Chapitre
[4]	σοφία τοῦ θεοῦ εἰς ψυχάς,	ἃς	εὑρίσκει ὁσίας, μεταβαίνουσα φίλους θεοῦ
[4]	ἀλλὰ καὶ περὶ χειρῶν θεοῦ·	ἃς	οἱ μὴ νοήσαντες καὶ τὰς
[4]	διὰ τῶν περὶ κολάσεων ἀπειλῶν,	ἃς	πεπείσμεθα ἀναγκαίας εἶναι τῷ παντὶ
[4]	λόγων δίκας κατ´ ἀξίαν τίσωσιν,	ἃς	πρέπον θεὸν ἐπιτιθέναι κατὰ τὸ
[4]	καὶ ἡ Πηνελόπη φησίν· Οὐχ	ὁράᾳς,	ὅ μοι υἱὸς ἐπέπταρε πᾶσιν
[4]	καὶ εἰς τὸ ὑψηλὸν ὄρος»	ἀναβὰς	ἄλλην ἔδειξε τὴν ἑαυτοῦ μορφὴν
[4]	οὖν δεινὰ πέλωρα θεῶν εἰσῆλθ´	ἑκατόμβας.	Περὶ δὲ τοῦ δευτέρου, ὅτι
[4]	τῷ μὴ δυναμένῳ αὐτοῦ τὰς	μαρμαρυγὰς	καὶ τὴν λαμπρότητα τῆς θειότητος
[4]	τὸ ἀνθρώπινον, καθ´ οὓς καὶ	πτέρυγας	ἀκόλουθον νομίζειν ἡμᾶς εἶναι ἐν
[4]	ἐπικράτειαν. ~Οὐχ ὁρῶν δ´ ὁ	γεννάδας,	ὅσων φιλοσόφων, τὴν πρόνοιαν εἰσαγόντων
[4]	τοῦδε τοῦ τόπου, ἐφ´ οὗ	παγίδας	καὶ δίκτυα ἄνθρωποι ἔστησαν κατ´
[4]	λοιπὰ φρέατα. Νύμφας τε καὶ	θεραπαινίδας	ἀνάγεσθαι ἐπὶ τροπολογίαν οὐχ ἡμεῖς
[4]	ἡμᾶς, τοὺς παραδεξαμένους τὸν λόγον,	ἐλπίδας	ἔχειν παρὰ θεῷ τὰς ἀρίστας
[4]	τούτων ἡμεῖς οἱ ἄνθρωποι ἀπολειπόμενοι	ἐλπίδας	ἔχομεν ἐκ τοῦ καλῶς βιοῦν
[4]	καὶ τὰς ἀπ´ αὐτοῦ μόνου	ἐλπίδας	προσδοκᾶν" ~Ἐπεὶ δὲ καὶ τὰ
[4]	θεὸς τῷ ἑαυτοῦ λόγῳ, κατὰ	γενεὰς	εἰς ψυχὰς ὁσίας μεταβαίνοντι καὶ
[4]	διαφέρειν ἡγουμένῳ τῶν ἀνθρώπων τοὺς	ὄρνιθας,	διδασκάλοις αὐτὸν χρᾶσθαι ὄρνισι καὶ
[4]	ὁ τούτου υἱὸς κινοῦσι τοὺς	ὄρνιθας	καὶ τὰ λοιπὰ ζῷα εἰς
[4]	ἐχρῆν γε ἡμᾶς πρὸς τοὺς	ὄρνιθας	φοιτᾶν διδασκάλους· ἵν´ ὥσπερ κατὰ
[4]	καὶ δένδρα καὶ πόας καὶ	ἀκάνθας—	τί μᾶλλον αὐτὰ ἀνθρώποις φήσεις
[4]	περὶ κολάσεων ἀπειλῶν, ἃς πεπείσμεθα	ἀναγκαίας	εἶναι τῷ παντὶ τάχα δὲ
[4]	κατά τινας σκηνικὸς φιλόσοφος καὶ	φυσιολογίας	τῆς Ἀναξαγόρου γενόμενος ἀκροατής· ὅστις
[4]	πάσης κακοδαιμονίας, ἀπιστοῦντας δὲ μηδ´	ἀπολογίας	ἔτι χώραν ἔχειν, ὡς παρὰ
[4]	εἰπόντες, ὅσον γεῦσαι τοὺς ἀκροατὰς	ἀπολογίας	καθαιρούσης τὴν καθ´ ἡμῶν τοῦ
[4]	καὶ ταῖς ἱστορίαις ὡς σκοπῷ	τροπολογίας	γεγραμμέναις καὶ σοφώτατα οἰκονομηθείσαις, ἐστοχασμένως
[4]	ἐπιστῆσαι τὸν ἀκούοντα ὅτι μετὰ	τροπολογίας	εἴρηται. Καὶ οὐκ ἠθέλησέ γε
[4]	εὐλόγως κατηγορεῖν, καὶ χωρὶς τῆς	τροπολογίας	ἐχόντων πολὺ τὸ ἀγωγόν. Τίθησι
[4]	ἔφασκε διεγείρων τὸν ἀκροατὴν ἐπὶ	τροπολογίας·	Λέγετέ μοι, οἱ τὸν νόμον
[4]	αὐτοῦ δημιουργημάτων, ὡς μηδὲ προφάσει	τροπολογίας	μῦθόν τινα παραδέξασθαι ἐπὶ βλάβῃ
[4]	οὖν τῆς κατὰ τὸν τόπον	τροπολογίας	οὐκ ἀναγκαῖον νῦν λέγειν, τίνα
[4]	οὐ νενόηκεν αἴτιος ἡμῖν γίνεται	ταυτολογίας,	οὐ βουλομένοις κἂν τῷ δοκεῖν
[4]	περὶ τῆς εἰλικρινοῦς καὶ καθαρᾶς	θεοσεβείας	διδασκαλία, παραλαβόντας νόμους καινοὺς καὶ
[4]	ὑπὸ τῶν ἀλλοτρὶων τῆς ἡμετέρας	θεοσεβείας	παραλαμβάνηται· κατὰ δὲ Κέλσον, οὐ
[4]	καὶ παρεβάλλοντο πρὸ τῆς τηλικαύτης	εὐσεβείας·	ἆρά γε οἱ νικῶντες τὴν
[4]	οὐδ´ ὅση βλάβη κωλυτικὴ γίνεται	εὐσεβείας	ἐκ τοῦ παραδέξασθαι ὅτι οὐδὲν
[4]	θεοῦ ὑγιοῦς ὑπολήψεως φαντασίᾳ δ´	εὐσεβείας	ἤτοι ἄλογα ζῷα ἢ ἀγάλματα
[4]	θεραπείας καὶ τῆς εἰς αὐτὸν	εὐσεβείας,	πάντως μὲν καὶ κατὰ Κέλσον
[4]	ἀνθρώπων. Ἔτι δὲ ὡς ὑπὲρ	εὐσεβείας	τῶν ἀλόγων ζῴων ἱστάμενος ὁ
[4]	τῆς πάντων γεγραμμένων διαρθρώσεως καὶ	ἀκριβείας	πειράσονται δεικνύναι οὐ μόνον τὴν
[4]	δὲ διὰ μαρτυρουμένης ὑπὸ πολλῶν	ἐναργείας	παριστὰς ὅτι πολλοὶ ἀπὸ μεγίστων
[4]	ἀλόγου καὶ πονηρᾶς τῶν δαιμόνων	ἐνεργείας,	ἐξετάραξαν κατὰ τοῦ λόγου καὶ
[4]	ἰατροῦ κατασκευάζεται πρὸς τὸ τῆς	ὑγείας	χρειῶδες τῷ κάμνοντι, ἢ τῷ
[4]	ἀλλὰ συνεὶς τῶν ἀπὸ τῆς	θείας	ἀλετρίδος εἰρημένων κληδόνων ἔχαιρεν, ὡς
[4]	τὸ φιλάληθες τῶν ἀναγραψάντων τὰς	θείας	γραφὰς ἀποδεξάμενον, μὴ κρυψάντων καὶ
[4]	τὰ ἤθη, ἐφρουροῦντο ὑπὸ τῆς	θείας	δυνάμεως· οὔτ´ ἐπιθυμοῦντες, ὡς οἱ
[4]	φησὶν ὅτι εἰ δ´ ὅτι	θείας	ἐννοίας ἄνθρωπος ἐπείληπται, νομίζεται ὑπερέχειν
[4]	τὸ πολλὰ τῶν ζῴων ἀντιποιεῖσθαι	θείας	ἐννοίας· οὐδὲν γὰρ τῶν ἀλόγων
[4]	δὲ καὶ τὸ ἐγγυτέρω τῆς	θείας	ὁμιλίας εἶναι τὰ ἄλογα ζῷα·
[4]	καὶ ἀψευδῶς εὐσεβεῖς ἐγγυτέρω τῆς	θείας	ὁμιλίας εἰσίν· ὁποῖοί εἰσιν οἱ
[4]	διδάσκει, τοσοῦτον ἔοικεν ἐγγυτέρω τῆς	θείας	ὁμιλίας ἐκεῖνα πεφυκέναι καὶ εἶναι
[4]	ἄκρον προκόπτωσι, πόρρω εἰσὶ τῆς	θείας	ὁμιλίας. Μόνοι δὴ ἄρα οἱ
[4]	αὐτὸ φυσικὸν τυγχάνειν, ἐπιδαψιλευσαμένης τῆς	θείας	προνοίας καὶ ἐν ταῖς διαφοραῖς
[4]	κατ´ ἀρχὰς ἐπιμιξίαν γεγονέναι τῆς	θείας	φύσεως πρὸς τοὺς ἀνθρώπους. Ἅπερ
[4]	λόγων ἐκριζούντων τὰ κατὰ τῆς	ἀληθείας	ἀπὸ πάσης ψυχῆς, βεβλαμμένης ἀπὸ
[4]	εὔλογον, ὑπὸ μόνου θεοῦ ὡς	ἀληθείας	ἔχει τρανότατα καταλαμβανόμενον καὶ ἐπιτελούμενον.
[4]	καὶ καθαρῶς πρεσβεύοντες τὰ τῆς	ἀληθείας	καὶ τὴν παντελῆ ἐπανόρθωσιν ἐργαζόμενοι,
[4]	οὐδεὶς τῷ λαμπρῷ φωτὶ τῆς	ἀληθείας	καταυγαζόμενος τὴν ψυχὴν νυκτερίδι ἂν
[4]	ἀλλὰ περὶ τὴν ἐξέτασιν τῆς	ἀληθείας,	κινήμασι σκωλήκων ἢ ἄλλων τινῶν
[4]	ἀναιρῶν ἐν τοῖς ἐπιγεγραμμένοις περὶ	ἀληθείας	παραπλησίως τῇ Κέλσου ἐπιγραφῇ· οὐδὲν
[4]	ἀπὸ μύθων εὑρίσκειν τὸ περὶ	ἀληθείας	τοῦ ταῦτα συντάξαντος βούλημα. Τοῦτον
[4]	τοῦ λόγου ἄλλο ἐστὶν ἢ	εὐηθείας	μὲν ἀπαλλάξαι κατὰ τὸ δυνατὸν
[4]	οὕτω μετὰ τῆς ἡμετέρας ἱστάμεθα	ἀσφαλείας,	ὥστε, ὅτε μὲν βουλόμεθα, ἔχομεν
[4]	τολμάτω τις λέγειν μὴ πάσης	ὠφελείας	εἶναι πηγὴν καὶ ἀρχὴν τὸ
[4]	τοὺς καρποὺς» τῆς τοῦ θεοῦ	βασιλείας	ἀποδώσουσι» τῷ θεῷ ἐν τοῖς»
[4]	περιέχουσαν μυστήρια τῆς τοῦ θεοῦ	βασιλείας;	Εἶτα ἐὰν μὲν τὰς Ἑλλήνων
[4]	σε σήμερον ἐπὶ ἔθνη καὶ	βασιλείας,	ἐκριζοῦν καὶ κατασκάπτειν καὶ ἀπολύειν
[4]	ἑκάστης πράξεως οὔσης καρποῦ τῆς	βασιλείας	καιροῖς» Ἡμεῖς μὲν οὖν ἀπὸ
[4]	τῶν ἀνθρώπων, προσλαβεῖν ἑαυτοῖς ἄλλας	βασιλείας	οὔτε καταλειπόμενοι, ὡς διὰ τὴν
[4]	τοὺς ἀνθρώπους, παραπολαύουσι δὲ τῆς	δαψιλείας	καὶ κύνες καὶ ἄλλα τῶν
[4]	καὶ οἱ κύνες παραπολαύουσι τῆς	δαψιλείας	τῶν ὠνίων, οὕτω πολλῷ μᾶλλον
[4]	καὶ οἰκονομούντων αὐτοὺς μετὰ παραδόξου	ἐπιφανείας	τῶν ὑπηρετουμένων τῷ τοῦ θεοῦ
[4]	μέτριος καὶ αἰσθανόμενος τῆς ἀνθρωπίνης	ἀσθενείας	οὐκ ἂν περισταίη τὸ ἐπαχθὲς
[4]	ἀνάλογον τοῖς ἀποδειχθησομένοις ἀπὸ τῆς	ἑρμηνείας	ποταμοῖς δράκων καὶ τίνες οἱ
[4]	μέλει τῆς τῶν θείων γραμμάτων	σαφηνείας	εὑρήσει ἀπ´ αὐτῶν τὰ λεγόμενα
[4]	Κέλσου ἐπαιρόμενον» καθ´ ἡμῶν τῆς	ἀλαζονείας	ὕψωμα» Εἶτ´ ἐπεὶ μὴ χρὴ
[4]	τοιαύτης καὶ οὕτως ἐπιπόνου δεομένοις	θεραπείας	καὶ διορθώσεως. Ἀλλὰ γὰρ καὶ
[4]	τὸν τρόπον τῆς τοῦ θεοῦ	θεραπείας	καὶ τῆς εἰς αὐτὸν εὐσεβείας,
[4]	εἰς πολλὰ τοῦ μέλιτος χρῄζοντας,	θεραπείας	τε σωμάτων πεπονθότων καὶ τροφὴν
[4]	Οὕτως εἰς γυμνάσιον τῶν τῆς	ἀνδρείας	ἐν ἡμῖν σπερμάτων δεδόσθαι ἡμῖν
[4]	ἐκβεβλῆσθαι τῆς σεμνῆς ἁγιστείας καὶ	λατρείας,	κρατηθέντας ὑπὸ δυνατωτέρων· ἀλλ´ εἰ
[4]	ἡμῖν χρείαν παρέχειν ἐκ τῆς	τιθασσείας	οὕτω μετὰ τῆς ἡμετέρας ἱστάμεθα
[4]	σῆς πηγῆς, εἰς δὲ σὰς	πλατείας	διαπορευέσθω τὰ σὰ ὕδατα. Ἔστω
[4]	οὐσίαν. Ὅλης δ´ εἰς ταῦτα	πραγματείας	χρεία· περὶ ἧς οὐκ ὀλίγα
[4]	ἄλλου γὰρ τέτριπται τὸ τῆς	γοητείας	τάσσεσθαι ὄνομα· εἰ μὴ ἄρα
[4]	τὸ μεῖζον, καὶ τὰ τῆς	γοητείας	φησὶν εἶναι καὶ ἔν τισι
[4]	ἐχρῆν αὐτὸν αὐτὰς ἐκθέσθαι τὰς	προφητείας,	αἷς ἐν τῷ διαλέγεσθαι πρὸς
[4]	δεικνὺς τὰς περὶ τοῦ Χριστοῦ	προφητείας	ἐφαρμόζειν τῷ Ἰησοῦ, καίτοι γε
[4]	ἀπαντῆσαι πρὸς τὰς περὶ Χριστοῦ	προφητείας	ἢ μηδὲ τὴν ἀρχὴν εἰδώς,
[4]	τὰς ἑταίρας, ἀναιρεῖσθαι ἀπὸ τῆς	πολιτείας	αὐτῶν. Ἦν δὲ καὶ δικαστήρια
[4]	διαιρῶνται δὲ τὰ χρήσιμα τῆς	πολιτείας	ἔργα πρὸς σωτηρίαν τῶν πόλεων.
[4]	ἐπὶ λογικῶν τεταγμένα, πόλιν καὶ	πολιτείας	καὶ ἀρχὰς καὶ ἡγεμονίας, ἀναφέρῃ
[4]	ἐπιτετευγμένως νομοθετήσαντες συνεστήσαντο τὰς ἀρίστας	πολιτείας	καὶ τὰς ἀρχὰς καὶ τὰς
[4]	ἀνθρώπων τὰς πόλεις καὶ τὰς	πολιτείας	καὶ τὰς ἀρχὰς καὶ τὰς
[4]	καθεστηκόσι κατὰ τὰς κοινότερον νοουμένας	πολιτείας	νόμοις οἷός τε ἔσται τὴν
[4]	Εὐλόγως οὖν ἐκβάλλει τῆς ἑαυτοῦ	πολιτείας	Πλάτων ὡς ἐπιτρίβοντας τοὺς νέους
[4]	ὁ Πλάτων ἐκβάλλει τῆς ἑαυτοῦ	πολιτείας	τοὺς τοιουσδὶ μύθους καὶ τὰ
[4]	λόγους τῶν ἀναιρούντων τὰς τοιασδὶ	μαντείας	ἀποδεικτικῶς δ´ ἀνατρέψαι καὶ τοὺς
[4]	ἡ αἰτία τοῦ τρόπου τῆς	μαντείας·	ἐπειδήπερ οἱ μὲν ἀπό τινων
[4]	αὐτοὺς χρόνον ἐκβεβλῆσθαι τῆς σεμνῆς	ἁγιστείας	καὶ λατρείας, κρατηθέντας ὑπὸ δυνατωτέρων·
[4]	Κέλσος ὁσίας ἕνεκεν μετὰ πάσης	ἀσαφείας	ὑπομιμνήσκεται τῶν ὀνειράτων τοῦ ἀρχιοινοχόου
[4]	πλουτεῖ. Σοφίας δ´ αὖ καὶ	ἀμαθίας	ἐν μέσῳ ἐστίν. Ἄρα γὰρ
[4]	ἐν βορβόρου γωνίᾳ τοῦ τῆς	ἀμαθίας	καὶ ἀγνοίας καλινδούμενοι. Καίτοι γε
[4]	ἀπὸ τῆς ἐν τοῖς λόγοις	ἀκολουθίας,	δεήσει δὲ τὸν πολὺν καὶ
[4]	εἴπερ μετά τινος κἂν δοκούσης	ἀκολουθίας	ἐβούλετο ἀνατρέπειν τὴν περὶ τῶν
[4]	κατὰ τὸ δυνατὸν ἐκτείνειν τὰς	εὐποιΐας.	Καὶ γὰρ αὐτὸς εἴρηται σωτὴρ
[4]	θείᾳ δυνάμει ἀπαλλάσσει πάντας τῆς	κακίας;	Ἀλλ´ οὐκ αἰσχυνόμεθα λέγειν ὅτι
[4]	αὐτῷ λόγου θεοῦ αὐτὸς πάσης	κακίας	ἀπαράδεκτος ἦν. Εἰ δὲ καὶ
[4]	εὕρῃ ἀφορμήν, ὡς καὶ τῆς	κακίας	αὐτοῦ χρησίμου τυγχανούσης τῷ παντὶ
[4]	ἐκείνῳ κακίας καὶ τῶν ἀπὸ	κακίας	αὐτῷ πεπραγμένων, κἂν Ἀντιφῶν ἄλλος
[4]	καθαροὺς ἀπὸ πάσης πονηρίας καὶ	κακίας	βίου. Οὐχ ἁπλῶς οὖν, εἴ
[4]	τινὰ ἄνθρωπον εὑρεθῆναι ἀρχῆθεν ἄγευστον	κακίας	γεγενημένον. Ὡς γὰρ περὶ τούτου
[4]	λέγουσι πληρωθέντα τὸν βίον πάσης	κακίας	δεῖσθαι τοῦ καταπεμπομένου ἀπὸ θεοῦ,
[4]	ἂν τῶν ἀπὸ κεχυμένης τῆς	κακίας	ἐπεισελθόντων τῷ βίῳ τῶν ἀνθρώπων
[4]	ἄτοπον ἐπὶ τῇ χύσει τῆς	κακίας	ἐπιδημήσειν τὸν ἀποκαθαροῦντα τὸν κόσμον
[4]	αἴτιον τῆς ὑποστάσης ἐν αὐτῷ	κακίας	ἐστίν, ἥτις ἐστὶ τὸ κακόν·
[4]	κόσμου φθορὰν ἐπὶ καθαιρέσει τῆς	κακίας	καὶ ἀνακαινώσει τοῦ παντός, λέγοντες
[4]	δύνανται διὰ τὸ παραπλήσιον τῆς	κακίας	καὶ οὐ κακίαν μὲν οἱονεὶ
[4]	ᾖ μετὰ τῆς παραπλησίας ἐκείνῳ	κακίας	καὶ τῶν ἀπὸ κακίας αὐτῷ
[4]	ἐκπυρώσει, ἀλλὰ τὴν χύσιν τῆς	κακίας	κωλύων ἐπὶ πλεῖον νέμεσθαι, ἐγὼ
[4]	δὲ μετὰ τὸν ἀφανισμὸν τῆς	κακίας	λόγον ἔχει τὸ πάλιν αὐτὴν
[4]	φύσιν, πεπληρωμένην τοῦ ἀπὸ τῆς	κακίας	μολύβδου καὶ τῶν ἄλλων ἀκαθάρτων
[4]	ἐστι μὴ στῆσαι τὴν τῆς	κακίας	νομὴν καὶ ἀνακαινῶσαι τὰ πράγματα.
[4]	λέγοιτο ἢ πᾶν τὸ ἀπὸ	κακίας	πραττόμενον; Οὐκοῦν ὁ θεὸς ἡμῶν
[4]	τις ἐνεκάλει ἐπὶ τῇ τῆς	κακίας	συστάσει, ἣν οὐδὲ ἀπὸ ἑνὸς
[4]	οὐδὲ τὴν ἀρχὴν ὑποστάσης τῆς	κακίας;	Ταῦτα δ´ ἰδιώτας μὲν καὶ
[4]	νυκτερίδων ὁρμαθῷ ἢ μύρμηξιν ἐκ	καλιᾶς	προελθοῦσιν ἢ βατράχοις περὶ τέλμα
[4]	περὶ τοῦ τοιούτου τρόπου τῆς	ἀπαγγελίας	τῶν περὶ θεοῦ ἐν τῷ
[4]	ἐκ τῆς ἐλευθέρας διὰ τῆς	ἐπαγγελίας.	Ἅτινά ἐστιν ἀλληγορούμενα· αὗται γάρ
[4]	φησιν ὁ Κέλσος μετὰ μεγάλης	ἐπαγγελίας	τοῦτον τὸν τρόπον· Ἔτι δέ,
[4]	καὶ τὸ ἐγγυτέρω τῆς θείας	ὁμιλίας	εἶναι τὰ ἄλογα ζῷα· ὅπου
[4]	ἀψευδῶς εὐσεβεῖς ἐγγυτέρω τῆς θείας	ὁμιλίας	εἰσίν· ὁποῖοί εἰσιν οἱ καθ´
[4]	τοσοῦτον ἔοικεν ἐγγυτέρω τῆς θείας	ὁμιλίας	ἐκεῖνα πεφυκέναι καὶ εἶναι σοφώτερα
[4]	τῶν ἀνθρώπων οἱ συνετοὶ καὶ	ὁμιλίας	ἐκείνοις εἶναι, δηλονότι τῶν ἡμετέρων
[4]	τῶν ἀνθρώπων οἱ συνετοὶ καὶ	ὁμιλίας	ἐκείνοις εἶναι, δηλονότι τῶν ἡμετέρων
[4]	θείου ἱερωτέρας ἡμῶν καὶ ὅτι	ὁμιλίας	ἔχει πρὸς ἄλληλα ἱεράς τινας.
[4]	προκόπτωσι, πόρρω εἰσὶ τῆς θείας	ὁμιλίας.	Μόνοι δὴ ἄρα οἱ κατὰ
[4]	εἶναι τὰς τῶν ἀλόγων ζῴων	ὁμιλίας	τῆς τῶν ἀνθρώπων. Εἰ δ´
[4]	γένηται θεοφιλής; Θέλων δὲ τὰς	ὁμιλίας	τῶν ἀλόγων ζῴων εἶναι τῶν
[4]	ἀεὶ ἡ αὐτή. Ὡς γὰρ	μιᾶς	καὶ τῆς αὐτῆς οὔσης τῆς
[4]	Ἐγένετο φῶς» ἐπὶ δὲ συναγωγῆς	μιᾶς	παντὸς ὕδατος τοῦ ὑποκάτω παντὸς
[4]	καὶ μόνον τοῦτο τὸ ἔθνος	οὐδεμιᾶς	δυνάμεως θεοῦ μετειληφέναι, τὸ οὕτως
[4]	ὁρῶντας ἔσθ´ ὅτε ἀγγέλων θεοῦ	ἐπιδημίας	γεγενημένας πρὸς αὐτούς. Καὶ γὰρ
[4]	λέγοντας περὶ τῆς ἤδη γεγενημένης	ἐπιδημίας	εἰς τὸν βίον τῶν ἀνθρώπων
[4]	αὐτοῦ εἰς τὴν ἡμετέραν ψυχὴν	ἐπιδημίας	καλῶς.
[4]	τὰ λεγόμενα περὶ τῆς Χριστοῦ	ἐπιδημίας,	ὅτι νῦν ἆρα μετὰ τοσοῦτον
[4]	τοῦ Χριστοῦ καὶ τῆς ἀεὶ	ἐπιδημίας	τοῦ λόγου ἀναλαμβάνειν ἡμᾶς τὴν
[4]	πολλά, ὧν ἓν εἶναι τὰς	παροιμίας.	Διὸ καὶ ἐν τοῖς εὐαγγελίοις
[4]	κατὰ τὰς ἀνθρωπίνας ψυχὰς διαφόρου	οἰκονομίας.	~Ἦλθεν οὖν, κἂν μὴ βούληται
[4]	κυρίου λαὸς αὐτοῦ Ἰακώβ, σχοίνισμα	κληρονομίας	αὐτοῦ Ἰσραήλ» καὶ δεήσει τὴν
[4]	κυρίου λαὸς αὐτοῦ Ἰακώβ, σχοίνισμα	κληρονομίας	αὐτοῦ Ἰσραήλ» καὶ διὰ τί
[4]	κυρίου λαὸς αὐτοῦ Ἰακώβ, σχοίνισμα	κληρονομίας	αὐτοῦ Ἰσραήλ» περὶ δὲ τῶν
[4]	καὶ τῆς ἀνοχῆς καὶ τῆς	μακροθυμίας	καταφρονεῖς, ἀγνοῶν ὅτι τὸ χρηστὸν
[4]	παραβαλλομένην, καὶ τὸν ὑπὸ τῆς	Πενίας	ἐπιβουλευόμενον Πόρον τῷ ἀνθρώπῳ ἐπιβουλευομένῳ
[4]	οὔσης. Ἅτε οὖν Πόρου καὶ	Πενίας	υἱὸς ὢν ὁ Ἔρως ἐν
[4]	περὶ τῶν ἀρχαίων, Ἠοίας καὶ	Θεογονίας,	γένεσιν τὸ ὅσον ἐφ´ ἑαυτοῖς
[4]	Εἶτα ἐὰν μὲν τὰς Ἑλλήνων	θεογονίας	καὶ τὰς περὶ θεῶν δώδεκα
[4]	καὶ πολιτείας καὶ ἀρχὰς καὶ	ἡγεμονίας,	ἀναφέρῃ καὶ ἐπὶ μύρμηκας καὶ
[4]	καὶ τὰς ἀρχὰς καὶ τὰς	ἡγεμονίας	καὶ τοὺς ὑπὲρ τῶν πατρίδων
[4]	καὶ τὰς ἀρχὰς καὶ τὰς	ἡγεμονίας.	Ὧν οὐδὲν ἐν τοῖς ἀλόγοις
[4]	ἀλλὰ τὸ τὴν γνῶσιν αὐτοῦ	κακοδαιμονίας	ἀπαλλάσσειν τὸν γινώσκοντα. Ἀλλ´ οὐδὲ
[4]	αὐτοῦ τὴν θεότητα ἀπαλλάσσεσθαι πάσης	κακοδαιμονίας,	ἀπιστοῦντας δὲ μηδ´ ἀπολογίας ἔτι
[4]	καλοῦ εἰς αἰσχρὸν ἢ ἐξ	εὐδαιμονίας	εἰς κακοδαιμονίαν ἔρχεσθαι. Καίτοι γε
[4]	καλοῦ εἰς αἰσχρὸν ἢ ἐξ	εὐδαιμονίας	εἰς κακοδαιμονίαν ἢ ἐκ τοῦ
[4]	καλοῦ εἰς αἰσχρὸν καὶ ἐξ	εὐδαιμονίας	εἰς κακοδαιμονίαν καὶ ἐκ τοῦ
[4]	γὰρ ἔγνω ἁμαρτίαν» οὐδὲ ἐξ	εὐδαιμονίας	ἦλθεν εἰς κακοδαιμονίαν, ἀλλ´ ἑαυτὸν»
[4]	ἀτόπους Ἑλλήνων ἱστορίας, αἰσχύνης αὐτόθεν	ἀξίας	καὶ ἀλληγορουμένας; Ὅπου γε ὁ
[4]	εἶναι καὶ τέχνας καὶ τοιαύτας	ἐπιμιξίας	ἐπιλελησμένου οἶμαι εἶναι ὧν ἀνωτέρω
[4]	εἶναι καὶ τέχνας καὶ τοιαύτας	ἐπιμιξίας	καὶ ὅπλα καὶ δίκτυα, ἄνθρωποι
[4]	δὲ καὶ νοημάτων, κατασκαπτόντων πάσης	ψευδοδοξίας	οἰκοδομὰς καὶ τὰ τῆς Κέλσου
[4]	ἡμῶν μηδεὶς ἔχῃ παραστῆσαι ἀφ´	οἵας	δή ποτε ἱστορίας, εἴτε ἑλληνικῆς
[4]	ἔγραψαν ἱστορίας περὶ τῶν ἀρχαίων,	Ἠοίας	καὶ Θεογονίας, γένεσιν τὸ ὅσον
[4]	εἰ καινῆς διαδεξομένης ὁδοῦ καὶ	ἀλλοίας	μετὰ τὴν τοῦ κόσμου φθοράν,
[4]	ᾔδει ὅτι ἐστί τι κάλυμμα»	ἀγνοίας	ἐν τῇ καρδίᾳ τῶν ἀναγινωσκόντων
[4]	γωνίᾳ τοῦ τῆς ἀμαθίας καὶ	ἀγνοίας	καλινδούμενοι. Καίτοι γε ὁποῖον δὴ
[4]	οὔσης καὶ τῆς περὶ θεοῦ	ἀγνοίας,	ὄντος δὲ μεγίστου κακοῦ καὶ
[4]	ἱστορίας καὶ τῆς ἐμφαινομένης αὐτοῖς	ἀγχινοίας	δεικνύναι ὅτι οὐδὲν μᾶλλον ἀνθρώπων
[4]	τὰ κατὰ τὰς κοινὰς πάντων	ἐννοίας	ἄλογα καλούμενα; Οὐδὲ τοὺς μύρμηκας
[4]	ὅτι εἰ δ´ ὅτι θείας	ἐννοίας	ἄνθρωπος ἐπείληπται, νομίζεται ὑπερέχειν τῶν
[4]	Γιγάντων ἀπὸ τῆς περὶ θεοῦ	ἐννοίας,	αὐτὸς οὐ φροντίσας τῆς ἐπιβουλῆς
[4]	τῆς καθαρᾶς περὶ τοῦ δημιουργοῦ	ἐννοίας	γινόμενον· οἳ καὶ φυλαττόμενοι διὰ
[4]	μηδὲ τὰς περὶ τοῦ θείου	ἐννοίας	ἐξαιρέτους εἶναι παρὰ τὰ θνητὰ
[4]	ἀνθρώπων, ψευδοποιοῦντες δὲ καὶ ὅτι	ἐννοίας	ἔχει τοῦ θείου ἱερωτέρας ἡμῶν
[4]	τρανοτέρας Κέλσου ἔχουσι περὶ θεοῦ	ἐννοίας·	καὶ οὐ θαυμαστὸν εἰ Κέλσου,
[4]	ψυχαὶ τῶν ὀρνίθων θειοτέρας ἔχουσιν	ἐννοίας	καὶ τρανοτέρας ἀνθρώπων. Ὅπερ εἰ
[4]	ὄρνιθες μείζονας καὶ θειοτέρας ἔχουσιν	ἐννοίας	οὐ λέγω ἡμῶν Χριστιανῶν ἢ
[4]	πολλὰ τῶν ζῴων ἀντιποιεῖσθαι θείας	ἐννοίας·	οὐδὲν γὰρ τῶν ἀλόγων ἔννοιαν
[4]	τὰ ἄλλα ἄλογα ζῷα καὶ	ἐννοίας	τοῦ θείου καὶ πρόγνωσιν περὶ
[4]	γεγένηται, ἀλλ´ ὅτι ἀπό τινος	ἐννοίας	ὑγιοῦς ἔσχε τὴν ἀρχήν. Ἢ
[4]	μύθων καὶ ἀναπλασμάτων, εἴτε δι´	ὑπονοίας	γεγραμμένων εἴτε ἄλλως ὁπωσοῦν· ἐπὶ
[4]	τούτου οἷς μέλει ἀπολογεῖσθαι περὶ	προνοίας	ἀπολογοῦνται οὐ δι´ ὀλίγων οὐδὲ
[4]	ἰσοστάσιον τῶν στοιχείων ἀπὸ τῆς	προνοίας	γίνεται, οὐκ ἐπιτρεπούσης πλεονεκτεῖν τὸ
[4]	ἐπὶ γῆς φυομένων διαφορὰ οὐ	προνοίας	ἐστὶν ἔργον, ἀλλὰ συντυχία τις
[4]	προνοίᾳ ἀποδεκτέον, καὶ οὐ μόνης	προνοίας	θεοῦ ἔργα ἐπιτελοῦντα ἀλλὰ καὶ
[4]	οὐκ ὀλίγα ἐν τοῖς περὶ	προνοίας	καὶ Ἕλληνες εἰρήκασιν, οἱ μὴ
[4]	φυσικὸν τυγχάνειν, ἐπιδαψιλευσαμένης τῆς θείας	προνοίας	καὶ ἐν ταῖς διαφοραῖς τῶν
[4]	προνοίας ταῦτ´ ἔρχεται ἢ ἀπὸ	προνοίας	οὐ μᾶλλον ἡμῶν προνοουμένης ἢ
[4]	χρήσιμα, δῆλον ὅτι οὐδ´ ἀπὸ	προνοίας	ταῦτ´ ἔρχεται ἢ ἀπὸ προνοίας
[4]	μυρμήκων ἐν οἷς ἐκεῖνος νομίζει	προνοίας.	Τίνα δ´ οὐκ ἂν τῶν
[4]	πραγμάτων, τῶν μὴ δυναμένων χωρὶς	ἐπιπνοίας	κρείττονος καὶ θειοτέρας δυνάμεως θεωρηθῆναι.
[4]	καὶ πηλίκος ὁ Ἰσαὰκ καὶ	ποίας	δυνάμεως γέγονεν ὁ Ἰακώβ, ὡς
[4]	καὶ μίαν ἐξαίρετον ἀπὸ πολλῆς	φιλανθρωπίας	κατάβασιν ὑπὲρ τοῦ ἐπιστρέψαι τά,
[4]	ἀπαντᾷ τῷ λόγῳ, ἀπὸ πολλῆς	φιλανθρωπίας	καταβιβάζοντι σωτῆρα τῷ γένει τῶν
[4]	ἐπαγγελιῶν, περιεχουσῶν τὰ περὶ τῆς	μακαρίας	ἐν τῇ βασιλείᾳ τοῦ θεοῦ
[4]	ἔθηκεν ἐν μοίρᾳ κατηγορίας καὶ	φλυαρίας	ὁ Κέλσος, μὴ παραστήσας λόγῳ
[4]	οἰκειῶσαι αὐτῷ καθαροὺς ἀπὸ πάσης	πονηρίας	καὶ κακίας βίου. Οὐχ ἁπλῶς
[4]	ἀλλ´ ἕκαστα τῆς τοῦ ὅλου	σωτηρίας	εἵνεκα γίνεταί τε καὶ ἀπόλλυται
[4]	τις φυσικὴ πρὸς τὰ τοιάδε	σωτηρίας	ἕνεκεν τῶν ζῴων κατασκευή, ὑπὸ
[4]	βουληθεὶς ὑπὲρ τῆς τῶν ἀνθρώπων	σωτηρίας,	ὡς ἐν τοῖς ἀνωτέρω κατὰ
[4]	συγγράμματα περιέχοντα τὰς τοῦ νόμου	ἀλληγορίας,	ἅπερ εἰ ἀνεγνώκει, οὐκ ἂν
[4]	ἀπὸ πάντων συγγραμμάτων, τῶν περιεχόντων	ἀλληγορίας	καὶ διηγήσεις μετὰ οὐκ εὐκαταφρονήτου
[4]	φανέντα ἄξια ἔθηκεν ἐν μοίρᾳ	κατηγορίας	καὶ φλυαρίας ὁ Κέλσος, μὴ
[4]	ὅτι αὐτὰ ἔθηκεν ἐν μέρει	κατηγορίας	ὁ ἀληθῆ λόγον ἐπιγράψας τὸν
[4]	ἀπαντῶσιν ἡμῖν πρὸς τὰς Κέλσου	κατηγορίας	φυσιολογεῖν. ~Φησὶ δ´ ὅτι καὶ
[4]	τὰς περὶ θεῶν ἀτόπους Ἑλλήνων	ἱστορίας,	αἰσχύνης αὐτόθεν ἀξίας καὶ ἀλληγορουμένας;
[4]	εἴτε καὶ βαρβαρικῆς ἢ οὐχ	ἱστορίας	ἀλλά τινος μυστικῆς ἀναγραφῆς τὰ
[4]	καὶ τὰς περὶ θεῶν δώδεκα	ἱστορίας	ἀναγινώσκωσι, σεμνοποιοῦσιν αὐτὰς ταῖς ἀλληγορίαις,
[4]	τῇ Ἀσκάλωνι θαυμαστῶν φρεάτων καὶ	ἱστορίας	ἀξίων διὰ τὸ ξένον καὶ
[4]	ἐν αἷς τὰ ἀπὸ τῆς	ἱστορίας	γέγραπται, οὐχ ὡς ἀπὸ τῆς
[4]	παραστῆσαι ἀφ´ οἵας δή ποτε	ἱστορίας,	εἴτε ἑλληνικῆς εἴτε καὶ βαρβαρικῆς
[4]	γέγραπται, οὐχ ὡς ἀπὸ τῆς	ἱστορίας	ἔστι προσαχθῆναι καὶ ταῖς ἱστορίαις
[4]	ἄτοπον εἶχεν ὁ λόγος τῆς	ἱστορίας	καὶ καθ´ ἑαυτόν, ὅτι αὐτὰ
[4]	ἐκ τῆς περὶ τῶν ζῴων	ἱστορίας	καὶ τῆς ἐμφαινομένης αὐτοῖς ἀγχινοίας
[4]	φιλαλήθως συνήγαγε τὰ ἀπὸ τῆς	ἱστορίας	ὁ Κέλσος· ὥστε ὅπου μὲν
[4]	καὶ παραστησάντων καὶ ἀπὸ τῆς	ἱστορίας	ὅτι πρῶτον μὲν ἔξω πόλεως
[4]	μαθόντες μήτ´ ἀκηκοότες, τοιαύτας ἔγραψαν	ἱστορίας	περὶ τῶν ἀρχαίων, Ἠοίας καὶ
[4]	ὅπως ὁ πολλὰ ἀναγνοὺς καὶ	ἱστορίας	πολλὰς ἐπιδειξάμενος ἐγνωκέναι Κέλσος οὐκ
[4]	δ´ ἀπειλούσης, οὐδ´ ὑπεμνήσθη τῆς	ἱστορίας.	Πολλῷ γὰρ κρείττονα τῶν κατὰ
[4]	τῆς ἔξω τοῦ θείου λόγου	ἱστορίας,	τὰ περὶ τῶν ἐπιδικασαμένων ἀνθρώπων
[4]	τὰ τῆς κατὰ τὸν τόπον	ἱστορίας,	τίνα ἔχοι λόγον, καὶ τὰ
[4]	οἶδα τὸν λόγον δεόμενον πολλῆς	ἐξεργασίας	καὶ κατασκευῆς, χάριτι θεοῦ, φωτίζοντος
[4]	τοιονδί; Οἱ δὲ περὶ τὰς	ἀκολασίας	καλινδούμενοι, ὁποῖοί εἰσιν οἱ πολλοὶ
[4]	κἂν μοχθηροὶ τυγχάνωσιν ὄντες, προγινώσκουσιν	ἐπισημασίας	καὶ ἀνέμων σφοδρότητας καὶ τροπὰς
[4]	ἡγεμονικὸν καὶ ὑπὸ ὁρμῆς καὶ	φαντασίας	ἀλόγως κινούμενον μετά τινος φυσικῆς
[4]	βούλονται, ὅτε βούλονται, ἢ τὰς	φαντασίας	τῶν τοιωνδὶ ζῴων τρέπουσιν ἐπὶ
[4]	ὁ ῥήτωρ ᾖ μετὰ τῆς	παραπλησίας	ἐκείνῳ κακίας καὶ τῶν ἀπὸ
[4]	ἐν ἡμέρᾳ ὀργῆς καὶ ἀποκαλύψεως	δικαιοκρισίας	τοῦ θεοῦ. Πῶς οὖν δύναται
[4]	ἑαυτόν. ~Μετὰ ταῦτα ὁ Κέλσος	ὁσίας	ἕνεκεν μετὰ πάσης ἀσαφείας ὑπομιμνήσκεται
[4]	λόγῳ, κατὰ γενεὰς εἰς ψυχὰς	ὁσίας	μεταβαίνοντι καὶ φίλους θεοῦ καὶ
[4]	θεοῦ εἰς ψυχάς, ἃς εὑρίσκει	ὁσίας,	μεταβαίνουσα φίλους θεοῦ καὶ προφήτας
[4]	τί χρὴ φρονεῖν περὶ τῆς	οὐσίας	αὐτῆς καὶ περὶ τῶν ἀρχῶν
[4]	μεταβολήν. Εἰ μὲν γὰρ τῆς	οὐσίας,	οὐ δίδοται οὐ μόνον ἐπ´
[4]	ἐπὶ τοσοῦτον πλουσία, ὡς ἐκ	περιουσίας	καὶ τῷ βουλομένῳ τῶν ἀνθρώπων
[4]	καὶ φυλαττόμενοι διὰ τῆς παρανόμου	συνουσίας	φθείρειν τὸν ναὸν τοῦ θεοῦ»
[4]	καὶ ἄλλους κυριότητας καὶ ἄλλους	ἐξουσίας	καὶ ἄλλους ἀρχάς· καὶ ὁρῶμεν
[4]	καὶ ἑκάστης βοτάνης, λέγειν τὰς	αἰτίας	τῶν μερισμῶν. Ἴσως γὰρ ἂν
[4]	τοῦ Ἀδὰμ καὶ περὶ τῆς	ἁμαρτίας	αὐτοῦ φιλοσοφήσουσιν οἱ ἐγνωκότες ὅτι
[4]	φασὶ διὰ τὰς τῶν Ἰουδαίων	ἁμαρτίας	ἤδη πεπέμφθαι τὸν υἱὸν τοῦ
[4]	Ἰησοῦς, ἵν´ αὐτοὺς ἀπαλλάξῃ» τῆς	ἁμαρτίας	καὶ ποιήσῃ δικαίους» ~Εἶτ´ ἐπεὶ
[4]	εἰ καί ποτε ἔδοξαν δι´	ἁμαρτίας	καταλείπεσθαι, οὐδὲν ἧττον ἐπεσκοπήθησαν καὶ
[4]	οὐχὶ καὶ διὰ μύρμηκας καὶ	μυίας	λεκτέον ἡμέραν γίνεσθαι καὶ νύκτα
[4]	ἀπορεῖ Ἔρως ποτὲ οὔτε πλουτεῖ.	Σοφίας	δ´ αὖ καὶ ἀμαθίας ἐν
[4]	πάντῃ τὰ τῆς Ἰουδαίων τηρῆσαι	σοφίας,	διαβεβλημένων παρὰ τοῖς πολλοῖς διὰ
[4]	τοῦ οὐρανοῦ» ἀλλὰ καὶ χρῄζομεν	σοφίας	κατασπώσης πάντα τὰ ἐπαιρόμενα κατὰ
[4]	δυνάμενον παρακολουθεῖν τοῖς ποικιλωτάτοις τῆς	σοφίας	τοῦ θεοῦ θεωρήμασιν, ἐμπιστεύσαντα ἑαυτὸν
[4]	ὅμοιον ποιεῖ τοῖς ὅλῃ αἱρέσει	φιλοσοφίας	ἐγκαλοῦσι διά τινα λεγόμενα ὑπὸ
[4]	δὲ ἐδείπνησαν, προσαιτήσουσα οἷον δὴ	εὐωχίας	οὔσης ἀφίκετο ἡ Πενία καὶ
[4]	καὶ τοὺς δράκοντας ἔτι δ´	ἀλώπεκας	καὶ λύκους. Καὶ γὰρ παρατετήρηται
[4]	ἅπαξ παραδεχομένοις εἶναί τινας ἀνθρώπους	σκώληκας	καὶ μύρμηκας ὅτι σκώληκες μὲν
[4]	μετ´ ἐκεῖνον ἡμεῖς, οὓς ὠνόμασε	σκώληκας.	Καὶ ὅμοιον ποιεῖ τοῖς ὅλῃ
[4]	καὶ παρὰ τοῦτο πεποιηκέναι τοὺς	σκώληκας	λέγοντας ὅτι ὑπὸ τοῦ θεοῦ
[4]	ἢ μύρμηκας ἢ βατράχους ἢ	σκώληκας	ὑπολαμβάνετε διὰ τὴν τοῦ θεοῦ
[4]	~Ἐπεὶ δὲ πεποίηκεν οὓς ἡγεῖται	σκώληκας	Χριστιανοὺς λέγοντας ὅτι τὴν οὐράνιον
[4]	ἀνθρώπου οὐ μόνον παρὰ τοὺς	μύρμηκας	ἀλλὰ καὶ παρὰ τοὺς ἐλέφαντας.
[4]	ἐννοίας ἄλογα καλούμενα; Οὐδὲ τοὺς	μύρμηκας	γοῦν οἴεται εἶναι ἀλόγους ὁ
[4]	ἀνθρώπους ὁρμαθὸν εἶναι νυκτερίδων ἢ	μύρμηκας	ἢ βατράχους ἢ σκώληκας ὑπολαμβάνετε
[4]	ἐφ´ οἷς οὐδαμῶς μὲν τοὺς	μύρμηκας	ἢ τὰς μελίσσας ἀποδεκτέον οὐ
[4]	καὶ ἡγεμονίας, ἀναφέρῃ καὶ ἐπὶ	μύρμηκας	καὶ μελίσσας, ἐφ´ οἷς οὐδαμῶς
[4]	ἀνθρώπους γεγενημένων, οὐχὶ καὶ διὰ	μύρμηκας	καὶ μυίας λεκτέον ἡμέραν γίνεσθαι
[4]	τῷ λόγῳ τῷ πρὸς τοὺς	μύρμηκας	καὶ τὸ τῶν χειμαδίων προνοητικὸν
[4]	εἶναί τινας ἀνθρώπους σκώληκας καὶ	μύρμηκας	ὅτι σκώληκες μὲν καὶ μύρμηκες
[4]	δὲ ἀμελήσαντες τῶν ἐπιστρεπτικῶν λόγων	δίκας	κατ´ ἀξίαν τίσωσιν, ἃς πρέπον
[4]	δὲ ἐπάγει, ἅτε παραβᾶσι τὰς	φυσικὰς	ἀφορμάς, δίκην καὶ κόλασιν, καὶ
[4]	οἱ τοῦ Ἰησοῦ ἀπόστολοι, τὰς	πνευματικάς.	~Δέον δ´ αὐτὸν τὸ φιλάληθες
[4]	λόγου καὶ ἡμᾶς οὐ τὰς	σωματικὰς	νομιζομένας πράξεις ζηλοῦν τῶν ταῦτα
[4]	τοῦτο δὲ τεκτονικὴν καὶ χαλκευτικήν,	ποιητικὰς	ἐργαλείων ταῖς ὑπηρετουμέναις τέχναις τὰ
[4]	οἱ δαίμονες μιαροί, ὡς καὶ	γαλᾶς	ὑπό τινων παραλαμβάνεσθαι πρὸς τὸ
[4]	ἀπαντησομένων τοῖς φαύλοις, ὡς εἰ	ἀπειλάς	τις ἔφασκεν εἶναι καὶ τοὺς
[4]	πολλοὶ τῶν ἀνθρώπων, προσλαβεῖν ἑαυτοῖς	ἄλλας	βασιλείας οὔτε καταλειπόμενοι, ὡς διὰ
[4]	τινὰς μὲν διὰ τὴν τροφὴν	ἄλλας	δὲ διὰ τὴν σκέπην. Καὶ
[4]	δέ οἱ χροῒ κόσμον ἐφήρμοσε	Παλλὰς	Ἀθήνη· ἐν δ´ ἄρα οἱ
[4]	ὁ πολλὰ ἀναγνοὺς καὶ ἱστορίας	πολλὰς	ἐπιδειξάμενος ἐγνωκέναι Κέλσος οὐκ ἐπέστησε
[4]	τὰς ὡς ἐν ἱστορίαις λεγομένας	μεταβολὰς	ἢ μεταμορφώσεις τοῦ Ἰησοῦ καὶ
[4]	τὴν ἀνάστασιν τῶν νεκρῶν» ἀποδεχόμενοι	μεταβολάς	φαμεν γίνεσθαι ποιοτήτων τῶν ἐν
[4]	ὁ θεὸς» ἐν Ἐδὲμ κατ´	ἀνατολὰς»	καὶ μετὰ τοῦτο ἐξανατεταλκέναι ἐκ
[4]	παρθένῳ αἰδοίῃ ἴκελον Κρονίδεω διὰ	βουλάς·	ζῶσε δὲ καὶ κόσμησε θεὰ
[4]	δὲ καὶ τὰς τῶν ἀδελφῶν	ἐπιβουλὰς	ἤτοι τὸν Κάϊν ἐπιβουλεύσαντα τῷ
[4]	εἰδώς, χαίροις πῦρ κλέψας καὶ	ἐμὰς	φρένας ἠπεροπεύσας, σοί τ´ αὐτῷ
[4]	προτρέπων καὶ διδάσκων εἰς πάντας	ἡμᾶς	ἀνθρώπους κατὰ τὸ δυνατὸν ἐκτείνειν
[4]	τὰ καταγελαστότατα τοῦ Κέλσου θέλεις	ἡμᾶς	ἀπαντᾶν, ἄκουε αὐτοῦ λέγοντος· Ἀλλὰ
[4]	ἠκολούθησε τῷ κἂν ἐπ´ ὀλίγον	ἡμᾶς	αὐτοῦ ἀκούειν δυνηθῆναι καὶ ζητεῖν.
[4]	γὰρ ἐπιδεικτιᾷ ὁ θεὸς πρὸς	ἡμᾶς,	βουλόμενος ἡμᾶς συνιέναι καὶ νοεῖν
[4]	δι´ ἡμᾶς πάντως λέγει; Δι´	ἡμᾶς	γὰρ ἐγράφη ὅτι ὀφείλει ἐπ´
[4]	μᾶλλον οἱ σπουδαῖοι λογικοί· καθ´	ἡμᾶς	γὰρ ἡ αὐτὴ ἀρετή ἐστι
[4]	λέγεται ταχὺς ἄγγελος» ~Κατὰ δὲ	ἡμᾶς	δαίμονές τινες φαῦλοι καί, ἵν´
[4]	διαφόρων ἐν φιλοσοφίᾳ αἱρέσεων· καθ´	ἡμᾶς	δὲ οὐδεὶς μὴ ἐγνωκὼς κακὸν
[4]	διὰ τούτων ὁ Κέλσος μάτην	ἡμᾶς	διαβάλλων· ἐληλέγχθω δὲ αὐτοῦ καὶ
[4]	ἐκ θεοῦ προγινώσκοντα διὰ συμβόλων	ἡμᾶς	διδάσκει, τοσοῦτον ἔοικεν ἐγγυτέρω τῆς
[4]	οὓς καὶ πτέρυγας ἀκόλουθον νομίζειν	ἡμᾶς	εἶναι ἐν τῷ σώματι τοῦ
[4]	ἡμῖν τὸ τὸν θεὸν καθ´	ἡμᾶς	εἶναι ὡς τοὺς νεοπλούτους τῶν
[4]	συνέβαινεν ἐκείνοις, ἐγράφη δὲ δι´	ἡμᾶς,	εἰς οὓς τὰ τέλη τῶν
[4]	Εἶτ´ ἐπεὶ μὴ χρὴ καταλήγειν	ἡμᾶς	ἐπὶ τὸ ἐκριζοῦν καὶ κατασκάπτειν»
[4]	ἡμῖν μόνοις πολιτεύεται καὶ πρὸς	ἡμᾶς	ἐπικηρυκεύεται καὶ πέμπων οὐ διαλείπει
[4]	ὡς πρὸς ἀκριβῆ λόγον καθ´	ἡμᾶς	ἐστι κακόν. Ἀλλ´ οἶδα τὸν
[4]	οὐχ ὁρῶν ὅτι καὶ καθ´	ἡμᾶς	ἐστι τῆς καθόδου ὁ νοῦς,
[4]	ἐπὶ δικαίους καὶ ἀδίκους» καὶ	ἡμᾶς,	ἵνα γενώμεθα αὐτοῦ υἱοί, ἐπὶ
[4]	ἐκεῖνα γεγόναμεν, ἐπεὶ ἐκεῖνα θηρᾶται	ἡμᾶς	καὶ ἐσθίει; Ἀλλὰ καὶ ἡμῖν
[4]	φασιν αἱ ἱεραὶ γραφαί, ἄρξασθαι	ἡμᾶς	καὶ τοῦ πέμπτου τόμου ἐπ´
[4]	ἐν δὲ τῷ Ἱερεμίᾳ· Παίδευσον	ἡμᾶς,	κύριε, πλὴν ἐν κρίσει καὶ
[4]	τούτων πάλαι προφητεύσαντος. Φησὶ δ´	ἡμᾶς	λέγειν ὅτι πάντα ἡμῖν δουλεύειν
[4]	αὐτῷ δεῖ, ὡς Κέλσος οἴεται	ἡμᾶς	λέγειν, οὔτε τροπῆς τῆς ἐξ
[4]	δὲ χλευάζων ὁ Κέλσος φησὶν	ἡμᾶς	λέγειν τὸν θεὸν δίκην βασανιστοῦ
[4]	καί φησιν ὅτι, εἴ τις	ἡμᾶς	λέγοι ἄρχοντας τῶν ἀλόγων, ἐπεὶ
[4]	ὁμοίωσιν» ἤδη· οὐκ ἂν ἐποίει	ἡμᾶς	λέγοντας ὅτι πάντῃ ὅμοιοί ἐσμεν
[4]	δι´ ὀλίγων λεξειδίων οἴεται δύνασθαι	ἡμᾶς	μαθεῖν, φάσκων· Κακὰ δ´ ἐν
[4]	κατὰ τὴν Κέλσου ὑπόληψιν διδάσκουσιν	ἡμᾶς	μαντικῶς τὰ ἐσόμενα, οὕτω καὶ
[4]	ἐστι τὰ ὀνόματα ταῦτα, καθ´	ἡμᾶς	μὲν οὐκ ἀμφίβολα, κἂν ὑπὸ
[4]	οὐκ ἂν ὁ διδάσκων λόγος	ἡμᾶς	μηδαμῶς ὀργίζεσθαι καὶ φάσκων ἐν
[4]	ἡμῖν μόνοις πολιτεύεται καὶ πρὸς	ἡμᾶς	μόνους ἐπικηρυκεύεται καὶ πέμπων οὐ
[4]	ἐν ἡμῖν πλημμελοῦσιν, ἀφίξεται πρὸς	ἡμᾶς	ὁ θεὸς ἢ πέμψει τὸν
[4]	Συνίστησι τὴν ἑαυτοῦ ἀγάπην εἰς	ἡμᾶς	ὁ θεός, ὅτι ἔτι ἁμαρτωλῶν
[4]	λέγηται ἢ ἄλλως λέγηται, συκοφαντεῖ	ἡμᾶς	ὁ Κέλσος καὶ ἐπὶ τούτοις.
[4]	αὐτὸν πίστεως καὶ τοῦ δυναμένου	ἡμᾶς	οἰκειῶσαι αὐτῷ καθαροὺς ἀπὸ πάσης
[4]	πῦρ φέροντα καταβαίνειν καὶ ἀναγκάζει	ἡμᾶς	οὐ κατὰ καιρὸν βαθυτέρους ἐξετάζειν
[4]	θεραπαινίδων, βουλομένου τοῦ λόγου καὶ	ἡμᾶς	οὐ τὰς σωματικὰς νομιζομένας πράξεις
[4]	αἰτίαν εἶναι τῶν κακῶν καθ´	ἡμᾶς	οὐκ ἀληθές. Τὸ γὰρ ἑκάστου
[4]	καὶ αὐτὸς ὤν, ἔρχηται πρὸς	ἡμᾶς,	οὐκ ἔξεδρος γίνεται οὐδὲ καταλείπει
[4]	θεῷ περιῆπτεν τὸ πάθος, οὗ	ἡμᾶς	πάντῃ ἀπαλλάξαι βούλεται. Δῆλον δὲ
[4]	μέλει τῷ θεῷ; Ἢ δι´	ἡμᾶς	πάντως λέγει; Δι´ ἡμᾶς γὰρ
[4]	βασιλεύεσθαι διεξαγωγῆς. ~Μετὰ ταῦτα βουλόμενος	ἡμᾶς	παραδεῖξαι μηδὲν παράδοξον μηδὲ καινὸν
[4]	τοῖς ψιλὴν πίστιν ἐπαγγελλομένοις αὐτὸς	ἡμᾶς	πιστεύειν ἐβούλετο οἷς ἀπεφήνατο, καίτοι
[4]	τῷ ἐπὶ πᾶσι θεῷ ἀξιοῖ	ἡμᾶς	πιστεύειν ὅτι αἱ ψυχαὶ τῶν
[4]	τῷ ἀναπλάσματί γε ἑαυτοῦ παραπλησίους	ἡμᾶς	ποιεῖ σκώληξι, φάσκουσιν ὅτι ὁ
[4]	ἐπὶ θάμβει τῶν ἰδιωτῶν ταῦθ´	ἡμᾶς	ποιεῖν, οὐχὶ δὲ τἀληθῆ περὶ
[4]	ἐν θυμῷ, ἵνα μὴ ὀλίγους	ἡμᾶς	ποιήσῃς. Ἀναγνοὺς δέ τις ἐν
[4]	καὶ Πλάτων. Καὶ ἐχρῆν γε	ἡμᾶς	πρὸς τοὺς ὄρνιθας φοιτᾶν διδασκάλους·
[4]	εἰσίν· ὁποῖοί εἰσιν οἱ καθ´	ἡμᾶς	προφῆται καὶ Μωϋσῆς, ᾧ μεμαρτύρηκε
[4]	ὁ θεὸς πρὸς ἡμᾶς, βουλόμενος	ἡμᾶς	συνιέναι καὶ νοεῖν αὐτοῦ τὴν
[4]	δὲ τοῦ Ἰησοῦ Παῦλος, διδάσκων	ἡμᾶς	συνοίσειν μὲν τῇ χρείᾳ τι
[4]	φανταστικῷ πνεύματος θεοῦ καὶ φαντάζοντος	ἡμᾶς	τὰ τοῦ θεοῦ· ἐπεὶ Ὅσοι
[4]	ἀεὶ ἐπιδημίας τοῦ λόγου ἀναλαμβάνειν	ἡμᾶς	τὴν πρὸς αὐτὸν οἰκείωσιν. Οὐδεμίαν
[4]	Φησὶ δέ που τῶν καθ´	ἡμᾶς	τις σοφῶν· Μὴ εἴπῃς· τί
[4]	τῶν θείων γραφῶν φωνὰς οἴονται	ἡμᾶς	τοιοῦτον σχῆμα περιτιθέναι τῷ ἐπὶ
[4]	τηλικαύτην ἑστίαν εὐτρέπισε καὶ δι´	ἡμᾶς	τοῖς δουλεύουσιν ἡμῖν ζῴοις· Ὁ
[4]	ἀναγκαίων τοῖς ἡμαρτηκόσι· διόπερ ἐξομοιοῖ	ἡμᾶς	τοῖς ἐν ταῖς Βακχικαῖς τελεταῖς
[4]	μέγιστα ἁμαρτήματα ἐκείνους ἐγκαταλελεῖφθαι καὶ	ἡμᾶς,	τοὺς παραδεξαμένους τὸν λόγον, ἐλπίδας
[4]	ἡ φύσις ὅπλα δέδωκεν, εὐχερῶς	ἡμᾶς	ὑπάγουσα ἐκείνοις. Καὶ ἐνταῦθα δὲ
[4]	οἶδ´ ὁπόθεν λαβὼν ἐπαπορεῖ πρὸς	ἡμᾶς	ὡς λέγοντας ὅτι αὐτὸς κάτεισι
[4]	καὶ νοημάτων, κατασκαπτόντων πάσης ψευδοδοξίας	οἰκοδομὰς	καὶ τὰ τῆς Κέλσου ἐν
[4]	ἐπάγει, ἅτε παραβᾶσι τὰς φυσικὰς	ἀφορμάς,	δίκην καὶ κόλασιν, καὶ τούτοις
[4]	οὐκ ἂν εὐλόγως σκώληκι παραβάλλοιτο,	ἀφορμὰς	ἔχον πρὸς ἀρετήν. Αὗται γὰρ
[4]	καὶ ἀεὶ ἐπεμελήθη διδοὺς ἀρετῆς	ἀφορμὰς	τοῦ ἐπανορθοῦσθαι τὸ λογικὸν ζῷον.
[4]	ἡμῶν τὰ τοιαῦτα. Ἔστω γὰρ	ὑμᾶς	πρῶτον λέγειν ὅτι πάντες ἄνθρωποι
[4]	σύντονος, θηρευτὴς δεινός, ἀεὶ προσπλέκων	μηχανὰς	καὶ φρονήσεως ἐπιθυμητὴς καὶ πόριμος,
[4]	θνητῶν περίοδος, καὶ κατὰ τὰς	τεταγμένας	ἀνακυκλήσεις ἀνάγκη τὰ αὐτὰ ἀεὶ
[4]	ἀνῄρηται. Εἰ γὰρ κατὰ τὰς	τεταγμένας	ἀνακυκλήσεις ἀνάγκη τὰ αὐτὰ ἀεὶ
[4]	ἀεὶ περίοδος, καὶ κατὰ τὰς	τεταγμένας	ἀνακυκλήσεις ἀνάγκη τὰ αὐτὰ ἀεὶ
[4]	θνητῶν περίοδος, καὶ κατὰ τὰς	τεταγμένας	ἀνακυκλήσεις ἀνάγκη τὰ αὐτὰ ἀεὶ
[4]	τὴν θνητῶν περίοδον κατὰ τὰς	τεταγμένας	ἀνακυκλήσεις ἐξ ἀνάγκης φησὶν ἀεὶ
[4]	ποιότητας, οὐκ οἶδ´ ὁπόθεν οὕτω	τεταγμένας	ἐκ τῶνδε τάσδε γίνεσθαι, οὐχὶ
[4]	ἔσεσθαι, ἀνάγκη ἀεὶ κατὰ τὰς	τεταγμένας	περιόδους Μωϋσέα μὲν μετὰ τοῦ
[4]	δὲ ἀνάγκη ἀεὶ κατὰ τὰς	τεταγμένας	περιόδους Φάλαριν τυραννήσειν καὶ τὸν
[4]	ἔσθ´ ὅτε ἀγγέλων θεοῦ ἐπιδημίας	γεγενημένας	πρὸς αὐτούς. Καὶ γὰρ εἰκὸς
[4]	λόγον, διαφορὰν διδόντα διὰ τὰς	ἐπικειμένας	ποιότητας τοῖς σώμασι καὶ περὶ
[4]	νοήσαντος τὰς ὡς ἐν ἱστορίαις	λεγομένας	μεταβολὰς ἢ μεταμορφώσεις τοῦ Ἰησοῦ
[4]	καὶ ἡμᾶς οὐ τὰς σωματικὰς	νομιζομένας	πράξεις ζηλοῦν τῶν ταῦτα πεποιηκότων
[4]	τοῖς καθεστηκόσι κατὰ τὰς κοινότερον	νοουμένας	πολιτείας νόμοις οἷός τε ἔσται
[4]	ἱστορίας, αἰσχύνης αὐτόθεν ἀξίας καὶ	ἀλληγορουμένας;	Ὅπου γε ὁ Σολεὺς Χρύσιππος,
[4]	χαίροις πῦρ κλέψας καὶ ἐμὰς	φρένας	ἠπεροπεύσας, σοί τ´ αὐτῷ μέγα
[4]	τηλικοῦτος Ὀδυσσεύς, ὁ τῆς ὁμηρικῆς	Ἀθηνᾶς	φίλος, οὐκ ἦν θεῖος ἀλλὰ
[4]	τε καὶ πονηρῶν· τοὺς γοῦν	κηφῆνας	ἀπελαύνουσί τε καὶ κολάζουσιν. Οὐδ´
[4]	τοῖς συνεδρεύουσι καὶ ἐπὶ τὰς	κοινὰς	εὐχὰς ἐρχομένοις καὶ μὴ ἀποκλειομένοις
[4]	ἄλογα εἶναι τὰ κατὰ τὰς	κοινὰς	πάντων ἐννοίας ἄλογα καλούμενα; Οὐδὲ
[4]	πεποίηκε, καὶ ἑκουσίως εἰς τὰς	ἀνθρωπίνας	κῆρας ὑπὲρ τοῦ γένους ἡμῶν
[4]	ἀνεκδιήγητοι περὶ τῆς κατὰ τὰς	ἀνθρωπίνας	ψυχὰς διαφόρου οἰκονομίας. ~Ἦλθεν οὖν,
[4]	προσαγόμενα εἰς ἀπόδειξιν τοῦ ἱερούς	τινας	ἄνδρας γεγονέναι τὸν Ἀβραὰμ καὶ
[4]	ἀναφανεῖται τοῖς ἅπαξ παραδεχομένοις εἶναί	τινας	ἀνθρώπους σκώληκας καὶ μύρμηκας ὅτι
[4]	Τὸ τοιοῦτόν γε πεποίηκε τολμῆσαί	τινας	ἀποθεῶσαι μὲν τὰ τῶν διαφερόντων
[4]	διαπύρως περὶ ὧν ὑπειλήφασι διατεινομένους,	τινὰς	δὲ ἐμφαίνοντας καὶ τὸ ἱστορίαν
[4]	καὶ κατὰ ἔντομον εἶδος αὐτῶν	τινας	εἶναι δημιουργοὺς καὶ ἄλλους κατ´
[4]	ἀτοπώτατον. Ἵνα δὲ καὶ πιστεύσωμέν	τινας,	ἐκ τῆς ἀσήμου φωνῆς τῶν
[4]	οὕτως ὁ θεὸς οἱονεὶ ἐνιαυτούς	τινας,	ἵν´ οὕτως ὀνομάσω, οἰκονομεῖ ὅλους
[4]	δὲ κατὰ τὸν Κέλσον προστιθέντες	τινὰς	λόγους τοῖς ὑπὸ Ἰουδαίων λεγομένοις
[4]	ἐπιδεὲς αὐτοῦ ἀναγκασθῇ εὑρεῖν τέχνας,	τινὰς	μὲν διὰ τὴν τροφὴν ἄλλας
[4]	ὁμιλίας ἔχει πρὸς ἄλληλα ἱεράς	τινας.	Νυνὶ δ´ ὁ ἐγκαλῶν ἡμῖν
[4]	ἐκφυγεῖν προμηθούμενος. Οὐ φοβεῖται δέ	τινας	ὁ θεός, ἵνα πλανήσας τοὺς
[4]	ἀλλὰ νῦν Ἰουδαῖοι πρὸς ἑτέρους	τινάς,	οὓς οὐκ ὠνόμασε, περὶ τούτων
[4]	Ἀρκάδων καὶ Φρυγῶν, καὶ γηγενεῖς	τινας	παρὰ σφίσιν γεγονέναι λεγόντων καὶ
[4]	οὐρανῷ ἀλλὰ καὶ ὁ κατά	τινας	σκηνικὸς φιλόσοφος καὶ φυσιολογίας τῆς
[4]	τῇ διατάξει τῶν ὅλων εἶναί	τινας	τοὺς καλουμένους θρόνους καὶ ἄλλους
[4]	ψυχαῖς ἀνθρώπων ἱερωτάταις καὶ καθαρωτάταις,	ἅστινας	θεοφορεῖ καὶ προφήτας ποιεῖ. Διόπερ
[4]	ὅσον ἐπὶ Κέλσῳ οἱ ὄρνιθες	μείζονας	καὶ θειοτέρας ἔχουσιν ἐννοίας οὐ
[4]	αὔξειν τὸ κωλύεσθαι λαμβάνων, προβαίνων	πλείονας	ἐνέμετο ψυχάς· θεὸς γὰρ τοῦτ´
[4]	ἐπὶ πᾶσι, καὶ οὐδεὶς τῶν	εἰκόνας	ποιούντων ἐπολιτεύετο. Οὔτε γὰρ ζωγράφος
[4]	ἄλλους ἀναλαβεῖν οὐκ οἶδα κατ´	εἰκόνας	τίνων γεγενημένους ἐν τοῖς ἀλόγοις.
[4]	βιοῦντες μακάριοι ἔσονται, μηδαμῶς τοὺς	δαίμονας	διὰ τῶν θυσιῶν κολακεύοντες καὶ
[4]	εὐχαῖς καὶ ἐν τῷ κατεπᾴδειν	δαίμονας	τῷ ὁ θεὸς Ἀβραὰμ καὶ
[4]	τοὺς ἀγγέλους οὕτως εἶναι ἀνθρώπων	κρείττονας	ὥστε τοὺς ἀνθρώπους τελειωθέντας ἰσαγγέλους
[4]	τροφήν, ἅτε οὐδ´ ἀφορμὴν πρὸς	τέχνας	ἔχοντα· καὶ φυσικὴν δ´ ἔχει
[4]	δὲ πρὶν πόλεις εἶναι καὶ	τέχνας	καὶ τοιαύτας ἐπιμιξίας ἐπιλελησμένου οἶμαι
[4]	εἰκός, πρὶν πόλεις εἶναι καὶ	τέχνας	καὶ τοιαύτας ἐπιμιξίας καὶ ὅπλα
[4]	τὸ ἐπιδεὲς αὐτοῦ ἀναγκασθῇ εὑρεῖν	τέχνας,	τινὰς μὲν διὰ τὴν τροφὴν
[4]	δὲ τὰς περὶ τοὺς κήπους	τέχνας	τοῦτο δὲ τεκτονικὴν καὶ χαλκευτικήν,
[4]	καὶ πόθον ἀργαλέον καὶ γυιοκόρους	μελεδῶνας·	ἐν δὲ θέμεν κύνεόν τε
[4]	οὕτως ὀνομάσω, οἰκονομεῖ ὅλους τοὺς	αἰῶνας,	καθ´ ἕκαστον αὐτῶν ποιῶν ὅσα
[4]	τῆς γυναικός, τοὺς δερματίνους» ἠμφιεσμένος	χιτῶνας»	οὓς διὰ τὴν παράβασιν τῶν
[4]	πλάνων ἀνθρώπων, ἀμυδρὰς καὶ ἀμφιβόλους	φωνὰς	ἐν σκότῳ που κρυφίους ἐπιμαρτυρόμενοι.
[4]	πλάνων ἀνθρώπων, ἀμυδρὰς καὶ ἀμφιβόλους	φωνὰς	ἐν σκότῳ που κρυφίους ἐπιμαρτυρόμενοι
[4]	τοιαύτας ἀπὸ τῶν θείων γραφῶν	φωνὰς	οἴονται ἡμᾶς τοιοῦτον σχῆμα περιτιθέναι
[4]	διαφόρους πτήσεις καὶ εἰς διαφόρους	φωνὰς	τοῖς δὲ λοιποῖς εἰς τὰς
[4]	κατὰ Χριστιανῶν ἄλλα δύο βιβλία	συντάξας,	τάχα ἡμῖν φιλονεικῶν οὓς μὴ
[4]	δ´ ἐγκάββαλ´ ὁμίλῳ· αὐτὸς δὲ	κλάγξας	πέτετο πνοιῇς ἀνέμοιο. Τρῶες δ´
[4]	αὐτὸς Ὀλύμπιος ἧκε φόωσδε, βωμοῦ	ὑπαΐξας	πρός ῥα πλατάνιστον ὄρουσεν. Ἔνθα
[4]	ἐστιν αὐτῷ, μηδὲν κατασκευάσας μηδ´	ἀποδείξας	ὁ Κέλσος, ὡσπερεὶ οὐχ ὁσίως
[4]	προσάπτομεν τῷ θεῷ οὐδὲ δυσσεβεῖς	δόξας	ἔχομεν περὶ αὐτοῦ οὐδὲ πλανώμενοι
[4]	τὰ φυτὰ καὶ δένδρα καὶ	πόας	καὶ ἀκάνθας— τί μᾶλλον αὐτὰ
[4]	ἡμῶν προνοουμένης ἢ δένδρων καὶ	πόας	καὶ ἀκάνθης. Ἑκάτερον δ´ αὐτόθεν
[4]	εἴδη φυτῶν καὶ δένδρων καὶ	πόας	παραπλήσιά ἐστιν ἀλλήλοις, καὶ ὅτι
[4]	Πλάτωνος καὶ οἱ ἀπὸ τῆς	Στοᾶς	ἔστησαν. Καὶ ἡμεῖς δὲ οἱ
[4]	καὶ πρὸς τὰς ἀπὸ τῆς	Στοᾶς	λόγος εὐκαιρότερον ἐν ἄλλοις ἐξετασθήσεται,
[4]	τὰς ἀπεμφάσεις οἱ ἀπὸ τῆς	Στοᾶς	οὐκ οἶδ´ ὅπως ἀπαραλλάκτους φασὶν
[4]	ὅτι καὶ τῶν ἀπὸ τῆς	Στοᾶς	φιλοσόφων κατηγορεῖ, οὐ κακῶς προταττόντων
[4]	ἐλέους καὶ μίσους ἄξιον εἶναι.	Πᾶς	γὰρ ὁμολογήσει τὸν ἐλεούμενον μὴ
[4]	ἔργα θεοῦ εἶναι βροντὰς καὶ	ἀστραπὰς	καὶ ὑετούς, ἤδη σαφέστερον ἐπικουρίζων·
[4]	γενομένης εἰς σύνεσιν καὶ τὰς	λοιπὰς	ἀρετὰς καὶ τὴν εὕρεσιν τῶν
[4]	ἐπισημασίας καὶ ἀνέμων σφοδρότητας καὶ	τροπὰς	περὶ τὸ περιέχον ἔκ τινος
[4]	ἡ περὶ τῆς εἰλικρινοῦς καὶ	καθαρᾶς	θεοσεβείας διδασκαλία, παραλαβόντας νόμους καινοὺς
[4]	αὐτῶν θεοῦ, τοιοῦτον ἀπὸ τῆς	καθαρᾶς	περὶ τοῦ δημιουργοῦ ἐννοίας γινόμενον·
[4]	εἰς Αἴγυπτον. Μητέρων δ´ οἶμαι	ἐνέδρας	ἀναγράφοντα αὐτὸν δηλοῦν τὴν Ῥεβέκκαν,
[4]	εἰς ἀπόδειξιν τοῦ ἱερούς τινας	ἄνδρας	γεγονέναι τὸν Ἀβραὰμ καὶ τὸν
[4]	καὶ τῆς διαθέσεως· εὑρήσει γὰρ	ἄνδρας,	διαπύρως περὶ ὧν ὑπειλήφασι διατεινομένους,
[4]	σεμνύνουσαν ἐν τοῖς ῥητοῖς τοὺς	ἄνδρας	εἴτε καὶ δι´ ὑπονοιῶν αἰνισσομένην
[4]	καὶ ἄλλους μυρίους, οὓς ὀνομάζει	ἄνδρας	ἐνθέους, πρεσβυτέρους εἶναι Μωϋσέως καὶ
[4]	ἐστι μὴ φρονήσας ἐνθέους γεγονέναι	ἄνδρας	τοὺς τοιαῦτα ποιήματα καταλελοιπότας· ὁ
[4]	σπορᾶς γοήτων καὶ πλάνων ἀνθρώπων,	ἀμυδρὰς	καὶ ἀμφιβόλους φωνὰς ἐν σκότῳ
[4]	σπορᾶς γοήτων καὶ πλάνων ἀνθρώπων,	ἀμυδρὰς	καὶ ἀμφιβόλους φωνὰς ἐν σκότῳ
[4]	παιδίσκης καὶ ἕνα ἐκ τῆς	ἐλευθέρας.	Ἀλλ´ ὁ μὲν ἐκ τῆς
[4]	γεγέννηται, ὁ δὲ ἐκ τῆς	ἐλευθέρας	διὰ τῆς ἐπαγγελίας. Ἅτινά ἐστιν
[4]	ὅτι ὁμιλίας ἔχει πρὸς ἄλληλα	ἱεράς	τινας. Νυνὶ δ´ ὁ ἐγκαλῶν
[4]	ἀλλὰ τοτὲ μὲν τῆς αὐτῆς	ἡμέρας	θάλλει καὶ ζῇ, ὅταν εὐπορήσῃ,
[4]	διδάσκων ὅτι τὰ μάλιστα χρῄζοντα	ἡμέρας	καὶ νυκτὸς τὰ ὑπὸ σελήνην
[4]	μύρμηκες καὶ μυῖαι, ἐνεργοῦντες μὲν	ἡμέρας	νυκτὸς δὲ διαναπαυόμενοι, τῶν δι´
[4]	ὄφιν κείμενον ἐν μέσσοισι, Διὸς	τέρας	αἰγιόχοιο. Ἆρ´ οὖν ὁ μὲν
[4]	περὶ τὸν Λὼτ καὶ τὰς	θυγατέρας,	οὔτε κατὰ τὸ ῥητὸν ἐξετάσας
[4]	ἱστοριῶν; Ἐν αἷς υἱοὶ θεοὶ	πατέρας	θεοὺς ἐκτέμνουσι καὶ πατέρες θεοὶ
[4]	Ἰσαὰκ καὶ τὸν Ἰακώβ, τοὺς	πατέρας	τοῦ Ἰουδαίων ἔθνους, μὴ πάντῃ
[4]	κἂν ὑπὸ τῶν ἀλλοτρὶων τῆς	ἡμετέρας	θεοσεβείας παραλαμβάνηται· κατὰ δὲ Κέλσον,
[4]	τῆς τιθασσείας οὕτω μετὰ τῆς	ἡμετέρας	ἱστάμεθα ἀσφαλείας, ὥστε, ὅτε μὲν
[4]	κινήσεις ἢ τοιασδί, ἄλλοι δὲ	θειοτέρας	αὐτῶν καὶ πρὸς τοῦτ´ ἐπιτηδείους
[4]	δυναμένων χωρὶς ἐπιπνοίας κρείττονος καὶ	θειοτέρας	δυνάμεως θεωρηθῆναι. Οὐδεὶς γὰρ οἶδεν
[4]	ὅτι αἱ ψυχαὶ τῶν ὀρνίθων	θειοτέρας	ἔχουσιν ἐννοίας καὶ τρανοτέρας ἀνθρώπων.
[4]	Κέλσῳ οἱ ὄρνιθες μείζονας καὶ	θειοτέρας	ἔχουσιν ἐννοίας οὐ λέγω ἡμῶν
[4]	τῶν ἀλόγων ζῴων ψυχῆς ὡς	θειοτέρας.	Οὕτω γὰρ ἂν πρὸς τὰ
[4]	λόγος εἰσήγαγε τοὺς πρώτους ἀκούοντας	θειοτέρας	φωνῆς καὶ χρησμῶν καὶ ὁρῶντας
[4]	ὀρνίθων θειοτέρας ἔχουσιν ἐννοίας καὶ	τρανοτέρας	ἀνθρώπων. Ὅπερ εἰ ἀληθές ἐστιν,
[4]	εἰ ἀληθές ἐστιν, ὄρνιθες μᾶλλον	τρανοτέρας	Κέλσου ἔχουσι περὶ θεοῦ ἐννοίας·
[4]	εἰς τό· Οὔτε τῷ θεῷ	καινοτέρας	δεῖ διορθώσεως. Ἀλλ´ οὐδ´ ὡς
[4]	τοιαῦτα ἐξετασθήσεται. Θέλει οὖν διὰ	καινοτέρας	διορθώσεως ἀεὶ ὁ θεὸς τὰ
[4]	καὶ τὴν σελήνην καὶ τοὺς	ἀστέρας,	πάντα τὸν κόσμον τοῦ οὐρανοῦ,
[4]	ὁ Κέλσος τὰ περὶ τῆς	περιστερᾶς,	ἵνα δόξῃ ἀνεγνωκέναι τὸ βιβλίον
[4]	τοιαῦτα ἱστόρησε, καὶ οὐδεὶς σοφὸς	ἱερωτέρας	εἶπεν εἶναι τὰς τῶν ἀλόγων
[4]	ὅτι ἐννοίας ἔχει τοῦ θείου	ἱερωτέρας	ἡμῶν καὶ ὅτι ὁμιλίας ἔχει
[4]	ἐκείνοις εἶναι, δηλονότι τῶν ἡμετέρων	ἱερωτέρας,	καὶ αὐτοί που γνωρίζειν τὰ
[4]	ἐκείνοις εἶναι, δηλονότι τῶν ἡμετέρων	ἱερωτέρας,	καὶ αὐτοί που γνωρίζειν τὰ
[4]	ἀλόγων ζῴων εἶναι τῶν ἡμετέρων	ἱερωτέρας	ὁ Κέλσος οὐ τοῖς τυχοῦσιν
[4]	τ´ ἀργαλέων, αἵ τ´ ἀνδράσι	κῆρας	ἔδωκαν. Ἀλλὰ γυνὴ χείρεσσι πίθου
[4]	καὶ ἑκουσίως εἰς τὰς ἀνθρωπίνας	κῆρας	ὑπὲρ τοῦ γένους ἡμῶν καταβᾶσα.
[4]	οὐκ αἰσθανομένους τῆς ἀλόγου καὶ	πονηρᾶς	τῶν δαιμόνων ἐνεργείας, ἐξετάραξαν κατὰ
[4]	δεδημιουργημένην φύσιν πάντῃ ἀπαλεῖψαι τοὺς	χαρακτῆρας	αὐτῆς καὶ ἄλλους ἀναλαβεῖν οὐκ
[4]	τοῖς κάμνουσι· τεμῶ σε καὶ	καυστῆρας	προσάξω σοι, ἐὰν μὴ πεισθῇς
[4]	τὰ τῶν νέων ὑπεκκαύματα, τὰς	ἑταίρας,	ἀναιρεῖσθαι ἀπὸ τῆς πολιτείας αὐτῶν.
[4]	περὶ τὸ περιέχον ἔκ τινος	πείρας	καὶ τηρήσεως· καὶ οὐ δή
[4]	ἔρχονται· ἀλλὰ πῇ μὲν ἐκ	πείρας	πῇ δ´ ἐκ λόγου, ἔσθ´
[4]	τῶν ἀνθρώπων σοφώτεροι, τῶν ἐκ	πείρας	τὸ τοῖς ἀετοῖς δοθὲν φυσικὸν
[4]	ἀνθρώπου οὔτ´ ἐπὶ τῆς πλάσεως	χεῖρας	παραλαβόντος θεοῦ, τοῦ δὲ Ἰὼβ
[4]	μίσους ἄξιον εἶναι, λαβεῖν εἰς	χεῖρας	τὸ συγγραμμάτιον καὶ ὑπομεῖναι καὶ
[4]	ἦν Μωϋσῆς τῶν κατὰ χρόνων	μακρὰς	περιόδους κατακλυσμοὺς καὶ ἐκπυρώσεις φησάντων
[4]	ὕλης ἔκγονον οὐδὲν ἀθάνατον; Καὶ	ὁρᾷς	ὅτι πιεζόμενα αὐτὰ καὶ βασανιζόμενα
[4]	ὑπάγουσα ἐκείνοις. Καὶ ἐνταῦθα δὲ	ὁρᾷς,	τίνα τρόπον ἡ σύνεσις μέγα
[4]	προνοούμενοι τῶν ὠνίων καὶ τῆς	ἀγορᾶς	δι´ οὐδὲν ἄλλο προνοοῦνται ἢ
[4]	ὀρνίθων γένος ἢ Φερεκύδης καὶ	Πυθαγόρας	καὶ Σωκράτης καὶ Πλάτων. Καὶ
[4]	ἐπεχείρησαν γενεαλογῆσαι αὑτοὺς ἀπὸ πρώτης	σπορᾶς	γοήτων καὶ πλάνων ἀνθρώπων, ἀμυδρὰς
[4]	ἐπεχείρησαν γενεαλογεῖν αὑτοὺς ἀπὸ πρώτης	σπορᾶς	γοήτων καὶ πλάνων ἀνθρώπων, ἀμυδρὰς
[4]	ἐπιχειρήσαντες ἑαυτοὺς γενεαλογεῖν ἀπὸ πρώτης	σπορᾶς	τούτων, οὓς γόητας καὶ πλανήτας
[4]	ταῦτα εἰρηκόσιν οὐ μόνον περὶ	διαφορᾶς	ποιήσεως καὶ πλάσεως ἀλλὰ καὶ
[4]	τεχνίτου, συμφερόντως τῷ ὅλῳ τὰς	διαφορὰς	τῶν εἰδῶν κατασκευάζοντος. Ἢ τὸ
[4]	κατασκευάσαι οὐκ εὐκαταφρονήτου λόγου θεῶν	διαφοράς,	τῶνδε μὲν ἀνθρώπεια κατασκευαζόντων σώματα
[4]	τὴν τοῦ Ἀβραὰμ καὶ τῆς	Σάρρας.	Ῥίπτων δὲ καὶ τὰς τῶν
[4]	τὴν περὶ τοῦ ὕδατος ἐκ	πέτρας	ἐξεληλυθέναι ἀναγεγραμμένου παραδόξως τοιαῦτα λέγει·
[4]	ἔπινον γὰρ ἐκ πνευματικῆς ἀκολουθούσης	πέτρας,	ἡ δὲ πέτρα ἦν ὁ
[4]	ἐμφυσώμενον καὶ γύναιον ἐκ τῆς	πλευρᾶς	καὶ παραγγέλματα τοῦ θεοῦ καὶ
[4]	πυρός» ἡ δ´ ἀπὸ τῆς	πλευρᾶς	τοῦ μετ´ ἔκστασιν» κοιμηθέντος ληφθεῖσα
[4]	Πενία καὶ ἦν περὶ τὰς	θύρας.	Ὁ οὖν Πόρος μεθυσθεὶς τοῦ
[4]	ἦσαν ἄξιοι τῆς ἀπὸ θεοῦ	φρουρᾶς·	ὅτε δ´ ἐχρῆν αὐτοὺς ὡς
[4]	τῆς σῆς πηγῆς, εἰς δὲ	σὰς	πλατείας διαπορευέσθω τὰ σὰ ὕδατα.
[4]	θυγατέρας, οὔτε κατὰ τὸ ῥητὸν	ἐξετάσας	οὔτε κατὰ τὴν ἀναγωγὴν ἐρευνήσας,
[4]	ὡς σύνηθές ἐστιν αὐτῷ, μηδὲν	κατασκευάσας	μηδ´ ἀποδείξας ὁ Κέλσος, ὡσπερεὶ
[4]	δ´ ἀπὸ ἕθεν ἧκε χαμᾶζε,	ἀλγήσας	ὀδύνῃσι, μέσῳ δ´ ἐγκάββαλ´ ὁμίλῳ·
[4]	τεκτηνάμενός τι ἐνδεῶς καὶ ἀτεχνότερον	δημιουργήσας	ὁ θεὸς προσάγει διόρθωσιν τῷ
[4]	τῆς Μωϋσέως ἀρχαιότητος, ἀκολούθως πάντα	ποιήσας.	Οἱ γὰρ τὰ περὶ Φαέθοντος
[4]	φοβεῖταί τινα ὁ θεός, ἵνα	πλανήσας	κίνδυνον διαφύγῃ. Καὶ πρὸς τοῦτο
[4]	δέ τινας ὁ θεός, ἵνα	πλανήσας	τοὺς ἐπιβουλεύοντας κίνδυνον διαφύγῃ. Πάντῃ
[4]	Πλάτων μὲν δῆλός ἐστι μὴ	φρονήσας	ἐνθέους γεγονέναι ἄνδρας τοὺς τοιαῦτα
[4]	ἐξετάσας οὔτε κατὰ τὴν ἀναγωγὴν	ἐρευνήσας,	τῶν Θυεστείων εἶπε κακῶν ἀνομώτερα.
[4]	Λάβαν κτῆσιν τοῦ Ἰακώβ, μὴ	νοήσας,	ἐπὶ τί ἀναφέρεται τὸ Καὶ
[4]	~Ἐπεὶ δὲ μετὰ ταῦτα μὴ	νοήσας	τὰς περὶ θεοῦ ὡς ἀνθρωποπαθοῦς
[4]	ἀποφανοῦμαι ἄξιον εἶναι, ὅτι φύσεις	κατανοήσας	ζῴων διαφόρους καὶ εἴτ´ ἀπὸ
[4]	γραφῶν διαβάλλει. Εἰ δὲ ἦν	ἐννοήσας,	τί ἀκολουθεῖ ψυχῇ ἐν αἰωνίῳ
[4]	ἐξαπατώμενον τὸν Ἰακώβ, ἐπεὶ μηδὲν	ὑπονοήσας	περὶ τῶν υἱῶν ἐπιδεικνύντων τὸν
[4]	θεοῦ. ~Οὐκ οἶδα δ´ ὅπως	φλυαρήσας	μάτην ἐφ´ οἷς ἐξεθέμεθα, ὕστερόν
[4]	θεοῦ λόγος ᾠκονομηκέναι τὰ ἀναγεγραμμένα,	μετρήσας	τῇ δυνάμει τῶν ἀκουόντων καὶ
[4]	αὐτοῦ τῇ γνώμῃ· καὶ ὁμόσε	χωρήσας	τῷ λελεγμένῳ κατηγορεῖ ὡς κακῶς
[4]	νομίζει εἶναι μαντικοῖς, ἀλλ´ ἐκείνοις	παραχωρήσας	τὰ πρωτεῖα ὑπὲρ Αἰγυπτίους, τοὺς
[4]	καὶ φλυαρίας ὁ Κέλσος, μὴ	παραστήσας	λόγῳ ὃ οἴεται μοχθηρὸν τῆς
[4]	ἀτίμοις αὐτοὺς κεκελεῦσθαι ποιμαίνειν, οὐ	παραστήσας,	πῶς Γεσὲμ ὁ Αἰγυπτίων νομὸς
[4]	περὶ κατακλυσμοῦ ἱστορίαν κακολογεῖν οὐδ´	ἐπιστήσας	οἷς ἐδύνατο λέγειν κατὰ τῆς
[4]	ἐν τῇ ἐπιγραφῇ τοῦ βιβλίου	αὐχήσας.	Φησὶ γὰρ περὶ τῶν μυρμήκων
[4]	ἵνα τὸ ἐμφυσώμενον παραπλησίως τις	νομίσας	λελέχθαι τοῖς ἐμφυσωμένοις ἀσκοῖς γελάσῃ
[4]	περὶ θεοῦ ἐννοίας, αὐτὸς οὐ	φροντίσας	τῆς ἐπιβουλῆς αὐτῶν, ἐπιβουλευόντων μάλιστα
[4]	μὲν τοὺς μύρμηκας ἢ τὰς	μελίσσας	ἀποδεκτέον οὐ γὰρ σὺν λογισμῷ
[4]	ἀναφέρῃ καὶ ἐπὶ μύρμηκας καὶ	μελίσσας,	ἐφ´ οἷς οὐδαμῶς μὲν τοὺς
[4]	τῶν ἑαυτοῖς χρησίμων, κατανοοῦντές τε	μελίσσας	πείθωνται μὲν ἡγεμονίαις διαιρῶνται δὲ
[4]	πῦρ κλέψας καὶ ἐμὰς φρένας	ἠπεροπεύσας,	σοί τ´ αὐτῷ μέγα πῆμα
[4]	ποικίλον χιτῶνα» τοῦ Ἰωσὴφ ἀλλὰ	πιστεύσας	αὐτοῖς ἐπένθει» ὡς ἀπολωλότα τὸν
[4]	δουλεύειν τέτακται, τάχα μὲν οὐκ	ἀκούσας	τῶν ἐν ἡμῖν συνετῶν τοιαῦτα
[4]	εἶναι κακόν. Πλὴν ἵνα μὴ	παρακούσας	τις τοῦ λεγομένου ἐπιτριβῆς εὕρῃ
[4]	Ἑβραίων καὶ ὁ θεὸς ὁ	καταποντώσας	ἐν τῇ ἐρυθρᾷ θαλάσσῃ τὸν
[4]	φυτοῦ καὶ ἑκάστης βοτάνης, λέγειν	τὰς	αἰτίας τῶν μερισμῶν. Ἴσως γὰρ
[4]	τὸν τοιονδί; Οἱ δὲ περὶ	τὰς	ἀκολασίας καλινδούμενοι, ὁποῖοί εἰσιν οἱ
[4]	ὧν πεποίηκε, καὶ ἑκουσίως εἰς	τὰς	ἀνθρωπίνας κῆρας ὑπὲρ τοῦ γένους
[4]	καὶ ἀνεκδιήγητοι περὶ τῆς κατὰ	τὰς	ἀνθρωπίνας ψυχὰς διαφόρου οἰκονομίας. ~Ἦλθεν
[4]	φύσιν κἀκείνῳ μόνῳ ἐνορᾶν καὶ	τὰς	ἀπ´ αὐτοῦ μόνου ἐλπίδας προσδοκᾶν"
[4]	ἔσται. Πειρώμενοι μέντοι θεραπεύειν πως	τὰς	ἀπεμφάσεις οἱ ἀπὸ τῆς Στοᾶς
[4]	τὰς Κέλσου λέξεις καὶ πρὸς	τὰς	ἀπὸ τῆς Στοᾶς λόγος εὐκαιρότερον
[4]	λόγον, ἐλπίδας ἔχειν παρὰ θεῷ	τὰς	ἀρίστας ἔκ τε τῆς εἰς
[4]	ἐνορῶντες οἱ ἐπιτετευγμένως νομοθετήσαντες συνεστήσαντο	τὰς	ἀρίστας πολιτείας καὶ τὰς ἀρχὰς
[4]	πόλεις καὶ τὰς πολιτείας καὶ	τὰς	ἀρχὰς καὶ τὰς ἡγεμονίας καὶ
[4]	συνεστήσαντο τὰς ἀρίστας πολιτείας καὶ	τὰς	ἀρχὰς καὶ τὰς ἡγεμονίας. Ὧν
[4]	γεγονέναι τεχνίτου, συμφερόντως τῷ ὅλῳ	τὰς	διαφορὰς τῶν εἰδῶν κατασκευάζοντος. Ἢ
[4]	τὰ περὶ τοὺς γάμους καὶ	τὰς	διαφόρους μίξεις τῶν δικαίων, περὶ
[4]	κόσμῳ. Καὶ ὥσπερ γεωργὸς κατὰ	τὰς	διαφόρους τῶν τοῦ ἐνιαυτοῦ ὡρῶν
[4]	δὲ καὶ τῶν ἀποτιθεμένων καρπῶν	τὰς	ἐκφύσεις ἀπεκτιθέασιν οἱ μύρμηκες, ἵνα
[4]	θεοῦ βασιλείας; Εἶτα ἐὰν μὲν	τὰς	Ἑλλήνων θεογονίας καὶ τὰς περὶ
[4]	θείου τινὸς λόγου ἔργον εἶναι,	τὰς	ἐν τῇ ὕλῃ ποιότητας ἀμείβοντος.
[4]	καταλείποντα λόγον, διαφορὰν διδόντα διὰ	τὰς	ἐπικειμένας ποιότητας τοῖς σώμασι καὶ
[4]	τὸ τὰ τῶν νέων ὑπεκκαύματα,	τὰς	ἑταίρας, ἀναιρεῖσθαι ἀπὸ τῆς πολιτείας
[4]	ἀνθρώπους κατὰ τὸ δυνατὸν ἐκτείνειν	τὰς	εὐποιΐας. Καὶ γὰρ αὐτὸς εἴρηται
[4]	καὶ ἀκούειν τῆς πάντων εὐχῆς	τὰς	εὐχὰς ἐκείνῳ ἀναπέμποντες καὶ ὡς
[4]	πολιτείας καὶ τὰς ἀρχὰς καὶ	τὰς	ἡγεμονίας καὶ τοὺς ὑπὲρ τῶν
[4]	πολιτείας καὶ τὰς ἀρχὰς καὶ	τὰς	ἡγεμονίας. Ὧν οὐδὲν ἐν τοῖς
[4]	αὐτὸν τὸ φιλάληθες τῶν ἀναγραψάντων	τὰς	θείας γραφὰς ἀποδεξάμενον, μὴ κρυψάντων
[4]	τὰ περὶ τὸν Λὼτ καὶ	τὰς	θυγατέρας, οὔτε κατὰ τὸ ῥητὸν
[4]	ἡ Πενία καὶ ἦν περὶ	τὰς	θύρας. Ὁ οὖν Πόρος μεθυσθεὶς
[4]	νῦν πρόκειται ἀπαντῶσιν ἡμῖν πρὸς	τὰς	Κέλσου κατηγορίας φυσιολογεῖν. ~Φησὶ δ´
[4]	γὰρ ὁ προηγούμενος καὶ πρὸς	τὰς	Κέλσου λέξεις καὶ πρὸς τὰς
[4]	ἢ θεῶν μαντικῶν φασι γίνεσθαι	τὰς	κινήσεις τοῖς ζῴοις, ὄρνισι μὲν
[4]	ἀπὸ δαιμόνων ἢ θεῶν γίνεσθαι	τὰς	κινήσεις τοῖς ζῴοις πρὸς τὸ
[4]	ἐν τοῖς συνεδρεύουσι καὶ ἐπὶ	τὰς	κοινὰς εὐχὰς ἐρχομένοις καὶ μὴ
[4]	μηδ´ ἄλογα εἶναι τὰ κατὰ	τὰς	κοινὰς πάντων ἐννοίας ἄλογα καλούμενα;
[4]	σῴζεσθαι ἐν τοῖς καθεστηκόσι κατὰ	τὰς	κοινότερον νοουμένας πολιτείας νόμοις οἷός
[4]	βίου πολλῷ δεδωκότων χρόνῳ, πιστευομένων	τὰς	κρίσεις· οἵτινες διὰ τὸ καθαρὸν
[4]	προκοπῆς γενομένης εἰς σύνεσιν καὶ	τὰς	λοιπὰς ἀρετὰς καὶ τὴν εὕρεσιν
[4]	ὅτε τῷ μὴ δυναμένῳ αὐτοῦ	τὰς	μαρμαρυγὰς καὶ τὴν λαμπρότητα τῆς
[4]	οὐδαμῶς μὲν τοὺς μύρμηκας ἢ	τὰς	μελίσσας ἀποδεκτέον οὐ γὰρ σὺν
[4]	τὰ κατὰ τοὺς γάμους καὶ	τὰς	μίξεις τῶν θεραπαινίδων, βουλομένου τοῦ
[4]	ἐκεῖνοι γένηται θεοφιλής; Θέλων δὲ	τὰς	ὁμιλίας τῶν ἀλόγων ζῴων εἶναι
[4]	εἴδη πολλά, ὧν ἓν εἶναι	τὰς	παροιμίας. Διὸ καὶ ἐν τοῖς
[4]	δὲ μετὰ ταῦτα μὴ νοήσας	τὰς	περὶ θεοῦ ὡς ἀνθρωποπαθοῦς ἐν
[4]	Καὶ τί με δεῖ καταλέγειν	τὰς	περὶ θεῶν ἀτόπους Ἑλλήνων ἱστορίας,
[4]	μὲν τὰς Ἑλλήνων θεογονίας καὶ	τὰς	περὶ θεῶν δώδεκα ἱστορίας ἀναγινώσκωσι,
[4]	δ´ ἔτι διὰ πλειόνων μηδὲ	τὰς	περὶ τοῦ θείου ἐννοίας ἐξαιρέτους
[4]	τῶν ἰουδαϊκῶν γραφῶν καὶ δεικνὺς	τὰς	περὶ τοῦ Χριστοῦ προφητείας ἐφαρμόζειν
[4]	τοῦτο δὲ ἀμπελουργικὴν τοῦτο δὲ	τὰς	περὶ τοὺς κήπους τέχνας τοῦτο
[4]	ἔχομεν περὶ αὐτοῦ οὐδὲ πλανώμενοι	τὰς	περὶ τοῦτον διηγήσεις ἀπ´ αὐτῶν
[4]	ἤτοι μὴ δυνάμενος ἀπαντῆσαι πρὸς	τὰς	περὶ Χριστοῦ προφητείας ἢ μηδὲ
[4]	εἰώθασιν οἱ τοῦ Ἰησοῦ ἀπόστολοι,	τὰς	πνευματικάς. ~Δέον δ´ αὐτὸν τὸ
[4]	τούτων ἔργον εἶναι θεοῦ, ἀλλὰ	τὰς	ποιότητας, οὐκ οἶδ´ ὁπόθεν οὕτω
[4]	ἰδίῳ λόγῳ ἄποιος καὶ ἀσχημάτιστος,	τὰς	ποιότητας οὐκ οἶδα κατὰ Κέλσον,
[4]	γινομένης ὁσημέραι ἐτόλμησαν καὶ εἰς	τὰς	πόλεις εἰσελθεῖν. Ταῦτα δὲ Χρύσιππός
[4]	νόμων μὴ ἐπιτρεπόμεναι εἰσιέναι εἰς	τὰς	πόλεις ἔξω ἦσαν αὐτῶν, πλείονος
[4]	μόνον ἀλλὰ καὶ πάντων ἀνθρώπων	τὰς	πόλεις καὶ τὰς πολιτείας καὶ
[4]	πάντων ἀνθρώπων τὰς πόλεις καὶ	τὰς	πολιτείας καὶ τὰς ἀρχὰς καὶ
[4]	καὶ τὸν λόγον αὐτοῦ καὶ	τὰς	πράξεις, ὁτὲ μὲν οὔτε λόγον
[4]	προσοίσομεν τὴν ἐπιγεγραμμένην Γένεσιν, περιέχουσαν	τὰς	πράξεις τῶν ἀνδρῶν τούτων καὶ
[4]	πίστιν, ἐχρῆν αὐτὸν αὐτὰς ἐκθέσθαι	τὰς	προφητείας, αἷς ἐν τῷ διαλέγεσθαι
[4]	τοῦ λόγου καὶ ἡμᾶς οὐ	τὰς	σωματικὰς νομιζομένας πράξεις ζηλοῦν τῶν
[4]	τῶν θνητῶν περίοδος, καὶ κατὰ	τὰς	τεταγμένας ἀνακυκλήσεις ἀνάγκη τὰ αὐτὰ
[4]	τῶν θνητῶν περίοδος, καὶ κατὰ	τὰς	τεταγμένας ἀνακυκλήσεις ἀνάγκη τὰ αὐτὰ
[4]	θνητῶν ἀεὶ περίοδος, καὶ κατὰ	τὰς	τεταγμένας ἀνακυκλήσεις ἀνάγκη τὰ αὐτὰ
[4]	ἡμῖν ἀνῄρηται. Εἰ γὰρ κατὰ	τὰς	τεταγμένας ἀνακυκλήσεις ἀνάγκη τὰ αὐτὰ
[4]	μόνην τὴν θνητῶν περίοδον κατὰ	τὰς	τεταγμένας ἀνακυκλήσεις ἐξ ἀνάγκης φησὶν
[4]	καὶ ἔσεσθαι, ἀνάγκη ἀεὶ κατὰ	τὰς	τεταγμένας περιόδους Μωϋσέα μὲν μετὰ
[4]	Οὕτω δὲ ἀνάγκη ἀεὶ κατὰ	τὰς	τεταγμένας περιόδους Φάλαριν τυραννήσειν καὶ
[4]	φωνὰς τοῖς δὲ λοιποῖς εἰς	τὰς	τοιασδὶ κινήσεις ἢ τοιασδί, ἄλλοι
[4]	μὲν τοὺς λόγους τῶν ἀναιρούντων	τὰς	τοιασδὶ μαντείας ἀποδεικτικῶς δ´ ἀνατρέψαι
[4]	ἃς οἱ μὴ νοήσαντες καὶ	τὰς	τοιαύτας ἀπὸ τῶν θείων γραφῶν
[4]	ὅτι μὴ τέλειός τις νοῦς	τὰς	τοσαύτας ἐνεποίησε ποιότητας τῇ ὕλῃ
[4]	ἔργον, ἀλλὰ συντυχία τις ἀτόμων	τὰς	τοσαύτας ποιότητας πεποίηκε, καὶ κατὰ
[4]	αὐτὸν δηλοῦν τὴν Ῥεβέκκαν, οἰκονομήσασαν	τὰς	τοῦ Ἰσαὰκ εὐχὰς μὴ ἐπὶ
[4]	ἀκηκοέναι ὅτι ἐστὶ συγγράμματα περιέχοντα	τὰς	τοῦ νόμου ἀλληγορίας, ἅπερ εἰ
[4]	τῆς Σάρρας. Ῥίπτων δὲ καὶ	τὰς	τῶν ἀδελφῶν ἐπιβουλὰς ἤτοι τὸν
[4]	οὐδεὶς σοφὸς ἱερωτέρας εἶπεν εἶναι	τὰς	τῶν ἀλόγων ζῴων ὁμιλίας τῆς
[4]	ὑπὸ Ἰουδαίων λεγομένοις φασὶ διὰ	τὰς	τῶν Ἰουδαίων ἁμαρτίας ἤδη πεπέμφθαι
[4]	ὃ βούλονται, ὅτε βούλονται, ἢ	τὰς	φαντασίας τῶν τοιωνδὶ ζῴων τρέπουσιν
[4]	ἐπὶ τῇ συστάσει ἀναλυτοί, πραγματεύονται	τὰς	φθοροποιοὺς ἀτόμους ἀποσείεσθαι. Ἀλλὰ καὶ
[4]	ἀνθρώποις δὲ ἐπάγει, ἅτε παραβᾶσι	τὰς	φυσικὰς ἀφορμάς, δίκην καὶ κόλασιν,
[4]	καὶ πρὸς τοῦτ´ ἐπιτηδείους εἶναι	τὰς	ψυχάς, ὅπερ ἐστὶν ἀπιθανώτατον. ~Ἐχρῆν
[4]	τὴν Κέλσου ὑπόληψιν, μὴ νοήσαντος	τὰς	ὡς ἐν ἱστορίαις λεγομένας μεταβολὰς
[4]	δὲ βουλόμενος λαβεῖν τὴν πρὸς	Γαλάτας	ἐπιστολὴν εἴσεται, τίνα τρόπον ἠλληγόρηται
[4]	ὀλίγα εἰπόντες, ὅσον γεῦσαι τοὺς	ἀκροατὰς	ἀπολογίας καθαιρούσης τὴν καθ´ ἡμῶν
[4]	Περὶ μὲν οὖν τοῦ μὴ	δραπέτας	αὐτοὺς γεγονέναι μηδ´ Αἰγυπτίους ἀλλ´
[4]	Χριστιανοί φησιν Ἰουδαίους ἀπ´ Αἰγύπτου	δραπέτας	γεγονέναι, μηδὲν πώποτε ἀξιόλογον πράξαντας,
[4]	εἰς σύνεσιν καὶ τὰς λοιπὰς	ἀρετὰς	καὶ τὴν εὕρεσιν τῶν τεχνῶν
[4]	σπορᾶς τούτων, οὓς γόητας καὶ	πλανήτας	ἀνθρώπους ὑπείληφεν εἶναι ὁ Κέλσος,
[4]	ἀπὸ πρώτης σπορᾶς τούτων, οὓς	γόητας	καὶ πλανήτας ἀνθρώπους ὑπείληφεν εἶναι
[4]	τῇ τούτων γνώσει μέγα, εἴτε	γόητας	ὄντας εἴτε καὶ μή· πῶς
[4]	εἶναι, τὰς ἐν τῇ ὕλῃ	ποιότητας	ἀμείβοντος. ~Ἔτι δὲ καὶ πᾶσα
[4]	ἔργον εἶναι θεοῦ, ἀλλὰ τὰς	ποιότητας,	οὐκ οἶδ´ ὁπόθεν οὕτω τεταγμένας
[4]	λόγῳ ἄποιος καὶ ἀσχημάτιστος, τὰς	ποιότητας	οὐκ οἶδα κατὰ Κέλσον, τὸν
[4]	συντυχία τις ἀτόμων τὰς τοσαύτας	ποιότητας	πεποίηκε, καὶ κατὰ συντυχίαν τοσαῦτα
[4]	τις νοῦς τὰς τοσαύτας ἐνεποίησε	ποιότητας	τῇ ὕλῃ τῶν φυτῶν. Εἰ
[4]	διαφορὰν διδόντα διὰ τὰς ἐπικειμένας	ποιότητας	τοῖς σώμασι καὶ περὶ τὰ
[4]	τοὺς καλουμένους θρόνους καὶ ἄλλους	κυριότητας	καὶ ἄλλους ἐξουσίας καὶ ἄλλους
[4]	ὄντες, προγινώσκουσιν ἐπισημασίας καὶ ἀνέμων	σφοδρότητας	καὶ τροπὰς περὶ τὸ περιέχον
[4]	τούτων λεγόμενα ἀνέπλασαν κατὰ περιόδους	ταυτότητας	καὶ ἀπαραλλάκτους τοῖς ἰδίως ποιοῖς
[4]	δὲ θαυμαστὸν τὸ γενεαῖς τισι	προφήτας	γεγονέναι, ὑπερέχοντας ἐν τῇ παραδοχῇ
[4]	μὴ βούληται Κέλσος, μετὰ πολλοὺς	προφήτας	ἐπανορθουμένους τὰ τοῦ Ἰσραὴλ ἐκείνου
[4]	ὁσίας, μεταβαίνουσα φίλους θεοῦ καὶ	προφήτας	κατασκευάζει. Καὶ εὑρεθεῖέν γ´ ἂν
[4]	μεταβαίνοντι καὶ φίλους θεοῦ καὶ	προφήτας	κατασκευάζοντι, ἐπανορθοῖ τοὺς ἀκούοντας τῶν
[4]	καὶ καθαρωτάταις, ἅστινας θεοφορεῖ καὶ	προφήτας	ποιεῖ. Διόπερ εἴ τι ἄλλο
[4]	δυνάμενον ἀνθρώπους ἐκθέσθαι περὶ τοῦ	χάριτας	ἀποτιννύειν τοῖς γεγεννηκόσιν. Εἰ δὲ
[4]	δραπέτας γεγονέναι, μηδὲν πώποτε ἀξιόλογον	πράξαντας,	οὔτ´ ἐν λόγῳ οὔτ´ ἐν
[4]	ἡ ὀργή· ἧς καὶ τέκνα»	πάντας	ἀνθρώπους γεγονέναι φησὶν ὁ Παῦλος
[4]	ἡμῶν εἰρημένα καί φαμεν· ἆρα	πάντας	ἀνθρώπους ὁρμαθὸν εἶναι νυκτερίδων ἢ
[4]	εἰ ἄνθρωπος μὲν ὀργισθεὶς Ἰουδαίοις	πάντας	αὐτοὺς ἡβηδὸν ἀπώλεσεν καὶ ἐπυρπόλησεν,
[4]	παραπλήσια προτρέπων καὶ διδάσκων εἰς	πάντας	ἡμᾶς ἀνθρώπους κατὰ τὸ δυνατὸν
[4]	τοῖς ἀπὸ τῶν προτέρων περιόδων	πάντας,	ἵνα μὴ Σωκράτης πάλιν γένηται,
[4]	οἱ προφῆται. Παρὰ δὲ τούτους	πάντας	μεγάλη ἡ διὰ τοῦ Ἰησοῦ
[4]	τὸ Ἰουδαίων καὶ Χριστιανῶν γένος	πάντας	παραβέβληκε νυκτερίδων ὁρμαθῷ ἢ μύρμηξιν
[4]	ἐπανορθοῖ οὐδὲ θείᾳ δυνάμει ἀπαλλάσσει	πάντας	τῆς κακίας; Ἀλλ´ οὐκ αἰσχυνόμεθα
[4]	Ἰακὼβ ἀλλὰ γὰρ σχεδὸν καὶ	πάντας	τοὺς τὰ τῶν ἐπῳδῶν καὶ
[4]	τῇ πολιτείᾳ αὐτῶν ἦν, ἐκβάλλοντος	πάντας	τοὺς τοιούτους ἀπ´ αὐτῆς τοῦ
[4]	Ἰουδαίους καὶ Χριστιανοὺς καὶ μὴ	νοήσαντας	τὰ περὶ ἐκπυρώσεως εἰρηκέναι ὅτι
[4]	μὴ ἀκηκοέναι καὶ δεδιδάχθαι οὐ	πιστεύσαντας.	Τίς οὖν λόγος παρίστησιν ἀκολουθεῖν
[4]	κατακλυσμοῦ ἢ ἐκπυρώσεως, ἀλλὰ καὶ	παρακούσαντας	τῶν παρ´ Ἕλλησιν ἢ βαρβάροις
[4]	τῶν θηρίων καὶ τοὺς τηλικούτους	ἐλέφαντας	θηρεύομεν, τὰ μὲν πεφυκότα τιθασσεύεσθαι
[4]	μύρμηκας ἀλλὰ καὶ παρὰ τοὺς	ἐλέφαντας.	Ὁ γὰρ βλέπων ἀπ´ οὐρανοῦ
[4]	τῆς σεμνῆς ἁγιστείας καὶ λατρείας,	κρατηθέντας	ὑπὸ δυνατωτέρων· ἀλλ´ εἰ καί
[4]	τε εἰς τὸν Φαλάριδος ταῦρον	καταδικασθέντας	ἀεὶ ἐν αὐτῷ μυκήσεσθαι· ἅπερ
[4]	ἀνθρώπων κρείττονας ὥστε τοὺς ἀνθρώπους	τελειωθέντας	ἰσαγγέλους γίνεσθαι· Ἐν γὰρ τῇ
[4]	τούτων γνώσει μέγα, εἴτε γόητας	ὄντας	εἴτε καὶ μή· πῶς ὅτι
[4]	γεγονέναι μηδ´ Αἰγυπτίους ἀλλ´ Ἑβραίους	ὄντας	παρῳκηκέναι ἐν τῇ Αἰγύπτῳ, ἐν
[4]	εἰλικρινοῦς καὶ καθαρᾶς θεοσεβείας διδασκαλία,	παραλαβόντας	νόμους καινοὺς καὶ ἁρμόζοντας τῇ
[4]	τῆς ἑαυτοῦ πολιτείας Πλάτων ὡς	ἐπιτρίβοντας	τοὺς νέους τὸν Ὅμηρον καὶ
[4]	διαμένει κατὰ τοὺς ἀγένητον αὐτὴν	εἰσάγοντας.	Ἐὰν μέντοι γε δυνηθῇ τις
[4]	οὐχὶ δὲ τἀληθῆ περὶ κολάσεων	λέγοντας	ἀναγκαίων τοῖς ἡμαρτηκόσι· διόπερ ἐξομοιοῖ
[4]	λαβὼν ἐπαπορεῖ πρὸς ἡμᾶς ὡς	λέγοντας	ὅτι αὐτὸς κάτεισι πρὸς ἀνθρώπους
[4]	ἤδη· οὐκ ἂν ἐποίει ἡμᾶς	λέγοντας	ὅτι πάντῃ ὅμοιοί ἐσμεν τῷ
[4]	πεποίηκεν οὓς ἡγεῖται σκώληκας Χριστιανοὺς	λέγοντας	ὅτι τὴν οὐράνιον φορὰν ἀπολιπὼν
[4]	παρὰ τοῦτο πεποιηκέναι τοὺς σκώληκας	λέγοντας	ὅτι ὑπὸ τοῦ θεοῦ γεγονότες
[4]	Χριστοῦ ἐπιδημίαν ἰδίᾳ δὲ Χριστιανοὺς	λέγοντας	περὶ τῆς ἤδη γεγενημένης ἐπιδημίας
[4]	γὰρ τοὺς ἀπὸ ἰουδαϊκῶν γραφῶν	κατασκευάζοντας	τὴν Χριστοῦ ἐπιδημίαν ὡς ἤδη
[4]	ἀνθρώπους εἰς πολλὰ τοῦ μέλιτος	χρῄζοντας,	θεραπείας τε σωμάτων πεπονθότων καὶ
[4]	ἀρνουμένους γεγονέναι τὴν Χριστοῦ ἐπιδημίαν	ἐλπίζοντας	δ´ αὐτὴν ἔσεσθαι, Χριστιανοὺς δὲ
[4]	διδασκαλία, παραλαβόντας νόμους καινοὺς καὶ	ἁρμόζοντας	τῇ πανταχοῦ καθεστώσῃ πολιτείᾳ· ἐπεὶ
[4]	τῆς ἀσήμου φωνῆς τῶν ὀρνίθων	μαθόντας	ὅτι ἀπίασί ποι οἱ ὄρνιθες
[4]	τὸν Συμεὼν καὶ τὸν Λευΐ,	ἐπεξελθόντας	τῇ ὕβρει τῆς ἀδελφῆς, βιασθείσης
[4]	ποιήσουσι τόδε ἢ τόδε δεικνύωσιν	ἀπελθόντας	ἐκεῖ καὶ ποιοῦντας ἃ δὴ
[4]	ποιήσουσι τόδε ἢ τόδε δεικνύωσιν	ἀπελθόντας	ἐκεῖ καὶ ποιοῦντας ἃ ἤδη
[4]	καὶ τοὺς ὄρνεις καὶ τοὺς	δράκοντας	ἔτι δ´ ἀλώπεκας καὶ λύκους.
