Chapitre
[4]	ἀπὸ τῶν ὀρῶν πρὸς ἃ	ὁ	ποιμὴν ἔν τισι παραβολαῖς καταβεβηκέναι
[4]	οὐδὲν ἄλλο θεὸς νενόμιστο ἢ	ὁ	ἐπὶ πᾶσι, καὶ οὐδεὶς τῶν
[4]	Αὐτὸ τὸ γενησόμενον· καὶ τί	τὸ	πεποιημένον; Αὐτὸ τὸ ποιηθησόμενον» καὶ
[4]	εἴπατε ἡμῖν, ὦ οὗτοι, τίς	ὁ	Ἀβραὰμ καὶ πηλίκος ὁ Ἰσαὰκ
[4]	ἐγνωκότες ὅτι καθ´ ἑλλάδα φωνὴν	ὁ	Ἀδὰμ ἄνθρωπός ἐστι, καὶ ἐν
[4]	θνητὸν καὶ ψυχὴν ἀνθρωπίνην ἀναλαβὼν	ὁ	ἀθάνατος θεὸς λόγος δοκεῖ τῷ
[4]	ποιμαίνειν, οὐ παραστήσας, πῶς Γεσὲμ	ὁ	Αἰγυπτίων νομὸς ἄτιμός ἐστι. Τὴν
[4]	αὐτὰ ἔθηκεν ἐν μέρει κατηγορίας	ὁ	ἀληθῆ λόγον ἐπιγράψας τὸν οὐ
[4]	ἐλπίδι ὁ ἀροτριῶν ἀροτριᾶν, καὶ	ὁ	ἀλοῶν ἐπ´ ἐλπίδι τοῦ μετέχειν.
[4]	ἐγὼ ἐποίησα αὐτούς» καὶ τίς	ὁ	ἀνάλογον τοῖς ἀποδειχθησομένοις ἀπὸ τῆς
[4]	αὐτοῦ πνοὴν ζωῆς, καὶ ἐγένετο	ὁ	ἄνθρωπος εἰς ψυχὴν ζῶσαν» ὁ
[4]	οὐδὲν μυρμήκων ἢ μελισσῶν διαφέρει	ὁ	ἄνθρωπος παρὰ τῷ θεῷ, φησὶν
[4]	ὑπὸ μυρμήκων καὶ μελισσῶν δρώμενα;	Ὁ	ἀπ´ οὐρανοῦ δὴ ἐπὶ γῆν
[4]	νοῦν ἐχόντων ἐβούλετο γενέσθαι. Καὶ	ὁ	ἀπόστολος δὲ τοῦ Ἰησοῦ Παῦλος,
[4]	ἐγράφη ὅτι ὀφείλει ἐπ´ ἐλπίδι	ὁ	ἀροτριῶν ἀροτριᾶν, καὶ ὁ ἀλοῶν
[4]	ἦν ὁ Χριστός. Παριστὰς δὲ	ὁ	Ἀσὰφ ὅτι προβλήματα» καὶ παραβολαί»
[4]	δῆλον ἐκ τῶν εἰρημένων, τίς	ὁ	ἀσεβής. Εἶτά φησιν ὅτι κἂν
[4]	πρὸς τοὺς ἀνθρώπους. Ἅπερ καὶ	ὁ	Ἀσκραῖος ποιητὴς ἐννοῶν εἶπε· Ξυναὶ
[4]	τοῦ μετέχειν. Καὶ ἀλλαχοῦ φησιν	ὁ	αὐτός· Γέγραπται γὰρ ὅτι ἕνεκεν
[4]	ἔν τε τῷ Σὺ δὲ	ὁ	αὐτὸς εἶ» καὶ ἐν τῷ
[4]	αὐτούς, καὶ ἀλλαγήσονται. Σὺ δὲ	ὁ	αὐτὸς εἶ. Πλὴν ἀρκεῖ πρὸς
[4]	πῶς ὁ μὲν κόσμος ἀεὶ	ὁ	αὐτός ἐστι καὶ οὐκ ἀπαράλλακτος
[4]	οἴεται, τοὺς ἀκούοντας, αὐτὸς δέ,	ὁ	αὐχῶν εἶναι μὴ ἀμαθὴς μηδὲ
[4]	ἀλλὰ καὶ λογιζόμενα; Παραβαλέτω γὰρ	ὁ	βουλόμενος ἄλλην ὁδόν, ἐπιστρέφουσαν ἅμα
[4]	τῶν τὰ φοινικικὰ πραγματευσαμένων· καὶ	ὁ	βουλόμενός γε ἀναγνώτω τὰ Φλαυΐου
[4]	δὴ τὸ λεγόμενον ὡς ψεῦδος	ὁ	βουλόμενος, εἰ μὴ ἀνάστατον τὸ
[4]	περὶ τούτων ἀμφισβητοῦσι. Δεικνύτω γὰρ	ὁ	βουλόμενος, τίνες οἱ ἐπιδικαζόμενοι καὶ
[4]	μεμηνὼς οὐδεὶς φίλος τῷ θεῷ·	ὁ	γὰρ ἀπολογησάμενός φησιν οὐχ ὑπὲρ
[4]	ἀλλὰ καὶ παρὰ τοὺς ἐλέφαντας.	Ὁ	γὰρ βλέπων ἀπ´ οὐρανοῦ ἐν
[4]	ἂν εἶεν ὡς πρὸς θεόν·	ὁ	γὰρ λόγος τὴν ἀρχὴν ἔχων
[4]	ἐκείνων ἐπικράτειαν. ~Οὐχ ὁρῶν δ´	ὁ	γεννάδας, ὅσων φιλοσόφων, τὴν πρόνοιαν
[4]	ἦλθε πάντων ἀνθρώπων» ~Μετὰ ταῦθ´	ὁ	γενναιότατος Κέλσος οὐκ οἶδ´ ὁπόθεν
[4]	στῆθος παρὰ δειρήν, ἰδνωθεὶς ὀπίσω·	ὁ	δ´ ἀπὸ ἕθεν ἧκε χαμᾶζε,
[4]	καὶ ὁ ποιητὴς λέγει τό·	Ὁ	δ´ ἐπέπταρεν εὐχομένοιο, διὸ καὶ
[4]	ἔθνεσι τὴν θεοσέβειαν ταύτην κηρυχθήσεσθαι;	Ὁ	δ´ Ἰησοῦς τὸ Ἀρθήσεται ἀφ´
[4]	ὀνύχεσσι πέλωρον, ζωόν, ἔτ´ ἀσπαίροντα·	ὁ	δ´ οὔπω λήθετο χάρμης. Κόψε
[4]	ἐστίν, ἥτις ἐστὶ μήτηρ ἡμῶν»	Ὁ	δὲ βουλόμενος λαβεῖν τὴν πρὸς
[4]	ὁ μὲν ἀετὸς ἦν μαντικός,	ὁ	δὲ δράκων, ἐπεὶ καὶ τούτῳ
[4]	τῆς παιδίσκης κατὰ σάρκα γεγέννηται,	ὁ	δὲ ἐκ τῆς ἐλευθέρας διὰ
[4]	ὁ ἄνθρωπος εἰς ψυχὴν ζῶσαν»	ὁ	δὲ κακοήθως διασύρειν βουλόμενος τὸ
[4]	ἄνδρας τοὺς τοιαῦτα ποιήματα καταλελοιπότας·	ὁ	δὲ κρίνειν μᾶλλον Πλάτωνος δυνάμενος,
[4]	τὸ τοῖς αὐτοῖς δύνασθαι περιπεσεῖν·	ὁ	δὲ τὰ τραύματα» τῶν ψυχῶν
[4]	δειπνήσειαν. Κἀκείνη μὲν θεία ἦν·	ὁ	δὲ τηλικοῦτος Ὀδυσσεύς, ὁ τῆς
[4]	καὶ παραδοξοτέρων ὡς οὐ πεπλασμένων,	ὁ	δὲ τοὐναντίον πεποίηκε καὶ τὰ
[4]	κάμνοντα ἴδωσιν, ἐπιλαμβάνωνται; Ἐρεῖ γὰρ	ὁ	δεόμενος τῆς διὰ λόγου παιδεύσεως
[4]	ὕλην δεκτικὴν εἶναι ποιοτήτων, ὧν	ὁ	δημιουργὸς βούλεται, πάντες οἱ πρόνοιαν
[4]	τῆς φυσικῆς αὐτοῦ συνέσεως κατεσκεύασεν	ὁ	δημιουργός. Καὶ εἰς ἄλλα μὲν
[4]	ἡμεῖς δ´ ἐροῦμεν· οὐ λέοντι	ὁ	δημιουργὸς οὐδ´ ἀετῷ οὐδὲ δελφῖνι
[4]	δύναται; Ἀλλὰ καὶ οὐκ ἂν	ὁ	διδάσκων λόγος ἡμᾶς μηδαμῶς ὀργίζεσθαι
[4]	ἐλεγχθείη ἄν; Οὐκ ἂν γὰρ	ὁ	δράκων ὢν μαντικὸς οὐκ ἐφυλάξατο
[4]	τῶν γλωσσῶν σύγχυσιν» περὶ ἧς	ὁ	δυνάμενος εὐκαιρότερον διηγήσεται, ἐπὰν τὸ
[4]	ἄλληλα ἱεράς τινας. Νυνὶ δ´	ὁ	ἐγκαλῶν ἡμῖν ὅτι πιστεύομεν τῷ
[4]	διδάσκειν ἐπηγγέλλετο· εἰ μὴ ἄρα	ὁ	ἐγκαλῶν τοῖς ψιλὴν πίστιν ἐπαγγελλομένοις
[4]	καθ´ ἧς οὐ λέγεται. Καὶ	ὁ	ἐκβαλλόμενος δὲ ἐκ τοῦ παραδείσου
[4]	καὶ οὐδὲ δεῖται μακροῦ λόγου	ὁ	ἔλεγχος. Καὶ δοκεῖ γε ἀκριβῶς
[4]	τὸν τῶν ἀνθρώπων βίον, κἂν	ὁ	ἐν ἀρχῇ πρὸς τὸν θεὸν»
[4]	τοῦ ἀετοῦ ληφθῆναι. Φησὶ γὰρ	ὁ	ἐν ποιήσει θαυμαστὸς Ὅμηρος περὶ
[4]	τῆς Ἑβραίων φωνῆς. ~Καὶ ὅρα	ὁ	ἐντυγχάνων τῇ Κέλσου γραφῇ εἰ
[4]	ἡμᾶς τοῖς δουλεύουσιν ἡμῖν ζῴοις·	Ὁ	ἐξανατέλλων χόρτον τοῖς κτήνεσι καὶ
[4]	ὁπότερόν ἐστι βέλτιον παραδέξασθαι, ὅτι	ὁ	ἐπὶ πᾶσι θεὸς καὶ ὁ
[4]	ὅτι ἆρα, ὦ οὗτος, οἶδεν	ὁ	ἐπὶ πᾶσι θεὸς τὰ ἐν
[4]	δὲ κρίνειν μᾶλλον Πλάτωνος δυνάμενος,	ὁ	ἐπικούρειος Κέλσος, εἴ γε οὗτός
[4]	τῆς Ἀφροδίτης ἀκόλουθος θεράπων γέγονεν	ὁ	Ἔρως, γεννηθεὶς ἐν τοῖς ἐκείνης
[4]	Πόρου καὶ Πενίας υἱὸς ὢν	ὁ	Ἔρως ἐν τοιαύτῃ τύχῃ καθέστηκε.
[4]	Εἰ μὲν γὰρ λόγος ἦν	ὁ	εὑρίσκων, οὐκ ἂν ἀποτεταγμένως τόδε
[4]	ἡ Ἥρα καὶ ὁ θεὸς	ὁ	Ζεύς. Καὶ διὰ ταῦτα δὴ
[4]	θεοῖσι καταθνητοῖς τ´ ἀνθρώποις" ~Καὶ	ὁ	θεῖος δὲ κατὰ Μωϋσέα λόγος
[4]	ἡμῶν καταβᾶσα. Ταῦτα δ´ ἐπιστάμενος	ὁ	θεῖος λόγος πολλὰ πολλαχοῦ λέγει
[4]	τὰ ἑξῆς τραπησόμεθα. Φησὶ δὴ	ὁ	θεῖος λόγος τὸν θεὸν ἡμῶν
[4]	ἐν τῷ κατεπᾴδειν δαίμονας τῷ	ὁ	θεὸς Ἀβραὰμ καὶ ὁ θεὸς
[4]	οὐδὲν καινὸν ἀλλὰ πάλαι δεδογμένα.	Ὁ	θεὸς ἀγαθός ἐστι καὶ καλὸς
[4]	οὐράνιον φορὰν ἡμῖν μάλιστα πεποίηκεν	ὁ	θεός. Ἀλλ´ εἴ τις, ὡς
[4]	ἐβουλήθη δικαιῶσαι τὸν ἀνθρώπων βίον	ὁ	θεός, ἀλλὰ καὶ ἀεὶ ἐπεμελήθη
[4]	ὑπέβαλε τοὺς ἀνθρώπους τοῖς θηρίοις	ὁ	θεός, ἀλλὰ τῇ συνέσει τῶν
[4]	ἐν ταῖς θείαις γραφαῖς καταβαίνειν	ὁ	θεός, ἀνάλογον νοεῖται τῇ οὑτωσὶ
[4]	σάρκα» καὶ ὅτι ἀγαθὸς ὢν	ὁ	θεὸς ἀνατέλλει» τὸν ἥλιον αὐτοῦ
[4]	νῦν ἆρα μετὰ τοσοῦτον αἰῶνα	ὁ	θεὸς ἀνεμνήσθη δικαιῶσαι τὸ ἀνθρώπων
[4]	Νῦν ἆρα μετὰ τοσοῦτον αἰῶνα	ὁ	θεὸς ἀνεμνήσθη δικαιῶσαι τὸν ἀνθρώπων
[4]	λέγει κύριος» τροπολογοῦμεν. Καταβαίνει γὰρ	ὁ	θεὸς ἀπὸ τοῦ ἰδίου μεγέθους
[4]	τῶν ἀνθρώπων ἐποίησε τοῖς ἁμαρτήσασιν	ὁ	θεός, ἀπόρρητόν τινα καὶ μυστικὸν
[4]	ὅτι ἐπέγνωσαν τὸν θεόν, ἐπεὶ	Ὁ	θεὸς αὐτοῖς ἐφανέρωσεν» εἰ καὶ
[4]	θανάτου δὲ σταυροῦ. Διὸ καὶ	ὁ	θεὸς αὐτὸν ὑπερύψωσε καὶ ἐχαρίσατο
[4]	ἀδελφῶν σου. Βουληθεὶς δέ ποτε	ὁ	θεὸς δι´ οἰωνοσκόπου ἀποτρέψαι ἀπὸ
[4]	πρὸς θεὸν βλέπουσι. Καὶ ἐπεὶ	ὁ	θεὸς ἐβούλετο κρατῆσαι ἐν τοῖς
[4]	γεγραμμένα, διεχλεύασε καὶ τὸ Ἐπέβαλεν	ὁ	θεὸς ἔκστασιν ἐπὶ τὸν Ἀδάμ,
[4]	αὐτοῦ λέγοντος· Ἀλλὰ γὰρ ἀγνοούμενος	ὁ	θεὸς ἐν ἀνθρώποις καὶ παρὰ
[4]	ὠνόμασεν οὐδ´ ὡς πεφυτευκέναι λέγεται	ὁ	θεὸς» ἐν Ἐδὲμ κατ´ ἀνατολὰς»
[4]	τί δήποτε τὸ μὲν ἐποίησεν	ὁ	θεὸς» ἐπ´ οὐρανοῦ καὶ γῆς
[4]	οὐδὲ διὰ χρόνου πρὸς ἑαυτὸν	ὁ	θεὸς ἐπιστρέφει, οὐδ´ ἀνθρώπων ἕνεκα
[4]	ἀνθρώπου τιμιώτερα, καὶ ἀνέγνωμεν ὅτι	Ὁ	θεὸς ἔστη ἐν συναγωγῇ θεῶν»
[4]	παρακουσάντων λόγου ὑγιοῦς, φάσκοι, ὅτι	ὁ	θεός ἐστιν, εἶτα μετ´ ἐκεῖνον
[4]	ἡμᾶς ποιεῖ σκώληξι, φάσκουσιν ὅτι	ὁ	θεός ἐστιν, εἶτα μετ´ ἐκεῖνον
[4]	τινων παρήκουσεν ὁ Κέλσος ὅτι	ὁ	θεός ἐστιν, εἶτα μετ´ ἐκεῖνον
[4]	ἡμῖν πλημμελοῦσιν, ἀφίξεται πρὸς ἡμᾶς	ὁ	θεὸς ἢ πέμψει τὸν υἱὸν
[4]	πρὸς ὃ ὑμεῖς φατε, ὡς	ὁ	θεὸς ἡμῖν δέδωκεν αἱρεῖν τὰ
[4]	οἱ παραπλήσιοι αὐτῷ βούλονται, μετεμορφώθη»	ὁ	θεὸς ἡμῶν καὶ εἰς τὸ
[4]	τὸ ἀπὸ κακίας πραττόμενον; Οὐκοῦν	ὁ	θεὸς ἡμῶν πῦρ καταναλίσκον» ἐστίν,
[4]	καὶ ὁ θεὸς Ἰσαὰκ καὶ	ὁ	θεὸς Ἰακὼβ ἀλλὰ γὰρ σχεδὸν
[4]	τὴν ἀνθρωπίνην σύνεσιν γυμνάζεσθαι βουλόμενος	ὁ	θεός, ἵνα μὴ μένῃ ἀργὴ
[4]	θεῷ φίλος, οὔτε φοβεῖταί τινα	ὁ	θεός, ἵνα πλανήσας κίνδυνον διαφύγῃ.
