| Chapitre |
|---|
| [4] |
ἐπὶ
τῆς
γῆς»
Καὶ
ἐζήτησεν
|
ἄν, |
αἱ
γεγραμμέναι
προστάξεις
τοῦ
θεοῦ |
| [4] |
πλείω
μήτε
ἥττω
γενέσθαι
ποτ´
|
ἄν; |
Εἰ
γὰρ
καὶ
μία
τῶν |
| [4] |
θνητοῖς
ἐλάττω
ἢ
πλείω
γένοιτ´
|
ἄν. |
Λέλεκται
καὶ
εἰς
τό·
Οὔτε |
| [4] |
αὖθις
ἥττω
καὶ
πλείω
γένοιτ´
|
ἄν· |
μία
γὰρ
ἡ
τῶν
ὅλων |
| [4] |
τοῖς
λοιποῖς
ζῴοις,
ἀλλὰ
τοσαῦτα
|
ἄν, |
ὅσα
καὶ
ἐν
ἀνθρώποις·
νυνὶ |
| [4] |
τὸ
ἀμφοτέρους
εἶναι
μαντικοὺς
ἐλεγχθείη
|
ἄν; |
Οὐκ
ἂν
γὰρ
ὁ
δράκων |
| [4] |
ἔμελλον
ἐπιβουλεύεσθαι·
καὶ
ἁπαξαπλῶς
οὐκ
|
ἄν |
ποτε
τῶν
ζῴων
τι
τούτων |
| [4] |
Μωϋσέως
καὶ
τῶν
προφητῶν,
ἐπέστησεν
|
ἄν, |
τί
δήποτε
τὸ
μὲν
ἐποίησεν |
| [4] |
τῷ
βίῳ.
Εἶτα
ὡς
εἰπόντων
|
ἄν |
τινων
τὸ
ἵνα
μάθῃ
τὰ |
| [4] |
τὰ
ζῷα.
Καὶ
ἐπεύξαιτό
γ´
|
ἄν |
τις
αὐτῷ
λέγων·
εἴπερ
θεοφιλέστερά |
| [4] |
ἐπὶ
τὴν
ἀλληγορίαν.
Εἴποι
δ´
|
ἄν |
τις
πρὸς
αὐτὸν
ὅτι,
εἴπερ |
| [4] |
γνώμην
ἤ,
ὡς
ἂν
εἴποι
|
ἄν |
τις,
ὕστερον
μεταθέμενον
ἐπὶ
τὰ |
| [4] |
γένος
τοῖς
τοιοῖσδε,
οἷς
οὐκ
|
ἄν |
τις
χρήσαιτο
προηγουμένως
ἀλλ´
ἐκ |
| [4] |
γεγραμμένων
ἤ,
ὡς
ἡμεῖς
εἴποιμεν
|
ἄν, |
ὑπὸ
τοῦ
ἐν
Μωϋσεῖ
θείου
|
| [4] |
καμάτων,
λέγων
περὶ
μυρμήκων
ὡς
|
ἂν |
ἀλλήλοις
τῶν
φορτίων,
ἐπειδάν
τινα |
| [4] |
καὶ
διαλογισμῶν
κριθησομένων.
Καὶ
τίς
|
ἂν |
ἄλλος
λόγος
ἐπιστρεφέστερον
προσάγοι
τὴν
|
| [4] |
δὲ
τὰ
περὶ
ἑαυτῶν
ἐφυλάξατο
|
ἂν |
ἀναπτῆναι
κατὰ
τοῦδε
τοῦ
τόπου, |
| [4] |
Ἕλληνες
εἰρήκασιν,
οἱ
μὴ
εἰπόντες
|
ἂν |
ἅπερ
ὁ
Κέλσος
ἐξέθετο
λέγων· |
| [4] |
λόγος
ἦν
ὁ
εὑρίσκων,
οὐκ
|
ἂν |
ἀποτεταγμένως
τόδε
τι
μόνον
εὑρίσκετο
|
| [4] |
καὶ
θεοφιλέστερα;
Καὶ
τίς
οὐκ
|
ἂν |
ἀποτραπείη
προσέχων
ἀνθρώπῳ,
λέγοντι
δράκοντα
|
| [4] |
εἶναι
μαντικοὺς
ἐλεγχθείη
ἄν;
Οὐκ
|
ἂν |
γὰρ
ὁ
δράκων
ὢν
μαντικὸς |
| [4] |
καὶ
ἡ
τῶν
κακῶν
ταχθείη
|
ἂν |
γένεσις.
~Εἶτα,
ὡς
ἔχων
μέν |
| [4] |
αὐτὸς
ἔλαττον
ἔχειν
δοκεῖν
θέλοι
|
ἂν |
γνωσθῆναι,
ἀλλὰ
τὸ
τὴν
γνῶσιν |
| [4] |
τοῦτ´
ἔλαττον
ἔχειν
δοκῶν
ἐθέλοι
|
ἂν |
γνωσθῆναι
καὶ
τοὺς
πιστεύοντάς
τε
|
| [4] |
ἐπὶ
τὴν
γῆν
ἐπιβλέποι,
τί
|
ἂν |
δόξαι
διαφέρειν
τὰ
ὑφ´
ἡμῶν |
| [4] |
Ἰουδαίων
μήτε
ὑφ´
ἡμῶν
λεχθέντα
|
ἂν |
ἑαυτῷ
ἀποφαίνεται
λέγων·
Ἢ
ἵνα
|
| [4] |
οὔθ´
οἱ
ἄνθρωποι
καθόλου
σκώληκες
|
ἂν |
εἶεν
ὡς
πρὸς
θεόν·
ὁ |
| [4] |
λέγειν
εἶναι
πῶς
οὐ
πάντων
|
ἂν |
εἴη
καταγελαστότατον;
~Καὶ
οὐκ
αἰδεῖταί |
| [4] |
τὴν
γραφὴν
ὁ
Κέλσος,
οὐκ
|
ἂν |
εἶπεν
οὐχ
οἷα
ἀλληγορίαν
ἐπιδέχεσθαι |
| [4] |
ζῴοις
παραβεβλήκατε;
Καὶ
ὁπότερόν
γε
|
ἂν |
εἴπητε
πρὸς
τὴν
πεῦσιν
ἡμῶν, |
| [4] |
ἑαυτοῦ
ἐπικούρειον
γνώμην
ἤ,
ὡς
|
ἂν |
εἴποι
ἄν
τις,
ὕστερον
μεταθέμενον |
| [4] |
τῶν
προφητικῶν,
μηδ´
ἣν
εἴποι
|
ἂν |
ἐκεῖνος
πιθανότητα
αὐτῶν
ἐκθέμενος.
Οὐκ |
| [4] |
ἀλληγορίας,
ἅπερ
εἰ
ἀνεγνώκει,
οὐκ
|
ἂν |
ἔλεγεν·
Αἱ
γοῦν
δοκοῦσαι
περὶ |
| [4] |
αὐτὸν
τρόπον
δαίμονες
δαιμόνων
εἶεν
|
ἂν |
ἐν
μέσοις
δυνατώτεροι·
καὶ
οἵδε |
| [4] |
προφήτας
κατασκευάζει.
Καὶ
εὑρεθεῖέν
γ´
|
ἂν |
ἐν
ταῖς
ἱεραῖς
βίβλοις
οἱ |
| [4] |
ζημιωθήσεται.
Ἔργον
δὲ
κατακαιόμενον
ποῖον
|
ἂν |
ἐν
τούτοις
λέγοιτο
ἢ
πᾶν |
| [4] |
καὶ
θεραπείαν
λαμβανόντων
αὐτούς,
οὐκ
|
ἂν |
ἐνόσσευσαν
ἔνθα
ἔμελλον
ἐπιβουλεύεσθαι·
καὶ |
| [4] |
ἅτε
ἄλογα
ζῷα
τυγχάνοντες,
οὐκ
|
ἂν |
ἐπαρθεῖεν
πρὸς
τὸ
μέγα
φρονῆσαι |
| [4] |
αἰτίας
τῶν
μερισμῶν.
Ἴσως
γὰρ
|
ἂν |
ἐπιδοὺς
ἑαυτὸν
τῇ
ἀκριβείᾳ
τῆς |
| [4] |
ἐπὶ
σωτηρίᾳ
τῶν
νεοσσῶν,
οἷς
|
ἂν |
ἐπιτύχωσιν
ἄνθρωποι,
θαυμαστόν
τι
κτῆμα |
| [4] |
καὶ
καθ´
ὁμοίωσιν»
ἤδη·
οὐκ
|
ἂν |
ἐποίει
ἡμᾶς
λέγοντας
ὅτι
πάντῃ |
| [4] |
ἐκεῖνον
ἡμεῖς·
καὶ
τοῦτό
γ´
|
ἂν |
ἑρμηνεύοιμι,
τὸ
ἡμεῖς
λέγων
ἀντὶ |
| [4] |
ἀληθείας
καταυγαζόμενος
τὴν
ψυχὴν
νυκτερίδι
|
ἂν |
εὐλόγως
παραβάλλοιτο.
~Δοκεῖ
δέ
μοι |
| [4] |
ὁποῖον
δὴ
τὸ
λογικὸν
οὐκ
|
ἂν |
εὐλόγως
σκώληκι
παραβάλλοιτο,
ἀφορμὰς
ἔχον |
| [4] |
τὸ
τοιοῦτον·
τίς
γὰρ
οὐκ
|
ἂν |
εὔξαιτο
οἷς
πείθεται
εἶναι
θεοφιλεστέροις |
| [4] |
καὶ
φυσικῶς
αὐτὰ
ἐνεργεῖν,
οὐκ
|
ἂν |
εὐσεβεστέρους
εἶπε
τοὺς
πελαργοὺς
τῶν |
| [4] |
ἢ
τίσιν
εἴρηνται,
καὶ
οὐκ
|
ἂν
|
εὐχερῶς
κατηγόρησεν
ὡς
ἀδιανοήτων
καὶ |
| [4] |
τὰ
τοιαῦτα
ἑτέροις
προεδήλουν·
οὔτ´
|
ἂν |
ἡ
καθ´
Ὅμηρον
στρουθὸς
ἐνόσσευσεν |
| [4] |
ὅπως
ὅδε
ὁ
κόσμος
ὡς
|
ἂν
|
θεοῦ
ἔργον
ὁλόκληρον
καὶ
τέλειον |
| [4] |
ὅπως
ὅδε
ὁ
κόσμος
ὡς
|
ἂν |
θεοῦ
ἔργον
ὁλόκληρον
καὶ
τέλειον |
| [4] |
ἄλλα
δέ
τινα
ἰδιωτικὰ
εἴποιεν
|
ἂν |
Ἰουδαίων
τινές,
ἀλλ´
οὔτι
γε |
| [4] |
τινὰ
ὑψηλοτέραν
θεωρίαν.
Εἶδε
δ´
|
ἂν |
καὶ
μίαν
ἐξαίρετον
ἀπὸ
πολλῆς |
| [4] |
ἐπ´
αὐτὰ
ἀπέλυον.
Πάντως
δ´
|
ἂν |
καὶ
προγινώσκοντες
ἀετοὶ
τὴν
κατὰ |
| [4] |
ὅτι
καὶ
τὴν
διαφορὰν
ἴδοι
|
ἂν |
καὶ
τὴν
ὑπεροχὴν
τοῦ
ἀνθρώπου |
| [4] |
ἐν
ταῖς
προφητείαις
λόγον
φήσαι
|
ἂν |
καὶ
τό·
πάντα
ταῦτα
ἡμῖν |
| [4] |
ἐπιτετεῦχθαί
μοι
φαίνεται,
ὥστε
αἱρεθῆναι
|
ἂν |
καὶ
τοὺς
ἐν
Ἕλλησι
φιλοσοφοῦντας |
| [4] |
Χριστιανοὶ
καὶ
Ἰουδαῖοι·
οὕτως
γὰρ
|
ἂν |
κἂν
ἔδοξε
τοὺς
περισπωμένους
ὑπὸ |
| [4] |
τὰ
βελτίω
ἢ
καί,
ὡς
|
ἂν |
λέγοιτο,
τὸν
ὁμώνυμον
τῷ
Ἐπικουρείῳ. |
| [4] |
τρόπον
δαίμονες
δαιμόνων
εἶεν
ἂν
|
ἐν |
μέσοις
δυνατώτεροι·
καὶ
οἵδε
μὲν
|
| [4] |
βδελύσσεται
ὧν
ἐποίησεν·
οὐδὲ
γὰρ
|
ἂν |
μισῶν
τι
κατεσκεύασεν.
Ἀνέγνωμεν
δὲ |
| [4] |
ἀετοῦ
παθεῖν;
Καὶ
ἄλλα
δ´
|
ἂν |
μυρία
τοιαῦτα
εὕροι
τις
παραδείγματα, |
| [4] |
παιδεύειν
δύναται;
Ἀλλὰ
καὶ
οὐκ
|
ἂν |
ὁ
διδάσκων
λόγος
ἡμᾶς
μηδαμῶς |
| [4] |
καὶ
τὰ
τέκνα
ἀφανίσειν,
οὔτ´
|
ἂν |
ὁ
κατὰ
τὸν
αὐτὸν
ποιητὴν |
| [4] |
ἐγγεγραμμένον
δι´
ὑπονοιῶν
δηλούμενον,
οὐκ
|
ἂν |
ὁ
προφήτης
εὐχόμενος
ἔλεγε
τῷ |
| [4] |
διὰ
τὴν
εὐσέβειαν
κινδύνους,
εὐλόγως
|
ἂν |
ὁ
τοιοῦτος
θαρροίη
τῷ
θεῷ, |
| [4] |
τῇ
τῶν
νόμων
διατάξει,
εὕροι
|
ἂν |
ὅτι
γεγόνασιν
ἄνθρωποι
σκιὰν
οὐρανίου |
| [4] |
τὸ
τοιοῦτον·
ἡμεῖς
δὲ
εἴποιμεν
|
ἂν |
ὅτι
ἔστω,
καὶ
δυνατὸν
αὐτὸ |
| [4] |
ἢ
Χριστιανὸν
ἀναγορεύει,
οὗτος
λέγοι
|
ἂν |
ὅτι
τὸν
πάντα
κόσμον
καὶ |
| [4] |
ἀρίστου
εἰς
τὸ
πονηρότατον.
Τίς
|
ἂν |
οὖν
ἕλοιτο
τοιαύτην
μεταβολήν;
Καὶ
|
| [4] |
αὐτὰ
καὶ
ὡσαύτως
ἔχειν.
Οὐκ
|
ἂν |
οὖν
οὐδὲ
ταύτην
τὴν
μεταβολὴν |
| [4] |
περὶ
τῶν
ἀρχῶν
αὐτῆς,
οὐκ
|
ἂν |
οὕτως
διέσυρε
τὸν
ἀθάνατον
εἰς |
| [4] |
ἐδύναντο
χωρῆσαι
τοιοῦτον,
ὥστε
λέγεσθαι
|
ἂν |
περὶ
αὐτοῦ
ὑπὸ
τῶν
μὴ |
| [4] |
αἰσθανόμενος
τῆς
ἀνθρωπίνης
ἀσθενείας
οὐκ
|
ἂν |
περισταίη
τὸ
ἐπαχθὲς
τοῦ
περὶ |
| [4] |
διαφύγῃ.
Καὶ
πρὸς
τοῦτο
λέγοιτ´
|
ἂν |
πῇ
μὲν
περὶ
τῆς
τοῦ |
| [4] |
Χριστιανῶν
ἠλληγόρουν
τὰ
γεγραμμένα,
τάχα
|
ἂν |
πιθανόν
τι
λέγειν
ὑπενοεῖτο
ὁ
|
| [4] |
ψυχῆς
ὡς
θειοτέρας.
Οὕτω
γὰρ
|
ἂν |
πρὸς
τὰ
πιθανὰ
αὐτοῦ,
ἐπιδειξαμένου |
| [4] |
τῷ
Κέλσῳ
κατὰ
ταῦτα,
ἐχρησάμην
|
ἂν |
Σολομῶντος
λέξει
ἀπὸ
τῶν
Παροιμιῶν
|
| [4] |
πτερορρυούσης
καὶ
δεῦρο
φερομένης,
ἕως
|
ἂν |
στερεοῦ
τινος
λάβηται»
~Ἑξῆς
δὲ |
| [4] |
κατασκευάζει.
Καὶ
εὑρεθεῖέν
γ´
ἂν
|
ἐν |
ταῖς
ἱεραῖς
βίβλοις
οἱ
καθ´ |
| [4] |
καὶ
ἐν
τοῖς
προφήταις
εὕροις
|
ἂν |
ταῦτα
τὰ
ζῷα
εἰς
παράδειγμα |
| [4] |
καὶ
τούτων
ἕνεκεν
θαυμάσαι
τις
|
ἂν |
τὴν
πρόνοιαν,
συμφερόντως
παρὰ
τὰ |
| [4] |
εὐτελίζεται
αὐτῶν
τὸ
κοινωνικόν,
βλαβεῖεν
|
ἂν |
τὸ
ὅσον
ἐπὶ
τῷ
Κέλσῳ |
| [4] |
ψυχὴ
θεοῦ
ἔργον
ἐστί,
διαφέροι
|
ἂν |
τὸ
ταύτης
σῶμα
σώματος,
ἐν |
| [4] |
κατὰ
τὸν
Βελλεροφόντην
ἱστορουμένων
ἴδοιμεν
|
ἂν |
τὸν
Ἰωσήφ,
ἑλόμενον
κατακλεισθῆναι
ἐν |
| [4] |
τὰ
προειρημένα.
Τίς
δ´
οὐκ
|
ἂν |
τούτοις
ἐντυγχάνων
μέτριος
καὶ
αἰσθανόμενος |
| [4] |
Ἔργον
δὲ
κατακαιόμενον
ποῖον
ἂν
|
ἐν |
τούτοις
λέγοιτο
ἢ
πᾶν
τὸ |
| [4] |
θείους
τις
αὐτοὺς
εἶναι
φήσει,
|
ἂν |
τύχωσι
μοχθηροὶ
εἶναι
τὸ
ἦθος· |
| [4] |
νομίζει
προνοίας.
Τίνα
δ´
οὐκ
|
ἂν |
τῶν
ἁπλουστέρων
ἀνθρώπων
καὶ
οὐκ |
| [4] |
ἐξῶσαν.
Καὶ
περὶ
μυρίων
δ´
|
ἂν |
τῶν
ἀπὸ
κεχυμένης
τῆς
κακίας |
| [4] |
καὶ
πολυχρονιώτεροι
οὗτοι·
ἀλλ´
οὐδεὶς
|
ἂν |
τῶν
εὖ
φρονούντων
λέγοι
κρείττονα |
| [4] |
τῷ
Κέλσῳ
λεγόμενον,
τό·
Τί
|
ἂν |
φαίη
τις
θειότερον
τοῦ
τὰ
|
| [4] |
καὶ
μάλ´
εἰκότως·
τί
γὰρ
|
ἂν |
φαίη
τις
θειότερον
τοῦ
τὰ |
| [4] |
ἄλλως
μὲν
κακά,
μόνως
δ´
|
ἂν |
ὡς
ἐν
φαρμάκου
μοίρᾳ
χρῷτό |
| [4] |
ἀρίζηλον
θῆκεν
θεός,
ὅσπερ
ἔφηνε·
|
λᾶαν |
γάρ
μιν
θῆκε
Κρόνου
παῖς |
| [4] |
ἐδηλοῦντο
διὰ
τῶν
ἀναγεγραμμένων
περὶ
|
Λάβαν |
καὶ
Ἰακώβ.
~Πόρρω
δὲ
τυγχάνων |
| [4] |
Ἐχλεύασε
δὲ
τὴν
παρὰ
τῷ
|
Λάβαν |
κτῆσιν
τοῦ
Ἰακώβ,
μὴ
νοήσας, |
| [4] |
Καὶ
ἦν
τὰ
ἄσημα
τοῦ
|
Λάβαν, |
τὰ
δὲ
ἐπίσημα
τοῦ
Ἰακώβ» |
| [4] |
ὡς
ἂν
ἀλλήλοις
τῶν
φορτίων,
|
ἐπειδάν |
τινα
κάμνοντα
ἴδωσιν,
ἐπιλαμβάνωνται;
Ἐρεῖ |
| [4] |
τῶν
πραγμάτων·
ὅτι
ἀρετῆς
μὲν
|
ἐὰν |
ἀνέλῃς
τὸ
ἑκούσιον,
ἀνεῖλες
αὐτῆς |
| [4] |
μίσους
ἄξιον
ἐν
τῷ
βιβλίῳ.
|
Ἐὰν |
δ´
ἀδεκάστως
τις
ἐντυγχάνῃ,
εὑρήσει |
| [4] |
καὶ
λόγου
ἄξια
τὰ
ἀπαγγελλόμενα,
|
ἐὰν |
δ´
ἡμεῖς
τάδε
τινὰ
ὑπὸ |
| [4] |
χλεύῃ
θήσονται
τὸν
τηλικοῦτον
Πλάτωνα·
|
ἐὰν |
δὲ
τὰ
ἐν
μύθου
σχήματι |
| [4] |
ἀναγινώσκωσι,
σεμνοποιοῦσιν
αὐτὰς
ταῖς
ἀλληγορίαις,
|
ἐὰν |
δὲ
τὰ
ἡμέτερα
διασύρειν
βούλωνται, |
| [4] |
ἀεὶ
ἐν
αὐτῷ
μυκήσεσθαι·
ἅπερ
|
ἐὰν |
δοθῇ,
οὐκ
οἶδ´
ὅπως
τὸ
|
| [4] |
καὶ
εἶναι
καὶ
ἔσεσθαι.
Ὅπερ
|
ἐὰν |
ᾖ
ἀληθές,
τὸ
ἐφ´
ἡμῖν |
| [4] |
ἢ
ἐκπυρώσει.
Θεὸν
δὲ
καταβαίνοντα
|
ἐὰν |
λέγωσιν
αἱ
προφητικαὶ
φωναὶ
τὸν
|
| [4] |
ἑξῆς.
Λεκτέον
οὖν
ὅτι
ἆρ´
|
ἐὰν |
μὲν
ἐκεῖνοι
ταῦτα
φάσκωσι,
σεμνά |
| [4] |
τὸν
ἐν
ἡμῖν
μείζονα.
Καὶ
|
ἐὰν |
μὲν
Ἕλληνες
λέγωσιν·
Εἶθ´
ἥλιος |
| [4] |
τῆς
τοῦ
θεοῦ
βασιλείας;
Εἶτα
|
ἐὰν |
μὲν
τὰς
Ἑλλήνων
θεογονίας
καὶ |
| [4] |
Ἄρα
γὰρ
οἱ
ἐντυγχάνοντες
τούτοις
|
ἐὰν |
μὲν
τὴν
κακοήθειαν
τοῦ
Κέλσου |
| [4] |
κατὰ
τοὺς
ἀγένητον
αὐτὴν
εἰσάγοντας.
|
Ἐὰν |
μέντοι
γε
δυνηθῇ
τις
παραδεῖξαι |
| [4] |
τούτοις
καθαρῶς
αὐτὴν
γνῶναι
δυνατόν,
|
ἐὰν |
μὴ
θεοῦ
ἐπιπνοίᾳ
καὶ
τίνα |
| [4] |
ἄλλως
οἰκειωθῆναι
δύνασθαι
τῷ
θεῷ,
|
ἐὰν |
μὴ
καὶ
διὰ
σωφροσύνης
ἀναβῶσι |
| [4] |
σε
καὶ
καυστῆρας
προσάξω
σοι,
|
ἐὰν |
μὴ
πεισθῇς
μου
τοῖς
νόμοις
|
| [4] |
τε
αὐτῷ
δυνάμει
θείᾳ
ἐπανορθοῦν,
|
ἐὰν |
μὴ
φύσει
τινὰ
ἐπὶ
τοῦτο
|
| [4] |
τιμὴν
ἃ
δὲ
εἰς
ἀτιμίαν·
|
ἐὰν |
οὖν
τις
ἐκκαθάρῃ
ἑαυτόν,
ἔσται |
| [4] |
ἐφανερώθη,
τί
ἐσόμεθα,
οἴδαμεν
ὅτι,
|
ἐὰν |
φανερωθῇ,
ἐσόμεθα
ὅμοιοι
τῷ
θεῷ |
| [4] |
λογικὸν
ζῷον.
Κατὰ
γὰρ
ἑκάστην
|
γενεὰν |
ἡ
σοφία
τοῦ
θεοῦ
εἰς |
| [4] |
Ἰουδαίων
ἔθνος
γεγένηται
οὐδὲ
μετὰ
|
γενεὰν |
ὅλην
μίαν
τοῦ
ταῦτα
πεπονθέναι |
| [4] |
ἱεραῖς
βίβλοις
οἱ
καθ´
ἑκάστην
|
γενεὰν |
ὅσιοι
καὶ
δεκτικοὶ
τοῦ
θείου |
| [4] |
δ´
ἐκέλευσε
περικλυτὸν
ὅττι
τάχιστα
|
γαῖαν |
ὕδει
φύρειν,
ἐν
δ´
ἀνθρώπου |
| [4] |
διαφερόντων
σώματα
ὡς
δεξάμενα
ψυχὴν
|
σπουδαίαν, |
ἀπορρίψαι
δὲ
ἢ
ἀτιμάσαι
τὰ |
| [4] |
τις
χρόνος,
περιγράφων
τὸν
κόσμον
|
ἀναγκαίαν |
περιγραφὴν
τῷ
αὐτὸν
ἀρχὴν
ἐσχηκέναι, |
| [4] |
ὡς
ψεκτὸς
κατατέτακται
εἰς
χρείαν
|
ἀπευκταίαν |
μὲν
ἑκάστῳ
χρήσιμον
δὲ
τῷ |
| [4] |
ἢ
τήν,
ἵν´
οὕτως
ὀνομάσω,
|
ἀλογίαν· |
ἐν
δὲ
τοῖς
λογικοῖς
λόγον |
| [4] |
ἐβούλετο
ἣν
ᾠήθη
ἀναισχυντότατα
παρειλῆφθαι
|
γενεαλογίαν |
Ἰουδαίοις
αὐχοῦσι
τὸν
Ἀβραὰμ
καὶ |
| [4] |
καὶ
Παπίσκου
τινὸς
καὶ
Ἰάσονος
|
ἀντιλογίαν
|
ἔγνων,
οὐ
γέλωτος
ἀλλὰ
μᾶλλον |
| [4] |
ἐπιγεγραμμένον
σύγγραμμα
Ἰάσονος
καὶ
Παπίσκου
|
ἀντιλογίαν |
περὶ
Χριστοῦ
οὐ
γέλωτος
ἀλλὰ |
| [4] |
ὠστράκωται.
Καὶ
ταῦτα
δὲ
πρὸς
|
ἀπολογίαν |
ἡμῖν
λελέχθω
τῆς
φασκούσης
λέξεως |
| [4] |
τὴν
τοιάνδε
μαντικὴν
καὶ
τὴν
|
ἀπολογίαν |
μετὰ
τοῦτ´
ἐναργεστέρως
ἀποδεῖξαι
καὶ |
| [4] |
δέ
τινα
καὶ
καθ´
αὑτὸ
|
ἀπολογίαν. |
~Παραρρίπτει
δ´
ὁ
Κέλσος
τὴν |
| [4] |
εἰς
τὴν
περὶ
ἑτέρων
ἡμῖν
|
ἀπολογίαν |
πρὸς
τὸ
οὔτε
δὲ
νοσῶν |
| [4] |
τὸ
γενόμενον,
ἀνάγεται
μὲν
ἐπὶ
|
τροπολογίαν |
ἔχει
δέ
τινα
καὶ
καθ´ |
| [4] |
τε
καὶ
θεραπαινίδας
ἀνάγεσθαι
ἐπὶ
|
τροπολογίαν
|
οὐχ
ἡμεῖς
διδάσκομεν,
ἀλλ´
ἄνωθεν |
| [4] |
πάντα,
ὀργὴν
θυμὸν
κακίαν
βλασφημίαν
|
αἰσχρολογίαν» |
αὐτῷ
τῷ
θεῷ
περιῆπτεν
τὸ
|
| [4] |
ἀσφαλέστατα
κατὰ
τὴν
τῶν
ὅλων
|
δημιουργίαν, |
ἀλλ´
οὐδὲν
ἧττον
ἰατρικῆς
τινος |
| [4] |
ἄλλα
δὲ
βοῶν
οἷον
εἰς
|
γεωργίαν, |
εἰς
ἄλλα
δ´
ὑποζυγίοις
χρώμεθα |
| [4] |
καί
τινων
ἀνθρώπων
εἴτ´
εἰς
|
παιδιὰν |
εἴτε
καὶ
εἰς
ἄλλην
τινὰ |
| [4] |
ἐν
ἐλαίῳ,
καὶ
ἄρτος
στηρίζῃ
|
καρδίαν
|
ἀνθρώπου.
Εἰ
δὲ
καὶ
τοῖς |
| [4] |
γῆς,
καὶ
ἵν´
οἶνος
εὐφραίνῃ
|
καρδίαν |
ἀνθρώπου,
καὶ
ἱλαρύνηται
πρόσωπον
ἐν |
| [4] |
τὴν
σκληρότητά
σου
καὶ
ἀμετανόητον
|
καρδίαν |
θησαυρίζεις
σεαυτῷ
ὀργὴν
ἐν
ἡμέρᾳ |
| [4] |
τήν·
Πάσῃ
φυλακῇ
τήρει
σὴν
|
καρδίαν» |
ἵνα
μὴ
ἐπιβῇ
τι
τῶν |
| [4] |
~Πῶς
δ´
ἀσεβῶς
ὑπὸ
τοῦ
|
ἀσέβειαν |
ἡμῖν
ἐγκαλοῦντος
εἴρηται
τὸ
οὐ |
| [4] |
τοιούτοις
ἀντιλέγειν
ἱστάμενον
πρὸς
τὸν
|
ἀσέβειαν |
ἡμῶν
κατηγοροῦντα
εὔηθες·
παντὶ
γὰρ |
| [4] |
μὴ
ζητῶσι
μηδὲ
τὴν
καθαρὰν
|
θεοσέβειαν
|
ἐξετάσωσι,
πέσωσι
δὲ
τῷ
λογισμῷ |
| [4] |
τὴν
σεμνὴν
κατὰ
τὸν
Ἰησοῦν
|
θεοσέβειαν· |
ὅστις
οὐ
μόνον
συνέσει
ἀλλὰ |
| [4] |
ἐπροφήτευσαν
πᾶσι
τοῖς
ἔθνεσι
τὴν
|
θεοσέβειαν |
ταύτην
κηρυχθήσεσθαι;
Ὁ
δ´
Ἰησοῦς |
| [4] |
τοῦ
θεοῦ»
ὡς
εἰς
θεὸν
|
εὐσέβειαν |
ἀσκοῦσι
τὴν
σωφροσύνην.
~Καὶ
οὔπω |
| [4] |
Ἄρτεμιν
τὴν
σελήνην·
ἀλλὰ
καθαρὰν
|
εὐσέβειαν |
εἰς
τὸν
δημιουργὸν
ἀσκοῦντες
καὶ
|
| [4] |
προθύμως
ὑπομένων
τοὺς
διὰ
τὴν
|
εὐσέβειαν |
κινδύνους,
εὐλόγως
ἂν
ὁ
τοιοῦτος |
| [4] |
ἐγνωκὼς
κακὸν
εἶναι
τὸ
νομίζειν
|
εὐσέβειαν |
σῴζεσθαι
ἐν
τοῖς
καθεστηκόσι
κατὰ |
| [4] |
δόκησιν
ἀλλ´
ἀλήθειαν
εἶναι
καὶ
|
ἐνάργειαν |
κατὰ
τὴν
Ἰησοῦ
εἰς
ἀνθρώπους |
| [4] |
ὡς
βωμολόχος
τὴν
περὶ
κρίσεως
|
θείαν
|
ἀπαγγελίαν
καὶ
περὶ
κολάσεως
μὲν |
| [4] |
γὰρ
σὺν
λογισμῷ
ποιοῦσι—
τὴν
|
θείαν |
δὲ
φύσιν
θαυμαστέον,
μέχρι
τῶν |
| [4] |
ὅπου
κληδόνες
ἀπὸ
ἀνθρώπων
λαμβάνονται,
|
θείαν |
εἶναι
φήσομεν
τὴν
ψυχὴν
ἐκείνων, |
| [4] |
δὲ
ὅρα,
εἴπερ
οἱ
ὄρνιθες
|
θείαν |
ἔχουσι
ψυχὴν
καὶ
αἰσθάνονται
τοῦ |
| [4] |
καί,
ὥς
φησιν
ὁ
Κέλσος,
|
θείαν |
φύσιν
ἔχοντες
οἱ
μαντικοὶ
ὄρνεις |
| [4] |
καὶ
τὸ
ἐνδέον
ὡς
πρὸς
|
ἀλήθειαν |
δικάζουσαν
οὐκ
ἐν
σώματι
κρίνεται· |
| [4] |
προαίρεσιν
τῶν
τῷ
ἐξετάζειν
τὴν
|
ἀλήθειαν |
ἑαυτοὺς
ἀνατεθεικότων
χλευάζων
καὶ
κακολογῶν |
| [4] |
δὲ
πειθόμενοι
οὐ
δόκησιν
ἀλλ´
|
ἀλήθειαν |
εἶναι
καὶ
ἐνάργειαν
κατὰ
τὴν |
| [4] |
τοῖς
συνετοῖς.
Συνετοὶ
δὲ
κατὰ
|
ἀλήθειάν |
εἰσιν
οἱ
σπουδαῖοι,
οὐδεὶς
γὰρ |
| [4] |
Πλάτωνος
ἀκριβῶς
ἀκηκοέναι
ὁ
τὴν
|
ἀλήθειαν |
ἐκπεριλαμβάνων
ἐν
τῷ
ἑνὶ
τούτῳ |
| [4] |
φύσεως
ἐπαγγειλάμενος
λέγειν
καὶ
τὴν
|
ἀλήθειαν |
ἐν
τῇ
ἐπιγραφῇ
τοῦ
βιβλίου |
| [4] |
δὲ
εἰ
καὶ
κατὰ
τὴν
|
ἀλήθειαν, |
μία
ἐς
ἀμοιβὴν
παλίντροπον
ἰοῦσά |
| [4] |
Μόνοι
δὴ
ἄρα
οἱ
κατὰ
|
ἀλήθειαν
|
σοφοὶ
καὶ
ἀψευδῶς
εὐσεβεῖς
ἐγγυτέρω |
| [4] |
μὴ
ἀναπλάσσειν
ἕτερα
παρὰ
τὴν
|
ἀλήθειαν, |
ψευδόμενα
τὸ
ἀληθῶς
ἀρσενικὸν
ἢ |
| [4] |
τὸ
δυνατὸν
ἐξήτασται.
Εἶθ´
ὅρα
|
κακοήθειαν |
τοῦ
Κέλσου
ἐν
τοῖς
ἑξῆς. |
| [4] |
ἐντυγχάνοντες
τούτοις
ἐὰν
μὲν
τὴν
|
κακοήθειαν
|
τοῦ
Κέλσου
μιμῶνται,
ὅπερ
Χριστιανῶν |
| [4] |
δὲ
τὸ
διὰ
τὴν
ἐκείνων
|
ἀπείθειαν |
ἆραι
ἀπ´
αὐτῶν
τὴν
ὀνομασθεῖσαν |
| [4] |
~Παραρρίπτει
δ´
ὁ
Κέλσος
τὴν
|
ἀπέχθειαν, |
οἶμαι
τοῦ
Ἠσαῦ
πρὸς
τὸν |
| [4] |
τούτοις
δὴ
ὅρα
τὴν
ἀφιλόσοφον
|
ἀπέχθειαν |
τοῦ
ἀνδρὸς
πρὸς
τὴν
ἀρχαιοτάτην |
| [4] |
ἣν
οἱ
ἡμέτεροι
λόγοι
ὀνομάζουσι
|
συντέλειαν, |
οὐ
θαυμαστὸν
εἰ
ἐπὶ
τοῦ |
| [4] |
ἆραι
ἀπ´
αὐτῶν
τὴν
ὀνομασθεῖσαν
|
βασιλείαν |
τοῦ
θεοῦ
καὶ
δοῦναι
ἄλλοις |
| [4] |
μὲν
ἀπὸ
ὄρους
Σινᾶ,
εἰς
|
δουλείαν |
γεννῶσα,
ἥτις
ἐστὶν
Ἄγαρ»
καὶ |
| [4] |
ἱστορίαν
καὶ
τὴν
τῶν
ὀνομάτων
|
ἑρμηνείαν |
ἀπὸ
Ἑβραίων,
τῶν
τοῖς
πατρίοις |
| [4] |
τὴν
ἀληθῆ
λέγει
περὶ
τούτων
|
ἑρμηνείαν. |
Παρέρριψε
δ´
ἐν
τοῖς
κατὰ |
| [4] |
εἰς
ἄλλην
τινὰ
χρείαν
καὶ
|
θεραπείαν |
λαμβανόντων
αὐτούς,
οὐκ
ἂν
ἐνόσσευσαν |
| [4] |
καὶ
ὡς
ψεκτὸς
κατατέτακται
εἰς
|
χρείαν |
ἀπευκταίαν
μὲν
ἑκάστῳ
χρήσιμον
δὲ |
| [4] |
τί
τοῦτο;
Πάντα
γὰρ
εἰς
|
χρείαν |
αὐτῶν
ἔκτισται»
καὶ
Μὴ
εἴπῃς· |
| [4] |
ἀγένητον
αὐτὴν
ἀλλὰ
πρός
τινα
|
χρείαν |
γεγονέναι,
δῆλον
ὅτι
οὐχ
ἕξει
|
| [4] |
διοικουμένων
παντοδαπῶν
φυτῶν
καὶ
πρὸς
|
χρείαν |
γεγονότων
οὐκ
εὐκαταφρόνητον
ἐν
τῷ |
| [4] |
εἴτε
καὶ
εἰς
ἄλλην
τινὰ
|
χρείαν |
καὶ
θεραπείαν
λαμβανόντων
αὐτούς,
οὐκ |
| [4] |
πεφυκότων
ἢ
μὴ
δοκούντων
ἡμῖν
|
χρείαν |
παρέχειν
ἐκ
τῆς
τιθασσείας
οὕτω |
| [4] |
ὁ
θεός,
κατατάσσων
αὐτοὺς
εἰς
|
χρείαν |
τοῦ
παντός,
οὐδὲν
ἧττον
ψεκτός |
| [4] |
Ὕστατα
καὶ
πύματα
νῦν
ἐνθάδε
|
δειπνήσειαν. |
Κἀκείνη
μὲν
θεία
ἦν·
ὁ |
| [4] |
θηρίων
καὶ
τὴν
κατ´
ἐκείνων
|
ἐπικράτειαν. |
~Οὐχ
ὁρῶν
δ´
ὁ
γεννάδας, |
| [4] |
ἐμπειρίαν
εἴτε
φυσικήν
τινα
κατάληψιν
|
γοητείαν |
ὠνόμασεν·
ἐπ´
ἄλλου
γὰρ
τέτριπται |
| [4] |
ἀνθρωπίνῃ
φύσει,
ἐχρῆν
κἀκείνην
τὴν
|
πολιτείαν |
κατὰ
βραχὺ
καταφθειρομένην
ἐκδιαιτηθῆναι.
Ἡ |
| [4] |
καὶ
τὴν
ἰδιότροπον
κατ´
αὐτοὺς
|
πολιτείαν. |
Οὔτε
δὲ
τὸν
Πλάτωνος
μῦθον |
| [4] |
τὴν
χώραν
τῶν
ἐκριζωθέντων
καταφυτεύειν»
|
φυτείαν
|
τοῦ
κατὰ
θεὸν
γεωργίου,
εἰς |
| [4] |
καὶ
τὴν
κατὰ
τὸν
τόπον
|
ἀσάφειαν |
ἐπιτετηδευκέναι
αὐτόν,
ἐπείπερ
ἑώρα
ἰσχυρὸν |
| [4] |
καὶ
δείκνυσι
τὴν
ἐν
ἀνθρώποις
|
ἐντρέχειαν, |
δυναμένην
κοσμεῖν
τῷ
λόγῳ
καὶ |
| [4] |
πολυμαθὴς
καὶ
Ἰουδαίοις
καὶ
Χριστιανοῖς
|
ἀμαθίαν |
ἐγκαλῶν
καὶ
ἀπαιδευσίαν
Κέλσος
σαφῶς |
| [4] |
~Ἀτοπωτάτην
δὲ
λέγει
καὶ
ἔξωρον
|
παιδοποιΐαν, |
εἰ
καὶ
μὴ
ὠνόμασε,
δῆλον |
| [4] |
δι´
ὅλης
τῆς
ψυχῆς
ἀνακεκραμένην
|
κακίαν. |
Ἀλλὰ
γὰρ
ἀρκεῖ
ταῦτα
πρὸς |
| [4] |
ὑμεῖς
τὰ
πάντα,
ὀργὴν
θυμὸν
|
κακίαν
|
βλασφημίαν
αἰσχρολογίαν»
αὐτῷ
τῷ
θεῷ |
| [4] |
θεοῦ,
ἀπειληφότος
μὲν
ἀθρόως
τὴν
|
κακίαν |
ἐμφύοντος
δὲ
τὴν
ἀρετήν,
τὴν |
| [4] |
τὴν
τούτων
αἰτίαν
φαμὲν
εἶναι
|
κακίαν |
ἐπὶ
πλεῖον
χεομένην
καὶ
καθαιρομένην |
| [4] |
καταναλίσκεσθαι,
καί
φαμεν
ὅτι
τὴν
|
κακίαν
|
καὶ
τὰ
ἀπ´
αὐτῆς
πραττόμενα |
| [4] |
περὶ
τοῦ
ἀόριστον
εἶναι
τὴν
|
κακίαν |
καὶ
τὰ
κακὰ
καὶ
τῷ
|
| [4] |
ὁτὲ
δὲ
μετὰ
τοῦ
λόγου
|
κακίαν, |
καὶ
ταύτην
ἤτοι
ἐπὶ
πλεῖον |
| [4] |
παραπλήσιον
τῆς
κακίας
καὶ
οὐ
|
κακίαν |
μὲν
οἱονεὶ
δὲ
κακίαν
οὖσαν |
| [4] |
τινος
αὐτῷ
ἐδέησε
τοῖς
τὴν
|
κακίαν |
νοσοῦσι
καὶ
παντὶ
τῷ
κόσμῳ, |
| [4] |
οὐ
κακίαν
μὲν
οἱονεὶ
δὲ
|
κακίαν |
οὖσαν
ἐν
τοῖς
τοιοισδὶ
τῶν |
| [4] |
συνθήκην
ἅπαξ
γενομένων
ὑπ´
αὐτοῖς
|
εὐορκίαν |
τηρουμένην
ὠνόμασεν,
ὅπερ
καὶ
αὐτὸ
|
| [4] |
εὕροι
ἂν
ὅτι
γεγόνασιν
ἄνθρωποι
|
σκιὰν |
οὐρανίου
βίου
παραδεικνύντες
ἐπὶ
γῆς· |
| [4] |
βωμολόχος
τὴν
περὶ
κρίσεως
θείαν
|
ἀπαγγελίαν |
καὶ
περὶ
κολάσεως
μὲν
τῆς |
| [4] |
θεωρίαν.
Εἶδε
δ´
ἂν
καὶ
|
μίαν |
ἐξαίρετον
ἀπὸ
πολλῆς
φιλανθρωπίας
κατάβασιν |
| [4] |
Ἀρκεῖ
δ´
ἐπὶ
τοῦ
παρόντος
|
μίαν |
παραθέσθαι
Παύλου
λέξιν
οὕτως
ἔχουσαν· |
| [4] |
ἔσονται
οἱ
δύο
εἰς
σάρκα
|
μίαν. |
Τὸ
μυστήριον
τοῦτο
μέγα
ἐστίν, |
| [4] |
γεγένηται
οὐδὲ
μετὰ
γενεὰν
ὅλην
|
μίαν |
τοῦ
ταῦτα
πεπονθέναι
ὑπ´
αὐτῶν |
| [4] |
Ἀδάμ,
καὶ
ὕπνωσε.
Καὶ
ἔλαβε
|
μίαν |
τῶν
πλευρῶν
αὐτοῦ
καὶ
ἀνεπλήρωσε |
| [4] |
εὐχερῶς
κατηγόρησεν
ὡς
ἀδιανοήτων
καὶ
|
μηδεμίαν |
σύνεσιν
ἀπόρρητον
ἐχόντων
τῶν
ἢ |
| [4] |
ἐστὶ
τὰ
περὶ
αὐτοῦ
προφητευόμενα,
|
οὐδεμίαν
|
μὲν
λέξιν
τίθησι
προφητικήν,
καίτοι |
| [4] |
ἡμᾶς
τὴν
πρὸς
αὐτὸν
οἰκείωσιν.
|
Οὐδεμίαν |
οὖν
θνητὴν
φιλοτιμίαν
ὁ
Χριστιανῶν |
| [4] |
ἐκ
θεοῦ·
καὶ
κατὰ
τὸν
|
Ἱερεμίαν |
γὰρ
ἡμῶν
σαφὲς
ὅτι
Ἐκ |
| [4] |
τὴν
τοῦ
λόγου
τοῦ
θεοῦ
|
ἐπιδημίαν |
εἰς
τὴν
ἑαυτοῦ
ψυχήν.
~Εἰ |
| [4] |
μὲν
ἀρνουμένους
γεγονέναι
τὴν
Χριστοῦ
|
ἐπιδημίαν |
ἐλπίζοντας
δ´
αὐτὴν
ἔσεσθαι,
Χριστιανοὺς |
| [4] |
τὴν
κατ´
αὐτοὺς
μέλλουσαν
Χριστοῦ
|
ἐπιδημίαν |
ἰδίᾳ
δὲ
Χριστιανοὺς
λέγοντας
περὶ |
| [4] |
κατὰ
τὴν
Ἰησοῦ
εἰς
ἀνθρώπους
|
ἐπιδημίαν, |
οὐχ
ὑποκείμεθα
τῇ
Κέλσου
κατηγορίᾳ. |
| [4] |
ἰουδαϊκῶν
γραφῶν
κατασκευάζοντας
τὴν
Χριστοῦ
|
ἐπιδημίαν |
ὡς
ἤδη
γεγενημένην,
καὶ
ἔοικεν |
| [4] |
τὰ
πάντα,
ὀργὴν
θυμὸν
κακίαν
|
βλασφημίαν |
αἰσχρολογίαν»
αὐτῷ
τῷ
θεῷ
περιῆπτεν |
| [4] |
εἰς
τιμὴν
ἃ
δὲ
εἰς
|
ἀτιμίαν· |
ἐὰν
οὖν
τις
ἐκκαθάρῃ
ἑαυτόν, |
| [4] |
αὐτὸν
οἰκείωσιν.
Οὐδεμίαν
οὖν
θνητὴν
|
φιλοτιμίαν |
ὁ
Χριστιανῶν
λόγος
καταμαρτυρεῖ
τοῦ |
| [4] |
δή
τινα
καὶ
πάνυ
θνητὴν
|
φιλοτιμίαν |
τοῦ
θεοῦ
καταμαρτυροῦσι.
Φαμὲν
οὖν
|
| [4] |
νοσούντων
ἢ
μεμηνότων
τὴν
τοιάνδε
|
οἰκονομίαν |
γίνεσθαι
ἀλλ´
ὑπὲρ
τῶν
διὰ |
| [4] |
οὐ
δεόμενος
κατὰ
τὴν
προτέραν
|
οἰκονομίαν |
τῆς
κατ´
ἀνθρώπων
χρήσεως
μαστίγων
|
| [4] |
καὶ
δώσω
σοι
ἔθνη
τὴν
|
κληρονομίαν |
σου
καὶ
τὴν
κατάσχεσίν
σου |
| [4] |
παραδείσῳ
τοῦ
θεοῦ,
καὶ
τὴν
|
Πενίαν, |
τῷ
ἐκεῖ
ὄφει
παραβαλλομένην,
καὶ |
| [4] |
οὐδὲ
ἐξ
εὐδαιμονίας
ἦλθεν
εἰς
|
κακοδαιμονίαν, |
ἀλλ´
ἑαυτὸν»
μὲν
ἐταπείνωσεν»
οὐδὲν |
| [4] |
αἰσχρὸν
ἢ
ἐξ
εὐδαιμονίας
εἰς
|
κακοδαιμονίαν |
ἔρχεσθαι.
Καίτοι
γε
ὁ
ἰατρὸς
|
| [4] |
αἰσχρὸν
ἢ
ἐξ
εὐδαιμονίας
εἰς
|
κακοδαιμονίαν |
ἢ
ἐκ
τοῦ
ἀρίστου
εἰς |
| [4] |
αἰσχρὸν
καὶ
ἐξ
εὐδαιμονίας
εἰς
|
κακοδαιμονίαν |
καὶ
ἐκ
τοῦ
ἀρίστου
εἰς |
| [4] |
ἀλλὰ
μᾶλλον
ἐλέους
καὶ
μίσους
|
ἀξίαν. |
Ἔμοιγ´
οὖν
οὐ
ταῦτ´
ἐλέγχειν |
| [4] |
ἀναγράφειν
ὡς
παράδοξον
καὶ
γραφῆς
|
ἀξίαν |
ἐπὶ
ὠφελείᾳ
τῶν
ἀκουσομένων.
Ἢ |
| [4] |
θεὸς
τοῖς
ἀνθρώποις
ἑκάστῳ
κατ´
|
ἀξίαν |
μεταβάλλει.
Καὶ
τινὶ
μέν,
ὡς |
| [4] |
τῶν
ἐπιστρεπτικῶν
λόγων
δίκας
κατ´
|
ἀξίαν
|
τίσωσιν,
ἃς
πρέπον
θεὸν
ἐπιτιθέναι |
| [4] |
τὸν
κόσμον
καὶ
ἑκάστῳ
κατ´
|
ἀξίαν
|
χρησόμενον;
Οὐ
γὰρ
κατὰ
τὸν |
| [4] |
ἀπὸ
κρειττόνων,
ὥστε
κατ´
ἀρχὰς
|
ἐπιμιξίαν |
γεγονέναι
τῆς
θείας
φύσεως
πρὸς |
| [4] |
ἐκκλίνοντες
τὴν
πρὸς
τοὺς
πολλοὺς
|
ἐπιμιξίαν, |
ἵνα
μὴ
διαφθαρεῖεν
τὰ
ἤθη, |
| [4] |
πολλῶν
λεκτέον,
διελέγχουσι
τὴν
ἀχάριστον
|
ψευδοδοξίαν |
πρὸς
τὸν
πεποιηκότα
αὐτόν·
ἄνθρωπος» |
| [4] |
καὶ
τοὺς
συνετωτέρους
κινῆσαι,
φησίν·
|
Οἵαν |
δὴ
καὶ
Παπίσκου
τινὸς
καὶ |
| [4] |
δὲ
μόνῃ
τῇ
λέξει
τὴν
|
διάνοιαν |
ἐναπερείσαντα
μυχθίζειν
καὶ
μηδενὸς
λόγου |
| [4] |
τὸ
χρηστὸν
τοῦ
θεοῦ
εἰς
|
μετάνοιάν |
σε
ἄγει;
Κατὰ
δὲ
τὴν |
| [4] |
κατεσκευασμένην
ἀνθρωπίνην
φύσιν,
κἂν
δι´
|
ἄγνοιαν |
ἐξαμαρτάνῃ,
οὐδ´
ἐξομοιώσομεν
αὐτὴν
τοῖς |
| [4] |
δ´
οὐκ
ἦν
θαυμάσαι
τὴν
|
ἐπίνοιαν |
τοῦ
ἐρηρεισμένην
γενέσθαι
καὶ
δυναμένην |
| [4] |
ἐννοίας·
οὐδὲν
γὰρ
τῶν
ἀλόγων
|
ἔννοιαν |
ἔχει
τοῦ
θεοῦ.
Ψεῦδος
δὲ |
| [4] |
ἡμῶν
καὶ
τοῦ
θείου
τὴν
|
ἔννοιαν |
ἔχειν
καθαρωτέραν,
παριστάνειν
ὅτι
οὐ |
| [4] |
ἣν
κατειλήφασι
τρανὴν
περὶ
αὐτοῦ
|
ἔννοιαν |
παραδιδόντες.
~Κέλσῳ
μὲν
οὖν
ἀκολουθεῖ, |
| [4] |
Κέλσος·
εἰ
δὲ
διαστρέφων
τὴν
|
ἔννοιαν |
τοῦ
ἀθανάτου
φήσει
τῷ
φθαρτῷ |
| [4] |
τρανῶσαι
τὴν
φυσικὴν
τοῦ
θεοῦ
|
ἔννοιαν |
ὡς
πάντῃ
ἀφθάρτου
καὶ
ἁπλοῦ |
| [4] |
ῥήτωρ
νομιζόμενος
εἶναι,
καὶ
τὴν
|
πρόνοιαν |
ἀναιρῶν
ἐν
τοῖς
ἐπιγεγραμμένοις
περὶ |
| [4] |
οὐδὲ
δι´
οὐδέν,
ἀλλὰ
κατὰ
|
πρόνοιαν |
ἀνθρώπων
ἕνεκεν
ταῦτα
χρὴ
νομίζειν
|
| [4] |
συγγράμματος
τὸν
Ἐπικούρειον
ἀλλὰ
προσποιουμένῳ
|
πρόνοιαν |
εἰδέναι,
οὐκ
ἐπ´
ἴσης
λελέξεται, |
| [4] |
ὁ
γεννάδας,
ὅσων
φιλοσόφων,
τὴν
|
πρόνοιαν |
εἰσαγόντων
καὶ
διὰ
τὰ
λογικὰ |
| [4] |
ἤτοι
τηροῦσαν
τὰ
ἐπὶ
γῆς
|
πρόνοιαν |
ἢ
κατακλυσμοῖς
καὶ
ἐκπυρώσεσι
καθαίρουσαν, |
| [4] |
ἀνθρώπων
ἁλίσκεσθαι;
Εἴπερ
γὰρ
κατὰ
|
πρόνοιαν |
ὁ
κόσμος
γεγένηται,
καὶ
θεὸς |
| [4] |
διὰ
ταύτην
λεγόντων
προηγουμένως
τὴν
|
πρόνοιαν |
πάντα
πεποιηκέναι.
Καὶ
λόγον
μὲν |
| [4] |
ὁ
δημιουργὸς
βούλεται,
πάντες
οἱ
|
πρόνοιαν |
παραδεξάμενοι
κατασκευάζομεν·
καὶ
βουλομένου
μὲν |
| [4] |
θέλων
μὴ
μᾶλλον
ἡμῖν
τὴν
|
πρόνοιαν |
πεποιηκέναι
τὰ
φυόμενα
ἐπὶ
γῆς |
| [4] |
ἕνεκεν
θαυμάσαι
τις
ἂν
τὴν
|
πρόνοιαν, |
συμφερόντως
παρὰ
τὰ
ἄλογα
ζῷα
|
| [4] |
~Οὐκ
οἶδα
δὲ
τίνα
τρόπον
|
πρόνοιαν |
τιθεὶς
ὅσον
ἐπὶ
ταῖς
λέξεσι |
| [4] |
συντυχικῶς
διδοὺς
καὶ
οὐ
κατὰ
|
πρόνοιαν |
ὡς
ἀληθῶς
ἐπικούρειος
ταῦτα
συμβαίνειν. |
| [4] |
εἴπερ
τίθης
εἶναι
θεὸν
καὶ
|
πρόνοιαν, |
ὡς
ἐμφαίνει
σου
τὸ
σύγγραμμα, |
| [4] |
ὡς
πῦρ
χωνευτηρίου
καὶ
ὡς
|
ποίαν |
πλυνόντων»
ἵνα
χωνεύσῃ
τὸν
ἑαυτοῦ |
| [4] |
μορφῇ
θεοῦ»
ὑπῆρχε
καὶ
διὰ
|
φιλανθρωπίαν |
ἑαυτὸν
ἐκένωσεν»
ἵνα
χωρηθῆναι
ὑπ´ |
| [4] |
τὰ
λογικὰ
μίμημα,
τάχα
πρὸς
|
δυσωπίαν |
τῶν
λογικῶν,
ἵν´
ἐνορῶντες
μύρμηξιν |
| [4] |
εἰσὶν
ὄφεις
τῷ
μαράθῳ
εἰς
|
ὀξυωπίαν |
καὶ
ταχυτῆτα
κινήσεως
χρώμενοι,
μόνον |
| [4] |
ἔθνους,
παρ´
ᾧ
οὐδὲ
φαίνεσθαι
|
θηλυδρίαν |
οἷόν
τ´
ἦν.
Θαυμαστὸν
δὲ |
| [4] |
ἐμηχανήσαντο
σφίσιν
αὐτοῖς
οἱ
ἄνθρωποι
|
σωτηρίαν |
ἀπὸ
τῶν
θηρίων
καὶ
τὴν |
| [4] |
γνωσθῆναι
ἀλλὰ
διὰ
τὴν
ἡμετέραν
|
σωτηρίαν |
γνῶσιν
ἡμῖν
παρασχεῖν
ἑαυτοῦ
βούλεται· |
| [4] |
Ὡς
εἰ
καὶ
ἀετοὶ
πρὸς
|
σωτηρίαν |
τῶν
ἐν
τῇ
καλίᾳ
νεοσσῶν |
| [4] |
χρήσιμα
τῆς
πολιτείας
ἔργα
πρὸς
|
σωτηρίαν |
τῶν
πόλεων.
~Τάχα
δὲ
καὶ |
| [4] |
περὶ
τὰ
φυσικὰ
ἀλεξιφάρμακα
εἴτε
|
ἐμπειρίαν
|
εἴτε
φυσικήν
τινα
κατάληψιν
γοητείαν |
| [4] |
ἐπὶ
τούτοις
καταφεύγειν
ἐπὶ
τὴν
|
ἀλληγορίαν. |
Εἴποι
δ´
ἄν
τις
πρὸς |
| [4] |
οὐκ
ἂν
εἶπεν
οὐχ
οἷα
|
ἀλληγορίαν |
ἐπιδέχεσθαι
εἶναι
τὰ
γράμματα
ἡμῶν. |
| [4] |
αὐτά,
ἔστι
δ´
οὐχ
οἷα
|
ἀλληγορίαν |
ἐπιδέχεσθαί
τινα
ἀλλ´
ἄντικρυς
εὐηθέστατα
|
| [4] |
ὡς
οὐχ
οἵους
τε
ἐπιδέξασθαι
|
ἀλληγορίαν. |
Φησὶ
δὴ
ὁ
τοῦ
Ἰησοῦ
|
| [4] |
ὁ
Ἰακώβ,
ὡς
τὴν
θεὸς
|
προσηγορίαν |
ἁρμοζομένην
αὐτῶν
τῷ
ὀνόματι
τηλικάσδε |
| [4] |
ἀπολογίᾳ
ταύτῃ
πρὸς
τὴν
Κέλσου
|
κατηγορίαν |
γεγραμμένῃ
ἀνασχέσθαι
καὶ
ἐπακοῦσαι
τῶν |
| [4] |
ὥστε
ὅπου
μὲν
ἐδόκει
αὐτῷ
|
κατηγορίαν |
περιέχειν
ἡ
ἱστορία,
ἐκτίθεται
αὐτήν, |
| [4] |
τοῦ
πατρὸς
τάφον
καὶ
νομίζει
|
κατηγορίαν |
περιέχειν
τὸν
λόγον
εἰπὼν
τό· |
| [4] |
Πενία
ἐπιβουλεύουσα
διὰ
τὴν
αὑτῆς
|
ἀπορίαν |
παιδίον
ποιήσασθαι
ἐκ
τοῦ
Πόρου, |
| [4] |
ἀδελφοῖς
λιμώττουσι
καὶ
σταλεῖσι
κατ´
|
ἐμπορίαν |
μετὰ
τῶν
ὄνων
φησὶ
χαριζόμενον |
| [4] |
Μωϋσέως
καὶ
Ἰαννοῦ
καὶ
Ἰαμβροῦ
|
ἱστορίαν. |
Ἀλλ´
οὐκ
ἐν
ἐκείνῃ
σεμνυνόμεθα, |
| [4] |
δὲ
τὰ
τῆς
κατὰ
τὴν
|
ἱστορίαν |
ἀπεμφάσεως
δι´
ὀλίγων
παραμυθησώμεθα.
Τὴν |
| [4] |
ἐπραγματεύσατο
ἀναγράψαι
τὴν
περὶ
αὐτοὺς
|
ἱστορίαν, |
εἴτε
καὶ
αὐτόθεν
σεμνύνουσαν
ἐν |
| [4] |
πάνυ
τι
τὴν
περὶ
αὐτῶν
|
ἱστορίαν |
εὑρίσκεσθαι
παρὰ
τοῖς
Ἕλλησι,
φήσομεν |
| [4] |
τινὰς
δὲ
ἐμφαίνοντας
καὶ
τὸ
|
ἱστορίαν |
ἑωραμένην
καὶ
καταληφθεῖσαν
ἀναγράφειν
ὡς
|
| [4] |
ἑρμηνεύων
τὴν
περὶ
τοῦ
μάννα
|
ἱστορίαν |
καὶ
τὴν
περὶ
τοῦ
ὕδατος |
| [4] |
δὲ
τὴν
περὶ
τὰ
ὀνομαζόμενα
|
ἱστορίαν |
καὶ
τὴν
τῶν
ὀνομάτων
ἑρμηνείαν |
| [4] |
γὰρ
ἔχων
τὴν
περὶ
κατακλυσμοῦ
|
ἱστορίαν
|
κακολογεῖν
οὐδ´
ἐπιστήσας
οἷς
ἐδύνατο |
| [4] |
οὐ
τοῖς
τυχοῦσιν
ἀνατίθησι
τὴν
|
ἱστορίαν |
ταύτην
ἀλλὰ
τοῖς
συνετοῖς.
Συνετοὶ |
| [4] |
ἐκτίθεται
καὶ
περὶ
τοῦ
Ἰησοῦ
|
ἱστορίαν |
τινά,
τὸ
ὄνομα
αὐτοῦ
οὐ |
| [4] |
ἀλλὰ
κατ´
ἄλλην
τινὰ
ὑψηλοτέραν
|
θεωρίαν. |
Εἶδε
δ´
ἂν
καὶ
μίαν |
| [4] |
εἰς
Χριστὸν
καὶ
εἰς
τὴν
|
ἐκκλησίαν» |
καὶ
πάλιν
ἐν
ἄλλῳ
τόπῳ· |
| [4] |
καὶ
Χριστιανοῖς
ἀμαθίαν
ἐγκαλῶν
καὶ
|
ἀπαιδευσίαν |
Κέλσος
σαφῶς
παρίστησι,
τίνα
τρόπον |
| [4] |
ἑκούσιον,
ἀνεῖλες
αὐτῆς
καὶ
τὴν
|
οὐσίαν. |
Ὅλης
δ´
εἰς
ταῦτα
πραγματείας |
| [4] |
μὲν
ἡγεμονικὸν
ἔχει
τὴν
ὅλην
|
οὐσίαν, |
ὅταν
ἡ
ἐκπύρωσις
ᾖ·
ὁτὲ |
| [4] |
τὴν
ὕλην
τοῖς
θνητοῖς
ἐμπολιτευομένην
|
αἰτίαν |
εἶναι
τῶν
κακῶν
καθ´
ἡμᾶς
|
| [4] |
αὐτοῦ
Ἰσραήλ»
καὶ
δεήσει
τὴν
|
αἰτίαν |
εἰπεῖν
τῆς
εἰς
ἕκαστον
ὅριον |
| [4] |
σπουδαιοτάτους
τῷ
παντί,
παρ´
ἑαυτῶν
|
αἰτίαν |
ἐν
καλλίστῃ
χώρᾳ
ταχθησομένους,
φησίν· |
| [4] |
κατασκευῆς
ψιλῆς
γινομένων.
Ὧν
τὴν
|
αἰτίαν
|
οὐδεὶς
μὲν
ἐνυπάρχων
τοῖς
ποιοῦσι |
| [4] |
περιόδοις
ἀνατίθεμεν,
ἀλλὰ
τὴν
τούτων
|
αἰτίαν |
φαμὲν
εἶναι
κακίαν
ἐπὶ
πλεῖον
|
| [4] |
εἰς
κακὸν
γέγονεν
αὐτῷ
μεταβολή,
|
ἁμαρτίαν» |
γὰρ
οὐκ
ἐποίησεν»
οὐδ´
ἐκ |
| [4] |
ἐπὶ
Ῥωμαίων
τὴν
μεγίστην
ποιήσαντες
|
ἁμαρτίαν |
ἐν
τῷ
ἀποκτεῖναι
τὸν
Ἰησοῦν |
| [4] |
χρήσιμος
τῷ
ὅλῳ
διὰ
τὴν
|
ἁμαρτίαν |
ἐσόμενος.
~Ἐπεὶ
δὲ
μετὰ
ταῦτα |
| [4] |
πανταχοῦ
ἁμαρτωλῶν,
ἵνα
καταλίπωσι
τὴν
|
ἁμαρτίαν |
καὶ
πιστεύσωσι
τῷ
θεῷ
ἑαυτούς, |
| [4] |
εἰς
αἰσχρόν,
οὐ
γὰρ
ἔγνω
|
ἁμαρτίαν» |
οὐδὲ
ἐξ
εὐδαιμονίας
ἦλθεν
εἰς |
| [4] |
τῇ
Γενέσει,
ὡς
διὰ
τὴν
|
ἁμαρτίαν |
πυρὶ
ἐξαφανισθέντων,
παραβάλλει
ὁ
Κέλσος |
| [4] |
τούτων
δημιουργῷ,
ὅτι
ἡμῖν
τηλικαύτην
|
ἑστίαν |
εὐτρέπισε
καὶ
δι´
ἡμᾶς
τοῖς |
| [4] |
τὸν
παρόντα
καιρὸν
καὶ
τὴν
|
ἐνεστηκυῖαν |
πρόθεσιν
ἁρμόζει
ἐν
τούτοις
πλεονάσαι. |
| [4] |
τὴν
δ´
ἐλελιξάμενος
πτέρυγος
λάβεν
|
ἀμφιαχυῖαν. |
Αὐτὰρ
ἐπεὶ
κατὰ
τέκν´
ἔφαγε |
| [4] |
καὶ
τοῖς
ἄρτι
προτραπεῖσιν
ἐπὶ
|
φιλοσοφίαν |
νέοις
τοὺς
σοφοὺς
ἢ
τοὺς
|
| [4] |
τῇ
Χριστιανῶν
κατὰ
ταῦτα
πρὸς
|
φιλοσοφίαν |
συμφωνίᾳ,
οὐδ´
ὅση
βλάβη
κωλυτικὴ |
| [4] |
πάνυ
δὲ
δῆλον,
πότερον
κατὰ
|
συντυχίαν |
ἐπιπέπτωκε
τούτοις
ὁ
Πλάτων
ἤ, |
| [4] |
τοσαύτας
ποιότητας
πεποίηκε,
καὶ
κατὰ
|
συντυχίαν |
τοσαῦτα
εἴδη
φυτῶν
καὶ
δένδρων |
| [4] |
τῶν
ἀπὸ
κακίας
αὐτῷ
πεπραγμένων,
|
κἂν |
Ἀντιφῶν
ἄλλος
ῥήτωρ
νομιζόμενος
εἶναι, |
| [4] |
ὡς
πρὸς
τοὺς
λοιποὺς
ἀνθρώπους.
|
Κἂν |
Δημοσθένης
τις
οὖν
ὁ
ῥήτωρ |
| [4] |
πρὸς
ἀρετὴν
κατεσκευασμένην
ἀνθρωπίνην
φύσιν,
|
κἂν |
δι´
ἄγνοιαν
ἐξαμαρτάνῃ,
οὐδ´
ἐξομοιώσομεν |
| [4] |
τὴν
αὐτοῦ
μοῖραν
εἴληφε·
φέρε
|
κἂν |
διὰ
βραχέων
πρὸς
ταῦτ´
ἀπαντήσωμεν. |
| [4] |
δὴ
ὅτι,
εἴπερ
μετά
τινος
|
κἂν |
δοκούσης
ἀκολουθίας
ἐβούλετο
ἀνατρέπειν
τὴν |
| [4] |
γράφοντι
παραρρίψαι
δόγμα,
πολλῆς
δεόμενον
|
κἂν
|
δοκούσης
ἀποδείξεως,
κατὰ
τὸ
δυνατὸν |
| [4] |
καὶ
Ἰουδαῖοι·
οὕτως
γὰρ
ἂν
|
κἂν |
ἔδοξε
τοὺς
περισπωμένους
ὑπὸ
τῆς, |
| [4] |
δεδύνηται
κωλῦσαι
ὁ
θεός,
ὥστε
|
κἂν |
ἕνα
τινὰ
ἄνθρωπον
εὑρεθῆναι
ἀρχῆθεν |
| [4] |
τῶν
ἀνθρώπων
οἱ
ἔτι
φαῦλοι,
|
κἂν |
ἐπ´
ἄκρον
προκόπτωσι,
πόρρω
εἰσὶ |
| [4] |
αὐτὸν
ἀνόητοι,
τί
ἠκολούθησε
τῷ
|
κἂν |
ἐπ´
ὀλίγον
ἡμᾶς
αὐτοῦ
ἀκούειν |
| [4] |
πρόνοια
τὸ
ὅλον·
οἰκονομεῖ
γάρ,
|
κἂν |
κάκιον
γίνηται
διὰ
τὸ
λογικὸν
|
| [4] |
οὐρανοῦ
ἐν
μὲν
τοῖς
ἀλόγοις,
|
κἂν |
μεγάλα
ᾖ
αὐτῶν
τὰ
σώματα, |
| [4] |
καὶ
ἐν
ᾧ
οὐδεὶς
τῶν
|
κἂν |
μέτριον
νοῦν
ἐχόντων
ἐβούλετο
γενέσθαι. |
| [4] |
ψυχὰς
διαφόρου
οἰκονομίας.
~Ἦλθεν
οὖν,
|
κἂν |
μὴ
βούληται
Κέλσος,
μετὰ
πολλοὺς
|
| [4] |
ἀλόγων
ζῴων
ἐγκώμια,
τοσούτῳ
πλεῖον,
|
κἂν |
μὴ
θέλῃ,
αὔξει
τὸ
τοῦ
|
| [4] |
τυγχάνωσιν·
οὕτω
δὲ
καὶ
κυβερνῆται,
|
κἂν |
μοχθηροὶ
τυγχάνωσιν
ὄντες,
προγινώσκουσιν
ἐπισημασίας |
| [4] |
εἰς
τὸν
τῶν
ἀνθρώπων
βίον,
|
κἂν |
ὁ
ἐν
ἀρχῇ
πρὸς
τὸν |
| [4] |
τῇ
πρὸς
Ἀθηναίους
δημηγορίᾳ
ἐδίδαξε.
|
Κἂν |
ὁ
θεὸς
τοίνυν
τῶν
ὅλων |
| [4] |
ἐν
τοῖς
ἀλόγοις
ἔστιν
εὑρεῖν,
|
κἂν |
ὁ
Κέλσος
τὰ
λογικὰ
ὀνόματα |
| [4] |
βουλόμενος,
τίνες
οἱ
ἐπιδικαζόμενοι
καὶ
|
κἂν |
πιθανότητι
χρώμενοι
κατὰ
Ἰουδαίων
πρὸς |
| [4] |
ἀναγκαίως
ὑπολαμβάνω
ἐκτεθεῖσθαι
πρὸς
τὸ
|
κἂν |
σοί
τι
δοκῇ
κακόν,
οὔπω |
| [4] |
περὶ
τῶν
κακῶν
τοιοῦτον,
ὅτι
|
κἂν |
σοί
τι
δοκῇ
κακόν,
οὔπω |
| [4] |
σῳζομένου
τοῦ
ἐφ´
ἡμῖν
ἑκάστῳ
|
κἂν |
συγχρήσηται
τῇ
κακίᾳ
τῶν
φαύλων |
| [4] |
ὁ
ἀσεβής.
Εἶτά
φησιν
ὅτι
|
κἂν |
ταῦτα
λέγῃς
ἀνθρώποις
φύεσθαι
δῆλον |
| [4] |
ἡμῖν
γίνεται
ταυτολογίας,
οὐ
βουλομένοις
|
κἂν |
τῷ
δοκεῖν
ἀβασάνιστον
τῶν
ὑπ´ |
| [4] |
καθ´
ἡμᾶς
μὲν
οὐκ
ἀμφίβολα,
|
κἂν
|
ὑπὸ
τῶν
ἀλλοτρὶων
τῆς
ἡμετέρας |
| [4] |
γοῦν
ἀπὸ
ἰατρικῆς
προγινώσκουσί
τινα,
|
κἂν |
φαῦλοι
τὸ
ἦθος
τυγχάνωσιν·
οὕτω |
| [4] |
Ἐχρῆν
δ´
αὐτόν,
εἴπερ
ἦν
|
κἂν |
φιλόσοφος
αἰσθανόμενος
τοῦ
κοινωνικοῦ,
πρὸς |
| [4] |
ἐνέδρας
ἀναγράφοντα
αὐτὸν
δηλοῦν
τὴν
|
Ῥεβέκκαν, |
οἰκονομήσασαν
τὰς
τοῦ
Ἰσαὰκ
εὐχὰς |
| [4] |
τὰς
ἀπ´
αὐτοῦ
μόνου
ἐλπίδας
|
προσδοκᾶν" |
~Ἐπεὶ
δὲ
καὶ
τὰ
περὶ |
| [4] |
ἀργαλέων,
αἵ
τ´
ἀνδράσι
κῆρας
|
ἔδωκαν. |
Ἀλλὰ
γυνὴ
χείρεσσι
πίθου
μέγα |
| [4] |
οὐκ
εὔγνωμον
ἐκεῖνα
μὲν
μὴ
|
γελᾶν |
ὡς
μῦθον
ἀλλά,
θαυμάζειν
ὡς |
| [4] |
μοίρᾳ
ποτὲ
δίδοται
χρῆσθαι
τῷ
|
πλανᾶν |
καὶ
τῷ
ψεύδεσθαι;
Τί
οὖν |
| [4] |
φάσκοντες
εἶναι
σοφοὶ
ἐμωράνθησαν
καὶ
|
ἤλλαξαν |
τὴν
δόξαν
τοῦ
ἀφθάρτου
θεοῦ |
| [4] |
καὶ
πονηρᾶς
τῶν
δαιμόνων
ἐνεργείας,
|
ἐξετάραξαν |
κατὰ
τοῦ
λόγου
καὶ
τῶν
|
| [4] |
ἀξιόλογον
οἱ
ἄνθρωποι
οἱ
θεοφιλεῖς
|
ἔπραξαν. |
Ἀλλὰ
καὶ
πρὸς
τὸ
οὔτ´ |
| [4] |
ὅτι
οὐδ´
ἀποκατασταθήσονται.
Ἄγος
γὰρ
|
ἔπραξαν |
τὸ
πάντων
ἀνοσιώτατον,
τῷ
σωτῆρι |
| [4] |
σοφοὶ
ἐμωράνθησαν
καὶ
ἤλλαξαν
τὴν
|
δόξαν |
τοῦ
ἀφθάρτου
θεοῦ
ἐν
ὁμοιώματι
|
| [4] |
δυνατωτέρων·
ἀλλ´
εἰ
καί
ποτε
|
ἔδοξαν |
δι´
ἁμαρτίας
καταλείπεσθαι,
οὐδὲν
ἧττον |
| [4] |
καὶ
ἀληθείᾳ·
μόνοι
δὲ
Ἰουδαῖοι
|
ἔδοξάν |
σοι
καὶ
ὁ
τούτων
νομοθέτης |
| [4] |
ὁ
Σολεὺς
Χρύσιππος,
ὁ
τὴν
|
Στοὰν |
τῶν
φιλοσόφων
πολλοῖς
συγγράμμασι
συνετοῖς |
| [4] |
καὶ
εὔχρηστον
τῷ
δεσπότῃ,
εἰς
|
πᾶν
|
ἔργον
ἀγαθὸν
ἡτοιμασμένον.
Καὶ
ταῦτα |
| [4] |
τοῦτο
ἐξανατεταλκέναι
ἐκ
τῆς
γῆς
|
πᾶν |
ξύλον
ὡραῖον
εἰς
ὅρασιν
καὶ |
| [4] |
καὶ
ἀλήθεια
καὶ
δικαιοσύνη
καὶ
|
πᾶν |
ὅ
τι
ποτὲ
θεολογοῦσαι
περὶ
|
| [4] |
ἐχαρίσατο
αὐτῷ
ὄνομα
τὸ
ὑπὲρ
|
πᾶν |
ὄνομα.
~Ἄλλοι
μὲν
οὖν
διδότωσαν |
| [4] |
ἂν
ἐν
τούτοις
λέγοιτο
ἢ
|
πᾶν |
τὸ
ἀπὸ
κακίας
πραττόμενον;
Οὐκοῦν |
| [4] |
δ´
ὅσον
ἐπ´
αὐτῷ
καὶ
|
πᾶν |
τὸ
τῶν
ἀνθρώπων
γένος
ὡς |
| [4] |
κατ´
αὐτὴν
τὴν
ὑπόθεσιν
τὸ
|
πᾶν |
τῶν
ἀνθρώπων
γένος.
Ἆρ´
οὖν |
| [4] |
αἵρεσις
ἡ
τῶν
Στωϊκῶν
συναγορεύει·
|
ἐπὰν |
δὲ
κόρια,
περὶ
ἐκπυρώσεως
τοῦ |
| [4] |
τὸ
λεγόμενον
καὶ
διηγοῦνται
αὐτό·
|
ἐπὰν |
δὲ
τὸ
τοιοῦτον
ἢ
μὴ |
| [4] |
τ´
ἦν,
εἰς
ταῦτα
ἐπραγματευσάμεθα.
|
~Ἐπὰν |
δὲ
φάσκῃ
ὡς
ἄρα
ἀνοσιώτατα |
| [4] |
κάλυμμα
περιαιρεῖται»
τοῦ
θεοῦ
δωρουμένου,
|
ἐπὰν |
ἐπακούσῃ
τῷ
παρ´
ἑαυτὸν
πάντα |
| [4] |
ἐκ
τῶν
ἱερῶν
βιβλίων
μεμαθηκέναι.
|
Ἐπὰν |
μέντοι,
ὡς
ἐν
τοῖς
ἀνωτέρω |
| [4] |
ἵνα
χωνεύσῃ
τὸν
ἑαυτοῦ
λαόν.
|
Ἐπὰν
|
οὖν
λέγηται
πῦρ»
εἶναι
καταναλίσκον» |
| [4] |
τοῖς
θεωρῆσαι
αὐτὰ
δυναμένοις;
Εἶτ´
|
ἐπὰν
|
πυθομένων
ἡμῶν
μηδεὶς
ἔχῃ
παραστῆσαι |
| [4] |
ἧς
ὁ
δυνάμενος
εὐκαιρότερον
διηγήσεται,
|
ἐπὰν |
τὸ
προκείμενον
ᾖ
παραστῆσαι
καὶ |
| [4] |
τῶν
ἀνθρώπων
εἶναι
μαντικά,
ὡς
|
ἐπίπαν |
δὲ
εἶναι
καθαρὰ
τὰ
μὴ |
| [4] |
τὰ
ὅμοια
τούτοις.
Καὶ
ὡς
|
ἐπίπαν |
οὐ
μόνον
ἐν
τῷ
νόμῳ |
| [4] |
καὶ
κατασκάπτειν
καὶ
ἀπολύειν
καὶ
|
κατασπᾶν |
καὶ
ἀνοικοδομεῖν
καὶ
καταφυτεύειν.
Καὶ |
| [4] |
θεοφιλεστέροις.
Καὶ
μὴ
ὑπολαμβανέτω
γε
|
ἀρὰν |
εἶναι
τὸ
τοιοῦτον·
τίς
γὰρ |
| [4] |
οὐδ´
Ἄρτεμιν
τὴν
σελήνην·
ἀλλὰ
|
καθαρὰν |
εὐσέβειαν
εἰς
τὸν
δημιουργὸν
ἀσκοῦντες |
| [4] |
ὅλα
μὴ
ζητῶσι
μηδὲ
τὴν
|
καθαρὰν |
θεοσέβειαν
ἐξετάσωσι,
πέσωσι
δὲ
τῷ |
| [4] |
ἀκολουθεῖν
τούτῳ
τὸ
τὴν
ἑαυτοῦ
|
ἕδραν |
αὐτὸν
καταλιπεῖν.
Οὐ
γὰρ
οἶδε |
| [4] |
ἀνθρώπους
ἐπιστροφὴν
τοῦ
θεοῦ
καταλείπεσθαι
|
ἕδραν |
μείζονα
καὶ
μεταβάλλεσθαι
τὰ
τῇδε, |
| [4] |
γίνεται
οὐδὲ
καταλείπει
τὴν
ἑαυτοῦ
|
ἕδραν, |
ὡς
τινὰ
μὲν
τόπον
κενὸν |
| [4] |
διὰ
μύρμηκας
καὶ
μυίας
λεκτέον
|
ἡμέραν |
γίνεσθαι
καὶ
νύκτα
οὐδὲ
δι´ |
| [4] |
τὴν
ἡμέραν
ἡλίου
ὠνόμασε
τὴν
|
ἡμέραν, |
διδάσκων
ὅτι
τὰ
μάλιστα
χρῄζοντα
|
| [4] |
τραγικὸς
ἀπὸ
τοῦ
ποιοῦντος
τὴν
|
ἡμέραν |
ἡλίου
ὠνόμασε
τὴν
ἡμέραν,
διδάσκων |
| [4] |
ἄνθρωπον
κατ´
εἰκόνα
καὶ
ὁμοίωσιν
|
ἡμετέραν» |
ἐποίησε
δ´
ὁ
θεὸς
τὸν |
| [4] |
ἄνθρωπον
κατ´
εἰκόνα
καὶ
ὁμοίωσιν
|
ἡμετέραν» |
καὶ
παρὰ
τοῦτο
πεποιηκέναι
τοὺς |
| [4] |
δεόμενος
γνωσθῆναι
ἀλλὰ
διὰ
τὴν
|
ἡμετέραν |
σωτηρίαν
γνῶσιν
ἡμῖν
παρασχεῖν
ἑαυτοῦ |
| [4] |
τοῦ
λόγου
αὐτοῦ
εἰς
τὴν
|
ἡμετέραν |
ψυχὴν
ἐπιδημίας
καλῶς.
|
| [4] |
μετενσωμάτωσιν
ἀλλὰ
κατ´
ἄλλην
τινὰ
|
ὑψηλοτέραν |
θεωρίαν.
Εἶδε
δ´
ἂν
καὶ
|
| [4] |
Χριστός,
οὐ
δεόμενος
κατὰ
τὴν
|
προτέραν |
οἰκονομίαν
τῆς
κατ´
ἀνθρώπων
χρήσεως |
| [4] |
τι
φθάνειν
δυνάμενον
ἐπὶ
τὴν
|
δημωδεστέραν |
ἀκοήν.
Καὶ
δεῖ
ὑπὲρ
τοῦ |
| [4] |
μάλιστα
σπουδαίων
καὶ
διὰ
τοῦθ´
|
ὑποδεεστέραν, |
ἐπείπερ
ἡ
κακία
ἐστὶν
ἐν |
| [4] |
διὰ
τὴν
ψυχήν,
ὡς
οὖσαν
|
ὑποδεεστέραν
|
τῶν
λοιπῶν
λογικῶν
καὶ
μάλιστα |
| [4] |
ἐλέγξαι
πλασματῶδες
τὸ
κατὰ
τὴν
|
περιστεράν. |
Εἶθ´
ὡς
ἔθος
αὐτῷ
ἐστιν |
| [4] |
ἀλλόκοτον,
ἅπαντα
ἔνδον
ἔχουσαν,
καὶ
|
περιστεράν
|
τινα
καὶ
κορώνην
ἀγγέλους,
παραχαράττοντες |
| [4] |
τοῦ
θείου
τὴν
ἔννοιαν
ἔχειν
|
καθαρωτέραν, |
παριστάνειν
ὅτι
οὐ
μόνον
ἡ |
| [4] |
κακῶν
φύσιν
οὐ
πάντῃ
εἶναι
|
μοχθηρὰν |
διὰ
τὸ
ἐνδέχεσθαι
τῷ
ὅλῳ |
| [4] |
ἐν
τῷ
μέρει
τὴν
αὐτοῦ
|
μοῖραν
|
εἴληφε·
φέρε
κἂν
διὰ
βραχέων |
| [4] |
ἡ
δ´
ἡμέρα
πρὸς
τὸ
|
ὁρᾶν |
τε
καὶ
ἐνεργεῖν.
Σαφὲς
δὴ |
| [4] |
πῦρ
καὶ
τὴν
τοῦ
κόσμου
|
φθορὰν |
ἐπὶ
καθαιρέσει
τῆς
κακίας
καὶ |
| [4] |
ἀλλοίας
μετὰ
τὴν
τοῦ
κόσμου
|
φθοράν, |
ἣν
οἱ
ἡμέτεροι
λόγοι
ὀνομάζουσι |
| [4] |
τοῦ
θεοῦ
φύσιν
κἀκείνῳ
μόνῳ
|
ἐνορᾶν |
καὶ
τὰς
ἀπ´
αὐτοῦ
μόνου |
| [4] |
οὐρανοῦ
βλέποντα
τὰ
ἐπὶ
γῆς
|
ἐνορᾶν |
μὲν
θέλειν
σώμασιν
ἀνθρώπων
καὶ |
| [4] |
ἁπλουστέρων
ἀνθρώπων
καὶ
οὐκ
ἐπισταμένων
|
ἐνορᾶν |
τῇ
φύσει
πάντων
πραγμάτων
ἀποτρέψαι |
| [4] |
τὸ
ἔχθος
πρὸς
τὸ
μὴ
|
συνορᾶν
|
ὅτι
καὶ
φιλτάτων
κατηγοροῦσιν
δι´ |
| [4] |
πάντα
κόσμον
καὶ
τὴν
οὐράνιον
|
φορὰν |
ἀπολιπὼν
καὶ
τὴν
τοσαύτην
γῆν |
| [4] |
Χριστιανοὺς
λέγοντας
ὅτι
τὴν
οὐράνιον
|
φορὰν |
ἀπολιπὼν
ὁ
θεὸς
καὶ
τὴν
|
| [4] |
πάντα
κόσμον
καὶ
τὴν
οὐράνιον
|
φορὰν |
ἡμῖν
μάλιστα
πεποίηκεν
ὁ
θεός. |
| [4] |
δὲ
δυνάμεθα
λέγειν
τὴν
οὐράνιον
|
φορὰν |
καὶ
τὸν
πάντα
κόσμον
ἀπολιπόντα |
| [4] |
κατηγοροῦντι
Χριστιανῶν
προσθέσθαι
καταλείποντα
λόγον,
|
διαφορὰν |
διδόντα
διὰ
τὰς
ἐπικειμένας
ποιότητας |
| [4] |
πηγήν,
δῆλον
ὅτι
καὶ
τὴν
|
διαφορὰν
|
ἴδοι
ἂν
καὶ
τὴν
ὑπεροχὴν |
| [4] |
αὐτῷ
ὅμοιοι.
Εἰ
μέντοι
ἐγνώκει
|
διαφορὰν |
τοῦ
κατ´
εἰκόνα»
θεοῦ
γεγονέναι |
| [4] |
θεῷ
καὶ
πάντα
πράττειν
κατ´
|
ἀναφορὰν |
τοῦ
ἐκείνῳ
ἀρέσκειν
περὶ
οὑτινοσοῦν |
| [4] |
ἡ
διάληψις
περὶ
τοῦ
πάντ´
|
ἐφορᾶν |
τὸν
ἐπὶ
πᾶσι
θεὸν
τὰ |
| [4] |
ἐπὶ
πάντα
τὰ
ὄντα
καὶ
|
ἐφορᾶν |
τοὺς
πάντων
λογισμοὺς
καὶ
ἀκούειν |
| [4] |
ἀντ´
αὐτῆς·
καὶ
ᾠκοδόμησε
τὴν
|
πλευράν, |
ἣν
ἔλαβεν
ἀπὸ
τοῦ
Ἀδάμ, |
| [4] |
ἀνθρώπων
ἀρξάμενα
ὑπό
τινα
γεγονέναι
|
φρουρὰν |
τὴν
ἀπὸ
κρειττόνων,
ὥστε
κατ´ |
| [4] |
οὐκ
ἀμείβοντος
τόπον
οὐδ´
ἐκλείποντος
|
χώραν |
αὐτοῦ
κενὴν
καὶ
ἄλλην
πληροῦντος. |
| [4] |
ἀπιστοῦντας
δὲ
μηδ´
ἀπολογίας
ἔτι
|
χώραν |
ἔχειν,
ὡς
παρὰ
τὸ
μὴ |
| [4] |
βούλεται
καὶ
ἐν
ᾧ
εὑρίσκει
|
χώραν, |
οὐκ
ἀμείβοντος
τόπον
οὐδ´
ἐκλείποντος |
| [4] |
προειρημένα
ἀλλ´
εἰς
μὲν
τὴν
|
χώραν |
τῶν
ἐκριζωθέντων
καταφυτεύειν»
φυτείαν
τοῦ |
| [4] |
τὴν
πόλιν
αὐτῶν
καὶ
τὴν
|
χώραν, |
ὑπολαμβάνοντα
ζώπυρον
τοῦ
γένους
τῶν |
| [4] |
χεῖρές
σου
ἐποίησάν
με
καὶ
|
ἔπλασάν |
με»
περὶ
ὧν
πολὺς»
ὁ |
| [4] |
ἀκριβώσαντες
τὰ
ὑπὸ
τούτων
λεγόμενα
|
ἀνέπλασαν |
κατὰ
περιόδους
ταυτότητας
καὶ
ἀπαραλλάκτους |
| [4] |
φύσιν
θαυμαστέον,
μέχρι
τῶν
ἀλόγων
|
ἐκτείνασαν |
τὸ
οἱονεὶ
πρὸς
τὰ
λογικὰ |
| [4] |
εἰ
καὶ
μὴ
ὡς
θεὸν
|
ἐδόξασαν |
ἢ
ηὐχαρίστησαν
ἀλλ´
ἐματαιώθησαν
ἐν |
| [4] |
αὐτοῖς
λογικὸν
τετελείωται
καὶ
κατὰ
|
πᾶσαν |
ἀρετὴν
πεποίωται.
~Εἰ
δὲ
τὴν |
| [4] |
ποιήσητε
ὑμῖν
ἑαυτοῖς
γλυπτὸν
ὁμοίωμα,
|
πᾶσαν |
εἰκόνα
ὁμοίωμα
ἀρσενικοῦ
ἢ
θηλυκοῦ, |
| [4] |
γῆ»
καὶ
ἔλεος
κυρίου
ἐπὶ
|
πᾶσαν |
σάρκα»
καὶ
ὅτι
ἀγαθὸς
ὢν |
| [4] |
φῶς
αὐτὸς
θείᾳ
δυνάμει
προαγαγεῖν
|
πᾶσαν |
τὴν
ἰουδαϊκὴν
γραφήν,
περιέχουσαν
μυστήρια |
| [4] |
λεληθότως
διαβάλλειν
βούλεται
ὡς
ἐπικούρειος
|
πᾶσαν |
τὴν
τῶν
τοιούτων
χρῆσιν
ὡς |
| [4] |
πολλοῖς
πλατωνίζειν
θέλει—
ὁμοειδῆ
εἶναι
|
πᾶσαν |
ψυχήν,
καὶ
μηδὲν
διαφέρειν
τὴν |
| [4] |
παρὰ
τὰ
ἄλογα
ζῷα
ἐνδεὲς
|
ποιήσασαν |
τὸ
λογικόν.
Τὰ
μὲν
γὰρ |
| [4] |
δριμυτάτην
πρὸς
ἀφροδίσια
ὄρεξιν,
πολλῶν
|
ποιήσασαν |
τοὺς
θυμοὺς
μαλθακοὺς
καὶ
κηρίνους, |
| [4] |
ἀναγράφοντα
αὐτὸν
δηλοῦν
τὴν
Ῥεβέκκαν,
|
οἰκονομήσασαν |
τὰς
τοῦ
Ἰσαὰκ
εὐχὰς
μὴ |
| [4] |
παμμήτορα
φύσιν,
καὶ
τὰ
ἄλογα
|
κοσμήσασαν, |
ὡς
μηδὲ
τοὐλάχιστον
καταλιπεῖν,
μηδαμῶς
|
| [4] |
ἀπολογήσασθαι
καὶ
δικαιολογήσασθαι
πρὸς
τὴν
|
κατηγορήσασαν, |
μεγαλοψύχως
ἀπεσιώπησε,
τῷ
θεῷ
ἐπιτρέψας |
| [4] |
οὐκ
ἀγνοοῦσιν,
ὅταν
προειπόντες
ὅτι
|
ἔφασαν
|
οἱ
ὄρνιθες
ὡς
ἀπίασί
ποι |
| [4] |
ὅτι
γνωρίζουσιν,
ὅταν
προειπόντες
ὅτι
|
ἔφασαν |
οἱ
ὄρνιθες
ὡς
ἀπίασί
ποι |
| [4] |
εἶπε·
Ξυναὶ
γὰρ
τότε
δαῖτες
|
ἔσαν, |
ξυνοὶ
δὲ
θόωκοι
ἀθανάτοισι
θεοῖσι |
| [4] |
ῥα
πλατάνιστον
ὄρουσεν.
Ἔνθα
δ´
|
ἔσαν |
στρουθοῖο
νεοσσοί,
νήπια
τέκνα,
ὄζῳ |
| [4] |
καὶ
πότνια
Πειθὼ
ὅρμους
χρυσείους
|
ἔθεσαν |
χροΐ·
ἀμφὶ
δὲ
τήνδε
Ὧραι |
| [4] |
τίνα
τρόπον
λέλεκται,
ἀνέγραψεν
ὅτι
|
συνέθεσαν |
ἄνθρωπον
ὑπὸ
χειρῶν
θεοῦ
πλασσόμενον |
| [4] |
ἄλλοις
μυρίοις
ἀνδράσιν
ἐνθέοις
ὑμνημένα,
|
συνέθεσαν |
ἀπιθανώτατα
καὶ
ἀμουσότατα,
ἄνθρωπόν
τινα |
| [4] |
Ἰλιακῶν
πρεσβυτέρου.
Οὐκ
Ἰουδαῖοι
οὖν
|
συνέθεσαν |
ἀπιθανώτατα
καὶ
ἀμουσότατα
τὰ
περὶ |
| [4] |
Καὶ
τοῦτ´
ἐγίνετο,
ὅσον
ἔτι
|
ἦσαν |
ἄξιοι
τῆς
ἀπὸ
θεοῦ
φρουρᾶς· |
| [4] |
εἰσιέναι
εἰς
τὰς
πόλεις
ἔξω
|
ἦσαν |
αὐτῶν,
πλείονος
δὲ
τῆς
διαστροφῆς |
| [4] |
ἀπώλεσεν
καὶ
ἐπυρπόλησεν,
οὕτως
οὐδὲν
|
ἦσαν, |
θεὸς
δ´
ὁ
μέγιστος,
ὥς |
| [4] |
ἡμῶν
πάντες
ὑπὸ
τὴν
νεφέλην
|
ἦσαν, |
καὶ
πάντες
διὰ
τῆς
θαλάσσης |
| [4] |
παρ´
Ἕλλησι
θεολόγων·
ἄνθρωποι
γὰρ
|
ἦσαν. |
Μᾶλλον
οὖν
κατὰ
Κέλσον
κατείληφε |
| [4] |
τὴν
παντελῆ
ἐπανόρθωσιν
ἐργαζόμενοι,
ὁποῖοι
|
ἦσαν |
Μωϋσῆς
καὶ
οἱ
προφῆται.
Παρὰ |
| [4] |
καὶ
ὁμοήθων
βασιλευομένῳ,
οἷοί
τε
|
ἦσαν |
πάντες
νῦν
ἐπιτελεῖσθαι.
~Μετὰ
ταῦτα |
| [4] |
οὕτως
οὐδὲ
χρόνον,
ὅτ´
οὐδαμῶς
|
ἦσαν |
πόλεις
οὐδὲ
τέχναι
πω
εὕρηντο. |
| [4] |
λαβεῖν
ὅτι
οἱ
καλούμενοι
ἀμφίβολοι
|
ἦσάν |
ποτε
προεστηκότες,
πάσχοντες
καὶ
διατιθέντες |
| [4] |
πέτετο
πνοιῇς
ἀνέμοιο.
Τρῶες
δ´
|
ἐρρίγησαν, |
ὅπως
ἴδον
αἰόλον
ὄφιν
κείμενον |
| [4] |
πρόεισιν,
ἀλλ´
ἀτεχνῶς
παισὶ
νηπίοις
|
ἐμυθολόγησαν. |
Καὶ
ἐν
τούτοις
δὴ
ὅρα |
| [4] |
κατ´
αὐτοῦ
ἡβηδὸν
ἀπώλοντο
καὶ
|
ἐπυρπολήθησαν, |
οὐκ
ἀπ´
ἄλλης
ὀργῆς
ἢ |
| [4] |
δι´
ἁμαρτίας
καταλείπεσθαι,
οὐδὲν
ἧττον
|
ἐπεσκοπήθησαν |
καὶ
ἐπανελθόντες
τὰ
ἴδια
ἀπειλήφασιν, |
| [4] |
αὐτῶν»
καὶ
φάσκοντες
εἶναι
σοφοὶ
|
ἐμωράνθησαν |
καὶ
ἤλλαξαν
τὴν
δόξαν
τοῦ |
| [4] |
φόνους
ἐποίησαν
καὶ
διὰ
τοῦτο
|
κατεδικάσθησαν |
ἀναιρεθῆναι
ὡς
οὐκέτι
χρήσιμοι.
Ἐπεὶ |
| [4] |
ὁ
λόγος,
πάντες
ἀποθνῄσκουσι»
καὶ
|
κατεδικάσθησαν |
ἐν
τῷ
ὁμοιώματι
τῆς
παραβάσεως |
| [4] |
καὶ
διὰ
τοῦτο
νικῶντες,
ἐπείπερ
|
ἐπείσθησαν |
μὴ
ἄλλως
οἰκειωθῆναι
δύνασθαι
τῷ
|
| [4] |
τῷ
ἀποκτεῖναι
τὸν
Ἰησοῦν
τέλεον
|
ἐγκατελείφθησαν. |
~Ἑξῆς
δὲ
τούτοις
ὁ
Κέλσος |
| [4] |
θεὸν
ἐδόξασαν
ἢ
ηὐχαρίστησαν
ἀλλ´
|
ἐματαιώθησαν |
ἐν
τοῖς
διαλογισμοῖς
αὐτῶν»
καὶ |
| [4] |
ὅτι
μετὰ
τὴν
δοκοῦσαν
ἡμερότητα
|
ἐξηγριώθησαν |
ἐλέφαντες
κατὰ
τῶν
ἀνθρώπων
καὶ |
| [4] |
παριστὰς
ὅτι
πολλοὶ
ἀπὸ
μεγίστων
|
διεσώθησαν |
κινδύνων,
πεισθέντες
τῇ
δι´
ὀρνίθων |
| [4] |
κατὰ
τῶν
ἀνθρώπων
καὶ
φόνους
|
ἐποίησαν |
καὶ
διὰ
τοῦτο
κατεδικάσθησαν
ἀναιρεθῆναι |
| [4] |
εἰπόντων
τό·
Αἱ
χεῖρές
σου
|
ἐποίησάν |
με
καὶ
ἔπλασάν
με»
περὶ |
| [4] |
ὅλῳ
ἔθνει
διδόντες
γράμματα
οὐ
|
προσεδόκησαν |
αὐτὰ
εἰς
φῶς
προελθεῖν,
οἳ |
| [4] |
καὶ
τοῦτο·
Οὐ
γὰρ
οἶμαι
|
προσεδόκησαν
|
ὅτι
ταῦτ´
εἰς
φῶς
πρόεισι. |
| [4] |
τὸν
Δευκαλίωνα·
οὐ
γὰρ
οἶμαι
|
προσεδόκησαν
|
ὅτι
ταῦτ´
εἰς
φῶς
πρόεισιν, |
| [4] |
δὲ
τῆς
διαστροφῆς
γινομένης
ὁσημέραι
|
ἐτόλμησαν
|
καὶ
εἰς
τὰς
πόλεις
εἰσελθεῖν. |
| [4] |
τὸ
διαθεῖναι
τὸν
Ἰησοῦν
ἅπερ
|
ἐτόλμησαν |
κατ´
αὐτοῦ
ἡβηδὸν
ἀπώλοντο
καὶ |
| [4] |
Μήτιδος
υἱὸς
Πόρος.
