Chapitre
[4]	πολλάκις ὀνομάζεται παραλαμβανόμενος κατὰ δαιμόνων	ἤ	τινων πονηρῶν δυνάμεων. Μανθάνομεν δὲ
[4]	προσποιούμενον τὴν ἑαυτοῦ ἐπικούρειον γνώμην	ἤ,	ὡς ἂν εἴποι ἄν τις,
[4]	ὑπὸ Μωϋσέως ἐν τούτοις γεγραμμένων	ἤ,	ὡς ἡμεῖς εἴποιμεν ἄν, ὑπὸ
[4]	ψυχὴν καὶ αἰσθάνονται τοῦ θεοῦ	ἤ,	ὡς ὁ Κέλσος ὀνομάζει, τῶν
[4]	συντυχίαν ἐπιπέπτωκε τούτοις ὁ Πλάτων	ἤ,	ὡς οἴονταί τινες, ἐν τῇ
[4]	δ´ εὐσεβείας ἤτοι ἄλογα ζῷα	ἢ	ἀγάλματα σέβοντες ἢ καὶ τὰ
[4]	τοῦ Ἰησοῦ καὶ τὸ θνητὸν	ἢ	ἀθάνατον αὐτοῦ, λελέχθω. ~Ἆρα δὲ
[4]	ὀνομάζειν, οἱ τοῦ θεοῦ ἄγγελοι	ἢ	αἱ ὁποιαιδηποτοῦν ὑπερέχουσαι τῶν ἀνθρώπων
[4]	εἰς φυλακὴν ποιμνίων ἢ βουκολίων	ἢ	αἰπολίων ἢ οἰκιῶν, εἰς ἄλλα
[4]	ὡς καλῶς γεγενημένον τὸ τοιοῦτον	ἢ	αἰτιασαμένη καὶ μεμψαμένη· πλὴν ὅπως
[4]	μᾶλλον ἀρκεσθῆναι τῷ Αὐτὸς ἔφα»	ἢ	ἄλλου οὑτινοσοῦν. ~Μετὰ ταῦτα πάλιν,
[4]	οἶσθα ὅ τι ἢ σοὶ	ἢ	ἄλλῳ ἢ τῷ ὅλῳ συμφέρει.
[4]	οἶσθα ὅ τι ἢ σοὶ	ἢ	ἄλλῳ συμφέρει, ἵνα μὴ ἀφορμὴν
[4]	ἐξέτασιν τῆς ἀληθείας, κινήμασι σκωλήκων	ἢ	ἄλλων τινῶν τοιούτων παραβάλλομεν· φιλαλήθως
[4]	τὸ τοιοῦτον ἢ μὴ λέγηται	ἢ	ἄλλως λέγηται, συκοφαντεῖ ἡμᾶς ὁ
[4]	τὸ λογικὰ εἶναι τὰ ἐνοικήσαντα	ἢ	ἄλογα, καὶ λογικῶν τὰ σπουδαιότερα
[4]	φύσεις καὶ πηγὴν ὁρμῶν λογικὴν	ἢ	ἄλογον. Εἰ δ´ ἅπαξ βλέπει
[4]	εἰς χρηστὸν πρᾶγμα ὀνομαζόμενον λύκον	ἢ	ἀλώπεκα. Ἔοικεν οὖν τις εἶναι
[4]	οὐδέν γε ἠμέληται τῷ θεῷ	ἢ	ἀμεληθήσεται, ποιοῦντι καθ´ ἕκαστον καιρὸν
[4]	νυκτερίδος ἢ εὐλῆς ἢ βατράχου	ἢ	ἀνθρώπου σῶμα· ὕλη γὰρ ἡ
[4]	νυκτερίδος ἢ εὐλῆς ἢ βατράχου	ἢ	ἀνθρώπου σῶμα· ὕλη γὰρ ἡ
[4]	νυκτερίδος ἢ εὐλῆς ἢ βατράχου	ἢ	ἀνθρώπου σώματι, οὐδὲν διοίσει ἀλλήλων
[4]	οὐδ´ ἀπὸ προνοίας ταῦτ´ ἔρχεται	ἢ	ἀπὸ προνοίας οὐ μᾶλλον ἡμῶν
[4]	θεῖον τῶν ἀνδρῶν; Οὓς οὐδαμόθεν	ἢ	ἀπὸ τῶν ἱερῶν παρὰ Ἰουδαίοις
[4]	ἰχθύας ἐμφωλεύοντας αὐτοῦ ταῖς φολίσιν	ἢ	ἀπὸ τῶν προχωρημάτων» τοῦ Φαραὼ
[4]	ἐπαινετὴ συγκατάθεσις πρὸς τὸ ἀληθὲς	ἢ	ἀποδεκτὴ ἀνάνευσις ἀπὸ τοῦ ψεύδους;
[4]	τροπολογεῖ αὐτήν· πότερον δ´ ἐπιτετευγμένως	ἢ	ἀποτετευγμένως, ἄλλου καιροῦ ἐστιν εἰπεῖν.
[4]	τούτων σώματα ἡλίου ἢ σελήνης	ἢ	ἀστέρων ἢ οὐρανοῦ ἢ οὑτινοσοῦν
[4]	δεξάμενα ψυχὴν σπουδαίαν, ἀπορρίψαι δὲ	ἢ	ἀτιμάσαι τὰ τῶν φαυλοτάτων· οὐχ
[4]	θνητόν, καὶ προείρηται τὸ ἀδυνατεῖν·	ἢ	αὐτὸς μὲν οὐ μεταβάλλει, ποιεῖ
[4]	οὐδὲ ψυχῶν κρειττόνων εὐφορίαι τεταγμέναι	ἢ	ἀφορίαι, καὶ χειρόνων ἐπὶ πλεῖον
[4]	εἰς ἄλλα δ´ ὑποζυγίοις χρώμεθα	ἢ	ἀχθοφόροις. Οὕτως εἰς γυμνάσιον τῶν
[4]	καὶ παρακούσαντας τῶν παρ´ Ἕλλησιν	ἢ	βαρβάροις περὶ τούτων λεγομένων ταῖς
[4]	νυκτερίδων ἢ μύρμηκες ἢ σκώληκες	ἢ	βάτραχοι, ἢ οἱ ἐν τοῖς
[4]	ἢ μύρμηξιν ἐκ καλιᾶς προελθοῦσιν	ἢ	βατράχοις περὶ τέλμα συνεδρεύουσιν ἢ
[4]	οὐδὲν διοίσει νυκτερίδος ἢ εὐλῆς	ἢ	βατράχου ἢ ἀνθρώπου σῶμα· ὕλη
[4]	οὐδὲν διοίσει νυκτερίδος ἢ εὐλῆς	ἢ	βατράχου ἢ ἀνθρώπου σῶμα· ὕλη
[4]	αὐτὴ ὑπόκειται νυκτερίδος ἢ εὐλῆς	ἢ	βατράχου ἢ ἀνθρώπου σώματι, οὐδὲν
[4]	μηδὲν διοίσειν νυκτερίδος ἢ εὐλῆς	ἢ	βατράχου σῶμα παρὰ τὸ τοῦ
[4]	μηδὲν διαφέρειν νυκτερίδος ἢ εὐλῆς	ἢ	βατράχου σῶμα τοῦ αἰθερίου σώματος.
[4]	ἀνθρώπου σώματος νυκτερίδος ἢ εὐλῆς	ἢ	βατράχου· ὕλη γὰρ ἡ αὐτή,
[4]	ὁρμαθὸν εἶναι νυκτερίδων ἢ μύρμηκας	ἢ	βατράχους ἢ σκώληκας ὑπολαμβάνετε διὰ
[4]	φέρ´ εἰπεῖν, εἰς φυλακὴν ποιμνίων	ἢ	βουκολίων ἢ αἰπολίων ἢ οἰκιῶν,
[4]	περὶ ὀργῆς ἀναγεγραμμένα θεοῦ φησιν·	Ἢ	γὰρ οὐ καταγέλαστον, εἰ ἄνθρωπος
[4]	καί, ἵν´ οὕτως ὀνομάσω, τιτανικοὶ	ἢ	γιγάντιοι, ἀσεβεῖς πρὸς τὸ ἀληθῶς
[4]	κατασπώντων δίκην τῶν μυθευομένων Τιτάνων	ἢ	Γιγάντων ἀπὸ τῆς περὶ θεοῦ
[4]	προνοίας οὐ μᾶλλον ἡμῶν προνοουμένης	ἢ	δένδρων καὶ πόας καὶ ἀκάνθης.
[4]	τῶν βοῶν μέλει τῷ θεῷ;	Ἢ	δι´ ἡμᾶς πάντως λέγει; Δι´
[4]	ἀγορᾶς δι´ οὐδὲν ἄλλο προνοοῦνται	ἢ	διὰ τοὺς ἀνθρώπους, παραπολαύουσι δὲ
[4]	ζῆν ὡς ἡ πίστις ἢ	ἡ	διάληψις περὶ τοῦ πάντ´ ἐφορᾶν
[4]	αὐτοῦ χρησίμου τυγχανούσης τῷ παντὶ	ἢ	δυναμένης γε εἶναι χρησίμου, λελέξεται
[4]	δυνάμεις; Καὶ παρὰ τίνων μεμαθήκατε	ἢ	δύνασθε μαθεῖν τὰ περὶ τῶν
[4]	μὲν οὖν ζητήσει, εἰ ἀκόλουθον	ἢ	εἰ δυνατόν ἐστι τῇ φύσει
[4]	κυρίως ἐξετάζοις, τίς ὁ Χριστιανός,	ἢ	εἰ καὶ εὑρεθείη, ἀλλ´ οὔτι
[4]	ἥττω μήτε πλείονα κακὰ γεγονέναι	ἢ	εἶναι ἢ ἔσεσθαι ἀκολουθεῖν ὅτι,
[4]	εἰς τιμὴν τοῦ θείου κατεσκευάσθαι	ἢ	εἰς ἀτιμοτάτων σωμάτων καὶ ἐναγῶν
[4]	εἰς τὴν τοῦ Χριστοῦ κάθοδον	ἢ	εἰς τὴν πρὸς ἀνθρώπους ἐπιστροφὴν
[4]	Ἰουδαίοις λέγων τί ἄλλο ᾠκονόμει	ἢ	εἰς φῶς αὐτὸς θείᾳ δυνάμει
[4]	τῆς ἐξ ἀγαθοῦ εἰς κακὸν	ἢ	ἐκ καλοῦ εἰς αἰσχρὸν ἢ
[4]	ἰάσηται, ἐξ ἀγαθοῦ εἰς κακὸν	ἢ	ἐκ καλοῦ εἰς αἰσχρὸν ἢ
[4]	ἢ ἐξ εὐδαιμονίας εἰς κακοδαιμονίαν	ἢ	ἐκ τοῦ ἀρίστου εἰς τὸ
[4]	τῷ κόσμῳ, καθαίρων αὐτὸν κατακλυσμῷ	ἢ	ἐκπυρώσει, ἀλλὰ τὴν χύσιν τῆς
[4]	πλεῖον χεομένην καὶ καθαιρομένην κατακλυσμῷ	ἢ	ἐκπυρώσει. Θεὸν δὲ καταβαίνοντα ἐὰν
[4]	περίοδοι καὶ κατὰ περιόδους κατακλυσμοὶ	ἢ	ἐκπυρώσεις, ἢ μὴ εἰσί, καὶ
[4]	μηδὲ καινὸν λέγειν περὶ κατακλυσμοῦ	ἢ	ἐκπυρώσεως, ἀλλὰ καὶ παρακούσαντας τῶν
[4]	ἀναβιώσκοντος καὶ ἀναβαίνοντος εἰς οὐρανόν;	Ἢ	Ἕλλησι μὲν ἔξεστι τὰ τοιαῦτα
[4]	ἀρετὴν ἐν πλείοσι θεωρίαις γινομένην	ἢ	ἐν ἐλάττοσιν· οὕτως ἔστιν εἰπεῖν
[4]	ἢ ἐκ καλοῦ εἰς αἰσχρὸν	ἢ	ἐξ εὐδαιμονίας εἰς κακοδαιμονίαν ἔρχεσθαι.
[4]	ἢ ἐκ καλοῦ εἰς αἰσχρὸν	ἢ	ἐξ εὐδαιμονίας εἰς κακοδαιμονίαν ἢ
[4]	καὶ χειρόνων ἐπὶ πλεῖον χύσις	ἢ	ἐπ´ ἔλαττον. Καὶ ἀναγκαῖός γε
[4]	ἀρετὴν καὶ προκόπτοντος ἐπὶ πλεῖον	ἢ	ἐπ´ ἔλαττον καὶ ἐνίοτε φθάνοντος
[4]	καὶ ταύτην ἤτοι ἐπὶ πλεῖον	ἢ	ἐπ´ ἔλαττον χεομένην, καὶ ἔστιν
[4]	ἀνάλογον τῇ ἕξει τοῦ εἰσαγομένου	ἢ	ἐπ´ ὀλίγον προκόπτοντος ἢ ἐπὶ
[4]	εἰσαγομένου ἢ ἐπ´ ὀλίγον προκόπτοντος	ἢ	ἐπὶ πλεῖον ἢ καὶ ἐγγὺς
[4]	ἄλλως ὁπωσοῦν· ἐπὶ τίνων τοῦτο	ἢ	ἐπὶ τῶν ἑλληνικῶν χρὴ λέγειν
[4]	προφητειῶν ἢ περὶ τοῦ ἐπιδημήσειν	ἢ	ἐπιδεδημηκέναι τὸν Χριστὸν πίστιν, ἐχρῆν
[4]	ἔχει τὴν σκέπην, τετρίχωται γὰρ	ἢ	ἐπτέρωται ἢ πεφολίδωται ἢ ὠστράκωται.
[4]	πλείονα κακὰ γεγονέναι ἢ εἶναι	ἢ	ἔσεσθαι ἀκολουθεῖν ὅτι, ὥσπερ κατὰ
[4]	πρεσβεύουσι τοῦ λόγου ἄλλο ἐστὶν	ἢ	εὐηθείας μὲν ἀπαλλάξαι κατὰ τὸ
[4]	ὕλη ἡ αὐτὴ ὑπόκειται νυκτερίδος	ἢ	εὐλῆς ἢ βατράχου ἢ ἀνθρώπου
[4]	ταύτῃ γε οὐδὲν διοίσει νυκτερίδος	ἢ	εὐλῆς ἢ βατράχου ἢ ἀνθρώπου
[4]	ταύτῃ γε οὐδὲν διοίσει νυκτερίδος	ἢ	εὐλῆς ἢ βατράχου ἢ ἀνθρώπου
[4]	ἔσται τὸ μηδὲν διοίσειν νυκτερίδος	ἢ	εὐλῆς ἢ βατράχου σῶμα παρὰ
[4]	λόγῳ ἠκολούθησε μηδὲν διαφέρειν νυκτερίδος	ἢ	εὐλῆς ἢ βατράχου σῶμα τοῦ
[4]	διοίσει σῶμα ἀνθρώπου σώματος νυκτερίδος	ἢ	εὐλῆς ἢ βατράχου· ὕλη γὰρ
[4]	εὖ ζῆν ὡς ἡ πίστις	ἢ	ἡ διάληψις περὶ τοῦ πάντ´
[4]	πάσχει ὧν πάσχει τὸ σῶμα	ἢ	ἡ ψυχή, συγκαταβαίνων δ´ ἔσθ´
[4]	οἶδεν, διὰ τί οὐκ ἐπανορθοῖ;	Ἢ	ἡμῖν μὲν ἀναγκαῖον ἀπολογεῖσθαι, διὰ
[4]	ἐπυρπολήθησαν, οὐκ ἀπ´ ἄλλης ὀργῆς	ἢ	ἧς ἑαυτοῖς ἐθησαύρισαν ταῦτα πεπόνθασι,
[4]	καὶ μὴ ὡς θεὸν ἐδόξασαν	ἢ	ηὐχαρίστησαν ἀλλ´ ἐματαιώθησαν ἐν τοῖς
[4]	εἰς τὴν γῆν τινα θεὸν	ἢ	θεοῦ υἱὸν τῶν τῇδε δικαιωτήν,
[4]	θεὸν ὄντα τὸν Χριστὸν καταβήσεσθαι	ἢ	θεοῦ υἱόν, ὡς καὶ ἐν
[4]	λόγους τῶν εἰπόντων ἀπὸ δαιμόνων	ἢ	θεῶν γίνεσθαι τὰς κινήσεις τοῖς
[4]	οἱ μὲν ἀπό τινων δαιμόνων	ἢ	θεῶν μαντικῶν φασι γίνεσθαι τὰς
[4]	ὁμοίωμα, πᾶσαν εἰκόνα ὁμοίωμα ἀρσενικοῦ	ἢ	θηλυκοῦ, ὁμοίωμα παντὸς κτήνους τῶν
[4]	λεχθέντα ἂν ἑαυτῷ ἀποφαίνεται λέγων·	Ἢ	ἵνα μάθῃ τὰ ἐν ἀνθρώποις;
[4]	μᾶλλον ἀνεκτά, σκωλήκων καὶ βατράχων,	ἢ	Ἰουδαίων καὶ Χριστιανῶν πρὸς ἀλλήλους
[4]	σπουδαῖαί τινες ἕξεις καὶ ἐνέργειαι,	ἢ	καὶ αἱ καταχρηστικώτερον οὕτως ὀνομαζόμεναι
[4]	ἀπὸ τῶν γραμμάτων αὐτῶν ἐλήφθη	ἢ	καὶ ἁπαξαπλῶς ἀπὸ τῶν σημαινομένων
[4]	συνέσεως ἐξετάζειν τὰ πράγματα βουλομένων	ἢ	καὶ δυναμένων. Καὶ εἰ μὲν
[4]	ὀλίγον προκόπτοντος ἢ ἐπὶ πλεῖον	ἢ	καὶ ἐγγὺς ἤδη γινομένου τῆς
[4]	ἐγγὺς ἤδη γινομένου τῆς ἀρετῆς	ἢ	καὶ ἐν ἀρετῇ γεγενημένου. Ὅθεν
[4]	κατ´ ἀρετὴν ἢ καὶ προκόπτοντος	ἢ	καὶ ἤδη ζῶντος κατ´ αὐτὴν
[4]	διαφέρον παρὰ τοὺς προγενεστέρους αὐτοῦ	ἢ	καὶ μεταγενεστέρους. Ἔχει δέ τι
[4]	τοῦ βουλομένου ζῆν κατ´ ἀρετὴν	ἢ	καὶ προκόπτοντος ἢ καὶ ἤδη
[4]	ἄλογα ζῷα ἢ ἀγάλματα σέβοντες	ἢ	καὶ τὰ δημιουργήματα, δέον ἐκ
[4]	τῶν Φίλωνος συγγραμμάτων ταῦτα λέγειν	ἢ	καὶ τῶν ἔτι ἀρχαιοτέρων, ὁποῖά
[4]	ὕστερον μεταθέμενον ἐπὶ τὰ βελτίω	ἢ	καί, ὡς ἂν λέγοιτο, τὸν
[4]	λεγόμενα εἶναι ξύλα» ἢ χόρτος»	ἢ	καλάμη» πῶς οὐκ αὐτόθεν προσπίπτει,
[4]	τὸν φαῦλον ξύλα» ἢ χόρτον»	ἢ	καλάμην» δῆλον ὅτι καὶ τὸ
[4]	τηροῦσαν τὰ ἐπὶ γῆς πρόνοιαν	ἢ	κατακλυσμοῖς καὶ ἐκπυρώσεσι καθαίρουσαν, καὶ
[4]	τοῦ παραδέξασθαι ὅτι οὐδὲν μυρμήκων	ἢ	μελισσῶν διαφέρει ὁ ἄνθρωπος παρὰ
[4]	ὑπὲρ τῶν ἤδη φίλων νοσούντων	ἢ	μεμηνότων τὴν τοιάνδε οἰκονομίαν γίνεσθαι
[4]	ἐκφυγεῖν προμηθούμενος. Οὔτε δὲ νοσῶν	ἢ	μεμηνὼς οὐδεὶς θεῷ φίλος, οὔτε
[4]	πρὸς τὸ οὔτε δὲ νοσῶν	ἢ	μεμηνὼς οὐδεὶς φίλος τῷ θεῷ·
[4]	κατ´ αὐτοὺς ἄλλων δὲ προγενεστέρων	ἢ	μεταγενεστέρων. Οὕτω δὲ οὐ θαυμαστὸν
[4]	ὡς ἐν ἱστορίαις λεγομένας μεταβολὰς	ἢ	μεταμορφώσεις τοῦ Ἰησοῦ καὶ τὸ
[4]	ζῶντος κατ´ αὐτὴν ἀποφανούμεθα πληροῦσθαι	ἢ	μετέχειν θείου πνεύματος. Οὐ χρεία
[4]	κατὰ δὲ τῶν μὴ πεφυκότων	ἢ	μὴ δοκούντων ἡμῖν χρείαν παρέχειν
[4]	κόσμος ἆρ´ οὖν καὶ φθειρόμενον	ἢ	μή; Εἰ μὲν γὰρ φθειρόμενον,
[4]	κατὰ περιόδους κατακλυσμοὶ ἢ ἐκπυρώσεις,	ἢ	μὴ εἰσί, καὶ εἰ ἐπίσταται
[4]	ἔχει τὸ πάλιν αὐτὴν ὑφίστασθαι	ἢ	μή, ἐν προηγουμένῳ λόγῳ τὰ
[4]	αὐτό· ἐπὰν δὲ τὸ τοιοῦτον	ἢ	μὴ λέγηται ἢ ἄλλως λέγηται,
[4]	καὶ ἕνεκέν τινος ἕκαστον πεποιηκότα,	ἢ	μὴ τηρῶν ἑώρα τί χρὴ
[4]	ζῴων, πεπιστευμένων εἶναι μαντικῶν, μαντικὴ	ἢ	μὴ ὑπάρχει. Καὶ γὰρ οὐκ
[4]	πρὸς τὰς περὶ Χριστοῦ προφητείας	ἢ	μηδὲ τὴν ἀρχὴν εἰδώς, τίνα
[4]	οἰκοδομήματα οἰκοδομημάτων νομίζεσθαι εἶναι καθαρώτερα	ἢ	μιαρώτερα παρὰ τὸ εἰς τιμὴν
[4]	καὶ πᾶσα ψυχὴ θεοῦ ἔργον	ἢ	μόνη ἡ λογική· φαμὲν τοίνυν
[4]	πάντας ἀνθρώπους ὁρμαθὸν εἶναι νυκτερίδων	ἢ	μύρμηκας ἢ βατράχους ἢ σκώληκας
[4]	κακῶς βιοῦντες ὁρμαθός εἰσι νυκτερίδων	ἢ	μύρμηκες ἢ σκώληκες ἢ βάτραχοι,
[4]	γένος πάντας παραβέβληκε νυκτερίδων ὁρμαθῷ	ἢ	μύρμηξιν ἐκ καλιᾶς προελθοῦσιν ἢ
[4]	οἷς οὐδὲν ἄλλο θεὸς νενόμιστο	ἢ	ὁ ἐπὶ πᾶσι, καὶ οὐδεὶς
[4]	μύρμηκες ἢ σκώληκες ἢ βάτραχοι,	ἢ	οἱ ἐν τοῖς λοιποῖς ἔθνεσι
[4]	τὰ λοιπὰ ζῷα εἰς μαντικήν,	ἢ	οἱ κινοῦντες τὰ τοιαδὶ τῶν
[4]	ποιμνίων ἢ βουκολίων ἢ αἰπολίων	ἢ	οἰκιῶν, εἰς ἄλλα δὲ βοῶν
[4]	ἐννοίας ὑγιοῦς ἔσχε τὴν ἀρχήν.	Ἢ	ὁμοίως ὁ σοφὸς μετὰ τὴν
[4]	μελισσῶν καὶ ἐπὶ τὸ ἵππου	ἢ	ὄνου καὶ τῶν ἐξ ἵππου
[4]	καὶ τῶν ἀνθρώποις διακονουμένων ζῴων	ἢ	ὅπως ποτὲ ἄλλως ὄντων, μὴ
[4]	τροπολογοῦσι, τί ἐστιν ἄλλο ὑπονοῆσαι	ἢ	ὅτι οὕτως ἐγράφη, ὥστε τροπολογεῖσθαι
[4]	οὐχ ὡς ὕλης ἐστὶν ἔκγονον	ἢ	οὐδ´ αὐτὸς χρῆμά ἐστιν ἀθάνατον.