[4]	προμηθούμενος. Οὐ φοβεῖται δέ τινας	ὁ	θεός, ἵνα πλανήσας τοὺς ἐπιβουλεύοντας
[4]	τῷ ὁ θεὸς Ἀβραὰμ καὶ	ὁ	θεὸς Ἰσαὰκ καὶ ὁ θεὸς
[4]	ὅτι αὐτὸς κάτεισι πρὸς ἀνθρώπους	ὁ	θεός· καὶ οἴεται ἀκολουθεῖν τούτῳ
[4]	ὅτι Ἀγαπᾷ πάντα τὰ ὄντα	ὁ	θεὸς καὶ οὐδὲν βδελύσσεται ὧν
[4]	ὅτι τὴν οὐράνιον φορὰν ἀπολιπὼν	ὁ	θεὸς καὶ τὴν τοσαύτην γῆν
[4]	τὰ περὶ ἐκπυρώσεως εἰρηκέναι ὅτι	ὁ	θεὸς καταβήσεται δίκην βασανιστοῦ πῦρ
[4]	ἐποίησεν ἐσφαλμένῃ δόξῃ λέγειν ὅτι	ὁ	θεὸς καταβήσεται δίκην βασανιστοῦ πῦρ
[4]	ἐποίησεν ἐσφαλμένῃ δόξῃ λέγειν ὅτι	ὁ	θεὸς καταβήσεται δίκην βασανιστοῦ πῦρ
[4]	εἰς τὴν διάταξιν τοῦ παντὸς	ὁ	θεός, κατατάσσων αὐτοὺς εἰς χρείαν
[4]	Σάμον γραφῇ ἡ Ἥρα καὶ	ὁ	θεὸς ὁ Ζεύς. Καὶ διὰ
[4]	ὁ θεὸς τῶν Ἑβραίων καὶ	ὁ	θεὸς ὁ καταποντώσας ἐν τῇ
[4]	τὰ ἐπ´ αὐτῆς φυόμενα, οὕτως	ὁ	θεὸς οἱονεὶ ἐνιαυτούς τινας, ἵν´
[4]	τὴν ἑαυτοῦ ἀγάπην εἰς ἡμᾶς	ὁ	θεός, ὅτι ἔτι ἁμαρτωλῶν ὄντων
[4]	ἐθέλω διδάξαι τὴν φύσιν, ὅτι	ὁ	θεὸς οὐδὲν θνητὸν ἐποίησεν· ἀλλὰ
[4]	εἰδὼς τὰ ἐν ἀνθρώποις πάντα	ὁ	θεὸς οὐκ ἐπανορθοῖ οὐδὲ θείᾳ
[4]	ὁμοίωσιν» καὶ ὅτι ἀναγέγραπται εἰρηκέναι	ὁ	θεός· Ποιήσωμεν ἄνθρωπον κατ´ εἰκόνα
[4]	πάντα ταῦτα ἡμῖν τοῖς πιστεύουσιν	ὁ	θεὸς προδεδήλωκε καὶ κατήγγειλεν. ~Ἐπεὶ
[4]	καὶ φάσκουσιν ὅτι πάντα ἡμῖν	ὁ	θεὸς προδηλοῖ καὶ προκαταγγέλλει, καὶ
[4]	ἀνθρώπων ἐπιδεικτιῶντας; Οὐ γὰρ ἐπιδεικτιᾷ	ὁ	θεὸς πρὸς ἡμᾶς, βουλόμενος ἡμᾶς
[4]	τι ἐνδεῶς καὶ ἀτεχνότερον δημιουργήσας	ὁ	θεὸς προσάγει διόρθωσιν τῷ κόσμῳ,
[4]	δὲ οὐχ οὕτως ἔδωκε κύριος	ὁ	θεός σου» εἶθ´ ἑξῆς φησι·
[4]	φησι· Προφήτην ἀναστήσει σοι κύριος	ὁ	θεός σου ἐκ τῶν ἀδελφῶν
[4]	Τὰ γὰρ ἔθνη, οὓς κύριος	ὁ	θεός σου ἐξολοθρεύσει ἀπὸ προσώπου
[4]	οὕτω λέλεκται· Ἐτροποφόρησέ σε κύριος	ὁ	θεός σου, ὡς εἴ τις
[4]	ἐθνῶν δαιμόνια» καὶ ἀνέγνωμεν ὅτι	Ὁ	θεὸς» στὰς ἐν συναγωγῇ θεῶν
[4]	οὖν διὰ καινοτέρας διορθώσεως ἀεὶ	ὁ	θεὸς τὰ σφάλματα ἀναλαμβάνειν. Εἰ
[4]	καὶ τῷ Ἰσραήλ, τί ἐπιτελέσει	ὁ	θεός. Ταῦτα δὴ γινώσκοντες ἡμεῖς
[4]	πρὸς Ἀθηναίους δημηγορίᾳ ἐδίδαξε. Κἂν	ὁ	θεὸς τοίνυν τῶν ὅλων τῇ
[4]	τρέφειν ἀνθρωπίνην ψυχὴν λόγου δύναμιν	ὁ	θεὸς τοῖς ἀνθρώποις ἑκάστῳ κατ´
[4]	καὶ ὁμοίωσιν ἡμετέραν» ἐποίησε δ´	ὁ	θεὸς τὸν ἄνθρωπον κατ´ εἰκόνα»
[4]	βιβλίων παραλαμβάνομεν. Ἀλλὰ γὰρ καὶ	ὁ	θεὸς τοῦ Ἰσραὴλ καὶ ὁ
[4]	οὕτως λεγόμενον· Ὥστε ταύτῃ γε	ὁ	θεὸς τοὺς ἀνθρώπους μᾶλλον τοῖς
[4]	πάντα εὐήθως λέγει. Ἀεὶ γὰρ	ὁ	θεὸς τῷ ἑαυτοῦ λόγῳ, κατὰ
[4]	ὁ θεὸς τοῦ Ἰσραὴλ καὶ	ὁ	θεὸς τῶν Ἑβραίων καὶ ὁ
[4]	καὶ χόρτον» καὶ καλάμην» καταναλίσκει	ὁ	θεὸς ὡς πῦρ. Ἐποικοδομεῖν» γοῦν
[4]	ὅτι ἤτοι ὡς ἀληθῶς μεταβάλλει	ὁ	θεός, ὥσπερ οὗτοί φασιν, εἰς
[4]	ἀπὸ ἑνὸς ἀνθρώπου δεδύνηται κωλῦσαι	ὁ	θεός, ὥστε κἂν ἕνα τινὰ
[4]	Ἰσαὰκ καὶ ποίας δυνάμεως γέγονεν	ὁ	Ἰακώβ, ὡς τὴν θεὸς προσηγορίαν
[4]	εἰς κακοδαιμονίαν ἔρχεσθαι. Καίτοι γε	ὁ	ἰατρὸς ὁρῶν τὰ δεινὰ καὶ
[4]	θεός. Ἀλλ´ εἴ τις, ὡς	ὁ	Ἰησοῦς ἐδίδαξε, καθαρός ἐστι τῇ
[4]	ὑπὲρ ἁμαρτωλῶν λέγεται πάντα ἀναδεδέχθαι	ὁ	Ἰησοῦς, ἵν´ αὐτοὺς ἀπαλλάξῃ» τῆς
[4]	τῷ θεῷ ἑαυτούς, ἐπιδεδημηκέναι κεκήρυκται	ὁ	Ἰησοῦς, πατρίῳ τινὶ τοῖς λόγοις
[4]	κατακλυσμῷ καθήραντι τὴν γῆν, ὡς	ὁ	Ἰουδαίων καὶ Χριστιανῶν βούλεται λόγος,
[4]	τίς ὁ Ἀβραὰμ καὶ πηλίκος	ὁ	Ἰσαὰκ καὶ ποίας δυνάμεως γέγονεν
[4]	τὸν δεύτερον κατ´ Αἰγυπτίων θρόνον	ὁ	Ἰωσήφ. Τί οὖν ἄτοπον εἶχεν
[4]	τὰ ἐν οὐρανῷ ἀλλὰ καὶ	ὁ	κατά τινας σκηνικὸς φιλόσοφος καὶ
[4]	τὰ τέκνα ἀφανίσειν, οὔτ´ ἂν	ὁ	κατὰ τὸν αὐτὸν ποιητὴν δράκων
[4]	εἴ γε οὗτός ἐστι καὶ	ὁ	κατὰ Χριστιανῶν ἄλλα δύο βιβλία
[4]	τῶν Ἑβραίων καὶ ὁ θεὸς	ὁ	καταποντώσας ἐν τῇ ἐρυθρᾷ θαλάσσῃ
[4]	μὲν οὐ ταῦτα, ὅσα ἀνέγραψεν	ὁ	Κέλσος, ἄλλα δέ τινα ἰδιωτικὰ
[4]	καὶ πλανήτας ἀνθρώπους ὑπείληφεν εἶναι	ὁ	Κέλσος, ἀναισχύντως ἐπιχειροῦσιν ἑαυτοὺς καὶ
[4]	ἀποτρέψαι τὸ ὅσον ἐφ´ ἑαυτῷ	ὁ	Κέλσος ἀπὸ τοῦ τοῖς βαρουμένοις
[4]	δὲ καὶ ποταπὴν ἐπανόρθωσιν βουλόμενος	ὁ	Κέλσος γενέσθαι ἐπηπόρησε λέγων· Ἆρ´
[4]	οἴεται, ἀπὸ τῶν γραφῶν μύθων	ὁ	Κέλσος. Ἐγὼ δ´ οἶδα καὶ
[4]	ἡ ψυχὴ τί ποιήσει, λεγέτω	ὁ	Κέλσος· εἰ δὲ διαστρέφων τὴν
[4]	ἐν καθαραῖς ψυχαῖς; Οὐδαμῶς οὖν	ὁ	Κέλσος εἶδε τὸ βούλημα τῶν
[4]	μόνοις Ἰουδαίοις εὑρισκομένης. ~Μετὰ ταῦτα	ὁ	Κέλσος ἐκτιθέμενος τὰ ἀπὸ τῆς
[4]	ἐν ταῖς γραφαῖς λέξεις διασύρει	ὁ	Κέλσος ἐν αἷς ὀργῆς λέγονται
[4]	οἱ μὴ εἰπόντες ἂν ἅπερ	ὁ	Κέλσος ἐξέθετο λέγων· Οἶδε μέν,
[4]	ἂν πιθανόν τι λέγειν ὑπενοεῖτο	ὁ	Κέλσος· ἐπεὶ δ´ αὐτοὶ οἱ
[4]	μὴ προκεῖσθαι ἐλέγχειν φησὶ ταῦτα	ὁ	Κέλσος, ἐπεὶ οἴεται αὐτὰ παντί
[4]	τέλεον ἐγκατελείφθησαν. ~Ἑξῆς δὲ τούτοις	ὁ	Κέλσος ἐπιτρέχων τὰ ἀπὸ τῆς
[4]	οἰωνοῖς μάχονται καί, ὥς φησιν	ὁ	Κέλσος, θείαν φύσιν ἔχοντες οἱ
[4]	καιρῷ αὐτῶν ζητηθήσεται» ~Ἑξῆς τούτοις	ὁ	Κέλσος, θέλων μὴ μᾶλλον ἡμῖν
[4]	λόγῳ. Εἰ μὴ ἄρα ἐνταῦθα	ὁ	Κέλσος θλιβόμενος ἀποπηδήσεται μὲν ἀπὸ
[4]	τῷ κόσμῳ· ὧν παρακηκοέναι λέγει	ὁ	Κέλσος Ἰουδαίους καὶ Χριστιανοὺς καὶ
[4]	Ἅμα γὰρ πρὸς ἀμφοτέρους ἱστάμενος	ὁ	Κέλσος, Ἰουδαίους μὲν ἀρνουμένους γεγονέναι
[4]	ἄρα διὰ τούτων λεληθότως βούλεται	ὁ	Κέλσος— καὶ γὰρ ἐν πολλοῖς
[4]	ἢ ἄλλως λέγηται, συκοφαντεῖ ἡμᾶς	ὁ	Κέλσος καὶ ἐπὶ τούτοις. Ἐλέγομεν
[4]	ἀρετῇ γεγενημένου. Ὅθεν οὐχ, ὡς	ὁ	Κέλσος καὶ οἱ παραπλήσιοι αὐτῷ
[4]	κατωτέρω. ~Οὐκ οἶδα δ´ ὅπως	ὁ	Κέλσος καὶ ὅρκου ἐλεφάντων ἤκουσε,
[4]	ὅπερ ἡμῖν καὶ Ἰουδαίοις προσάγει	ὁ	Κέλσος καὶ πρὸς αὐτόν· ὅτι
[4]	πραθέντα πεποιηκέναι ἃ οὐδὲ παρέστησεν	ὁ	Κέλσος. Καὶ τὸν ἀναγνωρισμὸν δὲ
[4]	παραβάλλοιτο. ~Δοκεῖ δέ μοι παρακηκοέναι	ὁ	Κέλσος καὶ τοῦ Ποιήσωμεν ἄνθρωπον
[4]	πλείστων σκώληκες. Οἴεται δὲ τοῦτο	ὁ	Κέλσος κατασκευαστικὸν εἶναι τοῦ μηδὲν
[4]	θεοῦ πρὸς τὸν ἄνθρωπον παραγγέλμασιν	ὁ	Κέλσος κωμῳδεῖ, μῦθόν τινα παραπλήσιον
[4]	Ἐληλέγχθω οὖν καὶ διὰ τούτων	ὁ	Κέλσος μάτην ἡμᾶς διαβάλλων· ἐληλέγχθω
[4]	δὲ καὶ ἅπερ ἑξῆς φησιν	ὁ	Κέλσος μετὰ μεγάλης ἐπαγγελίας τοῦτον
[4]	ἐν μοίρᾳ κατηγορίας καὶ φλυαρίας	ὁ	Κέλσος, μὴ παραστήσας λόγῳ ὃ
[4]	καὶ μεταβάλλεσθαι τὰ τῇδε, ὡς	ὁ	Κέλσος οἴεται, λέγων· Εἰ γὰρ
[4]	τὰ μὴ ἐσφαλμένα. ~Προσδιατρίβων δ´	ὁ	Κέλσος οἷς οὐ νενόηκεν αἴτιος
[4]	αἰσθάνονται τοῦ θεοῦ ἤ, ὡς	ὁ	Κέλσος ὀνομάζει, τῶν θεῶν· δηλονότι
[4]	τὰ καθ´ ἑαυτόν. ~Μετὰ ταῦτα	ὁ	Κέλσος ὁσίας ἕνεκεν μετὰ πάσης
[4]	τοῖς ἀγριωτάτοις; Σαφῶς οὖν λεγέτω	ὁ	Κέλσος ὅτι ἡ τοσαύτη τῶν
[4]	θεοῦ. ~Τάχα δέ τινων παρήκουσεν	ὁ	Κέλσος ὅτι ὁ θεός ἐστιν,
[4]	ἐγνωκέναι. ~Ἔτι δὲ ἐπεί φησιν	ὁ	Κέλσος ὅτι ψυχὴ μὲν θεοῦ
[4]	ἔθνους, μὴ πάντῃ μὲν ἠγνοηκέναι	ὁ	Κέλσος οὐ μὴν σαφῶς ἐκτεθεῖσθαι,
[4]	ζῴων εἶναι τῶν ἡμετέρων ἱερωτέρας	ὁ	Κέλσος οὐ τοῖς τυχοῦσιν ἀνατίθησι
[4]	δ´ ἀδεκάστως ἀνεγνώκει τὴν γραφὴν	ὁ	Κέλσος, οὐκ ἂν εἶπεν οὐχ
[4]	αὐτὴν κρατῆρος γεγονέναι λέγουσι, δεικνύτω	ὁ	Κέλσος οὐκ ἐξ ὕλης ἀποίου
[4]	εὐσεβείας τῶν ἀλόγων ζῴων ἱστάμενος	ὁ	Κέλσος παραλαμβάνει τὸ ἀράβιον ζῷον,
[4]	ἐπιτελούμενον. ~Ἔθηκε δέ τινα λόγον	ὁ	Κέλσος περὶ τῶν κακῶν τοιοῦτον,
[4]	καὶ τῆς ἑαυτοῦ. ~Εἰπὼν δ´	ὁ	Κέλσος περὶ τῶν μελισσῶν, ἵνα
[4]	ἐχθρούς, τὸν αὐτὸν τρόπον καὶ	ὁ	Κέλσος συγχυθεὶς τὸν λογισμὸν οὐχ
[4]	ἁπλούστατα νομίζει εἶναι καὶ ἰδιωτικὰ	ὁ	Κέλσος τὰ Ἰουδαίων καὶ Χριστιανῶν
[4]	τοῖς ἀλόγοις ἔστιν εὑρεῖν, κἂν	ὁ	Κέλσος τὰ λογικὰ ὀνόματα καὶ
[4]	μετὰ τὸν κατακλυσμόν; ~Ἔρριψε δ´	ὁ	Κέλσος τὰ περὶ τῆς περιστερᾶς,
[4]	τὴν ἁμαρτίαν πυρὶ ἐξαφανισθέντων, παραβάλλει	ὁ	Κέλσος τῇ κατὰ τὸν Φαέθοντα
[4]	καθ´ αὑτὸ ἀπολογίαν. ~Παραρρίπτει δ´	ὁ	Κέλσος τὴν ἀπέχθειαν, οἶμαι τοῦ
[4]	ἐν αὐτῷ. ~Μετὰ ταῦτά φησιν	ὁ	Κέλσος· Τίς ἡ τῶν κακῶν
[4]	~Ἐπεὶ οὖν τούτοις πᾶσιν ἐπιφέρει	ὁ	Κέλσος τό· Οὔκουν ἀνθρώπῳ πεποίηται
[4]	καὶ ἀναβαίνειν. ~Ἐπεὶ δὲ χλευάζων	ὁ	Κέλσος φησὶν ἡμᾶς λέγειν τὸν
[4]	ὅτι μάτην συκοφαντεῖ τοὺς λόγους	ὁ	Κέλσος ὡς οὐχ οἵους τε
[4]	αὐτῷ, μηδὲν κατασκευάσας μηδ´ ἀποδείξας	ὁ	Κέλσος, ὡσπερεὶ οὐχ ὁσίως ἡμῶν
[4]	συνήγαγε τὰ ἀπὸ τῆς ἱστορίας	ὁ	Κέλσος· ὥστε ὅπου μὲν ἐδόκει
[4]	ἔστιν ἀθάνατον ὁ κόσμος· θνητὸν	ὁ	κόσμος ἆρ´ οὖν καὶ φθειρόμενον
[4]	ἁλίσκεσθαι; Εἴπερ γὰρ κατὰ πρόνοιαν	ὁ	κόσμος γεγένηται, καὶ θεὸς ἐφέστηκε
[4]	ὁ κόσμος, οὐκ ἔστιν ἀθάνατον	ὁ	κόσμος· θνητὸν ὁ κόσμος ἆρ´
[4]	ἔκγονον ἀθάνατον, ἤτοι ἀθάνατος ὅλος	ὁ	κόσμος καὶ οὐχ ὡς ὕλης
[4]	ἀθάνατον. Εἰ μὲν οὖν ἀθάνατος	ὁ	κόσμος, ὅπερ ἀρέσκει καὶ τοῖς
[4]	δ´ ἐπεὶ ὕλης ἔκγονόν ἐστιν	ὁ	κόσμος, οὐκ ἔστιν ἀθάνατον ὁ
[4]	τὸ ἓν αὐτῶν, ἵνα μὴ	ὁ	κόσμος φθαρῇ· οὕτως οἱονεὶ πρόνοιά
[4]	οὐδὲ δελφῖνι, ἀλλ´ ὅπως ὅδε	ὁ	κόσμος ὡς ἂν θεοῦ ἔργον
[4]	λογικὸν ζῷον, καὶ ὅπως ὅδε	ὁ	κόσμος ὡς ἂν θεοῦ ἔργον
[4]	ἀνθρώπους γινομένων. Καὶ ὥσπερ ἁμαρτάνει	ὁ	λέγων τοὺς ἀγορανόμους προνοεῖν οὐ
[4]	τῶν εἰς ἐπιστήμην ἀγομένων φαίνεται	ὁ	λόγος, ἀνάλογον τῇ ἕξει τοῦ
[4]	Πολλαχοῦ δὲ ἱστορίαις γενομέναις συγχρησάμενος	ὁ	λόγος ἀνέγραψεν αὐτὰς εἰς παράστασιν
[4]	μεμαρτύρηκε διὰ τὴν πολλὴν καθαρότητα	ὁ	λόγος εἰπών· Ἐγγιεῖ Μωϋσῆς μόνος
[4]	ἔπλασάν με» περὶ ὧν πολὺς»	ὁ	λόγος» εἰς τὸ παραστῆσαι τὰ
[4]	που ψεύδεται τὴν ἑαυτοῦ φύσιν	ὁ	λόγος, ἑκάστῳ τρόφιμος γινόμενος, ὡς
[4]	καὶ εἰ ἐπίσταται καὶ ταῦθ´	ὁ	λόγος, ἐν πολλοῖς μὲν καὶ
[4]	γὰρ τοῦ ἐπὶ πᾶσι θεοῦ	ὁ	λόγος ἐστὶν αὐτοῦ. ~Ἑξῆς δὲ
[4]	συμφέρει. Καὶ ἔχει μέν τι	ὁ	λόγος εὐλαβές, ὑπονοεῖ δὲ καὶ
[4]	τῆς ὅλης φύσεως, ὅπερ ἐπηγγειλάμην,	ὁ	λόγος ᾖ, σαφέστερον ἐμφανιῶ τὰ
[4]	εὐκαταφρόνητός ἐστιν εἰς ἑκάτερα ἐπιχειρούμενος	ὁ	λόγος· ὅπου μὲν δυσωπῶν μὴ
[4]	ἐν τῷ Ἀδάμ» ὥς φησιν	ὁ	λόγος, πάντες ἀποθνῄσκουσι» καὶ κατεδικάσθησαν
[4]	τοῦ ἐποίησε» περὶ ἑτέρων, ἀρκεῖται	ὁ	λόγος περὶ φωτὸς μὲν τῷ
[4]	ἀλλάττεσθαι καὶ μεταπλάττεσθαι, μανθανέτω ὅτι	ὁ	λόγος» τῇ οὐσίᾳ μένων λόγος
[4]	Ἰωσήφ. Τί οὖν ἄτοπον εἶχεν	ὁ	λόγος τῆς ἱστορίας καὶ καθ´
[4]	πολὺ γὰρ εἰς ὑπεροχὴν ἀνάγει	ὁ	λόγος τὸ λογικὸν παρὰ πάντα
[4]	πρὸς τὸ ἀνθρώποις λυσιτελὲς φορῶν	ὁ	λόγος τοιαῦτα λέγει· οὐ γὰρ
[4]	θεραπευθῆναι διὰ μεθόδων, ὧν ἑώρα	ὁ	λόγος χρησίμων τοῖς μεμηνόσιν, ἵνα
[4]	μή ποτε συμπαραληφθῇς» καὶ τίς	ὁ	Λώτ, τίς τε ἡ γυνὴ
[4]	οὕτως οὐδὲν ἦσαν, θεὸς δ´	ὁ	μέγιστος, ὥς φασιν, ὀργιζόμενος καὶ
[4]	Διὸς τέρας αἰγιόχοιο. Ἆρ´ οὖν	ὁ	μὲν ἀετὸς ἦν μαντικός, ὁ
[4]	ἕνα ἐκ τῆς ἐλευθέρας. Ἀλλ´	ὁ	μὲν ἐκ τῆς παιδίσκης κατὰ
[4]	Τιμαίου τινὰ γέγραπται, ὡς ἄρα	ὁ	μὲν θεὸς οὐδὲν θνητὸν ἐποίησεν
[4]	καὶ εἶναι καὶ ἔσεσθαι. Καὶ	ὁ	μὲν Κέλσος φησὶ τὴν τῶν
[4]	Μελήτῳ. Οὐκ οἶδα δὲ πῶς	ὁ	μὲν κόσμος ἀεὶ ὁ αὐτός
[4]	τοῦτο, ἀπειράκις αὐτὸ πρότερον γράψας.	~Ὁ	μὲν οὖν Κέλσος μόνην τὴν
[4]	αὐτὸς ἔπλασε, πεῖσαι δυνάμενον, εἰσήγαγεν	ὁ	Μωϋσέως λόγος, καὶ πρὸς τοῦτο
[4]	διηγήσαντο ἡμῖν. ~Ἀλλὰ καὶ εἴπερ	ὁ	Μωϋσέως νόμος μηδὲν εἶχεν ἐγγεγραμμένον
[4]	τῆς γῆς. Καὶ ἐβούλετό γε	ὁ	νόμος τῇ περὶ ἑκάστου ἀληθείᾳ
[4]	καθ´ ἡμᾶς ἐστι τῆς καθόδου	ὁ	νοῦς, προηγουμένως μὲν τὸ τὰ
[4]	Κέλσου πεῦσιν εἰπόντος· Τίς γὰρ	ὁ	νοῦς τῆς τοιᾶσδε καθόδου τῷ
[4]	δεομένου καί φησι· Τίς γὰρ	ὁ	νοῦς τῆς τοιᾶσδε καθόδου τῷ
[4]	καλουμένη ὀργὴ τοῦ θεοῦ καὶ	ὁ	ὀνομαζόμενος θυμὸς αὐτοῦ, καὶ τοῦτ´
[4]	καὶ ἦν περὶ τὰς θύρας.	Ὁ	οὖν Πόρος μεθυσθεὶς τοῦ νέκταρος—
[4]	τέλειοι, ὡς ὁ πατὴρ ἡμῶν	ὁ	οὐράνιος τέλειός ἐστι» διδασκόμεθα. Οὐδεὶς
[4]	συνέστη τὰ ὅλα καὶ γέγονεν	ὁ	οὐρανὸς καὶ γῆ καὶ τὰ
[4]	τῶν πιστευόντων εἰς αὐτόν· ἀλλ´	ὁ	πάντων δυνατώτερος τοῦ θεοῦ λόγος,
[4]	Θεαιτήτῳ παραπεφράσθαι, ἐν οἷς ἔλεγεν	ὁ	παρὰ Πλάτωνι Σωκράτης· Ἀλλ´ οὔτε
[4]	πολλοί, ἀλλ´ ἡμῖν εἷς θεὸς	ὁ	πατήρ, ἐξ οὗ τὰ πάντα
[4]	θεοῦ. Διόπερ γίνεσθαι τέλειοι, ὡς	ὁ	πατὴρ ἡμῶν ὁ οὐράνιος τέλειός
[4]	διεφθαρμένου, καὶ ζητοῦσιν εἰ καθηκόντως	ὁ	πατὴρ συνελεύσεται τῇ θυγατρὶ ὑπὲρ
[4]	δι´ ὧν ἁμαρτάνει κατασκευάζει, δηλώσει	ὁ	Παῦλος ἐν τῷ· Ἢ τοῦ
[4]	τέκνα» πάντας ἀνθρώπους γεγονέναι φησὶν	ὁ	Παῦλος λέγων· Ἤμεθα τέκνα φύσει
[4]	διαβάλλων· ἐληλέγχθω δὲ αὐτοῦ καὶ	ὁ	περὶ ὄφεων καὶ ἀετῶν λόγος,
[4]	μύρμηκας γοῦν οἴεται εἶναι ἀλόγους	ὁ	περὶ τῆς ὅλης φύσεως ἐπαγγειλάμενος
[4]	καὶ μεταγενεστέρους. Ἔχει δέ τι	ὁ	περὶ τούτων λόγος μυστικώτερον καὶ
[4]	πάντα κατὰ τὸ δυνατὸν βουλομένοις	ὁ	περὶ τῶν κακῶν λόγος, οὐ
[4]	οὐκ ἐφυλάξαντο. Διόπερ οὐκ ἀχαρίστως	ὁ	Πλάτων ἐκβάλλει τῆς ἑαυτοῦ πολιτείας
[4]	πότερον κατὰ συντυχίαν ἐπιπέπτωκε τούτοις	ὁ	Πλάτων ἤ, ὡς οἴονταί τινες,
[4]	μαρτυρεῖται ὑπὸ πολλῶν· διὸ καὶ	ὁ	ποιητὴς λέγει τό· Ὁ δ´
[4]	ἀλετρίδος εἰρημένων κληδόνων ἔχαιρεν, ὡς	ὁ	ποιητής φησι· Χαῖρεν δὲ κλεηδόνι
[4]	φήσομεν ὅτι οὐκ οἶδ´ ὅπως	ὁ	πολλὰ ἀναγνοὺς καὶ ἱστορίας πολλὰς
[4]	πεῖσαι δυνάμενον. Διὰ τούτων δὴ	ὁ	πολυΐστωρ καὶ πολυμαθὴς καὶ Ἰουδαίοις
[4]	ἀναδέχεται— οὐδὲ γὰρ ἔχουσιν αὐτόν—	ὁ	πρεσβύτατος δὲ καὶ υἱὸς μὲν
[4]	ποταμοί, περὶ ὧν αὐχῶν λέγει	ὁ	προειρημένος Φαραώ· Ἐμοί εἰσιν οἱ
[4]	αὐτὰ ἀλλὰ ἀπαράλλακτα. Ἀλλὰ γὰρ	ὁ	προηγούμενος καὶ πρὸς τὰς Κέλσου
[4]	τε τὰ Σόδομα, καὶ τίς	ὁ	πρὸς τὸν ἐκεῖθεν διασῳζόμενον τῶν
[4]	δι´ ὑπονοιῶν δηλούμενον, οὐκ ἂν	ὁ	προφήτης εὐχόμενος ἔλεγε τῷ θεῷ·
[4]	ἀφ´ οὗ ὥσπερ διϋπνίζων αὐτὸν	ὁ	προφήτης λέγει· Ἀνάστηθι, ἵνα τί
[4]	ἀνθρώπους. Κἂν Δημοσθένης τις οὖν	ὁ	ῥήτωρ ᾖ μετὰ τῆς παραπλησίας
[4]	καὶ γέλωτα καὶ διασυρμὸν ἤνεγκεν	ὁ	σεμνὸς φιλόσοφος. Καὶ ἐπιλέγει πᾶσι
[4]	γὰρ ἐν τοῖς ἑαυτοῦ συγγράμμασιν	ὁ	σεμνὸς φιλόσοφος ὅτι τοὺς σπερματικοὺς
[4]	ἀξίας καὶ ἀλληγορουμένας; Ὅπου γε	ὁ	Σολεὺς Χρύσιππος, ὁ τὴν Στοὰν
[4]	ἔσχε τὴν ἀρχήν. Ἢ ὁμοίως	ὁ	σοφὸς μετὰ τὴν τελευτὴν Ἀνύτου
[4]	γὰρ ἡ διδασκαλία, ὅτε ἐξῆλθεν	ὁ	σπείρων τοῦ σπείρειν» ἵνα σπείρῃ
[4]	ἐν τοῖς εὐαγγελίοις ἡμῶν γέγραπται	ὁ	σωτὴρ ἡμῶν εἰρηκέναι· Ταῦτ´ ἐν
[4]	ἱστοροῦντες, ἢ τὰ τῶν Ἀλωειδῶν	ὁ	τὰ περὶ τοῦ πύργου καὶ
[4]	μοι μηδὲ Πλάτωνος ἀκριβῶς ἀκηκοέναι	ὁ	τὴν ἀλήθειαν ἐκπεριλαμβάνων ἐν τῷ
[4]	Ὅπου γε ὁ Σολεὺς Χρύσιππος,	ὁ	τὴν Στοὰν τῶν φιλοσόφων πολλοῖς
[4]	θεοί, οἵ τε ἄλλοι καὶ	ὁ	τῆς Μήτιδος υἱὸς Πόρος. Ἐπειδὴ
[4]	ἦν· ὁ δὲ τηλικοῦτος Ὀδυσσεύς,	ὁ	τῆς ὁμηρικῆς Ἀθηνᾶς φίλος, οὐκ
[4]	οὐδὲν ἧττον ψεκτός τε ἐστὶν	ὁ	τοιόσδε καὶ ὡς ψεκτὸς κατατέτακται
[4]	σὰρξ» γίνεται, σωματικῶς λαλούμενος, ἕως	ὁ	τοιοῦτον αὐτὸν παραδεξάμενος κατὰ βραχὺ
[4]	τὴν εὐσέβειαν κινδύνους, εὐλόγως ἂν	ὁ	τοιοῦτος θαρροίη τῷ θεῷ, συνιεὶς
[4]	αὐτόθεν πρὸς τὸ ζητῆσαι, τίς	ὁ	τοσούτων δυσωδῶν προχωρημάτων» αὐτοῦ πληρῶν
[4]	ἐπιστροφὴν καὶ διόρθωσιν· οὕτως ἔοικεν	ὁ	τοῦ θεοῦ λόγος ᾠκονομηκέναι τὰ
[4]	τε ἐπιδέξασθαι ἀλληγορίαν. Φησὶ δὴ	ὁ	τοῦ Ἰησοῦ ἀπόστολος Παῦλος· Ἐν
[4]	ἥττονα. Καὶ ἄλλως δ´ ἐλέγχεται	ὁ	τοῦ Κέλσου περὶ τῶν κακῶν
[4]	ὁ ἐπὶ πᾶσι θεὸς καὶ	ὁ	τούτου υἱὸς κινοῦσι τοὺς ὄρνιθας
[4]	δὲ Ἰουδαῖοι ἔδοξάν σοι καὶ	ὁ	τούτων νομοθέτης καὶ οἱ συγγραφεῖς
[4]	νύξ τε. Ἢ τάχα καὶ	ὁ	τραγικὸς ἀπὸ τοῦ ποιοῦντος τὴν
[4]	φθοροποιοὺς ἀτόμους ἀποσείεσθαι. Ἀλλὰ καὶ	ὁ	τῶν Στωϊκῶν θεός, ἅτε σῶμα
[4]	Ἑβραίων ἔθει. Καὶ πάσχει γε	ὁ	υἱὸς τοῦ μεγίστου θεοῦ βουληθεὶς
[4]	κεκραιπαληκὼς ἐξ οἴνου. Εἴπερ οὖν	ὁ	ὕπνος ἄλλο τι σημαίνει καὶ
[4]	πάλιν φησί· Καὶ ἐξηγέρθη ὡς	ὁ	ὑπνῶν κύριος, ὡς δυνατὸς κεκραιπαληκὼς
[4]	σαφηνίσαι, διὰ τί Ὅτε διεμέριζεν	ὁ	ὕψιστος ἔθνη, ὡς διέσπειρεν υἱοὺς
[4]	θεὸς ὡς πῦρ. Ἐποικοδομεῖν» γοῦν	ὁ	φαῦλος λέγεται τῷ προϋποβεβλημένῳ λογικῷ
[4]	Χριστιανοῖς, εἰ κυρίως ἐξετάζοις, τίς	ὁ	Χριστιανός, ἢ εἰ καὶ εὑρεθείη,
[4]	οἰκείωσιν. Οὐδεμίαν οὖν θνητὴν φιλοτιμίαν	ὁ	Χριστιανῶν λόγος καταμαρτυρεῖ τοῦ θεοῦ.