Ἐπειδὴ
δὲ
|
ἐδείπνησαν, |
προσαιτήσουσα
οἷον
δὴ
εὐωχίας
οὔσης |
| [4] |
ἐπιγέγραπται
Γένεσις,
φησὶν
ἀναισχύντως
ἄρα
|
ἐπεχείρησαν |
γενεαλογεῖν
αὑτοὺς
ἀπὸ
πρώτης
σπορᾶς |
| [4] |
μὴ
ταῦτ´
αἰνίττεται
τὸ
καὶ
|
ἐπεχείρησαν |
γενεαλογῆσαι
αὑτοὺς
ἀπὸ
πρώτης
σπορᾶς |
| [4] |
πάντες
Ὀλύμπια
δώματ´
ἔχοντες
δῶρον
|
ἐδώρησαν, |
πῆμ´
ἀνδράσιν
ἀλφηστῇσι.
Γελοῖον
δ´ |
| [4] |
ἀγαθῶν
καὶ
κακῶν
καὶ
ἀδιαφόρων
|
ἐζήτησαν |
καὶ
Ἕλληνες
φύσιν·
καὶ
οἱ |
| [4] |
καὶ
οἱ
ἀπὸ
τῆς
Στοᾶς
|
ἔστησαν. |
Καὶ
ἡμεῖς
δὲ
οἱ
ὑπὸ |
| [4] |
οὗ
παγίδας
καὶ
δίκτυα
ἄνθρωποι
|
ἔστησαν |
κατ´
αὐτῶν,
ἢ
τοξόται
σκοπῷ |
| [4] |
οὖν
παρ´
ἀνθρώποις
μετὰ
πολλῶν
|
ὑπέστησαν
|
τεχνῶν
καὶ
διατάξεως
νόμων·
πολιτεῖαι |
| [4] |
λόγοι
τοῖς
ἀκούειν
δυναμένοις
αὐτῶν
|
παρέστησαν. |
~Λελέξεται
οὖν
ὅπερ
ἡμῖν
καὶ |
| [4] |
μὴ
ὡς
θεὸν
ἐδόξασαν
ἢ
|
ηὐχαρίστησαν |
ἀλλ´
ἐματαιώθησαν
ἐν
τοῖς
διαλογισμοῖς |
| [4] |
σύνεσιν,
κοινότερον
δὲ
λέγω
σύνεσιν,
|
ἀσχοληθεῖσαν |
οὐ
περὶ
τὰ
τῶν
πολλῶν |
| [4] |
ἀπείθειαν
ἆραι
ἀπ´
αὐτῶν
τὴν
|
ὀνομασθεῖσαν |
βασιλείαν
τοῦ
θεοῦ
καὶ
δοῦναι
|
| [4] |
καὶ
τὸ
ἱστορίαν
ἑωραμένην
καὶ
|
καταληφθεῖσαν |
ἀναγράφειν
ὡς
παράδοξον
καὶ
γραφῆς |
| [4] |
δοκοῦσι
τῶν
ἀλόγων,
ἐπεὶ
πόλεις
|
ᾤκισαν |
καὶ
χρῶνται
πολιτείᾳ
καὶ
ἀρχαῖς |
| [4] |
ἄλλης
ὀργῆς
ἢ
ἧς
ἑαυτοῖς
|
ἐθησαύρισαν |
ταῦτα
πεπόνθασι,
τῆς
τοῦ
θεοῦ |
| [4] |
θεραπείαν
λαμβανόντων
αὐτούς,
οὐκ
ἂν
|
ἐνόσσευσαν |
ἔνθα
ἔμελλον
ἐπιβουλεύεσθαι·
καὶ
ἁπαξαπλῶς |
| [4] |
εἰς
φῶς
προελθεῖν,
οἳ
καὶ
|
ἐπροφήτευσαν |
πᾶσι
τοῖς
ἔθνεσι
τὴν
θεοσέβειαν |
| [4] |
κακίαν
μὲν
οἱονεὶ
δὲ
κακίαν
|
οὖσαν |
ἐν
τοῖς
τοιοισδὶ
τῶν
ζῴων |
| [4] |
ἀλλὰ
διὰ
τὴν
ψυχήν,
ὡς
|
οὖσαν |
ὑποδεεστέραν
τῶν
λοιπῶν
λογικῶν
καὶ |
| [4] |
τὸ
ἐνδέον
ὡς
πρὸς
ἀλήθειαν
|
δικάζουσαν |
οὐκ
ἐν
σώματι
κρίνεται·
οὕτω
|
| [4] |
ὑποκειμένων
βασιλεὺς
φύσιν
ἄλογον
πεποίηκε,
|
βοηθοῦσαν |
ὡς
ἄλογον
τοῖς
οὐκ
ἀξιωθεῖσι |
| [4] |
δευτέρᾳ
τῶν
Βασιλειῶν
ὀργὴν»
θεοῦ,
|
ἀναπείθουσαν |
τὸν
Δαυὶδ
ἀριθμῆσαι
τὸν
λαόν, |
| [4] |
ἄλλην
ὁδόν,
ἐπιστρέφουσαν
ἅμα
καὶ
|
βελτιοῦσαν
|
οὐ
μόνον
ἕνα
που
καὶ |
| [4] |
γε
ἱστόρηται
ὅτι
μετὰ
τὴν
|
δοκοῦσαν |
ἡμερότητα
ἐξηγριώθησαν
ἐλέφαντες
κατὰ
τῶν |
| [4] |
τὴν
ἐν
τῷ
Θεαιτήτῳ
λέξιν,
|
φάσκουσαν |
μὴ
δύνασθαι
ἀπολέσθαι
ἐξ
ἀνθρώπων |
| [4] |
καὶ
τροπικὴν
λαμβάνοντες
ἐντολὴν
τὴν
|
φάσκουσαν· |
Πῖνε
ὕδατα
ἀπὸ
σῶν
ἀγγείων |
| [4] |
Ἰουδαίους
αἰτιολογοῦντας
τὴν
κατ´
αὐτοὺς
|
μέλλουσαν |
Χριστοῦ
ἐπιδημίαν
ἰδίᾳ
δὲ
Χριστιανοὺς |
| [4] |
αὐτοὺς
ἱστορίαν,
εἴτε
καὶ
αὐτόθεν
|
σεμνύνουσαν |
ἐν
τοῖς
ῥητοῖς
τοὺς
ἄνδρας |
| [4] |
ἐν
ταὐτῷ
διὰ
τὴν
ἤτοι
|
τηροῦσαν |
τὰ
ἐπὶ
γῆς
πρόνοιαν
ἢ |
| [4] |
πρόνοιαν
ἢ
κατακλυσμοῖς
καὶ
ἐκπυρώσεσι
|
καθαίρουσαν, |
καὶ
τάχα
οὐ
τὰ
ἐπὶ |
| [4] |
γὰρ
ὁ
βουλόμενος
ἄλλην
ὁδόν,
|
ἐπιστρέφουσαν |
ἅμα
καὶ
βελτιοῦσαν
οὐ
μόνον |
| [4] |
τέσσαρα·
ἁπλῶς
εἶπεν
ἀλλόκοτον,
πάντ´
|
ἔχουσαν |
ἔνδον.
Τί
γὰρ
τὸ
ἀλλόκοτον
|
| [4] |
καὶ
κιβωτὸν
ἀλλόκοτον,
ἅπαντα
ἔνδον
|
ἔχουσαν, |
καὶ
περιστεράν
τινα
καὶ
κορώνην |
| [4] |
μίαν
παραθέσθαι
Παύλου
λέξιν
οὕτως
|
ἔχουσαν· |
Τοῦτο
φρονείσθω
ἐν
ὑμῖν,
ὃ |
| [4] |
προαγαγεῖν
πᾶσαν
τὴν
ἰουδαϊκὴν
γραφήν,
|
περιέχουσαν |
μυστήρια
τῆς
τοῦ
θεοῦ
βασιλείας; |
| [4] |
ἡμεῖς
προσοίσομεν
τὴν
ἐπιγεγραμμένην
Γένεσιν,
|
περιέχουσαν
|
τὰς
πράξεις
τῶν
ἀνδρῶν
τούτων |
| [4] |
ἀνθρώπων,
κατασκευάσαι
διὰ
πλειόνων
ὡς
|
ὑπάρχουσαν |
τὴν
τοιάνδε
μαντικὴν
καὶ
τὴν |
| [4] |
κατασκευάζουσι
φρέατα»
δὲ
ὀρύσσουσι,
τὴν
|
ἐνυπάρχουσαν |
πηγὴν
καὶ
ἀρχὴν
τῶν
ποτίμων |
| [4] |
ἐγένετο
ὁ
ἄνθρωπος
εἰς
ψυχὴν
|
ζῶσαν» |
ὁ
δὲ
κακοήθως
διασύρειν
βουλόμενος |
| [4] |
Κέλσον
τινὲς
τῶν
φιλοσοφησάντων
οὐκ
|
ἔγνωσαν, |
ὅπερ
δῆλόν
ἐστιν
ἐκ
τῶν |
| [4] |
τινων
μαρτυροῦμεν
ἑλλήνων
φιλοσόφων
ὅτι
|
ἐπέγνωσαν |
τὸν
θεόν,
ἐπεὶ
Ὁ
θεὸς |
| [4] |
ὕστερον
δὲ
οἱ
ἀγορανόμοι
τούτους
|
ἐξῶσαν. |
Καὶ
περὶ
μυρίων
δ´
ἂν |
| [4] |
καὶ
δύο
οἶμαι
ἀφ´
οὗ
|
ἐσταύρωσαν |
τὸν
Ἰησοῦν
γεγονέναι
ἐπὶ
τὴν |
| [4] |
πιθανὸς
λόγος
εἴτε
μηδεὶς
τοιοῦτος,
|
λεγέτωσαν |
Ἕλληνες
καὶ
ἀκουέτω
Κέλσος
καὶ |
| [4] |
πᾶν
ὄνομα.
~Ἄλλοι
μὲν
οὖν
|
διδότωσαν |
τῷ
Κέλσῳ
ὅτι
οὐ
μεταβάλλει
|
| [4] |
νομίζεται
ὑπερέχειν
τῶν
λοιπῶν
ζῴων·
|
ἴστωσαν
|
οἱ
τοῦτο
φάσκοντες
ὅτι
καὶ |
| [4] |
γε
ἡμᾶς
πρὸς
τοὺς
ὄρνιθας
|
φοιτᾶν
|
διδασκάλους·
ἵν´
ὥσπερ
κατὰ
τὴν |
| [4] |
καταγελαστότατα
τοῦ
Κέλσου
θέλεις
ἡμᾶς
|
ἀπαντᾶν, |
ἄκουε
αὐτοῦ
λέγοντος·
Ἀλλὰ
γὰρ
|
| [4] |
καὶ
Πλάτων
που
οὕτω
λέγει·
|
Ὅταν
|
δ´
οἱ
θεοὶ
τὴν
γῆν |
| [4] |
ἐν
τῷ
Τιμαίῳ
λέξις
φάσκουσα·
|
Ὅταν |
δ´
οἱ
θεοὶ
τὴν
γῆν |
| [4] |
αὐτῆς
ἡμέρας
θάλλει
καὶ
ζῇ,
|
ὅταν |
εὐπορήσῃ,
τοτὲ
δ´
ἀποθνῄσκει,
πάλιν |
| [4] |
δὲ
ἐπὶ
μέρους
γίνεται
αὐτῆς,
|
ὅταν |
ᾖ
διακόσμησις.
Οὐδὲ
γὰρ
δεδύνηνται |
| [4] |
ἡγεμονικὸν
ἔχει
τὴν
ὅλην
οὐσίαν,
|
ὅταν |
ἡ
ἐκπύρωσις
ᾖ·
ὁτὲ
δὲ |
| [4] |
ὅλῳ
τῷ
κόσμῳ,
δεομένῳ
καθαρσίου,
|
ὅταν |
πολλὴ
ἡ
κακία
γένηται
ἐν |
| [4] |
ἔργῳ
δεικνύειν
ὅτι
οὐκ
ἀγνοοῦσιν,
|
ὅταν |
προειπόντες
ὅτι
ἔφασαν
οἱ
ὄρνιθες |
| [4] |
καὶ
ἔργῳ
δεικνύειν
ὅτι
γνωρίζουσιν,
|
ὅταν |
προειπόντες
ὅτι
ἔφασαν
οἱ
ὄρνιθες |
| [4] |
μήτε
μαθόντες
μήτ´
ἀκηκοότες,
τοιαύτας
|
ἔγραψαν |
ἱστορίας
περὶ
τῶν
ἀρχαίων,
Ἠοίας |
| [4] |
καὶ
τρίτον,
καὶ
ἄλλο
τι
|
ἐν
|
ἀετῷ
καὶ
οὕτως
ἐν
τοῖς |
| [4] |
ἐπένθει»
ὡς
ἀπολωλότα
τὸν
Ἰωσὴφ
|
ἐν |
Αἰγύπτῳ
δουλεύοντα.
Ὅρα
δὲ
τίνα |
| [4] |
Αἰγυπτίων
ὄρη
καὶ
τίνες
οἱ
|
ἐν |
Αἰγύπτῳ
ποταμοί,
περὶ
ὧν
αὐχῶν |
| [4] |
θεσπέσιον
Ἰουδαίων
γένος,
ἐπὶ
πλῆθος
|
ἐν |
Αἰγύπτῳ
σπαρέν,
ἔξω
που
παροικεῖν
|
| [4] |
γραφαῖς
λέξεις
διασύρει
ὁ
Κέλσος
|
ἐν |
αἷς
ὀργῆς
λέγονται
κατὰ
τῶν |
| [4] |
ἡμῶν.
Ἀπὸ
γὰρ
τῶν
προφητειῶν,
|
ἐν |
αἷς
τὰ
ἀπὸ
τῆς
ἱστορίας |
| [4] |
τῶν
ἑλληνικῶν
χρὴ
λέγειν
ἱστοριῶν;
|
Ἐν |
αἷς
υἱοὶ
θεοὶ
πατέρας
θεοὺς |
| [4] |
ἦν
ἐννοήσας,
τί
ἀκολουθεῖ
ψυχῇ
|
ἐν |
αἰωνίῳ
ἐσομένῃ
ζωῇ
καὶ
τί |
| [4] |
καθαρὰ
τὰ
μὴ
τοιαῦτα.
Καὶ
|
ἐν
|
ἀκαθάρτοις
παρὰ
Μωϋσεῖ
ἐστι
λύκος |
| [4] |
ἀπὸ
τῆς
Στοᾶς
λόγος
εὐκαιρότερον
|
ἐν |
ἄλλοις
ἐξετασθήσεται,
ἐπεὶ
μὴ
κατὰ |
| [4] |
εἰς
τὴν
ἐκκλησίαν»
καὶ
πάλιν
|
ἐν |
ἄλλῳ
τόπῳ·
Οἴδαμεν
δ´
ὅτι |
| [4] |
τῆς
κατασκευαζούσης
αὐτοὺς
φύσεως
παράδειγμα
|
ἐν |
ἀλόγοις
ζῴοις
δυσωπῆσαι
δυνάμενον
ἀνθρώπους |
| [4] |
σαφηνιζόμενα;
~Ἀλλ´
ἐπεὶ
οὐδὲν
βέβαιον
|
ἐν |
ἀνθρωπίνῃ
φύσει,
ἐχρῆν
κἀκείνην
τὴν |
| [4] |
ἕκαστον
εἶδος
ζῴων.
Καὶ
ὥσπερ
|
ἐν |
ἀνθρώποις
ἄνθρωποι
ἀνθρώπων
ἰσχυρότεροί
τινες |
| [4] |
τινων
τὸ
ἵνα
μάθῃ
τὰ
|
ἐν |
ἀνθρώποις,
ἑαυτῷ
ἀνθυποφέρει
πρὸς
τοῦτο |
| [4] |
λόγου
ἔργον
καὶ
δείκνυσι
τὴν
|
ἐν |
ἀνθρώποις
ἐντρέχειαν,
δυναμένην
κοσμεῖν
τῷ |
| [4] |
οὖν
ἄλλος
τις
τόπος
τῶν
|
ἐν |
ἀνθρώποις
ἐξετάσεως
δεομένων
δυσθήρατός
ἐστι |
| [4] |
ὁ
ἐπὶ
πᾶσι
θεὸς
τὰ
|
ἐν |
ἀνθρώποις
ἢ
οὐκ
οἶδεν;
Ἀλλ´ |
| [4] |
λόγοι,
θεοῦ
αὐτοὺς
δεδωκότος,
εἰσὶν
|
ἐν
|
ἀνθρώποις·
ἤδη
δὲ
τῶν
διακονουμένων |
| [4] |
δὲ
καὶ
ἀρχαὶ
καὶ
ἡγεμονίαι
|
ἐν |
ἀνθρώποις
ἤτοι
αἳ
κυρίως
εἰσὶν |
| [4] |
πολέμους,
εἴ
ποτε
δέοι,
γίνεσθαι
|
ἐν |
ἀνθρώποις.
Καὶ
οὐ
πόλεις
μὲν |
| [4] |
Ἀλλὰ
γὰρ
ἀγνοούμενος
ὁ
θεὸς
|
ἐν |
ἀνθρώποις
καὶ
παρὰ
τοῦτ´
ἔλαττον
|
| [4] |
τῷ
χριστιανισμῷ
τὰ
χρήσιμα
τῶν
|
ἐν |
ἀνθρώποις
καὶ
συνεργεῖν,
εἰ
οἷόν |
| [4] |
~Καὶ
οὔπω
λέγω
τὰ
λοιπὰ
|
ἐν |
ἀνθρώποις
κακά,
ὧν
οὐ
ταχέως |
| [4] |
ἀλλὰ
τοσαῦτα
ἄν,
ὅσα
καὶ
|
ἐν |
ἀνθρώποις·
νυνὶ
δὲ
φανερὸν
ἐκ |
| [4] |
λέγων·
Ἢ
ἵνα
μάθῃ
τὰ
|
ἐν |
ἀνθρώποις;
Οὐδεὶς
γὰρ
ἡμῶν
φησιν |
| [4] |
λελέξεται,
διὰ
τί
εἰδὼς
τὰ
|
ἐν |
ἀνθρώποις
πάντα
ὁ
θεὸς
οὐκ |
| [4] |
φησιν
ὅτι,
ἵνα
μάθῃ
τὰ
|
ἐν |
ἀνθρώποις,
Χριστὸς
ἐπιδημεῖ
τῷ
βίῳ. |
| [4] |
ὅλῃ
πόλει,
αὐτὸν
δὲ
γεγονέναι
|
ἐν |
ἀπευκταίῳ
πράγματι
καὶ
ἐν
ᾧ |
| [4] |
ἀεὶ
κατηγορήσειν
αὐτοῦ,
καὶ
τὴν
|
ἐν |
Ἀρείῳ
πάγῳ
βουλὴν
καταψηφίσεσθαι
αὐτοῦ |
| [4] |
γινομένου
τῆς
ἀρετῆς
ἢ
καὶ
|
ἐν |
ἀρετῇ
γεγενημένου.
Ὅθεν
οὐχ,
ὡς |
| [4] |
τὸ
μήτ´
ἐν
λόγῳ
μήτ´
|
ἐν |
ἀριθμῷ
αὐτοὺς
γεγονέναι
κατασκευάζεσθαι
νομίζει |
| [4] |
πράξαντας,
οὔτ´
ἐν
λόγῳ
οὔτ´
|
ἐν |
ἀριθμῷ
αὐτούς
ποτε
γεγενημένους.
Περὶ |
| [4] |
τὸ
οὔτ´
ἐν
λόγῳ
οὔτ´
|
ἐν |
ἀριθμῷ
γεγόνασί
φαμεν
ὅτι
ὡς |
| [4] |
λυγρά.
Μούνη
δ´
αὐτόθι
Ἐλπὶς
|
ἐν |
ἀρρήκτοισι
δόμοισιν
ἔνδον
ἔμιμνε
πίθου |
| [4] |
τῶν
ἀνθρώπων
βίον,
κἂν
ὁ
|
ἐν |
ἀρχῇ
πρὸς
τὸν
θεὸν»
λόγος, |
| [4] |
πρὸς
αὐτούς.
Καὶ
γὰρ
εἰκὸς
|
ἐν |
ἀρχῇ
τοῦ
κόσμου
ἐπὶ
πλεῖον
|
| [4] |
ἐγείρεται
ἐν
δόξῃ»
καὶ
σπειρόμενα
|
ἐν |
ἀσθενείᾳ
ἐγείρεται
ἐν
δυνάμει»
καὶ |
| [4] |
ἐγείρεται
ἐν
ἀφθαρσίᾳ»
καὶ
σπειρόμενα
|
ἐν
|
ἀτιμίᾳ
ἐγείρεται
ἐν
δόξῃ»
καὶ |
| [4] |
τῆς
μισητικῆς
ἑαυτοῦ
προαιρέσεως
τὸ
|
ἐν |
ἀτίμοις
αὐτοὺς
κεκελεῦσθαι
ποιμαίνειν,
οὐ |
| [4] |
ὑποδεεστέραν,
ἐπείπερ
ἡ
κακία
ἐστὶν
|
ἐν |
αὐτῇ,
τί
μᾶλλον
οἱ
ἐν |
| [4] |
οὐ
σοφία
οὐδὲ
λόγος
ἐστὶν
|
ἐν |
αὐτοῖς
ἀλλά
τις
φυσικὴ
πρὸς |
| [4] |
δεῖγμα
διδόναι
τοῦ
θεῖον
πνεῦμα
|
ἐν |
αὐτοῖς
γεγονέναι,
δῆλον
ὅτι
καὶ |
| [4] |
καὶ
ἄλλη
δόξα
ἀστέρων»
καὶ
|
ἐν |
αὐτοῖς
δὲ
τοῖς
ἄστροις
ἀστὴρ |
| [4] |
πιστευτέον
αὐτοῖς,
μᾶλλον
δὲ
τῷ
|
ἐν |
αὐτοῖς
θείῳ
πνεύματι.
~Καὶ
Χριστιανοὶ |
| [4] |
ἀνθρώπων
φύσεις·
ἀλλ´
ἐπεὶ
τὸ
|
ἐν |
αὐτοῖς
λογικὸν
τετελείωται
καὶ
κατὰ |
| [4] |
οὐρανὸς
καὶ
γῆ
καὶ
τὰ
|
ἐν |
αὐτοῖς
πάντα,
καὶ
ὡς
αἱ |
| [4] |
παράδεισον
τοῦ
θεοῦ
καὶ
ὅσα
|
ἐν |
αὐτῷ
ἀναγέγραπται
γεγονέναι
νῦν
καιρὸς |
| [4] |
τὸν
Χριστιανῶν
λόγον
οἱ
πάντες
|
ἐν |
αὐτῷ
ζῶμεν
καὶ
κινούμεθα
καὶ |
| [4] |
ὑπομεῖναι
καὶ
ἀνασχέσθαι
ἀκοῦσαι
τῶν
|
ἐν |
αὐτῷ,
ἵν´
αὐτόθεν
καταγνῶ
τοῦ |
| [4] |
ἑκάστου
ἡγεμονικὸν
αἴτιον
τῆς
ὑποστάσης
|
ἐν |
αὐτῷ
κακίας
ἐστίν,
ἥτις
ἐστὶ |
| [4] |
καρπόν,
οὗ
τὸ
σπέρμα
αὐτοῦ
|
ἐν |
αὐτῷ
κατὰ
γένος
ἐπὶ
τῆς |
| [4] |
ψυχῶν
ἡμῶν
θεραπεύων
διὰ
τοῦ
|
ἐν |
αὐτῷ
λόγου
θεοῦ
αὐτὸς
πάσης |
| [4] |
ὅταν
πολλὴ
ἡ
κακία
γένηται
|
ἐν |
αὐτῷ.
~Μετὰ
ταῦτά
φησιν
ὁ |
| [4] |
τὸν
Φαλάριδος
ταῦρον
καταδικασθέντας
ἀεὶ
|
ἐν |
αὐτῷ
μυκήσεσθαι·
ἅπερ
ἐὰν
δοθῇ, |
| [4] |
ἀπαράλλακτος
ἕτερος
ἑτέρῳ,
τὰ
δ´
|
ἐν
|
αὐτῷ
οὐ
τὰ
αὐτὰ
ἀλλὰ |
| [4] |
τὸ
πνεῦμα
τοῦ
ἀνθρώπου
τὸ
|
ἐν |
αὐτῷ·
οὕτω
καὶ
τὰ
τοῦ |
| [4] |
τινα
αὐτῶν
ἐν
φθορᾷ
ἐγείρεται
|
ἐν |
ἀφθαρσίᾳ»
καὶ
σπειρόμενα
ἐν
ἀτιμίᾳ |
| [4] |
μόνον
Ἑλλήνων
ἀλλὰ
καὶ
τῶν
|
ἐν |
βαρβάροις,
εἴθ´
εὑρόντων
εἴτε
παρά |
| [4] |
περὶ
τέλμα
συνεδρεύουσιν
ἢ
σκώληξιν
|
ἐν |
βορβόρου
γωνίᾳ
ἐκκλησιάζουσι
καὶ
πρὸς |
| [4] |
οὐδὲν
ἧττόν
εἰσιν
οὗτοι
σκώληκες
|
ἐν |
βορβόρου
γωνίᾳ
τοῦ
τῆς
ἀμαθίας |
| [4] |
καθῆκον
τοῦτο
γίνεσθαι
οὐκ
εἰσὶν
|
ἐν |
βορβόρῳ
σκώληκες;
Καὶ
μάλιστα
συγκρινόμενοι |
| [4] |
τοὺς
ἀνθρώπους
τελειωθέντας
ἰσαγγέλους
γίνεσθαι·
|
Ἐν |
γὰρ
τῇ
ἀναστάσει
τῶν
νεκρῶν
|
| [4] |
πειράσεται.
Ὅτι
δὲ
καὶ
φρέατα
|
ἐν |
γῇ
Φιλιστιαίων
κατεσκεύασται
ὑπὸ
τῶν |
| [4] |
Ἰουδαῖοι,
τῶν
λοιπῶν
φαύλων
παραβάλλοιντο
|
ἐν |
γωνίᾳ
βορβόρου
καλινδουμένοις
σκώληξιν.
Εἰ |
| [4] |
ἑκάστων,
φησὶν
ὡς
ἄρα
Ἰουδαῖοι
|
ἐν |
γωνίᾳ
που
τῆς
Παλαιστίνης
συγκύψαντες, |
| [4] |
φάσκειν
ὅτι
σκώληκές
εἰσιν
οὗτοι
|
ἐν |
γωνίᾳ
τοῦ
ἐν
τῷ
βίῳ |
| [4] |
ὅττι
τάχιστα
γαῖαν
ὕδει
φύρειν,
|
ἐν |
δ´
ἀνθρώπου
θέμεν
αὐδὴν
καὶ |
| [4] |
χροῒ
κόσμον
ἐφήρμοσε
Παλλὰς
Ἀθήνη·
|
ἐν |
δ´
ἄρα
οἱ
στήθεσσι
διάκτορος |
| [4] |
ἦθος
τεῦξε
Διὸς
βουλῇσι
βαρυκτύπου·
|
ἐν |
δ´
ἄρα
φωνὴν
θῆκε
θεῶν |
| [4] |
πόθον
ἀργαλέον
καὶ
γυιοκόρους
μελεδῶνας·
|
ἐν |
δὲ
θέμεν
κύνεόν
τε
νόον |
| [4] |
τὸν
Δαυὶδ
ἀριθμῆσαι
τὸν
λαόν,
|
ἐν |
δὲ
τῇ
πρώτῃ
τῶν
Παραλειπομένων |
| [4] |
τήν,
ἵν´
οὕτως
ὀνομάσω,
ἀλογίαν·
|
ἐν |
δὲ
τοῖς
λογικοῖς
λόγον
τὸν |
| [4] |
τῇ
ὀργῇ
σου
παιδεύσῃς
με»
|
ἐν |
δὲ
τῷ
Ἱερεμίᾳ·
Παίδευσον
ἡμᾶς, |
| [4] |
καὶ
ἐν
τοῖς
περὶ
τόπου.
|
Ἐν |
δὲ
τῷ
τρίτῳ
περὶ
τἀγαθοῦ |
| [4] |
τοῖς
ἄστροις
ἀστὴρ
ἀστέρος
διαφέρει
|
ἐν |
δόξῃ»
Διὸ
καὶ
τὴν
ἀνάστασιν
|
| [4] |
καὶ
σπειρόμενα
ἐν
ἀτιμίᾳ
ἐγείρεται
|
ἐν |
δόξῃ»
καὶ
σπειρόμενα
ἐν
ἀσθενείᾳ
|
| [4] |
ἀστέρων·
ἀστὴρ
γὰρ
ἀστέρος
διαφέρει
|
ἐν
|
δόξῃ.
Οὕτως
καὶ
ἡ
ἀνάστασις |
| [4] |
καὶ
σπειρόμενα
ἐν
ἀσθενείᾳ
ἐγείρεται
|
ἐν |
δυνάμει»
καὶ
σπειρόμενα
σώματα
ψυχικὰ
|
| [4] |
θεοῦ
ἡ
ὕλη
παραδεξαμένη
ἔχει
|
ἐν
|
ἑαυτῇ
εἰς
κατακόσμησιν
τῶν
ὅλων. |
| [4] |
οὐ
τὰ
ζῷα
μέν
ἐστιν
|
ἐν |
ἑαυτοῖς
ἔχοντα
μαντικὴν
ψυχήν·
ἀλλὰ |
| [4] |
Ἑβραίοις,
τὰ
ἱερὰ
αὐτῶν
βιβλία
|
ἐν |
Ἑβραίων
ἔχουσι
διαλέκτῳ
καὶ
γράμμασιν, |
| [4] |
ὡς
πεφυτευκέναι
λέγεται
ὁ
θεὸς»
|
ἐν |
Ἐδὲμ
κατ´
ἀνατολὰς»
καὶ
μετὰ |
| [4] |
εἰσιν
ἀλλ´
οἱ
δηλούμενοι
ὡς
|
ἐν |
εἴδει
παροιμιῶν.
Οὕτω
δὲ
λεκτέον |
| [4] |
καὶ
Ἰαμβροῦ
ἱστορίαν.
Ἀλλ´
οὐκ
|
ἐν |
ἐκείνῃ
σεμνυνόμεθα,
ἀποδεχόμεθα
δ´
αὐτὸν
|
| [4] |
καρδίαν
ἀνθρώπου,
καὶ
ἱλαρύνηται
πρόσωπον
|
ἐν |
ἐλαίῳ,
καὶ
ἄρτος
στηρίζῃ
καρδίαν
|
| [4] |
ἐν
πλείοσι
θεωρίαις
γινομένην
ἢ
|
ἐν |
ἐλάττοσιν·
οὕτως
ἔστιν
εἰπεῖν
μᾶλλον |
| [4] |
ὥστε
αἱρεθῆναι
ἂν
καὶ
τοὺς
|
ἐν |
Ἕλλησι
φιλοσοφοῦντας
ἀπὸ
τῶν
λεγομένων· |
| [4] |
τὴν
τῶν
τοιούτων
χρῆσιν
ὡς
|
ἐν |
ἐπαγγελίᾳ
γοήτων
κειμένην.
Πλὴν
ἀλλὰ |
| [4] |
χρειῶν
ἔνδεια
πεποίηκε
καὶ
τὰ
|
ἐν |
ἑτέροις
τόποις
γεννώμενα
φέρεσθαι
διὰ |
| [4] |
παρερμηνεύει
γραφὴν
τὴν
ἐν
Σάμῳ,
|
ἐν |
ᾗ
ἀρρητοποιοῦσα
ἡ
Ἥρα
τὸν |
| [4] |
τὸ
καλὸν
λόγον.
~Ἐπεὶ
δ´
|
ἐν |
ᾗ
ἐξεθέμην
τοῦ
Κέλσου
λέξει |
| [4] |
ἀμετανόητον
καρδίαν
θησαυρίζεις
σεαυτῷ
ὀργὴν
|
ἐν |
ἡμέρᾳ
ὀργῆς
καὶ
ἀποκαλύψεως
δικαιοκρισίας |
| [4] |
δύναται
ἕκαστος
θησαυρίζειν
ἑαυτῷ
ὀργὴν
|
ἐν |
ἡμέρᾳ
ὀργῆς»
ὀργῆς»
νοουμένης
τοῦ |
| [4] |
λέλεκται
πάντων
εἶναι
δοῦλον
τὸν
|
ἐν |
ἡμῖν
μείζονα.
Καὶ
ἐὰν
μὲν |
| [4] |
πταρνύμενοι
οἱ
ἄνθρωποι
ἀπό
τινος
|
ἐν
|
ἡμῖν
οὔσης
θειότητος
καὶ
μαντικῆς |
| [4] |
δηλαδή,
ὅτι
νῦν,
ἐπειδή
τινες
|
ἐν |
ἡμῖν
πλημμελοῦσιν,
ἀφίξεται
θεὸς
ἢ
|
| [4] |
αὐτὸν
σκώληκες,
ὅτι
ἐπεί
τινες
|
ἐν |
ἡμῖν
πλημμελοῦσιν,
ἀφίξεται
πρὸς
ἡμᾶς |
| [4] |
εἰς
γυμνάσιον
τῶν
τῆς
ἀνδρείας
|
ἐν |
ἡμῖν
σπερμάτων
δεδόσθαι
ἡμῖν
λέγεται |
| [4] |
τάχα
μὲν
οὐκ
ἀκούσας
τῶν
|
ἐν |
ἡμῖν
συνετῶν
τοιαῦτα
λεγόντων
τάχα
|
| [4] |
παρίσταμεν·
οὐδὲ
τὸ
προκείμενον
τοῖς
|
ἐν |
ἡμῖν
συνετῶς
πρεσβεύουσι
τοῦ
λόγου |
| [4] |
μὴ
ἔστιν
ἰσχύς,
οἳ
ἑτοιμάζονται
|
ἐν |
θέρει
τὴν
τροφήν·
καὶ
οἱ |
| [4] |
πλὴν
ἐν
κρίσει
καὶ
μὴ
|
ἐν |
θυμῷ,
ἵνα
μὴ
ὀλίγους
ἡμᾶς
|
| [4] |
εἰπεῖν·
Οὐ
γάρ
ἐστιν
οἰωνισμὸς
|
ἐν |
Ἰακώβ,
οὐδὲ
μαντεία
ἐν
Ἰσραήλ· |
| [4] |
ἐν
Χριστιανοῖς
φαῦλοι
καὶ
οἱ
|
ἐν |
Ἰουδαίοις
κακῶς
βιοῦντες
ὁρμαθός
εἰσι |
| [4] |
οἰωνισμὸς
ἐν
Ἰακώβ,
οὐδὲ
μαντεία
|
ἐν |
Ἰσραήλ·
κατὰ
καιρὸν
ῥηθήσεται
τῷ |
| [4] |
ὑπόληψιν,
μὴ
νοήσαντος
τὰς
ὡς
|
ἐν |
ἱστορίαις
λεγομένας
μεταβολὰς
ἢ
μεταμορφώσεις |
| [4] |
τοῦ
θείου
πνεύματος
γραφαῖς,
γενομένου
|
ἐν |
καθαραῖς
ψυχαῖς;
Οὐδαμῶς
οὖν
ὁ |
| [4] |
εἰς
τί
τοῦτο;
Πάντα
γὰρ
|
ἐν |
καιρῷ
αὐτῶν
ζητηθήσεται»
~Ἑξῆς
τούτοις |
| [4] |
καὶ
τίνα
τρόπον
ἀφανισθήσεται
νοηθῇ.
|
Ἐν |
κακοῖς
γοῦν
οὔσης
καὶ
τῆς |
| [4] |
τῷ
παντί,
παρ´
ἑαυτῶν
αἰτίαν
|
ἐν |
καλλίστῃ
χώρᾳ
ταχθησομένους,
φησίν·
Ἐν
|
| [4] |
ἐπὶ
τὸ
τοιοῦτοι
γενέσθαι,
ὡς
|
ἐν |
καταστάσει
δαιμόνων
αὐτῶν
ὑποστῆναι
τὸ
|
| [4] |
ἀναβάντες
δὲ
καὶ
ἀπὸ
τῶν
|
ἐν |
κόσμῳ
καλῶν
ἐπὶ
τὸν
τὰ |
| [4] |
Ἱερεμίᾳ·
Παίδευσον
ἡμᾶς,
κύριε,
πλὴν
|
ἐν |
κρίσει
καὶ
μὴ
ἐν
θυμῷ, |
| [4] |
λέλεκται·
εἰ
δὲ
τὸ
μήτ´
|
ἐν |
λόγῳ
μήτ´
ἐν
ἀριθμῷ
αὐτοὺς
|
| [4] |
μηδὲν
πώποτε
ἀξιόλογον
πράξαντας,
οὔτ´
|
ἐν |
λόγῳ
οὔτ´
ἐν
ἀριθμῷ
αὐτούς |
| [4] |
Ἀλλὰ
καὶ
πρὸς
τὸ
οὔτ´
|
ἐν
|
λόγῳ
οὔτ´
ἐν
ἀριθμῷ
γεγόνασί |
| [4] |
ἐν
καλλίστῃ
χώρᾳ
ταχθησομένους,
φησίν·
|
Ἐν
|
μεγάλῃ
δ´
οἰκίᾳ
οὐκ
ἔστι |
| [4] |
οὐ
πόλεις
μὲν
καὶ
προπόλεις
|
ἐν |
μελίσσαις,
ἀλλ´
οἱ
σίμβλοι
καὶ |
| [4] |
τῷ
λόγῳ,
δῆλον
ἐκ
τοῦ
|
ἐν |
μὲν
ἕκτῳ
ψαλμῷ
εἰρήσθαι·
Κύριε, |
| [4] |
ἡμᾶς
ποιήσῃς.
Ἀναγνοὺς
δέ
τις
|
ἐν |
μὲν
τῇ
δευτέρᾳ
τῶν
Βασιλειῶν |
| [4] |
Ὁ
γὰρ
βλέπων
ἀπ´
οὐρανοῦ
|
ἐν |
μὲν
τοῖς
ἀλόγοις,
κἂν
μεγάλα |
| [4] |
καθ´
ἑαυτόν,
ὅτι
αὐτὰ
ἔθηκεν
|
ἐν |
μέρει
κατηγορίας
ὁ
ἀληθῆ
λόγον
|
| [4] |
ὅπως
ἴδον
αἰόλον
ὄφιν
κείμενον
|
ἐν |
μέσσοισι,
Διὸς
τέρας
αἰγιόχοιο.
Ἆρ´ |
| [4] |
Σοφίας
δ´
αὖ
καὶ
ἀμαθίας
|
ἐν |
μέσῳ
ἐστίν.
Ἄρα
γὰρ
οἱ |
| [4] |
θεὸς»
στὰς
ἐν
συναγωγῇ
θεῶν
|
ἐν |
μέσῳ
θεοὺς
διακρίνει»
οἴδαμεν
δὲ |
| [4] |
καὶ
τὸ
ξύλον
τῆς
ζωῆς
|
ἐν |
μέσῳ
τῷ
παραδείσῳ
καὶ
τὸ |
| [4] |
τοῦ
Ἰησοῦ
ἐπανόρθωσις,
οὐ
τοὺς
|
ἐν
|
μιᾷ
γωνίᾳ
τῆς
οἰκουμένης
βουληθέντος |
| [4] |
τοῦ
κατηγορεῖσθαι
φανέντα
ἄξια
ἔθηκεν
|
ἐν |
μοίρᾳ
κατηγορίας
καὶ
φλυαρίας
ὁ |
| [4] |
καὶ
ἐν
Χριστῷ
Ἰησοῦ,
ὃς
|
ἐν |
μορφῇ
θεοῦ
ὑπάρχων
οὐχ
ἁρπαγμὸν |
| [4] |
~Τὸ
δὲ
καταβεβηκὸς
εἰς
ἀνθρώπους
|
ἐν |
μορφῇ
θεοῦ»
ὑπῆρχε
καὶ
διὰ |
| [4] |
τηλικοῦτον
Πλάτωνα·
ἐὰν
δὲ
τὰ
|
ἐν |
μύθου
σχήματι
λεγόμενα
φιλοσόφως
ἐξετάζοντες |
| [4] |
τῷ
ἐνθέῳ
σου
Ἡσιόδῳ
εἰρημένα
|
ἐν |
μύθου
σχήματι
περὶ
τῆς
γυναικὸς |
| [4] |
ὡς
μῦθον
ἀλλά,
θαυμάζειν
ὡς
|
ἐν |
μύθῳ
φιλοσοφούμενα,
ταῦτα
δὲ
μόνῃ |
| [4] |
καλουμένων
τυγχανόντων
ἀπαγγελλούσῃ·
ἅπερ
καὶ
|
ἐν |
μύρμηξι
λέγειν
εἶναι
πῶς
οὐ |
| [4] |
εἰς
τροφήν,
οὐ
λογισμὸν
εἶναι
|
ἐν |
μύρμηξι
τούτων
αἴτιον
ὑπονοητέον
ἀλλὰ |
| [4] |
ἡμεῖς
εἴποιμεν
ἄν,
ὑπὸ
τοῦ
|
ἐν |
Μωϋσεῖ
θείου
πνεύματος,
ἀφ´
οὗ |
| [4] |
καὶ
ἄστρωτος,
ἐπὶ
θύραις
καὶ
|
ἐν |
ὁδοῖς
ὑπαίθριος
κοιμώμενος,
τὴν
τῆς |
| [4] |
παραπίπτοντας
κατ´
ὀλίγον
ἐλέγχεις,
καὶ
|
ἐν |
οἷς
ἁμαρτάνουσιν
ὑπομιμνήσκων
νουθετεῖς.
Πῶς
|
| [4] |
λόγος,
ἐν
πολλοῖς
μὲν
καὶ
|
ἐν |
οἷς
δὲ
Σολομών
φησι·
Τί |
| [4] |
πλέον
τῆς
ἀλόγου
τῶν
μυρμήκων
|
ἐν |
οἷς
ἐκεῖνος
νομίζει
προνοίας.
Τίνα |
| [4] |
τῶν
ἐν
τῷ
Θεαιτήτῳ
παραπεφράσθαι,
|
ἐν |
οἷς
ἔλεγεν
ὁ
παρὰ
Πλάτωνι |
| [4] |
Ἔοικε
μέντοι
ἐν
τοῖς
ἑξῆς,
|
ἐν |
οἷς
καὶ
θεοφιλέστερα
τὰ
ἄλογα |
| [4] |
Ἕλλησι
φιλοσοφοῦντας
ἀπὸ
τῶν
λεγομένων·
|
ἐν |
οἷς
οὐ
μόνον
φράσις
ἐξήσκηται |
| [4] |
γῆς
μόνον
ἀλλὰ
καὶ
τὰ
|
ἐν |
ὅλῳ
τῷ
κόσμῳ,
δεομένῳ
καθαρσίου, |
| [4] |
τὴν
δόξαν
τοῦ
ἀφθάρτου
θεοῦ
|
ἐν |
ὁμοιώματι
εἰκόνος
φθαρτοῦ
ἀνθρώπου
καὶ |
| [4] |
τὸ
ἀληθῶς
θεῖον
καὶ
τοὺς
|
ἐν |
οὐρανῷ
ἀγγέλους
γεγενημένοι
καὶ
πεσόντες
|
| [4] |
ἡμῖν
δουλεύειν
ἥλιον
καὶ
τὰ
|
ἐν |
οὐρανῷ
ἀλλὰ
καὶ
ὁ
κατά |
| [4] |
Εἴπερ
εἰσὶ
θεοὶ
λεγόμενοι,
εἴτ´
|
ἐν |
οὐρανῷ
εἴτε
ἐπὶ
γῆς,
ὥσπερ |
| [4] |
ἀποτεταγμένως
τόδε
τι
μόνον
εὑρίσκετο
|
ἐν |
ὄφεσιν,
ἔστω
καὶ
δεύτερον
καὶ |
| [4] |
ἐρειδόμενος
καὶ
εὐάλωτος
ὢν
οἰκεῖ
|
ἐν
|
ὀχυρώμασι
βασιλέως.
Ἀλλ´
οὐ
συγχρῶμαι |
| [4] |
ῥήματα
τοῦ
στόματός
μου.
Ἀνοίξω
|
ἐν |
παραβολαῖς
τὸ
στόμα
μου,
φθέγξομαι |
| [4] |
Ταῦτα
δ´
ἡμῖν
εἰ
καὶ
|
ἐν |
παρεκβάσει
λέλεκται,
ἀλλὰ
ἀναγκαίως
οἶμαι. |
| [4] |
ὑμῖν·
ἔρχεται
ὥρα
ὅτε
οὐκέτι
|
ἐν |
παροιμίαις
λαλήσω
ὑμῖν.
Οὐχ
οἱ |
| [4] |
ὁ
σωτὴρ
ἡμῶν
εἰρηκέναι·
Ταῦτ´
|
ἐν |
παροιμίαις
λελάληκα
ὑμῖν·
ἔρχεται
ὥρα |
| [4] |
εἰς
τὰ
ὀπίσω
μηδὲ
στῇς
|
ἐν |
πάσῃ
τῇ
περιχώρῳ·
εἰς
τὸ |
| [4] |
γὰρ
ἄφθαρτόν
σου
πνεῦμά
ἐστιν
|
ἐν
|
πᾶσι·
διὸ
καὶ
τοὺς
παραπίπτοντας |
| [4] |
δὲ
ἄφθαρτόν
σου
πνεῦμά
ἐστιν
|
ἐν |
πᾶσιν»
~Εἶτ´
ἐπεὶ
προκείμενον
ἦν |
| [4] |
ἔθνος
οὐκ
ἰσχυρόν,
οἳ
ἐποιήσαντο
|
ἐν
|
πέτραις
τοὺς
ἑαυτῶν
οἴκους·
ἀβασίλευτός |
| [4] |
καὶ
ἐπ´
αὐτὴν
τὴν
ἀρετὴν
|
ἐν |
πλείοσι
θεωρίαις
γινομένην
ἢ
ἐν |
| [4] |
ἀετοῦ
ληφθῆναι.
Φησὶ
γὰρ
ὁ
|
ἐν |
ποιήσει
θαυμαστὸς
Ὅμηρος
περὶ
μὲν |
| [4] |
ἐπίσταται
καὶ
ταῦθ´
ὁ
λόγος,
|
ἐν |
πολλοῖς
μὲν
καὶ
ἐν
οἷς |
| [4] |
βούλεται
ὁ
Κέλσος—
καὶ
γὰρ
|
ἐν |
πολλοῖς
πλατωνίζειν
θέλει—
ὁμοειδῆ
εἶναι |
| [4] |
γενεαλογοῦνται
Ἰουδαῖοι,
ὅτι
οὐδὲ
πώποτ´
|
ἐν |
πολλῷ
τῷ
πρόσθεν
χρόνῳ
ἀμφισβήτησις |
| [4] |
παρεξηγούμενοι,
καὶ
ταῦτα
μηδὲ
πώποτ´
|
ἐν |
πολλῷ
τῷ
πρόσθεν
χρόνῳ
τοῦ |
| [4] |
μὲν
ἀγαθὰ
καὶ
κακὰ
τίθενται
|
ἐν |
προαιρέσει
μόνῃ,
πάντα
δὲ
ἀδιάφορα |
| [4] |
πάλιν
αὐτὴν
ὑφίστασθαι
ἢ
μή,
|
ἐν |
προηγουμένῳ
λόγῳ
τὰ
τοιαῦτα
ἐξετασθήσεται. |
| [4] |
κεκοσμηκέναι
νομιζόμενος,
παρερμηνεύει
γραφὴν
τὴν
|
ἐν |
Σάμῳ,
ἐν
ᾗ
ἀρρητοποιοῦσα
ἡ |
| [4] |
ἀνθρώπων,
ἀμυδρὰς
καὶ
ἀμφιβόλους
φωνὰς
|
ἐν |
σκότῳ
που
κρυφίους
ἐπιμαρτυρόμενοι
καὶ |
| [4] |
ἀνθρώπων,
ἀμυδρὰς
καὶ
ἀμφιβόλους
φωνὰς
|
ἐν |
σκότῳ
που
κρυφίους
ἐπιμαρτυρόμενοι.
Κρύφια |
| [4] |
ἀνέγνωμεν
ὅτι
Ὁ
θεὸς»
στὰς
|
ἐν |
συναγωγῇ
θεῶν
ἐν
μέσῳ
θεοὺς |
| [4] |
ἀνέγνωμεν
ὅτι
Ὁ
θεὸς
ἔστη
|
ἐν |
συναγωγῇ
θεῶν»
θεῶν
δὲ
οὐ |
| [4] |
ἀποθανόντα
τὸν
πατέρα
καὶ
ταφέντα
|
ἐν |
σφαίρᾳ
σμύρνης
καὶ
ἐπιτιθὲν
ὅπου |
| [4] |
καὶ
ὁδοί
εἰσι
τεταγμέναι
τῶν
|
ἐν |
σώμασι
μεταβολῶν,
ἐξ
οὗ
κόσμος |
| [4] |
μεταβολάς
φαμεν
γίνεσθαι
ποιοτήτων
τῶν
|
ἐν |
σώμασιν·
ἐπεὶ
σπειρόμενά
τινα
αὐτῶν
|
| [4] |
ὡς
πρὸς
ἀλήθειαν
δικάζουσαν
οὐκ
|
ἐν |
σώματι
κρίνεται·
οὕτω
γὰρ
γρῦπες |
| [4] |
καὶ
πανταχοῦ
συνᾳδούσης
καὶ
συμφωνούσης
|
ἐν |
ταῖς
ἀπὸ
τοῦ
θείου
πνεύματος |
| [4] |
ἡμαρτηκόσι·
διόπερ
ἐξομοιοῖ
ἡμᾶς
τοῖς
|
ἐν
|
ταῖς
Βακχικαῖς
τελεταῖς
τὰ
φάσματα |
| [4] |
λέλεχθαι
τὰ
δέοντα
διηγησαμένῳ
τὴν
|
ἐν
|
ταῖς
γραφαῖς
λεγομένην
κατάβασιν
θεοῦ |
| [4] |
τὰς
περὶ
θεοῦ
ὡς
ἀνθρωποπαθοῦς
|
ἐν |
ταῖς
γραφαῖς
λέξεις
διασύρει
ὁ |
| [4] |
ἐπιδαψιλευσαμένης
τῆς
θείας
προνοίας
καὶ
|
ἐν |
ταῖς
διαφοραῖς
τῶν
ζῴων
παραστῆσαι |
| [4] |
παριδόντα
ἡμῖν
μόνοις
ἐμπολιτεύεσθαι;
Οἵτινες
|
ἐν |
ταῖς
εὐχαῖς
εὕρομεν
δεῖν
τι |
| [4] |
καταβαίνειν,
οὕτως
εἴ
που
λέγεται
|
ἐν |
ταῖς
θείαις
γραφαῖς
καταβαίνειν
ὁ |
| [4] |
ἐστιν,
εἰ
καὶ
μὴ
χρὴ
|
ἐν |
ταῖς
καθεστώσαις
πολιτείαις
τὸ
τοιοῦτον |
| [4] |
φανταστικὸν
ἡμῶν.
Εὐχόμεθα
δὲ
λάμψαι
|
ἐν |
ταῖς
καρδίαις
ἡμῶν»
τὸν
φωτισμὸν |
| [4] |
ἐπιτελούμενα
ταῖς
κατὰ
τῶν
ἀργῶν
|
ἐν |
ταῖς
πόλεσι
καὶ
πονηρῶν
δίκαις |
| [4] |
Καὶ
ἡγοῦμαί
γε
ὅτι,
ὥσπερ
|
ἐν |
ταῖς
πόλεσιν
οἱ
προνοούμενοι
τῶν |
| [4] |
τοὺς
ἀπὸ
τοῦ
ἔθνους
χρῆσθαι
|
ἐν |
ταῖς
πρὸς
θεὸν
εὐχαῖς
καὶ |
| [4] |
θεῷ,
συνιεὶς
δὲ
καὶ
τὸν
|
ἐν |
ταῖς
προφητείαις
λόγον
φήσαι
ἂν |
| [4] |
καὶ
Χριστιανοὶ
οἱ
αὐτοὶ
ἔσονται
|
ἐν |
ταῖς
τεταγμέναις
ἀνακυκλήσεσιν,
καὶ
πάλιν |
| [4] |
ποταμοῖς
δράκων
καὶ
τίνες
οἱ
|
ἐν |
ταῖς
φολίσιν
αὐτοῦ
ἰχθύες;
Καὶ |
| [4] |
κακῶν
λόγος,
οὐ
μενόντων
ἀεὶ
|
ἐν |
ταὐτῷ
διὰ
τὴν
ἤτοι
τηροῦσαν |
| [4] |
Αἰγυπτίους
ἀλλ´
Ἑβραίους
ὄντας
παρῳκηκέναι
|
ἐν |
τῇ
Αἰγύπτῳ,
ἐν
τοῖς
ἀνωτέρω |
| [4] |
ταῦτα
σεμνῶς
ἀλληγοροῦντα,
εἴτ´
ἐπιτυγχάνοντα
|
ἐν |
τῇ
ἀλληγορίᾳ
εἴτε
καὶ
μή, |
| [4] |
τῷ
πρὸς
αὐτοὺς
χρησίμῳ
τὸ
|
ἐν |
τῇ
ἀπαγγελίᾳ
πρέπον.
Καὶ
καθόλου |
| [4] |
ἀναγέγραπται,
δῆλον
ἐκ
τῶν
δεικνυμένων
|
ἐν |
τῇ
Ἀσκάλωνι
θαυμαστῶν
φρεάτων
καὶ
|
| [4] |
τῶν
τοῖς
ἐντρεχεστέροις
ἀπαγγελλομένων,
πολλάκις
|
ἐν |
τῇ
αὐτῇ
λέξει
ἑκατέρων
τῷ |
| [4] |
περιεχουσῶν
τὰ
περὶ
τῆς
μακαρίας
|
ἐν |
τῇ
βασιλείᾳ
τοῦ
θεοῦ
τοῖς |
| [4] |
ἱστορίαι
καὶ
τοὺς
Ἀριθμούς,
ὡς
|
ἐν |
τῇ
βίβλῳ
τῶν
Ψαλμῶν
γέγραπται, |
| [4] |
κατὰ
τὸν
πύργον
ἱστορία
κειμένη
|
ἐν |
τῇ
Γενέσει
ἀλλ´
ὡς
οἴεται |
| [4] |
κατεσκεύασται
ὑπὸ
τῶν
δικαίων,
ὡς
|
ἐν |
τῇ
Γενέσει
ἀναγέγραπται,
δῆλον
ἐκ |
| [4] |
καὶ
Γομόρρων
ὑπὸ
Μωϋσέως
ἱστορούμενα
|
ἐν |
τῇ
Γενέσει,
ὡς
διὰ
τὴν |
| [4] |
καὶ
γίνονται
ἰσάγγελοι»
οἴδαμεν
δ´
|
ἐν |
τῇ
διατάξει
τῶν
ὅλων
εἶναί |
| [4] |
Πλάτων
ἤ,
ὡς
οἴονταί
τινες,
|
ἐν |
τῇ
εἰς
Αἴγυπτον
ἀποδημίᾳ
συντυχὼν |
| [4] |
οὐδὲ
τὴν
ἀρχὴν
ὑπομνησθεὶς
τῶν
|
ἐν |
τῇ
Ἐξόδῳ
γεγραμμένων
περὶ
τῆς |
| [4] |
ἐπαγγειλάμενος
λέγειν
καὶ
τὴν
ἀλήθειαν
|
ἐν |
τῇ
ἐπιγραφῇ
τοῦ
βιβλίου
αὐχήσας. |
| [4] |
καὶ
ὁ
θεὸς
ὁ
καταποντώσας
|
ἐν |
τῇ
ἐρυθρᾷ
θαλάσσῃ
τὸν
Αἰγυπτίων |
| [4] |
διάκρισιν
καλοῦ
καὶ
κακοῦ
καὶ
|
ἐν |
τῇ
εὐχῇ
συνεχέστατα
φήσαντι·
Ἀποκάλυψον |
| [4] |
ἐβαπτίσαντο
ἐν
τῇ
νεφέλῃ
καὶ
|
ἐν |
τῇ
θαλάσσῃ.
Εἶθ´
ἑρμηνεύων
τὴν |
| [4] |
μὲν
τοῦ
φαύλου
καὶ
κεχυμένου
|
ἐν |
τῇ
κακίᾳ
ψυχὴν
φήσομεν
καταλείπεσθαι |
| [4] |
καὶ
ἀετοὶ
πρὸς
σωτηρίαν
τῶν
|
ἐν |
τῇ
καλίᾳ
νεοσσῶν
τὸν
λεγόμενον |
| [4] |
ὅτι
ἐστί
τι
κάλυμμα»
ἀγνοίας
|
ἐν |
τῇ
καρδίᾳ
τῶν
ἀναγινωσκόντων
καὶ |
| [4] |
τῶν
ὅλων.
Ὕλη
γὰρ
ἡ
|
ἐν |
τῇ
κατὰ
τὴν
Σάμον
γραφῇ |
| [4] |
πάντες
εἰς
τὸν
Μωϋσῆν
ἐβαπτίσαντο
|
ἐν |
τῇ
νεφέλῃ
καὶ
ἐν
τῇ |
| [4] |
τοὺς
πολλῷ
πρεσβυτέρους
καὶ
σεμνοτάτους
|
ἐν |
τῇ
Παλαιστίνῃ
λόγους
μήτε
μαθόντες
|
| [4] |
γενεαῖς
τισι
προφήτας
γεγονέναι,
ὑπερέχοντας
|
ἐν |
τῇ
παραδοχῇ
τῆς
θειότητος
διὰ |
| [4] |
εἰσελθεῖν.
Ταῦτα
δὲ
Χρύσιππός
φησιν
|
ἐν
|
τῇ
περὶ
ἀγαθῶν
καὶ
κακῶν |
| [4] |
αὐτὸς
ἀναβαίνων
τῇ
σοφίᾳ
εὑρών,
|
ἐν |
τῇ
περὶ
ζῴων
διατάξει
πάντα |
| [4] |
τοῦ
γένους
τῶν
ἀνθρώπων
ἐπιβουλεύσαντες
|
ἐν |
τῇ
πόλει,
ἔνθα
τὰ
νενομισμένα |
| [4] |
Οὔτε
γὰρ
ζωγράφος
οὔτ´
ἀγαλματοποιὸς
|
ἐν |
τῇ
πολιτείᾳ
αὐτῶν
ἦν,
ἐκβάλλοντος
|
| [4] |
καὶ
ἐσμέν»
ὡς
καὶ
Παῦλος
|
ἐν |
τῇ
πρὸς
Ἀθηναίους
δημηγορίᾳ
ἐδίδαξε. |
| [4] |
νηπίου
φύσιν
εἰς
γάλα
μεταβάλλει
|
ἐν |
τῇ
τρεφούσῃ,
ἢ
ὑπὸ
τοῦ |
| [4] |
γεγονέναι
καὶ
εἶναι
καὶ
ἔσεσθαι
|
ἐν
|
τῇ
τῶν
θνητῶν
περιόδῳ,
δῆλον |
| [4] |
τοῦ
θείου
λόγου.
Καὶ
γὰρ
|
ἐν |
τῇ
τῶν
λεγομένων
ὡς
περὶ |
| [4] |
τινὸς
λόγου
ἔργον
εἶναι,
τὰς
|
ἐν |
τῇ
ὕλῃ
ποιότητας
ἀμείβοντος.
~Ἔτι |
| [4] |
θεοῦ
ἔργον
ἔσται
φθειρόμενον·
εἶτ´
|
ἐν |
τῇ
φθορᾷ
τοῦ
κόσμου
τὸ |
| [4] |
τῶν
Στωϊκῶν
ὑπόθεσιν
σοφοῦ,
καθηκόντως
|
ἐν |
τῇ
φθορᾷ
τῶν
πάντων
ἀνθρώπων
|
| [4] |
τοὺς
ἀκούοντας
τῶν
λεγομένων·
καὶ
|
ἐν |
τῇ
Χριστοῦ
δ´
ἐπιδημίᾳ
ἐπανορθοῖ |
| [4] |
Πενίας
υἱὸς
ὢν
ὁ
Ἔρως
|
ἐν |
τοιαύτῃ
τύχῃ
καθέστηκε.
Πρῶτον
μὲν |
| [4] |
οἶδα
κατ´
εἰκόνας
τίνων
γεγενημένους
|
ἐν |
τοῖς
ἀλόγοις.
~Ἐπεὶ
δὲ
καὶ |
| [4] |
καὶ
τὰς
ἡγεμονίας.
Ὧν
οὐδὲν
|
ἐν |
τοῖς
ἀλόγοις
ἔστιν
εὑρεῖν,
κἂν |
| [4] |
τοιάσδε·
ἵν´
ἄνθρωποι
διὰ
τῆς
|
ἐν
|
τοῖς
ἀλόγοις
ζῴοις
ἁλισκόμενοι
μαντικῆς |
| [4] |
ὅ
τι
καταλιπεῖν
θέλων
τῶν
|
ἐν |
τοῖς
ἀλόγοις
ἱστορουμένων
ἐμφαινόντων
τὸ |
| [4] |
ἐπεὶ
ὁ
θεὸς
ἐβούλετο
κρατῆσαι
|
ἐν |
τοῖς
ἀνθρώποις
τὸν
τοῦ
Ἰησοῦ |
| [4] |
ἢ
θεοῦ
υἱόν,
ὡς
καὶ
|
ἐν |
τοῖς
ἀνωτέρω
εἰρήκαμεν.
~Καὶ
εἰπὼν |
| [4] |
βιβλίων
μεμαθηκέναι.
Ἐπὰν
μέντοι,
ὡς
|
ἐν |
τοῖς
ἀνωτέρω
εἰρήκαμεν,
πολλὰ
περὶ |
| [4] |
ὄντας
παρῳκηκέναι
ἐν
τῇ
Αἰγύπτῳ,
|
ἐν |
τοῖς
ἀνωτέρω
ἡμῖν
λέλεκται·
εἰ |
| [4] |
τῆς
τῶν
ἀνθρώπων
σωτηρίας,
ὡς
|
ἐν |
τοῖς
ἀνωτέρω
κατὰ
τὸ
δυνατὸν |
| [4] |
φαυλοτάτους,
παρ´
ἑαυτοὺς
δὲ
ἔσεσθαι
|
ἐν |
τοῖς
ἀπευκτοῖς,
χρησιμωτάτους
δ´
ἔσεσθαι |
| [4] |
ἔξω
που
παροικεῖν
καὶ
ποιμαίνειν
|
ἐν |
τοῖς
ἀτίμοις
ἐκελεύσθη.
Καὶ
προσέθηκεν
|
| [4] |
πιεζόμενα
αὐτὰ
καὶ
βασανιζόμενα
τὰ
|
ἐν |
τοῖς
γράμμασι
νοήματα
διελέγχεται
οὐκ |
| [4] |
ἐδόξασαν
ἢ
ηὐχαρίστησαν
ἀλλ´
ἐματαιώθησαν
|
ἐν |
τοῖς
διαλογισμοῖς
αὐτῶν»
καὶ
φάσκοντες |
| [4] |
ὁ
Ἀδὰμ
ἄνθρωπός
ἐστι,
καὶ
|
ἐν |
τοῖς
δοκοῦσι
περὶ
τοῦ
Ἀδὰμ
|
| [4] |
τὸν
Δία
ἐγέγραπτο.
Λέγει
γὰρ
|
ἐν
|
τοῖς
ἑαυτοῦ
συγγράμμασιν
ὁ
σεμνὸς |
| [4] |
τῶν
δικαίων,
περὶ
ὧν
εὐκαιρότερον
|
ἐν
|
τοῖς
εἰς
αὐτὰ
ἐκεῖνα
ἐξηγητικοῖς |
| [4] |
ἡ
προκειμένη
πραγματεία·
προηγουμένως
γὰρ
|
ἐν |
τοῖς
εἰς
τὴν
Γένεσιν
ἐξηγητικοῖς |
| [4] |
θεοῦ
βασιλείας
ἀποδώσουσι»
τῷ
θεῷ
|
ἐν |
τοῖς»
ἑκάστης
πράξεως
οὔσης
καρποῦ |
| [4] |
θεράπων
γέγονεν
ὁ
Ἔρως,
γεννηθεὶς
|
ἐν |
τοῖς
ἐκείνης
γενεθλίοις
καὶ
ἅμα |
| [4] |
καιρὸς
ἦν
διηγήσασθαι·
προηγουμένως
γὰρ
|
ἐν
|
τοῖς
ἐξηγητικοῖς
τῆς
Γενέσεως,
ὡς |
| [4] |
τὴν
τῆς
ψυχῆς.
Ἔοικε
μέντοι
|
ἐν |
τοῖς
ἑξῆς,
ἐν
οἷς
καὶ |
| [4] |
ἀλληγορεῖσθαι
τὰ
τοιαῦτα,
καίτοι
γε
|
ἐν |
τοῖς
ἑξῆς
λέγων
ὅτι
οἱ |
| [4] |
Εἶθ´
ὅρα
κακοήθειαν
τοῦ
Κέλσου
|
ἐν |
τοῖς
ἑξῆς.
Τῆς
γὰρ
γραφῆς |
| [4] |
εἶναι,
καὶ
τὴν
πρόνοιαν
ἀναιρῶν
|
ἐν |
τοῖς
ἐπιγεγραμμένοις
περὶ
ἀληθείας
παραπλησίως |
| [4] |
εἶναι
τὰς
παροιμίας.
Διὸ
καὶ
|
ἐν |
τοῖς
εὐαγγελίοις
ἡμῶν
γέγραπται
ὁ |
| [4] |
λόγον
εἶναι
τὸν
εὑρίσκοντα
ταῦτα
|
ἐν |
τοῖς
ζῴοις;
Εἰ
μὲν
γὰρ |
| [4] |
ἅτε
μὴ
δυναμένων
τῶν
δαιμόνων
|
ἐν |
τοῖς
ἡμερωτέροις
τῶν
ζῴων
τοσοῦτον, |
| [4] |
τὰ
ἀγαθὰ
οὔτε
τὰ
κακὰ
|
ἐν |
τοῖς
θνητοῖς
ἐλάττω
ἢ
πλείω |
| [4] |
τῷ
ὅλῳ
συμφέρειν
τὸ
νομιζόμενον
|
ἐν |
τοῖς
καθ´
ἕκαστον
εἶναι
κακόν. |
| [4] |
εἶναι
τὸ
νομίζειν
εὐσέβειαν
σῴζεσθαι
|
ἐν |
τοῖς
καθεστηκόσι
κατὰ
τὰς
κοινότερον |
| [4] |
περὶ
τούτων
ἑρμηνείαν.
Παρέρριψε
δ´
|
ἐν |
τοῖς
κατὰ
τὰ
ὀνόματα
ταῦτα, |
| [4] |
γραμμάτων
καὶ
τῶν
ἀπὸ
τῆς
|
ἐν |
τοῖς
λόγοις
ἀκολουθίας,
δεήσει
δὲ |
| [4] |
κατὰ
τὸ
βούλημα
τοῦ
καλουμένου
|
ἐν |
τοῖς
λόγοις
ἡμῶν
ἄρχοντος
τοῦ |
| [4] |
σκώληκες
ἢ
βάτραχοι,
ἢ
οἱ
|
ἐν |
τοῖς
λοιποῖς
ἔθνεσι
μοχθηροί;
Ὡς |
| [4] |
τι
ἐν
ἀετῷ
καὶ
οὕτως
|
ἐν |
τοῖς
λοιποῖς
ζῴοις,
ἀλλὰ
τοσαῦτα |
| [4] |
καὶ
μαγειῶν
πραγματευομένους.
Εὑρίσκεται
γὰρ
|
ἐν |
τοῖς
μαγικοῖς
συγγράμμασι
πολλαχοῦ
ἡ |
| [4] |
αὐτὰ
ἀεὶ
οὐδ´
ὁμογενῆ
συμβαίνει
|
ἐν |
τοῖς
ὅλοις·
οὔτε
γὰρ
εὐφορίαι |
| [4] |
ὕδασι
καθαίροντες
κατακλύζωσιν,
οἱ
μὲν
|
ἐν |
τοῖς
ὄρεσι»
καὶ
τὰ
ἑξῆς. |
| [4] |
τισι
παραβολαῖς
καταβεβηκέναι
λέγεται,
καταλιπὼν
|
ἐν |
τοῖς
ὄρεσι
τὰ
μὴ
ἐσφαλμένα. |
| [4] |
ἡμᾶς
μαθεῖν,
φάσκων·
Κακὰ
δ´
|
ἐν |
τοῖς
οὖσιν
οὔτε
πρόσθεν
οὔτε
|
| [4] |
ἐν
τῷ
καλουμένῳ
Ἔποπι
καὶ
|
ἐν |
τοῖς
περὶ
ἀριθμῶν
καὶ
ἐν
|
| [4] |
χρεία·
περὶ
ἧς
οὐκ
ὀλίγα
|
ἐν |
τοῖς
περὶ
προνοίας
καὶ
Ἕλληνες |
| [4] |
ἐν
τοῖς
περὶ
ἀριθμῶν
καὶ
|
ἐν
|
τοῖς
περὶ
τόπου.
Ἐν
δὲ |
| [4] |
μὴ
ἄρα
τις
σπανίως
λανθάνων
|
ἐν |
τοῖς
πολλοῖς
εὑρίσκοιτο
τοιοῦτος.
Οὐ |
| [4] |
πεπροφητευμένον.
Ἤδη
μὲν
οὖν
καὶ
|
ἐν |
τοῖς
προτέροις
περὶ
τοῦ
πεπροφητεῦσθαι |
| [4] |
ἐν
τῷ
νόμῳ
ἀλλὰ
καὶ
|
ἐν |
τοῖς
προφήταις
εὕροις
ἂν
ταῦτα |
| [4] |
ἱστορίαν,
εἴτε
καὶ
αὐτόθεν
σεμνύνουσαν
|
ἐν |
τοῖς
ῥητοῖς
τοὺς
ἄνδρας
εἴτε |
| [4] |
καὶ
εὑρεθείη,
ἀλλ´
οὔτι
γε
|
ἐν |
τοῖς
συνεδρεύουσι
καὶ
ἐπὶ
τὰς |
| [4] |
μὲν
οἱονεὶ
δὲ
κακίαν
οὖσαν
|
ἐν |
τοῖς
τοιοισδὶ
τῶν
ζῴων
ἐνεργῆσαι |
| [4] |
Μωϋσέως
νόμῳ,
καὶ
τὰ
τοιαῦτα
|
ἐν |
τοῖς
τοιούτοις
κατατακτέον·
Οὐκ
οἰωνιεῖσθε |
| [4] |
ὁμοίωμα
παντὸς
ἰχθύος,
ὅσα
ἐστὶν
|
ἐν |
τοῖς
ὕδασιν
ὑποκάτω
τῆς
γῆς. |
| [4] |
ἐχόντων
τῶν
ἢ
ὑπὸ
Μωϋσέως
|
ἐν |
τούτοις
γεγραμμένων
ἤ,
ὡς
ἡμεῖς |
| [4] |
ἀπελαύνουσί
τε
καὶ
κολάζουσιν.
Οὐδ´
|
ἐν |
τούτοις
δὲ
ἑώρακε,
τίνι
διαφέρει |
| [4] |
ἀτεχνῶς
παισὶ
νηπίοις
ἐμυθολόγησαν.
Καὶ
|
ἐν |
τούτοις
δὴ
ὅρα
τὴν
ἀφιλόσοφον
|
| [4] |
μηδ´
ἀμφισβητηθέντος.
Πάνυ
δ´
ἀσαφῶς
|
ἐν |
τούτοις
δοκεῖ
μοι
εἰρηκέναι
ὅπερ |
| [4] |
ὡς
προεῖπον,
τὴν
μὲν
φύσιν
|
ἐν |
τούτοις
θαυμαστέον·
τὸν
δ´
ἄνθρωπον, |
| [4] |
δυσθήρατός
ἐστι
τῇ
φύσει
ἡμῶν,
|
ἐν
|
τούτοις
καὶ
ἡ
τῶν
κακῶν |
| [4] |
γνῶσιν
αὐτοῦ
ἔχουσιν.
Ὅρα
δὲ
|
ἐν |
τούτοις,
ὅσα
ζητούμενα
παρὰ
τοῖς |
| [4] |
καὶ
τὴν
ἐνεστηκυῖαν
πρόθεσιν
ἁρμόζει
|
ἐν |
τούτοις
πλεονάσαι.
~Μετὰ
ταῦτα
λέγει |
| [4] |
καιρὸν
ὅπερ
ἔπρεπεν
αὐτὸν
ποιεῖν
|
ἐν |
τρεπτῷ
καὶ
μεταβλητῷ
κόσμῳ.
Καὶ |
| [4] |
ἡμᾶς
μηδαμῶς
ὀργίζεσθαι
καὶ
φάσκων
|
ἐν |
τριακοστῷ
ἕκτῳ
ψαλμῷ·
Παῦσαι
ἀπὸ |
| [4] |
ΑΛΗΘΗ
ΛΟΓΟΝ
ΩΡΙΓΕΝΟΥΣ
ΤΟΜΟΣ
ΤΕΤΑΡΤΟΣ.
|
~Ἐν |
τρισὶ
τοῖς
πρὸ
τούτων
διεξελθόντες |
| [4] |
τοῦ
ἀνθρώπου
φύσεως.
Καὶ
γὰρ
|
ἐν |
τῷ
Ἀδάμ»
ὥς
φησιν
ὁ |
| [4] |
σου.
Τίς
δ´
ἀναγινώσκων
δράκοντα
|
ἐν |
τῷ
αἰγυπτίῳ
ποταμῷ
ζῶντα
καὶ |
| [4] |
ὅπως
ἀεὶ
συνῶμεν
αὐτῷ.
Καὶ
|
ἐν |
τῷ
ἀναπλάσματί
γε
ἑαυτοῦ
παραπλησίους
|
| [4] |
Ῥωμαίων
τὴν
μεγίστην
ποιήσαντες
ἁμαρτίαν
|
ἐν |
τῷ
ἀποκτεῖναι
τὸν
Ἰησοῦν
τέλεον |
| [4] |
Κέλσου,
μηδὲν
εὑρίσκων
μίσους
ἄξιον
|
ἐν |
τῷ
βιβλίῳ.
Ἐὰν
δ´
ἀδεκάστως |
| [4] |
εἰσιν
οὗτοι
ἐν
γωνίᾳ
τοῦ
|
ἐν |
τῷ
βίῳ
τῶν
ἀνθρώπων
βορβόρου |
| [4] |
εἶναι
παρὰ
τὰ
θνητὰ
πάντα
|
ἐν |
τῷ
γένει
τῶν
ἀνθρώπων,
ἀλλὰ |
| [4] |
τῆς
ἀπαγγελίας
τῶν
περὶ
θεοῦ
|
ἐν |
τῷ
Δευτερονομίῳ
οὕτω
λέλεκται·
Ἐτροποφόρησέ |
| [4] |
αὐτὰς
ἐκθέσθαι
τὰς
προφητείας,
αἷς
|
ἐν |
τῷ
διαλέγεσθαι
πρὸς
ἀλλήλους
χρώμεθα |
| [4] |
ἀκηκοέναι
ὁ
τὴν
ἀλήθειαν
ἐκπεριλαμβάνων
|
ἐν |
τῷ
ἑνὶ
τούτῳ
συγγράμματι
καὶ |
| [4] |
προηγουμένως
μὲν
τὸ
τὰ
λεγόμενα
|
ἐν |
τῷ
εὐαγγελίῳ
ἀπολωλότα
πρόβατα
οἴκου |
| [4] |
ἁμαρτάνει
κατασκευάζει,
δηλώσει
ὁ
Παῦλος
|
ἐν |
τῷ·
Ἢ
τοῦ
πλούτου
τῆς |
| [4] |
ποτε
τὰ
κακά,
διὰ
τὴν
|
ἐν |
τῷ
Θεαιτήτῳ
λέξιν,
φάσκουσαν
μὴ |
| [4] |
δὲ
καὶ
ταῦτ´
ἀπὸ
τῶν
|
ἐν |
τῷ
Θεαιτήτῳ
παραπεφράσθαι,
ἐν
οἷς |
| [4] |
ἐστὶ
τῷ
δεδωκότι
κυρίῳ
τὰ
|
ἐν |
τῷ
Ἱερεμίᾳ
γεγραμμένα,
ἵνα
καὶ |
| [4] |
καὶ
καλὸς
καὶ
εὐδαίμων
καὶ
|
ἐν |
τῷ
καλλίστῳ
καὶ
ἀρίστῳ·
εἰ |
| [4] |
οὐκ
ἀπιθάνως
αὐτὰ
τροπολογοῦντα,
ὥσπερ
|
ἐν |
τῷ
καλουμένῳ
Ἔποπι
καὶ
ἐν |
| [4] |
ταῖς
πρὸς
θεὸν
εὐχαῖς
καὶ
|
ἐν |
τῷ
κατεπᾴδειν
δαίμονας
τῷ
ὁ |
| [4] |
ἀνθρώποις
τὸ
ποικίλον
τῆς
τῶν
|
ἐν
|
τῷ
κόσμῳ
κατασκευῆς
φθάνον
καὶ |
| [4] |
κατακλυσμοὺς
καὶ
ἐκπυρώσεις
φησάντων
γίνεσθαι
|
ἐν |
τῷ
κόσμῳ·
ὧν
παρακηκοέναι
λέγει |
| [4] |
νηπίοις
διαλεγόμενοι
οὐ
τοῦ
ἑαυτῶν
|
ἐν |
τῷ
λέγειν
στοχαζόμεθα
δυνατοῦ,
ἀλλ´ |
| [4] |
οὐδὲ
τούτοις
ἀπειλεῖ,
ὧν
ἕκαστον
|
ἐν |
τῷ
μέρει
τὴν
αὐτοῦ
μοῖραν
|
| [4] |
εἴ
τι
ἄλλο
θαυμασίως
εἴρηται
|
ἐν |
τῷ
Μωϋσέως
νόμῳ,
καὶ
τὰ |
| [4] |
Καὶ
ὡς
ἐπίπαν
οὐ
μόνον
|
ἐν |
τῷ
νόμῳ
ἀλλὰ
καὶ
ἐν |
| [4] |
ὁ
τοῦ
Ἰησοῦ
ἀπόστολος
Παῦλος·
|
Ἐν |
τῷ
νόμῳ
γέγραπται·
οὐ
φιμώσεις
|
| [4] |
ἀπὸ
τῆς
οἰωνιστικῆς
πεποίηκε
πνεῦμα
|
ἐν |
τῷ
οἰωνοσκόπῳ
εἰπεῖν·
Οὐ
γάρ |
| [4] |
λόγος,
πάντες
ἀποθνῄσκουσι»
καὶ
κατεδικάσθησαν
|
ἐν |
τῷ
ὁμοιώματι
τῆς
παραβάσεως
Ἀδάμ» |
| [4] |
δὲ
ὁ
αὐτὸς
εἶ»
καὶ
|
ἐν |
τῷ
Οὐκ
ἠλλοίωμαι»
οἱ
δὲ |
| [4] |
πρὸς
χρείαν
γεγονότων
οὐκ
εὐκαταφρόνητον
|
ἐν |
τῷ
παντὶ
ἀνθρώπων
καὶ
τῶν |
| [4] |
πᾶσι
τοῖς
λογικοῖς
τὰ
τεταγμένα
|
ἐν |
τῷ
παντί
φησι
δουλεύειν,
δηλούμενα |
| [4] |
τοῦ
γένους
τῶν
ἀνθρώπων
καταλελεῖφθαι
|
ἐν |
τῷ
πατρὶ
καὶ
αὐταῖς,
βουληθῇ |
| [4] |
ἐγκατάλιπε
θυμόν»
λέγων
δὲ
καὶ
|
ἐν |
τῷ
Παύλῳ·
Ἀπόθεσθε
καὶ
ὑμεῖς |
| [4] |
δεόντως
δὲ
ψεκτήν.
Εἶπον
οὖν
|
ἐν |
τῷ
περὶ
ἀδιαφόρων
τόπῳ
ὅτι |
| [4] |
ἀπαιτούμενοι
διηγήσασθαι
καὶ
κατασκευάσαι
τὸ
|
ἐν |
τῷ
προφήτῃ
λεγόμενον
οὕτως·
Οἱ |
| [4] |
οἰκοδομὰς
καὶ
τὰ
τῆς
Κέλσου
|
ἐν |
τῷ
συγγράμματι
αὐτοῦ
οἰκοδομῆς
παραπλήσια
|
| [4] |
καὶ
ὡς
σεμνοτέρῳ
πάντων
τῶν
|
ἐν |
τῷ
Συμποσίῳ
εἰπόντων
περὶ
αὐτοῦ
|
| [4] |
πτέρυγας
ἀκόλουθον
νομίζειν
ἡμᾶς
εἶναι
|
ἐν |
τῷ
σώματι
τοῦ
θεοῦ,
ἐπεὶ |
| [4] |
ἡμῶν
ἑαυτοῦ
βιβλίον.
Ἡ
γὰρ
|
ἐν |
τῷ
Τιμαίῳ
λέξις
φάσκουσα·
Ὅταν |
| [4] |
κρύψαι
μὲν
διὰ
τοὺς
πολλοὺς
|
ἐν |
τῷ
τοῦ
μύθου
σχήματι,
εἰπεῖν |
| [4] |
λέξιν
οὕτως
ἔχουσαν·
Τοῦτο
φρονείσθω
|
ἐν |
ὑμῖν,
ὃ
καὶ
ἐν
Χριστῷ |
| [4] |
τι
αὐτόθεν
δηλοῦντα
ἕτερον
δὲ
|
ἐν |
ὑπονοίᾳ
ἀπαγγέλλοντα
διαιρεῖν
εἰς
εἴδη |
| [4] |
αὐτὰς
εἰς
παράστασιν
μειζόνων
καὶ
|
ἐν |
ὑπονοίᾳ
δηλουμένων·
ὁποῖά
ἐστι
καὶ |
| [4] |
μή,
ἐροῦμεν·
ἆρα
μόνοις
Ἕλλησιν
|
ἐν |
ὑπονοίᾳ
ἔξεστι
φιλοσοφεῖν,
ἀλλὰ
καὶ |
| [4] |
ἕνεκεν
λέξεως
χρὴ
κατηγορεῖν
τῶν
|
ἐν |
ὑπονοίαις
λελεγμένων,
ὅρα
εἰ
μὴ |
| [4] |
οὐ
φῄς,
ὦ
Κέλσε,
ὡς
|
ἐν |
φαρμάκου
μοίρᾳ
ποτὲ
δίδοται
χρῆσθαι |
| [4] |
κακά,
μόνως
δ´
ἂν
ὡς
|
ἐν |
φαρμάκου
μοίρᾳ
χρῷτό
τις
ἤτοι |
| [4] |
σώμασιν·
ἐπεὶ
σπειρόμενά
τινα
αὐτῶν
|
ἐν |
φθορᾷ
ἐγείρεται
ἐν
ἀφθαρσίᾳ»
καὶ |
| [4] |
θεῖα,
ἀποδεχόμενοι
τοῦ
Πλάτωνος
τὸν
|
ἐν |
Φιλήβῳ
λόγον,
μὴ
βουληθέντος
τὴν |
| [4] |
δῆλόν
ἐστιν
ἐκ
τῶν
διαφόρων
|
ἐν |
φιλοσοφίᾳ
αἱρέσεων·
καθ´
ἡμᾶς
δὲ |
| [4] |
καθαρεύουσι—
πολλοὶ
γὰρ
καὶ
οἱ
|
ἐν |
φιλοσοφίᾳ
νόθοι—
οὐδέ
φημι
πὼ |
| [4] |
ἂν
τὸν
Ἰωσήφ,
ἑλόμενον
κατακλεισθῆναι
|
ἐν |
φυλακῇ
ἤπερ
ἀπολέσθαι
τὸν
σώφρονα· |
| [4] |
γὰρ
διαλέγεσθαί
τινα
πρὸς
ἕτερον
|
ἐν |
φωνῇ
γίνεται
δηλούσῃ
τι
σημαινόμενον, |
| [4] |
ἐπιμαρτυρόμενοι.
Κρύφια
γὰρ
καὶ
οὐκ
|
ἐν |
φωτὶ
καὶ
γνώσει
πολλῶν
ἐστι |
| [4] |
ἀπείη,
καταγελάσονται
τοῦ
μύθου
καὶ
|
ἐν |
χλεύῃ
θήσονται
τὸν
τηλικοῦτον
Πλάτωνα· |
| [4] |
οἷόν
τ´
ἦν,
τοῖς
κοινοῖς
|
ἐν
|
χριστιανισμῷ
πρὸς
τοὺς
ἄλλους
ἀνθρώπους |
| [4] |
ἤτοι
δὲ
οὐδ´
ὅλως
ὑπάρχει
|
ἐν |
Χριστιανοῖς,
εἰ
κυρίως
ἐξετάζοις,
τίς |
| [4] |
νομισθῆναι
θεοῦ·
οὔτε
μᾶλλον
οἱ
|
ἐν |
Χριστιανοῖς
καὶ
Ἰουδαίοις
φαῦλοι
καὶ |
| [4] |
ἐν
αὐτῇ,
τί
μᾶλλον
οἱ
|
ἐν |
Χριστιανοῖς
φαῦλοι
καὶ
οἱ
ἐν |
| [4] |
φρονείσθω
ἐν
ὑμῖν,
ὃ
καὶ
|
ἐν |
Χριστῷ
Ἰησοῦ,
ὃς
ἐν
μορφῇ
|
| [4] |
ἐπὶ
γέλωτα
κινεῖ
τὸ
βιβλίον,
|
ἐν |
ᾧ
ἀναγέγραπται
Χριστιανὸς
Ἰουδαίῳ
διαλεγόμενος |
| [4] |
θεοῦ
δι´
οὗ
βούλεται
καὶ
|
ἐν |
ᾧ
εὑρίσκει
χώραν,
οὐκ
ἀμείβοντος
|
| [4] |
ἂν
τὸ
ταύτης
σῶμα
σώματος,
|
ἐν |
ᾧ
οἰκεῖ
ψυχὴ
οὐκ
οὖσα |
| [4] |
γεγονέναι
ἐν
ἀπευκταίῳ
πράγματι
καὶ
|
ἐν
|
ᾧ
οὐδεὶς
τῶν
κἂν
μέτριον |
| [4] |
παρίσταμεν
ἄτρεπτον
λέγοντα
τὸν
θεὸν
|
ἔν |
τε
τῷ
Σὺ
δὲ
ὁ |
| [4] |
ὀρῶν
πρὸς
ἃ
ὁ
ποιμὴν
|
ἔν |
τισι
παραβολαῖς
καταβεβηκέναι
λέγεται,
καταλιπὼν |
| [4] |
τῆς
γοητείας
φησὶν
εἶναι
καὶ
|
ἔν |
τισι
τῶν
ἀλόγων·
ὡς
μηδ´ |
| [4] |
αὐτὸς
ἀρρήτῳ
καὶ
θείᾳ
δυνάμει
|
ἔν
|
τισιν
ἐπιδημεῖ
ἢ
πέμπει
τὸν |
| [4] |
Κέλσος
οἴεται,
λέγων·
Εἰ
γὰρ
|
ἕν |
τι
τῶν
τῇδε
τοὐλάχιστον
μεταβάλοις, |
| [4] |
γίνεται,
οὐκ
ἐπιτρεπούσης
πλεονεκτεῖν
τὸ
|
ἓν |
αὐτῶν,
ἵνα
μὴ
ὁ
κόσμος |
| [4] |
ἀπειλήφασιν,
ἀκωλύτως
ποιοῦντες
τὰ
νενομισμένα.
|
Ἓν |
οὖν
τῶν
παριστάντων
θεῖόν
τι |
| [4] |
τέκνα·
τὴν
δ´
ἐλελιξάμενος
πτέρυγος
|
λάβεν |
ἀμφιαχυῖαν.
Αὐτὰρ
ἐπεὶ
κατὰ
τέκν´ |
| [4] |
καὶ
ᾠκοδόμησε
τὴν
πλευράν,
ἣν
|
ἔλαβεν |
ἀπὸ
τοῦ
Ἀδάμ,
εἰς
γυναῖκα» |
| [4] |
ὃν
αὐτὸς
ἔπλασε,
πεῖσαι
δυνάμενον,
|
εἰσήγαγεν |
ὁ
Μωϋσέως
λόγος,
καὶ
πρὸς |
| [4] |
ἅπερ
εἰ
ἀνεγνώκει,
οὐκ
ἂν
|
ἔλεγεν· |
Αἱ
γοῦν
δοκοῦσαι
περὶ
αὐτῶν |
| [4] |
τῷ
Θεαιτήτῳ
παραπεφράσθαι,
ἐν
οἷς
|
ἔλεγεν |
ὁ
παρὰ
Πλάτωνι
Σωκράτης·
Ἀλλ´ |
| [4] |
πύργου
κατάρριψιν
γεγονέναι.
Ἵνα
γὰρ
|
μηδὲν |
αἰνίσσηται
ἡ
κατὰ
τὸν
πύργον |
| [4] |
ἐκείνῳ
ἀρέσκειν
περὶ
οὑτινοσοῦν
καὶ
|
μηδὲν |
ἀπάρεστον
αὐτῷ
μηδ´
ἐνθυμεῖσθαι,
ὡς |
| [4] |
φύσις·
οὗ
τῷ
λόγῳ
ἠκολούθησε
|
μηδὲν |
διαφέρειν
νυκτερίδος
ἢ
εὐλῆς
ἢ |
| [4] |
ὁμοειδῆ
εἶναι
πᾶσαν
ψυχήν,
καὶ
|
μηδὲν
|
διαφέρειν
τὴν
τοῦ
ἀνθρώπου
τῆς |
| [4] |
μηδαμῶς
ἐπαΐων
αὐτῆς·
ἐπεὶ
τοίνυν
|
μηδὲν |
διαφέρομεν
μυρμήκων,
καὶ
ὅτε
τοῖς |
| [4] |
Καὶ
οὕτω
ψεῦδος
ἔσται
τὸ
|
μηδὲν |
διοίσειν
νυκτερίδος
ἢ
εὐλῆς
ἢ |
| [4] |
καὶ
εἴπερ
ὁ
Μωϋσέως
νόμος
|
μηδὲν |
εἶχεν
ἐγγεγραμμένον
δι´
ὑπονοιῶν
δηλούμενον, |
| [4] |
ἵν´
αὐτόθεν
καταγνῶ
τοῦ
Κέλσου,
|
μηδὲν |
εὑρίσκων
μίσους
ἄξιον
ἐν
τῷ |
| [4] |
πάλιν,
ὡς
σύνηθές
ἐστιν
αὐτῷ,
|
μηδὲν
|
κατασκευάσας
μηδ´
ἀποδείξας
ὁ
Κέλσος, |
| [4] |
καὶ
ἐξομοιῶσαι
τοῖς
ἀλόγοις
καὶ
|
μηδὲν |
ὅ
τι
καταλιπεῖν
θέλων
τῶν |
| [4] |
~Μετὰ
ταῦτα
βουλόμενος
ἡμᾶς
παραδεῖξαι
|
μηδὲν
|
παράδοξον
μηδὲ
καινὸν
λέγειν
περὶ |
| [4] |
Αἰγύπτου
δραπέται
γεγόνασι,
καὶ
ὅτι
|
μηδὲν |
πώποτ´
ἀξιόλογον
οἱ
ἄνθρωποι
οἱ |
| [4] |
Ἰουδαίους
ἀπ´
Αἰγύπτου
δραπέτας
γεγονέναι,
|
μηδὲν |
πώποτε
ἀξιόλογον
πράξαντας,
οὔτ´
ἐν |
| [4] |
ὁ
Κέλσος
κατασκευαστικὸν
εἶναι
τοῦ
|
μηδὲν |
τούτων
ἔργον
εἶναι
θεοῦ,
ἀλλὰ |
| [4] |
~Μετὰ
ταῦτα
βουλόμενος
κατασκευάζειν
ὅτι
|
μηδὲν |
τῶν
προειρημένων
παρ´
αὐτῷ
ζῴων |
| [4] |
χρωμένων
τῇ
συνέσει
πρὸς
τὸ
|
μηδὲν |
ὑπὸ
θηρίων
παθεῖν.
Τὸ
δὲ |
| [4] |
πατέρα
ἐξαπατώμενον
τὸν
Ἰακώβ,
ἐπεὶ
|
μηδὲν |
ὑπονοήσας
περὶ
τῶν
υἱῶν
ἐπιδεικνύντων |
| [4] |
τὰ
ἐν
ἀνθρώποις
ἢ
οὐκ
|
οἶδεν; |
Ἀλλ´
εἴπερ
τίθης
εἶναι
θεὸν |
| [4] |
θειοτέρας
δυνάμεως
θεωρηθῆναι.
Οὐδεὶς
γὰρ
|
οἶδεν |
ἀνθρώπων
τὰ
τοῦ
ἀνθρώπου,
εἰ |
| [4] |
ἀναγκαῖον
αὐτὸν
εἰδέναι.
Εἰ
δ´
|
οἶδεν, |
διὰ
τί
οὐκ
ἐπανορθοῖ;
Ἢ |
| [4] |
αὐτόν·
ὅτι
ἆρα,
ὦ
οὗτος,
|
οἶδεν |
ὁ
ἐπὶ
πᾶσι
θεὸς
τὰ |
| [4] |
τοῦ
Διὸς
κῆπον
εἰσελθὼν
βεβαρημένος
|
εὗδεν. |
Ἡ
οὖν
Πενία
ἐπιβουλεύουσα
διὰ |
| [4] |
γεγονέναι,
τηρῶν
τὸ
ὕλης
ἔκγονον
|
οὐδὲν |
ἀθάνατον·
εἰ
δ´
ἐπεὶ
ὕλης
|
| [4] |
σημαινόμενον
διαστελλόμενος
φήσει
ὕλης
ἔκγονον
|
οὐδὲν |
ἀθάνατον;
Καὶ
ὁρᾷς
ὅτι
πιεζόμενα |
| [4] |
δ´
ὅτι
καὶ
ὕλης
ἔκγονον
|
οὐδὲν |
ἀθάνατον.
Καὶ
πρὸς
τοῦτο
λελέξεται |
| [4] |
γίνεσθαι
καὶ
νύκτα
οὐδὲ
δι´
|
οὐδέν, |
ἀλλὰ
κατὰ
πρόνοιαν
ἀνθρώπων
ἕνεκεν |
| [4] |
παραδεικνύντες
ἐπὶ
γῆς·
παρ´
οἷς
|
οὐδὲν |
ἄλλο
θεὸς
νενόμιστο
ἢ
ὁ |
| [4] |
ὠνίων
καὶ
τῆς
ἀγορᾶς
δι´
|
οὐδὲν |
ἄλλο
προνοοῦνται
ἢ
διὰ
τοὺς |
| [4] |
δίκαιον
καὶ
φιλάνθρωπον
καὶ
χρηστόν,
|
οὐδὲν |
ἀνύει
πρὸς
τὸ
μὴ
εἶναι |
| [4] |
πράγματος
τοῦ
φθαρτοῦ,
καὶ
ὅτι
|
οὐδὲν |
ἄτοπον
τὸν
ἐξ
ἀνομοίων
συνεστηκότα |
| [4] |
τὰ
ὄντα
ὁ
θεὸς
καὶ
|
οὐδὲν |
βδελύσσεται
ὧν
ἐποίησεν·
οὐδὲ
γὰρ |
| [4] |
τοῖς
φιλομαθοῦσι
σαφηνιζόμενα;
~Ἀλλ´
ἐπεὶ
|
οὐδὲν |
βέβαιον
ἐν
ἀνθρωπίνῃ
φύσει,
ἐχρῆν
|
| [4] |
οὔθ´
ὑπὸ
λογικῶν
πιθανοτήτων
νικωμένη,
|
οὐδὲν |
βοηθεῖ
τοῖς
ἀνειληφόσιν
αὐτὴν
πρὸς |
| [4] |
τῶν
ζῴων
ἀντιποιεῖσθαι
θείας
ἐννοίας·
|
οὐδὲν |
γὰρ
τῶν
ἀλόγων
ἔννοιαν
ἔχει |
| [4] |
ὑπ´
αὐτῆς
ὡσπερεὶ
μολυνομένῳ.
Καὶ
|
οὐδέν |
γε
ἠμέληται
τῷ
θεῷ
ἢ
|
| [4] |
καὶ
τὸ
φθαρτὸν
αὐτῶν
ὅμοιον.
|
Οὐδὲν |
δ´
ἧττον
ἐβουλόμην
πάνθ´
ὁντινοῦν, |
| [4] |
κακοδαιμονίαν,
ἀλλ´
ἑαυτὸν»
μὲν
ἐταπείνωσεν»
|
οὐδὲν |
δ´
ἧττον
μακάριος
ἦν,
καὶ |
| [4] |
τοὺς
καθ´
αὑτοὺς
ὅση
δύναμις.
|
~Οὐδὲν |
δὲ
θαυμαστὸν
τὸ
γενεαῖς
τισι |
| [4] |
ἀνθρώποις
τὸν
τοῦ
Ἰησοῦ
λόγον,
|
οὐδὲν |
δεδύνηνται
δαίμονες,
καίτοι
γε
πάντα |
| [4] |
ἢ
βατράχου
ἢ
ἀνθρώπου
σώματι,
|
οὐδὲν
|
διοίσει
ἀλλήλων
ταῦτα
τὰ
σώματα, |
| [4] |
ἄλλη
φύσις.
Καὶ
ταύτῃ
γε
|
οὐδὲν |
διοίσει
νυκτερίδος
ἢ
εὐλῆς
ἢ |
| [4] |
ἄλλη
φύσις.
Καὶ
ταύτῃ
γε
|
οὐδὲν
|
διοίσει
νυκτερίδος
ἢ
εὐλῆς
ἢ |
| [4] |
σώματος
δὲ
ἄλλη
φύσις.
