Livre, chapitre
[9, 8]	αὐτῷ ἐδόκει. ~ΠΡΩΤΑΓΟΡΑΣ. Πρωταγόρας Ἀρτέμωνος	ἤ,	ὡς Ἀπολλόδωρος καὶ Δίνων ἐν
[9, 2]	τὸ εἶδος. ~ΞΕΝΟΦΑΝΗΣ. Ξενοφάνης Δεξίου	ἤ,	ὡς Ἀπολλόδωρος, Ὀρθομένους Κολοφώνιος ἐπαινεῖται
[9, 7]	δὲ Ἀθηνοκρίτου, τινὲς Δαμασίππου Ἀβδηρίτης	ἤ,	ὡς ἔνιοι, Μιλήσιος. Οὗτος μάγων
[9, 2]	κατ' ἐνίους δὲ Βότωνος Ἀθηναίου	ἤ,	ὥς τινες, Ἀρχελάου. Καί, ὡς
[9, 8]	Ἀθήνησιν ἐν τῇ Εὐριπίδου οἰκίᾳ	ἤ,	ὥς τινες, ἐν τῇ Μεγακλείδου·
[9, 1]	~ΗΡΑΚΛΕΙΤΟΣ. Ἡράκλειτος Βλόσωνος	ἤ,	ὥς τινες, Ἡράκωντος Ἐφέσιος. Οὗτος
[9, 11]	Ἤτοι κέκριται καὶ τὸ κριτήριον	ἢ	ἄκριτόν ἐστιν. Ἀλλ' εἰ μὲν
[9, 11]	μᾶλλον εἶναι τοῖον τὸ φαινόμενον	ἢ	ἀλλοῖον. Τέταρτος ὁ παρὰ τὰς
[9, 7]	μηδενὸς ταραττομένη φόβου ἢ δεισιδαιμονίας	ἢ	ἄλλου τινὸς πάθους. Καλεῖ δ'
[9, 11]	ἤτοι σῶμα σώματός ἐστιν αἴτιον	ἢ	ἀσώματον ἀσωμάτου· οὐδὲν δὲ τούτων·
[9, 11]	νοητὸν ἤτοι φαινόμενόν ἐστι φαινομένου	ἢ	ἀφανὲς ἀφανοῦς ἢ ἀφανὲς φαινομένου
[9, 11]	ἐστι φαινομένου ἢ ἀφανὲς ἀφανοῦς	ἢ	ἀφανὲς φαινομένου ἢ φαινόμενον ἀφανοῦς·
[9, 11]	λέγωμεν, Μᾶλλον ἡ ἀρετὴ ὠφελεῖ	ἢ	βλάπτει· σημαίνομεν γὰρ ὅτι ἡ
[9, 11]	θερμότητας ἢ ψυχρότητας ἢ ταχύτητας	ἢ	βραδύτητας ἢ ὠχρότητας ἢ ἑτεροχροιότητας.
[9, 7]	διάγει, ὑπὸ μηδενὸς ταραττομένη φόβου	ἢ	δεισιδαιμονίας ἢ ἄλλου τινὸς πάθους.
[9, 11]	δὲ ταῦτα ἀνῃρήκασι. Δεῖ δ'	ἢ	δι' αἰσθητοῦ ἢ νοητοῦ κριθῆναι,
[9, 11]	καὶ ὑπὸ τοῦ ὕδατος κουφιζόμενος	ἢ	ἐλαφρὸς ὢν> καὶ ὑπὸ τοῦ
[9, 11]	ἐν ᾧ ἐστι τόπῳ κινεῖται	ἢ	ἐν ᾧ μὴ ἔστιν· καὶ
[9, 11]	ἢ ἐξ ἀποδεδειγμένων σύγκειται χρημάτων	ἢ	ἐξ ἀναποδείκτων. Εἰ μὲν οὖν
[9, 11]	κακόν. Πᾶσα γὰρ ἀπόδειξις, φασίν,	ἢ	ἐξ ἀποδεδειγμένων σύγκειται χρημάτων ἢ
[9, 11]	ταχύτητας ἢ βραδύτητας ἢ ὠχρότητας	ἢ	ἑτεροχροιότητας. Ὁ γοῦν οἶνος μέτριος
[9, 11]	Οὐ μᾶλλον ἡ Σκύλλα γέγονεν	ἢ	ἡ Χίμαιρα. Αὐτὸ δὲ τὸ
[9, 11]	ἔχουσι· τί γὰρ μᾶλλον ἐκεῖνοι	ἢ	ἡμεῖς; καὶ γὰρ ἡμεῖς τὸν
[9, 11]	ὁ παρὰ τὰς ποσότητας αὐτῶν	ἢ	θερμότητας ἢ ψυχρότητας ἢ ταχύτητας
[9, 11]	ἀναποδείκτων, ἤτοι πάντων ἢ τινῶν	ἢ	καὶ ἑνὸς μόνου δισταζομένου, καὶ
[9, 11]	Φύσει τε μὴ εἶναι ἀγαθὸν	ἢ	κακόν· εἰ γάρ τί ἐστι
[9, 11]	κοινὸν δ' οὐδὲν πάντων ἀγαθὸν	ἢ	κακόν ἐστιν· οὐκ ἄρα ἐστὶ
[9, 11]	οὐκ ἄρα ἐστὶ φύσει ἀγαθὸν	ἢ	κακόν. Ἤτοι γὰρ πᾶν τὸ
[9, 11]	τὸ φύσει τι εἶναι ἀγαθὸν	ἢ	κακόν. Πᾶσα γὰρ ἀπόδειξις, φασίν,
[9, 11]	καὶ κακόν, πᾶσιν ὀφείλει ἀγαθὸν	ἢ	κακὸν ὑπάρχειν, ὥσπερ ἡ χιὼν
[9, 1]	Ἢ οὐ κρεῖττον τοῦτο ποιεῖν	ἢ	μεθ' ὑμῶν πολιτεύεσθαι; Καὶ τέλος
[9, 11]	φασί, σημεῖον, ἤτοι αἰσθητόν ἐστιν	ἢ	νοητόν· αἰσθητὸν μὲν οὖν οὐκ
[9, 11]	Δεῖ δ' ἢ δι' αἰσθητοῦ	ἢ	νοητοῦ κριθῆναι, ἑκάτερα δὲ ἀμφισβητεῖται.