[4]	ὑπὲρ τοῦ πιστεύοντας μὲν καὶ	καταλαμβάνοντας	αὐτοῦ τὴν θεότητα ἀπαλλάσσεσθαι πάσης
[4]	ὅτι χριστιανισμοῦ ἀποτρέψαι θέλων τοὺς	ἐντυγχάνοντας	αὐτοῦ τῇ γραφῇ ἀποτρέπει καὶ
[4]	ὧν ὑπειλήφασι διατεινομένους, τινὰς δὲ	ἐμφαίνοντας	καὶ τὸ ἱστορίαν ἑωραμένην καὶ
[4]	ποτε λόγοι τοιοίδε πρὸς τοὺς	κάμνοντας,	ἤπερ κατὰ τὸ ἀληθές. Ἀλλὰ
[4]	καὶ θιγγάνοντα ἀηδῶν, ἵνα τοὺς	κάμνοντας	ἰάσηται, ἐξ ἀγαθοῦ εἰς κακὸν
[4]	μὲν μὴ ἔργα θεοῦ εἶναι	βροντὰς	καὶ ἀστραπὰς καὶ ὑετούς, ἤδη
[4]	οὐ Χριστιανῶν τὸ πρὸς τοὺς	φέροντας	τὰ βαρύτατα τῶν φορτίων συμπαθές.
[4]	δῆλον μὲν ὅτι κατὰ τοὺς	φθείροντας	τὸν κόσμον τοῦθ´ οὕτως ἔχει·
[4]	ἐν πᾶσι· διὸ καὶ τοὺς	παραπίπτοντας	κατ´ ὀλίγον ἐλέγχεις, καὶ ἐν
[4]	νέοις τοὺς σοφοὺς ἢ τοὺς	προκόπτοντας	οὐ τῷ σωματικῶς αὐτοὺς καταβαίνειν,
[4]	μηκέτ´ ὦσι· τούς τε γὰρ	βασιλεύοντας	καὶ τὴν σύγκλητον βουλὴν καὶ
[4]	ὁ θεός, ἵνα πλανήσας τοὺς	ἐπιβουλεύοντας	κίνδυνον διαφύγῃ. Πάντῃ δὲ περισσὸν
[4]	ποταμῷ ζῶντα καὶ τοὺς ἰχθύας	ἐμφωλεύοντας	αὐτοῦ ταῖς φολίσιν ἢ ἀπὸ
[4]	Ἀλλ´ οὐδὲ διαπειράσαι θέλων τοὺς	πιστεύοντας	ἢ τοὺς ἀπιστοῦντας ἤτοι αὐτὸς
[4]	Χριστὸν αὐτοῦ, ἀλλ´ ὑπὲρ τοῦ	πιστεύοντας	μὲν καὶ καταλαμβάνοντας αὐτοῦ τὴν
[4]	ἐθέλοι ἂν γνωσθῆναι καὶ τοὺς	πιστεύοντάς	τε καὶ ἀπιστοῦντας διαπειράσαι, καθάπερ
[4]	τούτων ἀπατῶμεν, ὡς οἴεται, τοὺς	ἀκούοντας,	αὐτὸς δέ, ὁ αὐχῶν εἶναι
[4]	Μωϋσέα λόγος εἰσήγαγε τοὺς πρώτους	ἀκούοντας	θειοτέρας φωνῆς καὶ χρησμῶν καὶ
[4]	ἀπαλλάξαι κατὰ τὸ δυνατὸν τοὺς	ἀκούοντας	ποιῆσαι δ´ αὐτοὺς φρονίμους. ~Ἀκολούθως
[4]	καὶ προφήτας κατασκευάζοντι, ἐπανορθοῖ τοὺς	ἀκούοντας	τῶν λεγομένων· καὶ ἐν τῇ
[4]	τὸν Ὅμηρον καὶ τοὺς τοιαῦτα	γράφοντας	ποιήματα. Ἀλλὰ Πλάτων μὲν δῆλός
[4]	καὶ κυβερνητικῆς πρὸς τοὺς μὴ	ἔχοντας	ἐκεῖνα· ὥστε καὶ τούτων ἕνεκεν
[4]	ἐῶσι σκώληκι παραβάλλεσθαι τοὺς δυνάμει	ἔχοντας	τὴν ἀρετὴν καὶ τὰ σπέρματα
[4]	τὸ γενεαῖς τισι προφήτας γεγονέναι,	ὑπερέχοντας	ἐν τῇ παραδοχῇ τῆς θειότητος
[4]	τὴν σύγκλητον βουλὴν καὶ τοὺς	ἄρχοντας	πανταχοῦ ἀλλὰ καὶ τοὺς δήμους
[4]	ὅτι, εἴ τις ἡμᾶς λέγοι	ἄρχοντας	τῶν ἀλόγων, ἐπεὶ ἡμεῖς τὰ
[4]	ἐπεὶ προσωποποιεῖ ἰδίᾳ μὲν Ἰουδαίους	αἰτιολογοῦντας	τὴν κατ´ αὐτοὺς μέλλουσαν Χριστοῦ
[4]	δ´ αὐτὴν ἔσεσθαι, Χριστιανοὺς δὲ	ὁμολογοῦντας	τὸν Ἰησοῦν εἶναι τὸν προφητευθέντα
[4]	τόδε δεικνύωσιν ἀπελθόντας ἐκεῖ καὶ	ποιοῦντας	ἃ δὴ προεῖπον. Ἐλεφάντων δὲ
[4]	τόδε δεικνύωσιν ἀπελθόντας ἐκεῖ καὶ	ποιοῦντας	ἃ ἤδη προεῖπον. Κατὰ μὲν
[4]	νόμος τῇ περὶ ἑκάστου ἀληθείᾳ	ὁμιλοῦντας	αὐτοὺς μὴ ἀναπλάσσειν ἕτερα παρὰ
[4]	Σικίμων, σφᾶς αἰτιᾶται· ἀδελφοὺς δὲ	πωλοῦντας	τοὺς υἱοὺς λέγει τοῦ Ἰακώβ,
[4]	εὐχαῖς εὕρομεν δεῖν τι λέγειν	φρονοῦντας	ὅτι τοῦ ἐλέους κυρίου πλήρης
[4]	τὰ ἄλογα ζῷα ὡς θεοὺς	προσκυνοῦντας,	ἑαυτὸν ὑπέταξε τὸ δ´ ὅσον
[4]	κατὰ τοὺς ἄφθαρτον τὸν κόσμον	τηροῦντας	τὸ ἰσοστάσιον τῶν στοιχείων ἀπὸ
[4]	Χριστιανῶν βιβλία καὶ οἴεται τοὺς	ἀλληγοροῦντας	αὐτὰ βιαζομένους τὸ βούλημα τῶν
[4]	ἄτοπόν ἐστι τὸν ἰώμενον φίλους	νοσοῦντας	ἰάσασθαι τὸ φίλον τῶν ἀνθρώπων
[4]	χρῷτό τις ἤτοι πρὸς φίλους	νοσοῦντας	καὶ μεμηνότας, ἰώμενος, ἢ πρὸς
[4]	τὴν θεότητα ἀπαλλάσσεσθαι πάσης κακοδαιμονίας,	ἀπιστοῦντας	δὲ μηδ´ ἀπολογίας ἔτι χώραν
[4]	καὶ τοὺς πιστεύοντάς τε καὶ	ἀπιστοῦντας	διαπειράσαι, καθάπερ οἱ νεόπλουτοι τῶν
[4]	θέλων τοὺς πιστεύοντας ἢ τοὺς	ἀπιστοῦντας	ἤτοι αὐτὸς ἀρρήτῳ καὶ θείᾳ
[4]	ἂν καὶ τοὺς ἐν Ἕλλησι	φιλοσοφοῦντας	ἀπὸ τῶν λεγομένων· ἐν οἷς
[4]	τοῖς ἀποθνῄσκουσιν μύρμηξί φησι τοὺς	ζῶντας	ἴδιόν τι ἀποκρίνειν χωρίον, κἀκεῖνο
[4]	ὡς τοὺς νεοπλούτους τῶν ἀνθρώπων	ἐπιδεικτιῶντας;	Οὐ γὰρ ἐπιδεικτιᾷ ὁ θεὸς
[4]	μεταβάλλει μέν, ποιεῖ δὲ τοὺς	ὁρῶντας	δοκεῖν αὐτὸν μεταβεβληκέναι· ἡμεῖς δὲ
[4]	οὐ μεταβάλλει, ποιεῖ δὲ τοὺς	ὁρῶντας	δοκεῖν καὶ πλανᾷ καὶ ψεύδεται.
[4]	θειοτέρας φωνῆς καὶ χρησμῶν καὶ	ὁρῶντας	ἔσθ´ ὅτε ἀγγέλων θεοῦ ἐπιδημίας
[4]	διὰ τῶν ἐπὶ τοὺς καλῶς	βεβιωκότας	ἐπαγγελιῶν, περιεχουσῶν τὰ περὶ τῆς
[4]	ἤτοι πρὸς φίλους νοσοῦντας καὶ	μεμηνότας,	ἰώμενος, ἢ πρὸς ἐχθρούς, κίνδυνον
[4]	γεγονέναι ἄνδρας τοὺς τοιαῦτα ποιήματα	καταλελοιπότας·	ὁ δὲ κρίνειν μᾶλλον Πλάτωνος
[4]	καὶ τὰ ἀληθέστατα περὶ τούτων	διειληφότας.	Ἀλλὰ πεπείσμεθα ὅτι οὐ δυνήσονται
[4]	καὶ ἀνέγνωμεν ὅτι Ὁ θεὸς»	στὰς	ἐν συναγωγῇ θεῶν ἐν μέσῳ
[4]	ἐλπίδας ἔχειν παρὰ θεῷ τὰς	ἀρίστας	ἔκ τε τῆς εἰς αὐτὸν
[4]	οἱ ἐπιτετευγμένως νομοθετήσαντες συνεστήσαντο τὰς	ἀρίστας	πολιτείας καὶ τὰς ἀρχὰς καὶ
[4]	δὲ πέτρα ἦν ὁ Χριστός.	Παριστὰς	δὲ ὁ Ἀσὰφ ὅτι προβλήματα»
[4]	διὰ μαρτυρουμένης ὑπὸ πολλῶν ἐναργείας	παριστὰς	ὅτι πολλοὶ ἀπὸ μεγίστων διεσώθησαν
[4]	γενομέναις συγχρησάμενος ὁ λόγος ἀνέγραψεν	αὐτὰς	εἰς παράστασιν μειζόνων καὶ ἐν
[4]	τὸν Χριστὸν πίστιν, ἐχρῆν αὐτὸν	αὐτὰς	ἐκθέσθαι τὰς προφητείας, αἷς ἐν
[4]	τάχα δὲ καὶ τοῖς πεισομένοις	αὐτὰς	οὐκ ἀχρήστους, εἴτε διὰ τῶν
[4]	θεῶν δώδεκα ἱστορίας ἀναγινώσκωσι, σεμνοποιοῦσιν	αὐτὰς	ταῖς ἀλληγορίαις, ἐὰν δὲ τὰ
[4]	προσωπεῖα περικείμεναι αἱ ἑταῖραι ἐξεμίσθουν	ἑαυτὰς	τοῖς βουλομένοις, εἶθ´ ὕστερον καταφρονήσασαι
[4]	οἱ μὴ νοήσαντες καὶ τὰς	τοιαύτας	ἀπὸ τῶν θείων γραφῶν φωνὰς
[4]	λόγους μήτε μαθόντες μήτ´ ἀκηκοότες,	τοιαύτας	ἔγραψαν ἱστορίας περὶ τῶν ἀρχαίων,
[4]	πόλεις εἶναι καὶ τέχνας καὶ	τοιαύτας	ἐπιμιξίας ἐπιλελησμένου οἶμαι εἶναι ὧν
[4]	πόλεις εἶναι καὶ τέχνας καὶ	τοιαύτας	ἐπιμιξίας καὶ ὅπλα καὶ δίκτυα,
[4]	μὴ τέλειός τις νοῦς τὰς	τοσαύτας	ἐνεποίησε ποιότητας τῇ ὕλῃ τῶν
[4]	ἀλλὰ συντυχία τις ἀτόμων τὰς	τοσαύτας	ποιότητας πεποίηκε, καὶ κατὰ συντυχίαν
[4]	ὅ γε τοὺς ἐλεεινὰ κατήσθιε	τετριγῶτας·	μήτηρ δ´ ἀμφεποτᾶτο ὀδυρομένη φίλα
[4]	ὑποστάσης τῆς κακίας; Ταῦτα δ´	ἰδιώτας	μὲν καὶ ἀσυνέτους δύναται συναρπάσαι
[4]	διὰ τὸ λογικὸν καὶ τοὺς	καθεστῶτας	νόμους τηρεῖτε αὐτοὺς ἀνθρώπους, Χριστιανοὺς
[4]	αἰγυπτίῳ ποταμῷ ζῶντα καὶ τοὺς	ἰχθύας	ἐμφωλεύοντας αὐτοῦ ταῖς φολίσιν ἢ
[4]	φιλάληθες τῶν ἀναγραψάντων τὰς θείας	γραφὰς	ἀποδεξάμενον, μὴ κρυψάντων καὶ τὰ
[4]	ὡς πρὸς τὰ λοιπὰ φρέατα.	Νύμφας	τε καὶ θεραπαινίδας ἀνάγεσθαι ἐπὶ
[4]	καὶ τοῖς ἀγριωτάτοις τῶν ζῴων	τροφὰς	κατεσκεύασεν, οὐδὲν θαυμαστόν· καὶ ταῦτα
[4]	τοῦ ζῴου ἱστορούμενα, ἀντιπελαργοῦντος καὶ	τροφὰς	φέροντος τοῖς γεγεννηκόσι· λεκτέον ὅτι
[4]	τοῦ υἱοῦ τοῦ βασιλέως Σικίμων,	σφᾶς	αἰτιᾶται· ἀδελφοὺς δὲ πωλοῦντας τοὺς
[4]	Ἰησοῦν καὶ χολὴν ποτίσαντες ἐπὶ	σφᾶς	αὐτοὺς ἐκ θεοῦ χόλον ἐπεσπάσαντο.
[4]	τὸ ψεῦδος εἶναι ὅτι κατ´	ἀρχὰς	ἄνθρωποι μὲν ὑπὸ θηρίων ἡρπάζοντο
[4]	τὴν ἀπὸ κρειττόνων, ὥστε κατ´	ἀρχὰς	ἐπιμιξίαν γεγονέναι τῆς θείας φύσεως
[4]	τεταγμένα, πόλιν καὶ πολιτείας καὶ	ἀρχὰς	καὶ ἡγεμονίας, ἀναφέρῃ καὶ ἐπὶ
[4]	καὶ ἄλλους ἐξουσίας καὶ ἄλλους	ἀρχάς·	καὶ ὁρῶμεν ὅτι πολὺ τούτων
[4]	καὶ τὰς πολιτείας καὶ τὰς	ἀρχὰς	καὶ τὰς ἡγεμονίας καὶ τοὺς
[4]	τὰς ἀρίστας πολιτείας καὶ τὰς	ἀρχὰς	καὶ τὰς ἡγεμονίας. Ὧν οὐδὲν
[4]	τοῦτο πρὸς τὸ πάντως κατ´	ἀρχὰς	τοὺς μὲν ἀνθρώπους ὑπὸ θηρίων
[4]	ἀκούειν τῆς πάντων εὐχῆς τὰς	εὐχὰς	ἐκείνῳ ἀναπέμποντες καὶ ὡς ἐπὶ
[4]	συνεδρεύουσι καὶ ἐπὶ τὰς κοινὰς	εὐχὰς	ἐρχομένοις καὶ μὴ ἀποκλειομένοις ἀπ´
[4]	Ῥεβέκκαν, οἰκονομήσασαν τὰς τοῦ Ἰσαὰκ	εὐχὰς	μὴ ἐπὶ τὸν Ἠσαῦ ἀλλ´
[4]	ἡ σοφία τοῦ θεοῦ εἰς	ψυχάς,	ἃς εὑρίσκει ὁσίας, μεταβαίνουσα φίλους
[4]	περὶ τῆς κατὰ τὰς ἀνθρωπίνας	ψυχὰς	διαφόρου οἰκονομίας. ~Ἦλθεν οὖν, κἂν
[4]	κωλύεσθαι λαμβάνων, προβαίνων πλείονας ἐνέμετο	ψυχάς·	θεὸς γὰρ τοῦτ´ ἐβούλετο. Ταῦτα
[4]	πρὸς τοῦτ´ ἐπιτηδείους εἶναι τὰς	ψυχάς,	ὅπερ ἐστὶν ἀπιθανώτατον. ~Ἐχρῆν οὖν
[4]	ἑαυτοῦ λόγῳ, κατὰ γενεὰς εἰς	ψυχὰς	ὁσίας μεταβαίνοντι καὶ φίλους θεοῦ
[4]	καὶ τῆς συγχύσεως τῶν διαλέκτων	γράψας;	Ἀλλὰ φαίνεται τοῖς ἀδεκάστοις ἀκροαταῖς
[4]	βιβλίον τοῦτο, ἀπειράκις αὐτὸ πρότερον	γράψας.	~Ὁ μὲν οὖν Κέλσος μόνην
[4]	μέρει κατηγορίας ὁ ἀληθῆ λόγον	ἐπιγράψας	τὸν οὐ δόγματα ἐκτιθέμενον ἀλλὰ
[4]	παρ´ αὐτοῖς καὶ τὸ Μὴ	ἀναβλέψας	εἰς τὸν οὐρανὸν καὶ ἰδὼν
[4]	πέρι μήδεα εἰδώς, χαίροις πῦρ	κλέψας	καὶ ἐμὰς φρένας ἠπεροπεύσας, σοί
[4]	κατηγορήσασαν, μεγαλοψύχως ἀπεσιώπησε, τῷ θεῷ	ἐπιτρέψας	τὰ καθ´ ἑαυτόν. ~Μετὰ ταῦτα
[4]	καὶ κατὰ τὴν ἀλήθειαν, μία	ἐς	ἀμοιβὴν παλίντροπον ἰοῦσά ἐστιν ἡ
[4]	ὅτι καὶ κατ´ αὐτοὺς μία	ἐς	ἀμοιβὴν παλίντροπον ἰοῦσα καὶ ἐπανιοῦσά
[4]	προειρημένων σωμάτων φύσις καὶ μία	ἐς	ἀμοιβὴν παλίντροπον ἰοῦσα καὶ ἐπανιοῦσα.
[4]	καλλίστῳ καὶ ἀρίστῳ· εἰ δὴ	ἐς	ἀνθρώπους κάτεισι, μεταβολῆς αὐτῷ δεῖ,
[4]	ἐξ οὗ κόσμος ἐστὶ καὶ	ἐς	ὅσον ἐστίν, οὐκ οἶδα εἰ
[4]	ἔχει μέν τι ὁ λόγος	εὐλαβές,	ὑπονοεῖ δὲ καὶ τὴν τῶν
[4]	καὶ ἀκάνθης. Ἑκάτερον δ´ αὐτόθεν	ἀσεβές,	καὶ τὸ τοῖς τοιούτοις ἀντιλέγειν
[4]	κατασκευάζεται πρὸς τὸ τῆς ὑγείας	χρειῶδες	τῷ κάμνοντι, ἢ τῷ ἰσχυροτέρῳ
[4]	δυνηθεὶς εἰπεῖν πρὸς τὸ ἐλέγξαι	πλασματῶδες	τὸ κατὰ τὴν περιστεράν. Εἶθ´
[4]	ἐπιδεῆ· ἵνα δι´ αὐτὸ τὸ	ἐπιδεὲς	αὐτοῦ ἀναγκασθῇ εὑρεῖν τέχνας, τινὰς
[4]	συμφερόντως παρὰ τὰ ἄλογα ζῷα	ἐνδεὲς	ποιήσασαν τὸ λογικόν. Τὰ μὲν
[4]	φέροντας τὰ βαρύτατα τῶν φορτίων	συμπαθές.	Ἐχρῆν δ´ αὐτόν, εἴπερ ἦν
[4]	τοὺς κάμνοντας, ἤπερ κατὰ τὸ	ἀληθές.	Ἀλλὰ ταῦτα μὲν περὶ ἑτέρων
[4]	καὶ τρανοτέρας ἀνθρώπων. Ὅπερ εἰ	ἀληθές	ἐστιν, ὄρνιθες μᾶλλον τρανοτέρας Κέλσου
[4]	ποῦ ἐπαινετὴ συγκατάθεσις πρὸς τὸ	ἀληθὲς	ἢ ἀποδεκτὴ ἀνάνευσις ἀπὸ τοῦ
[4]	μὲν δύναται δέ, ἐάνπερ ᾖ	ἀληθές,	καὶ αὐτὸ φυσικὸν τυγχάνειν, ἐπιδαψιλευσαμένης
[4]	πρόσκειται καὶ τοῖς θνητοῖς ἐμπολιτεύεται.	Ἀληθὲς	μὲν οὖν ὅτι οὐκ ἔστι
[4]	φαῦλοι καὶ ὡς πρὸς τὸ	ἀληθὲς	οὐ Χριστιανοὶ οὐδὲ Ἰουδαῖοι, τῶν
[4]	προεῖπον. Κατὰ μὲν οὖν τὸ	ἀληθὲς	οὐδεὶς συνετὸς τοιαῦτα ἱστόρησε, καὶ
[4]	τῶν κακῶν καθ´ ἡμᾶς οὐκ	ἀληθές.	Τὸ γὰρ ἑκάστου ἡγεμονικὸν αἴτιον
[4]	καὶ ἔσεσθαι. Ὅπερ ἐὰν ᾖ	ἀληθές,	τὸ ἐφ´ ἡμῖν ἀνῄρηται. Εἰ
[4]	πνευματικάς. ~Δέον δ´ αὐτὸν τὸ	φιλάληθες	τῶν ἀναγραψάντων τὰς θείας γραφὰς
[4]	οὑτινοσοῦν. ~Μετὰ ταῦτα πάλιν, ὡς	σύνηθές	ἐστιν αὐτῷ, μηδὲν κατασκευάσας μηδ´
[4]	πρὸς τὸν ἀσέβειαν ἡμῶν κατηγοροῦντα	εὔηθες·	παντὶ γὰρ δῆλον ἐκ τῶν
[4]	ἐπαΐουσιν, οὗτοι μαντικοί. Εἰ δ´	ὄρνιθες	ἄρα καὶ ὅσα ἄλλα ζῷα
[4]	Ἤδη δὲ ὅρα, εἴπερ οἱ	ὄρνιθες	θείαν ἔχουσι ψυχὴν καὶ αἰσθάνονται
[4]	μαθόντας ὅτι ἀπίασί ποι οἱ	ὄρνιθες	καὶ ποιήσουσι τόδε ἢ τόδε,
[4]	ἀνθρώπων. Ὅπερ εἰ ἀληθές ἐστιν,	ὄρνιθες	μᾶλλον τρανοτέρας Κέλσου ἔχουσι περὶ
[4]	γὰρ ὅσον ἐπὶ Κέλσῳ οἱ	ὄρνιθες	μείζονας καὶ θειοτέρας ἔχουσιν ἐννοίας
[4]	ὅταν προειπόντες ὅτι ἔφασαν οἱ	ὄρνιθες	ὡς ἀπίασί ποι καὶ ποιήσουσι
[4]	ὅταν προειπόντες ὅτι ἔφασαν οἱ	ὄρνιθες	ὡς ἀπίασί ποι καὶ ποιήσουσι
[4]	ἀσθενείας οὐκ ἂν περισταίη τὸ	ἐπαχθὲς	τοῦ περὶ ὅλης τῆς φύσεως
[4]	ὅτι οὔθ´ οἱ ἄνθρωποι καθόλου	σκώληκες	ἂν εἶεν ὡς πρὸς θεόν·
[4]	χλευάζων καὶ κακολογῶν φάσκειν ὅτι	σκώληκές	εἰσιν οὗτοι ἐν γωνίᾳ τοῦ
[4]	ἐπιγραφῇ· οὐδὲν ἧττόν εἰσιν οὗτοι	σκώληκες	ἐν βορβόρου γωνίᾳ τοῦ τῆς
[4]	εἰσι νυκτερίδων ἢ μύρμηκες ἢ	σκώληκες	ἢ βάτραχοι, ἢ οἱ ἐν
[4]	δ´ ἔτι παρ´ αὐτῷ οἱ	σκώληκες,	ἡμεῖς δηλαδή, ὅτι νῦν, ἐπειδή
[4]	γίνεσθαι οὐκ εἰσὶν ἐν βορβόρῳ	σκώληκες;	Καὶ μάλιστα συγκρινόμενοι τοῖς διδαχθεῖσι
[4]	ἀρχὴν ἐπίστασθαι φαίνεται, οὗτοι μὲν	σκώληκες	καὶ μύρμηκες οἱ δὲ λοιποὶ
[4]	ἀνθρώπους σκώληκας καὶ μύρμηκας ὅτι	σκώληκες	μὲν καὶ μύρμηκες καὶ βάτραχοι
[4]	καὶ ἁπαξαπλῶς ἐκ τῶν πλείστων	σκώληκες.	Οἴεται δὲ τοῦτο ὁ Κέλσος
[4]	Κέλσῳ ἡμεῖς, οἱ κατ´ αὐτὸν	σκώληκες,	ὅτι ἐπεί τινες ἐν ἡμῖν
[4]	τοῖς πολλοῖς εὑρίσκοιτο τοιοῦτος. Οὐ	σκώληκες	οὖν ἐκκλησιάζοντές ἐσμεν οἱ πρὸς
[4]	τοιοῦτον ποιοῦμεν; Καὶ οἱ μὲν	μύρμηκες,	ἅτε ἄλογα ζῷα τυγχάνοντες, οὐκ
[4]	βιοῦντες ὁρμαθός εἰσι νυκτερίδων ἢ	μύρμηκες	ἢ σκώληκες ἢ βάτραχοι, ἢ
[4]	καρπῶν τὰς ἐκφύσεις ἀπεκτιθέασιν οἱ	μύρμηκες,	ἵνα μὴ σπαργῷεν, μένοιεν δὲ
[4]	ἔπος ἐστί, καὶ γὰρ οἱ	μύρμηκες	καὶ αἱ μέλισσαι. Μελίσσαις γοῦν
[4]	μύρμηκας ὅτι σκώληκες μὲν καὶ	μύρμηκες	καὶ βάτραχοι οἱ καταπεπτωκότες ἀπὸ
[4]	τὰ λογικά. Εἰ δὲ παραπολαύουσι	μύρμηκες	καὶ μυῖαι, ἐνεργοῦντες μὲν ἡμέρας
[4]	φαίνεται, οὗτοι μὲν σκώληκες καὶ	μύρμηκες	οἱ δὲ λοιποὶ οὐ τοιοῦτοι,
[4]	ἐστι σοφώτερα τῶν σοφῶν· οἱ	μύρμηκες,	οἷς μὴ ἔστιν ἰσχύς, οἳ
[4]	ὑμῖν. Οὐχ οἱ αἰσθητοὶ τοίνυν	μύρμηκες	σοφώτεροι καὶ τῶν σοφῶν» εἰσιν
[4]	ἀνθρώπου τρόπους πρὸς τὸ ἀνθρώποις	λυσιτελὲς	φορῶν ὁ λόγος τοιαῦτα λέγει·
[4]	μὲν ἐὰν ἀνέλῃς τὸ ἑκούσιον,	ἀνεῖλες	αὐτῆς καὶ τὴν οὐσίαν. Ὅλης
[4]	τὰ ὄρνεα· καὶ ζῷόν τι	μονογενὲς»	ὑπέστησεν, ἵνα καὶ τοῦτο ποιήσῃ
[4]	δυνατοῦ, ἀλλ´ ἁρμοζόμενοι πρὸς τὸ	ἀσθενὲς	τῶν ὑποκειμένων φαμὲν ταῦτα ἀλλὰ
[4]	ἐν τοῖς περὶ προνοίας καὶ	Ἕλληνες	εἰρήκασιν, οἱ μὴ εἰπόντες ἂν
[4]	λόγος εἴτε μηδεὶς τοιοῦτος, λεγέτωσαν	Ἕλληνες	καὶ ἀκουέτω Κέλσος καὶ οἱ
[4]	τὰ πράγματα. Ἴσασι δὲ καὶ	Ἕλληνες	κατακλυσμῷ ἢ πυρὶ τὴν γῆν
[4]	ἡμῖν μείζονα. Καὶ ἐὰν μὲν	Ἕλληνες	λέγωσιν· Εἶθ´ ἥλιος μὲν νύξ
[4]	κακῶν καὶ ἀδιαφόρων ἐζήτησαν καὶ	Ἕλληνες	φύσιν· καὶ οἱ ἐπιτυγχάνοντές γε
[4]	τὸ ἐστράφθαι εἰς τοὐπίσω, καὶ	τίνες	αἱ θυγατέρες αὐτοῦ, καταμεθύσκουσαι τὸν
[4]	καὶ ἔοικεν εἰδέναι ὅτι εἰσί	τινες	αἱρέσεις ἀρνούμεναι Χριστὸν Ἰησοῦν εἶναι
[4]	τινα ἰδιωτικὰ εἴποιεν ἂν Ἰουδαίων	τινές,	ἀλλ´ οὔτι γε καὶ Χριστιανοί,
[4]	ἄλλων ζῴων, ἀφ´ ὧν μαντεῖαί	τινες	ἀνθρώποις γίνεσθαι λέγονται, συναρπάζει καὶ
[4]	ἐκκλησιάζουσι καὶ πρὸς ἀλλήλους διαφερομένοις,	τίνες	αὐτῶν εἶεν ἁμαρτωλότεροι, καὶ φάσκουσιν
[4]	γῆν, περὶ δὲ Χριστιανῶν ὅτι	τινὲς	αὐτῶν καταβεβηκέναι λέγουσιν. Ἐμφαίνει γὰρ
[4]	οὐ μόνον Ἰουδαίων καὶ Χριστιανῶν	τινες	εἰρήκασιν ἡμῖν δουλεύειν ἥλιον καὶ
[4]	πέρατα τῆς γῆς. Εἰσὶ γάρ	τινες	εἱρμοὶ καὶ ἀκολουθίαι ἄφατοι καὶ
[4]	ἐν ἀνθρώποις ἄνθρωποι ἀνθρώπων ἰσχυρότεροί	τινες	εἰσὶν οὐ πάντως διὰ τὸ
[4]	ἡμεῖς δηλαδή, ὅτι νῦν, ἐπειδή	τινες	ἐν ἡμῖν πλημμελοῦσιν, ἀφίξεται θεὸς
[4]	κατ´ αὐτὸν σκώληκες, ὅτι ἐπεί	τινες	ἐν ἡμῖν πλημμελοῦσιν, ἀφίξεται πρὸς
[4]	ὁ Πλάτων ἤ, ὡς οἴονταί	τινες,	ἐν τῇ εἰς Αἴγυπτον ἀποδημίᾳ
[4]	οὐ δυνήσονται τὸ τοιοῦτον ποιῆσαί	τινες,	ἐναργοῦς ὄντος τοῦ τὰ ὀνόματα
[4]	κυρίως εἰσὶν οὕτως καλούμεναι σπουδαῖαί	τινες	ἕξεις καὶ ἐνέργειαι, ἢ καὶ
[4]	φησίν· ~Ὅτι δὲ καὶ Χριστιανῶν	τινες	καὶ Ἰουδαῖοι, οἱ μὲν καταβεβηκέναι
[4]	θεοῦ, ἀλλὰ μόνον καθὸ λογικοί	τινες,	καὶ πόθεν ἐληλύθασιν ἐπὶ τὸ
[4]	τὰ τῶν Αἰγυπτίων ὄρη καὶ	τίνες	οἱ ἐν Αἰγύπτῳ ποταμοί, περὶ
[4]	τῆς ἑρμηνείας ποταμοῖς δράκων καὶ	τίνες	οἱ ἐν ταῖς φολίσιν αὐτοῦ
[4]	ἀμφισβητοῦσι. Δεικνύτω γὰρ ὁ βουλόμενος,	τίνες	οἱ ἐπιδικαζόμενοι καὶ κἂν πιθανότητι
[4]	ὄντα, τὸν Μωϋσέα ἀναγεγραφέναι πείθομαι.	Τίνες	οὖν μᾶλλον τὰ τίνων παραφθείρουσιν;
[4]	Οὐκ ἀγνοῶ δ´ ὅτι προσκόψαντές	τινες	τῷ βουλήματι τῶν τοῦ Λὼτ
[4]	τοιοῦτόν τι γεγονέναι; Καὶ γάρ	τινες	τῶν λόγων τὰ τοιαδὶ ἤθη
[4]	ἀρχαιότατοι ἄνδρες γενόμενοι Μωϋσῆς καί	τινες	τῶν προφητῶν οὐ παρ´ ἑτέρων
[4]	πάντως μὲν καὶ κατὰ Κέλσον	τινὲς	τῶν φιλοσοφησάντων οὐκ ἔγνωσαν, ὅπερ
[4]	ἄγγελος» ~Κατὰ δὲ ἡμᾶς δαίμονές	τινες	φαῦλοι καί, ἵν´ οὕτως ὀνομάσω,
[4]	δεδωκότων χρόνῳ, πιστευομένων τὰς κρίσεις·	οἵτινες	διὰ τὸ καθαρὸν ἦθος καὶ
[4]	γῆν παριδόντα ἡμῖν μόνοις ἐμπολιτεύεσθαι;	Οἵτινες	ἐν ταῖς εὐχαῖς εὕρομεν δεῖν
[4]	ψυχὴν ἐκείνων, δι´ ὧν αἱ	κληδόνες	ἀκούονται; Θεία οὖν τις ἦν
[4]	μέλλοντα, πῶς οὐχὶ μᾶλλον, ὅπου	κληδόνες	ἀπὸ ἀνθρώπων λαμβάνονται, θείαν εἶναι
[4]	τὸ ἦθος, τὸν αὐτὸν τρόπον	δαίμονες	δαιμόνων εἶεν ἂν ἐν μέσοις
[4]	ὅτι τε μή εἰσι, καθὸ	δαίμονές	εἰσι, δημιουργήματα τοῦ θεοῦ, ἀλλὰ
[4]	καὶ οὐκ ἀνθρώπους παρόντων ἀνθρώπων	δαίμονές	εἰσι φαῦλοι καί, ὡς ὠνόμασε
[4]	ὡς ὑμεῖς φατε, οἱ ἀγαθοὶ	δαίμονες	εἴτε, ὡς ἡμῖν ἔθος ὀνομάζειν,
[4]	τοῦ Ἰησοῦ λόγον, οὐδὲν δεδύνηνται	δαίμονες,	καίτοι γε πάντα κάλων κινήσαντες,
[4]	ὅρα ἐφ´ ὅσον εἰσὶν οἱ	δαίμονες	μιαροί, ὡς καὶ γαλᾶς ὑπό
[4]	ταχὺς ἄγγελος» ~Κατὰ δὲ ἡμᾶς	δαίμονές	τινες φαῦλοι καί, ἵν´ οὕτως
[4]	παραπολαύουσι δὲ τῆς δαψιλείας καὶ	κύνες	καὶ ἄλλα τῶν ἀλόγων· οὕτως
[4]	τῶν κυνῶν, ἐπεὶ καὶ οἱ	κύνες	παραπολαύουσι τῆς δαψιλείας τῶν ὠνίων,
[4]	ἐν σώματι κρίνεται· οὕτω γὰρ	γρῦπες	καὶ ἐλέφαντες ἡμῶν τῶν ἀνθρώπων
[4]	γὰρ μόνον ἐπισημειώσασθαι ὅτι ἀρχαιότατοι	ἄνδρες	γενόμενοι Μωϋσῆς καί τινες τῶν
[4]	ἄνθρωπον, ἀλλ´ οἱ κατὰ Κέλσον	ἄνδρες	ἔνθεοι, Ἡσίοδος καὶ οἱ ἄλλοι
[4]	εἰς τοὐπίσω, καὶ τίνες αἱ	θυγατέρες	αὐτοῦ, καταμεθύσκουσαι τὸν πατέρα, ἵνα
[4]	καὶ ἔγνωμεν αὐτά, καὶ οἱ	πατέρες	ἡμῶν διηγήσαντο ἡμῖν. ~Ἀλλὰ καὶ
[4]	τόπῳ· Οἴδαμεν δ´ ὅτι οἱ	πατέρες	ἡμῶν πάντες ὑπὸ τὴν νεφέλην
[4]	θεοὶ πατέρας θεοὺς ἐκτέμνουσι καὶ	πατέρες	θεοὶ υἱοὺς θεοὺς καταπίνουσι, καὶ
[4]	Κέλσος· ἐπεὶ δ´ αὐτοὶ οἱ	πατέρες	τῶν δογμάτων καὶ συγγραφεῖς τὰ
[4]	πατέρα, ἵνα γένωνται ἐξ αὐτοῦ	μητέρες·	φέρε δὲ τὰ τῆς κατὰ
[4]	τοῦ Δαυὶδ εἰπόντων τό· Αἱ	χεῖρές	σου ἐποίησάν με καὶ ἔπλασάν
[4]	ἐννοῶν εἶπε· Ξυναὶ γὰρ τότε	δαῖτες	ἔσαν, ξυνοὶ δὲ θόωκοι ἀθανάτοισι
[4]	γλαυκῶπις Ἀθήνη· ἀμφὶ δέ οἱ	Χάριτές	τε θεαὶ καὶ πότνια Πειθὼ
[4]	εἶναι τιμιωτάτης ἀργύρου καὶ χρυσοῦ,	ἀναβάντες	δὲ καὶ ἀπὸ τῶν ἐν
[4]	γὰρ ὑμᾶς πρῶτον λέγειν ὅτι	πάντες	ἄνθρωποι ὡς πρὸς θεὸν τοῖς
[4]	Ἀδάμ» ὥς φησιν ὁ λόγος,	πάντες	ἀποθνῄσκουσι» καὶ κατεδικάσθησαν ἐν τῷ
[4]	τῶν προσκυνουμένων ὑπὸ τῶν λοιπῶν—	πάντες	γὰρ οἱ θεοὶ τῶν ἐθνῶν
[4]	ὑπὸ τὴν νεφέλην ἦσαν, καὶ	πάντες	διὰ τῆς θαλάσσης διῆλθον, καὶ
[4]	διὰ τῆς θαλάσσης διῆλθον, καὶ	πάντες	εἰς τὸν Μωϋσῆν ἐβαπτίσαντο ἐν
[4]	κατὰ τὸν Χριστιανῶν λόγον οἱ	πάντες	ἐν αὐτῷ ζῶμεν καὶ κινούμεθα
[4]	ὁμοήθων βασιλευομένῳ, οἷοί τε ἦσαν	πάντες	νῦν ἐπιτελεῖσθαι. ~Μετὰ ταῦτα συνήθως
[4]	ποιοτήτων, ὧν ὁ δημιουργὸς βούλεται,	πάντες	οἱ πρόνοιαν παραδεξάμενοι κατασκευάζομεν· καὶ
[4]	δὲ τήνδε γυναῖκα Πανδώρην, ὅτι	πάντες	Ὀλύμπια δώματ´ ἔχοντες δῶρον ἐδώρησαν,
[4]	ἀναγεγραμμένου παραδόξως τοιαῦτα λέγει· Καὶ	πάντες	τὸ αὐτὸ βρῶμα πνευματικὸν ἔφαγον,
[4]	αὐτὸ βρῶμα πνευματικὸν ἔφαγον, καὶ	πάντες	τὸ αὐτὸ πνευματικὸν ἔπιον πόμα·
[4]	δ´ ὅτι οἱ πατέρες ἡμῶν	πάντες	ὑπὸ τὴν νεφέλην ἦσαν, καὶ
[4]	ἀπολοῦνται, σὺ δὲ διαμενεῖς· καὶ	πάντες	ὡς ἱμάτιον παλαιωθήσονται, καὶ ὡσεὶ
[4]	πυρὸς δώσω κακόν, ᾧ κεν	ἅπαντες	τέρπωνται κατὰ θυμὸν ἑὸν κακὸν
[4]	τοῦ θεοῦ, καὶ ὅτι Ἰουδαῖοι	κολάσαντες	τὸν Ἰησοῦν καὶ χολὴν ποτίσαντες
[4]	μὲν νύξ τε δουλεύει βροτοῖς,	ἐπαινέσαντες	τὸ λεγόμενον καὶ διηγοῦνται αὐτό·
[4]	ἕως ἐπὶ Ῥωμαίων τὴν μεγίστην	ποιήσαντες	ἁμαρτίαν ἐν τῷ ἀποκτεῖναι τὸν
[4]	ὅπερ οἱ τὰ ἑλληνικὰ πλάσματα	ποιήσαντες	οὐκ ἐφυλάξαντο. Διόπερ οὐκ ἀχαρίστως
[4]	μὲν οἱ ἀκούσαντες, οἱ δὲ	ἀμελήσαντες	τῶν ἐπιστρεπτικῶν λόγων δίκας κατ´
[4]	δαίμονες, καίτοι γε πάντα κάλων	κινήσαντες,	ἵνα μὴ Χριστιανοὶ μηκέτ´ ὦσι·
[4]	χειρῶν θεοῦ· ἃς οἱ μὴ	νοήσαντες	καὶ τὰς τοιαύτας ἀπὸ τῶν
[4]	διηγουμένων· πῶς οὖν Ἰουδαῖοι ἅτε	ἐπιχειρήσαντες	ἑαυτοὺς γενεαλογεῖν ἀπὸ πρώτης σπορᾶς
[4]	ἐκείναις γὰρ ἐνορῶντες οἱ ἐπιτετευγμένως	νομοθετήσαντες	συνεστήσαντο τὰς ἀρίστας πολιτείας καὶ
[4]	κολάσαντες τὸν Ἰησοῦν καὶ χολὴν	ποτίσαντες	ἐπὶ σφᾶς αὐτοὺς ἐκ θεοῦ
[4]	σωτῆρι τοῦ γένους τῶν ἀνθρώπων	ἐπιβουλεύσαντες	ἐν τῇ πόλει, ἔνθα τὰ
[4]	ὅλα ποιήσαντα καὶ ἐκείνῳ ἑαυτοὺς	πιστεύσαντες	καὶ ὡς μόνῳ διαρκεῖν δυναμένῳ
[4]	τῆς ἀπειλῆς ἐπιστραφῶσι μὲν οἱ	ἀκούσαντες,	οἱ δὲ ἀμελήσαντες τῶν ἐπιστρεπτικῶν
[4]	χρόνοις εἰπεῖν, μᾶλλον τούτων ἕτεροι	παρακούσαντες	καὶ μὴ ἀκριβώσαντες τὰ ὑπὸ
[4]	τούτων ἕτεροι παρακούσαντες καὶ μὴ	ἀκριβώσαντες	τὰ ὑπὸ τούτων λεγόμενα ἀνέπλασαν
[4]	κρίνεται· οὕτω γὰρ γρῦπες καὶ	ἐλέφαντες	ἡμῶν τῶν ἀνθρώπων ἔσονται κρείττους,
[4]	μετὰ τὴν δοκοῦσαν ἡμερότητα ἐξηγριώθησαν	ἐλέφαντες	κατὰ τῶν ἀνθρώπων καὶ φόνους
[4]	θυγατράσιν; Οὐκ ἀγνοῶ δ´ ὅτι	προσκόψαντές	τινες τῷ βουλήματι τῶν τοῦ
[4]	ἐν γωνίᾳ που τῆς Παλαιστίνης	συγκύψαντες,	παντελῶς ἀπαίδευτοι καὶ οὐ προακηκοότες
[4]	εἴ τι ἀνθρώπων τιμιώτερον οἱ	δυνηθέντες	ἀναβῆναι ἀκολουθοῦντες τῷ λόγῳ ἀπὸ
[4]	ἄνθρωποι διὰ τὸν λόγον ἀκοῦσαι	δυνηθέντες,	τίνα τρόπον εὐτελίζεται αὐτῶν τὸ
[4]	ἦσάν ποτε προεστηκότες, πάσχοντες καὶ	διατιθέντες	καὶ ταῖς ἐπιθυμίαις τῶν εἰσιόντων
[4]	γένεσιν τὸ ὅσον ἐφ´ ἑαυτοῖς	περιτιθέντες	θεοῖς, καὶ ἄλλα μυρία. Εὐλόγως
[4]	Χριστιανοὶ δὲ κατὰ τὸν Κέλσον	προστιθέντες	τινὰς λόγους τοῖς ὑπὸ Ἰουδαίων
[4]	πολιτείᾳ· ἐπεὶ μὴ οἱ πρότερον	δοθέντες	ὡς ἑνὶ ἔθνει, ὑπὸ οἰκείων
[4]	πολλοὶ ἀπὸ μεγίστων διεσώθησαν κινδύνων,	πεισθέντες	τῇ δι´ ὀρνίθων μαντικῇ. Ἐπὶ
[4]	οὔτι γε καὶ Χριστιανοί, οἱ	διδαχθέντες	ὅτι Συνίστησι τὴν ἑαυτοῦ ἀγάπην
[4]	σωθῶσιν, οἱ δὲ μὴ παραδεξάμενοι	ἀποδειχθέντες	πονηροὶ κολασθῶσιν. Καὶ ἐκθέμενός γε
[4]	καὶ κυβερνῆται, κἂν μοχθηροὶ τυγχάνωσιν	ὄντες,	προγινώσκουσιν ἐπισημασίας καὶ ἀνέμων σφοδρότητας
[4]	ἤτοι ἄλογα ζῷα ἢ ἀγάλματα	σέβοντες	ἢ καὶ τὰ δημιουργήματα, δέον
[4]	πολλὰ περὶ μελλόντων οἱ προφῆται	λέγοντες	ἀποδεικνύωνται περὶ πολλῶν παρεληλυθότων ἠληθευκέναι
[4]	δὲ περὶ τῶν ἡμετέρων ἀπολογούμεθα,	λέγοντες	ὅτι τὸ προκείμενον ἡμῖν ἐστιν
[4]	κακίας καὶ ἀνακαινώσει τοῦ παντός,	λέγοντες	παρὰ τῶν προφητῶν ἐκ τῶν
[4]	Πῶς δ´ οἱ ὅλῳ ἔθνει	διδόντες	γράμματα οὐ προσεδόκησαν αὐτὰ εἰς
[4]	κατειλήφασι τρανὴν περὶ αὐτοῦ ἔννοιαν	παραδιδόντες.	~Κέλσῳ μὲν οὖν ἀκολουθεῖ, τῷ
[4]	εὑρίσκοιτο τοιοῦτος. Οὐ σκώληκες οὖν	ἐκκλησιάζοντές	ἐσμεν οἱ πρὸς Ἰουδαίους ἱστάμενοι
[4]	ἐν μύθου σχήματι λεγόμενα φιλοσόφως	ἐξετάζοντες	δυνηθῶσιν εὑρεῖν τὸ βούλημα τοῦ
[4]	καὶ καθ´ ἑαυτοὺς ζῆν, οὐ	χρῄζοντες	ἀεὶ ἐπιτροπευόντων καὶ οἰκονομούντων αὐτοὺς
[4]	μὴ ἀρέσκοντα ὑμῖν αὐτῶν δόγματα	ἐξευτελίζοντες	τούτοις τοῖς ζῴοις παραβεβλήκατε; Καὶ
[4]	ἐν τῇ Παλαιστίνῃ λόγους μήτε	μαθόντες	μήτ´ ἀκηκοότες, τοιαύτας ἔγραψαν ἱστορίας
[4]	καταλείπεσθαι, οὐδὲν ἧττον ἐπεσκοπήθησαν καὶ	ἐπανελθόντες	τὰ ἴδια ἀπειλήφασιν, ἀκωλύτως ποιοῦντες
[4]	~Ἐν τρισὶ τοῖς πρὸ τούτων	διεξελθόντες	βιβλίοις τὰ πρὸς τὸ Κέλσου
[4]	καὶ οἱ ταῖς χαμαιτύπαις ἀδιαφόρως	προσιόντες	διδάσκοντες δὲ καὶ μὴ πάντως
[4]	οἱ ταῖς χαμαιτύπαις ἀδιαφόρως προσιόντες	διδάσκοντες	δὲ καὶ μὴ πάντως παρὰ
[4]	ἐν τοῖς διαλογισμοῖς αὐτῶν» καὶ	φάσκοντες	εἶναι σοφοὶ ἐμωράνθησαν καὶ ἤλλαξαν
[4]	λοιπῶν ζῴων· ἴστωσαν οἱ τοῦτο	φάσκοντες	ὅτι καὶ τούτου πολλὰ τῶν
[4]	τὸν προνοοῦντα τῶν λογικῶν θεόν,	φάσκοντες·	τί μᾶλλον ἀνθρώποις γίνεσθαι ταῦτα
[4]	ἐπιτελέσει ὁ θεός. Ταῦτα δὴ	γινώσκοντες	ἡμεῖς καὶ τὰ τούτοις παραπλήσια
[4]	Λέγετέ μοι, οἱ τὸν νόμον	ἀναγινώσκοντες,	τὸν νόμον οὐκ ἀκούετε; Γέγραπται
[4]	ἀπέλυον. Πάντως δ´ ἂν καὶ	προγινώσκοντες	ἀετοὶ τὴν κατὰ τῶν νεοσσῶν
[4]	ἐξευρεῖν ζητοῦντες, ἅτε καὶ τροπικὴν	λαμβάνοντες	ἐντολὴν τὴν φάσκουσαν· Πῖνε ὕδατα
[4]	τοῦτο φυσικὸν οὐκ ἐξ ἐπιλογισμοῦ	καταλαμβάνοντες	ἀλλ´ ἐκ κατασκευῆς; Ἄνθρωποι δὲ
[4]	ἅτε γυμνοὶ τῶν γηΐνων σωμάτων	τυγχάνοντες,	καὶ περὶ τὸ τοιοῦτον ἔργον
[4]	Ἐπικούρου θεοί, σύνθετοι ἐξ ἀτόμων	τυγχάνοντες	καὶ τὸ ὅσον ἐπὶ τῇ
[4]	μὲν μύρμηκες, ἅτε ἄλογα ζῷα	τυγχάνοντες,	οὐκ ἂν ἐπαρθεῖεν πρὸς τὸ
[4]	καὶ Ἕλληνες φύσιν· καὶ οἱ	ἐπιτυγχάνοντές	γε αὐτῶν τὰ μὲν ἀγαθὰ
[4]	μέσῳ ἐστίν. Ἄρα γὰρ οἱ	ἐντυγχάνοντες	τούτοις ἐὰν μὲν τὴν κακοήθειαν
[4]	πολλῷ κρείττονα ἧς οἱ κάτω	μένοντες	καὶ μὴ δυνάμενοι αὐτῷ εἰς
[4]	καὶ βασίλειον ἱεράτευμα» ἀναχωροῦντες καὶ	ἐκκλίνοντες	τὴν πρὸς τοὺς πολλοὺς ἐπιμιξίαν,
[4]	ἀγριωτάτοις, φησίν· Ἡμεῖς μέν γε	κάμνοντες	καὶ προσταλαιπωροῦντες μόλις καὶ ἐπιπόνως
[4]	παρὰ τῷ Κέλσῳ· Ἡμεῖς μὲν	κάμνοντες	καὶ προσταλαιπωροῦντες μόλις τρεφόμεθα· τοῖς
[4]	κατὰ τὸ δυνατὸν ἡμῖν ἐνέστημεν·	ἀνατρέποντες	μὲν τὸ ὅτι σοφώτερα τὰ
[4]	καὶ Ἕλληνες εἰρήκασιν, οἱ μὴ	εἰπόντες	ἂν ἅπερ ὁ Κέλσος ἐξέθετο
[4]	καιρὸν βαθυτέρους ἐξετάζειν λόγους, ὀλίγα	εἰπόντες,	ὅσον γεῦσαι τοὺς ἀκροατὰς ἀπολογίας
[4]	δεικνύειν ὅτι οὐκ ἀγνοοῦσιν, ὅταν	προειπόντες	ὅτι ἔφασαν οἱ ὄρνιθες ὡς
[4]	ἔργῳ δεικνύειν ὅτι γνωρίζουσιν, ὅταν	προειπόντες	ὅτι ἔφασαν οἱ ὄρνιθες ὡς
[4]	πάντων εὐχῆς τὰς εὐχὰς ἐκείνῳ	ἀναπέμποντες	καὶ ὡς ἐπὶ θεατοῦ αὐτοῦ
[4]	οἱ θεοὶ τὴν γῆν ὕδασι	καθαίροντες	κατακλύζωσιν, οἱ μὲν ἐν τοῖς
[4]	δὲ δεικνύναι καὶ οἱ μὴ	φθείροντες	αὐτὸν μετὰ τοῦ μὴ προσίεσθαι
[4]	νεοσσῶν τὸν λεγόμενον ἀετίτην λίθον	εὑρόντες	φέρουσιν ἐπ´ αὐτήν, πόθεν ὅτι
[4]	ἐν οὐρανῷ ἀγγέλους γεγενημένοι καὶ	πεσόντες	ἐξ οὐρανοῦ καὶ περὶ τὰ
[4]	θηρεύομεν, τὰ μὲν πεφυκότα τιθασσεύεσθαι	ὑποτάσσοντες	τῇ ἡμετέρᾳ ἡμερότητι, κατὰ δὲ
[4]	πλειόνων· τοιοῦτον γὰρ δηλοῖ τὸ	παραχαράττοντες	καὶ ῥᾳδιουργοῦντες τὸν Δευκαλίωνα, καὶ
[4]	περιστεράν τινα καὶ κορώνην ἀγγέλους,	παραχαράττοντες	καὶ ῥᾳδιουργοῦντες τὸν Δευκαλίωνα· οὐ
[4]	θεατοῦ αὐτοῦ τῶν γινομένων πάντα	πράττοντες	καὶ ὡς ἐπὶ ἀκροατοῦ τῶν
[4]	εἰσὶν οἱ πάντῃ καὶ καθαρῶς	πρεσβεύοντες	τὰ τῆς ἀληθείας καὶ τὴν
[4]	τοὺς δαίμονας διὰ τῶν θυσιῶν	κολακεύοντες	καὶ πάντῃ καταφρονοῦντες αὐτῶν διὰ
[4]	καὶ ταῖς ἐπιθυμίαις τῶν εἰσιόντων	δουλεύοντες·	ὕστερον δὲ οἱ ἀγορανόμοι τούτους
[4]	τῶν ἐθνῶν οἱ εἰς αὐτὸν	πιστεύοντες	ἐδηλοῦντο διὰ τῶν ἀναγεγραμμένων περὶ
[4]	περὶ τούτων ἐπ´ ὀλίγον διαλάβωμεν,	ἐλέγχοντες	τὸν ἤτοι μὴ προσποιούμενον τὴν
[4]	Πανδώρην, ὅτι πάντες Ὀλύμπια δώματ´	ἔχοντες	δῶρον ἐδώρησαν, πῆμ´ ἀνδράσιν ἀλφηστῇσι.
[4]	φησιν ὁ Κέλσος, θείαν φύσιν	ἔχοντες	οἱ μαντικοὶ ὄρνεις καὶ τὰ
[4]	καὶ ἀκάθαρτα ἐπὶ γῆς καλινδούμενοι,	ἔχοντές	τι περὶ τῶν μελλόντων διορατικόν,
[4]	καλούμενοι ἀμφίβολοι ἦσάν ποτε προεστηκότες,	πάσχοντες	καὶ διατιθέντες καὶ ταῖς ἐπιθυμίαις
[4]	αὐτοῖς εἶναι γραμμάτων ἱερῶν καὶ	δεικνύντες	τόν τε προφητευόμενον ἐπιδεδημηκέναι καὶ
[4]	γεγόνασιν ἄνθρωποι σκιὰν οὐρανίου βίου	παραδεικνύντες	ἐπὶ γῆς· παρ´ οἷς οὐδὲν
[4]	Αἰγύπτου. Ἐξεθέμεθα δὲ καὶ ταῦτα,	παραδεικνύντες	ὅτι καὶ τὰ μηδὲ κατὰ
[4]	δὲ παραπολαύουσι μύρμηκες καὶ μυῖαι,	ἐνεργοῦντες	μὲν ἡμέρας νυκτὸς δὲ διαναπαυόμενοι,
[4]	γὰρ δηλοῖ τὸ παραχαράττοντες καὶ	ῥᾳδιουργοῦντες	τὸν Δευκαλίωνα, καὶ τοῦτο· Οὐ
[4]	καὶ κορώνην ἀγγέλους, παραχαράττοντες καὶ	ῥᾳδιουργοῦντες	τὸν Δευκαλίωνα· οὐ γὰρ οἶμαι
[4]	ἀνθρώπων τιμιώτερον οἱ δυνηθέντες ἀναβῆναι	ἀκολουθοῦντες	τῷ λόγῳ ἀπὸ λίθων καὶ
[4]	ἔθετο νόμους, καθ´ οὓς οἱ	βιοῦντες	μακάριοι ἔσονται, μηδαμῶς τοὺς δαίμονας
[4]	καὶ οἱ ἐν Ἰουδαίοις κακῶς	βιοῦντες	ὁρμαθός εἰσι νυκτερίδων ἢ μύρμηκες
[4]	τινα ὡς γραυσὶ διηγούμενοι καὶ	ποιοῦντες	ἀνοσιώτατα τὸν θεόν, εὐθὺς ἀπ´
[4]	ἐπανελθόντες τὰ ἴδια ἀπειλήφασιν, ἀκωλύτως	ποιοῦντες	τὰ νενομισμένα. Ἓν οὖν τῶν
[4]	τὰ ἄλογα ζῷα τῶν ἀνθρώπων,	ψευδοποιοῦντες	δὲ καὶ ὅτι ἐννοίας ἔχει
[4]	οὐ ταχέως οὐδ´ οἱ φιλοσοφεῖν	δοκοῦντες	καθαρεύουσι— πολλοὶ γὰρ καὶ οἱ
[4]	καθαρὰν εὐσέβειαν εἰς τὸν δημιουργὸν	ἀσκοῦντες	καὶ τὰ καλὰ αὐτοῦ δημιουργήματα
[4]	ἕτεροι δὲ δι´ ἄλλου εἴδους	προδηλοῦντες.	Καὶ ὅρα ἐφ´ ὅσον εἰσὶν
[4]	καὶ τὰ καλὰ αὐτοῦ δημιουργήματα	εὐφημοῦντες	οὐδὲ μέχρι ὀνόματος χραίνομεν τὰ
[4]	ὑπὸ τῆς θείας δυνάμεως· οὔτ´	ἐπιθυμοῦντες,	ὡς οἱ πολλοὶ τῶν ἀνθρώπων,
[4]	ζῷα εἰς μαντικήν, ἢ οἱ	κινοῦντες	τὰ τοιαδὶ τῶν ζῴων καὶ
[4]	Κέλσος καὶ οἱ τὰ αὐτὰ	φρονοῦντες	αὐτῷ ἀσεβοῦσιν εἰς τὸν προνοοῦντα
[4]	τῶν θυσιῶν κολακεύοντες καὶ πάντῃ	καταφρονοῦντες	αὐτῶν διὰ τὸν βοηθοῦντα τοῦ
[4]	καὶ ταμιευτικώτεροι τῶν ἑαυτοῖς χρησίμων,	κατανοοῦντές	τε μελίσσας πείθωνται μὲν ἡγεμονίαις
[4]	Οἱ γὰρ τὰ περὶ Φαέθοντος	ἱστοροῦντες	ἐοίκασι καὶ Ὁμήρου νεώτεροι, τοῦ
[4]	πύργου οἱ περὶ Ἀλωέως υἱῶν	ἱστοροῦντες,	ἢ τὰ τῶν Ἀλωειδῶν ὁ
[4]	τοιαῦτα πολλῷ ἤδη συμβεβηκέναι χρόνῳ.	Θαρροῦντες	δ´ ἐροῦμεν ὅτι οὐδ´ ἀποκατασταθήσονται.
[4]	τῶν ἀνθρώπων βορβόρου ἑαυτοὺς μὴ	μετροῦντες	καὶ διὰ τοῦτο ἀποφαινόμενοι περὶ
[4]	Ἡμεῖς μέν γε κάμνοντες καὶ	προσταλαιπωροῦντες	μόλις καὶ ἐπιπόνως τρεφόμεθα· τοῖς
[4]	Κέλσῳ· Ἡμεῖς μὲν κάμνοντες καὶ	προσταλαιπωροῦντες	μόλις τρεφόμεθα· τοῖς δ´ ἄσπαρτα
[4]	γένος ἐκλεκτὸν» καὶ βασίλειον ἱεράτευμα»	ἀναχωροῦντες	καὶ ἐκκλίνοντες τὴν πρὸς τοὺς
[4]	ἀρχὴν τῶν ποτίμων ἀγαθῶν ἐξευρεῖν	ζητοῦντες,	ἅτε καὶ τροπικὴν λαμβάνοντες ἐντολὴν
[4]	καθάπερ οἱ νεόπλουτοι τῶν ἀνθρώπων	ἐπιδεικτιῶντες;	Πολλὴν δή τινα καὶ πάνυ
[4]	καὶ κηρίνους, καὶ διὰ τοῦτο	νικῶντες,	ἐπείπερ ἐπείσθησαν μὴ ἄλλως οἰκειωθῆναι
[4]	τηλικαύτης εὐσεβείας· ἆρά γε οἱ	νικῶντες	τὴν δριμυτάτην πρὸς ἀφροδίσια ὄρεξιν,
[4]	τέρπωνται κατὰ θυμὸν ἑὸν κακὸν	ἀμφαγαπῶντες.	Ὣς ἔφατ´· ἐκ δ´ ἐτέλεσσε
[4]	θεοῦ τὴν ἀνθρωπίνην ψυχὴν καὶ	ὁρῶντες	ὅτι ἀμήχανόν ἐστι τὴν κατ´
[4]	πρὸς δυσωπίαν τῶν λογικῶν, ἵν´	ἐνορῶντες	μύρμηξιν ἐργατικώτεροι γίνωνται καὶ ταμιευτικώτεροι
[4]	δυνατὸν ἐκείνων μίμησιν· ἐκείναις γὰρ	ἐνορῶντες	οἱ ἐπιτετευγμένως νομοθετήσαντες συνεστήσαντο τὰς
[4]	τοιαῦτα. Καὶ μὲν δὴ καὶ	ἀπαντῶντες	ἀλλήλοις διαλέγονται, ὅθεν οὐδὲ τῶν
[4]	Κρόνου παῖς ἀγκυλομήτεω. Ἡμεῖς δ´	ἑσταότες	θαυμάζομεν οἷον ἐτύχθη. Ὡς οὖν
[4]	καὶ ὅτι λέγουσι διατεινόμενοι ὡς	τεθεωρηκότες	περὶ πραγμάτων, τῶν μὴ δυναμένων
[4]	οἱ καλούμενοι ἀμφίβολοι ἦσάν ποτε	προεστηκότες,	πάσχοντες καὶ διατιθέντες καὶ ταῖς
[4]	τῆς ἁμαρτίας αὐτοῦ φιλοσοφήσουσιν οἱ	ἐγνωκότες	ὅτι καθ´ ἑλλάδα φωνὴν ὁ
[4]	καὶ μύρμηκες καὶ βάτραχοι οἱ	καταπεπτωκότες	ἀπὸ τῆς περὶ θεοῦ ὑγιοῦς
[4]	λέγοντας ὅτι ὑπὸ τοῦ θεοῦ	γεγονότες	πάντῃ ἐσμὲν αὐτῷ ὅμοιοι. Εἰ
[4]	μετ´ ἐκεῖνον ἡμεῖς ὑπ´ αὐτοῦ	γεγονότες	πάντῃ ὅμοιοι τῷ θεῷ, καὶ
[4]	Παλαιστίνῃ λόγους μήτε μαθόντες μήτ´	ἀκηκοότες,	τοιαύτας ἔγραψαν ἱστορίας περὶ τῶν
[4]	συγκύψαντες, παντελῶς ἀπαίδευτοι καὶ οὐ	προακηκοότες	πάλαι ταῦτα Ἡσιόδῳ καὶ ἄλλοις
[4]	ἀποφαινόμενοι περὶ τῶν τηλικούτων ὡς	κατειληφότες,	καὶ ὅτι λέγουσι διατεινόμενοι ὡς
[4]	Τούτοις δ´ οὐ πείσονται Χριστιανοί,	προκατειληφότες	τὸ κατ´ εἰκόνα» γεγονέναι θεοῦ
[4]	τέκνα, ὄζῳ ἐπ´ ἀκροτάτῳ πετάλοις	ὑποπεπτηῶτες,	ὀκτώ, ἀτὰρ μήτηρ ἐνάτη ἦν,
[4]	οἱ ἐν ταῖς φολίσιν αὐτοῦ	ἰχθύες;	Καὶ τί με δεῖ ἐπὶ
[4]	τὸ ἰχθύων. Σεμνὸν δὲ καὶ	μεγαλοφυὲς	παρ´ αὐτοῖς καὶ τὸ Μὴ
[4]	τοῦ γένους αὐτῶν οὐκ εὐκαταφρόνητον.	Σαφὲς	δὴ ὅτι καὶ γενεαλογοῦνται Ἰουδαῖοι
[4]	τὸ ὁρᾶν τε καὶ ἐνεργεῖν.	Σαφὲς	δὴ ὅτι οὐ μόνον Ἰουδαίων
[4]	κατὰ τὸν Ἱερεμίαν γὰρ ἡμῶν	σαφὲς	ὅτι Ἐκ στόματος κυρίου οὐκ
[4]	δὲ κλάγξας πέτετο πνοιῇς ἀνέμοιο.	Τρῶες	δ´ ἐρρίγησαν, ὅπως ἴδον αἰόλον
[4]	οὐκ ἀπ´ ἄλλης ὀργῆς ἢ	ἧς	ἑαυτοῖς ἐθησαύρισαν ταῦτα πεπόνθασι, τῆς
[4]	ἐπὶ τίνος τάσσεται ἡ ὀργή·	ἧς	καὶ τέκνα» πάντας ἀνθρώπους γεγονέναι
[4]	καλουμένην τῶν γλωσσῶν σύγχυσιν» περὶ	ἧς	ὁ δυνάμενος εὐκαιρότερον διηγήσεται, ἐπὰν
[4]	ἑαυτοῦ μορφὴν καὶ πολλῷ κρείττονα	ἧς	οἱ κάτω μένοντες καὶ μὴ
[4]	τῆς γυναικὸς οὐκ ἔστι καθ´	ἧς	οὐ λέγεται. Καὶ ὁ ἐκβαλλόμενος
[4]	εἰς ταῦτα πραγματείας χρεία· περὶ	ἧς	οὐκ ὀλίγα ἐν τοῖς περὶ
[4]	καὶ τῆς λύσεως αὐτῶν, ἐξ	ἧς	προήχθη ἀπὸ τῆς φυλακῆς ἐπὶ
[4]	ἐκ τῶν εἰρημένων, τίς ὁ	ἀσεβής.	Εἶτά φησιν ὅτι κἂν ταῦτα
[4]	ἐστὶν ἐννηχόμενος βορβόρῳ καὶ οὐδεὶς	εὐσεβὴς	μύρμηξ καὶ οὐδεὶς δίκαιος βάτραχος,
[4]	μὴ παρακούσας τις τοῦ λεγομένου	ἐπιτριβῆς	εὕρῃ ἀφορμήν, ὡς καὶ τῆς
[4]	τῆς ἐξόδου τῶν Ἑβραίων ἐκ	γῆς	Αἰγύπτου. Ἐξεθέμεθα δὲ καὶ ταῦτα,
[4]	καταβαλὼν τὸν περὶ τῶν ἐπὶ	γῆς	δαιμόνων λόγον, λιβανωτῷ καὶ αἵματι
[4]	κατάσχεσίν σου τὰ πέρατα τῆς	γῆς.	Εἰσὶ γάρ τινες εἱρμοὶ καὶ
[4]	ἀπ´ οὐρανοῦ βλέποντα τὰ ἐπὶ	γῆς	ἐνορᾶν μὲν θέλειν σώμασιν ἀνθρώπων
[4]	φάσκειν αὐτὴν κεχωρηκέναι τὰ ἐπὶ	γῆς	ζῷα, καθαρὰ μὲν ἀνὰ τέσσαρα
[4]	πρόνοιαν πεποιηκέναι τὰ φυόμενα ἐπὶ	γῆς	ἢ τοῖς τῶν ζῴων ἀγριωτάτοις,
[4]	οὕτως ἄλλα ὡς τὰ ἐπὶ	γῆς.	Ἡμέρα οὖν καὶ νὺξ δουλεύει
[4]	ἐν τοῖς ὕδασιν ὑποκάτω τῆς	γῆς.	Καὶ ἐβούλετό γε ὁ νόμος
[4]	αὐτῷ κατὰ γένος ἐπὶ τῆς	γῆς»	Καὶ ἐζήτησεν ἄν, αἱ γεγραμμέναι
[4]	τοῦ ἐξαγαγεῖν ἄρτον ἐκ τῆς	γῆς,	καὶ ἵν´ οἶνος εὐφραίνῃ καρδίαν
[4]	τῶν σωμάτων καὶ ἀκάθαρτα ἐπὶ	γῆς	καλινδούμενοι, ἔχοντές τι περὶ τῶν
[4]	καὶ πάντων τῶν ἑρπετῶν τῆς	γῆς	κατὰ γένος» αὐτῶν καὶ τελευταῖον
[4]	τούτοις ἐπὶ τῶν θηρίων τῆς	γῆς	κατὰ γένος» καὶ τῶν κτηνῶν
[4]	ἀφθάρτου, καὶ μόνων τῶν ἐπὶ	γῆς	κατακλυσμοὺς καὶ ἐκπυρώσεις πασχόντων, καὶ
[4]	καὶ τάχα οὐ τὰ ἐπὶ	γῆς	μόνον ἀλλὰ καὶ τὰ ἐν
[4]	εἰ μὴ ἄρα καθάρσιον τῆς	γῆς	οἴεται τὴν καλουμένην τῶν γλωσσῶν
[4]	ἑρπετοῦ, ὃ ἕρπει ἐπὶ τῆς	γῆς,	ὁμοίωμα παντὸς ἰχθύος, ὅσα ἐστὶν
[4]	κτήνους τῶν ὄντων ἐπὶ τῆς	γῆς,	ὁμοίωμα παντὸς ὀρνέου πτερωτοῦ, ὃ
[4]	καὶ ἐπὶ τῶν βλαστησάντων ἀπὸ	γῆς,	ὅτ´ ἐξήνεγκεν ἡ γῆ βοτάνην
[4]	μετὰ τοῦτο ἐξανατεταλκέναι ἐκ τῆς	γῆς	πᾶν ξύλον ὡραῖον εἰς ὅρασιν
[4]	σκιὰν οὐρανίου βίου παραδεικνύντες ἐπὶ	γῆς·	παρ´ οἷς οὐδὲν ἄλλο θεὸς
[4]	τὴν ἤτοι τηροῦσαν τὰ ἐπὶ	γῆς	πρόνοιαν ἢ κατακλυσμοῖς καὶ ἐκπυρώσεσι
[4]	δ´ ἐστὶν ἐλάχιστα ἐπὶ τῆς	γῆς,	ταῦτα δέ ἐστι σοφώτερα τῶν
[4]	ὁ θεὸς» ἐπ´ οὐρανοῦ καὶ	γῆς	τέτακται καὶ τοῦ καλουμένου στερεώματος
[4]	οὕτως φαίνεται ἐπὶ καθαρσίῳ τῆς	γῆς	τοῦτο συμβεβηκέναι· εἰ μὴ ἄρα
[4]	ὅτι ἡ τοσαύτη τῶν ἐπὶ	γῆς	φυομένων διαφορὰ οὐ προνοίας ἐστὶν
[4]	εἴτ´ ἐν οὐρανῷ εἴτε ἐπὶ	γῆς,	ὥσπερ εἰσὶ θεοὶ πολλοὶ καὶ
[4]	μὲν διαιτήσῃ οὑτωσὶ δὲ σαυτὸν	ἀγάγῃς.	Οὐκ ἀνθρώπινα οὖν πάθη προσάπτομεν
[4]	Εἶτά φησιν ὅτι κἂν ταῦτα	λέγῃς	ἀνθρώποις φύεσθαι δῆλον δ´ ὅτι
[4]	σοι ὕδατα ἔξω τῆς σῆς	πηγῆς,	εἰς δὲ σὰς πλατείας διαπορευέσθω
[4]	ἀγγείων καὶ ἀπὸ σῶν φρεάτων	πηγῆς.	Μὴ ὑπερεκχείσθω σοι ὕδατα ἔξω
[4]	τῷ μὴ νενοηκέναι τὰ περὶ	ὀργῆς	ἀναγεγραμμένα θεοῦ φησιν· Ἢ γὰρ
[4]	καὶ ἐπυρπολήθησαν, οὐκ ἀπ´ ἄλλης	ὀργῆς	ἢ ἧς ἑαυτοῖς ἐθησαύρισαν ταῦτα
[4]	δὲ τὸ τροπολογεῖσθαι τὰ περὶ	ὀργῆς	θεοῦ ἐκ τοῦ καὶ ὕπνον
[4]	θησαυρίζεις σεαυτῷ ὀργὴν ἐν ἡμέρᾳ	ὀργῆς	καὶ ἀποκαλύψεως δικαιοκρισίας τοῦ θεοῦ.
[4]	τριακοστῷ ἕκτῳ ψαλμῷ· Παῦσαι ἀπὸ	ὀργῆς	καὶ ἐγκατάλιπε θυμόν» λέγων δὲ
[4]	διασύρει ὁ Κέλσος ἐν αἷς	ὀργῆς	λέγονται κατὰ τῶν ἀσεβῶν φωναὶ
[4]	ἑαυτῷ ὀργὴν ἐν ἡμέρᾳ ὀργῆς»	ὀργῆς»	νοουμένης τοῦ πάθους; Πῶς δὲ
[4]	θησαυρίζειν ἑαυτῷ ὀργὴν ἐν ἡμέρᾳ	ὀργῆς»	ὀργῆς» νοουμένης τοῦ πάθους; Πῶς
[4]	νοουμένης τοῦ πάθους; Πῶς δὲ	ὀργῆς	πάθος παιδεύειν δύναται; Ἀλλὰ καὶ
[4]	κρίσεως θεοῦ καταστήματι γεγενημένης, ὀνομαζομένης	ὀργῆς	πατρίῳ τινὶ Ἑβραίων ἔθει. Καὶ
[4]	Παῦλος λέγων· Ἤμεθα τέκνα φύσει	ὀργῆς	ὡς καὶ οἱ λοιποί. Ὅτι
[4]	καὶ τὰ τῆς περὶ αὐτοῦ	ἀναγωγῆς.	Ἐπεὶ δ´ οἴεται Μωϋσέα, τὸν
[4]	τῷ Ἐγένετο φῶς» ἐπὶ δὲ	συναγωγῆς	μιᾶς παντὸς ὕδατος τοῦ ὑποκάτω
[4]	τοῖς ἀξίοις ὑπ´ αὐτοῦ βασιλεύεσθαι	διεξαγωγῆς.	~Μετὰ ταῦτα βουλόμενος ἡμᾶς παραδεῖξαι
[4]	δῆθεν μαντικῶν ὀρνίθων γένος ἢ	Φερεκύδης	καὶ Πυθαγόρας καὶ Σωκράτης καὶ
[4]	δέ, ὁ αὐχῶν εἶναι μὴ	ἀμαθὴς	μηδὲ ἀνόητος, τὴν ἀληθῆ λέγει
[4]	τούτων δὴ ὁ πολυΐστωρ καὶ	πολυμαθὴς	καὶ Ἰουδαίοις καὶ Χριστιανοῖς ἀμαθίαν
[4]	ἢ οὐκ οἶδεν; Ἀλλ´ εἴπερ	τίθης	εἶναι θεὸν καὶ πρόνοιαν, ὡς
[4]	ἢ δένδρων καὶ πόας καὶ	ἀκάνθης.	Ἑκάτερον δ´ αὐτόθεν ἀσεβές, καὶ
[4]	καυστῆρας προσάξω σοι, ἐὰν μὴ	πεισθῇς	μου τοῖς νόμοις καὶ οὑτωσὶ
[4]	τὸ ὄρος σῴζου, μή ποτε	συμπαραληφθῇς»	καὶ τίς ὁ Λώτ, τίς
[4]	Κρονίωνι ἄνακτι. Αὐτίκα δ´ ἐκ	γαίης	πλάσσεν κλυτὸς Ἀμφιγυήεις παρθένῳ αἰδοίῃ
[4]	γένοιο μετ´ ἐκείνων θεοφιλὴς καὶ	ἐξομοιωθείης	τοῖς κατὰ σὲ ἀνθρώπων θεοφιλεστέροις.
[4]	ὁμίλῳ· αὐτὸς δὲ κλάγξας πέτετο	πνοιῇς	ἀνέμοιο. Τρῶες δ´ ἐρρίγησαν, ὅπως
[4]	ἐξ ἧς προήχθη ἀπὸ τῆς	φυλακῆς	ἐπὶ τὸ ἐμπιστευθῆναι ὑπὸ τοῦ
[4]	κατὰ τὰς τεταγμένας ἀνακυκλήσεις ἐξ	ἀνάγκης	φησὶν ἀεὶ γεγονέναι καὶ εἶναι
[4]	οὐ πάσης ἀλλὰ μόνης τῆς	λογικῆς	οὔσης θεοῦ ἔργον, τὸ μηδὲ
[4]	ἐκείνης ἀλλ´ οὐδὲ περὶ ἄλλου	λογικῆς	ψυχῆς· εἰ δ´ ὅτι πάσχει
[4]	δὲ θεοῖς εἰς ὦπα ἐΐσκειν	παρθενικῆς	καλὸν εἶδος ἐπήρατον· αὐτὰρ Ἀθήνην
[4]	οἵας δή ποτε ἱστορίας, εἴτε	ἑλληνικῆς	εἴτε καὶ βαρβαρικῆς ἢ οὐχ
[4]	ἱστορίας, εἴτε ἑλληνικῆς εἴτε καὶ	βαρβαρικῆς	ἢ οὐχ ἱστορίας ἀλλά τινος
[4]	δὲ τηλικοῦτος Ὀδυσσεύς, ὁ τῆς	ὁμηρικῆς	Ἀθηνᾶς φίλος, οὐκ ἦν θεῖος
[4]	ἀστείους. Καὶ ἰατροὶ γοῦν ἀπὸ	ἰατρικῆς	προγινώσκουσί τινα, κἂν φαῦλοι τὸ
[4]	ὅλων δημιουργίαν, ἀλλ´ οὐδὲν ἧττον	ἰατρικῆς	τινος αὐτῷ ἐδέησε τοῖς τὴν
[4]	τοῦ λογικοῦ ζῴου καὶ τῆς	φυσικῆς	αὐτοῦ συνέσεως κατεσκεύασεν ὁ δημιουργός.
[4]	φαντασίας ἀλόγως κινούμενον μετά τινος	φυσικῆς	ὑποκατασκευῆς; Ἀλλ´ ἄτοπον τὸν ἀπ´
[4]	ἔπιον πόμα· ἔπινον γὰρ ἐκ	πνευματικῆς	ἀκολουθούσης πέτρας, ἡ δὲ πέτρα
[4]	γεννώμενα φέρεσθαι διὰ ναυτικῆς καὶ	κυβερνητικῆς	πρὸς τοὺς μὴ ἔχοντας ἐκεῖνα·
[4]	ἐκελεύσθη. Καὶ προσέθηκεν ἀπὸ τῆς	μισητικῆς	ἑαυτοῦ προαιρέσεως τὸ ἐν ἀτίμοις
[4]	ἐν τοῖς ἀλόγοις ζῴοις ἁλισκόμενοι	μαντικῆς	θεὸν μὲν τὸν περιέχοντα τὰ
[4]	ἐν ἡμῖν οὔσης θειότητος καὶ	μαντικῆς	περὶ τὴν ψυχὴν ἡμῶν πταρνύμεθα.
[4]	δι´ οἰωνοσκόπου ἀποτρέψαι ἀπὸ τῆς	οἰωνιστικῆς	πεποίηκε πνεῦμα ἐν τῷ οἰωνοσκόπῳ
[4]	ἢ οὐχ ἱστορίας ἀλλά τινος	μυστικῆς	ἀναγραφῆς τὰ περὶ τῶν ἀνδρῶν
[4]	ἑτέροις τόποις γεννώμενα φέρεσθαι διὰ	ναυτικῆς	καὶ κυβερνητικῆς πρὸς τοὺς μὴ
[4]	υἱοὺς ἔσχεν, ἕνα ἐκ τῆς	παιδίσκης	καὶ ἕνα ἐκ τῆς ἐλευθέρας.
[4]	Ἀλλ´ ὁ μὲν ἐκ τῆς	παιδίσκης	κατὰ σάρκα γεγέννηται, ὁ δὲ
[4]	ἑξῆς φησιν ὁ Κέλσος μετὰ	μεγάλης	ἐπαγγελίας τοῦτον τὸν τρόπον· Ἔτι
[4]	τὸ καλόν, καὶ τῆς Ἀφροδίτης	καλῆς	οὔσης. Ἅτε οὖν Πόρου καὶ
[4]	πραγμάτων· ὅτι ἀρετῆς μὲν ἐὰν	ἀνέλῃς	τὸ ἑκούσιον, ἀνεῖλες αὐτῆς καὶ
[4]	ἀνθρώπων σωτῆρος· ἵνα διὰ τῆς	ἀπειλῆς	ἐπιστραφῶσι μὲν οἱ ἀκούσαντες, οἱ
[4]	καὶ αὐτὸς ὡς ἐκεῖνοι γένηται	θεοφιλής;	Θέλων δὲ τὰς ὁμιλίας τῶν
[4]	τῶν ἀνθρώπων, γένοιο μετ´ ἐκείνων	θεοφιλὴς	καὶ ἐξομοιωθείης τοῖς κατὰ σὲ
[4]	ἀπ´ ἀλόγου φύσεως καὶ κατασκευῆς	ψιλῆς	γινομένων. Ὧν τὴν αἰτίαν οὐδεὶς
[4]	λόγου νομίζειν ἔχεσθαι. Εἰ γὰρ	ψιλῆς	ἕνεκεν λέξεως χρὴ κατηγορεῖν τῶν
[4]	κατασκευῆς; Ἄνθρωποι δὲ οὐκ ἀπὸ	ψιλῆς	φύσεως ἐπὶ τὸ τοιοῦτον ὁμοίως
[4]	ἀπώλοντο καὶ ἐπυρπολήθησαν, οὐκ ἀπ´	ἄλλης	ὀργῆς ἢ ἧς ἑαυτοῖς ἐθησαύρισαν
[4]	καθ´ ἡμῶν γράφοντι παραρρίψαι δόγμα,	πολλῆς	δεόμενον κἂν δοκούσης ἀποδείξεως, κατὰ
[4]	Ἀλλ´ οἶδα τὸν λόγον δεόμενον	πολλῆς	ἐξεργασίας καὶ κατασκευῆς, χάριτι θεοῦ,
[4]	ἂν καὶ μίαν ἐξαίρετον ἀπὸ	πολλῆς	φιλανθρωπίας κατάβασιν ὑπὲρ τοῦ ἐπιστρέψαι
[4]	ἄτοπον ἀπαντᾷ τῷ λόγῳ, ἀπὸ	πολλῆς	φιλανθρωπίας καταβιβάζοντι σωτῆρα τῷ γένει
[4]	ἀνεῖλες αὐτῆς καὶ τὴν οὐσίαν.	Ὅλης	δ´ εἰς ταῦτα πραγματείας χρεία·
[4]	περισταίη τὸ ἐπαχθὲς τοῦ περὶ	ὅλης	τῆς φύσεως ἐπαγγειλαμένου ἀποδοῦναι λόγον
[4]	δὴ τίνα ἐστὶν ἃ περὶ	ὅλης	τῆς φύσεως ἐπαγγέλλεται λέξειν καὶ
[4]	θεοῦ, τοῦ ἐξαφανιοῦντος τὴν δι´	ὅλης	τῆς ψυχῆς ἀνακεκραμένην κακίαν. Ἀλλὰ
[4]	εἶναι ἀλόγους ὁ περὶ τῆς	ὅλης	φύσεως ἐπαγγειλάμενος λέγειν καὶ τὴν
[4]	τοῦτο λέγω— ἀλλὰ περὶ τῆς	ὅλης	φύσεως, ὅπερ ἐπηγγειλάμην, ὁ λόγος
[4]	εἰ δὴ ἐς ἀνθρώπους κάτεισι,	μεταβολῆς	αὐτῷ δεῖ, μεταβολῆς δὲ ἐξ
[4]	τὰ ἀνθρώπινα· εἰς ἣν οὐ	μεταβολῆς	αὐτῷ δεῖ, ὡς Κέλσος οἴεται
[4]	ἀνθρώπους κάτεισι, μεταβολῆς αὐτῷ δεῖ,	μεταβολῆς	δὲ ἐξ ἀγαθοῦ εἰς κακὸν
[4]	δεικνύτω ὁ Κέλσος οὐκ ἐξ	ὕλης	ἀποίου αὐτὸν γεγονέναι, τηρῶν τὸ
[4]	οὑτινοσοῦν ἐκ τῆς αὐτῆς ὑποκειμένης	ὕλης	γεγενημένου ὅμοιον εἶναι κατὰ τὸν
[4]	ξύλων ἀλλὰ καὶ τῆς νομιζομένης	ὕλης	εἶναι τιμιωτάτης ἀργύρου καὶ χρυσοῦ,
[4]	οὐδὲν ἀθάνατον· εἰ δ´ ἐπεὶ	ὕλης	ἔκγονόν ἐστιν ὁ κόσμος, οὐκ
[4]	ἀποίου αὐτὸν γεγονέναι, τηρῶν τὸ	ὕλης	ἔκγονον οὐδὲν ἀθάνατον· εἰ δ´
[4]	ποῖον οὖν σημαινόμενον διαστελλόμενος φήσει	ὕλης	ἔκγονον οὐδὲν ἀθάνατον; Καὶ ὁρᾷς
[4]	φυσιολογεῖν. ~Φησὶ δ´ ὅτι καὶ	ὕλης	ἔκγονον οὐδὲν ἀθάνατον. Καὶ πρὸς
[4]	ὁ κόσμος καὶ οὐχ ὡς	ὕλης	ἐστὶν ἔκγονον ἢ οὐδ´ αὐτὸς
[4]	πρὸς τοῦτο λελέξεται ὅτι, εἴπερ	ὕλης	οὐδὲν ἔκγονον ἀθάνατον, ἤτοι ἀθάνατος
[4]	γε οὐδὲν διοίσει νυκτερίδος ἢ	εὐλῆς	ἢ βατράχου ἢ ἀνθρώπου σῶμα·
[4]	γε οὐδὲν διοίσει νυκτερίδος ἢ	εὐλῆς	ἢ βατράχου ἢ ἀνθρώπου σῶμα·
[4]	ἡ αὐτὴ ὑπόκειται νυκτερίδος ἢ	εὐλῆς	ἢ βατράχου ἢ ἀνθρώπου σώματι,
[4]	τὸ μηδὲν διοίσειν νυκτερίδος ἢ	εὐλῆς	ἢ βατράχου σῶμα παρὰ τὸ
[4]	ἠκολούθησε μηδὲν διαφέρειν νυκτερίδος ἢ	εὐλῆς	ἢ βατράχου σῶμα τοῦ αἰθερίου
[4]	σῶμα ἀνθρώπου σώματος νυκτερίδος ἢ	εὐλῆς	ἢ βατράχου· ὕλη γὰρ ἡ
[4]	ἐννοίας, αὐτὸς οὐ φροντίσας τῆς	ἐπιβουλῆς	αὐτῶν, ἐπιβουλευόντων μάλιστα τοῖς βελτίοσιν,
[4]	Κέλσου ἐν τῷ συγγράμματι αὐτοῦ	οἰκοδομῆς	παραπλήσια τῇ οἰκοδομῇ τῶν εἰπόντων·
[4]	ἀσπαίροντα· ὁ δ´ οὔπω λήθετο	χάρμης.	Κόψε γὰρ αὐτὸν ἔχοντα κατὰ
[4]	τὸ ἄλογον ἡγεμονικὸν καὶ ὑπὸ	ὁρμῆς	καὶ φαντασίας ἀλόγως κινούμενον μετά
[4]	εἶδος ἑκάστου φυτοῦ καὶ ἑκάστης	βοτάνης,	λέγειν τὰς αἰτίας τῶν μερισμῶν.
[4]	πρὸς τοὺς λοιποὺς ἀνθρώπους. Κἂν	Δημοσθένης	τις οὖν ὁ ῥήτωρ ᾖ
[4]	χρησίμου τυγχανούσης τῷ παντὶ ἢ	δυναμένης	γε εἶναι χρησίμου, λελέξεται ὅτι
[4]	ἀληθές, καὶ αὐτὸ φυσικὸν τυγχάνειν,	ἐπιδαψιλευσαμένης	τῆς θείας προνοίας καὶ ἐν
[4]	Χριστιανοὺς λέγοντας περὶ τῆς ἤδη	γεγενημένης	ἐπιδημίας εἰς τὸν βίον τῶν
[4]	κατ´ αὐτῶν κρίσεως θεοῦ καταστήματι	γεγενημένης,	ὀνομαζομένης ὀργῆς πατρίῳ τινὶ Ἑβραίων
[4]	παντὸς οὑτινοσοῦν ἐκ τῆς αὐτῆς	ὑποκειμένης	ὕλης γεγενημένου ὅμοιον εἶναι κατὰ
[4]	τῆς ἀληθείας ἀπὸ πάσης ψυχῆς,	βεβλαμμένης	ἀπὸ τοῦ συγγράμματος Κέλσου ἢ
[4]	ἑκατὸν ἔτεσιν ἱστορουμένης γεγενῆσθαι καὶ	συναγομένης	ἀπὸ τῶν τριακοσίων» τοῦ μήκους
[4]	αὐτῶν κρίσεως θεοῦ καταστήματι γεγενημένης,	ὀνομαζομένης	ὀργῆς πατρίῳ τινὶ Ἑβραίων ἔθει.
[4]	ἐνδόντος πρὸς τὸν ἔρωτα τῆς	νομιζομένης	δεσποίνης, πῇ μὲν παρακαλούσης πῇ
[4]	καὶ ξύλων ἀλλὰ καὶ τῆς	νομιζομένης	ὕλης εἶναι τιμιωτάτης ἀργύρου καὶ
[4]	εἰλῆφθαι διαλέκτου, παρὰ μόνοις Ἰουδαίοις	εὑρισκομένης.	~Μετὰ ταῦτα ὁ Κέλσος ἐκτιθέμενος
[4]	τὴν ἀνθρώπων φύσιν· ἕως προκοπῆς	γενομένης	εἰς σύνεσιν καὶ τὰς λοιπὰς
[4]	τῶν ζῴων ἱστορίας καὶ τῆς	ἐμφαινομένης	αὐτοῖς ἀγχινοίας δεικνύναι ὅτι οὐδὲν
[4]	αὐτῶν, πλείονος δὲ τῆς διαστροφῆς	γινομένης	ὁσημέραι ἐτόλμησαν καὶ εἰς τὰς
[4]	ἐστίν, οὐκ οἶδα εἰ καινῆς	διαδεξομένης	ὁδοῦ καὶ ἀλλοίας μετὰ τὴν
[4]	τῆς ψυχῆς, πτερορρυούσης καὶ δεῦρο	φερομένης,	ἕως ἂν στερεοῦ τινος λάβηται»
[4]	τὸ γὰρ ὑποκείμενον ἡ ὕλη	ἀπολλυμένης	τῆς ποιότητος διαμένει κατὰ τοὺς
[4]	τοὺς ἐν μιᾷ γωνίᾳ τῆς	οἰκουμένης	βουληθέντος μόνους θεραπεύεσθαι ἀλλὰ τὸ
[4]	ὀργὴν ἐν ἡμέρᾳ ὀργῆς» ὀργῆς»	νοουμένης	τοῦ πάθους; Πῶς δὲ ὀργῆς
[4]	ἀπὸ προνοίας οὐ μᾶλλον ἡμῶν	προνοουμένης	ἢ δένδρων καὶ πόας καὶ
[4]	τὸ ἀλλόκοτον αὐτῆς, ἑκατὸν ἔτεσιν	ἱστορουμένης	γεγενῆσθαι καὶ συναγομένης ἀπὸ τῶν
[4]	καταλιπὸν ἐκεῖνα, ὅπου δὲ διὰ	μαρτυρουμένης	ὑπὸ πολλῶν ἐναργείας παριστὰς ὅτι
[4]	μυρίων δ´ ἂν τῶν ἀπὸ	κεχυμένης	τῆς κακίας ἐπεισελθόντων τῷ βίῳ
[4]	κατασκευῆς, τοὺς ἀνοήτους τῶν ἀνθρώπων	ἐπισπωμένης	καὶ καθελκούσης ἀπὸ τοῦ θεοῦ
[4]	τοιαύτῃ τύχῃ καθέστηκε. Πρῶτον μὲν	πένης	ἀεί ἐστι καὶ πολλοῦ δεῖ
[4]	τὰ τούτων σώματα ἡλίου ἢ	σελήνης	ἢ ἀστέρων ἢ οὐρανοῦ ἢ
[4]	δόξα ἡλίου, καὶ ἄλλη δόξα	σελήνης,	καὶ ἄλλη δόξα ἀστέρων· ἀστὴρ
[4]	ὅσον ἐστίν, οὐκ οἶδα εἰ	καινῆς	διαδεξομένης ὁδοῦ καὶ ἀλλοίας μετὰ
[4]	οὐ δίδοται οὐ μόνον ἐπ´	ἐκείνης	ἀλλ´ οὐδὲ περὶ ἄλλου λογικῆς
[4]	ὁ Ἔρως, γεννηθεὶς ἐν τοῖς	ἐκείνης	γενεθλίοις καὶ ἅμα φύσει ἐραστὴς
[4]	πρὸς τὸν ἔρωτα τῆς νομιζομένης	δεσποίνης,	πῇ μὲν παρακαλούσης πῇ δ´
[4]	ἐντυγχάνων μέτριος καὶ αἰσθανόμενος τῆς	ἀνθρωπίνης	ἀσθενείας οὐκ ἂν περισταίη τὸ
[4]	Ἰουδαῖοι ἐν γωνίᾳ που τῆς	Παλαιστίνης	συγκύψαντες, παντελῶς ἀπαίδευτοι καὶ οὐ
[4]	τοσοῦτον αὐτοὺς χρόνον ἐκβεβλῆσθαι τῆς	σεμνῆς	ἁγιστείας καὶ λατρείας, κρατηθέντας ὑπὸ
[4]	τὸν σοφὸν μετὰ τῆς θυγατρὸς	μόνης	καταλελειμμένον, παντὸς τοῦ τῶν ἀνθρώπων
[4]	τῇ προνοίᾳ ἀποδεκτέον, καὶ οὐ	μόνης	προνοίας θεοῦ ἔργα ἐπιτελοῦντα ἀλλὰ
[4]	ψυχῆς, ὡς οὐ πάσης ἀλλὰ	μόνης	τῆς λογικῆς οὔσης θεοῦ ἔργον,
[4]	ἐποίει δημιουργοὺς πάντων σωμάτων, ὡς	μόνης	ψυχῆς ἔργον οὔσης θεοῦ, πῶς
[4]	ὅτι οὐχ ἕξει φύσιν περὶ	διαμονῆς	τὴν αὐτὴν τῷ ἀγένητος ὑποτεθεῖσθαι.