Καὶ
|
οὐδὲν |
διοίσει
σῶμα
ἀνθρώπου
σώματος
νυκτερίδος |
| [4] |
ἀλλήλων
ταῦτα
τὰ
σώματα,
δηλονότι
|
οὐδὲν |
διοίσει
τὰ
τούτων
σώματα
ἡλίου |
| [4] |
ἀνεγνωκέναι
τὸ
βιβλίον
τὴν
Γένεσιν,
|
οὐδὲν |
δυνηθεὶς
εἰπεῖν
πρὸς
τὸ
ἐλέγξαι |
| [4] |
τοῦτο
λελέξεται
ὅτι,
εἴπερ
ὕλης
|
οὐδὲν |
ἔκγονον
ἀθάνατον,
ἤτοι
ἀθάνατος
ὅλος |
| [4] |
ἀρχὰς
καὶ
τὰς
ἡγεμονίας.
Ὧν
|
οὐδὲν |
ἐν
τοῖς
ἀλόγοις
ἔστιν
εὑρεῖν, |
| [4] |
ταῦτα
δὲ
διὰ
τὸ
ὧν
|
οὐδὲν |
ἔργον
θεοῦ,
τοῦ
ὧν
ἀναφερομένου |
| [4] |
ἃ
δὴ
προεῖπον.
Ἐλεφάντων
δὲ
|
οὐδὲν |
εὐορκότερον
οὐδὲ
πρὸς
τὰ
θεῖα |
| [4] |
ἡβηδὸν
ἀπώλεσεν
καὶ
ἐπυρπόλησεν,
οὕτως
|
οὐδὲν |
ἦσαν,
θεὸς
δ´
ὁ
μέγιστος, |
| [4] |
ἀληθείας
παραπλησίως
τῇ
Κέλσου
ἐπιγραφῇ·
|
οὐδὲν |
ἧττόν
εἰσιν
οὗτοι
σκώληκες
ἐν |
| [4] |
ποτε
ἔδοξαν
δι´
ἁμαρτίας
καταλείπεσθαι,
|
οὐδὲν |
ἧττον
ἐπεσκοπήθησαν
καὶ
ἐπανελθόντες
τὰ |
| [4] |
τὴν
τῶν
ὅλων
δημιουργίαν,
ἀλλ´
|
οὐδὲν |
ἧττον
ἰατρικῆς
τινος
αὐτῷ
ἐδέησε
|
| [4] |
αὐτοὺς
εἰς
χρείαν
τοῦ
παντός,
|
οὐδὲν |
ἧττον
ψεκτός
τε
ἐστὶν
ὁ |
| [4] |
ἀγριωτάτοις
τῶν
ζῴων
τροφὰς
κατεσκεύασεν,
|
οὐδὲν |
θαυμαστόν·
καὶ
ταῦτα
γὰρ
τὰ |
| [4] |
τὴν
φύσιν,
ὅτι
ὁ
θεὸς
|
οὐδὲν |
θνητὸν
ἐποίησεν·
ἀλλὰ
θεοῦ
μὲν |
| [4] |
ὡς
ἄρα
ὁ
μὲν
θεὸς
|
οὐδὲν |
θνητὸν
ἐποίησεν
ἀλλὰ
μόνα
τὰ |
| [4] |
ἀναλάβωμεν
τὸν
λόγον.
Λέγω
δὲ
|
οὐδὲν |
καινὸν
ἀλλὰ
πάλαι
δεδογμένα.
Ὁ |
| [4] |
ἐμφαινομένης
αὐτοῖς
ἀγχινοίας
δεικνύναι
ὅτι
|
οὐδὲν |
μᾶλλον
ἀνθρώπων
ἢ
τῶν
ἀλόγων |
| [4] |
λόγος»
τῇ
οὐσίᾳ
μένων
λόγος
|
οὐδὲν
|
μὲν
πάσχει
ὧν
πάσχει
τὸ |
| [4] |
εὐσεβείας
ἐκ
τοῦ
παραδέξασθαι
ὅτι
|
οὐδὲν |
μυρμήκων
ἢ
μελισσῶν
διαφέρει
ὁ |
| [4] |
τῶν
χειμαδίων
προνοητικὸν
καταρρίψῃ
ὡς
|
οὐδὲν |
πλέον
τῆς
ἀλόγου
τῶν
μυρμήκων |
| [4] |
καὶ
ἀρχαῖς
καὶ
ἡγεμονίαις,
τοῦτ´
|
οὐδὲν |
πρὸς
ἔπος
ἐστί,
καὶ
γὰρ |
| [4] |
ἀπ´
αὐτῆς
πράξεις,
καὶ
ἄλλο
|
οὐδὲν |
ὡς
πρὸς
ἀκριβῆ
λόγον
καθ´ |
| [4] |
καὶ
σαφηνίσαι,
διὰ
τί
Ὅτε
|
διεμέριζεν |
ὁ
ὕψιστος
ἔθνη,
ὡς
διέσπειρεν |
| [4] |
ἰδνωθεὶς
ὀπίσω·
ὁ
δ´
ἀπὸ
|
ἕθεν |
ἧκε
χαμᾶζε,
ἀλγήσας
ὀδύνῃσι,
μέσῳ |
| [4] |
τοῦ
θείου
φύσιν
τὸ
τῶν
|
δῆθεν |
μαντικῶν
ὀρνίθων
γένος
ἢ
Φερεκύδης |
| [4] |
κἂν
ἕνα
τινὰ
ἄνθρωπον
εὑρεθῆναι
|
ἀρχῆθεν |
ἄγευστον
κακίας
γεγενημένον.
Ὡς
γὰρ |
| [4] |
ὅτι
εἴ
τις
ἐνατενίσαι
τῇ
|
ἀρχῆθεν |
αὐτῶν
πολιτείᾳ
καὶ
τῇ
τῶν |
| [4] |
καὶ
τίς
ὁ
πρὸς
τὸν
|
ἐκεῖθεν |
διασῳζόμενον
τῶν
ἀγγέλων
λόγος,
φασκόντων· |
| [4] |
ταφέντα
ἐν
σφαίρᾳ
σμύρνης
καὶ
|
ἐπιτιθὲν |
ὅπου
τὸ
τοῦ
ἡλίου
τέμενος. |
| [4] |
ἔγνω
ἁμαρτίαν»
οὐδὲ
ἐξ
εὐδαιμονίας
|
ἦλθεν |
εἰς
κακοδαιμονίαν,
ἀλλ´
ἑαυτὸν»
μὲν |
| [4] |
τὰς
ἀνθρωπίνας
ψυχὰς
διαφόρου
οἰκονομίας.
|
~Ἦλθεν |
οὖν,
κἂν
μὴ
βούληται
Κέλσος, |
| [4] |
ἤρκει
γὰρ
ἡ
διδασκαλία,
ὅτε
|
ἐξῆλθεν |
ὁ
σπείρων
τοῦ
σπείρειν»
ἵνα |
| [4] |
ἐκείνην
τὴν
πόλιν,
ὅπου
ταῦτα
|
πέπονθεν
|
Ἰησοῦς,
ἄρδην
ἀπολωλέναι
καὶ
τὸ |
| [4] |
ζῴων
ἐνεργῆσαι
τάδε
τὰ
ζῷα.
|
~Ὅθεν |
εἴπερ
ἄλλο
τι
Μωϋσέως
τεθαύμακα, |
| [4] |
δὴ
καὶ
ἀπαντῶντες
ἀλλήλοις
διαλέγονται,
|
ὅθεν |
οὐδὲ
τῶν
ὁδῶν
ἁμαρτάνουσιν·
οὐκοῦν
|
| [4] |
ἢ
καὶ
ἐν
ἀρετῇ
γεγενημένου.
|
Ὅθεν |
οὐχ,
ὡς
ὁ
Κέλσος
καὶ |
| [4] |
περὶ
ἀγαθῶν
καὶ
κακῶν
εἰσαγωγῇ.
|
Ὅθεν |
ὡς
τῶν
κακῶν
πλειόνων
καὶ |
| [4] |
ἐκ
πείρας
τὸ
τοῖς
ἀετοῖς
|
δοθὲν |
φυσικὸν
βοήθημα
εὑρόντων
διὰ
τὸν |
| [4] |
τὸ
θεῖον
τῶν
ἀνδρῶν;
Οὓς
|
οὐδαμόθεν |
ἢ
ἀπὸ
τῶν
ἱερῶν
παρὰ |
| [4] |
μόνον
καθὸ
λογικοί
τινες,
καὶ
|
πόθεν |
ἐληλύθασιν
ἐπὶ
τὸ
τοιοῦτοι
γενέσθαι, |
| [4] |
λίθον
εὑρόντες
φέρουσιν
ἐπ´
αὐτήν,
|
πόθεν |
ὅτι
σοφοὶ
ἀετοὶ
καὶ
τῶν |
| [4] |
ὁ
γενναιότατος
Κέλσος
οὐκ
οἶδ´
|
ὁπόθεν
|
λαβὼν
ἐπαπορεῖ
πρὸς
ἡμᾶς
ὡς |
| [4] |
ἀλλὰ
τὰς
ποιότητας,
οὐκ
οἶδ´
|
ὁπόθεν |
οὕτω
τεταγμένας
ἐκ
τῶνδε
τάσδε |
| [4] |
θεῶν
ἀτόπους
Ἑλλήνων
ἱστορίας,
αἰσχύνης
|
αὐτόθεν |
ἀξίας
καὶ
ἀλληγορουμένας;
Ὅπου
γε |
| [4] |
πόας
καὶ
ἀκάνθης.
Ἑκάτερον
δ´
|
αὐτόθεν |
ἀσεβές,
καὶ
τὸ
τοῖς
τοιούτοις
|
| [4] |
τούτοις
τὰ
ἕτερον
μέν
τι
|
αὐτόθεν
|
δηλοῦντα
ἕτερον
δὲ
ἐν
ὑπονοίᾳ |
| [4] |
πῆμ´
ἀνδράσιν
ἀλφηστῇσι.
Γελοῖον
δ´
|
αὐτόθεν |
καὶ
τὸ
περὶ
τοῦ
πίθου |
| [4] |
ἀκοῦσαι
τῶν
ἐν
αὐτῷ,
ἵν´
|
αὐτόθεν |
καταγνῶ
τοῦ
Κέλσου,
μηδὲν
εὑρίσκων |
| [4] |
τὰ
ἐπὶ
τούτοις
εἰρημένα,
δυνάμενα
|
αὐτόθεν |
κινῆσαι
τὸν
εὐμενῶς
ἐντυγχάνοντα,
ὅτι |
| [4] |
Ἰουδαίων
δὲ
καταβήσεσθαι
δικαιωτήν,
κατηγορεῖν
|
αὐτόθεν |
οἴεται
τοῦ
λεγομένου
ὡς
αἰσχίστου |
| [4] |
ἀλόγων
ζῴων·
ὅπερ
ἐστὶ
καὶ
|
αὐτόθεν |
οὐ
μόνον
ἀπεμφαῖνον
ἀλλὰ
καὶ
|
| [4] |
τοιοῦτοι,
φέρε
ἐξετάσωμεν
καὶ
τὰ
|
αὐτόθεν |
πᾶσι
προφαινόμενα
δόγματα
Χριστιανῶν
καὶ |
| [4] |
τὰ
Αἰγύπτου
ὄρη,
οὐ
προάγεται
|
αὐτόθεν |
πρὸς
τὸ
ζητῆσαι,
τίς
ὁ |
| [4] |
χόρτος»
ἢ
καλάμη»
πῶς
οὐκ
|
αὐτόθεν |
προσπίπτει,
ποδαπὸν
πῦρ
παραλαμβάνεται,
ἵνα |
| [4] |
περὶ
αὐτοὺς
ἱστορίαν,
εἴτε
καὶ
|
αὐτόθεν |
σεμνύνουσαν
ἐν
τοῖς
ῥητοῖς
τοὺς
|
| [4] |
δεομένους
ποιῆσαι
τοὺς
ἀνθρώπους
ἀλλ´
|
αὐτόθεν |
σπουδαίους
καὶ
τελείους,
οὐδὲ
τὴν |
| [4] |
ὑπὸ
χείλεσιν,
οὐδὲ
θύραζε
ἐξέπτη·
|
πρόσθεν |
γὰρ
ἐπέμβαλε
πῶμα
πίθοιο.
Πρὸς |
| [4] |
δ´
ἐν
τοῖς
οὖσιν
οὔτε
|
πρόσθεν |
οὔτε
νῦν
οὔτε
αὖθις
ἥττω |
| [4] |
οὐδὲ
πώποτ´
ἐν
πολλῷ
τῷ
|
πρόσθεν |
χρόνῳ
ἀμφισβήτησις
γεγένηται
περὶ
τῶν
|
| [4] |
μηδὲ
πώποτ´
ἐν
πολλῷ
τῷ
|
πρόσθεν |
χρόνῳ
τοῦ
τοιοῦδε
μηδ´
ἀμφισβητηθέντος. |
| [4] |
καταναλίσκον»
καὶ
ποταμοὺς
πυρὸς
ἕλκειν
|
ἔμπροσθεν |
αὐτοῦ»
ἀλλὰ
καὶ
αὐτὸν
εἰσπορεύεσθαι |
| [4] |
Οὕτω
δὲ
καὶ
ποταμοὶ
πυρὸς»
|
ἔμπροσθεν» |
λέγονται
εἶναι
τοῦ
θεοῦ,
τοῦ |
| [4] |
τοὺς
Χριστιανοὺς
λέγω,
ἐφ´
οὓς
|
ἐλήλυθεν |
ἡ
περὶ
τῆς
εἰλικρινοῦς
καὶ |
| [4] |
τροπολογίαν
οὐχ
ἡμεῖς
διδάσκομεν,
ἀλλ´
|
ἄνωθεν |
ἀπὸ
σοφῶν
παρειλήφαμεν·
ὧν
εἷς |
| [4] |
τὸν
τρόπον·
Ἔτι
δέ,
φησίν,
|
ἄνωθεν |
πλείοσιν
ἀποδείξεσιν
ἀναλάβωμεν
τὸν
λόγον. |
| [4] |
πρὸς
ἀλλήλους
διαφερομένοις,
τίνες
αὐτῶν
|
εἶεν |
ἁμαρτωλότεροι,
καὶ
φάσκουσιν
ὅτι
πάντα |
| [4] |
τὸν
αὐτὸν
τρόπον
δαίμονες
δαιμόνων
|
εἶεν |
ἂν
ἐν
μέσοις
δυνατώτεροι·
καὶ |
| [4] |
οἱ
ἄνθρωποι
καθόλου
σκώληκες
ἂν
|
εἶεν |
ὡς
πρὸς
θεόν·
ὁ
γὰρ
|
| [4] |
τρόπον
εὐτελίζεται
αὐτῶν
τὸ
κοινωνικόν,
|
βλαβεῖεν |
ἂν
τὸ
ὅσον
ἐπὶ
τῷ |
| [4] |
θεοῦ
καὶ
προφήτας
κατασκευάζει.
Καὶ
|
εὑρεθεῖέν |
γ´
ἂν
ἐν
ταῖς
ἱεραῖς |
| [4] |
διὰ
Χριστοῦ
τῷ
θεῷ
ὑπαγορεύομεν.
|
Δοθεῖεν |
δ´
ἡμῖν
λόγοι,
περὶ
ὧν |
| [4] |
ἄλογα
ζῷα
τυγχάνοντες,
οὐκ
ἂν
|
ἐπαρθεῖεν |
πρὸς
τὸ
μέγα
φρονῆσαι
διὰ |
| [4] |
τοὺς
πολλοὺς
ἐπιμιξίαν,
ἵνα
μὴ
|
διαφθαρεῖεν |
τὰ
ἤθη,
ἐφρουροῦντο
ὑπὸ
τῆς |
| [4] |
οἱ
μύρμηκες,
ἵνα
μὴ
σπαργῷεν,
|
μένοιεν |
δὲ
δι´
ἔτους
αὐτοῖς
εἰς |
| [4] |
Κέλσος,
ἄλλα
δέ
τινα
ἰδιωτικὰ
|
εἴποιεν |
ἂν
Ἰουδαίων
τινές,
ἀλλ´
οὔτι |
| [4] |
ἀντὶ
πυρὸς
δώσω
κακόν,
ᾧ
|
κεν |
ἅπαντες
τέρπωνται
κατὰ
θυμὸν
ἑὸν |
| [4] |
Κέλσος
συγχυθεὶς
τὸν
λογισμὸν
οὐχ
|
ἑώρακεν |
ὅτι
καὶ
τῶν
ἀπὸ
τῆς |
| [4] |
χλεύην
καὶ
γέλωτα
καὶ
διασυρμὸν
|
ἤνεγκεν |
ὁ
σεμνὸς
φιλόσοφος.
Καὶ
ἐπιλέγει |
| [4] |
τῶν
βλαστησάντων
ἀπὸ
γῆς,
ὅτ´
|
ἐξήνεγκεν |
ἡ
γῆ
βοτάνην
χόρτου
σπεῖρον |
| [4] |
ἀνθρώπων
ἢ
τῶν
ἀλόγων
ζῴων
|
ἕνεκεν |
γέγονε
τὰ
πάντα.
Καὶ
δοκεῖ |
| [4] |
ἔχοντας
ἐκεῖνα·
ὥστε
καὶ
τούτων
|
ἕνεκεν |
θαυμάσαι
τις
ἂν
τὴν
πρόνοιαν, |
| [4] |
νομίζειν
ἔχεσθαι.
Εἰ
γὰρ
ψιλῆς
|
ἕνεκεν |
λέξεως
χρὴ
κατηγορεῖν
τῶν
ἐν |
| [4] |
~Μετὰ
ταῦτα
ὁ
Κέλσος
ὁσίας
|
ἕνεκεν |
μετὰ
πάσης
ἀσαφείας
ὑπομιμνήσκεται
τῶν |
| [4] |
οὐδέν,
ἀλλὰ
κατὰ
πρόνοιαν
ἀνθρώπων
|
ἕνεκεν |
ταῦτα
χρὴ
νομίζειν
γεγονέναι.
~Ἑξῆς |
| [4] |
πάντων
δημιουργόν,
πρός
τι
καὶ
|
ἕνεκέν |
τινος
ἕκαστον
πεποιηκότα,
ἢ
μὴ |
| [4] |
ὁ
αὐτός·
Γέγραπται
γὰρ
ὅτι
|
ἕνεκεν
|
τούτου
καταλείψει
ἄνθρωπος
τὸν
πατέρα |
| [4] |
φυσικὴ
πρὸς
τὰ
τοιάδε
σωτηρίας
|
ἕνεκεν |
τῶν
ζῴων
κατασκευή,
ὑπὸ
τοῦ |
| [4] |
τοῦτο
δὲ
οἰκοδομικήν,
καὶ
οὕτως
|
ἀναβέβηκεν |
ἡ
σύνεσις
καὶ
ἐπὶ
ἀρχιτεκτονικήν. |
| [4] |
καὶ
αὐτήν,
τὸν
μὲν
ἀρίζηλον
|
θῆκεν |
θεός,
ὅσπερ
ἔφηνε·
λᾶαν
γάρ |
| [4] |
καὶ
καθ´
ἑαυτόν,
ὅτι
αὐτὰ
|
ἔθηκεν |
ἐν
μέρει
κατηγορίας
ὁ
ἀληθῆ |
| [4] |
ῥητὸν
τοῦ
κατηγορεῖσθαι
φανέντα
ἄξια
|
ἔθηκεν |
ἐν
μοίρᾳ
κατηγορίας
καὶ
φλυαρίας |
| [4] |
ἐν
τοῖς
ἀτίμοις
ἐκελεύσθη.
Καὶ
|
προσέθηκεν
|
ἀπὸ
τῆς
μισητικῆς
ἑαυτοῦ
προαιρέσεως |
| [4] |
ἅπαξ
ἀλλ´
ἀπειράκις
κατὰ
περιόδους
|
πεποίηκεν· |
ἀλλὰ
καὶ
Χριστιανοὶ
οἱ
αὐτοὶ |
| [4] |
οὐδ´
ἀετῷ
οὐδὲ
δελφῖνι
ταῦτα
|
πεποίηκεν, |
ἀλλὰ
πάντα
διὰ
τὸ
λογικὸν |
| [4] |
τὴν
οὐράνιον
φορὰν
ἡμῖν
μάλιστα
|
πεποίηκεν |
ὁ
θεός.
Ἀλλ´
εἴ
τις, |
| [4] |
προδεδήλωκε
καὶ
κατήγγειλεν.
~Ἐπεὶ
δὲ
|
πεποίηκεν |
οὓς
ἡγεῖται
σκώληκας
Χριστιανοὺς
λέγοντας |
| [4] |
δ´
ὁ
Κέλσος
οἷς
οὐ
|
νενόηκεν |
αἴτιος
ἡμῖν
γίνεται
ταυτολογίας,
οὐ |
| [4] |
διὰ
συμβόλων
ἡμᾶς
διδάσκει,
τοσοῦτον
|
ἔοικεν |
ἐγγυτέρω
τῆς
θείας
ὁμιλίας
ἐκεῖνα |
| [4] |
ἐπιδημίαν
ὡς
ἤδη
γεγενημένην,
καὶ
|
ἔοικεν |
εἰδέναι
ὅτι
εἰσί
τινες
αἱρέσεις |
| [4] |
παίδων
ἐπιστροφὴν
καὶ
διόρθωσιν·
οὕτως
|
ἔοικεν |
ὁ
τοῦ
θεοῦ
λόγος
ᾠκονομηκέναι
|
| [4] |
πρᾶγμα
ὀνομαζόμενον
λύκον
ἢ
ἀλώπεκα.
|
Ἔοικεν |
οὖν
τις
εἶναι
ἑκάστῳ
δαιμόνων |
| [4] |
φαύλοις,
ὡς
εἰ
ἀπειλάς
τις
|
ἔφασκεν |
εἶναι
καὶ
τοὺς
τοῦ
ἰατροῦ |
| [4] |
σοφιστής·
καὶ
οὔτε
ὡς
ἀθάνατος
|
πέφυκεν
|
οὔτε
ὡς
θνητός,
ἀλλὰ
τοτὲ |
| [4] |
φατε,
ὡς
ὁ
θεὸς
ἡμῖν
|
δέδωκεν |
αἱρεῖν
τὰ
θηρία
δύνασθαι
καὶ |
| [4] |
τῇ
συνέσει
τῶν
ἀνθρώπων
ἁλωτὰ
|
δέδωκεν |
εἶναι
τὰ
θηρία
καὶ
ταῖς |
| [4] |
καθ´
αὑτὰ
ἡ
φύσις
ὅπλα
|
δέδωκεν, |
εὐχερῶς
ἡμᾶς
ὑπάγουσα
ἐκείνοις.
Καὶ |
| [4] |
θεοὶ
τὴν
γῆν
ὕδατι
καθαίρωσι»
|
δεδήλωκεν |
ὅτι
καθαιρομένη
ἡ
γῆ
τοῖς |
| [4] |
καὶ
τὰ
τοῦ
θεοῦ
οὐδεὶς
|
ἔγνωκεν, |
εἰ
μὴ
τὸ
πνεῦμα
τοῦ |
| [4] |
τὰ
γεγραμμένα,
διεχλεύασε
καὶ
τὸ
|
Ἐπέβαλεν |
ὁ
θεὸς
ἔκστασιν
ἐπὶ
τὸν |
| [4] |
τοὺς
ἀνθρώπους
μᾶλλον
τοῖς
θηρίοις
|
ὑπέβαλεν. |
Οὐ
γὰρ
ὑπέβαλε
τοὺς
ἀνθρώπους |
| [4] |
πιστεύουσιν
ὁ
θεὸς
προδεδήλωκε
καὶ
|
κατήγγειλεν. |
~Ἐπεὶ
δὲ
πεποίηκεν
οὓς
ἡγεῖται |
| [4] |
τὴν
ἀρχήν,
εἴπερ
κατασκευάζειν
οὐκ
|
ἔμελλεν |
ἅπερ
διδάσκειν
ἐπηγγέλλετο·
εἰ
μὴ |
| [4] |
Ὅμηρον
στρουθὸς
ἐνόσσευσεν
ὅπου
δράκων
|
ἔμελλεν
|
αὐτὴν
καὶ
τὰ
τέκνα
ἀφανίσειν, |
| [4] |
οἱ
ἐπιτυγχάνοντές
γε
αὐτῶν
τὰ
|
μὲν |
ἀγαθὰ
καὶ
κακὰ
τίθενται
ἐν |
| [4] |
καταπεμπομένου
ἀπὸ
θεοῦ,
ἵν´
οἱ
|
μὲν |
ἄδικοι
κολασθῶσι,
τὰ
δὲ
πάντα |
| [4] |
τέρας
αἰγιόχοιο.
Ἆρ´
οὖν
ὁ
|
μὲν |
ἀετὸς
ἦν
μαντικός,
ὁ
δὲ |
| [4] |
τοῖς
ἀνθρώποις
ὑπὸ
θεοῦ,
ἀπειληφότος
|
μὲν |
ἀθρόως
τὴν
κακίαν
ἐμφύοντος
δὲ |
| [4] |
τῇ
περὶ
ζῴων
διατάξει
πάντα
|
μὲν |
ἀκάθαρτα
ἔφησεν
εἶναι
τὰ
νομιζόμενα
|
| [4] |
Καὶ
μὲν
δὴ
τῷ
θνητῷ
|
μὲν |
ἀλλάττεσθαι
καὶ
μεταπλάττεσθαι
φύσις,
τῷ |
| [4] |
τοῦ
θεοῦ
ὑπεροχήν;
Ἢ
τοὺς
|
μὲν |
ἄλλους
ἀνθρώπους
εἰς
τὴν
προκειμένην |
| [4] |
τὰ
ἐπὶ
γῆς
ζῷα,
καθαρὰ
|
μὲν
|
ἀνὰ
τέσσαρα
καὶ
δέκα
ἀκάθαρτα |
| [4] |
τί
οὐκ
ἐπανορθοῖ;
Ἢ
ἡμῖν
|
μὲν |
ἀναγκαῖον
ἀπολογεῖσθαι,
διὰ
τί
εἰδὼς |
| [4] |
εὐκαταφρονήτου
λόγου
θεῶν
διαφοράς,
τῶνδε
|
μὲν |
ἀνθρώπεια
κατασκευαζόντων
σώματα
ἑτέρων
δὲ |
| [4] |
τὸ
πάντως
κατ´
ἀρχὰς
τοὺς
|
μὲν
|
ἀνθρώπους
ὑπὸ
θηρίων
ἁρπάζεσθαι
καὶ |
| [4] |
τῶν
μυρμήκων
γινόμενα
πότερον
ἐνορᾷ
|
μὲν |
ἀνθρώπων
καὶ
μυρμήκων
σώμασιν,
οὐ
|
| [4] |
λόγου
ἄλλο
ἐστὶν
ἢ
εὐηθείας
|
μὲν
|
ἀπαλλάξαι
κατὰ
τὸ
δυνατὸν
τοὺς |
| [4] |
γάρ
εἰσι
δύο
διαθῆκαι,
μία
|
μὲν |
ἀπὸ
ὄρους
Σινᾶ,
εἰς
δουλείαν |
| [4] |
ἐνταῦθα
ὁ
Κέλσος
θλιβόμενος
ἀποπηδήσεται
|
μὲν |
ἀπὸ
Πλάτωνος,
τοῦ
ἔκ
τινος |
| [4] |
τρόπου
τῆς
μαντείας·
ἐπειδήπερ
οἱ
|
μὲν |
ἀπό
τινων
δαιμόνων
ἢ
θεῶν |
| [4] |
ἔφαγε
στρουθοῖο
καὶ
αὐτήν,
τὸν
|
μὲν |
ἀρίζηλον
θῆκεν
θεός,
ὅσπερ
ἔφηνε· |
| [4] |
καὶ
ἐσθίει;
Ἀλλὰ
καὶ
ἡμῖν
|
μὲν
|
ἀρκύων
καὶ
ὅπλων
δεῖ
καὶ |
| [4] |
ἀμφοτέρους
ἱστάμενος
ὁ
Κέλσος,
Ἰουδαίους
|
μὲν |
ἀρνουμένους
γεγονέναι
τὴν
Χριστοῦ
ἐπιδημίαν |
| [4] |
ἡμετέρας
ἱστάμεθα
ἀσφαλείας,
ὥστε,
ὅτε
|
μὲν |
βουλόμεθα,
ἔχομεν
τὰ
τηλικαῦτα
θηρία |
| [4] |
ἐνδεὲς
ποιήσασαν
τὸ
λογικόν.
Τὰ
|
μὲν |
γὰρ
ἄλογα
ἑτοίμην
ἔχει
τὴν |
| [4] |
καὶ
ὡς
ὁμολογούμενα
ἐκτίθεται.
Πρῶτον
|
μὲν |
γὰρ
ἐζήτηται,
πότερον
ἔστι
τις |
| [4] |
τοῦ
πίθου
λεγόμενον,
ὅτι
Πρὶν
|
μὲν |
γὰρ
ζώεσκον
ἐπὶ
χθονὶ
φῦλ´ |
| [4] |
Ἀποκρίνασθέ
μοι,
ὦ
οὗτοι.
Εἰ
|
μὲν |
γὰρ
ἡ
τῶν
σωμάτων,
ἀκούσατε |
| [4] |
ταῦτα
ἐν
τοῖς
ζῴοις;
Εἰ
|
μὲν |
γὰρ
λόγος
ἦν
ὁ
εὑρίσκων, |
| [4] |
πευσόμεθα,
πῶς
λέγει
μεταβολήν.
Εἰ
|
μὲν |
γὰρ
τῆς
οὐσίας,
οὐ
δίδοται |
| [4] |
καὶ
φθειρόμενον
ἢ
μή;
Εἰ
|
μὲν |
γὰρ
φθειρόμενον,
ὡς
θεοῦ
ἔργον |
| [4] |
τῶν
ζῴων
ἀγριωτάτοις,
φησίν·
Ἡμεῖς
|
μέν |
γε
κάμνοντες
καὶ
προσταλαιπωροῦντες
μόλις |
| [4] |
γοῦν
χρειῶν
ἀπορία
συνέστησε
τοῦτο
|
μὲν |
γεωργικὴν
τοῦτο
δὲ
ἀμπελουργικὴν
τοῦτο |
| [4] |
τῶν
κακῶν
γένεσις,
οὐ
ῥᾴδιον
|
μὲν |
γνῶναι
τῷ
μὴ
φιλοσοφήσαντι,
ἐξαρκεῖ
|
| [4] |
ὡς
διαλεγομένων
ἀλλήλοις
τοιαῦτα.
Καὶ
|
μὲν |
δὴ
καὶ
ἀπαντῶντες
ἀλλήλοις
διαλέγονται, |
| [4] |
οὖν
ἕλοιτο
τοιαύτην
μεταβολήν;
Καὶ
|
μὲν |
δὴ
τῷ
θνητῷ
μὲν
ἀλλάττεσθαι |
| [4] |
τοιαῦτα
γράφοντας
ποιήματα.
Ἀλλὰ
Πλάτων
|
μὲν |
δῆλός
ἐστι
μὴ
φρονήσας
ἐνθέους |
| [4] |
αὐτοῦ
ἀναγκασθῇ
εὑρεῖν
τέχνας,
τινὰς
|
μὲν |
διὰ
τὴν
τροφὴν
ἄλλας
δὲ |
| [4] |
μεγάλα
ἑαυτῷ
φαινόμενα
δόγματα
κρύψαι
|
μὲν |
διὰ
τοὺς
πολλοὺς
ἐν
τῷ |
| [4] |
μου
τοῖς
νόμοις
καὶ
οὑτωσὶ
|
μὲν |
διαιτήσῃ
οὑτωσὶ
δὲ
σαυτὸν
ἀγάγῃς. |
| [4] |
τέμενος.
Καὶ
τοῦτο
δὲ
ἱστόρηται
|
μὲν |
δύναται
δέ,
ἐάνπερ
ᾖ
ἀληθές, |
| [4] |
ἑκάτερα
ἐπιχειρούμενος
ὁ
λόγος·
ὅπου
|
μὲν |
δυσωπῶν
μὴ
παραδέξασθαι
τὸ
τοιοῦτον, |
| [4] |
φύσει
τῶν
πραγμάτων·
ὅτι
ἀρετῆς
|
μὲν |
ἐὰν
ἀνέλῃς
τὸ
ἑκούσιον,
ἀνεῖλες |
| [4] |
ἱστορίας
ὁ
Κέλσος·
ὥστε
ὅπου
|
μὲν |
ἐδόκει
αὐτῷ
κατηγορίαν
περιέχειν
ἡ |
| [4] |
λέγεσθαι
τὰ
μέτρα,
ὡς
ἐννέα
|
μὲν |
εἶναι
μυριάδων
τὸ
μῆκος
κατὰ |
| [4] |
τὰς
κινήσεις
τοῖς
ζῴοις,
ὄρνισι
|
μὲν |
εἰς
διαφόρους
πτήσεις
καὶ
εἰς |
| [4] |
ξύλινα
καὶ
ὀστράκινα,
καὶ
ἃ
|
μὲν |
εἰς
τιμὴν
ἃ
δὲ
εἰς |
| [4] |
ὁμοίως
ὄφεσιν
ἔρχονται·
ἀλλὰ
πῇ
|
μὲν |
ἐκ
πείρας
πῇ
δ´
ἐκ |
| [4] |
ἐκ
τῆς
ἐλευθέρας.
Ἀλλ´
ὁ
|
μὲν |
ἐκ
τῆς
παιδίσκης
κατὰ
σάρκα |
| [4] |
ψεκτὸς
κατατέτακται
εἰς
χρείαν
ἀπευκταίαν
|
μὲν |
ἑκάστῳ
χρήσιμον
δὲ
τῷ
παντί. |
| [4] |
Λεκτέον
οὖν
ὅτι
ἆρ´
ἐὰν
|
μὲν
|
ἐκεῖνοι
ταῦτα
φάσκωσι,
σεμνά
ἐστι |
| [4] |
λόγῳ,
δῆλον
ἐκ
τοῦ
ἐν
|
μὲν |
ἕκτῳ
ψαλμῷ
εἰρήσθαι·
Κύριε,
μὴ |
| [4] |
ἐν
ἡμῖν
μείζονα.
Καὶ
ἐὰν
|
μὲν |
Ἕλληνες
λέγωσιν·
Εἶθ´
ἥλιος
μὲν |
| [4] |
ἀνθρώπων
γένος.
Ἆρ´
οὖν
παρὰ
|
μὲν |
Ἕλλησιν
ὑγιῶς
ταῦτα
λέγεται,
καὶ
|
| [4] |
γῆν
ὕδασι
καθαίροντες
κατακλύζωσιν,
οἱ
|
μὲν
|
ἐν
τοῖς
ὄρεσι»
καὶ
τὰ |
| [4] |
πρὸς
ἑαυτόν.
Ἀλλ´
οὐδὲ
πιθήκων
|
μὲν |
ἕνεκα
ὀργίζεται
οὐδὲ
μυῶν·
ἀνθρώποις |
| [4] |
γινομένων.
Ὧν
τὴν
αἰτίαν
οὐδεὶς
|
μὲν |
ἐνυπάρχων
τοῖς
ποιοῦσι
λόγος
ἀναδέχεται— |
| [4] |
ἀναβαίνοντος
εἰς
οὐρανόν;
Ἢ
Ἕλλησι
|
μὲν |
ἔξεστι
τὰ
τοιαῦτα
εἰς
τὸν |
| [4] |
ἀπὸ
τῆς
ἱστορίας
ὅτι
πρῶτον
|
μὲν |
ἔξω
πόλεως
καὶ
προσωπεῖα
περικείμεναι |
| [4] |
δὲ
προαίρεσιν
τούτοις
χρωμένην
δεόντως
|
μὲν |
ἐπαινετὴν
εἶναι,
οὐ
δεόντως
δὲ |
| [4] |
πρὸς
τὸν
θεὸν
αὐτῶν,
ὁτὲ
|
μὲν |
ἐπὶ
πλεῖον
ὁτὲ
δ´
ἐπ´ |
| [4] |
ποτὲ
ἔχει
τὸ
γενόμενον,
ἀνάγεται
|
μὲν |
ἐπὶ
τροπολογίαν
ἔχει
δέ
τινα |
| [4] |
ἐπέστησεν
ἄν,
τί
δήποτε
τὸ
|
μὲν |
ἐποίησεν
ὁ
θεὸς»
ἐπ´
οὐρανοῦ |
| [4] |
καὶ
σώματα
ἐπίγεια»
καὶ
ἄλλη
|
μὲν |
ἐπουρανίων»
σωμάτων
δόξα»
ἄλλη
δὲ |
| [4] |
οὐδὲν
θνητὸν
ἐποίησεν·
ἀλλὰ
θεοῦ
|
μὲν |
ἔργα
ὅσα
ἀθάνατα,
θνητὰ
δ´ |
| [4] |
οὐδέ
φημι
πὼ
ὅτι
πολλὰ
|
μέν
|
ἐστι
τὰ
τοιαῦτα
παρὰ
τοῖς |
| [4] |
παριστάντα
ὅτι
οὐ
τὰ
ζῷα
|
μέν |
ἐστιν
ἐν
ἑαυτοῖς
ἔχοντα
μαντικὴν |
| [4] |
ἦλθεν
εἰς
κακοδαιμονίαν,
ἀλλ´
ἑαυτὸν»
|
μὲν |
ἐταπείνωσεν»
οὐδὲν
δ´
ἧττον
μακάριος |
| [4] |
πρόνοιαν
πάντα
πεποιηκέναι.
Καὶ
λόγον
|
μὲν |
ἔχει
τὰ
λογικά,
ἅπερ
ἐστὶ
|
| [4] |
χρησίμων,
κατανοοῦντές
τε
μελίσσας
πείθωνται
|
μὲν |
ἡγεμονίαις
διαιρῶνται
δὲ
τὰ
χρήσιμα |
| [4] |
θεός,
ἅτε
σῶμα
τυγχάνων,
ὁτὲ
|
μὲν |
ἡγεμονικὸν
ἔχει
τὴν
ὅλην
οὐσίαν, |
| [4] |
τοῦ
Ἰουδαίων
ἔθνους,
μὴ
πάντῃ
|
μὲν |
ἠγνοηκέναι
ὁ
Κέλσος
οὐ
μὴν |
| [4] |
παραπολαύουσι
μύρμηκες
καὶ
μυῖαι,
ἐνεργοῦντες
|
μὲν |
ἡμέρας
νυκτὸς
δὲ
διαναπαυόμενοι,
τῶν |
| [4] |
Ἰσραήλ»
καὶ
διὰ
τί
πρότερον
|
μὲν |
ἦν
μερὶς
κυρίου
λαὸς
αὐτοῦ |
| [4] |
ἀθάνατον
αὐτὸν
εἶναι,
ὡς
δεκτικὸν
|
μὲν |
θανάτου
οὐ
μὴν
δὲ
καὶ |
| [4] |
πύματα
νῦν
ἐνθάδε
δειπνήσειαν.
Κἀκείνη
|
μὲν |
θεία
ἦν·
ὁ
δὲ
τηλικοῦτος |
| [4] |
βλέποντα
τὰ
ἐπὶ
γῆς
ἐνορᾶν
|
μὲν |
θέλειν
σώμασιν
ἀνθρώπων
καὶ
μυρμήκων |
| [4] |
τινὰ
γέγραπται,
ὡς
ἄρα
ὁ
|
μὲν |
θεὸς
οὐδὲν
θνητὸν
ἐποίησεν
ἀλλὰ |
| [4] |
φαμεν
τῷ
Κέλσῳ
εἰπόντι·
ψυχὴ
|
μὲν
|
θεοῦ
ἔργον,
σώματος
δὲ
ἄλλη |
| [4] |
καὶ
ταῦτα
ἀποφηνάμενον
ὅτι
ψυχὴ
|
μὲν |
θεοῦ
ἔργον,
σώματος
δὲ
ἄλλη
|
| [4] |
φησιν
ὁ
Κέλσος
ὅτι
ψυχὴ
|
μὲν |
θεοῦ
ἔργον,
σώματος
δὲ
ἄλλη |
| [4] |
ἄλλων
ἐστὶν
ἔργα.
Καὶ
ψυχὴ
|
μὲν |
θεοῦ
ἔργον,
σώματος
δὲ
ἄλλη |
| [4] |
ἠναγκάσθημεν
ἐπαναλαβεῖν
καὶ
τὸ
ψυχὴ
|
μὲν |
θεοῦ
ἔργον,
σώματος
δὲ
ἄλλη |
| [4] |
θνητὰ
δ´
ἐκείνων.
Καὶ
ψυχὴ
|
μὲν
|
θεοῦ
ἔργον,
σώματος
δὲ
ἄλλη |
| [4] |
πρόνοιαν
παραδεξάμενοι
κατασκευάζομεν·
καὶ
βουλομένου
|
μὲν |
θεοῦ
ποιότης
τοιαδὶ
νῦν
ἐστι |
| [4] |
δικαίους»
~Εἶτ´
ἐπεὶ
προσωποποιεῖ
ἰδίᾳ
|
μὲν |
Ἰουδαίους
αἰτιολογοῦντας
τὴν
κατ´
αὐτοὺς |
| [4] |
Ἰουδαίων
πρὸς
τὸ
μὴ
ὑγιῶς
|
μὲν |
Ἰουδαίους
καὶ
Χριστιανοὺς
τὰ
περὶ |
| [4] |
Καὶ
δοκεῖ
γε
ἀκριβῶς
περὶ
|
μὲν |
Ἰουδαίων
οὐ
τινῶν
ἀλλὰ
πάντων |
| [4] |
τῆς
κακίας;
Ταῦτα
δ´
ἰδιώτας
|
μὲν
|
καὶ
ἀσυνέτους
δύναται
συναρπάσαι
οὐ |
| [4] |
ταῦθ´
ὁ
λόγος,
ἐν
πολλοῖς
|
μὲν |
καὶ
ἐν
οἷς
δὲ
Σολομών |
| [4] |
τοῦ
θεοῦ.
Ἐγὼ
γὰρ
πολλὰ
|
μὲν |
καὶ
θαυμαστὰ
οἶδα
περὶ
τῆς |
| [4] |
τῆς
εἰς
αὐτὸν
εὐσεβείας,
πάντως
|
μὲν |
καὶ
κατὰ
Κέλσον
τινὲς
τῶν |
| [4] |
αὐτοῦ,
ἀλλ´
ὑπὲρ
τοῦ
πιστεύοντας
|
μὲν |
καὶ
καταλαμβάνοντας
αὐτοῦ
τὴν
θεότητα
|
| [4] |
σκώληκας
καὶ
μύρμηκας
ὅτι
σκώληκες
|
μὲν |
καὶ
μύρμηκες
καὶ
βάτραχοι
οἱ |
| [4] |
ἐν
ἀνθρώποις.
Καὶ
οὐ
πόλεις
|
μὲν |
καὶ
προπόλεις
ἐν
μελίσσαις,
ἀλλ´ |
| [4] |
Ἰακώβ·
πατρὸς
δὲ
λύπην,
τάχα
|
μὲν |
καὶ
τὴν
Ἰσαὰκ
ἐπὶ
τῇ |
| [4] |
Ἀπάτη
δὲ
καὶ
ψεῦδος
ἄλλως
|
μὲν |
κακά,
μόνως
δ´
ἂν
ὡς |
| [4] |
λέξεως
παρὰ
τῷ
Κέλσῳ·
Ἡμεῖς
|
μὲν |
κάμνοντες
καὶ
προσταλαιπωροῦντες
μόλις
τρεφόμεθα· |
| [4] |
ἐρρωμένον
βίον
ἑτέρων
προφητῶν,
τινῶν
|
μὲν |
κατ´
αὐτοὺς
ἄλλων
δὲ
προγενεστέρων |
| [4] |
Χριστιανῶν
τινες
καὶ
Ἰουδαῖοι,
οἱ
|
μὲν
|
καταβεβηκέναι
λέγουσιν,
οἱ
δὲ
καταβήσεσθαι |
| [4] |
εἶναι
καὶ
ἔσεσθαι.
Καὶ
ὁ
|
μὲν |
Κέλσος
φησὶ
τὴν
τῶν
κακῶν |
| [4] |
Οὐκ
οἶδα
δὲ
πῶς
ὁ
|
μὲν |
κόσμος
ἀεὶ
ὁ
αὐτός
ἐστι |
| [4] |
ὁ
δημιουργός.
Καὶ
εἰς
ἄλλα
|
μὲν |
κυνῶν
χρῄζομεν,
φέρ´
εἰπεῖν,
εἰς |
| [4] |
~Καὶ
εἰπὼν
αὐτὸν
ὑφ´
ἡμῶν
|
μὲν |
λέγεσθαι
καταβεβηκέναι
ὑπὸ
Ἰουδαίων
δὲ |
| [4] |
τὰ
περὶ
αὐτοῦ
προφητευόμενα,
οὐδεμίαν
|
μὲν |
λέξιν
τίθησι
προφητικήν,
καίτοι
γε |
| [4] |
ἀνθρώπου.
~Καὶ
γὰρ
ἄτοπον
λίθους
|
μὲν |
λίθων
καὶ
οἰκοδομήματα
οἰκοδομημάτων
νομίζεσθαι |
| [4] |
ἀλόγων·
οὕτως
ἡ
πρόνοια
τῶν
|
μὲν |
λογικῶν
προηγουμένως
προνοεῖ,
ἐπηκολούθησε
δὲ |
| [4] |
κατὰ
τὰς
τεταγμένας
περιόδους
Μωϋσέα
|
μὲν |
μετὰ
τοῦ
λαοῦ
τῶν
Ἰουδαίων |
| [4] |
φαίνεται;
Ἀλλ´
οὐκ
εὔγνωμον
ἐκεῖνα
|
μὲν |
μὴ
γελᾶν
ὡς
μῦθον
ἀλλά, |
| [4] |
καὶ
ἀκάνθαις;
~Οἴεται
γὰρ
πρῶτον
|
μὲν |
μὴ
ἔργα
θεοῦ
εἶναι
βροντὰς
|
| [4] |
τὸ
τοιοῦτον
ποιοῦμεν;
Καὶ
οἱ
|
μὲν |
μύρμηκες,
ἅτε
ἄλογα
ζῷα
τυγχάνοντες, |
| [4] |
μυίαις;
Καὶ
γὰρ
ἐκείνοις
ἡ
|
μὲν |
νὺξ»
γίνεται
πρὸς
ἀνάπαυσιν
ἡ |
| [4] |
μὲν
Ἕλληνες
λέγωσιν·
Εἶθ´
ἥλιος
|
μὲν |
νύξ
τε
δουλεύει
βροτοῖς,
ἐπαινέσαντες |
| [4] |
τὸ
εὐριπίδειον
ἐρεῖς,
ὅτι
Ἥλιος
|
μὲν |
νύξ
τε
δουλεύει
βροτοῖς,
τί |
| [4] |
πάλιν
συνεκδοχικῶς
ἐκ
τοῦ·
Ἥλιος
|
μὲν |
νύξ
τε.
Ἢ
τάχα
καὶ |
| [4] |
ἵνα
διὰ
τῆς
ἀπειλῆς
ἐπιστραφῶσι
|
μὲν |
οἱ
ἀκούσαντες,
οἱ
δὲ
ἀμελήσαντες |
| [4] |
ἢ
καὶ
δυναμένων.
Καὶ
εἰ
|
μὲν |
οἱ
σήμερον
νομιζόμενοι
κατὰ
Κέλσον |
| [4] |
τῆς
κακίας
καὶ
οὐ
κακίαν
|
μὲν |
οἱονεὶ
δὲ
κακίαν
οὖσαν
ἐν |
| [4] |
δὲ
μὴ
φιλοσοφοῦντος
οὐ
ῥᾳδίως
|
μὲν
|
οἵου
τε
ὄντος
θεωρεῖν
τὴν |
| [4] |
γὰρ
οὐ
καταγέλαστον,
εἰ
ἄνθρωπος
|
μὲν |
ὀργισθεὶς
Ἰουδαίοις
πάντας
αὐτοὺς
ἡβηδὸν |
| [4] |
φύσις
καὶ
ἐπανιοῦσα.
Καὶ
δῆλον
|
μὲν |
ὅτι
κατὰ
τοὺς
φθείροντας
τὸν |
| [4] |
ἐτήρησεν
ὅτι
οἱ
δίκαιοι
λάκκους
|
μὲν |
οὐ
κατασκευάζουσι
φρέατα»
δὲ
ὀρύσσουσι, |
| [4] |
προείρηται
τὸ
ἀδυνατεῖν·
ἢ
αὐτὸς
|
μὲν |
οὐ
μεταβάλλει,
ποιεῖ
δὲ
τοὺς
|
| [4] |
ὅλου
τοῦ
κόσμου»
Καὶ
τάχα
|
μὲν |
οὐ
ταῦτα,
ὅσα
ἀνέγραψεν
ὁ |
| [4] |
τοῦ
ἀθανάτου
φήσει
τῷ
φθαρτῷ
|
μὲν |
οὐ
φθειρομένῳ
δὲ
ἀθάνατον
αὐτὸν
|
| [4] |
πάντα
ἡμῖν
δουλεύειν
τέτακται,
τάχα
|
μὲν
|
οὐκ
ἀκούσας
τῶν
ἐν
ἡμῖν |
| [4] |
τὰ
ὀνόματα
ταῦτα,
καθ´
ἡμᾶς
|
μὲν |
οὐκ
ἀμφίβολα,
κἂν
ὑπὸ
τῶν |
| [4] |
ὁ
Κέλσος
ἐξέθετο
λέγων·
Οἶδε
|
μέν, |
οὐκ
ἐπανορθοῖ
δέ,
οὐδ´
οἷόν |
| [4] |
ἐπαπορεῖ
λέγων
ὅτι
ἆρα
οἶδε
|
μέν, |
οὐκ
ἐπανορθοῖ
δέ,
οὐδ´
οἷόν |
| [4] |
ψυχὴ
θεοῦ
ἔργον
ἐστί,
πρῶτον
|
μὲν |
οὐκ
ἐσαφήνισε
τὸ
τοιοῦτον·
δεύτερον |
| [4] |
κακῶν
γενέσεως
ὡς
ἐκ
θεοῦ
|
μὲν |
οὐκ
ἔστι
κακά,
ὕλῃ
δὲ |
| [4] |
πλῆθος
εἰρῆσθαι
ὡς
ἐκ
θεοῦ
|
μὲν |
οὐκ
ἔστι
κακά,
ὕλῃ
δὲ |
| [4] |
αὐτὸς
χρῆμά
ἐστιν
ἀθάνατον.
Εἰ
|
μὲν |
οὖν
ἀθάνατος
ὁ
κόσμος,
ὅπερ |
| [4] |
περὶ
αὐτοῦ
ἔννοιαν
παραδιδόντες.
~Κέλσῳ
|
μὲν |
οὖν
ἀκολουθεῖ,
τῷ
διαφέρειν
ἡγουμένῳ
|
| [4] |
καρποῦ
τῆς
βασιλείας
καιροῖς»
Ἡμεῖς
|
μὲν |
οὖν
ἀπὸ
πλειόνων
ὀλίγα
εἴπομεν |
| [4] |
τὸ
ὑπὲρ
πᾶν
ὄνομα.
~Ἄλλοι
|
μὲν |
οὖν
διδότωσαν
τῷ
Κέλσῳ
ὅτι |
| [4] |
δίκην
βασανιστοῦ
πῦρ
φέρων.
~Πότερον
|
μὲν |
οὖν
εἰσι
περίοδοι
καὶ
κατὰ |
| [4] |
καὶ
χόρτον»
καὶ
καλάμην»
Εἰ
|
μὲν |
οὖν
ἔχει
δεῖξαι
ἄλλως
νενοῆσθαι
|
| [4] |
θείου
τοῖς
ἀλόγοις
ζῴοις.
Προηγουμένως
|
μὲν |
οὖν
ζητείσθω,
πότερον
ὑπάρχει
ἡ |
| [4] |
ἀρετήν,
τὴν
ἐπανόρθωσιν
γενέσθαι;
Ἄλλος
|
μὲν
|
οὖν
ζητήσει,
εἰ
ἀκόλουθον
ἢ |
| [4] |
Ἰησοῦν
εἶναι
τὸν
πεπροφητευμένον.
Ἤδη
|
μὲν |
οὖν
καὶ
ἐν
τοῖς
προτέροις
|
| [4] |
οἰκονομίᾳ
τοῖς
ἀνθρωπίνοις
πράγμασιν.
Ἡμεῖς
|
μὲν |
οὖν
καὶ
τὰ
θεῖα
γράμματα |
| [4] |
ἀπειράκις
αὐτὸ
πρότερον
γράψας.
~Ὁ
|
μὲν |
οὖν
Κέλσος
μόνην
τὴν
θνητῶν |
| [4] |
ζῷον
τὰ
πάντα
δεδημιούργηται.
Κέλσος
|
μὲν |
οὖν
λεγέτω
ὅτι
οὕτως
οὐκ |
| [4] |
εἰδότι
ἀκούειν
αὐτῆς
κειμένων.
~Ὀργὴν
|
μὲν |
οὖν
ὀνομάζομεν
θεοῦ,
οὐ
πάθος |
| [4] |
καὶ
τοῖς
θνητοῖς
ἐμπολιτεύεται.
Ἀληθὲς
|
μὲν |
οὖν
ὅτι
οὐκ
ἔστι
κακὰ |
| [4] |
τοῦ
θεοῦ
θρυλούντων,
φησίν·
Ὅτι
|
μὲν |
οὖν
οὐχ
ὁσίως
οὐδὲ
εὐαγῶς |
| [4] |
Θυεστείων
εἶπε
κακῶν
ἀνομώτερα.
Τὰ
|
μὲν |
οὖν
τῆς
κατὰ
τὸν
τόπον
|
| [4] |
περὶ
τῆς
Ἰησοῦ
ψυχῆς·
περὶ
|
μὲν |
οὖν
τῆς
τοῦ
λόγου
φύσεως |
| [4] |
ποιοῦντας
ἃ
ἤδη
προεῖπον.
Κατὰ
|
μὲν
|
οὖν
τὸ
ἀληθὲς
οὐδεὶς
συνετὸς |
| [4] |
ἀριθμῷ
αὐτούς
ποτε
γεγενημένους.
Περὶ
|
μὲν |
οὖν
τοῦ
μὴ
δραπέτας
αὐτοὺς |
| [4] |
καὶ
τὰ
δείματα
προεισάγουσι.
Περὶ
|
μὲν |
οὖν
τῶν
Βακχικῶν
τελετῶν
εἴτε |
| [4] |
αὐτοῦ
καὶ
τὰς
πράξεις,
ὁτὲ
|
μὲν |
οὔτε
λόγον
ἀνειληφότος
ὁτὲ
δὲ |
| [4] |
παρασχεῖν
ἑαυτοῦ
βούλεται·
ἵν´
οἱ
|
μὲν |
παραδεξάμενοι
αὐτὴν
χρηστοὶ
γενόμενοι
σωθῶσιν, |
| [4] |
ἔρωτα
τῆς
νομιζομένης
δεσποίνης,
πῇ
|
μὲν |
παρακαλούσης
πῇ
δ´
ἀπειλούσης,
οὐδ´ |
| [4] |
φαμὲν
τοίνυν
πρὸς
αὐτόν·
εἰ
|
μὲν |
πᾶσα
ψυχὴ
θεοῦ
ἔργον,
δηλονότι |
| [4] |
τῇ
οὐσίᾳ
μένων
λόγος
οὐδὲν
|
μὲν |
πάσχει
ὧν
πάσχει
τὸ
σῶμα |
| [4] |
οὐκ
αἰσχυνόμεθα
λέγειν
ὅτι
ἀεὶ
|
μὲν
|
πέμπει
τοὺς
ἐπανορθωσομένους·
οἱ
γὰρ |
| [4] |
ἐν
τοιαύτῃ
τύχῃ
καθέστηκε.
Πρῶτον
|
μὲν |
πένης
ἀεί
ἐστι
καὶ
πολλοῦ |
| [4] |
δὲ
ταῦτ´
ἐπιφέρει
ὅτι
τοῦδε
|
μὲν |
πέρι
ἀπόχρη
τοσαῦτα·
καὶ
εἴ |
| [4] |
κατὰ
τὸ
ἀληθές.
Ἀλλὰ
ταῦτα
|
μὲν |
περὶ
ἑτέρων
ἀπολελογήσθω
ἡμῖν.
Καὶ |
| [4] |
πρὸς
τοῦτο
λέγοιτ´
ἂν
πῇ
|
μὲν |
περὶ
τῆς
τοῦ
θείου
λόγου |
| [4] |
πύργου
ἀναγεγραφέναι,
λεκτέον
ὅτι
τὰ
|
μὲν |
περὶ
τῶν
Ἀλωέως
υἱῶν
οὐκ |
| [4] |
τοὺς
τηλικούτους
ἐλέφαντας
θηρεύομεν,
τὰ
|
μὲν |
πεφυκότα
τιθασσεύεσθαι
ὑποτάσσοντες
τῇ
ἡμετέρᾳ |
| [4] |
τῷ
Κέλσῳ
ὅτι
οὐ
μεταβάλλει
|
μέν, |
ποιεῖ
δὲ
τοὺς
ὁρῶντας
δοκεῖν |
| [4] |
τὴν
ἀρχὴν
ἐπίστασθαι
φαίνεται,
οὗτοι
|
μὲν |
σκώληκες
καὶ
μύρμηκες
οἱ
δὲ |
| [4] |
Ἀλλ´
ἔστω
καὶ
ταῦτα
ἡμῖν
|
μὲν |
συνᾳδόντως
αὐτῷ
συγχωρεῖν
αὐτῷ
δὲ |
| [4] |
ὄνου
καὶ
τῶν
ἐξ
ἵππου
|
μὲν |
σφηκῶν
ἐξ
ὄνου
δὲ
κανθάρων, |
| [4] |
γε
πεποίηκε
τολμῆσαί
τινας
ἀποθεῶσαι
|
μὲν |
τὰ
τῶν
διαφερόντων
σώματα
ὡς |
| [4] |
τοῦ
θεοῦ
βασιλείας;
Εἶτα
ἐὰν
|
μὲν |
τὰς
Ἑλλήνων
θεογονίας
καὶ
τὰς |
| [4] |
ποιήσῃς.
Ἀναγνοὺς
δέ
τις
ἐν
|
μὲν |
τῇ
δευτέρᾳ
τῶν
Βασιλειῶν
ὀργὴν» |
| [4] |
Ἰησοῦ
Παῦλος,
διδάσκων
ἡμᾶς
συνοίσειν
|
μὲν |
τῇ
χρείᾳ
τι
τοῦ
παντὸς |
| [4] |
γὰρ
οἱ
ἐντυγχάνοντες
τούτοις
ἐὰν
|
μὲν |
τὴν
κακοήθειαν
τοῦ
Κέλσου
μιμῶνται, |
| [4] |
κατασκάπτειν»
τὰ
προειρημένα
ἀλλ´
εἰς
|
μὲν |
τὴν
χώραν
τῶν
ἐκριζωθέντων
καταφυτεύειν» |
| [4] |
οὔτε
ὡς
θνητός,
ἀλλὰ
τοτὲ
|
μὲν |
τῆς
αὐτῆς
ἡμέρας
θάλλει
καὶ |
| [4] |
θεοῦ
πλασθέντα
εἰσαγαγοῦσιν
ἄνθρωπον,
τοῦ
|
μὲν |
τῆς
Γενέσεως
βιβλίου
οὔτ´
ἐπὶ |
| [4] |
θείαν
ἀπαγγελίαν
καὶ
περὶ
κολάσεως
|
μὲν |
τῆς
κατὰ
τῶν
ἀδίκων»
γέρως |
| [4] |
τοῖς
ἀνδράσι
τούτοις
τὰ
ἕτερον
|
μέν |
τι
αὐτόθεν
δηλοῦντα
ἕτερον
δὲ |
| [4] |
τῷ
ὅλῳ
συμφέρει.
Καὶ
ἔχει
|
μέν |
τι
ὁ
λόγος
εὐλαβές,
ὑπονοεῖ |
| [4] |
λέξεως,
τὸ
εὐτελέστερον
καὶ
δυνάμενον
|
μέν
|
τι
πρὸς
τοὺς
πολλοὺς
καὶ |
| [4] |
χρήσιμα
τῷ
παντὶ
καταδικαζόμενον
ποιεῖν
|
μέν |
τι
χρήσιμον
τῇ
ὅλῃ
πόλει, |
| [4] |
ἂν
γένεσις.
~Εἶτα,
ὡς
ἔχων
|
μέν |
τινα
περὶ
τῆς
τῶν
κακῶν |
| [4] |
μαθών
τινα
παρ´
αὐτῶν
τὰ
|
μέν |
τινα
τετήρηκε
τὰ
δὲ
παρεποίησε, |
| [4] |
τὸ
δυνατὸν
ἡμῖν
ἐνέστημεν·
ἀνατρέποντες
|
μὲν |
τὸ
ὅτι
σοφώτερα
τὰ
ἄλογα |
| [4] |
τῆς
καθόδου
ὁ
νοῦς,
προηγουμένως
|
μὲν |
τὸ
τὰ
λεγόμενα
ἐν
τῷ |
| [4] |
γὰρ
βλέπων
ἀπ´
οὐρανοῦ
ἐν
|
μὲν |
τοῖς
ἀλόγοις,
κἂν
μεγάλα
ᾖ |
| [4] |
δ´
αὐτὸν
παραθέσθαι,
πῶς
ἡμεῖς
|
μὲν |
τοῖς
ἀμαθέσι
καὶ
ἀνοήτοις
παρεξηγούμενοι |
| [4] |
ἐν
μέσοις
δυνατώτεροι·
καὶ
οἵδε
|
μὲν
|
τοῖσδε
τοῖς
ζῴοις
χρώμενοι
εἰς |
| [4] |
ἀλόγοις
ζῴοις
ἁλισκόμενοι
μαντικῆς
θεὸν
|
μὲν |
τὸν
περιέχοντα
τὰ
ὅλα
μὴ |
| [4] |
ἔχοντα
μαντικὴν
ψυχήν·
ἀλλὰ
κατὰ
|
μὲν |
τὸν
ποιητὴν
καὶ
τοὺς
πολλοὺς |
| [4] |
δικαία
περὶ
πάντων
κρίσις·
δεήσει
|
μὲν |
τὸν
φιλοσοφοῦντα
τὰ
τοῦ
λόγου |
| [4] |
τὴν
ἑαυτοῦ
ἕδραν,
ὡς
τινὰ
|
μὲν |
τόπον
κενὸν
αὐτοῦ
εἶναι
ἕτερον |
| [4] |
ὁ
πρεσβύτατος
δὲ
καὶ
υἱὸς
|
μὲν |
τοῦ
θεοῦ
πάντων
δὲ
τῶν |
| [4] |
ἐν
ποιήσει
θαυμαστὸς
Ὅμηρος
περὶ
|
μὲν |
τοῦ
προτέρου
τοιαῦτα·
Ἔνθ´
ἐφάνη |
| [4] |
τὸ
τοιοῦτον
ἀποφανούμεθα·
ἀλλὰ
τὴν
|
μὲν |
τοῦ
φαύλου
καὶ
κεχυμένου
ἐν |
| [4] |
ἐναργεστέρως
ἀποδεῖξαι
καὶ
ἀποδεικτικῶς
ἀποδοκιμάσαι
|
μὲν |
τοὺς
λόγους
τῶν
ἀναιρούντων
τὰς |
| [4] |
καὶ
μελίσσας,
ἐφ´
οἷς
οὐδαμῶς
|
μὲν |
τοὺς
μύρμηκας
ἢ
τὰς
μελίσσας |
| [4] |
ἀρκεῖται
ὁ
λόγος
περὶ
φωτὸς
|
μὲν |
τῷ
Ἐγένετο
φῶς»
ἐπὶ
δὲ |
| [4] |
εἰπεῖν
πρὸς
αὐτόν·
ἆρα
τὰ
|
μὲν
|
τῷ
ἐνθέῳ
σου
Ἡσιόδῳ
εἰρημένα |
| [4] |
καὶ
ὅπλα
καὶ
δίκτυα,
ἄνθρωποι
|
μὲν |
ὑπὸ
θηρίων
ἡρπάζοντο
καὶ
ἠσθίοντο, |
| [4] |
εἶναι
ὅτι
κατ´
ἀρχὰς
ἄνθρωποι
|
μὲν |
ὑπὸ
θηρίων
ἡρπάζοντο
καὶ
ἠσθίοντο, |
| [4] |
δὲ
τῆς
σκέπης
ἀπορία
τοῦτο
|
μὲν |
ὑφαντικὴν
τὴν
μετὰ
τὴν
ξαντικὴν |
| [4] |
δῆλον
ὅτι
ἀνάγκη
ἀεὶ
Σωκράτη
|
μὲν |
φιλοσοφήσειν
καὶ
κατηγορηθήσεσθαι
ἐπὶ
καινοῖς |
| [4] |
τῷ
μὴ
φιλοσοφήσαντι,
ὡς
τοῦ
|
μὲν |
φιλοσοφοῦντος
γνῶναι
τὴν
γένεσιν
αὐτῶν |
| [4] |
κολάσεσιν.
Ἀλλ´
ὡς
προεῖπον,
τὴν
|
μὲν |
φύσιν
ἐν
τούτοις
θαυμαστέον·
τὸν |
| [4] |
κατ´
ἀξίαν
μεταβάλλει.
Καὶ
τινὶ
|
μέν, |
ὡς
ὠνόμασεν
ἡ
γραφή,
λογικὸν |
| [4] |
οἱ
δίκαιοι
καὶ
γίνονται
ἰσάγγελοι»
|
οἴδαμεν |
δ´
ἐν
τῇ
διατάξει
τῶν |
| [4] |
καὶ
πάλιν
ἐν
ἄλλῳ
τόπῳ·
|
Οἴδαμεν |
δ´
ὅτι
οἱ
πατέρες
ἡμῶν |
| [4] |
θεῶν
ἐν
μέσῳ
θεοὺς
διακρίνει»
|
οἴδαμεν |
δὲ
καὶ
ὅτι
Εἴπερ
εἰσὶ |
| [4] |
πάντα
καὶ
ἡμεῖς
δι´
αὐτοῦ»
|
οἴδαμεν |
δὲ
καὶ
τοὺς
ἀγγέλους
οὕτως |
| [4] |
ἐπεὶ
Μήπω
ἐφανερώθη,
τί
ἐσόμεθα,
|
οἴδαμεν |
ὅτι,
ἐὰν
φανερωθῇ,
ἐσόμεθα
ὅμοιοι |
| [4] |
Χριστιανοὶ
καὶ
ἐπὶ
τούτοις
χάριν
|
οἴδαμεν |
τῷ
καὶ
τούτων
δημιουργῷ,
ὅτι
|
| [4] |
ὡς
καὶ
ἐν
τοῖς
ἀνωτέρω
|
εἰρήκαμεν. |
~Καὶ
εἰπὼν
αὐτὸν
ὑφ´
ἡμῶν |
| [4] |
πολλαχοῦ
κατὰ
τὸ
δυνατὸν
ἡμῖν
|
εἰρήκαμεν |
περὶ
τούτων,
καὶ
οἱ
θεῖοι
|
| [4] |
μέντοι,
ὡς
ἐν
τοῖς
ἀνωτέρω
|
εἰρήκαμεν, |
πολλὰ
περὶ
μελλόντων
οἱ
προφῆται |
| [4] |
ἡμῶν
πῦρ
καταναλίσκον»
ἐστίν,
ὡς
|
ἀποδεδώκαμεν, |
καὶ
οὕτως
εἰσπορεύεται
ὡς
πῦρ
|
| [4] |
πνεῦμα
τοῦ
θεοῦ.
Ἀλλ´
οὐ
|
μεμήναμεν
|
οὐδὲ
τὴν
τηλικαύτην
ἀνθρώπων
σύνεσιν, |
| [4] |
οὐχὶ
μᾶλλον
ἡμεῖς
δι´
ἐκεῖνα
|
γεγόναμεν, |
ἐπεὶ
ἐκεῖνα
θηρᾶται
ἡμᾶς
καὶ |
| [4] |
φθέγξομαι
προβλήματα
ἀπ´
ἀρχῆς,
ὅσα
|
ἠκούσαμεν |
καὶ
ἔγνωμεν
αὐτά,
καὶ
οἱ |
| [4] |
οὖν
καὶ
τὰ
θεῖα
γράμματα
|
παρίσταμεν |
ἄτρεπτον
λέγοντα
τὸν
θεὸν
ἔν |
| [4] |
αὐτῶν
τῶν
γραμμάτων
συνεξεταζομένων
ἀλλήλοις
|
παρίσταμεν· |
οὐδὲ
τὸ
προκείμενον
τοῖς
ἐν |
| [4] |
πάθος
δ´
αὐτοῦ
αὐτὴν
εἶναι
|
φαμεν |
ἀλλά
τι
παραλαμβανόμενον
εἰς
τὴν |
| [4] |
οὕτω
καθ´
ἡμῶν
εἰρημένα
καί
|
φαμεν· |
ἆρα
πάντας
ἀνθρώπους
ὁρμαθὸν
εἶναι |
| [4] |
ἀνάστασιν
τῶν
νεκρῶν»
ἀποδεχόμενοι
μεταβολάς
|
φαμεν |
γίνεσθαι
ποιοτήτων
τῶν
ἐν
σώμασιν· |
| [4] |
ἀνατίθεμεν,
ἀλλὰ
τὴν
τούτων
αἰτίαν
|
φαμὲν |
εἶναι
κακίαν
ἐπὶ
πλεῖον
χεομένην |
| [4] |
τοῦ
καθαίρεσθαι
χρόνον.
Καὶ
τοῦτό
|
φαμεν |
κατὰ
Πλάτωνα,
τὸ
ἥττονα
εἶναί |
| [4] |
πρέπει
ὑπὸ
θεοῦ
καταναλίσκεσθαι,
καί
|
φαμεν |
ὅτι
τὴν
κακίαν
καὶ
τὰ |
| [4] |
Ἡμεῖς
δὲ
καὶ
πρὸς
τοῦτό
|
φαμεν |
ὅτι
τὴν
τῶν
κακῶν
γένεσιν |
| [4] |
λόγῳ
οὔτ´
ἐν
ἀριθμῷ
γεγόνασί
|
φαμεν |
ὅτι
ὡς
γένος
ἐκλεκτὸν»
καὶ |
| [4] |
θνητὴν
φιλοτιμίαν
τοῦ
θεοῦ
καταμαρτυροῦσι.
|
Φαμὲν |
οὖν
ὅτι
ἀγνοούμενος
θεὸς
ὑπὸ |
| [4] |
πρὸς
τὸ
ἀσθενὲς
τῶν
ὑποκειμένων
|
φαμὲν |
ταῦτα
ἀλλὰ
καὶ
ποιοῦμεν
ἃ |
| [4] |
ἔργον
ἢ
μόνη
ἡ
λογική·
|
φαμὲν |
τοίνυν
πρὸς
αὐτόν·
εἰ
μὲν |
| [4] |
δὲ
τούτοις
πᾶσι
συμπολιτευόμενον
εἴ
|
φαμεν |
τὸν
θεόν,
τί
ἄτοπον
πράσσομεν |
| [4] |
τοῦτό
|
φαμεν |
τῷ
Κέλσῳ
εἰπόντι·
ψυχὴ
μὲν
|
| [4] |
πεπροφητεῦσθαι
τὸν
Χριστὸν
κατὰ
δύναμιν
|
διειλήφαμεν, |
διὸ
τὰ
πολλὰ
τῶν
δυναμένων |
| [4] |
διδάσκομεν,
ἀλλ´
ἄνωθεν
ἀπὸ
σοφῶν
|
παρειλήφαμεν· |
ὧν
εἷς
τις
ἔφασκε
διεγείρων |
| [4] |
ὕδει
φύρειν,
ἐν
δ´
ἀνθρώπου
|
θέμεν |
αὐδὴν
καὶ
σθένος,
ἀθανάτοις
δὲ |
| [4] |
καὶ
γυιοκόρους
μελεδῶνας·
ἐν
δὲ
|
θέμεν |
κύνεόν
τε
νόον
καὶ
ἐπίκλοπον |
| [4] |
ἐκπύρωσιν
κύκλοις
καὶ
ἀστέρων
περιόδοις
|
ἀνατίθεμεν, |
ἀλλὰ
τὴν
τούτων
αἰτίαν
φαμὲν |
| [4] |
ὄνου
δὲ
κανθάρων,
δι´
ἃ
|
ἠναγκάσθημεν |
ἐπαναλαβεῖν
καὶ
τὸ
ψυχὴ
μὲν |
| [4] |
ἕξιν,
κατὰ
τὸ
δυνατὸν
ἡμῖν
|
ἐνέστημεν· |
ἀνατρέποντες
μὲν
τὸ
ὅτι
σοφώτερα
|
| [4] |
τῶν
κατὰ
τὸν
Βελλεροφόντην
ἱστορουμένων
|
ἴδοιμεν |
ἂν
τὸν
Ἰωσήφ,
ἑλόμενον
κατακλεισθῆναι |
| [4] |
τούτοις
γεγραμμένων
ἤ,
ὡς
ἡμεῖς
|
εἴποιμεν |
ἄν,
ὑπὸ
τοῦ
ἐν
Μωϋσεῖ |
| [4] |
φύσει
τὸ
τοιοῦτον·
ἡμεῖς
δὲ
|
εἴποιμεν |
ἂν
ὅτι
ἔστω,
καὶ
δυνατὸν
|
| [4] |
ὅμοιοί
ἐσμεν
τῷ
θεῷ.
Οὐ
|
λέγομεν |
δ´
ὅτι
ὑποβέβληται
ἡμῖν
καὶ |
| [4] |
ὁ
Κέλσος
καὶ
ἐπὶ
τούτοις.
|
Ἐλέγομεν |
δὲ
παρὰ
τῷ
Κέλσῳ
ἡμεῖς, |
| [4] |
τὸ
κρεῖττον
αὐτοῦ
βλέπειν
τό·
|
Εἴδομεν |
αὐτόν,
καὶ
οὐκ
εἶχεν
εἶδος |
| [4] |
αὐτῆς
κειμένων.
~Ὀργὴν
μὲν
οὖν
|
ὀνομάζομεν |
θεοῦ,
οὐ
πάθος
δ´
αὐτοῦ
|
| [4] |
παῖς
ἀγκυλομήτεω.
Ἡμεῖς
δ´
ἑσταότες
|
θαυμάζομεν |
οἷον
ἐτύχθη.
Ὡς
οὖν
δεινὰ |
| [4] |
βούλεται,
πάντες
οἱ
πρόνοιαν
παραδεξάμενοι
|
κατασκευάζομεν· |
καὶ
βουλομένου
μὲν
θεοῦ
ποιότης |
| [4] |
καταφυτεύειν.
Καὶ
γὰρ
ἡμεῖς
νῦν
|
χρῄζομεν
|
λόγων
ἐκριζούντων
τὰ
κατὰ
τῆς |
| [4] |
ἕως
τοῦ
οὐρανοῦ»
ἀλλὰ
καὶ
|
χρῄζομεν |
σοφίας
κατασπώσης
πάντα
τὰ
ἐπαιρόμενα |
| [4] |
τηλικαῦτα
θηρία
κατακεκλεισμένα,
ὅτε
δὲ
|
χρῄζομεν |
τροφῆς
τῆς
ἀπὸ
τῶν
σωμάτων
|
| [4] |
Καὶ
εἰς
ἄλλα
μὲν
κυνῶν
|
χρῄζομεν, |
φέρ´
εἰπεῖν,
εἰς
φυλακὴν
ποιμνίων |
| [4] |
ἀνάγεσθαι
ἐπὶ
τροπολογίαν
οὐχ
ἡμεῖς
|
διδάσκομεν, |
ἀλλ´
ἄνωθεν
ἀπὸ
σοφῶν
παρειλήφαμεν· |
| [4] |
ἄλλους
μυρίους
οὐδὲ
μέχρι
ὀνόματος
|
θέλομεν |
Δία
καλεῖν
τὸν
ἐπὶ
πᾶσι |
| [4] |
σκωλήκων
ἢ
ἄλλων
τινῶν
τοιούτων
|
παραβάλλομεν· |
φιλαλήθως
δὲ
περί
τινων
μαρτυροῦμεν |
| [4] |
λέγεσθαι
εἰς
τὸν
τόπον
οὐκ
|
ἐπαναλαμβάνομεν, |
ἵνα
μὴ
παλιλλογῶμεν.
Ὅρα
δὴ |
| [4] |
τῶν
ἱερῶν
παρὰ
Ἰουδαίοις
βιβλίων
|
παραλαμβάνομεν. |
Ἀλλὰ
γὰρ
καὶ
ὁ
θεὸς |
| [4] |
δαιμόνων
ἤ
τινων
πονηρῶν
δυνάμεων.
|
Μανθάνομεν |
δὲ
τὴν
περὶ
τὰ
ὀνομαζόμενα |
| [4] |
δημιουργήματα
εὐφημοῦντες
οὐδὲ
μέχρι
ὀνόματος
|
χραίνομεν |
τὰ
θεῖα,
ἀποδεχόμενοι
τοῦ
Πλάτωνος
|
| [4] |
μὲν
οὖν
ἀπὸ
πλειόνων
ὀλίγα
|
εἴπομεν |
πρὸς
τὴν
Κέλσου
πεῦσιν
εἰπόντος· |
| [4] |
ἐπαΐων
αὐτῆς·
ἐπεὶ
τοίνυν
μηδὲν
|
διαφέρομεν |
μυρμήκων,
καὶ
ὅτε
τοῖς
κάμνουσι |
| [4] |
ἐμπολιτεύεσθαι;
Οἵτινες
ἐν
ταῖς
εὐχαῖς
|
εὕρομεν
|
δεῖν
τι
λέγειν
φρονοῦντας
ὅτι |
| [4] |
λόγου
εἰς
ἀνθρώπους
τινά,
οὐκ
|
ὀκνήσομεν |
λέγειν
μεταβάλλειν
ἐκ
φαύλου
εἰς |
| [4] |
κεχυμένου
ἐν
τῇ
κακίᾳ
ψυχὴν
|
φήσομεν |
καταλείπεσθαι
ὑπὸ
τοῦ
θεοῦ,
τὴν |
| [4] |
ἱστορίαν
εὑρίσκεσθαι
παρὰ
τοῖς
Ἕλλησι,
|
φήσομεν |
ὅτι
εἴ
τις
ἐνατενίσαι
τῇ |
| [4] |
Μωϋσέως
λόγος,
καὶ
πρὸς
τοῦτο
|
φήσομεν |
ὅτι
ὅμοιόν
ἐστι
τὸ
λεγόμενον, |
| [4] |
ἠμέλει;
Καὶ
πρὸς
τοῦτο
δὲ
|
φήσομεν |
ὅτι
οὐκ
ἔστιν
ὅτ´
οὐκ |
| [4] |
φέρων.
Καὶ
πρὸς
ταῦτα
δὲ
|
φήσομεν
|
ὅτι
οὐκ
οἶδ´
ὅπως
ὁ |
| [4] |
ζῷα
θηρῶμέν
τε
καὶ
δαινύμεθα,
|
φήσομεν |
ὅτι
τί
δ´
οὐχὶ
μᾶλλον |
| [4] |
ἀπὸ
ἀνθρώπων
λαμβάνονται,
θείαν
εἶναι
|
φήσομεν
|
τὴν
ψυχὴν
ἐκείνων,
δι´
ὧν |
| [4] |
περὶ
τῶν
ἀνδρῶν
τούτων·
ἡμεῖς
|
προσοίσομεν |
τὴν
ἐπιγεγραμμένην
Γένεσιν,
περιέχουσαν
τὰς |
| [4] |
τοῦτο
παραδέξασθαι
ἐπιτρέπει,
δηλονότι
οὐχ
|
ὑβρίσομεν |
τὴν
πρὸς
ἀρετὴν
κατεσκευασμένην
ἀνθρωπίνην |
| [4] |
φαμεν
τὸν
θεόν,
τί
ἄτοπον
|
πράσσομεν |
πειθόμενοι
μηδέ
ποτε
ἀφιστάνειν
τὴν |
| [4] |
αὐτάρκη
περιγραφὴν
εἰληφότος,
αὐτοῦ
που
|
καταπαύσομεν |
τὸν
λόγον.
Θεὸς
δὲ
δῴη |
| [4] |
κἂν
δι´
ἄγνοιαν
ἐξαμαρτάνῃ,
οὐδ´
|
ἐξομοιώσομεν |
αὐτὴν
τοῖς
τοιοῖσδε
ζῴοις.
~Εἰ |
| [4] |
ἀγάγῃς.
Οὐκ
ἀνθρώπινα
οὖν
πάθη
|
προσάπτομεν |
τῷ
θεῷ
οὐδὲ
δυσσεβεῖς
δόξας |
| [4] |
θηρίων
καὶ
τοὺς
τηλικούτους
ἐλέφαντας
|
θηρεύομεν, |
τὰ
μὲν
πεφυκότα
τιθασσεύεσθαι
ὑποτάσσοντες |
| [4] |
εὐξάμενοι
διὰ
Χριστοῦ
τῷ
θεῷ
|
ὑπαγορεύομεν. |
Δοθεῖεν
δ´
ἡμῖν
λόγοι,
περὶ |
| [4] |
δ´
ὁ
ἐγκαλῶν
ἡμῖν
ὅτι
|
πιστεύομεν |
τῷ
ἐπὶ
πᾶσι
θεῷ
ἀξιοῖ |
| [4] |
τοιόνδε
ἐστίν»
Ἡμεῖς
οὖν
ἀληθῶς
|
ἔχομεν |
δέος»
περὶ
τὸ
ὄνομα
τοῦ |
| [4] |
ἡμεῖς
οἱ
ἄνθρωποι
ἀπολειπόμενοι
ἐλπίδας
|
ἔχομεν |
ἐκ
τοῦ
καλῶς
βιοῦν
καὶ |
| [4] |
τῷ
θεῷ
οὐδὲ
δυσσεβεῖς
δόξας
|
ἔχομεν |
περὶ
αὐτοῦ
οὐδὲ
πλανώμενοι
τὰς |
| [4] |
ἀσφαλείας,
ὥστε,
ὅτε
μὲν
βουλόμεθα,
|
ἔχομεν |
τὰ
τηλικαῦτα
θηρία
κατακεκλεισμένα,
ὅτε |
| [4] |
ὑπὸ
τοῦ
θεοῦ
γεγονότες
πάντῃ
|
ἐσμὲν |
αὐτῷ
ὅμοιοι.
Εἰ
μέντοι
ἐγνώκει |
| [4] |
τοιοῦτος.
Οὐ
σκώληκες
οὖν
ἐκκλησιάζοντές
|
ἐσμεν |
οἱ
πρὸς
Ἰουδαίους
ἱστάμενοι
ἀπὸ |
| [4] |
ἡμᾶς
λέγοντας
ὅτι
πάντῃ
ὅμοιοί
|
ἐσμεν |
τῷ
θεῷ.
Οὐ
λέγομεν
δ´ |
| [4] |
αὐτῷ
ζῶμεν
καὶ
κινούμεθα
καὶ
|
ἐσμέν» |
ὡς
καὶ
Παῦλος
ἐν
τῇ |
| [4] |
σώμασι
καὶ
περὶ
τὰ
σώματα.
|
Ἴσμεν |
γὰρ
καὶ
ἡμεῖς
ὅτι
ἐστὶ |
| [4] |
λοιπῶν
ὡς
ἐλαττόνων
καὶ
ἀφιλοσόφων.
|
Ἴσμεν |
γὰρ
ὅτι
πολλά
ἐστιν
ἀνθρώπου |
| [4] |
γῆν
ἐγὼ
πληρῶ;
λέγει
κύριος»
|
τροπολογοῦμεν. |
Καταβαίνει
γὰρ
ὁ
θεὸς
ἀπὸ
|
| [4] |
διὰ
τὸ
φέρειν
βαρύτατα
φορτία
|
βοηθοῦμεν, |
τί
μάτην
τὸ
τοιοῦτον
ποιοῦμεν; |
| [4] |
ὑποκειμένων
φαμὲν
ταῦτα
ἀλλὰ
καὶ
|
ποιοῦμεν |
ἃ
φαίνεται
ἡμῖν
χρήσιμα
εἰς |
| [4] |
βοηθοῦμεν,
τί
μάτην
τὸ
τοιοῦτον
|
ποιοῦμεν; |
Καὶ
οἱ
μὲν
μύρμηκες,
ἅτε
|
| [4] |
καὶ
ἐλέους
καὶ
μίσους
ἄξια.
|
Παρακαλοῦμεν |
δὲ
τὸν
ἐντυγχάνοντα
τῇ
ἀπολογίᾳ |
| [4] |
τοῦ
ἐξετάσαι
τὰ
Κέλσου
τἀκόλουθον
|
σκοποῦμεν, |
δῆλον
ὅτι
κατ´
αὐτὸν
ἱερώτεραι |
| [4] |
ἢ
τόδε,
προδηλοῦν,
καὶ
τοῦτ´
|
ἐροῦμεν |
ἀπὸ
τῶν
δαιμόνων
συμβολικῶς
ἀνθρώποις |
| [4] |
τῇ
ἀλληγορίᾳ
εἴτε
καὶ
μή,
|
ἐροῦμεν· |
ἆρα
μόνοις
Ἕλλησιν
ἐν
ὑπονοίᾳ |
| [4] |
ἤδη
συμβεβηκέναι
χρόνῳ.
Θαρροῦντες
δ´
|
ἐροῦμεν |
ὅτι
οὐδ´
ἀποκατασταθήσονται.
Ἄγος
γὰρ |
| [4] |
τὰ
θηρία
δύνασθαι
καὶ
καταχρήσασθαι,
|
ἐροῦμεν |
ὅτι
ὡς
εἰκός,
πρὶν
πόλεις |
| [4] |
οὐδ´
οἷς
ὀνομάζει·
ἡμεῖς
δ´
|
ἐροῦμεν· |
οὐ
λέοντι
ὁ
δημιουργὸς
οὐδ´ |
| [4] |
μιμησόμεθά
γε
αὐτὸν
ἡμεῖς
οὐδ´
|
ἐροῦμεν |
τὰ
παραπλήσια
περὶ
τῶν
τὴν |
| [4] |
τοῦ
θεοῦ
χρησμοὺς
πρὸς
αὐτούς,
|
ἐροῦμέν |
τε
ὅτι
μή
ποτε
τὸ |
| [4] |
τῶν
σωμάτων
αὐτῶν,
οὕτως
αὐτὰ
|
ἀναιροῦμεν |
ὡς
καὶ
τὰ
μὴ
ἄγρια |
| [4] |
παραβάλλομεν·
φιλαλήθως
δὲ
περί
τινων
|
μαρτυροῦμεν |
ἑλλήνων
φιλοσόφων
ὅτι
ἐπέγνωσαν
τὸν
|
| [4] |
δὲ
καὶ
εἰς
ὑπερβολὴν
βραχύτεροι
|
κρατοῦμεν |
διὰ
τὴν
σύνεσιν
τῶν
θηρίων |
| [4] |
οὖν
λέγηται
πῦρ»
εἶναι
καταναλίσκον»
|
ζητοῦμεν, |
τίνα
πρέπει
ὑπὸ
θεοῦ
καταναλίσκεσθαι, |
| [4] |
καὶ
περὶ
τούτων
ἐπ´
ὀλίγον
|
διαλάβωμεν, |
ἐλέγχοντες
τὸν
ἤτοι
μὴ
προσποιούμενον |
| [4] |
δέ,
φησίν,
ἄνωθεν
πλείοσιν
ἀποδείξεσιν
|
ἀναλάβωμεν |
τὸν
λόγον.
Λέγω
δὲ
οὐδὲν |
| [4] |
τόπον
οὐκ
ἐπαναλαμβάνομεν,
ἵνα
μὴ
|
παλιλλογῶμεν. |
Ὅρα
δὴ
ὅτι,
εἴπερ
μετά |
| [4] |
καταβήσεται
δίκην
βασανιστοῦ
πῦρ
φέρων.
|
~Ἴδωμεν |
δὲ
καὶ
ἅπερ
ἑξῆς
φησιν |
| [4] |
ἐτόλμησεν
ἐπιγράψαι
ἐπιγραφῇ
τοῦ
βιβλίου;
|
Ἴδωμεν |
δὴ
τίνα
ἐστὶν
ἃ
περὶ |
| [4] |
ἀκούειν
δύναιτο
καὶ
ζητεῖν,
εἴσεται.
|
Ἴδωμεν |
οὖν
ἡμεῖς
οἱ
κατ´
αὐτὸν |
| [4] |
λόγον
οἱ
πάντες
ἐν
αὐτῷ
|
ζῶμεν |
καὶ
κινούμεθα
καὶ
ἐσμέν»
ὡς |
| [4] |
ὑπὸ
Ἑλλήνων
ἐπαινούμενα
καὶ
αὐτοὶ
|
κατασκευάζωμεν, |
οὐκέτι
καλά
ἐστι
ταῦτα
δόγματα; |
| [4] |
ταῦτα
οὐκ
ἀσέμνως
τροπολογεῖται·
φέρε
|
ἀντιπαραθῶμεν |
ἐκ
τοῦ
Συμποσίου
Πλάτωνος
τὰ |
| [4] |
ἀπ´
ἀρχῆς,
ὅσα
ἠκούσαμεν
καὶ
|
ἔγνωμεν |
αὐτά,
καὶ
οἱ
πατέρες
ἡμῶν |
| [4] |
γὰρ
ἂν
μισῶν
τι
κατεσκεύασεν.
|
Ἀνέγνωμεν |
δὲ
καὶ
τό·
Φείδῃ
δὲ |
| [4] |
πολλά
ἐστιν
ἀνθρώπου
τιμιώτερα,
καὶ
|
ἀνέγνωμεν |
ὅτι
Ὁ
θεὸς
ἔστη
ἐν |
| [4] |
θεοὶ
τῶν
ἐθνῶν
δαιμόνια»
καὶ
|
ἀνέγνωμεν |
ὅτι
Ὁ
θεὸς»
στὰς
ἐν |
| [4] |
διαλείπει
καὶ
ζητῶν,
ὅπως
ἀεὶ
|
συνῶμεν
|
αὐτῷ.
Καὶ
ἐν
τῷ
ἀναπλάσματί |
| [4] |
διαλείπει
καὶ
ζητῶν,
ὅπως
ἀεὶ
|
συνῶμεν |
αὐτῷ,
λεκτέον
ὅτι
τὰ
μὴ |
| [4] |
ἐπεὶ
ἡμεῖς
τὰ
ἄλογα
ζῷα
|
θηρῶμέν |
τε
καὶ
δαινύμεθα,
φήσομεν
ὅτι |
| [4] |
ἐξουσίας
καὶ
ἄλλους
ἀρχάς·
καὶ
|
ὁρῶμεν |
ὅτι
πολὺ
τούτων
ἡμεῖς
οἱ
|
| [4] |
δὲ
λοιποὶ
οὐ
τοιοῦτοι,
φέρε
|
ἐξετάσωμεν |
καὶ
τὰ
αὐτόθεν
πᾶσι
προφαινόμενα |
| [4] |
παρακηκοέναι
ὁ
Κέλσος
καὶ
τοῦ
|
Ποιήσωμεν |
ἄνθρωπον
κατ´
εἰκόνα
καὶ
ὁμοίωσιν |
| [4] |
ὅτι
ἀναγέγραπται
εἰρηκέναι
ὁ
θεός·
|
Ποιήσωμεν |
ἄνθρωπον
κατ´
εἰκόνα
καὶ
ὁμοίωσιν |
| [4] |
τῇ
οἰκοδομῇ
τῶν
εἰπόντων·
Δεῦτε
|
οἰκοδομήσωμεν
|
ἑαυτοῖς
πόλιν
καὶ
πύργον,
οὗ |
| [4] |
οἷόν
τε
ἐστί,
διὰ
βραχέων
|
κατανοήσωμεν. |
Ἰουδαῖοι
δὴ
παρ´
αὐτῷ
λέγουσι |
| [4] |
κἂν
διὰ
βραχέων
πρὸς
ταῦτ´
|
ἀπαντήσωμεν. |
Οἶμαι
δὴ
ἀποδεδειχέναι
ἐκ
τῶν |
| [4] |
καὶ
ἀτοπώτατον.
Ἵνα
δὲ
καὶ
|
πιστεύσωμέν |
τινας,
ἐκ
τῆς
ἀσήμου
φωνῆς |
| [4] |
τὰ
περὶ
τῶν
ὀνομάτων
τούτων
|
ἀπατῶμεν, |
ὡς
οἴεται,
τοὺς
ἀκούοντας,
αὐτὸς |
| [4] |
Ἵνα
γὰρ
καὶ
ἐκλείπειν
αὐτὸν
|
φῶμεν |
καὶ
ἄλλον
τινὰ
πληροῦν,
οὐ |
| [4] |
λοιποὶ
σὺν
αὐτῷ
ζωὴν
αἰώνιον
|
ἔχωμεν. |
Καὶ
ἐπιφέρει
γε
πᾶσιν
ὅτι |
| [4] |
βάτραχοι
σὺν
αὐτῷ
βίον
αἰώνιον
|
ἔχωμεν. |
Καὶ
ὅρα
πῶς
ὡς
βωμολόχος |
| [4] |
ἑώρα
ὅτι
Ταῦτα
πάντα
τυπικῶς
|
συνέβαινεν |
ἐκείνοις,
ἐγράφη
δὲ
δι´
ἡμᾶς, |
| [4] |
δ´
ἐξ
ἀγαθοῦ
εἰς
κακὸν
|
γέγονεν |
αὐτῷ
μεταβολή,
ἁμαρτίαν»
γὰρ
οὐκ
|
| [4] |
Ἀλλ´
οὐδὲ
μεταβολή
τις
αὐτῷ
|
γέγονεν |
ἐκ
τοῦ
ἀρίστου
εἰς
τὸ |
| [4] |
καὶ
τῆς
Ἀφροδίτης
ἀκόλουθος
θεράπων
|
γέγονεν |
ὁ
Ἔρως,
γεννηθεὶς
ἐν
τοῖς |
| [4] |
ὁ
Ἰσαὰκ
καὶ
ποίας
δυνάμεως
|
γέγονεν
|
ὁ
Ἰακώβ,
ὡς
τὴν
θεὸς |
| [4] |
τρόπον
συνέστη
τὰ
ὅλα
καὶ
|
γέγονεν |
ὁ
οὐρανὸς
καὶ
γῆ
καὶ |
| [4] |
ποιοῦντι
καθ´
ἕκαστον
καιρὸν
ὅπερ
|
ἔπρεπεν
|
αὐτὸν
ποιεῖν
ἐν
τρεπτῷ
καὶ |
| [4] |
ἀκάθαρτα
δὲ
ἀνὰ
τέσσαρα·
ἁπλῶς
|
εἶπεν |
ἀλλόκοτον,
πάντ´
ἔχουσαν
ἔνδον.
Τί |
| [4] |
ἱστόρησε,
καὶ
οὐδεὶς
σοφὸς
ἱερωτέρας
|
εἶπεν |
εἶναι
τὰς
τῶν
ἀλόγων
ζῴων |
| [4] |
γραφὴν
ὁ
Κέλσος,
οὐκ
ἂν
|
εἶπεν |
οὐχ
οἷα
ἀλληγορίαν
ἐπιδέχεσθαι
εἶναι |
| [4] |
ἐπιλελησμένου
οἶμαι
εἶναι
ὧν
ἀνωτέρω
|
προεῖπεν, |
ὡς
ἀγενήτου
ὄντος
τοῦ
κόσμου |
| [4] |
γένος,
ἐπὶ
πλῆθος
ἐν
Αἰγύπτῳ
|
σπαρέν, |
ἔξω
που
παροικεῖν
καὶ
ποιμαίνειν |
| [4] |
ποιητὴς
λέγει
τό·
Ὁ
δ´
|
ἐπέπταρεν |
εὐχομένοιο,
διὸ
καὶ
ἡ
Πηνελόπη |
| [4] |
ἔχαιρεν,
ὡς
ὁ
ποιητής
φησι·
|
Χαῖρεν |
δὲ
κλεηδόνι
δῖος
Ὀδυσσεύς.
Ἤδη |
| [4] |
τῆς
θείας
ἀλετρίδος
εἰρημένων
κληδόνων
|
ἔχαιρεν, |
ὡς
ὁ
ποιητής
φησι·
Χαῖρεν |
| [4] |
διεμέριζεν
ὁ
ὕψιστος
ἔθνη,
ὡς
|
διέσπειρεν |
υἱοὺς
Ἀδάμ,
ἔστησεν
ὅρια
ἐθνῶν |
| [4] |
οὓς
μὴ
ἐφρόνει
ἐνθέους
ἐνθέους
|
ὠνόμασεν. |
~Ἐγκαλεῖ
δ´
ἡμῖν
ὡς
ὑπὸ |
| [4] |
εἴτε
φυσικήν
τινα
κατάληψιν
γοητείαν
|
ὠνόμασεν· |
ἐπ´
ἄλλου
γὰρ
τέτριπται
τὸ |
| [4] |
μεταβάλλει.
Καὶ
τινὶ
μέν,
ὡς
|
ὠνόμασεν
|
ἡ
γραφή,
λογικὸν
ἄδολον
γάλα» |
| [4] |
γενομένων
ὑπ´
αὐτοῖς
εὐορκίαν
τηρουμένην
|
ὠνόμασεν, |
ὅπερ
καὶ
αὐτὸ
ψεῦδός
ἐστιν. |
| [4] |
ἑκὼν
οὔτε
τὸν
θεοῦ
παράδεισον»
|
ὠνόμασεν |
οὐδ´
ὡς
πεφυτευκέναι
λέγεται
ὁ |
| [4] |
Αἰγύπτου
ἔξοδον
τοῦ
λαοῦ
φυγὴν
|
ὠνόμασεν, |
οὐδὲ
τὴν
ἀρχὴν
ὑπομνησθεὶς
τῶν
|
| [4] |
οὐδὲ
γὰρ
ἂν
μισῶν
τι
|
κατεσκεύασεν. |
Ἀνέγνωμεν
δὲ
καὶ
τό·
Φείδῃ |
| [4] |
καὶ
τῆς
φυσικῆς
αὐτοῦ
συνέσεως
|
κατεσκεύασεν |
ὁ
δημιουργός.
Καὶ
εἰς
ἄλλα
|
| [4] |
τοῖς
ἀγριωτάτοις
τῶν
ζῴων
τροφὰς
|
κατεσκεύασεν, |
οὐδὲν
θαυμαστόν·
καὶ
ταῦτα
γὰρ |
| [4] |
ὀργισθεὶς
Ἰουδαίοις
πάντας
αὐτοὺς
ἡβηδὸν
|
ἀπώλεσεν |
καὶ
ἐπυρπόλησεν,
οὕτως
οὐδὲν
ἦσαν, |
| [4] |
ὅτι
ὁ
θεὸς
οὐδὲν
θνητὸν
|
ἐποίησεν· |
ἀλλὰ
θεοῦ
μὲν
ἔργα
ὅσα |
| [4] |
ὁ
μὲν
θεὸς
οὐδὲν
θνητὸν
|
ἐποίησεν |
ἀλλὰ
μόνα
τὰ
ἀθάνατα,
τὰ |
| [4] |
ἀμοιβὴν
ἐκπύρωσιν
ἀπαιτεῖ·
ταῦτ´
αὐτοὺς
|
ἐποίησεν |
ἐσφαλμένῃ
δόξῃ
λέγειν
ὅτι
ὁ |
| [4] |
ταῦτα
πρὸς
τὸ
ταῦτ´
αὐτοὺς
|
ἐποίησεν |
ἐσφαλμένῃ
δόξῃ
λέγειν
ὅτι
ὁ |
| [4] |
ἄν,
τί
δήποτε
τὸ
μὲν
|
ἐποίησεν |
ὁ
θεὸς»
ἐπ´
οὐρανοῦ
καὶ |
| [4] |
αὐτῷ
μεταβολή,
ἁμαρτίαν»
γὰρ
οὐκ
|
ἐποίησεν» |
οὐδ´
ἐκ
καλοῦ
εἰς
αἰσχρόν, |
| [4] |
θεὸς
καὶ
οὐδὲν
βδελύσσεται
ὧν
|
ἐποίησεν· |
οὐδὲ
γὰρ
ἂν
μισῶν
τι |
| [4] |
πάντας
αὐτοὺς
ἡβηδὸν
ἀπώλεσεν
καὶ
|
ἐπυρπόλησεν, |
οὕτως
οὐδὲν
ἦσαν,
θεὸς
δ´ |
| [4] |
λόγον
καὶ
ἀλαζονευσαμένου
ὁμοίως
ᾗ
|
ἐτόλμησεν |
ἐπιγράψαι
ἐπιγραφῇ
τοῦ
βιβλίου;
Ἴδωμεν |
| [4] |
τοῖς
δικαίοις
δεδωκέναι.