[4]	ἢ συσπαρεῖσαι τοῖς σώμασιν ἐπιδιαμένουσιν	ἢ	οὐκ ἐπιδιαμένουσιν. Ἐδύνατο γάρ τις
[4]	ἀπαξαπλῶς ἡ διὰ ζῴων μαντικὴ	ἢ	οὐκ ἔστι· δεύτερον δὲ παρὰ
[4]	πᾶσι θεὸς τὰ ἐν ἀνθρώποις	ἢ	οὐκ οἶδεν; Ἀλλ´ εἴπερ τίθης
[4]	ἡλίου ἢ σελήνης ἢ ἀστέρων	ἢ	οὐρανοῦ ἢ οὑτινοσοῦν ἄλλου λεγομένου
[4]	σελήνης ἢ ἀστέρων ἢ οὐρανοῦ	ἢ	οὑτινοσοῦν ἄλλου λεγομένου παρ´ Ἕλλησιν
[4]	εἴτε ἑλληνικῆς εἴτε καὶ βαρβαρικῆς	ἢ	οὐχ ἱστορίας ἀλλά τινος μυστικῆς
[4]	ποῖον ἂν ἐν τούτοις λέγοιτο	ἢ	πᾶν τὸ ἀπὸ κακίας πραττόμενον;
[4]	θείᾳ δυνάμει ἔν τισιν ἐπιδημεῖ	ἢ	πέμπει τὸν Χριστὸν αὐτοῦ, ἀλλ´
[4]	ἀφίξεται πρὸς ἡμᾶς ὁ θεὸς	ἢ	πέμψει τὸν υἱὸν ἑαυτοῦ, ἵνα
[4]	ἐν ἡμῖν πλημμελοῦσιν, ἀφίξεται θεὸς	ἢ	πέμψει τὸν υἱόν, ἵνα καταφλέξῃ
[4]	λελέχθαι περὶ τῶν πάντων ἀνθρώπων	ἢ	περὶ ἡμῶν τὰ τοιαῦτα. Ἔστω
[4]	ἀνατρέπειν τὴν περὶ τῶν προφητειῶν	ἢ	περὶ τοῦ ἐπιδημήσειν ἢ ἐπιδεδημηκέναι
[4]	σκέπην, τετρίχωται γὰρ ἢ ἐπτέρωται	ἢ	πεφολίδωται ἢ ὠστράκωται. Καὶ ταῦτα
[4]	κακὰ ἐν τοῖς θνητοῖς ἐλάττω	ἢ	πλείω γένοιτ´ ἄν. Λέλεκται καὶ
[4]	τῶν δαιμονίων τῷ ἡγεμονικῷ ἡμῶν,	ἢ	πνεῦμά τι τῶν ἐναντίων πρὸς
[4]	φίλους νοσοῦντας καὶ μεμηνότας, ἰώμενος,	ἢ	πρὸς ἐχθρούς, κίνδυνον ἐκφυγεῖν προμηθούμενος.
[4]	Κάϊν ἐπιβουλεύσαντα τῷ Ἄβελ λέγει	ἢ	πρὸς τούτῳ καὶ τὸν Ἠσαῦ
[4]	Ἴσασι δὲ καὶ Ἕλληνες κατακλυσμῷ	ἢ	πυρὶ τὴν γῆν κατὰ περιόδους
[4]	διοίσει τὰ τούτων σώματα ἡλίου	ἢ	σελήνης ἢ ἀστέρων ἢ οὐρανοῦ
[4]	νυκτερίδων ἢ μύρμηκας ἢ βατράχους	ἢ	σκώληκας ὑπολαμβάνετε διὰ τὴν τοῦ
[4]	ὁρμαθός εἰσι νυκτερίδων ἢ μύρμηκες	ἢ	σκώληκες ἢ βάτραχοι, ἢ οἱ
[4]	ἢ βατράχοις περὶ τέλμα συνεδρεύουσιν	ἢ	σκώληξιν ἐν βορβόρου γωνίᾳ ἐκκλησιάζουσι
[4]	οὐ γὰρ οἶσθα ὅ τι	ἢ	σοὶ ἢ ἄλλῳ ἢ τῷ
[4]	οὐ γὰρ οἶσθα ὅ τι	ἢ	σοὶ ἢ ἄλλῳ συμφέρει, ἵνα
[4]	Τίς σοφὸς καὶ συνήσει ταῦτα;	Ἢ	συνετὸς καὶ ἐπιγνώσεται αὐτά; Ἐπὶ
[4]	ὑπ´ αὐτοῦ καὶ ἀμείβουσι σώματα,	ἢ	συσπαρεῖσαι τοῖς σώμασιν ἐπιδιαμένουσιν ἢ
[4]	οἱ περὶ Ἀλωέως υἱῶν ἱστοροῦντες,	ἢ	τὰ τῶν Ἀλωειδῶν ὁ τὰ
[4]	δόξαι διαφέρειν τὰ ὑφ´ ἡμῶν	ἢ	τὰ ὑπὸ μυρμήκων καὶ μελισσῶν
[4]	οἷς οὐδαμῶς μὲν τοὺς μύρμηκας	ἢ	τὰς μελίσσας ἀποδεκτέον οὐ γὰρ
[4]	πρὸς ὃ βούλονται, ὅτε βούλονται,	ἢ	τὰς φαντασίας τῶν τοιωνδὶ ζῴων
[4]	τὸ παραπλήσιον ἀμφοτέροις κατασκευάσει ἠρίον	ἢ	τάφον; Καὶ ταῦτα δὲ διὰ
[4]	τοῦ· Ἥλιος μὲν νύξ τε.	Ἢ	τάχα καὶ ὁ τραγικὸς ἀπὸ
[4]	οὕτως ὀνομάσω, φύσιν τῆς ψυχῆς	ἢ	τὴν ἀργύρου δολωσάντων. Οὕτω δὲ
[4]	σώματα, οὐκ ἄλλην ὄψεται ἀρχὴν	ἢ	τήν, ἵν´ οὕτως ὀνομάσω, ἀλογίαν·
[4]	ἀρσενικὸν ἢ τὸ ὄντως θηλυκὸν	ἢ	τὴν κτηνῶν φύσιν ἢ τὸ
[4]	ἕκαστον τοῦ κόσμου μέρος τίνι	ἢ	τίσιν εἴρηνται, καὶ οὐκ ἂν
[4]	κτηνῶν φύσιν ἢ τὸ ὀρνέων	ἢ	τὸ ἑρπετῶν γένος ἢ τὸ
[4]	τὰς διαφορὰς τῶν εἰδῶν κατασκευάζοντος.	Ἢ	τὸ ἔσχατόν γε ἔδει αὐτὸν
[4]	ὀρνέων ἢ τὸ ἑρπετῶν γένος	ἢ	τὸ ἰχθύων. Σεμνὸν δὲ καὶ
[4]	ἀλήθειαν, ψευδόμενα τὸ ἀληθῶς ἀρσενικὸν	ἢ	τὸ ὄντως θηλυκὸν ἢ τὴν
[4]	θηλυκὸν ἢ τὴν κτηνῶν φύσιν	ἢ	τὸ ὀρνέων ἢ τὸ ἑρπετῶν
[4]	ἀπίασί ποι καὶ ποιήσουσι τόδε	ἢ	τόδε δεικνύωσιν ἀπελθόντας ἐκεῖ καὶ
[4]	ἀπίασί ποι καὶ ποιήσουσι τόδε	ἢ	τόδε δεικνύωσιν ἀπελθόντας ἐκεῖ καὶ
[4]	οἱ ὄρνιθες καὶ ποιήσουσι τόδε	ἢ	τόδε, προδηλοῦν, καὶ τοῦτ´ ἐροῦμεν
[4]	λοιποῖς εἰς τὰς τοιασδὶ κινήσεις	ἢ	τοιασδί, ἄλλοι δὲ θειοτέρας αὐτῶν
[4]	μᾶλλον αὐτὰ ἀνθρώποις φήσεις φύεσθαι	ἢ	τοῖς ἀλόγοις ζῴοις τοῖς ἀγριωτάτοις;
[4]	δουλεύει βροτοῖς, τί μᾶλλον ἡμῖν	ἢ	τοῖς μύρμηξι καὶ ταῖς μυίαις;
[4]	πεποιηκέναι τὰ φυόμενα ἐπὶ γῆς	ἢ	τοῖς τῶν ζῴων ἀγριωτάτοις, φησίν·
[4]	ἀνθρώποις γίνεσθαι ταῦτα πρὸς τροφὴν	ἢ	τοῖς φυτοῖς δένδροις τε καὶ
[4]	ἀνθρώποις ταῦτα γίνεται πρὸς τροφὴν	ἢ	τοῖς φυτοῖς δένδροις τε καὶ
[4]	ἀξίαν ἐπὶ ὠφελείᾳ τῶν ἀκουσομένων.	Ἢ	τολμάτω τις λέγειν μὴ πάσης
[4]	δίκτυα ἄνθρωποι ἔστησαν κατ´ αὐτῶν,	ἢ	τοξόται σκοπῷ χρώμενοι τοῖς ἱπταμένοις
[4]	δηλώσει ὁ Παῦλος ἐν τῷ·	Ἢ	τοῦ πλούτου τῆς χρηστότητος αὐτοῦ
[4]	οὐδὲ διαπειράσαι θέλων τοὺς πιστεύοντας	ἢ	τοὺς ἀπιστοῦντας ἤτοι αὐτὸς ἀρρήτῳ
[4]	διὰ τὴν τοῦ θεοῦ ὑπεροχήν;	Ἢ	τοὺς μὲν ἄλλους ἀνθρώπους εἰς
[4]	ἐπὶ φιλοσοφίαν νέοις τοὺς σοφοὺς	ἢ	τοὺς προκόπτοντας οὐ τῷ σωματικῶς
[4]	ἄλογα, καὶ λογικῶν τὰ σπουδαιότερα	ἢ	τοὺς φαυλοτάτους ἀνθρώπους. Τὸ τοιοῦτόν
[4]	τῆς ὑγείας χρειῶδες τῷ κάμνοντι,	ἢ	τῷ ἰσχυροτέρῳ ὡς δυνατωτέρῳ οὑτωσὶ
[4]	τι ἢ σοὶ ἢ ἄλλῳ	ἢ	τῷ ὅλῳ συμφέρει. Καὶ ἔχει
[4]	δεικνύναι ὅτι οὐδὲν μᾶλλον ἀνθρώπων	ἢ	τῶν ἀλόγων ζῴων ἕνεκεν γέγονε
[4]	ὄφεων καὶ ἐπὶ τὸ βοὸς	ἢ	τῶν ἐκ τοῦ σώματος βοὸς
[4]	ἐπὶ τὸ τοῦ ἀνθρώπου σῶμα	ἢ	τῶν ἐκ τοῦ σώματος ὄφεων
[4]	προνοεῖν οὐ μᾶλλον τῶν ἀνθρώπων	ἢ	τῶν κυνῶν, ἐπεὶ καὶ οἱ
[4]	βεβλαμμένης ἀπὸ τοῦ συγγράμματος Κέλσου	ἢ	τῶν παραπλησίων αὐτῷ νοημάτων. Δεόμεθα
[4]	ἐννοίας οὐ λέγω ἡμῶν Χριστιανῶν	ἢ	τῶν ταῖς αὐταῖς ἡμῖν γραφαῖς
[4]	ὑπὸ σκωλήκων καὶ βατράχων λεγόμενα	ἢ	ὑπὸ Ἰουδαίων καὶ Χριστιανῶν πρὸς
[4]	μηδεμίαν σύνεσιν ἀπόρρητον ἐχόντων τῶν	ἢ	ὑπὸ Μωϋσέως ἐν τούτοις γεγραμμένων
[4]	γάλα μεταβάλλει ἐν τῇ τρεφούσῃ,	ἢ	ὑπὸ τοῦ ἰατροῦ κατασκευάζεται πρὸς
[4]	τῶν δῆθεν μαντικῶν ὀρνίθων γένος	ἢ	Φερεκύδης καὶ Πυθαγόρας καὶ Σωκράτης
[4]	Εἰ γὰρ οὐ μᾶλλον ἡμῖν	ἢ	φυτοῖς καὶ δένδροις καὶ πόαις
[4]	παραστῆσαι ἐποικοδομοῦντα τὸν φαῦλον ξύλα»	ἢ	χόρτον» ἢ καλάμην» δῆλον ὅτι
[4]	φαύλου ἔργα, λεγόμενα εἶναι ξύλα»	ἢ	χόρτος» ἢ καλάμη» πῶς οὐκ
[4]	οὖν, εἴ τις Ἰουδαῖον ἑαυτὸν	ἢ	Χριστιανὸν ἀναγορεύει, οὗτος λέγοι ἂν
[4]	ὧν πάσχει τὸ σῶμα ἢ	ἡ	ψυχή, συγκαταβαίνων δ´ ἔσθ´ ὅτε
[4]	πονηρότατον τὸ χρηστὸν καὶ φιλάνθρωπον;	Ἢ	ὥρα λέγειν καὶ τὸν ἰατρὸν
[4]	γὰρ ἢ ἐπτέρωται ἢ πεφολίδωται	ἢ	ὠστράκωται. Καὶ ταῦτα δὲ πρὸς
[4]	ἱστόρηται μὲν δύναται δέ, ἐάνπερ	ᾖ	ἀληθές, καὶ αὐτὸ φυσικὸν τυγχάνειν,
[4]	εἶναι καὶ ἔσεσθαι. Ὅπερ ἐὰν	ᾖ	ἀληθές, τὸ ἐφ´ ἡμῖν ἀνῄρηται.
[4]	μὲν τοῖς ἀλόγοις, κἂν μεγάλα	ᾖ	αὐτῶν τὰ σώματα, οὐκ ἄλλην
[4]	ἐπὶ μέρους γίνεται αὐτῆς, ὅταν	ᾖ	διακόσμησις. Οὐδὲ γὰρ δεδύνηνται οὗτοι
[4]	Δημοσθένης τις οὖν ὁ ῥήτωρ	ᾖ	μετὰ τῆς παραπλησίας ἐκείνῳ κακίας
[4]	ὅλην οὐσίαν, ὅταν ἡ ἐκπύρωσις	ᾖ·	ὁτὲ δὲ ἐπὶ μέρους γίνεται
[4]	καὶ παντὸς σώματος ἄλλη φύσις	ᾖ	παρὰ τὴν τῆς ψυχῆς. Ἔοικε
[4]	εὐκαιρότερον διηγήσεται, ἐπὰν τὸ προκείμενον	ᾖ	παραστῆσαι καὶ τὰ τῆς κατὰ
[4]	φύσεως, ὅπερ ἐπηγγειλάμην, ὁ λόγος	ᾖ,	σαφέστερον ἐμφανιῶ τὰ προειρημένα. Τίς
[4]	τοῦ νόμου, ἵνα μηδεμία πρόφασις	ᾖ	τῆς τῶν ἀγαλμάτων κατασκευῆς, τοὺς
[4]	πῶς γεγένηται διάβολος καὶ τίς	ἡ	αἰτία τοῦ συναποστῆναι αὐτῷ τοὺς
[4]	δι´ ὀρνίθων μαντικὴν οὐ συμπεφώνηται	ἡ	αἰτία τοῦ τρόπου τῆς μαντείας·
[4]	τοὺς ἑαυτῶν οἴκους· ἀβασίλευτός ἐστιν	ἡ	ἀκρίς, καὶ στρατεύει ἀπὸ ἑνὸς
[4]	διαφέρει ἐν δόξῃ. Οὕτως καὶ	ἡ	ἀνάστασις τῶν νεκρῶν» καὶ τοῦ
[4]	λεγομένων ὡς περὶ ἑνὸς ἀκολουθίᾳ	ἡ	ἀρὰ τοῦ Ἀδὰμ κοινὴ πάντων
[4]	ἐπιγείων» καὶ οὐδὲ τῶν ἐπουρανίων»	ἡ	αὐτή· ἄλλη» γὰρ δόξα ἡλίου»
[4]	τῶν μακαρίων πάντων, ὥστε καὶ	ἡ	αὐτὴ ἀρετὴ ἀνθρώπου καὶ θεοῦ.
[4]	σπουδαῖοι λογικοί· καθ´ ἡμᾶς γὰρ	ἡ	αὐτὴ ἀρετή ἐστι τῶν μακαρίων
[4]	αὐτή, καὶ κακῶν γένεσις ἀεὶ	ἡ	αὐτή. Ἔοικε δὲ καὶ ταῦτ´
[4]	ἡ τῶν ὅλων φύσις καὶ	ἡ	αὐτή, καὶ κακῶν γένεσις ἀεὶ
[4]	ἢ ἀνθρώπου σῶμα· ὕλη γὰρ	ἡ	αὐτή, καὶ τὸ φθαρτὸν αὐτῶν
[4]	ἢ ἀνθρώπου σῶμα· ὕλη γὰρ	ἡ	αὐτή, καὶ τὸ φθαρτὸν αὐτῶν
[4]	εὐλῆς ἢ βατράχου· ὕλη γὰρ	ἡ	αὐτή, καὶ τὸ φθαρτὸν αὐτῶν
[4]	μία τῶν ὅλων φύσις καὶ	ἡ	αὐτή, οὐ πάντως καὶ ἡ
[4]	Ἕλλησιν αἰσθητοῦ θεοῦ. Ὕλη γὰρ	ἡ	αὐτὴ πᾶσι τοῖς σώμασιν ὑποκειμένη
[4]	ἀπειράκις γενομένην καὶ ἀπειράκις ἐσομένην,	ἡ	αὐτὴ τάξις ἀπ´ ἀρχῆς μέχρι
[4]	εἰ καὶ μία ἐστὶ καὶ	ἡ	αὐτὴ τῷ γένει, ἀλλ´ οὐ
[4]	ὅτι εἴπερ, ἐπεὶ ἡ ὕλη	ἡ	αὐτὴ ὑπόκειται νυκτερίδος ἢ εὐλῆς
[4]	ἡ τῶν κακῶν γένεσις ἀεὶ	ἡ	αὐτή. Ὡς γὰρ μιᾶς καὶ
[4]	ἡ Πλάτωνος λέξις· Ὅτ´ ἐγένετο	ἡ	Ἀφροδίτη, εἱστιῶντο οἱ θεοί, οἵ
[4]	Ἰησοῦς τὸ Ἀρθήσεται ἀφ´ ὑμῶν	ἡ	βασιλεία τοῦ θεοῦ καὶ δοθήσεται
[4]	τὸ καθ´ ἡμῶν ἑαυτοῦ βιβλίον.	Ἡ	γὰρ ἐν τῷ Τιμαίῳ λέξις
[4]	βλαστησάντων ἀπὸ γῆς, ὅτ´ ἐξήνεγκεν	ἡ	γῆ βοτάνην χόρτου σπεῖρον σπέρμα
[4]	ὅτι τοῦ ἐλέους κυρίου πλήρης	ἡ	γῆ» καὶ ἔλεος κυρίου ἐπὶ
[4]	ὕδατι καθαίρωσι» δεδήλωκεν ὅτι καθαιρομένη	ἡ	γῆ τοῖς ὕδασιν ἥττονα ἔχει
[4]	ἔχῃ πάντων σπέρματα ζῴων πάλιν	ἡ	γῆ, τοῦ θεοῦ δικαιοτάτῳ ἀνδρὶ
[4]	Καὶ τινὶ μέν, ὡς ὠνόμασεν	ἡ	γραφή, λογικὸν ἄδολον γάλα» γίνεται,
[4]	τίς ὁ Λώτ, τίς τε	ἡ	γυνὴ αὐτοῦ, γενομένη στήλη ἁλὸς»
[4]	ἐστὶν Ἄγαρ» καὶ μετ´ ὀλίγα·	Ἡ	δ´ ἄνω» φησίν, Ἱερουσαλὴμ ἐλευθέρα
[4]	Διὸς κακὸν» ἀντὶ τοῦ πυρός»	ἡ	δ´ ἀπὸ τῆς πλευρᾶς τοῦ
[4]	μὲν νὺξ» γίνεται πρὸς ἀνάπαυσιν	ἡ	δ´ ἡμέρα πρὸς τὸ ὁρᾶν
[4]	γὰρ ἐκ πνευματικῆς ἀκολουθούσης πέτρας,	ἡ	δὲ πέτρα ἦν ὁ Χριστός.
