Chapitre
[4]	πνεῦμά τι τῶν ἐναντίων πρὸς	ἃ	βούλεται τρέψῃ τὸ φανταστικὸν ἡμῶν.
[4]	καὶ ἃ μὲν εἰς τιμὴν	ἃ	δὲ εἰς ἀτιμίαν· ἐὰν οὖν
[4]	δεικνύωσιν ἀπελθόντας ἐκεῖ καὶ ποιοῦντας	ἃ	δὴ προεῖπον. Ἐλεφάντων δὲ οὐδὲν
[4]	καὶ πάσης ψυχῆς ζῴων ἑρπετῶν,	ἃ	ἐξήγαγε τὰ ὕδατα κατὰ γένη
[4]	δεικνύωσιν ἀπελθόντας ἐκεῖ καὶ ποιοῦντας	ἃ	ἤδη προεῖπον. Κατὰ μὲν οὖν
[4]	ἐξ ὄνου δὲ κανθάρων, δι´	ἃ	ἠναγκάσθημεν ἐπαναλαβεῖν καὶ τὸ ψυχὴ
[4]	καὶ ξύλινα καὶ ὀστράκινα, καὶ	ἃ	μὲν εἰς τιμὴν ἃ δὲ
[4]	Κέλσῳ Χριστιανῶν καὶ Ἰουδαίων δόγματα,	ἃ	μηδὲ τὴν ἀρχὴν ἐπίστασθαι φαίνεται,
[4]	καταβάντα ἀπὸ τῶν ὀρῶν πρὸς	ἃ	ὁ ποιμὴν ἔν τισι παραβολαῖς
[4]	φησὶ χαριζόμενον τὸν πραθέντα πεποιηκέναι	ἃ	οὐδὲ παρέστησεν ὁ Κέλσος. Καὶ
[4]	βιβλίου; Ἴδωμεν δὴ τίνα ἐστὶν	ἃ	περὶ ὅλης τῆς φύσεως ἐπαγγέλλεται
[4]	φαμὲν ταῦτα ἀλλὰ καὶ ποιοῦμεν	ἃ	φαίνεται ἡμῖν χρήσιμα εἰς τὴν
[4]	ὁρᾷς, τίνα τρόπον ἡ σύνεσις	μέγα	βοήθημα ἡμῖν δέδοται καὶ παντὸς
[4]	φρονεῖν ἐπὶ τῇ τούτων γνώσει	μέγα,	εἴτε γόητας ὄντας εἴτε καὶ
[4]	σάρκα μίαν. Τὸ μυστήριον τοῦτο	μέγα	ἐστίν, ἐγὼ δὲ λέγω εἰς
[4]	φρένας ἠπεροπεύσας, σοί τ´ αὐτῷ	μέγα	πῆμα καὶ ἀνδράσιν ἐσσομένοισι. Τοῖς
[4]	ἔδωκαν. Ἀλλὰ γυνὴ χείρεσσι πίθου	μέγα	πῶμ´ ἀφελοῦσα ἐσκέδας´· ἀνθρώποισι δ´
[4]	τοῦ προτέρου τοιαῦτα· Ἔνθ´ ἐφάνη	μέγα	σῆμα· δράκων ἐπὶ νῶτα δαφοινός,
[4]	οὐκ ἂν ἐπαρθεῖεν πρὸς τὸ	μέγα	φρονῆσαι διὰ τὸ παραβάλλεσθαι ἀνθρώποις
[4]	αὐτὰ κατὰ τὸν προηγούμενον νοῦν;	Ὀλίγα	δ´ ἀπὸ πάνυ πολλῶν παραθησόμεθα
[4]	Ἡμεῖς μὲν οὖν ἀπὸ πλειόνων	ὀλίγα	εἴπομεν πρὸς τὴν Κέλσου πεῦσιν
[4]	κατὰ καιρὸν βαθυτέρους ἐξετάζειν λόγους,	ὀλίγα	εἰπόντες, ὅσον γεῦσαι τοὺς ἀκροατὰς
[4]	πραγματείας χρεία· περὶ ἧς οὐκ	ὀλίγα	ἐν τοῖς περὶ προνοίας καὶ
[4]	ἥτις ἐστὶν Ἄγαρ» καὶ μετ´	ὀλίγα·	Ἡ δ´ ἄνω» φησίν, Ἱερουσαλὴμ
[4]	φιλοσοφησάντων παρ´ Ἕλλησιν· ἡμῖν δ´	ὀλίγα	πρὸς τὰ προκείμενα ἀπὸ πολλῶν
[4]	τὸ λογικὸν παρὰ πάντα τὰ	ἄλογα—	ἀλλ´ οὐδὲ τὰ σπουδαῖα καὶ
[4]	ἐπηκολούθησε δὲ τὸ καὶ τὰ	ἄλογα	ἀπολαύειν τῶν δι´ ἀνθρώπους γινομένων.
[4]	ἀλόγων ἐπεὶ Κέλσῳ δοκεῖ μηδ´	ἄλογα	εἶναι τὰ κατὰ τὰς κοινὰς
[4]	τὸ λογικόν. Τὰ μὲν γὰρ	ἄλογα	ἑτοίμην ἔχει τὴν τροφήν, ἅτε
[4]	λεγόμενα, ὅτι δι´ αὐτοὺς τὰ	ἄλογα	ζῷα δεδημιούργηται, καί φησιν ὅτι,
[4]	τὴν πρόνοιαν, συμφερόντως παρὰ τὰ	ἄλογα	ζῷα ἐνδεὲς ποιήσασαν τὸ λογικόν.
[4]	ὑπολήψεως φαντασίᾳ δ´ εὐσεβείας ἤτοι	ἄλογα	ζῷα ἢ ἀγάλματα σέβοντες ἢ
[4]	τῶν ἀλόγων, ἐπεὶ ἡμεῖς τὰ	ἄλογα	ζῷα θηρῶμέν τε καὶ δαινύμεθα,
[4]	μαντικοὶ ὄρνεις καὶ τὰ ἄλλα	ἄλογα	ζῷα καὶ ἐννοίας τοῦ θείου
[4]	ἡ τοῦ ἀνθρώπου παρὰ τὰ	ἄλογα	ζῷα καὶ παρ´ αὐτὰ τὰ
[4]	τῆς θείας ὁμιλίας εἶναι τὰ	ἄλογα	ζῷα· ὅπου γε καὶ τῶν
[4]	Καὶ οἱ μὲν μύρμηκες, ἅτε	ἄλογα	ζῷα τυγχάνοντες, οὐκ ἂν ἐπαρθεῖεν
[4]	θειότερα καὶ σοφώτερα ἀποδεῖξαι τὰ	ἄλογα	ζῷα τῶν ἀνθρώπων, κατασκευάσαι διὰ
[4]	μὲν τὸ ὅτι σοφώτερα τὰ	ἄλογα	ζῷα τῶν ἀνθρώπων, ψευδοποιοῦντες δὲ
[4]	ἐν οἷς καὶ θεοφιλέστερα τὰ	ἄλογα	ζῷά φησιν ἡμῶν καὶ τοῦ
[4]	πρωτεῖα ὑπὲρ Αἰγυπτίους, τοὺς τὰ	ἄλογα	ζῷα ὡς θεοὺς προσκυνοῦντας, ἑαυτὸν
[4]	λογικὰ εἶναι τὰ ἐνοικήσαντα ἢ	ἄλογα,	καὶ λογικῶν τὰ σπουδαιότερα ἢ
[4]	προηγούμενα, παίδων γεννωμένων· τὰ δ´	ἄλογα	καὶ τὰ ἄψυχα χορίου συγκτιζομένου
[4]	κατὰ τὰς κοινὰς πάντων ἐννοίας	ἄλογα	καλούμενα; Οὐδὲ τοὺς μύρμηκας γοῦν
[4]	τὴν παμμήτορα φύσιν, καὶ τὰ	ἄλογα	κοσμήσασαν, ὡς μηδὲ τοὐλάχιστον καταλιπεῖν,
[4]	οὐ μόνον σοφώτερα εἶναι τὰ	ἄλογα	τῶν ζῴων τῆς τῶν ἀνθρώπων
[4]	διὰ τὰ σώματα τάδε τὰ	ἄλογα	τῶν λογικῶν πολὺ γὰρ εἰς
[4]	θέλειν ἔχειν τὴν πρὸς τὰ	ἄλογα	ὑπεροχήν· καί φησι ταῦτα· Εἰ
[4]	διὰ τὸ παραβάλλεσθαι ἀνθρώποις τὰ	ἔργα	αὐτῶν· οἱ δ´ ἄνθρωποι διὰ
[4]	τῶν τοῦ ἐνιαυτοῦ ὡρῶν διάφορα	ἔργα	γεωργικὰ ποιεῖ ἐπὶ τὴν γῆν
[4]	καλὸν εἶδος ἐπήρατον· αὐτὰρ Ἀθήνην	ἔργα	διδασκέμεναι, πολυδαίδαλον ἱστὸν ὑφαίνειν· καὶ
[4]	εἰ καὶ διδῴη τις ταῦτα	ἔργα	εἶναι θεοῦ, οὐ μᾶλλον ἡμῖν
[4]	καὶ οὐ μόνης προνοίας θεοῦ	ἔργα	ἐπιτελοῦντα ἀλλὰ καὶ τῆς ἑαυτοῦ.
[4]	~Οἴεται γὰρ πρῶτον μὲν μὴ	ἔργα	θεοῦ εἶναι βροντὰς καὶ ἀστραπὰς
[4]	ἑξάγωνα καὶ τὰ τῶν μελισσῶν	ἔργα	καὶ ἡ παρ´ ἐκείναις διαδοχὴ
[4]	τὰ δὲ θνητὰ ἄλλων ἐστὶν	ἔργα.	Καὶ ψυχὴ μὲν θεοῦ ἔργον,
[4]	ἄντικρυς τροπολογεῖται τὰ τοῦ φαύλου	ἔργα,	λεγόμενα εἶναι ξύλα» ἢ χόρτος»
[4]	θνητὸν ἐποίησεν· ἀλλὰ θεοῦ μὲν	ἔργα	ὅσα ἀθάνατα, θνητὰ δ´ ἐκείνων.
[4]	δὲ τὰ χρήσιμα τῆς πολιτείας	ἔργα	πρὸς σωτηρίαν τῶν πόλεων. ~Τάχα
[4]	τῶν ζῴων σώματα οὐκ ἔστιν	ἔργα	τοῦ θεοῦ, καὶ ὅτι ἡ
[4]	τὰ ἁμαρτήματα εἴς τινα δημόσια	ἔργα	χρήσιμα τῷ παντὶ καταδικαζόμενον ποιεῖν
[4]	φιλοσοφήσουσιν οἱ ἐγνωκότες ὅτι καθ´	ἑλλάδα	φωνὴν ὁ Ἀδὰμ ἄνθρωπός ἐστι,
[4]	καὶ τὰ ἔτι κατωτέρω. ~Οὐκ	οἶδα	δ´ ὅπως ὁ Κέλσος καὶ
[4]	καὶ τὸ ἀκόλουθον αὐτοῖς. ~Οὐκ	οἶδα	δ´ ὅπως παραπλησίως τῷ κατακλυσμῷ
[4]	ἱσταμένου πρὸς τὸν λόγον. ~Οὐκ	οἶδα	δ´ ὅπως τὰ ἄμικτα καὶ
[4]	λόγος καταμαρτυρεῖ τοῦ θεοῦ. ~Οὐκ	οἶδα	δ´ ὅπως φλυαρήσας μάτην ἐφ´
[4]	δῆλον ὅτι κατ´ αὐτόν, οὐκ	οἶδα	δὲ εἰ καὶ κατὰ τὴν
[4]	ἀρέσκοντα τῷ θεῷ ἑλομένους. Οὐκ	οἶδα	δὲ καὶ ποταπὴν ἐπανόρθωσιν βουλόμενος
[4]	ἀπαραλλάκτων Ἀνύτῳ καὶ Μελήτῳ. Οὐκ	οἶδα	δὲ πῶς ὁ μὲν κόσμος
[4]	τὸν τόπον τοῦτον γνώσεως. ~Οὐκ	οἶδα	δὲ πῶς χρήσιμον ἔδοξε τῷ
[4]	ἐξ ἀνθρώπων τὰ κακά» ~Οὐκ	οἶδα	δὲ τίνα τρόπον πρόνοιαν τιθεὶς
[4]	καὶ ἐς ὅσον ἐστίν, οὐκ	οἶδα	εἰ καινῆς διαδεξομένης ὁδοῦ καὶ
[4]	μύθων ὁ Κέλσος. Ἐγὼ δ´	οἶδα	καὶ Νουμήνιον τὸν πυθαγόρειον, ἄνδρα
[4]	αὐτῆς καὶ ἄλλους ἀναλαβεῖν οὐκ	οἶδα	κατ´ εἰκόνας τίνων γεγενημένους ἐν
[4]	καὶ ἀσχημάτιστος, τὰς ποιότητας οὐκ	οἶδα	κατὰ Κέλσον, τὸν μὴ θέλοντα
[4]	γὰρ πολλὰ μὲν καὶ θαυμαστὰ	οἶδα	περὶ τῆς φύσεως τοῦ ζῴου
[4]	τὸν ἀναγνωρισμὸν δὲ τίθησιν, οὐκ	οἶδα	τί βουλόμενος καὶ τί ἐμφαίνων
[4]	καθ´ ἡμᾶς ἐστι κακόν. Ἀλλ´	οἶδα	τὸν λόγον δεόμενον πολλῆς ἐξεργασίας
[4]	μὴν καὶ περὶ ὅρκων ἐλέφαντος	σύνοιδα	εἰρῆσθαι παρά τινι· εἰ μὴ
[4]	μάλιστα κεχυμένῃ τῇ κακίᾳ χρώμενον,	νυκτερίδα	καὶ σκώληκα καὶ βάτραχον καὶ
[4]	ἀνύει πρὸς τὸ μὴ εἶναι	νυκτερίδα	τὸν τοιονδί; Οἱ δὲ περὶ
[4]	τοῦ παρὰ θεῷ λόγου οὐκ	ἐᾷ	τὸ λογικὸν ζῷον πάντῃ ἀλλότριον
[4]	ἀφελοῦσα ἐσκέδας´· ἀνθρώποισι δ´ ἐμήσατο	κήδεα	λυγρά. Μούνη δ´ αὐτόθι Ἐλπὶς
[4]	νεφεληγερέτα Ζεύς· Ἰαπετιονίδη, πάντων πέρι	μήδεα	εἰδώς, χαίροις πῦρ κλέψας καὶ
[4]	ἄρα οἱ στήθεσσι διάκτορος ἀργεϊφόντης	ψεύδεά	θ´ αἱμυλίους τε λόγους καὶ
[4]	βουλάς· ζῶσε δὲ καὶ κόσμησε	θεὰ	γλαυκῶπις Ἀθήνη· ἀμφὶ δέ οἱ
[4]	θεοὶ υἱοὺς θεοὺς καταπίνουσι, καὶ	θεὰ	μήτηρ ἀντιδίδωσιν υἱοῦ τῷ πατρὶ
[4]	τῇ ἐρυθρᾷ θαλάσσῃ τὸν Αἰγυπτίων	βασιλέα	καὶ τοὺς Αἰγυπτίους πολλάκις ὀνομάζεται
[4]	δυνάμει λέγεσθαι τὰ μέτρα, ὡς	ἐννέα	μὲν εἶναι μυριάδων τὸ μῆκος
[4]	κατασκευῆς φθάνον καὶ ἐπὶ τὰ	ὄρνεα·	καὶ ζῷόν τι μονογενὲς» ὑπέστησεν,
[4]	οἱονεὶ λάχανον, τινὶ δὲ τελείῳ	στερεὰ	τροφὴ» παραδίδοται. Καὶ οὐ δή
[4]	ἑλληνικῶν γραμμάτων εὑρέσεως ὄντα, τὸν	Μωϋσέα	ἀναγεγραφέναι πείθομαι. Τίνες οὖν μᾶλλον
[4]	κορώνην μετείληφε καὶ οἴεται ταῦτα	Μωϋσέα	ἀναγεγραφέναι, ῥᾳδιουργοῦντα τὰ κατὰ τὸν
[4]	~Καὶ ὁ θεῖος δὲ κατὰ	Μωϋσέα	λόγος εἰσήγαγε τοὺς πρώτους ἀκούοντας
[4]	ἀεὶ κατὰ τὰς τεταγμένας περιόδους	Μωϋσέα	μὲν μετὰ τοῦ λαοῦ τῶν
[4]	αὐτοῦ ἀναγωγῆς. Ἐπεὶ δ´ οἴεται	Μωϋσέα,	τὸν ἀναγράψαντα τὰ περὶ τοῦ
[4]	ἐπιτυγχάνοντές γε αὐτῶν τὰ μὲν	ἀγαθὰ	καὶ κακὰ τίθενται ἐν προαιρέσει
[4]	εἰς τοῦτο· Οὔτε δὲ τὰ	ἀγαθὰ	οὔτε τὰ κακὰ ἐν τοῖς
[4]	ἁμαρτάνουσιν ὑπομιμνήσκων νουθετεῖς. Πῶς δὲ	δυνάμεθα	λέγειν τὴν οὐράνιον φορὰν καὶ
[4]	οἷόν τ´ ἦν, εἰς ταῦτα	ἐπραγματευσάμεθα.	~Ἐπὰν δὲ φάσκῃ ὡς ἄρα
[4]	τιθασσείας οὕτω μετὰ τῆς ἡμετέρας	ἱστάμεθα	ἀσφαλείας, ὥστε, ὅτε μὲν βουλόμεθα,
[4]	τῶν Ἑβραίων ἐκ γῆς Αἰγύπτου.	Ἐξεθέμεθα	δὲ καὶ ταῦτα, παραδεικνύντες ὅτι
[4]	ὅπως φλυαρήσας μάτην ἐφ´ οἷς	ἐξεθέμεθα,	ὕστερόν ποτε ἐκτίθεται ὅτι οὐ
[4]	γεγονέναι φησὶν ὁ Παῦλος λέγων·	Ἤμεθα	τέκνα φύσει ὀργῆς ὡς καὶ
[4]	Ἰησοῦ εἰς ἀνθρώπους ἐπιδημίαν, οὐχ	ὑποκείμεθα	τῇ Κέλσου κατηγορίᾳ. Ὅμως δ´
[4]	ἢ τῶν παραπλησίων αὐτῷ νοημάτων.	Δεόμεθα	δὲ καὶ νοημάτων, κατασκαπτόντων πάσης
[4]	τοῦ ἑαυτῶν ἐν τῷ λέγειν	στοχαζόμεθα	δυνατοῦ, ἀλλ´ ἁρμοζόμενοι πρὸς τὸ
[4]	ἡμῶν ὁ οὐράνιος τέλειός ἐστι»	διδασκόμεθα.	Οὐδεὶς οὖν καλὸς καὶ ἀγαθὸς
[4]	ἱστάμεθα ἀσφαλείας, ὥστε, ὅτε μὲν	βουλόμεθα,	ἔχομεν τὰ τηλικαῦτα θηρία κατακεκλεισμένα,
[4]	καὶ τὰ τούτοις παραπλήσια τηρεῖν	βουλόμεθα	μυστικῶς εἰρημένην ἐντολὴν τήν· Πάσῃ
[4]	παρεκβάσει λέλεκται, ἀλλὰ ἀναγκαίως οἶμαι.	Ἐβουλόμεθα	γὰρ ἀπαντῆσαι πρὸς τὸ περὶ
[4]	ἐδύνατο ἀπαντῆσαι πρὸς τὸν λόγον.	~Πυνθανόμεθα	γὰρ ἁπάντων τῶν χρωμένων ταῖς
[4]	ἀλλήλους διαφερομένων. ~Πρὸς ταῦτα δὴ	πυνθανόμεθα	τῶν ἀποδεχομένων τὰ οὕτω καθ´
[4]	ἱστορίαν. Ἀλλ´ οὐκ ἐν ἐκείνῃ	σεμνυνόμεθα,	ἀποδεχόμεθα δ´ αὐτὸν μᾶλλον Κέλσου
[4]	πάντας τῆς κακίας; Ἀλλ´ οὐκ	αἰσχυνόμεθα	λέγειν ὅτι ἀεὶ μὲν πέμπει
[4]	τελευταῖον ἐπεὶ Μήπω ἐφανερώθη, τί	ἐσόμεθα,	οἴδαμεν ὅτι, ἐὰν φανερωθῇ, ἐσόμεθα
[4]	ἐσόμεθα, οἴδαμεν ὅτι, ἐὰν φανερωθῇ,	ἐσόμεθα	ὅμοιοι τῷ θεῷ καὶ ὀψόμεθα
[4]	τῇ Κέλσου κατηγορίᾳ. Ὅμως δ´	ἀπολογησόμεθα	ὅτι οὐ φῄς, ὦ Κέλσε,
[4]	Ὀλίγα δ´ ἀπὸ πάνυ πολλῶν	παραθησόμεθα	πρὸς τὸ δεῖξαι ὅτι μάτην
[4]	ἀλλήλους διαφερομένων ἀπαγγελλόμενα. Ἀλλ´ οὐ	μιμησόμεθά	γε αὐτὸν ἡμεῖς οὐδ´ ἐροῦμεν
[4]	Κέλσου χλεύην, ἐπὶ τὰ ἑξῆς	τραπησόμεθα.	Φησὶ δὴ ὁ θεῖος λόγος
[4]	οἱ ὑπὸ τοῦ Κέλσου καταφρονούμενοι	στησόμεθα,	ἀπαιτούμενοι διηγήσασθαι καὶ κατασκευάσαι τὸ
[4]	μεταβολήν, αὐτῆς εἰς σῶμα ἐλθούσης,	πευσόμεθα,	πῶς λέγει μεταβολήν. Εἰ μὲν
[4]	καὶ προσταλαιπωροῦντες μόλις καὶ ἐπιπόνως	τρεφόμεθα·	τοῖς δ´ ἄσπαρτα καὶ ἀνήροτα
[4]	μὲν κάμνοντες καὶ προσταλαιπωροῦντες μόλις	τρεφόμεθα·	τοῖς δ´ ἄσπαρτα καὶ ἀνήροτα
[4]	Ἀλλ´ οὐκ ἐν ἐκείνῃ σεμνυνόμεθα,	ἀποδεχόμεθα	δ´ αὐτὸν μᾶλλον Κέλσου καὶ
[4]	βούλεται τρέψῃ τὸ φανταστικὸν ἡμῶν.	Εὐχόμεθα	δὲ λάμψαι ἐν ταῖς καρδίαις
[4]	ἐσόμεθα ὅμοιοι τῷ θεῷ καὶ	ὀψόμεθα	αὐτόν, καθώς ἐστιν» Εἰ δέ
[4]	τῶν περὶ κολάσεων ἀπειλῶν, ἃς	πεπείσμεθα	ἀναγκαίας εἶναι τῷ παντὶ τάχα
[4]	ἀληθέστατα περὶ τούτων διειληφότας. Ἀλλὰ	πεπείσμεθα	ὅτι οὐ δυνήσονται τὸ τοιοῦτον
[4]	ἄλογα ζῷα θηρῶμέν τε καὶ	δαινύμεθα,	φήσομεν ὅτι τί δ´ οὐχὶ
[4]	μαντικῆς περὶ τὴν ψυχὴν ἡμῶν	πταρνύμεθα.	Καὶ γὰρ τοῦτο μαρτυρεῖται ὑπὸ
[4]	ἡμεῖς δὲ περὶ τῶν ἡμετέρων	ἀπολογούμεθα,	λέγοντες ὅτι τὸ προκείμενον ἡμῖν
[4]	οὐ περὶ τόπου τὸ τοιοῦτον	ἀποφανούμεθα·	ἀλλὰ τὴν μὲν τοῦ φαύλου
[4]	καὶ ἤδη ζῶντος κατ´ αὐτὴν	ἀποφανούμεθα	πληροῦσθαι ἢ μετέχειν θείου πνεύματος.
[4]	πάντες ἐν αὐτῷ ζῶμεν καὶ	κινούμεθα	καὶ ἐσμέν» ὡς καὶ Παῦλος
[4]	εἴπητε πρὸς τὴν πεῦσιν ἡμῶν,	ἀποκρινούμεθα	ἀποδεικνύναι πειρώμενοι οὐ δεόντως λελέχθαι
[4]	τοῦ πολλῷ Μωϋσέως νεωτέρου. Οὐκ	ἀρνούμεθα	οὖν τὸ καθάρσιον πῦρ καὶ
[4]	καὶ ἀδίκους» καὶ ἡμᾶς, ἵνα	γενώμεθα	αὐτοῦ υἱοί, ἐπὶ τὰ παραπλήσια
[4]	γεωργίαν, εἰς ἄλλα δ´ ὑποζυγίοις	χρώμεθα	ἢ ἀχθοφόροις. Οὕτως εἰς γυμνάσιον
[4]	ἐν τῷ διαλέγεσθαι πρὸς ἀλλήλους	χρώμεθα	Χριστιανοὶ καὶ Ἰουδαῖοι· οὕτως γὰρ
[4]	τὴν ἱστορίαν ἀπεμφάσεως δι´ ὀλίγων	παραμυθησώμεθα.	Τὴν τῶν ἀγαθῶν καὶ κακῶν
[4]	ὑπαΐξας πρός ῥα πλατάνιστον ὄρουσεν.	Ἔνθα	δ´ ἔσαν στρουθοῖο νεοσσοί, νήπια
[4]	λαμβανόντων αὐτούς, οὐκ ἂν ἐνόσσευσαν	ἔνθα	ἔμελλον ἐπιβουλεύεσθαι· καὶ ἁπαξαπλῶς οὐκ
[4]	ἀνθρώπων ἐπιβουλεύσαντες ἐν τῇ πόλει,	ἔνθα	τὰ νενομισμένα σύμβολα μεγάλων μυστηρίων
[4]	εἰ κακόν ἐστιν· οὐ γὰρ	οἶσθα	ὅ τι ἢ σοὶ ἢ
[4]	δῆλον εἰ κακόν· οὐ γὰρ	οἶσθα	ὅ τι ἢ σοὶ ἢ
[4]	εὐχερῶς ἡμᾶς ὑπάγουσα ἐκείνοις. Καὶ	ἐνταῦθα	δὲ ὁρᾷς, τίνα τρόπον ἡ
[4]	ἑαυτοῦ λόγῳ. Εἰ μὴ ἄρα	ἐνταῦθα	ὁ Κέλσος θλιβόμενος ἀποπηδήσεται μὲν
[4]	τὰ ἄλογα— ἀλλ´ οὐδὲ τὰ	σπουδαῖα	καὶ μακάρια, εἴτε, ὡς ὑμεῖς
[4]	κόσμῳ καὶ μετὰ τὸ τέλος	δικαία	περὶ πάντων κρίσις· δεήσει μὲν
[4]	Παρακαλοῦμεν δὲ τὸν ἐντυγχάνοντα τῇ	ἀπολογίᾳ	ταύτῃ πρὸς τὴν Κέλσου κατηγορίαν
[4]	Ἀμφιγυήεις παρθένῳ αἰδοίῃ ἴκελον Κρονίδεω	διὰ	βουλάς· ζῶσε δὲ καὶ κόσμησε
[4]	ταῦτα, ὡς οἷόν τε ἐστί,	διὰ	βραχέων κατανοήσωμεν. Ἰουδαῖοι δὴ παρ´
[4]	αὐτοῦ μοῖραν εἴληφε· φέρε κἂν	διὰ	βραχέων πρὸς ταῦτ´ ἀπαντήσωμεν. Οἶμαι
[4]	ᾗ ἀρρητοποιοῦσα ἡ Ἥρα τὸν	Δία	ἐγέγραπτο. Λέγει γὰρ ἐν τοῖς
[4]	τέχνη οἰωνιστικὴ καὶ ἀπαξαπλῶς ἡ	διὰ	ζῴων μαντικὴ ἢ οὐκ ἔστι·
[4]	τὰ τοιαῦτα ἐξετασθήσεται. Θέλει οὖν	διὰ	καινοτέρας διορθώσεως ἀεὶ ὁ θεὸς
[4]	μυρίους οὐδὲ μέχρι ὀνόματος θέλομεν	Δία	καλεῖν τὸν ἐπὶ πᾶσι θεὸν
[4]	Ἐρεῖ γὰρ ὁ δεόμενος τῆς	διὰ	λόγου παιδεύσεως καὶ μηδαμῶς ἐπαΐων
[4]	χρήσηται, καταλιπὸν ἐκεῖνα, ὅπου δὲ	διὰ	μαρτυρουμένης ὑπὸ πολλῶν ἐναργείας παριστὰς
[4]	γένος τῶν ἀνθρώπων ἔδει θεραπευθῆναι	διὰ	μεθόδων, ὧν ἑώρα ὁ λόγος
[4]	δι´ ἀνθρώπους γεγενημένων, οὐχὶ καὶ	διὰ	μύρμηκας καὶ μυίας λεκτέον ἡμέραν
[4]	ἐν ἑτέροις τόποις γεννώμενα φέρεσθαι	διὰ	ναυτικῆς καὶ κυβερνητικῆς πρὸς τοὺς
[4]	οἰκονομίαν γίνεσθαι ἀλλ´ ὑπὲρ τῶν	διὰ	νόσον τῆς ψυχῆς καὶ ἔκστασιν
[4]	φρονήσεως ἐπιθυμητὴς καὶ πόριμος, φιλοσοφῶν	διὰ	παντὸς τοῦ βίου, δεινὸς γόης
[4]	ἀνθρώπων σοφωτέρους. ~Θέλων δ´ ἔτι	διὰ	πλειόνων μηδὲ τὰς περὶ τοῦ
[4]	ἄλογα ζῷα τῶν ἀνθρώπων, κατασκευάσαι	διὰ	πλειόνων ὡς ὑπάρχουσαν τὴν τοιάνδε
[4]	ἐπαγγέλλεται λέξειν καὶ τίνα ἐμφανίσειν.	~Διὰ	πολλῶν δ´ ἑξῆς ἐγκαλεῖ ἡμῖν
[4]	τὸ ἀράβιον ζῷον, τὸν φοίνικα,	διὰ	πολλῶν ἐτῶν ἐπιδημοῦν Αἰγύπτῳ καὶ
[4]	καὶ ζητεῖν. ~Ἑξῆς τούτοις τὰ	διὰ	πολλῶν καὶ οὐκ εὐκαταφρονήτων λόγων
[4]	αὐτοὺς ὡς ὅλον ἔθνος ἁμαρτάνον	διὰ	πόνων ἐπιστρέφεσθαι πρὸς τὸν θεὸν
[4]	δίκην καὶ κόλασιν, καὶ τούτοις	διὰ	προφητῶν ἀπειλεῖ καὶ διὰ τοῦ
[4]	ἀλλά τι παραλαμβανόμενον εἰς τὴν	διὰ	σκυθρωποτέρων ἀγωγῶν παίδευσιν τοῖς τὰ
[4]	ζῷα μαντικὰ ἐκ θεοῦ προγινώσκοντα	διὰ	συμβόλων ἡμᾶς διδάσκει, τοσοῦτον ἔοικεν
[4]	τῷ θεῷ, ἐὰν μὴ καὶ	διὰ	σωφροσύνης ἀναβῶσι πρὸς αὐτόν, σκωλήκων
[4]	τὸν τάδε τινὰ ἡμαρτηκότα καὶ	διὰ	τὰ ἁμαρτήματα εἴς τινα δημόσια
[4]	καὶ νὺξ δουλεύει βροτοῖς» γενόμεναι	διὰ	τὰ λογικά. Εἰ δὲ παραπολαύουσι
[4]	φιλοσόφων, τὴν πρόνοιαν εἰσαγόντων καὶ	διὰ	τὰ λογικὰ πάντα ποιεῖν αὐτὴν
[4]	τόν τε προφητευόμενον ἐπιδεδημηκέναι καὶ	διὰ	τὰ μέγιστα ἁμαρτήματα ἐκείνους ἐγκαταλελεῖφθαι
[4]	τοῖς τοιοῖσδε ζῴοις. ~Εἰ δὲ	διὰ	τὰ μὴ ἀρέσκοντα Κέλσῳ Χριστιανῶν
[4]	ἀνθρώπους, Χριστιανοὺς δὲ καὶ Ἰουδαίους	διὰ	τὰ μὴ ἀρέσκοντα ὑμῖν αὐτῶν
[4]	τὰ προφητικὰ συγκαταθέσεως καὶ τῆς	διὰ	τὰ προφητικὰ εἰς τὸν Ἰησοῦν
[4]	εὖ φρονούντων λέγοι κρείττονα εἶναι	διὰ	τὰ σώματα τάδε τὰ ἄλογα
[4]	προσθέσθαι καταλείποντα λόγον, διαφορὰν διδόντα	διὰ	τὰς ἐπικειμένας ποιότητας τοῖς σώμασι
[4]	τοῖς ὑπὸ Ἰουδαίων λεγομένοις φασὶ	διὰ	τὰς τῶν Ἰουδαίων ἁμαρτίας ἤδη
[4]	ὁ θεὸς ὁ Ζεύς. Καὶ	διὰ	ταῦτα δὴ ἡμεῖς καὶ διὰ
[4]	φύσιν πάντων τῶν ἀλόγων καὶ	διὰ	ταύτην λεγόντων προηγουμένως τὴν πρόνοιαν
[4]	ἁμαρτάνειν ὡς χρήσιμος τῷ ὅλῳ	διὰ	τὴν ἁμαρτίαν ἐσόμενος. ~Ἐπεὶ δὲ
[4]	ἱστορούμενα ἐν τῇ Γενέσει, ὡς	διὰ	τὴν ἁμαρτίαν πυρὶ ἐξαφανισθέντων, παραβάλλει
[4]	εὗδεν. Ἡ οὖν Πενία ἐπιβουλεύουσα	διὰ	τὴν αὑτῆς ἀπορίαν παιδίον ποιήσασθαι
[4]	Ἰσραὴλ» ἐπιστρέψαι, δευτέρως δὲ τὸ	διὰ	τὴν ἐκείνων ἀπείθειαν ἆραι ἀπ´
[4]	ἥττονα εἶναί ποτε τὰ κακά,	διὰ	τὴν ἐν τῷ Θεαιτήτῳ λέξιν,
[4]	παρ´ ἑαυτὸν πάντα ποιήσαντι καὶ	διὰ	τὴν ἕξιν τὰ αἰσθητήρια γυμνάσαντι
[4]	εἰρηνοποιὸς καὶ προθύμως ὑπομένων τοὺς	διὰ	τὴν εὐσέβειαν κινδύνους, εὐλόγως ἂν
[4]	δι´ αὐτὸν δεόμενος γνωσθῆναι ἀλλὰ	διὰ	τὴν ἡμετέραν σωτηρίαν γνῶσιν ἡμῖν
[4]	οὐ μενόντων ἀεὶ ἐν ταὐτῷ	διὰ	τὴν ἤτοι τηροῦσαν τὰ ἐπὶ
[4]	ἄλλας βασιλείας οὔτε καταλειπόμενοι, ὡς	διὰ	τὴν ὀλιγότητα εὐεπιβουλεύτους αὐτοὺς γενέσθαι
[4]	τοὺς δερματίνους» ἠμφιεσμένος χιτῶνας» οὓς	διὰ	τὴν παράβασιν τῶν ἀνθρώπων ἐποίησε
[4]	προφῆται καὶ Μωϋσῆς, ᾧ μεμαρτύρηκε	διὰ	τὴν πολλὴν καθαρότητα ὁ λόγος
[4]	ἰδεῖν ἔθνος ὅλον φιλοσοφοῦν, καὶ	διὰ	τὴν πρὸς τὸ ἀκούειν τῶν
[4]	διὰ τὴν τροφὴν ἄλλας δὲ	διὰ	τὴν σκέπην. Καὶ γὰρ κρεῖττον
[4]	καὶ εἰς ὑπερβολὴν βραχύτεροι κρατοῦμεν	διὰ	τὴν σύνεσιν τῶν θηρίων καὶ
[4]	τῷ πατρὶ καὶ αὐταῖς, βουληθῇ	διὰ	τὴν τοιανδὶ ὑπόληψιν συστήσασθαι τὸν
[4]	ἢ βατράχους ἢ σκώληκας ὑπολαμβάνετε	διὰ	τὴν τοῦ θεοῦ ὑπεροχήν; Ἢ
[4]	δ´ ἀποθνῄσκει, πάλιν δ´ ἀναβιώσκεται	διὰ	τὴν τοῦ πατρὸς φύσιν. Τὸ
[4]	ἀναγκασθῇ εὑρεῖν τέχνας, τινὰς μὲν	διὰ	τὴν τροφὴν ἄλλας δὲ διὰ
[4]	διὰ τὸ σῶμα ἐξευτελίζετε ἀλλὰ	διὰ	τὴν ψυχήν, ὡς οὖσαν ὑποδεεστέραν
[4]	γένει τῶν ἀνθρώπων σωτῆρος· ἵνα	διὰ	τῆς ἀπειλῆς ἐπιστραφῶσι μὲν οἱ
[4]	καὶ κινήσεις τοιάσδε· ἵν´ ἄνθρωποι	διὰ	τῆς ἐν τοῖς ἀλόγοις ζῴοις
[4]	ὁ δὲ ἐκ τῆς ἐλευθέρας	διὰ	τῆς ἐπαγγελίας. Ἅτινά ἐστιν ἀλληγορούμενα·
[4]	τὴν νεφέλην ἦσαν, καὶ πάντες	διὰ	τῆς θαλάσσης διῆλθον, καὶ πάντες
[4]	ἐννοίας γινόμενον· οἳ καὶ φυλαττόμενοι	διὰ	τῆς παρανόμου συνουσίας φθείρειν τὸν
[4]	Ἢ ἡμῖν μὲν ἀναγκαῖον ἀπολογεῖσθαι,	διὰ	τί εἰδὼς οὐκ ἐπανορθοῖ· σοὶ
[4]	εἰδέναι, οὐκ ἐπ´ ἴσης λελέξεται,	διὰ	τί εἰδὼς τὰ ἐν ἀνθρώποις
[4]	περὶ μερίδων λόγου καὶ σαφηνίσαι,	διὰ	τί Ὅτε διεμέριζεν ὁ ὕψιστος
[4]	αὐτὸν εἰδέναι. Εἰ δ´ οἶδεν,	διὰ	τί οὐκ ἐπανορθοῖ; Ἢ ἡμῖν
[4]	πρόχειρος ἐκδοχὴ τῆς λέξεως δηλοῖ,	διὰ	τί οὐχὶ καὶ ἡ ὀργὴ
[4]	δυνατὸν τοῦτο καὶ πρεπόντως γινόμενον,	διὰ	τί οὐχὶ μᾶλλον ζητήσει τις
[4]	σχοίνισμα κληρονομίας αὐτοῦ Ἰσραήλ» καὶ	διὰ	τί πρότερον μὲν ἦν μερὶς
[4]	τοῖς ὅλῃ αἱρέσει φιλοσοφίας ἐγκαλοῦσι	διά	τινα λεγόμενα ὑπὸ προπετοῦς μειρακίου,
[4]	ἐστὶν ἡ τῶν ὀρνίθων ψυχὴ	διὰ	τὸ δι´ αὐτῶν προλέγεσθαι τὰ
[4]	φύσιν οὐ πάντῃ εἶναι μοχθηρὰν	διὰ	τὸ ἐνδέχεσθαι τῷ ὅλῳ συμφέρειν
[4]	γυνὴ αὐτοῦ, γενομένη στήλη ἁλὸς»	διὰ	τὸ ἐστράφθαι εἰς τοὐπίσω, καὶ
[4]	ἰσχυρότεροί τινες εἰσὶν οὐ πάντως	διὰ	τὸ ἦθος, τὸν αὐτὸν τρόπον
[4]	χρόνῳ, πιστευομένων τὰς κρίσεις· οἵτινες	διὰ	τὸ καθαρὸν ἦθος καὶ τὸ
[4]	οἰκονομεῖ γάρ, κἂν κάκιον γίνηται	διὰ	τὸ λογικὸν ἁμαρτάνον μέρος τι
[4]	δελφῖνι ταῦτα πεποίηκεν, ἀλλὰ πάντα	διὰ	τὸ λογικὸν ζῷον, καὶ ὅπως
[4]	τὰ πάντα πεποίηται· προηγουμένως γὰρ	διὰ	τὸ λογικὸν ζῷον τὰ πάντα
[4]	προκειμένην εἰκόνα μὴ παραλαμβάνετε ἀλλὰ	διὰ	τὸ λογικὸν καὶ τοὺς καθεστῶτας
[4]	σοφίας, διαβεβλημένων παρὰ τοῖς πολλοῖς	διὰ	τὸ ξενίζον τῶν νόμων καὶ
[4]	θαυμαστῶν φρεάτων καὶ ἱστορίας ἀξίων	διὰ	τὸ ξένον καὶ παρηλλαγμένον τῆς
[4]	ἐπαρθεῖεν πρὸς τὸ μέγα φρονῆσαι	διὰ	τὸ παραβάλλεσθαι ἀνθρώποις τὰ ἔργα
[4]	τῶν ζῴων τοσοῦτον, ὅσον δύνανται	διὰ	τὸ παραπλήσιον τῆς κακίας καὶ
[4]	μοι ὅμοιόν τι εἰπεῖν τοῖς	διὰ	τὸ πρὸς τοὺς μισουμένους ἔχθος
[4]	τὴν τοῦ ἀνθρώπου μικρότητα οὐ	διὰ	τὸ σῶμα ἐξευτελίζετε ἀλλὰ διὰ
[4]	μυρμήκων, καὶ ὅτε τοῖς κάμνουσι	διὰ	τὸ φέρειν βαρύτατα φορτία βοηθοῦμεν,
[4]	ἢ τάφον; Καὶ ταῦτα δὲ	διὰ	τὸ ὧν οὐδὲν ἔργον θεοῦ,
[4]	κολακεύοντες καὶ πάντῃ καταφρονοῦντες αὐτῶν	διὰ	τὸν βοηθοῦντα τοῦ θεοῦ λόγον
[4]	ἐν τῇ παραδοχῇ τῆς θειότητος	διὰ	τὸν ἐπὶ πλεῖον εὔτονον καὶ
[4]	δὲ καὶ τὴν τοῦ Ἰακὼβ	διὰ	τὸν Ἰωσὴφ πραθέντα εἰς Αἴγυπτον.
[4]	ἀετοῖς δοθὲν φυσικὸν βοήθημα εὑρόντων	διὰ	τὸν λογισμὸν καὶ μετὰ νοῦ
[4]	ἔργα αὐτῶν· οἱ δ´ ἄνθρωποι	διὰ	τὸν λόγον ἀκοῦσαι δυνηθέντες, τίνα
[4]	τὸν παρὰ Πλάτωνι μῦθον ἐξεθέμην	διὰ	τὸν» παρ´ αὐτῷ τοῦ Διὸς
[4]	τραύματα» τῶν ψυχῶν ἡμῶν θεραπεύων	διὰ	τοῦ ἐν αὐτῷ λόγου θεοῦ
[4]	τούτοις διὰ προφητῶν ἀπειλεῖ καὶ	διὰ	τοῦ ἐπιδημήσαντος ὅλῳ τῷ γένει
[4]	δὲ τούτους πάντας μεγάλη ἡ	διὰ	τοῦ Ἰησοῦ ἐπανόρθωσις, οὐ τοὺς
[4]	πάγῳ βουλὴν καταψηφίσεσθαι αὐτοῦ τὸν	διὰ	τοῦ κωνείου θάνατον. Οὕτω δὲ
[4]	σοὶ δέ, μὴ πάνυ ἐμφαίνοντι	διὰ	τοῦ συγγράμματος τὸν Ἐπικούρειον ἀλλὰ
[4]	τὸν λόγον. Θεὸς δὲ δῴη	διὰ	τοῦ υἱοῦ αὐτοῦ, ὅς ἐστι
[4]	μακαριότητα ἐμφύεσθαι ἡμῖν θέλων, πραγματεύεται	διὰ	τοῦ Χριστοῦ καὶ τῆς ἀεὶ
[4]	τῷ θεῷ, φησὶν ὅτι, εἰ	διὰ	τοῦθ´ οἱ ἄνθρωποι διαφέρειν δοκοῦσι
[4]	λογικῶν καὶ μάλιστα σπουδαίων καὶ	διὰ	τοῦθ´ ὑποδεεστέραν, ἐπείπερ ἡ κακία
[4]	ἡ παρ´ ἐκείναις διαδοχὴ αὐτῶν	διὰ	τοὺς ἀνθρώπους εἰς πολλὰ τοῦ
[4]	δι´ οὐδὲν ἄλλο προνοοῦνται ἢ	διὰ	τοὺς ἀνθρώπους, παραπολαύουσι δὲ τῆς
[4]	ἑαυτῷ φαινόμενα δόγματα κρύψαι μὲν	διὰ	τοὺς πολλοὺς ἐν τῷ τοῦ
[4]	διὰ ταῦτα δὴ ἡμεῖς καὶ	διὰ	τοὺς τοιούτους μύθους καὶ ἄλλους
[4]	βορβόρου ἑαυτοὺς μὴ μετροῦντες καὶ	διὰ	τοῦτο ἀποφαινόμενοι περὶ τῶν τηλικούτων
[4]	μισούμενον μὴ ἐλεεῖσθαι, ὅτε μισεῖται.	Διὰ	τοῦτο δὲ μὴ προκεῖσθαι ἐλέγχειν
[4]	οἰκοδομὴν καὶ ναὸν δόξης θεοῦ,	διὰ	τοῦτο καὶ ἡμῖν εὐκτέον ἐστὶ
[4]	ἀνθρώπων καὶ φόνους ἐποίησαν καὶ	διὰ	τοῦτο κατεδικάσθησαν ἀναιρεθῆναι ὡς οὐκέτι
[4]	θυμοὺς μαλθακοὺς καὶ κηρίνους, καὶ	διὰ	τοῦτο νικῶντες, ἐπείπερ ἐπείσθησαν μὴ
[4]	ὃν αὐτὸς ἔπλασε, πεῖσαι δυνάμενον.	Διὰ	τούτων δὴ ὁ πολυΐστωρ καὶ
[4]	φύσεως λόγου. Εἰ μὴ ἄρα	διὰ	τούτων λεληθότως βούλεται ὁ Κέλσος—
[4]	τοῦτο ποιεῖν. Ἐληλέγχθω οὖν καὶ	διὰ	τούτων ὁ Κέλσος μάτην ἡμᾶς
[4]	οἱ εἰς αὐτὸν πιστεύοντες ἐδηλοῦντο	διὰ	τῶν ἀναγεγραμμένων περὶ Λάβαν καὶ
[4]	πεισομένοις αὐτὰς οὐκ ἀχρήστους, εἴτε	διὰ	τῶν ἐπὶ τοὺς καλῶς βεβιωκότας
[4]	μακάριοι ἔσονται, μηδαμῶς τοὺς δαίμονας	διὰ	τῶν θυσιῶν κολακεύοντες καὶ πάντῃ
[4]	τὸ γένος τῶν ἀνθρώπων εἴτε	διὰ	τῶν περὶ κολάσεων ἀπειλῶν, ἃς
[4]	ἀπιθανώτατον. ~Ἐχρῆν οὖν τὸν Κέλσον,	διὰ	τῶν προκειμένων βουλόμενον θειότερα καὶ
[4]	δεινοῖς ὅτι αἱ ἐναργέστεραι προγνώσεις	διὰ	τῶν τοιούτων ζῴων γίνονται, ἅτε
[4]	ἐν μορφῇ θεοῦ» ὑπῆρχε καὶ	διὰ	φιλανθρωπίαν ἑαυτὸν ἐκένωσεν» ἵνα χωρηθῆναι
[4]	τέταρτον πρὸς τὰ ἑξῆς εὐξάμενοι	διὰ	Χριστοῦ τῷ θεῷ ὑπαγορεύομεν. Δοθεῖεν
[4]	ὅλου, καθάρσιον αὐτοῦ ποιεῖν καὶ	διὰ	χρόνου ἐπιστρέφειν τὸ ὅλον πρὸς
[4]	πρόνοια, οὐδὲ κάκιον γίνεται, οὐδὲ	διὰ	χρόνου πρὸς ἑαυτὸν ὁ θεὸς
[4]	κατ´ αὐτοὺς μέλλουσαν Χριστοῦ ἐπιδημίαν	ἰδίᾳ	δὲ Χριστιανοὺς λέγοντας περὶ τῆς
[4]	ποιήσῃ δικαίους» ~Εἶτ´ ἐπεὶ προσωποποιεῖ	ἰδίᾳ	μὲν Ἰουδαίους αἰτιολογοῦντας τὴν κατ´
[4]	ἧττον ἐπεσκοπήθησαν καὶ ἐπανελθόντες τὰ	ἴδια	ἀπειλήφασιν, ἀκωλύτως ποιοῦντες τὰ νενομισμένα.