Οὐ
γὰρ
|
ἐτήρησεν |
ὅτι
οἱ
δίκαιοι
λάκκους
μὲν |
| [4] |
εἴρηνται,
καὶ
οὐκ
ἂν
εὐχερῶς
|
κατηγόρησεν |
ὡς
ἀδιανοήτων
καὶ
μηδεμίαν
σύνεσιν
|
| [4] |
τῆς
τοῦ
ἀνθρώπου
πλάσεως·
Καὶ
|
ἐνεφύσησεν |
εἰς
τὸ
πρόσωπον
αὐτοῦ
πνοὴν |
| [4] |
δὲ
κακοήθως
διασύρειν
βουλόμενος
τὸ
|
ἐνεφύσησεν |
εἰς
τὸ
πρόσωπον
αὐτοῦ
πνοὴν |
| [4] |
τοῖς
ἐμφυσωμένοις
ἀσκοῖς
γελάσῃ
τὸ
|
ἐνεφύσησεν |
εἰς
τὸ
πρόσωπον
αὐτοῦ
πνοὴν |
| [4] |
γένος
ἐπὶ
τῆς
γῆς»
Καὶ
|
ἐζήτησεν |
ἄν,
αἱ
γεγραμμέναι
προστάξεις
τοῦ |
| [4] |
ἔθνη,
ὡς
διέσπειρεν
υἱοὺς
Ἀδάμ,
|
ἔστησεν
|
ὅρια
ἐθνῶν
κατ´
ἀριθμὸν
ἀγγέλων |
| [4] |
συγγραμμάτων
Μωϋσέως
καὶ
τῶν
προφητῶν,
|
ἐπέστησεν |
ἄν,
τί
δήποτε
τὸ
μὲν |
| [4] |
καὶ
ὅτι
οὐδεὶς
λόγος
τεχνικὸς
|
ὑπέστησεν |
αὐτά,
οὐδ´
ἀπὸ
νοῦ
ἔχει |
| [4] |
ὄρνεα·
καὶ
ζῷόν
τι
μονογενὲς»
|
ὑπέστησεν, |
ἵνα
καὶ
τοῦτο
ποιήσῃ
θαυμασθῆναι |
| [4] |
τὸν
πραθέντα
πεποιηκέναι
ἃ
οὐδὲ
|
παρέστησεν |
ὁ
Κέλσος.
Καὶ
τὸν
ἀναγνωρισμὸν |
| [4] |
ζῴων
διατάξει
πάντα
μὲν
ἀκάθαρτα
|
ἔφησεν |
εἶναι
τὰ
νομιζόμενα
παρ´
Αἰγυπτίοις |
| [4] |
ἄνακτι.
Αὐτίκα
δ´
ἐκ
γαίης
|
πλάσσεν |
κλυτὸς
Ἀμφιγυήεις
παρθένῳ
αἰδοίῃ
ἴκελον |
| [4] |
ἂν
ἡ
καθ´
Ὅμηρον
στρουθὸς
|
ἐνόσσευσεν |
ὅπου
δράκων
ἔμελλεν
αὐτὴν
καὶ |
| [4] |
θείου
πνεύματος,
ἀφ´
οὗ
καὶ
|
ἐπροφήτευσεν· |
ἐπεὶ
μᾶλλον
ᾔδει
τά
τ´ |
| [4] |
τοῦ
θεοῦ.
~Τάχα
δέ
τινων
|
παρήκουσεν |
ὁ
Κέλσος
ὅτι
ὁ
θεός
|
| [4] |
βωμοῦ
ὑπαΐξας
πρός
ῥα
πλατάνιστον
|
ὄρουσεν. |
Ἔνθα
δ´
ἔσαν
στρουθοῖο
νεοσσοί, |
| [4] |
ὑπῆρχε
καὶ
διὰ
φιλανθρωπίαν
ἑαυτὸν
|
ἐκένωσεν» |
ἵνα
χωρηθῆναι
ὑπ´
ἀνθρώπων
δυνηθῇ. |
| [4] |
καὶ
σχήματι
εὑρεθεὶς
ὡς
ἄνθρωπος
|
ἐταπείνωσεν |
ἑαυτόν,
γενόμενος
ὑπήκοος
μέχρι
θανάτου, |
| [4] |
εἰς
κακοδαιμονίαν,
ἀλλ´
ἑαυτὸν»
μὲν
|
ἐταπείνωσεν» |
οὐδὲν
δ´
ἧττον
μακάριος
ἦν, |
| [4] |
θεόν,
ἐπεὶ
Ὁ
θεὸς
αὐτοῖς
|
ἐφανέρωσεν» |
εἰ
καὶ
μὴ
ὡς
θεὸν |
| [4] |
βλασφημίαν
αἰσχρολογίαν»
αὐτῷ
τῷ
θεῷ
|
περιῆπτεν |
τὸ
πάθος,
οὗ
ἡμᾶς
πάντῃ |
| [4] |
οὓς
γόητας
καὶ
πλανήτας
ἀνθρώπους
|
ὑπείληφεν |
εἶναι
ὁ
Κέλσος,
ἀναισχύντως
ἐπιχειροῦσιν |
| [4] |
εἴπερ
ὁ
Μωϋσέως
νόμος
μηδὲν
|
εἶχεν
|
ἐγγεγραμμένον
δι´
ὑπονοιῶν
δηλούμενον,
οὐκ |
| [4] |
τό·
Εἴδομεν
αὐτόν,
καὶ
οὐκ
|
εἶχεν |
εἶδος
οὐδὲ
κάλλος,
ἀλλὰ
τὸ |
| [4] |
ὁ
Ἰωσήφ.
Τί
οὖν
ἄτοπον
|
εἶχεν |
ὁ
λόγος
τῆς
ἱστορίας
καὶ |
| [4] |
γὰρ
ὅτι
Ἀβραὰμ
δύο
υἱοὺς
|
ἔσχεν, |
ἕνα
ἐκ
τῆς
παιδίσκης
καὶ |
| [4] |
ἱστορίαις
γενομέναις
συγχρησάμενος
ὁ
λόγος
|
ἀνέγραψεν
|
αὐτὰς
εἰς
παράστασιν
μειζόνων
καὶ |
| [4] |
τάχα
μὲν
οὐ
ταῦτα,
ὅσα
|
ἀνέγραψεν
|
ὁ
Κέλσος,
ἄλλα
δέ
τινα |
| [4] |
οὐδὲ
νενόηκε
τίνα
τρόπον
λέλεκται,
|
ἀνέγραψεν |
ὅτι
συνέθεσαν
ἄνθρωπον
ὑπὸ
χειρῶν |
| [4] |
ἀπεκτιθέασιν
οἱ
μύρμηκες,
ἵνα
μὴ
|
σπαργῷεν, |
μένοιεν
δὲ
δι´
ἔτους
αὐτοῖς |
| [4] |
ἔστιν
εἰπεῖν
ὅτι
πρότερον
οὐκ
|
ἦν. |
Αἱ
γοῦν
ἀρχαιόταται
ἱστορίαι,
καίτοι |
| [4] |
εἴπερ
τις
θεία
φύσις
ἦν
|
ἐν |
αὐτοῖς
τῶν
μελλόντων
προγνωστικὴ
καὶ |
| [4] |
ἐν
πᾶσιν»
~Εἶτ´
ἐπεὶ
προκείμενον
|
ἦν |
αὐτῷ
κακηγορεῖν
τὰ
γεγραμμένα,
διεχλεύασε |
| [4] |
ἀναιρεῖσθαι
ἀπὸ
τῆς
πολιτείας
αὐτῶν.
|
Ἦν |
δὲ
καὶ
δικαστήρια
τῶν
δικαιοτάτων |
| [4] |
αὐτῷ
ἀναγέγραπται
γεγονέναι
νῦν
καιρὸς
|
ἦν |
διηγήσασθαι·
προηγουμένως
γὰρ
ἐν
τοῖς |
| [4] |
θεοῦ
αὐτὸς
πάσης
κακίας
ἀπαράδεκτος
|
ἦν. |
Εἰ
δὲ
καὶ
σῶμα
θνητὸν |
| [4] |
τῆς
Γενέσεως,
ὡς
οἷόν
τ´
|
ἦν, |
εἰς
ταῦτα
ἐπραγματευσάμεθα.
~Ἐπὰν
δὲ |
| [4] |
τοῦ
νέκταρος—
οἶνος
γὰρ
οὔπω
|
ἦν— |
εἰς
τὸν
τοῦ
Διὸς
κῆπον
|
| [4] |
ἀγαλματοποιὸς
ἐν
τῇ
πολιτείᾳ
αὐτῶν
|
ἦν, |
ἐκβάλλοντος
πάντας
τοὺς
τοιούτους
ἀπ´ |
| [4] |
ὅτι,
εἴπερ
τις
θεία
φύσις
|
ἦν |
ἐν
αὐτοῖς
τῶν
μελλόντων
προγνωστικὴ |
| [4] |
τῶν
γραφῶν
διαβάλλει.
Εἰ
δὲ
|
ἦν |
ἐννοήσας,
τί
ἀκολουθεῖ
ψυχῇ
ἐν |
| [4] |
ὑποπεπτηῶτες,
ὀκτώ,
ἀτὰρ
μήτηρ
ἐνάτη
|
ἦν, |
ἣ
τέκε
τέκνα.
Ἔνθ´
ὅ |
| [4] |
δισχιλίων
πεντακοσίων;
Πῶς
δ´
οὐκ
|
ἦν |
θαυμάσαι
τὴν
ἐπίνοιαν
τοῦ
ἐρηρεισμένην |
| [4] |
οὐδὲ
φαίνεσθαι
θηλυδρίαν
οἷόν
τ´
|
ἦν. |
Θαυμαστὸν
δὲ
καὶ
τὸ
τὰ |
| [4] |
τῆς
ὁμηρικῆς
Ἀθηνᾶς
φίλος,
οὐκ
|
ἦν |
θεῖος
ἀλλὰ
συνεὶς
τῶν
ἀπὸ |
| [4] |
πατρίῳ
τινὶ
Ἰουδαίων
ἔθει.
Καὶ
|
ἦν |
ἰδεῖν
ἔθνος
ὅλον
φιλοσοφοῦν,
καὶ |
| [4] |
ἐταπείνωσεν»
οὐδὲν
δ´
ἧττον
μακάριος
|
ἦν, |
καὶ
ὅτε
συμφερόντως
τῷ
γένει |
| [4] |
πρὸ
τοῦ
διάβολος
γεγενῆσθαι
οὗτος
|
ἦν |
καὶ
πῶς
γεγένηται
διάβολος
καὶ |
| [4] |
συμπαθές.
Ἐχρῆν
δ´
αὐτόν,
εἴπερ
|
ἦν |
κἂν
φιλόσοφος
αἰσθανόμενος
τοῦ
κοινωνικοῦ, |
| [4] |
καὶ
ὡς
οὐχ
οἷόν
τ´
|
ἦν |
κατὰ
τὸν
τῶν
πολλῶν
νοῦν |
| [4] |
κληδόνες
ἀκούονται;
Θεία
οὖν
τις
|
ἦν |
κατὰ
τοὺς
τοιούσδε
ἡ
παρὰ |
| [4] |
Ἆρ´
οὖν
ὁ
μὲν
ἀετὸς
|
ἦν |
μαντικός,
ὁ
δὲ
δράκων,
ἐπεὶ |
| [4] |
τῷ
ζῴῳ
οἱ
οἰωνοσκόποι,
οὐκ
|
ἦν |
μαντικός;
Τί
δέ,
ἐπεὶ
τὸ |
| [4] |
καὶ
διὰ
τί
πρότερον
μὲν
|
ἦν |
μερὶς
κυρίου
λαὸς
αὐτοῦ
Ἰακώβ, |
| [4] |
ἵνα
γνῷ,
τίνα
τρόπον
ἀρχαιότερος
|
ἦν |
Μωϋσῆς
τῶν
κατὰ
χρόνων
μακρὰς |
| [4] |
ἐνθάδε
δειπνήσειαν.
Κἀκείνη
μὲν
θεία
|
ἦν· |
ὁ
δὲ
τηλικοῦτος
Ὀδυσσεύς,
ὁ |
| [4] |
ζῴοις;
Εἰ
μὲν
γὰρ
λόγος
|
ἦν
|
ὁ
εὑρίσκων,
οὐκ
ἂν
ἀποτεταγμένως |
| [4] |
ἀκολουθούσης
πέτρας,
ἡ
δὲ
πέτρα
|
ἦν |
ὁ
Χριστός.
Παριστὰς
δὲ
ὁ |
| [4] |
λατρεύσῃς
αὐτοῖς.
Οἵα
δὲ
πολιτεία
|
ἦν |
ὅλου
ἔθνους,
παρ´
ᾧ
οὐδὲ |
| [4] |
γῆν
τοὺς
ὀφθαλμοὺς
τῆς
ψυχῆς.
|
Ἦν |
οὖν
παρ´
αὐτοῖς
νόμος
καὶ |
| [4] |
οὔσης
ἀφίκετο
ἡ
Πενία
καὶ
|
ἦν |
περὶ
τὰς
θύρας.
Ὁ
οὖν |
| [4] |
ἐπὶ
τί
ἀναφέρεται
τὸ
Καὶ
|
ἦν |
τὰ
ἄσημα
τοῦ
Λάβαν,
τὰ |
| [4] |
θεὸς
ἐφέστηκε
τοῖς
ὅλοις
ἀναγκαῖον
|
ἦν |
τὰ
ζώπυρα
τοῦ
γένους
τῶν |
| [4] |
Πῶς
δ´
οὐχὶ
μᾶλλον
θαυμαστὸν
|
ἦν |
τὸ
κατασκεύασμα
καὶ
μεγίστῃ
πόλει |
| [4] |
καὶ
συνεργεῖν,
εἰ
οἷόν
τ´
|
ἦν, |
τοῖς
κοινοῖς
ἐν
χριστιανισμῷ
πρὸς |
| [4] |
τὴν
σκέπην.
Καὶ
γὰρ
κρεῖττον
|
ἦν |
τοῖς
μὴ
μέλλουσι
τὰ
θεῖα |
| [4] |
καὶ
αὐτῷ
τῷ
Μώμῳ
δυνατὸν
|
ἦν |
τούτων
εὐλόγως
κατηγορεῖν,
καὶ
χωρὶς
|
| [4] |
Κέλσῳ,
ὅτι
οὐχ
οἷόν
τε
|
ἦν |
τῷ
θεῷ
θείᾳ
δυνάμει
μηδ´ |
| [4] |
οὔσης
θεοῦ,
πῶς
οὐχὶ
ἑξῆς
|
ἦν |
τῷ
μερίζοντι
τὰ
τοσαῦτα
δημιουργήματα |
| [4] |
ζῴων
τι
τούτων
ἁλωτὸν
ἀνθρώποις
|
ἦν |
ὡς
ἀνθρώπων
θειότερον
καὶ
σοφώτερον. |
| [4] |
δὲ
οἴεται
τῶν
προφητικῶν,
μηδ´
|
ἣν
|
εἴποι
ἂν
ἐκεῖνος
πιθανότητα
αὐτῶν |
| [4] |
αὐτῆς·
καὶ
ᾠκοδόμησε
τὴν
πλευράν,
|
ἣν |
ἔλαβεν
ἀπὸ
τοῦ
Ἀδάμ,
εἰς |
| [4] |
τοῦ
θείου
ἀπαλλάξωσι
τοὺς
ἀνθρώπους,
|
ἣν |
κατειλήφασι
τρανὴν
περὶ
αὐτοῦ
ἔννοιαν |
| [4] |
μετὰ
τὴν
τοῦ
κόσμου
φθοράν,
|
ἣν |
οἱ
ἡμέτεροι
λόγοι
ὀνομάζουσι
συντέλειαν, |
| [4] |
θεοῦ
πρὸς
τὰ
ἀνθρώπινα·
εἰς
|
ἣν |
οὐ
μεταβολῆς
αὐτῷ
δεῖ,
ὡς |
| [4] |
ἐπὶ
τῇ
τῆς
κακίας
συστάσει,
|
ἣν |
οὐδὲ
ἀπὸ
ἑνὸς
ἀνθρώπου
δεδύνηται |
| [4] |
γίνεταί
τε
καὶ
ἀπόλλυται
καθ´
|
ἣν |
προεῖπον
ἀμοιβὴν
ἐξ
ἀλλήλων
εἰς |
| [4] |
τῆς
ἑαυτῶν
ὑπεροχῆς
ἀνθρώπων
γένος,
|
ἣν |
ὑπερέχει
τῶν
ἀλόγων
ζῴων,
ὅτι |
| [4] |
αὐτόν,
εἴπερ
εὐγνωμόνως
ἀνατρέπειν
ἐβούλετο
|
ἣν |
ᾠήθη
ἀναισχυντότατα
παρειλῆφθαι
γενεαλογίαν
Ἰουδαίοις |
| [4] |
περίοδος
κατὰ
τὴν
τῶν
ὅλων
|
ἀμοιβὴν |
ἐκπύρωσιν
ἀπαιτεῖ·
ταῦτ´
αὐτοὺς
ἐποίησεν |
| [4] |
καὶ
ἀπόλλυται
καθ´
ἣν
προεῖπον
|
ἀμοιβὴν |
ἐξ
ἀλλήλων
εἰς
ἄλληλα·
περισσὸν |
| [4] |
κατὰ
τὴν
ἀλήθειαν,
μία
ἐς
|
ἀμοιβὴν |
παλίντροπον
ἰοῦσά
ἐστιν
ἡ
πάντων |
| [4] |
καὶ
κατ´
αὐτοὺς
μία
ἐς
|
ἀμοιβὴν |
παλίντροπον
ἰοῦσα
καὶ
ἐπανιοῦσά
ἐστιν |
| [4] |
σωμάτων
φύσις
καὶ
μία
ἐς
|
ἀμοιβὴν |
παλίντροπον
ἰοῦσα
καὶ
ἐπανιοῦσα.
Καὶ |
| [4] |
Οὐχὶ
τὸν
οὐρανὸν
καὶ
τὴν
|
γῆν |
ἐγὼ
πληρῶ;
λέγει
κύριος»
Οὐδὲ |
| [4] |
Οὐχὶ
τὸν
οὐρανὸν
καὶ
τὴν
|
γῆν |
ἐγὼ
πληρῶ;
λέγει
κύριος»
τροπολογοῦμεν. |
| [4] |
τις
ἀπ´
οὐρανοῦ
ἐπὶ
τὴν
|
γῆν |
ἐπιβλέποι,
τί
ἂν
δόξαι
διαφέρειν |
| [4] |
ἔργα
γεωργικὰ
ποιεῖ
ἐπὶ
τὴν
|
γῆν |
καὶ
τὰ
ἐπ´
αὐτῆς
φυόμενα, |
| [4] |
ἀπ´
οὐρανοῦ
καὶ
θεοῦ
ἐπὶ
|
γῆν |
καὶ
τὰ
ἔτι
κατωτέρω.
~Οὐκ |
| [4] |
δὲ
τῷ
λογισμῷ
ἐπὶ
τὴν
|
γῆν |
καὶ
τοὺς
ὄρνεις
καὶ
τοὺς |
| [4] |
Ἕλληνες
κατακλυσμῷ
ἢ
πυρὶ
τὴν
|
γῆν |
κατὰ
περιόδους
καθαιρομένην,
ὡς
καὶ |
| [4] |
Ὁ
ἀπ´
οὐρανοῦ
δὴ
ἐπὶ
|
γῆν |
κατὰ
τὴν
ὑπόθεσιν
αὐτοῦ
βλέπων |
| [4] |
τὸν
θεὸν
καὶ
τὴν
τοσαύτην
|
γῆν |
παριδόντα
ἡμῖν
μόνοις
ἐμπολιτεύεσθαι;
Οἵτινες |
| [4] |
φορὰν
ἀπολιπὼν
καὶ
τὴν
τοσαύτην
|
γῆν |
παριδὼν
ἡμῖν
μόνοις
πολιτεύεται
καὶ |
| [4] |
ὁ
θεὸς
καὶ
τὴν
τοσαύτην
|
γῆν |
παριδὼν
ἡμῖν
μόνοις
πολιτεύεται
καὶ |
| [4] |
οἴονταί
τινα
καταβήσεσθαι
ἐπὶ
τὴν
|
γῆν, |
περὶ
δὲ
Χριστιανῶν
ὅτι
τινὲς |
| [4] |
οἱ
δὲ
καταβήσεσθαι
εἰς
τὴν
|
γῆν
|
τινα
θεὸν
ἢ
θεοῦ
υἱὸν |
| [4] |
καθελκούσης
ἀπὸ
τοῦ
θεοῦ
εἰς
|
γῆν |
τοὺς
ὀφθαλμοὺς
τῆς
ψυχῆς.
Ἦν |
| [4] |
Ὅταν
δ´
οἱ
θεοὶ
τὴν
|
γῆν |
ὕδασι
καθαίροντες
κατακλύζωσιν,
οἱ
μὲν
|
| [4] |
Ὅταν
δ´
οἱ
θεοὶ
τὴν
|
γῆν |
ὕδατι
καθαίρωσι»
δεδήλωκεν
ὅτι
καθαιρομένη |
| [4] |
παραπλησίως
τῷ
κατακλυσμῷ
καθήραντι
τὴν
|
γῆν, |
ὡς
ὁ
Ἰουδαίων
καὶ
Χριστιανῶν |
| [4] |
ἅπαξ
βλέπει
τὴν
πασῶν
ὁρμῶν
|
πηγήν, |
δῆλον
ὅτι
καὶ
τὴν
διαφορὰν
|
| [4] |
λέγειν
μὴ
πάσης
ὠφελείας
εἶναι
|
πηγὴν |
καὶ
ἀρχὴν
τὸ
πιστεῦσαι
τῷ |
| [4] |
φρέατα»
δὲ
ὀρύσσουσι,
τὴν
ἐνυπάρχουσαν
|
πηγὴν
|
καὶ
ἀρχὴν
τῶν
ποτίμων
ἀγαθῶν |
| [4] |
μᾶλλον
βλέπειν
ἡγεμονικῶν
φύσεις
καὶ
|
πηγὴν |
ὁρμῶν
λογικὴν
ἢ
ἄλογον.
Εἰ |
| [4] |
καὶ
ἀμετανόητον
καρδίαν
θησαυρίζεις
σεαυτῷ
|
ὀργὴν |
ἐν
ἡμέρᾳ
ὀργῆς
καὶ
ἀποκαλύψεως |
| [4] |
οὖν
δύναται
ἕκαστος
θησαυρίζειν
ἑαυτῷ
|
ὀργὴν |
ἐν
ἡμέρᾳ
ὀργῆς»
ὀργῆς»
νοουμένης |
| [4] |
μὲν
τῇ
δευτέρᾳ
τῶν
Βασιλειῶν
|
ὀργὴν» |
θεοῦ,
ἀναπείθουσαν
τὸν
Δαυὶδ
ἀριθμῆσαι
|
| [4] |
Ἀπόθεσθε
καὶ
ὑμεῖς
τὰ
πάντα,
|
ὀργὴν |
θυμὸν
κακίαν
βλασφημίαν
αἰσχρολογίαν»
αὐτῷ |
| [4] |
τῷ
εἰδότι
ἀκούειν
αὐτῆς
κειμένων.
|
~Ὀργὴν |
μὲν
οὖν
ὀνομάζομεν
θεοῦ,
οὐ |
| [4] |
ἀπ´
Αἰγύπτου
ἔξοδον
τοῦ
λαοῦ
|
φυγὴν |
ὠνόμασεν,
οὐδὲ
τὴν
ἀρχὴν
ὑπομνησθεὶς |
| [4] |
ῥητὸν
ἐξετάσας
οὔτε
κατὰ
τὴν
|
ἀναγωγὴν |
ἐρευνήσας,
τῶν
Θυεστείων
εἶπε
κακῶν |
| [4] |
καὶ
ὅσον
ἐπὶ
τῇ
ὀλιγότητι
|
ἄρδην |
ἀπολέσθαι.
Καὶ
τοῦτ´
ἐγίνετο,
ὅσον |
| [4] |
πόλιν,
ὅπου
ταῦτα
πέπονθεν
Ἰησοῦς,
|
ἄρδην |
ἀπολωλέναι
καὶ
τὸ
Ἰουδαίων
ἔθνος |
| [4] |
φύρειν,
ἐν
δ´
ἀνθρώπου
θέμεν
|
αὐδὴν
|
καὶ
σθένος,
ἀθανάτοις
δὲ
θεοῖς |
| [4] |
θεοῦ,
τὴν
δὲ
τοῦ
βουλομένου
|
ζῆν |
κατ´
ἀρετὴν
ἢ
καὶ
προκόπτοντος |
| [4] |
τεχνῶν
δυνηθῶσι
καὶ
καθ´
ἑαυτοὺς
|
ζῆν, |
οὐ
χρῄζοντες
ἀεὶ
ἐπιτροπευόντων
καὶ |
| [4] |
τὴν
ἀνθρωπίνην
φύσιν
τῷ
εὖ
|
ζῆν |
ὡς
ἡ
πίστις
ἢ
ἡ |
| [4] |
τε
νόον
καὶ
ἐπίκλοπον
ἦθος
|
Ἑρμείην |
ἤνωγε,
διάκτορον
ἀργεϊφόντην.
Ὣς
ἔφαθ´· |
| [4] |
κυνῶν
χρῄζομεν,
φέρ´
εἰπεῖν,
εἰς
|
φυλακὴν |
ποιμνίων
ἢ
βουκολίων
ἢ
αἰπολίων |
| [4] |
τὴν
ὡσπερεὶ
πρὸς
ἀνθρώπους
αὐτῶν
|
συνθήκην |
ἅπαξ
γενομένων
ὑπ´
αὐτοῖς
εὐορκίαν |
| [4] |
θείᾳ
δυνάμει
προαγαγεῖν
πᾶσαν
τὴν
|
ἰουδαϊκὴν
|
γραφήν,
περιέχουσαν
μυστήρια
τῆς
τοῦ |
| [4] |
ἡγεμονικῶν
φύσεις
καὶ
πηγὴν
ὁρμῶν
|
λογικὴν |
ἢ
ἄλογον.
Εἰ
δ´
ἅπαξ
|
| [4] |
τὸν
ἄνθρωπον
καὶ
ἁπαξαπλῶς
τὴν
|
λογικὴν |
φύσιν
πάντων
τῶν
ἀλόγων
καὶ
|
| [4] |
ὡς
πῦρ
χωνευτηρίου»
χωνεύσων
τὴν
|
λογικὴν |
φύσιν,
πεπληρωμένην
τοῦ
ἀπὸ
τῆς |
| [4] |
τοῦτο
μὲν
γεωργικὴν
τοῦτο
δὲ
|
ἀμπελουργικὴν |
τοῦτο
δὲ
τὰς
περὶ
τοὺς |
| [4] |
χρειῶν
ἀπορία
συνέστησε
τοῦτο
μὲν
|
γεωργικὴν
|
τοῦτο
δὲ
ἀμπελουργικὴν
τοῦτο
δὲ |
| [4] |
φησὶν
ἡμᾶς
λέγειν
τὸν
θεὸν
|
δίκην |
βασανιστοῦ
πῦρ
φέροντα
καταβαίνειν
καὶ |
| [4] |
λέγειν
ὅτι
ὁ
θεὸς
καταβήσεται
|
δίκην |
βασανιστοῦ
πῦρ
φέρων.
~Ἴδωμεν
δὲ |
| [4] |
λέγειν
ὅτι
ὁ
θεὸς
καταβήσεται
|
δίκην |
βασανιστοῦ
πῦρ
φέρων.
Καὶ
πρὸς |
| [4] |
εἰρηκέναι
ὅτι
ὁ
θεὸς
καταβήσεται
|
δίκην |
βασανιστοῦ
πῦρ
φέρων.
~Πότερον
μὲν |
| [4] |
ἅτε
παραβᾶσι
τὰς
φυσικὰς
ἀφορμάς,
|
δίκην |
καὶ
κόλασιν,
καὶ
τούτοις
διὰ |
| [4] |
χαιρόντων
καὶ
τοὺς
ἀνθρώπους
κατασπώντων
|
δίκην |
τῶν
μυθευομένων
Τιτάνων
ἢ
Γιγάντων |
| [4] |
τὴν
νηστικὴν
εἰσήγαγε
τοῦτο
δὲ
|
οἰκοδομικήν, |
καὶ
οὕτως
ἀναβέβηκεν
ἡ
σύνεσις |
| [4] |
τοὺς
κήπους
τέχνας
τοῦτο
δὲ
|
τεκτονικὴν |
καὶ
χαλκευτικήν,
ποιητικὰς
ἐργαλείων
ταῖς |
| [4] |
ἀναβέβηκεν
ἡ
σύνεσις
καὶ
ἐπὶ
|
ἀρχιτεκτονικήν. |
Ἡ
δὲ
τῶν
χρειῶν
ἔνδεια |
| [4] |
ἀγαθῶν
ἐξευρεῖν
ζητοῦντες,
ἅτε
καὶ
|
τροπικὴν |
λαμβάνοντες
ἐντολὴν
τὴν
φάσκουσαν·
Πῖνε
|
| [4] |
ἀφορμὴν
πρὸς
τέχνας
ἔχοντα·
καὶ
|
φυσικὴν |
δ´
ἔχει
τὴν
σκέπην,
τετρίχωται |
| [4] |
φυσικὰ
ἀλεξιφάρμακα
εἴτε
ἐμπειρίαν
εἴτε
|
φυσικήν |
τινα
κατάληψιν
γοητείαν
ὠνόμασεν·
ἐπ´ |
| [4] |
γὰρ
δεδύνηνται
οὗτοι
τρανῶσαι
τὴν
|
φυσικὴν |
τοῦ
θεοῦ
ἔννοιαν
ὡς
πάντῃ |
| [4] |
προφητευόμενα,
οὐδεμίαν
μὲν
λέξιν
τίθησι
|
προφητικήν, |
καίτοι
γε
μυρίαι
ὅσαι
εἰσὶ |
| [4] |
δὲ
τοῦ
τὴν
ὑποκειμένην
ὕλην
|
δεκτικὴν |
εἶναι
ποιοτήτων,
ὧν
ὁ
δημιουργὸς |
| [4] |
καὶ
τὰ
λοιπὰ
ζῷα
εἰς
|
μαντικήν, |
ἢ
οἱ
κινοῦντες
τὰ
τοιαδὶ |
| [4] |
πλειόνων
ὡς
ὑπάρχουσαν
τὴν
τοιάνδε
|
μαντικὴν |
καὶ
τὴν
ἀπολογίαν
μετὰ
τοῦτ´ |
| [4] |
παραδεξαμένοις
εἶναι
τὴν
δι´
ὀρνίθων
|
μαντικὴν |
οὐ
συμπεφώνηται
ἡ
αἰτία
τοῦ |
| [4] |
μέν
ἐστιν
ἐν
ἑαυτοῖς
ἔχοντα
|
μαντικὴν |
ψυχήν·
ἀλλὰ
κατὰ
μὲν
τὸν |
| [4] |
μὲν
ὑφαντικὴν
τὴν
μετὰ
τὴν
|
ξαντικὴν |
καὶ
τὴν
νηστικὴν
εἰσήγαγε
τοῦτο |
| [4] |
τῆς
σκέπης
ἀπορία
τοῦτο
μὲν
|
ὑφαντικὴν |
τὴν
μετὰ
τὴν
ξαντικὴν
καὶ |
| [4] |
μετὰ
τὴν
ξαντικὴν
καὶ
τὴν
|
νηστικὴν |
εἰσήγαγε
τοῦτο
δὲ
οἰκοδομικήν,
καὶ |
| [4] |
παρόντος
δεδόσθω
ὑπαρκτὸν
εἶναι
τὴν
|
οἰωνιστικήν, |
ἵνα
καὶ
οὕτως
δείξω
τοῖς
|
| [4] |
τέχνας
τοῦτο
δὲ
τεκτονικὴν
καὶ
|
χαλκευτικήν, |
ποιητικὰς
ἐργαλείων
ταῖς
ὑπηρετουμέναις
τέχναις |
| [4] |
πατέρες
ἡμῶν
πάντες
ὑπὸ
τὴν
|
νεφέλην |
ἦσαν,
καὶ
πάντες
διὰ
τῆς |
| [4] |
μὴ
ἄρα
ὁ
ἐγκαλῶν
τοῖς
|
ψιλὴν |
πίστιν
ἐπαγγελλομένοις
αὐτὸς
ἡμᾶς
πιστεύειν |
| [4] |
εἰς
τὸ
ὑψηλὸν
ὄρος»
ἀναβὰς
|
ἄλλην |
ἔδειξε
τὴν
ἑαυτοῦ
μορφὴν
καὶ |
| [4] |
ἔργον,
τὸ
μηδὲ
παντὸς
σώματος
|
ἄλλην |
εἶναι
φύσιν.
Εἰ
δὲ
μὴ |
| [4] |
λογιζόμενα;
Παραβαλέτω
γὰρ
ὁ
βουλόμενος
|
ἄλλην |
ὁδόν,
ἐπιστρέφουσαν
ἅμα
καὶ
βελτιοῦσαν
|
| [4] |
ᾖ
αὐτῶν
τὰ
σώματα,
οὐκ
|
ἄλλην |
ὄψεται
ἀρχὴν
ἢ
τήν,
ἵν´ |
| [4] |
ἐκλείποντος
χώραν
αὐτοῦ
κενὴν
καὶ
|
ἄλλην
|
πληροῦντος.
Ἵνα
γὰρ
καὶ
ἐκλείπειν |
| [4] |
τὴν
Πλάτωνος
μετενσωμάτωσιν
ἀλλὰ
κατ´
|
ἄλλην |
τινὰ
ὑψηλοτέραν
θεωρίαν.
Εἶδε
δ´ |
| [4] |
εἰς
παιδιὰν
εἴτε
καὶ
εἰς
|
ἄλλην |
τινὰ
χρείαν
καὶ
θεραπείαν
λαμβανόντων |
| [4] |
οἱ
νεόπλουτοι
τῶν
ἀνθρώπων
ἐπιδεικτιῶντες;
|
Πολλὴν |
δή
τινα
καὶ
πάνυ
θνητὴν |
| [4] |
Μωϋσῆς,
ᾧ
μεμαρτύρηκε
διὰ
τὴν
|
πολλὴν |
καθαρότητα
ὁ
λόγος
εἰπών·
Ἐγγιεῖ |
| [4] |
ἔθνος
γεγένηται
οὐδὲ
μετὰ
γενεὰν
|
ὅλην
|
μίαν
τοῦ
ταῦτα
πεπονθέναι
ὑπ´ |
| [4] |
ὁτὲ
μὲν
ἡγεμονικὸν
ἔχει
τὴν
|
ὅλην |
οὐσίαν,
ὅταν
ἡ
ἐκπύρωσις
ᾖ· |
| [4] |
Ἰησοῦ
ψυχῆς
λαμβάνει
τις
τὴν
|
μεταβολήν, |
αὐτῆς
εἰς
σῶμα
ἐλθούσης,
πευσόμεθα, |
| [4] |
δὲ
καὶ
τὸ
ἀπολλύμενον
εἰς
|
μεταβολὴν
|
διαμένει·
τὸ
γὰρ
ὑποκείμενον
ἡ |
| [4] |
σῶμα
ἐλθούσης,
πευσόμεθα,
πῶς
λέγει
|
μεταβολήν. |
Εἰ
μὲν
γὰρ
τῆς
οὐσίας, |
| [4] |
ἂν
οὖν
οὐδὲ
ταύτην
τὴν
|
μεταβολὴν |
θεὸς
δέχοιτο.
Δοκεῖ
δή
μοι |
| [4] |
Τίς
ἂν
οὖν
ἕλοιτο
τοιαύτην
|
μεταβολήν; |
Καὶ
μὲν
δὴ
τῷ
θνητῷ |
| [4] |
ἀσθενέστεροι
τινῶν
δὲ
καὶ
εἰς
|
ὑπερβολὴν |
βραχύτεροι
κρατοῦμεν
διὰ
τὴν
σύνεσιν |
| [4] |
παραπλήσια
τηρεῖν
βουλόμεθα
μυστικῶς
εἰρημένην
|
ἐντολὴν |
τήν·
Πάσῃ
φυλακῇ
τήρει
σὴν |
| [4] |
ζητοῦντες,
ἅτε
καὶ
τροπικὴν
λαμβάνοντες
|
ἐντολὴν |
τὴν
φάσκουσαν·
Πῖνε
ὕδατα
ἀπὸ |
| [4] |
βουλόμενος
λαβεῖν
τὴν
πρὸς
Γαλάτας
|
ἐπιστολὴν |
εἴσεται,
τίνα
τρόπον
ἠλληγόρηται
τὰ
|
| [4] |
Ἰουδαῖοι
κολάσαντες
τὸν
Ἰησοῦν
καὶ
|
χολὴν |
ποτίσαντες
ἐπὶ
σφᾶς
αὐτοὺς
ἐκ |
| [4] |
τὸ
ἀκούειν
τῶν
θείων
νόμων
|
σχολὴν |
τὰ
καλούμενα
σάββατα
καὶ
αἱ |
| [4] |
ὡς
ἐν
ἐπαγγελίᾳ
γοήτων
κειμένην.
|
Πλὴν |
ἀλλὰ
δεδόσθω
αὐτῷ
τὸ
τοὺς |
| [4] |
Σὺ
δὲ
ὁ
αὐτὸς
εἶ.
|
Πλὴν |
ἀρκεῖ
πρὸς
τὸν
Κέλσον
καὶ |
| [4] |
θεωρεῖν
τὴν
γένεσιν
τῶν
κακῶν,
|
πλὴν |
εἰ
καὶ
μετὰ
καμάτου
ἀλλά |
| [4] |
τῷ
Ἱερεμίᾳ·
Παίδευσον
ἡμᾶς,
κύριε,
|
πλὴν |
ἐν
κρίσει
καὶ
μὴ
ἐν |
| [4] |
τοῖς
καθ´
ἕκαστον
εἶναι
κακόν.
|
Πλὴν |
ἵνα
μὴ
παρακούσας
τις
τοῦ |
| [4] |
τοιοῦτον
ἢ
αἰτιασαμένη
καὶ
μεμψαμένη·
|
πλὴν |
ὅπως
ποτὲ
ἔχει
τὸ
γενόμενον, |
| [4] |
Περὶ
δὲ
τοῦ
τὴν
ὑποκειμένην
|
ὕλην
|
δεκτικὴν
εἶναι
ποιοτήτων,
ὧν
ὁ |
| [4] |
νῦν
ἐστι
περὶ
τήνδε
τὴν
|
ὕλην |
ἑξῆς
δὲ
τοιαδί,
φέρ´
εἰπεῖν, |
| [4] |
τὸ
ἀγαθόν»
τὸ
δὲ
τὴν
|
ὕλην |
τοῖς
θνητοῖς
ἐμπολιτευομένην
αἰτίαν
εἶναι |
| [4] |
γὰρ
βασιλεύοντας
καὶ
τὴν
σύγκλητον
|
βουλὴν |
καὶ
τοὺς
ἄρχοντας
πανταχοῦ
ἀλλὰ |
| [4] |
καὶ
τὴν
ἐν
Ἀρείῳ
πάγῳ
|
βουλὴν
|
καταψηφίσεσθαι
αὐτοῦ
τὸν
διὰ
τοῦ |
| [4] |
ἀετοὶ
τὴν
κατὰ
τῶν
νεοσσῶν
|
ἐπιβουλήν, |
εἴτε
τῶν
ἀναβαινόντων
πρὸς
αὐτοὺς |
| [4] |
ὡς
δεκτικὸν
μὲν
θανάτου
οὐ
|
μὴν |
δὲ
καὶ
ἀποθνῄσκοντα,
δῆλον
ὅτι |
| [4] |
καὶ
τῆς
ἡμερότητος
ἱστορούμενα,
οὐ
|
μὴν |
καὶ
περὶ
ὅρκων
ἐλέφαντος
σύνοιδα
|
| [4] |
καὶ
ἀσυνέτους
δύναται
συναρπάσαι
οὐ
|
μὴν |
καὶ
τὸν
ἐνορῶντα
τῇ
φύσει |
| [4] |
ἁπλουστέρους
πίστεως
χάριν
συμβαλέσθαι
οὐ
|
μὴν |
οἷόν
τε
καὶ
τοὺς
συνετωτέρους |
| [4] |
μὲν
ἠγνοηκέναι
ὁ
Κέλσος
οὐ
|
μὴν |
σαφῶς
ἐκτεθεῖσθαι,
ἐπεὶ
μὴ
ἐδύνατο |
| [4] |
φαῦλον
ξύλα»
ἢ
χόρτον»
ἢ
|
καλάμην» |
δῆλον
ὅτι
καὶ
τὸ
πῦρ |
| [4] |
θεμελίῳ
ξύλα»
καὶ
χόρτον»
καὶ
|
καλάμην» |
Εἰ
μὲν
οὖν
ἔχει
δεῖξαι |
| [4] |
ξύλα»
εἶναι
καὶ
χόρτον»
καὶ
|
καλάμην» |
καταναλίσκει
ὁ
θεὸς
ὡς
πῦρ. |
| [4] |
περὶ
τῆς
ὅλης
φύσεως,
ὅπερ
|
ἐπηγγειλάμην, |
ὁ
λόγος
ᾖ,
σαφέστερον
ἐμφανιῶ |
| [4] |
χωρεῖν
τῷ
Κέλσῳ
κατὰ
ταῦτα,
|
ἐχρησάμην |
ἂν
Σολομῶντος
λέξει
ἀπὸ
τῶν |
| [4] |
δὲ
τὸν
παρὰ
Πλάτωνι
μῦθον
|
ἐξεθέμην |
διὰ
τὸν»
παρ´
αὐτῷ
τοῦ
|
| [4] |
λόγον.
~Ἐπεὶ
δ´
ἐν
ᾗ
|
ἐξεθέμην |
τοῦ
Κέλσου
λέξει
παραφραζούσῃ
ἀπὸ |
| [4] |
μορφαί,
καθὼς
ἑκάστῳ
τῶν
εἰς
|
ἐπιστήμην |
ἀγομένων
φαίνεται
ὁ
λόγος,
ἀνάλογον |
| [4] |
δ´
ἐξ
ἐπιλογισμοῦ
καὶ
κατ´
|
ἐπιστήμην. |
Ὡς
εἰ
καὶ
ἀετοὶ
πρὸς |
| [4] |
τῶν
ὀρῶν
πρὸς
ἃ
ὁ
|
ποιμὴν |
ἔν
τισι
παραβολαῖς
καταβεβηκέναι
λέγεται, |
| [4] |
λογικόν.
Τὰ
μὲν
γὰρ
ἄλογα
|
ἑτοίμην
|
ἔχει
τὴν
τροφήν,
ἅτε
οὐδ´ |
| [4] |
ὀστράκινα,
καὶ
ἃ
μὲν
εἰς
|
τιμὴν |
ἃ
δὲ
εἰς
ἀτιμίαν·
ἐὰν |
| [4] |
ἐκκαθάρῃ
ἑαυτόν,
ἔσται
σκεῦος
εἰς
|
τιμήν, |
ἡγιασμένον
καὶ
εὔχρηστον
τῷ
δεσπότῃ, |
| [4] |
ἢ
μιαρώτερα
παρὰ
τὸ
εἰς
|
τιμὴν |
τοῦ
θείου
κατεσκευάσθαι
ἢ
εἰς |
| [4] |
τόπον
τῶν
κατασκαφέντων
οἰκοδομεῖν
θεοῦ
|
οἰκοδομὴν |
καὶ
ναὸν
δόξης
θεοῦ,
διὰ
|
| [4] |
λόγου
γεγενημένη.
Καίτοι
γε
εἰ
|
ἐβουλόμην |
ὁμόσε
χωρεῖν
τῷ
Κέλσῳ
κατὰ
|
| [4] |
αὐτῶν
ὅμοιον.
Οὐδὲν
δ´
ἧττον
|
ἐβουλόμην |
πάνθ´
ὁντινοῦν,
ἀκούσαντα
δεινολογοῦντος
Κέλσου |
| [4] |
μὴ
στῆσαι
τὴν
τῆς
κακίας
|
νομὴν |
καὶ
ἀνακαινῶσαι
τὰ
πράγματα.
Ἴσασι |
| [4] |
ἢ
ἄλλῳ
συμφέρει,
ἵνα
μὴ
|
ἀφορμὴν |
λαμβάνῃ
τις
ἐκ
τῶν
κατὰ |
| [4] |
ἔχει
τὴν
τροφήν,
ἅτε
οὐδ´
|
ἀφορμὴν |
πρὸς
τέχνας
ἔχοντα·
καὶ
φυσικὴν |
| [4] |
τις
τοῦ
λεγομένου
ἐπιτριβῆς
εὕρῃ
|
ἀφορμήν, |
ὡς
καὶ
τῆς
κακίας
αὐτοῦ |
| [4] |
μὴ
προσποιούμενον
τὴν
ἑαυτοῦ
ἐπικούρειον
|
γνώμην |
ἤ,
ὡς
ἂν
εἴποι
ἄν |
| [4] |
ἀπαλλάξωσι
τοὺς
ἀνθρώπους,
ἣν
κατειλήφασι
|
τρανὴν |
περὶ
αὐτοῦ
ἔννοιαν
παραδιδόντες.
~Κέλσῳ |
| [4] |
γῆς,
ὅτ´
ἐξήνεγκεν
ἡ
γῆ
|
βοτάνην |
χόρτου
σπεῖρον
σπέρμα
κατὰ
γένος |
| [4] |
τόπον
οὐδ´
ἐκλείποντος
χώραν
αὐτοῦ
|
κενὴν |
καὶ
ἄλλην
πληροῦντος.
Ἵνα
γὰρ |
| [4] |
ἑξῆς,
οὐδὲ
τὴν
λέξιν
ἐκθέμενος,
|
δυναμένην |
ἐπιστῆσαι
τὸν
ἀκούοντα
ὅτι
μετὰ |
| [4] |
δείκνυσι
τὴν
ἐν
ἀνθρώποις
ἐντρέχειαν,
|
δυναμένην |
κοσμεῖν
τῷ
λόγῳ
καὶ
τὰ |
| [4] |
ἐπίνοιαν
τοῦ
ἐρηρεισμένην
γενέσθαι
καὶ
|
δυναμένην |
ὑπομεῖναι
χειμῶνα
κατακλυσμοῦ
ποιητικόν;
Καὶ |
| [4] |
τὴν
δι´
ὅλης
τῆς
ψυχῆς
|
ἀνακεκραμένην |
κακίαν.
Ἀλλὰ
γὰρ
ἀρκεῖ
ταῦτα |
| [4] |
δὲ
ἐμφαίνοντας
καὶ
τὸ
ἱστορίαν
|
ἑωραμένην |
καὶ
καταληφθεῖσαν
ἀναγράφειν
ὡς
παράδοξον |
| [4] |
ἐστι
τὴν
κατ´
εἰκόνα»
θεοῦ
|
δεδημιουργημένην |
φύσιν
πάντῃ
ἀπαλεῖψαι
τοὺς
χαρακτῆρας |
| [4] |
τὴν
Χριστοῦ
ἐπιδημίαν
ὡς
ἤδη
|
γεγενημένην, |
καὶ
ἔοικεν
εἰδέναι
ὅτι
εἰσί |
| [4] |
τούτοις
παραπλήσια
τηρεῖν
βουλόμεθα
μυστικῶς
|
εἰρημένην |
ἐντολὴν
τήν·
Πάσῃ
φυλακῇ
τήρει |
| [4] |
χρῆσιν
ὡς
ἐν
ἐπαγγελίᾳ
γοήτων
|
κειμένην. |
Πλὴν
ἀλλὰ
δεδόσθω
αὐτῷ
τὸ |
| [4] |
πνευματικά.
Περὶ
δὲ
τοῦ
τὴν
|
ὑποκειμένην |
ὕλην
δεκτικὴν
εἶναι
ποιοτήτων,
ὧν |
| [4] |
μὲν
ἄλλους
ἀνθρώπους
εἰς
τὴν
|
προκειμένην |
εἰκόνα
μὴ
παραλαμβάνετε
ἀλλὰ
διὰ |
| [4] |
ἀνδρῶν
τούτων·
ἡμεῖς
προσοίσομεν
τὴν
|
ἐπιγεγραμμένην |
Γένεσιν,
περιέχουσαν
τὰς
πράξεις
τῶν |
| [4] |
διηγησαμένῳ
τὴν
ἐν
ταῖς
γραφαῖς
|
λεγομένην |
κατάβασιν
θεοῦ
πρὸς
τὰ
ἀνθρώπινα· |
| [4] |
ἐπὶ
πλεῖον
ἢ
ἐπ´
ἔλαττον
|
χεομένην, |
καὶ
ἔστιν
ὅτε
προτραπέντος
ἐπ´ |
| [4] |
φαμὲν
εἶναι
κακίαν
ἐπὶ
πλεῖον
|
χεομένην |
καὶ
καθαιρομένην
κατακλυσμῷ
ἢ
ἐκπυρώσει. |
| [4] |
Ἰακώβ,
ὡς
τὴν
θεὸς
προσηγορίαν
|
ἁρμοζομένην |
αὐτῶν
τῷ
ὀνόματι
τηλικάσδε
ποιεῖν |
| [4] |
τὴν
Πενίαν,
τῷ
ἐκεῖ
ὄφει
|
παραβαλλομένην, |
καὶ
τὸν
ὑπὸ
τῆς
Πενίας |
| [4] |
τὴν
τοῦ
παντὸς
ἐκπύρωσιν,
ἀπειράκις
|
γενομένην |
καὶ
ἀπειράκις
ἐσομένην,
ἡ
αὐτὴ |
| [4] |
τὴν
ἀρετὴν
ἐν
πλείοσι
θεωρίαις
|
γινομένην |
ἢ
ἐν
ἐλάττοσιν·
οὕτως
ἔστιν |
| [4] |
ἀπὸ
τοῦ
γινώσκεσθαι
ἡμῖν
αὐτὸν
|
ἐγγινομένην |
ταῖς
ψυχαῖς
ἡμῶν
μακαριότητα
ἐμφύεσθαι |
| [4] |
κακίαν
ἐπὶ
πλεῖον
χεομένην
καὶ
|
καθαιρομένην |
κατακλυσμῷ
ἢ
ἐκπυρώσει.
Θεὸν
δὲ |
| [4] |
πυρὶ
τὴν
γῆν
κατὰ
περιόδους
|
καθαιρομένην, |
ὡς
καὶ
Πλάτων
που
οὕτω |
| [4] |
κἀκείνην
τὴν
πολιτείαν
κατὰ
βραχὺ
|
καταφθειρομένην |
ἐκδιαιτηθῆναι.
Ἡ
πρόνοια
δὲ
τὸ |
| [4] |
ἐκπύρωσιν,
ἀπειράκις
γενομένην
καὶ
ἀπειράκις
|
ἐσομένην, |
ἡ
αὐτὴ
τάξις
ἀπ´
ἀρχῆς |
| [4] |
ἄνδρας
εἴτε
καὶ
δι´
ὑπονοιῶν
|
αἰνισσομένην |
τινὰ
μεγάλα
καὶ
θαυμάσια
τοῖς |
| [4] |
δὲ
τὴν
ὕλην
τοῖς
θνητοῖς
|
ἐμπολιτευομένην |
αἰτίαν
εἶναι
τῶν
κακῶν
καθ´ |
| [4] |
οὐχ
ὑβρίσομεν
τὴν
πρὸς
ἀρετὴν
|
κατεσκευασμένην |
ἀνθρωπίνην
φύσιν,
κἂν
δι´
ἄγνοιαν |
| [4] |
ἦν
θαυμάσαι
τὴν
ἐπίνοιαν
τοῦ
|
ἐρηρεισμένην |
γενέσθαι
καὶ
δυναμένην
ὑπομεῖναι
χειμῶνα |
| [4] |
καὶ
τήν,
ἵν´
οὕτως
ὀνομάσω,
|
προηγουμένην |
μορφὴν
θεάσασθαι.
~Εἰσὶ
γὰρ
διάφοροι |
| [4] |
ὅτι
πνεῦμα
κυρίου
πεπλήρωκε
τὴν
|
οἰκουμένην, |
καὶ
τὸ
συνέχον
τὰ
πάντα |
| [4] |
καθάρσιον
τῆς
γῆς
οἴεται
τὴν
|
καλουμένην |
τῶν
γλωσσῶν
σύγχυσιν»
περὶ
ἧς |
| [4] |
ἅπαξ
γενομένων
ὑπ´
αὐτοῖς
εὐορκίαν
|
τηρουμένην |
ὠνόμασεν,
ὅπερ
καὶ
αὐτὸ
ψεῦδός |
| [4] |
χωνευτηρίου»
χωνεύσων
τὴν
λογικὴν
φύσιν,
|
πεπληρωμένην
|
τοῦ
ἀπὸ
τῆς
κακίας
μολύβδου |
| [4] |
ἐξεταζόμενα·
τὴν
δὲ
προαίρεσιν
τούτοις
|
χρωμένην |
δεόντως
μὲν
ἐπαινετὴν
εἶναι,
οὐ |
| [4] |
παρθενικῆς
καλὸν
εἶδος
ἐπήρατον·
αὐτὰρ
|
Ἀθήνην
|
ἔργα
διδασκέμεναι,
πολυδαίδαλον
ἱστὸν
ὑφαίνειν· |
| [4] |
τὸν
ἥλιον
οὐδ´
Ἄρτεμιν
τὴν
|
σελήνην· |
ἀλλὰ
καθαρὰν
εὐσέβειαν
εἰς
τὸν |
| [4] |
ἡμέρας
καὶ
νυκτὸς
τὰ
ὑπὸ
|
σελήνην |
ἐστί,
καὶ
οὐχ
οὕτως
ἄλλα
|
| [4] |
ἰδὼν
τὸν
ἥλιον
καὶ
τὴν
|
σελήνην |
καὶ
τοὺς
ἀστέρας,
πάντα
τὸν |
| [4] |
βέβαιον
ἐν
ἀνθρωπίνῃ
φύσει,
ἐχρῆν
|
κἀκείνην |
τὴν
πολιτείαν
κατὰ
βραχὺ
καταφθειρομένην |
| [4] |
ἐποίουν
τῷ
θεῷ.
Ἐχρῆν
οὖν
|
ἐκείνην |
τὴν
πόλιν,
ὅπου
ταῦτα
πέπονθεν
|
| [4] |
καὶ
σῶμα
θνητὸν
καὶ
ψυχὴν
|
ἀνθρωπίνην |
ἀναλαβὼν
ὁ
ἀθάνατος
θεὸς
λόγος |
| [4] |
οὐχ
ὁρῶν
ὅτι
πανταχοῦ
τὴν
|
ἀνθρωπίνην |
σύνεσιν
γυμνάζεσθαι
βουλόμενος
ὁ
θεός, |
| [4] |
ὑβρίσομεν
τὴν
πρὸς
ἀρετὴν
κατεσκευασμένην
|
ἀνθρωπίνην |
φύσιν,
κἂν
δι´
ἄγνοιαν
ἐξαμαρτάνῃ, |
| [4] |
ἄλλος
λόγος
ἐπιστρεφέστερον
προσάγοι
τὴν
|
ἀνθρωπίνην |
φύσιν
τῷ
εὖ
ζῆν
ὡς |
| [4] |
κατ´
εἰκόνα»
γεγονέναι
θεοῦ
τὴν
|
ἀνθρωπίνην |
ψυχὴν
καὶ
ὁρῶντες
ὅτι
ἀμήχανόν |
| [4] |
οὕτως
τὴν
τοῦ
πεφυκότος
τρέφειν
|
ἀνθρωπίνην |
ψυχὴν
λόγου
δύναμιν
ὁ
θεὸς |
| [4] |
πανταχοῦ
ἀνθρώπων
πιστεύουσι
παραδέδωκε
τὴν
|
σεμνὴν |
κατὰ
τὸν
Ἰησοῦν
θεοσέβειαν·
ὅστις |
| [4] |
Φιλήβῳ
λόγον,
μὴ
βουληθέντος
τὴν
|
ἡδονὴν |
παραδέξασθαι
θεόν.
Τὸ
γὰρ
ἐμόν» |
| [4] |
γράψας.
~Ὁ
μὲν
οὖν
Κέλσος
|
μόνην |
τὴν
θνητῶν
περίοδον
κατὰ
τὰς |
| [4] |
καὶ
τοῖς
θεοῦ
ἔργον
εἰποῦσι
|
μόνην |
τὴν
ψυχὴν
καὶ
ἀπό
τινος |
| [4] |
ἐπιδεικνύηται
τὴν
τῶν
δογμάτων
ἑαυτοῦ
|
ἀσχημοσύνην, |
λέγων·
Φέρ´
οὖν,
εἴ
τις |
| [4] |
εἰς
θεὸν
εὐσέβειαν
ἀσκοῦσι
τὴν
|
σωφροσύνην. |
~Καὶ
οὔπω
λέγω
τὰ
λοιπὰ |
| [4] |
ἔχουσαν,
καὶ
περιστεράν
τινα
καὶ
|
κορώνην |
ἀγγέλους,
παραχαράττοντες
καὶ
ῥᾳδιουργοῦντες
τὸν |
| [4] |
τὰ
γεγραμμένα,
τὸν
κόρακα»
εἰς
|
κορώνην |
μετείληφε
καὶ
οἴεται
ταῦτα
Μωϋσέα |
| [4] |
βουλῇσι
βαρυκτύπου·
ἐν
δ´
ἄρα
|
φωνὴν
|
θῆκε
θεῶν
κῆρυξ,
ὀνόμηνε
δὲ |
| [4] |
οἱ
ἐγνωκότες
ὅτι
καθ´
ἑλλάδα
|
φωνὴν
|
ὁ
Ἀδὰμ
ἄνθρωπός
ἐστι,
καὶ |
| [4] |
φθάνειν
δυνάμενον
ἐπὶ
τὴν
δημωδεστέραν
|
ἀκοήν. |
Καὶ
δεῖ
ὑπὲρ
τοῦ
ταῦτα |
| [4] |
ἐξανατέλλων
χόρτον
τοῖς
κτήνεσι
καὶ
|
χλόην |
τῇ
δουλείᾳ
τῶν
ἀνθρώπων,
τοῦ |
| [4] |
ἐνεφύσησεν
εἰς
τὸ
πρόσωπον
αὐτοῦ
|
πνοὴν |
ζωῆς,
καὶ
ἐγένετο
ὁ
ἄνθρωπος |
| [4] |
ἐνεφύσησεν
εἰς
τὸ
πρόσωπον
αὐτοῦ
|
πνοὴν |
ζωῆς»
ὅπερ
οὐδὲ
νενόηκε
τίνα |
| [4] |
ἐνεφύσησεν
εἰς
τὸ
πρόσωπον
αὐτοῦ
|
πνοὴν |
ζωῆς»
τροπικῶς
εἰρημένον
καὶ
δεόμενον |
| [4] |
διδαχθέντες
ὅτι
Συνίστησι
τὴν
ἑαυτοῦ
|
ἀγάπην |
εἰς
ἡμᾶς
ὁ
θεός,
ὅτι |
| [4] |
ἑλομένους.
Οὐκ
οἶδα
δὲ
καὶ
|
ποταπὴν |
ἐπανόρθωσιν
βουλόμενος
ὁ
Κέλσος
γενέσθαι |
| [4] |
τροφὴν
ἄλλας
δὲ
διὰ
τὴν
|
σκέπην. |
Καὶ
γὰρ
κρεῖττον
ἦν
τοῖς |
| [4] |
καὶ
φυσικὴν
δ´
ἔχει
τὴν
|
σκέπην, |
τετρίχωται
γὰρ
ἢ
ἐπτέρωται
ἢ |
| [4] |
Ἠσαῦ
τῷ
Ἰακώβ·
πατρὸς
δὲ
|
λύπην, |
τάχα
μὲν
καὶ
τὴν
Ἰσαὰκ |
| [4] |
αὐτὸν
ἔχοντα
κατὰ
στῆθος
παρὰ
|
δειρήν, |
ἰδνωθεὶς
ὀπίσω·
ὁ
δ´
ἀπὸ |
| [4] |
ὁμώνυμον
τῷ
Ἐπικουρείῳ.
Τοιαῦτα
γὰρ
|
ἐχρῆν |
αὐτὸν
ἀποφαινόμενον
καὶ
ἐναντία
λέγειν |
| [4] |
ἢ
ἐπιδεδημηκέναι
τὸν
Χριστὸν
πίστιν,
|
ἐχρῆν |
αὐτὸν
αὐτὰς
ἐκθέσθαι
τὰς
προφητείας, |
| [4] |
οἶδ´
ὅπως
παρέρριπται.
Καίτοι
γε
|
ἐχρῆν |
αὐτόν,
εἴπερ
εὐγνωμόνως
ἀνατρέπειν
ἐβούλετο |
| [4] |
ἀπὸ
θεοῦ
φρουρᾶς·
ὅτε
δ´
|
ἐχρῆν |
αὐτοὺς
ὡς
ὅλον
ἔθνος
ἁμαρτάνον |
| [4] |
καὶ
Σωκράτης
καὶ
Πλάτων.
Καὶ
|
ἐχρῆν |
γε
ἡμᾶς
πρὸς
τοὺς
ὄρνιθας |
| [4] |
τὰ
βαρύτατα
τῶν
φορτίων
συμπαθές.
|
Ἐχρῆν |
δ´
αὐτόν,
εἴπερ
ἦν
κἂν |
| [4] |
εἰπεῖν
κτήνεια
καὶ
ἄλλων
θήρεια;
|
Ἐχρῆν |
δ´
αὐτόν,
ὁρῶντα
θεοὺς
δρακόντων |
| [4] |
οὐδὲν
βέβαιον
ἐν
ἀνθρωπίνῃ
φύσει,
|
ἐχρῆν
|
κἀκείνην
τὴν
πολιτείαν
κατὰ
βραχὺ |
| [4] |
μεγάλων
μυστηρίων
ἐποίουν
τῷ
θεῷ.
|
Ἐχρῆν |
οὖν
ἐκείνην
τὴν
πόλιν,
ὅπου |
| [4] |
τὰς
ψυχάς,
ὅπερ
ἐστὶν
ἀπιθανώτατον.
|
~Ἐχρῆν |
οὖν
τὸν
Κέλσον,
διὰ
τῶν |
| [4] |
μύθου
σχήματι,
εἰπεῖν
δ´
ὡς
|
ἐχρῆν |
τοῖς
εἰδόσιν
ἀπὸ
μύθων
εὑρίσκειν
|
| [4] |
κῆρυξ,
ὀνόμηνε
δὲ
τήνδε
γυναῖκα
|
Πανδώρην, |
ὅτι
πάντες
Ὀλύμπια
δώματ´
ἔχοντες
|
| [4] |
ἐντολὴν
τήν·
Πάσῃ
φυλακῇ
τήρει
|
σὴν |
καρδίαν»
ἵνα
μὴ
ἐπιβῇ
τι |
| [4] |
ὑφαίνειν·
καὶ
χάριν
ἀμφιχέαι
κεφαλῇ
|
χρυσῆν |
Ἀφροδίτην
καὶ
πόθον
ἀργαλέον
καὶ |
| [4] |
διῆλθον,
καὶ
πάντες
εἰς
τὸν
|
Μωϋσῆν |
ἐβαπτίσαντο
ἐν
τῇ
νεφέλῃ
καὶ
|
| [4] |
οὕτως
μεγαλοφυέστατα
δεδιδαγμένον
ἀναβαίνειν
ἐπὶ
|
τὴν |
ἀγένητον
τοῦ
θεοῦ
φύσιν
κἀκείνῳ |
| [4] |
εἶναί
φασιν
ἀλλὰ
καὶ
τὴν
|
τῶν |
ἀθανάτων
καὶ
τῶν
κατ´
αὐτοὺς |
| [4] |
κληρονομίας
αὐτοῦ
Ἰσραήλ»
καὶ
δεήσει
|
τὴν |
αἰτίαν
εἰπεῖν
τῆς
εἰς
ἕκαστον
|
| [4] |
καὶ
κατασκευῆς
ψιλῆς
γινομένων.
Ὧν
|
τὴν |
αἰτίαν
οὐδεὶς
μὲν
ἐνυπάρχων
τοῖς |
| [4] |
τὴν
προαίρεσιν
τῶν
τῷ
ἐξετάζειν
|
τὴν |
ἀλήθειαν
ἑαυτοὺς
ἀνατεθεικότων
χλευάζων
καὶ |
| [4] |
μηδὲ
Πλάτωνος
ἀκριβῶς
ἀκηκοέναι
ὁ
|
τὴν |
ἀλήθειαν
ἐκπεριλαμβάνων
ἐν
τῷ
ἑνὶ |
| [4] |
ὅλης
φύσεως
ἐπαγγειλάμενος
λέγειν
καὶ
|
τὴν |
ἀλήθειαν
ἐν
τῇ
ἐπιγραφῇ
τοῦ |
| [4] |
οἶδα
δὲ
εἰ
καὶ
κατὰ
|
τὴν |
ἀλήθειαν,
μία
ἐς
ἀμοιβὴν
παλίντροπον |
| [4] |
αὐτοὺς
μὴ
ἀναπλάσσειν
ἕτερα
παρὰ
|
τὴν |
ἀλήθειαν,
ψευδόμενα
τὸ
ἀληθῶς
ἀρσενικὸν |
| [4] |
εἶναι
μὴ
ἀμαθὴς
μηδὲ
ἀνόητος,
|
τὴν |
ἀληθῆ
λέγει
περὶ
τούτων
ἑρμηνείαν. |
| [4] |
αἰσχυνομένους
ἐπὶ
τούτοις
καταφεύγειν
ἐπὶ
|
τὴν |
ἀλληγορίαν.
Εἴποι
δ´
ἄν
τις |
| [4] |
ὡς
χρήσιμος
τῷ
ὅλῳ
διὰ
|
τὴν
|
ἁμαρτίαν
ἐσόμενος.
~Ἐπεὶ
δὲ
μετὰ |
| [4] |
τῶν
πανταχοῦ
ἁμαρτωλῶν,
ἵνα
καταλίπωσι
|
τὴν |
ἁμαρτίαν
καὶ
πιστεύσωσι
τῷ
θεῷ |
| [4] |
ἐν
τῇ
Γενέσει,
ὡς
διὰ
|
τὴν |
ἁμαρτίαν
πυρὶ
ἐξαφανισθέντων,
παραβάλλει
ὁ |
| [4] |
τὸ
ῥητὸν
ἐξετάσας
οὔτε
κατὰ
|
τὴν |
ἀναγωγὴν
ἐρευνήσας,
τῶν
Θυεστείων
εἶπε |
| [4] |
διαφέρει
ἐν
δόξῃ»
Διὸ
καὶ
|
τὴν |
ἀνάστασιν
τῶν
νεκρῶν»
ἀποδεχόμενοι
μεταβολάς |
| [4] |
φύονται»
οὐχ
ὁρῶν
ὅτι
πανταχοῦ
|
τὴν |
ἀνθρωπίνην
σύνεσιν
γυμνάζεσθαι
βουλόμενος
ὁ |
| [4] |
ἂν
ἄλλος
λόγος
ἐπιστρεφέστερον
προσάγοι
|
τὴν
|
ἀνθρωπίνην
φύσιν
τῷ
εὖ
ζῆν |
| [4] |
τὸ
κατ´
εἰκόνα»
γεγονέναι
θεοῦ
|
τὴν
|
ἀνθρωπίνην
ψυχὴν
καὶ
ὁρῶντες
ὅτι |
| [4] |
τοῦ
κόσμου
ἐπὶ
πλεῖον
βεβοηθῆσθαι
|
τὴν |
ἀνθρώπων
φύσιν·
ἕως
προκοπῆς
γενομένης
|
| [4] |
ἀπολογίαν.
~Παραρρίπτει
δ´
ὁ
Κέλσος
|
τὴν |
ἀπέχθειαν,
οἶμαι
τοῦ
Ἠσαῦ
πρὸς |
| [4] |
ἀρξάμενα
ὑπό
τινα
γεγονέναι
φρουρὰν
|
τὴν |
ἀπὸ
κρειττόνων,
ὥστε
κατ´
ἀρχὰς |
| [4] |
νοεῖν
αὐτοῦ
τὴν
ὑπεροχήν·
ἀλλὰ
|
τὴν |
ἀπὸ
τοῦ
γινώσκεσθαι
ἡμῖν
αὐτὸν
|
| [4] |
ὑπάρχουσαν
τὴν
τοιάνδε
μαντικὴν
καὶ
|
τὴν |
ἀπολογίαν
μετὰ
τοῦτ´
ἐναργεστέρως
ἀποδεῖξαι |
| [4] |
ὀνομάσω,
φύσιν
τῆς
ψυχῆς
ἢ
|
τὴν |
ἀργύρου
δολωσάντων.
Οὕτω
δὲ
καὶ |
| [4] |
ἐνίοτε
φθάνοντος
καὶ
ἐπ´
αὐτὴν
|
τὴν |
ἀρετὴν
ἐν
πλείοσι
θεωρίαις
γινομένην |
| [4] |
σκώληκι
παραβάλλεσθαι
τοὺς
δυνάμει
ἔχοντας
|
τὴν |
ἀρετὴν
καὶ
τὰ
σπέρματα
αὐτῆς |
| [4] |
ἀθρόως
τὴν
κακίαν
ἐμφύοντος
δὲ
|
τὴν |
ἀρετήν,
τὴν
ἐπανόρθωσιν
γενέσθαι;
Ἄλλος |
| [4] |
ἀφιλόσοφον
ἀπέχθειαν
τοῦ
ἀνδρὸς
πρὸς
|
τὴν |
ἀρχαιοτάτην
Ἰουδαίων
γραφήν.
Οὐ
γὰρ |
| [4] |
ἀκριβείας
πειράσονται
δεικνύναι
οὐ
μόνον
|
τὴν |
ἀρχαιότητα
τῶν
ταῦτα
γραψάντων
ἀλλὰ |
| [4] |
τί
οὐχὶ
μᾶλλον
ζητήσει
τις
|
τὴν |
ἀρχήν,
ἀνάλογόν
τι
φάσκων
τῷ |
| [4] |
Κέλσος,
ἀναισχύντως
ἐπιχειροῦσιν
ἑαυτοὺς
καὶ
|
τὴν |
ἀρχὴν
αὑτῶν
ἐπὶ
τούτους
ἀνάγειν, |
| [4] |
περὶ
Χριστοῦ
προφητείας
ἢ
μηδὲ
|
τὴν |
ἀρχὴν
εἰδώς,
τίνα
ἐστὶ
τὰ |
| [4] |
περὶ
τηλικούτου
δόγματος
μηδ´
ἀποφαίνεσθαι
|
τὴν |
ἀρχήν,
εἴπερ
κατασκευάζειν
οὐκ
ἔμελλεν |
| [4] |
καὶ
Ἰουδαίων
δόγματα,
ἃ
μηδὲ
|
τὴν |
ἀρχὴν
ἐπίστασθαι
φαίνεται,
οὗτοι
μὲν |
| [4] |
πρὸς
θεόν·
ὁ
γὰρ
λόγος
|
τὴν |
ἀρχὴν
ἔχων
ἀπὸ
τοῦ
παρὰ |
| [4] |
ἀπό
τινος
ἐννοίας
ὑγιοῦς
ἔσχε
|
τὴν |
ἀρχήν.
Ἢ
ὁμοίως
ὁ
σοφὸς |
| [4] |
αὐτά,
οὐδ´
ἀπὸ
νοῦ
ἔχει
|
τὴν
|
ἀρχήν,
πάντα
θαυμασμὸν
ὑπερβεβηκότος.
Ἀλλ´ |
| [4] |
τοῦ
λαοῦ
φυγὴν
ὠνόμασεν,
οὐδὲ
|
τὴν |
ἀρχὴν
ὑπομνησθεὶς
τῶν
ἐν
τῇ |
| [4] |
αὐτόθεν
σπουδαίους
καὶ
τελείους,
οὐδὲ
|
τὴν |
ἀρχὴν
ὑποστάσης
τῆς
κακίας;
Ταῦτα |
| [4] |
οὐχ
ἕξει
φύσιν
περὶ
διαμονῆς
|
τὴν |
αὐτὴν
τῷ
ἀγένητος
ὑποτεθεῖσθαι.
Ἀλλ´ |
| [4] |
Ἡ
οὖν
Πενία
ἐπιβουλεύουσα
διὰ
|
τὴν |
αὑτῆς
ἀπορίαν
παιδίον
ποιήσασθαι
ἐκ |
| [4] |
ὧν
ἕκαστον
ἐν
τῷ
μέρει
|
τὴν |
αὐτοῦ
μοῖραν
εἴληφε·
φέρε
κἂν |
| [4] |
Καὶ
ἐν
τούτοις
δὴ
ὅρα
|
τὴν |
ἀφιλόσοφον
ἀπέχθειαν
τοῦ
ἀνδρὸς
πρὸς |
| [4] |
προκείμενα
ἀπὸ
πολλῶν
λεκτέον,
διελέγχουσι
|
τὴν |
ἀχάριστον
ψευδοδοξίαν
πρὸς
τὸν
πεποιηκότα
|
| [4] |
εἶναι
μυριάδων
τὸ
μῆκος
κατὰ
|
τὴν
|
βάσιν
κατὰ
δὲ
τὸ
πλάτος |
| [4] |
ὡς
τοῦ
μὲν
φιλοσοφοῦντος
γνῶναι
|
τὴν |
γένεσιν
αὐτῶν
δυναμένου
ῥᾳδίως,
τοῦ |
| [4] |
πολιτείας
νόμοις
οἷός
τε
ἔσται
|
τὴν
|
γένεσιν
γνῶναι
τῶν
κακῶν.
Καὶ |
| [4] |
προηγουμένως
γὰρ
ἐν
τοῖς
εἰς
|
τὴν |
Γένεσιν
ἐξηγητικοῖς
ταῦθ´
ἡμῖν
κατὰ |
| [4] |
ἵνα
δόξῃ
ἀνεγνωκέναι
τὸ
βιβλίον
|
τὴν |
Γένεσιν,
οὐδὲν
δυνηθεὶς
εἰπεῖν
πρὸς |
| [4] |
ἀγγέλους,
οἷός
τε
ἔσται
γνῶναι
|
τὴν
|
γένεσιν
τῶν
κακῶν.
Δεῖ
δὲ |
| [4] |
μὲν
οἵου
τε
ὄντος
θεωρεῖν
|
τὴν |
γένεσιν
τῶν
κακῶν,
πλὴν
εἰ |
| [4] |
τὸ
Οὐχὶ
τὸν
οὐρανὸν
καὶ
|
τὴν |
γῆν
ἐγὼ
πληρῶ;
λέγει
κύριος» |
| [4] |
φήσαντα·
Οὐχὶ
τὸν
οὐρανὸν
καὶ
|
τὴν |
γῆν
ἐγὼ
πληρῶ;
λέγει
κύριος» |
| [4] |
εἴ
τις
ἀπ´
οὐρανοῦ
ἐπὶ
|
τὴν |
γῆν
ἐπιβλέποι,
τί
ἂν
δόξαι |
| [4] |
διάφορα
ἔργα
γεωργικὰ
ποιεῖ
ἐπὶ
|
τὴν |
γῆν
καὶ
τὰ
ἐπ´
αὐτῆς |
| [4] |
πέσωσι
δὲ
τῷ
λογισμῷ
ἐπὶ
|
τὴν |
γῆν
καὶ
τοὺς
ὄρνεις
καὶ |
| [4] |
καὶ
Ἕλληνες
κατακλυσμῷ
ἢ
πυρὶ
|
τὴν |
γῆν
κατὰ
περιόδους
καθαιρομένην,
ὡς |
| [4] |
ὅτι
οἴονταί
τινα
καταβήσεσθαι
ἐπὶ
|
τὴν |
γῆν,
περὶ
δὲ
Χριστιανῶν
ὅτι |
| [4] |
λέγουσιν,
οἱ
δὲ
καταβήσεσθαι
εἰς
|
τὴν |
γῆν
τινα
θεὸν
ἢ
θεοῦ |
| [4] |
λέγει·
Ὅταν
δ´
οἱ
θεοὶ
|
τὴν |
γῆν
ὕδασι
καθαίροντες
κατακλύζωσιν,
οἱ |
| [4] |
φάσκουσα·
Ὅταν
δ´
οἱ
θεοὶ
|
τὴν |
γῆν
ὕδατι
καθαίρωσι»
δεδήλωκεν
ὅτι |
| [4] |
ὅπως
παραπλησίως
τῷ
κατακλυσμῷ
καθήραντι
|
τὴν |
γῆν,
ὡς
ὁ
Ἰουδαίων
καὶ |
| [4] |
θέλοι
ἂν
γνωσθῆναι,
ἀλλὰ
τὸ
|
τὴν |
γνῶσιν
αὐτοῦ
κακοδαιμονίας
ἀπαλλάσσειν
τὸν |
| [4] |
ἄρα
οὐδὲ
Μωϋσέως
οἴεται
εἶναι
|
τὴν |
γραφὴν
ἀλλά
τινων
πλειόνων·
τοιοῦτον |
| [4] |
νέων.
~Εἰ
δ´
ἀδεκάστως
ἀνεγνώκει
|
τὴν |
γραφὴν
ὁ
Κέλσος,
οὐκ
ἂν |
| [4] |
πρὸς
τὸν
Ἰακώβ,
ἀνδρὸς
κατὰ
|
τὴν |
γραφὴν
ὁμολογουμένου
φαύλου·
καὶ
μὴ |
| [4] |
ἑαυτοῦ
ἐκδοχὴν
καὶ
οὐχὶ
τὴν
|
τῶν |
γραφῶν
διαβάλλει.
Εἰ
δὲ
ἦν |
| [4] |
τὴν
μητέρα
καὶ
προσκολληθήσεται
πρὸς
|
τὴν |
γυναῖκα
αὐτοῦ,
καὶ
ἔσονται
οἱ |
| [4] |
ὁ
Αἰγυπτίων
νομὸς
ἄτιμός
ἐστι.
|
Τὴν |
δ´
ἀπ´
Αἰγύπτου
ἔξοδον
τοῦ |
| [4] |
δ´
ἀμφεποτᾶτο
ὀδυρομένη
φίλα
τέκνα·
|
τὴν |
δ´
ἐλελιξάμενος
πτέρυγος
λάβεν
ἀμφιαχυῖαν. |
| [4] |
εἶναι
τὰ
χωρὶς
προαιρέσεως
ἐξεταζόμενα·
|
τὴν |
δὲ
προαίρεσιν
τούτοις
χρωμένην
δεόντως |
| [4] |
φήσομεν
καταλείπεσθαι
ὑπὸ
τοῦ
θεοῦ,
|
τὴν |
δὲ
τοῦ
βουλομένου
ζῆν
κατ´ |
| [4] |
πάνυ
τι
φθάνειν
δυνάμενον
ἐπὶ
|
τὴν
|
δημωδεστέραν
ἀκοήν.
Καὶ
δεῖ
ὑπὲρ |
| [4] |
εἶναι
τοῦ
θεοῦ,
τοῦ
ἐξαφανιοῦντος
|
τὴν |
δι´
ὅλης
τῆς
ψυχῆς
ἀνακεκραμένην |
| [4] |
δὲ
παρὰ
τοῖς
παραδεξαμένοις
εἶναι
|
τὴν |
δι´
ὀρνίθων
μαντικὴν
οὐ
συμπεφώνηται
|
| [4] |
φαμεν
ἀλλά
τι
παραλαμβανόμενον
εἰς
|
τὴν |
διὰ
σκυθρωποτέρων
ἀγωγῶν
παίδευσιν
τοῖς |
| [4] |
ταῦτα
δὲ
μόνῃ
τῇ
λέξει
|
τὴν |
διάνοιαν
ἐναπερείσαντα
μυχθίζειν
καὶ
μηδενὸς
|
| [4] |
τῇ
κακίᾳ
τῶν
φαύλων
εἰς
|
τὴν |
διάταξιν
τοῦ
παντὸς
ὁ
θεός, |
| [4] |
ὁρμῶν
πηγήν,
δῆλον
ὅτι
καὶ
|
τὴν |
διαφορὰν
ἴδοι
ἂν
καὶ
τὴν |
| [4] |
μετ´
αὐτὸν
ἐσομένοις
ἐπιδεικνύηται
τὴν
|
τῶν |
δογμάτων
ἑαυτοῦ
ἀσχημοσύνην,
λέγων·
Φέρ´ |
| [4] |
οὖν
γε
ἱστόρηται
ὅτι
μετὰ
|
τὴν |
δοκοῦσαν
ἡμερότητα
ἐξηγριώθησαν
ἐλέφαντες
κατὰ |
| [4] |
εἶναι
σοφοὶ
ἐμωράνθησαν
καὶ
ἤλλαξαν
|
τὴν |
δόξαν
τοῦ
ἀφθάρτου
θεοῦ
ἐν |
| [4] |
εὐσεβείας·
ἆρά
γε
οἱ
νικῶντες
|
τὴν
|
δριμυτάτην
πρὸς
ἀφροδίσια
ὄρεξιν,
πολλῶν |
| [4] |
Χριστιανοί,
οἱ
διδαχθέντες
ὅτι
Συνίστησι
|
τὴν |
ἑαυτοῦ
ἀγάπην
εἰς
ἡμᾶς
ὁ |
| [4] |
καὶ
οἴεται
ἀκολουθεῖν
τούτῳ
τὸ
|
τὴν |
ἑαυτοῦ
ἕδραν
αὐτὸν
καταλιπεῖν.
Οὐ |
| [4] |
οὐκ
ἔξεδρος
γίνεται
οὐδὲ
καταλείπει
|
τὴν |
ἑαυτοῦ
ἕδραν,
ὡς
τινὰ
μὲν |
| [4] |
βούλημα
τῶν
ἡμετέρων
γραμμάτων·
διόπερ
|
τὴν
|
ἑαυτοῦ
ἐκδοχὴν
καὶ
οὐχὶ
τὴν |
| [4] |
ἐλέγχοντες
τὸν
ἤτοι
μὴ
προσποιούμενον
|
τὴν
|
ἑαυτοῦ
ἐπικούρειον
γνώμην
ἤ,
ὡς |
| [4] |
πράσσομεν
πειθόμενοι
μηδέ
ποτε
ἀφιστάνειν
|
τὴν |
ἑαυτοῦ
θειότητα
τῶν
μετὰ
τοῦ |
| [4] |
ὑψηλὸν
ὄρος»
ἀναβὰς
ἄλλην
ἔδειξε
|
τὴν
|
ἑαυτοῦ
μορφὴν
καὶ
πολλῷ
κρείττονα |
| [4] |
Καὶ
οὐ
δή
που
ψεύδεται
|
τὴν |
ἑαυτοῦ
φύσιν
ὁ
λόγος,
ἑκάστῳ |
| [4] |
λόγου
τοῦ
θεοῦ
ἐπιδημίαν
εἰς
|
τὴν |
ἑαυτοῦ
ψυχήν.
~Εἰ
δὲ
καὶ |
| [4] |
ἐπιστρέψαι,
δευτέρως
δὲ
τὸ
διὰ
|
τὴν |
ἐκείνων
ἀπείθειαν
ἆραι
ἀπ´
αὐτῶν |
| [4] |
λέγω
εἰς
Χριστὸν
καὶ
εἰς
|
τὴν |
ἐκκλησίαν»
καὶ
πάλιν
ἐν
ἄλλῳ |
| [4] |
δὲ
οὔτε
τὸν
κατακλυσμὸν
οὔτε
|
τὴν |
ἐκπύρωσιν
κύκλοις
καὶ
ἀστέρων
περιόδοις |
| [4] |
κοσμήσαντος
λόγου
ἔργον
καὶ
δείκνυσι
|
τὴν |
ἐν
ἀνθρώποις
ἐντρέχειαν,
δυναμένην
κοσμεῖν |
| [4] |
Μέλητον
ἀεὶ
κατηγορήσειν
αὐτοῦ,
καὶ
|
τὴν |
ἐν
Ἀρείῳ
πάγῳ
βουλὴν
καταψηφίσεσθαι |
| [4] |
συνετοῖς
κεκοσμηκέναι
νομιζόμενος,
παρερμηνεύει
γραφὴν
|
τὴν |
ἐν
Σάμῳ,
ἐν
ᾗ
ἀρρητοποιοῦσα |
| [4] |
ταῦτα
λέλεχθαι
τὰ
δέοντα
διηγησαμένῳ
|
τὴν |
ἐν
ταῖς
γραφαῖς
λεγομένην
κατάβασιν |
| [4] |
εἶναί
ποτε
τὰ
κακά,
διὰ
|
τὴν |
ἐν
τῷ
Θεαιτήτῳ
λέξιν,
φάσκουσαν |
| [4] |
κατὰ
τὸν
παρόντα
καιρὸν
καὶ
|
τὴν |
ἐνεστηκυῖαν
πρόθεσιν
ἁρμόζει
ἐν
τούτοις |
| [4] |
φησιν
ἡμῶν
καὶ
τοῦ
θείου
|
τὴν |
ἔννοιαν
ἔχειν
καθαρωτέραν,
παριστάνειν
ὅτι |
| [4] |
ὁ
Κέλσος·
εἰ
δὲ
διαστρέφων
|
τὴν |
ἔννοιαν
τοῦ
ἀθανάτου
φήσει
τῷ |
| [4] |
οὐ
κατασκευάζουσι
φρέατα»
δὲ
ὀρύσσουσι,
|
τὴν |
ἐνυπάρχουσαν
πηγὴν
καὶ
ἀρχὴν
τῶν |
| [4] |
τὰ
τῶν
πολλῶν
ἀλλὰ
περὶ
|
τὴν |
ἐξέτασιν
τῆς
ἀληθείας,
κινήμασι
σκωλήκων |
| [4] |
ἑαυτὸν
πάντα
ποιήσαντι
καὶ
διὰ
|
τὴν |
ἕξιν
τὰ
αἰσθητήρια
γυμνάσαντι
πρὸς |
| [4] |
καὶ
παραβολαί»
εἰσιν
αἱ
κατὰ
|
τὴν |
Ἔξοδον
ἱστορίαι
καὶ
τοὺς
Ἀριθμούς, |
| [4] |
κακίαν
ἐμφύοντος
δὲ
τὴν
ἀρετήν,
|
τὴν |
ἐπανόρθωσιν
γενέσθαι;
Ἄλλος
μὲν
οὖν |
| [4] |
τῶν
ἀνδρῶν
τούτων·
ἡμεῖς
προσοίσομεν
|
τὴν |
ἐπιγεγραμμένην
Γένεσιν,
περιέχουσαν
τὰς
πράξεις |
| [4] |
Πῶς
δ´
οὐκ
ἦν
θαυμάσαι
|
τὴν |
ἐπίνοιαν
τοῦ
ἐρηρεισμένην
γενέσθαι
καὶ |
| [4] |
καὶ
τὰς
λοιπὰς
ἀρετὰς
καὶ
|
τὴν |
εὕρεσιν
τῶν
τεχνῶν
δυνηθῶσι
καὶ |
| [4] |
καὶ
προθύμως
ὑπομένων
τοὺς
διὰ
|
τὴν |
εὐσέβειαν
κινδύνους,
εὐλόγως
ἂν
ὁ
|
| [4] |
γε
οὐκ
οἶδ´
ὅπως
τὴν
|
τῶν |
ζῴων
περὶ
τὰ
φυσικὰ
ἀλεξιφάρμακα |
| [4] |
ἐν
Φιλήβῳ
λόγον,
μὴ
βουληθέντος
|
τὴν |
ἡδονὴν
παραδέξασθαι
θεόν.
Τὸ
γὰρ |
| [4] |
ποιοῦντος
τὴν
ἡμέραν
ἡλίου
ὠνόμασε
|
τὴν |
ἡμέραν,
διδάσκων
ὅτι
τὰ
μάλιστα |
| [4] |
ὁ
τραγικὸς
ἀπὸ
τοῦ
ποιοῦντος
|
τὴν |
ἡμέραν
ἡλίου
ὠνόμασε
τὴν
ἡμέραν, |
| [4] |
αὐτὸν
δεόμενος
γνωσθῆναι
ἀλλὰ
διὰ
|
τὴν |
ἡμετέραν
σωτηρίαν
γνῶσιν
ἡμῖν
παρασχεῖν
|
| [4] |
τῆς
τοῦ
λόγου
αὐτοῦ
εἰς
|
τὴν |
ἡμετέραν
ψυχὴν
ἐπιδημίας
καλῶς.
|
| [4] |
μενόντων
ἀεὶ
ἐν
ταὐτῷ
διὰ
|
τὴν |
ἤτοι
τηροῦσαν
τὰ
ἐπὶ
γῆς
|
| [4] |
οὐ
γὰρ
σὺν
λογισμῷ
ποιοῦσι—
|
τὴν |
θείαν
δὲ
φύσιν
θαυμαστέον,
μέχρι |
| [4] |
δυνάμεως
γέγονεν
ὁ
Ἰακώβ,
ὡς
|
τὴν |
θεὸς
προσηγορίαν
ἁρμοζομένην
αὐτῶν
τῷ
|
| [4] |
καὶ
ἐπροφήτευσαν
πᾶσι
τοῖς
ἔθνεσι
|
τὴν |
θεοσέβειαν
ταύτην
κηρυχθήσεσθαι;
Ὁ
δ´ |
| [4] |
πιστεύοντας
μὲν
καὶ
καταλαμβάνοντας
αὐτοῦ
|
τὴν |
θεότητα
ἀπαλλάσσεσθαι
πάσης
κακοδαιμονίας,
ἀπιστοῦντας |
| [4] |
~Ὁ
μὲν
οὖν
Κέλσος
μόνην
|
τὴν |
θνητῶν
περίοδον
κατὰ
τὰς
τεταγμένας |
| [4] |
οἱ
πλείους
οὐ
μόνον
τὴν
|
τῶν |
θνητῶν
περιόδον
τοιαύτην
εἶναί
φασιν |
| [4] |
τὸν
ἀδελφὸν
τοῦ
καταδουμένου
καὶ
|
τὴν |
θυγατέρα
αὐτοῦ.
Καὶ
τί
με |
| [4] |
τὸ
ξενίζον
τῶν
νόμων
καὶ
|
τὴν |
ἰδιότροπον
κατ´
αὐτοὺς
πολιτείαν.
Οὔτε |
| [4] |
ἐσταύρωσαν
τὸν
Ἰησοῦν
γεγονέναι
ἐπὶ
|
τὴν |
Ἱεροσολύμων
καθαίρεσιν.
Καὶ
οὐδέ
ποτε |
| [4] |
ἀλήθειαν
εἶναι
καὶ
ἐνάργειαν
κατὰ
|
τὴν |
Ἰησοῦ
εἰς
ἀνθρώπους
ἐπιδημίαν,
οὐχ
|
| [4] |
οὐκ
ἄλλην
ὄψεται
ἀρχὴν
ἢ
|
τήν, |
ἵν´
οὕτως
ὀνομάσω,
ἀλογίαν·
ἐν |
| [4] |
λόγου
μετεωριζόμενος
δυνηθῇ
αὐτοῦ
καὶ
|
τήν, |
ἵν´
οὕτως
ὀνομάσω,
προηγουμένην
μορφὴν |
| [4] |
αὐτὸς
θείᾳ
δυνάμει
προαγαγεῖν
πᾶσαν
|
τὴν |
ἰουδαϊκὴν
γραφήν,
περιέχουσαν
μυστήρια
τῆς |
| [4] |
δὲ
λύπην,
τάχα
μὲν
καὶ
|
τὴν |
Ἰσαὰκ
ἐπὶ
τῇ
τοῦ
Ἰακὼβ |
| [4] |
φέρε
δὲ
τὰ
τῆς
κατὰ
|
τὴν
|
ἱστορίαν
ἀπεμφάσεως
δι´
ὀλίγων
παραμυθησώμεθα. |
| [4] |
Κέλσος
οὐ
τοῖς
τυχοῦσιν
ἀνατίθησι
|
τὴν |
ἱστορίαν
ταύτην
ἀλλὰ
τοῖς
συνετοῖς. |
| [4] |
γεῦσαι
τοὺς
ἀκροατὰς
ἀπολογίας
καθαιρούσης
|
τὴν |
καθ´
ἡμῶν
τοῦ
Κέλσου
χλεύην, |
| [4] |
τὰ
ὅλα
μὴ
ζητῶσι
μηδὲ
|
τὴν |
καθαρὰν
θεοσέβειαν
ἐξετάσωσι,
πέσωσι
δὲ |
| [4] |
ὑπὸ
θεοῦ,
ἀπειληφότος
μὲν
ἀθρόως
|
τὴν |
κακίαν
ἐμφύοντος
δὲ
τὴν
ἀρετήν, |
| [4] |
θεοῦ
καταναλίσκεσθαι,
καί
φαμεν
ὅτι
|
τὴν |
κακίαν
καὶ
τὰ
ἀπ´
αὐτῆς |
| [4] |
κάλλιστον
περὶ
τοῦ
ἀόριστον
εἶναι
|
τὴν |
κακίαν
καὶ
τὰ
κακὰ
καὶ |
| [4] |
ἰατρικῆς
τινος
αὐτῷ
ἐδέησε
τοῖς
|
τὴν |
κακίαν
νοσοῦσι
καὶ
παντὶ
τῷ |
| [4] |
οἱ
ἐντυγχάνοντες
τούτοις
ἐὰν
μὲν
|
τὴν |
κακοήθειαν
τοῦ
Κέλσου
μιμῶνται,
ὅπερ |
| [4] |
ὁ
μὲν
Κέλσος
φησὶ
τὴν
|
τῶν
|
κακῶν
γένεσιν
οὐ
ῥᾴδιον
εἶναι |
| [4] |
πρὸς
τοῦτό
φαμεν
ὅτι
τὴν
|
τῶν |
κακῶν
γένεσιν
οὐδὲ
τῷ
φιλοσοφήσαντι |
| [4] |
εὐλαβές,
ὑπονοεῖ
δὲ
καὶ
τὴν
|
τῶν
|
κακῶν
φύσιν
οὐ
πάντῃ
εἶναι |
| [4] |
ἄρα
καθάρσιον
τῆς
γῆς
οἴεται
|
τὴν |
καλουμένην
τῶν
γλωσσῶν
σύγχυσιν»
περὶ |
| [4] |
προσωποποιεῖ
ἰδίᾳ
μὲν
Ἰουδαίους
αἰτιολογοῦντας
|
τὴν |
κατ´
αὐτοὺς
μέλλουσαν
Χριστοῦ
ἐπιδημίαν |
| [4] |
καὶ
ὁρῶντες
ὅτι
ἀμήχανόν
ἐστι
|
τὴν |
κατ´
εἰκόνα»
θεοῦ
δεδημιουργημένην
φύσιν |
| [4] |
σωτηρίαν
ἀπὸ
τῶν
θηρίων
καὶ
|
τὴν |
κατ´
ἐκείνων
ἐπικράτειαν.
~Οὐχ
ὁρῶν |
| [4] |
καὶ
μυστικὸν
ἔχει
λόγον,
ὑπὲρ
|
τὴν |
κατὰ
Πλάτωνα
κάθοδον
τῆς
ψυχῆς, |
| [4] |
αἱ
καταχρηστικώτερον
οὕτως
ὀνομαζόμεναι
πρὸς
|
τὴν |
κατὰ
τὸ
δυνατὸν
ἐκείνων
μίμησιν· |
| [4] |
ὅπερ
ἐβούλετο.
Εἰκὸς
δὲ
καὶ
|
τὴν |
κατὰ
τὸν
τόπον
ἀσάφειαν
ἐπιτετηδευκέναι |
| [4] |
δ´
ἂν
καὶ
προγινώσκοντες
ἀετοὶ
|
τὴν
|
κατὰ
τῶν
νεοσσῶν
ἐπιβουλήν,
εἴτε |
| [4] |
ἔθνη
τὴν
κληρονομίαν
σου
καὶ
|
τὴν |
κατάσχεσίν
σου
τὰ
πέρατα
τῆς |
| [4] |
γοῦν
ἀπολογήσασθαι
καὶ
δικαιολογήσασθαι
πρὸς
|
τὴν |
κατηγορήσασαν,
μεγαλοψύχως
ἀπεσιώπησε,
τῷ
θεῷ |
| [4] |
ἐντυγχάνοντα
τῇ
ἀπολογίᾳ
ταύτῃ
πρὸς
|
τὴν |
Κέλσου
κατηγορίαν
γεγραμμένῃ
ἀνασχέσθαι
καὶ |
| [4] |
ἀπὸ
πλειόνων
ὀλίγα
εἴπομεν
πρὸς
|
τὴν
|
Κέλσου
πεῦσιν
εἰπόντος·
Τίς
γὰρ |
| [4] |
φοιτᾶν
διδασκάλους·
ἵν´
ὥσπερ
κατὰ
|
τὴν |
Κέλσου
ὑπόληψιν
διδάσκουσιν
ἡμᾶς
μαντικῶς |
| [4] |
ἀνθρώπων.
Καὶ
ταῦτα
δὲ
πρὸς
|
τὴν |
Κέλσου
ὑπόληψιν,
μὴ
νοήσαντος
τὰς |
| [4] |
ἐμοῦ,
καὶ
δώσω
σοι
ἔθνη
|
τὴν |
κληρονομίαν
σου
καὶ
τὴν
κατάσχεσίν |
| [4] |
ἢ
τὸ
ὄντως
θηλυκὸν
ἢ
|
τὴν |
κτηνῶν
φύσιν
ἢ
τὸ
ὀρνέων |
| [4] |
δυναμένῳ
αὐτοῦ
τὰς
μαρμαρυγὰς
καὶ
|
τὴν
|
λαμπρότητα
τῆς
θειότητος
βλέπειν
οἱονεὶ |
| [4] |
γυναῖκα»
καὶ
τὰ
ἑξῆς,
οὐδὲ
|
τὴν |
λέξιν
ἐκθέμενος,
δυναμένην
ἐπιστῆσαι
τὸν |
| [4] |
προταττόντων
τὸν
ἄνθρωπον
καὶ
ἁπαξαπλῶς
|
τὴν |
λογικὴν
φύσιν
πάντων
τῶν
ἀλόγων |
| [4] |
εἰσπορεύεται
ὡς
πῦρ
χωνευτηρίου»
χωνεύσων
|
τὴν |
λογικὴν
φύσιν,
πεπληρωμένην
τοῦ
ἀπὸ |
| [4] |
ἔλαττον
ἐγκατελείποντο,
ἕως
ἐπὶ
Ῥωμαίων
|
τὴν |
μεγίστην
ποιήσαντες
ἁμαρτίαν
ἐν
τῷ |
| [4] |
τόπου
τὸ
τοιοῦτον
ἀποφανούμεθα·
ἀλλὰ
|
τὴν |
μὲν
τοῦ
φαύλου
καὶ
κεχυμένου |
| [4] |
αὐτῶν
κολάσεσιν.
