνε καὶ
[9, 11]	συμβάλλεται καὶ συγκρινόμενα πολλὴν ἀνωμαλίαν	καὶ	ταραχὴν ἔχοντα εὑρίσκεται, καθά φησιν
[9, 11]	ἢ τῇ συνηθείᾳ, πλείστης μάχης	καὶ	ταραχῆς πλῆρες ἀποδεικνύει· ὁ δ'
[9, 7]	εἰς τὸ μὴ ὂν φθείρεσθαι.	Καὶ	τὰς ἀτόμους δὲ ἀπείρους εἶναι
[9, 11]	νόμους καὶ τὰς μυθικὰς πίστεις	καὶ	τὰς ἐθνικὰς συνθήκας καὶ δογματικὰς
[9, 11]	παρὰ τὰς τῶν ἀνθρώπων φύσεις	καὶ	τὰς ἰδιοσυγκρισίας· Δημοφῶν γοῦν ὁ
[9, 11]	τὰς ἀγωγὰς καὶ τοὺς νόμους	καὶ	τὰς μυθικὰς πίστεις καὶ τὰς
[9, 7]	ὕδωρ, ἀέρα, γῆν· εἶναι γὰρ	καὶ	ταῦτα ἐξ ἀτόμων τινῶν συστήματα·
[9, 7]	φύσει δ' ἄτομα καὶ κενόν.	Καὶ	ταῦτα μὲν αὐτῷ ἐδόκει. ~ΠΡΩΤΑΓΟΡΑΣ.
[9, 8]	ὑπὲρ μισθοῦ, Ἀντιλογιῶν αʹ βʹ	Καὶ	ταῦτα μὲν αὐτῷ τὰ βιβλία.
[9, 1]	ἀλλ' οὐδὲ περὶ τῶν σκαφῶν.	Καὶ	ταῦτα μὲν ἦν αὐτῷ τὰ
[9, 11]	γεωργίας, ἄλλος δ' ἐμπορίας ὀρέγεται·	καὶ	ταὐτὰ οὓς μὲν βλάπτει, οὓς
[9, 1]	τὸ ὕδωρ εἰς γῆν τρέπεσθαι·	καὶ	ταύτην ὁδὸν ἐπὶ τὸ κάτω
[9, 12]	εἰς Ἀθήνας, κἀκεῖ διέτριβε μέχρι	καὶ	τελευτῆς, ὀλίγον χρόνον εἰς Θήβας
[9, 7]	δέ, ἀλλὰ καὶ χαλκαῖς εἰκόσι·	καὶ	τελευτήσαντα αὐτὸν δημοσίᾳ ταφῆναι, βιώσαντα
[9, 5]	ἐγὼ ὑπομένω, δουλεύετε τῷ τυράννῳ·	καὶ	τέλος ἀποτραγόντα τὴν γλῶτταν προσπτύσαι
[9, 1]	ποιεῖν ἢ μεθ' ὑμῶν πολιτεύεσθαι;	Καὶ	τέλος μισανθρωπήσας καὶ ἐκπατήσας ἐν
[9, 11]	τὸν Θρᾷκα διαχρήσασθαι. Εὐσεβῶς δὲ	καὶ	τῇ ἀδελφῇ συνεβίω μαίᾳ οὔσῃ,
[9, 11]	τὰ δ' οὕτως συγκέκριται· διὸ	καὶ	τῇ αἰσθήσει διαφέρει, ὡς κίρκοι
[9, 7]	τῶν θεσμοφόρων ἑορτῇ μέλλοι τεθνήξεσθαι	καὶ	τῇ θεῷ τὸ καθῆκον αὐτὴ
[9, 11]	διάφορα καὶ τὰ φαντάσματα προσπίπτειν·	καὶ	τῇ μὲν αἰγὶ τὸν θαλλὸν
[9, 11]	καὶ νόμοις χρώμεθα. Τινὲς δὲ	καὶ	τὴν ἀπάθειαν ἄλλοι δὲ τὴν
[9, 11]	μέρος ἀποδείξεων ἀπιστουμένων ἄπιστον εἶναι	καὶ	τὴν γενικὴν ἀπόδειξιν. Ἵνα τε
[9, 10]	πτίσσεις. Κελεύσαντος δὲ τοῦ Νικοκρέοντος	καὶ	τὴν γλῶτταν αὐτοῦ ἐκτμηθῆναι, λόγος
[9, 8]	καὶ σοφίσματα τοῖς πραγματολογοῦσι προσήγαγε·	καὶ	τὴν διάνοιαν ἀφεὶς πρὸς τοὔνομα
[9, 1]	τὴν ἐκπύρωσιν ὁμολογίαν καὶ εἰρήνην,	καὶ	τὴν μεταβολὴν ὁδὸν ἄνω κάτω,
[9, 1]	τ' οἴησιν ἱερὰν νόσον ἔλεγε	καὶ	τὴν ὅρασιν ψεύδεσθαι. Λαμπρῶς τε
[9, 12]	τροφῶν ἀπῆρεν εἰς τὸν Ἑλλήσποντον	καὶ	τὴν Προποντίδα· ἐν Χαλκηδόνι τε
[9, 7]	τὴν στερρότητα. Τόν τε ἥλιον	καὶ	τὴν σελήνην ἐκ τοιούτων λείων
[9, 3]	ἐξ ὧν τὰ πάντα συνεστάναι.	Καὶ	τὴν ψυχὴν καὶ τὸν νοῦν
[9, 7]	λείων καὶ περιφερῶν ὄγκων συγκεκρίσθαι,	καὶ	τὴν ψυχὴν ὁμοίως· ἣν καὶ
[9, 11]	ἀπέχων, οὐ περὶ τῶν βιωτικῶν	καὶ	τηρητικῶν· ὥστε καὶ αἱρούμεθά τι
[9, 11]	καὶ διὰ τῆς Οὐδὲν μᾶλλον	καὶ	τῆς Παντὶ λόγῳ λόγος ἀντίκειται
[9, 7]	γὰρ τούτου μέμνηται. Μέμνηται δὲ	καὶ	τῆς περὶ τοῦ ἑνὸς δόξης
[9, 11]	οὖν ἡ φωνή, καθά φησι	καὶ	Τίμων ἐν τῷ Πύθωνι, τὸ
[9, 11]	Πύρρωνος Ἑκαταῖός τε ὁ Ἀβδηρίτης	καὶ	Τίμων ὁ Φλιάσιος ὁ τοὺς
[9, 7]	ὁ ἀγὼν> ἔσοιτο· ὅν γε	καὶ	Τίμων τοῦτον ἐπαινέσας τὸν τρόπον
[9, 8]	γένος τῶν ἐριστικῶν ἐγέννησεν· ἵνα	καὶ	Τίμων φησὶ περὶ αὐτοῦ, Πρωταγόρης
[9, 11]	οὖν πολεμιώτατος τοῖς σοφισταῖς, ὡς	καὶ	Τίμων φησίν. Ὁ δὲ Φίλων
[9, 11]	τῷ αὐτῷ καταστήματι, ὥστ' εἰ	καί	τις αὐτὸν καταλίποι μεταξὺ λέγοντα,
[9, 7]	Παμμέτρῳ τοῦτον ἐποιήσαμεν τὸν τρόπον·	Καὶ	τίς ἔφυ σοφὸς ὧδε, τίς
[9, 11]	οὐκ ἂν εἴη πατήρ, οὑτωσὶ	καὶ	τὸ αἴτιον· οὐ πάρεστι δὲ
[9, 11]	ἐπινοεῖται μόνον, ὑπάρχει δ' οὔ·	καὶ	τὸ αἴτιον οὖν ἐπινοοῖτο ἂν
[9, 11]	ἀλλοῖος, μεσουρανῶν δ' οὐχ ὅμοιος.	Καὶ	τὸ αὐτὸ σῶμα ἐν μὲν
[9, 1]	ψυχῆς λαβεῖν· ἥ τε βραχύτης	καὶ	τὸ βάρος τῆς ἑρμηνείας ἀσύγκριτον.
[9, 11]	ἀπὸ τῶν αὐτῶν προσπίπτειν φαντασίας	καὶ	τὸ διότι τῇ τοιαύτῃ μάχῃ
[9, 11]	ἡλίῳ καὶ σελήνῃ καὶ λύχνῳ.	Καὶ	τὸ ἡμέτερον χρῶμα ἀλλοῖον ὑπὸ
[9, 11]	αὐτὸ καὶ κρίνειν καὶ κρίνεσθαι	καὶ	τὸ κεκρικὸς τὸ κριτήριον ὑφ'
[9, 11]	κριτήριον λόγῳ τοιῷδε. Ἤτοι κέκριται	καὶ	τὸ κριτήριον ἢ ἄκριτόν ἐστιν.
[9, 11]	παρὰ τὸ κεχαρισμένον. Ἀνῄρουν δὲ	καὶ	τὸ κριτήριον λόγῳ τοιῷδε. Ἤτοι
[9, 11]	εἶναι ἐδώδιμον, ἀνθρώπῳ δὲ πικρόν,	καὶ	τὸ κώνειον ὄρτυγι μὲν τρόφιμον,
[9, 7]	πᾶσαν εἶχεν ἐμπειρίαν. Τούτου ἐστὶ	καὶ	τὸ Λόγος ἔργου σκιή. Δημήτριος
[9, 11]	λέγεται παρ' ὅσον ἐστὶ σῶμα,	καὶ	τὸ λοιπὸν σῶμα ὂν αἴτιον
[9, 11]	ἐστι, τὸ δὲ σημεῖον ἴδιον.	Καὶ	τὸ μὲν αἰσθητὸν τῶν> κατὰ
[9, 3]	εἶναι στοιχεῖα, πῦρ καὶ γῆν,	καὶ	τὸ μὲν δημιουργοῦ τάξιν ἔχειν,
[9, 11]	ἐν οἷς Ξενοφάνης μέν φησι·	Καὶ	τὸ μὲν οὖν σαφὲς οὔτις
[9, 11]	ὁρίζοντες, μηδ' αὐτὸ τοῦτο. Ὥστε	καὶ	τὸ μὴ ὁρίζειν ἀνῄρουν, λέγοντες
[9, 8]	διάνοιαν ἀφεὶς πρὸς τοὔνομα διελέχθη	καὶ	τὸ νῦν ἐπιπόλαιον γένος τῶν
[9, 11]	ἢ καὶ ἑνὸς μόνου δισταζομένου,	καὶ	τὸ ὅλον εἶναι ἀναπόδεικτον. Εἰ
[9, 11]	μὲν γὰρ ὅτι ὁρῶμεν ὁμολογοῦμεν	καὶ	τὸ ὅτι τόδε νοοῦμεν γινώσκομεν,
[9, 11]	πρόνοια ἢ οὐκ ἔστιν, οὕτω	καὶ	τὸ Οὐδὲν μᾶλλον οὐ μᾶλλόν
[9, 8]	ἐπίμεικτος ἐριζέμεναι εὖ εἰδώς. Οὗτος	καὶ	τὸ Σωκρατικὸν εἶδος τῶν λόγων
[9, 11]	κίνησιν καὶ μάθησιν καὶ γένεσιν	καὶ	τὸ φύσει τι εἶναι ἀγαθὸν
[9, 3]	αὐτὸν δὲ ὑπάρχειν τὸ θερμὸν	καὶ	τὸ ψυχρόν, ἐξ ὧν τὰ
[9, 1]	αὐτὸν ἐπιγράμματα φέρεται, ἀτὰρ δὴ	καὶ	τόδε· Ἡράκλειτος ἐγώ· τί μ'
[9, 11]	τὸ φαινόμενον τιθέμεθα, οὐχ ὡς	καὶ	τοιοῦτον ὄν. Καὶ ὅτι τὸ
[9, 11]	παιδαριῶδες τῶν ἀνθρώπων. Ποσειδώνιος δὲ	καὶ	τοιοῦτόν τι διέξεισι περὶ αὐτοῦ.
[9, 1]	Ἄξιον Ἐφεσίοις ἡβηδὸν ἀπάγξασθαι πᾶσι	καὶ	τοῖς ἀνήβοις τὴν πόλιν καταλιπεῖν,
[9, 11]	εἶτ' Ἀναξάρχου, ξυνακολουθῶν πανταχοῦ, ὡς	καὶ	τοῖς γυμνοσοφισταῖς ἐν Ἰνδίᾳ συμμῖξαι
[9, 11]	τοῖς γυμνοσοφισταῖς ἐν Ἰνδίᾳ συμμῖξαι	καὶ	τοῖς Μάγοις. Ὅθεν γενναιότατα δοκεῖ
[9, 12]	νοῆσαι καὶ διαμυκτηρίσαι· φιλογράμματός τε	καὶ	τοῖς ποιηταῖς μύθους γράψαι ἱκανὸς
[9, 7]	δοκιμάζειν τὰς φαντασίας, ἐρημάζων ἐνίοτε	καὶ	τοῖς τάφοις ἐνδιατρίβων. Ἐλθόντα δή
[9, 2]	τὰ πολλὰ ἥσσω νοῦ εἶναι.	Καὶ	τοῖς τυράννοις ἐντυγχάνειν ἢ ὡς
[9, 11]	Φασὶ δὲ καὶ σηπτικῶν φαρμάκων	καὶ	τομῶν καὶ καύσεων ἐπί τινος
[9, 8]	εἶδος τῶν λόγων πρῶτος ἐκίνησε.	Καὶ	τὸν Ἀντισθένους λόγον τὸν πειρώμενον
[9, 5]	αὐτούς, ἀλλ' αὐτόθι καταβιούς. Οὗτος	καὶ	τὸν Ἀχιλλέα πρῶτος λόγον ἠρώτησε
[9, 11]	ὁρίζομεν. Πάλιν οἱ δογματικοί φασιν	καὶ	τὸν βίον αὐτοὺς ἀναιρεῖν, ἐν
[9, 11]	δὲ καὶ Αἰνεσίδημος δέκατον· ἀλλὰ	καὶ	τὸν δέκατον Σέξτος ὄγδοόν φησι,
[9, 11]	τι καὶ τὸν ἐξ ὑποθέσεως	καὶ	τὸν δι' ἀλλήλων. Ὀ μὲν
[9, 11]	τόν τ' ἀπὸ τῆς διαφωνίας	καὶ	τὸν εἰς ἄπειρον ἐκβάλλοντα καὶ
[9, 2]	Ἐποίησε δὲ καὶ Κολοφῶνος κτίσιν	καὶ	τὸν εἰς Ἐλέαν τῆς Ἰταλίας
[9, 11]	ἐκβάλλοντα καὶ τὸν πρός τι	καὶ	τὸν ἐξ ὑποθέσεως καὶ τὸν
[9, 6]	καὶ κατάψυχρα εἶναι καὶ πήγνυσθαι.	Καὶ	τὸν μὲν ἥλιον ἐκλείπειν σπανίως,
[9, 3]	πάντα συνεστάναι. Καὶ τὴν ψυχὴν	καὶ	τὸν νοῦν ταὐτὸν εἶναι, καθὰ
[9, 1]	συγγράμματι καὶ σαφῶς ἐκβάλλει, ὥστε	καὶ	τὸν νωθέστατον ῥᾳδίως γνῶναι καὶ
[9, 11]	τὸ φύσει ἀγαθόν. Ἔστι δὲ	καὶ	τὸν ὅλον τῆς συναγωγῆς αὐτῶν
[9, 11]	καὶ τὸν εἰς ἄπειρον ἐκβάλλοντα	καὶ	τὸν πρός τι καὶ τὸν
[9, 1]	Ἀρίστωνα ἐν τῷ Περὶ Ἡρακλείτου	καὶ	τὸν ὕδερον αὐτὸν θεραπευθῆναι, ἀποθανεῖν
[9, 7]	αὐτοῦ τὰ περὶ τῆς διακοσμήσεως	καὶ	τοῦ νοῦ, ἐχθρῶς ἔχοντα πρὸς
[9, 11]	καθέστηκε καὶ διημάρτηκε τοῦ ἀληθοῦς	καὶ	τοῦ ψεύδους· εἰ δὲ κέκριται,
[9, 7]	ἤσκητο> ἀλλὰ καὶ τὰ μαθηματικὰ	καὶ	τοὺς ἐγκυκλίους λόγους καὶ περὶ
[9, 1]	δὲ πλείστων ἐποχὴν ἔχοντα, ὥστε	καὶ	τοὺς ἐπὶ πλεῖστον μετεσχηκότας συγγραμμάτων
[9, 11]	Πέμπτος ὁ> παρὰ τὰς ἀγωγὰς	καὶ	τοὺς νόμους καὶ τὰς μυθικὰς
[9, 7]	κατ' Ἀρχέλαον τὸν Ἀναξαγόρου μαθητὴν	καὶ	τοὺς περὶ Οἰνοπίδην· καὶ γὰρ
[9, 11]	τὰς ἀποστάσεις καὶ ποιὰς θέσεις	καὶ	τοὺς τόπους καὶ τὰ ἐν
[9, 8]	εἰς Σικελίαν, τὴν ναῦν καταποντωθῆναι·	καὶ	τοῦτο αἰνίττεσθαι Εὐριπίδην ἐν τῷ
[9, 8]	ὡς καὶ Ἐπίκουρός πού φησι.	Καὶ	τοῦτον τὸν τρόπον ἤρθη πρὸς
[9, 12]	συνέγραφε· καὶ γὰρ καὶ ἔπη	καὶ	τραγῳδίας καὶ σατύρους (καὶ δράματα
[9, 12]	τὴν ἑρμηνείαν, τὸ δὲ δεύτερον	καὶ	τρίτον ἐν διαλόγου σχήματι. Φαίνεται
[9, 8]	ὃν καὶ Εὐφορίων ἐπικήδειον ἔγραψε·	καὶ	τρίτος Στωικὸς φιλόσοφος. ~ΔΙΟΓΕΝΗΣ ΑΠΟΛΛΩΝΙΑΤΗΣ.
[9, 11]	εἶναι ἕκαστον. Ἀκόλουθος δ' ἦν	καὶ	τῷ βίῳ, μηδὲν ἐκτρεπόμενος μηδὲ
[9, 1]	θεωρίας κόσμου τε τοῦ σύμπαντος	καὶ	τῶν ἐν τούτῳ γινομένων, ἅπερ
[9, 1]	ὅκως ὑπὲρ τείχεος. Καθάπτεται δὲ	καὶ	τῶν Ἐφεσίων ἐπὶ τῷ τὸν
[9, 1]	εἰς ὕδερον κατῆλθεν εἰς ἄστυ	καὶ	τῶν ἰατρῶν αἰνιγματωδῶς ἐπυνθάνετο εἰ
[9, 11]	τὰ στοιχεῖα βεβαιωτέον. Πρὸς τῷ,	καὶ	τῶν κατὰ μέρος ἀποδείξεων ἀπιστουμένων
[9, 11]	τῆς Παντὶ λόγῳ λόγος ἀντίκειται	καὶ	τῶν ὁμοίων. Λέγεται δὲ τὸ
[9, 11]	δὲ τῆς Οὐδὲν ὁρίζω φωνῆς	καὶ	τῶν ὁμοίων λέγομεν ὡς οὐ
[9, 1]	καὶ Ἀρχίλοχον ὁμοίως. Ἔλεγε δὲ	καὶ	Ὕβριν χρὴ σβεννύναι μᾶλλον ἢ
[9, 5]	θερμοῦ καὶ ψυχροῦ καὶ ξηροῦ	καὶ	ὑγροῦ, λαμβανόντων αὐτῶν εἰς ἄλληλα
[9, 3]	τε ὑπάρχων λαμπροῦ καὶ πλούτου,	καὶ	ὑπ' Ἀμεινίου ἀλλ' οὐχ ὑπὸ
[9, 11]	ἔχει λόγον. Τοιούτῳ δὲ λόγῳ	καὶ	ὑπὲρ ἀδυνάτων ἔστιν ἐπιχειρεῖν. Τοὺς
[9, 1]	Μεγαλόφρων δὲ γέγονε παρ' ὁντιναοῦν	καὶ	ὑπερόπτης, ὡς καὶ ἐκ τοῦ
[9, 5]	ἄλλα ἀγαθὸς ὁ Ζήνων, ἀλλὰ	καὶ	ὑπεροπτικὸς τῶν μειζόνων κατ' ἴσον
[9, 11]	ὕδατος κουφιζόμενος ἢ ἐλαφρὸς ὢν>	καὶ	ὑπὸ τοῦ ἀέρος βαρυνόμενος. Ἀγνοοῦμεν
[9, 11]	ῥᾳδίως μετατίθεται, ἤτοι βαρὺς ὢν	καὶ	ὑπὸ τοῦ ὕδατος κουφιζόμενος ἢ
[9, 6]	τῆς φορᾶς, τὸν δ' ἥλιον	καὶ	ὑπὸ τῶν ἀστέρων ἐκπυροῦσθαι· τὴν
[9, 11]	αἱρούμεθά τι κατὰ τὴν συνήθειαν	καὶ	φεύγομεν καὶ νόμοις χρώμεθα. Τινὲς
[9, 3]	τὴν δὲ κατὰ δόξαν. Διὸ	καὶ	φησί που· Χρεὼ δέ σε
[9, 7]	τε εἶναι κόσμους καὶ γενητοὺς	καὶ	φθαρτούς. Μηδέν τε ἐκ τοῦ
[9, 6]	γενέσεις κόσμου, οὕτω καὶ αὐξήσεις	καὶ	φθίσεις καὶ φθοράς, κατά τινα
[9, 6]	οὕτω καὶ αὐξήσεις καὶ φθίσεις	καὶ	φθοράς, κατά τινα ἀνάγκην, ἣν
[9, 11]	κακῶν, περὶ θεῶν καὶ γενέσεως	καὶ	φθορᾶς τῶν φαινομένων πάντων. Τὸ
[9, 12]	μισάνθρωπος. Ὁ δ' οὖν φιλόσοφος	καὶ	φιλόκηπος ἦν σφόδρα καὶ ἰδιοπράγμων,
[9, 12]	Ἦν δέ, φησὶν ὁ Ἀντίγονος,	καὶ	φιλοπότης καὶ ἀπὸ τῶν φιλοσόφων
[9, 11]	οἷς πρὸς Πύθωνα διέξεισιν. Ἀλλὰ	καὶ	Φίλων ὁ Ἀθηναῖος, γνώριμος αὐτοῦ
[9, 2]	ἀναπνεῖν· σύμπαντά τε εἶναι νοῦν	καὶ	φρόνησιν καὶ ἀΐδιον. Πρῶτός τε
[9, 3]	πεφωρακέναι τὸν αὐτὸν εἶναι Ἕσπερον	καὶ	Φωσφόρον, ὥς φησι Φαβωρῖνος ἐν
[9, 1]	διάστημα· τοιγάρτοι μᾶλλον θερμαίνειν τε	καὶ	φωτίζειν. Ἐκλείπειν τε ἥλιον καὶ
[9, 7]	Μιλήσιος. Οὗτος μάγων τινῶν διήκουσε	καὶ	Χαλδαίων, Ξέρξου τοῦ βασιλέως τῷ
[9, 7]	τιμηθῆναι· μὴ μόνον δέ, ἀλλὰ	καὶ	χαλκαῖς εἰκόσι· καὶ τελευτήσαντα αὐτὸν
[9, 11]	ἀγορὰν ἐπίπρασκεν ὀρνίθια, εἰ τύχοι,	καὶ	χοιρίδια, καὶ τὰ ἐπὶ τῆς
[9, 11]	δέλφακα λούειν αὐτὸς ὑπ' ἀδιαφορίας.	Καὶ	χολήσας τι περὶ τῆς ἀδελφῆς,
[9, 11]	καλῶν καὶ αἰσχρῶν, περὶ ἀληθῶν	καὶ	ψευδῶν, περὶ ἀγαθῶν καὶ κακῶν,
[9, 5]	τε ἀνθρώπων ἐκ γῆς εἶναι	καὶ	ψυχὴν κρᾶμα ὑπάρχειν ἐκ τῶν
[9, 1]	μέγεθος οἷος φαίνεται. Λέγεται δὲ	καὶ	Ψυχῆς πείρατα ἰὼν οὐκ ἂν
[9, 5]	τῶν πάντων φύσιν ἐκ θερμοῦ	καὶ	ψυχροῦ καὶ ξηροῦ καὶ ὑγροῦ,
[9, 1]	καὶ νύκτα γίνεσθαι καὶ μῆνας	καὶ	ὥρας ἐτείους καὶ ἐνιαυτοὺς ὑετούς
[9, 2]	Ἀθηναίου ἤ, ὥς τινες, Ἀρχελάου.	Καί,	ὡς Σωτίων φησί, κατ' Ἀναξίμανδρον
[9, 11]	αἴτιον, ἐπεὶ οὐκ ἔσται αἴτιον.	Καὶ	ὥσπερ ὁ πατήρ, μὴ παρόντος
[9, 11]	ἡδονὴν καὶ ἀλγηδόνα καὶ βλάβην	καὶ	ὠφέλειαν. Συνάγεται δὲ δι' αὐτοῦ
[9, 10]	Ἀνάξαρχος δ' ἐν Διός ἐστι	πάλαι.	Καί σε διαστείλασα γνάφοις ὀλίγον
[9, 1]	σὺ μέν που, ξεῖν' Ἁλικαρνασσεῦ,	τετράπαλαι	σποδιή, αἱ δὲ τεαὶ ζώουσιν
[9, 11]	καὶ ὁ Ἀράβιος φοῖνιξ καὶ	εὐλαί·	τὰ δ' ἐξ ἐπιπλοκῆς, ὡς
[9, 12]	συνδιατρίψαντα αὖθις ἐπανελθεῖν οἴκαδε καὶ	γῆμαι.	Εἶτα πρὸς Πύρρωνα εἰς Ἦλιν
[9, 5]	μὴ λοιδορούμενος προσποιῶμαι, οὐδ' ἐπαινούμενος	αἰσθήσομαι.	Ὅτι δὲ γεγόνασι Ζήνωνες ὀκτὼ
[9, 5]	τινος, φάναι· Ἐὰν μὴ λοιδορούμενος	προσποιῶμαι,	οὐδ' ἐπαινούμενος αἰσθήσομαι. Ὅτι δὲ
[9, 11]	χρὴ τὸν σοφὸν ἐν τοιαύτῃ	καθεστάναι	ἀταραξίᾳ. Μόνος δὲ Νουμήνιος καὶ
[9, 1]	τάδε· ἐκ πυρὸς τὰ πάντα	συνεστάναι	καὶ εἰς τοῦτο ἀναλύεσθαι· πάντα
[9, 3]	ψυχρόν, ἐξ ὧν τὰ πάντα	συνεστάναι.	Καὶ τὴν ψυχὴν καὶ τὸν
[9, 5]	λοιδορούμενον ἀγανακτῆσαι· αἰτιασαμένου δέ τινος,	φάναι·	Ἐὰν μὴ λοιδορούμενος προσποιῶμαι, οὐδ'
[9, 5]	ἀλιτήριος. Πρός τε τοὺς παρεστῶτας	φάναι·	Θαυμάζω ὑμῶν τὴν δειλίαν, εἰ
[9, 1]	αὐτὸν ἐρωτηθέντα διὰ τί σιωπᾷ,	φάναι	Ἵν' ὑμεῖς λαλῆτε. Ἐπόθησε δ'
[9, 8]	εἰσίν· πολλὰ γὰρ τὰ κωλύοντα	εἰδέναι,	ἥ τ' ἀδηλότης καὶ βραχὺς
[9, 7]	σπουδάσαι γνωσθῆναι, δόξης καταφρονῶν. Καὶ	εἰδέναι	μὲν Σωκράτη, ἀγνοεῖσθαι δὲ ὑπ'
[9, 10]	ὃς ἔλεγε μηδ' αὐτὸ τοῦτ'	εἰδέναι	ὅτι οὐδὲν οἶδε. Μητρόδωρον δὲ
[9, 8]	περὶ μὲν θεῶν οὐκ ἔχω	εἰδέναι	οὔθ' ὡς εἰσίν, οὔθ' ὡς
[9, 1]	καὶ νέος ὢν ἔφασκε μηδὲν	εἰδέναι,	τέλειος μέντοι γενόμενος πάντα ἐγνωκέναι·
[9, 11]	καὶ διὰ τοῦτο τὰ φαινόμενα	τιθέναι	ὅτι φαίνεται. Τέλος δὲ οἱ
[9, 12]	μύθους γράψαι ἱκανὸς καὶ δράματα	συνδιατιθέναι.	Μετεδίδου δὲ τῶν τραγῳδιῶν Ἀλεξάνδρῳ
[9, 12]	ἐπιτυλίττειν καὶ κατὰ τὸ ἐπελθὸν	διεξιέναι·	ἐλθόντα τ' ἐφ' ἡμισείας, οὕτως
[9, 4]	γνῶσιν αὐτῶν. Φησὶ δ' Ἀπολλόδωρος	ἠκμακέναι	αὐτὸν κατὰ τὴν τετάρτην καὶ
[9, 3]	ἑξηκοστὴν Ὀλυμπιάδα. Καὶ δοκεῖ πρῶτος	πεφωρακέναι	τὸν αὐτὸν εἶναι Ἕσπερον καὶ
[9, 11]	Τίμων ἐν τῷ Πύθωνίφησι μὴ	ἐκβεβηκέναι	τὴν συνήθειαν. Καὶ ἐν τοῖς
[9, 1]	παρ' ἑαυτοῦ. Σωτίων δέ φησιν	εἰρηκέναι	τινὰς Ξενοφάνους αὐτὸν ἀκηκοέναι· λέγειν
[9, 11]	ἄν. Πρὸς τῷ μηδὲ πρῶτον	εὑρηκέναι	τὴν σκεπτικὴν Πύρρωνα μηδ' ἔχειν
[9, 1]	εἰδέναι, τέλειος μέντοι γενόμενος πάντα	ἐγνωκέναι·	ἤκουσέ τ' οὐδενός, ἀλλ' αὑτὸν
[9, 8]	περὶ αὐτοῦ, Πρωταγόρης τ' ἐπίμεικτος	ἐριζέμεναι	εὖ εἰδώς. Οὗτος καὶ τὸ
[9, 7]	δέ, φησὶν ὁ Θράσυλλος, ζηλωτὴς	γεγονέναι	τῶν Πυθαγορικῶν· ἀλλὰ καὶ αὐτοῦ
[9, 7]	Ἀβδηρίτου, ὃς ὁμολογεῖται κατὰ Σωκράτην	γεγονέναι.	Φησὶ δ' Ἀθηνόδωρος ἐν ὀγδόῃ
[9, 7]	Ἀπολλόδωρος ὁ Κυζικηνὸς Φιλολάῳ αὐτὸν	συγγεγονέναι.	Ἤσκει δέ, φησὶν ὁ Ἀντισθένης,
[9, 7]	λαβεῖν καὶ αὐτοῦ δ' ἂν	ἀκηκοέναι	εἰ μὴ τὰ τῶν χρόνων
[9, 1]	φησιν εἰρηκέναι τινὰς Ξενοφάνους αὐτὸν	ἀκηκοέναι·	λέγειν τε Ἀρίστωνα ἐν τῷ
[9, 11]	καὶ Ναυσιφάνην ἤδη νεανίσκον ὄντα	θηραθῆναι.	Ἔφασκε γοῦν γίνεσθαι δεῖν τῆς
[9, 5]	δέ φησιν εἰς ὅλμον αὐτὸν	βληθῆναι	καὶ κατακοπῆναι. Καὶ εἰς αὐτὸν
[9, 7]	συγγραμμάτων προέχει· καὶ πεντακοσίοις ταλάντοις	τιμηθῆναι·	μὴ μόνον δέ, ἀλλὰ καὶ
[9, 7]	διάκοσμον, ὃν μόνον ἑκατὸν ταλάντων	τιμηθῆναι.	Ταὐτὰ δὲ καὶ Ἱππόβοτός φησιν.
