| Chapitre |
|---|
| [4] |
εἶδος
ζῴων.
Καὶ
ὥσπερ
ἐν
|
ἀνθρώποις |
ἄνθρωποι
ἀνθρώπων
ἰσχυρότεροί
τινες
εἰσὶν |
| [4] |
ζῴων,
ἀφ´
ὧν
μαντεῖαί
τινες
|
ἀνθρώποις |
γίνεσθαι
λέγονται,
συναρπάζει
καὶ
ὡς |
| [4] |
λογικῶν
θεόν,
φάσκοντες·
τί
μᾶλλον
|
ἀνθρώποις |
γίνεσθαι
ταῦτα
πρὸς
τροφὴν
ἢ |
| [4] |
μὲν
ἕνεκα
ὀργίζεται
οὐδὲ
μυῶν·
|
ἀνθρώποις |
δὲ
ἐπάγει,
ἅτε
παραβᾶσι
τὰς |
| [4] |
ἐροῦμεν
ἀπὸ
τῶν
δαιμόνων
συμβολικῶς
|
ἀνθρώποις |
δεδηλῶσθαι
κατὰ
σκοπὸν
τὸν
περὶ |
| [4] |
τῷ
παντὶ
ἀνθρώπων
καὶ
τῶν
|
ἀνθρώποις
|
διακονουμένων
ζῴων
ἢ
ὅπως
ποτὲ |
| [4] |
τὸ
ἵνα
μάθῃ
τὰ
ἐν
|
ἀνθρώποις, |
ἑαυτῷ
ἀνθυποφέρει
πρὸς
τοῦτο
τὸ |
| [4] |
λόγου
δύναμιν
ὁ
θεὸς
τοῖς
|
ἀνθρώποις
|
ἑκάστῳ
κατ´
ἀξίαν
μεταβάλλει.
Καὶ |
| [4] |
ἔργον
καὶ
δείκνυσι
τὴν
ἐν
|
ἀνθρώποις |
ἐντρέχειαν,
δυναμένην
κοσμεῖν
τῷ
λόγῳ |
| [4] |
ἄλλος
τις
τόπος
τῶν
ἐν
|
ἀνθρώποις
|
ἐξετάσεως
δεομένων
δυσθήρατός
ἐστι
τῇ |
| [4] |
ἐπὶ
πᾶσι
θεὸς
τὰ
ἐν
|
ἀνθρώποις |
ἢ
οὐκ
οἶδεν;
Ἀλλ´
εἴπερ |
| [4] |
θεοῦ
αὐτοὺς
δεδωκότος,
εἰσὶν
ἐν
|
ἀνθρώποις· |
ἤδη
δὲ
τῶν
διακονουμένων
τῷ |
| [4] |
τῶν
ζῴων
τι
τούτων
ἁλωτὸν
|
ἀνθρώποις |
ἦν
ὡς
ἀνθρώπων
θειότερον
καὶ |
| [4] |
καὶ
ἀρχαὶ
καὶ
ἡγεμονίαι
ἐν
|
ἀνθρώποις |
ἤτοι
αἳ
κυρίως
εἰσὶν
οὕτως |
| [4] |
θόωκοι
ἀθανάτοισι
θεοῖσι
καταθνητοῖς
τ´
|
ἀνθρώποις" |
~Καὶ
ὁ
θεῖος
δὲ
κατὰ |
| [4] |
εἴ
ποτε
δέοι,
γίνεσθαι
ἐν
|
ἀνθρώποις. |
Καὶ
οὐ
πόλεις
μὲν
καὶ
|
| [4] |
γὰρ
ἀγνοούμενος
ὁ
θεὸς
ἐν
|
ἀνθρώποις |
καὶ
παρὰ
τοῦτ´
ἔλαττον
ἔχειν |
| [4] |
χριστιανισμῷ
τὰ
χρήσιμα
τῶν
ἐν
|
ἀνθρώποις |
καὶ
συνεργεῖν,
εἰ
οἷόν
τ´ |
| [4] |
οὔπω
λέγω
τὰ
λοιπὰ
ἐν
|
ἀνθρώποις |
κακά,
ὧν
οὐ
ταχέως
οὐδ´ |
| [4] |
Οἱονεὶ
ἀνθρώπου
τρόπους
πρὸς
τὸ
|
ἀνθρώποις |
λυσιτελὲς
φορῶν
ὁ
λόγος
τοιαῦτα |
| [4] |
ἀξιωθεῖσι
λόγου.
Πόλεις
οὖν
παρ´
|
ἀνθρώποις |
μετὰ
πολλῶν
ὑπέστησαν
τεχνῶν
καὶ |
| [4] |
τοσαῦτα
ἄν,
ὅσα
καὶ
ἐν
|
ἀνθρώποις· |
νυνὶ
δὲ
φανερὸν
ἐκ
τοῦ |
| [4] |
Ἢ
ἵνα
μάθῃ
τὰ
ἐν
|
ἀνθρώποις; |
Οὐδεὶς
γὰρ
ἡμῶν
φησιν
ὅτι, |
| [4] |
διὰ
τί
εἰδὼς
τὰ
ἐν
|
ἀνθρώποις |
πάντα
ὁ
θεὸς
οὐκ
ἐπανορθοῖ |
| [4] |
μέγα
φρονῆσαι
διὰ
τὸ
παραβάλλεσθαι
|
ἀνθρώποις |
τὰ
ἔργα
αὐτῶν·
οἱ
δ´ |
| [4] |
θεοῦ,
οὐ
μᾶλλον
ἡμῖν
τοῖς
|
ἀνθρώποις |
ταῦτα
γίνεται
πρὸς
τροφὴν
ἢ |
| [4] |
διαφοραῖς
τῶν
ζῴων
παραστῆσαι
τοῖς
|
ἀνθρώποις |
τὸ
ποικίλον
τῆς
τῶν
ἐν
|
| [4] |
θεὸς
ἐβούλετο
κρατῆσαι
ἐν
τοῖς
|
ἀνθρώποις |
τὸν
τοῦ
Ἰησοῦ
λόγον,
οὐδὲν |
| [4] |
Ἆρα
γὰρ
ἤθελε
φαντασιουμένοις
τοῖς
|
ἀνθρώποις
|
ὑπὸ
θεοῦ,
ἀπειληφότος
μὲν
ἀθρόως |
| [4] |
ὡς
ἄρα
δέδοται
αὕτη
τοῖς
|
ἀνθρώποις
|
ὑπὸ
τοῦ
Διὸς
κακὸν»
ἀντὶ |
| [4] |
καὶ
ἀκάνθας—
τί
μᾶλλον
αὐτὰ
|
ἀνθρώποις |
φήσεις
φύεσθαι
ἢ
τοῖς
ἀλόγοις
|
| [4] |
φησιν
ὅτι
κἂν
ταῦτα
λέγῃς
|
ἀνθρώποις |
φύεσθαι
δῆλον
δ´
ὅτι
τὰ |
| [4] |
ὅτι,
ἵνα
μάθῃ
τὰ
ἐν
|
ἀνθρώποις, |
Χριστὸς
ἐπιδημεῖ
τῷ
βίῳ.
Εἶτα |