[4]	Ἰησοῦς ἐδίδαξε, καθαρός ἐστι τῇ	καρδίᾳ»	καὶ πρᾷος καὶ εἰρηνοποιὸς καὶ
[4]	τι κάλυμμα» ἀγνοίας ἐν τῇ	καρδίᾳ	τῶν ἀναγινωσκόντων καὶ μὴ συνιέντων
[4]	Εἰ μὴ ἄρα ἡ τηλικαύτη	εὐσέβεια,	οὔθ´ ὑπὸ πόνων οὔθ´ ὑπὸ
[4]	γὰρ ἂν ἐπιδοὺς ἑαυτὸν τῇ	ἀκριβείᾳ	τῆς τῶν κατὰ τὸν τόπον
[4]	καὶ σώματα ἐπουράνια καὶ σώματα	ἐπίγεια»	καὶ ἄλλη μὲν ἐπουρανίων» σωμάτων
[4]	τούτων γεναρχῶν τοῦ ἔθνους, τῇ	ἐναργείᾳ	καταλαμβανόντων οὐκ εὐκαταφρόνητα ἀνύεσθαι ἐκ
[4]	τῆς μητρὸς φύσιν ἔχων ἀεὶ	ἐνδείᾳ	ξύνοικος. Κατὰ δ´ αὖ τὸν
[4]	ἀρχιτεκτονικήν. Ἡ δὲ τῶν χρειῶν	ἔνδεια	πεποίηκε καὶ τὰ ἐν ἑτέροις
[4]	οὐδὲ μέχρι ὀνόματος χραίνομεν τὰ	θεῖα,	ἀποδεχόμενοι τοῦ Πλάτωνος τὸν ἐν
[4]	Ἡμεῖς μὲν οὖν καὶ τὰ	θεῖα	γράμματα παρίσταμεν ἄτρεπτον λέγοντα τὸν
[4]	ἀληθῶς γε οὐχ εὑρίσκεται ἡ	θεία	γραφὴ σαφῶς παραδεξαμένη ὡς καλῶς
[4]	ὁ θεὸς οὐκ ἐπανορθοῖ οὐδὲ	θείᾳ	δυνάμει ἀπαλλάσσει πάντας τῆς κακίας;
[4]	ἀπιστοῦντας ἤτοι αὐτὸς ἀρρήτῳ καὶ	θείᾳ	δυνάμει ἔν τισιν ἐπιδημεῖ ἢ
[4]	δέ, οὐδ´ οἷόν τε αὐτῷ	θείᾳ	δυνάμει ἐπανορθοῦν; Καὶ ταῦτα δὲ
[4]	οἷόν τε ἦν τῷ θεῷ	θείᾳ	δυνάμει μηδ´ ἐπανορθώσεως δεομένους ποιῆσαι
[4]	ᾠκονόμει ἢ εἰς φῶς αὐτὸς	θείᾳ	δυνάμει προαγαγεῖν πᾶσαν τὴν ἰουδαϊκὴν
[4]	οὐχ οἷόν τε αὐτῷ δυνάμει	θείᾳ	ἐπανορθοῦν, ἐὰν μὴ φύσει τινὰ
[4]	οὐδ´ οἷόν τε αὐτῷ δυνάμει	θείᾳ	ἐπανορθοῦν. Καὶ ἡμεῖς δὲ πολλαχοῦ
[4]	ἡμῶν γράμματα, ἀκάθαρτοι» ~Εἴπερ δὲ	θεία	ἐστὶν ἡ τῶν ὀρνίθων ψυχὴ
[4]	ἦν τοῖς μὴ μέλλουσι τὰ	θεῖα	ζητεῖν καὶ φιλοσοφεῖν τὸ ἀπορεῖν
[4]	νῦν ἐνθάδε δειπνήσειαν. Κἀκείνη μὲν	θεία	ἦν· ὁ δὲ τηλικοῦτος Ὀδυσσεύς,
[4]	τὸν κοινὸν ἀνθρώπων πρὸς τὰ	θεῖα	καὶ ἐπουράνια τάχα δὲ καὶ
[4]	οὐ μόνον συνέσει ἀλλὰ καὶ	θείᾳ	μοίρᾳ κοσμηθεὶς καὶ καταβαλὼν τὸν
[4]	δι´ ὧν αἱ κληδόνες ἀκούονται;	Θεία	οὖν τις ἦν κατὰ τοὺς
[4]	οὐδὲν εὐορκότερον οὐδὲ πρὸς τὰ	θεῖα	πιστότερον εἶναι δοκεῖ, πάντως δή
[4]	Λεκτέον οὖν ὅτι, εἴπερ τις	θεία	φύσις ἦν ἐν αὐτοῖς τῶν
[4]	τοῦ ἐπιστρέψαι τά, ὡς ἡ	θεία	ὠνόμασε μυστικῶς γραφή, ἀπολωλότα πρόβατα
[4]	θεὸς λόγος καὶ σοφία καὶ	ἀλήθεια	καὶ δικαιοσύνη καὶ πᾶν ὅ
[4]	γενναίως ἀνατρέψαι τῇ φαινομένῃ αὐτῷ	ἀληθείᾳ	καὶ τοῖς ὑπὲρ αὐτῆς λογίοις
[4]	βαρβάρων σεμνύνονται ἐπὶ μυστηρίοις καὶ	ἀληθείᾳ·	μόνοι δὲ Ἰουδαῖοι ἔδοξάν σοι
[4]	ὁ νόμος τῇ περὶ ἑκάστου	ἀληθείᾳ	ὁμιλοῦντας αὐτοὺς μὴ ἀναπλάσσειν ἕτερα
[4]	πατρίῳ τινὶ τοῖς λόγοις τούτοις	συνηθείᾳ	καὶ Χριστὸς εἶναι λεγόμενος τοῦ
[4]	τῇ οὑτωσὶ χρωμένῃ τῷ ὀνόματι	συνηθείᾳ,	οὕτω δὲ καὶ ἀναβαίνειν. ~Ἐπεὶ
[4]	φαύλων οἰκονομεῖ. Καὶ ὥσπερ ἡ	συνήθεια	συγκαταβαίνειν φησὶ τοῖς νηπίοις τοὺς
[4]	παράδοξον καὶ γραφῆς ἀξίαν ἐπὶ	ὠφελείᾳ	τῶν ἀκουσομένων. Ἢ τολμάτω τις
[4]	καὶ τοῦ πέμπτου τόμου ἐπ´	ὠφελείᾳ	τῶν ἐντευξομένων καὶ διανύσαι κἀκεῖνον
[4]	τὸ Ἀρθήσεται ἀφ´ ὑμῶν ἡ	βασιλεία	τοῦ θεοῦ καὶ δοθήσεται ἔθνει
[4]	περὶ τῆς μακαρίας ἐν τῇ	βασιλείᾳ	τοῦ θεοῦ τοῖς ἀξίοις ὑπ´
[4]	τοῖς κτήνεσι καὶ χλόην τῇ	δουλείᾳ	τῶν ἀνθρώπων, τοῦ ἐξαγαγεῖν ἄρτον
[4]	ἐν δόξῃ» καὶ σπειρόμενα ἐν	ἀσθενείᾳ	ἐγείρεται ἐν δυνάμει» καὶ σπειρόμενα
[4]	σώματα ἑτέρων δὲ φέρ´ εἰπεῖν	κτήνεια	καὶ ἄλλων θήρεια; Ἐχρῆν δ´
[4]	ἔστι δ´ ἀκολουθία τε καὶ	θεραπεία	καὶ πόλεμοι καὶ νῖκαι καὶ
[4]	λόγου θεῶν διαφοράς, τῶνδε μὲν	ἀνθρώπεια	κατασκευαζόντων σώματα ἑτέρων δὲ φέρ´
[4]	εἶθ´ ὕστερον καταφρονήσασαι ἀπέθεντο τὰ	προσωπεῖα	καὶ ὑπὸ τῶν νόμων μὴ
[4]	πρῶτον μὲν ἔξω πόλεως καὶ	προσωπεῖα	περικείμεναι αἱ ἑταῖραι ἐξεμίσθουν ἑαυτὰς
[4]	φέρ´ εἰπεῖν κτήνεια καὶ ἄλλων	θήρεια;	Ἐχρῆν δ´ αὐτόν, ὁρῶντα θεοὺς
[4]	αὐτῷ προφητικοὺς λόγους. Καὶ μάλιστα	χρεία	ἡμῖν πρὸς τὰ νῦν ἑξῆς
[4]	ἢ μετέχειν θείου πνεύματος. Οὐ	χρεία	οὖν εἰς τὴν τοῦ Χριστοῦ
[4]	Ὅλης δ´ εἰς ταῦτα πραγματείας	χρεία·	περὶ ἧς οὐκ ὀλίγα ἐν
[4]	διδάσκων ἡμᾶς συνοίσειν μὲν τῇ	χρείᾳ	τι τοῦ παντὸς καὶ τοὺς
[4]	ἑρμηνεύειν οὐκ ἀπαιτεῖ ἡ προκειμένη	πραγματεία·	προηγουμένως γὰρ ἐν τοῖς εἰς
[4]	Εἰ δέ τι καὶ ἐπὶ	γοητείᾳ	φρονοῦσιν ἄνθρωποι, ἤδη καὶ κατὰ
[4]	ζωγράφος οὔτ´ ἀγαλματοποιὸς ἐν τῇ	πολιτείᾳ	αὐτῶν ἦν, ἐκβάλλοντος πάντας τοὺς
[4]	καὶ ἁρμόζοντας τῇ πανταχοῦ καθεστώσῃ	πολιτείᾳ·	ἐπεὶ μὴ οἱ πρότερον δοθέντες
[4]	καὶ λατρεύσῃς αὐτοῖς. Οἵα δὲ	πολιτεία	ἦν ὅλου ἔθνους, παρ´ ᾧ
[4]	ἐπεὶ πόλεις ᾤκισαν καὶ χρῶνται	πολιτείᾳ	καὶ ἀρχαῖς καὶ ἡγεμονίαις, τοῦτ´
[4]	τις ἐνατενίσαι τῇ ἀρχῆθεν αὐτῶν	πολιτείᾳ	καὶ τῇ τῶν νόμων διατάξει,
[4]	ἐστιν οἰωνισμὸς ἐν Ἰακώβ, οὐδὲ	μαντεία	ἐν Ἰσραήλ· κατὰ καιρὸν ῥηθήσεται
[4]	μαντικοῖς, ἀλλ´ ἐκείνοις παραχωρήσας τὰ	πρωτεῖα	ὑπὲρ Αἰγυπτίους, τοὺς τὰ ἄλογα
[4]	καὶ πέμπτης παρὰ τὰ τέσσαρα	στοιχεῖα	αὐτὸν εἶναι φύσεως· πρὸς ὃν
[4]	τῶν λεγομένων ὡς περὶ ἑνὸς	ἀκολουθίᾳ	ἡ ἀρὰ τοῦ Ἀδὰμ κοινὴ
[4]	γοῦν ἐστιν ἡγεμών, ἔστι δ´	ἀκολουθία	τε καὶ θεραπεία καὶ πόλεμοι
[4]	δεομένῳ καθαρσίου, ὅταν πολλὴ ἡ	κακία	γένηται ἐν αὐτῷ. ~Μετὰ ταῦτά
[4]	διὰ τοῦθ´ ὑποδεεστέραν, ἐπείπερ ἡ	κακία	ἐστὶν ἐν αὐτῇ, τί μᾶλλον
[4]	ἡμῖν ἑκάστῳ κἂν συγχρήσηται τῇ	κακίᾳ	τῶν φαύλων εἰς τὴν διάταξιν
[4]	πάνθ´ ὁντιναοῦν, μάλιστα κεχυμένῃ τῇ	κακίᾳ	χρώμενον, νυκτερίδα καὶ σκώληκα καὶ
[4]	φαύλου καὶ κεχυμένου ἐν τῇ	κακίᾳ	ψυχὴν φήσομεν καταλείπεσθαι ὑπὸ τοῦ
[4]	ταχθησομένους, φησίν· Ἐν μεγάλῃ δ´	οἰκίᾳ	οὐκ ἔστι μόνον σκεύη χρυσᾶ
[4]	πρὸς σωτηρίαν τῶν ἐν τῇ	καλίᾳ	νεοσσῶν τὸν λεγόμενον ἀετίτην λίθον
[4]	οἱ οἱονεὶ πόλεμοι τῶν μελισσῶν	διδασκαλία	ἔγκειται πρὸς τὸ δικαίους καὶ
[4]	καὶ βασανιστηρίων· ἤρκει γὰρ ἡ	διδασκαλία,	ὅτε ἐξῆλθεν ὁ σπείρων τοῦ
[4]	τῆς εἰλικρινοῦς καὶ καθαρᾶς θεοσεβείας	διδασκαλία,	παραλαβόντας νόμους καινοὺς καὶ ἁρμόζοντας
[4]	μαρτυρεῖ Ἑβραίοις, τὰ ἱερὰ αὐτῶν	βιβλία	ἐν Ἑβραίων ἔχουσι διαλέκτῳ καὶ
[4]	τὸν Κέλσον μὴ ἀνεγνωκέναι τὰ	βιβλία,	ἐπεὶ πολλαχοῦ οὕτως ἐπιτετεῦχθαί μοι
[4]	περὶ τῆς Ἰουδαίων ἀρχαιότητος δύο	βιβλία,	ἵνα γνῷ, τίνα τρόπον ἀρχαιότερος
[4]	Κέλσος τὰ Ἰουδαίων καὶ Χριστιανῶν	βιβλία	καὶ οἴεται τοὺς ἀλληγοροῦντας αὐτὰ
[4]	ὁ κατὰ Χριστιανῶν ἄλλα δύο	βιβλία	συντάξας, τάχα ἡμῖν φιλονεικῶν οὓς
[4]	αὐτοὺς χρησίμῳ τὸ ἐν τῇ	ἀπαγγελίᾳ	πρέπον. Καὶ καθόλου γε περὶ
[4]	τῶν τοιούτων χρῆσιν ὡς ἐν	ἐπαγγελίᾳ	γοήτων κειμένην. Πλὴν ἀλλὰ δεδόσθω
[4]	ἥττω καὶ πλείω γένοιτ´ ἄν·	μία	γὰρ ἡ τῶν ὅλων φύσις
[4]	Ἰησοῦ ἐπανόρθωσις, οὐ τοὺς ἐν	μιᾷ	γωνίᾳ τῆς οἰκουμένης βουληθέντος μόνους
[4]	εἰ καὶ κατὰ τὴν ἀλήθειαν,	μία	ἐς ἀμοιβὴν παλίντροπον ἰοῦσά ἐστιν
[4]	σῶμα» ὅτι καὶ κατ´ αὐτοὺς	μία	ἐς ἀμοιβὴν παλίντροπον ἰοῦσα καὶ
[4]	τῶν προειρημένων σωμάτων φύσις καὶ	μία	ἐς ἀμοιβὴν παλίντροπον ἰοῦσα καὶ
[4]	ὅλων φύσεως ὅτι, εἰ καὶ	μία	ἐστὶ καὶ ἡ αὐτὴ τῷ
[4]	αὗται γάρ εἰσι δύο διαθῆκαι,	μία	μὲν ἀπὸ ὄρους Σινᾶ, εἰς
[4]	ποτ´ ἄν; Εἰ γὰρ καὶ	μία	τῶν ὅλων φύσις καὶ ἡ
[4]	ἀπ´ αὐτῆς τοῦ νόμου, ἵνα	μηδεμία	πρόφασις ᾖ τῆς τῶν ἀγαλμάτων
[4]	δεδωκότι κυρίῳ τὰ ἐν τῷ	Ἱερεμίᾳ	γεγραμμένα, ἵνα καὶ ἡμῖν δῷ
[4]	λόγοι, περὶ ὧν ἐν τῷ	Ἱερεμίᾳ	γέγραπται, ὡς τοῦ κυρίου πρὸς
[4]	παιδεύσῃς με» ἐν δὲ τῷ	Ἱερεμίᾳ·	Παίδευσον ἡμᾶς, κύριε, πλὴν ἐν
[4]	καὶ ἐν τῇ Χριστοῦ δ´	ἐπιδημίᾳ	ἐπανορθοῖ τῷ κατὰ χριστιανισμὸν λόγῳ
[4]	μεταβάλλειν παρουσίᾳ δυνάμεως θεοῦ καὶ	ἐπιδημίᾳ	τοῦ λόγου εἰς ἀνθρώπους τινά,
[4]	τινες, ἐν τῇ εἰς Αἴγυπτον	ἀποδημίᾳ	συντυχὼν καὶ τοῖς τὰ Ἰουδαίων
[4]	Ἰσαὰκ ἐπὶ τῇ τοῦ Ἰακὼβ	ἀποδημίᾳ	τάχα δὲ καὶ τὴν τοῦ
[4]	ἐν ἀφθαρσίᾳ» καὶ σπειρόμενα ἐν	ἀτιμίᾳ	ἐγείρεται ἐν δόξῃ» καὶ σπειρόμενα
[4]	συγκαταβαίνει τῇ προνοίᾳ καὶ τῇ	οἰκονομίᾳ	τοῖς ἀνθρωπίνοις πράγμασιν. Ἡμεῖς μὲν
[4]	πλείονα λέγει τῶν ἀλόγων ζῴων	ἐγκώμια,	τοσούτῳ πλεῖον, κἂν μὴ θέλῃ,
[4]	ἡμεῖς ὅτι ἐστὶ καὶ σώματα	ἐπουράνια	καὶ σώματα ἐπίγεια» καὶ ἄλλη
[4]	ἀνθρώπων πρὸς τὰ θεῖα καὶ	ἐπουράνια	τάχα δὲ καὶ αὐτὸν τὸν
[4]	εἰσελθὼν βεβαρημένος εὗδεν. Ἡ οὖν	Πενία	ἐπιβουλεύουσα διὰ τὴν αὑτῆς ἀπορίαν
[4]	δὴ εὐωχίας οὔσης ἀφίκετο ἡ	Πενία	καὶ ἦν περὶ τὰς θύρας.
[4]	γὰρ οἱ θεοὶ τῶν ἐθνῶν	δαιμόνια»	καὶ ἀνέγνωμεν ὅτι Ὁ θεὸς»
[4]	οἱ Χάριτές τε θεαὶ καὶ	πότνια	Πειθὼ ὅρμους χρυσείους ἔθεσαν χροΐ·
[4]	τῶν λοιπῶν φαύλων παραβάλλοιντο ἐν	γωνίᾳ	βορβόρου καλινδουμένοις σκώληξιν. Εἰ δ´
[4]	συνεδρεύουσιν ἢ σκώληξιν ἐν βορβόρου	γωνίᾳ	ἐκκλησιάζουσι καὶ πρὸς ἀλλήλους διαφερομένοις,
[4]	φησὶν ὡς ἄρα Ἰουδαῖοι ἐν	γωνίᾳ	που τῆς Παλαιστίνης συγκύψαντες, παντελῶς
[4]	ἐπανόρθωσις, οὐ τοὺς ἐν μιᾷ	γωνίᾳ	τῆς οἰκουμένης βουληθέντος μόνους θεραπεύεσθαι
[4]	ὅτι σκώληκές εἰσιν οὗτοι ἐν	γωνίᾳ	τοῦ ἐν τῷ βίῳ τῶν
[4]	εἰσιν οὗτοι σκώληκες ἐν βορβόρου	γωνίᾳ	τοῦ τῆς ἀμαθίας καὶ ἀγνοίας
[4]	τις εἶναι ἑκάστῳ δαιμόνων εἴδει	κοινωνία	πρὸς ἕκαστον εἶδος ζῴων. Καὶ
[4]	Χριστιανῶν κατὰ ταῦτα πρὸς φιλοσοφίαν	συμφωνίᾳ,	οὐδ´ ὅση βλάβη κωλυτικὴ γίνεται
[4]	τὸ ῥητὸν τοῦ κατηγορεῖσθαι φανέντα	ἄξια	ἔθηκεν ἐν μοίρᾳ κατηγορίας καὶ
[4]	φαῦλα καὶ ἐλέους καὶ μίσους	ἄξια.	Παρακαλοῦμεν δὲ τὸν ἐντυγχάνοντα τῇ
[4]	φάσκωσι, σεμνά ἐστι καὶ λόγου	ἄξια	τὰ ἀπαγγελλόμενα, ἐὰν δ´ ἡμεῖς
[4]	πρὸς αὐτὸν ὅτι, εἴπερ αἰσχύνης	ἄξια	τὰ κατὰ τὴν πρώτην ἐκδοχὴν
[4]	προσκυνήσῃς αὐτοῖς καὶ λατρεύσῃς αὐτοῖς.	Οἵα	δὲ πολιτεία ἦν ὅλου ἔθνους,
[4]	Κέλσος, οὐκ ἂν εἶπεν οὐχ	οἷα	ἀλληγορίαν ἐπιδέχεσθαι εἶναι τὰ γράμματα
[4]	ἀλληγορεῖν αὐτά, ἔστι δ´ οὐχ	οἷα	ἀλληγορίαν ἐπιδέχεσθαί τινα ἀλλ´ ἄντικρυς
[4]	κατὰ τὸ δυνατὸν παριστάσης ὅτι	ὁμοία	ἀπ´ ἀρχῆς εἰς τέλος ἐστὶν
[4]	πρόσκειται καὶ τοῖς θνητοῖς ἐμπολιτεύεται·	ὁμοία	δ´ ἀπ´ ἀρχῆς εἰς τέλος
[4]	ὑπόθεσιν τῷ Κέλσῳ ὅτι, εἴπερ	ὁμοία	ἐστὶν ἀπ´ ἀρχῆς εἰς τέλος
[4]	τε καὶ ἱέραξ καὶ τὰ	ὅμοια	τούτοις. Καὶ ὡς ἐπίπαν οὐ
[4]	αὐτόθεν δηλοῦντα ἕτερον δὲ ἐν	ὑπονοίᾳ	ἀπαγγέλλοντα διαιρεῖν εἰς εἴδη πολλά,
[4]	εἰς παράστασιν μειζόνων καὶ ἐν	ὑπονοίᾳ	δηλουμένων· ὁποῖά ἐστι καὶ τὰ
[4]	ἐροῦμεν· ἆρα μόνοις Ἕλλησιν ἐν	ὑπονοίᾳ	ἔξεστι φιλοσοφεῖν, ἀλλὰ καὶ Αἰγυπτίοις,
[4]	τὰ πάντων, ἅτε συνεργοῦντα τῇ	προνοίᾳ	ἀποδεκτέον, καὶ οὐ μόνης προνοίας
[4]	κατὰ βραχὺ καταφθειρομένην ἐκδιαιτηθῆναι. Ἡ	πρόνοια	δὲ τὸ σεμνὸν τοῦ λόγου
[4]	ζώπυρα παντὸς γένους εἰσάγεσθαι ἔνδον	προνοίᾳ	θεοῦ, ἵν´ ἔχῃ πάντων σπέρματα
[4]	τῇ οὐσίᾳ ἄτρεπτος συγκαταβαίνει τῇ	προνοίᾳ	καὶ τῇ οἰκονομίᾳ τοῖς ἀνθρωπίνοις
[4]	καὶ τοῦτ´ οὔ ποτ´ ἀπολείπει	πρόνοια,	οὐδὲ κάκιον γίνεται, οὐδὲ διὰ
[4]	ὁ κόσμος φθαρῇ· οὕτως οἱονεὶ	πρόνοιά	τις ἐφέστηκε τοῖς κακοῖς, τοσοῖσδε
[4]	λογικοῦ. Καὶ οὐδέ ποτε ἀπολείψει	πρόνοια	τὸ ὅλον· οἰκονομεῖ γάρ, κἂν
[4]	ἄλλα τῶν ἀλόγων· οὕτως ἡ	πρόνοια	τῶν μὲν λογικῶν προηγουμένως προνοεῖ,
[4]	γνῶναι δυνατόν, ἐὰν μὴ θεοῦ	ἐπιπνοίᾳ	καὶ τίνα τὰ κακὰ τρανωθῇ
[4]	συγκριτὴ τῇ ὑπεροχῇ τοῦ θεοῦ.	Ποία	δὴ μικρότης; Ἀποκρίνασθέ μοι, ὦ
[4]	μειζόνων καὶ ἐν ὑπονοίᾳ δηλουμένων·	ὁποῖά	ἐστι καὶ τὰ περὶ φρέατα
[4]	ἢ καὶ τῶν ἔτι ἀρχαιοτέρων,	ὁποῖά	ἐστι τὰ Ἀριστοβούλου. Στοχάζομαι δὲ
[4]	Ἔνθα δ´ ἔσαν στρουθοῖο νεοσσοί,	νήπια	τέκνα, ὄζῳ ἐπ´ ἀκροτάτῳ πετάλοις
[4]	τήνδε γυναῖκα Πανδώρην, ὅτι πάντες	Ὀλύμπια	δώματ´ ἔχοντες δῶρον ἐδώρησαν, πῆμ´
[4]	ἀλλ´ οὐδὲ τὰ σπουδαῖα καὶ	μακάρια,	εἴτε, ὡς ὑμεῖς φατε, οἱ
[4]	φησι τὸν θεὸν τοῖς υἱοῖς	ὀνάρια	καὶ προβάτια καὶ καμήλους δεδωρῆσθαι·
[4]	ἀναιροῦμεν ὡς καὶ τὰ μὴ	ἄγρια	τῶν ζῴων. Δοῦλα οὖν πάντα
[4]	καὶ αἱροῦσιν ἄνθρωποι θηρία καὶ	θηρία	ἀνθρώπους ἁρπάζει, πολλή ἐστι διαφορὰ
[4]	ὑπὸ θηρίων ἡρπάζοντο καὶ ἠσθίοντο,	θηρία	δ´ ὑπ´ ἀνθρώπων ἥκιστα ἡλίσκετο.
[4]	ὑπὸ θηρίων ἡρπάζοντο καὶ ἠσθίοντο,	θηρία	δ´ ὑπ´ ἀνθρώπων ἥκιστα ἡλίσκετο.
[4]	θεὸς ἡμῖν δέδωκεν αἱρεῖν τὰ	θηρία	δύνασθαι καὶ καταχρήσασθαι, ἐροῦμεν ὅτι
[4]	κρεῖττον, οὗ δοκεῖ ἔχειν τὰ	θηρία.	Ἡμεῖς γοῦν οἱ πολλῶν τῷ
[4]	ὅτι, εἰ καὶ αἱροῦσιν ἄνθρωποι	θηρία	καὶ θηρία ἀνθρώπους ἁρπάζει, πολλή
[4]	ἀνθρώπων ἁλωτὰ δέδωκεν εἶναι τὰ	θηρία	καὶ ταῖς ἀπὸ συνέσεως ὑφισταμέναις
[4]	μὲν βουλόμεθα, ἔχομεν τὰ τηλικαῦτα	θηρία	κατακεκλεισμένα, ὅτε δὲ χρῄζομεν τροφῆς
[4]	καὶ ἐσθίεσθαι, μηκέτι δὲ τὰ	θηρία	ὑπ´ ἀνθρώπων ἁλίσκεσθαι; Εἴπερ γὰρ
[4]	παρὰ σφίσιν γεγονέναι λεγόντων καὶ	τεκμήρια	τούτων παρεχομένων ἑκάστων, φησὶν ὡς
[4]	καὶ διὰ τὴν ἕξιν τὰ	αἰσθητήρια	γυμνάσαντι πρὸς διάκρισιν καλοῦ καὶ
[4]	πολιτείας αὐτῶν. Ἦν δὲ καὶ	δικαστήρια	τῶν δικαιοτάτων καὶ ἀπόδειξιν ὑγιοῦς
[4]	πᾶσαν τὴν ἰουδαϊκὴν γραφήν, περιέχουσαν	μυστήρια	τῆς τοῦ θεοῦ βασιλείας; Εἶτα
[4]	καὶ λίθων τινῶν δυνάμεις ἐπὶ	σωτηρίᾳ	τῶν νεοσσῶν, οἷς ἂν ἐπιτύχωσιν
[4]	ὡς διέσπειρεν υἱοὺς Ἀδάμ, ἔστησεν	ὅρια	ἐθνῶν κατ´ ἀριθμὸν ἀγγέλων θεοῦ·
[4]	ἀλληγοροῦντα, εἴτ´ ἐπιτυγχάνοντα ἐν τῇ	ἀλληγορίᾳ	εἴτε καὶ μή, ἐροῦμεν· ἆρα
[4]	Παῦλος ἐν τῇ πρὸς Ἀθηναίους	δημηγορίᾳ	ἐδίδαξε. Κἂν ὁ θεὸς τοίνυν
[4]	ὀνόματα συναπτόμενα τῇ τοῦ θεοῦ	προσηγορίᾳ,	ὡς οὐ μόνον τοὺς ἀπὸ
[4]	ἐπιδημίαν, οὐχ ὑποκείμεθα τῇ Κέλσου	κατηγορίᾳ.	Ὅμως δ´ ἀπολογησόμεθα ὅτι οὐ
[4]	τῶν Στωϊκῶν συναγορεύει· ἐπὰν δὲ	κόρια,	περὶ ἐκπυρώσεως τοῦ κόσμου μεμαθηκότα
[4]	κατὰ τὸν βίον γοῦν χρειῶν	ἀπορία	συνέστησε τοῦτο μὲν γεωργικὴν τοῦτο
[4]	τροφήν· ἡ δὲ τῆς σκέπης	ἀπορία	τοῦτο μὲν ὑφαντικὴν τὴν μετὰ
[4]	ἐδόκει αὐτῷ κατηγορίαν περιέχειν ἡ	ἱστορία,	ἐκτίθεται αὐτήν, ὅπου δὲ σωφροσύνης
[4]	Κέλσος τῇ κατὰ τὸν Φαέθοντα	ἱστορίᾳ,	ἑνὶ σφάλματι, τῷ περὶ τοῦ
[4]	αἰνίσσηται ἡ κατὰ τὸν πύργον	ἱστορία	κειμένη ἐν τῇ Γενέσει ἀλλ´
[4]	ἀποκρίνειν χωρίον, κἀκεῖνο αὐτοῖς εἶναι	πάτρια	μνήματα, λεκτέον ὅτι ὅσῳ πλείονα
[4]	ἑαυτοῖς περιτιθέντες θεοῖς, καὶ ἄλλα	μυρία.	Εὐλόγως οὖν ἐκβάλλει τῆς ἑαυτοῦ
[4]	γοῦν ἀρχαιόταται ἱστορίαι, καίτοι γε	μυρία	ὅσα κατηγοροῦσαι τῶν ἁμαρτανόντων, ἀρρητοποιοὺς
[4]	παρ´ αὐτοῖς ἱερέων καὶ θυσιῶν,	μυρία	σύμβολα περιεχουσῶν τοῖς φιλομαθοῦσι σαφηνιζόμενα;
[4]	παθεῖν; Καὶ ἄλλα δ´ ἂν	μυρία	τοιαῦτα εὕροι τις παραδείγματα, παριστάντα
[4]	θαυμαστῇ τινι καὶ παντάπασιν ἀναισθήτῳ	μωρίᾳ	συνάπτουσαι. Ἔοικε δὲ περὶ τῶν
[4]	ὀφθαλμούς μου, καὶ κατανοήσω τὰ	θαυμάσιά	σου ἐκ τοῦ νόμου σου.
[4]	ὀφθαλμούς μου, καὶ κατανοήσω τὰ	θαυμάσιά	σου ἐκ τοῦ νόμου σου.
[4]	ὑπονοιῶν αἰνισσομένην τινὰ μεγάλα καὶ	θαυμάσια	τοῖς θεωρῆσαι αὐτὰ δυναμένοις; Εἶτ´
[4]	τῆς περὶ θεοῦ ὑγιοῦς ὑπολήψεως	φαντασίᾳ	δ´ εὐσεβείας ἤτοι ἄλογα ζῷα
[4]	φυτῶν καὶ δένδρων καὶ πόας	παραπλήσιά	ἐστιν ἀλλήλοις, καὶ ὅτι οὐδεὶς
[4]	αὐτὸν ἡμεῖς οὐδ´ ἐροῦμεν τὰ	παραπλήσια	περὶ τῶν τὴν τῶν ὅλων
[4]	γενώμεθα αὐτοῦ υἱοί, ἐπὶ τὰ	παραπλήσια	προτρέπων καὶ διδάσκων εἰς πάντας
[4]	ἐν τῷ συγγράμματι αὐτοῦ οἰκοδομῆς	παραπλήσια	τῇ οἰκοδομῇ τῶν εἰπόντων· Δεῦτε
[4]	γινώσκοντες ἡμεῖς καὶ τὰ τούτοις	παραπλήσια	τηρεῖν βουλόμεθα μυστικῶς εἰρημένην ἐντολὴν
[4]	οἱ νικῶντες τὴν δριμυτάτην πρὸς	ἀφροδίσια	ὄρεξιν, πολλῶν ποιήσασαν τοὺς θυμοὺς
[4]	διὰ τὰ ἁμαρτήματα εἴς τινα	δημόσια	ἔργα χρήσιμα τῷ παντὶ καταδικαζόμενον
[4]	αὐτῶν ἐν φθορᾷ ἐγείρεται ἐν	ἀφθαρσίᾳ»	καὶ σπειρόμενα ἐν ἀτιμίᾳ ἐγείρεται
[4]	τὸ πονηρότατον. Μένων γὰρ τῇ	οὐσίᾳ	ἄτρεπτος συγκαταβαίνει τῇ προνοίᾳ καὶ
[4]	μανθανέτω ὅτι ὁ λόγος» τῇ	οὐσίᾳ	μένων λόγος οὐδὲν μὲν πάσχει
[4]	μελλόντων προγνωστικὴ καὶ ἐπὶ τοσοῦτον	πλουσία,	ὡς ἐκ περιουσίας καὶ τῷ
[4]	Εἰ δὲ χρὴ λέγειν μεταβάλλειν	παρουσίᾳ	δυνάμεως θεοῦ καὶ ἐπιδημίᾳ τοῦ
[4]	θεὸν τοῖς υἱοῖς ὀνάρια καὶ	προβάτια	καὶ καμήλους δεδωρῆσθαι· καὶ οὐχ
[4]	γεγένηται διάβολος καὶ τίς ἡ	αἰτία	τοῦ συναποστῆναι αὐτῷ τοὺς καλουμένους
[4]	ὀρνίθων μαντικὴν οὐ συμπεφώνηται ἡ	αἰτία	τοῦ τρόπου τῆς μαντείας· ἐπειδήπερ
[4]	τῶν ἀνθρώπων ἐπιδεικτιῶντας; Οὐ γὰρ	ἐπιδεικτιᾷ	ὁ θεὸς πρὸς ἡμᾶς, βουλόμενος
[4]	γὰρ ἐχρῆν αὐτὸν ἀποφαινόμενον καὶ	ἐναντία	λέγειν οὐ μόνον ἡμῖν προθέμενον
[4]	κάμνουσι διὰ τὸ φέρειν βαρύτατα	φορτία	βοηθοῦμεν, τί μάτην τὸ τοιοῦτον
[4]	εἴτε καὶ αὐτὸς ἀναβαίνων τῇ	σοφίᾳ	εὑρών, ἐν τῇ περὶ ζῴων
[4]	ὅς ἐστι θεὸς λόγος καὶ	σοφία	καὶ ἀλήθεια καὶ δικαιοσύνη καὶ
[4]	ζῴου νενευκέναι βοηθήματα ὅτι οὐ	σοφία	οὐδὲ λόγος ἐστὶν ἐν αὐτοῖς
[4]	Κατὰ γὰρ ἑκάστην γενεὰν ἡ	σοφία	τοῦ θεοῦ εἰς ψυχάς, ἃς
[4]	ἐστιν ἐκ τῶν διαφόρων ἐν	φιλοσοφίᾳ	αἱρέσεων· καθ´ ἡμᾶς δὲ οὐδεὶς
[4]	πολλοὶ γὰρ καὶ οἱ ἐν	φιλοσοφίᾳ	νόθοι— οὐδέ φημι πὼ ὅτι
[4]	ἐν σκότῳ που κρυφίους ἐπιμαρτυρόμενοι.	Κρύφια	γὰρ καὶ οὐκ ἐν φωτὶ
[4]	οὐ προνοίας ἐστὶν ἔργον, ἀλλὰ	συντυχία	τις ἀτόμων τὰς τοσαύτας ποιότητας
[4]	οἱονεὶ ὡρισμένα φησὶν εἶναι τὰ	κακά,	ἀναιρῶν δόγμα κάλλιστον περὶ τοῦ
[4]	τῷ μήτε ἥττω μήτε πλείονα	κακὰ	γεγονέναι ἢ εἶναι ἢ ἔσεσθαι
[4]	οἴεται δύνασθαι ἡμᾶς μαθεῖν, φάσκων·	Κακὰ	δ´ ἐν τοῖς οὖσιν οὔτε
[4]	ἐστίν, ἥτις ἐστὶ τὸ κακόν·	κακὰ	δὲ καὶ αἱ ἀπ´ αὐτῆς
[4]	τὸ ἥττονα εἶναί ποτε τὰ	κακά,	διὰ τὴν ἐν τῷ Θεαιτήτῳ
[4]	μὲν οὖν ὅτι οὐκ ἔστι	κακὰ	ἐκ θεοῦ· καὶ κατὰ τὸν
[4]	δὲ τὰ ἀγαθὰ οὔτε τὰ	κακὰ	ἐν τοῖς θνητοῖς ἐλάττω ἢ
[4]	Πλάτωνι Σωκράτης· Ἀλλ´ οὔτε τὰ	κακὰ	ἐξ ἀνθρώπων ἀπολέσθαι δυνατὸν οὔτε
[4]	στόματος κυρίου οὐκ ἐξελεύσεται τὰ	κακὰ	καὶ τὸ ἀγαθόν» τὸ δὲ
[4]	εἶναι τὴν κακίαν καὶ τὰ	κακὰ	καὶ τῷ ἰδίῳ λόγῳ ἄπειρα.
[4]	καταγέλαστος φαίνεται Κέλσος, οἰόμενος τὰ	κακὰ	μήτε πλείω μήτε ἥττω γενέσθαι
[4]	δὲ καὶ ψεῦδος ἄλλως μὲν	κακά,	μόνως δ´ ἂν ὡς ἐν
[4]	δύνασθαι ἀπολέσθαι ἐξ ἀνθρώπων τὰ	κακά»	~Οὐκ οἶδα δὲ τίνα τρόπον
[4]	τοῖς ὕδασιν ἥττονα ἔχει τὰ	κακὰ	παρὰ τὸν πρὸ τοῦ καθαίρεσθαι
[4]	αὐτῶν τὰ μὲν ἀγαθὰ καὶ	κακὰ	τίθενται ἐν προαιρέσει μόνῃ, πάντα
[4]	θεοῦ ἐπιπνοίᾳ καὶ τίνα τὰ	κακὰ	τρανωθῇ καὶ πῶς ὑπέστη δηλωθῇ
[4]	ἐκ θεοῦ μὲν οὐκ ἔστι	κακά,	ὕλῃ δὲ πρόσκειται καὶ τοῖς
[4]	ἐκ θεοῦ μὲν οὐκ ἔστι	κακά,	ὕλῃ δὲ πρόσκειται καὶ τοῖς
[4]	λέγω τὰ λοιπὰ ἐν ἀνθρώποις	κακά,	ὧν οὐ ταχέως οὐδ´ οἱ
[4]	πολλὰ γοῦν ἴσασιν ἀλεξιφάρμακα καὶ	ἀλεξίκακα	καὶ δὴ καὶ λίθων τινῶν
[4]	τῶν ζῴων περὶ τὰ φυσικὰ	ἀλεξιφάρμακα	εἴτε ἐμπειρίαν εἴτε φυσικήν τινα
[4]	καὶ ἀετοί· πολλὰ γοῦν ἴσασιν	ἀλεξιφάρμακα	καὶ ἀλεξίκακα καὶ δὴ καὶ
[4]	ἄλλα ὑπὸ τῶν ζῴων γινώσκεσθαι	ἀλεξιφάρμακα,	τί οὖν τοῦτο πρὸς τὸ
[4]	~Ὅθεν εἴπερ ἄλλο τι Μωϋσέως	τεθαύμακα,	καὶ τὸ τοιοῦτον θαύματος ἀποφανοῦμαι
[4]	καὶ λύκον καὶ ἀετὸν καὶ	ἱέρακα	τῆς τῶν ἀνθρώπων φύσεως εἶναι
[4]	γελοιότερον μεταφράζειν τὰ γεγραμμένα, τὸν	κόρακα»	εἰς κορώνην μετείληφε καὶ οἴεται
[4]	τὸ στόμα σου πῦρ. Ἰδοὺ	κατέστακά	σε σήμερον ἐπὶ ἔθνη καὶ
[4]	καθαρὰ μὲν ἀνὰ τέσσαρα καὶ	δέκα	ἀκάθαρτα δὲ ἀνὰ τέσσαρα· ἁπλῶς
[4]	θεογονίας καὶ τὰς περὶ θεῶν	δώδεκα	ἱστορίας ἀναγινώσκωσι, σεμνοποιοῦσιν αὐτὰς ταῖς
[4]	ἄλλοι τῶν φιλοσοφησάντων εἰρήκασι γυμνασίου	ἕνεκα	γεγονέναι τῷ λογικῷ ζῴῳ. Φησὶ
[4]	ἑαυτόν. Ἀλλ´ οὐδὲ πιθήκων μὲν	ἕνεκα	ὀργίζεται οὐδὲ μυῶν· ἀνθρώποις δὲ
[4]	ὁ θεὸς ἐπιστρέφει, οὐδ´ ἀνθρώπων	ἕνεκα	ὀργίζεται, ὥσπερ οὐδὲ πιθήκων οὐδὲ
[4]	ἀὴρ καὶ ἄστρα, καὶ ἡμῶν	ἕνεκα	πάντα, καὶ ἡμῖν δουλεύειν τέτακται.
[4]	ἕκαστα τῆς τοῦ ὅλου σωτηρίας	εἵνεκα	γίνεταί τε καὶ ἀπόλλυται καθ´
[4]	χρηστὸν πρᾶγμα ὀνομαζόμενον λύκον ἢ	ἀλώπεκα.	Ἔοικεν οὖν τις εἶναι ἑκάστῳ
[4]	προσέχων ἀνθρώπῳ, λέγοντι δράκοντα καὶ	ἀλώπεκα	καὶ λύκον καὶ ἀετὸν καὶ
[4]	ἡμῶν εἰρηκέναι· Ταῦτ´ ἐν παροιμίαις	λελάληκα	ὑμῖν· ἔρχεται ὥρα ὅτε οὐκέτι
[4]	τῇ κακίᾳ χρώμενον, νυκτερίδα καὶ	σκώληκα	καὶ βάτραχον καὶ μύρμηκα εἶναι
[4]	καὶ σκώληκα καὶ βάτραχον καὶ	μύρμηκα	εἶναι ὡς πρὸς τοὺς λοιποὺς
[4]	γὰρ μέχρι τοῦ δεῦρο τὰ	ἰουδαϊκὰ	ὀνόματα, τῆς Ἑβραίων ἐχόμενα διαλέκτου,
[4]	μητέρα καὶ προσκολληθήσεται πρὸς τὴν	γυναῖκα	αὐτοῦ, καὶ ἔσονται οἱ δύο
[4]	ἔλαβεν ἀπὸ τοῦ Ἀδάμ, εἰς	γυναῖκα»	καὶ τὰ ἑξῆς, οὐδὲ τὴν
[4]	θεῶν κῆρυξ, ὀνόμηνε δὲ τήνδε	γυναῖκα	Πανδώρην, ὅτι πάντες Ὀλύμπια δώματ´
[4]	τούτους ἀνάγειν, ὧν τὰ ὀνόματα	ἑβραϊκὰ	τυγχάνοντα μαρτυρεῖ Ἑβραίοις, τὰ ἱερὰ
[4]	Καὶ λόγον μὲν ἔχει τὰ	λογικά,	ἅπερ ἐστὶ προηγούμενα, παίδων γεννωμένων·
[4]	δουλεύει βροτοῖς» γενόμεναι διὰ τὰ	λογικά.	Εἰ δὲ παραπολαύουσι μύρμηκες καὶ
[4]	σωμάτων μὴ διαφέρειν παρὰ τὸ	λογικὰ	εἶναι τὰ ἐνοικήσαντα ἢ ἄλογα,
[4]	ἐκτείνασαν τὸ οἱονεὶ πρὸς τὰ	λογικὰ	μίμημα, τάχα πρὸς δυσωπίαν τῶν
[4]	εὑρεῖν, κἂν ὁ Κέλσος τὰ	λογικὰ	ὀνόματα καὶ ἐπὶ λογικῶν τεταγμένα,
[4]	πρόνοιαν εἰσαγόντων καὶ διὰ τὰ	λογικὰ	πάντα ποιεῖν αὐτὴν λεγόντων, συναναιρεῖ
[4]	τοῦ ἐνιαυτοῦ ὡρῶν διάφορα ἔργα	γεωργικὰ	ποιεῖ ἐπὶ τὴν γῆν καὶ
[4]	ἀλλὰ καὶ ὑπὸ τῶν τὰ	φοινικικὰ	πραγματευσαμένων· καὶ ὁ βουλόμενός γε
[4]	τῶν ἁπλουστέρων, ὅπερ οἱ τὰ	ἑλληνικὰ	πλάσματα ποιήσαντες οὐκ ἐφυλάξαντο. Διόπερ
[4]	παραλαμβάνει τὸ ἀράβιον ζῷον, τὸν	φοίνικα,	διὰ πολλῶν ἐτῶν ἐπιδημοῦν Αἰγύπτῳ
[4]	τὴν τῶν ζῴων περὶ τὰ	φυσικὰ	ἀλεξιφάρμακα εἴτε ἐμπειρίαν εἴτε φυσικήν
[4]	καὶ σπειρόμενα σώματα ψυχικὰ ἐγείρεται	πνευματικά.	Περὶ δὲ τοῦ τὴν ὑποκειμένην
[4]	εὑρήσει ἀπ´ αὐτῶν τὰ λεγόμενα	πνευματικὰ	τοῖς ὀνομαζομένοις πνευματικοῖς συγκρίνων τὸ
[4]	συγκαταθέσεως καὶ τῆς διὰ τὰ	προφητικὰ	εἰς τὸν Ἰησοῦν ὡς ὄντα
[4]	ἀνατρέπειν ἀπὸ τῆς πρὸς τὰ	προφητικὰ	συγκαταθέσεως καὶ τῆς διὰ τὰ
[4]	ἄρα καὶ ὅσα ἄλλα ζῷα	μαντικὰ	ἐκ θεοῦ προγινώσκοντα διὰ συμβόλων
[4]	ζῷα καὶ παρ´ αὐτὰ τὰ	μαντικὰ	ὑπεροχὴ καὶ οὐδαμῶς πρὸς ἐκεῖνα
[4]	τοῖς λοιποῖς τῶν ἀνθρώπων εἶναι	μαντικά,	ὡς ἐπίπαν δὲ εἶναι καθαρὰ
[4]	δ´ ἐπίθοντο Διῒ Κρονίωνι ἄνακτι.	Αὐτίκα	δ´ ἐκ γαίης πλάσσεν κλυτὸς
[4]	κατὰ τῶν θηρευομένων· ἐκείνοις δ´	αὐτίκα	καὶ καθ´ αὑτὰ ἡ φύσις
[4]	ὁ Κέλσος, ἄλλα δέ τινα	ἰδιωτικὰ	εἴποιεν ἂν Ἰουδαίων τινές, ἀλλ´
[4]	πάνυ ἁπλούστατα νομίζει εἶναι καὶ	ἰδιωτικὰ	ὁ Κέλσος τὰ Ἰουδαίων καὶ
[4]	ἐν δυνάμει» καὶ σπειρόμενα σώματα	ψυχικὰ	ἐγείρεται πνευματικά. Περὶ δὲ τοῦ
[4]	τῶν πλευρῶν αὐτοῦ καὶ ἀνεπλήρωσε	σάρκα	ἀντ´ αὐτῆς· καὶ ᾠκοδόμησε τὴν
[4]	μὲν ἐκ τῆς παιδίσκης κατὰ	σάρκα	γεγέννηται, ὁ δὲ ἐκ τῆς
[4]	καὶ ἔλεος κυρίου ἐπὶ πᾶσαν	σάρκα»	καὶ ὅτι ἀγαθὸς ὢν ὁ
[4]	καὶ ἔσονται οἱ δύο εἰς	σάρκα	μίαν. Τὸ μυστήριον τοῦτο μέγα
[4]	πρὸς τὸν προφήτην εἰπόντος· Ἰδοὺ	δέδωκα	τοὺς λόγους μου εἰς τὸ
[4]	ὠνόμασεν ἡ γραφή, λογικὸν ἄδολον	γάλα»	γίνεται, τινὶ δὲ ὡς ἀσθενεστέρῳ
[4]	τὴν τοῦ νηπίου φύσιν εἰς	γάλα	μεταβάλλει ἐν τῇ τρεφούσῃ, ἢ
[4]	θαυμάσονται τίνα τρόπον δεδύνηται τὰ	μεγάλα	ἑαυτῷ φαινόμενα δόγματα κρύψαι μὲν
[4]	ἐν μὲν τοῖς ἀλόγοις, κἂν	μεγάλα	ᾖ αὐτῶν τὰ σώματα, οὐκ
[4]	καὶ δι´ ὑπονοιῶν αἰνισσομένην τινὰ	μεγάλα	καὶ θαυμάσια τοῖς θεωρῆσαι αὐτὰ
[4]	τὸν δημιουργὸν ἀσκοῦντες καὶ τὰ	καλὰ	αὐτοῦ δημιουργήματα εὐφημοῦντες οὐδὲ μέχρι
[4]	ἐπαινούμενα καὶ αὐτοὶ κατασκευάζωμεν, οὐκέτι	καλά	ἐστι ταῦτα δόγματα; Καίτοι γε
[4]	ἐπεὶ οἴεται αὐτὰ παντί που	δῆλα	εἶναι καὶ πρὸ τοῦ ἐπαγομένου
[4]	πρόκειται· ἔστι γὰρ παντί που	δῆλα,	καὶ μάλιστα εἴ τις ὑπομείναι
[4]	καὶ ὅτι ὁμιλίας ἔχει πρὸς	ἄλληλα	ἱεράς τινας. Νυνὶ δ´ ὁ
[4]	προεῖπον ἀμοιβὴν ἐξ ἀλλήλων εἰς	ἄλληλα·	περισσὸν δὲ τὸ προσδιατρίβειν τῇ
[4]	αἰώνων κατήντησε» παρ´ οἷς τὰ	ποικίλα	ἔθνη ἐπίσημα» γινόμενα τῷ λόγῳ
[4]	τετριγῶτας· μήτηρ δ´ ἀμφεποτᾶτο ὀδυρομένη	φίλα	τέκνα· τὴν δ´ ἐλελιξάμενος πτέρυγος
[4]	εἰ καὶ ἐν παρεκβάσει λέλεκται,	ἀλλὰ	ἀναγκαίως οἶμαι. Ἐβουλόμεθα γὰρ ἀπαντῆσαι
[4]	ἐν αὐτῷ οὐ τὰ αὐτὰ	ἀλλὰ	ἀπαράλλακτα. Ἀλλὰ γὰρ ὁ προηγούμενος
[4]	ἡμᾶς ἀπαντᾶν, ἄκουε αὐτοῦ λέγοντος·	Ἀλλὰ	γὰρ ἀγνοούμενος ὁ θεὸς ἐν
[4]	ὅλης τῆς ψυχῆς ἀνακεκραμένην κακίαν.	Ἀλλὰ	γὰρ ἀρκεῖ ταῦτα πρὸς τὸ
[4]	ἱερῶν παρὰ Ἰουδαίοις βιβλίων παραλαμβάνομεν.	Ἀλλὰ	γὰρ καὶ ὁ θεὸς τοῦ
[4]	ἐπιπόνου δεομένοις θεραπείας καὶ διορθώσεως.	Ἀλλὰ	γὰρ καὶ τοῦ τετάρτου τόμου
[4]	αὐταῖς ἡμῖν γραφαῖς χρωμένων Ἰουδαίων	ἀλλὰ	γὰρ καὶ τῶν παρ´ Ἕλλησι
[4]	οὐ τὰ αὐτὰ ἀλλὰ ἀπαράλλακτα.	Ἀλλὰ	γὰρ ὁ προηγούμενος καὶ πρὸς
[4]	ἐπὶ τοσοῦτον τὸν ἄνθρωπον ἐξευτελίζοντος.	Ἀλλὰ	γὰρ ὅσον ἐπὶ Κέλσῳ οἱ
[4]	Ἰσαὰκ καὶ ὁ θεὸς Ἰακὼβ	ἀλλὰ	γὰρ σχεδὸν καὶ πάντας τοὺς
[4]	πλὴν εἰ καὶ μετὰ καμάτου	ἀλλά	γε δυνατοῦ ὄντος γνῶναι. Ἡμεῖς
[4]	αἵ τ´ ἀνδράσι κῆρας ἔδωκαν.	Ἀλλὰ	γυνὴ χείρεσσι πίθου μέγα πῶμ´
[4]	ἐν ἐπαγγελίᾳ γοήτων κειμένην. Πλὴν	ἀλλὰ	δεδόσθω αὐτῷ τὸ τοὺς ἀνθρώπους
[4]	οὐ δι´ αὐτὸν δεόμενος γνωσθῆναι	ἀλλὰ	διὰ τὴν ἡμετέραν σωτηρίαν γνῶσιν
[4]	οὐ διὰ τὸ σῶμα ἐξευτελίζετε	ἀλλὰ	διὰ τὴν ψυχήν, ὡς οὖσαν
[4]	τὴν προκειμένην εἰκόνα μὴ παραλαμβάνετε	ἀλλὰ	διὰ τὸ λογικὸν καὶ τοὺς
[4]	μὲν μὴ γελᾶν ὡς μῦθον	ἀλλά,	θαυμάζειν ὡς ἐν μύθῳ φιλοσοφούμενα,
[4]	ὁ θεὸς οὐδὲν θνητὸν ἐποίησεν·	ἀλλὰ	θεοῦ μὲν ἔργα ὅσα ἀθάνατα,
[4]	ἥλιον οὐδ´ Ἄρτεμιν τὴν σελήνην·	ἀλλὰ	καθαρὰν εὐσέβειαν εἰς τὸν δημιουργὸν
[4]	ἀκατασκευάστως τὸ τηλικοῦτον δόγμα ῥίψαντι	ἀλλὰ	καὶ ἀδιορίστως· οὐ γὰρ ἐσαφήνισε,
[4]	τὸν ἀνθρώπων βίον ὁ θεός,	ἀλλὰ	καὶ ἀεὶ ἐπεμελήθη διδοὺς ἀρετῆς
[4]	Ἕλλησιν ἐν ὑπονοίᾳ ἔξεστι φιλοσοφεῖν,	ἀλλὰ	καὶ Αἰγυπτίοις, καὶ ὅσοι τῶν
[4]	τὰ Ἑλλήνων οὐ μόνον εὐηθέστατα	ἀλλὰ	καὶ ἀσεβέστατα μεμυθολόγηται. Τὰ γὰρ
[4]	καὶ αὐτόθεν οὐ μόνον ἀπεμφαῖνον	ἀλλὰ	καὶ ἀτοπώτατον. Ἵνα δὲ καὶ
[4]	ποταμοὺς πυρὸς ἕλκειν ἔμπροσθεν αὐτοῦ»	ἀλλὰ	καὶ αὐτὸν εἰσπορεύεσθαι ὡς πῦρ
[4]	οὐ μόνον λόγων καὶ ἔργων	ἀλλὰ	καὶ διαλογισμῶν κριθησομένων. Καὶ τίς
[4]	ἄλλως ὄντων, μὴ ἀποφήνασθαι μόνον	ἀλλὰ	καὶ διδάξαι ὅτι μὴ τέλειός
[4]	ἀποδεκτὴ ἀνάνευσις ἀπὸ τοῦ ψεύδους;	Ἀλλὰ	καὶ εἰ ἅπαξ δοθείη καὶ
[4]	οἱ πατέρες ἡμῶν διηγήσαντο ἡμῖν.	~Ἀλλὰ	καὶ εἴπερ ὁ Μωϋσέως νόμος
[4]	ὡς ἀνθρώπων θειότερον καὶ σοφώτερον.	~Ἀλλὰ	καὶ εἴπερ οἰωνοὶ οἰωνοῖς μάχονται
[4]	οὐ μόνον ἐν τῷ νόμῳ	ἀλλὰ	καὶ ἐν τοῖς προφήταις εὕροις
[4]	ἐπὶ τὸ ἀνθρώπινον σῶμα μόνον	ἀλλὰ	καὶ ἐπὶ τὰ λοιπά. Τούτοις
[4]	ἐκεῖνα θηρᾶται ἡμᾶς καὶ ἐσθίει;	Ἀλλὰ	καὶ ἡμῖν μὲν ἀρκύων καὶ
[4]	θεοσέβειαν· ὅστις οὐ μόνον συνέσει	ἀλλὰ	καὶ θείᾳ μοίρᾳ κοσμηθεὶς καὶ
[4]	ζῴων τῆς τῶν ἀνθρώπων φύσεως	ἀλλὰ	καὶ θεοφιλέστερα; Καὶ τίς οὐκ
[4]	ὑφ´ ἡμῶν λεγόμενα καὶ πραττόμενα	ἀλλὰ	καὶ λογιζόμενα; Παραβαλέτω γὰρ ὁ
[4]	οἷς οὐ μόνον φράσις ἐξήσκηται	ἀλλὰ	καὶ νοήματα καὶ δόγματα καὶ
[4]	μόνον σκεύη χρυσᾶ καὶ ἀργυρᾶ	ἀλλὰ	καὶ ξύλινα καὶ ὀστράκινα, καὶ
[4]	ἥλιον καὶ τὰ ἐν οὐρανῷ	ἀλλὰ	καὶ ὁ κατά τινας σκηνικὸς
[4]	πραγματεύονται τὰς φθοροποιοὺς ἀτόμους ἀποσείεσθαι.	Ἀλλὰ	καὶ ὁ τῶν Στωϊκῶν θεός,
[4]	λέγειν οὐ μόνον ἡμῖν προθέμενον	ἀλλὰ	καὶ οὐκ ἀγεννεῖ φιλοσόφων αἱρέσει
[4]	δὲ ὀργῆς πάθος παιδεύειν δύναται;	Ἀλλὰ	καὶ οὐκ ἂν ὁ διδάσκων
[4]	ἐξευτελίσῃ ἡμῶν οὐ Χριστιανῶν μόνον	ἀλλὰ	καὶ πάντων ἀνθρώπων τὰς πόλεις
[4]	οὐ παρὰ τοῖς οἰκείοις μόνοις	ἀλλὰ	καὶ παρὰ τοῖς ἀλλοτρίοις δύνανται.
[4]	οὐ μόνον παρὰ τοὺς μύρμηκας	ἀλλὰ	καὶ παρὰ τοὺς ἐλέφαντας. Ὁ
[4]	λέγειν περὶ κατακλυσμοῦ ἢ ἐκπυρώσεως,	ἀλλὰ	καὶ παρακούσαντας τῶν παρ´ Ἕλλησιν
[4]	περὶ τῶν ἡμετέρων δὲ μόνων	ἀλλὰ	καὶ περὶ ὅλου τοῦ κόσμου»
[4]	περὶ διαφορᾶς ποιήσεως καὶ πλάσεως	ἀλλὰ	καὶ περὶ χειρῶν θεοῦ· ἃς
[4]	ἀσθενὲς τῶν ὑποκειμένων φαμὲν ταῦτα	ἀλλὰ	καὶ ποιοῦμεν ἃ φαίνεται ἡμῖν
[4]	οἱ ἄνθρωποι οἱ θεοφιλεῖς ἔπραξαν.	Ἀλλὰ	καὶ πρὸς τὸ οὔτ´ ἐν
[4]	οὐ τὰ ἐπὶ γῆς μόνον	ἀλλὰ	καὶ τὰ ἐν ὅλῳ τῷ
[4]	τὴν ἀρχαιότητα τῶν ταῦτα γραψάντων	ἀλλὰ	καὶ τὴν σεμνότητα τῶν λελεγμένων
[4]	θνητῶν περιόδον τοιαύτην εἶναί φασιν	ἀλλὰ	καὶ τὴν τῶν ἀθανάτων καὶ
[4]	μόνης προνοίας θεοῦ ἔργα ἐπιτελοῦντα	ἀλλὰ	καὶ τῆς ἑαυτοῦ. ~Εἰπὼν δ´
[4]	λόγῳ ἀπὸ λίθων καὶ ξύλων	ἀλλὰ	καὶ τῆς νομιζομένης ὕλης εἶναι
[4]	τοῦ πύργου, πολλῷ πρεσβύτερα Ὁμήρου	ἀλλὰ	καὶ τῆς τῶν ἑλληνικῶν γραμμάτων
[4]	βουλὴν καὶ τοὺς ἄρχοντας πανταχοῦ	ἀλλὰ	καὶ τοὺς δήμους αὐτούς, οὐκ
[4]	ἐν τῷ γένει τῶν ἀνθρώπων,	ἀλλὰ	καὶ τῶν ἀλόγων ζῴων τινὰ
[4]	τοῖς φιλοσοφοῦσιν οὐ μόνον Ἑλλήνων	ἀλλὰ	καὶ τῶν ἐν βαρβάροις, εἴθ´
[4]	σωμάτων κοινή ἐστιν ἡ φύσις	ἀλλὰ	καὶ τῶν ἐπουρανίων» Καὶ εἴπερ
[4]	Αἰγυπτίων δ´ ἀρχαιότατος εἶναι ὁμολογεῖται	ἀλλὰ	καὶ ὑπὸ τῶν τὰ φοινικικὰ
[4]	κεφαλὴ ἔσται ἕως τοῦ οὐρανοῦ»	ἀλλὰ	καὶ χρῄζομεν σοφίας κατασπώσης πάντα
[4]	ἀλλ´ ἀπειράκις κατὰ περιόδους πεποίηκεν·	ἀλλὰ	καὶ Χριστιανοὶ οἱ αὐτοὶ ἔσονται
[4]	οὐ κατὰ τὴν Πλάτωνος μετενσωμάτωσιν	ἀλλὰ	κατ´ ἄλλην τινὰ ὑψηλοτέραν θεωρίαν.
[4]	ἐν ἑαυτοῖς ἔχοντα μαντικὴν ψυχήν·	ἀλλὰ	κατὰ μὲν τὸν ποιητὴν καὶ
[4]	καὶ νύκτα οὐδὲ δι´ οὐδέν,	ἀλλὰ	κατὰ πρόνοιαν ἀνθρώπων ἕνεκεν ταῦτα
[4]	τοῦτο πρὸς τὸ μὴ φύσιν	ἀλλὰ	λόγον εἶναι τὸν εὑρίσκοντα ταῦτα
[4]	Ἰάσονος ἀντιλογίαν ἔγνων, οὐ γέλωτος	ἀλλὰ	μᾶλλον ἐλέους καὶ μίσους ἀξίαν.