[9, 11]	φασί, περί τινος διαβεβαιούμενος αἰσθητοῦ	ἢ	νοητοῦ πρότερον ὀφείλει τὰς περὶ
[9, 11]	τοίνυν δυνατὸν τὰς περὶ αἰσθητῶν	ἢ	νοητῶν ἐπικρῖναι δόξας· εἴ τε
[9, 11]	κατὰ τὰς συμφωνίας τῶν φαινομένων	ἢ	νοουμένων ἃς ἀπεδίδοσαν ἦσαν κατὰ
[9, 11]	Ἔνατος ὁ παρὰ τὸ ἐνδελεχὲς	ἢ	ξένον ἢ σπάνιον. Οἱ γοῦν
[9, 11]	μᾶλλον ὁ πειρατὴς κακός ἐστιν	ἢ	ὁ ψεύστης. Ὑπὸ δὲ τῶν
[9, 1]	Τί, ὦ κάκιστοι, θαυμάζετε; εἶπεν·	Ἢ	οὐ κρεῖττον τοῦτο ποιεῖν ἢ
[9, 11]	ὑπό τινος δοξαζόμενον ῥητέον ἀγαθὸν	ἢ	οὐ πᾶν· καὶ πᾶν μὲν
[9, 11]	ἡμῖν τὸ φαινόμενον πιστός ἐστιν	ἢ	οὔ. Εἰ μὲν οὖν πιστός
[9, 11]	γὰρ οὐ μᾶλλόν ἐστι πρόνοια	ἢ	οὐκ ἔστιν, οὕτω καὶ τὸ
[9, 11]	Οὐδὲν μᾶλλον οὐ μᾶλλόν ἐστιν	ἢ	οὐκ ἔστιν. Σημαίνει οὖν ἡ
[9, 11]	Ἤτοι γοῦν πάντ' ἀληθῆ ῥητέον	ἢ	πάντα ψευδῆ. Εἰ δ' ἔνιά
[9, 11]	λέγοντος ἢ παρὰ τὸ φροντιστικὸν	ἢ	παρὰ τὸ αἱμύλον ἢ παρὰ
[9, 11]	αἱμύλον ἢ παρὰ τὸ σύνηθες	ἢ	παρὰ τὸ κεχαρισμένον. Ἀνῄρουν δὲ
[9, 11]	φροντιστικὸν ἢ παρὰ τὸ αἱμύλον	ἢ	παρὰ τὸ σύνηθες ἢ παρὰ
[9, 11]	παρὰ τὸ ἔνδοξον τοῦ λέγοντος	ἢ	παρὰ τὸ φροντιστικὸν ἢ παρὰ
[9, 3]	τὸν διάλογον γέγραφε, Παρμενίδην" ἐπιγράψας	ἢ	Περὶ ἰδεῶν. Ἤκμαζε δὲ κατὰ
[9, 11]	Ὦ γέρον, ὦ Πύρρων, πῶς	ἢ	πόθεν ἔκδυσιν εὗρες λατρείης δοξῶν
[9, 1]	καὶ Ὕβριν χρὴ σβεννύναι μᾶλλον	ἢ	πυρκαϊήν καὶ Μάχεσθαι χρὴ τὸν
[9, 11]	νοοῦμεν γινώσκομεν, πῶς δ' ὁρῶμεν	ἢ	πῶς νοοῦμεν ἀγνοοῦμεν· καὶ ὅτι
[9, 11]	παρὰ τὸ ἐνδελεχὲς ἢ ξένον	ἢ	σπάνιον. Οἱ γοῦν σεισμοὶ παρ'
[9, 11]	συμφώνως ἔχοντα καὶ τὰ μηδέποτε	ἢ	σπανίως γοῦν μεταπίπτοντα τά τε
[9, 11]	φαντασίαι, ὡς ἀπὸ τοῦ πύργου	ἢ	στρογγύλου ἢ τετραγώνου, ὁ σκεπτικὸς
[9, 11]	Αἰνεσίδημον. Οὔτε γὰρ τάδε ἑλούμεθα	ἢ	ταῦτα φευξόμεθα ὅσα περὶ ἡμᾶς
[9, 11]	αὐτῶν ἢ θερμότητας ἢ ψυχρότητας	ἢ	ταχύτητας ἢ βραδύτητας ἢ ὠχρότητας
[9, 11]	ἀπὸ τοῦ πύργου ἢ στρογγύλου	ἢ	τετραγώνου, ὁ σκεπτικὸς εἰ μὲν
[9, 11]	προτεθῇ ζήτημα παρὰ τοῖς φιλοσόφοις	ἢ	τῇ συνηθείᾳ, πλείστης μάχης καὶ
[9, 11]	φῶμεν μᾶλλον τὸ μέλι γλυκὺ	ἢ	τὴν σταφίδα· ποτὲ δὲ θετικῶς
[9, 11]	δ' ἐξ ἀναποδείκτων, ἤτοι πάντων	ἢ	τινῶν ἢ καὶ ἑνὸς μόνου
[9, 11]	τὸ ὂν τῷ εἶναι διδάσκεται	ἢ	τὸ μὴ ὂν τῷ μὴ
[9, 11]	πράττειν· οὐ γὰρ μᾶλλον τόδε	ἢ	τόδε εἶναι ἕκαστον. Ἀκόλουθος δ'
[9, 11]	καὶ περὶ τούτου φησὶν οὕτως·	Ἢ	τὸν ἀπ' ἀνθρώπων αὐτόσχολον αὐτολαλητὴν
[9, 11]	λόγος μήνυσίς τις τῶν φαινομένων	ἢ	τῶν ὁπωσοῦν νοουμένων, καθ' ἣν
[9, 11]	ἀφανὲς ἀφανοῦς ἢ ἀφανὲς φαινομένου	ἢ	φαινόμενον ἀφανοῦς· οὐδὲν δὲ τούτων
[9, 11]	μᾶλλον ἡ Σκύλλα γέγονεν ἢ	ἡ	Χίμαιρα. Αὐτὸ δὲ τὸ Μᾶλλον
[9, 11]	τὰς ποσότητας αὐτῶν ἢ θερμότητας	ἢ	ψυχρότητας ἢ ταχύτητας ἢ βραδύτητας
[9, 2]	τυράννοις ἐντυγχάνειν ἢ ὡς ἥκιστα	ἢ	ὡς ἥδιστα. Ἐμπεδοκλέους δὲ εἰπόντος
[9, 2]	εἶναι. Καὶ τοῖς τυράννοις ἐντυγχάνειν	ἢ	ὡς ἥκιστα ἢ ὡς ἥδιστα.
[9, 11]	ψυχρότητας ἢ ταχύτητας ἢ βραδύτητας	ἢ	ὠχρότητας ἢ ἑτεροχροιότητας. Ὁ γοῦν
[9, 1]	μὴ ἐκ τοῦ δημώδους εὐκαταφρόνητον	ᾖ.	Τοῦτον δὲ καὶ ὁ Τίμων
[9, 12]	φησι γέγονεν οὐδείς, ἀλλὰ διέλιπεν	ἡ	ἀγωγὴ ἕως αὐτὴν Πτολεμαῖος ὁ
[9, 11]	οὐδὲν ἴδμεν· ἐν βυθῷ γὰρ	ἡ	ἀλήθεια. Καὶ Πλάτωνα τὸ μὲν
[9, 11]	τὸ κριτήριον καὶ διὰ τοῦτο	ἡ	ἀλήθεια. Σημεῖόν τε οὐκ εἶναι·
[9, 11]	ἢ βλάπτει· σημαίνομεν γὰρ ὅτι	ἡ	ἀρετὴ ὠφελεῖ, βλάπτει δ' οὔ.
[9, 11]	ἀναιρετικῶς, ὡς ὅταν λέγωμεν, Μᾶλλον	ἡ	ἀρετὴ ὠφελεῖ ἢ βλάπτει· σημαίνομεν
[9, 11]	ἐποχήν, ᾗ σκιᾶς τρόπον ἐπακολουθεῖ	ἡ	ἀταραξία, ὥς φασιν οἵ τε
[9, 11]	ὀσφρήσει δ' εὐῶδες ὑποπίπτει. Καὶ	ἡ	αὐτὴ δὲ μορφὴ παρὰ τὰς
[9, 11]	τὸ ὂν τῷ εἶναι διδάσκεται	ἡ	γὰρ τῶν ὄντων φύσις πᾶσι
[9, 11]	ψυχρότητι, κινήσει, ἀναθυμιάσεσιν, ἄλλαις δυνάμεσιν.	Ἡ	γοῦν πορφύρα διάφορον ὑποφαίνει χρῶμα
[9, 11]	ψεύδονται, ὁ δὲ λόγος διάφωνος.	Ἡ	δὲ καταληπτικὴ φαντασία ὑπὸ νοῦ
[9, 11]	τὸ μηδὲν ὁρίζειν, ἀλλ' ἀπροσθετεῖν.	Ἡ	δὲ Παντὶ λόγῳ φωνὴ καὶ
[9, 11]	δὲ ψιλῇ γῇ ἕτερον· καὶ	ἡ	εἰκὼν παρὰ τὴν ποιὰν θέσιν,
[9, 1]	τῆς θαλάττης· αὕτη δέ ἐστιν	ἡ	ἐπὶ τὸ ἄνω ὁδός. Γίνεσθαι
[9, 11]	εἰπεῖν ὡς οὐκ ἐν γυναίῳ	ἡ	ἐπίδειξις τῆς ἀδιαφορίας. Καὶ κυνός
[9, 11]	λίμνας ῥιπτοῦντες· ὅθεν περὶ τἀληθοῦς	ἡ	ἐποχή. Ἕκτος ὁ παρὰ τὰς
[9, 11]	οὗ μὲν δοξάζεται ἀγαθόν, ὡς	ἡ	ἡδονὴ ὑπὸ Ἐπικούρου, ὑφ' οὗ
[9, 7]	ἐχομένῃ χαῖρε γύναι καὶ ἦν	ἡ	κόρη τῆς νυκτὸς διεφθαρμένη. Τελευτῆσαι
[9, 11]	δὲ καὶ παρὰ τὰ ἐκτὸς	ἡ	πιθανότης, παρὰ τὸ ἔνδοξον τοῦ
[9, 12]	πράγματα, πλὴν ὅτι μονοπρόσωπός ἐστιν	ἡ	ποίησις· ἀρχὴ δ' αὐτῷ ἥδε,
[9, 11]	ἀνασκευάζοντος καὶ λέγοντος, Οὐ μᾶλλον	ἡ	Σκύλλα γέγονεν ἢ ἡ Χίμαιρα.