[9, 11]	δ' αὐτὸν ὑπὸ τῆς πατρίδος	τιμηθῆναι	ὥστε καὶ ἀρχιερέα καταστῆσαι αὐτὸν
[9, 10]	Νικοκρέοντος καὶ τὴν γλῶτταν αὐτοῦ	ἐκτμηθῆναι,	λόγος ἀποτραγόντα προσπτύσαι αὐτῷ. Καὶ
[9, 5]	μετὰ τὸ μηνῦσαι τοὺς φίλους	ἐρωτηθῆναι	πρὸς τοῦ τυράννου εἴ τις
[9, 11]	ἢ δι' αἰσθητοῦ ἢ νοητοῦ	κριθῆναι,	ἑκάτερα δὲ ἀμφισβητεῖται. Οὐ τοίνυν
[9, 12]	ἀδίκως ὑπομεῖναι ὡς ἐπὶ προδοσίᾳ	κολασθῆναι,	μηδὲ λόγου τοὺς πολίτας καταξιώσας.
[9, 11]	παρὰ τὸ πνεῖν παρὰ τὸ	πιεσθῆναι	τοὺς πόρους. Ἀλλοῖα οὖν φαίνεται
[9, 7]	ἐλθόντος Ἱπποκράτους πρὸς αὐτόν, κελεῦσαι	κομισθῆναι	γάλα· καὶ θεασάμενον τὸ γάλα
[9, 7]	Ἀθήναζε ἐλθεῖν καὶ μὴ σπουδάσαι	γνωσθῆναι,	δόξης καταφρονῶν. Καὶ εἰδέναι μὲν
[9, 1]	Ἡρακλείτου καὶ τὸν ὕδερον αὐτὸν	θεραπευθῆναι,	ἀποθανεῖν δ' ἄλλῃ νόσῳ. Τοῦτο
[9, 1]	δὴ κατατεινόμενον δευτεραῖον τελευτῆσαι καὶ	θαφθῆναι	ἐν τῇ ἀγορᾷ. Νεάνθης δ'
[9, 8]	αὐτοῦ εἰς Σικελίαν, τὴν ναῦν	καταποντωθῆναι·	καὶ τοῦτο αἰνίττεσθαι Εὐριπίδην ἐν
[9, 5]	εἰς ὅλμον αὐτὸν βληθῆναι καὶ	κατακοπῆναι.	Καὶ εἰς αὐτὸν ἡμεῖς εἴπομεν
[9, 7]	εἰκόσι· καὶ τελευτήσαντα αὐτὸν δημοσίᾳ	ταφῆναι,	βιώσαντα ὑπὲρ τὰ ἑκατὸν ἔτη.
[9, 11]	γίνεσθαι εὐτύχηκε. Φύσει τε μὴ	εἶναι	ἀγαθὸν ἢ κακόν· εἰ γάρ
[9, 11]	γένεσιν καὶ τὸ φύσει τι	εἶναι	ἀγαθὸν ἢ κακόν. Πᾶσα γὰρ
[9, 7]	καὶ θεασάμενον τὸ γάλα εἰπεῖν	εἶναι	αἰγὸς πρωτοτόκου καὶ μελαίνης· ὅθεν
[9, 8]	φησὶν ἐν Θεαιτήτῳ, καὶ πάντα	εἶναι	ἀληθῆ. Καὶ ἀλλαχοῦ δὲ τοῦτον
[9, 4]	τε μὴ εἶναι, δοκεῖν δ'	εἶναι.	Ἀλλὰ καὶ περὶ θεῶν ἔλεγε
[9, 11]	μόνου δισταζομένου, καὶ τὸ ὅλον	εἶναι	ἀναπόδεικτον. Εἰ δὲ δοκεῖ, φασίν,
[9, 7]	ἐξ ἀτόμων τινῶν συστήματα· ἅπερ	εἶναι	ἀπαθῆ καὶ ἀναλλοίωτα διὰ τὴν
[9, 3]	Πυθαγόραν· Καλλίμαχος δέ φησι μὴ	εἶναι	αὐτοῦ τὸ ποίημα. Λέγεται δὲ
[9, 7]	Δημήτριος ὑπὲρ ἑκατὸν τάλαντά φησιν	εἶναι	αὐτῷ τὸ μέρος, ἃ πάντα
[9, 11]	τὸ ὀφεῖλον τοῦ ζητουμένου πράγματος	εἶναι	βεβαιωτικὸν χρείαν ἔχῃ τῆς ἐκ
[9, 1]	τε Ξενοφάνεά τε καὶ Ἑκαταῖον.	Εἶναι	γὰρ Ἓν τὸ σοφόν, ἐπίστασθαι
[9, 7]	γεννᾶν, πῦρ, ὕδωρ, ἀέρα, γῆν·	εἶναι	γὰρ καὶ ταῦτα ἐξ ἀτόμων
[9, 5]	κόσμους εἶναι κενόν τε μὴ	εἶναι·	γεγενῆσθαι δὲ τὴν τῶν πάντων
[9, 4]	μὴ δεῖν ἀποφαίνεσθαι· μὴ γὰρ	εἶναι	γνῶσιν αὐτῶν. Φησὶ δ' Ἀπολλόδωρος
[9, 6]	τὴν τῶν ἀστέρων ἀποτελέσαι φύσιν.	Εἶναι	δὲ τὸν τοῦ ἡλίου κύκλον
[9, 2]	σοφός, Εἰκότως, ἔφη· σοφὸν γὰρ	εἶναι	δεῖ τὸν ἐπιγνωσόμενον τὸν σοφόν.
[9, 11]	τι, ἤτοι τὸ ὂν τῷ	εἶναι	διδάσκεται ἢ τὸ μὴ ὂν
[9, 11]	Οὔτε δὲ τὸ ὂν τῷ	εἶναι	διδάσκεται ἡ γὰρ τῶν ὄντων
[9, 4]	καὶ πλῆρες· κίνησίν τε μὴ	εἶναι,	δοκεῖν δ' εἶναι. Ἀλλὰ καὶ
[9, 11]	τῇ μὲν αἰγὶ τὸν θαλλὸν	εἶναι	ἐδώδιμον, ἀνθρώπῳ δὲ πικρόν, καὶ
[9, 11]	ἡ ἀλήθεια. Σημεῖόν τε οὐκ	εἶναι·	εἰ γάρ ἐστι, φασί, σημεῖον,
[9, 11]	γὰρ μᾶλλον τόδε ἢ τόδε	εἶναι	ἕκαστον. Ἀκόλουθος δ' ἦν καὶ
[9, 11]	αὐλὰς βασιλικὰς θεραπεύων. Ἀεί τ'	εἶναι	ἐν τῷ αὐτῷ καταστήματι, ὥστ'
[9, 5]	Ζήνων Ἐλεάτης. Τοῦτον Ἀπολλόδωρός φησιν	εἶναι	ἐν Χρονικοῖς Πύρητος τὸν δὲ
[9, 11]	τὴν αἰτίαν ἔφη μελετᾶν χρηστὸς	εἶναι.	Ἔν τε ταῖς ζητήσεσιν ὑπ'
[9, 3]	δοκεῖ πρῶτος πεφωρακέναι τὸν αὐτὸν	εἶναι	Ἕσπερον καὶ Φωσφόρον, ὥς φησι
[9, 7]	οὐδὲν ὄφελος· παρὰ πολλοῖς γὰρ	εἶναι	ἤδη τὰ βιβλία. Καὶ δῆλον
[9, 10]	σωφρονίζειν. Τὸν γοῦν Ἀλέξανδρον οἰόμενον	εἶναι	θεὸν ἐπέστρεψεν· ἐπειδὴ γὰρ ἔκ
[9, 3]	ψυχὴν καὶ τὸν νοῦν ταὐτὸν	εἶναι,	καθὰ μέμνηται καὶ Θεόφραστος ἐν
[9, 4]	δ' αὐτῷ τὸ πᾶν ἄπειρον	εἶναι	καὶ ἀναλλοίωτον καὶ ἀκίνητον καὶ
[9, 1]	τὰ ὄντα· καὶ πάντα ψυχῶν	εἶναι	καὶ δαιμόνων πλήρη. Εἴρηκε δὲ
[9, 11]	τρόπον εἰώθαμεν λέγειν τόπον μὴ	εἶναι	καὶ δεῖ πάντως τὸν τόπον
[9, 6]	Κόσμους τε ἐκ τούτων ἀπείρους	εἶναι	καὶ διαλύεσθαι εἰς ταῦτα. Γίνεσθαι
[9, 11]	τοίνυν τὸ αὐτὸ ἀγαθόν τ'	εἶναι	καὶ κακόν. Εἰ δ' οὐ
[9, 6]	ἀεί τε νίφεσθαι καὶ κατάψυχρα	εἶναι	καὶ πήγνυσθαι. Καὶ τὸν μὲν
[9, 11]	κατὰ μέρος ἀποδείξεων ἀπιστουμένων ἄπιστον	εἶναι	καὶ τὴν γενικὴν ἀπόδειξιν. Ἵνα
[9, 2]	καὶ τὰ πολλὰ ἥσσω νοῦ	εἶναι.	Καὶ τοῖς τυράννοις ἐντυγχάνειν ἢ
[9, 5]	γένεσίν τε ἀνθρώπων ἐκ γῆς	εἶναι	καὶ ψυχὴν κρᾶμα ὑπάρχειν ἐκ
[9, 7]	Καὶ τὰς ἀτόμους δὲ ἀπείρους	εἶναι	κατὰ μέγεθος καὶ πλῆθος, φέρεσθαι
[9, 6]	ἄλληλα μεταβάλλειν, τό τε πᾶν	εἶναι	κενὸν καὶ πλῆρες σωμάτων> Τούς
[9, 5]	Ἀρέσκει δ' αὐτῷ τάδε· κόσμους	εἶναι	κενόν τε μὴ εἶναι· γεγενῆσθαι
[9, 1]	τε τὸ πᾶν καὶ ἕνα	εἶναι	κόσμον· γεννᾶσθαί τε αὐτὸν ἐκ
[9, 7]	πάντα νενομίσθαι δοξάζεσθαι> ἀπείρους τε	εἶναι	κόσμους καὶ γενητοὺς καὶ φθαρτούς.
[9, 11]	τῶν μὲν τὸν ἄνθρωπον κριτήριον	εἶναι	λεγόντων, τῶν δὲ τὰς αἰσθήσεις,
[9, 11]	τοῦτον τὸν τρόπον τὰ δοκοῦντα	εἶναι	μεγάλα μικρὰ φαίνεται, τὰ τετράγωνα
[9, 1]	περιέχον ὁποῖόν ἐστιν οὐ δηλοῖ·	εἶναι	μέντοι ἐν αὐτῷ σκάφας ἐπεστραμμένας
[9, 11]	γενόμενον τῆς πασχούσης ὕλης ὀφείλει	εἶναι·	μηδὲν δὲ πάσχον διὰ τὸ
[9, 2]	μὴ μέντοι ἀναπνεῖν· σύμπαντά τε	εἶναι	νοῦν καὶ φρόνησιν καὶ ἀΐδιον.
[9, 11]	ἀλλὰ μεθ' ἑτέρου. Ὅθεν ἄγνωστα	εἶναι.	Ὁ δ' ἐξ ὑποθέσεως τρόπος
[9, 11]	τὰ τῶν ἑπτὰ σοφῶν σκεπτικὰ	εἶναι,	οἷον τὸ Μηδὲν ἄγαν, καὶ
[9, 7]	ὁμοίως· ἣν καὶ νοῦν ταὐτὸν	εἶναι.	Ὁρᾶν δ' ἡμᾶς κατ' εἰδώλων
[9, 11]	δὲ πάσχον διὰ τὸ ἀσώματον	εἶναι	οὐδ' ἂν ὑπό τινος γένοιτο·
[9, 11]	τὸ μὴ ὂν τῷ μὴ	εἶναι.	Οὔτε δὲ τὸ ὂν τῷ
[9, 1]	ταύτην ὁδὸν ἐπὶ τὸ κάτω	εἶναι.	Πάλιν τε αὖ τὴν γῆν
[9, 12]	Τιβερίῳ Καίσαρι, φησὶ τὸν Τίμωνα	εἶναι	πατρὸς μὲν Τιμάρχου, Φλιάσιον δὲ
[9, 8]	Καὶ πρῶτος ἔφη δύο λόγους	εἶναι	περὶ παντὸς πράγματος ἀντικειμένους ἀλλήλοις·
[9, 11]	ζητουμένου πίστεως, οἷον εἰ τὸ	εἶναι	πόρους τις βεβαιῶν διὰ τὸ
[9, 11]	τῶν φαινομένων, τὰ δὲ μὴ	εἶναι.	Πρὸς τοῦτο τὸ κριτήριον τῶν
[9, 6]	δινουμένην· σχῆμά τ' αὐτῆς τυμπανῶδες	εἶναι.	Πρῶτός τ' ἀτόμους ἀρχὰς ὑπεστήσατο.
[9, 3]	ἐν μέσῳ κεῖσθαι. Δύο τε	εἶναι	στοιχεῖα, πῦρ καὶ γῆν, καὶ
[9, 1]	ὧδε ἔχει τῶν δογμάτων· πῦρ	εἶναι	στοιχεῖον καὶ πυρὸς ἀμοιβὴν τὰ
[9, 1]	λαμπρὰς ἀναθυμιάσεις ἀποτελεῖν φλόγας, ἃς	εἶναι	τὰ ἄστρα. Λαμπροτάτην δὲ εἶναι
[9, 6]	Ζήνωνος. Ἤρεσκε δ' αὐτῷ ἄπειρα	εἶναι	τὰ πάντα καὶ εἰς ἄλληλα
[9, 2]	Σωτίων πρῶτον αὐτὸν εἰπεῖν ἀκατάληπτα	εἶναι	τὰ πάντα, πλανώμενος. Ἐποίησε δὲ
[9, 11]	τὰ στοιχεῖα ἐκ τοῦ τέτταρα	εἶναι	τὰ στοιχεῖα βεβαιωτέον. Πρὸς τῷ,
[9, 11]	χρή. Οὐδὲ γὰρ τὸ τέτταρα	εἶναι	τὰ στοιχεῖα ἐκ τοῦ τέτταρα
[9, 11]	τοίνυν αἴτιον. συνεισάγεται τὸ ἀνυποστάτους	εἶναι	τὰς τῶν ὅλων ἀρχάς· δεῖ
[9, 6]	ἀνίσους εἶναι τοὺς κύκλους αὐτῶν.	Εἶναί	τε ὥσπερ γενέσεις κόσμου, οὕτω
[9, 11]	καὶ ὁμοίως ἐπὶ πάντων μηδὲν	εἶναι	τῇ ἀληθείᾳ, νόμῳ δὲ καὶ
[9, 11]	φαίνεται τὰ πράγματα, μὴ τοιαῦτα	εἶναι	τῇ φύσει, ἀλλὰ μόνον φαίνεσθαι·
[9, 9]	παντὸς ἀρχόμενον δοκεῖ μοι χρεὼν	εἶναι	τὴν ἀρχὴν ἀναμφισβήτητον παρέχεσθαι, τὴν
[9, 7]	ἣν ἀνάγκην λέγει. Τέλος δ'	εἶναι	τὴν εὐθυμίαν, οὐ τὴν αὐτὴν
[9, 7]	ὑπέργηρων ὄντα πρὸς τῷ καταστρέφειν	εἶναι.	Τὴν οὖν ἀδελφὴν λυπεῖσθαι ὅτι
[9, 1]	εἶναι τὰ ἄστρα. Λαμπροτάτην δὲ	εἶναι	τὴν τοῦ ἡλίου φλόγα καὶ
[9, 11]	τῶν ὅλων ἀρχάς· δεῖ γὰρ	εἶναί	τι τὸ ποιοῦν καὶ δρῶν.
[9, 6]	τούτου δὲ τὸ μὲν πλῆρες	εἶναι,	τὸ δὲ κενόν, ἃ> καὶ
[9, 1]	ὃς οὔ φησι περὶ φύσεως	εἶναι	τὸ σύγγραμμα ἀλλὰ περὶ πολιτείας,
[9, 11]	θεωρεῖται. Ἀκολουθεῖ οὖν μὴ μᾶλλον	εἶναι	τοῖον τὸ φαινόμενον ἢ ἀλλοῖον.
[9, 9]	Ἐδόκει δὲ αὐτῷ τάδε· στοιχεῖον	εἶναι	τὸν ἀέρα, κόσμους ἀπείρους καὶ
[9, 8]	ἐν τῷ Πρωταγόρᾳ φησὶ βαρύφωνον	εἶναι	τὸν Πρόδικον. Διήκουσε δ' ὁ
[9, 6]	σελήνην συνεχῶς, διὰ τὸ ἀνίσους	εἶναι	τοὺς κύκλους αὐτῶν. Εἶναί τε
[9, 9]	ἀέρα πυκνούμενον καὶ ἀραιούμενον γεννητικὸν	εἶναι	τῶν κόσμων· οὐδὲν ἐκ τοῦ
[9, 7]	Δοκεῖ δ' αὐτῷ τάδε· ἀρχὰς	εἶναι	τῶν ὅλων ἀτόμους καὶ κενόν,
[9, 2]	λέγειν ἐτύμως. Φησὶ δὲ τέτταρα	εἶναι	τῶν ὄντων στοιχεῖα, κόσμους δ'
[9, 11]	καὶ Ἐπίκουρος. Δημόκριτος δὲ μηδὲν	εἶναι	τῶν φαινομένων, τὰ δὲ μὴ
[9, 7]	ἄλλοις ὀνόμασι. Ποιότητας δὲ νόμῳ	εἶναι·	φύσει δ' ἄτομα καὶ κενόν.
[9, 8]	οὐκ ἔστιν. Ἔλεγέ τε μηδὲν	εἶναι	ψυχὴν παρὰ τὰς αἰσθήσεις, καθὰ
[9, 1]	κεινώσας ὑγρὸν ἐξερᾶσαι· ἀπειπόντων δέ,	θεῖναι	αὑτὸν εἰς τὸν ἥλιον καὶ
[9, 1]	ἄλλων. Ἀξιούμενος δὲ καὶ νόμους	θεῖναι	πρὸς αὐτῶν ὑπερεῖδε διὰ τὸ
[9, 3]	ποίημα. Λέγεται δὲ καὶ νόμους	θεῖναι	τοῖς πολίταις, ὥς φησι Σπεύσιππος
[9, 7]	λαβεῖν βουλόμενος, ἀλλὰ τόπῳ δόξαν	περιθεῖναι	προελόμενος. Δῆλον δὲ κἀκ τῶν
[9, 1]	δυνηθέντα αὐτὸν ἀποσπάσαι τὰ βόλιτα	μεῖναι	καὶ διὰ τὴν μεταβολὴν ἀγνοηθέντα
[9, 12]	φησι Φύλαρχος ἱστορῶν, ὥστ' ἀδίκως	ὑπομεῖναι	ὡς ἐπὶ προδοσίᾳ κολασθῆναι, μηδὲ
[9, 3]	καὶ ἠχήεσσαν ἀκουὴν καὶ γλῶσσαν,	κρῖναι	δὲ λόγῳ πολύδηριν ἔλεγχον. Διὸ
[9, 11]	τὰς περὶ αἰσθητῶν ἢ νοητῶν	ἐπικρῖναι	δόξας· εἴ τε διὰ τὴν
[9, 7]	κόρη, τῇ δ' ἐχομένῃ χαῖρε	γύναι	καὶ ἦν ἡ κόρη τῆς
[9, 11]	αἰτιασάμενον, ὡς χαλεπὸν εἴη ὁλοσχερῶς	ἐκδῦναι	τὸν ἄνθρωπον· διαγωνίζεσθαι δ' ὡς
[9, 1]	Ἔλεγε δὲ καὶ Ὕβριν χρὴ	σβεννύναι	μᾶλλον ἢ πυρκαϊήν καὶ Μάχεσθαι
[9, 7]	αὐτόθι προσδήσαντος, ἱκανὸν χρόνον μὴ	γνῶναι,	ἕως αὐτὸν ἐκεῖνος διαναστήσας προφάσει
[9, 1]	ὥστε καὶ τὸν νωθέστατον ῥᾳδίως	γνῶναι	καὶ δίαρμα ψυχῆς λαβεῖν· ἥ
[9, 7]	πρός τινων φθονούντων καὶ συκοφαντούντων,	ἀναγνῶναι	αὐτοῖς τὸν Μέγαν διάκοσμον, ὃς
[9, 7]	Δημήτριος τοὺς συγγενέας αὐτοῦ φησιν	ἀναγνῶναι	τὸν Μέγαν διάκοσμον, ὃν μόνον
[9, 11]	ὡς οὐκ ἂν ἕτερόν τινα	διδάξαι	οὗτος ἀγαθόν, αὐτὸς αὐλὰς βασιλικὰς
[9, 10]	Πλούταρχος δ' αὐτὸν Ἀλέξανδρον τοῦτο	λέξαι	πρὸς τοὺς φίλους φησίν. Ἄλλὰ
[9, 7]	Ἱστορικοῖς ὑπομνήμασί φησι Πλάτωνα θελῆσαι	συμφλέξαι	τὰ Δημοκρίτου συγγράμματα, ὁπόσα ἐδυνήθη
[9, 10]	ἄλλοτε προπίνοντα αὐτῷ τὸν Ἀνάξαρχον	δεῖξαι	τὴν κύλικα καὶ εἰπεῖν Βεβλήσεταί
[9, 7]	Τοῖς τε γυμνοσοφισταῖς φασί τινες	συμμῖξαι	αὐτὸν ἐν Ἰνδίᾳ καὶ εἰς
[9, 11]	καὶ τοῖς γυμνοσοφισταῖς ἐν Ἰνδίᾳ	συμμῖξαι	καὶ τοῖς Μάγοις. Ὅθεν γενναιότατα
[9, 7]	ὡς οὐκ εἴησαν αὐτοῦ αἱ	δόξαι	αἵ τε περὶ ἡλίου καὶ
[9, 11]	τῆς αἱρέσεως ἔνιοί φασιν Ὅμηρον	κατάρξαι,	ἐπεὶ περὶ τῶν αὐτῶν πραγμάτων
[9, 11]	Τοῖος ἀνθρώποισι θυμός, Γλαῦκε Λεπτίνεω	πάϊ,	γίγνεται θνητοῖς ὁκοίην Ζεὺς ἐπ'
[9, 7]	ἑορτήν· ἐπειδὴ δὲ παρῆλθον αἱ	ἡμέραι,	τρεῖς δὴ ἦσαν, ἀλυπότατα τὸν
[9, 7]	κελεῦσαι αὑτῷ προσφέρειν ἄρτους θερμοὺς	ὁσημέραι.	Τούτους δὲ ταῖς ῥισὶ προσφέρων
[9, 11]	ἔμελέν σοι ταῦτα μεταλλῆσαι, τίνες	αὖραι	Ἑλλάδ' ἔχουσι, πόθεν τε καὶ
[9, 7]	καὶ Ἀθήναζε ἐλθεῖν καὶ μὴ	σπουδάσαι	γνωσθῆναι, δόξης καταφρονῶν. Καὶ εἰδέναι
[9, 7]	μελαίνης· ὅθεν τὴν ἀκρίβειαν αὐτοῦ	θαυμάσαι	τὸν Ἱπποκράτην. Ἀλλὰ καὶ κόρης
[9, 2]	καὶ αὐτὸς ἐρραψῴδει τὰ ἑαυτοῦ.	Ἀντιδοξάσαι	τε λέγεται Θαλῇ καὶ Πυθαγόρᾳ,
[9, 1]	Κυζικηνός φησι μὴ δυνηθέντα αὐτὸν	ἀποσπάσαι	τὰ βόλιτα μεῖναι καὶ διὰ
[9, 1]	τις δύναται ἔντερα κεινώσας ὑγρὸν	ἐξερᾶσαι·	ἀπειπόντων δέ, θεῖναι αὑτὸν εἰς
[9, 6]	εἶτ' ἐκπυρωθέντα τὴν τῶν ἀστέρων	ἀποτελέσαι	φύσιν. Εἶναι δὲ τὸν τοῦ
[9, 1]	εἰ δύναιντο ἐξ ἐπομβρίας αὐχμὸν	ποιῆσαι·	τῶν δὲ μὴ συνιέντων, αὑτὸν
[9, 1]	Ἐφέσιον σοφὸν ἄνδρα προσαγορεύει χαίρειν.	Καταβέβλησαι	λόγον Περὶ φύσεως δυσνόητόν τε
[9, 7]	τοῖς Ἱστορικοῖς ὑπομνήμασί φησι Πλάτωνα	θελῆσαι	συμφλέξαι τὰ Δημοκρίτου συγγράμματα, ὁπόσα
[9, 11]	δεσμά; οὐδ' ἔμελέν σοι ταῦτα	μεταλλῆσαι,	τίνες αὖραι Ἑλλάδ' ἔχουσι, πόθεν
[9, 7]	Ὁμωνύμοις καὶ Ἀντισθένης ἐν Διαδοχαῖς	ἀποδημῆσαι	αὐτὸν καὶ εἰς Αἴγυπτον πρὸς
[9, 12]	δὲ καταλειφθέντα χορεύειν, ἔπειτα καταγνόντα	ἀποδημῆσαι	εἰς Μέγαρα πρὸς Στίλπωνα· κἀκείνῳ
[9, 12]	Εἶτα πρὸς Πύρρωνα εἰς Ἦλιν	ἀποδημῆσαι	μετὰ τῆς> γυναικὸς κἀκεῖ διατρίβειν
[9, 7]	τὴν ἐν ἀργυρίῳ, χρείαν ἔχοντα	ἀποδημῆσαι	τοῦτο κἀκείνων δολίως ὑποπτευσάντων. Ὁ
[9, 1]	τοῖς Ὁμωνύμοις καὶ Ἀθηναίων αὐτὸν	ὑπερφρονῆσαι,	δόξαν ἔχοντα παμπλείστην, καταφρονούμενόν τε
[9, 12]	Τίμων. Ἦν δὲ καὶ ὀξὺς	νοῆσαι	καὶ διαμυκτηρίσαι· φιλογράμματός τε καὶ
[9, 11]	ἔξω τόπων καὶ θέσεων ταῦτα	κατανοῆσαι,	ἀγνοεῖται ἡ φύσις αὐτῶν. Ὄγδοος
[9, 1]	μεγαλοφροσύνης Ἀντισθένης φησὶν ἐν Διαδοχαῖς·	ἐκχωρῆσαι	γὰρ τἀδελφῷ τῆς βασιλείας. Τοσαύτην
[9, 5]	τούτων ἐπικράτησιν. Τοῦτόν φασι λοιδορούμενον	ἀγανακτῆσαι·	αἰτιασαμένου δέ τινος, φάναι· Ἐὰν
[9, 11]	πατρίδος τιμηθῆναι ὥστε καὶ ἀρχιερέα	καταστῆσαι	αὐτὸν καὶ δι' ἐκεῖνον πᾶσι
[9, 5]	τοὺς φίλους, βουλόμενος αὐτὸν ἔρημον	καταστῆσαι·	εἶτα περί τινων εἰπεῖν ἔχειν
[9, 11]	ὀφείλει τὰς περὶ τούτου δόξας	καταστῆσαι·	οἱ μὲν γὰρ ταῦτα, οἱ
[9, 8]	Ἰξίονι. Ἔνιοι κατὰ τὴν ὁδὸν	τελευτῆσαι	αὐτόν, βιώσαντα ἔτη πρὸς τὰ
[9, 7]	ἡ κόρη τῆς νυκτὸς διεφθαρμένη.	Τελευτῆσαι	δὲ τὸν Δημόκριτόν φησιν Ἕρμιππος
[9, 1]	καταπλάττειν· οὕτω δὴ κατατεινόμενον δευτεραῖον	τελευτῆσαι	καὶ θαφθῆναι ἐν τῇ ἀγορᾷ.