[4]	οἰκούμενον σῶμα καὶ ποιεῖν αὐτὰ	πόρνης	μέλη» μαθοῦσι δὲ ἤδη καὶ
[4]	πατέρα καὶ ταφέντα ἐν σφαίρᾳ	σμύρνης	καὶ ἐπιτιθὲν ὅπου τὸ τοῦ
[4]	Τί δέ, τὸ λαμπρὸν τῆς	δικαιοσύνης,	τηρούσης τὸ πρὸς τὸν πλησίον
[4]	θεῷ, ἐὰν μὴ καὶ διὰ	σωφροσύνης	ἀναβῶσι πρὸς αὐτόν, σκωλήκων ἡμῖν
[4]	ἱστορία, ἐκτίθεται αὐτήν, ὅπου δὲ	σωφροσύνης	ἀξιολόγου ἐπίδειξις γεγένηται, τοῦ Ἰωσὴφ
[4]	τις πρὸς αὐτὸν ὅτι, εἴπερ	αἰσχύνης	ἄξια τὰ κατὰ τὴν πρώτην
[4]	περὶ θεῶν ἀτόπους Ἑλλήνων ἱστορίας,	αἰσχύνης	αὐτόθεν ἀξίας καὶ ἀλληγορουμένας; Ὅπου
[4]	τῶν σημαινομένων ὑπὸ τῆς Ἑβραίων	φωνῆς.	~Καὶ ὅρα ὁ ἐντυγχάνων τῇ
[4]	εἰσήγαγε τοὺς πρώτους ἀκούοντας θειοτέρας	φωνῆς	καὶ χρησμῶν καὶ ὁρῶντας ἔσθ´
[4]	συνέχον τὰ πάντα γνῶσιν ἔχει	φωνῆς»	οὐδὲ συνιέναι δύναται τὸ Οὐχὶ
[4]	πιστεύσωμέν τινας, ἐκ τῆς ἀσήμου	φωνῆς	τῶν ὀρνίθων μαθόντας ὅτι ἀπίασί
[4]	Κύριε, μὴ τῷ θυμῷ σου	ἐλέγξῃς	με, μηδὲ τῇ ὀργῇ σου
[4]	ἐστι περὶ τήνδε τὴν ὕλην	ἑξῆς	δὲ τοιαδί, φέρ´ εἰπεῖν, βελτίων
[4]	ἕως ἂν στερεοῦ τινος λάβηται»	~Ἑξῆς	δὲ τοιαῦτά φησιν· Εἶτα κατακλυσμόν
[4]	ἕνεκεν ταῦτα χρὴ νομίζειν γεγονέναι.	~Ἑξῆς	δὲ τούτοις ἑαυτῷ ἀνθυποφέρει τὰ
[4]	ἄσπαρτα καὶ ἀνήροτα πάντα φύονται»	~Ἑξῆς	δὲ τούτοις ἐπιλαθόμενος ὅτι τὸ
[4]	τροπολογουμένων καὶ οὐ μωρῶν συγγραμμάτων.	~Ἑξῆς	δὲ τούτοις ἐπιλεξάμενος ἀπὸ πάντων
[4]	ἀποκτεῖναι τὸν Ἰησοῦν τέλεον ἐγκατελείφθησαν.	~Ἑξῆς	δὲ τούτοις ὁ Κέλσος ἐπιτρέχων
[4]	θεοῦ ὁ λόγος ἐστὶν αὐτοῦ.	~Ἑξῆς	δὲ τούτοις ὡσπερεὶ ἐπὶ πλεῖον
[4]	τίνα ἐμφανίσειν. ~Διὰ πολλῶν δ´	ἑξῆς	ἐγκαλεῖ ἡμῖν ὡς τῷ ἀνθρώπῳ
[4]	ψυχῆς. Ἔοικε μέντοι ἐν τοῖς	ἑξῆς,	ἐν οἷς καὶ θεοφιλέστερα τὰ
[4]	τοὺς ὑπὲρ τῶν πατρίδων πολέμους,	ἑξῆς	ἐπιφέρει διεξιὼν μυρμήκων ἐγκώμιον· ὅπως
[4]	ἱερὲ Ἀμβρόσιε, τέταρτον πρὸς τὰ	ἑξῆς	εὐξάμενοι διὰ Χριστοῦ τῷ θεῷ
[4]	ἔργον οὔσης θεοῦ, πῶς οὐχὶ	ἑξῆς	ἦν τῷ μερίζοντι τὰ τοσαῦτα
[4]	θεοῖς αὐτὰ ἱδρῦσθαι» καὶ τὰ	ἑξῆς.	Καὶ δοκεῖ μοι μηδὲ Πλάτωνος
[4]	τοιαῦτα, καίτοι γε ἐν τοῖς	ἑξῆς	λέγων ὅτι οἱ ἐπιεικέστεροι Ἰουδαίων
[4]	ἐν τοῖς ὄρεσι» καὶ τὰ	ἑξῆς.	Λεκτέον οὖν ὅτι ἆρ´ ἐὰν
[4]	λελεγμένων τι καταλελοιπέναι. Φησὶν οὖν	ἑξῆς	ὅτι ἤτοι ὡς ἀληθῶς μεταβάλλει
[4]	Αὐτὸ τὸ ποιηθησόμενον» καὶ τὰ	ἑξῆς,	οὐ τοῦ παρόντος ἐστὶ καιροῦ
[4]	Ἀδάμ, εἰς γυναῖκα» καὶ τὰ	ἑξῆς,	οὐδὲ τὴν λέξιν ἐκθέμενος, δυναμένην
[4]	κακοήθειαν τοῦ Κέλσου ἐν τοῖς	ἑξῆς.	Τῆς γὰρ γραφῆς ἡμῶν λεγούσης
[4]	χρεία ἡμῖν πρὸς τὰ νῦν	ἑξῆς	τοῖς προειρημένοις τῷ Κέλσῳ λεγόμενα
[4]	πετεινοῦ πτερωτοῦ κατὰ γένος» καὶ	ἑξῆς	τούτοις ἐπὶ τῶν θηρίων τῆς
[4]	γὰρ ἐν καιρῷ αὐτῶν ζητηθήσεται»	~Ἑξῆς	τούτοις ὁ Κέλσος, θέλων μὴ
[4]	αὐτοῦ ἀκούειν δυνηθῆναι καὶ ζητεῖν.	~Ἑξῆς	τούτοις τὰ διὰ πολλῶν καὶ
[4]	τοῦ Κέλσου χλεύην, ἐπὶ τὰ	ἑξῆς	τραπησόμεθα. Φησὶ δὴ ὁ θεῖος
[4]	κύριος ὁ θεός σου» εἶθ´	ἑξῆς	φησι· Προφήτην ἀναστήσει σοι κύριος
[4]	φέρων. ~Ἴδωμεν δὲ καὶ ἅπερ	ἑξῆς	φησιν ὁ Κέλσος μετὰ μεγάλης
[4]	σώματος δὲ ἄλλη φύσις. ~Εἶθ´	ἑξῆς	φησιν ὅτι κοινὴ ἡ πάντων
[4]	οἰκοδομεῖν θεοῦ οἰκοδομὴν καὶ ναὸν	δόξης	θεοῦ, διὰ τοῦτο καὶ ἡμῖν
[4]	τὸν φωτισμὸν τῆς γνώσεως τῆς	δόξης	τοῦ θεοῦ» ἐπιδημοῦντος ἡμῶν τῷ
[4]	διὰ παντὸς τοῦ βίου, δεινὸς	γόης	καὶ φαρμακεὺς καὶ σοφιστής· καὶ
[4]	πρὸς τροφήν· ἡ δὲ τῆς	σκέπης	ἀπορία τοῦτο μὲν ὑφαντικὴν τὴν
[4]	καθ´ ἡμᾶς τις σοφῶν· Μὴ	εἴπῃς·	τί τοῦτο, εἰς τί τοῦτο;
[4]	χρείαν αὐτῶν ἔκτισται» καὶ Μὴ	εἴπῃς·	τί τοῦτο, εἰς τί τοῦτο;
[4]	πραθέντα Ἰωσὴφ ἐλευθερούμενον καὶ μετὰ	πομπῆς	ἐπανιόντα πρὸς τὸν τοῦ πατρὸς
[4]	βεβοηθῆσθαι τὴν ἀνθρώπων φύσιν· ἕως	προκοπῆς	γενομένης εἰς σύνεσιν καὶ τὰς
[4]	Κέλσος οἴεται ἡμᾶς λέγειν, οὔτε	τροπῆς	τῆς ἐξ ἀγαθοῦ εἰς κακὸν
[4]	φρονοῦντας ὅτι τοῦ ἐλέους κυρίου	πλήρης	ἡ γῆ» καὶ ἔλεος κυρίου
[4]	ὑπερεκχείσθω σοι ὕδατα ἔξω τῆς	σῆς	πηγῆς, εἰς δὲ σὰς πλατείας
[4]	περὶ τῆς ψυχῆς, ὡς οὐ	πάσης	ἀλλὰ μόνης τῆς λογικῆς οὔσης
[4]	ὁ Κέλσος ὁσίας ἕνεκεν μετὰ	πάσης	ἀσαφείας ὑπομιμνήσκεται τῶν ὀνειράτων τοῦ
[4]	ἐν αὐτῷ λόγου θεοῦ αὐτὸς	πάσης	κακίας ἀπαράδεκτος ἦν. Εἰ δὲ
[4]	αὐτῷ λέγουσι πληρωθέντα τὸν βίον	πάσης	κακίας δεῖσθαι τοῦ καταπεμπομένου ἀπὸ
[4]	καταλαμβάνοντας αὐτοῦ τὴν θεότητα ἀπαλλάσσεσθαι	πάσης	κακοδαιμονίας, ἀπιστοῦντας δὲ μηδ´ ἀπολογίας
[4]	ἡμᾶς οἰκειῶσαι αὐτῷ καθαροὺς ἀπὸ	πάσης	πονηρίας καὶ κακίας βίου. Οὐχ
[4]	Δεόμεθα δὲ καὶ νοημάτων, κατασκαπτόντων	πάσης	ψευδοδοξίας οἰκοδομὰς καὶ τὰ τῆς
[4]	τὰ κατὰ τῆς ἀληθείας ἀπὸ	πάσης	ψυχῆς, βεβλαμμένης ἀπὸ τοῦ συγγράμματος
[4]	ταῦτα ἐπὶ κητῶν μεγάλων καὶ	πάσης	ψυχῆς ζῴων ἑρπετῶν, ἃ ἐξήγαγε
[4]	Ἢ τολμάτω τις λέγειν μὴ	πάσης	ὠφελείας εἶναι πηγὴν καὶ ἀρχὴν
[4]	τροπικῶς εἰρημένον καὶ δεόμενον διηγήσεως,	παριστάσης	μεταδεδωκέναι τὸν θεὸν τοῦ ἀφθάρτου
[4]	δοκούσης ἀποδείξεως, κατὰ τὸ δυνατὸν	παριστάσης	ὅτι ὁμοία ἀπ´ ἀρχῆς εἰς
[4]	γὰρ ἑκάστου ἡγεμονικὸν αἴτιον τῆς	ὑποστάσης	ἐν αὐτῷ κακίας ἐστίν, ἥτις
[4]	καὶ τελείους, οὐδὲ τὴν ἀρχὴν	ὑποστάσης	τῆς κακίας; Ταῦτα δ´ ἰδιώτας
[4]	θυμῷ, ἵνα μὴ ὀλίγους ἡμᾶς	ποιήσῃς.	Ἀναγνοὺς δέ τις ἐν μὲν
[4]	τὸν κόσμον τοῦ οὐρανοῦ, πλανηθεὶς	προσκυνήσῃς	αὐτοῖς καὶ λατρεύσῃς αὐτοῖς. Οἵα
[4]	προσποιουμένῳ πρόνοιαν εἰδέναι, οὐκ ἐπ´	ἴσης	λελέξεται, διὰ τί εἰδὼς τὰ
[4]	ἀπὸ λογισμοῦ ἀλλ´ ἀπὸ φύσεως,	βουληθείσης	τῆς κατασκευαζούσης αὐτοὺς φύσεως παράδειγμα
[4]	ἐπεξελθόντας τῇ ὕβρει τῆς ἀδελφῆς,	βιασθείσης	ὑπὸ τοῦ υἱοῦ τοῦ βασιλέως
[4]	ἦσαν, καὶ πάντες διὰ τῆς	θαλάσσης	διῆλθον, καὶ πάντες εἰς τὸν
[4]	αἵματι καὶ ταῖς ἀπὸ τῆς	κνίσσης	ἀναθυμιάσεσι χαιρόντων καὶ τοὺς ἀνθρώπους
[4]	με, μηδὲ τῇ ὀργῇ σου	παιδεύσῃς	με» ἐν δὲ τῷ Ἱερεμίᾳ·
[4]	οὐρανοῦ, πλανηθεὶς προσκυνήσῃς αὐτοῖς καὶ	λατρεύσῃς	αὐτοῖς. Οἵα δὲ πολιτεία ἦν
[4]	καλόν, καὶ τῆς Ἀφροδίτης καλῆς	οὔσης.	Ἅτε οὖν Πόρου καὶ Πενίας
[4]	ἐδείπνησαν, προσαιτήσουσα οἷον δὴ εὐωχίας	οὔσης	ἀφίκετο ἡ Πενία καὶ ἦν
[4]	ἄνθρωποι ἀπό τινος ἐν ἡμῖν	οὔσης	θειότητος καὶ μαντικῆς περὶ τὴν
[4]	πάσης ἀλλὰ μόνης τῆς λογικῆς	οὔσης	θεοῦ ἔργον, τὸ μηδὲ παντὸς
[4]	σωμάτων, ὡς μόνης ψυχῆς ἔργον	οὔσης	θεοῦ, πῶς οὐχὶ ἑξῆς ἦν
[4]	ἀφανισθήσεται νοηθῇ. Ἐν κακοῖς γοῦν	οὔσης	καὶ τῆς περὶ θεοῦ ἀγνοίας,
[4]	θεῷ ἐν τοῖς» ἑκάστης πράξεως	οὔσης	καρποῦ τῆς βασιλείας καιροῖς» Ἡμεῖς
[4]	γὰρ μιᾶς καὶ τῆς αὐτῆς	οὔσης	τῆς τοῦδέ τινος ἀνθρώπου φύσεως
[4]	ἑξῆς. Τῆς γὰρ γραφῆς ἡμῶν	λεγούσης	ἐπὶ τῆς τοῦ ἀνθρώπου πλάσεως·
[4]	θύρα ἀκολούθου διηγήσεως, καὶ πανταχοῦ	συνᾳδούσης	καὶ συμφωνούσης ἐν ταῖς ἀπὸ
[4]	ἀλλ´ ἀπὸ φύσεως, βουληθείσης τῆς	κατασκευαζούσης	αὐτοὺς φύσεως παράδειγμα ἐν ἀλόγοις
[4]	τὴν μεταβολήν, αὐτῆς εἰς σῶμα	ἐλθούσης,	πευσόμεθα, πῶς λέγει μεταβολήν. Εἰ
[4]	πόμα· ἔπινον γὰρ ἐκ πνευματικῆς	ἀκολουθούσης	πέτρας, ἡ δὲ πέτρα ἦν
[4]	ἀνοήτους τῶν ἀνθρώπων ἐπισπωμένης καὶ	καθελκούσης	ἀπὸ τοῦ θεοῦ εἰς γῆν
[4]	ὅτι, εἴπερ μετά τινος κἂν	δοκούσης	ἀκολουθίας ἐβούλετο ἀνατρέπειν τὴν περὶ
[4]	παραρρίψαι δόγμα, πολλῆς δεόμενον κἂν	δοκούσης	ἀποδείξεως, κατὰ τὸ δυνατὸν παριστάσης
[4]	πρὸς ἀπολογίαν ἡμῖν λελέχθω τῆς	φασκούσης	λέξεως παρὰ τῷ Κέλσῳ· Ἡμεῖς
[4]	τῆς νομιζομένης δεσποίνης, πῇ μὲν	παρακαλούσης	πῇ δ´ ἀπειλούσης, οὐδ´ ὑπεμνήσθη
[4]	πῇ μὲν παρακαλούσης πῇ δ´	ἀπειλούσης,	οὐδ´ ὑπεμνήσθη τῆς ἱστορίας. Πολλῷ
[4]	καὶ τῆς κακίας αὐτοῦ χρησίμου	τυγχανούσης	τῷ παντὶ ἢ δυναμένης γε
[4]	διηγήσεως, καὶ πανταχοῦ συνᾳδούσης καὶ	συμφωνούσης	ἐν ταῖς ἀπὸ τοῦ θείου
[4]	ἀπὸ τῆς προνοίας γίνεται, οὐκ	ἐπιτρεπούσης	πλεονεκτεῖν τὸ ἓν αὐτῶν, ἵνα
[4]	δέ, τὸ λαμπρὸν τῆς δικαιοσύνης,	τηρούσης	τὸ πρὸς τὸν πλησίον καὶ
[4]	ὅσον γεῦσαι τοὺς ἀκροατὰς ἀπολογίας	καθαιρούσης	τὴν καθ´ ἡμῶν τοῦ Κέλσου
[4]	κατὰ Πλάτωνα κάθοδον τῆς ψυχῆς,	πτερορρυούσης	καὶ δεῦρο φερομένης, ἕως ἂν
[4]	περὶ τῶν τοσούτων καὶ ὑπὸ	ἐνυπαρχούσης	ἀφαντάστου φύσεως διοικουμένων παντοδαπῶν φυτῶν
[4]	παντελῆ ἐπανόρθωσιν ἐργαζόμενοι, ὁποῖοι ἦσαν	Μωϋσῆς	καὶ οἱ προφῆται. Παρὰ δὲ
[4]	ἐπισημειώσασθαι ὅτι ἀρχαιότατοι ἄνδρες γενόμενοι	Μωϋσῆς	καί τινες τῶν προφητῶν οὐ
[4]	καθαρότητα ὁ λόγος εἰπών· Ἐγγιεῖ	Μωϋσῆς	μόνος πρὸς τὸν θεόν, οἱ
[4]	περὶ τοῦ Ἀδὰμ εἶναι φυσιολογεῖ	Μωϋσῆς	τὰ περὶ τῆς τοῦ ἀνθρώπου
[4]	γνῷ, τίνα τρόπον ἀρχαιότερος ἦν	Μωϋσῆς	τῶν κατὰ χρόνων μακρὰς περιόδους
[4]	οἱ καθ´ ἡμᾶς προφῆται καὶ	Μωϋσῆς,	ᾧ μεμαρτύρηκε διὰ τὴν πολλὴν
[4]	φαίνεται τοῖς ἀδεκάστοις ἀκροαταῖς ἀρχαιότερος	Μωϋσῆς	ὢν Ὁμήρου. Καὶ τὰ περὶ
[4]	οὐρανοῦ» ἀλλὰ καὶ χρῄζομεν σοφίας	κατασπώσης	πάντα τὰ ἐπαιρόμενα κατὰ τῆς
[4]	οἱ προνοούμενοι τῶν ὠνίων καὶ	τῆς	ἀγορᾶς δι´ οὐδὲν ἄλλο προνοοῦνται
[4]	τὸν Λευΐ, ἐπεξελθόντας τῇ ὕβρει	τῆς	ἀδελφῆς, βιασθείσης ὑπὸ τοῦ υἱοῦ
[4]	πραγματεύεται διὰ τοῦ Χριστοῦ καὶ	τῆς	ἀεὶ ἐπιδημίας τοῦ λόγου ἀναλαμβάνειν
[4]	λαοῦ τῶν Ἰουδαίων ἐξελθεῖν ἐκ	τῆς	Αἰγύπτου, Ἰησοῦν δὲ πάλιν ἐπιδημῆσαι
[4]	τὸ Κέλσου ἐπαιρόμενον» καθ´ ἡμῶν	τῆς	ἀλαζονείας ὕψωμα» Εἶτ´ ἐπεὶ μὴ
[4]	χρῄζομεν λόγων ἐκριζούντων τὰ κατὰ	τῆς	ἀληθείας ἀπὸ πάσης ψυχῆς, βεβλαμμένης
[4]	πάντῃ καὶ καθαρῶς πρεσβεύοντες τὰ	τῆς	ἀληθείας καὶ τὴν παντελῆ ἐπανόρθωσιν
[4]	καὶ οὐδεὶς τῷ λαμπρῷ φωτὶ	τῆς	ἀληθείας καταυγαζόμενος τὴν ψυχὴν νυκτερίδι
[4]	πολλῶν ἀλλὰ περὶ τὴν ἐξέτασιν	τῆς	ἀληθείας, κινήμασι σκωλήκων ἢ ἄλλων
[4]	τοὺς δήμους αὐτούς, οὐκ αἰσθανομένους	τῆς	ἀλόγου καὶ πονηρᾶς τῶν δαιμόνων
[4]	προνοητικὸν καταρρίψῃ ὡς οὐδὲν πλέον	τῆς	ἀλόγου τῶν μυρμήκων ἐν οἷς
[4]	σκώληκες ἐν βορβόρου γωνίᾳ τοῦ	τῆς	ἀμαθίας καὶ ἀγνοίας καλινδούμενοι. Καίτοι
[4]	περὶ τοῦ Ἀδὰμ καὶ περὶ	τῆς	ἁμαρτίας αὐτοῦ φιλοσοφήσουσιν οἱ ἐγνωκότες
[4]	ὁ Ἰησοῦς, ἵν´ αὐτοὺς ἀπαλλάξῃ»	τῆς	ἁμαρτίας καὶ ποιήσῃ δικαίους» ~Εἶτ´
[4]	τινας σκηνικὸς φιλόσοφος καὶ φυσιολογίας	τῆς	Ἀναξαγόρου γενόμενος ἀκροατής· ὅστις ἀπὸ
[4]	ἀχθοφόροις. Οὕτως εἰς γυμνάσιον τῶν	τῆς	ἀνδρείας ἐν ἡμῖν σπερμάτων δεδόσθαι
[4]	τούτοις ἐντυγχάνων μέτριος καὶ αἰσθανόμενος	τῆς	ἀνθρωπίνης ἀσθενείας οὐκ ἂν περισταίη
[4]	πλούτου τῆς χρηστότητος αὐτοῦ καὶ	τῆς	ἀνοχῆς καὶ τῆς μακροθυμίας καταφρονεῖς,
[4]	ταφῆς τοῦ Σωκράτους σώματος καὶ	τῆς	Ἀνύτου καὶ τὸ παραπλήσιον ἀμφοτέροις
[4]	γε περὶ τοῦ τοιούτου τρόπου	τῆς	ἀπαγγελίας τῶν περὶ θεοῦ ἐν
[4]	τῶν ἀνθρώπων σωτῆρος· ἵνα διὰ	τῆς	ἀπειλῆς ἐπιστραφῶσι μὲν οἱ ἀκούσαντες,
[4]	ἐγίνετο, ὅσον ἔτι ἦσαν ἄξιοι	τῆς	ἀπὸ θεοῦ φρουρᾶς· ὅτε δ´
[4]	κατακεκλεισμένα, ὅτε δὲ χρῄζομεν τροφῆς	τῆς	ἀπὸ τῶν σωμάτων αὐτῶν, οὕτως
[4]	ἢ καὶ ἐγγὺς ἤδη γινομένου	τῆς	ἀρετῆς ἢ καὶ ἐν ἀρετῇ
[4]	τὰ περὶ τῶν ἐπιδικασαμένων ἀνθρώπων	τῆς	ἀρχαιότητος, οἷον Ἀθηναίων καὶ Αἰγυπτίων
[4]	δὲ καὶ πιστεύσωμέν τινας, ἐκ	τῆς	ἀσήμου φωνῆς τῶν ὀρνίθων μαθόντας
[4]	ὡς θνητός, ἀλλὰ τοτὲ μὲν	τῆς	αὐτῆς ἡμέρας θάλλει καὶ ζῇ,
[4]	αὐτή. Ὡς γὰρ μιᾶς καὶ	τῆς	αὐτῆς οὔσης τῆς τοῦδέ τινος
[4]	φθαρτὸν ἀνάγκη παντὸς οὑτινοσοῦν ἐκ	τῆς	αὐτῆς ὑποκειμένης ὕλης γεγενημένου ὅμοιον
[4]	τὸν Ἔρωτα. Διὸ δὴ καὶ	τῆς	Ἀφροδίτης ἀκόλουθος θεράπων γέγονεν ὁ
[4]	ὢν περὶ τὸ καλόν, καὶ	τῆς	Ἀφροδίτης καλῆς οὔσης. Ἅτε οὖν
[4]	τοῖς» ἑκάστης πράξεως οὔσης καρποῦ	τῆς	βασιλείας καιροῖς» Ἡμεῖς μὲν οὖν
[4]	τοῦ Κέλσου ἐν τοῖς ἑξῆς.	Τῆς	γὰρ γραφῆς ἡμῶν λεγούσης ἐπὶ
[4]	πλασθέντα εἰσαγαγοῦσιν ἄνθρωπον, τοῦ μὲν	τῆς	Γενέσεως βιβλίου οὔτ´ ἐπὶ τῆς
[4]	προηγουμένως γὰρ ἐν τοῖς ἐξηγητικοῖς	τῆς	Γενέσεως, ὡς οἷόν τ´ ἦν,
[4]	τὴν κατάσχεσίν σου τὰ πέρατα	τῆς	γῆς. Εἰσὶ γάρ τινες εἱρμοὶ
[4]	ἐστὶν ἐν τοῖς ὕδασιν ὑποκάτω	τῆς	γῆς. Καὶ ἐβούλετό γε ὁ
[4]	ἐν αὐτῷ κατὰ γένος ἐπὶ	τῆς	γῆς» Καὶ ἐζήτησεν ἄν, αἱ
[4]	ἀνθρώπων, τοῦ ἐξαγαγεῖν ἄρτον ἐκ	τῆς	γῆς, καὶ ἵν´ οἶνος εὐφραίνῃ
[4]	γένος» καὶ πάντων τῶν ἑρπετῶν	τῆς	γῆς κατὰ γένος» αὐτῶν καὶ
[4]	ἑξῆς τούτοις ἐπὶ τῶν θηρίων	τῆς	γῆς κατὰ γένος» καὶ τῶν
[4]	συμβεβηκέναι· εἰ μὴ ἄρα καθάρσιον	τῆς	γῆς οἴεται τὴν καλουμένην τῶν
[4]	παντὸς ἑρπετοῦ, ὃ ἕρπει ἐπὶ	τῆς	γῆς, ὁμοίωμα παντὸς ἰχθύος, ὅσα
[4]	παντὸς κτήνους τῶν ὄντων ἐπὶ	τῆς	γῆς, ὁμοίωμα παντὸς ὀρνέου πτερωτοῦ,
[4]	καὶ μετὰ τοῦτο ἐξανατεταλκέναι ἐκ	τῆς	γῆς πᾶν ξύλον ὡραῖον εἰς
[4]	Τέσσαρα δ´ ἐστὶν ἐλάχιστα ἐπὶ	τῆς	γῆς, ταῦτα δέ ἐστι σοφώτερα
[4]	δ´ οὕτως φαίνεται ἐπὶ καθαρσίῳ	τῆς	γῆς τοῦτο συμβεβηκέναι· εἰ μὴ
[4]	ταῖς καρδίαις ἡμῶν» τὸν φωτισμὸν	τῆς	γνώσεως τῆς δόξης τοῦ θεοῦ»
[4]	κατασπώσης πάντα τὰ ἐπαιρόμενα κατὰ	τῆς	γνώσεως τοῦ θεοῦ» ὑψώματα καὶ
[4]	ἐπ´ ἄλλου γὰρ τέτριπται τὸ	τῆς	γοητείας τάσσεσθαι ὄνομα· εἰ μὴ
[4]	ἐμφαινόντων τὸ μεῖζον, καὶ τὰ	τῆς	γοητείας φησὶν εἶναι καὶ ἔν
[4]	παραστήσας λόγῳ ὃ οἴεται μοχθηρὸν	τῆς	γραφῆς ἡμῶν. ~Εἶτα ὡς εἰς
[4]	εἰρημένα ἐν μύθου σχήματι περὶ	τῆς	γυναικὸς ἀλληγορεῖται, ὡς ἄρα δέδοται
[4]	πάντων ἐστί· καὶ τὰ κατὰ	τῆς	γυναικὸς οὐκ ἔστι καθ´ ἧς
[4]	ἐκ τοῦ παραδείσου ἄνθρωπος μετὰ	τῆς	γυναικός, τοὺς δερματίνους» ἠμφιεσμένος χιτῶνας»
[4]	διὰ τοὺς ἀνθρώπους, παραπολαύουσι δὲ	τῆς	δαψιλείας καὶ κύνες καὶ ἄλλα
[4]	ἐπεὶ καὶ οἱ κύνες παραπολαύουσι	τῆς	δαψιλείας τῶν ὠνίων, οὕτω πολλῷ
[4]	ἐπιλαμβάνωνται; Ἐρεῖ γὰρ ὁ δεόμενος	τῆς	διὰ λόγου παιδεύσεως καὶ μηδαμῶς
[4]	πρὸς τὰ προφητικὰ συγκαταθέσεως καὶ	τῆς	διὰ τὰ προφητικὰ εἰς τὸν
[4]	γραψάντων καὶ τῆς συνειδήσεως καὶ	τῆς	διαθέσεως· εὑρήσει γὰρ ἄνδρας, διαπύρως
[4]	ἔξω ἦσαν αὐτῶν, πλείονος δὲ	τῆς	διαστροφῆς γινομένης ὁσημέραι ἐτόλμησαν καὶ
[4]	παραπλήσιοι; Τί δέ, τὸ λαμπρὸν	τῆς	δικαιοσύνης, τηρούσης τὸ πρὸς τὸν
[4]	ἡμῶν» τὸν φωτισμὸν τῆς γνώσεως	τῆς	δόξης τοῦ θεοῦ» ἐπιδημοῦντος ἡμῶν
[4]	θεοῦ ἔργα ἐπιτελοῦντα ἀλλὰ καὶ	τῆς	ἑαυτοῦ. ~Εἰπὼν δ´ ὁ Κέλσος
[4]	ἄλλα μυρία. Εὐλόγως οὖν ἐκβάλλει	τῆς	ἑαυτοῦ πολιτείας Πλάτων ὡς ἐπιτρίβοντας
[4]	οὐκ ἀχαρίστως ὁ Πλάτων ἐκβάλλει	τῆς	ἑαυτοῦ πολιτείας τοὺς τοιουσδὶ μύθους
[4]	λέγει πρὸς τὸ τῶν αἰσθανομένων	τῆς	ἑαυτῶν ὑπεροχῆς ἀνθρώπων γένος, ἣν
[4]	ὄντος τοῦ τὰ ὀνόματα ἀπὸ	τῆς	Ἑβραίων εἰλῆφθαι διαλέκτου, παρὰ μόνοις
[4]	τοῦ δεῦρο τὰ ἰουδαϊκὰ ὀνόματα,	τῆς	Ἑβραίων ἐχόμενα διαλέκτου, ἤτοι ἀπὸ
[4]	ἁπαξαπλῶς ἀπὸ τῶν σημαινομένων ὑπὸ	τῆς	Ἑβραίων φωνῆς. ~Καὶ ὅρα ὁ
[4]	ἐφ´ οὓς ἐλήλυθεν ἡ περὶ	τῆς	εἰλικρινοῦς καὶ καθαρᾶς θεοσεβείας διδασκαλία,
[4]	τῆς τοῦ θεοῦ θεραπείας καὶ	τῆς	εἰς αὐτὸν εὐσεβείας, πάντως μὲν
[4]	θεῷ τὰς ἀρίστας ἔκ τε	τῆς	εἰς αὐτὸν πίστεως καὶ τοῦ
[4]	καὶ δεήσει τὴν αἰτίαν εἰπεῖν	τῆς	εἰς ἕκαστον ὅριον γενέσεως ὑπὸ
[4]	παρ´ ὀρνίθων μανθάνουσιν· καὶ ὅσοι	τῆς	ἐκείνων ἐνδείξεως ἐπαΐουσιν, οὗτοι μαντικοί.
[4]	τῆς παιδίσκης καὶ ἕνα ἐκ	τῆς	ἐλευθέρας. Ἀλλ´ ὁ μὲν ἐκ
[4]	σάρκα γεγέννηται, ὁ δὲ ἐκ	τῆς	ἐλευθέρας διὰ τῆς ἐπαγγελίας. Ἅτινά
[4]	περὶ τῶν ζῴων ἱστορίας καὶ	τῆς	ἐμφαινομένης αὐτοῖς ἀγχινοίας δεικνύναι ὅτι
[4]	κινήσεις τοιάσδε· ἵν´ ἄνθρωποι διὰ	τῆς	ἐν τοῖς ἀλόγοις ζῴοις ἁλισκόμενοι
[4]	θείων γραμμάτων καὶ τῶν ἀπὸ	τῆς	ἐν τοῖς λόγοις ἀκολουθίας, δεήσει
[4]	οἴεται ἡμᾶς λέγειν, οὔτε τροπῆς	τῆς	ἐξ ἀγαθοῦ εἰς κακὸν ἢ
[4]	ἐν τῇ Ἐξόδῳ γεγραμμένων περὶ	τῆς	ἐξόδου τῶν Ἑβραίων ἐκ γῆς
[4]	ὁ Κέλσος ἐκτιθέμενος τὰ ἀπὸ	τῆς	ἔξω τοῦ θείου λόγου ἱστορίας,
[4]	δὲ ἐκ τῆς ἐλευθέρας διὰ	τῆς	ἐπαγγελίας. Ἅτινά ἐστιν ἀλληγορούμενα· αὗται
[4]	θεοῦ ἐννοίας, αὐτὸς οὐ φροντίσας	τῆς	ἐπιβουλῆς αὐτῶν, ἐπιβουλευόντων μάλιστα τοῖς
[4]	ὁ ἀνάλογον τοῖς ἀποδειχθησομένοις ἀπὸ	τῆς	ἑρμηνείας ποταμοῖς δράκων καὶ τίνες
[4]	εἰς βρῶσιν καὶ τὸ ξύλον	τῆς	ζωῆς ἐν μέσῳ τῷ παραδείσῳ
[4]	ἰδίᾳ δὲ Χριστιανοὺς λέγοντας περὶ	τῆς	ἤδη γεγενημένης ἐπιδημίας εἰς τὸν
[4]	τῆς φύσεως τοῦ ζῴου καὶ	τῆς	ἡμερότητος ἱστορούμενα, οὐ μὴν καὶ
[4]	ἀμφίβολα, κἂν ὑπὸ τῶν ἀλλοτρὶων	τῆς	ἡμετέρας θεοσεβείας παραλαμβάνηται· κατὰ δὲ
[4]	ἐκ τῆς τιθασσείας οὕτω μετὰ	τῆς	ἡμετέρας ἱστάμεθα ἀσφαλείας, ὥστε, ὅτε
[4]	νεφέλην ἦσαν, καὶ πάντες διὰ	τῆς	θαλάσσης διῆλθον, καὶ πάντες εἰς
[4]	θεῖος ἀλλὰ συνεὶς τῶν ἀπὸ	τῆς	θείας ἀλετρίδος εἰρημένων κληδόνων ἔχαιρεν,
[4]	διαφθαρεῖεν τὰ ἤθη, ἐφρουροῦντο ὑπὸ	τῆς	θείας δυνάμεως· οὔτ´ ἐπιθυμοῦντες, ὡς
[4]	Ψεῦδος δὲ καὶ τὸ ἐγγυτέρω	τῆς	θείας ὁμιλίας εἶναι τὰ ἄλογα
[4]	σοφοὶ καὶ ἀψευδῶς εὐσεβεῖς ἐγγυτέρω	τῆς	θείας ὁμιλίας εἰσίν· ὁποῖοί εἰσιν
[4]	ἡμᾶς διδάσκει, τοσοῦτον ἔοικεν ἐγγυτέρω	τῆς	θείας ὁμιλίας ἐκεῖνα πεφυκέναι καὶ
[4]	ἐπ´ ἄκρον προκόπτωσι, πόρρω εἰσὶ	τῆς	θείας ὁμιλίας. Μόνοι δὴ ἄρα
[4]	καὶ αὐτὸ φυσικὸν τυγχάνειν, ἐπιδαψιλευσαμένης	τῆς	θείας προνοίας καὶ ἐν ταῖς
[4]	ὥστε κατ´ ἀρχὰς ἐπιμιξίαν γεγονέναι	τῆς	θείας φύσεως πρὸς τοὺς ἀνθρώπους.
[4]	τὰς μαρμαρυγὰς καὶ τὴν λαμπρότητα	τῆς	θειότητος βλέπειν οἱονεὶ σὰρξ» γίνεται,
[4]	γεγονέναι, ὑπερέχοντας ἐν τῇ παραδοχῇ	τῆς	θειότητος διὰ τὸν ἐπὶ πλεῖον
[4]	τοιοῦτον παρειλήφασι τὸν σοφὸν μετὰ	τῆς	θυγατρὸς μόνης καταλελειμμένον, παντὸς τοῦ
[4]	οὐδὲ ψεύδεται. Εἰ δ´ ἐπὶ	τῆς	Ἰησοῦ ψυχῆς λαμβάνει τις τὴν
[4]	ὄντος θεοῦ, πῇ δὲ περὶ	τῆς	Ἰησοῦ ψυχῆς· περὶ μὲν οὖν
[4]	ἀναγνώτω τὰ Φλαυΐου Ἰωσήπου περὶ	τῆς	Ἰουδαίων ἀρχαιότητος δύο βιβλία, ἵνα
[4]	Ἕλλησιν ἐκ τοῦ πάντῃ τὰ	τῆς	Ἰουδαίων τηρῆσαι σοφίας, διαβεβλημένων παρὰ
[4]	προφητειῶν, ἐν αἷς τὰ ἀπὸ	τῆς	ἱστορίας γέγραπται, οὐχ ὡς ἀπὸ
[4]	ἱστορίας γέγραπται, οὐχ ὡς ἀπὸ	τῆς	ἱστορίας ἔστι προσαχθῆναι καὶ ταῖς
[4]	οὖν ἄτοπον εἶχεν ὁ λόγος	τῆς	ἱστορίας καὶ καθ´ ἑαυτόν, ὅτι
[4]	οὐ φιλαλήθως συνήγαγε τὰ ἀπὸ	τῆς	ἱστορίας ὁ Κέλσος· ὥστε ὅπου
[4]	κακῶν καὶ παραστησάντων καὶ ἀπὸ	τῆς	ἱστορίας ὅτι πρῶτον μὲν ἔξω
[4]	πῇ δ´ ἀπειλούσης, οὐδ´ ὑπεμνήσθη	τῆς	ἱστορίας. Πολλῷ γὰρ κρείττονα τῶν
[4]	ὑπ´ αὐτῶν θεοῦ, τοιοῦτον ἀπὸ	τῆς	καθαρᾶς περὶ τοῦ δημιουργοῦ ἐννοίας
[4]	ὅτι καὶ καθ´ ἡμᾶς ἐστι	τῆς	καθόδου ὁ νοῦς, προηγουμένως μὲν
[4]	οὐδὲ θείᾳ δυνάμει ἀπαλλάσσει πάντας	τῆς	κακίας; Ἀλλ´ οὐκ αἰσχυνόμεθα λέγειν
[4]	ἐπιτριβῆς εὕρῃ ἀφορμήν, ὡς καὶ	τῆς	κακίας αὐτοῦ χρησίμου τυγχανούσης τῷ
[4]	δ´ ἂν τῶν ἀπὸ κεχυμένης	τῆς	κακίας ἐπεισελθόντων τῷ βίῳ τῶν
[4]	τί ἄτοπον ἐπὶ τῇ χύσει	τῆς	κακίας ἐπιδημήσειν τὸν ἀποκαθαροῦντα τὸν
[4]	τοῦ κόσμου φθορὰν ἐπὶ καθαιρέσει	τῆς	κακίας καὶ ἀνακαινώσει τοῦ παντός,
[4]	ὅσον δύνανται διὰ τὸ παραπλήσιον	τῆς	κακίας καὶ οὐ κακίαν μὲν
[4]	ἢ ἐκπυρώσει, ἀλλὰ τὴν χύσιν	τῆς	κακίας κωλύων ἐπὶ πλεῖον νέμεσθαι,
[4]	Εἰ δὲ μετὰ τὸν ἀφανισμὸν	τῆς	κακίας λόγον ἔχει τὸ πάλιν
[4]	λογικὴν φύσιν, πεπληρωμένην τοῦ ἀπὸ	τῆς	κακίας μολύβδου καὶ τῶν ἄλλων
[4]	θεόν ἐστι μὴ στῆσαι τὴν	τῆς	κακίας νομὴν καὶ ἀνακαινῶσαι τὰ
[4]	εἴ τις ἐνεκάλει ἐπὶ τῇ	τῆς	κακίας συστάσει, ἣν οὐδὲ ἀπὸ
[4]	τελείους, οὐδὲ τὴν ἀρχὴν ὑποστάσης	τῆς	κακίας; Ταῦτα δ´ ἰδιώτας μὲν
[4]	δεόμενος κατὰ τὴν προτέραν οἰκονομίαν	τῆς	κατ´ ἀνθρώπων χρήσεως μαστίγων καὶ
[4]	ἀκολουθίαι ἄφατοι καὶ ἀνεκδιήγητοι περὶ	τῆς	κατὰ τὰς ἀνθρωπίνας ψυχὰς διαφόρου
[4]	αὐτοῦ μητέρες· φέρε δὲ τὰ	τῆς	κατὰ τὴν ἱστορίαν ἀπεμφάσεως δι´
[4]	προκείμενον ᾖ παραστῆσαι καὶ τὰ	τῆς	κατὰ τὸν τόπον ἱστορίας, τίνα
[4]	κακῶν ἀνομώτερα. Τὰ μὲν οὖν	τῆς	κατὰ τὸν τόπον τροπολογίας οὐκ
[4]	ἀπαγγελίαν καὶ περὶ κολάσεως μὲν	τῆς	κατὰ τῶν ἀδίκων» γέρως δὲ
[4]	λογισμοῦ ἀλλ´ ἀπὸ φύσεως, βουληθείσης	τῆς	κατασκευαζούσης αὐτοὺς φύσεως παράδειγμα ἐν
[4]	διὰ τὸ ξένον καὶ παρηλλαγμένον	τῆς	κατασκευῆς ὡς πρὸς τὰ λοιπὰ
[4]	καταλαμβανόντων οὐκ εὐκαταφρόνητα ἀνύεσθαι ἐκ	τῆς	κατεπικλήσεως αὐτῶν, παρίστησι τὸ θεῖον
[4]	πάσης ψευδοδοξίας οἰκοδομὰς καὶ τὰ	τῆς	Κέλσου ἐν τῷ συγγράμματι αὐτοῦ
[4]	ἐπιστήσας οἷς ἐδύνατο λέγειν κατὰ	τῆς	κιβωτοῦ καὶ τῶν μέτρων αὐτῆς,
[4]	περὶ τῶν τριακοσίων» τοῦ μήκους	τῆς	κιβωτοῦ» πήχεων» καὶ πεντήκοντα» τοῦ
[4]	καὶ αἵματι καὶ ταῖς ἀπὸ	τῆς	κνίσσης ἀναθυμιάσεσι χαιρόντων καὶ τοὺς
[4]	οὐχ ὅπερ ἡ πρόχειρος ἐκδοχὴ	τῆς	λέξεως δηλοῖ, διὰ τί οὐχὶ
[4]	ὡς οὐ πάσης ἀλλὰ μόνης	τῆς	λογικῆς οὔσης θεοῦ ἔργον, τὸ
[4]	ἀρχισιτοποιοῦ καὶ τοῦ Φαραὼ καὶ	τῆς	λύσεως αὐτῶν, ἐξ ἧς προήχθη
[4]	βεβιωκότας ἐπαγγελιῶν, περιεχουσῶν τὰ περὶ	τῆς	μακαρίας ἐν τῇ βασιλείᾳ τοῦ
[4]	αὐτοῦ καὶ τῆς ἀνοχῆς καὶ	τῆς	μακροθυμίας καταφρονεῖς, ἀγνοῶν ὅτι τὸ
[4]	συμπεφώνηται ἡ αἰτία τοῦ τρόπου	τῆς	μαντείας· ἐπειδήπερ οἱ μὲν ἀπό
[4]	οἵ τε ἄλλοι καὶ ὁ	τῆς	Μήτιδος υἱὸς Πόρος. Ἐπειδὴ δὲ
[4]	ἐν ὁδοῖς ὑπαίθριος κοιμώμενος, τὴν	τῆς	μητρὸς φύσιν ἔχων ἀεὶ ἐνδείᾳ
[4]	ἀτίμοις ἐκελεύσθη. Καὶ προσέθηκεν ἀπὸ	τῆς	μισητικῆς ἑαυτοῦ προαιρέσεως τὸ ἐν
[4]	περὶ τοῦ μὴ τετηρηκέναι τὰ	τῆς	Μωϋσέως ἀρχαιότητος, ἀκολούθως πάντα ποιήσας.
[4]	οὐκ ἐνδόντος πρὸς τὸν ἔρωτα	τῆς	νομιζομένης δεσποίνης, πῇ μὲν παρακαλούσης
[4]	λίθων καὶ ξύλων ἀλλὰ καὶ	τῆς	νομιζομένης ὕλης εἶναι τιμιωτάτης ἀργύρου
[4]	οὐ τοὺς ἐν μιᾷ γωνίᾳ	τῆς	οἰκουμένης βουληθέντος μόνους θεραπεύεσθαι ἀλλὰ
[4]	θεὸς δι´ οἰωνοσκόπου ἀποτρέψαι ἀπὸ	τῆς	οἰωνιστικῆς πεποίηκε πνεῦμα ἐν τῷ
[4]	οἴεται εἶναι ἀλόγους ὁ περὶ	τῆς	ὅλης φύσεως ἐπαγγειλάμενος λέγειν καὶ
[4]	γὰρ τοῦτο λέγω— ἀλλὰ περὶ	τῆς	ὅλης φύσεως, ὅπερ ἐπηγγειλάμην, ὁ
[4]	ὁ δὲ τηλικοῦτος Ὀδυσσεύς, ὁ	τῆς	ὁμηρικῆς Ἀθηνᾶς φίλος, οὐκ ἦν
[4]	καὶ τί χρὴ φρονεῖν περὶ	τῆς	οὐσίας αὐτῆς καὶ περὶ τῶν
[4]	λέγει μεταβολήν. Εἰ μὲν γὰρ	τῆς	οὐσίας, οὐ δίδοται οὐ μόνον
[4]	δύο υἱοὺς ἔσχεν, ἕνα ἐκ	τῆς	παιδίσκης καὶ ἕνα ἐκ τῆς
[4]	ἐλευθέρας. Ἀλλ´ ὁ μὲν ἐκ	τῆς	παιδίσκης κατὰ σάρκα γεγέννηται, ὁ
[4]	ἄρα Ἰουδαῖοι ἐν γωνίᾳ που	τῆς	Παλαιστίνης συγκύψαντες, παντελῶς ἀπαίδευτοι καὶ
[4]	δόγματα; Καίτοι γε οἷς μέλει	τῆς	πάντων γεγραμμένων διαρθρώσεως καὶ ἀκριβείας
[4]	τοὺς πάντων λογισμοὺς καὶ ἀκούειν	τῆς	πάντων εὐχῆς τὰς εὐχὰς ἐκείνῳ
[4]	καὶ κατεδικάσθησαν ἐν τῷ ὁμοιώματι	τῆς	παραβάσεως Ἀδάμ» οὐχ οὕτως περὶ
[4]	γινόμενον· οἳ καὶ φυλαττόμενοι διὰ	τῆς	παρανόμου συνουσίας φθείρειν τὸν ναὸν
[4]	οὖν ὁ ῥήτωρ ᾖ μετὰ	τῆς	παραπλησίας ἐκείνῳ κακίας καὶ τῶν
[4]	ὄφει παραβαλλομένην, καὶ τὸν ὑπὸ	τῆς	Πενίας ἐπιβουλευόμενον Πόρον τῷ ἀνθρώπῳ
[4]	τίνα ἔχοι λόγον, καὶ τὰ	τῆς	περὶ αὐτοῦ ἀναγωγῆς. Ἐπεὶ δ´
[4]	Ἐν κακοῖς γοῦν οὔσης καὶ	τῆς	περὶ θεοῦ ἀγνοίας, ὄντος δὲ
[4]	μυθευομένων Τιτάνων ἢ Γιγάντων ἀπὸ	τῆς	περὶ θεοῦ ἐννοίας, αὐτὸς οὐ
[4]	καὶ βάτραχοι οἱ καταπεπτωκότες ἀπὸ	τῆς	περὶ θεοῦ ὑγιοῦς ὑπολήψεως φαντασίᾳ
[4]	κριθέντι ὑπὸ θεοῦ ἀξίῳ καὶ	τῆς	περὶ τὸν τόπον τοῦτον γνώσεως.
[4]	τὸν θεόν. Καὶ βούλεται ἐκ	τῆς	περὶ τῶν ζῴων ἱστορίας καὶ
[4]	δ´ ὁ Κέλσος τὰ περὶ	τῆς	περιστερᾶς, ἵνα δόξῃ ἀνεγνωκέναι τὸ
[4]	ποιήσεως τοῦ ἀνθρώπου οὔτ´ ἐπὶ	τῆς	πλάσεως χεῖρας παραλαβόντος θεοῦ, τοῦ
[4]	καὶ ἐμφυσώμενον καὶ γύναιον ἐκ	τῆς	πλευρᾶς καὶ παραγγέλματα τοῦ θεοῦ
[4]	τοῦ πυρός» ἡ δ´ ἀπὸ	τῆς	πλευρᾶς τοῦ μετ´ ἔκστασιν» κοιμηθέντος
[4]	τῆς Γενέσεως βιβλίου οὔτ´ ἐπὶ	τῆς	ποιήσεως τοῦ ἀνθρώπου οὔτ´ ἐπὶ
[4]	γὰρ ὑποκείμενον ἡ ὕλη ἀπολλυμένης	τῆς	ποιότητος διαμένει κατὰ τοὺς ἀγένητον
[4]	ὑπεκκαύματα, τὰς ἑταίρας, ἀναιρεῖσθαι ἀπὸ	τῆς	πολιτείας αὐτῶν. Ἦν δὲ καὶ
[4]	ἡγεμονίαις διαιρῶνται δὲ τὰ χρήσιμα	τῆς	πολιτείας ἔργα πρὸς σωτηρίαν τῶν
[4]	δύναμις ἐκ τῶν γεγραμμένων στοχάσασθαι	τῆς	προαιρέσεως τῶν γραψάντων καὶ τῆς
[4]	τὸ ἰσοστάσιον τῶν στοιχείων ἀπὸ	τῆς	προνοίας γίνεται, οὐκ ἐπιτρεπούσης πλεονεκτεῖν
[4]	ὡς οἴεται, πιθανότητος ἀνατρέπειν ἀπὸ	τῆς	πρὸς τὰ προφητικὰ συγκαταθέσεως καὶ
[4]	ὁ Κέλσος ἐπιτρέχων τὰ ἀπὸ	τῆς	πρώτης βίβλου Μωϋσέως, ἥτις ἐπιγέγραπται
[4]	λέγων τὴν τοῦ Ἀβραὰμ καὶ	τῆς	Σάρρας. Ῥίπτων δὲ καὶ τὰς
[4]	εἰσι, τοσοῦτον αὐτοὺς χρόνον ἐκβεβλῆσθαι	τῆς	σεμνῆς ἁγιστείας καὶ λατρείας, κρατηθέντας
[4]	Μὴ ὑπερεκχείσθω σοι ὕδατα ἔξω	τῆς	σῆς πηγῆς, εἰς δὲ σὰς
[4]	τὰ πρὸς τροφήν· ἡ δὲ	τῆς	σκέπης ἀπορία τοῦτο μὲν ὑφαντικὴν
[4]	μὴ δυνάμενον παρακολουθεῖν τοῖς ποικιλωτάτοις	τῆς	σοφίας τοῦ θεοῦ θεωρήμασιν, ἐμπιστεύσαντα
[4]	ἀπὸ Πλάτωνος καὶ οἱ ἀπὸ	τῆς	Στοᾶς ἔστησαν. Καὶ ἡμεῖς δὲ
[4]	λέξεις καὶ πρὸς τὰς ἀπὸ	τῆς	Στοᾶς λόγος εὐκαιρότερον ἐν ἄλλοις
[4]	πως τὰς ἀπεμφάσεις οἱ ἀπὸ	τῆς	Στοᾶς οὐκ οἶδ´ ὅπως ἀπαραλλάκτους
[4]	ἑώρακεν ὅτι καὶ τῶν ἀπὸ	τῆς	Στοᾶς φιλοσόφων κατηγορεῖ, οὐ κακῶς
[4]	τὰ περὶ τοῦ πύργου καὶ	τῆς	συγχύσεως τῶν διαλέκτων γράψας; Ἀλλὰ
[4]	τῆς προαιρέσεως τῶν γραψάντων καὶ	τῆς	συνειδήσεως καὶ τῆς διαθέσεως· εὑρήσει
[4]	ἤπερ ἐκ τοῦ εὐπορεῖν πάντῃ	τῆς	συνέσεως ἀμελεῖν. Ἡ τῶν κατὰ
[4]	Τί δὲ δεῖ λέγειν περὶ	τῆς	τάξεως τῶν παρ´ αὐτοῖς ἱερέων
[4]	τελευτὴν Ἀνύτου καὶ Σωκράτους φροντίσει	τῆς	ταφῆς τοῦ Σωκράτους σώματος καὶ
[4]	σκώληξιν, εἰ καὶ παρεβάλλοντο πρὸ	τῆς	τηλικαύτης εὐσεβείας· ἆρά γε οἱ
[4]	δοκούντων ἡμῖν χρείαν παρέχειν ἐκ	τῆς	τιθασσείας οὕτω μετὰ τῆς ἡμετέρας
[4]	εἰπόντος· Τίς γὰρ ὁ νοῦς	τῆς	τοιᾶσδε καθόδου τῷ θεῷ; Κέλσος
[4]	φησι· Τίς γὰρ ὁ νοῦς	τῆς	τοιᾶσδε καθόδου τῷ θεῷ; οὐχ
[4]	γὰρ γραφῆς ἡμῶν λεγούσης ἐπὶ	τῆς	τοῦ ἀνθρώπου πλάσεως· Καὶ ἐνεφύσησεν
[4]	εἶναι φυσιολογεῖ Μωϋσῆς τὰ περὶ	τῆς	τοῦ ἀνθρώπου φύσεως. Καὶ γὰρ
[4]	λέγοιτ´ ἂν πῇ μὲν περὶ	τῆς	τοῦ θείου λόγου φύσεως, ὄντος
[4]	πάλαι Ἰουδαίους Χριστιανοῖς, τοὺς καρποὺς»	τῆς	τοῦ θεοῦ βασιλείας ἀποδώσουσι» τῷ
[4]	τὴν ἰουδαϊκὴν γραφήν, περιέχουσαν μυστήρια	τῆς	τοῦ θεοῦ βασιλείας; Εἶτα ἐὰν
[4]	τοῦ μὴ εἰδέναι τὸν τρόπον	τῆς	τοῦ θεοῦ θεραπείας καὶ τῆς
[4]	ἧς ἑαυτοῖς ἐθησαύρισαν ταῦτα πεπόνθασι,	τῆς	τοῦ θεοῦ κατ´ αὐτῶν κρίσεως
[4]	παρ´ ἑτέρων εἰλήφασι τὰ περὶ	τῆς	τοῦ κόσμου ἐκπυρώσεως ἀλλ´ εἰ
[4]	ἐντευξομένων καὶ διανύσαι κἀκεῖνον μετὰ	τῆς	τοῦ λόγου αὐτοῦ εἰς τὴν
[4]	Ἰησοῦ ψυχῆς· περὶ μὲν οὖν	τῆς	τοῦ λόγου φύσεως ὅτι, ὥσπερ
[4]	ὁρώμενα ἀνθρώπῳ δέδοται, ἀλλ´ ἕκαστα	τῆς	τοῦ ὅλου σωτηρίας εἵνεκα γίνεταί
[4]	μιᾶς καὶ τῆς αὐτῆς οὔσης	τῆς	τοῦδέ τινος ἀνθρώπου φύσεως οὐκ
[4]	τούτων εὐλόγως κατηγορεῖν, καὶ χωρὶς	τῆς	τροπολογίας ἐχόντων πολὺ τὸ ἀγωγόν.
[4]	νόμου, ἵνα μηδεμία πρόφασις ᾖ	τῆς	τῶν ἀγαλμάτων κατασκευῆς, τοὺς ἀνοήτους
[4]	καὶ μετὰ ταῦτα κατασκευάσαι περὶ	τῆς	τῶν ἀλόγων ζῴων ψυχῆς ὡς
[4]	τὰς τῶν ἀλόγων ζῴων ὁμιλίας	τῆς	τῶν ἀνθρώπων. Εἰ δ´ ὑπὲρ
[4]	τοῦ μεγίστου θεοῦ βουληθεὶς ὑπὲρ	τῆς	τῶν ἀνθρώπων σωτηρίας, ὡς ἐν
[4]	εἶναι τὰ ἄλογα τῶν ζῴων	τῆς	τῶν ἀνθρώπων φύσεως ἀλλὰ καὶ
[4]	λύκον καὶ ἀετὸν καὶ ἱέρακα	τῆς	τῶν ἀνθρώπων φύσεως εἶναι θεοφιλέστερα;
[4]	τὰ περὶ τοῦ πύργου καὶ	τῆς	τῶν διαλέκτων συγχύσεως, παραφθείροντα τὰ
[4]	πολλῷ πρεσβύτερα Ὁμήρου ἀλλὰ καὶ	τῆς	τῶν ἑλληνικῶν γραμμάτων εὑρέσεως ὄντα,
[4]	παραστῆσαι τοῖς ἀνθρώποις τὸ ποικίλον	τῆς	τῶν ἐν τῷ κόσμῳ κατασκευῆς
[4]	τοιούσδε λεχθησόμενα. Ἀλλ´ ᾧ μέλει	τῆς	τῶν θείων γραμμάτων σαφηνείας εὑρήσει
[4]	ὡς ἔχων μέν τινα περὶ	τῆς	τῶν κακῶν γενέσεως εἰπεῖν ἀπορρητότερα
[4]	ἐξαρκεῖν εἰρῆσθαι εἰς πλῆθος περὶ	τῆς	τῶν κακῶν γενέσεως ὡς ἐκ
[4]	ἂν ἐπιδοὺς ἑαυτὸν τῇ ἀκριβείᾳ	τῆς	τῶν κατὰ τὸν τόπον βασάνου
[4]	μηδὲν διαφέρειν τὴν τοῦ ἀνθρώπου	τῆς	τῶν μυρμήκων καὶ τῶν μελισσῶν·
[4]	ἔστιν εἰπεῖν μᾶλλον καὶ ἐπὶ	τῆς	τῶν ὅλων φύσεως ὅτι, εἰ
[4]	τοῦ ἰατροῦ κατασκευάζεται πρὸς τὸ	τῆς	ὑγείας χρειῶδες τῷ κάμνοντι, ἢ
[4]	Τὸ γὰρ ἑκάστου ἡγεμονικὸν αἴτιον	τῆς	ὑποστάσης ἐν αὐτῷ κακίας ἐστίν,
[4]	δὲ πρὸς ἀπολογίαν ἡμῖν λελέχθω	τῆς	φασκούσης λέξεως παρὰ τῷ Κέλσῳ·
[4]	αὐτῶν, ἐξ ἧς προήχθη ἀπὸ	τῆς	φυλακῆς ἐπὶ τὸ ἐμπιστευθῆναι ὑπὸ
[4]	τὸ ἐπαχθὲς τοῦ περὶ ὅλης	τῆς	φύσεως ἐπαγγειλαμένου ἀποδοῦναι λόγον καὶ
[4]	τίνα ἐστὶν ἃ περὶ ὅλης	τῆς	φύσεως ἐπαγγέλλεται λέξειν καὶ τίνα
[4]	μηδαμῶς φέρον ἴχνος τοῦ ἀπὸ	τῆς	φύσεως λόγου. Εἰ μὴ ἄρα
[4]	μὲν καὶ θαυμαστὰ οἶδα περὶ	τῆς	φύσεως τοῦ ζῴου καὶ τῆς
[4]	τῷ λόγῳ καὶ τὰ πλεονεκτήματα	τῆς	φύσεως τῶν ἀλόγων. Τί δὲ
[4]	πάντα τοῦ λογικοῦ ζῴου καὶ	τῆς	φυσικῆς αὐτοῦ συνέσεως κατεσκεύασεν ὁ
[4]	ἐν τῷ· Ἢ τοῦ πλούτου	τῆς	χρηστότητος αὐτοῦ καὶ τῆς ἀνοχῆς
[4]	ἀπαντηθῆναι πρὸς τὰ λεγόμενα περὶ	τῆς	Χριστοῦ ἐπιδημίας, ὅτι νῦν ἆρα
[4]	τοῦ ἐξαφανιοῦντος τὴν δι´ ὅλης	τῆς	ψυχῆς ἀνακεκραμένην κακίαν. Ἀλλὰ γὰρ
[4]	ἄλλη φύσις ᾖ παρὰ τὴν	τῆς	ψυχῆς. Ἔοικε μέντοι ἐν τοῖς
[4]	χρυσοῦ, ἵν´ οὕτως ὀνομάσω, φύσιν	τῆς	ψυχῆς ἢ τὴν ἀργύρου δολωσάντων.
[4]	θεοῦ εἰς γῆν τοὺς ὀφθαλμοὺς	τῆς	ψυχῆς. Ἦν οὖν παρ´ αὐτοῖς
[4]	ἀλλ´ ὑπὲρ τῶν διὰ νόσον	τῆς	ψυχῆς καὶ ἔκστασιν τοῦ κατὰ
[4]	ὑπὲρ τὴν κατὰ Πλάτωνα κάθοδον	τῆς	ψυχῆς, πτερορρυούσης καὶ δεῦρο φερομένης,
[4]	ἀκολουθεῖ τῷ ἀδιορίστως εἰρῆσθαι περὶ	τῆς	ψυχῆς, ὡς οὐ πάσης ἀλλὰ
[4]	κἂν ἔδοξε τοὺς περισπωμένους ὑπὸ	τῆς,	ὡς οἴεται, πιθανότητος ἀνατρέπειν ἀπὸ
[4]	καὶ φυσιολογίας τῆς Ἀναξαγόρου γενόμενος	ἀκροατής·	ὅστις ἀπὸ ἑνὸς λογικοῦ τοῦ
[4]	οἷς ἔλεγεν ὁ παρὰ Πλάτωνι	Σωκράτης·	Ἀλλ´ οὔτε τὰ κακὰ ἐξ
[4]	ἢ Φερεκύδης καὶ Πυθαγόρας καὶ	Σωκράτης	καὶ Πλάτων. Καὶ ἐχρῆν γε
[4]	προτέρων περιόδων πάντας, ἵνα μὴ	Σωκράτης	πάλιν γένηται, ἀλλ´ ἀπαράλλακτός τις
[4]	καὶ τῆς νομιζομένης ὕλης εἶναι	τιμιωτάτης	ἀργύρου καὶ χρυσοῦ, ἀναβάντες δὲ
[4]	ἔδοξάν σοι καὶ ὁ τούτων	νομοθέτης	καὶ οἱ συγγραφεῖς πάντων ἀνθρώπων
[4]	αὐχμηρὸς καὶ ἀνυπόδητος καὶ ἄοικος,	χαμαιπετὴς	ἀεὶ ὢν καὶ ἄστρωτος, ἐπὶ
[4]	σφιν ἐπῆλθε περησέμεναι μεμαῶσιν, αἰετὸς	ὑψιπέτης,	ἐπ´ ἀριστερὰ λαὸν ἐέργων, φοινήεντα
[4]	ἀλλὰ καὶ ἀεὶ ἐπεμελήθη διδοὺς	ἀρετῆς	ἀφορμὰς τοῦ ἐπανορθοῦσθαι τὸ λογικὸν
[4]	καὶ ἐγγὺς ἤδη γινομένου τῆς	ἀρετῆς	ἢ καὶ ἐν ἀρετῇ γεγενημένου.
[4]	τῇ φύσει τῶν πραγμάτων· ὅτι	ἀρετῆς	μὲν ἐὰν ἀνέλῃς τὸ ἑκούσιον,
[4]	ἀνθρώπους. Ἅπερ καὶ ὁ Ἀσκραῖος	ποιητὴς	ἐννοῶν εἶπε· Ξυναὶ γὰρ τότε
[4]	ὑπὸ πολλῶν· διὸ καὶ ὁ	ποιητὴς	λέγει τό· Ὁ δ´ ἐπέπταρεν
[4]	εἰρημένων κληδόνων ἔχαιρεν, ὡς ὁ	ποιητής	φησι· Χαῖρεν δὲ κλεηδόνι δῖος
[4]	ἀεὶ προσπλέκων μηχανὰς καὶ φρονήσεως	ἐπιθυμητὴς	καὶ πόριμος, φιλοσοφῶν διὰ παντὸς
[4]	ὑπονοιῶν δηλούμενον, οὐκ ἂν ὁ	προφήτης	εὐχόμενος ἔλεγε τῷ θεῷ· Ἀποκάλυψον
[4]	οὗ ὥσπερ διϋπνίζων αὐτὸν ὁ	προφήτης	λέγει· Ἀνάστηθι, ἵνα τί ὑπνοῖς,
[4]	τοῖς ἀγαθοῖς, ἀνδρεῖος ὢν καὶ	ἴτης	καὶ σύντονος, θηρευτὴς δεινός, ἀεὶ
[4]	Ἔρωτα. Διὸ δὴ καὶ τῆς	Ἀφροδίτης	ἀκόλουθος θεράπων γέγονεν ὁ Ἔρως,
[4]	περὶ τὸ καλόν, καὶ τῆς	Ἀφροδίτης	καλῆς οὔσης. Ἅτε οὖν Πόρου
[4]	δ´ ἄρα οἱ στήθεσσι διάκτορος	ἀργεϊφόντης	ψεύδεά θ´ αἱμυλίους τε λόγους
[4]	ἔχοντα. Ἐπιδημεῖ δὲ δύναμις καὶ	θειότης	θεοῦ δι´ οὗ βούλεται καὶ
[4]	ὅτι, ὥσπερ ἡ τῶν τροφῶν	ποιότης	πρὸς τὴν τοῦ νηπίου φύσιν
[4]	κατασκευάζομεν· καὶ βουλομένου μὲν θεοῦ	ποιότης	τοιαδὶ νῦν ἐστι περὶ τήνδε
[4]	ὑπεροχῇ τοῦ θεοῦ. Ποία δὴ	μικρότης;	Ἀποκρίνασθέ μοι, ὦ οὗτοι. Εἰ
[4]	ἐπεὶ μηδαμῶς ἐστιν αὐτῶν ἡ	μικρότης	συγκριτὴ τῇ ὑπεροχῇ τοῦ θεοῦ.
[4]	φάσκουσιν εἶναι τὸν αἰθέρα, καὶ	πέμπτης	παρὰ τὰ τέσσαρα στοιχεῖα αὐτὸν
[4]	περιβλέψῃ εἰς τὰ ὀπίσω μηδὲ	στῇς	ἐν πάσῃ τῇ περιχώρῳ· εἰς
[4]	κατ´ εἶδος ἑκάστου φυτοῦ καὶ	ἑκάστης	βοτάνης, λέγειν τὰς αἰτίας τῶν
[4]	ἀποδώσουσι» τῷ θεῷ ἐν τοῖς»	ἑκάστης	πράξεως οὔσης καρποῦ τῆς βασιλείας
[4]	ἐκείνης γενεθλίοις καὶ ἅμα φύσει	ἐραστὴς	ὢν περὶ τὸ καλόν, καὶ
[4]	δεινὸς γόης καὶ φαρμακεὺς καὶ	σοφιστής·	καὶ οὔτε ὡς ἀθάνατος πέφυκεν
[4]	ψυχῆς λαμβάνει τις τὴν μεταβολήν,	αὐτῆς	εἰς σῶμα ἐλθούσης, πευσόμεθα, πῶς
[4]	ἔνδον. Τί γὰρ τὸ ἀλλόκοτον	αὐτῆς,	ἑκατὸν ἔτεσιν ἱστορουμένης γεγενῆσθαι καὶ
[4]	λόγου παιδεύσεως καὶ μηδαμῶς ἐπαΐων	αὐτῆς·	ἐπεὶ τοίνυν μηδὲν διαφέρομεν μυρμήκων,
[4]	θνητός, ἀλλὰ τοτὲ μὲν τῆς	αὐτῆς	ἡμέρας θάλλει καὶ ζῇ, ὅταν
[4]	δοθήσεται ἔθνει ποιοῦντι τοὺς καρποὺς	αὐτῆς»	Ἰουδαίοις λέγων τί ἄλλο ᾠκονόμει
[4]	φύσιν πάντῃ ἀπαλεῖψαι τοὺς χαρακτῆρας	αὐτῆς	καὶ ἄλλους ἀναλαβεῖν οὐκ οἶδα
[4]	χρὴ φρονεῖν περὶ τῆς οὐσίας	αὐτῆς	καὶ περὶ τῶν ἀρχῶν αὐτῆς,
[4]	ἐὰν ἀνέλῃς τὸ ἑκούσιον, ἀνεῖλες	αὐτῆς	καὶ τὴν οὐσίαν. Ὅλης δ´
[4]	αὐτοῦ καὶ ἀνεπλήρωσε σάρκα ἀντ´	αὐτῆς·	καὶ ᾠκοδόμησε τὴν πλευράν, ἣν
[4]	τῆς κιβωτοῦ καὶ τῶν μέτρων	αὐτῆς,	καὶ ὡς οὐχ οἷόν τ´
[4]	λέξει ἑκατέρων τῷ εἰδότι ἀκούειν	αὐτῆς	κειμένων. ~Ὀργὴν μὲν οὖν ὀνομάζομεν
[4]	αὐτῷ ἀληθείᾳ καὶ τοῖς ὑπὲρ	αὐτῆς	λογίοις τὰ κατὰ τὸν τόπον.
[4]	ὁτὲ δὲ ἐπὶ μέρους γίνεται	αὐτῆς,	ὅταν ᾖ διακόσμησις. Οὐδὲ γὰρ
[4]	αὐτῆς καὶ περὶ τῶν ἀρχῶν	αὐτῆς,	οὐκ ἂν οὕτως διέσυρε τὸν
[4]	Ὡς γὰρ μιᾶς καὶ τῆς	αὐτῆς	οὔσης τῆς τοῦδέ τινος ἀνθρώπου
[4]	τὴν ἀρετὴν καὶ τὰ σπέρματα	αὐτῆς	πάντῃ ἀπολέσαι οὐ δυναμένους. Οὐκοῦν
[4]	κακὰ δὲ καὶ αἱ ἀπ´	αὐτῆς	πράξεις, καὶ ἄλλο οὐδὲν ὡς
[4]	τὴν κακίαν καὶ τὰ ἀπ´	αὐτῆς	πραττόμενα καὶ τροπικῶς λεγόμενα ξύλα»
[4]	ἐκβάλλοντος πάντας τοὺς τοιούτους ἀπ´	αὐτῆς	τοῦ νόμου, ἵνα μηδεμία πρόφασις
[4]	ἀνάγκη παντὸς οὑτινοσοῦν ἐκ τῆς	αὐτῆς	ὑποκειμένης ὕλης γεγενημένου ὅμοιον εἶναι
[4]	τὴν γῆν καὶ τὰ ἐπ´	αὐτῆς	φυόμενα, οὕτως ὁ θεὸς οἱονεὶ
[4]	καὶ παντὶ τῷ κόσμῳ, ὑπ´	αὐτῆς	ὡσπερεὶ μολυνομένῳ. Καὶ οὐδέν γε
[4]	οὖν Πενία ἐπιβουλεύουσα διὰ τὴν	αὑτῆς	ἀπορίαν παιδίον ποιήσασθαι ἐκ τοῦ
[4]	συμφερόντως τῷ παντὶ βούλημα τοῖς	τοιαύτης	καὶ οὕτως ἐπιπόνου δεομένοις θεραπείας
[4]	εἰ καὶ παρεβάλλοντο πρὸ τῆς	τηλικαύτης	εὐσεβείας· ἆρά γε οἱ νικῶντες
[4]	ἔργον ἐστί, διαφέροι ἂν τὸ	ταύτης	σῶμα σώματος, ἐν ᾧ οἰκεῖ
[4]	ὢν καὶ ἴτης καὶ σύντονος,	θηρευτὴς	δεινός, ἀεὶ προσπλέκων μηχανὰς καὶ
[4]	ἀπὸ ἑνὸς κελεύσματος εὐτάκτως· καὶ	ἀσκαλαβώτης	χερσὶν ἐρειδόμενος καὶ εὐάλωτος ὢν
[4]	ἐπανορθουμένους τὰ τοῦ Ἰσραὴλ ἐκείνου	ἐπανορθωτὴς	ὅλου τοῦ κόσμου ὁ Χριστός,
[4]	Κέλσος ἐπιτρέχων τὰ ἀπὸ τῆς	πρώτης	βίβλου Μωϋσέως, ἥτις ἐπιγέγραπται Γένεσις,
[4]	καὶ ἐπεχείρησαν γενεαλογῆσαι αὑτοὺς ἀπὸ	πρώτης	σπορᾶς γοήτων καὶ πλάνων ἀνθρώπων,
[4]	ἄρα ἐπεχείρησαν γενεαλογεῖν αὑτοὺς ἀπὸ	πρώτης	σπορᾶς γοήτων καὶ πλάνων ἀνθρώπων,
[4]	ἅτε ἐπιχειρήσαντες ἑαυτοὺς γενεαλογεῖν ἀπὸ	πρώτης	σπορᾶς τούτων, οὓς γόητας καὶ
[4]	ἐξ ἐπιλογισμοῦ καταλαμβάνοντες ἀλλ´ ἐκ	κατασκευῆς;	Ἄνθρωποι δὲ οὐκ ἀπὸ ψιλῆς
[4]	πλέον κατασκευάζειν τὰ μὴ δεόμενα	κατασκευῆς,	ἐφ´ οἷς λέγεται τὸ Τίς
[4]	πρόφασις ᾖ τῆς τῶν ἀγαλμάτων	κατασκευῆς,	τοὺς ἀνοήτους τῶν ἀνθρώπων ἐπισπωμένης
[4]	τῆς τῶν ἐν τῷ κόσμῳ	κατασκευῆς	φθάνον καὶ ἐπὶ τὰ ὄρνεα·
[4]	λόγον δεόμενον πολλῆς ἐξεργασίας καὶ	κατασκευῆς,	χάριτι θεοῦ, φωτίζοντος τὸ ἡγεμονικόν,
[4]	τῶν ἀπ´ ἀλόγου φύσεως καὶ	κατασκευῆς	ψιλῆς γινομένων. Ὧν τὴν αἰτίαν
[4]	τὸ ξένον καὶ παρηλλαγμένον τῆς	κατασκευῆς	ὡς πρὸς τὰ λοιπὰ φρέατα.
[4]	ἀλόγως κινούμενον μετά τινος φυσικῆς	ὑποκατασκευῆς;	Ἀλλ´ ἄτοπον τὸν ἀπ´ οὐρανοῦ
[4]	γέλωτα μέλλει ὀφλεῖν, ἀνδρός, ὡς	φής,	ἐνθέου τοιαῦτα γράψαντος· Τὸν δὲ
[4]	Ὅμως δ´ ἀπολογησόμεθα ὅτι οὐ	φῄς,	ὦ Κέλσε, ὡς ἐν φαρμάκου
[4]	καταληφθεῖσαν ἀναγράφειν ὡς παράδοξον καὶ	γραφῆς	ἀξίαν ἐπὶ ὠφελείᾳ τῶν ἀκουσομένων.
[4]	λόγῳ ὃ οἴεται μοχθηρὸν τῆς	γραφῆς	ἡμῶν. ~Εἶτα ὡς εἰς τὸ
[4]	ἐν τοῖς ἑξῆς. Τῆς γὰρ	γραφῆς	ἡμῶν λεγούσης ἐπὶ τῆς τοῦ
[4]	οὐχ ἱστορίας ἀλλά τινος μυστικῆς	ἀναγραφῆς	τὰ περὶ τῶν ἀνδρῶν τούτων·
[4]	Γενέσει ἀλλ´ ὡς οἴεται Κέλσος,	σαφὴς	τυγχάνῃ, οὐ δ´ οὕτως φαίνεται
[4]	Ἀνύτου καὶ Σωκράτους φροντίσει τῆς	ταφῆς	τοῦ Σωκράτους σώματος καὶ τῆς
[4]	Λευΐ, ἐπεξελθόντας τῇ ὕβρει τῆς	ἀδελφῆς,	βιασθείσης ὑπὸ τοῦ υἱοῦ τοῦ
[4]	θηρία κατακεκλεισμένα, ὅτε δὲ χρῄζομεν	τροφῆς	τῆς ἀπὸ τῶν σωμάτων αὐτῶν,
[4]	ἦσαν αὐτῶν, πλείονος δὲ τῆς	διαστροφῆς	γινομένης ὁσημέραι ἐτόλμησαν καὶ εἰς
[4]	τῆς χρηστότητος αὐτοῦ καὶ τῆς	ἀνοχῆς	καὶ τῆς μακροθυμίας καταφρονεῖς, ἀγνοῶν
[4]	τὸ τῶν αἰσθανομένων τῆς ἑαυτῶν	ὑπεροχῆς	ἀνθρώπων γένος, ἣν ὑπερέχει τῶν
[4]	ἀνοσιώτατα τὸν θεόν, εὐθὺς ἀπ´	ἀρχῆς	ἀσθενοῦντα καὶ μηδ´ ἕν´ ἄνθρωπον,
[4]	τὸν θεόν, εὐθὺς καὶ ἀπ´	ἀρχῆς	ἀσθενοῦντα καὶ μηδ´ ἕνα ἄνθρωπον,
[4]	δυνατὸν παριστάσης ὅτι ὁμοία ἀπ´	ἀρχῆς	εἰς τέλος ἐστὶν ἡ τῶν
[4]	θνητοῖς ἐμπολιτεύεται· ὁμοία δ´ ἀπ´	ἀρχῆς	εἰς τέλος ἡ τῶν θνητῶν
[4]	ὅτι, εἴπερ ὁμοία ἐστὶν ἀπ´	ἀρχῆς	εἰς τέλος ἡ τῶν θνητῶν
[4]	ἐσομένην, ἡ αὐτὴ τάξις ἀπ´	ἀρχῆς	μέχρι τέλους πάντων γέγονέ τε
[4]	στόμα μου, φθέγξομαι προβλήματα ἀπ´	ἀρχῆς,	ὅσα ἠκούσαμεν καὶ ἔγνωμεν αὐτά,
[4]	λογισμοὺς καὶ ἀκούειν τῆς πάντων	εὐχῆς	τὰς εὐχὰς ἐκείνῳ ἀναπέμποντες καὶ
[4]	τὰ τοιαῦτα εἰς τὸν περὶ	ψυχῆς	ἀνάγειν λόγον καὶ τροπολογεῖν, ἡμῖν
[4]	ἐξαφανιοῦντος τὴν δι´ ὅλης τῆς	ψυχῆς	ἀνακεκραμένην κακίαν. Ἀλλὰ γὰρ ἀρκεῖ
[4]	κατὰ τῆς ἀληθείας ἀπὸ πάσης	ψυχῆς,	βεβλαμμένης ἀπὸ τοῦ συγγράμματος Κέλσου
[4]	ἀλλ´ οὐδὲ περὶ ἄλλου λογικῆς	ψυχῆς·	εἰ δ´ ὅτι πάσχει τι
[4]	φύσις ᾖ παρὰ τὴν τῆς	ψυχῆς.	Ἔοικε μέντοι ἐν τοῖς ἑξῆς,
[4]	δημιουργοὺς πάντων σωμάτων, ὡς μόνης	ψυχῆς	ἔργον οὔσης θεοῦ, πῶς οὐχὶ
[4]	ἐπὶ κητῶν μεγάλων καὶ πάσης	ψυχῆς	ζῴων ἑρπετῶν, ἃ ἐξήγαγε τὰ
[4]	ἵν´ οὕτως ὀνομάσω, φύσιν τῆς	ψυχῆς	ἢ τὴν ἀργύρου δολωσάντων. Οὕτω
[4]	εἰς γῆν τοὺς ὀφθαλμοὺς τῆς	ψυχῆς.	Ἦν οὖν παρ´ αὐτοῖς νόμος
[4]	ὑπὲρ τῶν διὰ νόσον τῆς	ψυχῆς	καὶ ἔκστασιν τοῦ κατὰ φύσιν
[4]	Εἰ δ´ ἐπὶ τῆς Ἰησοῦ	ψυχῆς	λαμβάνει τις τὴν μεταβολήν, αὐτῆς
[4]	πῇ δὲ περὶ τῆς Ἰησοῦ	ψυχῆς·	περὶ μὲν οὖν τῆς τοῦ
[4]	τὴν κατὰ Πλάτωνα κάθοδον τῆς	ψυχῆς,	πτερορρυούσης καὶ δεῦρο φερομένης, ἕως
[4]	περὶ τῆς τῶν ἀλόγων ζῴων	ψυχῆς	ὡς θειοτέρας. Οὕτω γὰρ ἂν
[4]	τῷ ἀδιορίστως εἰρῆσθαι περὶ τῆς	ψυχῆς,	ὡς οὐ πάσης ἀλλὰ μόνης
[4]	βρῶσιν καὶ τὸ ξύλον τῆς	ζωῆς	ἐν μέσῳ τῷ παραδείσῳ καὶ
[4]	εἰς τὸ πρόσωπον αὐτοῦ πνοὴν	ζωῆς,	καὶ ἐγένετο ὁ ἄνθρωπος εἰς
[4]	εἰς τὸ πρόσωπον αὐτοῦ πνοὴν	ζωῆς»	ὅπερ οὐδὲ νενόηκε τίνα τρόπον
[4]	εἰς τὸ πρόσωπον αὐτοῦ πνοὴν	ζωῆς»	τροπικῶς εἰρημένον καὶ δεόμενον διηγήσεως,
[4]	αὐτὸν αὐτὰς ἐκθέσθαι τὰς προφητείας,	αἷς	ἐν τῷ διαλέγεσθαι πρὸς ἀλλήλους
[4]	λέξεις διασύρει ὁ Κέλσος ἐν	αἷς	ὀργῆς λέγονται κατὰ τῶν ἀσεβῶν
[4]	Ἀπὸ γὰρ τῶν προφητειῶν, ἐν	αἷς	τὰ ἀπὸ τῆς ἱστορίας γέγραπται,
[4]	ἑλληνικῶν χρὴ λέγειν ἱστοριῶν; Ἐν	αἷς	υἱοὶ θεοὶ πατέρας θεοὺς ἐκτέμνουσι
[4]	δύναμις. ~Οὐδὲν δὲ θαυμαστὸν τὸ	γενεαῖς	τισι προφήτας γεγονέναι, ὑπερέχοντας ἐν
[4]	δένδροις τε καὶ πόαις καὶ	ἀκάνθαις;	~Οἴεται γὰρ πρῶτον μὲν μὴ
[4]	δένδροις τε καὶ πόαις καὶ	ἀκάνθαις,	συντυχικῶς διδοὺς καὶ οὐ κατὰ
[4]	καὶ δένδροις καὶ πόαις καὶ	ἀκάνθαις	ταῦτ´ ἐστι χρήσιμα, δῆλον ὅτι
[4]	Εὐχόμεθα δὲ λάμψαι ἐν ταῖς	καρδίαις	ἡμῶν» τὸν φωτισμὸν τῆς γνώσεως
[4]	εἴ που λέγεται ἐν ταῖς	θείαις	γραφαῖς καταβαίνειν ὁ θεός, ἀνάλογον
[4]	δὲ καὶ τὸν ἐν ταῖς	προφητείαις	λόγον φήσαι ἂν καὶ τό·
[4]	μὴ χρὴ ἐν ταῖς καθεστώσαις	πολιτείαις	τὸ τοιοῦτον ποιεῖν. Καὶ ὑποθέσεως
[4]	ἔρχεται ὥρα ὅτε οὐκέτι ἐν	παροιμίαις	λαλήσω ὑμῖν. Οὐχ οἱ αἰσθητοὶ
[4]	σωτὴρ ἡμῶν εἰρηκέναι· Ταῦτ´ ἐν	παροιμίαις	λελάληκα ὑμῖν· ἔρχεται ὥρα ὅτε
[4]	πάσχοντες καὶ διατιθέντες καὶ ταῖς	ἐπιθυμίαις	τῶν εἰσιόντων δουλεύοντες· ὕστερον δὲ
[4]	κατανοοῦντές τε μελίσσας πείθωνται μὲν	ἡγεμονίαις	διαιρῶνται δὲ τὰ χρήσιμα τῆς
[4]	χρῶνται πολιτείᾳ καὶ ἀρχαῖς καὶ	ἡγεμονίαις,	τοῦτ´ οὐδὲν πρὸς ἔπος ἐστί,
[4]	λέξεως χρὴ κατηγορεῖν τῶν ἐν	ὑπονοίαις	λελεγμένων, ὅρα εἰ μὴ τὰ
[4]	ἱστορίας ἀναγινώσκωσι, σεμνοποιοῦσιν αὐτὰς ταῖς	ἀλληγορίαις,	ἐὰν δὲ τὰ ἡμέτερα διασύρειν
[4]	ἀλλότριος μετασχέτω σοι. Πολλαχοῦ δὲ	ἱστορίαις	γενομέναις συγχρησάμενος ὁ λόγος ἀνέγραψεν
[4]	μὴ νοήσαντος τὰς ὡς ἐν	ἱστορίαις	λεγομένας μεταβολὰς ἢ μεταμορφώσεις τοῦ
[4]	ἱστορίας ἔστι προσαχθῆναι καὶ ταῖς	ἱστορίαις	ὡς σκοπῷ τροπολογίας γεγραμμέναις καὶ
[4]	αὐτὴν τὴν ἀρετὴν ἐν πλείοσι	θεωρίαις	γινομένην ἢ ἐν ἐλάττοσιν· οὕτως
[4]	ἢ τοῖς μύρμηξι καὶ ταῖς	μυίαις;	Καὶ γὰρ ἐκείνοις ἡ μὲν
[4]	ἐν ταῖς πόλεσι καὶ πονηρῶν	δίκαις	καὶ ταῖς κατ´ αὐτῶν κολάσεσιν.
[4]	ἐξομοιοῖ ἡμᾶς τοῖς ἐν ταῖς	Βακχικαῖς	τελεταῖς τὰ φάσματα καὶ τὰ
[4]	ἃ ὁ ποιμὴν ἔν τισι	παραβολαῖς	καταβεβηκέναι λέγεται, καταλιπὼν ἐν τοῖς
[4]	τοῦ στόματός μου. Ἀνοίξω ἐν	παραβολαῖς	τὸ στόμα μου, φθέγξομαι προβλήματα
[4]	θηρία καὶ ταῖς ἀπὸ συνέσεως	ὑφισταμέναις	κατ´ ἐκείνων τέχναις. Οὐ γὰρ
[4]	οἱ αὐτοὶ ἔσονται ἐν ταῖς	τεταγμέναις	ἀνακυκλήσεσιν, καὶ πάλιν Κέλσος γράψει
[4]	ταῖς ἱστορίαις ὡς σκοπῷ τροπολογίας	γεγραμμέναις	καὶ σοφώτατα οἰκονομηθείσαις, ἐστοχασμένως τοῦ
[4]	μετασχέτω σοι. Πολλαχοῦ δὲ ἱστορίαις	γενομέναις	συγχρησάμενος ὁ λόγος ἀνέγραψεν αὐτὰς
[4]	καὶ χαλκευτικήν, ποιητικὰς ἐργαλείων ταῖς	ὑπηρετουμέναις	τέχναις τὰ πρὸς τροφήν· ἡ
[4]	κατὰ τὸ δυνατὸν ἐκείνων μίμησιν·	ἐκείναις	γὰρ ἐνορῶντες οἱ ἐπιτετευγμένως νομοθετήσαντες
[4]	μελισσῶν ἔργα καὶ ἡ παρ´	ἐκείναις	διαδοχὴ αὐτῶν διὰ τοὺς ἀνθρώπους
[4]	ἀπὸ συνέσεως ὑφισταμέναις κατ´ ἐκείνων	τέχναις.	Οὐ γὰρ ἀθεεὶ ἐμηχανήσαντο σφίσιν
[4]	χαλκευτικήν, ποιητικὰς ἐργαλείων ταῖς ὑπηρετουμέναις	τέχναις	τὰ πρὸς τροφήν· ἡ δὲ
[4]	τοῖς φυτοῖς δένδροις τε καὶ	πόαις	καὶ ἀκάνθαις; ~Οἴεται γὰρ πρῶτον
[4]	τοῖς φυτοῖς δένδροις τε καὶ	πόαις	καὶ ἀκάνθαις, συντυχικῶς διδοὺς καὶ
[4]	ἢ φυτοῖς καὶ δένδροις καὶ	πόαις	καὶ ἀκάνθαις ταῦτ´ ἐστι χρήσιμα,
[4]	λᾶαν γάρ μιν θῆκε Κρόνου	παῖς	ἀγκυλομήτεω. Ἡμεῖς δ´ ἑσταότες θαυμάζομεν
[4]	τῶν ἀνθρώπων, καὶ οἱ ταῖς	χαμαιτύπαις	ἀδιαφόρως προσιόντες διδάσκοντες δὲ καὶ
[4]	θείου πνεύματος γραφαῖς, γενομένου ἐν	καθαραῖς	ψυχαῖς; Οὐδαμῶς οὖν ὁ Κέλσος
[4]	εὑρεθεῖέν γ´ ἂν ἐν ταῖς	ἱεραῖς	βίβλοις οἱ καθ´ ἑκάστην γενεὰν
[4]	βαρβάροις περὶ τούτων λεγομένων ταῖς	ἡμετέραις	πεπιστευκέναι περὶ αὐτῶν γραφαῖς, φησὶ
[4]	θείας προνοίας καὶ ἐν ταῖς	διαφοραῖς	τῶν ζῴων παραστῆσαι τοῖς ἀνθρώποις
[4]	οὐκ ἰσχυρόν, οἳ ἐποιήσαντο ἐν	πέτραις	τοὺς ἑαυτῶν οἴκους· ἀβασίλευτός ἐστιν
[4]	ἀεὶ ὢν καὶ ἄστρωτος, ἐπὶ	θύραις	καὶ ἐν ὁδοῖς ὑπαίθριος κοιμώμενος,
[4]	σκοπῷ τροπολογίας γεγραμμέναις καὶ σοφώτατα	οἰκονομηθείσαις,	ἐστοχασμένως τοῦ τε πλήθους τῶν
[4]	πόλεις μὲν καὶ προπόλεις ἐν	μελίσσαις,	ἀλλ´ οἱ σίμβλοι καὶ τὰ
[4]	οἱ μύρμηκες καὶ αἱ μέλισσαι.	Μελίσσαις	γοῦν ἐστιν ἡγεμών, ἔστι δ´
[4]	καὶ μὴ χρὴ ἐν ταῖς	καθεστώσαις	πολιτείαις τὸ τοιοῦτον ποιεῖν. Καὶ
[4]	δώδεκα ἱστορίας ἀναγινώσκωσι, σεμνοποιοῦσιν αὐτὰς	ταῖς	ἀλληγορίαις, ἐὰν δὲ τὰ ἡμέτερα
[4]	δέδωκεν εἶναι τὰ θηρία καὶ	ταῖς	ἀπὸ συνέσεως ὑφισταμέναις κατ´ ἐκείνων
[4]	λόγον, λιβανωτῷ καὶ αἵματι καὶ	ταῖς	ἀπὸ τῆς κνίσσης ἀναθυμιάσεσι χαιρόντων
[4]	πανταχοῦ συνᾳδούσης καὶ συμφωνούσης ἐν	ταῖς	ἀπὸ τοῦ θείου πνεύματος γραφαῖς,
[4]	λέγω ἡμῶν Χριστιανῶν ἢ τῶν	ταῖς	αὐταῖς ἡμῖν γραφαῖς χρωμένων Ἰουδαίων
[4]	διόπερ ἐξομοιοῖ ἡμᾶς τοῖς ἐν	ταῖς	Βακχικαῖς τελεταῖς τὰ φάσματα καὶ
[4]	μῦθόν τινα παραπλήσιον τοῖς παραδιδομένοις	ταῖς	γραυσὶν ὑπολαβὼν εἶναι τὸν λόγον,
[4]	τὰ δέοντα διηγησαμένῳ τὴν ἐν	ταῖς	γραφαῖς λεγομένην κατάβασιν θεοῦ πρὸς
[4]	περὶ θεοῦ ὡς ἀνθρωποπαθοῦς ἐν	ταῖς	γραφαῖς λέξεις διασύρει ὁ Κέλσος
[4]	τῆς θείας προνοίας καὶ ἐν	ταῖς	διαφοραῖς τῶν ζῴων παραστῆσαι τοῖς
[4]	προεστηκότες, πάσχοντες καὶ διατιθέντες καὶ	ταῖς	ἐπιθυμίαις τῶν εἰσιόντων δουλεύοντες· ὕστερον
[4]	ἡμῖν μόνοις ἐμπολιτεύεσθαι; Οἵτινες ἐν	ταῖς	εὐχαῖς εὕρομεν δεῖν τι λέγειν
[4]	ἢ βαρβάροις περὶ τούτων λεγομένων	ταῖς	ἡμετέραις πεπιστευκέναι περὶ αὐτῶν γραφαῖς,
[4]	οὕτως εἴ που λέγεται ἐν	ταῖς	θείαις γραφαῖς καταβαίνειν ὁ θεός,
[4]	φθορᾷ τῶν πάντων ἀνθρώπων μιγνυμένου	ταῖς	θυγατράσιν; Οὐκ ἀγνοῶ δ´ ὅτι
[4]	Καὶ εὑρεθεῖέν γ´ ἂν ἐν	ταῖς	ἱεραῖς βίβλοις οἱ καθ´ ἑκάστην
[4]	τῆς ἱστορίας ἔστι προσαχθῆναι καὶ	ταῖς	ἱστορίαις ὡς σκοπῷ τροπολογίας γεγραμμέναις
[4]	εἰ καὶ μὴ χρὴ ἐν	ταῖς	καθεστώσαις πολιτείαις τὸ τοιοῦτον ποιεῖν.
[4]	ἡμῶν. Εὐχόμεθα δὲ λάμψαι ἐν	ταῖς	καρδίαις ἡμῶν» τὸν φωτισμὸν τῆς
[4]	πόλεσι καὶ πονηρῶν δίκαις καὶ	ταῖς	κατ´ αὐτῶν κολάσεσιν. Ἀλλ´ ὡς
[4]	κηφήνων ὑπὸ τῶν μελισσῶν ἐπιτελούμενα	ταῖς	κατὰ τῶν ἀργῶν ἐν ταῖς
[4]	τρόπον πρόνοιαν τιθεὶς ὅσον ἐπὶ	ταῖς	λέξεσι τοῦ βιβλίου τούτου οὔτε
[4]	ἡμῖν ἢ τοῖς μύρμηξι καὶ	ταῖς	μυίαις; Καὶ γὰρ ἐκείνοις ἡ
[4]	ταῖς κατὰ τῶν ἀργῶν ἐν	ταῖς	πόλεσι καὶ πονηρῶν δίκαις καὶ
[4]	ἡγοῦμαί γε ὅτι, ὥσπερ ἐν	ταῖς	πόλεσιν οἱ προνοούμενοι τῶν ὠνίων
[4]	ἀπὸ τοῦ ἔθνους χρῆσθαι ἐν	ταῖς	πρὸς θεὸν εὐχαῖς καὶ ἐν
[4]	συνιεὶς δὲ καὶ τὸν ἐν	ταῖς	προφητείαις λόγον φήσαι ἂν καὶ
[4]	Χριστιανοὶ οἱ αὐτοὶ ἔσονται ἐν	ταῖς	τεταγμέναις ἀνακυκλήσεσιν, καὶ πάλιν Κέλσος
[4]	~Πυνθανόμεθα γὰρ ἁπάντων τῶν χρωμένων	ταῖς	τοιαύταις τοῦ θεοῦ κατακλήσεσιν· εἴπατε
[4]	τεκτονικὴν καὶ χαλκευτικήν, ποιητικὰς ἐργαλείων	ταῖς	ὑπηρετουμέναις τέχναις τὰ πρὸς τροφήν·
[4]	δράκων καὶ τίνες οἱ ἐν	ταῖς	φολίσιν αὐτοῦ ἰχθύες; Καὶ τί
[4]	καὶ τοὺς ἰχθύας ἐμφωλεύοντας αὐτοῦ	ταῖς	φολίσιν ἢ ἀπὸ τῶν προχωρημάτων»
[4]	πολλοὶ τῶν ἀνθρώπων, καὶ οἱ	ταῖς	χαμαιτύπαις ἀδιαφόρως προσιόντες διδάσκοντες δὲ
[4]	τοῦ γινώσκεσθαι ἡμῖν αὐτὸν ἐγγινομένην	ταῖς	ψυχαῖς ἡμῶν μακαριότητα ἐμφύεσθαι ἡμῖν
[4]	γράψας; Ἀλλὰ φαίνεται τοῖς ἀδεκάστοις	ἀκροαταῖς	ἀρχαιότερος Μωϋσῆς ὢν Ὁμήρου. Καὶ
[4]	ἀλλὰ ψυχαῖς ἀνθρώπων ἱερωτάταις καὶ	καθαρωτάταις,	ἅστινας θεοφορεῖ καὶ προφήτας ποιεῖ.
[4]	τῶν ἀνθρώπων ἀλλὰ ψυχαῖς ἀνθρώπων	ἱερωτάταις	καὶ καθαρωτάταις, ἅστινας θεοφορεῖ καὶ
[4]	ἡμᾶς τοῖς ἐν ταῖς Βακχικαῖς	τελεταῖς	τὰ φάσματα καὶ τὰ δείματα
[4]	ἐόντα τῶν λεγομένων παρὰ τοῖς	ποιηταῖς	μάντεων ταῦτ´ ἐγνωκέναι. ~Ἔτι δὲ
[4]	νόμῳ ἀλλὰ καὶ ἐν τοῖς	προφήταις	εὕροις ἂν ταῦτα τὰ ζῷα
[4]	καταλελεῖφθαι ἐν τῷ πατρὶ καὶ	αὐταῖς,	βουληθῇ διὰ τὴν τοιανδὶ ὑπόληψιν
[4]	ἡμῶν Χριστιανῶν ἢ τῶν ταῖς	αὐταῖς	ἡμῖν γραφαῖς χρωμένων Ἰουδαίων ἀλλὰ
[4]	γὰρ ἁπάντων τῶν χρωμένων ταῖς	τοιαύταις	τοῦ θεοῦ κατακλήσεσιν· εἴπατε ἡμῖν,
[4]	ταῖς ἀπὸ τοῦ θείου πνεύματος	γραφαῖς,	γενομένου ἐν καθαραῖς ψυχαῖς; Οὐδαμῶς
[4]	που λέγεται ἐν ταῖς θείαις	γραφαῖς	καταβαίνειν ὁ θεός, ἀνάλογον νοεῖται
[4]	δέοντα διηγησαμένῳ τὴν ἐν ταῖς	γραφαῖς	λεγομένην κατάβασιν θεοῦ πρὸς τὰ
[4]	θεοῦ ὡς ἀνθρωποπαθοῦς ἐν ταῖς	γραφαῖς	λέξεις διασύρει ὁ Κέλσος ἐν
[4]	ταῖς ἡμετέραις πεπιστευκέναι περὶ αὐτῶν	γραφαῖς,	φησὶ ταῦτα· Ἐπῆλθε δ´ αὐτοῖς
[4]	ἢ τῶν ταῖς αὐταῖς ἡμῖν	γραφαῖς	χρωμένων Ἰουδαίων ἀλλὰ γὰρ καὶ
[4]	ᾤκισαν καὶ χρῶνται πολιτείᾳ καὶ	ἀρχαῖς	καὶ ἡγεμονίαις, τοῦτ´ οὐδὲν πρὸς
[4]	μόνοις ἐμπολιτεύεσθαι; Οἵτινες ἐν ταῖς	εὐχαῖς	εὕρομεν δεῖν τι λέγειν φρονοῦντας
[4]	χρῆσθαι ἐν ταῖς πρὸς θεὸν	εὐχαῖς	καὶ ἐν τῷ κατεπᾴδειν δαίμονας
[4]	τοῖς τυχοῦσι τῶν ἀνθρώπων ἀλλὰ	ψυχαῖς	ἀνθρώπων ἱερωτάταις καὶ καθαρωτάταις, ἅστινας
[4]	γινώσκεσθαι ἡμῖν αὐτὸν ἐγγινομένην ταῖς	ψυχαῖς	ἡμῶν μακαριότητα ἐμφύεσθαι ἡμῖν θέλων,
[4]	πνεύματος γραφαῖς, γενομένου ἐν καθαραῖς	ψυχαῖς;	Οὐδαμῶς οὖν ὁ Κέλσος εἶδε
[4]	ἔνδοξον καὶ θειότερον μεταμόρφωσιν· ἀλλὰ	μόγις	αὐτὸν ἐδύναντο χωρῆσαι τοιοῦτον, ὥστε
[4]	ὑπὲρ ἡμῶν ἀπέθανε. Καίτοι γε	Μόγις	τις ὑπὲρ τοῦ δικαίου ἀποθανεῖται·
[4]	ὡς οἴονταί τινες, ἐν τῇ	εἰς	Αἴγυπτον ἀποδημίᾳ συντυχὼν καὶ τοῖς
[4]	Ἰακὼβ διὰ τὸν Ἰωσὴφ πραθέντα	εἰς	Αἴγυπτον. Μητέρων δ´ οἶμαι ἐνέδρας
[4]	εἰς κακὸν ἢ ἐκ καλοῦ	εἰς	αἰσχρὸν ἢ ἐξ εὐδαιμονίας εἰς
[4]	εἰς κακὸν ἢ ἐκ καλοῦ	εἰς	αἰσχρὸν ἢ ἐξ εὐδαιμονίας εἰς
[4]	εἰς κακὸν καὶ ἐκ καλοῦ	εἰς	αἰσχρὸν καὶ ἐξ εὐδαιμονίας εἰς
[4]	οὐκ ἐποίησεν» οὐδ´ ἐκ καλοῦ	εἰς	αἰσχρόν, οὐ γὰρ ἔγνω ἁμαρτίαν»
[4]	δὲ βοῶν οἷον εἰς γεωργίαν,	εἰς	ἄλλα δ´ ὑποζυγίοις χρώμεθα ἢ
[4]	βουκολίων ἢ αἰπολίων ἢ οἰκιῶν,	εἰς	ἄλλα δὲ βοῶν οἷον εἰς
[4]	συνέσεως κατεσκεύασεν ὁ δημιουργός. Καὶ	εἰς	ἄλλα μὲν κυνῶν χρῄζομεν, φέρ´
[4]	ἣν προεῖπον ἀμοιβὴν ἐξ ἀλλήλων	εἰς	ἄλληλα· περισσὸν δὲ τὸ προσδιατρίβειν
[4]	εἴτ´ εἰς παιδιὰν εἴτε καὶ	εἰς	ἄλλην τινὰ χρείαν καὶ θεραπείαν
[4]	καὶ ἀδιαιρέτου. ~Τὸ δὲ καταβεβηκὸς	εἰς	ἀνθρώπους ἐν μορφῇ θεοῦ» ὑπῆρχε
[4]	καὶ ἐνάργειαν κατὰ τὴν Ἰησοῦ	εἰς	ἀνθρώπους ἐπιδημίαν, οὐχ ὑποκείμεθα τῇ
[4]	θεοῦ καὶ ἐπιδημίᾳ τοῦ λόγου	εἰς	ἀνθρώπους τινά, οὐκ ὀκνήσομεν λέγειν
[4]	μὲν τοῖσδε τοῖς ζῴοις χρώμενοι	εἰς	ἀπάτην τῶν ἀνθρώπων κατὰ τὸ
[4]	ὑπὸ Ἰουδαίων καὶ Χριστιανῶν προσαγόμενα	εἰς	ἀπόδειξιν τοῦ ἱερούς τινας ἄνδρας
[4]	ὀκνήσομεν λέγειν μεταβάλλειν ἐκ φαύλου	εἰς	ἀστεῖον καὶ ἐξ ἀκολάστου εἰς
[4]	μὲν εἰς τιμὴν ἃ δὲ	εἰς	ἀτιμίαν· ἐὰν οὖν τις ἐκκαθάρῃ
[4]	τιμὴν τοῦ θείου κατεσκευάσθαι ἢ	εἰς	ἀτιμοτάτων σωμάτων καὶ ἐναγῶν ὑποδοχήν,
[4]	περὶ ὧν εὐκαιρότερον ἐν τοῖς	εἰς	αὐτὰ ἐκεῖνα ἐξηγητικοῖς τις σαφηνίζειν
[4]	τοῦ λόγου καὶ τῶν πιστευόντων	εἰς	αὐτόν· ἀλλ´ ὁ πάντων δυνατώτερος
[4]	τοῦ θεοῦ θεραπείας καὶ τῆς	εἰς	αὐτὸν εὐσεβείας, πάντως μὲν καὶ
[4]	οὗ τὰ πάντα καὶ ἡμεῖς	εἰς	αὐτόν, καὶ εἷς κύριος Ἰησοῦς
[4]	Ἀπὸ γὰρ τῶν ἐθνῶν οἱ	εἰς	αὐτὸν πιστεύοντες ἐδηλοῦντο διὰ τῶν
[4]	τὰς ἀρίστας ἔκ τε τῆς	εἰς	αὐτὸν πίστεως καὶ τοῦ δυναμένου
[4]	ὡραῖον εἰς ὅρασιν καὶ καλὸν	εἰς	βρῶσιν καὶ τὸ ξύλον τῆς
[4]	πρὸς τὴν τοῦ νηπίου φύσιν	εἰς	γάλα μεταβάλλει ἐν τῇ τρεφούσῃ,
[4]	εἰς ἄλλα δὲ βοῶν οἷον	εἰς	γεωργίαν, εἰς ἄλλα δ´ ὑποζυγίοις
[4]	καὶ καθελκούσης ἀπὸ τοῦ θεοῦ	εἰς	γῆν τοὺς ὀφθαλμοὺς τῆς ψυχῆς.
[4]	ὑποζυγίοις χρώμεθα ἢ ἀχθοφόροις. Οὕτως	εἰς	γυμνάσιον τῶν τῆς ἀνδρείας ἐν
[4]	ἣν ἔλαβεν ἀπὸ τοῦ Ἀδάμ,	εἰς	γυναῖκα» καὶ τὰ ἑξῆς, οὐδὲ
[4]	ὕδατα ἔξω τῆς σῆς πηγῆς,	εἰς	δὲ σὰς πλατείας διαπορευέσθω τὰ
[4]	φυτείαν τοῦ κατὰ θεὸν γεωργίου,	εἰς	δὲ τὸν τόπον τῶν κατασκαφέντων
[4]	κινήσεις τοῖς ζῴοις, ὄρνισι μὲν	εἰς	διαφόρους πτήσεις καὶ εἰς διαφόρους
[4]	μὲν εἰς διαφόρους πτήσεις καὶ	εἰς	διαφόρους φωνὰς τοῖς δὲ λοιποῖς
[4]	μία μὲν ἀπὸ ὄρους Σινᾶ,	εἰς	δουλείαν γεννῶσα, ἥτις ἐστὶν Ἄγαρ»
[4]	ἀγωγόν. Τίθησι δὲ καὶ τὸν	εἰς	δοῦλον πραθέντα Ἰωσὴφ ἐλευθερούμενον καὶ
[4]	δυνήσεται τὰ περὶ φύσεως ὀνομάτων	εἰς	δυνάμεις παραλαμβανομένων διαλαμβάνων τὸν ἀκριβῆ
[4]	δὲ ἐν ὑπονοίᾳ ἀπαγγέλλοντα διαιρεῖν	εἰς	εἴδη πολλά, ὧν ἓν εἶναι
[4]	δεήσει τὴν αἰτίαν εἰπεῖν τῆς	εἰς	ἕκαστον ὅριον γενέσεως ὑπὸ τὸν
[4]	Καὶ γὰρ οὐκ εὐκαταφρόνητός ἐστιν	εἰς	ἑκάτερα ἐπιχειρούμενος ὁ λόγος· ὅπου
[4]	τοῦ ὕψους πήχεις τριάκοντα» καταλήξουσιν	εἰς	ἕνα πῆχυν μήκους καὶ πλάτους;
[4]	λόγου μορφαί, καθὼς ἑκάστῳ τῶν	εἰς	ἐπιστήμην ἀγομένων φαίνεται ὁ λόγος,
[4]	εἰς σώφρονα καὶ ἐκ δεισιδαίμονος	εἰς	εὐσεβῆ τὸν παραδεξάμενον τὴν τοῦ
[4]	ὅτι Συνίστησι τὴν ἑαυτοῦ ἀγάπην	εἰς	ἡμᾶς ὁ θεός, ὅτι ἔτι
[4]	κατάβασιν θεοῦ πρὸς τὰ ἀνθρώπινα·	εἰς	ἣν οὐ μεταβολῆς αὐτῷ δεῖ,
[4]	τὸν ναὸν τοῦ θεοῦ» ὡς	εἰς	θεὸν εὐσέβειαν ἀσκοῦσι τὴν σωφροσύνην.
[4]	ἂν οὕτως διέσυρε τὸν ἀθάνατον	εἰς	θνητὸν ἐρχόμενον σῶμα, οὐ κατὰ
[4]	ἁμαρτίαν» οὐδὲ ἐξ εὐδαιμονίας ἦλθεν	εἰς	κακοδαιμονίαν, ἀλλ´ ἑαυτὸν» μὲν ἐταπείνωσεν»
[4]	εἰς αἰσχρὸν ἢ ἐξ εὐδαιμονίας	εἰς	κακοδαιμονίαν ἔρχεσθαι. Καίτοι γε ὁ
[4]	εἰς αἰσχρὸν ἢ ἐξ εὐδαιμονίας	εἰς	κακοδαιμονίαν ἢ ἐκ τοῦ ἀρίστου
[4]	εἰς αἰσχρὸν καὶ ἐξ εὐδαιμονίας	εἰς	κακοδαιμονίαν καὶ ἐκ τοῦ ἀρίστου
[4]	δή που δ´ ἐξ ἀγαθοῦ	εἰς	κακὸν γέγονεν αὐτῷ μεταβολή, ἁμαρτίαν»
[4]	οὔτε τροπῆς τῆς ἐξ ἀγαθοῦ	εἰς	κακὸν ἢ ἐκ καλοῦ εἰς
[4]	τοὺς κάμνοντας ἰάσηται, ἐξ ἀγαθοῦ	εἰς	κακὸν ἢ ἐκ καλοῦ εἰς
[4]	δεῖ, μεταβολῆς δὲ ἐξ ἀγαθοῦ	εἰς	κακὸν καὶ ἐκ καλοῦ εἰς
[4]	ὕλη παραδεξαμένη ἔχει ἐν ἑαυτῇ	εἰς	κατακόσμησιν τῶν ὅλων. Ὕλη γὰρ
[4]	μεταφράζειν τὰ γεγραμμένα, τὸν κόρακα»	εἰς	κορώνην μετείληφε καὶ οἴεται ταῦτα
[4]	ἐπ´ ἄλλους τὴν τοῦ θεοῦ	εἰς	μακαριότητα κλῆσιν μεταβεβηκέναι, τοὺς Χριστιανοὺς
[4]	ὄρνιθας καὶ τὰ λοιπὰ ζῷα	εἰς	μαντικήν, ἢ οἱ κινοῦντες τὰ
[4]	καὶ κατασκάπτειν» τὰ προειρημένα ἀλλ´	εἰς	μὲν τὴν χώραν τῶν ἐκριζωθέντων
[4]	Οὕτω δὲ καὶ τὸ ἀπολλύμενον	εἰς	μεταβολὴν διαμένει· τὸ γὰρ ὑποκείμενον
[4]	ὅτι τὸ χρηστὸν τοῦ θεοῦ	εἰς	μετάνοιάν σε ἄγει; Κατὰ δὲ
[4]	αὐτῷ καὶ ἀπὸ τοῦ τόπου,	εἰς	ὃν ἐλήλυθε, καὶ τί ἄτοπον
[4]	ἀνθρώπων εἰσὶν ὄφεις τῷ μαράθῳ	εἰς	ὀξυωπίαν καὶ ταχυτῆτα κινήσεως χρώμενοι,
[4]	τῆς γῆς πᾶν ξύλον ὡραῖον	εἰς	ὅρασιν καὶ καλὸν εἰς βρῶσιν
[4]	καὶ οἱονεὶ ἀναβιώσκοντος καὶ ἀναβαίνοντος	εἰς	οὐρανόν; Ἢ Ἕλλησι μὲν ἔξεστι
[4]	ἐκείνοις, ἐγράφη δὲ δι´ ἡμᾶς,	εἰς	οὓς τὰ τέλη τῶν αἰώνων
[4]	εἴτε καί τινων ἀνθρώπων εἴτ´	εἰς	παιδιὰν εἴτε καὶ εἰς ἄλλην
[4]	ἡγιασμένον καὶ εὔχρηστον τῷ δεσπότῃ,	εἰς	πᾶν ἔργον ἀγαθὸν ἡτοιμασμένον. Καὶ
[4]	τὰ παραπλήσια προτρέπων καὶ διδάσκων	εἰς	πάντας ἡμᾶς ἀνθρώπους κατὰ τὸ
[4]	εὕροις ἂν ταῦτα τὰ ζῷα	εἰς	παράδειγμα τῶν κακίστων παραλαμβανόμενα, οὐδέ
[4]	συγχρησάμενος ὁ λόγος ἀνέγραψεν αὐτὰς	εἰς	παράστασιν μειζόνων καὶ ἐν ὑπονοίᾳ
[4]	τῷ μὴ φιλοσοφήσαντι, ἐξαρκεῖ δ´	εἰς	πλῆθος εἰρῆσθαι ὡς ἐκ θεοῦ
[4]	λέγων, φησὶ τὸ ἐξαρκεῖν εἰρῆσθαι	εἰς	πλῆθος περὶ τῆς τῶν κακῶν
[4]	διαδοχὴ αὐτῶν διὰ τοὺς ἀνθρώπους	εἰς	πολλὰ τοῦ μέλιτος χρῄζοντας, θεραπείας
[4]	αὐτοῦ, καὶ ἔσονται οἱ δύο	εἰς	σάρκα μίαν. Τὸ μυστήριον τοῦτο
[4]	ἀνθρώπων φύσιν· ἕως προκοπῆς γενομένης	εἰς	σύνεσιν καὶ τὰς λοιπὰς ἀρετὰς
[4]	λαμβάνει τις τὴν μεταβολήν, αὐτῆς	εἰς	σῶμα ἐλθούσης, πευσόμεθα, πῶς λέγει
[4]	ὁ θεός, ὥσπερ οὗτοί φασιν,	εἰς	σῶμα θνητόν, καὶ προείρηται τὸ
[4]	εἰς ἀστεῖον καὶ ἐξ ἀκολάστου	εἰς	σώφρονα καὶ ἐκ δεισιδαίμονος εἰς
[4]	ὡς οἰκείου τοῖς ἀνδράσι τούτοις	εἰς	τὰ κατὰ τῶν δαιμόνων. Ταῦτ´
[4]	ἀγγέλων λόγος, φασκόντων· Μὴ περιβλέψῃ	εἰς	τὰ ὀπίσω μηδὲ στῇς ἐν
[4]	μου, κλίνατε τὸ οὖς ὑμῶν	εἰς	τὰ ῥήματα τοῦ στόματός μου.
[4]	δι´ ὧν πεποίηκε, καὶ ἑκουσίως	εἰς	τὰς ἀνθρωπίνας κῆρας ὑπὲρ τοῦ
[4]	διαστροφῆς γινομένης ὁσημέραι ἐτόλμησαν καὶ	εἰς	τὰς πόλεις εἰσελθεῖν. Ταῦτα δὲ
[4]	τῶν νόμων μὴ ἐπιτρεπόμεναι εἰσιέναι	εἰς	τὰς πόλεις ἔξω ἦσαν αὐτῶν,
[4]	διαφόρους φωνὰς τοῖς δὲ λοιποῖς	εἰς	τὰς τοιασδὶ κινήσεις ἢ τοιασδί,
[4]	Γενέσεως, ὡς οἷόν τ´ ἦν,	εἰς	ταῦτα ἐπραγματευσάμεθα. ~Ἐπὰν δὲ φάσκῃ
[4]	καὶ τὴν οὐσίαν. Ὅλης δ´	εἰς	ταῦτα πραγματείας χρεία· περὶ ἧς
[4]	παριστάσης ὅτι ὁμοία ἀπ´ ἀρχῆς	εἰς	τέλος ἐστὶν ἡ τῶν θνητῶν
[4]	εἴπερ ὁμοία ἐστὶν ἀπ´ ἀρχῆς	εἰς	τέλος ἡ τῶν θνητῶν ἀεὶ
[4]	ἐμπολιτεύεται· ὁμοία δ´ ἀπ´ ἀρχῆς	εἰς	τέλος ἡ τῶν θνητῶν περίοδος,
[4]	πραγματεία· προηγουμένως γὰρ ἐν τοῖς	εἰς	τὴν Γένεσιν ἐξηγητικοῖς ταῦθ´ ἡμῖν
[4]	καταβεβηκέναι λέγουσιν, οἱ δὲ καταβήσεσθαι	εἰς	τὴν γῆν τινα θεὸν ἢ
[4]	εἶναι φαμεν ἀλλά τι παραλαμβανόμενον	εἰς	τὴν διὰ σκυθρωποτέρων ἀγωγῶν παίδευσιν
[4]	συγχρήσηται τῇ κακίᾳ τῶν φαύλων	εἰς	τὴν διάταξιν τοῦ παντὸς ὁ
[4]	τοῦ λόγου τοῦ θεοῦ ἐπιδημίαν	εἰς	τὴν ἑαυτοῦ ψυχήν. ~Εἰ δὲ
[4]	δὲ λέγω εἰς Χριστὸν καὶ	εἰς	τὴν ἐκκλησίαν» καὶ πάλιν ἐν
[4]	μετὰ τῆς τοῦ λόγου αὐτοῦ	εἰς	τὴν ἡμετέραν ψυχὴν ἐπιδημίας καλῶς.
[4]	σωτῆρος ἡμῶν λεγόμενον. Προείρηται δ´	εἰς	τὴν περὶ ἑτέρων ἡμῖν ἀπολογίαν
[4]	ἔπεσσι; ~Τὸ δ´ ἀληθῶς θεῖον	εἰς	τὴν περὶ τῶν μελλόντων γνῶσιν
[4]	Ἢ τοὺς μὲν ἄλλους ἀνθρώπους	εἰς	τὴν προκειμένην εἰκόνα μὴ παραλαμβάνετε
[4]	τὴν τοῦ Χριστοῦ κάθοδον ἢ	εἰς	τὴν πρὸς ἀνθρώπους ἐπιστροφὴν τοῦ
[4]	θείου πνεύματος. Οὐ χρεία οὖν	εἰς	τὴν τοῦ Χριστοῦ κάθοδον ἢ
[4]	ποιοῦμεν ἃ φαίνεται ἡμῖν χρήσιμα	εἰς	τὴν τῶν παίδων ὡς παίδων
[4]	σοφῶν· Μὴ εἴπῃς· τί τοῦτο,	εἰς	τί τοῦτο; Πάντα γὰρ εἰς
[4]	καὶ Μὴ εἴπῃς· τί τοῦτο,	εἰς	τί τοῦτο; Πάντα γὰρ ἐν
[4]	καὶ ὀστράκινα, καὶ ἃ μὲν	εἰς	τιμὴν ἃ δὲ εἰς ἀτιμίαν·
[4]	τις ἐκκαθάρῃ ἑαυτόν, ἔσται σκεῦος	εἰς	τιμήν, ἡγιασμένον καὶ εὔχρηστον τῷ
[4]	καθαρώτερα ἢ μιαρώτερα παρὰ τὸ	εἰς	τιμὴν τοῦ θείου κατεσκευάσθαι ἢ
[4]	Ἐπεὶ δὲ παραλαμβάνει μετὰ ταῦτα	εἰς	τὸ κατασκευάσαι, ὡς οἴεται, εὐσεβεστέρους
[4]	τῆς γραφῆς ἡμῶν. ~Εἶτα ὡς	εἰς	τὸ μισεῖν μόνον καὶ ἀπεχθάνεσθαι
[4]	στῇς ἐν πάσῃ τῇ περιχώρῳ·	εἰς	τὸ ὄρος σῴζου, μή ποτε
[4]	πλείω γένοιτ´ ἄν. Λέλεκται καὶ	εἰς	τό· Οὔτε τῷ θεῷ καινοτέρας
[4]	περὶ ὧν πολὺς» ὁ λόγος»	εἰς	τὸ παραστῆσαι τὰ νενοημένα τοῖς
[4]	κακοδαιμονίαν ἢ ἐκ τοῦ ἀρίστου	εἰς	τὸ πονηρότατον. Μένων γὰρ τῇ
[4]	αὐτῷ γέγονεν ἐκ τοῦ ἀρίστου	εἰς	τὸ πονηρότατον· ποῦ γὰρ πονηρότατον
[4]	κακοδαιμονίαν καὶ ἐκ τοῦ ἀρίστου	εἰς	τὸ πονηρότατον. Τίς ἂν οὖν
[4]	τοῦ ἀνθρώπου πλάσεως· Καὶ ἐνεφύσησεν	εἰς	τὸ πρόσωπον αὐτοῦ πνοὴν ζωῆς,
[4]	κακοήθως διασύρειν βουλόμενος τὸ ἐνεφύσησεν	εἰς	τὸ πρόσωπον αὐτοῦ πνοὴν ζωῆς»
[4]	ἐμφυσωμένοις ἀσκοῖς γελάσῃ τὸ ἐνεφύσησεν	εἰς	τὸ πρόσωπον αὐτοῦ πνοὴν ζωῆς»
[4]	Ἰδοὺ δέδωκα τοὺς λόγους μου	εἰς	τὸ στόμα σου πῦρ. Ἰδοὺ
[4]	μετεμορφώθη» ὁ θεὸς ἡμῶν καὶ	εἰς	τὸ ὑψηλὸν ὄρος» ἀναβὰς ἄλλην
[4]	περὶ τῆς ἤδη γεγενημένης ἐπιδημίας	εἰς	τὸν βίον τῶν ἀνθρώπων τοῦ
[4]	τὴν σελήνην· ἀλλὰ καθαρὰν εὐσέβειαν	εἰς	τὸν δημιουργὸν ἀσκοῦντες καὶ τὰ
[4]	καὶ τῆς διὰ τὰ προφητικὰ	εἰς	τὸν Ἰησοῦν ὡς ὄντα Χριστὸν
[4]	τῆς θαλάσσης διῆλθον, καὶ πάντες	εἰς	τὸν Μωϋσῆν ἐβαπτίσαντο ἐν τῇ
[4]	αὐτοῖς καὶ τὸ Μὴ ἀναβλέψας	εἰς	τὸν οὐρανὸν καὶ ἰδὼν τὸν
[4]	Ἕλλησι μὲν ἔξεστι τὰ τοιαῦτα	εἰς	τὸν περὶ ψυχῆς ἀνάγειν λόγον
[4]	τὰ αὐτὰ φρονοῦντες αὐτῷ ἀσεβοῦσιν	εἰς	τὸν προνοοῦντα τῶν λογικῶν θεόν,
[4]	τὰ πολλὰ τῶν δυναμένων λέγεσθαι	εἰς	τὸν τόπον οὐκ ἐπαναλαμβάνομεν, ἵνα
[4]	νέκταρος— οἶνος γὰρ οὔπω ἦν—	εἰς	τὸν τοῦ Διὸς κῆπον εἰσελθὼν
[4]	ἑαυτοῦ δυνάμει συγκαταβαίνῃ τῷ Ἰησοῦ	εἰς	τὸν τῶν ἀνθρώπων βίον, κἂν
[4]	τὰ αὐτὰ ὠμοποιήσειν, τούς τε	εἰς	τὸν Φαλάριδος ταῦρον καταδικασθέντας ἀεὶ
[4]	στήλη ἁλὸς» διὰ τὸ ἐστράφθαι	εἰς	τοὐπίσω, καὶ τίνες αἱ θυγατέρες
[4]	γυνὴ καταδεῖ τὸν ἄνδρα, συνεργοὺς	εἰς	τοὺς δεσμοὺς παραλαμβάνουσα τὸν ἀδελφὸν
[4]	τῶν ἀδίκων» γέρως δὲ τοῦ	εἰς	τοὺς δικαίους εἰς χλεύην καὶ
[4]	ἡμῖν προεκτεθείσῃ. Εἴρηται δὲ καὶ	εἰς	τοῦτο· Οὔτε δὲ τὰ ἀγαθὰ
[4]	μένοιεν δὲ δι´ ἔτους αὐτοῖς	εἰς	τροφήν, οὐ λογισμὸν εἶναι ἐν
[4]	ζῴων ἀσθενέστεροι τινῶν δὲ καὶ	εἰς	ὑπερβολὴν βραχύτεροι κρατοῦμεν διὰ τὴν
[4]	ἄλογα τῶν λογικῶν πολὺ γὰρ	εἰς	ὑπεροχὴν ἀνάγει ὁ λόγος τὸ
[4]	μένοντες καὶ μὴ δυνάμενοι αὐτῷ	εἰς	ὕψος ἀκολουθεῖν ἐθεώρουν. Οὐ γὰρ
[4]	γὰρ μέσον ἐστὶ καὶ πῖπτον	εἰς	φαύλους καὶ ἀστείους. Καὶ ἰατροὶ
[4]	προπετοῦς μειρακίου, τριῶν ἡμερῶν φοιτήσαντος	εἰς	φιλοσόφου καὶ ἐπαιρομένου κατὰ τῶν
[4]	μὲν κυνῶν χρῄζομεν, φέρ´ εἰπεῖν,	εἰς	φυλακὴν ποιμνίων ἢ βουκολίων ἢ
[4]	λέγων τί ἄλλο ᾠκονόμει ἢ	εἰς	φῶς αὐτὸς θείᾳ δυνάμει προαγαγεῖν
[4]	γὰρ οἶμαι προσεδόκησαν ὅτι ταῦτ´	εἰς	φῶς πρόεισι. Πῶς δ´ οἱ
[4]	γὰρ οἶμαι προσεδόκησαν ὅτι ταῦτ´	εἰς	φῶς πρόεισιν, ἀλλ´ ἀτεχνῶς παισὶ
[4]	διδόντες γράμματα οὐ προσεδόκησαν αὐτὰ	εἰς	φῶς προελθεῖν, οἳ καὶ ἐπροφήτευσαν
[4]	ἀλλὰ μίσους ἄξιον εἶναι, λαβεῖν	εἰς	χεῖρας τὸ συγγραμμάτιον καὶ ὑπομεῖναι
[4]	δὲ τοῦ εἰς τοὺς δικαίους	εἰς	χλεύην καὶ γέλωτα καὶ διασυρμὸν
[4]	τοιόσδε καὶ ὡς ψεκτὸς κατατέτακται	εἰς	χρείαν ἀπευκταίαν μὲν ἑκάστῳ χρήσιμον
[4]	εἰς τί τοῦτο; Πάντα γὰρ	εἰς	χρείαν αὐτῶν ἔκτισται» καὶ Μὴ
[4]	παντὸς ὁ θεός, κατατάσσων αὐτοὺς	εἰς	χρείαν τοῦ παντός, οὐδὲν ἧττον
[4]	κακίστων παραλαμβανόμενα, οὐδέ ποτε δὲ	εἰς	χρηστὸν πρᾶγμα ὀνομαζόμενον λύκον ἢ
[4]	μέγα ἐστίν, ἐγὼ δὲ λέγω	εἰς	Χριστὸν καὶ εἰς τὴν ἐκκλησίαν»
[4]	γενεὰν ἡ σοφία τοῦ θεοῦ	εἰς	ψυχάς, ἃς εὑρίσκει ὁσίας, μεταβαίνουσα
[4]	τῷ ἑαυτοῦ λόγῳ, κατὰ γενεὰς	εἰς	ψυχὰς ὁσίας μεταβαίνοντι καὶ φίλους
[4]	ζωῆς, καὶ ἐγένετο ὁ ἄνθρωπος	εἰς	ψυχὴν ζῶσαν» ὁ δὲ κακοήθως
[4]	καὶ σθένος, ἀθανάτοις δὲ θεοῖς	εἰς	ὦπα ἐΐσκειν παρθενικῆς καλὸν εἶδος
[4]	ἡμαρτηκότα καὶ διὰ τὰ ἁμαρτήματα	εἴς	τινα δημόσια ἔργα χρήσιμα τῷ
[4]	καὶ κύριοι πολλοί, ἀλλ´ ἡμῖν	εἷς	θεὸς ὁ πατήρ, ἐξ οὗ
[4]	καὶ ἡμεῖς εἰς αὐτόν, καὶ	εἷς	κύριος Ἰησοῦς Χριστός, δι´ οὗ
[4]	ἄνωθεν ἀπὸ σοφῶν παρειλήφαμεν· ὧν	εἷς	τις ἔφασκε διεγείρων τὸν ἀκροατὴν
[4]	οὕτως ὀνομάσω, τιτανικοὶ ἢ γιγάντιοι,	ἀσεβεῖς	πρὸς τὸ ἀληθῶς θεῖον καὶ
[4]	πάθη προσάπτομεν τῷ θεῷ οὐδὲ	δυσσεβεῖς	δόξας ἔχομεν περὶ αὐτοῦ οὐδὲ
[4]	κατὰ ἀλήθειαν σοφοὶ καὶ ἀψευδῶς	εὐσεβεῖς	ἐγγυτέρω τῆς θείας ὁμιλίας εἰσίν·
[4]	Ἔστω σοι μόνῳ ὑπάρχοντα, καὶ	μηδεὶς	ἀλλότριος μετασχέτω σοι. Πολλαχοῦ δὲ
[4]	δυναμένοις; Εἶτ´ ἐπὰν πυθομένων ἡμῶν	μηδεὶς	ἔχῃ παραστῆσαι ἀφ´ οἵας δή
[4]	τις ἐστὶ πιθανὸς λόγος εἴτε	μηδεὶς	τοιοῦτος, λεγέτωσαν Ἕλληνες καὶ ἀκουέτω
[4]	τῷ γένει τῶν ἀνθρώπων; Ἐπεὶ	μηδεὶς	τῶν πρότερον θεραπεύειν ἐπαγγειλαμένων τοσοῦτον
[4]	ἰσχυρότεροι καὶ πολυχρονιώτεροι οὗτοι· ἀλλ´	οὐδεὶς	ἂν τῶν εὖ φρονούντων λέγοι
[4]	ἵνα μάθῃ τὰ ἐν ἀνθρώποις;	Οὐδεὶς	γὰρ ἡμῶν φησιν ὅτι, ἵνα
[4]	κρείττονος καὶ θειοτέρας δυνάμεως θεωρηθῆναι.	Οὐδεὶς	γὰρ οἶδεν ἀνθρώπων τὰ τοῦ
[4]	κατὰ ἀλήθειάν εἰσιν οἱ σπουδαῖοι,	οὐδεὶς	γὰρ φαῦλος συνετός. Λέγει τοίνυν
[4]	καὶ οὐδεὶς εὐσεβὴς μύρμηξ καὶ	οὐδεὶς	δίκαιος βάτραχος, καὶ οὐδεὶς τῷ
[4]	οὕτω καὶ τὰ τοῦ θεοῦ	οὐδεὶς	ἔγνωκεν, εἰ μὴ τὸ πνεῦμα
[4]	σκώληξ ἐστὶν ἐννηχόμενος βορβόρῳ καὶ	οὐδεὶς	εὐσεβὴς μύρμηξ καὶ οὐδεὶς δίκαιος
[4]	Οὔτε δὲ νοσῶν ἢ μεμηνὼς	οὐδεὶς	θεῷ φίλος, οὔτε φοβεῖταί τινα
[4]	παραπλήσιά ἐστιν ἀλλήλοις, καὶ ὅτι	οὐδεὶς	λόγος τεχνικὸς ὑπέστησεν αὐτά, οὐδ´
[4]	ψιλῆς γινομένων. Ὧν τὴν αἰτίαν	οὐδεὶς	μὲν ἐνυπάρχων τοῖς ποιοῦσι λόγος
[4]	γένεσιν γνῶναι τῶν κακῶν. Καὶ	οὐδεὶς	μὴ διαλαβὼν τὰ περὶ τοῦ
[4]	φιλοσοφίᾳ αἱρέσεων· καθ´ ἡμᾶς δὲ	οὐδεὶς	μὴ ἐγνωκὼς κακὸν εἶναι τὸ
[4]	ὁ οὐράνιος τέλειός ἐστι» διδασκόμεθα.	Οὐδεὶς	οὖν καλὸς καὶ ἀγαθὸς σκώληξ
[4]	οὐδεὶς συνετὸς τοιαῦτα ἱστόρησε, καὶ	οὐδεὶς	σοφὸς ἱερωτέρας εἶπεν εἶναι τὰς
[4]	Κατὰ μὲν οὖν τὸ ἀληθὲς	οὐδεὶς	συνετὸς τοιαῦτα ἱστόρησε, καὶ οὐδεὶς
[4]	καὶ οὐδεὶς δίκαιος βάτραχος, καὶ	οὐδεὶς	τῷ λαμπρῷ φωτὶ τῆς ἀληθείας
[4]	ἢ ὁ ἐπὶ πᾶσι, καὶ	οὐδεὶς	τῶν εἰκόνας ποιούντων ἐπολιτεύετο. Οὔτε
[4]	ἀπευκταίῳ πράγματι καὶ ἐν ᾧ	οὐδεὶς	τῶν κἂν μέτριον νοῦν ἐχόντων
[4]	οὔτε δὲ νοσῶν ἢ μεμηνὼς	οὐδεὶς	φίλος τῷ θεῷ· ὁ γὰρ
[4]	σκληρότητά σου καὶ ἀμετανόητον καρδίαν	θησαυρίζεις	σεαυτῷ ὀργὴν ἐν ἡμέρᾳ ὀργῆς
[4]	δ´ ἐκ γαίης πλάσσεν κλυτὸς	Ἀμφιγυήεις	παρθένῳ αἰδοίῃ ἴκελον Κρονίδεω διὰ
[4]	μορφὴν δούλου λαβών» καὶ σχήματι	εὑρεθεὶς	ὡς ἄνθρωπος ἐταπείνωσεν ἑαυτόν, γενόμενος
[4]	σου ἐκ τῶν ἀδελφῶν σου.	Βουληθεὶς	δέ ποτε ὁ θεὸς δι´
[4]	ὁ υἱὸς τοῦ μεγίστου θεοῦ	βουληθεὶς	ὑπὲρ τῆς τῶν ἀνθρώπων σωτηρίας,
[4]	συνέσει ἀλλὰ καὶ θείᾳ μοίρᾳ	κοσμηθεὶς	καὶ καταβαλὼν τὸν περὶ τῶν
[4]	πάντα τὸν κόσμον τοῦ οὐρανοῦ,	πλανηθεὶς	προσκυνήσῃς αὐτοῖς καὶ λατρεύσῃς αὐτοῖς.
