Chapitre |
[4] |
τις
παραδεῖξαι
λόγος
οὐκ
ἀγένητον
|
αὐτὴν |
ἀλλὰ
πρός
τινα
χρείαν
γεγονέναι, |
[4] |
ἢ
καὶ
ἤδη
ζῶντος
κατ´
|
αὐτὴν |
ἀποφανούμεθα
πληροῦσθαι
ἢ
μετέχειν
θείου |
[4] |
οἶμαι
ὅτι
καὶ
πάντῃ
τεταγμένως
|
αὐτὴν |
ἀφανίζων
συμφερόντως
τῷ
παντί.
Εἰ |
[4] |
τάχα
δὲ
οὐδὲ
τούτοις
καθαρῶς
|
αὐτὴν |
γνῶναι
δυνατόν,
ἐὰν
μὴ
θεοῦ |
[4] |
θεοῦ,
οὐ
πάθος
δ´
αὐτοῦ
|
αὐτὴν |
εἶναι
φαμεν
ἀλλά
τι
παραλαμβανόμενον |
[4] |
ποιότητος
διαμένει
κατὰ
τοὺς
ἀγένητον
|
αὐτὴν |
εἰσάγοντας.
Ἐὰν
μέντοι
γε
δυνηθῇ |
[4] |
τὴν
Χριστοῦ
ἐπιδημίαν
ἐλπίζοντας
δ´
|
αὐτὴν |
ἔσεσθαι,
Χριστιανοὺς
δὲ
ὁμολογοῦντας
τὸν |
[4] |
στρουθὸς
ἐνόσσευσεν
ὅπου
δράκων
ἔμελλεν
|
αὐτὴν |
καὶ
τὰ
τέκνα
ἀφανίσειν,
οὔτ´ |
[4] |
καὶ
τριάκοντα»
τοῦ
ὕψους
φάσκειν
|
αὐτὴν |
κεχωρηκέναι
τὰ
ἐπὶ
γῆς
ζῷα, |
[4] |
τὴν
ψυχὴν
καὶ
ἀπό
τινος
|
αὐτὴν |
κρατῆρος
γεγονέναι
λέγουσι,
δεικνύτω
ὁ |
[4] |
διὰ
τὰ
λογικὰ
πάντα
ποιεῖν
|
αὐτὴν
|
λεγόντων,
συναναιρεῖ
τὸ
ὅσον
ἐφ´ |
[4] |
νικωμένη,
οὐδὲν
βοηθεῖ
τοῖς
ἀνειληφόσιν
|
αὐτὴν |
πρὸς
τὸ
μηκέτι
αὐτοὺς
παραβάλλεσθαι |
[4] |
καὶ
ἐνίοτε
φθάνοντος
καὶ
ἐπ´
|
αὐτὴν |
τὴν
ἀρετὴν
ἐν
πλείοσι
θεωρίαις |
[4] |
ὑπὲρ
τοῦ
μὴ
ἀπολέσθαι
κατ´
|
αὐτὴν |
τὴν
ὑπόθεσιν
τὸ
πᾶν
τῶν |
[4] |
δι´
ἄγνοιαν
ἐξαμαρτάνῃ,
οὐδ´
ἐξομοιώσομεν
|
αὐτὴν |
τοῖς
τοιοῖσδε
ζῴοις.
~Εἰ
δὲ |
[4] |
ἕξει
φύσιν
περὶ
διαμονῆς
τὴν
|
αὐτὴν |
τῷ
ἀγένητος
ὑποτεθεῖσθαι.
Ἀλλ´
οὐ |
[4] |
ἀρετήν.
Αὗται
γὰρ
αἱ
πρὸς
|
αὐτὴν |
ὑποτυπώσεις
οὐκ
ἐῶσι
σκώληκι
παραβάλλεσθαι |
[4] |
κακίας
λόγον
ἔχει
τὸ
πάλιν
|
αὐτὴν |
ὑφίστασθαι
ἢ
μή,
ἐν
προηγουμένῳ |
[4] |
βούλεται·
ἵν´
οἱ
μὲν
παραδεξάμενοι
|
αὐτὴν |
χρηστοὶ
γενόμενοι
σωθῶσιν,
οἱ
δὲ |