Chapitre
[4]	τοῦ ἱερούς τινας ἄνδρας γεγονέναι	τὸν	Ἀβραὰμ καὶ τὸν Ἰσαὰκ καὶ
[4]	ἀναισχυντότατα παρειλῆφθαι γενεαλογίαν Ἰουδαίοις αὐχοῦσι	τὸν	Ἀβραὰμ καὶ τοὺς ἀπ´ αὐτοῦ,
[4]	Ἐπέβαλεν ὁ θεὸς ἔκστασιν ἐπὶ	τὸν	Ἀδάμ, καὶ ὕπνωσε. Καὶ ἔλαβε
[4]	συνεργοὺς εἰς τοὺς δεσμοὺς παραλαμβάνουσα	τὸν	ἀδελφὸν τοῦ καταδουμένου καὶ τὴν
[4]	αὐτῆς, οὐκ ἂν οὕτως διέσυρε	τὸν	ἀθάνατον εἰς θνητὸν ἐρχόμενον σῶμα,
[4]	καταποντώσας ἐν τῇ ἐρυθρᾷ θαλάσσῃ	τὸν	Αἰγυπτίων βασιλέα καὶ τοὺς Αἰγυπτίους
[4]	τοῦ Περιπάτου, ἄϋλον φάσκουσιν εἶναι	τὸν	αἰθέρα, καὶ πέμπτης παρὰ τὰ
[4]	τὴν λέξιν ἐκθέμενος, δυναμένην ἐπιστῆσαι	τὸν	ἀκούοντα ὅτι μετὰ τροπολογίας εἴρηται.
[4]	ὀνομάτων εἰς δυνάμεις παραλαμβανομένων διαλαμβάνων	τὸν	ἀκριβῆ περὶ τούτων παραστῆσαι λόγον
[4]	ὧν εἷς τις ἔφασκε διεγείρων	τὸν	ἀκροατὴν ἐπὶ τροπολογίας· Λέγετέ μοι,
[4]	οὐδὲ παρέστησεν ὁ Κέλσος. Καὶ	τὸν	ἀναγνωρισμὸν δὲ τίθησιν, οὐκ οἶδα
[4]	ἀναγωγῆς. Ἐπεὶ δ´ οἴεται Μωϋσέα,	τὸν	ἀναγράψαντα τὰ περὶ τοῦ πύργου
[4]	θυγατρὶ μίγνυται, καὶ γυνὴ καταδεῖ	τὸν	ἄνδρα, συνεργοὺς εἰς τοὺς δεσμοὺς
[4]	εἰ Κέλσου, τοῦ ἐπὶ τοσοῦτον	τὸν	ἄνθρωπον ἐξευτελίζοντος. Ἀλλὰ γὰρ ὅσον
[4]	καὶ ἀνεπινόητος τῶν τεχνῶν, πεποίηκε	τὸν	ἄνθρωπον ἐπιδεῆ· ἵνα δι´ αὐτὸ
[4]	φιλοσόφων κατηγορεῖ, οὐ κακῶς προταττόντων	τὸν	ἄνθρωπον καὶ ἁπαξαπλῶς τὴν λογικὴν
[4]	τοῦ ἀπατηθῆναι ὑπὸ τῶν δαιμόνων	τὸν	ἄνθρωπον καὶ κατασπασθῆναι αὐτοῦ τὸν
[4]	ἡμετέραν» ἐποίησε δ´ ὁ θεὸς	τὸν	ἄνθρωπον κατ´ εἰκόνα» θεοῦ ἀλλ´
[4]	ἀντιπράσσοντα τοῖς τοῦ θεοῦ πρὸς	τὸν	ἄνθρωπον παραγγέλμασιν ὁ Κέλσος κωμῳδεῖ,
[4]	τοῦ κατ´ εἰκόνα» θεοῦ γεγονέναι	τὸν	ἄνθρωπον πρὸς τὸ καθ´ ὁμοίωσιν»
[4]	ἔστιν ὅτ´ οὐκ ἐβουλήθη δικαιῶσαι	τὸν	ἀνθρώπων βίον ὁ θεός, ἀλλὰ
[4]	αἰῶνα ὁ θεὸς ἀνεμνήσθη δικαιῶσαι	τὸν	ἀνθρώπων βίον, πρότερον δὲ ἠμέλει;
[4]	τινος φυσικῆς ὑποκατασκευῆς; Ἀλλ´ ἄτοπον	τὸν	ἀπ´ οὐρανοῦ βλέποντα τὰ ἐπὶ
[4]	τῇ χύσει τῆς κακίας ἐπιδημήσειν	τὸν	ἀποκαθαροῦντα τὸν κόσμον καὶ ἑκάστῳ
[4]	τοῖς τοιούτοις ἀντιλέγειν ἱστάμενον πρὸς	τὸν	ἀσέβειαν ἡμῶν κατηγοροῦντα εὔηθες· παντὶ
[4]	ἀφανίσειν, οὔτ´ ἂν ὁ κατὰ	τὸν	αὐτὸν ποιητὴν δράκων οὐκ ἐφυλάξατο
[4]	οὐ πάντως διὰ τὸ ἦθος,	τὸν	αὐτὸν τρόπον δαίμονες δαιμόνων εἶεν
[4]	κακῶς λέγειν νομίζουσι τοὺς ἐχθρούς,	τὸν	αὐτὸν τρόπον καὶ ὁ Κέλσος
[4]	τῷ παντί. Εἰ δὲ μετὰ	τὸν	ἀφανισμὸν τῆς κακίας λόγον ἔχει
[4]	Πολλῷ γὰρ κρείττονα τῶν κατὰ	τὸν	Βελλεροφόντην ἱστορουμένων ἴδοιμεν ἂν τὸν
