Chapitre |
[4] |
γεγονέναι,
τηρῶν
τὸ
ὕλης
ἔκγονον
|
οὐδὲν |
ἀθάνατον·
εἰ
δ´
ἐπεὶ
ὕλης
|
[4] |
σημαινόμενον
διαστελλόμενος
φήσει
ὕλης
ἔκγονον
|
οὐδὲν |
ἀθάνατον;
Καὶ
ὁρᾷς
ὅτι
πιεζόμενα |
[4] |
δ´
ὅτι
καὶ
ὕλης
ἔκγονον
|
οὐδὲν |
ἀθάνατον.
Καὶ
πρὸς
τοῦτο
λελέξεται |
[4] |
παραδεικνύντες
ἐπὶ
γῆς·
παρ´
οἷς
|
οὐδὲν |
ἄλλο
θεὸς
νενόμιστο
ἢ
ὁ |
[4] |
ὠνίων
καὶ
τῆς
ἀγορᾶς
δι´
|
οὐδὲν |
ἄλλο
προνοοῦνται
ἢ
διὰ
τοὺς |
[4] |
δίκαιον
καὶ
φιλάνθρωπον
καὶ
χρηστόν,
|
οὐδὲν |
ἀνύει
πρὸς
τὸ
μὴ
εἶναι |
[4] |
πράγματος
τοῦ
φθαρτοῦ,
καὶ
ὅτι
|
οὐδὲν |
ἄτοπον
τὸν
ἐξ
ἀνομοίων
συνεστηκότα |
[4] |
τὰ
ὄντα
ὁ
θεὸς
καὶ
|
οὐδὲν |
βδελύσσεται
ὧν
ἐποίησεν·
οὐδὲ
γὰρ |
[4] |
τοῖς
φιλομαθοῦσι
σαφηνιζόμενα;
~Ἀλλ´
ἐπεὶ
|
οὐδὲν |
βέβαιον
ἐν
ἀνθρωπίνῃ
φύσει,
ἐχρῆν
|
[4] |
οὔθ´
ὑπὸ
λογικῶν
πιθανοτήτων
νικωμένη,
|
οὐδὲν |
βοηθεῖ
τοῖς
ἀνειληφόσιν
αὐτὴν
πρὸς |
[4] |
τῶν
ζῴων
ἀντιποιεῖσθαι
θείας
ἐννοίας·
|
οὐδὲν |
γὰρ
τῶν
ἀλόγων
ἔννοιαν
ἔχει |
[4] |
κακοδαιμονίαν,
ἀλλ´
ἑαυτὸν»
μὲν
ἐταπείνωσεν»
|
οὐδὲν |
δ´
ἧττον
μακάριος
ἦν,
καὶ |
[4] |
ἀνθρώποις
τὸν
τοῦ
Ἰησοῦ
λόγον,
|
οὐδὲν |
δεδύνηνται
δαίμονες,
καίτοι
γε
πάντα |
[4] |
ἢ
βατράχου
ἢ
ἀνθρώπου
σώματι,
|
οὐδὲν
|
διοίσει
ἀλλήλων
ταῦτα
τὰ
σώματα, |
[4] |
ἄλλη
φύσις.
Καὶ
ταύτῃ
γε
|
οὐδὲν |
διοίσει
νυκτερίδος
ἢ
εὐλῆς
ἢ |
[4] |
ἄλλη
φύσις.
Καὶ
ταύτῃ
γε
|
οὐδὲν
|
διοίσει
νυκτερίδος
ἢ
εὐλῆς
ἢ |
[4] |
σώματος
δὲ
ἄλλη
φύσις.
Καὶ
|
οὐδὲν |
διοίσει
σῶμα
ἀνθρώπου
σώματος
νυκτερίδος |
[4] |
ἀλλήλων
ταῦτα
τὰ
σώματα,
δηλονότι
|
οὐδὲν |
διοίσει
τὰ
τούτων
σώματα
ἡλίου |
[4] |
ἀνεγνωκέναι
τὸ
βιβλίον
τὴν
Γένεσιν,
|
οὐδὲν |
δυνηθεὶς
εἰπεῖν
πρὸς
τὸ
ἐλέγξαι |
[4] |
τοῦτο
λελέξεται
ὅτι,
εἴπερ
ὕλης
|
οὐδὲν |
ἔκγονον
ἀθάνατον,
ἤτοι
ἀθάνατος
ὅλος |
[4] |
ἀρχὰς
καὶ
τὰς
ἡγεμονίας.
