Chapitre
[4]	οὕτως μεγαλοφυέστατα δεδιδαγμένον ἀναβαίνειν ἐπὶ	τὴν	ἀγένητον τοῦ θεοῦ φύσιν κἀκείνῳ
[4]	κληρονομίας αὐτοῦ Ἰσραήλ» καὶ δεήσει	τὴν	αἰτίαν εἰπεῖν τῆς εἰς ἕκαστον
[4]	καὶ κατασκευῆς ψιλῆς γινομένων. Ὧν	τὴν	αἰτίαν οὐδεὶς μὲν ἐνυπάρχων τοῖς
[4]	τὴν προαίρεσιν τῶν τῷ ἐξετάζειν	τὴν	ἀλήθειαν ἑαυτοὺς ἀνατεθεικότων χλευάζων καὶ
[4]	μηδὲ Πλάτωνος ἀκριβῶς ἀκηκοέναι ὁ	τὴν	ἀλήθειαν ἐκπεριλαμβάνων ἐν τῷ ἑνὶ
[4]	ὅλης φύσεως ἐπαγγειλάμενος λέγειν καὶ	τὴν	ἀλήθειαν ἐν τῇ ἐπιγραφῇ τοῦ
[4]	οἶδα δὲ εἰ καὶ κατὰ	τὴν	ἀλήθειαν, μία ἐς ἀμοιβὴν παλίντροπον
[4]	αὐτοὺς μὴ ἀναπλάσσειν ἕτερα παρὰ	τὴν	ἀλήθειαν, ψευδόμενα τὸ ἀληθῶς ἀρσενικὸν
[4]	εἶναι μὴ ἀμαθὴς μηδὲ ἀνόητος,	τὴν	ἀληθῆ λέγει περὶ τούτων ἑρμηνείαν.
[4]	αἰσχυνομένους ἐπὶ τούτοις καταφεύγειν ἐπὶ	τὴν	ἀλληγορίαν. Εἴποι δ´ ἄν τις
[4]	ὡς χρήσιμος τῷ ὅλῳ διὰ	τὴν	ἁμαρτίαν ἐσόμενος. ~Ἐπεὶ δὲ μετὰ
[4]	τῶν πανταχοῦ ἁμαρτωλῶν, ἵνα καταλίπωσι	τὴν	ἁμαρτίαν καὶ πιστεύσωσι τῷ θεῷ
[4]	ἐν τῇ Γενέσει, ὡς διὰ	τὴν	ἁμαρτίαν πυρὶ ἐξαφανισθέντων, παραβάλλει ὁ
[4]	τὸ ῥητὸν ἐξετάσας οὔτε κατὰ	τὴν	ἀναγωγὴν ἐρευνήσας, τῶν Θυεστείων εἶπε
[4]	διαφέρει ἐν δόξῃ» Διὸ καὶ	τὴν	ἀνάστασιν τῶν νεκρῶν» ἀποδεχόμενοι μεταβολάς
[4]	φύονται» οὐχ ὁρῶν ὅτι πανταχοῦ	τὴν	ἀνθρωπίνην σύνεσιν γυμνάζεσθαι βουλόμενος ὁ
[4]	ἂν ἄλλος λόγος ἐπιστρεφέστερον προσάγοι	τὴν	ἀνθρωπίνην φύσιν τῷ εὖ ζῆν
[4]	τὸ κατ´ εἰκόνα» γεγονέναι θεοῦ	τὴν	ἀνθρωπίνην ψυχὴν καὶ ὁρῶντες ὅτι
[4]	τοῦ κόσμου ἐπὶ πλεῖον βεβοηθῆσθαι	τὴν	ἀνθρώπων φύσιν· ἕως προκοπῆς γενομένης
[4]	ἀπολογίαν. ~Παραρρίπτει δ´ ὁ Κέλσος	τὴν	ἀπέχθειαν, οἶμαι τοῦ Ἠσαῦ πρὸς
[4]	ἀρξάμενα ὑπό τινα γεγονέναι φρουρὰν	τὴν	ἀπὸ κρειττόνων, ὥστε κατ´ ἀρχὰς
[4]	νοεῖν αὐτοῦ τὴν ὑπεροχήν· ἀλλὰ	τὴν	ἀπὸ τοῦ γινώσκεσθαι ἡμῖν αὐτὸν
[4]	ὑπάρχουσαν τὴν τοιάνδε μαντικὴν καὶ	τὴν	ἀπολογίαν μετὰ τοῦτ´ ἐναργεστέρως ἀποδεῖξαι
[4]	ὀνομάσω, φύσιν τῆς ψυχῆς ἢ	τὴν	ἀργύρου δολωσάντων. Οὕτω δὲ καὶ
[4]	ἐνίοτε φθάνοντος καὶ ἐπ´ αὐτὴν	τὴν	ἀρετὴν ἐν πλείοσι θεωρίαις γινομένην
[4]	σκώληκι παραβάλλεσθαι τοὺς δυνάμει ἔχοντας	τὴν	ἀρετὴν καὶ τὰ σπέρματα αὐτῆς
[4]	ἀθρόως τὴν κακίαν ἐμφύοντος δὲ	τὴν	ἀρετήν, τὴν ἐπανόρθωσιν γενέσθαι; Ἄλλος
[4]	ἀφιλόσοφον ἀπέχθειαν τοῦ ἀνδρὸς πρὸς	τὴν	ἀρχαιοτάτην Ἰουδαίων γραφήν. Οὐ γὰρ
[4]	ἀκριβείας πειράσονται δεικνύναι οὐ μόνον	τὴν	ἀρχαιότητα τῶν ταῦτα γραψάντων ἀλλὰ
[4]	τί οὐχὶ μᾶλλον ζητήσει τις	τὴν	ἀρχήν, ἀνάλογόν τι φάσκων τῷ
[4]	Κέλσος, ἀναισχύντως ἐπιχειροῦσιν ἑαυτοὺς καὶ	τὴν	ἀρχὴν αὑτῶν ἐπὶ τούτους ἀνάγειν,
[4]	περὶ Χριστοῦ προφητείας ἢ μηδὲ	τὴν	ἀρχὴν εἰδώς, τίνα ἐστὶ τὰ