[4]	συνέσεως ἀμελεῖν. Ἡ τῶν κατὰ	τὸν	βίον γοῦν χρειῶν ἀπορία συνέστησε
[4]	δὴ παρ´ αὐτῷ λέγουσι πληρωθέντα	τὸν	βίον πάσης κακίας δεῖσθαι τοῦ
[4]	τῆς ἤδη γεγενημένης ἐπιδημίας εἰς	τὸν	βίον τῶν ἀνθρώπων τοῦ υἱοῦ
[4]	καὶ πάντῃ καταφρονοῦντες αὐτῶν διὰ	τὸν	βοηθοῦντα τοῦ θεοῦ λόγον τοῖς
[4]	ἀπιθανώτατα καὶ ἀμουσότατα τὰ περὶ	τὸν	γηγενῆ ἄνθρωπον, ἀλλ´ οἱ κατὰ
[4]	τὴν γνῶσιν αὐτοῦ κακοδαιμονίας ἀπαλλάσσειν	τὸν	γινώσκοντα. Ἀλλ´ οὐδὲ διαπειράσαι θέλων
[4]	μὲν φύσιν ἐν τούτοις θαυμαστέον·	τὸν	δ´ ἄνθρωπον, ἐπιλογίσασθαι τὰ περὶ
[4]	δράκων ἐπὶ νῶτα δαφοινός, σμερδαλέος,	τὸν	δ´ αὐτὸς Ὀλύμπιος ἧκε φόωσδε,
[4]	τῶν Βασιλειῶν ὀργὴν» θεοῦ, ἀναπείθουσαν	τὸν	Δαυὶδ ἀριθμῆσαι τὸν λαόν, ἐν
[4]	δηλοῖ τὸ παραχαράττοντες καὶ ῥᾳδιουργοῦντες	τὸν	Δευκαλίωνα, καὶ τοῦτο· Οὐ γὰρ
[4]	κορώνην ἀγγέλους, παραχαράττοντες καὶ ῥᾳδιουργοῦντες	τὸν	Δευκαλίωνα· οὐ γὰρ οἶμαι προσεδόκησαν
[4]	τὸ ἐμπιστευθῆναι ὑπὸ τοῦ Φαραὼ	τὸν	δεύτερον κατ´ Αἰγυπτίων θρόνον ὁ
[4]	σελήνην· ἀλλὰ καθαρὰν εὐσέβειαν εἰς	τὸν	δημιουργὸν ἀσκοῦντες καὶ τὰ καλὰ
[4]	ἐν ᾗ ἀρρητοποιοῦσα ἡ Ἥρα	τὸν	Δία ἐγέγραπτο. Λέγει γὰρ ἐν
[4]	Ἀρείῳ πάγῳ βουλὴν καταψηφίσεσθαι αὐτοῦ	τὸν	διὰ τοῦ κωνείου θάνατον. Οὕτω
[4]	δὲ τῇ πρώτῃ τῶν Παραλειπομένων	τὸν	διάβολον» καὶ συνεξετάζων ἀλλήλοις τὰ
[4]	ἀμφοτέρων τῶν ὁδῶν ἀκριβῶς κατανοήσῃ	τὸν	διατιθέντα πρὸς τὸ καλὸν λόγον.
[4]	ὡς ποίαν πλυνόντων» ἵνα χωνεύσῃ	τὸν	ἑαυτοῦ λαόν. Ἐπὰν οὖν λέγηται
[4]	τὸ ἀγωγόν. Τίθησι δὲ καὶ	τὸν	εἰς δοῦλον πραθέντα Ἰωσὴφ ἐλευθερούμενον
[4]	Σόδομα, καὶ τίς ὁ πρὸς	τὸν	ἐκεῖθεν διασῳζόμενον τῶν ἀγγέλων λόγος,
[4]	ἄξιον εἶναι. Πᾶς γὰρ ὁμολογήσει	τὸν	ἐλεούμενον μὴ μισεῖσθαι, ὅτ´ ἐλεεῖται,
[4]	πῶς λέλεκται πάντων εἶναι δοῦλον	τὸν	ἐν ἡμῖν μείζονα. Καὶ ἐὰν
[4]	τῷ θεῷ, συνιεὶς δὲ καὶ	τὸν	ἐν ταῖς προφητείαις λόγον φήσαι
[4]	τὰ θεῖα, ἀποδεχόμενοι τοῦ Πλάτωνος	τὸν	ἐν Φιλήβῳ λόγον, μὴ βουληθέντος
[4]	δύναται συναρπάσαι οὐ μὴν καὶ	τὸν	ἐνορῶντα τῇ φύσει τῶν πραγμάτων·
[4]	καὶ μίσους ἄξια. Παρακαλοῦμεν δὲ	τὸν	ἐντυγχάνοντα τῇ ἀπολογίᾳ ταύτῃ πρὸς
[4]	φθαρτοῦ, καὶ ὅτι οὐδὲν ἄτοπον	τὸν	ἐξ ἀνομοίων συνεστηκότα κόσμον ὑπὸ
[4]	ἐπουράνια τάχα δὲ καὶ αὐτὸν	τὸν	ἐπὶ πᾶσι θεόν, διὸ καὶ
[4]	μέχρι ὀνόματος θέλομεν Δία καλεῖν	τὸν	ἐπὶ πᾶσι θεὸν οὐδ´ Ἀπόλλωνα
[4]	διάληψις περὶ τοῦ πάντ´ ἐφορᾶν	τὸν	ἐπὶ πᾶσι θεὸν τὰ ὑφ´
[4]	τῇ παραδοχῇ τῆς θειότητος διὰ	τὸν	ἐπὶ πλεῖον εὔτονον καὶ ἐρρωμένον