[4]	ἀκόλουθος θεράπων γέγονεν ὁ Ἔρως,	γεννηθεὶς	ἐν τοῖς ἐκείνης γενεθλίοις καὶ
[4]	τὸ βιβλίον τὴν Γένεσιν, οὐδὲν	δυνηθεὶς	εἰπεῖν πρὸς τὸ ἐλέγξαι πλασματῶδες
[4]	οἶδα δὲ τίνα τρόπον πρόνοιαν	τιθεὶς	ὅσον ἐπὶ ταῖς λέξεσι τοῦ
[4]	φυγὴν ὠνόμασεν, οὐδὲ τὴν ἀρχὴν	ὑπομνησθεὶς	τῶν ἐν τῇ Ἐξόδῳ γεγραμμένων
[4]	οὐ καταγέλαστον, εἰ ἄνθρωπος μὲν	ὀργισθεὶς	Ἰουδαίοις πάντας αὐτοὺς ἡβηδὸν ἀπώλεσεν
[4]	τὰς θύρας. Ὁ οὖν Πόρος	μεθυσθεὶς	τοῦ νέκταρος— οἶνος γὰρ οὔπω
[4]	αὐτὸν τρόπον καὶ ὁ Κέλσος	συγχυθεὶς	τὸν λογισμὸν οὐχ ἑώρακεν ὅτι
[4]	ἔχοντα κατὰ στῆθος παρὰ δειρήν,	ἰδνωθεὶς	ὀπίσω· ὁ δ´ ἀπὸ ἕθεν
[4]	ὁ τοιοῦτος θαρροίη τῷ θεῷ,	συνιεὶς	δὲ καὶ τὸν ἐν ταῖς
[4]	οἱ σήμερον νομιζόμενοι κατὰ Κέλσον	ἐπιεικεῖς	ἀπὸ Ἰουδαίων καὶ Χριστιανῶν ἠλληγόρουν
[4]	πρὸς τὰ καταγελαστότατα τοῦ Κέλσου	θέλεις	ἡμᾶς ἀπαντᾶν, ἄκουε αὐτοῦ λέγοντος·
[4]	πώποτ´ ἀξιόλογον οἱ ἄνθρωποι οἱ	θεοφιλεῖς	ἔπραξαν. Ἀλλὰ καὶ πρὸς τὸ
[4]	θηρίων παθεῖν. Τὸ δὲ πρὶν	πόλεις	εἶναι καὶ τέχνας καὶ τοιαύτας
[4]	ἐροῦμεν ὅτι ὡς εἰκός, πρὶν	πόλεις	εἶναι καὶ τέχνας καὶ τοιαύτας
[4]	ὁσημέραι ἐτόλμησαν καὶ εἰς τὰς	πόλεις	εἰσελθεῖν. Ταῦτα δὲ Χρύσιππός φησιν
[4]	μὴ ἐπιτρεπόμεναι εἰσιέναι εἰς τὰς	πόλεις	ἔξω ἦσαν αὐτῶν, πλείονος δὲ
[4]	καὶ τῶν ἡττημένων ἀναιρέσεις καὶ	πόλεις	καὶ προπόλεις γε καὶ ἔργων
[4]	ἀλλὰ καὶ πάντων ἀνθρώπων τὰς	πόλεις	καὶ τὰς πολιτείας καὶ τὰς
[4]	γίνεσθαι ἐν ἀνθρώποις. Καὶ οὐ	πόλεις	μὲν καὶ προπόλεις ἐν μελίσσαις,
[4]	οὐδὲ χρόνον, ὅτ´ οὐδαμῶς ἦσαν	πόλεις	οὐδὲ τέχναι πω εὕρηντο. Ἀλλ´
[4]	ἄλογον τοῖς οὐκ ἀξιωθεῖσι λόγου.	Πόλεις	οὖν παρ´ ἀνθρώποις μετὰ πολλῶν
[4]	διαφέρειν δοκοῦσι τῶν ἀλόγων, ἐπεὶ	πόλεις	ᾤκισαν καὶ χρῶνται πολιτείᾳ καὶ
[4]	ἡττημένων ἀναιρέσεις καὶ πόλεις καὶ	προπόλεις	γε καὶ ἔργων διαδοχὴ καὶ
[4]	Καὶ οὐ πόλεις μὲν καὶ	προπόλεις	ἐν μελίσσαις, ἀλλ´ οἱ σίμβλοι
[4]	καὶ δὴ καὶ λίθων τινῶν	δυνάμεις	ἐπὶ σωτηρίᾳ τῶν νεοσσῶν, οἷς
[4]	αὐτῶν τῷ ὀνόματι τηλικάσδε ποιεῖν	δυνάμεις;	Καὶ παρὰ τίνων μεμαθήκατε ἢ
[4]	τὰ περὶ φύσεως ὀνομάτων εἰς	δυνάμεις	παραλαμβανομένων διαλαμβάνων τὸν ἀκριβῆ περὶ
[4]	οὗ δοκεῖ ἔχειν τὰ θηρία.	Ἡμεῖς	γοῦν οἱ πολλῶν τῷ σώματι
[4]	οὐδὲ λέοντι οὐδ´ οἷς ὀνομάζει·	ἡμεῖς	δ´ ἐροῦμεν· οὐ λέοντι ὁ
[4]	μιν θῆκε Κρόνου παῖς ἀγκυλομήτεω.	Ἡμεῖς	δ´ ἑσταότες θαυμάζομεν οἷον ἐτύχθη.
[4]	ἐστι τῇ φύσει τὸ τοιοῦτον·	ἡμεῖς	δὲ εἴποιμεν ἂν ὅτι ἔστω,
[4]	ἀλλά γε δυνατοῦ ὄντος γνῶναι.	Ἡμεῖς	δὲ καὶ πρὸς τοῦτό φαμεν
[4]	ἀπὸ τῆς Στοᾶς ἔστησαν. Καὶ	ἡμεῖς	δὲ οἱ ὑπὸ τοῦ Κέλσου
[4]	ποιοῖς καὶ τοῖς συμβεβηκόσιν αὐτοῖς.	Ἡμεῖς	δὲ οὔτε τὸν κατακλυσμὸν οὔτε
[4]	τοὺς ὁρῶντας δοκεῖν αὐτὸν μεταβεβληκέναι·	ἡμεῖς	δὲ πειθόμενοι οὐ δόκησιν ἀλλ´
[4]	Κέλσος καὶ οἱ συνθιασῶται αὐτοῦ·	ἡμεῖς	δὲ περὶ τῶν ἡμετέρων ἀπολογούμεθα,
[4]	αὐτῷ δυνάμει θείᾳ ἐπανορθοῦν. Καὶ	ἡμεῖς	δὲ πολλαχοῦ κατὰ τὸ δυνατὸν
[4]	ἔτι παρ´ αὐτῷ οἱ σκώληκες,	ἡμεῖς	δηλαδή, ὅτι νῦν, ἐπειδή τινες
[4]	δι´ οὗ τὰ πάντα καὶ	ἡμεῖς	δι´ αὐτοῦ» οἴδαμεν δὲ καὶ
[4]	ὅτι τί δ´ οὐχὶ μᾶλλον	ἡμεῖς	δι´ ἐκεῖνα γεγόναμεν, ἐπεὶ ἐκεῖνα
[4]	θεραπαινίδας ἀνάγεσθαι ἐπὶ τροπολογίαν οὐχ	ἡμεῖς	διδάσκομεν, ἀλλ´ ἄνωθεν ἀπὸ σοφῶν
[4]	ἐν τούτοις γεγραμμένων ἤ, ὡς	ἡμεῖς	εἴποιμεν ἄν, ὑπὸ τοῦ ἐν
[4]	ἐξ οὗ τὰ πάντα καὶ	ἡμεῖς	εἰς αὐτόν, καὶ εἷς κύριος
[4]	Ζεύς. Καὶ διὰ ταῦτα δὴ	ἡμεῖς	καὶ διὰ τοὺς τοιούτους μύθους
[4]	ὁ θεός. Ταῦτα δὴ γινώσκοντες	ἡμεῖς	καὶ τὰ τούτοις παραπλήσια τηρεῖν
[4]	θεός ἐστιν, εἶτα μετ´ ἐκεῖνον	ἡμεῖς·	καὶ τοῦτό γ´ ἂν ἑρμηνεύοιμι,
[4]	τοῦτό γ´ ἂν ἑρμηνεύοιμι, τὸ	ἡμεῖς	λέγων ἀντὶ τοῦ οἱ λογικοὶ
[4]	τοῖς τῶν ζῴων ἀγριωτάτοις, φησίν·	Ἡμεῖς	μέν γε κάμνοντες καὶ προσταλαιπωροῦντες
[4]	φασκούσης λέξεως παρὰ τῷ Κέλσῳ·	Ἡμεῖς	μὲν κάμνοντες καὶ προσταλαιπωροῦντες μόλις
[4]	οὔσης καρποῦ τῆς βασιλείας καιροῖς»	Ἡμεῖς	μὲν οὖν ἀπὸ πλειόνων ὀλίγα
[4]	τῇ οἰκονομίᾳ τοῖς ἀνθρωπίνοις πράγμασιν.	Ἡμεῖς	μὲν οὖν καὶ τὰ θεῖα
[4]	Ἔδει δ´ αὐτὸν παραθέσθαι, πῶς	ἡμεῖς	μὲν τοῖς ἀμαθέσι καὶ ἀνοήτοις
[4]	ἀνοικοδομεῖν καὶ καταφυτεύειν. Καὶ γὰρ	ἡμεῖς	νῦν χρῄζομεν λόγων ἐκριζούντων τὰ
[4]	καὶ ὁρῶμεν ὅτι πολὺ τούτων	ἡμεῖς	οἱ ἄνθρωποι ἀπολειπόμενοι ἐλπίδας ἔχομεν
[4]	καὶ ζητεῖν, εἴσεται. Ἴδωμεν οὖν	ἡμεῖς	οἱ κατ´ αὐτὸν ἀνόητοι, τί
[4]	Ἐλέγομεν δὲ παρὰ τῷ Κέλσῳ	ἡμεῖς,	οἱ κατ´ αὐτὸν σκώληκες, ὅτι
[4]	ἀρχήν, πάντα θαυμασμὸν ὑπερβεβηκότος. Ἀλλ´	ἡμεῖς	οἱ τῷ ταῦτα κτίσαντι μόνῳ
[4]	τὰ σώματα. Ἴσμεν γὰρ καὶ	ἡμεῖς	ὅτι ἐστὶ καὶ σώματα ἐπουράνια
[4]	Ἀλλ´ οὐ μιμησόμεθά γε αὐτὸν	ἡμεῖς	οὐδ´ ἐροῦμεν τὰ παραπλήσια περὶ
[4]	τῶν θεῶν ὀνόματα τοιόνδε ἐστίν»	Ἡμεῖς	οὖν ἀληθῶς ἔχομεν δέος» περὶ
[4]	θεός ἐστιν, εἶτα μετ´ ἐκεῖνον	ἡμεῖς,	οὓς ὠνόμασε σκώληκας. Καὶ ὅμοιον
[4]	τὰ περὶ τῶν ἀνδρῶν τούτων·	ἡμεῖς	προσοίσομεν τὴν ἐπιγεγραμμένην Γένεσιν, περιέχουσαν
[4]	ὀνομάζει, τῶν θεῶν· δηλονότι καὶ	ἡμεῖς	πταρνύμενοι οἱ ἄνθρωποι ἀπό τινος
[4]	λέγοι ἄρχοντας τῶν ἀλόγων, ἐπεὶ	ἡμεῖς	τὰ ἄλογα ζῷα θηρῶμέν τε
[4]	ἄξια τὰ ἀπαγγελλόμενα, ἐὰν δ´	ἡμεῖς	τάδε τινὰ ὑπὸ Ἑλλήνων ἐπαινούμενα
[4]	τῶν ἡμαρτηκότων, λεκτέον ὅτι, ὥσπερ	ἡμεῖς	τοῖς κομιδῇ νηπίοις διαλεγόμενοι οὐ
[4]	θεός ἐστιν, εἶτα μετ´ ἐκεῖνον	ἡμεῖς	ὑπ´ αὐτοῦ γεγονότες πάντῃ ὅμοιοι
[4]	ἐν τῷ Παύλῳ· Ἀπόθεσθε καὶ	ὑμεῖς	τὰ πάντα, ὀργὴν θυμὸν κακίαν
[4]	σπουδαῖα καὶ μακάρια, εἴτε, ὡς	ὑμεῖς	φατε, οἱ ἀγαθοὶ δαίμονες εἴτε,
[4]	ἀλόγων ζῴων, ὅτι πρὸς ὃ	ὑμεῖς	φατε, ὡς ὁ θεὸς ἡμῖν
[4]	δοκοῦσιν εἶναι ἀδελφοὶ καὶ μυρμήκων	συγγενεῖς	καὶ βατράχοις παραπλήσιοι; Τί δέ,
[4]	καὶ Ἀρκάδων καὶ Φρυγῶν, καὶ	γηγενεῖς	τινας παρὰ σφίσιν γεγονέναι λεγόντων
[4]	Οἱ οὐρανοὶ ἀπολοῦνται, σὺ δὲ	διαμενεῖς·	καὶ πάντες ὡς ἱμάτιον παλαιωθήσονται,
[4]	τῆς ἀνοχῆς καὶ τῆς μακροθυμίας	καταφρονεῖς,	ἀγνοῶν ὅτι τὸ χρηστὸν τοῦ
[4]	θείαν φύσιν ἔχοντες οἱ μαντικοὶ	ὄρνεις	καὶ τὰ ἄλλα ἄλογα ζῷα
[4]	ἐπὶ τὴν γῆν καὶ τοὺς	ὄρνεις	καὶ τοὺς δράκοντας ἔτι δ´
[4]	φίλος, οὐκ ἦν θεῖος ἀλλὰ	συνεὶς	τῶν ἀπὸ τῆς θείας ἀλετρίδος
[4]	ἡμᾶς οὐ τὰς σωματικὰς νομιζομένας	πράξεις	ζηλοῦν τῶν ταῦτα πεποιηκότων ἀλλ´
[4]	δὲ καὶ αἱ ἀπ´ αὐτῆς	πράξεις,	καὶ ἄλλο οὐδὲν ὡς πρὸς
[4]	τὸν λόγον αὐτοῦ καὶ τὰς	πράξεις,	ὁτὲ μὲν οὔτε λόγον ἀνειληφότος
[4]	τὴν ἐπιγεγραμμένην Γένεσιν, περιέχουσαν τὰς	πράξεις	τῶν ἀνδρῶν τούτων καὶ τοὺς
[4]	Καὶ ἐζήτησεν ἄν, αἱ γεγραμμέναι	προστάξεις	τοῦ θεοῦ περὶ τοῦ γενέσθαι
[4]	εἰσὶν οὕτως καλούμεναι σπουδαῖαί τινες	ἕξεις	καὶ ἐνέργειαι, ἢ καὶ αἱ
[4]	ὡς ἀνθρωποπαθοῦς ἐν ταῖς γραφαῖς	λέξεις	διασύρει ὁ Κέλσος ἐν αἷς
[4]	προηγούμενος καὶ πρὸς τὰς Κέλσου	λέξεις	καὶ πρὸς τὰς ἀπὸ τῆς
[4]	ἱμάτιον παλαιωθήσονται, καὶ ὡσεὶ περιβόλαιον	ἑλίξεις	αὐτούς, καὶ ἀλλαγήσονται. Σὺ δὲ
[4]	τοὺς γάμους καὶ τὰς διαφόρους	μίξεις	τῶν δικαίων, περὶ ὧν εὐκαιρότερον
[4]	κατὰ τοὺς γάμους καὶ τὰς	μίξεις	τῶν θεραπαινίδων, βουλομένου τοῦ λόγου
[4]	Εἰ δὲ καὶ τὸ εὐριπίδειον	ἐρεῖς,	ὅτι Ἥλιος μὲν νύξ τε
[4]	Πειρώμενοι μέντοι θεραπεύειν πως τὰς	ἀπεμφάσεις	οἱ ἀπὸ τῆς Στοᾶς οὐκ
[4]	ἔοικεν εἰδέναι ὅτι εἰσί τινες	αἱρέσεις	ἀρνούμεναι Χριστὸν Ἰησοῦν εἶναι τὸν
[4]	καὶ νῖκαι καὶ τῶν ἡττημένων	ἀναιρέσεις	καὶ πόλεις καὶ προπόλεις γε
[4]	οὐδὲ πλανώμενοι τὰς περὶ τοῦτον	διηγήσεις	ἀπ´ αὐτῶν τῶν γραμμάτων συνεξεταζομένων
[4]	συγγραμμάτων, τῶν περιεχόντων ἀλληγορίας καὶ	διηγήσεις	μετὰ οὐκ εὐκαταφρονήτου λέξεως, τὸ
[4]	περίοδος, καὶ κατὰ τὰς τεταγμένας	ἀνακυκλήσεις	ἀνάγκη τὰ αὐτὰ ἀεὶ καὶ
[4]	περίοδος, καὶ κατὰ τὰς τεταγμένας	ἀνακυκλήσεις	ἀνάγκη τὰ αὐτὰ ἀεὶ καὶ
[4]	περίοδος, καὶ κατὰ τὰς τεταγμένας	ἀνακυκλήσεις	ἀνάγκη τὰ αὐτὰ ἀεὶ καὶ
[4]	Εἰ γὰρ κατὰ τὰς τεταγμένας	ἀνακυκλήσεις	ἀνάγκη τὰ αὐτὰ ἀεὶ καὶ
[4]	θνητῶν περίοδον κατὰ τὰς τεταγμένας	ἀνακυκλήσεις	ἐξ ἀνάγκης φησὶν ἀεὶ γεγονέναι
[4]	δὲ λοιποῖς εἰς τὰς τοιασδὶ	κινήσεις	ἢ τοιασδί, ἄλλοι δὲ θειοτέρας
[4]	ζῴων τρέπουσιν ἐπὶ πτήσεις καὶ	κινήσεις	τοιάσδε· ἵν´ ἄνθρωποι διὰ τῆς
[4]	θεῶν μαντικῶν φασι γίνεσθαι τὰς	κινήσεις	τοῖς ζῴοις, ὄρνισι μὲν εἰς
[4]	δαιμόνων ἢ θεῶν γίνεσθαι τὰς	κινήσεις	τοῖς ζῴοις πρὸς τὸ μαντεύσασθαι
[4]	ζῴοις, ὄρνισι μὲν εἰς διαφόρους	πτήσεις	καὶ εἰς διαφόρους φωνὰς τοῖς
[4]	τῶν τοιωνδὶ ζῴων τρέπουσιν ἐπὶ	πτήσεις	καὶ κινήσεις τοιάσδε· ἵν´ ἄνθρωποι
[4]	ἀκάνθας— τί μᾶλλον αὐτὰ ἀνθρώποις	φήσεις	φύεσθαι ἢ τοῖς ἀλόγοις ζῴοις
[4]	πολλῷ δεδωκότων χρόνῳ, πιστευομένων τὰς	κρίσεις·	οἵτινες διὰ τὸ καθαρὸν ἦθος
[4]	τε καὶ συνόδους ἐκπυρώσεις καὶ	ἐπικλύσεις	συμβαίνουσι, καὶ ὅτι μετὰ τὸν
[4]	αἱ ὁποιαιδηποτοῦν ὑπερέχουσαι τῶν ἀνθρώπων	φύσεις·	ἀλλ´ ἐπεὶ τὸ ἐν αὐτοῖς
[4]	πολὺ δὲ μᾶλλον βλέπειν ἡγεμονικῶν	φύσεις	καὶ πηγὴν ὁρμῶν λογικὴν ἢ
[4]	θαύματος ἀποφανοῦμαι ἄξιον εἶναι, ὅτι	φύσεις	κατανοήσας ζῴων διαφόρους καὶ εἴτ´
[4]	καὶ τῶν ἀποτιθεμένων καρπῶν τὰς	ἐκφύσεις	ἀπεκτιθέασιν οἱ μύρμηκες, ἵνα μὴ
[4]	Ἐν τῷ νόμῳ γέγραπται· οὐ	φιμώσεις	βοῦν ἀλοῶντα. Μὴ τῶν βοῶν
[4]	ταῦτα δεινοῖς ὅτι αἱ ἐναργέστεραι	προγνώσεις	διὰ τῶν τοιούτων ζῴων γίνονται,
[4]	Αὗται γὰρ αἱ πρὸς αὐτὴν	ὑποτυπώσεις	οὐκ ἐῶσι σκώληκι παραβάλλεσθαι τοὺς
[4]	καὶ κατὰ περιόδους κατακλυσμοὶ ἢ	ἐκπυρώσεις,	ἢ μὴ εἰσί, καὶ εἰ
[4]	ἄστρων ἐπανόδους τε καὶ συνόδους	ἐκπυρώσεις	καὶ ἐπικλύσεις συμβαίνουσι, καὶ ὅτι
[4]	τῶν ἐπὶ γῆς κατακλυσμοὺς καὶ	ἐκπυρώσεις	πασχόντων, καὶ οὐ πάντων ἅμα
[4]	χρόνων μακρὰς περιόδους κατακλυσμοὺς καὶ	ἐκπυρώσεις	φησάντων γίνεσθαι ἐν τῷ κόσμῳ·
[4]	ἐν ἱστορίαις λεγομένας μεταβολὰς ἢ	μεταμορφώσεις	τοῦ Ἰησοῦ καὶ τὸ θνητὸν
[4]	καὶ ἐν οἷς ἁμαρτάνουσιν ὑπομιμνήσκων	νουθετεῖς.	Πῶς δὲ δυνάμεθα λέγειν τὴν
[4]	ὁ τούτων νομοθέτης καὶ οἱ	συγγραφεῖς	πάντων ἀνθρώπων εἶναι ἀνοητότατοι, καὶ
[4]	οἱ πατέρες τῶν δογμάτων καὶ	συγγραφεῖς	τὰ τοιαῦτα τροπολογοῦσι, τί ἐστιν
[4]	ἤδη καὶ κατὰ τοῦτο σοφώτεροι	ὄφεις	καὶ ἀετοί· πολλὰ γοῦν ἴσασιν
[4]	σοφώτεροι κατὰ τοῦτο ἀνθρώπων εἰσὶν	ὄφεις	τῷ μαράθῳ εἰς ὀξυωπίαν καὶ
[4]	καὶ τοὺς παραπίπτοντας κατ´ ὀλίγον	ἐλέγχεις,	καὶ ἐν οἷς ἁμαρτάνουσιν ὑπομιμνήσκων
[4]	πλάτους, ἕως οἱ τοῦ ὕψους	πήχεις	τριάκοντα» καταλήξουσιν εἰς ἕνα πῆχυν
[4]	οὔτε πρόσθεν οὔτε νῦν οὔτε	αὖθις	ἥττω καὶ πλείω γένοιτ´ ἄν·
[4]	φωνῇ γίνεται δηλούσῃ τι σημαινόμενον,	πολλάκις	δὲ καὶ περὶ τῶν καλουμένων
[4]	καὶ τῶν τοῖς ἐντρεχεστέροις ἀπαγγελλομένων,	πολλάκις	ἐν τῇ αὐτῇ λέξει ἑκατέρων
[4]	Αἰγυπτίων βασιλέα καὶ τοὺς Αἰγυπτίους	πολλάκις	ὀνομάζεται παραλαμβανόμενος κατὰ δαιμόνων ἤ
[4]	Κέλσος γράψει τὸ βιβλίον τοῦτο,	ἀπειράκις	αὐτὸ πρότερον γράψας. ~Ὁ μὲν
[4]	γὰρ τὴν τοῦ παντὸς ἐκπύρωσιν,	ἀπειράκις	γενομένην καὶ ἀπειράκις ἐσομένην, ἡ
[4]	παντὸς ἐκπύρωσιν, ἀπειράκις γενομένην καὶ	ἀπειράκις	ἐσομένην, ἡ αὐτὴ τάξις ἀπ´
[4]	ποιήσοντα, ἅπερ οὐχ ἅπαξ ἀλλ´	ἀπειράκις	κατὰ περιόδους πεποίηκεν· ἀλλὰ καὶ
[4]	μέν γε κάμνοντες καὶ προσταλαιπωροῦντες	μόλις	καὶ ἐπιπόνως τρεφόμεθα· τοῖς δ´
[4]	Ἡμεῖς μὲν κάμνοντες καὶ προσταλαιπωροῦντες	μόλις	τρεφόμεθα· τοῖς δ´ ἄσπαρτα καὶ
[4]	τῶν συγγραμμάτων ἡμῶν καὶ ὅση	δύναμις	ἐκ τῶν γεγραμμένων στοχάσασθαι τῆς
[4]	πρότερον αὐτὸν ἔχοντα. Ἐπιδημεῖ δὲ	δύναμις	καὶ θειότης θεοῦ δι´ οὗ
[4]	που καὶ δεύτερον ἀλλ´ ὅση	δύναμις	καὶ πλείστους ὅσους, ἵνα τις
[4]	ἐπέστρεφον τοὺς καθ´ αὑτοὺς ὅση	δύναμις.	~Οὐδὲν δὲ θαυμαστὸν τὸ γενεαῖς
[4]	Περὶ δὲ τοῦ δευτέρου, ὅτι	Ὄρνις	γάρ σφιν ἐπῆλθε περησέμεναι μεμαῶσιν,
[4]	καὶ ἀπειράκις ἐσομένην, ἡ αὐτὴ	τάξις	ἀπ´ ἀρχῆς μέχρι τέλους πάντων
[4]	δ´ οὕτως ἡ τοῦ Κέλσου	λέξις·	Εἰ δὲ καὶ τὸ εὐριπίδειον
[4]	Οὕτω δ´ ἔχει ἡ Πλάτωνος	λέξις·	Ὅτ´ ἐγένετο ἡ Ἀφροδίτη, εἱστιῶντο
[4]	Ἡ γὰρ ἐν τῷ Τιμαίῳ	λέξις	φάσκουσα· Ὅταν δ´ οἱ θεοὶ
[4]	αὐτήν, ὅπου δὲ σωφροσύνης ἀξιολόγου	ἐπίδειξις	γεγένηται, τοῦ Ἰωσὴφ οὐκ ἐνδόντος
[4]	κατ´ ὀλίγον ἐλέγχεις, καὶ ἐν	οἷς	ἁμαρτάνουσιν ὑπομιμνήσκων νουθετεῖς. Πῶς δὲ
[4]	δυνάμεις ἐπὶ σωτηρίᾳ τῶν νεοσσῶν,	οἷς	ἂν ἐπιτύχωσιν ἄνθρωποι, θαυμαστόν τι
[4]	ἐπαγγελλομένοις αὐτὸς ἡμᾶς πιστεύειν ἐβούλετο	οἷς	ἀπεφήνατο, καίτοι γε οὐ τὸ
[4]	ἐν πολλοῖς μὲν καὶ ἐν	οἷς	δὲ Σολομών φησι· Τί τὸ
[4]	κατακλυσμοῦ ἱστορίαν κακολογεῖν οὐδ´ ἐπιστήσας	οἷς	ἐδύνατο λέγειν κατὰ τῆς κιβωτοῦ
[4]	τῆς ἀλόγου τῶν μυρμήκων ἐν	οἷς	ἐκεῖνος νομίζει προνοίας. Τίνα δ´
[4]	ἐν τῷ Θεαιτήτῳ παραπεφράσθαι, ἐν	οἷς	ἔλεγεν ὁ παρὰ Πλάτωνι Σωκράτης·
[4]	δ´ ὅπως φλυαρήσας μάτην ἐφ´	οἷς	ἐξεθέμεθα, ὕστερόν ποτε ἐκτίθεται ὅτι
[4]	μέντοι ἐν τοῖς ἑξῆς, ἐν	οἷς	καὶ θεοφιλέστερα τὰ ἄλογα ζῷά
[4]	τὰ μὴ δεόμενα κατασκευῆς, ἐφ´	οἷς	λέγεται τὸ Τίς σοφὸς καὶ
[4]	γεγενημένον. Ὡς γὰρ περὶ τούτου	οἷς	μέλει ἀπολογεῖσθαι περὶ προνοίας ἀπολογοῦνται
[4]	ἐστι ταῦτα δόγματα; Καίτοι γε	οἷς	μέλει τῆς πάντων γεγραμμένων διαρθρώσεως
[4]	σοφώτερα τῶν σοφῶν· οἱ μύρμηκες,	οἷς	μὴ ἔστιν ἰσχύς, οἳ ἑτοιμάζονται
[4]	καὶ τοῖς ἄλλοις ἀλόγοις ζῴοις,	οἷς	νομίζει εἶναι μαντικοῖς, ἀλλ´ ἐκείνοις
[4]	μισουμένους ἔχθος κατηγοροῦσιν αὐτῶν ἐφ´	οἷς	οἱ φίλτατοι αὐτῶν ἐπαινοῦνται. Ὥσπερ
[4]	ἀνθρώπῳ ὡς οὐδὲ λέοντι οὐδ´	οἷς	ὀνομάζει· ἡμεῖς δ´ ἐροῦμεν· οὐ
[4]	φιλοσοφοῦντας ἀπὸ τῶν λεγομένων· ἐν	οἷς	οὐ μόνον φράσις ἐξήσκηται ἀλλὰ
[4]	ἐσφαλμένα. ~Προσδιατρίβων δ´ ὁ Κέλσος	οἷς	οὐ νενόηκεν αἴτιος ἡμῖν γίνεται
[4]	ἐπὶ μύρμηκας καὶ μελίσσας, ἐφ´	οἷς	οὐδαμῶς μὲν τοὺς μύρμηκας ἢ
[4]	βίου παραδεικνύντες ἐπὶ γῆς· παρ´	οἷς	οὐδὲν ἄλλο θεὸς νενόμιστο ἢ
[4]	τῶν ἀνθρώπων γένος τοῖς τοιοῖσδε,	οἷς	οὐκ ἄν τις χρήσαιτο προηγουμένως
[4]	τίς γὰρ οὐκ ἂν εὔξαιτο	οἷς	πείθεται εἶναι θεοφιλεστέροις γενέσθαι πάντῃ
[4]	τέλη τῶν αἰώνων κατήντησε» παρ´	οἷς	τὰ ποικίλα ἔθνη ἐπίσημα» γινόμενα
[4]	τῶν ἀπὸ τῆς ἐν τοῖς	λόγοις	ἀκολουθίας, δεήσει δὲ τὸν πολὺν
[4]	ἐπὶ τῷ Κέλσῳ καὶ τοῖς	λόγοις	αὐτοῦ, οὐκ ἰδόντι ὅτι χριστιανισμοῦ
[4]	βούλημα τοῦ καλουμένου ἐν τοῖς	λόγοις	ἡμῶν ἄρχοντος τοῦ αἰῶνος τούτου»
[4]	ὁ Ἰησοῦς, πατρίῳ τινὶ τοῖς	λόγοις	τούτοις συνηθείᾳ καὶ Χριστὸς εἶναι
[4]	εἰκόνας τίνων γεγενημένους ἐν τοῖς	ἀλόγοις.	~Ἐπεὶ δὲ καὶ τοῖς ἀποθνῄσκουσιν
[4]	ἡγεμονίας. Ὧν οὐδὲν ἐν τοῖς	ἀλόγοις	ἔστιν εὑρεῖν, κἂν ὁ Κέλσος
[4]	ἄνθρωποι διὰ τῆς ἐν τοῖς	ἀλόγοις	ζῴοις ἁλισκόμενοι μαντικῆς θεὸν μὲν
[4]	κατασκευαζούσης αὐτοὺς φύσεως παράδειγμα ἐν	ἀλόγοις	ζῴοις δυσωπῆσαι δυνάμενον ἀνθρώπους ἐκθέσθαι
[4]	τοῖς ὄρνισι καὶ τοῖς ἄλλοις	ἀλόγοις	ζῴοις, οἷς νομίζει εἶναι μαντικοῖς,
[4]	νοοῦν περὶ τοῦ θείου τοῖς	ἀλόγοις	ζῴοις. Προηγουμένως μὲν οὖν ζητείσθω,
[4]	ἀνθρώποις φήσεις φύεσθαι ἢ τοῖς	ἀλόγοις	ζῴοις τοῖς ἀγριωτάτοις; Σαφῶς οὖν
[4]	καταλιπεῖν θέλων τῶν ἐν τοῖς	ἀλόγοις	ἱστορουμένων ἐμφαινόντων τὸ μεῖζον, καὶ
[4]	ἀνθρώπων γένος καὶ ἐξομοιῶσαι τοῖς	ἀλόγοις	καὶ μηδὲν ὅ τι καταλιπεῖν
[4]	ἀπ´ οὐρανοῦ ἐν μὲν τοῖς	ἀλόγοις,	κἂν μεγάλα ᾖ αὐτῶν τὰ
[4]	τῶν μελλόντων γνῶσιν οὔτε τοῖς	ἀλόγοις	χρῆται ζῴοις οὔτε τοῖς τυχοῦσι
[4]	τοῦ θεοῦ καὶ δοῦναι ἄλλοις	γεωργοῖς»	παρὰ τοὺς πάλαι Ἰουδαίους Χριστιανοῖς,
[4]	ἄστρωτος, ἐπὶ θύραις καὶ ἐν	ὁδοῖς	ὑπαίθριος κοιμώμενος, τὴν τῆς μητρὸς
[4]	τὴν ἐκπύρωσιν κύκλοις καὶ ἀστέρων	περιόδοις	ἀνατίθεμεν, ἀλλὰ τὴν τούτων αἰτίαν
[4]	ἀνθρώπων ἀπολέσθαι δυνατὸν οὔτε παρὰ	θεοῖς	αὐτὰ ἱδρῦσθαι» καὶ τὰ ἑξῆς.
[4]	αὐδὴν καὶ σθένος, ἀθανάτοις δὲ	θεοῖς	εἰς ὦπα ἐΐσκειν παρθενικῆς καλὸν
[4]	τὸ ὅσον ἐφ´ ἑαυτοῖς περιτιθέντες	θεοῖς,	καὶ ἄλλα μυρία. Εὐλόγως οὖν
[4]	Ἡσιόδῳ καὶ ἄλλοις μυρίοις ἀνδράσιν	ἐνθέοις	ὑμνημένα, συνέθεσαν ἀπιθανώτατα καὶ ἀμουσότατα,
[4]	τοῖς ἄρτι προτραπεῖσιν ἐπὶ φιλοσοφίαν	νέοις	τοὺς σοφοὺς ἢ τοὺς προκόπτοντας
[4]	ὑπάρχει ἐν Χριστιανοῖς, εἰ κυρίως	ἐξετάζοις,	τίς ὁ Χριστιανός, ἢ εἰ
[4]	ἐστι τοῖς καλοῖς καὶ τοῖς	ἀγαθοῖς,	ἀνδρεῖος ὢν καὶ ἴτης καὶ
[4]	ἣν ᾠήθη ἀναισχυντότατα παρειλῆφθαι γενεαλογίαν	Ἰουδαίοις	αὐχοῦσι τὸν Ἀβραὰμ καὶ τοὺς
[4]	ἢ ἀπὸ τῶν ἱερῶν παρὰ	Ἰουδαίοις	βιβλίων παραλαμβάνομεν. Ἀλλὰ γὰρ καὶ
[4]	τὸν Ἰησοῦν ἐστι καὶ τὸ	Ἰουδαίοις	ἐπ´ αὐτῷ τοσαῦτα καὶ τοιαῦτα
[4]	Ἑβραίων εἰλῆφθαι διαλέκτου, παρὰ μόνοις	Ἰουδαίοις	εὑρισκομένης. ~Μετὰ ταῦτα ὁ Κέλσος
[4]	ὁ πολυΐστωρ καὶ πολυμαθὴς καὶ	Ἰουδαίοις	καὶ Χριστιανοῖς ἀμαθίαν ἐγκαλῶν καὶ
[4]	Χριστιανοῖς φαῦλοι καὶ οἱ ἐν	Ἰουδαίοις	κακῶς βιοῦντες ὁρμαθός εἰσι νυκτερίδων
[4]	ἔθνει ποιοῦντι τοὺς καρποὺς αὐτῆς»	Ἰουδαίοις	λέγων τί ἄλλο ᾠκονόμει ἢ
[4]	τὰ τοιαῦτα παρὰ τοῖς μήτε	Ἰουδαίοις	μήτε Χριστιανοῖς· ἤτοι δὲ οὐδ´
[4]	καταγέλαστον, εἰ ἄνθρωπος μὲν ὀργισθεὶς	Ἰουδαίοις	πάντας αὐτοὺς ἡβηδὸν ἀπώλεσεν καὶ
[4]	~Λελέξεται οὖν ὅπερ ἡμῖν καὶ	Ἰουδαίοις	προσάγει ὁ Κέλσος καὶ πρὸς
[4]	μᾶλλον οἱ ἐν Χριστιανοῖς καὶ	Ἰουδαίοις	φαῦλοι καὶ ὡς πρὸς τὸ
[4]	τὸν θεὸν καὶ φρέατα τοῖς	δικαίοις	δεδωκέναι. Οὐ γὰρ ἐτήρησεν ὅτι
[4]	τὰ ὀνόματα ἑβραϊκὰ τυγχάνοντα μαρτυρεῖ	Ἑβραίοις,	τὰ ἱερὰ αὐτῶν βιβλία ἐν
[4]	ἀληθείᾳ καὶ τοῖς ὑπὲρ αὐτῆς	λογίοις	τὰ κατὰ τὸν τόπον. Ἀλλ´
[4]	εἰς γεωργίαν, εἰς ἄλλα δ´	ὑποζυγίοις	χρώμεθα ἢ ἀχθοφόροις. Οὕτως εἰς
[4]	ὀνομασίαι μόνον οὐ παρὰ τοῖς	οἰκείοις	μόνοις ἀλλὰ καὶ παρὰ τοῖς
[4]	τρισὶ τοῖς πρὸ τούτων διεξελθόντες	βιβλίοις	τὰ πρὸς τὸ Κέλσου σύγγραμμα
[4]	παροιμίας. Διὸ καὶ ἐν τοῖς	εὐαγγελίοις	ἡμῶν γέγραπται ὁ σωτὴρ ἡμῶν
[4]	Ἔρως, γεννηθεὶς ἐν τοῖς ἐκείνης	γενεθλίοις	καὶ ἅμα φύσει ἐραστὴς ὢν
[4]	φιλοσοφήσειν καὶ κατηγορηθήσεσθαι ἐπὶ καινοῖς	δαιμονίοις	καὶ τῇ τῶν νέων διαφθορᾷ,
[4]	τῇ βασιλείᾳ τοῦ θεοῦ τοῖς	ἀξίοις	ὑπ´ αὐτοῦ βασιλεύεσθαι διεξαγωγῆς. ~Μετὰ
[4]	ταυτότητας καὶ ἀπαραλλάκτους τοῖς ἰδίως	ποιοῖς	καὶ τοῖς συμβεβηκόσιν αὐτοῖς. Ἡμεῖς
[4]	διασύρειν βούλωνται, ἀτεχνῶς φασι παισὶ	νηπίοις	αὐτὰ μεμυθολογῆσθαι. ~Ἀτοπωτάτην δὲ λέγει
[4]	ὅτι, ὥσπερ ἡμεῖς τοῖς κομιδῇ	νηπίοις	διαλεγόμενοι οὐ τοῦ ἑαυτῶν ἐν
[4]	φῶς πρόεισιν, ἀλλ´ ἀτεχνῶς παισὶ	νηπίοις	ἐμυθολόγησαν. Καὶ ἐν τούτοις δὴ
[4]	ἡ συνήθεια συγκαταβαίνειν φησὶ τοῖς	νηπίοις	τοὺς διδασκάλους καὶ τοῖς ἄρτι
[4]	γὰρ ὑπέβαλε τοὺς ἀνθρώπους τοῖς	θηρίοις	ὁ θεός, ἀλλὰ τῇ συνέσει
[4]	θεὸς τοὺς ἀνθρώπους μᾶλλον τοῖς	θηρίοις	ὑπέβαλεν. Οὐ γὰρ ὑπέβαλε τοὺς
[4]	ὅσοι τῶν βαρβάρων σεμνύνονται ἐπὶ	μυστηρίοις	καὶ ἀληθείᾳ· μόνοι δὲ Ἰουδαῖοι
[4]	ἑρμηνείαν ἀπὸ Ἑβραίων, τῶν τοῖς	πατρίοις	γράμμασι καὶ τῇ πατρίῳ διαλέκτῳ
[4]	μόνοις ἀλλὰ καὶ παρὰ τοῖς	ἀλλοτρίοις	δύνανται. Ἔδει δ´ αὐτὸν παραθέσθαι,
[4]	πάλαι ταῦτα Ἡσιόδῳ καὶ ἄλλοις	μυρίοις	ἀνδράσιν ἐνθέοις ὑμνημένα, συνέθεσαν ἀπιθανώτατα
[4]	ὑπονοίᾳ ἔξεστι φιλοσοφεῖν, ἀλλὰ καὶ	Αἰγυπτίοις,	καὶ ὅσοι τῶν βαρβάρων σεμνύνονται
[4]	ἔφησεν εἶναι τὰ νομιζόμενα παρ´	Αἰγυπτίοις	καὶ τοῖς λοιποῖς τῶν ἀνθρώπων
[4]	καί φησι τὸν θεὸν τοῖς	υἱοῖς	ὀνάρια καὶ προβάτια καὶ καμήλους
[4]	τίνα τρόπον ἀφανισθήσεται νοηθῇ. Ἐν	κακοῖς	γοῦν οὔσης καὶ τῆς περὶ
[4]	οἱονεὶ πρόνοιά τις ἐφέστηκε τοῖς	κακοῖς,	τοσοῖσδε τυγχάνουσιν, ἵνα μήτε πλείονα
[4]	πραγματευομένους. Εὑρίσκεται γὰρ ἐν τοῖς	μαγικοῖς	συγγράμμασι πολλαχοῦ ἡ τοιαύτη τοῦ
[4]	ὀνομάσω, ἀλογίαν· ἐν δὲ τοῖς	λογικοῖς	λόγον τὸν κοινὸν ἀνθρώπων πρὸς
[4]	τοῦ ἀνθρώπου συνεκδοχικῶς πᾶσι τοῖς	λογικοῖς	τὰ τεταγμένα ἐν τῷ παντί
[4]	τὰ λεγόμενα πνευματικὰ τοῖς ὀνομαζομένοις	πνευματικοῖς	συγκρίνων τὸ βούλημα τῶν τε
[4]	ἐν τοῖς εἰς τὴν Γένεσιν	ἐξηγητικοῖς	ταῦθ´ ἡμῖν κατὰ τὸ δυνατὸν
[4]	διηγήσασθαι· προηγουμένως γὰρ ἐν τοῖς	ἐξηγητικοῖς	τῆς Γενέσεως, ὡς οἷόν τ´
[4]	ἐν τοῖς εἰς αὐτὰ ἐκεῖνα	ἐξηγητικοῖς	τις σαφηνίζειν πειράσεται. Ὅτι δὲ
[4]	ἀλόγοις ζῴοις, οἷς νομίζει εἶναι	μαντικοῖς,	ἀλλ´ ἐκείνοις παραχωρήσας τὰ πρωτεῖα
[4]	τις νομίσας λελέχθαι τοῖς ἐμφυσωμένοις	ἀσκοῖς	γελάσῃ τὸ ἐνεφύσησεν εἰς τὸ
[4]	ἕν τι τῶν τῇδε τοὐλάχιστον	μεταβάλοις,	ἀνατραπέντα οἰχήσεταί σοι τὰ πάντα.
[4]	χριστιανισμῷ πρὸς τοὺς ἄλλους ἀνθρώπους	καλοῖς.	Εἰ δὲ καὶ τῶν ἀποτιθεμένων
[4]	τὸν πατέρα ἐπίβουλός ἐστι τοῖς	καλοῖς	καὶ τοῖς ἀγαθοῖς, ἀνδρεῖος ὢν
[4]	ἡγουμένῳ τῶν ἀνθρώπων τοὺς ὄρνιθας,	διδασκάλοις	αὐτὸν χρᾶσθαι ὄρνισι καὶ μηδενὶ
[4]	νήπια τέκνα, ὄζῳ ἐπ´ ἀκροτάτῳ	πετάλοις	ὑποπεπτηῶτες, ὀκτώ, ἀτὰρ μήτηρ ἐνάτη
[4]	γ´ ἂν ἐν ταῖς ἱεραῖς	βίβλοις	οἱ καθ´ ἑκάστην γενεὰν ὅσιοι
[4]	Καὶ μὲν δὴ καὶ ἀπαντῶντες	ἀλλήλοις	διαλέγονται, ὅθεν οὐδὲ τῶν ὁδῶν
[4]	δένδρων καὶ πόας παραπλήσιά ἐστιν	ἀλλήλοις,	καὶ ὅτι οὐδεὶς λόγος τεχνικὸς
[4]	ἀπ´ αὐτῶν τῶν γραμμάτων συνεξεταζομένων	ἀλλήλοις	παρίσταμεν· οὐδὲ τὸ προκείμενον τοῖς
[4]	Παραλειπομένων τὸν διάβολον» καὶ συνεξετάζων	ἀλλήλοις	τὰ ῥητὰ ὄψεται ἐπὶ τίνος
[4]	περὶ τῶν μυρμήκων ὡς διαλεγομένων	ἀλλήλοις	τοιαῦτα. Καὶ μὲν δὴ καὶ
[4]	λέγων περὶ μυρμήκων ὡς ἂν	ἀλλήλοις	τῶν φορτίων, ἐπειδάν τινα κάμνοντα
[4]	τὸν κατακλυσμὸν οὔτε τὴν ἐκπύρωσιν	κύκλοις	καὶ ἀστέρων περιόδοις ἀνατίθεμεν, ἀλλὰ
[4]	παρασυνεβλήθη» τοῖς ὄρνισι καὶ τοῖς	ἄλλοις	ἀλόγοις ζῴοις, οἷς νομίζει εἶναι
[4]	βασιλείαν τοῦ θεοῦ καὶ δοῦναι	ἄλλοις	γεωργοῖς» παρὰ τοὺς πάλαι Ἰουδαίους
[4]	τῆς Στοᾶς λόγος εὐκαιρότερον ἐν	ἄλλοις	ἐξετασθήσεται, ἐπεὶ μὴ κατὰ τὸν
[4]	προακηκοότες πάλαι ταῦτα Ἡσιόδῳ καὶ	ἄλλοις	μυρίοις ἀνδράσιν ἐνθέοις ὑμνημένα, συνέθεσαν
[4]	τηρῆσαι σοφίας, διαβεβλημένων παρὰ τοῖς	πολλοῖς	διὰ τὸ ξενίζον τῶν νόμων
[4]	μερίζοντι τὰ τοσαῦτα δημιουργήματα καὶ	πολλοῖς	διδόντι μετά τινος κατασκευάσαι οὐκ
[4]	τις σπανίως λανθάνων ἐν τοῖς	πολλοῖς	εὑρίσκοιτο τοιοῦτος. Οὐ σκώληκες οὖν
[4]	καὶ ταῦθ´ ὁ λόγος, ἐν	πολλοῖς	μὲν καὶ ἐν οἷς δὲ
[4]	ὁ Κέλσος— καὶ γὰρ ἐν	πολλοῖς	πλατωνίζειν θέλει— ὁμοειδῆ εἶναι πᾶσαν
[4]	ὁ τὴν Στοὰν τῶν φιλοσόφων	πολλοῖς	συγγράμμασι συνετοῖς κεκοσμηκέναι νομιζόμενος, παρερμηνεύει
[4]	γεγένηται, καὶ θεὸς ἐφέστηκε τοῖς	ὅλοις	ἀναγκαῖον ἦν τὰ ζώπυρα τοῦ
[4]	οὐδ´ ὁμογενῆ συμβαίνει ἐν τοῖς	ὅλοις·	οὔτε γὰρ εὐφορίαι ἀεὶ οὔτ´
[4]	εἰσὶ περὶ τῶν ἀπαντησομένων τοῖς	φαύλοις,	ὡς εἰ ἀπειλάς τις ἔφασκεν
[4]	τοῖς ἀποδειχθησομένοις ἀπὸ τῆς ἑρμηνείας	ποταμοῖς	δράκων καὶ τίνες οἱ ἐν
[4]	μισητικῆς ἑαυτοῦ προαιρέσεως τὸ ἐν	ἀτίμοις	αὐτοὺς κεκελεῦσθαι ποιμαίνειν, οὐ παραστήσας,
[4]	παροικεῖν καὶ ποιμαίνειν ἐν τοῖς	ἀτίμοις	ἐκελεύσθη. Καὶ προσέθηκεν ἀπὸ τῆς
[4]	ἐὰν μὴ πεισθῇς μου τοῖς	νόμοις	καὶ οὑτωσὶ μὲν διαιτήσῃ οὑτωσὶ
[4]	κατὰ τὰς κοινότερον νοουμένας πολιτείας	νόμοις	οἷός τε ἔσται τὴν γένεσιν
[4]	ηὐχαρίστησαν ἀλλ´ ἐματαιώθησαν ἐν τοῖς	διαλογισμοῖς	αὐτῶν» καὶ φάσκοντες εἶναι σοφοὶ
[4]	τὰ ἐπὶ γῆς πρόνοιαν ἢ	κατακλυσμοῖς	καὶ ἐκπυρώσεσι καθαίρουσαν, καὶ τάχα
[4]	καὶ πολυμαθὴς καὶ Ἰουδαίοις καὶ	Χριστιανοῖς	ἀμαθίαν ἐγκαλῶν καὶ ἀπαιδευσίαν Κέλσος
[4]	δὲ οὐδ´ ὅλως ὑπάρχει ἐν	Χριστιανοῖς,	εἰ κυρίως ἐξετάζοις, τίς ὁ
[4]	παρὰ τοῖς μήτε Ἰουδαίοις μήτε	Χριστιανοῖς·	ἤτοι δὲ οὐδ´ ὅλως ὑπάρχει
[4]	θεοῦ· οὔτε μᾶλλον οἱ ἐν	Χριστιανοῖς	καὶ Ἰουδαίοις φαῦλοι καὶ ὡς
[4]	γεωργοῖς» παρὰ τοὺς πάλαι Ἰουδαίους	Χριστιανοῖς,	τοὺς καρποὺς» τῆς τοῦ θεοῦ
[4]	αὐτῇ, τί μᾶλλον οἱ ἐν	Χριστιανοῖς	φαῦλοι καὶ οἱ ἐν Ἰουδαίοις
[4]	οἱ θεῖοι λόγοι τοῖς ἀκούειν	δυναμένοις	αὐτῶν παρέστησαν. ~Λελέξεται οὖν ὅπερ
[4]	καὶ θαυμάσια τοῖς θεωρῆσαι αὐτὰ	δυναμένοις;	Εἶτ´ ἐπὰν πυθομένων ἡμῶν μηδεὶς
[4]	ἔστι· δεύτερον δὲ παρὰ τοῖς	παραδεξαμένοις	εἶναι τὴν δι´ ὀρνίθων μαντικὴν
[4]	ἢ τοξόται σκοπῷ χρώμενοι τοῖς	ἱπταμένοις	βέλη ἐπ´ αὐτὰ ἀπέλυον. Πάντως
[4]	οὐκ ἔστιν οὖν τοῖς ἀγένητον	ὑφισταμένοις	τὸν κόσμον ἀρχὴν αὐτοῦ εἰπεῖν,
[4]	καὶ τοῖς ἀνωτέρω ὑπ´ αὐτοῦ	λελεγμένοις	οὐκέτι· τί οὖν τοῦτο πρὸς
[4]	πρὸς τὰ νῦν ἑξῆς τοῖς	προειρημένοις	τῷ Κέλσῳ λεγόμενα κατασκευάσαι ὅτι
[4]	τὴν πρόνοιαν ἀναιρῶν ἐν τοῖς	ἐπιγεγραμμένοις	περὶ ἀληθείας παραπλησίως τῇ Κέλσου
[4]	τινὰς λόγους τοῖς ὑπὸ Ἰουδαίων	λεγομένοις	φασὶ διὰ τὰς τῶν Ἰουδαίων
[4]	κωμῳδεῖ, μῦθόν τινα παραπλήσιον τοῖς	παραδιδομένοις	ταῖς γραυσὶν ὑπολαβὼν εἶναι τὸν
[4]	τοῖς τοιαύτης καὶ οὕτως ἐπιπόνου	δεομένοις	θεραπείας καὶ διορθώσεως. Ἀλλὰ γὰρ
[4]	αὐτῶν τὰ λεγόμενα πνευματικὰ τοῖς	ὀνομαζομένοις	πνευματικοῖς συγκρίνων τὸ βούλημα τῶν
[4]	κοινὰς εὐχὰς ἐρχομένοις καὶ μὴ	ἀποκλειομένοις	ἀπ´ αὐτῶν· εἰ μὴ ἄρα
[4]	ὁ ἐγκαλῶν τοῖς ψιλὴν πίστιν	ἐπαγγελλομένοις	αὐτὸς ἡμᾶς πιστεύειν ἐβούλετο οἷς
[4]	αἱ ἑταῖραι ἐξεμίσθουν ἑαυτὰς τοῖς	βουλομένοις,	εἶθ´ ὕστερον καταφρονήσασαι ἀπέθεντο τὰ
[4]	αἴτιος ἡμῖν γίνεται ταυτολογίας, οὐ	βουλομένοις	κἂν τῷ δοκεῖν ἀβασάνιστον τῶν
[4]	ἀκριβοῦν πάντα κατὰ τὸ δυνατὸν	βουλομένοις	ὁ περὶ τῶν κακῶν λόγος,
[4]	γωνίᾳ ἐκκλησιάζουσι καὶ πρὸς ἀλλήλους	διαφερομένοις,	τίνες αὐτῶν εἶεν ἁμαρτωλότεροι, καὶ
[4]	ἵνα καὶ τοῖς μετ´ αὐτὸν	ἐσομένοις	ἐπιδεικνύηται τὴν τῶν δογμάτων ἑαυτοῦ
[4]	καὶ τίς ὁ ἀνάλογον τοῖς	ἀποδειχθησομένοις	ἀπὸ τῆς ἑρμηνείας ποταμοῖς δράκων
[4]	παντὶ τάχα δὲ καὶ τοῖς	πεισομένοις	αὐτὰς οὐκ ἀχρήστους, εἴτε διὰ
[4]	εἰ μὴ ἀναφανεῖται τοῖς ἅπαξ	παραδεχομένοις	εἶναί τινας ἀνθρώπους σκώληκας καὶ
[4]	καὶ ἐπὶ τὰς κοινὰς εὐχὰς	ἐρχομένοις	καὶ μὴ ἀποκλειομένοις ἀπ´ αὐτῶν·
[4]	φαύλων παραβάλλοιντο ἐν γωνίᾳ βορβόρου	καλινδουμένοις	σκώληξιν. Εἰ δ´ ἡ τοῦ
[4]	τοῦτο πέμψῃ; Ἆρα γὰρ ἤθελε	φαντασιουμένοις	τοῖς ἀνθρώποις ὑπὸ θεοῦ, ἀπειληφότος
[4]	ὁ Κέλσος ἀπὸ τοῦ τοῖς	βαρουμένοις	ὑπὸ φορτίων βοηθεῖν καὶ κοινωνεῖν
[4]	παραπλησίως τις νομίσας λελέχθαι τοῖς	ἐμφυσωμένοις	ἀσκοῖς γελάσῃ τὸ ἐνεφύσησεν εἰς
[4]	μὲν φιλοσοφήσειν καὶ κατηγορηθήσεσθαι ἐπὶ	καινοῖς	δαιμονίοις καὶ τῇ τῶν νέων
[4]	γὰρ παρατετήρηται τοῖς περὶ ταῦτα	δεινοῖς	ὅτι αἱ ἐναργέστεραι προγνώσεις διὰ
[4]	καὶ κυνῶν κατὰ τῶν θηρευομένων·	ἐκείνοις	δ´ αὐτίκα καὶ καθ´ αὑτὰ
[4]	ὅτι Ταῦτα πάντα τυπικῶς συνέβαινεν	ἐκείνοις,	ἐγράφη δὲ δι´ ἡμᾶς, εἰς
[4]	ἀνθρώπων οἱ συνετοὶ καὶ ὁμιλίας	ἐκείνοις	εἶναι, δηλονότι τῶν ἡμετέρων ἱερωτέρας,
[4]	ἀνθρώπων οἱ συνετοὶ καὶ ὁμιλίας	ἐκείνοις	εἶναι, δηλονότι τῶν ἡμετέρων ἱερωτέρας,
[4]	καὶ ταῖς μυίαις; Καὶ γὰρ	ἐκείνοις	ἡ μὲν νὺξ» γίνεται πρὸς
[4]	ὅπλα δέδωκεν, εὐχερῶς ἡμᾶς ὑπάγουσα	ἐκείνοις.	Καὶ ἐνταῦθα δὲ ὁρᾷς, τίνα
[4]	οἷς νομίζει εἶναι μαντικοῖς, ἀλλ´	ἐκείνοις	παραχωρήσας τὰ πρωτεῖα ὑπὲρ Αἰγυπτίους,
[4]	ὑπὸ φορτίων βοηθεῖν καὶ κοινωνεῖν	ἐκείνοις	τῶν καμάτων, λέγων περὶ μυρμήκων
[4]	εἰ οἷόν τ´ ἦν, τοῖς	κοινοῖς	ἐν χριστιανισμῷ πρὸς τοὺς ἄλλους
[4]	προνοίᾳ καὶ τῇ οἰκονομίᾳ τοῖς	ἀνθρωπίνοις	πράγμασιν. Ἡμεῖς μὲν οὖν καὶ
[4]	μόνον οὐ παρὰ τοῖς οἰκείοις	μόνοις	ἀλλὰ καὶ παρὰ τοῖς ἀλλοτρίοις
[4]	εἴτε καὶ μή, ἐροῦμεν· ἆρα	μόνοις	Ἕλλησιν ἐν ὑπονοίᾳ ἔξεστι φιλοσοφεῖν,
[4]	τὴν τοσαύτην γῆν παριδόντα ἡμῖν	μόνοις	ἐμπολιτεύεσθαι; Οἵτινες ἐν ταῖς εὐχαῖς
[4]	τῆς Ἑβραίων εἰλῆφθαι διαλέκτου, παρὰ	μόνοις	Ἰουδαίοις εὑρισκομένης. ~Μετὰ ταῦτα ὁ
[4]	τὴν τοσαύτην γῆν παριδὼν ἡμῖν	μόνοις	πολιτεύεται καὶ πρὸς ἡμᾶς ἐπικηρυκεύεται
[4]	τὴν τοσαύτην γῆν παριδὼν ἡμῖν	μόνοις	πολιτεύεται καὶ πρὸς ἡμᾶς μόνους
[4]	ἀλλ´ εἰ χρὴ ἐπιστήσαντα τοῖς	χρόνοις	εἰπεῖν, μᾶλλον τούτων ἕτεροι παρακούσαντες
[4]	προφήτης λέγει· Ἀνάστηθι, ἵνα τί	ὑπνοῖς,	κύριε» Καὶ πάλιν φησί· Καὶ
[4]	σοφώτερον. ~Ἀλλὰ καὶ εἴπερ οἰωνοὶ	οἰωνοῖς	μάχονται καί, ὥς φησιν ὁ
[4]	βάτραχοι, ἢ οἱ ἐν τοῖς	λοιποῖς	ἔθνεσι μοχθηροί; Ὡς κατὰ τοῦτο
[4]	εἰς διαφόρους φωνὰς τοῖς δὲ	λοιποῖς	εἰς τὰς τοιασδὶ κινήσεις ἢ
[4]	ἀετῷ καὶ οὕτως ἐν τοῖς	λοιποῖς	ζῴοις, ἀλλὰ τοσαῦτα ἄν, ὅσα
[4]	νομιζόμενα παρ´ Αἰγυπτίοις καὶ τοῖς	λοιποῖς	τῶν ἀνθρώπων εἶναι μαντικά, ὡς
[4]	πεποίηκε καὶ τὰ ἐν ἑτέροις	τόποις	γεννώμενα φέρεσθαι διὰ ναυτικῆς καὶ
[4]	εἶδος ζῴων. Καὶ ὥσπερ ἐν	ἀνθρώποις	ἄνθρωποι ἀνθρώπων ἰσχυρότεροί τινες εἰσὶν
[4]	ζῴων, ἀφ´ ὧν μαντεῖαί τινες	ἀνθρώποις	γίνεσθαι λέγονται, συναρπάζει καὶ ὡς
[4]	λογικῶν θεόν, φάσκοντες· τί μᾶλλον	ἀνθρώποις	γίνεσθαι ταῦτα πρὸς τροφὴν ἢ
[4]	μὲν ἕνεκα ὀργίζεται οὐδὲ μυῶν·	ἀνθρώποις	δὲ ἐπάγει, ἅτε παραβᾶσι τὰς
[4]	ἐροῦμεν ἀπὸ τῶν δαιμόνων συμβολικῶς	ἀνθρώποις	δεδηλῶσθαι κατὰ σκοπὸν τὸν περὶ
[4]	τῷ παντὶ ἀνθρώπων καὶ τῶν	ἀνθρώποις	διακονουμένων ζῴων ἢ ὅπως ποτὲ
[4]	τὸ ἵνα μάθῃ τὰ ἐν	ἀνθρώποις,	ἑαυτῷ ἀνθυποφέρει πρὸς τοῦτο τὸ
[4]	λόγου δύναμιν ὁ θεὸς τοῖς	ἀνθρώποις	ἑκάστῳ κατ´ ἀξίαν μεταβάλλει. Καὶ
[4]	ἔργον καὶ δείκνυσι τὴν ἐν	ἀνθρώποις	ἐντρέχειαν, δυναμένην κοσμεῖν τῷ λόγῳ
[4]	ἄλλος τις τόπος τῶν ἐν	ἀνθρώποις	ἐξετάσεως δεομένων δυσθήρατός ἐστι τῇ
[4]	ἐπὶ πᾶσι θεὸς τὰ ἐν	ἀνθρώποις	ἢ οὐκ οἶδεν; Ἀλλ´ εἴπερ
[4]	θεοῦ αὐτοὺς δεδωκότος, εἰσὶν ἐν	ἀνθρώποις·	ἤδη δὲ τῶν διακονουμένων τῷ
[4]	τῶν ζῴων τι τούτων ἁλωτὸν	ἀνθρώποις	ἦν ὡς ἀνθρώπων θειότερον καὶ
[4]	καὶ ἀρχαὶ καὶ ἡγεμονίαι ἐν	ἀνθρώποις	ἤτοι αἳ κυρίως εἰσὶν οὕτως
[4]	θόωκοι ἀθανάτοισι θεοῖσι καταθνητοῖς τ´	ἀνθρώποις"	~Καὶ ὁ θεῖος δὲ κατὰ
[4]	εἴ ποτε δέοι, γίνεσθαι ἐν	ἀνθρώποις.	Καὶ οὐ πόλεις μὲν καὶ
[4]	γὰρ ἀγνοούμενος ὁ θεὸς ἐν	ἀνθρώποις	καὶ παρὰ τοῦτ´ ἔλαττον ἔχειν
[4]	χριστιανισμῷ τὰ χρήσιμα τῶν ἐν	ἀνθρώποις	καὶ συνεργεῖν, εἰ οἷόν τ´
[4]	οὔπω λέγω τὰ λοιπὰ ἐν	ἀνθρώποις	κακά, ὧν οὐ ταχέως οὐδ´
[4]	Οἱονεὶ ἀνθρώπου τρόπους πρὸς τὸ	ἀνθρώποις	λυσιτελὲς φορῶν ὁ λόγος τοιαῦτα
[4]	ἀξιωθεῖσι λόγου. Πόλεις οὖν παρ´	ἀνθρώποις	μετὰ πολλῶν ὑπέστησαν τεχνῶν καὶ
[4]	τοσαῦτα ἄν, ὅσα καὶ ἐν	ἀνθρώποις·	νυνὶ δὲ φανερὸν ἐκ τοῦ
[4]	Ἢ ἵνα μάθῃ τὰ ἐν	ἀνθρώποις;	Οὐδεὶς γὰρ ἡμῶν φησιν ὅτι,
[4]	διὰ τί εἰδὼς τὰ ἐν	ἀνθρώποις	πάντα ὁ θεὸς οὐκ ἐπανορθοῖ
[4]	μέγα φρονῆσαι διὰ τὸ παραβάλλεσθαι	ἀνθρώποις	τὰ ἔργα αὐτῶν· οἱ δ´
[4]	θεοῦ, οὐ μᾶλλον ἡμῖν τοῖς	ἀνθρώποις	ταῦτα γίνεται πρὸς τροφὴν ἢ
[4]	διαφοραῖς τῶν ζῴων παραστῆσαι τοῖς	ἀνθρώποις	τὸ ποικίλον τῆς τῶν ἐν
[4]	θεὸς ἐβούλετο κρατῆσαι ἐν τοῖς	ἀνθρώποις	τὸν τοῦ Ἰησοῦ λόγον, οὐδὲν
[4]	Ἆρα γὰρ ἤθελε φαντασιουμένοις τοῖς	ἀνθρώποις	ὑπὸ θεοῦ, ἀπειληφότος μὲν ἀθρόως
[4]	ὡς ἄρα δέδοται αὕτη τοῖς	ἀνθρώποις	ὑπὸ τοῦ Διὸς κακὸν» ἀντὶ
[4]	καὶ ἀκάνθας— τί μᾶλλον αὐτὰ	ἀνθρώποις	φήσεις φύεσθαι ἢ τοῖς ἀλόγοις
[4]	φησιν ὅτι κἂν ταῦτα λέγῃς	ἀνθρώποις	φύεσθαι δῆλον δ´ ὅτι τὰ
[4]	ὅτι, ἵνα μάθῃ τὰ ἐν	ἀνθρώποις,	Χριστὸς ἐπιδημεῖ τῷ βίῳ. Εἶτα
[4]	Ἑλλήνων ἀλλὰ καὶ τῶν ἐν	βαρβάροις,	εἴθ´ εὑρόντων εἴτε παρά τινων
[4]	παρακούσαντας τῶν παρ´ Ἕλλησιν ἢ	βαρβάροις	περὶ τούτων λεγομένων ταῖς ἡμετέραις
[4]	μᾶλλον ἡμῖν ἢ φυτοῖς καὶ	δένδροις	καὶ πόαις καὶ ἀκάνθαις ταῦτ´
[4]	πρὸς τροφὴν ἢ τοῖς φυτοῖς	δένδροις	τε καὶ πόαις καὶ ἀκάνθαις;
[4]	πρὸς τροφὴν ἢ τοῖς φυτοῖς	δένδροις	τε καὶ πόαις καὶ ἀκάνθαις,
[4]	πρόγνωσιν περὶ μελλόντων τὰ τοιαῦτα	ἑτέροις	προεδήλουν· οὔτ´ ἂν ἡ καθ´
[4]	ἔνδεια πεποίηκε καὶ τὰ ἐν	ἑτέροις	τόποις γεννώμενα φέρεσθαι διὰ ναυτικῆς
[4]	μὲν οὖν καὶ ἐν τοῖς	προτέροις	περὶ τοῦ πεπροφητεῦσθαι τὸν Χριστὸν
[4]	τῆς Ἀνύτου καὶ τὸ παραπλήσιον	ἀμφοτέροις	κατασκευάσει ἠρίον ἢ τάφον; Καὶ
[4]	ἂν εὔξαιτο οἷς πείθεται εἶναι	θεοφιλεστέροις	γενέσθαι πάντῃ παραπλήσιος, ἵνα καὶ
[4]	ἐξομοιωθείης τοῖς κατὰ σὲ ἀνθρώπων	θεοφιλεστέροις.	Καὶ μὴ ὑπολαμβανέτω γε ἀρὰν
[4]	ἀσθενεστέρους λεγομένων καὶ τῶν τοῖς	ἐντρεχεστέροις	ἀπαγγελλομένων, πολλάκις ἐν τῇ αὐτῇ
[4]	τοσαῦται διαφωνίαι γεγόνασι καὶ τοῖς	ὀξυτέροις	τῶν πανταχοῦ ἀνθρώπων, Ἑλλήνων καὶ
[4]	δυναμένων τῶν δαιμόνων ἐν τοῖς	ἡμερωτέροις	τῶν ζῴων τοσοῦτον, ὅσον δύνανται
[4]	πράξεως οὔσης καρποῦ τῆς βασιλείας	καιροῖς»	Ἡμεῖς μὲν οὖν ἀπὸ πλειόνων
[4]	Ἰαπετιονίδη, πάντων πέρι μήδεα εἰδώς,	χαίροις	πῦρ κλέψας καὶ ἐμὰς φρένας
[4]	ἄλλα δ´ ὑποζυγίοις χρώμεθα ἢ	ἀχθοφόροις.	Οὕτως εἰς γυμνάσιον τῶν τῆς
[4]	καὶ ἐν αὐτοῖς δὲ τοῖς	ἄστροις	ἀστὴρ ἀστέρος διαφέρει ἐν δόξῃ»
[4]	παραβάλλεται ἡλίῳ καὶ σελήνῃ καὶ	ἄστροις	ὑπὸ τοῦ φάσκοντος· Ἄλλη δόξα
[4]	ἀλλὰ καὶ ἐν τοῖς προφήταις	εὕροις	ἂν ταῦτα τὰ ζῷα εἰς
[4]	δαίμονες δαιμόνων εἶεν ἂν ἐν	μέσοις	δυνατώτεροι· καὶ οἵδε μὲν τοῖσδε
[4]	ἐπίβουλός ἐστι τοῖς καλοῖς καὶ	τοῖς	ἀγαθοῖς, ἀνδρεῖος ὢν καὶ ἴτης
[4]	περιπιπτόντων. Ὡς οὐκ ἔστιν οὖν	τοῖς	ἀγένητον ὑφισταμένοις τὸν κόσμον ἀρχὴν
[4]	φύεσθαι ἢ τοῖς ἀλόγοις ζῴοις	τοῖς	ἀγριωτάτοις; Σαφῶς οὖν λεγέτω ὁ
[4]	καρδίαν ἀνθρώπου. Εἰ δὲ καὶ	τοῖς	ἀγριωτάτοις τῶν ζῴων τροφὰς κατεσκεύασεν,
[4]	τῶν διαλέκτων γράψας; Ἀλλὰ φαίνεται	τοῖς	ἀδεκάστοις ἀκροαταῖς ἀρχαιότερος Μωϋσῆς ὢν
[4]	σοφώτεροι, τῶν ἐκ πείρας τὸ	τοῖς	ἀετοῖς δοθὲν φυσικὸν βοήθημα εὑρόντων
[4]	τούτων, καὶ οἱ θεῖοι λόγοι	τοῖς	ἀκούειν δυναμένοις αὐτῶν παρέστησαν. ~Λελέξεται
[4]	ἐπ´ ἔλαττον. Καὶ ἀναγκαῖός γε	τοῖς	ἀκριβοῦν πάντα κατὰ τὸ δυνατὸν
[4]	οὐδὲ παρασυνεβλήθη» τοῖς ὄρνισι καὶ	τοῖς	ἄλλοις ἀλόγοις ζῴοις, οἷς νομίζει
[4]	οἰκείοις μόνοις ἀλλὰ καὶ παρὰ	τοῖς	ἀλλοτρίοις δύνανται. Ἔδει δ´ αὐτὸν
[4]	κατ´ εἰκόνας τίνων γεγενημένους ἐν	τοῖς	ἀλόγοις. ~Ἐπεὶ δὲ καὶ τοῖς
[4]	τὰς ἡγεμονίας. Ὧν οὐδὲν ἐν	τοῖς	ἀλόγοις ἔστιν εὑρεῖν, κἂν ὁ
[4]	ἵν´ ἄνθρωποι διὰ τῆς ἐν	τοῖς	ἀλόγοις ζῴοις ἁλισκόμενοι μαντικῆς θεὸν
[4]	ἔλαττον νοοῦν περὶ τοῦ θείου	τοῖς	ἀλόγοις ζῴοις. Προηγουμένως μὲν οὖν
[4]	αὐτὰ ἀνθρώποις φήσεις φύεσθαι ἢ	τοῖς	ἀλόγοις ζῴοις τοῖς ἀγριωτάτοις; Σαφῶς
[4]	τι καταλιπεῖν θέλων τῶν ἐν	τοῖς	ἀλόγοις ἱστορουμένων ἐμφαινόντων τὸ μεῖζον,
[4]	τῶν ἀνθρώπων γένος καὶ ἐξομοιῶσαι	τοῖς	ἀλόγοις καὶ μηδὲν ὅ τι
[4]	βλέπων ἀπ´ οὐρανοῦ ἐν μὲν	τοῖς	ἀλόγοις, κἂν μεγάλα ᾖ αὐτῶν
[4]	περὶ τῶν μελλόντων γνῶσιν οὔτε	τοῖς	ἀλόγοις χρῆται ζῴοις οὔτε τοῖς
[4]	σκότῳ που κρυφίους ἐπιμαρτυρόμενοι καὶ	τοῖς	ἀμαθέσι καὶ ἀνοήτοις παρεξηγούμενοι, καὶ
[4]	αὐτὸν παραθέσθαι, πῶς ἡμεῖς μὲν	τοῖς	ἀμαθέσι καὶ ἀνοήτοις παρεξηγούμενοι τὰ
[4]	τὴν παράβασιν τῶν ἀνθρώπων ἐποίησε	τοῖς	ἁμαρτήσασιν ὁ θεός, ἀπόρρητόν τινα
[4]	τοῦ θεοῦ ὀνόματος ὡς οἰκείου	τοῖς	ἀνδράσι τούτοις εἰς τὰ κατὰ
[4]	οἰκεῖόν ἐστι τὸ ἔθνος αὐτῶν	τοῖς	ἀνδράσι τούτοις; Καὶ γὰρ μέχρι
[4]	ταῦτα ὡς αἰνίγματα. Ἔθος γὰρ	τοῖς	ἀνδράσι τούτοις τὰ ἕτερον μέν
[4]	λογικῶν πιθανοτήτων νικωμένη, οὐδὲν βοηθεῖ	τοῖς	ἀνειληφόσιν αὐτὴν πρὸς τὸ μηκέτι
[4]	τῇ προνοίᾳ καὶ τῇ οἰκονομίᾳ	τοῖς	ἀνθρωπίνοις πράγμασιν. Ἡμεῖς μὲν οὖν
[4]	ψυχὴν λόγου δύναμιν ὁ θεὸς	τοῖς	ἀνθρώποις ἑκάστῳ κατ´ ἀξίαν μεταβάλλει.
[4]	εἶναι θεοῦ, οὐ μᾶλλον ἡμῖν	τοῖς	ἀνθρώποις ταῦτα γίνεται πρὸς τροφὴν
[4]	ταῖς διαφοραῖς τῶν ζῴων παραστῆσαι	τοῖς	ἀνθρώποις τὸ ποικίλον τῆς τῶν
[4]	ὁ θεὸς ἐβούλετο κρατῆσαι ἐν	τοῖς	ἀνθρώποις τὸν τοῦ Ἰησοῦ λόγον,
[4]	πέμψῃ; Ἆρα γὰρ ἤθελε φαντασιουμένοις	τοῖς	ἀνθρώποις ὑπὸ θεοῦ, ἀπειληφότος μὲν
[4]	ἀλληγορεῖται, ὡς ἄρα δέδοται αὕτη	τοῖς	ἀνθρώποις ὑπὸ τοῦ Διὸς κακὸν»
[4]	τὸν βοηθοῦντα τοῦ θεοῦ λόγον	τοῖς	ἄνω καὶ πρὸς θεὸν βλέπουσι.
[4]	θεοῦ υἱόν, ὡς καὶ ἐν	τοῖς	ἀνωτέρω εἰρήκαμεν. ~Καὶ εἰπὼν αὐτὸν
[4]	μεμαθηκέναι. Ἐπὰν μέντοι, ὡς ἐν	τοῖς	ἀνωτέρω εἰρήκαμεν, πολλὰ περὶ μελλόντων
[4]	παρῳκηκέναι ἐν τῇ Αἰγύπτῳ, ἐν	τοῖς	ἀνωτέρω ἡμῖν λέλεκται· εἰ δὲ
[4]	τῶν ἀνθρώπων σωτηρίας, ὡς ἐν	τοῖς	ἀνωτέρω κατὰ τὸ δυνατὸν ἡμῖν
[4]	αὐτῷ συγχωρεῖν αὐτῷ δὲ καὶ	τοῖς	ἀνωτέρω ὑπ´ αὐτοῦ λελεγμένοις οὐκέτι·
[4]	ἐν τῇ βασιλείᾳ τοῦ θεοῦ	τοῖς	ἀξίοις ὑπ´ αὐτοῦ βασιλεύεσθαι διεξαγωγῆς.
[4]	λοιπῶν ἀνθρώπων, εἰ μὴ ἀναφανεῖται	τοῖς	ἅπαξ παραδεχομένοις εἶναί τινας ἀνθρώπους
[4]	παρ´ ἑαυτοὺς δὲ ἔσεσθαι ἐν	τοῖς	ἀπευκτοῖς, χρησιμωτάτους δ´ ἔσεσθαι καὶ
[4]	ποιοῦντος, προσφεύξεται δὲ Ἀριστοτέλει καὶ	τοῖς	ἀπὸ τοῦ Περιπάτου, ἄϋλον φάσκουσιν
[4]	δεόμενα μεταποιήσεως μεταποιήσασα, ἀντ´ ἐκείνων	τοῖς	ἀπὸ τῶν πανταχοῦ ἀνθρώπων πιστεύουσι
[4]	ἀπαραλλάκτους φασὶν ἔσεσθαι κατὰ περίοδον	τοῖς	ἀπὸ τῶν προτέρων περιόδων πάντας,
[4]	αὐτούς» καὶ τίς ὁ ἀνάλογον	τοῖς	ἀποδειχθησομένοις ἀπὸ τῆς ἑρμηνείας ποταμοῖς
[4]	τοῖς ἀλόγοις. ~Ἐπεὶ δὲ καὶ	τοῖς	ἀποθνῄσκουσιν μύρμηξί φησι τοὺς ζῶντας
[4]	τοῖς νηπίοις τοὺς διδασκάλους καὶ	τοῖς	ἄρτι προτραπεῖσιν ἐπὶ φιλοσοφίαν νέοις
[4]	ἀστέρων» καὶ ἐν αὐτοῖς δὲ	τοῖς	ἄστροις ἀστὴρ ἀστέρος διαφέρει ἐν
[4]	που παροικεῖν καὶ ποιμαίνειν ἐν	τοῖς	ἀτίμοις ἐκελεύσθη. Καὶ προσέθηκεν ἀπὸ
[4]	ἀηδῶν οὐ πάντως ἐκφεύγει τὸ	τοῖς	αὐτοῖς δύνασθαι περιπεσεῖν· ὁ δὲ
[4]	ἑαυτῷ ὁ Κέλσος ἀπὸ τοῦ	τοῖς	βαρουμένοις ὑπὸ φορτίων βοηθεῖν καὶ
[4]	τῆς ἐπιβουλῆς αὐτῶν, ἐπιβουλευόντων μάλιστα	τοῖς	βελτίοσιν, ἔθετο νόμους, καθ´ οὓς
[4]	περικείμεναι αἱ ἑταῖραι ἐξεμίσθουν ἑαυτὰς	τοῖς	βουλομένοις, εἶθ´ ὕστερον καταφρονήσασαι ἀπέθεντο
[4]	ἱστορούμενα, ἀντιπελαργοῦντος καὶ τροφὰς φέροντος	τοῖς	γεγεννηκόσι· λεκτέον ὅτι καὶ τοῦτ´
[4]	ἐκθέσθαι περὶ τοῦ χάριτας ἀποτιννύειν	τοῖς	γεγεννηκόσιν. Εἰ δὲ ᾔδει Κέλσος,
[4]	αὐτὰ καὶ βασανιζόμενα τὰ ἐν	τοῖς	γράμμασι νοήματα διελέγχεται οὐκ ἐπιδεχόμενα
[4]	κάμνοντες καὶ προσταλαιπωροῦντες μόλις τρεφόμεθα·	τοῖς	δ´ ἄσπαρτα καὶ ἀνήροτα πάντα
[4]	προσταλαιπωροῦντες μόλις καὶ ἐπιπόνως τρεφόμεθα·	τοῖς	δ´ ἄσπαρτα καὶ ἀνήροτα πάντα
[4]	μέγα πῆμα καὶ ἀνδράσιν ἐσσομένοισι.	Τοῖς	δ´ ἐγὼ ἀντὶ πυρὸς δώσω
[4]	πτήσεις καὶ εἰς διαφόρους φωνὰς	τοῖς	δὲ λοιποῖς εἰς τὰς τοιασδὶ
[4]	δοκεῖ μοι ὅμοιόν τι εἰπεῖν	τοῖς	διὰ τὸ πρὸς τοὺς μισουμένους
[4]	ἢ ηὐχαρίστησαν ἀλλ´ ἐματαιώθησαν ἐν	τοῖς	διαλογισμοῖς αὐτῶν» καὶ φάσκοντες εἶναι
[4]	βορβόρῳ σκώληκες; Καὶ μάλιστα συγκρινόμενοι	τοῖς	διδαχθεῖσι μὴ αἴρειν τὰ μέλη
[4]	φησὶ τὸν θεὸν καὶ φρέατα	τοῖς	δικαίοις δεδωκέναι. Οὐ γὰρ ἐτήρησεν
[4]	Ἀδὰμ ἄνθρωπός ἐστι, καὶ ἐν	τοῖς	δοκοῦσι περὶ τοῦ Ἀδὰμ εἶναι
[4]	ἑστίαν εὐτρέπισε καὶ δι´ ἡμᾶς	τοῖς	δουλεύουσιν ἡμῖν ζῴοις· Ὁ ἐξανατέλλων
[4]	Δία ἐγέγραπτο. Λέγει γὰρ ἐν	τοῖς	ἑαυτοῦ συγγράμμασιν ὁ σεμνὸς φιλόσοφος
[4]	προελθεῖν, οἳ καὶ ἐπροφήτευσαν πᾶσι	τοῖς	ἔθνεσι τὴν θεοσέβειαν ταύτην κηρυχθήσεσθαι;
[4]	σχήματι, εἰπεῖν δ´ ὡς ἐχρῆν	τοῖς	εἰδόσιν ἀπὸ μύθων εὑρίσκειν τὸ
[4]	δικαίων, περὶ ὧν εὐκαιρότερον ἐν	τοῖς	εἰς αὐτὰ ἐκεῖνα ἐξηγητικοῖς τις
[4]	προκειμένη πραγματεία· προηγουμένως γὰρ ἐν	τοῖς	εἰς τὴν Γένεσιν ἐξηγητικοῖς ταῦθ´
[4]	βασιλείας ἀποδώσουσι» τῷ θεῷ ἐν	τοῖς»	ἑκάστης πράξεως οὔσης καρποῦ τῆς
[4]	γέγονεν ὁ Ἔρως, γεννηθεὶς ἐν	τοῖς	ἐκείνης γενεθλίοις καὶ ἅμα φύσει
[4]	περὶ αὐτῶν ἱστορίαν εὑρίσκεσθαι παρὰ	τοῖς	Ἕλλησι, φήσομεν ὅτι εἴ τις
[4]	τὰ δὲ παρεποίησε, φυλαξάμενος προσκόψαι	τοῖς	Ἕλλησιν ἐκ τοῦ πάντῃ τὰ
[4]	ἐμφυσώμενον παραπλησίως τις νομίσας λελέχθαι	τοῖς	ἐμφυσωμένοις ἀσκοῖς γελάσῃ τὸ ἐνεφύσησεν
[4]	ἀλλήλοις παρίσταμεν· οὐδὲ τὸ προκείμενον	τοῖς	ἐν ἡμῖν συνετῶς πρεσβεύουσι τοῦ
[4]	τοῖς ἡμαρτηκόσι· διόπερ ἐξομοιοῖ ἡμᾶς	τοῖς	ἐν ταῖς Βακχικαῖς τελεταῖς τὰ
[4]	τοὺς ἀσθενεστέρους λεγομένων καὶ τῶν	τοῖς	ἐντρεχεστέροις ἀπαγγελλομένων, πολλάκις ἐν τῇ
[4]	ἦν διηγήσασθαι· προηγουμένως γὰρ ἐν	τοῖς	ἐξηγητικοῖς τῆς Γενέσεως, ὡς οἷόν
[4]	τῆς ψυχῆς. Ἔοικε μέντοι ἐν	τοῖς	ἑξῆς, ἐν οἷς καὶ θεοφιλέστερα
[4]	τὰ τοιαῦτα, καίτοι γε ἐν	τοῖς	ἑξῆς λέγων ὅτι οἱ ἐπιεικέστεροι
[4]	ὅρα κακοήθειαν τοῦ Κέλσου ἐν	τοῖς	ἑξῆς. Τῆς γὰρ γραφῆς ἡμῶν
[4]	καὶ τὴν πρόνοιαν ἀναιρῶν ἐν	τοῖς	ἐπιγεγραμμένοις περὶ ἀληθείας παραπλησίως τῇ
[4]	τὰς παροιμίας. Διὸ καὶ ἐν	τοῖς	εὐαγγελίοις ἡμῶν γέγραπται ὁ σωτὴρ
[4]	πάντες ἄνθρωποι ὡς πρὸς θεὸν	τοῖς	εὐτελέσι τούτοις παραβάλλονται ζῴοις, ἐπεὶ
[4]	εἶναι τὸν εὑρίσκοντα ταῦτα ἐν	τοῖς	ζῴοις; Εἰ μὲν γὰρ λόγος
[4]	μαντικῶν φασι γίνεσθαι τὰς κινήσεις	τοῖς	ζῴοις, ὄρνισι μὲν εἰς διαφόρους
[4]	ὑμῖν αὐτῶν δόγματα ἐξευτελίζοντες τούτοις	τοῖς	ζῴοις παραβεβλήκατε; Καὶ ὁπότερόν γε
[4]	ἢ θεῶν γίνεσθαι τὰς κινήσεις	τοῖς	ζῴοις πρὸς τὸ μαντεύσασθαι καὶ
[4]	δυνατώτεροι· καὶ οἵδε μὲν τοῖσδε	τοῖς	ζῴοις χρώμενοι εἰς ἀπάτην τῶν
[4]	τἀληθῆ περὶ κολάσεων λέγοντας ἀναγκαίων	τοῖς	ἡμαρτηκόσι· διόπερ ἐξομοιοῖ ἡμᾶς τοῖς
[4]	μὴ δυναμένων τῶν δαιμόνων ἐν	τοῖς	ἡμερωτέροις τῶν ζῴων τοσοῦτον, ὅσον
[4]	ὁ κόσμος, ὅπερ ἀρέσκει καὶ	τοῖς	θεοῦ ἔργον εἰποῦσι μόνην τὴν
[4]	αἰνισσομένην τινὰ μεγάλα καὶ θαυμάσια	τοῖς	θεωρῆσαι αὐτὰ δυναμένοις; Εἶτ´ ἐπὰν
[4]	Οὐ γὰρ ὑπέβαλε τοὺς ἀνθρώπους	τοῖς	θηρίοις ὁ θεός, ἀλλὰ τῇ
[4]	ὁ θεὸς τοὺς ἀνθρώπους μᾶλλον	τοῖς	θηρίοις ὑπέβαλεν. Οὐ γὰρ ὑπέβαλε
[4]	ἀγαθὰ οὔτε τὰ κακὰ ἐν	τοῖς	θνητοῖς ἐλάττω ἢ πλείω γένοιτ´
[4]	κακά, ὕλῃ δὲ πρόσκειται καὶ	τοῖς	θνητοῖς ἐμπολιτεύεται. Ἀληθὲς μὲν οὖν
[4]	κακά, ὕλῃ δὲ πρόσκειται καὶ	τοῖς	θνητοῖς ἐμπολιτεύεται· ὁμοία δ´ ἀπ´
[4]	ἀγαθόν» τὸ δὲ τὴν ὕλην	τοῖς	θνητοῖς ἐμπολιτευομένην αἰτίαν εἶναι τῶν
[4]	κατὰ περιόδους ταυτότητας καὶ ἀπαραλλάκτους	τοῖς	ἰδίως ποιοῖς καὶ τοῖς συμβεβηκόσιν
[4]	αὐτῶν, ἢ τοξόται σκοπῷ χρώμενοι	τοῖς	ἱπταμένοις βέλη ἐπ´ αὐτὰ ἀπέλυον.
[4]	ὅλῳ συμφέρειν τὸ νομιζόμενον ἐν	τοῖς	καθ´ ἕκαστον εἶναι κακόν. Πλὴν
[4]	τὸ νομίζειν εὐσέβειαν σῴζεσθαι ἐν	τοῖς	καθεστηκόσι κατὰ τὰς κοινότερον νοουμένας
[4]	λεγόμενα πρὸς ἡμῶν περιτίθησιν ἡμῖν,	τοῖς	καὶ ἀναγινώσκουσι καὶ γινώσκουσιν ὅτι
[4]	οὕτως οἱονεὶ πρόνοιά τις ἐφέστηκε	τοῖς	κακοῖς, τοσοῖσδε τυγχάνουσιν, ἵνα μήτε
[4]	αὖ τὸν πατέρα ἐπίβουλός ἐστι	τοῖς	καλοῖς καὶ τοῖς ἀγαθοῖς, ἀνδρεῖος
[4]	μηδὲν διαφέρομεν μυρμήκων, καὶ ὅτε	τοῖς	κάμνουσι διὰ τὸ φέρειν βαρύτατα
[4]	τοὺς τοῦ ἰατροῦ λόγους, λέγοντος	τοῖς	κάμνουσι· τεμῶ σε καὶ καυστῆρας
[4]	μετ´ ἐκείνων θεοφιλὴς καὶ ἐξομοιωθείης	τοῖς	κατὰ σὲ ἀνθρώπων θεοφιλεστέροις. Καὶ
[4]	τούτων ἑρμηνείαν. Παρέρριψε δ´ ἐν	τοῖς	κατὰ τὰ ὀνόματα ταῦτα, ἀφ´
[4]	συνεργεῖν, εἰ οἷόν τ´ ἦν,	τοῖς	κοινοῖς ἐν χριστιανισμῷ πρὸς τοὺς
[4]	ἡμαρτηκότων, λεκτέον ὅτι, ὥσπερ ἡμεῖς	τοῖς	κομιδῇ νηπίοις διαλεγόμενοι οὐ τοῦ
[4]	ἡμῖν ζῴοις· Ὁ ἐξανατέλλων χόρτον	τοῖς	κτήνεσι καὶ χλόην τῇ δουλείᾳ
[4]	οὕτως ὀνομάσω, ἀλογίαν· ἐν δὲ	τοῖς	λογικοῖς λόγον τὸν κοινὸν ἀνθρώπων
[4]	λογικοῦ τοῦ ἀνθρώπου συνεκδοχικῶς πᾶσι	τοῖς	λογικοῖς τὰ τεταγμένα ἐν τῷ
[4]	καὶ τῶν ἀπὸ τῆς ἐν	τοῖς	λόγοις ἀκολουθίας, δεήσει δὲ τὸν
[4]	ὅσον ἐπὶ τῷ Κέλσῳ καὶ	τοῖς	λόγοις αὐτοῦ, οὐκ ἰδόντι ὅτι
[4]	τὸ βούλημα τοῦ καλουμένου ἐν	τοῖς	λόγοις ἡμῶν ἄρχοντος τοῦ αἰῶνος
[4]	κεκήρυκται ὁ Ἰησοῦς, πατρίῳ τινὶ	τοῖς	λόγοις τούτοις συνηθείᾳ καὶ Χριστὸς
[4]	ἢ βάτραχοι, ἢ οἱ ἐν	τοῖς	λοιποῖς ἔθνεσι μοχθηροί; Ὡς κατὰ
[4]	ἐν ἀετῷ καὶ οὕτως ἐν	τοῖς	λοιποῖς ζῴοις, ἀλλὰ τοσαῦτα ἄν,
[4]	τὰ νομιζόμενα παρ´ Αἰγυπτίοις καὶ	τοῖς	λοιποῖς τῶν ἀνθρώπων εἶναι μαντικά,
[4]	μαγειῶν πραγματευομένους. Εὑρίσκεται γὰρ ἐν	τοῖς	μαγικοῖς συγγράμμασι πολλαχοῦ ἡ τοιαύτη
[4]	ὧν ἑώρα ὁ λόγος χρησίμων	τοῖς	μεμηνόσιν, ἵνα σωφρονήσωσι. Φησὶ δ´
[4]	γε ἐπιφέρων τούτοις, ἵνα καὶ	τοῖς	μετ´ αὐτὸν ἐσομένοις ἐπιδεικνύηται τὴν
[4]	σκέπην. Καὶ γὰρ κρεῖττον ἦν	τοῖς	μὴ μέλλουσι τὰ θεῖα ζητεῖν
[4]	μέν ἐστι τὰ τοιαῦτα παρὰ	τοῖς	μήτε Ἰουδαίοις μήτε Χριστιανοῖς· ἤτοι
[4]	βροτοῖς, τί μᾶλλον ἡμῖν ἢ	τοῖς	μύρμηξι καὶ ταῖς μυίαις; Καὶ
[4]	ὥσπερ ἡ συνήθεια συγκαταβαίνειν φησὶ	τοῖς	νηπίοις τοὺς διδασκάλους καὶ τοῖς
[4]	σοι, ἐὰν μὴ πεισθῇς μου	τοῖς	νόμοις καὶ οὑτωσὶ μὲν διαιτήσῃ
[4]	αἱ ὀνομασίαι μόνον οὐ παρὰ	τοῖς	οἰκείοις μόνοις ἀλλὰ καὶ παρὰ
[4]	ὠνόμασε σκώληκας. Καὶ ὅμοιον ποιεῖ	τοῖς	ὅλῃ αἱρέσει φιλοσοφίας ἐγκαλοῦσι διά
[4]	κόσμος γεγένηται, καὶ θεὸς ἐφέστηκε	τοῖς	ὅλοις ἀναγκαῖον ἦν τὰ ζώπυρα
[4]	ἀεὶ οὐδ´ ὁμογενῆ συμβαίνει ἐν	τοῖς	ὅλοις· οὔτε γὰρ εὐφορίαι ἀεὶ
[4]	ἀπ´ αὐτῶν τὰ λεγόμενα πνευματικὰ	τοῖς	ὀνομαζομένοις πνευματικοῖς συγκρίνων τὸ βούλημα
[4]	οὗ τοσαῦται διαφωνίαι γεγόνασι καὶ	τοῖς	ὀξυτέροις τῶν πανταχοῦ ἀνθρώπων, Ἑλλήνων
[4]	καθαίροντες κατακλύζωσιν, οἱ μὲν ἐν	τοῖς	ὄρεσι» καὶ τὰ ἑξῆς. Λεκτέον
[4]	παραβολαῖς καταβεβηκέναι λέγεται, καταλιπὼν ἐν	τοῖς	ὄρεσι τὰ μὴ ἐσφαλμένα. ~Προσδιατρίβων
[4]	οὐ συνῆκε» διὸ οὐδὲ παρασυνεβλήθη»	τοῖς	ὄρνισι καὶ τοῖς ἄλλοις ἀλόγοις
[4]	ἄλογον πεποίηκε, βοηθοῦσαν ὡς ἄλογον	τοῖς	οὐκ ἀξιωθεῖσι λόγου. Πόλεις οὖν
[4]	μαθεῖν, φάσκων· Κακὰ δ´ ἐν	τοῖς	οὖσιν οὔτε πρόσθεν οὔτε νῦν
[4]	σεμνὸν τοῦ λόγου αὐτῶν ἁρμοζόντως	τοῖς	πανταχοῦ κατὰ τὰ δεόμενα μεταποιήσεως
[4]	οὐκ ἔστι· δεύτερον δὲ παρὰ	τοῖς	παραδεξαμένοις εἶναι τὴν δι´ ὀρνίθων
[4]	Κέλσος κωμῳδεῖ, μῦθόν τινα παραπλήσιον	τοῖς	παραδιδομένοις ταῖς γραυσὶν ὑπολαβὼν εἶναι
[4]	ὀνομάτων ἑρμηνείαν ἀπὸ Ἑβραίων, τῶν	τοῖς	πατρίοις γράμμασι καὶ τῇ πατρίῳ
[4]	τῷ παντὶ τάχα δὲ καὶ	τοῖς	πεισομένοις αὐτὰς οὐκ ἀχρήστους, εἴτε
[4]	τῷ καλουμένῳ Ἔποπι καὶ ἐν	τοῖς	περὶ ἀριθμῶν καὶ ἐν τοῖς
[4]	περὶ ἧς οὐκ ὀλίγα ἐν	τοῖς	περὶ προνοίας καὶ Ἕλληνες εἰρήκασιν,
[4]	καὶ λύκους. Καὶ γὰρ παρατετήρηται	τοῖς	περὶ ταῦτα δεινοῖς ὅτι αἱ
[4]	τοῖς περὶ ἀριθμῶν καὶ ἐν	τοῖς	περὶ τόπου. Ἐν δὲ τῷ
[4]	καὶ τό· πάντα ταῦτα ἡμῖν	τοῖς	πιστεύουσιν ὁ θεὸς προδεδήλωκε καὶ
[4]	τ´ ἐόντα τῶν λεγομένων παρὰ	τοῖς	ποιηταῖς μάντεων ταῦτ´ ἐγνωκέναι. ~Ἔτι
[4]	ἁπλούστερον καὶ μὴ δυνάμενον παρακολουθεῖν	τοῖς	ποικιλωτάτοις τῆς σοφίας τοῦ θεοῦ
[4]	τὴν αἰτίαν οὐδεὶς μὲν ἐνυπάρχων	τοῖς	ποιοῦσι λόγος ἀναδέχεται— οὐδὲ γὰρ
[4]	Ἰουδαίων τηρῆσαι σοφίας, διαβεβλημένων παρὰ	τοῖς	πολλοῖς διὰ τὸ ξενίζον τῶν
[4]	ἄρα τις σπανίως λανθάνων ἐν	τοῖς	πολλοῖς εὑρίσκοιτο τοιοῦτος. Οὐ σκώληκες
[4]	ΩΡΙΓΕΝΟΥΣ ΤΟΜΟΣ ΤΕΤΑΡΤΟΣ. ~Ἐν τρισὶ	τοῖς	πρὸ τούτων διεξελθόντες βιβλίοις τὰ
[4]	ἡμῖν πρὸς τὰ νῦν ἑξῆς	τοῖς	προειρημένοις τῷ Κέλσῳ λεγόμενα κατασκευάσαι
[4]	οἰωνιστικήν, ἵνα καὶ οὕτως δείξω	τοῖς	προκαταληφθεῖσιν ὅτι καὶ τούτου διδομένου
[4]	Ἤδη μὲν οὖν καὶ ἐν	τοῖς	προτέροις περὶ τοῦ πεπροφητεῦσθαι τὸν
[4]	τῷ νόμῳ ἀλλὰ καὶ ἐν	τοῖς	προφήταις εὕροις ἂν ταῦτα τὰ
[4]	Χριστιανῶν καὶ Ἰουδαίων κατηγορήσαντα; Καὶ	τοῖς	πωλήσασί γε ἀδελφοῖς λιμώττουσι καὶ
[4]	Ἀλλ´ οὐ συγχρῶμαι ὡς σαφέσι	τοῖς	ῥητοῖς, ἀκολούθως δὲ τῇ ἐπιγραφῇ—
[4]	εἴτε καὶ αὐτόθεν σεμνύνουσαν ἐν	τοῖς	ῥητοῖς τοὺς ἄνδρας εἴτε καὶ
[4]	ἀπαραλλάκτους τοῖς ἰδίως ποιοῖς καὶ	τοῖς	συμβεβηκόσιν αὐτοῖς. Ἡμεῖς δὲ οὔτε
[4]	εὑρεθείη, ἀλλ´ οὔτι γε ἐν	τοῖς	συνεδρεύουσι καὶ ἐπὶ τὰς κοινὰς
[4]	ἀνατίθησι τὴν ἱστορίαν ταύτην ἀλλὰ	τοῖς	συνετοῖς. Συνετοὶ δὲ κατὰ ἀλήθειάν
[4]	διδόντα διὰ τὰς ἐπικειμένας ποιότητας	τοῖς	σώμασι καὶ περὶ τὰ σώματα.
[4]	καὶ ἀμείβουσι σώματα, ἢ συσπαρεῖσαι	τοῖς	σώμασιν ἐπιδιαμένουσιν ἢ οὐκ ἐπιδιαμένουσιν.
[4]	Ὕλη γὰρ ἡ αὐτὴ πᾶσι	τοῖς	σώμασιν ὑποκειμένη τῷ ἰδίῳ λόγῳ
[4]	εἰς Αἴγυπτον ἀποδημίᾳ συντυχὼν καὶ	τοῖς	τὰ Ἰουδαίων φιλοσοφοῦσι καὶ μαθών
[4]	τὴν διὰ σκυθρωποτέρων ἀγωγῶν παίδευσιν	τοῖς	τὰ τοσάδε καὶ τοιάδε ἡμαρτηκόσιν.
[4]	εἰς τὸ παραστῆσαι τὰ νενοημένα	τοῖς	ταῦτα εἰρηκόσιν οὐ μόνον περὶ
[4]	ἧττον ἰατρικῆς τινος αὐτῷ ἐδέησε	τοῖς	τὴν κακίαν νοσοῦσι καὶ παντὶ
[4]	ἑαυτοῦ συμφερόντως τῷ παντὶ βούλημα	τοῖς	τοιαύτης καὶ οὕτως ἐπιπόνου δεομένοις
[4]	ἄγνοιαν ἐξαμαρτάνῃ, οὐδ´ ἐξομοιώσομεν αὐτὴν	τοῖς	τοιοῖσδε ζῴοις. ~Εἰ δὲ διὰ
[4]	τὸ φίλον τῶν ἀνθρώπων γένος	τοῖς	τοιοῖσδε, οἷς οὐκ ἄν τις
[4]	οἱονεὶ δὲ κακίαν οὖσαν ἐν	τοῖς	τοιοισδὶ τῶν ζῴων ἐνεργῆσαι τάδε
[4]	δ´ αὐτόθεν ἀσεβές, καὶ τὸ	τοῖς	τοιούτοις ἀντιλέγειν ἱστάμενον πρὸς τὸν
[4]	νόμῳ, καὶ τὰ τοιαῦτα ἐν	τοῖς	τοιούτοις κατατακτέον· Οὐκ οἰωνιεῖσθε οὐδ´
[4]	περὶ τὸν ὄφιν ὡς ἀντιπράσσοντα	τοῖς	τοῦ θεοῦ πρὸς τὸν ἄνθρωπον
[4]	τοῖς ἀλόγοις χρῆται ζῴοις οὔτε	τοῖς	τυχοῦσι τῶν ἀνθρώπων ἀλλὰ ψυχαῖς
[4]	ἡμετέρων ἱερωτέρας ὁ Κέλσος οὐ	τοῖς	τυχοῦσιν ἀνατίθησι τὴν ἱστορίαν ταύτην
[4]	τὰ φυόμενα ἐπὶ γῆς ἢ	τοῖς	τῶν ζῴων ἀγριωτάτοις, φησίν· Ἡμεῖς
[4]	δόγματα Χριστιανῶν καὶ Ἰουδαίων σὺν	τοῖς	τῶν λοιπῶν ἀνθρώπων, εἰ μὴ
[4]	δεδήλωκεν ὅτι καθαιρομένη ἡ γῆ	τοῖς	ὕδασιν ἥττονα ἔχει τὰ κακὰ
[4]	παντὸς ἰχθύος, ὅσα ἐστὶν ἐν	τοῖς	ὕδασιν ὑποκάτω τῆς γῆς. Καὶ
[4]	Ἰακώβ» καί φησι τὸν θεὸν	τοῖς	υἱοῖς ὀνάρια καὶ προβάτια καὶ
[4]	τῇ φαινομένῃ αὐτῷ ἀληθείᾳ καὶ	τοῖς	ὑπὲρ αὐτῆς λογίοις τὰ κατὰ
[4]	τὸν Κέλσον προστιθέντες τινὰς λόγους	τοῖς	ὑπὸ Ἰουδαίων λεγομένοις φασὶ διὰ
[4]	ἀπαγγελίαι εἰσὶ περὶ τῶν ἀπαντησομένων	τοῖς	φαύλοις, ὡς εἰ ἀπειλάς τις
[4]	καὶ θυσιῶν, μυρία σύμβολα περιεχουσῶν	τοῖς	φιλομαθοῦσι σαφηνιζόμενα; ~Ἀλλ´ ἐπεὶ οὐδὲν
[4]	ἐν τούτοις, ὅσα ζητούμενα παρὰ	τοῖς	φιλοσοφοῦσιν οὐ μόνον Ἑλλήνων ἀλλὰ
[4]	ταῦτα γίνεται πρὸς τροφὴν ἢ	τοῖς	φυτοῖς δένδροις τε καὶ πόαις
[4]	γίνεσθαι ταῦτα πρὸς τροφὴν ἢ	τοῖς	φυτοῖς δένδροις τε καὶ πόαις
[4]	ἐκπυρώσεως ἀλλ´ εἰ χρὴ ἐπιστήσαντα	τοῖς	χρόνοις εἰπεῖν, μᾶλλον τούτων ἕτεροι
[4]	εἰ μὴ ἄρα ὁ ἐγκαλῶν	τοῖς	ψιλὴν πίστιν ἐπαγγελλομένοις αὐτὸς ἡμᾶς
[4]	ἀνθρώπου θέμεν αὐδὴν καὶ σθένος,	ἀθανάτοις	δὲ θεοῖς εἰς ὦπα ἐΐσκειν
[4]	ἢ τοῖς ἀλόγοις ζῴοις τοῖς	ἀγριωτάτοις;	Σαφῶς οὖν λεγέτω ὁ Κέλσος
[4]	ἀνθρώπου. Εἰ δὲ καὶ τοῖς	ἀγριωτάτοις	τῶν ζῴων τροφὰς κατεσκεύασεν, οὐδὲν
[4]	γῆς ἢ τοῖς τῶν ζῴων	ἀγριωτάτοις,	φησίν· Ἡμεῖς μέν γε κάμνοντες
[4]	καὶ μὴ δυνάμενον παρακολουθεῖν τοῖς	ποικιλωτάτοις	τῆς σοφίας τοῦ θεοῦ θεωρήμασιν,
[4]	τῶν ἐκ πείρας τὸ τοῖς	ἀετοῖς	δοθὲν φυσικὸν βοήθημα εὑρόντων διὰ
[4]	Στοὰν τῶν φιλοσόφων πολλοῖς συγγράμμασι	συνετοῖς	κεκοσμηκέναι νομιζόμενος, παρερμηνεύει γραφὴν τὴν
[4]	τὴν ἱστορίαν ταύτην ἀλλὰ τοῖς	συνετοῖς.	Συνετοὶ δὲ κατὰ ἀλήθειάν εἰσιν
[4]	οὔτε τὰ κακὰ ἐν τοῖς	θνητοῖς	ἐλάττω ἢ πλείω γένοιτ´ ἄν.