[4]	περὶ τηλικούτου δόγματος μηδ´ ἀποφαίνεσθαι	τὴν	ἀρχήν, εἴπερ κατασκευάζειν οὐκ ἔμελλεν
[4]	καὶ Ἰουδαίων δόγματα, ἃ μηδὲ	τὴν	ἀρχὴν ἐπίστασθαι φαίνεται, οὗτοι μὲν
[4]	πρὸς θεόν· ὁ γὰρ λόγος	τὴν	ἀρχὴν ἔχων ἀπὸ τοῦ παρὰ
[4]	ἀπό τινος ἐννοίας ὑγιοῦς ἔσχε	τὴν	ἀρχήν. Ἢ ὁμοίως ὁ σοφὸς
[4]	αὐτά, οὐδ´ ἀπὸ νοῦ ἔχει	τὴν	ἀρχήν, πάντα θαυμασμὸν ὑπερβεβηκότος. Ἀλλ´
[4]	τοῦ λαοῦ φυγὴν ὠνόμασεν, οὐδὲ	τὴν	ἀρχὴν ὑπομνησθεὶς τῶν ἐν τῇ
[4]	αὐτόθεν σπουδαίους καὶ τελείους, οὐδὲ	τὴν	ἀρχὴν ὑποστάσης τῆς κακίας; Ταῦτα
[4]	οὐχ ἕξει φύσιν περὶ διαμονῆς	τὴν	αὐτὴν τῷ ἀγένητος ὑποτεθεῖσθαι. Ἀλλ´
[4]	Ἡ οὖν Πενία ἐπιβουλεύουσα διὰ	τὴν	αὑτῆς ἀπορίαν παιδίον ποιήσασθαι ἐκ
[4]	ὧν ἕκαστον ἐν τῷ μέρει	τὴν	αὐτοῦ μοῖραν εἴληφε· φέρε κἂν
[4]	Καὶ ἐν τούτοις δὴ ὅρα	τὴν	ἀφιλόσοφον ἀπέχθειαν τοῦ ἀνδρὸς πρὸς
[4]	προκείμενα ἀπὸ πολλῶν λεκτέον, διελέγχουσι	τὴν	ἀχάριστον ψευδοδοξίαν πρὸς τὸν πεποιηκότα
[4]	εἶναι μυριάδων τὸ μῆκος κατὰ	τὴν	βάσιν κατὰ δὲ τὸ πλάτος
[4]	ὡς τοῦ μὲν φιλοσοφοῦντος γνῶναι	τὴν	γένεσιν αὐτῶν δυναμένου ῥᾳδίως, τοῦ
[4]	πολιτείας νόμοις οἷός τε ἔσται	τὴν	γένεσιν γνῶναι τῶν κακῶν. Καὶ
[4]	προηγουμένως γὰρ ἐν τοῖς εἰς	τὴν	Γένεσιν ἐξηγητικοῖς ταῦθ´ ἡμῖν κατὰ
[4]	ἵνα δόξῃ ἀνεγνωκέναι τὸ βιβλίον	τὴν	Γένεσιν, οὐδὲν δυνηθεὶς εἰπεῖν πρὸς
[4]	ἀγγέλους, οἷός τε ἔσται γνῶναι	τὴν	γένεσιν τῶν κακῶν. Δεῖ δὲ
[4]	μὲν οἵου τε ὄντος θεωρεῖν	τὴν	γένεσιν τῶν κακῶν, πλὴν εἰ
[4]	τὸ Οὐχὶ τὸν οὐρανὸν καὶ	τὴν	γῆν ἐγὼ πληρῶ; λέγει κύριος»
[4]	φήσαντα· Οὐχὶ τὸν οὐρανὸν καὶ	τὴν	γῆν ἐγὼ πληρῶ; λέγει κύριος»
[4]	εἴ τις ἀπ´ οὐρανοῦ ἐπὶ	τὴν	γῆν ἐπιβλέποι, τί ἂν δόξαι
[4]	διάφορα ἔργα γεωργικὰ ποιεῖ ἐπὶ	τὴν	γῆν καὶ τὰ ἐπ´ αὐτῆς
[4]	πέσωσι δὲ τῷ λογισμῷ ἐπὶ	τὴν	γῆν καὶ τοὺς ὄρνεις καὶ
[4]	καὶ Ἕλληνες κατακλυσμῷ ἢ πυρὶ	τὴν	γῆν κατὰ περιόδους καθαιρομένην, ὡς
[4]	ὅτι οἴονταί τινα καταβήσεσθαι ἐπὶ	τὴν	γῆν, περὶ δὲ Χριστιανῶν ὅτι
[4]	λέγουσιν, οἱ δὲ καταβήσεσθαι εἰς	τὴν	γῆν τινα θεὸν ἢ θεοῦ
[4]	λέγει· Ὅταν δ´ οἱ θεοὶ	τὴν	γῆν ὕδασι καθαίροντες κατακλύζωσιν, οἱ
[4]	φάσκουσα· Ὅταν δ´ οἱ θεοὶ	τὴν	γῆν ὕδατι καθαίρωσι» δεδήλωκεν ὅτι
[4]	ὅπως παραπλησίως τῷ κατακλυσμῷ καθήραντι	τὴν	γῆν, ὡς ὁ Ἰουδαίων καὶ
[4]	θέλοι ἂν γνωσθῆναι, ἀλλὰ τὸ	τὴν	γνῶσιν αὐτοῦ κακοδαιμονίας ἀπαλλάσσειν τὸν
[4]	ἄρα οὐδὲ Μωϋσέως οἴεται εἶναι	τὴν	γραφὴν ἀλλά τινων πλειόνων· τοιοῦτον
[4]	νέων. ~Εἰ δ´ ἀδεκάστως ἀνεγνώκει	τὴν	γραφὴν ὁ Κέλσος, οὐκ ἂν
[4]	πρὸς τὸν Ἰακώβ, ἀνδρὸς κατὰ	τὴν	γραφὴν ὁμολογουμένου φαύλου· καὶ μὴ
[4]	τὴν μητέρα καὶ προσκολληθήσεται πρὸς	τὴν	γυναῖκα αὐτοῦ, καὶ ἔσονται οἱ
[4]	δ´ ἀμφεποτᾶτο ὀδυρομένη φίλα τέκνα·	τὴν	δ´ ἐλελιξάμενος πτέρυγος λάβεν ἀμφιαχυῖαν.