[4]	πάνυ ἐμφαίνοντι διὰ τοῦ συγγράμματος	τὸν	Ἐπικούρειον ἀλλὰ προσποιουμένῳ πρόνοιαν εἰδέναι,
[4]	τε παρ´ αὐτῷ καὶ ἐκύησε	τὸν	Ἔρωτα. Διὸ δὴ καὶ τῆς
[4]	τοῦ Ἰωσὴφ οὐκ ἐνδόντος πρὸς	τὸν	ἔρωτα τῆς νομιζομένης δεσποίνης, πῇ
[4]	τούτοις εἰρημένα, δυνάμενα αὐτόθεν κινῆσαι	τὸν	εὐμενῶς ἐντυγχάνοντα, ὅτι πάντα ταῦτα
[4]	μὴ φύσιν ἀλλὰ λόγον εἶναι	τὸν	εὑρίσκοντα ταῦτα ἐν τοῖς ζῴοις;
[4]	ἀγαθὸς ὢν ὁ θεὸς ἀνατέλλει»	τὸν	ἥλιον αὐτοῦ ἐπὶ πονηροὺς καὶ
[4]	εἰς τὸν οὐρανὸν καὶ ἰδὼν	τὸν	ἥλιον καὶ τὴν σελήνην καὶ
[4]	ἐπὶ πᾶσι θεὸν οὐδ´ Ἀπόλλωνα	τὸν	ἥλιον οὐδ´ Ἄρτεμιν τὴν σελήνην·
[4]	τοῦ Ἰσαὰκ εὐχὰς μὴ ἐπὶ	τὸν	Ἠσαῦ ἀλλ´ ἐπὶ τὸν Ἰακὼβ
[4]	λέγει ἢ πρὸς τούτῳ καὶ	τὸν	Ἠσαῦ τῷ Ἰακώβ· πατρὸς δὲ
[4]	τούτων ἐπ´ ὀλίγον διαλάβωμεν, ἐλέγχοντες	τὸν	ἤτοι μὴ προσποιούμενον τὴν ἑαυτοῦ
[4]	ἁμαρτάνον διὰ πόνων ἐπιστρέφεσθαι πρὸς	τὸν	θεὸν αὐτῶν, ὁτὲ μὲν ἐπὶ
[4]	ὁ Κέλσος φησὶν ἡμᾶς λέγειν	τὸν	θεὸν δίκην βασανιστοῦ πῦρ φέροντα
[4]	θεῖα γράμματα παρίσταμεν ἄτρεπτον λέγοντα	τὸν	θεὸν ἔν τε τῷ Σὺ
[4]	μαρτυροῦμεν ἑλλήνων φιλοσόφων ὅτι ἐπέγνωσαν	τὸν	θεόν, ἐπεὶ Ὁ θεὸς αὐτοῖς
[4]	ἀξίαν χρησόμενον; Οὐ γὰρ κατὰ	τὸν	θεόν ἐστι μὴ στῆσαι τὴν
[4]	γραυσὶ διηγούμενοι καὶ ποιοῦντες ἀνοσιώτατα	τὸν	θεόν, εὐθὺς ἀπ´ ἀρχῆς ἀσθενοῦντα
[4]	δὲ φάσκῃ ὡς ἄρα ἀνοσιώτατα	τὸν	θεόν, εὐθὺς καὶ ἀπ´ ἀρχῆς
[4]	Φησὶ δὴ ὁ θεῖος λόγος	τὸν	θεὸν ἡμῶν εἶναι πῦρ καταναλίσκον»
[4]	λόγος παρίστησιν ἀκολουθεῖν ἡμῖν τὸ	τὸν	θεὸν καθ´ ἡμᾶς εἶναι ὡς
[4]	τῷ ἀνθρώπῳ φάσκουσι πάντα πεποιηκέναι	τὸν	θεόν. Καὶ βούλεται ἐκ τῆς
[4]	καὶ τὸν πάντα κόσμον ἀπολιπόντα	τὸν	θεὸν καὶ τὴν τοσαύτην γῆν
[4]	τοῦ βουλήματος τῶν γεγραμμένων φησὶ	τὸν	θεὸν καὶ φρέατα τοῖς δικαίοις
[4]	κἂν ὁ ἐν ἀρχῇ πρὸς	τὸν	θεὸν» λόγος, θεὸς» καὶ αὐτὸς
[4]	εἰπών· Ἐγγιεῖ Μωϋσῆς μόνος πρὸς	τὸν	θεόν, οἱ δὲ λοιποὶ οὐκ
[4]	τούτοις πᾶσι συμπολιτευόμενον εἴ φαμεν	τὸν	θεόν, τί ἄτοπον πράσσομεν πειθόμενοι
[4]	ἐπίσημα τοῦ Ἰακώβ» καί φησι	τὸν	θεὸν τοῖς υἱοῖς ὀνάρια καὶ
[4]	καὶ δεόμενον διηγήσεως, παριστάσης μεταδεδωκέναι	τὸν	θεὸν τοῦ ἀφθάρτου πνεύματος τῷ
[4]	τὸν λόγον, καὶ ἑκὼν οὔτε	τὸν	θεοῦ παράδεισον» ὠνόμασεν οὐδ´ ὡς
[4]	ἀπέχθειαν, οἶμαι τοῦ Ἠσαῦ πρὸς	τὸν	Ἰακώβ, ἀνδρὸς κατὰ τὴν γραφὴν
[4]	τὸν Ἰωσήφ, καὶ πατέρα ἐξαπατώμενον	τὸν	Ἰακώβ, ἐπεὶ μηδὲν ὑπονοήσας περὶ
[4]	Ἀβραὰμ καὶ τὸν Ἰσαὰκ καὶ	τὸν	Ἰακώβ, τοὺς πατέρας τοῦ Ἰουδαίων
[4]	ἐπὶ τὸν Ἠσαῦ ἀλλ´ ἐπὶ	τὸν	Ἰακὼβ φθάσαι. Ἄγχιστα δὲ τούτοις