[4]	ὑπηρετουμέναις τέχναις τὰ πρὸς τροφήν·	ἡ	δὲ τῆς σκέπης ἀπορία τοῦτο
[4]	ἡ σύνεσις καὶ ἐπὶ ἀρχιτεκτονικήν.	Ἡ	δὲ τῶν χρειῶν ἔνδεια πεποίηκε
[4]	μὲν οὖν ζητείσθω, πότερον ὑπάρχει	ἡ	δι´ ὀρνίθων καὶ τῶν λοιπῶν
[4]	τις τέχνη οἰωνιστικὴ καὶ ἀπαξαπλῶς	ἡ	διὰ ζῴων μαντικὴ ἢ οὐκ
[4]	Παρὰ δὲ τούτους πάντας μεγάλη	ἡ	διὰ τοῦ Ἰησοῦ ἐπανόρθωσις, οὐ
[4]	δεσμῶν καὶ βασανιστηρίων· ἤρκει γὰρ	ἡ	διδασκαλία, ὅτε ἐξῆλθεν ὁ σπείρων
[4]	ἔχει τὴν ὅλην οὐσίαν, ὅταν	ἡ	ἐκπύρωσις ᾖ· ὁτὲ δὲ ἐπὶ
[4]	κατακόσμησιν τῶν ὅλων. Ὕλη γὰρ	ἡ	ἐν τῇ κατὰ τὴν Σάμον
[4]	τῇ κατὰ τὴν Σάμον γραφῇ	ἡ	Ἥρα καὶ ὁ θεὸς ὁ
[4]	ἐν Σάμῳ, ἐν ᾗ ἀρρητοποιοῦσα	ἡ	Ἥρα τὸν Δία ἐγέγραπτο. Λέγει
[4]	Καὶ ἀληθῶς γε οὐχ εὑρίσκεται	ἡ	θεία γραφὴ σαφῶς παραδεξαμένη ὡς
[4]	ὑπὲρ τοῦ ἐπιστρέψαι τά, ὡς	ἡ	θεία ὠνόμασε μυστικῶς γραφή, ἀπολωλότα
[4]	μὲν ἐδόκει αὐτῷ κατηγορίαν περιέχειν	ἡ	ἱστορία, ἐκτίθεται αὐτήν, ὅπου δὲ
[4]	τοιαῦτα ἑτέροις προεδήλουν· οὔτ´ ἂν	ἡ	καθ´ Ὅμηρον στρουθὸς ἐνόσσευσεν ὅπου
[4]	κόσμῳ, δεομένῳ καθαρσίου, ὅταν πολλὴ	ἡ	κακία γένηται ἐν αὐτῷ. ~Μετὰ
[4]	καὶ διὰ τοῦθ´ ὑποδεεστέραν, ἐπείπερ	ἡ	κακία ἐστὶν ἐν αὐτῇ, τί
[4]	τοιάδε ἡμαρτηκόσιν. Ὅτι γὰρ παιδεύει	ἡ	καλουμένη ὀργὴ τοῦ θεοῦ καὶ
[4]	γεγονέναι. Ἵνα γὰρ μηδὲν αἰνίσσηται	ἡ	κατὰ τὸν πύργον ἱστορία κειμένη
[4]	ἑαυτοῖς πόλιν καὶ πύργον, οὗ	ἡ	κεφαλὴ ἔσται ἕως τοῦ οὐρανοῦ»
[4]	ψυχὴ θεοῦ ἔργον ἢ μόνη	ἡ	λογική· φαμὲν τοίνυν πρὸς αὐτόν·
[4]	ἐκεῖνα ἡμῶν. Εἰ δὲ μόνη	ἡ	λογικὴ ψυχὴ θεοῦ ἔργον ἐστί,
[4]	ταῖς μυίαις; Καὶ γὰρ ἐκείνοις	ἡ	μὲν νὺξ» γίνεται πρὸς ἀνάπαυσιν
[4]	ζῴοις, ἐπεὶ μηδαμῶς ἐστιν αὐτῶν	ἡ	μικρότης συγκριτὴ τῇ ὑπεροχῇ τοῦ
[4]	οὐ πάθος τοῦ θεοῦ ἐστιν	ἡ	ὀργή, ἀλλ´ ἕκαστος αὑτῷ ταύτην
[4]	ῥητὰ ὄψεται ἐπὶ τίνος τάσσεται	ἡ	ὀργή· ἧς καὶ τέκνα» πάντας
[4]	δηλοῖ, διὰ τί οὐχὶ καὶ	ἡ	ὀργὴ παραπλησίως νοηθήσεται; Καὶ αἱ
[4]	Διὸς κῆπον εἰσελθὼν βεβαρημένος εὗδεν.	Ἡ	οὖν Πενία ἐπιβουλεύουσα διὰ τὴν
[4]	ἐς ἀμοιβὴν παλίντροπον ἰοῦσά ἐστιν	ἡ	πάντων σωμάτων φύσις καὶ ἐπανιοῦσα.
[4]	παλίντροπον ἰοῦσα καὶ ἐπανιοῦσά ἐστιν	ἡ	πάντων σωμάτων φύσις. Οὕτω δὲ
[4]	~Εἶθ´ ἑξῆς φησιν ὅτι κοινὴ	ἡ	πάντων τῶν προειρημένων σωμάτων φύσις
[4]	τὰ τῶν μελισσῶν ἔργα καὶ	ἡ	παρ´ ἐκείναις διαδοχὴ αὐτῶν διὰ
[4]	τις ἦν κατὰ τοὺς τοιούσδε	ἡ	παρὰ τῷ Ὁμήρῳ ἀλετρίς» περὶ
[4]	οἷον δὴ εὐωχίας οὔσης ἀφίκετο	ἡ	Πενία καὶ ἦν περὶ τὰς
[4]	Χριστιανοὺς λέγω, ἐφ´ οὓς ἐλήλυθεν	ἡ	περὶ τῆς εἰλικρινοῦς καὶ καθαρᾶς
[4]	τὸν τελευταῖον ἐπὶ Δευκαλίωνος κατακλυσμὸν	ἡ	περίοδος κατὰ τὴν τῶν ὅλων
[4]	δ´ ἐπέπταρεν εὐχομένοιο, διὸ καὶ	ἡ	Πηνελόπη φησίν· Οὐχ ὁράᾳς, ὅ
[4]	φύσιν τῷ εὖ ζῆν ὡς	ἡ	πίστις ἢ ἡ διάληψις περὶ
[4]	Σωκράτει περιτεθέντα. Οὕτω δ´ ἔχει	ἡ	Πλάτωνος λέξις· Ὅτ´ ἐγένετο ἡ
[4]	δὲ νῦν ἑρμηνεύειν οὐκ ἀπαιτεῖ	ἡ	προκειμένη πραγματεία· προηγουμένως γὰρ ἐν
[4]	πολιτείαν κατὰ βραχὺ καταφθειρομένην ἐκδιαιτηθῆναι.	Ἡ	πρόνοια δὲ τὸ σεμνὸν τοῦ
[4]	καὶ ἄλλα τῶν ἀλόγων· οὕτως	ἡ	πρόνοια τῶν μὲν λογικῶν προηγουμένως
[4]	τι σημαίνει καὶ οὐχ ὅπερ	ἡ	πρόχειρος ἐκδοχὴ τῆς λέξεως δηλοῖ,
[4]	ζῷον. Κατὰ γὰρ ἑκάστην γενεὰν	ἡ	σοφία τοῦ θεοῦ εἰς ψυχάς,
[4]	δὲ οἰκοδομικήν, καὶ οὕτως ἀναβέβηκεν	ἡ	σύνεσις καὶ ἐπὶ ἀρχιτεκτονικήν. Ἡ
[4]	ἐνταῦθα δὲ ὁρᾷς, τίνα τρόπον	ἡ	σύνεσις μέγα βοήθημα ἡμῖν δέδοται
[4]	τῶν φαύλων οἰκονομεῖ. Καὶ ὥσπερ	ἡ	συνήθεια συγκαταβαίνειν φησὶ τοῖς νηπίοις
[4]	τῷ θεῷ. Εἰ μὴ ἄρα	ἡ	τηλικαύτη εὐσέβεια, οὔθ´ ὑπὸ πόνων
[4]	ἐν τοῖς μαγικοῖς συγγράμμασι πολλαχοῦ	ἡ	τοιαύτη τοῦ θεοῦ ἐπίκλησις καὶ
[4]	ἔργα τοῦ θεοῦ, καὶ ὅτι	ἡ	τοσαύτη περὶ αὐτὰ τέχνη οὐκ
[4]	οὖν λεγέτω ὁ Κέλσος ὅτι	ἡ	τοσαύτη τῶν ἐπὶ γῆς φυομένων
[4]	καὶ τούτου διδομένου πολλή ἐστιν	ἡ	τοῦ ἀνθρώπου παρὰ τὰ ἄλογα
[4]	κακῶς εἰρημένου. Ἔχει δ´ οὕτως	ἡ	τοῦ Κέλσου λέξις· Εἰ δὲ
[4]	βορβόρου καλινδουμένοις σκώληξιν. Εἰ δ´	ἡ	τοῦ λόγου φύσις οὐδὲ τοῦτο
[4]	ἀνθρώπων ἀλλὰ πολὺ μᾶλλον καὶ	ἡ	τῶν ἀλόγων ζῴων ψυχὴ ἔργον
[4]	καθαρωτέραν, παριστάνειν ὅτι οὐ μόνον	ἡ	τῶν ἀνθρώπων ἀλλὰ πολὺ μᾶλλον
[4]	ἡμῖν καὶ τὰ ἄστρα, ἐπεὶ	ἡ	τῶν δικαίων λεγομένη ἀνάστασις καὶ
[4]	ἐστὶν ἀπ´ ἀρχῆς εἰς τέλος	ἡ	τῶν θνητῶν ἀεὶ περίοδος, καὶ
[4]	δ´ ἀπ´ ἀρχῆς εἰς τέλος	ἡ	τῶν θνητῶν περίοδος, καὶ κατὰ
[4]	ἀπ´ ἀρχῆς εἰς τέλος ἐστὶν	ἡ	τῶν θνητῶν περίοδος, καὶ κατὰ
[4]	ἡ αὐτή, οὐ πάντως καὶ	ἡ	τῶν κακῶν γένεσις ἀεὶ ἡ
[4]	ταῦτά φησιν ὁ Κέλσος· Τίς	ἡ	τῶν κακῶν γένεσις, οὐ ῥᾴδιον
[4]	φύσει ἡμῶν, ἐν τούτοις καὶ	ἡ	τῶν κακῶν ταχθείη ἂν γένεσις.
[4]	εὐπορεῖν πάντῃ τῆς συνέσεως ἀμελεῖν.	Ἡ	τῶν κατὰ τὸν βίον γοῦν
[4]	πλείω γένοιτ´ ἄν· μία γὰρ	ἡ	τῶν ὅλων φύσις καὶ ἡ
[4]	ἀκάθαρτοι» ~Εἴπερ δὲ θεία ἐστὶν	ἡ	τῶν ὀρνίθων ψυχὴ διὰ τὸ
[4]	καὶ οὐκ εὐκαταφρόνητος αὐτοῖς αἵρεσις	ἡ	τῶν Στωϊκῶν συναγορεύει· ἐπὰν δὲ
[4]	ὦ οὗτοι. Εἰ μὲν γὰρ	ἡ	τῶν σωμάτων, ἀκούσατε ὅτι τὸ
[4]	τοῦ λόγου φύσεως ὅτι, ὥσπερ	ἡ	τῶν τροφῶν ποιότης πρὸς τὴν
[4]	μεταβολὴν διαμένει· τὸ γὰρ ὑποκείμενον	ἡ	ὕλη ἀπολλυμένης τῆς ποιότητος διαμένει
[4]	τὸν λόγον ὅτι εἴπερ, ἐπεὶ	ἡ	ὕλη ἡ αὐτὴ ὑπόκειται νυκτερίδος
[4]	τοὺς σπερματικοὺς λόγους τοῦ θεοῦ	ἡ	ὕλη παραδεξαμένη ἔχει ἐν ἑαυτῇ
[4]	τῶν προκατειλεγμένων σωμάτων κοινή ἐστιν	ἡ	φύσις ἀλλὰ καὶ τῶν ἐπουρανίων»
[4]	δ´ αὐτίκα καὶ καθ´ αὑτὰ	ἡ	φύσις ὅπλα δέδωκεν, εὐχερῶς ἡμᾶς
[4]	καὶ νοήματα καὶ δόγματα καὶ	ἡ	χρῆσις τῶν, ὡς οἴεται, ἀπὸ
[4]	κόσμου τὸ ἔργον τοῦ θεοῦ	ἡ	ψυχὴ τί ποιήσει, λεγέτω ὁ
[4]	ὀκτώ, ἀτὰρ μήτηρ ἐνάτη ἦν,	ἣ	τέκε τέκνα. Ἔνθ´ ὅ γε
[4]	γραφὴν τὴν ἐν Σάμῳ, ἐν	ᾗ	ἀρρητοποιοῦσα ἡ Ἥρα τὸν Δία
[4]	τὸν τόπον καὶ πρότερον συναγορεῦσαι	ᾗ	ἐνόμιζε πιθανότητι καὶ μετὰ τοῦτο
[4]	καλὸν λόγον. ~Ἐπεὶ δ´ ἐν	ᾗ	ἐξεθέμην τοῦ Κέλσου λέξει παραφραζούσῃ
[4]	ἀποδοῦναι λόγον καὶ ἀλαζονευσαμένου ὁμοίως	ᾗ	ἐτόλμησεν ἐπιγράψαι ἐπιγραφῇ τοῦ βιβλίου;
[4]	πρὸς φιλοσοφίαν συμφωνίᾳ, οὐδ´ ὅση	βλάβη	κωλυτικὴ γίνεται εὐσεβείας ἐκ τοῦ
[4]	τροπολογίας μῦθόν τινα παραδέξασθαι ἐπὶ	βλάβῃ	τῶν νέων. ~Εἰ δ´ ἀδεκάστως
[4]	σώφρονα καὶ ἐκ δεισιδαίμονος εἰς	εὐσεβῆ	τὸν παραδεξάμενον τὴν τοῦ λόγου
[4]	τήρει σὴν καρδίαν» ἵνα μὴ	ἐπιβῇ	τι τῶν δαιμονίων τῷ ἡγεμονικῷ
[4]	καὶ ἄλλο οὐδὲν ὡς πρὸς	ἀκριβῆ	λόγον καθ´ ἡμᾶς ἐστι κακόν.
[4]	εἰς δυνάμεις παραλαμβανομένων διαλαμβάνων τὸν	ἀκριβῆ	περὶ τούτων παραστῆσαι λόγον καὶ
[4]	ἀπὸ γῆς, ὅτ´ ἐξήνεγκεν ἡ	γῆ	βοτάνην χόρτου σπεῖρον σπέρμα κατὰ
[4]	τοῦ ἐλέους κυρίου πλήρης ἡ	γῆ»	καὶ ἔλεος κυρίου ἐπὶ πᾶσαν
[4]	καὶ γέγονεν ὁ οὐρανὸς καὶ	γῆ	καὶ τὰ ἐν αὐτοῖς πάντα,
[4]	θεῷ, καὶ ἡμῖν πάντα ὑποβέβληται,	γῆ	καὶ ὕδωρ καὶ ἀὴρ καὶ
[4]	καθαίρωσι» δεδήλωκεν ὅτι καθαιρομένη ἡ	γῆ	τοῖς ὕδασιν ἥττονα ἔχει τὰ
[4]	πάντων σπέρματα ζῴων πάλιν ἡ	γῆ,	τοῦ θεοῦ δικαιοτάτῳ ἀνδρὶ χρησαμένου,
[4]	Ὅτι δὲ καὶ φρέατα ἐν	γῇ	Φιλιστιαίων κατεσκεύασται ὑπὸ τῶν δικαίων,
[4]	ὁ θεός, ἵνα μὴ μένῃ	ἀργὴ	καὶ ἀνεπινόητος τῶν τεχνῶν, πεποίηκε
[4]	πάθος τοῦ θεοῦ ἐστιν ἡ	ὀργή,	ἀλλ´ ἕκαστος αὑτῷ ταύτην δι´
[4]	ὄψεται ἐπὶ τίνος τάσσεται ἡ	ὀργή·	ἧς καὶ τέκνα» πάντας ἀνθρώπους
[4]	διὰ τί οὐχὶ καὶ ἡ	ὀργὴ	παραπλησίως νοηθήσεται; Καὶ αἱ ἀπειλαὶ
[4]	σου ἐλέγξῃς με, μηδὲ τῇ	ὀργῇ	σου παιδεύσῃς με» ἐν δὲ
[4]	Ὅτι γὰρ παιδεύει ἡ καλουμένη	ὀργὴ	τοῦ θεοῦ καὶ ὁ ὀνομαζόμενος
[4]	ὁ θεός, ἵνα πλανήσας κίνδυνον	διαφύγῃ.	Καὶ πρὸς τοῦτο λέγοιτ´ ἂν
[4]	ἵνα πλανήσας τοὺς ἐπιβουλεύοντας κίνδυνον	διαφύγῃ.	Πάντῃ δὲ περισσὸν καὶ ἄλογον
[4]	ὅτι Ὁ θεὸς» στὰς ἐν	συναγωγῇ	θεῶν ἐν μέσῳ θεοὺς διακρίνει»
[4]	ὅτι Ὁ θεὸς ἔστη ἐν	συναγωγῇ	θεῶν» θεῶν δὲ οὐ τῶν
[4]	τῇ περὶ ἀγαθῶν καὶ κακῶν	εἰσαγωγῇ.	Ὅθεν ὡς τῶν κακῶν πλειόνων
[4]	ὑπὸ τοῦ Κέλσου λεγόμενον, ὅτι	δὴ	ἀπ´ Αἰγύπτου δραπέται γεγόνασι, καὶ
[4]	βραχέων πρὸς ταῦτ´ ἀπαντήσωμεν. Οἶμαι	δὴ	ἀποδεδειχέναι ἐκ τῶν προειρημένων, πῶς
[4]	εἰσὶ τῆς θείας ὁμιλίας. Μόνοι	δὴ	ἄρα οἱ κατὰ ἀλήθειαν σοφοὶ
[4]	τί ἐπιτελέσει ὁ θεός. Ταῦτα	δὴ	γινώσκοντες ἡμεῖς καὶ τὰ τούτοις
[4]	μελισσῶν δρώμενα; Ὁ ἀπ´ οὐρανοῦ	δὴ	ἐπὶ γῆν κατὰ τὴν ὑπόθεσιν
[4]	τῷ καλλίστῳ καὶ ἀρίστῳ· εἰ	δὴ	ἐς ἀνθρώπους κάτεισι, μεταβολῆς αὐτῷ
[4]	Ἐπειδὴ δὲ ἐδείπνησαν, προσαιτήσουσα οἷον	δὴ	εὐωχίας οὔσης ἀφίκετο ἡ Πενία
[4]	ὁ Ζεύς. Καὶ διὰ ταῦτα	δὴ	ἡμεῖς καὶ διὰ τοὺς τοιούτους
[4]	διαλεγομένων ἀλλήλοις τοιαῦτα. Καὶ μὲν	δὴ	καὶ ἀπαντῶντες ἀλλήλοις διαλέγονται, ὅθεν
[4]	ἴσασιν ἀλεξιφάρμακα καὶ ἀλεξίκακα καὶ	δὴ	καὶ λίθων τινῶν δυνάμεις ἐπὶ
[4]	τοὺς συνετωτέρους κινῆσαι, φησίν· Οἵαν	δὴ	καὶ Παπίσκου τινὸς καὶ Ἰάσονος
[4]	καὶ ἐκύησε τὸν Ἔρωτα. Διὸ	δὴ	καὶ τῆς Ἀφροδίτης ἀκόλουθος θεράπων
[4]	καὶ ταῦτα ἐκείνων παρακούσασιν, ὅτι	δὴ	κατὰ χρόνων μακρῶν κύκλους καὶ
[4]	τῇ ὑπεροχῇ τοῦ θεοῦ. Ποία	δὴ	μικρότης; Ἀποκρίνασθέ μοι, ὦ οὗτοι.
[4]	τὴν μεταβολὴν θεὸς δέχοιτο. Δοκεῖ	δή	μοι πρὸς ταῦτα λέλεχθαι τὰ
[4]	ἐπὶ τὰ ἑξῆς τραπησόμεθα. Φησὶ	δὴ	ὁ θεῖος λόγος τὸν θεὸν
[4]	ἔπλασε, πεῖσαι δυνάμενον. Διὰ τούτων	δὴ	ὁ πολυΐστωρ καὶ πολυμαθὴς καὶ
[4]	οἵους τε ἐπιδέξασθαι ἀλληγορίαν. Φησὶ	δὴ	ὁ τοῦ Ἰησοῦ ἀπόστολος Παῦλος·
[4]	νηπίοις ἐμυθολόγησαν. Καὶ ἐν τούτοις	δὴ	ὅρα τὴν ἀφιλόσοφον ἀπέχθειαν τοῦ
[4]	ἐπαναλαμβάνομεν, ἵνα μὴ παλιλλογῶμεν. Ὅρα	δὴ	ὅτι, εἴπερ μετά τινος κἂν
[4]	γένους αὐτῶν οὐκ εὐκαταφρόνητον. Σαφὲς	δὴ	ὅτι καὶ γενεαλογοῦνται Ἰουδαῖοι ἀπὸ
[4]	ὁρᾶν τε καὶ ἐνεργεῖν. Σαφὲς	δὴ	ὅτι οὐ μόνον Ἰουδαίων καὶ
[4]	ἐστί, διὰ βραχέων κατανοήσωμεν. Ἰουδαῖοι	δὴ	παρ´ αὐτῷ λέγουσι πληρωθέντα τὸν
[4]	μηδεὶς ἔχῃ παραστῆσαι ἀφ´ οἵας	δή	ποτε ἱστορίας, εἴτε ἑλληνικῆς εἴτε
[4]	χωρηθῆναι ὑπ´ ἀνθρώπων δυνηθῇ. Οὐ	δή	που δ´ ἐξ ἀγαθοῦ εἰς
[4]	θεῖα πιστότερον εἶναι δοκεῖ, πάντως	δή	που διότι γνῶσιν αὐτοῦ ἔχουσιν.