[4]	εἶναι τὰ χωρὶς προαιρέσεως ἐξεταζόμενα·	τὴν	δὲ προαίρεσιν τούτοις χρωμένην δεόντως
[4]	φήσομεν καταλείπεσθαι ὑπὸ τοῦ θεοῦ,	τὴν	δὲ τοῦ βουλομένου ζῆν κατ´
[4]	πάνυ τι φθάνειν δυνάμενον ἐπὶ	τὴν	δημωδεστέραν ἀκοήν. Καὶ δεῖ ὑπὲρ
[4]	εἶναι τοῦ θεοῦ, τοῦ ἐξαφανιοῦντος	τὴν	δι´ ὅλης τῆς ψυχῆς ἀνακεκραμένην
[4]	δὲ παρὰ τοῖς παραδεξαμένοις εἶναι	τὴν	δι´ ὀρνίθων μαντικὴν οὐ συμπεφώνηται
[4]	φαμεν ἀλλά τι παραλαμβανόμενον εἰς	τὴν	διὰ σκυθρωποτέρων ἀγωγῶν παίδευσιν τοῖς
[4]	ταῦτα δὲ μόνῃ τῇ λέξει	τὴν	διάνοιαν ἐναπερείσαντα μυχθίζειν καὶ μηδενὸς
[4]	τῇ κακίᾳ τῶν φαύλων εἰς	τὴν	διάταξιν τοῦ παντὸς ὁ θεός,
[4]	ὁρμῶν πηγήν, δῆλον ὅτι καὶ	τὴν	διαφορὰν ἴδοι ἂν καὶ τὴν
[4]	οὖν γε ἱστόρηται ὅτι μετὰ	τὴν	δοκοῦσαν ἡμερότητα ἐξηγριώθησαν ἐλέφαντες κατὰ
[4]	εἶναι σοφοὶ ἐμωράνθησαν καὶ ἤλλαξαν	τὴν	δόξαν τοῦ ἀφθάρτου θεοῦ ἐν
[4]	εὐσεβείας· ἆρά γε οἱ νικῶντες	τὴν	δριμυτάτην πρὸς ἀφροδίσια ὄρεξιν, πολλῶν
[4]	Χριστιανοί, οἱ διδαχθέντες ὅτι Συνίστησι	τὴν	ἑαυτοῦ ἀγάπην εἰς ἡμᾶς ὁ
[4]	καὶ οἴεται ἀκολουθεῖν τούτῳ τὸ	τὴν	ἑαυτοῦ ἕδραν αὐτὸν καταλιπεῖν. Οὐ
[4]	οὐκ ἔξεδρος γίνεται οὐδὲ καταλείπει	τὴν	ἑαυτοῦ ἕδραν, ὡς τινὰ μὲν
[4]	βούλημα τῶν ἡμετέρων γραμμάτων· διόπερ	τὴν	ἑαυτοῦ ἐκδοχὴν καὶ οὐχὶ τὴν
[4]	ἐλέγχοντες τὸν ἤτοι μὴ προσποιούμενον	τὴν	ἑαυτοῦ ἐπικούρειον γνώμην ἤ, ὡς
[4]	πράσσομεν πειθόμενοι μηδέ ποτε ἀφιστάνειν	τὴν	ἑαυτοῦ θειότητα τῶν μετὰ τοῦ
[4]	ὑψηλὸν ὄρος» ἀναβὰς ἄλλην ἔδειξε	τὴν	ἑαυτοῦ μορφὴν καὶ πολλῷ κρείττονα
[4]	Καὶ οὐ δή που ψεύδεται	τὴν	ἑαυτοῦ φύσιν ὁ λόγος, ἑκάστῳ
[4]	λόγου τοῦ θεοῦ ἐπιδημίαν εἰς	τὴν	ἑαυτοῦ ψυχήν. ~Εἰ δὲ καὶ
[4]	ἐπιστρέψαι, δευτέρως δὲ τὸ διὰ	τὴν	ἐκείνων ἀπείθειαν ἆραι ἀπ´ αὐτῶν
[4]	λέγω εἰς Χριστὸν καὶ εἰς	τὴν	ἐκκλησίαν» καὶ πάλιν ἐν ἄλλῳ
[4]	δὲ οὔτε τὸν κατακλυσμὸν οὔτε	τὴν	ἐκπύρωσιν κύκλοις καὶ ἀστέρων περιόδοις
[4]	κοσμήσαντος λόγου ἔργον καὶ δείκνυσι	τὴν	ἐν ἀνθρώποις ἐντρέχειαν, δυναμένην κοσμεῖν
[4]	Μέλητον ἀεὶ κατηγορήσειν αὐτοῦ, καὶ	τὴν	ἐν Ἀρείῳ πάγῳ βουλὴν καταψηφίσεσθαι
[4]	συνετοῖς κεκοσμηκέναι νομιζόμενος, παρερμηνεύει γραφὴν	τὴν	ἐν Σάμῳ, ἐν ᾗ ἀρρητοποιοῦσα
[4]	ταῦτα λέλεχθαι τὰ δέοντα διηγησαμένῳ	τὴν	ἐν ταῖς γραφαῖς λεγομένην κατάβασιν
[4]	εἶναί ποτε τὰ κακά, διὰ	τὴν	ἐν τῷ Θεαιτήτῳ λέξιν, φάσκουσαν
[4]	κατὰ τὸν παρόντα καιρὸν καὶ	τὴν	ἐνεστηκυῖαν πρόθεσιν ἁρμόζει ἐν τούτοις
[4]	φησιν ἡμῶν καὶ τοῦ θείου	τὴν	ἔννοιαν ἔχειν καθαρωτέραν, παριστάνειν ὅτι
[4]	ὁ Κέλσος· εἰ δὲ διαστρέφων	τὴν	ἔννοιαν τοῦ ἀθανάτου φήσει τῷ
[4]	οὐ κατασκευάζουσι φρέατα» δὲ ὀρύσσουσι,	τὴν	ἐνυπάρχουσαν πηγὴν καὶ ἀρχὴν τῶν
[4]	τὰ τῶν πολλῶν ἀλλὰ περὶ	τὴν	ἐξέτασιν τῆς ἀληθείας, κινήμασι σκωλήκων
[4]	ἑαυτὸν πάντα ποιήσαντι καὶ διὰ	τὴν	ἕξιν τὰ αἰσθητήρια γυμνάσαντι πρὸς
[4]	καὶ παραβολαί» εἰσιν αἱ κατὰ	τὴν	Ἔξοδον ἱστορίαι καὶ τοὺς Ἀριθμούς,
[4]	κακίαν ἐμφύοντος δὲ τὴν ἀρετήν,	τὴν	ἐπανόρθωσιν γενέσθαι; Ἄλλος μὲν οὖν
[4]	τῶν ἀνδρῶν τούτων· ἡμεῖς προσοίσομεν	τὴν	ἐπιγεγραμμένην Γένεσιν, περιέχουσαν τὰς πράξεις
[4]	Πῶς δ´ οὐκ ἦν θαυμάσαι	τὴν	ἐπίνοιαν τοῦ ἐρηρεισμένην γενέσθαι καὶ
[4]	καὶ τὰς λοιπὰς ἀρετὰς καὶ	τὴν	εὕρεσιν τῶν τεχνῶν δυνηθῶσι καὶ
[4]	καὶ προθύμως ὑπομένων τοὺς διὰ	τὴν	εὐσέβειαν κινδύνους, εὐλόγως ἂν ὁ
[4]	ἐν Φιλήβῳ λόγον, μὴ βουληθέντος	τὴν	ἡδονὴν παραδέξασθαι θεόν. Τὸ γὰρ
[4]	ποιοῦντος τὴν ἡμέραν ἡλίου ὠνόμασε	τὴν	ἡμέραν, διδάσκων ὅτι τὰ μάλιστα
[4]	ὁ τραγικὸς ἀπὸ τοῦ ποιοῦντος	τὴν	ἡμέραν ἡλίου ὠνόμασε τὴν ἡμέραν,
[4]	αὐτὸν δεόμενος γνωσθῆναι ἀλλὰ διὰ	τὴν	ἡμετέραν σωτηρίαν γνῶσιν ἡμῖν παρασχεῖν
[4]	τῆς τοῦ λόγου αὐτοῦ εἰς	τὴν	ἡμετέραν ψυχὴν ἐπιδημίας καλῶς.