[4]	φιλάνθρωπον; Ἢ ὥρα λέγειν καὶ	τὸν	ἰατρὸν ὁρῶντα δεινὰ καὶ θιγγάνοντα
[4]	κακὰ ἐκ θεοῦ· καὶ κατὰ	τὸν	Ἱερεμίαν γὰρ ἡμῶν σαφὲς ὅτι
[4]	οὖν Ἰουδαῖοι μετὰ τὸ διαθεῖναι	τὸν	Ἰησοῦν ἅπερ ἐτόλμησαν κατ´ αὐτοῦ
[4]	δύο οἶμαι ἀφ´ οὗ ἐσταύρωσαν	τὸν	Ἰησοῦν γεγονέναι ἐπὶ τὴν Ἱεροσολύμων
[4]	αὐτὴν ἔσεσθαι, Χριστιανοὺς δὲ ὁμολογοῦντας	τὸν	Ἰησοῦν εἶναι τὸν προφητευθέντα Χριστόν,
[4]	τι καὶ ἱερὸν χρῆμα γεγονέναι	τὸν	Ἰησοῦν ἐστι καὶ τὸ Ἰουδαίοις
[4]	πιστεύουσι παραδέδωκε τὴν σεμνὴν κατὰ	τὸν	Ἰησοῦν θεοσέβειαν· ὅστις οὐ μόνον
[4]	θεοῦ, καὶ ὅτι Ἰουδαῖοι κολάσαντες	τὸν	Ἰησοῦν καὶ χολὴν ποτίσαντες ἐπὶ
[4]	ποιήσαντες ἁμαρτίαν ἐν τῷ ἀποκτεῖναι	τὸν	Ἰησοῦν τέλεον ἐγκατελείφθησαν. ~Ἑξῆς δὲ
[4]	τοῦ ταῦτα πεπονθέναι ὑπ´ αὐτῶν	τὸν	Ἰησοῦν· τεσσαράκοντα γὰρ ἔτη καὶ
[4]	τῆς διὰ τὰ προφητικὰ εἰς	τὸν	Ἰησοῦν ὡς ὄντα Χριστὸν πίστεως·
[4]	ἄνδρας γεγονέναι τὸν Ἀβραὰμ καὶ	τὸν	Ἰσαὰκ καὶ τὸν Ἰακώβ, τοὺς
[4]	Καὶ γὰρ οὐκ ἄτοπόν ἐστι	τὸν	ἰώμενον φίλους νοσοῦντας ἰάσασθαι τὸ
[4]	τὸν Βελλεροφόντην ἱστορουμένων ἴδοιμεν ἂν	τὸν	Ἰωσήφ, ἑλόμενον κατακλεισθῆναι ἐν φυλακῇ
[4]	πιστεύσας αὐτοῖς ἐπένθει» ὡς ἀπολωλότα	τὸν	Ἰωσὴφ ἐν Αἰγύπτῳ δουλεύοντα. Ὅρα
[4]	τοῦ Ἰακώβ, καὶ ἀδελφὸν πιπρασκόμενον	τὸν	Ἰωσήφ, καὶ πατέρα ἐξαπατώμενον τὸν
[4]	καὶ τὴν τοῦ Ἰακὼβ διὰ	τὸν	Ἰωσὴφ πραθέντα εἰς Αἴγυπτον. Μητέρων
[4]	τὰς τῶν ἀδελφῶν ἐπιβουλὰς ἤτοι	τὸν	Κάϊν ἐπιβουλεύσαντα τῷ Ἄβελ λέγει
[4]	χρησαμένου, πατρὶ ἐσομένῳ τῶν μετὰ	τὸν	κατακλυσμόν; ~Ἔρριψε δ´ ὁ Κέλσος
[4]	συμβεβηκόσιν αὐτοῖς. Ἡμεῖς δὲ οὔτε	τὸν	κατακλυσμὸν οὔτε τὴν ἐκπύρωσιν κύκλοις
[4]	ἐπείπερ ἑώρα ἰσχυρὸν τὸν λόγον	τὸν	κατασκευάζοντα ἀπὸ τοιωνδὶ προγόνων εἶναι
[4]	εἰς ἕκαστον ὅριον γενέσεως ὑπὸ	τὸν	κεκληρωμένον τὸ ὅριον, καὶ πῶς
[4]	ὅπερ ἐστὶν ἀπιθανώτατον. ~Ἐχρῆν οὖν	τὸν	Κέλσον, διὰ τῶν προκειμένων βουλόμενον
[4]	αὐτὸς εἶ. Πλὴν ἀρκεῖ πρὸς	τὸν	Κέλσον καὶ ταῦτα ἀποφηνάμενον ὅτι
[4]	ἐστι τὰ Ἀριστοβούλου. Στοχάζομαι δὲ	τὸν	Κέλσον μὴ ἀνεγνωκέναι τὰ βιβλία,
[4]	πνεύματι. ~Καὶ Χριστιανοὶ δὲ κατὰ	τὸν	Κέλσον προστιθέντες τινὰς λόγους τοῖς
[4]	ὕλης γεγενημένου ὅμοιον εἶναι κατὰ	τὸν	Κέλσον τῷ ἑαυτοῦ λόγῳ. Εἰ
[4]	ἐν δὲ τοῖς λογικοῖς λόγον	τὸν	κοινὸν ἀνθρώπων πρὸς τὰ θεῖα
[4]	τὸ γελοιότερον μεταφράζειν τὰ γεγραμμένα,	τὸν	κόρακα» εἰς κορώνην μετείληφε καὶ
[4]	δ´ ἐπιστήσεται τις χρόνος, περιγράφων	τὸν	κόσμον ἀναγκαίαν περιγραφὴν τῷ αὐτὸν
[4]	ἔστιν οὖν τοῖς ἀγένητον ὑφισταμένοις	τὸν	κόσμον ἀρχὴν αὐτοῦ εἰπεῖν, οὕτως
