Livre, chapitre
[9, 2]	ἑξήκοντ' ἐνιαυτοὶ βληστρίζοντες ἐμὴν φροντίδ'	ἀν'	Ἑλλάδα γῆν· ἐκ γενετῆς δὲ
[9, 11]	εἰδότες δὲ οὐδὲ Πυρρώνειοι καλοίμεθ'	ἄν.	Πρὸς τῷ μηδὲ πρῶτον εὑρηκέναι
[9, 11]	οἷον Οὐδὲν ὁρίζομεν, ἐπεὶ ὥριζον	ἄν·	προφερόμεθα δέ, φασί, τὰς ἀποφάσεις
[9, 7]	τριάκοντα καὶ ἑπτακοσίοις. Γεγόνοι δ'	ἄν,	ὡς μὲν Ἀπολλόδωρος ἐν Χρονικοῖς,
[9, 7]	τούτου λαβεῖν καὶ αὐτοῦ δ'	ἂν	ἀκηκοέναι εἰ μὴ τὰ τῶν
[9, 7]	Δημοκρίτου διαμνημονεύει, ἀλλ' οὐδ' ἔνθ'	ἂν>	ἀντειπεῖν τι αὐτῷ δέοι, δηλον<
[9, 1]	διὰ τὸ περιίστασθαι ὑπερηφανίην οὐκ	ἂν	ἀφικοίμην εἰς Περσῶν χώρην, ὀλίγοις
[9, 1]	νόον οὐ διδάσκει· Ἡσίοδον γὰρ	ἂν	ἐδίδαξε καὶ Πυθαγόρην, αὖτίς τε
[9, 11]	πάσχον. Ἀσώματον δ' ἀσωμάτου οὐκ	ἂν	εἴη αἴτιον διὰ τὸν αὐτὸν
[9, 11]	Σῶμα μὲν οὖν σώματος οὐκ	ἂν	εἴη αἴτιον, ἐπείπερ ἀμφότερα τὴν
[9, 11]	σῶμα. Σῶμα δ' ἀσωμάτου οὐκ	ἂν	εἴη αἴτιον, ὅτι τὸ γενόμενον
[9, 7]	Πλάτωνός εἰσι, φησὶ Θράσυλλος οὗτος	ἂν	εἴη ὁ παραγενόμενος ἀνώνυμος, τῶν
[9, 11]	πρὸς ὃ λέγεται πατήρ, οὐκ	ἂν	εἴη πατήρ, οὑτωσὶ καὶ τὸ
[9, 11]	τὸ φαινόμενον πάντῃ σθένει οὗπερ	ἂν	ἔλθῃ. Καὶ ἐν τοῖς Περὶ
[9, 1]	καὶ Ψυχῆς πείρατα ἰὼν οὐκ	ἂν	ἐξεύροιο, πᾶσαν ἐπιπορευόμενος ὁδόν· οὕτω
[9, 11]	τινος ὀνειδίζοντος Ἀναξάρχῳ ὡς οὐκ	ἂν	ἕτερόν τινα διδάξαι οὗτος ἀγαθόν,
[9, 11]	ἔστιν. Οὐδὲν ἄρα τῶν ἀδήλων	ἂν	καταλαμβάνοιτο· διὰ γὰρ τῶν σημείων
[9, 11]	καὶ τὸ αἴτιον οὖν ἐπινοοῖτο	ἂν	μόνον, ἐπεὶ εἴπερ ἐστὶν αἴτιον,
[9, 8]	νενίκηκα, εἰπεῖν, ἀλλ' ἐγὼ μὲν	ἂν	νικήσω, ὅτι ἐγὼ ἐνίκησα, λαβεῖν
[9, 7]	φησί, πρεσβύτερος ὢν Σωκράτους. Εἴη	ἂν	οὖν κατ' Ἀρχέλαον τὸν Ἀναξαγόρου
[9, 11]	ἀκατάληπτα ἀναπεμπόμενα ἐπ' ἄλληλα. Πῶς	ἂν	οὖν καταλαμβάνοιτο τὰ ἄδηλα τῆς
[9, 11]	οὖν ἀπὸ τῆς διαφωνίας ὃ	ἂν	προτεθῇ ζήτημα παρὰ τοῖς φιλοσόφοις
[9, 11]	ἔχειν τι δόγμα. Λέγοιτο δ'	ἂν	Πυρρώνειος ὁμοτρόπως. Ταύτης δὲ τῆς
[9, 12]	τρία ἐστίν, ἐν οἷς ὡς	ἂν	σκεπτικὸς ὢν πάντας λοιδορεῖ καὶ
[9, 11]	κατὰ μέρος γενήσεται κρινομένων, ὥστ'	ἂν	τὸ αὐτὸ καὶ κρίνειν καὶ
[9, 11]	διὰ τὸ ἀσώματον εἶναι οὐδ'	ἂν	ὑπό τινος γένοιτο· οὐκ ἔστι
[9, 11]	γὰρ ἐξηρτήμεθα δρῶμέν τε τοιαῦθ'	ἃν	σὺ τυγχάνῃς θέλων. Οὐ μὴν
[9, 9]	Ἀπολλοθέμιδος Ἀπολλωνιάτης, ἀνὴρ φυσικὸς καὶ	ἄγαν	ἐλλόγιμος. ἤκουσε δέ, φησὶν Ἀντισθένης,
[9, 11]	σκεπτικὰ εἶναι, οἷον τὸ Μηδὲν	ἄγαν,	καὶ Ἐγγύα, πάρα δ' ἄτα·
[9, 7]	συγγενέας αὐτοῦ φησιν ἀναγνῶναι τὸν	Μέγαν	διάκοσμον, ὃν μόνον ἑκατὸν ταλάντων
[9, 7]	καὶ συκοφαντούντων, ἀναγνῶναι αὐτοῖς τὸν	Μέγαν	διάκοσμον, ὃς ἁπάντων αὐτοῦ τῶν
[9, 9]	ἐν τῇ Σωκράτους ἀπολογίᾳ διὰ	μέγαν	φθόνον μικροῦ κινδυνεῦσαι Ἀθήνησιν. Ἐδόκει
[9, 8]	ἐγὼ ἐνίκησα, λαβεῖν με δεῖ·	ἐὰν	δὲ σύ, ὅτι σύ. Γέγονε
[9, 5]	ἀγανακτῆσαι· αἰτιασαμένου δέ τινος, φάναι·	Ἐὰν	μὴ λοιδορούμενος προσποιῶμαι, οὐδ' ἐπαινούμενος
[9, 5]	ἄνδρα τύραννον κτείνας ἐκλῦσαι δουλοσύνης	Ἐλέαν.	Ἀλλ' ἐδάμης· δὴ γάρ σε
[9, 2]	Κολοφῶνος κτίσιν καὶ τὸν εἰς	Ἐλέαν	τῆς Ἰταλίας ἀποικισμὸν ἔπη δισχίλια.
[9, 5]	πρότερον μὲν Ὑέλην, ὕστερον δ'	Ἐλέαν,	Φωκαέων οὖσαν ἀποικίαν, αὑτοῦ δὲ
[9, 1]	καλῶς ὑπ' αὐτῶν ἐνδεικνύμενα πρὸς	σπουδαίαν	ἀκοὴν καὶ μάθησιν. Παρ' ἐμοὶ
[9, 11]	τὸν Πύρρωνα δογματικῶς διὰ τὴν	ἀντιλογίαν,	τοῖς δὲ φαινομένοις ἀκολουθεῖν. Ταὐτὰ
[9, 1]	τὸ δ' ἐπὶ τὴν ἐκπύρωσιν	ὁμολογίαν	καὶ εἰρήνην, καὶ τὴν μεταβολὴν
[9, 11]	βαρυνόμενος. Ἀγνοοῦμεν οὖν τὸ κατ'	ἰδίαν,	ὡς ἔλαιον ἐν μύρῳ. Ἕβδομος
[9, 7]	πρωτοτόκου καὶ μελαίνης· ὅθεν τὴν	ἀκρίβειαν	αὐτοῦ θαυμάσαι τὸν Ἱπποκράτην. Ἀλλὰ
[9, 11]	λύπην, νεότητα γῆρας, θάρσος φόβον,	ἔνδειαν	πλήρωσιν, μῖσος φιλίαν, θερμασίαν ψύξιν·
[9, 11]	χρώμεθα. Τινὲς δὲ καὶ τὴν	ἀπάθειαν	ἄλλοι δὲ τὴν πραότητα τέλος
[9, 10]	μυλωθρὲ κακέ. Οὗτος διὰ τὴν	ἀπάθειαν	καὶ εὐκολίαν τοῦ βίου Εὐδαιμονικὸς
[9, 11]	ἀπὸ τοῦ πάντοτε ζητεῖν τὴν	ἀλήθειαν,	σκεπτικὴ δ' ἀπὸ τοῦ σκέπτεσθαι
[9, 3]	τὴν φιλοσοφίαν, τὴν μὲν κατὰ	ἀλήθειαν,	τὴν δὲ κατὰ δόξαν. Διὸ
[9, 11]	τῷ Πύθωνίφησι μὴ ἐκβεβηκέναι τὴν	συνήθειαν.	Καὶ ἐν τοῖς Ἰνδαλμοῖς οὕτω
[9, 11]	καὶ αἱρούμεθά τι κατὰ τὴν	συνήθειαν	καὶ φεύγομεν καὶ νόμοις χρώμεθα.
[9, 11]	διαθέσεις καὶ κοινῶς παραλλαγάς, οἷον	ὑγίειαν	νόσον, ὕπνον ἐγρήγορσιν, χαρὰν λύπην,
[9, 4]	καὶ μᾶλλον ἐθαυμάσθη διὰ τὴν	οἰκείαν	ἀρετήν. Ἐδόκει δ' αὐτῷ τὸ
[9, 11]	δι' ἐκεῖνον πᾶσι τοῖς φιλοσόφοις	ἀτέλειαν	ψηφίσασθαι. Καὶ δὴ καὶ ζηλωτὰς
[9, 11]	καὶ ἀλγηδόνα καὶ βλάβην καὶ	ὠφέλειαν.	Συνάγεται δὲ δι' αὐτοῦ τὸ
[9, 11]	ἔπος, τοῖόν κ' ἐπακούσαις· τὴν	ἰσοσθένειαν	λέγων καὶ ἀντίθεσιν τῶν λόγων.
[9, 11]	οὐκ ἐνδεχόμενόν ἐστι διὰ τὴν	ἰσοσθένειαν	τῶν λόγων. Ἄγνωστον οὖν τὸ
[9, 9]	ἀρχὴν ἀναμφισβήτητον παρέχεσθαι, τὴν δ'	ἑρμηνείαν	ἁπλῆν καὶ σεμνήν. ~ΑΝΑΞΑΡΧΟΣ. Ἀνάξαρχος
[9, 12]	μὲν πρῶτον αὐτοδιήγητον ἔχει τὴν	ἑρμηνείαν,	τὸ δὲ δεύτερον καὶ τρίτον
[9, 11]	τοῦ ζητουμένου πράγματος εἶναι βεβαιωτικὸν	χρείαν	ἔχῃ τῆς ἐκ τοῦ ζητουμένου
[9, 7]	μοῖραν ἑλέσθαι τὴν ἐν ἀργυρίῳ,	χρείαν	ἔχοντα ἀποδημῆσαι τοῦτο κἀκείνων δολίως
[9, 5]	ὕστερον δ' Ἐλέαν, Φωκαέων οὖσαν	ἀποικίαν,	αὑτοῦ δὲ πατρίδα, πόλιν εὐτελῆ
[9, 11]	πᾶσι συμβάλλεται καὶ συγκρινόμενα πολλὴν	ἀνωμαλίαν	καὶ ταραχὴν ἔχοντα εὑρίσκεται, καθά
[9, 8]	ἑπτά· διήγησιν, ἐρώτησιν, ἀπόκρισιν, ἐντολήν,	ἀπαγγελίαν,	εὐχωλήν, κλῆσιν) οὓς καὶ πυθμένας
[9, 8]	δὲ Φιλόχορος, πλέοντος αὐτοῦ εἰς	Σικελίαν,	τὴν ναῦν καταποντωθῆναι· καὶ τοῦτο
[9, 5]	παρεστῶτας φάναι· Θαυμάζω ὑμῶν τὴν	δειλίαν,	εἰ τούτων ἕνεκεν ὧν νῦν
[9, 11]	θάρσος φόβον, ἔνδειαν πλήρωσιν, μῖσος	φιλίαν,	θερμασίαν ψύξιν· παρὰ τὸ πνεῖν
[9, 10]	Οὗτος διὰ τὴν ἀπάθειαν καὶ	εὐκολίαν	τοῦ βίου Εὐδαιμονικὸς ἐκαλεῖτο· καὶ
[9, 6]	κενόν, ἅπερ ἀθροισθέντα δίνην ἀπεργάζεσθαι	μίαν,	καθ' ἣν προσκρούοντα ἀλλήλοις> καὶ
[9, 7]	λέγει. Τέλος δ' εἶναι τὴν	εὐθυμίαν,	οὐ τὴν αὐτὴν οὖσαν τῇ
[9, 7]	ἐδυνήθη συναγαγεῖν, Ἀμύκλαν δὲ καὶ	Κλεινίαν	τοὺς Πυθαγορικοὺς κωλῦσαι αὐτόν, ὡς
[9, 11]	καὶ πάντα ὡς πρὸς τὴν	διάνοιαν.	Ἄγνωστα οὖν τὰ πρός τι
[9, 8]	τοῖς πραγματολογοῦσι προσήγαγε· καὶ τὴν	διάνοιαν	ἀφεὶς πρὸς τοὔνομα διελέχθη καὶ
[9, 11]	καὶ ἡ εἰκὼν παρὰ τὴν	ποιὰν	θέσιν, ὅ τε τῆς περιστερᾶς
[9, 7]	αὐτὸν ἐν Ἰνδίᾳ καὶ εἰς	Αἰθιοπίαν	ἐλθεῖν. Τρίτον τε ὄντα ἀδελφὸν
[9, 6]	τῷ κεκλίσθαι τὴν γῆν πρὸς	μεσημβρίαν·	τὰ δὲ πρὸς ἄρκτῳ ἀεί
[9, 7]	καὶ περὶ τεχνῶν πᾶσαν εἶχεν	ἐμπειρίαν.	Τούτου ἐστὶ καὶ τὸ Λόγος
[9, 7]	καταναλωκότα· τρέφεσθαί τε διὰ τὴν	ἀπορίαν	ἀπὸ τἀδελφοῦ Δαμάσου. Ὡς δὲ
[9, 1]	ἐπὶ χεῖρα βαλεῖ. Τέταρτος Λέσβιος,	ἱστορίαν	γεγραφὼς Μακεδονικήν· πέμπτος σπουδογέλοιος, ἀπὸ
[9, 7]	εἰς Αἴγυπτον πρὸς τοὺς ἱερέας	γεωμετρίαν	μαθησόμενον καὶ πρὸς Χαλδαίους εἰς
[9, 11]	φόβον, ἔνδειαν πλήρωσιν, μῖσος φιλίαν,	θερμασίαν	ψύξιν· παρὰ τὸ πνεῖν παρὰ
[9, 11]	τὸν λόγον, ἐνίων τὴν καταληπτικὴν	φαντασίαν.	Καὶ ὁ μὲν ἄνθρωπος καὶ
[9, 7]	ποτε τοῦ πατρὸς αὐτοῦ πρὸς	θυσίαν	βοῦν ἀγαγόντος καὶ αὐτόθι προσδήσαντος,
[9, 2]	αἰρούσης αὐτὰ εἰς τὸ περιέχον.	Οὐσίαν	θεοῦ σφαιροειδῆ, μηδὲν ὅμοιον ἔχουσαν
[9, 7]	τε ὄντα ἀδελφὸν νείμασθαι τὴν	οὐσίαν·	καὶ οἱ μὲν πλείους φασὶ
[9, 7]	ταπεινότατα διάγειν, ἅτε πᾶσαν τὴν	οὐσίαν	καταναλωκότα· τρέφεσθαί τε διὰ τὴν
[9, 7]	ὄντος τὸν ἀναλώσαντα τὴν πατρῴαν	οὐσίαν	μὴ ἀξιοῦσθαι ταφῆς ἐν τῇ
[9, 11]	οὔτε νοήσει διὰ τὴν αὐτὴν	αἰτίαν.	Ἄλλη δὲ παρὰ ταύτας εἰς
[9, 11]	αὑτῷ λαλῶν καὶ ἐρωτηθεὶς τὴν	αἰτίαν	ἔφη μελετᾶν χρηστὸς εἶναι. Ἔν
[9, 1]	ἡλίου ἡμέραν ποιεῖν, τὴν δὲ	ἐναντίαν	ἐπικρατήσασαν νύκτα ἀποτελεῖν· καὶ ἐκ
[9, 9]	ἐν τῷ μέσῳ, τὴν σύστασιν	εἰληφυῖαν	κατὰ τὴν ἐκ τοῦ θερμοῦ
[9, 3]	δόγματα. Δισσήν τε ἔφη τὴν	φιλοσοφίαν,	τὴν μὲν κατὰ ἀλήθειαν, τὴν
[9, 3]	ἀλλ' οὐχ ὑπὸ Ξενοφάνους εἰς	ἡσυχίαν	προετράπη. Πρῶτος δ' οὗτος τὴν
[9, 11]	φαινομένοις ἀκολουθεῖν. Ταὐτὰ δὲ λέγει	κἀν	τῷ Κατὰ σοφίας κἀν τῷ
[9, 11]	λέγει κἀν τῷ Κατὰ σοφίας	κἀν	τῷ Περὶ ζητήσεως. Ἀλλὰ καὶ
[9, 7]	Δημοκρίτου συγγράμματα, ὁπόσα ἐδυνήθη συναγαγεῖν,	Ἀμύκλαν	δὲ καὶ Κλεινίαν τοὺς Πυθαγορικοὺς
[9, 3]	πολύπερον ὁδὸν κατὰ τήνδε βιάσθω	νωμᾶν	ἄσκοπον ὄμμα καὶ ἠχήεσσαν ἀκουὴν
[9, 7]	Καὶ οὕτω πάντα τὰ συγκρίματα	γεννᾶν,	πῦρ, ὕδωρ, ἀέρα, γῆν· εἶναι
[9, 3]	κατὰ ἀλήθειαν, τὴν δὲ κατὰ	δόξαν.	Διὸ καὶ φησί που· Χρεὼ
[9, 1]	τἀδελφῷ τῆς βασιλείας. Τοσαύτην δὲ	δόξαν	ἔσχε τὸ σύγγραμμα ὡς καὶ
[9, 1]	Ὁμωνύμοις καὶ Ἀθηναίων αὐτὸν ὑπερφρονῆσαι,	δόξαν	ἔχοντα παμπλείστην, καταφρονούμενόν τε ὑπὸ
[9, 7]	πόλεως ὑπερεφρόνησεν, οὐκ ἐκ τόπου	δόξαν	λαβεῖν βουλόμενος, ἀλλὰ τόπῳ δόξαν
[9, 7]	δόξαν λαβεῖν βουλόμενος, ἀλλὰ τόπῳ	δόξαν	περιθεῖναι προελόμενος. Δῆλον δὲ κἀκ
[9, 4]	ἀρετήν. Ἐδόκει δ' αὐτῷ τὸ	πᾶν	ἄπειρον εἶναι καὶ ἀναλλοίωτον καὶ
[9, 6]	δ' ὧδε ἔχει· Τὸ μὲν	πᾶν	ἄπειρόν φησιν, ὡς προείρηται· τούτου
[9, 6]	εἰς ἄλληλα μεταβάλλειν, τό τε	πᾶν	εἶναι κενὸν καὶ πλῆρες σωμάτων>
[9, 1]	ποταμοῦ δίκην, πεπεράνθαι τε τὸ	πᾶν	καὶ ἕνα εἶναι κόσμον· γεννᾶσθαί
[9, 11]	δοξαζόμενον ῥητέον ἀγαθὸν ἢ οὐ	πᾶν·	καὶ πᾶν μὲν οὐ ῥητέον,
[9, 11]	καὶ κακόν. Εἰ δ' οὐ	πᾶν	λέγομεν τὸ ὑπό τινος δοξαζόμενον
[9, 11]	ἀγαθὸν ἢ οὐ πᾶν· καὶ	πᾶν	μὲν οὐ ῥητέον, ἐπεὶ τὸ
[9, 11]	ᾧ δοκεῖ τὰ πάντα διακριβοῦσθαι·	πᾶν	οὖν ἴσον ἡγήσονται. Ἔτι, φασίν,
[9, 2]	ἀΐδιον. Πρῶτός τε ἀπεφήνατο ὅτι	πᾶν	τὸ γινόμενον φθαρτόν ἐστι καὶ
[9, 11]	ἀγαθὸν ἢ κακόν. Ἤτοι γὰρ	πᾶν	τὸ ὑπό τινος δοξαζόμενον ῥητέον
[9, 11]	πάντων ὁρίζειν, οὐχ ὁρῶντας ὅτι	πᾶν	τὸ φαινόμενον κατ' ἀντιπερίστασιν καὶ
[9, 11]	δέκα τρόποι. Οἱ δὲ περὶ	Ἀγρίππαν	τούτοις ἄλλους πέντε προσεισάγουσι, τόν
[9, 5]	τῶν ὅπλων ὧν ἦγεν εἰς	Λιπάραν,	πάντας ἐμήνυσεν αὐτοῦ τοὺς φίλους,
[9, 11]	οἷον ὑγίειαν νόσον, ὕπνον ἐγρήγορσιν,	χαρὰν	λύπην, νεότητα γῆρας, θάρσος φόβον,
[9, 1]	λόγον ἔχει. Τήν τ' οἴησιν	ἱερὰν	νόσον ἔλεγε καὶ τὴν ὅρασιν
[9, 1]	σοι πᾶσα μὲν προεδρία, καθ'	ἡμέραν	δὲ καλὴ καὶ σπουδαία προσαγόρευσις
[9, 11]	οὐδ' ὁ ἥλιος, ὅτι καθ'	ἡμέραν	ὁρᾶται. Τὸν ἐνατὸν Φαβωρῖνος ὄγδοον,
[9, 1]	ἐν τῷ κύκλῳ τοῦ ἡλίου	ἡμέραν	ποιεῖν, τὴν δὲ ἐναντίαν ἐπικρατήσασαν
[9, 1]	αὐτῇ κατὰ μικρὸν τῆς σκάφης.	Ἡμέραν	τε καὶ νύκτα γίνεσθαι καὶ
[9, 11]	τοῖς λόγοις, ἀπορρίψας θοἰμάτιον διενήξατο	πέραν>	τὸν Ἀλφειόν. Ἦν οὖν πολεμιώτατος
[9, 11]	τετραγώνου, ὁ σκεπτικὸς εἰ μὲν	οὐδετέραν	προκρινεῖ, ἀπρακτήσει· εἰ δὲ τῇ
[9, 1]	καὶ θάλπειν, τὴν δὲ σελήνην	προσγειοτέραν	οὖσαν μὴ διὰ τοῦ καθαροῦ
[9, 7]	τὴν Περσίδα καὶ εἰς τὴν	Ἐρυθρὰν	θάλασσαν γενέσθαι. Τοῖς τε γυμνοσοφισταῖς
[9, 7]	μὲν πλείους φασὶ τὴν ἐλάττω	μοῖραν	ἑλέσθαι τὴν ἐν ἀργυρίῳ, χρείαν
[9, 11]	ὁρᾶν ἀναιρεῖν, ἀλλὰ τὸ πῶς	ὁρᾶν	ἀγνοεῖν. Καὶ γὰρ τὸ φαινόμενον
[9, 11]	φασιν αὐτούς· οὐ γὰρ τὸ	ὁρᾶν	ἀναιρεῖν, ἀλλὰ τὸ πῶς ὁρᾶν
[9, 7]	ἣν καὶ νοῦν ταὐτὸν εἶναι.	Ὁρᾶν	δ' ἡμᾶς κατ' εἰδώλων ἐμπτώσεις.
[9, 2]	ὅμοιον ἔχουσαν ἀνθρώπῳ· ὅλον δὲ	ὁρᾶν	καὶ ὅλον ἀκούειν, μὴ μέντοι
[9, 11]	καὶ αὐτὸς φέρων εἰς τὴν	ἀγορὰν	ἐπίπρασκεν ὀρνίθια, εἰ τύχοι, καὶ
[9, 3]	ἐν πέμπτῳ Ἀπομνημονευμάτων· οἱ δὲ	Πυθαγόραν·	Καλλίμαχος δέ φησι μὴ εἶναι
[9, 2]	τοὺς υἱεῖς αὐτόν, καθάπερ καὶ	Ἀναξαγόραν.	Δοκεῖ δὲ πεπρᾶσθαι ὑπὸ καὶ
[9, 7]	ἀνώνυμος, τῶν περὶ Οἰνοπίδην καὶ	Ἀναξαγόραν	ἕτερος, ἐν τῇ πρὸς Σωκράτην
[9, 7]	Μικρῷ διακόσμῳ, νέος κατὰ πρεσβύτην	Ἀναξαγόραν,	ἔτεσιν αὐτοῦ νεώτερος τετταράκοντα. Συντετάχθαι
[9, 9]	ἦν δὲ τοῖς χρόνοις κατ'	Ἀναξαγόραν.	Τοῦτόν φησιν ὁ Φαληρεὺς Δημήτριος
[9, 11]	τὸ μὲν αἰσθητὸν τῶν> κατὰ	διαφοράν,	τὸ δὲ σημεῖον τῶν πρός
[9, 9]	κατὰ τὴν ἐκ τοῦ θερμοῦ	περιφορὰν	καὶ πῆξιν ὑπὸ τοῦ ψυχροῦ.
[9, 1]	διαφόρους ἀναθυμιάσεις. Τὴν μὲν γὰρ	λαμπρὰν	ἀναθυμίασιν φλογωθεῖσαν ἐν τῷ κύκλῳ
[9, 11]	γίνεσθαι. Ἀνῄρουν δ' οὗτοι καὶ	πᾶσαν	ἀπόδειξιν καὶ κριτήριον καὶ σημεῖον
[9, 7]	ἐγκυκλίους λόγους καὶ περὶ τεχνῶν	πᾶσαν	εἶχεν ἐμπειρίαν. Τούτου ἐστὶ καὶ
[9, 1]	πείρατα ἰὼν οὐκ ἂν ἐξεύροιο,	πᾶσαν	ἐπιπορευόμενος ὁδόν· οὕτω βαθὺν λόγον
[9, 7]	τῆς ἀποδημίας ταπεινότατα διάγειν, ἅτε	πᾶσαν	τὴν οὐσίαν καταναλωκότα· τρέφεσθαί τε
[9, 1]	ἡμέραν ποιεῖν, τὴν δὲ ἐναντίαν	ἐπικρατήσασαν	νύκτα ἀποτελεῖν· καὶ ἐκ μὲν
[9, 7]	παρῆλθον αἱ ἡμέραι, τρεῖς δὴ	ἦσαν,	ἀλυπότατα τὸν βίον προήκατο, ὥς
[9, 2]	γῆν· ἐκ γενετῆς δὲ τότ'	ἦσαν	ἐείκοσι πέντε τε πρὸς τοῖς,
[9, 11]	φαινομένων ἢ νοουμένων ἃς ἀπεδίδοσαν	ἦσαν	κατὰ δέκα τρόπους, καθ' οὓς
[9, 7]	Δημόκριτον περὶ Ἀναξαγόρου ὡς οὐκ	εἴησαν	αὐτοῦ αἱ δόξαι αἵ τε
[9, 11]	Ἀθηναῖοι δὲ καὶ πολιτείᾳ αὐτὸν	ἐτίμησαν,	καθά φησι Διοκλῆς, ἐπὶ τῷ
[9, 1]	Τὴν μὲν γὰρ λαμπρὰν ἀναθυμίασιν	φλογωθεῖσαν	ἐν τῷ κύκλῳ τοῦ ἡλίου
[9, 11]	τῶν φαινομένων ἢ νοουμένων ἃς	ἀπεδίδοσαν	ἦσαν κατὰ δέκα τρόπους, καθ'
[9, 7]	Περσίδα καὶ εἰς τὴν Ἐρυθρὰν	θάλασσαν	γενέσθαι. Τοῖς τε γυμνοσοφισταῖς φασί
[9, 3]	βιάσθω νωμᾶν ἄσκοπον ὄμμα καὶ	ἠχήεσσαν	ἀκουὴν καὶ γλῶσσαν, κρῖναι δὲ
[9, 3]	ὄμμα καὶ ἠχήεσσαν ἀκουὴν καὶ	γλῶσσαν,	κρῖναι δὲ λόγῳ πολύδηριν ἔλεγχον.
[9, 8]	Ἀθηναίων· καὶ τὰ βιβλία αὐτοῦ	κατέκαυσαν	ἐν τῇ ἀγορᾷ, ὑπὸ κήρυκι
[9, 11]	τὰ> τέρποντα καὶ τὰ θαυμαζόμενα.	Ἐδείκνυσαν	οὖν ἀπὸ τῶν ἐναντίων τοῖς
[9, 5]	Ὑέλην, ὕστερον δ' Ἐλέαν, Φωκαέων	οὖσαν	ἀποικίαν, αὑτοῦ δὲ πατρίδα, πόλιν
[9, 1]	θάλπειν, τὴν δὲ σελήνην προσγειοτέραν	οὖσαν	μὴ διὰ τοῦ καθαροῦ φέρεσθαι
[9, 7]	τὴν εὐθυμίαν, οὐ τὴν αὐτὴν	οὖσαν	τῇ ἡδονῇ, ὡς ἔνιοι παρακούσαντες
[9, 12]	δ' Ἱππόβοτός φησι καὶ Σωτίων,	διήκουσαν	αὐτοῦ Διοσκουρίδης Κύπριος καὶ Νικόλοχος
[9, 2]	Οὐσίαν θεοῦ σφαιροειδῆ, μηδὲν ὅμοιον	ἔχουσαν	ἀνθρώπῳ· ὅλον δὲ ὁρᾶν καὶ
[9, 11]	καὶ ἐρωτηθεὶς τὴν αἰτίαν ἔφη	μελετᾶν	χρηστὸς εἶναι. Ἔν τε ταῖς
[9, 11]	λέγομεν ἔχειν, τὸ φαινόμενον διασαφοῦμεν·	ὅταν	δ' εἴπωμεν μὴ ἔχειν αὐτὴν
[9, 11]	δὲ θετικῶς καὶ ἀναιρετικῶς, ὡς	ὅταν	λέγωμεν, Μᾶλλον ἡ ἀρετὴ ὠφελεῖ
[9, 11]	δὲ δι' ἀλλήλων τρόπος συνίσταται	ὅταν	τὸ ὀφεῖλον τοῦ ζητουμένου πράγματος
[9, 11]	ποτὲ μὲν συγκριτικῶς ἐκφέρεται, ὡς	ὅταν	φῶμεν μᾶλλον τὸ μέλι γλυκὺ
[9, 12]	Ἀλλὰ καὶ εὔρους, ὡς μηδ'	ἀριστᾶν	συγχρονεῖν. Φασὶ δ' αὐτὸν Ἀρκεσίλαον
[9, 10]	δὲ τοῦ Νικοκρέοντος καὶ τὴν	γλῶτταν	αὐτοῦ ἐκτμηθῆναι, λόγος ἀποτραγόντα προσπτύσαι
[9, 5]	τυράννῳ· καὶ τέλος ἀποτραγόντα τὴν	γλῶτταν	προσπτύσαι αὐτῷ· τοὺς δὲ πολίτας
[9, 12]	δὴ αὐτῷ τινες καὶ Ἐπίλογον	ἐπέγραψαν.	Τὸ δὲ πρῶτον ταὐτὰ περιέχει
[9, 7]	δ' ὄντος τὸν ἀναλώσαντα τὴν	πατρῴαν	οὐσίαν μὴ ἀξιοῦσθαι ταφῆς ἐν
[9, 11]	ὁ ἥλιος δύνει> καὶ ὁ	ἐν	ἀέρι ὑπὸ δυοῖν κουφιζόμενος λίθος
[9, 8]	ἐν ἀρχῇ καταστάσεως, Περὶ τῶν	ἐν	Ἅιδου, Περὶ τῶν οὐκ ὀρθῶς
[9, 1]	ἐπεστραμμένας κατὰ κοῖλον πρὸς ἡμᾶς,	ἐν	αἷς ἀθροιζομένας τὰς λαμπρὰς ἀναθυμιάσεις
[9, 11]	ἄγεις ῥᾷστα μεθ' ἡσυχίης μοῦνος	ἐν	ἀνθρώποισι θεοῦ τρόπον ἡγεμονεύων. Ἀθηναῖοι
[9, 2]	καὶ Ὀρεστάδου, καθά φησι Φαβωρῖνος	ἐν	Ἀπομνημονευμάτων πρώτῳ. Γέγονε δὲ καὶ
[9, 7]	τὴν ἐλάττω μοῖραν ἑλέσθαι τὴν	ἐν	ἀργυρίῳ, χρείαν ἔχοντα ἀποδημῆσαι τοῦτο
[9, 8]	φιλοτιμίας, Περὶ ἀρετῶν, Περὶ τῆς	ἐν	ἀρχῇ καταστάσεως, Περὶ τῶν ἐν
[9, 1]	τῆς σελήνης σχηματισμοὺς γίνεσθαι στρεφομένης	ἐν	αὐτῇ κατὰ μικρὸν τῆς σκάφης.
[9, 1]	δεῖσθαι κολυμβητοῦ, ὃς οὐκ ἀποπνιγήσεται	ἐν	αὐτῷ. Ἐπιγράφουσι δ' αὐτῷ οἱ
[9, 1]	ἐστιν οὐ δηλοῖ· εἶναι μέντοι	ἐν	αὐτῷ σκάφας ἐπεστραμμένας κατὰ κοῖλον
[9, 1]	κακὴ νόσος ὕδατι φέγγος ἔσβεσεν	ἐν	βλεφάροις καὶ σκότον ἠγάγετο. Ἕρμιππος
[9, 11]	πάλιν, ἐτεῇ δὲ οὐδὲν ἴδμεν·	ἐν	βυθῷ γὰρ ἡ ἀλήθεια. Καὶ
[9, 11]	τὸν ἐπιλαβόμενον εἰπεῖν ὡς οὐκ	ἐν	γυναίῳ ἡ ἐπίδειξις τῆς ἀδιαφορίας.
[9, 12]	τῷ δευτέρῳ περὶ τῶν ἀρχαιοτέρων,	ἐν	δὲ τῷ τρίτῳ περὶ τῶν
[9, 11]	σῶμα ἐν μὲν ἄλσει ἀλλοῖον,	ἐν	δὲ ψιλῇ γῇ ἕτερον· καὶ
[9, 7]	Δημήτριος ἐν Ὁμωνύμοις καὶ Ἀντισθένης	ἐν	Διαδοχαῖς ἀποδημῆσαι αὐτὸν καὶ εἰς
[9, 11]	Βρύσωνος τοῦ Στίλπωνος, ὡς Ἀλέξανδρος	ἐν	Διαδοχαῖς, εἶτ' Ἀναξάρχου, ξυνακολουθῶν πανταχοῦ,
[9, 1]	αὐτοῦ τῆς μεγαλοφροσύνης Ἀντισθένης φησὶν	ἐν	Διαδοχαῖς· ἐκχωρῆσαι γὰρ τἀδελφῷ τῆς
[9, 12]	τὸ δὲ δεύτερον καὶ τρίτον	ἐν	διαλόγου σχήματι. Φαίνεται γοῦν ἀνακρίνων
[9, 1]	φέρεσθαι τόπου. Τὸν μέντοι ἥλιον	ἐν	διαυγεῖ καὶ ἀμιγεῖ κινεῖσθαι καὶ
[9, 10]	θύλακός ἐστι· πτίσσετ' Ἀνάξαρχος δ'	ἐν	Διός ἐστι πάλαι. Καί σε
[9, 6]	δ' οἷον ὑμένα ἀφίστασθαι, περιέχοντ'	ἐν	ἑαυτῷ παντοῖα σώματα· ὧν κατὰ
[9, 2]	κατ' Ἀναξίμανδρον ἦν. Γέγραφε δὲ	ἐν	ἔπεσι καὶ ἐλεγείας καὶ ἰάμβους
[9, 8]	πρῶτος διείλεκται, καθά φησι Πλάτων	ἐν	Εὐθυδήμῳ. Καὶ πρῶτος κατέδειξε τὰς
[9, 2]	ἐπικόπτην. Οὗτος ἐκπεσὼν τῆς πατρίδος	ἐν	Ζάγκλῃ τῆς Σικελίας διέτριβε δὲ
[9, 11]	καὶ ζωγράφος. Σώζεσθαί τε αὐτοῦ	ἐν	Ἤλιδι ἐν τῷ γυμνασίῳ λαμπαδιστὰς
[9, 11]	ἀγορᾶς ἐδίωκε τὸν μάγειρον. Καὶ	ἐν	Ἤλιδι καταπονούμενος ὑπὸ τῶν ζητούντων
[9, 11]	Ἀλεξάνδρου τραπεζοκόμος ἐν σκιᾷ ἐθάλπετο,	ἐν	ἡλίῳ δ' ἐρρίγου. Ἄνδρων δ'
[9, 11]	γοῦν πορφύρα διάφορον ὑποφαίνει χρῶμα	ἐν	ἡλίῳ καὶ σελήνῃ καὶ λύχνῳ.
[9, 8]	αἰσθήσεις, καθὰ καὶ Πλάτων φησὶν	ἐν	Θεαιτήτῳ, καὶ πάντα εἶναι ἀληθῆ.
[9, 1]	ἐν τούτῳ γινομένων, ἅπερ ἐστὶν	ἐν	θειοτάτῃ κείμενα κινήσει· τῶν δὲ
[9, 7]	γυμνοσοφισταῖς φασί τινες συμμῖξαι αὐτὸν	ἐν	Ἰνδίᾳ καὶ εἰς Αἰθιοπίαν ἐλθεῖν.
[9, 11]	πανταχοῦ, ὡς καὶ τοῖς γυμνοσοφισταῖς	ἐν	Ἰνδίᾳ συμμῖξαι καὶ τοῖς Μάγοις.
[9, 2]	τῆς Σικελίας διέτριβε δὲ καὶ	ἐν	Κατάνῃ. Διήκουσε δὲ κατ' ἐνίους
[9, 8]	φησὶν αὐτόν· ὡς δ' Εὔπολις	ἐν	Κόλαξιν, Τήιος· φησὶ γάρ, Ἔνδοθι
[9, 1]	Εἴρηκε δὲ καὶ περὶ τῶν	ἐν	κόσμῳ συνισταμένων πάντων παθῶν, ὅτι
[9, 1]	ἐμνήσθην δ' ὁσσάκις ἀμφότεροι ἥλιον	ἐν	λέσχῃ κατεδύσαμεν. Ἀλλὰ σὺ μέν
[9, 8]	τινες, ἐν τῇ Μεγακλείδου· ἄλλοι	ἐν	Λυκείῳ, μαθητοῦ τὴν φωνὴν αὐτῷ
[9, 6]	φύσιν. Φέρεσθαι δὲ τὸν ἥλιον	ἐν	μείζονι κύκλῳ περὶ τὴν σελήνην·
[9, 11]	ὅμοιος. Καὶ τὸ αὐτὸ σῶμα	ἐν	μὲν ἄλσει ἀλλοῖον, ἐν δὲ
[9, 12]	δ' αὐτῷ διηγούμενός ἐστι· καὶ	ἐν	μὲν τῷ δευτέρῳ περὶ τῶν
[9, 3]	τὴν γῆν ἀπέφαινε σφαιροειδῆ καὶ	ἐν	μέσῳ κεῖσθαι. Δύο τε εἶναι
[9, 11]	τὸ κατ' ἰδίαν, ὡς ἔλαιον	ἐν	μύρῳ. Ἕβδομος ὁ παρὰ τὰς
[9, 11]	λόγον, καίτοι κεκινημένον τε ὄντα	ἐν	νεότητι. Πολλάκις, φησί, καὶ ἀπεδήμει,
[9, 7]	Σωκράτην γεγονέναι. Φησὶ δ' Ἀθηνόδωρος	ἐν	ὀγδόῃ Περιπάτων, ἐλθόντος Ἱπποκράτους πρὸς
[9, 11]	Ἀρχίλοχον καὶ Εὐριπίδην σκεπτικῶς ἔχειν,	ἐν	οἷς Ἀρχίλοχος μέν φησι· Τοῖος
[9, 11]	Δημόκριτος κατ' αὐτοὺς σκεπτικοὶ τυγχάνουσιν·	ἐν	οἷς Ξενοφάνης μέν φησι· Καὶ
[9, 11]	δὲ διασαφεῖ τὴν διάθεσιν αὐτοῦ	ἐν	οἷς πρὸς Πύθωνα διέξεισιν. Ἀλλὰ
[9, 1]	τῷ τὸν ἑταῖρον ἐκβαλεῖν Ἑρμόδωρον	ἐν	οἷς φησιν, Ἄξιον Ἐφεσίοις ἡβηδὸν
[9, 12]	Τῶν δὲ Σίλλων τρία ἐστίν,	ἐν	οἷς ὡς ἂν σκεπτικὸς ὢν
[9, 5]	γάρ σε λαβὼν ὁ τύραννος	ἐν	ὅλμῳ κόψε. Τί τοῦτο λέγω;
[9, 7]	ἀκήκοεν αὐτοῦ; Φησὶ δὲ Δημήτριος	ἐν	Ὁμωνύμοις καὶ Ἀντισθένης ἐν Διαδοχαῖς
[9, 3]	τὸν Ἀχιλλέα λόγον, ὡς Φαβωρῖνος	ἐν	Παντοδαπῇ ἱστορίᾳ. Γέγονε δὲ καὶ
[9, 8]	τε Σοφία, ὥς φησι Φαβωρῖνος	ἐν	Παντοδαπῇ ἱστορίᾳ. Καὶ πρῶτος ἔφη
[9, 7]	νεώτερος τετταράκοντα. Φαβωρῖνος δέ φησιν	ἐν	Παντοδαπῇ ἱστορίᾳ λέγειν Δημόκριτον περὶ
[9, 1]	πολιτείας, τὰ δὲ περὶ φύσεως	ἐν	παραδείγματος εἴδει κεῖσθαι. Ἱερώνυμος δέ
[9, 12]	λοιδορεῖ καὶ σιλλαίνει τοὺς δογματικοὺς	ἐν	παρῳδίας εἴδει. Ὧν τὸ μὲν
[9, 3]	καὶ Φωσφόρον, ὥς φησι Φαβωρῖνος	ἐν	πέμπτῳ Ἀπομνημονευμάτων· οἱ δὲ Πυθαγόραν·
[9, 8]	ἤ, ὡς Ἀπολλόδωρος καὶ Δίνων	ἐν	Περσικῶν εʹ Μαιανδρίου, Ἀβδηρίτης, καθά
[9, 5]	γενναιότατος καὶ ἐν φιλοσοφίᾳ καὶ	ἐν	πολιτείᾳ· φέρεται γοῦν αὐτοῦ βιβλία
[9, 11]	Δημοφῶν γοῦν ὁ Ἀλεξάνδρου τραπεζοκόμος	ἐν	σκιᾷ ἐθάλπετο, ἐν ἡλίῳ δ'
[9, 10]	τὸν Κύπρου τύραννον· καί ποτ'	ἐν	συμποσίῳ τοῦ Ἀλεξάνδρου ἐρωτήσαντος αὐτὸν
[9, 5]	μυκτῆρα αὐτὸν ἀποτραγεῖν. Ἀντισθένης δὲ	ἐν	ταῖς Διαδοχαῖς φησι μετὰ τὸ
[9, 11]	δόξας· εἴ τε διὰ τὴν	ἐν	ταῖς νοήσεσι μάχην ἀπιστητέον πᾶσιν,
[9, 11]	Πυρρώνεια ὑποτυπώσει. Πρὸς δὲ τὰς	ἐν	ταῖς σκέψεσιν ἀντιθέσεις προαποδεικνύντες καθ'
[9, 1]	κατατεινόμενον δευτεραῖον τελευτῆσαι καὶ θαφθῆναι	ἐν	τῇ ἀγορᾷ. Νεάνθης δ' ὁ
[9, 8]	καὶ τὰ βιβλία αὐτοῦ κατέκαυσαν	ἐν	τῇ ἀγορᾷ, ὑπὸ κήρυκι ἀναλεξάμενοι
[9, 11]	ἔχοντα εὑρίσκεται, καθά φησιν Αἰνεσίδημος	ἐν	τῇ εἰς τὰ Πυρρώνεια ὑποτυπώσει.
[9, 3]	Παρμενίδης Πύρητος Ἐλεάτης τοῦτον Θεόφραστος	ἐν	τῇ Ἐπιτομῇ Ἀναξιμάνδρου φησὶν ἀκοῦσαι-
[9, 8]	ἄνω παρεθέμεθα· ἀνέγνω δ' Ἀθήνησιν	ἐν	τῇ Εὐριπίδου οἰκίᾳ ἤ, ὥς
[9, 8]	Εὐριπίδου οἰκίᾳ ἤ, ὥς τινες,	ἐν	τῇ Μεγακλείδου· ἄλλοι ἐν Λυκείῳ,
[9, 7]	βιούς. Ἡμεῖς τ' εἰς αὐτὸν	ἐν	τῇ Παμμέτρῳ τοῦτον ἐποιήσαμεν τὸν
[9, 7]	πατρῴαν οὐσίαν μὴ ἀξιοῦσθαι ταφῆς	ἐν	τῇ πατρίδι, φησὶν ὁ Ἀντισθένης
[9, 7]	περὶ Οἰνοπίδην καὶ Ἀναξαγόραν ἕτερος,	ἐν	τῇ πρὸς Σωκράτην ὁμιλίᾳ διαλεγόμενος
[9, 11]	μέν, ὥς φησι καὶ Εὔδοξος	ἐν	τῇ πρώτῃ τῆς Περιόδου, κοινὰς
[9, 5]	Διομέδοντα συνελήφθη, καθά φησιν Ἡρακλείδης	ἐν	τῇ Σατύρου ἐπιτομῇ. Ὅτε καὶ
[9, 9]	Τοῦτόν φησιν ὁ Φαληρεὺς Δημήτριος	ἐν	τῇ Σωκράτους ἀπολογίᾳ διὰ μέγαν
[9, 7]	σκιή. Δημήτριος δὲ ὁ Φαληρεὺς	ἐν	τῇ Σωκράτους ἀπολογίᾳ μηδὲ ἐλθεῖν
[9, 1]	αὐτοῦ καὶ ὁ Φαληρεὺς Δημήτριος	ἐν	τῇ Σωκράτους ἀπολογίᾳ. Πλεῖστοί τέ
[9, 7]	Τὴν οὖν ἀδελφὴν λυπεῖσθαι ὅτι	ἐν	τῇ τῶν θεσμοφόρων ἑορτῇ μέλλοι
[9, 11]	εἰπὼν ὡς χρὴ τὸν σοφὸν	ἐν	τοιαύτῃ καθεστάναι ἀταραξίᾳ. Μόνος δὲ
[9, 12]	Πτολεμαίῳ τῷ Φιλαδέλφῳ, ὡς αὐτὸς	ἐν	τοῖς ἰάμβοις αὑτῷ μαρτυρεῖ. Ἦν
[9, 11]	μὴ ἐκβεβηκέναι τὴν συνήθειαν. Καὶ	ἐν	τοῖς Ἰνδαλμοῖς οὕτω λέγει, Ἀλλὰ
[9, 11]	τι κύρει ἕκαστα. καὶ πάλιν	ἐν	τοῖς Ἰνδαλμοῖς· Τοῦτό μοι, ὦ
[9, 7]	καὶ Ἱππόβοτός φησιν. Ἀριστόξενος δ'	ἐν	τοῖς Ἱστορικοῖς ὑπομνήμασί φησι Πλάτωνα
[9, 11]	Ἤλιδι καταπονούμενος ὑπὸ τῶν ζητούντων	ἐν	τοῖς λόγοις, ἀπορρίψας θοἰμάτιον διενήξατο
[9, 1]	πρὸς βασιλέα. Δημήτριος δέ φησιν	ἐν	τοῖς Ὁμωνύμοις καὶ Ἀθηναίων αὐτὸν
[9, 5]	τυραννοκτόνῳ παθών. Δημήτριος δέ φησιν	ἐν	τοῖς Ὁμωνύμοις τὸν μυκτῆρα αὐτὸν
[9, 1]	Καὶ τέλος μισανθρωπήσας καὶ ἐκπατήσας	ἐν	τοῖς ὄρεσι διῃτᾶτο, πόας σιτούμενος
[9, 11]	σθένει οὗπερ ἂν ἔλθῃ. Καὶ	ἐν	τοῖς Περὶ αἰσθήσεών φησι, Τὸ
[9, 8]	καθά φησιν Ἡρακλείδης ὁ Ποντικὸς	ἐν	τοῖς Περὶ νόμων, ὃς καὶ
[9, 12]	Ὅμως δὲ καθαπτόμενος τοῦ Ἀρκεσιλάου	ἐν	τοῖς Σίλλοις ἐπῄνεκεν αὐτὸν ἐν>
[9, 11]	οὕτως ἐν τῷ Πύθωνι καὶ	ἐν	τοῖς Σίλλοις· Ὦ γέρον, ὦ
[9, 11]	δὲ ἀπὸ Πύρρωνος. Θεοδόσιος δ'	ἐν	τοῖς Σκεπτικοῖς κεφαλαίοις οὔ φησι
[9, 11]	καὶ τοὺς τόπους καὶ τὰ	ἐν	τοῖς τόποις. Κατὰ τοῦτον τὸν
[9, 3]	εἶναι, καθὰ μέμνηται καὶ Θεόφραστος	ἐν	τοῖς Φυσικοῖς, πάντων σχεδὸν ἐκτιθέμενος
[9, 1]	τε τοῦ σύμπαντος καὶ τῶν	ἐν	τούτῳ γινομένων, ἅπερ ἐστὶν ἐν
[9, 11]	ἐθνικὰς συνθήκας καὶ δογματικὰς ὑπολήψεις.	Ἐν	τούτῳ περιέχεται τὰ περὶ καλῶν
[9, 11]	Ἀντίοχος ὁ Λαοδικεὺς καὶ Ἀπελλᾶς	ἐν	τῷ Ἀγρίππᾳ τιθέασι τὰ φαινόμενα
[9, 11]	βασιλικὰς θεραπεύων. Ἀεί τ' εἶναι	ἐν	τῷ αὐτῷ καταστήματι, ὥστ' εἰ
[9, 11]	δοκοῦσι διελέγχειν καταλαμβάνονται· καὶ γὰρ	ἐν	τῷ αὐτῷ κρατύνουσι καὶ δογματίζουσι.
[9, 11]	ζῶμεν καὶ ἄλλα πολλὰ τῶν	ἐν	τῷ βίῳ φαινομένων διαγινώσκομεν· περὶ
[9, 11]	Σώζεσθαί τε αὐτοῦ ἐν Ἤλιδι	ἐν	τῷ γυμνασίῳ λαμπαδιστὰς μετρίως ἔχοντας.
[9, 12]	φησιν ὁ Ἀντίγονος καὶ Σωτίων	ἐν	τῷ ἑνδεκάτῳ. Τοῦτον ἐγὼ καὶ
[9, 12]	ἐλλόγιμος ἦν, ὡς καὶ Σωτίων	ἐν	τῷ ἑνδεκάτῳ φησίν. Ἀπορῶν μέντοι
[9, 12]	ἐν τοῖς Σίλλοις ἐπῄνεκεν αὐτὸν	ἐν>	τῷ ἐπιγραφομένῳ Ἀρκεσιλάου περιδείπνῳ. Τούτου
[9, 7]	ὀγδοηκοστὴν Ὀλυμπιάδα· ὡς δὲ Θράσυλλος	ἐν	τῷ ἐπιγραφομένῳ Τὰ πρὸ τῆς
[9, 8]	καταποντωθῆναι· καὶ τοῦτο αἰνίττεσθαι Εὐριπίδην	ἐν	τῷ Ἰξίονι. Ἔνιοι κατὰ τὴν
[9, 1]	ὁ γραμματικὸς Κρότωνά τινα ἱστορεῖν	ἐν	τῷ Κατακολυμβητῇ Κράτητά τινα πρῶτον
[9, 5]	Ὅτι δὲ γεγόνασι Ζήνωνες ὀκτὼ	ἐν	τῷ Κιτιεῖ διειλέγμεθα. Ἤκμαζε δ'
[9, 1]	μὲν γὰρ λαμπρὰν ἀναθυμίασιν φλογωθεῖσαν	ἐν	τῷ κύκλῳ τοῦ ἡλίου ἡμέραν
[9, 9]	φθείρεσθαι· τὴν γῆν στρογγύλην, ἠρεισμένην	ἐν	τῷ μέσῳ, τὴν σύστασιν εἰληφυῖαν
[9, 7]	τοῖς χρόνοις, ὡς αὐτός φησιν	ἐν	τῷ Μικρῷ διακόσμῳ, νέος κατὰ
[9, 7]	μέγεθος καὶ πλῆθος, φέρεσθαι δ'	ἐν	τῷ ὅλῳ δινουμένας. Καὶ οὕτω
[9, 7]	αὐτοῦ Πυθαγόρου μέμνηται, θαυμάζων αὐτὸν	ἐν	τῷ ὁμωνύμῳ συγγράμματι. Πάντα δὲ
[9, 5]	εὐμήκης ἦν, καθά φησι Πλάτων	ἐν	τῷ Παρμενίδῃ, ὁ δ' αὐτὸς
[9, 2]	Φησὶ δὲ Δημήτριος ὁ Φαληρεὺς	ἐν	τῷ Περὶ γήρως καὶ Παναίτιος
[9, 11]	καὶ Ζεῦξις ὁ Αἰνεσιδήμου γνώριμος	ἐν	τῷ Περὶ διττῶν λόγων καὶ
[9, 2]	γήρως καὶ Παναίτιος ὁ Στωικὸς	ἐν	τῷ Περὶ εὐθυμίας ταῖς ἰδίαις
[9, 1]	αὐτὸν ἀκηκοέναι· λέγειν τε Ἀρίστωνα	ἐν	τῷ Περὶ Ἡρακλείτου καὶ τὸν
[9, 8]	βαστάζουσιν, εὗρεν, ὥς φησιν Ἀριστοτέλης	ἐν	τῷ Περὶ παιδείας· φορμοφόρος γὰρ
[9, 11]	μαίᾳ οὔσῃ, καθά φησιν Ἐρατοσθένης	ἐν	τῷ Περὶ πλούτου καὶ πενίας,
[9, 11]	Ἀντίγονος δέ φησιν ὁ Καρύστιος	ἐν	τῷ Περὶ Πύρρωνος τάδε περὶ
[9, 1]	κομίσαντος Εὐριπίδου καθά φησιν Ἀρίστων,	ἐν	τῷ περὶ Σωκράτους εἰρήκαμεν. Σέλευκος
[9, 3]	τοῖς πολίταις, ὥς φησι Σπεύσιππος	ἐν	τῷ Περὶ φιλοσόφων. Καὶ πρῶτος
[9, 11]	ὢν ἀνέρρωσε τὴν ψυχήν, δείξας	ἐν	τῷ πλοίῳ χοιρίδιον ἐσθίον καὶ
[9, 8]	ὥς φησιν Ἀρτεμίδωρος ὁ διαλεκτικὸς	ἐν	τῷ Πρὸς Χρύσιππον. Καὶ πρῶτος
[9, 8]	λόγους ἀναγινώσκοντες ἠρανίζοντο· καὶ Πλάτων	ἐν	τῷ Πρωταγόρᾳ φησὶ βαρύφωνον εἶναι
[9, 11]	ὅτι φαίνεται ὁμολογῶ. Καὶ Αἰνεσίδημος	ἐν	τῷ πρώτῳ Πυρρωνείων λόγων οὐδέν
[9, 12]	ὁ Νικαεὺς ὁ παρ' ἡμῶν	ἐν	τῷ πρώτῳ τῶν Εἰς τοὺς
[9, 11]	Τίμων περὶ αὐτοῦ φησιν οὕτως	ἐν	τῷ Πύθωνι καὶ ἐν τοῖς
[9, 11]	φωνή, καθά φησι καὶ Τίμων	ἐν	τῷ Πύθωνι, τὸ μηδὲν ὁρίζειν,
[9, 11]	λέγομεν· ὅθεν καὶ ὁ Τίμων	ἐν	τῷ Πύθωνίφησι μὴ ἐκβεβηκέναι τὴν
[9, 5]	τῷ Παρμενίδῃ, ὁ δ' αὐτὸς	ἐν	τῷ Σοφιστῇ καὶ ἐν τῷ
[9, 1]	ὅρασιν ψεύδεσθαι. Λαμπρῶς τε ἐνίοτε	ἐν	τῷ συγγράμματι καὶ σαφῶς ἐκβάλλει,
[9, 11]	Τιθοραιεὺς ὁ στωικὸς κοιμώμενος περιεπάτει	ἐν	τῷ ὕπνῳ καὶ Περικλέους δοῦλος
[9, 5]	αὐτὸς ἐν τῷ Σοφιστῇ καὶ	ἐν	τῷ Φαίδρῳ αὐτοῦ μέμνηται> καὶ
[9, 11]	ἀέρι ὑπὸ δυοῖν κουφιζόμενος λίθος	ἐν	ὕδατι ῥᾳδίως μετατίθεται, ἤτοι βαρὺς
[9, 5]	Γέγονε δὲ ἀνὴρ γενναιότατος καὶ	ἐν	φιλοσοφίᾳ καὶ ἐν πολιτείᾳ· φέρεται
[9, 7]	φιλόσοφος. Καὶ ἦν ὡς ἀληθῶς	ἐν	φιλοσοφίᾳ πένταθλος· τὰ γὰρ φυσικὰ
[9, 12]	τὸν Ἑλλήσποντον καὶ τὴν Προποντίδα·	ἐν	Χαλκηδόνι τε σοφιστεύων ἐπὶ πλέον
[9, 7]	δ' ἄν, ὡς μὲν Ἀπολλόδωρος	ἐν	Χρονικοῖς, κατὰ τὴν ὀγδοηκοστὴν Ὀλυμπιάδα·
[9, 11]	ἱστορεῖ· ὥς φησι δ' Ἀπολλόδωρος	ἐν	Χρονικοῖς, πρότερον ἦν ζωγράφος, καὶ
[9, 5]	Ἐλεάτης. Τοῦτον Ἀπολλόδωρός φησιν εἶναι	ἐν	Χρονικοῖς Πύρητος τὸν δὲ Παρμενίδην>
[9, 11]	φασιν αὐτοὺς καταλαμβάνεσθαι καὶ δογματίζειν·	ἐν	ᾧ γὰρ δοκοῦσι διελέγχειν καταλαμβάνονται·
[9, 11]	μέν ἐστι τόπῳ οὐ κινεῖται,	ἐν	ᾧ δ' οὐκ ἔστιν οὐδὲ
[9, 11]	ἐστι· τὸ γὰρ κινούμενον ἤτοι	ἐν	ᾧ ἐστι τόπῳ κινεῖται ἢ
[9, 11]	ἀναιρεῖ λέγων, τὸ κινούμενον οὔτ'	ἐν	ᾧ ἐστι τόπῳ κινεῖται οὔτ'
[9, 11]	ἐν ᾧ μὴ ἔστιν· καὶ	ἐν	ᾧ μέν ἐστι τόπῳ οὐ
[9, 11]	ᾧ ἐστι τόπῳ κινεῖται οὔτ'	ἐν	ᾧ μὴ ἔστι Δημόκριτος δὲ
[9, 11]	ᾧ ἐστι τόπῳ κινεῖται ἢ	ἐν	ᾧ μὴ ἔστιν· καὶ ἐν
[9, 11]	ἐξομολογήσεις εἰσί τὸ μὲν ἄδηλον>	Ἐν	ᾧ οὖν λέγομεν μηδὲν ὁρίζειν,
[9, 11]	καὶ τὸν βίον αὐτοὺς ἀναιρεῖν,	ἐν	ᾧ πάντ' ἐκβάλλουσιν ἐξ ὧν
[9, 1]	ἐκ τοῦ συγγράμματος αὐτοῦ δῆλον	ἐν	ᾧ φησι, Πολυμαθίη νόον οὐ
[9, 11]	αἰτίαν ἔφη μελετᾶν χρηστὸς εἶναι.	Ἔν	τε ταῖς ζητήσεσιν ὑπ' οὐδενὸς
[9, 1]	φύσεως δυσνόητόν τε καὶ δυσεξήγητον.	Ἔν	τισι μὲν οὖν ἑρμηνευόμενος κατὰ
[9, 4]	καὶ ἀναλλοίωτον καὶ ἀκίνητον καὶ	ἓν	ὅμοιον ἑαυτῷ καὶ πλῆρες· κίνησίν
[9, 1]	τε καὶ Ἑκαταῖον. Εἶναι γὰρ	Ἓν	τὸ σοφόν, ἐπίστασθαι γνώμην, ὁτέη
[9, 11]	τοῦ ψεύδους· εἰ δὲ κέκριται,	ἓν	τῶν κατὰ μέρος γενήσεται κρινομένων,
[9, 1]	μόρον, ἐς δέ με δάκρυ	ἤγαγεν,	ἐμνήσθην δ' ὁσσάκις ἀμφότεροι ἥλιον
[9, 12]	αὐτοῦ, καὶ ὁ πρὸς ὃν	ἔλεγεν	ὑγιής. Ἐρωτηθεὶς δέ ποτε ὑπὸ
[9, 11]	ὁ Ἀθηναῖος, γνώριμος αὐτοῦ γεγονώς,	ἔλεγεν	ὡς ἐμέμνητο μάλιστα μὲν Δημοκρίτου,
[9, 5]	καὶ περὶ τῶν ὅπλων ὧν	ἦγεν	εἰς Λιπάραν, πάντας ἐμήνυσεν αὐτοῦ
[9, 11]	σοφῶν σκεπτικὰ εἶναι, οἷον τὸ	Μηδὲν	ἄγαν, καὶ Ἐγγύα, πάρα δ'
[9, 11]	οὐ δογματικῶς, ἀποδεικτικῶς δέ· καὶ	μηδὲν	γίνεσθαι κατ' ἀνάγκην καὶ δεῖ
[9, 11]	τῆς πασχούσης ὕλης ὀφείλει εἶναι·	μηδὲν	δὲ πάσχον διὰ τὸ ἀσώματον
[9, 1]	ὅτε καὶ νέος ὢν ἔφασκε	μηδὲν	εἰδέναι, τέλειος μέντοι γενόμενος πάντα
[9, 11]	ἄδικον· καὶ ὁμοίως ἐπὶ πάντων	μηδὲν	εἶναι τῇ ἀληθείᾳ, νόμῳ δὲ
[9, 11]	δὲ καὶ Ἐπίκουρος. Δημόκριτος δὲ	μηδὲν	εἶναι τῶν φαινομένων, τὰ δὲ
[9, 8]	ὡς οὐκ ἔστιν. Ἔλεγέ τε	μηδὲν	εἶναι ψυχὴν παρὰ τὰς αἰσθήσεις,
[9, 11]	δ' ἦν καὶ τῷ βίῳ,	μηδὲν	ἐκτρεπόμενος μηδὲ φυλαττόμενος, ἅπαντα ὑφιστάμενος,
[9, 2]	τὸ περιέχον. Οὐσίαν θεοῦ σφαιροειδῆ,	μηδὲν	ὅμοιον ἔχουσαν ἀνθρώπῳ· ὅλον δὲ
[9, 11]	Τίμων ἐν τῷ Πύθωνι, τὸ	μηδὲν	ὁρίζειν, ἀλλ' ἀπροσθετεῖν. Ἡ δὲ
[9, 11]	δογματίζουσι. Καὶ γὰρ ὅτε φασὶ	μηδὲν	ὁρίζειν καὶ παντὶ λόγῳ λόγον
[9, 11]	ἄδηλον> Ἐν ᾧ οὖν λέγομεν	μηδὲν	ὁρίζειν, οὐδ' αὐτὸ τοῦτο ὁρίζομεν.