[4]	πείρας καὶ τηρήσεως· καὶ οὐ	δή	που παρὰ τοῦτο θείους τις
[4]	στερεὰ τροφὴ» παραδίδοται. Καὶ οὐ	δή	που ψεύδεται τὴν ἑαυτοῦ φύσιν
[4]	ἀπελθόντας ἐκεῖ καὶ ποιοῦντας ἃ	δὴ	προεῖπον. Ἐλεφάντων δὲ οὐδὲν εὐορκότερον
[4]	πρὸς ἀλλήλους διαφερομένων. ~Πρὸς ταῦτα	δὴ	πυνθανόμεθα τῶν ἀποδεχομένων τὰ οὕτω
[4]	ἐπιγράψαι ἐπιγραφῇ τοῦ βιβλίου; Ἴδωμεν	δὴ	τίνα ἐστὶν ἃ περὶ ὅλης
[4]	νεόπλουτοι τῶν ἀνθρώπων ἐπιδεικτιῶντες; Πολλὴν	δή	τινα καὶ πάνυ θνητὴν φιλοτιμίαν
[4]	ἐκ θεοῦ χόλον ἐπεσπάσαντο. Ἐλεγχέτω	δὴ	τὸ λεγόμενον ὡς ψεῦδος ὁ
[4]	ἀγνοίας καλινδούμενοι. Καίτοι γε ὁποῖον	δὴ	τὸ λογικὸν οὐκ ἂν εὐλόγως
[4]	ὑπ´ ἀνθρώπων ἥκιστα ἡλίσκετο. Ἐκ	δὴ	τούτων φανερὸν ὅτι ψεῦδος καὶ
[4]	ἕλοιτο τοιαύτην μεταβολήν; Καὶ μὲν	δὴ	τῷ θνητῷ μὲν ἀλλάττεσθαι καὶ
[4]	παρ´ αὐτῷ οἱ σκώληκες, ἡμεῖς	δηλαδή,	ὅτι νῦν, ἐπειδή τινες ἐν
[4]	κατασκευάζοντας τὴν Χριστοῦ ἐπιδημίαν ὡς	ἤδη	γεγενημένην, καὶ ἔοικεν εἰδέναι ὅτι
[4]	δὲ Χριστιανοὺς λέγοντας περὶ τῆς	ἤδη	γεγενημένης ἐπιδημίας εἰς τὸν βίον
[4]	ἐπὶ πλεῖον ἢ καὶ ἐγγὺς	ἤδη	γινομένου τῆς ἀρετῆς ἢ καὶ
[4]	Χαῖρεν δὲ κλεηδόνι δῖος Ὀδυσσεύς.	Ἤδη	δὲ ὅρα, εἴπερ οἱ ὄρνιθες
[4]	αὐτοὺς δεδωκότος, εἰσὶν ἐν ἀνθρώποις·	ἤδη	δὲ τῶν διακονουμένων τῷ θεῷ
[4]	ἢ καὶ προκόπτοντος ἢ καὶ	ἤδη	ζῶντος κατ´ αὐτὴν ἀποφανούμεθα πληροῦσθαι
[4]	καὶ ἐπὶ γοητείᾳ φρονοῦσιν ἄνθρωποι,	ἤδη	καὶ κατὰ τοῦτο σοφώτεροι ὄφεις
[4]	αὐτὰ πόρνης μέλη» μαθοῦσι δὲ	ἤδη	καὶ ὅτι τὸ τοῦ λογικοῦ
[4]	Χριστὸν Ἰησοῦν εἶναι τὸν πεπροφητευμένον.	Ἤδη	μὲν οὖν καὶ ἐν τοῖς
[4]	ἀλλ´ οὐχὶ καὶ καθ´ ὁμοίωσιν»	ἤδη·	οὐκ ἂν ἐποίει ἡμᾶς λέγοντας
[4]	διὰ τὰς τῶν Ἰουδαίων ἁμαρτίας	ἤδη	πεπέμφθαι τὸν υἱὸν τοῦ θεοῦ,
[4]	ἀπελθόντας ἐκεῖ καὶ ποιοῦντας ἃ	ἤδη	προεῖπον. Κατὰ μὲν οὖν τὸ
[4]	βροντὰς καὶ ἀστραπὰς καὶ ὑετούς,	ἤδη	σαφέστερον ἐπικουρίζων· δεύτερον δέ φησιν
[4]	αὐτῷ τοσαῦτα καὶ τοιαῦτα πολλῷ	ἤδη	συμβεβηκέναι χρόνῳ. Θαρροῦντες δ´ ἐροῦμεν
[4]	ἀπολογησάμενός φησιν οὐχ ὑπὲρ τῶν	ἤδη	φίλων νοσούντων ἢ μεμηνότων τὴν
[4]	ἐν ὑπονοίᾳ ἀπαγγέλλοντα διαιρεῖν εἰς	εἴδη	πολλά, ὧν ἓν εἶναι τὰς
[4]	πεποίηκε, καὶ κατὰ συντυχίαν τοσαῦτα	εἴδη	φυτῶν καὶ δένδρων καὶ πόας
[4]	γὰρ ἐν πολλοῖς πλατωνίζειν θέλει—	ὁμοειδῆ	εἶναι πᾶσαν ψυχήν, καὶ μηδὲν
[4]	ὁ τῆς Μήτιδος υἱὸς Πόρος.	Ἐπειδὴ	δὲ ἐδείπνησαν, προσαιτήσουσα οἷον δὴ
[4]	σκώληκες, ἡμεῖς δηλαδή, ὅτι νῦν,	ἐπειδή	τινες ἐν ἡμῖν πλημμελοῦσιν, ἀφίξεται
[4]	κατεσκεύασεν. Ἀνέγνωμεν δὲ καὶ τό·	Φείδῃ	δὲ πάντων, ὅτι σά ἐστι
[4]	λεκτέον ὅτι, ὥσπερ ἡμεῖς τοῖς	κομιδῇ	νηπίοις διαλεγόμενοι οὐ τοῦ ἑαυτῶν
[4]	δὲ χολωσάμενος προσέφη νεφεληγερέτα Ζεύς·	Ἰαπετιονίδη,	πάντων πέρι μήδεα εἰδώς, χαίροις
[4]	τῶν τεχνῶν, πεποίηκε τὸν ἄνθρωπον	ἐπιδεῆ·	ἵνα δι´ αὐτὸ τὸ ἐπιδεὲς
[4]	τῆς αὐτῆς ἡμέρας θάλλει καὶ	ζῇ,	ὅταν εὐπορήσῃ, τοτὲ δ´ ἀποθνῄσκει,
[4]	πρόσωπον ἐν ἐλαίῳ, καὶ ἄρτος	στηρίζῃ	καρδίαν ἀνθρώπου. Εἰ δὲ καὶ
[4]	εἰπόντων ἄν τινων τὸ ἵνα	μάθῃ	τὰ ἐν ἀνθρώποις, ἑαυτῷ ἀνθυποφέρει
[4]	ἑαυτῷ ἀποφαίνεται λέγων· Ἢ ἵνα	μάθῃ	τὰ ἐν ἀνθρώποις; Οὐδεὶς γὰρ
[4]	γὰρ ἡμῶν φησιν ὅτι, ἵνα	μάθῃ	τὰ ἐν ἀνθρώποις, Χριστὸς ἐπιδημεῖ
[4]	σαυτὸν ἀγάγῃς. Οὐκ ἀνθρώπινα οὖν	πάθη	προσάπτομεν τῷ θεῷ οὐδὲ δυσσεβεῖς
[4]	ἐπιμιξίαν, ἵνα μὴ διαφθαρεῖεν τὰ	ἤθη,	ἐφρουροῦντο ὑπὸ τῆς θείας δυνάμεως·
[4]	τινες τῶν λόγων τὰ τοιαδὶ	ἤθη	κατὰ τὸ ψεῦδος μᾶλλον λεγόμενοι
[4]	πότερον ~ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΕΠΙΓΕΓΡΑΜΜΕΝΟΝ ΚΕΛΣΟΥ	ΑΛΗΘΗ	ΛΟΓΟΝ ΩΡΙΓΕΝΟΥΣ ΤΟΜΟΣ ΤΕΤΑΡΤΟΣ. ~Ἐν
[4]	μὴ ἀμαθὴς μηδὲ ἀνόητος, τὴν	ἀληθῆ	λέγει περὶ τούτων ἑρμηνείαν. Παρέρριψε
[4]	ἔθηκεν ἐν μέρει κατηγορίας ὁ	ἀληθῆ	λόγον ἐπιγράψας τὸν οὐ δόγματα
[4]	ἑνὶ τούτῳ συγγράμματι καὶ ἐπιγράφων	ἀληθῆ	λόγον τὸ καθ´ ἡμῶν ἑαυτοῦ
[4]	ταῦθ´ ἡμᾶς ποιεῖν, οὐχὶ δὲ	τἀληθῆ	περὶ κολάσεων λέγοντας ἀναγκαίων τοῖς
[4]	ὢν οὐ συνῆκε» διὸ οὐδὲ	παρασυνεβλήθη»	τοῖς ὄρνισι καὶ τοῖς ἄλλοις
[4]	ὁ θεός, ἀλλὰ καὶ ἀεὶ	ἐπεμελήθη	διδοὺς ἀρετῆς ἀφορμὰς τοῦ ἐπανορθοῦσθαι
[4]	ἐν τῷ πατρὶ καὶ αὐταῖς,	βουληθῇ	διὰ τὴν τοιανδὶ ὑπόληψιν συστήσασθαι
[4]	ὅτι οὐκ ἔστιν ὅτ´ οὐκ	ἐβουλήθη	δικαιῶσαι τὸν ἀνθρώπων βίον ὁ
[4]	Ἰουδαίων ἔθνος· πάλιν τ´ αὖ	ἐβουλήθη	μὴ δοκεῖν ἀγνοεῖν πρᾶγμα περὶ
[4]	τὸ ὅριον, καὶ πῶς εὐλόγως	ἐγενήθη	μερὶς κυρίου λαὸς αὐτοῦ Ἰακώβ,
[4]	κατ´ ἀριθμὸν ἀγγέλων θεοῦ· καὶ	ἐγενήθη	μερὶς κυρίου λαὸς αὐτοῦ Ἰακώβ,
[4]	βραχὺ ὑπὸ τοῦ λόγου μετεωριζόμενος	δυνηθῇ	αὐτοῦ καὶ τήν, ἵν´ οὕτως
[4]	ἐκένωσεν» ἵνα χωρηθῆναι ὑπ´ ἀνθρώπων	δυνηθῇ.	Οὐ δή που δ´ ἐξ
[4]	αὐτὴν εἰσάγοντας. Ἐὰν μέντοι γε	δυνηθῇ	τις παραδεῖξαι λόγος οὐκ ἀγένητον
[4]	δηλωθῇ καὶ τίνα τρόπον ἀφανισθήσεται	νοηθῇ.	Ἐν κακοῖς γοῦν οὔσης καὶ
[4]	εἴπερ εὐγνωμόνως ἀνατρέπειν ἐβούλετο ἣν	ᾠήθη	ἀναισχυντότατα παρειλῆφθαι γενεαλογίαν Ἰουδαίοις αὐχοῦσι
[4]	ἐν αὐτῷ μυκήσεσθαι· ἅπερ ἐὰν	δοθῇ,	οὐκ οἶδ´ ὅπως τὸ ἐφ´
[4]	ἄδικοι κολασθῶσι, τὰ δὲ πάντα	καθαρθῇ	ἀνάλογον τῷ πρώτῳ συμβάντι κατακλυσμῷ.
[4]	κύριε» Καὶ πάλιν φησί· Καὶ	ἐξηγέρθη	ὡς ὁ ὑπνῶν κύριος, ὡς
[4]	δι´ αὐτὸ τὸ ἐπιδεὲς αὐτοῦ	ἀναγκασθῇ	εὑρεῖν τέχνας, τινὰς μὲν διὰ
[4]	μετὰ τοσοῦτον αἰῶνα ὁ θεὸς	ἀνεμνήσθη	δικαιῶσαι τὸ ἀνθρώπων γένος, πρότερον
[4]	μετὰ τοσοῦτον αἰῶνα ὁ θεὸς	ἀνεμνήσθη	δικαιῶσαι τὸν ἀνθρώπων βίον, πρότερον
[4]	παρακαλούσης πῇ δ´ ἀπειλούσης, οὐδ´	ὑπεμνήσθη	τῆς ἱστορίας. Πολλῷ γὰρ κρείττονα
[4]	καὶ ποιμαίνειν ἐν τοῖς ἀτίμοις	ἐκελεύσθη.	Καὶ προσέθηκεν ἀπὸ τῆς μισητικῆς
[4]	ἤτοι ἀπὸ τῶν γραμμάτων αὐτῶν	ἐλήφθη	ἢ καὶ ἁπαξαπλῶς ἀπὸ τῶν
[4]	τῆς λύσεως αὐτῶν, ἐξ ἧς	προήχθη	ἀπὸ τῆς φυλακῆς ἐπὶ τὸ
[4]	Ἡμεῖς δ´ ἑσταότες θαυμάζομεν οἷον	ἐτύχθη.	Ὡς οὖν δεινὰ πέλωρα θεῶν
[4]	παραλαμβάνεται, ἵνα τὰ τοιαῦτα ξύλα»	ἀναλωθῇ;	Ἑκάστου» γάρ φησι τὸ ἔργον
[4]	κακὰ τρανωθῇ καὶ πῶς ὑπέστη	δηλωθῇ	καὶ τίνα τρόπον ἀφανισθήσεται νοηθῇ.
[4]	ἐπιπνοίᾳ καὶ τίνα τὰ κακὰ	τρανωθῇ	καὶ πῶς ὑπέστη δηλωθῇ καὶ
[4]	τί ἐσόμεθα, οἴδαμεν ὅτι, ἐὰν	φανερωθῇ,	ἐσόμεθα ὅμοιοι τῷ θεῷ καὶ
[4]	ἐξομοίωσιν. Καὶ τελευταῖον ἐπεὶ Μήπω	ἐφανερώθη,	τί ἐσόμεθα, οἴδαμεν ὅτι, ἐὰν
[4]	καὶ οἱ παραπλήσιοι αὐτῷ βούλονται,	μετεμορφώθη»	ὁ θεὸς ἡμῶν καὶ εἰς
[4]	τῆς ἀνθρωπίνης ἀσθενείας οὐκ ἂν	περισταίη	τὸ ἐπαχθὲς τοῦ περὶ ὅλης
[4]	μάλ´ εἰκότως· τί γὰρ ἂν	φαίη	τις θειότερον τοῦ τὰ μέλλοντα
[4]	Κέλσῳ λεγόμενον, τό· Τί ἂν	φαίη	τις θειότερον τοῦ τὰ μέλλοντα
[4]	εἶναι πῶς οὐ πάντων ἂν	εἴη	καταγελαστότατον; ~Καὶ οὐκ αἰδεῖταί γε
[4]	ὁ Χριστιανός, ἢ εἰ καὶ	εὑρεθείη,	ἀλλ´ οὔτι γε ἐν τοῖς
[4]	ψεύδους; Ἀλλὰ καὶ εἰ ἅπαξ	δοθείη	καὶ δυνατὸν τοῦτο καὶ πρεπόντως
[4]	τούτοις καὶ ἡ τῶν κακῶν	ταχθείη	ἂν γένεσις. ~Εἶτα, ὡς ἔχων
[4]	καὶ τὸ ἀμφοτέρους εἶναι μαντικοὺς	ἐλεγχθείη	ἄν; Οὐκ ἂν γὰρ ὁ
[4]	τοῦ Κέλσου μιμῶνται, ὅπερ Χριστιανῶν	ἀπείη,	καταγελάσονται τοῦ μύθου καὶ ἐν
[4]	θεοφιλέστερα; Καὶ τίς οὐκ ἂν	ἀποτραπείη	προσέχων ἀνθρώπῳ, λέγοντι δράκοντα καὶ
[4]	γαίης πλάσσεν κλυτὸς Ἀμφιγυήεις παρθένῳ	αἰδοίῃ	ἴκελον Κρονίδεω διὰ βουλάς· ζῶσε
[4]	κινδύνους, εὐλόγως ἂν ὁ τοιοῦτος	θαρροίη	τῷ θεῷ, συνιεὶς δὲ καὶ
[4]	τὸν Ἰωσήφ, ἑλόμενον κατακλεισθῆναι ἐν	φυλακῇ	ἤπερ ἀπολέσθαι τὸν σώφρονα· δυνάμενος
[4]	μυστικῶς εἰρημένην ἐντολὴν τήν· Πάσῃ	φυλακῇ	τήρει σὴν καρδίαν» ἵνα μὴ
[4]	γεγονέναι καὶ εἶναι καὶ ἔσεσθαι,	ἀνάγκη	ἀεὶ κατὰ τὰς τεταγμένας περιόδους
[4]	τοῦ κωνείου θάνατον. Οὕτω δὲ	ἀνάγκη	ἀεὶ κατὰ τὰς τεταγμένας περιόδους
[4]	τῶν θνητῶν περιόδῳ, δῆλον ὅτι	ἀνάγκη	ἀεὶ Σωκράτη μὲν φιλοσοφήσειν καὶ
[4]	τίνος λαμβάνουσα. Τὸ γὰρ φθαρτὸν	ἀνάγκη	παντὸς οὑτινοσοῦν ἐκ τῆς αὐτῆς
[4]	καὶ κατὰ τὰς τεταγμένας ἀνακυκλήσεις	ἀνάγκη	τὰ αὐτὰ ἀεὶ καὶ γεγονέναι
[4]	καὶ κατὰ τὰς τεταγμένας ἀνακυκλήσεις	ἀνάγκη	τὰ αὐτὰ ἀεὶ καὶ γεγονέναι
[4]	καὶ κατὰ τὰς τεταγμένας ἀνακυκλήσεις	ἀνάγκη	τὰ αὐτὰ ἀεὶ καὶ γεγονέναι
[4]	γὰρ κατὰ τὰς τεταγμένας ἀνακυκλήσεις	ἀνάγκη	τὰ αὐτὰ ἀεὶ καὶ γεγονέναι
[4]	θεοῦ ἔργον ἢ μόνη ἡ	λογική·	φαμὲν τοίνυν πρὸς αὐτόν· εἰ
[4]	ἡμῶν. Εἰ δὲ μόνη ἡ	λογικὴ	ψυχὴ θεοῦ ἔργον ἐστί, πρῶτον
[4]	ἐστὶν ἐν αὐτοῖς ἀλλά τις	φυσικὴ	πρὸς τὰ τοιάδε σωτηρίας ἕνεκεν
[4]	κινδύνων, πεισθέντες τῇ δι´ ὀρνίθων	μαντικῇ.	Ἐπὶ δὲ τοῦ παρόντος δεδόσθω
[4]	λοιπῶν ζῴων, πεπιστευμένων εἶναι μαντικῶν,	μαντικὴ	ἢ μὴ ὑπάρχει. Καὶ γὰρ
[4]	καὶ ἀπαξαπλῶς ἡ διὰ ζῴων	μαντικὴ	ἢ οὐκ ἔστι· δεύτερον δὲ
[4]	ἐζήτηται, πότερον ἔστι τις τέχνη	οἰωνιστικὴ	καὶ ἀπαξαπλῶς ἡ διὰ ζῴων
[4]	ἦν ἐν αὐτοῖς τῶν μελλόντων	προγνωστικὴ	καὶ ἐπὶ τοσοῦτον πλουσία, ὡς
[4]	φιλοσοφίαν συμφωνίᾳ, οὐδ´ ὅση βλάβη	κωλυτικὴ	γίνεται εὐσεβείας ἐκ τοῦ παραδέξασθαι
[4]	πρὸς τὸ κἂν σοί τι	δοκῇ	κακόν, οὔπω δῆλον εἰ κακόν·
[4]	τοιοῦτον, ὅτι κἂν σοί τι	δοκῇ	κακόν, οὔπω δῆλον εἰ κακόν
[4]	γὰρ καὶ τοῦ τετάρτου τόμου	αὐτάρκη	περιγραφὴν εἰληφότος, αὐτοῦ που καταπαύσομεν
[4]	εἰς ταῦτα ἐπραγματευσάμεθα. ~Ἐπὰν δὲ	φάσκῃ	ὡς ἄρα ἀνοσιώτατα τὸν θεόν,
[4]	ἀνθρώπων οἰκονομικὸν περὶ τὴν τροφὴν	καταβάλῃ	καὶ τῷ λόγῳ τῷ πρὸς
[4]	καλλίστῃ χώρᾳ ταχθησομένους, φησίν· Ἐν	μεγάλῃ	δ´ οἰκίᾳ οὐκ ἔστι μόνον
[4]	προφῆται. Παρὰ δὲ τούτους πάντας	μεγάλη	ἡ διὰ τοῦ Ἰησοῦ ἐπανόρθωσις,
[4]	πόλιν καὶ πύργον, οὗ ἡ	κεφαλὴ	ἔσται ἕως τοῦ οὐρανοῦ» ἀλλὰ
[4]	ἱστὸν ὑφαίνειν· καὶ χάριν ἀμφιχέαι	κεφαλῇ	χρυσῆν Ἀφροδίτην καὶ πόθον ἀργαλέον
[4]	τοξόται σκοπῷ χρώμενοι τοῖς ἱπταμένοις	βέλη	ἐπ´ αὐτὰ ἀπέλυον. Πάντως δ´
[4]	ἐγκώμια, τοσούτῳ πλεῖον, κἂν μὴ	θέλῃ,	αὔξει τὸ τοῦ πάντα κοσμήσαντος
[4]	σῶμα καὶ ποιεῖν αὐτὰ πόρνης	μέλη»	μαθοῦσι δὲ ἤδη καὶ ὅτι
[4]	τοῖς διδαχθεῖσι μὴ αἴρειν τὰ	μέλη	τοῦ Χριστοῦ» καὶ τὸ ὑπὸ
[4]	δι´ ἡμᾶς, εἰς οὓς τὰ	τέλη	τῶν αἰώνων κατήντησε» παρ´ οἷς
[4]	τὰ τῆς ἀληθείας καὶ τὴν	παντελῆ	ἐπανόρθωσιν ἐργαζόμενοι, ὁποῖοι ἦσαν Μωϋσῆς
[4]	τὸν Μωϋσῆν ἐβαπτίσαντο ἐν τῇ	νεφέλῃ	καὶ ἐν τῇ θαλάσσῃ. Εἶθ´
[4]	τε ἡ γυνὴ αὐτοῦ, γενομένη	στήλη	ἁλὸς» διὰ τὸ ἐστράφθαι εἰς
[4]	οὐδὲ τῶν ἐπουρανίων» ἡ αὐτή·	ἄλλη»	γὰρ δόξα ἡλίου» καὶ ἄλλη
[4]	ἄλλη μὲν ἐπουρανίων» σωμάτων δόξα»	ἄλλη	δὲ ἐπιγείων» καὶ οὐδὲ τῶν
[4]	καὶ ἄλλη δόξα σελήνης, καὶ	ἄλλη	δόξα ἀστέρων· ἀστὴρ γὰρ ἀστέρος
[4]	ἄλλη» γὰρ δόξα ἡλίου» καὶ	ἄλλη	δόξα ἀστέρων» καὶ ἐν αὐτοῖς
[4]	καὶ ἄστροις ὑπὸ τοῦ φάσκοντος·	Ἄλλη	δόξα ἡλίου, καὶ ἄλλη δόξα
[4]	φάσκοντος· Ἄλλη δόξα ἡλίου, καὶ	ἄλλη	δόξα σελήνης, καὶ ἄλλη δόξα
[4]	ἐπουράνια καὶ σώματα ἐπίγεια» καὶ	ἄλλη	μὲν ἐπουρανίων» σωμάτων δόξα» ἄλλη
[4]	Καὶ γὰρ οὐ πίσσῃ οὐδ´	ἄλλῃ	τινὶ τοιαύτῃ ὕλῃ, ἀσφάλτῳ δὲ
[4]	Εἰ δὲ μὴ παντὸς σώματος	ἄλλη	φύσις, ἀλλ´ ἑκάστου ἐστὶ τὸ
[4]	μὲν θεοῦ ἔργον, σώματος δὲ	ἄλλη	φύσις. ~Εἶθ´ ἑξῆς φησιν ὅτι
[4]	εὐτελεστάτων, ἵνα καὶ παντὸς σώματος	ἄλλη	φύσις ᾖ παρὰ τὴν τῆς
[4]	μὲν θεοῦ ἔργον, σώματος δὲ	ἄλλη	φύσις καὶ οὐ μόνον ἀκατασκευάστως
[4]	μὲν θεοῦ ἔργον, σώματος δὲ	ἄλλη	φύσις. Καὶ οὐδὲν διοίσει σῶμα
[4]	μὲν θεοῦ ἔργον, σώματος δὲ	ἄλλη	φύσις. Καὶ ταύτῃ γε οὐδὲν
[4]	μὲν θεοῦ ἔργον, σώματος δὲ	ἄλλη	φύσις. Καὶ ταύτῃ γε οὐδὲν
[4]	μὲν θεοῦ ἔργον, σώματος δὲ	ἄλλη	φύσις· οὗ τῷ λόγῳ ἠκολούθησε
[4]	θηρία καὶ θηρία ἀνθρώπους ἁρπάζει,	πολλή	ἐστι διαφορὰ τῶν συνέσει κρατούντων
[4]	προκαταληφθεῖσιν ὅτι καὶ τούτου διδομένου	πολλή	ἐστιν ἡ τοῦ ἀνθρώπου παρὰ
[4]	τῷ κόσμῳ, δεομένῳ καθαρσίου, ὅταν	πολλὴ	ἡ κακία γένηται ἐν αὐτῷ.