[4]	ἀντιλογίαν περὶ Χριστοῦ οὐ γέλωτος	ἀλλὰ	μίσους ἄξιον εἶναι, λαβεῖν εἰς
[4]	τὸ ἔνδοξον καὶ θειότερον μεταμόρφωσιν·	ἀλλὰ	μόγις αὐτὸν ἐδύναντο χωρῆσαι τοιοῦτον,
[4]	μὲν θεὸς οὐδὲν θνητὸν ἐποίησεν	ἀλλὰ	μόνα τὰ ἀθάνατα, τὰ δὲ
[4]	τῆς ψυχῆς, ὡς οὐ πάσης	ἀλλὰ	μόνης τῆς λογικῆς οὔσης θεοῦ
[4]	δαίμονές εἰσι, δημιουργήματα τοῦ θεοῦ,	ἀλλὰ	μόνον καθὸ λογικοί τινες, καὶ
[4]	γεγένηται περὶ τῶν τοιῶνδε ὀνομάτων,	ἀλλὰ	νῦν Ἰουδαῖοι πρὸς ἑτέρους τινάς,
[4]	λόγον. Λέγω δὲ οὐδὲν καινὸν	ἀλλὰ	πάλαι δεδογμένα. Ὁ θεὸς ἀγαθός
[4]	ἀετῷ οὐδὲ δελφῖνι ταῦτα πεποίηκεν,	ἀλλὰ	πάντα διὰ τὸ λογικὸν ζῷον,
[4]	περὶ μὲν Ἰουδαίων οὐ τινῶν	ἀλλὰ	πάντων λέγειν ὅτι οἴονταί τινα
[4]	καὶ περὶ τῶν λοιπῶν ζῴων·	ἀλλὰ	πάνυ ἁπλούστατα νομίζει εἶναι καὶ
[4]	Κέλσος οἴεται, μόνου τοῦ ὅλου	ἀλλὰ	παρὰ τὸ ὅλον ἐξαιρέτως παντὸς
[4]	νοούντων εἴτε τῶν μὴ συνιέντων	ἀλλὰ	παρακουσάντων λόγου ὑγιοῦς, φάσκοι, ὅτι
[4]	τὰ ἀληθέστατα περὶ τούτων διειληφότας.	Ἀλλὰ	πεπείσμεθα ὅτι οὐ δυνήσονται τὸ
[4]	οὐ περὶ τὰ τῶν πολλῶν	ἀλλὰ	περὶ τὴν ἐξέτασιν τῆς ἀληθείας,
[4]	Ἰουδαίων οὐ γὰρ τοῦτο λέγω—	ἀλλὰ	περὶ τῆς ὅλης φύσεως, ὅπερ
[4]	τὸ τοιοῦτον ὁμοίως ὄφεσιν ἔρχονται·	ἀλλὰ	πῇ μὲν ἐκ πείρας πῇ
[4]	τὸν ποικίλον χιτῶνα» τοῦ Ἰωσὴφ	ἀλλὰ	πιστεύσας αὐτοῖς ἐπένθει» ὡς ἀπολωλότα
[4]	καὶ τοὺς τοιαῦτα γράφοντας ποιήματα.	Ἀλλὰ	Πλάτων μὲν δῆλός ἐστι μὴ
[4]	οὐ μόνον ἡ τῶν ἀνθρώπων	ἀλλὰ	πολὺ μᾶλλον καὶ ἡ τῶν
[4]	παραδεῖξαι λόγος οὐκ ἀγένητον αὐτὴν	ἀλλὰ	πρός τινα χρείαν γεγονέναι, δῆλον
[4]	διὰ τοῦ συγγράμματος τὸν Ἐπικούρειον	ἀλλὰ	προσποιουμένῳ πρόνοιαν εἰδέναι, οὐκ ἐπ´
[4]	καλός, οἷον οἱ πολλοὶ οἴονται,	ἀλλὰ	σκληρὸς καὶ αὐχμηρὸς καὶ ἀνυπόδητος
[4]	Ἀθηνᾶς φίλος, οὐκ ἦν θεῖος	ἀλλὰ	συνεὶς τῶν ἀπὸ τῆς θείας
[4]	διαφορὰ οὐ προνοίας ἐστὶν ἔργον,	ἀλλὰ	συντυχία τις ἀτόμων τὰς τοσαύτας
[4]	μηδὲν τούτων ἔργον εἶναι θεοῦ,	ἀλλὰ	τὰς ποιότητας, οὐκ οἶδ´ ὁπόθεν
[4]	κάμνοντας, ἤπερ κατὰ τὸ ἀληθές.	Ἀλλὰ	ταῦτα μὲν περὶ ἑτέρων ἀπολελογήσθω
[4]	ἀνθρώπους τοῖς θηρίοις ὁ θεός,	ἀλλὰ	τῇ συνέσει τῶν ἀνθρώπων ἁλωτὰ
[4]	καὶ νοεῖν αὐτοῦ τὴν ὑπεροχήν·	ἀλλὰ	τὴν ἀπὸ τοῦ γινώσκεσθαι ἡμῖν
[4]	περὶ τόπου τὸ τοιοῦτον ἀποφανούμεθα·	ἀλλὰ	τὴν μὲν τοῦ φαύλου καὶ
[4]	ἐν μύρμηξι τούτων αἴτιον ὑπονοητέον	ἀλλὰ	τὴν παμμήτορα φύσιν, καὶ τὰ
[4]	κύκλοις καὶ ἀστέρων περιόδοις ἀνατίθεμεν,	ἀλλὰ	τὴν τούτων αἰτίαν φαμὲν εἶναι
[4]	καθαίρων αὐτὸν κατακλυσμῷ ἢ ἐκπυρώσει,	ἀλλὰ	τὴν χύσιν τῆς κακίας κωλύων
[4]	δ´ αὐτοῦ αὐτὴν εἶναι φαμεν	ἀλλά	τι παραλαμβανόμενον εἰς τὴν διὰ
[4]	καὶ βαρβαρικῆς ἢ οὐχ ἱστορίας	ἀλλά	τινος μυστικῆς ἀναγραφῆς τὰ περὶ
[4]	Μωϋσέως οἴεται εἶναι τὴν γραφὴν	ἀλλά	τινων πλειόνων· τοιοῦτον γὰρ δηλοῖ
[4]	οὐδὲ λόγος ἐστὶν ἐν αὐτοῖς	ἀλλά	τις φυσικὴ πρὸς τὰ τοιάδε
[4]	καίτοι γε οὐ τὸ ἀποφήνασθαι	ἀλλὰ	τὸ διδάξαι ἐπαγγειλάμενος. ~Οὔπω δὲ
[4]	οὐκ εἶχεν εἶδος οὐδὲ κάλλος,	ἀλλὰ	τὸ εἶδος αὐτοῦ ἄτιμον, ἐκλεῖπον
[4]	τῆς οἰκουμένης βουληθέντος μόνους θεραπεύεσθαι	ἀλλὰ	τὸ ὅσον ἐπ´ αὐτῷ καὶ
[4]	ἔχειν δοκεῖν θέλοι ἂν γνωσθῆναι,	ἀλλὰ	τὸ τὴν γνῶσιν αὐτοῦ κακοδαιμονίας
[4]	τυχοῦσιν ἀνατίθησι τὴν ἱστορίαν ταύτην	ἀλλὰ	τοῖς συνετοῖς. Συνετοὶ δὲ κατὰ
[4]	ποιήσῃ θαυμασθῆναι οὐ τὸ ζῷον	ἀλλὰ	τὸν πεποιηκότα αὐτό. ~Ἐπεὶ οὖν
[4]	οὕτως ἐν τοῖς λοιποῖς ζῴοις,	ἀλλὰ	τοσαῦτα ἄν, ὅσα καὶ ἐν
[4]	ἀθάνατος πέφυκεν οὔτε ὡς θνητός,	ἀλλὰ	τοτὲ μὲν τῆς αὐτῆς ἡμέρας
[4]	ἀλλήλων, ἀλλ´ εἰ μὴ πάρεργον,	ἀλλὰ	τοῦ ὅλου. Καὶ μέλει τῷ
[4]	λόγῳ οὐχὶ τοὺς μὴ βουλομένους	ἀλλὰ	τοὺς τὸν κρείττονα βίον καὶ
[4]	τῆς συγχύσεως τῶν διαλέκτων γράψας;	Ἀλλὰ	φαίνεται τοῖς ἀδεκάστοις ἀκροαταῖς ἀρχαιότερος
[4]	ἐπιγράψας τὸν οὐ δόγματα ἐκτιθέμενον	ἀλλὰ	Χριστιανῶν καὶ Ἰουδαίων κατηγορήσαντα; Καὶ
[4]	οὔτε τοῖς τυχοῦσι τῶν ἀνθρώπων	ἀλλὰ	ψυχαῖς ἀνθρώπων ἱερωτάταις καὶ καθαρωτάταις,
[4]	οἱ μαντικοὶ ὄρνεις καὶ τὰ	ἄλλα	ἄλογα ζῷα καὶ ἐννοίας τοῦ
[4]	ἀπὸ τοῦ ἀετοῦ παθεῖν; Καὶ	ἄλλα	δ´ ἂν μυρία τοιαῦτα εὕροι
[4]	βοῶν οἷον εἰς γεωργίαν, εἰς	ἄλλα	δ´ ὑποζυγίοις χρώμεθα ἢ ἀχθοφόροις.
[4]	ἢ αἰπολίων ἢ οἰκιῶν, εἰς	ἄλλα	δὲ βοῶν οἷον εἰς γεωργίαν,
[4]	ταῦτα, ὅσα ἀνέγραψεν ὁ Κέλσος,	ἄλλα	δέ τινα ἰδιωτικὰ εἴποιεν ἂν
[4]	ἐστι καὶ ὁ κατὰ Χριστιανῶν	ἄλλα	δύο βιβλία συντάξας, τάχα ἡμῖν
[4]	δ´ ὄρνιθες ἄρα καὶ ὅσα	ἄλλα	ζῷα μαντικὰ ἐκ θεοῦ προγινώσκοντα
[4]	κατεσκεύασεν ὁ δημιουργός. Καὶ εἰς	ἄλλα	μὲν κυνῶν χρῄζομεν, φέρ´ εἰπεῖν,
[4]	ἐφ´ ἑαυτοῖς περιτιθέντες θεοῖς, καὶ	ἄλλα	μυρία. Εὐλόγως οὖν ἐκβάλλει τῆς
[4]	τὰ ἁρπακτικώτερα καὶ ἀγριώτερα καὶ	ἄλλα	πανουργότερα καὶ κινοῦσιν αὐτὰ πρὸς
[4]	τῆς δαψιλείας καὶ κύνες καὶ	ἄλλα	τῶν ἀλόγων· οὕτως ἡ πρόνοια
[4]	νοῦ χρησαμένων; ~Ἔστω δὲ καὶ	ἄλλα	ὑπὸ τῶν ζῴων γινώσκεσθαι ἀλεξιφάρμακα,
[4]	σελήνην ἐστί, καὶ οὐχ οὕτως	ἄλλα	ὡς τὰ ἐπὶ γῆς. Ἡμέρα
[4]	ὅτι οὐκ οἶδ´ ὅπως ὁ	πολλὰ	ἀναγνοὺς καὶ ἱστορίας πολλὰς ἐπιδειξάμενος
[4]	τοῦτο σοφώτεροι ὄφεις καὶ ἀετοί·	πολλὰ	γοῦν ἴσασιν ἀλεξιφάρμακα καὶ ἀλεξίκακα
[4]	καὶ ἀφιλοσόφων. Ἴσμεν γὰρ ὅτι	πολλά	ἐστιν ἀνθρώπου τιμιώτερα, καὶ ἀνέγνωμεν
[4]	νόθοι— οὐδέ φημι πὼ ὅτι	πολλὰ	μέν ἐστι τὰ τοιαῦτα παρὰ
[4]	ἔχουσι τοῦ θεοῦ. Ἐγὼ γὰρ	πολλὰ	μὲν καὶ θαυμαστὰ οἶδα περὶ
[4]	ὡς ἐν τοῖς ἀνωτέρω εἰρήκαμεν,	πολλὰ	περὶ μελλόντων οἱ προφῆται λέγοντες
[4]	δ´ ἐπιστάμενος ὁ θεῖος λόγος	πολλὰ	πολλαχοῦ λέγει τῶν γραφῶν. Ἀρκεῖ
[4]	αὐτῶν διὰ τοὺς ἀνθρώπους εἰς	πολλὰ	τοῦ μέλιτος χρῄζοντας, θεραπείας τε
[4]	τοῦτο φάσκοντες ὅτι καὶ τούτου	πολλὰ	τῶν ἄλλων ζῴων ἀντιποιηθήσεται· καὶ
[4]	κατὰ δύναμιν διειλήφαμεν, διὸ τὰ	πολλὰ	τῶν δυναμένων λέγεσθαι εἰς τὸν
[4]	προδηλοῦν; Ψεῦδος δὲ καὶ τὸ	πολλὰ	τῶν ζῴων ἀντιποιεῖσθαι θείας ἐννοίας·
[4]	ὑπονοίᾳ ἀπαγγέλλοντα διαιρεῖν εἰς εἴδη	πολλά,	ὧν ἓν εἶναι τὰς παροιμίας.
[4]	Ἀβραὰμ καὶ τοὺς ἀπ´ αὐτοῦ,	ὅλα	ἐκθέσθαι τὰ κατὰ τὸν τόπον
[4]	ἀπαιτεῖ αὐτὸ τὸ περὶ τὰ	ὅλα	εὔλογον, ὑπὸ μόνου θεοῦ ὡς
[4]	τοῦ, τίνα τρόπον συνέστη τὰ	ὅλα	καὶ γέγονεν ὁ οὐρανὸς καὶ
[4]	θεὸν μὲν τὸν περιέχοντα τὰ	ὅλα	μὴ ζητῶσι μηδὲ τὴν καθαρὰν
[4]	κόσμῳ καλῶν ἐπὶ τὸν τὰ	ὅλα	ποιήσαντα καὶ ἐκείνῳ ἑαυτοὺς πιστεύσαντες
[4]	ταῦτα, καθ´ ἡμᾶς μὲν οὐκ	ἀμφίβολα,	κἂν ὑπὸ τῶν ἀλλοτρὶων τῆς
[4]	τῇ πόλει, ἔνθα τὰ νενομισμένα	σύμβολα	μεγάλων μυστηρίων ἐποίουν τῷ θεῷ.
[4]	αὐτοῖς ἱερέων καὶ θυσιῶν, μυρία	σύμβολα	περιεχουσῶν τοῖς φιλομαθοῦσι σαφηνιζόμενα; ~Ἀλλ´
[4]	καὶ καθ´ αὑτὰ ἡ φύσις	ὅπλα	δέδωκεν, εὐχερῶς ἡμᾶς ὑπάγουσα ἐκείνοις.
[4]	τέχνας καὶ τοιαύτας ἐπιμιξίας καὶ	ὅπλα	καὶ δίκτυα, ἄνθρωποι μὲν ὑπὸ
[4]	τοῦ ἐπαγομένου λογικῶς ἐλέγχου ὡς	φαῦλα	καὶ ἐλέους καὶ μίσους ἄξια.
[4]	πῦρ παραλαμβάνεται, ἵνα τὰ τοιαῦτα	ξύλα»	ἀναλωθῇ; Ἑκάστου» γάρ φησι τὸ
[4]	αὐτῆς πραττόμενα καὶ τροπικῶς λεγόμενα	ξύλα»	εἶναι καὶ χόρτον» καὶ καλάμην»
[4]	τις παραστῆσαι ἐποικοδομοῦντα τὸν φαῦλον	ξύλα»	ἢ χόρτον» ἢ καλάμην» δῆλον
[4]	τοῦ φαύλου ἔργα, λεγόμενα εἶναι	ξύλα»	ἢ χόρτος» ἢ καλάμη» πῶς
[4]	λέγεται τῷ προϋποβεβλημένῳ λογικῷ θεμελίῳ	ξύλα»	καὶ χόρτον» καὶ καλάμην» Εἰ
[4]	τὰ μὴ ἄγρια τῶν ζῴων.	Δοῦλα	οὖν πάντα τοῦ λογικοῦ ζῴου
[4]	τὰ περὶ τοῦ Χριστοῦ πεπροφήτευται.	Ἅμα	γὰρ πρὸς ἀμφοτέρους ἱστάμενος ὁ
[4]	ἔσται τι κατ´ ἐκεῖνον θνητὸν	ἅμα	καὶ ἀθάνατον τῷ ἀμφοτέρων εἶναι
[4]	ὁ βουλόμενος ἄλλην ὁδόν, ἐπιστρέφουσαν	ἅμα	καὶ βελτιοῦσαν οὐ μόνον ἕνα
[4]	τὰ ἄμικτα καὶ οὐ πεφυκότα	ἅμα	συμβαίνειν ἀνθρωπίνῃ φύσει συναγαγὼν εἶπε
[4]	ἐκπυρώσεις πασχόντων, καὶ οὐ πάντων	ἅμα	τούτοις περιπιπτόντων. Ὡς οὐκ ἔστιν
[4]	ἐν τοῖς ἐκείνης γενεθλίοις καὶ	ἅμα	φύσει ἐραστὴς ὢν περὶ τὸ
[4]	οὐδέ ποτε δὲ εἰς χρηστὸν	πρᾶγμα	ὀνομαζόμενον λύκον ἢ ἀλώπεκα. Ἔοικεν
[4]	αὖ ἐβουλήθη μὴ δοκεῖν ἀγνοεῖν	πρᾶγμα	περὶ Ἰουδαίων καὶ τοῦ γένους
[4]	περὶ πολλῶν παρεληλυθότων ἠληθευκέναι καὶ	δεῖγμα	διδόναι τοῦ θεῖον πνεῦμα ἐν
[4]	βουληθείσης τῆς κατασκευαζούσης αὐτοὺς φύσεως	παράδειγμα	ἐν ἀλόγοις ζῴοις δυσωπῆσαι δυνάμενον
[4]	ἂν ταῦτα τὰ ζῷα εἰς	παράδειγμα	τῶν κακίστων παραλαμβανόμενα, οὐδέ ποτε
[4]	φησὶν εἶναι τὰ κακά, ἀναιρῶν	δόγμα	κάλλιστον περὶ τοῦ ἀόριστον εἶναι
[4]	Κέλσῳ καθ´ ἡμῶν γράφοντι παραρρίψαι	δόγμα,	πολλῆς δεόμενον κἂν δοκούσης ἀποδείξεως,
[4]	οὐ μόνον ἀκατασκευάστως τὸ τηλικοῦτον	δόγμα	ῥίψαντι ἀλλὰ καὶ ἀδιορίστως· οὐ
[4]	τὸ τοῖς ἀετοῖς δοθὲν φυσικὸν	βοήθημα	εὑρόντων διὰ τὸν λογισμὸν καὶ
[4]	τίνα τρόπον ἡ σύνεσις μέγα	βοήθημα	ἡμῖν δέδοται καὶ παντὸς ὅπλου
[4]	τὸ ἑαυτοῦ συμφερόντως τῷ παντὶ	βούλημα	τοῖς τοιαύτης καὶ οὕτως ἐπιπόνου
[4]	ἀπάτην τῶν ἀνθρώπων κατὰ τὸ	βούλημα	τοῦ καλουμένου ἐν τοῖς λόγοις
[4]	φιλοσόφως ἐξετάζοντες δυνηθῶσιν εὑρεῖν τὸ	βούλημα	τοῦ Πλάτωνος, θαυμάσονται τίνα τρόπον
[4]	περὶ ἀληθείας τοῦ ταῦτα συντάξαντος	βούλημα.	Τοῦτον δὲ τὸν παρὰ Πλάτωνι
[4]	τοὺς ἀλληγοροῦντας αὐτὰ βιαζομένους τὸ	βούλημα	τῶν γραψάντων τοῦτο ποιεῖν. Ἐληλέγχθω
[4]	οὖν ὁ Κέλσος εἶδε τὸ	βούλημα	τῶν ἡμετέρων γραμμάτων· διόπερ τὴν
[4]	τοῖς ὀνομαζομένοις πνευματικοῖς συγκρίνων τὸ	βούλημα	τῶν τε πρὸς τοὺς ἀσθενεστέρους
[4]	τὸ οἱονεὶ πρὸς τὰ λογικὰ	μίμημα,	τάχα πρὸς δυσωπίαν τῶν λογικῶν,
[4]	ἠπεροπεύσας, σοί τ´ αὐτῷ μέγα	πῆμα	καὶ ἀνδράσιν ἐσσομένοισι. Τοῖς δ´
[4]	παριστάντων θεῖόν τι καὶ ἱερὸν	χρῆμα	γεγονέναι τὸν Ἰησοῦν ἐστι καὶ
[4]	καιρὸν γεγονέναι, ὅτ´ ἐξαίρετόν τι	χρῆμα	ἐπιδεδήμηκε τῷ γένει τῶν ἀνθρώπων
[4]	ἐστὶν ἔκγονον ἢ οὐδ´ αὐτὸς	χρῆμά	ἐστιν ἀθάνατον. Εἰ μὲν οὖν
[4]	προτέρου τοιαῦτα· Ἔνθ´ ἐφάνη μέγα	σῆμα·	δράκων ἐπὶ νῶτα δαφοινός, σμερδαλέος,
[4]	ἀναφέρεται τὸ Καὶ ἦν τὰ	ἄσημα	τοῦ Λάβαν, τὰ δὲ ἐπίσημα
[4]	παρ´ οἷς τὰ ποικίλα ἔθνη	ἐπίσημα»	γινόμενα τῷ λόγῳ τοῦ θεοῦ
[4]	ἄσημα τοῦ Λάβαν, τὰ δὲ	ἐπίσημα	τοῦ Ἰακώβ» καί φησι τὸν
[4]	ἂν ἐπιτύχωσιν ἄνθρωποι, θαυμαστόν τι	κτῆμα	ἔχειν νομίζουσι. Καὶ πρῶτόν γε
[4]	γραφῶν φωνὰς οἴονται ἡμᾶς τοιοῦτον	σχῆμα	περιτιθέναι τῷ ἐπὶ πᾶσι θεῷ
[4]	πόαις καὶ ἀκάνθαις ταῦτ´ ἐστι	χρήσιμα,	δῆλον ὅτι οὐδ´ ἀπὸ προνοίας
[4]	συναναιρεῖ τὸ ὅσον ἐφ´ αὑτῷ	χρήσιμα	δόγματα τῇ Χριστιανῶν κατὰ ταῦτα
[4]	καὶ ποιοῦμεν ἃ φαίνεται ἡμῖν	χρήσιμα	εἰς τὴν τῶν παίδων ὡς
[4]	μὲν ἡγεμονίαις διαιρῶνται δὲ τὰ	χρήσιμα	τῆς πολιτείας ἔργα πρὸς σωτηρίαν
[4]	ἁμαρτήματα εἴς τινα δημόσια ἔργα	χρήσιμα	τῷ παντὶ καταδικαζόμενον ποιεῖν μέν
[4]	μὴ συναναιρεῖν τῷ χριστιανισμῷ τὰ	χρήσιμα	τῶν ἐν ἀνθρώποις καὶ συνεργεῖν,
[4]	καλιᾶς προελθοῦσιν ἢ βατράχοις περὶ	τέλμα	συνεδρεύουσιν ἢ σκώληξιν ἐν βορβόρου
[4]	τοῦ ἀγαθοῦ τάχα τις καὶ	τολμᾷ	ἀποθανεῖν. Νυνὶ δὲ ὑπὲρ τῶν
[4]	πρόνοιαν, ὡς ἐμφαίνει σου τὸ	σύγγραμμα,	ἀναγκαῖον αὐτὸν εἰδέναι. Εἰ δ´
[4]	Κέλσου καὶ φάσκοντος τὸ ἐπιγεγραμμένον	σύγγραμμα	Ἰάσονος καὶ Παπίσκου ἀντιλογίαν περὶ
[4]	βιβλίοις τὰ πρὸς τὸ Κέλσου	σύγγραμμα	νοηθέντα ἡμῖν, ἱερὲ Ἀμβρόσιε, τέταρτον
[4]	δὲ ᾔδει ὅτι ἐστί τι	κάλυμμα»	ἀγνοίας ἐν τῇ καρδίᾳ τῶν
[4]	συνιέντων τὰ τροπολογούμενα ἐπικείμενον· ὅπερ	κάλυμμα	περιαιρεῖται» τοῦ θεοῦ δωρουμένου, ἐπὰν
[4]	νῦν λέγειν, τίνα τε τὰ	Σόδομα,	καὶ τίς ὁ πρὸς τὸν
[4]	αὐτῷ ὄνομα τὸ ὑπὲρ πᾶν	ὄνομα.	~Ἄλλοι μὲν οὖν διδότωσαν τῷ
[4]	τοῦ Ἰησοῦ ἱστορίαν τινά, τὸ	ὄνομα	αὐτοῦ οὐ λέγων, καὶ τροπολογεῖ
[4]	τέτριπται τὸ τῆς γοητείας τάσσεσθαι	ὄνομα·	εἰ μὴ ἄρα λεληθότως διαβάλλειν
[4]	αὐτὸν ὑπερύψωσε καὶ ἐχαρίσατο αὐτῷ	ὄνομα	τὸ ὑπὲρ πᾶν ὄνομα. ~Ἄλλοι
[4]	ἀληθῶς ἔχομεν δέος» περὶ τὸ	ὄνομα	τοῦ θεοῦ καὶ τῶν καλῶν
[4]	πάντες τὸ αὐτὸ πνευματικὸν ἔπιον	πόμα·	ἔπινον γὰρ ἐκ πνευματικῆς ἀκολουθούσης
[4]	μου. Ἀνοίξω ἐν παραβολαῖς τὸ	στόμα	μου, φθέγξομαι προβλήματα ἀπ´ ἀρχῆς,
[4]	τοὺς λόγους μου εἰς τὸ	στόμα	σου πῦρ. Ἰδοὺ κατέστακά σε
[4]	κάρπιμον ποιοῦν καρπόν, οὗ τὸ	σπέρμα	αὐτοῦ ἐν αὐτῷ κατὰ γένος
[4]	ἡ γῆ βοτάνην χόρτου σπεῖρον	σπέρμα	κατὰ γένος καὶ καθ´ ὁμοιότητα
[4]	οὐχὶ μᾶλλον θαυμαστὸν ἦν τὸ	κατασκεύασμα	καὶ μεγίστῃ πόλει ἐοικὸς τῷ
[4]	μερὶς κυρίου λαὸς αὐτοῦ Ἰακώβ,	σχοίνισμα	κληρονομίας αὐτοῦ Ἰσραήλ» καὶ δεήσει
[4]	μερὶς κυρίου λαὸς αὐτοῦ Ἰακώβ,	σχοίνισμα	κληρονομίας αὐτοῦ Ἰσραήλ» καὶ διὰ
[4]	μερὶς κυρίου λαὸς αὐτοῦ Ἰακώβ,	σχοίνισμα	κληρονομίας αὐτοῦ Ἰσραήλ» περὶ δὲ
[4]	καὶ δεῖγμα διδόναι τοῦ θεῖον	πνεῦμα	ἐν αὐτοῖς γεγονέναι, δῆλον ὅτι
[4]	ἀποτρέψαι ἀπὸ τῆς οἰωνιστικῆς πεποίηκε	πνεῦμα	ἐν τῷ οἰωνοσκόπῳ εἰπεῖν· Οὐ
[4]	φιλόψυχε. Τὸ γὰρ ἄφθαρτόν σου	πνεῦμά	ἐστιν ἐν πᾶσι· διὸ καὶ
[4]	λέλεκται· Τὸ δὲ ἄφθαρτόν σου	πνεῦμά	ἐστιν ἐν πᾶσιν» ~Εἶτ´ ἐπεὶ
[4]	οἶδε δύναμιν θεοῦ καὶ ὅτι	πνεῦμα	κυρίου πεπλήρωκε τὴν οἰκουμένην, καὶ
[4]	δαιμονίων τῷ ἡγεμονικῷ ἡμῶν, ἢ	πνεῦμά	τι τῶν ἐναντίων πρὸς ἃ
[4]	τοῦ ἀνθρώπου, εἰ μὴ τὸ	πνεῦμα	τοῦ ἀνθρώπου τὸ ἐν αὐτῷ·
[4]	οὐδεὶς ἔγνωκεν, εἰ μὴ τὸ	πνεῦμα	τοῦ θεοῦ. Ἀλλ´ οὐ μεμήναμεν
[4]	ὡς γένος ἐκλεκτὸν» καὶ βασίλειον	ἱεράτευμα»	ἀναχωροῦντες καὶ ἐκκλίνοντες τὴν πρὸς
[4]	ἑαυτοῖς γλυπτὸν ὁμοίωμα, πᾶσαν εἰκόνα	ὁμοίωμα	ἀρσενικοῦ ἢ θηλυκοῦ, ὁμοίωμα παντὸς
[4]	ὃ πέταται ὑπὸ τὸν οὐρανόν,	ὁμοίωμα	παντὸς ἑρπετοῦ, ὃ ἕρπει ἐπὶ
[4]	ὃ ἕρπει ἐπὶ τῆς γῆς,	ὁμοίωμα	παντὸς ἰχθύος, ὅσα ἐστὶν ἐν
[4]	εἰκόνα ὁμοίωμα ἀρσενικοῦ ἢ θηλυκοῦ,	ὁμοίωμα	παντὸς κτήνους τῶν ὄντων ἐπὶ
[4]	τῶν ὄντων ἐπὶ τῆς γῆς,	ὁμοίωμα	παντὸς ὀρνέου πτερωτοῦ, ὃ πέταται
[4]	καὶ ποιήσητε ὑμῖν ἑαυτοῖς γλυπτὸν	ὁμοίωμα,	πᾶσαν εἰκόνα ὁμοίωμα ἀρσενικοῦ ἢ
[4]	θύραζε ἐξέπτη· πρόσθεν γὰρ ἐπέμβαλε	πῶμα	πίθοιο. Πρὸς δὲ τὸν ταῦτα
[4]	λέγει· Καὶ πάντες τὸ αὐτὸ	βρῶμα	πνευματικὸν ἔφαγον, καὶ πάντες τὸ
[4]	ἄλλη φύσις. Καὶ οὐδὲν διοίσει	σῶμα	ἀνθρώπου σώματος νυκτερίδος ἢ εὐλῆς
[4]	τις τὴν μεταβολήν, αὐτῆς εἰς	σῶμα	ἐλθούσης, πευσόμεθα, πῶς λέγει μεταβολήν.
[4]	ἀνθρώπου μικρότητα οὐ διὰ τὸ	σῶμα	ἐξευτελίζετε ἀλλὰ διὰ τὴν ψυχήν,
[4]	φύσις, ἀλλ´ ἑκάστου ἐστὶ τὸ	σῶμα	ζῴου ἀνάλογον τῇ ψυχῇ, δῆλον
[4]	μὲν πάσχει ὧν πάσχει τὸ	σῶμα	ἢ ἡ ψυχή, συγκαταβαίνων δ´
[4]	ἀναφερομένου ἐπὶ τὸ τοῦ ἀνθρώπου	σῶμα	ἢ τῶν ἐκ τοῦ σώματος
[4]	θεός, ὥσπερ οὗτοί φασιν, εἰς	σῶμα	θνητόν, καὶ προείρηται τὸ ἀδυνατεῖν·
[4]	ἀπαράδεκτος ἦν. Εἰ δὲ καὶ	σῶμα	θνητὸν καὶ ψυχὴν ἀνθρωπίνην ἀναλαβὼν
[4]	τὸ ὑπὸ τοῦ λόγου οἰκούμενον	σῶμα	καὶ ποιεῖν αὐτὰ πόρνης μέλη»
[4]	οὐρανοῦ οὐκ ἐπὶ τὸ ἀνθρώπινον	σῶμα	μόνον ἀλλὰ καὶ ἐπὶ τὰ
[4]	τῷ θεῷ τῶν ὅλων ἀνακειμένου	σῶμα»	ναός ἐστι» τοῦ προσκυνουμένου ὑπ´
[4]	μετὰ τοῦ μὴ προσίεσθαι πέμπτον	σῶμα»	ὅτι καὶ κατ´ αὐτοὺς μία
[4]	τὸν ἀθάνατον εἰς θνητὸν ἐρχόμενον	σῶμα,	οὐ κατὰ τὴν Πλάτωνος μετενσωμάτωσιν
[4]	νυκτερίδος ἢ εὐλῆς ἢ βατράχου	σῶμα	παρὰ τὸ τοῦ ἀνθρώπου. ~Καὶ
[4]	ἐστί, διαφέροι ἂν τὸ ταύτης	σῶμα	σώματος, ἐν ᾧ οἰκεῖ ψυχὴ
[4]	νυκτερίδος ἢ εὐλῆς ἢ βατράχου	σῶμα	τοῦ αἰθερίου σώματος. ~Ὅρα οὖν
[4]	ὁ τῶν Στωϊκῶν θεός, ἅτε	σῶμα	τυγχάνων, ὁτὲ μὲν ἡγεμονικὸν ἔχει
[4]	εὐλῆς ἢ βατράχου ἢ ἀνθρώπου	σῶμα·	ὕλη γὰρ ἡ αὐτή, καὶ
[4]	εὐλῆς ἢ βατράχου ἢ ἀνθρώπου	σῶμα·	ὕλη γὰρ ἡ αὐτή, καὶ
[4]	ἐπαιρόμενον» καθ´ ἡμῶν τῆς ἀλαζονείας	ὕψωμα»	Εἶτ´ ἐπεὶ μὴ χρὴ καταλήγειν
[4]	τέσσαρα καὶ δέκα ἀκάθαρτα δὲ	ἀνὰ	τέσσαρα· ἁπλῶς εἶπεν ἀλλόκοτον, πάντ´
[4]	ἐπὶ γῆς ζῷα, καθαρὰ μὲν	ἀνὰ	τέσσαρα καὶ δέκα ἀκάθαρτα δὲ
[4]	Οὕτω γὰρ ἂν πρὸς τὰ	πιθανὰ	αὐτοῦ, ἐπιδειξαμένου φιλόσοφον περὶ τῶν
[4]	δὲ τοὺς ὁρῶντας δοκεῖν καὶ	πλανᾷ	καὶ ψεύδεται. Ἀπάτη δὲ καὶ
[4]	χωρεῖ αὐτὸν παραδέξασθαι, καὶ οὐ	πλανᾷ	οὐδὲ ψεύδεται. Εἰ δ´ ἐπὶ
[4]	ἀπ´ ἀρχῆς ἀσθενοῦντα καὶ μηδ´	ἕνα	ἄνθρωπον, ὃν αὐτὸς ἔπλασε, πεῖσαι
[4]	ἕνα ἐκ τῆς παιδίσκης καὶ	ἕνα	ἐκ τῆς ἐλευθέρας. Ἀλλ´ ὁ
[4]	ὅτι Ἀβραὰμ δύο υἱοὺς ἔσχεν,	ἕνα	ἐκ τῆς παιδίσκης καὶ ἕνα
[4]	τὸν τόπον βασάνου ἤτοι ἐτήρει	ἕνα	θεὸν πάντων δημιουργόν, πρός τι
[4]	ὕψους πήχεις τριάκοντα» καταλήξουσιν εἰς	ἕνα	πῆχυν μήκους καὶ πλάτους; Πῶς
[4]	ἅμα καὶ βελτιοῦσαν οὐ μόνον	ἕνα	που καὶ δεύτερον ἀλλ´ ὅση
[4]	κωλῦσαι ὁ θεός, ὥστε κἂν	ἕνα	τινὰ ἄνθρωπον εὑρεθῆναι ἀρχῆθεν ἄγευστον
[4]	καὶ τὰ ἐπὶ τούτοις εἰρημένα,	δυνάμενα	αὐτόθεν κινῆσαι τὸν εὐμενῶς ἐντυγχάνοντα,
[4]	ἀτοπώτεραι, τὰ μηδαμῆ μηδαμῶς ἁρμοσθῆναι	δυνάμενα	θαυμαστῇ τινι καὶ παντάπασιν ἀναισθήτῳ
[4]	τὰ τῶν διαφερόντων σώματα ὡς	δεξάμενα	ψυχὴν σπουδαίαν, ἀπορρίψαι δὲ ἢ
[4]	ζώπυρα τοῦ γένους τῶν ἀνθρώπων	ἀρξάμενα	ὑπό τινα γεγονέναι φρουρὰν τὴν
[4]	συνεκδοχικῶς πᾶσι τοῖς λογικοῖς τὰ	τεταγμένα	ἐν τῷ παντί φησι δουλεύειν,
[4]	λογικὰ ὀνόματα καὶ ἐπὶ λογικῶν	τεταγμένα,	πόλιν καὶ πολιτείας καὶ ἀρχὰς
[4]	δὲ οὐδὲν καινὸν ἀλλὰ πάλαι	δεδογμένα.	Ὁ θεὸς ἀγαθός ἐστι καὶ
[4]	καὶ ἄλλοις μυρίοις ἀνδράσιν ἐνθέοις	ὑμνημένα,	συνέθεσαν ἀπιθανώτατα καὶ ἀμουσότατα, ἄνθρωπόν
[4]	λόγος» εἰς τὸ παραστῆσαι τὰ	νενοημένα	τοῖς ταῦτα εἰρηκόσιν οὐ μόνον
[4]	ξύλον» καὶ τὰ ἐπὶ τούτοις	εἰρημένα,	δυνάμενα αὐτόθεν κινῆσαι τὸν εὐμενῶς
[4]	μὲν τῷ ἐνθέῳ σου Ἡσιόδῳ	εἰρημένα	ἐν μύθου σχήματι περὶ τῆς
[4]	ἀποδεχομένων τὰ οὕτω καθ´ ἡμῶν	εἰρημένα	καί φαμεν· ἆρα πάντας ἀνθρώπους
[4]	ἐκ τοῦ Συμποσίου Πλάτωνος τὰ	εἰρημένα	περὶ τοῦ Ἔρωτος τῷ Σωκράτει
[4]	τὸ ἐκριζοῦν καὶ κατασκάπτειν» τὰ	προειρημένα	ἀλλ´ εἰς μὲν τὴν χώραν
[4]	λόγος ᾖ, σαφέστερον ἐμφανιῶ τὰ	προειρημένα.	Τίς δ´ οὐκ ἂν τούτοις
[4]	ἡμῖν δ´ ὀλίγα πρὸς τὰ	προκείμενα	ἀπὸ πολλῶν λεκτέον, διελέγχουσι τὴν
[4]	ἐν τοῖς ὄρεσι τὰ μὴ	ἐσφαλμένα.	~Προσδιατρίβων δ´ ὁ Κέλσος οἷς
[4]	προκείμενον ἦν αὐτῷ κακηγορεῖν τὰ	γεγραμμένα,	διεχλεύασε καὶ τὸ Ἐπέβαλεν ὁ
[4]	κυρίῳ τὰ ἐν τῷ Ἱερεμίᾳ	γεγραμμένα,	ἵνα καὶ ἡμῖν δῷ λόγους
[4]	Ἰουδαίων καὶ Χριστιανῶν ἠλληγόρουν τὰ	γεγραμμένα,	τάχα ἂν πιθανόν τι λέγειν
[4]	ἐπὶ τὸ γελοιότερον μεταφράζειν τὰ	γεγραμμένα,	τὸν κόρακα» εἰς κορώνην μετείληφε
[4]	μὴ νενοηκέναι τὰ περὶ ὀργῆς	ἀναγεγραμμένα	θεοῦ φησιν· Ἢ γὰρ οὐ
[4]	τοῦ θεοῦ λόγος ᾠκονομηκέναι τὰ	ἀναγεγραμμένα,	μετρήσας τῇ δυνάμει τῶν ἀκουόντων
[4]	μοι, ὑπὸ Ἰουδαίων καὶ Χριστιανῶν	προσαγόμενα	εἰς ἀπόδειξιν τοῦ ἱερούς τινας
[4]	μὴ ἀκριβώσαντες τὰ ὑπὸ τούτων	λεγόμενα	ἀνέπλασαν κατὰ περιόδους ταυτότητας καὶ
[4]	τροπολογεῖται τὰ τοῦ φαύλου ἔργα,	λεγόμενα	εἶναι ξύλα» ἢ χόρτος» ἢ
[4]	νοῦς, προηγουμένως μὲν τὸ τὰ	λεγόμενα	ἐν τῷ εὐαγγελίῳ ἀπολωλότα πρόβατα
[4]	ταῦτα ὑπὸ σκωλήκων καὶ βατράχων	λεγόμενα	ἢ ὑπὸ Ἰουδαίων καὶ Χριστιανῶν
[4]	καὶ αὐτοί που γνωρίζειν τὰ	λεγόμενα	καὶ ἔργῳ δεικνύειν ὅτι γνωρίζουσιν,
[4]	καὶ αὐτοί που γνωρίζειν τὰ	λεγόμενα	καὶ ἔργῳ δεικνύειν ὅτι οὐκ
[4]	πᾶσι θεὸν τὰ ὑφ´ ἡμῶν	λεγόμενα	καὶ πραττόμενα ἀλλὰ καὶ λογιζόμενα;
[4]	ἑξῆς τοῖς προειρημένοις τῷ Κέλσῳ	λεγόμενα	κατασκευάσαι ὅτι καλῶς τὰ περὶ
[4]	ἀπ´ αὐτῆς πραττόμενα καὶ τροπικῶς	λεγόμενα	ξύλα» εἶναι καὶ χόρτον» καὶ
[4]	ἀνθυποφέρει τὰ ὡς ὑπὲρ ἀνθρώπων	λεγόμενα,	ὅτι δι´ αὐτοὺς τὰ ἄλογα
[4]	σαφηνισθῆναι καὶ ἀπαντηθῆναι πρὸς τὰ	λεγόμενα	περὶ τῆς Χριστοῦ ἐπιδημίας, ὅτι
[4]	σαφηνείας εὑρήσει ἀπ´ αὐτῶν τὰ	λεγόμενα	πνευματικὰ τοῖς ὀνομαζομένοις πνευματικοῖς συγκρίνων
[4]	αὐτῷ, λεκτέον ὅτι τὰ μὴ	λεγόμενα	πρὸς ἡμῶν περιτίθησιν ἡμῖν, τοῖς
[4]	αἱρέσει φιλοσοφίας ἐγκαλοῦσι διά τινα	λεγόμενα	ὑπὸ προπετοῦς μειρακίου, τριῶν ἡμερῶν
[4]	δὲ τὰ ἐν μύθου σχήματι	λεγόμενα	φιλοσόφως ἐξετάζοντες δυνηθῶσιν εὑρεῖν τὸ
[4]	ἀναπλάσσειν ἕτερα παρὰ τὴν ἀλήθειαν,	ψευδόμενα	τὸ ἀληθῶς ἀρσενικὸν ἢ τὸ
[4]	ἐπὶ πλέον κατασκευάζειν τὰ μὴ	δεόμενα	κατασκευῆς, ἐφ´ οἷς λέγεται τὸ
[4]	ἁρμοζόντως τοῖς πανταχοῦ κατὰ τὰ	δεόμενα	μεταποιήσεως μεταποιήσασα, ἀντ´ ἐκείνων τοῖς
[4]	Μανθάνομεν δὲ τὴν περὶ τὰ	ὀνομαζόμενα	ἱστορίαν καὶ τὴν τῶν ὀνομάτων
[4]	φασὶν εἶναι τὰ χωρὶς προαιρέσεως	ἐξεταζόμενα·	τὴν δὲ προαίρεσιν τούτοις χρωμένην
[4]	οὐδὲν ἀθάνατον; Καὶ ὁρᾷς ὅτι	πιεζόμενα	αὐτὰ καὶ βασανιζόμενα τὰ ἐν
[4]	λεγόμενα καὶ πραττόμενα ἀλλὰ καὶ	λογιζόμενα;	Παραβαλέτω γὰρ ὁ βουλόμενος ἄλλην
[4]	μὲν ἀκάθαρτα ἔφησεν εἶναι τὰ	νομιζόμενα	παρ´ Αἰγυπτίοις καὶ τοῖς λοιποῖς
[4]	ὁρᾷς ὅτι πιεζόμενα αὐτὰ καὶ	βασανιζόμενα	τὰ ἐν τοῖς γράμμασι νοήματα
[4]	μυρία σύμβολα περιεχουσῶν τοῖς φιλομαθοῦσι	σαφηνιζόμενα;	~Ἀλλ´ ἐπεὶ οὐδὲν βέβαιον ἐν
[4]	καὶ Χριστιανῶν πρὸς ἀλλήλους διαφερομένων	ἀπαγγελλόμενα.	Ἀλλ´ οὐ μιμησόμεθά γε αὐτὸν
[4]	ἐστι καὶ λόγου ἄξια τὰ	ἀπαγγελλόμενα,	ἐὰν δ´ ἡμεῖς τάδε τινὰ
[4]	ζῷα εἰς παράδειγμα τῶν κακίστων	παραλαμβανόμενα,	οὐδέ ποτε δὲ εἰς χρηστὸν
[4]	καὶ φωνὴ καὶ τυγχάνοντα καὶ	σημαινόμενα.	Τὸ γὰρ διαλέγεσθαί τινα πρὸς
[4]	τρόπον δεδύνηται τὰ μεγάλα ἑαυτῷ	φαινόμενα	δόγματα κρύψαι μὲν διὰ τοὺς
[4]	ἐξετάσωμεν καὶ τὰ αὐτόθεν πᾶσι	προφαινόμενα	δόγματα Χριστιανῶν καὶ Ἰουδαίων σὺν
[4]	καὶ τὰ ὑπὸ τῶν μυρμήκων	γινόμενα	πότερον ἐνορᾷ μὲν ἀνθρώπων καὶ
[4]	οἷς τὰ ποικίλα ἔθνη ἐπίσημα»	γινόμενα	τῷ λόγῳ τοῦ θεοῦ πολιτεύεται,
[4]	παρὰ τὰ ἀγριότητι καὶ ὠμότητι	περιγινόμενα	τῶν οὐ χρωμένων τῇ συνέσει
[4]	χρῄζομεν σοφίας κατασπώσης πάντα τὰ	ἐπαιρόμενα	κατὰ τῆς γνώσεως τοῦ θεοῦ»
[4]	ἀτιμίᾳ ἐγείρεται ἐν δόξῃ» καὶ	σπειρόμενα	ἐν ἀσθενείᾳ ἐγείρεται ἐν δυνάμει»
[4]	φθορᾷ ἐγείρεται ἐν ἀφθαρσίᾳ» καὶ	σπειρόμενα	ἐν ἀτιμίᾳ ἐγείρεται ἐν δόξῃ»
[4]	ἀσθενείᾳ ἐγείρεται ἐν δυνάμει» καὶ	σπειρόμενα	σώματα ψυχικὰ ἐγείρεται πνευματικά. Περὶ
[4]	ποιοτήτων τῶν ἐν σώμασιν· ἐπεὶ	σπειρόμενά	τινα αὐτῶν ἐν φθορᾷ ἐγείρεται
[4]	βουλομένῳ τῶν ἀνθρώπων δηλοῦν τὰ	ἐσόμενα,	δηλονότι πολὺ πρότερον τὰ περὶ
[4]	ὑπόληψιν διδάσκουσιν ἡμᾶς μαντικῶς τὰ	ἐσόμενα,	οὕτω καὶ τοῦ ἀμφιβάλλειν περὶ
[4]	ἑαυτῷ τὰ πρὸς τοὺς τοιούσδε	λεχθησόμενα.	Ἀλλ´ ᾧ μέλει τῆς τῶν
[4]	τά τ´ ἐόντα τά τ´	ἐσσόμενα	πρό τ´ ἐόντα τῶν λεγομένων
[4]	ὧν τοσοῦτον δύναται τὰ ὀνόματα	συναπτόμενα	τῇ τοῦ θεοῦ προσηγορίᾳ, ὡς
[4]	τὰ ὑφ´ ἡμῶν λεγόμενα καὶ	πραττόμενα	ἀλλὰ καὶ λογιζόμενα; Παραβαλέτω γὰρ
[4]	κακίαν καὶ τὰ ἀπ´ αὐτῆς	πραττόμενα	καὶ τροπικῶς λεγόμενα ξύλα» εἶναι
[4]	τίνα ἐστὶ τὰ περὶ αὐτοῦ	προφητευόμενα,	οὐδεμίαν μὲν λέξιν τίθησι προφητικήν,
[4]	ἡμῖν τὴν πρόνοιαν πεποιηκέναι τὰ	φυόμενα	ἐπὶ γῆς ἢ τοῖς τῶν
[4]	γῆν καὶ τὰ ἐπ´ αὐτῆς	φυόμενα,	οὕτως ὁ θεὸς οἱονεὶ ἐνιαυτούς
[4]	τὰ ἰουδαϊκὰ ὀνόματα, τῆς Ἑβραίων	ἐχόμενα	διαλέκτου, ἤτοι ἀπὸ τῶν γραμμάτων
[4]	τοῖς γράμμασι νοήματα διελέγχεται οὐκ	ἐπιδεχόμενα	τὸ γενναῖον καὶ ἀναντίρρητον. Εἰπὼν
[4]	βουλόμεθα, ἔχομεν τὰ τηλικαῦτα θηρία	κατακεκλεισμένα,	ὅτε δὲ χρῄζομεν τροφῆς τῆς
[4]	ἴδια ἀπειλήφασιν, ἀκωλύτως ποιοῦντες τὰ	νενομισμένα.	Ἓν οὖν τῶν παριστάντων θεῖόν
[4]	ἐν τῇ πόλει, ἔνθα τὰ	νενομισμένα	σύμβολα μεγάλων μυστηρίων ἐποίουν τῷ
[4]	πλείονα οὔτ´ ἐλάττονα ἀλλ´ οἱονεὶ	ὡρισμένα	φησὶν εἶναι τὰ κακά, ἀναιρῶν
[4]	ἔχει τὰ λογικά, ἅπερ ἐστὶ	προηγούμενα,	παίδων γεννωμένων· τὰ δ´ ἄλογα
[4]	γίνεσθαι λέγονται, συναρπάζει καὶ ὡς	ὁμολογούμενα	ἐκτίθεται. Πρῶτον μὲν γὰρ ἐζήτηται,
[4]	ἀναγινωσκόντων καὶ μὴ συνιέντων τὰ	τροπολογούμενα	ἐπικείμενον· ὅπερ κάλυμμα περιαιρεῖται» τοῦ
[4]	τὰς κοινὰς πάντων ἐννοίας ἄλογα	καλούμενα;	Οὐδὲ τοὺς μύρμηκας γοῦν οἴεται
[4]	τῶν θείων νόμων σχολὴν τὰ	καλούμενα	σάββατα καὶ αἱ λοιπαὶ παρ´
[4]	τῶν κηφήνων ὑπὸ τῶν μελισσῶν	ἐπιτελούμενα	ταῖς κατὰ τῶν ἀργῶν ἐν
[4]	τὰ ἀπὸ λόγου καὶ λογισμοῦ	ἐπιτελούμενα	τῶν ἀπ´ ἀλόγου φύσεως καὶ
[4]	ἐν τῷ παντί φησι δουλεύειν,	δηλούμενα	πάλιν συνεκδοχικῶς ἐκ τοῦ· Ἥλιος
[4]	ἡμεῖς τάδε τινὰ ὑπὸ Ἑλλήνων	ἐπαινούμενα	καὶ αὐτοὶ κατασκευάζωμεν, οὐκέτι καλά
[4]	ἀπὸ τῶν προχωρημάτων» τοῦ Φαραὼ	πληρούμενα	τὰ Αἰγύπτου ὄρη, οὐ προάγεται
[4]	διὰ τῆς ἐπαγγελίας. Ἅτινά ἐστιν	ἀλληγορούμενα·	αὗται γάρ εἰσι δύο διαθῆκαι,
[4]	ἀνθρώπων τὰ περὶ τοῦ ζῴου	ἱστορούμενα,	ἀντιπελαργοῦντος καὶ τροφὰς φέροντος τοῖς
[4]	δὲ καὶ Γομόρρων ὑπὸ Μωϋσέως	ἱστορούμενα	ἐν τῇ Γενέσει, ὡς διὰ
[4]	τοῦ ζῴου καὶ τῆς ἡμερότητος	ἱστορούμενα,	οὐ μὴν καὶ περὶ ὅρκων
[4]	τὰ περὶ τῶν Ἀλωέως υἱῶν	ἱστορούμενα	τοιαῦτα περὶ τοῦ πύργου ἀναγεγραφέναι,
[4]	Ὅρα δὲ ἐν τούτοις, ὅσα	ζητούμενα	παρὰ τοῖς φιλοσοφοῦσιν οὐ μόνον
[4]	ἀλλά, θαυμάζειν ὡς ἐν μύθῳ	φιλοσοφούμενα,	ταῦτα δὲ μόνῃ τῇ λέξει
[4]	καὶ τὰ ἐν ἑτέροις τόποις	γεννώμενα	φέρεσθαι διὰ ναυτικῆς καὶ κυβερνητικῆς
[4]	τὰ ὑπὸ μυρμήκων καὶ μελισσῶν	δρώμενα;	Ὁ ἀπ´ οὐρανοῦ δὴ ἐπὶ
[4]	τὴν ὑπόθεσιν αὐτοῦ βλέπων τὰ	δρώμενα	ὑπὸ τῶν ἀνθρώπων καὶ τὰ
[4]	ταῦτα λέγει ὅτι οὔτε τὰ	ὁρώμενα	ἀνθρώπῳ δέδοται, ἀλλ´ ἕκαστα τῆς
[4]	αὐτοῦ κενὴν καὶ ἄλλην πληροῦντος.	Ἵνα	γὰρ καὶ ἐκλείπειν αὐτὸν φῶμεν
[4]	τὴν τοῦ πύργου κατάρριψιν γεγονέναι.	Ἵνα	γὰρ μηδὲν αἰνίσσηται ἡ κατὰ
[4]	δικαίους καὶ ἀδίκους» καὶ ἡμᾶς,	ἵνα	γενώμεθα αὐτοῦ υἱοί, ἐπὶ τὰ
[4]	θυγατέρες αὐτοῦ, καταμεθύσκουσαι τὸν πατέρα,	ἵνα	γένωνται ἐξ αὐτοῦ μητέρες· φέρε
[4]	κατὰ φύσιν λογισμοῦ ἔτι ἐχθρῶν,	ἵνα	γένωνται φίλοι τῷ θεῷ. Καὶ
[4]	τῆς Ἰουδαίων ἀρχαιότητος δύο βιβλία,	ἵνα	γνῷ, τίνα τρόπον ἀρχαιότερος ἦν
[4]	μόνον ἀπεμφαῖνον ἀλλὰ καὶ ἀτοπώτατον.	Ἵνα	δὲ καὶ πιστεύσωμέν τινας, ἐκ
[4]	τεχνῶν, πεποίηκε τὸν ἄνθρωπον ἐπιδεῆ·	ἵνα	δι´ αὐτὸ τὸ ἐπιδεὲς αὐτοῦ
[4]	τῷ γένει τῶν ἀνθρώπων σωτῆρος·	ἵνα	διὰ τῆς ἀπειλῆς ἐπιστραφῶσι μὲν
[4]	Κέλσος τὰ περὶ τῆς περιστερᾶς,	ἵνα	δόξῃ ἀνεγνωκέναι τὸ βιβλίον τὴν
[4]	εἶναι θεοφιλεστέροις γενέσθαι πάντῃ παραπλήσιος,	ἵνα	καὶ αὐτὸς ὡς ἐκεῖνοι γένηται
[4]	τὰ ἐν τῷ Ἱερεμίᾳ γεγραμμένα,	ἵνα	καὶ ἡμῖν δῷ λόγους καὶ
[4]	δεδόσθω ὑπαρκτὸν εἶναι τὴν οἰωνιστικήν,	ἵνα	καὶ οὕτως δείξω τοῖς προκαταληφθεῖσιν
[4]	καὶ τῶν ἀλόγων καὶ εὐτελεστάτων,	ἵνα	καὶ παντὸς σώματος ἄλλη φύσις
[4]	οὐκ αἰδεῖταί γε ἐπιφέρων τούτοις,	ἵνα	καὶ τοῖς μετ´ αὐτὸν ἐσομένοις
[4]	καὶ ζῷόν τι μονογενὲς» ὑπέστησεν,	ἵνα	καὶ τοῦτο ποιήσῃ θαυμασθῆναι οὐ
[4]	δὲ ὑπὲρ τῶν πανταχοῦ ἁμαρτωλῶν,	ἵνα	καταλίπωσι τὴν ἁμαρτίαν καὶ πιστεύσωσι
[4]	θεὸς ἢ πέμψει τὸν υἱόν,	ἵνα	καταφλέξῃ τοὺς ἀδίκους, καὶ οἱ
[4]	ἢ πέμψει τὸν υἱὸν ἑαυτοῦ,	ἵνα	καταφλέξῃ τοὺς ἀδίκους, οἱ δὲ
[4]	ὡς εἰπόντων ἄν τινων τὸ	ἵνα	μάθῃ τὰ ἐν ἀνθρώποις, ἑαυτῷ
[4]	ἂν ἑαυτῷ ἀποφαίνεται λέγων· Ἢ	ἵνα	μάθῃ τὰ ἐν ἀνθρώποις; Οὐδεὶς
[4]	Οὐδεὶς γὰρ ἡμῶν φησιν ὅτι,	ἵνα	μάθῃ τὰ ἐν ἀνθρώποις, Χριστὸς
[4]	ἢ σοὶ ἢ ἄλλῳ συμφέρει,	ἵνα	μὴ ἀφορμὴν λαμβάνῃ τις ἐκ
[4]	τὴν πρὸς τοὺς πολλοὺς ἐπιμιξίαν,	ἵνα	μὴ διαφθαρεῖεν τὰ ἤθη, ἐφρουροῦντο
[4]	Πάσῃ φυλακῇ τήρει σὴν καρδίαν»	ἵνα	μὴ ἐπιβῇ τι τῶν δαιμονίων
[4]	σύνεσιν γυμνάζεσθαι βουλόμενος ὁ θεός,	ἵνα	μὴ μένῃ ἀργὴ καὶ ἀνεπινόητος
[4]	ἐπιτρεπούσης πλεονεκτεῖν τὸ ἓν αὐτῶν,	ἵνα	μὴ ὁ κόσμος φθαρῇ· οὕτως
[4]	κρίσει καὶ μὴ ἐν θυμῷ,	ἵνα	μὴ ὀλίγους ἡμᾶς ποιήσῃς. Ἀναγνοὺς
[4]	εἰς τὸν τόπον οὐκ ἐπαναλαμβάνομεν,	ἵνα	μὴ παλιλλογῶμεν. Ὅρα δὴ ὅτι,
[4]	καθ´ ἕκαστον εἶναι κακόν. Πλὴν	ἵνα	μὴ παρακούσας τις τοῦ λεγομένου
[4]	τὰς ἐκφύσεις ἀπεκτιθέασιν οἱ μύρμηκες,	ἵνα	μὴ σπαργῷεν, μένοιεν δὲ δι´
[4]	ἀπὸ τῶν προτέρων περιόδων πάντας,	ἵνα	μὴ Σωκράτης πάλιν γένηται, ἀλλ´
[4]	δυσωπῶν μὴ παραδέξασθαι τὸ τοιοῦτον,	ἵνα	μὴ τὸ λογικὸν ἀντὶ τῶν
[4]	καίτοι γε πάντα κάλων κινήσαντες,	ἵνα	μὴ Χριστιανοὶ μηκέτ´ ὦσι· τούς
[4]	τοιούτους ἀπ´ αὐτῆς τοῦ νόμου,	ἵνα	μηδεμία πρόφασις ᾖ τῆς τῶν
[4]	ἐφέστηκε τοῖς κακοῖς, τοσοῖσδε τυγχάνουσιν,	ἵνα	μήτε πλείονα γένηται μήτε ἥττονα.