[9, 11]	τὰ τῶν ἄλλων καὶ διηγεῖσθαι	μηδὲν	ὁρίζοντες, μηδ' αὐτὸ τοῦτο. Ὥστε
[9, 12]	τῶν θεραπαινῶν καὶ κυνῶν ἐποίει	μηδέν,	σπουδάζων περὶ τὸ ἠρεμάζειν. Φασὶ
[9, 11]	καὶ κύνας καὶ ὅσα τοιαῦτα>	μηδὲν	ταῖς αἰσθήσεσιν ἐπιτρέπων. Σώζεσθαι μέντοι,
[9, 7]	κόσμους καὶ γενητοὺς καὶ φθαρτούς.	Μηδέν	τε ἐκ τοῦ μὴ ὄντος
[9, 11]	μὲν οὖν σαφὲς οὔτις ἀνὴρ	ἴδεν	οὐδέ τις ἔσται εἰδώς. Ζήνων
[9, 10]	ἐπειδὴ γὰρ ἔκ τινος πληγῆς	εἶδεν	αὐτῷ καταρρέον αἷμα, δείξας τῇ
[9, 11]	Καὶ Εὐριπίδην λέγειν· Τίς δ'	οἶδεν	εἰ τὸ ζῆν μέν ἐστι
[9, 11]	Αὐτὸς μὲν γὰρ ὁ Πύρρων	οὐδὲν	ἀπέλιπεν, οἱ μέντοι συνήθεις αὐτοῦ
[9, 1]	αἰτιολογεῖ. Περὶ δὲ τῆς γῆς	οὐδὲν	ἀποφαίνεται ποία τίς ἐστιν, ἀλλ'
[9, 11]	δόγματα πάντα ἀνατρέποντες, αὐτοὶ δ'	οὐδὲν	ἀποφαίνονται δογματικῶς, ἕως δὲ τοῦ
[9, 11]	σημεῖον, τὸ δὲ μὴ ἔστιν.	Οὐδὲν	ἄρα τῶν ἀδήλων ἂν καταλαμβάνοιτο·
[9, 11]	σώματος οὐκ ἔστιν αἴτιον, ἐπεὶ	οὐδὲν	ἀσώματον ποιεῖ σῶμα. Σῶμα δ'
[9, 11]	ὡς Ἀσκάνιος ὁ Ἀβδηρίτης φησίν.	Οὐδὲν	γὰρ ἔφασκεν οὔτε καλὸν οὔτ'
[9, 1]	τῶν βολίτων ἀλέᾳ ἤλπισεν ἐξατμισθήσεσθαι.	Οὐδὲν	δ' ἀνύων οὐδ' οὕτως, ἐτελεύτα
[9, 11]	ἀφανὲς φαινομένου ἢ φαινόμενον ἀφανοῦς·	οὐδὲν	δὲ τούτων ἐστιν· οὐκ ἄρ'
[9, 11]	ἐστιν αἴτιον ἢ ἀσώματον ἀσωμάτου·	οὐδὲν	δὲ τούτων· οὐκ ἄρ' ἐστὶν
[9, 9]	ἀραιούμενον γεννητικὸν εἶναι τῶν κόσμων·	οὐδὲν	ἐκ τοῦ μὴ ὄντος γίνεσθαι
[9, 1]	καὶ πυκνώσει γινόμενα. Σαφῶς δ'	οὐδὲν	ἐκτίθεται. Γίνεσθαί τε πάντα κατ'
[9, 11]	Εἰ μὲν οὖν πιστός ἐστιν,	οὐδὲν	ἕξει λέγειν πρὸς τὸν ᾧ
[9, 11]	Κοινῶς δ' ἀμφοτέρων αἰτίων ὄντων,	οὐδὲν	ἔσται τὸ πάσχον. Ἀσώματον δ'
[9, 11]	κενόν καὶ πάλιν, ἐτεῇ δὲ	οὐδὲν	ἴδμεν· ἐν βυθῷ γὰρ ἡ
[9, 11]	καὶ κοινωνίας, καθ' ὃν εἰλικρινῶς	οὐδὲν	καθ' αὑτὸ φαίνεται, ἀλλὰ σὺν
[9, 11]	τῶν ὁμοίων. Λέγεται δὲ τὸ	Οὐδὲν	μᾶλλον καὶ θετικῶς, ὡς ὁμοίων
[9, 11]	ὁμοίως δὲ καὶ διὰ τῆς	Οὐδὲν	μᾶλλον καὶ τῆς Παντὶ λόγῳ
[9, 11]	ὡς ὁμοίων τινῶν ὄντων· οἷον,	Οὐδὲν	μᾶλλον ὁ πειρατὴς κακός ἐστιν
[9, 11]	οὐκ ἔστιν, οὕτω καὶ τὸ	Οὐδὲν	μᾶλλον οὐ μᾶλλόν ἐστιν ἢ
[9, 11]	οἱ σκεπτικοὶ καὶ αὐτὴν τὴν	Οὐδὲν	μᾶλλον φωνήν· ὡς γὰρ οὐ
[9, 10]	μηδ' αὐτὸ τοῦτ' εἰδέναι ὅτι	οὐδὲν	οἶδε. Μητρόδωρον δὲ Νεσσᾶ τοῦ
[9, 11]	μὴ ὁρίζειν ἀνῄρουν, λέγοντες οἷον	Οὐδὲν	ὁρίζομεν, ἐπεὶ ὥριζον ἄν· προφερόμεθα
[9, 11]	ἐνεδέχετο δηλῶσαι· διὰ τῆς οὖν	Οὐδὲν	ὁρίζομεν φωνῆς τὸ τῆς ἀρρεψίας
[9, 11]	ὄντως ἐστί. Περὶ δὲ τῆς	Οὐδὲν	ὁρίζω φωνῆς καὶ τῶν ὁμοίων
[9, 11]	ὁντινοῦν ἄλλοτ' ἄλλως ἀποφαίνεται καὶ	οὐδὲν	ὁρικῶς δογματίζει περὶ τὴν ἀπόφασιν.
[9, 7]	τοὺς Πυθαγορικοὺς κωλῦσαι αὐτόν, ὡς	οὐδὲν	ὄφελος· παρὰ πολλοῖς γὰρ εἶναι
[9, 11]	χιὼν πᾶσι ψυχρόν· κοινὸν δ'	οὐδὲν	πάντων ἀγαθὸν ἢ κακόν ἐστιν·
[9, 11]	ὄντι· τῷ γὰρ μὴ ὄντι	οὐδὲν	συμβέβηκεν, ὥστ' οὐδὲ τὸ διδάσκεσθαι.
[9, 11]	ἄπειρον. Ὁ δὲ πρός τι	οὐδέν	φησι καθ' ἑαυτὸ λαμβάνεσθαι, ἀλλὰ
[9, 11]	ἐν τῷ πρώτῳ Πυρρωνείων λόγων	οὐδέν	φησιν ὁρίζειν τὸν Πύρρωνα δογματικῶς
[9, 7]	τε περὶ θεολογίας καὶ ἀστρολογίας	ἔμαθεν	ἔτι παῖς ὤν. Ὕστερον δὲ
[9, 4]	Παρμενίδου· ἀλλὰ καὶ εἰς λόγους	ἦλθεν	Ἡρακλείτῳ· ὅτε καὶ συνέστησεν αὐτὸν
[9, 12]	μετ' ἐπιμαρτυροῦντος τοῦ νοῦ ἐγκρίνοντας,	Συνῆλθεν	ἀτταγᾶς τε καὶ νουμήνιος. εἰώθει
[9, 11]	ποτ' Ἀναξάρχου εἰς τέλμα ἐμπεσόντος,	παρῆλθεν	οὐ βοηθήσας· τινῶν δὲ αἰτιωμένων,
[9, 1]	διὰ τοῦτο περιτραπεὶς εἰς ὕδερον	κατῆλθεν	εἰς ἄστυ καὶ τῶν ἰατρῶν
[9, 11]	ἑαυτὸ λαμβάνεσθαι, ἀλλὰ μεθ' ἑτέρου.	Ὅθεν	ἄγνωστα εἶναι. Ὁ δ' ἐξ
[9, 11]	Ἰνδίᾳ συμμῖξαι καὶ τοῖς Μάγοις.	Ὅθεν	γενναιότατα δοκεῖ φιλοσοφῆσαι, τὸ τῆς
[9, 12]	τῷ τρίτῳ περὶ τῶν ὑστέρων·	ὅθεν	δὴ αὐτῷ τινες καὶ Ἐπίλογον
[9, 11]	ὅτι ἔστι κριτήριον, ἀποδείξεως δεῖ·	ὅθεν	ἑκάτερα ἀκατάληπτα ἀναπεμπόμενα ἐπ' ἄλληλα.
[9, 11]	μὲν βλάπτει, οὓς δὲ ὠφελεῖ·	ὅθεν	ἐφεκτέον. Τρίτος ὁ> παρὰ τὰς
[9, 11]	εξοδικῶς λέγειν καὶ πρὸς ἐρώτησιν·	ὅθεν	καὶ Ναυσιφάνην ἤδη νεανίσκον ὄντα
[9, 11]	ὃ φαίνεται ἕτερον δὲ λέγομεν·	ὅθεν	καὶ ὁ Τίμων ἐν τῷ
[9, 11]	ζηλωτὰς εἶχε πολλοὺς τῆς ἀπραγμοσύνης·	ὅθεν	καὶ ὁ Τίμων περὶ αὐτοῦ
[9, 11]	Φίλων τὰ πλεῖστα διελέγετο ἑαυτῷ>	ὅθεν	καὶ περὶ τούτου φησὶν οὕτως·
[9, 4]	ἀποδοχῆς παρὰ τοῖς πολίταις ἠξιωμένος·	ὅθεν	ναύαρχος αἱρεθεὶς ἔτι καὶ μᾶλλον
[9, 11]	Παίονες δ' εἰς λίμνας ῥιπτοῦντες·	ὅθεν	περὶ τἀληθοῦς ἡ ἐποχή. Ἕκτος
[9, 7]	εἶναι αἰγὸς πρωτοτόκου καὶ μελαίνης·	ὅθεν	τὴν ἀκρίβειαν αὐτοῦ θαυμάσαι τὸν
[9, 11]	γέρον, ὦ Πύρρων, πῶς ἢ	πόθεν	ἔκδυσιν εὗρες λατρείης δοξῶν τε>
[9, 11]	μεταλλῆσαι, τίνες αὖραι Ἑλλάδ' ἔχουσι,	πόθεν	τε καὶ εἰς ὅ τι
[9, 11]	τινῶν τὰ πρῶτα τῶν πραγμάτων	αὐτόθεν	δεῖν λαμβάνειν ὡς πιστὰ καὶ
[9, 11]	ὄρη πόρρωθεν ἀεροειδῆ καὶ λεῖα,	ἐγγύθεν	δὲ τραχέα. Ἔτι ὁ ἥλιος
[9, 11]	ἀποδεδειγμένων, κἀκεῖνα δεήσεταί τινος ἀποδείξεως	κἀντεῦθεν	εἰς ἄπειρον· εἰ δ' ἐξ
[9, 12]	σοφιστεύων ἐπὶ πλέον ἀποδοχῆς ἠξιώθη·	ἐντεῦθέν	τε πορισάμενος ἀπῆρεν εἰς Ἀθήνας,
[9, 6]	αὔξεσθαι κατὰ τὴν ἐπέκκρισιν τῶν	ἔξωθεν	σωμάτων· δίνῃ τε φερόμενον αὐτὸν
[9, 11]	μικρὸς φαίνεται· καὶ τὰ ὄρη	πόρρωθεν	ἀεροειδῆ καὶ λεῖα, ἐγγύθεν δὲ
[9, 1]	γράψαι, ὅπως οἱ δυνάμενοι μόνοι>	προσίοιεν	αὐτῷ καὶ μὴ ἐκ τοῦ
[9, 5]	ὑμῶν τὴν δειλίαν, εἰ τούτων	ἕνεκεν	ὧν νῦν ἐγὼ ὑπομένω, δουλεύετε
[9, 12]	τοῦ Ἀρκεσιλάου ἐν τοῖς Σίλλοις	ἐπῄνεκεν	αὐτὸν ἐν> τῷ ἐπιγραφομένῳ Ἀρκεσιλάου
[9, 11]	τῷ γὰρ μὴ ὄντι οὐδὲν	συμβέβηκεν,	ὥστ' οὐδὲ τὸ διδάσκεσθαι. Οὐδὲ
[9, 1]	ποιητὴς Ἁλικαρνασσεύς, εἰς ὃν Καλλίμαχος	πεποίηκεν	οὕτως· Εἶπέ τις, Ἡράκλειτε, τεὸν
[9, 5]	τὸ οὖς καὶ δακὼν οὐκ	ἀνῆκεν	ἕως ἀπεκεντήθη, ταὐτὸν Ἀριστογείτονι τῷ
[9, 11]	ἐκβάλλουσιν ἐξ ὧν ὁ βίος	συνέστηκεν.	Οἱ δὲ ψεύδεσθαί φασιν αὐτούς·
[9, 7]	φιλοσοφίας, ᾧ, φησίν, ὡς πεντάθλῳ	ἔοικεν	ὁ φιλόσοφος. Καὶ ἦν ὡς
[9, 11]	αὐτὸς φέρων εἰς τὴν ἀγορὰν	ἐπίπρασκεν	ὀρνίθια, εἰ τύχοι, καὶ χοιρίδια,
[9, 1]	διὰ πάντων. Τόν τε Ὅμηρον	ἔφασκεν	ἄξιον ἐκ τῶν ἀγώνων ἐκβάλλεσθαι
[9, 11]	ὁ Ἀβδηρίτης φησίν. Οὐδὲν γὰρ	ἔφασκεν	οὔτε καλὸν οὔτ' αἰσχρὸν οὔτε
[9, 7]	εἰς Ἀθήνας καὶ οὔτις με	ἔγνωκεν.	Εἴπερ οἱ Ἀντερασταὶ Πλάτωνός εἰσι,
[9, 11]	μηδενὶ προειπών, καὶ συνερρέμβετο οἷστισιν	ἤθελεν.	Καί ποτ' Ἀναξάρχου εἰς τέλμα
[9, 11]	πειθοῦς τ' ἀπελύσαο δεσμά; οὐδ'	ἔμελέν	σοι ταῦτα μεταλλῆσαι, τίνες αὖραι
[9, 11]	οἷς δὲ ἄδικον· καὶ ἄλλοις	μὲν	ἀγαθόν, ἄλλοις δὲ κακόν. Πέρσαι
[9, 11]	ὁ κόσμος. Ἀλλὰ γὰρ τὸ	μὲν	ἄδηλον, αἱ δ' ἐξομολογήσεις εἰσί
[9, 11]	αἱ δ' ἐξομολογήσεις εἰσί τὸ	μὲν	ἄδηλον> Ἐν ᾧ οὖν λέγομεν
[9, 11]	τὰ φαντάσματα προσπίπτειν· καὶ τῇ	μὲν	αἰγὶ τὸν θαλλὸν εἶναι ἐδώδιμον,
[9, 10]	χειρὶ πρὸς αὐτόν φησι, Τουτὶ	μὲν	αἷμα καὶ οὐκ ἰχὼρ οἷός
[9, 11]	δὲ σημεῖον ἴδιον. Καὶ τὸ	μὲν	αἰσθητὸν τῶν> κατὰ διαφοράν, τὸ
[9, 11]	ἢ ἄκριτόν ἐστιν. Ἀλλ' εἰ	μὲν	ἄκριτόν ἐστιν, ἄπιστον καθέστηκε καὶ
[9, 11]	ἡ ἀλήθεια. Καὶ Πλάτωνα τὸ	μὲν	ἀληθὲς θεοῖς τε καὶ θεῶν
[9, 1]	Ὁκόσοι τυγχάνουσιν ὄντες ἐπιχθόνιοι τῆς	μὲν	ἀληθηίης καὶ δικαιοπραγμοσύνης ἀπέχονται, ἀπληστίῃ
[9, 11]	τραχέα. Ἔτι ὁ ἥλιος ἀνίσχων	μὲν	ἀλλοῖος, μεσουρανῶν δ' οὐχ ὅμοιος.
[9, 11]	Καὶ τὸ αὐτὸ σῶμα ἐν	μὲν	ἄλσει ἀλλοῖον, ἐν δὲ ψιλῇ
[9, 8]	νίκην νενίκηκα, εἰπεῖν, ἀλλ' ἐγὼ	μὲν	ἂν νικήσω, ὅτι ἐγὼ ἐνίκησα,
[9, 1]	ἀρκεόμενος κατ' ἐμὴν γνώμην. Τοιοῦτος	μὲν	ἁνὴρ καὶ πρὸς βασιλέα. Δημήτριος
[9, 11]	τὴν καταληπτικὴν φαντασίαν. Καὶ ὁ	μὲν	ἄνθρωπος καὶ πρὸς αὑτὸν διαφωνεῖ
[9, 11]	ἀκοῦσαι Ἐπίκουρον. Οὗτοι πάντες Πυρρώνειοι	μὲν	ἀπὸ τοῦ διδασκάλου, ἀπορητικοὶ δὲ
[9, 1]	δὲ φερόμενον αὐτοῦ βιβλίον ἐστὶ	μὲν	ἀπὸ τοῦ συνέχοντος Περὶ φύσεως,
[9, 7]	ἑπτακοσίοις. Γεγόνοι δ' ἄν, ὡς	μὲν	Ἀπολλόδωρος ἐν Χρονικοῖς, κατὰ τὴν
[9, 11]	παρακολουθούντων. Αἰνεσίδημος δέ φησι φιλοσοφεῖν	μὲν	αὐτὸν κατὰ τὸν τῆς ἐποχῆς
[9, 7]	ἄτομα καὶ κενόν. Καὶ ταῦτα	μὲν	αὐτῷ ἐδόκει. ~ΠΡΩΤΑΓΟΡΑΣ. Πρωταγόρας Ἀρτέμωνος
[9, 8]	Ἀντιλογιῶν αʹ βʹ Καὶ ταῦτα	μὲν	αὐτῷ τὰ βιβλία. Γέγραφε δὲ
[9, 11]	ἐμπορίας ὀρέγεται· καὶ ταὐτὰ οὓς	μὲν	βλάπτει, οὓς δὲ ὠφελεῖ· ὅθεν
[9, 1]	ἡλίου φλόγα καὶ θερμοτάτην. Τὰ	μὲν	γὰρ ἄλλα ἄστρα πλεῖον ἀπέχειν
[9, 1]	κατὰ τὰς διαφόρους ἀναθυμιάσεις. Τὴν	μὲν	γὰρ λαμπρὰν ἀναθυμίασιν φλογωθεῖσαν ἐν
[9, 11]	ἐκ τῶν ἀπολειφθεισῶν συντάξεων. Αὐτὸς	μὲν	γὰρ ὁ Πύρρων οὐδὲν ἀπέλιπεν,
[9, 11]	δὲ τὰ πάθη γινώσκομεν. Τὸ	μὲν	γὰρ ὅτι ὁρῶμεν ὁμολογοῦμεν καὶ
[9, 11]	ἀγαθόν, ἄλλοις δὲ κακόν. Πέρσαι	μὲν	γὰρ οὐκ ἄτοπον ἡγοῦνται θυγατρὶ
[9, 11]	αὐτὴ συνάγει τὴν ἐποχήν· τῶν	μὲν	γὰρ πραγμάτων διαφωνούντων τῶν δὲ
[9, 11]	περὶ τούτου δόξας καταστῆσαι· οἱ	μὲν	γὰρ ταῦτα, οἱ δὲ ταῦτα
[9, 3]	πῦρ καὶ γῆν, καὶ τὸ	μὲν	δημιουργοῦ τάξιν ἔχειν, τὴν δ'
[9, 11]	γεγονώς, ἔλεγεν ὡς ἐμέμνητο μάλιστα	μὲν	Δημοκρίτου, εἶτα δὲ καὶ Ὁμήρου,
[9, 11]	Ἔφασκε γοῦν γίνεσθαι δεῖν τῆς	μὲν	διαθέσεως τῆς Πυρρωνείου, τῶν δὲ
[9, 11]	Τὸ γοῦν αὐτὸ παρ' οἷς	μὲν	δίκαιον, παρ' οἷς δὲ ἄδικον·
[9, 12]	διώκοντες, οὕτω τῶν φιλοσόφων οἱ	μὲν	διώκοντες θηρῶσι τοὺς μαθητάς, οἱ
[9, 11]	ἐπεὶ τὸ αὐτὸ ὑφ' οὗ	μὲν	δοξάζεται ἀγαθόν, ὡς ἡ ἡδονὴ
[9, 11]	θανάσιμον, καὶ ὁ ἀπόπατος ὑὶ	μὲν	ἐδώδιμος, ἵππῳ δ' οὔ. Δεύτερος
[9, 1]	εἱμαρμένην. Τῶν δὲ ἐναντίων τὸ	μὲν	ἐπὶ τὴν γένεσιν ἄγον καλεῖσθαι
[9, 11]	δ' οἶδεν εἰ τὸ ζῆν	μέν	ἐστι κατθανεῖν, τὸ κατθανεῖν δὲ
[9, 8]	Κόλαξιν, Τήιος· φησὶ γάρ, Ἔνδοθι	μέν	ἐστι Πρωταγόρας ὁ Τήιος. Οὗτος
[9, 11]	μὴ ἔστιν· καὶ ἐν ᾧ	μέν	ἐστι τόπῳ οὐ κινεῖται, ἐν
[9, 6]	εἶναι καὶ πήγνυσθαι. Καὶ τὸν	μὲν	ἥλιον ἐκλείπειν σπανίως, τὴν δὲ
[9, 1]	δέ φησιν ὑπὸ μελαγχολίας τὰ	μὲν	ἡμιτελῆ, τὰ δ' ἄλλοτε ἄλλως
[9, 1]	περὶ τῶν σκαφῶν. Καὶ ταῦτα	μὲν	ἦν αὐτῷ τὰ δοκοῦντα. Τὰ
[9, 11]	χερί. ~ΠΥΡΡΩΝ. Πύρρων Ἠλεῖος Πλειστάρχου	μὲν	ἦν υἱός, καθὰ καὶ Διοκλῆς
[9, 5]	πολλῶν φαντασμῶν ἐπάνω, παύρων γε	μὲν	ἥσσω. Ὁ δὴ Ζήνων διακήκοε
[9, 8]	τοῦτον ἤρξατο τὸν τρόπον· περὶ	μὲν	θεῶν οὐκ ἔχω εἰδέναι οὔθ'
[9, 11]	Λιβύης ὥδευεν ἄποτος. Καὶ ὁ	μὲν	ἰατρικῆς, ὁ δὲ γεωργίας, ἄλλος
[9, 11]	δὲ φύσιν ἔχει καυστικὴν ἐπέχο	μεν.	Καὶ ὅτι κινεῖταί τις βλέπομεν,
[9, 3]	ὡς ἔφη Σωτίων, ἀνδρὶ πένητι	μέν,	καλῷ δὲ καὶ ἀγαθῷ. καὶ
[9, 3]	τε ἔφη τὴν φιλοσοφίαν, τὴν	μὲν	κατὰ ἀλήθειαν, τὴν δὲ κατὰ
[9, 1]	τινες, Ἡράκωντος Ἐφέσιος. Οὗτος ἤκμαζε	μὲν	κατὰ τὴν ἐνάτην καὶ ἑξηκοστὴν
[9, 1]	τε γῆς καὶ θαλάττης, ἃς	μὲν	λαμπρὰς καὶ καθαράς, ἃς δὲ
[9, 6]	πλῆθος μηκέτι δυναμένων περιφέρεσθαι, τὰ	μὲν	λεπτὰ χωρεῖν εἰς τὸ ἔξω
[9, 11]	ἑτεροχροιότητας. Ὁ γοῦν οἶνος μέτριος	μὲν	ληφθεὶς ῥώννυσι, πλείων δὲ παρίησιν·
[9, 12]	Ἀρκεσιλάου περιδείπνῳ. Τούτου διάδοχος, ὡς	μὲν	Μηνόδοτός φησι γέγονεν οὐδείς, ἀλλὰ
[9, 1]	αὐτῷ. Ἐπιγράφουσι δ' αὐτῷ οἱ	μὲν	Μούσας, οἱ δὲ Περὶ φύσεως,
[9, 7]	θερμοῖς ἄρτων ἄσθμασιν ἐξένισεν. Τοιοῦτος	μὲν	ὁ βίος τἀνδρός. Δοκεῖ δ'
[9, 11]	ὡς> καθ' ἑαυτά. Καὶ οὗτοι	μὲν	οἱ δέκα τρόποι. Οἱ δὲ
[9, 2]	Λέσβιος ποιητὴς ἰάμβων. Καὶ οὗτοι	μὲν	οἱ σποράδην. ~ΠΑΡΜΕΝΙΔΗΣ. Ξενοφάνους δὲ
[9, 8]	Πάντων χρημάτων μέτρον ἄνθρωπος, τῶν	μὲν	ὄντων ὡς ἔστιν, τῶν δὲ
[9, 11]	τῇ αἰσθήσει διαφέρει, ὡς κίρκοι	μὲν	ὀξύτατοι, κύνες δ' ὀσφρητικώτατοι. Εὔλογον
[9, 11]	ἢ οὐ πᾶν· καὶ πᾶν	μὲν	οὐ ῥητέον, ἐπεὶ τὸ αὐτὸ
[9, 2]	Κατάνῃ. Διήκουσε δὲ κατ' ἐνίους	μὲν	οὐδενός, κατ' ἐνίους δὲ Βότωνος
[9, 11]	ἢ τετραγώνου, ὁ σκεπτικὸς εἰ	μὲν	οὐδετέραν προκρινεῖ, ἀπρακτήσει· εἰ δὲ
[9, 11]	κάτω. Τὸ γοῦν δεξιὸν φύσει	μὲν	οὐκ ἔστι δεξιόν, κατὰ δὲ
[9, 11]	καὶ τὸν δι' ἀλλήλων. Ὀ	μὲν	οὖν ἀπὸ τῆς διαφωνίας ὃ
[9, 11]	χρημάτων ἢ ἐξ ἀναποδείκτων. Εἰ	μὲν	οὖν ἐξ ἀποδεδειγμένων, κἀκεῖνα δεήσεταί
[9, 1]	τε καὶ δυσεξήγητον. Ἔν τισι	μὲν	οὖν ἑρμηνευόμενος κατὰ λέξιν σὴν
[9, 11]	αἰσθητόν ἐστιν ἢ νοητόν· αἰσθητὸν	μὲν	οὖν οὐκ ἔστιν, ἐπεὶ τὸ
[9, 11]	πιστός ἐστιν ἢ οὔ. Εἰ	μὲν	οὖν πιστός ἐστιν, οὐδὲν ἕξει
[9, 11]	Ξενοφάνης μέν φησι· Καὶ τὸ	μὲν	οὖν σαφὲς οὔτις ἀνὴρ ἴδεν
[9, 11]	οὐκ ἄρ' ἐστὶν αἴτιον. Σῶμα	μὲν	οὖν σώματος οὐκ ἂν εἴη
[9, 11]	οὐκ ἄρ' ἐστὶ σημεῖον. Φαινόμενον	μὲν	οὖν φαινομένου οὐκ ἔστιν, ἐπεὶ
[9, 11]	τοῦ οἷον δόγματος προσηγορεύοντο. Ζητηικὴ	μὲν	οὖν φιλοσοφία ἀπὸ τοῦ πάντοτε
[9, 11]	καὶ τὰ ἄλλα· καὶ τὰ	μὲν	οὕτως, τὰ δ' οὕτως συγκέκριται·
[9, 6]	μέρους δ' ὧδε ἔχει· Τὸ	μὲν	πᾶν ἄπειρόν φησιν, ὡς προείρηται·
[9, 7]	νείμασθαι τὴν οὐσίαν· καὶ οἱ	μὲν	πλείους φασὶ τὴν ἐλάττω μοῖραν
[9, 6]	ὡς προείρηται· τούτου δὲ τὸ	μὲν	πλῆρες εἶναι, τὸ δὲ κενόν,
[9, 1]	ἐν λέσχῃ κατεδύσαμεν. Ἀλλὰ σὺ	μέν	που, ξεῖν' Ἁλικαρνασσεῦ, τετράπαλαι σποδιή,
[9, 8]	φυγεῖν Κέκροπος πόλις· ἀλλὰ σὺ	μέν	που Παλλάδος ἄστυ φύγες, Πλουτέα
[9, 12]	αὐτῷ παῖδες ἐγένοντο, ὧν τὸν	μὲν	πρεσβύτερον Ξάνθον ἐκάλεσε καὶ ἰατρικὴν
[9, 1]	ἐμοὶ δ' ὑπάρχει σοι πᾶσα	μὲν	προεδρία, καθ' ἡμέραν δὲ καλὴ
[9, 11]	ἄλλοι ἄλλους ἡγοῦνται· καὶ οἱ	μὲν	προνοεῖσθαι, οἱ δ' οὔ. Θάπτουσι
[9, 7]	κόρης ἀκολουθούσης τῷ Ἱπποκράτει, τῇ	μὲν	πρώτῃ ἡμέρᾳ ἀσπάσασθαι οὕτω χαῖρε
[9, 12]	ἐν παρῳδίας εἴδει. Ὧν τὸ	μὲν	πρῶτον αὐτοδιήγητον ἔχει τὴν ἑρμηνείαν,
[9, 6]	τινα συμπλεκόμενα ποιεῖν σύστημα, τὸ	μὲν	πρῶτον κάθυγρον καὶ πηλῶδες, ξηρανθέντα
[9, 1]	δὲ σκοτεινάς. Αὔξεσθαι δὲ τὸ	μὲν	πῦρ ὑπὸ τῶν λαμπρῶν, τὸ
[9, 11]	Αὐτὸ δὲ τὸ Μᾶλλον ποτὲ	μὲν	συγκριτικῶς ἐκφέρεται, ὡς ὅταν φῶμεν
[9, 7]	γνωσθῆναι, δόξης καταφρονῶν. Καὶ εἰδέναι	μὲν	Σωκράτη, ἀγνοεῖσθαι δὲ ὑπ' αὐτοῦ·
[9, 6]	μεταξὺ τούτων ὄντων. Καὶ πάντα	μὲν	τὰ ἄστρα πυροῦσθαι διὰ τὸ
[9, 1]	Ἡρακλειτείους. Ἐδόκει δ' αὐτῷ καθολικῶς	μὲν	τάδε· ἐκ πυρὸς τὰ πάντα
[9, 11]	δ' οὔ. Θάπτουσι δ' Αἰγύπτιοι	μὲν	ταριχεύοντες, Ῥωμαῖοι δὲ καίοντες, Παίονες
[9, 6]	ἀτόμους ἀρχὰς ὑπεστήσατο. Καὶ> κεφαλαιωδῶς	μὲν	ταῦτα. ἐπὶ μέρους δ' ὧδε
[9, 5]	Πύρητος τὸν δὲ Παρμενίδην> φύσει	μὲν	Τελευταγόρου, θέσει δὲ Παρμενίδου τὸν
[9, 12]	φησὶ τὸν Τίμωνα εἶναι πατρὸς	μὲν	Τιμάρχου, Φλιάσιον δὲ τὸ γένος·
[9, 1]	τὸ τῆς Ἀρτέμιδος ἱερόν, ὡς	μέν	τινες, ἐπιτηδεύσας ἀσαφέστερον γράψαι, ὅπως
[9, 11]	δ' ὡς οἷόν τε πρῶτον	μὲν	τοῖς ἔργοις πρὸς τὰ πράγματα,
[9, 11]	καὶ διαφωνεῖσθαι τὸ κριτήριον, τῶν	μὲν	τὸν ἄνθρωπον κριτήριον εἶναι λεγόντων,
[9, 1]	ἐπικρατήσασαν νύκτα ἀποτελεῖν· καὶ ἐκ	μὲν	τοῦ λαμπροῦ τὸ θερμὸν αὐξόμενον
[9, 11]	πικρόν, καὶ τὸ κώνειον ὄρτυγι	μὲν	τρόφιμον, ἀνθρώπῳ δὲ θανάσιμον, καὶ
[9, 12]	αὐτῷ διηγούμενός ἐστι· καὶ ἐν	μὲν	τῷ δευτέρῳ περὶ τῶν ἀρχαιοτέρων,
[9, 5]	καὶ γὰρ οὗτος τὴν πρότερον	μὲν	Ὑέλην, ὕστερον δ' Ἐλέαν, Φωκαέων
[9, 11]	σκεπτικοὶ τυγχάνουσιν· ἐν οἷς Ξενοφάνης	μέν	φησι· Καὶ τὸ μὲν οὖν
[9, 11]	σκεπτικῶς ἔχειν, ἐν οἷς Ἀρχίλοχος	μέν	φησι· Τοῖος ἀνθρώποισι θυμός, Γλαῦκε
[9, 11]	ἐπέχειν· τῶν γὰρ ζῴων τὰ	μὲν	χωρὶς μίξεως γίνεσθαι, ὡς τὰ
[9, 11]	δογματίζουσι. Πρὸς οὓς ἀποκρίνονται, Περὶ	μὲν	ὧν ὡς ἄνθρωποι πάσχομεν, ὁμολογοῦμεν·
[9, 11]	Ἕλληνες δ' ἔκθεσμον. Καὶ Μασσαγέται	μέν,	ὥς φησι καὶ Εὔδοξος ἐν
[9, 11]	διαφοράς. Τὸ γοῦν μῆλον ὁράσει	μὲν	ὠχρόν, γεύσει δὲ γλυκύ, ὀσφρήσει
[9, 11]	λόγον ἀνελεῖν· καθ' ὃν τρόπον	εἰώθαμεν	λέγειν τόπον μὴ εἶναι καὶ
[9, 1]	Ἀρίστων, ἐν τῷ περὶ Σωκράτους	εἰρήκαμεν.	Σέλευκος μέντοι φησὶν ὁ γραμματικὸς
[9, 7]	αὐτὸν ἐν τῇ Παμμέτρῳ τοῦτον	ἐποιήσαμεν	τὸν τρόπον· Καὶ τίς ἔφυ
[9, 1]	ὁσσάκις ἀμφότεροι ἥλιον ἐν λέσχῃ	κατεδύσαμεν.	Ἀλλὰ σὺ μέν που, ξεῖν'
[9, 11]	καὶ πάλιν, ἐτεῇ δὲ οὐδὲν	ἴδμεν·	ἐν βυθῷ γὰρ ἡ ἀλήθεια.
[9, 3]	Χρεὼ δέ σε πάντα πυθέσθαι	ἠμὲν	Ἀληθείης εὐκυκλέος ἀτρεμὲς ἦτορ, ἠδὲ
[9, 11]	γὰρ ὅτε τὴν εἰκόνα ἐξοχὰς	λέγομεν	ἔχειν, τὸ φαινόμενον διασαφοῦμεν· ὅταν
[9, 11]	μὲν ἄδηλον> Ἐν ᾧ οὖν	λέγομεν	μηδὲν ὁρίζειν, οὐδ' αὐτὸ τοῦτο
[9, 11]	οὐκέτι ὃ φαίνεται ἕτερον δὲ	λέγομεν·	ὅθεν καὶ ὁ Τίμων ἐν
[9, 11]	ὅτι τόδε λευκὸν φαίνεται διηγηματικῶς	λέγομεν,	οὐ διαβεβαιούμενοι εἰ καὶ ὄντως
[9, 11]	κακόν. Εἰ δ' οὐ πᾶν	λέγομεν	τὸ ὑπό τινος δοξαζόμενον ἀγαθόν,
[9, 11]	ὁρίζω φωνῆς καὶ τῶν ὁμοίων	λέγομεν	ὡς οὐ δογμάτων· οὐ γάρ
[9, 11]	τι κατὰ τὴν συνήθειαν καὶ	φεύγομεν	καὶ νόμοις χρώμεθα. Τινὲς δὲ
[9, 11]	ὁρίζειν ἀνῄρουν, λέγοντες οἷον Οὐδὲν	ὁρίζομεν,	ἐπεὶ ὥριζον ἄν· προφερόμεθα δέ,
[9, 11]	μηδὲν ὁρίζειν, οὐδ' αὐτὸ τοῦτο	ὁρίζομεν.	Πάλιν οἱ δογματικοί φασιν καὶ
[9, 11]	δηλῶσαι· διὰ τῆς οὖν Οὐδὲν	ὁρίζομεν	φωνῆς τὸ τῆς ἀρρεψίας πάθος
[9, 11]	καὶ τὸ ὅτι τόδε νοοῦμεν	γινώσκομεν,	πῶς δ' ὁρῶμεν ἢ πῶς
[9, 11]	ἀδήλων, μόνα δὲ τὰ πάθη	γινώσκομεν.	Τὸ μὲν γὰρ ὅτι ὁρῶμεν
[9, 11]	τῶν ἐν τῷ βίῳ φαινομένων	διαγινώσκομεν·	περὶ δ' ὧν οἱ δογματικοὶ
[9, 11]	ἡ ἀρετὴ ὠφελεῖ ἢ βλάπτει·	σημαίνομεν	γὰρ ὅτι ἡ ἀρετὴ ὠφελεῖ,
[9, 11]	τοὺς Σίλλους πεποιηκώς, περὶ οὗ	λέξομεν,	ἔτι τε Ναυσιφάνης ὁ> Τήιος,
[9, 11]	ἡμεῖς τὸν ἥλιον ὡς ἑστῶτα	βλέπομεν.	Θέων δ' ὁ Τιθοραιεὺς ὁ
[9, 11]	μεν. Καὶ ὅτι κινεῖταί τις	βλέπομεν,	καὶ ὅτι φθείρεται· πῶς δὲ
[9, 5]	κατακοπῆναι. Καὶ εἰς αὐτὸν ἡμεῖς	εἴπομεν	οὕτως· Ἤθελες, ὦ Ζήνων, καλὸν
[9, 12]	θαυμάζεις ὅτι τρεῖς ὄντες τέτταρας	ἔχομεν	ὀφθαλμούς; Ἦν δ' αὐτός τε
[9, 11]	λόγῳ, φάμενοι κατειλῆφθαι, περὶ τούτων	ἐπέχομεν	ὡς ἀδήλων, μόνα δὲ τὰ
[9, 11]	Περὶ μὲν ὧν ὡς ἄνθρωποι	πάσχομεν,	ὁμολογοῦμεν· καὶ γὰρ ὅτι ἡμέρα
[9, 11]	πῶς δὲ ταῦτα γίνεται οὐκ	ἴσμεν.	Μόνον οὖν, φασίν, ἀνθιστάμεθα πρὸς
[9, 11]	μὲν ὧν ὡς ἄνθρωποι πάσχομεν,	ὁμολογοῦμεν·	καὶ γὰρ ὅτι ἡμέρα ἐστὶ
[9, 11]	Τὸ μὲν γὰρ ὅτι ὁρῶμεν	ὁμολογοῦμεν	καὶ τὸ ὅτι τόδε νοοῦμεν
[9, 11]	πῶς δ' ὁρῶμεν ἢ πῶς	νοοῦμεν	ἀγνοοῦμεν· καὶ ὅτι τόδε λευκὸν
[9, 11]	ὁμολογοῦμεν καὶ τὸ ὅτι τόδε	νοοῦμεν	γινώσκομεν, πῶς δ' ὁρῶμεν ἢ
[9, 11]	δ' ὁρῶμεν ἢ πῶς νοοῦμεν	ἀγνοοῦμεν·	καὶ ὅτι τόδε λευκὸν φαίνεται
[9, 11]	καὶ ὑπὸ τοῦ ἀέρος βαρυνόμενος.	Ἀγνοοῦμεν	οὖν τὸ κατ' ἰδίαν, ὡς
[9, 11]	ὅτε προσπίπτουσιν ἀλλοῖαι φαντασίαι, ἑκατέρας	ἐροῦμεν	φαίνεσθαι· καὶ διὰ τοῦτο τὰ
[9, 11]	ἐξοχὰς λέγομεν ἔχειν, τὸ φαινόμενον	διασαφοῦμεν·	ὅταν δ' εἴπωμεν μὴ ἔχειν
[9, 11]	θετικῶς καὶ ἀναιρετικῶς, ὡς ὅταν	λέγωμεν,	Μᾶλλον ἡ ἀρετὴ ὠφελεῖ ἢ
[9, 11]	ὅτι ἡμέρα ἐστὶ καὶ ὅτι	ζῶμεν	καὶ ἄλλα πολλὰ τῶν ἐν
[9, 11]	τὴν γενικὴν ἀπόδειξιν. Ἵνα τε	γνῶμεν	ὅτι ἔστιν ἀπόδειξις, κριτηρίου δεῖ·
[9, 11]	τὸ φαινόμενον διασαφοῦμεν· ὅταν δ'	εἴπωμεν	μὴ ἔχειν αὐτὴν ἐξοχάς, οὐκέτι
[9, 11]	φρονεῖν λέγουσι; σοῦ γὰρ ἐξηρτήμεθα	δρῶμέν	τε τοιαῦθ' ἃν σὺ τυγχάνῃς
[9, 11]	τόδε νοοῦμεν γινώσκομεν, πῶς δ'	ὁρῶμεν	ἢ πῶς νοοῦμεν ἀγνοοῦμεν· καὶ
[9, 11]	γινώσκομεν. Τὸ μὲν γὰρ ὅτι	ὁρῶμεν	ὁμολογοῦμεν καὶ τὸ ὅτι τόδε
[9, 11]	μὲν συγκριτικῶς ἐκφέρεται, ὡς ὅταν	φῶμεν	μᾶλλον τὸ μέλι γλυκὺ ἢ
[9, 1]	ζῆν ὧδε διαντλήσας δύσμορος εἶτ'	ἔθανεν·	σῶμα γὰρ ἀρδεύσασα κακὴ νόσος
[9, 5]	δὴ Ζήνων διακήκοε Παρμενίδου καὶ	γέγονεν	αὐτοῦ παιδικά. Καὶ εὐμήκης ἦν,
[9, 11]	λέγοντος, Οὐ μᾶλλον ἡ Σκύλλα	γέγονεν	ἢ ἡ Χίμαιρα. Αὐτὸ δὲ
[9, 12]	διάδοχος, ὡς μὲν Μηνόδοτός φησι	γέγονεν	οὐδείς, ἀλλὰ διέλιπεν ἡ ἀγωγὴ
[9, 2]	δὲ καὶ Ἐπιμενίδου. Μακροβιώτατός τε	γέγονεν,	ὥς που καὶ αὐτός φησιν·
[9, 7]	αὐτόν. Πῶς οὖν κατά τινας	ἀκήκοεν	αὐτοῦ; Φησὶ δὲ Δημήτριος ἐν
[9, 1]	Ἐφεσίων, Τί, ὦ κάκιστοι, θαυμάζετε;	εἶπεν·	Ἢ οὐ κρεῖττον τοῦτο ποιεῖν
[9, 12]	Μηνόδοτός φησι γέγονεν οὐδείς, ἀλλὰ	διέλιπεν	ἡ ἀγωγὴ ἕως αὐτὴν Πτολεμαῖος
[9, 11]	μὲν γὰρ ὁ Πύρρων οὐδὲν	ἀπέλιπεν,	οἱ μέντοι συνήθεις αὐτοῦ Τίμων
[9, 12]	ἐδίδαξε καὶ διάδοχον τοῦ βίου	κατέλιπεν.	Ὁ δ' ἐλλόγιμος ἦν, ὡς
[9, 12]	ἀποδοχῆς ἠξιώθη· ἐντεῦθέν τε πορισάμενος	ἀπῆρεν	εἰς Ἀθήνας, κἀκεῖ διέτριβε μέχρι
[9, 12]	ἑνδεκάτῳ φησίν. Ἀπορῶν μέντοι τροφῶν	ἀπῆρεν	εἰς τὸν Ἑλλήσποντον καὶ τὴν
[9, 11]	καὶ τὰ ἐπὶ τῆς οἰκίας	ἐκάθαιρεν	ἀδιαφόρως. Λέγεται δὲ καὶ δέλφακα
[9, 8]	ἐφ' ἧς τὰ φορτία βαστάζουσιν,	εὗρεν,	ὥς φησιν Ἀριστοτέλης ἐν τῷ
[9, 1]	ἀρδεύσασα κακὴ νόσος ὕδατι φέγγος	ἔσβεσεν	ἐν βλεφάροις καὶ σκότον ἠγάγετο.
[9, 3]	οὖν ἀκούσας καὶ Ξενοφάνους οὐκ	ἠκολούθησεν	αὐτῷ. Ἐκοινώνησε δὲ καὶ Ἀμεινίᾳ
[9, 8]	νῦν ἐπιπόλαιον γένος τῶν ἐριστικῶν	ἐγέννησεν·	ἵνα καὶ Τίμων φησὶ περὶ
[9, 7]	καὶ μεῖζον, εἴγε τοσαύτης πόλεως	ὑπερεφρόνησεν,	οὐκ ἐκ τόπου δόξαν λαβεῖν
[9, 7]	Τούτους δὲ ταῖς ῥισὶ προσφέρων	διεκράτησεν	αὑτὸν τὴν ἑορτήν· ἐπειδὴ δὲ
[9, 4]	λόγους ἦλθεν Ἡρακλείτῳ· ὅτε καὶ	συνέστησεν	αὐτὸν τοῖς Ἐφεσίοις ἀγνοοῦσι, καθάπερ
[9, 7]	ἔσχεν καὶ θερμοῖς ἄρτων ἄσθμασιν	ἐξένισεν.	Τοιοῦτος μὲν ὁ βίος τἀνδρός.
[9, 1]	κατορύξας τῇ τῶν βολίτων ἀλέᾳ	ἤλπισεν	ἐξατμισθήσεσθαι. Οὐδὲν δ' ἀνύων οὐδ'
[9, 11]	ἐπάνω, Αὐτὸ μόνον πεισθέντες ὅτῳ	προσέκυρσεν	ἕκαστος· ἔτι μὴν Ἡράκλειτον, Μὴ
[9, 5]	ὧν ἦγεν εἰς Λιπάραν, πάντας	ἐμήνυσεν	αὐτοῦ τοὺς φίλους, βουλόμενος αὐτὸν
[9, 12]	τοὺς πολίτας καταξιώσας. Εὐφράνορος δὲ	διήκουσεν	Εὔβουλος Ἀλεξανδρεύς, οὗ Πτολεμαῖος, οὗ
[9, 11]	Ἀριστοτέλης) διὰ τῆς ἀνύδρου Λιβύης	ὥδευεν	ἄποτος. Καὶ ὁ μὲν ἰατρικῆς,
[9, 7]	λόγους καὶ περὶ τεχνῶν πᾶσαν	εἶχεν	ἐμπειρίαν. Τούτου ἐστὶ καὶ τὸ
[9, 10]	δεκάτην καὶ ἑκατοστὴν Ὀλυμπιάδα καὶ	εἶχεν	ἐχθρὸν Νικοκρέοντα τὸν Κύπρου τύραννον·
[9, 7]	θάνατον παρεόντα τρί' ἤματα δώμασιν	ἔσχεν	καὶ θερμοῖς ἄρτων ἄσθμασιν ἐξένισεν.
[9, 1]	αὐτοῦ καὶ Δαρεῖος μετασχεῖν καὶ	ἔγραψεν	ὧδε πρὸς αὐτόν· Βασιλεὺς Δαρεῖος
[9, 10]	γοῦν Ἀλέξανδρον οἰόμενον εἶναι θεὸν	ἐπέστρεψεν·	ἐπειδὴ γὰρ ἔκ τινος πληγῆς
[9, 1]	Ὄρφνη καὶ σκότος ἐστὶν ἀλάμπετον·	ἢν	δέ σε μύστης εἰσαγάγῃ, φανεροῦ
[9, 12]	τὸ ἀπόσπασμα τέως ἀγνοοῦντα. Τοσοῦτον	ἦν	ἀδιάφορος. Ἀλλὰ καὶ εὔρους, ὡς
[9, 1]	τῶν σκαφῶν. Καὶ ταῦτα μὲν	ἦν	αὐτῷ τὰ δοκοῦντα. Τὰ δὲ
[9, 2]	ὡς Σωτίων φησί, κατ' Ἀναξίμανδρον	ἦν.	Γέγραφε δὲ ἐν ἔπεσι καὶ
[9, 12]	τρεῖς ὄντες τέτταρας ἔχομεν ὀφθαλμούς;	Ἦν	δ' αὐτός τε ἑτερόφθαλμος καὶ
[9, 12]	φεύγοντες, καθάπερ καὶ ὁ Τίμων.	Ἦν	δὲ καὶ ὀξὺς νοῆσαι καὶ
[9, 9]	ἤκουσε δέ, φησὶν Ἀντισθένης, Ἀναξιμένους.	ἦν	δὲ τοῖς χρόνοις κατ' Ἀναξαγόραν.
[9, 12]	ἐν τοῖς ἰάμβοις αὑτῷ μαρτυρεῖ.	Ἦν	δέ, φησὶν ὁ Ἀντίγονος, καὶ
[9, 7]	δὲ κἀκ τῶν συγγραμμάτων οἷος	ἦν.	Δοκεῖ δέ, φησὶν ὁ Θράσυλλος,
[9, 10]	τοῦ βίου Εὐδαιμονικὸς ἐκαλεῖτο· καὶ	ἦν	ἐκ τοῦ ῥᾴστου δυνατὸς σωφρονίζειν.
[9, 11]	δ' Ἀπολλόδωρος ἐν Χρονικοῖς, πρότερον	ἦν	ζωγράφος, καὶ ἤκουσε Βρύσωνος τοῦ
[9, 7]	δ' ἐχομένῃ χαῖρε γύναι καὶ	ἦν	ἡ κόρη τῆς νυκτὸς διεφθαρμένη.
[9, 5]	γέγονεν αὐτοῦ παιδικά. Καὶ εὐμήκης	ἦν,	καθά φησι Πλάτων ἐν τῷ
[9, 11]	ὅτι τὴν ἀρχὴν ἄδοξός τε	ἦν	καὶ πένης καὶ ζωγράφος. Σώζεσθαί
[9, 7]	περικήπου δωμάτιόν τι ἀποτεμόμενος κατάκλειστος	ἦν·	καί ποτε τοῦ πατρὸς αὐτοῦ
[9, 11]	τόδε εἶναι ἕκαστον. Ἀκόλουθος δ'	ἦν	καὶ τῷ βίῳ, μηδὲν ἐκτρεπόμενος
[9, 11]	λόγοις· οὐ γὰρ οἷόν τε	ἦν	μὴ λόγῳ λόγον ἀνελεῖν· καθ'
[9, 11]	θοἰμάτιον διενήξατο πέραν> τὸν Ἀλφειόν.	Ἦν	οὖν πολεμιώτατος τοῖς σοφισταῖς, ὡς
[9, 12]	δ' οὖν φιλόσοφος καὶ φιλόκηπος	ἦν	σφόδρα καὶ ἰδιοπράγμων, ὡς καὶ
[9, 11]	~ΠΥΡΡΩΝ. Πύρρων Ἠλεῖος Πλειστάρχου μὲν	ἦν	υἱός, καθὰ καὶ Διοκλῆς ἱστορεῖ·
[9, 7]	καταναλῶσαι. Λέγει δ' ὅτι τοσοῦτον	ἦν	φιλόπονος ὥστε τοῦ περικήπου δωμάτιόν
[9, 7]	πεντάθλῳ ἔοικεν ὁ φιλόσοφος. Καὶ	ἦν	ὡς ἀληθῶς ἐν φιλοσοφίᾳ πένταθλος·
[9, 8]	τῷ Περὶ παιδείας· φορμοφόρος γὰρ	ἦν,	ὡς καὶ Ἐπίκουρός πού φησι.
[9, 12]	βίου κατέλιπεν. Ὁ δ' ἐλλόγιμος	ἦν,	ὡς καὶ Σωτίων ἐν τῷ
[9, 7]	αἰτίας οὔσης τῆς γενέσεως πάντων,	ἣν	ἀνάγκην λέγει. Τέλος δ' εἶναι
[9, 7]	ἔνιοι παρακούσαντες ἐξεδέξαντο, ἀλλὰ καθ'	ἣν	γαληνῶς καὶ εὐσταθῶς ἡ ψυχὴ
[9, 7]	συγκεκρίσθαι, καὶ τὴν ψυχὴν ὁμοίως·	ἣν	καὶ νοῦν ταὐτὸν εἶναι. Ὁρᾶν
[9, 6]	καὶ φθοράς, κατά τινα ἀνάγκην,	ἣν	ὁποία ἐστὶν οὐ> διασαφεῖ. ~ΔΗΜΟΚΡΙΤΟΣ.
[9, 11]	ἢ τῶν ὁπωσοῦν νοουμένων, καθ'	ἣν	πάντα πᾶσι συμβάλλεται καὶ συγκρινόμενα
[9, 6]	ἀθροισθέντα δίνην ἀπεργάζεσθαι μίαν, καθ'	ἣν	προσκρούοντα ἀλλήλοις> καὶ παντοδαπῶς κυκλούμενα
[9, 11]	πρὸς ἡδονὴν καὶ ἀλγηδόνα καὶ	βλάβην	καὶ ὠφέλειαν. Συνάγεται δὲ δι'
[9, 1]	πῦρ εἶναι στοιχεῖον καὶ πυρὸς	ἀμοιβὴν	τὰ πάντα, ἀραιώσει καὶ πυκνώσει
[9, 3]	προετράπη. Πρῶτος δ' οὗτος τὴν	γῆν	ἀπέφαινε σφαιροειδῆ καὶ ἐν μέσῳ
[9, 7]	συγκρίματα γεννᾶν, πῦρ, ὕδωρ, ἀέρα,	γῆν·	εἶναι γὰρ καὶ ταῦτα ἐξ
[9, 2]	βληστρίζοντες ἐμὴν φροντίδ' ἀν' Ἑλλάδα	γῆν·	ἐκ γενετῆς δὲ τότ' ἦσαν
[9, 3]	τε εἶναι στοιχεῖα, πῦρ καὶ	γῆν,	καὶ τὸ μὲν δημιουργοῦ τάξιν
[9, 6]	κύκλῳ περὶ τὴν σελήνην· τὴν	γῆν	ὀχεῖσθαι περὶ τὸ μέσον δινουμένην·
[9, 6]	ζῳδιακοῦ γενέσθαι> τῷ κεκλίσθαι τὴν	γῆν	πρὸς μεσημβρίαν· τὰ δὲ πρὸς
[9, 9]	τὸ μὴ ὂν φθείρεσθαι· τὴν	γῆν	στρογγύλην, ἠρεισμένην ἐν τῷ μέσῳ,
[9, 6]	δίνης. Καὶ οὕτω γενέσθαι τὴν	γῆν,	συμμενόντων τῶν ἐνεχθέντων ἐπὶ τὸ
[9, 1]	πηγνύμενον δὲ τὸ ὕδωρ εἰς	γῆν	τρέπεσθαι· καὶ ταύτην ὁδὸν ἐπὶ
[9, 1]	εἶναι. Πάλιν τε αὖ τὴν	γῆν	χεῖσθαι, ἐξ ἧς τὸ ὕδωρ
[9, 12]	κιναίδους. Φέρεται δ' αὐτοῦ καὶ	καταλογάδην	βιβλία εἰς ἐπῶν τείνοντα μυριάδας
[9, 2]	ἰάμβων. Καὶ οὗτοι μὲν οἱ	σποράδην.	~ΠΑΡΜΕΝΙΔΗΣ. Ξενοφάνους δὲ διήκουσε Παρμενίδης
[9, 5]	Φαίδρῳ αὐτοῦ μέμνηται> καὶ Ἐλεατικὸν	Παλαμήδην	αὐτὸν καλεῖ. Φησὶ δ' Ἀριστοτέλης
[9, 3]	καὶ Πλάτων τὸν διάλογον γέγραφε,	Παρμενίδην"	ἐπιγράψας ἢ Περὶ ἰδεῶν. Ἤκμαζε
[9, 5]	λόγον ἠρώτησε Φαβωρῖνος δέ φησι	Παρμενίδην	καὶ ἄλλους συχνούς. Ἀρέσκει δ'
[9, 7]	τοῦ ἑνὸς δόξης τῶν περὶ	Παρμενίδην	καὶ Ζήνωνα, ὡς κατ' αὐτὸν
[9, 5]	θέσει δὲ Παρμενίδου τὸν δὲ	Παρμενίδην	Πύρητος> Περὶ τούτου καὶ Μελίσσου
[9, 5]	ἐν Χρονικοῖς Πύρητος τὸν δὲ	Παρμενίδην>	φύσει μὲν Τελευταγόρου, θέσει δὲ
[9, 8]	ναῦν καταποντωθῆναι· καὶ τοῦτο αἰνίττεσθαι	Εὐριπίδην	ἐν τῷ Ἰξίονι. Ἔνιοι κατὰ
[9, 11]	δ' εἰκότα λόγον ζητεῖν. Καὶ	Εὐριπίδην	λέγειν· Τίς δ' οἶδεν εἰ
[9, 11]	Ἄτην. Ἀλλὰ καὶ Ἀρχίλοχον καὶ	Εὐριπίδην	σκεπτικῶς ἔχειν, ἐν οἷς Ἀρχίλοχος
[9, 7]	ὁ παραγενόμενος ἀνώνυμος, τῶν περὶ	Οἰνοπίδην	καὶ Ἀναξαγόραν ἕτερος, ἐν τῇ
[9, 7]	Ἀναξαγόρου μαθητὴν καὶ τοὺς περὶ	Οἰνοπίδην·	καὶ γὰρ τούτου μέμνηται. Μέμνηται
[9, 11]	Τίς δ' οἶδεν εἰ τὸ	ζῆν	μέν ἐστι κατθανεῖν, τὸ κατθανεῖν
[9, 11]	ἐστι κατθανεῖν, τὸ κατθανεῖν δὲ	ζῆν	νομίζεται βροτοῖς; Ἀλλὰ καὶ Ἐμπεδοκλέα·
[9, 1]	Ἡράκλειτον ἐθαύμασα, πῶς ποτε τὸ	ζῆν	ὧδε διαντλήσας δύσμορος εἶτ' ἔθανεν·
[9, 1]	ἐς δέ με δάκρυ ἤγαγεν,	ἐμνήσθην	δ' ὁσσάκις ἀμφότεροι ἥλιον ἐν
[9, 1]	Ὕβριν χρὴ σβεννύναι μᾶλλον ἢ	πυρκαϊήν	καὶ Μάχεσθαι χρὴ τὸν δῆμον
[9, 3]	φησιν ὁ Τίμων Παρμενίδου τε	βίην	μεγαλόφρονος οὐ πολύδοξον, ὅς ῥ'
[9, 1]	φθόνῳ καὶ διὰ τὸ περιίστασθαι	ὑπερηφανίην	οὐκ ἂν ἀφικοίμην εἰς Περσῶν
[9, 11]	Γλαῦκε Λεπτίνεω πάϊ, γίγνεται θνητοῖς	ὁκοίην	Ζεὺς ἐπ' ἡμέρην ἄγει. Εὐριπίδης
[9, 1]	κακῆς ἕνεκα ἀνοίης. Ἐγὼ δ'	ἀμνηστίην	ἔχων πάσης πονηρίης καὶ κόρον
[9, 7]	εἰδώλων ἐμπτώσεις. Πάντα τε κατ'	ἀνάγκην	γίνεσθαι, τῆς δίνης αἰτίας οὔσης
[9, 11]	κατ' ἀνάγκην καὶ δεῖ τὴν	ἀνάγκην	εἰπεῖν. Τοιούτῳ τινὶ τρόπῳ τῆς
[9, 6]	φθίσεις καὶ φθοράς, κατά τινα	ἀνάγκην,	ἣν ὁποία ἐστὶν οὐ> διασαφεῖ.
[9, 11]	δέ· καὶ μηδὲν γίνεσθαι κατ'	ἀνάγκην	καὶ δεῖ τὴν ἀνάγκην εἰπεῖν.
[9, 7]	οὔσης τῆς γενέσεως πάντων, ἣν	ἀνάγκην	λέγει. Τέλος δ' εἶναι τὴν
[9, 11]	ἐστι περὶ ἡμᾶς, ἀλλὰ κατ'	ἀνάγκην,	οὐ δυνάμεθα φεύγειν, ὡς τὸ
[9, 1]	καὶ ῥεῖν τὰ ὅλα ποταμοῦ	δίκην,	πεπεράνθαι τε τὸ πᾶν καὶ
[9, 8]	μαθητήν, ἐκείνου εἰπόντος, ἀλλ' οὐδέπω	νίκην	νενίκηκα, εἰπεῖν, ἀλλ' ἐγὼ μὲν
[9, 11]	ἀπιστουμένων ἄπιστον εἶναι καὶ τὴν	γενικὴν	ἀπόδειξιν. Ἵνα τε γνῶμεν ὅτι
[9, 1]	βαλεῖ. Τέταρτος Λέσβιος, ἱστορίαν γεγραφὼς	Μακεδονικήν·	πέμπτος σπουδογέλοιος, ἀπὸ κιθαρῳδίας μεταβεβηκὼς
[9, 12]	μὲν πρεσβύτερον Ξάνθον ἐκάλεσε καὶ	ἰατρικὴν	ἐδίδαξε καὶ διάδοχον τοῦ βίου
[9, 11]	φησι δεῖν Πυρρώνειον καλεῖσθαι τὴν	σκεπτικήν·	εἰ γὰρ τὸ καθ' ἕτερον
[9, 11]	τῷ μηδὲ πρῶτον εὑρηκέναι τὴν	σκεπτικὴν	Πύρρωνα μηδ' ἔχειν τι δόγμα.
[9, 11]	ἄλλων τὸν λόγον, ἐνίων τὴν	καταληπτικὴν	φαντασίαν. Καὶ ὁ μὲν ἄνθρωπος
[9, 11]	αἰσθανόμεθα· εἰ δὲ φύσιν ἔχει	καυστικὴν	ἐπέχο μεν. Καὶ ὅτι κινεῖταί
[9, 10]	πάντα πολυτελῶς· ἔδει δὲ λοιπὸν	κεφαλὴν	σατράπου τινὸς παρατεθεῖσθαι· ἀπορρίπτων πρὸς
[9, 5]	γὰρ οὗτος τὴν πρότερον μὲν	Ὑέλην,	ὕστερον δ' Ἐλέαν, Φωκαέων οὖσαν
[9, 11]	πάντα πᾶσι συμβάλλεται καὶ συγκρινόμενα	πολλὴν	ἀνωμαλίαν καὶ ταραχὴν ἔχοντα εὑρίσκεται,
[9, 1]	βόλιτα μεῖναι καὶ διὰ τὴν	μεταβολὴν	ἀγνοηθέντα κυνόβρωτον γενέσθαι. Γέγονε δὲ
[9, 5]	λαμβανόντων αὐτῶν εἰς ἄλληλα τὴν	μεταβολήν·	γένεσίν τε ἀνθρώπων ἐκ γῆς
[9, 1]	ὁμολογίαν καὶ εἰρήνην, καὶ τὴν	μεταβολὴν	ὁδὸν ἄνω κάτω, τόν τε
[9, 8]	εἰς ἑπτά· διήγησιν, ἐρώτησιν, ἀπόκρισιν,	ἐντολήν,	ἀπαγγελίαν, εὐχωλήν, κλῆσιν) οὓς καὶ
[9, 8]	εἰς τέτταρα· εὐχωλήν, ἐρώτησιν, ἀπόκρισιν,	ἐντολήν	(οἱ δὲ εἰς ἑπτά· διήγησιν,
[9, 12]	δὲ πρῶτον ταὐτὰ περιέχει πράγματα,	πλὴν	ὅτι μονοπρόσωπός ἐστιν ἡ ποίησις·
[9, 9]	ἀναμφισβήτητον παρέχεσθαι, τὴν δ' ἑρμηνείαν	ἁπλῆν	καὶ σεμνήν. ~ΑΝΑΞΑΡΧΟΣ. Ἀνάξαρχος Ἀβδηρίτης.
[9, 11]	ἴσον τοῖς καθαρτικοῖς, ἃ τὴν	ὕλην	προεκκρίναντα καὶ αὐτὰ ὑπεκκρίνεται καὶ
[9, 9]	μὴ ὂν φθείρεσθαι· τὴν γῆν	στρογγύλην,	ἠρεισμένην ἐν τῷ μέσῳ, τὴν
[9, 8]	Χρύσιππον. Καὶ πρῶτος τὴν καλουμένην	τύλην,	ἐφ' ἧς τὰ φορτία βαστάζουσιν,
[9, 8]	τὸν λόγον πρῶτος εἰς τέτταρα·	εὐχωλήν,	ἐρώτησιν, ἀπόκρισιν, ἐντολήν (οἱ δὲ
[9, 8]	διήγησιν, ἐρώτησιν, ἀπόκρισιν, ἐντολήν, ἀπαγγελίαν,	εὐχωλήν,	κλῆσιν) οὓς καὶ πυθμένας εἶπε
[9, 11]	ἃν σὺ τυγχάνῃς θέλων. Οὐ	μὴν	ἀλλὰ καὶ Ξενοφάνης καὶ Ζήνων
[9, 11]	ὥστ' οὐδὲ τὸ διδάσκεσθαι. Οὐδὲ	μὴν	γένεσίς ἐστι, φασίν. Οὔτε γὰρ
[9, 11]	οὐκ ἄρ' ἐστὶν αἴτιον. Καὶ	μὴν	εἰ ἔστιν αἴτιον, ἤτοι σῶμα
[9, 11]	πεισθέντες ὅτῳ προσέκυρσεν ἕκαστος· ἔτι	μὴν	Ἡράκλειτον, Μὴ εἰκῆ περὶ τῶν
[9, 11]	τὸ ποιοῦν καὶ δρῶν. Ἀλλὰ	μὴν	οὐδὲ κίνησίς ἐστι· τὸ γὰρ
[9, 1]	Περσῶν χώρην, ὀλίγοις ἀρκεόμενος κατ'	ἐμὴν	γνώμην. Τοιοῦτος μὲν ἁνὴρ καὶ
[9, 1]	Ἑλληνικῆς. Ἔρχου δὴ συντόμως πρὸς	ἐμὴν	ὄψιν καὶ βασίλειον οἶκον. Ἕλληνες
[9, 2]	ἔασι καὶ ἑξήκοντ' ἐνιαυτοὶ βληστρίζοντες	ἐμὴν	φροντίδ' ἀν' Ἑλλάδα γῆν· ἐκ
[9, 1]	Διόδοτος δὲ Ἀκριβὲς οἰάκισμα πρὸς	στάθμην	βίου, ἄλλοι Γνώμον' ἠθῶν, τρόπου
[9, 1]	τὸ περιίστασθαι ὑπερηφανίην οὐκ ἂν	ἀφικοίμην	εἰς Περσῶν χώρην, ὀλίγοις ἀρκεόμενος
[9, 6]	τοὺς κόσμους οὕτω· φέρεσθαι κατὰ	ἀποτομὴν	ἐκ τῆς ἀπείρου πολλὰ σώματα
[9, 11]	δεῖ φαίνεσθαι τὸ ἑτέρῳ παρέξον	ἀφορμὴν	καταλήψεως· φαινόμενον δ' ἀφανοῦς οὐκ
[9, 1]	γὰρ Ἓν τὸ σοφόν, ἐπίστασθαι	γνώμην,	ὁτέη ἐκυβέρνησε πάντα διὰ πάντων.