[4]	μενόντων ἀεὶ ἐν ταὐτῷ διὰ	τὴν	ἤτοι τηροῦσαν τὰ ἐπὶ γῆς
[4]	οὐ γὰρ σὺν λογισμῷ ποιοῦσι—	τὴν	θείαν δὲ φύσιν θαυμαστέον, μέχρι
[4]	δυνάμεως γέγονεν ὁ Ἰακώβ, ὡς	τὴν	θεὸς προσηγορίαν ἁρμοζομένην αὐτῶν τῷ
[4]	καὶ ἐπροφήτευσαν πᾶσι τοῖς ἔθνεσι	τὴν	θεοσέβειαν ταύτην κηρυχθήσεσθαι; Ὁ δ´
[4]	πιστεύοντας μὲν καὶ καταλαμβάνοντας αὐτοῦ	τὴν	θεότητα ἀπαλλάσσεσθαι πάσης κακοδαιμονίας, ἀπιστοῦντας
[4]	~Ὁ μὲν οὖν Κέλσος μόνην	τὴν	θνητῶν περίοδον κατὰ τὰς τεταγμένας
[4]	τὸν ἀδελφὸν τοῦ καταδουμένου καὶ	τὴν	θυγατέρα αὐτοῦ. Καὶ τί με
[4]	τὸ ξενίζον τῶν νόμων καὶ	τὴν	ἰδιότροπον κατ´ αὐτοὺς πολιτείαν. Οὔτε
[4]	ἐσταύρωσαν τὸν Ἰησοῦν γεγονέναι ἐπὶ	τὴν	Ἱεροσολύμων καθαίρεσιν. Καὶ οὐδέ ποτε
[4]	ἀλήθειαν εἶναι καὶ ἐνάργειαν κατὰ	τὴν	Ἰησοῦ εἰς ἀνθρώπους ἐπιδημίαν, οὐχ
[4]	αὐτὸς θείᾳ δυνάμει προαγαγεῖν πᾶσαν	τὴν	ἰουδαϊκὴν γραφήν, περιέχουσαν μυστήρια τῆς
[4]	δὲ λύπην, τάχα μὲν καὶ	τὴν	Ἰσαὰκ ἐπὶ τῇ τοῦ Ἰακὼβ
[4]	φέρε δὲ τὰ τῆς κατὰ	τὴν	ἱστορίαν ἀπεμφάσεως δι´ ὀλίγων παραμυθησώμεθα.
[4]	Κέλσος οὐ τοῖς τυχοῦσιν ἀνατίθησι	τὴν	ἱστορίαν ταύτην ἀλλὰ τοῖς συνετοῖς.
[4]	γεῦσαι τοὺς ἀκροατὰς ἀπολογίας καθαιρούσης	τὴν	καθ´ ἡμῶν τοῦ Κέλσου χλεύην,
[4]	τὰ ὅλα μὴ ζητῶσι μηδὲ	τὴν	καθαρὰν θεοσέβειαν ἐξετάσωσι, πέσωσι δὲ
[4]	ὑπὸ θεοῦ, ἀπειληφότος μὲν ἀθρόως	τὴν	κακίαν ἐμφύοντος δὲ τὴν ἀρετήν,
[4]	θεοῦ καταναλίσκεσθαι, καί φαμεν ὅτι	τὴν	κακίαν καὶ τὰ ἀπ´ αὐτῆς
[4]	κάλλιστον περὶ τοῦ ἀόριστον εἶναι	τὴν	κακίαν καὶ τὰ κακὰ καὶ
[4]	ἰατρικῆς τινος αὐτῷ ἐδέησε τοῖς	τὴν	κακίαν νοσοῦσι καὶ παντὶ τῷ
[4]	οἱ ἐντυγχάνοντες τούτοις ἐὰν μὲν	τὴν	κακοήθειαν τοῦ Κέλσου μιμῶνται, ὅπερ
[4]	ἄρα καθάρσιον τῆς γῆς οἴεται	τὴν	καλουμένην τῶν γλωσσῶν σύγχυσιν» περὶ
[4]	προσωποποιεῖ ἰδίᾳ μὲν Ἰουδαίους αἰτιολογοῦντας	τὴν	κατ´ αὐτοὺς μέλλουσαν Χριστοῦ ἐπιδημίαν
[4]	καὶ ὁρῶντες ὅτι ἀμήχανόν ἐστι	τὴν	κατ´ εἰκόνα» θεοῦ δεδημιουργημένην φύσιν
[4]	σωτηρίαν ἀπὸ τῶν θηρίων καὶ	τὴν	κατ´ ἐκείνων ἐπικράτειαν. ~Οὐχ ὁρῶν
[4]	καὶ μυστικὸν ἔχει λόγον, ὑπὲρ	τὴν	κατὰ Πλάτωνα κάθοδον τῆς ψυχῆς,
[4]	αἱ καταχρηστικώτερον οὕτως ὀνομαζόμεναι πρὸς	τὴν	κατὰ τὸ δυνατὸν ἐκείνων μίμησιν·
[4]	ὅπερ ἐβούλετο. Εἰκὸς δὲ καὶ	τὴν	κατὰ τὸν τόπον ἀσάφειαν ἐπιτετηδευκέναι
[4]	δ´ ἂν καὶ προγινώσκοντες ἀετοὶ	τὴν	κατὰ τῶν νεοσσῶν ἐπιβουλήν, εἴτε
[4]	ἔθνη τὴν κληρονομίαν σου καὶ	τὴν	κατάσχεσίν σου τὰ πέρατα τῆς
[4]	γοῦν ἀπολογήσασθαι καὶ δικαιολογήσασθαι πρὸς	τὴν	κατηγορήσασαν, μεγαλοψύχως ἀπεσιώπησε, τῷ θεῷ
[4]	ἐντυγχάνοντα τῇ ἀπολογίᾳ ταύτῃ πρὸς	τὴν	Κέλσου κατηγορίαν γεγραμμένῃ ἀνασχέσθαι καὶ
[4]	ἀπὸ πλειόνων ὀλίγα εἴπομεν πρὸς	τὴν	Κέλσου πεῦσιν εἰπόντος· Τίς γὰρ
[4]	φοιτᾶν διδασκάλους· ἵν´ ὥσπερ κατὰ	τὴν	Κέλσου ὑπόληψιν διδάσκουσιν ἡμᾶς μαντικῶς
[4]	ἀνθρώπων. Καὶ ταῦτα δὲ πρὸς	τὴν	Κέλσου ὑπόληψιν, μὴ νοήσαντος τὰς
[4]	ἐμοῦ, καὶ δώσω σοι ἔθνη	τὴν	κληρονομίαν σου καὶ τὴν κατάσχεσίν
[4]	ἢ τὸ ὄντως θηλυκὸν ἢ	τὴν	κτηνῶν φύσιν ἢ τὸ ὀρνέων
[4]	δυναμένῳ αὐτοῦ τὰς μαρμαρυγὰς καὶ	τὴν	λαμπρότητα τῆς θειότητος βλέπειν οἱονεὶ
[4]	γυναῖκα» καὶ τὰ ἑξῆς, οὐδὲ	τὴν	λέξιν ἐκθέμενος, δυναμένην ἐπιστῆσαι τὸν
[4]	προταττόντων τὸν ἄνθρωπον καὶ ἁπαξαπλῶς	τὴν	λογικὴν φύσιν πάντων τῶν ἀλόγων
[4]	εἰσπορεύεται ὡς πῦρ χωνευτηρίου» χωνεύσων	τὴν	λογικὴν φύσιν, πεπληρωμένην τοῦ ἀπὸ
[4]	ἔλαττον ἐγκατελείποντο, ἕως ἐπὶ Ῥωμαίων	τὴν	μεγίστην ποιήσαντες ἁμαρτίαν ἐν τῷ
