[19,29] Ἀντίγονος δ´ ἐκ μετεώρων τόπων κατιδὼν τὴν τῶν πολεμίων τάξιν πρὸς ταύτην ἁρμοζόντως διεκόσμησε τὴν ἰδίαν δύναμιν. ὁρῶν γὰρ τὸ τῶν ἐναντίων δεξιὸν κέρας ὠχυρωμένον τοῖς τε θηρίοις καὶ τοῖς κρατίστοις τῶν ἱππέων ἀντέταξε τοὺς ἐλαφροτάτους τῶν ἱππέων, οἳ κατὰ στόμα μὲν ἤμελλον φυγομαχήσειν ἀραιοὶ διαστάντες, ἐκ μεταβολῆς δὲ διαγωνιεῖσθαι καὶ τούτῳ τῷ τρόπῳ ποιήσειν ἄπρακτον τῶν ἐναντίων τοῦτο τὸ μέρος ᾧ μάλιστα ἐπίστευον. ἔστησε δ´ ἐπὶ ταύτης τῆς φάλαγγος τούς τε ἐκ Μηδίας καὶ Παρθυαίας ἀφιπποτοξότας καὶ λογχοφόρους, ὄντας μὲν χιλίους, πεφυκότας δ´ εὖ πρὸς τὴν ἐκ μεταβολῆς κρίσιν, ἑξῆς δὲ τοὺς ἀπὸ θαλάσσης συναναβεβηκότας Ταραντίνους δισχιλίους καὶ διακοσίους, ἐπιλέκτους ἐν ἐνέδραις καὶ καλῶς διακειμένους ταῖς εὐνοίαις πρὸς αὐτόν, τοὺς δ´ ἀπὸ Φρυγίας καὶ Λυδίας χιλίους, τοὺς δὲ μετὰ Πίθωνος χιλίους πεντακοσίους καὶ τοὺς μετὰ Λυσανίου ξυστοφόρους τετρακοσίους, ἐπὶ πᾶσι δὲ τούς τε ἀμφίππους ὀνομαζομένους καὶ τοὺς ἐκ τῶν ἄνω κατοικούντων Θρᾳκῶν ὀκτακοσίους. καὶ τὸ μὲν εὐώνυμον κέρας ὑπὸ τούτων ἐπληροῦτο τῶν ἱππέων, ὧν ἁπάντων Πίθων εἶχε τὴν ἡγεμονίαν· τῶν δὲ πεζῶν πρῶτοι μὲν ἐτάχθησαν οἱ ξένοι, πλείους ὄντες τῶν ἐννακισχιλίων, μετὰ δὲ τούτους Λύκιοι καὶ Παμφύλιοι τρισχίλιοι, παντοδαποὶ δ´ εἰς τὰ Μακεδονικὰ καθωπλισμένοι πλείους τῶν ὀκτακισχιλίων, ἐπὶ πᾶσι δὲ Μακεδόνες οὐ πολὺ ἐλάττους τῶν ὀκτακισχιλίων, οὓς ἔδωκεν Ἀντίπατρος καθ´ ὃν καιρὸν ἐπιμελητὴς ἀπεδείχθη τῆς βασιλείας. τῶν δ´ ἱππέων πρῶτοι μὲν ἦσαν ἐπὶ τοῦ δεξιοῦ κέρατος συνάπτοντες τῇ φάλαγγι μισθοφόροι παντοδαποὶ πεντακόσιοι, ἑξῆς δὲ Θρᾷκες χίλιοι, παρὰ δὲ τῶν συμμάχων πεντακόσιοι, ἐχόμενοι δὲ τούτων οἱ προσαγορευθέντες ἑταῖροι χίλιοι, Δημήτριον ἔχοντες ἡγεμόνα τὸν Ἀντιγόνου, τότε πρώτως μέλλοντα συναγωνίζεσθαι τῷ πατρί. ἐπ´ ἄκρου δὲ τοῦ κέρατος ἦν τὸ ἄγημα τῶν ἱππέων τριακοσίων, μεθ´ ὧν καὶ αὐτὸς ἐκινδύνευε· πρόταγμα δὲ τούτων ἐκ τῶν ἰδίων παίδων εἶλαι τρεῖς ὑπῆρχον καὶ ταύταις ἴσαι παράλληλοι, συναγωνιζομένων αὐτοῖς Ταραντίνων ἑκατόν. παρὰ δὲ τὸ κέρας πᾶν ἐξέταξε τοὺς κρατίστους τῶν ἐλεφάντων τριάκοντα, ποιήσας {δ´} ἐπικάμπιον, καὶ τὰ διαστήματα τούτων συνεπλήρωσε τοῖς ψιλοῖς τάγμασιν ἐπιλέκτοις· τῶν δ´ ἄλλων θηρίων τὰ πλείω μὲν τῆς φάλαγγος προέστησεν, ὀλίγα δὲ μετὰ τῶν ἱππέων τῶν ἐν τοῖς εὐωνύμοις μέρεσι. τοῦτον δὲ τὸν τρόπον ἐκτάξας τὸ στρατόπεδον κατέβαινεν ἐπὶ τοὺς πολεμίους, λοξὴν ποιήσας τὴν τάξιν· τὸ μὲν γὰρ δεξιὸν κέρας, ᾧ μάλιστα ἐπίστευεν, προεβάλετο, τὸ δ´ ἕτερον ὑπεστείλατο, διεγνωκὼς ᾧ μὲν φυγομαχεῖν, ᾧ δὲ διαγωνίζεσθαι.