[9, 1]	χώρην, ὀλίγοις ἀρκεόμενος κατ' ἐμὴν	γνώμην.	Τοιοῦτος μὲν ἁνὴρ καὶ πρὸς
[9, 11]	καὶ πρὸς ἐρώτησιν· ὅθεν καὶ	Ναυσιφάνην	ἤδη νεανίσκον ὄντα θηραθῆναι. Ἔφασκε
[9, 12]	διαλόγου σχήματι. Φαίνεται γοῦν ἀνακρίνων	Ξενοφάνην	τὸν Κολοφώνιον περὶ ἑκάστων, ὁ
[9, 5]	καὶ μόνον ἄνδρας ἀγαθοὺς τρέφειν	ἐπισταμένην	ἠγάπησε μᾶλλον τῆς Ἀθηναίων μεγαλαυχίας,
[9, 1]	ἀναλύεσθαι· πάντα δὲ γίνεσθαι καθ'	εἱμαρμένην	καὶ διὰ τῆς ἐναντιοδρομίας ἡρμόσθαι
[9, 1]	αἰῶνα· τοῦτο δὲ γίνεσθαι καθ'	εἱμαρμένην.	Τῶν δὲ ἐναντίων τὸ μὲν
[9, 9]	ὂν φθείρεσθαι· τὴν γῆν στρογγύλην,	ἠρεισμένην	ἐν τῷ μέσῳ, τὴν σύστασιν
[9, 8]	Πρὸς Χρύσιππον. Καὶ πρῶτος τὴν	καλουμένην	τύλην, ἐφ' ἧς τὰ φορτία
[9, 6]	γῆν ὀχεῖσθαι περὶ τὸ μέσον	δινουμένην·	σχῆμά τ' αὐτῆς τυμπανῶδες εἶναι.
[9, 1]	φωτίζειν. Ἐκλείπειν τε ἥλιον καὶ	σελήνην,	ἄνω στρεφομένων τῶν σκαφῶν· τούς
[9, 7]	Τόν τε ἥλιον καὶ τὴν	σελήνην	ἐκ τοιούτων λείων καὶ περιφερῶν
[9, 1]	λάμπειν καὶ θάλπειν, τὴν δὲ	σελήνην	προσγειοτέραν οὖσαν μὴ διὰ τοῦ
[9, 6]	ἥλιον ἐκλείπειν σπανίως, τὴν δὲ	σελήνην	συνεχῶς, διὰ τὸ ἀνίσους εἶναι
[9, 6]	ἐν μείζονι κύκλῳ περὶ τὴν	σελήνην·	τὴν γῆν ὀχεῖσθαι περὶ τὸ
[9, 6]	μεταλαμβάνειν. Ἐκλείπειν δ' ἥλιον καὶ	σελήνην	τὴν δὲ λόξωσιν τοῦ ζῳδιακοῦ
[9, 6]	τῶν ἀστέρων ἐκπυροῦσθαι· τὴν δὲ	σελήνην	τοῦ πυρὸς ὀλίγον μεταλαμβάνειν. Ἐκλείπειν
[9, 1]	ἐπὶ τὴν ἐκπύρωσιν ὁμολογίαν καὶ	εἰρήνην,	καὶ τὴν μεταβολὴν ὁδὸν ἄνω
[9, 6]	εἰς μέγα κενόν, ἅπερ ἀθροισθέντα	δίνην	ἀπεργάζεσθαι μίαν, καθ' ἣν προσκρούοντα
[9, 11]	οὐ δυνάμεθα φεύγειν, ὡς τὸ	πεινῆν	καὶ διψῆν καὶ ἀλγεῖν· οὐκ
[9, 9]	τὴν δ' ἑρμηνείαν ἁπλῆν καὶ	σεμνήν.	~ΑΝΑΞΑΡΧΟΣ. Ἀνάξαρχος Ἀβδηρίτης. Οὗτος ἤκουσε
[9, 11]	τὰς διαφορὰς τῶν ζῴων πρὸς	ἡδονὴν	καὶ ἀλγηδόνα καὶ βλάβην καὶ
[9, 10]	δ' οὖν Ἀνάξαρχος καὶ Ἀλεξάνδρῳ	συνῆν	καὶ ἤκμαζε κατὰ τὴν δεκάτην
[9, 8]	ἄλλοι ἐν Λυκείῳ, μαθητοῦ τὴν	φωνὴν	αὐτῷ χρήσαντος Ἀρχαγόρου τοῦ Θεοδότου.
[9, 11]	καὶ αὐτὴν τὴν Οὐδὲν μᾶλλον	φωνήν·	ὡς γὰρ οὐ μᾶλλόν ἐστι
[9, 1]	ὑπ' αὐτῶν ἐνδεικνύμενα πρὸς σπουδαίαν	ἀκοὴν	καὶ μάθησιν. Παρ' ἐμοὶ δ'
[9, 11]	ὑγίειαν νόσον, ὕπνον ἐγρήγορσιν, χαρὰν	λύπην,	νεότητα γῆρας, θάρσος φόβον, ἔνδειαν
[9, 11]	γίγνεται θνητοῖς ὁκοίην Ζεὺς ἐπ'	ἡμέρην	ἄγει. Εὐριπίδης δέ· Τί δῆτα
[9, 1]	Ἡσίοδον γὰρ ἂν ἐδίδαξε καὶ	Πυθαγόρην,	αὖτίς τε Ξενοφάνεά τε καὶ
[9, 1]	οὐκ ἂν ἀφικοίμην εἰς Περσῶν	χώρην,	ὀλίγοις ἀρκεόμενος κατ' ἐμὴν γνώμην.
[9, 1]	μὲν οὖν ἑρμηνευόμενος κατὰ λέξιν	σὴν	δοκεῖ δύναμίν τινα περιέχειν θεωρίας
[9, 3]	πάντων σχεδὸν ἐκτιθέμενος τὰ δόγματα.	Δισσήν	τε ἔφη τὴν φιλοσοφίαν, τὴν
[9, 11]	ὅτε καὶ αὐτὸς φέρων εἰς	τὴν	ἀγορὰν ἐπίπρασκεν ὀρνίθια, εἰ τύχοι,
[9, 11]	καὶ αὑτῷ λαλῶν καὶ ἐρωτηθεὶς	τὴν	αἰτίαν ἔφη μελετᾶν χρηστὸς εἶναι.
[9, 7]	αἰγὸς πρωτοτόκου καὶ μελαίνης· ὅθεν	τὴν	ἀκρίβειαν αὐτοῦ θαυμάσαι τὸν Ἱπποκράτην.
[9, 11]	φιλοσοφία ἀπὸ τοῦ πάντοτε ζητεῖν	τὴν	ἀλήθειαν, σκεπτικὴ δ' ἀπὸ τοῦ
[9, 11]	γίνεσθαι κατ' ἀνάγκην καὶ δεῖ	τὴν	ἀνάγκην εἰπεῖν. Τοιούτῳ τινὶ τρόπῳ
[9, 1]	τὰ λοιπά, σχεδὸν πάντα ἐπὶ	τὴν	ἀναθυμίασιν ἀνάγων τὴν ἀπὸ τῆς
[9, 11]	ὁρίζειν τὸν Πύρρωνα δογματικῶς διὰ	τὴν	ἀντιλογίαν, τοῖς δὲ φαινομένοις ἀκολουθεῖν.
[9, 11]	νόμοις χρώμεθα. Τινὲς δὲ καὶ	τὴν	ἀπάθειαν ἄλλοι δὲ τὴν πραότητα
[9, 10]	Ἔρρε μυλωθρὲ κακέ. Οὗτος διὰ	τὴν	ἀπάθειαν καὶ εὐκολίαν τοῦ βίου
[9, 1]	πάντα ἐπὶ τὴν ἀναθυμίασιν ἀνάγων	τὴν	ἀπὸ τῆς θαλάττης· αὕτη δέ
[9, 7]	οὐσίαν καταναλωκότα· τρέφεσθαί τε διὰ	τὴν	ἀπορίαν ἀπὸ τἀδελφοῦ Δαμάσου. Ὡς
[9, 11]	καὶ οὐδὲν ὁρικῶς δογματίζει περὶ	τὴν	ἀπόφασιν. ἔπειτα καὶ τὰ τῶν
[9, 11]	Πύρρωνος τάδε περὶ αὐτοῦ, ὅτι	τὴν	ἀρχὴν ἄδοξός τε ἦν καὶ
[9, 9]	ἀρχόμενον δοκεῖ μοι χρεὼν εἶναι	τὴν	ἀρχὴν ἀναμφισβήτητον παρέχεσθαι, τὴν δ'
[9, 8]	ἀνέγνω τὸν Περὶ θεῶν, οὗ	τὴν	ἀρχὴν ἄνω παρεθέμεθα· ἀνέγνω δ'
[9, 8]	τοῦ ἀνθρώπου. Διὰ ταύτην δὲ	τὴν	ἀρχὴν τοῦ συγγράμματος ἐξεβλήθη πρὸς
[9, 6]	ὅλου δίνῃ, εἶτ' ἐκπυρωθέντα τὴν	τῶν	ἀστέρων ἀποτελέσαι φύσιν. Εἶναι δὲ
[9, 6]	τὴν αὔξησιν αὐτῶν γίνεσθαι τὴν	τῶν	ἀστέρων φύσιν. Φέρεσθαι δὲ τὸν
[9, 6]	ἔκ τε τῆς κινήσεως κατὰ	τὴν	αὔξησιν αὐτῶν γίνεσθαι τὴν τῶν
[9, 11]	αὐτῇ φαινομένων, οὔτε νοήσει διὰ	τὴν	αὐτὴν αἰτίαν. Ἄλλη δὲ παρὰ
[9, 11]	ἂν εἴη αἴτιον, ἐπείπερ ἀμφότερα	τὴν	αὐτὴν ἔχει φύσιν. Καὶ εἰ
[9, 7]	δ' εἶναι τὴν εὐθυμίαν, οὐ	τὴν	αὐτὴν οὖσαν τῇ ἡδονῇ, ὡς
[9, 1]	δὲ ἐναντίων τὸ μὲν ἐπὶ	τὴν	γένεσιν ἄγον καλεῖσθαι πόλεμον καὶ
[9, 11]	ἀποδείξεων ἀπιστουμένων ἄπιστον εἶναι καὶ	τὴν	γενικὴν ἀπόδειξιν. Ἵνα τε γνῶμεν
[9, 3]	ἡσυχίαν προετράπη. Πρῶτος δ' οὗτος	τὴν	γῆν ἀπέφαινε σφαιροειδῆ καὶ ἐν
[9, 6]	μείζονι κύκλῳ περὶ τὴν σελήνην·	τὴν	γῆν ὀχεῖσθαι περὶ τὸ μέσον
[9, 6]	τοῦ ζῳδιακοῦ γενέσθαι> τῷ κεκλίσθαι	τὴν	γῆν πρὸς μεσημβρίαν· τὰ δὲ
[9, 9]	εἰς τὸ μὴ ὂν φθείρεσθαι·	τὴν	γῆν στρογγύλην, ἠρεισμένην ἐν τῷ
[9, 6]	τῆς δίνης. Καὶ οὕτω γενέσθαι	τὴν	γῆν, συμμενόντων τῶν ἐνεχθέντων ἐπὶ
[9, 1]	κάτω εἶναι. Πάλιν τε αὖ	τὴν	γῆν χεῖσθαι, ἐξ ἧς τὸ
[9, 10]	Κελεύσαντος δὲ τοῦ Νικοκρέοντος καὶ	τὴν	γλῶτταν αὐτοῦ ἐκτμηθῆναι, λόγος ἀποτραγόντα
[9, 5]	τῷ τυράννῳ· καὶ τέλος ἀποτραγόντα	τὴν	γλῶτταν προσπτύσαι αὐτῷ· τοὺς δὲ
[9, 9]	εἶναι τὴν ἀρχὴν ἀναμφισβήτητον παρέχεσθαι,	τὴν	δ' ἑρμηνείαν ἁπλῆν καὶ σεμνήν.
[9, 3]	τὸ μὲν δημιουργοῦ τάξιν ἔχειν,	τὴν	δ' ὕλης. Γένεσίν τ' ἀνθρώπων
[9, 1]	κύκλῳ τοῦ ἡλίου ἡμέραν ποιεῖν,	τὴν	δὲ ἐναντίαν ἐπικρατήσασαν νύκτα ἀποτελεῖν·
[9, 3]	φιλοσοφίαν, τὴν μὲν κατὰ ἀλήθειαν,	τὴν	δὲ κατὰ δόξαν. Διὸ καὶ
[9, 6]	Ἐκλείπειν δ' ἥλιον καὶ σελήνην	τὴν	δὲ λόξωσιν τοῦ ζῳδιακοῦ γενέσθαι>
[9, 1]	τοῦτο ἧττον λάμπειν καὶ θάλπειν,	τὴν	δὲ σελήνην προσγειοτέραν οὖσαν μὴ
[9, 6]	τὸν μὲν ἥλιον ἐκλείπειν σπανίως,	τὴν	δὲ σελήνην συνεχῶς, διὰ τὸ
[9, 6]	καὶ ὑπὸ τῶν ἀστέρων ἐκπυροῦσθαι·	τὴν	δὲ σελήνην τοῦ πυρὸς ὀλίγον
[9, 5]	τοὺς παρεστῶτας φάναι· Θαυμάζω ὑμῶν	τὴν	δειλίαν, εἰ τούτων ἕνεκεν ὧν
[9, 10]	Ἀλεξάνδρῳ συνῆν καὶ ἤκμαζε κατὰ	τὴν	δεκάτην καὶ ἑκατοστὴν Ὀλυμπιάδα καὶ
[9, 11]	Καὶ ὁ Τίμων δὲ διασαφεῖ	τὴν	διάθεσιν αὐτοῦ ἐν οἷς πρὸς
[9, 11]	ἥλιον καὶ πάντα ὡς πρὸς	τὴν	διάνοιαν. Ἄγνωστα οὖν τὰ πρός
[9, 8]	σοφίσματα τοῖς πραγματολογοῦσι προσήγαγε· καὶ	τὴν	διάνοιαν ἀφεὶς πρὸς τοὔνομα διελέχθη
[9, 11]	φαινομένοις ἄδηλα. Καὶ γὰρ ὅτε	τὴν	εἰκόνα ἐξοχὰς λέγομεν ἔχειν, τὸ
[9, 9]	μέσῳ, τὴν σύστασιν εἰληφυῖαν κατὰ	τὴν	ἐκ τοῦ θερμοῦ περιφορὰν καὶ
[9, 1]	καὶ ἔριν, τὸ δ' ἐπὶ	τὴν	ἐκπύρωσιν ὁμολογίαν καὶ εἰρήνην, καὶ
[9, 7]	καὶ οἱ μὲν πλείους φασὶ	τὴν	ἐλάττω μοῖραν ἑλέσθαι τὴν ἐν
[9, 1]	Κατακολυμβητῇ Κράτητά τινα πρῶτον εἰς	τὴν	Ἑλλάδα κομίσαι τὸ βιβλίον· ὃν
[9, 7]	φασὶ τὴν ἐλάττω μοῖραν ἑλέσθαι	τὴν	ἐν ἀργυρίῳ, χρείαν ἔχοντα ἀποδημῆσαι
[9, 11]	ἐπικρῖναι δόξας· εἴ τε διὰ	τὴν	ἐν ταῖς νοήσεσι μάχην ἀπιστητέον
[9, 5]	διειλέγμεθα. Ἤκμαζε δ' οὗτος κατὰ	τὴν	ἐνάτην καὶ ἑβδομηκοστὴν> Ὀλυμπιάδα. ~ΛΕΥΚΙΠΠΟΣ.
[9, 3]	Περὶ ἰδεῶν. Ἤκμαζε δὲ κατὰ	τὴν	ἐνάτην καὶ ἑξηκοστὴν Ὀλυμπιάδα. Καὶ
[9, 1]	Ἐφέσιος. Οὗτος ἤκμαζε μὲν κατὰ	τὴν	ἐνάτην καὶ ἑξηκοστὴν Ὀλυμπιάδα. Μεγαλόφρων
[9, 2]	ἔπη δισχίλια. Καὶ ἤκμαζε κατὰ	τὴν	ἑξηκοστὴν Ὀλυμπιάδα. Φησὶ δὲ Δημήτριος
[9, 7]	ταῖς ῥισὶ προσφέρων διεκράτησεν αὑτὸν	τὴν	ἑορτήν· ἐπειδὴ δὲ παρῆλθον αἱ
[9, 6]	περιέχοντα οἷον ὑμένα αὔξεσθαι κατὰ	τὴν	ἐπέκκρισιν τῶν ἔξωθεν σωμάτων· δίνῃ
[9, 11]	τὴν ζήτησιν πάθους· λέγω δὲ	τὴν	ἐποχήν· ἀπορητικὴ δ' ἀπὸ τοῦ
[9, 11]	Τέλος δὲ οἱ σκεπτικοί φασι	τὴν	ἐποχήν, ᾗ σκιᾶς τρόπον ἐπακολουθεῖ
[9, 11]	λόγῳ φωνὴ καὶ αὐτὴ συνάγει	τὴν	ἐποχήν· τῶν μὲν γὰρ πραγμάτων
[9, 12]	τὸ μὲν πρῶτον αὐτοδιήγητον ἔχει	τὴν	ἑρμηνείαν, τὸ δὲ δεύτερον καὶ
[9, 7]	εἰς τὴν Περσίδα καὶ εἰς	τὴν	Ἐρυθρὰν θάλασσαν γενέσθαι. Τοῖς τε
[9, 7]	ἀνάγκην λέγει. Τέλος δ' εἶναι	τὴν	εὐθυμίαν, οὐ τὴν αὐτὴν οὖσαν
[9, 11]	ἐφεκτικὴ δ' ἀπὸ τοῦ μετὰ	τὴν	ζήτησιν πάθους· λέγω δὲ τὴν
[9, 11]	εἴπῃσθα ἔπος, τοῖόν κ' ἐπακούσαις·	τὴν	ἰσοσθένειαν λέγων καὶ ἀντίθεσιν τῶν
[9, 11]	ὅπερ οὐκ ἐνδεχόμενόν ἐστι διὰ	τὴν	ἰσοσθένειαν τῶν λόγων. Ἄγνωστον οὖν
[9, 8]	τῷ Πρὸς Χρύσιππον. Καὶ πρῶτος	τὴν	καλουμένην τύλην, ἐφ' ἧς τὰ
[9, 11]	αἰσθήσεις, ἄλλων τὸν λόγον, ἐνίων	τὴν	καταληπτικὴν φαντασίαν. Καὶ ὁ μὲν
[9, 11]	τις ἔσται εἰδώς. Ζήνων δὲ	τὴν	κίνησιν ἀναιρεῖ λέγων, τὸ κινούμενον
[9, 10]	προπίνοντα αὐτῷ τὸν Ἀνάξαρχον δεῖξαι	τὴν	κύλικα καὶ εἰπεῖν Βεβλήσεταί τις
[9, 1]	ὅμοια κατὰ τὰς διαφόρους ἀναθυμιάσεις.	Τὴν	μὲν γὰρ λαμπρὰν ἀναθυμίασιν φλογωθεῖσαν
[9, 3]	Δισσήν τε ἔφη τὴν φιλοσοφίαν,	τὴν	μὲν κατὰ ἀλήθειαν, τὴν δὲ
[9, 1]	τὰ βόλιτα μεῖναι καὶ διὰ	τὴν	μεταβολὴν ἀγνοηθέντα κυνόβρωτον γενέσθαι. Γέγονε
[9, 5]	ὑγροῦ, λαμβανόντων αὐτῶν εἰς ἄλληλα	τὴν	μεταβολήν· γένεσίν τε ἀνθρώπων ἐκ
[9, 1]	ἐκπύρωσιν ὁμολογίαν καὶ εἰρήνην, καὶ	τὴν	μεταβολὴν ὁδὸν ἄνω κάτω, τόν
[9, 8]	Φιλόχορος, πλέοντος αὐτοῦ εἰς Σικελίαν,	τὴν	ναῦν καταποντωθῆναι· καὶ τοῦτο αἰνίττεσθαι
[9, 7]	μὲν Ἀπολλόδωρος ἐν Χρονικοῖς, κατὰ	τὴν	ὀγδοηκοστὴν Ὀλυμπιάδα· ὡς δὲ Θράσυλλος
[9, 8]	ἐν τῷ Ἰξίονι. Ἔνιοι κατὰ	τὴν	ὁδὸν τελευτῆσαι αὐτόν, βιώσαντα ἔτη
[9, 4]	ἔτι καὶ μᾶλλον ἐθαυμάσθη διὰ	τὴν	οἰκείαν ἀρετήν. Ἐδόκει δ' αὐτῷ
[9, 12]	καὶ Ἄρατον πυθέσθαι αὐτοῦ πῶς	τὴν	Ὁμήρου ποίησιν ἀσφαλῆ κτήσαιτο, τὸν
[9, 1]	οἴησιν ἱερὰν νόσον ἔλεγε καὶ	τὴν	ὅρασιν ψεύδεσθαι. Λαμπρῶς τε ἐνίοτε
[9, 11]	δ' οἱ σκεπτικοὶ καὶ αὐτὴν	τὴν	Οὐδὲν μᾶλλον φωνήν· ὡς γὰρ
[9, 7]	ὄντα πρὸς τῷ καταστρέφειν εἶναι.	Τὴν	οὖν ἀδελφὴν λυπεῖσθαι ὅτι ἐν
[9, 7]	Τρίτον τε ὄντα ἀδελφὸν νείμασθαι	τὴν	οὐσίαν· καὶ οἱ μὲν πλείους
[9, 7]	ἀποδημίας ταπεινότατα διάγειν, ἅτε πᾶσαν	τὴν	οὐσίαν καταναλωκότα· τρέφεσθαί τε διὰ
[9, 5]	μὴ εἶναι· γεγενῆσθαι δὲ τὴν	τῶν	πάντων φύσιν ἐκ θερμοῦ καὶ
[9, 7]	Νόμου δ' ὄντος τὸν ἀναλώσαντα	τὴν	πατρῴαν οὐσίαν μὴ ἀξιοῦσθαι ταφῆς
[9, 11]	πράγματα, κατὰ τοὺς αὐτοὺς ἀνῄρουν	τὴν	περὶ αὐτῶν πίστιν· πείθειν γὰρ
[9, 7]	μαθησόμενον καὶ πρὸς Χαλδαίους εἰς	τὴν	Περσίδα καὶ εἰς τὴν Ἐρυθρὰν
[9, 11]	ὡς ἄρ' ἐξ αὑτῶν ἔχει	τὴν	πίστιν, ἀποδείξεως χρή. Οὐδὲ γὰρ
[9, 11]	διὰ τὸ ἄλλο ἀπ' ἄλλου	τὴν	πίστιν λαμβάνειν καὶ οὕτως εἰς
[9, 11]	ἕτερον· καὶ ἡ εἰκὼν παρὰ	τὴν	ποιὰν θέσιν, ὅ τε τῆς
[9, 1]	ἤδη κεκρατῆσθαι τῇ πονηρᾷ πολιτείᾳ	τὴν	πόλιν. Ἀναχωρήσας δ' εἰς τὸ
[9, 1]	ἀπάγξασθαι πᾶσι καὶ τοῖς ἀνήβοις	τὴν	πόλιν καταλιπεῖν, οἵτινες Ἑρμόδωρον ἄνδρα>
[9, 11]	καὶ τὴν ἀπάθειαν ἄλλοι δὲ	τὴν	πραότητα τέλος εἰπεῖν φασι τοὺς
[9, 12]	ἀπῆρεν εἰς τὸν Ἑλλήσποντον καὶ	τὴν	Προποντίδα· ἐν Χαλκηδόνι τε σοφιστεύων
[9, 11]	δὲ ἔνατον. Δέκατος ὁ κατὰ	τὴν	πρὸς ἄλλα σύμβλησιν, καθάπερ τὸ
[9, 5]	ἴσον Ἡρακλείτῳ· καὶ γὰρ οὗτος	τὴν	πρότερον μὲν Ὑέλην, ὕστερον δ'
[9, 11]	τε πολλάκις καὶ Ἐπίκουρον θαυμάζοντα	τὴν	Πύρρωνος ἀναστροφὴν συνεχὲς αὐτοῦ πυνθάνεσθαι
[9, 11]	διανοίας ἄληπτόν ἐστιν, οὐκ εἰσόμεθα	τὴν	Πύρρωνος διάθεσιν· μὴ εἰδότες δὲ
[9, 7]	στερρότητα. Τόν τε ἥλιον καὶ	τὴν	σελήνην ἐκ τοιούτων λείων καὶ
[9, 6]	ἥλιον ἐν μείζονι κύκλῳ περὶ	τὴν	σελήνην· τὴν γῆν ὀχεῖσθαι περὶ
[9, 11]	οὔ φησι δεῖν Πυρρώνειον καλεῖσθαι	τὴν	σκεπτικήν· εἰ γὰρ τὸ καθ'
[9, 11]	Πρὸς τῷ μηδὲ πρῶτον εὑρηκέναι	τὴν	σκεπτικὴν Πύρρωνα μηδ' ἔχειν τι
[9, 11]	μᾶλλον τὸ μέλι γλυκὺ ἢ	τὴν	σταφίδα· ποτὲ δὲ θετικῶς καὶ
[9, 7]	εἶναι ἀπαθῆ καὶ ἀναλλοίωτα διὰ	τὴν	στερρότητα. Τόν τε ἥλιον καὶ
[9, 11]	τε τῆς περιστερᾶς τράχηλος παρὰ	τὴν	στροφήν. Ἐπεὶ οὖν οὐκ ἔνι
[9, 11]	ἐν τῷ Πύθωνίφησι μὴ ἐκβεβηκέναι	τὴν	συνήθειαν. Καὶ ἐν τοῖς Ἰνδαλμοῖς
[9, 11]	ὥστε καὶ αἱρούμεθά τι κατὰ	τὴν	συνήθειαν καὶ φεύγομεν καὶ νόμοις
[9, 9]	στρογγύλην, ἠρεισμένην ἐν τῷ μέσῳ,	τὴν	σύστασιν εἰληφυῖαν κατὰ τὴν ἐκ
[9, 1]	ὁδόν· οὕτω βαθὺν λόγον ἔχει.	Τήν	τ' οἴησιν ἱερὰν νόσον ἔλεγε
[9, 10]	Νικοκρέοντα. Ὁ δὲ μνησικακήσας μετὰ	τὴν	τελευτὴν τοῦ βασιλέως ὅτε πλέων
[9, 8]	δὲ τεσσαράκοντα καὶ ἀκμάζειν κατὰ	τὴν	τετάρτην καὶ ὀγδοηκοστὴν Ὀλυμπιάδα. Ἔστι
[9, 4]	δ' Ἀπολλόδωρος ἠκμακέναι αὐτὸν κατὰ	τὴν	τετάρτην καὶ ὀγδοηκοστὴν Ὀλυμπιάδα. ~ΖΗΝΩΝ
[9, 1]	τὰ ἄστρα. Λαμπροτάτην δὲ εἶναι	τὴν	τοῦ ἡλίου φλόγα καὶ θερμοτάτην.
[9, 6]	ἑαυτῷ παντοῖα σώματα· ὧν κατὰ	τὴν	τοῦ μέσου ἀντέρεισιν περιδινουμένων λεπτὸν
[9, 6]	τοῦ ὅλου δίνῃ, εἶτ' ἐκπυρωθέντα	τὴν	τῶν ἀστέρων ἀποτελέσαι φύσιν. Εἶναι
[9, 6]	κατὰ τὴν αὔξησιν αὐτῶν γίνεσθαι	τὴν	τῶν ἀστέρων φύσιν. Φέρεσθαι δὲ
[9, 5]	τε μὴ εἶναι· γεγενῆσθαι δὲ	τὴν	τῶν πάντων φύσιν ἐκ θερμοῦ
[9, 11]	κατ' ἴσον τοῖς καθαρτικοῖς, ἃ	τὴν	ὕλην προεκκρίναντα καὶ αὐτὰ ὑπεκκρίνεται
[9, 3]	τὰ δόγματα. Δισσήν τε ἔφη	τὴν	φιλοσοφίαν, τὴν μὲν κατὰ ἀλήθειαν,
[9, 8]	Μεγακλείδου· ἄλλοι ἐν Λυκείῳ, μαθητοῦ	τὴν	φωνὴν αὐτῷ χρήσαντος Ἀρχαγόρου τοῦ
[9, 11]	χειμῶνος, αὐτὸς γαληνὸς ὢν ἀνέρρωσε	τὴν	ψυχήν, δείξας ἐν τῷ πλοίῳ
[9, 3]	ὧν τὰ πάντα συνεστάναι. Καὶ	τὴν	ψυχὴν καὶ τὸν νοῦν ταὐτὸν
[9, 7]	καὶ περιφερῶν ὄγκων συγκεκρίσθαι, καὶ	τὴν	ψυχὴν ὁμοίως· ἣν καὶ νοῦν
[9, 11]	οὐκ ἔστι δεξιόν, κατὰ δὲ	τὴν	ὡς πρὸς τὸ ἕτερον σχέσιν
[9, 11]	βεβαίως καὶ πεπεισμένως διεγγυωμένῳ ἐπακολουθεῖν	Ἄτην.	Ἀλλὰ καὶ Ἀρχίλοχον καὶ Εὐριπίδην
[9, 10]	συνῆν καὶ ἤκμαζε κατὰ τὴν	δεκάτην	καὶ ἑκατοστὴν Ὀλυμπιάδα καὶ εἶχεν
[9, 5]	Ἤκμαζε δ' οὗτος κατὰ τὴν	ἐνάτην	καὶ ἑβδομηκοστὴν> Ὀλυμπιάδα. ~ΛΕΥΚΙΠΠΟΣ. Λεύκιππος
[9, 3]	ἰδεῶν. Ἤκμαζε δὲ κατὰ τὴν	ἐνάτην	καὶ ἑξηκοστὴν Ὀλυμπιάδα. Καὶ δοκεῖ
[9, 1]	Οὗτος ἤκμαζε μὲν κατὰ τὴν	ἐνάτην	καὶ ἑξηκοστὴν Ὀλυμπιάδα. Μεγαλόφρων δὲ
[9, 2]	φησὶ γοῦν, Ξεινοφάνη θ' ὑπάτυφον,	Ὁμηραπάτην	ἐπικόπτην. Οὗτος ἐκπεσὼν τῆς πατρίδος
[9, 7]	τὴν ἀκρίβειαν αὐτοῦ θαυμάσαι τὸν	Ἱπποκράτην.	Ἀλλὰ καὶ κόρης ἀκολουθούσης τῷ
[9, 11]	περὶ τῶν μεγίστων συμβαλλώμεθα καὶ	Ἱπποκράτην	ἔπειτα ἐνδοιαστῶς καὶ ἀνθρωπίνως ἀποφαίνεσθαι·
[9, 7]	τοῦ Ἀβδηρίτου, ὃς ὁμολογεῖται κατὰ	Σωκράτην	γεγονέναι. Φησὶ δ' Ἀθηνόδωρος ἐν
[9, 7]	Ἀναξαγόραν ἕτερος, ἐν τῇ πρὸς	Σωκράτην	ὁμιλίᾳ διαλεγόμενος περὶ φιλοσοφίας, ᾧ,
[9, 1]	τὴν τοῦ ἡλίου φλόγα καὶ	θερμοτάτην.	Τὰ μὲν γὰρ ἄλλα ἄστρα
[9, 1]	φλόγας, ἃς εἶναι τὰ ἄστρα.	Λαμπροτάτην	δὲ εἶναι τὴν τοῦ ἡλίου
[9, 4]	μᾶλλον ἐθαυμάσθη διὰ τὴν οἰκείαν	ἀρετήν.	Ἐδόκει δ' αὐτῷ τὸ πᾶν
[9, 5]	αὐτὸν καλεῖ. Φησὶ δ' Ἀριστοτέλης	εὑρετὴν	αὐτὸν γενέσθαι διαλεκτικῆς, ὥσπερ Ἐμπεδοκλέα
[9, 8]	ἀπαιτοῦντα τὸν μισθὸν Εὔαθλον τὸν	μαθητήν,	ἐκείνου εἰπόντος, ἀλλ' οὐδέπω νίκην
[9, 7]	οὖν κατ' Ἀρχέλαον τὸν Ἀναξαγόρου	μαθητὴν	καὶ τοὺς περὶ Οἰνοπίδην· καὶ
[9, 1]	καὶ Σκυθῖνον τὸν τῶν ἰάμβων	ποιητὴν	ἐπιβαλέσθαι τὸν ἐκείνου λόγον διὰ
[9, 11]	Ἢ τὸν ἀπ' ἀνθρώπων αὐτόσχολον	αὐτολαλητὴν	οὐκ ἐμπαζόμενον δόξης ἐρίδων τε
[9, 2]	γοῦν, Ξεινοφάνη θ' ὑπάτυφον, Ὁμηραπάτην	ἐπικόπτην.	Οὗτος ἐκπεσὼν τῆς πατρίδος ἐν
[9, 8]	τεσσαράκοντα καὶ ἀκμάζειν κατὰ τὴν	τετάρτην	καὶ ὀγδοηκοστὴν Ὀλυμπιάδα. Ἔστι καὶ
[9, 4]	Ἀπολλόδωρος ἠκμακέναι αὐτὸν κατὰ τὴν	τετάρτην	καὶ ὀγδοηκοστὴν Ὀλυμπιάδα. ~ΖΗΝΩΝ ΕΛΕΑΤΗΣ.
[9, 7]	ῥισὶ προσφέρων διεκράτησεν αὑτὸν τὴν	ἑορτήν·	ἐπειδὴ δὲ παρῆλθον αἱ ἡμέραι,
[9, 1]	Ἀθηναίων αὐτὸν ὑπερφρονῆσαι, δόξαν ἔχοντα	παμπλείστην,	καταφρονούμενόν τε ὑπὸ τῶν Ἐφεσίων
[9, 5]	οὗτος κατὰ τὴν ἐνάτην καὶ	ἑβδομηκοστὴν>	Ὀλυμπιάδα. ~ΛΕΥΚΙΠΠΟΣ. Λεύκιππος Ἐλεάτης, ὡς
[9, 3]	δὲ κατὰ τὴν ἐνάτην καὶ	ἑξηκοστὴν	Ὀλυμπιάδα. Καὶ δοκεῖ πρῶτος πεφωρακέναι
[9, 1]	μὲν κατὰ τὴν ἐνάτην καὶ	ἑξηκοστὴν	Ὀλυμπιάδα. Μεγαλόφρων δὲ γέγονε παρ'
[9, 2]	δισχίλια. Καὶ ἤκμαζε κατὰ τὴν	ἑξηκοστὴν	Ὀλυμπιάδα. Φησὶ δὲ Δημήτριος ὁ
[9, 8]	ἀκμάζειν κατὰ τὴν τετάρτην καὶ	ὀγδοηκοστὴν	Ὀλυμπιάδα. Ἔστι καὶ εἰς τοῦτον
[9, 4]	αὐτὸν κατὰ τὴν τετάρτην καὶ	ὀγδοηκοστὴν	Ὀλυμπιάδα. ~ΖΗΝΩΝ ΕΛΕΑΤΗΣ. Ζήνων Ἐλεάτης.
[9, 7]	Ἀπολλόδωρος ἐν Χρονικοῖς, κατὰ τὴν	ὀγδοηκοστὴν	Ὀλυμπιάδα· ὡς δὲ Θράσυλλος ἐν
[9, 10]	ἤκμαζε κατὰ τὴν δεκάτην καὶ	ἑκατοστὴν	Ὀλυμπιάδα καὶ εἶχεν ἐχθρὸν Νικοκρέοντα
[9, 11]	φαινομένων, οὔτε νοήσει διὰ τὴν	αὐτὴν	αἰτίαν. Ἄλλη δὲ παρὰ ταύτας
[9, 11]	ὅταν δ' εἴπωμεν μὴ ἔχειν	αὐτὴν	ἐξοχάς, οὐκέτι ὃ φαίνεται ἕτερον
[9, 11]	εἴη αἴτιον, ἐπείπερ ἀμφότερα τὴν	αὐτὴν	ἔχει φύσιν. Καὶ εἰ τὸ
[9, 7]	ἄλλου τινὸς πάθους. Καλεῖ δ'	αὐτὴν	καὶ εὐεστὼ καὶ πολλοῖς ἄλλοις
[9, 7]	εἶναι τὴν εὐθυμίαν, οὐ τὴν	αὐτὴν	οὖσαν τῇ ἡδονῇ, ὡς ἔνιοι
[9, 12]	ἀλλὰ διέλιπεν ἡ ἀγωγὴ ἕως	αὐτὴν	Πτολεμαῖος ὁ Κυρηναῖος ἀνεκτήσατο. Ὡς
[9, 1]	τόν τε κόσμον γίνεσθαι κατ'	αὐτήν.	Πυκνούμενον γὰρ τὸ πῦρ ἐξυγραίνεσθαι
[9, 11]	ἀναιροῦσι δ' οἱ σκεπτικοὶ καὶ	αὐτὴν	τὴν Οὐδὲν μᾶλλον φωνήν· ὡς
[9, 1]	ἐκχωρῆσαι γὰρ τἀδελφῷ τῆς βασιλείας.	Τοσαύτην	δὲ δόξαν ἔσχε τὸ σύγγραμμα
[9, 8]	ὁ βίος τοῦ ἀνθρώπου. Διὰ	ταύτην	δὲ τὴν ἀρχὴν τοῦ συγγράμματος
[9, 1]	ὕδωρ εἰς γῆν τρέπεσθαι· καὶ	ταύτην	ὁδὸν ἐπὶ τὸ κάτω εἶναι.
[9, 7]	τῷ Μικρῷ διακόσμῳ, νέος κατὰ	πρεσβύτην	Ἀναξαγόραν, ἔτεσιν αὐτοῦ νεώτερος τετταράκοντα.
[9, 10]	Ὁ δὲ μνησικακήσας μετὰ τὴν	τελευτὴν	τοῦ βασιλέως ὅτε πλέων ἀκουσίως
[9, 3]	νωμᾶν ἄσκοπον ὄμμα καὶ ἠχήεσσαν	ἀκουὴν	καὶ γλῶσσαν, κρῖναι δὲ λόγῳ
[9, 7]	τῷ καταστρέφειν εἶναι. Τὴν οὖν	ἀδελφὴν	λυπεῖσθαι ὅτι ἐν τῇ τῶν
[9, 11]	τῆς περιστερᾶς τράχηλος παρὰ τὴν	στροφήν.	Ἐπεὶ οὖν οὐκ ἔνι ἔξω
[9, 11]	καὶ Ἐπίκουρον θαυμάζοντα τὴν Πύρρωνος	ἀναστροφὴν	συνεχὲς αὐτοῦ πυνθάνεσθαι περὶ αὐτοῦ.
[9, 11]	διὰ τὴν ἐν ταῖς νοήσεσι	μάχην	ἀπιστητέον πᾶσιν, ἀναιρεθήσεται τὸ μέτρον
[9, 11]	καὶ συγκρινόμενα πολλὴν ἀνωμαλίαν καὶ	ταραχὴν	ἔχοντα εὑρίσκεται, καθά φησιν Αἰνεσίδημος
[9, 11]	ζήτησιν πάθους· λέγω δὲ τὴν	ἐποχήν·	ἀπορητικὴ δ' ἀπὸ τοῦ τοὺς
[9, 1]	κείμενα κινήσει· τῶν δὲ πλείστων	ἐποχὴν	ἔχοντα, ὥστε καὶ τοὺς ἐπὶ
[9, 11]	δὲ οἱ σκεπτικοί φασι τὴν	ἐποχήν,	ᾗ σκιᾶς τρόπον ἐπακολουθεῖ ἡ
[9, 11]	φωνὴ καὶ αὐτὴ συνάγει τὴν	ἐποχήν·	τῶν μὲν γὰρ πραγμάτων διαφωνούντων
[9, 11]	τάδε περὶ αὐτοῦ, ὅτι τὴν	ἀρχὴν	ἄδοξός τε ἦν καὶ πένης
[9, 9]	δοκεῖ μοι χρεὼν εἶναι τὴν	ἀρχὴν	ἀναμφισβήτητον παρέχεσθαι, τὴν δ' ἑρμηνείαν
[9, 8]	τὸν Περὶ θεῶν, οὗ τὴν	ἀρχὴν	ἄνω παρεθέμεθα· ἀνέγνω δ' Ἀθήνησιν
[9, 8]	ἀνθρώπου. Διὰ ταύτην δὲ τὴν	ἀρχὴν	τοῦ συγγράμματος ἐξεβλήθη πρὸς Ἀθηναίων·
[9, 11]	αὐτὸς γαληνὸς ὢν ἀνέρρωσε τὴν	ψυχήν,	δείξας ἐν τῷ πλοίῳ χοιρίδιον
[9, 3]	τὰ πάντα συνεστάναι. Καὶ τὴν	ψυχὴν	καὶ τὸν νοῦν ταὐτὸν εἶναι,
[9, 5]	ἀνθρώπων ἐκ γῆς εἶναι καὶ	ψυχὴν	κρᾶμα ὑπάρχειν ἐκ τῶν προειρημένων
[9, 7]	περιφερῶν ὄγκων συγκεκρίσθαι, καὶ τὴν	ψυχὴν	ὁμοίως· ἣν καὶ νοῦν ταὐτὸν
[9, 8]	ἔστιν. Ἔλεγέ τε μηδὲν εἶναι	ψυχὴν	παρὰ τὰς αἰσθήσεις, καθὰ καὶ
[9, 11]	φεύγειν, ὡς τὸ πεινῆν καὶ	διψῆν	καὶ ἀλγεῖν· οὐκ ἔστι γὰρ
[9, 12]	τί παρείη ἐκ Θηβῶν, ἔφη,	Ἵν'	ὑμᾶς ἀναπεπταμένους ὁρῶν γελῶ. Ὅμως
[9, 1]	ἐρωτηθέντα διὰ τί σιωπᾷ, φάναι	Ἵν'	ὑμεῖς λαλῆτε. Ἐπόθησε δ' αὐτοῦ
[9, 7]	ὑπερεφρόνησεν, οὐκ ἐκ τόπου δόξαν	λαβεῖν	βουλόμενος, ἀλλὰ τόπῳ δόξαν περιθεῖναι
[9, 1]	ῥᾳδίως γνῶναι καὶ δίαρμα ψυχῆς	λαβεῖν·	ἥ τε βραχύτης καὶ τὸ
[9, 7]	Πάντα δὲ δοκεῖν παρὰ τούτου	λαβεῖν	καὶ αὐτοῦ δ' ἂν ἀκηκοέναι
[9, 8]	ἂν νικήσω, ὅτι ἐγὼ ἐνίκησα,	λαβεῖν	με δεῖ· ἐὰν δὲ σύ,
[9, 12]	ἀποδημῆσαι μετὰ τῆς> γυναικὸς κἀκεῖ	διατρίβειν	ἕως αὐτῷ παῖδες ἐγένοντο, ὧν
[9, 7]	τὰ Δημοκρίτου συγγράμματα, ὁπόσα ἐδυνήθη	συναγαγεῖν,	Ἀμύκλαν δὲ καὶ Κλεινίαν τοὺς
[9, 11]	προσενεχθέντων, ἀλλὰ μηδὲ τὰς ὀφρῦς	συναγαγεῖν.	Καὶ ὁ Τίμων δὲ διασαφεῖ
[9, 7]	αὐτὸν ἐκ τῆς ἀποδημίας ταπεινότατα	διάγειν,	ἅτε πᾶσαν τὴν οὐσίαν καταναλωκότα·
[9, 5]	τοῖς Ὁμωνύμοις τὸν μυκτῆρα αὐτὸν	ἀποτραγεῖν.	Ἀντισθένης δὲ ἐν ταῖς Διαδοχαῖς
[9, 1]	σκότον ἠγάγετο. Ἕρμιππος δέ φησι	λέγειν	αὐτὸν τοῖς ἰατροῖς εἴ τις
[9, 7]	δέ φησιν ἐν Παντοδαπῇ ἱστορίᾳ	λέγειν	Δημόκριτον περὶ Ἀναξαγόρου ὡς οὐκ
[9, 2]	εἴπερ ἐγὼ περὶ τῶνδ' οἶδα	λέγειν	ἐτύμως. Φησὶ δὲ τέτταρα εἶναι
[9, 11]	διὰ τὸ καὶ δι> εξοδικῶς	λέγειν	καὶ πρὸς ἐρώτησιν· ὅθεν καὶ
[9, 11]	οὐ γάρ εἰσιν ὅμοια τῷ	λέγειν	ὅτι σφαιροειδής ἐστιν ὁ κόσμος.
[9, 11]	οὖν πιστός ἐστιν, οὐδὲν ἕξει	λέγειν	πρὸς τὸν ᾧ φαίνεται τοὐναντίον·
[9, 1]	εἰρηκέναι τινὰς Ξενοφάνους αὐτὸν ἀκηκοέναι·	λέγειν	τε Ἀρίστωνα ἐν τῷ Περὶ
[9, 11]	εἰκότα λόγον ζητεῖν. Καὶ Εὐριπίδην	λέγειν·	Τίς δ' οἶδεν εἰ τὸ
[9, 11]	ἀνελεῖν· καθ' ὃν τρόπον εἰώθαμεν	λέγειν	τόπον μὴ εἶναι καὶ δεῖ
[9, 12]	ἡμεῖς οἱ ἐλεύθεροι; Συνεχές τε	ἐπιλέγειν	εἰώθει πρὸς τοὺς τὰς αἰσθήσεις
[9, 8]	πειρώμενον ἀποδεικνύειν ὡς οὐκ ἔστιν	ἀντιλέγειν	οὗτος πρῶτος διείλεκται, καθά φησι
[9, 11]	τὸ πεινῆν καὶ διψῆν καὶ	ἀλγεῖν·	οὐκ ἔστι γὰρ λόγῳ περιελεῖν
[9, 11]	μὴ φεύγων τό, εἰ κελευσθείη,	κρεουργεῖν	τὸν πατέρα, φασὶν οἱ σκεπτικοὶ
[9, 11]	ἀλλὰ κατ' ἀνάγκην, οὐ δυνάμεθα	φεύγειν,	ὡς τὸ πεινῆν καὶ διψῆν
[9, 8]	ἐὼν ἔθανες· εἵλετο γάρ σε	φυγεῖν	Κέκροπος πόλις· ἀλλὰ σὺ μέν
[9, 4]	καὶ περὶ θεῶν ἔλεγε μὴ	δεῖν	ἀποφαίνεσθαι· μὴ γὰρ εἶναι γνῶσιν
[9, 11]	ἐπιχειρεῖν. Τοὺς δ' οἰομένους μὴ	δεῖν	ἐκ τῶν κατὰ περίστασιν κρίνειν
[9, 11]	τὰ πρῶτα τῶν πραγμάτων αὐτόθεν	δεῖν	λαμβάνειν ὡς πιστὰ καὶ μὴ
[9, 11]	τοῖς Σκεπτικοῖς κεφαλαίοις οὔ φησι	δεῖν	Πυρρώνειον καλεῖσθαι τὴν σκεπτικήν· εἰ
[9, 11]	ὄντα θηραθῆναι. Ἔφασκε γοῦν γίνεσθαι	δεῖν	τῆς μὲν διαθέσεως τῆς Πυρρωνείου,
[9, 11]	ὅλον τῆς συναγωγῆς αὐτῶν τρόπον	συνιδεῖν	ἐκ τῶν ἀπολειφθεισῶν συντάξεων. Αὐτὸς
[9, 12]	ἐποίει μηδέν, σπουδάζων περὶ τὸ	ἠρεμάζειν.	Φασὶ δὲ καὶ Ἄρατον πυθέσθαι
[9, 11]	ἔχοντας. Ἐκπατεῖν τε αὐτὸν καὶ	ἐρημάζειν,	σπανίως ποτ' ἐπιφαινόμενον τοῖς οἴκοι.
[9, 7]	φησὶν ὁ Ἀντισθένης, καὶ ποικίλως	δοκιμάζειν	τὰς φαντασίας, ἐρημάζων ἐνίοτε καὶ
[9, 8]	ἑβδομήκοντα, σοφιστεῦσαι δὲ τεσσαράκοντα καὶ	ἀκμάζειν	κατὰ τὴν τετάρτην καὶ ὀγδοηκοστὴν
[9, 12]	καὶ νουμήνιος. εἰώθει δὲ καὶ	παίζειν	τοιαῦτα. Πρὸς οὖν τὸν θαυμάζοντα
[9, 10]	ἦν ἐκ τοῦ ῥᾴστου δυνατὸς	σωφρονίζειν.	Τὸν γοῦν Ἀλέξανδρον οἰόμενον εἶναι
[9, 11]	ἐν τῷ Πύθωνι, τὸ μηδὲν	ὁρίζειν,	ἀλλ' ἀπροσθετεῖν. Ἡ δὲ Παντὶ
[9, 11]	τοῦτο. Ὥστε καὶ τὸ μὴ	ὁρίζειν	ἀνῄρουν, λέγοντες οἷον Οὐδὲν ὁρίζομεν,
[9, 11]	Καὶ γὰρ ὅτε φασὶ μηδὲν	ὁρίζειν	καὶ παντὶ λόγῳ λόγον ἀντικεῖσθαι,
[9, 11]	Ἐν ᾧ οὖν λέγομεν μηδὲν	ὁρίζειν,	οὐδ' αὐτὸ τοῦτο ὁρίζομεν. Πάλιν
[9, 11]	ἔλεγον αὐτοὺς μέτρα τῶν πάντων	ὁρίζειν,	οὐχ ὁρῶντας ὅτι πᾶν τὸ
[9, 11]	πρώτῳ Πυρρωνείων λόγων οὐδέν φησιν	ὁρίζειν	τὸν Πύρρωνα δογματικῶς διὰ τὴν
[9, 11]	μὴ αἴρειν τὸν λόγον, ἀλλὰ	προσεπισχυρίζειν.	Μόνον οὖν διακόνοις ἐχρῶντο τοῖς
[9, 11]	δογματικοί φασιν αὐτοὺς καταλαμβάνεσθαι καὶ	δογματίζειν·	ἐν ᾧ γὰρ δοκοῦσι διελέγχειν
[9, 1]	τοιγάρτοι μᾶλλον θερμαίνειν τε καὶ	φωτίζειν.	Ἐκλείπειν τε ἥλιον καὶ σελήνην,
[9, 1]	ἀλλ' αὑτὸν ἔφη διζήσασθαι καὶ	μαθεῖν	πάντα παρ' ἑαυτοῦ. Σωτίων δέ
[9, 11]	ἀνῄρουν τὴν περὶ αὐτῶν πίστιν·	πείθειν	γὰρ τά τε κατ' αἴσθησιν
[9, 11]	οὐ γὰρ πάντας τὸ αὐτὸ	πείθειν	οὐδὲ τοὺς αὐτοὺς συνεχές. Γίνεται
[9, 7]	Δοκεῖ δέ, φησί, καὶ Ἀθήναζε	ἐλθεῖν	καὶ μὴ σπουδάσαι γνωσθῆναι, δόξης
[9, 7]	ἐν Ἰνδίᾳ καὶ εἰς Αἰθιοπίαν	ἐλθεῖν.	Τρίτον τε ὄντα ἀδελφὸν νείμασθαι
[9, 7]	ἐν τῇ Σωκράτους ἀπολογίᾳ μηδὲ	ἐλθεῖν	φησιν αὐτὸν εἰς Ἀθήνας. Τοῦτο
[9, 12]	πρὸς Στίλπωνα· κἀκείνῳ συνδιατρίψαντα αὖθις	ἐπανελθεῖν	οἴκαδε καὶ γῆμαι. Εἶτα πρὸς
[9, 11]	τὴν ἀντιλογίαν, τοῖς δὲ φαινομένοις	ἀκολουθεῖν.	Ταὐτὰ δὲ λέγει κἀν τῷ
[9, 11]	τῷ βεβαίως καὶ πεπεισμένως διεγγυωμένῳ	ἐπακολουθεῖν	Ἄτην. Ἀλλὰ καὶ Ἀρχίλοχον καὶ
[9, 11]	ἐπιφαινόμενον τοῖς οἴκοι. Τοῦτο δὲ	ποιεῖν	ἀκούσαντα Ἰνδοῦ τινος ὀνειδίζοντος Ἀναξάρχῳ
[9, 1]	λαμπροῦ τὸ θερμὸν αὐξόμενον θέρος	ποιεῖν,	ἐκ δὲ τοῦ σκοτεινοῦ τὸ
[9, 1]	εἶπεν· Ἢ οὐ κρεῖττον τοῦτο	ποιεῖν	ἢ μεθ' ὑμῶν πολιτεύεσθαι; Καὶ
[9, 6]	καὶ περιπλεκόμενα συγκατατρέχειν ἀλλήλοις καὶ	ποιεῖν	πρῶτόν τι σύστημα σφαιροειδές. Τοῦτο
[9, 6]	ἐπικτᾶσθαι. Τούτων δέ τινα συμπλεκόμενα	ποιεῖν	σύστημα, τὸ μὲν πρῶτον κάθυγρον
[9, 1]	τῷ κύκλῳ τοῦ ἡλίου ἡμέραν	ποιεῖν,	τὴν δὲ ἐναντίαν ἐπικρατήσασαν νύκτα
[9, 4]	πλῆρες· κίνησίν τε μὴ εἶναι,	δοκεῖν	δ' εἶναι. Ἀλλὰ καὶ περὶ
[9, 7]	τῷ ὁμωνύμῳ συγγράμματι. Πάντα δὲ	δοκεῖν	παρὰ τούτου λαβεῖν καὶ αὐτοῦ
[9, 11]	τοῦ σκέπτεσθαι ἀεὶ καὶ μηδέποτε	εὑρίσκειν,	ἐφεκτικὴ δ' ἀπὸ τοῦ μετὰ
[9, 1]	Ἐφεσίων ἐπὶ τῷ τὸν ἑταῖρον	ἐκβαλεῖν	Ἑρμόδωρον ἐν οἷς φησιν, Ἄξιον
[9, 5]	αὐτοῦ βιβλία πολλῆς συνέσεως γέμοντα.	Καθελεῖν	δὲ θελήσας Νέαρχον τὸν τύραννον
[9, 11]	ἀλγεῖν· οὐκ ἔστι γὰρ λόγῳ	περιελεῖν	ταῦτα. Λεγόντων δὲ τῶν δογματικῶν
[9, 11]	τε ἦν μὴ λόγῳ λόγον	ἀνελεῖν·	καθ' ὃν τρόπον εἰώθαμεν λέγειν
[9, 11]	ὃς καὶ αὐτὸς μετὰ τὸ	ἀνελεῖν	τοὺς ἄλλους ὑφ' ἑαυτοῦ περιτραπεὶς
[9, 1]	τὴν δὲ ἐναντίαν ἐπικρατήσασαν νύκτα	ἀποτελεῖν·	καὶ ἐκ μὲν τοῦ λαμπροῦ
[9, 1]	αἷς ἀθροιζομένας τὰς λαμπρὰς ἀναθυμιάσεις	ἀποτελεῖν	φλόγας, ἃς εἶναι τὰ ἄστρα.
[9, 6]	τὰ πάντα καὶ εἰς ἄλληλα	μεταβάλλειν,	τό τε πᾶν εἶναι κενὸν
[9, 1]	τὸν ἐκείνου λόγον διὰ μέτρου	ἐκβάλλειν.	Πολλά τ' εἰς αὐτὸν ἐπιγράμματα
[9, 11]	ἄλλο ἀπ' ἄλλου τὴν πίστιν	λαμβάνειν	καὶ οὕτως εἰς ἄπειρον. Ὁ
[9, 11]	πρῶτα τῶν πραγμάτων αὐτόθεν δεῖν	λαμβάνειν	ὡς πιστὰ καὶ μὴ αἰτεῖσθαι·
[9, 6]	δὲ σελήνην τοῦ πυρὸς ὀλίγον	μεταλαμβάνειν.	Ἐκλείπειν δ' ἥλιον καὶ σελήνην
[9, 1]	καὶ τὸν ὕδερον αὐτὸν θεραπευθῆναι,	ἀποθανεῖν	δ' ἄλλῃ νόσῳ. Τοῦτο δὲ
[9, 11]	ζῆν μέν ἐστι κατθανεῖν, τὸ	κατθανεῖν	δὲ ζῆν νομίζεται βροτοῖς; Ἀλλὰ
[9, 11]	εἰ τὸ ζῆν μέν ἐστι	κατθανεῖν,	τὸ κατθανεῖν δὲ ζῆν νομίζεται
[9, 2]	νοῦ εἶναι. Καὶ τοῖς τυράννοις	ἐντυγχάνειν	ἢ ὡς ἥκιστα ἢ ὡς
[9, 6]	ὥσπερ διαττώμενα· τὰ δὲ λοιπὰ	συμμένειν	καὶ περιπλεκόμενα συγκατατρέχειν ἀλλήλοις καὶ
[9, 1]	ἡμῶν ἔχειν διάστημα· τοιγάρτοι μᾶλλον	θερμαίνειν	τε καὶ φωτίζειν. Ἐκλείπειν τε
[9, 11]	αὐτὸν καταλίποι μεταξὺ λέγοντα, αὑτῷ	διαπεραίνειν	τὸν λόγον, καίτοι κεκινημένον τε
[9, 11]	ὥστ' ἂν τὸ αὐτὸ καὶ	κρίνειν	καὶ κρίνεσθαι καὶ τὸ κεκρικὸς
[9, 11]	δεῖν ἐκ τῶν κατὰ περίστασιν	κρίνειν	τἀληθὲς μηδ' ἐκ τῶν κατὰ
[9, 11]	τινος δοξαζόμενον ἀγαθόν, δεήσει ἡμᾶς	διακρίνειν	τὰς δόξας· ὅπερ οὐκ ἐνδεχόμενόν
[9, 11]	Τί δῆτα τοὺς ταλαιπώρους βροτοὺς	φρονεῖν	λέγουσι; σοῦ γὰρ ἐξηρτήμεθα δρῶμέν
[9, 12]	καὶ εὔρους, ὡς μηδ' ἀριστᾶν	συγχρονεῖν.	Φασὶ δ' αὐτὸν Ἀρκεσίλαον θεασάμενον
[9, 11]	φιλίαν, θερμασίαν ψύξιν· παρὰ τὸ	πνεῖν	παρὰ τὸ πιεσθῆναι τοὺς πόρους.
[9, 2]	καὶ ὅλον ἀκούειν, μὴ μέντοι	ἀναπνεῖν·	σύμπαντά τε εἶναι νοῦν καὶ
[9, 1]	κατεδύσαμεν. Ἀλλὰ σὺ μέν που,	ξεῖν'	Ἁλικαρνασσεῦ, τετράπαλαι σποδιή, αἱ δὲ
[9, 11]	ἀναιρεῖν, ἀλλὰ τὸ πῶς ὁρᾶν	ἀγνοεῖν.	Καὶ γὰρ τὸ φαινόμενον τιθέμεθα,
[9, 2]	Φησὶ δὲ Σωτίων πρῶτον αὐτὸν	εἰπεῖν	ἀκατάληπτα εἶναι τὰ πάντα, πλανώμενος.
[9, 8]	εἰπόντος, ἀλλ' οὐδέπω νίκην νενίκηκα,	εἰπεῖν,	ἀλλ' ἐγὼ μὲν ἂν νικήσω,
[9, 11]	καὶ δεῖ πάντως τὸν τόπον	εἰπεῖν,	ἀλλ' οὐ δογματικῶς, ἀποδεικτικῶς δέ·
[9, 10]	Ἀνάξαρχον δεῖξαι τὴν κύλικα καὶ	εἰπεῖν	Βεβλήσεταί τις θεῶν βροτησίᾳ χερί.
[9, 1]	κομίσαι τὸ βιβλίον· ὃν καὶ	εἰπεῖν	Δηλίου τινὸς δεῖσθαι κολυμβητοῦ, ὃς
[9, 12]	ποίησιν ἀσφαλῆ κτήσαιτο, τὸν δὲ	εἰπεῖν,	Εἰ τοῖς ἀρχαίοις ἀντιγράφοις ἐντυγχάνοι
[9, 7]	γάλα· καὶ θεασάμενον τὸ γάλα	εἰπεῖν	εἶναι αἰγὸς πρωτοτόκου καὶ μελαίνης·
[9, 10]	δ' οὐ φροντίσαντα τῆς τιμωρίας	εἰπεῖν	ἐκεῖνο δὴ τὸ περιφερόμενον, Πτίσσε
[9, 5]	ἔρημον καταστῆσαι· εἶτα περί τινων	εἰπεῖν	ἔχειν τινα ἔφη> αὐτῷ πρὸς
[9, 12]	καὶ Ἀντίγονός φησι. Λόγος γοῦν	εἰπεῖν	Ἱερώνυμον τὸν περιπατητικὸν ἐπ' αὐτοῦ,
[9, 7]	οὐ ποιήσειν· τὸν δὲ θαρρεῖν	εἰπεῖν	καὶ κελεῦσαι αὑτῷ προσφέρειν ἄρτους
[9, 11]	Καὶ κυνός ποτ' ἐπενεχθέντος διασοβηθέντα	εἰπεῖν	πρὸς τὸν αἰτιασάμενον, ὡς χαλεπὸν
[9, 5]	τις ἄλλος εἴη· τὸν δ'	εἰπεῖν,	Σὺ ὁ τῆς πόλεως ἀλιτήριος.
[9, 12]	θεασάμενον διὰ τῶν Κερκώπων ἰόντα,	εἰπεῖν,	Τί σὺ δεῦρο, ἔνθαπερ ἡμεῖς
[9, 11]	ἀνάγκην καὶ δεῖ τὴν ἀνάγκην	εἰπεῖν.	Τοιούτῳ τινὶ τρόπῳ τῆς ἑρμηνείας
[9, 11]	ἄλλοι δὲ τὴν πραότητα τέλος	εἰπεῖν	φασι τοὺς σκεπτικούς. ~ΤΙΜΩΝ. Ἀπολλωνίδης
[9, 10]	τί ἄρα δοκεῖ τὸ δεῖπνον,	εἰπεῖν	φασιν, Ὦ βασιλεῦ, πάντα πολυτελῶς·
[9, 11]	δ' ἐκαλεῖτο, πρὸς τὸν ἐπιλαβόμενον	εἰπεῖν	ὡς οὐκ ἐν γυναίῳ ἡ
[9, 6]	σελήνην τοῦ πυρὸς ὀλίγον μεταλαμβάνειν.	Ἐκλείπειν	δ' ἥλιον καὶ σελήνην τὴν
[9, 6]	πήγνυσθαι. Καὶ τὸν μὲν ἥλιον	ἐκλείπειν	σπανίως, τὴν δὲ σελήνην συνεχῶς,
[9, 1]	μᾶλλον θερμαίνειν τε καὶ φωτίζειν.	Ἐκλείπειν	τε ἥλιον καὶ σελήνην, ἄνω
[9, 7]	διαμνημονεύει, ἀλλ' οὐδ' ἔνθ' ἂν>	ἀντειπεῖν	τι αὐτῷ δέοι, δηλον< ότι>
[9, 1]	καὶ τοῖς ἀνήβοις τὴν πόλιν	καταλιπεῖν,	οἵτινες Ἑρμόδωρον ἄνδρα> ἑωυτῶν ὀνήιστον
[9, 1]	διὰ τοῦτο ἧττον λάμπειν καὶ	θάλπειν,	τὴν δὲ σελήνην προσγειοτέραν οὖσαν
[9, 1]	γῆς καὶ διὰ τοῦτο ἧττον	λάμπειν	καὶ θάλπειν, τὴν δὲ σελήνην
[9, 1]	τε πάντα κατ' ἐναντιότητα καὶ	ῥεῖν	τὰ ὅλα ποταμοῦ δίκην, πεπεράνθαι
[9, 7]	θαρρεῖν εἰπεῖν καὶ κελεῦσαι αὑτῷ	προσφέρειν	ἄρτους θερμοὺς ὁσημέραι. Τούτους δὲ
[9, 11]	ὅ φασιν οἱ δογματικοὶ μὴ	αἴρειν	τὸν λόγον, ἀλλὰ προσεπισχυρίζειν. Μόνον
[9, 11]	αὐτούς· οὐ γὰρ τὸ ὁρᾶν	ἀναιρεῖν,	ἀλλὰ τὸ πῶς ὁρᾶν ἀγνοεῖν.