[4]	πάντων ἀνθρώπων, μάλιστα πιστῶν» καὶ	ὁ	Χριστὸς αὐτοῦ ἱλασμὸς» εἶναι περὶ
[4]	ἐκείνου ἐπανορθωτὴς ὅλου τοῦ κόσμου	ὁ	Χριστός, οὐ δεόμενος κατὰ τὴν
[4]	πέτρας, ἡ δὲ πέτρα ἦν	ὁ	Χριστός. Παριστὰς δὲ ὁ Ἀσὰφ
[4]	ἦν, ἣ τέκε τέκνα. Ἔνθ´	ὅ	γε τοὺς ἐλεεινὰ κατήσθιε τετριγῶτας·
[4]	ἡ Πηνελόπη φησίν· Οὐχ ὁράᾳς,	ὅ	μοι υἱὸς ἐπέπταρε πᾶσιν ἔπεσσι;
[4]	εἰ κακόν· οὐ γὰρ οἶσθα	ὅ	τι ἢ σοὶ ἢ ἄλλῳ
[4]	κακόν ἐστιν· οὐ γὰρ οἶσθα	ὅ	τι ἢ σοὶ ἢ ἄλλῳ
[4]	ἐξομοιῶσαι τοῖς ἀλόγοις καὶ μηδὲν	ὅ	τι καταλιπεῖν θέλων τῶν ἐν
[4]	ἀλήθεια καὶ δικαιοσύνη καὶ πᾶν	ὅ	τι ποτὲ θεολογοῦσαι περὶ αὐτοῦ
[4]	πανουργότερα καὶ κινοῦσιν αὐτὰ πρὸς	ὃ	βούλονται, ὅτε βούλονται, ἢ τὰς
[4]	Εἴ τινος τὸ ἔργον μένει,	ὃ	ἐπῳκοδόμησε, μισθὸν λήψεται· εἴ τινος
[4]	τὸν οὐρανόν, ὁμοίωμα παντὸς ἑρπετοῦ,	ὃ	ἕρπει ἐπὶ τῆς γῆς, ὁμοίωμα
[4]	ἔχουσαν· Τοῦτο φρονείσθω ἐν ὑμῖν,	ὃ	καὶ ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ, ὃς
[4]	ὁ Κέλσος, μὴ παραστήσας λόγῳ	ὃ	οἴεται μοχθηρὸν τῆς γραφῆς ἡμῶν.
[4]	γῆς, ὁμοίωμα παντὸς ὀρνέου πτερωτοῦ,	ὃ	πέταται ὑπὸ τὸν οὐρανόν, ὁμοίωμα
[4]	τῶν ἀλόγων ζῴων, ὅτι πρὸς	ὃ	ὑμεῖς φατε, ὡς ὁ θεὸς
[4]	διειληφέναι ὅτι τε μή εἰσι,	καθὸ	δαίμονές εἰσι, δημιουργήματα τοῦ θεοῦ,
[4]	τοῦ ἀφθάρτου πνεύματος τῷ ἀνθρώπῳ·	καθὸ	λέλεκται· Τὸ δὲ ἄφθαρτόν σου
[4]	δημιουργήματα τοῦ θεοῦ, ἀλλὰ μόνον	καθὸ	λογικοί τινες, καὶ πόθεν ἐληλύθασιν
[4]	αὐτῷ καὶ ἐκύησε τὸν Ἔρωτα.	Διὸ	δὴ καὶ τῆς Ἀφροδίτης ἀκόλουθος
[4]	ὧν ἓν εἶναι τὰς παροιμίας.	Διὸ	καὶ ἐν τοῖς εὐαγγελίοις ἡμῶν
[4]	τό· Ὁ δ´ ἐπέπταρεν εὐχομένοιο,	διὸ	καὶ ἡ Πηνελόπη φησίν· Οὐχ
[4]	αὐτὸν τὸν ἐπὶ πᾶσι θεόν,	διὸ	καὶ κατ´ εἰκόνα» γεγονέναι ὠνόμασται
[4]	μέχρι θανάτου, θανάτου δὲ σταυροῦ.	Διὸ	καὶ ὁ θεὸς αὐτὸν ὑπερύψωσε
[4]	γὰρ τοῦτο μαρτυρεῖται ὑπὸ πολλῶν·	διὸ	καὶ ὁ ποιητὴς λέγει τό·
[4]	ἀστὴρ ἀστέρος διαφέρει ἐν δόξῃ»	Διὸ	καὶ τὴν ἀνάστασιν τῶν νεκρῶν»
[4]	σου πνεῦμά ἐστιν ἐν πᾶσι·	διὸ	καὶ τοὺς παραπίπτοντας κατ´ ὀλίγον
[4]	ἐν τιμῇ ὢν οὐ συνῆκε»	διὸ	οὐδὲ παρασυνεβλήθη» τοῖς ὄρνισι καὶ
[4]	τὸν Χριστὸν κατὰ δύναμιν διειλήφαμεν,	διὸ	τὰ πολλὰ τῶν δυναμένων λέγεσθαι
[4]	ἐξέπτη· πρόσθεν γὰρ ἐπέμβαλε πῶμα	πίθοιο.	Πρὸς δὲ τὸν ταῦτα σεμνῶς
[4]	Αὐτὰρ ἐπεὶ κατὰ τέκν´ ἔφαγε	στρουθοῖο	καὶ αὐτήν, τὸν μὲν ἀρίζηλον
[4]	πλατάνιστον ὄρουσεν. Ἔνθα δ´ ἔσαν	στρουθοῖο	νεοσσοί, νήπια τέκνα, ὄζῳ ἐπ´
[4]	αὐτὸς δὲ κλάγξας πέτετο πνοιῇς	ἀνέμοιο.	Τρῶες δ´ ἐρρίγησαν, ὅπως ἴδον
[4]	τάδε τὰ ζῷα τῶν ἀνθρώπων,	γένοιο	μετ´ ἐκείνων θεοφιλὴς καὶ ἐξομοιωθείης
[4]	λέγει τό· Ὁ δ´ ἐπέπταρεν	εὐχομένοιο,	διὸ καὶ ἡ Πηνελόπη φησίν·
[4]	τε κακῶν καὶ ἄτερ χαλεποῖο	πόνοιο	νούσων τ´ ἀργαλέων, αἵ τ´
[4]	ἄτερ τε κακῶν καὶ ἄτερ	χαλεποῖο	πόνοιο νούσων τ´ ἀργαλέων, αἵ
[4]	κείμενον ἐν μέσσοισι, Διὸς τέρας	αἰγιόχοιο.	Ἆρ´ οὖν ὁ μὲν ἀετὸς
[4]	ἡμῖν συνετῶς πρεσβεύουσι τοῦ λόγου	ἄλλο	ἐστὶν ἢ εὐηθείας μὲν ἀπαλλάξαι
[4]	προφήτας ποιεῖ. Διόπερ εἴ τι	ἄλλο	θαυμασίως εἴρηται ἐν τῷ Μωϋσέως
[4]	ἐπὶ γῆς· παρ´ οἷς οὐδὲν	ἄλλο	θεὸς νενόμιστο ἢ ὁ ἐπὶ
[4]	αἱ ἀπ´ αὐτῆς πράξεις, καὶ	ἄλλο	οὐδὲν ὡς πρὸς ἀκριβῆ λόγον
[4]	καὶ τῆς ἀγορᾶς δι´ οὐδὲν	ἄλλο	προνοοῦνται ἢ διὰ τοὺς ἀνθρώπους,
[4]	καὶ δεύτερον καὶ τρίτον, καὶ	ἄλλο	τι ἐν ἀετῷ καὶ οὕτως
[4]	τάδε τὰ ζῷα. ~Ὅθεν εἴπερ	ἄλλο	τι Μωϋσέως τεθαύμακα, καὶ τὸ
[4]	οἴνου. Εἴπερ οὖν ὁ ὕπνος	ἄλλο	τι σημαίνει καὶ οὐχ ὅπερ
[4]	τὰ τοιαῦτα τροπολογοῦσι, τί ἐστιν	ἄλλο	ὑπονοῆσαι ἢ ὅτι οὕτως ἐγράφη,
[4]	καρποὺς αὐτῆς» Ἰουδαίοις λέγων τί	ἄλλο	ᾠκονόμει ἢ εἰς φῶς αὐτὸς
[4]	ζῶντας ἴδιόν τι ἀποκρίνειν χωρίον,	κἀκεῖνο	αὐτοῖς εἶναι πάτρια μνήματα, λεκτέον
[4]	φύσει συναγαγὼν εἶπε τὸ βιβλίον	ἐκεῖνο	ἐλέους καὶ μίσους ἄξιον εἶναι.
[4]	αὐτῶν ἐπακοῦσαι τῶν συγγραμμάτων. Ἀλλ´	ἐκεῖνο	μᾶλλον ἐθέλω διδάξαι τὴν φύσιν,
[4]	πῶς οὐχὶ μᾶλλον, ὅπου κληδόνες	ἀπὸ	ἀνθρώπων λαμβάνονται, θείαν εἶναι φήσομεν
[4]	κτῆσις τῷ τροπικῶς καλουμένῳ Ἰακώβ.	Ἀπὸ	γὰρ τῶν ἐθνῶν οἱ εἰς
[4]	ἐπιδέχεσθαι εἶναι τὰ γράμματα ἡμῶν.	Ἀπὸ	γὰρ τῶν προφητειῶν, ἐν αἷς
[4]	δὲ καὶ ἐπὶ τῶν βλαστησάντων	ἀπὸ	γῆς, ὅτ´ ἐξήνεγκεν ἡ γῆ
[4]	καὶ τοὺς λόγους τῶν εἰπόντων	ἀπὸ	δαιμόνων ἢ θεῶν γίνεσθαι τὰς
[4]	καὶ τὴν τῶν ὀνομάτων ἑρμηνείαν	ἀπὸ	Ἑβραίων, τῶν τοῖς πατρίοις γράμμασι
[4]	δειρήν, ἰδνωθεὶς ὀπίσω· ὁ δ´	ἀπὸ	ἕθεν ἧκε χαμᾶζε, ἀλγήσας ὀδύνῃσι,
[4]	τῆς κακίας συστάσει, ἣν οὐδὲ	ἀπὸ	ἑνὸς ἀνθρώπου δεδύνηται κωλῦσαι ὁ
[4]	ἐστιν ἡ ἀκρίς, καὶ στρατεύει	ἀπὸ	ἑνὸς κελεύσματος εὐτάκτως· καὶ ἀσκαλαβώτης
[4]	τῆς Ἀναξαγόρου γενόμενος ἀκροατής· ὅστις	ἀπὸ	ἑνὸς λογικοῦ τοῦ ἀνθρώπου συνεκδοχικῶς
[4]	πάσης κακίας δεῖσθαι τοῦ καταπεμπομένου	ἀπὸ	θεοῦ, ἵν´ οἱ μὲν ἄδικοι
[4]	ὅσον ἔτι ἦσαν ἄξιοι τῆς	ἀπὸ	θεοῦ φρουρᾶς· ὅτε δ´ ἐχρῆν
[4]	λεκτέον ὅτι καὶ τοῦτ´ οὐκ	ἀπὸ	θεωρήματος τοῦ περὶ τοῦ καθήκοντος
[4]	καὶ ἀστείους. Καὶ ἰατροὶ γοῦν	ἀπὸ	ἰατρικῆς προγινώσκουσί τινα, κἂν φαῦλοι
[4]	καταβεβηκέναι λέγουσιν. Ἐμφαίνει γὰρ τοὺς	ἀπὸ	ἰουδαϊκῶν γραφῶν κατασκευάζοντας τὴν Χριστοῦ
[4]	σήμερον νομιζόμενοι κατὰ Κέλσον ἐπιεικεῖς	ἀπὸ	Ἰουδαίων καὶ Χριστιανῶν ἠλληγόρουν τὰ
[4]	παραπλησίας ἐκείνῳ κακίας καὶ τῶν	ἀπὸ	κακίας αὐτῷ πεπραγμένων, κἂν Ἀντιφῶν
[4]	τούτοις λέγοιτο ἢ πᾶν τὸ	ἀπὸ	κακίας πραττόμενον; Οὐκοῦν ὁ θεὸς
[4]	περὶ μυρίων δ´ ἂν τῶν	ἀπὸ	κεχυμένης τῆς κακίας ἐπεισελθόντων τῷ
[4]	ὑπό τινα γεγονέναι φρουρὰν τὴν	ἀπὸ	κρειττόνων, ὥστε κατ´ ἀρχὰς ἐπιμιξίαν
[4]	δυνηθέντες ἀναβῆναι ἀκολουθοῦντες τῷ λόγῳ	ἀπὸ	λίθων καὶ ξύλων ἀλλὰ καὶ
[4]	καθήκοντος ποιοῦσιν οἱ πελαργοὶ οὐδ´	ἀπὸ	λογισμοῦ ἀλλ´ ἀπὸ φύσεως, βουληθείσης
[4]	δὲ ἑώρακε, τίνι διαφέρει τὰ	ἀπὸ	λόγου καὶ λογισμοῦ ἐπιτελούμενα τῶν
[4]	πολλῶν ἐναργείας παριστὰς ὅτι πολλοὶ	ἀπὸ	μεγίστων διεσώθησαν κινδύνων, πεισθέντες τῇ
[4]	δ´ ὡς ἐχρῆν τοῖς εἰδόσιν	ἀπὸ	μύθων εὑρίσκειν τὸ περὶ ἀληθείας
[4]	λόγος τεχνικὸς ὑπέστησεν αὐτά, οὐδ´	ἀπὸ	νοῦ ἔχει τὴν ἀρχήν, πάντα
[4]	ἐν τριακοστῷ ἕκτῳ ψαλμῷ· Παῦσαι	ἀπὸ	ὀργῆς καὶ ἐγκατάλιπε θυμόν» λέγων
[4]	εἰσι δύο διαθῆκαι, μία μὲν	ἀπὸ	ὄρους Σινᾶ, εἰς δουλείαν γεννῶσα,
[4]	συγγραμμάτων. ~Ἑξῆς δὲ τούτοις ἐπιλεξάμενος	ἀπὸ	πάντων συγγραμμάτων, τῶν περιεχόντων ἀλληγορίας
[4]	τὸν προηγούμενον νοῦν; Ὀλίγα δ´	ἀπὸ	πάνυ πολλῶν παραθησόμεθα πρὸς τὸ
[4]	δυναμένου ἡμᾶς οἰκειῶσαι αὐτῷ καθαροὺς	ἀπὸ	πάσης πονηρίας καὶ κακίας βίου.
[4]	ἐκριζούντων τὰ κατὰ τῆς ἀληθείας	ἀπὸ	πάσης ψυχῆς, βεβλαμμένης ἀπὸ τοῦ
[4]	λόγον οὐκ ἀγεννῶς καὶ οἱ	ἀπὸ	Πλάτωνος καὶ οἱ ἀπὸ τῆς
[4]	ὁ Κέλσος θλιβόμενος ἀποπηδήσεται μὲν	ἀπὸ	Πλάτωνος, τοῦ ἔκ τινος κρατῆρος
[4]	βασιλείας καιροῖς» Ἡμεῖς μὲν οὖν	ἀπὸ	πλειόνων ὀλίγα εἴπομεν πρὸς τὴν
[4]	δ´ ἂν καὶ μίαν ἐξαίρετον	ἀπὸ	πολλῆς φιλανθρωπίας κατάβασιν ὑπὲρ τοῦ
[4]	τί ἄτοπον ἀπαντᾷ τῷ λόγῳ,	ἀπὸ	πολλῆς φιλανθρωπίας καταβιβάζοντι σωτῆρα τῷ
[4]	δ´ ὀλίγα πρὸς τὰ προκείμενα	ἀπὸ	πολλῶν λεκτέον, διελέγχουσι τὴν ἀχάριστον
[4]	ἀπὸ προνοίας ταῦτ´ ἔρχεται ἢ	ἀπὸ	προνοίας οὐ μᾶλλον ἡμῶν προνοουμένης
[4]	ἐστι χρήσιμα, δῆλον ὅτι οὐδ´	ἀπὸ	προνοίας ταῦτ´ ἔρχεται ἢ ἀπὸ
[4]	κύριος ὁ θεός σου ἐξολοθρεύσει	ἀπὸ	προσώπου σου, οὗτοι κληδόνων καὶ
[4]	τὸ καὶ ἐπεχείρησαν γενεαλογῆσαι αὑτοὺς	ἀπὸ	πρώτης σπορᾶς γοήτων καὶ πλάνων
[4]	ἀναισχύντως ἄρα ἐπεχείρησαν γενεαλογεῖν αὑτοὺς	ἀπὸ	πρώτης σπορᾶς γοήτων καὶ πλάνων
[4]	Ἰουδαῖοι ἅτε ἐπιχειρήσαντες ἑαυτοὺς γενεαλογεῖν	ἀπὸ	πρώτης σπορᾶς τούτων, οὓς γόητας
[4]	οὐχ ἡμεῖς διδάσκομεν, ἀλλ´ ἄνωθεν	ἀπὸ	σοφῶν παρειλήφαμεν· ὧν εἷς τις
[4]	εἶναι τὰ θηρία καὶ ταῖς	ἀπὸ	συνέσεως ὑφισταμέναις κατ´ ἐκείνων τέχναις.