[9, 11]	πλείων δὲ παρίησιν· ὁμοίως καὶ	ἡ	τροφὴ καὶ τὰ ὅμοια. Ἔνατος
[9, 11]	καὶ θέσεων ταῦτα κατανοῆσαι, ἀγνοεῖται	ἡ	φύσις αὐτῶν. Ὄγδοος ὁ παρὰ
[9, 11]	ἢ οὐκ ἔστιν. Σημαίνει οὖν	ἡ	φωνή, καθά φησι καὶ Τίμων
[9, 11]	ἀγαθὸν ἢ κακὸν ὑπάρχειν, ὥσπερ	ἡ	χιὼν πᾶσι ψυχρόν· κοινὸν δ'
[9, 7]	καθ' ἣν γαληνῶς καὶ εὐσταθῶς	ἡ	ψυχὴ διάγει, ὑπὸ μηδενὸς ταραττομένη
[9, 2]	τὸ γινόμενον φθαρτόν ἐστι καὶ	ἡ	ψυχὴ πνεῦμα. Ἔφη δὲ καὶ
[9, 8]	πολλὰ γὰρ τὰ κωλύοντα εἰδέναι,	ἥ	τ' ἀδηλότης καὶ βραχὺς ὢν
[9, 1]	γνῶναι καὶ δίαρμα ψυχῆς λαβεῖν·	ἥ	τε βραχύτης καὶ τὸ βάρος
[9, 11]	οἱ σκεπτικοί φασι τὴν ἐποχήν,	ᾗ	σκιᾶς τρόπον ἐπακολουθεῖ ἡ ἀταραξία,
[9, 11]	ἄλσει ἀλλοῖον, ἐν δὲ ψιλῇ	γῇ	ἕτερον· καὶ ἡ εἰκὼν παρὰ
[9, 1]	ἀλάμπετον· ἢν δέ σε μύστης	εἰσαγάγῃ,	φανεροῦ λαμπρότερ' ἠελίου. Γεγόνασι δ'
[9, 12]	γέγονεν οὐδείς, ἀλλὰ διέλιπεν ἡ	ἀγωγὴ	ἕως αὐτὴν Πτολεμαῖος ὁ Κυρηναῖος
[9, 12]	τρίτῳ περὶ τῶν ὑστέρων· ὅθεν	δὴ	αὐτῷ τινες καὶ Ἐπίλογον ἐπέγραψαν.
[9, 5]	ἐκλῦσαι δουλοσύνης Ἐλέαν. Ἀλλ' ἐδάμης·	δὴ	γάρ σε λαβὼν ὁ τύραννος
[9, 5]	παύρων γε μὲν ἥσσω. Ὁ	δὴ	Ζήνων διακήκοε Παρμενίδου καὶ γέγονεν
[9, 7]	δὲ παρῆλθον αἱ ἡμέραι, τρεῖς	δὴ	ἦσαν, ἀλυπότατα τὸν βίον προήκατο,
[9, 11]	τοῖς φιλοσόφοις ἀτέλειαν ψηφίσασθαι. Καὶ	δὴ	καὶ ζηλωτὰς εἶχε πολλοὺς τῆς
[9, 1]	εἰς αὐτὸν ἐπιγράμματα φέρεται, ἀτὰρ	δὴ	καὶ τόδε· Ἡράκλειτος ἐγώ· τί
[9, 1]	τοὺς παῖδας βολίτοις καταπλάττειν· οὕτω	δὴ	κατατεινόμενον δευτεραῖον τελευτῆσαι καὶ θαφθῆναι
[9, 7]	ἐχθρῶς ἔχοντα πρὸς αὐτὸν ὅτι	δὴ	μὴ προσήκατο αὐτόν. Πῶς οὖν
[9, 11]	καὶ ἀντίθεσιν τῶν λόγων. Διετέλουν	δὴ	οἱ σκεπτικοὶ τὰ τῶν αἱρέσεων
[9, 1]	μετασχεῖν καὶ παιδείας Ἑλληνικῆς. Ἔρχου	δὴ	συντόμως πρὸς ἐμὴν ὄψιν καὶ
[9, 10]	φροντίσαντα τῆς τιμωρίας εἰπεῖν ἐκεῖνο	δὴ	τὸ περιφερόμενον, Πτίσσε τὸν Ἀναξάρχου
[9, 7]	καὶ τοῖς τάφοις ἐνδιατρίβων. Ἐλθόντα	δή	φησιν αὐτὸν ἐκ τῆς ἀποδημίας
[9, 2]	ὥς που καὶ αὐτός φησιν·	Ἤδη	δ' ἑπτά τ' ἔασι καὶ
[9, 12]	ἀντιγράφοις ἐντυγχάνοι καὶ μὴ τοῖς	ἤδη	διωρθωμένοις. Εἰκῆ τε αὐτῷ ἔκειτο
[9, 1]	πρὸς αὐτῶν ὑπερεῖδε διὰ τὸ	ἤδη	κεκρατῆσθαι τῇ πονηρᾷ πολιτείᾳ τὴν
[9, 11]	πρὸς ἐρώτησιν· ὅθεν καὶ Ναυσιφάνην	ἤδη	νεανίσκον ὄντα θηραθῆναι. Ἔφασκε γοῦν
[9, 7]	ὄφελος· παρὰ πολλοῖς γὰρ εἶναι	ἤδη	τὰ βιβλία. Καὶ δῆλον δέ·
[9, 7]	φησιν Ἕρμιππος τοῦτον τὸν τρόπον.	Ἤδη	ὑπέργηρων ὄντα πρὸς τῷ καταστρέφειν
[9, 11]	φαίνεται· καὶ τὰ ὄρη πόρρωθεν	ἀεροειδῆ	καὶ λεῖα, ἐγγύθεν δὲ τραχέα.
[9, 3]	δ' οὗτος τὴν γῆν ἀπέφαινε	σφαιροειδῆ	καὶ ἐν μέσῳ κεῖσθαι. Δύο
[9, 2]	εἰς τὸ περιέχον. Οὐσίαν θεοῦ	σφαιροειδῆ,	μηδὲν ὅμοιον ἔχουσαν ἀνθρώπῳ· ὅλον
[9, 10]	Ἀλέξανδρον οἰόμενον εἶναι θεὸν ἐπέστρεψεν·	ἐπειδὴ	γὰρ ἔκ τινος πληγῆς εἶδεν
[9, 7]	προσφέρων διεκράτησεν αὑτὸν τὴν ἑορτήν·	ἐπειδὴ	δὲ παρῆλθον αἱ ἡμέραι, τρεῖς
[9, 5]	καθά φησι Πλάτων ἐν τῷ	Παρμενίδῃ,	ὁ δ' αὐτὸς ἐν τῷ
[9, 11]	πάντ' ἀληθῆ ῥητέον ἢ πάντα	ψευδῆ.	Εἰ δ' ἔνιά ἐστιν ἀληθῆ,
[9, 11]	συνεχὲς λέγων, οἵη περ φύλλων	γενεή,	τοίη δὲ καὶ ἀνδρῶν· καὶ
[9, 11]	φησί, νόμῳ θερμόν, νόμῳ ψυχρόν,	ἐτεῇ	δὲ ἄτομα καὶ κενόν καὶ
[9, 11]	ἄτομα καὶ κενόν καὶ πάλιν,	ἐτεῇ	δὲ οὐδὲν ἴδμεν· ἐν βυθῷ
[9, 1]	Ἓν τὸ σοφόν, ἐπίστασθαι γνώμην,	ὁτέη	ἐκυβέρνησε πάντα διὰ πάντων. Τόν
[9, 11]	ὡς ἀδήλων, μόνα δὲ τὰ	πάθη	γινώσκομεν. Τὸ μὲν γὰρ ὅτι
[9, 7]	ἀτόμων τινῶν συστήματα· ἅπερ εἶναι	ἀπαθῆ	καὶ ἀναλλοίωτα διὰ τὴν στερρότητα.