Ἀλλ´
ὡς
προεῖπον,
|
τὴν |
μὲν
φύσιν
ἐν
τούτοις
θαυμαστέον· |
| [4] |
σκέπης
ἀπορία
τοῦτο
μὲν
ὑφαντικὴν
|
τὴν |
μετὰ
τὴν
ξαντικὴν
καὶ
τὴν |
| [4] |
τῆς
Ἰησοῦ
ψυχῆς
λαμβάνει
τις
|
τὴν |
μεταβολήν,
αὐτῆς
εἰς
σῶμα
ἐλθούσης, |
| [4] |
Οὐκ
ἂν
οὖν
οὐδὲ
ταύτην
|
τὴν |
μεταβολὴν
θεὸς
δέχοιτο.
Δοκεῖ
δή |
| [4] |
καταλείψει
ἄνθρωπος
τὸν
πατέρα
καὶ
|
τὴν |
μητέρα
καὶ
προσκολληθήσεται
πρὸς
τὴν |
| [4] |
οἱ
πατέρες
ἡμῶν
πάντες
ὑπὸ
|
τὴν |
νεφέλην
ἦσαν,
καὶ
πάντες
διὰ |
| [4] |
τὴν
μετὰ
τὴν
ξαντικὴν
καὶ
|
τὴν |
νηστικὴν
εἰσήγαγε
τοῦτο
δὲ
οἰκοδομικήν, |
| [4] |
τοῦτο
μὲν
ὑφαντικὴν
τὴν
μετὰ
|
τὴν |
ξαντικὴν
καὶ
τὴν
νηστικὴν
εἰσήγαγε |
| [4] |
καὶ
ὅτι
πνεῦμα
κυρίου
πεπλήρωκε
|
τὴν |
οἰκουμένην,
καὶ
τὸ
συνέχον
τὰ |
| [4] |
τοῦ
παρόντος
δεδόσθω
ὑπαρκτὸν
εἶναι
|
τὴν |
οἰωνιστικήν,
ἵνα
καὶ
οὕτως
δείξω |
| [4] |
τυγχάνων,
ὁτὲ
μὲν
ἡγεμονικὸν
ἔχει
|
τὴν |
ὅλην
οὐσίαν,
ὅταν
ἡ
ἐκπύρωσις |
| [4] |
βασιλείας
οὔτε
καταλειπόμενοι,
ὡς
διὰ
|
τὴν
|
ὀλιγότητα
εὐεπιβουλεύτους
αὐτοὺς
γενέσθαι
καὶ |
| [4] |
κατακλυσμὸν
ἡ
περίοδος
κατὰ
τὴν
|
τῶν |
ὅλων
ἀμοιβὴν
ἐκπύρωσιν
ἀπαιτεῖ·
ταῦτ´ |
| [4] |
κάλλιστα
καὶ
ἀσφαλέστατα
κατὰ
τὴν
|
τῶν |
ὅλων
δημιουργίαν,
ἀλλ´
οὐδὲν
ἧττον |
| [4] |
ἐκείνων
ἀπείθειαν
ἆραι
ἀπ´
αὐτῶν
|
τὴν |
ὀνομασθεῖσαν
βασιλείαν
τοῦ
θεοῦ
καὶ |
| [4] |
τὰ
ὀνομαζόμενα
ἱστορίαν
καὶ
τὴν
|
τῶν |
ὀνομάτων
ἑρμηνείαν
ἀπὸ
Ἑβραίων,
τῶν |
| [4] |
καὶ
τὸν
πάντα
κόσμον
καὶ
|
τὴν |
οὐράνιον
φορὰν
ἀπολιπὼν
καὶ
τὴν |
| [4] |
ἡγεῖται
σκώληκας
Χριστιανοὺς
λέγοντας
ὅτι
|
τὴν |
οὐράνιον
φορὰν
ἀπολιπὼν
ὁ
θεὸς |
| [4] |
ὅτι
τὸν
πάντα
κόσμον
καὶ
|
τὴν |
οὐράνιον
φορὰν
ἡμῖν
μάλιστα
πεποίηκεν |
| [4] |
νουθετεῖς.
Πῶς
δὲ
δυνάμεθα
λέγειν
|
τὴν |
οὐράνιον
φορὰν
καὶ
τὸν
πάντα
|
| [4] |
τὸ
ἑκούσιον,
ἀνεῖλες
αὐτῆς
καὶ
|
τὴν |
οὐσίαν.
Ὅλης
δ´
εἰς
ταῦτα
|
| [4] |
φαίνεται
ἡμῖν
χρήσιμα
εἰς
τὴν
|
τῶν |
παίδων
ὡς
παίδων
ἐπιστροφὴν
καὶ
|
| [4] |
μύρμηξι
τούτων
αἴτιον
ὑπονοητέον
ἀλλὰ
|
τὴν |
παμμήτορα
φύσιν,
καὶ
τὰ
ἄλογα
|
| [4] |
πρεσβεύοντες
τὰ
τῆς
ἀληθείας
καὶ
|
τὴν |
παντελῆ
ἐπανόρθωσιν
ἐργαζόμενοι,
ὁποῖοι
ἦσαν |
| [4] |
βιοῦν
αὐτῷ
ἀνακειμένων;
Ἐχλεύασε
δὲ
|
τὴν |
παρὰ
τῷ
Λάβαν
κτῆσιν
τοῦ
|
| [4] |
δερματίνους»
ἠμφιεσμένος
χιτῶνας»
οὓς
διὰ
|
τὴν |
παράβασιν
τῶν
ἀνθρώπων
ἐποίησε
τοῖς |
| [4] |
τηρεῖν
βουλόμεθα
μυστικῶς
εἰρημένην
ἐντολὴν
|
τήν· |
Πάσῃ
φυλακῇ
τήρει
σὴν
καρδίαν» |
| [4] |
ἄλογον.
Εἰ
δ´
ἅπαξ
βλέπει
|
τὴν |
πασῶν
ὁρμῶν
πηγήν,
δῆλον
ὅτι |
| [4] |
τῷ
παραδείσῳ
τοῦ
θεοῦ,
καὶ
|
τὴν |
Πενίαν,
τῷ
ἐκεῖ
ὄφει
παραβαλλομένην, |
| [4] |
Τίς
δὲ
καὶ
ἐπραγματεύσατο
ἀναγράψαι
|
τὴν |
περὶ
αὐτοὺς
ἱστορίαν,
εἴτε
καὶ |
| [4] |
ἐκ
τοῦ
μὴ
πάνυ
τι
|
τὴν
|
περὶ
αὐτῶν
ἱστορίαν
εὑρίσκεσθαι
παρὰ |
| [4] |
ἡμῶν
λεγόμενον.
Προείρηται
δ´
εἰς
|
τὴν
|
περὶ
ἑτέρων
ἡμῖν
ἀπολογίαν
πρὸς |
| [4] |
Ἰουδαίων
γραφήν.
Οὐ
γὰρ
ἔχων
|
τὴν |
περὶ
κατακλυσμοῦ
ἱστορίαν
κακολογεῖν
οὐδ´ |
| [4] |
Καὶ
ὅρα
πῶς
ὡς
βωμολόχος
|
τὴν |
περὶ
κρίσεως
θείαν
ἀπαγγελίαν
καὶ |
| [4] |
καιροῦ
ἐστιν
εἰπεῖν.
Ἐκτίθεται
καὶ
|
τὴν |
περὶ
Μωϋσέως
καὶ
Ἰαννοῦ
καὶ |
| [4] |
τινων
πονηρῶν
δυνάμεων.
Μανθάνομεν
δὲ
|
τὴν |
περὶ
τὰ
ὀνομαζόμενα
ἱστορίαν
καὶ |
| [4] |
ἐν
τῇ
θαλάσσῃ.
Εἶθ´
ἑρμηνεύων
|
τὴν |
περὶ
τοῦ
μάννα
ἱστορίαν
καὶ |
| [4] |
περὶ
τοῦ
μάννα
ἱστορίαν
καὶ
|
τὴν |
περὶ
τοῦ
ὕδατος
ἐκ
πέτρας |
| [4] |
~Τὸ
δ´
ἀληθῶς
θεῖον
εἰς
|
τὴν |
περὶ
τῶν
μελλόντων
γνῶσιν
οὔτε |
| [4] |
κἂν
δοκούσης
ἀκολουθίας
ἐβούλετο
ἀνατρέπειν
|
τὴν |
περὶ
τῶν
προφητειῶν
ἢ
περὶ |
| [4] |
τὸ
ἐλέγξαι
πλασματῶδες
τὸ
κατὰ
|
τὴν |
περιστεράν.
Εἶθ´
ὡς
ἔθος
αὐτῷ |
| [4] |
ὁπότερόν
γε
ἂν
εἴπητε
πρὸς
|
τὴν |
πεῦσιν
ἡμῶν,
ἀποκρινούμεθα
ἀποδεικνύναι
πειρώμενοι |
| [4] |
θνητὸν
ἐρχόμενον
σῶμα,
οὐ
κατὰ
|
τὴν |
Πλάτωνος
μετενσωμάτωσιν
ἀλλὰ
κατ´
ἄλλην |
| [4] |
σάρκα
ἀντ´
αὐτῆς·
καὶ
ᾠκοδόμησε
|
τὴν |
πλευράν,
ἣν
ἔλαβεν
ἀπὸ
τοῦ |
| [4] |
τετρανωκότα
δέ,
ἰδόντα
πῦρ
διειληφὸς
|
τὴν
|
πόλιν
αὐτῶν
καὶ
τὴν
χώραν, |
| [4] |
τῷ
θεῷ.
Ἐχρῆν
οὖν
ἐκείνην
|
τὴν |
πόλιν,
ὅπου
ταῦτα
πέπονθεν
Ἰησοῦς, |
| [4] |
ἐν
ἀνθρωπίνῃ
φύσει,
ἐχρῆν
κἀκείνην
|
τὴν |
πολιτείαν
κατὰ
βραχὺ
καταφθειρομένην
ἐκδιαιτηθῆναι. |
| [4] |
καὶ
Μωϋσῆς,
ᾧ
μεμαρτύρηκε
διὰ
|
τὴν |
πολλὴν
καθαρότητα
ὁ
λόγος
εἰπών· |
| [4] |
ἀντὶ
τοῦ
σεμνολογεῖν
καὶ
ἀποδέχεσθαι
|
τὴν |
προαίρεσιν
τῶν
τῷ
ἐξετάζειν
τὴν |
| [4] |
τοὺς
μὲν
ἄλλους
ἀνθρώπους
εἰς
|
τὴν |
προκειμένην
εἰκόνα
μὴ
παραλαμβάνετε
ἀλλὰ |
| [4] |
ἄλλος
ῥήτωρ
νομιζόμενος
εἶναι,
καὶ
|
τὴν |
πρόνοιαν
ἀναιρῶν
ἐν
τοῖς
ἐπιγεγραμμένοις |
| [4] |
δ´
ὁ
γεννάδας,
ὅσων
φιλοσόφων,
|
τὴν
|
πρόνοιαν
εἰσαγόντων
καὶ
διὰ
τὰ |
| [4] |
καὶ
διὰ
ταύτην
λεγόντων
προηγουμένως
|
τὴν |
πρόνοιαν
πάντα
πεποιηκέναι.
Καὶ
λόγον |
| [4] |
Κέλσος,
θέλων
μὴ
μᾶλλον
ἡμῖν
|
τὴν
|
πρόνοιαν
πεποιηκέναι
τὰ
φυόμενα
ἐπὶ |
| [4] |
τούτων
ἕνεκεν
θαυμάσαι
τις
ἂν
|
τὴν |
πρόνοιαν,
συμφερόντως
παρὰ
τὰ
ἄλογα |
| [4] |
τοῦ
Χριστοῦ
κάθοδον
ἢ
εἰς
|
τὴν |
πρὸς
ἀνθρώπους
ἐπιστροφὴν
τοῦ
θεοῦ |
| [4] |
παραδέξασθαι
ἐπιτρέπει,
δηλονότι
οὐχ
ὑβρίσομεν
|
τὴν |
πρὸς
ἀρετὴν
κατεσκευασμένην
ἀνθρωπίνην
φύσιν, |
| [4] |
ἐπιδημίας
τοῦ
λόγου
ἀναλαμβάνειν
ἡμᾶς
|
τὴν |
πρὸς
αὐτὸν
οἰκείωσιν.
Οὐδεμίαν
οὖν |
| [4] |
ἡμῶν»
Ὁ
δὲ
βουλόμενος
λαβεῖν
|
τὴν |
πρὸς
Γαλάτας
ἐπιστολὴν
εἴσεται,
τίνα |
| [4] |
ἐξαιρέτως
σεμνύνεσθαι
μηδὲ
θέλειν
ἔχειν
|
τὴν |
πρὸς
τὰ
ἄλογα
ὑπεροχήν·
καί |
| [4] |
ἔθνος
ὅλον
φιλοσοφοῦν,
καὶ
διὰ
|
τὴν
|
πρὸς
τὸ
ἀκούειν
τῶν
θείων |
| [4] |
βασίλειον
ἱεράτευμα»
ἀναχωροῦντες
καὶ
ἐκκλίνοντες
|
τὴν |
πρὸς
τοὺς
πολλοὺς
ἐπιμιξίαν,
ἵνα |
| [4] |
ὁ
Χριστός,
οὐ
δεόμενος
κατὰ
|
τὴν
|
προτέραν
οἰκονομίαν
τῆς
κατ´
ἀνθρώπων |
| [4] |
εἴπερ
αἰσχύνης
ἄξια
τὰ
κατὰ
|
τὴν |
πρώτην
ἐκδοχὴν
χρὴ
λέγειν
μύθων |
| [4] |
οἶμαι
ἐνέδρας
ἀναγράφοντα
αὐτὸν
δηλοῦν
|
τὴν
|
Ῥεβέκκαν,
οἰκονομήσασαν
τὰς
τοῦ
Ἰσαὰκ |
| [4] |
γὰρ
ἡ
ἐν
τῇ
κατὰ
|
τὴν |
Σάμον
γραφῇ
ἡ
Ἥρα
καὶ |
| [4] |
Ἀπόλλωνα
τὸν
ἥλιον
οὐδ´
Ἄρτεμιν
|
τὴν |
σελήνην·
ἀλλὰ
καθαρὰν
εὐσέβειαν
εἰς |
| [4] |
καὶ
ἰδὼν
τὸν
ἥλιον
καὶ
|
τὴν |
σελήνην
καὶ
τοὺς
ἀστέρας,
πάντα |
| [4] |
τῶν
πανταχοῦ
ἀνθρώπων
πιστεύουσι
παραδέδωκε
|
τὴν |
σεμνὴν
κατὰ
τὸν
Ἰησοῦν
θεοσέβειαν· |
| [4] |
τῶν
ταῦτα
γραψάντων
ἀλλὰ
καὶ
|
τὴν
|
σεμνότητα
τῶν
λελεγμένων
καὶ
τὸ |
| [4] |
τὴν
τροφὴν
ἄλλας
δὲ
διὰ
|
τὴν |
σκέπην.
Καὶ
γὰρ
κρεῖττον
ἦν |
| [4] |
ἔχοντα·
καὶ
φυσικὴν
δ´
ἔχει
|
τὴν |
σκέπην,
τετρίχωται
γὰρ
ἢ
ἐπτέρωται
|
| [4] |
μετάνοιάν
σε
ἄγει;
Κατὰ
δὲ
|
τὴν |
σκληρότητά
σου
καὶ
ἀμετανόητον
καρδίαν |
| [4] |
γε
ὁ
Σολεὺς
Χρύσιππος,
ὁ
|
τὴν |
Στοὰν
τῶν
φιλοσόφων
πολλοῖς
συγγράμμασι |
| [4] |
ἐλάττονα
ἔσται
τοῦ
κατὰ
τὴν
|
τῶν |
Στωϊκῶν
ὑπόθεσιν
σοφοῦ,
καθηκόντως
ἐν |
| [4] |
τούς
τε
γὰρ
βασιλεύοντας
καὶ
|
τὴν |
σύγκλητον
βουλὴν
καὶ
τοὺς
ἄρχοντας |
| [4] |
εἰς
ὑπερβολὴν
βραχύτεροι
κρατοῦμεν
διὰ
|
τὴν |
σύνεσιν
τῶν
θηρίων
καὶ
τοὺς |
| [4] |
ὡς
εἰς
θεὸν
εὐσέβειαν
ἀσκοῦσι
|
τὴν
|
σωφροσύνην.
~Καὶ
οὔπω
λέγω
τὰ |
| [4] |
Ἢ
ὁμοίως
ὁ
σοφὸς
μετὰ
|
τὴν |
τελευτὴν
Ἀνύτου
καὶ
Σωκράτους
φροντίσει |
| [4] |
θεοῦ.
Ἀλλ´
οὐ
μεμήναμεν
οὐδὲ
|
τὴν |
τηλικαύτην
ἀνθρώπων
σύνεσιν,
κοινότερον
δὲ
|
| [4] |
τὸν
θεόν
ἐστι
μὴ
στῆσαι
|
τὴν |
τῆς
κακίας
νομὴν
καὶ
ἀνακαινῶσαι |
| [4] |
καὶ
ἐν
ὁδοῖς
ὑπαίθριος
κοιμώμενος,
|
τὴν |
τῆς
μητρὸς
φύσιν
ἔχων
ἀεὶ |
| [4] |
σώματος
ἄλλη
φύσις
ᾖ
παρὰ
|
τὴν |
τῆς
ψυχῆς.
Ἔοικε
μέντοι
ἐν |
| [4] |
κατασκευάσαι
διὰ
πλειόνων
ὡς
ὑπάρχουσαν
|
τὴν
|
τοιάνδε
μαντικὴν
καὶ
τὴν
ἀπολογίαν |
| [4] |
ἤδη
φίλων
νοσούντων
ἢ
μεμηνότων
|
τὴν
|
τοιάνδε
οἰκονομίαν
γίνεσθαι
ἀλλ´
ὑπὲρ |
| [4] |
πατρὶ
καὶ
αὐταῖς,
βουληθῇ
διὰ
|
τὴν |
τοιανδὶ
ὑπόληψιν
συστήσασθαι
τὸν
κόσμον, |
| [4] |
εὐλόγως
ἔσονται.
Λελέξεται
δὲ
πρὸς
|
τὴν |
τοιαύτην
ὑπόθεσιν
τῷ
Κέλσῳ
ὅτι, |
| [4] |
βούλεται
ὡς
ἐπικούρειος
πᾶσαν
τὴν
|
τῶν |
τοιούτων
χρῆσιν
ὡς
ἐν
ἐπαγγελίᾳ |
| [4] |
κόσμον
ἀπολιπόντα
τὸν
θεὸν
καὶ
|
τὴν |
τοσαύτην
γῆν
παριδόντα
ἡμῖν
μόνοις |
| [4] |
τὴν
οὐράνιον
φορὰν
ἀπολιπὼν
καὶ
|
τὴν |
τοσαύτην
γῆν
παριδὼν
ἡμῖν
μόνοις |
| [4] |
φορὰν
ἀπολιπὼν
ὁ
θεὸς
καὶ
|
τὴν
|
τοσαύτην
γῆν
παριδὼν
ἡμῖν
μόνοις |
| [4] |
ὠνόμασε,
δῆλον
δ´
ὅτι
λέγων
|
τὴν |
τοῦ
Ἀβραὰμ
καὶ
τῆς
Σάρρας. |
| [4] |
πᾶσαν
ἀρετὴν
πεποίωται.
~Εἰ
δὲ
|
τὴν |
τοῦ
ἀνθρώπου
μικρότητα
οὐ
διὰ |
| [4] |
πᾶσαν
ψυχήν,
καὶ
μηδὲν
διαφέρειν
|
τὴν |
τοῦ
ἀνθρώπου
τῆς
τῶν
μυρμήκων |
| [4] |
Μᾶλλον
οὖν
κατὰ
Κέλσον
κατείληφε
|
τὴν |
τοῦ
θείου
φύσιν
τὸ
τῶν |
| [4] |
ἀνάστατον
γεγονέναι
καὶ
ἐπ´
ἄλλους
|
τὴν |
τοῦ
θεοῦ
εἰς
μακαριότητα
κλῆσιν |
| [4] |
βατράχους
ἢ
σκώληκας
ὑπολαμβάνετε
διὰ
|
τὴν |
τοῦ
θεοῦ
ὑπεροχήν;
Ἢ
τοὺς |
| [4] |
Ἰακὼβ
ἀποδημίᾳ
τάχα
δὲ
καὶ
|
τὴν |
τοῦ
Ἰακὼβ
διὰ
τὸν
Ἰωσὴφ |
| [4] |
οὖν
τὸ
καθάρσιον
πῦρ
καὶ
|
τὴν |
τοῦ
κόσμου
φθορὰν
ἐπὶ
καθαιρέσει
|
| [4] |
διαδεξομένης
ὁδοῦ
καὶ
ἀλλοίας
μετὰ
|
τὴν |
τοῦ
κόσμου
φθοράν,
ἣν
οἱ |
| [4] |
οἱ
κάτω
ὀφθαλμοὺς
δυναμένους
βλέπειν
|
τὴν
|
τοῦ
λόγου
ἐπὶ
τὸ
ἔνδοξον |
| [4] |
δεισιδαίμονος
εἰς
εὐσεβῆ
τὸν
παραδεξάμενον
|
τὴν |
τοῦ
λόγου
τοῦ
θεοῦ
ἐπιδημίαν |
| [4] |
ἡ
τῶν
τροφῶν
ποιότης
πρὸς
|
τὴν
|
τοῦ
νηπίου
φύσιν
εἰς
γάλα |
| [4] |
κατ´
αὐτοὺς
θεῶν.
Μετὰ
γὰρ
|
τὴν |
τοῦ
παντὸς
ἐκπύρωσιν,
ἀπειράκις
γενομένην |
| [4] |
ἀποθνῄσκει,
πάλιν
δ´
ἀναβιώσκεται
διὰ
|
τὴν |
τοῦ
πατρὸς
φύσιν.
Τὸ
δὲ |
| [4] |
ὡς
δυνατωτέρῳ
οὑτωσὶ
εὐτρεπίζεται·
οὕτως
|
τὴν |
τοῦ
πεφυκότος
τρέφειν
ἀνθρωπίνην
ψυχὴν |
| [4] |
Χριστιανῶν
βούλεται
λόγος,
οἴεται
καὶ
|
τὴν |
τοῦ
πύργου
κατάρριψιν
γεγονέναι.
Ἵνα |
| [4] |
πνεύματος.
Οὐ
χρεία
οὖν
εἰς
|
τὴν |
τοῦ
Χριστοῦ
κάθοδον
ἢ
εἰς |
| [4] |
καὶ
τῶν
ἄλλων
ἀκαθάρτων
ὑλῶν,
|
τὴν |
τοῦ
χρυσοῦ,
ἵν´
οὕτως
ὀνομάσω, |
| [4] |
καὶ
ἀστέρων
περιόδοις
ἀνατίθεμεν,
ἀλλὰ
|
τὴν |
τούτων
αἰτίαν
φαμὲν
εἶναι
κακίαν |
| [4] |
κατὰ
τὸν
λόγον
ἀναβαίνειν
ἐπὶ
|
τὴν |
τούτων
πάντων
ἐξομοίωσιν.
Καὶ
τελευταῖον |
| [4] |
εὑρεῖν
τέχνας,
τινὰς
μὲν
διὰ
|
τὴν |
τροφὴν
ἄλλας
δὲ
διὰ
τὴν |
| [4] |
μὲν
γὰρ
ἄλογα
ἑτοίμην
ἔχει
|
τὴν |
τροφήν,
ἅτε
οὐδ´
ἀφορμὴν
πρὸς |
| [4] |
ἰσχύς,
οἳ
ἑτοιμάζονται
ἐν
θέρει
|
τὴν |
τροφήν·
καὶ
οἱ
χοιρογρύλλιοι,
ἔθνος |
| [4] |
τὸ
τῶν
ἀνθρώπων
οἰκονομικὸν
περὶ
|
τὴν |
τροφὴν
καταβάλῃ
καὶ
τῷ
λόγῳ |
| [4] |
ἱστορίαν
ἀπεμφάσεως
δι´
ὀλίγων
παραμυθησώμεθα.
|
Τὴν |
τῶν
ἀγαθῶν
καὶ
κακῶν
καὶ |
| [4] |
τοιαύτην
εἶναί
φασιν
ἀλλὰ
καὶ
|
τὴν |
τῶν
ἀθανάτων
καὶ
τῶν
κατ´ |
| [4] |
τὴν
ἑαυτοῦ
ἐκδοχὴν
καὶ
οὐχὶ
|
τὴν |
τῶν
γραφῶν
διαβάλλει.
Εἰ
δὲ
|
| [4] |
τοῖς
μετ´
αὐτὸν
ἐσομένοις
ἐπιδεικνύηται
|
τὴν |
τῶν
δογμάτων
ἑαυτοῦ
ἀσχημοσύνην,
λέγων· |
| [4] |
πρῶτόν
γε
οὐκ
οἶδ´
ὅπως
|
τὴν
|
τῶν
ζῴων
περὶ
τὰ
φυσικὰ |
| [4] |
Στωϊκῶν
οἱ
πλείους
οὐ
μόνον
|
τὴν |
τῶν
θνητῶν
περιόδον
τοιαύτην
εἶναί |
| [4] |
Καὶ
ὁ
μὲν
Κέλσος
φησὶ
|
τὴν |
τῶν
κακῶν
γένεσιν
οὐ
ῥᾴδιον |
| [4] |
καὶ
πρὸς
τοῦτό
φαμεν
ὅτι
|
τὴν |
τῶν
κακῶν
γένεσιν
οὐδὲ
τῷ
|
| [4] |
λόγος
εὐλαβές,
ὑπονοεῖ
δὲ
καὶ
|
τὴν |
τῶν
κακῶν
φύσιν
οὐ
πάντῃ |
| [4] |
Δευκαλίωνος
κατακλυσμὸν
ἡ
περίοδος
κατὰ
|
τὴν |
τῶν
ὅλων
ἀμοιβὴν
ἐκπύρωσιν
ἀπαιτεῖ· |
| [4] |
πάντα
κάλλιστα
καὶ
ἀσφαλέστατα
κατὰ
|
τὴν |
τῶν
ὅλων
δημιουργίαν,
ἀλλ´
οὐδὲν |
| [4] |
περὶ
τὰ
ὀνομαζόμενα
ἱστορίαν
καὶ
|
τὴν |
τῶν
ὀνομάτων
ἑρμηνείαν
ἀπὸ
Ἑβραίων, |
| [4] |
ἃ
φαίνεται
ἡμῖν
χρήσιμα
εἰς
|
τὴν |
τῶν
παίδων
ὡς
παίδων
ἐπιστροφὴν |
| [4] |
κόσμον,
ἐλάττονα
ἔσται
τοῦ
κατὰ
|
τὴν |
τῶν
Στωϊκῶν
ὑπόθεσιν
σοφοῦ,
καθηκόντως |
| [4] |
διαβάλλειν
βούλεται
ὡς
ἐπικούρειος
πᾶσαν
|
τὴν
|
τῶν
τοιούτων
χρῆσιν
ὡς
ἐν |
| [4] |
τοιαδὶ
νῦν
ἐστι
περὶ
τήνδε
|
τὴν
|
ὕλην
ἑξῆς
δὲ
τοιαδί,
φέρ´ |
| [4] |
καὶ
τὸ
ἀγαθόν»
τὸ
δὲ
|
τὴν |
ὕλην
τοῖς
θνητοῖς
ἐμπολιτευομένην
αἰτίαν |
| [4] |
ἡμᾶς
συνιέναι
καὶ
νοεῖν
αὐτοῦ
|
τὴν |
ὑπεροχήν·
ἀλλὰ
τὴν
ἀπὸ
τοῦ |
| [4] |
τὴν
διαφορὰν
ἴδοι
ἂν
καὶ
|
τὴν |
ὑπεροχὴν
τοῦ
ἀνθρώπου
οὐ
μόνον |
| [4] |
οὐρανοῦ
δὴ
ἐπὶ
γῆν
κατὰ
|
τὴν |
ὑπόθεσιν
αὐτοῦ
βλέπων
τὰ
δρώμενα
|
| [4] |
τοῦ
μὴ
ἀπολέσθαι
κατ´
αὐτὴν
|
τὴν |
ὑπόθεσιν
τὸ
πᾶν
τῶν
ἀνθρώπων |
| [4] |
ἐγείρεται
πνευματικά.
Περὶ
δὲ
τοῦ
|
τὴν |
ὑποκειμένην
ὕλην
δεκτικὴν
εἶναι
ποιοτήτων, |
| [4] |
ἅτε
καὶ
τροπικὴν
λαμβάνοντες
ἐντολὴν
|
τὴν |
φάσκουσαν·
Πῖνε
ὕδατα
ἀπὸ
σῶν |
| [4] |
Οὐδὲ
γὰρ
δεδύνηνται
οὗτοι
τρανῶσαι
|
τὴν |
φυσικὴν
τοῦ
θεοῦ
ἔννοιαν
ὡς |
| [4] |
Ἀλλ´
ἐκεῖνο
μᾶλλον
ἐθέλω
διδάξαι
|
τὴν |
φύσιν,
ὅτι
ὁ
θεὸς
οὐδὲν |
| [4] |
Κέλσος,
Ἰουδαίους
μὲν
ἀρνουμένους
γεγονέναι
|
τὴν |
Χριστοῦ
ἐπιδημίαν
ἐλπίζοντας
δ´
αὐτὴν |
| [4] |
τοὺς
ἀπὸ
ἰουδαϊκῶν
γραφῶν
κατασκευάζοντας
|
τὴν
|
Χριστοῦ
ἐπιδημίαν
ὡς
ἤδη
γεγενημένην, |
| [4] |
αὐτὸν
κατακλυσμῷ
ἢ
ἐκπυρώσει,
ἀλλὰ
|
τὴν |
χύσιν
τῆς
κακίας
κωλύων
ἐπὶ |
| [4] |
τὰ
προειρημένα
ἀλλ´
εἰς
μὲν
|
τὴν |
χώραν
τῶν
ἐκριζωθέντων
καταφυτεύειν»
φυτείαν
|
| [4] |
διειληφὸς
τὴν
πόλιν
αὐτῶν
καὶ
|
τὴν |
χώραν,
ὑπολαμβάνοντα
ζώπυρον
τοῦ
γένους |
| [4] |
τῶν
μελισσῶν·
ὅπερ
κατάγοντός
ἐστι
|
τὴν |
ψυχὴν
ἀπὸ
τῶν
ἁψίδων
τοῦ |
| [4] |
ἀνθρώπων
λαμβάνονται,
θείαν
εἶναι
φήσομεν
|
τὴν |
ψυχὴν
ἐκείνων,
δι´
ὧν
αἱ |
| [4] |
οὔσης
θειότητος
καὶ
μαντικῆς
περὶ
|
τὴν |
ψυχὴν
ἡμῶν
πταρνύμεθα.
Καὶ
γὰρ |
| [4] |
τοῖς
θεοῦ
ἔργον
εἰποῦσι
μόνην
|
τὴν
|
ψυχὴν
καὶ
ἀπό
τινος
αὐτὴν |
| [4] |
λαμπρῷ
φωτὶ
τῆς
ἀληθείας
καταυγαζόμενος
|
τὴν |
ψυχὴν
νυκτερίδι
ἂν
εὐλόγως
παραβάλλοιτο. |
| [4] |
Πλάτωνος,
τοῦ
ἔκ
τινος
κρατῆρος
|
τὴν |
ψυχὴν
ποιοῦντος,
προσφεύξεται
δὲ
Ἀριστοτέλει |
| [4] |
τὸ
σῶμα
ἐξευτελίζετε
ἀλλὰ
διὰ
|
τὴν |
ψυχήν,
ὡς
οὖσαν
ὑποδεεστέραν
τῶν |
| [4] |
μὴ
ἄρα
τὸ
ἥμερον
καὶ
|
τὴν |
ὡσπερεὶ
πρὸς
ἀνθρώπους
αὐτῶν
συνθήκην |
| [4] |
~Οὐκ
οἶδα
δ´
ὅπως
φλυαρήσας
|
μάτην |
ἐφ´
οἷς
ἐξεθέμεθα,
ὕστερόν
ποτε |
| [4] |
καὶ
διὰ
τούτων
ὁ
Κέλσος
|
μάτην |
ἡμᾶς
διαβάλλων·
ἐληλέγχθω
δὲ
αὐτοῦ |
| [4] |
παραθησόμεθα
πρὸς
τὸ
δεῖξαι
ὅτι
|
μάτην |
συκοφαντεῖ
τοὺς
λόγους
ὁ
Κέλσος |
| [4] |
φέρειν
βαρύτατα
φορτία
βοηθοῦμεν,
τί
|
μάτην |
τὸ
τοιοῦτον
ποιοῦμεν;
Καὶ
οἱ |
| [4] |
εἷς
τις
ἔφασκε
διεγείρων
τὸν
|
ἀκροατὴν |
ἐπὶ
τροπολογίας·
Λέγετέ
μοι,
οἱ |
| [4] |
τοῖσδε
τοῖς
ζῴοις
χρώμενοι
εἰς
|
ἀπάτην |
τῶν
ἀνθρώπων
κατὰ
τὸ
βούλημα |
| [4] |
ἀπέχθειαν
τοῦ
ἀνδρὸς
πρὸς
τὴν
|
ἀρχαιοτάτην |
Ἰουδαίων
γραφήν.
Οὐ
γὰρ
ἔχων |
| [4] |
ἆρά
γε
οἱ
νικῶντες
τὴν
|
δριμυτάτην |
πρὸς
ἀφροδίσια
ὄρεξιν,
πολλῶν
ποιήσασαν |
| [4] |
φασι
παισὶ
νηπίοις
αὐτὰ
μεμυθολογῆσθαι.
|
~Ἀτοπωτάτην |
δὲ
λέγει
καὶ
ἔξωρον
παιδοποιΐαν, |
| [4] |
προαίρεσιν
τούτοις
χρωμένην
δεόντως
μὲν
|
ἐπαινετὴν
|
εἶναι,
οὐ
δεόντως
δὲ
ψεκτήν. |
| [4] |
σκώληκι
παραβάλλοιτο,
ἀφορμὰς
ἔχον
πρὸς
|
ἀρετήν. |
Αὗται
γὰρ
αἱ
πρὸς
αὐτὴν |
| [4] |
φθάνοντος
καὶ
ἐπ´
αὐτὴν
τὴν
|
ἀρετὴν |
ἐν
πλείοσι
θεωρίαις
γινομένην
ἢ |
| [4] |
δὲ
τοῦ
βουλομένου
ζῆν
κατ´
|
ἀρετὴν |
ἢ
καὶ
προκόπτοντος
ἢ
καὶ |
| [4] |
καὶ
ἔστιν
ὅτε
προτραπέντος
ἐπ´
|
ἀρετὴν |
καὶ
προκόπτοντος
ἐπὶ
πλεῖον
ἢ |
| [4] |
παραβάλλεσθαι
τοὺς
δυνάμει
ἔχοντας
τὴν
|
ἀρετὴν |
καὶ
τὰ
σπέρματα
αὐτῆς
πάντῃ
|
| [4] |
δηλονότι
οὐχ
ὑβρίσομεν
τὴν
πρὸς
|
ἀρετὴν |
κατεσκευασμένην
ἀνθρωπίνην
φύσιν,
κἂν
δι´ |
| [4] |
λογικὸν
τετελείωται
καὶ
κατὰ
πᾶσαν
|
ἀρετὴν |
πεποίωται.
~Εἰ
δὲ
τὴν
τοῦ |
| [4] |
τὴν
κακίαν
ἐμφύοντος
δὲ
τὴν
|
ἀρετήν, |
τὴν
ἐπανόρθωσιν
γενέσθαι;
Ἄλλος
μὲν
|
| [4] |
ἂν
ὁ
κατὰ
τὸν
αὐτὸν
|
ποιητὴν |
δράκων
οὐκ
ἐφυλάξατο
ὑπὸ
τοῦ |
| [4] |
ψυχήν·
ἀλλὰ
κατὰ
μὲν
τὸν
|
ποιητὴν
|
καὶ
τοὺς
πολλοὺς
τῶν
ἀνθρώπων
|
| [4] |
πρὸς
αὐτὸν
οἰκείωσιν.
Οὐδεμίαν
οὖν
|
θνητὴν |
φιλοτιμίαν
ὁ
Χριστιανῶν
λόγος
καταμαρτυρεῖ |
| [4] |
Πολλὴν
δή
τινα
καὶ
πάνυ
|
θνητὴν |
φιλοτιμίαν
τοῦ
θεοῦ
καταμαρτυροῦσι.
Φαμὲν |
| [4] |
θεός
σου»
εἶθ´
ἑξῆς
φησι·
|
Προφήτην |
ἀναστήσει
σοι
κύριος
ὁ
θεός |
| [4] |
ὡς
τοῦ
κυρίου
πρὸς
τὸν
|
προφήτην |
εἰπόντος·
Ἰδοὺ
δέδωκα
τοὺς
λόγους |
| [4] |
καὶ
χάριν
ἀμφιχέαι
κεφαλῇ
χρυσῆν
|
Ἀφροδίτην
|
καὶ
πόθον
ἀργαλέον
καὶ
γυιοκόρους |
| [4] |
τῇ
καλίᾳ
νεοσσῶν
τὸν
λεγόμενον
|
ἀετίτην |
λίθον
εὑρόντες
φέρουσιν
ἐπ´
αὐτήν, |
| [4] |
ἐπαινετὴν
εἶναι,
οὐ
δεόντως
δὲ
|
ψεκτήν. |
Εἶπον
οὖν
ἐν
τῷ
περὶ |
| [4] |
ἐπίκλοπον
ἦθος
Ἑρμείην
ἤνωγε,
διάκτορον
|
ἀργεϊφόντην. |
Ὣς
ἔφαθ´·
οἱ
δ´
ἐπίθοντο |
| [4] |
γὰρ
κρείττονα
τῶν
κατὰ
τὸν
|
Βελλεροφόντην |
ἱστορουμένων
ἴδοιμεν
ἂν
τὸν
Ἰωσήφ, |
| [4] |
τὸ
λογικὸν
ζῷον.
Κατὰ
γὰρ
|
ἑκάστην |
γενεὰν
ἡ
σοφία
τοῦ
θεοῦ |
| [4] |
ταῖς
ἱεραῖς
βίβλοις
οἱ
καθ´
|
ἑκάστην |
γενεὰν
ὅσιοι
καὶ
δεκτικοὶ
τοῦ |
| [4] |
ἐγκατελείποντο,
ἕως
ἐπὶ
Ῥωμαίων
τὴν
|
μεγίστην |
ποιήσαντες
ἁμαρτίαν
ἐν
τῷ
ἀποκτεῖναι |
| [4] |
τις
παραδεῖξαι
λόγος
οὐκ
ἀγένητον
|
αὐτὴν |
ἀλλὰ
πρός
τινα
χρείαν
γεγονέναι, |
| [4] |
ἢ
καὶ
ἤδη
ζῶντος
κατ´
|
αὐτὴν |
ἀποφανούμεθα
πληροῦσθαι
ἢ
μετέχειν
θείου |
| [4] |
οἶμαι
ὅτι
καὶ
πάντῃ
τεταγμένως
|
αὐτὴν |
ἀφανίζων
συμφερόντως
τῷ
παντί.
Εἰ |
| [4] |
τάχα
δὲ
οὐδὲ
τούτοις
καθαρῶς
|
αὐτὴν |
γνῶναι
δυνατόν,
ἐὰν
μὴ
θεοῦ |
| [4] |
θεοῦ,
οὐ
πάθος
δ´
αὐτοῦ
|
αὐτὴν |
εἶναι
φαμεν
ἀλλά
τι
παραλαμβανόμενον |
| [4] |
ποιότητος
διαμένει
κατὰ
τοὺς
ἀγένητον
|
αὐτὴν |
εἰσάγοντας.
Ἐὰν
μέντοι
γε
δυνηθῇ |
| [4] |
τὴν
Χριστοῦ
ἐπιδημίαν
ἐλπίζοντας
δ´
|
αὐτὴν |
ἔσεσθαι,
Χριστιανοὺς
δὲ
ὁμολογοῦντας
τὸν |
| [4] |
στρουθὸς
ἐνόσσευσεν
ὅπου
δράκων
ἔμελλεν
|
αὐτὴν |
καὶ
τὰ
τέκνα
ἀφανίσειν,
οὔτ´ |
| [4] |
καὶ
τριάκοντα»
τοῦ
ὕψους
φάσκειν
|
αὐτὴν |
κεχωρηκέναι
τὰ
ἐπὶ
γῆς
ζῷα, |
| [4] |
τὴν
ψυχὴν
καὶ
ἀπό
τινος
|
αὐτὴν |
κρατῆρος
γεγονέναι
λέγουσι,
δεικνύτω
ὁ |
| [4] |
διὰ
τὰ
λογικὰ
πάντα
ποιεῖν
|
αὐτὴν
|
λεγόντων,
συναναιρεῖ
τὸ
ὅσον
ἐφ´ |
| [4] |
κατηγορίαν
περιέχειν
ἡ
ἱστορία,
ἐκτίθεται
|
αὐτήν, |
ὅπου
δὲ
σωφροσύνης
ἀξιολόγου
ἐπίδειξις |
| [4] |
ἀετίτην
λίθον
εὑρόντες
φέρουσιν
ἐπ´
|
αὐτήν, |
πόθεν
ὅτι
σοφοὶ
ἀετοὶ
καὶ |
| [4] |
αὐτοῦ
οὐ
λέγων,
καὶ
τροπολογεῖ
|
αὐτήν· |
πότερον
δ´
ἐπιτετευγμένως
ἢ
ἀποτετευγμένως, |
| [4] |
νικωμένη,
οὐδὲν
βοηθεῖ
τοῖς
ἀνειληφόσιν
|
αὐτὴν |
πρὸς
τὸ
μηκέτι
αὐτοὺς
παραβάλλεσθαι |
| [4] |
καὶ
ἐνίοτε
φθάνοντος
καὶ
ἐπ´
|
αὐτὴν |
τὴν
ἀρετὴν
ἐν
πλείοσι
θεωρίαις |
| [4] |
ὑπὲρ
τοῦ
μὴ
ἀπολέσθαι
κατ´
|
αὐτὴν |
τὴν
ὑπόθεσιν
τὸ
πᾶν
τῶν |
| [4] |
δι´
ἄγνοιαν
ἐξαμαρτάνῃ,
οὐδ´
ἐξομοιώσομεν
|
αὐτὴν |
τοῖς
τοιοῖσδε
ζῴοις.
~Εἰ
δὲ |
| [4] |
κατὰ
τέκν´
ἔφαγε
στρουθοῖο
καὶ
|
αὐτήν, |
τὸν
μὲν
ἀρίζηλον
θῆκεν
θεός, |
| [4] |
ἕξει
φύσιν
περὶ
διαμονῆς
τὴν
|
αὐτὴν |
τῷ
ἀγένητος
ὑποτεθεῖσθαι.
Ἀλλ´
οὐ |
| [4] |
ἀρετήν.
Αὗται
γὰρ
αἱ
πρὸς
|
αὐτὴν |
ὑποτυπώσεις
οὐκ
ἐῶσι
σκώληκι
παραβάλλεσθαι |
| [4] |
κακίας
λόγον
ἔχει
τὸ
πάλιν
|
αὐτὴν |
ὑφίστασθαι
ἢ
μή,
ἐν
προηγουμένῳ |
| [4] |
βούλεται·
ἵν´
οἱ
μὲν
παραδεξάμενοι
|
αὐτὴν |
χρηστοὶ
γενόμενοι
σωθῶσιν,
οἱ
δὲ |
| [4] |
μόνον
τὴν
τῶν
θνητῶν
περιόδον
|
τοιαύτην |
εἶναί
φασιν
ἀλλὰ
καὶ
τὴν |
| [4] |
πονηρότατον.
Τίς
ἂν
οὖν
ἕλοιτο
|
τοιαύτην |
μεταβολήν;
Καὶ
μὲν
δὴ
τῷ |
| [4] |
ἔσονται.
Λελέξεται
δὲ
πρὸς
τὴν
|
τοιαύτην |
ὑπόθεσιν
τῷ
Κέλσῳ
ὅτι,
εἴπερ |
| [4] |
Ἀλλ´
οὐ
μεμήναμεν
οὐδὲ
τὴν
|
τηλικαύτην |
ἀνθρώπων
σύνεσιν,
κοινότερον
δὲ
λέγω |
| [4] |
καὶ
τούτων
δημιουργῷ,
ὅτι
ἡμῖν
|
τηλικαύτην |
ἑστίαν
εὐτρέπισε
καὶ
δι´
ἡμᾶς |
| [4] |
ἀπολιπόντα
τὸν
θεὸν
καὶ
τὴν
|
τοσαύτην |
γῆν
παριδόντα
ἡμῖν
μόνοις
ἐμπολιτεύεσθαι; |
| [4] |
οὐράνιον
φορὰν
ἀπολιπὼν
καὶ
τὴν
|
τοσαύτην |
γῆν
παριδὼν
ἡμῖν
μόνοις
πολιτεύεται |
| [4] |
ἀπολιπὼν
ὁ
θεὸς
καὶ
τὴν
|
τοσαύτην |
γῆν
παριδὼν
ἡμῖν
μόνοις
πολιτεύεται |
| [4] |
τοῖς
τυχοῦσιν
ἀνατίθησι
τὴν
ἱστορίαν
|
ταύτην |
ἀλλὰ
τοῖς
συνετοῖς.
Συνετοὶ
δὲ |
| [4] |
ἡ
ὀργή,
ἀλλ´
ἕκαστος
αὑτῷ
|
ταύτην |
δι´
ὧν
ἁμαρτάνει
κατασκευάζει,
δηλώσει |
| [4] |
κακῶν.
Δεῖ
δὲ
τὸν
μέλλοντα
|
ταύτην |
εἰδέναι
καὶ
περὶ
δαιμόνων
ἀκριβέστερον |
| [4] |
μετὰ
τοῦ
λόγου
κακίαν,
καὶ
|
ταύτην |
ἤτοι
ἐπὶ
πλεῖον
ἢ
ἐπ´ |
| [4] |
πᾶσι
τοῖς
ἔθνεσι
τὴν
θεοσέβειαν
|
ταύτην
|
κηρυχθήσεσθαι;
Ὁ
δ´
Ἰησοῦς
τὸ |
| [4] |
πάντων
τῶν
ἀλόγων
καὶ
διὰ
|
ταύτην |
λεγόντων
προηγουμένως
τὴν
πρόνοιαν
πάντα
|
| [4] |
ἔχειν.
Οὐκ
ἂν
οὖν
οὐδὲ
|
ταύτην |
τὴν
μεταβολὴν
θεὸς
δέχοιτο.
Δοκεῖ
|
| [4] |
ὁμοίως
ὁ
σοφὸς
μετὰ
τὴν
|
τελευτὴν |
Ἀνύτου
καὶ
Σωκράτους
φροντίσει
τῆς |
| [4] |
καταβεβηκέναι
ὑπὸ
Ἰουδαίων
δὲ
καταβήσεσθαι
|
δικαιωτήν, |
κατηγορεῖν
αὐτόθεν
οἴεται
τοῦ
λεγομένου |
| [4] |
ἢ
θεοῦ
υἱὸν
τῶν
τῇδε
|
δικαιωτήν, |
τοῦτ´
αἴσχιστον,
καὶ
οὐδὲ
δεῖται |
| [4] |
αἰσχύνης
ἄξια
τὰ
κατὰ
τὴν
|
πρώτην |
ἐκδοχὴν
χρὴ
λέγειν
μύθων
καὶ |
| [4] |
τὴν
καθ´
ἡμῶν
τοῦ
Κέλσου
|
χλεύην, |
ἐπὶ
τὰ
ἑξῆς
τραπησόμεθα.
Φησὶ |
| [4] |
τοῦ
εἰς
τοὺς
δικαίους
εἰς
|
χλεύην |
καὶ
γέλωτα
καὶ
διασυρμὸν
ἤνεγκεν |
| [4] |
οὐδὲ
Μωϋσέως
οἴεται
εἶναι
τὴν
|
γραφὴν |
ἀλλά
τινων
πλειόνων·
τοιοῦτον
γὰρ |
| [4] |
~Εἰ
δ´
ἀδεκάστως
ἀνεγνώκει
τὴν
|
γραφὴν |
ὁ
Κέλσος,
οὐκ
ἂν
εἶπεν |
| [4] |
τὸν
Ἰακώβ,
ἀνδρὸς
κατὰ
τὴν
|
γραφὴν |
ὁμολογουμένου
φαύλου·
καὶ
μὴ
σαφῶς |
| [4] |
ἀνδρὸς
πρὸς
τὴν
ἀρχαιοτάτην
Ἰουδαίων
|
γραφήν. |
Οὐ
γὰρ
ἔχων
τὴν
περὶ |
| [4] |
δυνάμει
προαγαγεῖν
πᾶσαν
τὴν
ἰουδαϊκὴν
|
γραφήν, |
περιέχουσαν
μυστήρια
τῆς
τοῦ
θεοῦ |
| [4] |
συγγράμμασι
συνετοῖς
κεκοσμηκέναι
νομιζόμενος,
παρερμηνεύει
|
γραφὴν |
τὴν
ἐν
Σάμῳ,
ἐν
ᾗ
|
| [4] |
καὶ
τοῦ
τετάρτου
τόμου
αὐτάρκη
|
περιγραφὴν
|
εἰληφότος,
αὐτοῦ
που
καταπαύσομεν
τὸν |
| [4] |
χρόνος,
περιγράφων
τὸν
κόσμον
ἀναγκαίαν
|
περιγραφὴν |
τῷ
αὐτὸν
ἀρχὴν
ἐσχηκέναι,
καὶ |
| [4] |
τέχνας,
τινὰς
μὲν
διὰ
τὴν
|
τροφὴν
|
ἄλλας
δὲ
διὰ
τὴν
σκέπην. |
| [4] |
γὰρ
ἄλογα
ἑτοίμην
ἔχει
τὴν
|
τροφήν, |
ἅτε
οὐδ´
ἀφορμὴν
πρὸς
τέχνας |
| [4] |
μᾶλλον
ἀνθρώποις
γίνεσθαι
ταῦτα
πρὸς
|
τροφὴν |
ἢ
τοῖς
φυτοῖς
δένδροις
τε |
| [4] |
τοῖς
ἀνθρώποις
ταῦτα
γίνεται
πρὸς
|
τροφὴν |
ἢ
τοῖς
φυτοῖς
δένδροις
τε |
| [4] |
ταῖς
ὑπηρετουμέναις
τέχναις
τὰ
πρὸς
|
τροφήν· |
ἡ
δὲ
τῆς
σκέπης
ἀπορία |
| [4] |
θεραπείας
τε
σωμάτων
πεπονθότων
καὶ
|
τροφὴν |
καθάριον.
Οὐ
παραβλητέον
δὲ
τὰ |
| [4] |
οἳ
ἑτοιμάζονται
ἐν
θέρει
τὴν
|
τροφήν· |
καὶ
οἱ
χοιρογρύλλιοι,
ἔθνος
οὐκ |
| [4] |
τῶν
ἀνθρώπων
οἰκονομικὸν
περὶ
τὴν
|
τροφὴν |
καταβάλῃ
καὶ
τῷ
λόγῳ
τῷ |
| [4] |
δὲ
δι´
ἔτους
αὐτοῖς
εἰς
|
τροφήν, |
οὐ
λογισμὸν
εἶναι
ἐν
μύρμηξι |
| [4] |
θεοῦ
λόγος,
καὶ
κωλυόμενος
ὡσπερεὶ
|
τροφὴν |
πρὸς
τὸ
αὔξειν
τὸ
κωλύεσθαι |
| [4] |
τὴν
τῶν
παίδων
ὡς
παίδων
|
ἐπιστροφὴν |
καὶ
διόρθωσιν·
οὕτως
ἔοικεν
ὁ |
| [4] |
ἢ
εἰς
τὴν
πρὸς
ἀνθρώπους
|
ἐπιστροφὴν |
τοῦ
θεοῦ
καταλείπεσθαι
ἕδραν
μείζονα |
| [4] |
ἴσα
θεῷ,
ἀλλ´
ἑαυτὸν
ἐκένωσε
|
μορφὴν |
δούλου
λαβών»
καὶ
σχήματι
εὑρεθεὶς |
| [4] |
τήν,
ἵν´
οὕτως
ὀνομάσω,
προηγουμένην
|
μορφὴν |
θεάσασθαι.
~Εἰσὶ
γὰρ
διάφοροι
οἱονεὶ |
| [4] |
ἀναβὰς
ἄλλην
ἔδειξε
τὴν
ἑαυτοῦ
|
μορφὴν |
καὶ
πολλῷ
κρείττονα
ἧς
οἱ |
| [4] |
ἡμετέρων
γραμμάτων·
διόπερ
τὴν
ἑαυτοῦ
|
ἐκδοχὴν |
καὶ
οὐχὶ
τὴν
τῶν
γραφῶν |
| [4] |
ἄξια
τὰ
κατὰ
τὴν
πρώτην
|
ἐκδοχὴν |
χρὴ
λέγειν
μύθων
καὶ
ἀναπλασμάτων, |
| [4] |
εἰς
ἀτιμοτάτων
σωμάτων
καὶ
ἐναγῶν
|
ὑποδοχήν, |
σώματα
δὲ
σωμάτων
μὴ
διαφέρειν |
| [4] |
συνιέναι
καὶ
νοεῖν
αὐτοῦ
τὴν
|
ὑπεροχήν· |
ἀλλὰ
τὴν
ἀπὸ
τοῦ
γινώσκεσθαι |
| [4] |
τῶν
λογικῶν
πολὺ
γὰρ
εἰς
|
ὑπεροχὴν |
ἀνάγει
ὁ
λόγος
τὸ
λογικὸν |
| [4] |
ὑπολαμβάνετε
διὰ
τὴν
τοῦ
θεοῦ
|
ὑπεροχήν; |
Ἢ
τοὺς
μὲν
ἄλλους
ἀνθρώπους |
| [4] |
ἔχειν
τὴν
πρὸς
τὰ
ἄλογα
|
ὑπεροχήν· |
καί
φησι
ταῦτα·
Εἰ
δέ |
| [4] |
διαφορὰν
ἴδοι
ἂν
καὶ
τὴν
|
ὑπεροχὴν |
τοῦ
ἀνθρώπου
οὐ
μόνον
παρὰ |
| [4] |
οὐχὶ
μᾶλλον
ζητήσει
τις
τὴν
|
ἀρχήν, |
ἀνάλογόν
τι
φάσκων
τῷ
Κέλσῳ, |
| [4] |
τοῖς
ἀγένητον
ὑφισταμένοις
τὸν
κόσμον
|
ἀρχὴν |
αὐτοῦ
εἰπεῖν,
οὕτως
οὐδὲ
χρόνον, |
| [4] |
ἀναισχύντως
ἐπιχειροῦσιν
ἑαυτοὺς
καὶ
τὴν
|
ἀρχὴν |
αὑτῶν
ἐπὶ
τούτους
ἀνάγειν,
ὧν |
| [4] |
Χριστοῦ
προφητείας
ἢ
μηδὲ
τὴν
|
ἀρχὴν
|
εἰδώς,
τίνα
ἐστὶ
τὰ
περὶ |
| [4] |
τηλικούτου
δόγματος
μηδ´
ἀποφαίνεσθαι
τὴν
|
ἀρχήν, |
εἴπερ
κατασκευάζειν
οὐκ
ἔμελλεν
ἅπερ |
| [4] |
Ἰουδαίων
δόγματα,
ἃ
μηδὲ
τὴν
|
ἀρχὴν |
ἐπίστασθαι
φαίνεται,
οὗτοι
μὲν
σκώληκες |
| [4] |
κόσμον
ἀναγκαίαν
περιγραφὴν
τῷ
αὐτὸν
|
ἀρχὴν |
ἐσχηκέναι,
καὶ
ἐπιστήσεταί
τι
τέλος |
| [4] |
θεόν·
ὁ
γὰρ
λόγος
τὴν
|
ἀρχὴν |
ἔχων
ἀπὸ
τοῦ
παρὰ
θεῷ |
| [4] |
τινος
ἐννοίας
ὑγιοῦς
ἔσχε
τὴν
|
ἀρχήν. |
Ἢ
ὁμοίως
ὁ
σοφὸς
μετὰ
|
| [4] |
τὰ
σώματα,
οὐκ
ἄλλην
ὄψεται
|
ἀρχὴν |
ἢ
τήν,
ἵν´
οὕτως
ὀνομάσω, |
| [4] |
οὐδ´
ἀπὸ
νοῦ
ἔχει
τὴν
|
ἀρχήν, |
πάντα
θαυμασμὸν
ὑπερβεβηκότος.
Ἀλλ´
ἡμεῖς |
| [4] |
πάσης
ὠφελείας
εἶναι
πηγὴν
καὶ
|
ἀρχὴν |
τὸ
πιστεῦσαι
τῷ
τῶν
ὅλων |
| [4] |
ὀρύσσουσι,
τὴν
ἐνυπάρχουσαν
πηγὴν
καὶ
|
ἀρχὴν |
τῶν
ποτίμων
ἀγαθῶν
ἐξευρεῖν
ζητοῦντες, |
| [4] |
λαοῦ
φυγὴν
ὠνόμασεν,
οὐδὲ
τὴν
|
ἀρχὴν |
ὑπομνησθεὶς
τῶν
ἐν
τῇ
Ἐξόδῳ |
| [4] |
σπουδαίους
καὶ
τελείους,
οὐδὲ
τὴν
|
ἀρχὴν |
ὑποστάσης
τῆς
κακίας;
Ταῦτα
δ´ |
| [4] |
ἐστιν
ἐν
ἑαυτοῖς
ἔχοντα
μαντικὴν
|
ψυχήν· |
ἀλλὰ
κατὰ
μὲν
τὸν
ποιητὴν
|
| [4] |
δὲ
καὶ
σῶμα
θνητὸν
καὶ
|
ψυχὴν |
ἀνθρωπίνην
ἀναλαβὼν
ὁ
ἀθάνατος
θεὸς
|
| [4] |
μελισσῶν·
ὅπερ
κατάγοντός
ἐστι
τὴν
|
ψυχὴν |
ἀπὸ
τῶν
ἁψίδων
τοῦ
οὐρανοῦ |
| [4] |
θεοῦ
ἐπιδημίαν
εἰς
τὴν
ἑαυτοῦ
|
ψυχήν. |
~Εἰ
δὲ
καὶ
πρὸς
τὰ |
| [4] |
λαμβάνονται,
θείαν
εἶναι
φήσομεν
τὴν
|
ψυχὴν |
ἐκείνων,
δι´
ὧν
αἱ
κληδόνες |
| [4] |
λόγου
αὐτοῦ
εἰς
τὴν
ἡμετέραν
|
ψυχὴν |
ἐπιδημίας
καλῶς.
|
| [4] |
καὶ
ἐγένετο
ὁ
ἄνθρωπος
εἰς
|
ψυχὴν |
ζῶσαν»
ὁ
δὲ
κακοήθως
διασύρειν |
| [4] |
θειότητος
καὶ
μαντικῆς
περὶ
τὴν
|
ψυχὴν |
ἡμῶν
πταρνύμεθα.
Καὶ
γὰρ
τοῦτο |
| [4] |
εἴπερ
οἱ
ὄρνιθες
θείαν
ἔχουσι
|
ψυχὴν |
καὶ
αἰσθάνονται
τοῦ
θεοῦ
ἤ, |
| [4] |
θεοῦ
ἔργον
εἰποῦσι
μόνην
τὴν
|
ψυχὴν |
καὶ
ἀπό
τινος
αὐτὴν
κρατῆρος |
| [4] |
πλατωνίζειν
θέλει—
ὁμοειδῆ
εἶναι
πᾶσαν
|
ψυχήν, |
καὶ
μηδὲν
διαφέρειν
τὴν
τοῦ |
| [4] |
εἰκόνα»
γεγονέναι
θεοῦ
τὴν
ἀνθρωπίνην
|
ψυχὴν |
καὶ
ὁρῶντες
ὅτι
ἀμήχανόν
ἐστι |
| [4] |
τὴν
τοῦ
πεφυκότος
τρέφειν
ἀνθρωπίνην
|
ψυχὴν |
λόγου
δύναμιν
ὁ
θεὸς
τοῖς |
| [4] |
φωτὶ
τῆς
ἀληθείας
καταυγαζόμενος
τὴν
|
ψυχὴν |
νυκτερίδι
ἂν
εὐλόγως
παραβάλλοιτο.
~Δοκεῖ |
| [4] |
τοῦ
ἔκ
τινος
κρατῆρος
τὴν
|
ψυχὴν |
ποιοῦντος,
προσφεύξεται
δὲ
Ἀριστοτέλει
καὶ |
| [4] |
τῶν
διαφερόντων
σώματα
ὡς
δεξάμενα
|
ψυχὴν |
σπουδαίαν,
ἀπορρίψαι
δὲ
ἢ
ἀτιμάσαι |
| [4] |
καὶ
κεχυμένου
ἐν
τῇ
κακίᾳ
|
ψυχὴν
|
φήσομεν
καταλείπεσθαι
ὑπὸ
τοῦ
θεοῦ, |
| [4] |
σῶμα
ἐξευτελίζετε
ἀλλὰ
διὰ
τὴν
|
ψυχήν, |
ὡς
οὖσαν
ὑποδεεστέραν
τῶν
λοιπῶν |
| [4] |
καὶ
οἱ
λοιποὶ
σὺν
αὐτῷ
|
ζωὴν |
αἰώνιον
ἔχωμεν.
Καὶ
ἐπιφέρει
γε |
| [4] |
τῶν
ἀδελφῶν
ἐπιβουλὰς
ἤτοι
τὸν
|
Κάϊν |
ἐπιβουλεύσαντα
τῷ
Ἄβελ
λέγει
ἢ |
| [4] |
γέλωτος
ἀλλὰ
μίσους
ἄξιον
εἶναι,
|
λαβεῖν |
εἰς
χεῖρας
τὸ
συγγραμμάτιον
καὶ |
| [4] |
πλειόνων
καὶ
ἡττόνων
γινομένων
ἔστι
|
λαβεῖν |
ὅτι
οἱ
καλούμενοι
ἀμφίβολοι
ἦσάν |
| [4] |
μήτηρ
ἡμῶν»
Ὁ
δὲ
βουλόμενος
|
λαβεῖν |
τὴν
πρὸς
Γαλάτας
ἐπιστολὴν
εἴσεται, |
| [4] |
τοὺς
χαρακτῆρας
αὐτῆς
καὶ
ἄλλους
|
ἀναλαβεῖν |
οὐκ
οἶδα
κατ´
εἰκόνας
τίνων |
| [4] |
δὲ
κανθάρων,
δι´
ἃ
ἠναγκάσθημεν
|
ἐπαναλαβεῖν |
καὶ
τὸ
ψυχὴ
μὲν
θεοῦ |
| [4] |
ὡς
οἱ
πολλοὶ
τῶν
ἀνθρώπων,
|
προσλαβεῖν
|
ἑαυτοῖς
ἄλλας
βασιλείας
οὔτε
καταλειπόμενοι, |
| [4] |
αὐτῶν
θαυμάζειν
τὸν
πεποιηκότα
κἀκεῖνον
|
σέβειν, |
ἄνθρωποι
δὲ
καὶ
εἴ
τι |
| [4] |
εἰς
ἄλληλα·
περισσὸν
δὲ
τὸ
|
προσδιατρίβειν |
τῇ
τούτων
ἀνατροπῇ,
κατὰ
δύναμιν |
| [4] |
τῇ
δουλείᾳ
τῶν
ἀνθρώπων,
τοῦ
|
ἐξαγαγεῖν |
ἄρτον
ἐκ
τῆς
γῆς,
καὶ |
| [4] |
εἰς
φῶς
αὐτὸς
θείᾳ
δυνάμει
|
προαγαγεῖν |
πᾶσαν
τὴν
ἰουδαϊκὴν
γραφήν,
περιέχουσαν |
| [4] |
τοιαῦτα
εἰς
τὸν
περὶ
ψυχῆς
|
ἀνάγειν |
λόγον
καὶ
τροπολογεῖν,
ἡμῖν
δ´ |
| [4] |
τὴν
ἀρχὴν
αὑτῶν
ἐπὶ
τούτους
|
ἀνάγειν, |
ὧν
τὰ
ὀνόματα
ἑβραϊκὰ
τυγχάνοντα |
| [4] |
τὸ
τοιοῦτον
ἔργον
καταγινόμενοι,
βουλόμενοι
|
ἀπάγειν |
τοῦ
ἀληθινοῦ
θεοῦ
τὸ
τῶν |
| [4] |
οὐ
τοῦ
παρόντος
ἐστὶ
καιροῦ
|
λέγειν. |
Ἀρκεῖ
γὰρ
μόνον
ἐπισημειώσασθαι
ὅτι |
| [4] |
ἀπαγγελλούσῃ·
ἅπερ
καὶ
ἐν
μύρμηξι
|
λέγειν |
εἶναι
πῶς
οὐ
πάντων
ἂν |
| [4] |
περὶ
τῶν
Φίλωνος
συγγραμμάτων
ταῦτα
|
λέγειν |
ἢ
καὶ
τῶν
ἔτι
ἀρχαιοτέρων, |
| [4] |
ἢ
ἐπὶ
τῶν
ἑλληνικῶν
χρὴ
|
λέγειν |
ἱστοριῶν;
Ἐν
αἷς
υἱοὶ
θεοὶ |
| [4] |
περὶ
τῆς
ὅλης
φύσεως
ἐπαγγειλάμενος
|
λέγειν |
καὶ
τὴν
ἀλήθειαν
ἐν
τῇ |
| [4] |
χρηστὸν
καὶ
φιλάνθρωπον;
Ἢ
ὥρα
|
λέγειν |
καὶ
τὸν
ἰατρὸν
ὁρῶντα
δεινὰ |
| [4] |
κακολογεῖν
οὐδ´
ἐπιστήσας
οἷς
ἐδύνατο
|
λέγειν |
κατὰ
τῆς
κιβωτοῦ
καὶ
τῶν |
| [4] |
εἰς
ἀνθρώπους
τινά,
οὐκ
ὀκνήσομεν
|
λέγειν |
μεταβάλλειν
ἐκ
φαύλου
εἰς
ἀστεῖον |
| [4] |
τὰ
πάντα.
Εἰ
δὲ
χρὴ
|
λέγειν |
μεταβάλλειν
παρουσίᾳ
δυνάμεως
θεοῦ
καὶ |
| [4] |
τῶν
ἀκουσομένων.
Ἢ
τολμάτω
τις
|
λέγειν |
μὴ
πάσης
ὠφελείας
εἶναι
πηγὴν |
| [4] |
κατὰ
τὴν
πρώτην
ἐκδοχὴν
χρὴ
|
λέγειν |
μύθων
καὶ
ἀναπλασμάτων,
εἴτε
δι´ |
| [4] |
φιλτάτων
κατηγοροῦσιν
δι´
ὧν
κακῶς
|
λέγειν |
νομίζουσι
τοὺς
ἐχθρούς,
τὸν
αὐτὸν |
| [4] |
τῆς
κακίας;
Ἀλλ´
οὐκ
αἰσχυνόμεθα
|
λέγειν |
ὅτι
ἀεὶ
μὲν
πέμπει
τοὺς |
| [4] |
θεοφιλέστερα;
Ἀκολουθεῖ
δ´
αὐτῷ
τὸ
|
λέγειν |
ὅτι,
εἴπερ
θεοφιλέστερα
τάδε
τὰ |
| [4] |
ταῦτ´
αὐτοὺς
ἐποίησεν
ἐσφαλμένῃ
δόξῃ
|
λέγειν |
ὅτι
ὁ
θεὸς
καταβήσεται
δίκην |
| [4] |
ταῦτ´
αὐτοὺς
ἐποίησεν
ἐσφαλμένῃ
δόξῃ
|
λέγειν |
ὅτι
ὁ
θεὸς
καταβήσεται
δίκην |
| [4] |
Ἰουδαίων
οὐ
τινῶν
ἀλλὰ
πάντων
|
λέγειν
|
ὅτι
οἴονταί
τινα
καταβήσεσθαι
ἐπὶ |
| [4] |
πάλαι
προφητεύσαντος.
Φησὶ
δ´
ἡμᾶς
|
λέγειν |
ὅτι
πάντα
ἡμῖν
δουλεύειν
τέτακται, |
| [4] |
τοιαῦτα.
Ἔστω
γὰρ
ὑμᾶς
πρῶτον
|
λέγειν |
ὅτι
πάντες
ἄνθρωποι
ὡς
πρὸς |
| [4] |
ἐχρῆν
αὐτὸν
ἀποφαινόμενον
καὶ
ἐναντία
|
λέγειν |
οὐ
μόνον
ἡμῖν
προθέμενον
ἀλλὰ |
| [4] |
δεῖ,
ὡς
Κέλσος
οἴεται
ἡμᾶς
|
λέγειν, |
οὔτε
τροπῆς
τῆς
ἐξ
ἀγαθοῦ |
| [4] |
παραδεῖξαι
μηδὲν
παράδοξον
μηδὲ
καινὸν
|
λέγειν |
περὶ
κατακλυσμοῦ
ἢ
ἐκπυρώσεως,
ἀλλὰ |
| [4] |
ἑορταὶ
ἐγίνοντο.
Τί
δὲ
δεῖ
|
λέγειν |
περὶ
τῆς
τάξεως
τῶν
παρ´ |
| [4] |
οὐ
τοῦ
ἑαυτῶν
ἐν
τῷ
|
λέγειν
|
στοχαζόμεθα
δυνατοῦ,
ἀλλ´
ἁρμοζόμενοι
πρὸς |
| [4] |
ἑκάστου
φυτοῦ
καὶ
ἑκάστης
βοτάνης,
|
λέγειν |
τὰς
αἰτίας
τῶν
μερισμῶν.
Ἴσως
|
| [4] |
ὑπομιμνήσκων
νουθετεῖς.
Πῶς
δὲ
δυνάμεθα
|
λέγειν |
τὴν
οὐράνιον
φορὰν
καὶ
τὸν |
| [4] |
τόπον
τροπολογίας
οὐκ
ἀναγκαῖον
νῦν
|
λέγειν, |
τίνα
τε
τὰ
Σόδομα,
καὶ |
| [4] |
ἐπὶ
ἀκροατοῦ
τῶν
λεγομένων
φυλαττόμενοι
|
λέγειν |
τὸ
μὴ
ἀρεσκόντως
ἀπαγγελλόμενον
τῷ |
| [4] |
χλευάζων
ὁ
Κέλσος
φησὶν
ἡμᾶς
|
λέγειν |
τὸν
θεὸν
δίκην
βασανιστοῦ
πῦρ |
| [4] |
γεγραμμένα,
τάχα
ἂν
πιθανόν
τι
|
λέγειν |
ὑπενοεῖτο
ὁ
Κέλσος·
ἐπεὶ
δ´ |
| [4] |
ταῖς
εὐχαῖς
εὕρομεν
δεῖν
τι
|
λέγειν |
φρονοῦντας
ὅτι
τοῦ
ἐλέους
κυρίου |
| [4] |
αὐτοῦ.
Καὶ
τί
με
δεῖ
|
καταλέγειν |
τὰς
περὶ
θεῶν
ἀτόπους
Ἑλλήνων |
| [4] |
ἀσεβές,
καὶ
τὸ
τοῖς
τοιούτοις
|
ἀντιλέγειν |
ἱστάμενον
πρὸς
τὸν
ἀσέβειαν
ἡμῶν |
| [4] |
ὕψωμα»
Εἶτ´
ἐπεὶ
μὴ
χρὴ
|
καταλήγειν |
ἡμᾶς
ἐπὶ
τὸ
ἐκριζοῦν
καὶ |
| [4] |
οὖν
Ἰουδαῖοι
ἅτε
ἐπιχειρήσαντες
ἑαυτοὺς
|
γενεαλογεῖν |
ἀπὸ
πρώτης
σπορᾶς
τούτων,
οὓς |
| [4] |
Γένεσις,
φησὶν
ἀναισχύντως
ἄρα
ἐπεχείρησαν
|
γενεαλογεῖν |
αὑτοὺς
ἀπὸ
πρώτης
σπορᾶς
γοήτων |
| [4] |
ἡμῖν
πρὸς
τὰς
Κέλσου
κατηγορίας
|
φυσιολογεῖν. |
~Φησὶ
δ´
ὅτι
καὶ
ὕλης |
| [4] |
ἔχων
τὴν
περὶ
κατακλυσμοῦ
ἱστορίαν
|
κακολογεῖν |
οὐδ´
ἐπιστήσας
οἷς
ἐδύνατο
λέγειν |
| [4] |
τις
καὶ
ταῦτα
ἀντὶ
τοῦ
|
σεμνολογεῖν |
καὶ
ἀποδέχεσθαι
τὴν
προαίρεσιν
τῶν
|
| [4] |
περὶ
ψυχῆς
ἀνάγειν
λόγον
καὶ
|
τροπολογεῖν, |
ἡμῖν
δ´
ἀποκέκλεισται
θύρα
ἀκολούθου |
| [4] |
τοῦ
ἀλόγως
καὶ
φυσικῶς
αὐτὰ
|
ἐνεργεῖν, |
οὐκ
ἂν
εὐσεβεστέρους
εἶπε
τοὺς |
| [4] |
πρὸς
τὸ
ὁρᾶν
τε
καὶ
|
ἐνεργεῖν. |
Σαφὲς
δὴ
ὅτι
οὐ
μόνον |
| [4] |
χρήσιμα
τῶν
ἐν
ἀνθρώποις
καὶ
|
συνεργεῖν, |
εἰ
οἷόν
τ´
ἦν,
τοῖς |
| [4] |
λέγει
δὲ
αἰσχυνομένους
ἐπὶ
τούτοις
|
καταφεύγειν |
ἐπὶ
τὴν
ἀλληγορίαν.
Εἴποι
δ´ |
| [4] |
τις
ποιεῖ
πρὸς
ἐχθρούς,
κίνδυνον
|
ἐκφυγεῖν |
προμηθούμενος.
Οὐ
φοβεῖται
δέ
τινας |
| [4] |
ἰώμενος,
ἢ
πρὸς
ἐχθρούς,
κίνδυνον
|
ἐκφυγεῖν |
προμηθούμενος.
Οὔτε
δὲ
νοσῶν
ἢ |
| [4] |
Οἵτινες
ἐν
ταῖς
εὐχαῖς
εὕρομεν
|
δεῖν |
τι
λέγειν
φρονοῦντας
ὅτι
τοῦ |
| [4] |
θεὸν
εὐχαῖς
καὶ
ἐν
τῷ
|
κατεπᾴδειν
|
δαίμονας
τῷ
ὁ
θεὸς
Ἀβραὰμ |
| [4] |
τινὶ
Ἰουδαίων
ἔθει.
Καὶ
ἦν
|
ἰδεῖν |
ἔθνος
ὅλον
φιλοσοφοῦν,
καὶ
διὰ |
| [4] |
δαίμονες
εἴτε,
ὡς
ἡμῖν
ἔθος
|
ὀνομάζειν, |
οἱ
τοῦ
θεοῦ
ἄγγελοι
ἢ |
| [4] |
δέον
ἐκ
τοῦ
κάλλους
αὐτῶν
|
θαυμάζειν |
τὸν
πεποιηκότα
κἀκεῖνον
σέβειν,
ἄνθρωποι |
| [4] |
μὴ
γελᾶν
ὡς
μῦθον
ἀλλά,
|
θαυμάζειν |
ὡς
ἐν
μύθῳ
φιλοσοφούμενα,
ταῦτα |
| [4] |
αὐτῷ
ἐστιν
ἐπὶ
τὸ
γελοιότερον
|
μεταφράζειν
|
τὰ
γεγραμμένα,
τὸν
κόρακα»
εἰς |
| [4] |
ἡμᾶς
οὐ
κατὰ
καιρὸν
βαθυτέρους
|
ἐξετάζειν |
λόγους,
ὀλίγα
εἰπόντες,
ὅσον
γεῦσαι |
| [4] |
καὶ
τῶν
ὀλίγων
μετὰ
συνέσεως
|
ἐξετάζειν |
τὰ
πράγματα
βουλομένων
ἢ
καὶ |
| [4] |
ἀποδέχεσθαι
τὴν
προαίρεσιν
τῶν
τῷ
|
ἐξετάζειν |
τὴν
ἀλήθειαν
ἑαυτοὺς
ἀνατεθεικότων
χλευάζων
|
| [4] |
τὸν
φιλοσοφοῦντα
τὰ
τοῦ
λόγου
|
κατασκευάζειν |
μετὰ
παντοδαπῶν
ἀποδείξεων,
τῶν
τε
|
| [4] |
καὶ
ἑρπετῶν»
~Μετὰ
ταῦτα
βουλόμενος
|
κατασκευάζειν |
ὅτι
μηδὲν
τῶν
προειρημένων
παρ´ |
| [4] |
μηδ´
ἀποφαίνεσθαι
τὴν
ἀρχήν,
εἴπερ
|
κατασκευάζειν
|
οὐκ
ἔμελλεν
ἅπερ
διδάσκειν
ἐπηγγέλλετο· |
| [4] |
τί
με
δεῖ
ἐπὶ
πλέον
|
κατασκευάζειν |
τὰ
μὴ
δεόμενα
κατασκευῆς,
ἐφ´
|
| [4] |
τῇ
λέξει
τὴν
διάνοιαν
ἐναπερείσαντα
|
μυχθίζειν |
καὶ
μηδενὸς
λόγου
νομίζειν
ἔχεσθαι. |
| [4] |
πρόνοιαν
ἀνθρώπων
ἕνεκεν
ταῦτα
χρὴ
|
νομίζειν
|
γεγονέναι.
~Ἑξῆς
δὲ
τούτοις
ἑαυτῷ |
| [4] |
μὴ
ἐγνωκὼς
κακὸν
εἶναι
τὸ
|
νομίζειν |
εὐσέβειαν
σῴζεσθαι
ἐν
τοῖς
καθεστηκόσι |
| [4] |
ἐναπερείσαντα
μυχθίζειν
καὶ
μηδενὸς
λόγου
|
νομίζειν |
ἔχεσθαι.
Εἰ
γὰρ
ψιλῆς
ἕνεκεν |
| [4] |
καθ´
οὓς
καὶ
πτέρυγας
ἀκόλουθον
|
νομίζειν |
ἡμᾶς
εἶναι
ἐν
τῷ
σώματι |
| [4] |
εἰς
αὐτὰ
ἐκεῖνα
ἐξηγητικοῖς
τις
|
σαφηνίζειν |
πειράσεται.
Ὅτι
δὲ
καὶ
φρέατα |
| [4] |
Κέλσος—
καὶ
γὰρ
ἐν
πολλοῖς
|
πλατωνίζειν |
θέλει—
ὁμοειδῆ
εἶναι
πᾶσαν
ψυχήν, |
| [4] |
θεοῦ.
Πῶς
οὖν
δύναται
ἕκαστος
|
θησαυρίζειν
|
ἑαυτῷ
ὀργὴν
ἐν
ἡμέρᾳ
ὀργῆς» |
| [4] |
ἡμετέρων
ἱερωτέρας,
καὶ
αὐτοί
που
|
γνωρίζειν |
τὰ
λεγόμενα
καὶ
ἔργῳ
δεικνύειν |
| [4] |
ἡμετέρων
ἱερωτέρας,
καὶ
αὐτοί
που
|
γνωρίζειν |
τὰ
λεγόμενα
καὶ
ἔργῳ
δεικνύειν |
| [4] |
τὰς
περὶ
τοῦ
Χριστοῦ
προφητείας
|
ἐφαρμόζειν |
τῷ
Ἰησοῦ,
καίτοι
γε
οὐκ |
| [4] |
ἄτοπον,
εἰ
τοιοῦτόν
τι
ἔμελλε
|
σῴζειν, |
τοιοῦτόν
τι
γεγονέναι;
Καὶ
γάρ
|
| [4] |
παρὰ
τίνων
μεμαθήκατε
ἢ
δύνασθε
|
μαθεῖν |
τὰ
περὶ
τῶν
ἀνδρῶν
τούτων; |
| [4] |
ὀλίγων
λεξειδίων
οἴεται
δύνασθαι
ἡμᾶς
|
μαθεῖν, |
φάσκων·
Κακὰ
δ´
ἐν
τοῖς |
| [4] |
τάδε
τινὰ
ἀπὸ
τοῦ
ἀετοῦ
|
παθεῖν; |
Καὶ
ἄλλα
δ´
ἂν
μυρία |
| [4] |
πρὸς
τὸ
μηδὲν
ὑπὸ
θηρίων
|
παθεῖν. |
Τὸ
δὲ
πρὶν
πόλεις
εἶναι |
| [4] |
τοῦ
τοῖς
βαρουμένοις
ὑπὸ
φορτίων
|
βοηθεῖν |
καὶ
κοινωνεῖν
ἐκείνοις
τῶν
καμάτων, |
| [4] |
μετὰ
τοῦ
λαοῦ
τῶν
Ἰουδαίων
|
ἐξελθεῖν |
ἐκ
τῆς
Αἰγύπτου,
Ἰησοῦν
δὲ
|
| [4] |
οὐ
προσεδόκησαν
αὐτὰ
εἰς
φῶς
|
προελθεῖν, |
οἳ
καὶ
ἐπροφήτευσαν
πᾶσι
τοῖς |
| [4] |
ἐτόλμησαν
καὶ
εἰς
τὰς
πόλεις
|
εἰσελθεῖν. |
Ταῦτα
δὲ
Χρύσιππός
φησιν
ἐν
|
| [4] |
μὴ
δυνάμενοι
αὐτῷ
εἰς
ὕψος
|
ἀκολουθεῖν |
ἐθεώρουν.
Οὐ
γὰρ
εἶχον
οἱ |
| [4] |
πιστεύσαντας.
Τίς
οὖν
λόγος
παρίστησιν
|
ἀκολουθεῖν |
ἡμῖν
τὸ
τὸν
θεὸν
καθ´ |
| [4] |
γεγονέναι
ἢ
εἶναι
ἢ
ἔσεσθαι
|
ἀκολουθεῖν |
ὅτι,
ὥσπερ
κατὰ
τοὺς
ἄφθαρτον |
| [4] |
ἀνθρώπους
ὁ
θεός·
καὶ
οἴεται
|
ἀκολουθεῖν |
τούτῳ
τὸ
τὴν
ἑαυτοῦ
ἕδραν |
| [4] |
καὶ
ἁπλούστερον
καὶ
μὴ
δυνάμενον
|
παρακολουθεῖν |
τοῖς
ποικιλωτάτοις
τῆς
σοφίας
τοῦ |
| [4] |
τοῦ
λόγου
οἰκούμενον
σῶμα
καὶ
|
ποιεῖν |
αὐτὰ
πόρνης
μέλη»
μαθοῦσι
δὲ |
| [4] |
καὶ
διὰ
τὰ
λογικὰ
πάντα
|
ποιεῖν |
αὐτὴν
λεγόντων,
συναναιρεῖ
τὸ
ὅσον |
| [4] |
ἁρμοζομένην
αὐτῶν
τῷ
ὀνόματι
τηλικάσδε
|
ποιεῖν |
δυνάμεις;
Καὶ
παρὰ
τίνων
μεμαθήκατε |
| [4] |
τὸ
βούλημα
τῶν
γραψάντων
τοῦτο
|
ποιεῖν. |
Ἐληλέγχθω
οὖν
καὶ
διὰ
τούτων |
| [4] |
ἕκαστον
καιρὸν
ὅπερ
ἔπρεπεν
αὐτὸν
|
ποιεῖν |
ἐν
τρεπτῷ
καὶ
μεταβλητῷ
κόσμῳ. |
| [4] |
τι
τοῦ
ὅλου,
καθάρσιον
αὐτοῦ
|
ποιεῖν |
καὶ
διὰ
χρόνου
ἐπιστρέφειν
τὸ |
| [4] |
ταῖς
καθεστώσαις
πολιτείαις
τὸ
τοιοῦτον
|
ποιεῖν. |
Καὶ
ὑποθέσεως
χάριν
πρὸς
παράστασιν |
| [4] |
ἔργα
χρήσιμα
τῷ
παντὶ
καταδικαζόμενον
|
ποιεῖν |
μέν
τι
χρήσιμον
τῇ
ὅλῃ
|
| [4] |
θάμβει
τῶν
ἰδιωτῶν
ταῦθ´
ἡμᾶς
|
ποιεῖν, |
οὐχὶ
δὲ
τἀληθῆ
περὶ
κολάσεων |
| [4] |
Κέλσος,
ὅσῳ
διαφέρει
λόγῳ
ταῦτα
|
ποιεῖν |
τοῦ
ἀλόγως
καὶ
φυσικῶς
αὐτὰ |
| [4] |
ἐν
Αἰγύπτῳ
σπαρέν,
ἔξω
που
|
παροικεῖν
|
καὶ
ποιμαίνειν
ἐν
τοῖς
ἀτίμοις |
| [4] |
πῦρ
καταναλίσκον»
καὶ
ποταμοὺς
πυρὸς
|
ἕλκειν |
ἔμπροσθεν
αὐτοῦ»
ἀλλὰ
καὶ
αὐτὸν |
| [4] |
ταυτολογίας,
οὐ
βουλομένοις
κἂν
τῷ
|
δοκεῖν
|
ἀβασάνιστον
τῶν
ὑπ´
αὐτοῦ
λελεγμένων |
| [4] |
πάλιν
τ´
αὖ
ἐβουλήθη
μὴ
|
δοκεῖν
|
ἀγνοεῖν
πρᾶγμα
περὶ
Ἰουδαίων
καὶ |
| [4] |
μέν,
ποιεῖ
δὲ
τοὺς
ὁρῶντας
|
δοκεῖν |
αὐτὸν
μεταβεβληκέναι·
ἡμεῖς
δὲ
πειθόμενοι |
| [4] |
παρὰ
τὸ
αὐτὸς
ἔλαττον
ἔχειν
|
δοκεῖν |
θέλοι
ἂν
γνωσθῆναι,
ἀλλὰ
τὸ
|
| [4] |
μεταβάλλει,
ποιεῖ
δὲ
τοὺς
ὁρῶντας
|
δοκεῖν |
καὶ
πλανᾷ
καὶ
ψεύδεται.
Ἀπάτη |
| [4] |
ἑαυτοὺς
πιστεύσαντες
καὶ
ὡς
μόνῳ
|
διαρκεῖν |
δυναμένῳ
ἐπὶ
πάντα
τὰ
ὄντα
|
| [4] |
πλήθεσιν
ἁρμόζοντα
λέγων,
φησὶ
τὸ
|
ἐξαρκεῖν |
εἰρῆσθαι
εἰς
πλῆθος
περὶ
τῆς |
| [4] |
εἴπερ
κατασκευάζειν
οὐκ
ἔμελλεν
ἅπερ
|
διδάσκειν |
ἐπηγγέλλετο·
εἰ
μὴ
ἄρα
ὁ
|
| [4] |
πλάτους
καὶ
τριάκοντα»
τοῦ
ὕψους
|
φάσκειν |
αὐτὴν
κεχωρηκέναι
τὰ
ἐπὶ
γῆς |
| [4] |
ἑαυτοὺς
ἀνατεθεικότων
χλευάζων
καὶ
κακολογῶν
|
φάσκειν |
ὅτι
σκώληκές
εἰσιν
οὗτοι
ἐν |
| [4] |
πράττειν
κατ´
ἀναφορὰν
τοῦ
ἐκείνῳ
|
ἀρέσκειν |
περὶ
οὑτινοσοῦν
καὶ
μηδὲν
ἀπάρεστον |
| [4] |
φύσει
ἀθάνατον
παρὰ
τὸ
μὴ
|
ἀποθνῄσκειν
|
ἰδίως
λεγόμενον
ἀθάνατον.
Κατὰ
ποῖον |
| [4] |
ἀθανάτοις
δὲ
θεοῖς
εἰς
ὦπα
|
ἐΐσκειν
|
παρθενικῆς
καλὸν
εἶδος
ἐπήρατον·
αὐτὰρ |
| [4] |
ἐχρῆν
τοῖς
εἰδόσιν
ἀπὸ
μύθων
|
εὑρίσκειν
|
τὸ
περὶ
ἀληθείας
τοῦ
ταῦτα |
| [4] |
εἰδέναι
ὅτι
τὸ
τὰ
μέλλοντα
|
προγινώσκειν |
οὐ
πάντως
θεῖόν
ἐστι·
καθ´ |
| [4] |
τις
θειότερον
τοῦ
τὰ
μέλλοντα
|
προγινώσκειν |
τε
καὶ
προδηλοῦν;
Τοῦτο
τοίνυν |
| [4] |
τις
θειότερον
τοῦ
τὰ
μέλλοντα
|
προγινώσκειν |
τε
καὶ
προδηλοῦν;
Ψεῦδος
δὲ |
| [4] |
τῶν
ταῦτα
πεποιηκότων
ἀλλ´
ὡς
|
καλεῖν
|
εἰώθασιν
οἱ
τοῦ
Ἰησοῦ
ἀπόστολοι, |
| [4] |
οὐδὲ
μέχρι
ὀνόματος
θέλομεν
Δία
|
καλεῖν |
τὸν
ἐπὶ
πᾶσι
θεὸν
οὐδ´ |
| [4] |
τοὺς
ἀνθρώπους
ἐξαιρέτως
σεμνύνεσθαι
μηδὲ
|
θέλειν |
ἔχειν
τὴν
πρὸς
τὰ
ἄλογα |
| [4] |
τὰ
ἐπὶ
γῆς
ἐνορᾶν
μὲν
|
θέλειν |
σώμασιν
ἀνθρώπων
καὶ
μυρμήκων
ἀπὸ
|
| [4] |
τοῦ
εὐπορεῖν
πάντῃ
τῆς
συνέσεως
|
ἀμελεῖν. |
Ἡ
τῶν
κατὰ
τὸν
βίον |
| [4] |
ὄνομα·
εἰ
μὴ
ἄρα
λεληθότως
|
διαβάλλειν |
βούλεται
ὡς
ἐπικούρειος
πᾶσαν
τὴν
|
| [4] |
ἀνθρώπους
τινά,
οὐκ
ὀκνήσομεν
λέγειν
|
μεταβάλλειν |
ἐκ
φαύλου
εἰς
ἀστεῖον
καὶ |
| [4] |
πάντα.
Εἰ
δὲ
χρὴ
λέγειν
|
μεταβάλλειν
|
παρουσίᾳ
δυνάμεως
θεοῦ
καὶ
ἐπιδημίᾳ |
| [4] |
τὰ
ἐσόμενα,
οὕτω
καὶ
τοῦ
|
ἀμφιβάλλειν |
περὶ
τοῦ
θείου
ἀπαλλάξωσι
τοὺς |
| [4] |
καὶ
Χριστιανοὺς
τὰ
περὶ
τούτων
|
ἀπαγγέλλειν, |
καθ´
ὧν
κεῖται
τὰ
ὀνόματα, |
| [4] |
τὰ
Ἡσιόδου
μᾶλλον
γέλωτα
μέλλει
|
ὀφλεῖν, |
ἀνδρός,
ὡς
φής,
ἐνθέου
τοιαῦτα |
| [4] |
δὲ
τὸν
τόπον
τῶν
κατασκαφέντων
|
οἰκοδομεῖν |
θεοῦ
οἰκοδομὴν
καὶ
ναὸν
δόξης |
| [4] |
δῷ
λόγους
καὶ
πρὸς
τὸ
|
οἰκοδομεῖν |
τὰ
τοῦ
Χριστοῦ
καὶ
καταφυτεύειν» |
| [4] |
καὶ
ἀπολύειν
καὶ
κατασπᾶν
καὶ
|
ἀνοικοδομεῖν |
καὶ
καταφυτεύειν.
Καὶ
γὰρ
ἡμεῖς |
| [4] |
καταναλίσκει
ὁ
θεὸς
ὡς
πῦρ.
|
Ἐποικοδομεῖν» |
γοῦν
ὁ
φαῦλος
λέγεται
τῷ
|
| [4] |
τὴν
ἐν
ἀνθρώποις
ἐντρέχειαν,
δυναμένην
|
κοσμεῖν |
τῷ
λόγῳ
καὶ
τὰ
πλεονεκτήματα |
| [4] |
ἀεὶ
ὁ
θεὸς
τὰ
σφάλματα
|
ἀναλαμβάνειν. |
Εἰ
γὰρ
καὶ
τέτακται
αὐτῷ |
| [4] |
τῆς
ἀεὶ
ἐπιδημίας
τοῦ
λόγου
|
ἀναλαμβάνειν |
ἡμᾶς
τὴν
πρὸς
αὐτὸν
οἰκείωσιν. |
| [4] |
ἀγαθοῦ
τάχα
τις
καὶ
τολμᾷ
|
ἀποθανεῖν. |
Νυνὶ
δὲ
ὑπὲρ
τῶν
πανταχοῦ |
| [4] |
βαθύτερον
καὶ
μὴ
πάνυ
τι
|
φθάνειν |
δυνάμενον
ἐπὶ
τὴν
δημωδεστέραν
ἀκοήν. |
| [4] |
κατὰ
τὸν
τόπον
πρὸς
τὸ
|
ἁμαρτάνειν |
ὡς
χρήσιμος
τῷ
ὅλῳ
διὰ |
| [4] |
θείου
τὴν
ἔννοιαν
ἔχειν
καθαρωτέραν,
|
παριστάνειν |
ὅτι
οὐ
μόνον
ἡ
τῶν |
| [4] |
ἄτοπον
πράσσομεν
πειθόμενοι
μηδέ
ποτε
|
ἀφιστάνειν |
τὴν
ἑαυτοῦ
θειότητα
τῶν
μετὰ |
| [4] |
ᾖ
ἀληθές,
καὶ
αὐτὸ
φυσικὸν
|
τυγχάνειν, |
ἐπιδαψιλευσαμένης
τῆς
θείας
προνοίας
καὶ |
| [4] |
ὀνόματι
συνηθείᾳ,
οὕτω
δὲ
καὶ
|
ἀναβαίνειν. |
~Ἐπεὶ
δὲ
χλευάζων
ὁ
Κέλσος |
| [4] |
μετειληφέναι,
τὸ
οὕτως
μεγαλοφυέστατα
δεδιδαγμένον
|
ἀναβαίνειν |
ἐπὶ
τὴν
ἀγένητον
τοῦ
θεοῦ |
| [4] |
πάντα
πράττειν
κατὰ
τὸν
λόγον
|
ἀναβαίνειν |
ἐπὶ
τὴν
τούτων
πάντων
ἐξομοίωσιν. |
| [4] |
θεὸν
δίκην
βασανιστοῦ
πῦρ
φέροντα
|
καταβαίνειν |
καὶ
ἀναγκάζει
ἡμᾶς
οὐ
κατὰ |
| [4] |
λέγεται
ἐν
ταῖς
θείαις
γραφαῖς
|
καταβαίνειν |
ὁ
θεός,
ἀνάλογον
νοεῖται
τῇ |
| [4] |
προκόπτοντας
οὐ
τῷ
σωματικῶς
αὐτοὺς
|
καταβαίνειν, |
οὕτως
εἴ
που
λέγεται
ἐν |
| [4] |
οἰκονομεῖ.
Καὶ
ὥσπερ
ἡ
συνήθεια
|
συγκαταβαίνειν |
φησὶ
τοῖς
νηπίοις
τοὺς
διδασκάλους |
| [4] |
ἄμικτα
καὶ
οὐ
πεφυκότα
ἅμα
|
συμβαίνειν |
ἀνθρωπίνῃ
φύσει
συναγαγὼν
εἶπε
τὸ |
| [4] |
πρόνοιαν
ὡς
ἀληθῶς
ἐπικούρειος
ταῦτα
|
συμβαίνειν. |
Εἰ
γὰρ
οὐ
μᾶλλον
ἡμῖν |
| [4] |
σπαρέν,
ἔξω
που
παροικεῖν
καὶ
|
ποιμαίνειν |
ἐν
τοῖς
ἀτίμοις
ἐκελεύσθη.
Καὶ |
| [4] |
τὸ
ἐν
ἀτίμοις
αὐτοὺς
κεκελεῦσθαι
|
ποιμαίνειν, |
οὐ
παραστήσας,
πῶς
Γεσὲμ
ὁ
|
| [4] |
Ἀθήνην
ἔργα
διδασκέμεναι,
πολυδαίδαλον
ἱστὸν
|
ὑφαίνειν· |
καὶ
χάριν
ἀμφιχέαι
κεφαλῇ
χρυσῆν |
| [4] |
ἡμᾶς
ἀνθρώπους
κατὰ
τὸ
δυνατὸν
|
ἐκτείνειν |
τὰς
εὐποιΐας.
Καὶ
γὰρ
αὐτὸς |
| [4] |
τοιαῦτα
ποιήματα
καταλελοιπότας·
ὁ
δὲ
|
κρίνειν |
μᾶλλον
Πλάτωνος
δυνάμενος,
ὁ
ἐπικούρειος |
| [4] |
φησι
τοὺς
ζῶντας
ἴδιόν
τι
|
ἀποκρίνειν |
χωρίον,
κἀκεῖνο
αὐτοῖς
εἶναι
πάτρια |
| [4] |
δεδόσθω
αὐτῷ
τὸ
τοὺς
ἀνθρώπους
|
φρονεῖν |
ἐπὶ
τῇ
τούτων
γνώσει
μέγα, |
| [4] |
ἐσομένῃ
ζωῇ
καὶ
τί
χρὴ
|
φρονεῖν |
περὶ
τῆς
οὐσίας
αὐτῆς
καὶ |
| [4] |
βαρουμένοις
ὑπὸ
φορτίων
βοηθεῖν
καὶ
|
κοινωνεῖν |
ἐκείνοις
τῶν
καμάτων,
λέγων
περὶ |
| [4] |
περὶ
ὅλης
τῆς
φύσεως
ἐπαγγέλλεται
|
λέξειν |
καὶ
τίνα
ἐμφανίσειν.