[4]	ἐντολὴν τὴν φάσκουσαν· Πῖνε ὕδατα	ἀπὸ	σῶν ἀγγείων καὶ ἀπὸ σῶν
[4]	ὕδατα ἀπὸ σῶν ἀγγείων καὶ	ἀπὸ	σῶν φρεάτων πηγῆς. Μὴ ὑπερεκχείσθω
[4]	ἐναργοῦς ὄντος τοῦ τὰ ὀνόματα	ἀπὸ	τῆς Ἑβραίων εἰλῆφθαι διαλέκτου, παρὰ
[4]	τῶν θείων γραμμάτων καὶ τῶν	ἀπὸ	τῆς ἐν τοῖς λόγοις ἀκολουθίας,
[4]	ταῦτα ὁ Κέλσος ἐκτιθέμενος τὰ	ἀπὸ	τῆς ἔξω τοῦ θείου λόγου
[4]	τίς ὁ ἀνάλογον τοῖς ἀποδειχθησομένοις	ἀπὸ	τῆς ἑρμηνείας ποταμοῖς δράκων καὶ
[4]	ἦν θεῖος ἀλλὰ συνεὶς τῶν	ἀπὸ	τῆς θείας ἀλετρίδος εἰρημένων κληδόνων
[4]	τῶν προφητειῶν, ἐν αἷς τὰ	ἀπὸ	τῆς ἱστορίας γέγραπται, οὐχ ὡς
[4]	τῆς ἱστορίας γέγραπται, οὐχ ὡς	ἀπὸ	τῆς ἱστορίας ἔστι προσαχθῆναι καὶ
[4]	καὶ οὐ φιλαλήθως συνήγαγε τὰ	ἀπὸ	τῆς ἱστορίας ὁ Κέλσος· ὥστε
[4]	καὶ κακῶν καὶ παραστησάντων καὶ	ἀπὸ	τῆς ἱστορίας ὅτι πρῶτον μὲν
[4]	προσκυνουμένου ὑπ´ αὐτῶν θεοῦ, τοιοῦτον	ἀπὸ	τῆς καθαρᾶς περὶ τοῦ δημιουργοῦ
[4]	τὴν λογικὴν φύσιν, πεπληρωμένην τοῦ	ἀπὸ	τῆς κακίας μολύβδου καὶ τῶν
[4]	λιβανωτῷ καὶ αἵματι καὶ ταῖς	ἀπὸ	τῆς κνίσσης ἀναθυμιάσεσι χαιρόντων καὶ
[4]	τοῖς ἀτίμοις ἐκελεύσθη. Καὶ προσέθηκεν	ἀπὸ	τῆς μισητικῆς ἑαυτοῦ προαιρέσεως τὸ
[4]	ὁ θεὸς δι´ οἰωνοσκόπου ἀποτρέψαι	ἀπὸ	τῆς οἰωνιστικῆς πεποίηκε πνεῦμα ἐν
[4]	τῶν μυθευομένων Τιτάνων ἢ Γιγάντων	ἀπὸ	τῆς περὶ θεοῦ ἐννοίας, αὐτὸς
[4]	μύρμηκες καὶ βάτραχοι οἱ καταπεπτωκότες	ἀπὸ	τῆς περὶ θεοῦ ὑγιοῦς ὑπολήψεως
[4]	ἀντὶ τοῦ πυρός» ἡ δ´	ἀπὸ	τῆς πλευρᾶς τοῦ μετ´ ἔκστασιν»
[4]	νέων ὑπεκκαύματα, τὰς ἑταίρας, ἀναιρεῖσθαι	ἀπὸ	τῆς πολιτείας αὐτῶν. Ἦν δὲ
[4]	τηροῦντας τὸ ἰσοστάσιον τῶν στοιχείων	ἀπὸ	τῆς προνοίας γίνεται, οὐκ ἐπιτρεπούσης
[4]	τῆς, ὡς οἴεται, πιθανότητος ἀνατρέπειν	ἀπὸ	τῆς πρὸς τὰ προφητικὰ συγκαταθέσεως
[4]	τούτοις ὁ Κέλσος ἐπιτρέχων τὰ	ἀπὸ	τῆς πρώτης βίβλου Μωϋσέως, ἥτις
[4]	οἱ ἀπὸ Πλάτωνος καὶ οἱ	ἀπὸ	τῆς Στοᾶς ἔστησαν. Καὶ ἡμεῖς
[4]	Κέλσου λέξεις καὶ πρὸς τὰς	ἀπὸ	τῆς Στοᾶς λόγος εὐκαιρότερον ἐν
[4]	θεραπεύειν πως τὰς ἀπεμφάσεις οἱ	ἀπὸ	τῆς Στοᾶς οὐκ οἶδ´ ὅπως
[4]	οὐχ ἑώρακεν ὅτι καὶ τῶν	ἀπὸ	τῆς Στοᾶς φιλοσόφων κατηγορεῖ, οὐ
[4]	λύσεως αὐτῶν, ἐξ ἧς προήχθη	ἀπὸ	τῆς φυλακῆς ἐπὶ τὸ ἐμπιστευθῆναι
[4]	καταλιπεῖν, μηδαμῶς φέρον ἴχνος τοῦ	ἀπὸ	τῆς φύσεως λόγου. Εἰ μὴ
[4]	εἰποῦσι μόνην τὴν ψυχὴν καὶ	ἀπό	τινος αὐτὴν κρατῆρος γεγονέναι λέγουσι,
[4]	καὶ ἡμεῖς πταρνύμενοι οἱ ἄνθρωποι	ἀπό	τινος ἐν ἡμῖν οὔσης θειότητος
[4]	τοιοῦτον ὑγιῶς γεγένηται, ἀλλ´ ὅτι	ἀπό	τινος ἐννοίας ὑγιοῦς ἔσχε τὴν
[4]	τῆς μαντείας· ἐπειδήπερ οἱ μὲν	ἀπό	τινων δαιμόνων ἢ θεῶν μαντικῶν
[4]	ἰσχυρὸν τὸν λόγον τὸν κατασκευάζοντα	ἀπὸ	τοιωνδὶ προγόνων εἶναι τὸ Ἰουδαίων
[4]	θέλειν σώμασιν ἀνθρώπων καὶ μυρμήκων	ἀπὸ	τοσούτου διαστήματος, μὴ πολὺ δὲ
[4]	ᾠκοδόμησε τὴν πλευράν, ἣν ἔλαβεν	ἀπὸ	τοῦ Ἀδάμ, εἰς γυναῖκα» καὶ
[4]	μαντικὸς οὐκ ἐφυλάξατο τάδε τινὰ	ἀπὸ	τοῦ ἀετοῦ παθεῖν; Καὶ ἄλλα
[4]	αὐτοῦ τὴν ὑπεροχήν· ἀλλὰ τὴν	ἀπὸ	τοῦ γινώσκεσθαι ἡμῖν αὐτὸν ἐγγινομένην
[4]	τῶν Τιτάνων ἀπατωμένου καὶ ἐκπίπτοντος	ἀπὸ	τοῦ Διὸς θρόνου καὶ σπαρασσομένου
[4]	προσηγορίᾳ, ὡς οὐ μόνον τοὺς	ἀπὸ	τοῦ ἔθνους χρῆσθαι ἐν ταῖς
[4]	κατανοήσας ζῴων διαφόρους καὶ εἴτ´	ἀπὸ	τοῦ θείου μαθὼν τὰ περὶ
[4]	συνᾳδούσης καὶ συμφωνούσης ἐν ταῖς	ἀπὸ	τοῦ θείου πνεύματος γραφαῖς, γενομένου
[4]	τῶν ἀνθρώπων ἐπισπωμένης καὶ καθελκούσης	ἀπὸ	τοῦ θεοῦ εἰς γῆν τοὺς
[4]	τροπολογοῦμεν. Καταβαίνει γὰρ ὁ θεὸς	ἀπὸ	τοῦ ἰδίου μεγέθους καὶ ὕψους,
[4]	οὐκ ἀγεννεῖ φιλοσόφων αἱρέσει τῶν	ἀπὸ	τοῦ Κιτιέως Ζήνωνος κατασκευάσαι ὅτι
[4]	ὡς οἱ πολλοί φασι, γίνεται	ἀπὸ	τοῦ νωτιαίου μυελοῦ καὶ ἐκ
[4]	γὰρ λόγος τὴν ἀρχὴν ἔχων	ἀπὸ	τοῦ παρὰ θεῷ λόγου οὐκ
[4]	προσφεύξεται δὲ Ἀριστοτέλει καὶ τοῖς	ἀπὸ	τοῦ Περιπάτου, ἄϋλον φάσκουσιν εἶναι
[4]	Ἢ τάχα καὶ ὁ τραγικὸς	ἀπὸ	τοῦ ποιοῦντος τὴν ἡμέραν ἡλίου
[4]	τοσαύτη περὶ αὐτὰ τέχνη οὐκ	ἀπὸ	τοῦ πρώτου ἐλήλυθε νοῦ. Ἔδει
[4]	ἀληθείας ἀπὸ πάσης ψυχῆς, βεβλαμμένης	ἀπὸ	τοῦ συγγράμματος Κέλσου ἢ τῶν
[4]	ἐξεθέμην τοῦ Κέλσου λέξει παραφραζούσῃ	ἀπὸ	τοῦ Τιμαίου τινὰ γέγραπται, ὡς
[4]	ὅσον ἐφ´ ἑαυτῷ ὁ Κέλσος	ἀπὸ	τοῦ τοῖς βαρουμένοις ὑπὸ φορτίων
[4]	τοῦ σώματος ἀνακεκραμένη αὐτῷ καὶ	ἀπὸ	τοῦ τόπου, εἰς ὃν ἐλήλυθε,
[4]	τὸ ἀληθὲς ἢ ἀποδεκτὴ ἀνάνευσις	ἀπὸ	τοῦ ψεύδους; Ἀλλὰ καὶ εἰ
[4]	ὅπερ κατάγοντός ἐστι τὴν ψυχὴν	ἀπὸ	τῶν ἁψίδων τοῦ οὐρανοῦ οὐκ
[4]	τῆς Ἑβραίων ἐχόμενα διαλέκτου, ἤτοι	ἀπὸ	τῶν γραμμάτων αὐτῶν ἐλήφθη ἢ
[4]	ἡ χρῆσις τῶν, ὡς οἴεται,	ἀπὸ	τῶν γραφῶν μύθων ὁ Κέλσος.
[4]	τόδε, προδηλοῦν, καὶ τοῦτ´ ἐροῦμεν	ἀπὸ	τῶν δαιμόνων συμβολικῶς ἀνθρώποις δεδηλῶσθαι
[4]	καὶ χρυσοῦ, ἀναβάντες δὲ καὶ	ἀπὸ	τῶν ἐν κόσμῳ καλῶν ἐπὶ
[4]	αὐτή. Ἔοικε δὲ καὶ ταῦτ´	ἀπὸ	τῶν ἐν τῷ Θεαιτήτῳ παραπεφράσθαι,
[4]	Κέλσου περὶ τῶν κακῶν λόγος	ἀπὸ	τῶν ἐξετασάντων φιλοσόφων τὰ περὶ
[4]	μετὰ παντοδαπῶν ἀποδείξεων, τῶν τε	ἀπὸ	τῶν θείων γραμμάτων καὶ τῶν
[4]	μὴ νοήσαντες καὶ τὰς τοιαύτας	ἀπὸ	τῶν θείων γραφῶν φωνὰς οἴονται
[4]	σφίσιν αὐτοῖς οἱ ἄνθρωποι σωτηρίαν	ἀπὸ	τῶν θηρίων καὶ τὴν κατ´
[4]	τῶν ἀνδρῶν; Οὓς οὐδαμόθεν ἢ	ἀπὸ	τῶν ἱερῶν παρὰ Ἰουδαίοις βιβλίων
[4]	ᾧ ἀναγέγραπται Χριστιανὸς Ἰουδαίῳ διαλεγόμενος	ἀπὸ	τῶν ἰουδαϊκῶν γραφῶν καὶ δεικνὺς
[4]	καὶ τοὺς ἐν Ἕλλησι φιλοσοφοῦντας	ἀπὸ	τῶν λεγομένων· ἐν οἷς οὐ
[4]	πρόβατα οἴκου Ἰσραήλ» καὶ καταβάντα	ἀπὸ	τῶν ὀρῶν πρὸς ἃ ὁ
[4]	μεταποιήσεως μεταποιήσασα, ἀντ´ ἐκείνων τοῖς	ἀπὸ	τῶν πανταχοῦ ἀνθρώπων πιστεύουσι παραδέδωκε
[4]	ταῦτα, ἐχρησάμην ἂν Σολομῶντος λέξει	ἀπὸ	τῶν Παροιμιῶν οὕτως ἐχούσῃ· Τέσσαρα
[4]	ἐσμεν οἱ πρὸς Ἰουδαίους ἱστάμενοι	ἀπὸ	τῶν πεπιστευμένων αὐτοῖς εἶναι γραμμάτων
[4]	φασὶν ἔσεσθαι κατὰ περίοδον τοῖς	ἀπὸ	τῶν προτέρων περιόδων πάντας, ἵνα
[4]	ἐμφωλεύοντας αὐτοῦ ταῖς φολίσιν ἢ	ἀπὸ	τῶν προχωρημάτων» τοῦ Φαραὼ πληρούμενα
[4]	αὐτῶν ἐλήφθη ἢ καὶ ἁπαξαπλῶς	ἀπὸ	τῶν σημαινομένων ὑπὸ τῆς Ἑβραίων
[4]	ὅτε δὲ χρῄζομεν τροφῆς τῆς	ἀπὸ	τῶν σωμάτων αὐτῶν, οὕτως αὐτὰ
[4]	ἔτεσιν ἱστορουμένης γεγενῆσθαι καὶ συναγομένης	ἀπὸ	τῶν τριακοσίων» τοῦ μήκους πήχεων»
[4]	δὴ ὅτι καὶ γενεαλογοῦνται Ἰουδαῖοι	ἀπὸ	τῶν τριῶν πατέρων τοῦ Ἀβραὰμ
[4]	πελαργοὶ οὐδ´ ἀπὸ λογισμοῦ ἀλλ´	ἀπὸ	φύσεως, βουληθείσης τῆς κατασκευαζούσης αὐτοὺς
[4]	ἐκ κατασκευῆς; Ἄνθρωποι δὲ οὐκ	ἀπὸ	ψιλῆς φύσεως ἐπὶ τὸ τοιοῦτον
[4]	γεγονέναι Ἰνάχου τοῦ Φορωνέως· καὶ	ὑπὸ	Αἰγυπτίων δ´ ἀρχαιότατος εἶναι ὁμολογεῖται
[4]	ἀπαράλλακτον τῇ Ξανθίππῃ καὶ κατηγορηθησόμενος	ὑπὸ	ἀπαραλλάκτων Ἀνύτῳ καὶ Μελήτῳ. Οὐκ
[4]	σεμνῆς ἁγιστείας καὶ λατρείας, κρατηθέντας	ὑπὸ	δυνατωτέρων· ἀλλ´ εἰ καί ποτε
[4]	ἐὰν δ´ ἡμεῖς τάδε τινὰ	ὑπὸ	Ἑλλήνων ἐπαινούμενα καὶ αὐτοὶ κατασκευάζωμεν,
[4]	τὸν ἐξ ἀνομοίων συνεστηκότα κόσμον	ὑπὸ	ἑνὸς γεγονέναι τεχνίτου, συμφερόντως τῷ
[4]	καὶ περὶ τῶν τοσούτων καὶ	ὑπὸ	ἐνυπαρχούσης ἀφαντάστου φύσεως διοικουμένων παντοδαπῶν
[4]	ἡγεμονικόν, δυναμένων γενέσθαι τῷ κριθέντι	ὑπὸ	θεοῦ ἀξίῳ καὶ τῆς περὶ
[4]	γὰρ ἤθελε φαντασιουμένοις τοῖς ἀνθρώποις	ὑπὸ	θεοῦ, ἀπειληφότος μὲν ἀθρόως τὴν
[4]	εἶναι καταναλίσκον» ζητοῦμεν, τίνα πρέπει	ὑπὸ	θεοῦ καταναλίσκεσθαι, καί φαμεν ὅτι
[4]	ἤτοι ἀγέννητοι οὖσαι καὶ μὴ	ὑπὸ	θεοῦ κτισθεῖσαι διακοσμοῦνται ὑπ´ αὐτοῦ
[4]	κατ´ ἀρχὰς τοὺς μὲν ἀνθρώπους	ὑπὸ	θηρίων ἁρπάζεσθαι καὶ ἐσθίεσθαι, μηκέτι
[4]	ὅτι κατ´ ἀρχὰς ἄνθρωποι μὲν	ὑπὸ	θηρίων ἡρπάζοντο καὶ ἠσθίοντο, θηρία
[4]	ὅπλα καὶ δίκτυα, ἄνθρωποι μὲν	ὑπὸ	θηρίων ἡρπάζοντο καὶ ἠσθίοντο, θηρία
[4]	τῇ συνέσει πρὸς τὸ μηδὲν	ὑπὸ	θηρίων παθεῖν. Τὸ δὲ πρὶν
[4]	ὑφ´ ἡμῶν μὲν λέγεσθαι καταβεβηκέναι	ὑπὸ	Ἰουδαίων δὲ καταβήσεσθαι δικαιωτήν, κατηγορεῖν
[4]	σκωλήκων καὶ βατράχων λεγόμενα ἢ	ὑπὸ	Ἰουδαίων καὶ Χριστιανῶν πρὸς ἀλλήλους
[4]	δαιμόνων. Ταῦτ´ οὖν δοκεῖ μοι,	ὑπὸ	Ἰουδαίων καὶ Χριστιανῶν προσαγόμενα εἰς
[4]	Κέλσον προστιθέντες τινὰς λόγους τοῖς	ὑπὸ	Ἰουδαίων λεγομένοις φασὶ διὰ τὰς
[4]	θεῷ; Κέλσος δὲ τὰ μήτε	ὑπὸ	Ἰουδαίων μήτε ὑφ´ ἡμῶν λεχθέντα
[4]	εὐσέβεια, οὔθ´ ὑπὸ πόνων οὔθ´	ὑπὸ	κινδύνου θανάτου οὔθ´ ὑπὸ λογικῶν
[4]	οὔθ´ ὑπὸ κινδύνου θανάτου οὔθ´	ὑπὸ	λογικῶν πιθανοτήτων νικωμένη, οὐδὲν βοηθεῖ
[4]	τὸ περὶ τὰ ὅλα εὔλογον,	ὑπὸ	μόνου θεοῦ ὡς ἀληθείας ἔχει
[4]	τὰ ὑφ´ ἡμῶν ἢ τὰ	ὑπὸ	μυρμήκων καὶ μελισσῶν δρώμενα; Ὁ
[4]	σύνεσιν ἀπόρρητον ἐχόντων τῶν ἢ	ὑπὸ	Μωϋσέως ἐν τούτοις γεγραμμένων ἤ,
[4]	περὶ Σοδόμων δὲ καὶ Γομόρρων	ὑπὸ	Μωϋσέως ἱστορούμενα ἐν τῇ Γενέσει,
[4]	πρότερον δοθέντες ὡς ἑνὶ ἔθνει,	ὑπὸ	οἰκείων καὶ ὁμοήθων βασιλευομένῳ, οἷοί
[4]	αὖ τὸ ἄλογον ἡγεμονικὸν καὶ	ὑπὸ	ὁρμῆς καὶ φαντασίας ἀλόγως κινούμενον
[4]	πταρνύμεθα. Καὶ γὰρ τοῦτο μαρτυρεῖται	ὑπὸ	πολλῶν· διὸ καὶ ὁ ποιητὴς
[4]	ἐκεῖνα, ὅπου δὲ διὰ μαρτυρουμένης	ὑπὸ	πολλῶν ἐναργείας παριστὰς ὅτι πολλοὶ
[4]	ἄρα ἡ τηλικαύτη εὐσέβεια, οὔθ´	ὑπὸ	πόνων οὔθ´ ὑπὸ κινδύνου θανάτου
[4]	φιλοσοφίας ἐγκαλοῦσι διά τινα λεγόμενα	ὑπὸ	προπετοῦς μειρακίου, τριῶν ἡμερῶν φοιτήσαντος
[4]	χρῄζοντα ἡμέρας καὶ νυκτὸς τὰ	ὑπὸ	σελήνην ἐστί, καὶ οὐχ οὕτως
[4]	τούτοις ἀνεκτὰ εἶναι μᾶλλον ταῦτα	ὑπὸ	σκωλήκων καὶ βατράχων λεγόμενα ἢ
[4]	ὅτι οἱ πατέρες ἡμῶν πάντες	ὑπὸ	τὴν νεφέλην ἦσαν, καὶ πάντες
[4]	καὶ ἁπαξαπλῶς ἀπὸ τῶν σημαινομένων	ὑπὸ	τῆς Ἑβραίων φωνῆς. ~Καὶ ὅρα
[4]	μὴ διαφθαρεῖεν τὰ ἤθη, ἐφρουροῦντο	ὑπὸ	τῆς θείας δυνάμεως· οὔτ´ ἐπιθυμοῦντες,
[4]	ἐκεῖ ὄφει παραβαλλομένην, καὶ τὸν	ὑπὸ	τῆς Πενίας ἐπιβουλευόμενον Πόρον τῷ
[4]	ἂν κἂν ἔδοξε τοὺς περισπωμένους	ὑπὸ	τῆς, ὡς οἴεται, πιθανότητος ἀνατρέπειν
[4]	τοῦ γένους τῶν ἀνθρώπων ἀρξάμενα	ὑπό	τινα γεγονέναι φρουρὰν τὴν ἀπὸ
[4]	τι ἔργον εἶναι τοῦ θεοῦ,	ὑπὸ	τίνος λαμβάνουσα. Τὸ γὰρ φθαρτὸν
[4]	Εἰ δέ τις τὸ λεγόμενον	ὑπό	τινων, εἴτε τῶν νοούντων εἴτε
[4]	ἐπέστησε τῇ Μωϋσέως ἀρχαιότητι, ἱστορουμένου	ὑπό	τινων ἑλληνικῶν συγγραφέων κατὰ τοὺς
[4]	δαίμονες μιαροί, ὡς καὶ γαλᾶς	ὑπό	τινων παραλαμβάνεσθαι πρὸς τὸ δηλοῦν
[4]	τῆς εἰς ἕκαστον ὅριον γενέσεως	ὑπὸ	τὸν κεκληρωμένον τὸ ὅριον, καὶ
[4]	παντὸς ὀρνέου πτερωτοῦ, ὃ πέταται	ὑπὸ	τὸν οὐρανόν, ὁμοίωμα παντὸς ἑρπετοῦ,
[4]	αὐτὸν ποιητὴν δράκων οὐκ ἐφυλάξατο	ὑπὸ	τοῦ ἀετοῦ ληφθῆναι. Φησὶ γὰρ
[4]	οὐκ ἐγγιοῦσι. ~Πῶς δ´ ἀσεβῶς	ὑπὸ	τοῦ ἀσέβειαν ἡμῖν ἐγκαλοῦντος εἴρηται
[4]	ἄρα δέδοται αὕτη τοῖς ἀνθρώποις	ὑπὸ	τοῦ Διὸς κακὸν» ἀντὶ τοῦ
[4]	ἤ, ὡς ἡμεῖς εἴποιμεν ἄν,	ὑπὸ	τοῦ ἐν Μωϋσεῖ θείου πνεύματος,
[4]	πεποιηκέναι τοὺς σκώληκας λέγοντας ὅτι	ὑπὸ	τοῦ θεοῦ γεγονότες πάντῃ ἐσμὲν
[4]	τῇ κακίᾳ ψυχὴν φήσομεν καταλείπεσθαι	ὑπὸ	τοῦ θεοῦ, τὴν δὲ τοῦ
[4]	κοιμηθέντος ληφθεῖσα γυνὴ καὶ οἰκοδομηθεῖσα	ὑπὸ	τοῦ θεοῦ χωρὶς παντὸς λόγου
[4]	μεταβάλλει ἐν τῇ τρεφούσῃ, ἢ	ὑπὸ	τοῦ ἰατροῦ κατασκευάζεται πρὸς τὸ
[4]	ἔστησαν. Καὶ ἡμεῖς δὲ οἱ	ὑπὸ	τοῦ Κέλσου καταφρονούμενοι στησόμεθα, ἀπαιτούμενοι
[4]	ἀπαντῆσαι πρὸς τὸ περὶ Ἰουδαίων	ὑπὸ	τοῦ Κέλσου λεγόμενον, ὅτι δὴ
[4]	φανερὸν ὅτι ψεῦδος καὶ τὸ	ὑπὸ	τοῦ Κέλσου οὕτως λεγόμενον· Ὥστε
[4]	σωτηρίας ἕνεκεν τῶν ζῴων κατασκευή,	ὑπὸ	τοῦ λόγου γεγενημένη. Καίτοι γε
[4]	τοιοῦτον αὐτὸν παραδεξάμενος κατὰ βραχὺ	ὑπὸ	τοῦ λόγου μετεωριζόμενος δυνηθῇ αὐτοῦ
[4]	μέλη τοῦ Χριστοῦ» καὶ τὸ	ὑπὸ	τοῦ λόγου οἰκούμενον σῶμα καὶ
[4]	ἐπιβουλευόμενον Πόρον τῷ ἀνθρώπῳ ἐπιβουλευομένῳ	ὑπὸ	τοῦ ὄφεως. Οὐ πάνυ δὲ
[4]	ὕστερον λέγεται πρὸς τὸν σωτῆρα	ὑπὸ	τοῦ πατρός· Αἴτησαι παρ´ ἐμοῦ,
[4]	εἰ δ´ ὅτι πάσχει τι	ὑπὸ	τοῦ σώματος ἀνακεκραμένη αὐτῷ καὶ
[4]	τῇ ὕβρει τῆς ἀδελφῆς, βιασθείσης	ὑπὸ	τοῦ υἱοῦ τοῦ βασιλέως Σικίμων,
[4]	τῆς φυλακῆς ἐπὶ τὸ ἐμπιστευθῆναι	ὑπὸ	τοῦ Φαραὼ τὸν δεύτερον κατ´
[4]	ἡλίῳ καὶ σελήνῃ καὶ ἄστροις	ὑπὸ	τοῦ φάσκοντος· Ἄλλη δόξα ἡλίου,
[4]	παρακούσαντες καὶ μὴ ἀκριβώσαντες τὰ	ὑπὸ	τούτων λεγόμενα ἀνέπλασαν κατὰ περιόδους
