Chapitre |
[4] |
δὲ
παρὰ
σαυτῷ
κρῖνον
ὁπότερόν
|
ἐστι
|
βέλτιον
παραδέξασθαι,
ὅτι
ὁ
ἐπὶ |
[4] |
καὶ
θηρία
ἀνθρώπους
ἁρπάζει,
πολλή
|
ἐστι |
διαφορὰ
τῶν
συνέσει
κρατούντων
παρὰ |
[4] |
πατὴρ
ἡμῶν
ὁ
οὐράνιος
τέλειός
|
ἐστι» |
διδασκόμεθα.
Οὐδεὶς
οὖν
καλὸς
καὶ |
[4] |
διὰ
τοῦ
υἱοῦ
αὐτοῦ,
ὅς
|
ἐστι |
θεὸς
λόγος
καὶ
σοφία
καὶ
|
[4] |
μέλλοντα
προγινώσκειν
οὐ
πάντως
θεῖόν
|
ἐστι· |
καθ´
αὑτὸ
γὰρ
μέσον
ἐστὶ |
[4] |
ἑλλάδα
φωνὴν
ὁ
Ἀδὰμ
ἄνθρωπός
|
ἐστι, |
καὶ
ἐν
τοῖς
δοκοῦσι
περὶ |
[4] |
πάλαι
δεδογμένα.
Ὁ
θεὸς
ἀγαθός
|
ἐστι |
καὶ
καλὸς
καὶ
εὐδαίμων
καὶ |
[4] |
μὲν
ἐκεῖνοι
ταῦτα
φάσκωσι,
σεμνά
|
ἐστι |
καὶ
λόγου
ἄξια
τὰ
ἀπαγγελλόμενα, |
[4] |
ἐπικούρειος
Κέλσος,
εἴ
γε
οὗτός
|
ἐστι |
καὶ
ὁ
κατὰ
Χριστιανῶν
ἄλλα |
[4] |
μὲν
κόσμος
ἀεὶ
ὁ
αὐτός
|
ἐστι |
καὶ
οὐκ
ἀπαράλλακτος
ἕτερος
ἑτέρῳ, |
[4] |
καθέστηκε.
Πρῶτον
μὲν
πένης
ἀεί
|
ἐστι |
καὶ
πολλοῦ
δεῖ
ἁπαλός
τε |
[4] |
καὶ
ἐν
ὑπονοίᾳ
δηλουμένων·
ὁποῖά
|
ἐστι |
καὶ
τὰ
περὶ
φρέατα
καὶ |
[4] |
ἱερὸν
χρῆμα
γεγονέναι
τὸν
Ἰησοῦν
|
ἐστι |
καὶ
τὸ
Ἰουδαίοις
ἐπ´
αὐτῷ |
[4] |
πρὸς
ἀκριβῆ
λόγον
καθ´
ἡμᾶς
|
ἐστι |
κακόν.
Ἀλλ´
οἶδα
τὸν
λόγον |
[4] |
Καὶ
ἐν
ἀκαθάρτοις
παρὰ
Μωϋσεῖ
|
ἐστι |
λύκος
καὶ
ἀλώπηξ
καὶ
δράκων |
[4] |
Οὐ
γὰρ
κατὰ
τὸν
θεόν
|
ἐστι |
μὴ
στῆσαι
τὴν
τῆς
κακίας |
[4] |
ποιήματα.
Ἀλλὰ
Πλάτων
μὲν
δῆλός
|
ἐστι |
μὴ
φρονήσας
ἐνθέους
γεγονέναι
ἄνδρας |
[4] |
Φείδῃ
δὲ
πάντων,
ὅτι
σά
|
ἐστι
|
πάντα,
φιλόψυχε.
Τὸ
γὰρ
ἄφθαρτόν |
[4] |
ἁμαρτάνουσιν·
οὐκοῦν
καὶ
λόγου
συμπλήρωσίς
|
ἐστι |
παρ´
αὐτοῖς
καὶ
κοιναὶ
ἔννοιαι
|
[4] |
μὲν
θεοῦ
ποιότης
τοιαδὶ
νῦν
|
ἐστι |
περὶ
τήνδε
τὴν
ὕλην
ἑξῆς |
[4] |
φύσεως
οὐκ
ἀεὶ
τὰ
αὐτά
|
ἐστι |
περὶ
τὸ
ἡγεμονικὸν
αὐτοῦ
καὶ
|
[4] |
ἐπὶ
τῆς
γῆς,
ταῦτα
δέ
|
ἐστι |
σοφώτερα
τῶν
σοφῶν·
οἱ
μύρμηκες, |
[4] |
καὶ
τῶν
ἔτι
ἀρχαιοτέρων,
ὁποῖά
|
ἐστι |
τὰ
Ἀριστοβούλου.