~Διὰ
πολλῶν |
| [4] |
κωλυόμενος
ὡσπερεὶ
τροφὴν
πρὸς
τὸ
|
αὔξειν
|
τὸ
κωλύεσθαι
λαμβάνων,
προβαίνων
πλείονας |
| [4] |
ἡμᾶς,
βουλόμενος
ἡμᾶς
συνιέναι
καὶ
|
νοεῖν |
αὐτοῦ
τὴν
ὑπεροχήν·
ἀλλὰ
τὴν |
| [4] |
τ´
αὖ
ἐβουλήθη
μὴ
δοκεῖν
|
ἀγνοεῖν |
πρᾶγμα
περὶ
Ἰουδαίων
καὶ
τοῦ |
| [4] |
ἁμαρτάνει
ὁ
λέγων
τοὺς
ἀγορανόμους
|
προνοεῖν |
οὐ
μᾶλλον
τῶν
ἀνθρώπων
ἢ |
| [4] |
διαστήματος,
μὴ
πολὺ
δὲ
μᾶλλον
|
βλέπειν |
ἡγεμονικῶν
φύσεις
καὶ
πηγὴν
ὁρμῶν |
| [4] |
καὶ
τὴν
λαμπρότητα
τῆς
θειότητος
|
βλέπειν |
οἱονεὶ
σὰρξ»
γίνεται,
σωματικῶς
λαλούμενος, |
| [4] |
εἶχον
οἱ
κάτω
ὀφθαλμοὺς
δυναμένους
|
βλέπειν |
τὴν
τοῦ
λόγου
ἐπὶ
τὸ |
| [4] |
μὴ
δυναμένων
τὸ
κρεῖττον
αὐτοῦ
|
βλέπειν |
τό·
Εἴδομεν
αὐτόν,
καὶ
οὐκ |
| [4] |
ὑπὸ
τῆς,
ὡς
οἴεται,
πιθανότητος
|
ἀνατρέπειν |
ἀπὸ
τῆς
πρὸς
τὰ
προφητικὰ |
| [4] |
γε
ἐχρῆν
αὐτόν,
εἴπερ
εὐγνωμόνως
|
ἀνατρέπειν |
ἐβούλετο
ἣν
ᾠήθη
ἀναισχυντότατα
παρειλῆφθαι |
| [4] |
τινος
κἂν
δοκούσης
ἀκολουθίας
ἐβούλετο
|
ἀνατρέπειν |
τὴν
περὶ
τῶν
προφητειῶν
ἢ |
| [4] |
περὶ
τῆς
τῶν
κακῶν
γενέσεως
|
εἰπεῖν |
ἀπορρητότερα
σιωπῶν
δ´
ἐκεῖνα
καὶ |
| [4] |
ὕλην
ἑξῆς
δὲ
τοιαδί,
φέρ´
|
εἰπεῖν, |
βελτίων
καὶ
διαφέρουσα.
Ἐπεὶ
δὲ |
| [4] |
ἐν
τῷ
τοῦ
μύθου
σχήματι,
|
εἰπεῖν |
δ´
ὡς
ἐχρῆν
τοῖς
εἰδόσιν |
| [4] |
ἄλλα
μὲν
κυνῶν
χρῄζομεν,
φέρ´
|
εἰπεῖν, |
εἰς
φυλακὴν
ποιμνίων
ἢ
βουκολίων |
| [4] |
ἢ
ἀποτετευγμένως,
ἄλλου
καιροῦ
ἐστιν
|
εἰπεῖν. |
Ἐκτίθεται
καὶ
τὴν
περὶ
Μωϋσέως |
| [4] |
ἀναγνωρισμοῦ·
οὐδὲ
γάρ,
ὡς
ἔστιν
|
εἰπεῖν, |
καὶ
αὐτῷ
τῷ
Μώμῳ
δυνατὸν |
| [4] |
κατασκευαζόντων
σώματα
ἑτέρων
δὲ
φέρ´
|
εἰπεῖν |
κτήνεια
καὶ
ἄλλων
θήρεια;
Ἐχρῆν |
| [4] |
ἢ
ἐν
ἐλάττοσιν·
οὕτως
ἔστιν
|
εἰπεῖν
|
μᾶλλον
καὶ
ἐπὶ
τῆς
τῶν |
| [4] |
εἰ
χρὴ
ἐπιστήσαντα
τοῖς
χρόνοις
|
εἰπεῖν, |
μᾶλλον
τούτων
ἕτεροι
παρακούσαντες
καὶ |
| [4] |
τῷ
βίῳ
τῶν
ἀνθρώπων
ἔστιν
|
εἰπεῖν |
ὅτι
πρότερον
οὐκ
ἦν.
Αἱ |
| [4] |
πεποίηκε
πνεῦμα
ἐν
τῷ
οἰωνοσκόπῳ
|
εἰπεῖν· |
Οὐ
γάρ
ἐστιν
οἰωνισμὸς
ἐν |
| [4] |
ὑφισταμένοις
τὸν
κόσμον
ἀρχὴν
αὐτοῦ
|
εἰπεῖν, |
οὕτως
οὐδὲ
χρόνον,
ὅτ´
οὐδαμῶς |
| [4] |
πως
ἀλληγορεῖν
αὐτά.
Ἔστι
δ´
|
εἰπεῖν |
πρὸς
αὐτόν·
ἆρα
τὰ
μὲν
|
| [4] |
βιβλίον
τὴν
Γένεσιν,
οὐδὲν
δυνηθεὶς
|
εἰπεῖν
|
πρὸς
τὸ
ἐλέγξαι
πλασματῶδες
τὸ |
| [4] |
Ἰσραήλ»
καὶ
δεήσει
τὴν
αἰτίαν
|
εἰπεῖν |
τῆς
εἰς
ἕκαστον
ὅριον
γενέσεως |
| [4] |
Καὶ
δοκεῖ
μοι
ὅμοιόν
τι
|
εἰπεῖν |
τοῖς
διὰ
τὸ
πρὸς
τοὺς |
| [4] |
ἄλλην
πληροῦντος.
Ἵνα
γὰρ
καὶ
|
ἐκλείπειν |
αὐτὸν
φῶμεν
καὶ
ἄλλον
τινὰ |
| [4] |
ἀλόγοις
καὶ
μηδὲν
ὅ
τι
|
καταλιπεῖν |
θέλων
τῶν
ἐν
τοῖς
ἀλόγοις
|
| [4] |
ἄλογα
κοσμήσασαν,
ὡς
μηδὲ
τοὐλάχιστον
|
καταλιπεῖν, |
μηδαμῶς
φέρον
ἴχνος
τοῦ
ἀπὸ |
| [4] |
τὸ
τὴν
ἑαυτοῦ
ἕδραν
αὐτὸν
|
καταλιπεῖν. |
Οὐ
γὰρ
οἶδε
δύναμιν
θεοῦ |
| [4] |
ὅτε
τοῖς
κάμνουσι
διὰ
τὸ
|
φέρειν |
βαρύτατα
φορτία
βοηθοῦμεν,
τί
μάτην |
| [4] |
εἰ
διὰ
τοῦθ´
οἱ
ἄνθρωποι
|
διαφέρειν
|
δοκοῦσι
τῶν
ἀλόγων,
ἐπεὶ
πόλεις |
| [4] |
~Κέλσῳ
μὲν
οὖν
ἀκολουθεῖ,
τῷ
|
διαφέρειν |
ἡγουμένῳ
τῶν
ἀνθρώπων
τοὺς
ὄρνιθας, |
| [4] |
οὗ
τῷ
λόγῳ
ἠκολούθησε
μηδὲν
|
διαφέρειν |
νυκτερίδος
ἢ
εὐλῆς
ἢ
βατράχου |
| [4] |
ὑποδοχήν,
σώματα
δὲ
σωμάτων
μὴ
|
διαφέρειν |
παρὰ
τὸ
λογικὰ
εἶναι
τὰ |
| [4] |
γῆν
ἐπιβλέποι,
τί
ἂν
δόξαι
|
διαφέρειν |
τὰ
ὑφ´
ἡμῶν
ἢ
τὰ |
| [4] |
εἶναι
πᾶσαν
ψυχήν,
καὶ
μηδὲν
|
διαφέρειν |
τὴν
τοῦ
ἀνθρώπου
τῆς
τῶν |
| [4] |
διὰ
τὸ
ἐνδέχεσθαι
τῷ
ὅλῳ
|
συμφέρειν |
τὸ
νομιζόμενον
ἐν
τοῖς
καθ´ |
| [4] |
ἡμεῖς
καὶ
τὰ
τούτοις
παραπλήσια
|
τηρεῖν |
βουλόμεθα
μυστικῶς
εἰρημένην
ἐντολὴν
τήν· |
| [4] |
μάλιστα
συγκρινόμενοι
τοῖς
διδαχθεῖσι
μὴ
|
αἴρειν |
τὰ
μέλη
τοῦ
Χριστοῦ»
καὶ |
| [4] |
ὡς
ὁ
θεὸς
ἡμῖν
δέδωκεν
|
αἱρεῖν |
τὰ
θηρία
δύνασθαι
καὶ
καταχρήσασθαι, |
| [4] |
ἕτερον
δὲ
ἐν
ὑπονοίᾳ
ἀπαγγέλλοντα
|
διαιρεῖν |
εἰς
εἴδη
πολλά,
ὧν
ἓν |
| [4] |
τοῦ
κοινωνικοῦ,
πρὸς
τῷ
μὴ
|
συναναιρεῖν |
τῷ
χριστιανισμῷ
τὰ
χρήσιμα
τῶν
|
| [4] |
φυλαττόμενοι
διὰ
τῆς
παρανόμου
συνουσίας
|
φθείρειν
|
τὸν
ναὸν
τοῦ
θεοῦ»
ὡς |
| [4] |
ὅτε
ἐξῆλθεν
ὁ
σπείρων
τοῦ
|
σπείρειν» |
ἵνα
σπείρῃ
τὸν
λόγον
πανταχοῦ. |
| [4] |
~Εἶτ´
ἐπεὶ
προκείμενον
ἦν
αὐτῷ
|
κακηγορεῖν |
τὰ
γεγραμμένα,
διεχλεύασε
καὶ
τὸ |
| [4] |
ἐπὶ
τούτοις
αἰσχυνόμενοι
πειρῶνταί
πως
|
ἀλληγορεῖν |
αὐτά.
Ἔστι
δ´
εἰπεῖν
πρὸς |
| [4] |
Ἰουδαίων
καὶ
Χριστιανῶν
πειρῶνταί
πως
|
ἀλληγορεῖν |
αὐτά,
ἔστι
δ´
οὐχ
οἷα |
| [4] |
ὑπὸ
Ἰουδαίων
δὲ
καταβήσεσθαι
δικαιωτήν,
|
κατηγορεῖν
|
αὐτόθεν
οἴεται
τοῦ
λεγομένου
ὡς |
| [4] |
μυρίαι
ὅσαι
εἰσὶ
περὶ
Χριστοῦ,
|
κατηγορεῖν |
δὲ
οἴεται
τῶν
προφητικῶν,
μηδ´ |
| [4] |
αὐτῷ
ἐστιν
Ἰουδαίων
καὶ
Χριστιανῶν
|
κατηγορεῖν, |
ἑαυτῷ
ἀνθυποφέρει
εὐριπίδειον
ἰαμβεῖον,
ἐναντιούμενον |
| [4] |
Μώμῳ
δυνατὸν
ἦν
τούτων
εὐλόγως
|
κατηγορεῖν, |
καὶ
χωρὶς
τῆς
τροπολογίας
ἐχόντων |
| [4] |
γὰρ
ψιλῆς
ἕνεκεν
λέξεως
χρὴ
|
κατηγορεῖν |
τῶν
ἐν
ὑπονοίαις
λελεγμένων,
ὅρα |
| [4] |
θεῖα
ζητεῖν
καὶ
φιλοσοφεῖν
τὸ
|
ἀπορεῖν |
ὑπὲρ
τοῦ
τῇ
συνέσει
χρήσασθαι |
| [4] |
εὕρεσιν
τεχνῶν,
ἤπερ
ἐκ
τοῦ
|
εὐπορεῖν |
πάντῃ
τῆς
συνέσεως
ἀμελεῖν.
Ἡ |
| [4] |
οὐδὲν
ἐν
τοῖς
ἀλόγοις
ἔστιν
|
εὑρεῖν, |
κἂν
ὁ
Κέλσος
τὰ
λογικὰ |
| [4] |
αὐτὸ
τὸ
ἐπιδεὲς
αὐτοῦ
ἀναγκασθῇ
|
εὑρεῖν |
τέχνας,
τινὰς
μὲν
διὰ
τὴν |
| [4] |
σχήματι
λεγόμενα
φιλοσόφως
ἐξετάζοντες
δυνηθῶσιν
|
εὑρεῖν |
τὸ
βούλημα
τοῦ
Πλάτωνος,
θαυμάσονται |
| [4] |
καὶ
ἀρχὴν
τῶν
ποτίμων
ἀγαθῶν
|
ἐξευρεῖν |
ζητοῦντες,
ἅτε
καὶ
τροπικὴν
λαμβάνοντες |
| [4] |
ψυχὴν
ζῶσαν»
ὁ
δὲ
κακοήθως
|
διασύρειν |
βουλόμενος
τὸ
ἐνεφύσησεν
εἰς
τὸ |
| [4] |
ἀλληγορίαις,
ἐὰν
δὲ
τὰ
ἡμέτερα
|
διασύρειν |
βούλωνται,
ἀτεχνῶς
φασι
παισὶ
νηπίοις |
| [4] |
περικλυτὸν
ὅττι
τάχιστα
γαῖαν
ὕδει
|
φύρειν, |
ἐν
δ´
ἀνθρώπου
θέμεν
αὐδὴν
|
| [4] |
ῥᾳδίως
μὲν
οἵου
τε
ὄντος
|
θεωρεῖν |
τὴν
γένεσιν
τῶν
κακῶν,
πλὴν |
| [4] |
Καίτοι
γε
εἰ
ἐβουλόμην
ὁμόσε
|
χωρεῖν |
τῷ
Κέλσῳ
κατὰ
ταῦτα,
ἐχρησάμην |
| [4] |
ταῦτα
ἡμῖν
μὲν
συνᾳδόντως
αὐτῷ
|
συγχωρεῖν |
αὐτῷ
δὲ
καὶ
τοῖς
ἀνωτέρω |
| [4] |
ἐκφεύγει
τὸ
τοῖς
αὐτοῖς
δύνασθαι
|
περιπεσεῖν· |
ὁ
δὲ
τὰ
τραύματα»
τῶν |
| [4] |
τὸν
Φεραῖον
Ἀλέξανδρον
τὰ
αὐτὰ
|
ὠμοποιήσειν, |
τούς
τε
εἰς
τὸν
Φαλάριδος |
| [4] |
τῶν
προφητειῶν
ἢ
περὶ
τοῦ
|
ἐπιδημήσειν |
ἢ
ἐπιδεδημηκέναι
τὸν
Χριστὸν
πίστιν, |
| [4] |
ἐπὶ
τῇ
χύσει
τῆς
κακίας
|
ἐπιδημήσειν
|
τὸν
ἀποκαθαροῦντα
τὸν
κόσμον
καὶ |
| [4] |
κατὰ
τὰς
τεταγμένας
περιόδους
Φάλαριν
|
τυραννήσειν |
καὶ
τὸν
Φεραῖον
Ἀλέξανδρον
τὰ |
| [4] |
Ἄνυτον
δὲ
καὶ
Μέλητον
ἀεὶ
|
κατηγορήσειν |
αὐτοῦ,
καὶ
τὴν
ἐν
Ἀρείῳ |
| [4] |
ὅτι
ἀνάγκη
ἀεὶ
Σωκράτη
μὲν
|
φιλοσοφήσειν |
καὶ
κατηγορηθήσεσθαι
ἐπὶ
καινοῖς
δαιμονίοις |
| [4] |
ἡμῶν.
~Εἶτα
ὡς
εἰς
τὸ
|
μισεῖν |
μόνον
καὶ
ἀπεχθάνεσθαι
τῷ
κατ´ |
| [4] |
ἔμελλεν
αὐτὴν
καὶ
τὰ
τέκνα
|
ἀφανίσειν, |
οὔτ´
ἂν
ὁ
κατὰ
τὸν |
| [4] |
φύσεως
ἐπαγγέλλεται
λέξειν
καὶ
τίνα
|
ἐμφανίσειν. |
~Διὰ
πολλῶν
δ´
ἑξῆς
ἐγκαλεῖ |
| [4] |
οὕτω
ψεῦδος
ἔσται
τὸ
μηδὲν
|
διοίσειν |
νυκτερίδος
ἢ
εὐλῆς
ἢ
βατράχου
|
| [4] |
τοῦ
Ἰησοῦ
Παῦλος,
διδάσκων
ἡμᾶς
|
συνοίσειν |
μὲν
τῇ
χρείᾳ
τι
τοῦ |
| [4] |
τὸ
τὴν
γνῶσιν
αὐτοῦ
κακοδαιμονίας
|
ἀπαλλάσσειν |
τὸν
γινώσκοντα.
Ἀλλ´
οὐδὲ
διαπειράσαι |
| [4] |
ἑκάστου
ἀληθείᾳ
ὁμιλοῦντας
αὐτοὺς
μὴ
|
ἀναπλάσσειν |
ἕτερα
παρὰ
τὴν
ἀλήθειαν,
ψευδόμενα |
| [4] |
σῶμα
θνητόν,
καὶ
προείρηται
τὸ
|
ἀδυνατεῖν· |
ἢ
αὐτὸς
μὲν
οὐ
μεταβάλλει, |
| [4] |
ἐπὶ
πλεῖον
ἀκούειν
δύναιτο
καὶ
|
ζητεῖν, |
εἴσεται.
Ἴδωμεν
οὖν
ἡμεῖς
οἱ |
| [4] |
ἡμᾶς
αὐτοῦ
ἀκούειν
δυνηθῆναι
καὶ
|
ζητεῖν. |
~Ἑξῆς
τούτοις
τὰ
διὰ
πολλῶν |
| [4] |
τοῖς
μὴ
μέλλουσι
τὰ
θεῖα
|
ζητεῖν |
καὶ
φιλοσοφεῖν
τὸ
ἀπορεῖν
ὑπὲρ
|
| [4] |
τῆς
προνοίας
γίνεται,
οὐκ
ἐπιτρεπούσης
|
πλεονεκτεῖν |
τὸ
ἓν
αὐτῶν,
ἵνα
μὴ |
| [4] |
ἔθνη
καὶ
βασιλείας,
ἐκριζοῦν
καὶ
|
κατασκάπτειν |
καὶ
ἀπολύειν
καὶ
κατασπᾶν
καὶ |
| [4] |
ἡμᾶς
ἐπὶ
τὸ
ἐκριζοῦν
καὶ
|
κατασκάπτειν» |
τὰ
προειρημένα
ἀλλ´
εἰς
μὲν |
| [4] |
τῶν
ὅλων
θεῷ
καὶ
πάντα
|
πράττειν
|
κατ´
ἀναφορὰν
τοῦ
ἐκείνῳ
ἀρέσκειν |
| [4] |
τοῦ
καλῶς
βιοῦν
καὶ
πάντα
|
πράττειν |
κατὰ
τὸν
λόγον
ἀναβαίνειν
ἐπὶ
|
| [4] |
δὲ
τὸ
καὶ
τὰ
ἄλογα
|
ἀπολαύειν |
τῶν
δι´
ἀνθρώπους
γινομένων.
Καὶ |
| [4] |
πάθους;
Πῶς
δὲ
ὀργῆς
πάθος
|
παιδεύειν |
δύναται;
Ἀλλὰ
καὶ
οὐκ
ἂν |
| [4] |
τεταγμένα
ἐν
τῷ
παντί
φησι
|
δουλεύειν, |
δηλούμενα
πάλιν
συνεκδοχικῶς
ἐκ
τοῦ· |
| [4] |
καὶ
Χριστιανῶν
τινες
εἰρήκασιν
ἡμῖν
|
δουλεύειν |
ἥλιον
καὶ
τὰ
ἐν
οὐρανῷ |
| [4] |
ἡμῶν
ἕνεκα
πάντα,
καὶ
ἡμῖν
|
δουλεύειν |
τέτακται.
Λέγουσι
δ´
ἔτι
παρ´ |
| [4] |
ἡμᾶς
λέγειν
ὅτι
πάντα
ἡμῖν
|
δουλεύειν |
τέτακται,
τάχα
μὲν
οὐκ
ἀκούσας |
| [4] |
ἡμῶν
γραφαί.
Ταῦτα
δὲ
νῦν
|
ἑρμηνεύειν |
οὐκ
ἀπαιτεῖ
ἡ
προκειμένη
πραγματεία· |
| [4] |
ἀνθρώπων;
Ἐπεὶ
μηδεὶς
τῶν
πρότερον
|
θεραπεύειν |
ἐπαγγειλαμένων
τοσοῦτον
ἐδύνατο,
ὅσον
αὐτὴ |
| [4] |
τε
καὶ
ἔσται.
Πειρώμενοι
μέντοι
|
θεραπεύειν |
πως
τὰς
ἀπεμφάσεις
οἱ
ἀπὸ |
| [4] |
ψιλὴν
πίστιν
ἐπαγγελλομένοις
αὐτὸς
ἡμᾶς
|
πιστεύειν |
ἐβούλετο
οἷς
ἀπεφήνατο,
καίτοι
γε |
| [4] |
ἐπὶ
πᾶσι
θεῷ
ἀξιοῖ
ἡμᾶς
|
πιστεύειν |
ὅτι
αἱ
ψυχαὶ
τῶν
ὀρνίθων |
| [4] |
καὶ
κατασπᾶν
καὶ
ἀνοικοδομεῖν
καὶ
|
καταφυτεύειν. |
Καὶ
γὰρ
ἡμεῖς
νῦν
χρῄζομεν
|
| [4] |
οἰκοδομεῖν
τὰ
τοῦ
Χριστοῦ
καὶ
|
καταφυτεύειν» |
τὸν
πνευματικὸν
νόμον
καὶ
τοὺς |
| [4] |
μὲν
τὴν
χώραν
τῶν
ἐκριζωθέντων
|
καταφυτεύειν» |
φυτείαν
τοῦ
κατὰ
θεὸν
γεωργίου, |
| [4] |
βασιλείας,
ἐκριζοῦν
καὶ
κατασκάπτειν
καὶ
|
ἀπολύειν |
καὶ
κατασπᾶν
καὶ
ἀνοικοδομεῖν
καὶ |
| [4] |
γνωρίζειν
τὰ
λεγόμενα
καὶ
ἔργῳ
|
δεικνύειν |
ὅτι
γνωρίζουσιν,
ὅταν
προειπόντες
ὅτι |
| [4] |
γνωρίζειν
τὰ
λεγόμενα
καὶ
ἔργῳ
|
δεικνύειν |
ὅτι
οὐκ
ἀγνοοῦσιν,
ὅταν
προειπόντες |
| [4] |
ἀνθρώπους
ἐκθέσθαι
περὶ
τοῦ
χάριτας
|
ἀποτιννύειν |
τοῖς
γεγεννηκόσιν.
Εἰ
δὲ
ᾔδει |
| [4] |
αὐτῇ
λέξει
ἑκατέρων
τῷ
εἰδότι
|
ἀκούειν
|
αὐτῆς
κειμένων.
~Ὀργὴν
μὲν
οὖν |
| [4] |
καὶ
εἴ
τις
ἐπὶ
πλεῖον
|
ἀκούειν |
δύναιτο
καὶ
ζητεῖν,
εἴσεται.
Ἴδωμεν |
| [4] |
καὶ
οἱ
θεῖοι
λόγοι
τοῖς
|
ἀκούειν |
δυναμένοις
αὐτῶν
παρέστησαν.
~Λελέξεται
οὖν |
| [4] |
κἂν
ἐπ´
ὀλίγον
ἡμᾶς
αὐτοῦ
|
ἀκούειν |
δυνηθῆναι
καὶ
ζητεῖν.
~Ἑξῆς
τούτοις |
| [4] |
ἐφορᾶν
τοὺς
πάντων
λογισμοὺς
καὶ
|
ἀκούειν |
τῆς
πάντων
εὐχῆς
τὰς
εὐχὰς |
| [4] |
καὶ
διὰ
τὴν
πρὸς
τὸ
|
ἀκούειν |
τῶν
θείων
νόμων
σχολὴν
τὰ |
| [4] |
τὸ
ἱστορίαν
ἑωραμένην
καὶ
καταληφθεῖσαν
|
ἀναγράφειν |
ὡς
παράδοξον
καὶ
γραφῆς
ἀξίαν |
| [4] |
εὐτρεπίζεται·
οὕτως
τὴν
τοῦ
πεφυκότος
|
τρέφειν
|
ἀνθρωπίνην
ψυχὴν
λόγου
δύναμιν
ὁ |
| [4] |
αὐτοῦ
ποιεῖν
καὶ
διὰ
χρόνου
|
ἐπιστρέφειν |
τὸ
ὅλον
πρὸς
ἑαυτόν.
Ἀλλ´ |
| [4] |
μόνοις
Ἕλλησιν
ἐν
ὑπονοίᾳ
ἔξεστι
|
φιλοσοφεῖν, |
ἀλλὰ
καὶ
Αἰγυπτίοις,
καὶ
ὅσοι |
| [4] |
ὧν
οὐ
ταχέως
οὐδ´
οἱ
|
φιλοσοφεῖν |
δοκοῦντες
καθαρεύουσι—
πολλοὶ
γὰρ
καὶ |
| [4] |
μέλλουσι
τὰ
θεῖα
ζητεῖν
καὶ
|
φιλοσοφεῖν |
τὸ
ἀπορεῖν
ὑπὲρ
τοῦ
τῇ |
| [4] |
ἀξίαν.
Ἔμοιγ´
οὖν
οὐ
ταῦτ´
|
ἐλέγχειν |
πρόκειται·
ἔστι
γὰρ
παντί
που |
| [4] |
Διὰ
τοῦτο
δὲ
μὴ
προκεῖσθαι
|
ἐλέγχειν |
φησὶ
ταῦτα
ὁ
Κέλσος,
ἐπεὶ |
| [4] |
οὐ
παρὰ
τὸ
αὐτὸς
ἔλαττον
|
ἔχειν |
δοκεῖν
θέλοι
ἂν
γνωσθῆναι,
ἀλλὰ |
| [4] |
τοῦ
Διὸς
κῆπον»
παραπλήσιόν
τι
|
ἔχειν |
δοκοῦντα
τῷ
παραδείσῳ
τοῦ
θεοῦ, |
| [4] |
ἀνθρώποις
καὶ
παρὰ
τοῦτ´
ἔλαττον
|
ἔχειν |
δοκῶν
ἐθέλοι
ἂν
γνωσθῆναι
καὶ |
| [4] |
καὶ
τοῦ
θείου
τὴν
ἔννοιαν
|
ἔχειν |
καθαρωτέραν,
παριστάνειν
ὅτι
οὐ
μόνον |
| [4] |
ἐπιτύχωσιν
ἄνθρωποι,
θαυμαστόν
τι
κτῆμα
|
ἔχειν |
νομίζουσι.
Καὶ
πρῶτόν
γε
οὐκ |
| [4] |
κατὰ
τὰ
αὐτὰ
καὶ
ὡσαύτως
|
ἔχειν. |
Οὐκ
ἂν
οὖν
οὐδὲ
ταύτην |
| [4] |
τοὺς
παραδεξαμένους
τὸν
λόγον,
ἐλπίδας
|
ἔχειν |
παρὰ
θεῷ
τὰς
ἀρίστας
ἔκ |
| [4] |
παντὸς
ὅπλου
κρεῖττον,
οὗ
δοκεῖ
|
ἔχειν |
τὰ
θηρία.
Ἡμεῖς
γοῦν
οἱ |
| [4] |
ἀνθρώπους
ἐξαιρέτως
σεμνύνεσθαι
μηδὲ
θέλειν
|
ἔχειν
|
τὴν
πρὸς
τὰ
ἄλογα
ὑπεροχήν· |
| [4] |
δὲ
μηδ´
ἀπολογίας
ἔτι
χώραν
|
ἔχειν, |
ὡς
παρὰ
τὸ
μὴ
ἀκηκοέναι |
| [4] |
ὅπου
μὲν
ἐδόκει
αὐτῷ
κατηγορίαν
|
περιέχειν
|
ἡ
ἱστορία,
ἐκτίθεται
αὐτήν,
ὅπου |
| [4] |
πατρὸς
τάφον
καὶ
νομίζει
κατηγορίαν
|
περιέχειν |
τὸν
λόγον
εἰπὼν
τό·
Ὑφ´ |
| [4] |
ἢ
μὴ
δοκούντων
ἡμῖν
χρείαν
|
παρέχειν |
ἐκ
τῆς
τιθασσείας
οὕτω
μετὰ |
| [4] |
θείας
ἐννοίας
ἄνθρωπος
ἐπείληπται,
νομίζεται
|
ὑπερέχειν |
τῶν
λοιπῶν
ζῴων·
ἴστωσαν
οἱ |
| [4] |
κατ´
αὐτὴν
ἀποφανούμεθα
πληροῦσθαι
ἢ
|
μετέχειν |
θείου
πνεύματος.
Οὐ
χρεία
οὖν |
| [4] |
ὁ
ἀλοῶν
ἐπ´
ἐλπίδι
τοῦ
|
μετέχειν. |
Καὶ
ἀλλαχοῦ
φησιν
ὁ
αὐτός· |
| [4] |
τὴν
ἡμετέραν
σωτηρίαν
γνῶσιν
ἡμῖν
|
παρασχεῖν
|
ἑαυτοῦ
βούλεται·
ἵν´
οἱ
μὲν |
| [4] |
τῆς
κακίας
λόγον
ἔχει
τὸ
|
πάλιν
|
αὐτὴν
ὑφίστασθαι
ἢ
μή,
ἐν |
| [4] |
περιόδων
πάντας,
ἵνα
μὴ
Σωκράτης
|
πάλιν |
γένηται,
ἀλλ´
ἀπαράλλακτός
τις
τῷ |
| [4] |
ὅταν
εὐπορήσῃ,
τοτὲ
δ´
ἀποθνῄσκει,
|
πάλιν |
δ´
ἀναβιώσκεται
διὰ
τὴν
τοῦ |
| [4] |
καὶ
εἰς
τὴν
ἐκκλησίαν»
καὶ
|
πάλιν
|
ἐν
ἄλλῳ
τόπῳ·
Οἴδαμεν
δ´ |
| [4] |
Εἶτα
ὡς
ἀποκρινουμένων
ὅτι
οἶδε,
|
πάλιν |
ἐπαπορεῖ
λέγων
ὅτι
ἆρα
οἶδε |
| [4] |
ἐκ
τῆς
Αἰγύπτου,
Ἰησοῦν
δὲ
|
πάλιν |
ἐπιδημῆσαι
τῷ
βίῳ
τὰ
αὐτὰ |
| [4] |
ἵν´
ἔχῃ
πάντων
σπέρματα
ζῴων
|
πάλιν |
ἡ
γῆ,
τοῦ
θεοῦ
δικαιοτάτῳ |
| [4] |
ἐν
ταῖς
τεταγμέναις
ἀνακυκλήσεσιν,
καὶ
|
πάλιν |
Κέλσος
γράψει
τὸ
βιβλίον
τοῦτο, |
| [4] |
τῷ
παντί
φησι
δουλεύειν,
δηλούμενα
|
πάλιν |
συνεκδοχικῶς
ἐκ
τοῦ·
Ἥλιος
μὲν |
| [4] |
ὑπ´
αὐτῶν
καὶ
μετὰ
ταῦτα
|
πάλιν
|
συντιθεμένου
καὶ
οἱονεὶ
ἀναβιώσκοντος
καὶ |
| [4] |
προγόνων
εἶναι
τὸ
Ἰουδαίων
ἔθνος·
|
πάλιν |
τ´
αὖ
ἐβουλήθη
μὴ
δοκεῖν
|
| [4] |
λογικὸν
ἡγεμονικὸν
καὶ
λογισμῷ
κινούμενον
|
πάλιν |
τε
αὖ
τὸ
ἄλογον
ἡγεμονικὸν |
| [4] |
ἵνα
τί
ὑπνοῖς,
κύριε»
Καὶ
|
πάλιν
|
φησί·
Καὶ
ἐξηγέρθη
ὡς
ὁ |
| [4] |
ἢ
ἄλλου
οὑτινοσοῦν.
~Μετὰ
ταῦτα
|
πάλιν, |
ὡς
σύνηθές
ἐστιν
αὐτῷ,
μηδὲν
|
| [4] |
δέ,
ἰδόντα
πῦρ
διειληφὸς
τὴν
|
πόλιν |
αὐτῶν
καὶ
τὴν
χώραν,
ὑπολαμβάνοντα |
| [4] |
ὀνόματα
καὶ
ἐπὶ
λογικῶν
τεταγμένα,
|
πόλιν |
καὶ
πολιτείας
καὶ
ἀρχὰς
καὶ
|
| [4] |
τῶν
εἰπόντων·
Δεῦτε
οἰκοδομήσωμεν
ἑαυτοῖς
|
πόλιν |
καὶ
πύργον,
οὗ
ἡ
κεφαλὴ |
| [4] |
θεῷ.
Ἐχρῆν
οὖν
ἐκείνην
τὴν
|
πόλιν, |
ὅπου
ταῦτα
πέπονθεν
Ἰησοῦς,
ἄρδην |
| [4] |
θεός,
ὅσπερ
ἔφηνε·
λᾶαν
γάρ
|
μιν |
θῆκε
Κρόνου
παῖς
ἀγκυλομήτεω.
Ἡμεῖς |
| [4] |
τοῦ
πεπροφητεῦσθαι
τὸν
Χριστὸν
κατὰ
|
δύναμιν |
διειλήφαμεν,
διὸ
τὰ
πολλὰ
τῶν |
| [4] |
προσδιατρίβειν
τῇ
τούτων
ἀνατροπῇ,
κατὰ
|
δύναμιν |
ἡμῖν
προεκτεθείσῃ.
Εἴρηται
δὲ
καὶ |
| [4] |
αὐτὸν
καταλιπεῖν.
Οὐ
γὰρ
οἶδε
|
δύναμιν
|
θεοῦ
καὶ
ὅτι
πνεῦμα
κυρίου |
| [4] |
πεφυκότος
τρέφειν
ἀνθρωπίνην
ψυχὴν
λόγου
|
δύναμιν |
ὁ
θεὸς
τοῖς
ἀνθρώποις
ἑκάστῳ |
| [4] |
οὐδ´
Ἀπόλλωνα
τὸν
ἥλιον
οὐδ´
|
Ἄρτεμιν |
τὴν
σελήνην·
ἀλλὰ
καθαρὰν
εὐσέβειαν |
| [4] |
καὶ
οἱ
πατέρες
ἡμῶν
διηγήσαντο
|
ἡμῖν. |
~Ἀλλὰ
καὶ
εἴπερ
ὁ
Μωϋσέως |
| [4] |
ἐὰν
ᾖ
ἀληθές,
τὸ
ἐφ´
|
ἡμῖν |
ἀνῄρηται.
Εἰ
γὰρ
κατὰ
τὰς |
| [4] |
δ´
εἰς
τὴν
περὶ
ἑτέρων
|
ἡμῖν |
ἀπολογίαν
πρὸς
τὸ
οὔτε
δὲ |
| [4] |
ἀλλὰ
τὴν
ἀπὸ
τοῦ
γινώσκεσθαι
|
ἡμῖν |
αὐτὸν
ἐγγινομένην
ταῖς
ψυχαῖς
ἡμῶν |
| [4] |
Κέλσος
οἷς
οὐ
νενόηκεν
αἴτιος
|
ἡμῖν |
γίνεται
ταυτολογίας,
οὐ
βουλομένοις
κἂν |
| [4] |
Χριστιανῶν
ἢ
τῶν
ταῖς
αὐταῖς
|
ἡμῖν |
γραφαῖς
χρωμένων
Ἰουδαίων
ἀλλὰ
γὰρ |
| [4] |
ψυχῆς
ἀνάγειν
λόγον
καὶ
τροπολογεῖν,
|
ἡμῖν |
δ´
ἀποκέκλεισται
θύρα
ἀκολούθου
διηγήσεως, |
| [4] |
οὕτως
τῶν
φιλοσοφησάντων
παρ´
Ἕλλησιν·
|
ἡμῖν |
δ´
ὀλίγα
πρὸς
τὰ
προκείμενα |
| [4] |
τρόπον
ἡ
σύνεσις
μέγα
βοήθημα
|
ἡμῖν |
δέδοται
καὶ
παντὸς
ὅπλου
κρεῖττον, |
| [4] |
ὑμεῖς
φατε,
ὡς
ὁ
θεὸς
|
ἡμῖν |
δέδωκεν
αἱρεῖν
τὰ
θηρία
δύνασθαι |
| [4] |
σωφροσύνης
ἀναβῶσι
πρὸς
αὐτόν,
σκωλήκων
|
ἡμῖν |
δοκοῦσιν
εἶναι
ἀδελφοὶ
καὶ
μυρμήκων
|
| [4] |
Ἰουδαίων
καὶ
Χριστιανῶν
τινες
εἰρήκασιν
|
ἡμῖν |
δουλεύειν
ἥλιον
καὶ
τὰ
ἐν |
| [4] |
καὶ
ἡμῶν
ἕνεκα
πάντα,
καὶ
|
ἡμῖν |
δουλεύειν
τέτακται.
Λέγουσι
δ´
ἔτι |
| [4] |
δ´
ἡμᾶς
λέγειν
ὅτι
πάντα
|
ἡμῖν |
δουλεύειν
τέτακται,
τάχα
μὲν
οὐκ |
| [4] |
τῷ
Ἱερεμίᾳ
γεγραμμένα,
ἵνα
καὶ
|
ἡμῖν |
δῷ
λόγους
καὶ
πρὸς
τὸ
|
| [4] |
δ´
ἀσεβῶς
ὑπὸ
τοῦ
ἀσέβειαν
|
ἡμῖν |
ἐγκαλοῦντος
εἴρηται
τὸ
οὐ
μόνον |
| [4] |
οἱ
ἀγαθοὶ
δαίμονες
εἴτε,
ὡς
|
ἡμῖν |
ἔθος
ὀνομάζειν,
οἱ
τοῦ
θεοῦ |
| [4] |
γὰρ
τοῦτ´
ἐβούλετο.
Ταῦτα
δ´
|
ἡμῖν |
εἰ
καὶ
ἐν
παρεκβάσει
λέλεκται, |
| [4] |
δὲ
πολλαχοῦ
κατὰ
τὸ
δυνατὸν
|
ἡμῖν |
εἰρήκαμεν
περὶ
τούτων,
καὶ
οἱ |
| [4] |
πολλοὶ
καὶ
κύριοι
πολλοί,
ἀλλ´
|
ἡμῖν |
εἷς
θεὸς
ὁ
πατήρ,
ἐξ |
| [4] |
λελέξεται
ὅτι
σῳζομένου
τοῦ
ἐφ´
|
ἡμῖν |
ἑκάστῳ
κἂν
συγχρήσηται
τῇ
κακίᾳ |
| [4] |
τηλικούτων
ἕξιν,
κατὰ
τὸ
δυνατὸν
|
ἡμῖν |
ἐνέστημεν·
ἀνατρέποντες
μὲν
τὸ
ὅτι |
| [4] |
ἀπολογούμεθα,
λέγοντες
ὅτι
τὸ
προκείμενον
|
ἡμῖν |
ἐστιν
ἐπανορθοῦν
τὸ
γένος
τῶν |
| [4] |
δόξης
θεοῦ,
διὰ
τοῦτο
καὶ
|
ἡμῖν |
εὐκτέον
ἐστὶ
τῷ
δεδωκότι
κυρίῳ |
| [4] |
καὶ
δι´
ἡμᾶς
τοῖς
δουλεύουσιν
|
ἡμῖν |
ζῴοις·
Ὁ
ἐξανατέλλων
χόρτον
τοῖς |
| [4] |
τε
δουλεύει
βροτοῖς,
τί
μᾶλλον
|
ἡμῖν |
ἢ
τοῖς
μύρμηξι
καὶ
ταῖς |
| [4] |
συμβαίνειν.
Εἰ
γὰρ
οὐ
μᾶλλον
|
ἡμῖν |
ἢ
φυτοῖς
καὶ
δένδροις
καὶ |
| [4] |
ταῖς
ψυχαῖς
ἡμῶν
μακαριότητα
ἐμφύεσθαι
|
ἡμῖν
|
θέλων,
πραγματεύεται
διὰ
τοῦ
Χριστοῦ |
| [4] |
πρὸς
τὸ
Κέλσου
σύγγραμμα
νοηθέντα
|
ἡμῖν, |
ἱερὲ
Ἀμβρόσιε,
τέταρτον
πρὸς
τὰ |
| [4] |
ταῦτα
μὲν
περὶ
ἑτέρων
ἀπολελογήσθω
|
ἡμῖν. |
Καὶ
γὰρ
οὐκ
ἄτοπόν
ἐστι |
| [4] |
αὐτῶν
παρέστησαν.
~Λελέξεται
οὖν
ὅπερ
|
ἡμῖν |
καὶ
Ἰουδαίοις
προσάγει
ὁ
Κέλσος |
| [4] |
εἶναι·
ποῦ
οὖν
τὸ
ἐφ´
|
ἡμῖν, |
καὶ
ποῦ
ἐπαινετὴ
συγκατάθεσις
πρὸς |
| [4] |
Οὐ
λέγομεν
δ´
ὅτι
ὑποβέβληται
|
ἡμῖν |
καὶ
τὰ
ἄστρα,
ἐπεὶ
ἡ |
| [4] |
εἰς
τὴν
Γένεσιν
ἐξηγητικοῖς
ταῦθ´
|
ἡμῖν |
κατὰ
τὸ
δυνατὸν
ἐξήτασται.
Εἶθ´ |
| [4] |
ἀνδρείας
ἐν
ἡμῖν
σπερμάτων
δεδόσθαι
|
ἡμῖν |
λέγεται
τὸ
λεόντων
καὶ
ἄρκτων |
| [4] |
τῇ
Αἰγύπτῳ,
ἐν
τοῖς
ἀνωτέρω
|
ἡμῖν
|
λέλεκται·
εἰ
δὲ
τὸ
μήτ´ |
| [4] |
τοῖς
ἀνωτέρω
κατὰ
τὸ
δυνατὸν
|
ἡμῖν |
λέλεκται.
Μετὰ
ταῦτά
φησιν·
Ἀλλ´ |
| [4] |
Καὶ
ταῦτα
δὲ
πρὸς
ἀπολογίαν
|
ἡμῖν |
λελέχθω
τῆς
φασκούσης
λέξεως
παρὰ |
| [4] |
τῷ
θεῷ
ὑπαγορεύομεν.
Δοθεῖεν
δ´
|
ἡμῖν |
λόγοι,
περὶ
ὧν
ἐν
τῷ |
| [4] |
κόσμον
καὶ
τὴν
οὐράνιον
φορὰν
|
ἡμῖν |
μάλιστα
πεποίηκεν
ὁ
θεός.
Ἀλλ´ |
| [4] |
πάντων
εἶναι
δοῦλον
τὸν
ἐν
|
ἡμῖν |
μείζονα.
Καὶ
ἐὰν
μὲν
Ἕλληνες |
| [4] |
διὰ
τί
οὐκ
ἐπανορθοῖ;
Ἢ
|
ἡμῖν |
μὲν
ἀναγκαῖον
ἀπολογεῖσθαι,
διὰ
τί |
| [4] |
ἡμᾶς
καὶ
ἐσθίει;
Ἀλλὰ
καὶ
|
ἡμῖν |
μὲν
ἀρκύων
καὶ
ὅπλων
δεῖ |
| [4] |
εὕρηντο.
Ἀλλ´
ἔστω
καὶ
ταῦτα
|
ἡμῖν |
μὲν
συνᾳδόντως
αὐτῷ
συγχωρεῖν
αὐτῷ |
| [4] |
καὶ
τὴν
τοσαύτην
γῆν
παριδόντα
|
ἡμῖν |
μόνοις
ἐμπολιτεύεσθαι;
Οἵτινες
ἐν
ταῖς |
| [4] |
καὶ
τὴν
τοσαύτην
γῆν
παριδὼν
|
ἡμῖν
|
μόνοις
πολιτεύεται
καὶ
πρὸς
ἡμᾶς |
| [4] |
καὶ
τὴν
τοσαύτην
γῆν
παριδὼν
|
ἡμῖν |
μόνοις
πολιτεύεται
καὶ
πρὸς
ἡμᾶς |
| [4] |
ἁμαρτωλότεροι,
καὶ
φάσκουσιν
ὅτι
πάντα
|
ἡμῖν |
ὁ
θεὸς
προδηλοῖ
καὶ
προκαταγγέλλει, |
| [4] |
τινας.
Νυνὶ
δ´
ὁ
ἐγκαλῶν
|
ἡμῖν |
ὅτι
πιστεύομεν
τῷ
ἐπὶ
πᾶσι |
| [4] |
οἱ
ἄνθρωποι
ἀπό
τινος
ἐν
|
ἡμῖν |
οὔσης
θειότητος
καὶ
μαντικῆς
περὶ |
| [4] |
πάντῃ
ὅμοιοι
τῷ
θεῷ,
καὶ
|
ἡμῖν |
πάντα
ὑποβέβληται,
γῆ
καὶ
ὕδωρ |
| [4] |
διὰ
τὴν
ἡμετέραν
σωτηρίαν
γνῶσιν
|
ἡμῖν |
παρασχεῖν
ἑαυτοῦ
βούλεται·
ἵν´
οἱ |
| [4] |
ὅτι
νῦν,
ἐπειδή
τινες
ἐν
|
ἡμῖν |
πλημμελοῦσιν,
ἀφίξεται
θεὸς
ἢ
πέμψει |
| [4] |
σκώληκες,
ὅτι
ἐπεί
τινες
ἐν
|
ἡμῖν |
πλημμελοῦσιν,
ἀφίξεται
πρὸς
ἡμᾶς
ὁ |
| [4] |
τῇ
τούτων
ἀνατροπῇ,
κατὰ
δύναμιν
|
ἡμῖν |
προεκτεθείσῃ.
Εἴρηται
δὲ
καὶ
εἰς |
| [4] |
καὶ
ἐναντία
λέγειν
οὐ
μόνον
|
ἡμῖν |
προθέμενον
ἀλλὰ
καὶ
οὐκ
ἀγεννεῖ |
| [4] |
προφητικοὺς
λόγους.
Καὶ
μάλιστα
χρεία
|
ἡμῖν |
πρὸς
τὰ
νῦν
ἑξῆς
τοῖς |
| [4] |
οὐ
ταῦτα
νῦν
πρόκειται
ἀπαντῶσιν
|
ἡμῖν |
πρὸς
τὰς
Κέλσου
κατηγορίας
φυσιολογεῖν. |
| [4] |
γυμνάσιον
τῶν
τῆς
ἀνδρείας
ἐν
|
ἡμῖν |
σπερμάτων
δεδόσθαι
ἡμῖν
λέγεται
τὸ |
| [4] |
μὲν
οὐκ
ἀκούσας
τῶν
ἐν
|
ἡμῖν |
συνετῶν
τοιαῦτα
λεγόντων
τάχα
δὲ |
| [4] |
οὐδὲ
τὸ
προκείμενον
τοῖς
ἐν
|
ἡμῖν
|
συνετῶς
πρεσβεύουσι
τοῦ
λόγου
ἄλλο |
| [4] |
οὐκ
οἶδ´
ὅπως
τὸ
ἐφ´
|
ἡμῖν |
σωθήσεται
καὶ
ἔπαινοι
καὶ
ψόγοι |
| [4] |
τῷ
καὶ
τούτων
δημιουργῷ,
ὅτι
|
ἡμῖν |
τηλικαύτην
ἑστίαν
εὐτρέπισε
καὶ
δι´ |
| [4] |
ὁ
Κέλσος,
θέλων
μὴ
μᾶλλον
|
ἡμῖν |
τὴν
πρόνοιαν
πεποιηκέναι
τὰ
φυόμενα |
| [4] |
Τίς
οὖν
λόγος
παρίστησιν
ἀκολουθεῖν
|
ἡμῖν |
τὸ
τὸν
θεὸν
καθ´
ἡμᾶς |
| [4] |
ἔργα
εἶναι
θεοῦ,
οὐ
μᾶλλον
|
ἡμῖν |
τοῖς
ἀνθρώποις
ταῦτα
γίνεται
πρὸς
|
| [4] |
μὴ
λεγόμενα
πρὸς
ἡμῶν
περιτίθησιν
|
ἡμῖν, |
τοῖς
καὶ
ἀναγινώσκουσι
καὶ
γινώσκουσιν |
| [4] |
ἂν
καὶ
τό·
πάντα
ταῦτα
|
ἡμῖν |
τοῖς
πιστεύουσιν
ὁ
θεὸς
προδεδήλωκε |
| [4] |
ἄλλα
δύο
βιβλία
συντάξας,
τάχα
|
ἡμῖν |
φιλονεικῶν
οὓς
μὴ
ἐφρόνει
ἐνθέους
|
| [4] |
μὴ
πεφυκότων
ἢ
μὴ
δοκούντων
|
ἡμῖν |
χρείαν
παρέχειν
ἐκ
τῆς
τιθασσείας |
| [4] |
ἀλλὰ
καὶ
ποιοῦμεν
ἃ
φαίνεται
|
ἡμῖν |
χρήσιμα
εἰς
τὴν
τῶν
παίδων |
| [4] |
τοιαύταις
τοῦ
θεοῦ
κατακλήσεσιν·
εἴπατε
|
ἡμῖν, |
ὦ
οὗτοι,
τίς
ὁ
Ἀβραὰμ |
| [4] |
~Διὰ
πολλῶν
δ´
ἑξῆς
ἐγκαλεῖ
|
ἡμῖν |
ὡς
τῷ
ἀνθρώπῳ
φάσκουσι
πάντα |
| [4] |
ἐνθέους
ἐνθέους
ὠνόμασεν.
~Ἐγκαλεῖ
δ´
|
ἡμῖν |
ὡς
ὑπὸ
χειρῶν
θεοῦ
πλασθέντα
|
| [4] |
Ἰουδαίους
διὰ
τὰ
μὴ
ἀρέσκοντα
|
ὑμῖν |
αὐτῶν
δόγματα
ἐξευτελίζοντες
τούτοις
τοῖς |
| [4] |
τοιοῦτος·
Μὴ
ἀνομήσητε
καὶ
ποιήσητε
|
ὑμῖν |
ἑαυτοῖς
γλυπτὸν
ὁμοίωμα,
πᾶσαν
εἰκόνα |
| [4] |
εἰρηκέναι·
Ταῦτ´
ἐν
παροιμίαις
λελάληκα
|
ὑμῖν· |
ἔρχεται
ὥρα
ὅτε
οὐκέτι
ἐν |
| [4] |
οὕτως
ἔχουσαν·
Τοῦτο
φρονείσθω
ἐν
|
ὑμῖν, |
ὃ
καὶ
ἐν
Χριστῷ
Ἰησοῦ, |
| [4] |
ὅτε
οὐκέτι
ἐν
παροιμίαις
λαλήσω
|
ὑμῖν. |
Οὐχ
οἱ
αἰσθητοὶ
τοίνυν
μύρμηκες |
| [4] |
κακίᾳ
τῶν
φαύλων
εἰς
τὴν
|
διάταξιν |
τοῦ
παντὸς
ὁ
θεός,
κατατάσσων |
| [4] |
ἐπιδειξαμένου
φιλόσοφον
περὶ
τῶν
τηλικούτων
|
ἕξιν, |
κατὰ
τὸ
δυνατὸν
ἡμῖν
ἐνέστημεν· |
| [4] |
πάντα
ποιήσαντι
καὶ
διὰ
τὴν
|
ἕξιν |
τὰ
αἰσθητήρια
γυμνάσαντι
πρὸς
διάκρισιν
|
| [4] |
καὶ
τὰ
ἑξῆς,
οὐδὲ
τὴν
|
λέξιν |
ἐκθέμενος,
δυναμένην
ἐπιστῆσαι
τὸν
ἀκούοντα |
| [4] |
τοῦ
παρόντος
μίαν
παραθέσθαι
Παύλου
|
λέξιν |
οὕτως
ἔχουσαν·
Τοῦτο
φρονείσθω
ἐν |
| [4] |
περὶ
αὐτοῦ
προφητευόμενα,
οὐδεμίαν
μὲν
|
λέξιν |
τίθησι
προφητικήν,
καίτοι
γε
μυρίαι |
| [4] |
διὰ
τὴν
ἐν
τῷ
Θεαιτήτῳ
|
λέξιν, |
φάσκουσαν
μὴ
δύνασθαι
ἀπολέσθαι
ἐξ |
| [4] |
νικῶντες
τὴν
δριμυτάτην
πρὸς
ἀφροδίσια
|
ὄρεξιν, |
πολλῶν
ποιήσασαν
τοὺς
θυμοὺς
μαλθακοὺς |
| [4] |
παραβάλλοιντο
ἐν
γωνίᾳ
βορβόρου
καλινδουμένοις
|
σκώληξιν. |
Εἰ
δ´
ἡ
τοῦ
λόγου |
| [4] |
πρὸς
τὸ
μηκέτι
αὐτοὺς
παραβάλλεσθαι
|
σκώληξιν, |
εἰ
καὶ
παρεβάλλοντο
πρὸ
τῆς |
| [4] |
βατράχοις
περὶ
τέλμα
συνεδρεύουσιν
ἢ
|
σκώληξιν |
ἐν
βορβόρου
γωνίᾳ
ἐκκλησιάζουσι
καὶ |
| [4] |
πάντας
παραβέβληκε
νυκτερίδων
ὁρμαθῷ
ἢ
|
μύρμηξιν |
ἐκ
καλιᾶς
προελθοῦσιν
ἢ
βατράχοις |
| [4] |
δυσωπίαν
τῶν
λογικῶν,
ἵν´
ἐνορῶντες
|
μύρμηξιν |
ἐργατικώτεροι
γίνωνται
καὶ
ταμιευτικώτεροι
τῶν |
| [4] |
Ἰουδαίων
καὶ
Χριστιανῶν
προσαγόμενα
εἰς
|
ἀπόδειξιν |
τοῦ
ἱερούς
τινας
ἄνδρας
γεγονέναι |
| [4] |
καὶ
δικαστήρια
τῶν
δικαιοτάτων
καὶ
|
ἀπόδειξιν |
ὑγιοῦς
βίου
πολλῷ
δεδωκότων
χρόνῳ, |
| [4] |
ἀεὶ
κατὰ
τὰς
τεταγμένας
περιόδους
|
Φάλαριν
|
τυραννήσειν
καὶ
τὸν
Φεραῖον
Ἀλέξανδρον |
| [4] |
διδασκέμεναι,
πολυδαίδαλον
ἱστὸν
ὑφαίνειν·
καὶ
|
χάριν |
ἀμφιχέαι
κεφαλῇ
χρυσῆν
Ἀφροδίτην
καὶ |
| [4] |
τέλειον
ἐξ
ἁπάντων
γένηται·
τούτου
|
χάριν |
μεμέτρηται
τὰ
πάντα,
οὐκ
ἀλλήλων, |
| [4] |
θεῷ
Χριστιανοὶ
καὶ
ἐπὶ
τούτοις
|
χάριν |
οἴδαμεν
τῷ
καὶ
τούτων
δημιουργῷ, |
| [4] |
τὸ
τοιοῦτον
ποιεῖν.
Καὶ
ὑποθέσεως
|
χάριν |
πρὸς
παράστασιν
τοῦ
ἀδιάφορον
εἶναι |
| [4] |
τοὺς
πολλοὺς
καὶ
ἁπλουστέρους
πίστεως
|
χάριν
|
συμβαλέσθαι
οὐ
μὴν
οἷόν
τε |
| [4] |
περὶ
τοῦ
πίθου
λεγόμενον,
ὅτι
|
Πρὶν |
μὲν
γὰρ
ζώεσκον
ἐπὶ
χθονὶ |
| [4] |
καταχρήσασθαι,
ἐροῦμεν
ὅτι
ὡς
εἰκός,
|
πρὶν |
πόλεις
εἶναι
καὶ
τέχνας
καὶ |
| [4] |
ὑπὸ
θηρίων
παθεῖν.
Τὸ
δὲ
|
πρὶν |
πόλεις
εἶναι
καὶ
τέχνας
καὶ |
| [4] |
μυριάδων
τὸ
μῆκος
κατὰ
τὴν
|
βάσιν |
κατὰ
δὲ
τὸ
πλάτος
δισχιλίων |
| [4] |
ἠμφιεσμένος
χιτῶνας»
οὓς
διὰ
τὴν
|
παράβασιν |
τῶν
ἀνθρώπων
ἐποίησε
τοῖς
ἁμαρτήσασιν |
| [4] |
τὴν
ἐν
ταῖς
γραφαῖς
λεγομένην
|
κατάβασιν |
θεοῦ
πρὸς
τὰ
ἀνθρώπινα·
εἰς |
| [4] |
μίαν
ἐξαίρετον
ἀπὸ
πολλῆς
φιλανθρωπίας
|
κατάβασιν |
ὑπὲρ
τοῦ
ἐπιστρέψαι
τά,
ὡς |
| [4] |
ὅτι
καθαιρομένη
ἡ
γῆ
τοῖς
|
ὕδασιν |
ἥττονα
ἔχει
τὰ
κακὰ
παρὰ |
| [4] |
ἰχθύος,
ὅσα
ἐστὶν
ἐν
τοῖς
|
ὕδασιν
|
ὑποκάτω
τῆς
γῆς.
Καὶ
ἐβούλετό |
| [4] |
τῶν
ἀποτιθεμένων
καρπῶν
τὰς
ἐκφύσεις
|
ἀπεκτιθέασιν |
οἱ
μύρμηκες,
ἵνα
μὴ
σπαργῷεν, |
| [4] |
καθὸ
λογικοί
τινες,
καὶ
πόθεν
|
ἐληλύθασιν |
ἐπὶ
τὸ
τοιοῦτοι
γενέσθαι,
ὡς |
| [4] |
ταῦτα
πεποιηκότων
ἀλλ´
ὡς
καλεῖν
|
εἰώθασιν |
οἱ
τοῦ
Ἰησοῦ
ἀπόστολοι,
τὰς |
| [4] |
μόνον
Ἰουδαίων
καὶ
Χριστιανῶν
τινες
|
εἰρήκασιν |
ἡμῖν
δουλεύειν
ἥλιον
καὶ
τὰ
|
| [4] |
τοῖς
περὶ
προνοίας
καὶ
Ἕλληνες
|
εἰρήκασιν, |
οἱ
μὴ
εἰπόντες
ἂν
ἅπερ |
| [4] |
τὰς
φυσικὰς
ἀφορμάς,
δίκην
καὶ
|
κόλασιν, |
καὶ
τούτοις
διὰ
προφητῶν
ἀπειλεῖ |
| [4] |
καὶ
τῇ
οἰκονομίᾳ
τοῖς
ἀνθρωπίνοις
|
πράγμασιν. |
Ἡμεῖς
μὲν
οὖν
καὶ
τὰ |
| [4] |
ποικιλωτάτοις
τῆς
σοφίας
τοῦ
θεοῦ
|
θεωρήμασιν, |
ἐμπιστεύσαντα
ἑαυτὸν
θεῷ
καὶ
τῷ
|
| [4] |
τοῦ
θεοῦ
πρὸς
τὸν
ἄνθρωπον
|
παραγγέλμασιν |
ὁ
Κέλσος
κωμῳδεῖ,
μῦθόν
τινα |
| [4] |
ἐν
Ἑβραίων
ἔχουσι
διαλέκτῳ
καὶ
|
γράμμασιν, |
ὅτι
οἰκεῖόν
ἐστι
τὸ
ἔθνος |
| [4] |
Λέγει
γὰρ
ἐν
τοῖς
ἑαυτοῦ
|
συγγράμμασιν |
ὁ
σεμνὸς
φιλόσοφος
ὅτι
τοὺς
|
| [4] |
ἐπὶ
γῆς
ἐνορᾶν
μὲν
θέλειν
|
σώμασιν |
ἀνθρώπων
καὶ
μυρμήκων
ἀπὸ
τοσούτου |
| [4] |
φαμεν
γίνεσθαι
ποιοτήτων
τῶν
ἐν
|
σώμασιν· |
ἐπεὶ
σπειρόμενά
τινα
αὐτῶν
ἐν |
| [4] |
ἀμείβουσι
σώματα,
ἢ
συσπαρεῖσαι
τοῖς
|
σώμασιν |
ἐπιδιαμένουσιν
ἢ
οὐκ
ἐπιδιαμένουσιν.
Ἐδύνατο |
| [4] |
ἐνορᾷ
μὲν
ἀνθρώπων
καὶ
μυρμήκων
|
σώμασιν, |
οὐ
κατανοεῖ
δὲ
τὸ
λογικὸν |
| [4] |
γὰρ
ἡ
αὐτὴ
πᾶσι
τοῖς
|
σώμασιν |
ὑποκειμένη
τῷ
ἰδίῳ
λόγῳ
ἄποιος |
| [4] |
νόμων
διατάξει,
εὕροι
ἂν
ὅτι
|
γεγόνασιν |
ἄνθρωποι
σκιὰν
οὐρανίου
βίου
παραδεικνύντες |
| [4] |
λόγον
καὶ
ἐλέγξαι,
ὡς
εὐκαταφρόνητοι
|
γεγόνασιν |
ἄνθρωποι,
ὧν
καὶ
αἱ
ὀνομασίαι |
| [4] |
ἄφθαρτόν
σου
πνεῦμά
ἐστιν
ἐν
|
πᾶσιν» |
~Εἶτ´
ἐπεὶ
προκείμενον
ἦν
αὐτῷ |
| [4] |
ὁράᾳς,
ὅ
μοι
υἱὸς
ἐπέπταρε
|
πᾶσιν |
ἔπεσσι;
~Τὸ
δ´
ἀληθῶς
θεῖον |
| [4] |
πεποιηκότα
αὐτό.
~Ἐπεὶ
οὖν
τούτοις
|
πᾶσιν |
ἐπιφέρει
ὁ
Κέλσος
τό·
Οὔκουν |
| [4] |
αἰώνιον
ἔχωμεν.
Καὶ
ἐπιφέρει
γε
|
πᾶσιν |
ὅτι
ταῦτα
μᾶλλον
ἀνεκτά,
σκωλήκων |
| [4] |
ἁρμοσθῆναι
δυνάμενα
θαυμαστῇ
τινι
καὶ
|
παντάπασιν |
ἀναισθήτῳ
μωρίᾳ
συνάπτουσαι.
Ἔοικε
δὲ |
| [4] |
δώματ´
ἔχοντες
δῶρον
ἐδώρησαν,
πῆμ´
|
ἀνδράσιν |
ἀλφηστῇσι.
Γελοῖον
δ´
αὐτόθεν
καὶ |
| [4] |
ταῦτα
Ἡσιόδῳ
καὶ
ἄλλοις
μυρίοις
|
ἀνδράσιν
|
ἐνθέοις
ὑμνημένα,
συνέθεσαν
ἀπιθανώτατα
καὶ |
| [4] |
τ´
αὐτῷ
μέγα
πῆμα
καὶ
|
ἀνδράσιν |
ἐσσομένοισι.
Τοῖς
δ´
ἐγὼ
ἀντὶ |
| [4] |
γῆς
πᾶν
ξύλον
ὡραῖον
εἰς
|
ὅρασιν
|
καὶ
καλὸν
εἰς
βρῶσιν
καὶ |
| [4] |
τῶν
πάντων
ἀνθρώπων
μιγνυμένου
ταῖς
|
θυγατράσιν; |
Οὐκ
ἀγνοῶ
δ´
ὅτι
προσκόψαντές |
| [4] |
παράβασιν
τῶν
ἀνθρώπων
ἐποίησε
τοῖς
|
ἁμαρτήσασιν |
ὁ
θεός,
ἀπόρρητόν
τινα
καὶ |
| [4] |
ὄφεις
καὶ
ἀετοί·
πολλὰ
γοῦν
|
ἴσασιν |
ἀλεξιφάρμακα
καὶ
ἀλεξίκακα
καὶ
δὴ |
| [4] |
δ´
αὐτοῖς
καὶ
ταῦτα
ἐκείνων
|
παρακούσασιν, |
ὅτι
δὴ
κατὰ
χρόνων
μακρῶν |
| [4] |
τῶν
πολλῶν
ἀλλὰ
περὶ
τὴν
|
ἐξέτασιν |
τῆς
ἀληθείας,
κινήμασι
σκωλήκων
ἢ
|
| [4] |
ἐν
δόξῃ»
Διὸ
καὶ
τὴν
|
ἀνάστασιν
|
τῶν
νεκρῶν»
ἀποδεχόμενοι
μεταβολάς
φαμεν |
| [4] |
ὁ
λόγος
ἀνέγραψεν
αὐτὰς
εἰς
|
παράστασιν |
μειζόνων
καὶ
ἐν
ὑπονοίᾳ
δηλουμένων· |
| [4] |
ποιεῖν.
Καὶ
ὑποθέσεως
χάριν
πρὸς
|
παράστασιν |
τοῦ
ἀδιάφορον
εἶναι
τὸ
τοιοῦτον |
| [4] |
καὶ
τὸ
Ἐπέβαλεν
ὁ
θεὸς
|
ἔκστασιν
|
ἐπὶ
τὸν
Ἀδάμ,
καὶ
ὕπνωσε. |
| [4] |
ἀπὸ
τῆς
πλευρᾶς
τοῦ
μετ´
|
ἔκστασιν» |
κοιμηθέντος
ληφθεῖσα
γυνὴ
καὶ
οἰκοδομηθεῖσα |
| [4] |
διὰ
νόσον
τῆς
ψυχῆς
καὶ
|
ἔκστασιν |
τοῦ
κατὰ
φύσιν
λογισμοῦ
ἔτι |
| [4] |
τι
ποτὲ
θεολογοῦσαι
περὶ
αὐτοῦ
|
φασιν |
αἱ
ἱεραὶ
γραφαί,
ἄρξασθαι
ἡμᾶς |
| [4] |
τῶν
θνητῶν
περιόδον
τοιαύτην
εἶναί
|
φασιν |
ἀλλὰ
καὶ
τὴν
τῶν
ἀθανάτων |
| [4] |
δὲ
ἀδιάφορα
τῷ
ἰδίῳ
λόγῳ
|
φασὶν |
εἶναι
τὰ
χωρὶς
προαιρέσεως
ἐξεταζόμενα· |
| [4] |
μεταβάλλει
ὁ
θεός,
ὥσπερ
οὗτοί
|
φασιν, |
εἰς
σῶμα
θνητόν,
καὶ
προείρηται |
| [4] |
Στοᾶς
οὐκ
οἶδ´
ὅπως
ἀπαραλλάκτους
|
φασὶν |
ἔσεσθαι
κατὰ
περίοδον
τοῖς
ἀπὸ |
| [4] |
θεὸς
δ´
ὁ
μέγιστος,
ὥς
|
φασιν, |
ὀργιζόμενος
καὶ
θυμούμενος
καὶ
ἀπειλῶν |
| [4] |
ἐπεσκοπήθησαν
καὶ
ἐπανελθόντες
τὰ
ἴδια
|
ἀπειλήφασιν, |
ἀκωλύτως
ποιοῦντες
τὰ
νενομισμένα.
Ἓν |
| [4] |
σιωπῶν
δ´
ἐκεῖνα
καὶ
τὰ
|
πλήθεσιν
|
ἁρμόζοντα
λέγων,
φησὶ
τὸ
ἐξαρκεῖν |
| [4] |
δὲ
τήνδε
Ὧραι
καλλίκομοι
στέφον
|
ἄνθεσιν |
εἰαρινοῖσιν·
πάντα
δέ
οἱ
χροῒ |
| [4] |
δὴ
ἐπὶ
γῆν
κατὰ
τὴν
|
ὑπόθεσιν |
αὐτοῦ
βλέπων
τὰ
δρώμενα
ὑπὸ |
| [4] |
τοῦ
κατὰ
τὴν
τῶν
Στωϊκῶν
|
ὑπόθεσιν
|
σοφοῦ,
καθηκόντως
ἐν
τῇ
φθορᾷ |
| [4] |
μὴ
ἀπολέσθαι
κατ´
αὐτὴν
τὴν
|
ὑπόθεσιν |
τὸ
πᾶν
τῶν
ἀνθρώπων
γένος. |
| [4] |
Λελέξεται
δὲ
πρὸς
τὴν
τοιαύτην
|
ὑπόθεσιν |
τῷ
Κέλσῳ
ὅτι,
εἴπερ
ὁμοία |
| [4] |
παρόντα
καιρὸν
καὶ
τὴν
ἐνεστηκυῖαν
|
πρόθεσιν
|
ἁρμόζει
ἐν
τούτοις
πλεονάσαι.
~Μετὰ |
| [4] |
δόμοισιν
ἔνδον
ἔμιμνε
πίθου
ὑπὸ
|
χείλεσιν, |
οὐδὲ
θύραζε
ἐξέπτη·
πρόσθεν
γὰρ |
| [4] |
γε
ὅτι,
ὥσπερ
ἐν
ταῖς
|
πόλεσιν |
οἱ
προνοούμενοι
τῶν
ὠνίων
καὶ
|
| [4] |
τοῦ
μὲν
φιλοσοφοῦντος
γνῶναι
τὴν
|
γένεσιν |
αὐτῶν
δυναμένου
ῥᾳδίως,
τοῦ
δὲ |
| [4] |
νόμοις
οἷός
τε
ἔσται
τὴν
|
γένεσιν |
γνῶναι
τῶν
κακῶν.
Καὶ
οὐδεὶς |
| [4] |
γὰρ
ἐν
τοῖς
εἰς
τὴν
|
Γένεσιν |
ἐξηγητικοῖς
ταῦθ´
ἡμῖν
κατὰ
τὸ |
| [4] |
Κέλσος
φησὶ
τὴν
τῶν
κακῶν
|
γένεσιν |
οὐ
ῥᾴδιον
εἶναι
γνῶναι
τῷ |
| [4] |
φαμεν
ὅτι
τὴν
τῶν
κακῶν
|
γένεσιν |
οὐδὲ
τῷ
φιλοσοφήσαντι
γνῶναι
ῥᾴδιον, |
| [4] |
δόξῃ
ἀνεγνωκέναι
τὸ
βιβλίον
τὴν
|
Γένεσιν, |
οὐδὲν
δυνηθεὶς
εἰπεῖν
πρὸς
τὸ |
| [4] |
τούτων·
ἡμεῖς
προσοίσομεν
τὴν
ἐπιγεγραμμένην
|
Γένεσιν, |
περιέχουσαν
τὰς
πράξεις
τῶν
ἀνδρῶν |
| [4] |
τῶν
ἀρχαίων,
Ἠοίας
καὶ
Θεογονίας,
|
γένεσιν |
τὸ
ὅσον
ἐφ´
ἑαυτοῖς
περιτιθέντες |
| [4] |
οἷός
τε
ἔσται
γνῶναι
τὴν
|
γένεσιν |
τῶν
κακῶν.
Δεῖ
δὲ
τὸν |
| [4] |
οἵου
τε
ὄντος
θεωρεῖν
τὴν
|
γένεσιν |
τῶν
κακῶν,
πλὴν
εἰ
καὶ
|
| [4] |
κατηγόρησεν
ὡς
ἀδιανοήτων
καὶ
μηδεμίαν
|
σύνεσιν
|
ἀπόρρητον
ἐχόντων
τῶν
ἢ
ὑπὸ |
| [4] |
ἀνθρώπων
σύνεσιν,
κοινότερον
δὲ
λέγω
|
σύνεσιν, |
ἀσχοληθεῖσαν
οὐ
περὶ
τὰ
τῶν |
| [4] |
ὁρῶν
ὅτι
πανταχοῦ
τὴν
ἀνθρωπίνην
|
σύνεσιν |
γυμνάζεσθαι
βουλόμενος
ὁ
θεός,
ἵνα |
| [4] |
φύσιν·
ἕως
προκοπῆς
γενομένης
εἰς
|
σύνεσιν |
καὶ
τὰς
λοιπὰς
ἀρετὰς
καὶ |
| [4] |
μεμήναμεν
οὐδὲ
τὴν
τηλικαύτην
ἀνθρώπων
|
σύνεσιν, |
κοινότερον
δὲ
λέγω
σύνεσιν,
ἀσχοληθεῖσαν |
| [4] |
ὑπερβολὴν
βραχύτεροι
κρατοῦμεν
διὰ
τὴν
|
σύνεσιν |
τῶν
θηρίων
καὶ
τοὺς
τηλικούτους
|
| [4] |
Ἔτι
δέ,
φησίν,
ἄνωθεν
πλείοσιν
|
ἀποδείξεσιν |
ἀναλάβωμεν
τὸν
λόγον.
Λέγω
δὲ |
| [4] |
Ἰησοῦν
γεγονέναι
ἐπὶ
τὴν
Ἱεροσολύμων
|
καθαίρεσιν. |
Καὶ
οὐδέ
ποτε
γὲ
ἱστόρηται, |
| [4] |
χωρὶς
προαιρέσεως
ἐξεταζόμενα·
τὴν
δὲ
|
προαίρεσιν |
τούτοις
χρωμένην
δεόντως
μὲν
ἐπαινετὴν
|
| [4] |
τοῦ
σεμνολογεῖν
καὶ
ἀποδέχεσθαι
τὴν
|
προαίρεσιν |
τῶν
τῷ
ἐξετάζειν
τὴν
ἀλήθειαν |
| [4] |
τοῦ
τῇ
συνέσει
χρήσασθαι
πρὸς
|
εὕρεσιν |
τεχνῶν,
ἤπερ
ἐκ
τοῦ
εὐπορεῖν |
| [4] |
τὰς
λοιπὰς
ἀρετὰς
καὶ
τὴν
|
εὕρεσιν |
τῶν
τεχνῶν
δυνηθῶσι
καὶ
καθ´ |
| [4] |
δίκαις
καὶ
ταῖς
κατ´
αὐτῶν
|
κολάσεσιν. |
Ἀλλ´
ὡς
προεῖπον,
τὴν
μὲν |
| [4] |
χρωμένων
ταῖς
τοιαύταις
τοῦ
θεοῦ
|
κατακλήσεσιν· |
εἴπατε
ἡμῖν,
ὦ
οὗτοι,
τίς
|
| [4] |
αὐτοὶ
ἔσονται
ἐν
ταῖς
τεταγμέναις
|
ἀνακυκλήσεσιν, |
καὶ
πάλιν
Κέλσος
γράψει
τὸ |
| [4] |
γὰρ
τὸ
ἀλλόκοτον
αὐτῆς,
ἑκατὸν
|
ἔτεσιν |
ἱστορουμένης
γεγενῆσθαι
καὶ
συναγομένης
ἀπὸ |
| [4] |
φύσεως
ἐπὶ
τὸ
τοιοῦτον
ὁμοίως
|
ὄφεσιν |
ἔρχονται·
ἀλλὰ
πῇ
μὲν
ἐκ
|
| [4] |
τόδε
τι
μόνον
εὑρίσκετο
ἐν
|
ὄφεσιν, |
ἔστω
καὶ
δεύτερον
καὶ
τρίτον, |
| [4] |
τὴν
κληρονομίαν
σου
καὶ
τὴν
|
κατάσχεσίν |
σου
τὰ
πέρατα
τῆς
γῆς. |
| [4] |
Κέλσος.
Καὶ
τὸν
ἀναγνωρισμὸν
δὲ
|
τίθησιν, |
οὐκ
οἶδα
τί
βουλόμενος
καὶ |
| [4] |
τὰ
μὴ
λεγόμενα
πρὸς
ἡμῶν
|
περιτίθησιν |
ἡμῖν,
τοῖς
καὶ
ἀναγινώσκουσι
καὶ |
| [4] |
μεταβεβληκέναι·
ἡμεῖς
δὲ
πειθόμενοι
οὐ
|
δόκησιν |
ἀλλ´
ἀλήθειαν
εἶναι
καὶ
ἐνάργειαν |
| [4] |
τὴν
τοῦ
θεοῦ
εἰς
μακαριότητα
|
κλῆσιν |
μεταβεβηκέναι,
τοὺς
Χριστιανοὺς
λέγω,
ἐφ´ |
| [4] |
ἢ
οὑτινοσοῦν
ἄλλου
λεγομένου
παρ´
|
Ἕλλησιν |
αἰσθητοῦ
θεοῦ.
Ὕλη
γὰρ
ἡ |
| [4] |
δὲ
παρεποίησε,
φυλαξάμενος
προσκόψαι
τοῖς
|
Ἕλλησιν |
ἐκ
τοῦ
πάντῃ
τὰ
τῆς |
| [4] |
καὶ
μή,
ἐροῦμεν·
ἆρα
μόνοις
|
Ἕλλησιν |
ἐν
ὑπονοίᾳ
ἔξεστι
φιλοσοφεῖν,
ἀλλὰ |
| [4] |
ἀλλὰ
καὶ
παρακούσαντας
τῶν
παρ´
|
Ἕλλησιν |
ἢ
βαρβάροις
περὶ
τούτων
λεγομένων |
| [4] |
μηδενὶ
οὕτως
τῶν
φιλοσοφησάντων
παρ´
|
Ἕλλησιν· |
ἡμῖν
δ´
ὀλίγα
πρὸς
τὰ |
| [4] |
γένος.
Ἆρ´
οὖν
παρὰ
μὲν
|
Ἕλλησιν |
ὑγιῶς
ταῦτα
λέγεται,
καὶ
οὐκ |
| [4] |
τὴν
κατὰ
τὸ
δυνατὸν
ἐκείνων
|
μίμησιν· |
ἐκείναις
γὰρ
ἐνορῶντες
οἱ
ἐπιτετευγμένως
|
| [4] |
παραδεξαμένη
ἔχει
ἐν
ἑαυτῇ
εἰς
|
κατακόσμησιν |
τῶν
ὅλων.
Ὕλη
γὰρ
ἡ |
| [4] |
ἐπικούρειος
πᾶσαν
τὴν
τῶν
τοιούτων
|
χρῆσιν |
ὡς
ἐν
ἐπαγγελίᾳ
γοήτων
κειμένην. |
| [4] |
δὲ
τὴν
παρὰ
τῷ
Λάβαν
|
κτῆσιν |
τοῦ
Ἰακώβ,
μὴ
νοήσας,
ἐπὶ |
| [4] |
οὐ
πιστεύσαντας.
Τίς
οὖν
λόγος
|
παρίστησιν
|
ἀκολουθεῖν
ἡμῖν
τὸ
τὸν
θεὸν |
| [4] |
τὰς
τεταγμένας
ἀνακυκλήσεις
ἐξ
ἀνάγκης
|
φησὶν |
ἀεὶ
γεγονέναι
καὶ
εἶναι
καὶ |
| [4] |
δυνατὸν
ἡμῖν
λέλεκται.
Μετὰ
ταῦτά
|
φησιν· |
Ἀλλ´
ὅπως
μὴ
περὶ
μόνων |
| [4] |
βίβλου
Μωϋσέως,
ἥτις
ἐπιγέγραπται
Γένεσις,
|
φησὶν
|
ἀναισχύντως
ἄρα
ἐπεχείρησαν
γενεαλογεῖν
αὑτοὺς |
| [4] |
τοῦτον
τὸν
τρόπον·
Ἔτι
δέ,
|
φησίν, |
ἄνωθεν
πλείοσιν
ἀποδείξεσιν
ἀναλάβωμεν
τὸν |
| [4] |
μεῖζον,
καὶ
τὰ
τῆς
γοητείας
|
φησὶν |
εἶναι
καὶ
ἔν
τισι
τῶν |
| [4] |
οὔτ´
ἐλάττονα
ἀλλ´
οἱονεὶ
ὡρισμένα
|
φησὶν |
εἶναι
τὰ
κακά,
ἀναιρῶν
δόγμα |
| [4] |
τινος
λάβηται»
~Ἑξῆς
δὲ
τοιαῦτά
|
φησιν· |
Εἶτα
κατακλυσμόν
τινα
καὶ
κιβωτὸν |
| [4] |
αἰτίαν
ἐν
καλλίστῃ
χώρᾳ
ταχθησομένους,
|
φησίν· |
Ἐν
μεγάλῃ
δ´
οἰκίᾳ
οὐκ |
| [4] |
πόλεις
εἰσελθεῖν.
Ταῦτα
δὲ
Χρύσιππός
|
φησιν |
ἐν
τῇ
περὶ
ἀγαθῶν
καὶ |
| [4] |
τὰ
περὶ
ὀργῆς
ἀναγεγραμμένα
θεοῦ
|
φησιν· |
Ἢ
γὰρ
οὐ
καταγέλαστον,
εἰ
|
| [4] |
~Ἐπεὶ
δὲ
χλευάζων
ὁ
Κέλσος
|
φησὶν |
ἡμᾶς
λέγειν
τὸν
θεὸν
δίκην |
| [4] |
ἢ
τοῖς
τῶν
ζῴων
ἀγριωτάτοις,
|
φησίν· |
Ἡμεῖς
μέν
γε
κάμνοντες
καὶ |
| [4] |
καὶ
θεοφιλέστερα
τὰ
ἄλογα
ζῷά
|
φησιν |
ἡμῶν
καὶ
τοῦ
θείου
τὴν |
| [4] |
μετ´
ὀλίγα·
Ἡ
δ´
ἄνω»
|
φησίν, |
Ἱερουσαλὴμ
ἐλευθέρα
ἐστίν,
ἥτις
ἐστὶ |
| [4] |
ζῴων
διαφέρουσιν
Ἰουδαῖοι
καὶ
Χριστιανοί
|
φησιν |
Ἰουδαίους
ἀπ´
Αἰγύπτου
δραπέτας
γεγονέναι, |
| [4] |
ἐλπίδι
τοῦ
μετέχειν.
Καὶ
ἀλλαχοῦ
|
φησιν |
ὁ
αὐτός·
Γέγραπται
γὰρ
ὅτι |
| [4] |
οἰωνοὶ
οἰωνοῖς
μάχονται
καί,
ὥς
|
φησιν |
ὁ
Κέλσος,
θείαν
φύσιν
ἔχοντες |
| [4] |
~Ἴδωμεν
δὲ
καὶ
ἅπερ
ἑξῆς
|
φησιν |
ὁ
Κέλσος
μετὰ
μεγάλης
ἐπαγγελίας |
| [4] |
ταῦτ´
ἐγνωκέναι.
~Ἔτι
δὲ
ἐπεί
|
φησιν |
ὁ
Κέλσος
ὅτι
ψυχὴ
μὲν |
| [4] |
γένηται
ἐν
αὐτῷ.
~Μετὰ
ταῦτά
|
φησιν |
ὁ
Κέλσος·
Τίς
ἡ
τῶν |
| [4] |
γὰρ
ἐν
τῷ
Ἀδάμ»
ὥς
|
φησιν |
ὁ
λόγος,
πάντες
ἀποθνῄσκουσι»
καὶ |
| [4] |
καὶ
τέκνα»
πάντας
ἀνθρώπους
γεγονέναι
|
φησὶν |
ὁ
Παῦλος
λέγων·
Ἤμεθα
τέκνα |
| [4] |
τε
καὶ
τοὺς
συνετωτέρους
κινῆσαι,
|
φησίν· |
Οἵαν
δὴ
καὶ
Παπίσκου
τινὸς |
| [4] |
Ἰησοῦν
εἶναι
τὸν
προφητευθέντα
Χριστόν,
|
φησίν· |
~Ὅτι
δὲ
καὶ
Χριστιανῶν
τινες |
| [4] |
πανταχοῦ
ἀνθρώπων,
Ἑλλήνων
καὶ
βαρβάρων,
|
φησὶν |
ὅτι
εἰ
δ´
ὅτι
θείας |
| [4] |
ὁ
ἄνθρωπος
παρὰ
τῷ
θεῷ,
|
φησὶν |
ὅτι,
εἰ
διὰ
τοῦθ´
οἱ |
| [4] |
ἤδη
σαφέστερον
ἐπικουρίζων·
δεύτερον
δέ
|
φησιν |
ὅτι,
εἰ
καὶ
διδῴη
τις |
| [4] |
τὰ
ἄλογα
ζῷα
δεδημιούργηται,
καί
|
φησιν |
ὅτι,
εἴ
τις
ἡμᾶς
λέγοι |
| [4] |
ἐν
ἀνθρώποις;
Οὐδεὶς
γὰρ
ἡμῶν
|
φησιν |
ὅτι,
ἵνα
μάθῃ
τὰ
ἐν |
| [4] |
καὶ
Χριστιανοὺς
λόγῳ
ἑαυτὸν
ἐπιδεδωκώς,
|
φησὶν |
ὅτι
καὶ
Ἰουδαίων
καὶ
Χριστιανῶν |
| [4] |
εἰρημένων,
τίς
ὁ
ἀσεβής.
Εἶτά
|
φησιν |
ὅτι
κἂν
ταῦτα
λέγῃς
ἀνθρώποις |
| [4] |
δὲ
ἄλλη
φύσις.
~Εἶθ´
ἑξῆς
|
φησιν |
ὅτι
κοινὴ
ἡ
πάντων
τῶν |
| [4] |
εὐαγῶς
περὶ
τοῦ
θεοῦ
θρυλούντων,
|
φησίν· |
Ὅτι
μὲν
οὖν
οὐχ
ὁσίως |
| [4] |
ὑπ´
αὐτοῦ
λελεγμένων
τι
καταλελοιπέναι.
|
Φησὶν |
οὖν
ἑξῆς
ὅτι
ἤτοι
ὡς |
| [4] |
εὐχομένοιο,
διὸ
καὶ
ἡ
Πηνελόπη
|
φησίν· |
Οὐχ
ὁράᾳς,
ὅ
μοι
υἱὸς |
| [4] |
τῷ
θεῷ·
ὁ
γὰρ
ἀπολογησάμενός
|
φησιν
|
οὐχ
ὑπὲρ
τῶν
ἤδη
φίλων |
| [4] |
καὶ
τεκμήρια
τούτων
παρεχομένων
ἑκάστων,
|
φησὶν |
ὡς
ἄρα
Ἰουδαῖοι
ἐν
γωνίᾳ |
| [4] |
Ἀσὰφ
ὅτι
προβλήματα»
καὶ
παραβολαί»
|
εἰσιν |
αἱ
κατὰ
τὴν
Ἔξοδον
ἱστορίαι |
| [4] |
Πλάτωνος
καὶ
τῶν
φιλοσόφων
ὁμιλιῶν
|
εἰσιν |
αἱ
τῶν
ἀλόγων
ζῴων·
ὅπερ |
| [4] |
μύρμηκες
σοφώτεροι
καὶ
τῶν
σοφῶν»
|
εἰσιν |
ἀλλ´
οἱ
δηλούμενοι
ὡς
ἐν |
| [4] |
προκαλούμενοι
λόγοι,
θεοῦ
αὐτοὺς
δεδωκότος,
|
εἰσὶν |
ἐν
ἀνθρώποις·
ἤδη
δὲ
τῶν |
| [4] |
τὸ
καθῆκον
τοῦτο
γίνεσθαι
οὐκ
|
εἰσὶν |
ἐν
βορβόρῳ
σκώληκες;
Καὶ
μάλιστα
|
| [4] |
προδηλοῦντες.
Καὶ
ὅρα
ἐφ´
ὅσον
|
εἰσὶν |
οἱ
δαίμονες
μιαροί,
ὡς
καὶ
|
| [4] |
τῆς
θείας
ὁμιλίας
εἰσίν·
ὁποῖοί
|
εἰσιν |
οἱ
καθ´
ἡμᾶς
προφῆται
καὶ |
| [4] |
πολλαί
εἰσι
διαφοραί,
καὶ
ὀλίγοι
|
εἰσὶν |
οἱ
πάντῃ
καὶ
καθαρῶς
πρεσβεύοντες
|
| [4] |
περὶ
τὰς
ἀκολασίας
καλινδούμενοι,
ὁποῖοί
|
εἰσιν |
οἱ
πολλοὶ
τῶν
ἀνθρώπων,
καὶ |
| [4] |
λέγει
ὁ
προειρημένος
Φαραώ·
Ἐμοί
|
εἰσιν
|
οἱ
ποταμοί,
καὶ
ἐγὼ
ἐποίησα |
| [4] |
συνετοῖς.
Συνετοὶ
δὲ
κατὰ
ἀλήθειάν
|
εἰσιν |
οἱ
σπουδαῖοι,
οὐδεὶς
γὰρ
φαῦλος |
| [4] |
εὐσεβεῖς
ἐγγυτέρω
τῆς
θείας
ὁμιλίας
|
εἰσίν· |
ὁποῖοί
εἰσιν
οἱ
καθ´
ἡμᾶς |
| [4] |
ἀνθρώποις
ἄνθρωποι
ἀνθρώπων
ἰσχυρότεροί
τινες
|
εἰσὶν |
οὐ
πάντως
διὰ
τὸ
ἦθος, |
| [4] |
καὶ
κακολογῶν
φάσκειν
ὅτι
σκώληκές
|
εἰσιν |
οὗτοι
ἐν
γωνίᾳ
τοῦ
ἐν |
| [4] |
ὅρκου
ἐλεφάντων
ἤκουσε,
καὶ
ὅτι
|
εἰσὶν |
οὗτοι
πιστότεροι
πρὸς
τὸ
θεῖον |
| [4] |
τῇ
Κέλσου
ἐπιγραφῇ·
οὐδὲν
ἧττόν
|
εἰσιν |
οὗτοι
σκώληκες
ἐν
βορβόρου
γωνίᾳ |
| [4] |
ἐν
ἀνθρώποις
ἤτοι
αἳ
κυρίως
|
εἰσὶν |
οὕτως
καλούμεναι
σπουδαῖαί
τινες
ἕξεις |
| [4] |
ὅτι
σοφώτεροι
κατὰ
τοῦτο
ἀνθρώπων
|
εἰσὶν |
ὄφεις
τῷ
μαράθῳ
εἰς
ὀξυωπίαν |
| [4] |
οὔτε
γαμοῦσιν
οὔτ´
ἐγγαμίζονται,
ἀλλ´
|
εἰσὶν |
ὡς
οἱ
ἄγγελοι
τῶν
οὐρανῶν» |
| [4] |
ἵνα
καὶ
οὕτως
δείξω
τοῖς
|
προκαταληφθεῖσιν |
ὅτι
καὶ
τούτου
διδομένου
πολλή |
| [4] |
προσεδόκησαν
ὅτι
ταῦτ´
εἰς
φῶς
|
πρόεισιν, |
ἀλλ´
ἀτεχνῶς
παισὶ
νηπίοις
ἐμυθολόγησαν. |
| [4] |
τοὺς
διδασκάλους
καὶ
τοῖς
ἄρτι
|
προτραπεῖσιν |
ἐπὶ
φιλοσοφίαν
νέοις
τοὺς
σοφοὺς |
| [4] |
καὶ
τίνες
οἱ
ἐν
ταῖς
|
φολίσιν |
αὐτοῦ
ἰχθύες;
Καὶ
τί
με |
| [4] |
τοὺς
ἰχθύας
ἐμφωλεύοντας
αὐτοῦ
ταῖς
|
φολίσιν |
ἢ
ἀπὸ
τῶν
προχωρημάτων»
τοῦ |
| [4] |
δ´
αὐτόθι
Ἐλπὶς
ἐν
ἀρρήκτοισι
|
δόμοισιν
|
ἔνδον
ἔμιμνε
πίθου
ὑπὸ
χείλεσιν, |
| [4] |
τήνδε
Ὧραι
καλλίκομοι
στέφον
ἄνθεσιν
|
εἰαρινοῖσιν· |
πάντα
δέ
οἱ
χροῒ
κόσμον |
| [4] |
ἕξιν
τὰ
αἰσθητήρια
γυμνάσαντι
πρὸς
|
διάκρισιν
|
καλοῦ
καὶ
κακοῦ
καὶ
ἐν |
| [4] |
τοῦ
κόσμου
μέρος
τίνι
ἢ
|
τίσιν |
εἴρηνται,
καὶ
οὐκ
ἂν
εὐχερῶς |
| [4] |
ἀρρήτῳ
καὶ
θείᾳ
δυνάμει
ἔν
|
τισιν |
ἐπιδημεῖ
ἢ
πέμπει
τὸν
Χριστὸν |
| [4] |
τέχναις.
Οὐ
γὰρ
ἀθεεὶ
ἐμηχανήσαντο
|
σφίσιν |
αὐτοῖς
οἱ
ἄνθρωποι
σωτηρίαν
ἀπὸ |
| [4] |
Φρυγῶν,
καὶ
γηγενεῖς
τινας
παρὰ
|
σφίσιν
|
γεγονέναι
λεγόντων
καὶ
τεκμήρια
τούτων |
| [4] |
εἰπεῖν
δ´
ὡς
ἐχρῆν
τοῖς
|
εἰδόσιν |
ἀπὸ
μύθων
εὑρίσκειν
τὸ
περὶ |
| [4] |
τρόπον·
Ἔτι
δέ,
φησίν,
ἄνωθεν
|
πλείοσιν |
ἀποδείξεσιν
ἀναλάβωμεν
τὸν
λόγον.
Λέγω
|
| [4] |
ἐπιβουλῆς
αὐτῶν,
ἐπιβουλευόντων
μάλιστα
τοῖς
|
βελτίοσιν, |
ἔθετο
νόμους,
καθ´
οὓς
οἱ |
| [4] |
τοῖς
ἰδίως
ποιοῖς
καὶ
τοῖς
|
συμβεβηκόσιν |
αὐτοῖς.
Ἡμεῖς
δὲ
οὔτε
τὸν |
| [4] |
περὶ
τοῦ
χάριτας
ἀποτιννύειν
τοῖς
|
γεγεννηκόσιν. |
Εἰ
δὲ
ᾔδει
Κέλσος,
ὅσῳ |
| [4] |
παραστῆσαι
τὰ
νενοημένα
τοῖς
ταῦτα
|
εἰρηκόσιν |
οὐ
μόνον
περὶ
διαφορᾶς
ποιήσεως |
| [4] |
τοῖς
τὰ
τοσάδε
καὶ
τοιάδε
|
ἡμαρτηκόσιν. |
Ὅτι
γὰρ
παιδεύει
ἡ
καλουμένη |
| [4] |
ἑώρα
ὁ
λόγος
χρησίμων
τοῖς
|
μεμηνόσιν, |
ἵνα
σωφρονήσωσι.
Φησὶ
δ´
ὅτι |
| [4] |
πλείοσι
θεωρίαις
γινομένην
ἢ
ἐν
|
ἐλάττοσιν· |
οὕτως
ἔστιν
εἰπεῖν
μᾶλλον
καὶ |
| [4] |
πιθανοτήτων
νικωμένη,
οὐδὲν
βοηθεῖ
τοῖς
|
ἀνειληφόσιν |
αὐτὴν
πρὸς
τὸ
μηκέτι
αὐτοὺς |
| [4] |
ἑνὸς
κελεύσματος
εὐτάκτως·
καὶ
ἀσκαλαβώτης
|
χερσὶν |
ἐρειδόμενος
καὶ
εὐάλωτος
ὢν
οἰκεῖ |
| [4] |
ἡ
μὲν
νὺξ»
γίνεται
πρὸς
|
ἀνάπαυσιν |
ἡ
δ´
ἡμέρα
πρὸς
τὸ |
| [4] |
τινα
παραπλήσιον
τοῖς
παραδιδομένοις
ταῖς
|
γραυσὶν |
ὑπολαβὼν
εἶναι
τὸν
λόγον,
καὶ |
| [4] |
εἰς
τὴν
διὰ
σκυθρωποτέρων
ἀγωγῶν
|
παίδευσιν |
τοῖς
τὰ
τοσάδε
καὶ
τοιάδε |
| [4] |
ὀλίγα
εἴπομεν
πρὸς
τὴν
Κέλσου
|
πεῦσιν |
εἰπόντος·
Τίς
γὰρ
ὁ
νοῦς |
| [4] |
γε
ἂν
εἴπητε
πρὸς
τὴν
|
πεῦσιν |
ἡμῶν,
ἀποκρινούμεθα
ἀποδεικνύναι
πειρώμενοι
οὐ |
| [4] |
φάσκων·
Κακὰ
δ´
ἐν
τοῖς
|
οὖσιν |
οὔτε
πρόσθεν
οὔτε
νῦν
οὔτε |
| [4] |
οἱ
τὰ
αὐτὰ
φρονοῦντες
αὐτῷ
|
ἀσεβοῦσιν |
εἰς
τὸν
προνοοῦντα
τῶν
λογικῶν |
| [4] |
ὡς
ὑπὸ
χειρῶν
θεοῦ
πλασθέντα
|
εἰσαγαγοῦσιν |
ἄνθρωπον,
τοῦ
μὲν
τῆς
Γενέσεως |
| [4] |
τοῦ
θεοῦ,
ἐπεὶ
καὶ
ταῦτα
|
λέγουσιν |
αἱ
κατὰ
τὸ
ῥητὸν
περὶ |
| [4] |
Χριστιανῶν
ὅτι
τινὲς
αὐτῶν
καταβεβηκέναι
|
λέγουσιν. |
Ἐμφαίνει
γὰρ
τοὺς
ἀπὸ
ἰουδαϊκῶν |
| [4] |
καὶ
Ἰουδαῖοι,
οἱ
μὲν
καταβεβηκέναι
|
λέγουσιν, |
οἱ
δὲ
καταβήσεσθαι
εἰς
τὴν |
| [4] |
γοῦν
κηφῆνας
ἀπελαύνουσί
τε
καὶ
|
κολάζουσιν. |
Οὐδ´
ἐν
τούτοις
δὲ
ἑώρακε, |
| [4] |
λεγόμενα
καὶ
ἔργῳ
δεικνύειν
ὅτι
|
γνωρίζουσιν, |
ὅταν
προειπόντες
ὅτι
ἔφασαν
οἱ |
| [4] |
ὁρμαθῷ
ἢ
μύρμηξιν
ἐκ
καλιᾶς
|
προελθοῦσιν |
ἢ
βατράχοις
περὶ
τέλμα
συνεδρεύουσιν |
| [4] |
καὶ
ὅσοι
τῆς
ἐκείνων
ἐνδείξεως
|
ἐπαΐουσιν, |
οὗτοι
μαντικοί.
Εἰ
δ´
ὄρνιθες |
| [4] |
θεωρήματος
τοῦ
περὶ
τοῦ
καθήκοντος
|
ποιοῦσιν |
οἱ
πελαργοὶ
οὐδ´
ἀπὸ
λογισμοῦ |
| [4] |
περὶ
θεῶν
δώδεκα
ἱστορίας
ἀναγινώσκωσι,
|
σεμνοποιοῦσιν |
αὐτὰς
ταῖς
ἀλληγορίαις,
ἐὰν
δὲ |
| [4] |
ἀναβῶσι
πρὸς
αὐτόν,
σκωλήκων
ἡμῖν
|
δοκοῦσιν |
εἶναι
ἀδελφοὶ
καὶ
μυρμήκων
συγγενεῖς |
| [4] |
ὥσπερ
κατὰ
τὴν
Κέλσου
ὑπόληψιν
|
διδάσκουσιν |
ἡμᾶς
μαντικῶς
τὰ
ἐσόμενα,
οὕτω |
| [4] |
τοῖς
ἀπὸ
τοῦ
Περιπάτου,
ἄϋλον
|
φάσκουσιν |
εἶναι
τὸν
αἰθέρα,
καὶ
πέμπτης |
| [4] |
ἑαυτοῦ
παραπλησίους
ἡμᾶς
ποιεῖ
σκώληξι,
|
φάσκουσιν |
ὅτι
ὁ
θεός
ἐστιν,
εἶτα |
| [4] |
τίνες
αὐτῶν
εἶεν
ἁμαρτωλότεροι,
καὶ
|
φάσκουσιν |
ὅτι
πάντα
ἡμῖν
ὁ
θεὸς |
| [4] |
ἀλόγοις.