[9, 11]	φασιν καὶ τὸν βίον αὐτοὺς	ἀναιρεῖν,	ἐν ᾧ πάντ' ἐκβάλλουσιν ἐξ
[9, 1]	Ἡράκλειτον Ἐφέσιον σοφὸν ἄνδρα προσαγορεύει	χαίρειν.	Καταβέβλησαι λόγον Περὶ φύσεως δυσνόητόν
[9, 1]	Ἐφέσιος βασιλέι Δαρείῳ πατρὸς Ὑστάσπεω	χαίρειν.	Ὁκόσοι τυγχάνουσιν ὄντες ἐπιχθόνιοι τῆς
[9, 11]	λόγῳ καὶ ὑπὲρ ἀδυνάτων ἔστιν	ἐπιχειρεῖν.	Τοὺς δ' οἰομένους μὴ δεῖν
[9, 11]	δ' ἀπὸ τοῦ τοὺς δογματικοὺς	ἀπορεῖν	καὶ αὐτούς. Πυρρώνειοι δὲ ἀπὸ
[9, 1]	φησὶν ὁ γραμματικὸς Κρότωνά τινα	ἱστορεῖν	ἐν τῷ Κατακολυμβητῇ Κράτητά τινα
[9, 7]	αὐτὴ οὐ ποιήσειν· τὸν δὲ	θαρρεῖν	εἰπεῖν καὶ κελεῦσαι αὑτῷ προσφέρειν
[9, 12]	ἐλθόντα τ' ἐφ' ἡμισείας, οὕτως	εὑρεῖν	τὸ ἀπόσπασμα τέως ἀγνοοῦντα. Τοσοῦτον
[9, 7]	ἀλλὰ ἀρχαῖαι, τὸν δ' ὑφῃρῆσθαι.	Διασύρειν	τε αὐτοῦ τὰ περὶ τῆς
[9, 6]	δυναμένων περιφέρεσθαι, τὰ μὲν λεπτὰ	χωρεῖν	εἰς τὸ ἔξω κενόν, ὥσπερ
[9, 11]	θεοῖς τε καὶ θεῶν παισὶν	ἐκχωρεῖν,	τὸν δ' εἰκότα λόγον ζητεῖν.
[9, 7]	θεῷ τὸ καθῆκον αὐτὴ οὐ	ποιήσειν·	τὸν δὲ θαρρεῖν εἰπεῖν καὶ
[9, 11]	τῷ γυμνασίῳ λαμπαδιστὰς μετρίως ἔχοντας.	Ἐκπατεῖν	τε αὐτὸν καὶ ἐρημάζειν, σπανίως
[9, 11]	μηδ' ἐκ τῶν κατὰ φύσιν	νομοθετεῖν,	ἔλεγον αὐτοὺς μέτρα τῶν πάντων
[9, 11]	Πύθωνι, τὸ μηδὲν ὁρίζειν, ἀλλ'	ἀπροσθετεῖν.	Ἡ δὲ Παντὶ λόγῳ φωνὴ
[9, 11]	ἐκχωρεῖν, τὸν δ' εἰκότα λόγον	ζητεῖν.	Καὶ Εὐριπίδην λέγειν· Τίς δ'
[9, 11]	τῇ φύσει, ἀλλὰ μόνον φαίνεσθαι·	ζητεῖν	τ' ἔλεγον οὐχ ἅπερ νοοῦσιν,
[9, 11]	οὖν φιλοσοφία ἀπὸ τοῦ πάντοτε	ζητεῖν	τὴν ἀλήθειαν, σκεπτικὴ δ' ἀπὸ
[9, 11]	ὀφθαλμοὺς διάφορα καὶ τὰ φαντάσματα	προσπίπτειν·	καὶ τῇ μὲν αἰγὶ τὸν
[9, 11]	τὰς αὐτὰς ἀπὸ τῶν αὐτῶν	προσπίπτειν	φαντασίας καὶ τὸ διότι τῇ
[9, 1]	καὶ κελεύειν τοὺς παῖδας βολίτοις	καταπλάττειν·	οὕτω δὴ κατατεινόμενον δευτεραῖον τελευτῆσαι
[9, 11]	μὴ μέντοι γ' ἀπροοράτως ἕκαστα	πράττειν.	Ὁ δὲ πρὸς τὰ ἐνενήκοντα
[9, 11]	καὶ ἔθει πάντα τοὺς ἀνθρώπους	πράττειν·	οὐ γὰρ μᾶλλον τόδε ἢ
[9, 12]	Ζωπύρῳ τῷ ῥήτορι ἀναγινώσκοντά τι	ἐπιτυλίττειν	καὶ κατὰ τὸ ἐπελθὸν διεξιέναι·
[9, 1]	αὑτὸν εἰς τὸν ἥλιον καὶ	κελεύειν	τοὺς παῖδας βολίτοις καταπλάττειν· οὕτω
[9, 12]	τὸ γένος· νέον δὲ καταλειφθέντα	χορεύειν,	ἔπειτα καταγνόντα ἀποδημῆσαι εἰς Μέγαρα
[9, 8]	τὸν Ἀντισθένους λόγον τὸν πειρώμενον	ἀποδεικνύειν	ὡς οὐκ ἔστιν ἀντιλέγειν οὗτος
[9, 2]	ὅλον δὲ ὁρᾶν καὶ ὅλον	ἀκούειν,	μὴ μέντοι ἀναπνεῖν· σύμπαντά τε
[9, 11]	ἀδιαφόρως. Λέγεται δὲ καὶ δέλφακα	λούειν	αὐτὸς ὑπ' ἀδιαφορίας. Καὶ χολήσας
[9, 5]	εὐτελῆ καὶ μόνον ἄνδρας ἀγαθοὺς	τρέφειν	ἐπισταμένην ἠγάπησε μᾶλλον τῆς Ἀθηναίων
[9, 7]	Ἤδη ὑπέργηρων ὄντα πρὸς τῷ	καταστρέφειν	εἶναι. Τὴν οὖν ἀδελφὴν λυπεῖσθαι
[9, 11]	γνωρίμων παρακολουθούντων. Αἰνεσίδημος δέ φησι	φιλοσοφεῖν	μὲν αὐτὸν κατὰ τὸν τῆς
[9, 11]	δογματίζειν· ἐν ᾧ γὰρ δοκοῦσι	διελέγχειν	καταλαμβάνονται· καὶ γὰρ ἐν τῷ
[9, 11]	διασαφοῦμεν· ὅταν δ' εἴπωμεν μὴ	ἔχειν	αὐτὴν ἐξοχάς, οὐκέτι ὃ φαίνεται
[9, 1]	κινεῖσθαι καὶ σύμμετρον ἀφ' ἡμῶν	ἔχειν	διάστημα· τοιγάρτοι μᾶλλον θερμαίνειν τε
[9, 11]	καὶ Ἀρχίλοχον καὶ Εὐριπίδην σκεπτικῶς	ἔχειν,	ἐν οἷς Ἀρχίλοχος μέν φησι·
[9, 3]	καὶ τὸ μὲν δημιουργοῦ τάξιν	ἔχειν,	τὴν δ' ὕλης. Γένεσίν τ'
[9, 11]	εὑρηκέναι τὴν σκεπτικὴν Πύρρωνα μηδ'	ἔχειν	τι δόγμα. Λέγοιτο δ' ἂν
[9, 5]	καταστῆσαι· εἶτα περί τινων εἰπεῖν	ἔχειν	τινα ἔφη> αὐτῷ πρὸς τὸ
[9, 11]	ἐπεὶ εἴπερ ἐστὶν αἴτιον, ὀφείλει	ἔχειν	τὸ οὗ λέγεται αἴτιον, ἐπεὶ
[9, 11]	ὅτε τὴν εἰκόνα ἐξοχὰς λέγομεν	ἔχειν,	τὸ φαινόμενον διασαφοῦμεν· ὅταν δ'
[9, 1]	λέξιν σὴν δοκεῖ δύναμίν τινα	περιέχειν	θεωρίας κόσμου τε τοῦ σύμπαντος
[9, 1]	μὲν γὰρ ἄλλα ἄστρα πλεῖον	ἀπέχειν	ἀπὸ γῆς καὶ διὰ τοῦτο
[9, 11]	τῇ τοιαύτῃ μάχῃ ἀκολουθεῖ τὸ	ἐπέχειν·	τῶν γὰρ ζῴων τὰ μὲν
[9, 6]	δὲ λοιπὰ συμμένειν καὶ περιπλεκόμενα	συγκατατρέχειν	ἀλλήλοις καὶ ποιεῖν πρῶτόν τι
[9, 5]	γῆς εἶναι καὶ ψυχὴν κρᾶμα	ὑπάρχειν	ἐκ τῶν προειρημένων κατὰ μηδενὸς
[9, 11]	τε πεῖθον οὐχ ὑποληπτέον ἀληθὲς	ὑπάρχειν·	οὐ γὰρ πάντας τὸ αὐτὸ
[9, 11]	ἀναπόδεικτον. Εἰ δὲ δοκεῖ, φασίν,	ὑπάρχειν	τινὰ μηδεμιᾶς ἀποδείξεως δεόμενα, θαυμαστοὶ
[9, 3]	ἡλίου πρῶτον γενέσθαι· αὐτὸν δὲ	ὑπάρχειν	τὸ θερμὸν καὶ τὸ ψυχρόν,
[9, 3]	τάς τε αἰσθήσεις μὴ ἀκριβεῖς	ὑπάρχειν.	Φησὶ γοῦν· Μηδέ σ' ἔθος
[9, 11]	πᾶσιν ὀφείλει ἀγαθὸν ἢ κακὸν	ὑπάρχειν,	ὥσπερ ἡ χιὼν πᾶσι ψυχρόν·
[9, 1]	Ἐπόθησε δ' αὐτοῦ καὶ Δαρεῖος	μετασχεῖν	καὶ ἔγραψεν ὧδε πρὸς αὐτόν·
[9, 1]	Ὑστάσπου βούλεται τῆς σῆς ἀκροάσεως	μετασχεῖν	καὶ παιδείας Ἑλληνικῆς. Ἔρχου δὴ
[9, 1]	τε αὐτὸν ἐκ πυρὸς καὶ	πάλιν	ἐκπυροῦσθαι κατά τινας περιόδους ἐναλλὰξ
[9, 11]	ὅ τι κύρει ἕκαστα. καὶ	πάλιν	ἐν τοῖς Ἰνδαλμοῖς· Τοῦτό μοι,
[9, 11]	δὲ ἄτομα καὶ κενόν καὶ	πάλιν,	ἐτεῇ δὲ οὐδὲν ἴδμεν· ἐν
[9, 11]	ὁρίζειν, οὐδ' αὐτὸ τοῦτο ὁρίζομεν.	Πάλιν	οἱ δογματικοί φασιν καὶ τὸν
[9, 1]	ὁδὸν ἐπὶ τὸ κάτω εἶναι.	Πάλιν	τε αὖ τὴν γῆν χεῖσθαι,
[9, 6]	ἐπὶ τὸ μέσον. Αὐτόν τε	πάλιν	τὸν περιέχοντα οἷον ὑμένα αὔξεσθαι
[9, 12]	γῆμαι. Εἶτα πρὸς Πύρρωνα εἰς	Ἦλιν	ἀποδημῆσαι μετὰ τῆς> γυναικὸς κἀκεῖ
[9, 1]	κεκρατῆσθαι τῇ πονηρᾷ πολιτείᾳ τὴν	πόλιν.	Ἀναχωρήσας δ' εἰς τὸ ἱερὸν
[9, 5]	οὖσαν ἀποικίαν, αὑτοῦ δὲ πατρίδα,	πόλιν	εὐτελῆ καὶ μόνον ἄνδρας ἀγαθοὺς
[9, 1]	πᾶσι καὶ τοῖς ἀνήβοις τὴν	πόλιν	καταλιπεῖν, οἵτινες Ἑρμόδωρον ἄνδρα> ἑωυτῶν
[9, 8]	μέρη χρόνου διώρισε καὶ καιροῦ	δύναμιν	ἐξέθετο καὶ λόγων ἀγῶνας ἐποιήσατο
[9, 1]	ἑρμηνευόμενος κατὰ λέξιν σὴν δοκεῖ	δύναμίν	τινα περιέχειν θεωρίας κόσμου τε
[9, 11]	ἡγήσονται. Ἔτι, φασίν, ὁ συζητῶν	ἡμῖν	τὸ φαινόμενον πιστός ἐστιν ἢ
[9, 1]	ἄνω κάτω ἕλκετ' ἄμουσοι; οὐχ	ὑμῖν	ἐπόνουν, τοῖς δ' ἔμ' ἐπισταμένοις.
[9, 8]	αὐτόν· ὡς δ' Εὔπολις ἐν	Κόλαξιν,	Τήιος· φησὶ γάρ, Ἔνδοθι μέν
[9, 3]	γῆν, καὶ τὸ μὲν δημιουργοῦ	τάξιν	ἔχειν, τὴν δ' ὕλης. Γένεσίν
[9, 1]	τισι μὲν οὖν ἑρμηνευόμενος κατὰ	λέξιν	σὴν δοκεῖ δύναμίν τινα περιέχειν
[9, 9]	ἐκ τοῦ θερμοῦ περιφορὰν καὶ	πῆξιν	ὑπὸ τοῦ ψυχροῦ. Ἀρχὴ δὲ
[9, 11]	ἄπιστον εἶναι καὶ τὴν γενικὴν	ἀπόδειξιν.	Ἵνα τε γνῶμεν ὅτι ἔστιν
[9, 11]	Ἀνῄρουν δ' οὗτοι καὶ πᾶσαν	ἀπόδειξιν	καὶ κριτήριον καὶ σημεῖον καὶ
[9, 11]	ἔνδειαν πλήρωσιν, μῖσος φιλίαν, θερμασίαν	ψύξιν·	παρὰ τὸ πνεῖν παρὰ τὸ
[9, 11]	καὶ ὁ ἐν ἀέρι ὑπὸ	δυοῖν	κουφιζόμενος λίθος ἐν ὕδατι ῥᾳδίως
[9, 1]	Ἀρχίλοχον ὁμοίως. Ἔλεγε δὲ καὶ	Ὕβριν	χρὴ σβεννύναι μᾶλλον ἢ πυρκαϊήν
[9, 1]	γένεσιν ἄγον καλεῖσθαι πόλεμον καὶ	ἔριν,	τὸ δ' ἐπὶ τὴν ἐκπύρωσιν
[9, 3]	καὶ γλῶσσαν, κρῖναι δὲ λόγῳ	πολύδηριν	ἔλεγχον. Διὸ καὶ περὶ αὐτοῦ
[9, 11]	ἐνδοιαστῶς καὶ ἀνθρωπίνως ἀποφαίνεσθαι· καὶ	πρὶν	Ὅμηρον, στρεπτὴ δὲ γλῶσσ' ἐστὶ
[9, 1]	λοιπά, σχεδὸν πάντα ἐπὶ τὴν	ἀναθυμίασιν	ἀνάγων τὴν ἀπὸ τῆς θαλάττης·
[9, 1]	ἀναθυμιάσεις. Τὴν μὲν γὰρ λαμπρὰν	ἀναθυμίασιν	φλογωθεῖσαν ἐν τῷ κύκλῳ τοῦ
[9, 11]	θαυμαστοὶ τῆς γνώμης, εἰ μὴ	συνιᾶσιν	ὅτι εἰς αὐτὸ τοῦτο πρῶτον,
[9, 6]	ἀπείρου πολλὰ σώματα παντοῖα τοῖς	σχήμασιν	εἰς μέγα κενόν, ἅπερ ἀθροισθέντα
[9, 7]	δώμασιν ἔσχεν καὶ θερμοῖς ἄρτων	ἄσθμασιν	ἐξένισεν. Τοιοῦτος μὲν ὁ βίος
[9, 7]	ὃς θάνατον παρεόντα τρί' ἤματα	δώμασιν	ἔσχεν καὶ θερμοῖς ἄρτων ἄσθμασιν
[9, 11]	πρὸς τοῖς ἄλλοις καὶ μαθηταὶ	γεγόνασιν	ἐλλόγιμοι, ὧν Εὐρύλοχος· οὗ φέρεται
[9, 11]	ἐν ταῖς νοήσεσι μάχην ἀπιστητέον	πᾶσιν,	ἀναιρεθήσεται τὸ μέτρον ᾧ δοκεῖ
[9, 11]	ἐστι φύσει ἀγαθὸν καὶ κακόν,	πᾶσιν	ὀφείλει ἀγαθὸν ἢ κακὸν ὑπάρχειν,
[9, 1]	ἐπὶ τὸ πλεῖστον ἀνεπισήμαντοι σοφοῖς	ἀνδράσιν	ὄντες παρορῶσι τὰ καλῶς ὑπ'
[9, 11]	Ἐμπεδοκλέα· Οὕτως οὔτ' ἐπιδερκτὰ τάδ'	ἀνδράσιν	οὔτ' ἐπακουστὰ οὔτε νόῳ περιληπτά·
[9, 1]	ἱερὰν νόσον ἔλεγε καὶ τὴν	ὅρασιν	ψεύδεσθαι. Λαμπρῶς τε ἐνίοτε ἐν
[9, 11]	μὴ δεῖν ἐκ τῶν κατὰ	περίστασιν	κρίνειν τἀληθὲς μηδ' ἐκ τῶν
[9, 11]	ὅτι πᾶν τὸ φαινόμενον κατ'	ἀντιπερίστασιν	καὶ διάθεσιν φαίνεται. Ἤτοι γοῦν
[9, 11]	φαίνεται τοιαῦτα, ἀλλ' εἰ καθ'	ὑπόστασιν	οὕτως ἔχει. Εὐήθεις δὲ τοὺς
[9, 1]	δὲ μὴ συνιέντων, αὑτὸν εἰς	βούστασιν	κατορύξας τῇ τῶν βολίτων ἀλέᾳ
[9, 9]	ἠρεισμένην ἐν τῷ μέσῳ, τὴν	σύστασιν	εἰληφυῖαν κατὰ τὴν ἐκ τοῦ
[9, 10]	τοῦ Χίου, οἱ δὲ Δημοκρίτου	φασὶν	ἀκοῦσαι. Ὁ δ' οὖν Ἀνάξαρχος
[9, 11]	γίνεται οὐκ ἴσμεν. Μόνον οὖν,	φασίν,	ἀνθιστάμεθα πρὸς τὰ παρυφιστάμενα τοῖς
[9, 8]	Ἀλκιδάμας δὲ τέτταρας λόγους φησί·	φάσιν,	ἀπόφασιν, ἐρώτησιν, προσαγόρευσιν. Πρῶτον δὲ
[9, 11]	τοιοῦτοι. Οἷς ἀντιλέγοντες οἱ δογματικοί	φασιν	αὐτοὺς καταλαμβάνεσθαι καὶ δογματίζειν· ἐν
[9, 11]	βίος συνέστηκεν. Οἱ δὲ ψεύδεσθαί	φασιν	αὐτούς· οὐ γὰρ τὸ ὁρᾶν
[9, 11]	ἢ κακόν. Πᾶσα γὰρ ἀπόδειξις,	φασίν,	ἢ ἐξ ἀποδεδειγμένων σύγκειται χρημάτων
[9, 11]	τοῦτο ὁρίζομεν. Πάλιν οἱ δογματικοί	φασιν	καὶ τὸν βίον αὐτοὺς ἀναιρεῖν,
[9, 11]	πᾶν οὖν ἴσον ἡγήσονται. Ἔτι,	φασίν,	ὁ συζητῶν ἡμῖν τὸ φαινόμενον
[9, 11]	ὑπεκκρίνεται καὶ ἐξαπόλλυται. Πρὸς ὅ	φασιν	οἱ δογματικοὶ μὴ αἴρειν τὸν
[9, 11]	αἰσθήσεσιν ἐπιτρέπων. Σώζεσθαι μέντοι, καθά	φασιν	οἱ περὶ τὸν Καρύστιον Ἀντίγονον,
[9, 11]	εἰ κελευσθείη, κρεουργεῖν τὸν πατέρα,	φασὶν	οἱ σκεπτικοὶ περὶ τῶν δογματικῶν
[9, 11]	τρόπον ἐπακολουθεῖ ἡ ἀταραξία, ὥς	φασιν	οἵ τε περὶ τὸν Τίμωνα
[9, 11]	Ταύτης δὲ τῆς αἱρέσεως ἔνιοί	φασιν	Ὅμηρον κατάρξαι, ἐπεὶ περὶ τῶν
[9, 11]	κριτήριον τῶν φαινομένων οἱ δογματικοί	φασιν	ὅτι ὅτ' ἀπὸ τῶν αὐτῶν
[9, 11]	ἀποδώσει. Πρὸς οὓς οἱ σκεπτικοί	φασιν	ὅτι ὅτε προσπίπτουσιν ἀλλοῖαι φαντασίαι,
[9, 11]	διδάσκεσθαι. Οὐδὲ μὴν γένεσίς ἐστι,	φασίν.	Οὔτε γὰρ τὸ ὂν γίνεται,
[9, 11]	εἶναι ἀναπόδεικτον. Εἰ δὲ δοκεῖ,	φασίν,	ὑπάρχειν τινὰ μηδεμιᾶς ἀποδείξεως δεόμενα,
[9, 10]	ἄρα δοκεῖ τὸ δεῖπνον, εἰπεῖν	φασιν,	Ὦ βασιλεῦ, πάντα πολυτελῶς· ἔδει
[9, 11]	οὐδὲν ὁρικῶς δογματίζει περὶ τὴν	ἀπόφασιν.	ἔπειτα καὶ τὰ τῶν ἑπτὰ
[9, 8]	δὲ τέτταρας λόγους φησί· φάσιν,	ἀπόφασιν,	ἐρώτησιν, προσαγόρευσιν. Πρῶτον δὲ τῶν
[9, 11]	ἡ εἰκὼν παρὰ τὴν ποιὰν	θέσιν,	ὅ τε τῆς περιστερᾶς τράχηλος
[9, 11]	ὁ Τίμων δὲ διασαφεῖ τὴν	διάθεσιν	αὐτοῦ ἐν οἷς πρὸς Πύθωνα
[9, 11]	ἐστιν, οὐκ εἰσόμεθα τὴν Πύρρωνος	διάθεσιν·	μὴ εἰδότες δὲ οὐδὲ Πυρρώνειοι
[9, 11]	τὸ φαινόμενον κατ' ἀντιπερίστασιν καὶ	διάθεσιν	φαίνεται. Ἤτοι γοῦν πάντ' ἀληθῆ
[9, 11]	ἐπακούσαις· τὴν ἰσοσθένειαν λέγων καὶ	ἀντίθεσιν	τῶν λόγων. Διετέλουν δὴ οἱ
[9, 11]	θερμότητι, ψυχρότητι, κινήσει, ἀναθυμιάσεσιν, ἄλλαις	δυνάμεσιν.	Ἡ γοῦν πορφύρα διάφορον ὑποφαίνει
[9, 1]	ἐναντίων τὸ μὲν ἐπὶ τὴν	γένεσιν	ἄγον καλεῖσθαι πόλεμον καὶ ἔριν,
[9, 11]	καὶ κίνησιν καὶ μάθησιν καὶ	γένεσιν	καὶ τὸ φύσει τι εἶναι
[9, 3]	τάξιν ἔχειν, τὴν δ' ὕλης.	Γένεσίν	τ' ἀνθρώπων ἐξ ἡλίου πρῶτον
[9, 5]	αὐτῶν εἰς ἄλληλα τὴν μεταβολήν·	γένεσίν	τε ἀνθρώπων ἐκ γῆς εἶναι
[9, 11]	σὺν στερεῷ, θερμότητι, ψυχρότητι, κινήσει,	ἀναθυμιάσεσιν,	ἄλλαις δυνάμεσιν. Ἡ γοῦν πορφύρα
[9, 1]	προσαγόρευσις καὶ βίος εὐδόκιμος σαῖς	παραινέσεσιν.	Ἡράκλειτος Ἐφέσιος βασιλέι Δαρείῳ πατρὸς
[9, 11]	καὶ ὅσα τοιαῦτα> μηδὲν ταῖς	αἰσθήσεσιν	ἐπιτρέπων. Σώζεσθαι μέντοι, καθά φασιν
[9, 11]	χρηστὸς εἶναι. Ἔν τε ταῖς	ζητήσεσιν	ὑπ' οὐδενὸς κατεφρονεῖτο διὰ τὸ
[9, 7]	διακόσμῳ, νέος κατὰ πρεσβύτην Ἀναξαγόραν,	ἔτεσιν	αὐτοῦ νεώτερος τετταράκοντα. Συντετάχθαι δέ
[9, 7]	δέ φησι τὸν Μικρὸν διάκοσμον	ἔτεσιν	ὕστερον τῆς Ἰλίου ἁλώσεως τριάκοντα
[9, 7]	παρέβαλε καὶ Ἀναξαγόρᾳ κατά τινας,	ἔτεσιν	ὢν αὐτοῦ νεώτερος τετταράκοντα. Φαβωρῖνος
[9, 11]	τὴν ὡς πρὸς τὸ ἕτερον	σχέσιν	νοεῖται· μετατεθέντος γοῦν ἐκείνου, οὐκέτ'
[9, 11]	Πρὸς δὲ τὰς ἐν ταῖς	σκέψεσιν	ἀντιθέσεις προαποδεικνύντες καθ' οὓς τρόπους
[9, 1]	αἱ δὲ τεαὶ ζώουσιν ἀηδόνες,	ᾗσιν	ὁ πάντων ἁρπάκτης Ἀΐδης οὐκ
[9, 8]	ἐντολήν (οἱ δὲ εἰς ἑπτά·	διήγησιν,	ἐρώτησιν, ἀπόκρισιν, ἐντολήν, ἀπαγγελίαν, εὐχωλήν,
[9, 11]	οὖν κίνησις. Ἀνῄρουν δὲ καὶ	μάθησιν.	Εἴπερ, φασί, διδάσκεταί τι, ἤτοι
[9, 11]	καὶ αἴτιον καὶ κίνησιν καὶ	μάθησιν	καὶ γένεσιν καὶ τὸ φύσει
[9, 1]	ἐνδεικνύμενα πρὸς σπουδαίαν ἀκοὴν καὶ	μάθησιν.	Παρ' ἐμοὶ δ' ὑπάρχει σοι
[9, 11]	τοὺς δέκα τρόπους καθ' οὓς>	τίθησιν.	Ὧν πρῶτος ὁ παρὰ τὰς
[9, 11]	οὔτε γὰρ αἰσθήσει τὰ κατ'	αἴσθησιν	πάντων ἴσων αὐτῇ φαινομένων, οὔτε
[9, 11]	πείθειν γὰρ τά τε κατ'	αἴσθησιν	συμφώνως ἔχοντα καὶ τὰ μηδέποτε
[9, 1]	βαθὺν λόγον ἔχει. Τήν τ'	οἴησιν	ἱερὰν νόσον ἔλεγε καὶ τὴν
[9, 12]	πυθέσθαι αὐτοῦ πῶς τὴν Ὁμήρου	ποίησιν	ἀσφαλῆ κτήσαιτο, τὸν δὲ εἰπεῖν,
[9, 11]	μὲν ληφθεὶς ῥώννυσι, πλείων δὲ	παρίησιν·	ὁμοίως καὶ ἡ τροφὴ καὶ
[9, 11]	ὁ κατὰ τὴν πρὸς ἄλλα	σύμβλησιν,	καθάπερ τὸ κοῦφον παρὰ τὸ
[9, 8]	ἐρώτησιν, ἀπόκρισιν, ἐντολήν, ἀπαγγελίαν, εὐχωλήν,	κλῆσιν)	οὓς καὶ πυθμένας εἶπε λόγων.
[9, 9]	διὰ μέγαν φθόνον μικροῦ κινδυνεῦσαι	Ἀθήνησιν.	Ἐδόκει δὲ αὐτῷ τάδε· στοιχεῖον
[9, 8]	ἀρχὴν ἄνω παρεθέμεθα· ἀνέγνω δ'	Ἀθήνησιν	ἐν τῇ Εὐριπίδου οἰκίᾳ ἤ,
[9, 11]	ἔσται εἰδώς. Ζήνων δὲ τὴν	κίνησιν	ἀναιρεῖ λέγων, τὸ κινούμενον οὔτ'
[9, 11]	καὶ σημεῖον καὶ αἴτιον καὶ	κίνησιν	καὶ μάθησιν καὶ γένεσιν καὶ
[9, 4]	ἓν ὅμοιον ἑαυτῷ καὶ πλῆρες·	κίνησίν	τε μὴ εἶναι, δοκεῖν δ'
[9, 2]	σύμπαντά τε εἶναι νοῦν καὶ	φρόνησιν	καὶ ἀΐδιον. Πρῶτός τε ἀπεφήνατο
[9, 6]	τε τῆς κινήσεως κατὰ τὴν	αὔξησιν	αὐτῶν γίνεσθαι τὴν τῶν ἀστέρων
[9, 5]	τῶν προειρημένων κατὰ μηδενὸς τούτων	ἐπικράτησιν.	Τοῦτόν φασι λοιδορούμενον ἀγανακτῆσαι· αἰτιασαμένου
[9, 11]	δ' ἀπὸ τοῦ μετὰ τὴν	ζήτησιν	πάθους· λέγω δὲ τὴν ἐποχήν·
[9, 8]	(οἱ δὲ εἰς ἑπτά· διήγησιν,	ἐρώτησιν,	ἀπόκρισιν, ἐντολήν, ἀπαγγελίαν, εὐχωλήν, κλῆσιν)
[9, 8]	λόγον πρῶτος εἰς τέτταρα· εὐχωλήν,	ἐρώτησιν,	ἀπόκρισιν, ἐντολήν (οἱ δὲ εἰς
[9, 11]	δι> εξοδικῶς λέγειν καὶ πρὸς	ἐρώτησιν·	ὅθεν καὶ Ναυσιφάνην ἤδη νεανίσκον
[9, 8]	τέτταρας λόγους φησί· φάσιν, ἀπόφασιν,	ἐρώτησιν,	προσαγόρευσιν. Πρῶτον δὲ τῶν λόγων
[9, 11]	καὶ ταραχὴν ἔχοντα εὑρίσκεται, καθά	φησιν	Αἰνεσίδημος ἐν τῇ εἰς τὰ
[9, 3]	Θεόφραστος ἐν τῇ Ἐπιτομῇ Ἀναξιμάνδρου	φησὶν	ἀκοῦσαι- Ὅμως δ' οὖν ἀκούσας
[9, 10]	τοῦτο λέξαι πρὸς τοὺς φίλους	φησίν.	Ἄλλὰ καὶ ἄλλοτε προπίνοντα αὐτῷ
[9, 7]	δὲ Δημήτριος τοὺς συγγενέας αὐτοῦ	φησιν	ἀναγνῶναι τὸν Μέγαν διάκοσμον, ὃν
[9, 9]	καὶ ἄγαν ἐλλόγιμος. ἤκουσε δέ,	φησὶν	Ἀντισθένης, Ἀναξιμένους. ἦν δὲ τοῖς
[9, 1]	ἑταῖρον ἐκβαλεῖν Ἑρμόδωρον ἐν οἷς	φησιν,	Ἄξιον Ἐφεσίοις ἡβηδὸν ἀπάγξασθαι πᾶσι
[9, 12]	καὶ Σωτίων ἐν τῷ ἑνδεκάτῳ	φησίν.	Ἀπορῶν μέντοι τροφῶν ἀπῆρεν εἰς
[9, 7]	τιμηθῆναι. Ταὐτὰ δὲ καὶ Ἱππόβοτός	φησιν.	Ἀριστόξενος δ' ἐν τοῖς Ἱστορικοῖς
[9, 11]	Ἄνδρων δ' ὁ Ἀργεῖος, ὥς	φησιν	Ἀριστοτέλης) διὰ τῆς ἀνύδρου Λιβύης
[9, 8]	τὰ φορτία βαστάζουσιν, εὗρεν, ὥς	φησιν	Ἀριστοτέλης ἐν τῷ Περὶ παιδείας·
[9, 1]	συγγράμματι εἴποι, κομίσαντος Εὐριπίδου καθά	φησιν	Ἀρίστων, ἐν τῷ περὶ Σωκράτους
[9, 8]	πρὸς τὰς θέσεις ἐπιχειρήσεις, ὥς	φησιν	Ἀρτεμίδωρος ὁ διαλεκτικὸς ἐν τῷ
[9, 7]	μέντοι τῶν Πυθαγορικῶν τινος ἀκοῦσαί	φησιν	αὐτὸν Γλαῦκος ὁ Ῥηγῖνος, κατὰ
[9, 7]	τῇ Σωκράτους ἀπολογίᾳ μηδὲ ἐλθεῖν	φησιν	αὐτὸν εἰς Ἀθήνας. Τοῦτο δὲ
[9, 7]	τοῖς τάφοις ἐνδιατρίβων. Ἐλθόντα δή	φησιν	αὐτὸν ἐκ τῆς ἀποδημίας ταπεινότατα
[9, 11]	Μόνος δὲ Νουμήνιος καὶ δογματίσαι	φησὶν	αὐτόν. Τούτου πρὸς τοῖς ἄλλοις
[9, 8]	ὃς καὶ Θουρίοις νόμους γράψαι	φησὶν	αὐτόν· ὡς δ' Εὔπολις ἐν
[9, 8]	πρὸς τὰ ἐνενήκοντα· Ἀπολλόδωρος δέ	φησιν	ἑβδομήκοντα, σοφιστεῦσαι δὲ τεσσαράκοντα καὶ
[9, 7]	δὲ Δημήτριος ὑπὲρ ἑκατὸν τάλαντά	φησιν	εἶναι αὐτῷ τὸ μέρος, ἃ
[9, 5]	ΕΛΕΑΤΗΣ. Ζήνων Ἐλεάτης. Τοῦτον Ἀπολλόδωρός	φησιν	εἶναι ἐν Χρονικοῖς Πύρητος τὸν
[9, 1]	πάντα παρ' ἑαυτοῦ. Σωτίων δέ	φησιν	εἰρηκέναι τινὰς Ξενοφάνους αὐτὸν ἀκηκοέναι·
[9, 7]	δὲ ὑπ' αὐτοῦ· ἦλθον γάρ,	φησίν,	εἰς Ἀθήνας καὶ οὔτις με
[9, 5]	οἱ πλείους λαλοῦσιν. Ἕρμιππος δέ	φησιν	εἰς ὅλμον αὐτὸν βληθῆναι καὶ
[9, 1]	δ' αὐτοῦ τῆς μεγαλοφροσύνης Ἀντισθένης	φησὶν	ἐν Διαδοχαῖς· ἐκχωρῆσαι γὰρ τἀδελφῷ
[9, 8]	τὰς αἰσθήσεις, καθὰ καὶ Πλάτων	φησὶν	ἐν Θεαιτήτῳ, καὶ πάντα εἶναι
[9, 7]	αὐτοῦ νεώτερος τετταράκοντα. Φαβωρῖνος δέ	φησιν	ἐν Παντοδαπῇ ἱστορίᾳ λέγειν Δημόκριτον
[9, 1]	καὶ πρὸς βασιλέα. Δημήτριος δέ	φησιν	ἐν τοῖς Ὁμωνύμοις καὶ Ἀθηναίων
[9, 5]	τῷ τυραννοκτόνῳ παθών. Δημήτριος δέ	φησιν	ἐν τοῖς Ὁμωνύμοις τὸν μυκτῆρα
[9, 7]	δὲ τοῖς χρόνοις, ὡς αὐτός	φησιν	ἐν τῷ Μικρῷ διακόσμῳ, νέος
[9, 11]	ἀδελφῇ συνεβίω μαίᾳ οὔσῃ, καθά	φησιν	Ἐρατοσθένης ἐν τῷ Περὶ πλούτου
[9, 7]	διεφθαρμένη. Τελευτῆσαι δὲ τὸν Δημόκριτόν	φησιν	Ἕρμιππος τοῦτον τὸν τρόπον. Ἤδη
[9, 8]	τῶν τετρακοσίων· Ἀριστοτέλης δ' Εὔαθλόν	φησιν.	Ἔστι δὲ τὰ σωζόμενα αὐτοῦ
[9, 2]	γέγονεν, ὥς που καὶ αὐτός	φησιν·	Ἤδη δ' ἑπτά τ' ἔασι
[9, 5]	οἱ δὲ Διομέδοντα συνελήφθη, καθά	φησιν	Ἡρακλείδης ἐν τῇ Σατύρου ἐπιτομῇ.
[9, 8]	Περσικῶν εʹ Μαιανδρίου, Ἀβδηρίτης, καθά	φησιν	Ἡρακλείδης ὁ Ποντικὸς ἐν τοῖς
[9, 12]	δ' ἐγγὺς ἐτῶν ἐνενήκοντα, ὥς	φησιν	ὁ Ἀντίγονος καὶ Σωτίων ἐν
[9, 12]	ἰάμβοις αὑτῷ μαρτυρεῖ. Ἦν δέ,	φησὶν	ὁ Ἀντίγονος, καὶ φιλοπότης καὶ
[9, 7]	Φιλολάῳ αὐτὸν συγγεγονέναι. Ἤσκει δέ,	φησὶν	ὁ Ἀντισθένης, καὶ ποικίλως δοκιμάζειν
[9, 7]	ἀξιοῦσθαι ταφῆς ἐν τῇ πατρίδι,	φησὶν	ὁ Ἀντισθένης συνέντα, μὴ ὑπεύθυνος
[9, 1]	περὶ Σωκράτους εἰρήκαμεν. Σέλευκος μέντοι	φησὶν	ὁ γραμματικὸς Κρότωνά τινα ἱστορεῖν
[9, 11]	τοῖς σοφισταῖς, ὡς καὶ Τίμων	φησίν.	Ὁ δὲ Φίλων τὰ πλεῖστα
[9, 7]	συγγραμμάτων οἷος ἦν. Δοκεῖ δέ,	φησὶν	ὁ Θράσυλλος, ζηλωτὴς γεγονέναι τῶν
[9, 7]	ἀλυπότατα τὸν βίον προήκατο, ὥς	φησιν	ὁ Ἵππαρχος, ἐννέα πρὸς τοῖς
[9, 11]	ἐνενήκοντα ἔτη κατεβίω. Ἀντίγονος δέ	φησιν	ὁ Καρύστιος ἐν τῷ Περὶ
[9, 3]	ἔλεγχον. Διὸ καὶ περὶ αὐτοῦ	φησιν	ὁ Τίμων Παρμενίδου τε βίην
[9, 9]	τοῖς χρόνοις κατ' Ἀναξαγόραν. Τοῦτόν	φησιν	ὁ Φαληρεὺς Δημήτριος ἐν τῇ
[9, 11]	τῷ πρώτῳ Πυρρωνείων λόγων οὐδέν	φησιν	ὁρίζειν τὸν Πύρρωνα δογματικῶς διὰ
[9, 11]	εἰσαγαγών, ὡς Ἀσκάνιος ὁ Ἀβδηρίτης	φησίν.	Οὐδὲν γὰρ ἔφασκεν οὔτε καλὸν
[9, 11]	τὸ φαινόμενον, ὡς καὶ Αἰνεσίδημός	φησιν·	οὕτω δὲ καὶ Ἐπίκουρος. Δημόκριτος
[9, 11]	καὶ ὁ Τίμων περὶ αὐτοῦ	φησιν	οὕτως ἐν τῷ Πύθωνι καὶ
[9, 11]	ἑαυτῷ> ὅθεν καὶ περὶ τούτου	φησὶν	οὕτως· Ἢ τὸν ἀπ' ἀνθρώπων
[9, 1]	Ἡράκλειτος, αἰνικτὴς ἀνόρουσε. Θεόφραστος δέ	φησιν	ὑπὸ μελαγχολίας τὰ μὲν ἡμιτελῆ,
[9, 7]	ὁμιλίᾳ διαλεγόμενος περὶ φιλοσοφίας, ᾧ,	φησίν,	ὡς πεντάθλῳ ἔοικεν ὁ φιλόσοφος.
[9, 6]	ἔχει· Τὸ μὲν πᾶν ἄπειρόν	φησιν,	ὡς προείρηται· τούτου δὲ τὸ
[9, 11]	ἀληθὲς θεοῖς τε καὶ θεῶν	παισὶν	ἐκχωρεῖν, τὸν δ' εἰκότα λόγον
[9, 11]	ὡς οὐ δογμάτων· οὐ γάρ	εἰσιν	ὅμοια τῷ λέγειν ὅτι σφαιροειδής
[9, 1]	τῇ Σωκράτους ἀπολογίᾳ. Πλεῖστοί τέ	εἰσιν	ὅσοι ἐξήγηνται αὐτοῦ τὸ σύγγραμμα·
[9, 8]	οὐκ ἔχω εἰδέναι οὔθ' ὡς	εἰσίν,	οὔθ' ὡς οὐκ εἰσίν· πολλὰ
[9, 8]	ὡς εἰσίν, οὔθ' ὡς οὐκ	εἰσίν·	πολλὰ γὰρ τὰ κωλύοντα εἰδέναι,
[9, 11]	αὐτοῦ ἐν οἷς πρὸς Πύθωνα	διέξεισιν.	Ἀλλὰ καὶ Φίλων ὁ Ἀθηναῖος,
[9, 6]	ὧν κατὰ τὴν τοῦ μέσου	ἀντέρεισιν	περιδινουμένων λεπτὸν γενέσθαι τὸν πέριξ
[9, 7]	ποιμένα μύθων, ἀμφίνοον λεσχῆνα μετὰ	πρώτοισιν	ἀνέγνων. Γέγονε δὲ τοῖς χρόνοις,
[9, 11]	Ἄλλη δὲ παρὰ ταύτας εἰς	ἐπίκρισιν	δύναμις οὐχ ὁρᾶται. Ὁ οὖν,
[9, 6]	οἷον ὑμένα αὔξεσθαι κατὰ τὴν	ἐπέκκρισιν	τῶν ἔξωθεν σωμάτων· δίνῃ τε
[9, 8]	δὲ εἰς ἑπτά· διήγησιν, ἐρώτησιν,	ἀπόκρισιν,	ἐντολήν, ἀπαγγελίαν, εὐχωλήν, κλῆσιν) οὓς
[9, 8]	πρῶτος εἰς τέτταρα· εὐχωλήν, ἐρώτησιν,	ἀπόκρισιν,	ἐντολήν (οἱ δὲ εἰς ἑπτά·
[9, 2]	πλανώμενος. Ἐποίησε δὲ καὶ Κολοφῶνος	κτίσιν	καὶ τὸν εἰς Ἐλέαν τῆς
[9, 11]	ἀπεδήμει, μηδενὶ προειπών, καὶ συνερρέμβετο	οἷστισιν	ἤθελεν. Καί ποτ' Ἀναξάρχου εἰς
[9, 11]	παραλλαγάς, οἷον ὑγίειαν νόσον, ὕπνον	ἐγρήγορσιν,	χαρὰν λύπην, νεότητα γῆρας, θάρσος
[9, 6]	συρρεόντων ἀεὶ τῶν συνεχῶν κατ'	ἐπίψαυσιν	τῆς δίνης. Καὶ οὕτω γενέσθαι
[9, 11]	ὦ Πύρρων, πῶς ἢ πόθεν	ἔκδυσιν	εὗρες λατρείης δοξῶν τε> κενεοφροσύνης
[9, 8]	λόγους φησί· φάσιν, ἀπόφασιν, ἐρώτησιν,	προσαγόρευσιν.	Πρῶτον δὲ τῶν λόγων ἑαυτοῦ
[9, 11]	δέ, φασί, τὰς ἀποφάσεις εἰς	μήνυσιν	τῆς ἀπροπτωσίας, ὡς, εἰ καὶ
[9, 8]	τύλην, ἐφ' ἧς τὰ φορτία	βαστάζουσιν,	εὗρεν, ὥς φησιν Ἀριστοτέλης ἐν
[9, 11]	οὖν ἀπὸ τῶν ἐναντίων τοῖς	πείθουσιν	ἴσας τὰς πιθανότητας. Αἱ δ'
[9, 5]	Ταὐτὰ δὲ σχεδὸν οἱ πλείους	λαλοῦσιν.	Ἕρμιππος δέ φησιν εἰς ὅλμον
[9, 11]	αὐτοὺς ἀναιρεῖν, ἐν ᾧ πάντ'	ἐκβάλλουσιν	ἐξ ὧν ὁ βίος συνέστηκεν.
[9, 11]	καὶ Δημόκριτος κατ' αὐτοὺς σκεπτικοὶ	τυγχάνουσιν·	ἐν οἷς Ξενοφάνης μέν φησι·
[9, 1]	Δαρείῳ πατρὸς Ὑστάσπεω χαίρειν. Ὁκόσοι	τυγχάνουσιν	ὄντες ἐπιχθόνιοι τῆς μὲν ἀληθηίης
[9, 11]	ζητεῖν τ' ἔλεγον οὐχ ἅπερ	νοοῦσιν,	ὅ τι γὰρ νοεῖται δῆλον,
[9, 11]	οἱ σκεπτικοί φασιν ὅτι ὅτε	προσπίπτουσιν	ἀλλοῖαι φαντασίαι, ἑκατέρας ἐροῦμεν φαίνεσθαι·
[9, 11]	δῆλον, ἀλλ' ὧν ταῖς αἰσθήσεσι	μετίσχουσιν.	Ἔστιν οὖν ὁ Πυρρώνειος λόγος
[9, 1]	τετράπαλαι σποδιή, αἱ δὲ τεαὶ	ζώουσιν	ἀηδόνες, ᾗσιν ὁ πάντων ἁρπάκτης
[9, 6]	ἐκπυρωθέντα τὴν τῶν ἀστέρων ἀποτελέσαι	φύσιν.	Εἶναι δὲ τὸν τοῦ ἡλίου
[9, 5]	γεγενῆσθαι δὲ τὴν τῶν πάντων	φύσιν	ἐκ θερμοῦ καὶ ψυχροῦ καὶ
[9, 11]	πῦρ καίει αἰσθανόμεθα· εἰ δὲ	φύσιν	ἔχει καυστικὴν ἐπέχο μεν. Καὶ
[9, 11]	Οὐδὲ γὰρ οἱ μαινόμενοι παρὰ	φύσιν	ἔχουσι· τί γὰρ μᾶλλον ἐκεῖνοι
[9, 11]	ἐπείπερ ἀμφότερα τὴν αὐτὴν ἔχει	φύσιν.	Καὶ εἰ τὸ ἕτερον αἴτιον
[9, 11]	τἀληθὲς μηδ' ἐκ τῶν κατὰ	φύσιν	νομοθετεῖν, ἔλεγον αὐτοὺς μέτρα τῶν
[9, 6]	αὐτῶν γίνεσθαι τὴν τῶν ἀστέρων	φύσιν.	Φέρεσθαι δὲ τὸν ἥλιον ἐν
[9, 11]	γίνεσθαι, αὐτὸ τοῦτο παραλαμβάνοι πρὸς	βεβαίωσιν	το< ῦ> ἀπορροίας γίνεσθαι. Ἀνῄρουν
[9, 4]	δεῖν ἀποφαίνεσθαι· μὴ γὰρ εἶναι	γνῶσιν	αὐτῶν. Φησὶ δ' Ἀπολλόδωρος ἠκμακέναι
[9, 6]	ἥλιον καὶ σελήνην τὴν δὲ	λόξωσιν	τοῦ ζῳδιακοῦ γενέσθαι> τῷ κεκλίσθαι
[9, 11]	νεότητα γῆρας, θάρσος φόβον, ἔνδειαν	πλήρωσιν,	μῖσος φιλίαν, θερμασίαν ψύξιν· παρὰ
[9, 1]	ἔριν, τὸ δ' ἐπὶ τὴν	ἐκπύρωσιν	ὁμολογίαν καὶ εἰρήνην, καὶ τὴν
[9, 8]	οὕτως ἔχον· Καὶ σεῦ, Πρωταγόρη,	φάτιν	ἔκλυον, ὡς ἄρ' Ἀθηνέων ἔκ
[9, 11]	ἔστιν αἴτιον, ἤτοι σῶμα σώματός	ἐστιν	αἴτιον ἢ ἀσώματον ἀσωμάτου· οὐδὲν
[9, 11]	οὔτ' ἄλλο τι· οὐκ ἄρ'	ἐστὶν	αἴτιον. Καὶ μὴν εἰ ἔστιν
[9, 11]	ἐπινοοῖτο ἂν μόνον, ἐπεὶ εἴπερ	ἐστὶν	αἴτιον, ὀφείλει ἔχειν τὸ οὗ
[9, 11]	οὐδὲν δὲ τούτων· οὐκ ἄρ'	ἐστὶν	αἴτιον. Σῶμα μὲν οὖν σώματος
[9, 1]	δύσβατος ἀτραπιτός. Ὄρφνη καὶ σκότος	ἐστὶν	ἀλάμπετον· ἢν δέ σε μύστης
[9, 11]	πάντα ψευδῆ. Εἰ δ' ἔνιά	ἐστιν	ἀληθῆ, τίνι διακριτέον; οὔτε γὰρ
[9, 11]	καὶ τὸ κριτήριον ἢ ἄκριτόν	ἐστιν.	Ἀλλ' εἰ μὲν ἄκριτόν ἐστιν,
[9, 1]	γῆς οὐδὲν ἀποφαίνεται ποία τίς	ἐστιν,	ἀλλ' οὐδὲ περὶ τῶν σκαφῶν.
[9, 11]	ἐστιν. Ἀλλ' εἰ μὲν ἄκριτόν	ἐστιν,	ἄπιστον καθέστηκε καὶ διημάρτηκε τοῦ
[9, 1]	τῶν ἐν τούτῳ γινομένων, ἅπερ	ἐστὶν	ἐν θειοτάτῃ κείμενα κινήσει· τῶν
[9, 12]	βίον. Τῶν δὲ Σίλλων τρία	ἐστίν,	ἐν οἷς ὡς ἂν σκεπτικὸς
[9, 11]	ἐστι, φασί, σημεῖον, ἤτοι αἰσθητόν	ἐστιν	ἢ νοητόν· αἰσθητὸν μὲν οὖν
[9, 11]	Οὐδὲν μᾶλλον ὁ πειρατὴς κακός	ἐστιν	ἢ ὁ ψεύστης. Ὑπὸ δὲ
[9, 11]	συζητῶν ἡμῖν τὸ φαινόμενον πιστός	ἐστιν	ἢ οὔ. Εἰ μὲν οὖν
[9, 11]	τὸ Οὐδὲν μᾶλλον οὐ μᾶλλόν	ἐστιν	ἢ οὐκ ἔστιν. Σημαίνει οὖν
[9, 1]	ἀπὸ τῆς θαλάττης· αὕτη δέ	ἐστιν	ἡ ἐπὶ τὸ ἄνω ὁδός.
[9, 12]	περιέχει πράγματα, πλὴν ὅτι μονοπρόσωπός	ἐστιν	ἡ ποίησις· ἀρχὴ δ' αὐτῷ
[9, 11]	ὅμοια τῷ λέγειν ὅτι σφαιροειδής	ἐστιν	ὁ κόσμος. Ἀλλὰ γὰρ τὸ
[9, 2]	δὲ εἰπόντος αὐτῷ ὅτι ἀνεύρετός	ἐστιν	ὁ σοφός, Εἰκότως, ἔφη· σοφὸν
[9, 1]	ἑτέρων. Τὸ δὲ περιέχον ὁποῖόν	ἐστιν	οὐ δηλοῖ· εἶναι μέντοι ἐν
[9, 6]	κατά τινα ἀνάγκην, ἣν ὁποία	ἐστὶν	οὐ> διασαφεῖ. ~ΔΗΜΟΚΡΙΤΟΣ. Δημόκριτος Ἡγησιστράτου,
[9, 11]	οὔ. Εἰ μὲν οὖν πιστός	ἐστιν,	οὐδὲν ἕξει λέγειν πρὸς τὸν
[9, 11]	φαινόμενον ἀφανοῦς· οὐδὲν δὲ τούτων	ἐστιν·	οὐκ ἄρ' ἐστὶ σημεῖον. Φαινόμενον
[9, 11]	οὐδὲν πάντων ἀγαθὸν ἢ κακόν	ἐστιν·	οὐκ ἄρα ἐστὶ φύσει ἀγαθὸν
[9, 11]	ἕτερον κίνημα τῆς διανοίας ἄληπτόν	ἐστιν,	οὐκ εἰσόμεθα τὴν Πύρρωνος διάθεσιν·
[9, 11]	λόγον· ἀσώματον δὲ σώματος οὐκ	ἔστιν	αἴτιον, ἐπεὶ οὐδὲν ἀσώματον ποιεῖ
[9, 11]	ἐστὶν αἴτιον. Καὶ μὴν εἰ	ἔστιν	αἴτιον, ἤτοι σῶμα σώματός ἐστιν
[9, 8]	τὸν πειρώμενον ἀποδεικνύειν ὡς οὐκ	ἔστιν	ἀντιλέγειν οὗτος πρῶτος διείλεκται, καθά
[9, 11]	ἀπόδειξιν. Ἵνα τε γνῶμεν ὅτι	ἔστιν	ἀπόδειξις, κριτηρίου δεῖ· καὶ ὅτι
[9, 1]	ἐτελεύτα βιοὺς ἔτη ἑξήκοντα. Καὶ	ἔστιν	εἰς αὐτὸν ἡμῶν οὕτως ἔχον·
[9, 8]	δὲ οὐκ ὄντων ὡς οὐκ	ἔστιν.	Ἔλεγέ τε μηδὲν εἶναι ψυχὴν
[9, 11]	σημείου· ἀφανὲς δ' ἀφανοῦς οὐκ	ἔστιν,	ἐπεὶ δεῖ φαίνεσθαι τὸ ἐκκαλυπτόμενον
[9, 11]	νοητόν· αἰσθητὸν μὲν οὖν οὐκ	ἔστιν,	ἐπεὶ τὸ αἰσθητὸν κοινόν ἐστι,
[9, 11]	πρός τι. Νοητὸν δ' οὐκ	ἔστιν,	ἐπεὶ τὸ νοητὸν ἤτοι φαινόμενόν
[9, 11]	Φαινόμενον μὲν οὖν φαινομένου οὐκ	ἔστιν,	ἐπεὶ τὸ φαινόμενον οὐ δεῖται
[9, 11]	δὲ λόγῳ καὶ ὑπὲρ ἀδυνάτων	ἔστιν	ἐπιχειρεῖν. Τοὺς δ' οἰομένους μὴ
[9, 10]	λόγος ἀποτραγόντα προσπτύσαι αὐτῷ. Καὶ	ἔστιν	ἡμῶν εἰς αὐτὸν οὕτως ἔχον>
[9, 11]	κινεῖται ἢ ἐν ᾧ μὴ	ἔστιν·	καὶ ἐν ᾧ μέν ἐστι
[9, 11]	καταλήψεως· φαινόμενον δ' ἀφανοῦς οὐκ	ἔστιν,	ὅτι τὸ σημεῖον τῶν πρός
[9, 11]	κινεῖται, ἐν ᾧ δ' οὐκ	ἔστιν	οὐδὲ κινεῖται· οὐκ ἔστιν οὖν
[9, 11]	ἐστι σημεῖον, τὸ δὲ μὴ	ἔστιν.	Οὐδὲν ἄρα τῶν ἀδήλων ἂν
[9, 11]	οὐκ ἔστιν οὐδὲ κινεῖται· οὐκ	ἔστιν	οὖν κίνησις. Ἀνῄρουν δὲ καὶ
[9, 11]	Ἀγρίππᾳ τιθέασι τὰ φαινόμενα μόνα.	Ἔστιν	οὖν κριτήριον κατὰ τοὺς σκεπτικοὺς
[9, 11]	ἀλλ' ὧν ταῖς αἰσθήσεσι μετίσχουσιν.	Ἔστιν	οὖν ὁ Πυρρώνειος λόγος μήνυσίς
[9, 11]	μᾶλλόν ἐστι πρόνοια ἢ οὐκ	ἔστιν,	οὕτω καὶ τὸ Οὐδὲν μᾶλλον
[9, 11]	οὐ μᾶλλόν ἐστιν ἢ οὐκ	ἔστιν.	Σημαίνει οὖν ἡ φωνή, καθά
[9, 8]	ἄνθρωπος, τῶν μὲν ὄντων ὡς	ἔστιν,	τῶν δὲ οὐκ ὄντων ὡς
[9, 11]	ἄρ' ἐξ αὑτῶν ἔχει τὴν	πίστιν,	ἀποδείξεως χρή. Οὐδὲ γὰρ τὸ
[9, 11]	τὸ ἄλλο ἀπ' ἄλλου τὴν	πίστιν	λαμβάνειν καὶ οὕτως εἰς ἄπειρον.
[9, 11]	αὐτοὺς ἀνῄρουν τὴν περὶ αὐτῶν	πίστιν·	πείθειν γὰρ τά τε κατ'
[9, 1]	Ἔρχου δὴ συντόμως πρὸς ἐμὴν	ὄψιν	καὶ βασίλειον οἶκον. Ἕλληνες γὰρ
[9, 11]	τιθέμεθα, οὐχ ὡς καὶ τοιοῦτον	ὄν.	Καὶ ὅτι τὸ πῦρ καίει
[9, 11]	ἔστι γάρ, οὔτε τὸ μὴ	ὄν,	οὐδὲ γὰρ ὑφέστηκε· τὸ δὲ
[9, 11]	σῶμα, καὶ τὸ λοιπὸν σῶμα	ὂν	αἴτιον γενήσεται. Κοινῶς δ' ἀμφοτέρων
[9, 11]	ἐστι, φασίν. Οὔτε γὰρ τὸ	ὂν	γίνεται, ἔστι γάρ, οὔτε τὸ
[9, 11]	τὸ δὲ μὴ ὑφεστὼς μηδ'	ὂν	οὐδὲ τὸ γίνεσθαι εὐτύχηκε. Φύσει
[9, 11]	τὸ σημεῖον τῶν πρός τι	ὂν	συγκαταλαμβάνεσθαι ὀφείλει τῷ οὗ ἐστι
[9, 11]	φασί, διδάσκεταί τι, ἤτοι τὸ	ὂν	τῷ εἶναι διδάσκεται ἢ τὸ
[9, 11]	μὴ εἶναι. Οὔτε δὲ τὸ	ὂν	τῷ εἶναι διδάσκεται ἡ γὰρ
[9, 11]	εἶναι διδάσκεται ἢ τὸ μὴ	ὂν	τῷ μὴ εἶναι. Οὔτε δὲ
[9, 11]	καὶ γινώσκεται οὔτε τὸ μὴ	ὂν	τῷ μὴ ὄντι· τῷ γὰρ
[9, 7]	γίνεσθαι μηδὲ εἰς τὸ μὴ	ὂν	φθείρεσθαι. Καὶ τὰς ἀτόμους δὲ
[9, 9]	γίνεσθαι οὐδ' εἰς τὸ μὴ	ὂν	φθείρεσθαι· τὴν γῆν στρογγύλην, ἠρεισμένην
[9, 7]	τῶν φιλοσόφων ὁ ἀγὼν> ἔσοιτο·	ὅν	γε καὶ Τίμων τοῦτον ἐπαινέσας
[9, 11]	τὰς μίξεις καὶ κοινωνίας, καθ'	ὃν	εἰλικρινῶς οὐδὲν καθ' αὑτὸ φαίνεται,
[9, 12]	μαθητὴς αὐτοῦ, καὶ ὁ πρὸς	ὃν	ἔλεγεν ὑγιής. Ἐρωτηθεὶς δέ ποτε
[9, 1]	τὴν Ἑλλάδα κομίσαι τὸ βιβλίον·	ὃν	καὶ εἰπεῖν Δηλίου τινὸς δεῖσθαι
[9, 8]	καὶ ἄλλος Πρωταγόρας ἀστρολόγος, εἰς	ὃν	καὶ Εὐφορίων ἐπικήδειον ἔγραψε· καὶ
[9, 1]	τρίτος ἐλεγείας ποιητὴς Ἁλικαρνασσεύς, εἰς	ὃν	Καλλίμαχος πεποίηκεν οὕτως· Εἶπέ τις,
[9, 7]	φησιν ἀναγνῶναι τὸν Μέγαν διάκοσμον,	ὃν	μόνον ἑκατὸν ταλάντων τιμηθῆναι. Ταὐτὰ
[9, 11]	μὴ λόγῳ λόγον ἀνελεῖν· καθ'	ὃν	τρόπον εἰώθαμεν λέγειν τόπον μὴ
[9, 7]	Σωκράτους. Εἴη ἂν οὖν κατ'	Ἀρχέλαον	τὸν Ἀναξαγόρου μαθητὴν καὶ τοὺς
[9, 12]	ἀριστᾶν συγχρονεῖν. Φασὶ δ' αὐτὸν	Ἀρκεσίλαον	θεασάμενον διὰ τῶν Κερκώπων ἰόντα,
[9, 11]	χαρὰν λύπην, νεότητα γῆρας, θάρσος	φόβον,	ἔνδειαν πλήρωσιν, μῖσος φιλίαν, θερμασίαν
[9, 1]	τὸ μὲν ἐπὶ τὴν γένεσιν	ἄγον	καλεῖσθαι πόλεμον καὶ ἔριν, τὸ
[9, 11]	ἐκ τῶν κατὰ φύσιν νομοθετεῖν,	ἔλεγον	αὐτοὺς μέτρα τῶν πάντων ὁρίζειν,
[9, 11]	ἀλλὰ μόνον φαίνεσθαι· ζητεῖν τ'	ἔλεγον	οὐχ ἅπερ νοοῦσιν, ὅ τι
[9, 6]	τὴν δὲ σελήνην τοῦ πυρὸς	ὀλίγον	μεταλαμβάνειν. Ἐκλείπειν δ' ἥλιον καὶ
[9, 10]	πάλαι. Καί σε διαστείλασα γνάφοις	ὀλίγον	τάδε λέξει ῥήματα Φερσεφόνη, Ἔρρε
[9, 12]	κἀκεῖ διέτριβε μέχρι καὶ τελευτῆς,	ὀλίγον	χρόνον εἰς Θήβας διαδραμών. Ἐγνώσθη
[9, 11]	οἱ δογματικοὶ μὴ αἴρειν τὸν	λόγον,	ἀλλὰ προσεπισχυρίζειν. Μόνον οὖν διακόνοις
[9, 11]	οἷόν τε ἦν μὴ λόγῳ	λόγον	ἀνελεῖν· καθ' ὃν τρόπον εἰώθαμεν
[9, 11]	μηδὲν ὁρίζειν καὶ παντὶ λόγῳ	λόγον	ἀντικεῖσθαι, αὐτὰ ταῦτα καὶ ὁρίζονται
[9, 11]	εἴη αἴτιον διὰ τὸν αὐτὸν	λόγον·	ἀσώματον δὲ σώματος οὐκ ἔστιν
[9, 1]	ἰάμβων ποιητὴν ἐπιβαλέσθαι τὸν ἐκείνου	λόγον	διὰ μέτρου ἐκβάλλειν. Πολλά τ'
[9, 3]	καὶ Ἐμπεδοκλῆς. Κριτήριον δὲ τὸν	λόγον	εἶπε· τάς τε αἰσθήσεις μὴ
[9, 11]	δὲ τὰς αἰσθήσεις, ἄλλων τὸν	λόγον,	ἐνίων τὴν καταληπτικὴν φαντασίαν. Καὶ
[9, 1]	πᾶσαν ἐπιπορευόμενος ὁδόν· οὕτω βαθὺν	λόγον	ἔχει. Τήν τ' οἴησιν ἱερὰν
[9, 11]	παισὶν ἐκχωρεῖν, τὸν δ' εἰκότα	λόγον	ζητεῖν. Καὶ Εὐριπίδην λέγειν· Τίς
[9, 5]	Οὗτος καὶ τὸν Ἀχιλλέα πρῶτος	λόγον	ἠρώτησε Φαβωρῖνος δέ φησι Παρμενίδην
[9, 11]	μεταξὺ λέγοντα, αὑτῷ διαπεραίνειν τὸν	λόγον,	καίτοι κεκινημένον τε ὄντα ἐν
[9, 11]	αὐτὸν κατὰ τὸν τῆς ἐποχῆς	λόγον,	μὴ μέντοι γ' ἀπροοράτως ἕκαστα
[9, 1]	σοφὸν ἄνδρα προσαγορεύει χαίρειν. Καταβέβλησαι	λόγον	Περὶ φύσεως δυσνόητόν τε καὶ
[9, 8]	δεδεκὼς ὀφθείς. Διεῖλέ τε τὸν	λόγον	πρῶτος εἰς τέτταρα· εὐχωλήν, ἐρώτησιν,
[9, 11]	οὐ σκέψεως ἀλλὰ θέσεως ἔχει	λόγον.	Τοιούτῳ δὲ λόγῳ καὶ ὑπὲρ
[9, 8]	πρῶτος ἐκίνησε. Καὶ τὸν Ἀντισθένους	λόγον	τὸν πειρώμενον ἀποδεικνύειν ὡς οὐκ
[9, 3]	Καὶ πρῶτος ἐρωτῆσαι τὸν Ἀχιλλέα	λόγον,	ὡς Φαβωρῖνος ἐν Παντοδαπῇ ἱστορίᾳ.