[4]	ἡμᾶς μὲν οὐκ ἀμφίβολα, κἂν	ὑπὸ	τῶν ἀλλοτρὶων τῆς ἡμετέρας θεοσεβείας
[4]	ὑπόθεσιν αὐτοῦ βλέπων τὰ δρώμενα	ὑπὸ	τῶν ἀνθρώπων καὶ τὰ ὑπὸ
[4]	σκοπὸν τὸν περὶ τοῦ ἀπατηθῆναι	ὑπὸ	τῶν δαιμόνων τὸν ἄνθρωπον καὶ
[4]	φρέατα ἐν γῇ Φιλιστιαίων κατεσκεύασται	ὑπὸ	τῶν δικαίων, ὡς ἐν τῇ
[4]	χρησαμένων; ~Ἔστω δὲ καὶ ἄλλα	ὑπὸ	τῶν ζῴων γινώσκεσθαι ἀλεξιφάρμακα, τί
[4]	θεῶν δὲ οὐ τῶν προσκυνουμένων	ὑπὸ	τῶν λοιπῶν— πάντες γὰρ οἱ
[4]	δὲ τὰ κατὰ τῶν κηφήνων	ὑπὸ	τῶν μελισσῶν ἐπιτελούμενα ταῖς κατὰ
[4]	ὥστε λέγεσθαι ἂν περὶ αὐτοῦ	ὑπὸ	τῶν μὴ δυναμένων τὸ κρεῖττον
[4]	ὑπὸ τῶν ἀνθρώπων καὶ τὰ	ὑπὸ	τῶν μυρμήκων γινόμενα πότερον ἐνορᾷ
[4]	καταφρονήσασαι ἀπέθεντο τὰ προσωπεῖα καὶ	ὑπὸ	τῶν νόμων μὴ ἐπιτρεπόμεναι εἰσιέναι
[4]	τῶν δικαίων λεγομένη ἀνάστασις καὶ	ὑπὸ	τῶν σοφῶν νοουμένη παραβάλλεται ἡλίῳ
[4]	ἀρχαιότατος εἶναι ὁμολογεῖται ἀλλὰ καὶ	ὑπὸ	τῶν τὰ φοινικικὰ πραγματευσαμένων· καὶ
[4]	τρόπον νοεῖται, σεμνότερα φανεῖται Διονύσου	ὑπὸ	τῶν Τιτάνων ἀπατωμένου καὶ ἐκπίπτοντος
[4]	Φαμὲν οὖν ὅτι ἀγνοούμενος θεὸς	ὑπὸ	φαύλων ἀνθρώπων οὐ παρὰ τὸ
[4]	Κέλσος ἀπὸ τοῦ τοῖς βαρουμένοις	ὑπὸ	φορτίων βοηθεῖν καὶ κοινωνεῖν ἐκείνοις
[4]	ἀρρήκτοισι δόμοισιν ἔνδον ἔμιμνε πίθου	ὑπὸ	χείλεσιν, οὐδὲ θύραζε ἐξέπτη· πρόσθεν
[4]	ὠνόμασεν. ~Ἐγκαλεῖ δ´ ἡμῖν ὡς	ὑπὸ	χειρῶν θεοῦ πλασθέντα εἰσαγαγοῦσιν ἄνθρωπον,
[4]	λέλεκται, ἀνέγραψεν ὅτι συνέθεσαν ἄνθρωπον	ὑπὸ	χειρῶν θεοῦ πλασσόμενον καὶ ἐμφυσώμενον,
[4]	ἀπιθανώτατα καὶ ἀμουσότατα, ἄνθρωπόν τινα	ὑπὸ	χειρῶν θεοῦ πλασσόμενόν τε καὶ
[4]	Πυθαγόρου καὶ Φερεκύδου καὶ ὧν	πρὸ	βραχέος ὕμνησε θεολόγων θεοφιλέστερά ἐστι
[4]	τῶν Ἀλωέως υἱῶν οὐκ οἶμαι	πρὸ	Ὁμήρου τινὰ εἰρηκέναι, τὰ δὲ
[4]	τ´ ἐόντα τά τ´ ἐσσόμενα	πρό	τ´ ἐόντα τῶν λεγομένων παρὰ
[4]	παραβάλλεσθαι σκώληξιν, εἰ καὶ παρεβάλλοντο	πρὸ	τῆς τηλικαύτης εὐσεβείας· ἆρά γε
[4]	τῶν ἀγγέλων αὐτοῦ, τίς τε	πρὸ	τοῦ διάβολος γεγενῆσθαι οὗτος ἦν
[4]	παντί που δῆλα εἶναι καὶ	πρὸ	τοῦ ἐπαγομένου λογικῶς ἐλέγχου ὡς
[4]	ἔχει τὰ κακὰ παρὰ τὸν	πρὸ	τοῦ καθαίρεσθαι χρόνον. Καὶ τοῦτό
[4]	ΤΟΜΟΣ ΤΕΤΑΡΤΟΣ. ~Ἐν τρισὶ τοῖς	πρὸ	τούτων διεξελθόντες βιβλίοις τὰ πρὸς
[4]	τούτοις; Καὶ γὰρ μέχρι τοῦ	δεῦρο	τὰ ἰουδαϊκὰ ὀνόματα, τῆς Ἑβραίων
[4]	κάθοδον τῆς ψυχῆς, πτερορρυούσης καὶ	δεῦρο	φερομένης, ἕως ἂν στερεοῦ τινος
[4]	οὐκ ἐξελεύσεται τὰ κακὰ καὶ	τὸ	ἀγαθόν» τὸ δὲ τὴν ὕλην
[4]	χωρὶς τῆς τροπολογίας ἐχόντων πολὺ	τὸ	ἀγωγόν. Τίθησι δὲ καὶ τὸν
[4]	εἰς σῶμα θνητόν, καὶ προείρηται	τὸ	ἀδυνατεῖν· ἢ αὐτὸς μὲν οὐ
[4]	Ἰὼβ καὶ τοῦ Δαυὶδ εἰπόντων	τό·	Αἱ χεῖρές σου ἐποίησάν με
[4]	τὴν σεμνότητα τῶν λελεγμένων καὶ	τὸ	ἀκόλουθον αὐτοῖς. ~Οὐκ οἶδα δ´
[4]	φιλοσοφοῦν, καὶ διὰ τὴν πρὸς	τὸ	ἀκούειν τῶν θείων νόμων σχολὴν
[4]	πρὸς τοὺς κάμνοντας, ἤπερ κατὰ	τὸ	ἀληθές. Ἀλλὰ ταῦτα μὲν περὶ
[4]	καὶ ποῦ ἐπαινετὴ συγκατάθεσις πρὸς	τὸ	ἀληθὲς ἢ ἀποδεκτὴ ἀνάνευσις ἀπὸ
[4]	Ἰουδαίοις φαῦλοι καὶ ὡς πρὸς	τὸ	ἀληθὲς οὐ Χριστιανοὶ οὐδὲ Ἰουδαῖοι,
[4]	ἤδη προεῖπον. Κατὰ μὲν οὖν	τὸ	ἀληθὲς οὐδεὶς συνετὸς τοιαῦτα ἱστόρησε,
[4]	ἕτερα παρὰ τὴν ἀλήθειαν, ψευδόμενα	τὸ	ἀληθῶς ἀρσενικὸν ἢ τὸ ὄντως
[4]	τιτανικοὶ ἢ γιγάντιοι, ἀσεβεῖς πρὸς	τὸ	ἀληθῶς θεῖον καὶ τοὺς ἐν
[4]	πάντ´ ἔχουσαν ἔνδον. Τί γὰρ	τὸ	ἀλλόκοτον αὐτῆς, ἑκατὸν ἔτεσιν ἱστορουμένης
[4]	λογισμῷ κινούμενον πάλιν τε αὖ	τὸ	ἄλογον ἡγεμονικὸν καὶ ὑπὸ ὁρμῆς
[4]	τῶν κατὰ τὸν τόπον πρὸς	τὸ	ἁμαρτάνειν ὡς χρήσιμος τῷ ὅλῳ
[4]	ἔθνη ἐπάρατα, τὸ Μωαβιτῶν καὶ	τὸ	Ἀμμανιτῶν. Καὶ ἀληθῶς γε οὐχ
[4]	ἀποκληρωτικὸν εὐέλεγκτόν ἐστιν, οὐχὶ καὶ	τὸ	ἀμφοτέρους εἶναι μαντικοὺς ἐλεγχθείη ἄν;
[4]	ἐπὶ πᾶσι θεῷ ὁποῖόν ἐστι	τὸ	ἀνθρώπινον, καθ´ οὓς καὶ πτέρυγας
[4]	ἁψίδων τοῦ οὐρανοῦ οὐκ ἐπὶ	τὸ	ἀνθρώπινον σῶμα μόνον ἀλλὰ καὶ
[4]	αὐτοῦ. Οἱονεὶ ἀνθρώπου τρόπους πρὸς	τὸ	ἀνθρώποις λυσιτελὲς φορῶν ὁ λόγος
[4]	αἰῶνα ὁ θεὸς ἀνεμνήσθη δικαιῶσαι	τὸ	ἀνθρώπων γένος, πρότερον δὲ ἠμέλει;
[4]	ἐν τούτοις λέγοιτο ἢ πᾶν	τὸ	ἀπὸ κακίας πραττόμενον; Οὐκοῦν ὁ
[4]	ἦν μαντικός; Τί δέ, ἐπεὶ	τὸ	ἀποκληρωτικὸν εὐέλεγκτόν ἐστιν, οὐχὶ καὶ
[4]	σωμάτων φύσις. Οὕτω δὲ καὶ	τὸ	ἀπολλύμενον εἰς μεταβολὴν διαμένει· τὸ
[4]	τὰ θεῖα ζητεῖν καὶ φιλοσοφεῖν	τὸ	ἀπορεῖν ὑπὲρ τοῦ τῇ συνέσει
[4]	οἷς ἀπεφήνατο, καίτοι γε οὐ	τὸ	ἀποφήνασθαι ἀλλὰ τὸ διδάξαι ἐπαγγειλάμενος.
[4]	ζῴων ἱστάμενος ὁ Κέλσος παραλαμβάνει	τὸ	ἀράβιον ζῷον, τὸν φοίνικα, διὰ
[4]	ταύτην κηρυχθήσεσθαι; Ὁ δ´ Ἰησοῦς	τὸ	Ἀρθήσεται ἀφ´ ὑμῶν ἡ βασιλεία
[4]	στοχαζόμεθα δυνατοῦ, ἀλλ´ ἁρμοζόμενοι πρὸς	τὸ	ἀσθενὲς τῶν ὑποκειμένων φαμὲν ταῦτα
[4]	καὶ κωλυόμενος ὡσπερεὶ τροφὴν πρὸς	τὸ	αὔξειν τὸ κωλύεσθαι λαμβάνων, προβαίνων
[4]	παραδόξως τοιαῦτα λέγει· Καὶ πάντες	τὸ	αὐτὸ βρῶμα πνευματικὸν ἔφαγον, καὶ
[4]	βρῶμα πνευματικὸν ἔφαγον, καὶ πάντες	τὸ	αὐτὸ πνευματικὸν ἔπιον πόμα· ἔπινον
[4]	ὑπὸ φαύλων ἀνθρώπων οὐ παρὰ	τὸ	αὐτὸς ἔλαττον ἔχειν δοκεῖν θέλοι
[4]	συμβαίνειν ἀνθρωπίνῃ φύσει συναγαγὼν εἶπε	τὸ	βιβλίον ἐκεῖνο ἐλέους καὶ μίσους
[4]	ὅτι οὐδ´ ἐπὶ γέλωτα κινεῖ	τὸ	βιβλίον, ἐν ᾧ ἀναγέγραπται Χριστιανὸς
[4]	δὲ τῇ ἐπιγραφῇ— ἐπιγέγραπται γὰρ	τὸ	βιβλίον Παροιμίαι— ζητῶ ταῦτα ὡς
[4]	τῆς περιστερᾶς, ἵνα δόξῃ ἀνεγνωκέναι	τὸ	βιβλίον τὴν Γένεσιν, οὐδὲν δυνηθεὶς
[4]	ἀνακυκλήσεσιν, καὶ πάλιν Κέλσος γράψει	τὸ	βιβλίον τοῦτο, ἀπειράκις αὐτὸ πρότερον
[4]	τοῦ σώματος ὄφεων καὶ ἐπὶ	τὸ	βοὸς ἢ τῶν ἐκ τοῦ
[4]	εἰς ἀπάτην τῶν ἀνθρώπων κατὰ	τὸ	βούλημα τοῦ καλουμένου ἐν τοῖς
[4]	λεγόμενα φιλοσόφως ἐξετάζοντες δυνηθῶσιν εὑρεῖν	τὸ	βούλημα τοῦ Πλάτωνος, θαυμάσονται τίνα
[4]	οἴεται τοὺς ἀλληγοροῦντας αὐτὰ βιαζομένους	τὸ	βούλημα τῶν γραψάντων τοῦτο ποιεῖν.
[4]	Οὐδαμῶς οὖν ὁ Κέλσος εἶδε	τὸ	βούλημα τῶν ἡμετέρων γραμμάτων· διόπερ
[4]	πνευματικὰ τοῖς ὀνομαζομένοις πνευματικοῖς συγκρίνων	τὸ	βούλημα τῶν τε πρὸς τοὺς
[4]	ὅτι σά ἐστι πάντα, φιλόψυχε.	Τὸ	γὰρ ἄφθαρτόν σου πνεῦμά ἐστιν
[4]	φωνὴ καὶ τυγχάνοντα καὶ σημαινόμενα.	Τὸ	γὰρ διαλέγεσθαί τινα πρὸς ἕτερον
[4]	κακῶν καθ´ ἡμᾶς οὐκ ἀληθές.	Τὸ	γὰρ ἑκάστου ἡγεμονικὸν αἴτιον τῆς
[4]	βουληθέντος τὴν ἡδονὴν παραδέξασθαι θεόν.	Τὸ	γὰρ ἐμόν» φησί, δέος, ὦ
[4]	τὸ ἀπολλύμενον εἰς μεταβολὴν διαμένει·	τὸ	γὰρ ὑποκείμενον ἡ ὕλη ἀπολλυμένης
[4]	τοῦ θεοῦ, ὑπὸ τίνος λαμβάνουσα.	Τὸ	γὰρ φθαρτὸν ἀνάγκη παντὸς οὑτινοσοῦν
[4]	οἷς δὲ Σολομών φησι· Τί	τὸ	γεγονός; Αὐτὸ τὸ γενησόμενον· καὶ
[4]	ὡς ἔθος αὐτῷ ἐστιν ἐπὶ	τὸ	γελοιότερον μεταφράζειν τὰ γεγραμμένα, τὸν
[4]	ὅση δύναμις. ~Οὐδὲν δὲ θαυμαστὸν	τὸ	γενεαῖς τισι προφήτας γεγονέναι, ὑπερέχοντας
[4]	φησι· Τί τὸ γεγονός; Αὐτὸ	τὸ	γενησόμενον· καὶ τί τὸ πεποιημένον;
[4]	γράμμασι νοήματα διελέγχεται οὐκ ἐπιδεχόμενα	τὸ	γενναῖον καὶ ἀναντίρρητον. Εἰπὼν δὲ
[4]	μεμψαμένη· πλὴν ὅπως ποτὲ ἔχει	τὸ	γενόμενον, ἀνάγεται μὲν ἐπὶ τροπολογίαν
[4]	ἐκ περιστάσεως. Καὶ μεμηνὸς δὲ	τὸ	γένος τῶν ἀνθρώπων ἔδει θεραπευθῆναι
[4]	τὸ προκείμενον ἡμῖν ἐστιν ἐπανορθοῦν	τὸ	γένος τῶν ἀνθρώπων εἴτε διὰ
[4]	ἐν μέσῳ τῷ παραδείσῳ καὶ	τὸ	γνωστὸν καλοῦ καὶ πονηροῦ ξύλον»
[4]	μοι υἱὸς ἐπέπταρε πᾶσιν ἔπεσσι;	~Τὸ	δ´ ἀληθῶς θεῖον εἰς τὴν
[4]	ὡς θεοὺς προσκυνοῦντας, ἑαυτὸν ὑπέταξε	τὸ	δ´ ὅσον ἐπ´ αὐτῷ καὶ
[4]	πνεύματος τῷ ἀνθρώπῳ· καθὸ λέλεκται·	Τὸ	δὲ ἄφθαρτόν σου πνεῦμά ἐστιν
[4]	ἁπλοῦ καὶ ἀσυνθέτου καὶ ἀδιαιρέτου.	~Τὸ	δὲ καταβεβηκὸς εἰς ἀνθρώπους ἐν
[4]	διὰ τὴν τοῦ πατρὸς φύσιν.	Τὸ	δὲ ποριζόμενον ἀεὶ ὑπεκρεῖ, ὥστε
[4]	τὸ μηδὲν ὑπὸ θηρίων παθεῖν.	Τὸ	δὲ πρὶν πόλεις εἶναι καὶ
[4]	τὰ κακὰ καὶ τὸ ἀγαθόν»	τὸ	δὲ τὴν ὕλην τοῖς θνητοῖς
[4]	ἀπὸ πάνυ πολλῶν παραθησόμεθα πρὸς	τὸ	δεῖξαι ὅτι μάτην συκοφαντεῖ τοὺς
[4]	γαλᾶς ὑπό τινων παραλαμβάνεσθαι πρὸς	τὸ	δηλοῦν τὰ μέλλοντα. Καὶ σὺ
[4]	ἡ τῶν ὀρνίθων ψυχὴ διὰ	τὸ	δι´ αὐτῶν προλέγεσθαι τὰ μέλλοντα,
[4]	οἴκου Ἰσραὴλ» ἐπιστρέψαι, δευτέρως δὲ	τὸ	διὰ τὴν ἐκείνων ἀπείθειαν ἆραι
[4]	πάσχει; Εἴπερ οὖν Ἰουδαῖοι μετὰ	τὸ	διαθεῖναι τὸν Ἰησοῦν ἅπερ ἐτόλμησαν
[4]	γε οὐ τὸ ἀποφήνασθαι ἀλλὰ	τὸ	διδάξαι ἐπαγγειλάμενος. ~Οὔπω δὲ λέγω
[4]	τῶν μελισσῶν διδασκαλία ἔγκειται πρὸς	τὸ	δικαίους καὶ τεταγμένους πολέμους, εἴ
[4]	γε τοῖς ἀκριβοῦν πάντα κατὰ	τὸ	δυνατὸν βουλομένοις ὁ περὶ τῶν
[4]	οὕτως ὀνομαζόμεναι πρὸς τὴν κατὰ	τὸ	δυνατὸν ἐκείνων μίμησιν· ἐκείναις γὰρ
[4]	εἰς πάντας ἡμᾶς ἀνθρώπους κατὰ	τὸ	δυνατὸν ἐκτείνειν τὰς εὐποιΐας. Καὶ
[4]	Γένεσιν ἐξηγητικοῖς ταῦθ´ ἡμῖν κατὰ	τὸ	δυνατὸν ἐξήτασται. Εἶθ´ ὅρα κακοήθειαν
[4]	Καὶ ἡμεῖς δὲ πολλαχοῦ κατὰ	τὸ	δυνατὸν ἡμῖν εἰρήκαμεν περὶ τούτων,
[4]	περὶ τῶν τηλικούτων ἕξιν, κατὰ	τὸ	δυνατὸν ἡμῖν ἐνέστημεν· ἀνατρέποντες μὲν
[4]	ὡς ἐν τοῖς ἀνωτέρω κατὰ	τὸ	δυνατὸν ἡμῖν λέλεκται. Μετὰ ταῦτά
[4]	δεόμενον κἂν δοκούσης ἀποδείξεως, κατὰ	τὸ	δυνατὸν παριστάσης ὅτι ὁμοία ἀπ´
[4]	ἢ εὐηθείας μὲν ἀπαλλάξαι κατὰ	τὸ	δυνατὸν τοὺς ἀκούοντας ποιῆσαι δ´
[4]	ἃς πρέπον θεὸν ἐπιτιθέναι κατὰ	τὸ	ἑαυτοῦ συμφερόντως τῷ παντὶ βούλημα
[4]	τοῦ θεοῦ. Ψεῦδος δὲ καὶ	τὸ	ἐγγυτέρω τῆς θείας ὁμιλίας εἶναι
[4]	καὶ γράμμασιν, ὅτι οἰκεῖόν ἐστι	τὸ	ἔθνος αὐτῶν τοῖς ἀνδράσι τούτοις;
[4]	εἶναι ἀνοητότατοι, καὶ μόνον τοῦτο	τὸ	ἔθνος οὐδεμιᾶς δυνάμεως θεοῦ μετειληφέναι,
[4]	δυναμένων τὸ κρεῖττον αὐτοῦ βλέπειν	τό·	Εἴδομεν αὐτόν, καὶ οὐκ εἶχεν
[4]	εἶχεν εἶδος οὐδὲ κάλλος, ἀλλὰ	τὸ	εἶδος αὐτοῦ ἄτιμον, ἐκλεῖπον παρὰ
[4]	θεοῦ ὑπάρχων οὐχ ἁρπαγμὸν ἡγήσατο	τὸ	εἶναι ἴσα θεῷ, ἀλλ´ ἑαυτὸν
[4]	εἶναι καθαρώτερα ἢ μιαρώτερα παρὰ	τὸ	εἰς τιμὴν τοῦ θείου κατεσκευάσθαι
[4]	ὅτι ἀρετῆς μὲν ἐὰν ἀνέλῃς	τὸ	ἑκούσιον, ἀνεῖλες αὐτῆς καὶ τὴν
[4]	μὴ χρὴ καταλήγειν ἡμᾶς ἐπὶ	τὸ	ἐκριζοῦν καὶ κατασκάπτειν» τὰ προειρημένα
[4]	Γένεσιν, οὐδὲν δυνηθεὶς εἰπεῖν πρὸς	τὸ	ἐλέγξαι πλασματῶδες τὸ κατὰ τὴν
[4]	προήχθη ἀπὸ τῆς φυλακῆς ἐπὶ	τὸ	ἐμπιστευθῆναι ὑπὸ τοῦ Φαραὼ τὸν
[4]	θεοῦ πλασσόμενον καὶ ἐμφυσώμενον, ἵνα	τὸ	ἐμφυσώμενον παραπλησίως τις νομίσας λελέχθαι
[4]	ἀπὸ τῆς μισητικῆς ἑαυτοῦ προαιρέσεως	τὸ	ἐν ἀτίμοις αὐτοὺς κεκελεῦσθαι ποιμαίνειν,
[4]	τῶν ἀνθρώπων φύσεις· ἀλλ´ ἐπεὶ	τὸ	ἐν αὐτοῖς λογικὸν τετελείωται καὶ
[4]	μὴ τὸ πνεῦμα τοῦ ἀνθρώπου	τὸ	ἐν αὐτῷ· οὕτω καὶ τὰ
[4]	καὶ τῷ πρὸς αὐτοὺς χρησίμῳ	τὸ	ἐν τῇ ἀπαγγελίᾳ πρέπον. Καὶ
[4]	στησόμεθα, ἀπαιτούμενοι διηγήσασθαι καὶ κατασκευάσαι	τὸ	ἐν τῷ προφήτῃ λεγόμενον οὕτως·
[4]	προνοίας γίνεται, οὐκ ἐπιτρεπούσης πλεονεκτεῖν	τὸ	ἓν αὐτῶν, ἵνα μὴ ὁ
[4]	ἀκούσατε ὅτι τὸ ὑπερέχον καὶ	τὸ	ἐνδέον ὡς πρὸς ἀλήθειαν δικάζουσαν
[4]	οὐ πάντῃ εἶναι μοχθηρὰν διὰ	τὸ	ἐνδέχεσθαι τῷ ὅλῳ συμφέρειν τὸ
[4]	βλέπειν τὴν τοῦ λόγου ἐπὶ	τὸ	ἔνδοξον καὶ θειότερον μεταμόρφωσιν· ἀλλὰ
[4]	λελέχθαι τοῖς ἐμφυσωμένοις ἀσκοῖς γελάσῃ	τὸ	ἐνεφύσησεν εἰς τὸ πρόσωπον αὐτοῦ
[4]	ὁ δὲ κακοήθως διασύρειν βουλόμενος	τὸ	ἐνεφύσησεν εἰς τὸ πρόσωπον αὐτοῦ
[4]	τὰ πλήθεσιν ἁρμόζοντα λέγων, φησὶ	τὸ	ἐξαρκεῖν εἰρῆσθαι εἰς πλῆθος περὶ
[4]	ἀνθρωπίνης ἀσθενείας οὐκ ἂν περισταίη	τὸ	ἐπαχθὲς τοῦ περὶ ὅλης τῆς
[4]	κακηγορεῖν τὰ γεγραμμένα, διεχλεύασε καὶ	τὸ	Ἐπέβαλεν ὁ θεὸς ἔκστασιν ἐπὶ
[4]	ἀκούσαντα δεινολογοῦντος Κέλσου καὶ φάσκοντος	τὸ	ἐπιγεγραμμένον σύγγραμμα Ἰάσονος καὶ Παπίσκου
[4]	ἄνθρωπον ἐπιδεῆ· ἵνα δι´ αὐτὸ	τὸ	ἐπιδεὲς αὐτοῦ ἀναγκασθῇ εὑρεῖν τέχνας,
[4]	τοῦ Λὼτ θυγατέρων καὶ ἀνόσιον	τὸ	ἔργον εἶναι ὑπειλήφασι καὶ ὡς
[4]	ἐπῳκοδόμησε, μισθὸν λήψεται· εἴ τινος	τὸ	ἔργον κατακαήσεται, ζημιωθήσεται. Ἔργον δὲ
[4]	πῦρ αὐτὸ δοκιμάσει. Εἴ τινος	τὸ	ἔργον μένει, ὃ ἐπῳκοδόμησε, μισθὸν
[4]	ξύλα» ἀναλωθῇ; Ἑκάστου» γάρ φησι	τὸ	ἔργον ὁποῖόν ἐστι, τὸ πῦρ
[4]	ἐν τῇ φθορᾷ τοῦ κόσμου	τὸ	ἔργον τοῦ θεοῦ ἡ ψυχὴ
[4]	φύσιν ἢ τὸ ὀρνέων ἢ	τὸ	ἑρπετῶν γένος ἢ τὸ ἰχθύων.