[4]	οὔτε φοβεῖταί τινα ὁ θεός,	ἵνα	πλανήσας κίνδυνον διαφύγῃ. Καὶ πρὸς
[4]	φοβεῖται δέ τινας ὁ θεός,	ἵνα	πλανήσας τοὺς ἐπιβουλεύοντας κίνδυνον διαφύγῃ.
[4]	ἐξῆλθεν ὁ σπείρων τοῦ σπείρειν»	ἵνα	σπείρῃ τὸν λόγον πανταχοῦ. Εἰ
[4]	ὁ λόγος χρησίμων τοῖς μεμηνόσιν,	ἵνα	σωφρονήσωσι. Φησὶ δ´ ὅτι καὶ
[4]	αὐτόθεν προσπίπτει, ποδαπὸν πῦρ παραλαμβάνεται,	ἵνα	τὰ τοιαῦτα ξύλα» ἀναλωθῇ; Ἑκάστου»
[4]	αὐτὸν ὁ προφήτης λέγει· Ἀνάστηθι,	ἵνα	τί ὑπνοῖς, κύριε» Καὶ πάλιν
[4]	ὅση δύναμις καὶ πλείστους ὅσους,	ἵνα	τις τῇ παραθέσει ἀμφοτέρων τῶν
[4]	χειρῶν θεοῦ πλασσόμενον καὶ ἐμφυσώμενον,	ἵνα	τὸ ἐμφυσώμενον παραπλησίως τις νομίσας
[4]	ὁ Κέλσος περὶ τῶν μελισσῶν,	ἵνα	τὸ ὅσον ἐφ´ ἑαυτῷ ἐξευτελίσῃ
[4]	ὁρῶντα δεινὰ καὶ θιγγάνοντα ἀηδῶν,	ἵνα	τοὺς κάμνοντας ἰάσηται, ἐξ ἀγαθοῦ
[4]	χωνευτηρίου καὶ ὡς ποίαν πλυνόντων»	ἵνα	χωνεύσῃ τὸν ἑαυτοῦ λαόν. Ἐπὰν
[4]	καὶ διὰ φιλανθρωπίαν ἑαυτὸν ἐκένωσεν»	ἵνα	χωρηθῆναι ὑπ´ ἀνθρώπων δυνηθῇ. Οὐ
[4]	λέγειν καὶ τὸν ἰατρὸν ὁρῶντα	δεινὰ	καὶ θιγγάνοντα ἀηδῶν, ἵνα τοὺς
[4]	γε ὁ ἰατρὸς ὁρῶν τὰ	δεινὰ	καὶ θιγγάνων τῶν ἀηδῶν οὐ
[4]	θαυμάζομεν οἷον ἐτύχθη. Ὡς οὖν	δεινὰ	πέλωρα θεῶν εἰσῆλθ´ ἑκατόμβας. Περὶ
[4]	τέκνα. Ἔνθ´ ὅ γε τοὺς	ἐλεεινὰ	κατήσθιε τετριγῶτας· μήτηρ δ´ ἀμφεποτᾶτο
[4]	δ´ οὐχὶ μᾶλλον ἡμεῖς δι´	ἐκεῖνα	γεγόναμεν, ἐπεὶ ἐκεῖνα θηρᾶται ἡμᾶς
[4]	εὐκαιρότερον ἐν τοῖς εἰς αὐτὰ	ἐκεῖνα	ἐξηγητικοῖς τις σαφηνίζειν πειράσεται. Ὅτι
[4]	γὰρ ἀκολουθεῖ τῷ θεοφιλέστερα λέγεσθαι	ἐκεῖνα	ἡμῶν. Εἰ δὲ μόνη ἡ
[4]	ἡμεῖς δι´ ἐκεῖνα γεγόναμεν, ἐπεὶ	ἐκεῖνα	θηρᾶται ἡμᾶς καὶ ἐσθίει; Ἀλλὰ
[4]	γενέσεως εἰπεῖν ἀπορρητότερα σιωπῶν δ´	ἐκεῖνα	καὶ τὰ πλήθεσιν ἁρμόζοντα λέγων,
[4]	σοι φαίνεται; Ἀλλ´ οὐκ εὔγνωμον	ἐκεῖνα	μὲν μὴ γελᾶν ὡς μῦθον
[4]	δαιμονίων χρηστηρίων ὄρνισι χρήσηται, καταλιπὸν	ἐκεῖνα,	ὅπου δὲ διὰ μαρτυρουμένης ὑπὸ
[4]	ἔοικεν ἐγγυτέρω τῆς θείας ὁμιλίας	ἐκεῖνα	πεφυκέναι καὶ εἶναι σοφώτερα καὶ
[4]	μαντικὰ ὑπεροχὴ καὶ οὐδαμῶς πρὸς	ἐκεῖνα	συγκριτή. Λεκτέον οὖν ὅτι, εἴπερ
[4]	κυβερνητικῆς πρὸς τοὺς μὴ ἔχοντας	ἐκεῖνα·	ὥστε καὶ τούτων ἕνεκεν θαυμάσαι
[4]	ἐπιγνώσεται αὐτά; Ἐπὶ πλεῖον δ´	ἐξέτεινα	τὸν λόγον βουλόμενος παραστῆσαι μὴ
[4]	ἀργυρᾶ ἀλλὰ καὶ ξύλινα καὶ	ὀστράκινα,	καὶ ἃ μὲν εἰς τιμὴν
[4]	χρυσᾶ καὶ ἀργυρᾶ ἀλλὰ καὶ	ξύλινα	καὶ ὀστράκινα, καὶ ἃ μὲν
[4]	λεγομένην κατάβασιν θεοῦ πρὸς τὰ	ἀνθρώπινα·	εἰς ἣν οὐ μεταβολῆς αὐτῷ
[4]	οὑτωσὶ δὲ σαυτὸν ἀγάγῃς. Οὐκ	ἀνθρώπινα	οὖν πάθη προσάπτομεν τῷ θεῷ
[4]	διαθῆκαι, μία μὲν ἀπὸ ὄρους	Σινᾶ,	εἰς δουλείαν γεννῶσα, ἥτις ἐστὶν
[4]	δ´ οὐχ οἷα ἀλληγορίαν ἐπιδέχεσθαί	τινα	ἀλλ´ ἄντικρυς εὐηθέστατα μεμυθολόγηται. Πολλῷ
[4]	ὁ θεός, ὥστε κἂν ἕνα	τινὰ	ἄνθρωπον εὑρεθῆναι ἀρχῆθεν ἄγευστον κακίας
[4]	ὢν μαντικὸς οὐκ ἐφυλάξατο τάδε	τινὰ	ἀπὸ τοῦ ἀετοῦ παθεῖν; Καὶ
[4]	ἀλλὰ καὶ τῶν ἀλόγων ζῴων	τινὰ	ἀποφῆναι ἐννοοῦντα περὶ τοῦ θεοῦ,
[4]	τῶν ἐν σώμασιν· ἐπεὶ σπειρόμενά	τινα	αὐτῶν ἐν φθορᾷ ἐγείρεται ἐν
[4]	γένους τῶν ἀνθρώπων ἀρξάμενα ὑπό	τινα	γεγονέναι φρουρὰν τὴν ἀπὸ κρειττόνων,
[4]	λέξει παραφραζούσῃ ἀπὸ τοῦ Τιμαίου	τινὰ	γέγραπται, ὡς ἄρα ὁ μὲν
[4]	ἐν οἷς ἐκεῖνος νομίζει προνοίας.	Τίνα	δ´ οὐκ ἂν τῶν ἁπλουστέρων
[4]	καὶ διὰ τὰ ἁμαρτήματα εἴς	τινα	δημόσια ἔργα χρήσιμα τῷ παντὶ
[4]	υἱῶν οὐκ οἶμαι πρὸ Ὁμήρου	τινὰ	εἰρηκέναι, τὰ δὲ περὶ τοῦ
[4]	φανερὸν ἐκ τοῦ ἀποτεταγμένως πρός	τινα	ἑκάστου φύσιν ζῴου νενευκέναι βοηθήματα
[4]	τῆς φύσεως ἐπαγγέλλεται λέξειν καὶ	τίνα	ἐμφανίσειν. ~Διὰ πολλῶν δ´ ἑξῆς
[4]	θείᾳ ἐπανορθοῦν, ἐὰν μὴ φύσει	τινὰ	ἐπὶ τοῦτο πέμψῃ; Ἆρα γὰρ
[4]	ἢ μηδὲ τὴν ἀρχὴν εἰδώς,	τίνα	ἐστὶ τὰ περὶ αὐτοῦ προφητευόμενα,
[4]	ἐπιγραφῇ τοῦ βιβλίου; Ἴδωμεν δὴ	τίνα	ἐστὶν ἃ περὶ ὅλης τῆς
[4]	τῆς κατὰ τὸν τόπον ἱστορίας,	τίνα	ἔχοι λόγον, καὶ τὰ τῆς
[4]	πόλεών τις ἔλεγε τὸν τάδε	τινὰ	ἡμαρτηκότα καὶ διὰ τὰ ἁμαρτήματα
[4]	δὲ καταβήσεσθαι εἰς τὴν γῆν	τινα	θεὸν ἢ θεοῦ υἱὸν τῶν
[4]	ἀνέγραψεν ὁ Κέλσος, ἄλλα δέ	τινα	ἰδιωτικὰ εἴποιεν ἂν Ἰουδαίων τινές,
[4]	μὲν ἐπὶ τροπολογίαν ἔχει δέ	τινα	καὶ καθ´ αὑτὸ ἀπολογίαν. ~Παραρρίπτει
[4]	δὲ τοιαῦτά φησιν· Εἶτα κατακλυσμόν	τινα	καὶ κιβωτὸν ἀλλόκοτον, ἅπαντα ἔνδον
[4]	ἅπαντα ἔνδον ἔχουσαν, καὶ περιστεράν	τινα	καὶ κορώνην ἀγγέλους, παραχαράττοντες καὶ
[4]	τοῖς ἁμαρτήσασιν ὁ θεός, ἀπόρρητόν	τινα	καὶ μυστικὸν ἔχει λόγον, ὑπὲρ
[4]	τῶν ἀνθρώπων ἐπιδεικτιῶντες; Πολλὴν δή	τινα	καὶ πάνυ θνητὴν φιλοτιμίαν τοῦ
[4]	Οὕτω δὲ οὐ θαυμαστὸν καί	τινα	καιρὸν γεγονέναι, ὅτ´ ἐξαίρετόν τι
[4]	ἂν ἀλλήλοις τῶν φορτίων, ἐπειδάν	τινα	κάμνοντα ἴδωσιν, ἐπιλαμβάνωνται; Ἐρεῖ γὰρ
[4]	ἰατροὶ γοῦν ἀπὸ ἰατρικῆς προγινώσκουσί	τινα,	κἂν φαῦλοι τὸ ἦθος τυγχάνωσιν·
[4]	ἀλλὰ πάντων λέγειν ὅτι οἴονταί	τινα	καταβήσεσθαι ἐπὶ τὴν γῆν, περὶ
[4]	ἀλεξιφάρμακα εἴτε ἐμπειρίαν εἴτε φυσικήν	τινα	κατάληψιν γοητείαν ὠνόμασεν· ἐπ´ ἄλλου
[4]	ὅλῃ αἱρέσει φιλοσοφίας ἐγκαλοῦσι διά	τινα	λεγόμενα ὑπὸ προπετοῦς μειρακίου, τριῶν
[4]	καταλαμβανόμενον καὶ ἐπιτελούμενον. ~Ἔθηκε δέ	τινα	λόγον ὁ Κέλσος περὶ τῶν
[4]	εἴτε καὶ δι´ ὑπονοιῶν αἰνισσομένην	τινὰ	μεγάλα καὶ θαυμάσια τοῖς θεωρῆσαι
[4]	καταλείπει τὴν ἑαυτοῦ ἕδραν, ὡς	τινὰ	μὲν τόπον κενὸν αὐτοῦ εἶναι
[4]	οὐδεὶς θεῷ φίλος, οὔτε φοβεῖταί	τινα	ὁ θεός, ἵνα πλανήσας κίνδυνον
[4]	ἐπιδημίᾳ τοῦ λόγου εἰς ἀνθρώπους	τινά,	οὐκ ὀκνήσομεν λέγειν μεταβάλλειν ἐκ
[4]	τὰ Ἰουδαίων φιλοσοφοῦσι καὶ μαθών	τινα	παρ´ αὐτῶν τὰ μέν τινα
[4]	ὡς μηδὲ προφάσει τροπολογίας μῦθόν	τινα	παραδέξασθαι ἐπὶ βλάβῃ τῶν νέων.
[4]	παραγγέλμασιν ὁ Κέλσος κωμῳδεῖ, μῦθόν	τινα	παραπλήσιον τοῖς παραδιδομένοις ταῖς γραυσὶν
[4]	γένεσις. ~Εἶτα, ὡς ἔχων μέν	τινα	περὶ τῆς τῶν κακῶν γενέσεως
[4]	ἐκλείπειν αὐτὸν φῶμεν καὶ ἄλλον	τινὰ	πληροῦν, οὐ περὶ τόπου τὸ
[4]	λέγηται πῦρ» εἶναι καταναλίσκον» ζητοῦμεν,	τίνα	πρέπει ὑπὸ θεοῦ καταναλίσκεσθαι, καί
[4]	καὶ σημαινόμενα. Τὸ γὰρ διαλέγεσθαί	τινα	πρὸς ἕτερον ἐν φωνῇ γίνεται
[4]	ἐὰν μὴ θεοῦ ἐπιπνοίᾳ καὶ	τίνα	τὰ κακὰ τρανωθῇ καὶ πῶς
[4]	πληρῶν τὰ Αἰγυπτίων ὄρη καὶ	τίνα	τὰ τῶν Αἰγυπτίων ὄρη καὶ
[4]	τροπολογίας οὐκ ἀναγκαῖον νῦν λέγειν,	τίνα	τε τὰ Σόδομα, καὶ τίς
[4]	τινα παρ´ αὐτῶν τὰ μέν	τινα	τετήρηκε τὰ δὲ παρεποίησε, φυλαξάμενος
[4]	καὶ περὶ τοῦ Ἰησοῦ ἱστορίαν	τινά,	τὸ ὄνομα αὐτοῦ οὐ λέγων,
[4]	καὶ ἀπαιδευσίαν Κέλσος σαφῶς παρίστησι,	τίνα	τρόπον ἀκριβῶς ᾔδει τοὺς ἑκάστου
[4]	ἐν Αἰγύπτῳ δουλεύοντα. Ὅρα δὲ	τίνα	τρόπον ἀπεχθῶς καὶ οὐ φιλαλήθως
[4]	ἀρχαιότητος δύο βιβλία, ἵνα γνῷ,	τίνα	τρόπον ἀρχαιότερος ἦν Μωϋσῆς τῶν
[4]	καὶ πῶς ὑπέστη δηλωθῇ καὶ	τίνα	τρόπον ἀφανισθήσεται νοηθῇ. Ἐν κακοῖς
[4]	τὸ βούλημα τοῦ Πλάτωνος, θαυμάσονται	τίνα	τρόπον δεδύνηται τὰ μεγάλα ἑαυτῷ
[4]	διὰ τὸν λόγον ἀκοῦσαι δυνηθέντες,	τίνα	τρόπον εὐτελίζεται αὐτῶν τὸ κοινωνικόν,
[4]	ἐκείνοις. Καὶ ἐνταῦθα δὲ ὁρᾷς,	τίνα	τρόπον ἡ σύνεσις μέγα βοήθημα
[4]	τὴν πρὸς Γαλάτας ἐπιστολὴν εἴσεται,	τίνα	τρόπον ἠλληγόρηται τὰ κατὰ τοὺς
[4]	πνοὴν ζωῆς» ὅπερ οὐδὲ νενόηκε	τίνα	τρόπον λέλεκται, ἀνέγραψεν ὅτι συνέθεσαν
[4]	τὰ κακά» ~Οὐκ οἶδα δὲ	τίνα	τρόπον πρόνοιαν τιθεὶς ὅσον ἐπὶ
[4]	πρὸς ἀλλήλους διαλεγομένων περὶ τοῦ,	τίνα	τρόπον συνέστη τὰ ὅλα καὶ
[4]	ἀπαγγελλόμενα, ἐὰν δ´ ἡμεῖς τάδε	τινὰ	ὑπὸ Ἑλλήνων ἐπαινούμενα καὶ αὐτοὶ
[4]	συνέθεσαν ἀπιθανώτατα καὶ ἀμουσότατα, ἄνθρωπόν	τινα	ὑπὸ χειρῶν θεοῦ πλασσόμενόν τε
[4]	Πλάτωνος μετενσωμάτωσιν ἀλλὰ κατ´ ἄλλην	τινὰ	ὑψηλοτέραν θεωρίαν. Εἶδε δ´ ἂν
[4]	οὐκ ἀγένητον αὐτὴν ἀλλὰ πρός	τινα	χρείαν γεγονέναι, δῆλον ὅτι οὐχ
[4]	παιδιὰν εἴτε καὶ εἰς ἄλλην	τινὰ	χρείαν καὶ θεραπείαν λαμβανόντων αὐτούς,
[4]	θεοῦ προσταγμάτων τὸν ὄφιν, μῦθόν	τινα	ὡς γραυσὶ διηγούμενοι καὶ ποιοῦντες
[4]	τῆς ἐλευθέρας διὰ τῆς ἐπαγγελίας.	Ἅτινά	ἐστιν ἀλληγορούμενα· αὗται γάρ εἰσι
[4]	δράκων ἔμελλεν αὐτὴν καὶ τὰ	τέκνα	ἀφανίσειν, οὔτ´ ἂν ὁ κατὰ
[4]	μήτηρ ἐνάτη ἦν, ἣ τέκε	τέκνα.	Ἔνθ´ ὅ γε τοὺς ἐλεεινὰ
[4]	δ´ ἔσαν στρουθοῖο νεοσσοί, νήπια	τέκνα,	ὄζῳ ἐπ´ ἀκροτάτῳ πετάλοις ὑποπεπτηῶτες,
[4]	τάσσεται ἡ ὀργή· ἧς καὶ	τέκνα»	πάντας ἀνθρώπους γεγονέναι φησὶν ὁ
[4]	μήτηρ δ´ ἀμφεποτᾶτο ὀδυρομένη φίλα	τέκνα·	τὴν δ´ ἐλελιξάμενος πτέρυγος λάβεν
[4]	φησὶν ὁ Παῦλος λέγων· Ἤμεθα	τέκνα	φύσει ὀργῆς ὡς καὶ οἱ
[4]	ἐὰν μὲν ἐκεῖνοι ταῦτα φάσκωσι,	σεμνά	ἐστι καὶ λόγου ἄξια τὰ
[4]	Εἶθ´ ἑρμηνεύων τὴν περὶ τοῦ	μάννα	ἱστορίαν καὶ τὴν περὶ τοῦ
[4]	εἶναι δοῦλον τὸν ἐν ἡμῖν	μείζονα.	Καὶ ἐὰν μὲν Ἕλληνες λέγωσιν·
[4]	ἐπιστροφὴν τοῦ θεοῦ καταλείπεσθαι ἕδραν	μείζονα	καὶ μεταβάλλεσθαι τὰ τῇδε, ὡς
[4]	κακοῖς, τοσοῖσδε τυγχάνουσιν, ἵνα μήτε	πλείονα	γένηται μήτε ἥττονα. Καὶ ἄλλως
[4]	ἔοικε τῷ μήτε ἥττω μήτε	πλείονα	κακὰ γεγονέναι ἢ εἶναι ἢ
[4]	πάτρια μνήματα, λεκτέον ὅτι ὅσῳ	πλείονα	λέγει τῶν ἀλόγων ζῴων ἐγκώμια,
[4]	λέξεσι τοῦ βιβλίου τούτου οὔτε	πλείονα	οὔτ´ ἐλάττονα ἀλλ´ οἱονεὶ ὡρισμένα
[4]	πείσονται Χριστιανοί, προκατειληφότες τὸ κατ´	εἰκόνα»	γεγονέναι θεοῦ τὴν ἀνθρωπίνην ψυχὴν
[4]	πᾶσι θεόν, διὸ καὶ κατ´	εἰκόνα»	γεγονέναι ὠνόμασται τοῦ θεοῦ· εἰκὼν»
[4]	ὁ θεὸς τὸν ἄνθρωπον κατ´	εἰκόνα»	θεοῦ ἀλλ´ οὐχὶ καὶ καθ´
[4]	μέντοι ἐγνώκει διαφορὰν τοῦ κατ´	εἰκόνα»	θεοῦ γεγονέναι τὸν ἄνθρωπον πρὸς
[4]	ὅτι ἀμήχανόν ἐστι τὴν κατ´	εἰκόνα»	θεοῦ δεδημιουργημένην φύσιν πάντῃ ἀπαλεῖψαι
[4]	ὁ θεός· Ποιήσωμεν ἄνθρωπον κατ´	εἰκόνα	καὶ ὁμοίωσιν ἡμετέραν» ἐποίησε δ´
[4]	καὶ τοῦ Ποιήσωμεν ἄνθρωπον κατ´	εἰκόνα	καὶ ὁμοίωσιν ἡμετέραν» καὶ παρὰ
[4]	ἄλλους ἀνθρώπους εἰς τὴν προκειμένην	εἰκόνα	μὴ παραλαμβάνετε ἀλλὰ διὰ τὸ
[4]	ὑμῖν ἑαυτοῖς γλυπτὸν ὁμοίωμα, πᾶσαν	εἰκόνα	ὁμοίωμα ἀρσενικοῦ ἢ θηλυκοῦ, ὁμοίωμα
[4]	θεὸς οὐδὲν θνητὸν ἐποίησεν ἀλλὰ	μόνα	τὰ ἀθάνατα, τὰ δὲ θνητὰ
[4]	ἐν φυλακῇ ἤπερ ἀπολέσθαι τὸν	σώφρονα·	δυνάμενος γοῦν ἀπολογήσασθαι καὶ δικαιολογήσασθαι
[4]	ἀστεῖον καὶ ἐξ ἀκολάστου εἰς	σώφρονα	καὶ ἐκ δεισιδαίμονος εἰς εὐσεβῆ
[4]	βιβλίου τούτου οὔτε πλείονα οὔτ´	ἐλάττονα	ἀλλ´ οἱονεὶ ὡρισμένα φησὶν εἶναι
[4]	τοιανδὶ ὑπόληψιν συστήσασθαι τὸν κόσμον,	ἐλάττονα	ἔσται τοῦ κατὰ τὴν τῶν
[4]	τοῦτό φαμεν κατὰ Πλάτωνα, τὸ	ἥττονα	εἶναί ποτε τὰ κακά, διὰ
[4]	καθαιρομένη ἡ γῆ τοῖς ὕδασιν	ἥττονα	ἔχει τὰ κακὰ παρὰ τὸν
[4]	ἵνα μήτε πλείονα γένηται μήτε	ἥττονα.	Καὶ ἄλλως δ´ ἐλέγχεται ὁ
[4]	μὴ βουλομένους ἀλλὰ τοὺς τὸν	κρείττονα	βίον καὶ ἀρέσκοντα τῷ θεῷ
[4]	ἂν τῶν εὖ φρονούντων λέγοι	κρείττονα	εἶναι διὰ τὰ σώματα τάδε
[4]	τὴν ἑαυτοῦ μορφὴν καὶ πολλῷ	κρείττονα	ἧς οἱ κάτω μένοντες καὶ
[4]	ὑπεμνήσθη τῆς ἱστορίας. Πολλῷ γὰρ	κρείττονα	τῶν κατὰ τὸν Βελλεροφόντην ἱστορουμένων
[4]	ἀλλ´ οἱ σίμβλοι καὶ τὰ	ἑξάγωνα	καὶ τὰ τῶν μελισσῶν ἔργα
[4]	ὅτι νῦν ἆρα μετὰ τοσοῦτον	αἰῶνα	ὁ θεὸς ἀνεμνήσθη δικαιῶσαι τὸ
[4]	λέγων· Νῦν ἆρα μετὰ τοσοῦτον	αἰῶνα	ὁ θεὸς ἀνεμνήσθη δικαιῶσαι τὸν
[4]	τὰ κατὰ τὸν παρ´ Ἕλλησι	Δευκαλίωνα·	εἰ μὴ ἄρα οὐδὲ Μωϋσέως
[4]	τὸ παραχαράττοντες καὶ ῥᾳδιουργοῦντες τὸν	Δευκαλίωνα,	καὶ τοῦτο· Οὐ γὰρ οἶμαι
[4]	ἀγγέλους, παραχαράττοντες καὶ ῥᾳδιουργοῦντες τὸν	Δευκαλίωνα·	οὐ γὰρ οἶμαι προσεδόκησαν ὅτι
[4]	τὸν ἐπὶ πᾶσι θεὸν οὐδ´	Ἀπόλλωνα	τὸν ἥλιον οὐδ´ Ἄρτεμιν τὴν
[4]	ἐρηρεισμένην γενέσθαι καὶ δυναμένην ὑπομεῖναι	χειμῶνα	κατακλυσμοῦ ποιητικόν; Καὶ γὰρ οὐ
[4]	ἐν χλεύῃ θήσονται τὸν τηλικοῦτον	Πλάτωνα·	ἐὰν δὲ τὰ ἐν μύθου
[4]	ἔχει λόγον, ὑπὲρ τὴν κατὰ	Πλάτωνα	κάθοδον τῆς ψυχῆς, πτερορρυούσης καὶ
[4]	πυθαγόρειον, ἄνδρα πολλῷ κρεῖττον διηγησάμενον	Πλάτωνα	καὶ περὶ τῶν Πυθαγορείων δογμάτων
[4]	χρόνον. Καὶ τοῦτό φαμεν κατὰ	Πλάτωνα,	τὸ ἥττονα εἶναί ποτε τὰ
[4]	τῶν υἱῶν ἐπιδεικνύντων τὸν ποικίλον	χιτῶνα»	τοῦ Ἰωσὴφ ἀλλὰ πιστεύσας αὐτοῖς
[4]	καὶ ἄλλη μὲν ἐπουρανίων» σωμάτων	δόξα»	ἄλλη δὲ ἐπιγείων» καὶ οὐδὲ
[4]	ἄλλη δόξα σελήνης, καὶ ἄλλη	δόξα	ἀστέρων· ἀστὴρ γὰρ ἀστέρος διαφέρει
[4]	γὰρ δόξα ἡλίου» καὶ ἄλλη	δόξα	ἀστέρων» καὶ ἐν αὐτοῖς δὲ
[4]	ἐπουρανίων» ἡ αὐτή· ἄλλη» γὰρ	δόξα	ἡλίου» καὶ ἄλλη δόξα ἀστέρων»
[4]	ἄστροις ὑπὸ τοῦ φάσκοντος· Ἄλλη	δόξα	ἡλίου, καὶ ἄλλη δόξα σελήνης,
[4]	Ἄλλη δόξα ἡλίου, καὶ ἄλλη	δόξα	σελήνης, καὶ ἄλλη δόξα ἀστέρων·
[4]	καὶ ἀναγινώσκουσι καὶ γινώσκουσιν ὅτι	Ἀγαπᾷ	πάντα τὰ ὄντα ὁ θεὸς
[4]	σωφροσύνην. ~Καὶ οὔπω λέγω τὰ	λοιπὰ	ἐν ἀνθρώποις κακά, ὧν οὐ
[4]	κινοῦσι τοὺς ὄρνιθας καὶ τὰ	λοιπὰ	ζῷα εἰς μαντικήν, ἢ οἱ
[4]	μόνον ἀλλὰ καὶ ἐπὶ τὰ	λοιπά.	Τούτοις δ´ οὐ πείσονται Χριστιανοί,
[4]	τῆς κατασκευῆς ὡς πρὸς τὰ	λοιπὰ	φρέατα. Νύμφας τε καὶ θεραπαινίδας
[4]	σθένος, ἀθανάτοις δὲ θεοῖς εἰς	ὦπα	ἐΐσκειν παρθενικῆς καλὸν εἶδος ἐπήρατον·
[4]	ἧκε φόωσδε, βωμοῦ ὑπαΐξας πρός	ῥα	πλατάνιστον ὄρουσεν. Ἔνθα δ´ ἔσαν
[4]	ὡς περὶ ἑνὸς ἀκολουθίᾳ ἡ	ἀρὰ	τοῦ Ἀδὰμ κοινὴ πάντων ἐστί·
[4]	ἐπραγματευσάμεθα. ~Ἐπὰν δὲ φάσκῃ ὡς	ἄρα	ἀνοσιώτατα τὸν θεόν, εὐθὺς καὶ
[4]	καὶ ἀμαθίας ἐν μέσῳ ἐστίν.	Ἄρα	γὰρ οἱ ἐντυγχάνοντες τούτοις ἐὰν
[4]	περὶ τῆς γυναικὸς ἀλληγορεῖται, ὡς	ἄρα	δέδοται αὕτη τοῖς ἀνθρώποις ὑπὸ
[4]	τῆς φύσεως λόγου. Εἰ μὴ	ἄρα	διὰ τούτων λεληθότως βούλεται ὁ
[4]	τῷ ἑαυτοῦ λόγῳ. Εἰ μὴ	ἄρα	ἐνταῦθα ὁ Κέλσος θλιβόμενος ἀποπηδήσεται
[4]	ἥτις ἐπιγέγραπται Γένεσις, φησὶν ἀναισχύντως	ἄρα	ἐπεχείρησαν γενεαλογεῖν αὑτοὺς ἀπὸ πρώτης
[4]	ἀπαγγελλόμενον τῷ θεῷ. Εἰ μὴ	ἄρα	ἡ τηλικαύτη εὐσέβεια, οὔθ´ ὑπὸ
[4]	τούτων παρεχομένων ἑκάστων, φησὶν ὡς	ἄρα	Ἰουδαῖοι ἐν γωνίᾳ που τῆς
[4]	γῆς τοῦτο συμβεβηκέναι· εἰ μὴ	ἄρα	καθάρσιον τῆς γῆς οἴεται τὴν
[4]	οὗτοι μαντικοί. Εἰ δ´ ὄρνιθες	ἄρα	καὶ ὅσα ἄλλα ζῷα μαντικὰ
[4]	γοητείας τάσσεσθαι ὄνομα· εἰ μὴ	ἄρα	λεληθότως διαβάλλειν βούλεται ὡς ἐπικούρειος
[4]	ἅπερ διδάσκειν ἐπηγγέλλετο· εἰ μὴ	ἄρα	ὁ ἐγκαλῶν τοῖς ψιλὴν πίστιν
[4]	τοῦ Τιμαίου τινὰ γέγραπται, ὡς	ἄρα	ὁ μὲν θεὸς οὐδὲν θνητὸν
[4]	τῆς θείας ὁμιλίας. Μόνοι δὴ	ἄρα	οἱ κατὰ ἀλήθειαν σοφοὶ καὶ
[4]	ἐφήρμοσε Παλλὰς Ἀθήνη· ἐν δ´	ἄρα	οἱ στήθεσσι διάκτορος ἀργεϊφόντης ψεύδεά
[4]	παρ´ Ἕλλησι Δευκαλίωνα· εἰ μὴ	ἄρα	οὐδὲ Μωϋσέως οἴεται εἶναι τὴν
[4]	ἀποκλειομένοις ἀπ´ αὐτῶν· εἰ μὴ	ἄρα	τις σπανίως λανθάνων ἐν τοῖς
[4]	εἰρῆσθαι παρά τινι· εἰ μὴ	ἄρα	τὸ ἥμερον καὶ τὴν ὡσπερεὶ
[4]	Διὸς βουλῇσι βαρυκτύπου· ἐν δ´	ἄρα	φωνὴν θῆκε θεῶν κῆρυξ, ὀνόμηνε
[4]	φύσει τινὰ ἐπὶ τοῦτο πέμψῃ;	Ἆρα	γὰρ ἤθελε φαντασιουμένοις τοῖς ἀνθρώποις
[4]	παρεβάλλοντο πρὸ τῆς τηλικαύτης εὐσεβείας·	ἆρά	γε οἱ νικῶντες τὴν δριμυτάτην
[4]	θνητὸν ἢ ἀθάνατον αὐτοῦ, λελέχθω.	~Ἆρα	δὲ οὐ πολλῷ ταῦτα, καὶ
[4]	τῆς Χριστοῦ ἐπιδημίας, ὅτι νῦν	ἆρα	μετὰ τοσοῦτον αἰῶνα ὁ θεὸς
[4]	τὸ τοιοῦτον ἐπαπορεῖ λέγων· Νῦν	ἆρα	μετὰ τοσοῦτον αἰῶνα ὁ θεὸς
[4]	ἀλληγορίᾳ εἴτε καὶ μή, ἐροῦμεν·	ἆρα	μόνοις Ἕλλησιν ἐν ὑπονοίᾳ ἔξεστι
[4]	οἶδε, πάλιν ἐπαπορεῖ λέγων ὅτι	ἆρα	οἶδε μέν, οὐκ ἐπανορθοῖ δέ,
[4]	καθ´ ἡμῶν εἰρημένα καί φαμεν·	ἆρα	πάντας ἀνθρώπους ὁρμαθὸν εἶναι νυκτερίδων
[4]	Ἔστι δ´ εἰπεῖν πρὸς αὐτόν·	ἆρα	τὰ μὲν τῷ ἐνθέῳ σου
[4]	οὖν μᾶλλον τὰ τίνων παραφθείρουσιν;	Ἆρα	τὰ περὶ τοῦ πύργου οἱ
[4]	Κέλσος καὶ πρὸς αὐτόν· ὅτι	ἆρα,	ὦ οὗτος, οἶδεν ὁ ἐπὶ
[4]	κεχωρηκέναι τὰ ἐπὶ γῆς ζῷα,	καθαρὰ	μὲν ἀνὰ τέσσαρα καὶ δέκα
[4]	μαντικά, ὡς ἐπίπαν δὲ εἶναι	καθαρὰ	τὰ μὴ τοιαῦτα. Καὶ ἐν
[4]	ἦσαν Μωϋσῆς καὶ οἱ προφῆται.	Παρὰ	δὲ τούτους πάντας μεγάλη ἡ
[4]	γὰρ αὐτὸν ἔχοντα κατὰ στῆθος	παρὰ	δειρήν, ἰδνωθεὶς ὀπίσω· ὁ δ´
[4]	ἐξ ἀνθρώπων ἀπολέσθαι δυνατὸν οὔτε	παρὰ	θεοῖς αὐτὰ ἱδρῦσθαι» καὶ τὰ
[4]	τὴν ἀρχὴν ἔχων ἀπὸ τοῦ	παρὰ	θεῷ λόγου οὐκ ἐᾷ τὸ
[4]	παραδεξαμένους τὸν λόγον, ἐλπίδας ἔχειν	παρὰ	θεῷ τὰς ἀρίστας ἔκ τε
[4]	οὐδαμόθεν ἢ ἀπὸ τῶν ἱερῶν	παρὰ	Ἰουδαίοις βιβλίων παραλαμβάνομεν. Ἀλλὰ γὰρ
[4]	τῶν ἀνθρώπων γένος. Ἆρ´ οὖν	παρὰ	μὲν Ἕλλησιν ὑγιῶς ταῦτα λέγεται,
[4]	ἀπὸ τῆς Ἑβραίων εἰλῆφθαι διαλέκτου,	παρὰ	μόνοις Ἰουδαίοις εὑρισκομένης. ~Μετὰ ταῦτα
[4]	μὴ τοιαῦτα. Καὶ ἐν ἀκαθάρτοις	παρὰ	Μωϋσεῖ ἐστι λύκος καὶ ἀλώπηξ
[4]	ἀνάγει ὁ λόγος τὸ λογικὸν	παρὰ	πάντα τὰ ἄλογα— ἀλλ´ οὐδὲ
[4]	συντάξαντος βούλημα. Τοῦτον δὲ τὸν	παρὰ	Πλάτωνι μῦθον ἐξεθέμην διὰ τὸν»
[4]	παραπεφράσθαι, ἐν οἷς ἔλεγεν ὁ	παρὰ	Πλάτωνι Σωκράτης· Ἀλλ´ οὔτε τὰ
[4]	τὰ μέλλοντα. Καὶ σὺ δὲ	παρὰ	σαυτῷ κρῖνον ὁπότερόν ἐστι βέλτιον
[4]	καὶ Φρυγῶν, καὶ γηγενεῖς τινας	παρὰ	σφίσιν γεγονέναι λεγόντων καὶ τεκμήρια
[4]	ἐστι διαφορὰ τῶν συνέσει κρατούντων	παρὰ	τὰ ἀγριότητι καὶ ὠμότητι περιγινόμενα
[4]	τις ἂν τὴν πρόνοιαν, συμφερόντως	παρὰ	τὰ ἄλογα ζῷα ἐνδεὲς ποιήσασαν
[4]	πολλή ἐστιν ἡ τοῦ ἀνθρώπου	παρὰ	τὰ ἄλογα ζῷα καὶ παρ´
[4]	τοῦ θείου ἐννοίας ἐξαιρέτους εἶναι	παρὰ	τὰ θνητὰ πάντα ἐν τῷ
[4]	εἶναι τὸν αἰθέρα, καὶ πέμπτης	παρὰ	τὰ τέσσαρα στοιχεῖα αὐτὸν εἶναι
[4]	ὁμιλοῦντας αὐτοὺς μὴ ἀναπλάσσειν ἕτερα	παρὰ	τὴν ἀλήθειαν, ψευδόμενα τὸ ἀληθῶς
[4]	παντὸς σώματος ἄλλη φύσις ᾖ	παρὰ	τὴν τῆς ψυχῆς. Ἔοικε μέντοι
[4]	περὶ ὅρκων ἐλέφαντος σύνοιδα εἰρῆσθαι	παρά	τινι· εἰ μὴ ἄρα τὸ
[4]	ἐν βαρβάροις, εἴθ´ εὑρόντων εἴτε	παρά	τινων δαιμόνων μαθόντων τὰ περὶ
[4]	ὀνόματι τηλικάσδε ποιεῖν δυνάμεις; Καὶ	παρὰ	τίνων μεμαθήκατε ἢ δύνασθε μαθεῖν
[4]	θεὸς ὑπὸ φαύλων ἀνθρώπων οὐ	παρὰ	τὸ αὐτὸς ἔλαττον ἔχειν δοκεῖν
[4]	νομίζεσθαι εἶναι καθαρώτερα ἢ μιαρώτερα	παρὰ	τὸ εἰς τιμὴν τοῦ θείου
[4]	διδάσκοντες δὲ καὶ μὴ πάντως	παρὰ	τὸ καθῆκον τοῦτο γίνεσθαι οὐκ
[4]	σώματα δὲ σωμάτων μὴ διαφέρειν	παρὰ	τὸ λογικὰ εἶναι τὰ ἐνοικήσαντα
[4]	ἀπολογίας ἔτι χώραν ἔχειν, ὡς	παρὰ	τὸ μὴ ἀκηκοέναι καὶ δεδιδάχθαι
[4]	τὸ οὐ τῇ φύσει ἀθάνατον	παρὰ	τὸ μὴ ἀποθνῄσκειν ἰδίως λεγόμενον
[4]	οἴεται, μόνου τοῦ ὅλου ἀλλὰ	παρὰ	τὸ ὅλον ἐξαιρέτως παντὸς λογικοῦ.
[4]	ἢ εὐλῆς ἢ βατράχου σῶμα	παρὰ	τὸ τοῦ ἀνθρώπου. ~Καὶ γὰρ
[4]	τοῖς οἰκείοις μόνοις ἀλλὰ καὶ	παρὰ	τοῖς ἀλλοτρίοις δύνανται. Ἔδει δ´
[4]	τὴν περὶ αὐτῶν ἱστορίαν εὑρίσκεσθαι	παρὰ	τοῖς Ἕλλησι, φήσομεν ὅτι εἴ
[4]	πολλὰ μέν ἐστι τὰ τοιαῦτα	παρὰ	τοῖς μήτε Ἰουδαίοις μήτε Χριστιανοῖς·
[4]	καὶ αἱ ὀνομασίαι μόνον οὐ	παρὰ	τοῖς οἰκείοις μόνοις ἀλλὰ καὶ
[4]	ἢ οὐκ ἔστι· δεύτερον δὲ	παρὰ	τοῖς παραδεξαμένοις εἶναι τὴν δι´
[4]	πρό τ´ ἐόντα τῶν λεγομένων	παρὰ	τοῖς ποιηταῖς μάντεων ταῦτ´ ἐγνωκέναι.
[4]	τῆς Ἰουδαίων τηρῆσαι σοφίας, διαβεβλημένων	παρὰ	τοῖς πολλοῖς διὰ τὸ ξενίζον
[4]	δὲ ἐν τούτοις, ὅσα ζητούμενα	παρὰ	τοῖς φιλοσοφοῦσιν οὐ μόνον Ἑλλήνων
[4]	ὕδασιν ἥττονα ἔχει τὰ κακὰ	παρὰ	τὸν πρὸ τοῦ καθαίρεσθαι χρόνον.
[4]	παρὰ τοὺς μύρμηκας ἀλλὰ καὶ	παρὰ	τοὺς ἐλέφαντας. Ὁ γὰρ βλέπων
[4]	ὑπεροχὴν τοῦ ἀνθρώπου οὐ μόνον	παρὰ	τοὺς μύρμηκας ἀλλὰ καὶ παρὰ
[4]	θεοῦ καὶ δοῦναι ἄλλοις γεωργοῖς»	παρὰ	τοὺς πάλαι Ἰουδαίους Χριστιανοῖς, τοὺς
[4]	γένει τῶν ἀνθρώπων καὶ διαφέρον	παρὰ	τοὺς προγενεστέρους αὐτοῦ ἢ καὶ
[4]	τὸ εἶδος αὐτοῦ ἄτιμον, ἐκλεῖπον	παρὰ	τοὺς υἱοὺς τῶν ἀνθρώπων. Καὶ
[4]	ὁ θεὸς ἐν ἀνθρώποις καὶ	παρὰ	τοῦτ´ ἔλαττον ἔχειν δοκῶν ἐθέλοι
[4]	τηρήσεως· καὶ οὐ δή που	παρὰ	τοῦτο θείους τις αὐτοὺς εἶναι
[4]	εἰκόνα καὶ ὁμοίωσιν ἡμετέραν» καὶ	παρὰ	τοῦτο πεποιηκέναι τοὺς σκώληκας λέγοντας
[4]	ἢ μελισσῶν διαφέρει ὁ ἄνθρωπος	παρὰ	τῷ θεῷ, φησὶν ὅτι, εἰ
[4]	ἡμῖν λελέχθω τῆς φασκούσης λέξεως	παρὰ	τῷ Κέλσῳ· Ἡμεῖς μὲν κάμνοντες
[4]	καὶ ἐπὶ τούτοις. Ἐλέγομεν δὲ	παρὰ	τῷ Κέλσῳ ἡμεῖς, οἱ κατ´
[4]	τὸ ἦθος· ψεῦδος οὖν τὸ	παρὰ	τῷ Κέλσῳ λεγόμενον, τό· Τί
[4]	αὐτῷ ἀνακειμένων; Ἐχλεύασε δὲ τὴν	παρὰ	τῷ Λάβαν κτῆσιν τοῦ Ἰακώβ,
[4]	ἦν κατὰ τοὺς τοιούσδε ἡ	παρὰ	τῷ Ὁμήρῳ ἀλετρίς» περὶ τῶν
[4]	καὶ προδηλοῦν; Τοῦτο τοίνυν ἄνθρωποι	παρὰ	τῶν ἄλλων ζῴων καὶ μάλιστα
[4]	καὶ ἀνακαινώσει τοῦ παντός, λέγοντες	παρὰ	τῶν προφητῶν ἐκ τῶν ἱερῶν
[4]	καὶ δέκα ἀκάθαρτα δὲ ἀνὰ	τέσσαρα·	ἁπλῶς εἶπεν ἀλλόκοτον, πάντ´ ἔχουσαν
[4]	ἀπὸ τῶν Παροιμιῶν οὕτως ἐχούσῃ·	Τέσσαρα	δ´ ἐστὶν ἐλάχιστα ἐπὶ τῆς
[4]	γῆς ζῷα, καθαρὰ μὲν ἀνὰ	τέσσαρα	καὶ δέκα ἀκάθαρτα δὲ ἀνὰ
[4]	αἰθέρα, καὶ πέμπτης παρὰ τὰ	τέσσαρα	στοιχεῖα αὐτὸν εἶναι φύσεως· πρὸς
[4]	ἐσκέδας´· ἀνθρώποισι δ´ ἐμήσατο κήδεα	λυγρά.	Μούνη δ´ αὐτόθι Ἐλπὶς ἐν
[4]	οἶδα καὶ Νουμήνιον τὸν πυθαγόρειον,	ἄνδρα	πολλῷ κρεῖττον διηγησάμενον Πλάτωνα καὶ
[4]	μίγνυται, καὶ γυνὴ καταδεῖ τὸν	ἄνδρα,	συνεργοὺς εἰς τοὺς δεσμοὺς παραλαμβάνουσα
[4]	δ´ ὅτι τὰ φυτὰ καὶ	δένδρα	καὶ πόας καὶ ἀκάνθας— τί
[4]	Περιπάτου, ἄϋλον φάσκουσιν εἶναι τὸν	αἰθέρα,	καὶ πέμπτης παρὰ τὰ τέσσαρα
[4]	Ἡ δ´ ἄνω» φησίν, Ἱερουσαλὴμ	ἐλευθέρα	ἐστίν, ἥτις ἐστὶ μήτηρ ἡμῶν»
[4]	ἑβραϊκὰ τυγχάνοντα μαρτυρεῖ Ἑβραίοις, τὰ	ἱερὰ	αὐτῶν βιβλία ἐν Ἑβραίων ἔχουσι
[4]	φαῦλοι καί, ὡς ὠνόμασε τὰ	ἱερὰ	ἡμῶν γράμματα, ἀκάθαρτοι» ~Εἴπερ δὲ
[4]	καρδίαν θησαυρίζεις σεαυτῷ ὀργὴν ἐν	ἡμέρᾳ	ὀργῆς καὶ ἀποκαλύψεως δικαιοκρισίας τοῦ
[4]	ἕκαστος θησαυρίζειν ἑαυτῷ ὀργὴν ἐν	ἡμέρᾳ	ὀργῆς» ὀργῆς» νοουμένης τοῦ πάθους;
[4]	ἄλλα ὡς τὰ ἐπὶ γῆς.	Ἡμέρα	οὖν καὶ νὺξ δουλεύει βροτοῖς»
[4]	γίνεται πρὸς ἀνάπαυσιν ἡ δ´	ἡμέρα	πρὸς τὸ ὁρᾶν τε καὶ
[4]	ἀδελφὸν τοῦ καταδουμένου καὶ τὴν	θυγατέρα	αὐτοῦ. Καὶ τί με δεῖ
[4]	γὰρ οὐκ εὐκαταφρόνητός ἐστιν εἰς	ἑκάτερα	ἐπιχειρούμενος ὁ λόγος· ὅπου μὲν
[4]	ἀδελφὸν πιπρασκόμενον τὸν Ἰωσήφ, καὶ	πατέρα	ἐξαπατώμενον τὸν Ἰακώβ, ἐπεὶ μηδὲν
[4]	ξύνοικος. Κατὰ δ´ αὖ τὸν	πατέρα	ἐπίβουλός ἐστι τοῖς καλοῖς καὶ
[4]	αἱ θυγατέρες αὐτοῦ, καταμεθύσκουσαι τὸν	πατέρα,	ἵνα γένωνται ἐξ αὐτοῦ μητέρες·
[4]	Αἰγύπτῳ καὶ φέρον ἀποθανόντα τὸν	πατέρα	καὶ ταφέντα ἐν σφαίρᾳ σμύρνης
[4]	ἕνεκεν τούτου καταλείψει ἄνθρωπος τὸν	πατέρα	καὶ τὴν μητέρα καὶ προσκολληθήσεται
[4]	λέγονται καὶ Χριστιανοὶ τούτοις προστιθέναι	ἕτερα,	δῆλον ὅτι καὶ τούτοις φησὶ
[4]	ἀληθείᾳ ὁμιλοῦντας αὐτοὺς μὴ ἀναπλάσσειν	ἕτερα	παρὰ τὴν ἀλήθειαν, ψευδόμενα τὸ
[4]	ταῖς ἀλληγορίαις, ἐὰν δὲ τὰ	ἡμέτερα	διασύρειν βούλωνται, ἀτεχνῶς φασι παισὶ
[4]	Ἑλλήνων βουληθέντα φιλομαθῶς καὶ τὰ	ἡμέτερα	ἐξετάσαι καὶ κινηθέντα ὡς περὶ
[4]	καὶ ἀσεβέστατα μεμυθολόγηται. Τὰ γὰρ	ἡμέτερα	ἐστόχασται καὶ τοῦ πλήθους τῶν
[4]	μὲν πεφυκότα τιθασσεύεσθαι ὑποτάσσοντες τῇ	ἡμετέρᾳ	ἡμερότητι, κατὰ δὲ τῶν μὴ
[4]	ἄνθρωπος τὸν πατέρα καὶ τὴν	μητέρα	καὶ προσκολληθήσεται πρὸς τὴν γυναῖκα
[4]	ἁρπακτικώτερα καὶ ἀγριώτερα καὶ ἄλλα	πανουργότερα	καὶ κινοῦσιν αὐτὰ πρὸς ὃ
[4]	ἢ ἄλογα, καὶ λογικῶν τὰ	σπουδαιότερα	ἢ τοὺς φαυλοτάτους ἀνθρώπους. Τὸ
[4]	Κέλσον, διὰ τῶν προκειμένων βουλόμενον	θειότερα	καὶ σοφώτερα ἀποδεῖξαι τὰ ἄλογα
[4]	ὅτε ὃν δεῖ τρόπον νοεῖται,	σεμνότερα	φανεῖται Διονύσου ὑπὸ τῶν Τιτάνων
[4]	τῆς τῶν κακῶν γενέσεως εἰπεῖν	ἀπορρητότερα	σιωπῶν δ´ ἐκεῖνα καὶ τὰ
[4]	τῆς τῶν ἀνθρώπων φύσεως εἶναι	θεοφιλέστερα;	Ἀκολουθεῖ δ´ αὐτῷ τὸ λέγειν
[4]	ἄν τις αὐτῷ λέγων· εἴπερ	θεοφιλέστερά	ἐστι τάδε τὰ ζῷα τῶν
[4]	ὧν πρὸ βραχέος ὕμνησε θεολόγων	θεοφιλέστερά	ἐστι ταῦτα τὰ ζῷα. Καὶ
[4]	τῶν ἀνθρώπων φύσεως ἀλλὰ καὶ	θεοφιλέστερα;	Καὶ τίς οὐκ ἂν ἀποτραπείη
[4]	θεοῦ· τοῦτο γὰρ ἀκολουθεῖ τῷ	θεοφιλέστερα	λέγεσθαι ἐκεῖνα ἡμῶν. Εἰ δὲ
[4]	τοῖς ἑξῆς, ἐν οἷς καὶ	θεοφιλέστερα	τὰ ἄλογα ζῷά φησιν ἡμῶν
[4]	αὐτῷ τὸ λέγειν ὅτι, εἴπερ	θεοφιλέστερα	τάδε τὰ ζῷα τῶν ἀνθρώπων,
[4]	πεφυκέναι καὶ εἶναι σοφώτερα καὶ	θεοφιλέστερα.	Φασὶ δὲ τῶν ἀνθρώπων οἱ
[4]	περησέμεναι μεμαῶσιν, αἰετὸς ὑψιπέτης, ἐπ´	ἀριστερὰ	λαὸν ἐέργων, φοινήεντα δράκοντα φέρων
[4]	δὲ περὶ τοῦ πύργου, πολλῷ	πρεσβύτερα	Ὁμήρου ἀλλὰ καὶ τῆς τῶν
[4]	δέ τις ἐν μὲν τῇ	δευτέρᾳ	τῶν Βασιλειῶν ὀργὴν» θεοῦ, ἀναπείθουσαν
[4]	ἐξ οὐρανοῦ καὶ περὶ τὰ	παχύτερα	τῶν σωμάτων καὶ ἀκάθαρτα ἐπὶ
[4]	γὰρ ὅτι πολλά ἐστιν ἀνθρώπου	τιμιώτερα,	καὶ ἀνέγνωμεν ὅτι Ὁ θεὸς
[4]	τῶν ζῴων τὰ ἁρπακτικώτερα καὶ	ἀγριώτερα	καὶ ἄλλα πανουργότερα καὶ κινοῦσιν
[4]	γένος, ὑποδύνονται τῶν ζῴων τὰ	ἁρπακτικώτερα	καὶ ἀγριώτερα καὶ ἄλλα πανουργότερα
[4]	ἐρευνήσας, τῶν Θυεστείων εἶπε κακῶν	ἀνομώτερα.	Τὰ μὲν οὖν τῆς κατὰ
[4]	καὶ οἰκοδομήματα οἰκοδομημάτων νομίζεσθαι εἶναι	καθαρώτερα	ἢ μιαρώτερα παρὰ τὸ εἰς
[4]	οἰκοδομημάτων νομίζεσθαι εἶναι καθαρώτερα ἢ	μιαρώτερα	παρὰ τὸ εἰς τιμὴν τοῦ
[4]	τῶν προκειμένων βουλόμενον θειότερα καὶ	σοφώτερα	ἀποδεῖξαι τὰ ἄλογα ζῷα τῶν
[4]	ἐγκαλοῦντος εἴρηται τὸ οὐ μόνον	σοφώτερα	εἶναι τὰ ἄλογα τῶν ζῴων
[4]	ὁμιλίας ἐκεῖνα πεφυκέναι καὶ εἶναι	σοφώτερα	καὶ θεοφιλέστερα. Φασὶ δὲ τῶν
[4]	ἐνέστημεν· ἀνατρέποντες μὲν τὸ ὅτι	σοφώτερα	τὰ ἄλογα ζῷα τῶν ἀνθρώπων,
[4]	τῆς γῆς, ταῦτα δέ ἐστι	σοφώτερα	τῶν σοφῶν· οἱ μύρμηκες, οἷς
[4]	κατὰ τὴν Σάμον γραφῇ ἡ	Ἥρα	καὶ ὁ θεὸς ὁ Ζεύς.