[9, 3]	τῷ Περὶ φιλοσόφων. Καὶ πρῶτος	ἐρωτῆσαι	τὸν Ἀχιλλέα λόγον, ὡς Φαβωρῖνος
[9, 11]	τοῖς Μάγοις. Ὅθεν γενναιότατα δοκεῖ	φιλοσοφῆσαι,	τὸ τῆς ἀκαταληψίας καὶ ἐποχῆς
[9, 1]	τινα πρῶτον εἰς τὴν Ἑλλάδα	κομίσαι	τὸ βιβλίον· ὃν καὶ εἰπεῖν
[9, 12]	δὲ καὶ ὀξὺς νοῆσαι καὶ	διαμυκτηρίσαι·	φιλογράμματός τε καὶ τοῖς ποιηταῖς
[9, 11]	ἀταραξίᾳ. Μόνος δὲ Νουμήνιος καὶ	δογματίσαι	φησὶν αὐτόν. Τούτου πρὸς τοῖς
[9, 11]	μὲν ἀγαθόν, ἄλλοις δὲ κακόν.	Πέρσαι	μὲν γὰρ οὐκ ἄτοπον ἡγοῦνται
[9, 5]	πολίτας παρορμηθέντας αὐτίκα τὸν τύραννον	καταλεῦσαι.	Ταὐτὰ δὲ σχεδὸν οἱ πλείους
[9, 7]	τὸν δὲ θαρρεῖν εἰπεῖν καὶ	κελεῦσαι	αὑτῷ προσφέρειν ἄρτους θερμοὺς ὁσημέραι.
[9, 7]	Περιπάτων, ἐλθόντος Ἱπποκράτους πρὸς αὐτόν,	κελεῦσαι	κομισθῆναι γάλα· καὶ θεασάμενον τὸ
[9, 9]	ἀπολογίᾳ διὰ μέγαν φθόνον μικροῦ	κινδυνεῦσαι	Ἀθήνησιν. Ἐδόκει δὲ αὐτῷ τάδε·
[9, 8]	ἐνενήκοντα· Ἀπολλόδωρος δέ φησιν ἑβδομήκοντα,	σοφιστεῦσαι	δὲ τεσσαράκοντα καὶ ἀκμάζειν κατὰ
[9, 5]	καλὸν ἤθελες ἄνδρα τύραννον κτείνας	ἐκλῦσαι	δουλοσύνης Ἐλέαν. Ἀλλ' ἐδάμης· δὴ
[9, 7]	δὲ καὶ Κλεινίαν τοὺς Πυθαγορικοὺς	κωλῦσαι	αὐτόν, ὡς οὐδὲν ὄφελος· παρὰ
[9, 5]	ταῖς Διαδοχαῖς φησι μετὰ τὸ	μηνῦσαι	τοὺς φίλους ἐρωτηθῆναι πρὸς τοῦ
[9, 11]	ὁ> Τήιος, οὗ φασί τινες	ἀκοῦσαι	Ἐπίκουρον. Οὗτοι πάντες Πυρρώνειοι μὲν
[9, 10]	Χίου, οἱ δὲ Δημοκρίτου φασὶν	ἀκοῦσαι.	Ὁ δ' οὖν Ἀνάξαρχος καὶ
[9, 3]	ἐν τῇ Ἐπιτομῇ Ἀναξιμάνδρου φησὶν	ἀκοῦσαι-	Ὅμως δ' οὖν ἀκούσας καὶ
[9, 11]	μοι, ὦ Πύρρων, ἱμείρεται ἦτορ	ἀκοῦσαι,	πῶς ποτ' ἀνὴρ ὅτ' ἄγεις
[9, 7]	Πάντως μέντοι τῶν Πυθαγορικῶν τινος	ἀκοῦσαί	φησιν αὐτὸν Γλαῦκος ὁ Ῥηγῖνος,
[9, 10]	γλῶτταν αὐτοῦ ἐκτμηθῆναι, λόγος ἀποτραγόντα	προσπτύσαι	αὐτῷ. Καὶ ἔστιν ἡμῶν εἰς
[9, 5]	καὶ τέλος ἀποτραγόντα τὴν γλῶτταν	προσπτύσαι	αὐτῷ· τοὺς δὲ πολίτας παρορμηθέντας
[9, 7]	αὐτῷ τὸ μέρος, ἃ πάντα	καταναλῶσαι.	Λέγει δ' ὅτι τοσοῦτον ἦν
[9, 11]	εἰ καὶ νεύσαντας, τοῦτο ἐνεδέχετο	δηλῶσαι·	διὰ τῆς οὖν Οὐδὲν ὁρίζομεν
[9, 1]	αὐτὸν τοῖς ἰατροῖς εἴ τις	δύναται	ἔντερα κεινώσας ὑγρὸν ἐξερᾶσαι· ἀπειπόντων
[9, 11]	τινος· ἀφανὲς δὲ φαινομένου οὐ	δύναται,	καθότι δεῖ φαίνεσθαι τὸ ἑτέρῳ
[9, 11]	ταύτας εἰς ἐπίκρισιν δύναμις οὐχ	ὁρᾶται.	Ὁ οὖν, φασί, περί τινος
[9, 11]	ὁ ἥλιος, ὅτι καθ' ἡμέραν	ὁρᾶται.	Τὸν ἐνατὸν Φαβωρῖνος ὄγδοον, Σέξτος
[9, 11]	Ὁ δ' ἐξ ὑποθέσεως τρόπος	συνίσταται,	οἰομένων τινῶν τὰ πρῶτα τῶν
[9, 11]	Ὁ δὲ δι' ἀλλήλων τρόπος	συνίσταται	ὅταν τὸ ὀφεῖλον τοῦ ζητουμένου
[9, 11]	ἀλγηδόνα καὶ βλάβην καὶ ὠφέλειαν.	Συνάγεται	δὲ δι' αὐτοῦ τὸ μὴ
[9, 11]	γένοιτο· οὐκ ἔστι τοίνυν αἴτιον.	συνεισάγεται	τὸ ἀνυποστάτους εἶναι τὰς τῶν
[9, 11]	μίγνυσθαι, Ἕλληνες δ' ἔκθεσμον. Καὶ	Μασσαγέται	μέν, ὥς φησι καὶ Εὔδοξος
[9, 11]	αἴτιον, ὀφείλει ἔχειν τὸ οὗ	λέγεται	αἴτιον, ἐπεὶ οὐκ ἔσται αἴτιον.
[9, 11]	ἐπὶ τῆς οἰκίας ἐκάθαιρεν ἀδιαφόρως.	Λέγεται	δὲ καὶ δέλφακα λούειν αὐτὸς
[9, 3]	μὴ εἶναι αὐτοῦ τὸ ποίημα.	Λέγεται	δὲ καὶ νόμους θεῖναι τοῖς
[9, 1]	ἐστι τὸ μέγεθος οἷος φαίνεται.	Λέγεται	δὲ καὶ Ψυχῆς πείρατα ἰὼν
[9, 8]	φύγες, Πλουτέα δ' οὐκ ἔφυγες.	Λέγεται	δέ ποτ' αὐτὸν ἀπαιτοῦντα τὸν
[9, 11]	λόγος ἀντίκειται καὶ τῶν ὁμοίων.	Λέγεται	δὲ τὸ Οὐδὲν μᾶλλον καὶ
[9, 2]	ἐρραψῴδει τὰ ἑαυτοῦ. Ἀντιδοξάσαι τε	λέγεται	Θαλῇ καὶ Πυθαγόρᾳ, καθάψασθαι δὲ
[9, 11]	Καὶ εἰ τὸ ἕτερον αἴτιον	λέγεται	παρ' ὅσον ἐστὶ σῶμα, καὶ
[9, 11]	μὴ παρόντος τοῦ πρὸς ὃ	λέγεται	πατήρ, οὐκ ἂν εἴη πατήρ,
[9, 11]	καταλαμβάνοιτο· διὰ γὰρ τῶν σημείων	λέγεται	τὰ ἄδηλα καταλαμβάνεσθαι. Ἀναιροῦσι δὲ
[9, 11]	σκεπτικῶν οὐ θετικῶς ἀλλ' ἀναιρετικῶς	λέγεται,	ὡς ὑπὸ τοῦ ἀνασκευάζοντος καὶ
[9, 11]	δὲ γεωργίας, ἄλλος δ' ἐμπορίας	ὀρέγεται·	καὶ ταὐτὰ οὓς μὲν βλάπτει,
[9, 11]	τὸ αὐτὸ ὑφ' οὗ μὲν	δοξάζεται	ἀγαθόν, ὡς ἡ ἡδονὴ ὑπὸ
[9, 11]	κατθανεῖν, τὸ κατθανεῖν δὲ ζῆν	νομίζεται	βροτοῖς; Ἀλλὰ καὶ Ἐμπεδοκλέα· Οὕτως
[9, 11]	κουφιζόμενος λίθος ἐν ὕδατι ῥᾳδίως	μετατίθεται,	ἤτοι βαρὺς ὢν καὶ ὑπὸ
[9, 1]	πυκνώσει γινόμενα. Σαφῶς δ' οὐδὲν	ἐκτίθεται.	Γίνεσθαί τε πάντα κατ' ἐναντιότητα
[9, 11]	ἤτοι τὸ ὂν τῷ εἶναι	διδάσκεται	ἢ τὸ μὴ ὂν τῷ
[9, 11]	δὲ τὸ ὂν τῷ εἶναι	διδάσκεται	ἡ γὰρ τῶν ὄντων φύσις
[9, 11]	δὲ καὶ μάθησιν. Εἴπερ, φασί,	διδάσκεταί	τι, ἤτοι τὸ ὂν τῷ
[9, 11]	πολλὴν ἀνωμαλίαν καὶ ταραχὴν ἔχοντα	εὑρίσκεται,	καθά φησιν Αἰνεσίδημος ἐν τῇ
[9, 11]	ὄντων φύσις πᾶσι φαίνεται καὶ	γινώσκεται	οὔτε τὸ μὴ ὂν τῷ
[9, 11]	νοουμένων, καθ' ἣν πάντα πᾶσι	συμβάλλεται	καὶ συγκρινόμενα πολλὴν ἀνωμαλίαν καὶ
[9, 1]	ἐξηγήσεως. Βασιλεὺς οὖν Δαρεῖος Ὑστάσπου	βούλεται	τῆς σῆς ἀκροάσεως μετασχεῖν καὶ
[9, 11]	ἀνθρώποισι θυμός, Γλαῦκε Λεπτίνεω πάϊ,	γίγνεται	θνητοῖς ὁκοίην Ζεὺς ἐπ' ἡμέρην
[9, 11]	ὃν εἰλικρινῶς οὐδὲν καθ' αὑτὸ	φαίνεται,	ἀλλὰ σὺν ἀέρι, σὺν φωτί,
[9, 12]	καὶ τρίτον ἐν διαλόγου σχήματι.	Φαίνεται	γοῦν ἀνακρίνων Ξενοφάνην τὸν Κολοφώνιον
[9, 11]	ἀγνοοῦμεν· καὶ ὅτι τόδε λευκὸν	φαίνεται	διηγηματικῶς λέγομεν, οὐ διαβεβαιούμενοι εἰ
[9, 11]	ἔχειν αὐτὴν ἐξοχάς, οὐκέτι ὃ	φαίνεται	ἕτερον δὲ λέγομεν· ὅθεν καὶ
[9, 11]	φαινόμενον κατ' ἀντιπερίστασιν καὶ διάθεσιν	φαίνεται.	Ἤτοι γοῦν πάντ' ἀληθῆ ῥητέον
[9, 11]	γὰρ τῶν ὄντων φύσις πᾶσι	φαίνεται	καὶ γινώσκεται οὔτε τὸ μὴ
[9, 11]	χρῶμα ἀλλοῖον ὑπὸ τῇ μεσημβρίᾳ	φαίνεται	καὶ ὅτε> ὁ ἥλιος δύνει>
[9, 11]	ἥλιος παρὰ τὸ διάστημα μικρὸς	φαίνεται·	καὶ τὰ ὄρη πόρρωθεν ἀεροειδῆ
[9, 1]	ἥλιός ἐστι τὸ μέγεθος οἷος	φαίνεται.	Λέγεται δὲ καὶ Ψυχῆς πείρατα
[9, 11]	οὐ τίθημι, τὸ δ' ὅτι	φαίνεται	ὁμολογῶ. Καὶ Αἰνεσίδημος ἐν τῷ
[9, 11]	τῆς ἑρμηνείας ἐχρῶντο· οἷα γὰρ	φαίνεται	τὰ πράγματα, μὴ τοιαῦτα εἶναι
[9, 11]	πιεσθῆναι τοὺς πόρους. Ἀλλοῖα οὖν	φαίνεται	τὰ προσπίπτοντα παρὰ τὰς ποιὰς
[9, 11]	τὰ δοκοῦντα εἶναι μεγάλα μικρὰ	φαίνεται,	τὰ τετράγωνα στρογγύλα, τὰ ὁμαλὰ
[9, 11]	τοῦτο τὰ φαινόμενα τιθέναι ὅτι	φαίνεται.	Τέλος δὲ οἱ σκεπτικοί φασι
[9, 11]	ἀγνοουμένης; ζητεῖται δ' οὐκ εἰ	φαίνεται	τοιαῦτα, ἀλλ' εἰ καθ' ὑπόστασιν
[9, 11]	ἕξει λέγειν πρὸς τὸν ᾧ	φαίνεται	τοὐναντίον· ὡς γὰρ αὐτὸς πιστός
[9, 11]	πραγμάτων παρ' ὁντινοῦν ἄλλοτ' ἄλλως	ἀποφαίνεται	καὶ οὐδὲν ὁρικῶς δογματίζει περὶ
[9, 1]	Περὶ δὲ τῆς γῆς οὐδὲν	ἀποφαίνεται	ποία τίς ἐστιν, ἀλλ' οὐδὲ
[9, 11]	πείθειν οὐδὲ τοὺς αὐτοὺς συνεχές.	Γίνεται	δὲ καὶ παρὰ τὰ ἐκτὸς
[9, 11]	φασίν. Οὔτε γὰρ τὸ ὂν	γίνεται,	ἔστι γάρ, οὔτε τὸ μὴ
[9, 11]	ὅτι φθείρεται· πῶς δὲ ταῦτα	γίνεται	οὐκ ἴσμεν. Μόνον οὖν, φασίν,
[9, 11]	δὲ καταληπτικὴ φαντασία ὑπὸ νοῦ	κρίνεται	καὶ ὁ νοῦς ποικίλως τρέπεται.
[9, 11]	τὴν ὕλην προεκκρίναντα καὶ αὐτὰ	ὑπεκκρίνεται	καὶ ἐξαπόλλυται. Πρὸς ὅ φασιν
[9, 11]	κρίνεται καὶ ὁ νοῦς ποικίλως	τρέπεται.	Ἄγνωστον οὖν ἐστι τὸ κριτήριον
[9, 1]	Πολλά τ' εἰς αὐτὸν ἐπιγράμματα	φέρεται,	ἀτὰρ δὴ καὶ τόδε· Ἡράκλειτος
[9, 5]	ἐν φιλοσοφίᾳ καὶ ἐν πολιτείᾳ·	φέρεται	γοῦν αὐτοῦ βιβλία πολλῆς συνέσεως
[9, 12]	ἑξήκοντα) σίλλους τε καὶ κιναίδους.	Φέρεται	δ' αὐτοῦ καὶ καταλογάδην βιβλία
[9, 11]	γεγόνασιν ἐλλόγιμοι, ὧν Εὐρύλοχος· οὗ	φέρεται	ἐλάσσωμα τόδε. Φασὶ γὰρ ὡς
[9, 11]	τὸ Μᾶλλον ποτὲ μὲν συγκριτικῶς	ἐκφέρεται,	ὡς ὅταν φῶμεν μᾶλλον τὸ
[9, 11]	κινεῖταί τις βλέπομεν, καὶ ὅτι	φθείρεται·	πῶς δὲ ταῦτα γίνεται οὐκ
[9, 11]	Ἰνδαλμοῖς· Τοῦτό μοι, ὦ Πύρρων,	ἱμείρεται	ἦτορ ἀκοῦσαι, πῶς ποτ' ἀνὴρ
[9, 11]	οὗ δὲ κακόν, ὑπ' Ἀντισθένους.	Συμβήσεται	τοίνυν τὸ αὐτὸ ἀγαθόν τ'
[9, 1]	τινὸς δεῖσθαι κολυμβητοῦ, ὃς οὐκ	ἀποπνιγήσεται	ἐν αὐτῷ. Ἐπιγράφουσι δ' αὐτῷ
[9, 11]	μὲν οὖν ἐξ ἀποδεδειγμένων, κἀκεῖνα	δεήσεταί	τινος ἀποδείξεως κἀντεῦθεν εἰς ἄπειρον·
[9, 11]	ταῖς νοήσεσι μάχην ἀπιστητέον πᾶσιν,	ἀναιρεθήσεται	τὸ μέτρον ᾧ δοκεῖ τὰ
[9, 11]	εἰ δ' ἄπιστος, καὶ αὐτὸς	ἀπιστηθήσεται	τὸ φαινόμενον λέγων. Τό τε
[9, 11]	κεκρικὸς τὸ κριτήριον ὑφ' ἑτέρου	κριθήσεται	κἀκεῖνο ὑπ' ἄλλου καὶ οὕτως
[9, 11]	μάταιον· τὸ ἐναντίον γάρ τις	ὑποθήσεται.	Ὁ δὲ δι' ἀλλήλων τρόπος
[9, 10]	δεῖξαι τὴν κύλικα καὶ εἰπεῖν	Βεβλήσεταί	τις θεῶν βροτησίᾳ χερί. ~ΠΥΡΡΩΝ.
[9, 11]	τὸ λοιπὸν σῶμα ὂν αἴτιον	γενήσεται.	Κοινῶς δ' ἀμφοτέρων αἰτίων ὄντων,
[9, 11]	κέκριται, ἓν τῶν κατὰ μέρος	γενήσεται	κρινομένων, ὥστ' ἂν τὸ αὐτὸ
[9, 11]	σκεπτικοὶ περὶ τῶν δογματικῶν ὡς	δυνήσεται	βιοῦν ζητήσεων ἀπέχων, οὐ περὶ
[9, 11]	Λεγόντων δὲ τῶν δογματικῶν ὡς	δυνήσεται	βιοῦν ὁ σκεπτικὸς μὴ φεύγων
[9, 1]	τοῦ γινομένου> ὅκως ὑπὲρ τείχεος.	Καθάπτεται	δὲ καὶ τῶν Ἐφεσίων ἐπὶ
[9, 11]	καὶ δογματικὰς ὑπολήψεις. Ἐν τούτῳ	περιέχεται	τὰ περὶ καλῶν καὶ αἰσχρῶν,
[9, 11]	Τούτου πρὸς τοῖς ἄλλοις καὶ	μαθηταὶ	γεγόνασιν ἐλλόγιμοι, ὧν Εὐρύλοχος· οὗ
[9, 12]	ὧν καὶ Ἀντίγονος ὁ Καρύστιος	μέμνηται,	ἀναγεγραφὼς αὐτοῦ καὶ αὐτὸς τὸν
[9, 1]	τῶν Ἐφεσίων μᾶλλον τὰ οἰκεῖα.	Μέμνηται	αὐτοῦ καὶ ὁ Φαληρεὺς Δημήτριος
[9, 7]	Οἰνοπίδην· καὶ γὰρ τούτου μέμνηται.	Μέμνηται	δὲ καὶ τῆς περὶ τοῦ
[9, 7]	Πυθαγορικῶν· ἀλλὰ καὶ αὐτοῦ Πυθαγόρου	μέμνηται,	θαυμάζων αὐτὸν ἐν τῷ ὁμωνύμῳ
[9, 5]	καὶ ἐν τῷ Φαίδρῳ αὐτοῦ	μέμνηται>	καὶ Ἐλεατικὸν Παλαμήδην αὐτὸν καλεῖ.
[9, 3]	τὸν νοῦν ταὐτὸν εἶναι, καθὰ	μέμνηται	καὶ Θεόφραστος ἐν τοῖς Φυσικοῖς,
[9, 7]	περὶ Οἰνοπίδην· καὶ γὰρ τούτου	μέμνηται.	Μέμνηται δὲ καὶ τῆς περὶ
[9, 1]	ἀπὸ τοῦ συνέχοντος Περὶ φύσεως,	διῄρηται	δ' εἰς τρεῖς λόγους, εἴς
[9, 6]	μὲν πᾶν ἄπειρόν φησιν, ὡς	προείρηται·	τούτου δὲ τὸ μὲν πλῆρες
[9, 7]	καὶ Πρωταγόρου τοῦ Ἀβδηρίτου, ὃς	ὁμολογεῖται	κατὰ Σωκράτην γεγονέναι. Φησὶ δ'
[9, 11]	ἔστιν, ἐπεὶ τὸ φαινόμενον οὐ	δεῖται	σημείου· ἀφανὲς δ' ἀφανοῦς οὐκ
[9, 11]	ἀπόδειξις, φασίν, ἢ ἐξ ἀποδεδειγμένων	σύγκειται	χρημάτων ἢ ἐξ ἀναποδείκτων. Εἰ
[9, 11]	καὶ τῆς Παντὶ λόγῳ λόγος	ἀντίκειται	καὶ τῶν ὁμοίων. Λέγεται δὲ
[9, 11]	δὲ τούτῳ τῷ λόγῳ λόγος	ἀντίκειται,	ὃς καὶ αὐτὸς μετὰ τὸ
[9, 2]	ἤ, ὡς Ἀπολλόδωρος, Ὀρθομένους Κολοφώνιος	ἐπαινεῖται	πρὸς τοῦ Τίμωνος· φησὶ γοῦν,
[9, 11]	ᾧ μέν ἐστι τόπῳ οὐ	κινεῖται,	ἐν ᾧ δ' οὐκ ἔστιν
[9, 11]	ἤτοι ἐν ᾧ ἐστι τόπῳ	κινεῖται	ἢ ἐν ᾧ μὴ ἔστιν·
[9, 11]	ᾧ δ' οὐκ ἔστιν οὐδὲ	κινεῖται·	οὐκ ἔστιν οὖν κίνησις. Ἀνῄρουν
[9, 11]	οὔτ' ἐν ᾧ ἐστι τόπῳ	κινεῖται	οὔτ' ἐν ᾧ μὴ ἔστι
[9, 11]	καυστικὴν ἐπέχο μεν. Καὶ ὅτι	κινεῖταί	τις βλέπομεν, καὶ ὅτι φθείρεται·
[9, 11]	ἅπερ νοοῦσιν, ὅ τι γὰρ	νοεῖται	δῆλον, ἀλλ' ὧν ταῖς αἰσθήσεσι
[9, 11]	ὡς πρὸς τὸ ἕτερον σχέσιν	νοεῖται·	μετατεθέντος γοῦν ἐκείνου, οὐκέτ' ἔσται
[9, 11]	οὐ πάρεστι δὲ πρὸς ὃ	νοεῖται	τὸ αἴτιον· οὔτε γὰρ γένεσις
[9, 11]	τόπων καὶ θέσεων ταῦτα κατανοῆσαι,	ἀγνοεῖται	ἡ φύσις αὐτῶν. Ὄγδοος ὁ
[9, 11]	ἐστι· τὰ δὲ πρός τι	ἐπινοεῖται	μόνον, ὑπάρχει δ' οὔ· καὶ
[9, 11]	τὰς διαφορὰς τῶν κατόπτρων ἀλλοία	θεωρεῖται.	Ἀκολουθεῖ οὖν μὴ μᾶλλον εἶναι
[9, 11]	ἢ νοητοῦ κριθῆναι, ἑκάτερα δὲ	ἀμφισβητεῖται.	Οὐ τοίνυν δυνατὸν τὰς περὶ
[9, 11]	τὰ ἄδηλα τῆς ἀποδείξεως ἀγνοουμένης;	ζητεῖται	δ' οὐκ εἰ φαίνεται τοιαῦτα,
[9, 11]	καὶ τοῦ ψεύδους· εἰ δὲ	κέκριται,	ἓν τῶν κατὰ μέρος γενήσεται
[9, 11]	τὸ κριτήριον λόγῳ τοιῷδε. Ἤτοι	κέκριται	καὶ τὸ κριτήριον ἢ ἄκριτόν
[9, 11]	μὲν οὕτως, τὰ δ' οὕτως	συγκέκριται·	διὸ καὶ τῇ αἰσθήσει διαφέρει,
[9, 8]	οὐκ ἔστιν ἀντιλέγειν οὗτος πρῶτος	διείλεκται,	καθά φησι Πλάτων ἐν Εὐθυδήμῳ.
[9, 1]	ἀπολογίᾳ. Πλεῖστοί τέ εἰσιν ὅσοι	ἐξήγηνται	αὐτοῦ τὸ σύγγραμμα· καὶ γὰρ
[9, 11]	καὶ ἐθῶν. Αἱ δ' αἰσθήσεις	ψεύδονται,	ὁ δὲ λόγος διάφωνος. Ἡ
[9, 11]	παρ' οἷς συνεχῶς ἀποτελοῦνται οὐ	θαυμάζονται,	οὐδ' ὁ ἥλιος, ὅτι καθ'
[9, 11]	λόγον ἀντικεῖσθαι, αὐτὰ ταῦτα καὶ	ὁρίζονται	καὶ δογματίζουσι. Πρὸς οὓς ἀποκρίνονται,
[9, 11]	ἐν ᾧ γὰρ δοκοῦσι διελέγχειν	καταλαμβάνονται·	καὶ γὰρ ἐν τῷ αὐτῷ
[9, 11]	πάντα ἀνατρέποντες, αὐτοὶ δ' οὐδὲν	ἀποφαίνονται	δογματικῶς, ἕως δὲ τοῦ προφέρεσθαι
[9, 11]	ὁρίζονται καὶ δογματίζουσι. Πρὸς οὓς	ἀποκρίνονται,	Περὶ μὲν ὧν ὡς ἄνθρωποι
[9, 11]	πάντα διακριβοῦσθαι· πᾶν οὖν ἴσον	ἡγήσονται.	Ἔτι, φασίν, ὁ συζητῶν ἡμῖν
[9, 1]	τῆς μὲν ἀληθηίης καὶ δικαιοπραγμοσύνης	ἀπέχονται,	ἀπληστίῃ δὲ καὶ δοξοκοπίῃ προσέχουσι
[9, 11]	Πέρσαι μὲν γὰρ οὐκ ἄτοπον	ἡγοῦνται	θυγατρὶ μίγνυσθαι, Ἕλληνες δ' ἔκθεσμον.