[4]	τόπου τὸ τοιοῦτον ἀποφανούμεθα· ἀλλὰ	τὴν	μὲν τοῦ φαύλου καὶ κεχυμένου
[4]	αὐτῶν κολάσεσιν. Ἀλλ´ ὡς προεῖπον,	τὴν	μὲν φύσιν ἐν τούτοις θαυμαστέον·
[4]	σκέπης ἀπορία τοῦτο μὲν ὑφαντικὴν	τὴν	μετὰ τὴν ξαντικὴν καὶ τὴν
[4]	τῆς Ἰησοῦ ψυχῆς λαμβάνει τις	τὴν	μεταβολήν, αὐτῆς εἰς σῶμα ἐλθούσης,
[4]	Οὐκ ἂν οὖν οὐδὲ ταύτην	τὴν	μεταβολὴν θεὸς δέχοιτο. Δοκεῖ δή
[4]	καταλείψει ἄνθρωπος τὸν πατέρα καὶ	τὴν	μητέρα καὶ προσκολληθήσεται πρὸς τὴν
[4]	οἱ πατέρες ἡμῶν πάντες ὑπὸ	τὴν	νεφέλην ἦσαν, καὶ πάντες διὰ
[4]	τὴν μετὰ τὴν ξαντικὴν καὶ	τὴν	νηστικὴν εἰσήγαγε τοῦτο δὲ οἰκοδομικήν,
[4]	τοῦτο μὲν ὑφαντικὴν τὴν μετὰ	τὴν	ξαντικὴν καὶ τὴν νηστικὴν εἰσήγαγε
[4]	καὶ ὅτι πνεῦμα κυρίου πεπλήρωκε	τὴν	οἰκουμένην, καὶ τὸ συνέχον τὰ
[4]	τοῦ παρόντος δεδόσθω ὑπαρκτὸν εἶναι	τὴν	οἰωνιστικήν, ἵνα καὶ οὕτως δείξω
[4]	τυγχάνων, ὁτὲ μὲν ἡγεμονικὸν ἔχει	τὴν	ὅλην οὐσίαν, ὅταν ἡ ἐκπύρωσις
[4]	βασιλείας οὔτε καταλειπόμενοι, ὡς διὰ	τὴν	ὀλιγότητα εὐεπιβουλεύτους αὐτοὺς γενέσθαι καὶ
[4]	ἐκείνων ἀπείθειαν ἆραι ἀπ´ αὐτῶν	τὴν	ὀνομασθεῖσαν βασιλείαν τοῦ θεοῦ καὶ
[4]	καὶ τὸν πάντα κόσμον καὶ	τὴν	οὐράνιον φορὰν ἀπολιπὼν καὶ τὴν
[4]	ἡγεῖται σκώληκας Χριστιανοὺς λέγοντας ὅτι	τὴν	οὐράνιον φορὰν ἀπολιπὼν ὁ θεὸς
[4]	ὅτι τὸν πάντα κόσμον καὶ	τὴν	οὐράνιον φορὰν ἡμῖν μάλιστα πεποίηκεν
[4]	νουθετεῖς. Πῶς δὲ δυνάμεθα λέγειν	τὴν	οὐράνιον φορὰν καὶ τὸν πάντα
[4]	τὸ ἑκούσιον, ἀνεῖλες αὐτῆς καὶ	τὴν	οὐσίαν. Ὅλης δ´ εἰς ταῦτα
[4]	μύρμηξι τούτων αἴτιον ὑπονοητέον ἀλλὰ	τὴν	παμμήτορα φύσιν, καὶ τὰ ἄλογα
[4]	πρεσβεύοντες τὰ τῆς ἀληθείας καὶ	τὴν	παντελῆ ἐπανόρθωσιν ἐργαζόμενοι, ὁποῖοι ἦσαν
[4]	βιοῦν αὐτῷ ἀνακειμένων; Ἐχλεύασε δὲ	τὴν	παρὰ τῷ Λάβαν κτῆσιν τοῦ
[4]	δερματίνους» ἠμφιεσμένος χιτῶνας» οὓς διὰ	τὴν	παράβασιν τῶν ἀνθρώπων ἐποίησε τοῖς
[4]	ἄλογον. Εἰ δ´ ἅπαξ βλέπει	τὴν	πασῶν ὁρμῶν πηγήν, δῆλον ὅτι
[4]	τῷ παραδείσῳ τοῦ θεοῦ, καὶ	τὴν	Πενίαν, τῷ ἐκεῖ ὄφει παραβαλλομένην,
[4]	Τίς δὲ καὶ ἐπραγματεύσατο ἀναγράψαι	τὴν	περὶ αὐτοὺς ἱστορίαν, εἴτε καὶ
[4]	ἐκ τοῦ μὴ πάνυ τι	τὴν	περὶ αὐτῶν ἱστορίαν εὑρίσκεσθαι παρὰ
[4]	ἡμῶν λεγόμενον. Προείρηται δ´ εἰς	τὴν	περὶ ἑτέρων ἡμῖν ἀπολογίαν πρὸς
[4]	Ἰουδαίων γραφήν. Οὐ γὰρ ἔχων	τὴν	περὶ κατακλυσμοῦ ἱστορίαν κακολογεῖν οὐδ´
[4]	Καὶ ὅρα πῶς ὡς βωμολόχος	τὴν	περὶ κρίσεως θείαν ἀπαγγελίαν καὶ
[4]	καιροῦ ἐστιν εἰπεῖν. Ἐκτίθεται καὶ	τὴν	περὶ Μωϋσέως καὶ Ἰαννοῦ καὶ
[4]	τινων πονηρῶν δυνάμεων. Μανθάνομεν δὲ	τὴν	περὶ τὰ ὀνομαζόμενα ἱστορίαν καὶ
[4]	ἐν τῇ θαλάσσῃ. Εἶθ´ ἑρμηνεύων	τὴν	περὶ τοῦ μάννα ἱστορίαν καὶ
[4]	περὶ τοῦ μάννα ἱστορίαν καὶ	τὴν	περὶ τοῦ ὕδατος ἐκ πέτρας
[4]	~Τὸ δ´ ἀληθῶς θεῖον εἰς	τὴν	περὶ τῶν μελλόντων γνῶσιν οὔτε
[4]	κἂν δοκούσης ἀκολουθίας ἐβούλετο ἀνατρέπειν	τὴν	περὶ τῶν προφητειῶν ἢ περὶ
[4]	τὸ ἐλέγξαι πλασματῶδες τὸ κατὰ	τὴν	περιστεράν. Εἶθ´ ὡς ἔθος αὐτῷ
[4]	ὁπότερόν γε ἂν εἴπητε πρὸς	τὴν	πεῦσιν ἡμῶν, ἀποκρινούμεθα ἀποδεικνύναι πειρώμενοι
[4]	θνητὸν ἐρχόμενον σῶμα, οὐ κατὰ	τὴν	Πλάτωνος μετενσωμάτωσιν ἀλλὰ κατ´ ἄλλην
[4]	σάρκα ἀντ´ αὐτῆς· καὶ ᾠκοδόμησε	τὴν	πλευράν, ἣν ἔλαβεν ἀπὸ τοῦ
[4]	τετρανωκότα δέ, ἰδόντα πῦρ διειληφὸς	τὴν	πόλιν αὐτῶν καὶ τὴν χώραν,
[4]	τῷ θεῷ. Ἐχρῆν οὖν ἐκείνην	τὴν	πόλιν, ὅπου ταῦτα πέπονθεν Ἰησοῦς,
[4]	ἐν ἀνθρωπίνῃ φύσει, ἐχρῆν κἀκείνην	τὴν	πολιτείαν κατὰ βραχὺ καταφθειρομένην ἐκδιαιτηθῆναι.
