| Livre, chapitre |
| [9, 2] |
τοῦ
Τίμωνος·
φησὶ
γοῦν,
Ξεινοφάνη
|
θ' |
ὑπάτυφον,
Ὁμηραπάτην
ἐπικόπτην.
Οὗτος
ἐκπεσὼν |
| [9, 12] |
τραγῳδιῶν
Ἀλεξάνδρῳ
καὶ
Ὁμήρῳ.
Θορυβούμενός
|
θ' |
ὑπὸ
τῶν
θεραπαινῶν
καὶ
κυνῶν |
| [9, 11] |
κοινωνίας,
καθ'
ὃν
εἰλικρινῶς
οὐδὲν
|
καθ' |
αὑτὸ
φαίνεται,
ἀλλὰ
σὺν
ἀέρι, |
| [9, 11] |
οὖν
τὰ
πρός
τι
ὡς>
|
καθ' |
ἑαυτά.
Καὶ
οὗτοι
μὲν
οἱ |
| [9, 11] |
δὲ
πρός
τι
οὐδέν
φησι
|
καθ' |
ἑαυτὸ
λαμβάνεσθαι,
ἀλλὰ
μεθ'
ἑτέρου. |
| [9, 1] |
τοῦτο
ἀναλύεσθαι·
πάντα
δὲ
γίνεσθαι
|
καθ' |
εἱμαρμένην
καὶ
διὰ
τῆς
ἐναντιοδρομίας |
| [9, 1] |
σύμπαντα
αἰῶνα·
τοῦτο
δὲ
γίνεσθαι
|
καθ' |
εἱμαρμένην.
Τῶν
δὲ
ἐναντίων
τὸ |
| [9, 11] |
τὴν
σκεπτικήν·
εἰ
γὰρ
τὸ
|
καθ' |
ἕτερον
κίνημα
τῆς
διανοίας
ἄληπτόν |
| [9, 1] |
ὑπάρχει
σοι
πᾶσα
μὲν
προεδρία,
|
καθ' |
ἡμέραν
δὲ
καλὴ
καὶ
σπουδαία |
| [9, 11] |
θαυμάζονται,
οὐδ'
ὁ
ἥλιος,
ὅτι
|
καθ' |
ἡμέραν
ὁρᾶται.
Τὸν
ἐνατὸν
Φαβωρῖνος |
| [9, 7] |
ὡς
ἔνιοι
παρακούσαντες
ἐξεδέξαντο,
ἀλλὰ
|
καθ' |
ἣν
γαληνῶς
καὶ
εὐσταθῶς
ἡ |
| [9, 11] |
φαινομένων
ἢ
τῶν
ὁπωσοῦν
νοουμένων,
|
καθ' |
ἣν
πάντα
πᾶσι
συμβάλλεται
καὶ |
| [9, 6] |
ἅπερ
ἀθροισθέντα
δίνην
ἀπεργάζεσθαι
μίαν,
|
καθ' |
ἣν
προσκρούοντα
ἀλλήλοις>
καὶ
παντοδαπῶς |
| [9, 2] |
ἔπεσι
καὶ
ἐλεγείας
καὶ
ἰάμβους
|
καθ' |
Ἡσιόδου
καὶ
Ὁμήρου,
ἐπικόπτων
αὐτῶν |
| [9, 8] |
ἄρ'
Ἀθηνέων
ἔκ
ποτ'
ἰὼν
|
καθ' |
ὁδὸν
πρέσβυς
ἐὼν
ἔθανες·
εἵλετο |
| [9, 11] |
παρὰ
τὰς
μίξεις
καὶ
κοινωνίας,
|
καθ' |
ὃν
εἰλικρινῶς
οὐδὲν
καθ'
αὑτὸ |
| [9, 11] |
ἦν
μὴ
λόγῳ
λόγον
ἀνελεῖν·
|
καθ' |
ὃν
τρόπον
εἰώθαμεν
λέγειν
τόπον |
| [9, 11] |
ἀπεδίδοσαν
ἦσαν
κατὰ
δέκα
τρόπους,
|
καθ' |
οὓς
τὰ
ὑποκείμενα
παραλλάττοντα
ἐφαίνετο. |
| [9, 11] |
Τούτους
δὲ
τοὺς
δέκα
τρόπους
|
καθ' |
οὓς>
τίθησιν.
Ὧν
πρῶτος
ὁ |
| [9, 11] |
ἐν
ταῖς
σκέψεσιν
ἀντιθέσεις
προαποδεικνύντες
|
καθ' |
οὓς
τρόπους
πείθει
τὰ
πράγματα, |
| [9, 11] |
εἰ
φαίνεται
τοιαῦτα,
ἀλλ'
εἰ
|
καθ' |
ὑπόστασιν
οὕτως
ἔχει.
Εὐήθεις
δὲ |
| [9, 11] |
φησι
καθ'
ἑαυτὸ
λαμβάνεσθαι,
ἀλλὰ
|
μεθ' |
ἑτέρου.
Ὅθεν
ἄγνωστα
εἶναι.
Ὁ |
| [9, 11] |
ποτ'
ἀνὴρ
ὅτ'
ἄγεις
ῥᾷστα
|
μεθ' |
ἡσυχίης
μοῦνος
ἐν
ἀνθρώποισι
θεοῦ |
| [9, 1] |
οὐ
κρεῖττον
τοῦτο
ποιεῖν
ἢ
|
μεθ' |
ὑμῶν
πολιτεύεσθαι;
Καὶ
τέλος
μισανθρωπήσας |
| [9, 11] |
μὴ
εἰδότες
δὲ
οὐδὲ
Πυρρώνειοι
|
καλοίμεθ' |
ἄν.
Πρὸς
τῷ
μηδὲ
πρῶτον |
| [9, 7] |
οὐδαμοῦ
Δημοκρίτου
διαμνημονεύει,
ἀλλ'
οὐδ'
|
ἔνθ' |
ἂν>
ἀντειπεῖν
τι
αὐτῷ
δέοι, |
| [9, 11] |
σοῦ
γὰρ
ἐξηρτήμεθα
δρῶμέν
τε
|
τοιαῦθ' |
ἃν
σὺ
τυγχάνῃς
θέλων.
Οὐ |
| [9, 8] |
μὲν
θεῶν
οὐκ
ἔχω
εἰδέναι
|
οὔθ' |
ὡς
εἰσίν,
οὔθ'
ὡς
οὐκ |
| [9, 8] |
ἔχω
εἰδέναι
οὔθ'
ὡς
εἰσίν,
|
οὔθ' |
ὡς
οὐκ
εἰσίν·
πολλὰ
γὰρ |