[4]	διὰ τὴν τοιανδὶ ὑπόληψιν συστήσασθαι	τὸν	κόσμον, ἐλάττονα ἔσται τοῦ κατὰ
[4]	τῆς κακίας ἐπιδημήσειν τὸν ἀποκαθαροῦντα	τὸν	κόσμον καὶ ἑκάστῳ κατ´ ἀξίαν
[4]	ὅτι, ὥσπερ κατὰ τοὺς ἄφθαρτον	τὸν	κόσμον τηροῦντας τὸ ἰσοστάσιον τῶν
[4]	σελήνην καὶ τοὺς ἀστέρας, πάντα	τὸν	κόσμον τοῦ οὐρανοῦ, πλανηθεὶς προσκυνήσῃς
[4]	μὲν ὅτι κατὰ τοὺς φθείροντας	τὸν	κόσμον τοῦθ´ οὕτως ἔχει· πειράσονται
[4]	τοὺς μὴ βουλομένους ἀλλὰ τοὺς	τὸν	κρείττονα βίον καὶ ἀρέσκοντα τῷ
[4]	θεοῦ, ἀναπείθουσαν τὸν Δαυὶδ ἀριθμῆσαι	τὸν	λαόν, ἐν δὲ τῇ πρώτῃ
[4]	τῶν ἐν τῇ καλίᾳ νεοσσῶν	τὸν	λεγόμενον ἀετίτην λίθον εὑρόντες φέρουσιν
[4]	τὰ περὶ τὸν Συμεὼν καὶ	τὸν	Λευΐ, ἐπεξελθόντας τῇ ὕβρει τῆς
[4]	δοθὲν φυσικὸν βοήθημα εὑρόντων διὰ	τὸν	λογισμὸν καὶ μετὰ νοῦ χρησαμένων;
[4]	τρόπον καὶ ὁ Κέλσος συγχυθεὶς	τὸν	λογισμὸν οὐχ ἑώρακεν ὅτι καὶ
[4]	αὐτῶν· οἱ δ´ ἄνθρωποι διὰ	τὸν	λόγον ἀκοῦσαι δυνηθέντες, τίνα τρόπον
[4]	βιοῦν καὶ πάντα πράττειν κατὰ	τὸν	λόγον ἀναβαίνειν ἐπὶ τὴν τούτων
[4]	περὶ τὸ ἡγεμονικὸν αὐτοῦ καὶ	τὸν	λόγον αὐτοῦ καὶ τὰς πράξεις,
[4]	αὐτά; Ἐπὶ πλεῖον δ´ ἐξέτεινα	τὸν	λόγον βουλόμενος παραστῆσαι μὴ ὑγιῶς
[4]	ἡμᾶς ἐστι κακόν. Ἀλλ´ οἶδα	τὸν	λόγον δεόμενον πολλῆς ἐξεργασίας καὶ
[4]	τάφον καὶ νομίζει κατηγορίαν περιέχειν	τὸν	λόγον εἰπὼν τό· Ὑφ´ οὗ—
[4]	ἐγκαταλελεῖφθαι καὶ ἡμᾶς, τοὺς παραδεξαμένους	τὸν	λόγον, ἐλπίδας ἔχειν παρὰ θεῷ
[4]	περιγραφὴν εἰληφότος, αὐτοῦ που καταπαύσομεν	τὸν	λόγον. Θεὸς δὲ δῴη διὰ
[4]	παραδιδομένοις ταῖς γραυσὶν ὑπολαβὼν εἶναι	τὸν	λόγον, καὶ ἑκὼν οὔτε τὸν
[4]	φησίν, ἄνωθεν πλείοσιν ἀποδείξεσιν ἀναλάβωμεν	τὸν	λόγον. Λέγω δὲ οὐδὲν καινὸν
[4]	λεκτέον καὶ πρὸς τοῦτον αὐτοῦ	τὸν	λόγον ὅτι εἴπερ, ἐπεὶ ἡ
[4]	προσώπῳ τοῦ ἑτέρου ἱσταμένου πρὸς	τὸν	λόγον. ~Οὐκ οἶδα δ´ ὅπως
[4]	σπείρων τοῦ σπείρειν» ἵνα σπείρῃ	τὸν	λόγον πανταχοῦ. Εἰ δ´ ἐπιστήσεται
[4]	ἐπεὶ μὴ ἐδύνατο ἀπαντῆσαι πρὸς	τὸν	λόγον. ~Πυνθανόμεθα γὰρ ἁπάντων τῶν
[4]	ἐπιτετηδευκέναι αὐτόν, ἐπείπερ ἑώρα ἰσχυρὸν	τὸν	λόγον τὸν κατασκευάζοντα ἀπὸ τοιωνδὶ
[4]	τοὐναντίον πεποίηκε καὶ τὰ περὶ	τὸν	Λὼτ καὶ τὰς θυγατέρας, οὔτε
[4]	γένεσιν τῶν κακῶν. Δεῖ δὲ	τὸν	μέλλοντα ταύτην εἰδέναι καὶ περὶ
[4]	τέκν´ ἔφαγε στρουθοῖο καὶ αὐτήν,	τὸν	μὲν ἀρίζηλον θῆκεν θεός, ὅσπερ
[4]	ποιότητας οὐκ οἶδα κατὰ Κέλσον,	τὸν	μὴ θέλοντα φθαρτόν τι ἔργον
[4]	μὴ μισεῖσθαι, ὅτ´ ἐλεεῖται, καὶ	τὸν	μισούμενον μὴ ἐλεεῖσθαι, ὅτε μισεῖται.