[4]	σκώληκας. Καὶ ὅμοιον ποιεῖ τοῖς	ὅλῃ	αἱρέσει φιλοσοφίας ἐγκαλοῦσι διά τινα
[4]	ποιεῖν μέν τι χρήσιμον τῇ	ὅλῃ	πόλει, αὐτὸν δὲ γεγονέναι ἐν
[4]	ἀγαθοῦ εἰς κακὸν γέγονεν αὐτῷ	μεταβολή,	ἁμαρτίαν» γὰρ οὐκ ἐποίησεν» οὐδ´
[4]	ἡμῶν ἑαυτὸν ἐταπείνου. Ἀλλ´ οὐδὲ	μεταβολή	τις αὐτῷ γέγονεν ἐκ τοῦ
[4]	διαμένει· τὸ γὰρ ὑποκείμενον ἡ	ὕλη	ἀπολλυμένης τῆς ποιότητος διαμένει κατὰ
[4]	πίσσῃ οὐδ´ ἄλλῃ τινὶ τοιαύτῃ	ὕλῃ,	ἀσφάλτῳ δὲ στερρῶς ἐκέχριστο. Πῶς
[4]	ἢ βατράχου ἢ ἀνθρώπου σῶμα·	ὕλη	γὰρ ἡ αὐτή, καὶ τὸ
[4]	ἢ βατράχου ἢ ἀνθρώπου σῶμα·	ὕλη	γὰρ ἡ αὐτή, καὶ τὸ
[4]	νυκτερίδος ἢ εὐλῆς ἢ βατράχου·	ὕλη	γὰρ ἡ αὐτή, καὶ τὸ
[4]	λεγομένου παρ´ Ἕλλησιν αἰσθητοῦ θεοῦ.	Ὕλη	γὰρ ἡ αὐτὴ πᾶσι τοῖς
[4]	ἑαυτῇ εἰς κατακόσμησιν τῶν ὅλων.	Ὕλη	γὰρ ἡ ἐν τῇ κατὰ
[4]	θεοῦ μὲν οὐκ ἔστι κακά,	ὕλῃ	δὲ πρόσκειται καὶ τοῖς θνητοῖς
[4]	θεοῦ μὲν οὐκ ἔστι κακά,	ὕλῃ	δὲ πρόσκειται καὶ τοῖς θνητοῖς
[4]	λόγον ὅτι εἴπερ, ἐπεὶ ἡ	ὕλη	ἡ αὐτὴ ὑπόκειται νυκτερίδος ἢ
[4]	σπερματικοὺς λόγους τοῦ θεοῦ ἡ	ὕλη	παραδεξαμένη ἔχει ἐν ἑαυτῇ εἰς
[4]	ἔργον εἶναι, τὰς ἐν τῇ	ὕλῃ	ποιότητας ἀμείβοντος. ~Ἔτι δὲ καὶ
[4]	τὰς τοσαύτας ἐνεποίησε ποιότητας τῇ	ὕλῃ	τῶν φυτῶν. Εἰ δ´ ἅπαξ
[4]	αὐτὰ ἀναιροῦμεν ὡς καὶ τὰ	μὴ	ἄγρια τῶν ζῴων. Δοῦλα οὖν
[4]	Καὶ μάλιστα συγκρινόμενοι τοῖς διδαχθεῖσι	μὴ	αἴρειν τὰ μέλη τοῦ Χριστοῦ»
[4]	χώραν ἔχειν, ὡς παρὰ τὸ	μὴ	ἀκηκοέναι καὶ δεδιδάχθαι οὐ πιστεύσαντας.
[4]	μᾶλλον τούτων ἕτεροι παρακούσαντες καὶ	μὴ	ἀκριβώσαντες τὰ ὑπὸ τούτων λεγόμενα
[4]	διὰ τοῦτο νικῶντες, ἐπείπερ ἐπείσθησαν	μὴ	ἄλλως οἰκειωθῆναι δύνασθαι τῷ θεῷ,
[4]	αὐτὸς δέ, ὁ αὐχῶν εἶναι	μὴ	ἀμαθὴς μηδὲ ἀνόητος, τὴν ἀληθῆ
[4]	μεγαλοφυὲς παρ´ αὐτοῖς καὶ τὸ	Μὴ	ἀναβλέψας εἰς τὸν οὐρανὸν καὶ
[4]	περὶ ἑκάστου ἀληθείᾳ ὁμιλοῦντας αὐτοὺς	μὴ	ἀναπλάσσειν ἕτερα παρὰ τὴν ἀλήθειαν,
[4]	ὡς ψεῦδος ὁ βουλόμενος, εἰ	μὴ	ἀνάστατον τὸ πάντων Ἰουδαίων ἔθνος
[4]	τοῖς τῶν λοιπῶν ἀνθρώπων, εἰ	μὴ	ἀναφανεῖται τοῖς ἅπαξ παραδεχομένοις εἶναί
[4]	Ἀριστοβούλου. Στοχάζομαι δὲ τὸν Κέλσον	μὴ	ἀνεγνωκέναι τὰ βιβλία, ἐπεὶ πολλαχοῦ
[4]	παρ´ αὐτοῖς νόμος καὶ τοιοῦτος·	Μὴ	ἀνομήσητε καὶ ποιήσητε ὑμῖν ἑαυτοῖς
[4]	τῇ φύσει ἀθάνατον παρὰ τὸ	μὴ	ἀποθνῄσκειν ἰδίως λεγόμενον ἀθάνατον. Κατὰ
[4]	τὰς κοινὰς εὐχὰς ἐρχομένοις καὶ	μὴ	ἀποκλειομένοις ἀπ´ αὐτῶν· εἰ μὴ
[4]	συνελεύσεται τῇ θυγατρὶ ὑπὲρ τοῦ	μὴ	ἀπολέσθαι κατ´ αὐτὴν τὴν ὑπόθεσιν
[4]	ἢ ὅπως ποτὲ ἄλλως ὄντων,	μὴ	ἀποφήνασθαι μόνον ἀλλὰ καὶ διδάξαι
[4]	ἀπὸ τῆς φύσεως λόγου. Εἰ	μὴ	ἄρα διὰ τούτων λεληθότως βούλεται
[4]	Κέλσον τῷ ἑαυτοῦ λόγῳ. Εἰ	μὴ	ἄρα ἐνταῦθα ὁ Κέλσος θλιβόμενος
[4]	ἀρεσκόντως ἀπαγγελλόμενον τῷ θεῷ. Εἰ	μὴ	ἄρα ἡ τηλικαύτη εὐσέβεια, οὔθ´
[4]	τῆς γῆς τοῦτο συμβεβηκέναι· εἰ	μὴ	ἄρα καθάρσιον τῆς γῆς οἴεται
[4]	τῆς γοητείας τάσσεσθαι ὄνομα· εἰ	μὴ	ἄρα λεληθότως διαβάλλειν βούλεται ὡς
[4]	ἔμελλεν ἅπερ διδάσκειν ἐπηγγέλλετο· εἰ	μὴ	ἄρα ὁ ἐγκαλῶν τοῖς ψιλὴν
[4]	τὸν παρ´ Ἕλλησι Δευκαλίωνα· εἰ	μὴ	ἄρα οὐδὲ Μωϋσέως οἴεται εἶναι
[4]	μὴ ἀποκλειομένοις ἀπ´ αὐτῶν· εἰ	μὴ	ἄρα τις σπανίως λανθάνων ἐν
[4]	σύνοιδα εἰρῆσθαι παρά τινι· εἰ	μὴ	ἄρα τὸ ἥμερον καὶ τὴν
[4]	ζῴοις. ~Εἰ δὲ διὰ τὰ	μὴ	ἀρέσκοντα Κέλσῳ Χριστιανῶν καὶ Ἰουδαίων
[4]	δὲ καὶ Ἰουδαίους διὰ τὰ	μὴ	ἀρέσκοντα ὑμῖν αὐτῶν δόγματα ἐξευτελίζοντες
[4]	τῶν λεγομένων φυλαττόμενοι λέγειν τὸ	μὴ	ἀρεσκόντως ἀπαγγελλόμενον τῷ θεῷ. Εἰ
[4]	σοὶ ἢ ἄλλῳ συμφέρει, ἵνα	μὴ	ἀφορμὴν λαμβάνῃ τις ἐκ τῶν
[4]	Πλάτωνος τὸν ἐν Φιλήβῳ λόγον,	μὴ	βουληθέντος τὴν ἡδονὴν παραδέξασθαι θεόν.
[4]	διαφόρου οἰκονομίας. ~Ἦλθεν οὖν, κἂν	μὴ	βούληται Κέλσος, μετὰ πολλοὺς προφήτας
[4]	κατὰ χριστιανισμὸν λόγῳ οὐχὶ τοὺς	μὴ	βουλομένους ἀλλὰ τοὺς τὸν κρείττονα
[4]	Ἀλλ´ οὐκ εὔγνωμον ἐκεῖνα μὲν	μὴ	γελᾶν ὡς μῦθον ἀλλά, θαυμάζειν
[4]	δεῖ ἐπὶ πλέον κατασκευάζειν τὰ	μὴ	δεόμενα κατασκευῆς, ἐφ´ οἷς λέγεται
[4]	γνῶναι τῶν κακῶν. Καὶ οὐδεὶς	μὴ	διαλαβὼν τὰ περὶ τοῦ καλουμένου
[4]	ἐναγῶν ὑποδοχήν, σώματα δὲ σωμάτων	μὴ	διαφέρειν παρὰ τὸ λογικὰ εἶναι
[4]	πρὸς τοὺς πολλοὺς ἐπιμιξίαν, ἵνα	μὴ	διαφθαρεῖεν τὰ ἤθη, ἐφρουροῦντο ὑπὸ
[4]	ἔθνος· πάλιν τ´ αὖ ἐβουλήθη	μὴ	δοκεῖν ἀγνοεῖν πρᾶγμα περὶ Ἰουδαίων
[4]	δὲ τῶν μὴ πεφυκότων ἢ	μὴ	δοκούντων ἡμῖν χρείαν παρέχειν ἐκ
[4]	γεγενημένους. Περὶ μὲν οὖν τοῦ	μὴ	δραπέτας αὐτοὺς γεγονέναι μηδ´ Αἰγυπτίους
[4]	ἧς οἱ κάτω μένοντες καὶ	μὴ	δυνάμενοι αὐτῷ εἰς ὕψος ἀκολουθεῖν
[4]	τὸν πολὺν καὶ ἁπλούστερον καὶ	μὴ	δυνάμενον παρακολουθεῖν τοῖς ποικιλωτάτοις τῆς
[4]	Χριστὸν πίστεως· νυνὶ δὲ ἤτοι	μὴ	δυνάμενος ἀπαντῆσαι πρὸς τὰς περὶ
[4]	συγκαταβαίνων δ´ ἔσθ´ ὅτε τῷ	μὴ	δυναμένῳ αὐτοῦ τὰς μαρμαρυγὰς καὶ
[4]	ἂν περὶ αὐτοῦ ὑπὸ τῶν	μὴ	δυναμένων τὸ κρεῖττον αὐτοῦ βλέπειν
[4]	τῶν τοιούτων ζῴων γίνονται, ἅτε	μὴ	δυναμένων τῶν δαιμόνων ἐν τοῖς
[4]	ὡς τεθεωρηκότες περὶ πραγμάτων, τῶν	μὴ	δυναμένων χωρὶς ἐπιπνοίας κρείττονος καὶ
[4]	ἐν τῷ Θεαιτήτῳ λέξιν, φάσκουσαν	μὴ	δύνασθαι ἀπολέσθαι ἐξ ἀνθρώπων τὰ
[4]	αἱρέσεων· καθ´ ἡμᾶς δὲ οὐδεὶς	μὴ	ἐγνωκὼς κακὸν εἶναι τὸ νομίζειν
[4]	οὐ μὴν σαφῶς ἐκτεθεῖσθαι, ἐπεὶ	μὴ	ἐδύνατο ἀπαντῆσαι πρὸς τὸν λόγον.
[4]	ἆρ´ οὖν καὶ φθειρόμενον ἢ	μή;	Εἰ μὲν γὰρ φθειρόμενον, ὡς
[4]	δὲ μεγίστου κακοῦ καὶ τοῦ	μὴ	εἰδέναι τὸν τρόπον τῆς τοῦ
[4]	χρηστόν, οὐδὲν ἀνύει πρὸς τὸ	μὴ	εἶναι νυκτερίδα τὸν τοιονδί; Οἱ
[4]	εἰς χρείαν αὐτῶν ἔκτισται» καὶ	Μὴ	εἴπῃς· τί τοῦτο, εἰς τί
[4]	τῶν καθ´ ἡμᾶς τις σοφῶν·	Μὴ	εἴπῃς· τί τοῦτο, εἰς τί
[4]	προνοίας καὶ Ἕλληνες εἰρήκασιν, οἱ	μὴ	εἰπόντες ἂν ἅπερ ὁ Κέλσος
[4]	καὶ τελευταῖον ἐπὶ τοῦ ἀνθρώπου,	μὴ	εἰρημένου δὲ τοῦ ἐποίησε» περὶ
[4]	δαιμόνων ἀκριβέστερον διειληφέναι ὅτι τε	μή	εἰσι, καθὸ δαίμονές εἰσι, δημιουργήματα
[4]	περιόδους κατακλυσμοὶ ἢ ἐκπυρώσεις, ἢ	μὴ	εἰσί, καὶ εἰ ἐπίσταται καὶ
[4]	ὅτ´ ἐλεεῖται, καὶ τὸν μισούμενον	μὴ	ἐλεεῖσθαι, ὅτε μισεῖται. Διὰ τοῦτο
[4]	κύριε, πλὴν ἐν κρίσει καὶ	μὴ	ἐν θυμῷ, ἵνα μὴ ὀλίγους
[4]	τὸ πάλιν αὐτὴν ὑφίστασθαι ἢ	μή,	ἐν προηγουμένῳ λόγῳ τὰ τοιαῦτα
[4]	οἰκονομήσασαν τὰς τοῦ Ἰσαὰκ εὐχὰς	μὴ	ἐπὶ τὸν Ἠσαῦ ἀλλ´ ἐπὶ
[4]	φυλακῇ τήρει σὴν καρδίαν» ἵνα	μὴ	ἐπιβῇ τι τῶν δαιμονίων τῷ
[4]	τοιαῦτα λεγόντων τάχα δὲ καὶ	μὴ	ἐπιστάμενος, πῶς λέλεκται πάντων εἶναι
[4]	προσωπεῖα καὶ ὑπὸ τῶν νόμων	μὴ	ἐπιτρεπόμεναι εἰσιέναι εἰς τὰς πόλεις
[4]	ἀκάνθαις; ~Οἴεται γὰρ πρῶτον μὲν	μὴ	ἔργα θεοῦ εἶναι βροντὰς καὶ
[4]	ἐν τῇ ἀλληγορίᾳ εἴτε καὶ	μή,	ἐροῦμεν· ἆρα μόνοις Ἕλλησιν ἐν
[4]	τῶν σοφῶν· οἱ μύρμηκες, οἷς	μὴ	ἔστιν ἰσχύς, οἳ ἑτοιμάζονται ἐν
[4]	καταλιπὼν ἐν τοῖς ὄρεσι τὰ	μὴ	ἐσφαλμένα. ~Προσδιατρίβων δ´ ὁ Κέλσος
[4]	συντάξας, τάχα ἡμῖν φιλονεικῶν οὓς	μὴ	ἐφρόνει ἐνθέους ἐνθέους ὠνόμασεν. ~Ἐγκαλεῖ
[4]	ναυτικῆς καὶ κυβερνητικῆς πρὸς τοὺς	μὴ	ἔχοντας ἐκεῖνα· ὥστε καὶ τούτων
[4]	μὲν τὸν περιέχοντα τὰ ὅλα	μὴ	ζητῶσι μηδὲ τὴν καθαρὰν θεοσέβειαν
[4]	ζῴων ἐγκώμια, τοσούτῳ πλεῖον, κἂν	μὴ	θέλῃ, αὔξει τὸ τοῦ πάντα
[4]	οὐκ οἶδα κατὰ Κέλσον, τὸν	μὴ	θέλοντα φθαρτόν τι ἔργον εἶναι
[4]	καθαρῶς αὐτὴν γνῶναι δυνατόν, ἐὰν	μὴ	θεοῦ ἐπιπνοίᾳ καὶ τίνα τὰ
[4]	οἰκειωθῆναι δύνασθαι τῷ θεῷ, ἐὰν	μὴ	καὶ διὰ σωφροσύνης ἀναβῶσι πρὸς
[4]	εὐκαιρότερον ἐν ἄλλοις ἐξετασθήσεται, ἐπεὶ	μὴ	κατὰ τὸν παρόντα καιρὸν καὶ
[4]	ἀναγραψάντων τὰς θείας γραφὰς ἀποδεξάμενον,	μὴ	κρυψάντων καὶ τὰ ἀπεμφαίνοντα, προσαχθῆναι
[4]	ἐπὰν δὲ τὸ τοιοῦτον ἢ	μὴ	λέγηται ἢ ἄλλως λέγηται, συκοφαντεῖ
[4]	συνῶμεν αὐτῷ, λεκτέον ὅτι τὰ	μὴ	λεγόμενα πρὸς ἡμῶν περιτίθησιν ἡμῖν,
[4]	~Ἑξῆς τούτοις ὁ Κέλσος, θέλων	μὴ	μᾶλλον ἡμῖν τὴν πρόνοιαν πεποιηκέναι
[4]	Καὶ γὰρ κρεῖττον ἦν τοῖς	μὴ	μέλλουσι τὰ θεῖα ζητεῖν καὶ
[4]	γυμνάζεσθαι βουλόμενος ὁ θεός, ἵνα	μὴ	μένῃ ἀργὴ καὶ ἀνεπινόητος τῶν
[4]	βίῳ τῶν ἀνθρώπων βορβόρου ἑαυτοὺς	μὴ	μετροῦντες καὶ διὰ τοῦτο ἀποφαινόμενοι
[4]	Πᾶς γὰρ ὁμολογήσει τὸν ἐλεούμενον	μὴ	μισεῖσθαι, ὅτ´ ἐλεεῖται, καὶ τὸν
[4]	αὐτοὺς φρονίμους. ~Ἀκολούθως δὲ τῷ	μὴ	νενοηκέναι τὰ περὶ ὀργῆς ἀναγεγραμμένα
[4]	Κέλσος Ἰουδαίους καὶ Χριστιανοὺς καὶ	μὴ	νοήσαντας τὰ περὶ ἐκπυρώσεως εἰρηκέναι
[4]	περὶ χειρῶν θεοῦ· ἃς οἱ	μὴ	νοήσαντες καὶ τὰς τοιαύτας ἀπὸ
[4]	δὲ πρὸς τὴν Κέλσου ὑπόληψιν,	μὴ	νοήσαντος τὰς ὡς ἐν ἱστορίαις
[4]	τῷ Λάβαν κτῆσιν τοῦ Ἰακώβ,	μὴ	νοήσας, ἐπὶ τί ἀναφέρεται τὸ
[4]	ἐσόμενος. ~Ἐπεὶ δὲ μετὰ ταῦτα	μὴ	νοήσας τὰς περὶ θεοῦ ὡς
[4]	πλεονεκτεῖν τὸ ἓν αὐτῶν, ἵνα	μὴ	ὁ κόσμος φθαρῇ· οὕτως οἱονεὶ
[4]	τῇ πανταχοῦ καθεστώσῃ πολιτείᾳ· ἐπεὶ	μὴ	οἱ πρότερον δοθέντες ὡς ἑνὶ
[4]	καὶ μὴ ἐν θυμῷ, ἵνα	μὴ	ὀλίγους ἡμᾶς ποιήσῃς. Ἀναγνοὺς δέ
[4]	τὸν τόπον οὐκ ἐπαναλαμβάνομεν, ἵνα	μὴ	παλιλλογῶμεν. Ὅρα δὴ ὅτι, εἴπερ
[4]	τοὺς πατέρας τοῦ Ἰουδαίων ἔθνους,	μὴ	πάντῃ μὲν ἠγνοηκέναι ὁ Κέλσος
[4]	ἄλλην εἶναι φύσιν. Εἰ δὲ	μὴ	παντὸς σώματος ἄλλη φύσις, ἀλλ´
[4]	ἀδιαφόρως προσιόντες διδάσκοντες δὲ καὶ	μὴ	πάντως παρὰ τὸ καθῆκον τοῦτο
[4]	εἰδὼς οὐκ ἐπανορθοῖ· σοὶ δέ,	μὴ	πάνυ ἐμφαίνοντι διὰ τοῦ συγγράμματος
[4]	γεγονέναι κατασκευάζεσθαι νομίζει ἐκ τοῦ	μὴ	πάνυ τι τὴν περὶ αὐτῶν
[4]	λόγος μυστικώτερον καὶ βαθύτερον καὶ	μὴ	πάνυ τι φθάνειν δυνάμενον ἐπὶ
[4]	χρηστοὶ γενόμενοι σωθῶσιν, οἱ δὲ	μὴ	παραδεξάμενοι ἀποδειχθέντες πονηροὶ κολασθῶσιν. Καὶ
[4]	ὁ λόγος· ὅπου μὲν δυσωπῶν	μὴ	παραδέξασθαι τὸ τοιοῦτον, ἵνα μὴ
[4]	ἕκαστον εἶναι κακόν. Πλὴν ἵνα	μὴ	παρακούσας τις τοῦ λεγομένου ἐπιτριβῆς
[4]	ἀνθρώπους εἰς τὴν προκειμένην εἰκόνα	μὴ	παραλαμβάνετε ἀλλὰ διὰ τὸ λογικὸν
[4]	κατηγορίας καὶ φλυαρίας ὁ Κέλσος,	μὴ	παραστήσας λόγῳ ὃ οἴεται μοχθηρὸν
[4]	πάντα, οὐκ ἀλλήλων, ἀλλ´ εἰ	μὴ	πάρεργον, ἀλλὰ τοῦ ὅλου. Καὶ
[4]	ἀκουσομένων. Ἢ τολμάτω τις λέγειν	μὴ	πάσης ὠφελείας εἶναι πηγὴν καὶ