[9, 11]	ἀπὸ τῆς διαφωνίας ὃ ἂν	προτεθῇ	ζήτημα παρὰ τοῖς φιλοσόφοις ἢ
[9, 8]	ἐν Θεαιτήτῳ, καὶ πάντα εἶναι	ἀληθῆ.	Καὶ ἀλλαχοῦ δὲ τοῦτον ἤρξατο
[9, 11]	διάθεσιν φαίνεται. Ἤτοι γοῦν πάντ'	ἀληθῆ	ῥητέον ἢ πάντα ψευδῆ. Εἰ
[9, 11]	ψευδῆ. Εἰ δ' ἔνιά ἐστιν	ἀληθῆ,	τίνι διακριτέον; οὔτε γὰρ αἰσθήσει
[9, 8]	δὲ τὴν ἀρχὴν τοῦ συγγράμματος	ἐξεβλήθη	πρὸς Ἀθηναίων· καὶ τὰ βιβλία
[9, 7]	συμφλέξαι τὰ Δημοκρίτου συγγράμματα, ὁπόσα	ἐδυνήθη	συναγαγεῖν, Ἀμύκλαν δὲ καὶ Κλεινίαν
[9, 11]	σπανίως γοῦν μεταπίπτοντα τά τε	συνήθη	καὶ τὰ νόμοις διεσταλμένα καὶ
[9, 5]	καὶ δακὼν οὐκ ἀνῆκεν ἕως	ἀπεκεντήθη,	ταὐτὸν Ἀριστογείτονι τῷ τυραννοκτόνῳ παθών.
[9, 11]	φαινόμενον πάντῃ σθένει οὗπερ ἂν	ἔλθῃ.	Καὶ ἐν τοῖς Περὶ αἰσθήσεών
[9, 11]	τόδε. Φασὶ γὰρ ὡς οὕτω	παρωξύνθη	ποτὲ ὥστε τὸν ὀβελίσκον ἄρας
[9, 8]	φησι. Καὶ τοῦτον τὸν τρόπον	ἤρθη	πρὸς Δημοκρίτου ξύλα δεδεκὼς ὀφθείς.
[9, 4]	ναύαρχος αἱρεθεὶς ἔτι καὶ μᾶλλον	ἐθαυμάσθη	διὰ τὴν οἰκείαν ἀρετήν. Ἐδόκει
[9, 7]	πατρὶ αὐτοῦ ἐπιστάτας καταλιπόντος, ἡνίκα	ἐξενίσθη	παρ' αὐτῷ, καθά φησι καὶ
[9, 12]	ὀλίγον χρόνον εἰς Θήβας διαδραμών.	Ἐγνώσθη	δὲ καὶ Ἀντιγόνῳ τῷ βασιλεῖ
[9, 5]	τὸν τύραννον οἱ δὲ Διομέδοντα	συνελήφθη,	καθά φησιν Ἡρακλείδης ἐν τῇ
[9, 8]	τὴν διάνοιαν ἀφεὶς πρὸς τοὔνομα	διελέχθη	καὶ τὸ νῦν ἐπιπόλαιον γένος
[9, 10]	τοῦ βασιλέως ὅτε πλέων ἀκουσίως	προσηνέχθη	τῇ Κύπρῳ ὁ Ἀνάξαρχος, συλλαβὼν
[9, 12]	τε σοφιστεύων ἐπὶ πλέον ἀποδοχῆς	ἠξιώθη·	ἐντεῦθέν τε πορισάμενος ἀπῆρεν εἰς
[9, 7]	ἐνθέου δόξης παρὰ τοῖς πλείστοις	ἠξιώθη.	Νόμου δ' ὄντος τὸν ἀναλώσαντα
[9, 1]	μέν που, ξεῖν' Ἁλικαρνασσεῦ, τετράπαλαι	σποδιή,	αἱ δὲ τεαὶ ζώουσιν ἀηδόνες,
[9, 11]	Ἀσώματον δ' ἀσωμάτου οὐκ ἂν	εἴη	αἴτιον διὰ τὸν αὐτὸν λόγον·
[9, 11]	μὲν οὖν σώματος οὐκ ἂν	εἴη	αἴτιον, ἐπείπερ ἀμφότερα τὴν αὐτὴν
[9, 11]	Σῶμα δ' ἀσωμάτου οὐκ ἂν	εἴη	αἴτιον, ὅτι τὸ γενόμενον τῆς
[9, 7]	ἐνιαυτῷ, φησί, πρεσβύτερος ὢν Σωκράτους.	Εἴη	ἂν οὖν κατ' Ἀρχέλαον τὸν
[9, 7]	εἰσι, φησὶ Θράσυλλος οὗτος ἂν	εἴη	ὁ παραγενόμενος ἀνώνυμος, τῶν περὶ
[9, 11]	πρὸς τὸν αἰτιασάμενον, ὡς χαλεπὸν	εἴη	ὁλοσχερῶς ἐκδῦναι τὸν ἄνθρωπον· διαγωνίζεσθαι
[9, 11]	ὃ λέγεται πατήρ, οὐκ ἂν	εἴη	πατήρ, οὑτωσὶ καὶ τὸ αἴτιον·
[9, 5]	τοῦ τυράννου εἴ τις ἄλλος	εἴη·	τὸν δ' εἰπεῖν, Σὺ ὁ
[9, 7]	ὁ Ἀντισθένης συνέντα, μὴ ὑπεύθυνος	γενηθείη	πρός τινων φθονούντων καὶ συκοφαντούντων,
[9, 11]	σκεπτικὸς μὴ φεύγων τό, εἰ	κελευσθείη,	κρεουργεῖν τὸν πατέρα, φασὶν οἱ
[9, 12]	ὑπὸ τοῦ Ἀρκεσιλάου διὰ τί	παρείη	ἐκ Θηβῶν, ἔφη, Ἵν' ὑμᾶς
[9, 1]	αὐτοῦ δῆλον ἐν ᾧ φησι,	Πολυμαθίη	νόον οὐ διδάσκει· Ἡσίοδον γὰρ
[9, 7]	ἐστὶ καὶ τὸ Λόγος ἔργου	σκιή.	Δημήτριος δὲ ὁ Φαληρεὺς ἐν
[9, 11]	θαυμάζων αὐτὸν καὶ συνεχὲς λέγων,	οἵη	περ φύλλων γενεή, τοίη δὲ
[9, 11]	λέγων, οἵη περ φύλλων γενεή,	τοίη	δὲ καὶ ἀνδρῶν· καὶ ὅτι
[9, 1]	δικαιοπραγμοσύνης ἀπέχονται, ἀπληστίῃ δὲ καὶ	δοξοκοπίῃ	προσέχουσι κακῆς ἕνεκα ἀνοίης. Ἐγὼ
[9, 11]	Ἀλλά, φίλος, θάνε καὶ σύ·	τίη	ὀλοφύρεαι οὕτως; κάτθανε καὶ Πάτροκλος,
[9, 1]	μὲν ἀληθηίης καὶ δικαιοπραγμοσύνης ἀπέχονται,	ἀπληστίῃ	δὲ καὶ δοξοκοπίῃ προσέχουσι κακῆς
[9, 1]	εἶτ' ἔθανεν· σῶμα γὰρ ἀρδεύσασα	κακὴ	νόσος ὕδατι φέγγος ἔσβεσεν ἐν
[9, 8]	ὀρθῶς τοῖς ἀνθρώποις πρασσομένων, Προστακτικός,	Δίκη	ὑπὲρ μισθοῦ, Ἀντιλογιῶν αʹ βʹ
[9, 11]	ἕκαστος· ἔτι μὴν Ἡράκλειτον, Μὴ	εἰκῆ	περὶ τῶν μεγίστων συμβαλλώμεθα καὶ
[9, 12]	καὶ μὴ τοῖς ἤδη διωρθωμένοις.	Εἰκῆ	τε αὐτῷ ἔκειτο τὰ ποιήματα,
[9, 11]	ἀπὸ τοῦ οἷον δόγματος προσηγορεύοντο.	Ζητηικὴ	μὲν οὖν φιλοσοφία ἀπὸ τοῦ
[9, 11]	πάθους· λέγω δὲ τὴν ἐποχήν·	ἀπορητικὴ	δ' ἀπὸ τοῦ τοὺς δογματικοὺς
[9, 11]	σκέπτεσθαι ἀεὶ καὶ μηδέποτε εὑρίσκειν,	ἐφεκτικὴ	δ' ἀπὸ τοῦ μετὰ τὴν
[9, 11]	τοῦ πάντοτε ζητεῖν τὴν ἀλήθειαν,	σκεπτικὴ	δ' ἀπὸ τοῦ σκέπτεσθαι ἀεὶ
[9, 11]	δὲ λόγος διάφωνος. Ἡ δὲ	καταληπτικὴ	φαντασία ὑπὸ νοῦ κρίνεται καὶ
[9, 2]	τὰ ἑαυτοῦ. Ἀντιδοξάσαι τε λέγεται	Θαλῇ	καὶ Πυθαγόρᾳ, καθάψασθαι δὲ καὶ
[9, 1]	μὲν προεδρία, καθ' ἡμέραν δὲ	καλὴ	καὶ σπουδαία προσαγόρευσις καὶ βίος
[9, 12]	αὐτοῦ πῶς τὴν Ὁμήρου ποίησιν	ἀσφαλῆ	κτήσαιτο, τὸν δὲ εἰπεῖν, Εἰ
[9, 1]	φησιν ὑπὸ μελαγχολίας τὰ μὲν	ἡμιτελῆ,	τὰ δ' ἄλλοτε ἄλλως ἔχοντα
[9, 5]	ἀποικίαν, αὑτοῦ δὲ πατρίδα, πόλιν	εὐτελῆ	καὶ μόνον ἄνδρας ἀγαθοὺς τρέφειν
[9, 11]	μὲν ἄλσει ἀλλοῖον, ἐν δὲ	ψιλῇ	γῇ ἕτερον· καὶ ἡ εἰκὼν
[9, 2]	Οὗτος ἐκπεσὼν τῆς πατρίδος ἐν	Ζάγκλῃ	τῆς Σικελίας διέτριβε δὲ καὶ
[9, 11]	νοήσει διὰ τὴν αὐτὴν αἰτίαν.	Ἄλλη	δὲ παρὰ ταύτας εἰς ἐπίκρισιν
[9, 1]	ὕδερον αὐτὸν θεραπευθῆναι, ἀποθανεῖν δ'	ἄλλῃ	νόσῳ. Τοῦτο δὲ καὶ Ἱππόβοτός
[9, 1]	ἔστω· εἰ δέ τις τοιοῦτος,	ἄλλῃ	τε καὶ μετ' ἄλλων. Ἀξιούμενος
[9, 11]	Πρὸς ὅ φασιν οἱ δογματικοὶ	μὴ	αἴρειν τὸν λόγον, ἀλλὰ προσεπισχυρίζειν.