[9, 11]	Ἕλληνες. Θεούς τ' ἄλλοι ἄλλους	ἡγοῦνται·	καὶ οἱ μὲν προνοεῖσθαι, οἱ
[9, 11]	περὶ δ' ὧν οἱ δογματικοὶ	διαβεβαιοῦνται	τῷ λόγῳ, φάμενοι κατειλῆφθαι, περὶ
[9, 11]	γοῦν σεισμοὶ παρ' οἷς συνεχῶς	ἀποτελοῦνται	οὐ θαυμάζονται, οὐδ' ὁ ἥλιος,
[9, 7]	οὔτις με ἔγνωκεν. Εἴπερ οἱ	Ἀντερασταὶ	Πλάτωνός εἰσι, φησὶ Θράσυλλος οὗτος
[9, 11]	οὗ λέγεται αἴτιον, ἐπεὶ οὐκ	ἔσται	αἴτιον. Καὶ ὥσπερ ὁ πατήρ,
[9, 11]	νοεῖται· μετατεθέντος γοῦν ἐκείνου, οὐκέτ'	ἔσται	δεξιόν. Ὁμοίως καὶ πατὴρ καὶ
[9, 11]	οὔτις ἀνὴρ ἴδεν οὐδέ τις	ἔσται	εἰδώς. Ζήνων δὲ τὴν κίνησιν
[9, 11]	δ' ἀμφοτέρων αἰτίων ὄντων, οὐδὲν	ἔσται	τὸ πάσχον. Ἀσώματον δ' ἀσωμάτου
[9, 12]	νῦν μοι ὅσοι πολυπράγμονές ἐστε	σοφισταί.	Ἐτελεύτησε δ' ἐγγὺς ἐτῶν ἐνενήκοντα,
[9, 11]	τοὺς ἄλλους ὑφ' ἑαυτοῦ περιτραπεὶς	ἀπόλλυται,	κατ' ἴσον τοῖς καθαρτικοῖς, ἃ
[9, 11]	προεκκρίναντα καὶ αὐτὰ ὑπεκκρίνεται καὶ	ἐξαπόλλυται.	Πρὸς ὅ φασιν οἱ δογματικοὶ
[9, 11]	φωνῆς τὸ τῆς ἀρρεψίας πάθος	δηλοῦται·	ὁμοίως δὲ καὶ διὰ τῆς
[9, 2]	Περὶ εὐθυμίας ταῖς ἰδίαις χερσὶ	θάψαι	τοὺς υἱεῖς αὐτόν, καθάπερ καὶ
[9, 12]	τε καὶ τοῖς ποιηταῖς μύθους	γράψαι	ἱκανὸς καὶ δράματα συνδιατιθέναι. Μετεδίδου
[9, 1]	ὡς μέν τινες, ἐπιτηδεύσας ἀσαφέστερον	γράψαι,	ὅπως οἱ δυνάμενοι μόνοι> προσίοιεν
[9, 1]	τὰ δ' ἄλλοτε ἄλλως ἔχοντα	γράψαι.	Σημεῖον δ' αὐτοῦ τῆς μεγαλοφροσύνης
[9, 8]	νόμων, ὃς καὶ Θουρίοις νόμους	γράψαι	φησὶν αὐτόν· ὡς δ' Εὔπολις
[9, 11]	φαντάσματα προσπίπτειν· καὶ τῇ μὲν	αἰγὶ	τὸν θαλλὸν εἶναι ἐδώδιμον, ἀνθρώπῳ
[9, 11]	δὲ πικρόν, καὶ τὸ κώνειον	ὄρτυγι	μὲν τρόφιμον, ἀνθρώπῳ δὲ θανάσιμον,
[9, 11]	ταῦτα ἀνῃρήκασι. Δεῖ δ' ἢ	δι'	αἰσθητοῦ ἢ νοητοῦ κριθῆναι, ἑκάτερα
[9, 11]	τὸν ἐξ ὑποθέσεως καὶ τὸν	δι'	ἀλλήλων. Ὀ μὲν οὖν ἀπὸ
[9, 11]	γάρ τις ὑποθήσεται. Ὁ δὲ	δι'	ἀλλήλων τρόπος συνίσταται ὅταν τὸ
[9, 11]	βλάβην καὶ ὠφέλειαν. Συνάγεται δὲ	δι'	αὐτοῦ τὸ μὴ τὰς αὐτὰς
[9, 11]	καὶ ἀρχιερέα καταστῆσαι αὐτὸν καὶ	δι'	ἐκεῖνον πᾶσι τοῖς φιλοσόφοις ἀτέλειαν
[9, 11]	οὐδενὸς κατεφρονεῖτο διὰ τὸ καὶ	δι>	εξοδικῶς λέγειν καὶ πρὸς ἐρώτησιν·
[9, 11]	ζωγράφος. Σώζεσθαί τε αὐτοῦ ἐν	Ἤλιδι	ἐν τῷ γυμνασίῳ λαμπαδιστὰς μετρίως
[9, 11]	ἐδίωκε τὸν μάγειρον. Καὶ ἐν	Ἤλιδι	καταπονούμενος ὑπὸ τῶν ζητούντων ἐν
[9, 7]	μὴ ἀξιοῦσθαι ταφῆς ἐν τῇ	πατρίδι,	φησὶν ὁ Ἀντισθένης συνέντα, μὴ
[9, 11]	ἀλήθεια. Σημεῖόν τε οὐκ εἶναι·	εἰ	γάρ ἐστι, φασί, σημεῖον, ἤτοι
[9, 11]	μὴ εἶναι ἀγαθὸν ἢ κακόν·	εἰ	γάρ τί ἐστι φύσει ἀγαθὸν
[9, 11]	δεῖν Πυρρώνειον καλεῖσθαι τὴν σκεπτικήν·	εἰ	γὰρ τὸ καθ' ἕτερον κίνημα
[9, 11]	λέγων, οὕτω καὶ ὁ ἐναντίος·	εἰ	δ' ἄπιστος, καὶ αὐτὸς ἀπιστηθήσεται
[9, 11]	ἀληθῆ ῥητέον ἢ πάντα ψευδῆ.	Εἰ	δ' ἔνιά ἐστιν ἀληθῆ, τίνι
[9, 11]	τινος ἀποδείξεως κἀντεῦθεν εἰς ἄπειρον·	εἰ	δ' ἐξ ἀναποδείκτων, ἤτοι πάντων
[9, 11]	ἀγαθόν τ' εἶναι καὶ κακόν.	Εἰ	δ' οὐ πᾶν λέγομεν τὸ
[9, 11]	καὶ τὸ ὅλον εἶναι ἀναπόδεικτον.	Εἰ	δὲ δοκεῖ, φασίν, ὑπάρχειν τινὰ
[9, 11]	τοῦ ἀληθοῦς καὶ τοῦ ψεύδους·	εἰ	δὲ κέκριται, ἓν τῶν κατὰ
[9, 11]	τοῖς ἔργοις πρὸς τὰ πράγματα,	εἰ	δὲ μή, τῷ γε λόγῳ.
[9, 11]	εἰ μὲν οὐδετέραν προκρινεῖ, ἀπρακτήσει·	εἰ	δὲ τῇ ἑτέρᾳ κατακολουθήσει, οὐκέτι
[9, 1]	Ἡμέων μηδὲ εἷς ὀνήιστος ἔστω·	εἰ	δέ τις τοιοῦτος, ἄλλῃ τε
[9, 11]	ὅτι τὸ πῦρ καίει αἰσθανόμεθα·	εἰ	δὲ φύσιν ἔχει καυστικὴν ἐπέχο
[9, 1]	καὶ τῶν ἰατρῶν αἰνιγματωδῶς ἐπυνθάνετο	εἰ	δύναιντο ἐξ ἐπομβρίας αὐχμὸν ποιῆσαι·
[9, 11]	ἄρ' ἐστὶν αἴτιον. Καὶ μὴν	εἰ	ἔστιν αἴτιον, ἤτοι σῶμα σώματός
[9, 11]	οὐκ εἰ φαίνεται τοιαῦτα, ἀλλ'	εἰ	καθ' ὑπόστασιν οὕτως ἔχει. Εὐήθεις
[9, 11]	εἰς μήνυσιν τῆς ἀπροπτωσίας, ὡς,	εἰ	καὶ νεύσαντας, τοῦτο ἐνεδέχετο δηλῶσαι·
[9, 11]	φαίνεται διηγηματικῶς λέγομεν, οὐ διαβεβαιούμενοι	εἰ	καὶ ὄντως ἐστί. Περὶ δὲ
[9, 11]	ἐν τῷ αὐτῷ καταστήματι, ὥστ'	εἰ	καί τις αὐτὸν καταλίποι μεταξὺ
[9, 11]	ὁ σκεπτικὸς μὴ φεύγων τό,	εἰ	κελευσθείη, κρεουργεῖν τὸν πατέρα, φασὶν
[9, 11]	κριτήριον ἢ ἄκριτόν ἐστιν. Ἀλλ'	εἰ	μὲν ἄκριτόν ἐστιν, ἄπιστον καθέστηκε
[9, 11]	στρογγύλου ἢ τετραγώνου, ὁ σκεπτικὸς	εἰ	μὲν οὐδετέραν προκρινεῖ, ἀπρακτήσει· εἰ
[9, 11]	σύγκειται χρημάτων ἢ ἐξ ἀναποδείκτων.	Εἰ	μὲν οὖν ἐξ ἀποδεδειγμένων, κἀκεῖνα
[9, 11]	φαινόμενον πιστός ἐστιν ἢ οὔ.	Εἰ	μὲν οὖν πιστός ἐστιν, οὐδὲν
[9, 11]	ἀποδείξεως δεόμενα, θαυμαστοὶ τῆς γνώμης,	εἰ	μὴ συνιᾶσιν ὅτι εἰς αὐτὸ
[9, 7]	καὶ αὐτοῦ δ' ἂν ἀκηκοέναι	εἰ	μὴ τὰ τῶν χρόνων ἐμάχετο.
[9, 12]	φιλοπότης καὶ ἀπὸ τῶν φιλοσόφων	εἰ	σχολάζοι ποιήματα συνέγραφε· καὶ γὰρ
[9, 11]	ἐκ τοῦ ζητουμένου πίστεως, οἷον	εἰ	τὸ εἶναι πόρους τις βεβαιῶν
[9, 11]	τὴν αὐτὴν ἔχει φύσιν. Καὶ	εἰ	τὸ ἕτερον αἴτιον λέγεται παρ'
[9, 11]	Εὐριπίδην λέγειν· Τίς δ' οἶδεν	εἰ	τὸ ζῆν μέν ἐστι κατθανεῖν,
[9, 12]	ἀσφαλῆ κτήσαιτο, τὸν δὲ εἰπεῖν,	Εἰ	τοῖς ἀρχαίοις ἀντιγράφοις ἐντυγχάνοι καὶ
[9, 5]	φάναι· Θαυμάζω ὑμῶν τὴν δειλίαν,	εἰ	τούτων ἕνεκεν ὧν νῦν ἐγὼ
[9, 11]	μηδὲ φυλαττόμενος, ἅπαντα ὑφιστάμενος, ἀμάξας,	εἰ	τύχοι, καὶ κρημνοὺς καὶ κύνας
[9, 11]	εἰς τὴν ἀγορὰν ἐπίπρασκεν ὀρνίθια,	εἰ	τύχοι, καὶ χοιρίδια, καὶ τὰ
[9, 11]	ἀποδείξεως ἀγνοουμένης; ζητεῖται δ' οὐκ	εἰ	φαίνεται τοιαῦτα, ἀλλ' εἰ καθ'
[9, 11]	αἰσθητῶν ἢ νοητῶν ἐπικρῖναι δόξας·	εἴ	τε διὰ τὴν ἐν ταῖς
[9, 5]	φίλους ἐρωτηθῆναι πρὸς τοῦ τυράννου	εἴ	τις ἄλλος εἴη· τὸν δ'
[9, 1]	φησι λέγειν αὐτὸν τοῖς ἰατροῖς	εἴ	τις δύναται ἔντερα κεινώσας ὑγρὸν
[9, 11]	σκεπτικὴ δ' ἀπὸ τοῦ σκέπτεσθαι	ἀεὶ	καὶ μηδέποτε εὑρίσκειν, ἐφεκτικὴ δ'
[9, 11]	ἀγαθόν, αὐτὸς αὐλὰς βασιλικὰς θεραπεύων.	Ἀεί	τ' εἶναι ἐν τῷ αὐτῷ
[9, 6]	μεσημβρίαν· τὰ δὲ πρὸς ἄρκτῳ	ἀεί	τε νίφεσθαι καὶ κατάψυχρα εἶναι
[9, 6]	γενέσθαι τὸν πέριξ ὑμένα, συρρεόντων	ἀεὶ	τῶν συνεχῶν κατ' ἐπίψαυσιν τῆς
[9, 11]	θνητοῖς ὁκοίην Ζεὺς ἐπ' ἡμέρην	ἄγει.	Εὐριπίδης δέ· Τί δῆτα τοὺς
[9, 7]	γαληνῶς καὶ εὐσταθῶς ἡ ψυχὴ	διάγει,	ὑπὸ μηδενὸς ταραττομένη φόβου ἢ
[9, 11]	Παντὶ λόγῳ φωνὴ καὶ αὐτὴ	συνάγει	τὴν ἐποχήν· τῶν μὲν γὰρ
[9, 11]	Καὶ ἐν τοῖς Ἰνδαλμοῖς οὕτω	λέγει,	Ἀλλὰ τὸ φαινόμενον πάντῃ σθένει
[9, 7]	τὸ μέρος, ἃ πάντα καταναλῶσαι.	Λέγει	δ' ὅτι τοσοῦτον ἦν φιλόπονος
[9, 11]	δὲ φαινομένοις ἀκολουθεῖν. Ταὐτὰ δὲ	λέγει	κἀν τῷ Κατὰ σοφίας κἀν
[9, 7]	τῆς γενέσεως πάντων, ἣν ἀνάγκην	λέγει.	Τέλος δ' εἶναι τὴν εὐθυμίαν,
[9, 1]	μέντοι ἥλιον ἐν διαυγεῖ καὶ	ἀμιγεῖ	κινεῖσθαι καὶ σύμμετρον ἀφ' ἡμῶν
[9, 1]	τούτοις καὶ περὶ τῶν ἄλλων	αἰτιολογεῖ.	Περὶ δὲ τῆς γῆς οὐδὲν
[9, 1]	τόπου. Τὸν μέντοι ἥλιον ἐν	διαυγεῖ	καὶ ἀμιγεῖ κινεῖσθαι καὶ σύμμετρον
[9, 11]	εἶναι τὰς τῶν ὅλων ἀρχάς·	δεῖ	γὰρ εἶναί τι τὸ ποιοῦν
[9, 11]	ταῦτα, οἱ δὲ ταῦτα ἀνῃρήκασι.	Δεῖ	δ' ἢ δι' αἰσθητοῦ ἢ
[9, 8]	ὅτι ἐγὼ ἐνίκησα, λαβεῖν με	δεῖ·	ἐὰν δὲ σύ, ὅτι σύ.
[9, 11]	γνῶμεν ὅτι ἔστιν ἀπόδειξις, κριτηρίου	δεῖ·	καὶ ὅτι ἔστι κριτήριον, ἀποδείξεως
[9, 11]	καὶ ὅτι ἔστι κριτήριον, ἀποδείξεως	δεῖ·	ὅθεν ἑκάτερα ἀκατάληπτα ἀναπεμπόμενα ἐπ'
[9, 11]	λέγειν τόπον μὴ εἶναι καὶ	δεῖ	πάντως τὸν τόπον εἰπεῖν, ἀλλ'
[9, 11]	μηδὲν γίνεσθαι κατ' ἀνάγκην καὶ	δεῖ	τὴν ἀνάγκην εἰπεῖν. Τοιούτῳ τινὶ
[9, 2]	Εἰκότως, ἔφη· σοφὸν γὰρ εἶναι	δεῖ	τὸν ἐπιγνωσόμενον τὸν σοφόν. Φησὶ
[9, 11]	δ' ἀφανοῦς οὐκ ἔστιν, ἐπεὶ	δεῖ	φαίνεσθαι τὸ ἐκκαλυπτόμενον ὑπό τινος·
[9, 11]	δὲ φαινομένου οὐ δύναται, καθότι	δεῖ	φαίνεσθαι τὸ ἑτέρῳ παρέξον ἀφορμὴν
[9, 10]	φασιν, Ὦ βασιλεῦ, πάντα πολυτελῶς·	ἔδει	δὲ λοιπὸν κεφαλὴν σατράπου τινὸς
[9, 1]	δὲ περὶ φύσεως ἐν παραδείγματος	εἴδει	κεῖσθαι. Ἱερώνυμος δέ φησι καὶ
[9, 12]	σιλλαίνει τοὺς δογματικοὺς ἐν παρῳδίας	εἴδει.	Ὧν τὸ μὲν πρῶτον αὐτοδιήγητον
[9, 2]	θεῶν εἰρημένα. Ἀλλὰ καὶ αὐτὸς	ἐρραψῴδει	τὰ ἑαυτοῦ. Ἀντιδοξάσαι τε λέγεται
[9, 10]	οὐκ ἰχὼρ οἷός πέρ τε	ῥέει	μακάρεσσι θεοῖσι. Πλούταρχος δ' αὐτὸν
[9, 11]	ἄλλως ἀποφαίνεται καὶ οὐδὲν ὁρικῶς	δογματίζει	περὶ τὴν ἀπόφασιν. ἔπειτα καὶ
[9, 11]	τῇ ἀληθείᾳ, νόμῳ δὲ καὶ	ἔθει	πάντα τοὺς ἀνθρώπους πράττειν· οὐ
[9, 11]	ἀντιθέσεις προαποδεικνύντες καθ' οὓς τρόπους	πείθει	τὰ πράγματα, κατὰ τοὺς αὐτοὺς
[9, 11]	διαφορὰς τῶν κατόπτρων ἀλλοία θεωρεῖται.	Ἀκολουθεῖ	οὖν μὴ μᾶλλον εἶναι τοῖον
[9, 11]	τὸ διότι τῇ τοιαύτῃ μάχῃ	ἀκολουθεῖ	τὸ ἐπέχειν· τῶν γὰρ ζῴων
[9, 11]	τὴν ἐποχήν, ᾗ σκιᾶς τρόπον	ἐπακολουθεῖ	ἡ ἀταραξία, ὥς φασιν οἵ
[9, 11]	λόγων ἰσοσθενούντων ἀγνωσία τῆς ἀληθείας	ἐπακολουθεῖ·	καὶ αὐτῷ δὲ τούτῳ τῷ
[9, 12]	Συνῆλθεν ἀτταγᾶς τε καὶ νουμήνιος.	εἰώθει	δὲ καὶ παίζειν τοιαῦτα. Πρὸς
[9, 12]	οἱ ἐλεύθεροι; Συνεχές τε ἐπιλέγειν	εἰώθει	πρὸς τοὺς τὰς αἰσθήσεις μετ'
[9, 11]	ὄν. Καὶ ὅτι τὸ πῦρ	καίει	αἰσθανόμεθα· εἰ δὲ φύσιν ἔχει
[9, 11]	ἔστιν αἴτιον, ἐπεὶ οὐδὲν ἀσώματον	ποιεῖ	σῶμα. Σῶμα δ' ἀσωμάτου οὐκ
[9, 12]	ὑπὸ τῶν θεραπαινῶν καὶ κυνῶν	ἐποίει	μηδέν, σπουδάζων περὶ τὸ ἠρεμάζειν.
[9, 5]	γεγόνασι Ζήνωνες ὀκτὼ ἐν τῷ	Κιτιεῖ	διειλέγμεθα. Ἤκμαζε δ' οὗτος κατὰ
[9, 12]	Ἦλιν ἀποδημῆσαι μετὰ τῆς> γυναικὸς	κἀκεῖ	διατρίβειν ἕως αὐτῷ παῖδες ἐγένοντο,
[9, 12]	τε πορισάμενος ἀπῆρεν εἰς Ἀθήνας,	κἀκεῖ	διέτριβε μέχρι καὶ τελευτῆς, ὀλίγον
[9, 7]	Τοιοῦτος μὲν ὁ βίος τἀνδρός.	Δοκεῖ	δ' αὐτῷ τάδε· ἀρχὰς εἶναι
[9, 2]	υἱεῖς αὐτόν, καθάπερ καὶ Ἀναξαγόραν.	Δοκεῖ	δὲ πεπρᾶσθαι ὑπὸ καὶ λελύσθαι
[9, 7]	τὰ περὶ τὸν βοῦν διηγήσατο.	Δοκεῖ	δέ, φησί, καὶ Ἀθήναζε ἐλθεῖν
[9, 7]	κἀκ τῶν συγγραμμάτων οἷος ἦν.	Δοκεῖ	δέ, φησὶν ὁ Θράσυλλος, ζηλωτὴς
[9, 1]	οὖν ἑρμηνευόμενος κατὰ λέξιν σὴν	δοκεῖ	δύναμίν τινα περιέχειν θεωρίας κόσμου
[9, 9]	συγγράμματος ἥδε· Λόγου παντὸς ἀρχόμενον	δοκεῖ	μοι χρεὼν εἶναι τὴν ἀρχὴν
[9, 3]	ἐνάτην καὶ ἑξηκοστὴν Ὀλυμπιάδα. Καὶ	δοκεῖ	πρῶτος πεφωρακέναι τὸν αὐτὸν εἶναι
[9, 11]	πᾶσιν, ἀναιρεθήσεται τὸ μέτρον ᾧ	δοκεῖ	τὰ πάντα διακριβοῦσθαι· πᾶν οὖν
[9, 10]	Ἀλεξάνδρου ἐρωτήσαντος αὐτὸν τί ἄρα	δοκεῖ	τὸ δεῖπνον, εἰπεῖν φασιν, Ὦ
[9, 11]	ὅλον εἶναι ἀναπόδεικτον. Εἰ δὲ	δοκεῖ,	φασίν, ὑπάρχειν τινὰ μηδεμιᾶς ἀποδείξεως
[9, 11]	καὶ τοῖς Μάγοις. Ὅθεν γενναιότατα	δοκεῖ	φιλοσοφῆσαι, τὸ τῆς ἀκαταληψίας καὶ
[9, 1]	αὐτοῦ γενέσθαι τοὺς κληθέντας Ἡρακλειτείους.	Ἐδόκει	δ' αὐτῷ καθολικῶς μὲν τάδε·
[9, 4]	ἐθαυμάσθη διὰ τὴν οἰκείαν ἀρετήν.	Ἐδόκει	δ' αὐτῷ τὸ πᾶν ἄπειρον
[9, 9]	μέγαν φθόνον μικροῦ κινδυνεῦσαι Ἀθήνησιν.	Ἐδόκει	δὲ αὐτῷ τάδε· στοιχεῖον εἶναι
[9, 7]	κενόν. Καὶ ταῦτα μὲν αὐτῷ	ἐδόκει.	~ΠΡΩΤΑΓΟΡΑΣ. Πρωταγόρας Ἀρτέμωνος ἤ, ὡς
[9, 1]	ᾧ φησι, Πολυμαθίη νόον οὐ	διδάσκει·	Ἡσίοδον γὰρ ἂν ἐδίδαξε καὶ
[9, 5]	φησι Παρμενίδην καὶ ἄλλους συχνούς.	Ἀρέσκει	δ' αὐτῷ τάδε· κόσμους εἶναι
[9, 7]	ὁ Κυζικηνὸς Φιλολάῳ αὐτὸν συγγεγονέναι.	Ἤσκει	δέ, φησὶν ὁ Ἀντισθένης, καὶ
[9, 1]	ἁρπάκτης Ἀΐδης οὐκ ἐπὶ χεῖρα	βαλεῖ.	Τέταρτος Λέσβιος, ἱστορίαν γεγραφὼς Μακεδονικήν·
[9, 7]	δεισιδαιμονίας ἢ ἄλλου τινὸς πάθους.	Καλεῖ	δ' αὐτὴν καὶ εὐεστὼ καὶ
[9, 5]	μέμνηται> καὶ Ἐλεατικὸν Παλαμήδην αὐτὸν	καλεῖ.	Φησὶ δ' Ἀριστοτέλης εὑρετὴν αὐτὸν
[9, 12]	ἐπεὶ καὶ αὐτὸς αὑτὸν Κύκλωπα	ἐκάλει.	Γέγονε καὶ ἕτερος Τίμων ὁ
[9, 11]	σημαίνομεν γὰρ ὅτι ἡ ἀρετὴ	ὠφελεῖ,	βλάπτει δ' οὔ. ἀναιροῦσι δ'
[9, 11]	ὅταν λέγωμεν, Μᾶλλον ἡ ἀρετὴ	ὠφελεῖ	ἢ βλάπτει· σημαίνομεν γὰρ ὅτι
[9, 11]	οὓς μὲν βλάπτει, οὓς δὲ	ὠφελεῖ·	ὅθεν ἐφεκτέον. Τρίτος ὁ> παρὰ
[9, 11]	φύσει ἀγαθὸν καὶ κακόν, πᾶσιν	ὀφείλει	ἀγαθὸν ἢ κακὸν ὑπάρχειν, ὥσπερ
[9, 11]	τὸ γενόμενον τῆς πασχούσης ὕλης	ὀφείλει	εἶναι· μηδὲν δὲ πάσχον διὰ
[9, 11]	μόνον, ἐπεὶ εἴπερ ἐστὶν αἴτιον,	ὀφείλει	ἔχειν τὸ οὗ λέγεται αἴτιον,
[9, 11]	διαβεβαιούμενος αἰσθητοῦ ἢ νοητοῦ πρότερον	ὀφείλει	τὰς περὶ τούτου δόξας καταστῆσαι·
[9, 11]	τῶν πρός τι ὂν συγκαταλαμβάνεσθαι	ὀφείλει	τῷ οὗ ἐστι σημεῖον, τὸ
[9, 1]	εὐδόκιμος σαῖς παραινέσεσιν. Ἡράκλειτος Ἐφέσιος	βασιλέι	Δαρείῳ πατρὸς Ὑστάσπεω χαίρειν. Ὁκόσοι
[9, 12]	Ἐγνώσθη δὲ καὶ Ἀντιγόνῳ τῷ	βασιλεῖ	καὶ Πτολεμαίῳ τῷ Φιλαδέλφῳ, ὡς
[9, 1]	ἐν τῷ συγγράμματι καὶ σαφῶς	ἐκβάλλει,	ὥστε καὶ τὸν νωθέστατον ῥᾳδίως
[9, 11]	ἐν νεότητι. Πολλάκις, φησί, καὶ	ἀπεδήμει,	μηδενὶ προειπών, καὶ συνερρέμβετο οἷστισιν
[9, 11]	λέγει, Ἀλλὰ τὸ φαινόμενον πάντῃ	σθένει	οὗπερ ἂν ἔλθῃ. Καὶ ἐν
[9, 11]	τινῶν δὲ αἰτιωμένων, αὐτὸς Ἀνάξαρχος	ἐπῄνει	τὸ ἀδιάφορον καὶ ἄστοργον αὐτοῦ.
[9, 12]	σκεπτικὸς ὢν πάντας λοιδορεῖ καὶ	σιλλαίνει	τοὺς δογματικοὺς ἐν παρῳδίας εἴδει.
[9, 11]	μᾶλλόν ἐστιν ἢ οὐκ ἔστιν.	Σημαίνει	οὖν ἡ φωνή, καθά φησι
[9, 11]	δυνάμεσιν. Ἡ γοῦν πορφύρα διάφορον	ὑποφαίνει	χρῶμα ἐν ἡλίῳ καὶ σελήνῃ
[9, 11]	σέο πολλὸν ἀμείνων· καὶ ὅσα	συντείνει	εἰς τὸ ἀβέβαιον καὶ κενόσπουδον
[9, 11]	ὁ σκεπτικὸς εἰ μὲν οὐδετέραν	προκρινεῖ,	ἀπρακτήσει· εἰ δὲ τῇ ἑτέρᾳ
[9, 11]	φαίνεται καὶ ὅτε> ὁ ἥλιος	δύνει>	καὶ ὁ ἐν ἀέρι ὑπὸ
[9, 11]	μὲν ἄνθρωπος καὶ πρὸς αὑτὸν	διαφωνεῖ	καὶ πρὸς τοὺς ἄλλους, ὡς
[9, 12]	Εἰς τοὺς Σίλλους ὑπομνήματι, ἃ	προσφωνεῖ	Τιβερίῳ Καίσαρι, φησὶ τὸν Τίμωνα
[9, 11]	μὲν οὖν πιστός ἐστιν, οὐδὲν	ἕξει	λέγειν πρὸς τὸν ᾧ φαίνεται
[9, 10]	σε διαστείλασα γνάφοις ὀλίγον τάδε	λέξει	ῥήματα Φερσεφόνη, Ἔρρε μυλωθρὲ κακέ.
[9, 11]	ἀφανὲς δ' ἀφανοῦς οὐκ ἔστιν,	ἐπεὶ	δεῖ φαίνεσθαι τὸ ἐκκαλυπτόμενον ὑπό
[9, 11]	αἴτιον οὖν ἐπινοοῖτο ἂν μόνον,	ἐπεὶ	εἴπερ ἐστὶν αἴτιον, ὀφείλει ἔχειν
[9, 12]	Τοῦτον ἐγὼ καὶ ἑτερόφθαλμον ἤκουσα,	ἐπεὶ	καὶ αὐτὸς αὑτὸν Κύκλωπα ἐκάλει.