[4]	καὶ καυστῆρας προσάξω σοι, ἐὰν	μὴ	πεισθῇς μου τοῖς νόμοις καὶ
[4]	Μετὰ ταῦτά φησιν· Ἀλλ´ ὅπως	μὴ	περὶ μόνων Ἰουδαίων οὐ γὰρ
[4]	διασῳζόμενον τῶν ἀγγέλων λόγος, φασκόντων·	Μὴ	περιβλέψῃ εἰς τὰ ὀπίσω μηδὲ
[4]	ἡμετέρᾳ ἡμερότητι, κατὰ δὲ τῶν	μὴ	πεφυκότων ἢ μὴ δοκούντων ἡμῖν
[4]	καὶ μυρμήκων ἀπὸ τοσούτου διαστήματος,	μὴ	πολὺ δὲ μᾶλλον βλέπειν ἡγεμονικῶν
[4]	περιχώρῳ· εἰς τὸ ὄρος σῴζου,	μή	ποτε συμπαραληφθῇς» καὶ τίς ὁ
[4]	πρὸς αὐτούς, ἐροῦμέν τε ὅτι	μή	ποτε τὸ καὶ ὑφ´ ὑμῶν
[4]	ὅτε μισεῖται. Διὰ τοῦτο δὲ	μὴ	προκεῖσθαι ἐλέγχειν φησὶ ταῦτα ὁ
[4]	μὴ φθείροντες αὐτὸν μετὰ τοῦ	μὴ	προσίεσθαι πέμπτον σῶμα» ὅτι καὶ
[4]	ὀλίγον διαλάβωμεν, ἐλέγχοντες τὸν ἤτοι	μὴ	προσποιούμενον τὴν ἑαυτοῦ ἐπικούρειον γνώμην
[4]	εἴτε γόητας ὄντας εἴτε καὶ	μή·	πῶς ὅτι σοφώτεροι κατὰ τοῦτο
[4]	τὴν γραφὴν ὁμολογουμένου φαύλου· καὶ	μὴ	σαφῶς ἐκτιθέμενος τὰ περὶ τὸν
[4]	ἐκφύσεις ἀπεκτιθέασιν οἱ μύρμηκες, ἵνα	μὴ	σπαργῷεν, μένοιεν δὲ δι´ ἔτους
[4]	γὰρ κατὰ τὸν θεόν ἐστι	μὴ	στῆσαι τὴν τῆς κακίας νομὴν
[4]	αἰσθανόμενος τοῦ κοινωνικοῦ, πρὸς τῷ	μὴ	συναναιρεῖν τῷ χριστιανισμῷ τὰ χρήσιμα
[4]	εἴτε τῶν νοούντων εἴτε τῶν	μὴ	συνιέντων ἀλλὰ παρακουσάντων λόγου ὑγιοῦς,
[4]	τῇ καρδίᾳ τῶν ἀναγινωσκόντων καὶ	μὴ	συνιέντων τὰ τροπολογούμενα ἐπικείμενον· ὅπερ
[4]	τυφλοῖ τὸ ἔχθος πρὸς τὸ	μὴ	συνορᾶν ὅτι καὶ φιλτάτων κατηγοροῦσιν
[4]	τῶν προτέρων περιόδων πάντας, ἵνα	μὴ	Σωκράτης πάλιν γένηται, ἀλλ´ ἀπαράλλακτός
[4]	ἐν ὑπονοίαις λελεγμένων, ὅρα εἰ	μὴ	τὰ Ἡσιόδου μᾶλλον γέλωτα μέλλει
[4]	ἐντυγχάνων τῇ Κέλσου γραφῇ εἰ	μὴ	ταῦτ´ αἰνίττεται τὸ καὶ ἐπεχείρησαν
[4]	μόνον ἀλλὰ καὶ διδάξαι ὅτι	μὴ	τέλειός τις νοῦς τὰς τοσαύτας
[4]	ἑνὶ σφάλματι, τῷ περὶ τοῦ	μὴ	τετηρηκέναι τὰ τῆς Μωϋσέως ἀρχαιότητος,
[4]	ἕνεκέν τινος ἕκαστον πεποιηκότα, ἢ	μὴ	τηρῶν ἑώρα τί χρὴ αὐτὸν
[4]	μὴ παραδέξασθαι τὸ τοιοῦτον, ἵνα	μὴ	τὸ λογικὸν ἀντὶ τῶν δαιμονίων
[4]	ἀνθρώπων τὰ τοῦ ἀνθρώπου, εἰ	μὴ	τὸ πνεῦμα τοῦ ἀνθρώπου τὸ
[4]	τοῦ θεοῦ οὐδεὶς ἔγνωκεν, εἰ	μὴ	τὸ πνεῦμα τοῦ θεοῦ. Ἀλλ´
[4]	ἐπίπαν δὲ εἶναι καθαρὰ τὰ	μὴ	τοιαῦτα. Καὶ ἐν ἀκαθάρτοις παρὰ
[4]	μὲν ἕκτῳ ψαλμῷ εἰρήσθαι· Κύριε,	μὴ	τῷ θυμῷ σου ἐλέγξῃς με,
[4]	γέγραπται· οὐ φιμώσεις βοῦν ἀλοῶντα.	Μὴ	τῶν βοῶν μέλει τῷ θεῷ;
[4]	ἐξέτεινα τὸν λόγον βουλόμενος παραστῆσαι	μὴ	ὑγιῶς εἰρῆσθαι τῷ Κέλσῳ ὅτι
[4]	χρώμενοι κατὰ Ἰουδαίων πρὸς τὸ	μὴ	ὑγιῶς μὲν Ἰουδαίους καὶ Χριστιανοὺς
[4]	πεπιστευμένων εἶναι μαντικῶν, μαντικὴ ἢ	μὴ	ὑπάρχει. Καὶ γὰρ οὐκ εὐκαταφρόνητός
[4]	καὶ ἀπὸ σῶν φρεάτων πηγῆς.	Μὴ	ὑπερεκχείσθω σοι ὕδατα ἔξω τῆς
[4]	ψυχαὶ ἤτοι ἀγέννητοι οὖσαι καὶ	μὴ	ὑπὸ θεοῦ κτισθεῖσαι διακοσμοῦνται ὑπ´
[4]	κατὰ σὲ ἀνθρώπων θεοφιλεστέροις. Καὶ	μὴ	ὑπολαμβανέτω γε ἀρὰν εἶναι τὸ
[4]	πειράσονται δὲ δεικνύναι καὶ οἱ	μὴ	φθείροντες αὐτὸν μετὰ τοῦ μὴ
[4]	οὐ ῥᾴδιον μὲν γνῶναι τῷ	μὴ	φιλοσοφήσαντι, ἐξαρκεῖ δ´ εἰς πλῆθος
[4]	οὐ ῥᾴδιον εἶναι γνῶναι τῷ	μὴ	φιλοσοφήσαντι, ὡς τοῦ μὲν φιλοσοφοῦντος
[4]	αὐτῶν δυναμένου ῥᾳδίως, τοῦ δὲ	μὴ	φιλοσοφοῦντος οὐ ῥᾳδίως μὲν οἵου
[4]	Ἀλλὰ Πλάτων μὲν δῆλός ἐστι	μὴ	φρονήσας ἐνθέους γεγονέναι ἄνδρας τοὺς
[4]	αὐτῷ δυνάμει θείᾳ ἐπανορθοῦν, ἐὰν	μὴ	φύσει τινὰ ἐπὶ τοῦτο πέμψῃ;
[4]	τί οὖν τοῦτο πρὸς τὸ	μὴ	φύσιν ἀλλὰ λόγον εἶναι τὸν
[4]	μίγνυσθαι ἀδιάφορόν ἐστιν, εἰ καὶ	μὴ	χρὴ ἐν ταῖς καθεστώσαις πολιτείαις
[4]	τῆς ἀλαζονείας ὕψωμα» Εἶτ´ ἐπεὶ	μὴ	χρὴ καταλήγειν ἡμᾶς ἐπὶ τὸ
[4]	γε πάντα κάλων κινήσαντες, ἵνα	μὴ	Χριστιανοὶ μηκέτ´ ὦσι· τούς τε
[4]	καὶ ἔξωρον παιδοποιΐαν, εἰ καὶ	μὴ	ὠνόμασε, δῆλον δ´ ὅτι λέγων
[4]	θεὸς αὐτοῖς ἐφανέρωσεν» εἰ καὶ	μὴ	ὡς θεὸν ἐδόξασαν ἢ ηὐχαρίστησαν
[4]	αἰσχίους εἰσὶ καὶ ἀτοπώτεραι, τὰ	μηδαμῆ	μηδαμῶς ἁρμοσθῆναι δυνάμενα θαυμαστῇ τινι
[4]	εἶναι ξύλα» ἢ χόρτος» ἢ	καλάμη»	πῶς οὐκ αὐτόθεν προσπίπτει, ποδαπὸν
[4]	γὰρ καὶ Κέλσος ὢν ἐν	τιμῇ	ὢν οὐ συνῆκε» διὸ οὐδὲ
[4]	συγγράμματι αὐτοῦ οἰκοδομῆς παραπλήσια τῇ	οἰκοδομῇ	τῶν εἰπόντων· Δεῦτε οἰκοδομήσωμεν ἑαυτοῖς
[4]	εὐριπίδειον ἰαμβεῖον, ἐναντιούμενον αὐτοῦ τῇ	γνώμῃ·	καὶ ὁμόσε χωρήσας τῷ λελεγμένῳ
[4]	ἄλλῳ συμφέρει, ἵνα μὴ ἀφορμὴν	λαμβάνῃ	τις ἐκ τῶν κατὰ τὸν
[4]	ἀνθρωπίνην φύσιν, κἂν δι´ ἄγνοιαν	ἐξαμαρτάνῃ,	οὐδ´ ἐξομοιώσομεν αὐτὴν τοῖς τοιοῖσδε
[4]	μὲν τοῦ προτέρου τοιαῦτα· Ἔνθ´	ἐφάνη	μέγα σῆμα· δράκων ἐπὶ νῶτα
[4]	ἀλλ´ ὡς οἴεται Κέλσος, σαφὴς	τυγχάνῃ,	οὐ δ´ οὕτως φαίνεται ἐπὶ
[4]	βιβλίῳ. Ἐὰν δ´ ἀδεκάστως τις	ἐντυγχάνῃ,	εὑρήσει ὅτι οὐδ´ ἐπὶ γέλωτα
[4]	ἃ ἐξήγαγε τὰ ὕδατα κατὰ	γένη	αὐτῶν» καὶ παντὸς πετεινοῦ πτερωτοῦ
[4]	καὶ ἀμουσότατα τὰ περὶ τὸν	γηγενῆ	ἄνθρωπον, ἀλλ´ οἱ κατὰ Κέλσον
[4]	τὸ πρὸς τὸν πλησίον καὶ	ὁμογενῆ	κοινωνικὸν καὶ δίκαιον καὶ φιλάνθρωπον
[4]	οὐ τὰ αὐτὰ ἀεὶ οὐδ´	ὁμογενῆ	συμβαίνει ἐν τοῖς ὅλοις· οὔτε
[4]	βουλόμενος ὁ θεός, ἵνα μὴ	μένῃ	ἀργὴ καὶ ἀνεπινόητος τῶν τεχνῶν,
[4]	λόγους τοῦ θεοῦ ἡ ὕλη	παραδεξαμένη	ἔχει ἐν ἑαυτῇ εἰς κατακόσμησιν
[4]	εὑρίσκεται ἡ θεία γραφὴ σαφῶς	παραδεξαμένη	ὡς καλῶς γεγενημένον τὸ τοιοῦτον
[4]	πάσχει τι ὑπὸ τοῦ σώματος	ἀνακεκραμένη	αὐτῷ καὶ ἀπὸ τοῦ τόπου,
[4]	καλῶς γεγενημένον τὸ τοιοῦτον ἢ	αἰτιασαμένη	καὶ μεμψαμένη· πλὴν ὅπως ποτὲ
[4]	τὸ τοιοῦτον ἢ αἰτιασαμένη καὶ	μεμψαμένη·	πλὴν ὅπως ποτὲ ἔχει τὸ
[4]	ζῴων κατασκευή, ὑπὸ τοῦ λόγου	γεγενημένη.	Καίτοι γε εἰ ἐβουλόμην ὁμόσε
[4]	ἡ κατὰ τὸν πύργον ἱστορία	κειμένη	ἐν τῇ Γενέσει ἀλλ´ ὡς
[4]	ἡ αὐτὴ πᾶσι τοῖς σώμασιν	ὑποκειμένη	τῷ ἰδίῳ λόγῳ ἄποιος καὶ
[4]	νῦν ἑρμηνεύειν οὐκ ἀπαιτεῖ ἡ	προκειμένη	πραγματεία· προηγουμένως γὰρ ἐν τοῖς
[4]	ἐκπύρωσιν ἀπαιτεῖ· ταῦτ´ αὐτοὺς ἐποίησεν	ἐσφαλμένῃ	δόξῃ λέγειν ὅτι ὁ θεὸς
[4]	πρὸς τὸ ταῦτ´ αὐτοὺς ἐποίησεν	ἐσφαλμένῃ	δόξῃ λέγειν ὅτι ὁ θεὸς
[4]	ταύτῃ πρὸς τὴν Κέλσου κατηγορίαν	γεγραμμένῃ	ἀνασχέσθαι καὶ ἐπακοῦσαι τῶν συγγραμμάτων
[4]	ἄστρα, ἐπεὶ ἡ τῶν δικαίων	λεγομένη	ἀνάστασις καὶ ὑπὸ τῶν σοφῶν
[4]	τίς τε ἡ γυνὴ αὐτοῦ,	γενομένη	στήλη ἁλὸς» διὰ τὸ ἐστράφθαι
[4]	μετὰ τοῦτο γενναίως ἀνατρέψαι τῇ	φαινομένῃ	αὐτῷ ἀληθείᾳ καὶ τοῖς ὑπὲρ
[4]	γῆν ὕδατι καθαίρωσι» δεδήλωκεν ὅτι	καθαιρομένη	ἡ γῆ τοῖς ὕδασιν ἥττονα
[4]	κατήσθιε τετριγῶτας· μήτηρ δ´ ἀμφεποτᾶτο	ὀδυρομένη	φίλα τέκνα· τὴν δ´ ἐλελιξάμενος
[4]	τί ἀκολουθεῖ ψυχῇ ἐν αἰωνίῳ	ἐσομένῃ	ζωῇ καὶ τί χρὴ φρονεῖν
[4]	ἡμαρτηκόσιν. Ὅτι γὰρ παιδεύει ἡ	καλουμένη	ὀργὴ τοῦ θεοῦ καὶ ὁ
[4]	ἀνάστασις καὶ ὑπὸ τῶν σοφῶν	νοουμένη	παραβάλλεται ἡλίῳ καὶ σελήνῃ καὶ
[4]	κατὰ τοῦτο πάνθ´ ὁντιναοῦν, μάλιστα	κεχυμένῃ	τῇ κακίᾳ χρώμενον, νυκτερίδα καὶ
[4]	θανάτου οὔθ´ ὑπὸ λογικῶν πιθανοτήτων	νικωμένη,	οὐδὲν βοηθεῖ τοῖς ἀνειληφόσιν αὐτὴν
[4]	θεός, ἀνάλογον νοεῖται τῇ οὑτωσὶ	χρωμένῃ	τῷ ὀνόματι συνηθείᾳ, οὕτω δὲ
[4]	δὲ καὶ κόσμησε θεὰ γλαυκῶπις	Ἀθήνη·	ἀμφὶ δέ οἱ Χάριτές τε
[4]	οἱ χροῒ κόσμον ἐφήρμοσε Παλλὰς	Ἀθήνη·	ἐν δ´ ἄρα οἱ στήθεσσι
[4]	σοφῶν νοουμένη παραβάλλεται ἡλίῳ καὶ	σελήνῃ	καὶ ἄστροις ὑπὸ τοῦ φάσκοντος·
[4]	ἐξ ἀνοσίων μίξεων εἰρήκασι γεγονέναι	ἔθνη	ἐπάρατα, τὸ Μωαβιτῶν καὶ τὸ
[4]	κατήντησε» παρ´ οἷς τὰ ποικίλα	ἔθνη	ἐπίσημα» γινόμενα τῷ λόγῳ τοῦ
[4]	Ἰδοὺ κατέστακά σε σήμερον ἐπὶ	ἔθνη	καὶ βασιλείας, ἐκριζοῦν καὶ κατασκάπτειν
[4]	ὀρνιθοσκοπήσετε» καὶ ἀλλαχοῦ· Τὰ γὰρ	ἔθνη,	οὓς κύριος ὁ θεός σου
[4]	παρ´ ἐμοῦ, καὶ δώσω σοι	ἔθνη	τὴν κληρονομίαν σου καὶ τὴν
[4]	τί Ὅτε διεμέριζεν ὁ ὕψιστος	ἔθνη,	ὡς διέσπειρεν υἱοὺς Ἀδάμ, ἔστησεν
[4]	τῶν ὅλων τῇ ἑαυτοῦ δυνάμει	συγκαταβαίνῃ	τῷ Ἰησοῦ εἰς τὸν τῶν
[4]	τῆς γῆς, καὶ ἵν´ οἶνος	εὐφραίνῃ	καρδίαν ἀνθρώπου, καὶ ἱλαρύνηται πρόσωπον
[4]	καὶ πύματα νῦν ἐνθάδε δειπνήσειαν.	Κἀκείνη	μὲν θεία ἦν· ὁ δὲ
[4]	Ἰαμβροῦ ἱστορίαν. Ἀλλ´ οὐκ ἐν	ἐκείνῃ	σεμνυνόμεθα, ἀποδεχόμεθα δ´ αὐτὸν μᾶλλον
[4]	οὐ μόνον τῶν προκατειλεγμένων σωμάτων	κοινή	ἐστιν ἡ φύσις ἀλλὰ καὶ
[4]	φύσις. ~Εἶθ´ ἑξῆς φησιν ὅτι	κοινὴ	ἡ πάντων τῶν προειρημένων σωμάτων
[4]	ἀκολουθίᾳ ἡ ἀρὰ τοῦ Ἀδὰμ	κοινὴ	πάντων ἐστί· καὶ τὰ κατὰ
[4]	~Ἀλλ´ ἐπεὶ οὐδὲν βέβαιον ἐν	ἀνθρωπίνῃ	φύσει, ἐχρῆν κἀκείνην τὴν πολιτείαν
[4]	καὶ οὐ πεφυκότα ἅμα συμβαίνειν	ἀνθρωπίνῃ	φύσει συναγαγὼν εἶπε τὸ βιβλίον
[4]	πρεσβυτέρους καὶ σεμνοτάτους ἐν τῇ	Παλαιστίνῃ	λόγους μήτε μαθόντες μήτ´ ἀκηκοότες,
[4]	πᾶσα ψυχὴ θεοῦ ἔργον ἢ	μόνη	ἡ λογική· φαμὲν τοίνυν πρὸς
[4]	λέγεσθαι ἐκεῖνα ἡμῶν. Εἰ δὲ	μόνη	ἡ λογικὴ ψυχὴ θεοῦ ἔργον
[4]	καὶ κακὰ τίθενται ἐν προαιρέσει	μόνῃ,	πάντα δὲ ἀδιάφορα τῷ ἰδίῳ
[4]	ἐν μύθῳ φιλοσοφούμενα, ταῦτα δὲ	μόνῃ	τῇ λέξει τὴν διάνοιαν ἐναπερείσαντα
[4]	ὁ Λώτ, τίς τε ἡ	γυνὴ	αὐτοῦ, γενομένη στήλη ἁλὸς» διὰ
[4]	τοῦ μετ´ ἔκστασιν» κοιμηθέντος ληφθεῖσα	γυνὴ	καὶ οἰκοδομηθεῖσα ὑπὸ τοῦ θεοῦ
[4]	καὶ πατὴρ θυγατρὶ μίγνυται, καὶ	γυνὴ	καταδεῖ τὸν ἄνδρα, συνεργοὺς εἰς
[4]	τ´ ἀνδράσι κῆρας ἔδωκαν. Ἀλλὰ	γυνὴ	χείρεσσι πίθου μέγα πῶμ´ ἀφελοῦσα
[4]	ἀνθρώποισι δ´ ἐμήσατο κήδεα λυγρά.	Μούνη	δ´ αὐτόθι Ἐλπὶς ἐν ἀρρήκτοισι
[4]	καὶ σοφία καὶ ἀλήθεια καὶ	δικαιοσύνη	καὶ πᾶν ὅ τι ποτὲ
[4]	γὰρ ἐζήτηται, πότερον ἔστι τις	τέχνη	οἰωνιστικὴ καὶ ἀπαξαπλῶς ἡ διὰ
[4]	ὅτι ἡ τοσαύτη περὶ αὐτὰ	τέχνη	οὐκ ἀπὸ τοῦ πρώτου ἐλήλυθε
[4]	διαλέγεσθαί τινα πρὸς ἕτερον ἐν	φωνῇ	γίνεται δηλούσῃ τι σημαινόμενον, πολλάκις
[4]	κοιναὶ ἔννοιαι καθολικῶν τινων καὶ	φωνὴ	καὶ τυγχάνοντα καὶ σημαινόμενα. Τὸ
[4]	ἀναδεδέχθαι ὁ Ἰησοῦς, ἵν´ αὐτοὺς	ἀπαλλάξῃ»	τῆς ἁμαρτίας καὶ ποιήσῃ δικαίους»
[4]	ἢ πέμψει τὸν υἱόν, ἵνα	καταφλέξῃ	τοὺς ἀδίκους, καὶ οἱ λοιποὶ
[4]	πέμψει τὸν υἱὸν ἑαυτοῦ, ἵνα	καταφλέξῃ	τοὺς ἀδίκους, οἱ δὲ λοιποὶ
[4]	τὰ περὶ τῆς περιστερᾶς, ἵνα	δόξῃ	ἀνεγνωκέναι τὸ βιβλίον τὴν Γένεσιν,
[4]	ἄστροις ἀστὴρ ἀστέρος διαφέρει ἐν	δόξῃ»	Διὸ καὶ τὴν ἀνάστασιν τῶν
[4]	σπειρόμενα ἐν ἀτιμίᾳ ἐγείρεται ἐν	δόξῃ»	καὶ σπειρόμενα ἐν ἀσθενείᾳ ἐγείρεται