[9, 11]	δεῖν λαμβάνειν ὡς πιστὰ καὶ	μὴ	αἰτεῖσθαι· ὅ ἐστι μάταιον· τὸ
[9, 3]	λόγον εἶπε· τάς τε αἰσθήσεις	μὴ	ἀκριβεῖς ὑπάρχειν. Φησὶ γοῦν· Μηδέ
[9, 7]	τὸν ἀναλώσαντα τὴν πατρῴαν οὐσίαν	μὴ	ἀξιοῦσθαι ταφῆς ἐν τῇ πατρίδι,
[9, 4]	θεῶν ἔλεγε μὴ δεῖν ἀποφαίνεσθαι·	μὴ	γὰρ εἶναι γνῶσιν αὐτῶν. Φησὶ
[9, 7]	καὶ αὐτόθι προσδήσαντος, ἱκανὸν χρόνον	μὴ	γνῶναι, ἕως αὐτὸν ἐκεῖνος διαναστήσας
[9, 4]	Ἀλλὰ καὶ περὶ θεῶν ἔλεγε	μὴ	δεῖν ἀποφαίνεσθαι· μὴ γὰρ εἶναι
[9, 11]	ἔστιν ἐπιχειρεῖν. Τοὺς δ' οἰομένους	μὴ	δεῖν ἐκ τῶν κατὰ περίστασιν
[9, 1]	τὴν δὲ σελήνην προσγειοτέραν οὖσαν	μὴ	διὰ τοῦ καθαροῦ φέρεσθαι τόπου.
[9, 1]	Νεάνθης δ' ὁ Κυζικηνός φησι	μὴ	δυνηθέντα αὐτὸν ἀποσπάσαι τὰ βόλιτα
[9, 11]	οὐκ εἰσόμεθα τὴν Πύρρωνος διάθεσιν·	μὴ	εἰδότες δὲ οὐδὲ Πυρρώνειοι καλοίμεθ'
[9, 11]	προσέκυρσεν ἕκαστος· ἔτι μὴν Ἡράκλειτον,	Μὴ	εἰκῆ περὶ τῶν μεγίστων συμβαλλώμεθα
[9, 11]	τὸ γίνεσθαι εὐτύχηκε. Φύσει τε	μὴ	εἶναι ἀγαθὸν ἢ κακόν· εἰ
[9, 3]	δὲ Πυθαγόραν· Καλλίμαχος δέ φησι	μὴ	εἶναι αὐτοῦ τὸ ποίημα. Λέγεται
[9, 5]	τάδε· κόσμους εἶναι κενόν τε	μὴ	εἶναι· γεγενῆσθαι δὲ τὴν τῶν
[9, 4]	ἑαυτῷ καὶ πλῆρες· κίνησίν τε	μὴ	εἶναι, δοκεῖν δ' εἶναι. Ἀλλὰ
[9, 11]	ὃν τρόπον εἰώθαμεν λέγειν τόπον	μὴ	εἶναι καὶ δεῖ πάντως τὸν
[9, 11]	ἢ τὸ μὴ ὂν τῷ	μὴ	εἶναι. Οὔτε δὲ τὸ ὂν
[9, 11]	εἶναι τῶν φαινομένων, τὰ δὲ	μὴ	εἶναι. Πρὸς τοῦτο τὸ κριτήριον
[9, 1]	δυνάμενοι μόνοι> προσίοιεν αὐτῷ καὶ	μὴ	ἐκ τοῦ δημώδους εὐκαταφρόνητον ᾖ.
[9, 11]	ὁ Τίμων ἐν τῷ Πύθωνίφησι	μὴ	ἐκβεβηκέναι τὴν συνήθειαν. Καὶ ἐν
[9, 11]	ἡμᾶς ἐστι· τὰ δ' ὅσα	μή	ἐστι περὶ ἡμᾶς, ἀλλὰ κατ'
[9, 11]	τόπῳ κινεῖται οὔτ' ἐν ᾧ	μὴ	ἔστι Δημόκριτος δὲ τὰς ποιότητας
[9, 11]	τόπῳ κινεῖται ἢ ἐν ᾧ	μὴ	ἔστιν· καὶ ἐν ᾧ μέν
[9, 11]	οὗ ἐστι σημεῖον, τὸ δὲ	μὴ	ἔστιν. Οὐδὲν ἄρα τῶν ἀδήλων
[9, 11]	φαινόμενον διασαφοῦμεν· ὅταν δ' εἴπωμεν	μὴ	ἔχειν αὐτὴν ἐξοχάς, οὐκέτι ὃ
[9, 11]	οὐ γὰρ οἷόν τε ἦν	μὴ	λόγῳ λόγον ἀνελεῖν· καθ' ὃν
[9, 5]	αἰτιασαμένου δέ τινος, φάναι· Ἐὰν	μὴ	λοιδορούμενος προσποιῶμαι, οὐδ' ἐπαινούμενος αἰσθήσομαι.
[9, 11]	κατόπτρων ἀλλοία θεωρεῖται. Ἀκολουθεῖ οὖν	μὴ	μᾶλλον εἶναι τοῖον τὸ φαινόμενον
[9, 2]	δὲ ὁρᾶν καὶ ὅλον ἀκούειν,	μὴ	μέντοι ἀναπνεῖν· σύμπαντά τε εἶναι
[9, 11]	κατὰ τὸν τῆς ἐποχῆς λόγον,	μὴ	μέντοι γ' ἀπροοράτως ἕκαστα πράττειν.