[4]	αὐτοῦ, γενομένη στήλη ἁλὸς» διὰ	τὸ	ἐστράφθαι εἰς τοὐπίσω, καὶ τίνες
[4]	διαφορὰς τῶν εἰδῶν κατασκευάζοντος. Ἢ	τὸ	ἔσχατόν γε ἔδει αὐτὸν περὶ
[4]	Κέλσου λέξις· Εἰ δὲ καὶ	τὸ	εὐριπίδειον ἐρεῖς, ὅτι Ἥλιος μὲν
[4]	διηγήσεις μετὰ οὐκ εὐκαταφρονήτου λέξεως,	τὸ	εὐτελέστερον καὶ δυνάμενον μέν τι
[4]	ἔσεσθαι. Ὅπερ ἐὰν ᾖ ἀληθές,	τὸ	ἐφ´ ἡμῖν ἀνῄρηται. Εἰ γὰρ
[4]	δυνατὸν αὐτὸ εἶναι· ποῦ οὖν	τὸ	ἐφ´ ἡμῖν, καὶ ποῦ ἐπαινετὴ
[4]	ἐὰν δοθῇ, οὐκ οἶδ´ ὅπως	τὸ	ἐφ´ ἡμῖν σωθήσεται καὶ ἔπαινοι
[4]	Ὥσπερ γὰρ ἐπὶ τούτων τυφλοῖ	τὸ	ἔχθος πρὸς τὸ μὴ συνορᾶν
[4]	ὄρη, οὐ προάγεται αὐτόθεν πρὸς	τὸ	ζητῆσαι, τίς ὁ τοσούτων δυσωδῶν
[4]	καὶ τοῦτο ποιήσῃ θαυμασθῆναι οὐ	τὸ	ζῷον ἀλλὰ τὸν πεποιηκότα αὐτό.
[4]	ἐκέχριστο. Πῶς δ´ οὐ θαυμαστὸν	τὸ	ζώπυρα παντὸς γένους εἰσάγεσθαι ἔνδον
[4]	ἀεὶ τὰ αὐτά ἐστι περὶ	τὸ	ἡγεμονικὸν αὐτοῦ καὶ τὸν λόγον
[4]	καὶ κατασκευῆς, χάριτι θεοῦ, φωτίζοντος	τὸ	ἡγεμονικόν, δυναμένων γενέσθαι τῷ κριθέντι
[4]	ἐν καταστάσει δαιμόνων αὐτῶν ὑποστῆναι	τὸ	ἡγεμονικόν. Εἴπερ οὖν ἄλλος τις
[4]	τινες εἰσὶν οὐ πάντως διὰ	τὸ	ἦθος, τὸν αὐτὸν τρόπον δαίμονες
[4]	ἰατρικῆς προγινώσκουσί τινα, κἂν φαῦλοι	τὸ	ἦθος τυγχάνωσιν· οὕτω δὲ καὶ
[4]	φήσει, ἂν τύχωσι μοχθηροὶ εἶναι	τὸ	ἦθος· ψεῦδος οὖν τὸ παρὰ
[4]	καὶ τοῦτό γ´ ἂν ἑρμηνεύοιμι,	τὸ	ἡμεῖς λέγων ἀντὶ τοῦ οἱ
[4]	παρά τινι· εἰ μὴ ἄρα	τὸ	ἥμερον καὶ τὴν ὡσπερεὶ πρὸς
[4]	Καὶ τοῦτό φαμεν κατὰ Πλάτωνα,	τὸ	ἥττονα εἶναί ποτε τὰ κακά,
[4]	ὅτι εἰσὶν οὗτοι πιστότεροι πρὸς	τὸ	θεῖον ἡμῶν καὶ γνῶσιν ἔχουσι
[4]	ἐκ τῆς κατεπικλήσεως αὐτῶν, παρίστησι	τὸ	θεῖον τῶν ἀνδρῶν; Οὓς οὐδαμόθεν
[4]	ἢ μεταμορφώσεις τοῦ Ἰησοῦ καὶ	τὸ	θνητὸν ἢ ἀθάνατον αὐτοῦ, λελέχθω.
[4]	Εἶτα ὡς εἰπόντων ἄν τινων	τὸ	ἵνα μάθῃ τὰ ἐν ἀνθρώποις,
[4]	γεγονέναι τὸν Ἰησοῦν ἐστι καὶ	τὸ	Ἰουδαίοις ἐπ´ αὐτῷ τοσαῦτα καὶ
[4]	πέπονθεν Ἰησοῦς, ἄρδην ἀπολωλέναι καὶ	τὸ	Ἰουδαίων ἔθνος ἀνάστατον γεγονέναι καὶ
[4]	κατασκευάζοντα ἀπὸ τοιωνδὶ προγόνων εἶναι	τὸ	Ἰουδαίων ἔθνος· πάλιν τ´ αὖ
[4]	~Μετὰ ταῦτα συνήθως ἑαυτῷ γελῶν	τὸ	Ἰουδαίων καὶ Χριστιανῶν γένος πάντας
[4]	σώματος βοὸς μελισσῶν καὶ ἐπὶ	τὸ	ἵππου ἢ ὄνου καὶ τῶν
[4]	τοὺς ἄφθαρτον τὸν κόσμον τηροῦντας	τὸ	ἰσοστάσιον τῶν στοιχείων ἀπὸ τῆς
[4]	διατεινομένους, τινὰς δὲ ἐμφαίνοντας καὶ	τὸ	ἱστορίαν ἑωραμένην καὶ καταληφθεῖσαν ἀναγράφειν
[4]	ἢ τὸ ἑρπετῶν γένος ἢ	τὸ	ἰχθύων. Σεμνὸν δὲ καὶ μεγαλοφυὲς
[4]	συγγράμματι καὶ ἐπιγράφων ἀληθῆ λόγον	τὸ	καθ´ ἡμῶν ἑαυτοῦ βιβλίον. Ἡ
[4]	θεοῦ γεγονέναι τὸν ἄνθρωπον πρὸς	τὸ	καθ´ ὁμοίωσιν» καὶ ὅτι ἀναγέγραπται
[4]	πιστευομένων τὰς κρίσεις· οἵτινες διὰ	τὸ	καθαρὸν ἦθος καὶ τὸ ὑπὲρ
[4]	Μωϋσέως νεωτέρου. Οὐκ ἀρνούμεθα οὖν	τὸ	καθάρσιον πῦρ καὶ τὴν τοῦ
[4]	δὲ καὶ μὴ πάντως παρὰ	τὸ	καθῆκον τοῦτο γίνεσθαι οὐκ εἰσὶν
[4]	γραφῇ εἰ μὴ ταῦτ´ αἰνίττεται	τὸ	καὶ ἐπεχείρησαν γενεαλογῆσαι αὑτοὺς ἀπὸ
[4]	μὴ νοήσας, ἐπὶ τί ἀναφέρεται	τὸ	Καὶ ἦν τὰ ἄσημα τοῦ
[4]	λογικῶν προηγουμένως προνοεῖ, ἐπηκολούθησε δὲ	τὸ	καὶ τὰ ἄλογα ἀπολαύειν τῶν
[4]	ἐροῦμέν τε ὅτι μή ποτε	τὸ	καὶ ὑφ´ ὑμῶν παραλαμβάνεσθαι τὰ
[4]	αὐτῷ κακίας ἐστίν, ἥτις ἐστὶ	τὸ	κακόν· κακὰ δὲ καὶ αἱ
[4]	ἅμα φύσει ἐραστὴς ὢν περὶ	τὸ	καλόν, καὶ τῆς Ἀφροδίτης καλῆς
[4]	ἀκριβῶς κατανοήσῃ τὸν διατιθέντα πρὸς	τὸ	καλὸν λόγον. ~Ἐπεὶ δ´ ἐν
[4]	δ´ ἀναγκαίως ὑπολαμβάνω ἐκτεθεῖσθαι πρὸς	τὸ	κἂν σοί τι δοκῇ κακόν,
[4]	δ´ οὐ πείσονται Χριστιανοί, προκατειληφότες	τὸ	κατ´ εἰκόνα» γεγονέναι θεοῦ τὴν
[4]	εἰπεῖν πρὸς τὸ ἐλέγξαι πλασματῶδες	τὸ	κατὰ τὴν περιστεράν. Εἶθ´ ὡς
[4]	δὲ παραλαμβάνει μετὰ ταῦτα εἰς	τὸ	κατασκευάσαι, ὡς οἴεται, εὐσεβεστέρους εἶναι
[4]	δ´ οὐχὶ μᾶλλον θαυμαστὸν ἦν	τὸ	κατασκεύασμα καὶ μεγίστῃ πόλει ἐοικὸς
[4]	γνώσεως τοῦ θεοῦ» ὑψώματα καὶ	τὸ	Κέλσου ἐπαιρόμενον» καθ´ ἡμῶν τῆς
[4]	τούτων διεξελθόντες βιβλίοις τὰ πρὸς	τὸ	Κέλσου σύγγραμμα νοηθέντα ἡμῖν, ἱερὲ
[4]	δυνηθέντες, τίνα τρόπον εὐτελίζεται αὐτῶν	τὸ	κοινωνικόν, βλαβεῖεν ἂν τὸ ὅσον
[4]	αὐτοῦ ὑπὸ τῶν μὴ δυναμένων	τὸ	κρεῖττον αὐτοῦ βλέπειν τό· Εἴδομεν
[4]	ὡσπερεὶ τροφὴν πρὸς τὸ αὔξειν	τὸ	κωλύεσθαι λαμβάνων, προβαίνων πλείονας ἐνέμετο
[4]	δῆλον δ´ ὅτι τοῦ Ἰωσήφ—	τὸ	λαμπρὸν καὶ θεσπέσιον Ἰουδαίων γένος,
[4]	καὶ βατράχοις παραπλήσιοι; Τί δέ,	τὸ	λαμπρὸν τῆς δικαιοσύνης, τηρούσης τὸ
[4]	εἶναι θεοφιλέστερα; Ἀκολουθεῖ δ´ αὐτῷ	τὸ	λέγειν ὅτι, εἴπερ θεοφιλέστερα τάδε
[4]	νύξ τε δουλεύει βροτοῖς, ἐπαινέσαντες	τὸ	λεγόμενον καὶ διηγοῦνται αὐτό· ἐπὰν
[4]	καθώς ἐστιν» Εἰ δέ τις	τὸ	λεγόμενον ὑπό τινων, εἴτε τῶν
[4]	τοῦτο φήσομεν ὅτι ὅμοιόν ἐστι	τὸ	λεγόμενον, ὡς εἴ τις ἐνεκάλει
[4]	θεοῦ χόλον ἐπεσπάσαντο. Ἐλεγχέτω δὴ	τὸ	λεγόμενον ὡς ψεῦδος ὁ βουλόμενος,
[4]	ἡμῖν σπερμάτων δεδόσθαι ἡμῖν λέγεται	τὸ	λεόντων καὶ ἄρκτων παρδάλεών τε
[4]	δὲ σωμάτων μὴ διαφέρειν παρὰ	τὸ	λογικὰ εἶναι τὰ ἐνοικήσαντα ἢ
[4]	γάρ, κἂν κάκιον γίνηται διὰ	τὸ	λογικὸν ἁμαρτάνον μέρος τι τοῦ
[4]	παραδέξασθαι τὸ τοιοῦτον, ἵνα μὴ	τὸ	λογικὸν ἀντὶ τῶν δαιμονίων χρηστηρίων
[4]	ταῦτα πεποίηκεν, ἀλλὰ πάντα διὰ	τὸ	λογικὸν ζῷον, καὶ ὅπως ὅδε
[4]	διδοὺς ἀρετῆς ἀφορμὰς τοῦ ἐπανορθοῦσθαι	τὸ	λογικὸν ζῷον. Κατὰ γὰρ ἑκάστην
[4]	παρὰ θεῷ λόγου οὐκ ἐᾷ	τὸ	λογικὸν ζῷον πάντῃ ἀλλότριον νομισθῆναι
[4]	πάντα πεποίηται· προηγουμένως γὰρ διὰ	τὸ	λογικὸν ζῷον τὰ πάντα δεδημιούργηται.
[4]	μυρμήκων σώμασιν, οὐ κατανοεῖ δὲ	τὸ	λογικὸν ἡγεμονικὸν καὶ λογισμῷ κινούμενον
[4]	εἰκόνα μὴ παραλαμβάνετε ἀλλὰ διὰ	τὸ	λογικὸν καὶ τοὺς καθεστῶτας νόμους
[4]	καλινδούμενοι. Καίτοι γε ὁποῖον δὴ	τὸ	λογικὸν οὐκ ἂν εὐλόγως σκώληκι
[4]	εἰς ὑπεροχὴν ἀνάγει ὁ λόγος	τὸ	λογικὸν παρὰ πάντα τὰ ἄλογα—
[4]	τὰ ἄλογα ζῷα ἐνδεὲς ποιήσασαν	τὸ	λογικόν. Τὰ μὲν γὰρ ἄλογα
[4]	τὰς κινήσεις τοῖς ζῴοις πρὸς	τὸ	μαντεύσασθαι καὶ μετὰ ταῦτα κατασκευάσαι
[4]	τυγχάνοντες, οὐκ ἂν ἐπαρθεῖεν πρὸς	τὸ	μέγα φρονῆσαι διὰ τὸ παραβάλλεσθαι
[4]	ἐν τοῖς ἀλόγοις ἱστορουμένων ἐμφαινόντων	τὸ	μεῖζον, καὶ τὰ τῆς γοητείας
[4]	προφητῶν, ἐπέστησεν ἄν, τί δήποτε	τὸ	μὲν ἐποίησεν ὁ θεὸς» ἐπ´
[4]	ἔτι χώραν ἔχειν, ὡς παρὰ	τὸ	μὴ ἀκηκοέναι καὶ δεδιδάχθαι οὐ
[4]	καὶ μεγαλοφυὲς παρ´ αὐτοῖς καὶ	τὸ	Μὴ ἀναβλέψας εἰς τὸν οὐρανὸν
[4]	οὐ τῇ φύσει ἀθάνατον παρὰ	τὸ	μὴ ἀποθνῄσκειν ἰδίως λεγόμενον ἀθάνατον.
[4]	ἀκροατοῦ τῶν λεγομένων φυλαττόμενοι λέγειν	τὸ	μὴ ἀρεσκόντως ἀπαγγελλόμενον τῷ θεῷ.
[4]	καὶ χρηστόν, οὐδὲν ἀνύει πρὸς	τὸ	μὴ εἶναι νυκτερίδα τὸν τοιονδί;
[4]	τούτων τυφλοῖ τὸ ἔχθος πρὸς	τὸ	μὴ συνορᾶν ὅτι καὶ φιλτάτων
[4]	πιθανότητι χρώμενοι κατὰ Ἰουδαίων πρὸς	τὸ	μὴ ὑγιῶς μὲν Ἰουδαίους καὶ
[4]	ἀλεξιφάρμακα, τί οὖν τοῦτο πρὸς	τὸ	μὴ φύσιν ἀλλὰ λόγον εἶναι
[4]	τῆς λογικῆς οὔσης θεοῦ ἔργον,	τὸ	μηδὲ παντὸς σώματος ἄλλην εἶναι
[4]	θεοῦ. Καὶ οὕτω ψεῦδος ἔσται	τὸ	μηδὲν διοίσειν νυκτερίδος ἢ εὐλῆς
[4]	οὐ χρωμένων τῇ συνέσει πρὸς	τὸ	μηδὲν ὑπὸ θηρίων παθεῖν. Τὸ
[4]	βοηθεῖ τοῖς ἀνειληφόσιν αὐτὴν πρὸς	τὸ	μηκέτι αὐτοὺς παραβάλλεσθαι σκώληξιν, εἰ
[4]	ὡς ἐννέα μὲν εἶναι μυριάδων	τὸ	μῆκος κατὰ τὴν βάσιν κατὰ
[4]	ἀνωτέρω ἡμῖν λέλεκται· εἰ δὲ	τὸ	μήτ´ ἐν λόγῳ μήτ´ ἐν
[4]	γραφῆς ἡμῶν. ~Εἶτα ὡς εἰς	τὸ	μισεῖν μόνον καὶ ἀπεχθάνεσθαι τῷ
[4]	οἱ δύο εἰς σάρκα μίαν.	Τὸ	μυστήριον τοῦτο μέγα ἐστίν, ἐγὼ
[4]	μίξεων εἰρήκασι γεγονέναι ἔθνη ἐπάρατα,	τὸ	Μωαβιτῶν καὶ τὸ Ἀμμανιτῶν. Καὶ
[4]	οὐδεὶς μὴ ἐγνωκὼς κακὸν εἶναι	τὸ	νομίζειν εὐσέβειαν σῴζεσθαι ἐν τοῖς
[4]	τὸ ἐνδέχεσθαι τῷ ὅλῳ συμφέρειν	τὸ	νομιζόμενον ἐν τοῖς καθ´ ἕκαστον
[4]	διαβεβλημένων παρὰ τοῖς πολλοῖς διὰ	τὸ	ξενίζον τῶν νόμων καὶ τὴν
[4]	φρεάτων καὶ ἱστορίας ἀξίων διὰ	τὸ	ξένον καὶ παρηλλαγμένον τῆς κατασκευῆς
[4]	καὶ καλὸν εἰς βρῶσιν καὶ	τὸ	ξύλον τῆς ζωῆς ἐν μέσῳ
[4]	διὸ καὶ ὁ ποιητὴς λέγει	τό·	Ὁ δ´ ἐπέπταρεν εὐχομένοιο, διὸ
[4]	ἡμῖν δῷ λόγους καὶ πρὸς	τὸ	οἰκοδομεῖν τὰ τοῦ Χριστοῦ καὶ
[4]	θαυμαστέον, μέχρι τῶν ἀλόγων ἐκτείνασαν	τὸ	οἱονεὶ πρὸς τὰ λογικὰ μίμημα,
[4]	μόνου τοῦ ὅλου ἀλλὰ παρὰ	τὸ	ὅλον ἐξαιρέτως παντὸς λογικοῦ. Καὶ
[4]	Καὶ οὐδέ ποτε ἀπολείψει πρόνοια	τὸ	ὅλον· οἰκονομεῖ γάρ, κἂν κάκιον
[4]	ποιεῖν καὶ διὰ χρόνου ἐπιστρέφειν	τὸ	ὅλον πρὸς ἑαυτόν. Ἀλλ´ οὐδὲ
[4]	περὶ τοῦ Ἰησοῦ ἱστορίαν τινά,	τὸ	ὄνομα αὐτοῦ οὐ λέγων, καὶ
[4]	οὖν ἀληθῶς ἔχομεν δέος» περὶ	τὸ	ὄνομα τοῦ θεοῦ καὶ τῶν
[4]	ψευδόμενα τὸ ἀληθῶς ἀρσενικὸν ἢ	τὸ	ὄντως θηλυκὸν ἢ τὴν κτηνῶν
[4]	ἀνάπαυσιν ἡ δ´ ἡμέρα πρὸς	τὸ	ὁρᾶν τε καὶ ἐνεργεῖν. Σαφὲς
[4]	ὅριον γενέσεως ὑπὸ τὸν κεκληρωμένον	τὸ	ὅριον, καὶ πῶς εὐλόγως ἐγενήθη
[4]	ἢ τὴν κτηνῶν φύσιν ἢ	τὸ	ὀρνέων ἢ τὸ ἑρπετῶν γένος
[4]	ἐν πάσῃ τῇ περιχώρῳ· εἰς	τὸ	ὄρος σῴζου, μή ποτε συμπαραληφθῇς»
[4]	οἰκουμένης βουληθέντος μόνους θεραπεύεσθαι ἀλλὰ	τὸ	ὅσον ἐπ´ αὐτῷ καὶ τοὺς
[4]	σύνθετοι ἐξ ἀτόμων τυγχάνοντες καὶ	τὸ	ὅσον ἐπὶ τῇ συστάσει ἀναλυτοί,
[4]	αὐτῶν τὸ κοινωνικόν, βλαβεῖεν ἂν	τὸ	ὅσον ἐπὶ τῷ Κέλσῳ καὶ
[4]	πάντα ποιεῖν αὐτὴν λεγόντων, συναναιρεῖ	τὸ	ὅσον ἐφ´ αὑτῷ χρήσιμα δόγματα
[4]	ἀρχαίων, Ἠοίας καὶ Θεογονίας, γένεσιν	τὸ	ὅσον ἐφ´ ἑαυτοῖς περιτιθέντες θεοῖς,
[4]	Κέλσος περὶ τῶν μελισσῶν, ἵνα	τὸ	ὅσον ἐφ´ ἑαυτῷ ἐξευτελίσῃ ἡμῶν
[4]	τῇ φύσει πάντων πραγμάτων ἀποτρέψαι	τὸ	ὅσον ἐφ´ ἑαυτῷ ὁ Κέλσος
[4]	δυνατὸν ἡμῖν ἐνέστημεν· ἀνατρέποντες μὲν	τὸ	ὅτι σοφώτερα τὰ ἄλογα ζῷα
[4]	ἀνθρώποις, ἑαυτῷ ἀνθυποφέρει πρὸς τοῦτο	τὸ	οὐ γὰρ οἶδε πάντα; Εἶτα
[4]	τοῦ ἀσέβειαν ἡμῖν ἐγκαλοῦντος εἴρηται	τὸ	οὐ μόνον σοφώτερα εἶναι τὰ
[4]	ἔσται θνητὸν οὐκ ἀποθνῇσκον, καὶ	τὸ	οὐ τῇ φύσει ἀθάνατον παρὰ
[4]	τούτοις πᾶσιν ἐπιφέρει ὁ Κέλσος	τό·	Οὔκουν ἀνθρώπῳ πεποίηται τὰ πάντα,
[4]	μου τῷ νόμῳ μου, κλίνατε	τὸ	οὖς ὑμῶν εἰς τὰ ῥήματα
[4]	θεοφιλεῖς ἔπραξαν. Ἀλλὰ καὶ πρὸς	τὸ	οὔτ´ ἐν λόγῳ οὔτ´ ἐν
[4]	περὶ ἑτέρων ἡμῖν ἀπολογίαν πρὸς	τὸ	οὔτε δὲ νοσῶν ἢ μεμηνὼς
[4]	γένοιτ´ ἄν. Λέλεκται καὶ εἰς	τό·	Οὔτε τῷ θεῷ καινοτέρας δεῖ
[4]	ἔθνος οὐδεμιᾶς δυνάμεως θεοῦ μετειληφέναι,	τὸ	οὕτως μεγαλοφυέστατα δεδιδαγμένον ἀναβαίνειν ἐπὶ
[4]	ἔχει φωνῆς» οὐδὲ συνιέναι δύναται	τὸ	Οὐχὶ τὸν οὐρανὸν καὶ τὴν
[4]	αἰσχρολογίαν» αὐτῷ τῷ θεῷ περιῆπτεν	τὸ	πάθος, οὗ ἡμᾶς πάντῃ ἀπαλλάξαι
[4]	ἀφανισμὸν τῆς κακίας λόγον ἔχει	τὸ	πάλιν αὐτὴν ὑφίστασθαι ἢ μή,
[4]	ἀπολέσθαι κατ´ αὐτὴν τὴν ὑπόθεσιν	τὸ	πᾶν τῶν ἀνθρώπων γένος. Ἆρ´
[4]	προφητείαις λόγον φήσαι ἂν καὶ	τό·	πάντα ταῦτα ἡμῖν τοῖς πιστεύουσιν
[4]	οὐδ´ ἀποκατασταθήσονται. Ἄγος γὰρ ἔπραξαν	τὸ	πάντων ἀνοσιώτατον, τῷ σωτῆρι τοῦ
[4]	ὁ βουλόμενος, εἰ μὴ ἀνάστατον	τὸ	πάντων Ἰουδαίων ἔθνος γεγένηται οὐδὲ
[4]	οὐκέτι· τί οὖν τοῦτο πρὸς	τὸ	πάντως κατ´ ἀρχὰς τοὺς μὲν
[4]	εἶναι τὸ ἦθος· ψεῦδος οὖν	τὸ	παρὰ τῷ Κέλσῳ λεγόμενον, τό·
[4]	πρὸς τὸ μέγα φρονῆσαι διὰ	τὸ	παραβάλλεσθαι ἀνθρώποις τὰ ἔργα αὐτῶν·
[4]	σώματος καὶ τῆς Ἀνύτου καὶ	τὸ	παραπλήσιον ἀμφοτέροις κατασκευάσει ἠρίον ἢ
[4]	ζῴων τοσοῦτον, ὅσον δύνανται διὰ	τὸ	παραπλήσιον τῆς κακίας καὶ οὐ
[4]	ὧν πολὺς» ὁ λόγος» εἰς	τὸ	παραστῆσαι τὰ νενοημένα τοῖς ταῦτα
[4]	τινων πλειόνων· τοιοῦτον γὰρ δηλοῖ	τὸ	παραχαράττοντες καὶ ῥᾳδιουργοῦντες τὸν Δευκαλίωνα,
[4]	τοῖς εἰδόσιν ἀπὸ μύθων εὑρίσκειν	τὸ	περὶ ἀληθείας τοῦ ταῦτα συντάξαντος
[4]	οἶμαι. Ἐβουλόμεθα γὰρ ἀπαντῆσαι πρὸς	τὸ	περὶ Ἰουδαίων ὑπὸ τοῦ Κέλσου