[4]	ἀπαιτεῖ· ταῦτ´ αὐτοὺς ἐποίησεν ἐσφαλμένῃ	δόξῃ	λέγειν ὅτι ὁ θεὸς καταβήσεται
[4]	τὸ ταῦτ´ αὐτοὺς ἐποίησεν ἐσφαλμένῃ	δόξῃ	λέγειν ὅτι ὁ θεὸς καταβήσεται
[4]	ἀστὴρ γὰρ ἀστέρος διαφέρει ἐν	δόξῃ.	Οὕτως καὶ ἡ ἀνάστασις τῶν
[4]	νομιζομένης δεσποίνης, πῇ μὲν παρακαλούσης	πῇ	δ´ ἀπειλούσης, οὐδ´ ὑπεμνήσθη τῆς
[4]	ἀλλὰ πῇ μὲν ἐκ πείρας	πῇ	δ´ ἐκ λόγου, ἔσθ´ ὅτε
[4]	θείου λόγου φύσεως, ὄντος θεοῦ,	πῇ	δὲ περὶ τῆς Ἰησοῦ ψυχῆς·
[4]	τοιοῦτον ὁμοίως ὄφεσιν ἔρχονται· ἀλλὰ	πῇ	μὲν ἐκ πείρας πῇ δ´
[4]	τὸν ἔρωτα τῆς νομιζομένης δεσποίνης,	πῇ	μὲν παρακαλούσης πῇ δ´ ἀπειλούσης,
[4]	Καὶ πρὸς τοῦτο λέγοιτ´ ἂν	πῇ	μὲν περὶ τῆς τοῦ θείου
[4]	ἐπέπταρεν εὐχομένοιο, διὸ καὶ ἡ	Πηνελόπη	φησίν· Οὐχ ὁράᾳς, ὅ μοι
[4]	δὲ τὸ προσδιατρίβειν τῇ τούτων	ἀνατροπῇ,	κατὰ δύναμιν ἡμῖν προεκτεθείσῃ. Εἴρηται
[4]	τῷ Σωκράτει, γαμήσων ἀπαράλλακτον τῇ	Ξανθίππῃ	καὶ κατηγορηθησόμενος ὑπὸ ἀπαραλλάκτων Ἀνύτῳ
[4]	εἰς ἀτιμίαν· ἐὰν οὖν τις	ἐκκαθάρῃ	ἑαυτόν, ἔσται σκεῦος εἰς τιμήν,
[4]	αὐτῶν, ἵνα μὴ ὁ κόσμος	φθαρῇ·	οὕτως οἱονεὶ πρόνοιά τις ἐφέστηκε
[4]	πολιτείας καὶ ἀρχὰς καὶ ἡγεμονίας,	ἀναφέρῃ	καὶ ἐπὶ μύρμηκας καὶ μελίσσας,
[4]	κενὸν αὐτοῦ εἶναι ἕτερον δὲ	πλήρη,	οὐ πρότερον αὐτὸν ἔχοντα. Ἐπιδημεῖ
[4]	ὁ σπείρων τοῦ σπείρειν» ἵνα	σπείρῃ	τὸν λόγον πανταχοῦ. Εἰ δ´
[4]	προχωρημάτων» αὐτοῦ πληρῶν τὰ Αἰγυπτίων	ὄρη	καὶ τίνα τὰ τῶν Αἰγυπτίων
[4]	καὶ τίνα τὰ τῶν Αἰγυπτίων	ὄρη	καὶ τίνες οἱ ἐν Αἰγύπτῳ
[4]	τοῦ Φαραὼ πληρούμενα τὰ Αἰγύπτου	ὄρη,	οὐ προάγεται αὐτόθεν πρὸς τὸ
[4]	παρακούσας τις τοῦ λεγομένου ἐπιτριβῆς	εὕρῃ	ἀφορμήν, ὡς καὶ τῆς κακίας
[4]	ἢ μὴ τηρῶν ἑώρα τί	χρὴ	αὐτὸν ἀπολογήσασθαι περὶ ἀδιαφόρου τῇ
[4]	ἄγονται, οὗτοι υἱοί εἰσι θεοῦ»	~Χρὴ	δ´ εἰδέναι ὅτι τὸ τὰ
[4]	ἀδιάφορόν ἐστιν, εἰ καὶ μὴ	χρὴ	ἐν ταῖς καθεστώσαις πολιτείαις τὸ
[4]	τοῦ κόσμου ἐκπυρώσεως ἀλλ´ εἰ	χρὴ	ἐπιστήσαντα τοῖς χρόνοις εἰπεῖν, μᾶλλον
[4]	ἀλαζονείας ὕψωμα» Εἶτ´ ἐπεὶ μὴ	χρὴ	καταλήγειν ἡμᾶς ἐπὶ τὸ ἐκριζοῦν
[4]	Εἰ γὰρ ψιλῆς ἕνεκεν λέξεως	χρὴ	κατηγορεῖν τῶν ἐν ὑπονοίαις λελεγμένων,
[4]	τοῦτο ἢ ἐπὶ τῶν ἑλληνικῶν	χρὴ	λέγειν ἱστοριῶν; Ἐν αἷς υἱοὶ
[4]	σοι τὰ πάντα. Εἰ δὲ	χρὴ	λέγειν μεταβάλλειν παρουσίᾳ δυνάμεως θεοῦ
[4]	τὰ κατὰ τὴν πρώτην ἐκδοχὴν	χρὴ	λέγειν μύθων καὶ ἀναπλασμάτων, εἴτε
[4]	κατὰ πρόνοιαν ἀνθρώπων ἕνεκεν ταῦτα	χρὴ	νομίζειν γεγονέναι. ~Ἑξῆς δὲ τούτοις
[4]	αἰωνίῳ ἐσομένῃ ζωῇ καὶ τί	χρὴ	φρονεῖν περὶ τῆς οὐσίας αὐτῆς
[4]	ἐπιφέρει ὅτι τοῦδε μὲν πέρι	ἀπόχρη	τοσαῦτα· καὶ εἴ τις ἐπὶ
[4]	νομίσας λελέχθαι τοῖς ἐμφυσωμένοις ἀσκοῖς	γελάσῃ	τὸ ἐνεφύσησεν εἰς τὸ πρόσωπον
[4]	τὰ ὀπίσω μηδὲ στῇς ἐν	πάσῃ	τῇ περιχώρῳ· εἰς τὸ ὄρος
[4]	βουλόμεθα μυστικῶς εἰρημένην ἐντολὴν τήν·	Πάσῃ	φυλακῇ τήρει σὴν καρδίαν» ἵνα
[4]	αὐτοὺς ἀπαλλάξῃ» τῆς ἁμαρτίας καὶ	ποιήσῃ	δικαίους» ~Εἶτ´ ἐπεὶ προσωποποιεῖ ἰδίᾳ
[4]	μονογενὲς» ὑπέστησεν, ἵνα καὶ τοῦτο	ποιήσῃ	θαυμασθῆναι οὐ τὸ ζῷον ἀλλὰ
[4]	παραθέσει ἀμφοτέρων τῶν ὁδῶν ἀκριβῶς	κατανοήσῃ	τὸν διατιθέντα πρὸς τὸ καλὸν
[4]	ἡμέρας θάλλει καὶ ζῇ, ὅταν	εὐπορήσῃ,	τοτὲ δ´ ἀποθνῄσκει, πάλιν δ´
[4]	τοῖς νόμοις καὶ οὑτωσὶ μὲν	διαιτήσῃ	οὑτωσὶ δὲ σαυτὸν ἀγάγῃς. Οὐκ
[4]	τούτων ἀνατροπῇ, κατὰ δύναμιν ἡμῖν	προεκτεθείσῃ.	Εἴρηται δὲ καὶ εἰς τοῦτο·
[4]	ἵνα τὸ ὅσον ἐφ´ ἑαυτῷ	ἐξευτελίσῃ	ἡμῶν οὐ Χριστιανῶν μόνον ἀλλὰ
[4]	ταῦτα πρὸς φιλοσοφίαν συμφωνίᾳ, οὐδ´	ὅση	βλάβη κωλυτικὴ γίνεται εὐσεβείας ἐκ
[4]	ἐπακοῦσαι τῶν συγγραμμάτων ἡμῶν καὶ	ὅση	δύναμις ἐκ τῶν γεγραμμένων στοχάσασθαι
[4]	ἕνα που καὶ δεύτερον ἀλλ´	ὅση	δύναμις καὶ πλείστους ὅσους, ἵνα
[4]	ὡς ἐπέστρεφον τοὺς καθ´ αὑτοὺς	ὅση	δύναμις. ~Οὐδὲν δὲ θαυμαστὸν τὸ
[4]	τῇ νεφέλῃ καὶ ἐν τῇ	θαλάσσῃ.	Εἶθ´ ἑρμηνεύων τὴν περὶ τοῦ
[4]	ὁ καταποντώσας ἐν τῇ ἐρυθρᾷ	θαλάσσῃ	τὸν Αἰγυπτίων βασιλέα καὶ τοὺς
[4]	κατακλυσμοῦ ποιητικόν; Καὶ γὰρ οὐ	πίσσῃ	οὐδ´ ἄλλῃ τινὶ τοιαύτῃ ὕλῃ,
[4]	καὶ ὡς ποίαν πλυνόντων» ἵνα	χωνεύσῃ	τὸν ἑαυτοῦ λαόν. Ἐπὰν οὖν
[4]	ᾗ ἐξεθέμην τοῦ Κέλσου λέξει	παραφραζούσῃ	ἀπὸ τοῦ Τιμαίου τινὰ γέγραπται,
[4]	περιαιρεῖται» τοῦ θεοῦ δωρουμένου, ἐπὰν	ἐπακούσῃ	τῷ παρ´ ἑαυτὸν πάντα ποιήσαντι
[4]	πρὸς ἕτερον ἐν φωνῇ γίνεται	δηλούσῃ	τι σημαινόμενον, πολλάκις δὲ καὶ
[4]	καὶ περὶ τῶν καλουμένων τυγχανόντων	ἀπαγγελλούσῃ·	ἅπερ καὶ ἐν μύρμηξι λέγειν
[4]	εἰς γάλα μεταβάλλει ἐν τῇ	τρεφούσῃ,	ἢ ὑπὸ τοῦ ἰατροῦ κατασκευάζεται
[4]	λέξει ἀπὸ τῶν Παροιμιῶν οὕτως	ἐχούσῃ·	Τέσσαρα δ´ ἐστὶν ἐλάχιστα ἐπὶ
[4]	καινοὺς καὶ ἁρμόζοντας τῇ πανταχοῦ	καθεστώσῃ	πολιτείᾳ· ἐπεὶ μὴ οἱ πρότερον
[4]	ἀλλ´ Ἑβραίους ὄντας παρῳκηκέναι ἐν	τῇ	Αἰγύπτῳ, ἐν τοῖς ἀνωτέρω ἡμῖν
[4]	Ἴσως γὰρ ἂν ἐπιδοὺς ἑαυτὸν	τῇ	ἀκριβείᾳ τῆς τῶν κατὰ τὸν
[4]	σεμνῶς ἀλληγοροῦντα, εἴτ´ ἐπιτυγχάνοντα ἐν	τῇ	ἀλληγορίᾳ εἴτε καὶ μή, ἐροῦμεν·
[4]	τελειωθέντας ἰσαγγέλους γίνεσθαι· Ἐν γὰρ	τῇ	ἀναστάσει τῶν νεκρῶν οὔτε γαμοῦσιν
[4]	πρὸς αὐτοὺς χρησίμῳ τὸ ἐν	τῇ	ἀπαγγελίᾳ πρέπον. Καὶ καθόλου γε
[4]	ἄξια. Παρακαλοῦμεν δὲ τὸν ἐντυγχάνοντα	τῇ	ἀπολογίᾳ ταύτῃ πρὸς τὴν Κέλσου
[4]	φήσομεν ὅτι εἴ τις ἐνατενίσαι	τῇ	ἀρχῆθεν αὐτῶν πολιτείᾳ καὶ τῇ
[4]	δῆλον ἐκ τῶν δεικνυμένων ἐν	τῇ	Ἀσκάλωνι θαυμαστῶν φρεάτων καὶ ἱστορίας
[4]	τοῖς ἐντρεχεστέροις ἀπαγγελλομένων, πολλάκις ἐν	τῇ	αὐτῇ λέξει ἑκατέρων τῷ εἰδότι
[4]	χρὴ αὐτὸν ἀπολογήσασθαι περὶ ἀδιαφόρου	τῇ	αὐτοῦ φύσει πράγματος τοῦ φθαρτοῦ,
[4]	τὰ περὶ τῆς μακαρίας ἐν	τῇ	βασιλείᾳ τοῦ θεοῦ τοῖς ἀξίοις
[4]	καὶ τοὺς Ἀριθμούς, ὡς ἐν	τῇ	βίβλῳ τῶν Ψαλμῶν γέγραπται, μέλλων
[4]	τὸν πύργον ἱστορία κειμένη ἐν	τῇ	Γενέσει ἀλλ´ ὡς οἴεται Κέλσος,
[4]	ὑπὸ τῶν δικαίων, ὡς ἐν	τῇ	Γενέσει ἀναγέγραπται, δῆλον ἐκ τῶν
[4]	Γομόρρων ὑπὸ Μωϋσέως ἱστορούμενα ἐν	τῇ	Γενέσει, ὡς διὰ τὴν ἁμαρτίαν
[4]	ἀνθυποφέρει εὐριπίδειον ἰαμβεῖον, ἐναντιούμενον αὐτοῦ	τῇ	γνώμῃ· καὶ ὁμόσε χωρήσας τῷ
[4]	ἀποτρέψαι θέλων τοὺς ἐντυγχάνοντας αὐτοῦ	τῇ	γραφῇ ἀποτρέπει καὶ τῶν οὐ
[4]	Ἀναγνοὺς δέ τις ἐν μὲν	τῇ	δευτέρᾳ τῶν Βασιλειῶν ὀργὴν» θεοῦ,
[4]	ἀπὸ μεγίστων διεσώθησαν κινδύνων, πεισθέντες	τῇ	δι´ ὀρνίθων μαντικῇ. Ἐπὶ δὲ
[4]	γίνονται ἰσάγγελοι» οἴδαμεν δ´ ἐν	τῇ	διατάξει τῶν ὅλων εἶναί τινας
[4]	χόρτον τοῖς κτήνεσι καὶ χλόην	τῇ	δουλείᾳ τῶν ἀνθρώπων, τοῦ ἐξαγαγεῖν
[4]	λόγος ᾠκονομηκέναι τὰ ἀναγεγραμμένα, μετρήσας	τῇ	δυνάμει τῶν ἀκουόντων καὶ τῷ
[4]	ὁ θεὸς τοίνυν τῶν ὅλων	τῇ	ἑαυτοῦ δυνάμει συγκαταβαίνῃ τῷ Ἰησοῦ
[4]	ἤ, ὡς οἴονταί τινες, ἐν	τῇ	εἰς Αἴγυπτον ἀποδημίᾳ συντυχὼν καὶ
[4]	τριῶν τούτων γεναρχῶν τοῦ ἔθνους,	τῇ	ἐναργείᾳ καταλαμβανόντων οὐκ εὐκαταφρόνητα ἀνύεσθαι
[4]	ἀγομένων φαίνεται ὁ λόγος, ἀνάλογον	τῇ	ἕξει τοῦ εἰσαγομένου ἢ ἐπ´
[4]	τὴν ἀρχὴν ὑπομνησθεὶς τῶν ἐν	τῇ	Ἐξόδῳ γεγραμμένων περὶ τῆς ἐξόδου
[4]	σαφέσι τοῖς ῥητοῖς, ἀκολούθως δὲ	τῇ	ἐπιγραφῇ— ἐπιγέγραπται γὰρ τὸ βιβλίον
[4]	λέγειν καὶ τὴν ἀλήθειαν ἐν	τῇ	ἐπιγραφῇ τοῦ βιβλίου αὐχήσας. Φησὶ
[4]	ὁ θεὸς ὁ καταποντώσας ἐν	τῇ	ἐρυθρᾷ θαλάσσῃ τὸν Αἰγυπτίων βασιλέα
[4]	καλοῦ καὶ κακοῦ καὶ ἐν	τῇ	εὐχῇ συνεχέστατα φήσαντι· Ἀποκάλυψον τοὺς
[4]	τὰ μὲν πεφυκότα τιθασσεύεσθαι ὑποτάσσοντες	τῇ	ἡμετέρᾳ ἡμερότητι, κατὰ δὲ τῶν
[4]	ἐν τῇ νεφέλῃ καὶ ἐν	τῇ	θαλάσσῃ. Εἶθ´ ἑρμηνεύων τὴν περὶ
[4]	εἰ καθηκόντως ὁ πατὴρ συνελεύσεται	τῇ	θυγατρὶ ὑπὲρ τοῦ μὴ ἀπολέσθαι
[4]	ἐφ´ ἡμῖν ἑκάστῳ κἂν συγχρήσηται	τῇ	κακίᾳ τῶν φαύλων εἰς τὴν
[4]	τοῦτο πάνθ´ ὁντιναοῦν, μάλιστα κεχυμένῃ	τῇ	κακίᾳ χρώμενον, νυκτερίδα καὶ σκώληκα
[4]	τοῦ φαύλου καὶ κεχυμένου ἐν	τῇ	κακίᾳ ψυχὴν φήσομεν καταλείπεσθαι ὑπὸ
[4]	ἀετοὶ πρὸς σωτηρίαν τῶν ἐν	τῇ	καλίᾳ νεοσσῶν τὸν λεγόμενον ἀετίτην
[4]	ὁ Ἰησοῦς ἐδίδαξε, καθαρός ἐστι	τῇ	καρδίᾳ» καὶ πρᾷος καὶ εἰρηνοποιὸς
[4]	ἐστί τι κάλυμμα» ἀγνοίας ἐν	τῇ	καρδίᾳ τῶν ἀναγινωσκόντων καὶ μὴ
[4]	ὅλων. Ὕλη γὰρ ἡ ἐν	τῇ	κατὰ τὴν Σάμον γραφῇ ἡ
[4]	πυρὶ ἐξαφανισθέντων, παραβάλλει ὁ Κέλσος	τῇ	κατὰ τὸν Φαέθοντα ἱστορίᾳ, ἑνὶ
[4]	φωνῆς. ~Καὶ ὅρα ὁ ἐντυγχάνων	τῇ	Κέλσου γραφῇ εἰ μὴ ταῦτ´
[4]	τοῖς ἐπιγεγραμμένοις περὶ ἀληθείας παραπλησίως	τῇ	Κέλσου ἐπιγραφῇ· οὐδὲν ἧττόν εἰσιν
[4]	εἰς ἀνθρώπους ἐπιδημίαν, οὐχ ὑποκείμεθα	τῇ	Κέλσου κατηγορίᾳ. Ὅμως δ´ ἀπολογησόμεθα
[4]	μύθῳ φιλοσοφούμενα, ταῦτα δὲ μόνῃ	τῇ	λέξει τὴν διάνοιαν ἐναπερείσαντα μυχθίζειν
[4]	ἐπιδειξάμενος ἐγνωκέναι Κέλσος οὐκ ἐπέστησε	τῇ	Μωϋσέως ἀρχαιότητι, ἱστορουμένου ὑπό τινων
[4]	εἰς τὸν Μωϋσῆν ἐβαπτίσαντο ἐν	τῇ	νεφέλῃ καὶ ἐν τῇ θαλάσσῃ.
[4]	τις τῷ Σωκράτει, γαμήσων ἀπαράλλακτον	τῇ	Ξανθίππῃ καὶ κατηγορηθησόμενος ὑπὸ ἀπαραλλάκτων
[4]	τῷ συγγράμματι αὐτοῦ οἰκοδομῆς παραπλήσια	τῇ	οἰκοδομῇ τῶν εἰπόντων· Δεῦτε οἰκοδομήσωμεν
[4]	ἄτρεπτος συγκαταβαίνει τῇ προνοίᾳ καὶ	τῇ	οἰκονομίᾳ τοῖς ἀνθρωπίνοις πράγμασιν. Ἡμεῖς
[4]	καταδικαζόμενον ποιεῖν μέν τι χρήσιμον	τῇ	ὅλῃ πόλει, αὐτὸν δὲ γεγονέναι
[4]	αὐτοὺς γενέσθαι καὶ ὅσον ἐπὶ	τῇ	ὀλιγότητι ἄρδην ἀπολέσθαι. Καὶ τοῦτ´
[4]	θυμῷ σου ἐλέγξῃς με, μηδὲ	τῇ	ὀργῇ σου παιδεύσῃς με» ἐν
[4]	εἰς τὸ πονηρότατον. Μένων γὰρ	τῇ	οὐσίᾳ ἄτρεπτος συγκαταβαίνει τῇ προνοίᾳ
[4]	μεταπλάττεσθαι, μανθανέτω ὅτι ὁ λόγος»	τῇ	οὐσίᾳ μένων λόγος οὐδὲν μὲν
[4]	καταβαίνειν ὁ θεός, ἀνάλογον νοεῖται	τῇ	οὑτωσὶ χρωμένῃ τῷ ὀνόματι συνηθείᾳ,
[4]	πολλῷ πρεσβυτέρους καὶ σεμνοτάτους ἐν	τῇ	Παλαιστίνῃ λόγους μήτε μαθόντες μήτ´
[4]	παραλαβόντας νόμους καινοὺς καὶ ἁρμόζοντας	τῇ	πανταχοῦ καθεστώσῃ πολιτείᾳ· ἐπεὶ μὴ
[4]	τισι προφήτας γεγονέναι, ὑπερέχοντας ἐν	τῇ	παραδοχῇ τῆς θειότητος διὰ τὸν
[4]	καὶ πλείστους ὅσους, ἵνα τις	τῇ	παραθέσει ἀμφοτέρων τῶν ὁδῶν ἀκριβῶς
[4]	τῶν τοῖς πατρίοις γράμμασι καὶ	τῇ	πατρίῳ διαλέκτῳ ταῦτα σεμνυνόντων καὶ
[4]	Ταῦτα δὲ Χρύσιππός φησιν ἐν	τῇ	περὶ ἀγαθῶν καὶ κακῶν εἰσαγωγῇ.