[4]	καὶ Μωϋσῆς, ᾧ μεμαρτύρηκε διὰ	τὴν	πολλὴν καθαρότητα ὁ λόγος εἰπών·
[4]	ἀντὶ τοῦ σεμνολογεῖν καὶ ἀποδέχεσθαι	τὴν	προαίρεσιν τῶν τῷ ἐξετάζειν τὴν
[4]	τοὺς μὲν ἄλλους ἀνθρώπους εἰς	τὴν	προκειμένην εἰκόνα μὴ παραλαμβάνετε ἀλλὰ
[4]	ἄλλος ῥήτωρ νομιζόμενος εἶναι, καὶ	τὴν	πρόνοιαν ἀναιρῶν ἐν τοῖς ἐπιγεγραμμένοις
[4]	δ´ ὁ γεννάδας, ὅσων φιλοσόφων,	τὴν	πρόνοιαν εἰσαγόντων καὶ διὰ τὰ
[4]	καὶ διὰ ταύτην λεγόντων προηγουμένως	τὴν	πρόνοιαν πάντα πεποιηκέναι. Καὶ λόγον
[4]	Κέλσος, θέλων μὴ μᾶλλον ἡμῖν	τὴν	πρόνοιαν πεποιηκέναι τὰ φυόμενα ἐπὶ
[4]	τούτων ἕνεκεν θαυμάσαι τις ἂν	τὴν	πρόνοιαν, συμφερόντως παρὰ τὰ ἄλογα
[4]	τοῦ Χριστοῦ κάθοδον ἢ εἰς	τὴν	πρὸς ἀνθρώπους ἐπιστροφὴν τοῦ θεοῦ
[4]	παραδέξασθαι ἐπιτρέπει, δηλονότι οὐχ ὑβρίσομεν	τὴν	πρὸς ἀρετὴν κατεσκευασμένην ἀνθρωπίνην φύσιν,
[4]	ἐπιδημίας τοῦ λόγου ἀναλαμβάνειν ἡμᾶς	τὴν	πρὸς αὐτὸν οἰκείωσιν. Οὐδεμίαν οὖν
[4]	ἡμῶν» Ὁ δὲ βουλόμενος λαβεῖν	τὴν	πρὸς Γαλάτας ἐπιστολὴν εἴσεται, τίνα
[4]	ἐξαιρέτως σεμνύνεσθαι μηδὲ θέλειν ἔχειν	τὴν	πρὸς τὰ ἄλογα ὑπεροχήν· καί
[4]	ἔθνος ὅλον φιλοσοφοῦν, καὶ διὰ	τὴν	πρὸς τὸ ἀκούειν τῶν θείων
[4]	βασίλειον ἱεράτευμα» ἀναχωροῦντες καὶ ἐκκλίνοντες	τὴν	πρὸς τοὺς πολλοὺς ἐπιμιξίαν, ἵνα
[4]	ὁ Χριστός, οὐ δεόμενος κατὰ	τὴν	προτέραν οἰκονομίαν τῆς κατ´ ἀνθρώπων
[4]	εἴπερ αἰσχύνης ἄξια τὰ κατὰ	τὴν	πρώτην ἐκδοχὴν χρὴ λέγειν μύθων
[4]	οἶμαι ἐνέδρας ἀναγράφοντα αὐτὸν δηλοῦν	τὴν	Ῥεβέκκαν, οἰκονομήσασαν τὰς τοῦ Ἰσαὰκ
[4]	γὰρ ἡ ἐν τῇ κατὰ	τὴν	Σάμον γραφῇ ἡ Ἥρα καὶ
[4]	Ἀπόλλωνα τὸν ἥλιον οὐδ´ Ἄρτεμιν	τὴν	σελήνην· ἀλλὰ καθαρὰν εὐσέβειαν εἰς
[4]	καὶ ἰδὼν τὸν ἥλιον καὶ	τὴν	σελήνην καὶ τοὺς ἀστέρας, πάντα
[4]	τῶν πανταχοῦ ἀνθρώπων πιστεύουσι παραδέδωκε	τὴν	σεμνὴν κατὰ τὸν Ἰησοῦν θεοσέβειαν·
[4]	τῶν ταῦτα γραψάντων ἀλλὰ καὶ	τὴν	σεμνότητα τῶν λελεγμένων καὶ τὸ
[4]	τὴν τροφὴν ἄλλας δὲ διὰ	τὴν	σκέπην. Καὶ γὰρ κρεῖττον ἦν
[4]	ἔχοντα· καὶ φυσικὴν δ´ ἔχει	τὴν	σκέπην, τετρίχωται γὰρ ἢ ἐπτέρωται
[4]	μετάνοιάν σε ἄγει; Κατὰ δὲ	τὴν	σκληρότητά σου καὶ ἀμετανόητον καρδίαν
[4]	γε ὁ Σολεὺς Χρύσιππος, ὁ	τὴν	Στοὰν τῶν φιλοσόφων πολλοῖς συγγράμμασι
[4]	τούς τε γὰρ βασιλεύοντας καὶ	τὴν	σύγκλητον βουλὴν καὶ τοὺς ἄρχοντας
[4]	εἰς ὑπερβολὴν βραχύτεροι κρατοῦμεν διὰ	τὴν	σύνεσιν τῶν θηρίων καὶ τοὺς
[4]	ὡς εἰς θεὸν εὐσέβειαν ἀσκοῦσι	τὴν	σωφροσύνην. ~Καὶ οὔπω λέγω τὰ
[4]	Ἢ ὁμοίως ὁ σοφὸς μετὰ	τὴν	τελευτὴν Ἀνύτου καὶ Σωκράτους φροντίσει
[4]	θεοῦ. Ἀλλ´ οὐ μεμήναμεν οὐδὲ	τὴν	τηλικαύτην ἀνθρώπων σύνεσιν, κοινότερον δὲ
[4]	τὸν θεόν ἐστι μὴ στῆσαι	τὴν	τῆς κακίας νομὴν καὶ ἀνακαινῶσαι
[4]	καὶ ἐν ὁδοῖς ὑπαίθριος κοιμώμενος,	τὴν	τῆς μητρὸς φύσιν ἔχων ἀεὶ