[4]	τῶν ἑλληνικῶν γραμμάτων εὑρέσεως ὄντα,	τὸν	Μωϋσέα ἀναγεγραφέναι πείθομαι. Τίνες οὖν
[4]	θαλάσσης διῆλθον, καὶ πάντες εἰς	τὸν	Μωϋσῆν ἐβαπτίσαντο ἐν τῇ νεφέλῃ
[4]	διὰ τῆς παρανόμου συνουσίας φθείρειν	τὸν	ναὸν τοῦ θεοῦ» ὡς εἰς
[4]	ἐπὶ τροπολογίας· Λέγετέ μοι, οἱ	τὸν	νόμον ἀναγινώσκοντες, τὸν νόμον οὐκ
[4]	μοι, οἱ τὸν νόμον ἀναγινώσκοντες,	τὸν	νόμον οὐκ ἀκούετε; Γέγραπται γὰρ
[4]	τὸν ἄνθρωπον καὶ κατασπασθῆναι αὐτοῦ	τὸν	νοῦν ἀπ´ οὐρανοῦ καὶ θεοῦ
[4]	Πλάτων ὡς ἐπιτρίβοντας τοὺς νέους	τὸν	Ὅμηρον καὶ τοὺς τοιαῦτα γράφοντας
[4]	ἢ καί, ὡς ἂν λέγοιτο,	τὸν	ὁμώνυμον τῷ Ἐπικουρείῳ. Τοιαῦτα γὰρ
[4]	κατηγορίας ὁ ἀληθῆ λόγον ἐπιγράψας	τὸν	οὐ δόγματα ἐκτιθέμενον ἀλλὰ Χριστιανῶν
[4]	καὶ τὸ Μὴ ἀναβλέψας εἰς	τὸν	οὐρανὸν καὶ ἰδὼν τὸν ἥλιον
[4]	προφητικαὶ φωναὶ τὸν φήσαντα· Οὐχὶ	τὸν	οὐρανὸν καὶ τὴν γῆν ἐγὼ
[4]	οὐδὲ συνιέναι δύναται τὸ Οὐχὶ	τὸν	οὐρανὸν καὶ τὴν γῆν ἐγὼ
[4]	ὀρνέου πτερωτοῦ, ὃ πέταται ὑπὸ	τὸν	οὐρανόν, ὁμοίωμα παντὸς ἑρπετοῦ, ὃ
[4]	Πλάτωνος μῦθον οὔτε τὰ περὶ	τὸν	ὄφιν καὶ τὸν παράδεισον τοῦ
[4]	καὶ περιγινόμενον τῶν θεοῦ προσταγμάτων	τὸν	ὄφιν, μῦθόν τινα ὡς γραυσὶ
[4]	~Ἐπεὶ δὲ καὶ τὰ περὶ	τὸν	ὄφιν ὡς ἀντιπράσσοντα τοῖς τοῦ
[4]	λέγειν τὴν οὐράνιον φορὰν καὶ	τὸν	πάντα κόσμον ἀπολιπόντα τὸν θεὸν
[4]	ἀναγορεύει, οὗτος λέγοι ἂν ὅτι	τὸν	πάντα κόσμον καὶ τὴν οὐράνιον
[4]	θεὸς προδηλοῖ καὶ προκαταγγέλλει, καὶ	τὸν	πάντα κόσμον καὶ τὴν οὐράνιον
[4]	παρὰ Πλάτωνι μῦθον ἐξεθέμην διὰ	τὸν»	παρ´ αὐτῷ τοῦ Διὸς κῆπον»
[4]	Μωϋσέα ἀναγεγραφέναι, ῥᾳδιουργοῦντα τὰ κατὰ	τὸν	παρ´ Ἕλλησι Δευκαλίωνα· εἰ μὴ
[4]	ταῦτα συντάξαντος βούλημα. Τοῦτον δὲ	τὸν	παρὰ Πλάτωνι μῦθον ἐξεθέμην διὰ
[4]	τὰ περὶ τὸν ὄφιν καὶ	τὸν	παράδεισον τοῦ θεοῦ καὶ ὅσα
[4]	καὶ ἐκ δεισιδαίμονος εἰς εὐσεβῆ	τὸν	παραδεξάμενον τὴν τοῦ λόγου τοῦ
[4]	ἄλλοις ἐξετασθήσεται, ἐπεὶ μὴ κατὰ	τὸν	παρόντα καιρὸν καὶ τὴν ἐνεστηκυῖαν
[4]	ἐνδείᾳ ξύνοικος. Κατὰ δ´ αὖ	τὸν	πατέρα ἐπίβουλός ἐστι τοῖς καλοῖς
[4]	τίνες αἱ θυγατέρες αὐτοῦ, καταμεθύσκουσαι	τὸν	πατέρα, ἵνα γένωνται ἐξ αὐτοῦ
[4]	ἐπιδημοῦν Αἰγύπτῳ καὶ φέρον ἀποθανόντα	τὸν	πατέρα καὶ ταφέντα ἐν σφαίρᾳ
[4]	ὅτι ἕνεκεν τούτου καταλείψει ἄνθρωπος	τὸν	πατέρα καὶ τὴν μητέρα καὶ
[4]	θαυμασθῆναι οὐ τὸ ζῷον ἀλλὰ	τὸν	πεποιηκότα αὐτό. ~Ἐπεὶ οὖν τούτοις
[4]	διελέγχουσι τὴν ἀχάριστον ψευδοδοξίαν πρὸς	τὸν	πεποιηκότα αὐτόν· ἄνθρωπος» γὰρ καὶ
[4]	ἐκ τοῦ κάλλους αὐτῶν θαυμάζειν	τὸν	πεποιηκότα κἀκεῖνον σέβειν, ἄνθρωποι δὲ
[4]	αἱρέσεις ἀρνούμεναι Χριστὸν Ἰησοῦν εἶναι	τὸν	πεπροφητευμένον. Ἤδη μὲν οὖν καὶ