[4]	ὕλῃ δὲ πρόσκειται καὶ τοῖς	θνητοῖς	ἐμπολιτεύεται. Ἀληθὲς μὲν οὖν ὅτι
[4]	ὕλῃ δὲ πρόσκειται καὶ τοῖς	θνητοῖς	ἐμπολιτεύεται· ὁμοία δ´ ἀπ´ ἀρχῆς
[4]	τὸ δὲ τὴν ὕλην τοῖς	θνητοῖς	ἐμπολιτευομένην αἰτίαν εἶναι τῶν κακῶν
[4]	ξυνοὶ δὲ θόωκοι ἀθανάτοισι θεοῖσι	καταθνητοῖς	τ´ ἀνθρώποις" ~Καὶ ὁ θεῖος
[4]	ἐπιμαρτυρόμενοι καὶ τοῖς ἀμαθέσι καὶ	ἀνοήτοις	παρεξηγούμενοι, καὶ ταῦτα μηδὲ πώποτ´
[4]	ἡμεῖς μὲν τοῖς ἀμαθέσι καὶ	ἀνοήτοις	παρεξηγούμενοι τὰ περὶ τῶν ὀνομάτων
[4]	οὐ συγχρῶμαι ὡς σαφέσι τοῖς	ῥητοῖς,	ἀκολούθως δὲ τῇ ἐπιγραφῇ— ἐπιγέγραπται
[4]	καὶ αὐτόθεν σεμνύνουσαν ἐν τοῖς	ῥητοῖς	τοὺς ἄνδρας εἴτε καὶ δι´
[4]	ἑαυτοὺς δὲ ἔσεσθαι ἐν τοῖς	ἀπευκτοῖς,	χρησιμωτάτους δ´ ἔσεσθαι καὶ τοὺς
[4]	Ἡμέρα οὖν καὶ νὺξ δουλεύει	βροτοῖς»	γενόμεναι διὰ τὰ λογικά. Εἰ
[4]	ἥλιος μὲν νύξ τε δουλεύει	βροτοῖς,	ἐπαινέσαντες τὸ λεγόμενον καὶ διηγοῦνται
[4]	Ἥλιος μὲν νύξ τε δουλεύει	βροτοῖς,	τί μᾶλλον ἡμῖν ἢ τοῖς
[4]	τὰ μὴ τοιαῦτα. Καὶ ἐν	ἀκαθάρτοις	παρὰ Μωϋσεῖ ἐστι λύκος καὶ
[4]	διαλέκτων γράψας; Ἀλλὰ φαίνεται τοῖς	ἀδεκάστοις	ἀκροαταῖς ἀρχαιότερος Μωϋσῆς ὢν Ὁμήρου.
[4]	ζῴων ἱστορίας καὶ τῆς ἐμφαινομένης	αὐτοῖς	ἀγχινοίας δεικνύναι ὅτι οὐδὲν μᾶλλον
[4]	ταῦτα λέγεται, καὶ οὐκ εὐκαταφρόνητος	αὐτοῖς	αἵρεσις ἡ τῶν Στωϊκῶν συναγορεύει·
[4]	σοφία οὐδὲ λόγος ἐστὶν ἐν	αὐτοῖς	ἀλλά τις φυσικὴ πρὸς τὰ
[4]	διδόναι τοῦ θεῖον πνεῦμα ἐν	αὐτοῖς	γεγονέναι, δῆλον ὅτι καὶ περὶ
[4]	ἄλλη δόξα ἀστέρων» καὶ ἐν	αὐτοῖς	δὲ τοῖς ἄστροις ἀστὴρ ἀστέρος
[4]	οὐ πάντως ἐκφεύγει τὸ τοῖς	αὐτοῖς	δύνασθαι περιπεσεῖν· ὁ δὲ τὰ
[4]	Ἰουδαίους ἱστάμενοι ἀπὸ τῶν πεπιστευμένων	αὐτοῖς	εἶναι γραμμάτων ἱερῶν καὶ δεικνύντες
[4]	ἴδιόν τι ἀποκρίνειν χωρίον, κἀκεῖνο	αὐτοῖς	εἶναι πάτρια μνήματα, λεκτέον ὅτι
[4]	σπαργῷεν, μένοιεν δὲ δι´ ἔτους	αὐτοῖς	εἰς τροφήν, οὐ λογισμὸν εἶναι
[4]	σάββατα καὶ αἱ λοιπαὶ παρ´	αὐτοῖς	ἑορταὶ ἐγίνοντο. Τί δὲ δεῖ
[4]	χιτῶνα» τοῦ Ἰωσὴφ ἀλλὰ πιστεύσας	αὐτοῖς	ἐπένθει» ὡς ἀπολωλότα τὸν Ἰωσὴφ
[4]	αὐτῶν συνθήκην ἅπαξ γενομένων ὑπ´	αὐτοῖς	εὐορκίαν τηρουμένην ὠνόμασεν, ὅπερ καὶ
[4]	τὸν θεόν, ἐπεὶ Ὁ θεὸς	αὐτοῖς	ἐφανέρωσεν» εἰ καὶ μὴ ὡς
[4]	ἰδίως ποιοῖς καὶ τοῖς συμβεβηκόσιν	αὐτοῖς.	Ἡμεῖς δὲ οὔτε τὸν κατακλυσμὸν
[4]	αὐτοῖς, μᾶλλον δὲ τῷ ἐν	αὐτοῖς	θείῳ πνεύματι. ~Καὶ Χριστιανοὶ δὲ
[4]	περὶ τῆς τάξεως τῶν παρ´	αὐτοῖς	ἱερέων καὶ θυσιῶν, μυρία σύμβολα
[4]	καὶ λόγου συμπλήρωσίς ἐστι παρ´	αὐτοῖς	καὶ κοιναὶ ἔννοιαι καθολικῶν τινων
[4]	κόσμον τοῦ οὐρανοῦ, πλανηθεὶς προσκυνήσῃς	αὐτοῖς	καὶ λατρεύσῃς αὐτοῖς. Οἵα δὲ
[4]	γραφαῖς, φησὶ ταῦτα· Ἐπῆλθε δ´	αὐτοῖς	καὶ ταῦτα ἐκείνων παρακούσασιν, ὅτι
[4]	Σεμνὸν δὲ καὶ μεγαλοφυὲς παρ´	αὐτοῖς	καὶ τὸ Μὴ ἀναβλέψας εἰς
[4]	φύσεις· ἀλλ´ ἐπεὶ τὸ ἐν	αὐτοῖς	λογικὸν τετελείωται καὶ κατὰ πᾶσαν
[4]	καὶ περὶ τῶν μελλόντων πιστευτέον	αὐτοῖς,	μᾶλλον δὲ τῷ ἐν αὐτοῖς
[4]	τῆς ψυχῆς. Ἦν οὖν παρ´	αὐτοῖς	νόμος καὶ τοιοῦτος· Μὴ ἀνομήσητε
[4]	Οὐ γὰρ ἀθεεὶ ἐμηχανήσαντο σφίσιν	αὐτοῖς	οἱ ἄνθρωποι σωτηρίαν ἀπὸ τῶν
[4]	πλανηθεὶς προσκυνήσῃς αὐτοῖς καὶ λατρεύσῃς	αὐτοῖς.	Οἵα δὲ πολιτεία ἦν ὅλου
[4]	τῶν λελεγμένων καὶ τὸ ἀκόλουθον	αὐτοῖς.	~Οὐκ οἶδα δ´ ὅπως παραπλησίως
[4]	καὶ γῆ καὶ τὰ ἐν	αὐτοῖς	πάντα, καὶ ὡς αἱ ψυχαὶ
[4]	τις θεία φύσις ἦν ἐν	αὐτοῖς	τῶν μελλόντων προγνωστικὴ καὶ ἐπὶ
[4]	οἱ πολλοὶ τῶν ἀνθρώπων, προσλαβεῖν	ἑαυτοῖς	ἄλλας βασιλείας οὔτε καταλειπόμενοι, ὡς
[4]	Μὴ ἀνομήσητε καὶ ποιήσητε ὑμῖν	ἑαυτοῖς	γλυπτὸν ὁμοίωμα, πᾶσαν εἰκόνα ὁμοίωμα
[4]	ἀπ´ ἄλλης ὀργῆς ἢ ἧς	ἑαυτοῖς	ἐθησαύρισαν ταῦτα πεπόνθασι, τῆς τοῦ
[4]	τὰ ζῷα μέν ἐστιν ἐν	ἑαυτοῖς	ἔχοντα μαντικὴν ψυχήν· ἀλλὰ κατὰ
[4]	Θεογονίας, γένεσιν τὸ ὅσον ἐφ´	ἑαυτοῖς	περιτιθέντες θεοῖς, καὶ ἄλλα μυρία.
[4]	οἰκοδομῇ τῶν εἰπόντων· Δεῦτε οἰκοδομήσωμεν	ἑαυτοῖς	πόλιν καὶ πύργον, οὗ ἡ
[4]	ἐργατικώτεροι γίνωνται καὶ ταμιευτικώτεροι τῶν	ἑαυτοῖς	χρησίμων, κατανοοῦντές τε μελίσσας πείθωνται
[4]	αὐτόθεν ἀσεβές, καὶ τὸ τοῖς	τοιούτοις	ἀντιλέγειν ἱστάμενον πρὸς τὸν ἀσέβειαν
[4]	καὶ τὰ τοιαῦτα ἐν τοῖς	τοιούτοις	κατατακτέον· Οὐκ οἰωνιεῖσθε οὐδ´ ὀρνιθοσκοπήσετε»
[4]	Ἰουδαίων τε καὶ Χριστιανῶν ἐπὶ	τούτοις	αἰσχυνόμενοι πειρῶνταί πως ἀλληγορεῖν αὐτά.
[4]	σεμνὸς φιλόσοφος. Καὶ ἐπιλέγει πᾶσι	τούτοις	ἀνεκτὰ εἶναι μᾶλλον ταῦτα ὑπὸ
[4]	παραγγέλματα τοῦ θεοῦ καὶ ὄφιν	τούτοις	ἀντιπράσσοντα καὶ περιγινόμενον τῶν θεοῦ
[4]	οὐδὲ πιθήκων οὐδὲ μυῶν· οὐδὲ	τούτοις	ἀπειλεῖ, ὧν ἕκαστον ἐν τῷ
[4]	τῶν ἢ ὑπὸ Μωϋσέως ἐν	τούτοις	γεγραμμένων ἤ, ὡς ἡμεῖς εἴποιμεν
[4]	ἀλλὰ καὶ ἐπὶ τὰ λοιπά.	Τούτοις	δ´ οὐ πείσονται Χριστιανοί, προκατειληφότες
[4]	τε καὶ κολάζουσιν. Οὐδ´ ἐν	τούτοις	δὲ ἑώρακε, τίνι διαφέρει τὰ
[4]	παισὶ νηπίοις ἐμυθολόγησαν. Καὶ ἐν	τούτοις	δὴ ὅρα τὴν ἀφιλόσοφον ἀπέχθειαν
[4]	ἀφορμάς, δίκην καὶ κόλασιν, καὶ	τούτοις	διὰ προφητῶν ἀπειλεῖ καὶ διὰ
[4]	ἀμφισβητηθέντος. Πάνυ δ´ ἀσαφῶς ἐν	τούτοις	δοκεῖ μοι εἰρηκέναι ὅπερ ἐβούλετο.
[4]	ἐστίν. Ἄρα γὰρ οἱ ἐντυγχάνοντες	τούτοις	ἐὰν μὲν τὴν κακοήθειαν τοῦ
[4]	χρὴ νομίζειν γεγονέναι. ~Ἑξῆς δὲ	τούτοις	ἑαυτῷ ἀνθυποφέρει τὰ ὡς ὑπὲρ
[4]	πονηροῦ ξύλον» καὶ τὰ ἐπὶ	τούτοις	εἰρημένα, δυνάμενα αὐτόθεν κινῆσαι τὸν
[4]	ὀνόματος ὡς οἰκείου τοῖς ἀνδράσι	τούτοις	εἰς τὰ κατὰ τῶν δαιμόνων.
[4]	ἡμᾶς ὁ Κέλσος καὶ ἐπὶ	τούτοις.	Ἐλέγομεν δὲ παρὰ τῷ Κέλσῳ
[4]	προειρημένα. Τίς δ´ οὐκ ἂν	τούτοις	ἐντυγχάνων μέτριος καὶ αἰσθανόμενος τῆς
[4]	πτερωτοῦ κατὰ γένος» καὶ ἑξῆς	τούτοις	ἐπὶ τῶν θηρίων τῆς γῆς
[4]	ἀνήροτα πάντα φύονται» ~Ἑξῆς δὲ	τούτοις	ἐπιλαθόμενος ὅτι τὸ προκείμενον αὐτῷ
[4]	οὐ μωρῶν συγγραμμάτων. ~Ἑξῆς δὲ	τούτοις	ἐπιλεξάμενος ἀπὸ πάντων συγγραμμάτων, τῶν
[4]	προεῖπον, τὴν μὲν φύσιν ἐν	τούτοις	θαυμαστέον· τὸν δ´ ἄνθρωπον, ἐπιλογίσασθαι
[4]	~Καὶ οὐκ αἰδεῖταί γε ἐπιφέρων	τούτοις,	ἵνα καὶ τοῖς μετ´ αὐτὸν
[4]	γνῶναι ῥᾴδιον, τάχα δὲ οὐδὲ	τούτοις	καθαρῶς αὐτὴν γνῶναι δυνατόν, ἐὰν
[4]	τὸ ἔθνος αὐτῶν τοῖς ἀνδράσι	τούτοις;	Καὶ γὰρ μέχρι τοῦ δεῦρο
[4]	ἐστι τῇ φύσει ἡμῶν, ἐν	τούτοις	καὶ ἡ τῶν κακῶν ταχθείη
[4]	καὶ ἱέραξ καὶ τὰ ὅμοια	τούτοις.	Καὶ ὡς ἐπίπαν οὐ μόνον
[4]	ἀλληγοροῦσι· λέγει δὲ αἰσχυνομένους ἐπὶ	τούτοις	καταφεύγειν ἐπὶ τὴν ἀλληγορίαν. Εἴποι
[4]	δὲ κατακαιόμενον ποῖον ἂν ἐν	τούτοις	λέγοιτο ἢ πᾶν τὸ ἀπὸ
[4]	Ἰησοῦν τέλεον ἐγκατελείφθησαν. ~Ἑξῆς δὲ	τούτοις	ὁ Κέλσος ἐπιτρέχων τὰ ἀπὸ
[4]	ἐν καιρῷ αὐτῶν ζητηθήσεται» ~Ἑξῆς	τούτοις	ὁ Κέλσος, θέλων μὴ μᾶλλον
[4]	δῆλον, πότερον κατὰ συντυχίαν ἐπιπέπτωκε	τούτοις	ὁ Πλάτων ἤ, ὡς οἴονταί
[4]	αὐτοῦ ἔχουσιν. Ὅρα δὲ ἐν	τούτοις,	ὅσα ζητούμενα παρὰ τοῖς φιλοσοφοῦσιν
[4]	ὡς πρὸς θεὸν τοῖς εὐτελέσι	τούτοις	παραβάλλονται ζῴοις, ἐπεὶ μηδαμῶς ἐστιν
[4]	δὴ γινώσκοντες ἡμεῖς καὶ τὰ	τούτοις	παραπλήσια τηρεῖν βουλόμεθα μυστικῶς εἰρημένην
[4]	τὸν Ἰακὼβ φθάσαι. Ἄγχιστα δὲ	τούτοις	πᾶσι συμπολιτευόμενον εἴ φαμεν τὸν
[4]	τὸν πεποιηκότα αὐτό. ~Ἐπεὶ οὖν	τούτοις	πᾶσιν ἐπιφέρει ὁ Κέλσος τό·
[4]	πασχόντων, καὶ οὐ πάντων ἅμα	τούτοις	περιπιπτόντων. Ὡς οὐκ ἔστιν οὖν
[4]	τὴν ἐνεστηκυῖαν πρόθεσιν ἁρμόζει ἐν	τούτοις	πλεονάσαι. ~Μετὰ ταῦτα λέγει ὅτι
[4]	Ἐπεὶ δὲ λέγονται καὶ Χριστιανοὶ	τούτοις	προστιθέναι ἕτερα, δῆλον ὅτι καὶ
[4]	Ἰησοῦς, πατρίῳ τινὶ τοῖς λόγοις	τούτοις	συνηθείᾳ καὶ Χριστὸς εἶναι λεγόμενος
[4]	ἀκούειν δυνηθῆναι καὶ ζητεῖν. ~Ἑξῆς	τούτοις	τὰ διὰ πολλῶν καὶ οὐκ
[4]	αἰνίγματα. Ἔθος γὰρ τοῖς ἀνδράσι	τούτοις	τὰ ἕτερον μέν τι αὐτόθεν
[4]	τοῦ θεοῦ βουλήματι. Ἀκόλουθον δὲ	τούτοις	τὸ ψεῦδος εἶναι ὅτι κατ´
[4]	ἀρέσκοντα ὑμῖν αὐτῶν δόγματα ἐξευτελίζοντες	τούτοις	τοῖς ζῴοις παραβεβλήκατε; Καὶ ὁπότερόν
[4]	προστιθέναι ἕτερα, δῆλον ὅτι καὶ	τούτοις	φησὶ ταῦτα λέγεσθαι. Καὶ τί
[4]	ἀνακείμενοι θεῷ Χριστιανοὶ καὶ ἐπὶ	τούτοις	χάριν οἴδαμεν τῷ καὶ τούτων
[4]	προαιρέσεως ἐξεταζόμενα· τὴν δὲ προαίρεσιν	τούτοις	χρωμένην δεόντως μὲν ἐπαινετὴν εἶναι,
[4]	λόγος ἐστὶν αὐτοῦ. ~Ἑξῆς δὲ	τούτοις	ὡσπερεὶ ἐπὶ πλεῖον καταβιβάσαι ἀγωνιζόμενος
[4]	γίνεται πρὸς τροφὴν ἢ τοῖς	φυτοῖς	δένδροις τε καὶ πόαις καὶ
[4]	ταῦτα πρὸς τροφὴν ἢ τοῖς	φυτοῖς	δένδροις τε καὶ πόαις καὶ
[4]	γὰρ οὐ μᾶλλον ἡμῖν ἢ	φυτοῖς	καὶ δένδροις καὶ πόαις καὶ
[4]	κατηγορήσαντα; Καὶ τοῖς πωλήσασί γε	ἀδελφοῖς	λιμώττουσι καὶ σταλεῖσι κατ´ ἐμπορίαν
[4]	ἀδελφοὶ καὶ μυρμήκων συγγενεῖς καὶ	βατράχοις	παραπλήσιοι; Τί δέ, τὸ λαμπρὸν
[4]	μύρμηξιν ἐκ καλιᾶς προελθοῦσιν ἢ	βατράχοις	περὶ τέλμα συνεδρεύουσιν ἢ σκώληξιν
[4]	διὰ τῆς ἐν τοῖς ἀλόγοις	ζῴοις	ἁλισκόμενοι μαντικῆς θεὸν μὲν τὸν
[4]	καὶ οὕτως ἐν τοῖς λοιποῖς	ζῴοις,	ἀλλὰ τοσαῦτα ἄν, ὅσα καὶ
[4]	αὐτοὺς φύσεως παράδειγμα ἐν ἀλόγοις	ζῴοις	δυσωπῆσαι δυνάμενον ἀνθρώπους ἐκθέσθαι περὶ
[4]	οὐδ´ ἐξομοιώσομεν αὐτὴν τοῖς τοιοῖσδε	ζῴοις.	~Εἰ δὲ διὰ τὰ μὴ
[4]	τὸν εὑρίσκοντα ταῦτα ἐν τοῖς	ζῴοις;	Εἰ μὲν γὰρ λόγος ἦν
[4]	θεὸν τοῖς εὐτελέσι τούτοις παραβάλλονται	ζῴοις,	ἐπεὶ μηδαμῶς ἐστιν αὐτῶν ἡ
[4]	δι´ ἡμᾶς τοῖς δουλεύουσιν ἡμῖν	ζῴοις·	Ὁ ἐξανατέλλων χόρτον τοῖς κτήνεσι
[4]	ὄρνισι καὶ τοῖς ἄλλοις ἀλόγοις	ζῴοις,	οἷς νομίζει εἶναι μαντικοῖς, ἀλλ´
[4]	φασι γίνεσθαι τὰς κινήσεις τοῖς	ζῴοις,	ὄρνισι μὲν εἰς διαφόρους πτήσεις
[4]	γνῶσιν οὔτε τοῖς ἀλόγοις χρῆται	ζῴοις	οὔτε τοῖς τυχοῦσι τῶν ἀνθρώπων
[4]	αὐτῶν δόγματα ἐξευτελίζοντες τούτοις τοῖς	ζῴοις	παραβεβλήκατε; Καὶ ὁπότερόν γε ἂν
[4]	περὶ τοῦ θείου τοῖς ἀλόγοις	ζῴοις.	Προηγουμένως μὲν οὖν ζητείσθω, πότερον
[4]	θεῶν γίνεσθαι τὰς κινήσεις τοῖς	ζῴοις	πρὸς τὸ μαντεύσασθαι καὶ μετὰ
[4]	φήσεις φύεσθαι ἢ τοῖς ἀλόγοις	ζῴοις	τοῖς ἀγριωτάτοις; Σαφῶς οὖν λεγέτω
[4]	καὶ οἵδε μὲν τοῖσδε τοῖς	ζῴοις	χρώμενοι εἰς ἀπάτην τῶν ἀνθρώπων
[4]	κήδεα λυγρά. Μούνη δ´ αὐτόθι	Ἐλπὶς	ἐν ἀρρήκτοισι δόμοισιν ἔνδον ἔμιμνε
[4]	ζῶσε δὲ καὶ κόσμησε θεὰ	γλαυκῶπις	Ἀθήνη· ἀμφὶ δέ οἱ Χάριτές
[4]	ἀριθμὸν ἀγγέλων θεοῦ· καὶ ἐγενήθη	μερὶς	κυρίου λαὸς αὐτοῦ Ἰακώβ, σχοίνισμα
[4]	διὰ τί πρότερον μὲν ἦν	μερὶς	κυρίου λαὸς αὐτοῦ Ἰακώβ, σχοίνισμα
[4]	ὅριον, καὶ πῶς εὐλόγως ἐγενήθη	μερὶς	κυρίου λαὸς αὐτοῦ Ἰακώβ, σχοίνισμα
[4]	ἑαυτῶν οἴκους· ἀβασίλευτός ἐστιν ἡ	ἀκρίς,	καὶ στρατεύει ἀπὸ ἑνὸς κελεύσματος
[4]	τοιούσδε ἡ παρὰ τῷ Ὁμήρῳ	ἀλετρίς»	περὶ τῶν μνηστήρων εἰποῦσα· Ὕστατα
[4]	περὶ πραγμάτων, τῶν μὴ δυναμένων	χωρὶς	ἐπιπνοίας κρείττονος καὶ θειοτέρας δυνάμεως
[4]	καὶ οἰκοδομηθεῖσα ὑπὸ τοῦ θεοῦ	χωρὶς	παντὸς λόγου καί τινος ἐπικρύψεως
[4]	ἰδίῳ λόγῳ φασὶν εἶναι τὰ	χωρὶς	προαιρέσεως ἐξεταζόμενα· τὴν δὲ προαίρεσιν
[4]	ἦν τούτων εὐλόγως κατηγορεῖν, καὶ	χωρὶς	τῆς τροπολογίας ἐχόντων πολὺ τὸ
[4]	λεγομένων· ἐν οἷς οὐ μόνον	φράσις	ἐξήσκηται ἀλλὰ καὶ νοήματα καὶ
[4]	ἐπεὶ ἡ τῶν δικαίων λεγομένη	ἀνάστασις	καὶ ὑπὸ τῶν σοφῶν νοουμένη
[4]	ἐν δόξῃ. Οὕτως καὶ ἡ	ἀνάστασις	τῶν νεκρῶν» καὶ τοῦ Δανιὴλ
[4]	αὐτῆς τοῦ νόμου, ἵνα μηδεμία	πρόφασις	ᾖ τῆς τῶν ἀγαλμάτων κατασκευῆς,
[4]	ἐφ´ ἡμῖν, καὶ ποῦ ἐπαινετὴ	συγκατάθεσις	πρὸς τὸ ἀληθὲς ἢ ἀποδεκτὴ
[4]	καὶ ἡ αὐτή, καὶ κακῶν	γένεσις	ἀεὶ ἡ αὐτή. Ἔοικε δὲ
[4]	πάντως καὶ ἡ τῶν κακῶν	γένεσις	ἀεὶ ἡ αὐτή. Ὡς γὰρ
[4]	ἡ τῶν κακῶν ταχθείη ἂν	γένεσις.	~Εἶτα, ὡς ἔχων μέν τινα
[4]	Κέλσος· Τίς ἡ τῶν κακῶν	γένεσις,	οὐ ῥᾴδιον μὲν γνῶναι τῷ
[4]	πρώτης βίβλου Μωϋσέως, ἥτις ἐπιγέγραπται	Γένεσις,	φησὶν ἀναισχύντως ἄρα ἐπεχείρησαν γενεαλογεῖν
[4]	οἰκοδομικήν, καὶ οὕτως ἀναβέβηκεν ἡ	σύνεσις	καὶ ἐπὶ ἀρχιτεκτονικήν. Ἡ δὲ
[4]	δὲ ὁρᾷς, τίνα τρόπον ἡ	σύνεσις	μέγα βοήθημα ἡμῖν δέδοται καὶ
[4]	λέγεται, καὶ οὐκ εὐκαταφρόνητος αὐτοῖς	αἵρεσις	ἡ τῶν Στωϊκῶν συναγορεύει· ἐπὰν
[4]	πολλαχοῦ ἡ τοιαύτη τοῦ θεοῦ	ἐπίκλησις	καὶ παράληψις τοῦ τοῦ θεοῦ
[4]	μέρους γίνεται αὐτῆς, ὅταν ᾖ	διακόσμησις.	Οὐδὲ γὰρ δεδύνηνται οὗτοι τρανῶσαι
[4]	νοήματα καὶ δόγματα καὶ ἡ	χρῆσις	τῶν, ὡς οἴεται, ἀπὸ τῶν
[4]	ἐν πολλῷ τῷ πρόσθεν χρόνῳ	ἀμφισβήτησις	γεγένηται περὶ τῶν τοιῶνδε ὀνομάτων,
[4]	λόγῳ τοῦ θεοῦ πολιτεύεται, δοθέντα	κτῆσις	τῷ τροπικῶς καλουμένῳ Ἰακώβ. Ἀπὸ
[4]	τὸ τέλος δικαία περὶ πάντων	κρίσις·	δεήσει μὲν τὸν φιλοσοφοῦντα τὰ
[4]	πρὸς τὸ ἀληθὲς ἢ ἀποδεκτὴ	ἀνάνευσις	ἀπὸ τοῦ ψεύδους; Ἀλλὰ καὶ
[4]	δὲ μὴ παντὸς σώματος ἄλλη	φύσις,	ἀλλ´ ἑκάστου ἐστὶ τὸ σῶμα
[4]	προκατειλεγμένων σωμάτων κοινή ἐστιν ἡ	φύσις	ἀλλὰ καὶ τῶν ἐπουρανίων» Καὶ
[4]	θεοῦ ἔργον, σώματος δὲ ἄλλη	φύσις.	~Εἶθ´ ἑξῆς φησιν ὅτι κοινὴ
[4]	ἵνα καὶ παντὸς σώματος ἄλλη	φύσις	ᾖ παρὰ τὴν τῆς ψυχῆς.
[4]	οὖν ὅτι, εἴπερ τις θεία	φύσις	ἦν ἐν αὐτοῖς τῶν μελλόντων
[4]	ἰοῦσά ἐστιν ἡ πάντων σωμάτων	φύσις	καὶ ἐπανιοῦσα. Καὶ δῆλον μὲν
[4]	μία γὰρ ἡ τῶν ὅλων	φύσις	καὶ ἡ αὐτή, καὶ κακῶν
[4]	γὰρ καὶ μία τῶν ὅλων	φύσις	καὶ ἡ αὐτή, οὐ πάντως
[4]	ἡ πάντων τῶν προειρημένων σωμάτων	φύσις	καὶ μία ἐς ἀμοιβὴν παλίντροπον
[4]	θεοῦ ἔργον, σώματος δὲ ἄλλη	φύσις	καὶ οὐ μόνον ἀκατασκευάστως τὸ
[4]	θεοῦ ἔργον, σώματος δὲ ἄλλη	φύσις.	Καὶ οὐδὲν διοίσει σῶμα ἀνθρώπου
[4]	θεοῦ ἔργον, σώματος δὲ ἄλλη	φύσις.	Καὶ ταύτῃ γε οὐδὲν διοίσει
[4]	θεοῦ ἔργον, σώματος δὲ ἄλλη	φύσις.	Καὶ ταύτῃ γε οὐδὲν διοίσει
[4]	αὐτίκα καὶ καθ´ αὑτὰ ἡ	φύσις	ὅπλα δέδωκεν, εὐχερῶς ἡμᾶς ὑπάγουσα
[4]	θεοῦ ἔργον, σώματος δὲ ἄλλη	φύσις·	οὗ τῷ λόγῳ ἠκολούθησε μηδὲν
[4]	Εἰ δ´ ἡ τοῦ λόγου	φύσις	οὐδὲ τοῦτο παραδέξασθαι ἐπιτρέπει, δηλονότι
[4]	ἐπανιοῦσά ἐστιν ἡ πάντων σωμάτων	φύσις.	Οὕτω δὲ καὶ τὸ ἀπολλύμενον
[4]	θνητῷ μὲν ἀλλάττεσθαι καὶ μεταπλάττεσθαι	φύσις,	τῷ δ´ ἀθανάτῳ κατὰ τὰ
[4]	ἀφορίαι, καὶ χειρόνων ἐπὶ πλεῖον	χύσις	ἢ ἐπ´ ἔλαττον. Καὶ ἀναγκαῖός
[4]	μεγάλη ἡ διὰ τοῦ Ἰησοῦ	ἐπανόρθωσις,	οὐ τοὺς ἐν μιᾷ γωνίᾳ
[4]	ὁδῶν ἁμαρτάνουσιν· οὐκοῦν καὶ λόγου	συμπλήρωσίς	ἐστι παρ´ αὐτοῖς καὶ κοιναὶ
[4]	τὴν ὅλην οὐσίαν, ὅταν ἡ	ἐκπύρωσις	ᾖ· ὁτὲ δὲ ἐπὶ μέρους
[4]	ἀλλὰ καὶ διαλογισμῶν κριθησομένων. Καὶ	τίς	ἂν ἄλλος λόγος ἐπιστρεφέστερον προσάγοι
[4]	τοῦ ἀρίστου εἰς τὸ πονηρότατον.	Τίς	ἂν οὖν ἕλοιτο τοιαύτην μεταβολήν;
[4]	ὥστε καὶ τούτων ἕνεκεν θαυμάσαι	τις	ἂν τὴν πρόνοιαν, συμφερόντως παρὰ
[4]	ἀσχημοσύνην, λέγων· Φέρ´ οὖν, εἴ	τις	ἀπ´ οὐρανοῦ ἐπὶ τὴν γῆν
[4]	προνοίας ἐστὶν ἔργον, ἀλλὰ συντυχία	τις	ἀτόμων τὰς τοσαύτας ποιότητας πεποίηκε,
[4]	δή που παρὰ τοῦτο θείους	τις	αὐτοὺς εἶναι φήσει, ἂν τύχωσι
[4]	ἑαυτὸν ἐταπείνου. Ἀλλ´ οὐδὲ μεταβολή	τις	αὐτῷ γέγονεν ἐκ τοῦ ἀρίστου
[4]	ζῷα. Καὶ ἐπεύξαιτό γ´ ἄν	τις	αὐτῷ λέγων· εἴπερ θεοφιλέστερά ἐστι
[4]	μακροῦ ἐλέγχου δεομένου καί φησι·	Τίς	γὰρ ὁ νοῦς τῆς τοιᾶσδε
[4]	πρὸς τὴν Κέλσου πεῦσιν εἰπόντος·	Τίς	γὰρ ὁ νοῦς τῆς τοιᾶσδε
[4]	γε ἀρὰν εἶναι τὸ τοιοῦτον·	τίς	γὰρ οὐκ ἂν εὔξαιτο οἷς
[4]	σου ἐκ τοῦ νόμου σου.	Τίς	δ´ ἀναγινώσκων δράκοντα ἐν τῷ
[4]	ᾖ, σαφέστερον ἐμφανιῶ τὰ προειρημένα.	Τίς	δ´ οὐκ ἂν τούτοις ἐντυγχάνων
[4]	τὰ περὶ τῶν ἀνδρῶν τούτων;	Τίς	δὲ καὶ ἐπραγματεύσατο ἀναγράψαι τὴν
[4]	Ἀλλ´ οὔτε Κέλσος οὔτ´ ἄλλος	τις	δυνήσεται τὰ περὶ φύσεως ὀνομάτων
[4]	λύκον ἢ ἀλώπεκα. Ἔοικεν οὖν	τις	εἶναι ἑκάστῳ δαιμόνων εἴδει κοινωνία
[4]	συμφέρει, ἵνα μὴ ἀφορμὴν λαμβάνῃ	τις	ἐκ τῶν κατὰ τὸν τόπον
[4]	δὲ εἰς ἀτιμίαν· ἐὰν οὖν	τις	ἐκκαθάρῃ ἑαυτόν, ἔσται σκεῦος εἰς
[4]	εἰ καὶ ἐπὶ τῶν πόλεών	τις	ἔλεγε τὸν τάδε τινὰ ἡμαρτηκότα
[4]	ὀλίγους ἡμᾶς ποιήσῃς. Ἀναγνοὺς δέ	τις	ἐν μὲν τῇ δευτέρᾳ τῶν
[4]	τοῖς Ἕλλησι, φήσομεν ὅτι εἴ	τις	ἐνατενίσαι τῇ ἀρχῆθεν αὐτῶν πολιτείᾳ
[4]	ἐστι τὸ λεγόμενον, ὡς εἴ	τις	ἐνεκάλει ἐπὶ τῇ τῆς κακίας
[4]	τῷ βιβλίῳ. Ἐὰν δ´ ἀδεκάστως	τις	ἐντυγχάνῃ, εὑρήσει ὅτι οὐδ´ ἐπὶ
[4]	πέρι ἀπόχρη τοσαῦτα· καὶ εἴ	τις	ἐπὶ πλεῖον ἀκούειν δύναιτο καὶ
[4]	οὖν τῶν Βακχικῶν τελετῶν εἴτε	τις	ἐστὶ πιθανὸς λόγος εἴτε μηδεὶς
[4]	ἀπὸ σοφῶν παρειλήφαμεν· ὧν εἷς	τις	ἔφασκε διεγείρων τὸν ἀκροατὴν ἐπὶ
[4]	τοῖς φαύλοις, ὡς εἰ ἀπειλάς	τις	ἔφασκεν εἶναι καὶ τοὺς τοῦ
[4]	κόσμος φθαρῇ· οὕτως οἱονεὶ πρόνοιά	τις	ἐφέστηκε τοῖς κακοῖς, τοσοῖσδε τυγχάνουσιν,
[4]	καὶ πῶς γεγένηται διάβολος καὶ	τίς	ἡ αἰτία τοῦ συναποστῆναι αὐτῷ
[4]	~Μετὰ ταῦτά φησιν ὁ Κέλσος·	Τίς	ἡ τῶν κακῶν γένεσις, οὐ
[4]	δεδημιούργηται, καί φησιν ὅτι, εἴ	τις	ἡμᾶς λέγοι ἄρχοντας τῶν ἀλόγων,
[4]	αἱ κληδόνες ἀκούονται; Θεία οὖν	τις	ἦν κατὰ τοὺς τοιούσδε ἡ
[4]	ὡς ἐν φαρμάκου μοίρᾳ χρῷτό	τις	ἤτοι πρὸς φίλους νοσοῦντας καὶ
[4]	συγκριτή. Λεκτέον οὖν ὅτι, εἴπερ	τις	θεία φύσις ἦν ἐν αὐτοῖς
[4]	λεγόμενον, τό· Τί ἂν φαίη	τις	θειότερον τοῦ τὰ μέλλοντα προγινώσκειν
[4]	εἰκότως· τί γὰρ ἂν φαίη	τις	θειότερον τοῦ τὰ μέλλοντα προγινώσκειν
[4]	βίου. Οὐχ ἁπλῶς οὖν, εἴ	τις	Ἰουδαῖον ἑαυτὸν ἢ Χριστιανὸν ἀναγορεύει,
[4]	ἢ οὐκ ἐπιδιαμένουσιν. Ἐδύνατο γάρ	τις	καὶ ταῦτα ἀντὶ τοῦ σεμνολογεῖν
[4]	ὑπὲρ γὰρ τοῦ ἀγαθοῦ τάχα	τις	καὶ τολμᾷ ἀποθανεῖν. Νυνὶ δὲ
[4]	ὠφελείᾳ τῶν ἀκουσομένων. Ἢ τολμάτω	τις	λέγειν μὴ πάσης ὠφελείας εἶναι
[4]	ἐμφυσώμενον, ἵνα τὸ ἐμφυσώμενον παραπλησίως	τις	νομίσας λελέχθαι τοῖς ἐμφυσωμένοις ἀσκοῖς
[4]	καὶ διδάξαι ὅτι μὴ τέλειός	τις	νοῦς τὰς τοσαύτας ἐνεποίησε ποιότητας
[4]	κατακλήσεσιν· εἴπατε ἡμῖν, ὦ οὗτοι,	τίς	ὁ Ἀβραὰμ καὶ πηλίκος ὁ
[4]	καὶ ἐγὼ ἐποίησα αὐτούς» καὶ	τίς	ὁ ἀνάλογον τοῖς ἀποδειχθησομένοις ἀπὸ
[4]	γὰρ δῆλον ἐκ τῶν εἰρημένων,	τίς	ὁ ἀσεβής. Εἶτά φησιν ὅτι
[4]	σῴζου, μή ποτε συμπαραληφθῇς» καὶ	τίς	ὁ Λώτ, τίς τε ἡ
[4]	τίνα τε τὰ Σόδομα, καὶ	τίς	ὁ πρὸς τὸν ἐκεῖθεν διασῳζόμενον
[4]	προάγεται αὐτόθεν πρὸς τὸ ζητῆσαι,	τίς	ὁ τοσούτων δυσωδῶν προχωρημάτων» αὐτοῦ
[4]	ἐν Χριστιανοῖς, εἰ κυρίως ἐξετάζοις,	τίς	ὁ Χριστιανός, ἢ εἰ καὶ
[4]	φύσεως ἀλλὰ καὶ θεοφιλέστερα; Καὶ	τίς	οὐκ ἂν ἀποτραπείη προσέχων ἀνθρώπῳ,
[4]	ἀκηκοέναι καὶ δεδιδάχθαι οὐ πιστεύσαντας.	Τίς	οὖν λόγος παρίστησιν ἀκολουθεῖν ἡμῖν
[4]	τοὺς λοιποὺς ἀνθρώπους. Κἂν Δημοσθένης	τις	οὖν ὁ ῥήτωρ ᾖ μετὰ
[4]	δ´ ἂν μυρία τοιαῦτα εὕροι	τις	παραδείγματα, παριστάντα ὅτι οὐ τὰ
[4]	εἰσάγοντας. Ἐὰν μέντοι γε δυνηθῇ	τις	παραδεῖξαι λόγος οὐκ ἀγένητον αὐτὴν
[4]	τῷ ἀναγράψαντι, καὶ σωματικῶς δύναταί	τις	παραστῆσαι ἐποικοδομοῦντα τὸν φαῦλον ξύλα»
[4]	δ´ ὅτι καὶ τὰ τοιάδε	τις	ποιεῖ πρὸς ἐχθρούς, κίνδυνον ἐκφυγεῖν
[4]	τὴν ἀλληγορίαν. Εἴποι δ´ ἄν	τις	πρὸς αὐτὸν ὅτι, εἴπερ αἰσχύνης
[4]	τοῖς εἰς αὐτὰ ἐκεῖνα ἐξηγητικοῖς	τις	σαφηνίζειν πειράσεται. Ὅτι δὲ καὶ
[4]	κατασκευῆς, ἐφ´ οἷς λέγεται τὸ	Τίς	σοφὸς καὶ συνήσει ταῦτα; Ἢ
[4]	δέ που τῶν καθ´ ἡμᾶς	τις	σοφῶν· Μὴ εἴπῃς· τί τοῦτο,
[4]	ἀπ´ αὐτῶν· εἰ μὴ ἄρα	τις	σπανίως λανθάνων ἐν τοῖς πολλοῖς
[4]	φησιν ὅτι, εἰ καὶ διδῴη	τις	ταῦτα ἔργα εἶναι θεοῦ, οὐ
[4]	συμπαραληφθῇς» καὶ τίς ὁ Λώτ,	τίς	τε ἡ γυνὴ αὐτοῦ, γενομένη
[4]	διαβόλου καὶ τῶν ἀγγέλων αὐτοῦ,	τίς	τε πρὸ τοῦ διάβολος γεγενῆσθαι
[4]	μὲν γὰρ ἐζήτηται, πότερον ἔστι	τις	τέχνη οἰωνιστικὴ καὶ ἀπαξαπλῶς ἡ
[4]	δύναμις καὶ πλείστους ὅσους, ἵνα	τις	τῇ παραθέσει ἀμφοτέρων τῶν ὁδῶν
[4]	διὰ τί οὐχὶ μᾶλλον ζητήσει	τις	τὴν ἀρχήν, ἀνάλογόν τι φάσκων
[4]	ἐπὶ τῆς Ἰησοῦ ψυχῆς λαμβάνει	τις	τὴν μεταβολήν, αὐτῆς εἰς σῶμα
[4]	αὐτόν, καθώς ἐστιν» Εἰ δέ	τις	τὸ λεγόμενον ὑπό τινων, εἴτε
[4]	τὸ ἡγεμονικόν. Εἴπερ οὖν ἄλλος	τις	τόπος τῶν ἐν ἀνθρώποις ἐξετάσεως
[4]	κακόν. Πλὴν ἵνα μὴ παρακούσας	τις	τοῦ λεγομένου ἐπιτριβῆς εὕρῃ ἀφορμήν,
[4]	ὁ θεός σου, ὡς εἴ	τις	τροποφορήσαι ἄνθρωπος τὸν υἱὸν αὐτοῦ.
[4]	Σωκράτης πάλιν γένηται, ἀλλ´ ἀπαράλλακτός	τις	τῷ Σωκράτει, γαμήσων ἀπαράλλακτον τῇ
[4]	ἡμῶν ἀπέθανε. Καίτοι γε Μόγις	τις	ὑπὲρ τοῦ δικαίου ἀποθανεῖται· ὑπὲρ
[4]	που δῆλα, καὶ μάλιστα εἴ	τις	ὑπομείναι καὶ ἀνάσχοιτο αὐτῶν ἐπακοῦσαι
[4]	ἤ, ὡς ἂν εἴποι ἄν	τις,	ὕστερον μεταθέμενον ἐπὶ τὰ βελτίω
[4]	λόγος ἐστὶν ἐν αὐτοῖς ἀλλά	τις	φυσικὴ πρὸς τὰ τοιάδε σωτηρίας
[4]	τοῖς τοιοῖσδε, οἷς οὐκ ἄν	τις	χρήσαιτο προηγουμένως ἀλλ´ ἐκ περιστάσεως.
[4]	λόγον πανταχοῦ. Εἰ δ´ ἐπιστήσεται	τις	χρόνος, περιγράφων τὸν κόσμον ἀναγκαίαν
[4]	πεποίηκεν ὁ θεός. Ἀλλ´ εἴ	τις,	ὡς ὁ Ἰησοῦς ἐδίδαξε, καθαρός
[4]	ἀπὸ τῆς πρώτης βίβλου Μωϋσέως,	ἥτις	ἐπιγέγραπται Γένεσις, φησὶν ἀναισχύντως ἄρα
[4]	ἄνω» φησίν, Ἱερουσαλὴμ ἐλευθέρα ἐστίν,	ἥτις	ἐστὶ μήτηρ ἡμῶν» Ὁ δὲ
[4]	ὑποστάσης ἐν αὐτῷ κακίας ἐστίν,	ἥτις	ἐστὶ τὸ κακόν· κακὰ δὲ
[4]	ὄρους Σινᾶ, εἰς δουλείαν γεννῶσα,	ἥτις	ἐστὶν Ἄγαρ» καὶ μετ´ ὀλίγα·
[4]	τῷ εὖ ζῆν ὡς ἡ	πίστις	ἢ ἡ διάληψις περὶ τοῦ
[4]	φυσιολογίας τῆς Ἀναξαγόρου γενόμενος ἀκροατής·	ὅστις	ἀπὸ ἑνὸς λογικοῦ τοῦ ἀνθρώπου
[4]	σεμνὴν κατὰ τὸν Ἰησοῦν θεοσέβειαν·	ὅστις	οὐ μόνον συνέσει ἀλλὰ καὶ
[4]	παρόντος ἐξ ἀνθρώπου νεκροῦ μεταπλασσόμενος	ὄφις,	ὡς οἱ πολλοί φασι, γίνεται
[4]	ὡς ἡ πίστις ἢ ἡ	διάληψις	περὶ τοῦ πάντ´ ἐφορᾶν τὸν
[4]	τοιαύτη τοῦ θεοῦ ἐπίκλησις καὶ	παράληψις	τοῦ τοῦ θεοῦ ὀνόματος ὡς
[4]	συγγραφέως χρόνους, ἕλληνος καὶ βαρβάρου·	ὅς	γε οἴεται Ἡσίοδον καὶ ἄλλους
[4]	δῴη διὰ τοῦ υἱοῦ αὐτοῦ,	ὅς	ἐστι θεὸς λόγος καὶ σοφία
[4]	ὃ καὶ ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ,	ὃς	ἐν μορφῇ θεοῦ ὑπάρχων οὐχ
[4]	θεοῦ· καὶ ἐγενήθη μερὶς κυρίου	λαὸς	αὐτοῦ Ἰακώβ, σχοίνισμα κληρονομίας αὐτοῦ
[4]	πῶς εὐλόγως ἐγενήθη μερὶς κυρίου	λαὸς	αὐτοῦ Ἰακώβ, σχοίνισμα κληρονομίας αὐτοῦ
[4]	πρότερον μὲν ἦν μερὶς κυρίου	λαὸς	αὐτοῦ Ἰακώβ, σχοίνισμα κληρονομίας αὐτοῦ
[4]	τοῦτον προοιμιάζεται τὸν τρόπον· Προσέχετε	λαός	μου τῷ νόμῳ μου, κλίνατε
[4]	θεῷ τῶν ὅλων ἀνακειμένου σῶμα»	ναός	ἐστι» τοῦ προσκυνουμένου ὑπ´ αὐτῶν
[4]	καθαρός ἐστι τῇ καρδίᾳ» καὶ	πρᾷος	καὶ εἰρηνοποιὸς καὶ προθύμως ὑπομένων
[4]	δ´ ἐροῦμεν ὅτι οὐδ´ ἀποκατασταθήσονται.	Ἄγος	γὰρ ἔπραξαν τὸ πάντων ἀνοσιώτατον,
[4]	οὐδεὶς μὲν ἐνυπάρχων τοῖς ποιοῦσι	λόγος	ἀναδέχεται— οὐδὲ γὰρ ἔχουσιν αὐτόν—
[4]	εἰς ἐπιστήμην ἀγομένων φαίνεται ὁ	λόγος,	ἀνάλογον τῇ ἕξει τοῦ εἰσαγομένου
[4]	δὲ ἱστορίαις γενομέναις συγχρησάμενος ὁ	λόγος	ἀνέγραψεν αὐτὰς εἰς παράστασιν μειζόνων
[4]	τοῦ Κέλσου περὶ τῶν κακῶν	λόγος	ἀπὸ τῶν ἐξετασάντων φιλοσόφων τὰ
[4]	ὁ περὶ ὄφεων καὶ ἀετῶν	λόγος,	ἀποφηνάμενος εἶναι τούτους ἀνθρώπων σοφωτέρους.
[4]	ἀνθρωπίνην ἀναλαβὼν ὁ ἀθάνατος θεὸς	λόγος	δοκεῖ τῷ Κέλσῳ ἀλλάττεσθαι καὶ
[4]	διὰ τὴν πολλὴν καθαρότητα ὁ	λόγος	εἰπών· Ἐγγιεῖ Μωϋσῆς μόνος πρὸς
[4]	με» περὶ ὧν πολὺς» ὁ	λόγος»	εἰς τὸ παραστῆσαι τὰ νενοημένα
[4]	ὁ θεῖος δὲ κατὰ Μωϋσέα	λόγος	εἰσήγαγε τοὺς πρώτους ἀκούοντας θειοτέρας
[4]	τελετῶν εἴτε τις ἐστὶ πιθανὸς	λόγος	εἴτε μηδεὶς τοιοῦτος, λεγέτωσαν Ἕλληνες
[4]	ψεύδεται τὴν ἑαυτοῦ φύσιν ὁ	λόγος,	ἑκάστῳ τρόφιμος γινόμενος, ὡς χωρεῖ
[4]	εἰ ἐπίσταται καὶ ταῦθ´ ὁ	λόγος,	ἐν πολλοῖς μὲν καὶ ἐν
[4]	κριθησομένων. Καὶ τίς ἂν ἄλλος	λόγος	ἐπιστρεφέστερον προσάγοι τὴν ἀνθρωπίνην φύσιν
[4]	τοῦ ἐπὶ πᾶσι θεοῦ ὁ	λόγος	ἐστὶν αὐτοῦ. ~Ἑξῆς δὲ τούτοις
[4]	βοηθήματα ὅτι οὐ σοφία οὐδὲ	λόγος	ἐστὶν ἐν αὐτοῖς ἀλλά τις
[4]	πρὸς τὰς ἀπὸ τῆς Στοᾶς	λόγος	εὐκαιρότερον ἐν ἄλλοις ἐξετασθήσεται, ἐπεὶ
[4]	Καὶ ἔχει μέν τι ὁ	λόγος	εὐλαβές, ὑπονοεῖ δὲ καὶ τὴν
[4]	ὅλης φύσεως, ὅπερ ἐπηγγειλάμην, ὁ	λόγος	ᾖ, σαφέστερον ἐμφανιῶ τὰ προειρημένα.
[4]	καὶ οὐκ ἂν ὁ διδάσκων	λόγος	ἡμᾶς μηδαμῶς ὀργίζεσθαι καὶ φάσκων
[4]	τοῖς ζῴοις; Εἰ μὲν γὰρ	λόγος	ἦν ὁ εὑρίσκων, οὐκ ἂν
[4]	ἐν ἀρχῇ πρὸς τὸν θεὸν»	λόγος,	θεὸς» καὶ αὐτὸς ὤν, ἔρχηται
[4]	ὁ πάντων δυνατώτερος τοῦ θεοῦ	λόγος,	καὶ κωλυόμενος ὡσπερεὶ τροφὴν πρὸς
[4]	πεῖσαι δυνάμενον, εἰσήγαγεν ὁ Μωϋσέως	λόγος,	καὶ πρὸς τοῦτο φήσομεν ὅτι
[4]	υἱοῦ αὐτοῦ, ὅς ἐστι θεὸς	λόγος	καὶ σοφία καὶ ἀλήθεια καὶ
[4]	οὖν θνητὴν φιλοτιμίαν ὁ Χριστιανῶν	λόγος	καταμαρτυρεῖ τοῦ θεοῦ. ~Οὐκ οἶδα
[4]	δέ τι ὁ περὶ τούτων	λόγος	μυστικώτερον καὶ βαθύτερον καὶ μὴ
[4]	ὁ Ἰουδαίων καὶ Χριστιανῶν βούλεται	λόγος,	οἴεται καὶ τὴν τοῦ πύργου
[4]	ἐστιν εἰς ἑκάτερα ἐπιχειρούμενος ὁ	λόγος·	ὅπου μὲν δυσωπῶν μὴ παραδέξασθαι
[4]	βουλομένοις ὁ περὶ τῶν κακῶν	λόγος,	οὐ μενόντων ἀεὶ ἐν ταὐτῷ
[4]	ὁ λόγος» τῇ οὐσίᾳ μένων	λόγος	οὐδὲν μὲν πάσχει ὧν πάσχει
[4]	μέντοι γε δυνηθῇ τις παραδεῖξαι	λόγος	οὐκ ἀγένητον αὐτὴν ἀλλὰ πρός
[4]	τῷ Ἀδάμ» ὥς φησιν ὁ	λόγος,	πάντες ἀποθνῄσκουσι» καὶ κατεδικάσθησαν ἐν
[4]	δεδιδάχθαι οὐ πιστεύσαντας. Τίς οὖν	λόγος	παρίστησιν ἀκολουθεῖν ἡμῖν τὸ τὸν
[4]	ἐποίησε» περὶ ἑτέρων, ἀρκεῖται ὁ	λόγος	περὶ φωτὸς μὲν τῷ Ἐγένετο
[4]	Ταῦτα δ´ ἐπιστάμενος ὁ θεῖος	λόγος	πολλὰ πολλαχοῦ λέγει τῶν γραφῶν.
[4]	ἐστιν ἀλλήλοις, καὶ ὅτι οὐδεὶς	λόγος	τεχνικὸς ὑπέστησεν αὐτά, οὐδ´ ἀπὸ
[4]	καὶ μεταπλάττεσθαι, μανθανέτω ὅτι ὁ	λόγος»	τῇ οὐσίᾳ μένων λόγος οὐδὲν
[4]	ὡς πρὸς θεόν· ὁ γὰρ	λόγος	τὴν ἀρχὴν ἔχων ἀπὸ τοῦ
[4]	Τί οὖν ἄτοπον εἶχεν ὁ	λόγος	τῆς ἱστορίας καὶ καθ´ ἑαυτόν,
[4]	γὰρ εἰς ὑπεροχὴν ἀνάγει ὁ	λόγος	τὸ λογικὸν παρὰ πάντα τὰ
[4]	τὸ ἀνθρώποις λυσιτελὲς φορῶν ὁ	λόγος	τοιαῦτα λέγει· οὐ γὰρ ἐδέοντο
[4]	τραπησόμεθα. Φησὶ δὴ ὁ θεῖος	λόγος	τὸν θεὸν ἡμῶν εἶναι πῦρ
[4]	τὸν ἐκεῖθεν διασῳζόμενον τῶν ἀγγέλων	λόγος,	φασκόντων· Μὴ περιβλέψῃ εἰς τὰ
[4]	διὰ μεθόδων, ὧν ἑώρα ὁ	λόγος	χρησίμων τοῖς μεμηνόσιν, ἵνα σωφρονήσωσι.
[4]	οὕτως ἔοικεν ὁ τοῦ θεοῦ	λόγος	ᾠκονομηκέναι τὰ ἀναγεγραμμένα, μετρήσας τῇ
[4]	δεκτικὴν εἶναι ποιοτήτων, ὧν ὁ	δημιουργὸς	βούλεται, πάντες οἱ πρόνοιαν παραδεξάμενοι
[4]	φυσικῆς αὐτοῦ συνέσεως κατεσκεύασεν ὁ	δημιουργός.	Καὶ εἰς ἄλλα μὲν κυνῶν
[4]	δ´ ἐροῦμεν· οὐ λέοντι ὁ	δημιουργὸς	οὐδ´ ἀετῷ οὐδὲ δελφῖνι ταῦτα
[4]	καὶ μεταβλητῷ κόσμῳ. Καὶ ὥσπερ	γεωργὸς	κατὰ τὰς διαφόρους τῶν τοῦ
[4]	φίλα τέκνα· τὴν δ´ ἐλελιξάμενος	πτέρυγος	λάβεν ἀμφιαχυῖαν. Αὐτὰρ ἐπεὶ κατὰ
[4]	εἶδος οὐδὲ κάλλος, ἀλλὰ τὸ	εἶδος	αὐτοῦ ἄτιμον, ἐκλεῖπον παρὰ τοὺς
[4]	βασιλίσκων δημιουργοὺς καὶ κατὰ ἔντομον	εἶδος	αὐτῶν τινας εἶναι δημιουργοὺς καὶ
[4]	εἶναι δημιουργοὺς καὶ ἄλλους κατ´	εἶδος	ἑκάστου φυτοῦ καὶ ἑκάστης βοτάνης,
[4]	εἰς ὦπα ἐΐσκειν παρθενικῆς καλὸν	εἶδος	ἐπήρατον· αὐτὰρ Ἀθήνην ἔργα διδασκέμεναι,
[4]	δαιμόνων εἴδει κοινωνία πρὸς ἕκαστον	εἶδος	ζῴων. Καὶ ὥσπερ ἐν ἀνθρώποις
[4]	Εἴδομεν αὐτόν, καὶ οὐκ εἶχεν	εἶδος	οὐδὲ κάλλος, ἀλλὰ τὸ εἶδος
[4]	ὠμοποιήσειν, τούς τε εἰς τὸν	Φαλάριδος	ταῦρον καταδικασθέντας ἀεὶ ἐν αὐτῷ
[4]	ἡ ὕλη ἡ αὐτὴ ὑπόκειται	νυκτερίδος	ἢ εὐλῆς ἢ βατράχου ἢ
[4]	Καὶ ταύτῃ γε οὐδὲν διοίσει	νυκτερίδος	ἢ εὐλῆς ἢ βατράχου ἢ
[4]	Καὶ ταύτῃ γε οὐδὲν διοίσει	νυκτερίδος	ἢ εὐλῆς ἢ βατράχου ἢ
[4]	τῷ λόγῳ ἠκολούθησε μηδὲν διαφέρειν	νυκτερίδος	ἢ εὐλῆς ἢ βατράχου σῶμα
[4]	ψεῦδος ἔσται τὸ μηδὲν διοίσειν	νυκτερίδος	ἢ εὐλῆς ἢ βατράχου σῶμα
[4]	οὐδὲν διοίσει σῶμα ἀνθρώπου σώματος	νυκτερίδος	ἢ εὐλῆς ἢ βατράχου· ὕλη
[4]	συνεὶς τῶν ἀπὸ τῆς θείας	ἀλετρίδος	εἰρημένων κληδόνων ἔχαιρεν, ὡς ὁ
[4]	τε ἄλλοι καὶ ὁ τῆς	Μήτιδος	υἱὸς Πόρος. Ἐπειδὴ δὲ ἐδείπνησαν,
[4]	εἰς τέλος ἡ τῶν θνητῶν	περίοδος,	καὶ κατὰ τὰς τεταγμένας ἀνακυκλήσεις
[4]	τέλος ἡ τῶν θνητῶν ἀεὶ	περίοδος,	καὶ κατὰ τὰς τεταγμένας ἀνακυκλήσεις
[4]	τέλος ἐστὶν ἡ τῶν θνητῶν	περίοδος,	καὶ κατὰ τὰς τεταγμένας ἀνακυκλήσεις
[4]	τελευταῖον ἐπὶ Δευκαλίωνος κατακλυσμὸν ἡ	περίοδος	κατὰ τὴν τῶν ὅλων ἀμοιβὴν
[4]	οἱ κατὰ Κέλσον ἄνδρες ἔνθεοι,	Ἡσίοδος	καὶ οἱ ἄλλοι αὐτοῦ μυρίοι,
[4]	καὶ ψεύδεται. Ἀπάτη δὲ καὶ	ψεῦδος	ἄλλως μὲν κακά, μόνως δ´
[4]	ἀλόγων ἔννοιαν ἔχει τοῦ θεοῦ.	Ψεῦδος	δὲ καὶ τὸ ἐγγυτέρω τῆς
[4]	μέλλοντα προγινώσκειν τε καὶ προδηλοῦν;	Ψεῦδος	δὲ καὶ τὸ πολλὰ τῶν
[4]	βουλήματι. Ἀκόλουθον δὲ τούτοις τὸ	ψεῦδος	εἶναι ὅτι κατ´ ἀρχὰς ἄνθρωποι
[4]	οὖσα ἔργον θεοῦ. Καὶ οὕτω	ψεῦδος	ἔσται τὸ μηδὲν διοίσειν νυκτερίδος
[4]	τηρουμένην ὠνόμασεν, ὅπερ καὶ αὐτὸ	ψεῦδός	ἐστιν. Εἰ γὰρ καὶ σπανίως,
[4]	Ἐκ δὴ τούτων φανερὸν ὅτι	ψεῦδος	καὶ τὸ ὑπὸ τοῦ Κέλσου
[4]	τὰ τοιαδὶ ἤθη κατὰ τὸ	ψεῦδος	μᾶλλον λεγόμενοι ἐπιστρέφουσιν, ὥσπερ καὶ
[4]	Ἐλεγχέτω δὴ τὸ λεγόμενον ὡς	ψεῦδος	ὁ βουλόμενος, εἰ μὴ ἀνάστατον
[4]	τύχωσι μοχθηροὶ εἶναι τὸ ἦθος·	ψεῦδος	οὖν τὸ παρὰ τῷ Κέλσῳ
[4]	ἐστίν» Ἡμεῖς οὖν ἀληθῶς ἔχομεν	δέος»	περὶ τὸ ὄνομα τοῦ θεοῦ
[4]	θεόν. Τὸ γὰρ ἐμόν» φησί,	δέος,	ὦ Πρώταρχε, περὶ τὰ τῶν
[4]	τῷ κατεπᾴδειν δαίμονας τῷ ὁ	θεὸς	Ἀβραὰμ καὶ ὁ θεὸς Ἰσαὰκ
[4]	καινὸν ἀλλὰ πάλαι δεδογμένα. Ὁ	θεὸς	ἀγαθός ἐστι καὶ καλὸς καὶ
[4]	φορὰν ἡμῖν μάλιστα πεποίηκεν ὁ	θεός.	Ἀλλ´ εἴ τις, ὡς ὁ
[4]	δικαιῶσαι τὸν ἀνθρώπων βίον ὁ	θεός,	ἀλλὰ καὶ ἀεὶ ἐπεμελήθη διδοὺς
[4]	τοὺς ἀνθρώπους τοῖς θηρίοις ὁ	θεός,	ἀλλὰ τῇ συνέσει τῶν ἀνθρώπων
[4]	ταῖς θείαις γραφαῖς καταβαίνειν ὁ	θεός,	ἀνάλογον νοεῖται τῇ οὑτωσὶ χρωμένῃ
[4]	καὶ ὅτι ἀγαθὸς ὢν ὁ	θεὸς	ἀνατέλλει» τὸν ἥλιον αὐτοῦ ἐπὶ
[4]	ἆρα μετὰ τοσοῦτον αἰῶνα ὁ	θεὸς	ἀνεμνήσθη δικαιῶσαι τὸ ἀνθρώπων γένος,
[4]	ἆρα μετὰ τοσοῦτον αἰῶνα ὁ	θεὸς	ἀνεμνήσθη δικαιῶσαι τὸν ἀνθρώπων βίον,
[4]	κύριος» τροπολογοῦμεν. Καταβαίνει γὰρ ὁ	θεὸς	ἀπὸ τοῦ ἰδίου μεγέθους καὶ
[4]	ἀνθρώπων ἐποίησε τοῖς ἁμαρτήσασιν ὁ	θεός,	ἀπόρρητόν τινα καὶ μυστικὸν ἔχει
[4]	Ἀλλὰ καὶ ὁ τῶν Στωϊκῶν	θεός,	ἅτε σῶμα τυγχάνων, ὁτὲ μὲν
[4]	ἐπέγνωσαν τὸν θεόν, ἐπεὶ Ὁ	θεὸς	αὐτοῖς ἐφανέρωσεν» εἰ καὶ μὴ
[4]	δὲ σταυροῦ. Διὸ καὶ ὁ	θεὸς	αὐτὸν ὑπερύψωσε καὶ ἐχαρίσατο αὐτῷ
[4]	λαμβάνων, προβαίνων πλείονας ἐνέμετο ψυχάς·	θεὸς	γὰρ τοῦτ´ ἐβούλετο. Ταῦτα δ´
[4]	καὶ ἐπυρπόλησεν, οὕτως οὐδὲν ἦσαν,	θεὸς	δ´ ὁ μέγιστος, ὥς φασιν,
[4]	αὐτοῦ που καταπαύσομεν τὸν λόγον.	Θεὸς	δὲ δῴη διὰ τοῦ υἱοῦ
[4]	οὖν οὐδὲ ταύτην τὴν μεταβολὴν	θεὸς	δέχοιτο. Δοκεῖ δή μοι πρὸς
[4]	σου. Βουληθεὶς δέ ποτε ὁ	θεὸς	δι´ οἰωνοσκόπου ἀποτρέψαι ἀπὸ τῆς
[4]	θεὸν βλέπουσι. Καὶ ἐπεὶ ὁ	θεὸς	ἐβούλετο κρατῆσαι ἐν τοῖς ἀνθρώποις
[4]	διεχλεύασε καὶ τὸ Ἐπέβαλεν ὁ	θεὸς	ἔκστασιν ἐπὶ τὸν Ἀδάμ, καὶ
[4]	λέγοντος· Ἀλλὰ γὰρ ἀγνοούμενος ὁ	θεὸς	ἐν ἀνθρώποις καὶ παρὰ τοῦτ´
[4]	οὐδ´ ὡς πεφυτευκέναι λέγεται ὁ	θεὸς»	ἐν Ἐδὲμ κατ´ ἀνατολὰς» καὶ
[4]	δήποτε τὸ μὲν ἐποίησεν ὁ	θεὸς»	ἐπ´ οὐρανοῦ καὶ γῆς τέτακται
[4]	διὰ χρόνου πρὸς ἑαυτὸν ὁ	θεὸς	ἐπιστρέφει, οὐδ´ ἀνθρώπων ἕνεκα ὀργίζεται,
[4]	τιμιώτερα, καὶ ἀνέγνωμεν ὅτι Ὁ	θεὸς	ἔστη ἐν συναγωγῇ θεῶν» θεῶν
[4]	ποιεῖ σκώληξι, φάσκουσιν ὅτι ὁ	θεός	ἐστιν, εἶτα μετ´ ἐκεῖνον ἡμεῖς
[4]	παρήκουσεν ὁ Κέλσος ὅτι ὁ	θεός	ἐστιν, εἶτα μετ´ ἐκεῖνον ἡμεῖς,
[4]	λόγου ὑγιοῦς, φάσκοι, ὅτι ὁ	θεός	ἐστιν, εἶτα μετ´ ἐκεῖνον ἡμεῖς·
[4]	πρόνοιαν ὁ κόσμος γεγένηται, καὶ	θεὸς	ἐφέστηκε τοῖς ὅλοις ἀναγκαῖον ἦν
[4]	πλημμελοῦσιν, ἀφίξεται πρὸς ἡμᾶς ὁ	θεὸς	ἢ πέμψει τὸν υἱὸν ἑαυτοῦ,
[4]	τινες ἐν ἡμῖν πλημμελοῦσιν, ἀφίξεται	θεὸς	ἢ πέμψει τὸν υἱόν, ἵνα
[4]	ὃ ὑμεῖς φατε, ὡς ὁ	θεὸς	ἡμῖν δέδωκεν αἱρεῖν τὰ θηρία
[4]	παραπλήσιοι αὐτῷ βούλονται, μετεμορφώθη» ὁ	θεὸς	ἡμῶν καὶ εἰς τὸ ὑψηλὸν
[4]	ἀπὸ κακίας πραττόμενον; Οὐκοῦν ὁ	θεὸς	ἡμῶν πῦρ καταναλίσκον» ἐστίν, ὡς
[4]	ὁ θεὸς Ἰσαὰκ καὶ ὁ	θεὸς	Ἰακὼβ ἀλλὰ γὰρ σχεδὸν καὶ
[4]	ἀνθρωπίνην σύνεσιν γυμνάζεσθαι βουλόμενος ὁ	θεός,	ἵνα μὴ μένῃ ἀργὴ καὶ
[4]	φίλος, οὔτε φοβεῖταί τινα ὁ	θεός,	ἵνα πλανήσας κίνδυνον διαφύγῃ. Καὶ
[4]	Οὐ φοβεῖται δέ τινας ὁ	θεός,	ἵνα πλανήσας τοὺς ἐπιβουλεύοντας κίνδυνον
[4]	ὁ θεὸς Ἀβραὰμ καὶ ὁ	θεὸς	Ἰσαὰκ καὶ ὁ θεὸς Ἰακὼβ
[4]	ἀρχῇ πρὸς τὸν θεὸν» λόγος,	θεὸς»	καὶ αὐτὸς ὤν, ἔρχηται πρὸς
[4]	παραδέξασθαι, ὅτι ὁ ἐπὶ πᾶσι	θεὸς	καὶ ὁ τούτου υἱὸς κινοῦσι
[4]	αὐτὸς κάτεισι πρὸς ἀνθρώπους ὁ	θεός·	καὶ οἴεται ἀκολουθεῖν τούτῳ τὸ
[4]	Ἀγαπᾷ πάντα τὰ ὄντα ὁ	θεὸς	καὶ οὐδὲν βδελύσσεται ὧν ἐποίησεν·
[4]	τὴν οὐράνιον φορὰν ἀπολιπὼν ὁ	θεὸς	καὶ τὴν τοσαύτην γῆν παριδὼν
[4]	ἐσφαλμένῃ δόξῃ λέγειν ὅτι ὁ	θεὸς	καταβήσεται δίκην βασανιστοῦ πῦρ φέρων.
[4]	περὶ ἐκπυρώσεως εἰρηκέναι ὅτι ὁ	θεὸς	καταβήσεται δίκην βασανιστοῦ πῦρ φέρων.
[4]	ἐσφαλμένῃ δόξῃ λέγειν ὅτι ὁ	θεὸς	καταβήσεται δίκην βασανιστοῦ πῦρ φέρων.
[4]	τὴν διάταξιν τοῦ παντὸς ὁ	θεός,	κατατάσσων αὐτοὺς εἰς χρείαν τοῦ
[4]	ψυχὴν ἀνθρωπίνην ἀναλαβὼν ὁ ἀθάνατος	θεὸς	λόγος δοκεῖ τῷ Κέλσῳ ἀλλάττεσθαι
[4]	τοῦ υἱοῦ αὐτοῦ, ὅς ἐστι	θεὸς	λόγος καὶ σοφία καὶ ἀλήθεια
[4]	γῆς· παρ´ οἷς οὐδὲν ἄλλο	θεὸς	νενόμιστο ἢ ὁ ἐπὶ πᾶσι,
[4]	γραφῇ ἡ Ἥρα καὶ ὁ	θεὸς	ὁ Ζεύς. Καὶ διὰ ταῦτα
[4]	θεὸς τῶν Ἑβραίων καὶ ὁ	θεὸς	ὁ καταποντώσας ἐν τῇ ἐρυθρᾷ
[4]	κύριοι πολλοί, ἀλλ´ ἡμῖν εἷς	θεὸς	ὁ πατήρ, ἐξ οὗ τὰ
[4]	ἐπ´ αὐτῆς φυόμενα, οὕτως ὁ	θεὸς	οἱονεὶ ἐνιαυτούς τινας, ἵν´ οὕτως
[4]	αὐτήν, τὸν μὲν ἀρίζηλον θῆκεν	θεός,	ὅσπερ ἔφηνε· λᾶαν γάρ μιν
[4]	ἑαυτοῦ ἀγάπην εἰς ἡμᾶς ὁ	θεός,	ὅτι ἔτι ἁμαρτωλῶν ὄντων ἡμῶν
[4]	διδάξαι τὴν φύσιν, ὅτι ὁ	θεὸς	οὐδὲν θνητὸν ἐποίησεν· ἀλλὰ θεοῦ
[4]	γέγραπται, ὡς ἄρα ὁ μὲν	θεὸς	οὐδὲν θνητὸν ἐποίησεν ἀλλὰ μόνα
[4]	τὰ ἐν ἀνθρώποις πάντα ὁ	θεὸς	οὐκ ἐπανορθοῖ οὐδὲ θείᾳ δυνάμει
[4]	καὶ ὅτι ἀναγέγραπται εἰρηκέναι ὁ	θεός·	Ποιήσωμεν ἄνθρωπον κατ´ εἰκόνα καὶ
[4]	ταῦτα ἡμῖν τοῖς πιστεύουσιν ὁ	θεὸς	προδεδήλωκε καὶ κατήγγειλεν. ~Ἐπεὶ δὲ
[4]	φάσκουσιν ὅτι πάντα ἡμῖν ὁ	θεὸς	προδηλοῖ καὶ προκαταγγέλλει, καὶ τὸν
[4]	ἐπιδεικτιῶντας; Οὐ γὰρ ἐπιδεικτιᾷ ὁ	θεὸς	πρὸς ἡμᾶς, βουλόμενος ἡμᾶς συνιέναι
[4]	ἐνδεῶς καὶ ἀτεχνότερον δημιουργήσας ὁ	θεὸς	προσάγει διόρθωσιν τῷ κόσμῳ, καθαίρων
[4]	γέγονεν ὁ Ἰακώβ, ὡς τὴν	θεὸς	προσηγορίαν ἁρμοζομένην αὐτῶν τῷ ὀνόματι
[4]	οὐχ οὕτως ἔδωκε κύριος ὁ	θεός	σου» εἶθ´ ἑξῆς φησι· Προφήτην
[4]	Προφήτην ἀναστήσει σοι κύριος ὁ	θεός	σου ἐκ τῶν ἀδελφῶν σου.
[4]	γὰρ ἔθνη, οὓς κύριος ὁ	θεός	σου ἐξολοθρεύσει ἀπὸ προσώπου σου,
[4]	λέλεκται· Ἐτροποφόρησέ σε κύριος ὁ	θεός	σου, ὡς εἴ τις τροποφορήσαι
[4]	δαιμόνια» καὶ ἀνέγνωμεν ὅτι Ὁ	θεὸς»	στὰς ἐν συναγωγῇ θεῶν ἐν
[4]	οὗτος, οἶδεν ὁ ἐπὶ πᾶσι	θεὸς	τὰ ἐν ἀνθρώποις ἢ οὐκ
[4]	διὰ καινοτέρας διορθώσεως ἀεὶ ὁ	θεὸς	τὰ σφάλματα ἀναλαμβάνειν. Εἰ γὰρ
[4]	τῷ Ἰσραήλ, τί ἐπιτελέσει ὁ	θεός.	Ταῦτα δὴ γινώσκοντες ἡμεῖς καὶ
[4]	Ἀθηναίους δημηγορίᾳ ἐδίδαξε. Κἂν ὁ	θεὸς	τοίνυν τῶν ὅλων τῇ ἑαυτοῦ
[4]	ἀνθρωπίνην ψυχὴν λόγου δύναμιν ὁ	θεὸς	τοῖς ἀνθρώποις ἑκάστῳ κατ´ ἀξίαν
[4]	ὁμοίωσιν ἡμετέραν» ἐποίησε δ´ ὁ	θεὸς	τὸν ἄνθρωπον κατ´ εἰκόνα» θεοῦ
[4]	παραλαμβάνομεν. Ἀλλὰ γὰρ καὶ ὁ	θεὸς	τοῦ Ἰσραὴλ καὶ ὁ θεὸς
[4]	λεγόμενον· Ὥστε ταύτῃ γε ὁ	θεὸς	τοὺς ἀνθρώπους μᾶλλον τοῖς θηρίοις
[4]	εὐήθως λέγει. Ἀεὶ γὰρ ὁ	θεὸς	τῷ ἑαυτοῦ λόγῳ, κατὰ γενεὰς
[4]	θεὸς τοῦ Ἰσραὴλ καὶ ὁ	θεὸς	τῶν Ἑβραίων καὶ ὁ θεὸς
[4]	καταμαρτυροῦσι. Φαμὲν οὖν ὅτι ἀγνοούμενος	θεὸς	ὑπὸ φαύλων ἀνθρώπων οὐ παρὰ
[4]	χόρτον» καὶ καλάμην» καταναλίσκει ὁ	θεὸς	ὡς πῦρ. Ἐποικοδομεῖν» γοῦν ὁ
[4]	ἤτοι ὡς ἀληθῶς μεταβάλλει ὁ	θεός,	ὥσπερ οὗτοί φασιν, εἰς σῶμα
[4]	ἑνὸς ἀνθρώπου δεδύνηται κωλῦσαι ὁ	θεός,	ὥστε κἂν ἕνα τινὰ ἄνθρωπον
[4]	σῆμα· δράκων ἐπὶ νῶτα δαφοινός,	σμερδαλέος,	τὸν δ´ αὐτὸς Ὀλύμπιος ἧκε
[4]	κυρίου πλήρης ἡ γῆ» καὶ	ἔλεος	κυρίου ἐπὶ πᾶσαν σάρκα» καὶ
[4]	καὶ Φερεκύδου καὶ ὧν πρὸ	βραχέος	ὕμνησε θεολόγων θεοφιλέστερά ἐστι ταῦτα
[4]	ἀλλὰ πάλαι δεδογμένα. Ὁ θεὸς	ἀγαθός	ἐστι καὶ καλὸς καὶ εὐδαίμων
[4]	διδασκόμεθα. Οὐδεὶς οὖν καλὸς καὶ	ἀγαθὸς	σκώληξ ἐστὶν ἐννηχόμενος βορβόρῳ καὶ
[4]	ἐπὶ πᾶσαν σάρκα» καὶ ὅτι	ἀγαθὸς	ὢν ὁ θεὸς ἀνατέλλει» τὸν
[4]	οἱ ἐν Ἰουδαίοις κακῶς βιοῦντες	ὁρμαθός	εἰσι νυκτερίδων ἢ μύρμηκες ἢ
[4]	μὲν οὖν ὀνομάζομεν θεοῦ, οὐ	πάθος	δ´ αὐτοῦ αὐτὴν εἶναι φαμεν
[4]	αὐτῷ τῷ θεῷ περιῆπτεν τὸ	πάθος,	οὗ ἡμᾶς πάντῃ ἀπαλλάξαι βούλεται.
[4]	τοῦ πάθους; Πῶς δὲ ὀργῆς	πάθος	παιδεύειν δύναται; Ἀλλὰ καὶ οὐκ
[4]	οἱ λοιποί. Ὅτι δ´ οὐ	πάθος	τοῦ θεοῦ ἐστιν ἡ ὀργή,
[4]	κατὰ τὴν περιστεράν. Εἶθ´ ὡς	ἔθος	αὐτῷ ἐστιν ἐπὶ τὸ γελοιότερον
[4]	Παροιμίαι— ζητῶ ταῦτα ὡς αἰνίγματα.	Ἔθος	γὰρ τοῖς ἀνδράσι τούτοις τὰ
[4]	ἀγαθοὶ δαίμονες εἴτε, ὡς ἡμῖν	ἔθος	ὀνομάζειν, οἱ τοῦ θεοῦ ἄγγελοι
[4]	κύνεόν τε νόον καὶ ἐπίκλοπον	ἦθος	Ἑρμείην ἤνωγε, διάκτορον ἀργεϊφόντην. Ὣς
[4]	κρίσεις· οἵτινες διὰ τὸ καθαρὸν	ἦθος	καὶ τὸ ὑπὲρ ἄνθρωπον ἐλέγοντο
[4]	αἱμυλίους τε λόγους καὶ ἐπίκλοπον	ἦθος	τεῦξε Διὸς βουλῇσι βαρυκτύπου· ἐν
[4]	εἰσὶν οὐ πάντως διὰ τὸ	ἦθος,	τὸν αὐτὸν τρόπον δαίμονες δαιμόνων
[4]	προγινώσκουσί τινα, κἂν φαῦλοι τὸ	ἦθος	τυγχάνωσιν· οὕτω δὲ καὶ κυβερνῆται,
[4]	ἂν τύχωσι μοχθηροὶ εἶναι τὸ	ἦθος·	ψεῦδος οὖν τὸ παρὰ τῷ
[4]	μὴ φιλοσοφήσαντι, ἐξαρκεῖ δ´ εἰς	πλῆθος	εἰρῆσθαι ὡς ἐκ θεοῦ μὲν
[4]	καὶ θεσπέσιον Ἰουδαίων γένος, ἐπὶ	πλῆθος	ἐν Αἰγύπτῳ σπαρέν, ἔξω που
[4]	φησὶ τὸ ἐξαρκεῖν εἰρῆσθαι εἰς	πλῆθος	περὶ τῆς τῶν κακῶν γενέσεως
[4]	Κόψε γὰρ αὐτὸν ἔχοντα κατὰ	στῆθος	παρὰ δειρήν, ἰδνωθεὶς ὀπίσω· ὁ
[4]	Διὸ δὴ καὶ τῆς Ἀφροδίτης	ἀκόλουθος	θεράπων γέγονεν ὁ Ἔρως, γεννηθεὶς
[4]	οὔτ´ ἂν ἡ καθ´ Ὅμηρον	στρουθὸς	ἐνόσσευσεν ὅπου δράκων ἔμελλεν αὐτὴν
[4]	διὰ τὸ πρὸς τοὺς μισουμένους	ἔχθος	κατηγοροῦσιν αὐτῶν ἐφ´ οἷς οἱ
[4]	γὰρ ἐπὶ τούτων τυφλοῖ τὸ	ἔχθος	πρὸς τὸ μὴ συνορᾶν ὅτι
[4]	χύσις ἢ ἐπ´ ἔλαττον. Καὶ	ἀναγκαῖός	γε τοῖς ἀκριβοῦν πάντα κατὰ
[4]	οὐδεὶς εὐσεβὴς μύρμηξ καὶ οὐδεὶς	δίκαιος	βάτραχος, καὶ οὐδεὶς τῷ λαμπρῷ
[4]	τοὺς ἀνθρώπους. Ἅπερ καὶ ὁ	Ἀσκραῖος	ποιητὴς ἐννοῶν εἶπε· Ξυναὶ γὰρ
[4]	λόγους καὶ ἐπίκλοπον ἦθος τεῦξε	Διὸς	βουλῇσι βαρυκτύπου· ἐν δ´ ἄρα
[4]	ἀπατωμένου καὶ ἐκπίπτοντος ἀπὸ τοῦ	Διὸς	θρόνου καὶ σπαρασσομένου ὑπ´ αὐτῶν
[4]	αὕτη τοῖς ἀνθρώποις ὑπὸ τοῦ	Διὸς	κακὸν» ἀντὶ τοῦ πυρός» ἡ
[4]	οὔπω ἦν— εἰς τὸν τοῦ	Διὸς	κῆπον εἰσελθὼν βεβαρημένος εὗδεν. Ἡ
[4]	διὰ τὸν» παρ´ αὐτῷ τοῦ	Διὸς	κῆπον» παραπλήσιόν τι ἔχειν δοκοῦντα
[4]	ποιητής φησι· Χαῖρεν δὲ κλεηδόνι	δῖος	Ὀδυσσεύς. Ἤδη δὲ ὅρα, εἴπερ
[4]	αἰόλον ὄφιν κείμενον ἐν μέσσοισι,	Διὸς	τέρας αἰγιόχοιο. Ἆρ´ οὖν ὁ
[4]	ὁμηρικῆς Ἀθηνᾶς φίλος, οὐκ ἦν	θεῖος	ἀλλὰ συνεὶς τῶν ἀπὸ τῆς
[4]	καταθνητοῖς τ´ ἀνθρώποις" ~Καὶ ὁ	θεῖος	δὲ κατὰ Μωϋσέα λόγος εἰσήγαγε
[4]	καταβᾶσα. Ταῦτα δ´ ἐπιστάμενος ὁ	θεῖος	λόγος πολλὰ πολλαχοῦ λέγει τῶν
[4]	ἑξῆς τραπησόμεθα. Φησὶ δὴ ὁ	θεῖος	λόγος τὸν θεὸν ἡμῶν εἶναι
[4]	ὁ πατὴρ ἡμῶν ὁ οὐράνιος	τέλειός	ἐστι» διδασκόμεθα. Οὐδεὶς οὖν καλὸς
[4]	ἀλλὰ καὶ διδάξαι ὅτι μὴ	τέλειός	τις νοῦς τὰς τοσαύτας ἐνεποίησε
[4]	τοῖς καλοῖς καὶ τοῖς ἀγαθοῖς,	ἀνδρεῖος	ὢν καὶ ἴτης καὶ σύντονος,
[4]	κρίνειν μᾶλλον Πλάτωνος δυνάμενος, ὁ	ἐπικούρειος	Κέλσος, εἴ γε οὗτός ἐστι
[4]	ἄρα λεληθότως διαβάλλειν βούλεται ὡς	ἐπικούρειος	πᾶσαν τὴν τῶν τοιούτων χρῆσιν
[4]	οὐ κατὰ πρόνοιαν ὡς ἀληθῶς	ἐπικούρειος	ταῦτα συμβαίνειν. Εἰ γὰρ οὐ
[4]	καὶ τὸ εὐριπίδειον ἐρεῖς, ὅτι	Ἥλιος	μὲν νύξ τε δουλεύει βροτοῖς,
[4]	ἐὰν μὲν Ἕλληνες λέγωσιν· Εἶθ´	ἥλιος	μὲν νύξ τε δουλεύει βροτοῖς,
[4]	δηλούμενα πάλιν συνεκδοχικῶς ἐκ τοῦ·	Ἥλιος	μὲν νύξ τε. Ἢ τάχα
[4]	ὡς ὁ πατὴρ ἡμῶν ὁ	οὐράνιος	τέλειός ἐστι» διδασκόμεθα. Οὐδεὶς οὖν
[4]	αὐτῷ τοὺς καλουμένους αὐτοῦ ἀγγέλους,	οἷός	τε ἔσται γνῶναι τὴν γένεσιν
[4]	τὰς κοινότερον νοουμένας πολιτείας νόμοις	οἷός	τε ἔσται τὴν γένεσιν γνῶναι
[4]	σώμασιν ὑποκειμένη τῷ ἰδίῳ λόγῳ	ἄποιος	καὶ ἀσχημάτιστος, τὰς ποιότητας οὐκ
[4]	τῇ καρδίᾳ» καὶ πρᾷος καὶ	εἰρηνοποιὸς	καὶ προθύμως ὑπομένων τοὺς διὰ
[4]	ἐπολιτεύετο. Οὔτε γὰρ ζωγράφος οὔτ´	ἀγαλματοποιὸς	ἐν τῇ πολιτείᾳ αὐτῶν ἦν,
[4]	δαφοινός, σμερδαλέος, τὸν δ´ αὐτὸς	Ὀλύμπιος	ἧκε φόωσδε, βωμοῦ ὑπαΐξας πρός
[4]	τοὺς πολλοὺς τῶν ἀνθρώπων αὐτὸς	Ὀλύμπιος	ἧκε φόωσδε, κατὰ δέ τι
[4]	μὲν ἐταπείνωσεν» οὐδὲν δ´ ἧττον	μακάριος	ἦν, καὶ ὅτε συμφερόντως τῷ
[4]	ἐπὶ θύραις καὶ ἐν ὁδοῖς	ὑπαίθριος	κοιμώμενος, τὴν τῆς μητρὸς φύσιν
[4]	δ´ οὐκ ἂν τούτοις ἐντυγχάνων	μέτριος	καὶ αἰσθανόμενος τῆς ἀνθρωπίνης ἀσθενείας
[4]	σοι μόνῳ ὑπάρχοντα, καὶ μηδεὶς	ἀλλότριος	μετασχέτω σοι. Πολλαχοῦ δὲ ἱστορίαις
[4]	ἡμεῖς εἰς αὐτόν, καὶ εἷς	κύριος	Ἰησοῦς Χριστός, δι´ οὗ τὰ
[4]	σοὶ δὲ οὐχ οὕτως ἔδωκε	κύριος	ὁ θεός σου» εἶθ´ ἑξῆς
[4]	ἑξῆς φησι· Προφήτην ἀναστήσει σοι	κύριος	ὁ θεός σου ἐκ τῶν
[4]	ἀλλαχοῦ· Τὰ γὰρ ἔθνη, οὓς	κύριος	ὁ θεός σου ἐξολοθρεύσει ἀπὸ
[4]	Δευτερονομίῳ οὕτω λέλεκται· Ἐτροποφόρησέ σε	κύριος	ὁ θεός σου, ὡς εἴ
[4]	τὴν γῆν ἐγὼ πληρῶ; λέγει	κύριος»	Οὐδὲ βλέπει ὅτι κατὰ τὸν
[4]	τὴν γῆν ἐγὼ πληρῶ; λέγει	κύριος»	τροπολογοῦμεν. Καταβαίνει γὰρ ὁ θεὸς
[4]	Καὶ ἐξηγέρθη ὡς ὁ ὑπνῶν	κύριος,	ὡς δυνατὸς κεκραιπαληκὼς ἐξ οἴνου.
[4]	πείθεται εἶναι θεοφιλεστέροις γενέσθαι πάντῃ	παραπλήσιος,	ἵνα καὶ αὐτὸς ὡς ἐκεῖνοι
[4]	ὁ Κέλσος οἷς οὐ νενόηκεν	αἴτιος	ἡμῖν γίνεται ταυτολογίας, οὐ βουλομένοις
[4]	φησίν· Οὐχ ὁράᾳς, ὅ μοι	υἱὸς	ἐπέπταρε πᾶσιν ἔπεσσι; ~Τὸ δ´
[4]	πᾶσι θεὸς καὶ ὁ τούτου	υἱὸς	κινοῦσι τοὺς ὄρνιθας καὶ τὰ
[4]	αὐτόν— ὁ πρεσβύτατος δὲ καὶ	υἱὸς	μὲν τοῦ θεοῦ πάντων δὲ
[4]	ἄλλοι καὶ ὁ τῆς Μήτιδος	υἱὸς	Πόρος. Ἐπειδὴ δὲ ἐδείπνησαν, προσαιτήσουσα
[4]	ἔθει. Καὶ πάσχει γε ὁ	υἱὸς	τοῦ μεγίστου θεοῦ βουληθεὶς ὑπὲρ
[4]	Ἅτε οὖν Πόρου καὶ Πενίας	υἱὸς	ὢν ὁ Ἔρως ἐν τοιαύτῃ
[4]	ἀσυνθέτου καὶ ἀδιαιρέτου. ~Τὸ δὲ	καταβεβηκὸς	εἰς ἀνθρώπους ἐν μορφῇ θεοῦ»
[4]	ἐννέα μὲν εἶναι μυριάδων τὸ	μῆκος	κατὰ τὴν βάσιν κατὰ δὲ
[4]	ἐν μύθου σχήματι περὶ τῆς	γυναικὸς	ἀλληγορεῖται, ὡς ἄρα δέδοται αὕτη
[4]	ἐστί· καὶ τὰ κατὰ τῆς	γυναικὸς	οὐκ ἔστι καθ´ ἧς οὐ
[4]	τοῦ παραδείσου ἄνθρωπος μετὰ τῆς	γυναικός,	τοὺς δερματίνους» ἠμφιεσμένος χιτῶνας» οὓς
[4]	τε. Ἢ τάχα καὶ ὁ	τραγικὸς	ἀπὸ τοῦ ποιοῦντος τὴν ἡμέραν
[4]	δοκεῖ μοι εἰρηκέναι ὅπερ ἐβούλετο.	Εἰκὸς	δὲ καὶ τὴν κατὰ τὸν
[4]	γεγενημένας πρὸς αὐτούς. Καὶ γὰρ	εἰκὸς	ἐν ἀρχῇ τοῦ κόσμου ἐπὶ
[4]	καὶ καταχρήσασθαι, ἐροῦμεν ὅτι ὡς	εἰκός,	πρὶν πόλεις εἶναι καὶ τέχνας
[4]	οὗτοι, τίς ὁ Ἀβραὰμ καὶ	πηλίκος	ὁ Ἰσαὰκ καὶ ποίας δυνάμεως
[4]	ἀλλὰ καὶ ὁ κατά τινας	σκηνικὸς	φιλόσοφος καὶ φυσιολογίας τῆς Ἀναξαγόρου
[4]	ἀλλήλοις, καὶ ὅτι οὐδεὶς λόγος	τεχνικὸς	ὑπέστησεν αὐτά, οὐδ´ ἀπὸ νοῦ
[4]	καὶ αὐχμηρὸς καὶ ἀνυπόδητος καὶ	ἄοικος,	χαμαιπετὴς ἀεὶ ὢν καὶ ἄστρωτος,
[4]	τὸ κατασκεύασμα καὶ μεγίστῃ πόλει	ἐοικὸς	τῷ δυνάμει λέγεσθαι τὰ μέτρα,
[4]	μητρὸς φύσιν ἔχων ἀεὶ ἐνδείᾳ	ξύνοικος.	Κατὰ δ´ αὖ τὸν πατέρα
[4]	οὖν ὁ μὲν ἀετὸς ἦν	μαντικός,	ὁ δὲ δράκων, ἐπεὶ καὶ
[4]	ἂν γὰρ ὁ δράκων ὢν	μαντικὸς	οὐκ ἐφυλάξατο τάδε τινὰ ἀπὸ
[4]	ζῴῳ οἱ οἰωνοσκόποι, οὐκ ἦν	μαντικός;	Τί δέ, ἐπεὶ τὸ ἀποκληρωτικὸν
[4]	καὶ Ἀπόλλων ἀγγέλῳ χρῆται ἱέρακι·	κίρκος»	γὰρ Ἀπόλλωνος» εἶναι λέγεται ταχὺς
[4]	ἐν ἀκαθάρτοις παρὰ Μωϋσεῖ ἐστι	λύκος	καὶ ἀλώπηξ καὶ δράκων ἀετός
[4]	ἡ γυνὴ αὐτοῦ, γενομένη στήλη	ἁλὸς»	διὰ τὸ ἐστράφθαι εἰς τοὐπίσω,
[4]	τέλειός ἐστι» διδασκόμεθα. Οὐδεὶς οὖν	καλὸς	καὶ ἀγαθὸς σκώληξ ἐστὶν ἐννηχόμενος
[4]	Ὁ θεὸς ἀγαθός ἐστι καὶ	καλὸς	καὶ εὐδαίμων καὶ ἐν τῷ
[4]	πολλοῦ δεῖ ἁπαλός τε καὶ	καλός,	οἷον οἱ πολλοὶ οἴονται, ἀλλὰ
[4]	ἀεί ἐστι καὶ πολλοῦ δεῖ	ἁπαλός	τε καὶ καλός, οἷον οἱ
[4]	γὰρ Ἀπόλλωνος» εἶναι λέγεται ταχὺς	ἄγγελος»	~Κατὰ δὲ ἡμᾶς δαίμονές τινες
[4]	τῷ κόσμῳ καὶ μετὰ τὸ	τέλος	δικαία περὶ πάντων κρίσις· δεήσει
[4]	ὅτι ὁμοία ἀπ´ ἀρχῆς εἰς	τέλος	ἐστὶν ἡ τῶν θνητῶν περίοδος,
[4]	ὁμοία ἐστὶν ἀπ´ ἀρχῆς εἰς	τέλος	ἡ τῶν θνητῶν ἀεὶ περίοδος,
[4]	ὁμοία δ´ ἀπ´ ἀρχῆς εἰς	τέλος	ἡ τῶν θνητῶν περίοδος, καὶ
[4]	ἀρχὴν ἐσχηκέναι, καὶ ἐπιστήσεταί τι	τέλος	τῷ κόσμῳ καὶ μετὰ τὸ
[4]	γράφοντας ποιήματα. Ἀλλὰ Πλάτων μὲν	δῆλός	ἐστι μὴ φρονήσας ἐνθέους γεγονέναι
[4]	Ὀδυσσεύς, ὁ τῆς ὁμηρικῆς Ἀθηνᾶς	φίλος,	οὐκ ἦν θεῖος ἀλλὰ συνεὶς
[4]	νοσῶν ἢ μεμηνὼς οὐδεὶς θεῷ	φίλος,	οὔτε φοβεῖταί τινα ὁ θεός,
[4]	δὲ νοσῶν ἢ μεμηνὼς οὐδεὶς	φίλος	τῷ θεῷ· ὁ γὰρ ἀπολογησάμενός
[4]	διαλογισμῶν κριθησομένων. Καὶ τίς ἂν	ἄλλος	λόγος ἐπιστρεφέστερον προσάγοι τὴν ἀνθρωπίνην
[4]	τὴν ἀρετήν, τὴν ἐπανόρθωσιν γενέσθαι;	Ἄλλος	μὲν οὖν ζητήσει, εἰ ἀκόλουθον
[4]	κακίας αὐτῷ πεπραγμένων, κἂν Ἀντιφῶν	ἄλλος	ῥήτωρ νομιζόμενος εἶναι, καὶ τὴν
[4]	τόπον. Ἀλλ´ οὔτε Κέλσος οὔτ´	ἄλλος	τις δυνήσεται τὰ περὶ φύσεως
[4]	ὑποστῆναι τὸ ἡγεμονικόν. Εἴπερ οὖν	ἄλλος	τις τόπος τῶν ἐν ἀνθρώποις
[4]	καὶ οὐκ εἶχεν εἶδος οὐδὲ	κάλλος,	ἀλλὰ τὸ εἶδος αὐτοῦ ἄτιμον,
[4]	οὐδὲν ἔκγονον ἀθάνατον, ἤτοι ἀθάνατος	ὅλος	ὁ κόσμος καὶ οὐχ ὡς
[4]	αὐτοῦ, τίς τε πρὸ τοῦ	διάβολος	γεγενῆσθαι οὗτος ἦν καὶ πῶς
[4]	οὗτος ἦν καὶ πῶς γεγένηται	διάβολος	καὶ τίς ἡ αἰτία τοῦ
[4]	ἐχόντων ἐβούλετο γενέσθαι. Καὶ ὁ	ἀπόστολος	δὲ τοῦ Ἰησοῦ Παῦλος, διδάσκων
[4]	Φησὶ δὴ ὁ τοῦ Ἰησοῦ	ἀπόστολος	Παῦλος· Ἐν τῷ νόμῳ γέγραπται·
[4]	ὁ ἀπόστολος δὲ τοῦ Ἰησοῦ	Παῦλος,	διδάσκων ἡμᾶς συνοίσειν μὲν τῇ
[4]	κινούμεθα καὶ ἐσμέν» ὡς καὶ	Παῦλος	ἐν τῇ πρὸς Ἀθηναίους δημηγορίᾳ
[4]	ὧν ἁμαρτάνει κατασκευάζει, δηλώσει ὁ	Παῦλος	ἐν τῷ· Ἢ τοῦ πλούτου
[4]	δὴ ὁ τοῦ Ἰησοῦ ἀπόστολος	Παῦλος·	Ἐν τῷ νόμῳ γέγραπται· οὐ
[4]	πάντας ἀνθρώπους γεγονέναι φησὶν ὁ	Παῦλος	λέγων· Ἤμεθα τέκνα φύσει ὀργῆς
[4]	ὡς πῦρ. Ἐποικοδομεῖν» γοῦν ὁ	φαῦλος	λέγεται τῷ προϋποβεβλημένῳ λογικῷ θεμελίῳ
[4]	εἰσιν οἱ σπουδαῖοι, οὐδεὶς γὰρ	φαῦλος	συνετός. Λέγει τοίνυν τὸν τρόπον
[4]	Κατὰ δ´ αὖ τὸν πατέρα	ἐπίβουλός	ἐστι τοῖς καλοῖς καὶ τοῖς
[4]	μηχανὰς καὶ φρονήσεως ἐπιθυμητὴς καὶ	πόριμος,	φιλοσοφῶν διὰ παντὸς τοῦ βίου,
[4]	τόπον πρὸς τὸ ἁμαρτάνειν ὡς	χρήσιμος	τῷ ὅλῳ διὰ τὴν ἁμαρτίαν
[4]	πῶς Γεσὲμ ὁ Αἰγυπτίων νομὸς	ἄτιμός	ἐστι. Τὴν δ´ ἀπ´ Αἰγύπτου
[4]	ἑαυτοῦ φύσιν ὁ λόγος, ἑκάστῳ	τρόφιμος	γινόμενος, ὡς χωρεῖ αὐτὸν παραδέξασθαι,
[4]	παραστήσας, πῶς Γεσὲμ ὁ Αἰγυπτίων	νομὸς	ἄτιμός ἐστι. Τὴν δ´ ἀπ´
[4]	ψυχῆς. Ἦν οὖν παρ´ αὐτοῖς	νόμος	καὶ τοιοῦτος· Μὴ ἀνομήσητε καὶ
[4]	~Ἀλλὰ καὶ εἴπερ ὁ Μωϋσέως	νόμος	μηδὲν εἶχεν ἐγγεγραμμένον δι´ ὑπονοιῶν
[4]	γῆς. Καὶ ἐβούλετό γε ὁ	νόμος	τῇ περὶ ἑκάστου ἀληθείᾳ ὁμιλοῦντας
[4]	ΕΠΙΓΕΓΡΑΜΜΕΝΟΝ ΚΕΛΣΟΥ ΑΛΗΘΗ ΛΟΓΟΝ ΩΡΙΓΕΝΟΥΣ	ΤΟΜΟΣ	ΤΕΤΑΡΤΟΣ. ~Ἐν τρισὶ τοῖς πρὸ
[4]	πιστῶν» καὶ ὁ Χριστὸς αὐτοῦ	ἱλασμὸς»	εἶναι περὶ τῶν ἁμαρτιῶν ἡμῶν,
[4]	οἰωνοσκόπῳ εἰπεῖν· Οὐ γάρ ἐστιν	οἰωνισμὸς	ἐν Ἰακώβ, οὐδὲ μαντεία ἐν
[4]	οἶδα δὲ πῶς ὁ μὲν	κόσμος	ἀεὶ ὁ αὐτός ἐστι καὶ
[4]	ἀθάνατον ὁ κόσμος· θνητὸν ὁ	κόσμος	ἆρ´ οὖν καὶ φθειρόμενον ἢ
[4]	Εἴπερ γὰρ κατὰ πρόνοιαν ὁ	κόσμος	γεγένηται, καὶ θεὸς ἐφέστηκε τοῖς
[4]	ἐν σώμασι μεταβολῶν, ἐξ οὗ	κόσμος	ἐστὶ καὶ ἐς ὅσον ἐστίν,
[4]	κόσμος, οὐκ ἔστιν ἀθάνατον ὁ	κόσμος·	θνητὸν ὁ κόσμος ἆρ´ οὖν
[4]	ἀθάνατον, ἤτοι ἀθάνατος ὅλος ὁ	κόσμος	καὶ οὐχ ὡς ὕλης ἐστὶν
[4]	Εἰ μὲν οὖν ἀθάνατος ὁ	κόσμος,	ὅπερ ἀρέσκει καὶ τοῖς θεοῦ
[4]	ἐπεὶ ὕλης ἔκγονόν ἐστιν ὁ	κόσμος,	οὐκ ἔστιν ἀθάνατον ὁ κόσμος·
[4]	ἓν αὐτῶν, ἵνα μὴ ὁ	κόσμος	φθαρῇ· οὕτως οἱονεὶ πρόνοιά τις
[4]	ζῷον, καὶ ὅπως ὅδε ὁ	κόσμος	ὡς ἂν θεοῦ ἔργον ὁλόκληρον
[4]	δελφῖνι, ἀλλ´ ὅπως ὅδε ὁ	κόσμος	ὡς ἂν θεοῦ ἔργον ὁλόκληρον
[4]	τοῦ θεοῦ καὶ ὁ ὀνομαζόμενος	θυμὸς	αὐτοῦ, καὶ τοῦτ´ ἀρέσκει τῷ
[4]	Βακχικῶν τελετῶν εἴτε τις ἐστὶ	πιθανὸς	λόγος εἴτε μηδεὶς τοιοῦτος, λεγέτωσαν
[4]	εἰ κυρίως ἐξετάζοις, τίς ὁ	Χριστιανός,	ἢ εἰ καὶ εὑρεθείη, ἀλλ´
[4]	τὸ βιβλίον, ἐν ᾧ ἀναγέγραπται	Χριστιανὸς	Ἰουδαίῳ διαλεγόμενος ἀπὸ τῶν ἰουδαϊκῶν
[4]	τὰ ὅλα καὶ γέγονεν ὁ	οὐρανὸς	καὶ γῆ καὶ τὰ ἐν
[4]	τῇ τῶν λεγομένων ὡς περὶ	ἑνὸς	ἀκολουθίᾳ ἡ ἀρὰ τοῦ Ἀδὰμ
[4]	κακίας συστάσει, ἣν οὐδὲ ἀπὸ	ἑνὸς	ἀνθρώπου δεδύνηται κωλῦσαι ὁ θεός,
[4]	ἐξ ἀνομοίων συνεστηκότα κόσμον ὑπὸ	ἑνὸς	γεγονέναι τεχνίτου, συμφερόντως τῷ ὅλῳ
[4]	ἡ ἀκρίς, καὶ στρατεύει ἀπὸ	ἑνὸς	κελεύσματος εὐτάκτως· καὶ ἀσκαλαβώτης χερσὶν
[4]	Ἀναξαγόρου γενόμενος ἀκροατής· ὅστις ἀπὸ	ἑνὸς	λογικοῦ τοῦ ἀνθρώπου συνεκδοχικῶς πᾶσι
[4]	παραβάσεως Ἀδάμ» οὐχ οὕτως περὶ	ἑνός	τινος ὡς περὶ ὅλου τοῦ
[4]	ὑπόθεσιν τὸ πᾶν τῶν ἀνθρώπων	γένος.	Ἆρ´ οὖν παρὰ μὲν Ἕλλησιν
[4]	τῶν ἑρπετῶν τῆς γῆς κατὰ	γένος»	αὐτῶν καὶ τελευταῖον ἐπὶ τοῦ
[4]	καὶ συῶν καὶ τῶν τοιούτων	γένος.	~Εἶτα λέγει πρὸς τὸ τῶν
[4]	ἀριθμῷ γεγόνασί φαμεν ὅτι ὡς	γένος	ἐκλεκτὸν» καὶ βασίλειον ἱεράτευμα» ἀναχωροῦντες
[4]	τὸ λαμπρὸν καὶ θεσπέσιον Ἰουδαίων	γένος,	ἐπὶ πλῆθος ἐν Αἰγύπτῳ σπαρέν,
[4]	σπέρμα αὐτοῦ ἐν αὐτῷ κατὰ	γένος	ἐπὶ τῆς γῆς» Καὶ ἐζήτησεν
[4]	τὸ ὀρνέων ἢ τὸ ἑρπετῶν	γένος	ἢ τὸ ἰχθύων. Σεμνὸν δὲ
[4]	τὸ τῶν δῆθεν μαντικῶν ὀρνίθων	γένος	ἢ Φερεκύδης καὶ Πυθαγόρας καὶ
[4]	αἰσθανομένων τῆς ἑαυτῶν ὑπεροχῆς ἀνθρώπων	γένος,	ἣν ὑπερέχει τῶν ἀλόγων ζῴων,
[4]	καὶ παντὸς πετεινοῦ πτερωτοῦ κατὰ	γένος»	καὶ ἑξῆς τούτοις ἐπὶ τῶν
[4]	καταβιβάσαι ἀγωνιζόμενος τὸ τῶν ἀνθρώπων	γένος	καὶ ἐξομοιῶσαι τοῖς ἀλόγοις καὶ
[4]	βοτάνην χόρτου σπεῖρον σπέρμα κατὰ	γένος	καὶ καθ´ ὁμοιότητα καὶ ξύλον
[4]	γένος» καὶ τῶν κτηνῶν κατὰ	γένος»	καὶ πάντων τῶν ἑρπετῶν τῆς
[4]	τῶν θηρίων τῆς γῆς κατὰ	γένος»	καὶ τῶν κτηνῶν κατὰ γένος»
[4]	γελῶν τὸ Ἰουδαίων καὶ Χριστιανῶν	γένος	πάντας παραβέβληκε νυκτερίδων ὁρμαθῷ ἢ
[4]	θεὸς ἀνεμνήσθη δικαιῶσαι τὸ ἀνθρώπων	γένος,	πρότερον δὲ ἠμέλει; ἅψασθαι τοῦ
[4]	ἰάσασθαι τὸ φίλον τῶν ἀνθρώπων	γένος	τοῖς τοιοῖσδε, οἷς οὐκ ἄν
[4]	περιστάσεως. Καὶ μεμηνὸς δὲ τὸ	γένος	τῶν ἀνθρώπων ἔδει θεραπευθῆναι διὰ
[4]	προκείμενον ἡμῖν ἐστιν ἐπανορθοῦν τὸ	γένος	τῶν ἀνθρώπων εἴτε διὰ τῶν
[4]	ἀληθινοῦ θεοῦ τὸ τῶν ἀνθρώπων	γένος,	ὑποδύνονται τῶν ζῴων τὰ ἁρπακτικώτερα
[4]	καὶ πᾶν τὸ τῶν ἀνθρώπων	γένος	ὡς χεῖρον καὶ ἔλαττον νοοῦν
[4]	τὴν διάνοιαν ἐναπερείσαντα μυχθίζειν καὶ	μηδενὸς	λόγου νομίζειν ἔχεσθαι. Εἰ γὰρ
[4]	ἄλογον ἀπολογήσασθαι πρὸς τὸ ὑπ´	οὐδενὸς	περὶ τοῦ σωτῆρος ἡμῶν λεγόμενον.
[4]	δ´ ἀνθρώπου θέμεν αὐδὴν καὶ	σθένος,	ἀθανάτοις δὲ θεοῖς εἰς ὦπα
[4]	ὁ περὶ τῆς ὅλης φύσεως	ἐπαγγειλάμενος	λέγειν καὶ τὴν ἀλήθειαν ἐν
[4]	τὸ ἀποφήνασθαι ἀλλὰ τὸ διδάξαι	ἐπαγγειλάμενος.	~Οὔπω δὲ λέγω ὅτι, εἴπερ
[4]	διορθώσεως. Ἀλλ´ οὐδ´ ὡς ἄνθρωπος	τεκτηνάμενός	τι ἐνδεῶς καὶ ἀτεχνότερον δημιουργήσας
[4]	περὶ ὄφεων καὶ ἀετῶν λόγος,	ἀποφηνάμενος	εἶναι τούτους ἀνθρώπων σοφωτέρους. ~Θέλων
[4]	πίστεως· νυνὶ δὲ ἤτοι μὴ	δυνάμενος	ἀπαντῆσαι πρὸς τὰς περὶ Χριστοῦ
[4]	φυλακῇ ἤπερ ἀπολέσθαι τὸν σώφρονα·	δυνάμενος	γοῦν ἀπολογήσασθαι καὶ δικαιολογήσασθαι πρὸς
[4]	γλωσσῶν σύγχυσιν» περὶ ἧς ὁ	δυνάμενος	εὐκαιρότερον διηγήσεται, ἐπὰν τὸ προκείμενον
[4]	ὁ δὲ κρίνειν μᾶλλον Πλάτωνος	δυνάμενος,	ὁ ἐπικούρειος Κέλσος, εἴ γε
[4]	τινα τετήρηκε τὰ δὲ παρεποίησε,	φυλαξάμενος	προσκόψαι τοῖς Ἕλλησιν ἐκ τοῦ
[4]	λαλούμενος, ἕως ὁ τοιοῦτον αὐτὸν	παραδεξάμενος	κατὰ βραχὺ ὑπὸ τοῦ λόγου
[4]	μωρῶν συγγραμμάτων. ~Ἑξῆς δὲ τούτοις	ἐπιλεξάμενος	ἀπὸ πάντων συγγραμμάτων, τῶν περιεχόντων
[4]	πολλὰ ἀναγνοὺς καὶ ἱστορίας πολλὰς	ἐπιδειξάμενος	ἐγνωκέναι Κέλσος οὐκ ἐπέστησε τῇ
[4]	ὀδυρομένη φίλα τέκνα· τὴν δ´	ἐλελιξάμενος	πτέρυγος λάβεν ἀμφιαχυῖαν. Αὐτὰρ ἐπεὶ
[4]	φίλος τῷ θεῷ· ὁ γὰρ	ἀπολογησάμενός	φησιν οὐχ ὑπὲρ τῶν ἤδη
[4]	σοι. Πολλαχοῦ δὲ ἱστορίαις γενομέναις	συγχρησάμενος	ὁ λόγος ἀνέγραψεν αὐτὰς εἰς
[4]	ἐνθέου τοιαῦτα γράψαντος· Τὸν δὲ	χολωσάμενος	προσέφη νεφεληγερέτα Ζεύς· Ἰαπετιονίδη, πάντων
[4]	πεπροφήτευται. Ἅμα γὰρ πρὸς ἀμφοτέρους	ἱστάμενος	ὁ Κέλσος, Ἰουδαίους μὲν ἀρνουμένους
[4]	ὑπὲρ εὐσεβείας τῶν ἀλόγων ζῴων	ἱστάμενος	ὁ Κέλσος παραλαμβάνει τὸ ἀράβιον
[4]	γένους ἡμῶν καταβᾶσα. Ταῦτα δ´	ἐπιστάμενος	ὁ θεῖος λόγος πολλὰ πολλαχοῦ
[4]	λεγόντων τάχα δὲ καὶ μὴ	ἐπιστάμενος,	πῶς λέλεκται πάντων εἶναι δοῦλον
[4]	εὑρισκομένης. ~Μετὰ ταῦτα ὁ Κέλσος	ἐκτιθέμενος	τὰ ἀπὸ τῆς ἔξω τοῦ
[4]	ὁμολογουμένου φαύλου· καὶ μὴ σαφῶς	ἐκτιθέμενος	τὰ περὶ τὸν Συμεὼν καὶ
[4]	παραδεξάμενοι ἀποδειχθέντες πονηροὶ κολασθῶσιν. Καὶ	ἐκθέμενός	γε τὸ τοιοῦτον ἐπαπορεῖ λέγων·
[4]	τὰ ἑξῆς, οὐδὲ τὴν λέξιν	ἐκθέμενος,	δυναμένην ἐπιστῆσαι τὸν ἀκούοντα ὅτι
[4]	εἴποι ἂν ἐκεῖνος πιθανότητα αὐτῶν	ἐκθέμενος.	Οὐκ οἶδε μέντοι γε ὅτι
[4]	ἐπιτιθὲν ὅπου τὸ τοῦ ἡλίου	τέμενος.	Καὶ τοῦτο δὲ ἱστόρηται μὲν
[4]	τὸν τοῦ Διὸς κῆπον εἰσελθὼν	βεβαρημένος	εὗδεν. Ἡ οὖν Πενία ἐπιβουλεύουσα
[4]	περὶ ὧν αὐχῶν λέγει ὁ	προειρημένος	Φαραώ· Ἐμοί εἰσιν οἱ ποταμοί,
[4]	μὴ ἄρα ἐνταῦθα ὁ Κέλσος	θλιβόμενος	ἀποπηδήσεται μὲν ἀπὸ Πλάτωνος, τοῦ
[4]	τούτοις συνηθείᾳ καὶ Χριστὸς εἶναι	λεγόμενος	τοῦ θεοῦ. ~Τάχα δέ τινων
[4]	ἐν ᾧ ἀναγέγραπται Χριστιανὸς Ἰουδαίῳ	διαλεγόμενος	ἀπὸ τῶν ἰουδαϊκῶν γραφῶν καὶ
[4]	κελεύσματος εὐτάκτως· καὶ ἀσκαλαβώτης χερσὶν	ἐρειδόμενος	καὶ εὐάλωτος ὢν οἰκεῖ ἐν
[4]	ἐκτίθεται ὅτι οὐ δι´ αὐτὸν	δεόμενος	γνωσθῆναι ἀλλὰ διὰ τὴν ἡμετέραν
[4]	τοῦ κόσμου ὁ Χριστός, οὐ	δεόμενος	κατὰ τὴν προτέραν οἰκονομίαν τῆς
[4]	ἴδωσιν, ἐπιλαμβάνωνται; Ἐρεῖ γὰρ ὁ	δεόμενος	τῆς διὰ λόγου παιδεύσεως καὶ
[4]	τῷ λαμπρῷ φωτὶ τῆς ἀληθείας	καταυγαζόμενος	τὴν ψυχὴν νυκτερίδι ἂν εὐλόγως
[4]	ὀργὴ τοῦ θεοῦ καὶ ὁ	ὀνομαζόμενος	θυμὸς αὐτοῦ, καὶ τοῦτ´ ἀρέσκει
[4]	δ´ ὁ μέγιστος, ὥς φασιν,	ὀργιζόμενος	καὶ θυμούμενος καὶ ἀπειλῶν πέμπει
[4]	πεπραγμένων, κἂν Ἀντιφῶν ἄλλος ῥήτωρ	νομιζόμενος	εἶναι, καὶ τὴν πρόνοιαν ἀναιρῶν
[4]	φιλοσόφων πολλοῖς συγγράμμασι συνετοῖς κεκοσμηκέναι	νομιζόμενος,	παρερμηνεύει γραφὴν τὴν ἐν Σάμῳ,
[4]	τούτοις ὡσπερεὶ ἐπὶ πλεῖον καταβιβάσαι	ἀγωνιζόμενος	τὸ τῶν ἀνθρώπων γένος καὶ
[4]	κατὰ βραχὺ ὑπὸ τοῦ λόγου	μετεωριζόμενος	δυνηθῇ αὐτοῦ καὶ τήν, ἵν´
[4]	πάντα φύονται» ~Ἑξῆς δὲ τούτοις	ἐπιλαθόμενος	ὅτι τὸ προκείμενον αὐτῷ ἐστιν
[4]	παραπλησίων οὐ καταγέλαστος φαίνεται Κέλσος,	οἰόμενος	τὰ κακὰ μήτε πλείω μήτε
[4]	ἧς οὐ λέγεται. Καὶ ὁ	ἐκβαλλόμενος	δὲ ἐκ τοῦ παραδείσου ἄνθρωπος
[4]	ἀθάνατον. Κατὰ ποῖον οὖν σημαινόμενον	διαστελλόμενος	φήσει ὕλης ἔκγονον οὐδὲν ἀθάνατον;
[4]	καὶ λογιζόμενα; Παραβαλέτω γὰρ ὁ	βουλόμενος	ἄλλην ὁδόν, ἐπιστρέφουσαν ἅμα καὶ
[4]	τὰ φοινικικὰ πραγματευσαμένων· καὶ ὁ	βουλόμενός	γε ἀναγνώτω τὰ Φλαυΐου Ἰωσήπου
[4]	τὸ λεγόμενον ὡς ψεῦδος ὁ	βουλόμενος,	εἰ μὴ ἀνάστατον τὸ πάντων
[4]	αὐτοῦ βασιλεύεσθαι διεξαγωγῆς. ~Μετὰ ταῦτα	βουλόμενος	ἡμᾶς παραδεῖξαι μηδὲν παράδοξον μηδὲ
[4]	ἐπιδεικτιᾷ ὁ θεὸς πρὸς ἡμᾶς,	βουλόμενος	ἡμᾶς συνιέναι καὶ νοεῖν αὐτοῦ
[4]	δὲ τίθησιν, οὐκ οἶδα τί	βουλόμενος	καὶ τί ἐμφαίνων ἄτοπον ἐκ
[4]	τετραπόδων καὶ ἑρπετῶν» ~Μετὰ ταῦτα	βουλόμενος	κατασκευάζειν ὅτι μηδὲν τῶν προειρημένων
[4]	ἐστὶ μήτηρ ἡμῶν» Ὁ δὲ	βουλόμενος	λαβεῖν τὴν πρὸς Γαλάτας ἐπιστολὴν
[4]	πανταχοῦ τὴν ἀνθρωπίνην σύνεσιν γυμνάζεσθαι	βουλόμενος	ὁ θεός, ἵνα μὴ μένῃ
[4]	οἶδα δὲ καὶ ποταπὴν ἐπανόρθωσιν	βουλόμενος	ὁ Κέλσος γενέσθαι ἐπηπόρησε λέγων·
[4]	πλεῖον δ´ ἐξέτεινα τὸν λόγον	βουλόμενος	παραστῆσαι μὴ ὑγιῶς εἰρῆσθαι τῷ
[4]	τούτων ἀμφισβητοῦσι. Δεικνύτω γὰρ ὁ	βουλόμενος,	τίνες οἱ ἐπιδικαζόμενοι καὶ κἂν
[4]	ζῶσαν» ὁ δὲ κακοήθως διασύρειν	βουλόμενος	τὸ ἐνεφύσησεν εἰς τὸ πρόσωπον
[4]	καὶ τοὺς Αἰγυπτίους πολλάκις ὀνομάζεται	παραλαμβανόμενος	κατὰ δαιμόνων ἤ τινων πονηρῶν
[4]	ἂν τούτοις ἐντυγχάνων μέτριος καὶ	αἰσθανόμενος	τῆς ἀνθρωπίνης ἀσθενείας οὐκ ἂν
[4]	αὐτόν, εἴπερ ἦν κἂν φιλόσοφος	αἰσθανόμενος	τοῦ κοινωνικοῦ, πρὸς τῷ μὴ
[4]	φιλόσοφος καὶ φυσιολογίας τῆς Ἀναξαγόρου	γενόμενος	ἀκροατής· ὅστις ἀπὸ ἑνὸς λογικοῦ
[4]	εὑρεθεὶς ὡς ἄνθρωπος ἐταπείνωσεν ἑαυτόν,	γενόμενος	ὑπήκοος μέχρι θανάτου, θανάτου δὲ
[4]	φύσιν ὁ λόγος, ἑκάστῳ τρόφιμος	γινόμενος,	ὡς χωρεῖ αὐτὸν παραδέξασθαι, καὶ
[4]	τῷ ὅλῳ διὰ τὴν ἁμαρτίαν	ἐσόμενος.	~Ἐπεὶ δὲ μετὰ ταῦτα μὴ
[4]	γαμήσων ἀπαράλλακτον τῇ Ξανθίππῃ καὶ	κατηγορηθησόμενος	ὑπὸ ἀπαραλλάκτων Ἀνύτῳ καὶ Μελήτῳ.