[4]	Σάμῳ, ἐν ᾗ ἀρρητοποιοῦσα ἡ	Ἥρα	τὸν Δία ἐγέγραπτο. Λέγει γὰρ
[4]	λόγῳ, ἀπὸ πολλῆς φιλανθρωπίας καταβιβάζοντι	σωτῆρα	τῷ γένει τῶν ἀνθρώπων; Ἐπεὶ
[4]	τῶν ὕστερον λέγεται πρὸς τὸν	σωτῆρα	ὑπὸ τοῦ πατρός· Αἴτησαι παρ´
[4]	θεὸς ὁ καταποντώσας ἐν τῇ	ἐρυθρᾷ	θαλάσσῃ τὸν Αἰγυπτίων βασιλέα καὶ
[4]	τὸν πατέρα καὶ ταφέντα ἐν	σφαίρᾳ	σμύρνης καὶ ἐπιτιθὲν ὅπου τὸ
[4]	κακὰ καὶ τῷ ἰδίῳ λόγῳ	ἄπειρα.	Καὶ ἔοικε τῷ μήτε ἥττω
[4]	κατηγορεῖσθαι φανέντα ἄξια ἔθηκεν ἐν	μοίρᾳ	κατηγορίας καὶ φλυαρίας ὁ Κέλσος,
[4]	μόνον συνέσει ἀλλὰ καὶ θείᾳ	μοίρᾳ	κοσμηθεὶς καὶ καταβαλὼν τὸν περὶ
[4]	ὦ Κέλσε, ὡς ἐν φαρμάκου	μοίρᾳ	ποτὲ δίδοται χρῆσθαι τῷ πλανᾶν
[4]	δ´ ἂν ὡς ἐν φαρμάκου	μοίρᾳ	χρῷτό τις ἤτοι πρὸς φίλους
[4]	που διότι γνῶσιν αὐτοῦ ἔχουσιν.	Ὅρα	δὲ ἐν τούτοις, ὅσα ζητούμενα
[4]	δ´ ὑπ´ ἀνθρώπων ἥκιστα ἡλίσκετο.	Ὅρα	δὲ πρὸς ταῦτα ὅτι, εἰ
[4]	τὸν Ἰωσὴφ ἐν Αἰγύπτῳ δουλεύοντα.	Ὅρα	δὲ τίνα τρόπον ἀπεχθῶς καὶ
[4]	οὐκ ἐπαναλαμβάνομεν, ἵνα μὴ παλιλλογῶμεν.	Ὅρα	δὴ ὅτι, εἴπερ μετά τινος
[4]	κατηγορεῖν τῶν ἐν ὑπονοίαις λελεγμένων,	ὅρα	εἰ μὴ τὰ Ἡσιόδου μᾶλλον
[4]	κλεηδόνι δῖος Ὀδυσσεύς. Ἤδη δὲ	ὅρα,	εἴπερ οἱ ὄρνιθες θείαν ἔχουσι
[4]	δι´ ἄλλου εἴδους προδηλοῦντες. Καὶ	ὅρα	ἐφ´ ὅσον εἰσὶν οἱ δαίμονες
[4]	κατὰ τὸ δυνατὸν ἐξήτασται. Εἶθ´	ὅρα	κακοήθειαν τοῦ Κέλσου ἐν τοῖς
[4]	ὑπὸ τῆς Ἑβραίων φωνῆς. ~Καὶ	ὅρα	ὁ ἐντυγχάνων τῇ Κέλσου γραφῇ
[4]	βατράχου σῶμα τοῦ αἰθερίου σώματος.	~Ὅρα	οὖν εἰ δεῖ τῷ μετὰ
[4]	αὐτῷ βίον αἰώνιον ἔχωμεν. Καὶ	ὅρα	πῶς ὡς βωμολόχος τὴν περὶ
[4]	ἐμυθολόγησαν. Καὶ ἐν τούτοις δὴ	ὅρα	τὴν ἀφιλόσοφον ἀπέχθειαν τοῦ ἀνδρὸς
[4]	ἐπεὶ σπειρόμενά τινα αὐτῶν ἐν	φθορᾷ	ἐγείρεται ἐν ἀφθαρσίᾳ» καὶ σπειρόμενα
[4]	ἔσται φθειρόμενον· εἶτ´ ἐν τῇ	φθορᾷ	τοῦ κόσμου τὸ ἔργον τοῦ
[4]	ὑπόθεσιν σοφοῦ, καθηκόντως ἐν τῇ	φθορᾷ	τῶν πάντων ἀνθρώπων μιγνυμένου ταῖς
[4]	δαιμονίοις καὶ τῇ τῶν νέων	διαφθορᾷ,	Ἄνυτον δὲ καὶ Μέλητον ἀεὶ
[4]	ὑπὸ τῶν μυρμήκων γινόμενα πότερον	ἐνορᾷ	μὲν ἀνθρώπων καὶ μυρμήκων σώμασιν,
[4]	τούτων αἴτιον ὑπονοητέον ἀλλὰ τὴν	παμμήτορα	φύσιν, καὶ τὰ ἄλογα κοσμήσασαν,
[4]	διαφόρους τῶν τοῦ ἐνιαυτοῦ ὡρῶν	διάφορα	ἔργα γεωργικὰ ποιεῖ ἐπὶ τὴν
[4]	τοσαύτη τῶν ἐπὶ γῆς φυομένων	διαφορὰ	οὐ προνοίας ἐστὶν ἔργον, ἀλλὰ
[4]	θηρία ἀνθρώπους ἁρπάζει, πολλή ἐστι	διαφορὰ	τῶν συνέσει κρατούντων παρὰ τὰ
[4]	ἐν προαιρέσει μόνῃ, πάντα δὲ	ἀδιάφορα	τῷ ἰδίῳ λόγῳ φασὶν εἶναι
[4]	ἐοικὸς τῷ δυνάμει λέγεσθαι τὰ	μέτρα,	ὡς ἐννέα μὲν εἶναι μυριάδων
[4]	πνευματικῆς ἀκολουθούσης πέτρας, ἡ δὲ	πέτρα	ἦν ὁ Χριστός. Παριστὰς δὲ
[4]	ὅτι ὑποβέβληται ἡμῖν καὶ τὰ	ἄστρα,	ἐπεὶ ἡ τῶν δικαίων λεγομένη
[4]	καὶ ὕδωρ καὶ ἀὴρ καὶ	ἄστρα,	καὶ ἡμῶν ἕνεκα πάντα, καὶ
[4]	ἔστι μόνον σκεύη χρυσᾶ καὶ	ἀργυρᾶ	ἀλλὰ καὶ ξύλινα καὶ ὀστράκινα,
[4]	καὶ τροπολογεῖν, ἡμῖν δ´ ἀποκέκλεισται	θύρα	ἀκολούθου διηγήσεως, καὶ πανταχοῦ συνᾳδούσης
[4]	Πῶς δ´ οὐ θαυμαστὸν τὸ	ζώπυρα	παντὸς γένους εἰσάγεσθαι ἔνδον προνοίᾳ
[4]	τοῖς ὅλοις ἀναγκαῖον ἦν τὰ	ζώπυρα	τοῦ γένους τῶν ἀνθρώπων ἀρξάμενα
[4]	τὸ χρηστὸν καὶ φιλάνθρωπον; Ἢ	ὥρα	λέγειν καὶ τὸν ἰατρὸν ὁρῶντα
[4]	ἐν παροιμίαις λελάληκα ὑμῖν· ἔρχεται	ὥρα	ὅτε οὐκέτι ἐν παροιμίαις λαλήσω
[4]	τόπον ἀσάφειαν ἐπιτετηδευκέναι αὐτόν, ἐπείπερ	ἑώρα	ἰσχυρὸν τὸν λόγον τὸν κατασκευάζοντα
[4]	ἔδει θεραπευθῆναι διὰ μεθόδων, ὧν	ἑώρα	ὁ λόγος χρησίμων τοῖς μεμηνόσιν,
[4]	καὶ καμήλους δεδωρῆσθαι· καὶ οὐχ	ἑώρα	ὅτι Ταῦτα πάντα τυπικῶς συνέβαινεν
[4]	ἕκαστον πεποιηκότα, ἢ μὴ τηρῶν	ἑώρα	τί χρὴ αὐτὸν ἀπολογήσασθαι περὶ
[4]	οἷον ἐτύχθη. Ὡς οὖν δεινὰ	πέλωρα	θεῶν εἰσῆλθ´ ἑκατόμβας. Περὶ δὲ
[4]	παρ´ ἑαυτῶν αἰτίαν ἐν καλλίστῃ	χώρᾳ	ταχθησομένους, φησίν· Ἐν μεγάλῃ δ´
[4]	τό· Φείδῃ δὲ πάντων, ὅτι	σά	ἐστι πάντα, φιλόψυχε. Τὸ γὰρ
[4]	δὲ σὰς πλατείας διαπορευέσθω τὰ	σὰ	ὕδατα. Ἔστω σοι μόνῳ ὑπάρχοντα,
[4]	κῆρας ὑπὲρ τοῦ γένους ἡμῶν	καταβᾶσα.	Ταῦτα δ´ ἐπιστάμενος ὁ θεῖος
[4]	τοίνυν πρὸς αὐτόν· εἰ μὲν	πᾶσα	ψυχὴ θεοῦ ἔργον, δηλονότι καὶ
[4]	ποιότητας ἀμείβοντος. ~Ἔτι δὲ καὶ	πᾶσα	ψυχὴ θεοῦ ἔργον ἢ μόνη
[4]	πανταχοῦ κατὰ τὰ δεόμενα μεταποιήσεως	μεταποιήσασα,	ἀντ´ ἐκείνων τοῖς ἀπὸ τῶν
[4]	εἰσιν οἱ ποταμοί, καὶ ἐγὼ	ἐποίησα	αὐτούς» καὶ τίς ὁ ἀνάλογον
[4]	οὐχ ἁρπαγμὸν ἡγήσατο τὸ εἶναι	ἴσα	θεῷ, ἀλλ´ ἑαυτὸν ἐκένωσε μορφὴν
[4]	ἔκστασιν» κοιμηθέντος ληφθεῖσα γυνὴ καὶ	οἰκοδομηθεῖσα	ὑπὸ τοῦ θεοῦ χωρὶς παντὸς
[4]	πλευρᾶς τοῦ μετ´ ἔκστασιν» κοιμηθέντος	ληφθεῖσα	γυνὴ καὶ οἰκοδομηθεῖσα ὑπὸ τοῦ
[4]	ἐποίησεν· ἀλλὰ θεοῦ μὲν ἔργα	ὅσα	ἀθάνατα, θνητὰ δ´ ἐκείνων. Καὶ
[4]	Εἰ δ´ ὄρνιθες ἄρα καὶ	ὅσα	ἄλλα ζῷα μαντικὰ ἐκ θεοῦ
[4]	Καὶ τάχα μὲν οὐ ταῦτα,	ὅσα	ἀνέγραψεν ὁ Κέλσος, ἄλλα δέ
[4]	αἰῶνας, καθ´ ἕκαστον αὐτῶν ποιῶν	ὅσα	ἀπαιτεῖ αὐτὸ τὸ περὶ τὰ
[4]	τὸν παράδεισον τοῦ θεοῦ καὶ	ὅσα	ἐν αὐτῷ ἀναγέγραπται γεγονέναι νῦν
[4]	τῆς γῆς, ὁμοίωμα παντὸς ἰχθύος,	ὅσα	ἐστὶν ἐν τοῖς ὕδασιν ὑποκάτω
[4]	ἔχουσιν. Ὅρα δὲ ἐν τούτοις,	ὅσα	ζητούμενα παρὰ τοῖς φιλοσοφοῦσιν οὐ
[4]	μου, φθέγξομαι προβλήματα ἀπ´ ἀρχῆς,	ὅσα	ἠκούσαμεν καὶ ἔγνωμεν αὐτά, καὶ
[4]	λοιποῖς ζῴοις, ἀλλὰ τοσαῦτα ἄν,	ὅσα	καὶ ἐν ἀνθρώποις· νυνὶ δὲ
[4]	ἀρχαιόταται ἱστορίαι, καίτοι γε μυρία	ὅσα	κατηγοροῦσαι τῶν ἁμαρτανόντων, ἀρρητοποιοὺς οὐκ
[4]	νωτιαίου μυελοῦ καὶ ἐκ βοὸς	μέλισσα	καὶ ἐξ ἵππου σφὴξ καὶ
[4]	ἐν ᾧ οἰκεῖ ψυχὴ οὐκ	οὖσα	ἔργον θεοῦ. Καὶ οὕτω ψεῦδος
[4]	φύσις ὅπλα δέδωκεν, εὐχερῶς ἡμᾶς	ὑπάγουσα	ἐκείνοις. Καὶ ἐνταῦθα δὲ ὁρᾷς,
[4]	ἀλήθειαν, μία ἐς ἀμοιβὴν παλίντροπον	ἰοῦσά	ἐστιν ἡ πάντων σωμάτων φύσις
[4]	αὐτοὺς μία ἐς ἀμοιβὴν παλίντροπον	ἰοῦσα	καὶ ἐπανιοῦσά ἐστιν ἡ πάντων
[4]	καὶ μία ἐς ἀμοιβὴν παλίντροπον	ἰοῦσα	καὶ ἐπανιοῦσα. Καὶ πρὸς τοῦτο
[4]	ἐς ἀμοιβὴν παλίντροπον ἰοῦσα καὶ	ἐπανιοῦσά	ἐστιν ἡ πάντων σωμάτων φύσις.
[4]	ἡ πάντων σωμάτων φύσις καὶ	ἐπανιοῦσα.	Καὶ δῆλον μὲν ὅτι κατὰ
[4]	ἐς ἀμοιβὴν παλίντροπον ἰοῦσα καὶ	ἐπανιοῦσα.	Καὶ πρὸς τοῦτο δὲ δῆλον
[4]	τὴν ἐν Σάμῳ, ἐν ᾗ	ἀρρητοποιοῦσα	ἡ Ἥρα τὸν Δία ἐγέγραπτο.
[4]	γὰρ ἐν τῷ Τιμαίῳ λέξις	φάσκουσα·	Ὅταν δ´ οἱ θεοὶ τὴν
[4]	γυνὴ χείρεσσι πίθου μέγα πῶμ´	ἀφελοῦσα	ἐσκέδας´· ἀνθρώποισι δ´ ἐμήσατο κήδεα
[4]	εἶναι τοῦ θεοῦ, ὑπὸ τίνος	λαμβάνουσα.	Τὸ γὰρ φθαρτὸν ἀνάγκη παντὸς
[4]	ἄνδρα, συνεργοὺς εἰς τοὺς δεσμοὺς	παραλαμβάνουσα	τὸν ἀδελφὸν τοῦ καταδουμένου καὶ
[4]	εἰς ψυχάς, ἃς εὑρίσκει ὁσίας,	μεταβαίνουσα	φίλους θεοῦ καὶ προφήτας κατασκευάζει.
[4]	Ὁμήρῳ ἀλετρίς» περὶ τῶν μνηστήρων	εἰποῦσα·	Ὕστατα καὶ πύματα νῦν ἐνθάδε
[4]	τοιαδί, φέρ´ εἰπεῖν, βελτίων καὶ	διαφέρουσα.	Ἐπεὶ δὲ καὶ ὁδοί εἰσι
[4]	υἱὸς Πόρος. Ἐπειδὴ δὲ ἐδείπνησαν,	προσαιτήσουσα	οἷον δὴ εὐωχίας οὔσης ἀφίκετο
[4]	βεβαρημένος εὗδεν. Ἡ οὖν Πενία	ἐπιβουλεύουσα	διὰ τὴν αὑτῆς ἀπορίαν παιδίον
[4]	οἰκίᾳ οὐκ ἔστι μόνον σκεύη	χρυσᾶ	καὶ ἀργυρᾶ ἀλλὰ καὶ ξύλινα
[4]	ἀπὸ ὄρους Σινᾶ, εἰς δουλείαν	γεννῶσα,	ἥτις ἐστὶν Ἄγαρ» καὶ μετ´
[4]	καὶ εἰς τοῦτο· Οὔτε δὲ	τὰ	ἀγαθὰ οὔτε τὰ κακὰ ἐν
[4]	διαφορὰ τῶν συνέσει κρατούντων παρὰ	τὰ	ἀγριότητι καὶ ὠμότητι περιγινόμενα τῶν
[4]	οὐδὲν θνητὸν ἐποίησεν ἀλλὰ μόνα	τὰ	ἀθάνατα, τὰ δὲ θνητὰ ἄλλων
[4]	τοσούτων δυσωδῶν προχωρημάτων» αὐτοῦ πληρῶν	τὰ	Αἰγυπτίων ὄρη καὶ τίνα τὰ
[4]	τῶν προχωρημάτων» τοῦ Φαραὼ πληρούμενα	τὰ	Αἰγύπτου ὄρη, οὐ προάγεται αὐτόθεν
[4]	ποιήσαντι καὶ διὰ τὴν ἕξιν	τὰ	αἰσθητήρια γυμνάσαντι πρὸς διάκρισιν καλοῦ
[4]	εἶναι τοὺς τὰ σοφώτατα καὶ	τὰ	ἀληθέστατα περὶ τούτων διειληφότας. Ἀλλὰ
[4]	ἔχοντες οἱ μαντικοὶ ὄρνεις καὶ	τὰ	ἄλλα ἄλογα ζῷα καὶ ἐννοίας
[4]	λόγος τὸ λογικὸν παρὰ πάντα	τὰ	ἄλογα— ἀλλ´ οὐδὲ τὰ σπουδαῖα
[4]	προνοεῖ, ἐπηκολούθησε δὲ τὸ καὶ	τὰ	ἄλογα ἀπολαύειν τῶν δι´ ἀνθρώπους
[4]	ἀνθρώπων λεγόμενα, ὅτι δι´ αὐτοὺς	τὰ	ἄλογα ζῷα δεδημιούργηται, καί φησιν
[4]	ἂν τὴν πρόνοιαν, συμφερόντως παρὰ	τὰ	ἄλογα ζῷα ἐνδεὲς ποιήσασαν τὸ
[4]	ἄρχοντας τῶν ἀλόγων, ἐπεὶ ἡμεῖς	τὰ	ἄλογα ζῷα θηρῶμέν τε καὶ
[4]	ἐστιν ἡ τοῦ ἀνθρώπου παρὰ	τὰ	ἄλογα ζῷα καὶ παρ´ αὐτὰ
[4]	ἐγγυτέρω τῆς θείας ὁμιλίας εἶναι	τὰ	ἄλογα ζῷα· ὅπου γε καὶ
[4]	βουλόμενον θειότερα καὶ σοφώτερα ἀποδεῖξαι	τὰ	ἄλογα ζῷα τῶν ἀνθρώπων, κατασκευάσαι
[4]	ἀνατρέποντες μὲν τὸ ὅτι σοφώτερα	τὰ	ἄλογα ζῷα τῶν ἀνθρώπων, ψευδοποιοῦντες
[4]	ἑξῆς, ἐν οἷς καὶ θεοφιλέστερα	τὰ	ἄλογα ζῷά φησιν ἡμῶν καὶ
[4]	τὰ πρωτεῖα ὑπὲρ Αἰγυπτίους, τοὺς	τὰ	ἄλογα ζῷα ὡς θεοὺς προσκυνοῦντας,
[4]	ἀλλὰ τὴν παμμήτορα φύσιν, καὶ	τὰ	ἄλογα κοσμήσασαν, ὡς μηδὲ τοὐλάχιστον
[4]	τὸ οὐ μόνον σοφώτερα εἶναι	τὰ	ἄλογα τῶν ζῴων τῆς τῶν
[4]	εἶναι διὰ τὰ σώματα τάδε	τὰ	ἄλογα τῶν λογικῶν πολὺ γὰρ
[4]	μηδὲ θέλειν ἔχειν τὴν πρὸς	τὰ	ἄλογα ὑπεροχήν· καί φησι ταῦτα·
[4]	τάδε τινὰ ἡμαρτηκότα καὶ διὰ	τὰ	ἁμαρτήματα εἴς τινα δημόσια ἔργα
[4]	λόγον. ~Οὐκ οἶδα δ´ ὅπως	τὰ	ἄμικτα καὶ οὐ πεφυκότα ἅμα
[4]	ὁ τοῦ θεοῦ λόγος ᾠκονομηκέναι	τὰ	ἀναγεγραμμένα, μετρήσας τῇ δυνάμει τῶν
[4]	γραφαῖς λεγομένην κατάβασιν θεοῦ πρὸς	τὰ	ἀνθρώπινα· εἰς ἣν οὐ μεταβολῆς
[4]	φαμεν ὅτι τὴν κακίαν καὶ	τὰ	ἀπ´ αὐτῆς πραττόμενα καὶ τροπικῶς
[4]	σεμνά ἐστι καὶ λόγου ἄξια	τὰ	ἀπαγγελλόμενα, ἐὰν δ´ ἡμεῖς τάδε
[4]	γραφὰς ἀποδεξάμενον, μὴ κρυψάντων καὶ	τὰ	ἀπεμφαίνοντα, προσαχθῆναι καὶ περὶ τῶν
[4]	τούτοις δὲ ἑώρακε, τίνι διαφέρει	τὰ	ἀπὸ λόγου καὶ λογισμοῦ ἐπιτελούμενα
[4]	~Μετὰ ταῦτα ὁ Κέλσος ἐκτιθέμενος	τὰ	ἀπὸ τῆς ἔξω τοῦ θείου
[4]	γὰρ τῶν προφητειῶν, ἐν αἷς	τὰ	ἀπὸ τῆς ἱστορίας γέγραπται, οὐχ
[4]	ἀπεχθῶς καὶ οὐ φιλαλήθως συνήγαγε	τὰ	ἀπὸ τῆς ἱστορίας ὁ Κέλσος·
[4]	δὲ τούτοις ὁ Κέλσος ἐπιτρέχων	τὰ	ἀπὸ τῆς πρώτης βίβλου Μωϋσέως,
[4]	τῶν ἔτι ἀρχαιοτέρων, ὁποῖά ἐστι	τὰ	Ἀριστοβούλου. Στοχάζομαι δὲ τὸν Κέλσον
[4]	ἀνθρώπων γένος, ὑποδύνονται τῶν ζῴων	τὰ	ἁρπακτικώτερα καὶ ἀγριώτερα καὶ ἄλλα
[4]	τί ἀναφέρεται τὸ Καὶ ἦν	τὰ	ἄσημα τοῦ Λάβαν, τὰ δὲ
[4]	δ´ ὅτι ὑποβέβληται ἡμῖν καὶ	τὰ	ἄστρα, ἐπεὶ ἡ τῶν δικαίων
[4]	κατὰ τὰς τεταγμένας ἀνακυκλήσεις ἀνάγκη	τὰ	αὐτὰ ἀεὶ καὶ γεγονέναι καὶ
[4]	κατὰ τὰς τεταγμένας ἀνακυκλήσεις ἀνάγκη	τὰ	αὐτὰ ἀεὶ καὶ γεγονέναι καὶ
[4]	κατὰ τὰς τεταγμένας ἀνακυκλήσεις ἀνάγκη	τὰ	αὐτὰ ἀεὶ καὶ γεγονέναι καὶ
[4]	κατὰ τὰς τεταγμένας ἀνακυκλήσεις ἀνάγκη	τὰ	αὐτὰ ἀεὶ καὶ γεγονέναι καὶ
[4]	αὐτὴ τῷ γένει, ἀλλ´ οὐ	τὰ	αὐτὰ ἀεὶ οὐδ´ ὁμογενῆ συμβαίνει
[4]	τὰ δ´ ἐν αὐτῷ οὐ	τὰ	αὐτὰ ἀλλὰ ἀπαράλλακτα. Ἀλλὰ γὰρ
[4]	τινος ἀνθρώπου φύσεως οὐκ ἀεὶ	τὰ	αὐτά ἐστι περὶ τὸ ἡγεμονικὸν
[4]	φύσις, τῷ δ´ ἀθανάτῳ κατὰ	τὰ	αὐτὰ καὶ ὡσαύτως ἔχειν. Οὐκ
[4]	δὲ πάλιν ἐπιδημῆσαι τῷ βίῳ	τὰ	αὐτὰ ποιήσοντα, ἅπερ οὐχ ἅπαξ
[4]	πολλῷ μᾶλλον Κέλσος καὶ οἱ	τὰ	αὐτὰ φρονοῦντες αὐτῷ ἀσεβοῦσιν εἰς
[4]	τυραννήσειν καὶ τὸν Φεραῖον Ἀλέξανδρον	τὰ	αὐτὰ ὠμοποιήσειν, τούς τε εἰς
[4]	οὐ τοιοῦτοι, φέρε ἐξετάσωμεν καὶ	τὰ	αὐτόθεν πᾶσι προφαινόμενα δόγματα Χριστιανῶν
[4]	γεννωμένων· τὰ δ´ ἄλογα καὶ	τὰ	ἄψυχα χορίου συγκτιζομένου τῷ παιδίῳ.
[4]	Χριστιανῶν τὸ πρὸς τοὺς φέροντας	τὰ	βαρύτατα τῶν φορτίων συμπαθές. Ἐχρῆν
[4]	τοὺς ἐπανορθωσομένους· οἱ γὰρ ἐπὶ	τὰ	βέλτιστα προκαλούμενοι λόγοι, θεοῦ αὐτοὺς
[4]	ἄν τις, ὕστερον μεταθέμενον ἐπὶ	τὰ	βελτίω ἢ καί, ὡς ἂν
[4]	δὲ τὸν Κέλσον μὴ ἀνεγνωκέναι	τὰ	βιβλία, ἐπεὶ πολλαχοῦ οὕτως ἐπιτετεῦχθαί
[4]	οἰωνιεῖσθε οὐδ´ ὀρνιθοσκοπήσετε» καὶ ἀλλαχοῦ·	Τὰ	γὰρ ἔθνη, οὓς κύριος ὁ
[4]	εὐηθέστατα ἀλλὰ καὶ ἀσεβέστατα μεμυθολόγηται.	Τὰ	γὰρ ἡμέτερα ἐστόχασται καὶ τοῦ
[4]	ἐπεὶ προκείμενον ἦν αὐτῷ κακηγορεῖν	τὰ	γεγραμμένα, διεχλεύασε καὶ τὸ Ἐπέβαλεν
[4]	ἀπὸ Ἰουδαίων καὶ Χριστιανῶν ἠλληγόρουν	τὰ	γεγραμμένα, τάχα ἂν πιθανόν τι
[4]	ἐστιν ἐπὶ τὸ γελοιότερον μεταφράζειν	τὰ	γεγραμμένα, τὸν κόρακα» εἰς κορώνην
[4]	οὐχ οἷα ἀλληγορίαν ἐπιδέχεσθαι εἶναι	τὰ	γράμματα ἡμῶν. Ἀπὸ γὰρ τῶν
[4]	ἅπερ ἐστὶ προηγούμενα, παίδων γεννωμένων·	τὰ	δ´ ἄλογα καὶ τὰ ἄψυχα
[4]	καὶ οὐκ ἀπαράλλακτος ἕτερος ἑτέρῳ,	τὰ	δ´ ἐν αὐτῷ οὐ τὰ
[4]	ἦν τὰ ἄσημα τοῦ Λάβαν,	τὰ	δὲ ἐπίσημα τοῦ Ἰακώβ» καί
[4]	ἐποίησεν ἀλλὰ μόνα τὰ ἀθάνατα,	τὰ	δὲ θνητὰ ἄλλων ἐστὶν ἔργα.
[4]	ἵν´ οἱ μὲν ἄδικοι κολασθῶσι,	τὰ	δὲ πάντα καθαρθῇ ἀνάλογον τῷ
[4]	αὐτῶν τὰ μέν τινα τετήρηκε	τὰ	δὲ παρεποίησε, φυλαξάμενος προσκόψαι τοῖς
[4]	οἶμαι πρὸ Ὁμήρου τινὰ εἰρηκέναι,	τὰ	δὲ περὶ τοῦ πύργου, πολλῷ
[4]	Βακχικαῖς τελεταῖς τὰ φάσματα καὶ	τὰ	δείματα προεισάγουσι. Περὶ μὲν οὖν
[4]	Καίτοι γε ὁ ἰατρὸς ὁρῶν	τὰ	δεινὰ καὶ θιγγάνων τῶν ἀηδῶν
[4]	αὐτῶν ἁρμοζόντως τοῖς πανταχοῦ κατὰ	τὰ	δεόμενα μεταποιήσεως μεταποιήσασα, ἀντ´ ἐκείνων
[4]	δή μοι πρὸς ταῦτα λέλεχθαι	τὰ	δέοντα διηγησαμένῳ τὴν ἐν ταῖς
[4]	ἢ ἀγάλματα σέβοντες ἢ καὶ	τὰ	δημιουργήματα, δέον ἐκ τοῦ κάλλους
[4]	δυνηθῆναι καὶ ζητεῖν. ~Ἑξῆς τούτοις	τὰ	διὰ πολλῶν καὶ οὐκ εὐκαταφρονήτων
[4]	κατὰ τὴν ὑπόθεσιν αὐτοῦ βλέπων	τὰ	δρώμενα ὑπὸ τῶν ἀνθρώπων καὶ
[4]	ἀντιπαραθῶμεν ἐκ τοῦ Συμποσίου Πλάτωνος	τὰ	εἰρημένα περὶ τοῦ Ἔρωτος τῷ
[4]	πλήθους τῶν ἁπλουστέρων, ὅπερ οἱ	τὰ	ἑλληνικὰ πλάσματα ποιήσαντες οὐκ ἐφυλάξαντο.
[4]	εὐηθέστατα μεμυθολόγηται. Πολλῷ γὰρ μᾶλλον	τὰ	Ἑλλήνων οὐ μόνον εὐηθέστατα ἀλλὰ
[4]	ἄν τινων τὸ ἵνα μάθῃ	τὰ	ἐν ἀνθρώποις, ἑαυτῷ ἀνθυποφέρει πρὸς
[4]	οἶδεν ὁ ἐπὶ πᾶσι θεὸς	τὰ	ἐν ἀνθρώποις ἢ οὐκ οἶδεν;
[4]	ἀποφαίνεται λέγων· Ἢ ἵνα μάθῃ	τὰ	ἐν ἀνθρώποις; Οὐδεὶς γὰρ ἡμῶν
[4]	ἴσης λελέξεται, διὰ τί εἰδὼς	τὰ	ἐν ἀνθρώποις πάντα ὁ θεὸς
[4]	ἡμῶν φησιν ὅτι, ἵνα μάθῃ	τὰ	ἐν ἀνθρώποις, Χριστὸς ἐπιδημεῖ τῷ
[4]	ὁ οὐρανὸς καὶ γῆ καὶ	τὰ	ἐν αὐτοῖς πάντα, καὶ ὡς
[4]	τῶν χρειῶν ἔνδεια πεποίηκε καὶ	τὰ	ἐν ἑτέροις τόποις γεννώμενα φέρεσθαι
[4]	τὸν τηλικοῦτον Πλάτωνα· ἐὰν δὲ	τὰ	ἐν μύθου σχήματι λεγόμενα φιλοσόφως
[4]	ἐπὶ γῆς μόνον ἀλλὰ καὶ	τὰ	ἐν ὅλῳ τῷ κόσμῳ, δεομένῳ
[4]	εἰρήκασιν ἡμῖν δουλεύειν ἥλιον καὶ	τὰ	ἐν οὐρανῷ ἀλλὰ καὶ ὁ
[4]	ὅτι πιεζόμενα αὐτὰ καὶ βασανιζόμενα	τὰ	ἐν τοῖς γράμμασι νοήματα διελέγχεται
[4]	εὐκτέον ἐστὶ τῷ δεδωκότι κυρίῳ	τὰ	ἐν τῷ Ἱερεμίᾳ γεγραμμένα, ἵνα
[4]	διαφέρειν παρὰ τὸ λογικὰ εἶναι	τὰ	ἐνοικήσαντα ἢ ἄλογα, καὶ λογικῶν
[4]	μελίσσαις, ἀλλ´ οἱ σίμβλοι καὶ	τὰ	ἑξάγωνα καὶ τὰ τῶν μελισσῶν
[4]	ἡμῖν, ἱερὲ Ἀμβρόσιε, τέταρτον πρὸς	τὰ	ἑξῆς εὐξάμενοι διὰ Χριστοῦ τῷ
[4]	παρὰ θεοῖς αὐτὰ ἱδρῦσθαι» καὶ	τὰ	ἑξῆς. Καὶ δοκεῖ μοι μηδὲ
[4]	μὲν ἐν τοῖς ὄρεσι» καὶ	τὰ	ἑξῆς. Λεκτέον οὖν ὅτι ἆρ´
[4]	πεποιημένον; Αὐτὸ τὸ ποιηθησόμενον» καὶ	τὰ	ἑξῆς, οὐ τοῦ παρόντος ἐστὶ
[4]	τοῦ Ἀδάμ, εἰς γυναῖκα» καὶ	τὰ	ἑξῆς, οὐδὲ τὴν λέξιν ἐκθέμενος,
[4]	ἡμῶν τοῦ Κέλσου χλεύην, ἐπὶ	τὰ	ἑξῆς τραπησόμεθα. Φησὶ δὴ ὁ
[4]	ποιεῖ ἐπὶ τὴν γῆν καὶ	τὰ	ἐπ´ αὐτῆς φυόμενα, οὕτως ὁ
[4]	καὶ χρῄζομεν σοφίας κατασπώσης πάντα	τὰ	ἐπαιρόμενα κατὰ τῆς γνώσεως τοῦ
[4]	ἄτοπον τὸν ἀπ´ οὐρανοῦ βλέποντα	τὰ	ἐπὶ γῆς ἐνορᾶν μὲν θέλειν
[4]	τοῦ ὕψους φάσκειν αὐτὴν κεχωρηκέναι	τὰ	ἐπὶ γῆς ζῷα, καθαρὰ μὲν
[4]	καὶ οὐχ οὕτως ἄλλα ὡς	τὰ	ἐπὶ γῆς. Ἡμέρα οὖν καὶ
[4]	ἐκπυρώσεσι καθαίρουσαν, καὶ τάχα οὐ	τὰ	ἐπὶ γῆς μόνον ἀλλὰ καὶ
[4]	ταὐτῷ διὰ τὴν ἤτοι τηροῦσαν	τὰ	ἐπὶ γῆς πρόνοιαν ἢ κατακλυσμοῖς
[4]	καλοῦ καὶ πονηροῦ ξύλον» καὶ	τὰ	ἐπὶ τούτοις εἰρημένα, δυνάμενα αὐτόθεν
[4]	φρονῆσαι διὰ τὸ παραβάλλεσθαι ἀνθρώποις	τὰ	ἔργα αὐτῶν· οἱ δ´ ἄνθρωποι
[4]	τῷ βουλομένῳ τῶν ἀνθρώπων δηλοῦν	τὰ	ἐσόμενα, δηλονότι πολὺ πρότερον τὰ
[4]	Κέλσου ὑπόληψιν διδάσκουσιν ἡμᾶς μαντικῶς	τὰ	ἐσόμενα, οὕτω καὶ τοῦ ἀμφιβάλλειν
[4]	Ἔθος γὰρ τοῖς ἀνδράσι τούτοις	τὰ	ἕτερον μέν τι αὐτόθεν δηλοῦντα
[4]	καὶ θεοῦ ἐπὶ γῆν καὶ	τὰ	ἔτι κατωτέρω. ~Οὐκ οἶδα δ´
[4]	τοῖς προφήταις εὕροις ἂν ταῦτα	τὰ	ζῷα εἰς παράδειγμα τῶν κακίστων
[4]	οὐδὲν θαυμαστόν· καὶ ταῦτα γὰρ	τὰ	ζῷα καὶ ἄλλοι τῶν φιλοσοφησάντων
[4]	ὕμνησε θεολόγων θεοφιλέστερά ἐστι ταῦτα	τὰ	ζῷα. Καὶ ἐπεύξαιτό γ´ ἄν
[4]	τις παραδείγματα, παριστάντα ὅτι οὐ	τὰ	ζῷα μέν ἐστιν ἐν ἑαυτοῖς
[4]	τοιοισδὶ τῶν ζῴων ἐνεργῆσαι τάδε	τὰ	ζῷα. ~Ὅθεν εἴπερ ἄλλο τι
[4]	λέγων· εἴπερ θεοφιλέστερά ἐστι τάδε	τὰ	ζῷα τῶν ἀνθρώπων, γένοιο μετ´
[4]	λέγειν ὅτι, εἴπερ θεοφιλέστερα τάδε	τὰ	ζῷα τῶν ἀνθρώπων, δῆλον ὅτι
[4]	ἐφέστηκε τοῖς ὅλοις ἀναγκαῖον ἦν	τὰ	ζώπυρα τοῦ γένους τῶν ἀνθρώπων
[4]	πολλοὺς ἐπιμιξίαν, ἵνα μὴ διαφθαρεῖεν	τὰ	ἤθη, ἐφρουροῦντο ὑπὸ τῆς θείας
[4]	αὐτὰς ταῖς ἀλληγορίαις, ἐὰν δὲ	τὰ	ἡμέτερα διασύρειν βούλωνται, ἀτεχνῶς φασι
[4]	ἄλλων Ἑλλήνων βουληθέντα φιλομαθῶς καὶ	τὰ	ἡμέτερα ἐξετάσαι καὶ κινηθέντα ὡς
[4]	ὑπονοίαις λελεγμένων, ὅρα εἰ μὴ	τὰ	Ἡσιόδου μᾶλλον γέλωτα μέλλει ὀφλεῖν,
[4]	τοὺς ὀφθαλμούς μου, καὶ κατανοήσω	τὰ	θαυμάσιά σου ἐκ τοῦ νόμου
[4]	τοὺς ὀφθαλμούς μου, καὶ κατανοήσω	τὰ	θαυμάσιά σου ἐκ τοῦ νόμου
[4]	εὐφημοῦντες οὐδὲ μέχρι ὀνόματος χραίνομεν	τὰ	θεῖα, ἀποδεχόμενοι τοῦ Πλάτωνος τὸν
[4]	πράγμασιν. Ἡμεῖς μὲν οὖν καὶ	τὰ	θεῖα γράμματα παρίσταμεν ἄτρεπτον λέγοντα
[4]	κρεῖττον ἦν τοῖς μὴ μέλλουσι	τὰ	θεῖα ζητεῖν καὶ φιλοσοφεῖν τὸ
[4]	λόγον τὸν κοινὸν ἀνθρώπων πρὸς	τὰ	θεῖα καὶ ἐπουράνια τάχα δὲ
[4]	δὲ οὐδὲν εὐορκότερον οὐδὲ πρὸς	τὰ	θεῖα πιστότερον εἶναι δοκεῖ, πάντως
[4]	ὁ θεὸς ἡμῖν δέδωκεν αἱρεῖν	τὰ	θηρία δύνασθαι καὶ καταχρήσασθαι, ἐροῦμεν
[4]	ὅπλου κρεῖττον, οὗ δοκεῖ ἔχειν	τὰ	θηρία. Ἡμεῖς γοῦν οἱ πολλῶν
[4]	τῶν ἀνθρώπων ἁλωτὰ δέδωκεν εἶναι	τὰ	θηρία καὶ ταῖς ἀπὸ συνέσεως
[4]	ἁρπάζεσθαι καὶ ἐσθίεσθαι, μηκέτι δὲ	τὰ	θηρία ὑπ´ ἀνθρώπων ἁλίσκεσθαι; Εἴπερ
[4]	θείου ἐννοίας ἐξαιρέτους εἶναι παρὰ	τὰ	θνητὰ πάντα ἐν τῷ γένει
[4]	οὐδὲν ἧττον ἐπεσκοπήθησαν καὶ ἐπανελθόντες	τὰ	ἴδια ἀπειλήφασιν, ἀκωλύτως ποιοῦντες τὰ
[4]	ὀνόματα ἑβραϊκὰ τυγχάνοντα μαρτυρεῖ Ἑβραίοις,	τὰ	ἱερὰ αὐτῶν βιβλία ἐν Ἑβραίων
[4]	εἰσι φαῦλοι καί, ὡς ὠνόμασε	τὰ	ἱερὰ ἡμῶν γράμματα, ἀκάθαρτοι» ~Εἴπερ
[4]	Καὶ γὰρ μέχρι τοῦ δεῦρο	τὰ	ἰουδαϊκὰ ὀνόματα, τῆς Ἑβραίων ἐχόμενα
[4]	εἶναι καὶ ἰδιωτικὰ ὁ Κέλσος	τὰ	Ἰουδαίων καὶ Χριστιανῶν βιβλία καὶ
[4]	Αἴγυπτον ἀποδημίᾳ συντυχὼν καὶ τοῖς	τὰ	Ἰουδαίων φιλοσοφοῦσι καὶ μαθών τινα
[4]	μεγαλοψύχως ἀπεσιώπησε, τῷ θεῷ ἐπιτρέψας	τὰ	καθ´ ἑαυτόν. ~Μετὰ ταῦτα ὁ
[4]	ἀλλ´ οἱονεὶ ὡρισμένα φησὶν εἶναι	τὰ	κακά, ἀναιρῶν δόγμα κάλλιστον περὶ
[4]	Πλάτωνα, τὸ ἥττονα εἶναί ποτε	τὰ	κακά, διὰ τὴν ἐν τῷ
[4]	Οὔτε δὲ τὰ ἀγαθὰ οὔτε	τὰ	κακὰ ἐν τοῖς θνητοῖς ἐλάττω
[4]	παρὰ Πλάτωνι Σωκράτης· Ἀλλ´ οὔτε	τὰ	κακὰ ἐξ ἀνθρώπων ἀπολέσθαι δυνατὸν
[4]	Ἐκ στόματος κυρίου οὐκ ἐξελεύσεται	τὰ	κακὰ καὶ τὸ ἀγαθόν» τὸ
[4]	ἀόριστον εἶναι τὴν κακίαν καὶ	τὰ	κακὰ καὶ τῷ ἰδίῳ λόγῳ
[4]	οὐ καταγέλαστος φαίνεται Κέλσος, οἰόμενος	τὰ	κακὰ μήτε πλείω μήτε ἥττω
[4]	μὴ δύνασθαι ἀπολέσθαι ἐξ ἀνθρώπων	τὰ	κακά» ~Οὐκ οἶδα δὲ τίνα
[4]	γῆ τοῖς ὕδασιν ἥττονα ἔχει	τὰ	κακὰ παρὰ τὸν πρὸ τοῦ
[4]	μὴ θεοῦ ἐπιπνοίᾳ καὶ τίνα	τὰ	κακὰ τρανωθῇ καὶ πῶς ὑπέστη
[4]	εἰς τὸν δημιουργὸν ἀσκοῦντες καὶ	τὰ	καλὰ αὐτοῦ δημιουργήματα εὐφημοῦντες οὐδὲ
[4]	ἀκούειν τῶν θείων νόμων σχολὴν	τὰ	καλούμενα σάββατα καὶ αἱ λοιπαὶ
[4]	Κέλσῳ δοκεῖ μηδ´ ἄλογα εἶναι	τὰ	κατὰ τὰς κοινὰς πάντων ἐννοίας
[4]	αὐτὸν ὅτι, εἴπερ αἰσχύνης ἄξια	τὰ	κατὰ τὴν πρώτην ἐκδοχὴν χρὴ
[4]	ἡμεῖς νῦν χρῄζομεν λόγων ἐκριζούντων	τὰ	κατὰ τῆς ἀληθείας ἀπὸ πάσης
[4]	Ἀδὰμ κοινὴ πάντων ἐστί· καὶ	τὰ	κατὰ τῆς γυναικὸς οὐκ ἔστι
[4]	οἴεται ταῦτα Μωϋσέα ἀναγεγραφέναι, ῥᾳδιουργοῦντα	τὰ	κατὰ τὸν παρ´ Ἕλλησι Δευκαλίωνα·
[4]	καὶ τοῖς ὑπὲρ αὐτῆς λογίοις	τὰ	κατὰ τὸν τόπον. Ἀλλ´ οὔτε
[4]	τοὺς ἀπ´ αὐτοῦ, ὅλα ἐκθέσθαι	τὰ	κατὰ τὸν τόπον καὶ πρότερον
[4]	ἐπιστολὴν εἴσεται, τίνα τρόπον ἠλληγόρηται	τὰ	κατὰ τοὺς γάμους καὶ τὰς
[4]	οἰκείου τοῖς ἀνδράσι τούτοις εἰς	τὰ	κατὰ τῶν δαιμόνων. Ταῦτ´ οὖν
[4]	τροφὴν καθάριον. Οὐ παραβλητέον δὲ	τὰ	κατὰ τῶν κηφήνων ὑπὸ τῶν
[4]	ψυχήν. ~Εἰ δὲ καὶ πρὸς	τὰ	καταγελαστότατα τοῦ Κέλσου θέλεις ἡμᾶς
[4]	Εἰ δ´ ὑπὲρ τοῦ ἐξετάσαι	τὰ	Κέλσου τἀκόλουθον σκοποῦμεν, δῆλον ὅτι
[4]	ἱερωτέρας, καὶ αὐτοί που γνωρίζειν	τὰ	λεγόμενα καὶ ἔργῳ δεικνύειν ὅτι
[4]	ἱερωτέρας, καὶ αὐτοί που γνωρίζειν	τὰ	λεγόμενα καὶ ἔργῳ δεικνύειν ὅτι
[4]	ταῦτα σαφηνισθῆναι καὶ ἀπαντηθῆναι πρὸς	τὰ	λεγόμενα περὶ τῆς Χριστοῦ ἐπιδημίας,
[4]	γραμμάτων σαφηνείας εὑρήσει ἀπ´ αὐτῶν	τὰ	λεγόμενα πνευματικὰ τοῖς ὀνομαζομένοις πνευματικοῖς
[4]	πεποιηκέναι. Καὶ λόγον μὲν ἔχει	τὰ	λογικά, ἅπερ ἐστὶ προηγούμενα, παίδων
[4]	νὺξ δουλεύει βροτοῖς» γενόμεναι διὰ	τὰ	λογικά. Εἰ δὲ παραπολαύουσι μύρμηκες
[4]	ἀλόγων ἐκτείνασαν τὸ οἱονεὶ πρὸς	τὰ	λογικὰ μίμημα, τάχα πρὸς δυσωπίαν
[4]	ἔστιν εὑρεῖν, κἂν ὁ Κέλσος	τὰ	λογικὰ ὀνόματα καὶ ἐπὶ λογικῶν
[4]	τὴν πρόνοιαν εἰσαγόντων καὶ διὰ	τὰ	λογικὰ πάντα ποιεῖν αὐτὴν λεγόντων,
[4]	τὴν σωφροσύνην. ~Καὶ οὔπω λέγω	τὰ	λοιπὰ ἐν ἀνθρώποις κακά, ὧν
[4]	υἱὸς κινοῦσι τοὺς ὄρνιθας καὶ	τὰ	λοιπὰ ζῷα εἰς μαντικήν, ἢ
[4]	σῶμα μόνον ἀλλὰ καὶ ἐπὶ	τὰ	λοιπά. Τούτοις δ´ οὐ πείσονται
[4]	παρηλλαγμένον τῆς κατασκευῆς ὡς πρὸς	τὰ	λοιπὰ φρέατα. Νύμφας τε καὶ
[4]	ὠνόμασε τὴν ἡμέραν, διδάσκων ὅτι	τὰ	μάλιστα χρῄζοντα ἡμέρας καὶ νυκτὸς
[4]	ἄλογα ζῷα καὶ παρ´ αὐτὰ	τὰ	μαντικὰ ὑπεροχὴ καὶ οὐδαμῶς πρὸς
[4]	Πλάτωνος, θαυμάσονται τίνα τρόπον δεδύνηται	τὰ	μεγάλα ἑαυτῷ φαινόμενα δόγματα κρύψαι
[4]	τε προφητευόμενον ἐπιδεδημηκέναι καὶ διὰ	τὰ	μέγιστα ἁμαρτήματα ἐκείνους ἐγκαταλελεῖφθαι καὶ
[4]	συγκρινόμενοι τοῖς διδαχθεῖσι μὴ αἴρειν	τὰ	μέλη τοῦ Χριστοῦ» καὶ τὸ
[4]	τινων παραλαμβάνεσθαι πρὸς τὸ δηλοῦν	τὰ	μέλλοντα. Καὶ σὺ δὲ παρὰ
[4]	ἂν φαίη τις θειότερον τοῦ	τὰ	μέλλοντα προγινώσκειν τε καὶ προδηλοῦν;
[4]	ἂν φαίη τις θειότερον τοῦ	τὰ	μέλλοντα προγινώσκειν τε καὶ προδηλοῦν;
[4]	διὰ τὸ δι´ αὐτῶν προλέγεσθαι	τὰ	μέλλοντα, πῶς οὐχὶ μᾶλλον, ὅπου
[4]	καὶ οἱ ἐπιτυγχάνοντές γε αὐτῶν	τὰ	μὲν ἀγαθὰ καὶ κακὰ τίθενται
[4]	ζῷα ἐνδεὲς ποιήσασαν τὸ λογικόν.	Τὰ	μὲν γὰρ ἄλογα ἑτοίμην ἔχει
[4]	τῶν Θυεστείων εἶπε κακῶν ἀνομώτερα.	Τὰ	μὲν οὖν τῆς κατὰ τὸν
[4]	τοῦ πύργου ἀναγεγραφέναι, λεκτέον ὅτι	τὰ	μὲν περὶ τῶν Ἀλωέως υἱῶν
[4]	καὶ τοὺς τηλικούτους ἐλέφαντας θηρεύομεν,	τὰ	μὲν πεφυκότα τιθασσεύεσθαι ὑποτάσσοντες τῇ
[4]	καὶ μαθών τινα παρ´ αὐτῶν	τὰ	μέν τινα τετήρηκε τὰ δὲ
[4]	δ´ εἰπεῖν πρὸς αὐτόν· ἆρα	τὰ	μὲν τῷ ἐνθέῳ σου Ἡσιόδῳ
[4]	πόλει ἐοικὸς τῷ δυνάμει λέγεσθαι	τὰ	μέτρα, ὡς ἐννέα μὲν εἶναι
[4]	οὕτως αὐτὰ ἀναιροῦμεν ὡς καὶ	τὰ	μὴ ἄγρια τῶν ζῴων. Δοῦλα
[4]	τοιοῖσδε ζῴοις. ~Εἰ δὲ διὰ	τὰ	μὴ ἀρέσκοντα Κέλσῳ Χριστιανῶν καὶ
[4]	Χριστιανοὺς δὲ καὶ Ἰουδαίους διὰ	τὰ	μὴ ἀρέσκοντα ὑμῖν αὐτῶν δόγματα
[4]	με δεῖ ἐπὶ πλέον κατασκευάζειν	τὰ	μὴ δεόμενα κατασκευῆς, ἐφ´ οἷς
[4]	λέγεται, καταλιπὼν ἐν τοῖς ὄρεσι	τὰ	μὴ ἐσφαλμένα. ~Προσδιατρίβων δ´ ὁ
[4]	ἀεὶ συνῶμεν αὐτῷ, λεκτέον ὅτι	τὰ	μὴ λεγόμενα πρὸς ἡμῶν περιτίθησιν
[4]	ὡς ἐπίπαν δὲ εἶναι καθαρὰ	τὰ	μὴ τοιαῦτα. Καὶ ἐν ἀκαθάρτοις
[4]	μύθων αἰσχίους εἰσὶ καὶ ἀτοπώτεραι,	τὰ	μηδαμῆ μηδαμῶς ἁρμοσθῆναι δυνάμενα θαυμαστῇ
[4]	καὶ ταῦτα, παραδεικνύντες ὅτι καὶ	τὰ	μηδὲ κατὰ τὸ ῥητὸν τοῦ
[4]	καθόδου τῷ θεῷ; Κέλσος δὲ	τὰ	μήτε ὑπὸ Ἰουδαίων μήτε ὑφ´
[4]	πολλαχοῦ τῶν συγγραμμάτων αὐτοῦ ἐκτιθέμενον	τὰ	Μωϋσέως καὶ τῶν προφητῶν καὶ
[4]	ὁ λόγος» εἰς τὸ παραστῆσαι	τὰ	νενοημένα τοῖς ταῦτα εἰρηκόσιν οὐ
[4]	τὰ ἴδια ἀπειλήφασιν, ἀκωλύτως ποιοῦντες	τὰ	νενομισμένα. Ἓν οὖν τῶν παριστάντων
[4]	ἐπιβουλεύσαντες ἐν τῇ πόλει, ἔνθα	τὰ	νενομισμένα σύμβολα μεγάλων μυστηρίων ἐποίουν
[4]	πάντα μὲν ἀκάθαρτα ἔφησεν εἶναι	τὰ	νομιζόμενα παρ´ Αἰγυπτίοις καὶ τοῖς
[4]	Καὶ μάλιστα χρεία ἡμῖν πρὸς	τὰ	νῦν ἑξῆς τοῖς προειρημένοις τῷ
[4]	ὅσα ἀπαιτεῖ αὐτὸ τὸ περὶ	τὰ	ὅλα εὔλογον, ὑπὸ μόνου θεοῦ
[4]	περὶ τοῦ, τίνα τρόπον συνέστη	τὰ	ὅλα καὶ γέγονεν ὁ οὐρανὸς
[4]	μαντικῆς θεὸν μὲν τὸν περιέχοντα	τὰ	ὅλα μὴ ζητῶσι μηδὲ τὴν
[4]	ἐν κόσμῳ καλῶν ἐπὶ τὸν	τὰ	ὅλα ποιήσαντα καὶ ἐκείνῳ ἑαυτοὺς
[4]	ἀετός τε καὶ ἱέραξ καὶ	τὰ	ὅμοια τούτοις. Καὶ ὡς ἐπίπαν
[4]	δυνάμεων. Μανθάνομεν δὲ τὴν περὶ	τὰ	ὀνομαζόμενα ἱστορίαν καὶ τὴν τῶν
[4]	ποιῆσαί τινες, ἐναργοῦς ὄντος τοῦ	τὰ	ὀνόματα ἀπὸ τῆς Ἑβραίων εἰλῆφθαι
[4]	αὑτῶν ἐπὶ τούτους ἀνάγειν, ὧν	τὰ	ὀνόματα ἑβραϊκὰ τυγχάνοντα μαρτυρεῖ Ἑβραίοις,
[4]	τούτων ἀπαγγέλλειν, καθ´ ὧν κεῖται	τὰ	ὀνόματα, ἑτέρους δ´ εἶναι τοὺς
[4]	τοῦ Ἰακώβ· ὧν τοσοῦτον δύναται	τὰ	ὀνόματα συναπτόμενα τῇ τοῦ θεοῦ
[4]	Παρέρριψε δ´ ἐν τοῖς κατὰ	τὰ	ὀνόματα ταῦτα, ἀφ´ ὧν γενεαλογοῦνται
[4]	φωτὶ καὶ γνώσει πολλῶν ἐστι	τὰ	ὀνόματα ταῦτα, καθ´ ἡμᾶς μὲν
[4]	τὸ καὶ ὑφ´ ὑμῶν παραλαμβάνεσθαι	τὰ	ὀνόματα τῶν τριῶν τούτων γεναρχῶν
[4]	μόνῳ διαρκεῖν δυναμένῳ ἐπὶ πάντα	τὰ	ὄντα καὶ ἐφορᾶν τοὺς πάντων
[4]	καὶ γινώσκουσιν ὅτι Ἀγαπᾷ πάντα	τὰ	ὄντα ὁ θεὸς καὶ οὐδὲν
[4]	λόγος, φασκόντων· Μὴ περιβλέψῃ εἰς	τὰ	ὀπίσω μηδὲ στῇς ἐν πάσῃ
[4]	κόσμῳ κατασκευῆς φθάνον καὶ ἐπὶ	τὰ	ὄρνεα· καὶ ζῷόν τι μονογενὲς»
[4]	~Μετὰ ταῦτα λέγει ὅτι οὔτε	τὰ	ὁρώμενα ἀνθρώπῳ δέδοται, ἀλλ´ ἕκαστα
[4]	ταῦτα δὴ πυνθανόμεθα τῶν ἀποδεχομένων	τὰ	οὕτω καθ´ ἡμῶν εἰρημένα καί
[4]	τὴν οἰκουμένην, καὶ τὸ συνέχον	τὰ	πάντα γνῶσιν ἔχει φωνῆς» οὐδὲ
[4]	γὰρ διὰ τὸ λογικὸν ζῷον	τὰ	πάντα δεδημιούργηται. Κέλσος μὲν οὖν
[4]	τοὐλάχιστον μεταβάλοις, ἀνατραπέντα οἰχήσεταί σοι	τὰ	πάντα. Εἰ δὲ χρὴ λέγειν
[4]	τῶν ἀλόγων ζῴων ἕνεκεν γέγονε	τὰ	πάντα. Καὶ δοκεῖ μοι ὅμοιόν
[4]	κύριος Ἰησοῦς Χριστός, δι´ οὗ	τὰ	πάντα καὶ ἡμεῖς δι´ αὐτοῦ»
[4]	θεὸς ὁ πατήρ, ἐξ οὗ	τὰ	πάντα καὶ ἡμεῖς εἰς αὐτόν,
[4]	τῷ Παύλῳ· Ἀπόθεσθε καὶ ὑμεῖς	τὰ	πάντα, ὀργὴν θυμὸν κακίαν βλασφημίαν
[4]	ἁπάντων γένηται· τούτου χάριν μεμέτρηται	τὰ	πάντα, οὐκ ἀλλήλων, ἀλλ´ εἰ
[4]	πῶς ἀνθρώπῳ καὶ παντὶ λογικῷ	τὰ	πάντα πεποίηται· προηγουμένως γὰρ διὰ
[4]	Κέλσος τό· Οὔκουν ἀνθρώπῳ πεποίηται	τὰ	πάντα, ὥσπερ οὐδὲ λέοντι οὐδὲ
[4]	περὶ πάντων δυνάμενον καὶ κοσμῆσαι	τὰ	πάντων, ἅτε συνεργοῦντα τῇ προνοίᾳ
[4]	γε αὐτὸν ἡμεῖς οὐδ´ ἐροῦμεν	τὰ	παραπλήσια περὶ τῶν τὴν τῶν
[4]	ἵνα γενώμεθα αὐτοῦ υἱοί, ἐπὶ	τὰ	παραπλήσια προτρέπων καὶ διδάσκων εἰς
[4]	πεσόντες ἐξ οὐρανοῦ καὶ περὶ	τὰ	παχύτερα τῶν σωμάτων καὶ ἀκάθαρτα
[4]	σου καὶ τὴν κατάσχεσίν σου	τὰ	πέρατα τῆς γῆς. Εἰσὶ γάρ
[4]	λόγος ἀπὸ τῶν ἐξετασάντων φιλοσόφων	τὰ	περὶ ἀγαθῶν καὶ κακῶν καὶ
[4]	τὴν ἀρχὴν εἰδώς, τίνα ἐστὶ	τὰ	περὶ αὐτοῦ προφητευόμενα, οὐδεμίαν μὲν
[4]	εἴτ´ ἀπὸ τοῦ θείου μαθὼν	τὰ	περὶ αὐτῶν καὶ τῶν ἑκάστῳ
[4]	τὰ ἐσόμενα, δηλονότι πολὺ πρότερον	τὰ	περὶ ἑαυτῶν ἐγίνωσκον· γινώσκοντα δὲ
[4]	περὶ ἑαυτῶν ἐγίνωσκον· γινώσκοντα δὲ	τὰ	περὶ ἑαυτῶν ἐφυλάξατο ἂν ἀναπτῆναι
[4]	καὶ Χριστιανοὺς καὶ μὴ νοήσαντας	τὰ	περὶ ἐκπυρώσεως εἰρηκέναι ὅτι ὁ
[4]	εἴτε παρά τινων δαιμόνων μαθόντων	τὰ	περὶ οἰωνῶν καὶ τῶν ἄλλων
[4]	~Ἀκολούθως δὲ τῷ μὴ νενοηκέναι	τὰ	περὶ ὀργῆς ἀναγεγραμμένα θεοῦ φησιν·
[4]	βούλεται. Δῆλον δὲ τὸ τροπολογεῖσθαι	τὰ	περὶ ὀργῆς θεοῦ ἐκ τοῦ
[4]	θαυμαστέον· τὸν δ´ ἄνθρωπον, ἐπιλογίσασθαι	τὰ	περὶ πάντων δυνάμενον καὶ κοσμῆσαι
[4]	ἀρχαιότερος Μωϋσῆς ὢν Ὁμήρου. Καὶ	τὰ	περὶ Σοδόμων δὲ καὶ Γομόρρων
[4]	τοὺς καλῶς βεβιωκότας ἐπαγγελιῶν, περιεχουσῶν	τὰ	περὶ τῆς μακαρίας ἐν τῇ
[4]	κατακλυσμόν; ~Ἔρριψε δ´ ὁ Κέλσος	τὰ	περὶ τῆς περιστερᾶς, ἵνα δόξῃ
[4]	τοῦ Ἀδὰμ εἶναι φυσιολογεῖ Μωϋσῆς	τὰ	περὶ τῆς τοῦ ἀνθρώπου φύσεως.