[4]	σώματος ἄλλη φύσις ᾖ παρὰ	τὴν	τῆς ψυχῆς. Ἔοικε μέντοι ἐν
[4]	κατασκευάσαι διὰ πλειόνων ὡς ὑπάρχουσαν	τὴν	τοιάνδε μαντικὴν καὶ τὴν ἀπολογίαν
[4]	ἤδη φίλων νοσούντων ἢ μεμηνότων	τὴν	τοιάνδε οἰκονομίαν γίνεσθαι ἀλλ´ ὑπὲρ
[4]	πατρὶ καὶ αὐταῖς, βουληθῇ διὰ	τὴν	τοιανδὶ ὑπόληψιν συστήσασθαι τὸν κόσμον,
[4]	εὐλόγως ἔσονται. Λελέξεται δὲ πρὸς	τὴν	τοιαύτην ὑπόθεσιν τῷ Κέλσῳ ὅτι,
[4]	κόσμον ἀπολιπόντα τὸν θεὸν καὶ	τὴν	τοσαύτην γῆν παριδόντα ἡμῖν μόνοις
[4]	φορὰν ἀπολιπὼν ὁ θεὸς καὶ	τὴν	τοσαύτην γῆν παριδὼν ἡμῖν μόνοις
[4]	τὴν οὐράνιον φορὰν ἀπολιπὼν καὶ	τὴν	τοσαύτην γῆν παριδὼν ἡμῖν μόνοις
[4]	ὠνόμασε, δῆλον δ´ ὅτι λέγων	τὴν	τοῦ Ἀβραὰμ καὶ τῆς Σάρρας.
[4]	πᾶσαν ἀρετὴν πεποίωται. ~Εἰ δὲ	τὴν	τοῦ ἀνθρώπου μικρότητα οὐ διὰ
[4]	πᾶσαν ψυχήν, καὶ μηδὲν διαφέρειν	τὴν	τοῦ ἀνθρώπου τῆς τῶν μυρμήκων
[4]	Μᾶλλον οὖν κατὰ Κέλσον κατείληφε	τὴν	τοῦ θείου φύσιν τὸ τῶν
[4]	ἀνάστατον γεγονέναι καὶ ἐπ´ ἄλλους	τὴν	τοῦ θεοῦ εἰς μακαριότητα κλῆσιν
[4]	βατράχους ἢ σκώληκας ὑπολαμβάνετε διὰ	τὴν	τοῦ θεοῦ ὑπεροχήν; Ἢ τοὺς
[4]	Ἰακὼβ ἀποδημίᾳ τάχα δὲ καὶ	τὴν	τοῦ Ἰακὼβ διὰ τὸν Ἰωσὴφ
[4]	οὖν τὸ καθάρσιον πῦρ καὶ	τὴν	τοῦ κόσμου φθορὰν ἐπὶ καθαιρέσει
[4]	διαδεξομένης ὁδοῦ καὶ ἀλλοίας μετὰ	τὴν	τοῦ κόσμου φθοράν, ἣν οἱ
[4]	οἱ κάτω ὀφθαλμοὺς δυναμένους βλέπειν	τὴν	τοῦ λόγου ἐπὶ τὸ ἔνδοξον
[4]	δεισιδαίμονος εἰς εὐσεβῆ τὸν παραδεξάμενον	τὴν	τοῦ λόγου τοῦ θεοῦ ἐπιδημίαν
[4]	ἡ τῶν τροφῶν ποιότης πρὸς	τὴν	τοῦ νηπίου φύσιν εἰς γάλα
[4]	κατ´ αὐτοὺς θεῶν. Μετὰ γὰρ	τὴν	τοῦ παντὸς ἐκπύρωσιν, ἀπειράκις γενομένην
[4]	ἀποθνῄσκει, πάλιν δ´ ἀναβιώσκεται διὰ	τὴν	τοῦ πατρὸς φύσιν. Τὸ δὲ
[4]	ὡς δυνατωτέρῳ οὑτωσὶ εὐτρεπίζεται· οὕτως	τὴν	τοῦ πεφυκότος τρέφειν ἀνθρωπίνην ψυχὴν
[4]	Χριστιανῶν βούλεται λόγος, οἴεται καὶ	τὴν	τοῦ πύργου κατάρριψιν γεγονέναι. Ἵνα
[4]	πνεύματος. Οὐ χρεία οὖν εἰς	τὴν	τοῦ Χριστοῦ κάθοδον ἢ εἰς
[4]	καὶ τῶν ἄλλων ἀκαθάρτων ὑλῶν,	τὴν	τοῦ χρυσοῦ, ἵν´ οὕτως ὀνομάσω,
[4]	καὶ ἀστέρων περιόδοις ἀνατίθεμεν, ἀλλὰ	τὴν	τούτων αἰτίαν φαμὲν εἶναι κακίαν
[4]	κατὰ τὸν λόγον ἀναβαίνειν ἐπὶ	τὴν	τούτων πάντων ἐξομοίωσιν. Καὶ τελευταῖον
[4]	εὑρεῖν τέχνας, τινὰς μὲν διὰ	τὴν	τροφὴν ἄλλας δὲ διὰ τὴν
[4]	μὲν γὰρ ἄλογα ἑτοίμην ἔχει	τὴν	τροφήν, ἅτε οὐδ´ ἀφορμὴν πρὸς
[4]	ἰσχύς, οἳ ἑτοιμάζονται ἐν θέρει	τὴν	τροφήν· καὶ οἱ χοιρογρύλλιοι, ἔθνος
[4]	τὸ τῶν ἀνθρώπων οἰκονομικὸν περὶ	τὴν	τροφὴν καταβάλῃ καὶ τῷ λόγῳ
[4]	τοιαύτην εἶναί φασιν ἀλλὰ καὶ	τὴν	τῶν ἀθανάτων καὶ τῶν κατ´
[4]	τὴν ἑαυτοῦ ἐκδοχὴν καὶ οὐχὶ	τὴν	τῶν γραφῶν διαβάλλει. Εἰ δὲ
[4]	τοῖς μετ´ αὐτὸν ἐσομένοις ἐπιδεικνύηται	τὴν	τῶν δογμάτων ἑαυτοῦ ἀσχημοσύνην, λέγων·
[4]	πρῶτόν γε οὐκ οἶδ´ ὅπως	τὴν	τῶν ζῴων περὶ τὰ φυσικὰ