[9, 3]	Εἰς τοῦτον καὶ Πλάτων τὸν	διάλογον	γέγραφε, Παρμενίδην" ἐπιγράψας ἢ Περὶ
[9, 8]	δὲ καὶ Πλάτων εἰς αὐτὸν	διάλογον.	Φησὶ δὲ Φιλόχορος, πλέοντος αὐτοῦ
[9, 12]	ὅθεν δὴ αὐτῷ τινες καὶ	Ἐπίλογον	ἐπέγραψαν. Τὸ δὲ πρῶτον ταὐτὰ
[9, 11]	μὲν ὀξύτατοι, κύνες δ' ὀσφρητικώτατοι.	Εὔλογον	οὖν τοῖς διαφόροις τοὺς ὀφθαλμοὺς
[9, 7]	τίς ἔφυ σοφὸς ὧδε, τίς	ἔργον	ἔρεξε τοσοῦτον ὅσσον ὁ παντοδαὴς
[9, 11]	Ἀνάξαρχος ἐπῄνει τὸ ἀδιάφορον καὶ	ἄστοργον	αὐτοῦ. Καταληφθεὶς δέ ποτε καὶ
[9, 3]	Θεόφραστος ἐν τοῖς Φυσικοῖς, πάντων	σχεδὸν	ἐκτιθέμενος τὰ δόγματα. Δισσήν τε
[9, 5]	τὸν τύραννον καταλεῦσαι. Ταὐτὰ δὲ	σχεδὸν	οἱ πλείους λαλοῦσιν. Ἕρμιππος δέ
[9, 1]	ἐκ δὲ τούτου τὰ λοιπά,	σχεδὸν	πάντα ἐπὶ τὴν ἀναθυμίασιν ἀνάγων
[9, 7]	Καὶ δῆλον δέ· πάντων γὰρ	σχεδὸν	τῶν ἀρχαίων μεμνημένος ὁ Πλάτων
[9, 1]	ἐν οἷς φησιν, Ἄξιον Ἐφεσίοις	ἡβηδὸν	ἀπάγξασθαι πᾶσι καὶ τοῖς ἀνήβοις
[9, 1]	καὶ εἰρήνην, καὶ τὴν μεταβολὴν	ὁδὸν	ἄνω κάτω, τόν τε κόσμον
[9, 1]	εἰς γῆν τρέπεσθαι· καὶ ταύτην	ὁδὸν	ἐπὶ τὸ κάτω εἶναι. Πάλιν
[9, 3]	γοῦν· Μηδέ σ' ἔθος πολύπερον	ὁδὸν	κατὰ τήνδε βιάσθω νωμᾶν ἄσκοπον
[9, 1]	οὐκ ἂν ἐξεύροιο, πᾶσαν ἐπιπορευόμενος	ὁδόν·	οὕτω βαθὺν λόγον ἔχει. Τήν
[9, 8]	Ἀθηνέων ἔκ ποτ' ἰὼν καθ'	ὁδὸν	πρέσβυς ἐὼν ἔθανες· εἵλετο γάρ
[9, 8]	τῷ Ἰξίονι. Ἔνιοι κατὰ τὴν	ὁδὸν	τελευτῆσαι αὐτόν, βιώσαντα ἔτη πρὸς
[9, 1]	φησι, Πολυμαθίη νόον οὐ διδάσκει·	Ἡσίοδον	γὰρ ἂν ἐδίδαξε καὶ Πυθαγόρην,
[9, 11]	συντείνει εἰς τὸ ἀβέβαιον καὶ	κενόσπουδον	ἅμα καὶ παιδαριῶδες τῶν ἀνθρώπων.
[9, 10]	Τὸν γοῦν Ἀλέξανδρον οἰόμενον εἶναι	θεὸν	ἐπέστρεψεν· ἐπειδὴ γὰρ ἔκ τινος
[9, 12]	ἐν Χαλκηδόνι τε σοφιστεύων ἐπὶ	πλέον	ἀποδοχῆς ἠξιώθη· ἐντεῦθέν τε πορισάμενος
[9, 12]	Τιμάρχου, Φλιάσιον δὲ τὸ γένος·	νέον	δὲ καταλειφθέντα χορεύειν, ἔπειτα καταγνόντα
[9, 10]	ἔκ τινος πληγῆς εἶδεν αὐτῷ	καταρρέον	αἷμα, δείξας τῇ χειρὶ πρὸς
[9, 1]	πεποίηκεν οὕτως· Εἶπέ τις, Ἡράκλειτε,	τεὸν	μόρον, ἐς δέ με δάκρυ
[9, 11]	πᾶν τὸ ὑπό τινος δοξαζόμενον	ῥητέον	ἀγαθὸν ἢ οὐ πᾶν· καὶ
[9, 11]	πᾶν· καὶ πᾶν μὲν οὐ	ῥητέον,	ἐπεὶ τὸ αὐτὸ ὑφ' οὗ
[9, 11]	φαίνεται. Ἤτοι γοῦν πάντ' ἀληθῆ	ῥητέον	ἢ πάντα ψευδῆ. Εἰ δ'
[9, 11]	τὴν ἐν ταῖς νοήσεσι μάχην	ἀπιστητέον	πᾶσιν, ἀναιρεθήσεται τὸ μέτρον ᾧ
[9, 11]	δ' ἔνιά ἐστιν ἀληθῆ, τίνι	διακριτέον;	οὔτε γὰρ αἰσθήσει τὰ κατ'
[9, 11]	βλάπτει, οὓς δὲ ὠφελεῖ· ὅθεν	ἐφεκτέον.	Τρίτος ὁ> παρὰ τὰς τῶν
[9, 11]	λέγων. Τό τε πεῖθον οὐχ	ὑποληπτέον	ἀληθὲς ὑπάρχειν· οὐ γὰρ πάντας
[9, 11]	τοῦ τέτταρα εἶναι τὰ στοιχεῖα	βεβαιωτέον.	Πρὸς τῷ, καὶ τῶν κατὰ
[9, 1]	δὲ τοῦ σκοτεινοῦ τὸ ὑγρὸν	πλεονάζον	χειμῶνα ἀπεργάζεσθαι. Ἀκολούθως δὲ τούτοις
[9, 7]	εἰς Ἀθήνας. Τοῦτο δὲ καὶ	μεῖζον,	εἴγε τοσαύτης πόλεως ὑπερεφρόνησεν, οὐκ
[9, 11]	ἰσχυρὸν παρὰ τὸ ἀσθενές, τὸ	μεῖζον	παρὰ τὸ ἔλαττον, τὸ ἄνω
[9, 11]	λέγοντες οἷον Οὐδὲν ὁρίζομεν, ἐπεὶ	ὥριζον	ἄν· προφερόμεθα δέ, φασί, τὰς
[9, 11]	δὲ ἄδικον· καὶ ἄλλοις μὲν	ἀγαθόν,	ἄλλοις δὲ κακόν. Πέρσαι μὲν
[9, 11]	ἂν ἕτερόν τινα διδάξαι οὗτος	ἀγαθόν,	αὐτὸς αὐλὰς βασιλικὰς θεραπεύων. Ἀεί
[9, 11]	λέγομεν τὸ ὑπό τινος δοξαζόμενον	ἀγαθόν,	δεήσει ἡμᾶς διακρίνειν τὰς δόξας·
[9, 11]	λόγων. Ἄγνωστον οὖν τὸ φύσει	ἀγαθόν.	Ἔστι δὲ καὶ τὸν ὅλον
[9, 11]	εὐτύχηκε. Φύσει τε μὴ εἶναι	ἀγαθὸν	ἢ κακόν· εἰ γάρ τί
[9, 11]	ψυχρόν· κοινὸν δ' οὐδὲν πάντων	ἀγαθὸν	ἢ κακόν ἐστιν· οὐκ ἄρα
[9, 11]	ἐστιν· οὐκ ἄρα ἐστὶ φύσει	ἀγαθὸν	ἢ κακόν. Ἤτοι γὰρ πᾶν
[9, 11]	καὶ τὸ φύσει τι εἶναι	ἀγαθὸν	ἢ κακόν. Πᾶσα γὰρ ἀπόδειξις,
[9, 11]	ἀγαθὸν καὶ κακόν, πᾶσιν ὀφείλει	ἀγαθὸν	ἢ κακὸν ὑπάρχειν, ὥσπερ ἡ
[9, 11]	τὸ ὑπό τινος δοξαζόμενον ῥητέον	ἀγαθὸν	ἢ οὐ πᾶν· καὶ πᾶν
[9, 11]	εἰ γάρ τί ἐστι φύσει	ἀγαθὸν	καὶ κακόν, πᾶσιν ὀφείλει ἀγαθὸν
[9, 11]	Ἀντισθένους. Συμβήσεται τοίνυν τὸ αὐτὸ	ἀγαθόν	τ' εἶναι καὶ κακόν. Εἰ
[9, 11]	αὐτὸ ὑφ' οὗ μὲν δοξάζεται	ἀγαθόν,	ὡς ἡ ἡδονὴ ὑπὸ Ἐπικούρου,
[9, 11]	τὸ φαινόμενον λέγων. Τό τε	πεῖθον	οὐχ ὑποληπτέον ἀληθὲς ὑπάρχειν· οὐ
[9, 12]	τι ἐπιτυλίττειν καὶ κατὰ τὸ	ἐπελθὸν	διεξιέναι· ἐλθόντα τ' ἐφ' ἡμισείας,
[9, 7]	Σωκράτη, ἀγνοεῖσθαι δὲ ὑπ' αὐτοῦ·	ἦλθον	γάρ, φησίν, εἰς Ἀθήνας καὶ
[9, 7]	αὑτὸν τὴν ἑορτήν· ἐπειδὴ δὲ	παρῆλθον	αἱ ἡμέραι, τρεῖς δὴ ἦσαν,
[9, 12]	ἐγένοντο, ὧν τὸν μὲν πρεσβύτερον	Ξάνθον	ἐκάλεσε καὶ ἰατρικὴν ἐδίδαξε καὶ
[9, 8]	ἑκάστου τῶν κεκτημένων. Οὗτος πρῶτος	μισθὸν	εἰσεπράξατο μνᾶς ἑκατόν· καὶ πρῶτος
[9, 8]	δέ ποτ' αὐτὸν ἀπαιτοῦντα τὸν	μισθὸν	Εὔαθλον τὸν μαθητήν, ἐκείνου εἰπόντος,
[9, 11]	καὶ ὅσα συντείνει εἰς τὸ	ἀβέβαιον	καὶ κενόσπουδον ἅμα καὶ παιδαριῶδες
[9, 11]	οὔτε καλὸν οὔτ' αἰσχρὸν οὔτε	δίκαιον	οὔτ' ἄδικον· καὶ ὁμοίως ἐπὶ
[9, 11]	γοῦν αὐτὸ παρ' οἷς μὲν	δίκαιον,	παρ' οἷς δὲ ἄδικον· καὶ
[9, 11]	οὖν τὸ κατ' ἰδίαν, ὡς	ἔλαιον	ἐν μύρῳ. Ἕβδομος ὁ παρὰ
[9, 8]	τοὔνομα διελέχθη καὶ τὸ νῦν	ἐπιπόλαιον	γένος τῶν ἐριστικῶν ἐγέννησεν· ἵνα
[9, 1]	βολίτοις καταπλάττειν· οὕτω δὴ κατατεινόμενον	δευτεραῖον	τελευτῆσαι καὶ θαφθῆναι ἐν τῇ
[9, 1]	αὖτίς τε Ξενοφάνεά τε καὶ	Ἑκαταῖον.	Εἶναι γὰρ Ἓν τὸ σοφόν,
[9, 11]	καὶ μὴ αἰτεῖσθαι· ὅ ἐστι	μάταιον·	τὸ ἐναντίον γάρ τις ὑποθήσεται.
[9, 11]	οἱ δογματικοί φασιν καὶ τὸν	βίον	αὐτοὺς ἀναιρεῖν, ἐν ᾧ πάντ'
[9, 7]	τρεῖς δὴ ἦσαν, ἀλυπότατα τὸν	βίον	προήκατο, ὥς φησιν ὁ Ἵππαρχος,
[9, 12]	ἀναγεγραφὼς αὐτοῦ καὶ αὐτὸς τὸν	βίον.	Τῶν δὲ Σίλλων τρία ἐστίν,
[9, 11]	κοινόν ἐστι, τὸ δὲ σημεῖον	ἴδιον.	Καὶ τὸ μὲν αἰσθητὸν τῶν>
[9, 2]	εἶναι νοῦν καὶ φρόνησιν καὶ	ἀΐδιον.	Πρῶτός τε ἀπεφήνατο ὅτι πᾶν
[9, 11]	ψυχήν, δείξας ἐν τῷ πλοίῳ	χοιρίδιον	ἐσθίον καὶ εἰπὼν ὡς χρὴ
[9, 8]	ἀστρολόγος, εἰς ὃν καὶ Εὐφορίων	ἐπικήδειον	ἔγραψε· καὶ τρίτος Στωικὸς φιλόσοφος.
[9, 1]	συντόμως πρὸς ἐμὴν ὄψιν καὶ	βασίλειον	οἶκον. Ἕλληνες γὰρ ἐπὶ τὸ
[9, 1]	Τὰ μὲν γὰρ ἄλλα ἄστρα	πλεῖον	ἀπέχειν ἀπὸ γῆς καὶ διὰ
[9, 1]	δ' ἄλλοτε ἄλλως ἔχοντα γράψαι.	Σημεῖον	δ' αὐτοῦ τῆς μεγαλοφροσύνης Ἀντισθένης
[9, 11]	εἶναι· εἰ γάρ ἐστι, φασί,	σημεῖον,	ἤτοι αἰσθητόν ἐστιν ἢ νοητόν·
[9, 11]	αἰσθητὸν κοινόν ἐστι, τὸ δὲ	σημεῖον	ἴδιον. Καὶ τὸ μὲν αἰσθητὸν
[9, 11]	πᾶσαν ἀπόδειξιν καὶ κριτήριον καὶ	σημεῖον	καὶ αἴτιον καὶ κίνησιν καὶ
[9, 11]	καὶ διὰ τοῦτο ἡ ἀλήθεια.	Σημεῖόν	τε οὐκ εἶναι· εἰ γάρ
[9, 11]	συγκαταλαμβάνεσθαι ὀφείλει τῷ οὗ ἐστι	σημεῖον,	τὸ δὲ μὴ ἔστιν. Οὐδὲν
[9, 11]	τῶν> κατὰ διαφοράν, τὸ δὲ	σημεῖον	τῶν πρός τι. Νοητὸν δ'
[9, 11]	ἀφανοῦς οὐκ ἔστιν, ὅτι τὸ	σημεῖον	τῶν πρός τι ὂν συγκαταλαμβάνεσθαι
[9, 11]	τούτων ἐστιν· οὐκ ἄρ' ἐστὶ	σημεῖον.	Φαινόμενον μὲν οὖν φαινομένου οὐκ
[9, 11]	ἀνθρώπῳ δὲ πικρόν, καὶ τὸ	κώνειον	ὄρτυγι μὲν τρόφιμον, ἀνθρώπῳ δὲ
[9, 11]	Σκεπτικοῖς κεφαλαίοις οὔ φησι δεῖν	Πυρρώνειον	καλεῖσθαι τὴν σκεπτικήν· εἰ γὰρ
[9, 11]	ἀπορρίψας θοἰμάτιον διενήξατο πέραν> τὸν	Ἀλφειόν.	Ἦν οὖν πολεμιώτατος τοῖς σοφισταῖς,
[9, 9]	Ἀθήνησιν. Ἐδόκει δὲ αὐτῷ τάδε·	στοιχεῖον	εἶναι τὸν ἀέρα, κόσμους ἀπείρους
[9, 1]	ἔχει τῶν δογμάτων· πῦρ εἶναι	στοιχεῖον	καὶ πυρὸς ἀμοιβὴν τὰ πάντα,
[9, 11]	δείξας ἐν τῷ πλοίῳ χοιρίδιον	ἐσθίον	καὶ εἰπὼν ὡς χρὴ τὸν
[9, 1]	φησι. Τὸ δὲ φερόμενον αὐτοῦ	βιβλίον	ἐστὶ μὲν ἀπὸ τοῦ συνέχοντος
[9, 1]	εἰς τὴν Ἑλλάδα κομίσαι τὸ	βιβλίον·	ὃν καὶ εἰπεῖν Δηλίου τινὸς
[9, 6]	καὶ πήγνυσθαι. Καὶ τὸν μὲν	ἥλιον	ἐκλείπειν σπανίως, τὴν δὲ σελήνην
[9, 1]	καθαροῦ φέρεσθαι τόπου. Τὸν μέντοι	ἥλιον	ἐν διαυγεῖ καὶ ἀμιγεῖ κινεῖσθαι
[9, 1]	ἤγαγεν, ἐμνήσθην δ' ὁσσάκις ἀμφότεροι	ἥλιον	ἐν λέσχῃ κατεδύσαμεν. Ἀλλὰ σὺ
[9, 6]	ἀστέρων φύσιν. Φέρεσθαι δὲ τὸν	ἥλιον	ἐν μείζονι κύκλῳ περὶ τὴν
[9, 1]	δέ, θεῖναι αὑτὸν εἰς τὸν	ἥλιον	καὶ κελεύειν τοὺς παῖδας βολίτοις
[9, 11]	καὶ ἡμέρα ὡς πρὸς τὸν	ἥλιον	καὶ πάντα ὡς πρὸς τὴν
[9, 1]	τε καὶ φωτίζειν. Ἐκλείπειν τε	ἥλιον	καὶ σελήνην, ἄνω στρεφομένων τῶν
[9, 6]	πυρὸς ὀλίγον μεταλαμβάνειν. Ἐκλείπειν δ'	ἥλιον	καὶ σελήνην τὴν δὲ λόξωσιν
[9, 7]	διὰ τὴν στερρότητα. Τόν τε	ἥλιον	καὶ τὴν σελήνην ἐκ τοιούτων
[9, 6]	τάχος τῆς φορᾶς, τὸν δ'	ἥλιον	καὶ ὑπὸ τῶν ἀστέρων ἐκπυροῦσθαι·
[9, 11]	ἡμεῖς; καὶ γὰρ ἡμεῖς τὸν	ἥλιον	ὡς ἑστῶτα βλέπομεν. Θέων δ'
[9, 1]	οὗ ἐστι Τῶν δώδεκα θεῶν	ἐγκώμιον·	τρίτος ἐλεγείας ποιητὴς Ἁλικαρνασσεύς, εἰς
[9, 11]	τὸ ἐνδελεχὲς ἢ ξένον ἢ	σπάνιον.	Οἱ γοῦν σεισμοὶ παρ' οἷς
[9, 12]	Φαίνεται γοῦν ἀνακρίνων Ξενοφάνην τὸν	Κολοφώνιον	περὶ ἑκάστων, ὁ δ' αὐτῷ
[9, 1]	πάντων. Τόν τε Ὅμηρον ἔφασκεν	ἄξιον	ἐκ τῶν ἀγώνων ἐκβάλλεσθαι καὶ
[9, 1]	ἐκβαλεῖν Ἑρμόδωρον ἐν οἷς φησιν,	Ἄξιον	Ἐφεσίοις ἡβηδὸν ἀπάγξασθαι πᾶσι καὶ
[9, 11]	δεξιὸν φύσει μὲν οὐκ ἔστι	δεξιόν,	κατὰ δὲ τὴν ὡς πρὸς
[9, 11]	μετατεθέντος γοῦν ἐκείνου, οὐκέτ' ἔσται	δεξιόν.	Ὁμοίως καὶ πατὴρ καὶ ἀδελφὸς
[9, 11]	παρὰ τὸ κάτω. Τὸ γοῦν	δεξιὸν	φύσει μὲν οὐκ ἔστι δεξιόν,
[9, 7]	τοῦτον ἐπαινέσας τὸν τρόπον ἔχει·	Οἷον	Δημόκριτόν τε περίφρονα, ποιμένα μύθων,
[9, 11]	ἐφεκτικοὶ καὶ ζητητικοὶ ἀπὸ τοῦ	οἷον	δόγματος προσηγορεύοντο. Ζητηικὴ μὲν οὖν
[9, 11]	τῆς ἐκ τοῦ ζητουμένου πίστεως,	οἷον	εἰ τὸ εἶναι πόρους τις
[9, 11]	θετικῶς, ὡς ὁμοίων τινῶν ὄντων·	οἷον,	Οὐδὲν μᾶλλον ὁ πειρατὴς κακός
[9, 11]	τὸ μὴ ὁρίζειν ἀνῄρουν, λέγοντες	οἷον	Οὐδὲν ὁρίζομεν, ἐπεὶ ὥριζον ἄν·
[9, 11]	ἐχρῶντο τοῖς λόγοις· οὐ γὰρ	οἷόν	τε ἦν μὴ λόγῳ λόγον
[9, 11]	τὸν ἄνθρωπον· διαγωνίζεσθαι δ' ὡς	οἷόν	τε πρῶτον μὲν τοῖς ἔργοις
[9, 11]	τῶν ἑπτὰ σοφῶν σκεπτικὰ εἶναι,	οἷον	τὸ Μηδὲν ἄγαν, καὶ Ἐγγύα,
[9, 11]	τὰς διαθέσεις καὶ κοινῶς παραλλαγάς,	οἷον	ὑγίειαν νόσον, ὕπνον ἐγρήγορσιν, χαρὰν
[9, 6]	Αὐτόν τε πάλιν τὸν περιέχοντα	οἷον	ὑμένα αὔξεσθαι κατὰ τὴν ἐπέκκρισιν
[9, 6]	τι σύστημα σφαιροειδές. Τοῦτο δ'	οἷον	ὑμένα ἀφίστασθαι, περιέχοντ' ἐν ἑαυτῷ
[9, 11]	αὐτὸ σῶμα ἐν μὲν ἄλσει	ἀλλοῖον,	ἐν δὲ ψιλῇ γῇ ἕτερον·
[9, 11]	εἶναι τοῖον τὸ φαινόμενον ἢ	ἀλλοῖον.	Τέταρτος ὁ παρὰ τὰς διαθέσεις
[9, 11]	λύχνῳ. Καὶ τὸ ἡμέτερον χρῶμα	ἀλλοῖον	ὑπὸ τῇ μεσημβρίᾳ φαίνεται καὶ
[9, 4]	ἀναλλοίωτον καὶ ἀκίνητον καὶ ἓν	ὅμοιον	ἑαυτῷ καὶ πλῆρες· κίνησίν τε
[9, 2]	περιέχον. Οὐσίαν θεοῦ σφαιροειδῆ, μηδὲν	ὅμοιον	ἔχουσαν ἀνθρώπῳ· ὅλον δὲ ὁρᾶν
[9, 1]	τῶν ἑτέρων. Τὸ δὲ περιέχον	ὁποῖόν	ἐστιν οὐ δηλοῖ· εἶναι μέντοι
[9, 11]	νομὸς ἔνθα καὶ ἔνθα· καὶ	Ὁπποῖόν	κ' εἴπῃσθα ἔπος, τοῖόν κ'
[9, 11]	καὶ Ὁπποῖόν κ' εἴπῃσθα ἔπος,	τοῖόν	κ' ἐπακούσαις· τὴν ἰσοσθένειαν λέγων
[9, 11]	Ἀκολουθεῖ οὖν μὴ μᾶλλον εἶναι	τοῖον	τὸ φαινόμενον ἢ ἀλλοῖον. Τέταρτος
[9, 11]	κριτηρίου δεῖ· καὶ ὅτι ἔστι	κριτήριον,	ἀποδείξεως δεῖ· ὅθεν ἑκάτερα ἀκατάληπτα
[9, 3]	τε καὶ Ξενοφάνης καὶ Ἐμπεδοκλῆς.	Κριτήριον	δὲ τὸν λόγον εἶπε· τάς
[9, 11]	κριτήριον, τῶν μὲν τὸν ἄνθρωπον	κριτήριον	εἶναι λεγόντων, τῶν δὲ τὰς
[9, 11]	τοιῷδε. Ἤτοι κέκριται καὶ τὸ	κριτήριον	ἢ ἄκριτόν ἐστιν. Ἀλλ' εἰ
[9, 11]	τρέπεται. Ἄγνωστον οὖν ἐστι τὸ	κριτήριον	καὶ διὰ τοῦτο ἡ ἀλήθεια.
[9, 11]	οὗτοι καὶ πᾶσαν ἀπόδειξιν καὶ	κριτήριον	καὶ σημεῖον καὶ αἴτιον καὶ
[9, 11]	τὰ φαινόμενα μόνα. Ἔστιν οὖν	κριτήριον	κατὰ τοὺς σκεπτικοὺς τὸ φαινόμενον,
[9, 11]	κεχαρισμένον. Ἀνῄρουν δὲ καὶ τὸ	κριτήριον	λόγῳ τοιῷδε. Ἤτοι κέκριται καὶ
[9, 11]	Πρὸς τῷ καὶ διαφωνεῖσθαι τὸ	κριτήριον,	τῶν μὲν τὸν ἄνθρωπον κριτήριον
[9, 11]	μὴ εἶναι. Πρὸς τοῦτο τὸ	κριτήριον	τῶν φαινομένων οἱ δογματικοί φασιν
[9, 11]	κρίνεσθαι καὶ τὸ κεκρικὸς τὸ	κριτήριον	ὑφ' ἑτέρου κριθήσεται κἀκεῖνο ὑπ'
[9, 12]	Τίμωνα εἶναι πατρὸς μὲν Τιμάρχου,	Φλιάσιον	δὲ τὸ γένος· νέον δὲ
[9, 1]	Βασιλεὺς Δαρεῖος πατρὸς Ὑστάσπεω Ἡράκλειτον	Ἐφέσιον	σοφὸν ἄνδρα προσαγορεύει χαίρειν. Καταβέβλησαι
[9, 11]	ζητούντων ἐν τοῖς λόγοις, ἀπορρίψας	θοἰμάτιον	διενήξατο πέραν> τὸν Ἀλφειόν. Ἦν
[9, 7]	ἦν φιλόπονος ὥστε τοῦ περικήπου	δωμάτιόν	τι ἀποτεμόμενος κατάκλειστος ἦν· καί
[9, 11]	καὶ τὸ λοιπὸν σῶμα ὂν	αἴτιον	γενήσεται. Κοινῶς δ' ἀμφοτέρων αἰτίων
[9, 11]	δ' ἀσωμάτου οὐκ ἂν εἴη	αἴτιον	διὰ τὸν αὐτὸν λόγον· ἀσώματον
[9, 11]	ἀσώματον δὲ σώματος οὐκ ἔστιν	αἴτιον,	ἐπεὶ οὐδὲν ἀσώματον ποιεῖ σῶμα.
[9, 11]	ὀφείλει ἔχειν τὸ οὗ λέγεται	αἴτιον,	ἐπεὶ οὐκ ἔσται αἴτιον. Καὶ
[9, 11]	οὖν σώματος οὐκ ἂν εἴη	αἴτιον,	ἐπείπερ ἀμφότερα τὴν αὐτὴν ἔχει
[9, 11]	αἴτιον, ἤτοι σῶμα σώματός ἐστιν	αἴτιον	ἢ ἀσώματον ἀσωμάτου· οὐδὲν δὲ
[9, 11]	αἴτιον. Καὶ μὴν εἰ ἔστιν	αἴτιον,	ἤτοι σῶμα σώματός ἐστιν αἴτιον
[9, 11]	καὶ κριτήριον καὶ σημεῖον καὶ	αἴτιον	καὶ κίνησιν καὶ μάθησιν καὶ
[9, 11]	ἄλλο τι· οὐκ ἄρ' ἐστὶν	αἴτιον.	Καὶ μὴν εἰ ἔστιν αἴτιον,
[9, 11]	λέγεται αἴτιον, ἐπεὶ οὐκ ἔσται	αἴτιον.	Καὶ ὥσπερ ὁ πατήρ, μὴ
[9, 11]	φύσιν. Καὶ εἰ τὸ ἕτερον	αἴτιον	λέγεται παρ' ὅσον ἐστὶ σῶμα,
[9, 11]	δ' ἀσωμάτου οὐκ ἂν εἴη	αἴτιον,	ὅτι τὸ γενόμενον τῆς πασχούσης
[9, 11]	εἴη πατήρ, οὑτωσὶ καὶ τὸ	αἴτιον·	οὐ πάρεστι δὲ πρὸς ὃ
[9, 11]	ὑπάρχει δ' οὔ· καὶ τὸ	αἴτιον	οὖν ἐπινοοῖτο ἂν μόνον, ἐπεὶ
[9, 11]	δὲ πρὸς ὃ νοεῖται τὸ	αἴτιον·	οὔτε γὰρ γένεσις οὔτε φθορὰ
[9, 11]	ἂν μόνον, ἐπεὶ εἴπερ ἐστὶν	αἴτιον,	ὀφείλει ἔχειν τὸ οὗ λέγεται
[9, 11]	τινος γένοιτο· οὐκ ἔστι τοίνυν	αἴτιον.	συνεισάγεται τὸ ἀνυποστάτους εἶναι τὰς
[9, 11]	δὲ τούτων· οὐκ ἄρ' ἐστὶν	αἴτιον.	Σῶμα μὲν οὖν σώματος οὐκ
[9, 11]	δὲ τὸ αἴτιον ὧδε· τὸ	αἴτιον	τῶν πρός τι ἔστι· πρὸς
[9, 11]	ἄδηλα καταλαμβάνεσθαι. Ἀναιροῦσι δὲ τὸ	αἴτιον	ὧδε· τὸ αἴτιον τῶν πρός
[9, 11]	αἰτεῖσθαι· ὅ ἐστι μάταιον· τὸ	ἐναντίον	γάρ τις ὑποθήσεται. Ὁ δὲ
[9, 11]	λέγειν πρὸς τὸν ᾧ φαίνεται	τοὐναντίον·	ὡς γὰρ αὐτὸς πιστός ἐστι
[9, 11]	καθά φασιν οἱ περὶ τὸν	Καρύστιον	Ἀντίγονον, ὑπὸ τῶν γνωρίμων παρακολουθούντων.
[9, 11]	τε μὴ εἶναι ἀγαθὸν ἢ	κακόν·	εἰ γάρ τί ἐστι φύσει
[9, 11]	αὐτὸ ἀγαθόν τ' εἶναι καὶ	κακόν.	Εἰ δ' οὐ πᾶν λέγομεν
[9, 11]	δ' οὐδὲν πάντων ἀγαθὸν ἢ	κακόν	ἐστιν· οὐκ ἄρα ἐστὶ φύσει
[9, 11]	ἄρα ἐστὶ φύσει ἀγαθὸν ἢ	κακόν.	Ἤτοι γὰρ πᾶν τὸ ὑπό
[9, 11]	φύσει τι εἶναι ἀγαθὸν ἢ	κακόν.	Πᾶσα γὰρ ἀπόδειξις, φασίν, ἢ
[9, 11]	τί ἐστι φύσει ἀγαθὸν καὶ	κακόν,	πᾶσιν ὀφείλει ἀγαθὸν ἢ κακὸν
[9, 11]	ἄλλοις μὲν ἀγαθόν, ἄλλοις δὲ	κακόν.	Πέρσαι μὲν γὰρ οὐκ ἄτοπον
[9, 11]	ὑπὸ Ἐπικούρου, ὑφ' οὗ δὲ	κακόν,	ὑπ' Ἀντισθένους. Συμβήσεται τοίνυν τὸ
[9, 11]	κακόν, πᾶσιν ὀφείλει ἀγαθὸν ἢ	κακὸν	ὑπάρχειν, ὥσπερ ἡ χιὼν πᾶσι
[9, 10]	τὸ περιφερόμενον, Πτίσσε τὸν Ἀναξάρχου	θύλακον,	Ἀνάξαρχον δὲ οὐ πτίσσεις. Κελεύσαντος
[9, 7]	τεθνήξεσθαι καὶ τῇ θεῷ τὸ	καθῆκον	αὐτὴ οὐ ποιήσειν· τὸν δὲ
[9, 1]	τοῦ παντὸς καὶ πολιτικὸν καὶ	θεολογικόν.	Ἀνέθηκε δ' αὐτὸ εἰς τὸ
[9, 11]	μὲν δίκαιον, παρ' οἷς δὲ	ἄδικον·	καὶ ἄλλοις μὲν ἀγαθόν, ἄλλοις
[9, 11]	οὔτ' αἰσχρὸν οὔτε δίκαιον οὔτ'	ἄδικον·	καὶ ὁμοίως ἐπὶ πάντων μηδὲν
[9, 8]	Πρωταγόρᾳ φησὶ βαρύφωνον εἶναι τὸν	Πρόδικον.	Διήκουσε δ' ὁ Πρωταγόρας Δημοκρίτου.
[9, 1]	πρὸς ἐμὴν ὄψιν καὶ βασίλειον	οἶκον.	Ἕλληνες γὰρ ἐπὶ τὸ πλεῖστον
[9, 5]	τῷ Φαίδρῳ αὐτοῦ μέμνηται> καὶ	Ἐλεατικὸν	Παλαμήδην αὐτὸν καλεῖ. Φησὶ δ'
[9, 8]	εὖ εἰδώς. Οὗτος καὶ τὸ	Σωκρατικὸν	εἶδος τῶν λόγων πρῶτος ἐκίνησε.
[9, 9]	τε ἀέρα πυκνούμενον καὶ ἀραιούμενον	γεννητικὸν	εἶναι τῶν κόσμων· οὐδὲν ἐκ
[9, 12]	Λόγος γοῦν εἰπεῖν Ἱερώνυμον τὸν	περιπατητικὸν	ἐπ' αὐτοῦ, Ὡς παρὰ τοῖς
[9, 1]	τὸν περὶ τοῦ παντὸς καὶ	πολιτικὸν	καὶ θεολογικόν. Ἀνέθηκε δ' αὐτὸ
[9, 11]	τοῦ λέγοντος ἢ παρὰ τὸ	φροντιστικὸν	ἢ παρὰ τὸ αἱμύλον ἢ
[9, 11]	ὀφεῖλον τοῦ ζητουμένου πράγματος εἶναι	βεβαιωτικὸν	χρείαν ἔχῃ τῆς ἐκ τοῦ
[9, 11]	οὕτω παρωξύνθη ποτὲ ὥστε τὸν	ὀβελίσκον	ἄρας μετὰ τῶν κρεῶν ἕως
[9, 11]	ἐρώτησιν· ὅθεν καὶ Ναυσιφάνην ἤδη	νεανίσκον	ὄντα θηραθῆναι. Ἔφασκε γοῦν γίνεσθαι
[9, 11]	νοοῦμεν ἀγνοοῦμεν· καὶ ὅτι τόδε	λευκὸν	φαίνεται διηγηματικῶς λέγομεν, οὐ διαβεβαιούμενοι
[9, 1]	οἵτινες Ἑρμόδωρον ἄνδρα> ἑωυτῶν ὀνήιστον	ἐξέβαλον	λέγοντες, Ἡμέων μηδὲ εἷς ὀνήιστος
[9, 5]	εἴπομεν οὕτως· Ἤθελες, ὦ Ζήνων,	καλὸν	ἤθελες ἄνδρα τύραννον κτείνας ἐκλῦσαι
[9, 11]	φησίν. Οὐδὲν γὰρ ἔφασκεν οὔτε	καλὸν	οὔτ' αἰσχρὸν οὔτε δίκαιον οὔτ'
[9, 1]	τοιόνδε· Μὴ ταχὺς Ἡρακλείτου ἐπ'	ὀμφαλὸν	εἴλεε βίβλον τοὐφεσίου· μάλα τοι
[9, 1]	ταχὺς Ἡρακλείτου ἐπ' ὀμφαλὸν εἴλεε	βίβλον	τοὐφεσίου· μάλα τοι δύσβατος ἀτραπιτός.
[9, 11]	νοοῦσιν, ὅ τι γὰρ νοεῖται	δῆλον,	ἀλλ' ὧν ταῖς αἰσθήσεσι μετίσχουσιν.
[9, 7]	ἀλλὰ τόπῳ δόξαν περιθεῖναι προελόμενος.	Δῆλον	δὲ κἀκ τῶν συγγραμμάτων οἷος
[9, 7]	εἶναι ἤδη τὰ βιβλία. Καὶ	δῆλον	δέ· πάντων γὰρ σχεδὸν τῶν
[9, 11]	καὶ πρὸς τοὺς ἄλλους, ὡς	δῆλον	ἐκ τῶν διαφόρων νόμων καὶ
[9, 1]	καὶ ἐκ τοῦ συγγράμματος αὐτοῦ	δῆλον	ἐν ᾧ φησι, Πολυμαθίη νόον
[9, 7]	ἂν> ἀντειπεῖν τι αὐτῷ δέοι,	δηλον<	ότι> εἰδὼς ὡς πρὸς τὸν
[9, 11]	κόσμος. Ἀλλὰ γὰρ τὸ μὲν	ἄδηλον,	αἱ δ' ἐξομολογήσεις εἰσί τὸ
[9, 11]	δ' ἐξομολογήσεις εἰσί τὸ μὲν	ἄδηλον>	Ἐν ᾧ οὖν λέγομεν μηδὲν
[9, 11]	αἰσθητικῶν πόρων διαφοράς. Τὸ γοῦν	μῆλον	ὁράσει μὲν ὠχρόν, γεύσει δὲ
[9, 8]	ποτ' αὐτὸν ἀπαιτοῦντα τὸν μισθὸν	Εὔαθλον	τὸν μαθητήν, ἐκείνου εἰπόντος, ἀλλ'
[9, 8]	εἷς τῶν τετρακοσίων· Ἀριστοτέλης δ'	Εὔαθλόν	φησιν. Ἔστι δὲ τὰ σωζόμενα
[9, 11]	ἀλλήλων τρόπος συνίσταται ὅταν τὸ	ὀφεῖλον	τοῦ ζητουμένου πράγματος εἶναι βεβαιωτικὸν
[9, 1]	ἐν αὐτῷ σκάφας ἐπεστραμμένας κατὰ	κοῖλον	πρὸς ἡμᾶς, ἐν αἷς ἀθροιζομένας
[9, 6]	Εἶναι δὲ τὸν τοῦ ἡλίου	κύκλον	ἐξώτατον, τὸν δὲ τῆς σελήνης
[9, 11]	καὶ τῇ μὲν αἰγὶ τὸν	θαλλὸν	εἶναι ἐδώδιμον, ἀνθρώπῳ δὲ πικρόν,
[9, 4]	ὅθεν ναύαρχος αἱρεθεὶς ἔτι καὶ	μᾶλλον	ἐθαυμάσθη διὰ τὴν οἰκείαν ἀρετήν.
[9, 11]	ἀλλοία θεωρεῖται. Ἀκολουθεῖ οὖν μὴ	μᾶλλον	εἶναι τοῖον τὸ φαινόμενον ἢ
[9, 11]	παρὰ φύσιν ἔχουσι· τί γὰρ	μᾶλλον	ἐκεῖνοι ἢ ἡμεῖς; καὶ γὰρ
[9, 11]	μᾶλλον φωνήν· ὡς γὰρ οὐ	μᾶλλόν	ἐστι πρόνοια ἢ οὐκ ἔστιν,
[9, 11]	καὶ τὸ Οὐδὲν μᾶλλον οὐ	μᾶλλόν	ἐστιν ἢ οὐκ ἔστιν. Σημαίνει
[9, 1]	δὲ καὶ Ὕβριν χρὴ σβεννύναι	μᾶλλον	ἢ πυρκαϊήν καὶ Μάχεσθαι χρὴ
[9, 11]	καὶ ἀναιρετικῶς, ὡς ὅταν λέγωμεν,	Μᾶλλον	ἡ ἀρετὴ ὠφελεῖ ἢ βλάπτει·
[9, 11]	τοῦ ἀνασκευάζοντος καὶ λέγοντος, Οὐ	μᾶλλον	ἡ Σκύλλα γέγονεν ἢ ἡ
[9, 3]	καλῷ δὲ καὶ ἀγαθῷ. καὶ	μᾶλλον	ἠκολούθησε καὶ ἀποθανόντος ἡρῷον ἱδρύσατο
[9, 1]	ἀφ' ἡμῶν ἔχειν διάστημα· τοιγάρτοι	μᾶλλον	θερμαίνειν τε καὶ φωτίζειν. Ἐκλείπειν
[9, 11]	ὁμοίων. Λέγεται δὲ τὸ Οὐδὲν	μᾶλλον	καὶ θετικῶς, ὡς ὁμοίων τινῶν
[9, 11]	δὲ καὶ διὰ τῆς Οὐδὲν	μᾶλλον	καὶ τῆς Παντὶ λόγῳ λόγος
[9, 11]	ὁμοίων τινῶν ὄντων· οἷον, Οὐδὲν	μᾶλλον	ὁ πειρατὴς κακός ἐστιν ἢ
[9, 11]	ἔστιν, οὕτω καὶ τὸ Οὐδὲν	μᾶλλον	οὐ μᾶλλόν ἐστιν ἢ οὐκ
[9, 11]	ἡ Χίμαιρα. Αὐτὸ δὲ τὸ	Μᾶλλον	ποτὲ μὲν συγκριτικῶς ἐκφέρεται, ὡς
[9, 1]	καταφρονούμενόν τε ὑπὸ τῶν Ἐφεσίων	μᾶλλον	τὰ οἰκεῖα. Μέμνηται αὐτοῦ καὶ
[9, 5]	ἄνδρας ἀγαθοὺς τρέφειν ἐπισταμένην ἠγάπησε	μᾶλλον	τῆς Ἀθηναίων μεγαλαυχίας, οὐκ ἐπιδημήσας
[9, 11]	συγκριτικῶς ἐκφέρεται, ὡς ὅταν φῶμεν	μᾶλλον	τὸ μέλι γλυκὺ ἢ τὴν
[9, 11]	τοὺς ἀνθρώπους πράττειν· οὐ γὰρ	μᾶλλον	τόδε ἢ τόδε εἶναι ἕκαστον.
[9, 11]	σκεπτικοὶ καὶ αὐτὴν τὴν Οὐδὲν	μᾶλλον	φωνήν· ὡς γὰρ οὐ μᾶλλόν
[9, 11]	καὶ Πάτροκλος, ὅ περ σέο	πολλὸν	ἀμείνων· καὶ ὅσα συντείνει εἰς
[9, 2]	ἀνθρώπῳ· ὅλον δὲ ὁρᾶν καὶ	ὅλον	ἀκούειν, μὴ μέντοι ἀναπνεῖν· σύμπαντά
[9, 2]	σφαιροειδῆ, μηδὲν ὅμοιον ἔχουσαν ἀνθρώπῳ·	ὅλον	δὲ ὁρᾶν καὶ ὅλον ἀκούειν,
[9, 11]	ἑνὸς μόνου δισταζομένου, καὶ τὸ	ὅλον	εἶναι ἀναπόδεικτον. Εἰ δὲ δοκεῖ,
[9, 11]	ἀγαθόν. Ἔστι δὲ καὶ τὸν	ὅλον	τῆς συναγωγῆς αὐτῶν τρόπον συνιδεῖν
[9, 11]	οὕτως· Ἢ τὸν ἀπ' ἀνθρώπων	αὐτόσχολον	αὐτολαλητὴν οὐκ ἐμπαζόμενον δόξης ἐρίδων
[9, 11]	τὸ φροντιστικὸν ἢ παρὰ τὸ	αἱμύλον	ἢ παρὰ τὸ σύνηθες ἢ
[9, 1]	ἐπὶ τὴν γένεσιν ἄγον καλεῖσθαι	πόλεμον	καὶ ἔριν, τὸ δ' ἐπὶ
[9, 1]	πυρκαϊήν καὶ Μάχεσθαι χρὴ τὸν	δῆμον	ὑπὲρ τοῦ νόμου ὑπὲρ τοῦ
[9, 11]	τε περὶ τὸν Τίμωνα καὶ	Αἰνεσίδημον.	Οὔτε γὰρ τάδε ἑλούμεθα ἢ
[9, 5]	αὐτοῦ τοὺς φίλους, βουλόμενος αὐτὸν	ἔρημον	καταστῆσαι· εἶτα περί τινων εἰπεῖν
[9, 11]	μὲν αἰγὶ τὸν θαλλὸν εἶναι	ἐδώδιμον,	ἀνθρώπῳ δὲ πικρόν, καὶ τὸ
[9, 11]	ὄρτυγι μὲν τρόφιμον, ἀνθρώπῳ δὲ	θανάσιμον,	καὶ ὁ ἀπόπατος ὑὶ μὲν
[9, 11]	καὶ τὸ κώνειον ὄρτυγι μὲν	τρόφιμον,	ἀνθρώπῳ δὲ θανάσιμον, καὶ ὁ
[9, 12]	τῷ ἑνδεκάτῳ. Τοῦτον ἐγὼ καὶ	ἑτερόφθαλμον	ἤκουσα, ἐπεὶ καὶ αὐτὸς αὑτὸν
[9, 5]	λαλοῦσιν. Ἕρμιππος δέ φησιν εἰς	ὅλμον	αὐτὸν βληθῆναι καὶ κατακοπῆναι. Καὶ
[9, 10]	Ἀνάξαρχος, συλλαβὼν αὐτὸν καὶ εἰς	ὅλμον	βαλὼν ἐκέλευσε τύπτεσθαι σιδηροῖς ὑπέροις.
[9, 1]	ἐκ μὲν τοῦ λαμπροῦ τὸ	θερμὸν	αὐξόμενον θέρος ποιεῖν, ἐκ δὲ
[9, 3]	γενέσθαι· αὐτὸν δὲ ὑπάρχειν τὸ	θερμὸν	καὶ τὸ ψυχρόν, ἐξ ὧν
[9, 11]	ποιότητας ἐκβάλλων, ἵνα φησί, νόμῳ	θερμόν,	νόμῳ ψυχρόν, ἐτεῇ δὲ ἄτομα
[9, 11]	ἡγοῦνται θυγατρὶ μίγνυσθαι, Ἕλληνες δ'	ἔκθεσμον.	Καὶ Μασσαγέται μέν, ὥς φησι
[9, 2]	τὸν εἰς Ἐλέαν τῆς Ἰταλίας	ἀποικισμὸν	ἔπη δισχίλια. Καὶ ἤκμαζε κατὰ
[9, 1]	τὸ πᾶν καὶ ἕνα εἶναι	κόσμον·	γεννᾶσθαί τε αὐτὸν ἐκ πυρὸς
[9, 1]	ὁδὸν ἄνω κάτω, τόν τε	κόσμον	γίνεσθαι κατ' αὐτήν. Πυκνούμενον γὰρ
[9, 1]	βίου, ἄλλοι Γνώμον' ἠθῶν, τρόπου	κόσμον	ἕνα τῶν ξυμπάντων. Φασὶ δ'
[9, 7]	Συντετάχθαι δέ φησι τὸν Μικρὸν	διάκοσμον	ἔτεσιν ὕστερον τῆς Ἰλίου ἁλώσεως
[9, 7]	αὐτοῦ φησιν ἀναγνῶναι τὸν Μέγαν	διάκοσμον,	ὃν μόνον ἑκατὸν ταλάντων τιμηθῆναι.
[9, 7]	συκοφαντούντων, ἀναγνῶναι αὐτοῖς τὸν Μέγαν	διάκοσμον,	ὃς ἁπάντων αὐτοῦ τῶν συγγραμμάτων
[9, 12]	Ἀντίγονός φησι. Λόγος γοῦν εἰπεῖν	Ἱερώνυμον	τὸν περιπατητικὸν ἐπ' αὐτοῦ, Ὡς
[9, 1]	ἐπυνθάνετο εἰ δύναιντο ἐξ ἐπομβρίας	αὐχμὸν	ποιῆσαι· τῶν δὲ μὴ συνιέντων,
[9, 1]	οἰάκισμα πρὸς στάθμην βίου, ἄλλοι	Γνώμον'	ἠθῶν, τρόπου κόσμον ἕνα τῶν
[9, 7]	βοῦν ἀγαγόντος καὶ αὐτόθι προσδήσαντος,	ἱκανὸν	χρόνον μὴ γνῶναι, ἕως αὐτὸν
[9, 5]	Ἀμφοτερογλώσσου τε μέγα σθένος οὐκ	ἀλαπαδνὸν	Ζήνωνος πάντων ἐπιλήπτορος, ἠδὲ Μέλισσον,
[9, 6]	μὲν πλῆρες εἶναι, τὸ δὲ	κενόν,	ἃ> καὶ στοιχεῖά φησι. Κόσμους
[9, 9]	τὸν ἀέρα, κόσμους ἀπείρους καὶ	κενὸν	ἄπειρον· τόν τε ἀέρα πυκνούμενον
[9, 6]	παντοῖα τοῖς σχήμασιν εἰς μέγα	κενόν,	ἅπερ ἀθροισθέντα δίνην ἀπεργάζεσθαι μίαν,
[9, 6]	κόσμους γίνεσθαι σωμάτων εἰς τὸ	κενὸν	ἐμπιπτόντων καὶ ἀλλήλοις περιπλεκομένων· ἔκ
[9, 11]	ψυχρόν, ἐτεῇ δὲ ἄτομα καὶ	κενόν	καὶ πάλιν, ἐτεῇ δὲ οὐδὲν
[9, 6]	μεταβάλλειν, τό τε πᾶν εἶναι	κενὸν	καὶ πλῆρες σωμάτων> Τούς τε
[9, 7]	εἶναι· φύσει δ' ἄτομα καὶ	κενόν.	Καὶ ταῦτα μὲν αὐτῷ ἐδόκει.
[9, 7]	εἶναι τῶν ὅλων ἀτόμους καὶ	κενόν,	τὰ δ' ἄλλα πάντα νενομίσθαι
[9, 5]	δ' αὐτῷ τάδε· κόσμους εἶναι	κενόν	τε μὴ εἶναι· γεγενῆσθαι δὲ
[9, 6]	λεπτὰ χωρεῖν εἰς τὸ ἔξω	κενόν,	ὥσπερ διαττώμενα· τὰ δὲ λοιπὰ
[9, 12]	συγχρονεῖν. Φασὶ δ' αὐτὸν Ἀρκεσίλαον	θεασάμενον	διὰ τῶν Κερκώπων ἰόντα, εἰπεῖν,
[9, 7]	αὐτόν, κελεῦσαι κομισθῆναι γάλα· καὶ	θεασάμενον	τὸ γάλα εἰπεῖν εἶναι αἰγὸς
[9, 11]	ἐπενεχθέντος διασοβηθέντα εἰπεῖν πρὸς τὸν	αἰτιασάμενον,	ὡς χαλεπὸν εἴη ὁλοσχερῶς ἐκδῦναι
[9, 1]	Πυκνούμενον γὰρ τὸ πῦρ ἐξυγραίνεσθαι	συνιστάμενόν	τε γίνεσθαι ὕδωρ, πηγνύμενον δὲ
[9, 11]	αὑτῷ διαπεραίνειν τὸν λόγον, καίτοι	κεκινημένον	τε ὄντα ἐν νεότητι. Πολλάκις,
[9, 11]	Φιλίστα δ' ἐκαλεῖτο, πρὸς τὸν	ἐπιλαβόμενον	εἰπεῖν ὡς οὐκ ἐν γυναίῳ
[9, 11]	πᾶν λέγομεν τὸ ὑπό τινος	δοξαζόμενον	ἀγαθόν, δεήσει ἡμᾶς διακρίνειν τὰς
[9, 11]	γὰρ πᾶν τὸ ὑπό τινος	δοξαζόμενον	ῥητέον ἀγαθὸν ἢ οὐ πᾶν·
[9, 11]	ἀπ' ἀνθρώπων αὐτόσχολον αὐτολαλητὴν οὐκ	ἐμπαζόμενον	δόξης ἐρίδων τε Φίλωνα. Πρὸς
[9, 10]	δυνατὸς σωφρονίζειν. Τὸν γοῦν Ἀλέξανδρον	οἰόμενον	εἶναι θεὸν ἐπέστρεψεν· ἐπειδὴ γὰρ
[9, 11]	ἂν εἴη αἴτιον, ὅτι τὸ	γενόμενον	τῆς πασχούσης ὕλης ὀφείλει εἶναι·
[9, 11]	ἀπέφαινον. Τὸ γὰρ ἐξ ὑποθέσεως	περαινόμενον	οὐ σκέψεως ἀλλὰ θέσεως ἔχει
[9, 11]	ἀφανοῦς ἢ ἀφανὲς φαινομένου ἢ	φαινόμενον	ἀφανοῦς· οὐδὲν δὲ τούτων ἐστιν·
[9, 11]	τὸ ἑτέρῳ παρέξον ἀφορμὴν καταλήψεως·	φαινόμενον	δ' ἀφανοῦς οὐκ ἔστιν, ὅτι
[9, 11]	εἰκόνα ἐξοχὰς λέγομεν ἔχειν, τὸ	φαινόμενον	διασαφοῦμεν· ὅταν δ' εἴπωμεν μὴ
[9, 11]	ἔστιν, ἐπεὶ τὸ νοητὸν ἤτοι	φαινόμενόν	ἐστι φαινομένου ἢ ἀφανὲς ἀφανοῦς
[9, 11]	μὴ μᾶλλον εἶναι τοῖον τὸ	φαινόμενον	ἢ ἀλλοῖον. Τέταρτος ὁ παρὰ
[9, 11]	οὐχ ὁρῶντας ὅτι πᾶν τὸ	φαινόμενον	κατ' ἀντιπερίστασιν καὶ διάθεσιν φαίνεται.
[9, 11]	γὰρ αὐτὸς πιστός ἐστι τὸ	φαινόμενον	λέγων, οὕτω καὶ ὁ ἐναντίος·
[9, 11]	ἄπιστος, καὶ αὐτὸς ἀπιστηθήσεται τὸ	φαινόμενον	λέγων. Τό τε πεῖθον οὐχ
[9, 11]	ἐστιν· οὐκ ἄρ' ἐστὶ σημεῖον.	Φαινόμενον	μὲν οὖν φαινομένου οὐκ ἔστιν,
[9, 11]	φαινομένου οὐκ ἔστιν, ἐπεὶ τὸ	φαινόμενον	οὐ δεῖται σημείου· ἀφανὲς δ'
[9, 11]	Ἰνδαλμοῖς οὕτω λέγει, Ἀλλὰ τὸ	φαινόμενον	πάντῃ σθένει οὗπερ ἂν ἔλθῃ.
[9, 11]	φασίν, ὁ συζητῶν ἡμῖν τὸ	φαινόμενον	πιστός ἐστιν ἢ οὔ. Εἰ
[9, 11]	ὁρᾶν ἀγνοεῖν. Καὶ γὰρ τὸ	φαινόμενον	τιθέμεθα, οὐχ ὡς καὶ τοιοῦτον
[9, 11]	κριτήριον κατὰ τοὺς σκεπτικοὺς τὸ	φαινόμενον,	ὡς καὶ Αἰνεσίδημός φησιν· οὕτω
[9, 11]	αὐτὸν καὶ ἐρημάζειν, σπανίως ποτ'	ἐπιφαινόμενον	τοῖς οἴκοι. Τοῦτο δὲ ποιεῖν
[9, 2]	τε ἀπεφήνατο ὅτι πᾶν τὸ	γινόμενον	φθαρτόν ἐστι καὶ ἡ ψυχὴ
[9, 1]	παῖδας βολίτοις καταπλάττειν· οὕτω δὴ	κατατεινόμενον	δευτεραῖον τελευτῆσαι καὶ θαφθῆναι ἐν
[9, 1]	μὲν τοῦ λαμπροῦ τὸ θερμὸν	αὐξόμενον	θέρος ποιεῖν, ἐκ δὲ τοῦ
[9, 6]	τῶν ἔξωθεν σωμάτων· δίνῃ τε	φερόμενον	αὐτὸν ὧν ἂν ἐπιψαύσῃ, ταῦτα
[9, 1]	καὶ Ἱππόβοτός φησι. Τὸ δὲ	φερόμενον	αὐτοῦ βιβλίον ἐστὶ μὲν ἀπὸ
[9, 10]	τιμωρίας εἰπεῖν ἐκεῖνο δὴ τὸ	περιφερόμενον,	Πτίσσε τὸν Ἀναξάρχου θύλακον, Ἀνάξαρχον
[9, 7]	Αἴγυπτον πρὸς τοὺς ἱερέας γεωμετρίαν	μαθησόμενον	καὶ πρὸς Χαλδαίους εἰς τὴν
[9, 2]	σοφὸν γὰρ εἶναι δεῖ τὸν	ἐπιγνωσόμενον	τὸν σοφόν. Φησὶ δὲ Σωτίων
[9, 11]	ἔστιν, ἐπεὶ δεῖ φαίνεσθαι τὸ	ἐκκαλυπτόμενον	ὑπό τινος· ἀφανὲς δὲ φαινομένου
[9, 11]	διακρίνειν τὰς δόξας· ὅπερ οὐκ	ἐνδεχόμενόν	ἐστι διὰ τὴν ἰσοσθένειαν τῶν
[9, 9]	τοῦ συγγράμματος ἥδε· Λόγου παντὸς	ἀρχόμενον	δοκεῖ μοι χρεὼν εἶναι τὴν
[9, 11]	τὸ σύνηθες ἢ παρὰ τὸ	κεχαρισμένον.	Ἀνῄρουν δὲ καὶ τὸ κριτήριον
[9, 1]	ἐξυγραίνεσθαι συνιστάμενόν τε γίνεσθαι ὕδωρ,	πηγνύμενον	δὲ τὸ ὕδωρ εἰς γῆν
[9, 9]	τόν τε ἀέρα πυκνούμενον καὶ	ἀραιούμενον	γεννητικὸν εἶναι τῶν κόσμων· οὐδὲν
[9, 1]	πονηρίης καὶ κόρον φεύγων παντὸς	οἰκειούμενον	φθόνῳ καὶ διὰ τὸ περιίστασθαι
[9, 11]	οὐδὲ κίνησίς ἐστι· τὸ γὰρ	κινούμενον	ἤτοι ἐν ᾧ ἐστι τόπῳ
[9, 11]	τὴν κίνησιν ἀναιρεῖ λέγων, τὸ	κινούμενον	οὔτ' ἐν ᾧ ἐστι τόπῳ
[9, 1]	τε κόσμον γίνεσθαι κατ' αὐτήν.	Πυκνούμενον	γὰρ τὸ πῦρ ἐξυγραίνεσθαι συνιστάμενόν
[9, 9]	κενὸν ἄπειρον· τόν τε ἀέρα	πυκνούμενον	καὶ ἀραιούμενον γεννητικὸν εἶναι τῶν
[9, 1]	αὐτὸν ὑπερφρονῆσαι, δόξαν ἔχοντα παμπλείστην,	καταφρονούμενόν	τε ὑπὸ τῶν Ἐφεσίων μᾶλλον
[9, 5]	μηδενὸς τούτων ἐπικράτησιν. Τοῦτόν φασι	λοιδορούμενον	ἀγανακτῆσαι· αἰτιασαμένου δέ τινος, φάναι·
[9, 11]	ἐκβάλλων οὐκ ἐᾷ βεβαιοῦσθαι τὸ	ζητούμενον,	διὰ τὸ ἄλλο ἀπ' ἄλλου
[9, 8]	Καὶ τὸν Ἀντισθένους λόγον τὸν	πειρώμενον	ἀποδεικνύειν ὡς οὐκ ἔστιν ἀντιλέγειν
[9, 11]	ὁ παρὰ τὸ ἐνδελεχὲς ἢ	ξένον	ἢ σπάνιον. Οἱ γοῦν σεισμοὶ
[9, 11]	ἔχει. Εὐήθεις δὲ τοὺς δογματικοὺς	ἀπέφαινον.	Τὸ γὰρ ἐξ ὑποθέσεως περαινόμενον
[9, 11]	ἀρχιερέα καταστῆσαι αὐτὸν καὶ δι'	ἐκεῖνον	πᾶσι τοῖς φιλοσόφοις ἀτέλειαν ψηφίσασθαι.
[9, 1]	κεῖσθαι. Ἱερώνυμος δέ φησι καὶ	Σκυθῖνον	τὸν τῶν ἰάμβων ποιητὴν ἐπιβαλέσθαι
[9, 11]	ὥσπερ ἡ χιὼν πᾶσι ψυχρόν·	κοινὸν	δ' οὐδὲν πάντων ἀγαθὸν ἢ
[9, 11]	οὐκ ἔστιν, ἐπεὶ τὸ αἰσθητὸν	κοινόν	ἐστι, τὸ δὲ σημεῖον ἴδιον.
[9, 10]	εἶχεν ἐχθρὸν Νικοκρέοντα τὸν Κύπρου	τύραννον·	καί ποτ' ἐν συμποσίῳ τοῦ
[9, 5]	δὲ πολίτας παρορμηθέντας αὐτίκα τὸν	τύραννον	καταλεῦσαι. Ταὐτὰ δὲ σχεδὸν οἱ
[9, 5]	ὦ Ζήνων, καλὸν ἤθελες ἄνδρα	τύραννον	κτείνας ἐκλῦσαι δουλοσύνης Ἐλέαν. Ἀλλ'
[9, 5]	Καθελεῖν δὲ θελήσας Νέαρχον τὸν	τύραννον	οἱ δὲ Διομέδοντα συνελήφθη, καθά
[9, 11]	φασιν οἱ περὶ τὸν Καρύστιον	Ἀντίγονον,	ὑπὸ τῶν γνωρίμων παρακολουθούντων. Αἰνεσίδημος
[9, 9]	τῇ Σωκράτους ἀπολογίᾳ διὰ μέγαν	φθόνον	μικροῦ κινδυνεῦσαι Ἀθήνησιν. Ἐδόκει δὲ
[9, 5]	δὲ πατρίδα, πόλιν εὐτελῆ καὶ	μόνον	ἄνδρας ἀγαθοὺς τρέφειν ἐπισταμένην ἠγάπησε
[9, 7]	καὶ πεντακοσίοις ταλάντοις τιμηθῆναι· μὴ	μόνον	δέ, ἀλλὰ καὶ χαλκαῖς εἰκόσι·
[9, 7]	ἀναγνῶναι τὸν Μέγαν διάκοσμον, ὃν	μόνον	ἑκατὸν ταλάντων τιμηθῆναι. Ταὐτὰ δὲ
[9, 11]	τὸ αἴτιον οὖν ἐπινοοῖτο ἂν	μόνον,	ἐπεὶ εἴπερ ἐστὶν αἴτιον, ὀφείλει
[9, 11]	αἴρειν τὸν λόγον, ἀλλὰ προσεπισχυρίζειν.	Μόνον	οὖν διακόνοις ἐχρῶντο τοῖς λόγοις·
[9, 11]	δὲ ταῦτα γίνεται οὐκ ἴσμεν.	Μόνον	οὖν, φασίν, ἀνθιστάμεθα πρὸς τὰ
[9, 11]	νόῳ περιληπτά· καὶ ἐπάνω, Αὐτὸ	μόνον	πεισθέντες ὅτῳ προσέκυρσεν ἕκαστος· ἔτι
[9, 11]	τὰ δὲ πρός τι ἐπινοεῖται	μόνον,	ὑπάρχει δ' οὔ· καὶ τὸ
[9, 11]	τοιαῦτα εἶναι τῇ φύσει, ἀλλὰ	μόνον	φαίνεσθαι· ζητεῖν τ' ἔλεγον οὐχ
[9, 12]	διέτριβε μέχρι καὶ τελευτῆς, ὀλίγον	χρόνον	εἰς Θήβας διαδραμών. Ἐγνώσθη δὲ
[9, 7]	ἀγαγόντος καὶ αὐτόθι προσδήσαντος, ἱκανὸν	χρόνον	μὴ γνῶναι, ἕως αὐτὸν ἐκεῖνος
[9, 10]	αὐτὸν τί ἄρα δοκεῖ τὸ	δεῖπνον,	εἰπεῖν φασιν, Ὦ βασιλεῦ, πάντα
[9, 11]	κοινῶς παραλλαγάς, οἷον ὑγίειαν νόσον,	ὕπνον	ἐγρήγορσιν, χαρὰν λύπην, νεότητα γῆρας,
[9, 8]	Πλάτων ἐν τῷ Πρωταγόρᾳ φησὶ	βαρύφωνον	εἶναι τὸν Πρόδικον. Διήκουσε δ'
[9, 11]	καθότι δεῖ φαίνεσθαι τὸ ἑτέρῳ	παρέξον	ἀφορμὴν καταλήψεως· φαινόμενον δ' ἀφανοῦς
[9, 11]	ἐκτὸς ἡ πιθανότης, παρὰ τὸ	ἔνδοξον	τοῦ λέγοντος ἢ παρὰ τὸ
[9, 3]	Παρμενίδου τε βίην μεγαλόφρονος οὐ	πολύδοξον,	ὅς ῥ' ἀπὸ φαντασίας ἀπάτης
[9, 11]	ἡμέραν ὁρᾶται. Τὸν ἐνατὸν Φαβωρῖνος	ὄγδοον,	Σέξτος δὲ καὶ Αἰνεσίδημος δέκατον·
[9, 11]	ἀλλὰ καὶ τὸν δέκατον Σέξτος	ὄγδοόν	φησι, Φαβωρῖνος δὲ ἔνατον. Δέκατος
[9, 1]	δῆλον ἐν ᾧ φησι, Πολυμαθίη	νόον	οὐ διδάσκει· Ἡσίοδον γὰρ ἂν
[9, 7]	Δημόκριτόν τε περίφρονα, ποιμένα μύθων,	ἀμφίνοον	λεσχῆνα μετὰ πρώτοισιν ἀνέγνων. Γέγονε
[9, 11]	εἰπεῖν πρὸς τὸν αἰτιασάμενον, ὡς	χαλεπὸν	εἴη ὁλοσχερῶς ἐκδῦναι τὸν ἄνθρωπον·
[9, 7]	προειπών τινα τῶν μελλόντων εὐδοκίμησε,	λοιπὸν	ἐνθέου δόξης παρὰ τοῖς πλείστοις
[9, 10]	βασιλεῦ, πάντα πολυτελῶς· ἔδει δὲ	λοιπὸν	κεφαλὴν σατράπου τινὸς παρατεθεῖσθαι· ἀπορρίπτων
[9, 11]	ὅσον ἐστὶ σῶμα, καὶ τὸ	λοιπὸν	σῶμα ὂν αἴτιον γενήσεται. Κοινῶς
[9, 3]	ὁδὸν κατὰ τήνδε βιάσθω νωμᾶν	ἄσκοπον	ὄμμα καὶ ἠχήεσσαν ἀκουὴν καὶ
[9, 11]	λόγῳ λόγον ἀνελεῖν· καθ' ὃν	τρόπον	εἰώθαμεν λέγειν τόπον μὴ εἶναι
[9, 11]	φασι τὴν ἐποχήν, ᾗ σκιᾶς	τρόπον	ἐπακολουθεῖ ἡ ἀταραξία, ὥς φασιν
[9, 7]	καὶ Τίμων τοῦτον ἐπαινέσας τὸν	τρόπον	ἔχει· Οἷον Δημόκριτόν τε περίφρονα,
[9, 11]	ἡσυχίης μοῦνος ἐν ἀνθρώποισι θεοῦ	τρόπον	ἡγεμονεύων. Ἀθηναῖοι δὲ καὶ πολιτείᾳ
[9, 7]	Δημόκριτόν φησιν Ἕρμιππος τοῦτον τὸν	τρόπον.	Ἤδη ὑπέργηρων ὄντα πρὸς τῷ
[9, 8]	πού φησι. Καὶ τοῦτον τὸν	τρόπον	ἤρθη πρὸς Δημοκρίτου ξύλα δεδεκὼς
[9, 7]	τῇ Παμμέτρῳ τοῦτον ἐποιήσαμεν τὸν	τρόπον·	Καὶ τίς ἔφυ σοφὸς ὧδε,
[9, 8]	καὶ ἤρξατό που τοῦτον τὸν	τρόπον·	Πάντων χρημάτων μέτρον ἄνθρωπος, τῶν
[9, 8]	ἀλλαχοῦ δὲ τοῦτον ἤρξατο τὸν	τρόπον·	περὶ μὲν θεῶν οὐκ ἔχω
[9, 11]	τὸν ὅλον τῆς συναγωγῆς αὐτῶν	τρόπον	συνιδεῖν ἐκ τῶν ἀπολειφθεισῶν συντάξεων.