[4]	τοῦ παρόντος ἐξ ἀνθρώπου νεκροῦ	μεταπλασσόμενος	ὄφις, ὡς οἱ πολλοί φασι,
[4]	δυνατώτερος τοῦ θεοῦ λόγος, καὶ	κωλυόμενος	ὡσπερεὶ τροφὴν πρὸς τὸ αὔξειν
[4]	καλὸς καὶ ἀγαθὸς σκώληξ ἐστὶν	ἐννηχόμενος	βορβόρῳ καὶ οὐδεὶς εὐσεβὴς μύρμηξ
[4]	δηλούμενον, οὐκ ἂν ὁ προφήτης	εὐχόμενος	ἔλεγε τῷ θεῷ· Ἀποκάλυψον τοὺς
[4]	μετὰ τῆς γυναικός, τοὺς δερματίνους»	ἠμφιεσμένος	χιτῶνας» οὓς διὰ τὴν παράβασιν
[4]	ἀλλὰ ἀπαράλλακτα. Ἀλλὰ γὰρ ὁ	προηγούμενος	καὶ πρὸς τὰς Κέλσου λέξεις
[4]	ποιεῖ πρὸς ἐχθρούς, κίνδυνον ἐκφυγεῖν	προμηθούμενος.	Οὐ φοβεῖται δέ τινας ὁ
[4]	ἢ πρὸς ἐχθρούς, κίνδυνον ἐκφυγεῖν	προμηθούμενος.	Οὔτε δὲ νοσῶν ἢ μεμηνὼς
[4]	βλέπειν οἱονεὶ σὰρξ» γίνεται, σωματικῶς	λαλούμενος,	ἕως ὁ τοιοῦτον αὐτὸν παραδεξάμενος
[4]	μέγιστος, ὥς φασιν, ὀργιζόμενος καὶ	θυμούμενος	καὶ ἀπειλῶν πέμπει τὸν υἱὸν
[4]	θεοῦ καταμαρτυροῦσι. Φαμὲν οὖν ὅτι	ἀγνοούμενος	θεὸς ὑπὸ φαύλων ἀνθρώπων οὐ
[4]	ἄκουε αὐτοῦ λέγοντος· Ἀλλὰ γὰρ	ἀγνοούμενος	ὁ θεὸς ἐν ἀνθρώποις καὶ
[4]	οὐκ εὐκαταφρόνητός ἐστιν εἰς ἑκάτερα	ἐπιχειρούμενος	ὁ λόγος· ὅπου μὲν δυσωπῶν
[4]	πρὸς φίλους νοσοῦντας καὶ μεμηνότας,	ἰώμενος,	ἢ πρὸς ἐχθρούς, κίνδυνον ἐκφυγεῖν
[4]	θύραις καὶ ἐν ὁδοῖς ὑπαίθριος	κοιμώμενος,	τὴν τῆς μητρὸς φύσιν ἔχων
[4]	ᾔδει τοὺς ἑκάστου συγγραφέως χρόνους,	ἕλληνος	καὶ βαρβάρου· ὅς γε οἴεται
[4]	προηγουμένως ἀλλ´ ἐκ περιστάσεως. Καὶ	μεμηνὸς	δὲ τὸ γένος τῶν ἀνθρώπων
[4]	δ´ ἐχρῆν αὐτοὺς ὡς ὅλον	ἔθνος	ἁμαρτάνον διὰ πόνων ἐπιστρέφεσθαι πρὸς
[4]	ἄρδην ἀπολωλέναι καὶ τὸ Ἰουδαίων	ἔθνος	ἀνάστατον γεγονέναι καὶ ἐπ´ ἄλλους
[4]	γράμμασιν, ὅτι οἰκεῖόν ἐστι τὸ	ἔθνος	αὐτῶν τοῖς ἀνδράσι τούτοις; Καὶ
[4]	μὴ ἀνάστατον τὸ πάντων Ἰουδαίων	ἔθνος	γεγένηται οὐδὲ μετὰ γενεὰν ὅλην
[4]	Ἰουδαίων ἔθει. Καὶ ἦν ἰδεῖν	ἔθνος	ὅλον φιλοσοφοῦν, καὶ διὰ τὴν
[4]	ἀνοητότατοι, καὶ μόνον τοῦτο τὸ	ἔθνος	οὐδεμιᾶς δυνάμεως θεοῦ μετειληφέναι, τὸ
[4]	τὴν τροφήν· καὶ οἱ χοιρογρύλλιοι,	ἔθνος	οὐκ ἰσχυρόν, οἳ ἐποιήσαντο ἐν
[4]	τοιωνδὶ προγόνων εἶναι τὸ Ἰουδαίων	ἔθνος·	πάλιν τ´ αὖ ἐβουλήθη μὴ
[4]	καὶ ἴτης καὶ σύντονος, θηρευτὴς	δεινός,	ἀεὶ προσπλέκων μηχανὰς καὶ φρονήσεως
[4]	φιλοσοφῶν διὰ παντὸς τοῦ βίου,	δεινὸς	γόης καὶ φαρμακεὺς καὶ σοφιστής·
[4]	ἀλόγου τῶν μυρμήκων ἐν οἷς	ἐκεῖνος	νομίζει προνοίας. Τίνα δ´ οὐκ
[4]	προφητικῶν, μηδ´ ἣν εἴποι ἂν	ἐκεῖνος	πιθανότητα αὐτῶν ἐκθέμενος. Οὐκ οἶδε
[4]	οὖν Πόρος μεθυσθεὶς τοῦ νέκταρος—	οἶνος	γὰρ οὔπω ἦν— εἰς τὸν
[4]	ἐκ τῆς γῆς, καὶ ἵν´	οἶνος	εὐφραίνῃ καρδίαν ἀνθρώπου, καὶ ἱλαρύνηται
[4]	μέγα σῆμα· δράκων ἐπὶ νῶτα	δαφοινός,	σμερδαλέος, τὸν δ´ αὐτὸς Ὀλύμπιος
[4]	τῆς αὐτῆς οὔσης τῆς τοῦδέ	τινος	ἀνθρώπου φύσεως οὐκ ἀεὶ τὰ
[4]	μόνην τὴν ψυχὴν καὶ ἀπό	τινος	αὐτὴν κρατῆρος γεγονέναι λέγουσι, δεικνύτω
[4]	δημιουργίαν, ἀλλ´ οὐδὲν ἧττον ἰατρικῆς	τινος	αὐτῷ ἐδέησε τοῖς τὴν κακίαν
[4]	δημιουργόν, πρός τι καὶ ἕνεκέν	τινος	ἕκαστον πεποιηκότα, ἢ μὴ τηρῶν
[4]	ἡμεῖς πταρνύμενοι οἱ ἄνθρωποι ἀπό	τινος	ἐν ἡμῖν οὔσης θειότητος καὶ
[4]	ὑγιῶς γεγένηται, ἀλλ´ ὅτι ἀπό	τινος	ἐννοίας ὑγιοῦς ἔσχε τὴν ἀρχήν.
[4]	θεοῦ χωρὶς παντὸς λόγου καί	τινος	ἐπικρύψεως λελέχθαι σοι φαίνεται; Ἀλλ´
[4]	φησίν· Οἵαν δὴ καὶ Παπίσκου	τινὸς	καὶ Ἰάσονος ἀντιλογίαν ἔγνων, οὐ
[4]	Ὅρα δὴ ὅτι, εἴπερ μετά	τινος	κἂν δοκούσης ἀκολουθίας ἐβούλετο ἀνατρέπειν
[4]	δημιουργήματα καὶ πολλοῖς διδόντι μετά	τινος	κατασκευάσαι οὐκ εὐκαταφρονήτου λόγου θεῶν
[4]	μὲν ἀπὸ Πλάτωνος, τοῦ ἔκ	τινος	κρατῆρος τὴν ψυχὴν ποιοῦντος, προσφεύξεται
[4]	δεῦρο φερομένης, ἕως ἂν στερεοῦ	τινος	λάβηται» ~Ἑξῆς δὲ τοιαῦτά φησιν·
[4]	ἔργον εἶναι τοῦ θεοῦ, ὑπὸ	τίνος	λαμβάνουσα. Τὸ γὰρ φθαρτὸν ἀνάγκη
[4]	τῶνδε τάσδε γίνεσθαι, οὐχὶ θείου	τινὸς	λόγου ἔργον εἶναι, τὰς ἐν
[4]	βαρβαρικῆς ἢ οὐχ ἱστορίας ἀλλά	τινος	μυστικῆς ἀναγραφῆς τὰ περὶ τῶν
[4]	τροπὰς περὶ τὸ περιέχον ἔκ	τινος	πείρας καὶ τηρήσεως· καὶ οὐ
[4]	ἀλλήλοις τὰ ῥητὰ ὄψεται ἐπὶ	τίνος	τάσσεται ἡ ὀργή· ἧς καὶ
[4]	ὃ ἐπῳκοδόμησε, μισθὸν λήψεται· εἴ	τινος	τὸ ἔργον κατακαήσεται, ζημιωθήσεται. Ἔργον
[4]	τὸ πῦρ αὐτὸ δοκιμάσει. Εἴ	τινος	τὸ ἔργον μένει, ὃ ἐπῳκοδόμησε,
[4]	καὶ φαντασίας ἀλόγως κινούμενον μετά	τινος	φυσικῆς ὑποκατασκευῆς; Ἀλλ´ ἄτοπον τὸν
[4]	Ἀδάμ» οὐχ οὕτως περὶ ἑνός	τινος	ὡς περὶ ὅλου τοῦ γένους
[4]	γέλωτα καὶ διασυρμὸν ἤνεγκεν ὁ	σεμνὸς	φιλόσοφος. Καὶ ἐπιλέγει πᾶσι τούτοις
[4]	ἐν τοῖς ἑαυτοῦ συγγράμμασιν ὁ	σεμνὸς	φιλόσοφος ὅτι τοὺς σπερματικοὺς λόγους
[4]	δὲ Σολομών φησι· Τί τὸ	γεγονός;	Αὐτὸ τὸ γενησόμενον· καὶ τί
[4]	τὰς πόλεις ἔξω ἦσαν αὐτῶν,	πλείονος	δὲ τῆς διαστροφῆς γινομένης ὁσημέραι
[4]	τοῦ ἀφθάρτου θεοῦ ἐν ὁμοιώματι	εἰκόνος	φθαρτοῦ ἀνθρώπου καὶ πετεινῶν καὶ
[4]	ὁ λόγος εἰπών· Ἐγγιεῖ Μωϋσῆς	μόνος	πρὸς τὸν θεόν, οἱ δὲ
[4]	ἀκολάστου εἰς σώφρονα καὶ ἐκ	δεισιδαίμονος	εἰς εὐσεβῆ τὸν παραδεξάμενον τὴν
[4]	πανταχοῦ. Εἰ δ´ ἐπιστήσεται τις	χρόνος,	περιγράφων τὸν κόσμον ἀναγκαίαν περιγραφὴν
[4]	δὴ καὶ Παπίσκου τινὸς καὶ	Ἰάσονος	ἀντιλογίαν ἔγνων, οὐ γέλωτος ἀλλὰ
[4]	καὶ φάσκοντος τὸ ἐπιγεγραμμένον σύγγραμμα	Ἰάσονος	καὶ Παπίσκου ἀντιλογίαν περὶ Χριστοῦ
[4]	ἀνδρεῖος ὢν καὶ ἴτης καὶ	σύντονος,	θηρευτὴς δεινός, ἀεὶ προσπλέκων μηχανὰς
[4]	τῶν μὴ δυναμένων χωρὶς ἐπιπνοίας	κρείττονος	καὶ θειοτέρας δυνάμεως θεωρηθῆναι. Οὐδεὶς
[4]	ἐξ οἴνου. Εἴπερ οὖν ὁ	ὕπνος	ἄλλο τι σημαίνει καὶ οὐχ
[4]	μηδὲ τοὐλάχιστον καταλιπεῖν, μηδαμῶς φέρον	ἴχνος	τοῦ ἀπὸ τῆς φύσεως λόγου.
[4]	τοῖς λόγοις ἡμῶν ἄρχοντος τοῦ	αἰῶνος	τούτου» ἕτεροι δὲ δι´ ἄλλου
[4]	ὅτι μετὰ τὸν τελευταῖον ἐπὶ	Δευκαλίωνος	κατακλυσμὸν ἡ περίοδος κατὰ τὴν
[4]	συνάπτουσαι. Ἔοικε δὲ περὶ τῶν	Φίλωνος	συγγραμμάτων ταῦτα λέγειν ἢ καὶ
[4]	ἀγγέλῳ χρῆται ἱέρακι· κίρκος» γὰρ	Ἀπόλλωνος»	εἶναι λέγεται ταχὺς ἄγγελος» ~Κατὰ
[4]	αἱρέσει τῶν ἀπὸ τοῦ Κιτιέως	Ζήνωνος	κατασκευάσαι ὅτι τὰ τῶν ζῴων
[4]	ἑξῆς. Καὶ δοκεῖ μοι μηδὲ	Πλάτωνος	ἀκριβῶς ἀκηκοέναι ὁ τὴν ἀλήθειαν
[4]	καταλελοιπότας· ὁ δὲ κρίνειν μᾶλλον	Πλάτωνος	δυνάμενος, ὁ ἐπικούρειος Κέλσος, εἴ
[4]	δυνηθῶσιν εὑρεῖν τὸ βούλημα τοῦ	Πλάτωνος,	θαυμάσονται τίνα τρόπον δεδύνηται τὰ
[4]	οὐκ ἀγεννῶς καὶ οἱ ἀπὸ	Πλάτωνος	καὶ οἱ ἀπὸ τῆς Στοᾶς
[4]	δῆλον ὅτι καὶ Σωκράτους καὶ	Πλάτωνος	καὶ Πυθαγόρου καὶ Φερεκύδου καὶ
[4]	καὶ Πυθαγόρου καὶ Σωκράτους καὶ	Πλάτωνος	καὶ τῶν φιλοσόφων ὁμιλιῶν εἰσιν
[4]	περιτεθέντα. Οὕτω δ´ ἔχει ἡ	Πλάτωνος	λέξις· Ὅτ´ ἐγένετο ἡ Ἀφροδίτη,
[4]	ἐρχόμενον σῶμα, οὐ κατὰ τὴν	Πλάτωνος	μετενσωμάτωσιν ἀλλὰ κατ´ ἄλλην τινὰ
[4]	αὐτοὺς πολιτείαν. Οὔτε δὲ τὸν	Πλάτωνος	μῦθον οὔτε τὰ περὶ τὸν
[4]	φέρε ἀντιπαραθῶμεν ἐκ τοῦ Συμποσίου	Πλάτωνος	τὰ εἰρημένα περὶ τοῦ Ἔρωτος
[4]	χραίνομεν τὰ θεῖα, ἀποδεχόμενοι τοῦ	Πλάτωνος	τὸν ἐν Φιλήβῳ λόγον, μὴ
[4]	Κέλσος θλιβόμενος ἀποπηδήσεται μὲν ἀπὸ	Πλάτωνος,	τοῦ ἔκ τινος κρατῆρος τὴν
[4]	σώματος ὄφεων καὶ ἐπὶ τὸ	βοὸς	ἢ τῶν ἐκ τοῦ σώματος
[4]	τοῦ νωτιαίου μυελοῦ καὶ ἐκ	βοὸς	μέλισσα καὶ ἐξ ἵππου σφὴξ
[4]	ἢ τῶν ἐκ τοῦ σώματος	βοὸς	μελισσῶν καὶ ἐπὶ τὸ ἵππου
[4]	ὡς ἄνθρωπος ἐταπείνωσεν ἑαυτόν, γενόμενος	ὑπήκοος	μέχρι θανάτου, θανάτου δὲ σταυροῦ.
[4]	καὶ ἡγεμονίαις, τοῦτ´ οὐδὲν πρὸς	ἔπος	ἐστί, καὶ γὰρ οἱ μύρμηκες
[4]	ἡγεμονικόν. Εἴπερ οὖν ἄλλος τις	τόπος	τῶν ἐν ἀνθρώποις ἐξετάσεως δεομένων
[4]	ἀλληγορουμένας; Ὅπου γε ὁ Σολεὺς	Χρύσιππος,	ὁ τὴν Στοὰν τῶν φιλοσόφων
[4]	τὰς πόλεις εἰσελθεῖν. Ταῦτα δὲ	Χρύσιππός	φησιν ἐν τῇ περὶ ἀγαθῶν
[4]	ψευδοδοξίαν πρὸς τὸν πεποιηκότα αὐτόν·	ἄνθρωπος»	γὰρ καὶ Κέλσος ὢν ἐν
[4]	πνοὴν ζωῆς, καὶ ἐγένετο ὁ	ἄνθρωπος	εἰς ψυχὴν ζῶσαν» ὁ δὲ
[4]	εἰ δ´ ὅτι θείας ἐννοίας	ἄνθρωπος	ἐπείληπται, νομίζεται ὑπερέχειν τῶν λοιπῶν
[4]	καθ´ ἑλλάδα φωνὴν ὁ Ἀδὰμ	ἄνθρωπός	ἐστι, καὶ ἐν τοῖς δοκοῦσι
[4]	λαβών» καὶ σχήματι εὑρεθεὶς ὡς	ἄνθρωπος	ἐταπείνωσεν ἑαυτόν, γενόμενος ὑπήκοος μέχρι
[4]	Ἢ γὰρ οὐ καταγέλαστον, εἰ	ἄνθρωπος	μὲν ὀργισθεὶς Ἰουδαίοις πάντας αὐτοὺς
[4]	ἐκβαλλόμενος δὲ ἐκ τοῦ παραδείσου	ἄνθρωπος	μετὰ τῆς γυναικός, τοὺς δερματίνους»
[4]	μυρμήκων ἢ μελισσῶν διαφέρει ὁ	ἄνθρωπος	παρὰ τῷ θεῷ, φησὶν ὅτι,
[4]	δεῖ διορθώσεως. Ἀλλ´ οὐδ´ ὡς	ἄνθρωπος	τεκτηνάμενός τι ἐνδεῶς καὶ ἀτεχνότερον
[4]	γὰρ ὅτι ἕνεκεν τούτου καταλείψει	ἄνθρωπος	τὸν πατέρα καὶ τὴν μητέρα
[4]	σου, ὡς εἴ τις τροποφορήσαι	ἄνθρωπος	τὸν υἱὸν αὐτοῦ. Οἱονεὶ ἀνθρώπου
[4]	τις, ὡς ὁ Ἰησοῦς ἐδίδαξε,	καθαρός	ἐστι τῇ καρδίᾳ» καὶ πρᾷος
[4]	ἵππου σφὴξ καὶ ἐξ ὄνου	κάνθαρος	καὶ ἁπαξαπλῶς ἐκ τῶν πλείστων
[4]	Ὁ οὖν Πόρος μεθυσθεὶς τοῦ	νέκταρος—	οἶνος γὰρ οὔπω ἦν— εἰς
[4]	ὤν, ἔρχηται πρὸς ἡμᾶς, οὐκ	ἔξεδρος	γίνεται οὐδὲ καταλείπει τὴν ἑαυτοῦ
[4]	τοῦ Ἠσαῦ πρὸς τὸν Ἰακώβ,	ἀνδρὸς	κατὰ τὴν γραφὴν ὁμολογουμένου φαύλου·
[4]	ὅρα τὴν ἀφιλόσοφον ἀπέχθειαν τοῦ	ἀνδρὸς	πρὸς τὴν ἀρχαιοτάτην Ἰουδαίων γραφήν.
[4]	Ἡσιόδου μᾶλλον γέλωτα μέλλει ὀφλεῖν,	ἀνδρός,	ὡς φής, ἐνθέου τοιαῦτα γράψαντος·
[4]	γίνηται διὰ τὸ λογικὸν ἁμαρτάνον	μέρος	τι τοῦ ὅλου, καθάρσιον αὐτοῦ
[4]	τοῦ γενέσθαι ἕκαστον τοῦ κόσμου	μέρος	τίνι ἢ τίσιν εἴρηνται, καὶ
[4]	αὐτός ἐστι καὶ οὐκ ἀπαράλλακτος	ἕτερος	ἑτέρῳ, τὰ δ´ ἐν αὐτῷ
[4]	βιβλία, ἵνα γνῷ, τίνα τρόπον	ἀρχαιότερος	ἦν Μωϋσῆς τῶν κατὰ χρόνων
[4]	Ἀλλὰ φαίνεται τοῖς ἀδεκάστοις ἀκροαταῖς	ἀρχαιότερος	Μωϋσῆς ὢν Ὁμήρου. Καὶ τὰ
[4]	αὐτοῖς δὲ τοῖς ἄστροις ἀστὴρ	ἀστέρος	διαφέρει ἐν δόξῃ» Διὸ καὶ
[4]	ἄλλη δόξα ἀστέρων· ἀστὴρ γὰρ	ἀστέρος	διαφέρει ἐν δόξῃ. Οὕτως καὶ
[4]	εἰς αὐτόν· ἀλλ´ ὁ πάντων	δυνατώτερος	τοῦ θεοῦ λόγος, καὶ κωλυόμενος
[4]	οἷον οἱ πολλοὶ οἴονται, ἀλλὰ	σκληρὸς	καὶ αὐχμηρὸς καὶ ἀνυπόδητος καὶ
[4]	γὰρ ὁ ἐν ποιήσει θαυμαστὸς	Ὅμηρος	περὶ μὲν τοῦ προτέρου τοιαῦτα·
[4]	πολλοὶ οἴονται, ἀλλὰ σκληρὸς καὶ	αὐχμηρὸς	καὶ ἀνυπόδητος καὶ ἄοικος, χαμαιπετὴς
[4]	ψυχὴν καὶ ἀπό τινος αὐτὴν	κρατῆρος	γεγονέναι λέγουσι, δεικνύτω ὁ Κέλσος
[4]	ἀπὸ Πλάτωνος, τοῦ ἔκ τινος	κρατῆρος	τὴν ψυχὴν ποιοῦντος, προσφεύξεται δὲ
[4]	τὸ ὑπ´ οὐδενὸς περὶ τοῦ	σωτῆρος	ἡμῶν λεγόμενον. Προείρηται δ´ εἰς
[4]	ὅλῳ τῷ γένει τῶν ἀνθρώπων	σωτῆρος·	ἵνα διὰ τῆς ἀπειλῆς ἐπιστραφῶσι
[4]	ἐν αὐτῷ ἀναγέγραπται γεγονέναι νῦν	καιρὸς	ἦν διηγήσασθαι· προηγουμένως γὰρ ἐν
[4]	σημαίνει καὶ οὐχ ὅπερ ἡ	πρόχειρος	ἐκδοχὴ τῆς λέξεως δηλοῖ, διὰ
[4]	ἡμῶν καὶ εἰς τὸ ὑψηλὸν	ὄρος»	ἀναβὰς ἄλλην ἔδειξε τὴν ἑαυτοῦ
[4]	πάσῃ τῇ περιχώρῳ· εἰς τὸ	ὄρος	σῴζου, μή ποτε συμπαραληφθῇς» καὶ
[4]	καὶ ὁ τῆς Μήτιδος υἱὸς	Πόρος.	Ἐπειδὴ δὲ ἐδείπνησαν, προσαιτήσουσα οἷον
[4]	περὶ τὰς θύρας. Ὁ οὖν	Πόρος	μεθυσθεὶς τοῦ νέκταρος— οἶνος γὰρ
[4]	ἐν δ´ ἄρα οἱ στήθεσσι	διάκτορος	ἀργεϊφόντης ψεύδεά θ´ αἱμυλίους τε
[4]	ἢ πνεῦμά τι τῶν ἐναντίων	πρὸς	ἃ βούλεται τρέψῃ τὸ φανταστικὸν
[4]	καὶ καταβάντα ἀπὸ τῶν ὀρῶν	πρὸς	ἃ ὁ ποιμὴν ἔν τισι
[4]	ὡς καὶ Παῦλος ἐν τῇ	πρὸς	Ἀθηναίους δημηγορίᾳ ἐδίδαξε. Κἂν ὁ
[4]	πράξεις, καὶ ἄλλο οὐδὲν ὡς	πρὸς	ἀκριβῆ λόγον καθ´ ἡμᾶς ἐστι
[4]	ὑπερέχον καὶ τὸ ἐνδέον ὡς	πρὸς	ἀλήθειαν δικάζουσαν οὐκ ἐν σώματι
[4]	ἡμῶν καὶ ὅτι ὁμιλίας ἔχει	πρὸς	ἄλληλα ἱεράς τινας. Νυνὶ δ´
[4]	φύσιν ἐπαγγελλομένων εἰδέναι φιλοσόφων καὶ	πρὸς	ἀλλήλους διαλεγομένων περὶ τοῦ, τίνα
[4]	ἐν βορβόρου γωνίᾳ ἐκκλησιάζουσι καὶ	πρὸς	ἀλλήλους διαφερομένοις, τίνες αὐτῶν εἶεν
[4]	ἢ ὑπὸ Ἰουδαίων καὶ Χριστιανῶν	πρὸς	ἀλλήλους διαφερομένων ἀπαγγελλόμενα. Ἀλλ´ οὐ
[4]	βατράχων, ἢ Ἰουδαίων καὶ Χριστιανῶν	πρὸς	ἀλλήλους διαφερομένων. ~Πρὸς ταῦτα δὴ
[4]	προφητείας, αἷς ἐν τῷ διαλέγεσθαι	πρὸς	ἀλλήλους χρώμεθα Χριστιανοὶ καὶ Ἰουδαῖοι·
[4]	τοῦ Χριστοῦ πεπροφήτευται. Ἅμα γὰρ	πρὸς	ἀμφοτέρους ἱστάμενος ὁ Κέλσος, Ἰουδαίους
[4]	ἐκείνοις ἡ μὲν νὺξ» γίνεται	πρὸς	ἀνάπαυσιν ἡ δ´ ἡμέρα πρὸς
[4]	τὸ ἥμερον καὶ τὴν ὡσπερεὶ	πρὸς	ἀνθρώπους αὐτῶν συνθήκην ἅπαξ γενομένων
[4]	Χριστοῦ κάθοδον ἢ εἰς τὴν	πρὸς	ἀνθρώπους ἐπιστροφὴν τοῦ θεοῦ καταλείπεσθαι
[4]	ὡς λέγοντας ὅτι αὐτὸς κάτεισι	πρὸς	ἀνθρώπους ὁ θεός· καὶ οἴεται
[4]	ἢ ὠστράκωται. Καὶ ταῦτα δὲ	πρὸς	ἀπολογίαν ἡμῖν λελέχθω τῆς φασκούσης
[4]	εὐλόγως σκώληκι παραβάλλοιτο, ἀφορμὰς ἔχον	πρὸς	ἀρετήν. Αὗται γὰρ αἱ πρὸς
[4]	ἐπιτρέπει, δηλονότι οὐχ ὑβρίσομεν τὴν	πρὸς	ἀρετὴν κατεσκευασμένην ἀνθρωπίνην φύσιν, κἂν
[4]	πρὸς ἀρετήν. Αὗται γὰρ αἱ	πρὸς	αὐτὴν ὑποτυπώσεις οὐκ ἐῶσι σκώληκι
[4]	ἀλληγορεῖν αὐτά. Ἔστι δ´ εἰπεῖν	πρὸς	αὐτόν· ἆρα τὰ μὲν τῷ
[4]	μόνη ἡ λογική· φαμὲν τοίνυν	πρὸς	αὐτόν· εἰ μὲν πᾶσα ψυχὴ
[4]	τοῦ λόγου ἀναλαμβάνειν ἡμᾶς τὴν	πρὸς	αὐτὸν οἰκείωσιν. Οὐδεμίαν οὖν θνητὴν
[4]	Ἰουδαίοις προσάγει ὁ Κέλσος καὶ	πρὸς	αὐτόν· ὅτι ἆρα, ὦ οὗτος,
[4]	ἀλληγορίαν. Εἴποι δ´ ἄν τις	πρὸς	αὐτὸν ὅτι, εἴπερ αἰσχύνης ἄξια
[4]	μὴ καὶ διὰ σωφροσύνης ἀναβῶσι	πρὸς	αὐτόν, σκωλήκων ἡμῖν δοκοῦσιν εἶναι
[4]	καὶ τοὺς τοῦ θεοῦ χρησμοὺς	πρὸς	αὐτούς, ἐροῦμέν τε ὅτι μή
[4]	ὅτε ἀγγέλων θεοῦ ἐπιδημίας γεγενημένας	πρὸς	αὐτούς. Καὶ γὰρ εἰκὸς ἐν
[4]	νεοσσῶν ἐπιβουλήν, εἴτε τῶν ἀναβαινόντων	πρὸς	αὐτοὺς ὄφεων καὶ διαφθειρόντων αὐτούς,
[4]	δυνάμει τῶν ἀκουόντων καὶ τῷ	πρὸς	αὐτοὺς χρησίμῳ τὸ ἐν τῇ
[4]	γε οἱ νικῶντες τὴν δριμυτάτην	πρὸς	ἀφροδίσια ὄρεξιν, πολλῶν ποιήσασαν τοὺς
[4]	Ὁ δὲ βουλόμενος λαβεῖν τὴν	πρὸς	Γαλάτας ἐπιστολὴν εἴσεται, τίνα τρόπον
[4]	πρόσθεν γὰρ ἐπέμβαλε πῶμα πίθοιο.	Πρὸς	δὲ τὸν ταῦτα σεμνῶς ἀλληγοροῦντα,
[4]	τὴν ἕξιν τὰ αἰσθητήρια γυμνάσαντι	πρὸς	διάκρισιν καλοῦ καὶ κακοῦ καὶ
[4]	πρὸς τὰ λογικὰ μίμημα, τάχα	πρὸς	δυσωπίαν τῶν λογικῶν, ἵν´ ἐνορῶντες
[4]	διὰ χρόνου ἐπιστρέφειν τὸ ὅλον	πρὸς	ἑαυτόν. Ἀλλ´ οὐδὲ πιθήκων μὲν
[4]	κάκιον γίνεται, οὐδὲ διὰ χρόνου	πρὸς	ἑαυτὸν ὁ θεὸς ἐπιστρέφει, οὐδ´
[4]	εἶναι ἑκάστῳ δαιμόνων εἴδει κοινωνία	πρὸς	ἕκαστον εἶδος ζῴων. Καὶ ὥσπερ
[4]	τὰ μαντικὰ ὑπεροχὴ καὶ οὐδαμῶς	πρὸς	ἐκεῖνα συγκριτή. Λεκτέον οὖν ὅτι,
[4]	ἀρχαῖς καὶ ἡγεμονίαις, τοῦτ´ οὐδὲν	πρὸς	ἔπος ἐστί, καὶ γὰρ οἱ
[4]	σημαινόμενα. Τὸ γὰρ διαλέγεσθαί τινα	πρὸς	ἕτερον ἐν φωνῇ γίνεται δηλούσῃ
[4]	τοιῶνδε ὀνομάτων, ἀλλὰ νῦν Ἰουδαῖοι	πρὸς	ἑτέρους τινάς, οὓς οὐκ ὠνόμασε,
[4]	ὑπὲρ τοῦ τῇ συνέσει χρήσασθαι	πρὸς	εὕρεσιν τεχνῶν, ἤπερ ἐκ τοῦ
[4]	καὶ τὰ τοιάδε τις ποιεῖ	πρὸς	ἐχθρούς, κίνδυνον ἐκφυγεῖν προμηθούμενος. Οὐ
[4]	νοσοῦντας καὶ μεμηνότας, ἰώμενος, ἢ	πρὸς	ἐχθρούς, κίνδυνον ἐκφυγεῖν προμηθούμενος. Οὔτε
[4]	Οὐ γὰρ ἐπιδεικτιᾷ ὁ θεὸς	πρὸς	ἡμᾶς, βουλόμενος ἡμᾶς συνιέναι καὶ
[4]	παριδὼν ἡμῖν μόνοις πολιτεύεται καὶ	πρὸς	ἡμᾶς ἐπικηρυκεύεται καὶ πέμπων οὐ
[4]	παριδὼν ἡμῖν μόνοις πολιτεύεται καὶ	πρὸς	ἡμᾶς μόνους ἐπικηρυκεύεται καὶ πέμπων
[4]	τινες ἐν ἡμῖν πλημμελοῦσιν, ἀφίξεται	πρὸς	ἡμᾶς ὁ θεὸς ἢ πέμψει
[4]	θεὸς» καὶ αὐτὸς ὤν, ἔρχηται	πρὸς	ἡμᾶς, οὐκ ἔξεδρος γίνεται οὐδὲ
[4]	οὐκ οἶδ´ ὁπόθεν λαβὼν ἐπαπορεῖ	πρὸς	ἡμᾶς ὡς λέγοντας ὅτι αὐτὸς
[4]	λεκτέον ὅτι τὰ μὴ λεγόμενα	πρὸς	ἡμῶν περιτίθησιν ἡμῖν, τοῖς καὶ
[4]	θεοῦ λόγον τοῖς ἄνω καὶ	πρὸς	θεὸν βλέπουσι. Καὶ ἐπεὶ ὁ
[4]	τοῦ ἔθνους χρῆσθαι ἐν ταῖς	πρὸς	θεὸν εὐχαῖς καὶ ἐν τῷ
[4]	καθόλου σκώληκες ἂν εἶεν ὡς	πρὸς	θεόν· ὁ γὰρ λόγος τὴν
[4]	λέγειν ὅτι πάντες ἄνθρωποι ὡς	πρὸς	θεὸν τοῖς εὐτελέσι τούτοις παραβάλλονται
[4]	σκώληκες οὖν ἐκκλησιάζοντές ἐσμεν οἱ	πρὸς	Ἰουδαίους ἱστάμενοι ἀπὸ τῶν πεπιστευμένων
[4]	ἄλλα πανουργότερα καὶ κινοῦσιν αὐτὰ	πρὸς	ὃ βούλονται, ὅτε βούλονται, ἢ
[4]	ὑπερέχει τῶν ἀλόγων ζῴων, ὅτι	πρὸς	ὃ ὑμεῖς φατε, ὡς ὁ
[4]	τέσσαρα στοιχεῖα αὐτὸν εἶναι φύσεως·	πρὸς	ὃν λόγον οὐκ ἀγεννῶς καὶ
[4]	τοιοῦτον ποιεῖν. Καὶ ὑποθέσεως χάριν	πρὸς	παράστασιν τοῦ ἀδιάφορον εἶναι τὸ
[4]	Ὀλύμπιος ἧκε φόωσδε, βωμοῦ ὑπαΐξας	πρός	ῥα πλατάνιστον ὄρουσεν. Ἔνθα δ´
[4]	ἐπιστήμην. Ὡς εἰ καὶ ἀετοὶ	πρὸς	σωτηρίαν τῶν ἐν τῇ καλίᾳ
[4]	τὰ χρήσιμα τῆς πολιτείας ἔργα	πρὸς	σωτηρίαν τῶν πόλεων. ~Τάχα δὲ
[4]	σεμνύνεσθαι μηδὲ θέλειν ἔχειν τὴν	πρὸς	τὰ ἄλογα ὑπεροχήν· καί φησι
[4]	ταῖς γραφαῖς λεγομένην κατάβασιν θεοῦ	πρὸς	τὰ ἀνθρώπινα· εἰς ἣν οὐ
[4]	νοηθέντα ἡμῖν, ἱερὲ Ἀμβρόσιε, τέταρτον	πρὸς	τὰ ἑξῆς εὐξάμενοι διὰ Χριστοῦ
[4]	λογικοῖς λόγον τὸν κοινὸν ἀνθρώπων	πρὸς	τὰ θεῖα καὶ ἐπουράνια τάχα
[4]	Ἐλεφάντων δὲ οὐδὲν εὐορκότερον οὐδὲ	πρὸς	τὰ θεῖα πιστότερον εἶναι δοκεῖ,
[4]	ἑαυτοῦ ψυχήν. ~Εἰ δὲ καὶ	πρὸς	τὰ καταγελαστότατα τοῦ Κέλσου θέλεις
[4]	τοῦ ταῦτα σαφηνισθῆναι καὶ ἀπαντηθῆναι	πρὸς	τὰ λεγόμενα περὶ τῆς Χριστοῦ
[4]	τῶν ἀλόγων ἐκτείνασαν τὸ οἱονεὶ	πρὸς	τὰ λογικὰ μίμημα, τάχα πρὸς
[4]	καὶ παρηλλαγμένον τῆς κατασκευῆς ὡς	πρὸς	τὰ λοιπὰ φρέατα. Νύμφας τε
[4]	λόγους. Καὶ μάλιστα χρεία ἡμῖν	πρὸς	τὰ νῦν ἑξῆς τοῖς προειρημένοις
[4]	ὡς θειοτέρας. Οὕτω γὰρ ἂν	πρὸς	τὰ πιθανὰ αὐτοῦ, ἐπιδειξαμένου φιλόσοφον
[4]	παρ´ Ἕλλησιν· ἡμῖν δ´ ὀλίγα	πρὸς	τὰ προκείμενα ἀπὸ πολλῶν λεκτέον,
[4]	οἴεται, πιθανότητος ἀνατρέπειν ἀπὸ τῆς	πρὸς	τὰ προφητικὰ συγκαταθέσεως καὶ τῆς
[4]	ἐν αὐτοῖς ἀλλά τις φυσικὴ	πρὸς	τὰ τοιάδε σωτηρίας ἕνεκεν τῶν
[4]	πρὸς τὰς Κέλσου λέξεις καὶ	πρὸς	τὰς ἀπὸ τῆς Στοᾶς λόγος
[4]	ταῦτα νῦν πρόκειται ἀπαντῶσιν ἡμῖν	πρὸς	τὰς Κέλσου κατηγορίας φυσιολογεῖν. ~Φησὶ
[4]	Ἀλλὰ γὰρ ὁ προηγούμενος καὶ	πρὸς	τὰς Κέλσου λέξεις καὶ πρὸς
[4]	δὲ ἤτοι μὴ δυνάμενος ἀπαντῆσαι	πρὸς	τὰς περὶ Χριστοῦ προφητείας ἢ
[4]	εἴληφε· φέρε κἂν διὰ βραχέων	πρὸς	ταῦτ´ ἀπαντήσωμεν. Οἶμαι δὴ ἀποδεδειχέναι
[4]	δίκην βασανιστοῦ πῦρ φέρων. Καὶ	πρὸς	ταῦτα δὲ φήσομεν ὅτι οὐκ
[4]	καὶ Χριστιανῶν πρὸς ἀλλήλους διαφερομένων.	~Πρὸς	ταῦτα δὴ πυνθανόμεθα τῶν ἀποδεχομένων
[4]	θεὸς δέχοιτο. Δοκεῖ δή μοι	πρὸς	ταῦτα λέλεχθαι τὰ δέοντα διηγησαμένῳ
[4]	ἀνθρώπων ἥκιστα ἡλίσκετο. Ὅρα δὲ	πρὸς	ταῦτα ὅτι, εἰ καὶ αἱροῦσιν
[4]	τὴν τροφήν, ἅτε οὐδ´ ἀφορμὴν	πρὸς	τέχνας ἔχοντα· καὶ φυσικὴν δ´
[4]	τὴν ἀφιλόσοφον ἀπέχθειαν τοῦ ἀνδρὸς	πρὸς	τὴν ἀρχαιοτάτην Ἰουδαίων γραφήν. Οὐ
[4]	καὶ τὴν μητέρα καὶ προσκολληθήσεται	πρὸς	τὴν γυναῖκα αὐτοῦ, καὶ ἔσονται
[4]	καὶ αἱ καταχρηστικώτερον οὕτως ὀνομαζόμεναι	πρὸς	τὴν κατὰ τὸ δυνατὸν ἐκείνων
[4]	δυνάμενος γοῦν ἀπολογήσασθαι καὶ δικαιολογήσασθαι	πρὸς	τὴν κατηγορήσασαν, μεγαλοψύχως ἀπεσιώπησε, τῷ
[4]	τὸν ἐντυγχάνοντα τῇ ἀπολογίᾳ ταύτῃ	πρὸς	τὴν Κέλσου κατηγορίαν γεγραμμένῃ ἀνασχέσθαι
[4]	οὖν ἀπὸ πλειόνων ὀλίγα εἴπομεν	πρὸς	τὴν Κέλσου πεῦσιν εἰπόντος· Τίς
[4]	τῶν ἀνθρώπων. Καὶ ταῦτα δὲ	πρὸς	τὴν Κέλσου ὑπόληψιν, μὴ νοήσαντος
[4]	Καὶ ὁπότερόν γε ἂν εἴπητε	πρὸς	τὴν πεῦσιν ἡμῶν, ἀποκρινούμεθα ἀποδεικνύναι
[4]	ψόγοι εὐλόγως ἔσονται. Λελέξεται δὲ	πρὸς	τὴν τοιαύτην ὑπόθεσιν τῷ Κέλσῳ
[4]	ὥσπερ ἡ τῶν τροφῶν ποιότης	πρὸς	τὴν τοῦ νηπίου φύσιν εἰς
[4]	ἐτήρει ἕνα θεὸν πάντων δημιουργόν,	πρός	τι καὶ ἕνεκέν τινος ἕκαστον
[4]	δὲ φανερὸν ἐκ τοῦ ἀποτεταγμένως	πρός	τινα ἑκάστου φύσιν ζῴου νενευκέναι
[4]	λόγος οὐκ ἀγένητον αὐτὴν ἀλλὰ	πρός	τινα χρείαν γεγονέναι, δῆλον ὅτι
[4]	ὅλον φιλοσοφοῦν, καὶ διὰ τὴν	πρὸς	τὸ ἀκούειν τῶν θείων νόμων
[4]	ἡμῖν, καὶ ποῦ ἐπαινετὴ συγκατάθεσις	πρὸς	τὸ ἀληθὲς ἢ ἀποδεκτὴ ἀνάνευσις
[4]	καὶ Ἰουδαίοις φαῦλοι καὶ ὡς	πρὸς	τὸ ἀληθὲς οὐ Χριστιανοὶ οὐδὲ
[4]	ὀνομάσω, τιτανικοὶ ἢ γιγάντιοι, ἀσεβεῖς	πρὸς	τὸ ἀληθῶς θεῖον καὶ τοὺς
[4]	ἐκ τῶν κατὰ τὸν τόπον	πρὸς	τὸ ἁμαρτάνειν ὡς χρήσιμος τῷ
[4]	υἱὸν αὐτοῦ. Οἱονεὶ ἀνθρώπου τρόπους	πρὸς	τὸ ἀνθρώποις λυσιτελὲς φορῶν ὁ
[4]	λέγειν στοχαζόμεθα δυνατοῦ, ἀλλ´ ἁρμοζόμενοι	πρὸς	τὸ ἀσθενὲς τῶν ὑποκειμένων φαμὲν
[4]	λόγος, καὶ κωλυόμενος ὡσπερεὶ τροφὴν	πρὸς	τὸ αὔξειν τὸ κωλύεσθαι λαμβάνων,
[4]	δ´ ἀπὸ πάνυ πολλῶν παραθησόμεθα	πρὸς	τὸ δεῖξαι ὅτι μάτην συκοφαντεῖ
[4]	καὶ γαλᾶς ὑπό τινων παραλαμβάνεσθαι	πρὸς	τὸ δηλοῦν τὰ μέλλοντα. Καὶ
[4]	πόλεμοι τῶν μελισσῶν διδασκαλία ἔγκειται	πρὸς	τὸ δικαίους καὶ τεταγμένους πολέμους,
[4]	τὴν Γένεσιν, οὐδὲν δυνηθεὶς εἰπεῖν	πρὸς	τὸ ἐλέγξαι πλασματῶδες τὸ κατὰ
[4]	Αἰγύπτου ὄρη, οὐ προάγεται αὐτόθεν	πρὸς	τὸ ζητῆσαι, τίς ὁ τοσούτων
[4]	καὶ ὅτι εἰσὶν οὗτοι πιστότεροι	πρὸς	τὸ θεῖον ἡμῶν καὶ γνῶσιν
[4]	εἰκόνα» θεοῦ γεγονέναι τὸν ἄνθρωπον	πρὸς	τὸ καθ´ ὁμοίωσιν» καὶ ὅτι
[4]	ὁδῶν ἀκριβῶς κατανοήσῃ τὸν διατιθέντα	πρὸς	τὸ καλὸν λόγον. ~Ἐπεὶ δ´
[4]	ταῦτα δ´ ἀναγκαίως ὑπολαμβάνω ἐκτεθεῖσθαι	πρὸς	τὸ κἂν σοί τι δοκῇ
[4]	πρὸ τούτων διεξελθόντες βιβλίοις τὰ	πρὸς	τὸ Κέλσου σύγγραμμα νοηθέντα ἡμῖν,
[4]	γίνεσθαι τὰς κινήσεις τοῖς ζῴοις	πρὸς	τὸ μαντεύσασθαι καὶ μετὰ ταῦτα
[4]	ζῷα τυγχάνοντες, οὐκ ἂν ἐπαρθεῖεν	πρὸς	τὸ μέγα φρονῆσαι διὰ τὸ
[4]	φιλάνθρωπον καὶ χρηστόν, οὐδὲν ἀνύει	πρὸς	τὸ μὴ εἶναι νυκτερίδα τὸν
[4]	ἐπὶ τούτων τυφλοῖ τὸ ἔχθος	πρὸς	τὸ μὴ συνορᾶν ὅτι καὶ
[4]	κἂν πιθανότητι χρώμενοι κατὰ Ἰουδαίων	πρὸς	τὸ μὴ ὑγιῶς μὲν Ἰουδαίους
[4]	γινώσκεσθαι ἀλεξιφάρμακα, τί οὖν τοῦτο	πρὸς	τὸ μὴ φύσιν ἀλλὰ λόγον
[4]	τῶν οὐ χρωμένων τῇ συνέσει	πρὸς	τὸ μηδὲν ὑπὸ θηρίων παθεῖν.
[4]	οὐδὲν βοηθεῖ τοῖς ἀνειληφόσιν αὐτὴν	πρὸς	τὸ μηκέτι αὐτοὺς παραβάλλεσθαι σκώληξιν,
[4]	καὶ ἡμῖν δῷ λόγους καὶ	πρὸς	τὸ οἰκοδομεῖν τὰ τοῦ Χριστοῦ
[4]	πρὸς ἀνάπαυσιν ἡ δ´ ἡμέρα	πρὸς	τὸ ὁρᾶν τε καὶ ἐνεργεῖν.
[4]	οἱ θεοφιλεῖς ἔπραξαν. Ἀλλὰ καὶ	πρὸς	τὸ οὔτ´ ἐν λόγῳ οὔτ´
[4]	τὴν περὶ ἑτέρων ἡμῖν ἀπολογίαν	πρὸς	τὸ οὔτε δὲ νοσῶν ἢ
[4]	λελεγμένοις οὐκέτι· τί οὖν τοῦτο	πρὸς	τὸ πάντως κατ´ ἀρχὰς τοὺς
[4]	ἀναγκαίως οἶμαι. Ἐβουλόμεθα γὰρ ἀπαντῆσαι	πρὸς	τὸ περὶ Ἰουδαίων ὑπὸ τοῦ
[4]	κακίαν. Ἀλλὰ γὰρ ἀρκεῖ ταῦτα	πρὸς	τὸ ταῦτ´ αὐτοὺς ἐποίησεν ἐσφαλμένῃ
[4]	ἢ ὑπὸ τοῦ ἰατροῦ κατασκευάζεται	πρὸς	τὸ τῆς ὑγείας χρειῶδες τῷ
[4]	τῶν τοιούτων γένος. ~Εἶτα λέγει	πρὸς	τὸ τῶν αἰσθανομένων τῆς ἑαυτῶν
[4]	δὲ περισσὸν καὶ ἄλογον ἀπολογήσασθαι	πρὸς	τὸ ὑπ´ οὐδενὸς περὶ τοῦ
[4]	ὡς ἀντιπράσσοντα τοῖς τοῦ θεοῦ	πρὸς	τὸν ἄνθρωπον παραγγέλμασιν ὁ Κέλσος
[4]	τὸ τοῖς τοιούτοις ἀντιλέγειν ἱστάμενον	πρὸς	τὸν ἀσέβειαν ἡμῶν κατηγοροῦντα εὔηθες·
[4]	τὰ Σόδομα, καὶ τίς ὁ	πρὸς	τὸν ἐκεῖθεν διασῳζόμενον τῶν ἀγγέλων
[4]	ἀδιορίστως· οὐ γὰρ ἐσαφήνισε, πότερον	~ΠΡΟΣ	ΤΟΝ ΕΠΙΓΕΓΡΑΜΜΕΝΟΝ ΚΕΛΣΟΥ ΑΛΗΘΗ ΛΟΓΟΝ
[4]	γεγένηται, τοῦ Ἰωσὴφ οὐκ ἐνδόντος	πρὸς	τὸν ἔρωτα τῆς νομιζομένης δεσποίνης,
[4]	ἔθνος ἁμαρτάνον διὰ πόνων ἐπιστρέφεσθαι	πρὸς	τὸν θεὸν αὐτῶν, ὁτὲ μὲν
[4]	βίον, κἂν ὁ ἐν ἀρχῇ	πρὸς	τὸν θεὸν» λόγος, θεὸς» καὶ
[4]	λόγος εἰπών· Ἐγγιεῖ Μωϋσῆς μόνος	πρὸς	τὸν θεόν, οἱ δὲ λοιποὶ
[4]	τὴν ἀπέχθειαν, οἶμαι τοῦ Ἠσαῦ	πρὸς	τὸν Ἰακώβ, ἀνδρὸς κατὰ τὴν
[4]	ὁ αὐτὸς εἶ. Πλὴν ἀρκεῖ	πρὸς	τὸν Κέλσον καὶ ταῦτα ἀποφηνάμενον
[4]	ἰουδαϊκῷ προσώπῳ τοῦ ἑτέρου ἱσταμένου	πρὸς	τὸν λόγον. ~Οὐκ οἶδα δ´
[4]	ἐκτεθεῖσθαι, ἐπεὶ μὴ ἐδύνατο ἀπαντῆσαι	πρὸς	τὸν λόγον. ~Πυνθανόμεθα γὰρ ἁπάντων
[4]	λεκτέον, διελέγχουσι τὴν ἀχάριστον ψευδοδοξίαν	πρὸς	τὸν πεποιηκότα αὐτόν· ἄνθρωπος» γὰρ
[4]	λαμπρὸν τῆς δικαιοσύνης, τηρούσης τὸ	πρὸς	τὸν πλησίον καὶ ὁμογενῆ κοινωνικὸν
[4]	Ἱερεμίᾳ γέγραπται, ὡς τοῦ κυρίου	πρὸς	τὸν προφήτην εἰπόντος· Ἰδοὺ δέδωκα
[4]	περὶ δὲ τῶν ὕστερον λέγεται	πρὸς	τὸν σωτῆρα ὑπὸ τοῦ πατρός·
[4]	ἐλευθερούμενον καὶ μετὰ πομπῆς ἐπανιόντα	πρὸς	τὸν τοῦ πατρὸς τάφον καὶ
[4]	ἦν, τοῖς κοινοῖς ἐν χριστιανισμῷ	πρὸς	τοὺς ἄλλους ἀνθρώπους καλοῖς. Εἰ
[4]	ἐπιμιξίαν γεγονέναι τῆς θείας φύσεως	πρὸς	τοὺς ἀνθρώπους. Ἅπερ καὶ ὁ
[4]	συγκρίνων τὸ βούλημα τῶν τε	πρὸς	τοὺς ἀσθενεστέρους λεγομένων καὶ τῶν
[4]	τῶν ἰατρῶν ποτε λόγοι τοιοίδε	πρὸς	τοὺς κάμνοντας, ἤπερ κατὰ τὸ
[4]	βάτραχον καὶ μύρμηκα εἶναι ὡς	πρὸς	τοὺς λοιποὺς ἀνθρώπους. Κἂν Δημοσθένης
[4]	φέρεσθαι διὰ ναυτικῆς καὶ κυβερνητικῆς	πρὸς	τοὺς μὴ ἔχοντας ἐκεῖνα· ὥστε
[4]	τι εἰπεῖν τοῖς διὰ τὸ	πρὸς	τοὺς μισουμένους ἔχθος κατηγοροῦσιν αὐτῶν
[4]	καταβάλῃ καὶ τῷ λόγῳ τῷ	πρὸς	τοὺς μύρμηκας καὶ τὸ τῶν
[4]	Πλάτων. Καὶ ἐχρῆν γε ἡμᾶς	πρὸς	τοὺς ὄρνιθας φοιτᾶν διδασκάλους· ἵν´
[4]	ἱεράτευμα» ἀναχωροῦντες καὶ ἐκκλίνοντες τὴν	πρὸς	τοὺς πολλοὺς ἐπιμιξίαν, ἵνα μὴ
[4]	εὐτελέστερον καὶ δυνάμενον μέν τι	πρὸς	τοὺς πολλοὺς καὶ ἁπλουστέρους πίστεως
[4]	προσωποποιοῦντος θεοῦ ἁρμοζόντως ἑαυτῷ τὰ	πρὸς	τοὺς τοιούσδε λεχθησόμενα. Ἀλλ´ ᾧ
[4]	καὶ τῶν οὐ Χριστιανῶν τὸ	πρὸς	τοὺς φέροντας τὰ βαρύτατα τῶν
[4]	ἄλλοι δὲ θειοτέρας αὐτῶν καὶ	πρὸς	τοῦτ´ ἐπιτηδείους εἶναι τὰς ψυχάς,
[4]	παλίντροπον ἰοῦσα καὶ ἐπανιοῦσα. Καὶ	πρὸς	τοῦτο δὲ δῆλον ἐκ τῶν
[4]	βίον, πρότερον δὲ ἠμέλει; Καὶ	πρὸς	τοῦτο δὲ φήσομεν ὅτι οὐκ
[4]	ἵνα πλανήσας κίνδυνον διαφύγῃ. Καὶ	πρὸς	τοῦτο λέγοιτ´ ἂν πῇ μὲν
[4]	ὕλης ἔκγονον οὐδὲν ἀθάνατον. Καὶ	πρὸς	τοῦτο λελέξεται ὅτι, εἴπερ ὕλης
[4]	τὰ ἐν ἀνθρώποις, ἑαυτῷ ἀνθυποφέρει	πρὸς	τοῦτο τὸ οὐ γὰρ οἶδε
[4]	ὄντος γνῶναι. Ἡμεῖς δὲ καὶ	πρὸς	τοῦτό φαμεν ὅτι τὴν τῶν
[4]	εἰσήγαγεν ὁ Μωϋσέως λόγος, καὶ	πρὸς	τοῦτο φήσομεν ὅτι ὅμοιόν ἐστι
[4]	φθαρτὸν αὐτῶν ὅμοιον, λεκτέον καὶ	πρὸς	τοῦτον αὐτοῦ τὸν λόγον ὅτι
[4]	ἐπιβουλεύσαντα τῷ Ἄβελ λέγει ἢ	πρὸς	τούτῳ καὶ τὸν Ἠσαῦ τῷ
[4]	ἡμῖν τοῖς ἀνθρώποις ταῦτα γίνεται	πρὸς	τροφὴν ἢ τοῖς φυτοῖς δένδροις
[4]	τί μᾶλλον ἀνθρώποις γίνεσθαι ταῦτα	πρὸς	τροφὴν ἢ τοῖς φυτοῖς δένδροις
[4]	ἐργαλείων ταῖς ὑπηρετουμέναις τέχναις τὰ	πρὸς	τροφήν· ἡ δὲ τῆς σκέπης
[4]	κἂν φιλόσοφος αἰσθανόμενος τοῦ κοινωνικοῦ,	πρὸς	τῷ μὴ συναναιρεῖν τῷ χριστιανισμῷ
[4]	δόγματα τῇ Χριστιανῶν κατὰ ταῦτα	πρὸς	φιλοσοφίαν συμφωνίᾳ, οὐδ´ ὅση βλάβη
[4]	φαρμάκου μοίρᾳ χρῷτό τις ἤτοι	πρὸς	φίλους νοσοῦντας καὶ μεμηνότας, ἰώμενος,
[4]	φύσεως διοικουμένων παντοδαπῶν φυτῶν καὶ	πρὸς	χρείαν γεγονότων οὐκ εὐκαταφρόνητον ἐν
[4]	παρειλήφασι τὸν σοφὸν μετὰ τῆς	θυγατρὸς	μόνης καταλελειμμένον, παντὸς τοῦ τῶν
[4]	κακοδαιμονίαν ἔρχεσθαι. Καίτοι γε ὁ	ἰατρὸς	ὁρῶν τὰ δεινὰ καὶ θιγγάνων
[4]	πρὸς τὸν σωτῆρα ὑπὸ τοῦ	πατρός·	Αἴτησαι παρ´ ἐμοῦ, καὶ δώσω
[4]	καὶ τὸν Ἠσαῦ τῷ Ἰακώβ·	πατρὸς	δὲ λύπην, τάχα μὲν καὶ
[4]	πομπῆς ἐπανιόντα πρὸς τὸν τοῦ	πατρὸς	τάφον καὶ νομίζει κατηγορίαν περιέχειν
[4]	δ´ ἀναβιώσκεται διὰ τὴν τοῦ	πατρὸς	φύσιν. Τὸ δὲ ποριζόμενον ἀεὶ
[4]	ὁδοῖς ὑπαίθριος κοιμώμενος, τὴν τῆς	μητρὸς	φύσιν ἔχων ἀεὶ ἐνδείᾳ ξύνοικος.
[4]	ἐσσομένοισι. Τοῖς δ´ ἐγὼ ἀντὶ	πυρὸς	δώσω κακόν, ᾧ κεν ἅπαντες
[4]	εἶναι πῦρ καταναλίσκον» καὶ ποταμοὺς	πυρὸς	ἕλκειν ἔμπροσθεν αὐτοῦ» ἀλλὰ καὶ
[4]	δολωσάντων. Οὕτω δὲ καὶ ποταμοὶ	πυρὸς»	ἔμπροσθεν» λέγονται εἶναι τοῦ θεοῦ,
[4]	τοῦ Διὸς κακὸν» ἀντὶ τοῦ	πυρός»	ἡ δ´ ἀπὸ τῆς πλευρᾶς
[4]	οὐ ταῦτα, ὅσα ἀνέγραψεν ὁ	Κέλσος,	ἄλλα δέ τινα ἰδιωτικὰ εἴποιεν
[4]	πλανήτας ἀνθρώπους ὑπείληφεν εἶναι ὁ	Κέλσος,	ἀναισχύντως ἐπιχειροῦσιν ἑαυτοὺς καὶ τὴν
[4]	τὸ ὅσον ἐφ´ ἑαυτῷ ὁ	Κέλσος	ἀπὸ τοῦ τοῖς βαρουμένοις ὑπὸ
[4]	καὶ ποταπὴν ἐπανόρθωσιν βουλόμενος ὁ	Κέλσος	γενέσθαι ἐπηπόρησε λέγων· Ἆρ´ οὐχ
[4]	ταῖς τεταγμέναις ἀνακυκλήσεσιν, καὶ πάλιν	Κέλσος	γράψει τὸ βιβλίον τοῦτο, ἀπειράκις
[4]	τῆς τοιᾶσδε καθόδου τῷ θεῷ;	Κέλσος	δὲ τὰ μήτε ὑπὸ Ἰουδαίων
[4]	ἀπὸ τῶν γραφῶν μύθων ὁ	Κέλσος.	Ἐγὼ δ´ οἶδα καὶ Νουμήνιον
[4]	ψυχὴ τί ποιήσει, λεγέτω ὁ	Κέλσος·	εἰ δὲ διαστρέφων τὴν ἔννοιαν
[4]	μᾶλλον Πλάτωνος δυνάμενος, ὁ ἐπικούρειος	Κέλσος,	εἴ γε οὗτός ἐστι καὶ
[4]	καθαραῖς ψυχαῖς; Οὐδαμῶς οὖν ὁ	Κέλσος	εἶδε τὸ βούλημα τῶν ἡμετέρων
[4]	Ἰουδαίοις εὑρισκομένης. ~Μετὰ ταῦτα ὁ	Κέλσος	ἐκτιθέμενος τὰ ἀπὸ τῆς ἔξω
[4]	ταῖς γραφαῖς λέξεις διασύρει ὁ	Κέλσος	ἐν αἷς ὀργῆς λέγονται κατὰ
[4]	μὴ εἰπόντες ἂν ἅπερ ὁ	Κέλσος	ἐξέθετο λέγων· Οἶδε μέν, οὐκ
[4]	πιθανόν τι λέγειν ὑπενοεῖτο ὁ	Κέλσος·	ἐπεὶ δ´ αὐτοὶ οἱ πατέρες
[4]	προκεῖσθαι ἐλέγχειν φησὶ ταῦτα ὁ	Κέλσος,	ἐπεὶ οἴεται αὐτὰ παντί που
[4]	ἐγκατελείφθησαν. ~Ἑξῆς δὲ τούτοις ὁ	Κέλσος	ἐπιτρέχων τὰ ἀπὸ τῆς πρώτης
[4]	μάχονται καί, ὥς φησιν ὁ	Κέλσος,	θείαν φύσιν ἔχοντες οἱ μαντικοὶ
[4]	αὐτῶν ζητηθήσεται» ~Ἑξῆς τούτοις ὁ	Κέλσος,	θέλων μὴ μᾶλλον ἡμῖν τὴν
[4]	Εἰ μὴ ἄρα ἐνταῦθα ὁ	Κέλσος	θλιβόμενος ἀποπηδήσεται μὲν ἀπὸ Πλάτωνος,
[4]	κόσμῳ· ὧν παρακηκοέναι λέγει ὁ	Κέλσος	Ἰουδαίους καὶ Χριστιανοὺς καὶ μὴ
[4]	γὰρ πρὸς ἀμφοτέρους ἱστάμενος ὁ	Κέλσος,	Ἰουδαίους μὲν ἀρνουμένους γεγονέναι τὴν
[4]	διὰ τούτων λεληθότως βούλεται ὁ	Κέλσος—	καὶ γὰρ ἐν πολλοῖς πλατωνίζειν
[4]	ἄλλως λέγηται, συκοφαντεῖ ἡμᾶς ὁ	Κέλσος	καὶ ἐπὶ τούτοις. Ἐλέγομεν δὲ
[4]	γεγενημένου. Ὅθεν οὐχ, ὡς ὁ	Κέλσος	καὶ οἱ παραπλήσιοι αὐτῷ βούλονται,
[4]	τοιοῦτος, λεγέτωσαν Ἕλληνες καὶ ἀκουέτω	Κέλσος	καὶ οἱ συνθιασῶται αὐτοῦ· ἡμεῖς
[4]	τῶν ὠνίων, οὕτω πολλῷ μᾶλλον	Κέλσος	καὶ οἱ τὰ αὐτὰ φρονοῦντες
[4]	~Οὐκ οἶδα δ´ ὅπως ὁ	Κέλσος	καὶ ὅρκου ἐλεφάντων ἤκουσε, καὶ
[4]	ἡμῖν καὶ Ἰουδαίοις προσάγει ὁ	Κέλσος	καὶ πρὸς αὐτόν· ὅτι ἆρα,
[4]	πεποιηκέναι ἃ οὐδὲ παρέστησεν ὁ	Κέλσος.	Καὶ τὸν ἀναγνωρισμὸν δὲ τίθησιν,
[4]	~Δοκεῖ δέ μοι παρακηκοέναι ὁ	Κέλσος	καὶ τοῦ Ποιήσωμεν ἄνθρωπον κατ´
[4]	σκώληκες. Οἴεται δὲ τοῦτο ὁ	Κέλσος	κατασκευαστικὸν εἶναι τοῦ μηδὲν τούτων
[4]	πρὸς τὸν ἄνθρωπον παραγγέλμασιν ὁ	Κέλσος	κωμῳδεῖ, μῦθόν τινα παραπλήσιον τοῖς
[4]	οὖν καὶ διὰ τούτων ὁ	Κέλσος	μάτην ἡμᾶς διαβάλλων· ἐληλέγχθω δὲ
[4]	λογικὸν ζῷον τὰ πάντα δεδημιούργηται.	Κέλσος	μὲν οὖν λεγέτω ὅτι οὕτως
[4]	καὶ ἅπερ ἑξῆς φησιν ὁ	Κέλσος	μετὰ μεγάλης ἐπαγγελίας τοῦτον τὸν
[4]	~Ἦλθεν οὖν, κἂν μὴ βούληται	Κέλσος,	μετὰ πολλοὺς προφήτας ἐπανορθουμένους τὰ
[4]	μοίρᾳ κατηγορίας καὶ φλυαρίας ὁ	Κέλσος,	μὴ παραστήσας λόγῳ ὃ οἴεται
[4]	πρότερον γράψας. ~Ὁ μὲν οὖν	Κέλσος	μόνην τὴν θνητῶν περίοδον κατὰ
[4]	οὐ μεταβολῆς αὐτῷ δεῖ, ὡς	Κέλσος	οἴεται ἡμᾶς λέγειν, οὔτε τροπῆς
[4]	μεταβάλλεσθαι τὰ τῇδε, ὡς ὁ	Κέλσος	οἴεται, λέγων· Εἰ γὰρ ἕν
[4]	δὲ τῷ θεῷ οὐχ, ὡς	Κέλσος	οἴεται, μόνου τοῦ ὅλου ἀλλὰ
[4]	τῶν παραπλησίων οὐ καταγέλαστος φαίνεται	Κέλσος,	οἰόμενος τὰ κακὰ μήτε πλείω
[4]	μὴ ἐσφαλμένα. ~Προσδιατρίβων δ´ ὁ	Κέλσος	οἷς οὐ νενόηκεν αἴτιος ἡμῖν
[4]	τοῦ θεοῦ ἤ, ὡς ὁ	Κέλσος	ὀνομάζει, τῶν θεῶν· δηλονότι καὶ
[4]	καθ´ ἑαυτόν. ~Μετὰ ταῦτα ὁ	Κέλσος	ὁσίας ἕνεκεν μετὰ πάσης ἀσαφείας
[4]	τοῖς γεγεννηκόσιν. Εἰ δὲ ᾔδει	Κέλσος,	ὅσῳ διαφέρει λόγῳ ταῦτα ποιεῖν
[4]	ἀγριωτάτοις; Σαφῶς οὖν λεγέτω ὁ	Κέλσος	ὅτι ἡ τοσαύτη τῶν ἐπὶ
[4]	~Τάχα δέ τινων παρήκουσεν ὁ	Κέλσος	ὅτι ὁ θεός ἐστιν, εἶτα
[4]	~Ἔτι δὲ ἐπεί φησιν ὁ	Κέλσος	ὅτι ψυχὴ μὲν θεοῦ ἔργον,
[4]	μὴ πάντῃ μὲν ἠγνοηκέναι ὁ	Κέλσος	οὐ μὴν σαφῶς ἐκτεθεῖσθαι, ἐπεὶ
[4]	εἶναι τῶν ἡμετέρων ἱερωτέρας ὁ	Κέλσος	οὐ τοῖς τυχοῦσιν ἀνατίθησι τὴν
[4]	ἀδεκάστως ἀνεγνώκει τὴν γραφὴν ὁ	Κέλσος,	οὐκ ἂν εἶπεν οὐχ οἷα
[4]	κρατῆρος γεγονέναι λέγουσι, δεικνύτω ὁ	Κέλσος	οὐκ ἐξ ὕλης ἀποίου αὐτὸν
[4]	καὶ ἱστορίας πολλὰς ἐπιδειξάμενος ἐγνωκέναι	Κέλσος	οὐκ ἐπέστησε τῇ Μωϋσέως ἀρχαιότητι,
[4]	ἀνθρώπων» ~Μετὰ ταῦθ´ ὁ γενναιότατος	Κέλσος	οὐκ οἶδ´ ὁπόθεν λαβὼν ἐπαπορεῖ
[4]	κατὰ τὸν τόπον. Ἀλλ´ οὔτε	Κέλσος	οὔτ´ ἄλλος τις δυνήσεται τὰ
[4]	τῶν ἀλόγων ζῴων ἱστάμενος ὁ	Κέλσος	παραλαμβάνει τὸ ἀράβιον ζῷον, τὸν
[4]	~Ἔθηκε δέ τινα λόγον ὁ	Κέλσος	περὶ τῶν κακῶν τοιοῦτον, ὅτι
[4]	τῆς ἑαυτοῦ. ~Εἰπὼν δ´ ὁ	Κέλσος	περὶ τῶν μελισσῶν, ἵνα τὸ
[4]	τῇ Γενέσει ἀλλ´ ὡς οἴεται	Κέλσος,	σαφὴς τυγχάνῃ, οὐ δ´ οὕτως
[4]	Χριστιανοῖς ἀμαθίαν ἐγκαλῶν καὶ ἀπαιδευσίαν	Κέλσος	σαφῶς παρίστησι, τίνα τρόπον ἀκριβῶς
[4]	τὸν αὐτὸν τρόπον καὶ ὁ	Κέλσος	συγχυθεὶς τὸν λογισμὸν οὐχ ἑώρακεν
[4]	νομίζει εἶναι καὶ ἰδιωτικὰ ὁ	Κέλσος	τὰ Ἰουδαίων καὶ Χριστιανῶν βιβλία
[4]	ἀλόγοις ἔστιν εὑρεῖν, κἂν ὁ	Κέλσος	τὰ λογικὰ ὀνόματα καὶ ἐπὶ
[4]	τὸν κατακλυσμόν; ~Ἔρριψε δ´ ὁ	Κέλσος	τὰ περὶ τῆς περιστερᾶς, ἵνα
[4]	ἁμαρτίαν πυρὶ ἐξαφανισθέντων, παραβάλλει ὁ	Κέλσος	τῇ κατὰ τὸν Φαέθοντα ἱστορίᾳ,
[4]	αὑτὸ ἀπολογίαν. ~Παραρρίπτει δ´ ὁ	Κέλσος	τὴν ἀπέχθειαν, οἶμαι τοῦ Ἠσαῦ
[4]	αὐτῷ. ~Μετὰ ταῦτά φησιν ὁ	Κέλσος·	Τίς ἡ τῶν κακῶν γένεσις,
[4]	οὖν τούτοις πᾶσιν ἐπιφέρει ὁ	Κέλσος	τό· Οὔκουν ἀνθρώπῳ πεποίηται τὰ
[4]	καὶ ἔσεσθαι. Καὶ ὁ μὲν	Κέλσος	φησὶ τὴν τῶν κακῶν γένεσιν
[4]	ἀναβαίνειν. ~Ἐπεὶ δὲ χλευάζων ὁ	Κέλσος	φησὶν ἡμᾶς λέγειν τὸν θεὸν
[4]	πεποιηκότα αὐτόν· ἄνθρωπος» γὰρ καὶ	Κέλσος	ὢν ἐν τιμῇ ὢν οὐ
[4]	μάτην συκοφαντεῖ τοὺς λόγους ὁ	Κέλσος	ὡς οὐχ οἵους τε ἐπιδέξασθαι
[4]	μηδὲν κατασκευάσας μηδ´ ἀποδείξας ὁ	Κέλσος,	ὡσπερεὶ οὐχ ὁσίως ἡμῶν οὐδ´
[4]	τὰ ἀπὸ τῆς ἱστορίας ὁ	Κέλσος·	ὥστε ὅπου μὲν ἐδόκει αὐτῷ
[4]	ἱστορίαν καὶ τὴν περὶ τοῦ	ὕδατος	ἐκ πέτρας ἐξεληλυθέναι ἀναγεγραμμένου παραδόξως
[4]	ἐπὶ δὲ συναγωγῆς μιᾶς παντὸς	ὕδατος	τοῦ ὑποκάτω παντὸς τοῦ οὐρανοῦ
[4]	τὴν βάσιν κατὰ δὲ τὸ	πλάτος	δισχιλίων πεντακοσίων; Πῶς δ´ οὐκ
[4]	περὶ ἀδιαφόρου τῇ αὐτοῦ φύσει	πράγματος	τοῦ φθαρτοῦ, καὶ ὅτι οὐδὲν
[4]	γε ἔδει αὐτὸν περὶ τηλικούτου	δόγματος	μηδ´ ἀποφαίνεσθαι τὴν ἀρχήν, εἴπερ
[4]	Ἰακώβ. ~Πόρρω δὲ τυγχάνων τοῦ	βουλήματος	τῶν γεγραμμένων φησὶ τὸν θεὸν
[4]	ὅτι καὶ τοῦτ´ οὐκ ἀπὸ	θεωρήματος	τοῦ περὶ τοῦ καθήκοντος ποιοῦσιν
[4]	ἀνθρώπων καὶ μυρμήκων ἀπὸ τοσούτου	διαστήματος,	μὴ πολὺ δὲ μᾶλλον βλέπειν
[4]	πάσης ψυχῆς, βεβλαμμένης ἀπὸ τοῦ	συγγράμματος	Κέλσου ἢ τῶν παραπλησίων αὐτῷ
[4]	μὴ πάνυ ἐμφαίνοντι διὰ τοῦ	συγγράμματος	τὸν Ἐπικούρειον ἀλλὰ προσποιουμένῳ πρόνοιαν
[4]	καὶ ἄλλους μυρίους οὐδὲ μέχρι	ὀνόματος	θέλομεν Δία καλεῖν τὸν ἐπὶ
[4]	αὐτοῦ δημιουργήματα εὐφημοῦντες οὐδὲ μέχρι	ὀνόματος	χραίνομεν τὰ θεῖα, ἀποδεχόμενοι τοῦ
[4]	καὶ παράληψις τοῦ τοῦ θεοῦ	ὀνόματος	ὡς οἰκείου τοῖς ἀνδράσι τούτοις
[4]	γὰρ ἡμῶν σαφὲς ὅτι Ἐκ	στόματος	κυρίου οὐκ ἐξελεύσεται τὰ κακὰ
[4]	ὑμῶν εἰς τὰ ῥήματα τοῦ	στόματός	μου. Ἀνοίξω ἐν παραβολαῖς τὸ
[4]	ἀκρίς, καὶ στρατεύει ἀπὸ ἑνὸς	κελεύσματος	εὐτάκτως· καὶ ἀσκαλαβώτης χερσὶν ἐρειδόμενος
[4]	Μωϋσέως τεθαύμακα, καὶ τὸ τοιοῦτον	θαύματος	ἀποφανοῦμαι ἄξιον εἶναι, ὅτι φύσεις
[4]	ὑπὸ τοῦ ἐν Μωϋσεῖ θείου	πνεύματος,	ἀφ´ οὗ καὶ ἐπροφήτευσεν· ἐπεὶ
[4]	ἐν ταῖς ἀπὸ τοῦ θείου	πνεύματος	γραφαῖς, γενομένου ἐν καθαραῖς ψυχαῖς;
[4]	θεοῦ» ἐπιδημοῦντος ἡμῶν τῷ φανταστικῷ	πνεύματος	θεοῦ καὶ φαντάζοντος ἡμᾶς τὰ
[4]	ὅσιοι καὶ δεκτικοὶ τοῦ θείου	πνεύματος,	καὶ ὡς ἐπέστρεφον τοὺς καθ´
[4]	ἀποφανούμεθα πληροῦσθαι ἢ μετέχειν θείου	πνεύματος.	Οὐ χρεία οὖν εἰς τὴν
[4]	μεταδεδωκέναι τὸν θεὸν τοῦ ἀφθάρτου	πνεύματος	τῷ ἀνθρώπῳ· καθὸ λέλεκται· Τὸ
[4]	γῆς τέτακται καὶ τοῦ καλουμένου	στερεώματος	ἔτι δὲ καὶ φωστήρων καὶ
[4]	φύσιν. Εἰ δὲ μὴ παντὸς	σώματος	ἄλλη φύσις, ἀλλ´ ἑκάστου ἐστὶ
[4]	καὶ εὐτελεστάτων, ἵνα καὶ παντὸς	σώματος	ἄλλη φύσις ᾖ παρὰ τὴν
[4]	θεοῦ ἔργον, τὸ μηδὲ παντὸς	σώματος	ἄλλην εἶναι φύσιν. Εἰ δὲ
[4]	ὅτι πάσχει τι ὑπὸ τοῦ	σώματος	ἀνακεκραμένη αὐτῷ καὶ ἀπὸ τοῦ
[4]	βοὸς ἢ τῶν ἐκ τοῦ	σώματος	βοὸς μελισσῶν καὶ ἐπὶ τὸ
[4]	τὸ ψυχὴ μὲν θεοῦ ἔργον,	σώματος	δὲ ἄλλη φύσις. ~Εἶθ´ ἑξῆς
[4]	εἰπόντι· ψυχὴ μὲν θεοῦ ἔργον,	σώματος	δὲ ἄλλη φύσις καὶ οὐ
[4]	Καὶ ψυχὴ μὲν θεοῦ ἔργον,	σώματος	δὲ ἄλλη φύσις. Καὶ οὐδὲν
[4]	Καὶ ψυχὴ μὲν θεοῦ ἔργον,	σώματος	δὲ ἄλλη φύσις. Καὶ ταύτῃ
[4]	ὅτι ψυχὴ μὲν θεοῦ ἔργον,	σώματος	δὲ ἄλλη φύσις. Καὶ ταύτῃ
[4]	ὅτι ψυχὴ μὲν θεοῦ ἔργον,	σώματος	δὲ ἄλλη φύσις· οὗ τῷ
[4]	διαφέροι ἂν τὸ ταύτης σῶμα	σώματος,	ἐν ᾧ οἰκεῖ ψυχὴ οὐκ
[4]	φροντίσει τῆς ταφῆς τοῦ Σωκράτους	σώματος	καὶ τῆς Ἀνύτου καὶ τὸ
[4]	Καὶ οὐδὲν διοίσει σῶμα ἀνθρώπου	σώματος	νυκτερίδος ἢ εὐλῆς ἢ βατράχου·
[4]	ἢ βατράχου σῶμα τοῦ αἰθερίου	σώματος.	~Ὅρα οὖν εἰ δεῖ τῷ
[4]	σῶμα ἢ τῶν ἐκ τοῦ	σώματος	ὄφεων καὶ ἐπὶ τὸ βοὸς
[4]	καὶ ψυχὴν ἀνθρωπίνην ἀναλαβὼν ὁ	ἀθάνατος	θεὸς λόγος δοκεῖ τῷ Κέλσῳ
[4]	ἐστιν ἀθάνατον. Εἰ μὲν οὖν	ἀθάνατος	ὁ κόσμος, ὅπερ ἀρέσκει καὶ
[4]	ὕλης οὐδὲν ἔκγονον ἀθάνατον, ἤτοι	ἀθάνατος	ὅλος ὁ κόσμος καὶ οὐχ
[4]	καὶ σοφιστής· καὶ οὔτε ὡς	ἀθάνατος	πέφυκεν οὔτε ὡς θνητός, ἀλλὰ
[4]	ὡς ὁ ὑπνῶν κύριος, ὡς	δυνατὸς	κεκραιπαληκὼς ἐξ οἴνου. Εἴπερ οὖν
[4]	τῶν ἐν ἀνθρώποις ἐξετάσεως δεομένων	δυσθήρατός	ἐστι τῇ φύσει ἡμῶν, ἐν
[4]	πάντων ἀνθρώπων» ~Μετὰ ταῦθ´ ὁ	γενναιότατος	Κέλσος οὐκ οἶδ´ ὁπόθεν λαβὼν
[4]	Φορωνέως· καὶ ὑπὸ Αἰγυπτίων δ´	ἀρχαιότατος	εἶναι ὁμολογεῖται ἀλλὰ καὶ ὑπὸ
[4]	οὐδὲ γὰρ ἔχουσιν αὐτόν— ὁ	πρεσβύτατος	δὲ καὶ υἱὸς μὲν τοῦ
[4]	αἰγιόχοιο. Ἆρ´ οὖν ὁ μὲν	ἀετὸς	ἦν μαντικός, ὁ δὲ δράκων,
[4]	λύκος καὶ ἀλώπηξ καὶ δράκων	ἀετός	τε καὶ ἱέραξ καὶ τὰ
[4]	γάρ σφιν ἐπῆλθε περησέμεναι μεμαῶσιν,	αἰετὸς	ὑψιπέτης, ἐπ´ ἀριστερὰ λαὸν ἐέργων,
[4]	σοφὸς καὶ συνήσει ταῦτα; Ἢ	συνετὸς	καὶ ἐπιγνώσεται αὐτά; Ἐπὶ πλεῖον
[4]	οἱ σπουδαῖοι, οὐδεὶς γὰρ φαῦλος	συνετός.	Λέγει τοίνυν τὸν τρόπον τοῦτον,
[4]	μὲν οὖν τὸ ἀληθὲς οὐδεὶς	συνετὸς	τοιαῦτα ἱστόρησε, καὶ οὐδεὶς σοφὸς
[4]	ἀλλὰ σκληρὸς καὶ αὐχμηρὸς καὶ	ἀνυπόδητος	καὶ ἄοικος, χαμαιπετὴς ἀεὶ ὢν
[4]	περὶ διαμονῆς τὴν αὐτὴν τῷ	ἀγένητος	ὑποτεθεῖσθαι. Ἀλλ´ οὐ ταῦτα νῦν
[4]	ὡς ἀθάνατος πέφυκεν οὔτε ὡς	θνητός,	ἀλλὰ τοτὲ μὲν τῆς αὐτῆς
[4]	ὑγιῶς ταῦτα λέγεται, καὶ οὐκ	εὐκαταφρόνητος	αὐτοῖς αἵρεσις ἡ τῶν Στωϊκῶν
[4]	μὴ ὑπάρχει. Καὶ γὰρ οὐκ	εὐκαταφρόνητός	ἐστιν εἰς ἑκάτερα ἐπιχειρούμενος ὁ
[4]	αὐχῶν εἶναι μὴ ἀμαθὴς μηδὲ	ἀνόητος,	τὴν ἀληθῆ λέγει περὶ τούτων
[4]	ἵνα μὴ μένῃ ἀργὴ καὶ	ἀνεπινόητος	τῶν τεχνῶν, πεποίηκε τὸν ἄνθρωπον
[4]	μὴ τετηρηκέναι τὰ τῆς Μωϋσέως	ἀρχαιότητος,	ἀκολούθως πάντα ποιήσας. Οἱ γὰρ
[4]	Φλαυΐου Ἰωσήπου περὶ τῆς Ἰουδαίων	ἀρχαιότητος	δύο βιβλία, ἵνα γνῷ, τίνα
[4]	περὶ τῶν ἐπιδικασαμένων ἀνθρώπων τῆς	ἀρχαιότητος,	οἷον Ἀθηναίων καὶ Αἰγυπτίων καὶ
[4]	μαρμαρυγὰς καὶ τὴν λαμπρότητα τῆς	θειότητος	βλέπειν οἱονεὶ σὰρξ» γίνεται, σωματικῶς
[4]	ὑπερέχοντας ἐν τῇ παραδοχῇ τῆς	θειότητος	διὰ τὸν ἐπὶ πλεῖον εὔτονον
[4]	ἀπό τινος ἐν ἡμῖν οὔσης	θειότητος	καὶ μαντικῆς περὶ τὴν ψυχὴν
[4]	ὑποκείμενον ἡ ὕλη ἀπολλυμένης τῆς	ποιότητος	διαμένει κατὰ τοὺς ἀγένητον αὐτὴν
[4]	περισπωμένους ὑπὸ τῆς, ὡς οἴεται,	πιθανότητος	ἀνατρέπειν ἀπὸ τῆς πρὸς τὰ
[4]	φύσεως τοῦ ζῴου καὶ τῆς	ἡμερότητος	ἱστορούμενα, οὐ μὴν καὶ περὶ
[4]	τῷ· Ἢ τοῦ πλούτου τῆς	χρηστότητος	αὐτοῦ καὶ τῆς ἀνοχῆς καὶ
[4]	τοὺς ἀνθρώπους εἰς πολλὰ τοῦ	μέλιτος	χρῄζοντας, θεραπείας τε σωμάτων πεπονθότων
[4]	ὁ αὐτός ἐστι καὶ οὐκ	ἀπαράλλακτος	ἕτερος ἑτέρῳ, τὰ δ´ ἐν
[4]	μὴ Σωκράτης πάλιν γένηται, ἀλλ´	ἀπαράλλακτός	τις τῷ Σωκράτει, γαμήσων ἀπαράλλακτον
[4]	λόγου θεοῦ αὐτὸς πάσης κακίας	ἀπαράδεκτος	ἦν. Εἰ δὲ καὶ σῶμα
[4]	ἐστὶν ὁ τοιόσδε καὶ ὡς	ψεκτὸς	κατατέτακται εἰς χρείαν ἀπευκταίαν μὲν
[4]	χρείαν τοῦ παντός, οὐδὲν ἧττον	ψεκτός	τε ἐστὶν ὁ τοιόσδε καὶ
[4]	καὶ μυῖαι, ἐνεργοῦντες μὲν ἡμέρας	νυκτὸς	δὲ διαναπαυόμενοι, τῶν δι´ ἀνθρώπους
[4]	τὰ μάλιστα χρῄζοντα ἡμέρας καὶ	νυκτὸς	τὰ ὑπὸ σελήνην ἐστί, καὶ
[4]	τὸ περὶ ἀληθείας τοῦ ταῦτα	συντάξαντος	βούλημα. Τοῦτον δὲ τὸν παρὰ
[4]	δ´ οὐ θαυμαστὸν τὸ ζώπυρα	παντὸς	γένους εἰσάγεσθαι ἔνδον προνοίᾳ θεοῦ,
[4]	θεῶν. Μετὰ γὰρ τὴν τοῦ	παντὸς	ἐκπύρωσιν, ἀπειράκις γενομένην καὶ ἀπειράκις
[4]	πέταται ὑπὸ τὸν οὐρανόν, ὁμοίωμα	παντὸς	ἑρπετοῦ, ὃ ἕρπει ἐπὶ τῆς
[4]	ἕρπει ἐπὶ τῆς γῆς, ὁμοίωμα	παντὸς	ἰχθύος, ὅσα ἐστὶν ἐν τοῖς
[4]	μὲν τῇ χρείᾳ τι τοῦ	παντὸς	καὶ τοὺς φαυλοτάτους, παρ´ ἑαυτοὺς
[4]	ὁμοίωμα ἀρσενικοῦ ἢ θηλυκοῦ, ὁμοίωμα	παντὸς	κτήνους τῶν ὄντων ἐπὶ τῆς
[4]	τῆς κακίας καὶ ἀνακαινώσει τοῦ	παντός,	λέγοντες παρὰ τῶν προφητῶν ἐκ
[4]	ἀλλὰ παρὰ τὸ ὅλον ἐξαιρέτως	παντὸς	λογικοῦ. Καὶ οὐδέ ποτε ἀπολείψει
[4]	οἰκοδομηθεῖσα ὑπὸ τοῦ θεοῦ χωρὶς	παντὸς	λόγου καί τινος ἐπικρύψεως λελέχθαι
[4]	φαύλων εἰς τὴν διάταξιν τοῦ	παντὸς	ὁ θεός, κατατάσσων αὐτοὺς εἰς
[4]	μέγα βοήθημα ἡμῖν δέδοται καὶ	παντὸς	ὅπλου κρεῖττον, οὗ δοκεῖ ἔχειν
[4]	ὄντων ἐπὶ τῆς γῆς, ὁμοίωμα	παντὸς	ὀρνέου πτερωτοῦ, ὃ πέταται ὑπὸ
[4]	κατατάσσων αὐτοὺς εἰς χρείαν τοῦ	παντός,	οὐδὲν ἧττον ψεκτός τε ἐστὶν
[4]	λαμβάνουσα. Τὸ γὰρ φθαρτὸν ἀνάγκη	παντὸς	οὑτινοσοῦν ἐκ τῆς αὐτῆς ὑποκειμένης
[4]	ὕδατα κατὰ γένη αὐτῶν» καὶ	παντὸς	πετεινοῦ πτερωτοῦ κατὰ γένος» καὶ
[4]	εἶναι φύσιν. Εἰ δὲ μὴ	παντὸς	σώματος ἄλλη φύσις, ἀλλ´ ἑκάστου
[4]	ἀλόγων καὶ εὐτελεστάτων, ἵνα καὶ	παντὸς	σώματος ἄλλη φύσις ᾖ παρὰ
[4]	οὔσης θεοῦ ἔργον, τὸ μηδὲ	παντὸς	σώματος ἄλλην εἶναι φύσιν. Εἰ
[4]	ἐπιθυμητὴς καὶ πόριμος, φιλοσοφῶν διὰ	παντὸς	τοῦ βίου, δεινὸς γόης καὶ
[4]	μιᾶς παντὸς ὕδατος τοῦ ὑποκάτω	παντὸς	τοῦ οὐρανοῦ τῷ Ἐγένετο οὕτως»
[4]	μετὰ τῆς θυγατρὸς μόνης καταλελειμμένον,	παντὸς	τοῦ τῶν ἀνθρώπων γένους διεφθαρμένου,
[4]	φῶς» ἐπὶ δὲ συναγωγῆς μιᾶς	παντὸς	ὕδατος τοῦ ὑποκάτω παντὸς τοῦ
[4]	προφητῶν ἀπειλεῖ καὶ διὰ τοῦ	ἐπιδημήσαντος	ὅλῳ τῷ γένει τῶν ἀνθρώπων
[4]	θέλῃ, αὔξει τὸ τοῦ πάντα	κοσμήσαντος	λόγου ἔργον καὶ δείκνυσι τὴν
[4]	πρὸς τὴν Κέλσου ὑπόληψιν, μὴ	νοήσαντος	τὰς ὡς ἐν ἱστορίαις λεγομένας
[4]	ὑπὸ προπετοῦς μειρακίου, τριῶν ἡμερῶν	φοιτήσαντος	εἰς φιλοσόφου καὶ ἐπαιρομένου κατὰ
[4]	τοῦ Δανιὴλ περὶ τούτων πάλαι	προφητεύσαντος.	Φησὶ δ´ ἡμᾶς λέγειν ὅτι
[4]	οὐ μὴν καὶ περὶ ὅρκων	ἐλέφαντος	σύνοιδα εἰρῆσθαι παρά τινι· εἰ
[4]	ἀνδρός, ὡς φής, ἐνθέου τοιαῦτα	γράψαντος·	Τὸν δὲ χολωσάμενος προσέφη νεφεληγερέτα
[4]	ἐν μιᾷ γωνίᾳ τῆς οἰκουμένης	βουληθέντος	μόνους θεραπεύεσθαι ἀλλὰ τὸ ὅσον
[4]	τὸν ἐν Φιλήβῳ λόγον, μὴ	βουληθέντος	τὴν ἡδονὴν παραδέξασθαι θεόν. Τὸ
[4]	τῆς πλευρᾶς τοῦ μετ´ ἔκστασιν»	κοιμηθέντος	ληφθεῖσα γυνὴ καὶ οἰκοδομηθεῖσα ὑπὸ
[4]	πρόσθεν χρόνῳ τοῦ τοιοῦδε μηδ´	ἀμφισβητηθέντος.	Πάνυ δ´ ἀσαφῶς ἐν τούτοις
[4]	ἔλαττον χεομένην, καὶ ἔστιν ὅτε	προτραπέντος	ἐπ´ ἀρετὴν καὶ προκόπτοντος ἐπὶ
[4]	μετὰ καμάτου ἀλλά γε δυνατοῦ	ὄντος	γνῶναι. Ἡμεῖς δὲ καὶ πρὸς
[4]	καὶ τῆς περὶ θεοῦ ἀγνοίας,	ὄντος	δὲ μεγίστου κακοῦ καὶ τοῦ
[4]	τῆς τοῦ θείου λόγου φύσεως,	ὄντος	θεοῦ, πῇ δὲ περὶ τῆς
[4]	οὐ ῥᾳδίως μὲν οἵου τε	ὄντος	θεωρεῖν τὴν γένεσιν τῶν κακῶν,
[4]	ὧν ἀνωτέρω προεῖπεν, ὡς ἀγενήτου	ὄντος	τοῦ κόσμου καὶ ἀφθάρτου, καὶ
[4]	τὸ τοιοῦτον ποιῆσαί τινες, ἐναργοῦς	ὄντος	τοῦ τὰ ὀνόματα ἀπὸ τῆς
[4]	οὔτ´ ἐπὶ τῆς πλάσεως χεῖρας	παραλαβόντος	θεοῦ, τοῦ δὲ Ἰὼβ καὶ
[4]	τὰς ἐν τῇ ὕλῃ ποιότητας	ἀμείβοντος.	~Ἔτι δὲ καὶ πᾶσα ψυχὴ
[4]	ἐν ᾧ εὑρίσκει χώραν, οὐκ	ἀμείβοντος	τόπον οὐδ´ ἐκλείποντος χώραν αὐτοῦ
[4]	μυρμήκων καὶ τῶν μελισσῶν· ὅπερ	κατάγοντός	ἐστι τὴν ψυχὴν ἀπὸ τῶν
[4]	θέλεις ἡμᾶς ἀπαντᾶν, ἄκουε αὐτοῦ	λέγοντος·	Ἀλλὰ γὰρ ἀγνοούμενος ὁ θεὸς
[4]	καὶ τοὺς τοῦ ἰατροῦ λόγους,	λέγοντος	τοῖς κάμνουσι· τεμῶ σε καὶ
[4]	ἐπίδειξις γεγένηται, τοῦ Ἰωσὴφ οὐκ	ἐνδόντος	πρὸς τὸν ἔρωτα τῆς νομιζομένης
[4]	τῷ φανταστικῷ πνεύματος θεοῦ καὶ	φαντάζοντος	ἡμᾶς τὰ τοῦ θεοῦ· ἐπεὶ
[4]	ὅλῳ τὰς διαφορὰς τῶν εἰδῶν	κατασκευάζοντος.	Ἢ τὸ ἔσχατόν γε ἔδει
[4]	τοῦ ἐπὶ τοσοῦτον τὸν ἄνθρωπον	ἐξευτελίζοντος.	Ἀλλὰ γὰρ ὅσον ἐπὶ Κέλσῳ
[4]	ἐξεργασίας καὶ κατασκευῆς, χάριτι θεοῦ,	φωτίζοντος	τὸ ἡγεμονικόν, δυναμένων γενέσθαι τῷ
[4]	ποιήσας. Οἱ γὰρ τὰ περὶ	Φαέθοντος	ἱστοροῦντες ἐοίκασι καὶ Ὁμήρου νεώτεροι,
[4]	ἀπὸ θεωρήματος τοῦ περὶ τοῦ	καθήκοντος	ποιοῦσιν οἱ πελαργοὶ οὐδ´ ἀπὸ
[4]	σελήνῃ καὶ ἄστροις ὑπὸ τοῦ	φάσκοντος·	Ἄλλη δόξα ἡλίου, καὶ ἄλλη
[4]	ὁντινοῦν, ἀκούσαντα δεινολογοῦντος Κέλσου καὶ	φάσκοντος	τὸ ἐπιγεγραμμένον σύγγραμμα Ἰάσονος καὶ
[4]	περὶ ὅλου τοῦ γένους ταῦτα	φάσκοντος	τοῦ θείου λόγου. Καὶ γὰρ
[4]	ταῦτα πάλιν συντιθεμένου καὶ οἱονεὶ	ἀναβιώσκοντος	καὶ ἀναβαίνοντος εἰς οὐρανόν; Ἢ
[4]	ἐν τῇ πολιτείᾳ αὐτῶν ἦν,	ἐκβάλλοντος	πάντας τοὺς τοιούτους ἀπ´ αὐτῆς
[4]	ἢ ἐπ´ ἔλαττον καὶ ἐνίοτε	φθάνοντος	καὶ ἐπ´ αὐτὴν τὴν ἀρετὴν
[4]	συντιθεμένου καὶ οἱονεὶ ἀναβιώσκοντος καὶ	ἀναβαίνοντος	εἰς οὐρανόν; Ἢ Ἕλλησι μὲν
[4]	τοῦ κυρίου πρὸς τὸν προφήτην	εἰπόντος·	Ἰδοὺ δέδωκα τοὺς λόγους μου
[4]	εἴπομεν πρὸς τὴν Κέλσου πεῦσιν	εἰπόντος·	Τίς γὰρ ὁ νοῦς τῆς
[4]	χώραν, οὐκ ἀμείβοντος τόπον οὐδ´	ἐκλείποντος	χώραν αὐτοῦ κενὴν καὶ ἄλλην
[4]	ὀρνίθων μαντικῇ. Ἐπὶ δὲ τοῦ	παρόντος	δεδόσθω ὑπαρκτὸν εἶναι τὴν οἰωνιστικήν,
[4]	οὐ θαυμαστὸν εἰ ἐπὶ τοῦ	παρόντος	ἐξ ἀνθρώπου νεκροῦ μεταπλασσόμενος ὄφις,
[4]	καὶ τὰ ἑξῆς, οὐ τοῦ	παρόντος	ἐστὶ καιροῦ λέγειν. Ἀρκεῖ γὰρ
[4]	γραφῶν. Ἀρκεῖ δ´ ἐπὶ τοῦ	παρόντος	μίαν παραθέσθαι Παύλου λέξιν οὕτως
[4]	ζῴου ἱστορούμενα, ἀντιπελαργοῦντος καὶ τροφὰς	φέροντος	τοῖς γεγεννηκόσι· λεκτέον ὅτι καὶ
[4]	ὑπὸ τῶν Τιτάνων ἀπατωμένου καὶ	ἐκπίπτοντος	ἀπὸ τοῦ Διὸς θρόνου καὶ
[4]	ὅτε προτραπέντος ἐπ´ ἀρετὴν καὶ	προκόπτοντος	ἐπὶ πλεῖον ἢ ἐπ´ ἔλαττον
[4]	τοῦ εἰσαγομένου ἢ ἐπ´ ὀλίγον	προκόπτοντος	ἢ ἐπὶ πλεῖον ἢ καὶ
[4]	ζῆν κατ´ ἀρετὴν ἢ καὶ	προκόπτοντος	ἢ καὶ ἤδη ζῶντος κατ´
[4]	ἀπειληφότος μὲν ἀθρόως τὴν κακίαν	ἐμφύοντος	δὲ τὴν ἀρετήν, τὴν ἐπανόρθωσιν
[4]	καλουμένου ἐν τοῖς λόγοις ἡμῶν	ἄρχοντος	τοῦ αἰῶνος τούτου» ἕτεροι δὲ
[4]	ἧττον ἐβουλόμην πάνθ´ ὁντινοῦν, ἀκούσαντα	δεινολογοῦντος	Κέλσου καὶ φάσκοντος τὸ ἐπιγεγραμμένον
[4]	τὰ περὶ τοῦ ζῴου ἱστορούμενα,	ἀντιπελαργοῦντος	καὶ τροφὰς φέροντος τοῖς γεγεννηκόσι·
[4]	λέγονται εἶναι τοῦ θεοῦ, τοῦ	ἐξαφανιοῦντος	τὴν δι´ ὅλης τῆς ψυχῆς
[4]	ἔκ τινος κρατῆρος τὴν ψυχὴν	ποιοῦντος,	προσφεύξεται δὲ Ἀριστοτέλει καὶ τοῖς
[4]	καὶ ὁ τραγικὸς ἀπὸ τοῦ	ποιοῦντος	τὴν ἡμέραν ἡλίου ὠνόμασε τὴν
[4]	οὐ γὰρ ἐδέοντο οἱ πολλοὶ	προσωποποιοῦντος	θεοῦ ἁρμοζόντως ἑαυτῷ τὰ πρὸς
[4]	ἀσεβῶς ὑπὸ τοῦ ἀσέβειαν ἡμῖν	ἐγκαλοῦντος	εἴρηται τὸ οὐ μόνον σοφώτερα
[4]	γνώσεως τῆς δόξης τοῦ θεοῦ»	ἐπιδημοῦντος	ἡμῶν τῷ φανταστικῷ πνεύματος θεοῦ
[4]	χώραν αὐτοῦ κενὴν καὶ ἄλλην	πληροῦντος.	Ἵνα γὰρ καὶ ἐκλείπειν αὐτὸν
[4]	μὴ φιλοσοφήσαντι, ὡς τοῦ μὲν	φιλοσοφοῦντος	γνῶναι τὴν γένεσιν αὐτῶν δυναμένου
[4]	δυναμένου ῥᾳδίως, τοῦ δὲ μὴ	φιλοσοφοῦντος	οὐ ῥᾳδίως μὲν οἵου τε
[4]	καὶ προκόπτοντος ἢ καὶ ἤδη	ζῶντος	κατ´ αὐτὴν ἀποφανούμεθα πληροῦσθαι ἢ
[4]	Κέλσῳ κατὰ ταῦτα, ἐχρησάμην ἂν	Σολομῶντος	λέξει ἀπὸ τῶν Παροιμιῶν οὕτως
[4]	ἔχει τὴν ἀρχήν, πάντα θαυμασμὸν	ὑπερβεβηκότος.	Ἀλλ´ ἡμεῖς οἱ τῷ ταῦτα
[4]	οὑτωσὶ εὐτρεπίζεται· οὕτως τὴν τοῦ	πεφυκότος	τρέφειν ἀνθρωπίνην ψυχὴν λόγου δύναμιν
[4]	βέλτιστα προκαλούμενοι λόγοι, θεοῦ αὐτοὺς	δεδωκότος,	εἰσὶν ἐν ἀνθρώποις· ἤδη δὲ
[4]	τοῦ τετάρτου τόμου αὐτάρκη περιγραφὴν	εἰληφότος,	αὐτοῦ που καταπαύσομεν τὸν λόγον.
[4]	πράξεις, ὁτὲ μὲν οὔτε λόγον	ἀνειληφότος	ὁτὲ δὲ μετὰ τοῦ λόγου
[4]	φαντασιουμένοις τοῖς ἀνθρώποις ὑπὸ θεοῦ,	ἀπειληφότος	μὲν ἀθρόως τὴν κακίαν ἐμφύοντος
[4]	πονηρότατον. Μένων γὰρ τῇ οὐσίᾳ	ἄτρεπτος	συγκαταβαίνει τῇ προνοίᾳ καὶ τῇ
[4]	ἱλαρύνηται πρόσωπον ἐν ἐλαίῳ, καὶ	ἄρτος	στηρίζῃ καρδίαν ἀνθρώπου. Εἰ δὲ
[4]	ΚΕΛΣΟΥ ΑΛΗΘΗ ΛΟΓΟΝ ΩΡΙΓΕΝΟΥΣ ΤΟΜΟΣ	ΤΕΤΑΡΤΟΣ.	~Ἐν τρισὶ τοῖς πρὸ τούτων
[4]	ἔργα, λεγόμενα εἶναι ξύλα» ἢ	χόρτος»	ἢ καλάμη» πῶς οὐκ αὐτόθεν
[4]	θεοῦ ἐστιν ἡ ὀργή, ἀλλ´	ἕκαστος	αὑτῷ ταύτην δι´ ὧν ἁμαρτάνει
[4]	τοῦ θεοῦ. Πῶς οὖν δύναται	ἕκαστος	θησαυρίζειν ἑαυτῷ ὀργὴν ἐν ἡμέρᾳ
[4]	τούτων καὶ τῶν παραπλησίων οὐ	καταγέλαστος	φαίνεται Κέλσος, οἰόμενος τὰ κακὰ
[4]	Φησὶ γὰρ ὁ ἐν ποιήσει	θαυμαστὸς	Ὅμηρος περὶ μὲν τοῦ προτέρου
[4]	οὐδὲν ἦσαν, θεὸς δ´ ὁ	μέγιστος,	ὥς φασιν, ὀργιζόμενος καὶ θυμούμενος
[4]	ἀνθρώπων, μάλιστα πιστῶν» καὶ ὁ	Χριστὸς	αὐτοῦ ἱλασμὸς» εἶναι περὶ τῶν
[4]	αὐτόν, καὶ εἷς κύριος Ἰησοῦς	Χριστός,	δι´ οὗ τὰ πάντα καὶ
[4]	τοῖς λόγοις τούτοις συνηθείᾳ καὶ	Χριστὸς	εἶναι λεγόμενος τοῦ θεοῦ. ~Τάχα
[4]	ἵνα μάθῃ τὰ ἐν ἀνθρώποις,	Χριστὸς	ἐπιδημεῖ τῷ βίῳ. Εἶτα ὡς
[4]	ἐπανορθωτὴς ὅλου τοῦ κόσμου ὁ	Χριστός,	οὐ δεόμενος κατὰ τὴν προτέραν
[4]	ἡ δὲ πέτρα ἦν ὁ	Χριστός.	Παριστὰς δὲ ὁ Ἀσὰφ ὅτι
[4]	ὅτι ἔτι ἁμαρτωλῶν ὄντων ἡμῶν	Χριστὸς	ὑπὲρ ἡμῶν ἀπέθανε. Καίτοι γε
[4]	τῷ ἰδίῳ λόγῳ ἄποιος καὶ	ἀσχημάτιστος,	τὰς ποιότητας οὐκ οἶδα κατὰ
[4]	διὰ τί Ὅτε διεμέριζεν ὁ	ὕψιστος	ἔθνη, ὡς διέσπειρεν υἱοὺς Ἀδάμ,
[4]	ζῴῳ συγγενῶν δαιμόνων εἴτε καὶ	αὐτὸς	ἀναβαίνων τῇ σοφίᾳ εὑρών, ἐν
[4]	πιστεύοντας ἢ τοὺς ἀπιστοῦντας ἤτοι	αὐτὸς	ἀρρήτῳ καὶ θείᾳ δυνάμει ἔν
[4]	μετέχειν. Καὶ ἀλλαχοῦ φησιν ὁ	αὐτός·	Γέγραπται γὰρ ὅτι ἕνεκεν τούτου
[4]	ὀδύνῃσι, μέσῳ δ´ ἐγκάββαλ´ ὁμίλῳ·	αὐτὸς	δὲ κλάγξας πέτετο πνοιῇς ἀνέμοιο.
[4]	ἀπατῶμεν, ὡς οἴεται, τοὺς ἀκούοντας,	αὐτὸς	δέ, ὁ αὐχῶν εἶναι μὴ
[4]	τε τῷ Σὺ δὲ ὁ	αὐτὸς	εἶ» καὶ ἐν τῷ Οὐκ
[4]	καὶ ἀλλαγήσονται. Σὺ δὲ ὁ	αὐτὸς	εἶ. Πλὴν ἀρκεῖ πρὸς τὸν
[4]	ἐκτείνειν τὰς εὐποιΐας. Καὶ γὰρ	αὐτὸς	εἴρηται σωτὴρ πάντων ἀνθρώπων, μάλιστα
[4]	φαύλων ἀνθρώπων οὐ παρὰ τὸ	αὐτὸς	ἔλαττον ἔχειν δοκεῖν θέλοι ἂν
[4]	καὶ μηδ´ ἕν´ ἄνθρωπον, ὃν	αὐτὸς	ἔπλασε, πεῖσαι δυνάμενον. Διὰ τούτων
[4]	καὶ μηδ´ ἕνα ἄνθρωπον, ὃν	αὐτὸς	ἔπλασε, πεῖσαι δυνάμενον, εἰσήγαγεν ὁ
[4]	ὁ μὲν κόσμος ἀεὶ ὁ	αὐτός	ἐστι καὶ οὐκ ἀπαράλλακτος ἕτερος
[4]	ἡμῶν, τούτου μᾶλλον ἀρκεσθῆναι τῷ	Αὐτὸς	ἔφα» ἢ ἄλλου οὑτινοσοῦν. ~Μετὰ
[4]	ἐγκαλῶν τοῖς ψιλὴν πίστιν ἐπαγγελλομένοις	αὐτὸς	ἡμᾶς πιστεύειν ἐβούλετο οἷς ἀπεφήνατο,
[4]	ἄλλο ᾠκονόμει ἢ εἰς φῶς	αὐτὸς	θείᾳ δυνάμει προαγαγεῖν πᾶσαν τὴν
[4]	πρὸς ἡμᾶς ὡς λέγοντας ὅτι	αὐτὸς	κάτεισι πρὸς ἀνθρώπους ὁ θεός·
[4]	καὶ προείρηται τὸ ἀδυνατεῖν· ἢ	αὐτὸς	μὲν οὐ μεταβάλλει, ποιεῖ δὲ
[4]	νῶτα δαφοινός, σμερδαλέος, τὸν δ´	αὐτὸς	Ὀλύμπιος ἧκε φόωσδε, βωμοῦ ὑπαΐξας
[4]	καὶ τοὺς πολλοὺς τῶν ἀνθρώπων	αὐτὸς	Ὀλύμπιος ἧκε φόωσδε, κατὰ δέ
[4]	ἀπὸ τῆς περὶ θεοῦ ἐννοίας,	αὐτὸς	οὐ φροντίσας τῆς ἐπιβουλῆς αὐτῶν,
[4]	τοῦ ἐν αὐτῷ λόγου θεοῦ	αὐτὸς	πάσης κακίας ἀπαράδεκτος ἦν. Εἰ
[4]	ὕλης ἐστὶν ἔκγονον ἢ οὐδ´	αὐτὸς	χρῆμά ἐστιν ἀθάνατον. Εἰ μὲν
[4]	τὸν θεὸν» λόγος, θεὸς» καὶ	αὐτὸς	ὤν, ἔρχηται πρὸς ἡμᾶς, οὐκ
[4]	γενέσθαι πάντῃ παραπλήσιος, ἵνα καὶ	αὐτὸς	ὡς ἐκεῖνοι γένηται θεοφιλής; Θέλων
[4]	ἐν πέτραις τοὺς ἑαυτῶν οἴκους·	ἀβασίλευτός	ἐστιν ἡ ἀκρίς, καὶ στρατεύει
[4]	Αὐτίκα δ´ ἐκ γαίης πλάσσεν	κλυτὸς	Ἀμφιγυήεις παρθένῳ αἰδοίῃ ἴκελον Κρονίδεω
[4]	ὁ ἐπικούρειος Κέλσος, εἴ γε	οὗτός	ἐστι καὶ ὁ κατὰ Χριστιανῶν
[4]	τε πρὸ τοῦ διάβολος γεγενῆσθαι	οὗτος	ἦν καὶ πῶς γεγένηται διάβολος
[4]	Ἰουδαῖον ἑαυτὸν ἢ Χριστιανὸν ἀναγορεύει,	οὗτος	λέγοι ἂν ὅτι τὸν πάντα
[4]	πρὸς αὐτόν· ὅτι ἆρα, ὦ	οὗτος,	οἶδεν ὁ ἐπὶ πᾶσι θεὸς
[4]	εὐσέβειαν κινδύνους, εὐλόγως ἂν ὁ	τοιοῦτος	θαρροίη τῷ θεῷ, συνιεὶς δὲ
[4]	ἐστὶ πιθανὸς λόγος εἴτε μηδεὶς	τοιοῦτος,	λεγέτωσαν Ἕλληνες καὶ ἀκουέτω Κέλσος
[4]	οὖν παρ´ αὐτοῖς νόμος καὶ	τοιοῦτος·	Μὴ ἀνομήσητε καὶ ποιήσητε ὑμῖν
[4]	λανθάνων ἐν τοῖς πολλοῖς εὑρίσκοιτο	τοιοῦτος.	Οὐ σκώληκες οὖν ἐκκλησιάζοντές ἐσμεν
[4]	μὲν θεία ἦν· ὁ δὲ	τηλικοῦτος	Ὀδυσσεύς, ὁ τῆς ὁμηρικῆς Ἀθηνᾶς
[4]	καὶ ἀσκαλαβώτης χερσὶν ἐρειδόμενος καὶ	εὐάλωτος	ὢν οἰκεῖ ἐν ὀχυρώμασι βασιλέως.