~Ἐπεὶ
δὲ
καὶ
τοῖς
|
ἀποθνῄσκουσιν |
μύρμηξί
φησι
τοὺς
ζῶντας
ἴδιόν |
| [4] |
ἡμῖν,
τοῖς
καὶ
ἀναγινώσκουσι
καὶ
|
γινώσκουσιν |
ὅτι
Ἀγαπᾷ
πάντα
τὰ
ὄντα |
| [4] |
κυβερνῆται,
κἂν
μοχθηροὶ
τυγχάνωσιν
ὄντες,
|
προγινώσκουσιν |
ἐπισημασίας
καὶ
ἀνέμων
σφοδρότητας
καὶ
|
| [4] |
νῦν,
ἐπειδή
τινες
ἐν
ἡμῖν
|
πλημμελοῦσιν, |
ἀφίξεται
θεὸς
ἢ
πέμψει
τὸν |
| [4] |
ὅτι
ἐπεί
τινες
ἐν
ἡμῖν
|
πλημμελοῦσιν, |
ἀφίξεται
πρὸς
ἡμᾶς
ὁ
θεὸς |
| [4] |
εὐαγῶς
ταῦτα
περὶ
τοῦ
θεοῦ
|
θρυλοῦσιν |
εὔδηλον,
καὶ
οἴεταί
γε
ἐπὶ |
| [4] |
τῇ
ἀναστάσει
τῶν
νεκρῶν
οὔτε
|
γαμοῦσιν |
οὔτ´
ἐγγαμίζονται,
ἀλλ´
εἰσὶν
ὡς |
| [4] |
ζῴων
καὶ
μάλιστα
παρ´
ὀρνίθων
|
μανθάνουσιν· |
καὶ
ὅσοι
τῆς
ἐκείνων
ἐνδείξεως
|
| [4] |
διαλέγονται,
ὅθεν
οὐδὲ
τῶν
ὁδῶν
|
ἁμαρτάνουσιν· |
οὐκοῦν
καὶ
λόγου
συμπλήρωσίς
ἐστι |
| [4] |
ὀλίγον
ἐλέγχεις,
καὶ
ἐν
οἷς
|
ἁμαρτάνουσιν |
ὑπομιμνήσκων
νουθετεῖς.
Πῶς
δὲ
δυνάμεθα |
| [4] |
τις
ἐφέστηκε
τοῖς
κακοῖς,
τοσοῖσδε
|
τυγχάνουσιν, |
ἵνα
μήτε
πλείονα
γένηται
μήτε |
| [4] |
τοῖς
σώμασιν
ἐπιδιαμένουσιν
ἢ
οὐκ
|
ἐπιδιαμένουσιν. |
Ἐδύνατο
γάρ
τις
καὶ
ταῦτα
|
| [4] |
σώματα,
ἢ
συσπαρεῖσαι
τοῖς
σώμασιν
|
ἐπιδιαμένουσιν |
ἢ
οὐκ
ἐπιδιαμένουσιν.
Ἐδύνατο
γάρ |
| [4] |
ἀγριώτερα
καὶ
ἄλλα
πανουργότερα
καὶ
|
κινοῦσιν |
αὐτὰ
πρὸς
ὃ
βούλονται,
ὅτε |
| [4] |
δέ
τι
καὶ
ἐπὶ
γοητείᾳ
|
φρονοῦσιν |
ἄνθρωποι,
ἤδη
καὶ
κατὰ
τοῦτο
|
| [4] |
οἱ
τοῦ
ὕψους
πήχεις
τριάκοντα»
|
καταλήξουσιν |
εἰς
ἕνα
πῆχυν
μήκους
καὶ
|
| [4] |
καὶ
ἔργῳ
δεικνύειν
ὅτι
οὐκ
|
ἀγνοοῦσιν, |
ὅταν
προειπόντες
ὅτι
ἔφασαν
οἱ |
| [4] |
τὰς
φαντασίας
τῶν
τοιωνδὶ
ζῴων
|
τρέπουσιν
|
ἐπὶ
πτήσεις
καὶ
κινήσεις
τοιάσδε· |
| [4] |
τὸν
λεγόμενον
ἀετίτην
λίθον
εὑρόντες
|
φέρουσιν |
ἐπ´
αὐτήν,
πόθεν
ὅτι
σοφοὶ |
| [4] |
τῶν
προειρημένων
παρ´
αὐτῷ
ζῴων
|
διαφέρουσιν |
Ἰουδαῖοι
καὶ
Χριστιανοί
φησιν
Ἰουδαίους |
| [4] |
πρὸς
ταῦτα
ὅτι,
εἰ
καὶ
|
αἱροῦσιν |
ἄνθρωποι
θηρία
καὶ
θηρία
ἀνθρώπους |
| [4] |
Τίνες
οὖν
μᾶλλον
τὰ
τίνων
|
παραφθείρουσιν; |
Ἆρα
τὰ
περὶ
τοῦ
πύργου |
| [4] |
ὑπείληφεν
εἶναι
ὁ
Κέλσος,
ἀναισχύντως
|
ἐπιχειροῦσιν |
ἑαυτοὺς
καὶ
τὴν
ἀρχὴν
αὑτῶν |
| [4] |
τὸ
πρὸς
τοὺς
μισουμένους
ἔχθος
|
κατηγοροῦσιν |
αὐτῶν
ἐφ´
οἷς
οἱ
φίλτατοι |
| [4] |
μὴ
συνορᾶν
ὅτι
καὶ
φιλτάτων
|
κατηγοροῦσιν |
δι´
ὧν
κακῶς
λέγειν
νομίζουσι
|
| [4] |
καὶ
περὶ
τῆς
ἁμαρτίας
αὐτοῦ
|
φιλοσοφήσουσιν |
οἱ
ἐγνωκότες
ὅτι
καθ´
ἑλλάδα |
| [4] |
τῶν
ἀνθρώπων
γένους
διεφθαρμένου,
καὶ
|
ζητοῦσιν |
εἰ
καθηκόντως
ὁ
πατὴρ
συνελεύσεται |
| [4] |
εὐτρέπισε
καὶ
δι´
ἡμᾶς
τοῖς
|
δουλεύουσιν |
ἡμῖν
ζῴοις·
Ὁ
ἐξανατέλλων
χόρτον |
| [4] |
προελθοῦσιν
ἢ
βατράχοις
περὶ
τέλμα
|
συνεδρεύουσιν |
ἢ
σκώληξιν
ἐν
βορβόρου
γωνίᾳ |
| [4] |
τό·
πάντα
ταῦτα
ἡμῖν
τοῖς
|
πιστεύουσιν |
ὁ
θεὸς
προδεδήλωκε
καὶ
κατήγγειλεν. |
| [4] |
κατὰ
τὸ
ψεῦδος
μᾶλλον
λεγόμενοι
|
ἐπιστρέφουσιν, |
ὥσπερ
καὶ
τῶν
ἰατρῶν
ποτε |
| [4] |
τούτοις,
ὅσα
ζητούμενα
παρὰ
τοῖς
|
φιλοσοφοῦσιν |
οὐ
μόνον
Ἑλλήνων
ἀλλὰ
καὶ
|
| [4] |
ποιοῦσι
λόγος
ἀναδέχεται—
οὐδὲ
γὰρ
|
ἔχουσιν |
αὐτόν—
ὁ
πρεσβύτατος
δὲ
καὶ |
| [4] |
αἱ
ψυχαὶ
τῶν
ὀρνίθων
θειοτέρας
|
ἔχουσιν |
ἐννοίας
καὶ
τρανοτέρας
ἀνθρώπων.
Ὅπερ |
| [4] |
οἱ
ὄρνιθες
μείζονας
καὶ
θειοτέρας
|
ἔχουσιν |
ἐννοίας
οὐ
λέγω
ἡμῶν
Χριστιανῶν |
| [4] |
δή
που
διότι
γνῶσιν
αὐτοῦ
|
ἔχουσιν. |
Ὅρα
δὲ
ἐν
τούτοις,
ὅσα |
| [4] |
ἱερωτέρας
ὁ
Κέλσος
οὐ
τοῖς
|
τυχοῦσιν |
ἀνατίθησι
τὴν
ἱστορίαν
ταύτην
ἀλλὰ |
| [4] |
οὖν
τοῦτο
πρὸς
τὸ
μὴ
|
φύσιν |
ἀλλὰ
λόγον
εἶναι
τὸν
εὑρίσκοντα |
| [4] |
πάντων
δὲ
τῶν
ὑποκειμένων
βασιλεὺς
|
φύσιν |
ἄλογον
πεποίηκε,
βοηθοῦσαν
ὡς
ἄλογον |
| [4] |
μηδὲ
παντὸς
σώματος
ἄλλην
εἶναι
|
φύσιν. |
Εἰ
δὲ
μὴ
παντὸς
σώματος |
| [4] |
ποιότης
πρὸς
τὴν
τοῦ
νηπίου
|
φύσιν |
εἰς
γάλα
μεταβάλλει
ἐν
τῇ |
| [4] |
Ἀλλ´
ὡς
προεῖπον,
τὴν
μὲν
|
φύσιν |
ἐν
τούτοις
θαυμαστέον·
τὸν
δ´
|
| [4] |
περὶ
τῶν
τὴν
τῶν
ὅλων
|
φύσιν |
ἐπαγγελλομένων
εἰδέναι
φιλοσόφων
καὶ
πρὸς |
| [4] |
ὥς
φησιν
ὁ
Κέλσος,
θείαν
|
φύσιν |
ἔχοντες
οἱ
μαντικοὶ
ὄρνεις
καὶ
|
| [4] |
ὑπαίθριος
κοιμώμενος,
τὴν
τῆς
μητρὸς
|
φύσιν |
ἔχων
ἀεὶ
ἐνδείᾳ
ξύνοικος.
Κατὰ
|
| [4] |
ἐπὶ
πλεῖον
βεβοηθῆσθαι
τὴν
ἀνθρώπων
|
φύσιν· |
ἕως
προκοπῆς
γενομένης
εἰς
σύνεσιν |
| [4] |
τοῦ
ἀποτεταγμένως
πρός
τινα
ἑκάστου
|
φύσιν |
ζῴου
νενευκέναι
βοηθήματα
ὅτι
οὐ |
| [4] |
ὄντως
θηλυκὸν
ἢ
τὴν
κτηνῶν
|
φύσιν |
ἢ
τὸ
ὀρνέων
ἢ
τὸ |
| [4] |
λογισμῷ
ποιοῦσι—
τὴν
θείαν
δὲ
|
φύσιν
|
θαυμαστέον,
μέχρι
τῶν
ἀλόγων
ἐκτείνασαν |
| [4] |
καὶ
ἀδιαφόρων
ἐζήτησαν
καὶ
Ἕλληνες
|
φύσιν· |
καὶ
οἱ
ἐπιτυγχάνοντές
γε
αὐτῶν |
| [4] |
αἴτιον
ὑπονοητέον
ἀλλὰ
τὴν
παμμήτορα
|
φύσιν, |
καὶ
τὰ
ἄλογα
κοσμήσασαν,
ὡς |
| [4] |
ἐπὶ
τὴν
ἀγένητον
τοῦ
θεοῦ
|
φύσιν |
κἀκείνῳ
μόνῳ
ἐνορᾶν
καὶ
τὰς |
| [4] |
τὴν
πρὸς
ἀρετὴν
κατεσκευασμένην
ἀνθρωπίνην
|
φύσιν, |
κἂν
δι´
ἄγνοιαν
ἐξαμαρτάνῃ,
οὐδ´ |
| [4] |
ψυχῆς
καὶ
ἔκστασιν
τοῦ
κατὰ
|
φύσιν |
λογισμοῦ
ἔτι
ἐχθρῶν,
ἵνα
γένωνται |
| [4] |
δή
που
ψεύδεται
τὴν
ἑαυτοῦ
|
φύσιν |
ὁ
λόγος,
ἑκάστῳ
τρόφιμος
γινόμενος, |
| [4] |
ἐκεῖνο
μᾶλλον
ἐθέλω
διδάξαι
τὴν
|
φύσιν, |
ὅτι
ὁ
θεὸς
οὐδὲν
θνητὸν |
| [4] |
δὲ
καὶ
τὴν
τῶν
κακῶν
|
φύσιν |
οὐ
πάντῃ
εἶναι
μοχθηρὰν
διὰ |
| [4] |
τὴν
κατ´
εἰκόνα»
θεοῦ
δεδημιουργημένην
|
φύσιν |
πάντῃ
ἀπαλεῖψαι
τοὺς
χαρακτῆρας
αὐτῆς |
| [4] |
ἄνθρωπον
καὶ
ἁπαξαπλῶς
τὴν
λογικὴν
|
φύσιν |
πάντων
τῶν
ἀλόγων
καὶ
διὰ |
| [4] |
πῦρ
χωνευτηρίου»
χωνεύσων
τὴν
λογικὴν
|
φύσιν, |
πεπληρωμένην
τοῦ
ἀπὸ
τῆς
κακίας |
| [4] |
γεγονέναι,
δῆλον
ὅτι
οὐχ
ἕξει
|
φύσιν |
περὶ
διαμονῆς
τὴν
αὐτὴν
τῷ |
| [4] |
τοῦ
χρυσοῦ,
ἵν´
οὕτως
ὀνομάσω,
|
φύσιν |
τῆς
ψυχῆς
ἢ
τὴν
ἀργύρου |
| [4] |
ἀναβιώσκεται
διὰ
τὴν
τοῦ
πατρὸς
|
φύσιν. |
Τὸ
δὲ
ποριζόμενον
ἀεὶ
ὑπεκρεῖ, |
| [4] |
Κέλσον
κατείληφε
τὴν
τοῦ
θείου
|
φύσιν |
τὸ
τῶν
δῆθεν
μαντικῶν
ὀρνίθων |
| [4] |
λόγος
ἐπιστρεφέστερον
προσάγοι
τὴν
ἀνθρωπίνην
|
φύσιν |
τῷ
εὖ
ζῆν
ὡς
ἡ |
| [4] |
κατακλυσμῷ
ἢ
ἐκπυρώσει,
ἀλλὰ
τὴν
|
χύσιν |
τῆς
κακίας
κωλύων
ἐπὶ
πλεῖον |
| [4] |
οἴεται
τὴν
καλουμένην
τῶν
γλωσσῶν
|
σύγχυσιν» |
περὶ
ἧς
ὁ
δυνάμενος
εὐκαιρότερον |
| [4] |
Ὄρνις
γάρ
σφιν
ἐπῆλθε
περησέμεναι
|
μεμαῶσιν, |
αἰετὸς
ὑψιπέτης,
ἐπ´
ἀριστερὰ
λαὸν |
| [4] |
ἐκπυρώσει.
Θεὸν
δὲ
καταβαίνοντα
ἐὰν
|
λέγωσιν |
αἱ
προφητικαὶ
φωναὶ
τὸν
φήσαντα· |
| [4] |
μείζονα.
Καὶ
ἐὰν
μὲν
Ἕλληνες
|
λέγωσιν· |
Εἶθ´
ἥλιος
μὲν
νύξ
τε |
| [4] |
τῶν
φορτίων,
ἐπειδάν
τινα
κάμνοντα
|
ἴδωσιν, |
ἐπιλαμβάνωνται;
Ἐρεῖ
γὰρ
ὁ
δεόμενος |
| [4] |
θεοὺς
καταπίνουσι,
καὶ
θεὰ
μήτηρ
|
ἀντιδίδωσιν |
υἱοῦ
τῷ
πατρὶ
ἀνδρῶν
τε
|
| [4] |
θεοὶ
τὴν
γῆν
ὕδασι
καθαίροντες
|
κατακλύζωσιν, |
οἱ
μὲν
ἐν
τοῖς
ὄρεσι» |
| [4] |
μύθου
σχήματι
λεγόμενα
φιλοσόφως
ἐξετάζοντες
|
δυνηθῶσιν |
εὑρεῖν
τὸ
βούλημα
τοῦ
Πλάτωνος, |
| [4] |
παίδων
ὡς
παίδων
ἐπιστροφὴν
καὶ
|
διόρθωσιν· |
οὕτως
ἔοικεν
ὁ
τοῦ
θεοῦ |
| [4] |
ἀτεχνότερον
δημιουργήσας
ὁ
θεὸς
προσάγει
|
διόρθωσιν |
τῷ
κόσμῳ,
καθαίρων
αὐτὸν
κατακλυσμῷ |
| [4] |
Οὐκ
οἶδα
δὲ
καὶ
ποταπὴν
|
ἐπανόρθωσιν |
βουλόμενος
ὁ
Κέλσος
γενέσθαι
ἐπηπόρησε |
| [4] |
ἐμφύοντος
δὲ
τὴν
ἀρετήν,
τὴν
|
ἐπανόρθωσιν |
γενέσθαι;
Ἄλλος
μὲν
οὖν
ζητήσει, |
| [4] |
τῆς
ἀληθείας
καὶ
τὴν
παντελῆ
|
ἐπανόρθωσιν |
ἐργαζόμενοι,
ὁποῖοι
ἦσαν
Μωϋσῆς
καὶ |
| [4] |
δὲ
μὴ
παραδεξάμενοι
ἀποδειχθέντες
πονηροὶ
|
κολασθῶσιν. |
Καὶ
ἐκθέμενός
γε
τὸ
τοιοῦτον |
| [4] |
μὲν
παραδεξάμενοι
αὐτὴν
χρηστοὶ
γενόμενοι
|
σωθῶσιν, |
οἱ
δὲ
μὴ
παραδεξάμενοι
ἀποδειχθέντες
|
| [4] |
ἀναλαμβάνειν
ἡμᾶς
τὴν
πρὸς
αὐτὸν
|
οἰκείωσιν. |
Οὐδεμίαν
οὖν
θνητὴν
φιλοτιμίαν
ὁ |
| [4] |
θεοῦ
ἀλλ´
οὐχὶ
καὶ
καθ´
|
ὁμοίωσιν» |
ἤδη·
οὐκ
ἂν
ἐποίει
ἡμᾶς |
| [4] |
Ποιήσωμεν
ἄνθρωπον
κατ´
εἰκόνα
καὶ
|
ὁμοίωσιν |
ἡμετέραν»
ἐποίησε
δ´
ὁ
θεὸς |
| [4] |
Ποιήσωμεν
ἄνθρωπον
κατ´
εἰκόνα
καὶ
|
ὁμοίωσιν |
ἡμετέραν»
καὶ
παρὰ
τοῦτο
πεποιηκέναι |
| [4] |
τὸν
ἄνθρωπον
πρὸς
τὸ
καθ´
|
ὁμοίωσιν» |
καὶ
ὅτι
ἀναγέγραπται
εἰρηκέναι
ὁ |
| [4] |
ἀναβαίνειν
ἐπὶ
τὴν
τούτων
πάντων
|
ἐξομοίωσιν. |
Καὶ
τελευταῖον
ἐπεὶ
Μήπω
ἐφανερώθη, |
| [4] |
δὲ
καὶ
κυβερνῆται,
κἂν
μοχθηροὶ
|
τυγχάνωσιν |
ὄντες,
προγινώσκουσιν
ἐπισημασίας
καὶ
ἀνέμων |
| [4] |
τινα,
κἂν
φαῦλοι
τὸ
ἦθος
|
τυγχάνωσιν· |
οὕτω
δὲ
καὶ
κυβερνῆται,
κἂν |
| [4] |
δοκεῖ,
πάντως
δή
που
διότι
|
γνῶσιν |
αὐτοῦ
ἔχουσιν.
Ὅρα
δὲ
ἐν |
| [4] |
ἂν
γνωσθῆναι,
ἀλλὰ
τὸ
τὴν
|
γνῶσιν |
αὐτοῦ
κακοδαιμονίας
ἀπαλλάσσειν
τὸν
γινώσκοντα. |
| [4] |
καὶ
τὸ
συνέχον
τὰ
πάντα
|
γνῶσιν |
ἔχει
φωνῆς»
οὐδὲ
συνιέναι
δύναται |
| [4] |
πρὸς
τὸ
θεῖον
ἡμῶν
καὶ
|
γνῶσιν |
ἔχουσι
τοῦ
θεοῦ.
Ἐγὼ
γὰρ |
| [4] |
ἀλλὰ
διὰ
τὴν
ἡμετέραν
σωτηρίαν
|
γνῶσιν |
ἡμῖν
παρασχεῖν
ἑαυτοῦ
βούλεται·
ἵν´ |
| [4] |
εἰς
τὴν
περὶ
τῶν
μελλόντων
|
γνῶσιν |
οὔτε
τοῖς
ἀλόγοις
χρῆται
ζῴοις |
| [4] |
καὶ
ἐννοίας
τοῦ
θείου
καὶ
|
πρόγνωσιν
|
περὶ
μελλόντων
τὰ
τοιαῦτα
ἑτέροις |
| [4] |
εἰς
ὅρασιν
καὶ
καλὸν
εἰς
|
βρῶσιν |
καὶ
τὸ
ξύλον
τῆς
ζωῆς |
| [4] |
κατὰ
τὴν
τῶν
ὅλων
ἀμοιβὴν
|
ἐκπύρωσιν |
ἀπαιτεῖ·
ταῦτ´
αὐτοὺς
ἐποίησεν
ἐσφαλμένῃ |
| [4] |
Μετὰ
γὰρ
τὴν
τοῦ
παντὸς
|
ἐκπύρωσιν, |
ἀπειράκις
γενομένην
καὶ
ἀπειράκις
ἐσομένην, |
| [4] |
οὔτε
τὸν
κατακλυσμὸν
οὔτε
τὴν
|
ἐκπύρωσιν |
κύκλοις
καὶ
ἀστέρων
περιόδοις
ἀνατίθεμεν, |
| [4] |
ἐπιστρεπτικῶν
λόγων
δίκας
κατ´
ἀξίαν
|
τίσωσιν, |
ἃς
πρέπον
θεὸν
ἐπιτιθέναι
κατὰ |
| [4] |
σῶμα,
οὐ
κατὰ
τὴν
Πλάτωνος
|
μετενσωμάτωσιν
|
ἀλλὰ
κατ´
ἄλλην
τινὰ
ὑψηλοτέραν |
| [4] |
Ἀλλ´
οὐ
ταῦτα
νῦν
πρόκειται
|
ἀπαντῶσιν |
ἡμῖν
πρὸς
τὰς
Κέλσου
κατηγορίας |
| [4] |
καὶ
ποιήσουσι
τόδε
ἢ
τόδε
|
δεικνύωσιν
|
ἀπελθόντας
ἐκεῖ
καὶ
ποιοῦντας
ἃ |
| [4] |
καὶ
ποιήσουσι
τόδε
ἢ
τόδε
|
δεικνύωσιν |
ἀπελθόντας
ἐκεῖ
καὶ
ποιοῦντας
ἃ |
| [4] |
ἐπὶ
τὸ
ἔνδοξον
καὶ
θειότερον
|
μεταμόρφωσιν· |
ἀλλὰ
μόγις
αὐτὸν
ἐδύναντο
χωρῆσαι |
| [4] |
σωτηρίᾳ
τῶν
νεοσσῶν,
οἷς
ἂν
|
ἐπιτύχωσιν |
ἄνθρωποι,
θαυμαστόν
τι
κτῆμα
ἔχειν |
| [4] |
τοῦ
βιβλίου;
Ἴδωμεν
δὴ
τίνα
|
ἐστὶν |
ἃ
περὶ
ὅλης
τῆς
φύσεως |
| [4] |
Σινᾶ,
εἰς
δουλείαν
γεννῶσα,
ἥτις
|
ἐστὶν |
Ἄγαρ»
καὶ
μετ´
ὀλίγα·
Ἡ |
| [4] |
ἔκγονον
ἢ
οὐδ´
αὐτὸς
χρῆμά
|
ἐστιν |
ἀθάνατον.
Εἰ
μὲν
οὖν
ἀθάνατος |
| [4] |
ἐλευθέρας
διὰ
τῆς
ἐπαγγελίας.
Ἅτινά
|
ἐστιν |
ἀλληγορούμενα·
αὗται
γάρ
εἰσι
δύο |
| [4] |
καὶ
δένδρων
καὶ
πόας
παραπλήσιά
|
ἐστιν |
ἀλλήλοις,
καὶ
ὅτι
οὐδεὶς
λόγος |
| [4] |
συγγραφεῖς
τὰ
τοιαῦτα
τροπολογοῦσι,
τί
|
ἐστιν |
ἄλλο
ὑπονοῆσαι
ἢ
ὅτι
οὕτως |
| [4] |
ἀφιλοσόφων.
Ἴσμεν
γὰρ
ὅτι
πολλά
|
ἐστιν |
ἀνθρώπου
τιμιώτερα,
καὶ
ἀνέγνωμεν
ὅτι |
| [4] |
τῷ
Κέλσῳ
ὅτι,
εἴπερ
ὁμοία
|
ἐστὶν |
ἀπ´
ἀρχῆς
εἰς
τέλος
ἡ |
| [4] |
ἐπιτηδείους
εἶναι
τὰς
ψυχάς,
ὅπερ
|
ἐστὶν |
ἀπιθανώτατον.
~Ἐχρῆν
οὖν
τὸν
Κέλσον, |
| [4] |
αὖ
καὶ
ἀμαθίας
ἐν
μέσῳ
|
ἐστίν. |
Ἄρα
γὰρ
οἱ
ἐντυγχάνοντες
τούτοις |
| [4] |
ἐπὶ
πᾶσι
θεοῦ
ὁ
λόγος
|
ἐστὶν |
αὐτοῦ.
~Ἑξῆς
δὲ
τούτοις
ὡσπερεὶ |
| [4] |
~Μετὰ
ταῦτα
πάλιν,
ὡς
σύνηθές
|
ἐστιν |
αὐτῷ,
μηδὲν
κατασκευάσας
μηδ´
ἀποδείξας |
| [4] |
τούτοις
παραβάλλονται
ζῴοις,
ἐπεὶ
μηδαμῶς
|
ἐστιν |
αὐτῶν
ἡ
μικρότης
συγκριτὴ
τῇ |
| [4] |
μίαν.
Τὸ
μυστήριον
τοῦτο
μέγα
|
ἐστίν, |
ἐγὼ
δὲ
λέγω
εἰς
Χριστὸν |
| [4] |
ὠνόμασεν,
ὅπερ
καὶ
αὐτὸ
ψεῦδός
|
ἐστιν. |
Εἰ
γὰρ
καὶ
σπανίως,
ἀλλ´ |
| [4] |
θεῷ
καὶ
ὀψόμεθα
αὐτόν,
καθώς
|
ἐστιν» |
Εἰ
δέ
τις
τὸ
λεγόμενον |
| [4] |
ἰδίῳ
λόγῳ
θυγατράσι
μίγνυσθαι
ἀδιάφορόν
|
ἐστιν, |
εἰ
καὶ
μὴ
χρὴ
ἐν |
| [4] |
ἐπιτετευγμένως
ἢ
ἀποτετευγμένως,
ἄλλου
καιροῦ
|
ἐστιν |
εἰπεῖν.
Ἐκτίθεται
καὶ
τὴν
περὶ |
| [4] |
ὑπάρχει.
Καὶ
γὰρ
οὐκ
εὐκαταφρόνητός
|
ἐστιν
|
εἰς
ἑκάτερα
ἐπιχειρούμενος
ὁ
λόγος· |
| [4] |
ὑγιοῦς,
φάσκοι,
ὅτι
ὁ
θεός
|
ἐστιν, |
εἶτα
μετ´
ἐκεῖνον
ἡμεῖς·
καὶ |
| [4] |
ὁ
Κέλσος
ὅτι
ὁ
θεός
|
ἐστιν, |
εἶτα
μετ´
ἐκεῖνον
ἡμεῖς,
οὓς |
| [4] |
σκώληξι,
φάσκουσιν
ὅτι
ὁ
θεός
|
ἐστιν, |
εἶτα
μετ´
ἐκεῖνον
ἡμεῖς
ὑπ´ |
| [4] |
φιλοσοφησάντων
οὐκ
ἔγνωσαν,
ὅπερ
δῆλόν
|
ἐστιν |
ἐκ
τῶν
διαφόρων
ἐν
φιλοσοφίᾳ
|
| [4] |
κόσμος
καὶ
οὐχ
ὡς
ὕλης
|
ἐστὶν |
ἔκγονον
ἢ
οὐδ´
αὐτὸς
χρῆμά |
| [4] |
Παροιμιῶν
οὕτως
ἐχούσῃ·
Τέσσαρα
δ´
|
ἐστὶν |
ἐλάχιστα
ἐπὶ
τῆς
γῆς,
ταῦτα |
| [4] |
τοῦθ´
ὑποδεεστέραν,
ἐπείπερ
ἡ
κακία
|
ἐστὶν |
ἐν
αὐτῇ,
τί
μᾶλλον
οἱ
|
| [4] |
ὅτι
οὐ
σοφία
οὐδὲ
λόγος
|
ἐστὶν |
ἐν
αὐτοῖς
ἀλλά
τις
φυσικὴ
|
| [4] |
ὅτι
οὐ
τὰ
ζῷα
μέν
|
ἐστιν |
ἐν
ἑαυτοῖς
ἔχοντα
μαντικὴν
ψυχήν· |
| [4] |
Τὸ
γὰρ
ἄφθαρτόν
σου
πνεῦμά
|
ἐστιν |
ἐν
πᾶσι·
διὸ
καὶ
τοὺς |
| [4] |
Τὸ
δὲ
ἄφθαρτόν
σου
πνεῦμά
|
ἐστιν |
ἐν
πᾶσιν»
~Εἶτ´
ἐπεὶ
προκείμενον |
| [4] |
γῆς,
ὁμοίωμα
παντὸς
ἰχθύος,
ὅσα
|
ἐστὶν |
ἐν
τοῖς
ὕδασιν
ὑποκάτω
τῆς |
| [4] |
οὖν
καλὸς
καὶ
ἀγαθὸς
σκώληξ
|
ἐστὶν |
ἐννηχόμενος
βορβόρῳ
καὶ
οὐδεὶς
εὐσεβὴς |
| [4] |
λέγοντες
ὅτι
τὸ
προκείμενον
ἡμῖν
|
ἐστιν |
ἐπανορθοῦν
τὸ
γένος
τῶν
ἀνθρώπων |
| [4] |
περιστεράν.
Εἶθ´
ὡς
ἔθος
αὐτῷ
|
ἐστιν |
ἐπὶ
τὸ
γελοιότερον
μεταφράζειν
τὰ |
| [4] |
ἀθάνατα,
τὰ
δὲ
θνητὰ
ἄλλων
|
ἐστὶν |
ἔργα.
Καὶ
ψυχὴ
μὲν
θεοῦ |
| [4] |
γῆς
φυομένων
διαφορὰ
οὐ
προνοίας
|
ἐστὶν
|
ἔργον,
ἀλλὰ
συντυχία
τις
ἀτόμων |
| [4] |
συνετῶς
πρεσβεύουσι
τοῦ
λόγου
ἄλλο
|
ἐστὶν |
ἢ
εὐηθείας
μὲν
ἀπαλλάξαι
κατὰ |
| [4] |
πέτραις
τοὺς
ἑαυτῶν
οἴκους·
ἀβασίλευτός
|
ἐστιν |
ἡ
ἀκρίς,
καὶ
στρατεύει
ἀπὸ |
| [4] |
δ´
οὐ
πάθος
τοῦ
θεοῦ
|
ἐστιν |
ἡ
ὀργή,
ἀλλ´
ἕκαστος
αὑτῷ |
| [4] |
μία
ἐς
ἀμοιβὴν
παλίντροπον
ἰοῦσά
|
ἐστιν |
ἡ
πάντων
σωμάτων
φύσις
καὶ |
| [4] |
ἀμοιβὴν
παλίντροπον
ἰοῦσα
καὶ
ἐπανιοῦσά
|
ἐστιν |
ἡ
πάντων
σωμάτων
φύσις.
Οὕτω |
| [4] |
ὅτι
καὶ
τούτου
διδομένου
πολλή
|
ἐστιν |
ἡ
τοῦ
ἀνθρώπου
παρὰ
τὰ |
| [4] |
ὁμοία
ἀπ´
ἀρχῆς
εἰς
τέλος
|
ἐστὶν |
ἡ
τῶν
θνητῶν
περίοδος,
καὶ |
| [4] |
γράμματα,
ἀκάθαρτοι»
~Εἴπερ
δὲ
θεία
|
ἐστὶν |
ἡ
τῶν
ὀρνίθων
ψυχὴ
διὰ |
| [4] |
μόνον
τῶν
προκατειλεγμένων
σωμάτων
κοινή
|
ἐστιν
|
ἡ
φύσις
ἀλλὰ
καὶ
τῶν |
| [4] |
καὶ
αἱ
μέλισσαι.
Μελίσσαις
γοῦν
|
ἐστιν |
ἡγεμών,
ἔστι
δ´
ἀκολουθία
τε |
| [4] |
τὰ
τῶν
θεῶν
ὀνόματα
τοιόνδε
|
ἐστίν» |
Ἡμεῖς
οὖν
ἀληθῶς
ἔχομεν
δέος» |
| [4] |
δ´
ἄνω»
φησίν,
Ἱερουσαλὴμ
ἐλευθέρα
|
ἐστίν, |
ἥτις
ἐστὶ
μήτηρ
ἡμῶν»
Ὁ |
| [4] |
τῆς
ὑποστάσης
ἐν
αὐτῷ
κακίας
|
ἐστίν, |
ἥτις
ἐστὶ
τὸ
κακόν·
κακὰ |
| [4] |
ἐπιλαθόμενος
ὅτι
τὸ
προκείμενον
αὐτῷ
|
ἐστιν |
Ἰουδαίων
καὶ
Χριστιανῶν
κατηγορεῖν,
ἑαυτῷ
|
| [4] |
εἰ
δ´
ἐπεὶ
ὕλης
ἔκγονόν
|
ἐστιν |
ὁ
κόσμος,
οὐκ
ἔστιν
ἀθάνατον |
| [4] |
παντός,
οὐδὲν
ἧττον
ψεκτός
τε
|
ἐστὶν |
ὁ
τοιόσδε
καὶ
ὡς
ψεκτὸς |
| [4] |
τῷ
οἰωνοσκόπῳ
εἰπεῖν·
Οὐ
γάρ
|
ἐστιν |
οἰωνισμὸς
ἐν
Ἰακώβ,
οὐδὲ
μαντεία
|
| [4] |
τρανοτέρας
ἀνθρώπων.
Ὅπερ
εἰ
ἀληθές
|
ἐστιν, |
ὄρνιθες
μᾶλλον
τρανοτέρας
Κέλσου
ἔχουσι |
| [4] |
κακόν,
οὔπω
δῆλον
εἰ
κακόν
|
ἐστιν· |
οὐ
γὰρ
οἶσθα
ὅ
τι |
| [4] |
κόσμος
ἐστὶ
καὶ
ἐς
ὅσον
|
ἐστίν, |
οὐκ
οἶδα
εἰ
καινῆς
διαδεξομένης |
| [4] |
δέ,
ἐπεὶ
τὸ
ἀποκληρωτικὸν
εὐέλεγκτόν
|
ἐστιν, |
οὐχὶ
καὶ
τὸ
ἀμφοτέρους
εἶναι |
| [4] |
ὁ
θεὸς
ἡμῶν
πῦρ
καταναλίσκον»
|
ἐστίν, |
ὡς
ἀποδεδώκαμεν,
καὶ
οὕτως
εἰσπορεύεται |
| [4] |
ἔκγονόν
ἐστιν
ὁ
κόσμος,
οὐκ
|
ἔστιν |
ἀθάνατον
ὁ
κόσμος·
θνητὸν
ὁ |
| [4] |
τοῦ
ἀναγνωρισμοῦ·
οὐδὲ
γάρ,
ὡς
|
ἔστιν |
εἰπεῖν,
καὶ
αὐτῷ
τῷ
Μώμῳ |
| [4] |
γινομένην
ἢ
ἐν
ἐλάττοσιν·
οὕτως
|
ἔστιν |
εἰπεῖν
μᾶλλον
καὶ
ἐπὶ
τῆς |
| [4] |
ἐπεισελθόντων
τῷ
βίῳ
τῶν
ἀνθρώπων
|
ἔστιν |
εἰπεῖν
ὅτι
πρότερον
οὐκ
ἦν. |
| [4] |
τὰ
τῶν
ζῴων
σώματα
οὐκ
|
ἔστιν |
ἔργα
τοῦ
θεοῦ,
καὶ
ὅτι |
| [4] |
Ὧν
οὐδὲν
ἐν
τοῖς
ἀλόγοις
|
ἔστιν |
εὑρεῖν,
κἂν
ὁ
Κέλσος
τὰ |
| [4] |
σοφῶν·
οἱ
μύρμηκες,
οἷς
μὴ
|
ἔστιν |
ἰσχύς,
οἳ
ἑτοιμάζονται
ἐν
θέρει |
| [4] |
τοῦτο
δὲ
φήσομεν
ὅτι
οὐκ
|
ἔστιν |
ὅτ´
οὐκ
ἐβουλήθη
δικαιῶσαι
τὸν |
| [4] |
ἢ
ἐπ´
ἔλαττον
χεομένην,
καὶ
|
ἔστιν |
ὅτε
προτραπέντος
ἐπ´
ἀρετὴν
καὶ |
| [4] |
ἅμα
τούτοις
περιπιπτόντων.
Ὡς
οὐκ
|
ἔστιν |
οὖν
τοῖς
ἀγένητον
ὑφισταμένοις
τὸν |
| [4] |
ἄρα
ὁ
ἐγκαλῶν
τοῖς
ψιλὴν
|
πίστιν |
ἐπαγγελλομένοις
αὐτὸς
ἡμᾶς
πιστεύειν
ἐβούλετο |
| [4] |
ἐπιδημήσειν
ἢ
ἐπιδεδημηκέναι
τὸν
Χριστὸν
|
πίστιν, |
ἐχρῆν
αὐτὸν
αὐτὰς
ἐκθέσθαι
τὰς |
| [4] |
μῦθον
οὔτε
τὰ
περὶ
τὸν
|
ὄφιν |
καὶ
τὸν
παράδεισον
τοῦ
θεοῦ |
| [4] |
δ´
ἐρρίγησαν,
ὅπως
ἴδον
αἰόλον
|
ὄφιν
|
κείμενον
ἐν
μέσσοισι,
Διὸς
τέρας |
| [4] |
περιγινόμενον
τῶν
θεοῦ
προσταγμάτων
τὸν
|
ὄφιν, |
μῦθόν
τινα
ὡς
γραυσὶ
διηγούμενοι |
| [4] |
καὶ
παραγγέλματα
τοῦ
θεοῦ
καὶ
|
ὄφιν |
τούτοις
ἀντιπράσσοντα
καὶ
περιγινόμενον
τῶν
|
| [4] |
δὲ
καὶ
τὰ
περὶ
τὸν
|
ὄφιν |
ὡς
ἀντιπράσσοντα
τοῖς
τοῦ
θεοῦ |
| [4] |
τοῦ
δευτέρου,
ὅτι
Ὄρνις
γάρ
|
σφιν |
ἐπῆλθε
περησέμεναι
μεμαῶσιν,
αἰετὸς
ὑψιπέτης, |
| [4] |
ζώεσκον
ἐπὶ
χθονὶ
φῦλ´
ἀνθρώπων
|
νόσφιν |
ἄτερ
τε
κακῶν
καὶ
ἄτερ |
| [4] |
εἴτε
ἐμπειρίαν
εἴτε
φυσικήν
τινα
|
κατάληψιν |
γοητείαν
ὠνόμασεν·
ἐπ´
ἄλλου
γὰρ |
| [4] |
ἵν´
ὥσπερ
κατὰ
τὴν
Κέλσου
|
ὑπόληψιν
|
διδάσκουσιν
ἡμᾶς
μαντικῶς
τὰ
ἐσόμενα, |
| [4] |
ταῦτα
δὲ
πρὸς
τὴν
Κέλσου
|
ὑπόληψιν, |
μὴ
νοήσαντος
τὰς
ὡς
ἐν |
| [4] |
αὐταῖς,
βουληθῇ
διὰ
τὴν
τοιανδὶ
|
ὑπόληψιν |
συστήσασθαι
τὸν
κόσμον,
ἐλάττονα
ἔσται |
| [4] |
οἴεται
καὶ
τὴν
τοῦ
πύργου
|
κατάρριψιν |
γεγονέναι.
Ἵνα
γὰρ
μηδὲν
αἰνίσσηται |
| [4] |
ἀσθενοῦντα
καὶ
μηδ´
ἕν´
ἄνθρωπον,
|
ὃν |
αὐτὸς
ἔπλασε,
πεῖσαι
δυνάμενον.
Διὰ |
| [4] |
ἀσθενοῦντα
καὶ
μηδ´
ἕνα
ἄνθρωπον,
|
ὃν |
αὐτὸς
ἔπλασε,
πεῖσαι
δυνάμενον,
εἰσήγαγεν |
| [4] |
πολλῷ
ταῦτα,
καὶ
μάλιστα
ὅτε
|
ὃν |
δεῖ
τρόπον
νοεῖται,
σεμνότερα
φανεῖται |
| [4] |
καὶ
ἀπὸ
τοῦ
τόπου,
εἰς
|
ὃν |
ἐλήλυθε,
καὶ
τί
ἄτοπον
ἀπαντᾷ |
| [4] |
στοιχεῖα
αὐτὸν
εἶναι
φύσεως·
πρὸς
|
ὃν |
λόγον
οὐκ
ἀγεννῶς
καὶ
οἱ |
| [4] |
μεμαῶσιν,
αἰετὸς
ὑψιπέτης,
ἐπ´
ἀριστερὰ
|
λαὸν |
ἐέργων,
φοινήεντα
δράκοντα
φέρων
ὀνύχεσσι |
| [4] |
ἀναπείθουσαν
τὸν
Δαυὶδ
ἀριθμῆσαι
τὸν
|
λαόν, |
ἐν
δὲ
τῇ
πρώτῃ
τῶν |
| [4] |
πλυνόντων»
ἵνα
χωνεύσῃ
τὸν
ἑαυτοῦ
|
λαόν. |
Ἐπὰν
οὖν
λέγηται
πῦρ»
εἶναι |
| [4] |
κατασκαφέντων
οἰκοδομεῖν
θεοῦ
οἰκοδομὴν
καὶ
|
ναὸν |
δόξης
θεοῦ,
διὰ
τοῦτο
καὶ |
| [4] |
τῆς
παρανόμου
συνουσίας
φθείρειν
τὸν
|
ναὸν |
τοῦ
θεοῦ»
ὡς
εἰς
θεὸν |
| [4] |
πάντες
τὸ
αὐτὸ
βρῶμα
πνευματικὸν
|
ἔφαγον, |
καὶ
πάντες
τὸ
αὐτὸ
πνευματικὸν |
| [4] |
φέρε
καὶ
περὶ
τούτων
ἐπ´
|
ὀλίγον
|
διαλάβωμεν,
ἐλέγχοντες
τὸν
ἤτοι
μὴ |
| [4] |
διὸ
καὶ
τοὺς
παραπίπτοντας
κατ´
|
ὀλίγον |
ἐλέγχεις,
καὶ
ἐν
οἷς
ἁμαρτάνουσιν |
| [4] |
τί
ἠκολούθησε
τῷ
κἂν
ἐπ´
|
ὀλίγον |
ἡμᾶς
αὐτοῦ
ἀκούειν
δυνηθῆναι
καὶ |
| [4] |
ἕξει
τοῦ
εἰσαγομένου
ἢ
ἐπ´
|
ὀλίγον |
προκόπτοντος
ἢ
ἐπὶ
πλεῖον
ἢ |
| [4] |
οἱ
δ´
ἄνθρωποι
διὰ
τὸν
|
λόγον |
ἀκοῦσαι
δυνηθέντες,
τίνα
τρόπον
εὐτελίζεται |
| [4] |
καὶ
πάντα
πράττειν
κατὰ
τὸν
|
λόγον |
ἀναβαίνειν
ἐπὶ
τὴν
τούτων
πάντων |
| [4] |
τὰς
πράξεις,
ὁτὲ
μὲν
οὔτε
|
λόγον |
ἀνειληφότος
ὁτὲ
δὲ
μετὰ
τοῦ |
| [4] |
τὸ
ἡγεμονικὸν
αὐτοῦ
καὶ
τὸν
|
λόγον |
αὐτοῦ
καὶ
τὰς
πράξεις,
ὁτὲ |
| [4] |
Ἐπὶ
πλεῖον
δ´
ἐξέτεινα
τὸν
|
λόγον |
βουλόμενος
παραστῆσαι
μὴ
ὑγιῶς
εἰρῆσθαι |
| [4] |
ἐστι
κακόν.
Ἀλλ´
οἶδα
τὸν
|
λόγον |
δεόμενον
πολλῆς
ἐξεργασίας
καὶ
κατασκευῆς, |
| [4] |
δογμάτων
κατηγοροῦντι
Χριστιανῶν
προσθέσθαι
καταλείποντα
|
λόγον, |
διαφορὰν
διδόντα
διὰ
τὰς
ἐπικειμένας |
| [4] |
πρὸς
τὸ
μὴ
φύσιν
ἀλλὰ
|
λόγον |
εἶναι
τὸν
εὑρίσκοντα
ταῦτα
ἐν |
| [4] |
καὶ
νομίζει
κατηγορίαν
περιέχειν
τὸν
|
λόγον |
εἰπὼν
τό·
Ὑφ´
οὗ—
δῆλον
|
| [4] |
καὶ
ἡμᾶς,
τοὺς
παραδεξαμένους
τὸν
|
λόγον, |
ἐλπίδας
ἔχειν
παρὰ
θεῷ
τὰς
|
| [4] |
τὸν
διατιθέντα
πρὸς
τὸ
καλὸν
|
λόγον. |
~Ἐπεὶ
δ´
ἐν
ᾗ
ἐξεθέμην |
| [4] |
ἐν
μέρει
κατηγορίας
ὁ
ἀληθῆ
|
λόγον
|
ἐπιγράψας
τὸν
οὐ
δόγματα
ἐκτιθέμενον |
| [4] |
μετὰ
τὸν
ἀφανισμὸν
τῆς
κακίας
|
λόγον |
ἔχει
τὸ
πάλιν
αὐτὴν
ὑφίστασθαι |
| [4] |
εἰληφότος,
αὐτοῦ
που
καταπαύσομεν
τὸν
|
λόγον. |
Θεὸς
δὲ
δῴη
διὰ
τοῦ |
| [4] |
ἄλλο
οὐδὲν
ὡς
πρὸς
ἀκριβῆ
|
λόγον
|
καθ´
ἡμᾶς
ἐστι
κακόν.
Ἀλλ´ |
| [4] |
ὅλης
τῆς
φύσεως
ἐπαγγειλαμένου
ἀποδοῦναι
|
λόγον |
καὶ
ἀλαζονευσαμένου
ὁμοίως
ᾗ
ἐτόλμησεν |
| [4] |
ταῖς
γραυσὶν
ὑπολαβὼν
εἶναι
τὸν
|
λόγον, |
καὶ
ἑκὼν
οὔτε
τὸν
θεοῦ
|
| [4] |
τὸν
ἀκριβῆ
περὶ
τούτων
παραστῆσαι
|
λόγον |
καὶ
ἐλέγξαι,
ὡς
εὐκαταφρόνητοι
γεγόνασιν |
| [4] |
τὸν
τόπον
ἱστορίας,
τίνα
ἔχοι
|
λόγον, |
καὶ
τὰ
τῆς
περὶ
αὐτοῦ |
| [4] |
εἰς
τὸν
περὶ
ψυχῆς
ἀνάγειν
|
λόγον |
καὶ
τροπολογεῖν,
ἡμῖν
δ´
ἀποκέκλεισται
|
| [4] |
ἄνωθεν
πλείοσιν
ἀποδείξεσιν
ἀναλάβωμεν
τὸν
|
λόγον. |
Λέγω
δὲ
οὐδὲν
καινὸν
ἀλλὰ |
| [4] |
περὶ
τῶν
ἐπὶ
γῆς
δαιμόνων
|
λόγον, |
λιβανωτῷ
καὶ
αἵματι
καὶ
ταῖς |
| [4] |
τὴν
πρόνοιαν
πάντα
πεποιηκέναι.
Καὶ
|
λόγον |
μὲν
ἔχει
τὰ
λογικά,
ἅπερ |
| [4] |
τοῦ
Πλάτωνος
τὸν
ἐν
Φιλήβῳ
|
λόγον, |
μὴ
βουληθέντος
τὴν
ἡδονὴν
παραδέξασθαι |
| [4] |
καὶ
ἐπιτελούμενον.
~Ἔθηκε
δέ
τινα
|
λόγον |
ὁ
Κέλσος
περὶ
τῶν
κακῶν
|
| [4] |
βλέπει
ὅτι
κατὰ
τὸν
Χριστιανῶν
|
λόγον |
οἱ
πάντες
ἐν
αὐτῷ
ζῶμεν |
| [4] |
καὶ
πρὸς
τοῦτον
αὐτοῦ
τὸν
|
λόγον |
ὅτι
εἴπερ,
ἐπεὶ
ἡ
ὕλη |
| [4] |
τοῖς
ἀνθρώποις
τὸν
τοῦ
Ἰησοῦ
|
λόγον, |
οὐδὲν
δεδύνηνται
δαίμονες,
καίτοι
γε |
| [4] |
αὐτὸν
εἶναι
φύσεως·
πρὸς
ὃν
|
λόγον |
οὐκ
ἀγεννῶς
καὶ
οἱ
ἀπὸ |
| [4] |
τοῦ
ἑτέρου
ἱσταμένου
πρὸς
τὸν
|
λόγον. |
~Οὐκ
οἶδα
δ´
ὅπως
τὰ |
| [4] |
τοῦ
σπείρειν»
ἵνα
σπείρῃ
τὸν
|
λόγον |
πανταχοῦ.
Εἰ
δ´
ἐπιστήσεται
τις |
| [4] |
μὴ
ἐδύνατο
ἀπαντῆσαι
πρὸς
τὸν
|
λόγον. |
~Πυνθανόμεθα
γὰρ
ἁπάντων
τῶν
χρωμένων |
| [4] |
τούτῳ
συγγράμματι
καὶ
ἐπιγράφων
ἀληθῆ
|
λόγον |
τὸ
καθ´
ἡμῶν
ἑαυτοῦ
βιβλίον. |
| [4] |
διὰ
τὸν
βοηθοῦντα
τοῦ
θεοῦ
|
λόγον |
τοῖς
ἄνω
καὶ
πρὸς
θεὸν |
| [4] |
αὐτόν,
ἐπείπερ
ἑώρα
ἰσχυρὸν
τὸν
|
λόγον |
τὸν
κατασκευάζοντα
ἀπὸ
τοιωνδὶ
προγόνων
|
| [4] |
ἀλογίαν·
ἐν
δὲ
τοῖς
λογικοῖς
|
λόγον |
τὸν
κοινὸν
ἀνθρώπων
πρὸς
τὰ |
| [4] |
ἀπόρρητόν
τινα
καὶ
μυστικὸν
ἔχει
|
λόγον, |
ὑπὲρ
τὴν
κατὰ
Πλάτωνα
κάθοδον |
| [4] |
καὶ
τὸν
ἐν
ταῖς
προφητείαις
|
λόγον |
φήσαι
ἂν
καὶ
τό·
πάντα |
| [4] |
~ΠΡΟΣ
ΤΟΝ
ΕΠΙΓΕΓΡΑΜΜΕΝΟΝ
ΚΕΛΣΟΥ
ΑΛΗΘΗ
|
ΛΟΓΟΝ
|
ΩΡΙΓΕΝΟΥΣ
ΤΟΜΟΣ
ΤΕΤΑΡΤΟΣ.
~Ἐν
τρισὶ |
| [4] |
διαφύγῃ.
Πάντῃ
δὲ
περισσὸν
καὶ
|
ἄλογον |
ἀπολογήσασθαι
πρὸς
τὸ
ὑπ´
οὐδενὸς
|
| [4] |
καὶ
πηγὴν
ὁρμῶν
λογικὴν
ἢ
|
ἄλογον. |
Εἰ
δ´
ἅπαξ
βλέπει
τὴν |
| [4] |
κινούμενον
πάλιν
τε
αὖ
τὸ
|
ἄλογον |
ἡγεμονικὸν
καὶ
ὑπὸ
ὁρμῆς
καὶ |
| [4] |
δὲ
τῶν
ὑποκειμένων
βασιλεὺς
φύσιν
|
ἄλογον
|
πεποίηκε,
βοηθοῦσαν
ὡς
ἄλογον
τοῖς |
| [4] |
φύσιν
ἄλογον
πεποίηκε,
βοηθοῦσαν
ὡς
|
ἄλογον |
τοῖς
οὐκ
ἀξιωθεῖσι
λόγου.
Πόλεις |
| [4] |
τὸν
πνευματικὸν
νόμον
καὶ
τοὺς
|
ἀνάλογον |
αὐτῷ
προφητικοὺς
λόγους.
Καὶ
μάλιστα |
| [4] |
θείαις
γραφαῖς
καταβαίνειν
ὁ
θεός,
|
ἀνάλογον |
νοεῖται
τῇ
οὑτωσὶ
χρωμένῃ
τῷ |
| [4] |
ἐπιστήμην
ἀγομένων
φαίνεται
ὁ
λόγος,
|
ἀνάλογον |
τῇ
ἕξει
τοῦ
εἰσαγομένου
ἢ |
| [4] |
ἑκάστου
ἐστὶ
τὸ
σῶμα
ζῴου
|
ἀνάλογον |
τῇ
ψυχῇ,
δῆλον
ὅτι
οὗ |
| [4] |
μᾶλλον
ζητήσει
τις
τὴν
ἀρχήν,
|
ἀνάλογόν |
τι
φάσκων
τῷ
Κέλσῳ,
ὅτι |
| [4] |
ἐποίησα
αὐτούς»
καὶ
τίς
ὁ
|
ἀνάλογον
|
τοῖς
ἀποδειχθησομένοις
ἀπὸ
τῆς
ἑρμηνείας |
| [4] |
κολασθῶσι,
τὰ
δὲ
πάντα
καθαρθῇ
|
ἀνάλογον |
τῷ
πρώτῳ
συμβάντι
κατακλυσμῷ.
Ἐπεὶ |
| [4] |
γεγόνασι,
καὶ
ὅτι
μηδὲν
πώποτ´
|
ἀξιόλογον |
οἱ
ἄνθρωποι
οἱ
θεοφιλεῖς
ἔπραξαν. |
| [4] |
Αἰγύπτου
δραπέτας
γεγονέναι,
μηδὲν
πώποτε
|
ἀξιόλογον |
πράξαντας,
οὔτ´
ἐν
λόγῳ
οὔτ´
|
| [4] |
αὐτὸ
τὸ
περὶ
τὰ
ὅλα
|
εὔλογον, |
ὑπὸ
μόνου
θεοῦ
ὡς
ἀληθείας |
| [4] |
εὔχρηστον
τῷ
δεσπότῃ,
εἰς
πᾶν
|
ἔργον |
ἀγαθὸν
ἡτοιμασμένον.
Καὶ
ταῦτα
δ´ |
| [4] |
φυομένων
διαφορὰ
οὐ
προνοίας
ἐστὶν
|
ἔργον, |
ἀλλὰ
συντυχία
τις
ἀτόμων
τὰς |
| [4] |
τινος
τὸ
ἔργον
κατακαήσεται,
ζημιωθήσεται.
|
Ἔργον |
δὲ
κατακαιόμενον
ποῖον
ἂν
ἐν |
| [4] |
εἰ
μὲν
πᾶσα
ψυχὴ
θεοῦ
|
ἔργον, |
δηλονότι
καὶ
τῶν
ἀλόγων
καὶ |
| [4] |
κατασκευαστικὸν
εἶναι
τοῦ
μηδὲν
τούτων
|
ἔργον |
εἶναι
θεοῦ,
ἀλλὰ
τὰς
ποιότητας, |
| [4] |
γίνεσθαι,
οὐχὶ
θείου
τινὸς
λόγου
|
ἔργον |
εἶναι,
τὰς
ἐν
τῇ
ὕλῃ |
| [4] |
τὸν
μὴ
θέλοντα
φθαρτόν
τι
|
ἔργον |
εἶναι
τοῦ
θεοῦ,
ὑπὸ
τίνος |
| [4] |
Λὼτ
θυγατέρων
καὶ
ἀνόσιον
τὸ
|
ἔργον |
εἶναι
ὑπειλήφασι
καὶ
ὡς
ἐξ |
| [4] |
ὅπερ
ἀρέσκει
καὶ
τοῖς
θεοῦ
|
ἔργον |
εἰποῦσι
μόνην
τὴν
ψυχὴν
καὶ |
| [4] |
μὲν
γὰρ
φθειρόμενον,
ὡς
θεοῦ
|
ἔργον |
ἔσται
φθειρόμενον·
εἶτ´
ἐν
τῇ
|
| [4] |
δῆλον
ὅτι
οὗ
ψυχὴ
θεοῦ
|
ἔργον |
ἐστί,
διαφέροι
ἂν
τὸ
ταύτης |
| [4] |
μόνη
ἡ
λογικὴ
ψυχὴ
θεοῦ
|
ἔργον |
ἐστί,
πρῶτον
μὲν
οὐκ
ἐσαφήνισε |
| [4] |
ἡ
τῶν
ἀλόγων
ζῴων
ψυχὴ
|
ἔργον |
ἐστὶ
τοῦ
θεοῦ·
τοῦτο
γὰρ |
| [4] |
δὲ
καὶ
πᾶσα
ψυχὴ
θεοῦ
|
ἔργον |
ἢ
μόνη
ἡ
λογική·
φαμὲν |
| [4] |
ᾧ
οἰκεῖ
ψυχὴ
οὐκ
οὖσα
|
ἔργον |
θεοῦ.
Καὶ
οὕτω
ψεῦδος
ἔσται |
| [4] |
δὲ
διὰ
τὸ
ὧν
οὐδὲν
|
ἔργον |
θεοῦ,
τοῦ
ὧν
ἀναφερομένου
ἐπὶ |
| [4] |
τὸ
τοῦ
πάντα
κοσμήσαντος
λόγου
|
ἔργον |
καὶ
δείκνυσι
τὴν
ἐν
ἀνθρώποις |
| [4] |
τυγχάνοντες,
καὶ
περὶ
τὸ
τοιοῦτον
|
ἔργον |
καταγινόμενοι,
βουλόμενοι
ἀπάγειν
τοῦ
ἀληθινοῦ |
| [4] |
μισθὸν
λήψεται·
εἴ
τινος
τὸ
|
ἔργον |
κατακαήσεται,
ζημιωθήσεται.
Ἔργον
δὲ
κατακαιόμενον |
| [4] |
αὐτὸ
δοκιμάσει.
Εἴ
τινος
τὸ
|
ἔργον |
μένει,
ὃ
ἐπῳκοδόμησε,
μισθὸν
λήψεται· |
| [4] |
ὁ
κόσμος
ὡς
ἂν
θεοῦ
|
ἔργον |
ὁλόκληρον
καὶ
τέλειον
ἐξ
ἁπάντων |
| [4] |
ὁ
κόσμος
ὡς
ἂν
θεοῦ
|
ἔργον
|
ὁλόκληρον
καὶ
τέλειον
ἐξ
ἁπάντων |
| [4] |
ἀναλωθῇ;
Ἑκάστου»
γάρ
φησι
τὸ
|
ἔργον |
ὁποῖόν
ἐστι,
τὸ
πῦρ
αὐτὸ |
| [4] |
πάντων
σωμάτων,
ὡς
μόνης
ψυχῆς
|
ἔργον |
οὔσης
θεοῦ,
πῶς
οὐχὶ
ἑξῆς |
| [4] |
καὶ
τὸ
ψυχὴ
μὲν
θεοῦ
|
ἔργον, |
σώματος
δὲ
ἄλλη
φύσις.
~Εἶθ´ |
| [4] |
Κέλσῳ
εἰπόντι·
ψυχὴ
μὲν
θεοῦ
|
ἔργον, |
σώματος
δὲ
ἄλλη
φύσις
καὶ |
| [4] |
Κέλσος
ὅτι
ψυχὴ
μὲν
θεοῦ
|
ἔργον, |
σώματος
δὲ
ἄλλη
φύσις.
Καὶ |
| [4] |
ἔργα.
Καὶ
ψυχὴ
μὲν
θεοῦ
|
ἔργον, |
σώματος
δὲ
ἄλλη
φύσις.
Καὶ |
| [4] |
ἐκείνων.
Καὶ
ψυχὴ
μὲν
θεοῦ
|
ἔργον, |
σώματος
δὲ
ἄλλη
φύσις.
Καὶ |
| [4] |
ἀποφηνάμενον
ὅτι
ψυχὴ
μὲν
θεοῦ
|
ἔργον, |
σώματος
δὲ
ἄλλη
φύσις·
οὗ |
| [4] |
μόνης
τῆς
λογικῆς
οὔσης
θεοῦ
|
ἔργον, |
τὸ
μηδὲ
παντὸς
σώματος
ἄλλην |
| [4] |
τῇ
φθορᾷ
τοῦ
κόσμου
τὸ
|
ἔργον |
τοῦ
θεοῦ
ἡ
ψυχὴ
τί |
| [4] |
οὐκ
ἀλλήλων,
ἀλλ´
εἰ
μὴ
|
πάρεργον, |
ἀλλὰ
τοῦ
ὅλου.
Καὶ
μέλει |
| [4] |
ἀλλὰ
καθαρὰν
εὐσέβειαν
εἰς
τὸν
|
δημιουργὸν |
ἀσκοῦντες
καὶ
τὰ
καλὰ
αὐτοῦ |
| [4] |
ἤτοι
ἐτήρει
ἕνα
θεὸν
πάντων
|
δημιουργόν, |
πρός
τι
καὶ
ἕνεκέν
τινος |
| [4] |
μηδὲν
αἰνίσσηται
ἡ
κατὰ
τὸν
|
πύργον |
ἱστορία
κειμένη
ἐν
τῇ
Γενέσει |
| [4] |
Δεῦτε
οἰκοδομήσωμεν
ἑαυτοῖς
πόλιν
καὶ
|
πύργον, |
οὗ
ἡ
κεφαλὴ
ἔσται
ἕως |
| [4] |
τῆς
τροπολογίας
ἐχόντων
πολὺ
τὸ
|
ἀγωγόν. |
Τίθησι
δὲ
καὶ
τὸν
εἰς |
| [4] |
ὁ
θεὸς
Ἰακὼβ
ἀλλὰ
γὰρ
|
σχεδὸν |
καὶ
πάντας
τοὺς
τὰ
τῶν |
| [4] |
μὲν
ὀργισθεὶς
Ἰουδαίοις
πάντας
αὐτοὺς
|
ἡβηδὸν |
ἀπώλεσεν
καὶ
ἐπυρπόλησεν,
οὕτως
οὐδὲν |
| [4] |
Ἰησοῦν
ἅπερ
ἐτόλμησαν
κατ´
αὐτοῦ
|
ἡβηδὸν |
ἀπώλοντο
καὶ
ἐπυρπολήθησαν,
οὐκ
ἀπ´ |
| [4] |
ἀνέμοιο.
Τρῶες
δ´
ἐρρίγησαν,
ὅπως
|
ἴδον |
αἰόλον
ὄφιν
κείμενον
ἐν
μέσσοισι, |
| [4] |
αὐτόθι
Ἐλπὶς
ἐν
ἀρρήκτοισι
δόμοισιν
|
ἔνδον |
ἔμιμνε
πίθου
ὑπὸ
χείλεσιν,
οὐδὲ |
| [4] |
τινα
καὶ
κιβωτὸν
ἀλλόκοτον,
ἅπαντα
|
ἔνδον |
ἔχουσαν,
καὶ
περιστεράν
τινα
καὶ |
| [4] |
τὸ
ζώπυρα
παντὸς
γένους
εἰσάγεσθαι
|
ἔνδον |
προνοίᾳ
θεοῦ,
ἵν´
ἔχῃ
πάντων
|
| [4] |
ἁπλῶς
εἶπεν
ἀλλόκοτον,
πάντ´
ἔχουσαν
|
ἔνδον. |
Τί
γὰρ
τὸ
ἀλλόκοτον
αὐτῆς, |
| [4] |
Παραβαλέτω
γὰρ
ὁ
βουλόμενος
ἄλλην
|
ὁδόν, |
ἐπιστρέφουσαν
ἅμα
καὶ
βελτιοῦσαν
οὐ |
| [4] |
οὖν
εἰς
τὴν
τοῦ
Χριστοῦ
|
κάθοδον |
ἢ
εἰς
τὴν
πρὸς
ἀνθρώπους |
| [4] |
λόγον,
ὑπὲρ
τὴν
κατὰ
Πλάτωνα
|
κάθοδον |
τῆς
ψυχῆς,
πτερορρυούσης
καὶ
δεῦρο |
| [4] |
οὖν
Κέλσος
μόνην
τὴν
θνητῶν
|
περίοδον |
κατὰ
τὰς
τεταγμένας
ἀνακυκλήσεις
ἐξ |
| [4] |
οὐ
μόνον
τὴν
τῶν
θνητῶν
|
περιόδον |
τοιαύτην
εἶναί
φασιν
ἀλλὰ
καὶ |
| [4] |
ὅπως
ἀπαραλλάκτους
φασὶν
ἔσεσθαι
κατὰ
|
περίοδον |
τοῖς
ἀπὸ
τῶν
προτέρων
περιόδων |
| [4] |
καὶ
βαρβάρου·
ὅς
γε
οἴεται
|
Ἡσίοδον |
καὶ
ἄλλους
μυρίους,
οὓς
ὀνομάζει |
| [4] |
παραβολαί»
εἰσιν
αἱ
κατὰ
τὴν
|
Ἔξοδον |
ἱστορίαι
καὶ
τοὺς
Ἀριθμούς,
ὡς |
| [4] |
ἐστι.
Τὴν
δ´
ἀπ´
Αἰγύπτου
|
ἔξοδον
|
τοῦ
λαοῦ
φυγὴν
ὠνόμασεν,
οὐδὲ |
| [4] |
κεν
ἅπαντες
τέρπωνται
κατὰ
θυμὸν
|
ἑὸν |
κακὸν
ἀμφαγαπῶντες.
Ὣς
ἔφατ´·
ἐκ |
| [4] |
τοῦ
Ἰησοῦ
ἀπόστολοι,
τὰς
πνευματικάς.
|
~Δέον |
δ´
αὐτὸν
τὸ
φιλάληθες
τῶν |
| [4] |
σέβοντες
ἢ
καὶ
τὰ
δημιουργήματα,
|
δέον
|
ἐκ
τοῦ
κάλλους
αὐτῶν
θαυμάζειν |
| [4] |
ὅτι
τὸ
ὑπερέχον
καὶ
τὸ
|
ἐνδέον |
ὡς
πρὸς
ἀλήθειαν
δικάζουσαν
οὐκ |
| [4] |
διὰ
πόνων
ἐπιστρέφεσθαι
πρὸς
τὸν
|
θεὸν |
αὐτῶν,
ὁτὲ
μὲν
ἐπὶ
πλεῖον |
| [4] |
λόγον
τοῖς
ἄνω
καὶ
πρὸς
|
θεὸν |
βλέπουσι.
Καὶ
ἐπεὶ
ὁ
θεὸς |
| [4] |
ἐκριζωθέντων
καταφυτεύειν»
φυτείαν
τοῦ
κατὰ
|
θεὸν |
γεωργίου,
εἰς
δὲ
τὸν
τόπον |
| [4] |
καὶ
καθαιρομένην
κατακλυσμῷ
ἢ
ἐκπυρώσει.
|
Θεὸν |
δὲ
καταβαίνοντα
ἐὰν
λέγωσιν
αἱ |
| [4] |
Κέλσος
φησὶν
ἡμᾶς
λέγειν
τὸν
|
θεὸν |
δίκην
βασανιστοῦ
πῦρ
φέροντα
καταβαίνειν |
| [4] |
καὶ
αὐτὸν
τὸν
ἐπὶ
πᾶσι
|
θεόν, |
διὸ
καὶ
κατ´
εἰκόνα»
γεγονέναι |
| [4] |
ἐφανέρωσεν»
εἰ
καὶ
μὴ
ὡς
|
θεὸν |
ἐδόξασαν
ἢ
ηὐχαρίστησαν
ἀλλ´
ἐματαιώθησαν |
| [4] |
γράμματα
παρίσταμεν
ἄτρεπτον
λέγοντα
τὸν
|
θεὸν |
ἔν
τε
τῷ
Σὺ
δὲ |
| [4] |
ἑλλήνων
φιλοσόφων
ὅτι
ἐπέγνωσαν
τὸν
|
θεόν, |
ἐπεὶ
Ὁ
θεὸς
αὐτοῖς
ἐφανέρωσεν» |
| [4] |
κατ´
ἀξίαν
τίσωσιν,
ἃς
πρέπον
|
θεὸν |
ἐπιτιθέναι
κατὰ
τὸ
ἑαυτοῦ
συμφερόντως |
| [4] |
χρησόμενον;
Οὐ
γὰρ
κατὰ
τὸν
|
θεόν |
ἐστι
μὴ
στῆσαι
τὴν
τῆς
|
| [4] |
διηγούμενοι
καὶ
ποιοῦντες
ἀνοσιώτατα
τὸν
|
θεόν, |
εὐθὺς
ἀπ´
ἀρχῆς
ἀσθενοῦντα
καὶ |
| [4] |
φάσκῃ
ὡς
ἄρα
ἀνοσιώτατα
τὸν
|
θεόν, |
εὐθὺς
καὶ
ἀπ´
ἀρχῆς
ἀσθενοῦντα |
| [4] |
ναὸν
τοῦ
θεοῦ»
ὡς
εἰς
|
θεὸν |
εὐσέβειαν
ἀσκοῦσι
τὴν
σωφροσύνην.
~Καὶ |
| [4] |
ἔθνους
χρῆσθαι
ἐν
ταῖς
πρὸς
|
θεὸν |
εὐχαῖς
καὶ
ἐν
τῷ
κατεπᾴδειν
|
| [4] |
καταβήσεσθαι
εἰς
τὴν
γῆν
τινα
|
θεὸν |
ἢ
θεοῦ
υἱὸν
τῶν
τῇδε |
| [4] |
δὴ
ὁ
θεῖος
λόγος
τὸν
|
θεὸν |
ἡμῶν
εἶναι
πῦρ
καταναλίσκον»
καὶ |
| [4] |
παρίστησιν
ἀκολουθεῖν
ἡμῖν
τὸ
τὸν
|
θεὸν |
καθ´
ἡμᾶς
εἶναι
ὡς
τοὺς |
| [4] |
ἀνθρώπῳ
φάσκουσι
πάντα
πεποιηκέναι
τὸν
|
θεόν. |
Καὶ
βούλεται
ἐκ
τῆς
περὶ |
| [4] |
οἶδεν;
Ἀλλ´
εἴπερ
τίθης
εἶναι
|
θεὸν |
καὶ
πρόνοιαν,
ὡς
ἐμφαίνει
σου |
| [4] |
τὸν
πάντα
κόσμον
ἀπολιπόντα
τὸν
|
θεὸν |
καὶ
τὴν
τοσαύτην
γῆν
παριδόντα
|
| [4] |
βουλήματος
τῶν
γεγραμμένων
φησὶ
τὸν
|
θεὸν |
καὶ
φρέατα
τοῖς
δικαίοις
δεδωκέναι. |
| [4] |
ὁ
ἐν
ἀρχῇ
πρὸς
τὸν
|
θεὸν» |
λόγος,
θεὸς»
καὶ
αὐτὸς
ὤν, |
| [4] |
τοῖς
ἀλόγοις
ζῴοις
ἁλισκόμενοι
μαντικῆς
|
θεὸν |
μὲν
τὸν
περιέχοντα
τὰ
ὅλα |
| [4] |
σκώληκες
ἂν
εἶεν
ὡς
πρὸς
|
θεόν· |
ὁ
γὰρ
λόγος
τὴν
ἀρχὴν |
| [4] |
Ἐγγιεῖ
Μωϋσῆς
μόνος
πρὸς
τὸν
|
θεόν, |
οἱ
δὲ
λοιποὶ
οὐκ
ἐγγιοῦσι. |
| [4] |
οὐ
πάνυ
τι
Ἰουδαῖοι
λέγουσι
|
θεὸν |
ὄντα
τὸν
Χριστὸν
καταβήσεσθαι
ἢ |
| [4] |
Δία
καλεῖν
τὸν
ἐπὶ
πᾶσι
|
θεὸν
|
οὐδ´
Ἀπόλλωνα
τὸν
ἥλιον
οὐδ´ |
| [4] |
τόπον
βασάνου
ἤτοι
ἐτήρει
ἕνα
|
θεὸν |
πάντων
δημιουργόν,
πρός
τι
καὶ |
| [4] |
πάντ´
ἐφορᾶν
τὸν
ἐπὶ
πᾶσι
|
θεὸν |
τὰ
ὑφ´
ἡμῶν
λεγόμενα
καὶ |
| [4] |
πᾶσι
συμπολιτευόμενον
εἴ
φαμεν
τὸν
|
θεόν, |
τί
ἄτοπον
πράσσομεν
πειθόμενοι
μηδέ |
| [4] |
μὴ
βουληθέντος
τὴν
ἡδονὴν
παραδέξασθαι
|
θεόν. |
Τὸ
γὰρ
ἐμόν»
φησί,
δέος, |
| [4] |
ὅτι
πάντες
ἄνθρωποι
ὡς
πρὸς
|
θεὸν
|
τοῖς
εὐτελέσι
τούτοις
παραβάλλονται
ζῴοις, |
| [4] |
τοῦ
Ἰακώβ»
καί
φησι
τὸν
|
θεὸν |
τοῖς
υἱοῖς
ὀνάρια
καὶ
προβάτια |
| [4] |
δεόμενον
διηγήσεως,
παριστάσης
μεταδεδωκέναι
τὸν
|
θεὸν |
τοῦ
ἀφθάρτου
πνεύματος
τῷ
ἀνθρώπῳ· |
| [4] |
εἰς
τὸν
προνοοῦντα
τῶν
λογικῶν
|
θεόν, |
φάσκοντες·
τί
μᾶλλον
ἀνθρώποις
γίνεσθαι |
| [4] |
κεφαλῇ
χρυσῆν
Ἀφροδίτην
καὶ
πόθον
|
ἀργαλέον |
καὶ
γυιοκόρους
μελεδῶνας·
ἐν
δὲ |
| [4] |
ἐν
τῷ
ἀποκτεῖναι
τὸν
Ἰησοῦν
|
τέλεον |
ἐγκατελείφθησαν.
~Ἑξῆς
δὲ
τούτοις
ὁ |
| [4] |
Καὶ
τί
με
δεῖ
ἐπὶ
|
πλέον |
κατασκευάζειν
τὰ
μὴ
δεόμενα
κατασκευῆς, |
| [4] |
χειμαδίων
προνοητικὸν
καταρρίψῃ
ὡς
οὐδὲν
|
πλέον |
τῆς
ἀλόγου
τῶν
μυρμήκων
ἐν |
| [4] |
γυιοκόρους
μελεδῶνας·
ἐν
δὲ
θέμεν
|
κύνεόν |
τε
νόον
καὶ
ἐπίκλοπον
ἦθος
|
| [4] |
ἐξ
ἁπάντων
γένηται.
Τούτῳ
γὰρ
|
συγκαταθετέον |
ὡς
καλῶς
εἰρημένῳ.
Μέλει
δὲ |
| [4] |
πεπονθότων
καὶ
τροφὴν
καθάριον.
Οὐ
|
παραβλητέον |
δὲ
τὰ
κατὰ
τῶν
κηφήνων |
| [4] |
εἶναι
ἐν
μύρμηξι
τούτων
αἴτιον
|
ὑπονοητέον |
ἀλλὰ
τὴν
παμμήτορα
φύσιν,
καὶ |
| [4] |
τὰ
τοιαῦτα
ἐν
τοῖς
τοιούτοις
|
κατατακτέον· |
Οὐκ
οἰωνιεῖσθε
οὐδ´
ὀρνιθοσκοπήσετε»
καὶ |
| [4] |
πάντων,
ἅτε
συνεργοῦντα
τῇ
προνοίᾳ
|
ἀποδεκτέον, |
καὶ
οὐ
μόνης
προνοίας
θεοῦ |
| [4] |
τοὺς
μύρμηκας
ἢ
τὰς
μελίσσας
|
ἀποδεκτέον
|
οὐ
γὰρ
σὺν
λογισμῷ
ποιοῦσι— |
| [4] |
πρὸς
τὰ
προκείμενα
ἀπὸ
πολλῶν
|
λεκτέον, |
διελέγχουσι
τὴν
ἀχάριστον
ψευδοδοξίαν
πρὸς |
| [4] |
καὶ
διὰ
μύρμηκας
καὶ
μυίας
|
λεκτέον |
ἡμέραν
γίνεσθαι
καὶ
νύκτα
οὐδὲ |
| [4] |
ἐν
εἴδει
παροιμιῶν.
Οὕτω
δὲ
|
λεκτέον |
καὶ
περὶ
τῶν
λοιπῶν
ζῴων· |
| [4] |
καὶ
τὸ
φθαρτὸν
αὐτῶν
ὅμοιον,
|
λεκτέον |
καὶ
πρὸς
τοῦτον
αὐτοῦ
τὸν |
| [4] |
καὶ
τροφὰς
φέροντος
τοῖς
γεγεννηκόσι·
|
λεκτέον |
ὅτι
καὶ
τοῦτ´
οὐκ
ἀπὸ
|
| [4] |
κἀκεῖνο
αὐτοῖς
εἶναι
πάτρια
μνήματα,
|
λεκτέον |
ὅτι
ὅσῳ
πλείονα
λέγει
τῶν |
| [4] |
τοιαῦτα
περὶ
τοῦ
πύργου
ἀναγεγραφέναι,
|
λεκτέον |
ὅτι
τὰ
μὲν
περὶ
τῶν |
| [4] |
ζητῶν,
ὅπως
ἀεὶ
συνῶμεν
αὐτῷ,
|
λεκτέον |
ὅτι
τὰ
μὴ
λεγόμενα
πρὸς |
| [4] |
καὶ
ἀπειλαὶ
κατὰ
τῶν
ἡμαρτηκότων,
|
λεκτέον |
ὅτι,
ὥσπερ
ἡμεῖς
τοῖς
κομιδῇ |
| [4] |
τοῖς
ὄρεσι»
καὶ
τὰ
ἑξῆς.
|
Λεκτέον |
οὖν
ὅτι
ἆρ´
ἐὰν
μὲν
|
| [4] |
καὶ
οὐδαμῶς
πρὸς
ἐκεῖνα
συγκριτή.
|
Λεκτέον |
οὖν
ὅτι,
εἴπερ
τις
θεία |
| [4] |
θεοῦ,
διὰ
τοῦτο
καὶ
ἡμῖν
|
εὐκτέον |
ἐστὶ
τῷ
δεδωκότι
κυρίῳ
τὰ |
| [4] |
ποιοῦσι—
τὴν
θείαν
δὲ
φύσιν
|
θαυμαστέον, |
μέχρι
τῶν
ἀλόγων
ἐκτείνασαν
τὸ |
| [4] |
τὴν
μὲν
φύσιν
ἐν
τούτοις
|
θαυμαστέον· |
τὸν
δ´
ἄνθρωπον,
ἐπιλογίσασθαι
τὰ |
| [4] |
ὅτι
καὶ
περὶ
τῶν
μελλόντων
|
πιστευτέον |
αὐτοῖς,
μᾶλλον
δὲ
τῷ
ἐν |
| [4] |
τοῖς
ἀλόγοις
ἱστορουμένων
ἐμφαινόντων
τὸ
|
μεῖζον, |
καὶ
τὰ
τῆς
γοητείας
φησὶν |
| [4] |
παρὰ
τοῖς
πολλοῖς
διὰ
τὸ
|
ξενίζον |
τῶν
νόμων
καὶ
τὴν
ἰδιότροπον |
| [4] |
τῷ
δεσπότῃ,
εἰς
πᾶν
ἔργον
|
ἀγαθὸν |
ἡτοιμασμένον.
Καὶ
ταῦτα
δ´
ἀναγκαίως
|
| [4] |
ἐξελεύσεται
τὰ
κακὰ
καὶ
τὸ
|
ἀγαθόν» |
τὸ
δὲ
τὴν
ὕλην
τοῖς
|
| [4] |
καί
φαμεν·
ἆρα
πάντας
ἀνθρώπους
|
ὁρμαθὸν |
εἶναι
νυκτερίδων
ἢ
μύρμηκας
ἢ |
| [4] |
καλίᾳ
νεοσσῶν
τὸν
λεγόμενον
ἀετίτην
|
λίθον |
εὑρόντες
φέρουσιν
ἐπ´
αὐτήν,
πόθεν |
| [4] |
πατρὶ
ἀνδρῶν
τε
θεῶν
τε»
|
λίθον, |
καὶ
πατὴρ
θυγατρὶ
μίγνυται,
καὶ |
| [4] |
καὶ
πάντες
διὰ
τῆς
θαλάσσης
|
διῆλθον, |
καὶ
πάντες
εἰς
τὸν
Μωϋσῆν |
| [4] |
ἀμφιχέαι
κεφαλῇ
χρυσῆν
Ἀφροδίτην
καὶ
|
πόθον |
ἀργαλέον
καὶ
γυιοκόρους
μελεδῶνας·
ἐν |
| [4] |
τὸ
ἔργον
μένει,
ὃ
ἐπῳκοδόμησε,
|
μισθὸν |
λήψεται·
εἴ
τινος
τὸ
ἔργον |
| [4] |
ἐκεῖνα
μὲν
μὴ
γελᾶν
ὡς
|
μῦθον |
ἀλλά,
θαυμάζειν
ὡς
ἐν
μύθῳ |
| [4] |
Τοῦτον
δὲ
τὸν
παρὰ
Πλάτωνι
|
μῦθον |
ἐξεθέμην
διὰ
τὸν»
παρ´
αὐτῷ |
| [4] |
πολιτείαν.
Οὔτε
δὲ
τὸν
Πλάτωνος
|
μῦθον |
οὔτε
τὰ
περὶ
τὸν
ὄφιν |
| [4] |
δημιουργημάτων,
ὡς
μηδὲ
προφάσει
τροπολογίας
|
μῦθόν |
τινα
παραδέξασθαι
ἐπὶ
βλάβῃ
τῶν |
| [4] |
ἄνθρωπον
παραγγέλμασιν
ὁ
Κέλσος
κωμῳδεῖ,
|
μῦθόν |
τινα
παραπλήσιον
τοῖς
παραδιδομένοις
ταῖς
|
| [4] |
τῶν
θεοῦ
προσταγμάτων
τὸν
ὄφιν,
|
μῦθόν |
τινα
ὡς
γραυσὶ
διηγούμενοι
καὶ |
| [4] |
σεμνότητα
τῶν
λελεγμένων
καὶ
τὸ
|
ἀκόλουθον |
αὐτοῖς.
~Οὐκ
οἶδα
δ´
ὅπως |
| [4] |
ὑπηρετουμένων
τῷ
τοῦ
θεοῦ
βουλήματι.
|
Ἀκόλουθον |
δὲ
τούτοις
τὸ
ψεῦδος
εἶναι |
| [4] |
Ἄλλος
μὲν
οὖν
ζητήσει,
εἰ
|
ἀκόλουθον |
ἢ
εἰ
δυνατόν
ἐστι
τῇ |
| [4] |
ἀνθρώπινον,
καθ´
οὓς
καὶ
πτέρυγας
|
ἀκόλουθον
|
νομίζειν
ἡμᾶς
εἶναι
ἐν
τῷ |
| [4] |
ὑπὲρ
τοῦ
ἐξετάσαι
τὰ
Κέλσου
|
τἀκόλουθον |
σκοποῦμεν,
δῆλον
ὅτι
κατ´
αὐτὸν |
| [4] |
φιλομαθοῦσι
σαφηνιζόμενα;
~Ἀλλ´
ἐπεὶ
οὐδὲν
|
βέβαιον |
ἐν
ἀνθρωπίνῃ
φύσει,
ἐχρῆν
κἀκείνην |
| [4] |
Οὐχ
ἁπλῶς
οὖν,
εἴ
τις
|
Ἰουδαῖον |
ἑαυτὸν
ἢ
Χριστιανὸν
ἀναγορεύει,
οὗτος |
| [4] |
οὐκ
ἐπανορθοῖ;
Ἢ
ἡμῖν
μὲν
|
ἀναγκαῖον |
ἀπολογεῖσθαι,
διὰ
τί
εἰδὼς
οὐκ
|
| [4] |
ὡς
ἐμφαίνει
σου
τὸ
σύγγραμμα,
|
ἀναγκαῖον |
αὐτὸν
εἰδέναι.
Εἰ
δ´
οἶδεν, |
| [4] |
καὶ
θεὸς
ἐφέστηκε
τοῖς
ὅλοις
|
ἀναγκαῖον |
ἦν
τὰ
ζώπυρα
τοῦ
γένους |
| [4] |
κατὰ
τὸν
τόπον
τροπολογίας
οὐκ
|
ἀναγκαῖον |
νῦν
λέγειν,
τίνα
τε
τὰ |
| [4] |
πλησίον
καὶ
ὁμογενῆ
κοινωνικὸν
καὶ
|
δίκαιον |
καὶ
φιλάνθρωπον
καὶ
χρηστόν,
οὐδὲν |
| [4] |
ὡς
ἱμάτιον
παλαιωθήσονται,
καὶ
ὡσεὶ
|
περιβόλαιον |
ἑλίξεις
αὐτούς,
καὶ
ἀλλαγήσονται.
Σὺ |
| [4] |
νοήματα
διελέγχεται
οὐκ
ἐπιδεχόμενα
τὸ
|
γενναῖον
|
καὶ
ἀναντίρρητον.
Εἰπὼν
δὲ
ταῦτ´ |
| [4] |
πλασσόμενόν
τε
καὶ
ἐμφυσώμενον
καὶ
|
γύναιον |
ἐκ
τῆς
πλευρᾶς
καὶ
παραγγέλματα |
| [4] |
περιόδους
Φάλαριν
τυραννήσειν
καὶ
τὸν
|
Φεραῖον |
Ἀλέξανδρον
τὰ
αὐτὰ
ὠμοποιήσειν,
τούς |
| [4] |
ἐκ
τῆς
γῆς
πᾶν
ξύλον
|
ὡραῖον |
εἰς
ὅρασιν
καὶ
καλὸν
εἰς |
| [4] |
τὴν
τούτων
πάντων
ἐξομοίωσιν.
Καὶ
|
τελευταῖον |
ἐπεὶ
Μήπω
ἐφανερώθη,
τί
ἐσόμεθα, |
| [4] |
συμβαίνουσι,
καὶ
ὅτι
μετὰ
τὸν
|
τελευταῖον |
ἐπὶ
Δευκαλίωνος
κατακλυσμὸν
ἡ
περίοδος |
| [4] |
γῆς
κατὰ
γένος»
αὐτῶν
καὶ
|
τελευταῖον |
ἐπὶ
τοῦ
ἀνθρώπου,
μὴ
εἰρημένου |
| [4] |
δὲ
λοιποὶ
βάτραχοι
σὺν
αὐτῷ
|
βίον |
αἰώνιον
ἔχωμεν.
Καὶ
ὅρα
πῶς |
| [4] |
ἀμελεῖν.
Ἡ
τῶν
κατὰ
τὸν
|
βίον |
γοῦν
χρειῶν
ἀπορία
συνέστησε
τοῦτο |
| [4] |
ἐπὶ
πλεῖον
εὔτονον
καὶ
ἐρρωμένον
|
βίον |
ἑτέρων
προφητῶν,
τινῶν
μὲν
κατ´ |
| [4] |
βουλομένους
ἀλλὰ
τοὺς
τὸν
κρείττονα
|
βίον |
καὶ
ἀρέσκοντα
τῷ
θεῷ
ἑλομένους. |
| [4] |
Ἰησοῦ
εἰς
τὸν
τῶν
ἀνθρώπων
|
βίον, |
κἂν
ὁ
ἐν
ἀρχῇ
πρὸς
|
| [4] |
οὐκ
ἐβουλήθη
δικαιῶσαι
τὸν
ἀνθρώπων
|
βίον |
ὁ
θεός,
ἀλλὰ
καὶ
ἀεὶ |
| [4] |
παρ´
αὐτῷ
λέγουσι
πληρωθέντα
τὸν
|
βίον |
πάσης
κακίας
δεῖσθαι
τοῦ
καταπεμπομένου |
| [4] |
θεὸς
ἀνεμνήσθη
δικαιῶσαι
τὸν
ἀνθρώπων
|
βίον, |
πρότερον
δὲ
ἠμέλει;
Καὶ
πρὸς |
| [4] |
ἤδη
γεγενημένης
ἐπιδημίας
εἰς
τὸν
|
βίον |
τῶν
ἀνθρώπων
τοῦ
υἱοῦ
τοῦ |
| [4] |
ἱστάμενος
ὁ
Κέλσος
παραλαμβάνει
τὸ
|
ἀράβιον |
ζῷον,
τὸν
φοίνικα,
διὰ
πολλῶν |
| [4] |
τὴν
τῶν
κακῶν
γένεσιν
οὐ
|
ῥᾴδιον |
εἶναι
γνῶναι
τῷ
μὴ
φιλοσοφήσαντι, |
| [4] |
ἡ
τῶν
κακῶν
γένεσις,
οὐ
|
ῥᾴδιον |
μὲν
γνῶναι
τῷ
μὴ
φιλοσοφήσαντι, |
| [4] |
γένεσιν
οὐδὲ
τῷ
φιλοσοφήσαντι
γνῶναι
|
ῥᾴδιον, |
τάχα
δὲ
οὐδὲ
τούτοις
καθαρῶς
|
| [4] |
ἀποθνῄσκουσιν
μύρμηξί
φησι
τοὺς
ζῶντας
|
ἴδιόν |
τι
ἀποκρίνειν
χωρίον,
κἀκεῖνο
αὐτοῖς |
| [4] |
ἐπιβουλεύουσα
διὰ
τὴν
αὑτῆς
ἀπορίαν
|
παιδίον |
ποιήσασθαι
ἐκ
τοῦ
Πόρου,
κατακλίνεταί |
| [4] |
Χριστιανῶν
κατηγορεῖν,
ἑαυτῷ
ἀνθυποφέρει
εὐριπίδειον
|
ἰαμβεῖον, |
ἐναντιούμενον
αὐτοῦ
τῇ
γνώμῃ·
καὶ |
| [4] |
λέξις·
Εἰ
δὲ
καὶ
τὸ
|
εὐριπίδειον |
ἐρεῖς,
ὅτι
Ἥλιος
μὲν
νύξ |
| [4] |
καὶ
Χριστιανῶν
κατηγορεῖν,
ἑαυτῷ
ἀνθυποφέρει
|
εὐριπίδειον |
ἰαμβεῖον,
ἐναντιούμενον
αὐτοῦ
τῇ
γνώμῃ· |
| [4] |
πᾶσιν
ἔπεσσι;
~Τὸ
δ´
ἀληθῶς
|
θεῖον |
εἰς
τὴν
περὶ
τῶν
μελλόντων
|
| [4] |
τὰ
μέλλοντα
προγινώσκειν
οὐ
πάντως
|
θεῖόν |
ἐστι·
καθ´
αὑτὸ
γὰρ
μέσον |
| [4] |
εἰσὶν
οὗτοι
πιστότεροι
πρὸς
τὸ
|
θεῖον |
ἡμῶν
καὶ
γνῶσιν
ἔχουσι
τοῦ |
| [4] |
γιγάντιοι,
ἀσεβεῖς
πρὸς
τὸ
ἀληθῶς
|
θεῖον |
καὶ
τοὺς
ἐν
οὐρανῷ
ἀγγέλους |
| [4] |
ἠληθευκέναι
καὶ
δεῖγμα
διδόναι
τοῦ
|
θεῖον |
πνεῦμα
ἐν
αὐτοῖς
γεγονέναι,
δῆλον |
| [4] |
νενομισμένα.
Ἓν
οὖν
τῶν
παριστάντων
|
θεῖόν
|
τι
καὶ
ἱερὸν
χρῆμα
γεγονέναι |
| [4] |
τῆς
κατεπικλήσεως
αὐτῶν,
παρίστησι
τὸ
|
θεῖον |
τῶν
ἀνδρῶν;
Οὓς
οὐδαμόθεν
ἢ |
| [4] |
ἔχουσι
διαλέκτῳ
καὶ
γράμμασιν,
ὅτι
|
οἰκεῖόν |
ἐστι
τὸ
ἔθνος
αὐτῶν
τοῖς |
| [4] |
ἂν
θεοῦ
ἔργον
ὁλόκληρον
καὶ
|
τέλειον |
ἐξ
ἁπάντων
γένηται·
τούτου
χάριν |
| [4] |
ἂν
θεοῦ
ἔργον
ὁλόκληρον
καὶ
|
τέλειον |
ἐξ
ἁπάντων
γένηται.
Τούτῳ
γὰρ
|
| [4] |
ὅτι
ὡς
γένος
ἐκλεκτὸν»
καὶ
|
βασίλειον |
ἱεράτευμα»
ἀναχωροῦντες
καὶ
ἐκκλίνοντες
τὴν |
| [4] |
τοσαῦτα·
καὶ
εἴ
τις
ἐπὶ
|
πλεῖον |
ἀκούειν
δύναιτο
καὶ
ζητεῖν,
εἴσεται. |
| [4] |
ἐν
ἀρχῇ
τοῦ
κόσμου
ἐπὶ
|
πλεῖον
|
βεβοηθῆσθαι
τὴν
ἀνθρώπων
φύσιν·
ἕως |
| [4] |
συνετὸς
καὶ
ἐπιγνώσεται
αὐτά;
Ἐπὶ
|
πλεῖον |
δ´
ἐξέτεινα
τὸν
λόγον
βουλόμενος |
| [4] |
τῆς
θειότητος
διὰ
τὸν
ἐπὶ
|
πλεῖον |
εὔτονον
καὶ
ἐρρωμένον
βίον
ἑτέρων |
| [4] |
ἐπ´
ἀρετὴν
καὶ
προκόπτοντος
ἐπὶ
|
πλεῖον |
ἢ
ἐπ´
ἔλαττον
καὶ
ἐνίοτε |
| [4] |
κακίαν,
καὶ
ταύτην
ἤτοι
ἐπὶ
|
πλεῖον |
ἢ
ἐπ´
ἔλαττον
χεομένην,
καὶ |
| [4] |
ἐπ´
ὀλίγον
προκόπτοντος
ἢ
ἐπὶ
|
πλεῖον |
ἢ
καὶ
ἐγγὺς
ἤδη
γινομένου |
| [4] |
τῶν
ἀλόγων
ζῴων
ἐγκώμια,
τοσούτῳ
|
πλεῖον, |
κἂν
μὴ
θέλῃ,
αὔξει
τὸ |
| [4] |
~Ἑξῆς
δὲ
τούτοις
ὡσπερεὶ
ἐπὶ
|
πλεῖον |
καταβιβάσαι
ἀγωνιζόμενος
τὸ
τῶν
ἀνθρώπων |
| [4] |
χύσιν
τῆς
κακίας
κωλύων
ἐπὶ
|
πλεῖον |
νέμεσθαι,
ἐγὼ
δ´
οἶμαι
ὅτι |
| [4] |
θεὸν
αὐτῶν,
ὁτὲ
μὲν
ἐπὶ
|
πλεῖον |
ὁτὲ
δ´
ἐπ´
ἔλαττον
ἐγκατελείποντο, |
| [4] |
αἰτίαν
φαμὲν
εἶναι
κακίαν
ἐπὶ
|
πλεῖον
|
χεομένην
καὶ
καθαιρομένην
κατακλυσμῷ
ἢ |
| [4] |
ἢ
ἀφορίαι,
καὶ
χειρόνων
ἐπὶ
|
πλεῖον |
χύσις
ἢ
ἐπ´
ἔλαττον.
Καὶ |
| [4] |
ἧκε
φόωσδε,
κατὰ
δέ
τι
|
σημεῖον |
καὶ
Ἀπόλλων
ἀγγέλῳ
χρῆται
ἱέρακι· |
| [4] |
δ´
οἶδα
καὶ
Νουμήνιον
τὸν
|
πυθαγόρειον, |
ἄνδρα
πολλῷ
κρεῖττον
διηγησάμενον
Πλάτωνα |
| [4] |
ἐμφαίνοντι
διὰ
τοῦ
συγγράμματος
τὸν
|
Ἐπικούρειον |
ἀλλὰ
προσποιουμένῳ
πρόνοιαν
εἰδέναι,
οὐκ |
| [4] |
ἤτοι
μὴ
προσποιούμενον
τὴν
ἑαυτοῦ
|
ἐπικούρειον |
γνώμην
ἤ,
ὡς
ἂν
εἴποι |
| [4] |
λέγειν
μεταβάλλειν
ἐκ
φαύλου
εἰς
|
ἀστεῖον |
καὶ
ἐξ
ἀκολάστου
εἰς
σώφρονα |
| [4] |
οὔ
ποτ´
ἀπολείπει
πρόνοια,
οὐδὲ
|
κάκιον |
γίνεται,
οὐδὲ
διὰ
χρόνου
πρὸς |
| [4] |
τὸ
ὅλον·
οἰκονομεῖ
γάρ,
κἂν
|
κάκιον |
γίνηται
διὰ
τὸ
λογικὸν
ἁμαρτάνον |
| [4] |
ἀνθρωπίνῃ
φύσει
συναγαγὼν
εἶπε
τὸ
|
βιβλίον
|
ἐκεῖνο
ἐλέους
καὶ
μίσους
ἄξιον |
| [4] |
οὐδ´
ἐπὶ
γέλωτα
κινεῖ
τὸ
|
βιβλίον, |
ἐν
ᾧ
ἀναγέγραπται
Χριστιανὸς
Ἰουδαίῳ |
| [4] |
λόγον
τὸ
καθ´
ἡμῶν
ἑαυτοῦ
|
βιβλίον. |
Ἡ
γὰρ
ἐν
τῷ
Τιμαίῳ |
| [4] |
τῇ
ἐπιγραφῇ—
ἐπιγέγραπται
γὰρ
τὸ
|
βιβλίον |
Παροιμίαι—
ζητῶ
ταῦτα
ὡς
αἰνίγματα. |
| [4] |
περιστερᾶς,
ἵνα
δόξῃ
ἀνεγνωκέναι
τὸ
|
βιβλίον |
τὴν
Γένεσιν,
οὐδὲν
δυνηθεὶς
εἰπεῖν
|
| [4] |
καὶ
πάλιν
Κέλσος
γράψει
τὸ
|
βιβλίον |
τοῦτο,
ἀπειράκις
αὐτὸ
πρότερον
γράψας. |
| [4] |
ὢν
ὁ
θεὸς
ἀνατέλλει»
τὸν
|
ἥλιον |
αὐτοῦ
ἐπὶ
πονηροὺς
καὶ
ἀγαθοὺς |
| [4] |
Χριστιανῶν
τινες
εἰρήκασιν
ἡμῖν
δουλεύειν
|
ἥλιον |
καὶ
τὰ
ἐν
οὐρανῷ
ἀλλὰ |
| [4] |
τὸν
οὐρανὸν
καὶ
ἰδὼν
τὸν
|
ἥλιον
|
καὶ
τὴν
σελήνην
καὶ
τοὺς |
| [4] |
πᾶσι
θεὸν
οὐδ´
Ἀπόλλωνα
τὸν
|
ἥλιον |
οὐδ´
Ἄρτεμιν
τὴν
σελήνην·
ἀλλὰ |
| [4] |
πολέμους,
ἑξῆς
ἐπιφέρει
διεξιὼν
μυρμήκων
|
ἐγκώμιον· |
ὅπως
τῷ
περὶ
ἐκείνων
ἐγκωμίῳ |
| [4] |
τὸν
πάντα
κόσμον
καὶ
τὴν
|
οὐράνιον
|
φορὰν
ἀπολιπὼν
καὶ
τὴν
τοσαύτην |
| [4] |
σκώληκας
Χριστιανοὺς
λέγοντας
ὅτι
τὴν
|
οὐράνιον |
φορὰν
ἀπολιπὼν
ὁ
θεὸς
καὶ |
| [4] |
τὸν
πάντα
κόσμον
καὶ
τὴν
|
οὐράνιον |
φορὰν
ἡμῖν
μάλιστα
πεποίηκεν
ὁ
|
| [4] |
Πῶς
δὲ
δυνάμεθα
λέγειν
τὴν
|
οὐράνιον |
φορὰν
καὶ
τὸν
πάντα
κόσμον |
| [4] |
Κέλσος.