[9, 11]	δὲ σώματος οὐκ ἔστιν αἴτιον,	ἐπεὶ	οὐδὲν ἀσώματον ποιεῖ σῶμα. Σῶμα
[9, 11]	ἔχειν τὸ οὗ λέγεται αἴτιον,	ἐπεὶ	οὐκ ἔσται αἴτιον. Καὶ ὥσπερ
[9, 11]	περιστερᾶς τράχηλος παρὰ τὴν στροφήν.	Ἐπεὶ	οὖν οὐκ ἔνι ἔξω τόπων
[9, 11]	αἱρέσεως ἔνιοί φασιν Ὅμηρον κατάρξαι,	ἐπεὶ	περὶ τῶν αὐτῶν πραγμάτων παρ'
[9, 11]	αἰσθητὸν μὲν οὖν οὐκ ἔστιν,	ἐπεὶ	τὸ αἰσθητὸν κοινόν ἐστι, τὸ
[9, 11]	καὶ πᾶν μὲν οὐ ῥητέον,	ἐπεὶ	τὸ αὐτὸ ὑφ' οὗ μὲν
[9, 11]	τι. Νοητὸν δ' οὐκ ἔστιν,	ἐπεὶ	τὸ νοητὸν ἤτοι φαινόμενόν ἐστι
[9, 11]	μὲν οὖν φαινομένου οὐκ ἔστιν,	ἐπεὶ	τὸ φαινόμενον οὐ δεῖται σημείου·
[9, 11]	ἀνῄρουν, λέγοντες οἷον Οὐδὲν ὁρίζομεν,	ἐπεὶ	ὥριζον ἄν· προφερόμεθα δέ, φασί,
[9, 11]	συγκέκριται· διὸ καὶ τῇ αἰσθήσει	διαφέρει,	ὡς κίρκοι μὲν ὀξύτατοι, κύνες
[9, 11]	εἰδώς. Ζήνων δὲ τὴν κίνησιν	ἀναιρεῖ	λέγων, τὸ κινούμενον οὔτ' ἐν
[9, 12]	ὡς ἂν σκεπτικὸς ὢν πάντας	λοιδορεῖ	καὶ σιλλαίνει τοὺς δογματικοὺς ἐν
[9, 11]	ἦν υἱός, καθὰ καὶ Διοκλῆς	ἱστορεῖ·	ὥς φησι δ' Ἀπολλόδωρος ἐν
[9, 11]	τε καὶ εἰς ὅ τι	κύρει	ἕκαστα. καὶ πάλιν ἐν τοῖς
[9, 12]	αὐτὸς ἐν τοῖς ἰάμβοις αὑτῷ	μαρτυρεῖ.	Ἦν δέ, φησὶν ὁ Ἀντίγονος,
[9, 11]	πόρων διαφοράς. Τὸ γοῦν μῆλον	ὁράσει	μὲν ὠχρόν, γεύσει δὲ γλυκύ,
[9, 7]	γνῶναι, ἕως αὐτὸν ἐκεῖνος διαναστήσας	προφάσει	τῆς θυσίας καὶ τὰ περὶ
[9, 5]	δὲ Παρμενίδην> φύσει μὲν Τελευταγόρου,	θέσει	δὲ Παρμενίδου τὸν δὲ Παρμενίδην
[9, 11]	τὸ ὑπό τινος δοξαζόμενον ἀγαθόν,	δεήσει	ἡμᾶς διακρίνειν τὰς δόξας· ὅπερ
[9, 11]	οὕτως συγκέκριται· διὸ καὶ τῇ	αἰσθήσει	διαφέρει, ὡς κίρκοι μὲν ὀξύτατοι,
[9, 11]	ἀληθῆ, τίνι διακριτέον; οὔτε γὰρ	αἰσθήσει	τὰ κατ' αἴσθησιν πάντων ἴσων
[9, 11]	ἀπρακτήσει· εἰ δὲ τῇ ἑτέρᾳ	κατακολουθήσει,	οὐκέτι τὸ ἰσοσθενές, φασί, τοῖς
[9, 11]	ὑγρῷ, σὺν στερεῷ, θερμότητι, ψυχρότητι,	κινήσει,	ἀναθυμιάσεσιν, ἄλλαις δυνάμεσιν. Ἡ γοῦν
[9, 1]	ἅπερ ἐστὶν ἐν θειοτάτῃ κείμενα	κινήσει·	τῶν δὲ πλείστων ἐποχὴν ἔχοντα,
[9, 11]	πάντων ἴσων αὐτῇ φαινομένων, οὔτε	νοήσει	διὰ τὴν αὐτὴν αἰτίαν. Ἄλλη
[9, 11]	μὲν ὠχρόν, γεύσει δὲ γλυκύ,	ὀσφρήσει	δ' εὐῶδες ὑποπίπτει. Καὶ ἡ
[9, 11]	σκεπτικὸς εἰ μὲν οὐδετέραν προκρινεῖ,	ἀπρακτήσει·	εἰ δὲ τῇ ἑτέρᾳ κατακολουθήσει,
[9, 11]	τὸ αὐτὸ σῶμα ἐν μὲν	ἄλσει	ἀλλοῖον, ἐν δὲ ψιλῇ γῇ
[9, 11]	γοῦν μῆλον ὁράσει μὲν ὠχρόν,	γεύσει	δὲ γλυκύ, ὀσφρήσει δ' εὐῶδες
[9, 11]	τῶν λόγων. Ἄγνωστον οὖν τὸ	φύσει	ἀγαθόν. Ἔστι δὲ καὶ τὸν
[9, 11]	κακόν ἐστιν· οὐκ ἄρα ἐστὶ	φύσει	ἀγαθὸν ἢ κακόν. Ἤτοι γὰρ
[9, 11]	κακόν· εἰ γάρ τί ἐστι	φύσει	ἀγαθὸν καὶ κακόν, πᾶσιν ὀφείλει
[9, 11]	πράγματα, μὴ τοιαῦτα εἶναι τῇ	φύσει,	ἀλλὰ μόνον φαίνεσθαι· ζητεῖν τ'
[9, 7]	ὀνόμασι. Ποιότητας δὲ νόμῳ εἶναι·	φύσει	δ' ἄτομα καὶ κενόν. Καὶ
[9, 11]	τὸ κάτω. Τὸ γοῦν δεξιὸν	φύσει	μὲν οὐκ ἔστι δεξιόν, κατὰ
[9, 5]	Χρονικοῖς Πύρητος τὸν δὲ Παρμενίδην>	φύσει	μὲν Τελευταγόρου, θέσει δὲ Παρμενίδου
[9, 11]	ὂν οὐδὲ τὸ γίνεσθαι εὐτύχηκε.	Φύσει	τε μὴ εἶναι ἀγαθὸν ἢ
[9, 11]	μάθησιν καὶ γένεσιν καὶ τὸ	φύσει	τι εἶναι ἀγαθὸν ἢ κακόν.
[9, 11]	τὸ ἰσοσθενές, φασί, τοῖς φαινομένοις	ἀποδώσει.	Πρὸς οὓς οἱ σκεπτικοί φασιν
[9, 1]	καὶ πυρὸς ἀμοιβὴν τὰ πάντα,	ἀραιώσει	καὶ πυκνώσει γινόμενα. Σαφῶς δ'
[9, 1]	ἀμοιβὴν τὰ πάντα, ἀραιώσει καὶ	πυκνώσει	γινόμενα. Σαφῶς δ' οὐδὲν ἐκτίθεται.
[9, 11]	ἐν τῇ εἰς τὰ Πυρρώνεια	ὑποτυπώσει.	Πρὸς δὲ τὰς ἐν ταῖς
[9, 11]	ὁ Τιθοραιεὺς ὁ στωικὸς κοιμώμενος	περιεπάτει	ἐν τῷ ὕπνῳ καὶ Περικλέους
[9, 7]	Ἀλλὰ καὶ κόρης ἀκολουθούσης τῷ	Ἱπποκράτει,	τῇ μὲν πρώτῃ ἡμέρᾳ ἀσπάσασθαι
[9, 11]	γὰρ ὅτι ἡ ἀρετὴ ὠφελεῖ,	βλάπτει	δ' οὔ. ἀναιροῦσι δ' οἱ
[9, 11]	ὀρέγεται· καὶ ταὐτὰ οὓς μὲν	βλάπτει,	οὓς δὲ ὠφελεῖ· ὅθεν ἐφεκτέον.
[9, 11]	Μᾶλλον ἡ ἀρετὴ ὠφελεῖ ἢ	βλάπτει·	σημαίνομεν γὰρ ὅτι ἡ ἀρετὴ
[9, 11]	δὲ γλυκύ, ὀσφρήσει δ' εὐῶδες	ὑποπίπτει.	Καὶ ἡ αὐτὴ δὲ μορφὴ
[9, 7]	μεμνημένος ὁ Πλάτων οὐδαμοῦ Δημοκρίτου	διαμνημονεύει,	ἀλλ' οὐδ' ἔνθ' ἂν> ἀντειπεῖν
[9, 1]	Ὑστάσπεω Ἡράκλειτον Ἐφέσιον σοφὸν ἄνδρα	προσαγορεύει	χαίρειν. Καταβέβλησαι λόγον Περὶ φύσεως
[9, 11]	πλείστης μάχης καὶ ταραχῆς πλῆρες	ἀποδεικνύει·	ὁ δ' εἰς ἄπειρον ἐκβάλλων
[9, 1]	Τοῦτον δὲ καὶ ὁ Τίμων	ὑπογράφει	λέγων, Τοῖς δ' ἔνι κοκκυστής,
[9, 6]	ἀνάγκην, ἣν ὁποία ἐστὶν οὐ>	διασαφεῖ.	~ΔΗΜΟΚΡΙΤΟΣ. Δημόκριτος Ἡγησιστράτου, οἱ δὲ
[9, 11]	συναγαγεῖν. Καὶ ὁ Τίμων δὲ	διασαφεῖ	τὴν διάθεσιν αὐτοῦ ἐν οἷς
[9, 3]	Καὶ αὐτὸς δὲ διὰ ποιημάτων	φιλοσοφεῖ,	καθάπερ Ἡσίοδός τε καὶ Ξενοφάνης
[9, 11]	ἀλλ' εἰ καθ' ὑπόστασιν οὕτως	ἔχει.	Εὐήθεις δὲ τοὺς δογματικοὺς ἀπέφαινον.
[9, 11]	καίει αἰσθανόμεθα· εἰ δὲ φύσιν	ἔχει	καυστικὴν ἐπέχο μεν. Καὶ ὅτι
[9, 11]	περαινόμενον οὐ σκέψεως ἀλλὰ θέσεως	ἔχει	λόγον. Τοιούτῳ δὲ λόγῳ καὶ
[9, 7]	Τίμων τοῦτον ἐπαινέσας τὸν τρόπον	ἔχει·	Οἷον Δημόκριτόν τε περίφρονα, ποιμένα
[9, 12]	Ὧν τὸ μὲν πρῶτον αὐτοδιήγητον	ἔχει	τὴν ἑρμηνείαν, τὸ δὲ δεύτερον
[9, 11]	πρῶτον, ὡς ἄρ' ἐξ αὑτῶν	ἔχει	τὴν πίστιν, ἀποδείξεως χρή. Οὐδὲ
[9, 1]	ἐπιπορευόμενος ὁδόν· οὕτω βαθὺν λόγον	ἔχει.	Τήν τ' οἴησιν ἱερὰν νόσον
[9, 6]	ταῦτα. ἐπὶ μέρους δ' ὧδε	ἔχει·	Τὸ μὲν πᾶν ἄπειρόν φησιν,
[9, 1]	ἐπὶ μέρους δὲ αὐτῷ ὧδε	ἔχει	τῶν δογμάτων· πῦρ εἶναι στοιχεῖον
[9, 11]	αἴτιον, ἐπείπερ ἀμφότερα τὴν αὐτὴν	ἔχει	φύσιν. Καὶ εἰ τὸ ἕτερον
[9, 12]	ἐπέγραψαν. Τὸ δὲ πρῶτον ταὐτὰ	περιέχει	πράγματα, πλὴν ὅτι μονοπρόσωπός ἐστιν
[9, 7]	ὃς ἁπάντων αὐτοῦ τῶν συγγραμμάτων	προέχει·	καὶ πεντακοσίοις ταλάντοις τιμηθῆναι· μὴ
[9, 11]	δὲ πρός τι ἐπινοεῖται μόνον,	ὑπάρχει	δ' οὔ· καὶ τὸ αἴτιον
[9, 1]	καὶ μάθησιν. Παρ' ἐμοὶ δ'	ὑπάρχει	σοι πᾶσα μὲν προεδρία, καθ'
[9, 8]	ἐν Κόλαξιν, Τήιος· φησὶ γάρ,	Ἔνδοθι	μέν ἐστι Πρωταγόρας ὁ Τήιος.
[9, 5]	ἐπιδημήσας πώμαλα πρὸς αὐτούς, ἀλλ'	αὐτόθι	καταβιούς. Οὗτος καὶ τὸν Ἀχιλλέα
[9, 7]	πρὸς θυσίαν βοῦν ἀγαγόντος καὶ	αὐτόθι	προσδήσαντος, ἱκανὸν χρόνον μὴ γνῶναι,
[9, 8]	κατέκαυσαν ἐν τῇ ἀγορᾷ, ὑπὸ	κήρυκι	ἀναλεξάμενοι παρ' ἑκάστου τῶν κεκτημένων.
[9, 11]	ὡς ὅταν φῶμεν μᾶλλον τὸ	μέλι	γλυκὺ ἢ τὴν σταφίδα· ποτὲ
[9, 11]	τοῖς Περὶ αἰσθήσεών φησι, Τὸ	μέλι	ὅτι ἐστὶ γλυκὺ οὐ τίθημι,
[9, 11]	μέλι ὅτι ἐστὶ γλυκὺ οὐ	τίθημι,	τὸ δ' ὅτι φαίνεται ὁμολογῶ.
[9, 11]	τὴν στροφήν. Ἐπεὶ οὖν οὐκ	ἔνι	ἔξω τόπων καὶ θέσεων ταῦτα
[9, 1]	Τίμων ὑπογράφει λέγων, Τοῖς δ'	ἔνι	κοκκυστής, ὀχλολοίδορος Ἡράκλειτος, αἰνικτὴς ἀνόρουσε.
[9, 11]	γλῶσσ' ἐστὶ βροτῶν, πολέες δ'	ἔνι	μῦθοι· καὶ Ἐπέων δὲ πολὺς
[9, 3]	ἠδὲ βροτῶν δόξας, ταῖς οὐκ	ἔνι	πίστις ἀληθής. Καὶ αὐτὸς δὲ
[9, 11]	νεότητι. Πολλάκις, φησί, καὶ ἀπεδήμει,	μηδενὶ	προειπών, καὶ συνερρέμβετο οἷστισιν ἤθελεν.
[9, 11]	Εἰ δ' ἔνιά ἐστιν ἀληθῆ,	τίνι	διακριτέον; οὔτε γὰρ αἰσθήσει τὰ
[9, 11]	δεῖ τὴν ἀνάγκην εἰπεῖν. Τοιούτῳ	τινὶ	τρόπῳ τῆς ἑρμηνείας ἐχρῶντο· οἷα
[9, 12]	Ἑλλήσποντον καὶ τὴν Προποντίδα· ἐν	Χαλκηδόνι	τε σοφιστεύων ἐπὶ πλέον ἀποδοχῆς
[9, 6]	Φέρεσθαι δὲ τὸν ἥλιον ἐν	μείζονι	κύκλῳ περὶ τὴν σελήνην· τὴν
[9, 8]	τοῦτο αἰνίττεσθαι Εὐριπίδην ἐν τῷ	Ἰξίονι.	Ἔνιοι κατὰ τὴν ὁδὸν τελευτῆσαι
[9, 5]	οὐκ ἀνῆκεν ἕως ἀπεκεντήθη, ταὐτὸν	Ἀριστογείτονι	τῷ τυραννοκτόνῳ παθών. Δημήτριος δέ
[9, 11]	αὐτοῦ φησιν οὕτως ἐν τῷ	Πύθωνι	καὶ ἐν τοῖς Σίλλοις· Ὦ
[9, 11]	φησι καὶ Τίμων ἐν τῷ	Πύθωνι,	τὸ μηδὲν ὁρίζειν, ἀλλ' ἀπροσθετεῖν.
[9, 11]	δὲ καὶ ἀνδρῶν· καὶ ὅτι	σφηξὶ	καὶ μυίαις καὶ ὀρνέοις εἴκαζε
[9, 7]	καὶ οὔτις με ἔγνωκεν. Εἴπερ	οἱ	Ἀντερασταὶ Πλάτωνός εἰσι, φησὶ Θράσυλλος
[9, 11]	ἐνδελεχὲς ἢ ξένον ἢ σπάνιον.	Οἱ	γοῦν σεισμοὶ παρ' οἷς συνεχῶς
[9, 1]	ἐπισταμένοις. Εἷς ἐμοὶ ἄνθρωπος τρισμύριοι,	οἱ	δ' ἀνάριθμοι οὐδείς. Ταῦτ' αὐδῶ
[9, 11]	ἡγοῦνται· καὶ οἱ μὲν προνοεῖσθαι,	οἱ	δ' οὔ. Θάπτουσι δ' Αἰγύπτιοι
[9, 7]	οὐ> διασαφεῖ. ~ΔΗΜΟΚΡΙΤΟΣ. Δημόκριτος Ἡγησιστράτου,	οἱ	δὲ Ἀθηνοκρίτου, τινὲς Δαμασίππου Ἀβδηρίτης
[9, 10]	Μητρόδωρον δὲ Νεσσᾶ τοῦ Χίου,	οἱ	δὲ Δημοκρίτου φασὶν ἀκοῦσαι. Ὁ
[9, 5]	δὲ θελήσας Νέαρχον τὸν τύραννον	οἱ	δὲ Διομέδοντα συνελήφθη, καθά φησιν
[9, 8]	τέτταρα· εὐχωλήν, ἐρώτησιν, ἀπόκρισιν, ἐντολήν	(οἱ	δὲ εἰς ἑπτά· διήγησιν, ἐρώτησιν,
[9, 11]	οὗτοι μὲν οἱ δέκα τρόποι.	Οἱ	δὲ περὶ Ἀγρίππαν τούτοις ἄλλους
[9, 1]	δ' αὐτῷ οἱ μὲν Μούσας,	οἱ	δὲ Περὶ φύσεως, Διόδοτος δὲ
[9, 3]	φησι Φαβωρῖνος ἐν πέμπτῳ Ἀπομνημονευμάτων·	οἱ	δὲ Πυθαγόραν· Καλλίμαχος δέ φησι
[9, 11]	καταστῆσαι· οἱ μὲν γὰρ ταῦτα,	οἱ	δὲ ταῦτα ἀνῃρήκασι. Δεῖ δ'
[9, 12]	μὲν διώκοντες θηρῶσι τοὺς μαθητάς,	οἱ	δὲ φεύγοντες, καθάπερ καὶ ὁ
[9, 11]	ἐξ ὧν ὁ βίος συνέστηκεν.	Οἱ	δὲ ψεύδεσθαί φασιν αὐτούς· οὐ
[9, 11]	καθ' ἑαυτά. Καὶ οὗτοι μὲν	οἱ	δέκα τρόποι. Οἱ δὲ περὶ
[9, 12]	καὶ οἱ φεύγοντες τοξεύουσι καὶ	οἱ	διώκοντες, οὕτω τῶν φιλοσόφων οἱ
[9, 11]	φαινομένων διαγινώσκομεν· περὶ δ' ὧν	οἱ	δογματικοὶ διαβεβαιοῦνται τῷ λόγῳ, φάμενοι
[9, 11]	καὶ ἐξαπόλλυται. Πρὸς ὅ φασιν	οἱ	δογματικοὶ μὴ αἴρειν τὸν λόγον,
[9, 11]	καὶ ἄλλοι τοιοῦτοι. Οἷς ἀντιλέγοντες	οἱ	δογματικοί φασιν αὐτοὺς καταλαμβάνεσθαι καὶ
[9, 11]	οὐδ' αὐτὸ τοῦτο ὁρίζομεν. Πάλιν	οἱ	δογματικοί φασιν καὶ τὸν βίον
[9, 11]	τοῦτο τὸ κριτήριον τῶν φαινομένων	οἱ	δογματικοί φασιν ὅτι ὅτ' ἀπὸ
[9, 1]	τινες, ἐπιτηδεύσας ἀσαφέστερον γράψαι, ὅπως	οἱ	δυνάμενοι μόνοι> προσίοιεν αὐτῷ καὶ
[9, 12]	Τί σὺ δεῦρο, ἔνθαπερ ἡμεῖς	οἱ	ἐλεύθεροι; Συνεχές τε ἐπιλέγειν εἰώθει
[9, 11]	τὰς ποιὰς διαθέσεις. Οὐδὲ γὰρ	οἱ	μαινόμενοι παρὰ φύσιν ἔχουσι· τί
[9, 11]	τὰς περὶ τούτου δόξας καταστῆσαι·	οἱ	μὲν γὰρ ταῦτα, οἱ δὲ
[9, 12]	οἱ διώκοντες, οὕτω τῶν φιλοσόφων	οἱ	μὲν διώκοντες θηρῶσι τοὺς μαθητάς,
[9, 1]	ἐν αὐτῷ. Ἐπιγράφουσι δ' αὐτῷ	οἱ	μὲν Μούσας, οἱ δὲ Περὶ
[9, 7]	ἀδελφὸν νείμασθαι τὴν οὐσίαν· καὶ	οἱ	μὲν πλείους φασὶ τὴν ἐλάττω
[9, 11]	τ' ἄλλοι ἄλλους ἡγοῦνται· καὶ	οἱ	μὲν προνοεῖσθαι, οἱ δ' οὔ.
[9, 11]	γὰρ ὁ Πύρρων οὐδὲν ἀπέλιπεν,	οἱ	μέντοι συνήθεις αὐτοῦ Τίμων καὶ
[9, 11]	ἐπιτρέπων. Σώζεσθαι μέντοι, καθά φασιν	οἱ	περὶ τὸν Καρύστιον Ἀντίγονον, ὑπὸ
[9, 5]	τύραννον καταλεῦσαι. Ταὐτὰ δὲ σχεδὸν	οἱ	πλείους λαλοῦσιν. Ἕρμιππος δέ φησιν
[9, 11]	βλάπτει δ' οὔ. ἀναιροῦσι δ'	οἱ	σκεπτικοὶ καὶ αὐτὴν τὴν Οὐδὲν
[9, 11]	κελευσθείη, κρεουργεῖν τὸν πατέρα, φασὶν	οἱ	σκεπτικοὶ περὶ τῶν δογματικῶν ὡς
[9, 11]	ἀντίθεσιν τῶν λόγων. Διετέλουν δὴ	οἱ	σκεπτικοὶ τὰ τῶν αἱρέσεων δόγματα
[9, 11]	τιθέναι ὅτι φαίνεται. Τέλος δὲ	οἱ	σκεπτικοί φασι τὴν ἐποχήν, ᾗ
[9, 11]	τοῖς φαινομένοις ἀποδώσει. Πρὸς οὓς	οἱ	σκεπτικοί φασιν ὅτι ὅτε προσπίπτουσιν
[9, 2]	ποιητὴς ἰάμβων. Καὶ οὗτοι μὲν	οἱ	σποράδην. ~ΠΑΡΜΕΝΙΔΗΣ. Ξενοφάνους δὲ διήκουσε
[9, 12]	Ὡς παρὰ τοῖς Σκύθαις καὶ	οἱ	φεύγοντες τοξεύουσι καὶ οἱ διώκοντες,
[9, 11]	ἐπακολουθεῖ ἡ ἀταραξία, ὥς φασιν	οἵ	τε περὶ τὸν Τίμωνα καὶ
[9, 7]	ἔνθ' ἂν> ἀντειπεῖν τι αὐτῷ	δέοι,	δηλον< ότι> εἰδὼς ὡς πρὸς
[9, 12]	καὶ ἀπὸ τῶν φιλοσόφων εἰ	σχολάζοι	ποιήματα συνέγραφε· καὶ γὰρ καὶ
[9, 11]	ἐστὶ βροτῶν, πολέες δ' ἔνι	μῦθοι·	καὶ Ἐπέων δὲ πολὺς νομὸς
[9, 11]	Θάπτουσι δ' Αἰγύπτιοι μὲν ταριχεύοντες,	Ῥωμαῖοι	δὲ καίοντες, Παίονες δ' εἰς
[9, 11]	ἐν ἀνθρώποισι θεοῦ τρόπον ἡγεμονεύων.	Ἀθηναῖοι	δὲ καὶ πολιτείᾳ αὐτὸν ἐτίμησαν,
[9, 11]	τοὺς δογματικοὺς ἀπορεῖν καὶ αὐτούς.	Πυρρώνειοι	δὲ ἀπὸ Πύρρωνος. Θεοδόσιος δ'
[9, 11]	διάθεσιν· μὴ εἰδότες δὲ οὐδὲ	Πυρρώνειοι	καλοίμεθ' ἄν. Πρὸς τῷ μηδὲ
[9, 11]	τινες ἀκοῦσαι Ἐπίκουρον. Οὗτοι πάντες	Πυρρώνειοι	μὲν ἀπὸ τοῦ διδασκάλου, ἀπορητικοὶ
[9, 8]	αἰνίττεσθαι Εὐριπίδην ἐν τῷ Ἰξίονι.	Ἔνιοι	κατὰ τὴν ὁδὸν τελευτῆσαι αὐτόν,
[9, 7]	τινὲς Δαμασίππου Ἀβδηρίτης ἤ, ὡς	ἔνιοι,	Μιλήσιος. Οὗτος μάγων τινῶν διήκουσε
[9, 7]	αὐτὴν οὖσαν τῇ ἡδονῇ, ὡς	ἔνιοι	παρακούσαντες ἐξεδέξαντο, ἀλλὰ καθ' ἣν
[9, 11]	ὁμοτρόπως. Ταύτης δὲ τῆς αἱρέσεως	ἔνιοί	φασιν Ὅμηρον κατάρξαι, ἐπεὶ περὶ
[9, 1]	Ὑστάσπεω χαίρειν. Ὁκόσοι τυγχάνουσιν ὄντες	ἐπιχθόνιοι	τῆς μὲν ἀληθηίης καὶ δικαιοπραγμοσύνης
[9, 1]	ἔμ' ἐπισταμένοις. Εἷς ἐμοὶ ἄνθρωπος	τρισμύριοι,	οἱ δ' ἀνάριθμοι οὐδείς. Ταῦτ'
[9, 11]	οἱ δ' οὔ. Θάπτουσι δ'	Αἰγύπτιοι	μὲν ταριχεύοντες, Ῥωμαῖοι δὲ καίοντες,
[9, 11]	ἐρημάζειν, σπανίως ποτ' ἐπιφαινόμενον τοῖς	οἴκοι.	Τοῦτο δὲ ποιεῖν ἀκούσαντα Ἰνδοῦ
[9, 11]	διαγινώσκομεν· περὶ δ' ὧν οἱ	δογματικοὶ	διαβεβαιοῦνται τῷ λόγῳ, φάμενοι κατειλῆφθαι,
[9, 11]	ἐξαπόλλυται. Πρὸς ὅ φασιν οἱ	δογματικοὶ	μὴ αἴρειν τὸν λόγον, ἀλλὰ
[9, 11]	ἄλλοι τοιοῦτοι. Οἷς ἀντιλέγοντες οἱ	δογματικοί	φασιν αὐτοὺς καταλαμβάνεσθαι καὶ δογματίζειν·
[9, 11]	αὐτὸ τοῦτο ὁρίζομεν. Πάλιν οἱ	δογματικοί	φασιν καὶ τὸν βίον αὐτοὺς
[9, 11]	τὸ κριτήριον τῶν φαινομένων οἱ	δογματικοί	φασιν ὅτι ὅτ' ἀπὸ τῶν
[9, 11]	Πυρρώνειοι μὲν ἀπὸ τοῦ διδασκάλου,	ἀπορητικοὶ	δὲ καὶ σκεπτικοὶ καὶ ἔτι
[9, 11]	σκεπτικοὶ καὶ ἔτι ἐφεκτικοὶ καὶ	ζητητικοὶ	ἀπὸ τοῦ οἷον δόγματος προσηγορεύοντο.
[9, 11]	δὲ καὶ σκεπτικοὶ καὶ ἔτι	ἐφεκτικοὶ	καὶ ζητητικοὶ ἀπὸ τοῦ οἷον
[9, 11]	δ' οὔ. ἀναιροῦσι δ' οἱ	σκεπτικοὶ	καὶ αὐτὴν τὴν Οὐδὲν μᾶλλον
[9, 11]	τοῦ διδασκάλου, ἀπορητικοὶ δὲ καὶ	σκεπτικοὶ	καὶ ἔτι ἐφεκτικοὶ καὶ ζητητικοὶ
[9, 11]	κρεουργεῖν τὸν πατέρα, φασὶν οἱ	σκεπτικοὶ	περὶ τῶν δογματικῶν ὡς δυνήσεται
[9, 11]	τῶν λόγων. Διετέλουν δὴ οἱ	σκεπτικοὶ	τὰ τῶν αἱρέσεων δόγματα πάντα
[9, 11]	Ἐλεάτης καὶ Δημόκριτος κατ' αὐτοὺς	σκεπτικοὶ	τυγχάνουσιν· ἐν οἷς Ξενοφάνης μέν
[9, 11]	ὅτι φαίνεται. Τέλος δὲ οἱ	σκεπτικοί	φασι τὴν ἐποχήν, ᾗ σκιᾶς
[9, 11]	φαινομένοις ἀποδώσει. Πρὸς οὓς οἱ	σκεπτικοί	φασιν ὅτι ὅτε προσπίπτουσιν ἀλλοῖαι
[9, 11]	καὶ τῇ αἰσθήσει διαφέρει, ὡς	κίρκοι	μὲν ὀξύτατοι, κύνες δ' ὀσφρητικώτατοι.