[4]	Καὶ ἐβούλετό γε ὁ νόμος	τῇ	περὶ ἑκάστου ἀληθείᾳ ὁμιλοῦντας αὐτοὺς
[4]	ἀναβαίνων τῇ σοφίᾳ εὑρών, ἐν	τῇ	περὶ ζῴων διατάξει πάντα μὲν
[4]	ὀπίσω μηδὲ στῇς ἐν πάσῃ	τῇ	περιχώρῳ· εἰς τὸ ὄρος σῴζου,
[4]	γένους τῶν ἀνθρώπων ἐπιβουλεύσαντες ἐν	τῇ	πόλει, ἔνθα τὰ νενομισμένα σύμβολα
[4]	γὰρ ζωγράφος οὔτ´ ἀγαλματοποιὸς ἐν	τῇ	πολιτείᾳ αὐτῶν ἦν, ἐκβάλλοντος πάντας
[4]	κοσμῆσαι τὰ πάντων, ἅτε συνεργοῦντα	τῇ	προνοίᾳ ἀποδεκτέον, καὶ οὐ μόνης
[4]	γὰρ τῇ οὐσίᾳ ἄτρεπτος συγκαταβαίνει	τῇ	προνοίᾳ καὶ τῇ οἰκονομίᾳ τοῖς
[4]	ἐσμέν» ὡς καὶ Παῦλος ἐν	τῇ	πρὸς Ἀθηναίους δημηγορίᾳ ἐδίδαξε. Κἂν
[4]	ἀριθμῆσαι τὸν λαόν, ἐν δὲ	τῇ	πρώτῃ τῶν Παραλειπομένων τὸν διάβολον»
[4]	δαιμόνων εἴτε καὶ αὐτὸς ἀναβαίνων	τῇ	σοφίᾳ εὑρών, ἐν τῇ περὶ
[4]	ὠμότητι περιγινόμενα τῶν οὐ χρωμένων	τῇ	συνέσει πρὸς τὸ μηδὲν ὑπὸ
[4]	τοῖς θηρίοις ὁ θεός, ἀλλὰ	τῇ	συνέσει τῶν ἀνθρώπων ἁλωτὰ δέδωκεν
[4]	φιλοσοφεῖν τὸ ἀπορεῖν ὑπὲρ τοῦ	τῇ	συνέσει χρήσασθαι πρὸς εὕρεσιν τεχνῶν,
[4]	τυγχάνοντες καὶ τὸ ὅσον ἐπὶ	τῇ	συστάσει ἀναλυτοί, πραγματεύονται τὰς φθοροποιοὺς
[4]	ὡς εἴ τις ἐνεκάλει ἐπὶ	τῇ	τῆς κακίας συστάσει, ἣν οὐδὲ
[4]	τοσοῦτον δύναται τὰ ὀνόματα συναπτόμενα	τῇ	τοῦ θεοῦ προσηγορίᾳ, ὡς οὐ
[4]	μὲν καὶ τὴν Ἰσαὰκ ἐπὶ	τῇ	τοῦ Ἰακὼβ ἀποδημίᾳ τάχα δὲ
[4]	ἄλληλα· περισσὸν δὲ τὸ προσδιατρίβειν	τῇ	τούτων ἀνατροπῇ, κατὰ δύναμιν ἡμῖν
[4]	τὸ τοὺς ἀνθρώπους φρονεῖν ἐπὶ	τῇ	τούτων γνώσει μέγα, εἴτε γόητας
[4]	φύσιν εἰς γάλα μεταβάλλει ἐν	τῇ	τρεφούσῃ, ἢ ὑπὸ τοῦ ἰατροῦ
[4]	καὶ εἶναι καὶ ἔσεσθαι ἐν	τῇ	τῶν θνητῶν περιόδῳ, δῆλον ὅτι
[4]	θείου λόγου. Καὶ γὰρ ἐν	τῇ	τῶν λεγομένων ὡς περὶ ἑνὸς
[4]	κατηγορηθήσεσθαι ἐπὶ καινοῖς δαιμονίοις καὶ	τῇ	τῶν νέων διαφθορᾷ, Ἄνυτον δὲ
[4]	τῇ ἀρχῆθεν αὐτῶν πολιτείᾳ καὶ	τῇ	τῶν νόμων διατάξει, εὕροι ἂν
[4]	Συμεὼν καὶ τὸν Λευΐ, ἐπεξελθόντας	τῇ	ὕβρει τῆς ἀδελφῆς, βιασθείσης ὑπὸ
[4]	λόγου ἔργον εἶναι, τὰς ἐν	τῇ	ὕλῃ ποιότητας ἀμείβοντος. ~Ἔτι δὲ
[4]	νοῦς τὰς τοσαύτας ἐνεποίησε ποιότητας	τῇ	ὕλῃ τῶν φυτῶν. Εἰ δ´
[4]	ἐστιν αὐτῶν ἡ μικρότης συγκριτὴ	τῇ	ὑπεροχῇ τοῦ θεοῦ. Ποία δὴ
[4]	καὶ μετὰ τοῦτο γενναίως ἀνατρέψαι	τῇ	φαινομένῃ αὐτῷ ἀληθείᾳ καὶ τοῖς
[4]	ἔργον ἔσται φθειρόμενον· εἶτ´ ἐν	τῇ	φθορᾷ τοῦ κόσμου τὸ ἔργον
[4]	Στωϊκῶν ὑπόθεσιν σοφοῦ, καθηκόντως ἐν	τῇ	φθορᾷ τῶν πάντων ἀνθρώπων μιγνυμένου
[4]	οὐκ ἀποθνῇσκον, καὶ τὸ οὐ	τῇ	φύσει ἀθάνατον παρὰ τὸ μὴ
[4]	ἀνθρώποις ἐξετάσεως δεομένων δυσθήρατός ἐστι	τῇ	φύσει ἡμῶν, ἐν τούτοις καὶ
[4]	ἀνθρώπων καὶ οὐκ ἐπισταμένων ἐνορᾶν	τῇ	φύσει πάντων πραγμάτων ἀποτρέψαι τὸ
[4]	ἀκόλουθον ἢ εἰ δυνατόν ἐστι	τῇ	φύσει τὸ τοιοῦτον· ἡμεῖς δὲ
[4]	οὐ μὴν καὶ τὸν ἐνορῶντα	τῇ	φύσει τῶν πραγμάτων· ὅτι ἀρετῆς
[4]	Παῦλος, διδάσκων ἡμᾶς συνοίσειν μὲν	τῇ	χρείᾳ τι τοῦ παντὸς καὶ
[4]	ὅσον ἐφ´ αὑτῷ χρήσιμα δόγματα	τῇ	Χριστιανῶν κατὰ ταῦτα πρὸς φιλοσοφίαν
[4]	ἀκούοντας τῶν λεγομένων· καὶ ἐν	τῇ	Χριστοῦ δ´ ἐπιδημίᾳ ἐπανορθοῖ τῷ
[4]	λέγεσθαι. Καὶ τί ἄτοπον ἐπὶ	τῇ	χύσει τῆς κακίας ἐπιδημήσειν τὸν
[4]	ἐστὶ τὸ σῶμα ζῴου ἀνάλογον	τῇ	ψυχῇ, δῆλον ὅτι οὗ ψυχὴ
[4]	πετάλοις ὑποπεπτηῶτες, ὀκτώ, ἀτὰρ μήτηρ	ἐνάτη	ἦν, ἣ τέκε τέκνα. Ἔνθ´
[4]	δοκεῖν καὶ πλανᾷ καὶ ψεύδεται.	Ἀπάτη	δὲ καὶ ψεῦδος ἄλλως μὲν
[4]	περιόδῳ, δῆλον ὅτι ἀνάγκη ἀεὶ	Σωκράτη	μὲν φιλοσοφήσειν καὶ κατηγορηθήσεσθαι ἐπὶ
[4]	αὐτῶν τὸν Ἰησοῦν· τεσσαράκοντα γὰρ	ἔτη	καὶ δύο οἶμαι ἀφ´ οὗ
[4]	τὸ ἐφ´ ἡμῖν, καὶ ποῦ	ἐπαινετὴ	συγκατάθεσις πρὸς τὸ ἀληθὲς ἢ
[4]	πάντων, ὥστε καὶ ἡ αὐτὴ	ἀρετὴ	ἀνθρώπου καὶ θεοῦ. Διόπερ γίνεσθαι
[4]	τῆς ἀρετῆς ἢ καὶ ἐν	ἀρετῇ	γεγενημένου. Ὅθεν οὐχ, ὡς ὁ
[4]	καθ´ ἡμᾶς γὰρ ἡ αὐτὴ	ἀρετή	ἐστι τῶν μακαρίων πάντων, ὥστε
[4]	καὶ κατασκευάσαι τὸ ἐν τῷ	προφήτῃ	λεγόμενον οὕτως· Οἱ οὐρανοὶ ἀπολοῦνται,
[4]	Πλάτωνος λέξις· Ὅτ´ ἐγένετο ἡ	Ἀφροδίτη,	εἱστιῶντο οἱ θεοί, οἵ τε
[4]	ὑπεροχὴ καὶ οὐδαμῶς πρὸς ἐκεῖνα	συγκριτή.	Λεκτέον οὖν ὅτι, εἴπερ τις
[4]	μηδαμῶς ἐστιν αὐτῶν ἡ μικρότης	συγκριτὴ	τῇ ὑπεροχῇ τοῦ θεοῦ. Ποία
[4]	συγκατάθεσις πρὸς τὸ ἀληθὲς ἢ	ἀποδεκτὴ	ἀνάνευσις ἀπὸ τοῦ ψεύδους; Ἀλλὰ
[4]	οὐκ ἐᾷ τὸ λογικὸν ζῷον	πάντῃ	ἀλλότριον νομισθῆναι θεοῦ· οὔτε μᾶλλον
[4]	κατ´ εἰκόνα» θεοῦ δεδημιουργημένην φύσιν	πάντῃ	ἀπαλεῖψαι τοὺς χαρακτῆρας αὐτῆς καὶ
[4]	περιῆπτεν τὸ πάθος, οὗ ἡμᾶς	πάντῃ	ἀπαλλάξαι βούλεται. Δῆλον δὲ τὸ
[4]	ἀρετὴν καὶ τὰ σπέρματα αὐτῆς	πάντῃ	ἀπολέσαι οὐ δυναμένους. Οὐκοῦν ἀναφαίνεται
[4]	φυσικὴν τοῦ θεοῦ ἔννοιαν ὡς	πάντῃ	ἀφθάρτου καὶ ἁπλοῦ καὶ ἀσυνθέτου
[4]	πλανήσας τοὺς ἐπιβουλεύοντας κίνδυνον διαφύγῃ.	Πάντῃ	δὲ περισσὸν καὶ ἄλογον ἀπολογήσασθαι
[4]	τὴν τῶν κακῶν φύσιν οὐ	πάντῃ	εἶναι μοχθηρὰν διὰ τὸ ἐνδέχεσθαι
[4]	ὅτι ὑπὸ τοῦ θεοῦ γεγονότες	πάντῃ	ἐσμὲν αὐτῷ ὅμοιοι. Εἰ μέντοι
[4]	διαφοραί, καὶ ὀλίγοι εἰσὶν οἱ	πάντῃ	καὶ καθαρῶς πρεσβεύοντες τὰ τῆς
[4]	διὰ τῶν θυσιῶν κολακεύοντες καὶ	πάντῃ	καταφρονοῦντες αὐτῶν διὰ τὸν βοηθοῦντα
[4]	πατέρας τοῦ Ἰουδαίων ἔθνους, μὴ	πάντῃ	μὲν ἠγνοηκέναι ὁ Κέλσος οὐ
[4]	ἂν ἐποίει ἡμᾶς λέγοντας ὅτι	πάντῃ	ὅμοιοί ἐσμεν τῷ θεῷ. Οὐ
[4]	ἐκεῖνον ἡμεῖς ὑπ´ αὐτοῦ γεγονότες	πάντῃ	ὅμοιοι τῷ θεῷ, καὶ ἡμῖν
[4]	οἷς πείθεται εἶναι θεοφιλεστέροις γενέσθαι	πάντῃ	παραπλήσιος, ἵνα καὶ αὐτὸς ὡς
[4]	προσκόψαι τοῖς Ἕλλησιν ἐκ τοῦ	πάντῃ	τὰ τῆς Ἰουδαίων τηρῆσαι σοφίας,
[4]	ἐγὼ δ´ οἶμαι ὅτι καὶ	πάντῃ	τεταγμένως αὐτὴν ἀφανίζων συμφερόντως τῷ
[4]	τεχνῶν, ἤπερ ἐκ τοῦ εὐπορεῖν	πάντῃ	τῆς συνέσεως ἀμελεῖν. Ἡ τῶν
[4]	τιμήν, ἡγιασμένον καὶ εὔχρηστον τῷ	δεσπότῃ,	εἰς πᾶν ἔργον ἀγαθὸν ἡτοιμασμένον.
[4]	πίθου ὑπὸ χείλεσιν, οὐδὲ θύραζε	ἐξέπτη·	πρόσθεν γὰρ ἐπέμβαλε πῶμα πίθοιο.
[4]	τὰ μηδαμῆ μηδαμῶς ἁρμοσθῆναι δυνάμενα	θαυμαστῇ	τινι καὶ παντάπασιν ἀναισθήτῳ μωρίᾳ
[4]	καὶ ἀνέγνωμεν ὅτι Ὁ θεὸς	ἔστη	ἐν συναγωγῇ θεῶν» θεῶν δὲ
[4]	διαλεγομένων περὶ τοῦ, τίνα τρόπον	συνέστη	τὰ ὅλα καὶ γέγονεν ὁ
[4]	τὰ κακὰ τρανωθῇ καὶ πῶς	ὑπέστη	δηλωθῇ καὶ τίνα τρόπον ἀφανισθήσεται
[4]	θαυμαστὸν ἦν τὸ κατασκεύασμα καὶ	μεγίστῃ	πόλει ἐοικὸς τῷ δυνάμει λέγεσθαι
[4]	παντί, παρ´ ἑαυτῶν αἰτίαν ἐν	καλλίστῃ	χώρᾳ ταχθησομένους, φησίν· Ἐν μεγάλῃ
[4]	καὶ οὐδὲ τῶν ἐπουρανίων» ἡ	αὐτή·	ἄλλη» γὰρ δόξα ἡλίου» καὶ
[4]	μακαρίων πάντων, ὥστε καὶ ἡ	αὐτὴ	ἀρετὴ ἀνθρώπου καὶ θεοῦ. Διόπερ
[4]	λογικοί· καθ´ ἡμᾶς γὰρ ἡ	αὐτὴ	ἀρετή ἐστι τῶν μακαρίων πάντων,
[4]	καὶ κακῶν γένεσις ἀεὶ ἡ	αὐτή.	Ἔοικε δὲ καὶ ταῦτ´ ἀπὸ
[4]	θεραπεύειν ἐπαγγειλαμένων τοσοῦτον ἐδύνατο, ὅσον	αὐτὴ	ἐπεδείξατο δι´ ὧν πεποίηκε, καὶ
[4]	τῶν ὅλων φύσις καὶ ἡ	αὐτή,	καὶ κακῶν γένεσις ἀεὶ ἡ
[4]	ἢ βατράχου· ὕλη γὰρ ἡ	αὐτή,	καὶ τὸ φθαρτὸν αὐτῶν ὅμοιον·
[4]	ἀνθρώπου σῶμα· ὕλη γὰρ ἡ	αὐτή,	καὶ τὸ φθαρτὸν αὐτῶν ὅμοιον,
[4]	ἀνθρώπου σῶμα· ὕλη γὰρ ἡ	αὐτή,	καὶ τὸ φθαρτὸν αὐτῶν ὅμοιον.
[4]	ἐντρεχεστέροις ἀπαγγελλομένων, πολλάκις ἐν τῇ	αὐτῇ	λέξει ἑκατέρων τῷ εἰδότι ἀκούειν
[4]	τῶν ὅλων φύσις καὶ ἡ	αὐτή,	οὐ πάντως καὶ ἡ τῶν
[4]	αἰσθητοῦ θεοῦ. Ὕλη γὰρ ἡ	αὐτὴ	πᾶσι τοῖς σώμασιν ὑποκειμένη τῷ
[4]	γενομένην καὶ ἀπειράκις ἐσομένην, ἡ	αὐτὴ	τάξις ἀπ´ ἀρχῆς μέχρι τέλους
[4]	ἐπείπερ ἡ κακία ἐστὶν ἐν	αὐτῇ,	τί μᾶλλον οἱ ἐν Χριστιανοῖς
[4]	καὶ μία ἐστὶ καὶ ἡ	αὐτὴ	τῷ γένει, ἀλλ´ οὐ τὰ
[4]	εἴπερ, ἐπεὶ ἡ ὕλη ἡ	αὐτὴ	ὑπόκειται νυκτερίδος ἢ εὐλῆς ἢ
[4]	τῶν κακῶν γένεσις ἀεὶ ἡ	αὐτή.	Ὡς γὰρ μιᾶς καὶ τῆς
[4]	γυναικὸς ἀλληγορεῖται, ὡς ἄρα δέδοται	αὕτη	τοῖς ἀνθρώποις ὑπὸ τοῦ Διὸς
[4]	ἡ ὕλη παραδεξαμένη ἔχει ἐν	ἑαυτῇ	εἰς κατακόσμησιν τῶν ὅλων. Ὕλη
[4]	τοῖς μαγικοῖς συγγράμμασι πολλαχοῦ ἡ	τοιαύτη	τοῦ θεοῦ ἐπίκλησις καὶ παράληψις
[4]	υἱὸς ὢν ὁ Ἔρως ἐν	τοιαύτῃ	τύχῃ καθέστηκε. Πρῶτον μὲν πένης
[4]	οὐ πίσσῃ οὐδ´ ἄλλῃ τινὶ	τοιαύτῃ	ὕλῃ, ἀσφάλτῳ δὲ στερρῶς ἐκέχριστο.
[4]	θεῷ. Εἰ μὴ ἄρα ἡ	τηλικαύτη	εὐσέβεια, οὔθ´ ὑπὸ πόνων οὔθ´
[4]	τοῦ θεοῦ, καὶ ὅτι ἡ	τοσαύτη	περὶ αὐτὰ τέχνη οὐκ ἀπὸ
[4]	λεγέτω ὁ Κέλσος ὅτι ἡ	τοσαύτη	τῶν ἐπὶ γῆς φυομένων διαφορὰ
[4]	τοῦ Κέλσου οὕτως λεγόμενον· Ὥστε	ταύτῃ	γε ὁ θεὸς τοὺς ἀνθρώπους
[4]	σώματος δὲ ἄλλη φύσις. Καὶ	ταύτῃ	γε οὐδὲν διοίσει νυκτερίδος ἢ
[4]	σώματος δὲ ἄλλη φύσις. Καὶ	ταύτῃ	γε οὐδὲν διοίσει νυκτερίδος ἢ
[4]	δὲ τὸν ἐντυγχάνοντα τῇ ἀπολογίᾳ	ταύτῃ	πρὸς τὴν Κέλσου κατηγορίαν γεγραμμένῃ
[4]	τὸν λαόν, ἐν δὲ τῇ	πρώτῃ	τῶν Παραλειπομένων τὸν διάβολον» καὶ
[4]	δ´ οἰκίᾳ οὐκ ἔστι μόνον	σκεύη	χρυσᾶ καὶ ἀργυρᾶ ἀλλὰ καὶ
[4]	τοιάδε σωτηρίας ἕνεκεν τῶν ζῴων	κατασκευή,	ὑπὸ τοῦ λόγου γεγενημένη. Καίτοι
[4]	καταγελάσονται τοῦ μύθου καὶ ἐν	χλεύῃ	θήσονται τὸν τηλικοῦτον Πλάτωνα· ἐὰν
[4]	ὡς ἡ θεία ὠνόμασε μυστικῶς	γραφή,	ἀπολωλότα πρόβατα οἴκου Ἰσραήλ» καὶ
[4]	θέλων τοὺς ἐντυγχάνοντας αὐτοῦ τῇ	γραφῇ	ἀποτρέπει καὶ τῶν οὐ Χριστιανῶν
[4]	ὅρα ὁ ἐντυγχάνων τῇ Κέλσου	γραφῇ	εἰ μὴ ταῦτ´ αἰνίττεται τὸ
[4]	ἐν τῇ κατὰ τὴν Σάμον	γραφῇ	ἡ Ἥρα καὶ ὁ θεὸς
[4]	τινὶ μέν, ὡς ὠνόμασεν ἡ	γραφή,	λογικὸν ἄδολον γάλα» γίνεται, τινὶ
[4]	γε οὐχ εὑρίσκεται ἡ θεία	γραφὴ	σαφῶς παραδεξαμένη ὡς καλῶς γεγενημένον
[4]	Ταῦτα πάντα τυπικῶς συνέβαινεν ἐκείνοις,	ἐγράφη	δὲ δι´ ἡμᾶς, εἰς οὓς
[4]	πάντως λέγει; Δι´ ἡμᾶς γὰρ	ἐγράφη	ὅτι ὀφείλει ἐπ´ ἐλπίδι ὁ
[4]	ἄλλο ὑπονοῆσαι ἢ ὅτι οὕτως	ἐγράφη,	ὥστε τροπολογεῖσθαι αὐτὰ κατὰ τὸν
[4]	τοῖς ῥητοῖς, ἀκολούθως δὲ τῇ	ἐπιγραφῇ—	ἐπιγέγραπται γὰρ τὸ βιβλίον Παροιμίαι—
[4]	περὶ ἀληθείας παραπλησίως τῇ Κέλσου	ἐπιγραφῇ·	οὐδὲν ἧττόν εἰσιν οὗτοι σκώληκες
[4]	καὶ τὴν ἀλήθειαν ἐν τῇ	ἐπιγραφῇ	τοῦ βιβλίου αὐχήσας. Φησὶ γὰρ
[4]	ἀλαζονευσαμένου ὁμοίως ᾗ ἐτόλμησεν ἐπιγράψαι	ἐπιγραφῇ	τοῦ βιβλίου; Ἴδωμεν δὴ τίνα
[4]	τοιαῦτα γράψαντος· Τὸν δὲ χολωσάμενος	προσέφη	νεφεληγερέτα Ζεύς· Ἰαπετιονίδη, πάντων πέρι
[4]	λάχανον, τινὶ δὲ τελείῳ στερεὰ	τροφὴ»	παραδίδοται. Καὶ οὐ δή που
[4]	ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ, ὃς ἐν	μορφῇ	θεοῦ ὑπάρχων οὐχ ἁρπαγμὸν ἡγήσατο
[4]	δὲ καταβεβηκὸς εἰς ἀνθρώπους ἐν	μορφῇ	θεοῦ» ὑπῆρχε καὶ διὰ φιλανθρωπίαν
[4]	εἰσάγεσθαι ἔνδον προνοίᾳ θεοῦ, ἵν´	ἔχῃ	πάντων σπέρματα ζῴων πάλιν ἡ
[4]	Εἶτ´ ἐπὰν πυθομένων ἡμῶν μηδεὶς	ἔχῃ	παραστῆσαι ἀφ´ οἵας δή ποτε
[4]	ἔργα καὶ ἡ παρ´ ἐκείναις	διαδοχὴ	αὐτῶν διὰ τοὺς ἀνθρώπους εἰς
[4]	καὶ προπόλεις γε καὶ ἔργων	διαδοχὴ	καὶ δίκαι κατὰ τῶν ἀργῶν
[4]	προφήτας γεγονέναι, ὑπερέχοντας ἐν τῇ	παραδοχῇ	τῆς θειότητος διὰ τὸν ἐπὶ
[4]	καὶ οὐχ ὅπερ ἡ πρόχειρος	ἐκδοχὴ	τῆς λέξεως δηλοῖ, διὰ τί
[4]	καὶ παρ´ αὐτὰ τὰ μαντικὰ	ὑπεροχὴ	καὶ οὐδαμῶς πρὸς ἐκεῖνα συγκριτή.
[4]	αὐτῶν ἡ μικρότης συγκριτὴ τῇ	ὑπεροχῇ	τοῦ θεοῦ. Ποία δὴ μικρότης;
[4]	ἀνθρώπων βίον, κἂν ὁ ἐν	ἀρχῇ	πρὸς τὸν θεὸν» λόγος, θεὸς»
[4]	αὐτούς. Καὶ γὰρ εἰκὸς ἐν	ἀρχῇ	τοῦ κόσμου ἐπὶ πλεῖον βεβοηθῆσθαι
[4]	καὶ κακοῦ καὶ ἐν τῇ	εὐχῇ	συνεχέστατα φήσαντι· Ἀποκάλυψον τοὺς ὀφθαλμούς
[4]	ὢν ὁ Ἔρως ἐν τοιαύτῃ	τύχῃ	καθέστηκε. Πρῶτον μὲν πένης ἀεί
[4]	τὸ σῶμα ζῴου ἀνάλογον τῇ	ψυχῇ,	δῆλον ὅτι οὗ ψυχὴ θεοῦ
[4]	θεία ἐστὶν ἡ τῶν ὀρνίθων	ψυχὴ	διὰ τὸ δι´ αὐτῶν προλέγεσθαι
[4]	δὲ ἦν ἐννοήσας, τί ἀκολουθεῖ	ψυχῇ	ἐν αἰωνίῳ ἐσομένῃ ζωῇ καὶ
[4]	καὶ ἡ τῶν ἀλόγων ζῴων	ψυχὴ	ἔργον ἐστὶ τοῦ θεοῦ· τοῦτο
[4]	πρὸς αὐτόν· εἰ μὲν πᾶσα	ψυχὴ	θεοῦ ἔργον, δηλονότι καὶ τῶν
[4]	τῇ ψυχῇ, δῆλον ὅτι οὗ	ψυχὴ	θεοῦ ἔργον ἐστί, διαφέροι ἂν
[4]	Εἰ δὲ μόνη ἡ λογικὴ	ψυχὴ	θεοῦ ἔργον ἐστί, πρῶτον μὲν
[4]	ἀμείβοντος. ~Ἔτι δὲ καὶ πᾶσα	ψυχὴ	θεοῦ ἔργον ἢ μόνη ἡ
[4]	ἃ ἠναγκάσθημεν ἐπαναλαβεῖν καὶ τὸ	ψυχὴ	μὲν θεοῦ ἔργον, σώματος δὲ
[4]	τοῦτό φαμεν τῷ Κέλσῳ εἰπόντι·	ψυχὴ	μὲν θεοῦ ἔργον, σώματος δὲ
[4]	Κέλσον καὶ ταῦτα ἀποφηνάμενον ὅτι	ψυχὴ	μὲν θεοῦ ἔργον, σώματος δὲ
[4]	θνητὰ ἄλλων ἐστὶν ἔργα. Καὶ	ψυχὴ	μὲν θεοῦ ἔργον, σώματος δὲ
[4]	ἐπεί φησιν ὁ Κέλσος ὅτι	ψυχὴ	μὲν θεοῦ ἔργον, σώματος δὲ
[4]	ἀθάνατα, θνητὰ δ´ ἐκείνων. Καὶ	ψυχὴ	μὲν θεοῦ ἔργον, σώματος δὲ
[4]	σῶμα σώματος, ἐν ᾧ οἰκεῖ	ψυχὴ	οὐκ οὖσα ἔργον θεοῦ. Καὶ
[4]	πάσχει τὸ σῶμα ἢ ἡ	ψυχή,	συγκαταβαίνων δ´ ἔσθ´ ὅτε τῷ
[4]	τὸ ἔργον τοῦ θεοῦ ἡ	ψυχὴ	τί ποιήσει, λεγέτω ὁ Κέλσος·
[4]	τῶν ἀγγέλων λόγος, φασκόντων· Μὴ	περιβλέψῃ	εἰς τὰ ὀπίσω μηδὲ στῇς
[4]	τῶν ἐναντίων πρὸς ἃ βούλεται	τρέψῃ	τὸ φανταστικὸν ἡμῶν. Εὐχόμεθα δὲ
[4]	καὶ τὸ τῶν χειμαδίων προνοητικὸν	καταρρίψῃ	ὡς οὐδὲν πλέον τῆς ἀλόγου
[4]	μὴ φύσει τινὰ ἐπὶ τοῦτο	πέμψῃ;	Ἆρα γὰρ ἤθελε φαντασιουμένοις τοῖς
[4]	καταπαύσομεν τὸν λόγον. Θεὸς δὲ	δῴη	διὰ τοῦ υἱοῦ αὐτοῦ, ὅς
[4]	δέ φησιν ὅτι, εἰ καὶ	διδῴη	τις ταῦτα ἔργα εἶναι θεοῦ,
[4]	ἀκολουθεῖ ψυχῇ ἐν αἰωνίῳ ἐσομένῃ	ζωῇ	καὶ τί χρὴ φρονεῖν περὶ