[9, 7]	προέχει· καὶ πεντακοσίοις ταλάντοις τιμηθῆναι·	μὴ	μόνον δέ, ἀλλὰ καὶ χαλκαῖς
[9, 11]	γίνεται, ἔστι γάρ, οὔτε τὸ	μὴ	ὄν, οὐδὲ γὰρ ὑφέστηκε· τὸ
[9, 11]	τῷ εἶναι διδάσκεται ἢ τὸ	μὴ	ὂν τῷ μὴ εἶναι. Οὔτε
[9, 11]	φαίνεται καὶ γινώσκεται οὔτε τὸ	μὴ	ὂν τῷ μὴ ὄντι· τῷ
[9, 7]	ὄντος γίνεσθαι μηδὲ εἰς τὸ	μὴ	ὂν φθείρεσθαι. Καὶ τὰς ἀτόμους
[9, 9]	ὄντος γίνεσθαι οὐδ' εἰς τὸ	μὴ	ὂν φθείρεσθαι· τὴν γῆν στρογγύλην,
[9, 11]	τῷ μὴ ὄντι· τῷ γὰρ	μὴ	ὄντι οὐδὲν συμβέβηκεν, ὥστ' οὐδὲ
[9, 11]	οὔτε τὸ μὴ ὂν τῷ	μὴ	ὄντι· τῷ γὰρ μὴ ὄντι
[9, 7]	φθαρτούς. Μηδέν τε ἐκ τοῦ	μὴ	ὄντος γίνεσθαι μηδὲ εἰς τὸ
[9, 9]	τῶν κόσμων· οὐδὲν ἐκ τοῦ	μὴ	ὄντος γίνεσθαι οὐδ' εἰς τὸ
[9, 11]	αὐτὸ τοῦτο. Ὥστε καὶ τὸ	μὴ	ὁρίζειν ἀνῄρουν, λέγοντες οἷον Οὐδὲν
[9, 11]	αἴτιον. Καὶ ὥσπερ ὁ πατήρ,	μὴ	παρόντος τοῦ πρὸς ὃ λέγεται
[9, 7]	ἔχοντα πρὸς αὐτὸν ὅτι δὴ	μὴ	προσήκατο αὐτόν. Πῶς οὖν κατά
[9, 7]	φησί, καὶ Ἀθήναζε ἐλθεῖν καὶ	μὴ	σπουδάσαι γνωσθῆναι, δόξης καταφρονῶν. Καὶ
[9, 11]	δεόμενα, θαυμαστοὶ τῆς γνώμης, εἰ	μὴ	συνιᾶσιν ὅτι εἰς αὐτὸ τοῦτο
[9, 1]	ἐπομβρίας αὐχμὸν ποιῆσαι· τῶν δὲ	μὴ	συνιέντων, αὑτὸν εἰς βούστασιν κατορύξας
[9, 7]	αὐτοῦ δ' ἂν ἀκηκοέναι εἰ	μὴ	τὰ τῶν χρόνων ἐμάχετο. Πάντως
[9, 11]	Συνάγεται δὲ δι' αὐτοῦ τὸ	μὴ	τὰς αὐτὰς ἀπὸ τῶν αὐτῶν
[9, 1]	παρὰ Φερσεφόνῃ. Καὶ ἄλλο τοιόνδε·	Μὴ	ταχὺς Ἡρακλείτου ἐπ' ὀμφαλὸν εἴλεε
[9, 11]	οἷα γὰρ φαίνεται τὰ πράγματα,	μὴ	τοιαῦτα εἶναι τῇ φύσει, ἀλλὰ
[9, 12]	τοῖς ἀρχαίοις ἀντιγράφοις ἐντυγχάνοι καὶ	μὴ	τοῖς ἤδη διωρθωμένοις. Εἰκῆ τε
[9, 11]	πρὸς τὰ πράγματα, εἰ δὲ	μή,	τῷ γε λόγῳ. Φασὶ δὲ
[9, 7]	πατρίδι, φησὶν ὁ Ἀντισθένης συνέντα,	μὴ	ὑπεύθυνος γενηθείη πρός τινων φθονούντων
[9, 11]	οὐδὲ γὰρ ὑφέστηκε· τὸ δὲ	μὴ	ὑφεστὼς μηδ' ὂν οὐδὲ τὸ
[9, 11]	ὡς δυνήσεται βιοῦν ὁ σκεπτικὸς	μὴ	φεύγων τό, εἰ κελευσθείη, κρεουργεῖν
[9, 3]	Ἐλεάτης τοῦτον Θεόφραστος ἐν τῇ	Ἐπιτομῇ	Ἀναξιμάνδρου φησὶν ἀκοῦσαι- Ὅμως δ'
[9, 5]	φησιν Ἡρακλείδης ἐν τῇ Σατύρου	ἐπιτομῇ.	Ὅτε καὶ ἐξεταζόμενος τοὺς συνειδότας
[9, 2]	Σικελίας διέτριβε δὲ καὶ ἐν	Κατάνῃ.	Διήκουσε δὲ κατ' ἐνίους μὲν
[9, 2]	πρὸς τοῦ Τίμωνος· φησὶ γοῦν,	Ξεινοφάνη	θ' ὑπάτυφον, Ὁμηραπάτην ἐπικόπτην. Οὗτος
[9, 7]	ἡ ψυχὴ διάγει, ὑπὸ μηδενὸς	ταραττομένη	φόβου ἢ δεισιδαιμονίας ἢ ἄλλου
[9, 7]	οὕτω χαῖρε κόρη, τῇ δ'	ἐχομένῃ	χαῖρε γύναι καὶ ἦν ἡ
[9, 7]	ἦν ἡ κόρη τῆς νυκτὸς	διεφθαρμένη.	Τελευτῆσαι δὲ τὸν Δημόκριτόν φησιν
[9, 11]	ὑποφαίνει χρῶμα ἐν ἡλίῳ καὶ	σελήνῃ	καὶ λύχνῳ. Καὶ τὸ ἡμέτερον
[9, 6]	περιφερόμενα σὺν τῇ τοῦ ὅλου	δίνῃ,	εἶτ' ἐκπυρωθέντα τὴν τῶν ἀστέρων
[9, 6]	τὴν ἐπέκκρισιν τῶν ἔξωθεν σωμάτων·	δίνῃ	τε φερόμενον αὐτὸν ὧν ἂν
[9, 11]	μὲν δοξάζεται ἀγαθόν, ὡς ἡ	ἡδονὴ	ὑπὸ Ἐπικούρου, ὑφ' οὗ δὲ
[9, 7]	οὐ τὴν αὐτὴν οὖσαν τῇ	ἡδονῇ,	ὡς ἔνιοι παρακούσαντες ἐξεδέξαντο, ἀλλὰ
[9, 10]	γνάφοις ὀλίγον τάδε λέξει ῥήματα	Φερσεφόνη,	Ἔρρε μυλωθρὲ κακέ. Οὗτος διὰ
[9, 1]	οὐδείς. Ταῦτ' αὐδῶ καὶ παρὰ	Φερσεφόνῃ.	Καὶ ἄλλο τοιόνδε· Μὴ ταχὺς
[9, 1]	τοὐφεσίου· μάλα τοι δύσβατος ἀτραπιτός.	Ὄρφνη	καὶ σκότος ἐστὶν ἀλάμπετον· ἢν
[9, 8]	τὰ σωζόμενα αὐτοῦ βιβλία τάδε·	Τέχνη	ἐριστικῶν, Περὶ πάλης, Περὶ τῶν
[9, 11]	οὐκ ἔστιν. Σημαίνει οὖν ἡ	φωνή,	καθά φησι καὶ Τίμων ἐν
[9, 11]	ἀπροσθετεῖν. Ἡ δὲ Παντὶ λόγῳ	φωνὴ	καὶ αὐτὴ συνάγει τὴν ἐποχήν·
[9, 7]	γεγονέναι. Φησὶ δ' Ἀθηνόδωρος ἐν	ὀγδόῃ	Περιπάτων, ἐλθόντος Ἱπποκράτους πρὸς αὐτόν,
[9, 3]	Ἀχιλλέα λόγον, ὡς Φαβωρῖνος ἐν	Παντοδαπῇ	ἱστορίᾳ. Γέγονε δὲ καὶ ἕτερος
[9, 8]	Σοφία, ὥς φησι Φαβωρῖνος ἐν	Παντοδαπῇ	ἱστορίᾳ. Καὶ πρῶτος ἔφη δύο
[9, 7]	τετταράκοντα. Φαβωρῖνος δέ φησιν ἐν	Παντοδαπῇ	ἱστορίᾳ λέγειν Δημόκριτον περὶ Ἀναξαγόρου