[4]	Στωϊκῶν οἱ πλείους οὐ μόνον	τὴν	τῶν θνητῶν περιόδον τοιαύτην εἶναί
[4]	Καὶ ὁ μὲν Κέλσος φησὶ	τὴν	τῶν κακῶν γένεσιν οὐ ῥᾴδιον
[4]	καὶ πρὸς τοῦτό φαμεν ὅτι	τὴν	τῶν κακῶν γένεσιν οὐδὲ τῷ
[4]	λόγος εὐλαβές, ὑπονοεῖ δὲ καὶ	τὴν	τῶν κακῶν φύσιν οὐ πάντῃ
[4]	Δευκαλίωνος κατακλυσμὸν ἡ περίοδος κατὰ	τὴν	τῶν ὅλων ἀμοιβὴν ἐκπύρωσιν ἀπαιτεῖ·
[4]	πάντα κάλλιστα καὶ ἀσφαλέστατα κατὰ	τὴν	τῶν ὅλων δημιουργίαν, ἀλλ´ οὐδὲν
[4]	ἐροῦμεν τὰ παραπλήσια περὶ τῶν	τὴν	τῶν ὅλων φύσιν ἐπαγγελλομένων εἰδέναι
[4]	περὶ τὰ ὀνομαζόμενα ἱστορίαν καὶ	τὴν	τῶν ὀνομάτων ἑρμηνείαν ἀπὸ Ἑβραίων,
[4]	ἃ φαίνεται ἡμῖν χρήσιμα εἰς	τὴν	τῶν παίδων ὡς παίδων ἐπιστροφὴν
[4]	κόσμον, ἐλάττονα ἔσται τοῦ κατὰ	τὴν	τῶν Στωϊκῶν ὑπόθεσιν σοφοῦ, καθηκόντως
[4]	διαβάλλειν βούλεται ὡς ἐπικούρειος πᾶσαν	τὴν	τῶν τοιούτων χρῆσιν ὡς ἐν
[4]	τοιαδὶ νῦν ἐστι περὶ τήνδε	τὴν	ὕλην ἑξῆς δὲ τοιαδί, φέρ´
[4]	καὶ τὸ ἀγαθόν» τὸ δὲ	τὴν	ὕλην τοῖς θνητοῖς ἐμπολιτευομένην αἰτίαν
[4]	ἡμᾶς συνιέναι καὶ νοεῖν αὐτοῦ	τὴν	ὑπεροχήν· ἀλλὰ τὴν ἀπὸ τοῦ
[4]	τὴν διαφορὰν ἴδοι ἂν καὶ	τὴν	ὑπεροχὴν τοῦ ἀνθρώπου οὐ μόνον
[4]	οὐρανοῦ δὴ ἐπὶ γῆν κατὰ	τὴν	ὑπόθεσιν αὐτοῦ βλέπων τὰ δρώμενα
[4]	τοῦ μὴ ἀπολέσθαι κατ´ αὐτὴν	τὴν	ὑπόθεσιν τὸ πᾶν τῶν ἀνθρώπων
[4]	ἐγείρεται πνευματικά. Περὶ δὲ τοῦ	τὴν	ὑποκειμένην ὕλην δεκτικὴν εἶναι ποιοτήτων,
[4]	ἅτε καὶ τροπικὴν λαμβάνοντες ἐντολὴν	τὴν	φάσκουσαν· Πῖνε ὕδατα ἀπὸ σῶν
[4]	Οὐδὲ γὰρ δεδύνηνται οὗτοι τρανῶσαι	τὴν	φυσικὴν τοῦ θεοῦ ἔννοιαν ὡς
[4]	Ἀλλ´ ἐκεῖνο μᾶλλον ἐθέλω διδάξαι	τὴν	φύσιν, ὅτι ὁ θεὸς οὐδὲν
[4]	Κέλσος, Ἰουδαίους μὲν ἀρνουμένους γεγονέναι	τὴν	Χριστοῦ ἐπιδημίαν ἐλπίζοντας δ´ αὐτὴν
[4]	τοὺς ἀπὸ ἰουδαϊκῶν γραφῶν κατασκευάζοντας	τὴν	Χριστοῦ ἐπιδημίαν ὡς ἤδη γεγενημένην,
[4]	αὐτὸν κατακλυσμῷ ἢ ἐκπυρώσει, ἀλλὰ	τὴν	χύσιν τῆς κακίας κωλύων ἐπὶ
[4]	τὰ προειρημένα ἀλλ´ εἰς μὲν	τὴν	χώραν τῶν ἐκριζωθέντων καταφυτεύειν» φυτείαν
[4]	διειληφὸς τὴν πόλιν αὐτῶν καὶ	τὴν	χώραν, ὑπολαμβάνοντα ζώπυρον τοῦ γένους
[4]	τῶν μελισσῶν· ὅπερ κατάγοντός ἐστι	τὴν	ψυχὴν ἀπὸ τῶν ἁψίδων τοῦ
[4]	ἀνθρώπων λαμβάνονται, θείαν εἶναι φήσομεν	τὴν	ψυχὴν ἐκείνων, δι´ ὧν αἱ
[4]	οὔσης θειότητος καὶ μαντικῆς περὶ	τὴν	ψυχὴν ἡμῶν πταρνύμεθα. Καὶ γὰρ
[4]	τοῖς θεοῦ ἔργον εἰποῦσι μόνην	τὴν	ψυχὴν καὶ ἀπό τινος αὐτὴν
[4]	λαμπρῷ φωτὶ τῆς ἀληθείας καταυγαζόμενος	τὴν	ψυχὴν νυκτερίδι ἂν εὐλόγως παραβάλλοιτο.
[4]	Πλάτωνος, τοῦ ἔκ τινος κρατῆρος	τὴν	ψυχὴν ποιοῦντος, προσφεύξεται δὲ Ἀριστοτέλει
[4]	τὸ σῶμα ἐξευτελίζετε ἀλλὰ διὰ	τὴν	ψυχήν, ὡς οὖσαν ὑποδεεστέραν τῶν
[4]	μὴ ἄρα τὸ ἥμερον καὶ	τὴν	ὡσπερεὶ πρὸς ἀνθρώπους αὐτῶν συνθήκην

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 25/09/2008