[4]	καὶ Ἰάσονος ἀντιλογίαν ἔγνων, οὐ	γέλωτος	ἀλλὰ μᾶλλον ἐλέους καὶ μίσους
[4]	Παπίσκου ἀντιλογίαν περὶ Χριστοῦ οὐ	γέλωτος	ἀλλὰ μίσους ἄξιον εἶναι, λαβεῖν
[4]	Πλάτωνος τὰ εἰρημένα περὶ τοῦ	Ἔρωτος	τῷ Σωκράτει καὶ ὡς σεμνοτέρῳ
[4]	ἄοικος, χαμαιπετὴς ἀεὶ ὢν καὶ	ἄστρωτος,	ἐπὶ θύραις καὶ ἐν ὁδοῖς
[4]	ἑτέρων, ἀρκεῖται ὁ λόγος περὶ	φωτὸς	μὲν τῷ Ἐγένετο φῶς» ἐπὶ
[4]	οὖν τις ἐκκαθάρῃ ἑαυτόν, ἔσται	σκεῦος	εἰς τιμήν, ἡγιασμένον καὶ εὔχρηστον
[4]	ἐπὶ τῆς γῆς, ὁμοίωμα παντὸς	ἰχθύος,	ὅσα ἐστὶν ἐν τοῖς ὕδασιν
[4]	εἰκόνας ποιούντων ἐπολιτεύετο. Οὔτε γὰρ	ζωγράφος	οὔτ´ ἀγαλματοποιὸς ἐν τῇ πολιτείᾳ
[4]	οὐ τετρανωκότα δέ, ἰδόντα πῦρ	διειληφὸς	τὴν πόλιν αὐτῶν καὶ τὴν
[4]	συνετὸς τοιαῦτα ἱστόρησε, καὶ οὐδεὶς	σοφὸς	ἱερωτέρας εἶπεν εἶναι τὰς τῶν
[4]	ἐφ´ οἷς λέγεται τὸ Τίς	σοφὸς	καὶ συνήσει ταῦτα; Ἢ συνετὸς
[4]	τὴν ἀρχήν. Ἢ ὁμοίως ὁ	σοφὸς	μετὰ τὴν τελευτὴν Ἀνύτου καὶ
[4]	δ´ αὐτόν, εἴπερ ἦν κἂν	φιλόσοφος	αἰσθανόμενος τοῦ κοινωνικοῦ, πρὸς τῷ
[4]	καὶ διασυρμὸν ἤνεγκεν ὁ σεμνὸς	φιλόσοφος.	Καὶ ἐπιλέγει πᾶσι τούτοις ἀνεκτὰ
[4]	καὶ ὁ κατά τινας σκηνικὸς	φιλόσοφος	καὶ φυσιολογίας τῆς Ἀναξαγόρου γενόμενος
[4]	τοῖς ἑαυτοῦ συγγράμμασιν ὁ σεμνὸς	φιλόσοφος	ὅτι τοὺς σπερματικοὺς λόγους τοῦ
[4]	εὐσεβὴς μύρμηξ καὶ οὐδεὶς δίκαιος	βάτραχος,	καὶ οὐδεὶς τῷ λαμπρῷ φωτὶ
[4]	οὐδὲ δεῖται μακροῦ λόγου ὁ	ἔλεγχος.	Καὶ δοκεῖ γε ἀκριβῶς περὶ
[4]	ἔχωμεν. Καὶ ὅρα πῶς ὡς	βωμολόχος	τὴν περὶ κρίσεως θείαν ἀπαγγελίαν
[4]	καὶ μὴ δυνάμενοι αὐτῷ εἰς	ὕψος	ἀκολουθεῖν ἐθεώρουν. Οὐ γὰρ εἶχον
[4]	ἢ ἐπὶ πλεῖον ἢ καὶ	ἐγγὺς	ἤδη γινομένου τῆς ἀρετῆς ἢ
[4]	Τὸν δὲ χολωσάμενος προσέφη νεφεληγερέτα	Ζεύς·	Ἰαπετιονίδη, πάντων πέρι μήδεα εἰδώς,
[4]	Ἥρα καὶ ὁ θεὸς ὁ	Ζεύς.	Καὶ διὰ ταῦτα δὴ ἡμεῖς
[4]	τοῦ βίου, δεινὸς γόης καὶ	φαρμακεὺς	καὶ σοφιστής· καὶ οὔτε ὡς
[4]	θεοῦ πάντων δὲ τῶν ὑποκειμένων	βασιλεὺς	φύσιν ἄλογον πεποίηκε, βοηθοῦσαν ὡς
[4]	καὶ ἀλληγορουμένας; Ὅπου γε ὁ	Σολεὺς	Χρύσιππος, ὁ τὴν Στοὰν τῶν
[4]	φησι· Χαῖρεν δὲ κλεηδόνι δῖος	Ὀδυσσεύς.	Ἤδη δὲ ὅρα, εἴπερ οἱ
[4]	θεία ἦν· ὁ δὲ τηλικοῦτος	Ὀδυσσεύς,	ὁ τῆς ὁμηρικῆς Ἀθηνᾶς φίλος,
[4]	καὶ ποιοῦντες ἀνοσιώτατα τὸν θεόν,	εὐθὺς	ἀπ´ ἀρχῆς ἀσθενοῦντα καὶ μηδ´
[4]	ὡς ἄρα ἀνοσιώτατα τὸν θεόν,	εὐθὺς	καὶ ἀπ´ ἀρχῆς ἀσθενοῦντα καὶ
[4]	καὶ ἔπλασάν με» περὶ ὧν	πολὺς»	ὁ λόγος» εἰς τὸ παραστῆσαι
[4]	ἀπὸ τῶν ἰουδαϊκῶν γραφῶν καὶ	δεικνὺς	τὰς περὶ τοῦ Χριστοῦ προφητείας
[4]	τῷ νόμῳ μου, κλίνατε τὸ	οὖς	ὑμῶν εἰς τὰ ῥήματα τοῦ
[4]	γενεαλογεῖν ἀπὸ πρώτης σπορᾶς τούτων,	οὓς	γόητας καὶ πλανήτας ἀνθρώπους ὑπείληφεν
[4]	γυναικός, τοὺς δερματίνους» ἠμφιεσμένος χιτῶνας»	οὓς	διὰ τὴν παράβασιν τῶν ἀνθρώπων
[4]	μεταβεβηκέναι, τοὺς Χριστιανοὺς λέγω, ἐφ´	οὓς	ἐλήλυθεν ἡ περὶ τῆς εἰλικρινοῦς
[4]	καὶ κατήγγειλεν. ~Ἐπεὶ δὲ πεποίηκεν	οὓς	ἡγεῖται σκώληκας Χριστιανοὺς λέγοντας ὅτι
[4]	ὁποῖόν ἐστι τὸ ἀνθρώπινον, καθ´	οὓς	καὶ πτέρυγας ἀκόλουθον νομίζειν ἡμᾶς
[4]	καὶ ἀλλαχοῦ· Τὰ γὰρ ἔθνη,	οὓς	κύριος ὁ θεός σου ἐξολοθρεύσει
[4]	βιβλία συντάξας, τάχα ἡμῖν φιλονεικῶν	οὓς	μὴ ἐφρόνει ἐνθέους ἐνθέους ὠνόμασεν.
[4]	τοῖς βελτίοσιν, ἔθετο νόμους, καθ´	οὓς	οἱ βιοῦντες μακάριοι ἔσονται, μηδαμῶς
[4]	οἴεται Ἡσίοδον καὶ ἄλλους μυρίους,	οὓς	ὀνομάζει ἄνδρας ἐνθέους, πρεσβυτέρους εἶναι
[4]	παρίστησι τὸ θεῖον τῶν ἀνδρῶν;	Οὓς	οὐδαμόθεν ἢ ἀπὸ τῶν ἱερῶν
[4]	νῦν Ἰουδαῖοι πρὸς ἑτέρους τινάς,	οὓς	οὐκ ὠνόμασε, περὶ τούτων ἀμφισβητοῦσι.
[4]	ἐγράφη δὲ δι´ ἡμᾶς, εἰς	οὓς	τὰ τέλη τῶν αἰώνων κατήντησε»
[4]	ἐστιν, εἶτα μετ´ ἐκεῖνον ἡμεῖς,	οὓς	ὠνόμασε σκώληκας. Καὶ ὅμοιον ποιεῖ
[4]	μὴ ἐν θυμῷ, ἵνα μὴ	ὀλίγους	ἡμᾶς ποιήσῃς. Ἀναγνοὺς δέ τις
[4]	ἀργεϊφόντης ψεύδεά θ´ αἱμυλίους τε	λόγους	καὶ ἐπίκλοπον ἦθος τεῦξε Διὸς
[4]	καὶ τοὺς ἀνάλογον αὐτῷ προφητικοὺς	λόγους.	Καὶ μάλιστα χρεία ἡμῖν πρὸς
[4]	γεγραμμένα, ἵνα καὶ ἡμῖν δῷ	λόγους	καὶ πρὸς τὸ οἰκοδομεῖν τὰ
[4]	εἶναι καὶ τοὺς τοῦ ἰατροῦ	λόγους,	λέγοντος τοῖς κάμνουσι· τεμῶ σε
[4]	καὶ σεμνοτάτους ἐν τῇ Παλαιστίνῃ	λόγους	μήτε μαθόντες μήτ´ ἀκηκοότες, τοιαύτας
[4]	προφήτην εἰπόντος· Ἰδοὺ δέδωκα τοὺς	λόγους	μου εἰς τὸ στόμα σου
[4]	δεῖξαι ὅτι μάτην συκοφαντεῖ τοὺς	λόγους	ὁ Κέλσος ὡς οὐχ οἵους
[4]	οὐ κατὰ καιρὸν βαθυτέρους ἐξετάζειν	λόγους,	ὀλίγα εἰπόντες, ὅσον γεῦσαι τοὺς
[4]	κατὰ τὸν Κέλσον προστιθέντες τινὰς	λόγους	τοῖς ὑπὸ Ἰουδαίων λεγομένοις φασὶ
[4]	σεμνὸς φιλόσοφος ὅτι τοὺς σπερματικοὺς	λόγους	τοῦ θεοῦ ἡ ὕλη παραδεξαμένη
[4]	καὶ ἀποδεικτικῶς ἀποδοκιμάσαι μὲν τοὺς	λόγους	τῶν ἀναιρούντων τὰς τοιασδὶ μαντείας
[4]	ἀποδεικτικῶς δ´ ἀνατρέψαι καὶ τοὺς	λόγους	τῶν εἰπόντων ἀπὸ δαιμόνων ἢ
[4]	τοὺς μύρμηκας γοῦν οἴεται εἶναι	ἀλόγους	ὁ περὶ τῆς ὅλης φύσεως
[4]	οὐκ ἂν εὐσεβεστέρους εἶπε τοὺς	πελαργοὺς	τῶν ἀνθρώπων. Ἔτι δὲ ὡς
[4]	ὡς οἴεται, εὐσεβεστέρους εἶναι τοὺς	πελαργοὺς	τῶν ἀνθρώπων τὰ περὶ τοῦ
[4]	δυνήσονται τὸ τοιοῦτον ποιῆσαί τινες,	ἐναργοῦς	ὄντος τοῦ τὰ ὀνόματα ἀπὸ
[4]	καὶ γυνὴ καταδεῖ τὸν ἄνδρα,	συνεργοὺς	εἰς τοὺς δεσμοὺς παραλαμβάνουσα τὸν
[4]	ἔντομον εἶδος αὐτῶν τινας εἶναι	δημιουργοὺς	καὶ ἄλλους κατ´ εἶδος ἑκάστου
[4]	δρακόντων καὶ ἀσπίδων καὶ βασιλίσκων	δημιουργοὺς	καὶ κατὰ ἔντομον εἶδος αὐτῶν
[4]	Εἰ δ´ ἅπαξ θεοὺς ἐποίει	δημιουργοὺς	πάντων σωμάτων, ὡς μόνης ψυχῆς
[4]	θεός, ἀλλὰ καὶ ἀεὶ ἐπεμελήθη	διδοὺς	ἀρετῆς ἀφορμὰς τοῦ ἐπανορθοῦσθαι τὸ
[4]	καὶ πόαις καὶ ἀκάνθαις, συντυχικῶς	διδοὺς	καὶ οὐ κατὰ πρόνοιαν ὡς
[4]	τούτου» ἕτεροι δὲ δι´ ἄλλου	εἴδους	προδηλοῦντες. Καὶ ὅρα ἐφ´ ὅσον
[4]	τῶν μερισμῶν. Ἴσως γὰρ ἂν	ἐπιδοὺς	ἑαυτὸν τῇ ἀκριβείᾳ τῆς τῶν
[4]	ἢ πυρὶ τὴν γῆν κατὰ	περιόδους	καθαιρομένην, ὡς καὶ Πλάτων που
[4]	οὖν εἰσι περίοδοι καὶ κατὰ	περιόδους	κατακλυσμοὶ ἢ ἐκπυρώσεις, ἢ μὴ
[4]	Μωϋσῆς τῶν κατὰ χρόνων μακρὰς	περιόδους	κατακλυσμοὺς καὶ ἐκπυρώσεις φησάντων γίνεσθαι
[4]	ἀνάγκη ἀεὶ κατὰ τὰς τεταγμένας	περιόδους	Μωϋσέα μὲν μετὰ τοῦ λαοῦ
[4]	οὐχ ἅπαξ ἀλλ´ ἀπειράκις κατὰ	περιόδους	πεποίηκεν· ἀλλὰ καὶ Χριστιανοὶ οἱ
[4]	ὑπὸ τούτων λεγόμενα ἀνέπλασαν κατὰ	περιόδους	ταυτότητας καὶ ἀπαραλλάκτους τοῖς ἰδίως
[4]	ἀνάγκη ἀεὶ κατὰ τὰς τεταγμένας	περιόδους	Φάλαριν τυραννήσειν καὶ τὸν Φεραῖον
[4]	χρόνων μακρῶν κύκλους καὶ ἄστρων	ἐπανόδους	τε καὶ συνόδους ἐκπυρώσεις καὶ
[4]	καὶ ἄστρων ἐπανόδους τε καὶ	συνόδους	ἐκπυρώσεις καὶ ἐπικλύσεις συμβαίνουσι, καὶ
[4]	ἢ ἀποδεκτὴ ἀνάνευσις ἀπὸ τοῦ	ψεύδους;	Ἀλλὰ καὶ εἰ ἅπαξ δοθείη
[4]	ἐν συναγωγῇ θεῶν ἐν μέσῳ	θεοὺς	διακρίνει» οἴδαμεν δὲ καὶ ὅτι
[4]	θήρεια; Ἐχρῆν δ´ αὐτόν, ὁρῶντα	θεοὺς	δρακόντων καὶ ἀσπίδων καὶ βασιλίσκων
[4]	Ἐν αἷς υἱοὶ θεοὶ πατέρας	θεοὺς	ἐκτέμνουσι καὶ πατέρες θεοὶ υἱοὺς
[4]	τῶν φυτῶν. Εἰ δ´ ἅπαξ	θεοὺς	ἐποίει δημιουργοὺς πάντων σωμάτων, ὡς
[4]	ἐκτέμνουσι καὶ πατέρες θεοὶ υἱοὺς	θεοὺς	καταπίνουσι, καὶ θεὰ μήτηρ ἀντιδίδωσιν
[4]	τοὺς τὰ ἄλογα ζῷα ὡς	θεοὺς	προσκυνοῦντας, ἑαυτὸν ὑπέταξε τὸ δ´
[4]	μὲν δῆλός ἐστι μὴ φρονήσας	ἐνθέους	γεγονέναι ἄνδρας τοὺς τοιαῦτα ποιήματα
[4]	ἡμῖν φιλονεικῶν οὓς μὴ ἐφρόνει	ἐνθέους	ἐνθέους ὠνόμασεν. ~Ἐγκαλεῖ δ´ ἡμῖν
[4]	ἄλλους μυρίους, οὓς ὀνομάζει ἄνδρας	ἐνθέους,	πρεσβυτέρους εἶναι Μωϋσέως καὶ τῶν
[4]	φιλονεικῶν οὓς μὴ ἐφρόνει ἐνθέους	ἐνθέους	ὠνόμασεν. ~Ἐγκαλεῖ δ´ ἡμῖν ὡς
[4]	λογικῶς ἐλέγχου ὡς φαῦλα καὶ	ἐλέους	καὶ μίσους ἄξια. Παρακαλοῦμεν δὲ
[4]	ἔγνων, οὐ γέλωτος ἀλλὰ μᾶλλον	ἐλέους	καὶ μίσους ἀξίαν. Ἔμοιγ´ οὖν
[4]	συναγαγὼν εἶπε τὸ βιβλίον ἐκεῖνο	ἐλέους	καὶ μίσους ἄξιον εἶναι. Πᾶς
[4]	τι λέγειν φρονοῦντας ὅτι τοῦ	ἐλέους	κυρίου πλήρης ἡ γῆ» καὶ
[4]	πολιτείας Πλάτων ὡς ἐπιτρίβοντας τοὺς	νέους	τὸν Ὅμηρον καὶ τοὺς τοιαῦτα
[4]	ἀνθρώπων ἔσονται κρείττους, καὶ γὰρ	μείζους	καὶ ἰσχυρότεροι καὶ πολυχρονιώτεροι οὗτοι·
[4]	ἥλιον αὐτοῦ ἐπὶ πονηροὺς καὶ	ἀγαθοὺς	καὶ βρέχει ἐπὶ δικαίους καὶ
[4]	ἡμέρᾳ ὀργῆς» ὀργῆς» νοουμένης τοῦ	πάθους;	Πῶς δὲ ὀργῆς πάθος παιδεύειν
[4]	νοήσας τὰς περὶ θεοῦ ὡς	ἀνθρωποπαθοῦς	ἐν ταῖς γραφαῖς λέξεις διασύρει
[4]	ὁ θεὸς ἀπὸ τοῦ ἰδίου	μεγέθους	καὶ ὕψους, ὅτε τὰ τῶν
[4]	σοφώτατα οἰκονομηθείσαις, ἐστοχασμένως τοῦ τε	πλήθους	τῶν ἁπλούστερον πιστευόντων καὶ τῶν
[4]	γὰρ ἡμέτερα ἐστόχασται καὶ τοῦ	πλήθους	τῶν ἁπλουστέρων, ὅπερ οἱ τὰ
[4]	τοῦ ἀνθρώπου. ~Καὶ γὰρ ἄτοπον	λίθους	μὲν λίθων καὶ οἰκοδομήματα οἰκοδομημάτων
[4]	ἡμεῖς καὶ διὰ τοὺς τοιούτους	μύθους	καὶ ἄλλους μυρίους οὐδὲ μέχρι
[4]	τῆς ἑαυτοῦ πολιτείας τοὺς τοιουσδὶ	μύθους	καὶ τὰ τοιαδὶ ποιήματα. ~Δοκεῖ
[4]	~Εἶτ´ ἐπεὶ προσωποποιεῖ ἰδίᾳ μὲν	Ἰουδαίους	αἰτιολογοῦντας τὴν κατ´ αὐτοὺς μέλλουσαν
[4]	διαφέρουσιν Ἰουδαῖοι καὶ Χριστιανοί φησιν	Ἰουδαίους	ἀπ´ Αἰγύπτου δραπέτας γεγονέναι, μηδὲν
[4]	αὐτοὺς ἀνθρώπους, Χριστιανοὺς δὲ καὶ	Ἰουδαίους	διὰ τὰ μὴ ἀρέσκοντα ὑμῖν
[4]	οὖν ἐκκλησιάζοντές ἐσμεν οἱ πρὸς	Ἰουδαίους	ἱστάμενοι ἀπὸ τῶν πεπιστευμένων αὐτοῖς
[4]	ὧν παρακηκοέναι λέγει ὁ Κέλσος	Ἰουδαίους	καὶ Χριστιανοὺς καὶ μὴ νοήσαντας
[4]	μόνον καὶ ἀπεχθάνεσθαι τῷ κατ´	Ἰουδαίους	καὶ Χριστιανοὺς λόγῳ ἑαυτὸν ἐπιδεδωκώς,
[4]	πρὸς τὸ μὴ ὑγιῶς μὲν	Ἰουδαίους	καὶ Χριστιανοὺς τὰ περὶ τούτων
[4]	πρὸς ἀμφοτέρους ἱστάμενος ὁ Κέλσος,	Ἰουδαίους	μὲν ἀρνουμένους γεγονέναι τὴν Χριστοῦ
[4]	ἄλλοις γεωργοῖς» παρὰ τοὺς πάλαι	Ἰουδαίους	Χριστιανοῖς, τοὺς καρποὺς» τῆς τοῦ
[4]	ποιῆσαι τοὺς ἀνθρώπους ἀλλ´ αὐτόθεν	σπουδαίους	καὶ τελείους, οὐδὲ τὴν ἀρχὴν
[4]	γέρως δὲ τοῦ εἰς τοὺς	δικαίους	εἰς χλεύην καὶ γέλωτα καὶ
[4]	ἀπαλλάξῃ» τῆς ἁμαρτίας καὶ ποιήσῃ	δικαίους»	~Εἶτ´ ἐπεὶ προσωποποιεῖ ἰδίᾳ μὲν
[4]	καὶ ἀγαθοὺς καὶ βρέχει ἐπὶ	δικαίους	καὶ ἀδίκους» καὶ ἡμᾶς, ἵνα
[4]	μελισσῶν διδασκαλία ἔγκειται πρὸς τὸ	δικαίους	καὶ τεταγμένους πολέμους, εἴ ποτε
[4]	καὶ Παῦλος ἐν τῇ πρὸς	Ἀθηναίους	δημηγορίᾳ ἐδίδαξε. Κἂν ὁ θεὸς
[4]	αὐτοὺς γεγονέναι μηδ´ Αἰγυπτίους ἀλλ´	Ἑβραίους	ὄντας παρῳκηκέναι ἐν τῇ Αἰγύπτῳ,
[4]	δικαστήρια τῶν δικαιοτάτων καὶ ἀπόδειξιν	ὑγιοῦς	βίου πολλῷ δεδωκότων χρόνῳ, πιστευομένων
[4]	ἀλλ´ ὅτι ἀπό τινος ἐννοίας	ὑγιοῦς	ἔσχε τὴν ἀρχήν. Ἢ ὁμοίως
[4]	καταπεπτωκότες ἀπὸ τῆς περὶ θεοῦ	ὑγιοῦς	ὑπολήψεως φαντασίᾳ δ´ εὐσεβείας ἤτοι
[4]	μὴ συνιέντων ἀλλὰ παρακουσάντων λόγου	ὑγιοῦς,	φάσκοι, ὅτι ὁ θεός ἐστιν,
[4]	θειοτέρας αὐτῶν καὶ πρὸς τοῦτ´	ἐπιτηδείους	εἶναι τὰς ψυχάς, ὅπερ ἐστὶν
[4]	οὐ δή που παρὰ τοῦτο	θείους	τις αὐτοὺς εἶναι φήσει, ἂν
[4]	ἀνθρώπους ἀλλ´ αὐτόθεν σπουδαίους καὶ	τελείους,	οὐδὲ τὴν ἀρχὴν ὑποστάσης τῆς
[4]	ἔσεσθαι· τῶν δὲ Στωϊκῶν οἱ	πλείους	οὐ μόνον τὴν τῶν θνητῶν
[4]	θεαὶ καὶ πότνια Πειθὼ ὅρμους	χρυσείους	ἔθεσαν χροΐ· ἀμφὶ δὲ τήνδε
[4]	καὶ πῖπτον εἰς φαύλους καὶ	ἀστείους.	Καὶ ἰατροὶ γοῦν ἀπὸ ἰατρικῆς
[4]	στήθεσσι διάκτορος ἀργεϊφόντης ψεύδεά θ´	αἱμυλίους	τε λόγους καὶ ἐπίκλοπον ἦθος
[4]	λόγους ὁ Κέλσος ὡς οὐχ	οἵους	τε ἐπιδέξασθαι ἀλληγορίαν. Φησὶ δὴ
[4]	τῇ συστάσει ἀναλυτοί, πραγματεύονται τὰς	φθοροποιοὺς	ἀτόμους ἀποσείεσθαι. Ἀλλὰ καὶ ὁ
[4]	μυρία ὅσα κατηγοροῦσαι τῶν ἁμαρτανόντων,	ἀρρητοποιοὺς	οὐκ ἴσασι. ~Πῶς ἐκ τούτων
[4]	τοὺς τοιούτους μύθους καὶ ἄλλους	μυρίους	οὐδὲ μέχρι ὀνόματος θέλομεν Δία
[4]	γε οἴεται Ἡσίοδον καὶ ἄλλους	μυρίους,	οὓς ὀνομάζει ἄνδρας ἐνθέους, πρεσβυτέρους
[4]	ἐν τῷ ἀναπλάσματί γε ἑαυτοῦ	παραπλησίους	ἡμᾶς ποιεῖ σκώληξι, φάσκουσιν ὅτι
[4]	μὴ δραπέτας αὐτοὺς γεγονέναι μηδ´	Αἰγυπτίους	ἀλλ´ Ἑβραίους ὄντας παρῳκηκέναι ἐν
[4]	τὸν Αἰγυπτίων βασιλέα καὶ τοὺς	Αἰγυπτίους	πολλάκις ὀνομάζεται παραλαμβανόμενος κατὰ δαιμόνων
[4]	ἐκείνοις παραχωρήσας τὰ πρωτεῖα ὑπὲρ	Αἰγυπτίους,	τοὺς τὰ ἄλογα ζῷα ὡς
[4]	ὁ ὕψιστος ἔθνη, ὡς διέσπειρεν	υἱοὺς	Ἀδάμ, ἔστησεν ὅρια ἐθνῶν κατ´
[4]	Γέγραπται γὰρ ὅτι Ἀβραὰμ δύο	υἱοὺς	ἔσχεν, ἕνα ἐκ τῆς παιδίσκης
[4]	θεοὺς ἐκτέμνουσι καὶ πατέρες θεοὶ	υἱοὺς	θεοὺς καταπίνουσι, καὶ θεὰ μήτηρ
[4]	αἰτιᾶται· ἀδελφοὺς δὲ πωλοῦντας τοὺς	υἱοὺς	λέγει τοῦ Ἰακώβ, καὶ ἀδελφὸν
[4]	αὐτοῦ ἄτιμον, ἐκλεῖπον παρὰ τοὺς	υἱοὺς	τῶν ἀνθρώπων. Καὶ ταῦτα δὲ
[4]	ἀμφιβόλους φωνὰς ἐν σκότῳ που	κρυφίους	ἐπιμαρτυρόμενοι καὶ τοῖς ἀμαθέσι καὶ
[4]	ἀμφιβόλους φωνὰς ἐν σκότῳ που	κρυφίους	ἐπιμαρτυρόμενοι. Κρύφια γὰρ καὶ οὐκ
[4]	ἀλληγορίαι γεγράφθαι πολὺ τῶν μύθων	αἰσχίους	εἰσὶ καὶ ἀτοπώτεραι, τὰ μηδαμῆ
[4]	ὄρεξιν, πολλῶν ποιήσασαν τοὺς θυμοὺς	μαλθακοὺς	καὶ κηρίνους, καὶ διὰ τοῦτο
[4]	τριάκοντα» καταλήξουσιν εἰς ἕνα πῆχυν	μήκους	καὶ πλάτους; Πῶς δ´ οὐχὶ
[4]	συναγομένης ἀπὸ τῶν τριακοσίων» τοῦ	μήκους	πήχεων» καὶ τῶν πεντήκοντα» τοῦ
[4]	τὰ περὶ τῶν τριακοσίων» τοῦ	μήκους	τῆς κιβωτοῦ» πήχεων» καὶ πεντήκοντα»
[4]	καὶ βρέχει ἐπὶ δικαίους καὶ	ἀδίκους»	καὶ ἡμᾶς, ἵνα γενώμεθα αὐτοῦ
[4]	τὸν υἱόν, ἵνα καταφλέξῃ τοὺς	ἀδίκους,	καὶ οἱ λοιποὶ σὺν αὐτῷ
[4]	υἱὸν ἑαυτοῦ, ἵνα καταφλέξῃ τοὺς	ἀδίκους,	οἱ δὲ λοιποὶ βάτραχοι σὺν
[4]	ἐποιήσαντο ἐν πέτραις τοὺς ἑαυτῶν	οἴκους·	ἀβασίλευτός ἐστιν ἡ ἀκρίς, καὶ
[4]	ὁ σεμνὸς φιλόσοφος ὅτι τοὺς	σπερματικοὺς	λόγους τοῦ θεοῦ ἡ ὕλη
[4]	νόμον καὶ τοὺς ἀνάλογον αὐτῷ	προφητικοὺς	λόγους. Καὶ μάλιστα χρεία ἡμῖν
[4]	οὐχὶ καὶ τὸ ἀμφοτέρους εἶναι	μαντικοὺς	ἐλεγχθείη ἄν; Οὐκ ἂν γὰρ
[4]	γὰρ ἐτήρησεν ὅτι οἱ δίκαιοι	λάκκους	μὲν οὐ κατασκευάζουσι φρέατα» δὲ
[4]	δράκοντας ἔτι δ´ ἀλώπεκας καὶ	λύκους.	Καὶ γὰρ παρατετήρηται τοῖς περὶ
[4]	ἡμᾶς πρὸς τοὺς ὄρνιθας φοιτᾶν	διδασκάλους·	ἵν´ ὥσπερ κατὰ τὴν Κέλσου
[4]	συγκαταβαίνειν φησὶ τοῖς νηπίοις τοὺς	διδασκάλους	καὶ τοῖς ἄρτι προτραπεῖσιν ἐπὶ
[4]	θεῖον καὶ τοὺς ἐν οὐρανῷ	ἀγγέλους	γεγενημένοι καὶ πεσόντες ἐξ οὐρανοῦ
[4]	συναποστῆναι αὐτῷ τοὺς καλουμένους αὐτοῦ	ἀγγέλους,	οἷός τε ἔσται γνῶναι τὴν
[4]	αὐτοῦ» οἴδαμεν δὲ καὶ τοὺς	ἀγγέλους	οὕτως εἶναι ἀνθρώπων κρείττονας ὥστε
[4]	καὶ περιστεράν τινα καὶ κορώνην	ἀγγέλους,	παραχαράττοντες καὶ ῥᾳδιουργοῦντες τὸν Δευκαλίωνα·
[4]	κρείττονας ὥστε τοὺς ἀνθρώπους τελειωθέντας	ἰσαγγέλους	γίνεσθαι· Ἐν γὰρ τῇ ἀναστάσει
[4]	αὐτὴ τάξις ἀπ´ ἀρχῆς μέχρι	τέλους	πάντων γέγονέ τε καὶ ἔσται.
[4]	ἐπαγγελλομένων εἰδέναι φιλοσόφων καὶ πρὸς	ἀλλήλους	διαλεγομένων περὶ τοῦ, τίνα τρόπον
[4]	βορβόρου γωνίᾳ ἐκκλησιάζουσι καὶ πρὸς	ἀλλήλους	διαφερομένοις, τίνες αὐτῶν εἶεν ἁμαρτωλότεροι,
[4]	ὑπὸ Ἰουδαίων καὶ Χριστιανῶν πρὸς	ἀλλήλους	διαφερομένων ἀπαγγελλόμενα. Ἀλλ´ οὐ μιμησόμεθά
[4]	ἢ Ἰουδαίων καὶ Χριστιανῶν πρὸς	ἀλλήλους	διαφερομένων. ~Πρὸς ταῦτα δὴ πυνθανόμεθα
[4]	αἷς ἐν τῷ διαλέγεσθαι πρὸς	ἀλλήλους	χρώμεθα Χριστιανοὶ καὶ Ἰουδαῖοι· οὕτως
[4]	υἱοῖς ὀνάρια καὶ προβάτια καὶ	καμήλους	δεδωρῆσθαι· καὶ οὐχ ἑώρα ὅτι
[4]	ψυχάς, ἃς εὑρίσκει ὁσίας, μεταβαίνουσα	φίλους	θεοῦ καὶ προφήτας κατασκευάζει. Καὶ
[4]	εἰς ψυχὰς ὁσίας μεταβαίνοντι καὶ	φίλους	θεοῦ καὶ προφήτας κατασκευάζοντι, ἐπανορθοῖ
[4]	οὐκ ἄτοπόν ἐστι τὸν ἰώμενον	φίλους	νοσοῦντας ἰάσασθαι τὸ φίλον τῶν
[4]	μοίρᾳ χρῷτό τις ἤτοι πρὸς	φίλους	νοσοῦντας καὶ μεμηνότας, ἰώμενος, ἢ
[4]	ὅτι δὴ κατὰ χρόνων μακρῶν	κύκλους	καὶ ἄστρων ἐπανόδους τε καὶ
[4]	ἀπαλεῖψαι τοὺς χαρακτῆρας αὐτῆς καὶ	ἄλλους	ἀναλαβεῖν οὐκ οἶδα κατ´ εἰκόνας
[4]	θεοῦ ὑπεροχήν; Ἢ τοὺς μὲν	ἄλλους	ἀνθρώπους εἰς τὴν προκειμένην εἰκόνα
[4]	κοινοῖς ἐν χριστιανισμῷ πρὸς τοὺς	ἄλλους	ἀνθρώπους καλοῖς. Εἰ δὲ καὶ
[4]	κυριότητας καὶ ἄλλους ἐξουσίας καὶ	ἄλλους	ἀρχάς· καὶ ὁρῶμεν ὅτι πολὺ
[4]	θρόνους καὶ ἄλλους κυριότητας καὶ	ἄλλους	ἐξουσίας καὶ ἄλλους ἀρχάς· καὶ
[4]	αὐτῶν τινας εἶναι δημιουργοὺς καὶ	ἄλλους	κατ´ εἶδος ἑκάστου φυτοῦ καὶ
[4]	τινας τοὺς καλουμένους θρόνους καὶ	ἄλλους	κυριότητας καὶ ἄλλους ἐξουσίας καὶ
[4]	διὰ τοὺς τοιούτους μύθους καὶ	ἄλλους	μυρίους οὐδὲ μέχρι ὀνόματος θέλομεν
[4]	ὅς γε οἴεται Ἡσίοδον καὶ	ἄλλους	μυρίους, οὓς ὀνομάζει ἄνδρας ἐνθέους,
[4]	ἔθνος ἀνάστατον γεγονέναι καὶ ἐπ´	ἄλλους	τὴν τοῦ θεοῦ εἰς μακαριότητα
[4]	τὰ δημιουργήματα, δέον ἐκ τοῦ	κάλλους	αὐτῶν θαυμάζειν τὸν πεποιηκότα κἀκεῖνον
[4]	δόγματα κρύψαι μὲν διὰ τοὺς	πολλοὺς	ἐν τῷ τοῦ μύθου σχήματι,
[4]	καὶ ἐκκλίνοντες τὴν πρὸς τοὺς	πολλοὺς	ἐπιμιξίαν, ἵνα μὴ διαφθαρεῖεν τὰ
[4]	δυνάμενον μέν τι πρὸς τοὺς	πολλοὺς	καὶ ἁπλουστέρους πίστεως χάριν συμβαλέσθαι
[4]	κἂν μὴ βούληται Κέλσος, μετὰ	πολλοὺς	προφήτας ἐπανορθουμένους τὰ τοῦ Ἰσραὴλ
[4]	μὲν τὸν ποιητὴν καὶ τοὺς	πολλοὺς	τῶν ἀνθρώπων αὐτὸς Ὀλύμπιος ἧκε
[4]	τινας, ἵν´ οὕτως ὀνομάσω, οἰκονομεῖ	ὅλους	τοὺς αἰῶνας, καθ´ ἕκαστον αὐτῶν
[4]	καὶ πλάνων ἀνθρώπων, ἀμυδρὰς καὶ	ἀμφιβόλους	φωνὰς ἐν σκότῳ που κρυφίους
[4]	καὶ πλάνων ἀνθρώπων, ἀμυδρὰς καὶ	ἀμφιβόλους	φωνὰς ἐν σκότῳ που κρυφίους
[4]	μέσον ἐστὶ καὶ πῖπτον εἰς	φαύλους	καὶ ἀστείους. Καὶ ἰατροὶ γοῦν
[4]	φρέατα καὶ τὰ περὶ τοὺς	γάμους	καὶ τὰς διαφόρους μίξεις τῶν
[4]	τρόπον ἠλληγόρηται τὰ κατὰ τοὺς	γάμους	καὶ τὰς μίξεις τῶν θεραπαινίδων,
[4]	ἡμῶν εἶναι πῦρ καταναλίσκον» καὶ	ποταμοὺς	πυρὸς ἕλκειν ἔμπροσθεν αὐτοῦ» ἀλλὰ
[4]	πρὸς τὸ δικαίους καὶ τεταγμένους	πολέμους,	εἴ ποτε δέοι, γίνεσθαι ἐν
[4]	καὶ τοὺς ὑπὲρ τῶν πατρίδων	πολέμους,	ἑξῆς ἐπιφέρει διεξιὼν μυρμήκων ἐγκώμιον·
[4]	ἄρχοντας πανταχοῦ ἀλλὰ καὶ τοὺς	δήμους	αὐτούς, οὐκ αἰσθανομένους τῆς ἀλόγου
[4]	τὴν Ἔξοδον ἱστορίαι καὶ τοὺς	Ἀριθμούς,	ὡς ἐν τῇ βίβλῳ τῶν
[4]	τοὺς ἀκούοντας ποιῆσαι δ´ αὐτοὺς	φρονίμους.	~Ἀκολούθως δὲ τῷ μὴ νενοηκέναι
[4]	Οὐ γὰρ εἶχον οἱ κάτω	ὀφθαλμοὺς	δυναμένους βλέπειν τὴν τοῦ λόγου
[4]	εὐχῇ συνεχέστατα φήσαντι· Ἀποκάλυψον τοὺς	ὀφθαλμούς	μου, καὶ κατανοήσω τὰ θαυμάσιά
[4]	ἔλεγε τῷ θεῷ· Ἀποκάλυψον τοὺς	ὀφθαλμούς	μου, καὶ κατανοήσω τὰ θαυμάσιά
[4]	τοῦ θεοῦ εἰς γῆν τοὺς	ὀφθαλμοὺς	τῆς ψυχῆς. Ἦν οὖν παρ´
[4]	ἐπιβουλευόντων μάλιστα τοῖς βελτίοσιν, ἔθετο	νόμους,	καθ´ οὓς οἱ βιοῦντες μακάριοι
[4]	καὶ καθαρᾶς θεοσεβείας διδασκαλία, παραλαβόντας	νόμους	καινοὺς καὶ ἁρμόζοντας τῇ πανταχοῦ
[4]	τὸ λογικὸν καὶ τοὺς καθεστῶτας	νόμους	τηρεῖτε αὐτοὺς ἀνθρώπους, Χριστιανοὺς δὲ
[4]	ὥσπερ ἁμαρτάνει ὁ λέγων τοὺς	ἀγορανόμους	προνοεῖν οὐ μᾶλλον τῶν ἀνθρώπων
[4]	συστάσει ἀναλυτοί, πραγματεύονται τὰς φθοροποιοὺς	ἀτόμους	ἀποσείεσθαι. Ἀλλὰ καὶ ὁ τῶν
[4]	τε θεαὶ καὶ πότνια Πειθὼ	ὅρμους	χρυσείους ἔθεσαν χροΐ· ἀμφὶ δὲ
[4]	τὸν ἄνδρα, συνεργοὺς εἰς τοὺς	δεσμοὺς	παραλαμβάνουσα τὸν ἀδελφὸν τοῦ καταδουμένου
[4]	τούτων καὶ τοὺς τοῦ θεοῦ	χρησμοὺς	πρὸς αὐτούς, ἐροῦμέν τε ὅτι
[4]	ὄντα καὶ ἐφορᾶν τοὺς πάντων	λογισμοὺς	καὶ ἀκούειν τῆς πάντων εὐχῆς
[4]	καὶ μόνων τῶν ἐπὶ γῆς	κατακλυσμοὺς	καὶ ἐκπυρώσεις πασχόντων, καὶ οὐ
[4]	τῶν κατὰ χρόνων μακρὰς περιόδους	κατακλυσμοὺς	καὶ ἐκπυρώσεις φησάντων γίνεσθαι ἐν
[4]	ἀφροδίσια ὄρεξιν, πολλῶν ποιήσασαν τοὺς	θυμοὺς	μαλθακοὺς καὶ κηρίνους, καὶ διὰ
[4]	ἡμᾶς ἐστι τῆς καθόδου ὁ	νοῦς,	προηγουμένως μὲν τὸ τὰ λεγόμενα
[4]	διδάξαι ὅτι μὴ τέλειός τις	νοῦς	τὰς τοσαύτας ἐνεποίησε ποιότητας τῇ
[4]	καί φησι· Τίς γὰρ ὁ	νοῦς	τῆς τοιᾶσδε καθόδου τῷ θεῷ;
[4]	πεῦσιν εἰπόντος· Τίς γὰρ ὁ	νοῦς	τῆς τοιᾶσδε καθόδου τῷ θεῷ;
[4]	καθεστῶτας νόμους τηρεῖτε αὐτοὺς ἀνθρώπους,	Χριστιανοὺς	δὲ καὶ Ἰουδαίους διὰ τὰ
[4]	ἐπιδημίαν ἐλπίζοντας δ´ αὐτὴν ἔσεσθαι,	Χριστιανοὺς	δὲ ὁμολογοῦντας τὸν Ἰησοῦν εἶναι
[4]	λέγει ὁ Κέλσος Ἰουδαίους καὶ	Χριστιανοὺς	καὶ μὴ νοήσαντας τὰ περὶ
[4]	δὲ πεποίηκεν οὓς ἡγεῖται σκώληκας	Χριστιανοὺς	λέγοντας ὅτι τὴν οὐράνιον φορὰν
[4]	μέλλουσαν Χριστοῦ ἐπιδημίαν ἰδίᾳ δὲ	Χριστιανοὺς	λέγοντας περὶ τῆς ἤδη γεγενημένης
[4]	εἰς μακαριότητα κλῆσιν μεταβεβηκέναι, τοὺς	Χριστιανοὺς	λέγω, ἐφ´ οὓς ἐλήλυθεν ἡ
[4]	ἀπεχθάνεσθαι τῷ κατ´ Ἰουδαίους καὶ	Χριστιανοὺς	λόγῳ ἑαυτὸν ἐπιδεδωκώς, φησὶν ὅτι
[4]	μὴ ὑγιῶς μὲν Ἰουδαίους καὶ	Χριστιανοὺς	τὰ περὶ τούτων ἀπαγγέλλειν, καθ´
[4]	ἵνα μὴ ὀλίγους ἡμᾶς ποιήσῃς.	Ἀναγνοὺς	δέ τις ἐν μὲν τῇ
[4]	οὐκ οἶδ´ ὅπως ὁ πολλὰ	ἀναγνοὺς	καὶ ἱστορίας πολλὰς ἐπιδειξάμενος ἐγνωκέναι
[4]	πρᾶγμα περὶ Ἰουδαίων καὶ τοῦ	γένους	αὐτῶν οὐκ εὐκαταφρόνητον. Σαφὲς δὴ
[4]	καταλελειμμένον, παντὸς τοῦ τῶν ἀνθρώπων	γένους	διεφθαρμένου, καὶ ζητοῦσιν εἰ καθηκόντως
[4]	οὐ θαυμαστὸν τὸ ζώπυρα παντὸς	γένους	εἰσάγεσθαι ἔνδον προνοίᾳ θεοῦ, ἵν´
[4]	τὰς ἀνθρωπίνας κῆρας ὑπὲρ τοῦ	γένους	ἡμῶν καταβᾶσα. Ταῦτα δ´ ἐπιστάμενος
[4]	θεῷ καὶ τῷ σωτῆρι τοῦ	γένους	ἡμῶν, τούτου μᾶλλον ἀρκεσθῆναι τῷ
[4]	τινος ὡς περὶ ὅλου τοῦ	γένους	ταῦτα φάσκοντος τοῦ θείου λόγου.
[4]	ἀναγκαῖον ἦν τὰ ζώπυρα τοῦ	γένους	τῶν ἀνθρώπων ἀρξάμενα ὑπό τινα
[4]	πάντων ἀνοσιώτατον, τῷ σωτῆρι τοῦ	γένους	τῶν ἀνθρώπων ἐπιβουλεύσαντες ἐν τῇ
[4]	τὴν χώραν, ὑπολαμβάνοντα ζώπυρον τοῦ	γένους	τῶν ἀνθρώπων καταλελεῖφθαι ἐν τῷ
[4]	ΤΟΝ ΕΠΙΓΕΓΡΑΜΜΕΝΟΝ ΚΕΛΣΟΥ ΑΛΗΘΗ ΛΟΓΟΝ	ΩΡΙΓΕΝΟΥΣ	ΤΟΜΟΣ ΤΕΤΑΡΤΟΣ. ~Ἐν τρισὶ τοῖς
[4]	γὰρ εἶχον οἱ κάτω ὀφθαλμοὺς	δυναμένους	βλέπειν τὴν τοῦ λόγου ἐπὶ
[4]	σπέρματα αὐτῆς πάντῃ ἀπολέσαι οὐ	δυναμένους.	Οὐκοῦν ἀναφαίνεται ὅτι οὔθ´ οἱ
[4]	ἐκείνους ἐγκαταλελεῖφθαι καὶ ἡμᾶς, τοὺς	παραδεξαμένους	τὸν λόγον, ἐλπίδας ἔχειν παρὰ
[4]	ἔγκειται πρὸς τὸ δικαίους καὶ	τεταγμένους	πολέμους, εἴ ποτε δέοι, γίνεσθαι
[4]	οὐκ οἶδα κατ´ εἰκόνας τίνων	γεγενημένους	ἐν τοῖς ἀλόγοις. ~Ἐπεὶ δὲ
[4]	οὔτ´ ἐν ἀριθμῷ αὐτούς ποτε	γεγενημένους.	Περὶ μὲν οὖν τοῦ μὴ
[4]	θεῷ θείᾳ δυνάμει μηδ´ ἐπανορθώσεως	δεομένους	ποιῆσαι τοὺς ἀνθρώπους ἀλλ´ αὐτόθεν
[4]	καὶ οἴεται τοὺς ἀλληγοροῦντας αὐτὰ	βιαζομένους	τὸ βούλημα τῶν γραψάντων τοῦτο
[4]	βίον καὶ ἀρέσκοντα τῷ θεῷ	ἑλομένους.	Οὐκ οἶδα δὲ καὶ ποταπὴν
[4]	χριστιανισμὸν λόγῳ οὐχὶ τοὺς μὴ	βουλομένους	ἀλλὰ τοὺς τὸν κρείττονα βίον
[4]	καὶ τοὺς δήμους αὐτούς, οὐκ	αἰσθανομένους	τῆς ἀλόγου καὶ πονηρᾶς τῶν
[4]	ἄνδρας, διαπύρως περὶ ὧν ὑπειλήφασι	διατεινομένους,	τινὰς δὲ ἐμφαίνοντας καὶ τὸ
[4]	ἐπιεικέστεροι ταῦτ´ ἀλληγοροῦσι· λέγει δὲ	αἰσχυνομένους	ἐπὶ τούτοις καταφεύγειν ἐπὶ τὴν
[4]	ἑαυτῶν αἰτίαν ἐν καλλίστῃ χώρᾳ	ταχθησομένους,	φησίν· Ἐν μεγάλῃ δ´ οἰκίᾳ
[4]	ὅτι ἀεὶ μὲν πέμπει τοὺς	ἐπανορθωσομένους·	οἱ γὰρ ἐπὶ τὰ βέλτιστα
[4]	τὰ τῶν ἐπῳδῶν καὶ μαγειῶν	πραγματευομένους.	Εὑρίσκεται γὰρ ἐν τοῖς μαγικοῖς
[4]	βούληται Κέλσος, μετὰ πολλοὺς προφήτας	ἐπανορθουμένους	τὰ τοῦ Ἰσραὴλ ἐκείνου ἐπανορθωτὴς
[4]	αἰτία τοῦ συναποστῆναι αὐτῷ τοὺς	καλουμένους	αὐτοῦ ἀγγέλους, οἷός τε ἔσται
[4]	τῶν ὅλων εἶναί τινας τοὺς	καλουμένους	θρόνους καὶ ἄλλους κυριότητας καὶ
[4]	ἱστάμενος ὁ Κέλσος, Ἰουδαίους μὲν	ἀρνουμένους	γεγονέναι τὴν Χριστοῦ ἐπιδημίαν ἐλπίζοντας
[4]	τοῖς διὰ τὸ πρὸς τοὺς	μισουμένους	ἔχθος κατηγοροῦσιν αὐτῶν ἐφ´ οἷς
[4]	γὰρ ἂν κἂν ἔδοξε τοὺς	περισπωμένους	ὑπὸ τῆς, ὡς οἴεται, πιθανότητος
[4]	ἀρσενικοῦ ἢ θηλυκοῦ, ὁμοίωμα παντὸς	κτήνους	τῶν ὄντων ἐπὶ τῆς γῆς,
[4]	Ἰακώβ, τοὺς πατέρας τοῦ Ἰουδαίων	ἔθνους,	μὴ πάντῃ μὲν ἠγνοηκέναι ὁ
[4]	Οἵα δὲ πολιτεία ἦν ὅλου	ἔθνους,	παρ´ ᾧ οὐδὲ φαίνεσθαι θηλυδρίαν
[4]	τῶν τριῶν τούτων γεναρχῶν τοῦ	ἔθνους,	τῇ ἐναργείᾳ καταλαμβανόντων οὐκ εὐκαταφρόνητα
[4]	οὐ μόνον τοὺς ἀπὸ τοῦ	ἔθνους	χρῆσθαι ἐν ταῖς πρὸς θεὸν
[4]	καθαρᾶς θεοσεβείας διδασκαλία, παραλαβόντας νόμους	καινοὺς	καὶ ἁρμόζοντας τῇ πανταχοῦ καθεστώσῃ
[4]	καὶ διὰ τὰ μέγιστα ἁμαρτήματα	ἐκείνους	ἐγκαταλελεῖφθαι καὶ ἡμᾶς, τοὺς παραδεξαμένους
[4]	ποιήσασαν τοὺς θυμοὺς μαλθακοὺς καὶ	κηρίνους,	καὶ διὰ τοῦτο νικῶντες, ἐπείπερ
[4]	οὓς ἐλήλυθεν ἡ περὶ τῆς	εἰλικρινοῦς	καὶ καθαρᾶς θεοσεβείας διδασκαλία, παραλαβόντας
[4]	ἄνθρωπος μετὰ τῆς γυναικός, τοὺς	δερματίνους»	ἠμφιεσμένος χιτῶνας» οὓς διὰ τὴν
[4]	μόνοις πολιτεύεται καὶ πρὸς ἡμᾶς	μόνους	ἐπικηρυκεύεται καὶ πέμπων οὐ διαλείπει
[4]	μιᾷ γωνίᾳ τῆς οἰκουμένης βουληθέντος	μόνους	θεραπεύεσθαι ἀλλὰ τὸ ὅσον ἐπ´
[4]	ὅλων εἶναί τινας τοὺς καλουμένους	θρόνους	καὶ ἄλλους κυριότητας καὶ ἄλλους
[4]	τινων ἑλληνικῶν συγγραφέων κατὰ τοὺς	χρόνους	γεγονέναι Ἰνάχου τοῦ Φορωνέως· καὶ
[4]	ἀκριβῶς ᾔδει τοὺς ἑκάστου συγγραφέως	χρόνους,	ἕλληνος καὶ βαρβάρου· ὅς γε
[4]	ἐλέφαντες κατὰ τῶν ἀνθρώπων καὶ	φόνους	ἐποίησαν καὶ διὰ τοῦτο κατεδικάσθησαν
[4]	ὑπομένων τοὺς διὰ τὴν εὐσέβειαν	κινδύνους,	εὐλόγως ἂν ὁ τοιοῦτος θαρροίη
[4]	τοῦτο δὲ τὰς περὶ τοὺς	κήπους	τέχνας τοῦτο δὲ τεκτονικὴν καὶ
[4]	μύρμηκα εἶναι ὡς πρὸς τοὺς	λοιποὺς	ἀνθρώπους. Κἂν Δημοσθένης τις οὖν
[4]	τὸν υἱὸν αὐτοῦ. Οἱονεὶ ἀνθρώπου	τρόπους	πρὸς τὸ ἀνθρώποις λυσιτελὲς φορῶν
[4]	δεῖ καταλέγειν τὰς περὶ θεῶν	ἀτόπους	Ἑλλήνων ἱστορίας, αἰσχύνης αὐτόθεν ἀξίας
[4]	καὶ δοθήσεται ἔθνει ποιοῦντι τοὺς	καρποὺς	αὐτῆς» Ἰουδαίοις λέγων τί ἄλλο
[4]	τοὺς πάλαι Ἰουδαίους Χριστιανοῖς, τοὺς	καρποὺς»	τῆς τοῦ θεοῦ βασιλείας ἀποδώσουσι»
[4]	μηδ´ ἐπανορθώσεως δεομένους ποιῆσαι τοὺς	ἀνθρώπους	ἀλλ´ αὐτόθεν σπουδαίους καὶ τελείους,
[4]	τῆς θείας φύσεως πρὸς τοὺς	ἀνθρώπους.	Ἅπερ καὶ ὁ Ἀσκραῖος ποιητὴς
[4]	αἱροῦσιν ἄνθρωποι θηρία καὶ θηρία	ἀνθρώπους	ἁρπάζει, πολλή ἐστι διαφορὰ τῶν
[4]	ἥμερον καὶ τὴν ὡσπερεὶ πρὸς	ἀνθρώπους	αὐτῶν συνθήκην ἅπαξ γενομένων ὑπ´
[4]	νυκτὸς δὲ διαναπαυόμενοι, τῶν δι´	ἀνθρώπους	γεγενημένων, οὐχὶ καὶ διὰ μύρμηκας
[4]	ὀργή· ἧς καὶ τέκνα» πάντας	ἀνθρώπους	γεγονέναι φησὶν ὁ Παῦλος λέγων·
[4]	τὰ ἄλογα ἀπολαύειν τῶν δι´	ἀνθρώπους	γινομένων. Καὶ ὥσπερ ἁμαρτάνει ὁ
[4]	ἐκείναις διαδοχὴ αὐτῶν διὰ τοὺς	ἀνθρώπους	εἰς πολλὰ τοῦ μέλιτος χρῄζοντας,
[4]	ὑπεροχήν; Ἢ τοὺς μὲν ἄλλους	ἀνθρώπους	εἰς τὴν προκειμένην εἰκόνα μὴ
[4]	ἐν ἀλόγοις ζῴοις δυσωπῆσαι δυνάμενον	ἀνθρώπους	ἐκθέσθαι περὶ τοῦ χάριτας ἀποτιννύειν
[4]	ἀδιαιρέτου. ~Τὸ δὲ καταβεβηκὸς εἰς	ἀνθρώπους	ἐν μορφῇ θεοῦ» ὑπῆρχε καὶ
[4]	ὡς μηδ´ ἐπὶ τούτῳ τοὺς	ἀνθρώπους	ἐξαιρέτως σεμνύνεσθαι μηδὲ θέλειν ἔχειν
[4]	ἐνάργειαν κατὰ τὴν Ἰησοῦ εἰς	ἀνθρώπους	ἐπιδημίαν, οὐχ ὑποκείμεθα τῇ Κέλσου
[4]	κάθοδον ἢ εἰς τὴν πρὸς	ἀνθρώπους	ἐπιστροφὴν τοῦ θεοῦ καταλείπεσθαι ἕδραν
[4]	περὶ τοῦ θείου ἀπαλλάξωσι τοὺς	ἀνθρώπους,	ἣν κατειλήφασι τρανὴν περὶ αὐτοῦ
[4]	ἐν χριστιανισμῷ πρὸς τοὺς ἄλλους	ἀνθρώπους	καλοῖς. Εἰ δὲ καὶ τῶν
[4]	εἶναι ὡς πρὸς τοὺς λοιποὺς	ἀνθρώπους.	Κἂν Δημοσθένης τις οὖν ὁ
[4]	καὶ διδάσκων εἰς πάντας ἡμᾶς	ἀνθρώπους	κατὰ τὸ δυνατὸν ἐκτείνειν τὰς
[4]	κνίσσης ἀναθυμιάσεσι χαιρόντων καὶ τοὺς	ἀνθρώπους	κατασπώντων δίκην τῶν μυθευομένων Τιτάνων
[4]	καὶ ἀρίστῳ· εἰ δὴ ἐς	ἀνθρώπους	κάτεισι, μεταβολῆς αὐτῷ δεῖ, μεταβολῆς
[4]	ταύτῃ γε ὁ θεὸς τοὺς	ἀνθρώπους	μᾶλλον τοῖς θηρίοις ὑπέβαλεν. Οὐ
[4]	λέγοντας ὅτι αὐτὸς κάτεισι πρὸς	ἀνθρώπους	ὁ θεός· καὶ οἴεται ἀκολουθεῖν
[4]	εἰρημένα καί φαμεν· ἆρα πάντας	ἀνθρώπους	ὁρμαθὸν εἶναι νυκτερίδων ἢ μύρμηκας
[4]	ἄλλο προνοοῦνται ἢ διὰ τοὺς	ἀνθρώπους,	παραπολαύουσι δὲ τῆς δαψιλείας καὶ
[4]	τοιαδὶ τῶν ζῴων καὶ οὐκ	ἀνθρώπους	παρόντων ἀνθρώπων δαίμονές εἰσι φαῦλοι
[4]	τοῖς ἅπαξ παραδεχομένοις εἶναί τινας	ἀνθρώπους	σκώληκας καὶ μύρμηκας ὅτι σκώληκες
[4]	εἶναι ἀνθρώπων κρείττονας ὥστε τοὺς	ἀνθρώπους	τελειωθέντας ἰσαγγέλους γίνεσθαι· Ἐν γὰρ
[4]	καὶ ἐπιδημίᾳ τοῦ λόγου εἰς	ἀνθρώπους	τινά, οὐκ ὀκνήσομεν λέγειν μεταβάλλειν
[4]	τὰ σπουδαιότερα ἢ τοὺς φαυλοτάτους	ἀνθρώπους.	Τὸ τοιοῦτόν γε πεποίηκε τολμῆσαί
[4]	ὑπέβαλεν. Οὐ γὰρ ὑπέβαλε τοὺς	ἀνθρώπους	τοῖς θηρίοις ὁ θεός, ἀλλὰ
[4]	τούτων, οὓς γόητας καὶ πλανήτας	ἀνθρώπους	ὑπείληφεν εἶναι ὁ Κέλσος, ἀναισχύντως
[4]	πάντως κατ´ ἀρχὰς τοὺς μὲν	ἀνθρώπους	ὑπὸ θηρίων ἁρπάζεσθαι καὶ ἐσθίεσθαι,
[4]	ἀλλὰ δεδόσθω αὐτῷ τὸ τοὺς	ἀνθρώπους	φρονεῖν ἐπὶ τῇ τούτων γνώσει
[4]	τοὺς καθεστῶτας νόμους τηρεῖτε αὐτοὺς	ἀνθρώπους,	Χριστιανοὺς δὲ καὶ Ἰουδαίους διὰ
[4]	τοῦ δυναμένου ἡμᾶς οἰκειῶσαι αὐτῷ	καθαροὺς	ἀπὸ πάσης πονηρίας καὶ κακίας
[4]	Χριστιανῶν προσαγόμενα εἰς ἀπόδειξιν τοῦ	ἱερούς	τινας ἄνδρας γεγονέναι τὸν Ἀβραὰμ
[4]	ἐκπύρωσις ᾖ· ὁτὲ δὲ ἐπὶ	μέρους	γίνεται αὐτῆς, ὅταν ᾖ διακόσμησις.
[4]	καθ´ ὧν κεῖται τὰ ὀνόματα,	ἑτέρους	δ´ εἶναι τοὺς τὰ σοφώτατα
[4]	ὀνομάτων, ἀλλὰ νῦν Ἰουδαῖοι πρὸς	ἑτέρους	τινάς, οὓς οὐκ ὠνόμασε, περὶ
[4]	εὐέλεγκτόν ἐστιν, οὐχὶ καὶ τὸ	ἀμφοτέρους	εἶναι μαντικοὺς ἐλεγχθείη ἄν; Οὐκ
[4]	Χριστοῦ πεπροφήτευται. Ἅμα γὰρ πρὸς	ἀμφοτέρους	ἱστάμενος ὁ Κέλσος, Ἰουδαίους μὲν
[4]	εἰς τὸ κατασκευάσαι, ὡς οἴεται,	εὐσεβεστέρους	εἶναι τοὺς πελαργοὺς τῶν ἀνθρώπων
[4]	φυσικῶς αὐτὰ ἐνεργεῖν, οὐκ ἂν	εὐσεβεστέρους	εἶπε τοὺς πελαργοὺς τῶν ἀνθρώπων.
[4]	τοὺς προγενεστέρους αὐτοῦ ἢ καὶ	μεταγενεστέρους.	Ἔχει δέ τι ὁ περὶ
[4]	ἀνθρώπων καὶ διαφέρον παρὰ τοὺς	προγενεστέρους	αὐτοῦ ἢ καὶ μεταγενεστέρους. Ἔχει
[4]	βούλημα τῶν τε πρὸς τοὺς	ἀσθενεστέρους	λεγομένων καὶ τῶν τοῖς ἐντρεχεστέροις
[4]	τι πρὸς τοὺς πολλοὺς καὶ	ἁπλουστέρους	πίστεως χάριν συμβαλέσθαι οὐ μὴν
[4]	μυρίους, οὓς ὀνομάζει ἄνδρας ἐνθέους,	πρεσβυτέρους	εἶναι Μωϋσέως καὶ τῶν τούτου
[4]	ἄλλοι αὐτοῦ μυρίοι, τοὺς πολλῷ	πρεσβυτέρους	καὶ σεμνοτάτους ἐν τῇ Παλαιστίνῃ
[4]	ἀναγκάζει ἡμᾶς οὐ κατὰ καιρὸν	βαθυτέρους	ἐξετάζειν λόγους, ὀλίγα εἰπόντες, ὅσον
[4]	μὴν οἷόν τε καὶ τοὺς	συνετωτέρους	κινῆσαι, φησίν· Οἵαν δὴ καὶ
[4]	λόγος, ἀποφηνάμενος εἶναι τούτους ἀνθρώπων	σοφωτέρους.	~Θέλων δ´ ἔτι διὰ πλειόνων
[4]	ἀνατέλλει» τὸν ἥλιον αὐτοῦ ἐπὶ	πονηροὺς	καὶ ἀγαθοὺς καὶ βρέχει ἐπὶ
[4]	τὰ τοιάδε τις ποιεῖ πρὸς	ἐχθρούς,	κίνδυνον ἐκφυγεῖν προμηθούμενος. Οὐ φοβεῖται
[4]	καὶ μεμηνότας, ἰώμενος, ἢ πρὸς	ἐχθρούς,	κίνδυνον ἐκφυγεῖν προμηθούμενος. Οὔτε δὲ
[4]	ὧν κακῶς λέγειν νομίζουσι τοὺς	ἐχθρούς,	τὸν αὐτὸν τρόπον καὶ ὁ
[4]	δύο διαθῆκαι, μία μὲν ἀπὸ	ὄρους	Σινᾶ, εἰς δουλείαν γεννῶσα, ἥτις
[4]	Ἀφροδίτην καὶ πόθον ἀργαλέον καὶ	γυιοκόρους	μελεδῶνας· ἐν δὲ θέμεν κύνεόν
[4]	εἶναι, ὅτι φύσεις κατανοήσας ζῴων	διαφόρους	καὶ εἴτ´ ἀπὸ τοῦ θείου
[4]	περὶ τοὺς γάμους καὶ τὰς	διαφόρους	μίξεις τῶν δικαίων, περὶ ὧν
[4]	τοῖς ζῴοις, ὄρνισι μὲν εἰς	διαφόρους	πτήσεις καὶ εἰς διαφόρους φωνὰς
[4]	Καὶ ὥσπερ γεωργὸς κατὰ τὰς	διαφόρους	τῶν τοῦ ἐνιαυτοῦ ὡρῶν διάφορα
[4]	εἰς διαφόρους πτήσεις καὶ εἰς	διαφόρους	φωνὰς τοῖς δὲ λοιποῖς εἰς
[4]	τὴν πόλιν, ὅπου ταῦτα πέπονθεν	Ἰησοῦς,	ἄρδην ἀπολωλέναι καὶ τὸ Ἰουδαίων
[4]	Ἀλλ´ εἴ τις, ὡς ὁ	Ἰησοῦς	ἐδίδαξε, καθαρός ἐστι τῇ καρδίᾳ»
[4]	ἁμαρτωλῶν λέγεται πάντα ἀναδεδέχθαι ὁ	Ἰησοῦς,	ἵν´ αὐτοὺς ἀπαλλάξῃ» τῆς ἁμαρτίας
[4]	θεῷ ἑαυτούς, ἐπιδεδημηκέναι κεκήρυκται ὁ	Ἰησοῦς,	πατρίῳ τινὶ τοῖς λόγοις τούτοις
[4]	θεοσέβειαν ταύτην κηρυχθήσεσθαι; Ὁ δ´	Ἰησοῦς	τὸ Ἀρθήσεται ἀφ´ ὑμῶν ἡ
[4]	εἰς αὐτόν, καὶ εἷς κύριος	Ἰησοῦς	Χριστός, δι´ οὗ τὰ πάντα
[4]	ὡς φαῦλα καὶ ἐλέους καὶ	μίσους	ἄξια. Παρακαλοῦμεν δὲ τὸν ἐντυγχάνοντα
[4]	γέλωτος ἀλλὰ μᾶλλον ἐλέους καὶ	μίσους	ἀξίαν. Ἔμοιγ´ οὖν οὐ ταῦτ´
[4]	περὶ Χριστοῦ οὐ γέλωτος ἀλλὰ	μίσους	ἄξιον εἶναι, λαβεῖν εἰς χεῖρας
[4]	τὸ βιβλίον ἐκεῖνο ἐλέους καὶ	μίσους	ἄξιον εἶναι. Πᾶς γὰρ ὁμολογήσει
[4]	καταγνῶ τοῦ Κέλσου, μηδὲν εὑρίσκων	μίσους	ἄξιον ἐν τῷ βιβλίῳ. Ἐὰν
[4]	ἀλλ´ ὅση δύναμις καὶ πλείστους	ὅσους,	ἵνα τις τῇ παραθέσει ἀμφοτέρων
[4]	δι´ αὐτοῦ» οἴδαμεν δὲ καὶ	τοὺς	ἀγγέλους οὕτως εἶναι ἀνθρώπων κρείττονας
[4]	ἀπολλυμένης τῆς ποιότητος διαμένει κατὰ	τοὺς	ἀγένητον αὐτὴν εἰσάγοντας. Ἐὰν μέντοι
[4]	Καὶ ὥσπερ ἁμαρτάνει ὁ λέγων	τοὺς	ἀγορανόμους προνοεῖν οὐ μᾶλλον τῶν
[4]	πέμψει τὸν υἱόν, ἵνα καταφλέξῃ	τοὺς	ἀδίκους, καὶ οἱ λοιποὶ σὺν
[4]	τὸν υἱὸν ἑαυτοῦ, ἵνα καταφλέξῃ	τοὺς	ἀδίκους, οἱ δὲ λοιποὶ βάτραχοι
[4]	θαλάσσῃ τὸν Αἰγυπτίων βασιλέα καὶ	τοὺς	Αἰγυπτίους πολλάκις ὀνομάζεται παραλαμβανόμενος κατὰ
[4]	ἵν´ οὕτως ὀνομάσω, οἰκονομεῖ ὅλους	τοὺς	αἰῶνας, καθ´ ἕκαστον αὐτῶν ποιῶν
[4]	ὀνομάτων τούτων ἀπατῶμεν, ὡς οἴεται,	τοὺς	ἀκούοντας, αὐτὸς δέ, ὁ αὐχῶν
[4]	μὲν ἀπαλλάξαι κατὰ τὸ δυνατὸν	τοὺς	ἀκούοντας ποιῆσαι δ´ αὐτοὺς φρονίμους.
[4]	θεοῦ καὶ προφήτας κατασκευάζοντι, ἐπανορθοῖ	τοὺς	ἀκούοντας τῶν λεγομένων· καὶ ἐν
[4]	λόγους, ὀλίγα εἰπόντες, ὅσον γεῦσαι	τοὺς	ἀκροατὰς ἀπολογίας καθαιρούσης τὴν καθ´
[4]	καὶ Χριστιανῶν βιβλία καὶ οἴεται	τοὺς	ἀλληγοροῦντας αὐτὰ βιαζομένους τὸ βούλημα
[4]	τοῖς κοινοῖς ἐν χριστιανισμῷ πρὸς	τοὺς	ἄλλους ἀνθρώπους καλοῖς. Εἰ δὲ
[4]	καταφυτεύειν» τὸν πνευματικὸν νόμον καὶ	τοὺς	ἀνάλογον αὐτῷ προφητικοὺς λόγους. Καὶ
[4]	αὐτόθεν σεμνύνουσαν ἐν τοῖς ῥητοῖς	τοὺς	ἄνδρας εἴτε καὶ δι´ ὑπονοιῶν
[4]	δυνάμει μηδ´ ἐπανορθώσεως δεομένους ποιῆσαι	τοὺς	ἀνθρώπους ἀλλ´ αὐτόθεν σπουδαίους καὶ
[4]	γεγονέναι τῆς θείας φύσεως πρὸς	τοὺς	ἀνθρώπους. Ἅπερ καὶ ὁ Ἀσκραῖος
[4]	παρ´ ἐκείναις διαδοχὴ αὐτῶν διὰ	τοὺς	ἀνθρώπους εἰς πολλὰ τοῦ μέλιτος
[4]	ἀλόγων· ὡς μηδ´ ἐπὶ τούτῳ	τοὺς	ἀνθρώπους ἐξαιρέτως σεμνύνεσθαι μηδὲ θέλειν
[4]	ἀμφιβάλλειν περὶ τοῦ θείου ἀπαλλάξωσι	τοὺς	ἀνθρώπους, ἣν κατειλήφασι τρανὴν περὶ
[4]	τῆς κνίσσης ἀναθυμιάσεσι χαιρόντων καὶ	τοὺς	ἀνθρώπους κατασπώντων δίκην τῶν μυθευομένων
[4]	Ὥστε ταύτῃ γε ὁ θεὸς	τοὺς	ἀνθρώπους μᾶλλον τοῖς θηρίοις ὑπέβαλεν.
[4]	οὐδὲν ἄλλο προνοοῦνται ἢ διὰ	τοὺς	ἀνθρώπους, παραπολαύουσι δὲ τῆς δαψιλείας
[4]	οὕτως εἶναι ἀνθρώπων κρείττονας ὥστε	τοὺς	ἀνθρώπους τελειωθέντας ἰσαγγέλους γίνεσθαι· Ἐν
[4]	θηρίοις ὑπέβαλεν. Οὐ γὰρ ὑπέβαλε	τοὺς	ἀνθρώπους τοῖς θηρίοις ὁ θεός,
[4]	Πλὴν ἀλλὰ δεδόσθω αὐτῷ τὸ	τοὺς	ἀνθρώπους φρονεῖν ἐπὶ τῇ τούτων
[4]	ᾖ τῆς τῶν ἀγαλμάτων κατασκευῆς,	τοὺς	ἀνοήτους τῶν ἀνθρώπων ἐπισπωμένης καὶ
[4]	Ἰουδαίοις αὐχοῦσι τὸν Ἀβραὰμ καὶ	τοὺς	ἀπ´ αὐτοῦ, ὅλα ἐκθέσθαι τὰ
[4]	διαπειράσαι θέλων τοὺς πιστεύοντας ἢ	τοὺς	ἀπιστοῦντας ἤτοι αὐτὸς ἀρρήτῳ καὶ
[4]	αὐτῶν καταβεβηκέναι λέγουσιν. Ἐμφαίνει γὰρ	τοὺς	ἀπὸ ἰουδαϊκῶν γραφῶν κατασκευάζοντας τὴν
[4]	θεοῦ προσηγορίᾳ, ὡς οὐ μόνον	τοὺς	ἀπὸ τοῦ ἔθνους χρῆσθαι ἐν
[4]	κατὰ τὴν Ἔξοδον ἱστορίαι καὶ	τοὺς	Ἀριθμούς, ὡς ἐν τῇ βίβλῳ
[4]	καὶ τὴν σύγκλητον βουλὴν καὶ	τοὺς	ἄρχοντας πανταχοῦ ἀλλὰ καὶ τοὺς
[4]	τὸ βούλημα τῶν τε πρὸς	τοὺς	ἀσθενεστέρους λεγομένων καὶ τῶν τοῖς
[4]	ἥλιον καὶ τὴν σελήνην καὶ	τοὺς	ἀστέρας, πάντα τὸν κόσμον τοῦ
[4]	ἔσεσθαι ἀκολουθεῖν ὅτι, ὥσπερ κατὰ	τοὺς	ἄφθαρτον τὸν κόσμον τηροῦντας τὸ
[4]	περὶ φρέατα καὶ τὰ περὶ	τοὺς	γάμους καὶ τὰς διαφόρους μίξεις
[4]	τίνα τρόπον ἠλληγόρηται τὰ κατὰ	τοὺς	γάμους καὶ τὰς μίξεις τῶν
[4]	τῶν ἀργῶν τε καὶ πονηρῶν·	τοὺς	γοῦν κηφῆνας ἀπελαύνουσί τε καὶ
[4]	οἱ βιοῦντες μακάριοι ἔσονται, μηδαμῶς	τοὺς	δαίμονας διὰ τῶν θυσιῶν κολακεύοντες
[4]	παραδείσου ἄνθρωπος μετὰ τῆς γυναικός,	τοὺς	δερματίνους» ἠμφιεσμένος χιτῶνας» οὓς διὰ
[4]	καταδεῖ τὸν ἄνδρα, συνεργοὺς εἰς	τοὺς	δεσμοὺς παραλαμβάνουσα τὸν ἀδελφὸν τοῦ
[4]	τοὺς ἄρχοντας πανταχοῦ ἀλλὰ καὶ	τοὺς	δήμους αὐτούς, οὐκ αἰσθανομένους τῆς
[4]	καὶ εἰρηνοποιὸς καὶ προθύμως ὑπομένων	τοὺς	διὰ τὴν εὐσέβειαν κινδύνους, εὐλόγως
[4]	συνήθεια συγκαταβαίνειν φησὶ τοῖς νηπίοις	τοὺς	διδασκάλους καὶ τοῖς ἄρτι προτραπεῖσιν
[4]	ἀδίκων» γέρως δὲ τοῦ εἰς	τοὺς	δικαίους εἰς χλεύην καὶ γέλωτα
[4]	γῆν καὶ τοὺς ὄρνεις καὶ	τοὺς	δράκοντας ἔτι δ´ ἀλώπεκας καὶ
[4]	ὑποτυπώσεις οὐκ ἐῶσι σκώληκι παραβάλλεσθαι	τοὺς	δυνάμει ἔχοντας τὴν ἀρετὴν καὶ
[4]	ἰσχυρόν, οἳ ἐποιήσαντο ἐν πέτραις	τοὺς	ἑαυτῶν οἴκους· ἀβασίλευτός ἐστιν ἡ
[4]	παρίστησι, τίνα τρόπον ἀκριβῶς ᾔδει	τοὺς	ἑκάστου συγγραφέως χρόνους, ἕλληνος καὶ
[4]	τέκε τέκνα. Ἔνθ´ ὅ γε	τοὺς	ἐλεεινὰ κατήσθιε τετριγῶτας· μήτηρ δ´
[4]	τοὺς μύρμηκας ἀλλὰ καὶ παρὰ	τοὺς	ἐλέφαντας. Ὁ γὰρ βλέπων ἀπ´
[4]	φαίνεται, ὥστε αἱρεθῆναι ἂν καὶ	τοὺς	ἐν Ἕλλησι φιλοσοφοῦντας ἀπὸ τῶν
[4]	διὰ τοῦ Ἰησοῦ ἐπανόρθωσις, οὐ	τοὺς	ἐν μιᾷ γωνίᾳ τῆς οἰκουμένης
[4]	πρὸς τὸ ἀληθῶς θεῖον καὶ	τοὺς	ἐν οὐρανῷ ἀγγέλους γεγενημένοι καὶ
[4]	ἰδόντι ὅτι χριστιανισμοῦ ἀποτρέψαι θέλων	τοὺς	ἐντυγχάνοντας αὐτοῦ τῇ γραφῇ ἀποτρέπει
[4]	λέγειν ὅτι ἀεὶ μὲν πέμπει	τοὺς	ἐπανορθωσομένους· οἱ γὰρ ἐπὶ τὰ
[4]	τινας ὁ θεός, ἵνα πλανήσας	τοὺς	ἐπιβουλεύοντας κίνδυνον διαφύγῃ. Πάντῃ δὲ
[4]	δι´ ὧν κακῶς λέγειν νομίζουσι	τοὺς	ἐχθρούς, τὸν αὐτὸν τρόπον καὶ
[4]	καὶ τοῖς ἀποθνῄσκουσιν μύρμηξί φησι	τοὺς	ζῶντας ἴδιόν τι ἀποκρίνειν χωρίον,
[4]	πρὸς ἀφροδίσια ὄρεξιν, πολλῶν ποιήσασαν	τοὺς	θυμοὺς μαλθακοὺς καὶ κηρίνους, καὶ
[4]	τῷ αἰγυπτίῳ ποταμῷ ζῶντα καὶ	τοὺς	ἰχθύας ἐμφωλεύοντας αὐτοῦ ταῖς φολίσιν
[4]	θείου πνεύματος, καὶ ὡς ἐπέστρεφον	τοὺς	καθ´ αὑτοὺς ὅση δύναμις. ~Οὐδὲν
[4]	ἀλλὰ διὰ τὸ λογικὸν καὶ	τοὺς	καθεστῶτας νόμους τηρεῖτε αὐτοὺς ἀνθρώπους,
[4]	ἡ αἰτία τοῦ συναποστῆναι αὐτῷ	τοὺς	καλουμένους αὐτοῦ ἀγγέλους, οἷός τε
[4]	διατάξει τῶν ὅλων εἶναί τινας	τοὺς	καλουμένους θρόνους καὶ ἄλλους κυριότητας
[4]	ἀχρήστους, εἴτε διὰ τῶν ἐπὶ	τοὺς	καλῶς βεβιωκότας ἐπαγγελιῶν, περιεχουσῶν τὰ
[4]	ἰατρῶν ποτε λόγοι τοιοίδε πρὸς	τοὺς	κάμνοντας, ἤπερ κατὰ τὸ ἀληθές.
[4]	δεινὰ καὶ θιγγάνοντα ἀηδῶν, ἵνα	τοὺς	κάμνοντας ἰάσηται, ἐξ ἀγαθοῦ εἰς
[4]	θεοῦ καὶ δοθήσεται ἔθνει ποιοῦντι	τοὺς	καρποὺς αὐτῆς» Ἰουδαίοις λέγων τί
[4]	παρὰ τοὺς πάλαι Ἰουδαίους Χριστιανοῖς,	τοὺς	καρποὺς» τῆς τοῦ θεοῦ βασιλείας
[4]	ἀμπελουργικὴν τοῦτο δὲ τὰς περὶ	τοὺς	κήπους τέχνας τοῦτο δὲ τεκτονικὴν
[4]	τὸν προφήτην εἰπόντος· Ἰδοὺ δέδωκα	τοὺς	λόγους μου εἰς τὸ στόμα
[4]	τὸ δεῖξαι ὅτι μάτην συκοφαντεῖ	τοὺς	λόγους ὁ Κέλσος ὡς οὐχ
[4]	ἀποδεῖξαι καὶ ἀποδεικτικῶς ἀποδοκιμάσαι μὲν	τοὺς	λόγους τῶν ἀναιρούντων τὰς τοιασδὶ
[4]	μαντείας ἀποδεικτικῶς δ´ ἀνατρέψαι καὶ	τοὺς	λόγους τῶν εἰπόντων ἀπὸ δαιμόνων
[4]	καὶ μύρμηκα εἶναι ὡς πρὸς	τοὺς	λοιποὺς ἀνθρώπους. Κἂν Δημοσθένης τις
[4]	τὴν τοῦ θεοῦ ὑπεροχήν; Ἢ	τοὺς	μὲν ἄλλους ἀνθρώπους εἰς τὴν
[4]	πρὸς τὸ πάντως κατ´ ἀρχὰς	τοὺς	μὲν ἀνθρώπους ὑπὸ θηρίων ἁρπάζεσθαι
[4]	τῷ κατὰ χριστιανισμὸν λόγῳ οὐχὶ	τοὺς	μὴ βουλομένους ἀλλὰ τοὺς τὸν
[4]	διὰ ναυτικῆς καὶ κυβερνητικῆς πρὸς	τοὺς	μὴ ἔχοντας ἐκεῖνα· ὥστε καὶ
[4]	εἰπεῖν τοῖς διὰ τὸ πρὸς	τοὺς	μισουμένους ἔχθος κατηγοροῦσιν αὐτῶν ἐφ´
[4]	τοῦ ἀνθρώπου οὐ μόνον παρὰ	τοὺς	μύρμηκας ἀλλὰ καὶ παρὰ τοὺς
[4]	πάντων ἐννοίας ἄλογα καλούμενα; Οὐδὲ	τοὺς	μύρμηκας γοῦν οἴεται εἶναι ἀλόγους
[4]	μελίσσας, ἐφ´ οἷς οὐδαμῶς μὲν	τοὺς	μύρμηκας ἢ τὰς μελίσσας ἀποδεκτέον
[4]	καὶ τῷ λόγῳ τῷ πρὸς	τοὺς	μύρμηκας καὶ τὸ τῶν χειμαδίων
[4]	θεὸν καθ´ ἡμᾶς εἶναι ὡς	τοὺς	νεοπλούτους τῶν ἀνθρώπων ἐπιδεικτιῶντας; Οὐ
[4]	ἑαυτοῦ πολιτείας Πλάτων ὡς ἐπιτρίβοντας	τοὺς	νέους τὸν Ὅμηρον καὶ τοὺς
[4]	λογισμῷ ἐπὶ τὴν γῆν καὶ	τοὺς	ὄρνεις καὶ τοὺς δράκοντας ἔτι
[4]	τῷ διαφέρειν ἡγουμένῳ τῶν ἀνθρώπων	τοὺς	ὄρνιθας, διδασκάλοις αὐτὸν χρᾶσθαι ὄρνισι
[4]	καὶ ὁ τούτου υἱὸς κινοῦσι	τοὺς	ὄρνιθας καὶ τὰ λοιπὰ ζῷα
[4]	Καὶ ἐχρῆν γε ἡμᾶς πρὸς	τοὺς	ὄρνιθας φοιτᾶν διδασκάλους· ἵν´ ὥσπερ
[4]	οὐ μεταβάλλει μέν, ποιεῖ δὲ	τοὺς	ὁρῶντας δοκεῖν αὐτὸν μεταβεβληκέναι· ἡμεῖς
[4]	μὲν οὐ μεταβάλλει, ποιεῖ δὲ	τοὺς	ὁρῶντας δοκεῖν καὶ πλανᾷ καὶ
[4]	τῇ εὐχῇ συνεχέστατα φήσαντι· Ἀποκάλυψον	τοὺς	ὀφθαλμούς μου, καὶ κατανοήσω τὰ
[4]	εὐχόμενος ἔλεγε τῷ θεῷ· Ἀποκάλυψον	τοὺς	ὀφθαλμούς μου, καὶ κατανοήσω τὰ
[4]	ἀπὸ τοῦ θεοῦ εἰς γῆν	τοὺς	ὀφθαλμοὺς τῆς ψυχῆς. Ἦν οὖν
[4]	καὶ δοῦναι ἄλλοις γεωργοῖς» παρὰ	τοὺς	πάλαι Ἰουδαίους Χριστιανοῖς, τοὺς καρποὺς»
[4]	τὸ ὅσον ἐπ´ αὐτῷ καὶ	τοὺς	πανταχοῦ· Σωτὴρ» γὰρ ἦλθε πάντων
[4]	πάντα τὰ ὄντα καὶ ἐφορᾶν	τοὺς	πάντων λογισμοὺς καὶ ἀκούειν τῆς
[4]	ἁμαρτήματα ἐκείνους ἐγκαταλελεῖφθαι καὶ ἡμᾶς,	τοὺς	παραδεξαμένους τὸν λόγον, ἐλπίδας ἔχειν
[4]	ἐστιν ἐν πᾶσι· διὸ καὶ	τοὺς	παραπίπτοντας κατ´ ὀλίγον ἐλέγχεις, καὶ
[4]	τὸν Ἰσαὰκ καὶ τὸν Ἰακώβ,	τοὺς	πατέρας τοῦ Ἰουδαίων ἔθνους, μὴ
[4]	ἐνεργεῖν, οὐκ ἂν εὐσεβεστέρους εἶπε	τοὺς	πελαργοὺς τῶν ἀνθρώπων. Ἔτι δὲ
[4]	κατασκευάσαι, ὡς οἴεται, εὐσεβεστέρους εἶναι	τοὺς	πελαργοὺς τῶν ἀνθρώπων τὰ περὶ
[4]	οὕτως γὰρ ἂν κἂν ἔδοξε	τοὺς	περισπωμένους ὑπὸ τῆς, ὡς οἴεται,
[4]	γινώσκοντα. Ἀλλ´ οὐδὲ διαπειράσαι θέλων	τοὺς	πιστεύοντας ἢ τοὺς ἀπιστοῦντας ἤτοι
[4]	δοκῶν ἐθέλοι ἂν γνωσθῆναι καὶ	τοὺς	πιστεύοντάς τε καὶ ἀπιστοῦντας διαπειράσαι,
[4]	φαινόμενα δόγματα κρύψαι μὲν διὰ	τοὺς	πολλοὺς ἐν τῷ τοῦ μύθου
[4]	ἀναχωροῦντες καὶ ἐκκλίνοντες τὴν πρὸς	τοὺς	πολλοὺς ἐπιμιξίαν, ἵνα μὴ διαφθαρεῖεν
[4]	καὶ δυνάμενον μέν τι πρὸς	τοὺς	πολλοὺς καὶ ἁπλουστέρους πίστεως χάριν
[4]	κατὰ μὲν τὸν ποιητὴν καὶ	τοὺς	πολλοὺς τῶν ἀνθρώπων αὐτὸς Ὀλύμπιος
[4]	καὶ οἱ ἄλλοι αὐτοῦ μυρίοι,	τοὺς	πολλῷ πρεσβυτέρους καὶ σεμνοτάτους ἐν
[4]	τῶν ἀνθρώπων καὶ διαφέρον παρὰ	τοὺς	προγενεστέρους αὐτοῦ ἢ καὶ μεταγενεστέρους.
[4]	φιλοσοφίαν νέοις τοὺς σοφοὺς ἢ	τοὺς	προκόπτοντας οὐ τῷ σωματικῶς αὐτοὺς
[4]	δὲ κατὰ Μωϋσέα λόγος εἰσήγαγε	τοὺς	πρώτους ἀκούοντας θειοτέρας φωνῆς καὶ
[4]	ἡμετέραν» καὶ παρὰ τοῦτο πεποιηκέναι	τοὺς	σκώληκας λέγοντας ὅτι ὑπὸ τοῦ
[4]	ἄρτι προτραπεῖσιν ἐπὶ φιλοσοφίαν νέοις	τοὺς	σοφοὺς ἢ τοὺς προκόπτοντας οὐ
[4]	συγγράμμασιν ὁ σεμνὸς φιλόσοφος ὅτι	τοὺς	σπερματικοὺς λόγους τοῦ θεοῦ ἡ
[4]	ἀπευκτοῖς, χρησιμωτάτους δ´ ἔσεσθαι καὶ	τοὺς	σπουδαιοτάτους τῷ παντί, παρ´ ἑαυτῶν
[4]	οὐ μὴν οἷόν τε καὶ	τοὺς	συνετωτέρους κινῆσαι, φησίν· Οἵαν δὴ
[4]	παραχωρήσας τὰ πρωτεῖα ὑπὲρ Αἰγυπτίους,	τοὺς	τὰ ἄλογα ζῷα ὡς θεοὺς
[4]	τὰ ὀνόματα, ἑτέρους δ´ εἶναι	τοὺς	τὰ σοφώτατα καὶ τὰ ἀληθέστατα
[4]	ἀλλὰ γὰρ σχεδὸν καὶ πάντας	τοὺς	τὰ τῶν ἐπῳδῶν καὶ μαγειῶν
[4]	ἵνα μὴ Χριστιανοὶ μηκέτ´ ὦσι·	τούς	τε γὰρ βασιλεύοντας καὶ τὴν
[4]	Φεραῖον Ἀλέξανδρον τὰ αὐτὰ ὠμοποιήσειν,	τούς	τε εἰς τὸν Φαλάριδος ταῦρον
[4]	τὴν σύνεσιν τῶν θηρίων καὶ	τοὺς	τηλικούτους ἐλέφαντας θηρεύομεν, τὰ μὲν
[4]	τοὺς νέους τὸν Ὅμηρον καὶ	τοὺς	τοιαῦτα γράφοντας ποιήματα. Ἀλλὰ Πλάτων
[4]	μὴ φρονήσας ἐνθέους γεγονέναι ἄνδρας	τοὺς	τοιαῦτα ποιήματα καταλελοιπότας· ὁ δὲ
[4]	Θεία οὖν τις ἦν κατὰ	τοὺς	τοιούσδε ἡ παρὰ τῷ Ὁμήρῳ
[4]	θεοῦ ἁρμοζόντως ἑαυτῷ τὰ πρὸς	τοὺς	τοιούσδε λεχθησόμενα. Ἀλλ´ ᾧ μέλει
[4]	Πλάτων ἐκβάλλει τῆς ἑαυτοῦ πολιτείας	τοὺς	τοιουσδὶ μύθους καὶ τὰ τοιαδὶ
[4]	πολιτείᾳ αὐτῶν ἦν, ἐκβάλλοντος πάντας	τοὺς	τοιούτους ἀπ´ αὐτῆς τοῦ νόμου,
[4]	ταῦτα δὴ ἡμεῖς καὶ διὰ	τοὺς	τοιούτους μύθους καὶ ἄλλους μυρίους
[4]	οὐχὶ τοὺς μὴ βουλομένους ἀλλὰ	τοὺς	τὸν κρείττονα βίον καὶ ἀρέσκοντα
[4]	πράξεις τῶν ἀνδρῶν τούτων καὶ	τοὺς	τοῦ θεοῦ χρησμοὺς πρὸς αὐτούς,
[4]	ἀπειλάς τις ἔφασκεν εἶναι καὶ	τοὺς	τοῦ ἰατροῦ λόγους, λέγοντος τοῖς
[4]	σφᾶς αἰτιᾶται· ἀδελφοὺς δὲ πωλοῦντας	τοὺς	υἱοὺς λέγει τοῦ Ἰακώβ, καὶ
[4]	εἶδος αὐτοῦ ἄτιμον, ἐκλεῖπον παρὰ	τοὺς	υἱοὺς τῶν ἀνθρώπων. Καὶ ταῦτα
[4]	ἀρχὰς καὶ τὰς ἡγεμονίας καὶ	τοὺς	ὑπὲρ τῶν πατρίδων πολέμους, ἑξῆς
[4]	καὶ λογικῶν τὰ σπουδαιότερα ἢ	τοὺς	φαυλοτάτους ἀνθρώπους. Τὸ τοιοῦτόν γε
[4]	χρείᾳ τι τοῦ παντὸς καὶ	τοὺς	φαυλοτάτους, παρ´ ἑαυτοὺς δὲ ἔσεσθαι
[4]	τῶν οὐ Χριστιανῶν τὸ πρὸς	τοὺς	φέροντας τὰ βαρύτατα τῶν φορτίων
[4]	Καὶ δῆλον μὲν ὅτι κατὰ	τοὺς	φθείροντας τὸν κόσμον τοῦθ´ οὕτως
[4]	θεοῦ δεδημιουργημένην φύσιν πάντῃ ἀπαλεῖψαι	τοὺς	χαρακτῆρας αὐτῆς καὶ ἄλλους ἀναλαβεῖν
[4]	θεοῦ εἰς μακαριότητα κλῆσιν μεταβεβηκέναι,	τοὺς	Χριστιανοὺς λέγω, ἐφ´ οὓς ἐλήλυθεν
[4]	ὑπό τινων ἑλληνικῶν συγγραφέων κατὰ	τοὺς	χρόνους γεγονέναι Ἰνάχου τοῦ Φορωνέως·
[4]	πήχεων» καὶ τῶν πεντήκοντα» τοῦ	πλάτους,	ἕως οἱ τοῦ ὕψους πήχεις
[4]	κιβωτοῦ» πήχεων» καὶ πεντήκοντα» τοῦ	πλάτους	καὶ τριάκοντα» τοῦ ὕψους φάσκειν
[4]	εἰς ἕνα πῆχυν μήκους καὶ	πλάτους;	Πῶς δ´ οὐχὶ μᾶλλον θαυμαστὸν
[4]	τῶν ἀνθρώπων, δῆλον ὅτι καὶ	Σωκράτους	καὶ Πλάτωνος καὶ Πυθαγόρου καὶ
[4]	σεμνῶν Φερεκύδου καὶ Πυθαγόρου καὶ	Σωκράτους	καὶ Πλάτωνος καὶ τῶν φιλοσόφων
[4]	Σωκράτους φροντίσει τῆς ταφῆς τοῦ	Σωκράτους	σώματος καὶ τῆς Ἀνύτου καὶ
[4]	μετὰ τὴν τελευτὴν Ἀνύτου καὶ	Σωκράτους	φροντίσει τῆς ταφῆς τοῦ Σωκράτους
[4]	χρησιμωτάτους δ´ ἔσεσθαι καὶ τοὺς	σπουδαιοτάτους	τῷ παντί, παρ´ ἑαυτῶν αἰτίαν
[4]	λογικῶν τὰ σπουδαιότερα ἢ τοὺς	φαυλοτάτους	ἀνθρώπους. Τὸ τοιοῦτόν γε πεποίηκε
[4]	τι τοῦ παντὸς καὶ τοὺς	φαυλοτάτους,	παρ´ ἑαυτοὺς δὲ ἔσεσθαι ἐν
[4]	μυρίοι, τοὺς πολλῷ πρεσβυτέρους καὶ	σεμνοτάτους	ἐν τῇ Παλαιστίνῃ λόγους μήτε
[4]	δὲ ἔσεσθαι ἐν τοῖς ἀπευκτοῖς,	χρησιμωτάτους	δ´ ἔσεσθαι καὶ τοὺς σπουδαιοτάτους
[4]	μὴ σπαργῷεν, μένοιεν δὲ δι´	ἔτους	αὐτοῖς εἰς τροφήν, οὐ λογισμὸν
[4]	Ταῦτα δ´ ἰδιώτας μὲν καὶ	ἀσυνέτους	δύναται συναρπάσαι οὐ μὴν καὶ
[4]	ἐγκαλοῦσι διά τινα λεγόμενα ὑπὸ	προπετοῦς	μειρακίου, τριῶν ἡμερῶν φοιτήσαντος εἰς
[4]	τὰς περὶ τοῦ θείου ἐννοίας	ἐξαιρέτους	εἶναι παρὰ τὰ θνητὰ πάντα
[4]	εἶναι βροντὰς καὶ ἀστραπὰς καὶ	ὑετούς,	ἤδη σαφέστερον ἐπικουρίζων· δεύτερον δέ
[4]	τῆς τῶν ἀγαλμάτων κατασκευῆς, τοὺς	ἀνοήτους	τῶν ἀνθρώπων ἐπισπωμένης καὶ καθελκούσης
[4]	ἀνέπλασαν κατὰ περιόδους ταυτότητας καὶ	ἀπαραλλάκτους	τοῖς ἰδίως ποιοῖς καὶ τοῖς
[4]	τῆς Στοᾶς οὐκ οἶδ´ ὅπως	ἀπαραλλάκτους	φασὶν ἔσεσθαι κατὰ περίοδον τοῖς
[4]	καὶ τοῖς πεισομένοις αὐτὰς οὐκ	ἀχρήστους,	εἴτε διὰ τῶν ἐπὶ τοὺς
[4]	δεύτερον ἀλλ´ ὅση δύναμις καὶ	πλείστους	ὅσους, ἵνα τις τῇ παραθέσει
[4]	ἐλέφαντες ἡμῶν τῶν ἀνθρώπων ἔσονται	κρείττους,	καὶ γὰρ μείζους καὶ ἰσχυρότεροι
[4]	ἑτέρων προφητῶν, τινῶν μὲν κατ´	αὐτοὺς	ἄλλων δὲ προγενεστέρων ἢ μεταγενεστέρων.
[4]	καὶ τοὺς καθεστῶτας νόμους τηρεῖτε	αὐτοὺς	ἀνθρώπους, Χριστιανοὺς δὲ καὶ Ἰουδαίους
[4]	πάντα ἀναδεδέχθαι ὁ Ἰησοῦς, ἵν´	αὐτοὺς	ἀπαλλάξῃ» τῆς ἁμαρτίας καὶ ποιήσῃ
[4]	ἐν λόγῳ μήτ´ ἐν ἀριθμῷ	αὐτοὺς	γεγονέναι κατασκευάζεσθαι νομίζει ἐκ τοῦ
[4]	μὲν οὖν τοῦ μὴ δραπέτας	αὐτοὺς	γεγονέναι μηδ´ Αἰγυπτίους ἀλλ´ Ἑβραίους
[4]	ὡς διὰ τὴν ὀλιγότητα εὐεπιβουλεύτους	αὐτοὺς	γενέσθαι καὶ ὅσον ἐπὶ τῇ
[4]	τὰ βέλτιστα προκαλούμενοι λόγοι, θεοῦ	αὐτοὺς	δεδωκότος, εἰσὶν ἐν ἀνθρώποις· ἤδη
[4]	που παρὰ τοῦτο θείους τις	αὐτοὺς	εἶναι φήσει, ἂν τύχωσι μοχθηροὶ
[4]	τοῦ παντὸς ὁ θεός, κατατάσσων	αὐτοὺς	εἰς χρείαν τοῦ παντός, οὐδὲν
[4]	πρὸς αὐτοὺς ὄφεων καὶ διαφθειρόντων	αὐτούς,	εἴτε καί τινων ἀνθρώπων εἴτ´
[4]	καὶ χολὴν ποτίσαντες ἐπὶ σφᾶς	αὐτοὺς	ἐκ θεοῦ χόλον ἐπεσπάσαντο. Ἐλεγχέτω
[4]	ὅλων ἀμοιβὴν ἐκπύρωσιν ἀπαιτεῖ· ταῦτ´	αὐτοὺς	ἐποίησεν ἐσφαλμένῃ δόξῃ λέγειν ὅτι
[4]	ἀρκεῖ ταῦτα πρὸς τὸ ταῦτ´	αὐτοὺς	ἐποίησεν ἐσφαλμένῃ δόξῃ λέγειν ὅτι
[4]	τοὺς τοῦ θεοῦ χρησμοὺς πρὸς	αὐτούς,	ἐροῦμέν τε ὅτι μή ποτε
[4]	ἄνθρωπος μὲν ὀργισθεὶς Ἰουδαίοις πάντας	αὐτοὺς	ἡβηδὸν ἀπώλεσεν καὶ ἐπυρπόλησεν, οὕτως
[4]	τῶν ἀθανάτων καὶ τῶν κατ´	αὐτοὺς	θεῶν. Μετὰ γὰρ τὴν τοῦ
[4]	καὶ ἐπραγματεύσατο ἀναγράψαι τὴν περὶ	αὐτοὺς	ἱστορίαν, εἴτε καὶ αὐτόθεν σεμνύνουσαν
[4]	παλαιωθήσονται, καὶ ὡσεὶ περιβόλαιον ἑλίξεις	αὐτούς,	καὶ ἀλλαγήσονται. Σὺ δὲ ὁ
[4]	ἀγγέλων θεοῦ ἐπιδημίας γεγενημένας πρὸς	αὐτούς.	Καὶ γὰρ εἰκὸς ἐν ἀρχῇ
[4]	οἱ ποταμοί, καὶ ἐγὼ ἐποίησα	αὐτούς»	καὶ τίς ὁ ἀνάλογον τοῖς
[4]	τοὺς προκόπτοντας οὐ τῷ σωματικῶς	αὐτοὺς	καταβαίνειν, οὕτως εἴ που λέγεται
[4]	ἑαυτοῦ προαιρέσεως τὸ ἐν ἀτίμοις	αὐτοὺς	κεκελεῦσθαι ποιμαίνειν, οὐ παραστήσας, πῶς
[4]	μὲν Ἰουδαίους αἰτιολογοῦντας τὴν κατ´	αὐτοὺς	μέλλουσαν Χριστοῦ ἐπιδημίαν ἰδίᾳ δὲ
[4]	χρῄζοντες ἀεὶ ἐπιτροπευόντων καὶ οἰκονομούντων	αὐτοὺς	μετὰ παραδόξου ἐπιφανείας τῶν ὑπηρετουμένων
[4]	τῇ περὶ ἑκάστου ἀληθείᾳ ὁμιλοῦντας	αὐτοὺς	μὴ ἀναπλάσσειν ἕτερα παρὰ τὴν
[4]	πέμπτον σῶμα» ὅτι καὶ κατ´	αὐτοὺς	μία ἐς ἀμοιβὴν παλίντροπον ἰοῦσα
[4]	πανταχοῦ ἀλλὰ καὶ τοὺς δήμους	αὐτούς,	οὐκ αἰσθανομένους τῆς ἀλόγου καὶ
[4]	τινὰ χρείαν καὶ θεραπείαν λαμβανόντων	αὐτούς,	οὐκ ἂν ἐνόσσευσαν ἔνθα ἔμελλον
[4]	ἐπιβουλήν, εἴτε τῶν ἀναβαινόντων πρὸς	αὐτοὺς	ὄφεων καὶ διαφθειρόντων αὐτούς, εἴτε
[4]	ἀνειληφόσιν αὐτὴν πρὸς τὸ μηκέτι	αὐτοὺς	παραβάλλεσθαι σκώληξιν, εἰ καὶ παρεβάλλοντο
[4]	νόμων καὶ τὴν ἰδιότροπον κατ´	αὐτοὺς	πολιτείαν. Οὔτε δὲ τὸν Πλάτωνος
[4]	ἐν λόγῳ οὔτ´ ἐν ἀριθμῷ	αὐτούς	ποτε γεγενημένους. Περὶ μὲν οὖν
[4]	ὑπὲρ ἀνθρώπων λεγόμενα, ὅτι δι´	αὐτοὺς	τὰ ἄλογα ζῷα δεδημιούργηται, καί
[4]	δυνατὸν τοὺς ἀκούοντας ποιῆσαι δ´	αὐτοὺς	φρονίμους. ~Ἀκολούθως δὲ τῷ μὴ
[4]	ἀπὸ φύσεως, βουληθείσης τῆς κατασκευαζούσης	αὐτοὺς	φύσεως παράδειγμα ἐν ἀλόγοις ζῴοις
[4]	τῶν ἀκουόντων καὶ τῷ πρὸς	αὐτοὺς	χρησίμῳ τὸ ἐν τῇ ἀπαγγελίᾳ
[4]	ἐξ οὗ Ἰουδαῖοί εἰσι, τοσοῦτον	αὐτοὺς	χρόνον ἐκβεβλῆσθαι τῆς σεμνῆς ἁγιστείας
[4]	θεοῦ φρουρᾶς· ὅτε δ´ ἐχρῆν	αὐτοὺς	ὡς ὅλον ἔθνος ἁμαρτάνον διὰ
[4]	αἰνίττεται τὸ καὶ ἐπεχείρησαν γενεαλογῆσαι	αὑτοὺς	ἀπὸ πρώτης σπορᾶς γοήτων καὶ
[4]	φησὶν ἀναισχύντως ἄρα ἐπεχείρησαν γενεαλογεῖν	αὑτοὺς	ἀπὸ πρώτης σπορᾶς γοήτων καὶ
[4]	καὶ ὡς ἐπέστρεφον τοὺς καθ´	αὑτοὺς	ὅση δύναμις. ~Οὐδὲν δὲ θαυμαστὸν
[4]	τῶν τῷ ἐξετάζειν τὴν ἀλήθειαν	ἑαυτοὺς	ἀνατεθεικότων χλευάζων καὶ κακολογῶν φάσκειν
[4]	πῶς οὖν Ἰουδαῖοι ἅτε ἐπιχειρήσαντες	ἑαυτοὺς	γενεαλογεῖν ἀπὸ πρώτης σπορᾶς τούτων,
[4]	παντὸς καὶ τοὺς φαυλοτάτους, παρ´	ἑαυτοὺς	δὲ ἔσεσθαι ἐν τοῖς ἀπευκτοῖς,
[4]	ἁμαρτίαν καὶ πιστεύσωσι τῷ θεῷ	ἑαυτούς,	ἐπιδεδημηκέναι κεκήρυκται ὁ Ἰησοῦς, πατρίῳ
[4]	τῶν τεχνῶν δυνηθῶσι καὶ καθ´	ἑαυτοὺς	ζῆν, οὐ χρῄζοντες ἀεὶ ἐπιτροπευόντων
[4]	εἶναι ὁ Κέλσος, ἀναισχύντως ἐπιχειροῦσιν	ἑαυτοὺς	καὶ τὴν ἀρχὴν αὑτῶν ἐπὶ
[4]	τῷ βίῳ τῶν ἀνθρώπων βορβόρου	ἑαυτοὺς	μὴ μετροῦντες καὶ διὰ τοῦτο
[4]	τὰ ὅλα ποιήσαντα καὶ ἐκείνῳ	ἑαυτοὺς	πιστεύσαντες καὶ ὡς μόνῳ διαρκεῖν
[4]	φυόμενα, οὕτως ὁ θεὸς οἱονεὶ	ἐνιαυτούς	τινας, ἵν´ οὕτως ὀνομάσω, οἰκονομεῖ
[4]	καταλειπόμενοι, ὡς διὰ τὴν ὀλιγότητα	εὐεπιβουλεύτους	αὐτοὺς γενέσθαι καὶ ὅσον ἐπὶ
[4]	αὐτῶν ἦν, ἐκβάλλοντος πάντας τοὺς	τοιούτους	ἀπ´ αὐτῆς τοῦ νόμου, ἵνα
[4]	δὴ ἡμεῖς καὶ διὰ τοὺς	τοιούτους	μύθους καὶ ἄλλους μυρίους οὐδὲ
[4]	σύνεσιν τῶν θηρίων καὶ τοὺς	τηλικούτους	ἐλέφαντας θηρεύομεν, τὰ μὲν πεφυκότα
[4]	καθ´ ἡμᾶς εἶναι ὡς τοὺς	νεοπλούτους	τῶν ἀνθρώπων ἐπιδεικτιῶντας; Οὐ γὰρ
[4]	καὶ τὴν ἀρχὴν αὑτῶν ἐπὶ	τούτους	ἀνάγειν, ὧν τὰ ὀνόματα ἑβραϊκὰ
[4]	καὶ ἀετῶν λόγος, ἀποφηνάμενος εἶναι	τούτους	ἀνθρώπων σοφωτέρους. ~Θέλων δ´ ἔτι
[4]	δουλεύοντες· ὕστερον δὲ οἱ ἀγορανόμοι	τούτους	ἐξῶσαν. Καὶ περὶ μυρίων δ´
[4]	καὶ οἱ προφῆται. Παρὰ δὲ	τούτους	πάντας μεγάλη ἡ διὰ τοῦ
[4]	κατὰ Μωϋσέα λόγος εἰσήγαγε τοὺς	πρώτους	ἀκούοντας θειοτέρας φωνῆς καὶ χρησμῶν
[4]	τοῦ βασιλέως Σικίμων, σφᾶς αἰτιᾶται·	ἀδελφοὺς	δὲ πωλοῦντας τοὺς υἱοὺς λέγει
[4]	προτραπεῖσιν ἐπὶ φιλοσοφίαν νέοις τοὺς	σοφοὺς	ἢ τοὺς προκόπτοντας οὐ τῷ
[4]	εἶναι νυκτερίδων ἢ μύρμηκας ἢ	βατράχους	ἢ σκώληκας ὑπολαμβάνετε διὰ τὴν
[4]	ἀπὸ τοῦ ἰδίου μεγέθους καὶ	ὕψους,	ὅτε τὰ τῶν ἀνθρώπων καὶ
[4]	τοῦ πλάτους, ἕως οἱ τοῦ	ὕψους	πήχεις τριάκοντα» καταλήξουσιν εἰς ἕνα
[4]	τοῦ πλάτους καὶ τριάκοντα» τοῦ	ὕψους	φάσκειν αὐτὴν κεχωρηκέναι τὰ ἐπὶ
[4]	οἷα ἀλληγορίαν ἐπιδέχεσθαί τινα ἀλλ´	ἄντικρυς	εὐηθέστατα μεμυθολόγηται. Πολλῷ γὰρ μᾶλλον
[4]	καὶ αἰσθητὸν νοηθήσεται· εἰ δ´	ἄντικρυς	τροπολογεῖται τὰ τοῦ φαύλου ἔργα,
[4]	κίρκος» γὰρ Ἀπόλλωνος» εἶναι λέγεται	ταχὺς	ἄγγελος» ~Κατὰ δὲ ἡμᾶς δαίμονές
[4]	οἱ μύρμηκες, οἷς μὴ ἔστιν	ἰσχύς,	οἳ ἑτοιμάζονται ἐν θέρει τὴν
[4]	οἶμαι εἶναι ὧν ἀνωτέρω προεῖπεν,	ὡς	ἀγενήτου ὄντος τοῦ κόσμου καὶ
[4]	καὶ οὐκ ἂν εὐχερῶς κατηγόρησεν	ὡς	ἀδιανοήτων καὶ μηδεμίαν σύνεσιν ἀπόρρητον
[4]	φαρμακεὺς καὶ σοφιστής· καὶ οὔτε	ὡς	ἀθάνατος πέφυκεν οὔτε ὡς θνητός,
[4]	τὰ ἐν αὐτοῖς πάντα, καὶ	ὡς	αἱ ψυχαὶ ἤτοι ἀγέννητοι οὖσαι
[4]	τὸ βιβλίον Παροιμίαι— ζητῶ ταῦτα	ὡς	αἰνίγματα. Ἔθος γὰρ τοῖς ἀνδράσι
[4]	κατηγορεῖν αὐτόθεν οἴεται τοῦ λεγομένου	ὡς	αἰσχίστου καὶ οὐδὲ μακροῦ ἐλέγχου
[4]	ὅλα εὔλογον, ὑπὸ μόνου θεοῦ	ὡς	ἀληθείας ἔχει τρανότατα καταλαμβανόμενον καὶ
[4]	διδοὺς καὶ οὐ κατὰ πρόνοιαν	ὡς	ἀληθῶς ἐπικούρειος ταῦτα συμβαίνειν. Εἰ
[4]	Φησὶν οὖν ἑξῆς ὅτι ἤτοι	ὡς	ἀληθῶς μεταβάλλει ὁ θεός, ὥσπερ
[4]	βασιλεὺς φύσιν ἄλογον πεποίηκε, βοηθοῦσαν	ὡς	ἄλογον τοῖς οὐκ ἀξιωθεῖσι λόγου.