[9, 3]	οὐχ ὑπὸ Ξενοφάνους εἰς ἡσυχίαν	προετράπη.	Πρῶτος δ' οὗτος τὴν γῆν
[9, 2]	εἰς Ἐλέαν τῆς Ἰταλίας ἀποικισμὸν	ἔπη	δισχίλια. Καὶ ἤκμαζε κατὰ τὴν
[9, 12]	ποιήματα συνέγραφε· καὶ γὰρ καὶ	ἔπη	καὶ τραγῳδίας καὶ σατύρους (καὶ
[9, 8]	εἰσεπράξατο μνᾶς ἑκατόν· καὶ πρῶτος	μέρη	χρόνου διώρισε καὶ καιροῦ δύναμιν
[9, 1]	πάντα ψυχῶν εἶναι καὶ δαιμόνων	πλήρη.	Εἴρηκε δὲ καὶ περὶ τῶν
[9, 11]	διάστημα μικρὸς φαίνεται· καὶ τὰ	ὄρη	πόρρωθεν ἀεροειδῆ καὶ λεῖα, ἐγγύθεν
[9, 8]	ἡμῶν οὕτως ἔχον· Καὶ σεῦ,	Πρωταγόρη,	φάτιν ἔκλυον, ὡς ἄρ' Ἀθηνέων
[9, 7]	πρώτῃ ἡμέρᾳ ἀσπάσασθαι οὕτω χαῖρε	κόρη,	τῇ δ' ἐχομένῃ χαῖρε γύναι
[9, 7]	χαῖρε γύναι καὶ ἦν ἡ	κόρη	τῆς νυκτὸς διεφθαρμένη. Τελευτῆσαι δὲ
[9, 11]	αὑτῶν ἔχει τὴν πίστιν, ἀποδείξεως	χρή.	Οὐδὲ γὰρ τὸ τέτταρα εἶναι
[9, 1]	ὁμοίως. Ἔλεγε δὲ καὶ Ὕβριν	χρὴ	σβεννύναι μᾶλλον ἢ πυρκαϊήν καὶ
[9, 1]	μᾶλλον ἢ πυρκαϊήν καὶ Μάχεσθαι	χρὴ	τὸν δῆμον ὑπὲρ τοῦ νόμου
[9, 11]	χοιρίδιον ἐσθίον καὶ εἰπὼν ὡς	χρὴ	τὸν σοφὸν ἐν τοιαύτῃ καθεστάναι
[9, 6]	τε φερόμενον αὐτὸν ὧν ἂν	ἐπιψαύσῃ,	ταῦτα ἐπικτᾶσθαι. Τούτων δέ τινα
[9, 11]	καὶ τῇ ἀδελφῇ συνεβίω μαίᾳ	οὔσῃ,	καθά φησιν Ἐρατοσθένης ἐν τῷ
[9, 1]	δευτεραῖον τελευτῆσαι καὶ θαφθῆναι ἐν	τῇ	ἀγορᾷ. Νεάνθης δ' ὁ Κυζικηνός
[9, 8]	τὰ βιβλία αὐτοῦ κατέκαυσαν ἐν	τῇ	ἀγορᾷ, ὑπὸ κήρυκι ἀναλεξάμενοι παρ'
[9, 11]	Θρᾷκα διαχρήσασθαι. Εὐσεβῶς δὲ καὶ	τῇ	ἀδελφῇ συνεβίω μαίᾳ οὔσῃ, καθά
[9, 11]	δ' οὕτως συγκέκριται· διὸ καὶ	τῇ	αἰσθήσει διαφέρει, ὡς κίρκοι μὲν
[9, 11]	ὁμοίως ἐπὶ πάντων μηδὲν εἶναι	τῇ	ἀληθείᾳ, νόμῳ δὲ καὶ ἔθει
[9, 7]	ἡμέρᾳ ἀσπάσασθαι οὕτω χαῖρε κόρη,	τῇ	δ' ἐχομένῃ χαῖρε γύναι καὶ
[9, 11]	εὑρίσκεται, καθά φησιν Αἰνεσίδημος ἐν	τῇ	εἰς τὰ Πυρρώνεια ὑποτυπώσει. Πρὸς
[9, 3]	Πύρητος Ἐλεάτης τοῦτον Θεόφραστος ἐν	τῇ	Ἐπιτομῇ Ἀναξιμάνδρου φησὶν ἀκοῦσαι- Ὅμως
[9, 11]	οὐδετέραν προκρινεῖ, ἀπρακτήσει· εἰ δὲ	τῇ	ἑτέρᾳ κατακολουθήσει, οὐκέτι τὸ ἰσοσθενές,
[9, 8]	παρεθέμεθα· ἀνέγνω δ' Ἀθήνησιν ἐν	τῇ	Εὐριπίδου οἰκίᾳ ἤ, ὥς τινες,
[9, 7]	εὐθυμίαν, οὐ τὴν αὐτὴν οὖσαν	τῇ	ἡδονῇ, ὡς ἔνιοι παρακούσαντες ἐξεδέξαντο,
[9, 7]	θεσμοφόρων ἑορτῇ μέλλοι τεθνήξεσθαι καὶ	τῇ	θεῷ τὸ καθῆκον αὐτὴ οὐ
[9, 10]	βασιλέως ὅτε πλέων ἀκουσίως προσηνέχθη	τῇ	Κύπρῳ ὁ Ἀνάξαρχος, συλλαβὼν αὐτὸν
[9, 8]	οἰκίᾳ ἤ, ὥς τινες, ἐν	τῇ	Μεγακλείδου· ἄλλοι ἐν Λυκείῳ, μαθητοῦ
[9, 11]	καὶ τὰ φαντάσματα προσπίπτειν· καὶ	τῇ	μὲν αἰγὶ τὸν θαλλὸν εἶναι
[9, 7]	καὶ κόρης ἀκολουθούσης τῷ Ἱπποκράτει,	τῇ	μὲν πρώτῃ ἡμέρᾳ ἀσπάσασθαι οὕτω
[9, 11]	τὸ ἡμέτερον χρῶμα ἀλλοῖον ὑπὸ	τῇ	μεσημβρίᾳ φαίνεται καὶ ὅτε> ὁ
[9, 7]	Ἡμεῖς τ' εἰς αὐτὸν ἐν	τῇ	Παμμέτρῳ τοῦτον ἐποιήσαμεν τὸν τρόπον·
[9, 7]	οὐσίαν μὴ ἀξιοῦσθαι ταφῆς ἐν	τῇ	πατρίδι, φησὶν ὁ Ἀντισθένης συνέντα,
[9, 1]	ὑπερεῖδε διὰ τὸ ἤδη κεκρατῆσθαι	τῇ	πονηρᾷ πολιτείᾳ τὴν πόλιν. Ἀναχωρήσας
[9, 7]	Οἰνοπίδην καὶ Ἀναξαγόραν ἕτερος, ἐν	τῇ	πρὸς Σωκράτην ὁμιλίᾳ διαλεγόμενος περὶ
[9, 11]	ὥς φησι καὶ Εὔδοξος ἐν	τῇ	πρώτῃ τῆς Περιόδου, κοινὰς ἔχουσι
[9, 5]	συνελήφθη, καθά φησιν Ἡρακλείδης ἐν	τῇ	Σατύρου ἐπιτομῇ. Ὅτε καὶ ἐξεταζόμενος
[9, 11]	ζήτημα παρὰ τοῖς φιλοσόφοις ἢ	τῇ	συνηθείᾳ, πλείστης μάχης καὶ ταραχῆς
[9, 9]	φησιν ὁ Φαληρεὺς Δημήτριος ἐν	τῇ	Σωκράτους ἀπολογίᾳ διὰ μέγαν φθόνον
[9, 7]	Δημήτριος δὲ ὁ Φαληρεὺς ἐν	τῇ	Σωκράτους ἀπολογίᾳ μηδὲ ἐλθεῖν φησιν
[9, 1]	καὶ ὁ Φαληρεὺς Δημήτριος ἐν	τῇ	Σωκράτους ἀπολογίᾳ. Πλεῖστοί τέ εἰσιν
[9, 11]	προσπίπτειν φαντασίας καὶ τὸ διότι	τῇ	τοιαύτῃ μάχῃ ἀκολουθεῖ τὸ ἐπέχειν·
[9, 6]	πηλῶδες, ξηρανθέντα καὶ περιφερόμενα σὺν	τῇ	τοῦ ὅλου δίνῃ, εἶτ' ἐκπυρωθέντα
[9, 1]	συνιέντων, αὑτὸν εἰς βούστασιν κατορύξας	τῇ	τῶν βολίτων ἀλέᾳ ἤλπισεν ἐξατμισθήσεσθαι.