[4]	αὐτῶν ποιῶν ὅσα ἀπαιτεῖ αὐτὸ	τὸ	περὶ τὰ ὅλα εὔλογον, ὑπὸ
[4]	ἀλφηστῇσι. Γελοῖον δ´ αὐτόθεν καὶ	τὸ	περὶ τοῦ πίθου λεγόμενον, ὅτι
[4]	ἀνέμων σφοδρότητας καὶ τροπὰς περὶ	τὸ	περιέχον ἔκ τινος πείρας καὶ
[4]	ὠφελείας εἶναι πηγὴν καὶ ἀρχὴν	τὸ	πιστεῦσαι τῷ τῶν ὅλων θεῷ
[4]	κατὰ τὴν βάσιν κατὰ δὲ	τὸ	πλάτος δισχιλίων πεντακοσίων; Πῶς δ´
[4]	τὰ τοῦ ἀνθρώπου, εἰ μὴ	τὸ	πνεῦμα τοῦ ἀνθρώπου τὸ ἐν
[4]	θεοῦ οὐδεὶς ἔγνωκεν, εἰ μὴ	τὸ	πνεῦμα τοῦ θεοῦ. Ἀλλ´ οὐ
[4]	καὶ τί τὸ πεποιημένον; Αὐτὸ	τὸ	ποιηθησόμενον» καὶ τὰ ἑξῆς, οὐ
[4]	τῶν ζῴων παραστῆσαι τοῖς ἀνθρώποις	τὸ	ποικίλον τῆς τῶν ἐν τῷ
[4]	καὶ προδηλοῦν; Ψεῦδος δὲ καὶ	τὸ	πολλὰ τῶν ζῴων ἀντιποιεῖσθαι θείας
[4]	ἢ ἐκ τοῦ ἀρίστου εἰς	τὸ	πονηρότατον. Μένων γὰρ τῇ οὐσίᾳ
[4]	γέγονεν ἐκ τοῦ ἀρίστου εἰς	τὸ	πονηρότατον· ποῦ γὰρ πονηρότατον τὸ
[4]	καὶ ἐκ τοῦ ἀρίστου εἰς	τὸ	πονηρότατον. Τίς ἂν οὖν ἕλοιτο
[4]	~Ἑξῆς δὲ τούτοις ἐπιλαθόμενος ὅτι	τὸ	προκείμενον αὐτῷ ἐστιν Ἰουδαίων καὶ
[4]	ὁ δυνάμενος εὐκαιρότερον διηγήσεται, ἐπὰν	τὸ	προκείμενον ᾖ παραστῆσαι καὶ τὰ
[4]	τῶν ἡμετέρων ἀπολογούμεθα, λέγοντες ὅτι	τὸ	προκείμενον ἡμῖν ἐστιν ἐπανορθοῦν τὸ
[4]	γραμμάτων συνεξεταζομένων ἀλλήλοις παρίσταμεν· οὐδὲ	τὸ	προκείμενον τοῖς ἐν ἡμῖν συνετῶς
[4]	τὸ λαμπρὸν τῆς δικαιοσύνης, τηρούσης	τὸ	πρὸς τὸν πλησίον καὶ ὁμογενῆ
[4]	ὅμοιόν τι εἰπεῖν τοῖς διὰ	τὸ	πρὸς τοὺς μισουμένους ἔχθος κατηγοροῦσιν
[4]	ἀποτρέπει καὶ τῶν οὐ Χριστιανῶν	τὸ	πρὸς τοὺς φέροντας τὰ βαρύτατα
[4]	ἀλλήλων εἰς ἄλληλα· περισσὸν δὲ	τὸ	προσδιατρίβειν τῇ τούτων ἀνατροπῇ, κατὰ
[4]	ἀνθρώπου πλάσεως· Καὶ ἐνεφύσησεν εἰς	τὸ	πρόσωπον αὐτοῦ πνοὴν ζωῆς, καὶ
[4]	διασύρειν βουλόμενος τὸ ἐνεφύσησεν εἰς	τὸ	πρόσωπον αὐτοῦ πνοὴν ζωῆς» ὅπερ
[4]	ἀσκοῖς γελάσῃ τὸ ἐνεφύσησεν εἰς	τὸ	πρόσωπον αὐτοῦ πνοὴν ζωῆς» τροπικῶς
[4]	φησι τὸ ἔργον ὁποῖόν ἐστι,	τὸ	πῦρ αὐτὸ δοκιμάσει. Εἴ τινος
[4]	ἢ καλάμην» δῆλον ὅτι καὶ	τὸ	πῦρ ὑλικὸν καὶ αἰσθητὸν νοηθήσεται·
[4]	καὶ τὰς θυγατέρας, οὔτε κατὰ	τὸ	ῥητὸν ἐξετάσας οὔτε κατὰ τὴν
[4]	καὶ ταῦτα λέγουσιν αἱ κατὰ	τὸ	ῥητὸν περὶ τοῦ θεοῦ ἡμῶν
[4]	ὅτι καὶ τὰ μηδὲ κατὰ	τὸ	ῥητὸν τοῦ κατηγορεῖσθαι φανέντα ἄξια
[4]	καταφθειρομένην ἐκδιαιτηθῆναι. Ἡ πρόνοια δὲ	τὸ	σεμνὸν τοῦ λόγου αὐτῶν ἁρμοζόντως
[4]	ξύλον κάρπιμον ποιοῦν καρπόν, οὗ	τὸ	σπέρμα αὐτοῦ ἐν αὐτῷ κατὰ
[4]	στόματός μου. Ἀνοίξω ἐν παραβολαῖς	τὸ	στόμα μου, φθέγξομαι προβλήματα ἀπ´
[4]	δέδωκα τοὺς λόγους μου εἰς	τὸ	στόμα σου πῦρ. Ἰδοὺ κατέστακά
[4]	καὶ πρόνοιαν, ὡς ἐμφαίνει σου	τὸ	σύγγραμμα, ἀναγκαῖον αὐτὸν εἰδέναι. Εἰ
[4]	ἄξιον εἶναι, λαβεῖν εἰς χεῖρας	τὸ	συγγραμμάτιον καὶ ὑπομεῖναι καὶ ἀνασχέσθαι
[4]	κυρίου πεπλήρωκε τὴν οἰκουμένην, καὶ	τὸ	συνέχον τὰ πάντα γνῶσιν ἔχει
[4]	τοῦ ἀνθρώπου μικρότητα οὐ διὰ	τὸ	σῶμα ἐξευτελίζετε ἀλλὰ διὰ τὴν
[4]	ἄλλη φύσις, ἀλλ´ ἑκάστου ἐστὶ	τὸ	σῶμα ζῴου ἀνάλογον τῇ ψυχῇ,
[4]	οὐδὲν μὲν πάσχει ὧν πάσχει	τὸ	σῶμα ἢ ἡ ψυχή, συγκαταβαίνων
[4]	καθόδου ὁ νοῦς, προηγουμένως μὲν	τὸ	τὰ λεγόμενα ἐν τῷ εὐαγγελίῳ
[4]	θεοῦ» ~Χρὴ δ´ εἰδέναι ὅτι	τὸ	τὰ μέλλοντα προγινώσκειν οὐ πάντως
[4]	τ´ ἦν. Θαυμαστὸν δὲ καὶ	τὸ	τὰ τῶν νέων ὑπεκκαύματα, τὰς
[4]	Ἀλλὰ γὰρ ἀρκεῖ ταῦτα πρὸς	τὸ	ταῦτ´ αὐτοὺς ἐποίησεν ἐσφαλμένῃ δόξῃ
[4]	θεοῦ ἔργον ἐστί, διαφέροι ἂν	τὸ	ταύτης σῶμα σώματος, ἐν ᾧ
[4]	τέλος τῷ κόσμῳ καὶ μετὰ	τὸ	τέλος δικαία περὶ πάντων κρίσις·
[4]	φύσις καὶ οὐ μόνον ἀκατασκευάστως	τὸ	τηλικοῦτον δόγμα ῥίψαντι ἀλλὰ καὶ
[4]	δοκεῖν θέλοι ἂν γνωσθῆναι, ἀλλὰ	τὸ	τὴν γνῶσιν αὐτοῦ κακοδαιμονίας ἀπαλλάσσειν
[4]	θεός· καὶ οἴεται ἀκολουθεῖν τούτῳ	τὸ	τὴν ἑαυτοῦ ἕδραν αὐτὸν καταλιπεῖν.
[4]	ὠνόμασεν· ἐπ´ ἄλλου γὰρ τέτριπται	τὸ	τῆς γοητείας τάσσεσθαι ὄνομα· εἰ
[4]	ὑπὸ τοῦ ἰατροῦ κατασκευάζεται πρὸς	τὸ	τῆς ὑγείας χρειῶδες τῷ κάμνοντι,
[4]	τὸ παρὰ τῷ Κέλσῳ λεγόμενον,	τό·	Τί ἂν φαίη τις θειότερον
[4]	δεόμενα κατασκευῆς, ἐφ´ οἷς λέγεται	τὸ	Τίς σοφὸς καὶ συνήσει ταῦτα;
[4]	τινες, καὶ πόθεν ἐληλύθασιν ἐπὶ	τὸ	τοιοῦτοι γενέσθαι, ὡς ἐν καταστάσει
[4]	τινὰ πληροῦν, οὐ περὶ τόπου	τὸ	τοιοῦτον ἀποφανούμεθα· ἀλλὰ τὴν μὲν
[4]	σπουδαιότερα ἢ τοὺς φαυλοτάτους ἀνθρώπους.	Τὸ	τοιοῦτόν γε πεποίηκε τολμῆσαί τινας
[4]	ἐστί, πρῶτον μὲν οὐκ ἐσαφήνισε	τὸ	τοιοῦτον· δεύτερον δὲ ἀκολουθεῖ τῷ
[4]	πονηροὶ κολασθῶσιν. Καὶ ἐκθέμενός γε	τὸ	τοιοῦτον ἐπαπορεῖ λέγων· Νῦν ἆρα
[4]	γηΐνων σωμάτων τυγχάνοντες, καὶ περὶ	τὸ	τοιοῦτον ἔργον καταγινόμενοι, βουλόμενοι ἀπάγειν
[4]	σαφῶς παραδεξαμένη ὡς καλῶς γεγενημένον	τὸ	τοιοῦτον ἢ αἰτιασαμένη καὶ μεμψαμένη·
[4]	καὶ διηγοῦνται αὐτό· ἐπὰν δὲ	τὸ	τοιοῦτον ἢ μὴ λέγηται ἢ
[4]	εἰ δυνατόν ἐστι τῇ φύσει	τὸ	τοιοῦτον· ἡμεῖς δὲ εἴποιμεν ἂν
[4]	ἄλλο τι Μωϋσέως τεθαύμακα, καὶ	τὸ	τοιοῦτον θαύματος ἀποφανοῦμαι ἄξιον εἶναι,
[4]	ὅπου μὲν δυσωπῶν μὴ παραδέξασθαι	τὸ	τοιοῦτον, ἵνα μὴ τὸ λογικὸν
[4]	οὐκ ἀπὸ ψιλῆς φύσεως ἐπὶ	τὸ	τοιοῦτον ὁμοίως ὄφεσιν ἔρχονται· ἀλλὰ
[4]	πρὸς παράστασιν τοῦ ἀδιάφορον εἶναι	τὸ	τοιοῦτον παρειλήφασι τὸν σοφὸν μετὰ
[4]	χρὴ ἐν ταῖς καθεστώσαις πολιτείαις	τὸ	τοιοῦτον ποιεῖν. Καὶ ὑποθέσεως χάριν
[4]	Ἀλλὰ πεπείσμεθα ὅτι οὐ δυνήσονται	τὸ	τοιοῦτον ποιῆσαί τινες, ἐναργοῦς ὄντος
[4]	βαρύτατα φορτία βοηθοῦμεν, τί μάτην	τὸ	τοιοῦτον ποιοῦμεν; Καὶ οἱ μὲν
[4]	μὴ ὑπολαμβανέτω γε ἀρὰν εἶναι	τὸ	τοιοῦτον· τίς γὰρ οὐκ ἂν
[4]	τῶν φαυλοτάτων· οὐχ ὅτι πάντως	τὸ	τοιοῦτον ὑγιῶς γεγένηται, ἀλλ´ ὅτι
[4]	ἀνθρώπων σοφώτεροι, τῶν ἐκ πείρας	τὸ	τοῖς ἀετοῖς δοθὲν φυσικὸν βοήθημα
[4]	τῶν ἀηδῶν οὐ πάντως ἐκφεύγει	τὸ	τοῖς αὐτοῖς δύνασθαι περιπεσεῖν· ὁ
[4]	Ἑκάτερον δ´ αὐτόθεν ἀσεβές, καὶ	τὸ	τοῖς τοιούτοις ἀντιλέγειν ἱστάμενον πρὸς
[4]	οὖν λόγος παρίστησιν ἀκολουθεῖν ἡμῖν	τὸ	τὸν θεὸν καθ´ ἡμᾶς εἶναι
[4]	εὐλῆς ἢ βατράχου σῶμα παρὰ	τὸ	τοῦ ἀνθρώπου. ~Καὶ γὰρ ἄτοπον
[4]	θεοῦ, τοῦ ὧν ἀναφερομένου ἐπὶ	τὸ	τοῦ ἀνθρώπου σῶμα ἢ τῶν
[4]	σφαίρᾳ σμύρνης καὶ ἐπιτιθὲν ὅπου	τὸ	τοῦ ἡλίου τέμενος. Καὶ τοῦτο
[4]	μαθοῦσι δὲ ἤδη καὶ ὅτι	τὸ	τοῦ λογικοῦ καὶ τῷ θεῷ
[4]	πλεῖον, κἂν μὴ θέλῃ, αὔξει	τὸ	τοῦ πάντα κοσμήσαντος λόγου ἔργον
[4]	κειμένην. Πλὴν ἀλλὰ δεδόσθω αὐτῷ	τὸ	τοὺς ἀνθρώπους φρονεῖν ἐπὶ τῇ
[4]	πάντῃ ἀπαλλάξαι βούλεται. Δῆλον δὲ	τὸ	τροπολογεῖσθαι τὰ περὶ ὀργῆς θεοῦ
[4]	τοιούτων γένος. ~Εἶτα λέγει πρὸς	τὸ	τῶν αἰσθανομένων τῆς ἑαυτῶν ὑπεροχῆς
[4]	ὡσπερεὶ ἐπὶ πλεῖον καταβιβάσαι ἀγωνιζόμενος	τὸ	τῶν ἀνθρώπων γένος καὶ ἐξομοιῶσαι
[4]	βουλόμενοι ἀπάγειν τοῦ ἀληθινοῦ θεοῦ	τὸ	τῶν ἀνθρώπων γένος, ὑποδύνονται τῶν
[4]	ὅσον ἐπ´ αὐτῷ καὶ πᾶν	τὸ	τῶν ἀνθρώπων γένος ὡς χεῖρον
[4]	ὅπως τῷ περὶ ἐκείνων ἐγκωμίῳ	τὸ	τῶν ἀνθρώπων οἰκονομικὸν περὶ τὴν
[4]	κατείληφε τὴν τοῦ θείου φύσιν	τὸ	τῶν δῆθεν μαντικῶν ὀρνίθων γένος
[4]	κατὰ δὲ Κέλσον, οὐ παριστάντα	τὸ	τῶν φωνῶν ἀμφίβολον, οὐκ οἶδ´
[4]	τῷ πρὸς τοὺς μύρμηκας καὶ	τὸ	τῶν χειμαδίων προνοητικὸν καταρρίψῃ ὡς
[4]	ὕλης ἀποίου αὐτὸν γεγονέναι, τηρῶν	τὸ	ὕλης ἔκγονον οὐδὲν ἀθάνατον· εἰ
[4]	περισσὸν καὶ ἄλογον ἀπολογήσασθαι πρὸς	τὸ	ὑπ´ οὐδενὸς περὶ τοῦ σωτῆρος
[4]	διὰ τὸ καθαρὸν ἦθος καὶ	τὸ	ὑπὲρ ἄνθρωπον ἐλέγοντο εἶναι θεοὶ
[4]	ὑπερύψωσε καὶ ἐχαρίσατο αὐτῷ ὄνομα	τὸ	ὑπὲρ πᾶν ὄνομα. ~Ἄλλοι μὲν
[4]	ἡ τῶν σωμάτων, ἀκούσατε ὅτι	τὸ	ὑπερέχον καὶ τὸ ἐνδέον ὡς
[4]	τούτων φανερὸν ὅτι ψεῦδος καὶ	τὸ	ὑπὸ τοῦ Κέλσου οὕτως λεγόμενον·
[4]	τὰ μέλη τοῦ Χριστοῦ» καὶ	τὸ	ὑπὸ τοῦ λόγου οἰκούμενον σῶμα
[4]	κατηγορίαν περιέχειν τὸν λόγον εἰπὼν	τό·	Ὑφ´ οὗ— δῆλον δ´ ὅτι
[4]	ὁ θεὸς ἡμῶν καὶ εἰς	τὸ	ὑψηλὸν ὄρος» ἀναβὰς ἄλλην ἔδειξε
[4]	ἐναντίων πρὸς ἃ βούλεται τρέψῃ	τὸ	φανταστικὸν ἡμῶν. Εὐχόμεθα δὲ λάμψαι
[4]	τι κατεσκεύασεν. Ἀνέγνωμεν δὲ καὶ	τό·	Φείδῃ δὲ πάντων, ὅτι σά
[4]	καὶ ὅτε τοῖς κάμνουσι διὰ	τὸ	φέρειν βαρύτατα φορτία βοηθοῦμεν, τί
[4]	ὕλη γὰρ ἡ αὐτή, καὶ	τὸ	φθαρτὸν αὐτῶν ὅμοιον, λεκτέον καὶ
[4]	ὕλη γὰρ ἡ αὐτή, καὶ	τὸ	φθαρτὸν αὐτῶν ὅμοιον. Οὐδὲν δ´
[4]	ὕλη γὰρ ἡ αὐτή, καὶ	τὸ	φθαρτὸν αὐτῶν ὅμοιον· φέρε καὶ
[4]	τὰς πνευματικάς. ~Δέον δ´ αὐτὸν	τὸ	φιλάληθες τῶν ἀναγραψάντων τὰς θείας
[4]	τὸν ἰώμενον φίλους νοσοῦντας ἰάσασθαι	τὸ	φίλον τῶν ἀνθρώπων γένος τοῖς
[4]	τὸ πονηρότατον· ποῦ γὰρ πονηρότατον	τὸ	χρηστὸν καὶ φιλάνθρωπον; Ἢ ὥρα
[4]	τῆς μακροθυμίας καταφρονεῖς, ἀγνοῶν ὅτι	τὸ	χρηστὸν τοῦ θεοῦ εἰς μετάνοιάν
[4]	θεοῦ βουλήματι. Ἀκόλουθον δὲ τούτοις	τὸ	ψεῦδος εἶναι ὅτι κατ´ ἀρχὰς
[4]	λόγων τὰ τοιαδὶ ἤθη κατὰ	τὸ	ψεῦδος μᾶλλον λεγόμενοι ἐπιστρέφουσιν, ὥσπερ
[4]	δι´ ἃ ἠναγκάσθημεν ἐπαναλαβεῖν καὶ	τὸ	ψυχὴ μὲν θεοῦ ἔργον, σώματος
[4]	τάφον; Καὶ ταῦτα δὲ διὰ	τὸ	ὧν οὐδὲν ἔργον θεοῦ, τοῦ
[4]	αὐτὸς ἡμᾶς πιστεύειν ἐβούλετο οἷς	ἀπεφήνατο,	καίτοι γε οὐ τὸ ἀποφήνασθαι
[4]	μὴν σαφῶς ἐκτεθεῖσθαι, ἐπεὶ μὴ	ἐδύνατο	ἀπαντῆσαι πρὸς τὸν λόγον. ~Πυνθανόμεθα
[4]	σώμασιν ἐπιδιαμένουσιν ἢ οὐκ ἐπιδιαμένουσιν.	Ἐδύνατο	γάρ τις καὶ ταῦτα ἀντὶ
[4]	ἱστορίαν κακολογεῖν οὐδ´ ἐπιστήσας οἷς	ἐδύνατο	λέγειν κατὰ τῆς κιβωτοῦ καὶ
[4]	τῶν πρότερον θεραπεύειν ἐπαγγειλαμένων τοσοῦτον	ἐδύνατο,	ὅσον αὐτὴ ἐπεδείξατο δι´ ὧν
[4]	γινώσκοντα δὲ τὰ περὶ ἑαυτῶν	ἐφυλάξατο	ἂν ἀναπτῆναι κατὰ τοῦδε τοῦ
[4]	ὁ δράκων ὢν μαντικὸς οὐκ	ἐφυλάξατο	τάδε τινὰ ἀπὸ τοῦ ἀετοῦ
[4]	τὸν αὐτὸν ποιητὴν δράκων οὐκ	ἐφυλάξατο	ὑπὸ τοῦ ἀετοῦ ληφθῆναι. Φησὶ
[4]	ἐπαγγειλαμένων τοσοῦτον ἐδύνατο, ὅσον αὐτὴ	ἐπεδείξατο	δι´ ὧν πεποίηκε, καὶ ἑκουσίως
[4]	μορφῇ θεοῦ ὑπάρχων οὐχ ἁρπαγμὸν	ἡγήσατο	τὸ εἶναι ἴσα θεῷ, ἀλλ´
[4]	πῶμ´ ἀφελοῦσα ἐσκέδας´· ἀνθρώποισι δ´	ἐμήσατο	κήδεα λυγρά. Μούνη δ´ αὐτόθι
[4]	ὁ θεὸς αὐτὸν ὑπερύψωσε καὶ	ἐχαρίσατο	αὐτῷ ὄνομα τὸ ὑπὲρ πᾶν
[4]	ἀνδρῶν τούτων; Τίς δὲ καὶ	ἐπραγματεύσατο	ἀναγράψαι τὴν περὶ αὐτοὺς ἱστορίαν,
[4]	ἐλεεινὰ κατήσθιε τετριγῶτας· μήτηρ δ´	ἀμφεποτᾶτο	ὀδυρομένη φίλα τέκνα· τὴν δ´
[4]	αὐτῶν, ἐπιβουλευόντων μάλιστα τοῖς βελτίοσιν,	ἔθετο	νόμους, καθ´ οὓς οἱ βιοῦντες
[4]	εἰπόντες ἂν ἅπερ ὁ Κέλσος	ἐξέθετο	λέγων· Οἶδε μέν, οὐκ ἐπανορθοῖ
[4]	ἔτ´ ἀσπαίροντα· ὁ δ´ οὔπω	λήθετο	χάρμης. Κόψε γὰρ αὐτὸν ἔχοντα
[4]	προσαιτήσουσα οἷον δὴ εὐωχίας οὔσης	ἀφίκετο	ἡ Πενία καὶ ἦν περὶ
[4]	θηρία δ´ ὑπ´ ἀνθρώπων ἥκιστα	ἡλίσκετο.	Ἐκ δὴ τούτων φανερὸν ὅτι
[4]	θηρία δ´ ὑπ´ ἀνθρώπων ἥκιστα	ἡλίσκετο.	Ὅρα δὲ πρὸς ταῦτα ὅτι,
[4]	ἂν ἀποτεταγμένως τόδε τι μόνον	εὑρίσκετο	ἐν ὄφεσιν, ἔστω καὶ δεύτερον
[4]	κατασκευάζειν οὐκ ἔμελλεν ἅπερ διδάσκειν	ἐπηγγέλλετο·	εἰ μὴ ἄρα ὁ ἐγκαλῶν
[4]	μετά τινος κἂν δοκούσης ἀκολουθίας	ἐβούλετο	ἀνατρέπειν τὴν περὶ τῶν προφητειῶν
[4]	ὕδασιν ὑποκάτω τῆς γῆς. Καὶ	ἐβούλετό	γε ὁ νόμος τῇ περὶ
[4]	τῶν κἂν μέτριον νοῦν ἐχόντων	ἐβούλετο	γενέσθαι. Καὶ ὁ ἀπόστολος δὲ
[4]	τούτοις δοκεῖ μοι εἰρηκέναι ὅπερ	ἐβούλετο.	Εἰκὸς δὲ καὶ τὴν κατὰ
[4]	ἐχρῆν αὐτόν, εἴπερ εὐγνωμόνως ἀνατρέπειν	ἐβούλετο	ἣν ᾠήθη ἀναισχυντότατα παρειλῆφθαι γενεαλογίαν
[4]	βλέπουσι. Καὶ ἐπεὶ ὁ θεὸς	ἐβούλετο	κρατῆσαι ἐν τοῖς ἀνθρώποις τὸν
[4]	πίστιν ἐπαγγελλομένοις αὐτὸς ἡμᾶς πιστεύειν	ἐβούλετο	οἷς ἀπεφήνατο, καίτοι γε οὐ
[4]	ἐνέμετο ψυχάς· θεὸς γὰρ τοῦτ´	ἐβούλετο.	Ταῦτα δ´ ἡμῖν εἰ καὶ
[4]	τὸ κωλύεσθαι λαμβάνων, προβαίνων πλείονας	ἐνέμετο	ψυχάς· θεὸς γὰρ τοῦτ´ ἐβούλετο.