Ὧν
|
οὐδὲν |
ἐν
τοῖς
ἀλόγοις
ἔστιν
εὑρεῖν, |
[4] |
ταῦτα
δὲ
διὰ
τὸ
ὧν
|
οὐδὲν |
ἔργον
θεοῦ,
τοῦ
ὧν
ἀναφερομένου |
[4] |
ἃ
δὴ
προεῖπον.
Ἐλεφάντων
δὲ
|
οὐδὲν |
εὐορκότερον
οὐδὲ
πρὸς
τὰ
θεῖα |
[4] |
ἡβηδὸν
ἀπώλεσεν
καὶ
ἐπυρπόλησεν,
οὕτως
|
οὐδὲν |
ἦσαν,
θεὸς
δ´
ὁ
μέγιστος, |
[4] |
ἀληθείας
παραπλησίως
τῇ
Κέλσου
ἐπιγραφῇ·
|
οὐδὲν |
ἧττόν
εἰσιν
οὗτοι
σκώληκες
ἐν |
[4] |
ποτε
ἔδοξαν
δι´
ἁμαρτίας
καταλείπεσθαι,
|
οὐδὲν |
ἧττον
ἐπεσκοπήθησαν
καὶ
ἐπανελθόντες
τὰ |
[4] |
τὴν
τῶν
ὅλων
δημιουργίαν,
ἀλλ´
|
οὐδὲν |
ἧττον
ἰατρικῆς
τινος
αὐτῷ
ἐδέησε
|
[4] |
αὐτοὺς
εἰς
χρείαν
τοῦ
παντός,
|
οὐδὲν |
ἧττον
ψεκτός
τε
ἐστὶν
ὁ |
[4] |
ἀγριωτάτοις
τῶν
ζῴων
τροφὰς
κατεσκεύασεν,
|
οὐδὲν |
θαυμαστόν·
καὶ
ταῦτα
γὰρ
τὰ |
[4] |
τὴν
φύσιν,
ὅτι
ὁ
θεὸς
|
οὐδὲν |
θνητὸν
ἐποίησεν·
ἀλλὰ
θεοῦ
μὲν |
[4] |
ὡς
ἄρα
ὁ
μὲν
θεὸς
|
οὐδὲν |
θνητὸν
ἐποίησεν
ἀλλὰ
μόνα
τὰ |
[4] |
ἀναλάβωμεν
τὸν
λόγον.
Λέγω
δὲ
|
οὐδὲν |
καινὸν
ἀλλὰ
πάλαι
δεδογμένα.
Ὁ |
[4] |
ἐμφαινομένης
αὐτοῖς
ἀγχινοίας
δεικνύναι
ὅτι
|
οὐδὲν |
μᾶλλον
ἀνθρώπων
ἢ
τῶν
ἀλόγων |
[4] |
λόγος»
τῇ
οὐσίᾳ
μένων
λόγος
|
οὐδὲν
|
μὲν
πάσχει
ὧν
πάσχει
τὸ |
[4] |
εὐσεβείας
ἐκ
τοῦ
παραδέξασθαι
ὅτι
|
οὐδὲν |
μυρμήκων
ἢ
μελισσῶν
διαφέρει
ὁ |
[4] |
τῶν
χειμαδίων
προνοητικὸν
καταρρίψῃ
ὡς
|
οὐδὲν |
πλέον
τῆς
ἀλόγου
τῶν
μυρμήκων |
[4] |
καὶ
ἀρχαῖς
καὶ
ἡγεμονίαις,
τοῦτ´
|
οὐδὲν |
πρὸς
ἔπος
ἐστί,
καὶ
γὰρ |
[4] |
ἀπ´
αὐτῆς
πράξεις,
καὶ
ἄλλο
|
οὐδὲν |
ὡς
πρὸς
ἀκριβῆ
λόγον
καθ´ |