Στοχάζομαι
δὲ
τὸν |
[4] |
ἐν
φωτὶ
καὶ
γνώσει
πολλῶν
|
ἐστι |
τὰ
ὀνόματα
ταῦτα,
καθ´
ἡμᾶς |
[4] |
φημι
πὼ
ὅτι
πολλὰ
μέν
|
ἐστι |
τὰ
τοιαῦτα
παρὰ
τοῖς
μήτε |
[4] |
τις
αὐτῷ
λέγων·
εἴπερ
θεοφιλέστερά
|
ἐστι |
τάδε
τὰ
ζῷα
τῶν
ἀνθρώπων, |
[4] |
καὶ
αὐτοὶ
κατασκευάζωμεν,
οὐκέτι
καλά
|
ἐστι
|
ταῦτα
δόγματα;
Καίτοι
γε
οἷς |
[4] |
πρὸ
βραχέος
ὕμνησε
θεολόγων
θεοφιλέστερά
|
ἐστι |
ταῦτα
τὰ
ζῷα.
Καὶ
ἐπεύξαιτό
|
[4] |
ὡς
ὁ
Ἰησοῦς
ἐδίδαξε,
καθαρός
|
ἐστι
|
τῇ
καρδίᾳ»
καὶ
πρᾷος
καὶ |
[4] |
ἐν
ἀνθρώποις
ἐξετάσεως
δεομένων
δυσθήρατός
|
ἐστι |
τῇ
φύσει
ἡμῶν,
ἐν
τούτοις |
[4] |
εἰ
ἀκόλουθον
ἢ
εἰ
δυνατόν
|
ἐστι |
τῇ
φύσει
τὸ
τοιοῦτον·
ἡμεῖς |
[4] |
Γεσὲμ
ὁ
Αἰγυπτίων
νομὸς
ἄτιμός
|
ἐστι. |
Τὴν
δ´
ἀπ´
Αἰγύπτου
ἔξοδον
|
[4] |
ψυχὴν
καὶ
ὁρῶντες
ὅτι
ἀμήχανόν
|
ἐστι |
τὴν
κατ´
εἰκόνα»
θεοῦ
δεδημιουργημένην |
[4] |
καὶ
τῶν
μελισσῶν·
ὅπερ
κατάγοντός
|
ἐστι |
τὴν
ψυχὴν
ἀπὸ
τῶν
ἁψίδων |
[4] |
ὁρῶν
ὅτι
καὶ
καθ´
ἡμᾶς
|
ἐστι |
τῆς
καθόδου
ὁ
νοῦς,
προηγουμένως |
[4] |
τῷ
ἐπὶ
πᾶσι
θεῷ
ὁποῖόν
|
ἐστι |
τὸ
ἀνθρώπινον,
καθ´
οὓς
καὶ |
[4] |
διαλέκτῳ
καὶ
γράμμασιν,
ὅτι
οἰκεῖόν
|
ἐστι |
τὸ
ἔθνος
αὐτῶν
τοῖς
ἀνδράσι |
[4] |
πρὸς
τοῦτο
φήσομεν
ὅτι
ὅμοιόν
|
ἐστι |
τὸ
λεγόμενον,
ὡς
εἴ
τις |
[4] |
γάρ
φησι
τὸ
ἔργον
ὁποῖόν
|
ἐστι, |
τὸ
πῦρ
αὐτὸ
δοκιμάσει.
Εἴ |
[4] |
δ´
αὖ
τὸν
πατέρα
ἐπίβουλός
|
ἐστι |
τοῖς
καλοῖς
καὶ
τοῖς
ἀγαθοῖς, |
[4] |
ἡμῖν.
Καὶ
γὰρ
οὐκ
ἄτοπόν
|
ἐστι |
τὸν
ἰώμενον
φίλους
νοσοῦντας
ἰάσασθαι |
[4] |
τῶν
ὅλων
ἀνακειμένου
σῶμα»
ναός
|
ἐστι» |
τοῦ
προσκυνουμένου
ὑπ´
αὐτῶν
θεοῦ, |
[4] |
ἡμᾶς
γὰρ
ἡ
αὐτὴ
ἀρετή
|
ἐστι |
τῶν
μακαρίων
πάντων,
ὥστε
καὶ |
[4] |
καὶ
πόαις
καὶ
ἀκάνθαις
ταῦτ´
|
ἐστι |
χρήσιμα,
δῆλον
ὅτι
οὐδ´
ἀπὸ |