[9, 1]	δὲ περιέχον ὁποῖόν ἐστιν οὐ	δηλοῖ·	εἶναι μέντοι ἐν αὐτῷ σκάφας
[9, 11]	ἀλλ' οὐχ Ἕλληνες. Θεούς τ'	ἄλλοι	ἄλλους ἡγοῦνται· καὶ οἱ μὲν
[9, 1]	Ἀκριβὲς οἰάκισμα πρὸς στάθμην βίου,	ἄλλοι	Γνώμον' ἠθῶν, τρόπου κόσμον ἕνα
[9, 11]	Τινὲς δὲ καὶ τὴν ἀπάθειαν	ἄλλοι	δὲ τὴν πραότητα τέλος εἰπεῖν
[9, 8]	ὥς τινες, ἐν τῇ Μεγακλείδου·	ἄλλοι	ἐν Λυκείῳ, μαθητοῦ τὴν φωνὴν
[9, 11]	καὶ Νουμήνιος καὶ Ναυσιφάνης καὶ	ἄλλοι	τοιοῦτοι. Οἷς ἀντιλέγοντες οἱ δογματικοί
[9, 7]	ἐν τῇ τῶν θεσμοφόρων ἑορτῇ	μέλλοι	τεθνήξεσθαι καὶ τῇ θεῷ τὸ
[9, 12]	δ' αὐτῷ ἥδε, Ἔσπετε νῦν	μοι	ὅσοι πολυπράγμονές ἐστε σοφισταί. Ἐτελεύτησε
[9, 9]	ἥδε· Λόγου παντὸς ἀρχόμενον δοκεῖ	μοι	χρεὼν εἶναι τὴν ἀρχὴν ἀναμφισβήτητον
[9, 11]	πάλιν ἐν τοῖς Ἰνδαλμοῖς· Τοῦτό	μοι,	ὦ Πύρρων, ἱμείρεται ἦτορ ἀκοῦσαι,
[9, 1]	τοῖς δ' ἔμ' ἐπισταμένοις. Εἷς	ἐμοὶ	ἄνθρωπος τρισμύριοι, οἱ δ' ἀνάριθμοι
[9, 1]	σπουδαίαν ἀκοὴν καὶ μάθησιν. Παρ'	ἐμοὶ	δ' ὑπάρχει σοι πᾶσα μὲν
[9, 1]	ἐμοὶ ἄνθρωπος τρισμύριοι, οἱ δ'	ἀνάριθμοι	οὐδείς. Ταῦτ' αὐδῶ καὶ παρὰ
[9, 11]	τοῖς ἄλλοις καὶ μαθηταὶ γεγόνασιν	ἐλλόγιμοι,	ὧν Εὐρύλοχος· οὗ φέρεται ἐλάσσωμα
[9, 11]	ξένον ἢ σπάνιον. Οἱ γοῦν	σεισμοὶ	παρ' οἷς συνεχῶς ἀποτελοῦνται οὐ
[9, 11]	τὸ ἀπορροίας γίνεσθαι, αὐτὸ τοῦτο	παραλαμβάνοι	πρὸς βεβαίωσιν το< ῦ> ἀπορροίας
[9, 12]	εἰπεῖν, Εἰ τοῖς ἀρχαίοις ἀντιγράφοις	ἐντυγχάνοι	καὶ μὴ τοῖς ἤδη διωρθωμένοις.
[9, 1]	ἐπιτηδεύσας ἀσαφέστερον γράψαι, ὅπως οἱ	δυνάμενοι	μόνοι> προσίοιεν αὐτῷ καὶ μὴ
[9, 8]	ἐν τῇ ἀγορᾷ, ὑπὸ κήρυκι	ἀναλεξάμενοι	παρ' ἑκάστου τῶν κεκτημένων. Οὗτος
[9, 11]	οἱ δογματικοὶ διαβεβαιοῦνται τῷ λόγῳ,	φάμενοι	κατειλῆφθαι, περὶ τούτων ἐπέχομεν ὡς
[9, 11]	ποιὰς διαθέσεις. Οὐδὲ γὰρ οἱ	μαινόμενοι	παρὰ φύσιν ἔχουσι· τί γὰρ
[9, 11]	λευκὸν φαίνεται διηγηματικῶς λέγομεν, οὐ	διαβεβαιούμενοι	εἰ καὶ ὄντως ἐστί. Περὶ
[9, 11]	φύσιν ἔχουσι· τί γὰρ μᾶλλον	ἐκεῖνοι	ἢ ἡμεῖς; καὶ γὰρ ἡμεῖς
[9, 7]	Ἰλίου ἁλώσεως τριάκοντα καὶ ἑπτακοσίοις.	Γεγόνοι	δ' ἄν, ὡς μὲν Ἀπολλόδωρος
[9, 1]	ἀσαφέστερον γράψαι, ὅπως οἱ δυνάμενοι	μόνοι>	προσίοιεν αὐτῷ καὶ μὴ ἐκ
[9, 1]	καὶ ὅσα ἐντυχὼν τῷ συγγράμματι	εἴποι,	κομίσαντος Εὐριπίδου καθά φησιν Ἀρίστων,
[9, 11]	ὥστ' εἰ καί τις αὐτὸν	καταλίποι	μεταξὺ λέγοντα, αὑτῷ διαπεραίνειν τὸν
[9, 11]	Καὶ οὗτοι μὲν οἱ δέκα	τρόποι.	Οἱ δὲ περὶ Ἀγρίππαν τούτοις
[9, 11]	τὰ δ' ἐξ ἐπιπλοκῆς, ὡς	ἄνθρωποι	καὶ τὰ ἄλλα· καὶ τὰ
[9, 11]	ἀποκρίνονται, Περὶ μὲν ὧν ὡς	ἄνθρωποι	πάσχομεν, ὁμολογοῦμεν· καὶ γὰρ ὅτι
[9, 12]	σὺ δεῦρο, ἔνθαπερ ἡμεῖς οἱ	ἐλεύθεροι;	Συνεχές τε ἐπιλέγειν εἰώθει πρὸς
[9, 1]	δάκρυ ἤγαγεν, ἐμνήσθην δ' ὁσσάκις	ἀμφότεροι	ἥλιον ἐν λέσχῃ κατεδύσαμεν. Ἀλλὰ
[9, 11]	ὅτι ὅτ' ἀπὸ τῶν αὐτῶν	διάφοροι	προσπίπτουσι φαντασίαι, ὡς ἀπὸ τοῦ
[9, 1]	τῆς ὀρθῆς δοκούσης γεγράφθαι παρὰ	σοὶ	ἐξηγήσεως. Βασιλεὺς οὖν Δαρεῖος Ὑστάσπου
[9, 1]	μάθησιν. Παρ' ἐμοὶ δ' ὑπάρχει	σοι	πᾶσα μὲν προεδρία, καθ' ἡμέραν
[9, 11]	τ' ἀπελύσαο δεσμά; οὐδ' ἔμελέν	σοι	ταῦτα μεταλλῆσαι, τίνες αὖραι Ἑλλάδ'
[9, 1]	Σωκράτους ἀπολογίᾳ. Πλεῖστοί τέ εἰσιν	ὅσοι	ἐξήγηνται αὐτοῦ τὸ σύγγραμμα· καὶ
[9, 12]	αὐτῷ ἥδε, Ἔσπετε νῦν μοι	ὅσοι	πολυπράγμονές ἐστε σοφισταί. Ἐτελεύτησε δ'
[9, 1]	βασιλέι Δαρείῳ πατρὸς Ὑστάσπεω χαίρειν.	Ὁκόσοι	τυγχάνουσιν ὄντες ἐπιχθόνιοι τῆς μὲν
[9, 1]	τί μ' ἄνω κάτω ἕλκετ'	ἄμουσοι;	οὐχ ὑμῖν ἐπόνουν, τοῖς δ'
[9, 1]	ὀμφαλὸν εἴλεε βίβλον τοὐφεσίου· μάλα	τοι	δύσβατος ἀτραπιτός. Ὄρφνη καὶ σκότος
[9, 11]	αἰσθήσει διαφέρει, ὡς κίρκοι μὲν	ὀξύτατοι,	κύνες δ' ὀσφρητικώτατοι. Εὔλογον οὖν
[9, 11]	κίρκοι μὲν ὀξύτατοι, κύνες δ'	ὀσφρητικώτατοι.	Εὔλογον οὖν τοῖς διαφόροις τοὺς
[9, 11]	εἰ γάρ ἐστι, φασί, σημεῖον,	ἤτοι	αἰσθητόν ἐστιν ἢ νοητόν· αἰσθητὸν
[9, 11]	λίθος ἐν ὕδατι ῥᾳδίως μετατίθεται,	ἤτοι	βαρὺς ὢν καὶ ὑπὸ τοῦ
[9, 11]	ἐστὶ φύσει ἀγαθὸν ἢ κακόν.	Ἤτοι	γὰρ πᾶν τὸ ὑπό τινος
[9, 11]	κατ' ἀντιπερίστασιν καὶ διάθεσιν φαίνεται.	Ἤτοι	γοῦν πάντ' ἀληθῆ ῥητέον ἢ
[9, 11]	κίνησίς ἐστι· τὸ γὰρ κινούμενον	ἤτοι	ἐν ᾧ ἐστι τόπῳ κινεῖται
[9, 11]	καὶ τὸ κριτήριον λόγῳ τοιῷδε.	Ἤτοι	κέκριται καὶ τὸ κριτήριον ἢ
[9, 11]	ἄπειρον· εἰ δ' ἐξ ἀναποδείκτων,	ἤτοι	πάντων ἢ τινῶν ἢ καὶ
[9, 11]	Καὶ μὴν εἰ ἔστιν αἴτιον,	ἤτοι	σῶμα σώματός ἐστιν αἴτιον ἢ
[9, 11]	μάθησιν. Εἴπερ, φασί, διδάσκεταί τι,	ἤτοι	τὸ ὂν τῷ εἶναι διδάσκεται
[9, 11]	οὐκ ἔστιν, ἐπεὶ τὸ νοητὸν	ἤτοι	φαινόμενόν ἐστι φαινομένου ἢ ἀφανὲς
[9, 11]	λέγοντα, αὑτῷ διαπεραίνειν τὸν λόγον,	καίτοι	κεκινημένον τε ὄντα ἐν νεότητι.
[9, 1]	φανεροῦ λαμπρότερ' ἠελίου. Γεγόνασι δ'	Ἡράκλειτοι	πέντε· πρῶτος αὐτὸς οὗτος· δεύτερος
[9, 1]	Ἕλληνες γὰρ ἐπὶ τὸ πλεῖστον	ἀνεπισήμαντοι	σοφοῖς ἀνδράσιν ὄντες παρορῶσι τὰ
[9, 2]	ὁρᾶν καὶ ὅλον ἀκούειν, μὴ	μέντοι	ἀναπνεῖν· σύμπαντά τε εἶναι νοῦν
[9, 11]	τὸν τῆς ἐποχῆς λόγον, μὴ	μέντοι	γ' ἀπροοράτως ἕκαστα πράττειν. Ὁ
[9, 1]	ὢν ἔφασκε μηδὲν εἰδέναι, τέλειος	μέντοι	γενόμενος πάντα ἐγνωκέναι· ἤκουσέ τ'
[9, 1]	ὁποῖόν ἐστιν οὐ δηλοῖ· εἶναι	μέντοι	ἐν αὐτῷ σκάφας ἐπεστραμμένας κατὰ
[9, 1]	τοῦ καθαροῦ φέρεσθαι τόπου. Τὸν	μέντοι	ἥλιον ἐν διαυγεῖ καὶ ἀμιγεῖ
[9, 11]	μηδὲν ταῖς αἰσθήσεσιν ἐπιτρέπων. Σώζεσθαι	μέντοι,	καθά φασιν οἱ περὶ τὸν
[9, 1]	πόας σιτούμενος καὶ βοτάνας. Καὶ	μέντοι	καὶ διὰ τοῦτο περιτραπεὶς εἰς
[9, 11]	ὁ Πύρρων οὐδὲν ἀπέλιπεν, οἱ	μέντοι	συνήθεις αὐτοῦ Τίμων καὶ Αἰνεσίδημος
[9, 12]	ἐν τῷ ἑνδεκάτῳ φησίν. Ἀπορῶν	μέντοι	τροφῶν ἀπῆρεν εἰς τὸν Ἑλλήσποντον
[9, 7]	τὰ τῶν χρόνων ἐμάχετο. Πάντως	μέντοι	τῶν Πυθαγορικῶν τινος ἀκοῦσαί φησιν
[9, 1]	τῷ περὶ Σωκράτους εἰρήκαμεν. Σέλευκος	μέντοι	φησὶν ὁ γραμματικὸς Κρότωνά τινα
[9, 1]	σύμμετρον ἀφ' ἡμῶν ἔχειν διάστημα·	τοιγάρτοι	μᾶλλον θερμαίνειν τε καὶ φωτίζειν.
[9, 11]	ὑπάρχειν τινὰ μηδεμιᾶς ἀποδείξεως δεόμενα,	θαυμαστοὶ	τῆς γνώμης, εἰ μὴ συνιᾶσιν
[9, 1]	Δημήτριος ἐν τῇ Σωκράτους ἀπολογίᾳ.	Πλεῖστοί	τέ εἰσιν ὅσοι ἐξήγηνται αὐτοῦ
[9, 1]	αὐτὸν τῶν Ἐφεσίων, Τί, ὦ	κάκιστοι,	θαυμάζετε; εἶπεν· Ἢ οὐ κρεῖττον
[9, 11]	τῶν αἱρέσεων δόγματα πάντα ἀνατρέποντες,	αὐτοὶ	δ' οὐδὲν ἀποφαίνονται δογματικῶς, ἕως
[9, 2]	ἑπτά τ' ἔασι καὶ ἑξήκοντ'	ἐνιαυτοὶ	βληστρίζοντες ἐμὴν φροντίδ' ἀν' Ἑλλάδα
[9, 11]	ῦ> ἀπορροίας γίνεσθαι. Ἀνῄρουν δ'	οὗτοι	καὶ πᾶσαν ἀπόδειξιν καὶ κριτήριον
[9, 11]	τι ὡς> καθ' ἑαυτά. Καὶ	οὗτοι	μὲν οἱ δέκα τρόποι. Οἱ
[9, 2]	Ξενοφάνης Λέσβιος ποιητὴς ἰάμβων. Καὶ	οὗτοι	μὲν οἱ σποράδην. ~ΠΑΡΜΕΝΙΔΗΣ. Ξενοφάνους
[9, 11]	οὗ φασί τινες ἀκοῦσαι Ἐπίκουρον.	Οὗτοι	πάντες Πυρρώνειοι μὲν ἀπὸ τοῦ
[9, 11]	Νουμήνιος καὶ Ναυσιφάνης καὶ ἄλλοι	τοιοῦτοι.	Οἷς ἀντιλέγοντες οἱ δογματικοί φασιν
[9, 11]	φυλαττόμενος, ἅπαντα ὑφιστάμενος, ἀμάξας, εἰ	τύχοι,	καὶ κρημνοὺς καὶ κύνας καὶ
[9, 11]	τὴν ἀγορὰν ἐπίπρασκεν ὀρνίθια, εἰ	τύχοι,	καὶ χοιρίδια, καὶ τὰ ἐπὶ
[9, 6]	ὑπεστήσατο. Καὶ> κεφαλαιωδῶς μὲν ταῦτα.	ἐπὶ	μέρους δ' ὧδε ἔχει· Τὸ
[9, 1]	τῆς ἑρμηνείας ἀσύγκριτον. Καὶ τὰ	ἐπὶ	μέρους δὲ αὐτῷ ὧδε ἔχει
[9, 11]	δίκαιον οὔτ' ἄδικον· καὶ ὁμοίως	ἐπὶ	πάντων μηδὲν εἶναι τῇ ἀληθείᾳ,
[9, 1]	ἐποχὴν ἔχοντα, ὥστε καὶ τοὺς	ἐπὶ	πλεῖστον μετεσχηκότας συγγραμμάτων διαπορεῖσθαι τῆς
[9, 12]	Προποντίδα· ἐν Χαλκηδόνι τε σοφιστεύων	ἐπὶ	πλέον ἀποδοχῆς ἠξιώθη· ἐντεῦθέν τε
[9, 12]	ἱστορῶν, ὥστ' ἀδίκως ὑπομεῖναι ὡς	ἐπὶ	προδοσίᾳ κολασθῆναι, μηδὲ λόγου τοὺς
[9, 1]	τούτου τὰ λοιπά, σχεδὸν πάντα	ἐπὶ	τὴν ἀναθυμίασιν ἀνάγων τὴν ἀπὸ
[9, 1]	Τῶν δὲ ἐναντίων τὸ μὲν	ἐπὶ	τὴν γένεσιν ἄγον καλεῖσθαι πόλεμον
[9, 1]	πόλεμον καὶ ἔριν, τὸ δ'	ἐπὶ	τὴν ἐκπύρωσιν ὁμολογίαν καὶ εἰρήνην,
[9, 11]	τύχοι, καὶ χοιρίδια, καὶ τὰ	ἐπὶ	τῆς οἰκίας ἐκάθαιρεν ἀδιαφόρως. Λέγεται
[9, 11]	φαρμάκων καὶ τομῶν καὶ καύσεων	ἐπί	τινος ἕλκους αὐτῷ προσενεχθέντων, ἀλλὰ
[9, 1]	θαλάττης· αὕτη δέ ἐστιν ἡ	ἐπὶ	τὸ ἄνω ὁδός. Γίνεσθαι δ'
[9, 1]	γῆν τρέπεσθαι· καὶ ταύτην ὁδὸν	ἐπὶ	τὸ κάτω εἶναι. Πάλιν τε
[9, 6]	τὴν γῆν, συμμενόντων τῶν ἐνεχθέντων	ἐπὶ	τὸ μέσον. Αὐτόν τε πάλιν
[9, 1]	καὶ βασίλειον οἶκον. Ἕλληνες γὰρ	ἐπὶ	τὸ πλεῖστον ἀνεπισήμαντοι σοφοῖς ἀνδράσιν
[9, 11]	αὐτὸν ἐτίμησαν, καθά φησι Διοκλῆς,	ἐπὶ	τῷ Κότυν τὸν Θρᾷκα διαχρήσασθαι.
[9, 1]	Καθάπτεται δὲ καὶ τῶν Ἐφεσίων	ἐπὶ	τῷ τὸν ἑταῖρον ἐκβαλεῖν Ἑρμόδωρον
[9, 1]	ὁ πάντων ἁρπάκτης Ἀΐδης οὐκ	ἐπὶ	χεῖρα βαλεῖ. Τέταρτος Λέσβιος, ἱστορίαν
[9, 12]	Σίλλους ὑπομνήματι, ἃ προσφωνεῖ Τιβερίῳ	Καίσαρι,	φησὶ τὸν Τίμωνα εἶναι πατρὸς
[9, 3]	τῷ Πυθαγορικῷ, ὡς ἔφη Σωτίων,	ἀνδρὶ	πένητι μέν, καλῷ δὲ καὶ
[9, 11]	καθ' αὑτὸ φαίνεται, ἀλλὰ σὺν	ἀέρι,	σὺν φωτί, σὺν ὑγρῷ, σὺν
[9, 11]	ἥλιος δύνει> καὶ ὁ ἐν	ἀέρι	ὑπὸ δυοῖν κουφιζόμενος λίθος ἐν
[9, 11]	αἰσχρῶν, περὶ ἀληθῶν καὶ ψευδῶν,	περὶ	ἀγαθῶν καὶ κακῶν, περὶ θεῶν
[9, 11]	οἱ δέκα τρόποι. Οἱ δὲ	περὶ	Ἀγρίππαν τούτοις ἄλλους πέντε προσεισάγουσι,
[9, 11]	ἂν ἔλθῃ. Καὶ ἐν τοῖς	Περὶ	αἰσθήσεών φησι, Τὸ μέλι ὅτι
[9, 11]	ἀμφισβητεῖται. Οὐ τοίνυν δυνατὸν τὰς	περὶ	αἰσθητῶν ἢ νοητῶν ἐπικρῖναι δόξας·
[9, 11]	τὰ περὶ καλῶν καὶ αἰσχρῶν,	περὶ	ἀληθῶν καὶ ψευδῶν, περὶ ἀγαθῶν
[9, 7]	ἐν Παντοδαπῇ ἱστορίᾳ λέγειν Δημόκριτον	περὶ	Ἀναξαγόρου ὡς οὐκ εἴησαν αὐτοῦ
[9, 8]	μαθημάτων, Περὶ πολιτείας, Περὶ φιλοτιμίας,	Περὶ	ἀρετῶν, Περὶ τῆς ἐν ἀρχῇ
[9, 11]	ἐν τῷ Περὶ Πύρρωνος τάδε	περὶ	αὐτοῦ, ὅτι τὴν ἀρχὴν ἄδοξός
[9, 11]	Πύρρωνος ἀναστροφὴν συνεχὲς αὐτοῦ πυνθάνεσθαι	περὶ	αὐτοῦ. Οὕτω δ' αὐτὸν ὑπὸ
[9, 8]	ἐγέννησεν· ἵνα καὶ Τίμων φησὶ	περὶ	αὐτοῦ, Πρωταγόρης τ' ἐπίμεικτος ἐριζέμεναι
[9, 11]	δὲ καὶ τοιοῦτόν τι διέξεισι	περὶ	αὐτοῦ. Τῶν γὰρ συμπλεόντων ἐσκυθρωπακότων
[9, 3]	λόγῳ πολύδηριν ἔλεγχον. Διὸ καὶ	περὶ	αὐτοῦ φησιν ὁ Τίμων Παρμενίδου
[9, 11]	ἀπραγμοσύνης· ὅθεν καὶ ὁ Τίμων	περὶ	αὐτοῦ φησιν οὕτως ἐν τῷ
[9, 11]	κατὰ τοὺς αὐτοὺς ἀνῄρουν τὴν	περὶ	αὐτῶν πίστιν· πείθειν γὰρ τά
[9, 2]	Δημήτριος ὁ Φαληρεὺς ἐν τῷ	Περὶ	γήρως καὶ Παναίτιος ὁ Στωικὸς
[9, 11]	ἐν τῷ βίῳ φαινομένων διαγινώσκομεν·	περὶ	δ' ὧν οἱ δογματικοὶ διαβεβαιοῦνται
[9, 1]	καὶ περὶ τῶν ἄλλων αἰτιολογεῖ.	Περὶ	δὲ τῆς γῆς οὐδὲν ἀποφαίνεται
[9, 11]	διαβεβαιούμενοι εἰ καὶ ὄντως ἐστί.	Περὶ	δὲ τῆς Οὐδὲν ὁρίζω φωνῆς
[9, 11]	ὁ Αἰνεσιδήμου γνώριμος ἐν τῷ	Περὶ	διττῶν λόγων καὶ Ἀντίοχος ὁ
[9, 12]	γοῦν ἀνακρίνων Ξενοφάνην τὸν Κολοφώνιον	περὶ	ἑκάστων, ὁ δ' αὐτῷ διηγούμενός
[9, 2]	Παναίτιος ὁ Στωικὸς ἐν τῷ	Περὶ	εὐθυμίας ταῖς ἰδίαις χερσὶ θάψαι
[9, 11]	τῷ Κατὰ σοφίας κἀν τῷ	Περὶ	ζητήσεως. Ἀλλὰ καὶ Ζεῦξις ὁ
[9, 7]	αὐτοῦ αἱ δόξαι αἵ τε	περὶ	ἡλίου καὶ σελήνης, ἀλλὰ ἀρχαῖαι,
[9, 11]	τὰ δ' ὅσα μή ἐστι	περὶ	ἡμᾶς, ἀλλὰ κατ' ἀνάγκην, οὐ
[9, 11]	ἑλούμεθα ἢ ταῦτα φευξόμεθα ὅσα	περὶ	ἡμᾶς ἐστι· τὰ δ' ὅσα
[9, 1]	λέγειν τε Ἀρίστωνα ἐν τῷ	Περὶ	Ἡρακλείτου καὶ τὸν ὕδερον αὐτὸν
[9, 7]	Ἡρόδοτος· παρ' ὧν τά τε	περὶ	θεολογίας καὶ ἀστρολογίας ἔμαθεν ἔτι
[9, 2]	καὶ Ὁμήρου, ἐπικόπτων αὐτῶν τὰ	περὶ	θεῶν εἰρημένα. Ἀλλὰ καὶ αὐτὸς
[9, 4]	δοκεῖν δ' εἶναι. Ἀλλὰ καὶ	περὶ	θεῶν ἔλεγε μὴ δεῖν ἀποφαίνεσθαι·
[9, 11]	ψευδῶν, περὶ ἀγαθῶν καὶ κακῶν,	περὶ	θεῶν καὶ γενέσεως καὶ φθορᾶς
[9, 8]	τῶν λόγων ἑαυτοῦ ἀνέγνω τὸν	Περὶ	θεῶν, οὗ τὴν ἀρχὴν ἄνω
[9, 3]	διάλογον γέγραφε, Παρμενίδην" ἐπιγράψας ἢ	Περὶ	ἰδεῶν. Ἤκμαζε δὲ κατὰ τὴν
[9, 11]	ὑπολήψεις. Ἐν τούτῳ περιέχεται τὰ	περὶ	καλῶν καὶ αἰσχρῶν, περὶ ἀληθῶν
[9, 8]	δὲ τοῦτον ἤρξατο τὸν τρόπον·	περὶ	μὲν θεῶν οὐκ ἔχω εἰδέναι
[9, 11]	καὶ δογματίζουσι. Πρὸς οὓς ἀποκρίνονται,	Περὶ	μὲν ὧν ὡς ἄνθρωποι πάσχομεν,
[9, 8]	Ἡρακλείδης ὁ Ποντικὸς ἐν τοῖς	Περὶ	νόμων, ὃς καὶ Θουρίοις νόμους
[9, 7]	εἴη ὁ παραγενόμενος ἀνώνυμος, τῶν	περὶ	Οἰνοπίδην καὶ Ἀναξαγόραν ἕτερος, ἐν
[9, 7]	τὸν Ἀναξαγόρου μαθητὴν καὶ τοὺς	περὶ	Οἰνοπίδην· καὶ γὰρ τούτου μέμνηται.