[9, 11]	τοῖς τόποις. Κατὰ τοῦτον τὸν	τρόπον	τὰ δοκοῦντα εἶναι μεγάλα μικρὰ
[9, 11]	εἶναι καὶ δεῖ πάντως τὸν	τόπον	εἰπεῖν, ἀλλ' οὐ δογματικῶς, ἀποδεικτικῶς
[9, 11]	καθ' ὃν τρόπον εἰώθαμεν λέγειν	τόπον	μὴ εἶναι καὶ δεῖ πάντως
[9, 11]	κακόν. Πέρσαι μὲν γὰρ οὐκ	ἄτοπον	ἡγοῦνται θυγατρὶ μίγνυσθαι, Ἕλληνες δ'
[9, 8]	ὁ διαλεκτικὸς ἐν τῷ Πρὸς	Χρύσιππον.	Καὶ πρῶτος τὴν καλουμένην τύλην,
[9, 11]	χαλεπὸν εἴη ὁλοσχερῶς ἐκδῦναι τὸν	ἄνθρωπον·	διαγωνίζεσθαι δ' ὡς οἷόν τε
[9, 11]	τὸ κριτήριον, τῶν μὲν τὸν	ἄνθρωπον	κριτήριον εἶναι λεγόντων, τῶν δὲ
[9, 1]	εἴ τις δύναται ἔντερα κεινώσας	ὑγρὸν	ἐξερᾶσαι· ἀπειπόντων δέ, θεῖναι αὑτὸν
[9, 1]	ἐκ δὲ τοῦ σκοτεινοῦ τὸ	ὑγρὸν	πλεονάζον χειμῶνα ἀπεργάζεσθαι. Ἀκολούθως δὲ
[9, 1]	ὑπὸ τῶν λαμπρῶν, τὸ δὲ	ὑγρὸν	ὑπὸ τῶν ἑτέρων. Τὸ δὲ
[9, 6]	ποιεῖν σύστημα, τὸ μὲν πρῶτον	κάθυγρον	καὶ πηλῶδες, ξηρανθέντα καὶ περιφερόμενα
[9, 2]	Καί, ὡς Σωτίων φησί, κατ'	Ἀναξίμανδρον	ἦν. Γέγραφε δὲ ἐν ἔπεσι
[9, 10]	ῥᾴστου δυνατὸς σωφρονίζειν. Τὸν γοῦν	Ἀλέξανδρον	οἰόμενον εἶναι θεὸν ἐπέστρεψεν· ἐπειδὴ
[9, 10]	μακάρεσσι θεοῖσι. Πλούταρχος δ' αὐτὸν	Ἀλέξανδρον	τοῦτο λέξαι πρὸς τοὺς φίλους
[9, 11]	καὶ ἐν τοῖς Σίλλοις· Ὦ	γέρον,	ὦ Πύρρων, πῶς ἢ πόθεν
[9, 1]	τῷ Περὶ Ἡρακλείτου καὶ τὸν	ὕδερον	αὐτὸν θεραπευθῆναι, ἀποθανεῖν δ' ἄλλῃ
[9, 1]	καὶ διὰ τοῦτο περιτραπεὶς εἰς	ὕδερον	κατῆλθεν εἰς ἄστυ καὶ τῶν
[9, 1]	πόλιν. Ἀναχωρήσας δ' εἰς τὸ	ἱερὸν	τῆς Ἀρτέμιδος μετὰ τῶν παίδων
[9, 1]	αὐτὸ εἰς τὸ τῆς Ἀρτέμιδος	ἱερόν,	ὡς μέν τινες, ἐπιτηδεύσας ἀσαφέστερον
[9, 3]	πρῶτος πεφωρακέναι τὸν αὐτὸν εἶναι	Ἕσπερον	καὶ Φωσφόρον, ὥς φησι Φαβωρῖνος
[9, 3]	Φησὶ γοῦν· Μηδέ σ' ἔθος	πολύπερον	ὁδὸν κατὰ τήνδε βιάσθω νωμᾶν
[9, 11]	ἔχει φύσιν. Καὶ εἰ τὸ	ἕτερον	αἴτιον λέγεται παρ' ὅσον ἐστὶ
[9, 11]	αὐτὴν ἐξοχάς, οὐκέτι ὃ φαίνεται	ἕτερον	δὲ λέγομεν· ὅθεν καὶ ὁ
[9, 11]	ἀλλοῖον, ἐν δὲ ψιλῇ γῇ	ἕτερον·	καὶ ἡ εἰκὼν παρὰ τὴν
[9, 11]	σκεπτικήν· εἰ γὰρ τὸ καθ'	ἕτερον	κίνημα τῆς διανοίας ἄληπτόν ἐστιν,
[9, 11]	δὲ τὴν ὡς πρὸς τὸ	ἕτερον	σχέσιν νοεῖται· μετατεθέντος γοῦν ἐκείνου,
[9, 11]	ὀνειδίζοντος Ἀναξάρχῳ ὡς οὐκ ἂν	ἕτερόν	τινα διδάξαι οὗτος ἀγαθόν, αὐτὸς
[9, 11]	σελήνῃ καὶ λύχνῳ. Καὶ τὸ	ἡμέτερον	χρῶμα ἀλλοῖον ὑπὸ τῇ μεσημβρίᾳ
[9, 11]	φησι δ' Ἀπολλόδωρος ἐν Χρονικοῖς,	πρότερον	ἦν ζωγράφος, καὶ ἤκουσε Βρύσωνος
[9, 5]	Ἡρακλείτῳ· καὶ γὰρ οὗτος τὴν	πρότερον	μὲν Ὑέλην, ὕστερον δ' Ἐλέαν,
[9, 11]	τινος διαβεβαιούμενος αἰσθητοῦ ἢ νοητοῦ	πρότερον	ὀφείλει τὰς περὶ τούτου δόξας
[9, 1]	ἱερόν, ὡς μέν τινες, ἐπιτηδεύσας	ἀσαφέστερον	γράψαι, ὅπως οἱ δυνάμενοι μόνοι>
[9, 5]	οὗτος τὴν πρότερον μὲν Ὑέλην,	ὕστερον	δ' Ἐλέαν, Φωκαέων οὖσαν ἀποικίαν,
[9, 7]	ἀστρολογίας ἔμαθεν ἔτι παῖς ὤν.	Ὕστερον	δὲ Λευκίππῳ παρέβαλε καὶ Ἀναξαγόρᾳ
[9, 7]	φησι τὸν Μικρὸν διάκοσμον ἔτεσιν	ὕστερον	τῆς Ἰλίου ἁλώσεως τριάκοντα καὶ
[9, 12]	παῖδες ἐγένοντο, ὧν τὸν μὲν	πρεσβύτερον	Ξάνθον ἐκάλεσε καὶ ἰατρικὴν ἐδίδαξε
[9, 12]	ἔχει τὴν ἑρμηνείαν, τὸ δὲ	δεύτερον	καὶ τρίτον ἐν διαλόγου σχήματι.
[9, 1]	πάντα διὰ πάντων. Τόν τε	Ὅμηρον	ἔφασκεν ἄξιον ἐκ τῶν ἀγώνων
[9, 11]	δὲ τῆς αἱρέσεως ἔνιοί φασιν	Ὅμηρον	κατάρξαι, ἐπεὶ περὶ τῶν αὐτῶν
[9, 11]	καὶ ἀνθρωπίνως ἀποφαίνεσθαι· καὶ πρὶν	Ὅμηρον,	στρεπτὴ δὲ γλῶσσ' ἐστὶ βροτῶν,
[9, 10]	καὶ ἑκατοστὴν Ὀλυμπιάδα καὶ εἶχεν	ἐχθρὸν	Νικοκρέοντα τὸν Κύπρου τύραννον· καί
[9, 1]	τῶν Ἐφεσίων ἐπὶ τῷ τὸν	ἑταῖρον	ἐκβαλεῖν Ἑρμόδωρον ἐν οἷς φησιν,
[9, 11]	δ' οὔ· Κίλικές τε λῃστείαις	ἔχαιρον,	ἀλλ' οὐχ Ἕλληνες. Θεούς τ'
[9, 11]	ἕως τῆς ἀγορᾶς ἐδίωκε τὸν	μάγειρον.	Καὶ ἐν Ἤλιδι καταπονούμενος ὑπὸ
[9, 11]	δεήσεταί τινος ἀποδείξεως κἀντεῦθεν εἰς	ἄπειρον·	εἰ δ' ἐξ ἀναποδείκτων, ἤτοι
[9, 4]	Ἐδόκει δ' αὐτῷ τὸ πᾶν	ἄπειρον	εἶναι καὶ ἀναλλοίωτον καὶ ἀκίνητον
[9, 11]	τῆς διαφωνίας καὶ τὸν εἰς	ἄπειρον	ἐκβάλλοντα καὶ τὸν πρός τι
[9, 11]	πλῆρες ἀποδεικνύει· ὁ δ' εἰς	ἄπειρον	ἐκβάλλων οὐκ ἐᾷ βεβαιοῦσθαι τὸ
[9, 11]	πίστιν λαμβάνειν καὶ οὕτως εἰς	ἄπειρον.	Ὁ δὲ πρός τι οὐδέν
[9, 11]	ὑπ' ἄλλου καὶ οὕτως εἰς	ἄπειρον.	Πρὸς τῷ καὶ διαφωνεῖσθαι τὸ
[9, 9]	ἀέρα, κόσμους ἀπείρους καὶ κενὸν	ἄπειρον·	τόν τε ἀέρα πυκνούμενον καὶ
[9, 6]	ὧδε ἔχει· Τὸ μὲν πᾶν	ἄπειρόν	φησιν, ὡς προείρηται· τούτου δὲ
[9, 7]	τετταράκοντα. Συντετάχθαι δέ φησι τὸν	Μικρὸν	διάκοσμον ἔτεσιν ὕστερον τῆς Ἰλίου
[9, 1]	γίνεσθαι στρεφομένης ἐν αὐτῇ κατὰ	μικρὸν	τῆς σκάφης. Ἡμέραν τε καὶ
[9, 11]	θαλλὸν εἶναι ἐδώδιμον, ἀνθρώπῳ δὲ	πικρόν,	καὶ τὸ κώνειον ὄρτυγι μὲν
[9, 1]	ἀμνηστίην ἔχων πάσης πονηρίης καὶ	κόρον	φεύγων παντὸς οἰκειούμενον φθόνῳ καὶ
[9, 1]	οὕτως· Εἶπέ τις, Ἡράκλειτε, τεὸν	μόρον,	ἐς δέ με δάκρυ ἤγαγεν,
[9, 11]	ἄλλαις δυνάμεσιν. Ἡ γοῦν πορφύρα	διάφορον	ὑποφαίνει χρῶμα ἐν ἡλίῳ καὶ
[9, 11]	αἰτιωμένων, αὐτὸς Ἀνάξαρχος ἐπῄνει τὸ	ἀδιάφορον	καὶ ἄστοργον αὐτοῦ. Καταληφθεὶς δέ
[9, 3]	τὸν αὐτὸν εἶναι Ἕσπερον καὶ	Φωσφόρον,	ὥς φησι Φαβωρῖνος ἐν πέμπτῳ
[9, 8]	τοῦτον τὸν τρόπον· Πάντων χρημάτων	μέτρον	ἄνθρωπος, τῶν μὲν ὄντων ὡς
[9, 11]	μάχην ἀπιστητέον πᾶσιν, ἀναιρεθήσεται τὸ	μέτρον	ᾧ δοκεῖ τὰ πάντα διακριβοῦσθαι·
[9, 1]	διαυγεῖ καὶ ἀμιγεῖ κινεῖσθαι καὶ	σύμμετρον	ἀφ' ἡμῶν ἔχειν διάστημα· τοιγάρτοι
[9, 11]	ἑαυτοῦ. Ἔλεγέ τε πολλάκις καὶ	Ἐπίκουρον	θαυμάζοντα τὴν Πύρρωνος ἀναστροφὴν συνεχὲς
[9, 11]	Τήιος, οὗ φασί τινες ἀκοῦσαι	Ἐπίκουρον.	Οὗτοι πάντες Πυρρώνειοι μὲν ἀπὸ
[9, 11]	κοῦφον παρὰ τὸ βαρύ, τὸ	ἰσχυρὸν	παρὰ τὸ ἀσθενές, τὸ μεῖζον
[9, 11]	γὰρ ἔφασκεν οὔτε καλὸν οὔτ'	αἰσχρὸν	οὔτε δίκαιον οὔτ' ἄδικον· καὶ
[9, 3]	ὑπάρχειν τὸ θερμὸν καὶ τὸ	ψυχρόν,	ἐξ ὧν τὰ πάντα συνεστάναι.
[9, 11]	ἵνα φησί, νόμῳ θερμόν, νόμῳ	ψυχρόν,	ἐτεῇ δὲ ἄτομα καὶ κενόν
[9, 11]	ὑπάρχειν, ὥσπερ ἡ χιὼν πᾶσι	ψυχρόν·	κοινὸν δ' οὐδὲν πάντων ἀγαθὸν
[9, 11]	Τὸ γοῦν μῆλον ὁράσει μὲν	ὠχρόν,	γεύσει δὲ γλυκύ, ὀσφρήσει δ'
[9, 1]	ἀνήβοις τὴν πόλιν καταλιπεῖν, οἵτινες	Ἑρμόδωρον	ἄνδρα> ἑωυτῶν ὀνήιστον ἐξέβαλον λέγοντες,
[9, 1]	ἐπὶ τῷ τὸν ἑταῖρον ἐκβαλεῖν	Ἑρμόδωρον	ἐν οἷς φησιν, Ἄξιον Ἐφεσίοις
[9, 10]	τοῦτ' εἰδέναι ὅτι οὐδὲν οἶδε.	Μητρόδωρον	δὲ Νεσσᾶ τοῦ Χίου, οἱ
[9, 6]	συμμενόντων τῶν ἐνεχθέντων ἐπὶ τὸ	μέσον.	Αὐτόν τε πάλιν τὸν περιέχοντα
[9, 6]	τὴν γῆν ὀχεῖσθαι περὶ τὸ	μέσον	δινουμένην· σχῆμά τ' αὐτῆς τυμπανῶδες
[9, 11]	τὰ πάντα διακριβοῦσθαι· πᾶν οὖν	ἴσον	ἡγήσονται. Ἔτι, φασίν, ὁ συζητῶν
[9, 5]	καὶ ὑπεροπτικὸς τῶν μειζόνων κατ'	ἴσον	Ἡρακλείτῳ· καὶ γὰρ οὗτος τὴν
[9, 11]	ὑφ' ἑαυτοῦ περιτραπεὶς ἀπόλλυται, κατ'	ἴσον	τοῖς καθαρτικοῖς, ἃ τὴν ὕλην
[9, 11]	τὸ ἕτερον αἴτιον λέγεται παρ'	ὅσον	ἐστὶ σῶμα, καὶ τὸ λοιπὸν
[9, 1]	ἔχει. Τήν τ' οἴησιν ἱερὰν	νόσον	ἔλεγε καὶ τὴν ὅρασιν ψεύδεσθαι.
[9, 11]	καὶ κοινῶς παραλλαγάς, οἷον ὑγίειαν	νόσον,	ὕπνον ἐγρήγορσιν, χαρὰν λύπην, νεότητα
[9, 5]	ἀλαπαδνὸν Ζήνωνος πάντων ἐπιλήπτορος, ἠδὲ	Μέλισσον,	πολλῶν φαντασμῶν ἐπάνω, παύρων γε
[9, 7]	ὧδε, τίς ἔργον ἔρεξε τοσοῦτον	ὅσσον	ὁ παντοδαὴς ἤνυσε Δημόκριτος; ὃς
[9, 9]	δὲ αὐτῷ τάδε· στοιχεῖον εἶναι	τὸν	ἀέρα, κόσμους ἀπείρους καὶ κενὸν
[9, 11]	ποτ' ἐπενεχθέντος διασοβηθέντα εἰπεῖν πρὸς	τὸν	αἰτιασάμενον, ὡς χαλεπὸν εἴη ὁλοσχερῶς
[9, 11]	λόγοις, ἀπορρίψας θοἰμάτιον διενήξατο πέραν>	τὸν	Ἀλφειόν. Ἦν οὖν πολεμιώτατος τοῖς
[9, 7]	πλείστοις ἠξιώθη. Νόμου δ' ὄντος	τὸν	ἀναλώσαντα τὴν πατρῴαν οὐσίαν μὴ
[9, 7]	Εἴη ἂν οὖν κατ' Ἀρχέλαον	τὸν	Ἀναξαγόρου μαθητὴν καὶ τοὺς περὶ
[9, 10]	Ἄλλὰ καὶ ἄλλοτε προπίνοντα αὐτῷ	τὸν	Ἀνάξαρχον δεῖξαι τὴν κύλικα καὶ
[9, 10]	ἐκεῖνο δὴ τὸ περιφερόμενον, Πτίσσε	τὸν	Ἀναξάρχου θύλακον, Ἀνάξαρχον δὲ οὐ
[9, 11]	ὡς χαλεπὸν εἴη ὁλοσχερῶς ἐκδῦναι	τὸν	ἄνθρωπον· διαγωνίζεσθαι δ' ὡς οἷόν
[9, 11]	διαφωνεῖσθαι τὸ κριτήριον, τῶν μὲν	τὸν	ἄνθρωπον κριτήριον εἶναι λεγόντων, τῶν
[9, 8]	τῶν λόγων πρῶτος ἐκίνησε. Καὶ	τὸν	Ἀντισθένους λόγον τὸν πειρώμενον ἀποδεικνύειν
[9, 11]	περὶ τούτου φησὶν οὕτως· Ἢ	τὸν	ἀπ' ἀνθρώπων αὐτόσχολον αὐτολαλητὴν οὐκ
[9, 7]	δηλον< ότι> εἰδὼς ὡς πρὸς	τὸν	ἄριστον αὐτῷ τῶν φιλοσόφων ὁ
[9, 3]	Ὀλυμπιάδα. Καὶ δοκεῖ πρῶτος πεφωρακέναι	τὸν	αὐτὸν εἶναι Ἕσπερον καὶ Φωσφόρον,
[9, 11]	οὐκ ἂν εἴη αἴτιον διὰ	τὸν	αὐτὸν λόγον· ἀσώματον δὲ σώματος
[9, 3]	Περὶ φιλοσόφων. Καὶ πρῶτος ἐρωτῆσαι	τὸν	Ἀχιλλέα λόγον, ὡς Φαβωρῖνος ἐν
[9, 5]	ἀλλ' αὐτόθι καταβιούς. Οὗτος καὶ	τὸν	Ἀχιλλέα πρῶτος λόγον ἠρώτησε Φαβωρῖνος
[9, 11]	Πάλιν οἱ δογματικοί φασιν καὶ	τὸν	βίον αὐτοὺς ἀναιρεῖν, ἐν ᾧ
[9, 7]	ἡμέραι, τρεῖς δὴ ἦσαν, ἀλυπότατα	τὸν	βίον προήκατο, ὥς φησιν ὁ
[9, 12]	μέμνηται, ἀναγεγραφὼς αὐτοῦ καὶ αὐτὸς	τὸν	βίον. Τῶν δὲ Σίλλων τρία
[9, 7]	τῆς θυσίας καὶ τὰ περὶ	τὸν	βοῦν διηγήσατο. Δοκεῖ δέ, φησί,
[9, 10]	ἐκ τοῦ ῥᾴστου δυνατὸς σωφρονίζειν.	Τὸν	γοῦν Ἀλέξανδρον οἰόμενον εἶναι θεὸν
[9, 11]	τε καὶ θεῶν παισὶν ἐκχωρεῖν,	τὸν	δ' εἰκότα λόγον ζητεῖν. Καὶ
[9, 5]	τυράννου εἴ τις ἄλλος εἴη·	τὸν	δ' εἰπεῖν, Σὺ ὁ τῆς
[9, 6]	διὰ τὸ τάχος τῆς φορᾶς,	τὸν	δ' ἥλιον καὶ ὑπὸ τῶν
[9, 10]	βαλὼν ἐκέλευσε τύπτεσθαι σιδηροῖς ὑπέροις.	Τὸν	δ' οὐ φροντίσαντα τῆς τιμωρίας
[9, 7]	ἡλίου καὶ σελήνης, ἀλλὰ ἀρχαῖαι,	τὸν	δ' ὑφῃρῆσθαι. Διασύρειν τε αὐτοῦ
[9, 12]	τὴν Ὁμήρου ποίησιν ἀσφαλῆ κτήσαιτο,	τὸν	δὲ εἰπεῖν, Εἰ τοῖς ἀρχαίοις
[9, 7]	τὸ καθῆκον αὐτὴ οὐ ποιήσειν·	τὸν	δὲ θαρρεῖν εἰπεῖν καὶ κελεῦσαι
[9, 5]	μὲν Τελευταγόρου, θέσει δὲ Παρμενίδου	τὸν	δὲ Παρμενίδην Πύρητος> Περὶ τούτου
[9, 5]	φησιν εἶναι ἐν Χρονικοῖς Πύρητος	τὸν	δὲ Παρμενίδην> φύσει μὲν Τελευταγόρου,
[9, 6]	τὸν τοῦ ἡλίου κύκλον ἐξώτατον,	τὸν	δὲ τῆς σελήνης προσγειότατον, τῶν
[9, 11]	καὶ Αἰνεσίδημος δέκατον· ἀλλὰ καὶ	τὸν	δέκατον Σέξτος ὄγδοόν φησι, Φαβωρῖνος
[9, 7]	τῆς νυκτὸς διεφθαρμένη. Τελευτῆσαι δὲ	τὸν	Δημόκριτόν φησιν Ἕρμιππος τοῦτον τὸν
[9, 1]	ἢ πυρκαϊήν καὶ Μάχεσθαι χρὴ	τὸν	δῆμον ὑπὲρ τοῦ νόμου ὑπὲρ
[9, 11]	καὶ τὸν ἐξ ὑποθέσεως καὶ	τὸν	δι' ἀλλήλων. Ὀ μὲν οὖν
[9, 3]	νώσεις. Εἰς τοῦτον καὶ Πλάτων	τὸν	διάλογον γέγραφε, Παρμενίδην" ἐπιγράψας ἢ
[9, 11]	τ' ἀπὸ τῆς διαφωνίας καὶ	τὸν	εἰς ἄπειρον ἐκβάλλοντα καὶ τὸν
[9, 2]	δὲ καὶ Κολοφῶνος κτίσιν καὶ	τὸν	εἰς Ἐλέαν τῆς Ἰταλίας ἀποικισμὸν
[9, 1]	τὸν τῶν ἰάμβων ποιητὴν ἐπιβαλέσθαι	τὸν	ἐκείνου λόγον διὰ μέτρου ἐκβάλλειν.
[9, 12]	Ἀπορῶν μέντοι τροφῶν ἀπῆρεν εἰς	τὸν	Ἑλλήσποντον καὶ τὴν Προποντίδα· ἐν
[9, 11]	ἥλιος, ὅτι καθ' ἡμέραν ὁρᾶται.	Τὸν	ἐνατὸν Φαβωρῖνος ὄγδοον, Σέξτος δὲ
[9, 11]	καὶ τὸν πρός τι καὶ	τὸν	ἐξ ὑποθέσεως καὶ τὸν δι'
[9, 2]	ἔφη· σοφὸν γὰρ εἶναι δεῖ	τὸν	ἐπιγνωσόμενον τὸν σοφόν. Φησὶ δὲ
[9, 11]	ἀδελφῆς, Φιλίστα δ' ἐκαλεῖτο, πρὸς	τὸν	ἐπιλαβόμενον εἰπεῖν ὡς οὐκ ἐν
[9, 1]	καὶ τῶν Ἐφεσίων ἐπὶ τῷ	τὸν	ἑταῖρον ἐκβαλεῖν Ἑρμόδωρον ἐν οἷς
[9, 6]	τῶν ἀστέρων φύσιν. Φέρεσθαι δὲ	τὸν	ἥλιον ἐν μείζονι κύκλῳ περὶ
[9, 1]	ἀπειπόντων δέ, θεῖναι αὑτὸν εἰς	τὸν	ἥλιον καὶ κελεύειν τοὺς παῖδας
[9, 11]	τι καὶ ἡμέρα ὡς πρὸς	τὸν	ἥλιον καὶ πάντα ὡς πρὸς
[9, 11]	ἢ ἡμεῖς; καὶ γὰρ ἡμεῖς	τὸν	ἥλιον ὡς ἑστῶτα βλέπομεν. Θέων
[9, 11]	προσπίπτειν· καὶ τῇ μὲν αἰγὶ	τὸν	θαλλὸν εἶναι ἐδώδιμον, ἀνθρώπῳ δὲ
[9, 12]	καὶ παίζειν τοιαῦτα. Πρὸς οὖν	τὸν	θαυμάζοντα πάντα ἔφη, Τί δ'
[9, 11]	φησι Διοκλῆς, ἐπὶ τῷ Κότυν	τὸν	Θρᾷκα διαχρήσασθαι. Εὐσεβῶς δὲ καὶ
[9, 1]	δέ φησι καὶ Σκυθῖνον τὸν	τῶν	ἰάμβων ποιητὴν ἐπιβαλέσθαι τὸν ἐκείνου
[9, 7]	ὅθεν τὴν ἀκρίβειαν αὐτοῦ θαυμάσαι	τὸν	Ἱπποκράτην. Ἀλλὰ καὶ κόρης ἀκολουθούσης
[9, 11]	μέντοι, καθά φασιν οἱ περὶ	τὸν	Καρύστιον Ἀντίγονον, ὑπὸ τῶν γνωρίμων
[9, 12]	σχήματι. Φαίνεται γοῦν ἀνακρίνων Ξενοφάνην	τὸν	Κολοφώνιον περὶ ἑκάστων, ὁ δ'
[9, 10]	Ὀλυμπιάδα καὶ εἶχεν ἐχθρὸν Νικοκρέοντα	τὸν	Κύπρου τύραννον· καί ποτ' ἐν
[9, 11]	φασιν οἱ δογματικοὶ μὴ αἴρειν	τὸν	λόγον, ἀλλὰ προσεπισχυρίζειν. Μόνον οὖν
[9, 3]	Ξενοφάνης καὶ Ἐμπεδοκλῆς. Κριτήριον δὲ	τὸν	λόγον εἶπε· τάς τε αἰσθήσεις
[9, 11]	τῶν δὲ τὰς αἰσθήσεις, ἄλλων	τὸν	λόγον, ἐνίων τὴν καταληπτικὴν φαντασίαν.
[9, 11]	καταλίποι μεταξὺ λέγοντα, αὑτῷ διαπεραίνειν	τὸν	λόγον, καίτοι κεκινημένον τε ὄντα
[9, 8]	ξύλα δεδεκὼς ὀφθείς. Διεῖλέ τε	τὸν	λόγον πρῶτος εἰς τέτταρα· εὐχωλήν,
[9, 11]	κρεῶν ἕως τῆς ἀγορᾶς ἐδίωκε	τὸν	μάγειρον. Καὶ ἐν Ἤλιδι καταπονούμενος
[9, 8]	αὐτὸν ἀπαιτοῦντα τὸν μισθὸν Εὔαθλον	τὸν	μαθητήν, ἐκείνου εἰπόντος, ἀλλ' οὐδέπω
[9, 7]	τοὺς συγγενέας αὐτοῦ φησιν ἀναγνῶναι	τὸν	Μέγαν διάκοσμον, ὃν μόνον ἑκατὸν
[9, 7]	φθονούντων καὶ συκοφαντούντων, ἀναγνῶναι αὐτοῖς	τὸν	Μέγαν διάκοσμον, ὃς ἁπάντων αὐτοῦ
[9, 6]	κατάψυχρα εἶναι καὶ πήγνυσθαι. Καὶ	τὸν	μὲν ἥλιον ἐκλείπειν σπανίως, τὴν
[9, 12]	ἕως αὐτῷ παῖδες ἐγένοντο, ὧν	τὸν	μὲν πρεσβύτερον Ξάνθον ἐκάλεσε καὶ
[9, 1]	διὰ τοῦ καθαροῦ φέρεσθαι τόπου.	Τὸν	μέντοι ἥλιον ἐν διαυγεῖ καὶ
[9, 7]	νεώτερος τετταράκοντα. Συντετάχθαι δέ φησι	τὸν	Μικρὸν διάκοσμον ἔτεσιν ὕστερον τῆς
[9, 8]	Λέγεται δέ ποτ' αὐτὸν ἀπαιτοῦντα	τὸν	μισθὸν Εὔαθλον τὸν μαθητήν, ἐκείνου
[9, 5]	δέ φησιν ἐν τοῖς Ὁμωνύμοις	τὸν	μυκτῆρα αὐτὸν ἀποτραγεῖν. Ἀντισθένης δὲ
[9, 10]	σατράπου τινὸς παρατεθεῖσθαι· ἀπορρίπτων πρὸς	τὸν	Νικοκρέοντα. Ὁ δὲ μνησικακήσας μετὰ
[9, 3]	συνεστάναι. Καὶ τὴν ψυχὴν καὶ	τὸν	νοῦν ταὐτὸν εἶναι, καθὰ μέμνηται
[9, 1]	καὶ σαφῶς ἐκβάλλει, ὥστε καὶ	τὸν	νωθέστατον ῥᾳδίως γνῶναι καὶ δίαρμα
[9, 11]	ὡς οὕτω παρωξύνθη ποτὲ ὥστε	τὸν	ὀβελίσκον ἄρας μετὰ τῶν κρεῶν
[9, 11]	φύσει ἀγαθόν. Ἔστι δὲ καὶ	τὸν	ὅλον τῆς συναγωγῆς αὐτῶν τρόπον
[9, 11]	φεύγων τό, εἰ κελευσθείη, κρεουργεῖν	τὸν	πατέρα, φασὶν οἱ σκεπτικοὶ περὶ
[9, 8]	ἐκίνησε. Καὶ τὸν Ἀντισθένους λόγον	τὸν	πειρώμενον ἀποδεικνύειν ὡς οὐκ ἔστιν
[9, 8]	δὲ τῶν λόγων ἑαυτοῦ ἀνέγνω	τὸν	Περὶ θεῶν, οὗ τὴν ἀρχὴν
[9, 1]	εἰς τρεῖς λόγους, εἴς τε	τὸν	περὶ τοῦ παντὸς καὶ πολιτικὸν
[9, 6]	τὸ μέσον. Αὐτόν τε πάλιν	τὸν	περιέχοντα οἷον ὑμένα αὔξεσθαι κατὰ
[9, 6]	μέσου ἀντέρεισιν περιδινουμένων λεπτὸν γενέσθαι	τὸν	πέριξ ὑμένα, συρρεόντων ἀεὶ τῶν
[9, 12]	φησι. Λόγος γοῦν εἰπεῖν Ἱερώνυμον	τὸν	περιπατητικὸν ἐπ' αὐτοῦ, Ὡς παρὰ
[9, 8]	τῷ Πρωταγόρᾳ φησὶ βαρύφωνον εἶναι	τὸν	Πρόδικον. Διήκουσε δ' ὁ Πρωταγόρας
[9, 11]	τὸν εἰς ἄπειρον ἐκβάλλοντα καὶ	τὸν	πρός τι καὶ τὸν ἐξ
[9, 11]	Πυρρωνείων λόγων οὐδέν φησιν ὁρίζειν	τὸν	Πύρρωνα δογματικῶς διὰ τὴν ἀντιλογίαν,
[9, 11]	ἐσθίον καὶ εἰπὼν ὡς χρὴ	τὸν	σοφὸν ἐν τοιαύτῃ καθεστάναι ἀταραξίᾳ.
[9, 2]	γὰρ εἶναι δεῖ τὸν ἐπιγνωσόμενον	τὸν	σοφόν. Φησὶ δὲ Σωτίων πρῶτον
[9, 1]	ἐκπυροῦσθαι κατά τινας περιόδους ἐναλλὰξ	τὸν	σύμπαντα αἰῶνα· τοῦτο δὲ γίνεσθαι
[9, 11]	Ἀγρίππαν τούτοις ἄλλους πέντε προσεισάγουσι,	τόν	τ' ἀπὸ τῆς διαφωνίας καὶ
[9, 9]	κόσμους ἀπείρους καὶ κενὸν ἄπειρον·	τόν	τε ἀέρα πυκνούμενον καὶ ἀραιούμενον
[9, 7]	καὶ ἀναλλοίωτα διὰ τὴν στερρότητα.	Τόν	τε ἥλιον καὶ τὴν σελήνην
[9, 1]	τὴν μεταβολὴν ὁδὸν ἄνω κάτω,	τόν	τε κόσμον γίνεσθαι κατ' αὐτήν.
[9, 1]	ὁτέη ἐκυβέρνησε πάντα διὰ πάντων.	Τόν	τε Ὅμηρον ἔφασκεν ἄξιον ἐκ
[9, 11]	φησι φιλοσοφεῖν μὲν αὐτὸν κατὰ	τὸν	τῆς ἐποχῆς λόγον, μὴ μέντοι
[9, 12]	ἃ προσφωνεῖ Τιβερίῳ Καίσαρι, φησὶ	τὸν	Τίμωνα εἶναι πατρὸς μὲν Τιμάρχου,
[9, 11]	ὥς φασιν οἵ τε περὶ	τὸν	Τίμωνα καὶ Αἰνεσίδημον. Οὔτε γὰρ
[9, 11]	μὴ εἶναι καὶ δεῖ πάντως	τὸν	τόπον εἰπεῖν, ἀλλ' οὐ δογματικῶς,
[9, 6]	ἀστέρων ἀποτελέσαι φύσιν. Εἶναι δὲ	τὸν	τοῦ ἡλίου κύκλον ἐξώτατον, τὸν
[9, 7]	γε καὶ Τίμων τοῦτον ἐπαινέσας	τὸν	τρόπον ἔχει· Οἷον Δημόκριτόν τε
[9, 7]	τὸν Δημόκριτόν φησιν Ἕρμιππος τοῦτον	τὸν	τρόπον. Ἤδη ὑπέργηρων ὄντα πρὸς
[9, 8]	Ἐπίκουρός πού φησι. Καὶ τοῦτον	τὸν	τρόπον ἤρθη πρὸς Δημοκρίτου ξύλα
[9, 7]	ἐν τῇ Παμμέτρῳ τοῦτον ἐποιήσαμεν	τὸν	τρόπον· Καὶ τίς ἔφυ σοφὸς
[9, 8]	Ἀλλὰ καὶ ἤρξατό που τοῦτον	τὸν	τρόπον· Πάντων χρημάτων μέτρον ἄνθρωπος,
[9, 8]	Καὶ ἀλλαχοῦ δὲ τοῦτον ἤρξατο	τὸν	τρόπον· περὶ μὲν θεῶν οὐκ
[9, 11]	ἐν τοῖς τόποις. Κατὰ τοῦτον	τὸν	τρόπον τὰ δοκοῦντα εἶναι μεγάλα
[9, 5]	τοὺς δὲ πολίτας παρορμηθέντας αὐτίκα	τὸν	τύραννον καταλεῦσαι. Ταὐτὰ δὲ σχεδὸν
[9, 5]	γέμοντα. Καθελεῖν δὲ θελήσας Νέαρχον	τὸν	τύραννον οἱ δὲ Διομέδοντα συνελήφθη,
[9, 1]	Ἱερώνυμος δέ φησι καὶ Σκυθῖνον	τὸν	τῶν ἰάμβων ποιητὴν ἐπιβαλέσθαι τὸν
[9, 1]	ἐν τῷ Περὶ Ἡρακλείτου καὶ	τὸν	ὕδερον αὐτὸν θεραπευθῆναι, ἀποθανεῖν δ'
[9, 11]	ἐστιν, οὐδὲν ἕξει λέγειν πρὸς	τὸν	ᾧ φαίνεται τοὐναντίον· ὡς γὰρ
[9, 11]	τι ἔστι· πρὸς γὰρ τὸ	αἰτιατόν	ἐστι· τὰ δὲ πρός τι
[9, 7]	ὁ Ἵππαρχος, ἐννέα πρὸς τοῖς	ἑκατὸν	ἔτη βιούς. Ἡμεῖς τ' εἰς
[9, 7]	δημοσίᾳ ταφῆναι, βιώσαντα ὑπὲρ τὰ	ἑκατὸν	ἔτη. Ὁ δὲ Δημήτριος τοὺς
[9, 8]	Οὗτος πρῶτος μισθὸν εἰσεπράξατο μνᾶς	ἑκατόν·	καὶ πρῶτος μέρη χρόνου διώρισε
[9, 7]	ὑποπτευσάντων. Ὁ δὲ Δημήτριος ὑπὲρ	ἑκατὸν	τάλαντά φησιν εἶναι αὐτῷ τὸ
[9, 7]	τὸν Μέγαν διάκοσμον, ὃν μόνον	ἑκατὸν	ταλάντων τιμηθῆναι. Ταὐτὰ δὲ καὶ
[9, 11]	ὄγδοον, Σέξτος δὲ καὶ Αἰνεσίδημος	δέκατον·	ἀλλὰ καὶ τὸν δέκατον Σέξτος
[9, 11]	Αἰνεσίδημος δέκατον· ἀλλὰ καὶ τὸν	δέκατον	Σέξτος ὄγδοόν φησι, Φαβωρῖνος δὲ
[9, 11]	σῶμα σώματός ἐστιν αἴτιον ἢ	ἀσώματον	ἀσωμάτου· οὐδὲν δὲ τούτων· οὐκ
[9, 11]	ὄντων, οὐδὲν ἔσται τὸ πάσχον.	Ἀσώματον	δ' ἀσωμάτου οὐκ ἂν εἴη
[9, 11]	αἴτιον διὰ τὸν αὐτὸν λόγον·	ἀσώματον	δὲ σώματος οὐκ ἔστιν αἴτιον,
[9, 11]	μηδὲν δὲ πάσχον διὰ τὸ	ἀσώματον	εἶναι οὐδ' ἂν ὑπό τινος
[9, 11]	οὐκ ἔστιν αἴτιον, ἐπεὶ οὐδὲν	ἀσώματον	ποιεῖ σῶμα. Σῶμα δ' ἀσωμάτου
[9, 7]	ὁ παντοδαὴς ἤνυσε Δημόκριτος; ὃς	θάνατον	παρεόντα τρί' ἤματα δώμασιν ἔσχεν
[9, 11]	ὅτι καθ' ἡμέραν ὁρᾶται. Τὸν	ἐνατὸν	Φαβωρῖνος ὄγδοον, Σέξτος δὲ καὶ
[9, 11]	Σέξτος ὄγδοόν φησι, Φαβωρῖνος δὲ	ἔνατον.	Δέκατος ὁ κατὰ τὴν πρὸς
[9, 11]	ἑκάτερα δὲ ἀμφισβητεῖται. Οὐ τοίνυν	δυνατὸν	τὰς περὶ αἰσθητῶν ἢ νοητῶν
[9, 12]	τὸ ἠρεμάζειν. Φασὶ δὲ καὶ	Ἄρατον	πυθέσθαι αὐτοῦ πῶς τὴν Ὁμήρου
[9, 6]	ἐξώτατον, τὸν δὲ τῆς σελήνης	προσγειότατον,	τῶν ἄλλων μεταξὺ τούτων ὄντων.
[9, 1]	σαφῶς ἐκβάλλει, ὥστε καὶ τὸν	νωθέστατον	ῥᾳδίως γνῶναι καὶ δίαρμα ψυχῆς
[9, 6]	δὲ τὸν τοῦ ἡλίου κύκλον	ἐξώτατον,	τὸν δὲ τῆς σελήνης προσγειότατον,
[9, 1]	ἀτραπιτός. Ὄρφνη καὶ σκότος ἐστὶν	ἀλάμπετον·	ἢν δέ σε μύστης εἰσαγάγῃ,
[9, 12]	εἴδει. Ὧν τὸ μὲν πρῶτον	αὐτοδιήγητον	ἔχει τὴν ἑρμηνείαν, τὸ δὲ
[9, 1]	Περὶ φύσεως δυσνόητόν τε καὶ	δυσεξήγητον.	Ἔν τισι μὲν οὖν ἑρμηνευόμενος
[9, 11]	γάρ ἐστι, φασί, σημεῖον, ἤτοι	αἰσθητόν	ἐστιν ἢ νοητόν· αἰσθητὸν μὲν
[9, 11]	οὖν οὐκ ἔστιν, ἐπεὶ τὸ	αἰσθητὸν	κοινόν ἐστι, τὸ δὲ σημεῖον
[9, 11]	ἤτοι αἰσθητόν ἐστιν ἢ νοητόν·	αἰσθητὸν	μὲν οὖν οὐκ ἔστιν, ἐπεὶ
[9, 11]	σημεῖον ἴδιον. Καὶ τὸ μὲν	αἰσθητὸν	τῶν> κατὰ διαφοράν, τὸ δὲ
[9, 4]	ἄπειρον εἶναι καὶ ἀναλλοίωτον καὶ	ἀκίνητον	καὶ ἓν ὅμοιον ἑαυτῷ καὶ
[9, 1]	καὶ μὴ ἐκ τοῦ δημώδους	εὐκαταφρόνητον	ᾖ. Τοῦτον δὲ καὶ ὁ
[9, 11]	σημεῖον, ἤτοι αἰσθητόν ἐστιν ἢ	νοητόν·	αἰσθητὸν μὲν οὖν οὐκ ἔστιν,
[9, 11]	δὲ σημεῖον τῶν πρός τι.	Νοητὸν	δ' οὐκ ἔστιν, ἐπεὶ τὸ
[9, 11]	δ' οὐκ ἔστιν, ἐπεὶ τὸ	νοητὸν	ἤτοι φαινόμενόν ἐστι φαινομένου ἢ
[9, 1]	χαίρειν. Καταβέβλησαι λόγον Περὶ φύσεως	δυσνόητόν	τε καὶ δυσεξήγητον. Ἔν τισι
[9, 9]	μοι χρεὼν εἶναι τὴν ἀρχὴν	ἀναμφισβήτητον	παρέχεσθαι, τὴν δ' ἑρμηνείαν ἁπλῆν
[9, 1]	αὐτὸν ἡμῶν οὕτως ἔχον· Πολλάκις	Ἡράκλειτον	ἐθαύμασα, πῶς ποτε τὸ ζῆν
[9, 1]	αὐτόν· Βασιλεὺς Δαρεῖος πατρὸς Ὑστάσπεω	Ἡράκλειτον	Ἐφέσιον σοφὸν ἄνδρα προσαγορεύει χαίρειν.
[9, 11]	ὅτῳ προσέκυρσεν ἕκαστος· ἔτι μὴν	Ἡράκλειτον,	Μὴ εἰκῆ περὶ τῶν μεγίστων
[9, 11]	κέκριται καὶ τὸ κριτήριον ἢ	ἄκριτόν	ἐστιν. Ἀλλ' εἰ μὲν ἄκριτόν
[9, 11]	ἄκριτόν ἐστιν. Ἀλλ' εἰ μὲν	ἄκριτόν	ἐστιν, ἄπιστον καθέστηκε καὶ διημάρτηκε
[9, 1]	καὶ τὸ βάρος τῆς ἑρμηνείας	ἀσύγκριτον.	Καὶ τὰ ἐπὶ μέρους δὲ
[9, 4]	τοῖς Ἐφεσίοις ἀγνοοῦσι, καθάπερ Ἱπποκράτης	Δημόκριτον	Ἀβδηρίταις. Γέγονε δὲ καὶ πολιτικὸς
[9, 7]	φησιν ἐν Παντοδαπῇ ἱστορίᾳ λέγειν	Δημόκριτον	περὶ Ἀναξαγόρου ὡς οὐκ εἴησαν
[9, 7]	ἐπαινέσας τὸν τρόπον ἔχει· Οἷον	Δημόκριτόν	τε περίφρονα, ποιμένα μύθων, ἀμφίνοον
[9, 7]	νυκτὸς διεφθαρμένη. Τελευτῆσαι δὲ τὸν	Δημόκριτόν	φησιν Ἕρμιππος τοῦτον τὸν τρόπον.
[9, 12]	ἑρμηνείαν, τὸ δὲ δεύτερον καὶ	τρίτον	ἐν διαλόγου σχήματι. Φαίνεται γοῦν
[9, 7]	τῶν Δημοκρίτου βιβλίων, κατὰ τὸ	τρίτον	ἔτος τῆς ἑβδόμης καὶ ἑβδομηκοστῆς
[9, 7]	Ἰνδίᾳ καὶ εἰς Αἰθιοπίαν ἐλθεῖν.	Τρίτον	τε ὄντα ἀδελφὸν νείμασθαι τὴν
[9, 11]	δισταζομένου, καὶ τὸ ὅλον εἶναι	ἀναπόδεικτον.	Εἰ δὲ δοκεῖ, φασίν, ὑπάρχειν
[9, 12]	μέντοι τροφῶν ἀπῆρεν εἰς τὸν	Ἑλλήσποντον	καὶ τὴν Προποντίδα· ἐν Χαλκηδόνι
[9, 1]	φέγγος ἔσβεσεν ἐν βλεφάροις καὶ	σκότον	ἠγάγετο. Ἕρμιππος δέ φησι λέγειν
[9, 6]	τὴν τοῦ μέσου ἀντέρεισιν περιδινουμένων	λεπτὸν	γενέσθαι τὸν πέριξ ὑμένα, συρρεόντων
[9, 11]	καθ' ἕτερον κίνημα τῆς διανοίας	ἄληπτόν	ἐστιν, οὐκ εἰσόμεθα τὴν Πύρρωνος
[9, 7]	Διαδοχαῖς ἀποδημῆσαι αὐτὸν καὶ εἰς	Αἴγυπτον	πρὸς τοὺς ἱερέας γεωμετρίαν μαθησόμενον
[9, 2]	ἀπεφήνατο ὅτι πᾶν τὸ γινόμενον	φθαρτόν	ἐστι καὶ ἡ ψυχὴ πνεῦμα.
[9, 11]	μᾶλλον τόδε ἢ τόδε εἶναι	ἕκαστον.	Ἀκόλουθος δ' ἦν καὶ τῷ
[9, 1]	οἶκον. Ἕλληνες γὰρ ἐπὶ τὸ	πλεῖστον	ἀνεπισήμαντοι σοφοῖς ἀνδράσιν ὄντες παρορῶσι
[9, 1]	ἔχοντα, ὥστε καὶ τοὺς ἐπὶ	πλεῖστον	μετεσχηκότας συγγραμμάτων διαπορεῖσθαι τῆς ὀρθῆς
[9, 1]	καταλιπεῖν, οἵτινες Ἑρμόδωρον ἄνδρα> ἑωυτῶν	ὀνήιστον	ἐξέβαλον λέγοντες, Ἡμέων μηδὲ εἷς
[9, 11]	τῶν κατὰ μέρος ἀποδείξεων ἀπιστουμένων	ἄπιστον	εἶναι καὶ τὴν γενικὴν ἀπόδειξιν.
[9, 11]	Ἀλλ' εἰ μὲν ἄκριτόν ἐστιν,	ἄπιστον	καθέστηκε καὶ διημάρτηκε τοῦ ἀληθοῦς
[9, 7]	ότι> εἰδὼς ὡς πρὸς τὸν	ἄριστον	αὐτῷ τῶν φιλοσόφων ὁ ἀγὼν>
[9, 11]	καὶ ὁ νοῦς ποικίλως τρέπεται.	Ἄγνωστον	οὖν ἐστι τὸ κριτήριον καὶ
[9, 11]	διὰ τὴν ἰσοσθένειαν τῶν λόγων.	Ἄγνωστον	οὖν τὸ φύσει ἀγαθόν. Ἔστι
[9, 11]	ἀσθενές, τὸ μεῖζον παρὰ τὸ	ἔλαττον,	τὸ ἄνω παρὰ τὸ κάτω.
[9, 1]	ἀπὸ γῆς καὶ διὰ τοῦτο	ἧττον	λάμπειν καὶ θάλπειν, τὴν δὲ
[9, 1]	κάκιστοι, θαυμάζετε; εἶπεν· Ἢ οὐ	κρεῖττον	τοῦτο ποιεῖν ἢ μεθ' ὑμῶν
[9, 1]	δέ φησιν εἰρηκέναι τινὰς Ξενοφάνους	αὐτὸν	ἀκηκοέναι· λέγειν τε Ἀρίστωνα ἐν
[9, 10]	ῥέει μακάρεσσι θεοῖσι. Πλούταρχος δ'	αὐτὸν	Ἀλέξανδρον τοῦτο λέξαι πρὸς τοὺς
[9, 8]	οὐκ ἔφυγες. Λέγεται δέ ποτ'	αὐτὸν	ἀπαιτοῦντα τὸν μισθὸν Εὔαθλον τὸν
[9, 1]	ὁ Κυζικηνός φησι μὴ δυνηθέντα	αὐτὸν	ἀποσπάσαι τὰ βόλιτα μεῖναι καὶ
[9, 5]	ἐν τοῖς Ὁμωνύμοις τὸν μυκτῆρα	αὐτὸν	ἀποτραγεῖν. Ἀντισθένης δὲ ἐν ταῖς
[9, 12]	μηδ' ἀριστᾶν συγχρονεῖν. Φασὶ δ'	αὐτὸν	Ἀρκεσίλαον θεασάμενον διὰ τῶν Κερκώπων
[9, 1]	μετασχεῖν καὶ ἔγραψεν ὧδε πρὸς	αὐτόν·	Βασιλεὺς Δαρεῖος πατρὸς Ὑστάσπεω Ἡράκλειτον
[9, 8]	Ἔνιοι κατὰ τὴν ὁδὸν τελευτῆσαι	αὐτόν,	βιώσαντα ἔτη πρὸς τὰ ἐνενήκοντα·
[9, 5]	Ἕρμιππος δέ φησιν εἰς ὅλμον	αὐτὸν	βληθῆναι καὶ κατακοπῆναι. Καὶ εἰς
[9, 5]	καλεῖ. Φησὶ δ' Ἀριστοτέλης εὑρετὴν	αὐτὸν	γενέσθαι διαλεκτικῆς, ὥσπερ Ἐμπεδοκλέα ῥητορικῆς.
[9, 7]	τῶν Πυθαγορικῶν τινος ἀκοῦσαί φησιν	αὐτὸν	Γλαῦκος ὁ Ῥηγῖνος, κατὰ τοὺς
[9, 3]	ἀνθρώπων ἐξ ἡλίου πρῶτον γενέσθαι·	αὐτὸν	δὲ ὑπάρχειν τὸ θερμὸν καὶ
[9, 7]	καὶ χαλκαῖς εἰκόσι· καὶ τελευτήσαντα	αὐτὸν	δημοσίᾳ ταφῆναι, βιώσαντα ὑπὲρ τὰ
[9, 8]	Γέγραφε δὲ καὶ Πλάτων εἰς	αὐτὸν	διάλογον. Φησὶ δὲ Φιλόχορος, πλέοντος
[9, 3]	Καὶ δοκεῖ πρῶτος πεφωρακέναι τὸν	αὐτὸν	εἶναι Ἕσπερον καὶ Φωσφόρον, ὥς
[9, 2]	σοφόν. Φησὶ δὲ Σωτίων πρῶτον	αὐτὸν	εἰπεῖν ἀκατάληπτα εἶναι τὰ πάντα,
[9, 7]	Σωκράτους ἀπολογίᾳ μηδὲ ἐλθεῖν φησιν	αὐτὸν	εἰς Ἀθήνας. Τοῦτο δὲ καὶ
[9, 1]	ἕνα εἶναι κόσμον· γεννᾶσθαί τε	αὐτὸν	ἐκ πυρὸς καὶ πάλιν ἐκπυροῦσθαι
[9, 7]	τάφοις ἐνδιατρίβων. Ἐλθόντα δή φησιν	αὐτὸν	ἐκ τῆς ἀποδημίας ταπεινότατα διάγειν,
[9, 7]	ἱκανὸν χρόνον μὴ γνῶναι, ἕως	αὐτὸν	ἐκεῖνος διαναστήσας προφάσει τῆς θυσίας
[9, 7]	τε γυμνοσοφισταῖς φασί τινες συμμῖξαι	αὐτὸν	ἐν Ἰνδίᾳ καὶ εἰς Αἰθιοπίαν
[9, 7]	ἔτη βιούς. Ἡμεῖς τ' εἰς	αὐτὸν	ἐν τῇ Παμμέτρῳ τοῦτον ἐποιήσαμεν
[9, 12]	Ἀρκεσιλάου ἐν τοῖς Σίλλοις ἐπῄνεκεν	αὐτὸν	ἐν> τῷ ἐπιγραφομένῳ Ἀρκεσιλάου περιδείπνῳ.
[9, 7]	καὶ αὐτοῦ Πυθαγόρου μέμνηται, θαυμάζων	αὐτὸν	ἐν τῷ ὁμωνύμῳ συγγράμματι. Πάντα
[9, 1]	μέτρου ἐκβάλλειν. Πολλά τ' εἰς	αὐτὸν	ἐπιγράμματα φέρεται, ἀτὰρ δὴ καὶ
[9, 5]	ἐμήνυσεν αὐτοῦ τοὺς φίλους, βουλόμενος	αὐτὸν	ἔρημον καταστῆσαι· εἶτα περί τινων
[9, 1]	ἕνα τῶν ξυμπάντων. Φασὶ δ'	αὐτὸν	ἐρωτηθέντα διὰ τί σιωπᾷ, φάναι
[9, 11]	ἡγεμονεύων. Ἀθηναῖοι δὲ καὶ πολιτείᾳ	αὐτὸν	ἐτίμησαν, καθά φησι Διοκλῆς, ἐπὶ
[9, 5]	βληθῆναι καὶ κατακοπῆναι. Καὶ εἰς	αὐτὸν	ἡμεῖς εἴπομεν οὕτως· Ἤθελες, ὦ
[9, 1]	ἔτη ἑξήκοντα. Καὶ ἔστιν εἰς	αὐτὸν	ἡμῶν οὕτως ἔχον· Πολλάκις Ἡράκλειτον
[9, 1]	Περὶ Ἡρακλείτου καὶ τὸν ὕδερον	αὐτὸν	θεραπευθῆναι, ἀποθανεῖν δ' ἄλλῃ νόσῳ.
[9, 2]	ἰδίαις χερσὶ θάψαι τοὺς υἱεῖς	αὐτόν,	καθάπερ καὶ Ἀναξαγόραν. Δοκεῖ δὲ
[9, 11]	τιμηθῆναι ὥστε καὶ ἀρχιερέα καταστῆσαι	αὐτὸν	καὶ δι' ἐκεῖνον πᾶσι τοῖς
[9, 7]	καὶ Ἀντισθένης ἐν Διαδοχαῖς ἀποδημῆσαι	αὐτὸν	καὶ εἰς Αἴγυπτον πρὸς τοὺς
[9, 10]	τῇ Κύπρῳ ὁ Ἀνάξαρχος, συλλαβὼν	αὐτὸν	καὶ εἰς ὅλμον βαλὼν ἐκέλευσε
[9, 11]	λαμπαδιστὰς μετρίως ἔχοντας. Ἐκπατεῖν τε	αὐτὸν	καὶ ἐρημάζειν, σπανίως ποτ' ἐπιφαινόμενον
[9, 11]	εἶτα δὲ καὶ Ὁμήρου, θαυμάζων	αὐτὸν	καὶ συνεχὲς λέγων, οἵη περ
[9, 5]	αὐτοῦ μέμνηται> καὶ Ἐλεατικὸν Παλαμήδην	αὐτὸν	καλεῖ. Φησὶ δ' Ἀριστοτέλης εὑρετὴν
[9, 4]	αὐτῶν. Φησὶ δ' Ἀπολλόδωρος ἠκμακέναι	αὐτὸν	κατὰ τὴν τετάρτην καὶ ὀγδοηκοστὴν
[9, 11]	Αἰνεσίδημος δέ φησι φιλοσοφεῖν μὲν	αὐτὸν	κατὰ τὸν τῆς ἐποχῆς λόγον,
[9, 11]	καταστήματι, ὥστ' εἰ καί τις	αὐτὸν	καταλίποι μεταξὺ λέγοντα, αὑτῷ διαπεραίνειν
[9, 7]	ὀγδόῃ Περιπάτων, ἐλθόντος Ἱπποκράτους πρὸς	αὐτόν,	κελεῦσαι κομισθῆναι γάλα· καὶ θεασάμενον
[9, 11]	ἂν εἴη αἴτιον διὰ τὸν	αὐτὸν	λόγον· ἀσώματον δὲ σώματος οὐκ
[9, 7]	Παρμενίδην καὶ Ζήνωνα, ὡς κατ'	αὐτὸν	μάλιστα διαβεβοημένων, καὶ Πρωταγόρου τοῦ
[9, 7]	τοῦ νοῦ, ἐχθρῶς ἔχοντα πρὸς	αὐτὸν	ὅτι δὴ μὴ προσήκατο αὐτόν.
[9, 10]	αὐτῷ. Καὶ ἔστιν ἡμῶν εἰς	αὐτὸν	οὕτως ἔχον> Πτίσσετε, Νικοκρέων, ἔτι
[9, 7]	αὐτὸν ὅτι δὴ μὴ προσήκατο	αὐτόν.	Πῶς οὖν κατά τινας ἀκήκοεν
[9, 7]	καὶ Ἀπολλόδωρος ὁ Κυζικηνὸς Φιλολάῳ	αὐτὸν	συγγεγονέναι. Ἤσκει δέ, φησὶν ὁ
[9, 6]	τῶν ἐνεχθέντων ἐπὶ τὸ μέσον.	Αὐτόν	τε πάλιν τὸν περιέχοντα οἷον
[9, 10]	ἐν συμποσίῳ τοῦ Ἀλεξάνδρου ἐρωτήσαντος	αὐτὸν	τί ἄρα δοκεῖ τὸ δεῖπνον,
[9, 4]	ἦλθεν Ἡρακλείτῳ· ὅτε καὶ συνέστησεν	αὐτὸν	τοῖς Ἐφεσίοις ἀγνοοῦσι, καθάπερ Ἱπποκράτης
[9, 1]	ἠγάγετο. Ἕρμιππος δέ φησι λέγειν	αὐτὸν	τοῖς ἰατροῖς εἴ τις δύναται
[9, 11]	δὲ Νουμήνιος καὶ δογματίσαι φησὶν	αὐτόν.	Τούτου πρὸς τοῖς ἄλλοις καὶ
[9, 1]	τῶν παίδων ἠστραγάλιζε· περιστάντων δ'	αὐτὸν	τῶν Ἐφεσίων, Τί, ὦ κάκιστοι,
[9, 1]	ἐν τοῖς Ὁμωνύμοις καὶ Ἀθηναίων	αὐτὸν	ὑπερφρονῆσαι, δόξαν ἔχοντα παμπλείστην, καταφρονούμενόν
[9, 11]	πυνθάνεσθαι περὶ αὐτοῦ. Οὕτω δ'	αὐτὸν	ὑπὸ τῆς πατρίδος τιμηθῆναι ὥστε
[9, 10]	αἷμα, δείξας τῇ χειρὶ πρὸς	αὐτόν	φησι, Τουτὶ μὲν αἷμα καὶ
[9, 6]	ἔξωθεν σωμάτων· δίνῃ τε φερόμενον	αὐτὸν	ὧν ἂν ἐπιψαύσῃ, ταῦτα ἐπικτᾶσθαι.