[4]	προφητῶν οὐ παρ´ ἑτέρων εἰλήφασι	τὰ	περὶ τῆς τοῦ κόσμου ἐκπυρώσεως
[4]	οὖν συνέθεσαν ἀπιθανώτατα καὶ ἀμουσότατα	τὰ	περὶ τὸν γηγενῆ ἄνθρωπον, ἀλλ´
[4]	ὁ δὲ τοὐναντίον πεποίηκε καὶ	τὰ	περὶ τὸν Λὼτ καὶ τὰς
[4]	δὲ τὸν Πλάτωνος μῦθον οὔτε	τὰ	περὶ τὸν ὄφιν καὶ τὸν
[4]	ἐλπίδας προσδοκᾶν" ~Ἐπεὶ δὲ καὶ	τὰ	περὶ τὸν ὄφιν ὡς ἀντιπράσσοντα
[4]	φαύλου· καὶ μὴ σαφῶς ἐκτιθέμενος	τὰ	περὶ τὸν Συμεὼν καὶ τὸν
[4]	εἶναι τοὺς πελαργοὺς τῶν ἀνθρώπων	τὰ	περὶ τοῦ ζῴου ἱστορούμενα, ἀντιπελαργοῦντος
[4]	κακῶν. Καὶ οὐδεὶς μὴ διαλαβὼν	τὰ	περὶ τοῦ καλουμένου διαβόλου καὶ
[4]	ἢ τὰ τῶν Ἀλωειδῶν ὁ	τὰ	περὶ τοῦ πύργου καὶ τῆς
[4]	δ´ οἴεται Μωϋσέα, τὸν ἀναγράψαντα	τὰ	περὶ τοῦ πύργου καὶ τῆς
[4]	μᾶλλον τὰ τίνων παραφθείρουσιν; Ἆρα	τὰ	περὶ τοῦ πύργου οἱ περὶ
[4]	Κέλσῳ λεγόμενα κατασκευάσαι ὅτι καλῶς	τὰ	περὶ τοῦ Χριστοῦ πεπροφήτευται. Ἅμα
[4]	καὶ τὰ περὶ φρέατα καὶ	τὰ	περὶ τοὺς γάμους καὶ τὰς
[4]	ὑγιῶς μὲν Ἰουδαίους καὶ Χριστιανοὺς	τὰ	περὶ τούτων ἀπαγγέλλειν, καθ´ ὧν
[4]	τῆς τῶν διαλέκτων συγχύσεως, παραφθείροντα	τὰ	περὶ τῶν Ἀλωέως υἱῶν ἱστορούμενα
[4]	ἱστορίας ἀλλά τινος μυστικῆς ἀναγραφῆς	τὰ	περὶ τῶν ἀνδρῶν τούτων· ἡμεῖς
[4]	τίνων μεμαθήκατε ἢ δύνασθε μαθεῖν	τὰ	περὶ τῶν ἀνδρῶν τούτων; Τίς
[4]	ἔξω τοῦ θείου λόγου ἱστορίας,	τὰ	περὶ τῶν ἐπιδικασαμένων ἀνθρώπων τῆς
[4]	τοῖς ἀμαθέσι καὶ ἀνοήτοις παρεξηγούμενοι	τὰ	περὶ τῶν ὀνομάτων τούτων ἀπατῶμεν,
[4]	τὸν τῶν πολλῶν νοῦν ἐκλαμβάνοντα	τὰ	περὶ τῶν τριακοσίων» τοῦ μήκους
[4]	ἀκολούθως πάντα ποιήσας. Οἱ γὰρ	τὰ	περὶ Φαέθοντος ἱστοροῦντες ἐοίκασι καὶ
[4]	ὑπονοίᾳ δηλουμένων· ὁποῖά ἐστι καὶ	τὰ	περὶ φρέατα καὶ τὰ περὶ
[4]	Κέλσος οὔτ´ ἄλλος τις δυνήσεται	τὰ	περὶ φύσεως ὀνομάτων εἰς δυνάμεις
[4]	θειοτέρας. Οὕτω γὰρ ἂν πρὸς	τὰ	πιθανὰ αὐτοῦ, ἐπιδειξαμένου φιλόσοφον περὶ
[4]	δυναμένην κοσμεῖν τῷ λόγῳ καὶ	τὰ	πλεονεκτήματα τῆς φύσεως τῶν ἀλόγων.
[4]	ἀπορρητότερα σιωπῶν δ´ ἐκεῖνα καὶ	τὰ	πλήθεσιν ἁρμόζοντα λέγων, φησὶ τὸ
[4]	τῶν αἰώνων κατήντησε» παρ´ οἷς	τὰ	ποικίλα ἔθνη ἐπίσημα» γινόμενα τῷ
[4]	Χριστὸν κατὰ δύναμιν διειλήφαμεν, διὸ	τὰ	πολλὰ τῶν δυναμένων λέγεσθαι εἰς
[4]	τῶν ὀλίγων μετὰ συνέσεως ἐξετάζειν	τὰ	πράγματα βουλομένων ἢ καὶ δυναμένων.
[4]	τῆς κακίας νομὴν καὶ ἀνακαινῶσαι	τὰ	πράγματα. Ἴσασι δὲ καὶ Ἕλληνες
[4]	ἐπὶ τὸ ἐκριζοῦν καὶ κατασκάπτειν»	τὰ	προειρημένα ἀλλ´ εἰς μὲν τὴν
[4]	ὁ λόγος ᾖ, σαφέστερον ἐμφανιῶ	τὰ	προειρημένα. Τίς δ´ οὐκ ἂν
[4]	Ἕλλησιν· ἡμῖν δ´ ὀλίγα πρὸς	τὰ	προκείμενα ἀπὸ πολλῶν λεκτέον, διελέγχουσι
[4]	τοῖς πρὸ τούτων διεξελθόντες βιβλίοις	τὰ	πρὸς τὸ Κέλσου σύγγραμμα νοηθέντα
[4]	πολλοὶ προσωποποιοῦντος θεοῦ ἁρμοζόντως ἑαυτῷ	τὰ	πρὸς τοὺς τοιούσδε λεχθησόμενα. Ἀλλ´
[4]	ποιητικὰς ἐργαλείων ταῖς ὑπηρετουμέναις τέχναις	τὰ	πρὸς τροφήν· ἡ δὲ τῆς
[4]	βουλομένοις, εἶθ´ ὕστερον καταφρονήσασαι ἀπέθεντο	τὰ	προσωπεῖα καὶ ὑπὸ τῶν νόμων
[4]	προφητικὰ συγκαταθέσεως καὶ τῆς διὰ	τὰ	προφητικὰ εἰς τὸν Ἰησοῦν ὡς
[4]	πιθανότητος ἀνατρέπειν ἀπὸ τῆς πρὸς	τὰ	προφητικὰ συγκαταθέσεως καὶ τῆς διὰ
[4]	εἶναι μαντικοῖς, ἀλλ´ ἐκείνοις παραχωρήσας	τὰ	πρωτεῖα ὑπὲρ Αἰγυπτίους, τοὺς τὰ
[4]	κλίνατε τὸ οὖς ὑμῶν εἰς	τὰ	ῥήματα τοῦ στόματός μου. Ἀνοίξω
[4]	τὸν διάβολον» καὶ συνεξετάζων ἀλλήλοις	τὰ	ῥητὰ ὄψεται ἐπὶ τίνος τάσσεται
[4]	εἰς δὲ σὰς πλατείας διαπορευέσθω	τὰ	σὰ ὕδατα. Ἔστω σοι μόνῳ
[4]	ἀναγκαῖον νῦν λέγειν, τίνα τε	τὰ	Σόδομα, καὶ τίς ὁ πρὸς
[4]	ὀνόματα, ἑτέρους δ´ εἶναι τοὺς	τὰ	σοφώτατα καὶ τὰ ἀληθέστατα περὶ
[4]	δυνάμει ἔχοντας τὴν ἀρετὴν καὶ	τὰ	σπέρματα αὐτῆς πάντῃ ἀπολέσαι οὐ
[4]	πάντα τὰ ἄλογα— ἀλλ´ οὐδὲ	τὰ	σπουδαῖα καὶ μακάρια, εἴτε, ὡς
[4]	ἐνοικήσαντα ἢ ἄλογα, καὶ λογικῶν	τὰ	σπουδαιότερα ἢ τοὺς φαυλοτάτους ἀνθρώπους.
[4]	καινοτέρας διορθώσεως ἀεὶ ὁ θεὸς	τὰ	σφάλματα ἀναλαμβάνειν. Εἰ γὰρ καὶ
[4]	σώματι, οὐδὲν διοίσει ἀλλήλων ταῦτα	τὰ	σώματα, δηλονότι οὐδὲν διοίσει τὰ
[4]	ποιότητας τοῖς σώμασι καὶ περὶ	τὰ	σώματα. Ἴσμεν γὰρ καὶ ἡμεῖς
[4]	ἀλόγοις, κἂν μεγάλα ᾖ αὐτῶν	τὰ	σώματα, οὐκ ἄλλην ὄψεται ἀρχὴν
[4]	φρονούντων λέγοι κρείττονα εἶναι διὰ	τὰ	σώματα τάδε τὰ ἄλογα τῶν
[4]	καὶ ἐπροφήτευσεν· ἐπεὶ μᾶλλον ᾔδει	τά	τ´ ἐόντα τά τ´ ἐσσόμενα
[4]	μᾶλλον ᾔδει τά τ´ ἐόντα	τά	τ´ ἐσσόμενα πρό τ´ ἐόντα
[4]	ὅπου δράκων ἔμελλεν αὐτὴν καὶ	τὰ	τέκνα ἀφανίσειν, οὔτ´ ἂν ὁ
[4]	δὲ δι´ ἡμᾶς, εἰς οὓς	τὰ	τέλη τῶν αἰώνων κατήντησε» παρ´
[4]	τὸν αἰθέρα, καὶ πέμπτης παρὰ	τὰ	τέσσαρα στοιχεῖα αὐτὸν εἶναι φύσεως·
[4]	ἀνθρώπου συνεκδοχικῶς πᾶσι τοῖς λογικοῖς	τὰ	τεταγμένα ἐν τῷ παντί φησι
[4]	καταλείπεσθαι ἕδραν μείζονα καὶ μεταβάλλεσθαι	τὰ	τῇδε, ὡς ὁ Κέλσος οἴεται,
[4]	ὥστε, ὅτε μὲν βουλόμεθα, ἔχομεν	τὰ	τηλικαῦτα θηρία κατακεκλεισμένα, ὅτε δὲ
[4]	οἱ πάντῃ καὶ καθαρῶς πρεσβεύοντες	τὰ	τῆς ἀληθείας καὶ τὴν παντελῆ
[4]	ἱστορουμένων ἐμφαινόντων τὸ μεῖζον, καὶ	τὰ	τῆς γοητείας φησὶν εἶναι καὶ
[4]	τοῖς Ἕλλησιν ἐκ τοῦ πάντῃ	τὰ	τῆς Ἰουδαίων τηρῆσαι σοφίας, διαβεβλημένων
[4]	ἐξ αὐτοῦ μητέρες· φέρε δὲ	τὰ	τῆς κατὰ τὴν ἱστορίαν ἀπεμφάσεως
[4]	τὸ προκείμενον ᾖ παραστῆσαι καὶ	τὰ	τῆς κατὰ τὸν τόπον ἱστορίας,
[4]	κατασκαπτόντων πάσης ψευδοδοξίας οἰκοδομὰς καὶ	τὰ	τῆς Κέλσου ἐν τῷ συγγράμματι
[4]	τῷ περὶ τοῦ μὴ τετηρηκέναι	τὰ	τῆς Μωϋσέως ἀρχαιότητος, ἀκολούθως πάντα
[4]	ἱστορίας, τίνα ἔχοι λόγον, καὶ	τὰ	τῆς περὶ αὐτοῦ ἀναγωγῆς. Ἐπεὶ
[4]	ἀναγεγραφέναι πείθομαι. Τίνες οὖν μᾶλλον	τὰ	τίνων παραφθείρουσιν; Ἆρα τὰ περὶ
[4]	αὐτοῖς ἀλλά τις φυσικὴ πρὸς	τὰ	τοιάδε σωτηρίας ἕνεκεν τῶν ζῴων
[4]	σωφρονήσωσι. Φησὶ δ´ ὅτι καὶ	τὰ	τοιάδε τις ποιεῖ πρὸς ἐχθρούς,
[4]	Καὶ γάρ τινες τῶν λόγων	τὰ	τοιαδὶ ἤθη κατὰ τὸ ψεῦδος
[4]	πολιτείας τοὺς τοιουσδὶ μύθους καὶ	τὰ	τοιαδὶ ποιήματα. ~Δοκεῖ δέ μοι
[4]	εἰς μαντικήν, ἢ οἱ κινοῦντες	τὰ	τοιαδὶ τῶν ζῴων καὶ οὐκ
[4]	οὐρανόν; Ἢ Ἕλλησι μὲν ἔξεστι	τὰ	τοιαῦτα εἰς τὸν περὶ ψυχῆς
[4]	ἐν τῷ Μωϋσέως νόμῳ, καὶ	τὰ	τοιαῦτα ἐν τοῖς τοιούτοις κατατακτέον·
[4]	ἢ μή, ἐν προηγουμένῳ λόγῳ	τὰ	τοιαῦτα ἐξετασθήσεται. Θέλει οὖν διὰ
[4]	πάντων ἀνθρώπων ἢ περὶ ἡμῶν	τὰ	τοιαῦτα. Ἔστω γὰρ ὑμᾶς πρῶτον
[4]	θείου καὶ πρόγνωσιν περὶ μελλόντων	τὰ	τοιαῦτα ἑτέροις προεδήλουν· οὔτ´ ἂν
[4]	οὐκ ἠθέλησέ γε προσποιήσασθαι ἀλληγορεῖσθαι	τὰ	τοιαῦτα, καίτοι γε ἐν τοῖς
[4]	προσπίπτει, ποδαπὸν πῦρ παραλαμβάνεται, ἵνα	τὰ	τοιαῦτα ξύλα» ἀναλωθῇ; Ἑκάστου» γάρ
[4]	πὼ ὅτι πολλὰ μέν ἐστι	τὰ	τοιαῦτα παρὰ τοῖς μήτε Ἰουδαίοις
[4]	πατέρες τῶν δογμάτων καὶ συγγραφεῖς	τὰ	τοιαῦτα τροπολογοῦσι, τί ἐστιν ἄλλο
[4]	διὰ σκυθρωποτέρων ἀγωγῶν παίδευσιν τοῖς	τὰ	τοσάδε καὶ τοιάδε ἡμαρτηκόσιν. Ὅτι
[4]	οὐχὶ ἑξῆς ἦν τῷ μερίζοντι	τὰ	τοσαῦτα δημιουργήματα καὶ πολλοῖς διδόντι
[4]	θεωρηθῆναι. Οὐδεὶς γὰρ οἶδεν ἀνθρώπων	τὰ	τοῦ ἀνθρώπου, εἰ μὴ τὸ
[4]	πνεύματος θεοῦ καὶ φαντάζοντος ἡμᾶς	τὰ	τοῦ θεοῦ· ἐπεὶ Ὅσοι πνεύματι
[4]	τὸ ἐν αὐτῷ· οὕτω καὶ	τὰ	τοῦ θεοῦ οὐδεὶς ἔγνωκεν, εἰ
[4]	Κέλσος, μετὰ πολλοὺς προφήτας ἐπανορθουμένους	τὰ	τοῦ Ἰσραὴλ ἐκείνου ἐπανορθωτὴς ὅλου
[4]	κρίσις· δεήσει μὲν τὸν φιλοσοφοῦντα	τὰ	τοῦ λόγου κατασκευάζειν μετὰ παντοδαπῶν
[4]	νοηθήσεται· εἰ δ´ ἄντικρυς τροπολογεῖται	τὰ	τοῦ φαύλου ἔργα, λεγόμενα εἶναι
[4]	λόγους καὶ πρὸς τὸ οἰκοδομεῖν	τὰ	τοῦ Χριστοῦ καὶ καταφυτεύειν» τὸν
[4]	Ταῦτα δὴ γινώσκοντες ἡμεῖς καὶ	τὰ	τούτοις παραπλήσια τηρεῖν βουλόμεθα μυστικῶς
[4]	τὰ σώματα, δηλονότι οὐδὲν διοίσει	τὰ	τούτων σώματα ἡλίου ἢ σελήνης
[4]	αὐτοῖς δύνασθαι περιπεσεῖν· ὁ δὲ	τὰ	τραύματα» τῶν ψυχῶν ἡμῶν θεραπεύων
[4]	τῶν ἀναγινωσκόντων καὶ μὴ συνιέντων	τὰ	τροπολογούμενα ἐπικείμενον· ὅπερ κάλυμμα περιαιρεῖται»
[4]	τὰ Αἰγυπτίων ὄρη καὶ τίνα	τὰ	τῶν Αἰγυπτίων ὄρη καὶ τίνες
[4]	περὶ Ἀλωέως υἱῶν ἱστοροῦντες, ἢ	τὰ	τῶν Ἀλωειδῶν ὁ τὰ περὶ
[4]	ἰδίου μεγέθους καὶ ὕψους, ὅτε	τὰ	τῶν ἀνθρώπων καὶ μάλιστα τῶν
[4]	πεποίηκε τολμῆσαί τινας ἀποθεῶσαι μὲν	τὰ	τῶν διαφερόντων σώματα ὡς δεξάμενα
[4]	γὰρ σχεδὸν καὶ πάντας τοὺς	τὰ	τῶν ἐπῳδῶν καὶ μαγειῶν πραγματευομένους.
[4]	τοῦ Κιτιέως Ζήνωνος κατασκευάσαι ὅτι	τὰ	τῶν ζῴων σώματα οὐκ ἔστιν
[4]	φησί, δέος, ὦ Πρώταρχε, περὶ	τὰ	τῶν θεῶν ὀνόματα τοιόνδε ἐστίν»
[4]	σίμβλοι καὶ τὰ ἑξάγωνα καὶ	τὰ	τῶν μελισσῶν ἔργα καὶ ἡ
[4]	λέγω σύνεσιν, ἀσχοληθεῖσαν οὐ περὶ	τὰ	τῶν πολλῶν ἀλλὰ περὶ τὴν
[4]	σπουδαίαν, ἀπορρίψαι δὲ ἢ ἀτιμάσαι	τὰ	τῶν φαυλοτάτων· οὐχ ὅτι πάντως
[4]	ψυχῆς ζῴων ἑρπετῶν, ἃ ἐξήγαγε	τὰ	ὕδατα κατὰ γένη αὐτῶν» καὶ
[4]	διαφέρειν τὰ ὑφ´ ἡμῶν ἢ	τὰ	ὑπὸ μυρμήκων καὶ μελισσῶν δρώμενα;
[4]	μάλιστα χρῄζοντα ἡμέρας καὶ νυκτὸς	τὰ	ὑπὸ σελήνην ἐστί, καὶ οὐχ
[4]	ἕτεροι παρακούσαντες καὶ μὴ ἀκριβώσαντες	τὰ	ὑπὸ τούτων λεγόμενα ἀνέπλασαν κατὰ
[4]	δρώμενα ὑπὸ τῶν ἀνθρώπων καὶ	τὰ	ὑπὸ τῶν μυρμήκων γινόμενα πότερον
[4]	ἐπιβλέποι, τί ἂν δόξαι διαφέρειν	τὰ	ὑφ´ ἡμῶν ἢ τὰ ὑπὸ
[4]	ἐφορᾶν τὸν ἐπὶ πᾶσι θεὸν	τὰ	ὑφ´ ἡμῶν λεγόμενα καὶ πραττόμενα
[4]	τοῖς ἐν ταῖς Βακχικαῖς τελεταῖς	τὰ	φάσματα καὶ τὰ δείματα προεισάγουσι.
[4]	καὶ ὁ βουλόμενός γε ἀναγνώτω	τὰ	Φλαυΐου Ἰωσήπου περὶ τῆς Ἰουδαίων
[4]	ὁμολογεῖται ἀλλὰ καὶ ὑπὸ τῶν	τὰ	φοινικικὰ πραγματευσαμένων· καὶ ὁ βουλόμενός
[4]	μᾶλλον ἡμῖν τὴν πρόνοιαν πεποιηκέναι	τὰ	φυόμενα ἐπὶ γῆς ἢ τοῖς
[4]	ὅπως τὴν τῶν ζῴων περὶ	τὰ	φυσικὰ ἀλεξιφάρμακα εἴτε ἐμπειρίαν εἴτε
[4]	ἀνθρώποις φύεσθαι δῆλον δ´ ὅτι	τὰ	φυτὰ καὶ δένδρα καὶ πόας
[4]	πείθωνται μὲν ἡγεμονίαις διαιρῶνται δὲ	τὰ	χρήσιμα τῆς πολιτείας ἔργα πρὸς
[4]	τῷ μὴ συναναιρεῖν τῷ χριστιανισμῷ	τὰ	χρήσιμα τῶν ἐν ἀνθρώποις καὶ
[4]	τῷ ἰδίῳ λόγῳ φασὶν εἶναι	τὰ	χωρὶς προαιρέσεως ἐξεταζόμενα· τὴν δὲ
[4]	φιλανθρωπίας κατάβασιν ὑπὲρ τοῦ ἐπιστρέψαι	τά,	ὡς ἡ θεία ὠνόμασε μυστικῶς
[4]	~Ἑξῆς δὲ τούτοις ἑαυτῷ ἀνθυποφέρει	τὰ	ὡς ὑπὲρ ἀνθρώπων λεγόμενα, ὅτι
[4]	θείων νόμων σχολὴν τὰ καλούμενα	σάββατα	καὶ αἱ λοιπαὶ παρ´ αὐτοῖς
[4]	λεγόμενα ἐν τῷ εὐαγγελίῳ ἀπολωλότα	πρόβατα	οἴκου Ἰσραὴλ» ἐπιστρέψαι, δευτέρως δὲ
[4]	θεία ὠνόμασε μυστικῶς γραφή, ἀπολωλότα	πρόβατα	οἴκου Ἰσραήλ» καὶ καταβάντα ἀπὸ
[4]	λαμβάνοντες ἐντολὴν τὴν φάσκουσαν· Πῖνε	ὕδατα	ἀπὸ σῶν ἀγγείων καὶ ἀπὸ
[4]	φρεάτων πηγῆς. Μὴ ὑπερεκχείσθω σοι	ὕδατα	ἔξω τῆς σῆς πηγῆς, εἰς
[4]	σὰς πλατείας διαπορευέσθω τὰ σὰ	ὕδατα.	Ἔστω σοι μόνῳ ὑπάρχοντα, καὶ
[4]	ζῴων ἑρπετῶν, ἃ ἐξήγαγε τὰ	ὕδατα	κατὰ γένη αὐτῶν» καὶ παντὸς
[4]	δίκαιοι λάκκους μὲν οὐ κατασκευάζουσι	φρέατα»	δὲ ὀρύσσουσι, τὴν ἐνυπάρχουσαν πηγὴν
[4]	σαφηνίζειν πειράσεται. Ὅτι δὲ καὶ	φρέατα	ἐν γῇ Φιλιστιαίων κατεσκεύασται ὑπὸ
[4]	ὁποῖά ἐστι καὶ τὰ περὶ	φρέατα	καὶ τὰ περὶ τοὺς γάμους
[4]	κατασκευῆς ὡς πρὸς τὰ λοιπὰ	φρέατα.	Νύμφας τε καὶ θεραπαινίδας ἀνάγεσθαι
[4]	γεγραμμένων φησὶ τὸν θεὸν καὶ	φρέατα	τοῖς δικαίοις δεδωκέναι. Οὐ γὰρ
[4]	ἀλλὰ τοῖς συνετοῖς. Συνετοὶ δὲ	κατὰ	ἀλήθειάν εἰσιν οἱ σπουδαῖοι, οὐδεὶς
[4]	ὁμιλίας. Μόνοι δὴ ἄρα οἱ	κατὰ	ἀλήθειαν σοφοὶ καὶ ἀψευδῶς εὐσεβεῖς
[4]	φύσει, ἐχρῆν κἀκείνην τὴν πολιτείαν	κατὰ	βραχὺ καταφθειρομένην ἐκδιαιτηθῆναι. Ἡ πρόνοια
[4]	ἕως ὁ τοιοῦτον αὐτὸν παραδεξάμενος	κατὰ	βραχὺ ὑπὸ τοῦ λόγου μετεωριζόμενος
[4]	τοῦ ἐπανορθοῦσθαι τὸ λογικὸν ζῷον.	Κατὰ	γὰρ ἑκάστην γενεὰν ἡ σοφία
[4]	ὁ θεὸς τῷ ἑαυτοῦ λόγῳ,	κατὰ	γενεὰς εἰς ψυχὰς ὁσίας μεταβαίνοντι
[4]	ἑρπετῶν, ἃ ἐξήγαγε τὰ ὕδατα	κατὰ	γένη αὐτῶν» καὶ παντὸς πετεινοῦ
[4]	πάντων τῶν ἑρπετῶν τῆς γῆς	κατὰ	γένος» αὐτῶν καὶ τελευταῖον ἐπὶ
[4]	τὸ σπέρμα αὐτοῦ ἐν αὐτῷ	κατὰ	γένος ἐπὶ τῆς γῆς» Καὶ
[4]	αὐτῶν» καὶ παντὸς πετεινοῦ πτερωτοῦ	κατὰ	γένος» καὶ ἑξῆς τούτοις ἐπὶ
[4]	γῆ βοτάνην χόρτου σπεῖρον σπέρμα	κατὰ	γένος καὶ καθ´ ὁμοιότητα καὶ
[4]	κατὰ γένος» καὶ τῶν κτηνῶν	κατὰ	γένος» καὶ πάντων τῶν ἑρπετῶν
[4]	ἐπὶ τῶν θηρίων τῆς γῆς	κατὰ	γένος» καὶ τῶν κτηνῶν κατὰ
[4]	φύσιν ἔχων ἀεὶ ἐνδείᾳ ξύνοικος.	Κατὰ	δ´ αὖ τὸν πατέρα ἐπίβουλός
[4]	τοὺς Αἰγυπτίους πολλάκις ὀνομάζεται παραλαμβανόμενος	κατὰ	δαιμόνων ἤ τινων πονηρῶν δυνάμεων.
[4]	Ἀπόλλωνος» εἶναι λέγεται ταχὺς ἄγγελος»	~Κατὰ	δὲ ἡμᾶς δαίμονές τινες φαῦλοι
[4]	ἀλλοτρὶων τῆς ἡμετέρας θεοσεβείας παραλαμβάνηται·	κατὰ	δὲ Κέλσον, οὐ παριστάντα τὸ
[4]	θεοῦ εἰς μετάνοιάν σε ἄγει;	Κατὰ	δὲ τὴν σκληρότητά σου καὶ
[4]	ἀνθρώπων αὐτὸς Ὀλύμπιος ἧκε φόωσδε,	κατὰ	δέ τι σημεῖον καὶ Ἀπόλλων
[4]	τὸ μῆκος κατὰ τὴν βάσιν	κατὰ	δὲ τὸ πλάτος δισχιλίων πεντακοσίων;
[4]	τιθασσεύεσθαι ὑποτάσσοντες τῇ ἡμετέρᾳ ἡμερότητι,	κατὰ	δὲ τῶν μὴ πεφυκότων ἢ
[4]	περὶ τοῦ πεπροφητεῦσθαι τὸν Χριστὸν	κατὰ	δύναμιν διειλήφαμεν, διὸ τὰ πολλὰ
[4]	τὸ προσδιατρίβειν τῇ τούτων ἀνατροπῇ,	κατὰ	δύναμιν ἡμῖν προεκτεθείσῃ. Εἴρηται δὲ
[4]	ἀσπίδων καὶ βασιλίσκων δημιουργοὺς καὶ	κατὰ	ἔντομον εἶδος αὐτῶν τινας εἶναι
[4]	τῶν ἐκριζωθέντων καταφυτεύειν» φυτείαν τοῦ	κατὰ	θεὸν γεωργίου, εἰς δὲ τὸν
[4]	κακόν, ᾧ κεν ἅπαντες τέρπωνται	κατὰ	θυμὸν ἑὸν κακὸν ἀμφαγαπῶντες. Ὣς
[4]	ἐπιδικαζόμενοι καὶ κἂν πιθανότητι χρώμενοι	κατὰ	Ἰουδαίων πρὸς τὸ μὴ ὑγιῶς
[4]	καταβαίνειν καὶ ἀναγκάζει ἡμᾶς οὐ	κατὰ	καιρὸν βαθυτέρους ἐξετάζειν λόγους, ὀλίγα
[4]	Ἰακώβ, οὐδὲ μαντεία ἐν Ἰσραήλ·	κατὰ	καιρὸν ῥηθήσεται τῷ Ἰακὼβ καὶ
[4]	τὸν γηγενῆ ἄνθρωπον, ἀλλ´ οἱ	κατὰ	Κέλσον ἄνδρες ἔνθεοι, Ἡσίοδος καὶ
[4]	εἰ μὲν οἱ σήμερον νομιζόμενοι	κατὰ	Κέλσον ἐπιεικεῖς ἀπὸ Ἰουδαίων καὶ
[4]	ἄνθρωποι γὰρ ἦσαν. Μᾶλλον οὖν	κατὰ	Κέλσον κατείληφε τὴν τοῦ θείου
[4]	αὐτὸν εὐσεβείας, πάντως μὲν καὶ	κατὰ	Κέλσον τινὲς τῶν φιλοσοφησάντων οὐκ
[4]	ἀσχημάτιστος, τὰς ποιότητας οὐκ οἶδα	κατὰ	Κέλσον, τὸν μὴ θέλοντα φθαρτόν
[4]	καὶ ποιοῦντας ἃ ἤδη προεῖπον.	Κατὰ	μὲν οὖν τὸ ἀληθὲς οὐδεὶς
[4]	ἑαυτοῖς ἔχοντα μαντικὴν ψυχήν· ἀλλὰ	κατὰ	μὲν τὸν ποιητὴν καὶ τοὺς
[4]	ἀνθρώποις" ~Καὶ ὁ θεῖος δὲ	κατὰ	Μωϋσέα λόγος εἰσήγαγε τοὺς πρώτους
[4]	ἐν αὐτοῖς λογικὸν τετελείωται καὶ	κατὰ	πᾶσαν ἀρετὴν πεποίωται. ~Εἰ δὲ
[4]	οἶδ´ ὅπως ἀπαραλλάκτους φασὶν ἔσεσθαι	κατὰ	περίοδον τοῖς ἀπὸ τῶν προτέρων
[4]	κατακλυσμῷ ἢ πυρὶ τὴν γῆν	κατὰ	περιόδους καθαιρομένην, ὡς καὶ Πλάτων
[4]	μὲν οὖν εἰσι περίοδοι καὶ	κατὰ	περιόδους κατακλυσμοὶ ἢ ἐκπυρώσεις, ἢ
[4]	ἅπερ οὐχ ἅπαξ ἀλλ´ ἀπειράκις	κατὰ	περιόδους πεποίηκεν· ἀλλὰ καὶ Χριστιανοὶ
[4]	τὰ ὑπὸ τούτων λεγόμενα ἀνέπλασαν	κατὰ	περιόδους ταυτότητας καὶ ἀπαραλλάκτους τοῖς
[4]	μυστικὸν ἔχει λόγον, ὑπὲρ τὴν	κατὰ	Πλάτωνα κάθοδον τῆς ψυχῆς, πτερορρυούσης
[4]	καθαίρεσθαι χρόνον. Καὶ τοῦτό φαμεν	κατὰ	Πλάτωνα, τὸ ἥττονα εἶναί ποτε
[4]	μὴ ἀποθνῄσκειν ἰδίως λεγόμενον ἀθάνατον.	Κατὰ	ποῖον οὖν σημαινόμενον διαστελλόμενος φήσει
[4]	νύκτα οὐδὲ δι´ οὐδέν, ἀλλὰ	κατὰ	πρόνοιαν ἀνθρώπων ἕνεκεν ταῦτα χρὴ
[4]	ὑπ´ ἀνθρώπων ἁλίσκεσθαι; Εἴπερ γὰρ	κατὰ	πρόνοιαν ὁ κόσμος γεγένηται, καὶ
[4]	ἀκάνθαις, συντυχικῶς διδοὺς καὶ οὐ	κατὰ	πρόνοιαν ὡς ἀληθῶς ἐπικούρειος ταῦτα
[4]	ὁ μὲν ἐκ τῆς παιδίσκης	κατὰ	σάρκα γεγέννηται, ὁ δὲ ἐκ
[4]	ἐκείνων θεοφιλὴς καὶ ἐξομοιωθείης τοῖς	κατὰ	σὲ ἀνθρώπων θεοφιλεστέροις. Καὶ μὴ
[4]	τῶν δαιμόνων συμβολικῶς ἀνθρώποις δεδηλῶσθαι	κατὰ	σκοπὸν τὸν περὶ τοῦ ἀπατηθῆναι
[4]	χάρμης. Κόψε γὰρ αὐτὸν ἔχοντα	κατὰ	στῆθος παρὰ δειρήν, ἰδνωθεὶς ὀπίσω·
[4]	Οὐ πάνυ δὲ δῆλον, πότερον	κατὰ	συντυχίαν ἐπιπέπτωκε τούτοις ὁ Πλάτων
[4]	τὰς τοσαύτας ποιότητας πεποίηκε, καὶ	κατὰ	συντυχίαν τοσαῦτα εἴδη φυτῶν καὶ
[4]	μεταπλάττεσθαι φύσις, τῷ δ´ ἀθανάτῳ	κατὰ	τὰ αὐτὰ καὶ ὡσαύτως ἔχειν.
[4]	λόγου αὐτῶν ἁρμοζόντως τοῖς πανταχοῦ	κατὰ	τὰ δεόμενα μεταποιήσεως μεταποιήσασα, ἀντ´
[4]	ἑρμηνείαν. Παρέρριψε δ´ ἐν τοῖς	κατὰ	τὰ ὀνόματα ταῦτα, ἀφ´ ὧν
[4]	ἄφατοι καὶ ἀνεκδιήγητοι περὶ τῆς	κατὰ	τὰς ἀνθρωπίνας ψυχὰς διαφόρου οἰκονομίας.
[4]	μεταβλητῷ κόσμῳ. Καὶ ὥσπερ γεωργὸς	κατὰ	τὰς διαφόρους τῶν τοῦ ἐνιαυτοῦ
[4]	δοκεῖ μηδ´ ἄλογα εἶναι τὰ	κατὰ	τὰς κοινὰς πάντων ἐννοίας ἄλογα
[4]	εὐσέβειαν σῴζεσθαι ἐν τοῖς καθεστηκόσι	κατὰ	τὰς κοινότερον νοουμένας πολιτείας νόμοις
[4]	ἡ τῶν θνητῶν περίοδος, καὶ	κατὰ	τὰς τεταγμένας ἀνακυκλήσεις ἀνάγκη τὰ
[4]	ἐφ´ ἡμῖν ἀνῄρηται. Εἰ γὰρ	κατὰ	τὰς τεταγμένας ἀνακυκλήσεις ἀνάγκη τὰ
[4]	τῶν θνητῶν ἀεὶ περίοδος, καὶ	κατὰ	τὰς τεταγμένας ἀνακυκλήσεις ἀνάγκη τὰ
[4]	ἡ τῶν θνητῶν περίοδος, καὶ	κατὰ	τὰς τεταγμένας ἀνακυκλήσεις ἀνάγκη τὰ
[4]	Κέλσος μόνην τὴν θνητῶν περίοδον	κατὰ	τὰς τεταγμένας ἀνακυκλήσεις ἐξ ἀνάγκης
[4]	εἶναι καὶ ἔσεσθαι, ἀνάγκη ἀεὶ	κατὰ	τὰς τεταγμένας περιόδους Μωϋσέα μὲν
[4]	θάνατον. Οὕτω δὲ ἀνάγκη ἀεὶ	κατὰ	τὰς τεταγμένας περιόδους Φάλαριν τυραννήσειν
[4]	ἐβουλόμην ὁμόσε χωρεῖν τῷ Κέλσῳ	κατὰ	ταῦτα, ἐχρησάμην ἂν Σολομῶντος λέξει
[4]	αὑτῷ χρήσιμα δόγματα τῇ Χριστιανῶν	κατὰ	ταῦτα πρὸς φιλοσοφίαν συμφωνίᾳ, οὐδ´
[4]	πτέρυγος λάβεν ἀμφιαχυῖαν. Αὐτὰρ ἐπεὶ	κατὰ	τέκν´ ἔφαγε στρουθοῖο καὶ αὐτήν,
[4]	οὐκ οἶδα δὲ εἰ καὶ	κατὰ	τὴν ἀλήθειαν, μία ἐς ἀμοιβὴν
[4]	κατὰ τὸ ῥητὸν ἐξετάσας οὔτε	κατὰ	τὴν ἀναγωγὴν ἐρευνήσας, τῶν Θυεστείων
[4]	μὲν εἶναι μυριάδων τὸ μῆκος	κατὰ	τὴν βάσιν κατὰ δὲ τὸ
[4]	Ἠσαῦ πρὸς τὸν Ἰακώβ, ἀνδρὸς	κατὰ	τὴν γραφὴν ὁμολογουμένου φαύλου· καὶ
[4]	προβλήματα» καὶ παραβολαί» εἰσιν αἱ	κατὰ	τὴν Ἔξοδον ἱστορίαι καὶ τοὺς
[4]	ἀλλ´ ἀλήθειαν εἶναι καὶ ἐνάργειαν	κατὰ	τὴν Ἰησοῦ εἰς ἀνθρώπους ἐπιδημίαν,
[4]	μητέρες· φέρε δὲ τὰ τῆς	κατὰ	τὴν ἱστορίαν ἀπεμφάσεως δι´ ὀλίγων
[4]	ὄρνιθας φοιτᾶν διδασκάλους· ἵν´ ὥσπερ	κατὰ	τὴν Κέλσου ὑπόληψιν διδάσκουσιν ἡμᾶς
[4]	πρὸς τὸ ἐλέγξαι πλασματῶδες τὸ	κατὰ	τὴν περιστεράν. Εἶθ´ ὡς ἔθος
[4]	εἰς θνητὸν ἐρχόμενον σῶμα, οὐ	κατὰ	τὴν Πλάτωνος μετενσωμάτωσιν ἀλλὰ κατ´
[4]	κόσμου ὁ Χριστός, οὐ δεόμενος	κατὰ	τὴν προτέραν οἰκονομίαν τῆς κατ´
[4]	ὅτι, εἴπερ αἰσχύνης ἄξια τὰ	κατὰ	τὴν πρώτην ἐκδοχὴν χρὴ λέγειν
[4]	Ὕλη γὰρ ἡ ἐν τῇ	κατὰ	τὴν Σάμον γραφῇ ἡ Ἥρα
[4]	ἐπὶ Δευκαλίωνος κατακλυσμὸν ἡ περίοδος	κατὰ	τὴν τῶν ὅλων ἀμοιβὴν ἐκπύρωσιν
[4]	αὐτῷ πάντα κάλλιστα καὶ ἀσφαλέστατα	κατὰ	τὴν τῶν ὅλων δημιουργίαν, ἀλλ´
[4]	τὸν κόσμον, ἐλάττονα ἔσται τοῦ	κατὰ	τὴν τῶν Στωϊκῶν ὑπόθεσιν σοφοῦ,
[4]	ἀπ´ οὐρανοῦ δὴ ἐπὶ γῆν	κατὰ	τὴν ὑπόθεσιν αὐτοῦ βλέπων τὰ
[4]	νῦν χρῄζομεν λόγων ἐκριζούντων τὰ	κατὰ	τῆς ἀληθείας ἀπὸ πάσης ψυχῆς,
[4]	σοφίας κατασπώσης πάντα τὰ ἐπαιρόμενα	κατὰ	τῆς γνώσεως τοῦ θεοῦ» ὑψώματα
[4]	κοινὴ πάντων ἐστί· καὶ τὰ	κατὰ	τῆς γυναικὸς οὐκ ἔστι καθ´
[4]	οὐδ´ ἐπιστήσας οἷς ἐδύνατο λέγειν	κατὰ	τῆς κιβωτοῦ καὶ τῶν μέτρων
[4]	ἐν οὐρανῷ ἀλλὰ καὶ ὁ	κατά	τινας σκηνικὸς φιλόσοφος καὶ φυσιολογίας
[4]	τοιοίδε πρὸς τοὺς κάμνοντας, ἤπερ	κατὰ	τὸ ἀληθές. Ἀλλὰ ταῦτα μὲν
[4]	χρώμενοι εἰς ἀπάτην τῶν ἀνθρώπων	κατὰ	τὸ βούλημα τοῦ καλουμένου ἐν
[4]	ἀναγκαῖός γε τοῖς ἀκριβοῦν πάντα	κατὰ	τὸ δυνατὸν βουλομένοις ὁ περὶ
[4]	καταχρηστικώτερον οὕτως ὀνομαζόμεναι πρὸς τὴν	κατὰ	τὸ δυνατὸν ἐκείνων μίμησιν· ἐκείναις
[4]	διδάσκων εἰς πάντας ἡμᾶς ἀνθρώπους	κατὰ	τὸ δυνατὸν ἐκτείνειν τὰς εὐποιΐας.
[4]	τὴν Γένεσιν ἐξηγητικοῖς ταῦθ´ ἡμῖν	κατὰ	τὸ δυνατὸν ἐξήτασται. Εἶθ´ ὅρα
[4]	ἐπανορθοῦν. Καὶ ἡμεῖς δὲ πολλαχοῦ	κατὰ	τὸ δυνατὸν ἡμῖν εἰρήκαμεν περὶ
[4]	φιλόσοφον περὶ τῶν τηλικούτων ἕξιν,	κατὰ	τὸ δυνατὸν ἡμῖν ἐνέστημεν· ἀνατρέποντες
[4]	σωτηρίας, ὡς ἐν τοῖς ἀνωτέρω	κατὰ	τὸ δυνατὸν ἡμῖν λέλεκται. Μετὰ
[4]	πολλῆς δεόμενον κἂν δοκούσης ἀποδείξεως,	κατὰ	τὸ δυνατὸν παριστάσης ὅτι ὁμοία
[4]	ἐστὶν ἢ εὐηθείας μὲν ἀπαλλάξαι	κατὰ	τὸ δυνατὸν τοὺς ἀκούοντας ποιῆσαι
[4]	τίσωσιν, ἃς πρέπον θεὸν ἐπιτιθέναι	κατὰ	τὸ ἑαυτοῦ συμφερόντως τῷ παντὶ
[4]	Λὼτ καὶ τὰς θυγατέρας, οὔτε	κατὰ	τὸ ῥητὸν ἐξετάσας οὔτε κατὰ
[4]	ἐπεὶ καὶ ταῦτα λέγουσιν αἱ	κατὰ	τὸ ῥητὸν περὶ τοῦ θεοῦ
[4]	παραδεικνύντες ὅτι καὶ τὰ μηδὲ	κατὰ	τὸ ῥητὸν τοῦ κατηγορεῖσθαι φανέντα
[4]	τῶν λόγων τὰ τοιαδὶ ἤθη	κατὰ	τὸ ψεῦδος μᾶλλον λεγόμενοι ἐπιστρέφουσιν,
[4]	τέκνα ἀφανίσειν, οὔτ´ ἂν ὁ	κατὰ	τὸν αὐτὸν ποιητὴν δράκων οὐκ
[4]	ἱστορίας. Πολλῷ γὰρ κρείττονα τῶν	κατὰ	τὸν Βελλεροφόντην ἱστορουμένων ἴδοιμεν ἂν
[4]	τῆς συνέσεως ἀμελεῖν. Ἡ τῶν	κατὰ	τὸν βίον γοῦν χρειῶν ἀπορία
[4]	κατ´ ἀξίαν χρησόμενον; Οὐ γὰρ	κατὰ	τὸν θεόν ἐστι μὴ στῆσαι
[4]	ἔστι κακὰ ἐκ θεοῦ· καὶ	κατὰ	τὸν Ἱερεμίαν γὰρ ἡμῶν σαφὲς
[4]	ἀνθρώπων πιστεύουσι παραδέδωκε τὴν σεμνὴν	κατὰ	τὸν Ἰησοῦν θεοσέβειαν· ὅστις οὐ
[4]	θείῳ πνεύματι. ~Καὶ Χριστιανοὶ δὲ	κατὰ	τὸν Κέλσον προστιθέντες τινὰς λόγους
[4]	ὑποκειμένης ὕλης γεγενημένου ὅμοιον εἶναι	κατὰ	τὸν Κέλσον τῷ ἑαυτοῦ λόγῳ.