[9, 11]	Φλιάσιος ὁ τοὺς Σίλλους πεποιηκώς,	περὶ	οὗ λέξομεν, ἔτι τε Ναυσιφάνης
[9, 8]	ὥς φησιν Ἀριστοτέλης ἐν τῷ	Περὶ	παιδείας· φορμοφόρος γὰρ ἦν, ὡς
[9, 8]	αὐτοῦ βιβλία τάδε· Τέχνη ἐριστικῶν,	Περὶ	πάλης, Περὶ τῶν μαθημάτων, Περὶ
[9, 8]	πρῶτος ἔφη δύο λόγους εἶναι	περὶ	παντὸς πράγματος ἀντικειμένους ἀλλήλοις· οἷς
[9, 7]	περὶ τοῦ ἑνὸς δόξης τῶν	περὶ	Παρμενίδην καὶ Ζήνωνα, ὡς κατ'
[9, 11]	καθά φησιν Ἐρατοσθένης ἐν τῷ	Περὶ	πλούτου καὶ πενίας, ὅτε καὶ
[9, 8]	Περὶ πάλης, Περὶ τῶν μαθημάτων,	Περὶ	πολιτείας, Περὶ φιλοτιμίας, Περὶ ἀρετῶν,
[9, 1]	φύσεως εἶναι τὸ σύγγραμμα ἀλλὰ	περὶ	πολιτείας, τὰ δὲ περὶ φύσεως
[9, 11]	φησιν ὁ Καρύστιος ἐν τῷ	Περὶ	Πύρρωνος τάδε περὶ αὐτοῦ, ὅτι
[9, 1]	καθά φησιν Ἀρίστων, ἐν τῷ	περὶ	Σωκράτους εἰρήκαμεν. Σέλευκος μέντοι φησὶν
[9, 1]	αὐτῷ τὰ δοκοῦντα. Τὰ δὲ	περὶ	Σωκράτους καὶ ὅσα ἐντυχὼν τῷ
[9, 11]	δ' εἰς λίμνας ῥιπτοῦντες· ὅθεν	περὶ	τἀληθοῦς ἡ ἐποχή. Ἕκτος ὁ
[9, 7]	καὶ τοὺς ἐγκυκλίους λόγους καὶ	περὶ	τεχνῶν πᾶσαν εἶχεν ἐμπειρίαν. Τούτου
[9, 11]	ἀποφαίνεται καὶ οὐδὲν ὁρικῶς δογματίζει	περὶ	τὴν ἀπόφασιν. ἔπειτα καὶ τὰ
[9, 6]	τὸν ἥλιον ἐν μείζονι κύκλῳ	περὶ	τὴν σελήνην· τὴν γῆν ὀχεῖσθαι
[9, 11]	ὑπ' ἀδιαφορίας. Καὶ χολήσας τι	περὶ	τῆς ἀδελφῆς, Φιλίστα δ' ἐκαλεῖτο,
[9, 7]	ὑφῃρῆσθαι. Διασύρειν τε αὐτοῦ τὰ	περὶ	τῆς διακοσμήσεως καὶ τοῦ νοῦ,
[9, 8]	πολιτείας, Περὶ φιλοτιμίας, Περὶ ἀρετῶν,	Περὶ	τῆς ἐν ἀρχῇ καταστάσεως, Περὶ
[9, 11]	οὐχ ὁρᾶται. Ὁ οὖν, φασί,	περί	τινος διαβεβαιούμενος αἰσθητοῦ ἢ νοητοῦ
[9, 5]	βουλόμενος αὐτὸν ἔρημον καταστῆσαι· εἶτα	περί	τινων εἰπεῖν ἔχειν τινα ἔφη>
[9, 12]	καὶ κυνῶν ἐποίει μηδέν, σπουδάζων	περὶ	τὸ ἠρεμάζειν. Φασὶ δὲ καὶ
[9, 6]	τὴν σελήνην· τὴν γῆν ὀχεῖσθαι	περὶ	τὸ μέσον δινουμένην· σχῆμά τ'
[9, 7]	προφάσει τῆς θυσίας καὶ τὰ	περὶ	τὸν βοῦν διηγήσατο. Δοκεῖ δέ,
[9, 11]	Σώζεσθαι μέντοι, καθά φασιν οἱ	περὶ	τὸν Καρύστιον Ἀντίγονον, ὑπὸ τῶν
[9, 11]	ἀταραξία, ὥς φασιν οἵ τε	περὶ	τὸν Τίμωνα καὶ Αἰνεσίδημον. Οὔτε
[9, 7]	μέμνηται. Μέμνηται δὲ καὶ τῆς	περὶ	τοῦ ἑνὸς δόξης τῶν περὶ
[9, 1]	τρεῖς λόγους, εἴς τε τὸν	περὶ	τοῦ παντὸς καὶ πολιτικὸν καὶ
[9, 11]	ἢ νοητοῦ πρότερον ὀφείλει τὰς	περὶ	τούτου δόξας καταστῆσαι· οἱ μὲν
[9, 5]	Παρμενίδου τὸν δὲ Παρμενίδην Πύρητος>	Περὶ	τούτου καὶ Μελίσσου Τίμων φησὶ
[9, 11]	πλεῖστα διελέγετο ἑαυτῷ> ὅθεν καὶ	περὶ	τούτου φησὶν οὕτως· Ἢ τὸν
[9, 11]	διαβεβαιοῦνται τῷ λόγῳ, φάμενοι κατειλῆφθαι,	περὶ	τούτων ἐπέχομεν ὡς ἀδήλων, μόνα
[9, 1]	ἀπεργάζεσθαι. Ἀκολούθως δὲ τούτοις καὶ	περὶ	τῶν ἄλλων αἰτιολογεῖ. Περὶ δὲ
[9, 12]	καὶ ἐν μὲν τῷ δευτέρῳ	περὶ	τῶν ἀρχαιοτέρων, ἐν δὲ τῷ
[9, 11]	ἔνιοί φασιν Ὅμηρον κατάρξαι, ἐπεὶ	περὶ	τῶν αὐτῶν πραγμάτων παρ' ὁντινοῦν
[9, 11]	δυνήσεται βιοῦν ζητήσεων ἀπέχων, οὐ	περὶ	τῶν βιωτικῶν καὶ τηρητικῶν· ὥστε
[9, 11]	τὸν πατέρα, φασὶν οἱ σκεπτικοὶ	περὶ	τῶν δογματικῶν ὡς δυνήσεται βιοῦν
[9, 8]	Περὶ τῆς ἐν ἀρχῇ καταστάσεως,	Περὶ	τῶν ἐν Ἅιδου, Περὶ τῶν
[9, 1]	δαιμόνων πλήρη. Εἴρηκε δὲ καὶ	περὶ	τῶν ἐν κόσμῳ συνισταμένων πάντων
[9, 8]	τάδε· Τέχνη ἐριστικῶν, Περὶ πάλης,	Περὶ	τῶν μαθημάτων, Περὶ πολιτείας, Περὶ
[9, 11]	ἔτι μὴν Ἡράκλειτον, Μὴ εἰκῆ	περὶ	τῶν μεγίστων συμβαλλώμεθα καὶ Ἱπποκράτην
[9, 5]	καὶ ἐξεταζόμενος τοὺς συνειδότας καὶ	περὶ	τῶν ὅπλων ὧν ἦγεν εἰς
[9, 8]	καταστάσεως, Περὶ τῶν ἐν Ἅιδου,	Περὶ	τῶν οὐκ ὀρθῶς τοῖς ἀνθρώποις
[9, 1]	ποία τίς ἐστιν, ἀλλ' οὐδὲ	περὶ	τῶν σκαφῶν. Καὶ ταῦτα μὲν
[9, 12]	ἀρχαιοτέρων, ἐν δὲ τῷ τρίτῳ	περὶ	τῶν ὑστέρων· ὅθεν δὴ αὐτῷ
[9, 2]	τε πρὸς τοῖς, εἴπερ ἐγὼ	περὶ	τῶνδ' οἶδα λέγειν ἐτύμως. Φησὶ
[9, 7]	τῇ πρὸς Σωκράτην ὁμιλίᾳ διαλεγόμενος	περὶ	φιλοσοφίας, ᾧ, φησίν, ὡς πεντάθλῳ
[9, 3]	ὥς φησι Σπεύσιππος ἐν τῷ	Περὶ	φιλοσόφων. Καὶ πρῶτος ἐρωτῆσαι τὸν
[9, 8]	Περὶ τῶν μαθημάτων, Περὶ πολιτείας,	Περὶ	φιλοτιμίας, Περὶ ἀρετῶν, Περὶ τῆς
[9, 1]	ἐστὶ μὲν ἀπὸ τοῦ συνέχοντος	Περὶ	φύσεως, διῄρηται δ' εἰς τρεῖς
[9, 1]	οἱ μὲν Μούσας, οἱ δὲ	Περὶ	φύσεως, Διόδοτος δὲ Ἀκριβὲς οἰάκισμα
[9, 1]	ἄνδρα προσαγορεύει χαίρειν. Καταβέβλησαι λόγον	Περὶ	φύσεως δυσνόητόν τε καὶ δυσεξήγητον.
[9, 1]	γραμματικῶν Διόδοτος, ὃς οὔ φησι	περὶ	φύσεως εἶναι τὸ σύγγραμμα ἀλλὰ
[9, 1]	ἀλλὰ περὶ πολιτείας, τὰ δὲ	περὶ	φύσεως ἐν παραδείγματος εἴδει κεῖσθαι.
[9, 10]	εἰπεῖν Βεβλήσεταί τις θεῶν βροτησίᾳ	χερί.	~ΠΥΡΡΩΝ. Πύρρων Ἠλεῖος Πλειστάρχου μὲν
[9, 10]	αὐτῷ καταρρέον αἷμα, δείξας τῇ	χειρὶ	πρὸς αὐτόν φησι, Τουτὶ μὲν
[9, 12]	ἡμίβρωτα· ὥστε καὶ Ζωπύρῳ τῷ	ῥήτορι	ἀναγινώσκοντά τι ἐπιτυλίττειν καὶ κατὰ
[9, 7]	ἤνυσε Δημόκριτος; ὃς θάνατον παρεόντα	τρί'	ἤματα δώμασιν ἔσχεν καὶ θερμοῖς
[9, 11]	μὲν γὰρ οὐκ ἄτοπον ἡγοῦνται	θυγατρὶ	μίγνυσθαι, Ἕλληνες δ' ἔκθεσμον. Καὶ
[9, 7]	Χαλδαίων, Ξέρξου τοῦ βασιλέως τῷ	πατρὶ	αὐτοῦ ἐπιστάτας καταλιπόντος, ἡνίκα ἐξενίσθη
[9, 12]	ἀπῆρεν εἰς Ἀθήνας, κἀκεῖ διέτριβε	μέχρι	καὶ τελευτῆς, ὀλίγον χρόνον εἰς
[9, 2]	φησιν· Ἤδη δ' ἑπτά τ'	ἔασι	καὶ ἑξήκοντ' ἐνιαυτοὶ βληστρίζοντες ἐμὴν
[9, 11]	καὶ Ἀπελλᾶς ἐν τῷ Ἀγρίππᾳ	τιθέασι	τὰ φαινόμενα μόνα. Ἔστιν οὖν
[9, 11]	γὰρ ταῦτα, οἱ δὲ ταῦτα	ἀνῃρήκασι.	Δεῖ δ' ἢ δι' αἰσθητοῦ
[9, 7]	Ἀριστόξενος δ' ἐν τοῖς Ἱστορικοῖς	ὑπομνήμασί	φησι Πλάτωνα θελῆσαι συμφλέξαι τὰ
[9, 7]	καὶ εὐεστὼ καὶ πολλοῖς ἄλλοις	ὀνόμασι.	Ποιότητας δὲ νόμῳ εἶναι· φύσει
[9, 1]	μύστης εἰσαγάγῃ, φανεροῦ λαμπρότερ' ἠελίου.	Γεγόνασι	δ' Ἡράκλειτοι πέντε· πρῶτος αὐτὸς
[9, 5]	οὐδ' ἐπαινούμενος αἰσθήσομαι. Ὅτι δὲ	γεγόνασι	Ζήνωνες ὀκτὼ ἐν τῷ Κιτιεῖ
[9, 1]	φησιν, Ἄξιον Ἐφεσίοις ἡβηδὸν ἀπάγξασθαι	πᾶσι	καὶ τοῖς ἀνήβοις τὴν πόλιν
[9, 11]	ὁπωσοῦν νοουμένων, καθ' ἣν πάντα	πᾶσι	συμβάλλεται καὶ συγκρινόμενα πολλὴν ἀνωμαλίαν
[9, 11]	καταστῆσαι αὐτὸν καὶ δι' ἐκεῖνον	πᾶσι	τοῖς φιλοσόφοις ἀτέλειαν ψηφίσασθαι. Καὶ
[9, 11]	ἡ γὰρ τῶν ὄντων φύσις	πᾶσι	φαίνεται καὶ γινώσκεται οὔτε τὸ
[9, 11]	κακὸν ὑπάρχειν, ὥσπερ ἡ χιὼν	πᾶσι	ψυχρόν· κοινὸν δ' οὐδὲν πάντων
[9, 11]	Εὐρύλοχος· οὗ φέρεται ἐλάσσωμα τόδε.	Φασὶ	γὰρ ὡς οὕτω παρωξύνθη ποτὲ
[9, 12]	εὔρους, ὡς μηδ' ἀριστᾶν συγχρονεῖν.	Φασὶ	δ' αὐτὸν Ἀρκεσίλαον θεασάμενον διὰ
[9, 1]	τρόπου κόσμον ἕνα τῶν ξυμπάντων.	Φασὶ	δ' αὐτὸν ἐρωτηθέντα διὰ τί
[9, 12]	μηδέν, σπουδάζων περὶ τὸ ἠρεμάζειν.	Φασὶ	δὲ καὶ Ἄρατον πυθέσθαι αὐτοῦ
[9, 11]	δὲ μή, τῷ γε λόγῳ.	Φασὶ	δὲ καὶ σηπτικῶν φαρμάκων καὶ
[9, 11]	Ἀνῄρουν δὲ καὶ μάθησιν. Εἴπερ,	φασί,	διδάσκεταί τι, ἤτοι τὸ ὂν
[9, 5]	κατὰ μηδενὸς τούτων ἐπικράτησιν. Τοῦτόν	φασι	λοιδορούμενον ἀγανακτῆσαι· αἰτιασαμένου δέ τινος,
[9, 11]	καὶ δογματίζουσι. Καὶ γὰρ ὅτε	φασὶ	μηδὲν ὁρίζειν καὶ παντὶ λόγῳ
[9, 11]	δύναμις οὐχ ὁρᾶται. Ὁ οὖν,	φασί,	περί τινος διαβεβαιούμενος αἰσθητοῦ ἢ
[9, 11]	οὐκ εἶναι· εἰ γάρ ἐστι,	φασί,	σημεῖον, ἤτοι αἰσθητόν ἐστιν ἢ
[9, 11]	ἐπεὶ ὥριζον ἄν· προφερόμεθα δέ,	φασί,	τὰς ἀποφάσεις εἰς μήνυσιν τῆς
[9, 7]	οὐσίαν· καὶ οἱ μὲν πλείους	φασὶ	τὴν ἐλάττω μοῖραν ἑλέσθαι τὴν
[9, 11]	φαίνεται. Τέλος δὲ οἱ σκεπτικοί	φασι	τὴν ἐποχήν, ᾗ σκιᾶς τρόπον
[9, 11]	τε Ναυσιφάνης ὁ> Τήιος, οὗ	φασί	τινες ἀκοῦσαι Ἐπίκουρον. Οὗτοι πάντες
[9, 7]	θάλασσαν γενέσθαι. Τοῖς τε γυμνοσοφισταῖς	φασί	τινες συμμῖξαι αὐτὸν ἐν Ἰνδίᾳ
[9, 11]	ἑτέρᾳ κατακολουθήσει, οὐκέτι τὸ ἰσοσθενές,	φασί,	τοῖς φαινομένοις ἀποδώσει. Πρὸς οὓς
[9, 11]	δὲ τὴν πραότητα τέλος εἰπεῖν	φασι	τοὺς σκεπτικούς. ~ΤΙΜΩΝ. Ἀπολλωνίδης ὁ
[9, 2]	Ἀναξίμανδρον ἦν. Γέγραφε δὲ ἐν	ἔπεσι	καὶ ἐλεγείας καὶ ἰάμβους καθ'
[9, 1]	μισανθρωπήσας καὶ ἐκπατήσας ἐν τοῖς	ὄρεσι	διῃτᾶτο, πόας σιτούμενος καὶ βοτάνας.
[9, 11]	νοεῖται δῆλον, ἀλλ' ὧν ταῖς	αἰσθήσεσι	μετίσχουσιν. Ἔστιν οὖν ὁ Πυρρώνειος
[9, 11]	τε διὰ τὴν ἐν ταῖς	νοήσεσι	μάχην ἀπιστητέον πᾶσιν, ἀναιρεθήσεται τὸ
[9, 8]	καὶ Πλάτων ἐν τῷ Πρωταγόρᾳ	φησὶ	βαρύφωνον εἶναι τὸν Πρόδικον. Διήκουσε
[9, 8]	δ' Εὔπολις ἐν Κόλαξιν, Τήιος·	φησὶ	γάρ, Ἔνδοθι μέν ἐστι Πρωταγόρας
[9, 12]	Τούτου διάδοχος, ὡς μὲν Μηνόδοτός	φησι	γέγονεν οὐδείς, ἀλλὰ διέλιπεν ἡ
[9, 3]	τε αἰσθήσεις μὴ ἀκριβεῖς ὑπάρχειν.	Φησὶ	γοῦν· Μηδέ σ' ἔθος πολύπερον
[9, 2]	Κολοφώνιος ἐπαινεῖται πρὸς τοῦ Τίμωνος·	φησὶ	γοῦν, Ξεινοφάνη θ' ὑπάτυφον, Ὁμηραπάτην
[9, 7]	ὃς ὁμολογεῖται κατὰ Σωκράτην γεγονέναι.	Φησὶ	δ' Ἀθηνόδωρος ἐν ὀγδόῃ Περιπάτων,
[9, 11]	καθὰ καὶ Διοκλῆς ἱστορεῖ· ὥς	φησι	δ' Ἀπολλόδωρος ἐν Χρονικοῖς, πρότερον
[9, 4]	μὴ γὰρ εἶναι γνῶσιν αὐτῶν.	Φησὶ	δ' Ἀπολλόδωρος ἠκμακέναι αὐτὸν κατὰ
[9, 5]	καὶ Ἐλεατικὸν Παλαμήδην αὐτὸν καλεῖ.	Φησὶ	δ' Ἀριστοτέλης εὑρετὴν αὐτὸν γενέσθαι
[9, 7]	οὖν κατά τινας ἀκήκοεν αὐτοῦ;	Φησὶ	δὲ Δημήτριος ἐν Ὁμωνύμοις καὶ
[9, 2]	ἤκμαζε κατὰ τὴν ἑξηκοστὴν Ὀλυμπιάδα.	Φησὶ	δὲ Δημήτριος ὁ Φαληρεὺς ἐν
[9, 7]	τοὺς αὐτοὺς χρόνους αὐτῷ γεγονώς.	Φησὶ	δὲ καὶ Ἀπολλόδωρος ὁ Κυζικηνὸς
[9, 2]	δεῖ τὸν ἐπιγνωσόμενον τὸν σοφόν.	Φησὶ	δὲ Σωτίων πρῶτον αὐτὸν εἰπεῖν
[9, 2]	περὶ τῶνδ' οἶδα λέγειν ἐτύμως.	Φησὶ	δὲ τέτταρα εἶναι τῶν ὄντων
[9, 8]	καὶ Πλάτων εἰς αὐτὸν διάλογον.	Φησὶ	δὲ Φιλόχορος, πλέοντος αὐτοῦ εἰς
[9, 11]	ἐν τοῖς Σκεπτικοῖς κεφαλαίοις οὔ	φησι	δεῖν Πυρρώνειον καλεῖσθαι τὴν σκεπτικήν·
[9, 11]	καὶ πολιτείᾳ αὐτὸν ἐτίμησαν, καθά	φησι	Διοκλῆς, ἐπὶ τῷ Κότυν τὸν
[9, 7]	Εἴπερ οἱ Ἀντερασταὶ Πλάτωνός εἰσι,	φησὶ	Θράσυλλος οὗτος ἂν εἴη ὁ
[9, 11]	Ὁ δὲ πρός τι οὐδέν	φησι	καθ' ἑαυτὸ λαμβάνεσθαι, ἀλλὰ μεθ'
[9, 7]	τὸν βοῦν διηγήσατο. Δοκεῖ δέ,	φησί,	καὶ Ἀθήναζε ἐλθεῖν καὶ μὴ
[9, 11]	τε ὄντα ἐν νεότητι. Πολλάκις,	φησί,	καὶ ἀπεδήμει, μηδενὶ προειπών, καὶ
[9, 11]	ἔκθεσμον. Καὶ Μασσαγέται μέν, ὥς	φησι	καὶ Εὔδοξος ἐν τῇ πρώτῃ
[9, 7]	ἡνίκα ἐξενίσθη παρ' αὐτῷ, καθά	φησι	καὶ Ἡρόδοτος· παρ' ὧν τά
[9, 1]	παραδείγματος εἴδει κεῖσθαι. Ἱερώνυμος δέ	φησι	καὶ Σκυθῖνον τὸν τῶν ἰάμβων
[9, 12]	Κυρηναῖος ἀνεκτήσατο. Ὡς δ' Ἱππόβοτός	φησι	καὶ Σωτίων, διήκουσαν αὐτοῦ Διοσκουρίδης
[9, 11]	Σημαίνει οὖν ἡ φωνή, καθά	φησι	καὶ Τίμων ἐν τῷ Πύθωνι,
[9, 11]	τυγχάνουσιν· ἐν οἷς Ξενοφάνης μέν	φησι·	Καὶ τὸ μὲν οὖν σαφὲς
[9, 8]	ἦν, ὡς καὶ Ἐπίκουρός πού	φησι.	Καὶ τοῦτον τὸν τρόπον ἤρθη
[9, 2]	τινες, Ἀρχελάου. Καί, ὡς Σωτίων	φησί,	κατ' Ἀναξίμανδρον ἦν. Γέγραφε δὲ
[9, 6]	δὲ κενόν, ἃ> καὶ στοιχεῖά	φησι.	Κόσμους τε ἐκ τούτων ἀπείρους
[9, 1]	καὶ σκότον ἠγάγετο. Ἕρμιππος δέ	φησι	λέγειν αὐτὸν τοῖς ἰατροῖς εἴ
[9, 12]	καὶ ἰδιοπράγμων, ὡς καὶ Ἀντίγονός	φησι.	Λόγος γοῦν εἰπεῖν Ἱερώνυμον τὸν
[9, 5]	Ἀντισθένης δὲ ἐν ταῖς Διαδοχαῖς	φησι	μετὰ τὸ μηνῦσαι τοὺς φίλους
[9, 1]	ἀγορᾷ. Νεάνθης δ' ὁ Κυζικηνός	φησι	μὴ δυνηθέντα αὐτὸν ἀποσπάσαι τὰ
[9, 3]	οἱ δὲ Πυθαγόραν· Καλλίμαχος δέ	φησι	μὴ εἶναι αὐτοῦ τὸ ποίημα.
[9, 11]	δὲ τὰς ποιότητας ἐκβάλλων, ἵνα	φησί,	νόμῳ θερμόν, νόμῳ ψυχρόν, ἐτεῇ
[9, 5]	πρῶτος λόγον ἠρώτησε Φαβωρῖνος δέ	φησι	Παρμενίδην καὶ ἄλλους συχνούς. Ἀρέσκει
[9, 8]	ἐριστικῶν ἐγέννησεν· ἵνα καὶ Τίμων	φησὶ	περὶ αὐτοῦ, Πρωταγόρης τ' ἐπίμεικτος
[9, 1]	δὲ γραμματικῶν Διόδοτος, ὃς οὔ	φησι	περὶ φύσεως εἶναι τὸ σύγγραμμα
[9, 8]	ἀντιλέγειν οὗτος πρῶτος διείλεκται, καθά	φησι	Πλάτων ἐν Εὐθυδήμῳ. Καὶ πρῶτος
[9, 5]	παιδικά. Καὶ εὐμήκης ἦν, καθά	φησι	Πλάτων ἐν τῷ Παρμενίδῃ, ὁ
[9, 7]	δ' ἐν τοῖς Ἱστορικοῖς ὑπομνήμασί	φησι	Πλάτωνα θελῆσαι συμφλέξαι τὰ Δημοκρίτου
[9, 1]	συγγράμματος αὐτοῦ δῆλον ἐν ᾧ	φησι,	Πολυμαθίη νόον οὐ διδάσκει· Ἡσίοδον
[9, 3]	δὲ κατὰ δόξαν. Διὸ καὶ	φησί	που· Χρεὼ δέ σε πάντα
[9, 7]	ἑβδόμης καὶ ἑβδομηκοστῆς Ὀλυμπιάδος, ἐνιαυτῷ,	φησί,	πρεσβύτερος ὢν Σωκράτους. Εἴη ἂν
[9, 3]	νόμους θεῖναι τοῖς πολίταις, ὥς	φησι	Σπεύσιππος ἐν τῷ Περὶ φιλοσόφων.