[9, 7]	οὖν ἀδελφὴν λυπεῖσθαι ὅτι ἐν	τῇ	τῶν θεσμοφόρων ἑορτῇ μέλλοι τεθνήξεσθαι
[9, 11]	τὰ πράγματα, μὴ τοιαῦτα εἶναι	τῇ	φύσει, ἀλλὰ μόνον φαίνεσθαι· ζητεῖν
[9, 10]	εἶδεν αὐτῷ καταρρέον αἷμα, δείξας	τῇ	χειρὶ πρὸς αὐτόν φησι, Τουτὶ
[9, 7]	δόξης καταφρονῶν. Καὶ εἰδέναι μὲν	Σωκράτη,	ἀγνοεῖσθαι δὲ ὑπ' αὐτοῦ· ἦλθον
[9, 1]	τούτῳ γινομένων, ἅπερ ἐστὶν ἐν	θειοτάτῃ	κείμενα κινήσει· τῶν δὲ πλείστων
[9, 7]	Ἵππαρχος, ἐννέα πρὸς τοῖς ἑκατὸν	ἔτη	βιούς. Ἡμεῖς τ' εἰς αὐτὸν
[9, 1]	ἀνύων οὐδ' οὕτως, ἐτελεύτα βιοὺς	ἔτη	ἑξήκοντα. Καὶ ἔστιν εἰς αὐτὸν
[9, 11]	Ὁ δὲ πρὸς τὰ ἐνενήκοντα	ἔτη	κατεβίω. Ἀντίγονος δέ φησιν ὁ
[9, 7]	ταφῆναι, βιώσαντα ὑπὲρ τὰ ἑκατὸν	ἔτη.	Ὁ δὲ Δημήτριος τοὺς συγγενέας
[9, 8]	τὴν ὁδὸν τελευτῆσαι αὐτόν, βιώσαντα	ἔτη	πρὸς τὰ ἐνενήκοντα· Ἀπολλόδωρος δέ
[9, 11]	βλάπτει· σημαίνομεν γὰρ ὅτι ἡ	ἀρετὴ	ὠφελεῖ, βλάπτει δ' οὔ. ἀναιροῦσι
[9, 11]	ὡς ὅταν λέγωμεν, Μᾶλλον ἡ	ἀρετὴ	ὠφελεῖ ἢ βλάπτει· σημαίνομεν γὰρ
[9, 1]	Κρότωνά τινα ἱστορεῖν ἐν τῷ	Κατακολυμβητῇ	Κράτητά τινα πρῶτον εἰς τὴν
[9, 11]	οὕτω λέγει, Ἀλλὰ τὸ φαινόμενον	πάντῃ	σθένει οὗπερ ἂν ἔλθῃ. Καὶ
[9, 11]	ἀνθρωπίνως ἀποφαίνεσθαι· καὶ πρὶν Ὅμηρον,	στρεπτὴ	δὲ γλῶσσ' ἐστὶ βροτῶν, πολέες
[9, 7]	ὅτι ἐν τῇ τῶν θεσμοφόρων	ἑορτῇ	μέλλοι τεθνήξεσθαι καὶ τῇ θεῷ
[9, 5]	ὁ δ' αὐτὸς ἐν τῷ	Σοφιστῇ	καὶ ἐν τῷ Φαίδρῳ αὐτοῦ
[9, 11]	δ' εὐῶδες ὑποπίπτει. Καὶ ἡ	αὐτὴ	δὲ μορφὴ παρὰ τὰς διαφορὰς
[9, 1]	σελήνης σχηματισμοὺς γίνεσθαι στρεφομένης ἐν	αὐτῇ	κατὰ μικρὸν τῆς σκάφης. Ἡμέραν
[9, 7]	καὶ τῇ θεῷ τὸ καθῆκον	αὐτὴ	οὐ ποιήσειν· τὸν δὲ θαρρεῖν
[9, 11]	δὲ Παντὶ λόγῳ φωνὴ καὶ	αὐτὴ	συνάγει τὴν ἐποχήν· τῶν μὲν
[9, 11]	τὰ κατ' αἴσθησιν πάντων ἴσων	αὐτῇ	φαινομένων, οὔτε νοήσει διὰ τὴν
[9, 1]	ἀνάγων τὴν ἀπὸ τῆς θαλάττης·	αὕτη	δέ ἐστιν ἡ ἐπὶ τὸ
[9, 11]	ὡς χρὴ τὸν σοφὸν ἐν	τοιαύτῃ	καθεστάναι ἀταραξίᾳ. Μόνος δὲ Νουμήνιος
[9, 11]	φαντασίας καὶ τὸ διότι τῇ	τοιαύτῃ	μάχῃ ἀκολουθεῖ τὸ ἐπέχειν· τῶν
[9, 7]	ἀκολουθούσης τῷ Ἱπποκράτει, τῇ μὲν	πρώτῃ	ἡμέρᾳ ἀσπάσασθαι οὕτω χαῖρε κόρη,
[9, 11]	φησι καὶ Εὔδοξος ἐν τῇ	πρώτῃ	τῆς Περιόδου, κοινὰς ἔχουσι τὰς
[9, 5]	περί τινων εἰπεῖν ἔχειν τινα	ἔφη>	αὐτῷ πρὸς τὸ οὖς καὶ
[9, 2]	ἐστι καὶ ἡ ψυχὴ πνεῦμα.	Ἔφη	δὲ καὶ τὰ πολλὰ ἥσσω
[9, 1]	ἤκουσέ τ' οὐδενός, ἀλλ' αὑτὸν	ἔφη	διζήσασθαι καὶ μαθεῖν πάντα παρ'
[9, 8]	ἐν Παντοδαπῇ ἱστορίᾳ. Καὶ πρῶτος	ἔφη	δύο λόγους εἶναι περὶ παντὸς
[9, 12]	διὰ τί παρείη ἐκ Θηβῶν,	ἔφη,	Ἵν' ὑμᾶς ἀναπεπταμένους ὁρῶν γελῶ.
[9, 11]	λαλῶν καὶ ἐρωτηθεὶς τὴν αἰτίαν	ἔφη	μελετᾶν χρηστὸς εἶναι. Ἔν τε
[9, 2]	ἀνεύρετός ἐστιν ὁ σοφός, Εἰκότως,	ἔφη·	σοφὸν γὰρ εἶναι δεῖ τὸν
[9, 3]	Ἀμεινίᾳ Διοχαίτα τῷ Πυθαγορικῷ, ὡς	ἔφη	Σωτίων, ἀνδρὶ πένητι μέν, καλῷ
[9, 3]	ἐκτιθέμενος τὰ δόγματα. Δισσήν τε	ἔφη	τὴν φιλοσοφίαν, τὴν μὲν κατὰ
[9, 12]	Πρὸς οὖν τὸν θαυμάζοντα πάντα	ἔφη,	Τί δ' οὐ θαυμάζεις ὅτι
[9, 2]	ἀπείρους, οὐ παραλλακτοὺς δέ. Τὰ	νέφη	συνίστασθαι τῆς ἀφ' ἡλίου ἀτμίδος
[9, 11]	διαχρήσασθαι. Εὐσεβῶς δὲ καὶ τῇ	ἀδελφῇ	συνεβίω μαίᾳ οὔσῃ, καθά φησιν
[9, 11]	δὲ παρίησιν· ὁμοίως καὶ ἡ	τροφὴ	καὶ τὰ ὅμοια. Ἔνατος ὁ
[9, 11]	ὑποπίπτει. Καὶ ἡ αὐτὴ δὲ	μορφὴ	παρὰ τὰς διαφορὰς τῶν κατόπτρων
[9, 11]	καὶ τὸ διότι τῇ τοιαύτῃ	μάχῃ	ἀκολουθεῖ τὸ ἐπέχειν· τῶν γὰρ
[9, 11]	ζητουμένου πράγματος εἶναι βεβαιωτικὸν χρείαν	ἔχῃ	τῆς ἐκ τοῦ ζητουμένου πίστεως,
[9, 11]	ῥιπτοῦντες· ὅθεν περὶ τἀληθοῦς ἡ	ἐποχή.	Ἕκτος ὁ παρὰ τὰς μίξεις
[9, 12]	ὅτι μονοπρόσωπός ἐστιν ἡ ποίησις·	ἀρχὴ	δ' αὐτῷ ἥδε, Ἔσπετε νῦν
[9, 9]	καὶ πῆξιν ὑπὸ τοῦ ψυχροῦ.	Ἀρχὴ	δὲ αὐτῷ τοῦ συγγράμματος ἥδε·
[9, 8]	Περὶ ἀρετῶν, Περὶ τῆς ἐν	ἀρχῇ	καταστάσεως, Περὶ τῶν ἐν Ἅιδου,
[9, 1]	δ' ὁσσάκις ἀμφότεροι ἥλιον ἐν	λέσχῃ	κατεδύσαμεν. Ἀλλὰ σὺ μέν που,
[9, 7]	ἣν γαληνῶς καὶ εὐσταθῶς ἡ	ψυχὴ	διάγει, ὑπὸ μηδενὸς ταραττομένη φόβου
[9, 2]	γινόμενον φθαρτόν ἐστι καὶ ἡ	ψυχὴ	πνεῦμα. Ἔφη δὲ καὶ τὰ

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 23/06/2009