[4]	ἔχει ἡ Πλάτωνος λέξις· Ὅτ´	ἐγένετο	ἡ Ἀφροδίτη, εἱστιῶντο οἱ θεοί,
[4]	πρόσωπον αὐτοῦ πνοὴν ζωῆς, καὶ	ἐγένετο	ὁ ἄνθρωπος εἰς ψυχὴν ζῶσαν»
[4]	ὑποκάτω παντὸς τοῦ οὐρανοῦ τῷ	Ἐγένετο	οὕτως» ὁμοίως δὲ καὶ ἐπὶ
[4]	λόγος περὶ φωτὸς μὲν τῷ	Ἐγένετο	φῶς» ἐπὶ δὲ συναγωγῆς μιᾶς
[4]	ὀλιγότητι ἄρδην ἀπολέσθαι. Καὶ τοῦτ´	ἐγίνετο,	ὅσον ἔτι ἦσαν ἄξιοι τῆς
[4]	ἐγκάββαλ´ ὁμίλῳ· αὐτὸς δὲ κλάγξας	πέτετο	πνοιῇς ἀνέμοιο. Τρῶες δ´ ἐρρίγησαν,
[4]	καὶ οὐδεὶς τῶν εἰκόνας ποιούντων	ἐπολιτεύετο.	Οὔτε γὰρ ζωγράφος οὔτ´ ἀγαλματοποιὸς
[4]	λέγω ὅτι, εἴπερ ὑπέμεινε καὶ	ἠνέσχετο	ἐπακοῦσαι τῶν, ὥς φησι, συγγραμμάτων
[4]	εἴ τις ἐπὶ πλεῖον ἀκούειν	δύναιτο	καὶ ζητεῖν, εἴσεται. Ἴδωμεν οὖν
[4]	τοιοῦτον· τίς γὰρ οὐκ ἂν	εὔξαιτο	οἷς πείθεται εἶναι θεοφιλεστέροις γενέσθαι
[4]	ἐστι ταῦτα τὰ ζῷα. Καὶ	ἐπεύξαιτό	γ´ ἄν τις αὐτῷ λέγων·
[4]	τοιοῖσδε, οἷς οὐκ ἄν τις	χρήσαιτο	προηγουμένως ἀλλ´ ἐκ περιστάσεως. Καὶ
[4]	τάχα ἂν πιθανόν τι λέγειν	ὑπενοεῖτο	ὁ Κέλσος· ἐπεὶ δ´ αὐτοὶ
[4]	κατακαιόμενον ποῖον ἂν ἐν τούτοις	λέγοιτο	ἢ πᾶν τὸ ἀπὸ κακίας
[4]	βελτίω ἢ καί, ὡς ἂν	λέγοιτο,	τὸν ὁμώνυμον τῷ Ἐπικουρείῳ. Τοιαῦτα
[4]	σπανίως λανθάνων ἐν τοῖς πολλοῖς	εὑρίσκοιτο	τοιοῦτος. Οὐ σκώληκες οὖν ἐκκλησιάζοντές
[4]	τὸ πονηρότατον. Τίς ἂν οὖν	ἕλοιτο	τοιαύτην μεταβολήν; Καὶ μὲν δὴ
[4]	λογικὸν οὐκ ἂν εὐλόγως σκώληκι	παραβάλλοιτο,	ἀφορμὰς ἔχον πρὸς ἀρετήν. Αὗται
[4]	τὴν ψυχὴν νυκτερίδι ἂν εὐλόγως	παραβάλλοιτο.	~Δοκεῖ δέ μοι παρακηκοέναι ὁ
[4]	οὐδὲ ταύτην τὴν μεταβολὴν θεὸς	δέχοιτο.	Δοκεῖ δή μοι πρὸς ταῦτα
[4]	μάλιστα εἴ τις ὑπομείναι καὶ	ἀνάσχοιτο	αὐτῶν ἐπακοῦσαι τῶν συγγραμμάτων. Ἀλλ´
[4]	θειότερον μεταμόρφωσιν· ἀλλὰ μόγις αὐτὸν	ἐδύναντο	χωρῆσαι τοιοῦτον, ὥστε λέγεσθαι ἂν
[4]	τὰ ἑλληνικὰ πλάσματα ποιήσαντες οὐκ	ἐφυλάξαντο.	Διόπερ οὐκ ἀχαρίστως ὁ Πλάτων
[4]	σφᾶς αὐτοὺς ἐκ θεοῦ χόλον	ἐπεσπάσαντο.	Ἐλεγχέτω δὴ τὸ λεγόμενον ὡς
[4]	αὐτά, καὶ οἱ πατέρες ἡμῶν	διηγήσαντο	ἡμῖν. ~Ἀλλὰ καὶ εἴπερ ὁ
[4]	χοιρογρύλλιοι, ἔθνος οὐκ ἰσχυρόν, οἳ	ἐποιήσαντο	ἐν πέτραις τοὺς ἑαυτῶν οἴκους·
[4]	ἐκείνων τέχναις. Οὐ γὰρ ἀθεεὶ	ἐμηχανήσαντο	σφίσιν αὐτοῖς οἱ ἄνθρωποι σωτηρίαν
[4]	γὰρ ἐνορῶντες οἱ ἐπιτετευγμένως νομοθετήσαντες	συνεστήσαντο	τὰς ἀρίστας πολιτείας καὶ τὰς
[4]	καὶ πάντες εἰς τὸν Μωϋσῆν	ἐβαπτίσαντο	ἐν τῇ νεφέλῃ καὶ ἐν
[4]	τοῖς βουλομένοις, εἶθ´ ὕστερον καταφρονήσασαι	ἀπέθεντο	τὰ προσωπεῖα καὶ ὑπὸ τῶν
[4]	ἦσαν πόλεις οὐδὲ τέχναι πω	εὕρηντο.	Ἀλλ´ ἔστω καὶ ταῦτα ἡμῖν
[4]	οὐδὲ Ἰουδαῖοι, τῶν λοιπῶν φαύλων	παραβάλλοιντο	ἐν γωνίᾳ βορβόρου καλινδουμένοις σκώληξιν.
[4]	ἦθος καὶ τὸ ὑπὲρ ἄνθρωπον	ἐλέγοντο	εἶναι θεοὶ πατρίῳ τινὶ Ἰουδαίων
[4]	λόγος τοιαῦτα λέγει· οὐ γὰρ	ἐδέοντο	οἱ πολλοὶ προσωποποιοῦντος θεοῦ ἁρμοζόντως
[4]	ἀρχὰς ἄνθρωποι μὲν ὑπὸ θηρίων	ἡρπάζοντο	καὶ ἠσθίοντο, θηρία δ´ ὑπ´
[4]	δίκτυα, ἄνθρωποι μὲν ὑπὸ θηρίων	ἡρπάζοντο	καὶ ἠσθίοντο, θηρία δ´ ὑπ´
[4]	ἀργεϊφόντην. Ὣς ἔφαθ´· οἱ δ´	ἐπίθοντο	Διῒ Κρονίωνι ἄνακτι. Αὐτίκα δ´
[4]	μὲν ὑπὸ θηρίων ἡρπάζοντο καὶ	ἠσθίοντο,	θηρία δ´ ὑπ´ ἀνθρώπων ἥκιστα
[4]	μὲν ὑπὸ θηρίων ἡρπάζοντο καὶ	ἠσθίοντο,	θηρία δ´ ὑπ´ ἀνθρώπων ἥκιστα
[4]	αὐτοὺς παραβάλλεσθαι σκώληξιν, εἰ καὶ	παρεβάλλοντο	πρὸ τῆς τηλικαύτης εὐσεβείας· ἆρά
[4]	ἅπερ ἐτόλμησαν κατ´ αὐτοῦ ἡβηδὸν	ἀπώλοντο	καὶ ἐπυρπολήθησαν, οὐκ ἀπ´ ἄλλης
[4]	αἱ λοιπαὶ παρ´ αὐτοῖς ἑορταὶ	ἐγίνοντο.	Τί δὲ δεῖ λέγειν περὶ
[4]	πλεῖον ὁτὲ δ´ ἐπ´ ἔλαττον	ἐγκατελείποντο,	ἕως ἐπὶ Ῥωμαίων τὴν μεγίστην
[4]	ἐθνῶν οἱ εἰς αὐτὸν πιστεύοντες	ἐδηλοῦντο	διὰ τῶν ἀναγεγραμμένων περὶ Λάβαν
[4]	ἵνα μὴ διαφθαρεῖεν τὰ ἤθη,	ἐφρουροῦντο	ὑπὸ τῆς θείας δυνάμεως· οὔτ´
[4]	λέξις· Ὅτ´ ἐγένετο ἡ Ἀφροδίτη,	εἱστιῶντο	οἱ θεοί, οἵ τε ἄλλοι
[4]	ἀρρητοποιοῦσα ἡ Ἥρα τὸν Δία	ἐγέγραπτο.	Λέγει γὰρ ἐν τοῖς ἑαυτοῦ
[4]	παρ´ οἷς οὐδὲν ἄλλο θεὸς	νενόμιστο	ἢ ὁ ἐπὶ πᾶσι, καὶ
[4]	τοιαύτῃ ὕλῃ, ἀσφάλτῳ δὲ στερρῶς	ἐκέχριστο.	Πῶς δ´ οὐ θαυμαστὸν τὸ
[4]	τοιαῦτα λέγει· Καὶ πάντες τὸ	αὐτὸ	βρῶμα πνευματικὸν ἔφαγον, καὶ πάντες
[4]	ἔργον ὁποῖόν ἐστι, τὸ πῦρ	αὐτὸ	δοκιμάσει. Εἴ τινος τὸ ἔργον
[4]	ἂν ὅτι ἔστω, καὶ δυνατὸν	αὐτὸ	εἶναι· ποῦ οὖν τὸ ἐφ´
[4]	ἐπαινέσαντες τὸ λεγόμενον καὶ διηγοῦνται	αὐτό·	ἐπὰν δὲ τὸ τοιοῦτον ἢ
[4]	τὸ ζῷον ἀλλὰ τὸν πεποιηκότα	αὐτό.	~Ἐπεὶ οὖν τούτοις πᾶσιν ἐπιφέρει
[4]	πνευματικὸν ἔφαγον, καὶ πάντες τὸ	αὐτὸ	πνευματικὸν ἔπιον πόμα· ἔπινον γὰρ
[4]	γράψει τὸ βιβλίον τοῦτο, ἀπειράκις	αὐτὸ	πρότερον γράψας. ~Ὁ μὲν οὖν
[4]	Σολομών φησι· Τί τὸ γεγονός;	Αὐτὸ	τὸ γενησόμενον· καὶ τί τὸ
[4]	τὸν ἄνθρωπον ἐπιδεῆ· ἵνα δι´	αὐτὸ	τὸ ἐπιδεὲς αὐτοῦ ἀναγκασθῇ εὑρεῖν
[4]	ἕκαστον αὐτῶν ποιῶν ὅσα ἀπαιτεῖ	αὐτὸ	τὸ περὶ τὰ ὅλα εὔλογον,
[4]	γενησόμενον· καὶ τί τὸ πεποιημένον;	Αὐτὸ	τὸ ποιηθησόμενον» καὶ τὰ ἑξῆς,
[4]	δέ, ἐάνπερ ᾖ ἀληθές, καὶ	αὐτὸ	φυσικὸν τυγχάνειν, ἐπιδαψιλευσαμένης τῆς θείας
[4]	εὐορκίαν τηρουμένην ὠνόμασεν, ὅπερ καὶ	αὐτὸ	ψεῦδός ἐστιν. Εἰ γὰρ καὶ
[4]	ἔχει δέ τινα καὶ καθ´	αὑτὸ	ἀπολογίαν. ~Παραρρίπτει δ´ ὁ Κέλσος
[4]	οὐ πάντως θεῖόν ἐστι· καθ´	αὑτὸ	γὰρ μέσον ἐστὶ καὶ πῖπτον
[4]	μή· πῶς ὅτι σοφώτεροι κατὰ	τοῦτο	ἀνθρώπων εἰσὶν ὄφεις τῷ μαράθῳ
[4]	πάλιν Κέλσος γράψει τὸ βιβλίον	τοῦτο,	ἀπειράκις αὐτὸ πρότερον γράψας. ~Ὁ
[4]	ἑαυτοὺς μὴ μετροῦντες καὶ διὰ	τοῦτο	ἀποφαινόμενοι περὶ τῶν τηλικούτων ὡς
[4]	εἶτα μετ´ ἐκεῖνον ἡμεῖς· καὶ	τοῦτό	γ´ ἂν ἑρμηνεύοιμι, τὸ ἡμεῖς
[4]	ψυχὴ ἔργον ἐστὶ τοῦ θεοῦ·	τοῦτο	γὰρ ἀκολουθεῖ τῷ θεοφιλέστερα λέγεσθαι
[4]	ᾗ ἐνόμιζε πιθανότητι καὶ μετὰ	τοῦτο	γενναίως ἀνατρέψαι τῇ φαινομένῃ αὐτῷ
[4]	μὴ πάντως παρὰ τὸ καθῆκον	τοῦτο	γίνεσθαι οὐκ εἰσὶν ἐν βορβόρῳ
[4]	ἀπορία συνέστησε τοῦτο μὲν γεωργικὴν	τοῦτο	δὲ ἀμπελουργικὴν τοῦτο δὲ τὰς
[4]	ἰοῦσα καὶ ἐπανιοῦσα. Καὶ πρὸς	τοῦτο	δὲ δῆλον ἐκ τῶν προειρημένων
[4]	τὸ τοῦ ἡλίου τέμενος. Καὶ	τοῦτο	δὲ ἱστόρηται μὲν δύναται δέ,
[4]	μὴ ἐλεεῖσθαι, ὅτε μισεῖται. Διὰ	τοῦτο	δὲ μὴ προκεῖσθαι ἐλέγχειν φησὶ
[4]	ξαντικὴν καὶ τὴν νηστικὴν εἰσήγαγε	τοῦτο	δὲ οἰκοδομικήν, καὶ οὕτως ἀναβέβηκεν
[4]	μὲν γεωργικὴν τοῦτο δὲ ἀμπελουργικὴν	τοῦτο	δὲ τὰς περὶ τοὺς κήπους
[4]	τὰς περὶ τοὺς κήπους τέχνας	τοῦτο	δὲ τεκτονικὴν καὶ χαλκευτικήν, ποιητικὰς
[4]	πρότερον δὲ ἠμέλει; Καὶ πρὸς	τοῦτο	δὲ φήσομεν ὅτι οὐκ ἔστιν
[4]	ἔκτισται» καὶ Μὴ εἴπῃς· τί	τοῦτο,	εἰς τί τοῦτο; Πάντα γὰρ
[4]	τις σοφῶν· Μὴ εἴπῃς· τί	τοῦτο,	εἰς τί τοῦτο; Πάντα γὰρ
[4]	Ἐδὲμ κατ´ ἀνατολὰς» καὶ μετὰ	τοῦτο	ἐξανατεταλκέναι ἐκ τῆς γῆς πᾶν
[4]	εἴτε ἄλλως ὁπωσοῦν· ἐπὶ τίνων	τοῦτο	ἢ ἐπὶ τῶν ἑλληνικῶν χρὴ
[4]	καὶ οὐ δή που παρὰ	τοῦτο	θείους τις αὐτοὺς εἶναι φήσει,
[4]	καὶ ναὸν δόξης θεοῦ, διὰ	τοῦτο	καὶ ἡμῖν εὐκτέον ἐστὶ τῷ
[4]	εἰ ἅπαξ δοθείη καὶ δυνατὸν	τοῦτο	καὶ πρεπόντως γινόμενον, διὰ τί
[4]	καὶ φόνους ἐποίησαν καὶ διὰ	τοῦτο	κατεδικάσθησαν ἀναιρεθῆναι ὡς οὐκέτι χρήσιμοι.
[4]	πλανήσας κίνδυνον διαφύγῃ. Καὶ πρὸς	τοῦτο	λέγοιτ´ ἂν πῇ μὲν περὶ
[4]	περὶ μόνων Ἰουδαίων οὐ γὰρ	τοῦτο	λέγω— ἀλλὰ περὶ τῆς ὅλης
[4]	ἔκγονον οὐδὲν ἀθάνατον. Καὶ πρὸς	τοῦτο	λελέξεται ὅτι, εἴπερ ὕλης οὐδὲν
[4]	ψυχὴν ἡμῶν πταρνύμεθα. Καὶ γὰρ	τοῦτο	μαρτυρεῖται ὑπὸ πολλῶν· διὸ καὶ
[4]	εἰς σάρκα μίαν. Τὸ μυστήριον	τοῦτο	μέγα ἐστίν, ἐγὼ δὲ λέγω
[4]	βίον γοῦν χρειῶν ἀπορία συνέστησε	τοῦτο	μὲν γεωργικὴν τοῦτο δὲ ἀμπελουργικὴν
[4]	ἡ δὲ τῆς σκέπης ἀπορία	τοῦτο	μὲν ὑφαντικὴν τὴν μετὰ τὴν
[4]	μαλθακοὺς καὶ κηρίνους, καὶ διὰ	τοῦτο	νικῶντες, ἐπείπερ ἐπείσθησαν μὴ ἄλλως
[4]	τῶν πλείστων σκώληκες. Οἴεται δὲ	τοῦτο	ὁ Κέλσος κατασκευαστικὸν εἶναι τοῦ
[4]	καὶ ῥᾳδιουργοῦντες τὸν Δευκαλίωνα, καὶ	τοῦτο·	Οὐ γὰρ οἶμαι προσεδόκησαν ὅτι
[4]	προεκτεθείσῃ. Εἴρηται δὲ καὶ εἰς	τοῦτο·	Οὔτε δὲ τὰ ἀγαθὰ οὔτε
[4]	λοιποῖς ἔθνεσι μοχθηροί; Ὡς κατὰ	τοῦτο	πάνθ´ ὁντιναοῦν, μάλιστα κεχυμένῃ τῇ
[4]	εἴπῃς· τί τοῦτο, εἰς τί	τοῦτο;	Πάντα γὰρ εἰς χρείαν αὐτῶν
[4]	εἴπῃς· τί τοῦτο, εἰς τί	τοῦτο;	Πάντα γὰρ ἐν καιρῷ αὐτῶν
[4]	ἡ τοῦ λόγου φύσις οὐδὲ	τοῦτο	παραδέξασθαι ἐπιτρέπει, δηλονότι οὐχ ὑβρίσομεν
[4]	ἐὰν μὴ φύσει τινὰ ἐπὶ	τοῦτο	πέμψῃ; Ἆρα γὰρ ἤθελε φαντασιουμένοις
[4]	καὶ ὁμοίωσιν ἡμετέραν» καὶ παρὰ	τοῦτο	πεποιηκέναι τοὺς σκώληκας λέγοντας ὅτι
[4]	βιαζομένους τὸ βούλημα τῶν γραψάντων	τοῦτο	ποιεῖν. Ἐληλέγχθω οὖν καὶ διὰ
[4]	τι μονογενὲς» ὑπέστησεν, ἵνα καὶ	τοῦτο	ποιήσῃ θαυμασθῆναι οὐ τὸ ζῷον
[4]	ζῴων γινώσκεσθαι ἀλεξιφάρμακα, τί οὖν	τοῦτο	πρὸς τὸ μὴ φύσιν ἀλλὰ
[4]	αὐτοῦ λελεγμένοις οὐκέτι· τί οὖν	τοῦτο	πρὸς τὸ πάντως κατ´ ἀρχὰς
[4]	φρονοῦσιν ἄνθρωποι, ἤδη καὶ κατὰ	τοῦτο	σοφώτεροι ὄφεις καὶ ἀετοί· πολλὰ
[4]	φαίνεται ἐπὶ καθαρσίῳ τῆς γῆς	τοῦτο	συμβεβηκέναι· εἰ μὴ ἄρα καθάρσιον
[4]	ἀνθρώπων εἶναι ἀνοητότατοι, καὶ μόνον	τοῦτο	τὸ ἔθνος οὐδεμιᾶς δυνάμεως θεοῦ
[4]	ἐν ἀνθρώποις, ἑαυτῷ ἀνθυποφέρει πρὸς	τοῦτο	τὸ οὐ γὰρ οἶδε πάντα;
[4]	μέλλοντα προγινώσκειν τε καὶ προδηλοῦν;	Τοῦτο	τοίνυν ἄνθρωποι παρὰ τῶν ἄλλων
[4]	πρὸ τοῦ καθαίρεσθαι χρόνον. Καὶ	τοῦτό	φαμεν κατὰ Πλάτωνα, τὸ ἥττονα
[4]	γνῶναι. Ἡμεῖς δὲ καὶ πρὸς	τοῦτό	φαμεν ὅτι τὴν τῶν κακῶν
[4]		τοῦτό	φαμεν τῷ Κέλσῳ εἰπόντι· ψυχὴ
[4]	τῶν λοιπῶν ζῴων· ἴστωσαν οἱ	τοῦτο	φάσκοντες ὅτι καὶ τούτου πολλὰ
[4]	ὁ Μωϋσέως λόγος, καὶ πρὸς	τοῦτο	φήσομεν ὅτι ὅμοιόν ἐστι τὸ
[4]	παραθέσθαι Παύλου λέξιν οὕτως ἔχουσαν·	Τοῦτο	φρονείσθω ἐν ὑμῖν, ὃ καὶ
[4]	καὶ ταχυτῆτα κινήσεως χρώμενοι, μόνον	τοῦτο	φυσικὸν οὐκ ἐξ ἐπιλογισμοῦ καταλαμβάνοντες
[4]	ἂν ὡς ἐν φαρμάκου μοίρᾳ	χρῷτό	τις ἤτοι πρὸς φίλους νοσοῦντας
[4]	Ἰωσήπου περὶ τῆς Ἰουδαίων ἀρχαιότητος	δύο	βιβλία, ἵνα γνῷ, τίνα τρόπον
[4]	καὶ ὁ κατὰ Χριστιανῶν ἄλλα	δύο	βιβλία συντάξας, τάχα ἡμῖν φιλονεικῶν
[4]	ἐστιν ἀλληγορούμενα· αὗται γάρ εἰσι	δύο	διαθῆκαι, μία μὲν ἀπὸ ὄρους
[4]	γυναῖκα αὐτοῦ, καὶ ἔσονται οἱ	δύο	εἰς σάρκα μίαν. Τὸ μυστήριον
[4]	Ἰησοῦν· τεσσαράκοντα γὰρ ἔτη καὶ	δύο	οἶμαι ἀφ´ οὗ ἐσταύρωσαν τὸν
[4]	ἀκούετε; Γέγραπται γὰρ ὅτι Ἀβραὰμ	δύο	υἱοὺς ἔσχεν, ἕνα ἐκ τῆς