[9, 8]	καὶ Θουρίοις νόμους γράψαι φησὶν	αὐτόν·	ὡς δ' Εὔπολις ἐν Κόλαξιν,
[9, 7]	καὶ Κλεινίαν τοὺς Πυθαγορικοὺς κωλῦσαι	αὐτόν,	ὡς οὐδὲν ὄφελος· παρὰ πολλοῖς
[9, 11]	ὁ μὲν ἄνθρωπος καὶ πρὸς	αὑτὸν	διαφωνεῖ καὶ πρὸς τοὺς ἄλλους,
[9, 1]	ποιῆσαι· τῶν δὲ μὴ συνιέντων,	αὑτὸν	εἰς βούστασιν κατορύξας τῇ τῶν
[9, 1]	ὑγρὸν ἐξερᾶσαι· ἀπειπόντων δέ, θεῖναι	αὑτὸν	εἰς τὸν ἥλιον καὶ κελεύειν
[9, 1]	ἐγνωκέναι· ἤκουσέ τ' οὐδενός, ἀλλ'	αὑτὸν	ἔφη διζήσασθαι καὶ μαθεῖν πάντα
[9, 12]	ἑτερόφθαλμον ἤκουσα, ἐπεὶ καὶ αὐτὸς	αὑτὸν	Κύκλωπα ἐκάλει. Γέγονε καὶ ἕτερος
[9, 7]	δὲ ταῖς ῥισὶ προσφέρων διεκράτησεν	αὑτὸν	τὴν ἑορτήν· ἐπειδὴ δὲ παρῆλθον
[9, 5]	δακὼν οὐκ ἀνῆκεν ἕως ἀπεκεντήθη,	ταὐτὸν	Ἀριστογείτονι τῷ τυραννοκτόνῳ παθών. Δημήτριος
[9, 3]	τὴν ψυχὴν καὶ τὸν νοῦν	ταὐτὸν	εἶναι, καθὰ μέμνηται καὶ Θεόφραστος
[9, 7]	ψυχὴν ὁμοίως· ἣν καὶ νοῦν	ταὐτὸν	εἶναι. Ὁρᾶν δ' ἡμᾶς κατ'
[9, 11]	φαινόμενον τιθέμεθα, οὐχ ὡς καὶ	τοιοῦτον	ὄν. Καὶ ὅτι τὸ πῦρ
[9, 11]	τῶν ἀνθρώπων. Ποσειδώνιος δὲ καὶ	τοιοῦτόν	τι διέξεισι περὶ αὐτοῦ. Τῶν
[9, 12]	εὑρεῖν τὸ ἀπόσπασμα τέως ἀγνοοῦντα.	Τοσοῦτον	ἦν ἀδιάφορος. Ἀλλὰ καὶ εὔρους,
[9, 7]	πάντα καταναλῶσαι. Λέγει δ' ὅτι	τοσοῦτον	ἦν φιλόπονος ὥστε τοῦ περικήπου
[9, 7]	σοφὸς ὧδε, τίς ἔργον ἔρεξε	τοσοῦτον	ὅσσον ὁ παντοδαὴς ἤνυσε Δημόκριτος;
[9, 5]	Ὀλυμπιάδα. ~ΖΗΝΩΝ ΕΛΕΑΤΗΣ. Ζήνων Ἐλεάτης.	Τοῦτον	Ἀπολλόδωρός φησιν εἶναι ἐν Χρονικοῖς
[9, 1]	ἐκ τοῦ δημώδους εὐκαταφρόνητον ᾖ.	Τοῦτον	δὲ καὶ ὁ Τίμων ὑπογράφει
[9, 12]	καὶ Σωτίων ἐν τῷ ἑνδεκάτῳ.	Τοῦτον	ἐγὼ καὶ ἑτερόφθαλμον ἤκουσα, ἐπεὶ
[9, 7]	ἔσοιτο· ὅν γε καὶ Τίμων	τοῦτον	ἐπαινέσας τὸν τρόπον ἔχει· Οἷον
[9, 7]	εἰς αὐτὸν ἐν τῇ Παμμέτρῳ	τοῦτον	ἐποιήσαμεν τὸν τρόπον· Καὶ τίς
[9, 8]	ὀγδοηκοστὴν Ὀλυμπιάδα. Ἔστι καὶ εἰς	τοῦτον	ἡμῶν οὕτως ἔχον· Καὶ σεῦ,
[9, 8]	εἶναι ἀληθῆ. Καὶ ἀλλαχοῦ δὲ	τοῦτον	ἤρξατο τὸν τρόπον· περὶ μὲν
[9, 3]	δὲ διήκουσε Παρμενίδης Πύρητος Ἐλεάτης	τοῦτον	Θεόφραστος ἐν τῇ Ἐπιτομῇ Ἀναξιμάνδρου
[9, 3]	φαντασίας ἀπάτης ἀνενείκατο νώσεις. Εἰς	τοῦτον	καὶ Πλάτων τὸν διάλογον γέγραφε,
[9, 7]	δὲ τὸν Δημόκριτόν φησιν Ἕρμιππος	τοῦτον	τὸν τρόπον. Ἤδη ὑπέργηρων ὄντα
[9, 8]	καὶ Ἐπίκουρός πού φησι. Καὶ	τοῦτον	τὸν τρόπον ἤρθη πρὸς Δημοκρίτου
[9, 8]	πράξας. Ἀλλὰ καὶ ἤρξατό που	τοῦτον	τὸν τρόπον· Πάντων χρημάτων μέτρον
[9, 11]	τὰ ἐν τοῖς τόποις. Κατὰ	τοῦτον	τὸν τρόπον τὰ δοκοῦντα εἶναι
[9, 5]	προειρημένων κατὰ μηδενὸς τούτων ἐπικράτησιν.	Τοῦτόν	φασι λοιδορούμενον ἀγανακτῆσαι· αἰτιασαμένου δέ
[9, 9]	δὲ τοῖς χρόνοις κατ' Ἀναξαγόραν.	Τοῦτόν	φησιν ὁ Φαληρεὺς Δημήτριος ἐν
[9, 4]	τὸ πᾶν ἄπειρον εἶναι καὶ	ἀναλλοίωτον	καὶ ἀκίνητον καὶ ἓν ὅμοιον
[9, 1]	καὶ διὰ τὴν μεταβολὴν ἀγνοηθέντα	κυνόβρωτον	γενέσθαι. Γέγονε δὲ θαυμάσιος ἐκ
[9, 12]	παρῳδίας εἴδει. Ὧν τὸ μὲν	πρῶτον	αὐτοδιήγητον ἔχει τὴν ἑρμηνείαν, τὸ
[9, 2]	τὸν σοφόν. Φησὶ δὲ Σωτίων	πρῶτον	αὐτὸν εἰπεῖν ἀκατάληπτα εἶναι τὰ
[9, 3]	Γένεσίν τ' ἀνθρώπων ἐξ ἡλίου	πρῶτον	γενέσθαι· αὐτὸν δὲ ὑπάρχειν τὸ
[9, 8]	φησί· φάσιν, ἀπόφασιν, ἐρώτησιν, προσαγόρευσιν.	Πρῶτον	δὲ τῶν λόγων ἑαυτοῦ ἀνέγνω
[9, 1]	ἐν τῷ Κατακολυμβητῇ Κράτητά τινα	πρῶτον	εἰς τὴν Ἑλλάδα κομίσαι τὸ
[9, 11]	καλοίμεθ' ἄν. Πρὸς τῷ μηδὲ	πρῶτον	εὑρηκέναι τὴν σκεπτικὴν Πύρρωνα μηδ'
[9, 6]	συμπλεκόμενα ποιεῖν σύστημα, τὸ μὲν	πρῶτον	κάθυγρον καὶ πηλῶδες, ξηρανθέντα καὶ
[9, 11]	διαγωνίζεσθαι δ' ὡς οἷόν τε	πρῶτον	μὲν τοῖς ἔργοις πρὸς τὰ
[9, 12]	καὶ Ἐπίλογον ἐπέγραψαν. Τὸ δὲ	πρῶτον	ταὐτὰ περιέχει πράγματα, πλὴν ὅτι
[9, 6]	περιπλεκόμενα συγκατατρέχειν ἀλλήλοις καὶ ποιεῖν	πρῶτόν	τι σύστημα σφαιροειδές. Τοῦτο δ'
[9, 11]	συνιᾶσιν ὅτι εἰς αὐτὸ τοῦτο	πρῶτον,	ὡς ἄρ' ἐξ αὑτῶν ἔχει
[9, 8]	ἔχον· Καὶ σεῦ, Πρωταγόρη, φάτιν	ἔκλυον,	ὡς ἄρ' Ἀθηνέων ἔκ ποτ'
[9, 7]	Αἰθιοπίαν ἐλθεῖν. Τρίτον τε ὄντα	ἀδελφὸν	νείμασθαι τὴν οὐσίαν· καὶ οἱ
[9, 1]	Δαρεῖος πατρὸς Ὑστάσπεω Ἡράκλειτον Ἐφέσιον	σοφὸν	ἄνδρα προσαγορεύει χαίρειν. Καταβέβλησαι λόγον
[9, 2]	ἐστιν ὁ σοφός, Εἰκότως, ἔφη·	σοφὸν	γὰρ εἶναι δεῖ τὸν ἐπιγνωσόμενον
[9, 11]	καὶ εἰπὼν ὡς χρὴ τὸν	σοφὸν	ἐν τοιαύτῃ καθεστάναι ἀταραξίᾳ. Μόνος
[9, 1]	Ἑκαταῖον. Εἶναι γὰρ Ἓν τὸ	σοφόν,	ἐπίστασθαι γνώμην, ὁτέη ἐκυβέρνησε πάντα
[9, 2]	εἶναι δεῖ τὸν ἐπιγνωσόμενον τὸν	σοφόν.	Φησὶ δὲ Σωτίων πρῶτον αὐτὸν
[9, 11]	πρὸς ἄλλα σύμβλησιν, καθάπερ τὸ	κοῦφον	παρὰ τὸ βαρύ, τὸ ἰσχυρὸν
[9, 2]	Τίμωνος· φησὶ γοῦν, Ξεινοφάνη θ'	ὑπάτυφον,	Ὁμηραπάτην ἐπικόπτην. Οὗτος ἐκπεσὼν τῆς
[9, 3]	γλῶσσαν, κρῖναι δὲ λόγῳ πολύδηριν	ἔλεγχον.	Διὸ καὶ περὶ αὐτοῦ φησιν
[9, 8]	καὶ εἰς τοῦτον ἡμῶν οὕτως	ἔχον·	Καὶ σεῦ, Πρωταγόρη, φάτιν ἔκλυον,
[9, 1]	ἔστιν εἰς αὐτὸν ἡμῶν οὕτως	ἔχον·	Πολλάκις Ἡράκλειτον ἐθαύμασα, πῶς ποτε
[9, 10]	ἔστιν ἡμῶν εἰς αὐτὸν οὕτως	ἔχον>	Πτίσσετε, Νικοκρέων, ἔτι καὶ μάλα·
[9, 1]	ὑπὸ τῶν ἑτέρων. Τὸ δὲ	περιέχον	ὁποῖόν ἐστιν οὐ δηλοῖ· εἶναι
[9, 2]	καὶ αἰρούσης αὐτὰ εἰς τὸ	περιέχον.	Οὐσίαν θεοῦ σφαιροειδῆ, μηδὲν ὅμοιον
[9, 12]	ἐκάλεσε καὶ ἰατρικὴν ἐδίδαξε καὶ	διάδοχον	τοῦ βίου κατέλιπεν. Ὁ δ'
[9, 11]	διεγγυωμένῳ ἐπακολουθεῖν Ἄτην. Ἀλλὰ καὶ	Ἀρχίλοχον	καὶ Εὐριπίδην σκεπτικῶς ἔχειν, ἐν
[9, 1]	ἀγώνων ἐκβάλλεσθαι καὶ ῥαπίζεσθαι, καὶ	Ἀρχίλοχον	ὁμοίως. Ἔλεγε δὲ καὶ Ὕβριν
[9, 5]	συνέσεως γέμοντα. Καθελεῖν δὲ θελήσας	Νέαρχον	τὸν τύραννον οἱ δὲ Διομέδοντα
[9, 10]	περιφερόμενον, Πτίσσε τὸν Ἀναξάρχου θύλακον,	Ἀνάξαρχον	δὲ οὐ πτίσσεις. Κελεύσαντος δὲ
[9, 10]	καὶ ἄλλοτε προπίνοντα αὐτῷ τὸν	Ἀνάξαρχον	δεῖξαι τὴν κύλικα καὶ εἰπεῖν
[9, 11]	αἰτίων ὄντων, οὐδὲν ἔσται τὸ	πάσχον.	Ἀσώματον δ' ἀσωμάτου οὐκ ἂν
[9, 11]	ὕλης ὀφείλει εἶναι· μηδὲν δὲ	πάσχον	διὰ τὸ ἀσώματον εἶναι οὐδ'
[9, 3]	καὶ μᾶλλον ἠκολούθησε καὶ ἀποθανόντος	ἡρῷον	ἱδρύσατο γένους τε ὑπάρχων λαμπροῦ
[9, 8]	πλέοντος αὐτοῦ εἰς Σικελίαν, τὴν	ναῦν	καταποντωθῆναι· καὶ τοῦτο αἰνίττεσθαι Εὐριπίδην
[9, 1]	ἐξεύροιο, πᾶσαν ἐπιπορευόμενος ὁδόν· οὕτω	βαθὺν	λόγον ἔχει. Τήν τ' οἴησιν
[9, 5]	δειλίαν, εἰ τούτων ἕνεκεν ὧν	νῦν	ἐγὼ ὑπομένω, δουλεύετε τῷ τυράννῳ·
[9, 8]	πρὸς τοὔνομα διελέχθη καὶ τὸ	νῦν	ἐπιπόλαιον γένος τῶν ἐριστικῶν ἐγέννησεν·
[9, 12]	ἀρχὴ δ' αὐτῷ ἥδε, Ἔσπετε	νῦν	μοι ὅσοι πολυπράγμονές ἐστε σοφισταί.
[9, 11]	ὑπό τινος γένοιτο· οὐκ ἔστι	τοίνυν	αἴτιον. συνεισάγεται τὸ ἀνυποστάτους εἶναι
[9, 11]	κριθῆναι, ἑκάτερα δὲ ἀμφισβητεῖται. Οὐ	τοίνυν	δυνατὸν τὰς περὶ αἰσθητῶν ἢ
[9, 11]	δὲ κακόν, ὑπ' Ἀντισθένους. Συμβήσεται	τοίνυν	τὸ αὐτὸ ἀγαθόν τ' εἶναι
[9, 7]	πρὸς τῷ καταστρέφειν εἶναι. Τὴν	οὖν	ἀδελφὴν λυπεῖσθαι ὅτι ἐν τῇ
[9, 3]	Ἀναξιμάνδρου φησὶν ἀκοῦσαι- Ὅμως δ'	οὖν	ἀκούσας καὶ Ξενοφάνους οὐκ ἠκολούθησεν
[9, 10]	Δημοκρίτου φασὶν ἀκοῦσαι. Ὁ δ'	οὖν	Ἀνάξαρχος καὶ Ἀλεξάνδρῳ συνῆν καὶ
[9, 11]	τὸν δι' ἀλλήλων. Ὀ μὲν	οὖν	ἀπὸ τῆς διαφωνίας ὃ ἂν
[9, 11]	τέρποντα καὶ τὰ θαυμαζόμενα. Ἐδείκνυσαν	οὖν	ἀπὸ τῶν ἐναντίων τοῖς πείθουσιν
[9, 1]	γεγράφθαι παρὰ σοὶ ἐξηγήσεως. Βασιλεὺς	οὖν	Δαρεῖος Ὑστάσπου βούλεται τῆς σῆς
[9, 11]	τὸν λόγον, ἀλλὰ προσεπισχυρίζειν. Μόνον	οὖν	διακόνοις ἐχρῶντο τοῖς λόγοις· οὐ
[9, 11]	ἢ ἐξ ἀναποδείκτων. Εἰ μὲν	οὖν	ἐξ ἀποδεδειγμένων, κἀκεῖνα δεήσεταί τινος
[9, 11]	δ' οὔ· καὶ τὸ αἴτιον	οὖν	ἐπινοοῖτο ἂν μόνον, ἐπεὶ εἴπερ
[9, 1]	καὶ δυσεξήγητον. Ἔν τισι μὲν	οὖν	ἑρμηνευόμενος κατὰ λέξιν σὴν δοκεῖ
[9, 11]	ὁ νοῦς ποικίλως τρέπεται. Ἄγνωστον	οὖν	ἐστι τὸ κριτήριον καὶ διὰ
[9, 11]	ἐστιν ἢ οὐκ ἔστιν. Σημαίνει	οὖν	ἡ φωνή, καθά φησι καὶ
[9, 11]	δοκεῖ τὰ πάντα διακριβοῦσθαι· πᾶν	οὖν	ἴσον ἡγήσονται. Ἔτι, φασίν, ὁ
[9, 7]	πρεσβύτερος ὢν Σωκράτους. Εἴη ἂν	οὖν	κατ' Ἀρχέλαον τὸν Ἀναξαγόρου μαθητὴν
[9, 7]	δὴ μὴ προσήκατο αὐτόν. Πῶς	οὖν	κατά τινας ἀκήκοεν αὐτοῦ; Φησὶ
[9, 11]	ἀναπεμπόμενα ἐπ' ἄλληλα. Πῶς ἂν	οὖν	καταλαμβάνοιτο τὰ ἄδηλα τῆς ἀποδείξεως
[9, 11]	ἔστιν οὐδὲ κινεῖται· οὐκ ἔστιν	οὖν	κίνησις. Ἀνῄρουν δὲ καὶ μάθησιν.
[9, 11]	τιθέασι τὰ φαινόμενα μόνα. Ἔστιν	οὖν	κριτήριον κατὰ τοὺς σκεπτικοὺς τὸ
[9, 11]	τὸ μὲν ἄδηλον> Ἐν ᾧ	οὖν	λέγομεν μηδὲν ὁρίζειν, οὐδ' αὐτὸ
[9, 11]	τῶν κατόπτρων ἀλλοία θεωρεῖται. Ἀκολουθεῖ	οὖν	μὴ μᾶλλον εἶναι τοῖον τὸ
[9, 11]	ὧν ταῖς αἰσθήσεσι μετίσχουσιν. Ἔστιν	οὖν	ὁ Πυρρώνειος λόγος μήνυσίς τις
[9, 11]	τοῦτο ἐνεδέχετο δηλῶσαι· διὰ τῆς	οὖν	Οὐδὲν ὁρίζομεν φωνῆς τὸ τῆς
[9, 11]	τράχηλος παρὰ τὴν στροφήν. Ἐπεὶ	οὖν	οὐκ ἔνι ἔξω τόπων καὶ
[9, 11]	ἐστιν ἢ νοητόν· αἰσθητὸν μὲν	οὖν	οὐκ ἔστιν, ἐπεὶ τὸ αἰσθητὸν
[9, 11]	ἐστιν ἢ οὔ. Εἰ μὲν	οὖν	πιστός ἐστιν, οὐδὲν ἕξει λέγειν
[9, 11]	διενήξατο πέραν> τὸν Ἀλφειόν. Ἦν	οὖν	πολεμιώτατος τοῖς σοφισταῖς, ὡς καὶ
[9, 11]	μέν φησι· Καὶ τὸ μὲν	οὖν	σαφὲς οὔτις ἀνὴρ ἴδεν οὐδέ
[9, 11]	ἄρ' ἐστὶν αἴτιον. Σῶμα μὲν	οὖν	σώματος οὐκ ἂν εἴη αἴτιον,
[9, 11]	ὡς πρὸς τὴν διάνοιαν. Ἄγνωστα	οὖν	τὰ πρός τι ὡς> καθ'
[9, 11]	ὑπὸ τοῦ ἀέρος βαρυνόμενος. Ἀγνοοῦμεν	οὖν	τὸ κατ' ἰδίαν, ὡς ἔλαιον
[9, 11]	τὴν ἰσοσθένειαν τῶν λόγων. Ἄγνωστον	οὖν	τὸ φύσει ἀγαθόν. Ἔστι δὲ
[9, 11]	ὀξύτατοι, κύνες δ' ὀσφρητικώτατοι. Εὔλογον	οὖν	τοῖς διαφόροις τοὺς ὀφθαλμοὺς διάφορα
[9, 12]	δὲ καὶ παίζειν τοιαῦτα. Πρὸς	οὖν	τὸν θαυμάζοντα πάντα ἔφη, Τί
[9, 11]	τὸ πιεσθῆναι τοὺς πόρους. Ἀλλοῖα	οὖν	φαίνεται τὰ προσπίπτοντα παρὰ τὰς
[9, 11]	ἄρ' ἐστὶ σημεῖον. Φαινόμενον μὲν	οὖν	φαινομένου οὐκ ἔστιν, ἐπεὶ τὸ
[9, 11]	ἐπίκρισιν δύναμις οὐχ ὁρᾶται. Ὁ	οὖν,	φασί, περί τινος διαβεβαιούμενος αἰσθητοῦ
[9, 11]	ταῦτα γίνεται οὐκ ἴσμεν. Μόνον	οὖν,	φασίν, ἀνθιστάμεθα πρὸς τὰ παρυφιστάμενα
[9, 11]	οἷον δόγματος προσηγορεύοντο. Ζητηικὴ μὲν	οὖν	φιλοσοφία ἀπὸ τοῦ πάντοτε ζητεῖν
[9, 12]	Τίμων ὁ μισάνθρωπος. Ὁ δ'	οὖν	φιλόσοφος καὶ φιλόκηπος ἦν σφόδρα
[9, 1]	Ὀλυμπιάδα. Μεγαλόφρων δὲ γέγονε παρ'	ὁντιναοῦν	καὶ ὑπερόπτης, ὡς καὶ ἐκ
[9, 7]	τοῦ πατρὸς αὐτοῦ πρὸς θυσίαν	βοῦν	ἀγαγόντος καὶ αὐτόθι προσδήσαντος, ἱκανὸν
[9, 7]	θυσίας καὶ τὰ περὶ τὸν	βοῦν	διηγήσατο. Δοκεῖ δέ, φησί, καὶ
[9, 10]	τοῦ ῥᾴστου δυνατὸς σωφρονίζειν. Τὸν	γοῦν	Ἀλέξανδρον οἰόμενον εἶναι θεὸν ἐπέστρεψεν·
[9, 12]	τρίτον ἐν διαλόγου σχήματι. Φαίνεται	γοῦν	ἀνακρίνων Ξενοφάνην τὸν Κολοφώνιον περὶ
[9, 11]	φθορᾶς τῶν φαινομένων πάντων. Τὸ	γοῦν	αὐτὸ παρ' οἷς μὲν δίκαιον,
[9, 5]	φιλοσοφίᾳ καὶ ἐν πολιτείᾳ· φέρεται	γοῦν	αὐτοῦ βιβλία πολλῆς συνέσεως γέμοντα.
[9, 11]	ἤδη νεανίσκον ὄντα θηραθῆναι. Ἔφασκε	γοῦν	γίνεσθαι δεῖν τῆς μὲν διαθέσεως
[9, 11]	ἄνω παρὰ τὸ κάτω. Τὸ	γοῦν	δεξιὸν φύσει μὲν οὐκ ἔστι
[9, 12]	ὡς καὶ Ἀντίγονός φησι. Λόγος	γοῦν	εἰπεῖν Ἱερώνυμον τὸν περιπατητικὸν ἐπ'
[9, 11]	τὸ ἕτερον σχέσιν νοεῖται· μετατεθέντος	γοῦν	ἐκείνου, οὐκέτ' ἔσται δεξιόν. Ὁμοίως
[9, 11]	κεκλασμένα, τὰ ὠχρὰ ἑτερόχροα. Ὁ	γοῦν	ἥλιος παρὰ τὸ διάστημα μικρὸς
[9, 11]	καὶ τὰ μηδέποτε ἢ σπανίως	γοῦν	μεταπίπτοντα τά τε συνήθη καὶ
[9, 3]	αἰσθήσεις μὴ ἀκριβεῖς ὑπάρχειν. Φησὶ	γοῦν·	Μηδέ σ' ἔθος πολύπερον ὁδὸν
[9, 11]	τῶν αἰσθητικῶν πόρων διαφοράς. Τὸ	γοῦν	μῆλον ὁράσει μὲν ὠχρόν, γεύσει
[9, 2]	ἐπαινεῖται πρὸς τοῦ Τίμωνος· φησὶ	γοῦν,	Ξεινοφάνη θ' ὑπάτυφον, Ὁμηραπάτην ἐπικόπτην.
[9, 11]	φύσεις καὶ τὰς ἰδιοσυγκρισίας· Δημοφῶν	γοῦν	ὁ Ἀλεξάνδρου τραπεζοκόμος ἐν σκιᾷ
[9, 11]	ἢ ὠχρότητας ἢ ἑτεροχροιότητας. Ὁ	γοῦν	οἶνος μέτριος μὲν ληφθεὶς ῥώννυσι,
[9, 11]	ἀντιπερίστασιν καὶ διάθεσιν φαίνεται. Ἤτοι	γοῦν	πάντ' ἀληθῆ ῥητέον ἢ πάντα
[9, 11]	κινήσει, ἀναθυμιάσεσιν, ἄλλαις δυνάμεσιν. Ἡ	γοῦν	πορφύρα διάφορον ὑποφαίνει χρῶμα ἐν
[9, 11]	ἢ ξένον ἢ σπάνιον. Οἱ	γοῦν	σεισμοὶ παρ' οἷς συνεχῶς ἀποτελοῦνται
[9, 11]	περὶ τῶν δογματικῶν ὡς δυνήσεται	βιοῦν	ζητήσεων ἀπέχων, οὐ περὶ τῶν
[9, 11]	δὲ τῶν δογματικῶν ὡς δυνήσεται	βιοῦν	ὁ σκεπτικὸς μὴ φεύγων τό,
[9, 11]	δεῖ γὰρ εἶναί τι τὸ	ποιοῦν	καὶ δρῶν. Ἀλλὰ μὴν οὐδὲ
[9, 11]	λέγων καὶ ἀντίθεσιν τῶν λόγων.	Διετέλουν	δὴ οἱ σκεπτικοὶ τὰ τῶν
[9, 2]	μέντοι ἀναπνεῖν· σύμπαντά τε εἶναι	νοῦν	καὶ φρόνησιν καὶ ἀΐδιον. Πρῶτός
[9, 3]	Καὶ τὴν ψυχὴν καὶ τὸν	νοῦν	ταὐτὸν εἶναι, καθὰ μέμνηται καὶ
[9, 7]	τὴν ψυχὴν ὁμοίως· ἣν καὶ	νοῦν	ταὐτὸν εἶναι. Ὁρᾶν δ' ἡμᾶς
[9, 11]	περὶ τῶν αὐτῶν πραγμάτων παρ'	ὁντινοῦν	ἄλλοτ' ἄλλως ἀποφαίνεται καὶ οὐδὲν
[9, 1]	κάτω ἕλκετ' ἄμουσοι; οὐχ ὑμῖν	ἐπόνουν,	τοῖς δ' ἔμ' ἐπισταμένοις. Εἷς
[9, 11]	βεβαίωσιν το< ῦ> ἀπορροίας γίνεσθαι.	Ἀνῄρουν	δ' οὗτοι καὶ πᾶσαν ἀπόδειξιν
[9, 11]	κινεῖται· οὐκ ἔστιν οὖν κίνησις.	Ἀνῄρουν	δὲ καὶ μάθησιν. Εἴπερ, φασί,
[9, 11]	σύνηθες ἢ παρὰ τὸ κεχαρισμένον.	Ἀνῄρουν	δὲ καὶ τὸ κριτήριον λόγῳ
[9, 11]	Ὥστε καὶ τὸ μὴ ὁρίζειν	ἀνῄρουν,	λέγοντες οἷον Οὐδὲν ὁρίζομεν, ἐπεὶ
[9, 11]	τὰ πράγματα, κατὰ τοὺς αὐτοὺς	ἀνῄρουν	τὴν περὶ αὐτῶν πίστιν· πείθειν
[9, 11]	τις τῶν φαινομένων ἢ τῶν	ὁπωσοῦν	νοουμένων, καθ' ἣν πάντα πᾶσι
[9, 11]	οὐδὲν καθ' αὑτὸ φαίνεται, ἀλλὰ	σὺν	ἀέρι, σὺν φωτί, σὺν ὑγρῷ,
[9, 11]	ἀέρι, σὺν φωτί, σὺν ὑγρῷ,	σὺν	στερεῷ, θερμότητι, ψυχρότητι, κινήσει, ἀναθυμιάσεσιν,
[9, 6]	καὶ πηλῶδες, ξηρανθέντα καὶ περιφερόμενα	σὺν	τῇ τοῦ ὅλου δίνῃ, εἶτ'
[9, 11]	ἀλλὰ σὺν ἀέρι, σὺν φωτί,	σὺν	ὑγρῷ, σὺν στερεῷ, θερμότητι, ψυχρότητι,
[9, 11]	αὑτὸ φαίνεται, ἀλλὰ σὺν ἀέρι,	σὺν	φωτί, σὺν ὑγρῷ, σὺν στερεῷ,
[9, 11]	καθά φησι Διοκλῆς, ἐπὶ τῷ	Κότυν	τὸν Θρᾷκα διαχρήσασθαι. Εὐσεβῶς δὲ
[9, 7]	καὶ ἀστρολογίας ἔμαθεν ἔτι παῖς	ὤν.	Ὕστερον δὲ Λευκίππῳ παρέβαλε καὶ
[9, 11]	ἐσκυθρωπακότων ὑπὸ χειμῶνος, αὐτὸς γαληνὸς	ὢν	ἀνέρρωσε τὴν ψυχήν, δείξας ἐν
[9, 7]	καὶ Ἀναξαγόρᾳ κατά τινας, ἔτεσιν	ὢν	αὐτοῦ νεώτερος τετταράκοντα. Φαβωρῖνος δέ
[9, 1]	ἐκ παίδων, ὅτε καὶ νέος	ὢν	ἔφασκε μηδὲν εἰδέναι, τέλειος μέντοι
[9, 11]	τοῦ ὕδατος κουφιζόμενος ἢ ἐλαφρὸς	ὢν>	καὶ ὑπὸ τοῦ ἀέρος βαρυνόμενος.
[9, 11]	ὕδατι ῥᾳδίως μετατίθεται, ἤτοι βαρὺς	ὢν	καὶ ὑπὸ τοῦ ὕδατος κουφιζόμενος
[9, 8]	ἥ τ' ἀδηλότης καὶ βραχὺς	ὢν	ὁ βίος τοῦ ἀνθρώπου. Διὰ
[9, 12]	ἐν οἷς ὡς ἂν σκεπτικὸς	ὢν	πάντας λοιδορεῖ καὶ σιλλαίνει τοὺς
[9, 7]	ἑβδομηκοστῆς Ὀλυμπιάδος, ἐνιαυτῷ, φησί, πρεσβύτερος	ὢν	Σωκράτους. Εἴη ἂν οὖν κατ'
[9, 6]	σωμάτων· δίνῃ τε φερόμενον αὐτὸν	ὧν	ἂν ἐπιψαύσῃ, ταῦτα ἐπικτᾶσθαι. Τούτων
[9, 6]	δίνῃ τε φερόμενον αὐτὸν ὧν	ἂν	ἐπιψαύσῃ, ταῦτα ἐπικτᾶσθαι. Τούτων δέ
[9, 11]	ἄλλοις καὶ μαθηταὶ γεγόνασιν ἐλλόγιμοι,	ὧν	Εὐρύλοχος· οὗ φέρεται ἐλάσσωμα τόδε.
[9, 5]	συνειδότας καὶ περὶ τῶν ὅπλων	ὧν	ἦγεν εἰς Λιπάραν, πάντας ἐμήνυσεν
[9, 12]	εἰς ἐπῶν τείνοντα μυριάδας δύο,	ὧν	καὶ Ἀντίγονος ὁ Καρύστιος μέμνηται,
[9, 6]	περιέχοντ' ἐν ἑαυτῷ παντοῖα σώματα·	ὧν	κατὰ τὴν τοῦ μέσου ἀντέρεισιν
[9, 5]	τὴν δειλίαν, εἰ τούτων ἕνεκεν	ὧν	νῦν ἐγὼ ὑπομένω, δουλεύετε τῷ
[9, 11]	ἐν ᾧ πάντ' ἐκβάλλουσιν ἐξ	ὧν	ὁ βίος συνέστηκεν. Οἱ δὲ
[9, 11]	βίῳ φαινομένων διαγινώσκομεν· περὶ δ'	ὧν	οἱ δογματικοὶ διαβεβαιοῦνται τῷ λόγῳ,
[9, 11]	δέκα τρόπους καθ' οὓς> τίθησιν.	Ὧν	πρῶτος ὁ παρὰ τὰς διαφορὰς
[9, 3]	θερμὸν καὶ τὸ ψυχρόν, ἐξ	ὧν	τὰ πάντα συνεστάναι. Καὶ τὴν
[9, 7]	καθά φησι καὶ Ἡρόδοτος· παρ'	ὧν	τά τε περὶ θεολογίας καὶ
[9, 11]	τι γὰρ νοεῖται δῆλον, ἀλλ'	ὧν	ταῖς αἰσθήσεσι μετίσχουσιν. Ἔστιν οὖν
[9, 12]	τοὺς δογματικοὺς ἐν παρῳδίας εἴδει.	Ὧν	τὸ μὲν πρῶτον αὐτοδιήγητον ἔχει
[9, 12]	διατρίβειν ἕως αὐτῷ παῖδες ἐγένοντο,	ὧν	τὸν μὲν πρεσβύτερον Ξάνθον ἐκάλεσε
[9, 11]	Πρὸς οὓς ἀποκρίνονται, Περὶ μὲν	ὧν	ὡς ἄνθρωποι πάσχομεν, ὁμολογοῦμεν· καὶ
[9, 5]	Ἀλλ' ἐδάμης· δὴ γάρ σε	λαβὼν	ὁ τύραννος ἐν ὅλμῳ κόψε.
[9, 10]	προσηνέχθη τῇ Κύπρῳ ὁ Ἀνάξαρχος,	συλλαβὼν	αὐτὸν καὶ εἰς ὅλμον βαλὼν
[9, 12]	Ἀρκεσιλάου διὰ τί παρείη ἐκ	Θηβῶν,	ἔφη, Ἵν' ὑμᾶς ἀναπεπταμένους ὁρῶν
[9, 7]	ἐρημάζων ἐνίοτε καὶ τοῖς τάφοις	ἐνδιατρίβων.	Ἐλθόντα δή φησιν αὐτὸν ἐκ
[9, 2]	καὶ ἄλλος Ξενοφάνης Λέσβιος ποιητὴς	ἰάμβων.	Καὶ οὗτοι μὲν οἱ σποράδην.
[9, 1]	φησι καὶ Σκυθῖνον τὸν τῶν	ἰάμβων	ποιητὴν ἐπιβαλέσθαι τὸν ἐκείνου λόγον
[9, 7]	ἄριστον αὐτῷ τῶν φιλοσόφων ὁ	ἀγὼν>	ἔσοιτο· ὅν γε καὶ Τίμων
[9, 11]	τῆς ἀκαταληψίας καὶ ἐποχῆς εἶδος	εἰσαγαγών,	ὡς Ἀσκάνιος ὁ Ἀβδηρίτης φησίν.
[9, 7]	ἤ, ὡς ἔνιοι, Μιλήσιος. Οὗτος	μάγων	τινῶν διήκουσε καὶ Χαλδαίων, Ξέρξου
[9, 1]	σχεδὸν πάντα ἐπὶ τὴν ἀναθυμίασιν	ἀνάγων	τὴν ἀπὸ τῆς θαλάττης· αὕτη
[9, 11]	τοῖόν κ' ἐπακούσαις· τὴν ἰσοσθένειαν	λέγων	καὶ ἀντίθεσιν τῶν λόγων. Διετέλουν
[9, 11]	Ὁμήρου, θαυμάζων αὐτὸν καὶ συνεχὲς	λέγων,	οἵη περ φύλλων γενεή, τοίη
[9, 11]	αὐτὸς πιστός ἐστι τὸ φαινόμενον	λέγων,	οὕτω καὶ ὁ ἐναντίος· εἰ
[9, 11]	Ζήνων δὲ τὴν κίνησιν ἀναιρεῖ	λέγων,	τὸ κινούμενον οὔτ' ἐν ᾧ
[9, 11]	καὶ αὐτὸς ἀπιστηθήσεται τὸ φαινόμενον	λέγων.	Τό τε πεῖθον οὐχ ὑποληπτέον
[9, 1]	δὲ καὶ ὁ Τίμων ὑπογράφει	λέγων,	Τοῖς δ' ἔνι κοκκυστής, ὀχλολοίδορος
[9, 11]	ἐστι διὰ τὴν ἰσοσθένειαν τῶν	λόγων.	Ἄγνωστον οὖν τὸ φύσει ἀγαθόν.
[9, 8]	καὶ καιροῦ δύναμιν ἐξέθετο καὶ	λόγων	ἀγῶνας ἐποιήσατο καὶ σοφίσματα τοῖς
[9, 8]	κλῆσιν) οὓς καὶ πυθμένας εἶπε	λόγων.	Ἀλκιδάμας δὲ τέτταρας λόγους φησί·
[9, 11]	ἰσοσθένειαν λέγων καὶ ἀντίθεσιν τῶν	λόγων.	Διετέλουν δὴ οἱ σκεπτικοὶ τὰ
[9, 8]	ἐρώτησιν, προσαγόρευσιν. Πρῶτον δὲ τῶν	λόγων	ἑαυτοῦ ἀνέγνω τὸν Περὶ θεῶν,
[9, 11]	γὰρ πραγμάτων διαφωνούντων τῶν δὲ	λόγων	ἰσοσθενούντων ἀγνωσία τῆς ἀληθείας ἐπακολουθεῖ·
[9, 11]	γνώριμος ἐν τῷ Περὶ διττῶν	λόγων	καὶ Ἀντίοχος ὁ Λαοδικεὺς καὶ
[9, 12]	Αἰνεσίδημος Κνώσιος, ὃς καὶ Πυρρωνείων	λόγων	ὀκτὼ συνέγραψε βιβλία· οὗ Ζεύξιππος
[9, 11]	Αἰνεσίδημος ἐν τῷ πρώτῳ Πυρρωνείων	λόγων	οὐδέν φησιν ὁρίζειν τὸν Πύρρωνα
[9, 8]	καὶ τὸ Σωκρατικὸν εἶδος τῶν	λόγων	πρῶτος ἐκίνησε. Καὶ τὸν Ἀντισθένους
[9, 11]	διαθέσεως τῆς Πυρρωνείου, τῶν δὲ	λόγων	τῶν ἑαυτοῦ. Ἔλεγέ τε πολλάκις
[9, 1]	ἔχων πάσης πονηρίης καὶ κόρον	φεύγων	παντὸς οἰκειούμενον φθόνῳ καὶ διὰ
[9, 11]	δυνήσεται βιοῦν ὁ σκεπτικὸς μὴ	φεύγων	τό, εἰ κελευσθείη, κρεουργεῖν τὸν
[9, 12]	Εὔβουλος Ἀλεξανδρεύς, οὗ Πτολεμαῖος, οὗ	Σαρπηδὼν	καὶ Ἡρακλείδης, Ἡρακλείδου δ' Αἰνεσίδημος
[9, 1]	ἱερὸν τῆς Ἀρτέμιδος μετὰ τῶν	παίδων	ἠστραγάλιζε· περιστάντων δ' αὐτὸν τῶν
[9, 1]	γενέσθαι. Γέγονε δὲ θαυμάσιος ἐκ	παίδων,	ὅτε καὶ νέος ὢν ἔφασκε
[9, 11]	αὐτόσχολον αὐτολαλητὴν οὐκ ἐμπαζόμενον δόξης	ἐρίδων	τε Φίλωνα. Πρὸς τούτοις διήκουσε
[9, 11]	καὶ αἰσχρῶν, περὶ ἀληθῶν καὶ	ψευδῶν,	περὶ ἀγαθῶν καὶ κακῶν, περὶ
[9, 8]	ποτ' ἰὼν καθ' ὁδὸν πρέσβυς	ἐὼν	ἔθανες· εἵλετο γάρ σε φυγεῖν
[9, 5]	μὲν Ὑέλην, ὕστερον δ' Ἐλέαν,	Φωκαέων	οὖσαν ἀποικίαν, αὑτοῦ δὲ πατρίδα,
[9, 3]	γέγραφε, Παρμενίδην" ἐπιγράψας ἢ Περὶ	ἰδεῶν.	Ἤκμαζε δὲ κατὰ τὴν ἐνάτην
[9, 10]	κύλικα καὶ εἰπεῖν Βεβλήσεταί τις	θεῶν	βροτησίᾳ χερί. ~ΠΥΡΡΩΝ. Πύρρων Ἠλεῖος
[9, 11]	τὸν ἥλιον ὡς ἑστῶτα βλέπομεν.	Θέων	δ' ὁ Τιθοραιεὺς ὁ στωικὸς
[9, 1]	λυρικός, οὗ ἐστι Τῶν δώδεκα	θεῶν	ἐγκώμιον· τρίτος ἐλεγείας ποιητὴς Ἁλικαρνασσεύς,
[9, 2]	Ὁμήρου, ἐπικόπτων αὐτῶν τὰ περὶ	θεῶν	εἰρημένα. Ἀλλὰ καὶ αὐτὸς ἐρραψῴδει
[9, 4]	δ' εἶναι. Ἀλλὰ καὶ περὶ	θεῶν	ἔλεγε μὴ δεῖν ἀποφαίνεσθαι· μὴ
[9, 11]	περὶ ἀγαθῶν καὶ κακῶν, περὶ	θεῶν	καὶ γενέσεως καὶ φθορᾶς τῶν
[9, 8]	λόγων ἑαυτοῦ ἀνέγνω τὸν Περὶ	θεῶν,	οὗ τὴν ἀρχὴν ἄνω παρεθέμεθα·
[9, 8]	ἤρξατο τὸν τρόπον· περὶ μὲν	θεῶν	οὐκ ἔχω εἰδέναι οὔθ' ὡς
[9, 11]	μὲν ἀληθὲς θεοῖς τε καὶ	θεῶν	παισὶν ἐκχωρεῖν, τὸν δ' εἰκότα
[9, 10]	τὴν τελευτὴν τοῦ βασιλέως ὅτε	πλέων	ἀκουσίως προσηνέχθη τῇ Κύπρῳ ὁ
[9, 1]	ἄνδρα> ἑωυτῶν ὀνήιστον ἐξέβαλον λέγοντες,	Ἡμέων	μηδὲ εἷς ὀνήιστος ἔστω· εἰ
[9, 8]	Πρωταγόρη, φάτιν ἔκλυον, ὡς ἄρ'	Ἀθηνέων	ἔκ ποτ' ἰὼν καθ' ὁδὸν
[9, 11]	τρόπον συνιδεῖν ἐκ τῶν ἀπολειφθεισῶν	συντάξεων.	Αὐτὸς μὲν γὰρ ὁ Πύρρων
[9, 11]	τῷ, καὶ τῶν κατὰ μέρος	ἀποδείξεων	ἀπιστουμένων ἄπιστον εἶναι καὶ τὴν
[9, 11]	πολέες δ' ἔνι μῦθοι· καὶ	Ἐπέων	δὲ πολὺς νομὸς ἔνθα καὶ
[9, 11]	τὸν ὀβελίσκον ἄρας μετὰ τῶν	κρεῶν	ἕως τῆς ἀγορᾶς ἐδίωκε τὸν
[9, 10]	εἰς αὐτὸν οὕτως ἔχον> Πτίσσετε,	Νικοκρέων,	ἔτι καὶ μάλα· θύλακός ἐστι·
[9, 9]	Λόγου παντὸς ἀρχόμενον δοκεῖ μοι	χρεὼν	εἶναι τὴν ἀρχὴν ἀναμφισβήτητον παρέχεσθαι,
[9, 11]	οὐκ ἔνι ἔξω τόπων καὶ	θέσεων	ταῦτα κατανοῆσαι, ἀγνοεῖται ἡ φύσις
[9, 11]	δὴ οἱ σκεπτικοὶ τὰ τῶν	αἱρέσεων	δόγματα πάντα ἀνατρέποντες, αὐτοὶ δ'
[9, 11]	ἔλθῃ. Καὶ ἐν τοῖς Περὶ	αἰσθήσεών	φησι, Τὸ μέλι ὅτι ἐστὶ
[9, 11]	τῶν δογματικῶν ὡς δυνήσεται βιοῦν	ζητήσεων	ἀπέχων, οὐ περὶ τῶν βιωτικῶν
[9, 11]	σηπτικῶν φαρμάκων καὶ τομῶν καὶ	καύσεων	ἐπί τινος ἕλκους αὐτῷ προσενεχθέντων,
[9, 12]	θεραπαινῶν καὶ κυνῶν ἐποίει μηδέν,	σπουδάζων	περὶ τὸ ἠρεμάζειν. Φασὶ δὲ
[9, 7]	καὶ ποικίλως δοκιμάζειν τὰς φαντασίας,	ἐρημάζων	ἐνίοτε καὶ τοῖς τάφοις ἐνδιατρίβων.
[9, 7]	ἀλλὰ καὶ αὐτοῦ Πυθαγόρου μέμνηται,	θαυμάζων	αὐτὸν ἐν τῷ ὁμωνύμῳ συγγράμματι.
[9, 11]	Δημοκρίτου, εἶτα δὲ καὶ Ὁμήρου,	θαυμάζων	αὐτὸν καὶ συνεχὲς λέγων, οἵη
[9, 11]	περὶ ἀληθῶν καὶ ψευδῶν, περὶ	ἀγαθῶν	καὶ κακῶν, περὶ θεῶν καὶ
[9, 5]	ἀπεκεντήθη, ταὐτὸν Ἀριστογείτονι τῷ τυραννοκτόνῳ	παθών.	Δημήτριος δέ φησιν ἐν τοῖς
[9, 1]	τῶν ἐν κόσμῳ συνισταμένων πάντων	παθῶν,	ὅτι τε ὁ ἥλιός ἐστι
[9, 11]	ἐκ τῶν διαφόρων νόμων καὶ	ἐθῶν.	Αἱ δ' αἰσθήσεις ψεύδονται, ὁ
[9, 1]	πρὸς στάθμην βίου, ἄλλοι Γνώμον'	ἠθῶν,	τρόπου κόσμον ἕνα τῶν ξυμπάντων.
[9, 11]	περὶ καλῶν καὶ αἰσχρῶν, περὶ	ἀληθῶν	καὶ ψευδῶν, περὶ ἀγαθῶν καὶ
[9, 7]	Οἷον Δημόκριτόν τε περίφρονα, ποιμένα	μύθων,	ἀμφίνοον λεσχῆνα μετὰ πρώτοισιν ἀνέγνων.
[9, 11]	Ἀλέξανδρος ἐν Διαδοχαῖς, εἶτ' Ἀναξάρχου,	ξυνακολουθῶν	πανταχοῦ, ὡς καὶ τοῖς γυμνοσοφισταῖς
[9, 8]	ὡς ἄρ' Ἀθηνέων ἔκ ποτ'	ἰὼν	καθ' ὁδὸν πρέσβυς ἐὼν ἔθανες·
[9, 1]	Λέγεται δὲ καὶ Ψυχῆς πείρατα	ἰὼν	οὐκ ἂν ἐξεύροιο, πᾶσαν ἐπιπορευόμενος
[9, 11]	εἰ τὸ εἶναι πόρους τις	βεβαιῶν	διὰ τὸ ἀπορροίας γίνεσθαι, αὐτὸ
[9, 7]	Οὗτος μάγων τινῶν διήκουσε καὶ	Χαλδαίων,	Ξέρξου τοῦ βασιλέως τῷ πατρὶ
[9, 1]	φησιν ἐν τοῖς Ὁμωνύμοις καὶ	Ἀθηναίων	αὐτὸν ὑπερφρονῆσαι, δόξαν ἔχοντα παμπλείστην,
[9, 8]	ἀρχὴν τοῦ συγγράμματος ἐξεβλήθη πρὸς	Ἀθηναίων·	καὶ τὰ βιβλία αὐτοῦ κατέκαυσαν
[9, 5]	τρέφειν ἐπισταμένην ἠγάπησε μᾶλλον τῆς	Ἀθηναίων	μεγαλαυχίας, οὐκ ἐπιδημήσας πώμαλα πρὸς
[9, 7]	δέ· πάντων γὰρ σχεδὸν τῶν	ἀρχαίων	μεμνημένος ὁ Πλάτων οὐδαμοῦ Δημοκρίτου
[9, 8]	πρασσομένων, Προστακτικός, Δίκη ὑπὲρ μισθοῦ,	Ἀντιλογιῶν	αʹ βʹ Καὶ ταῦτα μὲν
[9, 12]	δράματα συνδιατιθέναι. Μετεδίδου δὲ τῶν	τραγῳδιῶν	Ἀλεξάνδρῳ καὶ Ὁμήρῳ. Θορυβούμενός θ'
[9, 7]	καὶ τὴν σελήνην ἐκ τοιούτων	λείων	καὶ περιφερῶν ὄγκων συγκεκρίσθαι, καὶ
[9, 11]	οἶνος μέτριος μὲν ληφθεὶς ῥώννυσι,	πλείων	δὲ παρίησιν· ὁμοίως καὶ ἡ
[9, 11]	ἂν καταλαμβάνοιτο· διὰ γὰρ τῶν	σημείων	λέγεται τὰ ἄδηλα καταλαμβάνεσθαι. Ἀναιροῦσι
[9, 12]	δ' Αἰνεσίδημος Κνώσιος, ὃς καὶ	Πυρρωνείων	λόγων ὀκτὼ συνέγραψε βιβλία· οὗ
[9, 11]	Καὶ Αἰνεσίδημος ἐν τῷ πρώτῳ	Πυρρωνείων	λόγων οὐδέν φησιν ὁρίζειν τὸν
[9, 7]	πρὸ τῆς ἀναγνώσεως τῶν Δημοκρίτου	βιβλίων,	κατὰ τὸ τρίτον ἔτος τῆς
[9, 11]	τὰς αἰσθήσεις, ἄλλων τὸν λόγον,	ἐνίων	τὴν καταληπτικὴν φαντασίαν. Καὶ ὁ
[9, 11]	λόγῳ λόγος ἀντίκειται καὶ τῶν	ὁμοίων.	Λέγεται δὲ τὸ Οὐδὲν μᾶλλον
[9, 11]	Οὐδὲν ὁρίζω φωνῆς καὶ τῶν	ὁμοίων	λέγομεν ὡς οὐ δογμάτων· οὐ
[9, 11]	Οὐδὲν μᾶλλον καὶ θετικῶς, ὡς	ὁμοίων	τινῶν ὄντων· οἷον, Οὐδὲν μᾶλλον
[9, 8]	Πρωταγόρας ἀστρολόγος, εἰς ὃν καὶ	Εὐφορίων	ἐπικήδειον ἔγραψε· καὶ τρίτος Στωικὸς
[9, 1]	τείχεος. Καθάπτεται δὲ καὶ τῶν	Ἐφεσίων	ἐπὶ τῷ τὸν ἑταῖρον ἐκβαλεῖν
[9, 1]	παμπλείστην, καταφρονούμενόν τε ὑπὸ τῶν	Ἐφεσίων	μᾶλλον τὰ οἰκεῖα. Μέμνηται αὐτοῦ
[9, 1]	ἠστραγάλιζε· περιστάντων δ' αὐτὸν τῶν	Ἐφεσίων,	Τί, ὦ κάκιστοι, θαυμάζετε; εἶπεν·
[9, 8]	αὐτοῦ Πυθόδωρος Πολυζήλου, εἷς τῶν	τετρακοσίων·	Ἀριστοτέλης δ' Εὔαθλόν φησιν. Ἔστι
[9, 11]	αἴτιον γενήσεται. Κοινῶς δ' ἀμφοτέρων	αἰτίων	ὄντων, οὐδὲν ἔσται τὸ πάσχον.
[9, 1]	γίνεσθαι καθ' εἱμαρμένην. Τῶν δὲ	ἐναντίων	τὸ μὲν ἐπὶ τὴν γένεσιν
[9, 11]	θαυμαζόμενα. Ἐδείκνυσαν οὖν ἀπὸ τῶν	ἐναντίων	τοῖς πείθουσιν ἴσας τὰς πιθανότητας.
[9, 3]	Διοχαίτα τῷ Πυθαγορικῷ, ὡς ἔφη	Σωτίων,	ἀνδρὶ πένητι μέν, καλῷ δὲ
[9, 1]	καὶ μαθεῖν πάντα παρ' ἑαυτοῦ.	Σωτίων	δέ φησιν εἰρηκέναι τινὰς Ξενοφάνους
[9, 12]	Ὡς δ' Ἱππόβοτός φησι καὶ	Σωτίων,	διήκουσαν αὐτοῦ Διοσκουρίδης Κύπριος καὶ
[9, 12]	ὥς φησιν ὁ Ἀντίγονος καὶ	Σωτίων	ἐν τῷ ἑνδεκάτῳ. Τοῦτον ἐγὼ
[9, 12]	δ' ἐλλόγιμος ἦν, ὡς καὶ	Σωτίων	ἐν τῷ ἑνδεκάτῳ φησίν. Ἀπορῶν
[9, 2]	ἐπιγνωσόμενον τὸν σοφόν. Φησὶ δὲ	Σωτίων	πρῶτον αὐτὸν εἰπεῖν ἀκατάληπτα εἶναι
[9, 2]	ὥς τινες, Ἀρχελάου. Καί, ὡς	Σωτίων	φησί, κατ' Ἀναξίμανδρον ἦν. Γέγραφε
[9, 11]	ἢ κακὸν ὑπάρχειν, ὥσπερ ἡ	χιὼν	πᾶσι ψυχρόν· κοινὸν δ' οὐδὲν
[9, 5]	αὐτῷ πρὸς τὸ οὖς καὶ	δακὼν	οὐκ ἀνῆκεν ἕως ἀπεκεντήθη, ταὐτὸν
[9, 11]	καὶ ψευδῶν, περὶ ἀγαθῶν καὶ	κακῶν,	περὶ θεῶν καὶ γενέσεως καὶ
[9, 11]	λόγῳ. Φασὶ δὲ καὶ σηπτικῶν	φαρμάκων	καὶ τομῶν καὶ καύσεων ἐπί
[9, 7]	ἐκ τοιούτων λείων καὶ περιφερῶν	ὄγκων	συγκεκρίσθαι, καὶ τὴν ψυχὴν ὁμοίως·
[9, 11]	ψιλῇ γῇ ἕτερον· καὶ ἡ	εἰκὼν	παρὰ τὴν ποιὰν θέσιν, ὅ
[9, 7]	ὁ Θράσυλλος, ζηλωτὴς γεγονέναι τῶν	Πυθαγορικῶν·	ἀλλὰ καὶ αὐτοῦ Πυθαγόρου μέμνηται,
[9, 2]	ὑπὸ καὶ λελύσθαι ὑπὸ> τῶν	Πυθαγορικῶν	Παρμενίσκου καὶ Ὀρεστάδου, καθά φησι
[9, 7]	χρόνων ἐμάχετο. Πάντως μέντοι τῶν	Πυθαγορικῶν	τινος ἀκοῦσαί φησιν αὐτὸν Γλαῦκος
[9, 8]	ὡς Ἀπολλόδωρος καὶ Δίνων ἐν	Περσικῶν	εʹ Μαιανδρίου, Ἀβδηρίτης, καθά φησιν
[9, 11]	φασὶν οἱ σκεπτικοὶ περὶ τῶν	δογματικῶν	ὡς δυνήσεται βιοῦν ζητήσεων ἀπέχων,
[9, 11]	περιελεῖν ταῦτα. Λεγόντων δὲ τῶν	δογματικῶν	ὡς δυνήσεται βιοῦν ὁ σκεπτικὸς
[9, 1]	τε καὶ Διονύσιος· τῶν δὲ	γραμματικῶν	Διόδοτος, ὃς οὔ φησι περὶ
[9, 11]	Τρίτος ὁ> παρὰ τὰς τῶν	αἰσθητικῶν	πόρων διαφοράς. Τὸ γοῦν μῆλον
[9, 11]	οὐ περὶ τῶν βιωτικῶν καὶ	τηρητικῶν·	ὥστε καὶ αἱρούμεθά τι κατὰ
[9, 12]	οὗ καὶ τὰ δέκα τῶν	Σκεπτικῶν	καὶ ἄλλα κάλλιστα· Σέξτου δὲ
[9, 11]	ὁ ψεύστης. Ὑπὸ δὲ τῶν	σκεπτικῶν	οὐ θετικῶς ἀλλ' ἀναιρετικῶς λέγεται,
[9, 11]	γε λόγῳ. Φασὶ δὲ καὶ	σηπτικῶν	φαρμάκων καὶ τομῶν καὶ καύσεων
[9, 8]	τὸ νῦν ἐπιπόλαιον γένος τῶν	ἐριστικῶν	ἐγέννησεν· ἵνα καὶ Τίμων φησὶ
[9, 8]	σωζόμενα αὐτοῦ βιβλία τάδε· Τέχνη	ἐριστικῶν,	Περὶ πάλης, Περὶ τῶν μαθημάτων,
[9, 11]	ζητήσεων ἀπέχων, οὐ περὶ τῶν	βιωτικῶν	καὶ τηρητικῶν· ὥστε καὶ αἱρούμεθά
[9, 10]	συλλαβὼν αὐτὸν καὶ εἰς ὅλμον	βαλὼν	ἐκέλευσε τύπτεσθαι σιδηροῖς ὑπέροις. Τὸν
[9, 11]	Ἐν τούτῳ περιέχεται τὰ περὶ	καλῶν	καὶ αἰσχρῶν, περὶ ἀληθῶν καὶ
[9, 11]	Καταληφθεὶς δέ ποτε καὶ αὑτῷ	λαλῶν	καὶ ἐρωτηθεὶς τὴν αἰτίαν ἔφη
[9, 11]	τε τοιαῦθ' ἃν σὺ τυγχάνῃς	θέλων.	Οὐ μὴν ἀλλὰ καὶ Ξενοφάνης
[9, 11]	μὴ ἔστιν. Οὐδὲν ἄρα τῶν	ἀδήλων	ἂν καταλαμβάνοιτο· διὰ γὰρ τῶν
[9, 11]	κατειλῆφθαι, περὶ τούτων ἐπέχομεν ὡς	ἀδήλων,	μόνα δὲ τὰ πάθη γινώσκομεν.
[9, 11]	ἐξ ὑποθέσεως καὶ τὸν δι'	ἀλλήλων.	Ὀ μὲν οὖν ἀπὸ τῆς
[9, 11]	τις ὑποθήσεται. Ὁ δὲ δι'	ἀλλήλων	τρόπος συνίσταται ὅταν τὸ ὀφεῖλον
[9, 11]	πρὸς Πύθωνα διέξεισιν. Ἀλλὰ καὶ	Φίλων	ὁ Ἀθηναῖος, γνώριμος αὐτοῦ γεγονώς,
[9, 11]	καὶ Τίμων φησίν. Ὁ δὲ	Φίλων	τὰ πλεῖστα διελέγετο ἑαυτῷ> ὅθεν
[9, 1]	δὲ τούτοις καὶ περὶ τῶν	ἄλλων	αἰτιολογεῖ. Περὶ δὲ τῆς γῆς
[9, 1]	τοιοῦτος, ἄλλῃ τε καὶ μετ'	ἄλλων.	Ἀξιούμενος δὲ καὶ νόμους θεῖναι
[9, 11]	δὲ τοῦ προφέρεσθαι τὰ τῶν	ἄλλων	καὶ διηγεῖσθαι μηδὲν ὁρίζοντες, μηδ'
[9, 6]	δὲ τῆς σελήνης προσγειότατον, τῶν	ἄλλων	μεταξὺ τούτων ὄντων. Καὶ πάντα
[9, 11]	λεγόντων, τῶν δὲ τὰς αἰσθήσεις,	ἄλλων	τὸν λόγον, ἐνίων τὴν καταληπτικὴν
[9, 11]	ἔστι Δημόκριτος δὲ τὰς ποιότητας	ἐκβάλλων,	ἵνα φησί, νόμῳ θερμόν, νόμῳ
[9, 11]	ἀποδεικνύει· ὁ δ' εἰς ἄπειρον	ἐκβάλλων	οὐκ ἐᾷ βεβαιοῦσθαι τὸ ζητούμενον,
[9, 12]	αὐτὸς τὸν βίον. Τῶν δὲ	Σίλλων	τρία ἐστίν, ἐν οἷς ὡς
[9, 5]	Ζήνωνος πάντων ἐπιλήπτορος, ἠδὲ Μέλισσον,	πολλῶν	φαντασμῶν ἐπάνω, παύρων γε μὲν
[9, 11]	καὶ συνεχὲς λέγων, οἵη περ	φύλλων	γενεή, τοίη δὲ καὶ ἀνδρῶν·
[9, 11]	τὸ ἀνυποστάτους εἶναι τὰς τῶν	ὅλων	ἀρχάς· δεῖ γὰρ εἶναί τι
[9, 7]	αὐτῷ τάδε· ἀρχὰς εἶναι τῶν	ὅλων	ἀτόμους καὶ κενόν, τὰ δ'
[9, 5]	τοὺς συνειδότας καὶ περὶ τῶν	ὅπλων	ὧν ἦγεν εἰς Λιπάραν, πάντας
[9, 7]	εἶναι. Ὁρᾶν δ' ἡμᾶς κατ'	εἰδώλων	ἐμπτώσεις. Πάντα τε κατ' ἀνάγκην
[9, 12]	τελευτῆς, ὀλίγον χρόνον εἰς Θήβας	διαδραμών.	Ἐγνώσθη δὲ καὶ Ἀντιγόνῳ τῷ
[9, 12]	καὶ φιλόκηπος ἦν σφόδρα καὶ	ἰδιοπράγμων,	ὡς καὶ Ἀντίγονός φησι. Λόγος
[9, 10]	ἀποτραγόντα προσπτύσαι αὐτῷ. Καὶ ἔστιν	ἡμῶν	εἰς αὐτὸν οὕτως ἔχον> Πτίσσετε,
[9, 12]	Ἀπολλωνίδης ὁ Νικαεὺς ὁ παρ'	ἡμῶν	ἐν τῷ πρώτῳ τῶν Εἰς
[9, 1]	ἀμιγεῖ κινεῖσθαι καὶ σύμμετρον ἀφ'	ἡμῶν	ἔχειν διάστημα· τοιγάρτοι μᾶλλον θερμαίνειν
[9, 8]	Ὀλυμπιάδα. Ἔστι καὶ εἰς τοῦτον	ἡμῶν	οὕτως ἔχον· Καὶ σεῦ, Πρωταγόρη,
[9, 1]	ἑξήκοντα. Καὶ ἔστιν εἰς αὐτὸν	ἡμῶν	οὕτως ἔχον· Πολλάκις Ἡράκλειτον ἐθαύμασα,
[9, 11]	τὸν Καρύστιον Ἀντίγονον, ὑπὸ τῶν	γνωρίμων	παρακολουθούντων. Αἰνεσίδημος δέ φησι φιλοσοφεῖν
[9, 12]	τέλος εἰπεῖν φασι τοὺς σκεπτικούς.	~ΤΙΜΩΝ.	Ἀπολλωνίδης ὁ Νικαεὺς ὁ παρ'
[9, 11]	τὰς ὀφρῦς συναγαγεῖν. Καὶ ὁ	Τίμων	δὲ διασαφεῖ τὴν διάθεσιν αὐτοῦ
[9, 11]	ἡ φωνή, καθά φησι καὶ	Τίμων	ἐν τῷ Πύθωνι, τὸ μηδὲν
[9, 11]	δὲ λέγομεν· ὅθεν καὶ ὁ	Τίμων	ἐν τῷ Πύθωνίφησι μὴ ἐκβεβηκέναι
[9, 12]	δὲ φεύγοντες, καθάπερ καὶ ὁ	Τίμων.	Ἦν δὲ καὶ ὀξὺς νοῆσαι
[9, 11]	ἀπέλιπεν, οἱ μέντοι συνήθεις αὐτοῦ	Τίμων	καὶ Αἰνεσίδημος καὶ Νουμήνιος καὶ
[9, 12]	Κύκλωπα ἐκάλει. Γέγονε καὶ ἕτερος	Τίμων	ὁ μισάνθρωπος. Ὁ δ' οὖν
[9, 11]	Ἑκαταῖός τε ὁ Ἀβδηρίτης καὶ	Τίμων	ὁ Φλιάσιος ὁ τοὺς Σίλλους
[9, 3]	καὶ περὶ αὐτοῦ φησιν ὁ	Τίμων	Παρμενίδου τε βίην μεγαλόφρονος οὐ
[9, 11]	τῆς ἀπραγμοσύνης· ὅθεν καὶ ὁ	Τίμων	περὶ αὐτοῦ φησιν οὕτως ἐν
[9, 7]	ἀγὼν> ἔσοιτο· ὅν γε καὶ	Τίμων	τοῦτον ἐπαινέσας τὸν τρόπον ἔχει·
[9, 1]	ᾖ. Τοῦτον δὲ καὶ ὁ	Τίμων	ὑπογράφει λέγων, Τοῖς δ' ἔνι
[9, 8]	τῶν ἐριστικῶν ἐγέννησεν· ἵνα καὶ	Τίμων	φησὶ περὶ αὐτοῦ, Πρωταγόρης τ'
[9, 5]	Πύρητος> Περὶ τούτου καὶ Μελίσσου	Τίμων	φησὶ ταῦτα· Ἀμφοτερογλώσσου τε μέγα
[9, 11]	πολεμιώτατος τοῖς σοφισταῖς, ὡς καὶ	Τίμων	φησίν. Ὁ δὲ Φίλων τὰ
[9, 11]	ὡς δῆλον ἐκ τῶν διαφόρων	νόμων	καὶ ἐθῶν. Αἱ δ' αἰσθήσεις
[9, 8]	ὁ Ποντικὸς ἐν τοῖς Περὶ	νόμων,	ὃς καὶ Θουρίοις νόμους γράψαι
[9, 11]	δὲ καὶ σηπτικῶν φαρμάκων καὶ	τομῶν	καὶ καύσεων ἐπί τινος ἕλκους
[9, 7]	εἶναι γὰρ καὶ ταῦτα ἐξ	ἀτόμων	τινῶν συστήματα· ἅπερ εἶναι ἀπαθῆ
[9, 5]	πάντων ἐπιλήπτορος, ἠδὲ Μέλισσον, πολλῶν	φαντασμῶν	ἐπάνω, παύρων γε μὲν ἥσσω.
[9, 9]	καὶ ἀραιούμενον γεννητικὸν εἶναι τῶν	κόσμων·	οὐδὲν ἐκ τοῦ μὴ ὄντος
[9, 1]	κρεῖττον τοῦτο ποιεῖν ἢ μεθ'	ὑμῶν	πολιτεύεσθαι; Καὶ τέλος μισανθρωπήσας καὶ
[9, 5]	τε τοὺς παρεστῶτας φάναι· Θαυμάζω	ὑμῶν	τὴν δειλίαν, εἰ τούτων ἕνεκεν
[9, 11]	ὁ ἥλιος ἀνίσχων μὲν ἀλλοῖος,	μεσουρανῶν	δ' οὐχ ὅμοιος. Καὶ τὸ
[9, 7]	μύθων, ἀμφίνοον λεσχῆνα μετὰ πρώτοισιν	ἀνέγνων.	Γέγονε δὲ τοῖς χρόνοις, ὡς
[9, 6]	δὲ διὰ τὸ πλῆθος μηκέτι	δυναμένων	περιφέρεσθαι, τὰ μὲν λεπτὰ χωρεῖν
[9, 1]	καὶ περὶ τῶν ἐν κόσμῳ	συνισταμένων	πάντων παθῶν, ὅτι τε ὁ
[9, 11]	ἀναποδείκτων. Εἰ μὲν οὖν ἐξ	ἀποδεδειγμένων,	κἀκεῖνα δεήσεταί τινος ἀποδείξεως κἀντεῦθεν
[9, 11]	γὰρ ἀπόδειξις, φασίν, ἢ ἐξ	ἀποδεδειγμένων	σύγκειται χρημάτων ἢ ἐξ ἀναποδείκτων.