[4]	τῶν καμάτων, λέγων περὶ μυρμήκων	ὡς	ἂν ἀλλήλοις τῶν φορτίων, ἐπειδάν
[4]	τὴν ἑαυτοῦ ἐπικούρειον γνώμην ἤ,	ὡς	ἂν εἴποι ἄν τις, ὕστερον
[4]	ἀλλ´ ὅπως ὅδε ὁ κόσμος	ὡς	ἂν θεοῦ ἔργον ὁλόκληρον καὶ
[4]	καὶ ὅπως ὅδε ὁ κόσμος	ὡς	ἂν θεοῦ ἔργον ὁλόκληρον καὶ
[4]	ἐπὶ τὰ βελτίω ἢ καί,	ὡς	ἂν λέγοιτο, τὸν ὁμώνυμον τῷ
[4]	μὴ νοήσας τὰς περὶ θεοῦ	ὡς	ἀνθρωποπαθοῦς ἐν ταῖς γραφαῖς λέξεις
[4]	δούλου λαβών» καὶ σχήματι εὑρεθεὶς	ὡς	ἄνθρωπος ἐταπείνωσεν ἑαυτόν, γενόμενος ὑπήκοος
[4]	καινοτέρας δεῖ διορθώσεως. Ἀλλ´ οὐδ´	ὡς	ἄνθρωπος τεκτηνάμενός τι ἐνδεῶς καὶ
[4]	τι τούτων ἁλωτὸν ἀνθρώποις ἦν	ὡς	ἀνθρώπων θειότερον καὶ σοφώτερον. ~Ἀλλὰ
[4]	καὶ τὰ περὶ τὸν ὄφιν	ὡς	ἀντιπράσσοντα τοῖς τοῦ θεοῦ πρὸς
[4]	προειπόντες ὅτι ἔφασαν οἱ ὄρνιθες	ὡς	ἀπίασί ποι καὶ ποιήσουσι τόδε
[4]	προειπόντες ὅτι ἔφασαν οἱ ὄρνιθες	ὡς	ἀπίασί ποι καὶ ποιήσουσι τόδε
[4]	ἀπὸ τῆς ἱστορίας γέγραπται, οὐχ	ὡς	ἀπὸ τῆς ἱστορίας ἔστι προσαχθῆναι
[4]	θεὸς ἡμῶν πῦρ καταναλίσκον» ἐστίν,	ὡς	ἀποδεδώκαμεν, καὶ οὕτως εἰσπορεύεται ὡς
[4]	οὐ γὰρ οἶδε πάντα; Εἶτα	ὡς	ἀποκρινουμένων ὅτι οἶδε, πάλιν ἐπαπορεῖ
[4]	Ἰωσὴφ ἀλλὰ πιστεύσας αὐτοῖς ἐπένθει»	ὡς	ἀπολωλότα τὸν Ἰωσὴφ ἐν Αἰγύπτῳ
[4]	ταῦτα ἐπραγματευσάμεθα. ~Ἐπὰν δὲ φάσκῃ	ὡς	ἄρα ἀνοσιώτατα τὸν θεόν, εὐθὺς
[4]	σχήματι περὶ τῆς γυναικὸς ἀλληγορεῖται,	ὡς	ἄρα δέδοται αὕτη τοῖς ἀνθρώποις
[4]	τεκμήρια τούτων παρεχομένων ἑκάστων, φησὶν	ὡς	ἄρα Ἰουδαῖοι ἐν γωνίᾳ που
[4]	ἀπὸ τοῦ Τιμαίου τινὰ γέγραπται,	ὡς	ἄρα ὁ μὲν θεὸς οὐδὲν
[4]	ἄδολον γάλα» γίνεται, τινὶ δὲ	ὡς	ἀσθενεστέρῳ οἱονεὶ λάχανον, τινὶ δὲ
[4]	αἰώνιον ἔχωμεν. Καὶ ὅρα πῶς	ὡς	βωμολόχος τὴν περὶ κρίσεως θείαν
[4]	κακῶν γένεσις ἀεὶ ἡ αὐτή.	Ὡς	γὰρ μιᾶς καὶ τῆς αὐτῆς
[4]	εὑρεθῆναι ἀρχῆθεν ἄγευστον κακίας γεγενημένον.	Ὡς	γὰρ περὶ τούτου οἷς μέλει
[4]	ἐν ἀριθμῷ γεγόνασί φαμεν ὅτι	ὡς	γένος ἐκλεκτὸν» καὶ βασίλειον ἱεράτευμα»
[4]	προσταγμάτων τὸν ὄφιν, μῦθόν τινα	ὡς	γραυσὶ διηγούμενοι καὶ ποιοῦντες ἀνοσιώτατα
[4]	φθειρομένῳ δὲ ἀθάνατον αὐτὸν εἶναι,	ὡς	δεκτικὸν μὲν θανάτου οὐ μὴν
[4]	μὲν τὰ τῶν διαφερόντων σώματα	ὡς	δεξάμενα ψυχὴν σπουδαίαν, ἀπορρίψαι δὲ
[4]	Μωϋσέως ἱστορούμενα ἐν τῇ Γενέσει,	ὡς	διὰ τὴν ἁμαρτίαν πυρὶ ἐξαφανισθέντων,
[4]	ἑαυτοῖς ἄλλας βασιλείας οὔτε καταλειπόμενοι,	ὡς	διὰ τὴν ὀλιγότητα εὐεπιβουλεύτους αὐτοὺς
[4]	Φησὶ γὰρ περὶ τῶν μυρμήκων	ὡς	διαλεγομένων ἀλλήλοις τοιαῦτα. Καὶ μὲν
[4]	Ὅτε διεμέριζεν ὁ ὕψιστος ἔθνη,	ὡς	διέσπειρεν υἱοὺς Ἀδάμ, ἔστησεν ὅρια
[4]	ἐξηγέρθη ὡς ὁ ὑπνῶν κύριος,	ὡς	δυνατὸς κεκραιπαληκὼς ἐξ οἴνου. Εἴπερ
[4]	τῷ κάμνοντι, ἢ τῷ ἰσχυροτέρῳ	ὡς	δυνατωτέρῳ οὑτωσὶ εὐτρεπίζεται· οὕτως τὴν
[4]	τὸ κατὰ τὴν περιστεράν. Εἶθ´	ὡς	ἔθος αὐτῷ ἐστιν ἐπὶ τὸ
[4]	περὶ τῶν ἀπαντησομένων τοῖς φαύλοις,	ὡς	εἰ ἀπειλάς τις ἔφασκεν εἶναι
[4]	ἐξ ἐπιλογισμοῦ καὶ κατ´ ἐπιστήμην.	Ὡς	εἰ καὶ ἀετοὶ πρὸς σωτηρίαν
[4]	ἑκάστῳ χρήσιμον δὲ τῷ παντί.	Ὡς	εἰ καὶ ἐπὶ τῶν πόλεών
[4]	ὅτι ὅμοιόν ἐστι τὸ λεγόμενον,	ὡς	εἴ τις ἐνεκάλει ἐπὶ τῇ
[4]	σε κύριος ὁ θεός σου,	ὡς	εἴ τις τροποφορήσαι ἄνθρωπος τὸν
[4]	δύνασθαι καὶ καταχρήσασθαι, ἐροῦμεν ὅτι	ὡς	εἰκός, πρὶν πόλεις εἶναι καὶ
[4]	Χριστὸς ἐπιδημεῖ τῷ βίῳ. Εἶτα	ὡς	εἰπόντων ἄν τινων τὸ ἵνα
[4]	φθείρειν τὸν ναὸν τοῦ θεοῦ»	ὡς	εἰς θεὸν εὐσέβειαν ἀσκοῦσι τὴν
[4]	μοχθηρὸν τῆς γραφῆς ἡμῶν. ~Εἶτα	ὡς	εἰς τὸ μισεῖν μόνον καὶ
[4]	περὶ τῆς τῶν κακῶν γενέσεως	ὡς	ἐκ θεοῦ μὲν οὐκ ἔστι
[4]	ἐξαρκεῖ δ´ εἰς πλῆθος εἰρῆσθαι	ὡς	ἐκ θεοῦ μὲν οὐκ ἔστι
[4]	προγνωστικὴ καὶ ἐπὶ τοσοῦτον πλουσία,	ὡς	ἐκ περιουσίας καὶ τῷ βουλομένῳ
[4]	πάντῃ παραπλήσιος, ἵνα καὶ αὐτὸς	ὡς	ἐκεῖνοι γένηται θεοφιλής; Θέλων δὲ
[4]	καὶ ἐπαιρομένου κατὰ τῶν λοιπῶν	ὡς	ἐλαττόνων καὶ ἀφιλοσόφων. Ἴσμεν γὰρ
[4]	τίθης εἶναι θεὸν καὶ πρόνοιαν,	ὡς	ἐμφαίνει σου τὸ σύγγραμμα, ἀναγκαῖον
[4]	σοφῶν» εἰσιν ἀλλ´ οἱ δηλούμενοι	ὡς	ἐν εἴδει παροιμιῶν. Οὕτω δὲ
[4]	πᾶσαν τὴν τῶν τοιούτων χρῆσιν	ὡς	ἐν ἐπαγγελίᾳ γοήτων κειμένην. Πλὴν
[4]	Κέλσου ὑπόληψιν, μὴ νοήσαντος τὰς	ὡς	ἐν ἱστορίαις λεγομένας μεταβολὰς ἢ
[4]	ἐληλύθασιν ἐπὶ τὸ τοιοῦτοι γενέσθαι,	ὡς	ἐν καταστάσει δαιμόνων αὐτῶν ὑποστῆναι
[4]	γελᾶν ὡς μῦθον ἀλλά, θαυμάζειν	ὡς	ἐν μύθῳ φιλοσοφούμενα, ταῦτα δὲ
[4]	Ἔξοδον ἱστορίαι καὶ τοὺς Ἀριθμούς,	ὡς	ἐν τῇ βίβλῳ τῶν Ψαλμῶν
[4]	Φιλιστιαίων κατεσκεύασται ὑπὸ τῶν δικαίων,	ὡς	ἐν τῇ Γενέσει ἀναγέγραπται, δῆλον
[4]	ἱερῶν βιβλίων μεμαθηκέναι. Ἐπὰν μέντοι,	ὡς	ἐν τοῖς ἀνωτέρω εἰρήκαμεν, πολλὰ
[4]	ὑπὲρ τῆς τῶν ἀνθρώπων σωτηρίας,	ὡς	ἐν τοῖς ἀνωτέρω κατὰ τὸ
[4]	ὅτι οὐ φῄς, ὦ Κέλσε,	ὡς	ἐν φαρμάκου μοίρᾳ ποτὲ δίδοται
[4]	μὲν κακά, μόνως δ´ ἂν	ὡς	ἐν φαρμάκου μοίρᾳ χρῷτό τις
[4]	ἐπεὶ μὴ οἱ πρότερον δοθέντες	ὡς	ἑνὶ ἔθνει, ὑπὸ οἰκείων καὶ
[4]	τῷ δυνάμει λέγεσθαι τὰ μέτρα,	ὡς	ἐννέα μὲν εἶναι μυριάδων τὸ
[4]	τὸ ἔργον εἶναι ὑπειλήφασι καὶ	ὡς	ἐξ ἀνοσίων μίξεων εἰρήκασι γεγονέναι
[4]	δεκτικοὶ τοῦ θείου πνεύματος, καὶ	ὡς	ἐπέστρεφον τοὺς καθ´ αὑτοὺς ὅση
[4]	τῶν γινομένων πάντα πράττοντες καὶ	ὡς	ἐπὶ ἀκροατοῦ τῶν λεγομένων φυλαττόμενοι
[4]	τὰς εὐχὰς ἐκείνῳ ἀναπέμποντες καὶ	ὡς	ἐπὶ θεατοῦ αὐτοῦ τῶν γινομένων
[4]	μὴ ἄρα λεληθότως διαβάλλειν βούλεται	ὡς	ἐπικούρειος πᾶσαν τὴν τῶν τοιούτων
[4]	λοιποῖς τῶν ἀνθρώπων εἶναι μαντικά,	ὡς	ἐπίπαν δὲ εἶναι καθαρὰ τὰ
[4]	καὶ τὰ ὅμοια τούτοις. Καὶ	ὡς	ἐπίπαν οὐ μόνον ἐν τῷ
[4]	ἐκβάλλει τῆς ἑαυτοῦ πολιτείας Πλάτων	ὡς	ἐπιτρίβοντας τοὺς νέους τὸν Ὅμηρον
[4]	ἐκ τοῦ ἀναγνωρισμοῦ· οὐδὲ γάρ,	ὡς	ἔστιν εἰπεῖν, καὶ αὐτῷ τῷ
[4]	τούτων παραστῆσαι λόγον καὶ ἐλέγξαι,	ὡς	εὐκαταφρόνητοι γεγόνασιν ἄνθρωποι, ὧν καὶ
[4]	τοῦ μύθου σχήματι, εἰπεῖν δ´	ὡς	ἐχρῆν τοῖς εἰδόσιν ἀπὸ μύθων
[4]	κακῶν ταχθείη ἂν γένεσις. ~Εἶτα,	ὡς	ἔχων μέν τινα περὶ τῆς
[4]	κατάβασιν ὑπὲρ τοῦ ἐπιστρέψαι τά,	ὡς	ἡ θεία ὠνόμασε μυστικῶς γραφή,
[4]	ἀνθρωπίνην φύσιν τῷ εὖ ζῆν	ὡς	ἡ πίστις ἢ ἡ διάληψις
[4]	γραφῶν κατασκευάζοντας τὴν Χριστοῦ ἐπιδημίαν	ὡς	ἤδη γεγενημένην, καὶ ἔοικεν εἰδέναι
[4]	Μωϋσέως ἐν τούτοις γεγραμμένων ἤ,	ὡς	ἡμεῖς εἴποιμεν ἄν, ὑπὸ τοῦ
[4]	φατε, οἱ ἀγαθοὶ δαίμονες εἴτε,	ὡς	ἡμῖν ἔθος ὀνομάζειν, οἱ τοῦ
[4]	τῆς τῶν ἀλόγων ζῴων ψυχῆς	ὡς	θειοτέρας. Οὕτω γὰρ ἂν πρὸς
[4]	αὐτοῖς ἐφανέρωσεν» εἰ καὶ μὴ	ὡς	θεὸν ἐδόξασαν ἢ ηὐχαρίστησαν ἀλλ´
[4]	μή; Εἰ μὲν γὰρ φθειρόμενον,	ὡς	θεοῦ ἔργον ἔσται φθειρόμενον· εἶτ´
[4]	Αἰγυπτίους, τοὺς τὰ ἄλογα ζῷα	ὡς	θεοὺς προσκυνοῦντας, ἑαυτὸν ὑπέταξε τὸ
[4]	οὔτε ὡς ἀθάνατος πέφυκεν οὔτε	ὡς	θνητός, ἀλλὰ τοτὲ μὲν τῆς
[4]	σὺ δὲ διαμενεῖς· καὶ πάντες	ὡς	ἱμάτιον παλαιωθήσονται, καὶ ὡσεὶ περιβόλαιον
[4]	ὅσον εἰσὶν οἱ δαίμονες μιαροί,	ὡς	καὶ γαλᾶς ὑπό τινων παραλαμβάνεσθαι
[4]	Χριστὸν καταβήσεσθαι ἢ θεοῦ υἱόν,	ὡς	καὶ ἐν τοῖς ἀνωτέρω εἰρήκαμεν.
[4]	λέγων· Ἤμεθα τέκνα φύσει ὀργῆς	ὡς	καὶ οἱ λοιποί. Ὅτι δ´
[4]	ζῶμεν καὶ κινούμεθα καὶ ἐσμέν»	ὡς	καὶ Παῦλος ἐν τῇ πρὸς
[4]	τὴν γῆν κατὰ περιόδους καθαιρομένην,	ὡς	καὶ Πλάτων που οὕτω λέγει·
[4]	σωμάτων αὐτῶν, οὕτως αὐτὰ ἀναιροῦμεν	ὡς	καὶ τὰ μὴ ἄγρια τῶν
[4]	τοῦ λεγομένου ἐπιτριβῆς εὕρῃ ἀφορμήν,	ὡς	καὶ τῆς κακίας αὐτοῦ χρησίμου
[4]	ὁμόσε χωρήσας τῷ λελεγμένῳ κατηγορεῖ	ὡς	κακῶς εἰρημένου. Ἔχει δ´ οὕτως
[4]	ζηλοῦν τῶν ταῦτα πεποιηκότων ἀλλ´	ὡς	καλεῖν εἰώθασιν οἱ τοῦ Ἰησοῦ
[4]	ἡ θεία γραφὴ σαφῶς παραδεξαμένη	ὡς	καλῶς γεγενημένον τὸ τοιοῦτον ἢ
[4]	ἁπάντων γένηται. Τούτῳ γὰρ συγκαταθετέον	ὡς	καλῶς εἰρημένῳ. Μέλει δὲ τῷ
[4]	ἐν τοῖς λοιποῖς ἔθνεσι μοχθηροί;	Ὡς	κατὰ τοῦτο πάνθ´ ὁντιναοῦν, μάλιστα
[4]	τοῦτο ἀποφαινόμενοι περὶ τῶν τηλικούτων	ὡς	κατειληφότες, καὶ ὅτι λέγουσι διατεινόμενοι
[4]	ἣν οὐ μεταβολῆς αὐτῷ δεῖ,	ὡς	Κέλσος οἴεται ἡμᾶς λέγειν, οὔτε
[4]	Μέλει δὲ τῷ θεῷ οὐχ,	ὡς	Κέλσος οἴεται, μόνου τοῦ ὅλου
[4]	ὁπόθεν λαβὼν ἐπαπορεῖ πρὸς ἡμᾶς	ὡς	λέγοντας ὅτι αὐτὸς κάτεισι πρὸς
[4]	καὶ ἔν τισι τῶν ἀλόγων·	ὡς	μηδ´ ἐπὶ τούτῳ τοὺς ἀνθρώπους
[4]	καὶ τῶν καλῶν αὐτοῦ δημιουργημάτων,	ὡς	μηδὲ προφάσει τροπολογίας μῦθόν τινα
[4]	φύσιν, καὶ τὰ ἄλογα κοσμήσασαν,	ὡς	μηδὲ τοὐλάχιστον καταλιπεῖν, μηδαμῶς φέρον
[4]	θεοὺς ἐποίει δημιουργοὺς πάντων σωμάτων,	ὡς	μόνης ψυχῆς ἔργον οὔσης θεοῦ,
[4]	καὶ ἐκείνῳ ἑαυτοὺς πιστεύσαντες καὶ	ὡς	μόνῳ διαρκεῖν δυναμένῳ ἐπὶ πάντα
[4]	εὔγνωμον ἐκεῖνα μὲν μὴ γελᾶν	ὡς	μῦθον ἀλλά, θαυμάζειν ὡς ἐν
[4]	ὅτι πρὸς ὃ ὑμεῖς φατε,	ὡς	ὁ θεὸς ἡμῖν δέδωκεν αἱρεῖν
[4]	ὁ θεός. Ἀλλ´ εἴ τις,	ὡς	ὁ Ἰησοῦς ἐδίδαξε, καθαρός ἐστι
[4]	τῷ κατακλυσμῷ καθήραντι τὴν γῆν,	ὡς	ὁ Ἰουδαίων καὶ Χριστιανῶν βούλεται
[4]	ἐν ἀρετῇ γεγενημένου. Ὅθεν οὐχ,	ὡς	ὁ Κέλσος καὶ οἱ παραπλήσιοι
[4]	μείζονα καὶ μεταβάλλεσθαι τὰ τῇδε,	ὡς	ὁ Κέλσος οἴεται, λέγων· Εἰ
[4]	καὶ αἰσθάνονται τοῦ θεοῦ ἤ,	ὡς	ὁ Κέλσος ὀνομάζει, τῶν θεῶν·
[4]	καὶ θεοῦ. Διόπερ γίνεσθαι τέλειοι,	ὡς	ὁ πατὴρ ἡμῶν ὁ οὐράνιος
[4]	θείας ἀλετρίδος εἰρημένων κληδόνων ἔχαιρεν,	ὡς	ὁ ποιητής φησι· Χαῖρεν δὲ
[4]	Καὶ πάλιν φησί· Καὶ ἐξηγέρθη	ὡς	ὁ ὑπνῶν κύριος, ὡς δυνατὸς
[4]	γαμοῦσιν οὔτ´ ἐγγαμίζονται, ἀλλ´ εἰσὶν	ὡς	οἱ ἄγγελοι τῶν οὐρανῶν» οἱ
[4]	τῆς θείας δυνάμεως· οὔτ´ ἐπιθυμοῦντες,	ὡς	οἱ πολλοὶ τῶν ἀνθρώπων, προσλαβεῖν
[4]	ἐξ ἀνθρώπου νεκροῦ μεταπλασσόμενος ὄφις,	ὡς	οἱ πολλοί φασι, γίνεται ἀπὸ
[4]	δόγματα καὶ ἡ χρῆσις τῶν,	ὡς	οἴεται, ἀπὸ τῶν γραφῶν μύθων
[4]	μετὰ ταῦτα εἰς τὸ κατασκευάσαι,	ὡς	οἴεται, εὐσεβεστέρους εἶναι τοὺς πελαργοὺς
[4]	κειμένη ἐν τῇ Γενέσει ἀλλ´	ὡς	οἴεται Κέλσος, σαφὴς τυγχάνῃ, οὐ
[4]	ἔδοξε τοὺς περισπωμένους ὑπὸ τῆς,	ὡς	οἴεται, πιθανότητος ἀνατρέπειν ἀπὸ τῆς
[4]	περὶ τῶν ὀνομάτων τούτων ἀπατῶμεν,	ὡς	οἴεται, τοὺς ἀκούοντας, αὐτὸς δέ,
[4]	παράληψις τοῦ τοῦ θεοῦ ὀνόματος	ὡς	οἰκείου τοῖς ἀνδράσι τούτοις εἰς
[4]	ἐν τοῖς ἐξηγητικοῖς τῆς Γενέσεως,	ὡς	οἷόν τ´ ἦν, εἰς ταῦτα
[4]	τοῦ θεοῦ· φέρε καὶ ταῦτα,	ὡς	οἷόν τε ἐστί, διὰ βραχέων
[4]	ἐπιπέπτωκε τούτοις ὁ Πλάτων ἤ,	ὡς	οἴονταί τινες, ἐν τῇ εἰς
[4]	φρουρᾶς· ὅτε δ´ ἐχρῆν αὐτοὺς	ὡς	ὅλον ἔθνος ἁμαρτάνον διὰ πόνων
[4]	ἀνθρώποις γίνεσθαι λέγονται, συναρπάζει καὶ	ὡς	ὁμολογούμενα ἐκτίθεται. Πρῶτον μὲν γὰρ
[4]	τὰ προφητικὰ εἰς τὸν Ἰησοῦν	ὡς	ὄντα Χριστὸν πίστεως· νυνὶ δὲ
[4]	μηδὲν ἀπάρεστον αὐτῷ μηδ´ ἐνθυμεῖσθαι,	ὡς	οὐ μόνον λόγων καὶ ἔργων
[4]	συναπτόμενα τῇ τοῦ θεοῦ προσηγορίᾳ,	ὡς	οὐ μόνον τοὺς ἀπὸ τοῦ
[4]	ἀδιορίστως εἰρῆσθαι περὶ τῆς ψυχῆς,	ὡς	οὐ πάσης ἀλλὰ μόνης τῆς
[4]	περὶ τῶν λοιπῶν καὶ παραδοξοτέρων	ὡς	οὐ πεπλασμένων, ὁ δὲ τοὐναντίον
[4]	λεγέτω ὅτι οὕτως οὐκ ἀνθρώπῳ	ὡς	οὐδὲ λέοντι οὐδ´ οἷς ὀνομάζει·
[4]	τὸ τῶν χειμαδίων προνοητικὸν καταρρίψῃ	ὡς	οὐδὲν πλέον τῆς ἀλόγου τῶν
[4]	οὐ πάντων ἅμα τούτοις περιπιπτόντων.	Ὡς	οὐκ ἔστιν οὖν τοῖς ἀγένητον
[4]	καὶ διὰ τοῦτο κατεδικάσθησαν ἀναιρεθῆναι	ὡς	οὐκέτι χρήσιμοι. Ἐπεὶ δὲ παραλαμβάνει
[4]	δ´ ἑσταότες θαυμάζομεν οἷον ἐτύχθη.	Ὡς	οὖν δεινὰ πέλωρα θεῶν εἰσῆλθ´
[4]	ἐξευτελίζετε ἀλλὰ διὰ τὴν ψυχήν,	ὡς	οὖσαν ὑποδεεστέραν τῶν λοιπῶν λογικῶν
[4]	καὶ τῶν μέτρων αὐτῆς, καὶ	ὡς	οὐχ οἷόν τ´ ἦν κατὰ
[4]	συκοφαντεῖ τοὺς λόγους ὁ Κέλσος	ὡς	οὐχ οἵους τε ἐπιδέξασθαι ἀλληγορίαν.
[4]	χρήσιμα εἰς τὴν τῶν παίδων	ὡς	παίδων ἐπιστροφὴν καὶ διόρθωσιν· οὕτως
[4]	τὴν φυσικὴν τοῦ θεοῦ ἔννοιαν	ὡς	πάντῃ ἀφθάρτου καὶ ἁπλοῦ καὶ
[4]	μηδ´ ἀπολογίας ἔτι χώραν ἔχειν,	ὡς	παρὰ τὸ μὴ ἀκηκοέναι καὶ
[4]	ἱστορίαν ἑωραμένην καὶ καταληφθεῖσαν ἀναγράφειν	ὡς	παράδοξον καὶ γραφῆς ἀξίαν ἐπὶ
[4]	γὰρ ἐν τῇ τῶν λεγομένων	ὡς	περὶ ἑνὸς ἀκολουθίᾳ ἡ ἀρὰ
[4]	οὐχ οὕτως περὶ ἑνός τινος	ὡς	περὶ ὅλου τοῦ γένους ταῦτα
[4]	τὰ ἡμέτερα ἐξετάσαι καὶ κινηθέντα	ὡς	περὶ τροπολογουμένων καὶ οὐ μωρῶν
[4]	τὸν θεοῦ παράδεισον» ὠνόμασεν οὐδ´	ὡς	πεφυτευκέναι λέγεται ὁ θεὸς» ἐν
[4]	εἰσπορεύεσθαι ὡς πῦρ χωνευτηρίου καὶ	ὡς	ποίαν πλυνόντων» ἵνα χωνεύσῃ τὸν
[4]	ταῖς κατ´ αὐτῶν κολάσεσιν. Ἀλλ´	ὡς	προεῖπον, τὴν μὲν φύσιν ἐν
[4]	αὐτῆς πράξεις, καὶ ἄλλο οὐδὲν	ὡς	πρὸς ἀκριβῆ λόγον καθ´ ἡμᾶς
[4]	τὸ ὑπερέχον καὶ τὸ ἐνδέον	ὡς	πρὸς ἀλήθειαν δικάζουσαν οὐκ ἐν
[4]	ἄνθρωποι καθόλου σκώληκες ἂν εἶεν	ὡς	πρὸς θεόν· ὁ γὰρ λόγος
[4]	πρῶτον λέγειν ὅτι πάντες ἄνθρωποι	ὡς	πρὸς θεὸν τοῖς εὐτελέσι τούτοις
[4]	ξένον καὶ παρηλλαγμένον τῆς κατασκευῆς	ὡς	πρὸς τὰ λοιπὰ φρέατα. Νύμφας
[4]	Χριστιανοῖς καὶ Ἰουδαίοις φαῦλοι καὶ	ὡς	πρὸς τὸ ἀληθὲς οὐ Χριστιανοὶ
[4]	καὶ βάτραχον καὶ μύρμηκα εἶναι	ὡς	πρὸς τοὺς λοιποὺς ἀνθρώπους. Κἂν
[4]	καὶ καλάμην» καταναλίσκει ὁ θεὸς	ὡς	πῦρ. Ἐποικοδομεῖν» γοῦν ὁ φαῦλος
[4]	αὐτοῦ» ἀλλὰ καὶ αὐτὸν εἰσπορεύεσθαι	ὡς	πῦρ χωνευτηρίου καὶ ὡς ποίαν
[4]	ὡς ἀποδεδώκαμεν, καὶ οὕτως εἰσπορεύεται	ὡς	πῦρ χωνευτηρίου» χωνεύσων τὴν λογικὴν
[4]	ὀχυρώμασι βασιλέως. Ἀλλ´ οὐ συγχρῶμαι	ὡς	σαφέσι τοῖς ῥητοῖς, ἀκολούθως δὲ
[4]	τοῦ Ἔρωτος τῷ Σωκράτει καὶ	ὡς	σεμνοτέρῳ πάντων τῶν ἐν τῷ
[4]	ἔστι προσαχθῆναι καὶ ταῖς ἱστορίαις	ὡς	σκοπῷ τροπολογίας γεγραμμέναις καὶ σοφώτατα
[4]	ἄλλου οὑτινοσοῦν. ~Μετὰ ταῦτα πάλιν,	ὡς	σύνηθές ἐστιν αὐτῷ, μηδὲν κατασκευάσας
[4]	ἐστί, καὶ οὐχ οὕτως ἄλλα	ὡς	τὰ ἐπὶ γῆς. Ἡμέρα οὖν
[4]	κατειληφότες, καὶ ὅτι λέγουσι διατεινόμενοι	ὡς	τεθεωρηκότες περὶ πραγμάτων, τῶν μὴ
[4]	ποίας δυνάμεως γέγονεν ὁ Ἰακώβ,	ὡς	τὴν θεὸς προσηγορίαν ἁρμοζομένην αὐτῶν
[4]	οὐδὲ καταλείπει τὴν ἑαυτοῦ ἕδραν,	ὡς	τινὰ μὲν τόπον κενὸν αὐτοῦ
[4]	ὧν ἐν τῷ Ἱερεμίᾳ γέγραπται,	ὡς	τοῦ κυρίου πρὸς τὸν προφήτην
[4]	εἶναι γνῶναι τῷ μὴ φιλοσοφήσαντι,	ὡς	τοῦ μὲν φιλοσοφοῦντος γνῶναι τὴν
[4]	τὸν θεὸν καθ´ ἡμᾶς εἶναι	ὡς	τοὺς νεοπλούτους τῶν ἀνθρώπων ἐπιδεικτιῶντας;
[4]	πολλῶν δ´ ἑξῆς ἐγκαλεῖ ἡμῖν	ὡς	τῷ ἀνθρώπῳ φάσκουσι πάντα πεποιηκέναι
[4]	ἀγαθῶν καὶ κακῶν εἰσαγωγῇ. Ὅθεν	ὡς	τῶν κακῶν πλειόνων καὶ ἡττόνων
[4]	ὅλος ὁ κόσμος καὶ οὐχ	ὡς	ὕλης ἐστὶν ἔκγονον ἢ οὐδ´
[4]	τὰ σπουδαῖα καὶ μακάρια, εἴτε,	ὡς	ὑμεῖς φατε, οἱ ἀγαθοὶ δαίμονες
[4]	τῶν ἀνθρώπων, κατασκευάσαι διὰ πλειόνων	ὡς	ὑπάρχουσαν τὴν τοιάνδε μαντικὴν καὶ
[4]	δὲ τούτοις ἑαυτῷ ἀνθυποφέρει τὰ	ὡς	ὑπὲρ ἀνθρώπων λεγόμενα, ὅτι δι´
[4]	πελαργοὺς τῶν ἀνθρώπων. Ἔτι δὲ	ὡς	ὑπὲρ εὐσεβείας τῶν ἀλόγων ζῴων
[4]	ἐνθέους ὠνόμασεν. ~Ἐγκαλεῖ δ´ ἡμῖν	ὡς	ὑπὸ χειρῶν θεοῦ πλασθέντα εἰσαγαγοῦσιν
[4]	πρὸ τοῦ ἐπαγομένου λογικῶς ἐλέγχου	ὡς	φαῦλα καὶ ἐλέους καὶ μίσους
[4]	μᾶλλον γέλωτα μέλλει ὀφλεῖν, ἀνδρός,	ὡς	φής, ἐνθέου τοιαῦτα γράψαντος· Τὸν
[4]	πᾶν τὸ τῶν ἀνθρώπων γένος	ὡς	χεῖρον καὶ ἔλαττον νοοῦν περὶ
[4]	τὸν τόπον πρὸς τὸ ἁμαρτάνειν	ὡς	χρήσιμος τῷ ὅλῳ διὰ τὴν
[4]	ὁ λόγος, ἑκάστῳ τρόφιμος γινόμενος,	ὡς	χωρεῖ αὐτὸν παραδέξασθαι, καὶ οὐ
[4]	τε ἐστὶν ὁ τοιόσδε καὶ	ὡς	ψεκτὸς κατατέτακται εἰς χρείαν ἀπευκταίαν
[4]	ἐπεσπάσαντο. Ἐλεγχέτω δὴ τὸ λεγόμενον	ὡς	ψεῦδος ὁ βουλόμενος, εἰ μὴ
[4]	ἀνθρώπων δαίμονές εἰσι φαῦλοι καί,	ὡς	ὠνόμασε τὰ ἱερὰ ἡμῶν γράμματα,
[4]	ἀξίαν μεταβάλλει. Καὶ τινὶ μέν,	ὡς	ὠνόμασεν ἡ γραφή, λογικὸν ἄδολον
[4]	ἦσαν, θεὸς δ´ ὁ μέγιστος,	ὥς	φασιν, ὀργιζόμενος καὶ θυμούμενος καὶ
[4]	ὑπέμεινε καὶ ἠνέσχετο ἐπακοῦσαι τῶν,	ὥς	φησι, συγγραμμάτων Μωϋσέως καὶ τῶν
[4]	εἴπερ οἰωνοὶ οἰωνοῖς μάχονται καί,	ὥς	φησιν ὁ Κέλσος, θείαν φύσιν
[4]	Καὶ γὰρ ἐν τῷ Ἀδάμ»	ὥς	φησιν ὁ λόγος, πάντες ἀποθνῄσκουσι»
[4]	ἦθος Ἑρμείην ἤνωγε, διάκτορον ἀργεϊφόντην.	Ὣς	ἔφαθ´· οἱ δ´ ἐπίθοντο Διῒ
[4]	κατὰ θυμὸν ἑὸν κακὸν ἀμφαγαπῶντες.	Ὣς	ἔφατ´· ἐκ δ´ ἐτέλεσσε πατὴρ
[4]	λοιποὶ οὐκ ἐγγιοῦσι. ~Πῶς δ´	ἀσεβῶς	ὑπὸ τοῦ ἀσέβειαν ἡμῖν ἐγκαλοῦντος
[4]	Καὶ δοκεῖ μοι μηδὲ Πλάτωνος	ἀκριβῶς	ἀκηκοέναι ὁ τὴν ἀλήθειαν ἐκπεριλαμβάνων
[4]	Κέλσος σαφῶς παρίστησι, τίνα τρόπον	ἀκριβῶς	ᾔδει τοὺς ἑκάστου συγγραφέως χρόνους,
[4]	τῇ παραθέσει ἀμφοτέρων τῶν ὁδῶν	ἀκριβῶς	κατανοήσῃ τὸν διατιθέντα πρὸς τὸ
[4]	ὁ ἔλεγχος. Καὶ δοκεῖ γε	ἀκριβῶς	περὶ μὲν Ἰουδαίων οὐ τινῶν
[4]	ὡσπερεὶ οὐχ ὁσίως ἡμῶν οὐδ´	εὐαγῶς	περὶ τοῦ θεοῦ θρυλούντων, φησίν·
[4]	μὲν οὖν οὐχ ὁσίως οὐδὲ	εὐαγῶς	ταῦτα περὶ τοῦ θεοῦ θρυλοῦσιν
[4]	διαφέρει λόγῳ ταῦτα ποιεῖν τοῦ	ἀλόγως	καὶ φυσικῶς αὐτὰ ἐνεργεῖν, οὐκ
[4]	καὶ ὑπὸ ὁρμῆς καὶ φαντασίας	ἀλόγως	κινούμενον μετά τινος φυσικῆς ὑποκατασκευῆς;
[4]	τοὺς διὰ τὴν εὐσέβειαν κινδύνους,	εὐλόγως	ἂν ὁ τοιοῦτος θαρροίη τῷ
[4]	κεκληρωμένον τὸ ὅριον, καὶ πῶς	εὐλόγως	ἐγενήθη μερὶς κυρίου λαὸς αὐτοῦ
[4]	σωθήσεται καὶ ἔπαινοι καὶ ψόγοι	εὐλόγως	ἔσονται. Λελέξεται δὲ πρὸς τὴν
[4]	τῷ Μώμῳ δυνατὸν ἦν τούτων	εὐλόγως	κατηγορεῖν, καὶ χωρὶς τῆς τροπολογίας
[4]	περιτιθέντες θεοῖς, καὶ ἄλλα μυρία.	Εὐλόγως	οὖν ἐκβάλλει τῆς ἑαυτοῦ πολιτείας
[4]	καταυγαζόμενος τὴν ψυχὴν νυκτερίδι ἂν	εὐλόγως	παραβάλλοιτο. ~Δοκεῖ δέ μοι παρακηκοέναι
[4]	δὴ τὸ λογικὸν οὐκ ἂν	εὐλόγως	σκώληκι παραβάλλοιτο, ἀφορμὰς ἔχον πρὸς
[4]	μὲν ἀναγκαῖον ἀπολογεῖσθαι, διὰ τί	εἰδὼς	οὐκ ἐπανορθοῖ· σοὶ δέ, μὴ
[4]	ἐπ´ ἴσης λελέξεται, διὰ τί	εἰδὼς	τὰ ἐν ἀνθρώποις πάντα ὁ
[4]	προφητείας ἢ μηδὲ τὴν ἀρχὴν	εἰδώς,	τίνα ἐστὶ τὰ περὶ αὐτοῦ
[4]	Ζεύς· Ἰαπετιονίδη, πάντων πέρι μήδεα	εἰδώς,	χαίροις πῦρ κλέψας καὶ ἐμὰς
[4]	οἱ κατὰ ἀλήθειαν σοφοὶ καὶ	ἀψευδῶς	εὐσεβεῖς ἐγγυτέρω τῆς θείας ὁμιλίας
[4]	ψυχῆς, πτερορρυούσης καὶ δεῦρο φερομένης,	ἕως	ἂν στερεοῦ τινος λάβηται» ~Ἑξῆς
[4]	ὁτὲ δ´ ἐπ´ ἔλαττον ἐγκατελείποντο,	ἕως	ἐπὶ Ῥωμαίων τὴν μεγίστην ποιήσαντες
[4]	οἱονεὶ σὰρξ» γίνεται, σωματικῶς λαλούμενος,	ἕως	ὁ τοιοῦτον αὐτὸν παραδεξάμενος κατὰ
[4]	καὶ τῶν πεντήκοντα» τοῦ πλάτους,	ἕως	οἱ τοῦ ὕψους πήχεις τριάκοντα»
[4]	πλεῖον βεβοηθῆσθαι τὴν ἀνθρώπων φύσιν·	ἕως	προκοπῆς γενομένης εἰς σύνεσιν καὶ
[4]	πύργον, οὗ ἡ κεφαλὴ ἔσται	ἕως	τοῦ οὐρανοῦ» ἀλλὰ καὶ χρῄζομεν
[4]	οὐδ´ ὡς ἄνθρωπος τεκτηνάμενός τι	ἐνδεῶς	καὶ ἀτεχνότερον δημιουργήσας ὁ θεὸς
[4]	φιλοσόφων αἱρέσει τῶν ἀπὸ τοῦ	Κιτιέως	Ζήνωνος κατασκευάσαι ὅτι τὰ τῶν
[4]	εὐάλωτος ὢν οἰκεῖ ἐν ὀχυρώμασι	βασιλέως.	Ἀλλ´ οὐ συγχρῶμαι ὡς σαφέσι
[4]	βιασθείσης ὑπὸ τοῦ υἱοῦ τοῦ	βασιλέως	Σικίμων, σφᾶς αἰτιᾶται· ἀδελφοὺς δὲ
[4]	ἱστορίας ὅτι πρῶτον μὲν ἔξω	πόλεως	καὶ προσωπεῖα περικείμεναι αἱ ἑταῖραι
[4]	πηλίκος ὁ Ἰσαὰκ καὶ ποίας	δυνάμεως	γέγονεν ὁ Ἰακώβ, ὡς τὴν
[4]	δὲ χρὴ λέγειν μεταβάλλειν παρουσίᾳ	δυνάμεως	θεοῦ καὶ ἐπιδημίᾳ τοῦ λόγου
[4]	μόνον τοῦτο τὸ ἔθνος οὐδεμιᾶς	δυνάμεως	θεοῦ μετειληφέναι, τὸ οὕτως μεγαλοφυέστατα
[4]	χωρὶς ἐπιπνοίας κρείττονος καὶ θειοτέρας	δυνάμεως	θεωρηθῆναι. Οὐδεὶς γὰρ οἶδεν ἀνθρώπων
[4]	ἤθη, ἐφρουροῦντο ὑπὸ τῆς θείας	δυνάμεως·	οὔτ´ ἐπιθυμοῦντες, ὡς οἱ πολλοὶ
[4]	τοὺς χρόνους γεγονέναι Ἰνάχου τοῦ	Φορωνέως·	καὶ ὑπὸ Αἰγυπτίων δ´ ἀρχαιότατος
[4]	τῷ θεῷ ἐν τοῖς» ἑκάστης	πράξεως	οὔσης καρποῦ τῆς βασιλείας καιροῖς»
[4]	δὲ δεῖ λέγειν περὶ τῆς	τάξεως	τῶν παρ´ αὐτοῖς ἱερέων καὶ
[4]	μετὰ πολλῶν ὑπέστησαν τεχνῶν καὶ	διατάξεως	νόμων· πολιτεῖαι δὲ καὶ ἀρχαὶ
[4]	ὅπερ ἡ πρόχειρος ἐκδοχὴ τῆς	λέξεως	δηλοῖ, διὰ τί οὐχὶ καὶ
[4]	ἀπολογίαν ἡμῖν λελέχθω τῆς φασκούσης	λέξεως	παρὰ τῷ Κέλσῳ· Ἡμεῖς μὲν
[4]	καὶ διηγήσεις μετὰ οὐκ εὐκαταφρονήτου	λέξεως,	τὸ εὐτελέστερον καὶ δυνάμενον μέν
[4]	ἔχεσθαι. Εἰ γὰρ ψιλῆς ἕνεκεν	λέξεως	χρὴ κατηγορεῖν τῶν ἐν ὑπονοίαις
[4]	μανθάνουσιν· καὶ ὅσοι τῆς ἐκείνων	ἐνδείξεως	ἐπαΐουσιν, οὗτοι μαντικοί. Εἰ δ´
[4]	δόγμα, πολλῆς δεόμενον κἂν δοκούσης	ἀποδείξεως,	κατὰ τὸ δυνατὸν παριστάσης ὅτι
[4]	κατεδικάσθησαν ἐν τῷ ὁμοιώματι τῆς	παραβάσεως	Ἀδάμ» οὐχ οὕτως περὶ ἑνός
[4]	κρίσεως θείαν ἀπαγγελίαν καὶ περὶ	κολάσεως	μὲν τῆς κατὰ τῶν ἀδίκων»
[4]	μόνον περὶ διαφορᾶς ποιήσεως καὶ	πλάσεως	ἀλλὰ καὶ περὶ χειρῶν θεοῦ·
[4]	λεγούσης ἐπὶ τῆς τοῦ ἀνθρώπου	πλάσεως·	Καὶ ἐνεφύσησεν εἰς τὸ πρόσωπον
[4]	τοῦ ἀνθρώπου οὔτ´ ἐπὶ τῆς	πλάσεως	χεῖρας παραλαβόντος θεοῦ, τοῦ δὲ
[4]	τις τόπος τῶν ἐν ἀνθρώποις	ἐξετάσεως	δεομένων δυσθήρατός ἐστι τῇ φύσει
[4]	τις χρήσαιτο προηγουμένως ἀλλ´ ἐκ	περιστάσεως.	Καὶ μεμηνὸς δὲ τὸ γένος
[4]	τὰ τῆς κατὰ τὴν ἱστορίαν	ἀπεμφάσεως	δι´ ὀλίγων παραμυθησώμεθα. Τὴν τῶν
[4]	καὶ τῆς συνειδήσεως καὶ τῆς	διαθέσεως·	εὑρήσει γὰρ ἄνδρας, διαπύρως περὶ
[4]	ἀπὸ τῆς πρὸς τὰ προφητικὰ	συγκαταθέσεως	καὶ τῆς διὰ τὰ προφητικὰ
[4]	πολιτείαις τὸ τοιοῦτον ποιεῖν. Καὶ	ὑποθέσεως	χάριν πρὸς παράστασιν τοῦ ἀδιάφορον
[4]	εἰσαγαγοῦσιν ἄνθρωπον, τοῦ μὲν τῆς	Γενέσεως	βιβλίου οὔτ´ ἐπὶ τῆς ποιήσεως
[4]	τινα περὶ τῆς τῶν κακῶν	γενέσεως	εἰπεῖν ἀπορρητότερα σιωπῶν δ´ ἐκεῖνα
[4]	εἰπεῖν τῆς εἰς ἕκαστον ὅριον	γενέσεως	ὑπὸ τὸν κεκληρωμένον τὸ ὅριον,
[4]	πλῆθος περὶ τῆς τῶν κακῶν	γενέσεως	ὡς ἐκ θεοῦ μὲν οὐκ
[4]	γὰρ ἐν τοῖς ἐξηγητικοῖς τῆς	Γενέσεως,	ὡς οἷόν τ´ ἦν, εἰς
[4]	ἐκ τοῦ εὐπορεῖν πάντῃ τῆς	συνέσεως	ἀμελεῖν. Ἡ τῶν κατὰ τὸν
[4]	πιστευόντων καὶ τῶν ὀλίγων μετὰ	συνέσεως	ἐξετάζειν τὰ πράγματα βουλομένων ἢ
[4]	ζῴου καὶ τῆς φυσικῆς αὐτοῦ	συνέσεως	κατεσκεύασεν ὁ δημιουργός. Καὶ εἰς
[4]	τὰ θηρία καὶ ταῖς ἀπὸ	συνέσεως	ὑφισταμέναις κατ´ ἐκείνων τέχναις. Οὐ
[4]	λόγῳ φασὶν εἶναι τὰ χωρὶς	προαιρέσεως	ἐξεταζόμενα· τὴν δὲ προαίρεσιν τούτοις
[4]	προσέθηκεν ἀπὸ τῆς μισητικῆς ἑαυτοῦ	προαιρέσεως	τὸ ἐν ἀτίμοις αὐτοὺς κεκελεῦσθαι
[4]	ἐκ τῶν γεγραμμένων στοχάσασθαι τῆς	προαιρέσεως	τῶν γραψάντων καὶ τῆς συνειδήσεως
[4]	καὶ τῆς τῶν ἑλληνικῶν γραμμάτων	εὑρέσεως	ὄντα, τὸν Μωϋσέα ἀναγεγραφέναι πείθομαι.
[4]	ἡμῖν δ´ ἀποκέκλεισται θύρα ἀκολούθου	διηγήσεως,	καὶ πανταχοῦ συνᾳδούσης καὶ συμφωνούσης
[4]	ζωῆς» τροπικῶς εἰρημένον καὶ δεόμενον	διηγήσεως,	παριστάσης μεταδεδωκέναι τὸν θεὸν τοῦ
[4]	προαιρέσεως τῶν γραψάντων καὶ τῆς	συνειδήσεως	καὶ τῆς διαθέσεως· εὑρήσει γὰρ
[4]	εἰρηκόσιν οὐ μόνον περὶ διαφορᾶς	ποιήσεως	καὶ πλάσεως ἀλλὰ καὶ περὶ
[4]	Γενέσεως βιβλίου οὔτ´ ἐπὶ τῆς	ποιήσεως	τοῦ ἀνθρώπου οὔτ´ ἐπὶ τῆς
[4]	τοῖς πανταχοῦ κατὰ τὰ δεόμενα	μεταποιήσεως	μεταποιήσασα, ἀντ´ ἐκείνων τοῖς ἀπὸ
[4]	οὐκ εὐκαταφρόνητα ἀνύεσθαι ἐκ τῆς	κατεπικλήσεως	αὐτῶν, παρίστησι τὸ θεῖον τῶν
[4]	μαράθῳ εἰς ὀξυωπίαν καὶ ταχυτῆτα	κινήσεως	χρώμενοι, μόνον τοῦτο φυσικὸν οὐκ
[4]	δεινός, ἀεὶ προσπλέκων μηχανὰς καὶ	φρονήσεως	ἐπιθυμητὴς καὶ πόριμος, φιλοσοφῶν διὰ
[4]	περιέχον ἔκ τινος πείρας καὶ	τηρήσεως·	καὶ οὐ δή που παρὰ
[4]	προτέραν οἰκονομίαν τῆς κατ´ ἀνθρώπων	χρήσεως	μαστίγων καὶ δεσμῶν καὶ βασανιστηρίων·
[4]	πῶς ὡς βωμολόχος τὴν περὶ	κρίσεως	θείαν ἀπαγγελίαν καὶ περὶ κολάσεως
[4]	τῆς τοῦ θεοῦ κατ´ αὐτῶν	κρίσεως	θεοῦ καταστήματι γεγενημένης, ὀνομαζομένης ὀργῆς
[4]	ὁ δεόμενος τῆς διὰ λόγου	παιδεύσεως	καὶ μηδαμῶς ἐπαΐων αὐτῆς· ἐπεὶ
[4]	καὶ τοῦ Φαραὼ καὶ τῆς	λύσεως	αὐτῶν, ἐξ ἧς προήχθη ἀπὸ
[4]	τῶν ζῴων τῆς τῶν ἀνθρώπων	φύσεως	ἀλλὰ καὶ θεοφιλέστερα; Καὶ τίς
[4]	οὐδ´ ἀπὸ λογισμοῦ ἀλλ´ ἀπὸ	φύσεως,	βουληθείσης τῆς κατασκευαζούσης αὐτοὺς φύσεως
[4]	τοσούτων καὶ ὑπὸ ἐνυπαρχούσης ἀφαντάστου	φύσεως	διοικουμένων παντοδαπῶν φυτῶν καὶ πρὸς
[4]	καὶ ἱέρακα τῆς τῶν ἀνθρώπων	φύσεως	εἶναι θεοφιλέστερα; Ἀκολουθεῖ δ´ αὐτῷ
[4]	ἀλόγους ὁ περὶ τῆς ὅλης	φύσεως	ἐπαγγειλάμενος λέγειν καὶ τὴν ἀλήθειαν
[4]	ἐπαχθὲς τοῦ περὶ ὅλης τῆς	φύσεως	ἐπαγγειλαμένου ἀποδοῦναι λόγον καὶ ἀλαζονευσαμένου
[4]	ἐστὶν ἃ περὶ ὅλης τῆς	φύσεως	ἐπαγγέλλεται λέξειν καὶ τίνα ἐμφανίσειν.
[4]	Ἄνθρωποι δὲ οὐκ ἀπὸ ψιλῆς	φύσεως	ἐπὶ τὸ τοιοῦτον ὁμοίως ὄφεσιν
[4]	τὰ περὶ τῆς τοῦ ἀνθρώπου	φύσεως.	Καὶ γὰρ ἐν τῷ Ἀδάμ»
[4]	λογισμοῦ ἐπιτελούμενα τῶν ἀπ´ ἀλόγου	φύσεως	καὶ κατασκευῆς ψιλῆς γινομένων. Ὧν
[4]	εὐκαταφρονήτων λόγων ποικίλως ζητηθέντα περὶ	φύσεως	κακῶν καὶ διαφόρως ἑρμηνευθέντα δι´
[4]	φέρον ἴχνος τοῦ ἀπὸ τῆς	φύσεως	λόγου. Εἰ μὴ ἄρα διὰ
[4]	ἄλλος τις δυνήσεται τὰ περὶ	φύσεως	ὀνομάτων εἰς δυνάμεις παραλαμβανομένων διαλαμβάνων
[4]	περὶ τῆς τοῦ θείου λόγου	φύσεως,	ὄντος θεοῦ, πῇ δὲ περὶ
[4]	λέγω— ἀλλὰ περὶ τῆς ὅλης	φύσεως,	ὅπερ ἐπηγγειλάμην, ὁ λόγος ᾖ,
[4]	καὶ ἐπὶ τῆς τῶν ὅλων	φύσεως	ὅτι, εἰ καὶ μία ἐστὶ
[4]	μὲν οὖν τῆς τοῦ λόγου	φύσεως	ὅτι, ὥσπερ ἡ τῶν τροφῶν
[4]	οὔσης τῆς τοῦδέ τινος ἀνθρώπου	φύσεως	οὐκ ἀεὶ τὰ αὐτά ἐστι
[4]	φύσεως, βουληθείσης τῆς κατασκευαζούσης αὐτοὺς	φύσεως	παράδειγμα ἐν ἀλόγοις ζῴοις δυσωπῆσαι
[4]	τὰ τέσσαρα στοιχεῖα αὐτὸν εἶναι	φύσεως·	πρὸς ὃν λόγον οὐκ ἀγεννῶς
[4]	ἀρχὰς ἐπιμιξίαν γεγονέναι τῆς θείας	φύσεως	πρὸς τοὺς ἀνθρώπους. Ἅπερ καὶ
[4]	καὶ θαυμαστὰ οἶδα περὶ τῆς	φύσεως	τοῦ ζῴου καὶ τῆς ἡμερότητος
[4]	λόγῳ καὶ τὰ πλεονεκτήματα τῆς	φύσεως	τῶν ἀλόγων. Τί δὲ λέγω
[4]	πύργου καὶ τῆς τῶν διαλέκτων	συγχύσεως,	παραφθείροντα τὰ περὶ τῶν Ἀλωέως
[4]	περὶ τοῦ πύργου καὶ τῆς	συγχύσεως	τῶν διαλέκτων γράψας; Ἀλλὰ φαίνεται
[4]	ἐγνωκέναι Κέλσος οὐκ ἐπέστησε τῇ	Μωϋσέως	ἀρχαιότητι, ἱστορουμένου ὑπό τινων ἑλληνικῶν
[4]	τοῦ μὴ τετηρηκέναι τὰ τῆς	Μωϋσέως	ἀρχαιότητος, ἀκολούθως πάντα ποιήσας. Οἱ
[4]	ἀπόρρητον ἐχόντων τῶν ἢ ὑπὸ	Μωϋσέως	ἐν τούτοις γεγραμμένων ἤ, ὡς
[4]	τὰ ἀπὸ τῆς πρώτης βίβλου	Μωϋσέως,	ἥτις ἐπιγέγραπται Γένεσις, φησὶν ἀναισχύντως
[4]	Σοδόμων δὲ καὶ Γομόρρων ὑπὸ	Μωϋσέως	ἱστορούμενα ἐν τῇ Γενέσει, ὡς
[4]	εἰπεῖν. Ἐκτίθεται καὶ τὴν περὶ	Μωϋσέως	καὶ Ἰαννοῦ καὶ Ἰαμβροῦ ἱστορίαν.
[4]	ἐπακοῦσαι τῶν, ὥς φησι, συγγραμμάτων	Μωϋσέως	καὶ τῶν προφητῶν, ἐπέστησεν ἄν,
[4]	τῶν συγγραμμάτων αὐτοῦ ἐκτιθέμενον τὰ	Μωϋσέως	καὶ τῶν προφητῶν καὶ οὐκ
[4]	ὀνομάζει ἄνδρας ἐνθέους, πρεσβυτέρους εἶναι	Μωϋσέως	καὶ τῶν τούτου γραμμάτων, Μωϋσέως,
[4]	ἔπλασε, πεῖσαι δυνάμενον, εἰσήγαγεν ὁ	Μωϋσέως	λόγος, καὶ πρὸς τοῦτο φήσομεν
[4]	καὶ Ὁμήρου νεώτεροι, τοῦ πολλῷ	Μωϋσέως	νεωτέρου. Οὐκ ἀρνούμεθα οὖν τὸ
[4]	ἡμῖν. ~Ἀλλὰ καὶ εἴπερ ὁ	Μωϋσέως	νόμος μηδὲν εἶχεν ἐγγεγραμμένον δι´
[4]	ἄλλο θαυμασίως εἴρηται ἐν τῷ	Μωϋσέως	νόμῳ, καὶ τὰ τοιαῦτα ἐν
[4]	Δευκαλίωνα· εἰ μὴ ἄρα οὐδὲ	Μωϋσέως	οἴεται εἶναι τὴν γραφὴν ἀλλά
[4]	ζῷα. ~Ὅθεν εἴπερ ἄλλο τι	Μωϋσέως	τεθαύμακα, καὶ τὸ τοιοῦτον θαύματος
[4]	Μωϋσέως καὶ τῶν τούτου γραμμάτων,	Μωϋσέως,	τοῦ ἀποδεικνυμένου πολλῷ τῶν Ἰλιακῶν
[4]	ἐξετασθήσεται. Θέλει οὖν διὰ καινοτέρας	διορθώσεως	ἀεὶ ὁ θεὸς τὰ σφάλματα
[4]	Οὔτε τῷ θεῷ καινοτέρας δεῖ	διορθώσεως.	Ἀλλ´ οὐδ´ ὡς ἄνθρωπος τεκτηνάμενός
[4]	οὕτως ἐπιπόνου δεομένοις θεραπείας καὶ	διορθώσεως.	Ἀλλὰ γὰρ καὶ τοῦ τετάρτου
[4]	τῷ θεῷ θείᾳ δυνάμει μηδ´	ἐπανορθώσεως	δεομένους ποιῆσαι τοὺς ἀνθρώπους ἀλλ´
[4]	τῆς περὶ τὸν τόπον τοῦτον	γνώσεως.	~Οὐκ οἶδα δὲ πῶς χρήσιμον
[4]	καρδίαις ἡμῶν» τὸν φωτισμὸν τῆς	γνώσεως	τῆς δόξης τοῦ θεοῦ» ἐπιδημοῦντος
[4]	πάντα τὰ ἐπαιρόμενα κατὰ τῆς	γνώσεως	τοῦ θεοῦ» ὑψώματα καὶ τὸ
[4]	οἷς μέλει τῆς πάντων γεγραμμένων	διαρθρώσεως	καὶ ἀκριβείας πειράσονται δεικνύναι οὐ
[4]	τὰ περὶ τῆς τοῦ κόσμου	ἐκπυρώσεως	ἀλλ´ εἰ χρὴ ἐπιστήσαντα τοῖς
[4]	καινὸν λέγειν περὶ κατακλυσμοῦ ἢ	ἐκπυρώσεως,	ἀλλὰ καὶ παρακούσαντας τῶν παρ´
[4]	καὶ μὴ νοήσαντας τὰ περὶ	ἐκπυρώσεως	εἰρηκέναι ὅτι ὁ θεὸς καταβήσεται
[4]	συναγορεύει· ἐπὰν δὲ κόρια, περὶ	ἐκπυρώσεως	τοῦ κόσμου μεμαθηκότα οὐ τετρανωκότα
[4]	ἔκ τε τῆς εἰς αὐτὸν	πίστεως	καὶ τοῦ δυναμένου ἡμᾶς οἰκειῶσαι
[4]	τὸν Ἰησοῦν ὡς ὄντα Χριστὸν	πίστεως·	νυνὶ δὲ ἤτοι μὴ δυνάμενος
[4]	πρὸς τοὺς πολλοὺς καὶ ἁπλουστέρους	πίστεως	χάριν συμβαλέσθαι οὐ μὴν οἷόν
[4]	τρόπον ἀκριβῶς ᾔδει τοὺς ἑκάστου	συγγραφέως	χρόνους, ἕλληνος καὶ βαρβάρου· ὅς
[4]	τῷ ἀνθρώπῳ ἐπιβουλευομένῳ ὑπὸ τοῦ	ὄφεως.	Οὐ πάνυ δὲ δῆλον, πότερον
[4]	ἐν ἀνθρώποις κακά, ὧν οὐ	ταχέως	οὐδ´ οἱ φιλοσοφεῖν δοκοῦντες καθαρεύουσι—
[4]	ἀπὸ τῆς περὶ θεοῦ ὑγιοῦς	ὑπολήψεως	φαντασίᾳ δ´ εὐσεβείας ἤτοι ἄλογα
[4]	ὀργὴν ἐν ἡμέρᾳ ὀργῆς καὶ	ἀποκαλύψεως	δικαιοκρισίας τοῦ θεοῦ. Πῶς οὖν
[4]	χωρὶς παντὸς λόγου καί τινος	ἐπικρύψεως	λελέχθαι σοι φαίνεται; Ἀλλ´ οὐκ
[4]	συγχύσεως, παραφθείροντα τὰ περὶ τῶν	Ἀλωέως	υἱῶν ἱστορούμενα τοιαῦτα περὶ τοῦ
[4]	περὶ τοῦ πύργου οἱ περὶ	Ἀλωέως	υἱῶν ἱστοροῦντες, ἢ τὰ τῶν
[4]	ὅτι τὰ μὲν περὶ τῶν	Ἀλωέως	υἱῶν οὐκ οἶμαι πρὸ Ὁμήρου
[4]	διάφοροι οἱονεὶ τοῦ λόγου μορφαί,	καθὼς	ἑκάστῳ τῶν εἰς ἐπιστήμην ἀγομένων
[4]	τῷ θεῷ καὶ ὀψόμεθα αὐτόν,	καθώς	ἐστιν» Εἰ δέ τις τὸ
[4]	Κέλσου καὶ ἄλλων Ἑλλήνων βουληθέντα	φιλομαθῶς	καὶ τὰ ἡμέτερα ἐξετάσαι καὶ
[4]	παρὰ τὴν ἀλήθειαν, ψευδόμενα τὸ	ἀληθῶς	ἀρσενικὸν ἢ τὸ ὄντως θηλυκὸν
[4]	Μωαβιτῶν καὶ τὸ Ἀμμανιτῶν. Καὶ	ἀληθῶς	γε οὐχ εὑρίσκεται ἡ θεία
[4]	καὶ οὐ κατὰ πρόνοιαν ὡς	ἀληθῶς	ἐπικούρειος ταῦτα συμβαίνειν. Εἰ γὰρ
[4]	ὀνόματα τοιόνδε ἐστίν» Ἡμεῖς οὖν	ἀληθῶς	ἔχομεν δέος» περὶ τὸ ὄνομα
[4]	ἐπέπταρε πᾶσιν ἔπεσσι; ~Τὸ δ´	ἀληθῶς	θεῖον εἰς τὴν περὶ τῶν
[4]	ἢ γιγάντιοι, ἀσεβεῖς πρὸς τὸ	ἀληθῶς	θεῖον καὶ τοὺς ἐν οὐρανῷ
[4]	οὖν ἑξῆς ὅτι ἤτοι ὡς	ἀληθῶς	μεταβάλλει ὁ θεός, ὥσπερ οὗτοί
[4]	ἢ ἄλλων τινῶν τοιούτων παραβάλλομεν·	φιλαλήθως	δὲ περί τινων μαρτυροῦμεν ἑλλήνων
[4]	τίνα τρόπον ἀπεχθῶς καὶ οὐ	φιλαλήθως	συνήγαγε τὰ ἀπὸ τῆς ἱστορίας
[4]	πάντες νῦν ἐπιτελεῖσθαι. ~Μετὰ ταῦτα	συνήθως	ἑαυτῷ γελῶν τὸ Ἰουδαίων καὶ
[4]	εἰς ψυχὴν ζῶσαν» ὁ δὲ	κακοήθως	διασύρειν βουλόμενος τὸ ἐνεφύσησεν εἰς
[4]	ἐπανορθοῦν; Καὶ ταῦτα δὲ πάντα	εὐήθως	λέγει. Ἀεὶ γὰρ ὁ θεὸς
[4]	συγχρῶμαι ὡς σαφέσι τοῖς ῥητοῖς,	ἀκολούθως	δὲ τῇ ἐπιγραφῇ— ἐπιγέγραπται γὰρ
[4]	ἀκούοντας ποιῆσαι δ´ αὐτοὺς φρονίμους.	~Ἀκολούθως	δὲ τῷ μὴ νενοηκέναι τὰ
[4]	τετηρηκέναι τὰ τῆς Μωϋσέως ἀρχαιότητος,	ἀκολούθως	πάντα ποιήσας. Οἱ γὰρ τὰ
[4]	δουλεύοντα. Ὅρα δὲ τίνα τρόπον	ἀπεχθῶς	καὶ οὐ φιλαλήθως συνήγαγε τὰ
[4]	καὶ ἐν παρεκβάσει λέλεκται, ἀλλὰ	ἀναγκαίως	οἶμαι. Ἐβουλόμεθα γὰρ ἀπαντῆσαι πρὸς
[4]	ἀγαθὸν ἡτοιμασμένον. Καὶ ταῦτα δ´	ἀναγκαίως	ὑπολαμβάνω ἐκτεθεῖσθαι πρὸς τὸ κἂν
[4]	ἐνόμιζε πιθανότητι καὶ μετὰ τοῦτο	γενναίως	ἀνατρέψαι τῇ φαινομένῃ αὐτῷ ἀληθείᾳ
[4]	οὐχ ὅτι πάντως τὸ τοιοῦτον	ὑγιῶς	γεγένηται, ἀλλ´ ὅτι ἀπό τινος
[4]	τὸν λόγον βουλόμενος παραστῆσαι μὴ	ὑγιῶς	εἰρῆσθαι τῷ Κέλσῳ ὅτι οἱ
[4]	κατὰ Ἰουδαίων πρὸς τὸ μὴ	ὑγιῶς	μὲν Ἰουδαίους καὶ Χριστιανοὺς τὰ
[4]	Ἆρ´ οὖν παρὰ μὲν Ἕλλησιν	ὑγιῶς	ταῦτα λέγεται, καὶ οὐκ εὐκαταφρόνητος
[4]	τοῦ δὲ μὴ φιλοσοφοῦντος οὐ	ῥᾳδίως	μὲν οἵου τε ὄντος θεωρεῖν
[4]	γνῶναι τὴν γένεσιν αὐτῶν δυναμένου	ῥᾳδίως,	τοῦ δὲ μὴ φιλοσοφοῦντος οὐ
[4]	ἀθάνατον παρὰ τὸ μὴ ἀποθνῄσκειν	ἰδίως	λεγόμενον ἀθάνατον. Κατὰ ποῖον οὖν
[4]	περιόδους ταυτότητας καὶ ἀπαραλλάκτους τοῖς	ἰδίως	ποιοῖς καὶ τοῖς συμβεβηκόσιν αὐτοῖς.
[4]	ψεῦδός ἐστιν. Εἰ γὰρ καὶ	σπανίως,	ἀλλ´ οὖν γε ἱστόρηται ὅτι
[4]	αὐτῶν· εἰ μὴ ἄρα τις	σπανίως	λανθάνων ἐν τοῖς πολλοῖς εὑρίσκοιτο
[4]	τοῦ οὐρανοῦ τῷ Ἐγένετο οὕτως»	ὁμοίως	δὲ καὶ ἐπὶ τῶν βλαστησάντων
[4]	ἐπαγγειλαμένου ἀποδοῦναι λόγον καὶ ἀλαζονευσαμένου	ὁμοίως	ᾗ ἐτόλμησεν ἐπιγράψαι ἐπιγραφῇ τοῦ
[4]	ὑγιοῦς ἔσχε τὴν ἀρχήν. Ἢ	ὁμοίως	ὁ σοφὸς μετὰ τὴν τελευτὴν
[4]	ψιλῆς φύσεως ἐπὶ τὸ τοιοῦτον	ὁμοίως	ὄφεσιν ἔρχονται· ἀλλὰ πῇ μὲν
[4]	ἡγεμονίαι ἐν ἀνθρώποις ἤτοι αἳ	κυρίως	εἰσὶν οὕτως καλούμεναι σπουδαῖαί τινες
[4]	ὅλως ὑπάρχει ἐν Χριστιανοῖς, εἰ	κυρίως	ἐξετάζοις, τίς ὁ Χριστιανός, ἢ
[4]	ποιεῖ. Διόπερ εἴ τι ἄλλο	θαυμασίως	εἴρηται ἐν τῷ Μωϋσέως νόμῳ,
[4]	τί οὐχὶ καὶ ἡ ὀργὴ	παραπλησίως	νοηθήσεται; Καὶ αἱ ἀπειλαὶ δὲ
[4]	ἐν τοῖς ἐπιγεγραμμένοις περὶ ἀληθείας	παραπλησίως	τῇ Κέλσου ἐπιγραφῇ· οὐδὲν ἧττόν
[4]	καὶ ἐμφυσώμενον, ἵνα τὸ ἐμφυσώμενον	παραπλησίως	τις νομίσας λελέχθαι τοῖς ἐμφυσωμένοις
[4]	αὐτοῖς. ~Οὐκ οἶδα δ´ ὅπως	παραπλησίως	τῷ κατακλυσμῷ καθήραντι τὴν γῆν,
[4]	ἀποδείξας ὁ Κέλσος, ὡσπερεὶ οὐχ	ὁσίως	ἡμῶν οὐδ´ εὐαγῶς περὶ τοῦ
[4]	φησίν· Ὅτι μὲν οὖν οὐχ	ὁσίως	οὐδὲ εὐαγῶς ταῦτα περὶ τοῦ
[4]	ἐπεδείξατο δι´ ὧν πεποίηκε, καὶ	ἑκουσίως	εἰς τὰς ἀνθρωπίνας κῆρας ὑπὲρ
[4]	φαῦλοι καὶ οἱ ἐν Ἰουδαίοις	κακῶς	βιοῦντες ὁρμαθός εἰσι νυκτερίδων ἢ
[4]	χωρήσας τῷ λελεγμένῳ κατηγορεῖ ὡς	κακῶς	εἰρημένου. Ἔχει δ´ οὕτως ἡ
[4]	καὶ φιλτάτων κατηγοροῦσιν δι´ ὧν	κακῶς	λέγειν νομίζουσι τοὺς ἐχθρούς, τὸν
[4]	τῆς Στοᾶς φιλοσόφων κατηγορεῖ, οὐ	κακῶς	προταττόντων τὸν ἄνθρωπον καὶ ἁπαξαπλῶς
[4]	ὁ ὑπνῶν κύριος, ὡς δυνατὸς	κεκραιπαληκὼς	ἐξ οἴνου. Εἴπερ οὖν ὁ
[4]	εἶναι καὶ πρὸ τοῦ ἐπαγομένου	λογικῶς	ἐλέγχου ὡς φαῦλα καὶ ἐλέους
[4]	τοῦτ´ ἐροῦμεν ἀπὸ τῶν δαιμόνων	συμβολικῶς	ἀνθρώποις δεδηλῶσθαι κατὰ σκοπὸν τὸν
[4]	τὸ πρόσωπον αὐτοῦ πνοὴν ζωῆς»	τροπικῶς	εἰρημένον καὶ δεόμενον διηγήσεως, παριστάσης
[4]	θεοῦ πολιτεύεται, δοθέντα κτῆσις τῷ	τροπικῶς	καλουμένῳ Ἰακώβ. Ἀπὸ γὰρ τῶν
[4]	τὰ ἀπ´ αὐτῆς πραττόμενα καὶ	τροπικῶς	λεγόμενα ξύλα» εἶναι καὶ χόρτον»
[4]	οὐχ ἑώρα ὅτι Ταῦτα πάντα	τυπικῶς	συνέβαινεν ἐκείνοις, ἐγράφη δὲ δι´
[4]	ταῦτα ποιεῖν τοῦ ἀλόγως καὶ	φυσικῶς	αὐτὰ ἐνεργεῖν, οὐκ ἂν εὐσεβεστέρους
[4]	ἢ τοὺς προκόπτοντας οὐ τῷ	σωματικῶς	αὐτοὺς καταβαίνειν, οὕτως εἴ που
[4]	νενοῆσθαι ταῦτα τῷ ἀναγράψαντι, καὶ	σωματικῶς	δύναταί τις παραστῆσαι ἐποικοδομοῦντα τὸν
[4]	θειότητος βλέπειν οἱονεὶ σὰρξ» γίνεται,	σωματικῶς	λαλούμενος, ἕως ὁ τοιοῦτον αὐτὸν
[4]	μετὰ τοῦτ´ ἐναργεστέρως ἀποδεῖξαι καὶ	ἀποδεικτικῶς	ἀποδοκιμάσαι μὲν τοὺς λόγους τῶν
[4]	τῶν ἀναιρούντων τὰς τοιασδὶ μαντείας	ἀποδεικτικῶς	δ´ ἀνατρέψαι καὶ τοὺς λόγους
[4]	τὴν Κέλσου ὑπόληψιν διδάσκουσιν ἡμᾶς	μαντικῶς	τὰ ἐσόμενα, οὕτω καὶ τοῦ
[4]	τά, ὡς ἡ θεία ὠνόμασε	μυστικῶς	γραφή, ἀπολωλότα πρόβατα οἴκου Ἰσραήλ»
[4]	τὰ τούτοις παραπλήσια τηρεῖν βουλόμεθα	μυστικῶς	εἰρημένην ἐντολὴν τήν· Πάσῃ φυλακῇ
[4]	παντί φησι δουλεύειν, δηλούμενα πάλιν	συνεκδοχικῶς	ἐκ τοῦ· Ἥλιος μὲν νύξ
[4]	ἀπὸ ἑνὸς λογικοῦ τοῦ ἀνθρώπου	συνεκδοχικῶς	πᾶσι τοῖς λογικοῖς τὰ τεταγμένα
[4]	τε καὶ πόαις καὶ ἀκάνθαις,	συντυχικῶς	διδοὺς καὶ οὐ κατὰ πρόνοιαν
[4]	Ἰουδαίους καὶ Χριστιανοὺς λόγῳ ἑαυτὸν	ἐπιδεδωκώς,	φησὶν ὅτι καὶ Ἰουδαίων καὶ
[4]	καθ´ ἡμᾶς δὲ οὐδεὶς μὴ	ἐγνωκὼς	κακὸν εἶναι τὸ νομίζειν εὐσέβειαν
[4]	εἰς τὴν ἡμετέραν ψυχὴν ἐπιδημίας	καλῶς.
[4]	εἴτε διὰ τῶν ἐπὶ τοὺς	καλῶς	βεβιωκότας ἐπαγγελιῶν, περιεχουσῶν τὰ περὶ
[4]	ἀπολειπόμενοι ἐλπίδας ἔχομεν ἐκ τοῦ	καλῶς	βιοῦν καὶ πάντα πράττειν κατὰ
[4]	θεία γραφὴ σαφῶς παραδεξαμένη ὡς	καλῶς	γεγενημένον τὸ τοιοῦτον ἢ αἰτιασαμένη
[4]	γένηται. Τούτῳ γὰρ συγκαταθετέον ὡς	καλῶς	εἰρημένῳ. Μέλει δὲ τῷ θεῷ
[4]	ἑαυτοῦ θειότητα τῶν μετὰ τοῦ	καλῶς	καὶ ἐρρωμένως βιοῦν αὐτῷ ἀνακειμένων;
[4]	τῷ Κέλσῳ λεγόμενα κατασκευάσαι ὅτι	καλῶς	τὰ περὶ τοῦ Χριστοῦ πεπροφήτευται.
[4]	γωνίᾳ που τῆς Παλαιστίνης συγκύψαντες,	παντελῶς	ἀπαίδευτοι καὶ οὐ προακηκοότες πάλαι
[4]	πολλῶν καὶ οὐκ εὐκαταφρονήτων λόγων	ποικίλως	ζητηθέντα περὶ φύσεως κακῶν καὶ
[4]	πλείονα γένηται μήτε ἥττονα. Καὶ	ἄλλως	δ´ ἐλέγχεται ὁ τοῦ Κέλσου
[4]	τοιοῦτον ἢ μὴ λέγηται ἢ	ἄλλως	λέγηται, συκοφαντεῖ ἡμᾶς ὁ Κέλσος
[4]	ψεύδεται. Ἀπάτη δὲ καὶ ψεῦδος	ἄλλως	μὲν κακά, μόνως δ´ ἂν
[4]	Εἰ μὲν οὖν ἔχει δεῖξαι	ἄλλως	νενοῆσθαι ταῦτα τῷ ἀναγράψαντι, καὶ
[4]	τοῦτο νικῶντες, ἐπείπερ ἐπείσθησαν μὴ	ἄλλως	οἰκειωθῆναι δύνασθαι τῷ θεῷ, ἐὰν
[4]	διακονουμένων ζῴων ἢ ὅπως ποτὲ	ἄλλως	ὄντων, μὴ ἀποφήνασθαι μόνον ἀλλὰ
[4]	εἴτε δι´ ὑπονοίας γεγραμμένων εἴτε	ἄλλως	ὁπωσοῦν· ἐπὶ τίνων τοῦτο ἢ
[4]	μήτε Χριστιανοῖς· ἤτοι δὲ οὐδ´	ὅλως	ὑπάρχει ἐν Χριστιανοῖς, εἰ κυρίως
[4]	δέκα ἀκάθαρτα δὲ ἀνὰ τέσσαρα·	ἁπλῶς	εἶπεν ἀλλόκοτον, πάντ´ ἔχουσαν ἔνδον.
[4]	πονηρίας καὶ κακίας βίου. Οὐχ	ἁπλῶς	οὖν, εἴ τις Ἰουδαῖον ἑαυτὸν
[4]	ἔστι τις τέχνη οἰωνιστικὴ καὶ	ἀπαξαπλῶς	ἡ διὰ ζῴων μαντικὴ ἢ
[4]	γραμμάτων αὐτῶν ἐλήφθη ἢ καὶ	ἁπαξαπλῶς	ἀπὸ τῶν σημαινομένων ὑπὸ τῆς
[4]	καὶ ἐξ ὄνου κάνθαρος καὶ	ἁπαξαπλῶς	ἐκ τῶν πλείστων σκώληκες. Οἴεται
[4]	ἐνόσσευσαν ἔνθα ἔμελλον ἐπιβουλεύεσθαι· καὶ	ἁπαξαπλῶς	οὐκ ἄν ποτε τῶν ζῴων
[4]	κακῶς προταττόντων τὸν ἄνθρωπον καὶ	ἁπαξαπλῶς	τὴν λογικὴν φύσιν πάντων τῶν
[4]	εἰσὶ καὶ ἀτοπώτεραι, τὰ μηδαμῆ	μηδαμῶς	ἁρμοσθῆναι δυνάμενα θαυμαστῇ τινι καὶ
[4]	τῆς διὰ λόγου παιδεύσεως καὶ	μηδαμῶς	ἐπαΐων αὐτῆς· ἐπεὶ τοίνυν μηδὲν
[4]	εὐτελέσι τούτοις παραβάλλονται ζῴοις, ἐπεὶ	μηδαμῶς	ἐστιν αὐτῶν ἡ μικρότης συγκριτὴ
[4]	ἂν ὁ διδάσκων λόγος ἡμᾶς	μηδαμῶς	ὀργίζεσθαι καὶ φάσκων ἐν τριακοστῷ
[4]	οὓς οἱ βιοῦντες μακάριοι ἔσονται,	μηδαμῶς	τοὺς δαίμονας διὰ τῶν θυσιῶν
[4]	κοσμήσασαν, ὡς μηδὲ τοὐλάχιστον καταλιπεῖν,	μηδαμῶς	φέρον ἴχνος τοῦ ἀπὸ τῆς
[4]	εἰπεῖν, οὕτως οὐδὲ χρόνον, ὅτ´	οὐδαμῶς	ἦσαν πόλεις οὐδὲ τέχναι πω
[4]	μύρμηκας καὶ μελίσσας, ἐφ´ οἷς	οὐδαμῶς	μὲν τοὺς μύρμηκας ἢ τὰς
[4]	γραφαῖς, γενομένου ἐν καθαραῖς ψυχαῖς;	Οὐδαμῶς	οὖν ὁ Κέλσος εἶδε τὸ
[4]	αὐτὰ τὰ μαντικὰ ὑπεροχὴ καὶ	οὐδαμῶς	πρὸς ἐκεῖνα συγκριτή. Λεκτέον οὖν
[4]	οὐχ ὑποκείμεθα τῇ Κέλσου κατηγορίᾳ.	Ὅμως	δ´ ἀπολογησόμεθα ὅτι οὐ φῄς,
[4]	καὶ πρᾷος καὶ εἰρηνοποιὸς καὶ	προθύμως	ὑπομένων τοὺς διὰ τὴν εὐσέβειαν
[4]	καὶ τῶν προφητῶν καὶ οὐκ	ἀπιθάνως	αὐτὰ τροπολογοῦντα, ὥσπερ ἐν τῷ
[4]	δ´ οἶμαι ὅτι καὶ πάντῃ	τεταγμένως	αὐτὴν ἀφανίζων συμφερόντως τῷ παντί.
[4]	νυνὶ δὲ φανερὸν ἐκ τοῦ	ἀποτεταγμένως	πρός τινα ἑκάστου φύσιν ζῴου
[4]	ἦν ὁ εὑρίσκων, οὐκ ἂν	ἀποτεταγμένως	τόδε τι μόνον εὑρίσκετο ἐν
[4]	καὶ τροπολογεῖ αὐτήν· πότερον δ´	ἐπιτετευγμένως	ἢ ἀποτετευγμένως, ἄλλου καιροῦ ἐστιν
[4]	μίμησιν· ἐκείναις γὰρ ἐνορῶντες οἱ	ἐπιτετευγμένως	νομοθετήσαντες συνεστήσαντο τὰς ἀρίστας πολιτείας
[4]	αὐτήν· πότερον δ´ ἐπιτετευγμένως ἢ	ἀποτετευγμένως,	ἄλλου καιροῦ ἐστιν εἰπεῖν. Ἐκτίθεται
[4]	τροπολογίας γεγραμμέναις καὶ σοφώτατα οἰκονομηθείσαις,	ἐστοχασμένως	τοῦ τε πλήθους τῶν ἁπλούστερον
[4]	εἰρημένα, δυνάμενα αὐτόθεν κινῆσαι τὸν	εὐμενῶς	ἐντυγχάνοντα, ὅτι πάντα ταῦτα οὐκ
[4]	οἷς οὐκ ἄν τις χρήσαιτο	προηγουμένως	ἀλλ´ ἐκ περιστάσεως. Καὶ μεμηνὸς
[4]	παντὶ λογικῷ τὰ πάντα πεποίηται·	προηγουμένως	γὰρ διὰ τὸ λογικὸν ζῷον
[4]	οὐκ ἀπαιτεῖ ἡ προκειμένη πραγματεία·	προηγουμένως	γὰρ ἐν τοῖς εἰς τὴν
[4]	γεγονέναι νῦν καιρὸς ἦν διηγήσασθαι·	προηγουμένως	γὰρ ἐν τοῖς ἐξηγητικοῖς τῆς
[4]	τοῦ θείου τοῖς ἀλόγοις ζῴοις.	Προηγουμένως	μὲν οὖν ζητείσθω, πότερον ὑπάρχει
[4]	ἐστι τῆς καθόδου ὁ νοῦς,	προηγουμένως	μὲν τὸ τὰ λεγόμενα ἐν
[4]	ἡ πρόνοια τῶν μὲν λογικῶν	προηγουμένως	προνοεῖ, ἐπηκολούθησε δὲ τὸ καὶ
[4]	ἀλόγων καὶ διὰ ταύτην λεγόντων	προηγουμένως	τὴν πρόνοιαν πάντα πεποιηκέναι. Καὶ
[4]	τῶν μετὰ τοῦ καλῶς καὶ	ἐρρωμένως	βιοῦν αὐτῷ ἀνακειμένων; Ἐχλεύασε δὲ
[4]	προμηθούμενος. Οὔτε δὲ νοσῶν ἢ	μεμηνὼς	οὐδεὶς θεῷ φίλος, οὔτε φοβεῖταί
[4]	τὸ οὔτε δὲ νοσῶν ἢ	μεμηνὼς	οὐδεὶς φίλος τῷ θεῷ· ὁ
[4]	πίθοιο. Πρὸς δὲ τὸν ταῦτα	σεμνῶς	ἀλληγοροῦντα, εἴτ´ ἐπιτυγχάνοντα ἐν τῇ
[4]	ἐντυγχάνοντα, ὅτι πάντα ταῦτα οὐκ	ἀσέμνως	τροπολογεῖται· φέρε ἀντιπαραθῶμεν ἐκ τοῦ
[4]	φύσεως· πρὸς ὃν λόγον οὐκ	ἀγεννῶς	καὶ οἱ ἀπὸ Πλάτωνος καὶ
[4]	τῷ Ἰησοῦ, καίτοι γε οὐκ	ἀγεννῶς	οὐδ´ ἀπρεπῶς τῷ ἰουδαϊκῷ προσώπῳ
[4]	καὶ ψεῦδος ἄλλως μὲν κακά,	μόνως	δ´ ἂν ὡς ἐν φαρμάκου
[4]	Καίτοι γε ἐχρῆν αὐτόν, εἴπερ	εὐγνωμόνως	ἀνατρέπειν ἐβούλετο ἣν ᾠήθη ἀναισχυντότατα
[4]	κάμνοντες καὶ προσταλαιπωροῦντες μόλις καὶ	ἐπιπόνως	τρεφόμεθα· τοῖς δ´ ἄσπαρτα καὶ
[4]	ταῦτ´ εἰς φῶς πρόεισιν, ἀλλ´	ἀτεχνῶς	παισὶ νηπίοις ἐμυθολόγησαν. Καὶ ἐν
[4]	δὲ τὰ ἡμέτερα διασύρειν βούλωνται,	ἀτεχνῶς	φασι παισὶ νηπίοις αὐτὰ μεμυθολογῆσθαι.
[4]	ὕδατος ἐκ πέτρας ἐξεληλυθέναι ἀναγεγραμμένου	παραδόξως	τοιαῦτα λέγει· Καὶ πάντες τὸ
[4]	ἀνθρώποις ὑπὸ θεοῦ, ἀπειληφότος μὲν	ἀθρόως	τὴν κακίαν ἐμφύοντος δὲ τὴν
[4]	Χριστιανῶν ἐπὶ τούτοις αἰσχυνόμενοι πειρῶνταί	πως	ἀλληγορεῖν αὐτά. Ἔστι δ´ εἰπεῖν
[4]	ἐπιεικέστεροι Ἰουδαίων καὶ Χριστιανῶν πειρῶνταί	πως	ἀλληγορεῖν αὐτά, ἔστι δ´ οὐχ
[4]	δὴ ἀποδεδειχέναι ἐκ τῶν προειρημένων,	πῶς	ἀνθρώπῳ καὶ παντὶ λογικῷ τὰ
[4]	διάβολος γεγενῆσθαι οὗτος ἦν καὶ	πῶς	γεγένηται διάβολος καὶ τίς ἡ
[4]	αὐτοὺς κεκελεῦσθαι ποιμαίνειν, οὐ παραστήσας,	πῶς	Γεσὲμ ὁ Αἰγυπτίων νομὸς ἄτιμός
[4]	οἱ δὲ λοιποὶ οὐκ ἐγγιοῦσι.	~Πῶς	δ´ ἀσεβῶς ὑπὸ τοῦ ἀσέβειαν
[4]	ὅτι ταῦτ´ εἰς φῶς πρόεισι.	Πῶς	δ´ οἱ ὅλῳ ἔθνει διδόντες
[4]	ὕλῃ, ἀσφάλτῳ δὲ στερρῶς ἐκέχριστο.	Πῶς	δ´ οὐ θαυμαστὸν τὸ ζώπυρα
[4]	δὲ τὸ πλάτος δισχιλίων πεντακοσίων;	Πῶς	δ´ οὐκ ἦν θαυμάσαι τὴν
[4]	ἕνα πῆχυν μήκους καὶ πλάτους;	Πῶς	δ´ οὐχὶ μᾶλλον θαυμαστὸν ἦν
[4]	ἐν οἷς ἁμαρτάνουσιν ὑπομιμνήσκων νουθετεῖς.	Πῶς	δὲ δυνάμεθα λέγειν τὴν οὐράνιον
[4]	ὀργῆς» ὀργῆς» νοουμένης τοῦ πάθους;	Πῶς	δὲ ὀργῆς πάθος παιδεύειν δύναται;
[4]	τῶν ἁμαρτανόντων, ἀρρητοποιοὺς οὐκ ἴσασι.	~Πῶς	ἐκ τούτων καὶ τῶν παραπλησίων
[4]	τὸν κεκληρωμένον τὸ ὅριον, καὶ	πῶς	εὐλόγως ἐγενήθη μερὶς κυρίου λαὸς
[4]	δύνανται. Ἔδει δ´ αὐτὸν παραθέσθαι,	πῶς	ἡμεῖς μὲν τοῖς ἀμαθέσι καὶ
[4]	αὐτῆς εἰς σῶμα ἐλθούσης, πευσόμεθα,	πῶς	λέγει μεταβολήν. Εἰ μὲν γὰρ
[4]	τάχα δὲ καὶ μὴ ἐπιστάμενος,	πῶς	λέλεκται πάντων εἶναι δοῦλον τὸν
[4]	καὶ Μελήτῳ. Οὐκ οἶδα δὲ	πῶς	ὁ μὲν κόσμος ἀεὶ ὁ
[4]	γόητας ὄντας εἴτε καὶ μή·	πῶς	ὅτι σοφώτεροι κατὰ τοῦτο ἀνθρώπων
[4]	καὶ ἐν μύρμηξι λέγειν εἶναι	πῶς	οὐ πάντων ἂν εἴη καταγελαστότατον;
[4]	ξύλα» ἢ χόρτος» ἢ καλάμη»	πῶς	οὐκ αὐτόθεν προσπίπτει, ποδαπὸν πῦρ
[4]	καὶ ἀποκαλύψεως δικαιοκρισίας τοῦ θεοῦ.	Πῶς	οὖν δύναται ἕκαστος θησαυρίζειν ἑαυτῷ
[4]	διαλέκτῳ ταῦτα σεμνυνόντων καὶ διηγουμένων·	πῶς	οὖν Ἰουδαῖοι ἅτε ἐπιχειρήσαντες ἑαυτοὺς
[4]	μόνης ψυχῆς ἔργον οὔσης θεοῦ,	πῶς	οὐχὶ ἑξῆς ἦν τῷ μερίζοντι
[4]	δι´ αὐτῶν προλέγεσθαι τὰ μέλλοντα,	πῶς	οὐχὶ μᾶλλον, ὅπου κληδόνες ἀπὸ
[4]	καὶ ἔσται. Πειρώμενοι μέντοι θεραπεύειν	πως	τὰς ἀπεμφάσεις οἱ ἀπὸ τῆς
[4]	τίνα τὰ κακὰ τρανωθῇ καὶ	πῶς	ὑπέστη δηλωθῇ καὶ τίνα τρόπον
[4]	τοῦτον γνώσεως. ~Οὐκ οἶδα δὲ	πῶς	χρήσιμον ἔδοξε τῷ Κέλσῳ καθ´
[4]	βίον αἰώνιον ἔχωμεν. Καὶ ὅρα	πῶς	ὡς βωμολόχος τὴν περὶ κρίσεως
[4]	καίτοι γε οὐκ ἀγεννῶς οὐδ´	ἀπρεπῶς	τῷ ἰουδαϊκῷ προσώπῳ τοῦ ἑτέρου
[4]	πέμπων οὐ διαλείπει καὶ ζητῶν,	ὅπως	ἀεὶ συνῶμεν αὐτῷ. Καὶ ἐν
[4]	πέμπων οὐ διαλείπει καὶ ζητῶν,	ὅπως	ἀεὶ συνῶμεν αὐτῷ, λεκτέον ὅτι
[4]	ἀπὸ τῆς Στοᾶς οὐκ οἶδ´	ὅπως	ἀπαραλλάκτους φασὶν ἔσεσθαι κατὰ περίοδον
[4]	πνοιῇς ἀνέμοιο. Τρῶες δ´ ἐρρίγησαν,	ὅπως	ἴδον αἰόλον ὄφιν κείμενον ἐν
[4]	λέλεκται. Μετὰ ταῦτά φησιν· Ἀλλ´	ὅπως	μὴ περὶ μόνων Ἰουδαίων οὐ
[4]	ἔτι κατωτέρω. ~Οὐκ οἶδα δ´	ὅπως	ὁ Κέλσος καὶ ὅρκου ἐλεφάντων
[4]	δὲ φήσομεν ὅτι οὐκ οἶδ´	ὅπως	ὁ πολλὰ ἀναγνοὺς καὶ ἱστορίας
[4]	οὐδὲ ἀετῷ οὐδὲ δελφῖνι, ἀλλ´	ὅπως	ὅδε ὁ κόσμος ὡς ἂν
[4]	διὰ τὸ λογικὸν ζῷον, καὶ	ὅπως	ὅδε ὁ κόσμος ὡς ἂν
[4]	ἀκόλουθον αὐτοῖς. ~Οὐκ οἶδα δ´	ὅπως	παραπλησίως τῷ κατακλυσμῷ καθήραντι τὴν
[4]	τῶν φωνῶν ἀμφίβολον, οὐκ οἶδ´	ὅπως	παρέρριπται. Καίτοι γε ἐχρῆν αὐτόν,
[4]	τῶν ἀνθρώποις διακονουμένων ζῴων ἢ	ὅπως	ποτὲ ἄλλως ὄντων, μὴ ἀποφήνασθαι
[4]	ἢ αἰτιασαμένη καὶ μεμψαμένη· πλὴν	ὅπως	ποτὲ ἔχει τὸ γενόμενον, ἀνάγεται
[4]	τὸν λόγον. ~Οὐκ οἶδα δ´	ὅπως	τὰ ἄμικτα καὶ οὐ πεφυκότα
[4]	Καὶ πρῶτόν γε οὐκ οἶδ´	ὅπως	τὴν τῶν ζῴων περὶ τὰ
[4]	ἅπερ ἐὰν δοθῇ, οὐκ οἶδ´	ὅπως	τὸ ἐφ´ ἡμῖν σωθήσεται καὶ
[4]	ἑξῆς ἐπιφέρει διεξιὼν μυρμήκων ἐγκώμιον·	ὅπως	τῷ περὶ ἐκείνων ἐγκωμίῳ τὸ
[4]	τοῦ θεοῦ. ~Οὐκ οἶδα δ´	ὅπως	φλυαρήσας μάτην ἐφ´ οἷς ἐξεθέμεθα,
[4]	ῥᾴδιον, τάχα δὲ οὐδὲ τούτοις	καθαρῶς	αὐτὴν γνῶναι δυνατόν, ἐὰν μὴ
[4]	ὀλίγοι εἰσὶν οἱ πάντῃ καὶ	καθαρῶς	πρεσβεύοντες τὰ τῆς ἀληθείας καὶ
[4]	Ἀφροδίτης ἀκόλουθος θεράπων γέγονεν ὁ	Ἔρως,	γεννηθεὶς ἐν τοῖς ἐκείνης γενεθλίοις
[4]	καὶ Πενίας υἱὸς ὢν ὁ	Ἔρως	ἐν τοιαύτῃ τύχῃ καθέστηκε. Πρῶτον
[4]	ἀεὶ ὑπεκρεῖ, ὥστε οὔτ´ ἀπορεῖ	Ἔρως	ποτὲ οὔτε πλουτεῖ. Σοφίας δ´
[4]	μὲν τῆς κατὰ τῶν ἀδίκων»	γέρως	δὲ τοῦ εἰς τοὺς δικαίους
[4]	καὶ τὴν ἀπολογίαν μετὰ τοῦτ´	ἐναργεστέρως	ἀποδεῖξαι καὶ ἀποδεικτικῶς ἀποδοκιμάσαι μὲν
[4]	ἀπολωλότα πρόβατα οἴκου Ἰσραὴλ» ἐπιστρέψαι,	δευτέρως	δὲ τὸ διὰ τὴν ἐκείνων
[4]	αὑτὰ ἡ φύσις ὅπλα δέδωκεν,	εὐχερῶς	ἡμᾶς ὑπάγουσα ἐκείνοις. Καὶ ἐνταῦθα
[4]	τίσιν εἴρηνται, καὶ οὐκ ἂν	εὐχερῶς	κατηγόρησεν ὡς ἀδιανοήτων καὶ μηδεμίαν
[4]	ζητηθέντα περὶ φύσεως κακῶν καὶ	διαφόρως	ἑρμηνευθέντα δι´ ὀλίγων λεξειδίων οἴεται
[4]	ἀνθρώπων, καὶ οἱ ταῖς χαμαιτύπαις	ἀδιαφόρως	προσιόντες διδάσκοντες δὲ καὶ μὴ
[4]	τινὶ τοιαύτῃ ὕλῃ, ἀσφάλτῳ δὲ	στερρῶς	ἐκέχριστο. Πῶς δ´ οὐ θαυμαστὸν
[4]	τῆς διαθέσεως· εὑρήσει γὰρ ἄνδρας,	διαπύρως	περὶ ὧν ὑπειλήφασι διατεινομένους, τινὰς
[4]	λέγειν τὰς αἰτίας τῶν μερισμῶν.	Ἴσως	γὰρ ἂν ἐπιδοὺς ἑαυτὸν τῇ
[4]	τὸ προκείμενον τοῖς ἐν ἡμῖν	συνετῶς	πρεσβεύουσι τοῦ λόγου ἄλλο ἐστὶν
[4]	ὅλου ἀλλὰ παρὰ τὸ ὅλον	ἐξαιρέτως	παντὸς λογικοῦ. Καὶ οὐδέ ποτε
[4]	μηδ´ ἐπὶ τούτῳ τοὺς ἀνθρώπους	ἐξαιρέτως	σεμνύνεσθαι μηδὲ θέλειν ἔχειν τὴν
[4]	καὶ στρατεύει ἀπὸ ἑνὸς κελεύσματος	εὐτάκτως·	καὶ ἀσκαλαβώτης χερσὶν ἐρειδόμενος καὶ
[4]	ἱπταμένοις βέλη ἐπ´ αὐτὰ ἀπέλυον.	Πάντως	δ´ ἂν καὶ προγινώσκοντες ἀετοὶ
[4]	τὰ θεῖα πιστότερον εἶναι δοκεῖ,	πάντως	δή που διότι γνῶσιν αὐτοῦ
[4]	ἀνθρώπων ἰσχυρότεροί τινες εἰσὶν οὐ	πάντως	διὰ τὸ ἦθος, τὸν αὐτὸν
[4]	καὶ θιγγάνων τῶν ἀηδῶν οὐ	πάντως	ἐκφεύγει τὸ τοῖς αὐτοῖς δύνασθαι
[4]	τὸ τὰ μέλλοντα προγινώσκειν οὐ	πάντως	θεῖόν ἐστι· καθ´ αὑτὸ γὰρ
[4]	φύσις καὶ ἡ αὐτή, οὐ	πάντως	καὶ ἡ τῶν κακῶν γένεσις
[4]	τί οὖν τοῦτο πρὸς τὸ	πάντως	κατ´ ἀρχὰς τοὺς μὲν ἀνθρώπους
[4]	τῷ θεῷ; Ἢ δι´ ἡμᾶς	πάντως	λέγει; Δι´ ἡμᾶς γὰρ ἐγράφη
[4]	καὶ τῆς εἰς αὐτὸν εὐσεβείας,	πάντως	μὲν καὶ κατὰ Κέλσον τινὲς
[4]	προσιόντες διδάσκοντες δὲ καὶ μὴ	πάντως	παρὰ τὸ καθῆκον τοῦτο γίνεσθαι
[4]	τὰ τῶν φαυλοτάτων· οὐχ ὅτι	πάντως	τὸ τοιοῦτον ὑγιῶς γεγένηται, ἀλλ´
[4]	τὸ ἀληθῶς ἀρσενικὸν ἢ τὸ	ὄντως	θηλυκὸν ἢ τὴν κτηνῶν φύσιν
[4]	ἔστω καὶ ταῦτα ἡμῖν μὲν	συνᾳδόντως	αὐτῷ συγχωρεῖν αὐτῷ δὲ καὶ
[4]	δεόντως μὲν ἐπαινετὴν εἶναι, οὐ	δεόντως	δὲ ψεκτήν. Εἶπον οὖν ἐν
[4]	ἡμῶν, ἀποκρινούμεθα ἀποδεικνύναι πειρώμενοι οὐ	δεόντως	λελέχθαι περὶ τῶν πάντων ἀνθρώπων
[4]	τὴν δὲ προαίρεσιν τούτοις χρωμένην	δεόντως	μὲν ἐπαινετὴν εἶναι, οὐ δεόντως
[4]	ἐδέοντο οἱ πολλοὶ προσωποποιοῦντος θεοῦ	ἁρμοζόντως	ἑαυτῷ τὰ πρὸς τοὺς τοιούσδε
[4]	τὸ σεμνὸν τοῦ λόγου αὐτῶν	ἁρμοζόντως	τοῖς πανταχοῦ κατὰ τὰ δεόμενα
[4]	τὴν τῶν Στωϊκῶν ὑπόθεσιν σοφοῦ,	καθηκόντως	ἐν τῇ φθορᾷ τῶν πάντων
[4]	γένους διεφθαρμένου, καὶ ζητοῦσιν εἰ	καθηκόντως	ὁ πατὴρ συνελεύσεται τῇ θυγατρὶ
[4]	λεγομένων φυλαττόμενοι λέγειν τὸ μὴ	ἀρεσκόντως	ἀπαγγελλόμενον τῷ θεῷ. Εἰ μὴ
[4]	δοθείη καὶ δυνατὸν τοῦτο καὶ	πρεπόντως	γινόμενον, διὰ τί οὐχὶ μᾶλλον
[4]	θαυμάσαι τις ἂν τὴν πρόνοιαν,	συμφερόντως	παρὰ τὰ ἄλογα ζῷα ἐνδεὲς
[4]	ἧττον μακάριος ἦν, καὶ ὅτε	συμφερόντως	τῷ γένει ἡμῶν ἑαυτὸν ἐταπείνου.
[4]	κόσμον ὑπὸ ἑνὸς γεγονέναι τεχνίτου,	συμφερόντως	τῷ ὅλῳ τὰς διαφορὰς τῶν
[4]	θεὸν ἐπιτιθέναι κατὰ τὸ ἑαυτοῦ	συμφερόντως	τῷ παντὶ βούλημα τοῖς τοιαύτης
[4]	καὶ πάντῃ τεταγμένως αὐτὴν ἀφανίζων	συμφερόντως	τῷ παντί. Εἰ δὲ μετὰ
[4]	Μωϋσέως, ἥτις ἐπιγέγραπται Γένεσις, φησὶν	ἀναισχύντως	ἄρα ἐπεχείρησαν γενεαλογεῖν αὑτοὺς ἀπὸ
[4]	ἀνθρώπους ὑπείληφεν εἶναι ὁ Κέλσος,	ἀναισχύντως	ἐπιχειροῦσιν ἑαυτοὺς καὶ τὴν ἀρχὴν
[4]	Εἰ μὴ ἄρα διὰ τούτων	λεληθότως	βούλεται ὁ Κέλσος— καὶ γὰρ
[4]	τάσσεσθαι ὄνομα· εἰ μὴ ἄρα	λεληθότως	διαβάλλειν βούλεται ὡς ἐπικούρειος πᾶσαν
[4]	ἄλλων ζῴων ἀντιποιηθήσεται· καὶ μάλ´	εἰκότως·	τί γὰρ ἂν φαίη τις
[4]	βλάβῃ τῶν νέων. ~Εἰ δ´	ἀδεκάστως	ἀνεγνώκει τὴν γραφὴν ὁ Κέλσος,
[4]	ἐν τῷ βιβλίῳ. Ἐὰν δ´	ἀδεκάστως	τις ἐντυγχάνῃ, εὑρήσει ὅτι οὐδ´
[4]	ἄλλη φύσις καὶ οὐ μόνον	ἀκατασκευάστως	τὸ τηλικοῦτον δόγμα ῥίψαντι ἀλλὰ
[4]	ποιήσαντες οὐκ ἐφυλάξαντο. Διόπερ οὐκ	ἀχαρίστως	ὁ Πλάτων ἐκβάλλει τῆς ἑαυτοῦ
[4]	τοιοῦτον· δεύτερον δὲ ἀκολουθεῖ τῷ	ἀδιορίστως	εἰρῆσθαι περὶ τῆς ψυχῆς, ὡς
[4]	τηλικοῦτον δόγμα ῥίψαντι ἀλλὰ καὶ	ἀδιορίστως·	οὐ γὰρ ἐσαφήνισε, πότερον ~ΠΡΟΣ
[4]	ἀθανάτῳ κατὰ τὰ αὐτὰ καὶ	ὡσαύτως	ἔχειν. Οὐκ ἂν οὖν οὐδὲ
[4]	καὶ ἐπανελθόντες τὰ ἴδια ἀπειλήφασιν,	ἀκωλύτως	ποιοῦντες τὰ νενομισμένα. Ἓν οὖν
[4]	ὑπὸ σελήνην ἐστί, καὶ οὐχ	οὕτως	ἄλλα ὡς τὰ ἐπὶ γῆς.
[4]	εἰσήγαγε τοῦτο δὲ οἰκοδομικήν, καὶ	οὕτως	ἀναβέβηκεν ἡ σύνεσις καὶ ἐπὶ
[4]	τῆς ἀπὸ τῶν σωμάτων αὐτῶν,	οὕτως	αὐτὰ ἀναιροῦμεν ὡς καὶ τὰ
[4]	ἀλλήλους χρώμεθα Χριστιανοὶ καὶ Ἰουδαῖοι·	οὕτως	γὰρ ἂν κἂν ἔδοξε τοὺς
[4]	εἶναι τὴν οἰωνιστικήν, ἵνα καὶ	οὕτως	δείξω τοῖς προκαταληφθεῖσιν ὅτι καὶ
[4]	τῶν ἀρχῶν αὐτῆς, οὐκ ἂν	οὕτως	διέσυρε τὸν ἀθάνατον εἰς θνητὸν
[4]	ἐστιν ἄλλο ὑπονοῆσαι ἢ ὅτι	οὕτως	ἐγράφη, ὥστε τροπολογεῖσθαι αὐτὰ κατὰ
[4]	μαντειῶν ἀκούσονται· σοὶ δὲ οὐχ	οὕτως	ἔδωκε κύριος ὁ θεός σου»
[4]	οὐ τῷ σωματικῶς αὐτοὺς καταβαίνειν,	οὕτως	εἴ που λέγεται ἐν ταῖς
[4]	οἴδαμεν δὲ καὶ τοὺς ἀγγέλους	οὕτως	εἶναι ἀνθρώπων κρείττονας ὥστε τοὺς
[4]	δ´ ὑποζυγίοις χρώμεθα ἢ ἀχθοφόροις.	Οὕτως	εἰς γυμνάσιον τῶν τῆς ἀνδρείας
[4]	καταναλίσκον» ἐστίν, ὡς ἀποδεδώκαμεν, καὶ	οὕτως	εἰσπορεύεται ὡς πῦρ χωνευτηρίου» χωνεύσων
[4]	ἄλλο τι ἐν ἀετῷ καὶ	οὕτως	ἐν τοῖς λοιποῖς ζῴοις, ἀλλὰ
[4]	ὡς παίδων ἐπιστροφὴν καὶ διόρθωσιν·	οὕτως	ἔοικεν ὁ τοῦ θεοῦ λόγος
[4]	παντὶ βούλημα τοῖς τοιαύτης καὶ	οὕτως	ἐπιπόνου δεομένοις θεραπείας καὶ διορθώσεως.
[4]	ἀνεγνωκέναι τὰ βιβλία, ἐπεὶ πολλαχοῦ	οὕτως	ἐπιτετεῦχθαί μοι φαίνεται, ὥστε αἱρεθῆναι
[4]	θεωρίαις γινομένην ἢ ἐν ἐλάττοσιν·	οὕτως	ἔστιν εἰπεῖν μᾶλλον καὶ ἐπὶ
[4]	τῶν ἐπουρανίων» Καὶ εἴπερ τοῦθ´	οὕτως	ἔχει, δῆλον ὅτι κατ´ αὐτόν,
[4]	τοὺς φθείροντας τὸν κόσμον τοῦθ´	οὕτως	ἔχει· πειράσονται δὲ δεικνύναι καὶ
[4]	παρόντος μίαν παραθέσθαι Παύλου λέξιν	οὕτως	ἔχουσαν· Τοῦτο φρονείσθω ἐν ὑμῖν,
[4]	Σολομῶντος λέξει ἀπὸ τῶν Παροιμιῶν	οὕτως	ἐχούσῃ· Τέσσαρα δ´ ἐστὶν ἐλάχιστα
[4]	κύνες καὶ ἄλλα τῶν ἀλόγων·	οὕτως	ἡ πρόνοια τῶν μὲν λογικῶν
[4]	ὡς κακῶς εἰρημένου. Ἔχει δ´	οὕτως	ἡ τοῦ Κέλσου λέξις· Εἰ
[4]	γὰρ ἀστέρος διαφέρει ἐν δόξῃ.	Οὕτως	καὶ ἡ ἀνάστασις τῶν νεκρῶν»
[4]	ἀνθρώποις ἤτοι αἳ κυρίως εἰσὶν	οὕτως	καλούμεναι σπουδαῖαί τινες ἕξεις καὶ
[4]	καὶ τὸ ὑπὸ τοῦ Κέλσου	οὕτως	λεγόμενον· Ὥστε ταύτῃ γε ὁ
[4]	οὐδεμιᾶς δυνάμεως θεοῦ μετειληφέναι, τὸ	οὕτως	μεγαλοφυέστατα δεδιδαγμένον ἀναβαίνειν ἐπὶ τὴν
[4]	καὶ τὰ ἐπ´ αὐτῆς φυόμενα,	οὕτως	ὁ θεὸς οἱονεὶ ἐνιαυτούς τινας,
[4]	τὸ ἐν τῷ προφήτῃ λεγόμενον	οὕτως·	Οἱ οὐρανοὶ ἀπολοῦνται, σὺ δὲ
[4]	ἵνα μὴ ὁ κόσμος φθαρῇ·	οὕτως	οἱονεὶ πρόνοιά τις ἐφέστηκε τοῖς
[4]	παντὸς τοῦ οὐρανοῦ τῷ Ἐγένετο	οὕτως»	ὁμοίως δὲ καὶ ἐπὶ τῶν
[4]	ἐνέργειαι, ἢ καὶ αἱ καταχρηστικώτερον	οὕτως	ὀνομαζόμεναι πρὸς τὴν κατὰ τὸ
[4]	ὄψεται ἀρχὴν ἢ τήν, ἵν´	οὕτως	ὀνομάσω, ἀλογίαν· ἐν δὲ τοῖς
[4]	θεὸς οἱονεὶ ἐνιαυτούς τινας, ἵν´	οὕτως	ὀνομάσω, οἰκονομεῖ ὅλους τοὺς αἰῶνας,
[4]	δυνηθῇ αὐτοῦ καὶ τήν, ἵν´	οὕτως	ὀνομάσω, προηγουμένην μορφὴν θεάσασθαι. ~Εἰσὶ
[4]	δαίμονές τινες φαῦλοι καί, ἵν´	οὕτως	ὀνομάσω, τιτανικοὶ ἢ γιγάντιοι, ἀσεβεῖς
[4]	ὑλῶν, τὴν τοῦ χρυσοῦ, ἵν´	οὕτως	ὀνομάσω, φύσιν τῆς ψυχῆς ἢ
[4]	τὸν κόσμον ἀρχὴν αὐτοῦ εἰπεῖν,	οὕτως	οὐδὲ χρόνον, ὅτ´ οὐδαμῶς ἦσαν
[4]	αὐτοὺς ἡβηδὸν ἀπώλεσεν καὶ ἐπυρπόλησεν,	οὕτως	οὐδὲν ἦσαν, θεὸς δ´ ὁ
[4]	Κέλσος μὲν οὖν λεγέτω ὅτι	οὕτως	οὐκ ἀνθρώπῳ ὡς οὐδὲ λέοντι
[4]	ὁμοιώματι τῆς παραβάσεως Ἀδάμ» οὐχ	οὕτως	περὶ ἑνός τινος ὡς περὶ
[4]	ἰσχυροτέρῳ ὡς δυνατωτέρῳ οὑτωσὶ εὐτρεπίζεται·	οὕτως	τὴν τοῦ πεφυκότος τρέφειν ἀνθρωπίνην
[4]	αὐτὸν χρᾶσθαι ὄρνισι καὶ μηδενὶ	οὕτως	τῶν φιλοσοφησάντων παρ´ Ἕλλησιν· ἡμῖν
[4]	Κέλσος, σαφὴς τυγχάνῃ, οὐ δ´	οὕτως	φαίνεται ἐπὶ καθαρσίῳ τῆς γῆς
[4]	τί ἄλλο ᾠκονόμει ἢ εἰς	φῶς	αὐτὸς θείᾳ δυνάμει προαγαγεῖν πᾶσαν
[4]	περὶ φωτὸς μὲν τῷ Ἐγένετο	φῶς»	ἐπὶ δὲ συναγωγῆς μιᾶς παντὸς
[4]	οἶμαι προσεδόκησαν ὅτι ταῦτ´ εἰς	φῶς	πρόεισι. Πῶς δ´ οἱ ὅλῳ
[4]	οἶμαι προσεδόκησαν ὅτι ταῦτ´ εἰς	φῶς	πρόεισιν, ἀλλ´ ἀτεχνῶς παισὶ νηπίοις
[4]	γράμματα οὐ προσεδόκησαν αὐτὰ εἰς	φῶς	προελθεῖν, οἳ καὶ ἐπροφήτευσαν πᾶσι
[4]	ἠγνοηκέναι ὁ Κέλσος οὐ μὴν	σαφῶς	ἐκτεθεῖσθαι, ἐπεὶ μὴ ἐδύνατο ἀπαντῆσαι
[4]	γραφὴν ὁμολογουμένου φαύλου· καὶ μὴ	σαφῶς	ἐκτιθέμενος τὰ περὶ τὸν Συμεὼν
[4]	τοῖς ἀλόγοις ζῴοις τοῖς ἀγριωτάτοις;	Σαφῶς	οὖν λεγέτω ὁ Κέλσος ὅτι
[4]	οὐχ εὑρίσκεται ἡ θεία γραφὴ	σαφῶς	παραδεξαμένη ὡς καλῶς γεγενημένον τὸ
[4]	ἀμαθίαν ἐγκαλῶν καὶ ἀπαιδευσίαν Κέλσος	σαφῶς	παρίστησι, τίνα τρόπον ἀκριβῶς ᾔδει
[4]	φίλοι τῷ θεῷ. Καὶ γὰρ	σαφῶς	ὑπὲρ ἁμαρτωλῶν λέγεται πάντα ἀναδεδέχθαι
[4]	τοιοῦδε μηδ´ ἀμφισβητηθέντος. Πάνυ δ´	ἀσαφῶς	ἐν τούτοις δοκεῖ μοι εἰρηκέναι
[4]	τὰ ἐν μύθου σχήματι λεγόμενα	φιλοσόφως	ἐξετάζοντες δυνηθῶσιν εὑρεῖν τὸ βούλημα
[4]	καὶ δικαιολογήσασθαι πρὸς τὴν κατηγορήσασαν,	μεγαλοψύχως	ἀπεσιώπησε, τῷ θεῷ ἐπιτρέψας τὰ