[19,29] Antigone, voyant du haut de la colline l'ordre de bataille des ennemis, disposa ses troupes en conséquence. Comme il avait remarqué que l'aile droite d'Eumène s'appuyait sur les éléphants et sur l'élite de la cavalerie, il lui apposa sa cavalerie légère, qui devait attaquer l'ennemi de front, simuler une fuite et se reformer plus loin pour recommencer le combat. Antigone plaça en avant de cette phalange mille archers et lanciers à cheval, Mèdes et Arméniens, très propres à ce genre de combat. A leur suite venaient deux mille deux cents Tarentins, guerriers habiles et très attachés à Antigone; puis, mille Phrygiens et Lydiens ; quinze cents hommes amenés par Python, quatre cents lanciers sous les ordres de Lysanias; enfin, en avant de la ligne, étaient placés les anthippes, au nombre de huit cents, tirés des provinces supérieures. L'aile gauche était formée de toute la cavalerie, sous le commandement de Python. Quant à l'infanterie, la première ligne était occupée par les mercenaires au nombre de plus de neuf mille; puis venaient, en seconde ligne, trois mille Lyciens et Pamphyliens, et plus de huit mille hommes de diverses nations, armés à la macédonienne. Enfin venaient les Macédoniens au nombre de près de huit mille, qui avaient été fournis par Antipater alors qu'il était encore régent du royaume. A la phalange touchait la première ligne de la cavalerie de l'aile droite, formée de cinq cents mercenaires; puis venaient mille Thraces et cinq cents alliés, mille hétaires commandés par Démétrius, fils d'Antigone, qui fit alors ses premières armes sous son père. A l'extrémité de cette aile, se trouvait un escadron de trois cents cavaliers, également commandés par Démétrius. Derrière cet escadron, étaient placées trois colonnes parallèles, composées des gens de service d'Antigone, soutenues par cent Tarentins. En avant de toute l'aile étaient placés trente éléphants des plus robustes; ils étaient disposés sous forme de croissant, et les intervalles remplis par des hommes d'élite, armés à la légère. La plupart des autres éléphants occupaient le front de la phalange d'infanterie; un petit nombre se trouvait avec la cavalerie à l'aile gauche. Après avoir ainsi mis son armée en ordre de bataille, Antigone descendit de la colline en suivant une direction oblique. L'aile droite, sur laquelle il comptait le plus, ouvrait la marche; l'aile gauche, qui devait simuler la fuite et revenir au combat, suivait à distance.