[9, 5]	Περὶ τούτου καὶ Μελίσσου Τίμων	φησὶ	ταῦτα· Ἀμφοτερογλώσσου τε μέγα σθένος
[9, 1]	νόσῳ. Τοῦτο δὲ καὶ Ἱππόβοτός	φησι.	Τὸ δὲ φερόμενον αὐτοῦ βιβλίον
[9, 11]	Καὶ ἐν τοῖς Περὶ αἰσθήσεών	φησι,	Τὸ μέλι ὅτι ἐστὶ γλυκὺ
[9, 11]	ἔχειν, ἐν οἷς Ἀρχίλοχος μέν	φησι·	Τοῖος ἀνθρώποισι θυμός, Γλαῦκε Λεπτίνεω
[9, 7]	αὐτοῦ νεώτερος τετταράκοντα. Συντετάχθαι δέ	φησι	τὸν Μικρὸν διάκοσμον ἔτεσιν ὕστερον
[9, 12]	ὑπομνήματι, ἃ προσφωνεῖ Τιβερίῳ Καίσαρι,	φησὶ	τὸν Τίμωνα εἶναι πατρὸς μὲν
[9, 10]	δείξας τῇ χειρὶ πρὸς αὐτόν	φησι,	Τουτὶ μὲν αἷμα καὶ οὐκ
[9, 11]	καὶ τὸν δέκατον Σέξτος ὄγδοόν	φησι,	Φαβωρῖνος δὲ ἔνατον. Δέκατος ὁ
[9, 2]	Πυθαγορικῶν Παρμενίσκου καὶ Ὀρεστάδου, καθά	φησι	Φαβωρῖνος ἐν Ἀπομνημονευμάτων πρώτῳ. Γέγονε
[9, 8]	Δημοκρίτου. Ἐκαλεῖτό τε Σοφία, ὥς	φησι	Φαβωρῖνος ἐν Παντοδαπῇ ἱστορίᾳ. Καὶ
[9, 3]	εἶναι Ἕσπερον καὶ Φωσφόρον, ὥς	φησι	Φαβωρῖνος ἐν πέμπτῳ Ἀπομνημονευμάτων· οἱ
[9, 8]	λόγων. Ἀλκιδάμας δὲ τέτταρας λόγους	φησί·	φάσιν, ἀπόφασιν, ἐρώτησιν, προσαγόρευσιν. Πρῶτον
[9, 11]	τῶν γνωρίμων παρακολουθούντων. Αἰνεσίδημος δέ	φησι	φιλοσοφεῖν μὲν αὐτὸν κατὰ τὸν
[9, 12]	ὃς οὕτω καρτερικὸς ἐγένετο, καθά	φησι	Φύλαρχος ἱστορῶν, ὥστ' ἀδίκως ὑπομεῖναι
[9, 11]	καὶ ὁ Τίμων ἐν τῷ	Πύθωνίφησι	μὴ ἐκβεβηκέναι τὴν συνήθειαν. Καὶ
[9, 11]	μὲν ἄδηλον, αἱ δ' ἐξομολογήσεις	εἰσί	τὸ μὲν ἄδηλον> Ἐν ᾧ
[9, 7]	ἔγνωκεν. Εἴπερ οἱ Ἀντερασταὶ Πλάτωνός	εἰσι,	φησὶ Θράσυλλος οὗτος ἂν εἴη
[9, 11]	Ποσειδώνιος δὲ καὶ τοιοῦτόν τι	διέξεισι	περὶ αὐτοῦ. Τῶν γὰρ συμπλεόντων
[9, 10]	οἷός πέρ τε ῥέει μακάρεσσι	θεοῖσι.	Πλούταρχος δ' αὐτὸν Ἀλέξανδρον τοῦτο
[9, 11]	ῥᾷστα μεθ' ἡσυχίης μοῦνος ἐν	ἀνθρώποισι	θεοῦ τρόπον ἡγεμονεύων. Ἀθηναῖοι δὲ
[9, 11]	οἷς Ἀρχίλοχος μέν φησι· Τοῖος	ἀνθρώποισι	θυμός, Γλαῦκε Λεπτίνεω πάϊ, γίγνεται
[9, 7]	θερμοὺς ὁσημέραι. Τούτους δὲ ταῖς	ῥισὶ	προσφέρων διεκράτησεν αὑτὸν τὴν ἑορτήν·
[9, 1]	δυσνόητόν τε καὶ δυσεξήγητον. Ἔν	τισι	μὲν οὖν ἑρμηνευόμενος κατὰ λέξιν
[9, 7]	μόνον δέ, ἀλλὰ καὶ χαλκαῖς	εἰκόσι·	καὶ τελευτήσαντα αὐτὸν δημοσίᾳ ταφῆναι,
[9, 2]	ἐκ γενετῆς δὲ τότ' ἦσαν	ἐείκοσι	πέντε τε πρὸς τοῖς, εἴπερ
[9, 2]	τῷ Περὶ εὐθυμίας ταῖς ἰδίαις	χερσὶ	θάψαι τοὺς υἱεῖς αὐτόν, καθάπερ
[9, 10]	ἰχὼρ οἷός πέρ τε ῥέει	μακάρεσσι	θεοῖσι. Πλούταρχος δ' αὐτὸν Ἀλέξανδρον
[9, 11]	γοῦν οἶνος μέτριος μὲν ληφθεὶς	ῥώννυσι,	πλείων δὲ παρίησιν· ὁμοίως καὶ
[9, 11]	περὶ Ἀγρίππαν τούτοις ἄλλους πέντε	προσεισάγουσι,	τόν τ' ἀπὸ τῆς διαφωνίας
[9, 11]	δῆτα τοὺς ταλαιπώρους βροτοὺς φρονεῖν	λέγουσι;	σοῦ γὰρ ἐξηρτήμεθα δρῶμέν τε
[9, 8]	ἀγῶνας ἐποιήσατο καὶ σοφίσματα τοῖς	πραγματολογοῦσι	προσήγαγε· καὶ τὴν διάνοιαν ἀφεὶς
[9, 11]	ἐν τῷ αὐτῷ κρατύνουσι καὶ	δογματίζουσι.	Καὶ γὰρ ὅτε φασὶ μηδὲν
[9, 11]	αὐτὰ ταῦτα καὶ ὁρίζονται καὶ	δογματίζουσι.	Πρὸς οὓς ἀποκρίνονται, Περὶ μὲν
[9, 11]	καὶ δογματίζειν· ἐν ᾧ γὰρ	δοκοῦσι	διελέγχειν καταλαμβάνονται· καὶ γὰρ ἐν
[9, 11]	καὶ γὰρ ἐν τῷ αὐτῷ	κρατύνουσι	καὶ δογματίζουσι. Καὶ γὰρ ὅτε
[9, 4]	καὶ συνέστησεν αὐτὸν τοῖς Ἐφεσίοις	ἀγνοοῦσι,	καθάπερ Ἱπποκράτης Δημόκριτον Ἀβδηρίταις. Γέγονε
[9, 11]	ἀρετὴ ὠφελεῖ, βλάπτει δ' οὔ.	ἀναιροῦσι	δ' οἱ σκεπτικοὶ καὶ αὐτὴν
[9, 11]	σημείων λέγεται τὰ ἄδηλα καταλαμβάνεσθαι.	Ἀναιροῦσι	δὲ τὸ αἴτιον ὧδε· τὸ
[9, 11]	μὲν προνοεῖσθαι, οἱ δ' οὔ.	Θάπτουσι	δ' Αἰγύπτιοι μὲν ταριχεύοντες, Ῥωμαῖοι
[9, 11]	ὅτ' ἀπὸ τῶν αὐτῶν διάφοροι	προσπίπτουσι	φαντασίαι, ὡς ἀπὸ τοῦ πύργου
[9, 12]	τοῖς Σκύθαις καὶ οἱ φεύγοντες	τοξεύουσι	καὶ οἱ διώκοντες, οὕτω τῶν
[9, 1]	ὃς οὐκ ἀποπνιγήσεται ἐν αὐτῷ.	Ἐπιγράφουσι	δ' αὐτῷ οἱ μὲν Μούσας,
[9, 11]	ταῦτα μεταλλῆσαι, τίνες αὖραι Ἑλλάδ'	ἔχουσι,	πόθεν τε καὶ εἰς ὅ
[9, 11]	τῇ πρώτῃ τῆς Περιόδου, κοινὰς	ἔχουσι	τὰς γυναῖκας, Ἕλληνες δ' οὔ·
[9, 11]	γὰρ οἱ μαινόμενοι παρὰ φύσιν	ἔχουσι·	τί γὰρ μᾶλλον ἐκεῖνοι ἢ
[9, 1]	ἀπέχονται, ἀπληστίῃ δὲ καὶ δοξοκοπίῃ	προσέχουσι	κακῆς ἕνεκα ἀνοίης. Ἐγὼ δ'
[9, 12]	τῶν φιλοσόφων οἱ μὲν διώκοντες	θηρῶσι	τοὺς μαθητάς, οἱ δὲ φεύγοντες,
[9, 1]	πλεῖστον ἀνεπισήμαντοι σοφοῖς ἀνδράσιν ὄντες	παρορῶσι	τὰ καλῶς ὑπ' αὐτῶν ἐνδεικνύμενα
[9, 11]	πατήρ, οὐκ ἂν εἴη πατήρ,	οὑτωσὶ	καὶ τὸ αἴτιον· οὐ πάρεστι
[9, 7]	φιλόπονος ὥστε τοῦ περικήπου δωμάτιόν	τι	ἀποτεμόμενος κατάκλειστος ἦν· καί ποτε
[9, 10]	συμποσίῳ τοῦ Ἀλεξάνδρου ἐρωτήσαντος αὐτὸν	τί	ἄρα δοκεῖ τὸ δεῖπνον, εἰπεῖν
[9, 7]	ἀλλ' οὐδ' ἔνθ' ἂν> ἀντειπεῖν	τι	αὐτῷ δέοι, δηλον< ότι> εἰδὼς
[9, 11]	οἱ μαινόμενοι παρὰ φύσιν ἔχουσι·	τί	γὰρ μᾶλλον ἐκεῖνοι ἢ ἡμεῖς;
[9, 11]	ἔλεγον οὐχ ἅπερ νοοῦσιν, ὅ	τι	γὰρ νοεῖται δῆλον, ἀλλ' ὧν
[9, 12]	οὖν τὸν θαυμάζοντα πάντα ἔφη,	Τί	δ' οὐ θαυμάζεις ὅτι τρεῖς
[9, 11]	ἐπ' ἡμέρην ἄγει. Εὐριπίδης δέ·	Τί	δῆτα τοὺς ταλαιπώρους βροτοὺς φρονεῖν
[9, 11]	ἀνθρώπων. Ποσειδώνιος δὲ καὶ τοιοῦτόν	τι	διέξεισι περὶ αὐτοῦ. Τῶν γὰρ
[9, 11]	τὴν σκεπτικὴν Πύρρωνα μηδ' ἔχειν	τι	δόγμα. Λέγοιτο δ' ἂν Πυρρώνειος
[9, 11]	καὶ γένεσιν καὶ τὸ φύσει	τι	εἶναι ἀγαθὸν ἢ κακόν. Πᾶσα
[9, 11]	αἰτιατόν ἐστι· τὰ δὲ πρός	τι	ἐπινοεῖται μόνον, ὑπάρχει δ' οὔ·
[9, 12]	καὶ Ζωπύρῳ τῷ ῥήτορι ἀναγινώσκοντά	τι	ἐπιτυλίττειν καὶ κατὰ τὸ ἐπελθὸν
[9, 11]	ἀγαθὸν ἢ κακόν· εἰ γάρ	τί	ἐστι φύσει ἀγαθὸν καὶ κακόν,
[9, 11]	ὧδε· τὸ αἴτιον τῶν πρός	τι	ἔστι· πρὸς γὰρ τὸ αἰτιατόν
[9, 11]	καὶ μάθησιν. Εἴπερ, φασί, διδάσκεταί	τι,	ἤτοι τὸ ὂν τῷ εἶναι
[9, 11]	πατὴρ καὶ ἀδελφὸς ὡς πρός	τι	καὶ ἡμέρα ὡς πρὸς τὸν
[9, 11]	ἄπειρον ἐκβάλλοντα καὶ τὸν πρός	τι	καὶ τὸν ἐξ ὑποθέσεως καὶ
[9, 11]	καὶ τηρητικῶν· ὥστε καὶ αἱρούμεθά	τι	κατὰ τὴν συνήθειαν καὶ φεύγομεν
[9, 11]	πόθεν τε καὶ εἰς ὅ	τι	κύρει ἕκαστα. καὶ πάλιν ἐν
[9, 1]	δὴ καὶ τόδε· Ἡράκλειτος ἐγώ·	τί	μ' ἄνω κάτω ἕλκετ' ἄμουσοι;
[9, 11]	τὸ δὲ σημεῖον τῶν πρός	τι.	Νοητὸν δ' οὐκ ἔστιν, ἐπεὶ
[9, 11]	ὅτι τὸ σημεῖον τῶν πρός	τι	ὂν συγκαταλαμβάνεσθαι ὀφείλει τῷ οὗ
[9, 11]	εἰς ἄπειρον. Ὁ δὲ πρός	τι	οὐδέν φησι καθ' ἑαυτὸ λαμβάνεσθαι,
[9, 11]	γένεσις οὔτε φθορὰ οὔτ' ἄλλο	τι·	οὐκ ἄρ' ἐστὶν αἴτιον. Καὶ
[9, 12]	ποτε ὑπὸ τοῦ Ἀρκεσιλάου διὰ	τί	παρείη ἐκ Θηβῶν, ἔφη, Ἵν'
[9, 11]	αὐτὸς ὑπ' ἀδιαφορίας. Καὶ χολήσας	τι	περὶ τῆς ἀδελφῆς, Φιλίστα δ'
[9, 1]	Φασὶ δ' αὐτὸν ἐρωτηθέντα διὰ	τί	σιωπᾷ, φάναι Ἵν' ὑμεῖς λαλῆτε.
[9, 12]	διὰ τῶν Κερκώπων ἰόντα, εἰπεῖν,	Τί	σὺ δεῦρο, ἔνθαπερ ἡμεῖς οἱ
[9, 6]	συγκατατρέχειν ἀλλήλοις καὶ ποιεῖν πρῶτόν	τι	σύστημα σφαιροειδές. Τοῦτο δ' οἷον
[9, 11]	ὅλων ἀρχάς· δεῖ γὰρ εἶναί	τι	τὸ ποιοῦν καὶ δρῶν. Ἀλλὰ
[9, 5]	ὁ τύραννος ἐν ὅλμῳ κόψε.	Τί	τοῦτο λέγω; σῶμα γάρ, οὐχὶ
[9, 1]	περιστάντων δ' αὐτὸν τῶν Ἐφεσίων,	Τί,	ὦ κάκιστοι, θαυμάζετε; εἶπεν· Ἢ
[9, 11]	διάνοιαν. Ἄγνωστα οὖν τὰ πρός	τι	ὡς> καθ' ἑαυτά. Καὶ οὗτοι
[9, 11]	ὑπὸ δυοῖν κουφιζόμενος λίθος ἐν	ὕδατι	ῥᾳδίως μετατίθεται, ἤτοι βαρὺς ὢν
[9, 1]	σῶμα γὰρ ἀρδεύσασα κακὴ νόσος	ὕδατι	φέγγος ἔσβεσεν ἐν βλεφάροις καὶ
[9, 12]	πρώτῳ τῶν Εἰς τοὺς Σίλλους	ὑπομνήματι,	ἃ προσφωνεῖ Τιβερίῳ Καίσαρι, φησὶ
[9, 11]	τ' εἶναι ἐν τῷ αὐτῷ	καταστήματι,	ὥστ' εἰ καί τις αὐτὸν
[9, 12]	δεύτερον καὶ τρίτον ἐν διαλόγου	σχήματι.	Φαίνεται γοῦν ἀνακρίνων Ξενοφάνην τὸν
[9, 1]	Σωκράτους καὶ ὅσα ἐντυχὼν τῷ	συγγράμματι	εἴποι, κομίσαντος Εὐριπίδου καθά φησιν
[9, 1]	Λαμπρῶς τε ἐνίοτε ἐν τῷ	συγγράμματι	καὶ σαφῶς ἐκβάλλει, ὥστε καὶ
[9, 7]	θαυμάζων αὐτὸν ἐν τῷ ὁμωνύμῳ	συγγράμματι.	Πάντα δὲ δοκεῖν παρὰ τούτου
[9, 11]	ἀπορητικοὶ δὲ καὶ σκεπτικοὶ καὶ	ἔτι	ἐφεκτικοὶ καὶ ζητητικοὶ ἀπὸ τοῦ
[9, 10]	αὐτὸν οὕτως ἔχον> Πτίσσετε, Νικοκρέων,	ἔτι	καὶ μάλα· θύλακός ἐστι· πτίσσετ'
[9, 4]	πολίταις ἠξιωμένος· ὅθεν ναύαρχος αἱρεθεὶς	ἔτι	καὶ μᾶλλον ἐθαυμάσθη διὰ τὴν
[9, 11]	μόνον πεισθέντες ὅτῳ προσέκυρσεν ἕκαστος·	ἔτι	μὴν Ἡράκλειτον, Μὴ εἰκῆ περὶ
[9, 11]	καὶ λεῖα, ἐγγύθεν δὲ τραχέα.	Ἔτι	ὁ ἥλιος ἀνίσχων μὲν ἀλλοῖος,
[9, 7]	περὶ θεολογίας καὶ ἀστρολογίας ἔμαθεν	ἔτι	παῖς ὤν. Ὕστερον δὲ Λευκίππῳ
[9, 11]	Σίλλους πεποιηκώς, περὶ οὗ λέξομεν,	ἔτι	τε Ναυσιφάνης ὁ> Τήιος, οὗ
[9, 11]	διακριβοῦσθαι· πᾶν οὖν ἴσον ἡγήσονται.	Ἔτι,	φασίν, ὁ συζητῶν ἡμῖν τὸ
[9, 6]	Ἰσορρόπων δὲ διὰ τὸ πλῆθος	μηκέτι	δυναμένων περιφέρεσθαι, τὰ μὲν λεπτὰ
[9, 11]	εἴπωμεν μὴ ἔχειν αὐτὴν ἐξοχάς,	οὐκέτι	ὃ φαίνεται ἕτερον δὲ λέγομεν·
[9, 11]	εἰ δὲ τῇ ἑτέρᾳ κατακολουθήσει,	οὐκέτι	τὸ ἰσοσθενές, φασί, τοῖς φαινομένοις
[9, 3]	Πυθαγορικῷ, ὡς ἔφη Σωτίων, ἀνδρὶ	πένητι	μέν, καλῷ δὲ καὶ ἀγαθῷ.
[9, 11]	καίτοι κεκινημένον τε ὄντα ἐν	νεότητι.	Πολλάκις, φησί, καὶ ἀπεδήμει, μηδενὶ
[9, 11]	φωτί, σὺν ὑγρῷ, σὺν στερεῷ,	θερμότητι,	ψυχρότητι, κινήσει, ἀναθυμιάσεσιν, ἄλλαις δυνάμεσιν.
[9, 11]	σὺν ὑγρῷ, σὺν στερεῷ, θερμότητι,	ψυχρότητι,	κινήσει, ἀναθυμιάσεσιν, ἄλλαις δυνάμεσιν. Ἡ
[9, 11]	ὅτε φασὶ μηδὲν ὁρίζειν καὶ	παντὶ	λόγῳ λόγον ἀντικεῖσθαι, αὐτὰ ταῦτα
[9, 11]	τῆς Οὐδὲν μᾶλλον καὶ τῆς	Παντὶ	λόγῳ λόγος ἀντίκειται καὶ τῶν
[9, 11]	ὁρίζειν, ἀλλ' ἀπροσθετεῖν. Ἡ δὲ	Παντὶ	λόγῳ φωνὴ καὶ αὐτὴ συνάγει
[9, 11]	μὴ ὄντι· τῷ γὰρ μὴ	ὄντι	οὐδὲν συμβέβηκεν, ὥστ' οὐδὲ τὸ
[9, 11]	τὸ μὴ ὂν τῷ μὴ	ὄντι·	τῷ γὰρ μὴ ὄντι οὐδὲν
[9, 7]	ἀντειπεῖν τι αὐτῷ δέοι, δηλον<	ότι>	εἰδὼς ὡς πρὸς τὸν ἄριστον
[9, 2]	ἥδιστα. Ἐμπεδοκλέους δὲ εἰπόντος αὐτῷ	ὅτι	ἀνεύρετός ἐστιν ὁ σοφός, Εἰκότως,
[9, 5]	λοιδορούμενος προσποιῶμαι, οὐδ' ἐπαινούμενος αἰσθήσομαι.	Ὅτι	δὲ γεγόνασι Ζήνωνες ὀκτὼ ἐν
[9, 7]	νοῦ, ἐχθρῶς ἔχοντα πρὸς αὐτὸν	ὅτι	δὴ μὴ προσήκατο αὐτόν. Πῶς
[9, 8]	ἀλλ' ἐγὼ μὲν ἂν νικήσω,	ὅτι	ἐγὼ ἐνίκησα, λαβεῖν με δεῖ·
[9, 11]	τῆς γνώμης, εἰ μὴ συνιᾶσιν	ὅτι	εἰς αὐτὸ τοῦτο πρῶτον, ὡς
[9, 7]	εἶναι. Τὴν οὖν ἀδελφὴν λυπεῖσθαι	ὅτι	ἐν τῇ τῶν θεσμοφόρων ἑορτῇ
[9, 11]	Περὶ αἰσθήσεών φησι, Τὸ μέλι	ὅτι	ἐστὶ γλυκὺ οὐ τίθημι, τὸ
[9, 11]	ἔστιν ἀπόδειξις, κριτηρίου δεῖ· καὶ	ὅτι	ἔστι κριτήριον, ἀποδείξεως δεῖ· ὅθεν
[9, 11]	γενικὴν ἀπόδειξιν. Ἵνα τε γνῶμεν	ὅτι	ἔστιν ἀπόδειξις, κριτηρίου δεῖ· καὶ
[9, 11]	γὰρ ὅτι ἡμέρα ἐστὶ καὶ	ὅτι	ζῶμεν καὶ ἄλλα πολλὰ τῶν
[9, 11]	ὠφελεῖ ἢ βλάπτει· σημαίνομεν γὰρ	ὅτι	ἡ ἀρετὴ ὠφελεῖ, βλάπτει δ'
[9, 11]	ἄνθρωποι πάσχομεν, ὁμολογοῦμεν· καὶ γὰρ	ὅτι	ἡμέρα ἐστὶ καὶ ὅτι ζῶμεν
[9, 11]	οὐ θαυμάζονται, οὐδ' ὁ ἥλιος,	ὅτι	καθ' ἡμέραν ὁρᾶται. Τὸν ἐνατὸν
[9, 11]	ἔχει καυστικὴν ἐπέχο μεν. Καὶ	ὅτι	κινεῖταί τις βλέπομεν, καὶ ὅτι
[9, 12]	πρῶτον ταὐτὰ περιέχει πράγματα, πλὴν	ὅτι	μονοπρόσωπός ἐστιν ἡ ποίησις· ἀρχὴ
[9, 11]	πάθη γινώσκομεν. Τὸ μὲν γὰρ	ὅτι	ὁρῶμεν ὁμολογοῦμεν καὶ τὸ ὅτι
[9, 11]	τῶν φαινομένων οἱ δογματικοί φασιν	ὅτι	ὅτ' ἀπὸ τῶν αὐτῶν διάφοροι
[9, 11]	Πρὸς οὓς οἱ σκεπτικοί φασιν	ὅτι	ὅτε προσπίπτουσιν ἀλλοῖαι φαντασίαι, ἑκατέρας
[9, 10]	ἔλεγε μηδ' αὐτὸ τοῦτ' εἰδέναι	ὅτι	οὐδὲν οἶδε. Μητρόδωρον δὲ Νεσσᾶ
[9, 2]	καὶ ἀΐδιον. Πρῶτός τε ἀπεφήνατο	ὅτι	πᾶν τὸ γινόμενον φθαρτόν ἐστι
[9, 11]	τῶν πάντων ὁρίζειν, οὐχ ὁρῶντας	ὅτι	πᾶν τὸ φαινόμενον κατ' ἀντιπερίστασιν
[9, 8]	με δεῖ· ἐὰν δὲ σύ,	ὅτι	σύ. Γέγονε δὲ καὶ ἄλλος
[9, 11]	γάρ εἰσιν ὅμοια τῷ λέγειν	ὅτι	σφαιροειδής ἐστιν ὁ κόσμος. Ἀλλὰ
[9, 11]	τοίη δὲ καὶ ἀνδρῶν· καὶ	ὅτι	σφηξὶ καὶ μυίαις καὶ ὀρνέοις
[9, 1]	ἐν κόσμῳ συνισταμένων πάντων παθῶν,	ὅτι	τε ὁ ἥλιός ἐστι τὸ
[9, 11]	Περὶ Πύρρωνος τάδε περὶ αὐτοῦ,	ὅτι	τὴν ἀρχὴν ἄδοξός τε ἦν
[9, 11]	ἀσωμάτου οὐκ ἂν εἴη αἴτιον,	ὅτι	τὸ γενόμενον τῆς πασχούσης ὕλης
[9, 11]	ὡς καὶ τοιοῦτον ὄν. Καὶ	ὅτι	τὸ πῦρ καίει αἰσθανόμεθα· εἰ
[9, 11]	φαινόμενον δ' ἀφανοῦς οὐκ ἔστιν,	ὅτι	τὸ σημεῖον τῶν πρός τι
[9, 11]	ἢ πῶς νοοῦμεν ἀγνοοῦμεν· καὶ	ὅτι	τόδε λευκὸν φαίνεται διηγηματικῶς λέγομεν,
[9, 11]	ὅτι ὁρῶμεν ὁμολογοῦμεν καὶ τὸ	ὅτι	τόδε νοοῦμεν γινώσκομεν, πῶς δ'
[9, 7]	ἃ πάντα καταναλῶσαι. Λέγει δ'	ὅτι	τοσοῦτον ἦν φιλόπονος ὥστε τοῦ
[9, 12]	ἔφη, Τί δ' οὐ θαυμάζεις	ὅτι	τρεῖς ὄντες τέτταρας ἔχομεν ὀφθαλμούς;
[9, 11]	γλυκὺ οὐ τίθημι, τὸ δ'	ὅτι	φαίνεται ὁμολογῶ. Καὶ Αἰνεσίδημος ἐν
[9, 11]	διὰ τοῦτο τὰ φαινόμενα τιθέναι	ὅτι	φαίνεται. Τέλος δὲ οἱ σκεπτικοί
[9, 11]	ὅτι κινεῖταί τις βλέπομεν, καὶ	ὅτι	φθείρεται· πῶς δὲ ταῦτα γίνεται
[9, 11]	ἀφανὲς δὲ φαινομένου οὐ δύναται,	καθότι	δεῖ φαίνεσθαι τὸ ἑτέρῳ παρέξον
[9, 11]	αὐτῶν προσπίπτειν φαντασίας καὶ τὸ	διότι	τῇ τοιαύτῃ μάχῃ ἀκολουθεῖ τὸ
[9, 11]	πρὶν Ὅμηρον, στρεπτὴ δὲ γλῶσσ'	ἐστὶ	βροτῶν, πολέες δ' ἔνι μῦθοι·
[9, 11]	αἰσθήσεών φησι, Τὸ μέλι ὅτι	ἐστὶ	γλυκὺ οὐ τίθημι, τὸ δ'
[9, 11]	τὰς δόξας· ὅπερ οὐκ ἐνδεχόμενόν	ἐστι	διὰ τὴν ἰσοσθένειαν τῶν λόγων.
[9, 12]	ἑκάστων, ὁ δ' αὐτῷ διηγούμενός	ἐστι·	καὶ ἐν μὲν τῷ δευτέρῳ
[9, 2]	ὅτι πᾶν τὸ γινόμενον φθαρτόν	ἐστι	καὶ ἡ ψυχὴ πνεῦμα. Ἔφη
[9, 11]	ὁμολογοῦμεν· καὶ γὰρ ὅτι ἡμέρα	ἐστὶ	καὶ ὅτι ζῶμεν καὶ ἄλλα
[9, 7]	τεχνῶν πᾶσαν εἶχεν ἐμπειρίαν. Τούτου	ἐστὶ	καὶ τὸ Λόγος ἔργου σκιή.
[9, 11]	οἶδεν εἰ τὸ ζῆν μέν	ἐστι	κατθανεῖν, τὸ κατθανεῖν δὲ ζῆν
[9, 11]	πιστὰ καὶ μὴ αἰτεῖσθαι· ὅ	ἐστι	μάταιον· τὸ ἐναντίον γάρ τις
[9, 1]	Τὸ δὲ φερόμενον αὐτοῦ βιβλίον	ἐστὶ	μὲν ἀπὸ τοῦ συνέχοντος Περὶ
[9, 10]	πτίσσετ' Ἀνάξαρχος δ' ἐν Διός	ἐστι	πάλαι. Καί σε διαστείλασα γνάφοις
[9, 11]	οὐ διαβεβαιούμενοι εἰ καὶ ὄντως	ἐστί.	Περὶ δὲ τῆς Οὐδὲν ὁρίζω
[9, 11]	ἐστι· τὰ δ' ὅσα μή	ἐστι	περὶ ἡμᾶς, ἀλλὰ κατ' ἀνάγκην,
[9, 11]	φωνήν· ὡς γὰρ οὐ μᾶλλόν	ἐστι	πρόνοια ἢ οὐκ ἔστιν, οὕτω
[9, 8]	Τήιος· φησὶ γάρ, Ἔνδοθι μέν	ἐστι	Πρωταγόρας ὁ Τήιος. Οὗτος καὶ
[9, 10]	Νικοκρέων, ἔτι καὶ μάλα· θύλακός	ἐστι·	πτίσσετ' Ἀνάξαρχος δ' ἐν Διός
[9, 11]	ὂν συγκαταλαμβάνεσθαι ὀφείλει τῷ οὗ	ἐστι	σημεῖον, τὸ δὲ μὴ ἔστιν.
[9, 11]	δὲ τούτων ἐστιν· οὐκ ἄρ'	ἐστὶ	σημεῖον. Φαινόμενον μὲν οὖν φαινομένου
[9, 11]	ἕτερον αἴτιον λέγεται παρ' ὅσον	ἐστὶ	σῶμα, καὶ τὸ λοιπὸν σῶμα
[9, 11]	ταῦτα φευξόμεθα ὅσα περὶ ἡμᾶς	ἐστι·	τὰ δ' ὅσα μή ἐστι
[9, 11]	ἔστι· πρὸς γὰρ τὸ αἰτιατόν	ἐστι·	τὰ δὲ πρός τι ἐπινοεῖται
[9, 11]	δρῶν. Ἀλλὰ μὴν οὐδὲ κίνησίς	ἐστι·	τὸ γὰρ κινούμενον ἤτοι ἐν
[9, 11]	ἔστιν, ἐπεὶ τὸ αἰσθητὸν κοινόν	ἐστι,	τὸ δὲ σημεῖον ἴδιον. Καὶ
[9, 11]	νοῦς ποικίλως τρέπεται. Ἄγνωστον οὖν	ἐστι	τὸ κριτήριον καὶ διὰ τοῦτο
[9, 1]	παθῶν, ὅτι τε ὁ ἥλιός	ἐστι	τὸ μέγεθος οἷος φαίνεται. Λέγεται
[9, 11]	τοὐναντίον· ὡς γὰρ αὐτὸς πιστός	ἐστι	τὸ φαινόμενον λέγων, οὕτω καὶ
[9, 11]	γὰρ κινούμενον ἤτοι ἐν ᾧ	ἐστι	τόπῳ κινεῖται ἢ ἐν ᾧ
[9, 11]	τὸ κινούμενον οὔτ' ἐν ᾧ	ἐστι	τόπῳ κινεῖται οὔτ' ἐν ᾧ
[9, 11]	ἔστιν· καὶ ἐν ᾧ μέν	ἐστι	τόπῳ οὐ κινεῖται, ἐν ᾧ
[9, 1]	οὗτος· δεύτερος ποιητὴς λυρικός, οὗ	ἐστι	Τῶν δώδεκα θεῶν ἐγκώμιον· τρίτος
[9, 11]	ἐπεὶ τὸ νοητὸν ἤτοι φαινόμενόν	ἐστι	φαινομένου ἢ ἀφανὲς ἀφανοῦς ἢ
[9, 11]	τε οὐκ εἶναι· εἰ γάρ	ἐστι,	φασί, σημεῖον, ἤτοι αἰσθητόν ἐστιν
[9, 11]	τὸ διδάσκεσθαι. Οὐδὲ μὴν γένεσίς	ἐστι,	φασίν. Οὔτε γὰρ τὸ ὂν
[9, 11]	ἢ κακόν ἐστιν· οὐκ ἄρα	ἐστὶ	φύσει ἀγαθὸν ἢ κακόν. Ἤτοι
[9, 11]	ἢ κακόν· εἰ γάρ τί	ἐστι	φύσει ἀγαθὸν καὶ κακόν, πᾶσιν
[9, 11]	καὶ διψῆν καὶ ἀλγεῖν· οὐκ	ἔστι	γὰρ λόγῳ περιελεῖν ταῦτα. Λεγόντων
[9, 11]	Οὔτε γὰρ τὸ ὂν γίνεται,	ἔστι	γάρ, οὔτε τὸ μὴ ὄν,
[9, 11]	Ἄγνωστον οὖν τὸ φύσει ἀγαθόν.	Ἔστι	δὲ καὶ τὸν ὅλον τῆς
[9, 8]	τετρακοσίων· Ἀριστοτέλης δ' Εὔαθλόν φησιν.	Ἔστι	δὲ τὰ σωζόμενα αὐτοῦ βιβλία
[9, 11]	γοῦν δεξιὸν φύσει μὲν οὐκ	ἔστι	δεξιόν, κατὰ δὲ τὴν ὡς
[9, 11]	κινεῖται οὔτ' ἐν ᾧ μὴ	ἔστι	Δημόκριτος δὲ τὰς ποιότητας ἐκβάλλων,
[9, 8]	τὴν τετάρτην καὶ ὀγδοηκοστὴν Ὀλυμπιάδα.	Ἔστι	καὶ εἰς τοῦτον ἡμῶν οὕτως
[9, 11]	ἀπόδειξις, κριτηρίου δεῖ· καὶ ὅτι	ἔστι	κριτήριον, ἀποδείξεως δεῖ· ὅθεν ἑκάτερα
[9, 11]	τὸ αἴτιον τῶν πρός τι	ἔστι·	πρὸς γὰρ τὸ αἰτιατόν ἐστι·
[9, 11]	ἂν ὑπό τινος γένοιτο· οὐκ	ἔστι	τοίνυν αἴτιον. συνεισάγεται τὸ ἀνυποστάτους
[9, 11]	οὑτωσὶ καὶ τὸ αἴτιον· οὐ	πάρεστι	δὲ πρὸς ὃ νοεῖται τὸ
[9, 10]	τῇ χειρὶ πρὸς αὐτόν φησι,	Τουτὶ	μὲν αἷμα καὶ οὐκ ἰχὼρ
[9, 11]	φαίνεται, ἀλλὰ σὺν ἀέρι, σὺν	φωτί,	σὺν ὑγρῷ, σὺν στερεῷ, θερμότητι,
[9, 11]	δὲ θανάσιμον, καὶ ὁ ἀπόπατος	ὑὶ	μὲν ἐδώδιμος, ἵππῳ δ' οὔ.
[9, 5]	Τί τοῦτο λέγω; σῶμα γάρ,	οὐχὶ	δὲ σέ. Γέγονε δὲ τά