[4]	καλῶς βιοῦν καὶ πάντα πράττειν	κατὰ	τὸν λόγον ἀναβαίνειν ἐπὶ τὴν
[4]	ταῦτα Μωϋσέα ἀναγεγραφέναι, ῥᾳδιουργοῦντα τὰ	κατὰ	τὸν παρ´ Ἕλλησι Δευκαλίωνα· εἰ
[4]	ἐν ἄλλοις ἐξετασθήσεται, ἐπεὶ μὴ	κατὰ	τὸν παρόντα καιρὸν καὶ τὴν
[4]	οὕτως ἐγράφη, ὥστε τροπολογεῖσθαι αὐτὰ	κατὰ	τὸν προηγούμενον νοῦν; Ὀλίγα δ´
[4]	Ἵνα γὰρ μηδὲν αἰνίσσηται ἡ	κατὰ	τὸν πύργον ἱστορία κειμένη ἐν
[4]	τοῖς ὑπὲρ αὐτῆς λογίοις τὰ	κατὰ	τὸν τόπον. Ἀλλ´ οὔτε Κέλσος
[4]	ἐβούλετο. Εἰκὸς δὲ καὶ τὴν	κατὰ	τὸν τόπον ἀσάφειαν ἐπιτετηδευκέναι αὐτόν,
[4]	ἑαυτὸν τῇ ἀκριβείᾳ τῆς τῶν	κατὰ	τὸν τόπον βασάνου ἤτοι ἐτήρει
[4]	ᾖ παραστῆσαι καὶ τὰ τῆς	κατὰ	τὸν τόπον ἱστορίας, τίνα ἔχοι
[4]	ἀπ´ αὐτοῦ, ὅλα ἐκθέσθαι τὰ	κατὰ	τὸν τόπον καὶ πρότερον συναγορεῦσαι
[4]	ἀφορμὴν λαμβάνῃ τις ἐκ τῶν	κατὰ	τὸν τόπον πρὸς τὸ ἁμαρτάνειν
[4]	ἀνομώτερα. Τὰ μὲν οὖν τῆς	κατὰ	τὸν τόπον τροπολογίας οὐκ ἀναγκαῖον
[4]	ὡς οὐχ οἷόν τ´ ἦν	κατὰ	τὸν τῶν πολλῶν νοῦν ἐκλαμβάνοντα
[4]	ἐξαφανισθέντων, παραβάλλει ὁ Κέλσος τῇ	κατὰ	τὸν Φαέθοντα ἱστορίᾳ, ἑνὶ σφάλματι,
[4]	λέγει κύριος» Οὐδὲ βλέπει ὅτι	κατὰ	τὸν Χριστιανῶν λόγον οἱ πάντες
[4]	πονηρᾶς τῶν δαιμόνων ἐνεργείας, ἐξετάραξαν	κατὰ	τοῦ λόγου καὶ τῶν πιστευόντων
[4]	περὶ ἑαυτῶν ἐφυλάξατο ἂν ἀναπτῆναι	κατὰ	τοῦδε τοῦ τόπου, ἐφ´ οὗ
[4]	ὕλη ἀπολλυμένης τῆς ποιότητος διαμένει	κατὰ	τοὺς ἀγένητον αὐτὴν εἰσάγοντας. Ἐὰν
[4]	ἢ ἔσεσθαι ἀκολουθεῖν ὅτι, ὥσπερ	κατὰ	τοὺς ἄφθαρτον τὸν κόσμον τηροῦντας
[4]	εἴσεται, τίνα τρόπον ἠλληγόρηται τὰ	κατὰ	τοὺς γάμους καὶ τὰς μίξεις
[4]	ἀκούονται; Θεία οὖν τις ἦν	κατὰ	τοὺς τοιούσδε ἡ παρὰ τῷ
[4]	ἐπανιοῦσα. Καὶ δῆλον μὲν ὅτι	κατὰ	τοὺς φθείροντας τὸν κόσμον τοῦθ´
[4]	ἱστορουμένου ὑπό τινων ἑλληνικῶν συγγραφέων	κατὰ	τοὺς χρόνους γεγονέναι Ἰνάχου τοῦ
[4]	καὶ μή· πῶς ὅτι σοφώτεροι	κατὰ	τοῦτο ἀνθρώπων εἰσὶν ὄφεις τῷ
[4]	τοῖς λοιποῖς ἔθνεσι μοχθηροί; Ὡς	κατὰ	τοῦτο πάνθ´ ὁντιναοῦν, μάλιστα κεχυμένῃ
[4]	γοητείᾳ φρονοῦσιν ἄνθρωποι, ἤδη καὶ	κατὰ	τοῦτο σοφώτεροι ὄφεις καὶ ἀετοί·
[4]	καὶ περὶ κολάσεως μὲν τῆς	κατὰ	τῶν ἀδίκων» γέρως δὲ τοῦ
[4]	τὴν δοκοῦσαν ἡμερότητα ἐξηγριώθησαν ἐλέφαντες	κατὰ	τῶν ἀνθρώπων καὶ φόνους ἐποίησαν
[4]	ὑπὸ τῶν μελισσῶν ἐπιτελούμενα ταῖς	κατὰ	τῶν ἀργῶν ἐν ταῖς πόλεσι
[4]	καὶ ἔργων διαδοχὴ καὶ δίκαι	κατὰ	τῶν ἀργῶν τε καὶ πονηρῶν·
[4]	Κέλσος ἐν αἷς ὀργῆς λέγονται	κατὰ	τῶν ἀσεβῶν φωναὶ καὶ ἀπειλαὶ
[4]	τοῖς ἀνδράσι τούτοις εἰς τὰ	κατὰ	τῶν δαιμόνων. Ταῦτ´ οὖν δοκεῖ
[4]	τῶν ἀσεβῶν φωναὶ καὶ ἀπειλαὶ	κατὰ	τῶν ἡμαρτηκότων, λεκτέον ὅτι, ὥσπερ
[4]	ἀνθρώπων πλειόνων βοηθῶν καὶ κυνῶν	κατὰ	τῶν θηρευομένων· ἐκείνοις δ´ αὐτίκα
[4]	καθάριον. Οὐ παραβλητέον δὲ τὰ	κατὰ	τῶν κηφήνων ὑπὸ τῶν μελισσῶν
[4]	φοιτήσαντος εἰς φιλοσόφου καὶ ἐπαιρομένου	κατὰ	τῶν λοιπῶν ὡς ἐλαττόνων καὶ
[4]	ἂν καὶ προγινώσκοντες ἀετοὶ τὴν	κατὰ	τῶν νεοσσῶν ἐπιβουλήν, εἴτε τῶν
[4]	τῆς ψυχῆς καὶ ἔκστασιν τοῦ	κατὰ	φύσιν λογισμοῦ ἔτι ἐχθρῶν, ἵνα
[4]	Χριστοῦ δ´ ἐπιδημίᾳ ἐπανορθοῖ τῷ	κατὰ	χριστιανισμὸν λόγῳ οὐχὶ τοὺς μὴ
[4]	γε οὗτός ἐστι καὶ ὁ	κατὰ	Χριστιανῶν ἄλλα δύο βιβλία συντάξας,
[4]	τρόπον ἀρχαιότερος ἦν Μωϋσῆς τῶν	κατὰ	χρόνων μακρὰς περιόδους κατακλυσμοὺς καὶ
[4]	ταῦτα ἐκείνων παρακούσασιν, ὅτι δὴ	κατὰ	χρόνων μακρῶν κύκλους καὶ ἄστρων
[4]	ὀλίγων μετὰ συνέσεως ἐξετάζειν τὰ	πράγματα	βουλομένων ἢ καὶ δυναμένων. Καὶ
[4]	κακίας νομὴν καὶ ἀνακαινῶσαι τὰ	πράγματα.	Ἴσασι δὲ καὶ Ἕλληνες κατακλυσμῷ
[4]	ἂν μυρία τοιαῦτα εὕροι τις	παραδείγματα,	παριστάντα ὅτι οὐ τὰ ζῷα
[4]	βιβλίον Παροιμίαι— ζητῶ ταῦτα ὡς	αἰνίγματα.	Ἔθος γὰρ τοῖς ἀνδράσι τούτοις
[4]	ἀρέσκοντα Κέλσῳ Χριστιανῶν καὶ Ἰουδαίων	δόγματα,	ἃ μηδὲ τὴν ἀρχὴν ἐπίστασθαι
[4]	ἀληθῆ λόγον ἐπιγράψας τὸν οὐ	δόγματα	ἐκτιθέμενον ἀλλὰ Χριστιανῶν καὶ Ἰουδαίων
[4]	τὰ μὴ ἀρέσκοντα ὑμῖν αὐτῶν	δόγματα	ἐξευτελίζοντες τούτοις τοῖς ζῴοις παραβεβλήκατε;
[4]	ἐξήσκηται ἀλλὰ καὶ νοήματα καὶ	δόγματα	καὶ ἡ χρῆσις τῶν, ὡς
[4]	κατασκευάζωμεν, οὐκέτι καλά ἐστι ταῦτα	δόγματα;	Καίτοι γε οἷς μέλει τῆς
[4]	δεδύνηται τὰ μεγάλα ἑαυτῷ φαινόμενα	δόγματα	κρύψαι μὲν διὰ τοὺς πολλοὺς
[4]	τὸ ὅσον ἐφ´ αὑτῷ χρήσιμα	δόγματα	τῇ Χριστιανῶν κατὰ ταῦτα πρὸς
[4]	καὶ τὰ αὐτόθεν πᾶσι προφαινόμενα	δόγματα	Χριστιανῶν καὶ Ἰουδαίων σὺν τοῖς
[4]	ἀγάλματα σέβοντες ἢ καὶ τὰ	δημιουργήματα,	δέον ἐκ τοῦ κάλλους αὐτῶν
[4]	ἀσκοῦντες καὶ τὰ καλὰ αὐτοῦ	δημιουργήματα	εὐφημοῦντες οὐδὲ μέχρι ὀνόματος χραίνομεν
[4]	ἦν τῷ μερίζοντι τὰ τοσαῦτα	δημιουργήματα	καὶ πολλοῖς διδόντι μετά τινος
[4]	μή εἰσι, καθὸ δαίμονές εἰσι,	δημιουργήματα	τοῦ θεοῦ, ἀλλὰ μόνον καθὸ
[4]	τινα ἑκάστου φύσιν ζῴου νενευκέναι	βοηθήματα	ὅτι οὐ σοφία οὐδὲ λόγος
[4]	Ὅμηρον καὶ τοὺς τοιαῦτα γράφοντας	ποιήματα.	Ἀλλὰ Πλάτων μὲν δῆλός ἐστι
[4]	τοιουσδὶ μύθους καὶ τὰ τοιαδὶ	ποιήματα.	~Δοκεῖ δέ μοι καὶ ἀκηκοέναι
[4]	ἐνθέους γεγονέναι ἄνδρας τοὺς τοιαῦτα	ποιήματα	καταλελοιπότας· ὁ δὲ κρίνειν μᾶλλον
[4]	παραβολαῖς τὸ στόμα μου, φθέγξομαι	προβλήματα	ἀπ´ ἀρχῆς, ὅσα ἠκούσαμεν καὶ
[4]	Παριστὰς δὲ ὁ Ἀσὰφ ὅτι	προβλήματα»	καὶ παραβολαί» εἰσιν αἱ κατὰ
[4]	ἄτοπον λίθους μὲν λίθων καὶ	οἰκοδομήματα	οἰκοδομημάτων νομίζεσθαι εἶναι καθαρώτερα ἢ
[4]	χωρίον, κἀκεῖνο αὐτοῖς εἶναι πάτρια	μνήματα,	λεκτέον ὅτι ὅσῳ πλείονα λέγει
[4]	βασανιζόμενα τὰ ἐν τοῖς γράμμασι	νοήματα	διελέγχεται οὐκ ἐπιδεχόμενα τὸ γενναῖον
[4]	μόνον φράσις ἐξήσκηται ἀλλὰ καὶ	νοήματα	καὶ δόγματα καὶ ἡ χρῆσις
[4]	τὸ οὖς ὑμῶν εἰς τὰ	ῥήματα	τοῦ στόματός μου. Ἀνοίξω ἐν
[4]	κοσμεῖν τῷ λόγῳ καὶ τὰ	πλεονεκτήματα	τῆς φύσεως τῶν ἀλόγων. Τί
[4]	τινὰ ἡμαρτηκότα καὶ διὰ τὰ	ἁμαρτήματα	εἴς τινα δημόσια ἔργα χρήσιμα
[4]	ἐπιδεδημηκέναι καὶ διὰ τὰ μέγιστα	ἁμαρτήματα	ἐκείνους ἐγκαταλελεῖφθαι καὶ ἡμᾶς, τοὺς
[4]	τελεταῖς τὰ φάσματα καὶ τὰ	δείματα	προεισάγουσι. Περὶ μὲν οὖν τῶν
[4]	εὐσεβείας ἤτοι ἄλογα ζῷα ἢ	ἀγάλματα	σέβοντες ἢ καὶ τὰ δημιουργήματα,
[4]	διορθώσεως ἀεὶ ὁ θεὸς τὰ	σφάλματα	ἀναλαμβάνειν. Εἰ γὰρ καὶ τέτακται
[4]	γύναιον ἐκ τῆς πλευρᾶς καὶ	παραγγέλματα	τοῦ θεοῦ καὶ ὄφιν τούτοις
[4]	ὡς ὠνόμασε τὰ ἱερὰ ἡμῶν	γράμματα,	ἀκάθαρτοι» ~Εἴπερ δὲ θεία ἐστὶν
[4]	οἷα ἀλληγορίαν ἐπιδέχεσθαι εἶναι τὰ	γράμματα	ἡμῶν. Ἀπὸ γὰρ τῶν προφητειῶν,
[4]	δ´ οἱ ὅλῳ ἔθνει διδόντες	γράμματα	οὐ προσεδόκησαν αὐτὰ εἰς φῶς
[4]	μὲν οὖν καὶ τὰ θεῖα	γράμματα	παρίσταμεν ἄτρεπτον λέγοντα τὸν θεὸν
[4]	μοι καὶ ἀκηκοέναι ὅτι ἐστὶ	συγγράμματα	περιέχοντα τὰς τοῦ νόμου ἀλληγορίας,
[4]	τινες, ἐναργοῦς ὄντος τοῦ τὰ	ὀνόματα	ἀπὸ τῆς Ἑβραίων εἰλῆφθαι διαλέκτου,
[4]	ἐπὶ τούτους ἀνάγειν, ὧν τὰ	ὀνόματα	ἑβραϊκὰ τυγχάνοντα μαρτυρεῖ Ἑβραίοις, τὰ
[4]	ἀπαγγέλλειν, καθ´ ὧν κεῖται τὰ	ὀνόματα,	ἑτέρους δ´ εἶναι τοὺς τὰ
[4]	κἂν ὁ Κέλσος τὰ λογικὰ	ὀνόματα	καὶ ἐπὶ λογικῶν τεταγμένα, πόλιν
[4]	Ἰακώβ· ὧν τοσοῦτον δύναται τὰ	ὀνόματα	συναπτόμενα τῇ τοῦ θεοῦ προσηγορίᾳ,
[4]	δ´ ἐν τοῖς κατὰ τὰ	ὀνόματα	ταῦτα, ἀφ´ ὧν γενεαλογοῦνται Ἰουδαῖοι,
[4]	καὶ γνώσει πολλῶν ἐστι τὰ	ὀνόματα	ταῦτα, καθ´ ἡμᾶς μὲν οὐκ
[4]	μέχρι τοῦ δεῦρο τὰ ἰουδαϊκὰ	ὀνόματα,	τῆς Ἑβραίων ἐχόμενα διαλέκτου, ἤτοι
[4]	Πρώταρχε, περὶ τὰ τῶν θεῶν	ὀνόματα	τοιόνδε ἐστίν» Ἡμεῖς οὖν ἀληθῶς
[4]	καὶ ὑφ´ ὑμῶν παραλαμβάνεσθαι τὰ	ὀνόματα	τῶν τριῶν τούτων γεναρχῶν τοῦ
[4]	ἔχοντας τὴν ἀρετὴν καὶ τὰ	σπέρματα	αὐτῆς πάντῃ ἀπολέσαι οὐ δυναμένους.
[4]	προνοίᾳ θεοῦ, ἵν´ ἔχῃ πάντων	σπέρματα	ζῴων πάλιν ἡ γῆ, τοῦ
[4]	ἁπλουστέρων, ὅπερ οἱ τὰ ἑλληνικὰ	πλάσματα	ποιήσαντες οὐκ ἐφυλάξαντο. Διόπερ οὐκ
[4]	ἐν ταῖς Βακχικαῖς τελεταῖς τὰ	φάσματα	καὶ τὰ δείματα προεισάγουσι. Περὶ
[4]	καὶ τὸ τὰ τῶν νέων	ὑπεκκαύματα,	τὰς ἑταίρας, ἀναιρεῖσθαι ἀπὸ τῆς
[4]	δύνασθαι περιπεσεῖν· ὁ δὲ τὰ	τραύματα»	τῶν ψυχῶν ἡμῶν θεραπεύων διὰ
[4]	τῶν μνηστήρων εἰποῦσα· Ὕστατα καὶ	πύματα	νῦν ἐνθάδε δειπνήσειαν. Κἀκείνη μὲν
[4]	ἀτιμοτάτων σωμάτων καὶ ἐναγῶν ὑποδοχήν,	σώματα	δὲ σωμάτων μὴ διαφέρειν παρὰ
[4]	οὐδὲν διοίσει ἀλλήλων ταῦτα τὰ	σώματα,	δηλονότι οὐδὲν διοίσει τὰ τούτων
[4]	ἐστὶ καὶ σώματα ἐπουράνια καὶ	σώματα	ἐπίγεια» καὶ ἄλλη μὲν ἐπουρανίων»
[4]	καὶ ἡμεῖς ὅτι ἐστὶ καὶ	σώματα	ἐπουράνια καὶ σώματα ἐπίγεια» καὶ
[4]	διαφοράς, τῶνδε μὲν ἀνθρώπεια κατασκευαζόντων	σώματα	ἑτέρων δὲ φέρ´ εἰπεῖν κτήνεια
[4]	διακοσμοῦνται ὑπ´ αὐτοῦ καὶ ἀμείβουσι	σώματα,	ἢ συσπαρεῖσαι τοῖς σώμασιν ἐπιδιαμένουσιν
[4]	δηλονότι οὐδὲν διοίσει τὰ τούτων	σώματα	ἡλίου ἢ σελήνης ἢ ἀστέρων
[4]	τοῖς σώμασι καὶ περὶ τὰ	σώματα.	Ἴσμεν γὰρ καὶ ἡμεῖς ὅτι
[4]	κἂν μεγάλα ᾖ αὐτῶν τὰ	σώματα,	οὐκ ἄλλην ὄψεται ἀρχὴν ἢ
[4]	κατασκευάσαι ὅτι τὰ τῶν ζῴων	σώματα	οὐκ ἔστιν ἔργα τοῦ θεοῦ,
[4]	λέγοι κρείττονα εἶναι διὰ τὰ	σώματα	τάδε τὰ ἄλογα τῶν λογικῶν
[4]	ἐγείρεται ἐν δυνάμει» καὶ σπειρόμενα	σώματα	ψυχικὰ ἐγείρεται πνευματικά. Περὶ δὲ
[4]	ἀποθεῶσαι μὲν τὰ τῶν διαφερόντων	σώματα	ὡς δεξάμενα ψυχὴν σπουδαίαν, ἀπορρίψαι
[4]	κατὰ τῆς γνώσεως τοῦ θεοῦ»	ὑψώματα	καὶ τὸ Κέλσου ἐπαιρόμενον» καθ´
[4]	ἀλλὰ θεοῦ μὲν ἔργα ὅσα	ἀθάνατα,	θνητὰ δ´ ἐκείνων. Καὶ ψυχὴ
[4]	θνητὸν ἐποίησεν ἀλλὰ μόνα τὰ	ἀθάνατα,	τὰ δὲ θνητὰ ἄλλων ἐστὶν
[4]	ἀνοσίων μίξεων εἰρήκασι γεγονέναι ἔθνη	ἐπάρατα,	τὸ Μωαβιτῶν καὶ τὸ Ἀμμανιτῶν.
[4]	καὶ τὴν κατάσχεσίν σου τὰ	πέρατα	τῆς γῆς. Εἰσὶ γάρ τινες
[4]	μόνου θεοῦ ὡς ἀληθείας ἔχει	τρανότατα	καταλαμβανόμενον καὶ ἐπιτελούμενον. ~Ἔθηκε δέ
[4]	ἐνθέοις ὑμνημένα, συνέθεσαν ἀπιθανώτατα καὶ	ἀμουσότατα,	ἄνθρωπόν τινα ὑπὸ χειρῶν θεοῦ
[4]	Ἰουδαῖοι οὖν συνέθεσαν ἀπιθανώτατα καὶ	ἀμουσότατα	τὰ περὶ τὸν γηγενῆ ἄνθρωπον,
[4]	εὐγνωμόνως ἀνατρέπειν ἐβούλετο ἣν ᾠήθη	ἀναισχυντότατα	παρειλῆφθαι γενεαλογίαν Ἰουδαίοις αὐχοῦσι τὸν
[4]	~Εἰ δὲ καὶ πρὸς τὰ	καταγελαστότατα	τοῦ Κέλσου θέλεις ἡμᾶς ἀπαντᾶν,
[4]	οὐ μόνον εὐηθέστατα ἀλλὰ καὶ	ἀσεβέστατα	μεμυθολόγηται. Τὰ γὰρ ἡμέτερα ἐστόχασται
[4]	τοὺς τὰ σοφώτατα καὶ τὰ	ἀληθέστατα	περὶ τούτων διειληφότας. Ἀλλὰ πεπείσμεθα
[4]	μᾶλλον τὰ Ἑλλήνων οὐ μόνον	εὐηθέστατα	ἀλλὰ καὶ ἀσεβέστατα μεμυθολόγηται. Τὰ
[4]	ἀλληγορίαν ἐπιδέχεσθαί τινα ἀλλ´ ἄντικρυς	εὐηθέστατα	μεμυθολόγηται. Πολλῷ γὰρ μᾶλλον τὰ
[4]	τέτακται αὐτῷ πάντα κάλλιστα καὶ	ἀσφαλέστατα	κατὰ τὴν τῶν ὅλων δημιουργίαν,
[4]	δυνάμεως θεοῦ μετειληφέναι, τὸ οὕτως	μεγαλοφυέστατα	δεδιδαγμένον ἀναβαίνειν ἐπὶ τὴν ἀγένητον
[4]	κακοῦ καὶ ἐν τῇ εὐχῇ	συνεχέστατα	φήσαντι· Ἀποκάλυψον τοὺς ὀφθαλμούς μου,
[4]	ἀλετρίς» περὶ τῶν μνηστήρων εἰποῦσα·	Ὕστατα	καὶ πύματα νῦν ἐνθάδε δειπνήσειαν.
[4]	τῶν λοιπῶν ζῴων· ἀλλὰ πάνυ	ἁπλούστατα	νομίζει εἶναι καὶ ἰδιωτικὰ ὁ
[4]	τὸ πρὸς τοὺς φέροντας τὰ	βαρύτατα	τῶν φορτίων συμπαθές. Ἐχρῆν δ´
[4]	τοῖς κάμνουσι διὰ τὸ φέρειν	βαρύτατα	φορτία βοηθοῦμεν, τί μάτην τὸ
[4]	ὡς γραυσὶ διηγούμενοι καὶ ποιοῦντες	ἀνοσιώτατα	τὸν θεόν, εὐθὺς ἀπ´ ἀρχῆς
[4]	~Ἐπὰν δὲ φάσκῃ ὡς ἄρα	ἀνοσιώτατα	τὸν θεόν, εὐθὺς καὶ ἀπ´
[4]	μυρίοις ἀνδράσιν ἐνθέοις ὑμνημένα, συνέθεσαν	ἀπιθανώτατα	καὶ ἀμουσότατα, ἄνθρωπόν τινα ὑπὸ
[4]	πρεσβυτέρου. Οὐκ Ἰουδαῖοι οὖν συνέθεσαν	ἀπιθανώτατα	καὶ ἀμουσότατα τὰ περὶ τὸν
[4]	ἑτέρους δ´ εἶναι τοὺς τὰ	σοφώτατα	καὶ τὰ ἀληθέστατα περὶ τούτων
[4]	ὡς σκοπῷ τροπολογίας γεγραμμέναις καὶ	σοφώτατα	οἰκονομηθείσαις, ἐστοχασμένως τοῦ τε πλήθους
[4]	καὶ τῶν κατ´ αὐτοὺς θεῶν.	Μετὰ	γὰρ τὴν τοῦ παντὸς ἐκπύρωσιν,
[4]	πάντων Ἰουδαίων ἔθνος γεγένηται οὐδὲ	μετὰ	γενεὰν ὅλην μίαν τοῦ ταῦτα
[4]	τῶν κακῶν, πλὴν εἰ καὶ	μετὰ	καμάτου ἀλλά γε δυνατοῦ ὄντος
[4]	ἅπερ ἑξῆς φησιν ὁ Κέλσος	μετὰ	μεγάλης ἐπαγγελίας τοῦτον τὸν τρόπον·
[4]	εὑρόντων διὰ τὸν λογισμὸν καὶ	μετὰ	νοῦ χρησαμένων; ~Ἔστω δὲ καὶ
[4]	τῶν περιεχόντων ἀλληγορίας καὶ διηγήσεις	μετὰ	οὐκ εὐκαταφρονήτου λέξεως, τὸ εὐτελέστερον
[4]	φιλοσοφοῦντα τὰ τοῦ λόγου κατασκευάζειν	μετὰ	παντοδαπῶν ἀποδείξεων, τῶν τε ἀπὸ
[4]	ἀεὶ ἐπιτροπευόντων καὶ οἰκονομούντων αὐτοὺς	μετὰ	παραδόξου ἐπιφανείας τῶν ὑπηρετουμένων τῷ
[4]	ταῦτα ὁ Κέλσος ὁσίας ἕνεκεν	μετὰ	πάσης ἀσαφείας ὑπομιμνήσκεται τῶν ὀνειράτων
[4]	οὖν, κἂν μὴ βούληται Κέλσος,	μετὰ	πολλοὺς προφήτας ἐπανορθουμένους τὰ τοῦ
[4]	λόγου. Πόλεις οὖν παρ´ ἀνθρώποις	μετὰ	πολλῶν ὑπέστησαν τεχνῶν καὶ διατάξεως
[4]	δοῦλον πραθέντα Ἰωσὴφ ἐλευθερούμενον καὶ	μετὰ	πομπῆς ἐπανιόντα πρὸς τὸν τοῦ
[4]	ἁπλούστερον πιστευόντων καὶ τῶν ὀλίγων	μετὰ	συνέσεως ἐξετάζειν τὰ πράγματα βουλομένων
[4]	Σωτὴρ» γὰρ ἦλθε πάντων ἀνθρώπων»	~Μετὰ	ταῦθ´ ὁ γενναιότατος Κέλσος οὐκ
[4]	ἀξίοις ὑπ´ αὐτοῦ βασιλεύεσθαι διεξαγωγῆς.	~Μετὰ	ταῦτα βουλόμενος ἡμᾶς παραδεῖξαι μηδὲν
[4]	πετεινῶν καὶ τετραπόδων καὶ ἑρπετῶν»	~Μετὰ	ταῦτα βουλόμενος κατασκευάζειν ὅτι μηδὲν
[4]	οὐκέτι χρήσιμοι. Ἐπεὶ δὲ παραλαμβάνει	μετὰ	ταῦτα εἰς τὸ κατασκευάσαι, ὡς
[4]	καὶ φωστήρων καὶ ἀστέρων καὶ	μετὰ	ταῦτα ἐπὶ κητῶν μεγάλων καὶ
[4]	ζῴοις πρὸς τὸ μαντεύσασθαι καὶ	μετὰ	ταῦτα κατασκευάσαι περὶ τῆς τῶν
[4]	πρόθεσιν ἁρμόζει ἐν τούτοις πλεονάσαι.	~Μετὰ	ταῦτα λέγει ὅτι οὔτε τὰ
[4]	τὴν ἁμαρτίαν ἐσόμενος. ~Ἐπεὶ δὲ	μετὰ	ταῦτα μὴ νοήσας τὰς περὶ
[4]	διαλέκτου, παρὰ μόνοις Ἰουδαίοις εὑρισκομένης.	~Μετὰ	ταῦτα ὁ Κέλσος ἐκτιθέμενος τὰ
[4]	θεῷ ἐπιτρέψας τὰ καθ´ ἑαυτόν.	~Μετὰ	ταῦτα ὁ Κέλσος ὁσίας ἕνεκεν
[4]	καὶ σπαρασσομένου ὑπ´ αὐτῶν καὶ	μετὰ	ταῦτα πάλιν συντιθεμένου καὶ οἱονεὶ
[4]	Αὐτὸς ἔφα» ἢ ἄλλου οὑτινοσοῦν.	~Μετὰ	ταῦτα πάλιν, ὡς σύνηθές ἐστιν
[4]	τε ἦσαν πάντες νῦν ἐπιτελεῖσθαι.	~Μετὰ	ταῦτα συνήθως ἑαυτῷ γελῶν τὸ
[4]	κατὰ τὸ δυνατὸν ἡμῖν λέλεκται.	Μετὰ	ταῦτά φησιν· Ἀλλ´ ὅπως μὴ
[4]	ἡ κακία γένηται ἐν αὐτῷ.	~Μετὰ	ταῦτά φησιν ὁ Κέλσος· Τίς
[4]	ἀλλ´ οὖν γε ἱστόρηται ὅτι	μετὰ	τὴν δοκοῦσαν ἡμερότητα ἐξηγριώθησαν ἐλέφαντες
[4]	ἀπορία τοῦτο μὲν ὑφαντικὴν τὴν	μετὰ	τὴν ξαντικὴν καὶ τὴν νηστικὴν
[4]	ἀρχήν. Ἢ ὁμοίως ὁ σοφὸς	μετὰ	τὴν τελευτὴν Ἀνύτου καὶ Σωκράτους
[4]	καινῆς διαδεξομένης ὁδοῦ καὶ ἀλλοίας	μετὰ	τὴν τοῦ κόσμου φθοράν, ἣν
[4]	δὲ ἐκ τοῦ παραδείσου ἄνθρωπος	μετὰ	τῆς γυναικός, τοὺς δερματίνους» ἠμφιεσμένος
[4]	παρέχειν ἐκ τῆς τιθασσείας οὕτω	μετὰ	τῆς ἡμετέρας ἱστάμεθα ἀσφαλείας, ὥστε,
[4]	τὸ τοιοῦτον παρειλήφασι τὸν σοφὸν	μετὰ	τῆς θυγατρὸς μόνης καταλελειμμένον, παντὸς
[4]	τις οὖν ὁ ῥήτωρ ᾖ	μετὰ	τῆς παραπλησίας ἐκείνῳ κακίας καὶ
[4]	τῶν ἐντευξομένων καὶ διανύσαι κἀκεῖνον	μετὰ	τῆς τοῦ λόγου αὐτοῦ εἰς
[4]	παλιλλογῶμεν. Ὅρα δὴ ὅτι, εἴπερ	μετά	τινος κἂν δοκούσης ἀκολουθίας ἐβούλετο
[4]	τοσαῦτα δημιουργήματα καὶ πολλοῖς διδόντι	μετά	τινος κατασκευάσαι οὐκ εὐκαταφρονήτου λόγου
[4]	ὁρμῆς καὶ φαντασίας ἀλόγως κινούμενον	μετά	τινος φυσικῆς ὑποκατασκευῆς; Ἀλλ´ ἄτοπον
[4]	τοιαῦτα πάσχει; Εἴπερ οὖν Ἰουδαῖοι	μετὰ	τὸ διαθεῖναι τὸν Ἰησοῦν ἅπερ
[4]	τι τέλος τῷ κόσμῳ καὶ	μετὰ	τὸ τέλος δικαία περὶ πάντων
[4]	~Ὅρα οὖν εἰ δεῖ τῷ	μετὰ	τοιούτων δογμάτων κατηγοροῦντι Χριστιανῶν προσθέσθαι
[4]	συμφερόντως τῷ παντί. Εἰ δὲ	μετὰ	τὸν ἀφανισμὸν τῆς κακίας λόγον
[4]	ἀνδρὶ χρησαμένου, πατρὶ ἐσομένῳ τῶν	μετὰ	τὸν κατακλυσμόν; ~Ἔρριψε δ´ ὁ
[4]	καὶ ἐπικλύσεις συμβαίνουσι, καὶ ὅτι	μετὰ	τὸν τελευταῖον ἐπὶ Δευκαλίωνος κατακλυσμὸν
[4]	τοιοῦτον ἐπαπορεῖ λέγων· Νῦν ἆρα	μετὰ	τοσοῦτον αἰῶνα ὁ θεὸς ἀνεμνήσθη
[4]	Χριστοῦ ἐπιδημίας, ὅτι νῦν ἆρα	μετὰ	τοσοῦτον αἰῶνα ὁ θεὸς ἀνεμνήσθη
[4]	ἀφιστάνειν τὴν ἑαυτοῦ θειότητα τῶν	μετὰ	τοῦ καλῶς καὶ ἐρρωμένως βιοῦν
[4]	τὰς τεταγμένας περιόδους Μωϋσέα μὲν	μετὰ	τοῦ λαοῦ τῶν Ἰουδαίων ἐξελθεῖν
[4]	οὔτε λόγον ἀνειληφότος ὁτὲ δὲ	μετὰ	τοῦ λόγου κακίαν, καὶ ταύτην
[4]	καὶ οἱ μὴ φθείροντες αὐτὸν	μετὰ	τοῦ μὴ προσίεσθαι πέμπτον σῶμα»
[4]	τοιάνδε μαντικὴν καὶ τὴν ἀπολογίαν	μετὰ	τοῦτ´ ἐναργεστέρως ἀποδεῖξαι καὶ ἀποδεικτικῶς
[4]	συναγορεῦσαι ᾗ ἐνόμιζε πιθανότητι καὶ	μετὰ	τοῦτο γενναίως ἀνατρέψαι τῇ φαινομένῃ
[4]	ἐν Ἐδὲμ κατ´ ἀνατολὰς» καὶ	μετὰ	τοῦτο ἐξανατεταλκέναι ἐκ τῆς γῆς
[4]	δυναμένην ἐπιστῆσαι τὸν ἀκούοντα ὅτι	μετὰ	τροπολογίας εἴρηται. Καὶ οὐκ ἠθέλησέ
[4]	λιμώττουσι καὶ σταλεῖσι κατ´ ἐμπορίαν	μετὰ	τῶν ὄνων φησὶ χαριζόμενον τὸν
[4]	γράψαντος· Τὸν δὲ χολωσάμενος προσέφη	νεφεληγερέτα	Ζεύς· Ἰαπετιονίδη, πάντων πέρι μήδεα
[4]	μόνα τὰ ἀθάνατα, τὰ δὲ	θνητὰ	ἄλλων ἐστὶν ἔργα. Καὶ ψυχὴ
[4]	θεοῦ μὲν ἔργα ὅσα ἀθάνατα,	θνητὰ	δ´ ἐκείνων. Καὶ ψυχὴ μὲν
[4]	ἐννοίας ἐξαιρέτους εἶναι παρὰ τὰ	θνητὰ	πάντα ἐν τῷ γένει τῶν
[4]	ἔθνους, τῇ ἐναργείᾳ καταλαμβανόντων οὐκ	εὐκαταφρόνητα	ἀνύεσθαι ἐκ τῆς κατεπικλήσεως αὐτῶν,
[4]	διάβολον» καὶ συνεξετάζων ἀλλήλοις τὰ	ῥητὰ	ὄψεται ἐπὶ τίνος τάσσεται ἡ
[4]	οὔτε καταλειπόμενοι, ὡς διὰ τὴν	ὀλιγότητα	εὐεπιβουλεύτους αὐτοὺς γενέσθαι καὶ ὅσον
[4]	μὲν καὶ καταλαμβάνοντας αὐτοῦ τὴν	θεότητα	ἀπαλλάσσεσθαι πάσης κακοδαιμονίας, ἀπιστοῦντας δὲ
[4]	πειράσονται δεικνύναι οὐ μόνον τὴν	ἀρχαιότητα	τῶν ταῦτα γραψάντων ἀλλὰ καὶ
[4]	μηδέ ποτε ἀφιστάνειν τὴν ἑαυτοῦ	θειότητα	τῶν μετὰ τοῦ καλῶς καὶ
[4]	σπέρμα κατὰ γένος καὶ καθ´	ὁμοιότητα	καὶ ξύλον κάρπιμον ποιοῦν καρπόν,
[4]	αὐτὸν ἐγγινομένην ταῖς ψυχαῖς ἡμῶν	μακαριότητα	ἐμφύεσθαι ἡμῖν θέλων, πραγματεύεται διὰ
[4]	ἄλλους τὴν τοῦ θεοῦ εἰς	μακαριότητα	κλῆσιν μεταβεβηκέναι, τοὺς Χριστιανοὺς λέγω,
[4]	μηδ´ ἣν εἴποι ἂν ἐκεῖνος	πιθανότητα	αὐτῶν ἐκθέμενος. Οὐκ οἶδε μέντοι
[4]	ταῦτα γραψάντων ἀλλὰ καὶ τὴν	σεμνότητα	τῶν λελεγμένων καὶ τὸ ἀκόλουθον
[4]	ᾧ μεμαρτύρηκε διὰ τὴν πολλὴν	καθαρότητα	ὁ λόγος εἰπών· Ἐγγιεῖ Μωϋσῆς
[4]	ἱστόρηται ὅτι μετὰ τὴν δοκοῦσαν	ἡμερότητα	ἐξηγριώθησαν ἐλέφαντες κατὰ τῶν ἀνθρώπων
[4]	σε ἄγει; Κατὰ δὲ τὴν	σκληρότητά	σου καὶ ἀμετανόητον καρδίαν θησαυρίζεις
[4]	~Εἰ δὲ τὴν τοῦ ἀνθρώπου	μικρότητα	οὐ διὰ τὸ σῶμα ἐξευτελίζετε
[4]	αὐτοῦ τὰς μαρμαρυγὰς καὶ τὴν	λαμπρότητα	τῆς θειότητος βλέπειν οἱονεὶ σὰρξ»
[4]	τῷ μαράθῳ εἰς ὀξυωπίαν καὶ	ταχυτῆτα	κινήσεως χρώμενοι, μόνον τοῦτο φυσικὸν
[4]	μυστήρια τῆς τοῦ θεοῦ βασιλείας;	Εἶτα	ἐὰν μὲν τὰς Ἑλλήνων θεογονίας
[4]	λάβηται» ~Ἑξῆς δὲ τοιαῦτά φησιν·	Εἶτα	κατακλυσμόν τινα καὶ κιβωτὸν ἀλλόκοτον,
[4]	συῶν καὶ τῶν τοιούτων γένος.	~Εἶτα	λέγει πρὸς τὸ τῶν αἰσθανομένων
[4]	φάσκοι, ὅτι ὁ θεός ἐστιν,	εἶτα	μετ´ ἐκεῖνον ἡμεῖς· καὶ τοῦτό
[4]	Κέλσος ὅτι ὁ θεός ἐστιν,	εἶτα	μετ´ ἐκεῖνον ἡμεῖς, οὓς ὠνόμασε
[4]	φάσκουσιν ὅτι ὁ θεός ἐστιν,	εἶτα	μετ´ ἐκεῖνον ἡμεῖς ὑπ´ αὐτοῦ
[4]	τῶν εἰρημένων, τίς ὁ ἀσεβής.	Εἶτά	φησιν ὅτι κἂν ταῦτα λέγῃς
[4]	τὸ οὐ γὰρ οἶδε πάντα;	Εἶτα	ὡς ἀποκρινουμένων ὅτι οἶδε, πάλιν
[4]	ἀνθρώποις, Χριστὸς ἐπιδημεῖ τῷ βίῳ.	Εἶτα	ὡς εἰπόντων ἄν τινων τὸ
[4]	οἴεται μοχθηρὸν τῆς γραφῆς ἡμῶν.	~Εἶτα	ὡς εἰς τὸ μισεῖν μόνον
[4]	τῶν κακῶν ταχθείη ἂν γένεσις.	~Εἶτα,	ὡς ἔχων μέν τινα περὶ
[4]	αὐτῷ οὐ τὰ αὐτὰ ἀλλὰ	ἀπαράλλακτα.	Ἀλλὰ γὰρ ὁ προηγούμενος καὶ
[4]	φιλόσοφος. Καὶ ἐπιλέγει πᾶσι τούτοις	ἀνεκτὰ	εἶναι μᾶλλον ταῦτα ὑπὸ σκωλήκων
[4]	γε πᾶσιν ὅτι ταῦτα μᾶλλον	ἀνεκτά,	σκωλήκων καὶ βατράχων, ἢ Ἰουδαίων
[4]	~Οὐκ οἶδα δ´ ὅπως τὰ	ἄμικτα	καὶ οὐ πεφυκότα ἅμα συμβαίνειν
[4]	μυίας λεκτέον ἡμέραν γίνεσθαι καὶ	νύκτα	οὐδὲ δι´ οὐδέν, ἀλλὰ κατὰ
[4]	ἀπολωλότα πρόβατα οἴκου Ἰσραήλ» καὶ	καταβάντα	ἀπὸ τῶν ὀρῶν πρὸς ἃ
[4]	γὰρ σαφῶς ὑπὲρ ἁμαρτωλῶν λέγεται	πάντα	ἀναδεδέχθαι ὁ Ἰησοῦς, ἵν´ αὐτοὺς
[4]	τί τοῦτο, εἰς τί τοῦτο;	Πάντα	γὰρ εἰς χρείαν αὐτῶν ἔκτισται»
[4]	τί τοῦτο, εἰς τί τοῦτο;	Πάντα	γὰρ ἐν καιρῷ αὐτῶν ζητηθήσεται»
[4]	οἰκουμένην, καὶ τὸ συνέχον τὰ	πάντα	γνῶσιν ἔχει φωνῆς» οὐδὲ συνιέναι
[4]	κακὰ τίθενται ἐν προαιρέσει μόνῃ,	πάντα	δὲ ἀδιάφορα τῷ ἰδίῳ λόγῳ
[4]	Ὧραι καλλίκομοι στέφον ἄνθεσιν εἰαρινοῖσιν·	πάντα	δέ οἱ χροῒ κόσμον ἐφήρμοσε
[4]	διὰ τὸ λογικὸν ζῷον τὰ	πάντα	δεδημιούργηται. Κέλσος μὲν οὖν λεγέτω
[4]	οὐδὲ δελφῖνι ταῦτα πεποίηκεν, ἀλλὰ	πάντα	διὰ τὸ λογικὸν ζῷον, καὶ
[4]	μεταβάλοις, ἀνατραπέντα οἰχήσεταί σοι τὰ	πάντα.	Εἰ δὲ χρὴ λέγειν μεταβάλλειν
[4]	τοῦτο τὸ οὐ γὰρ οἶδε	πάντα;	Εἶτα ὡς ἀποκρινουμένων ὅτι οἶδε,
[4]	ἐξαιρέτους εἶναι παρὰ τὰ θνητὰ	πάντα	ἐν τῷ γένει τῶν ἀνθρώπων,
[4]	δυνάμει ἐπανορθοῦν; Καὶ ταῦτα δὲ	πάντα	εὐήθως λέγει. Ἀεὶ γὰρ ὁ
[4]	Φησὶ δ´ ἡμᾶς λέγειν ὅτι	πάντα	ἡμῖν δουλεύειν τέτακται, τάχα μὲν
[4]	εἶεν ἁμαρτωλότεροι, καὶ φάσκουσιν ὅτι	πάντα	ἡμῖν ὁ θεὸς προδηλοῖ καὶ
[4]	ἀπὸ νοῦ ἔχει τὴν ἀρχήν,	πάντα	θαυμασμὸν ὑπερβεβηκότος. Ἀλλ´ ἡμεῖς οἱ
[4]	μὲν ἄδικοι κολασθῶσι, τὰ δὲ	πάντα	καθαρθῇ ἀνάλογον τῷ πρώτῳ συμβάντι
[4]	ἀλόγων ζῴων ἕνεκεν γέγονε τὰ	πάντα.	Καὶ δοκεῖ μοι ὅμοιόν τι
[4]	Ἰησοῦς Χριστός, δι´ οὗ τὰ	πάντα	καὶ ἡμεῖς δι´ αὐτοῦ» οἴδαμεν
[4]	ὁ πατήρ, ἐξ οὗ τὰ	πάντα	καὶ ἡμεῖς εἰς αὐτόν, καὶ
[4]	καὶ ἄστρα, καὶ ἡμῶν ἕνεκα	πάντα,	καὶ ἡμῖν δουλεύειν τέτακται. Λέγουσι
[4]	γῆ καὶ τὰ ἐν αὐτοῖς	πάντα,	καὶ ὡς αἱ ψυχαὶ ἤτοι
[4]	Εἰ γὰρ καὶ τέτακται αὐτῷ	πάντα	κάλλιστα καὶ ἀσφαλέστατα κατὰ τὴν
[4]	οὐδὲν δεδύνηνται δαίμονες, καίτοι γε	πάντα	κάλων κινήσαντες, ἵνα μὴ Χριστιανοὶ
[4]	Καὶ ἀναγκαῖός γε τοῖς ἀκριβοῦν	πάντα	κατὰ τὸ δυνατὸν βουλομένοις ὁ
[4]	μὴ θέλῃ, αὔξει τὸ τοῦ	πάντα	κοσμήσαντος λόγου ἔργον καὶ δείκνυσι
[4]	τὴν οὐράνιον φορὰν καὶ τὸν	πάντα	κόσμον ἀπολιπόντα τὸν θεὸν καὶ
[4]	προδηλοῖ καὶ προκαταγγέλλει, καὶ τὸν	πάντα	κόσμον καὶ τὴν οὐράνιον φορὰν
[4]	οὗτος λέγοι ἂν ὅτι τὸν	πάντα	κόσμον καὶ τὴν οὐράνιον φορὰν
[4]	ἐν τῇ περὶ ζῴων διατάξει	πάντα	μὲν ἀκάθαρτα ἔφησεν εἶναι τὰ
[4]	τί εἰδὼς τὰ ἐν ἀνθρώποις	πάντα	ὁ θεὸς οὐκ ἐπανορθοῖ οὐδὲ
[4]	Παύλῳ· Ἀπόθεσθε καὶ ὑμεῖς τὰ	πάντα,	ὀργὴν θυμὸν κακίαν βλασφημίαν αἰσχρολογίαν»
[4]	γένηται· τούτου χάριν μεμέτρηται τὰ	πάντα,	οὐκ ἀλλήλων, ἀλλ´ εἰ μὴ
[4]	ταύτην λεγόντων προηγουμένως τὴν πρόνοιαν	πάντα	πεποιηκέναι. Καὶ λόγον μὲν ἔχει
[4]	ἡμῖν ὡς τῷ ἀνθρώπῳ φάσκουσι	πάντα	πεποιηκέναι τὸν θεόν. Καὶ βούλεται
[4]	ἀνθρώπῳ καὶ παντὶ λογικῷ τὰ	πάντα	πεποίηται· προηγουμένως γὰρ διὰ τὸ
[4]	εἰσαγόντων καὶ διὰ τὰ λογικὰ	πάντα	ποιεῖν αὐτὴν λεγόντων, συναναιρεῖ τὸ
[4]	ἐπὰν ἐπακούσῃ τῷ παρ´ ἑαυτὸν	πάντα	ποιήσαντι καὶ διὰ τὴν ἕξιν
[4]	τὰ τῆς Μωϋσέως ἀρχαιότητος, ἀκολούθως	πάντα	ποιήσας. Οἱ γὰρ τὰ περὶ
[4]	τῷ τῶν ὅλων θεῷ καὶ	πάντα	πράττειν κατ´ ἀναφορὰν τοῦ ἐκείνῳ
[4]	ἐκ τοῦ καλῶς βιοῦν καὶ	πάντα	πράττειν κατὰ τὸν λόγον ἀναβαίνειν
[4]	ἐπὶ θεατοῦ αὐτοῦ τῶν γινομένων	πάντα	πράττοντες καὶ ὡς ἐπὶ ἀκροατοῦ
[4]	ὁ λόγος τὸ λογικὸν παρὰ	πάντα	τὰ ἄλογα— ἀλλ´ οὐδὲ τὰ
[4]	ἀλλὰ καὶ χρῄζομεν σοφίας κατασπώσης	πάντα	τὰ ἐπαιρόμενα κατὰ τῆς γνώσεως
[4]	ὡς μόνῳ διαρκεῖν δυναμένῳ ἐπὶ	πάντα	τὰ ὄντα καὶ ἐφορᾶν τοὺς
[4]	ἀναγινώσκουσι καὶ γινώσκουσιν ὅτι Ἀγαπᾷ	πάντα	τὰ ὄντα ὁ θεὸς καὶ
[4]	λόγον φήσαι ἂν καὶ τό·	πάντα	ταῦτα ἡμῖν τοῖς πιστεύουσιν ὁ
[4]	κινῆσαι τὸν εὐμενῶς ἐντυγχάνοντα, ὅτι	πάντα	ταῦτα οὐκ ἀσέμνως τροπολογεῖται· φέρε
[4]	τὴν σελήνην καὶ τοὺς ἀστέρας,	πάντα	τὸν κόσμον τοῦ οὐρανοῦ, πλανηθεὶς
[4]	ἄγρια τῶν ζῴων. Δοῦλα οὖν	πάντα	τοῦ λογικοῦ ζῴου καὶ τῆς
[4]	καὶ οὐχ ἑώρα ὅτι Ταῦτα	πάντα	τυπικῶς συνέβαινεν ἐκείνοις, ἐγράφη δὲ
[4]	ὅμοιοι τῷ θεῷ, καὶ ἡμῖν	πάντα	ὑποβέβληται, γῆ καὶ ὕδωρ καὶ
[4]	δὲ πάντων, ὅτι σά ἐστι	πάντα,	φιλόψυχε. Τὸ γὰρ ἄφθαρτόν σου
[4]	τοῖς δ´ ἄσπαρτα καὶ ἀνήροτα	πάντα	φύονται» ~Ἑξῆς δὲ τούτοις ἐπιλαθόμενος
[4]	τοῖς δ´ ἄσπαρτα καὶ ἀνήροτα	πάντα	φύονται» οὐχ ὁρῶν ὅτι πανταχοῦ
[4]	τό· Οὔκουν ἀνθρώπῳ πεποίηται τὰ	πάντα,	ὥσπερ οὐδὲ λέοντι οὐδὲ ἀετῷ
[4]	ὃν ἐλήλυθε, καὶ τί ἄτοπον	ἀπαντᾷ	τῷ λόγῳ, ἀπὸ πολλῆς φιλανθρωπίας
[4]	κατακλυσμόν τινα καὶ κιβωτὸν ἀλλόκοτον,	ἅπαντα	ἔνδον ἔχουσαν, καὶ περιστεράν τινα
[4]	καλῶν ἐπὶ τὸν τὰ ὅλα	ποιήσαντα	καὶ ἐκείνῳ ἑαυτοὺς πιστεύσαντες καὶ
[4]	παρὰ τὸ λογικὰ εἶναι τὰ	ἐνοικήσαντα	ἢ ἄλογα, καὶ λογικῶν τὰ
[4]	ἐκτιθέμενον ἀλλὰ Χριστιανῶν καὶ Ἰουδαίων	κατηγορήσαντα;	Καὶ τοῖς πωλήσασί γε ἀδελφοῖς
[4]	κόσμου ἐκπυρώσεως ἀλλ´ εἰ χρὴ	ἐπιστήσαντα	τοῖς χρόνοις εἰπεῖν, μᾶλλον τούτων
[4]	λέγωσιν αἱ προφητικαὶ φωναὶ τὸν	φήσαντα·	Οὐχὶ τὸν οὐρανὸν καὶ τὴν
[4]	μόνῃ τῇ λέξει τὴν διάνοιαν	ἐναπερείσαντα	μυχθίζειν καὶ μηδενὸς λόγου νομίζειν
[4]	καὶ περὶ τῶν Πυθαγορείων δογμάτων	πρεσβεύσαντα,	πολλαχοῦ τῶν συγγραμμάτων αὐτοῦ ἐκτιθέμενον
[4]	ἀδελφῶν ἐπιβουλὰς ἤτοι τὸν Κάϊν	ἐπιβουλεύσαντα	τῷ Ἄβελ λέγει ἢ πρὸς
[4]	τῆς σοφίας τοῦ θεοῦ θεωρήμασιν,	ἐμπιστεύσαντα	ἑαυτὸν θεῷ καὶ τῷ σωτῆρι
[4]	δ´ ἧττον ἐβουλόμην πάνθ´ ὁντινοῦν,	ἀκούσαντα	δεινολογοῦντος Κέλσου καὶ φάσκοντος τὸ
[4]	μυρία τοιαῦτα εὕροι τις παραδείγματα,	παριστάντα	ὅτι οὐ τὰ ζῷα μέν
[4]	παραλαμβάνηται· κατὰ δὲ Κέλσον, οὐ	παριστάντα	τὸ τῶν φωνῶν ἀμφίβολον, οὐκ
[4]	Ἐπεὶ δ´ οἴεται Μωϋσέα, τὸν	ἀναγράψαντα	τὰ περὶ τοῦ πύργου καὶ
[4]	ὑψιπέτης, ἐπ´ ἀριστερὰ λαὸν ἐέργων,	φοινήεντα	δράκοντα φέρων ὀνύχεσσι πέλωρον, ζωόν,
[4]	τοῦ Ἰακὼβ διὰ τὸν Ἰωσὴφ	πραθέντα	εἰς Αἴγυπτον. Μητέρων δ´ οἶμαι
[4]	δὲ καὶ τὸν εἰς δοῦλον	πραθέντα	Ἰωσὴφ ἐλευθερούμενον καὶ μετὰ πομπῆς
[4]	τῶν ὄνων φησὶ χαριζόμενον τὸν	πραθέντα	πεποιηκέναι ἃ οὐδὲ παρέστησεν ὁ
[4]	εἰπόντων περὶ αὐτοῦ τῷ Σωκράτει	περιτεθέντα.	Οὕτω δ´ ἔχει ἡ Πλάτωνος
[4]	μᾶλλον Κέλσου καὶ ἄλλων Ἑλλήνων	βουληθέντα	φιλομαθῶς καὶ τὰ ἡμέτερα ἐξετάσαι
[4]	καὶ τὰ ἡμέτερα ἐξετάσαι καὶ	κινηθέντα	ὡς περὶ τροπολογουμένων καὶ οὐ
[4]	τὰ πρὸς τὸ Κέλσου σύγγραμμα	νοηθέντα	ἡμῖν, ἱερὲ Ἀμβρόσιε, τέταρτον πρὸς
[4]	καὶ οὐκ εὐκαταφρονήτων λόγων ποικίλως	ζητηθέντα	περὶ φύσεως κακῶν καὶ διαφόρως
[4]	τῶν ὁδῶν ἀκριβῶς κατανοήσῃ τὸν	διατιθέντα	πρὸς τὸ καλὸν λόγον. ~Ἐπεὶ
[4]	τῷ λόγῳ τοῦ θεοῦ πολιτεύεται,	δοθέντα	κτῆσις τῷ τροπικῶς καλουμένῳ Ἰακώβ.
[4]	ἡμῖν ὡς ὑπὸ χειρῶν θεοῦ	πλασθέντα	εἰσαγαγοῦσιν ἄνθρωπον, τοῦ μὲν τῆς
[4]	περὶ φύσεως κακῶν καὶ διαφόρως	ἑρμηνευθέντα	δι´ ὀλίγων λεξειδίων οἴεται δύνασθαι
[4]	ὁμολογοῦντας τὸν Ἰησοῦν εἶναι τὸν	προφητευθέντα	Χριστόν, φησίν· ~Ὅτι δὲ καὶ
[4]	ὑπὸ Ἰουδαίων μήτε ὑφ´ ἡμῶν	λεχθέντα	ἂν ἑαυτῷ ἀποφαίνεται λέγων· Ἢ
[4]	Ἰουδαῖοι δὴ παρ´ αὐτῷ λέγουσι	πληρωθέντα	τὸν βίον πάσης κακίας δεῖσθαι
[4]	κατὰ τὸ ῥητὸν τοῦ κατηγορεῖσθαι	φανέντα	ἄξια ἔθηκεν ἐν μοίρᾳ κατηγορίας
[4]	τι τῶν τῇδε τοὐλάχιστον μεταβάλοις,	ἀνατραπέντα	οἰχήσεταί σοι τὰ πάντα. Εἰ
[4]	φέρον ἀποθανόντα τὸν πατέρα καὶ	ταφέντα	ἐν σφαίρᾳ σμύρνης καὶ ἐπιτιθὲν
[4]	διαρκεῖν δυναμένῳ ἐπὶ πάντα τὰ	ὄντα	καὶ ἐφορᾶν τοὺς πάντων λογισμοὺς
[4]	γινώσκουσιν ὅτι Ἀγαπᾷ πάντα τὰ	ὄντα	ὁ θεὸς καὶ οὐδὲν βδελύσσεται
[4]	τῆς τῶν ἑλληνικῶν γραμμάτων εὑρέσεως	ὄντα,	τὸν Μωϋσέα ἀναγεγραφέναι πείθομαι. Τίνες
[4]	πάνυ τι Ἰουδαῖοι λέγουσι θεὸν	ὄντα	τὸν Χριστὸν καταβήσεσθαι ἢ θεοῦ
[4]	προφητικὰ εἰς τὸν Ἰησοῦν ὡς	ὄντα	Χριστὸν πίστεως· νυνὶ δὲ ἤτοι
[4]	τὰ θεῖα γράμματα παρίσταμεν ἄτρεπτον	λέγοντα	τὸν θεὸν ἔν τε τῷ
[4]	κόσμου μεμαθηκότα οὐ τετρανωκότα δέ,	ἰδόντα	πῦρ διειληφὸς τὴν πόλιν αὐτῶν
[4]	Χριστιανῶν προσθέσθαι καταλείποντα λόγον, διαφορὰν	διδόντα	διὰ τὰς ἐπικειμένας ποιότητας τοῖς
[4]	θεὸν καὶ τὴν τοσαύτην γῆν	παριδόντα	ἡμῖν μόνοις ἐμπολιτεύεσθαι; Οἵτινες ἐν
[4]	ἐπεὶ μᾶλλον ᾔδει τά τ´	ἐόντα	τά τ´ ἐσσόμενα πρό τ´
[4]	τά τ´ ἐσσόμενα πρό τ´	ἐόντα	τῶν λεγομένων παρὰ τοῖς ποιηταῖς
[4]	μοι πρὸς ταῦτα λέλεχθαι τὰ	δέοντα	διηγησαμένῳ τὴν ἐν ταῖς γραφαῖς
[4]	ἑώρα ἰσχυρὸν τὸν λόγον τὸν	κατασκευάζοντα	ἀπὸ τοιωνδὶ προγόνων εἶναι τὸ
[4]	ἡμέραν, διδάσκων ὅτι τὰ μάλιστα	χρῄζοντα	ἡμέρας καὶ νυκτὸς τὰ ὑπὸ
[4]	δ´ ἐκεῖνα καὶ τὰ πλήθεσιν	ἁρμόζοντα	λέγων, φησὶ τὸ ἐξαρκεῖν εἰρῆσθαι
[4]	ὁ Κέλσος τῇ κατὰ τὸν	Φαέθοντα	ἱστορίᾳ, ἑνὶ σφάλματι, τῷ περὶ
[4]	Ἰωσὴφ ἐλευθερούμενον καὶ μετὰ πομπῆς	ἐπανιόντα	πρὸς τὸν τοῦ πατρὸς τάφον
[4]	ἕως οἱ τοῦ ὕψους πήχεις	τριάκοντα»	καταλήξουσιν εἰς ἕνα πῆχυν μήκους
[4]	καὶ πεντήκοντα» τοῦ πλάτους καὶ	τριάκοντα»	τοῦ ὕψους φάσκειν αὐτὴν κεχωρηκέναι
[4]	πεπονθέναι ὑπ´ αὐτῶν τὸν Ἰησοῦν·	τεσσαράκοντα	γὰρ ἔτη καὶ δύο οἶμαι
[4]	νόμου σου. Τίς δ´ ἀναγινώσκων	δράκοντα	ἐν τῷ αἰγυπτίῳ ποταμῷ ζῶντα
[4]	ἂν ἀποτραπείη προσέχων ἀνθρώπῳ, λέγοντι	δράκοντα	καὶ ἀλώπεκα καὶ λύκον καὶ
[4]	ἐπ´ ἀριστερὰ λαὸν ἐέργων, φοινήεντα	δράκοντα	φέρων ὀνύχεσσι πέλωρον, ζωόν, ἔτ´
[4]	τοῦ μήκους πήχεων» καὶ τῶν	πεντήκοντα»	τοῦ πλάτους, ἕως οἱ τοῦ
[4]	μήκους τῆς κιβωτοῦ» πήχεων» καὶ	πεντήκοντα»	τοῦ πλάτους καὶ τριάκοντα» τοῦ
[4]	~Εἰ δὲ διὰ τὰ μὴ	ἀρέσκοντα	Κέλσῳ Χριστιανῶν καὶ Ἰουδαίων δόγματα,
[4]	τοὺς τὸν κρείττονα βίον καὶ	ἀρέσκοντα	τῷ θεῷ ἑλομένους. Οὐκ οἶδα
[4]	καὶ Ἰουδαίους διὰ τὰ μὴ	ἀρέσκοντα	ὑμῖν αὐτῶν δόγματα ἐξευτελίζοντες τούτοις
[4]	θανάτου οὐ μὴν δὲ καὶ	ἀποθνῄσκοντα,	δῆλον ὅτι ἔσται τι κατ´
[4]	φύσιν ἀλλὰ λόγον εἶναι τὸν	εὑρίσκοντα	ταῦτα ἐν τοῖς ζῴοις; Εἰ
[4]	γνῶσιν αὐτοῦ κακοδαιμονίας ἀπαλλάσσειν τὸν	γινώσκοντα.	Ἀλλ´ οὐδὲ διαπειράσαι θέλων τοὺς
[4]	πρότερον τὰ περὶ ἑαυτῶν ἐγίνωσκον·	γινώσκοντα	δὲ τὰ περὶ ἑαυτῶν ἐφυλάξατο
[4]	ἄλλα ζῷα μαντικὰ ἐκ θεοῦ	προγινώσκοντα	διὰ συμβόλων ἡμᾶς διδάσκει, τοσοῦτον
[4]	οἶδα κατὰ Κέλσον, τὸν μὴ	θέλοντα	φθαρτόν τι ἔργον εἶναι τοῦ
[4]	δηλοῦντα ἕτερον δὲ ἐν ὑπονοίᾳ	ἀπαγγέλλοντα	διαιρεῖν εἰς εἴδη πολλά, ὧν
[4]	παραλαμβάνεσθαι πρὸς τὸ δηλοῦν τὰ	μέλλοντα.	Καὶ σὺ δὲ παρὰ σαυτῷ
[4]	δ´ εἰδέναι ὅτι τὸ τὰ	μέλλοντα	προγινώσκειν οὐ πάντως θεῖόν ἐστι·
[4]	φαίη τις θειότερον τοῦ τὰ	μέλλοντα	προγινώσκειν τε καὶ προδηλοῦν; Τοῦτο
[4]	φαίη τις θειότερον τοῦ τὰ	μέλλοντα	προγινώσκειν τε καὶ προδηλοῦν; Ψεῦδος
[4]	τὸ δι´ αὐτῶν προλέγεσθαι τὰ	μέλλοντα,	πῶς οὐχὶ μᾶλλον, ὅπου κληδόνες
[4]	τῶν κακῶν. Δεῖ δὲ τὸν	μέλλοντα	ταύτην εἰδέναι καὶ περὶ δαιμόνων
[4]	κατὰ τὸν τῶν πολλῶν νοῦν	ἐκλαμβάνοντα	τὰ περὶ τῶν τριακοσίων» τοῦ
[4]	πόλιν αὐτῶν καὶ τὴν χώραν,	ὑπολαμβάνοντα	ζώπυρον τοῦ γένους τῶν ἀνθρώπων
[4]	τὸν ἰατρὸν ὁρῶντα δεινὰ καὶ	θιγγάνοντα	ἀηδῶν, ἵνα τοὺς κάμνοντας ἰάσηται,
[4]	ἐτῶν ἐπιδημοῦν Αἰγύπτῳ καὶ φέρον	ἀποθανόντα	τὸν πατέρα καὶ ταφέντα ἐν
[4]	καθολικῶν τινων καὶ φωνὴ καὶ	τυγχάνοντα	καὶ σημαινόμενα. Τὸ γὰρ διαλέγεσθαί
[4]	ἀνάγειν, ὧν τὰ ὀνόματα ἑβραϊκὰ	τυγχάνοντα	μαρτυρεῖ Ἑβραίοις, τὰ ἱερὰ αὐτῶν
[4]	τὸν ταῦτα σεμνῶς ἀλληγοροῦντα, εἴτ´	ἐπιτυγχάνοντα	ἐν τῇ ἀλληγορίᾳ εἴτε καὶ
[4]	δυνάμενα αὐτόθεν κινῆσαι τὸν εὐμενῶς	ἐντυγχάνοντα,	ὅτι πάντα ταῦτα οὐκ ἀσέμνως
[4]	μίσους ἄξια. Παρακαλοῦμεν δὲ τὸν	ἐντυγχάνοντα	τῇ ἀπολογίᾳ ταύτῃ πρὸς τὴν
[4]	κατακλυσμῷ ἢ ἐκπυρώσει. Θεὸν δὲ	καταβαίνοντα	ἐὰν λέγωσιν αἱ προφητικαὶ φωναὶ
[4]	ἀποδεξάμενον, μὴ κρυψάντων καὶ τὰ	ἀπεμφαίνοντα,	προσαχθῆναι καὶ περὶ τῶν λοιπῶν
[4]	ἀλλήλοις τῶν φορτίων, ἐπειδάν τινα	κάμνοντα	ἴδωσιν, ἐπιλαμβάνωνται; Ἐρεῖ γὰρ ὁ
[4]	Ἀλλ´ ἄτοπον τὸν ἀπ´ οὐρανοῦ	βλέποντα	τὰ ἐπὶ γῆς ἐνορᾶν μὲν
[4]	τοιούτων δογμάτων κατηγοροῦντι Χριστιανῶν προσθέσθαι	καταλείποντα	λόγον, διαφορὰν διδόντα διὰ τὰς
[4]	φορὰν καὶ τὸν πάντα κόσμον	ἀπολιπόντα	τὸν θεὸν καὶ τὴν τοσαύτην
[4]	ἐξετασθήσεται, ἐπεὶ μὴ κατὰ τὸν	παρόντα	καιρὸν καὶ τὴν ἐνεστηκυῖαν πρόθεσιν
[4]	τὸν θεὸν δίκην βασανιστοῦ πῦρ	φέροντα	καταβαίνειν καὶ ἀναγκάζει ἡμᾶς οὐ
[4]	φέρων ὀνύχεσσι πέλωρον, ζωόν, ἔτ´	ἀσπαίροντα·	ὁ δ´ οὔπω λήθετο χάρμης.