[9, 7]	Ζήνωνα, ὡς κατ' αὐτὸν μάλιστα	διαβεβοημένων,	καὶ Πρωταγόρου τοῦ Ἀβδηρίτου, ὃς
[9, 5]	ψυχὴν κρᾶμα ὑπάρχειν ἐκ τῶν	προειρημένων	κατὰ μηδενὸς τούτων ἐπικράτησιν. Τοῦτόν
[9, 8]	κήρυκι ἀναλεξάμενοι παρ' ἑκάστου τῶν	κεκτημένων.	Οὗτος πρῶτος μισθὸν εἰσεπράξατο μνᾶς
[9, 11]	δ' ἐξ ὑποθέσεως τρόπος συνίσταται,	οἰομένων	τινῶν τὰ πρῶτα τῶν πραγμάτων
[9, 6]	τὸ κενὸν ἐμπιπτόντων καὶ ἀλλήλοις	περιπλεκομένων·	ἔκ τε τῆς κινήσεως κατὰ
[9, 11]	πολλὰ τῶν ἐν τῷ βίῳ	φαινομένων	διαγινώσκομεν· περὶ δ' ὧν οἱ
[9, 11]	ἀπορίαι κατὰ τὰς συμφωνίας τῶν	φαινομένων	ἢ νοουμένων ἃς ἀπεδίδοσαν ἦσαν
[9, 11]	Πυρρώνειος λόγος μήνυσίς τις τῶν	φαινομένων	ἢ τῶν ὁπωσοῦν νοουμένων, καθ'
[9, 11]	Πρὸς τοῦτο τὸ κριτήριον τῶν	φαινομένων	οἱ δογματικοί φασιν ὅτι ὅτ'
[9, 11]	κατ' αἴσθησιν πάντων ἴσων αὐτῇ	φαινομένων,	οὔτε νοήσει διὰ τὴν αὐτὴν
[9, 11]	καὶ γενέσεως καὶ φθορᾶς τῶν	φαινομένων	πάντων. Τὸ γοῦν αὐτὸ παρ'
[9, 11]	Δημόκριτος δὲ μηδὲν εἶναι τῶν	φαινομένων,	τὰ δὲ μὴ εἶναι. Πρὸς
[9, 1]	σύμπαντος καὶ τῶν ἐν τούτῳ	γινομένων,	ἅπερ ἐστὶν ἐν θειοτάτῃ κείμενα
[9, 11]	ἓν τῶν κατὰ μέρος γενήσεται	κρινομένων,	ὥστ' ἂν τὸ αὐτὸ καὶ
[9, 8]	τῶν οὐκ ὀρθῶς τοῖς ἀνθρώποις	πρασσομένων,	Προστακτικός, Δίκη ὑπὲρ μισθοῦ, Ἀντιλογιῶν
[9, 1]	τε ἥλιον καὶ σελήνην, ἄνω	στρεφομένων	τῶν σκαφῶν· τούς τε κατὰ
[9, 6]	κατὰ τὴν τοῦ μέσου ἀντέρεισιν	περιδινουμένων	λεπτὸν γενέσθαι τὸν πέριξ ὑμένα,
[9, 11]	τὰς συμφωνίας τῶν φαινομένων ἢ	νοουμένων	ἃς ἀπεδίδοσαν ἦσαν κατὰ δέκα
[9, 11]	τῶν φαινομένων ἢ τῶν ὁπωσοῦν	νοουμένων,	καθ' ἣν πάντα πᾶσι συμβάλλεται
[9, 11]	καὶ τῶν κατὰ μέρος ἀποδείξεων	ἀπιστουμένων	ἄπιστον εἶναι καὶ τὴν γενικὴν
[9, 11]	παρῆλθεν οὐ βοηθήσας· τινῶν δὲ	αἰτιωμένων,	αὐτὸς Ἀνάξαρχος ἐπῄνει τὸ ἀδιάφορον
[9, 5]	τά τε ἄλλα ἀγαθὸς ὁ	Ζήνων,	ἀλλὰ καὶ ὑπεροπτικὸς τῶν μειζόνων
[9, 11]	ἴδεν οὐδέ τις ἔσται εἰδώς.	Ζήνων	δὲ τὴν κίνησιν ἀναιρεῖ λέγων,
[9, 5]	γε μὲν ἥσσω. Ὁ δὴ	Ζήνων	διακήκοε Παρμενίδου καὶ γέγονεν αὐτοῦ
[9, 5]	τὴν τετάρτην καὶ ὀγδοηκοστὴν Ὀλυμπιάδα.	~ΖΗΝΩΝ	ΕΛΕΑΤΗΣ. Ζήνων Ἐλεάτης. Τοῦτον Ἀπολλόδωρός
[9, 5]	καὶ ὀγδοηκοστὴν Ὀλυμπιάδα. ~ΖΗΝΩΝ ΕΛΕΑΤΗΣ.	Ζήνων	Ἐλεάτης. Τοῦτον Ἀπολλόδωρός φησιν εἶναι
[9, 5]	ἡμεῖς εἴπομεν οὕτως· Ἤθελες, ὦ	Ζήνων,	καλὸν ἤθελες ἄνδρα τύραννον κτείνας
[9, 11]	μὴν ἀλλὰ καὶ Ξενοφάνης καὶ	Ζήνων	ὁ Ἐλεάτης καὶ Δημόκριτος κατ'
[9, 12]	Ὁμήρῳ. Θορυβούμενός θ' ὑπὸ τῶν	θεραπαινῶν	καὶ κυνῶν ἐποίει μηδέν, σπουδάζων
[9, 8]	Ἀρτέμωνος ἤ, ὡς Ἀπολλόδωρος καὶ	Δίνων	ἐν Περσικῶν εʹ Μαιανδρίου, Ἀβδηρίτης,
[9, 7]	ἀργυρίῳ, χρείαν ἔχοντα ἀποδημῆσαι τοῦτο	κἀκείνων	δολίως ὑποπτευσάντων. Ὁ δὲ Δημήτριος
[9, 11]	Πάτροκλος, ὅ περ σέο πολλὸν	ἀμείνων·	καὶ ὅσα συντείνει εἰς τὸ
[9, 12]	ἐν διαλόγου σχήματι. Φαίνεται γοῦν	ἀνακρίνων	Ξενοφάνην τὸν Κολοφώνιον περὶ ἑκάστων,
[9, 11]	τέλμα ἐμπεσόντος, παρῆλθεν οὐ βοηθήσας·	τινῶν	δὲ αἰτιωμένων, αὐτὸς Ἀνάξαρχος ἐπῄνει
[9, 7]	ὡς ἔνιοι, Μιλήσιος. Οὗτος μάγων	τινῶν	διήκουσε καὶ Χαλδαίων, Ξέρξου τοῦ
[9, 5]	αὐτὸν ἔρημον καταστῆσαι· εἶτα περί	τινων	εἰπεῖν ἔχειν τινα ἔφη> αὐτῷ
[9, 11]	ἐξ ἀναποδείκτων, ἤτοι πάντων ἢ	τινῶν	ἢ καὶ ἑνὸς μόνου δισταζομένου,
[9, 11]	μᾶλλον καὶ θετικῶς, ὡς ὁμοίων	τινῶν	ὄντων· οἷον, Οὐδὲν μᾶλλον ὁ
[9, 7]	γὰρ καὶ ταῦτα ἐξ ἀτόμων	τινῶν	συστήματα· ἅπερ εἶναι ἀπαθῆ καὶ
[9, 11]	ἐξ ὑποθέσεως τρόπος συνίσταται, οἰομένων	τινῶν	τὰ πρῶτα τῶν πραγμάτων αὐτόθεν
[9, 7]	συνέντα, μὴ ὑπεύθυνος γενηθείη πρός	τινων	φθονούντων καὶ συκοφαντούντων, ἀναγνῶναι αὐτοῖς
[9, 5]	Ζήνων, ἀλλὰ καὶ ὑπεροπτικὸς τῶν	μειζόνων	κατ' ἴσον Ἡρακλείτῳ· καὶ γὰρ
[9, 1]	καὶ πάντα ψυχῶν εἶναι καὶ	δαιμόνων	πλήρη. Εἴρηκε δὲ καὶ περὶ
[9, 7]	καὶ μὴ σπουδάσαι γνωσθῆναι, δόξης	καταφρονῶν.	Καὶ εἰδέναι μὲν Σωκράτη, ἀγνοεῖσθαι
[9, 7]	ἀκηκοέναι εἰ μὴ τὰ τῶν	χρόνων	ἐμάχετο. Πάντως μέντοι τῶν Πυθαγορικῶν
[9, 12]	θ' ὑπὸ τῶν θεραπαινῶν καὶ	κυνῶν	ἐποίει μηδέν, σπουδάζων περὶ τὸ
[9, 7]	τοὺς ἐγκυκλίους λόγους καὶ περὶ	τεχνῶν	πᾶσαν εἶχεν ἐμπειρίαν. Τούτου ἐστὶ
[9, 1]	Ὅμηρον ἔφασκεν ἄξιον ἐκ τῶν	ἀγώνων	ἐκβάλλεσθαι καὶ ῥαπίζεσθαι, καὶ Ἀρχίλοχον
[9, 11]	ἢ πόθεν ἔκδυσιν εὗρες λατρείης	δοξῶν	τε> κενεοφροσύνης τε σοφιστῶν, καὶ
[9, 12]	αὐτοῦ καὶ καταλογάδην βιβλία εἰς	ἐπῶν	τείνοντα μυριάδας δύο, ὧν καὶ
[9, 11]	ὅσα τοιαῦτα> μηδὲν ταῖς αἰσθήσεσιν	ἐπιτρέπων.	Σώζεσθαι μέντοι, καθά φασιν οἱ
[9, 11]	τῷ πλοίῳ χοιρίδιον ἐσθίον καὶ	εἰπὼν	ὡς χρὴ τὸν σοφὸν ἐν
[9, 11]	Πολλάκις, φησί, καὶ ἀπεδήμει, μηδενὶ	προειπών,	καὶ συνερρέμβετο οἷστισιν ἤθελεν. Καί
[9, 7]	ἀπὸ τἀδελφοῦ Δαμάσου. Ὡς δὲ	προειπών	τινα τῶν μελλόντων εὐδοκίμησε, λοιπὸν
[9, 6]	τὰ ὅμοια πρὸς τὰ ὅμοια.	Ἰσορρόπων	δὲ διὰ τὸ πλῆθος μηκέτι
[9, 11]	Ἐπεὶ οὖν οὐκ ἔνι ἔξω	τόπων	καὶ θέσεων ταῦτα κατανοῆσαι, ἀγνοεῖται
[9, 12]	αὐτὸν Ἀρκεσίλαον θεασάμενον διὰ τῶν	Κερκώπων	ἰόντα, εἰπεῖν, Τί σὺ δεῦρο,
[9, 11]	φησὶν οὕτως· Ἢ τὸν ἀπ'	ἀνθρώπων	αὐτόσχολον αὐτολαλητὴν οὐκ ἐμπαζόμενον δόξης
[9, 5]	ἄλληλα τὴν μεταβολήν· γένεσίν τε	ἀνθρώπων	ἐκ γῆς εἶναι καὶ ψυχὴν
[9, 3]	τὴν δ' ὕλης. Γένεσίν τ'	ἀνθρώπων	ἐξ ἡλίου πρῶτον γενέσθαι· αὐτὸν
[9, 11]	κενόσπουδον ἅμα καὶ παιδαριῶδες τῶν	ἀνθρώπων.	Ποσειδώνιος δὲ καὶ τοιοῦτόν τι
[9, 11]	Δεύτερος ὁ παρὰ τὰς τῶν	ἀνθρώπων	φύσεις καὶ τὰς ἰδιοσυγκρισίας· Δημοφῶν
[9, 11]	εἶναί τι τὸ ποιοῦν καὶ	δρῶν.	Ἀλλὰ μὴν οὐδὲ κίνησίς ἐστι·
[9, 11]	φύλλων γενεή, τοίη δὲ καὶ	ἀνδρῶν·	καὶ ὅτι σφηξὶ καὶ μυίαις
[9, 11]	ἐθάλπετο, ἐν ἡλίῳ δ' ἐρρίγου.	Ἄνδρων	δ' ὁ Ἀργεῖος, ὥς φησιν
[9, 1]	τὸ δὲ ὑγρὸν ὑπὸ τῶν	ἑτέρων.	Τὸ δὲ περιέχον ὁποῖόν ἐστιν
[9, 12]	μὲν τῷ δευτέρῳ περὶ τῶν	ἀρχαιοτέρων,	ἐν δὲ τῷ τρίτῳ περὶ
[9, 11]	ὂν αἴτιον γενήσεται. Κοινῶς δ'	ἀμφοτέρων	αἰτίων ὄντων, οὐδὲν ἔσται τὸ
[9, 6]	δίνῃ, εἶτ' ἐκπυρωθέντα τὴν τῶν	ἀστέρων	ἀποτελέσαι φύσιν. Εἶναι δὲ τὸν
[9, 6]	δ' ἥλιον καὶ ὑπὸ τῶν	ἀστέρων	ἐκπυροῦσθαι· τὴν δὲ σελήνην τοῦ
[9, 6]	αὔξησιν αὐτῶν γίνεσθαι τὴν τῶν	ἀστέρων	φύσιν. Φέρεσθαι δὲ τὸν ἥλιον
[9, 12]	δὲ τῷ τρίτῳ περὶ τῶν	ὑστέρων·	ὅθεν δὴ αὐτῷ τινες καὶ
[9, 11]	καὶ πενίας, ὅτε καὶ αὐτὸς	φέρων	εἰς τὴν ἀγορὰν ἐπίπρασκεν ὀρνίθια,
[9, 7]	σελήνην ἐκ τοιούτων λείων καὶ	περιφερῶν	ὄγκων συγκεκρίσθαι, καὶ τὴν ψυχὴν
[9, 7]	ὁσημέραι. Τούτους δὲ ταῖς ῥισὶ	προσφέρων	διεκράτησεν αὑτὸν τὴν ἑορτήν· ἐπειδὴ
[9, 7]	Ἕρμιππος τοῦτον τὸν τρόπον. Ἤδη	ὑπέργηρων	ὄντα πρὸς τῷ καταστρέφειν εἶναι.
[9, 12]	Θηβῶν, ἔφη, Ἵν' ὑμᾶς ἀναπεπταμένους	ὁρῶν	γελῶ. Ὅμως δὲ καθαπτόμενος τοῦ
[9, 11]	ὁ> παρὰ τὰς τῶν αἰσθητικῶν	πόρων	διαφοράς. Τὸ γοῦν μῆλον ὁράσει
[9, 12]	Σωτίων ἐν τῷ ἑνδεκάτῳ φησίν.	Ἀπορῶν	μέντοι τροφῶν ἀπῆρεν εἰς τὸν
[9, 12]	καρτερικὸς ἐγένετο, καθά φησι Φύλαρχος	ἱστορῶν,	ὥστ' ἀδίκως ὑπομεῖναι ὡς ἐπὶ
[9, 11]	ἄλλους, ὡς δῆλον ἐκ τῶν	διαφόρων	νόμων καὶ ἐθῶν. Αἱ δ'
[9, 7]	λυπεῖσθαι ὅτι ἐν τῇ τῶν	θεσμοφόρων	ἑορτῇ μέλλοι τεθνήξεσθαι καὶ τῇ
[9, 1]	τὸ μὲν πῦρ ὑπὸ τῶν	λαμπρῶν,	τὸ δὲ ὑγρὸν ὑπὸ τῶν
[9, 11]	τις θεῶν βροτησίᾳ χερί. ~ΠΥΡΡΩΝ.	Πύρρων	Ἠλεῖος Πλειστάρχου μὲν ἦν υἱός,
[9, 11]	τοῖς Ἰνδαλμοῖς· Τοῦτό μοι, ὦ	Πύρρων,	ἱμείρεται ἦτορ ἀκοῦσαι, πῶς ποτ'
[9, 11]	συντάξεων. Αὐτὸς μὲν γὰρ ὁ	Πύρρων	οὐδὲν ἀπέλιπεν, οἱ μέντοι συνήθεις
[9, 11]	Βεβλήσεταί τις θεῶν βροτησίᾳ χερί.	~ΠΥΡΡΩΝ.	Πύρρων Ἠλεῖος Πλειστάρχου μὲν ἦν
[9, 11]	τοῖς Σίλλοις· Ὦ γέρον, ὦ	Πύρρων,	πῶς ἢ πόθεν ἔκδυσιν εὗρες
[9, 1]	κατῆλθεν εἰς ἄστυ καὶ τῶν	ἰατρῶν	αἰνιγματωδῶς ἐπυνθάνετο εἰ δύναιντο ἐξ
[9, 11]	μορφὴ παρὰ τὰς διαφορὰς τῶν	κατόπτρων	ἀλλοία θεωρεῖται. Ἀκολουθεῖ οὖν μὴ
[9, 5]	ἠδὲ Μέλισσον, πολλῶν φαντασμῶν ἐπάνω,	παύρων	γε μὲν ἥσσω. Ὁ δὴ
[9, 1]	τὴν ἐνάτην καὶ ἑξηκοστὴν Ὀλυμπιάδα.	Μεγαλόφρων	δὲ γέγονε παρ' ὁντιναοῦν καὶ
[9, 11]	περιέχεται τὰ περὶ καλῶν καὶ	αἰσχρῶν,	περὶ ἀληθῶν καὶ ψευδῶν, περὶ
[9, 2]	θ' ὑπάτυφον, Ὁμηραπάτην ἐπικόπτην. Οὗτος	ἐκπεσὼν	τῆς πατρίδος ἐν Ζάγκλῃ τῆς
[9, 11]	αἰσθήσει τὰ κατ' αἴσθησιν πάντων	ἴσων	αὐτῇ φαινομένων, οὔτε νοήσει διὰ
[9, 11]	αὐτῶν τρόπον συνιδεῖν ἐκ τῶν	ἀπολειφθεισῶν	συντάξεων. Αὐτὸς μὲν γὰρ ὁ
[9, 1]	ὑπερηφανίην οὐκ ἂν ἀφικοίμην εἰς	Περσῶν	χώρην, ὀλίγοις ἀρκεόμενος κατ' ἐμὴν
[9, 1]	τε Ὅμηρον ἔφασκεν ἄξιον ἐκ	τῶν	ἀγώνων ἐκβάλλεσθαι καὶ ῥαπίζεσθαι, καὶ
[9, 11]	δὲ μὴ ἔστιν. Οὐδὲν ἄρα	τῶν	ἀδήλων ἂν καταλαμβάνοιτο· διὰ γὰρ
[9, 11]	Διετέλουν δὴ οἱ σκεπτικοὶ τὰ	τῶν	αἱρέσεων δόγματα πάντα ἀνατρέποντες, αὐτοὶ
[9, 11]	ἐφεκτέον. Τρίτος ὁ> παρὰ τὰς	τῶν	αἰσθητικῶν πόρων διαφοράς. Τὸ γοῦν
[9, 1]	Ἀκολούθως δὲ τούτοις καὶ περὶ	τῶν	ἄλλων αἰτιολογεῖ. Περὶ δὲ τῆς
[9, 11]	ἕως δὲ τοῦ προφέρεσθαι τὰ	τῶν	ἄλλων καὶ διηγεῖσθαι μηδὲν ὁρίζοντες,
[9, 6]	τὸν δὲ τῆς σελήνης προσγειότατον,	τῶν	ἄλλων μεταξὺ τούτων ὄντων. Καὶ
[9, 11]	καὶ κενόσπουδον ἅμα καὶ παιδαριῶδες	τῶν	ἀνθρώπων. Ποσειδώνιος δὲ καὶ τοιοῦτόν
[9, 11]	οὔ. Δεύτερος ὁ παρὰ τὰς	τῶν	ἀνθρώπων φύσεις καὶ τὰς ἰδιοσυγκρισίας·
[9, 11]	συναγωγῆς αὐτῶν τρόπον συνιδεῖν ἐκ	τῶν	ἀπολειφθεισῶν συντάξεων. Αὐτὸς μὲν γὰρ
[9, 12]	ἐν μὲν τῷ δευτέρῳ περὶ	τῶν	ἀρχαιοτέρων, ἐν δὲ τῷ τρίτῳ
[9, 7]	δῆλον δέ· πάντων γὰρ σχεδὸν	τῶν	ἀρχαίων μεμνημένος ὁ Πλάτων οὐδαμοῦ
[9, 6]	τὸν δ' ἥλιον καὶ ὑπὸ	τῶν	ἀστέρων ἐκπυροῦσθαι· τὴν δὲ σελήνην
[9, 11]	δογματικοί φασιν ὅτι ὅτ' ἀπὸ	τῶν	αὐτῶν διάφοροι προσπίπτουσι φαντασίαι, ὡς
[9, 11]	φασιν Ὅμηρον κατάρξαι, ἐπεὶ περὶ	τῶν	αὐτῶν πραγμάτων παρ' ὁντινοῦν ἄλλοτ'
[9, 11]	τὸ μὴ τὰς αὐτὰς ἀπὸ	τῶν	αὐτῶν προσπίπτειν φαντασίας καὶ τὸ
[9, 11]	βιοῦν ζητήσεων ἀπέχων, οὐ περὶ	τῶν	βιωτικῶν καὶ τηρητικῶν· ὥστε καὶ
[9, 1]	αὑτὸν εἰς βούστασιν κατορύξας τῇ	τῶν	βολίτων ἀλέᾳ ἤλπισεν ἐξατμισθήσεσθαι. Οὐδὲν
[9, 11]	τοιαύτῃ μάχῃ ἀκολουθεῖ τὸ ἐπέχειν·	τῶν	γὰρ ζῴων τὰ μὲν χωρὶς
[9, 11]	τοιοῦτόν τι διέξεισι περὶ αὐτοῦ.	Τῶν	γὰρ συμπλεόντων ἐσκυθρωπακότων ὑπὸ χειμῶνος,
[9, 11]	περὶ τὸν Καρύστιον Ἀντίγονον, ὑπὸ	τῶν	γνωρίμων παρακολουθούντων. Αἰνεσίδημος δέ φησι
[9, 1]	Ἡρακλειτιστής, Νικομήδης τε καὶ Διονύσιος·	τῶν	δὲ γραμματικῶν Διόδοτος, ὃς οὔ
[9, 1]	τοῦτο δὲ γίνεσθαι καθ' εἱμαρμένην.	Τῶν	δὲ ἐναντίων τὸ μὲν ἐπὶ
[9, 11]	τῶν μὲν γὰρ πραγμάτων διαφωνούντων	τῶν	δὲ λόγων ἰσοσθενούντων ἀγνωσία τῆς
[9, 11]	τῆς μὲν διαθέσεως τῆς Πυρρωνείου,	τῶν	δὲ λόγων τῶν ἑαυτοῦ. Ἔλεγέ
[9, 1]	δύναιντο ἐξ ἐπομβρίας αὐχμὸν ποιῆσαι·	τῶν	δὲ μὴ συνιέντων, αὑτὸν εἰς
[9, 8]	τῶν μὲν ὄντων ὡς ἔστιν,	τῶν	δὲ οὐκ ὄντων ὡς οὐκ
[9, 1]	ἐστὶν ἐν θειοτάτῃ κείμενα κινήσει·	τῶν	δὲ πλείστων ἐποχὴν ἔχοντα, ὥστε
[9, 12]	αὐτοῦ καὶ αὐτὸς τὸν βίον.	Τῶν	δὲ Σίλλων τρία ἐστίν, ἐν
[9, 11]	τὸν ἄνθρωπον κριτήριον εἶναι λεγόντων,	τῶν	δὲ τὰς αἰσθήσεις, ἄλλων τὸν
[9, 7]	ἐπιγραφομένῳ Τὰ πρὸ τῆς ἀναγνώσεως	τῶν	Δημοκρίτου βιβλίων, κατὰ τὸ τρίτον
[9, 11]	τοὺς ἄλλους, ὡς δῆλον ἐκ	τῶν	διαφόρων νόμων καὶ ἐθῶν. Αἱ
[9, 11]	πατέρα, φασὶν οἱ σκεπτικοὶ περὶ	τῶν	δογματικῶν ὡς δυνήσεται βιοῦν ζητήσεων
[9, 11]	λόγῳ περιελεῖν ταῦτα. Λεγόντων δὲ	τῶν	δογματικῶν ὡς δυνήσεται βιοῦν ὁ
[9, 1]	μέρους δὲ αὐτῷ ὧδε ἔχει	τῶν	δογμάτων· πῦρ εἶναι στοιχεῖον καὶ
[9, 1]	δεύτερος ποιητὴς λυρικός, οὗ ἐστι	Τῶν	δώδεκα θεῶν ἐγκώμιον· τρίτος ἐλεγείας
[9, 11]	τῆς Πυρρωνείου, τῶν δὲ λόγων	τῶν	ἑαυτοῦ. Ἔλεγέ τε πολλάκις καὶ
[9, 12]	παρ' ἡμῶν ἐν τῷ πρώτῳ	τῶν	Εἰς τοὺς Σίλλους ὑπομνήματι, ἃ
[9, 8]	τῆς ἐν ἀρχῇ καταστάσεως, Περὶ	τῶν	ἐν Ἅιδου, Περὶ τῶν οὐκ
[9, 1]	πλήρη. Εἴρηκε δὲ καὶ περὶ	τῶν	ἐν κόσμῳ συνισταμένων πάντων παθῶν,
[9, 1]	κόσμου τε τοῦ σύμπαντος καὶ	τῶν	ἐν τούτῳ γινομένων, ἅπερ ἐστὶν
[9, 11]	ὅτι ζῶμεν καὶ ἄλλα πολλὰ	τῶν	ἐν τῷ βίῳ φαινομένων διαγινώσκομεν·
[9, 11]	τὰ θαυμαζόμενα. Ἐδείκνυσαν οὖν ἀπὸ	τῶν	ἐναντίων τοῖς πείθουσιν ἴσας τὰς
[9, 6]	οὕτω γενέσθαι τὴν γῆν, συμμενόντων	τῶν	ἐνεχθέντων ἐπὶ τὸ μέσον. Αὐτόν
[9, 6]	ὑμένα αὔξεσθαι κατὰ τὴν ἐπέκκρισιν	τῶν	ἔξωθεν σωμάτων· δίνῃ τε φερόμενον
[9, 11]	τὴν ἀπόφασιν. ἔπειτα καὶ τὰ	τῶν	ἑπτὰ σοφῶν σκεπτικὰ εἶναι, οἷον
[9, 8]	καὶ τὸ νῦν ἐπιπόλαιον γένος	τῶν	ἐριστικῶν ἐγέννησεν· ἵνα καὶ Τίμων
[9, 1]	λαμπρῶν, τὸ δὲ ὑγρὸν ὑπὸ	τῶν	ἑτέρων. Τὸ δὲ περιέχον ὁποῖόν
[9, 1]	ὑπὲρ τείχεος. Καθάπτεται δὲ καὶ	τῶν	Ἐφεσίων ἐπὶ τῷ τὸν ἑταῖρον
[9, 1]	ἔχοντα παμπλείστην, καταφρονούμενόν τε ὑπὸ	τῶν	Ἐφεσίων μᾶλλον τὰ οἰκεῖα. Μέμνηται
[9, 1]	παίδων ἠστραγάλιζε· περιστάντων δ' αὐτὸν	τῶν	Ἐφεσίων, Τί, ὦ κάκιστοι, θαυμάζετε;
[9, 11]	Καὶ ἐν Ἤλιδι καταπονούμενος ὑπὸ	τῶν	ζητούντων ἐν τοῖς λόγοις, ἀπορρίψας
[9, 11]	πρῶτος ὁ παρὰ τὰς διαφορὰς	τῶν	ζῴων πρὸς ἡδονὴν καὶ ἀλγηδόνα
[9, 12]	καὶ Ὁμήρῳ. Θορυβούμενός θ' ὑπὸ	τῶν	θεραπαινῶν καὶ κυνῶν ἐποίει μηδέν,
[9, 7]	ἀδελφὴν λυπεῖσθαι ὅτι ἐν τῇ	τῶν	θεσμοφόρων ἑορτῇ μέλλοι τεθνήξεσθαι καὶ
[9, 1]	ὕδερον κατῆλθεν εἰς ἄστυ καὶ	τῶν	ἰατρῶν αἰνιγματωδῶς ἐπυνθάνετο εἰ δύναιντο
[9, 11]	ἴδιον. Καὶ τὸ μὲν αἰσθητὸν	τῶν>	κατὰ διαφοράν, τὸ δὲ σημεῖον
[9, 11]	στοιχεῖα βεβαιωτέον. Πρὸς τῷ, καὶ	τῶν	κατὰ μέρος ἀποδείξεων ἀπιστουμένων ἄπιστον
[9, 11]	ψεύδους· εἰ δὲ κέκριται, ἓν	τῶν	κατὰ μέρος γενήσεται κρινομένων, ὥστ'
[9, 11]	δ' οἰομένους μὴ δεῖν ἐκ	τῶν	κατὰ περίστασιν κρίνειν τἀληθὲς μηδ'
[9, 11]	περίστασιν κρίνειν τἀληθὲς μηδ' ἐκ	τῶν	κατὰ φύσιν νομοθετεῖν, ἔλεγον αὐτοὺς
[9, 11]	δὲ μορφὴ παρὰ τὰς διαφορὰς	τῶν	κατόπτρων ἀλλοία θεωρεῖται. Ἀκολουθεῖ οὖν
[9, 8]	ὑπὸ κήρυκι ἀναλεξάμενοι παρ' ἑκάστου	τῶν	κεκτημένων. Οὗτος πρῶτος μισθὸν εἰσεπράξατο
[9, 12]	δ' αὐτὸν Ἀρκεσίλαον θεασάμενον διὰ	τῶν	Κερκώπων ἰόντα, εἰπεῖν, Τί σὺ
[9, 9]	πυκνούμενον καὶ ἀραιούμενον γεννητικὸν εἶναι	τῶν	κόσμων· οὐδὲν ἐκ τοῦ μὴ
[9, 11]	ὥστε τὸν ὀβελίσκον ἄρας μετὰ	τῶν	κρεῶν ἕως τῆς ἀγορᾶς ἐδίωκε
[9, 1]	δὲ τὸ μὲν πῦρ ὑπὸ	τῶν	λαμπρῶν, τὸ δὲ ὑγρὸν ὑπὸ
[9, 11]	ἐνδεχόμενόν ἐστι διὰ τὴν ἰσοσθένειαν	τῶν	λόγων. Ἄγνωστον οὖν τὸ φύσει
[9, 11]	τὴν ἰσοσθένειαν λέγων καὶ ἀντίθεσιν	τῶν	λόγων. Διετέλουν δὴ οἱ σκεπτικοὶ
[9, 8]	ἀπόφασιν, ἐρώτησιν, προσαγόρευσιν. Πρῶτον δὲ	τῶν	λόγων ἑαυτοῦ ἀνέγνω τὸν Περὶ
[9, 8]	Οὗτος καὶ τὸ Σωκρατικὸν εἶδος	τῶν	λόγων πρῶτος ἐκίνησε. Καὶ τὸν
[9, 8]	Τέχνη ἐριστικῶν, Περὶ πάλης, Περὶ	τῶν	μαθημάτων, Περὶ πολιτείας, Περὶ φιλοτιμίας,
[9, 11]	μὴν Ἡράκλειτον, Μὴ εἰκῆ περὶ	τῶν	μεγίστων συμβαλλώμεθα καὶ Ἱπποκράτην ἔπειτα
[9, 5]	ὁ Ζήνων, ἀλλὰ καὶ ὑπεροπτικὸς	τῶν	μειζόνων κατ' ἴσον Ἡρακλείτῳ· καὶ
[9, 7]	Δαμάσου. Ὡς δὲ προειπών τινα	τῶν	μελλόντων εὐδοκίμησε, λοιπὸν ἐνθέου δόξης
[9, 11]	καὶ αὐτὴ συνάγει τὴν ἐποχήν·	τῶν	μὲν γὰρ πραγμάτων διαφωνούντων τῶν
[9, 8]	τρόπον· Πάντων χρημάτων μέτρον ἄνθρωπος,	τῶν	μὲν ὄντων ὡς ἔστιν, τῶν
[9, 11]	τῷ καὶ διαφωνεῖσθαι τὸ κριτήριον,	τῶν	μὲν τὸν ἄνθρωπον κριτήριον εἶναι
[9, 1]	Γνώμον' ἠθῶν, τρόπου κόσμον ἕνα	τῶν	ξυμπάντων. Φασὶ δ' αὐτὸν ἐρωτηθέντα
[9, 11]	συνεισάγεται τὸ ἀνυποστάτους εἶναι τὰς	τῶν	ὅλων ἀρχάς· δεῖ γὰρ εἶναί
[9, 7]	δ' αὐτῷ τάδε· ἀρχὰς εἶναι	τῶν	ὅλων ἀτόμους καὶ κενόν, τὰ
[9, 11]	Παντὶ λόγῳ λόγος ἀντίκειται καὶ	τῶν	ὁμοίων. Λέγεται δὲ τὸ Οὐδὲν
[9, 11]	τῆς Οὐδὲν ὁρίζω φωνῆς καὶ	τῶν	ὁμοίων λέγομεν ὡς οὐ δογμάτων·
[9, 2]	ἐτύμως. Φησὶ δὲ τέτταρα εἶναι	τῶν	ὄντων στοιχεῖα, κόσμους δ' ἀπείρους,
[9, 11]	τῷ εἶναι διδάσκεται ἡ γὰρ	τῶν	ὄντων φύσις πᾶσι φαίνεται καὶ
[9, 5]	ἐξεταζόμενος τοὺς συνειδότας καὶ περὶ	τῶν	ὅπλων ὧν ἦγεν εἰς Λιπάραν,
[9, 11]	μήνυσίς τις τῶν φαινομένων ἢ	τῶν	ὁπωσοῦν νοουμένων, καθ' ἣν πάντα
[9, 8]	Περὶ τῶν ἐν Ἅιδου, Περὶ	τῶν	οὐκ ὀρθῶς τοῖς ἀνθρώποις πρασσομένων,
[9, 1]	τὸ ἱερὸν τῆς Ἀρτέμιδος μετὰ	τῶν	παίδων ἠστραγάλιζε· περιστάντων δ' αὐτὸν
[9, 11]	φύσιν νομοθετεῖν, ἔλεγον αὐτοὺς μέτρα	τῶν	πάντων ὁρίζειν, οὐχ ὁρῶντας ὅτι
[9, 7]	ἂν εἴη ὁ παραγενόμενος ἀνώνυμος,	τῶν	περὶ Οἰνοπίδην καὶ Ἀναξαγόραν ἕτερος,
[9, 7]	τῆς περὶ τοῦ ἑνὸς δόξης	τῶν	περὶ Παρμενίδην καὶ Ζήνωνα, ὡς
[9, 11]	συνίσταται, οἰομένων τινῶν τὰ πρῶτα	τῶν	πραγμάτων αὐτόθεν δεῖν λαμβάνειν ὡς
[9, 5]	καὶ ψυχὴν κρᾶμα ὑπάρχειν ἐκ	τῶν	προειρημένων κατὰ μηδενὸς τούτων ἐπικράτησιν.
[9, 11]	τὸ αἴτιον ὧδε· τὸ αἴτιον	τῶν	πρός τι ἔστι· πρὸς γὰρ
[9, 11]	κατὰ διαφοράν, τὸ δὲ σημεῖον	τῶν	πρός τι. Νοητὸν δ' οὐκ
[9, 11]	οὐκ ἔστιν, ὅτι τὸ σημεῖον	τῶν	πρός τι ὂν συγκαταλαμβάνεσθαι ὀφείλει
[9, 7]	φησὶν ὁ Θράσυλλος, ζηλωτὴς γεγονέναι	τῶν	Πυθαγορικῶν· ἀλλὰ καὶ αὐτοῦ Πυθαγόρου
[9, 2]	πεπρᾶσθαι ὑπὸ καὶ λελύσθαι ὑπὸ>	τῶν	Πυθαγορικῶν Παρμενίσκου καὶ Ὀρεστάδου, καθά
[9, 7]	τῶν χρόνων ἐμάχετο. Πάντως μέντοι	τῶν	Πυθαγορικῶν τινος ἀκοῦσαί φησιν αὐτὸν
[9, 11]	ἀδήλων ἂν καταλαμβάνοιτο· διὰ γὰρ	τῶν	σημείων λέγεται τὰ ἄδηλα καταλαμβάνεσθαι.
[9, 1]	τίς ἐστιν, ἀλλ' οὐδὲ περὶ	τῶν	σκαφῶν. Καὶ ταῦτα μὲν ἦν
[9, 1]	ἥλιον καὶ σελήνην, ἄνω στρεφομένων	τῶν	σκαφῶν· τούς τε κατὰ μῆνα
[9, 12]	ἐμπειρικός, οὗ καὶ τὰ δέκα	τῶν	Σκεπτικῶν καὶ ἄλλα κάλλιστα· Σέξτου
[9, 11]	ἢ ὁ ψεύστης. Ὑπὸ δὲ	τῶν	σκεπτικῶν οὐ θετικῶς ἀλλ' ἀναιρετικῶς
[9, 7]	περιθεῖναι προελόμενος. Δῆλον δὲ κἀκ	τῶν	συγγραμμάτων οἷος ἦν. Δοκεῖ δέ,
[9, 7]	Μέγαν διάκοσμον, ὃς ἁπάντων αὐτοῦ	τῶν	συγγραμμάτων προέχει· καὶ πεντακοσίοις ταλάντοις
[9, 6]	τὸν πέριξ ὑμένα, συρρεόντων ἀεὶ	τῶν	συνεχῶν κατ' ἐπίψαυσιν τῆς δίνης.
[9, 8]	δ' αὐτοῦ Πυθόδωρος Πολυζήλου, εἷς	τῶν	τετρακοσίων· Ἀριστοτέλης δ' Εὔαθλόν φησιν.
[9, 12]	καὶ δράματα συνδιατιθέναι. Μετεδίδου δὲ	τῶν	τραγῳδιῶν Ἀλεξάνδρῳ καὶ Ὁμήρῳ. Θορυβούμενός
[9, 12]	ἐν δὲ τῷ τρίτῳ περὶ	τῶν	ὑστέρων· ὅθεν δὴ αὐτῷ τινες
[9, 11]	δ' ἀπορίαι κατὰ τὰς συμφωνίας	τῶν	φαινομένων ἢ νοουμένων ἃς ἀπεδίδοσαν
[9, 11]	ὁ Πυρρώνειος λόγος μήνυσίς τις	τῶν	φαινομένων ἢ τῶν ὁπωσοῦν νοουμένων,
[9, 11]	εἶναι. Πρὸς τοῦτο τὸ κριτήριον	τῶν	φαινομένων οἱ δογματικοί φασιν ὅτι
[9, 11]	θεῶν καὶ γενέσεως καὶ φθορᾶς	τῶν	φαινομένων πάντων. Τὸ γοῦν αὐτὸ
[9, 11]	Ἐπίκουρος. Δημόκριτος δὲ μηδὲν εἶναι	τῶν	φαινομένων, τὰ δὲ μὴ εἶναι.
[9, 12]	Ἀντίγονος, καὶ φιλοπότης καὶ ἀπὸ	τῶν	φιλοσόφων εἰ σχολάζοι ποιήματα συνέγραφε·
[9, 7]	ὡς πρὸς τὸν ἄριστον αὐτῷ	τῶν	φιλοσόφων ὁ ἀγὼν> ἔσοιτο· ὅν
[9, 12]	τοξεύουσι καὶ οἱ διώκοντες, οὕτω	τῶν	φιλοσόφων οἱ μὲν διώκοντες θηρῶσι
[9, 7]	ἂν ἀκηκοέναι εἰ μὴ τὰ	τῶν	χρόνων ἐμάχετο. Πάντως μέντοι τῶν
[9, 8]	τὰ βιβλία. Γέγραφε δὲ καὶ	Πλάτων	εἰς αὐτὸν διάλογον. Φησὶ δὲ
[9, 8]	οὗτος πρῶτος διείλεκται, καθά φησι	Πλάτων	ἐν Εὐθυδήμῳ. Καὶ πρῶτος κατέδειξε
[9, 5]	Καὶ εὐμήκης ἦν, καθά φησι	Πλάτων	ἐν τῷ Παρμενίδῃ, ὁ δ'
[9, 8]	Κεῖος λόγους ἀναγινώσκοντες ἠρανίζοντο· καὶ	Πλάτων	ἐν τῷ Πρωταγόρᾳ φησὶ βαρύφωνον
[9, 7]	σχεδὸν τῶν ἀρχαίων μεμνημένος ὁ	Πλάτων	οὐδαμοῦ Δημοκρίτου διαμνημονεύει, ἀλλ' οὐδ'
[9, 3]	ἀνενείκατο νώσεις. Εἰς τοῦτον καὶ	Πλάτων	τὸν διάλογον γέγραφε, Παρμενίδην" ἐπιγράψας
[9, 8]	παρὰ τὰς αἰσθήσεις, καθὰ καὶ	Πλάτων	φησὶν ἐν Θεαιτήτῳ, καὶ πάντα
[9, 11]	οἰομένων τινῶν τὰ πρῶτα τῶν	πραγμάτων	αὐτόθεν δεῖν λαμβάνειν ὡς πιστὰ
[9, 11]	τὴν ἐποχήν· τῶν μὲν γὰρ	πραγμάτων	διαφωνούντων τῶν δὲ λόγων ἰσοσθενούντων
[9, 11]	κατάρξαι, ἐπεὶ περὶ τῶν αὐτῶν	πραγμάτων	παρ' ὁντινοῦν ἄλλοτ' ἄλλως ἀποφαίνεται
[9, 11]	τῶν ὁμοίων λέγομεν ὡς οὐ	δογμάτων·	οὐ γάρ εἰσιν ὅμοια τῷ
[9, 1]	δὲ αὐτῷ ὧδε ἔχει τῶν	δογμάτων·	πῦρ εἶναι στοιχεῖον καὶ πυρὸς
[9, 8]	ἐριστικῶν, Περὶ πάλης, Περὶ τῶν	μαθημάτων,	Περὶ πολιτείας, Περὶ φιλοτιμίας, Περὶ
[9, 3]	ἀληθής. Καὶ αὐτὸς δὲ διὰ	ποιημάτων	φιλοσοφεῖ, καθάπερ Ἡσίοδός τε καὶ
[9, 11]	φασίν, ἢ ἐξ ἀποδεδειγμένων σύγκειται	χρημάτων	ἢ ἐξ ἀναποδείκτων. Εἰ μὲν
[9, 8]	που τοῦτον τὸν τρόπον· Πάντων	χρημάτων	μέτρον ἄνθρωπος, τῶν μὲν ὄντων
[9, 1]	καὶ τοὺς ἐπὶ πλεῖστον μετεσχηκότας	συγγραμμάτων	διαπορεῖσθαι τῆς ὀρθῆς δοκούσης γεγράφθαι
[9, 7]	προελόμενος. Δῆλον δὲ κἀκ τῶν	συγγραμμάτων	οἷος ἦν. Δοκεῖ δέ, φησὶν
[9, 7]	διάκοσμον, ὃς ἁπάντων αὐτοῦ τῶν	συγγραμμάτων	προέχει· καὶ πεντακοσίοις ταλάντοις τιμηθῆναι·
[9, 3]	ὥς φησι Φαβωρῖνος ἐν πέμπτῳ	Ἀπομνημονευμάτων·	οἱ δὲ Πυθαγόραν· Καλλίμαχος δέ
[9, 2]	Ὀρεστάδου, καθά φησι Φαβωρῖνος ἐν	Ἀπομνημονευμάτων	πρώτῳ. Γέγονε δὲ καὶ ἄλλος
[9, 6]	κατὰ τὴν ἐπέκκρισιν τῶν ἔξωθεν	σωμάτων·	δίνῃ τε φερόμενον αὐτὸν ὧν
[9, 6]	σωμάτων> Τούς τε κόσμους γίνεσθαι	σωμάτων	εἰς τὸ κενὸν ἐμπιπτόντων καὶ
[9, 6]	πᾶν εἶναι κενὸν καὶ πλῆρες	σωμάτων>	Τούς τε κόσμους γίνεσθαι σωμάτων
[9, 11]	Τοιούτῳ δὲ λόγῳ καὶ ὑπὲρ	ἀδυνάτων	ἔστιν ἐπιχειρεῖν. Τοὺς δ' οἰομένους
[9, 7]	Φησὶ δ' Ἀθηνόδωρος ἐν ὀγδόῃ	Περιπάτων,	ἐλθόντος Ἱπποκράτους πρὸς αὐτόν, κελεῦσαι
[9, 12]	ἐστε σοφισταί. Ἐτελεύτησε δ' ἐγγὺς	ἐτῶν	ἐνενήκοντα, ὥς φησιν ὁ Ἀντίγονος
[9, 8]	Περὶ πολιτείας, Περὶ φιλοτιμίας, Περὶ	ἀρετῶν,	Περὶ τῆς ἐν ἀρχῇ καταστάσεως,
[9, 11]	ἴσον ἡγήσονται. Ἔτι, φασίν, ὁ	συζητῶν	ἡμῖν τὸ φαινόμενον πιστός ἐστιν
[9, 11]	Οὐ τοίνυν δυνατὸν τὰς περὶ	αἰσθητῶν	ἢ νοητῶν ἐπικρῖναι δόξας· εἴ
[9, 11]	δυνατὸν τὰς περὶ αἰσθητῶν ἢ	νοητῶν	ἐπικρῖναι δόξας· εἴ τε διὰ
[9, 1]	εἰς βούστασιν κατορύξας τῇ τῶν	βολίτων	ἀλέᾳ ἤλπισεν ἐξατμισθήσεσθαι. Οὐδὲν δ'
[9, 11]	ἀποδεδειγμένων σύγκειται χρημάτων ἢ ἐξ	ἀναποδείκτων.	Εἰ μὲν οὖν ἐξ ἀποδεδειγμένων,
[9, 11]	εἰς ἄπειρον· εἰ δ' ἐξ	ἀναποδείκτων,	ἤτοι πάντων ἢ τινῶν ἢ
[9, 7]	Μέγαν διάκοσμον, ὃν μόνον ἑκατὸν	ταλάντων	τιμηθῆναι. Ταὐτὰ δὲ καὶ Ἱππόβοτός
[9, 11]	πᾶσι ψυχρόν· κοινὸν δ' οὐδὲν	πάντων	ἀγαθὸν ἢ κακόν ἐστιν· οὐκ
[9, 1]	τεαὶ ζώουσιν ἀηδόνες, ᾗσιν ὁ	πάντων	ἁρπάκτης Ἀΐδης οὐκ ἐπὶ χεῖρα
[9, 7]	τὰ βιβλία. Καὶ δῆλον δέ·	πάντων	γὰρ σχεδὸν τῶν ἀρχαίων μεμνημένος
[9, 5]	μέγα σθένος οὐκ ἀλαπαδνὸν Ζήνωνος	πάντων	ἐπιλήπτορος, ἠδὲ Μέλισσον, πολλῶν φαντασμῶν
[9, 11]	εἰ δ' ἐξ ἀναποδείκτων, ἤτοι	πάντων	ἢ τινῶν ἢ καὶ ἑνὸς
[9, 7]	δίνης αἰτίας οὔσης τῆς γενέσεως	πάντων,	ἣν ἀνάγκην λέγει. Τέλος δ'
[9, 11]	γὰρ αἰσθήσει τὰ κατ' αἴσθησιν	πάντων	ἴσων αὐτῇ φαινομένων, οὔτε νοήσει
[9, 11]	οὔτ' ἄδικον· καὶ ὁμοίως ἐπὶ	πάντων	μηδὲν εἶναι τῇ ἀληθείᾳ, νόμῳ
[9, 11]	νομοθετεῖν, ἔλεγον αὐτοὺς μέτρα τῶν	πάντων	ὁρίζειν, οὐχ ὁρῶντας ὅτι πᾶν
[9, 1]	περὶ τῶν ἐν κόσμῳ συνισταμένων	πάντων	παθῶν, ὅτι τε ὁ ἥλιός
[9, 3]	καὶ Θεόφραστος ἐν τοῖς Φυσικοῖς,	πάντων	σχεδὸν ἐκτιθέμενος τὰ δόγματα. Δισσήν
[9, 11]	γενέσεως καὶ φθορᾶς τῶν φαινομένων	πάντων.	Τὸ γοῦν αὐτὸ παρ' οἷς
[9, 1]	γνώμην, ὁτέη ἐκυβέρνησε πάντα διὰ	πάντων.	Τόν τε Ὅμηρον ἔφασκεν ἄξιον
[9, 5]	εἶναι· γεγενῆσθαι δὲ τὴν τῶν	πάντων	φύσιν ἐκ θερμοῦ καὶ ψυχροῦ
[9, 8]	ἤρξατό που τοῦτον τὸν τρόπον·	Πάντων	χρημάτων μέτρον ἄνθρωπος, τῶν μὲν
[9, 7]	αὐτοῖς τὸν Μέγαν διάκοσμον, ὃς	ἁπάντων	αὐτοῦ τῶν συγγραμμάτων προέχει· καὶ
[9, 1]	ἠθῶν, τρόπου κόσμον ἕνα τῶν	ξυμπάντων.	Φασὶ δ' αὐτὸν ἐρωτηθέντα διὰ
[9, 7]	ἔχοντα ἀποδημῆσαι τοῦτο κἀκείνων δολίως	ὑποπτευσάντων.	Ὁ δὲ Δημήτριος ὑπὲρ ἑκατὸν
[9, 1]	Ἀρτέμιδος μετὰ τῶν παίδων ἠστραγάλιζε·	περιστάντων	δ' αὐτὸν τῶν Ἐφεσίων, Τί,
[9, 6]	γενέσθαι τὴν γῆν, συμμενόντων τῶν	ἐνεχθέντων	ἐπὶ τὸ μέσον. Αὐτόν τε
[9, 11]	καύσεων ἐπί τινος ἕλκους αὐτῷ	προσενεχθέντων,	ἀλλὰ μηδὲ τὰς ὀφρῦς συναγαγεῖν.
[9, 1]	αὐχμὸν ποιῆσαι· τῶν δὲ μὴ	συνιέντων,	αὑτὸν εἰς βούστασιν κατορύξας τῇ
[9, 6]	προσγειότατον, τῶν ἄλλων μεταξὺ τούτων	ὄντων.	Καὶ πάντα μὲν τὰ ἄστρα
[9, 11]	καὶ θετικῶς, ὡς ὁμοίων τινῶν	ὄντων·	οἷον, Οὐδὲν μᾶλλον ὁ πειρατὴς
[9, 11]	γενήσεται. Κοινῶς δ' ἀμφοτέρων αἰτίων	ὄντων,	οὐδὲν ἔσται τὸ πάσχον. Ἀσώματον
[9, 2]	Φησὶ δὲ τέτταρα εἶναι τῶν	ὄντων	στοιχεῖα, κόσμους δ' ἀπείρους, οὐ
[9, 11]	εἶναι διδάσκεται ἡ γὰρ τῶν	ὄντων	φύσις πᾶσι φαίνεται καὶ γινώσκεται
[9, 8]	χρημάτων μέτρον ἄνθρωπος, τῶν μὲν	ὄντων	ὡς ἔστιν, τῶν δὲ οὐκ
[9, 8]	ὡς ἔστιν, τῶν δὲ οὐκ	ὄντων	ὡς οὐκ ἔστιν. Ἔλεγέ τε
[9, 11]	ἔστι γὰρ λόγῳ περιελεῖν ταῦτα.	Λεγόντων	δὲ τῶν δογματικῶν ὡς δυνήσεται
[9, 11]	μὲν τὸν ἄνθρωπον κριτήριον εἶναι	λεγόντων,	τῶν δὲ τὰς αἰσθήσεις, ἄλλων
[9, 11]	διέξεισι περὶ αὐτοῦ. Τῶν γὰρ	συμπλεόντων	ἐσκυθρωπακότων ὑπὸ χειμῶνος, αὐτὸς γαληνὸς
[9, 6]	λεπτὸν γενέσθαι τὸν πέριξ ὑμένα,	συρρεόντων	ἀεὶ τῶν συνεχῶν κατ' ἐπίψαυσιν
[9, 7]	Ὡς δὲ προειπών τινα τῶν	μελλόντων	εὐδοκίμησε, λοιπὸν ἐνθέου δόξης παρὰ
[9, 5]	ψυχροῦ καὶ ξηροῦ καὶ ὑγροῦ,	λαμβανόντων	αὐτῶν εἰς ἄλληλα τὴν μεταβολήν·
[9, 6]	Καὶ οὕτω γενέσθαι τὴν γῆν,	συμμενόντων	τῶν ἐνεχθέντων ἐπὶ τὸ μέσον.
[9, 1]	δύναται ἔντερα κεινώσας ὑγρὸν ἐξερᾶσαι·	ἀπειπόντων	δέ, θεῖναι αὑτὸν εἰς τὸν
[9, 6]	γίνεσθαι σωμάτων εἰς τὸ κενὸν	ἐμπιπτόντων	καὶ ἀλλήλοις περιπλεκομένων· ἔκ τε
[9, 11]	Καρύστιον Ἀντίγονον, ὑπὸ τῶν γνωρίμων	παρακολουθούντων.	Αἰνεσίδημος δέ φησι φιλοσοφεῖν μὲν
[9, 11]	πραγμάτων διαφωνούντων τῶν δὲ λόγων	ἰσοσθενούντων	ἀγνωσία τῆς ἀληθείας ἐπακολουθεῖ· καὶ
[9, 7]	μὴ ὑπεύθυνος γενηθείη πρός τινων	φθονούντων	καὶ συκοφαντούντων, ἀναγνῶναι αὐτοῖς τὸν
[9, 11]	ἐποχήν· τῶν μὲν γὰρ πραγμάτων	διαφωνούντων	τῶν δὲ λόγων ἰσοσθενούντων ἀγνωσία
[9, 11]	ἐν Ἤλιδι καταπονούμενος ὑπὸ τῶν	ζητούντων	ἐν τοῖς λόγοις, ἀπορρίψας θοἰμάτιον
[9, 7]	γενηθείη πρός τινων φθονούντων καὶ	συκοφαντούντων,	ἀναγνῶναι αὐτοῖς τὸν Μέγαν διάκοσμον,
[9, 11]	περὶ αὐτοῦ. Τῶν γὰρ συμπλεόντων	ἐσκυθρωπακότων	ὑπὸ χειμῶνος, αὐτὸς γαληνὸς ὢν
[9, 3]	Ἀληθείης εὐκυκλέος ἀτρεμὲς ἦτορ, ἠδὲ	βροτῶν	δόξας, ταῖς οὐκ ἔνι πίστις
[9, 11]	Ὅμηρον, στρεπτὴ δὲ γλῶσσ' ἐστὶ	βροτῶν,	πολέες δ' ἔνι μῦθοι· καὶ
[9, 10]	λοιπὸν κεφαλὴν σατράπου τινὸς παρατεθεῖσθαι·	ἀπορρίπτων	πρὸς τὸν Νικοκρέοντα. Ὁ δὲ
[9, 2]	ἰάμβους καθ' Ἡσιόδου καὶ Ὁμήρου,	ἐπικόπτων	αὐτῶν τὰ περὶ θεῶν εἰρημένα.
[9, 7]	ἤματα δώμασιν ἔσχεν καὶ θερμοῖς	ἄρτων	ἄσθμασιν ἐξένισεν. Τοιοῦτος μὲν ὁ
[9, 12]	ἀνακρίνων Ξενοφάνην τὸν Κολοφώνιον περὶ	ἑκάστων,	ὁ δ' αὐτῷ διηγούμενός ἐστι·
[9, 11]	Ἡράκλειτον, Μὴ εἰκῆ περὶ τῶν	μεγίστων	συμβαλλώμεθα καὶ Ἱπποκράτην ἔπειτα ἐνδοιαστῶς
[9, 1]	θειοτάτῃ κείμενα κινήσει· τῶν δὲ	πλείστων	ἐποχὴν ἔχοντα, ὥστε καὶ τοὺς
[9, 1]	εἴποι, κομίσαντος Εὐριπίδου καθά φησιν	Ἀρίστων,	ἐν τῷ περὶ Σωκράτους εἰρήκαμεν.
[9, 11]	λατρείης δοξῶν τε> κενεοφροσύνης τε	σοφιστῶν,	καὶ πάσης ἀπάτης πειθοῦς τ'
[9, 11]	Αἰνεσιδήμου γνώριμος ἐν τῷ Περὶ	διττῶν	λόγων καὶ Ἀντίοχος ὁ Λαοδικεὺς
[9, 6]	τῆς κινήσεως κατὰ τὴν αὔξησιν	αὐτῶν	γίνεσθαι τὴν τῶν ἀστέρων φύσιν.
[9, 11]	φασιν ὅτι ὅτ' ἀπὸ τῶν	αὐτῶν	διάφοροι προσπίπτουσι φαντασίαι, ὡς ἀπὸ
[9, 6]	τὸ ἀνίσους εἶναι τοὺς κύκλους	αὐτῶν.	Εἶναί τε ὥσπερ γενέσεις κόσμου,
[9, 5]	καὶ ξηροῦ καὶ ὑγροῦ, λαμβανόντων	αὐτῶν	εἰς ἄλληλα τὴν μεταβολήν· γένεσίν
[9, 1]	ὄντες παρορῶσι τὰ καλῶς ὑπ'	αὐτῶν	ἐνδεικνύμενα πρὸς σπουδαίαν ἀκοὴν καὶ
[9, 11]	Ὄγδοος ὁ παρὰ τὰς ποσότητας	αὐτῶν	ἢ θερμότητας ἢ ψυχρότητας ἢ
[9, 11]	ταῦτα κατανοῆσαι, ἀγνοεῖται ἡ φύσις	αὐτῶν.	Ὄγδοος ὁ παρὰ τὰς ποσότητας
[9, 11]	τοὺς αὐτοὺς ἀνῄρουν τὴν περὶ	αὐτῶν	πίστιν· πείθειν γὰρ τά τε
[9, 11]	Ὅμηρον κατάρξαι, ἐπεὶ περὶ τῶν	αὐτῶν	πραγμάτων παρ' ὁντινοῦν ἄλλοτ' ἄλλως
[9, 11]	μὴ τὰς αὐτὰς ἀπὸ τῶν	αὐτῶν	προσπίπτειν φαντασίας καὶ τὸ διότι
[9, 2]	καθ' Ἡσιόδου καὶ Ὁμήρου, ἐπικόπτων	αὐτῶν	τὰ περὶ θεῶν εἰρημένα. Ἀλλὰ
[9, 11]	καὶ τὸν ὅλον τῆς συναγωγῆς	αὐτῶν	τρόπον συνιδεῖν ἐκ τῶν ἀπολειφθεισῶν
[9, 1]	δὲ καὶ νόμους θεῖναι πρὸς	αὐτῶν	ὑπερεῖδε διὰ τὸ ἤδη κεκρατῆσθαι
[9, 4]	ἀποφαίνεσθαι· μὴ γὰρ εἶναι γνῶσιν	αὐτῶν.	Φησὶ δ' Ἀπολλόδωρος ἠκμακέναι αὐτὸν
[9, 11]	τοῦτο πρῶτον, ὡς ἄρ' ἐξ	αὑτῶν	ἔχει τὴν πίστιν, ἀποδείξεως χρή.
[9, 7]	ἥλιον καὶ τὴν σελήνην ἐκ	τοιούτων	λείων καὶ περιφερῶν ὄγκων συγκεκρίσθαι,
[9, 6]	στοιχεῖά φησι. Κόσμους τε ἐκ	τούτων	ἀπείρους εἶναι καὶ διαλύεσθαι εἰς
[9, 6]	ὧν ἂν ἐπιψαύσῃ, ταῦτα ἐπικτᾶσθαι.	Τούτων	δέ τινα συμπλεκόμενα ποιεῖν σύστημα,
[9, 5]	Θαυμάζω ὑμῶν τὴν δειλίαν, εἰ	τούτων	ἕνεκεν ὧν νῦν ἐγὼ ὑπομένω,
[9, 11]	τῷ λόγῳ, φάμενοι κατειλῆφθαι, περὶ	τούτων	ἐπέχομεν ὡς ἀδήλων, μόνα δὲ
[9, 5]	ἐκ τῶν προειρημένων κατὰ μηδενὸς	τούτων	ἐπικράτησιν. Τοῦτόν φασι λοιδορούμενον ἀγανακτῆσαι·
[9, 11]	ἢ φαινόμενον ἀφανοῦς· οὐδὲν δὲ	τούτων	ἐστιν· οὐκ ἄρ' ἐστὶ σημεῖον.
[9, 6]	σελήνης προσγειότατον, τῶν ἄλλων μεταξὺ	τούτων	ὄντων. Καὶ πάντα μὲν τὰ
[9, 11]	ἢ ἀσώματον ἀσωμάτου· οὐδὲν δὲ	τούτων·	οὐκ ἄρ' ἐστὶν αἴτιον. Σῶμα
[9, 1]	πόλιν καταλιπεῖν, οἵτινες Ἑρμόδωρον ἄνδρα>	ἑωυτῶν	ὀνήιστον ἐξέβαλον λέγοντες, Ἡμέων μηδὲ
[9, 11]	μοῦνος ἐν ἀνθρώποισι θεοῦ τρόπον	ἡγεμονεύων.	Ἀθηναῖοι δὲ καὶ πολιτείᾳ αὐτὸν
[9, 11]	οὗτος ἀγαθόν, αὐτὸς αὐλὰς βασιλικὰς	θεραπεύων.	Ἀεί τ' εἶναι ἐν τῷ
[9, 12]	τὴν Προποντίδα· ἐν Χαλκηδόνι τε	σοφιστεύων	ἐπὶ πλέον ἀποδοχῆς ἠξιώθη· ἐντεῦθέν
[9, 1]	ἀλέᾳ ἤλπισεν ἐξατμισθήσεσθαι. Οὐδὲν δ'	ἀνύων	οὐδ' οὕτως, ἐτελεύτα βιοὺς ἔτη
[9, 1]	ἐστιν, ἀλλ' οὐδὲ περὶ τῶν	σκαφῶν.	Καὶ ταῦτα μὲν ἦν αὐτῷ
[9, 1]	καὶ σελήνην, ἄνω στρεφομένων τῶν	σκαφῶν·	τούς τε κατὰ μῆνα τῆς
[9, 11]	ἀνθρώπων φύσεις καὶ τὰς ἰδιοσυγκρισίας·	Δημοφῶν	γοῦν ὁ Ἀλεξάνδρου τραπεζοκόμος ἐν
[9, 12]	τῷ ἑνδεκάτῳ φησίν. Ἀπορῶν μέντοι	τροφῶν	ἀπῆρεν εἰς τὸν Ἑλλήσποντον καὶ
[9, 11]	ἔπειτα καὶ τὰ τῶν ἑπτὰ	σοφῶν	σκεπτικὰ εἶναι, οἷον τὸ Μηδὲν
[9, 12]	καὶ φιλοπότης καὶ ἀπὸ τῶν	φιλοσόφων	εἰ σχολάζοι ποιήματα συνέγραφε· καὶ
[9, 3]	φησι Σπεύσιππος ἐν τῷ Περὶ	φιλοσόφων.	Καὶ πρῶτος ἐρωτῆσαι τὸν Ἀχιλλέα
[9, 7]	πρὸς τὸν ἄριστον αὐτῷ τῶν	φιλοσόφων	ὁ ἀγὼν> ἔσοιτο· ὅν γε
[9, 12]	καὶ οἱ διώκοντες, οὕτω τῶν	φιλοσόφων	οἱ μὲν διώκοντες θηρῶσι τοὺς
[9, 1]	ἕνεκα ἀνοίης. Ἐγὼ δ' ἀμνηστίην	ἔχων	πάσης πονηρίης καὶ κόρον φεύγων
[9, 6]	πέριξ ὑμένα, συρρεόντων ἀεὶ τῶν	συνεχῶν	κατ' ἐπίψαυσιν τῆς δίνης. Καὶ
[9, 11]	δογματικῶν ὡς δυνήσεται βιοῦν ζητήσεων	ἀπέχων,	οὐ περὶ τῶν βιωτικῶν καὶ
[9, 3]	ἀποθανόντος ἡρῷον ἱδρύσατο γένους τε	ὑπάρχων	λαμπροῦ καὶ πλούτου, καὶ ὑπ'
[9, 11]	δὲ τραχέα. Ἔτι ὁ ἥλιος	ἀνίσχων	μὲν ἀλλοῖος, μεσουρανῶν δ' οὐχ
[9, 1]	δὲ περὶ Σωκράτους καὶ ὅσα	ἐντυχὼν	τῷ συγγράμματι εἴποι, κομίσαντος Εὐριπίδου
[9, 1]	ἡρμόσθαι τὰ ὄντα· καὶ πάντα	ψυχῶν	εἶναι καὶ δαιμόνων πλήρη. Εἴρηκε
[9, 11]	ὁ παρὰ τὰς διαφορὰς τῶν	ζῴων	πρὸς ἡδονὴν καὶ ἀλγηδόνα καὶ
[9, 11]	ἀκολουθεῖ τὸ ἐπέχειν· τῶν γὰρ	ζῴων	τὰ μὲν χωρὶς μίξεως γίνεσθαι,