[4]	συμβολικῶς ἀνθρώποις δεδηλῶσθαι κατὰ σκοπὸν	τὸν	περὶ τοῦ ἀπατηθῆναι ὑπὸ τῶν
[4]	θείᾳ μοίρᾳ κοσμηθεὶς καὶ καταβαλὼν	τὸν	περὶ τῶν ἐπὶ γῆς δαιμόνων
[4]	μὲν ἔξεστι τὰ τοιαῦτα εἰς	τὸν	περὶ ψυχῆς ἀνάγειν λόγον καὶ
[4]	ζῴοις ἁλισκόμενοι μαντικῆς θεὸν μὲν	τὸν	περιέχοντα τὰ ὅλα μὴ ζητῶσι
[4]	κατ´ αὐτοὺς πολιτείαν. Οὔτε δὲ	τὸν	Πλάτωνος μῦθον οὔτε τὰ περὶ
[4]	τῆς δικαιοσύνης, τηρούσης τὸ πρὸς	τὸν	πλησίον καὶ ὁμογενῆ κοινωνικὸν καὶ
[4]	τὰ τοῦ Χριστοῦ καὶ καταφυτεύειν»	τὸν	πνευματικὸν νόμον καὶ τοὺς ἀνάλογον
[4]	μαντικὴν ψυχήν· ἀλλὰ κατὰ μὲν	τὸν	ποιητὴν καὶ τοὺς πολλοὺς τῶν
[4]	ὑπονοήσας περὶ τῶν υἱῶν ἐπιδεικνύντων	τὸν	ποικίλον χιτῶνα» τοῦ Ἰωσὴφ ἀλλὰ
[4]	τοῖς λόγοις ἀκολουθίας, δεήσει δὲ	τὸν	πολὺν καὶ ἁπλούστερον καὶ μὴ
[4]	μετὰ τῶν ὄνων φησὶ χαριζόμενον	τὸν	πραθέντα πεποιηκέναι ἃ οὐδὲ παρέστησεν
[4]	ἥττονα ἔχει τὰ κακὰ παρὰ	τὸν	πρὸ τοῦ καθαίρεσθαι χρόνον. Καὶ
[4]	ἐγράφη, ὥστε τροπολογεῖσθαι αὐτὰ κατὰ	τὸν	προηγούμενον νοῦν; Ὀλίγα δ´ ἀπὸ
[4]	αὐτὰ φρονοῦντες αὐτῷ ἀσεβοῦσιν εἰς	τὸν	προνοοῦντα τῶν λογικῶν θεόν, φάσκοντες·
[4]	δὲ ὁμολογοῦντας τὸν Ἰησοῦν εἶναι	τὸν	προφητευθέντα Χριστόν, φησίν· ~Ὅτι δὲ
[4]	γέγραπται, ὡς τοῦ κυρίου πρὸς	τὸν	προφήτην εἰπόντος· Ἰδοὺ δέδωκα τοὺς
[4]	Ἐγὼ δ´ οἶδα καὶ Νουμήνιον	τὸν	πυθαγόρειον, ἄνδρα πολλῷ κρεῖττον διηγησάμενον
[4]	γὰρ μηδὲν αἰνίσσηται ἡ κατὰ	τὸν	πύργον ἱστορία κειμένη ἐν τῇ
[4]	ἀδιάφορον εἶναι τὸ τοιοῦτον παρειλήφασι	τὸν	σοφὸν μετὰ τῆς θυγατρὸς μόνης
[4]	μὴ σαφῶς ἐκτιθέμενος τὰ περὶ	τὸν	Συμεὼν καὶ τὸν Λευΐ, ἐπεξελθόντας
[4]	δὲ τῶν ὕστερον λέγεται πρὸς	τὸν	σωτῆρα ὑπὸ τοῦ πατρός· Αἴτησαι
[4]	κατακλεισθῆναι ἐν φυλακῇ ἤπερ ἀπολέσθαι	τὸν	σώφρονα· δυνάμενος γοῦν ἀπολογήσασθαι καὶ
[4]	τῶν ἐν κόσμῳ καλῶν ἐπὶ	τὸν	τὰ ὅλα ποιήσαντα καὶ ἐκείνῳ
[4]	ἐπὶ τῶν πόλεών τις ἔλεγε	τὸν	τάδε τινὰ ἡμαρτηκότα καὶ διὰ
[4]	ἐπέμβαλε πῶμα πίθοιο. Πρὸς δὲ	τὸν	ταῦτα σεμνῶς ἀλληγοροῦντα, εἴτ´ ἐπιτυγχάνοντα
[4]	ἐπικλύσεις συμβαίνουσι, καὶ ὅτι μετὰ	τὸν	τελευταῖον ἐπὶ Δευκαλίωνος κατακλυσμὸν ἡ
[4]	μύθου καὶ ἐν χλεύῃ θήσονται	τὸν	τηλικοῦτον Πλάτωνα· ἐὰν δὲ τὰ
[4]	πρὸς τὸ μὴ εἶναι νυκτερίδα	τὸν	τοιονδί; Οἱ δὲ περὶ τὰς
[4]	ὑπὲρ αὐτῆς λογίοις τὰ κατὰ	τὸν	τόπον. Ἀλλ´ οὔτε Κέλσος οὔτ´
[4]	Εἰκὸς δὲ καὶ τὴν κατὰ	τὸν	τόπον ἀσάφειαν ἐπιτετηδευκέναι αὐτόν, ἐπείπερ
[4]	τῇ ἀκριβείᾳ τῆς τῶν κατὰ	τὸν	τόπον βασάνου ἤτοι ἐτήρει ἕνα
[4]	παραστῆσαι καὶ τὰ τῆς κατὰ	τὸν	τόπον ἱστορίας, τίνα ἔχοι λόγον,
[4]	αὐτοῦ, ὅλα ἐκθέσθαι τὰ κατὰ	τὸν	τόπον καὶ πρότερον συναγορεῦσαι ᾗ
[4]	πολλὰ τῶν δυναμένων λέγεσθαι εἰς	τὸν	τόπον οὐκ ἐπαναλαμβάνομεν, ἵνα μὴ