[4]	καὶ τῆς τῶν διαλέκτων συγχύσεως,	παραφθείροντα	τὰ περὶ τῶν Ἀλωέως υἱῶν
[4]	ἐπιδημῆσαι τῷ βίῳ τὰ αὐτὰ	ποιήσοντα,	ἅπερ οὐχ ἅπαξ ἀλλ´ ἀπειράκις
[4]	τοῦ θεοῦ καὶ ὄφιν τούτοις	ἀντιπράσσοντα	καὶ περιγινόμενον τῶν θεοῦ προσταγμάτων
[4]	τὰ περὶ τὸν ὄφιν ὡς	ἀντιπράσσοντα	τοῖς τοῦ θεοῦ πρὸς τὸν
[4]	ἀπολωλότα τὸν Ἰωσὴφ ἐν Αἰγύπτῳ	δουλεύοντα.	Ὅρα δὲ τίνα τρόπον ἀπεχθῶς
[4]	λέξιν ἐκθέμενος, δυναμένην ἐπιστῆσαι τὸν	ἀκούοντα	ὅτι μετὰ τροπολογίας εἴρηται. Καὶ
[4]	Αἴγυπτον. Μητέρων δ´ οἶμαι ἐνέδρας	ἀναγράφοντα	αὐτὸν δηλοῦν τὴν Ῥεβέκκαν, οἰκονομήσασαν
[4]	δὲ πλήρη, οὐ πρότερον αὐτὸν	ἔχοντα.	Ἐπιδημεῖ δὲ δύναμις καὶ θειότης
[4]	ἅτε οὐδ´ ἀφορμὴν πρὸς τέχνας	ἔχοντα·	καὶ φυσικὴν δ´ ἔχει τὴν
[4]	λήθετο χάρμης. Κόψε γὰρ αὐτὸν	ἔχοντα	κατὰ στῆθος παρὰ δειρήν, ἰδνωθεὶς
[4]	ζῷα μέν ἐστιν ἐν ἑαυτοῖς	ἔχοντα	μαντικὴν ψυχήν· ἀλλὰ κατὰ μὲν
[4]	ἁλισκόμενοι μαντικῆς θεὸν μὲν τὸν	περιέχοντα	τὰ ὅλα μὴ ζητῶσι μηδὲ
[4]	καὶ ἀκηκοέναι ὅτι ἐστὶ συγγράμματα	περιέχοντα	τὰς τοῦ νόμου ἀλληγορίας, ἅπερ
[4]	σὰ ὕδατα. Ἔστω σοι μόνῳ	ὑπάρχοντα,	καὶ μηδεὶς ἀλλότριος μετασχέτω σοι.
[4]	προφητῶν καὶ οὐκ ἀπιθάνως αὐτὰ	τροπολογοῦντα,	ὥσπερ ἐν τῷ καλουμένῳ Ἔποπι
[4]	καὶ κοσμῆσαι τὰ πάντων, ἅτε	συνεργοῦντα	τῇ προνοίᾳ ἀποδεκτέον, καὶ οὐ
[4]	καὶ οἴεται ταῦτα Μωϋσέα ἀναγεγραφέναι,	ῥᾳδιουργοῦντα	τὰ κατὰ τὸν παρ´ Ἕλλησι
[4]	πάντῃ καταφρονοῦντες αὐτῶν διὰ τὸν	βοηθοῦντα	τοῦ θεοῦ λόγον τοῖς ἄνω
[4]	Διὸς κῆπον» παραπλήσιόν τι ἔχειν	δοκοῦντα	τῷ παραδείσῳ τοῦ θεοῦ, καὶ
[4]	οὐ μόνης προνοίας θεοῦ ἔργα	ἐπιτελοῦντα	ἀλλὰ καὶ τῆς ἑαυτοῦ. ~Εἰπὼν
[4]	τὰ ἕτερον μέν τι αὐτόθεν	δηλοῦντα	ἕτερον δὲ ἐν ὑπονοίᾳ ἀπαγγέλλοντα
[4]	καὶ σωματικῶς δύναταί τις παραστῆσαι	ἐποικοδομοῦντα	τὸν φαῦλον ξύλα» ἢ χόρτον»
[4]	τὸν θεόν, εὐθὺς ἀπ´ ἀρχῆς	ἀσθενοῦντα	καὶ μηδ´ ἕν´ ἄνθρωπον, ὃν
[4]	θεόν, εὐθὺς καὶ ἀπ´ ἀρχῆς	ἀσθενοῦντα	καὶ μηδ´ ἕνα ἄνθρωπον, ὃν
[4]	τῶν ἀλόγων ζῴων τινὰ ἀποφῆναι	ἐννοοῦντα	περὶ τοῦ θεοῦ, περὶ οὗ
[4]	φρονοῦντες αὐτῷ ἀσεβοῦσιν εἰς τὸν	προνοοῦντα	τῶν λογικῶν θεόν, φάσκοντες· τί
[4]	χύσει τῆς κακίας ἐπιδημήσειν τὸν	ἀποκαθαροῦντα	τὸν κόσμον καὶ ἑκάστῳ κατ´
[4]	Πρὸς δὲ τὸν ταῦτα σεμνῶς	ἀλληγοροῦντα,	εἴτ´ ἐπιτυγχάνοντα ἐν τῇ ἀλληγορίᾳ
[4]	ἱστάμενον πρὸς τὸν ἀσέβειαν ἡμῶν	κατηγοροῦντα	εὔηθες· παντὶ γὰρ δῆλον ἐκ
[4]	πάντων κρίσις· δεήσει μὲν τὸν	φιλοσοφοῦντα	τὰ τοῦ λόγου κατασκευάζειν μετὰ
[4]	δράκοντα ἐν τῷ αἰγυπτίῳ ποταμῷ	ζῶντα	καὶ τοὺς ἰχθύας ἐμφωλεύοντας αὐτοῦ
[4]	νόμῳ γέγραπται· οὐ φιμώσεις βοῦν	ἀλοῶντα.	Μὴ τῶν βοῶν μέλει τῷ
[4]	ὥρα λέγειν καὶ τὸν ἰατρὸν	ὁρῶντα	δεινὰ καὶ θιγγάνοντα ἀηδῶν, ἵνα
[4]	ἄλλων θήρεια; Ἐχρῆν δ´ αὐτόν,	ὁρῶντα	θεοὺς δρακόντων καὶ ἀσπίδων καὶ
[4]	συναρπάσαι οὐ μὴν καὶ τὸν	ἐνορῶντα	τῇ φύσει τῶν πραγμάτων· ὅτι
[4]	κόρια, περὶ ἐκπυρώσεως τοῦ κόσμου	μεμαθηκότα	οὐ τετρανωκότα δέ, ἰδόντα πῦρ
[4]	οὐ τὸ ζῷον ἀλλὰ τὸν	πεποιηκότα	αὐτό. ~Ἐπεὶ οὖν τούτοις πᾶσιν
[4]	τὴν ἀχάριστον ψευδοδοξίαν πρὸς τὸν	πεποιηκότα	αὐτόν· ἄνθρωπος» γὰρ καὶ Κέλσος
[4]	τι καὶ ἕνεκέν τινος ἕκαστον	πεποιηκότα,	ἢ μὴ τηρῶν ἑώρα τί
[4]	τοῦ κάλλους αὐτῶν θαυμάζειν τὸν	πεποιηκότα	κἀκεῖνον σέβειν, ἄνθρωποι δὲ καὶ
[4]	τις ἔλεγε τὸν τάδε τινὰ	ἡμαρτηκότα	καὶ διὰ τὰ ἁμαρτήματα εἴς
[4]	οὐδὲν ἄτοπον τὸν ἐξ ἀνομοίων	συνεστηκότα	κόσμον ὑπὸ ἑνὸς γεγονέναι τεχνίτου,
[4]	ὅπως τὰ ἄμικτα καὶ οὐ	πεφυκότα	ἅμα συμβαίνειν ἀνθρωπίνῃ φύσει συναγαγὼν
[4]	τηλικούτους ἐλέφαντας θηρεύομεν, τὰ μὲν	πεφυκότα	τιθασσεύεσθαι ὑποτάσσοντες τῇ ἡμετέρᾳ ἡμερότητι,
[4]	ἐκπυρώσεως τοῦ κόσμου μεμαθηκότα οὐ	τετρανωκότα	δέ, ἰδόντα πῦρ διειληφὸς τὴν
[4]	τὰ λεγόμενα ἐν τῷ εὐαγγελίῳ	ἀπολωλότα	πρόβατα οἴκου Ἰσραὴλ» ἐπιστρέψαι, δευτέρως
[4]	ἡ θεία ὠνόμασε μυστικῶς γραφή,	ἀπολωλότα	πρόβατα οἴκου Ἰσραήλ» καὶ καταβάντα
[4]	ἀλλὰ πιστεύσας αὐτοῖς ἐπένθει» ὡς	ἀπολωλότα	τὸν Ἰωσὴφ ἐν Αἰγύπτῳ δουλεύοντα.
[4]	τρεφόμεθα· τοῖς δ´ ἄσπαρτα καὶ	ἀνήροτα	πάντα φύονται» ~Ἑξῆς δὲ τούτοις
[4]	τρεφόμεθα· τοῖς δ´ ἄσπαρτα καὶ	ἀνήροτα	πάντα φύονται» οὐχ ὁρῶν ὅτι
[4]	μὲν ἀνὰ τέσσαρα καὶ δέκα	ἀκάθαρτα	δὲ ἀνὰ τέσσαρα· ἁπλῶς εἶπεν
[4]	τὰ παχύτερα τῶν σωμάτων καὶ	ἀκάθαρτα	ἐπὶ γῆς καλινδούμενοι, ἔχοντές τι
[4]	περὶ ζῴων διατάξει πάντα μὲν	ἀκάθαρτα	ἔφησεν εἶναι τὰ νομιζόμενα παρ´
[4]	προσταλαιπωροῦντες μόλις τρεφόμεθα· τοῖς δ´	ἄσπαρτα	καὶ ἀνήροτα πάντα φύονται» ~Ἑξῆς
[4]	καὶ ἐπιπόνως τρεφόμεθα· τοῖς δ´	ἄσπαρτα	καὶ ἀνήροτα πάντα φύονται» οὐχ
[4]	τὰ ὁρώμενα ἀνθρώπῳ δέδοται, ἀλλ´	ἕκαστα	τῆς τοῦ ὅλου σωτηρίας εἵνεκα
[4]	Ἐγὼ γὰρ πολλὰ μὲν καὶ	θαυμαστὰ	οἶδα περὶ τῆς φύσεως τοῦ
[4]	προφητευόμενον ἐπιδεδημηκέναι καὶ διὰ τὰ	μέγιστα	ἁμαρτήματα ἐκείνους ἐγκαταλελεῖφθαι καὶ ἡμᾶς,
[4]	ἠσθίοντο, θηρία δ´ ὑπ´ ἀνθρώπων	ἥκιστα	ἡλίσκετο. Ἐκ δὴ τούτων φανερὸν
[4]	ἠσθίοντο, θηρία δ´ ὑπ´ ἀνθρώπων	ἥκιστα	ἡλίσκετο. Ὅρα δὲ πρὸς ταῦτα
[4]	γὰρ παντί που δῆλα, καὶ	μάλιστα	εἴ τις ὑπομείναι καὶ ἀνάσχοιτο
[4]	Ὡς κατὰ τοῦτο πάνθ´ ὁντιναοῦν,	μάλιστα	κεχυμένῃ τῇ κακίᾳ χρώμενον, νυκτερίδα
[4]	δὲ οὐ πολλῷ ταῦτα, καὶ	μάλιστα	ὅτε ὃν δεῖ τρόπον νοεῖται,
[4]	παρὰ τῶν ἄλλων ζῴων καὶ	μάλιστα	παρ´ ὀρνίθων μανθάνουσιν· καὶ ὅσοι
[4]	καὶ τὴν οὐράνιον φορὰν ἡμῖν	μάλιστα	πεποίηκεν ὁ θεός. Ἀλλ´ εἴ
[4]	αὐτὸς εἴρηται σωτὴρ πάντων ἀνθρώπων,	μάλιστα	πιστῶν» καὶ ὁ Χριστὸς αὐτοῦ
[4]	ὑποδεεστέραν τῶν λοιπῶν λογικῶν καὶ	μάλιστα	σπουδαίων καὶ διὰ τοῦθ´ ὑποδεεστέραν,
[4]	εἰσὶν ἐν βορβόρῳ σκώληκες; Καὶ	μάλιστα	συγκρινόμενοι τοῖς διδαχθεῖσι μὴ αἴρειν
[4]	φροντίσας τῆς ἐπιβουλῆς αὐτῶν, ἐπιβουλευόντων	μάλιστα	τοῖς βελτίοσιν, ἔθετο νόμους, καθ´
[4]	ὅτε τὰ τῶν ἀνθρώπων καὶ	μάλιστα	τῶν φαύλων οἰκονομεῖ. Καὶ ὥσπερ
[4]	ἀνάλογον αὐτῷ προφητικοὺς λόγους. Καὶ	μάλιστα	χρεία ἡμῖν πρὸς τὰ νῦν
[4]	τὴν ἡμέραν, διδάσκων ὅτι τὰ	μάλιστα	χρῄζοντα ἡμέρας καὶ νυκτὸς τὰ
[4]	γὰρ καὶ τέτακται αὐτῷ πάντα	κάλλιστα	καὶ ἀσφαλέστατα κατὰ τὴν τῶν
[4]	ἐπανορθωσομένους· οἱ γὰρ ἐπὶ τὰ	βέλτιστα	προκαλούμενοι λόγοι, θεοῦ αὐτοὺς δεδωκότος,
[4]	οὕτως ἐχούσῃ· Τέσσαρα δ´ ἐστὶν	ἐλάχιστα	ἐπὶ τῆς γῆς, ταῦτα δέ
[4]	Ἥφαιστον δ´ ἐκέλευσε περικλυτὸν ὅττι	τάχιστα	γαῖαν ὕδει φύρειν, ἐν δ´
[4]	ἀλλ´ ἐπὶ τὸν Ἰακὼβ φθάσαι.	Ἄγχιστα	δὲ τούτοις πᾶσι συμπολιτευόμενον εἴ
[4]	τὰς τεταγμένας ἀνακυκλήσεις ἀνάγκη τὰ	αὐτὰ	ἀεὶ καὶ γεγονέναι καὶ εἶναι
[4]	τὰς τεταγμένας ἀνακυκλήσεις ἀνάγκη τὰ	αὐτὰ	ἀεὶ καὶ γεγονέναι καὶ εἶναι
[4]	τὰς τεταγμένας ἀνακυκλήσεις ἀνάγκη τὰ	αὐτὰ	ἀεὶ καὶ γεγονέναι καὶ εἶναι
[4]	τὰς τεταγμένας ἀνακυκλήσεις ἀνάγκη τὰ	αὐτὰ	ἀεὶ καὶ γεγονέναι καὶ εἶναι
[4]	τῷ γένει, ἀλλ´ οὐ τὰ	αὐτὰ	ἀεὶ οὐδ´ ὁμογενῆ συμβαίνει ἐν
[4]	δ´ ἐν αὐτῷ οὐ τὰ	αὐτὰ	ἀλλὰ ἀπαράλλακτα. Ἀλλὰ γὰρ ὁ
[4]	ἀπὸ τῶν σωμάτων αὐτῶν, οὕτως	αὐτὰ	ἀναιροῦμεν ὡς καὶ τὰ μὴ
[4]	πόας καὶ ἀκάνθας— τί μᾶλλον	αὐτὰ	ἀνθρώποις φήσεις φύεσθαι ἢ τοῖς
[4]	χρώμενοι τοῖς ἱπταμένοις βέλη ἐπ´	αὐτὰ	ἀπέλυον. Πάντως δ´ ἂν καὶ
[4]	βιβλία καὶ οἴεται τοὺς ἀλληγοροῦντας	αὐτὰ	βιαζομένους τὸ βούλημα τῶν γραψάντων
[4]	μεγάλα καὶ θαυμάσια τοῖς θεωρῆσαι	αὐτὰ	δυναμένοις; Εἶτ´ ἐπὰν πυθομένων ἡμῶν
[4]	ἱστορίας καὶ καθ´ ἑαυτόν, ὅτι	αὐτὰ	ἔθηκεν ἐν μέρει κατηγορίας ὁ
[4]	ἔθνει διδόντες γράμματα οὐ προσεδόκησαν	αὐτὰ	εἰς φῶς προελθεῖν, οἳ καὶ
[4]	ὧν εὐκαιρότερον ἐν τοῖς εἰς	αὐτὰ	ἐκεῖνα ἐξηγητικοῖς τις σαφηνίζειν πειράσεται.
[4]	ποιεῖν τοῦ ἀλόγως καὶ φυσικῶς	αὐτὰ	ἐνεργεῖν, οὐκ ἂν εὐσεβεστέρους εἶπε
[4]	ταῦτα; Ἢ συνετὸς καὶ ἐπιγνώσεται	αὐτά;	Ἐπὶ πλεῖον δ´ ἐξέτεινα τὸν
[4]	ἀνθρώπου φύσεως οὐκ ἀεὶ τὰ	αὐτά	ἐστι περὶ τὸ ἡγεμονικὸν αὐτοῦ
[4]	τούτοις αἰσχυνόμενοι πειρῶνταί πως ἀλληγορεῖν	αὐτά.	Ἔστι δ´ εἰπεῖν πρὸς αὐτόν·
[4]	καὶ Χριστιανῶν πειρῶνταί πως ἀλληγορεῖν	αὐτά,	ἔστι δ´ οὐχ οἷα ἀλληγορίαν
[4]	ἀπολέσθαι δυνατὸν οὔτε παρὰ θεοῖς	αὐτὰ	ἱδρῦσθαι» καὶ τὰ ἑξῆς. Καὶ
[4]	ἀθάνατον; Καὶ ὁρᾷς ὅτι πιεζόμενα	αὐτὰ	καὶ βασανιζόμενα τὰ ἐν τοῖς
[4]	ἀρχῆς, ὅσα ἠκούσαμεν καὶ ἔγνωμεν	αὐτά,	καὶ οἱ πατέρες ἡμῶν διηγήσαντο
[4]	τῷ δ´ ἀθανάτῳ κατὰ τὰ	αὐτὰ	καὶ ὡσαύτως ἔχειν. Οὐκ ἂν
[4]	ὅτι οὕτως ἐγράφη, ὥστε τροπολογεῖσθαι	αὐτὰ	κατὰ τὸν προηγούμενον νοῦν; Ὀλίγα
[4]	βούλωνται, ἀτεχνῶς φασι παισὶ νηπίοις	αὐτὰ	μεμυθολογῆσθαι. ~Ἀτοπωτάτην δὲ λέγει καὶ
[4]	ὅτι οὐδεὶς λόγος τεχνικὸς ὑπέστησεν	αὐτά,	οὐδ´ ἀπὸ νοῦ ἔχει τὴν
[4]	ταῦτα ὁ Κέλσος, ἐπεὶ οἴεται	αὐτὰ	παντί που δῆλα εἶναι καὶ
[4]	πάλιν ἐπιδημῆσαι τῷ βίῳ τὰ	αὐτὰ	ποιήσοντα, ἅπερ οὐχ ἅπαξ ἀλλ´
[4]	λόγου οἰκούμενον σῶμα καὶ ποιεῖν	αὐτὰ	πόρνης μέλη» μαθοῦσι δὲ ἤδη
[4]	καὶ ἄλλα πανουργότερα καὶ κινοῦσιν	αὐτὰ	πρὸς ὃ βούλονται, ὅτε βούλονται,
[4]	τὰ ἄλογα ζῷα καὶ παρ´	αὐτὰ	τὰ μαντικὰ ὑπεροχὴ καὶ οὐδαμῶς
[4]	καὶ ὅτι ἡ τοσαύτη περὶ	αὐτὰ	τέχνη οὐκ ἀπὸ τοῦ πρώτου
[4]	τῶν προφητῶν καὶ οὐκ ἀπιθάνως	αὐτὰ	τροπολογοῦντα, ὥσπερ ἐν τῷ καλουμένῳ
[4]	μᾶλλον Κέλσος καὶ οἱ τὰ	αὐτὰ	φρονοῦντες αὐτῷ ἀσεβοῦσιν εἰς τὸν
[4]	καὶ τὸν Φεραῖον Ἀλέξανδρον τὰ	αὐτὰ	ὠμοποιήσειν, τούς τε εἰς τὸν
[4]	ἐκείνοις δ´ αὐτίκα καὶ καθ´	αὑτὰ	ἡ φύσις ὅπλα δέδωκεν, εὐχερῶς
[4]	λέγοιτο, τὸν ὁμώνυμον τῷ Ἐπικουρείῳ.	Τοιαῦτα	γὰρ ἐχρῆν αὐτὸν ἀποφαινόμενον καὶ
[4]	νέους τὸν Ὅμηρον καὶ τοὺς	τοιαῦτα	γράφοντας ποιήματα. Ἀλλὰ Πλάτων μὲν
[4]	ὀφλεῖν, ἀνδρός, ὡς φής, ἐνθέου	τοιαῦτα	γράψαντος· Τὸν δὲ χολωσάμενος προσέφη
[4]	Ἢ Ἕλλησι μὲν ἔξεστι τὰ	τοιαῦτα	εἰς τὸν περὶ ψυχῆς ἀνάγειν
[4]	τῷ Μωϋσέως νόμῳ, καὶ τὰ	τοιαῦτα	ἐν τοῖς τοιούτοις κατατακτέον· Οὐκ
[4]	Ὅμηρος περὶ μὲν τοῦ προτέρου	τοιαῦτα·	Ἔνθ´ ἐφάνη μέγα σῆμα· δράκων
[4]	μή, ἐν προηγουμένῳ λόγῳ τὰ	τοιαῦτα	ἐξετασθήσεται. Θέλει οὖν διὰ καινοτέρας
[4]	ἀνθρώπων ἢ περὶ ἡμῶν τὰ	τοιαῦτα.	Ἔστω γὰρ ὑμᾶς πρῶτον λέγειν
[4]	καὶ πρόγνωσιν περὶ μελλόντων τὰ	τοιαῦτα	ἑτέροις προεδήλουν· οὔτ´ ἂν ἡ
[4]	Καὶ ἄλλα δ´ ἂν μυρία	τοιαῦτα	εὕροι τις παραδείγματα, παριστάντα ὅτι
[4]	οὖν τὸ ἀληθὲς οὐδεὶς συνετὸς	τοιαῦτα	ἱστόρησε, καὶ οὐδεὶς σοφὸς ἱερωτέρας
[4]	δὲ εἶναι καθαρὰ τὰ μὴ	τοιαῦτα.	Καὶ ἐν ἀκαθάρτοις παρὰ Μωϋσεῖ
[4]	τῶν μυρμήκων ὡς διαλεγομένων ἀλλήλοις	τοιαῦτα.	Καὶ μὲν δὴ καὶ ἀπαντῶντες
[4]	ἠθέλησέ γε προσποιήσασθαι ἀλληγορεῖσθαι τὰ	τοιαῦτα,	καίτοι γε ἐν τοῖς ἑξῆς
[4]	ἐκ πέτρας ἐξεληλυθέναι ἀναγεγραμμένου παραδόξως	τοιαῦτα	λέγει· Καὶ πάντες τὸ αὐτὸ
[4]	ἀνθρώποις λυσιτελὲς φορῶν ὁ λόγος	τοιαῦτα	λέγει· οὐ γὰρ ἐδέοντο οἱ
[4]	ἀκούσας τῶν ἐν ἡμῖν συνετῶν	τοιαῦτα	λεγόντων τάχα δὲ καὶ μὴ
[4]	ποδαπὸν πῦρ παραλαμβάνεται, ἵνα τὰ	τοιαῦτα	ξύλα» ἀναλωθῇ; Ἑκάστου» γάρ φησι
[4]	ὅτι πολλὰ μέν ἐστι τὰ	τοιαῦτα	παρὰ τοῖς μήτε Ἰουδαίοις μήτε
[4]	πέμπει τὸν υἱὸν αὐτοῦ, καὶ	τοιαῦτα	πάσχει; Εἴπερ οὖν Ἰουδαῖοι μετὰ
[4]	περὶ τῶν Ἀλωέως υἱῶν ἱστορούμενα	τοιαῦτα	περὶ τοῦ πύργου ἀναγεγραφέναι, λεκτέον
[4]	φρονήσας ἐνθέους γεγονέναι ἄνδρας τοὺς	τοιαῦτα	ποιήματα καταλελοιπότας· ὁ δὲ κρίνειν
[4]	Ἰουδαίοις ἐπ´ αὐτῷ τοσαῦτα καὶ	τοιαῦτα	πολλῷ ἤδη συμβεβηκέναι χρόνῳ. Θαρροῦντες
[4]	τῶν δογμάτων καὶ συγγραφεῖς τὰ	τοιαῦτα	τροπολογοῦσι, τί ἐστιν ἄλλο ὑπονοῆσαι
[4]	στερεοῦ τινος λάβηται» ~Ἑξῆς δὲ	τοιαῦτά	φησιν· Εἶτα κατακλυσμόν τινα καὶ
[4]	ὅτε μὲν βουλόμεθα, ἔχομεν τὰ	τηλικαῦτα	θηρία κατακεκλεισμένα, ὅτε δὲ χρῄζομεν
[4]	ἐν τοῖς λοιποῖς ζῴοις, ἀλλὰ	τοσαῦτα	ἄν, ὅσα καὶ ἐν ἀνθρώποις·
[4]	ἑξῆς ἦν τῷ μερίζοντι τὰ	τοσαῦτα	δημιουργήματα καὶ πολλοῖς διδόντι μετά
[4]	ποιότητας πεποίηκε, καὶ κατὰ συντυχίαν	τοσαῦτα	εἴδη φυτῶν καὶ δένδρων καὶ
[4]	ὅτι τοῦδε μὲν πέρι ἀπόχρη	τοσαῦτα·	καὶ εἴ τις ἐπὶ πλεῖον
[4]	καὶ τὸ Ἰουδαίοις ἐπ´ αὐτῷ	τοσαῦτα	καὶ τοιαῦτα πολλῷ ἤδη συμβεβηκέναι
[4]	τὸ ἀσθενὲς τῶν ὑποκειμένων φαμὲν	ταῦτα	ἀλλὰ καὶ ποιοῦμεν ἃ φαίνεται
[4]	ἐπιδιαμένουσιν. Ἐδύνατο γάρ τις καὶ	ταῦτα	ἀντὶ τοῦ σεμνολογεῖν καὶ ἀποδέχεσθαι
[4]	ἀρκεῖ πρὸς τὸν Κέλσον καὶ	ταῦτα	ἀποφηνάμενον ὅτι ψυχὴ μὲν θεοῦ
[4]	ἐν τοῖς κατὰ τὰ ὀνόματα	ταῦτα,	ἀφ´ ὧν γενεαλογοῦνται Ἰουδαῖοι, ὅτι
[4]	ὑπ´ αὐτοῦ βασιλεύεσθαι διεξαγωγῆς. ~Μετὰ	ταῦτα	βουλόμενος ἡμᾶς παραδεῖξαι μηδὲν παράδοξον
[4]	καὶ τετραπόδων καὶ ἑρπετῶν» ~Μετὰ	ταῦτα	βουλόμενος κατασκευάζειν ὅτι μηδὲν τῶν
[4]	τροφὰς κατεσκεύασεν, οὐδὲν θαυμαστόν· καὶ	ταῦτα	γὰρ τὰ ζῷα καὶ ἄλλοι
[4]	οὐ μᾶλλον ἡμῖν τοῖς ἀνθρώποις	ταῦτα	γίνεται πρὸς τροφὴν ἢ τοῖς
[4]	οὐ μόνον τὴν ἀρχαιότητα τῶν	ταῦτα	γραψάντων ἀλλὰ καὶ τὴν σεμνότητα
[4]	πᾶν ἔργον ἀγαθὸν ἡτοιμασμένον. Καὶ	ταῦτα	δ´ ἀναγκαίως ὑπολαμβάνω ἐκτεθεῖσθαι πρὸς
[4]	ὑπὲρ τοῦ γένους ἡμῶν καταβᾶσα.	Ταῦτα	δ´ ἐπιστάμενος ὁ θεῖος λόγος
[4]	ψυχάς· θεὸς γὰρ τοῦτ´ ἐβούλετο.	Ταῦτα	δ´ ἡμῖν εἰ καὶ ἐν
[4]	τὴν ἀρχὴν ὑποστάσης τῆς κακίας;	Ταῦτα	δ´ ἰδιώτας μὲν καὶ ἀσυνέτους
[4]	κατασκευάσει ἠρίον ἢ τάφον; Καὶ	ταῦτα	δὲ διὰ τὸ ὧν οὐδὲν
[4]	ἐστὶν ἐλάχιστα ἐπὶ τῆς γῆς,	ταῦτα	δέ ἐστι σοφώτερα τῶν σοφῶν·
[4]	θαυμάζειν ὡς ἐν μύθῳ φιλοσοφούμενα,	ταῦτα	δὲ μόνῃ τῇ λέξει τὴν
[4]	περὶ τοῦ θεοῦ ἡμῶν γραφαί.	Ταῦτα	δὲ νῦν ἑρμηνεύειν οὐκ ἀπαιτεῖ
[4]	αὐτῷ θείᾳ δυνάμει ἐπανορθοῦν; Καὶ	ταῦτα	δὲ πάντα εὐήθως λέγει. Ἀεὶ
[4]	ἢ πεφολίδωται ἢ ὠστράκωται. Καὶ	ταῦτα	δὲ πρὸς ἀπολογίαν ἡμῖν λελέχθω
[4]	τοὺς υἱοὺς τῶν ἀνθρώπων. Καὶ	ταῦτα	δὲ πρὸς τὴν Κέλσου ὑπόληψιν,
[4]	βασανιστοῦ πῦρ φέρων. Καὶ πρὸς	ταῦτα	δὲ φήσομεν ὅτι οὐκ οἶδ´
[4]	καὶ εἰς τὰς πόλεις εἰσελθεῖν.	Ταῦτα	δὲ Χρύσιππός φησιν ἐν τῇ
[4]	Καὶ γὰρ παρατετήρηται τοῖς περὶ	ταῦτα	δεινοῖς ὅτι αἱ ἐναργέστεραι προγνώσεις
[4]	Ἰσραήλ, τί ἐπιτελέσει ὁ θεός.	Ταῦτα	δὴ γινώσκοντες ἡμεῖς καὶ τὰ
[4]	θεὸς ὁ Ζεύς. Καὶ διὰ	ταῦτα	δὴ ἡμεῖς καὶ διὰ τοὺς
[4]	Χριστιανῶν πρὸς ἀλλήλους διαφερομένων. ~Πρὸς	ταῦτα	δὴ πυνθανόμεθα τῶν ἀποδεχομένων τὰ
[4]	αὐτοὶ κατασκευάζωμεν, οὐκέτι καλά ἐστι	ταῦτα	δόγματα; Καίτοι γε οἷς μέλει
[4]	τὰ ἄλογα ὑπεροχήν· καί φησι	ταῦτα·	Εἰ δέ τι καὶ ἐπὶ
[4]	τὸ παραστῆσαι τὰ νενοημένα τοῖς	ταῦτα	εἰρηκόσιν οὐ μόνον περὶ διαφορᾶς
[4]	χρήσιμοι. Ἐπεὶ δὲ παραλαμβάνει μετὰ	ταῦτα	εἰς τὸ κατασκευάσαι, ὡς οἴεται,
[4]	ταῦτα· Ἐπῆλθε δ´ αὐτοῖς καὶ	ταῦτα	ἐκείνων παρακούσασιν, ὅτι δὴ κατὰ
[4]	ἀλλὰ λόγον εἶναι τὸν εὑρίσκοντα	ταῦτα	ἐν τοῖς ζῴοις; Εἰ μὲν
[4]	πεπιστευκέναι περὶ αὐτῶν γραφαῖς, φησὶ	ταῦτα·	Ἐπῆλθε δ´ αὐτοῖς καὶ ταῦτα
[4]	φωστήρων καὶ ἀστέρων καὶ μετὰ	ταῦτα	ἐπὶ κητῶν μεγάλων καὶ πάσης
[4]	ὡς οἷόν τ´ ἦν, εἰς	ταῦτα	ἐπραγματευσάμεθα. ~Ἐπὰν δὲ φάσκῃ ὡς
[4]	ὅτι, εἰ καὶ διδῴη τις	ταῦτα	ἔργα εἶναι θεοῦ, οὐ μᾶλλον
[4]	ὁμόσε χωρεῖν τῷ Κέλσῳ κατὰ	ταῦτα,	ἐχρησάμην ἂν Σολομῶντος λέξει ἀπὸ
[4]	τὸ Τίς σοφὸς καὶ συνήσει	ταῦτα;	Ἢ συνετὸς καὶ ἐπιγνώσεται αὐτά;
[4]	πω εὕρηντο. Ἀλλ´ ἔστω καὶ	ταῦτα	ἡμῖν μὲν συνᾳδόντως αὐτῷ συγχωρεῖν
[4]	φήσαι ἂν καὶ τό· πάντα	ταῦτα	ἡμῖν τοῖς πιστεύουσιν ὁ θεὸς
[4]	ἀπαίδευτοι καὶ οὐ προακηκοότες πάλαι	ταῦτα	Ἡσιόδῳ καὶ ἄλλοις μυρίοις ἀνδράσιν
[4]	γνώσει πολλῶν ἐστι τὰ ὀνόματα	ταῦτα,	καθ´ ἡμᾶς μὲν οὐκ ἀμφίβολα,
[4]	λελέχθω. ~Ἆρα δὲ οὐ πολλῷ	ταῦτα,	καὶ μάλιστα ὅτε ὃν δεῖ
[4]	πρὸς τὸ μαντεύσασθαι καὶ μετὰ	ταῦτα	κατασκευάσαι περὶ τῆς τῶν ἀλόγων
[4]	ὑπερβεβηκότος. Ἀλλ´ ἡμεῖς οἱ τῷ	ταῦτα	κτίσαντι μόνῳ ἀνακείμενοι θεῷ Χριστιανοὶ
[4]	ἁρμόζει ἐν τούτοις πλεονάσαι. ~Μετὰ	ταῦτα	λέγει ὅτι οὔτε τὰ ὁρώμενα
[4]	δὲ περὶ τῶν Φίλωνος συγγραμμάτων	ταῦτα	λέγειν ἢ καὶ τῶν ἔτι
[4]	δῆλον ὅτι καὶ τούτοις φησὶ	ταῦτα	λέγεσθαι. Καὶ τί ἄτοπον ἐπὶ
[4]	οὖν παρὰ μὲν Ἕλλησιν ὑγιῶς	ταῦτα	λέγεται, καὶ οὐκ εὐκαταφρόνητος αὐτοῖς
[4]	ἀσεβής. Εἶτά φησιν ὅτι κἂν	ταῦτα	λέγῃς ἀνθρώποις φύεσθαι δῆλον δ´
[4]	σώματι τοῦ θεοῦ, ἐπεὶ καὶ	ταῦτα	λέγουσιν αἱ κατὰ τὸ ῥητὸν
[4]	δέχοιτο. Δοκεῖ δή μοι πρὸς	ταῦτα	λέλεχθαι τὰ δέοντα διηγησαμένῳ τὴν
[4]	Καὶ ἐπιφέρει γε πᾶσιν ὅτι	ταῦτα	μᾶλλον ἀνεκτά, σκωλήκων καὶ βατράχων,
[4]	ἤπερ κατὰ τὸ ἀληθές. Ἀλλὰ	ταῦτα	μὲν περὶ ἑτέρων ἀπολελογήσθω ἡμῖν.
[4]	ἁμαρτίαν ἐσόμενος. ~Ἐπεὶ δὲ μετὰ	ταῦτα	μὴ νοήσας τὰς περὶ θεοῦ
[4]	ἀμαθέσι καὶ ἀνοήτοις παρεξηγούμενοι, καὶ	ταῦτα	μηδὲ πώποτ´ ἐν πολλῷ τῷ
[4]	εἰς κορώνην μετείληφε καὶ οἴεται	ταῦτα	Μωϋσέα ἀναγεγραφέναι, ῥᾳδιουργοῦντα τὰ κατὰ
[4]	τῷ ἀγένητος ὑποτεθεῖσθαι. Ἀλλ´ οὐ	ταῦτα	νῦν πρόκειται ἀπαντῶσιν ἡμῖν πρὸς
[4]	παρὰ μόνοις Ἰουδαίοις εὑρισκομένης. ~Μετὰ	ταῦτα	ὁ Κέλσος ἐκτιθέμενος τὰ ἀπὸ
[4]	δὲ μὴ προκεῖσθαι ἐλέγχειν φησὶ	ταῦτα	ὁ Κέλσος, ἐπεὶ οἴεται αὐτὰ
[4]	ἐπιτρέψας τὰ καθ´ ἑαυτόν. ~Μετὰ	ταῦτα	ὁ Κέλσος ὁσίας ἕνεκεν μετὰ
[4]	κόσμου» Καὶ τάχα μὲν οὐ	ταῦτα,	ὅσα ἀνέγραψεν ὁ Κέλσος, ἄλλα
[4]	ἥκιστα ἡλίσκετο. Ὅρα δὲ πρὸς	ταῦτα	ὅτι, εἰ καὶ αἱροῦσιν ἄνθρωποι
[4]	τὸν εὐμενῶς ἐντυγχάνοντα, ὅτι πάντα	ταῦτα	οὐκ ἀσέμνως τροπολογεῖται· φέρε ἀντιπαραθῶμεν
[4]	σπαρασσομένου ὑπ´ αὐτῶν καὶ μετὰ	ταῦτα	πάλιν συντιθεμένου καὶ οἱονεὶ ἀναβιώσκοντος
[4]	ἔφα» ἢ ἄλλου οὑτινοσοῦν. ~Μετὰ	ταῦτα	πάλιν, ὡς σύνηθές ἐστιν αὐτῷ,
[4]	δεδωρῆσθαι· καὶ οὐχ ἑώρα ὅτι	Ταῦτα	πάντα τυπικῶς συνέβαινεν ἐκείνοις, ἐγράφη
[4]	γῆς Αἰγύπτου. Ἐξεθέμεθα δὲ καὶ	ταῦτα,	παραδεικνύντες ὅτι καὶ τὰ μηδὲ
[4]	δημιουργὸς οὐδ´ ἀετῷ οὐδὲ δελφῖνι	ταῦτα	πεποίηκεν, ἀλλὰ πάντα διὰ τὸ
[4]	σωματικὰς νομιζομένας πράξεις ζηλοῦν τῶν	ταῦτα	πεποιηκότων ἀλλ´ ὡς καλεῖν εἰώθασιν
[4]	ὀργῆς ἢ ἧς ἑαυτοῖς ἐθησαύρισαν	ταῦτα	πεπόνθασι, τῆς τοῦ θεοῦ κατ´
[4]	οὖν ἐκείνην τὴν πόλιν, ὅπου	ταῦτα	πέπονθεν Ἰησοῦς, ἄρδην ἀπολωλέναι καὶ
[4]	μετὰ γενεὰν ὅλην μίαν τοῦ	ταῦτα	πεπονθέναι ὑπ´ αὐτῶν τὸν Ἰησοῦν·
[4]	οὖν οὐχ ὁσίως οὐδὲ εὐαγῶς	ταῦτα	περὶ τοῦ θεοῦ θρυλοῦσιν εὔδηλον,
[4]	ᾔδει Κέλσος, ὅσῳ διαφέρει λόγῳ	ταῦτα	ποιεῖν τοῦ ἀλόγως καὶ φυσικῶς
[4]	τὴν οὐσίαν. Ὅλης δ´ εἰς	ταῦτα	πραγματείας χρεία· περὶ ἧς οὐκ
[4]	ἀνακεκραμένην κακίαν. Ἀλλὰ γὰρ ἀρκεῖ	ταῦτα	πρὸς τὸ ταῦτ´ αὐτοὺς ἐποίησεν
[4]	φάσκοντες· τί μᾶλλον ἀνθρώποις γίνεσθαι	ταῦτα	πρὸς τροφὴν ἢ τοῖς φυτοῖς
[4]	χρήσιμα δόγματα τῇ Χριστιανῶν κατὰ	ταῦτα	πρὸς φιλοσοφίαν συμφωνίᾳ, οὐδ´ ὅση
[4]	ἀκοήν. Καὶ δεῖ ὑπὲρ τοῦ	ταῦτα	σαφηνισθῆναι καὶ ἀπαντηθῆναι πρὸς τὰ
[4]	γράμμασι καὶ τῇ πατρίῳ διαλέκτῳ	ταῦτα	σεμνυνόντων καὶ διηγουμένων· πῶς οὖν
[4]	πῶμα πίθοιο. Πρὸς δὲ τὸν	ταῦτα	σεμνῶς ἀλληγοροῦντα, εἴτ´ ἐπιτυγχάνοντα ἐν
[4]	κατὰ πρόνοιαν ὡς ἀληθῶς ἐπικούρειος	ταῦτα	συμβαίνειν. Εἰ γὰρ οὐ μᾶλλον
[4]	ἦσαν πάντες νῦν ἐπιτελεῖσθαι. ~Μετὰ	ταῦτα	συνήθως ἑαυτῷ γελῶν τὸ Ἰουδαίων
[4]	εὑρίσκειν τὸ περὶ ἀληθείας τοῦ	ταῦτα	συντάξαντος βούλημα. Τοῦτον δὲ τὸν
[4]	ἐν τοῖς προφήταις εὕροις ἂν	ταῦτα	τὰ ζῷα εἰς παράδειγμα τῶν
[4]	βραχέος ὕμνησε θεολόγων θεοφιλέστερά ἐστι	ταῦτα	τὰ ζῷα. Καὶ ἐπεύξαιτό γ´
[4]	ἀνθρώπου σώματι, οὐδὲν διοίσει ἀλλήλων	ταῦτα	τὰ σώματα, δηλονότι οὐδὲν διοίσει
[4]	οὖν ἔχει δεῖξαι ἄλλως νενοῆσθαι	ταῦτα	τῷ ἀναγράψαντι, καὶ σωματικῶς δύναταί
[4]	πᾶσι τούτοις ἀνεκτὰ εἶναι μᾶλλον	ταῦτα	ὑπὸ σκωλήκων καὶ βατράχων λεγόμενα
[4]	ὡς περὶ ὅλου τοῦ γένους	ταῦτα	φάσκοντος τοῦ θείου λόγου. Καὶ
[4]	ὅτι ἆρ´ ἐὰν μὲν ἐκεῖνοι	ταῦτα	φάσκωσι, σεμνά ἐστι καὶ λόγου
[4]	τὸ δυνατὸν ἡμῖν λέλεκται. Μετὰ	ταῦτά	φησιν· Ἀλλ´ ὅπως μὴ περὶ
[4]	κακία γένηται ἐν αὐτῷ. ~Μετὰ	ταῦτά	φησιν ὁ Κέλσος· Τίς ἡ
[4]	ἀλλὰ κατὰ πρόνοιαν ἀνθρώπων ἕνεκεν	ταῦτα	χρὴ νομίζειν γεγονέναι. ~Ἑξῆς δὲ
[4]	γὰρ τὸ βιβλίον Παροιμίαι— ζητῶ	ταῦτα	ὡς αἰνίγματα. Ἔθος γὰρ τοῖς
[4]	υἱοῦ τοῦ θεοῦ· φέρε καὶ	ταῦτα,	ὡς οἷόν τε ἐστί, διὰ
[4]	φύεσθαι δῆλον δ´ ὅτι τὰ	φυτὰ	καὶ δένδρα καὶ πόας καὶ
[4]	ἀλλὰ τῇ συνέσει τῶν ἀνθρώπων	ἁλωτὰ	δέδωκεν εἶναι τὰ θηρία καὶ
[4]	τοὺς δικαίους εἰς χλεύην καὶ	γέλωτα	καὶ διασυρμὸν ἤνεγκεν ὁ σεμνὸς
[4]	ἐντυγχάνῃ, εὑρήσει ὅτι οὐδ´ ἐπὶ	γέλωτα	κινεῖ τὸ βιβλίον, ἐν ᾧ
[4]	εἰ μὴ τὰ Ἡσιόδου μᾶλλον	γέλωτα	μέλλει ὀφλεῖν, ἀνδρός, ὡς φής,
[4]	ἐφάνη μέγα σῆμα· δράκων ἐπὶ	νῶτα	δαφοινός, σμερδαλέος, τὸν δ´ αὐτὸς
[4]	παρ´ αὐτῷ καὶ ἐκύησε τὸν	Ἔρωτα.	Διὸ δὴ καὶ τῆς Ἀφροδίτης
[4]	Ἰωσὴφ οὐκ ἐνδόντος πρὸς τὸν	ἔρωτα	τῆς νομιζομένης δεσποίνης, πῇ μὲν
[4]	τόπου, ἐφ´ οὗ παγίδας καὶ	δίκτυα	ἄνθρωποι ἔστησαν κατ´ αὐτῶν, ἢ
[4]	τοιαύτας ἐπιμιξίας καὶ ὅπλα καὶ	δίκτυα,	ἄνθρωποι μὲν ὑπὸ θηρίων ἡρπάζοντο
[4]	τούτου μᾶλλον ἀρκεσθῆναι τῷ Αὐτὸς	ἔφα»	ἢ ἄλλου οὑτινοσοῦν. ~Μετὰ ταῦτα
[4]	καὶ Χριστιανῶν ἠλληγόρουν τὰ γεγραμμένα,	τάχα	ἂν πιθανόν τι λέγειν ὑπενοεῖτο
[4]	πρὸς τὰ θεῖα καὶ ἐπουράνια	τάχα	δὲ καὶ αὐτὸν τὸν ἐπὶ
[4]	ἐν ἡμῖν συνετῶν τοιαῦτα λεγόντων	τάχα	δὲ καὶ μὴ ἐπιστάμενος, πῶς
[4]	ἔργα πρὸς σωτηρίαν τῶν πόλεων.	~Τάχα	δὲ καὶ οἱ οἱονεὶ πόλεμοι
[4]	ἐπὶ τῇ τοῦ Ἰακὼβ ἀποδημίᾳ	τάχα	δὲ καὶ τὴν τοῦ Ἰακὼβ
[4]	πεπείσμεθα ἀναγκαίας εἶναι τῷ παντὶ	τάχα	δὲ καὶ τοῖς πεισομένοις αὐτὰς
[4]	οὐδὲ τῷ φιλοσοφήσαντι γνῶναι ῥᾴδιον,	τάχα	δὲ οὐδὲ τούτοις καθαρῶς αὐτὴν
[4]	Χριστὸς εἶναι λεγόμενος τοῦ θεοῦ.	~Τάχα	δέ τινων παρήκουσεν ὁ Κέλσος
[4]	Χριστιανῶν ἄλλα δύο βιβλία συντάξας,	τάχα	ἡμῖν φιλονεικῶν οὓς μὴ ἐφρόνει
[4]	Ἥλιος μὲν νύξ τε. Ἢ	τάχα	καὶ ὁ τραγικὸς ἀπὸ τοῦ
[4]	τῷ Ἰακώβ· πατρὸς δὲ λύπην,	τάχα	μὲν καὶ τὴν Ἰσαὰκ ἐπὶ
[4]	περὶ ὅλου τοῦ κόσμου» Καὶ	τάχα	μὲν οὐ ταῦτα, ὅσα ἀνέγραψεν
[4]	ὅτι πάντα ἡμῖν δουλεύειν τέτακται,	τάχα	μὲν οὐκ ἀκούσας τῶν ἐν
[4]	κατακλυσμοῖς καὶ ἐκπυρώσεσι καθαίρουσαν, καὶ	τάχα	οὐ τὰ ἐπὶ γῆς μόνον
[4]	οἱονεὶ πρὸς τὰ λογικὰ μίμημα,	τάχα	πρὸς δυσωπίαν τῶν λογικῶν, ἵν´
[4]	ἀποθανεῖται· ὑπὲρ γὰρ τοῦ ἀγαθοῦ	τάχα	τις καὶ τολμᾷ ἀποθανεῖν. Νυνὶ
[4]	τὰ δ´ ἄλογα καὶ τὰ	ἄψυχα	χορίου συγκτιζομένου τῷ παιδίῳ. Καὶ
[4]	ὅτι δι´ αὐτοὺς τὰ ἄλογα	ζῷα	δεδημιούργηται, καί φησιν ὅτι, εἴ
[4]	τοὺς ὄρνιθας καὶ τὰ λοιπὰ	ζῷα	εἰς μαντικήν, ἢ οἱ κινοῦντες
[4]	προφήταις εὕροις ἂν ταῦτα τὰ	ζῷα	εἰς παράδειγμα τῶν κακίστων παραλαμβανόμενα,
[4]	πρόνοιαν, συμφερόντως παρὰ τὰ ἄλογα	ζῷα	ἐνδεὲς ποιήσασαν τὸ λογικόν. Τὰ
[4]	φαντασίᾳ δ´ εὐσεβείας ἤτοι ἄλογα	ζῷα	ἢ ἀγάλματα σέβοντες ἢ καὶ
[4]	ἀλόγων, ἐπεὶ ἡμεῖς τὰ ἄλογα	ζῷα	θηρῶμέν τε καὶ δαινύμεθα, φήσομεν
[4]	αὐτὴν κεχωρηκέναι τὰ ἐπὶ γῆς	ζῷα,	καθαρὰ μὲν ἀνὰ τέσσαρα καὶ
[4]	θαυμαστόν· καὶ ταῦτα γὰρ τὰ	ζῷα	καὶ ἄλλοι τῶν φιλοσοφησάντων εἰρήκασι
[4]	ὄρνεις καὶ τὰ ἄλλα ἄλογα	ζῷα	καὶ ἐννοίας τοῦ θείου καὶ
[4]	θεολόγων θεοφιλέστερά ἐστι ταῦτα τὰ	ζῷα.	Καὶ ἐπεύξαιτό γ´ ἄν τις
[4]	τοῦ ἀνθρώπου παρὰ τὰ ἄλογα	ζῷα	καὶ παρ´ αὐτὰ τὰ μαντικὰ
[4]	ὄρνιθες ἄρα καὶ ὅσα ἄλλα	ζῷα	μαντικὰ ἐκ θεοῦ προγινώσκοντα διὰ
[4]	παραδείγματα, παριστάντα ὅτι οὐ τὰ	ζῷα	μέν ἐστιν ἐν ἑαυτοῖς ἔχοντα
[4]	τῶν ζῴων ἐνεργῆσαι τάδε τὰ	ζῷα.	~Ὅθεν εἴπερ ἄλλο τι Μωϋσέως
[4]	θείας ὁμιλίας εἶναι τὰ ἄλογα	ζῷα·	ὅπου γε καὶ τῶν ἀνθρώπων
[4]	οἱ μὲν μύρμηκες, ἅτε ἄλογα	ζῷα	τυγχάνοντες, οὐκ ἂν ἐπαρθεῖεν πρὸς
[4]	εἴπερ θεοφιλέστερά ἐστι τάδε τὰ	ζῷα	τῶν ἀνθρώπων, γένοιο μετ´ ἐκείνων
[4]	ὅτι, εἴπερ θεοφιλέστερα τάδε τὰ	ζῷα	τῶν ἀνθρώπων, δῆλον ὅτι καὶ
[4]	καὶ σοφώτερα ἀποδεῖξαι τὰ ἄλογα	ζῷα	τῶν ἀνθρώπων, κατασκευάσαι διὰ πλειόνων
[4]	τὸ ὅτι σοφώτερα τὰ ἄλογα	ζῷα	τῶν ἀνθρώπων, ψευδοποιοῦντες δὲ καὶ
[4]	οἷς καὶ θεοφιλέστερα τὰ ἄλογα	ζῷά	φησιν ἡμῶν καὶ τοῦ θείου
[4]	ὑπὲρ Αἰγυπτίους, τοὺς τὰ ἄλογα	ζῷα	ὡς θεοὺς προσκυνοῦντας, ἑαυτὸν ὑπέταξε
[4]	ὁ νοῦς, προηγουμένως μὲν τὸ	τὰ	λεγόμενα ἐν τῷ εὐαγγελίῳ ἀπολωλότα
[4]	~Χρὴ δ´ εἰδέναι ὅτι τὸ	τὰ	μέλλοντα προγινώσκειν οὐ πάντως θεῖόν
[4]	ἦν. Θαυμαστὸν δὲ καὶ τὸ	τὰ	τῶν νέων ὑπεκκαύματα, τὰς ἑταίρας,