[4]	λαμβάνῃ τις ἐκ τῶν κατὰ	τὸν	τόπον πρὸς τὸ ἁμαρτάνειν ὡς
[4]	θεοῦ ἀξίῳ καὶ τῆς περὶ	τὸν	τόπον τοῦτον γνώσεως. ~Οὐκ οἶδα
[4]	Τὰ μὲν οὖν τῆς κατὰ	τὸν	τόπον τροπολογίας οὐκ ἀναγκαῖον νῦν
[4]	κατὰ θεὸν γεωργίου, εἰς δὲ	τὸν	τόπον τῶν κατασκαφέντων οἰκοδομεῖν θεοῦ
[4]	οἶνος γὰρ οὔπω ἦν— εἰς	τὸν	τοῦ Διὸς κῆπον εἰσελθὼν βεβαρημένος
[4]	ἐβούλετο κρατῆσαι ἐν τοῖς ἀνθρώποις	τὸν	τοῦ Ἰησοῦ λόγον, οὐδὲν δεδύνηνται
[4]	καὶ μετὰ πομπῆς ἐπανιόντα πρὸς	τὸν	τοῦ πατρὸς τάφον καὶ νομίζει
[4]	Κέλσος μετὰ μεγάλης ἐπαγγελίας τοῦτον	τὸν	τρόπον· Ἔτι δέ, φησίν, ἄνωθεν
[4]	μέλλων αὐτῶν ὑπομιμνήσκεσθαι τοῦτον προοιμιάζεται	τὸν	τρόπον· Προσέχετε λαός μου τῷ
[4]	κακοῦ καὶ τοῦ μὴ εἰδέναι	τὸν	τρόπον τῆς τοῦ θεοῦ θεραπείας
[4]	γὰρ φαῦλος συνετός. Λέγει τοίνυν	τὸν	τρόπον τοῦτον, ὅτι φασὶ δὲ
[4]	δυνάμει συγκαταβαίνῃ τῷ Ἰησοῦ εἰς	τὸν	τῶν ἀνθρώπων βίον, κἂν ὁ
[4]	οὐχ οἷόν τ´ ἦν κατὰ	τὸν	τῶν πολλῶν νοῦν ἐκλαμβάνοντα τὰ
[4]	καὶ θυμούμενος καὶ ἀπειλῶν πέμπει	τὸν	υἱὸν αὐτοῦ, καὶ τοιαῦτα πάσχει;
[4]	ὡς εἴ τις τροποφορήσαι ἄνθρωπος	τὸν	υἱὸν αὐτοῦ. Οἱονεὶ ἀνθρώπου τρόπους
[4]	ἡμᾶς ὁ θεὸς ἢ πέμψει	τὸν	υἱὸν ἑαυτοῦ, ἵνα καταφλέξῃ τοὺς
[4]	πλημμελοῦσιν, ἀφίξεται θεὸς ἢ πέμψει	τὸν	υἱόν, ἵνα καταφλέξῃ τοὺς ἀδίκους,
[4]	τῶν Ἰουδαίων ἁμαρτίας ἤδη πεπέμφθαι	τὸν	υἱὸν τοῦ θεοῦ, καὶ ὅτι
[4]	τῷ ἐκεῖ ὄφει παραβαλλομένην, καὶ	τὸν	ὑπὸ τῆς Πενίας ἐπιβουλευόμενον Πόρον
[4]	παραβάλλει ὁ Κέλσος τῇ κατὰ	τὸν	Φαέθοντα ἱστορίᾳ, ἑνὶ σφάλματι, τῷ
[4]	αὐτὰ ὠμοποιήσειν, τούς τε εἰς	τὸν	Φαλάριδος ταῦρον καταδικασθέντας ἀεὶ ἐν
[4]	σωματικῶς δύναταί τις παραστῆσαι ἐποικοδομοῦντα	τὸν	φαῦλον ξύλα» ἢ χόρτον» ἢ
[4]	τεταγμένας περιόδους Φάλαριν τυραννήσειν καὶ	τὸν	Φεραῖον Ἀλέξανδρον τὰ αὐτὰ ὠμοποιήσειν,
[4]	ἐὰν λέγωσιν αἱ προφητικαὶ φωναὶ	τὸν	φήσαντα· Οὐχὶ τὸν οὐρανὸν καὶ
[4]	περὶ πάντων κρίσις· δεήσει μὲν	τὸν	φιλοσοφοῦντα τὰ τοῦ λόγου κατασκευάζειν
[4]	Κέλσος παραλαμβάνει τὸ ἀράβιον ζῷον,	τὸν	φοίνικα, διὰ πολλῶν ἐτῶν ἐπιδημοῦν
[4]	λάμψαι ἐν ταῖς καρδίαις ἡμῶν»	τὸν	φωτισμὸν τῆς γνώσεως τῆς δόξης
[4]	κύριος» Οὐδὲ βλέπει ὅτι κατὰ	τὸν	Χριστιανῶν λόγον οἱ πάντες ἐν
[4]	ἔν τισιν ἐπιδημεῖ ἢ πέμπει	τὸν	Χριστὸν αὐτοῦ, ἀλλ´ ὑπὲρ τοῦ
[4]	τοῖς προτέροις περὶ τοῦ πεπροφητεῦσθαι	τὸν	Χριστὸν κατὰ δύναμιν διειλήφαμεν, διὸ
[4]	τι Ἰουδαῖοι λέγουσι θεὸν ὄντα	τὸν	Χριστὸν καταβήσεσθαι ἢ θεοῦ υἱόν,
[4]	περὶ τοῦ ἐπιδημήσειν ἢ ἐπιδεδημηκέναι	τὸν	Χριστὸν πίστιν, ἐχρῆν αὐτὸν αὐτὰς

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 25/09/2008