Ἐγὼ
δ´
οἶδα
καὶ
|
Νουμήνιον |
τὸν
πυθαγόρειον,
ἄνδρα
πολλῷ
κρεῖττον |
| [4] |
οἱ
λοιποὶ
σὺν
αὐτῷ
ζωὴν
|
αἰώνιον |
ἔχωμεν.
Καὶ
ἐπιφέρει
γε
πᾶσιν |
| [4] |
λοιποὶ
βάτραχοι
σὺν
αὐτῷ
βίον
|
αἰώνιον
|
ἔχωμεν.
Καὶ
ὅρα
πῶς
ὡς |
| [4] |
Χριστοῦ
οὐ
γέλωτος
ἀλλὰ
μίσους
|
ἄξιον |
εἶναι,
λαβεῖν
εἰς
χεῖρας
τὸ |
| [4] |
καὶ
τὸ
τοιοῦτον
θαύματος
ἀποφανοῦμαι
|
ἄξιον |
εἶναι,
ὅτι
φύσεις
κατανοήσας
ζῴων |
| [4] |
βιβλίον
ἐκεῖνο
ἐλέους
καὶ
μίσους
|
ἄξιον |
εἶναι.
Πᾶς
γὰρ
ὁμολογήσει
τὸν |
| [4] |
τοῦ
Κέλσου,
μηδὲν
εὑρίσκων
μίσους
|
ἄξιον |
ἐν
τῷ
βιβλίῳ.
Ἐὰν
δ´ |
| [4] |
τῶν
ἐπιδικασαμένων
ἀνθρώπων
τῆς
ἀρχαιότητος,
|
οἷον |
Ἀθηναίων
καὶ
Αἰγυπτίων
καὶ
Ἀρκάδων |
| [4] |
Πόρος.
Ἐπειδὴ
δὲ
ἐδείπνησαν,
προσαιτήσουσα
|
οἷον |
δὴ
εὐωχίας
οὔσης
ἀφίκετο
ἡ
|
| [4] |
οἰκιῶν,
εἰς
ἄλλα
δὲ
βοῶν
|
οἷον |
εἰς
γεωργίαν,
εἰς
ἄλλα
δ´ |
| [4] |
ἀγκυλομήτεω.
Ἡμεῖς
δ´
ἑσταότες
θαυμάζομεν
|
οἷον |
ἐτύχθη.
Ὡς
οὖν
δεινὰ
πέλωρα |
| [4] |
δεῖ
ἁπαλός
τε
καὶ
καλός,
|
οἷον |
οἱ
πολλοὶ
οἴονται,
ἀλλὰ
σκληρὸς
|
| [4] |
τοῖς
ἐξηγητικοῖς
τῆς
Γενέσεως,
ὡς
|
οἷόν |
τ´
ἦν,
εἰς
ταῦτα
ἐπραγματευσάμεθα. |
| [4] |
παρ´
ᾧ
οὐδὲ
φαίνεσθαι
θηλυδρίαν
|
οἷόν |
τ´
ἦν.
Θαυμαστὸν
δὲ
καὶ |
| [4] |
μέτρων
αὐτῆς,
καὶ
ὡς
οὐχ
|
οἷόν |
τ´
ἦν
κατὰ
τὸν
τῶν |
| [4] |
ἐν
ἀνθρώποις
καὶ
συνεργεῖν,
εἰ
|
οἷόν |
τ´
ἦν,
τοῖς
κοινοῖς
ἐν
|
| [4] |
γενέσθαι
ἐπηπόρησε
λέγων·
Ἆρ´
οὐχ
|
οἷόν |
τε
αὐτῷ
δυνάμει
θείᾳ
ἐπανορθοῦν, |
| [4] |
μέν,
οὐκ
ἐπανορθοῖ
δέ,
οὐδ´
|
οἷόν |
τε
αὐτῷ
δυνάμει
θείᾳ
ἐπανορθοῦν. |
| [4] |
μέν,
οὐκ
ἐπανορθοῖ
δέ,
οὐδ´
|
οἷόν |
τε
αὐτῷ
θείᾳ
δυνάμει
ἐπανορθοῦν; |
| [4] |
θεοῦ·
φέρε
καὶ
ταῦτα,
ὡς
|
οἷόν |
τε
ἐστί,
διὰ
βραχέων
κατανοήσωμεν. |
| [4] |
φάσκων
τῷ
Κέλσῳ,
ὅτι
οὐχ
|
οἷόν |
τε
ἦν
τῷ
θεῷ
θείᾳ |
| [4] |
πίστεως
χάριν
συμβαλέσθαι
οὐ
μὴν
|
οἷόν |
τε
καὶ
τοὺς
συνετωτέρους
κινῆσαι, |
| [4] |
δῶρον
ἐδώρησαν,
πῆμ´
ἀνδράσιν
ἀλφηστῇσι.
|
Γελοῖον |
δ´
αὐτόθεν
καὶ
τὸ
περὶ |
| [4] |
τῆς
αὐτῆς
ὑποκειμένης
ὕλης
γεγενημένου
|
ὅμοιον |
εἶναι
κατὰ
τὸν
Κέλσον
τῷ |
| [4] |
καὶ
πρὸς
τοῦτο
φήσομεν
ὅτι
|
ὅμοιόν |
ἐστι
τὸ
λεγόμενον,
ὡς
εἴ |
| [4] |
αὐτή,
καὶ
τὸ
φθαρτὸν
αὐτῶν
|
ὅμοιον, |
λεκτέον
καὶ
πρὸς
τοῦτον
αὐτοῦ |
| [4] |
αὐτή,
καὶ
τὸ
φθαρτὸν
αὐτῶν
|
ὅμοιον. |
Οὐδὲν
δ´
ἧττον
ἐβουλόμην
πάνθ´ |
| [4] |
ἡμεῖς,
οὓς
ὠνόμασε
σκώληκας.
Καὶ
|
ὅμοιον |
ποιεῖ
τοῖς
ὅλῃ
αἱρέσει
φιλοσοφίας |
| [4] |
τὰ
πάντα.
Καὶ
δοκεῖ
μοι
|
ὅμοιόν |
τι
εἰπεῖν
τοῖς
διὰ
τὸ |
| [4] |
αὐτή,
καὶ
τὸ
φθαρτὸν
αὐτῶν
|
ὅμοιον· |
φέρε
καὶ
περὶ
τούτων
ἐπ´ |
| [4] |
κατακαήσεται,
ζημιωθήσεται.
Ἔργον
δὲ
κατακαιόμενον
|
ποῖον |
ἂν
ἐν
τούτοις
λέγοιτο
ἢ |
| [4] |
ἀποθνῄσκειν
ἰδίως
λεγόμενον
ἀθάνατον.
Κατὰ
|
ποῖον |
οὖν
σημαινόμενον
διαστελλόμενος
φήσει
ὕλης |
| [4] |
καὶ
ἀγνοίας
καλινδούμενοι.
Καίτοι
γε
|
ὁποῖον |
δὴ
τὸ
λογικὸν
οὐκ
ἂν |
| [4] |
περιτιθέναι
τῷ
ἐπὶ
πᾶσι
θεῷ
|
ὁποῖόν
|
ἐστι
τὸ
ἀνθρώπινον,
καθ´
οὓς |
| [4] |
Ἑκάστου»
γάρ
φησι
τὸ
ἔργον
|
ὁποῖόν |
ἐστι,
τὸ
πῦρ
αὐτὸ
δοκιμάσει. |
| [4] |
καὶ
πάντες
τὸ
αὐτὸ
πνευματικὸν
|
ἔπιον |
πόμα·
ἔπινον
γὰρ
ἐκ
πνευματικῆς
|
| [4] |
τε
σωμάτων
πεπονθότων
καὶ
τροφὴν
|
καθάριον. |
Οὐ
παραβλητέον
δὲ
τὰ
κατὰ |
| [4] |
καὶ
τὸ
παραπλήσιον
ἀμφοτέροις
κατασκευάσει
|
ἠρίον |
ἢ
τάφον;
Καὶ
ταῦτα
δὲ |
| [4] |
δύο
εἰς
σάρκα
μίαν.
Τὸ
|
μυστήριον |
τοῦτο
μέγα
ἐστίν,
ἐγὼ
δὲ |
| [4] |
αἰτίαν
εἰπεῖν
τῆς
εἰς
ἕκαστον
|
ὅριον |
γενέσεως
ὑπὸ
τὸν
κεκληρωμένον
τὸ |
| [4] |
γενέσεως
ὑπὸ
τὸν
κεκληρωμένον
τὸ
|
ὅριον, |
καὶ
πῶς
εὐλόγως
ἐγενήθη
μερὶς |
| [4] |
ἐν
ᾧ
οὐδεὶς
τῶν
κἂν
|
μέτριον |
νοῦν
ἐχόντων
ἐβούλετο
γενέσθαι.
Καὶ |
| [4] |
ἐᾷ
τὸ
λογικὸν
ζῷον
πάντῃ
|
ἀλλότριον |
νομισθῆναι
θεοῦ·
οὔτε
μᾶλλον
οἱ |
| [4] |
τοὺς
ζῶντας
ἴδιόν
τι
ἀποκρίνειν
|
χωρίον, |
κἀκεῖνο
αὐτοῖς
εἶναι
πάτρια
μνήματα, |
| [4] |
χρώμεθα
ἢ
ἀχθοφόροις.
Οὕτως
εἰς
|
γυμνάσιον |
τῶν
τῆς
ἀνδρείας
ἐν
ἡμῖν |
| [4] |
ἄφθαρτον
τὸν
κόσμον
τηροῦντας
τὸ
|
ἰσοστάσιον
|
τῶν
στοιχείων
ἀπὸ
τῆς
προνοίας |
| [4] |
τοῦ
Ἰωσήφ—
τὸ
λαμπρὸν
καὶ
|
θεσπέσιον |
Ἰουδαίων
γένος,
ἐπὶ
πλῆθος
ἐν |
| [4] |
δικαιοσύνης,
τηρούσης
τὸ
πρὸς
τὸν
|
πλησίον |
καὶ
ὁμογενῆ
κοινωνικὸν
καὶ
δίκαιον |
| [4] |
καὶ
τῆς
Ἀνύτου
καὶ
τὸ
|
παραπλήσιον
|
ἀμφοτέροις
κατασκευάσει
ἠρίον
ἢ
τάφον; |
| [4] |
τοσοῦτον,
ὅσον
δύνανται
διὰ
τὸ
|
παραπλήσιον |
τῆς
κακίας
καὶ
οὐ
κακίαν |
| [4] |
παρ´
αὐτῷ
τοῦ
Διὸς
κῆπον»
|
παραπλήσιόν |
τι
ἔχειν
δοκοῦντα
τῷ
παραδείσῳ
|
| [4] |
ὁ
Κέλσος
κωμῳδεῖ,
μῦθόν
τινα
|
παραπλήσιον |
τοῖς
παραδιδομένοις
ταῖς
γραυσὶν
ὑπολαβὼν |
| [4] |
τῶν
τοῦ
Λὼτ
θυγατέρων
καὶ
|
ἀνόσιον |
τὸ
ἔργον
εἶναι
ὑπειλήφασι
καὶ |
| [4] |
ἁμαρτάνον
μέρος
τι
τοῦ
ὅλου,
|
καθάρσιον |
αὐτοῦ
ποιεῖν
καὶ
διὰ
χρόνου |
| [4] |
νεωτέρου.
Οὐκ
ἀρνούμεθα
οὖν
τὸ
|
καθάρσιον |
πῦρ
καὶ
τὴν
τοῦ
κόσμου |
| [4] |
τοῦτο
συμβεβηκέναι·
εἰ
μὴ
ἄρα
|
καθάρσιον |
τῆς
γῆς
οἴεται
τὴν
καλουμένην |
| [4] |
ἀρετῆς
μὲν
ἐὰν
ἀνέλῃς
τὸ
|
ἑκούσιον, |
ἀνεῖλες
αὐτῆς
καὶ
τὴν
οὐσίαν. |
| [4] |
δὲ
διαμενεῖς·
καὶ
πάντες
ὡς
|
ἱμάτιον |
παλαιωθήσονται,
καὶ
ὡσεὶ
περιβόλαιον
ἑλίξεις |
| [4] |
εἶναι,
λαβεῖν
εἰς
χεῖρας
τὸ
|
συγγραμμάτιον
|
καὶ
ὑπομεῖναι
καὶ
ἀνασχέσθαι
ἀκοῦσαι |
| [4] |
ἀληθές.
Τὸ
γὰρ
ἑκάστου
ἡγεμονικὸν
|
αἴτιον |
τῆς
ὑποστάσης
ἐν
αὐτῷ
κακίας |
| [4] |
λογισμὸν
εἶναι
ἐν
μύρμηξι
τούτων
|
αἴτιον |
ὑπονοητέον
ἀλλὰ
τὴν
παμμήτορα
φύσιν, |
| [4] |
παρὰ
σαυτῷ
κρῖνον
ὁπότερόν
ἐστι
|
βέλτιον |
παραδέξασθαι,
ὅτι
ὁ
ἐπὶ
πᾶσι |
| [4] |
ὡς
οὐ
πεπλασμένων,
ὁ
δὲ
|
τοὐναντίον |
πεποίηκε
καὶ
τὰ
περὶ
τὸν |
| [4] |
θυμούμενος
καὶ
ἀπειλῶν
πέμπει
τὸν
|
υἱὸν |
αὐτοῦ,
καὶ
τοιαῦτα
πάσχει;
Εἴπερ |
| [4] |
εἴ
τις
τροποφορήσαι
ἄνθρωπος
τὸν
|
υἱὸν |
αὐτοῦ.
Οἱονεὶ
ἀνθρώπου
τρόπους
πρὸς
|
| [4] |
ὁ
θεὸς
ἢ
πέμψει
τὸν
|
υἱὸν |
ἑαυτοῦ,
ἵνα
καταφλέξῃ
τοὺς
ἀδίκους, |
| [4] |
ἀφίξεται
θεὸς
ἢ
πέμψει
τὸν
|
υἱόν, |
ἵνα
καταφλέξῃ
τοὺς
ἀδίκους,
καὶ |
| [4] |
Ἰουδαίων
ἁμαρτίας
ἤδη
πεπέμφθαι
τὸν
|
υἱὸν |
τοῦ
θεοῦ,
καὶ
ὅτι
Ἰουδαῖοι |
| [4] |
γῆν
τινα
θεὸν
ἢ
θεοῦ
|
υἱὸν |
τῶν
τῇδε
δικαιωτήν,
τοῦτ´
αἴσχιστον, |
| [4] |
τὸν
Χριστὸν
καταβήσεσθαι
ἢ
θεοῦ
|
υἱόν, |
ὡς
καὶ
ἐν
τοῖς
ἀνωτέρω
|
| [4] |
ἀκριβῆ
λόγον
καθ´
ἡμᾶς
ἐστι
|
κακόν. |
Ἀλλ´
οἶδα
τὸν
λόγον
δεόμενον |
| [4] |
ἅπαντες
τέρπωνται
κατὰ
θυμὸν
ἑὸν
|
κακὸν |
ἀμφαγαπῶντες.
Ὣς
ἔφατ´·
ἐκ
δ´ |
| [4] |
τοῖς
ἀνθρώποις
ὑπὸ
τοῦ
Διὸς
|
κακὸν» |
ἀντὶ
τοῦ
πυρός»
ἡ
δ´ |
| [4] |
που
δ´
ἐξ
ἀγαθοῦ
εἰς
|
κακὸν |
γέγονεν
αὐτῷ
μεταβολή,
ἁμαρτίαν»
γὰρ |
| [4] |
ἡμᾶς
δὲ
οὐδεὶς
μὴ
ἐγνωκὼς
|
κακὸν |
εἶναι
τὸ
νομίζειν
εὐσέβειαν
σῴζεσθαι |
| [4] |
δοκῇ
κακόν,
οὔπω
δῆλον
εἰ
|
κακόν
|
ἐστιν·
οὐ
γὰρ
οἶσθα
ὅ |
| [4] |
κάμνοντας
ἰάσηται,
ἐξ
ἀγαθοῦ
εἰς
|
κακὸν |
ἢ
ἐκ
καλοῦ
εἰς
αἰσχρὸν |
| [4] |
τροπῆς
τῆς
ἐξ
ἀγαθοῦ
εἰς
|
κακὸν |
ἢ
ἐκ
καλοῦ
εἰς
αἰσχρὸν
|
| [4] |
μεταβολῆς
δὲ
ἐξ
ἀγαθοῦ
εἰς
|
κακὸν |
καὶ
ἐκ
καλοῦ
εἰς
αἰσχρὸν |
| [4] |
κακίας
ἐστίν,
ἥτις
ἐστὶ
τὸ
|
κακόν· |
κακὰ
δὲ
καὶ
αἱ
ἀπ´ |
| [4] |
δοκῇ
κακόν,
οὔπω
δῆλον
εἰ
|
κακόν· |
οὐ
γὰρ
οἶσθα
ὅ
τι |
| [4] |
ὅτι
κἂν
σοί
τι
δοκῇ
|
κακόν, |
οὔπω
δῆλον
εἰ
κακόν
ἐστιν· |
| [4] |
τὸ
κἂν
σοί
τι
δοκῇ
|
κακόν, |
οὔπω
δῆλον
εἰ
κακόν·
οὐ |
| [4] |
ἐν
τοῖς
καθ´
ἕκαστον
εἶναι
|
κακόν. |
Πλὴν
ἵνα
μὴ
παρακούσας
τις |
| [4] |
δ´
ἐγὼ
ἀντὶ
πυρὸς
δώσω
|
κακόν, |
ᾧ
κεν
ἅπαντες
τέρπωνται
κατὰ |
| [4] |
καὶ
μὴ
πάντως
παρὰ
τὸ
|
καθῆκον |
τοῦτο
γίνεσθαι
οὐκ
εἰσὶν
ἐν |
| [4] |
μέν,
ὡς
ὠνόμασεν
ἡ
γραφή,
|
λογικὸν |
ἄδολον
γάλα»
γίνεται,
τινὶ
δὲ |
| [4] |
κἂν
κάκιον
γίνηται
διὰ
τὸ
|
λογικὸν
|
ἁμαρτάνον
μέρος
τι
τοῦ
ὅλου, |
| [4] |
τὸ
τοιοῦτον,
ἵνα
μὴ
τὸ
|
λογικὸν |
ἀντὶ
τῶν
δαιμονίων
χρηστηρίων
ὄρνισι |
| [4] |
πεποίηκεν,
ἀλλὰ
πάντα
διὰ
τὸ
|
λογικὸν |
ζῷον,
καὶ
ὅπως
ὅδε
ὁ |
| [4] |
ἀρετῆς
ἀφορμὰς
τοῦ
ἐπανορθοῦσθαι
τὸ
|
λογικὸν |
ζῷον.
Κατὰ
γὰρ
ἑκάστην
γενεὰν |
| [4] |
θεῷ
λόγου
οὐκ
ἐᾷ
τὸ
|
λογικὸν |
ζῷον
πάντῃ
ἀλλότριον
νομισθῆναι
θεοῦ· |
| [4] |
πεποίηται·
προηγουμένως
γὰρ
διὰ
τὸ
|
λογικὸν |
ζῷον
τὰ
πάντα
δεδημιούργηται.
Κέλσος |
| [4] |
σώμασιν,
οὐ
κατανοεῖ
δὲ
τὸ
|
λογικὸν |
ἡγεμονικὸν
καὶ
λογισμῷ
κινούμενον
πάλιν |
| [4] |
μὴ
παραλαμβάνετε
ἀλλὰ
διὰ
τὸ
|
λογικὸν |
καὶ
τοὺς
καθεστῶτας
νόμους
τηρεῖτε |
| [4] |
Καίτοι
γε
ὁποῖον
δὴ
τὸ
|
λογικὸν |
οὐκ
ἂν
εὐλόγως
σκώληκι
παραβάλλοιτο, |
| [4] |
ὑπεροχὴν
ἀνάγει
ὁ
λόγος
τὸ
|
λογικὸν |
παρὰ
πάντα
τὰ
ἄλογα—
ἀλλ´ |
| [4] |
ἄλογα
ζῷα
ἐνδεὲς
ποιήσασαν
τὸ
|
λογικόν. |
Τὰ
μὲν
γὰρ
ἄλογα
ἑτοίμην
|
| [4] |
ἀλλ´
ἐπεὶ
τὸ
ἐν
αὐτοῖς
|
λογικὸν |
τετελείωται
καὶ
κατὰ
πᾶσαν
ἀρετὴν |
| [4] |
δῆλον
ὅτι
καὶ
τὸ
πῦρ
|
ὑλικὸν |
καὶ
αἰσθητὸν
νοηθήσεται·
εἰ
δ´ |
| [4] |
ἐκείνων
ἐγκωμίῳ
τὸ
τῶν
ἀνθρώπων
|
οἰκονομικὸν
|
περὶ
τὴν
τροφὴν
καταβάλῃ
καὶ |
| [4] |
τὴν
ἀλήθειαν,
ψευδόμενα
τὸ
ἀληθῶς
|
ἀρσενικὸν |
ἢ
τὸ
ὄντως
θηλυκὸν
ἢ |
| [4] |
οὐκ
ἀληθές.
Τὸ
γὰρ
ἑκάστου
|
ἡγεμονικὸν |
αἴτιον
τῆς
ὑποστάσης
ἐν
αὐτῷ |
| [4] |
τὰ
αὐτά
ἐστι
περὶ
τὸ
|
ἡγεμονικὸν |
αὐτοῦ
καὶ
τὸν
λόγον
αὐτοῦ |
| [4] |
κατασκευῆς,
χάριτι
θεοῦ,
φωτίζοντος
τὸ
|
ἡγεμονικόν, |
δυναμένων
γενέσθαι
τῷ
κριθέντι
ὑπὸ |
| [4] |
καταστάσει
δαιμόνων
αὐτῶν
ὑποστῆναι
τὸ
|
ἡγεμονικόν. |
Εἴπερ
οὖν
ἄλλος
τις
τόπος |
| [4] |
ἅτε
σῶμα
τυγχάνων,
ὁτὲ
μὲν
|
ἡγεμονικὸν |
ἔχει
τὴν
ὅλην
οὐσίαν,
ὅταν |
| [4] |
οὐ
κατανοεῖ
δὲ
τὸ
λογικὸν
|
ἡγεμονικὸν |
καὶ
λογισμῷ
κινούμενον
πάλιν
τε |
| [4] |
πάλιν
τε
αὖ
τὸ
ἄλογον
|
ἡγεμονικὸν |
καὶ
ὑπὸ
ὁρμῆς
καὶ
φαντασίας |
| [4] |
τίνα
τρόπον
εὐτελίζεται
αὐτῶν
τὸ
|
κοινωνικόν, |
βλαβεῖεν
ἂν
τὸ
ὅσον
ἐπὶ |
| [4] |
πρὸς
τὸν
πλησίον
καὶ
ὁμογενῆ
|
κοινωνικὸν |
καὶ
δίκαιον
καὶ
φιλάνθρωπον
καὶ |
| [4] |
πείρας
τὸ
τοῖς
ἀετοῖς
δοθὲν
|
φυσικὸν |
βοήθημα
εὑρόντων
διὰ
τὸν
λογισμὸν |
| [4] |
ταχυτῆτα
κινήσεως
χρώμενοι,
μόνον
τοῦτο
|
φυσικὸν |
οὐκ
ἐξ
ἐπιλογισμοῦ
καταλαμβάνοντες
ἀλλ´ |
| [4] |
ἐάνπερ
ᾖ
ἀληθές,
καὶ
αὐτὸ
|
φυσικὸν |
τυγχάνειν,
ἐπιδαψιλευσαμένης
τῆς
θείας
προνοίας |
| [4] |
ἔφαγον,
καὶ
πάντες
τὸ
αὐτὸ
|
πνευματικὸν |
ἔπιον
πόμα·
ἔπινον
γὰρ
ἐκ |
| [4] |
Καὶ
πάντες
τὸ
αὐτὸ
βρῶμα
|
πνευματικὸν |
ἔφαγον,
καὶ
πάντες
τὸ
αὐτὸ
|
| [4] |
τοῦ
Χριστοῦ
καὶ
καταφυτεύειν»
τὸν
|
πνευματικὸν |
νόμον
καὶ
τοὺς
ἀνάλογον
αὐτῷ |
| [4] |
ἔχοντές
τι
περὶ
τῶν
μελλόντων
|
διορατικόν, |
ἅτε
γυμνοὶ
τῶν
γηΐνων
σωμάτων |
| [4] |
καὶ
δυναμένην
ὑπομεῖναι
χειμῶνα
κατακλυσμοῦ
|
ποιητικόν; |
Καὶ
γὰρ
οὐ
πίσσῃ
οὐδ´ |
| [4] |
μύρμηκας
καὶ
τὸ
τῶν
χειμαδίων
|
προνοητικὸν |
καταρρίψῃ
ὡς
οὐδὲν
πλέον
τῆς |
| [4] |
καὶ
ἀθάνατον
τῷ
ἀμφοτέρων
εἶναι
|
δεκτικόν, |
καὶ
ἔσται
θνητὸν
οὐκ
ἀποθνῇσκον, |
| [4] |
δὲ
ἀθάνατον
αὐτὸν
εἶναι,
ὡς
|
δεκτικὸν |
μὲν
θανάτου
οὐ
μὴν
δὲ |
| [4] |
πρὸς
ἃ
βούλεται
τρέψῃ
τὸ
|
φανταστικὸν |
ἡμῶν.
Εὐχόμεθα
δὲ
λάμψαι
ἐν |
| [4] |
Οἴεται
δὲ
τοῦτο
ὁ
Κέλσος
|
κατασκευαστικὸν |
εἶναι
τοῦ
μηδὲν
τούτων
ἔργον |
| [4] |
ὁ
θεός,
ἀπόρρητόν
τινα
καὶ
|
μυστικὸν |
ἔχει
λόγον,
ὑπὲρ
τὴν
κατὰ |
| [4] |
μαντικός;
Τί
δέ,
ἐπεὶ
τὸ
|
ἀποκληρωτικὸν |
εὐέλεγκτόν
ἐστιν,
οὐχὶ
καὶ
τὸ |
| [4] |
λεγόμενον,
ὅτι
Πρὶν
μὲν
γὰρ
|
ζώεσκον |
ἐπὶ
χθονὶ
φῦλ´
ἀνθρώπων
νόσφιν |
| [4] |
δεκτικόν,
καὶ
ἔσται
θνητὸν
οὐκ
|
ἀποθνῇσκον, |
καὶ
τὸ
οὐ
τῇ
φύσει |
| [4] |
Οὐκοῦν
ὁ
θεὸς
ἡμῶν
πῦρ
|
καταναλίσκον» |
ἐστίν,
ὡς
ἀποδεδώκαμεν,
καὶ
οὕτως |
| [4] |
Ἐπὰν
οὖν
λέγηται
πῦρ»
εἶναι
|
καταναλίσκον» |
ζητοῦμεν,
τίνα
πρέπει
ὑπὸ
θεοῦ |
| [4] |
τὸν
θεὸν
ἡμῶν
εἶναι
πῦρ
|
καταναλίσκον» |
καὶ
ποταμοὺς
πυρὸς
ἕλκειν
ἔμπροσθεν |
| [4] |
πολὺ
πρότερον
τὰ
περὶ
ἑαυτῶν
|
ἐγίνωσκον· |
γινώσκοντα
δὲ
τὰ
περὶ
ἑαυτῶν |
| [4] |
δὲ
εἰς
χρηστὸν
πρᾶγμα
ὀνομαζόμενον
|
λύκον |
ἢ
ἀλώπεκα.
Ἔοικεν
οὖν
τις |
| [4] |
λέγοντι
δράκοντα
καὶ
ἀλώπεκα
καὶ
|
λύκον |
καὶ
ἀετὸν
καὶ
ἱέρακα
τῆς |
| [4] |
ἀληθῶς
ἀρσενικὸν
ἢ
τὸ
ὄντως
|
θηλυκὸν |
ἢ
τὴν
κτηνῶν
φύσιν
ἢ |
| [4] |
ἐπήρατον·
αὐτὰρ
Ἀθήνην
ἔργα
διδασκέμεναι,
|
πολυδαίδαλον |
ἱστὸν
ὑφαίνειν·
καὶ
χάριν
ἀμφιχέαι |
| [4] |
θεοῖς
εἰς
ὦπα
ἐΐσκειν
παρθενικῆς
|
καλὸν |
εἶδος
ἐπήρατον·
αὐτὰρ
Ἀθήνην
ἔργα |
| [4] |
ξύλον
ὡραῖον
εἰς
ὅρασιν
καὶ
|
καλὸν |
εἰς
βρῶσιν
καὶ
τὸ
ξύλον |
| [4] |
φύσει
ἐραστὴς
ὢν
περὶ
τὸ
|
καλόν, |
καὶ
τῆς
Ἀφροδίτης
καλῆς
οὔσης. |
| [4] |
κατανοήσῃ
τὸν
διατιθέντα
πρὸς
τὸ
|
καλὸν |
λόγον.
~Ἐπεὶ
δ´
ἐν
ᾗ |
| [4] |
πλάσσεν
κλυτὸς
Ἀμφιγυήεις
παρθένῳ
αἰδοίῃ
|
ἴκελον |
Κρονίδεω
διὰ
βουλάς·
ζῶσε
δὲ |
| [4] |
παιδοποιΐαν,
εἰ
καὶ
μὴ
ὠνόμασε,
|
δῆλον |
δ´
ὅτι
λέγων
τὴν
τοῦ |
| [4] |
κἂν
ταῦτα
λέγῃς
ἀνθρώποις
φύεσθαι
|
δῆλον |
δ´
ὅτι
τὰ
φυτὰ
καὶ |
| [4] |
λόγον
εἰπὼν
τό·
Ὑφ´
οὗ—
|
δῆλον
|
δ´
ὅτι
τοῦ
Ἰωσήφ—
τὸ |
| [4] |
οὗ
ἡμᾶς
πάντῃ
ἀπαλλάξαι
βούλεται.
|
Δῆλον |
δὲ
τὸ
τροπολογεῖσθαι
τὰ
περὶ |
| [4] |
σοί
τι
δοκῇ
κακόν,
οὔπω
|
δῆλον |
εἰ
κακόν
ἐστιν·
οὐ
γὰρ |
| [4] |
σοί
τι
δοκῇ
κακόν,
οὔπω
|
δῆλον |
εἰ
κακόν·
οὐ
γὰρ
οἶσθα |
| [4] |
καὶ
τοῦτ´
ἀρέσκει
τῷ
λόγῳ,
|
δῆλον |
ἐκ
τοῦ
ἐν
μὲν
ἕκτῳ |
| [4] |
ὡς
ἐν
τῇ
Γενέσει
ἀναγέγραπται,
|
δῆλον |
ἐκ
τῶν
δεικνυμένων
ἐν
τῇ |
| [4] |
ἡμῶν
κατηγοροῦντα
εὔηθες·
παντὶ
γὰρ
|
δῆλον |
ἐκ
τῶν
εἰρημένων,
τίς
ὁ |
| [4] |
ἐπανιοῦσα.
Καὶ
πρὸς
τοῦτο
δὲ
|
δῆλον |
ἐκ
τῶν
προειρημένων
ὅτι
οὐ |
| [4] |
τῶν
φιλοσοφησάντων
οὐκ
ἔγνωσαν,
ὅπερ
|
δῆλόν |
ἐστιν
ἐκ
τῶν
διαφόρων
ἐν |
| [4] |
σωμάτων
φύσις
καὶ
ἐπανιοῦσα.
Καὶ
|
δῆλον |
μὲν
ὅτι
κατὰ
τοὺς
φθείροντας |
| [4] |
ἐν
τῇ
τῶν
θνητῶν
περιόδῳ,
|
δῆλον |
ὅτι
ἀνάγκη
ἀεὶ
Σωκράτη
μὲν |
| [4] |
οὐ
μὴν
δὲ
καὶ
ἀποθνῄσκοντα,
|
δῆλον |
ὅτι
ἔσται
τι
κατ´
ἐκεῖνον |
| [4] |
θεῖον
πνεῦμα
ἐν
αὐτοῖς
γεγονέναι,
|
δῆλον |
ὅτι
καὶ
περὶ
τῶν
μελλόντων
|
| [4] |
τάδε
τὰ
ζῷα
τῶν
ἀνθρώπων,
|
δῆλον |
ὅτι
καὶ
Σωκράτους
καὶ
Πλάτωνος |
| [4] |
βλέπει
τὴν
πασῶν
ὁρμῶν
πηγήν,
|
δῆλον |
ὅτι
καὶ
τὴν
διαφορὰν
ἴδοι |
| [4] |
ξύλα»
ἢ
χόρτον»
ἢ
καλάμην»
|
δῆλον |
ὅτι
καὶ
τὸ
πῦρ
ὑλικὸν |
| [4] |
καὶ
Χριστιανοὶ
τούτοις
προστιθέναι
ἕτερα,
|
δῆλον |
ὅτι
καὶ
τούτοις
φησὶ
ταῦτα
|
| [4] |
ἐξετάσαι
τὰ
Κέλσου
τἀκόλουθον
σκοποῦμεν,
|
δῆλον |
ὅτι
κατ´
αὐτὸν
ἱερώτεραι
τῶν
|
| [4] |
Καὶ
εἴπερ
τοῦθ´
οὕτως
ἔχει,
|
δῆλον |
ὅτι
κατ´
αὐτόν,
οὐκ
οἶδα |
| [4] |
σῶμα
ζῴου
ἀνάλογον
τῇ
ψυχῇ,
|
δῆλον |
ὅτι
οὗ
ψυχὴ
θεοῦ
ἔργον |
| [4] |
καὶ
ἀκάνθαις
ταῦτ´
ἐστι
χρήσιμα,
|
δῆλον |
ὅτι
οὐδ´
ἀπὸ
προνοίας
ταῦτ´ |
| [4] |
ἀλλὰ
πρός
τινα
χρείαν
γεγονέναι,
|
δῆλον |
ὅτι
οὐχ
ἕξει
φύσιν
περὶ |
| [4] |
τοῦ
ὄφεως.
Οὐ
πάνυ
δὲ
|
δῆλον, |
πότερον
κατὰ
συντυχίαν
ἐπιπέπτωκε
τούτοις |
| [4] |
ταῦτα
περὶ
τοῦ
θεοῦ
θρυλοῦσιν
|
εὔδηλον, |
καὶ
οἴεταί
γε
ἐπὶ
θάμβει |
| [4] |
στρουθοῖο
καὶ
αὐτήν,
τὸν
μὲν
|
ἀρίζηλον |
θῆκεν
θεός,
ὅσπερ
ἔφηνε·
λᾶαν |
| [4] |
θεὸς
ἡμῶν
καὶ
εἰς
τὸ
|
ὑψηλὸν |
ὄρος»
ἀναβὰς
ἄλλην
ἔδειξε
τὴν
|
| [4] |
ζῴων
παραστῆσαι
τοῖς
ἀνθρώποις
τὸ
|
ποικίλον |
τῆς
τῶν
ἐν
τῷ
κόσμῳ |
| [4] |
περὶ
τῶν
υἱῶν
ἐπιδεικνύντων
τὸν
|
ποικίλον |
χιτῶνα»
τοῦ
Ἰωσὴφ
ἀλλὰ
πιστεύσας |
| [4] |
ἰώμενον
φίλους
νοσοῦντας
ἰάσασθαι
τὸ
|
φίλον
|
τῶν
ἀνθρώπων
γένος
τοῖς
τοιοῖσδε, |
| [4] |
καὶ
ἐκλείπειν
αὐτὸν
φῶμεν
καὶ
|
ἄλλον
|
τινὰ
πληροῦν,
οὐ
περὶ
τόπου |
| [4] |
ἐπιφέρει
γε
πᾶσιν
ὅτι
ταῦτα
|
μᾶλλον |
ἀνεκτά,
σκωλήκων
καὶ
βατράχων,
ἢ
|
| [4] |
τῶν
λογικῶν
θεόν,
φάσκοντες·
τί
|
μᾶλλον |
ἀνθρώποις
γίνεσθαι
ταῦτα
πρὸς
τροφὴν |
| [4] |
αὐτοῖς
ἀγχινοίας
δεικνύναι
ὅτι
οὐδὲν
|
μᾶλλον |
ἀνθρώπων
ἢ
τῶν
ἀλόγων
ζῴων |
| [4] |
σωτῆρι
τοῦ
γένους
ἡμῶν,
τούτου
|
μᾶλλον |
ἀρκεσθῆναι
τῷ
Αὐτὸς
ἔφα»
ἢ |
| [4] |
καὶ
πόας
καὶ
ἀκάνθας—
τί
|
μᾶλλον |
αὐτὰ
ἀνθρώποις
φήσεις
φύεσθαι
ἢ |
| [4] |
τοσούτου
διαστήματος,
μὴ
πολὺ
δὲ
|
μᾶλλον |
βλέπειν
ἡγεμονικῶν
φύσεις
καὶ
πηγὴν |
| [4] |
ὅρα
εἰ
μὴ
τὰ
Ἡσιόδου
|
μᾶλλον |
γέλωτα
μέλλει
ὀφλεῖν,
ἀνδρός,
ὡς |
| [4] |
περὶ
τῶν
μελλόντων
πιστευτέον
αὐτοῖς,
|
μᾶλλον |
δὲ
τῷ
ἐν
αὐτοῖς
θείῳ |
| [4] |
ἐπακοῦσαι
τῶν
συγγραμμάτων.
Ἀλλ´
ἐκεῖνο
|
μᾶλλον |
ἐθέλω
διδάξαι
τὴν
φύσιν,
ὅτι |
| [4] |
ἀντιλογίαν
ἔγνων,
οὐ
γέλωτος
ἀλλὰ
|
μᾶλλον |
ἐλέους
καὶ
μίσους
ἀξίαν.
Ἔμοιγ´ |
| [4] |
πρεπόντως
γινόμενον,
διὰ
τί
οὐχὶ
|
μᾶλλον |
ζητήσει
τις
τὴν
ἀρχήν,
ἀνάλογόν |
| [4] |
ἀφ´
οὗ
καὶ
ἐπροφήτευσεν·
ἐπεὶ
|
μᾶλλον
|
ᾔδει
τά
τ´
ἐόντα
τά |
| [4] |
φήσομεν
ὅτι
τί
δ´
οὐχὶ
|
μᾶλλον |
ἡμεῖς
δι´
ἐκεῖνα
γεγόναμεν,
ἐπεὶ |
| [4] |
νύξ
τε
δουλεύει
βροτοῖς,
τί
|
μᾶλλον |
ἡμῖν
ἢ
τοῖς
μύρμηξι
καὶ |
| [4] |
ταῦτα
συμβαίνειν.
Εἰ
γὰρ
οὐ
|
μᾶλλον |
ἡμῖν
ἢ
φυτοῖς
καὶ
δένδροις |
| [4] |
τούτοις
ὁ
Κέλσος,
θέλων
μὴ
|
μᾶλλον |
ἡμῖν
τὴν
πρόνοιαν
πεποιηκέναι
τὰ |
| [4] |
ταῦτα
ἔργα
εἶναι
θεοῦ,
οὐ
|
μᾶλλον |
ἡμῖν
τοῖς
ἀνθρώποις
ταῦτα
γίνεται |
| [4] |
ἔρχεται
ἢ
ἀπὸ
προνοίας
οὐ
|
μᾶλλον |
ἡμῶν
προνοουμένης
ἢ
δένδρων
καὶ |
| [4] |
καὶ
πλάτους;
Πῶς
δ´
οὐχὶ
|
μᾶλλον |
θαυμαστὸν
ἦν
τὸ
κατασκεύασμα
καὶ |
| [4] |
ἐν
ἐλάττοσιν·
οὕτως
ἔστιν
εἰπεῖν
|
μᾶλλον |
καὶ
ἐπὶ
τῆς
τῶν
ὅλων |
| [4] |
ἡ
τῶν
ἀνθρώπων
ἀλλὰ
πολὺ
|
μᾶλλον
|
καὶ
ἡ
τῶν
ἀλόγων
ζῴων |
| [4] |
δαψιλείας
τῶν
ὠνίων,
οὕτω
πολλῷ
|
μᾶλλον |
Κέλσος
καὶ
οἱ
τὰ
αὐτὰ |
| [4] |
ἐκείνῃ
σεμνυνόμεθα,
ἀποδεχόμεθα
δ´
αὐτὸν
|
μᾶλλον |
Κέλσου
καὶ
ἄλλων
Ἑλλήνων
βουληθέντα |
| [4] |
τοιαδὶ
ἤθη
κατὰ
τὸ
ψεῦδος
|
μᾶλλον
|
λεγόμενοι
ἐπιστρέφουσιν,
ὥσπερ
καὶ
τῶν |
| [4] |
πάντῃ
ἀλλότριον
νομισθῆναι
θεοῦ·
οὔτε
|
μᾶλλον |
οἱ
ἐν
Χριστιανοῖς
καὶ
Ἰουδαίοις |
| [4] |
κακία
ἐστὶν
ἐν
αὐτῇ,
τί
|
μᾶλλον |
οἱ
ἐν
Χριστιανοῖς
φαῦλοι
καὶ |
| [4] |
τοῦ
οἱ
λογικοὶ
καὶ
ἔτι
|
μᾶλλον |
οἱ
σπουδαῖοι
λογικοί·
καθ´
ἡμᾶς |
| [4] |
προλέγεσθαι
τὰ
μέλλοντα,
πῶς
οὐχὶ
|
μᾶλλον, |
ὅπου
κληδόνες
ἀπὸ
ἀνθρώπων
λαμβάνονται, |
| [4] |
Ἕλλησι
θεολόγων·
ἄνθρωποι
γὰρ
ἦσαν.
|
Μᾶλλον |
οὖν
κατὰ
Κέλσον
κατείληφε
τὴν |
| [4] |
ποιήματα
καταλελοιπότας·
ὁ
δὲ
κρίνειν
|
μᾶλλον |
Πλάτωνος
δυνάμενος,
ὁ
ἐπικούρειος
Κέλσος, |
| [4] |
ἄντικρυς
εὐηθέστατα
μεμυθολόγηται.
Πολλῷ
γὰρ
|
μᾶλλον |
τὰ
Ἑλλήνων
οὐ
μόνον
εὐηθέστατα |
| [4] |
Μωϋσέα
ἀναγεγραφέναι
πείθομαι.
Τίνες
οὖν
|
μᾶλλον |
τὰ
τίνων
παραφθείρουσιν;
Ἆρα
τὰ |
| [4] |
ἐπιλέγει
πᾶσι
τούτοις
ἀνεκτὰ
εἶναι
|
μᾶλλον |
ταῦτα
ὑπὸ
σκωλήκων
καὶ
βατράχων |
| [4] |
γε
ὁ
θεὸς
τοὺς
ἀνθρώπους
|
μᾶλλον |
τοῖς
θηρίοις
ὑπέβαλεν.
Οὐ
γὰρ |
| [4] |
χρὴ
ἐπιστήσαντα
τοῖς
χρόνοις
εἰπεῖν,
|
μᾶλλον |
τούτων
ἕτεροι
παρακούσαντες
καὶ
μὴ |
| [4] |
Ὅπερ
εἰ
ἀληθές
ἐστιν,
ὄρνιθες
|
μᾶλλον |
τρανοτέρας
Κέλσου
ἔχουσι
περὶ
θεοῦ |
| [4] |
λέγων
τοὺς
ἀγορανόμους
προνοεῖν
οὐ
|
μᾶλλον |
τῶν
ἀνθρώπων
ἢ
τῶν
κυνῶν, |
| [4] |
αὐτούς,
οὐκ
ἂν
ἐνόσσευσαν
ἔνθα
|
ἔμελλον |
ἐπιβουλεύεσθαι·
καὶ
ἁπαξαπλῶς
οὐκ
ἄν |
| [4] |
ὅτε
δ´
ἐχρῆν
αὐτοὺς
ὡς
|
ὅλον |
ἔθνος
ἁμαρτάνον
διὰ
πόνων
ἐπιστρέφεσθαι |
| [4] |
τοῦ
ὅλου
ἀλλὰ
παρὰ
τὸ
|
ὅλον
|
ἐξαιρέτως
παντὸς
λογικοῦ.
Καὶ
οὐδέ |
| [4] |
οὐδέ
ποτε
ἀπολείψει
πρόνοια
τὸ
|
ὅλον· |
οἰκονομεῖ
γάρ,
κἂν
κάκιον
γίνηται |
| [4] |
καὶ
διὰ
χρόνου
ἐπιστρέφειν
τὸ
|
ὅλον |
πρὸς
ἑαυτόν.
Ἀλλ´
οὐδὲ
πιθήκων |
| [4] |
ἔθει.
Καὶ
ἦν
ἰδεῖν
ἔθνος
|
ὅλον |
φιλοσοφοῦν,
καὶ
διὰ
τὴν
πρὸς |
| [4] |
τῇ
πρώτῃ
τῶν
Παραλειπομένων
τὸν
|
διάβολον» |
καὶ
συνεξετάζων
ἀλλήλοις
τὰ
ῥητὰ |
| [4] |
οὐ
παριστάντα
τὸ
τῶν
φωνῶν
|
ἀμφίβολον, |
οὐκ
οἶδ´
ὅπως
παρέρριπται.
Καίτοι |
| [4] |
ὡς
ὠνόμασεν
ἡ
γραφή,
λογικὸν
|
ἄδολον |
γάλα»
γίνεται,
τινὶ
δὲ
ὡς
|
| [4] |
Τρῶες
δ´
ἐρρίγησαν,
ὅπως
ἴδον
|
αἰόλον |
ὄφιν
κείμενον
ἐν
μέσσοισι,
Διὸς |
| [4] |
ἐπὶ
σφᾶς
αὐτοὺς
ἐκ
θεοῦ
|
χόλον |
ἐπεσπάσαντο.
Ἐλεγχέτω
δὴ
τὸ
λεγόμενον |
| [4] |
καὶ
τοῖς
ἀπὸ
τοῦ
Περιπάτου,
|
ἄϋλον |
φάσκουσιν
εἶναι
τὸν
αἰθέρα,
καὶ |
| [4] |
δύναταί
τις
παραστῆσαι
ἐποικοδομοῦντα
τὸν
|
φαῦλον |
ξύλα»
ἢ
χόρτον»
ἢ
καλάμην» |
| [4] |
τὸ
γνωστὸν
καλοῦ
καὶ
πονηροῦ
|
ξύλον» |
καὶ
τὰ
ἐπὶ
τούτοις
εἰρημένα, |
| [4] |
γένος
καὶ
καθ´
ὁμοιότητα
καὶ
|
ξύλον |
κάρπιμον
ποιοῦν
καρπόν,
οὗ
τὸ |
| [4] |
καλὸν
εἰς
βρῶσιν
καὶ
τὸ
|
ξύλον |
τῆς
ζωῆς
ἐν
μέσῳ
τῷ |
| [4] |
ἐξανατεταλκέναι
ἐκ
τῆς
γῆς
πᾶν
|
ξύλον |
ὡραῖον
εἰς
ὅρασιν
καὶ
καλὸν |
| [4] |
Τίθησι
δὲ
καὶ
τὸν
εἰς
|
δοῦλον |
πραθέντα
Ἰωσὴφ
ἐλευθερούμενον
καὶ
μετὰ |
| [4] |
ἐπιστάμενος,
πῶς
λέλεκται
πάντων
εἶναι
|
δοῦλον
|
τὸν
ἐν
ἡμῖν
μείζονα.
Καὶ |
| [4] |
ἡ
ἐν
τῇ
κατὰ
τὴν
|
Σάμον |
γραφῇ
ἡ
Ἥρα
καὶ
ὁ |
| [4] |
ἐν
μορφῇ
θεοῦ
ὑπάρχων
οὐχ
|
ἁρπαγμὸν |
ἡγήσατο
τὸ
εἶναι
ἴσα
θεῷ, |
| [4] |
ἡδονὴν
παραδέξασθαι
θεόν.
Τὸ
γὰρ
|
ἐμόν» |
φησί,
δέος,
ὦ
Πρώταρχε,
περὶ |
| [4] |
Ἀδάμ,
ἔστησεν
ὅρια
ἐθνῶν
κατ´
|
ἀριθμὸν |
ἀγγέλων
θεοῦ·
καὶ
ἐγενήθη
μερὶς
|
| [4] |
καὶ
καθ´
ὁμοιότητα
καὶ
ξύλον
|
κάρπιμον |
ποιοῦν
καρπόν,
οὗ
τὸ
σπέρμα
|
| [4] |
εἰς
χρείαν
ἀπευκταίαν
μὲν
ἑκάστῳ
|
χρήσιμον |
δὲ
τῷ
παντί.
Ὡς
εἰ |
| [4] |
γνώσεως.
~Οὐκ
οἶδα
δὲ
πῶς
|
χρήσιμον |
ἔδοξε
τῷ
Κέλσῳ
καθ´
ἡμῶν |
| [4] |
παντὶ
καταδικαζόμενον
ποιεῖν
μέν
τι
|
χρήσιμον |
τῇ
ὅλῃ
πόλει,
αὐτὸν
δὲ |
| [4] |
κάλλος,
ἀλλὰ
τὸ
εἶδος
αὐτοῦ
|
ἄτιμον, |
ἐκλεῖπον
παρὰ
τοὺς
υἱοὺς
τῶν |
| [4] |
τροπολογίας·
Λέγετέ
μοι,
οἱ
τὸν
|
νόμον |
ἀναγινώσκοντες,
τὸν
νόμον
οὐκ
ἀκούετε; |
| [4] |
Χριστοῦ
καὶ
καταφυτεύειν»
τὸν
πνευματικὸν
|
νόμον |
καὶ
τοὺς
ἀνάλογον
αὐτῷ
προφητικοὺς |
| [4] |
οἱ
τὸν
νόμον
ἀναγινώσκοντες,
τὸν
|
νόμον |
οὐκ
ἀκούετε;
Γέγραπται
γὰρ
ὅτι |
| [4] |
καὶ
βασιλίσκων
δημιουργοὺς
καὶ
κατὰ
|
ἔντομον |
εἶδος
αὐτῶν
τινας
εἶναι
δημιουργοὺς |
| [4] |
εἰς
χλεύην
καὶ
γέλωτα
καὶ
|
διασυρμὸν |
ἤνεγκεν
ὁ
σεμνὸς
φιλόσοφος.
Καὶ |
| [4] |
νοῦ
ἔχει
τὴν
ἀρχήν,
πάντα
|
θαυμασμὸν |
ὑπερβεβηκότος.
Ἀλλ´
ἡμεῖς
οἱ
τῷ |
| [4] |
ἔτους
αὐτοῖς
εἰς
τροφήν,
οὐ
|
λογισμὸν |
εἶναι
ἐν
μύρμηξι
τούτων
αἴτιον |
| [4] |
φυσικὸν
βοήθημα
εὑρόντων
διὰ
τὸν
|
λογισμὸν |
καὶ
μετὰ
νοῦ
χρησαμένων;
~Ἔστω |
| [4] |
καὶ
ὁ
Κέλσος
συγχυθεὶς
τὸν
|
λογισμὸν |
οὐχ
ἑώρακεν
ὅτι
καὶ
τῶν |
| [4] |
δ´
ἐπιδημίᾳ
ἐπανορθοῖ
τῷ
κατὰ
|
χριστιανισμὸν |
λόγῳ
οὐχὶ
τοὺς
μὴ
βουλομένους |
| [4] |
παντί.
Εἰ
δὲ
μετὰ
τὸν
|
ἀφανισμὸν |
τῆς
κακίας
λόγον
ἔχει
τὸ |
| [4] |
παρέστησεν
ὁ
Κέλσος.
Καὶ
τὸν
|
ἀναγνωρισμὸν |
δὲ
τίθησιν,
οὐκ
οἶδα
τί |
| [4] |
ἐν
ταῖς
καρδίαις
ἡμῶν»
τὸν
|
φωτισμὸν |
τῆς
γνώσεως
τῆς
δόξης
τοῦ |
| [4] |
ἐπιστήσεται
τις
χρόνος,
περιγράφων
τὸν
|
κόσμον |
ἀναγκαίαν
περιγραφὴν
τῷ
αὐτὸν
ἀρχὴν |
| [4] |
οὐράνιον
φορὰν
καὶ
τὸν
πάντα
|
κόσμον |
ἀπολιπόντα
τὸν
θεὸν
καὶ
τὴν |
| [4] |
οὖν
τοῖς
ἀγένητον
ὑφισταμένοις
τὸν
|
κόσμον |
ἀρχὴν
αὐτοῦ
εἰπεῖν,
οὕτως
οὐδὲ |
| [4] |
τὴν
τοιανδὶ
ὑπόληψιν
συστήσασθαι
τὸν
|
κόσμον, |
ἐλάττονα
ἔσται
τοῦ
κατὰ
τὴν |
| [4] |
εἰαρινοῖσιν·
πάντα
δέ
οἱ
χροῒ
|
κόσμον |
ἐφήρμοσε
Παλλὰς
Ἀθήνη·
ἐν
δ´ |
| [4] |
κακίας
ἐπιδημήσειν
τὸν
ἀποκαθαροῦντα
τὸν
|
κόσμον |
καὶ
ἑκάστῳ
κατ´
ἀξίαν
χρησόμενον; |
| [4] |
καὶ
προκαταγγέλλει,
καὶ
τὸν
πάντα
|
κόσμον |
καὶ
τὴν
οὐράνιον
φορὰν
ἀπολιπὼν |
| [4] |
λέγοι
ἂν
ὅτι
τὸν
πάντα
|
κόσμον |
καὶ
τὴν
οὐράνιον
φορὰν
ἡμῖν |
| [4] |
ὥσπερ
κατὰ
τοὺς
ἄφθαρτον
τὸν
|
κόσμον |
τηροῦντας
τὸ
ἰσοστάσιον
τῶν
στοιχείων |
| [4] |
καὶ
τοὺς
ἀστέρας,
πάντα
τὸν
|
κόσμον |
τοῦ
οὐρανοῦ,
πλανηθεὶς
προσκυνήσῃς
αὐτοῖς |
| [4] |
ὅτι
κατὰ
τοὺς
φθείροντας
τὸν
|
κόσμον |
τοῦθ´
οὕτως
ἔχει·
πειράσονται
δὲ |
| [4] |
ἄτοπον
τὸν
ἐξ
ἀνομοίων
συνεστηκότα
|
κόσμον |
ὑπὸ
ἑνὸς
γεγονέναι
τεχνίτου,
συμφερόντως |
| [4] |
πατρὶ
ἐσομένῳ
τῶν
μετὰ
τὸν
|
κατακλυσμόν; |
~Ἔρριψε
δ´
ὁ
Κέλσος
τὰ |
| [4] |
μετὰ
τὸν
τελευταῖον
ἐπὶ
Δευκαλίωνος
|
κατακλυσμὸν |
ἡ
περίοδος
κατὰ
τὴν
τῶν |
| [4] |
αὐτοῖς.
Ἡμεῖς
δὲ
οὔτε
τὸν
|
κατακλυσμὸν |
οὔτε
τὴν
ἐκπύρωσιν
κύκλοις
καὶ |
| [4] |
~Ἑξῆς
δὲ
τοιαῦτά
φησιν·
Εἶτα
|
κατακλυσμόν |
τινα
καὶ
κιβωτὸν
ἀλλόκοτον,
ἅπαντα |
| [4] |
ᾧ
κεν
ἅπαντες
τέρπωνται
κατὰ
|
θυμὸν |
ἑὸν
κακὸν
ἀμφαγαπῶντες.
Ὣς
ἔφατ´· |
| [4] |
καὶ
ὑμεῖς
τὰ
πάντα,
ὀργὴν
|
θυμὸν |
κακίαν
βλασφημίαν
αἰσχρολογίαν»
αὐτῷ
τῷ |
| [4] |
Παῦσαι
ἀπὸ
ὀργῆς
καὶ
ἐγκατάλιπε
|
θυμόν» |
λέγων
δὲ
καὶ
ἐν
τῷ |
| [4] |
καί,
ὡς
ἂν
λέγοιτο,
τὸν
|
ὁμώνυμον
|
τῷ
Ἐπικουρείῳ.
Τοιαῦτα
γὰρ
ἐχρῆν |
| [4] |
λελέχθαι
σοι
φαίνεται;
Ἀλλ´
οὐκ
|
εὔγνωμον |
ἐκεῖνα
μὲν
μὴ
γελᾶν
ὡς |
| [4] |
ἠλληγόρουν
τὰ
γεγραμμένα,
τάχα
ἂν
|
πιθανόν |
τι
λέγειν
ὑπενοεῖτο
ὁ
Κέλσος· |
| [4] |
τῶν
ἐν
τῷ
κόσμῳ
κατασκευῆς
|
φθάνον |
καὶ
ἐπὶ
τὰ
ὄρνεα·
καὶ
|
| [4] |
εἴ
τις
Ἰουδαῖον
ἑαυτὸν
ἢ
|
Χριστιανὸν |
ἀναγορεύει,
οὗτος
λέγοι
ἂν
ὅτι |
| [4] |
οἱονεὶ
ἀναβιώσκοντος
καὶ
ἀναβαίνοντος
εἰς
|
οὐρανόν; |
Ἢ
Ἕλλησι
μὲν
ἔξεστι
τὰ |
| [4] |
τὸ
Μὴ
ἀναβλέψας
εἰς
τὸν
|
οὐρανὸν |
καὶ
ἰδὼν
τὸν
ἥλιον
καὶ |
| [4] |
συνιέναι
δύναται
τὸ
Οὐχὶ
τὸν
|
οὐρανὸν |
καὶ
τὴν
γῆν
ἐγὼ
πληρῶ; |
| [4] |
φωναὶ
τὸν
φήσαντα·
Οὐχὶ
τὸν
|
οὐρανὸν |
καὶ
τὴν
γῆν
ἐγὼ
πληρῶ; |
| [4] |
πτερωτοῦ,
ὃ
πέταται
ὑπὸ
τὸν
|
οὐρανόν, |
ὁμοίωμα
παντὸς
ἑρπετοῦ,
ὃ
ἕρπει |
| [4] |
ἐχρῆν
αὐτοὺς
ὡς
ὅλον
ἔθνος
|
ἁμαρτάνον |
διὰ
πόνων
ἐπιστρέφεσθαι
πρὸς
τὸν
|
| [4] |
κάκιον
γίνηται
διὰ
τὸ
λογικὸν
|
ἁμαρτάνον |
μέρος
τι
τοῦ
ὅλου,
καθάρσιον |
| [4] |
τινὶ
δὲ
ὡς
ἀσθενεστέρῳ
οἱονεὶ
|
λάχανον, |
τινὶ
δὲ
τελείῳ
στερεὰ
τροφὴ» |
| [4] |
ἀνθρωπίνην
ψυχὴν
καὶ
ὁρῶντες
ὅτι
|
ἀμήχανόν |
ἐστι
τὴν
κατ´
εἰκόνα»
θεοῦ |
| [4] |
ἕδραν,
ὡς
τινὰ
μὲν
τόπον
|
κενὸν |
αὐτοῦ
εἶναι
ἕτερον
δὲ
πλήρη, |
| [4] |
πρὸς
τὸν
Κέλσον
καὶ
ταῦτα
|
ἀποφηνάμενον |
ὅτι
ψυχὴ
μὲν
θεοῦ
ἔργον, |
| [4] |
παράδειγμα
ἐν
ἀλόγοις
ζῴοις
δυσωπῆσαι
|
δυνάμενον |
ἀνθρώπους
ἐκθέσθαι
περὶ
τοῦ
χάριτας |
| [4] |
ἄνθρωπον,
ὃν
αὐτὸς
ἔπλασε,
πεῖσαι
|
δυνάμενον. |
Διὰ
τούτων
δὴ
ὁ
πολυΐστωρ |
| [4] |
ἄνθρωπον,
ὃν
αὐτὸς
ἔπλασε,
πεῖσαι
|
δυνάμενον, |
εἰσήγαγεν
ὁ
Μωϋσέως
λόγος,
καὶ |
| [4] |
καὶ
μὴ
πάνυ
τι
φθάνειν
|
δυνάμενον |
ἐπὶ
τὴν
δημωδεστέραν
ἀκοήν.
Καὶ |
| [4] |
ἄνθρωπον,
ἐπιλογίσασθαι
τὰ
περὶ
πάντων
|
δυνάμενον |
καὶ
κοσμῆσαι
τὰ
πάντων,
ἅτε |
| [4] |
εὐκαταφρονήτου
λέξεως,
τὸ
εὐτελέστερον
καὶ
|
δυνάμενον |
μέν
τι
πρὸς
τοὺς
πολλοὺς |
| [4] |
πολὺν
καὶ
ἁπλούστερον
καὶ
μὴ
|
δυνάμενον |
παρακολουθεῖν
τοῖς
ποικιλωτάτοις
τῆς
σοφίας
|
| [4] |
ἐκ
δεισιδαίμονος
εἰς
εὐσεβῆ
τὸν
|
παραδεξάμενον |
τὴν
τοῦ
λόγου
τοῦ
θεοῦ |
| [4] |
τῶν
ἀναγραψάντων
τὰς
θείας
γραφὰς
|
ἀποδεξάμενον, |
μὴ
κρυψάντων
καὶ
τὰ
ἀπεμφαίνοντα, |
| [4] |
τὸν
πυθαγόρειον,
ἄνδρα
πολλῷ
κρεῖττον
|
διηγησάμενον |
Πλάτωνα
καὶ
περὶ
τῶν
Πυθαγορείων |
| [4] |
καὶ
τὸ
τοῖς
τοιούτοις
ἀντιλέγειν
|
ἱστάμενον |
πρὸς
τὸν
ἀσέβειαν
ἡμῶν
κατηγοροῦντα
|
| [4] |
θεοῦ
μετειληφέναι,
τὸ
οὕτως
μεγαλοφυέστατα
|
δεδιδαγμένον
|
ἀναβαίνειν
ἐπὶ
τὴν
ἀγένητον
τοῦ |
| [4] |
ἀξίων
διὰ
τὸ
ξένον
καὶ
|
παρηλλαγμένον |
τῆς
κατασκευῆς
ὡς
πρὸς
τὰ |
| [4] |
ἂν
εἴποι
ἄν
τις,
ὕστερον
|
μεταθέμενον |
ἐπὶ
τὰ
βελτίω
ἢ
καί, |
| [4] |
λόγον
ἐπιγράψας
τὸν
οὐ
δόγματα
|
ἐκτιθέμενον |
ἀλλὰ
Χριστιανῶν
καὶ
Ἰουδαίων
κατηγορήσαντα; |
| [4] |
πρεσβεύσαντα,
πολλαχοῦ
τῶν
συγγραμμάτων
αὐτοῦ
|
ἐκτιθέμενον |
τὰ
Μωϋσέως
καὶ
τῶν
προφητῶν |
| [4] |
ἐναντία
λέγειν
οὐ
μόνον
ἡμῖν
|
προθέμενον |
ἀλλὰ
καὶ
οὐκ
ἀγεννεῖ
φιλοσόφων |
| [4] |
τὸ
γενησόμενον·
καὶ
τί
τὸ
|
πεποιημένον; |
Αὐτὸ
τὸ
ποιηθησόμενον»
καὶ
τὰ |
| [4] |
γραφὴ
σαφῶς
παραδεξαμένη
ὡς
καλῶς
|
γεγενημένον |
τὸ
τοιοῦτον
ἢ
αἰτιασαμένη
καὶ |
| [4] |
ἄνθρωπον
εὑρεθῆναι
ἀρχῆθεν
ἄγευστον
κακίας
|
γεγενημένον. |
Ὡς
γὰρ
περὶ
τούτου
οἷς |
| [4] |
πρόσωπον
αὐτοῦ
πνοὴν
ζωῆς»
τροπικῶς
|
εἰρημένον |
καὶ
δεόμενον
διηγήσεως,
παριστάσης
μεταδεδωκέναι |
| [4] |
ἐρρίγησαν,
ὅπως
ἴδον
αἰόλον
ὄφιν
|
κείμενον |
ἐν
μέσσοισι,
Διὸς
τέρας
αἰγιόχοιο. |
| [4] |
καὶ
μὴ
συνιέντων
τὰ
τροπολογούμενα
|
ἐπικείμενον· |
ὅπερ
κάλυμμα
περιαιρεῖται»
τοῦ
θεοῦ
|
| [4] |
εἰς
μεταβολὴν
διαμένει·
τὸ
γὰρ
|
ὑποκείμενον |
ἡ
ὕλη
ἀπολλυμένης
τῆς
ποιότητος |
| [4] |
δὲ
τούτοις
ἐπιλαθόμενος
ὅτι
τὸ
|
προκείμενον
|
αὐτῷ
ἐστιν
Ἰουδαίων
καὶ
Χριστιανῶν |
| [4] |
δυνάμενος
εὐκαιρότερον
διηγήσεται,
ἐπὰν
τὸ
|
προκείμενον |
ᾖ
παραστῆσαι
καὶ
τὰ
τῆς |
| [4] |
ἡμετέρων
ἀπολογούμεθα,
λέγοντες
ὅτι
τὸ
|
προκείμενον |
ἡμῖν
ἐστιν
ἐπανορθοῦν
τὸ
γένος |
| [4] |
ἐστιν
ἐν
πᾶσιν»
~Εἶτ´
ἐπεὶ
|
προκείμενον |
ἦν
αὐτῷ
κακηγορεῖν
τὰ
γεγραμμένα, |
| [4] |
συνεξεταζομένων
ἀλλήλοις
παρίσταμεν·
οὐδὲ
τὸ
|
προκείμενον |
τοῖς
ἐν
ἡμῖν
συνετῶς
πρεσβεύουσι |
| [4] |
ὁ
Μωϋσέως
νόμος
μηδὲν
εἶχεν
|
ἐγγεγραμμένον |
δι´
ὑπονοιῶν
δηλούμενον,
οὐκ
ἂν |
| [4] |
γὰρ
ἐσαφήνισε,
πότερον
~ΠΡΟΣ
ΤΟΝ
|
ΕΠΙΓΕΓΡΑΜΜΕΝΟΝ |
ΚΕΛΣΟΥ
ΑΛΗΘΗ
ΛΟΓΟΝ
ΩΡΙΓΕΝΟΥΣ
ΤΟΜΟΣ |
| [4] |
δεινολογοῦντος
Κέλσου
καὶ
φάσκοντος
τὸ
|
ἐπιγεγραμμένον |
σύγγραμμα
Ἰάσονος
καὶ
Παπίσκου
ἀντιλογίαν |
| [4] |
σοφὸν
μετὰ
τῆς
θυγατρὸς
μόνης
|
καταλελειμμένον, |
παντὸς
τοῦ
τῶν
ἀνθρώπων
γένους |
| [4] |
ἐν
τῇ
καλίᾳ
νεοσσῶν
τὸν
|
λεγόμενον |
ἀετίτην
λίθον
εὑρόντες
φέρουσιν
ἐπ´
|
| [4] |
παρὰ
τὸ
μὴ
ἀποθνῄσκειν
ἰδίως
|
λεγόμενον |
ἀθάνατον.
Κατὰ
ποῖον
οὖν
σημαινόμενον
|
| [4] |
τε
δουλεύει
βροτοῖς,
ἐπαινέσαντες
τὸ
|
λεγόμενον |
καὶ
διηγοῦνται
αὐτό·
ἐπὰν
δὲ
|
| [4] |
περὶ
Ἰουδαίων
ὑπὸ
τοῦ
Κέλσου
|
λεγόμενον, |
ὅτι
δὴ
ἀπ´
Αἰγύπτου
δραπέται |
| [4] |
καὶ
τὸ
περὶ
τοῦ
πίθου
|
λεγόμενον, |
ὅτι
Πρὶν
μὲν
γὰρ
ζώεσκον |
| [4] |
κατασκευάσαι
τὸ
ἐν
τῷ
προφήτῃ
|
λεγόμενον |
οὕτως·
Οἱ
οὐρανοὶ
ἀπολοῦνται,
σὺ
|
| [4] |
οὐδενὸς
περὶ
τοῦ
σωτῆρος
ἡμῶν
|
λεγόμενον. |
Προείρηται
δ´
εἰς
τὴν
περὶ |
| [4] |
οὖν
τὸ
παρὰ
τῷ
Κέλσῳ
|
λεγόμενον, |
τό·
Τί
ἂν
φαίη
τις |
| [4] |
ἐστιν»
Εἰ
δέ
τις
τὸ
|
λεγόμενον |
ὑπό
τινων,
εἴτε
τῶν
νοούντων |
| [4] |
φήσομεν
ὅτι
ὅμοιόν
ἐστι
τὸ
|
λεγόμενον, |
ὡς
εἴ
τις
ἐνεκάλει
ἐπὶ |
| [4] |
χόλον
ἐπεσπάσαντο.
Ἐλεγχέτω
δὴ
τὸ
|
λεγόμενον |
ὡς
ψεῦδος
ὁ
βουλόμενος,
εἰ |
| [4] |
τὸ
ὑπὸ
τοῦ
Κέλσου
οὕτως
|
λεγόμενον· |
Ὥστε
ταύτῃ
γε
ὁ
θεὸς |
| [4] |
πνοὴν
ζωῆς»
τροπικῶς
εἰρημένον
καὶ
|
δεόμενον |
διηγήσεως,
παριστάσης
μεταδεδωκέναι
τὸν
θεὸν |
| [4] |
ἡμῶν
γράφοντι
παραρρίψαι
δόγμα,
πολλῆς
|
δεόμενον |
κἂν
δοκούσης
ἀποδείξεως,
κατὰ
τὸ |
| [4] |
κακόν.
Ἀλλ´
οἶδα
τὸν
λόγον
|
δεόμενον |
πολλῆς
ἐξεργασίας
καὶ
κατασκευῆς,
χάριτι |
| [4] |
δημόσια
ἔργα
χρήσιμα
τῷ
παντὶ
|
καταδικαζόμενον |
ποιεῖν
μέν
τι
χρήσιμον
τῇ |
| [4] |
ποτε
δὲ
εἰς
χρηστὸν
πρᾶγμα
|
ὀνομαζόμενον |
λύκον
ἢ
ἀλώπεκα.
Ἔοικεν
οὖν |
| [4] |
ἐνδέχεσθαι
τῷ
ὅλῳ
συμφέρειν
τὸ
|
νομιζόμενον |
ἐν
τοῖς
καθ´
ἕκαστον
εἶναι
|
| [4] |
ἐμπορίαν
μετὰ
τῶν
ὄνων
φησὶ
|
χαριζόμενον |
τὸν
πραθέντα
πεποιηκέναι
ἃ
οὐδὲ
|
| [4] |
τοῦ
πατρὸς
φύσιν.
Τὸ
δὲ
|
ποριζόμενον |
ἀεὶ
ὑπεκρεῖ,
ὥστε
οὔτ´
ἀπορεῖ |
| [4] |
τίς
ὁ
πρὸς
τὸν
ἐκεῖθεν
|
διασῳζόμενον |
τῶν
ἀγγέλων
λόγος,
φασκόντων·
Μὴ |
| [4] |
ἔργον
κατακαήσεται,
ζημιωθήσεται.
Ἔργον
δὲ
|
κατακαιόμενον |
ποῖον
ἂν
ἐν
τούτοις
λέγοιτο |
| [4] |
λέγει
τοῦ
Ἰακώβ,
καὶ
ἀδελφὸν
|
πιπρασκόμενον |
τὸν
Ἰωσήφ,
καὶ
πατέρα
ἐξαπατώμενον |
| [4] |
ἱστορουμένων
ἴδοιμεν
ἂν
τὸν
Ἰωσήφ,
|
ἑλόμενον |
κατακλεισθῆναι
ἐν
φυλακῇ
ἤπερ
ἀπολέσθαι |
| [4] |
φυλαττόμενοι
λέγειν
τὸ
μὴ
ἀρεσκόντως
|
ἀπαγγελλόμενον |
τῷ
θεῷ.
Εἰ
μὴ
ἄρα |
| [4] |
τὸν
Κέλσον,
διὰ
τῶν
προκειμένων
|
βουλόμενον |
θειότερα
καὶ
σοφώτερα
ἀποδεῖξαι
τὰ |
| [4] |
αὐτὴν
εἶναι
φαμεν
ἀλλά
τι
|
παραλαμβανόμενον |
εἰς
τὴν
διὰ
σκυθρωποτέρων
ἀγωγῶν |
| [4] |
θεοῦ
ὡς
ἀληθείας
ἔχει
τρανότατα
|
καταλαμβανόμενον |
καὶ
ἐπιτελούμενον.
~Ἔθηκε
δέ
τινα |
| [4] |
πλὴν
ὅπως
ποτὲ
ἔχει
τὸ
|
γενόμενον, |
ἀνάγεται
μὲν
ἐπὶ
τροπολογίαν
ἔχει |
| [4] |
λεγόμενον
ἀθάνατον.
Κατὰ
ποῖον
οὖν
|
σημαινόμενον
|
διαστελλόμενος
φήσει
ὕλης
ἔκγονον
οὐδὲν |
| [4] |
ἐν
φωνῇ
γίνεται
δηλούσῃ
τι
|
σημαινόμενον, |
πολλάκις
δὲ
καὶ
περὶ
τῶν |
| [4] |
Ἐπικουρείῳ.
Τοιαῦτα
γὰρ
ἐχρῆν
αὐτὸν
|
ἀποφαινόμενον
|
καὶ
ἐναντία
λέγειν
οὐ
μόνον |
| [4] |
καὶ
δυνατὸν
τοῦτο
καὶ
πρεπόντως
|
γινόμενον, |
διὰ
τί
οὐχὶ
μᾶλλον
ζητήσει |
| [4] |
καθαρᾶς
περὶ
τοῦ
δημιουργοῦ
ἐννοίας
|
γινόμενον· |
οἳ
καὶ
φυλαττόμενοι
διὰ
τῆς |
| [4] |
καὶ
ὄφιν
τούτοις
ἀντιπράσσοντα
καὶ
|
περιγινόμενον |
τῶν
θεοῦ
προσταγμάτων
τὸν
ὄφιν, |
| [4] |
θεοῦ»
ὑψώματα
καὶ
τὸ
Κέλσου
|
ἐπαιρόμενον» |
καθ´
ἡμῶν
τῆς
ἀλαζονείας
ὕψωμα» |
| [4] |
φθειρόμενον,
ὡς
θεοῦ
ἔργον
ἔσται
|
φθειρόμενον· |
εἶτ´
ἐν
τῇ
φθορᾷ
τοῦ |
| [4] |
ὁ
κόσμος
ἆρ´
οὖν
καὶ
|
φθειρόμενον |
ἢ
μή;
Εἰ
μὲν
γὰρ |
| [4] |
ἢ
μή;
Εἰ
μὲν
γὰρ
|
φθειρόμενον, |
ὡς
θεοῦ
ἔργον
ἔσται
φθειρόμενον· |
| [4] |
τί
τὸ
πεποιημένον;
Αὐτὸ
τὸ
|
ποιηθησόμενον» |
καὶ
τὰ
ἑξῆς,
οὐ
τοῦ
|
| [4] |
Τί
τὸ
γεγονός;
Αὐτὸ
τὸ
|
γενησόμενον· |
καὶ
τί
τὸ
πεποιημένον;
Αὐτὸ |
| [4] |
κόσμον
καὶ
ἑκάστῳ
κατ´
ἀξίαν
|
χρησόμενον; |
Οὐ
γὰρ
κατὰ
τὸν
θεόν |
| [4] |
συνέθεσαν
ἄνθρωπον
ὑπὸ
χειρῶν
θεοῦ
|
πλασσόμενον |
καὶ
ἐμφυσώμενον,
ἵνα
τὸ
ἐμφυσώμενον |
| [4] |
ἄνθρωπόν
τινα
ὑπὸ
χειρῶν
θεοῦ
|
πλασσόμενόν |
τε
καὶ
ἐμφυσώμενον
καὶ
γύναιον |
| [4] |
ἢ
πᾶν
τὸ
ἀπὸ
κακίας
|
πραττόμενον; |
Οὐκοῦν
ὁ
θεὸς
ἡμῶν
πῦρ |
| [4] |
καὶ
τὸν
ὑπὸ
τῆς
Πενίας
|
ἐπιβουλευόμενον |
Πόρον
τῷ
ἀνθρώπῳ
ἐπιβουλευομένῳ
ὑπὸ |
| [4] |
ἱερῶν
καὶ
δεικνύντες
τόν
τε
|
προφητευόμενον |
ἐπιδεδημηκέναι
καὶ
διὰ
τὰ
μέγιστα
|
| [4] |
φθάσαι.
Ἄγχιστα
δὲ
τούτοις
πᾶσι
|
συμπολιτευόμενον |
εἴ
φαμεν
τὸν
θεόν,
τί |
| [4] |
διέσυρε
τὸν
ἀθάνατον
εἰς
θνητὸν
|
ἐρχόμενον |
σῶμα,
οὐ
κατὰ
τὴν
Πλάτωνος |
| [4] |
ἑαυτόν,
ἔσται
σκεῦος
εἰς
τιμήν,
|
ἡγιασμένον |
καὶ
εὔχρηστον
τῷ
δεσπότῃ,
εἰς |
| [4] |
δεσπότῃ,
εἰς
πᾶν
ἔργον
ἀγαθὸν
|
ἡτοιμασμένον. |
Καὶ
ταῦτα
δ´
ἀναγκαίως
ὑπολαμβάνω |
| [4] |
ἀρνούμεναι
Χριστὸν
Ἰησοῦν
εἶναι
τὸν
|
πεπροφητευμένον. |
Ἤδη
μὲν
οὖν
καὶ
ἐν |
| [4] |
φύσις.
Οὕτω
δὲ
καὶ
τὸ
|
ἀπολλύμενον |
εἰς
μεταβολὴν
διαμένει·
τὸ
γὰρ |
| [4] |
ὥστε
τροπολογεῖσθαι
αὐτὰ
κατὰ
τὸν
|
προηγούμενον |
νοῦν;
Ὀλίγα
δ´
ἀπὸ
πάνυ |
| [4] |
εἶναι.
Πᾶς
γὰρ
ὁμολογήσει
τὸν
|
ἐλεούμενον |
μὴ
μισεῖσθαι,
ὅτ´
ἐλεεῖται,
καὶ |
| [4] |
διαλάβωμεν,
ἐλέγχοντες
τὸν
ἤτοι
μὴ
|
προσποιούμενον |
τὴν
ἑαυτοῦ
ἐπικούρειον
γνώμην
ἤ, |
| [4] |
κατηγορεῖν,
ἑαυτῷ
ἀνθυποφέρει
εὐριπίδειον
ἰαμβεῖον,
|
ἐναντιούμενον |
αὐτοῦ
τῇ
γνώμῃ·
καὶ
ὁμόσε |
| [4] |
καὶ
τὸ
ὑπὸ
τοῦ
λόγου
|
οἰκούμενον |
σῶμα
καὶ
ποιεῖν
αὐτὰ
πόρνης |
| [4] |
ἀληθείας
ἔχει
τρανότατα
καταλαμβανόμενον
καὶ
|
ἐπιτελούμενον. |
~Ἔθηκε
δέ
τινα
λόγον
ὁ |
| [4] |
μηδὲν
εἶχεν
ἐγγεγραμμένον
δι´
ὑπονοιῶν
|
δηλούμενον, |
οὐκ
ἂν
ὁ
προφήτης
εὐχόμενος |
| [4] |
ὑπὸ
ὁρμῆς
καὶ
φαντασίας
ἀλόγως
|
κινούμενον |
μετά
τινος
φυσικῆς
ὑποκατασκευῆς;
Ἀλλ´ |
| [4] |
τὸ
λογικὸν
ἡγεμονικὸν
καὶ
λογισμῷ
|
κινούμενον
|
πάλιν
τε
αὖ
τὸ
ἄλογον |
| [4] |
τὸν
εἰς
δοῦλον
πραθέντα
Ἰωσὴφ
|
ἐλευθερούμενον |
καὶ
μετὰ
πομπῆς
ἐπανιόντα
πρὸς |
| [4] |
μισεῖσθαι,
ὅτ´
ἐλεεῖται,
καὶ
τὸν
|
μισούμενον
|
μὴ
ἐλεεῖσθαι,
ὅτε
μισεῖται.
Διὰ |
| [4] |
γὰρ
οὐκ
ἄτοπόν
ἐστι
τὸν
|
ἰώμενον |
φίλους
νοσοῦντας
ἰάσασθαι
τὸ
φίλον
|
| [4] |
ἕκαστον
ὅριον
γενέσεως
ὑπὸ
τὸν
|
κεκληρωμένον |
τὸ
ὅριον,
καὶ
πῶς
εὐλόγως |
| [4] |
τὸν
ἐπὶ
πλεῖον
εὔτονον
καὶ
|
ἐρρωμένον |
βίον
ἑτέρων
προφητῶν,
τινῶν
μὲν |
| [4] |
ὁντιναοῦν,
μάλιστα
κεχυμένῃ
τῇ
κακίᾳ
|
χρώμενον, |
νυκτερίδα
καὶ
σκώληκα
καὶ
βάτραχον |
| [4] |
ὑπὸ
χειρῶν
θεοῦ
πλασσόμενον
καὶ
|
ἐμφυσώμενον, |
ἵνα
τὸ
ἐμφυσώμενον
παραπλησίως
τις |
| [4] |
χειρῶν
θεοῦ
πλασσόμενόν
τε
καὶ
|
ἐμφυσώμενον |
καὶ
γύναιον
ἐκ
τῆς
πλευρᾶς |
| [4] |
πλασσόμενον
καὶ
ἐμφυσώμενον,
ἵνα
τὸ
|
ἐμφυσώμενον |
παραπλησίως
τις
νομίσας
λελέχθαι
τοῖς |
| [4] |
πιπρασκόμενον
τὸν
Ἰωσήφ,
καὶ
πατέρα
|
ἐξαπατώμενον |
τὸν
Ἰακώβ,
ἐπεὶ
μηδὲν
ὑπονοήσας |
| [4] |
καὶ
ἱστορίας
ἀξίων
διὰ
τὸ
|
ξένον |
καὶ
παρηλλαγμένον
τῆς
κατασκευῆς
ὡς |
| [4] |
τὸν
λόγον.
Λέγω
δὲ
οὐδὲν
|
καινὸν |
ἀλλὰ
πάλαι
δεδογμένα.
Ὁ
θεὸς |
| [4] |
ἡμᾶς
παραδεῖξαι
μηδὲν
παράδοξον
μηδὲ
|
καινὸν |
λέγειν
περὶ
κατακλυσμοῦ
ἢ
ἐκπυρώσεως, |
| [4] |
ἐστὶ
καὶ
αὐτόθεν
οὐ
μόνον
|
ἀπεμφαῖνον |
ἀλλὰ
καὶ
ἀτοπώτατον.
Ἵνα
δὲ |
| [4] |
ὠφελείᾳ
τῶν
ἐντευξομένων
καὶ
διανύσαι
|
κἀκεῖνον
|
μετὰ
τῆς
τοῦ
λόγου
αὐτοῦ |
| [4] |
κάλλους
αὐτῶν
θαυμάζειν
τὸν
πεποιηκότα
|
κἀκεῖνον
|
σέβειν,
ἄνθρωποι
δὲ
καὶ
εἴ |
| [4] |
ὁ
θεός
ἐστιν,
εἶτα
μετ´
|
ἐκεῖνον |
ἡμεῖς·
καὶ
τοῦτό
γ´
ἂν |
| [4] |
ὁ
θεός
ἐστιν,
εἶτα
μετ´
|
ἐκεῖνον |
ἡμεῖς,
οὓς
ὠνόμασε
σκώληκας.
Καὶ |
| [4] |
ὁ
θεός
ἐστιν,
εἶτα
μετ´
|
ἐκεῖνον |
ἡμεῖς
ὑπ´
αὐτοῦ
γεγονότες
πάντῃ |
| [4] |
δῆλον
ὅτι
ἔσται
τι
κατ´
|
ἐκεῖνον |
θνητὸν
ἅμα
καὶ
ἀθάνατον
τῷ
|
| [4] |
δὲ
τοῖς
λογικοῖς
λόγον
τὸν
|
κοινὸν |
ἀνθρώπων
πρὸς
τὰ
θεῖα
καὶ |
| [4] |
τὸ
αὐτὸ
πνευματικὸν
ἔπιον
πόμα·
|
ἔπινον |
γὰρ
ἐκ
πνευματικῆς
ἀκολουθούσης
πέτρας, |
| [4] |
πᾶσι
θεῷ
ὁποῖόν
ἐστι
τὸ
|
ἀνθρώπινον, |
καθ´
οὓς
καὶ
πτέρυγας
ἀκόλουθον
|
| [4] |
τοῦ
οὐρανοῦ
οὐκ
ἐπὶ
τὸ
|
ἀνθρώπινον |
σῶμα
μόνον
ἀλλὰ
καὶ
ἐπὶ |
| [4] |
Καὶ
σὺ
δὲ
παρὰ
σαυτῷ
|
κρῖνον |
ὁπότερόν
ἐστι
βέλτιον
παραδέξασθαι,
ὅτι |
| [4] |
ἑρπετῶν
γένος
ἢ
τὸ
ἰχθύων.
|
Σεμνὸν |
δὲ
καὶ
μεγαλοφυὲς
παρ´
αὐτοῖς
|
| [4] |
ἐκδιαιτηθῆναι.
Ἡ
πρόνοια
δὲ
τὸ
|
σεμνὸν |
τοῦ
λόγου
αὐτῶν
ἁρμοζόντως
τοῖς |
| [4] |
λελέξεται
ὅτι,
εἴπερ
ὕλης
οὐδὲν
|
ἔκγονον |
ἀθάνατον,
ἤτοι
ἀθάνατος
ὅλος
ὁ |
| [4] |
ἀθάνατον·
εἰ
δ´
ἐπεὶ
ὕλης
|
ἔκγονόν |
ἐστιν
ὁ
κόσμος,
οὐκ
ἔστιν |
| [4] |
καὶ
οὐχ
ὡς
ὕλης
ἐστὶν
|
ἔκγονον
|
ἢ
οὐδ´
αὐτὸς
χρῆμά
ἐστιν |
| [4] |
αὐτὸν
γεγονέναι,
τηρῶν
τὸ
ὕλης
|
ἔκγονον |
οὐδὲν
ἀθάνατον·
εἰ
δ´
ἐπεὶ |
| [4] |
οὖν
σημαινόμενον
διαστελλόμενος
φήσει
ὕλης
|
ἔκγονον |
οὐδὲν
ἀθάνατον;
Καὶ
ὁρᾷς
ὅτι |
| [4] |
~Φησὶ
δ´
ὅτι
καὶ
ὕλης
|
ἔκγονον |
οὐδὲν
ἀθάνατον.
Καὶ
πρὸς
τοῦτο |
| [4] |
δὲ
ἄλλη
φύσις
καὶ
οὐ
|
μόνον |
ἀκατασκευάστως
τὸ
τηλικοῦτον
δόγμα
ῥίψαντι |
| [4] |
ποτὲ
ἄλλως
ὄντων,
μὴ
ἀποφήνασθαι
|
μόνον |
ἀλλὰ
καὶ
διδάξαι
ὅτι
μὴ |
| [4] |
οὐκ
ἐπὶ
τὸ
ἀνθρώπινον
σῶμα
|
μόνον
|
ἀλλὰ
καὶ
ἐπὶ
τὰ
λοιπά. |
| [4] |
ἑαυτῷ
ἐξευτελίσῃ
ἡμῶν
οὐ
Χριστιανῶν
|
μόνον |
ἀλλὰ
καὶ
πάντων
ἀνθρώπων
τὰς |
| [4] |
τάχα
οὐ
τὰ
ἐπὶ
γῆς
|
μόνον |
ἀλλὰ
καὶ
τὰ
ἐν
ὅλῳ |
| [4] |
ὅπερ
ἐστὶ
καὶ
αὐτόθεν
οὐ
|
μόνον |
ἀπεμφαῖνον
ἀλλὰ
καὶ
ἀτοπώτατον.
Ἵνα |
| [4] |
ζητούμενα
παρὰ
τοῖς
φιλοσοφοῦσιν
οὐ
|
μόνον |
Ἑλλήνων
ἀλλὰ
καὶ
τῶν
ἐν |
| [4] |
τούτοις.
Καὶ
ὡς
ἐπίπαν
οὐ
|
μόνον |
ἐν
τῷ
νόμῳ
ἀλλὰ
καὶ |
| [4] |
ἐπιστρέφουσαν
ἅμα
καὶ
βελτιοῦσαν
οὐ
|
μόνον |
ἕνα
που
καὶ
δεύτερον
ἀλλ´ |
| [4] |
τῆς
οὐσίας,
οὐ
δίδοται
οὐ
|
μόνον |
ἐπ´
ἐκείνης
ἀλλ´
οὐδὲ
περὶ |
| [4] |
ἐστὶ
καιροῦ
λέγειν.
Ἀρκεῖ
γὰρ
|
μόνον |
ἐπισημειώσασθαι
ὅτι
ἀρχαιότατοι
ἄνδρες
γενόμενοι |
| [4] |
γὰρ
μᾶλλον
τὰ
Ἑλλήνων
οὐ
|
μόνον
|
εὐηθέστατα
ἀλλὰ
καὶ
ἀσεβέστατα
μεμυθολόγηται. |
| [4] |
οὐκ
ἂν
ἀποτεταγμένως
τόδε
τι
|
μόνον |
εὑρίσκετο
ἐν
ὄφεσιν,
ἔστω
καὶ |
| [4] |
ἔχειν
καθαρωτέραν,
παριστάνειν
ὅτι
οὐ
|
μόνον |
ἡ
τῶν
ἀνθρώπων
ἀλλὰ
πολὺ |
| [4] |
ἀποφαινόμενον
καὶ
ἐναντία
λέγειν
οὐ
|
μόνον |
ἡμῖν
προθέμενον
ἀλλὰ
καὶ
οὐκ
|
| [4] |
ἐνεργεῖν.
Σαφὲς
δὴ
ὅτι
οὐ
|
μόνον |
Ἰουδαίων
καὶ
Χριστιανῶν
τινες
εἰρήκασιν |
| [4] |
εἰσι,
δημιουργήματα
τοῦ
θεοῦ,
ἀλλὰ
|
μόνον
|
καθὸ
λογικοί
τινες,
καὶ
πόθεν |
| [4] |
~Εἶτα
ὡς
εἰς
τὸ
μισεῖν
|
μόνον |
καὶ
ἀπεχθάνεσθαι
τῷ
κατ´
Ἰουδαίους |
| [4] |
αὐτῷ
μηδ´
ἐνθυμεῖσθαι,
ὡς
οὐ
|
μόνον
|
λόγων
καὶ
ἔργων
ἀλλὰ
καὶ |
| [4] |
ἄνθρωποι,
ὧν
καὶ
αἱ
ὀνομασίαι
|
μόνον |
οὐ
παρὰ
τοῖς
οἰκείοις
μόνοις |
| [4] |
τὴν
ὑπεροχὴν
τοῦ
ἀνθρώπου
οὐ
|
μόνον |
παρὰ
τοὺς
μύρμηκας
ἀλλὰ
καὶ |
| [4] |
νενοημένα
τοῖς
ταῦτα
εἰρηκόσιν
οὐ
|
μόνον |
περὶ
διαφορᾶς
ποιήσεως
καὶ
πλάσεως |
| [4] |
μεγάλῃ
δ´
οἰκίᾳ
οὐκ
ἔστι
|
μόνον |
σκεύη
χρυσᾶ
καὶ
ἀργυρᾶ
ἀλλὰ |
| [4] |
ἡμῖν
ἐγκαλοῦντος
εἴρηται
τὸ
οὐ
|
μόνον |
σοφώτερα
εἶναι
τὰ
ἄλογα
τῶν |
| [4] |
τὸν
Ἰησοῦν
θεοσέβειαν·
ὅστις
οὐ
|
μόνον |
συνέσει
ἀλλὰ
καὶ
θείᾳ
μοίρᾳ
|
| [4] |
καὶ
ἀκριβείας
πειράσονται
δεικνύναι
οὐ
|
μόνον |
τὴν
ἀρχαιότητα
τῶν
ταῦτα
γραψάντων |
| [4] |
δὲ
Στωϊκῶν
οἱ
πλείους
οὐ
|
μόνον |
τὴν
τῶν
θνητῶν
περιόδον
τοιαύτην |
| [4] |
τοῦ
θεοῦ
προσηγορίᾳ,
ὡς
οὐ
|
μόνον |
τοὺς
ἀπὸ
τοῦ
ἔθνους
χρῆσθαι |
| [4] |
πάντων
ἀνθρώπων
εἶναι
ἀνοητότατοι,
καὶ
|
μόνον |
τοῦτο
τὸ
ἔθνος
οὐδεμιᾶς
δυνάμεως
|
| [4] |
ὀξυωπίαν
καὶ
ταχυτῆτα
κινήσεως
χρώμενοι,
|
μόνον |
τοῦτο
φυσικὸν
οὐκ
ἐξ
ἐπιλογισμοῦ |
| [4] |
ἐκ
τῶν
προειρημένων
ὅτι
οὐ
|
μόνον |
τῶν
προκατειλεγμένων
σωμάτων
κοινή
ἐστιν
|
| [4] |
τῶν
λεγομένων·
ἐν
οἷς
οὐ
|
μόνον |
φράσις
ἐξήσκηται
ἀλλὰ
καὶ
νοήματα |
| [4] |
Φαραὼ
τὸν
δεύτερον
κατ´
Αἰγυπτίων
|
θρόνον |
ὁ
Ἰωσήφ.
Τί
οὖν
ἄτοπον |
| [4] |
οὗ
Ἰουδαῖοί
εἰσι,
τοσοῦτον
αὐτοὺς
|
χρόνον |
ἐκβεβλῆσθαι
τῆς
σεμνῆς
ἁγιστείας
καὶ
|
| [4] |
παρὰ
τὸν
πρὸ
τοῦ
καθαίρεσθαι
|
χρόνον. |
Καὶ
τοῦτό
φαμεν
κατὰ
Πλάτωνα, |
| [4] |
ἀρχὴν
αὐτοῦ
εἰπεῖν,
οὕτως
οὐδὲ
|
χρόνον, |
ὅτ´
οὐδαμῶς
ἦσαν
πόλεις
οὐδὲ |
| [4] |
θειότητος
διὰ
τὸν
ἐπὶ
πλεῖον
|
εὔτονον |
καὶ
ἐρρωμένον
βίον
ἑτέρων
προφητῶν, |
| [4] |
ὀργῆς
θεοῦ
ἐκ
τοῦ
καὶ
|
ὕπνον |
αὐτοῦ
ἀναγεγράφθαι,
ἀφ´
οὗ
ὥσπερ |
| [4] |
τινα
ὁ
θεός,
ἵνα
πλανήσας
|
κίνδυνον |
διαφύγῃ.
Καὶ
πρὸς
τοῦτο
λέγοιτ´ |
| [4] |
θεός,
ἵνα
πλανήσας
τοὺς
ἐπιβουλεύοντας
|
κίνδυνον |
διαφύγῃ.
Πάντῃ
δὲ
περισσὸν
καὶ |
| [4] |
τοιάδε
τις
ποιεῖ
πρὸς
ἐχθρούς,
|
κίνδυνον
|
ἐκφυγεῖν
προμηθούμενος.
Οὐ
φοβεῖται
δέ |
| [4] |
μεμηνότας,
ἰώμενος,
ἢ
πρὸς
ἐχθρούς,
|
κίνδυνον |
ἐκφυγεῖν
προμηθούμενος.
Οὔτε
δὲ
νοσῶν |
| [4] |
ἑωραμένην
καὶ
καταληφθεῖσαν
ἀναγράφειν
ὡς
|
παράδοξον |
καὶ
γραφῆς
ἀξίαν
ἐπὶ
ὠφελείᾳ |
| [4] |
ταῦτα
βουλόμενος
ἡμᾶς
παραδεῖξαι
μηδὲν
|
παράδοξον |
μηδὲ
καινὸν
λέγειν
περὶ
κατακλυσμοῦ |
| [4] |
τὴν
τοῦ
λόγου
ἐπὶ
τὸ
|
ἔνδοξον |
καὶ
θειότερον
μεταμόρφωσιν·
ἀλλὰ
μόγις |
| [4] |
ἐν
δὲ
θέμεν
κύνεόν
τε
|
νόον |
καὶ
ἐπίκλοπον
ἦθος
Ἑρμείην
ἤνωγε, |
| [4] |
καλάμη»
πῶς
οὐκ
αὐτόθεν
προσπίπτει,
|
ποδαπὸν |
πῦρ
παραλαμβάνεται,
ἵνα
τὰ
τοιαῦτα |
| [4] |
δίκας
κατ´
ἀξίαν
τίσωσιν,
ἃς
|
πρέπον |
θεὸν
ἐπιτιθέναι
κατὰ
τὸ
ἑαυτοῦ |
| [4] |
χρησίμῳ
τὸ
ἐν
τῇ
ἀπαγγελίᾳ
|
πρέπον. |
Καὶ
καθόλου
γε
περὶ
τοῦ |
| [4] |
ἦν—
εἰς
τὸν
τοῦ
Διὸς
|
κῆπον
|
εἰσελθὼν
βεβαρημένος
εὗδεν.
Ἡ
οὖν |
| [4] |
τὸν»
παρ´
αὐτῷ
τοῦ
Διὸς
|
κῆπον» |
παραπλήσιόν
τι
ἔχειν
δοκοῦντα
τῷ |
| [4] |
εἶναι,
οὐ
δεόντως
δὲ
ψεκτήν.
|
Εἶπον |
οὖν
ἐν
τῷ
περὶ
ἀδιαφόρων
|
| [4] |
ἀλλὰ
τὸ
εἶδος
αὐτοῦ
ἄτιμον,
|
ἐκλεῖπον |
παρὰ
τοὺς
υἱοὺς
τῶν
ἀνθρώπων. |
| [4] |
τε
καὶ
ἀπόλλυται
καθ´
ἣν
|
προεῖπον |
ἀμοιβὴν
ἐξ
ἀλλήλων
εἰς
ἄλληλα· |
| [4] |
ἐκεῖ
καὶ
ποιοῦντας
ἃ
δὴ
|
προεῖπον. |
Ἐλεφάντων
δὲ
οὐδὲν
εὐορκότερον
οὐδὲ |
| [4] |
ἐκεῖ
καὶ
ποιοῦντας
ἃ
ἤδη
|
προεῖπον. |
Κατὰ
μὲν
οὖν
τὸ
ἀληθὲς |
| [4] |
κατ´
αὐτῶν
κολάσεσιν.
Ἀλλ´
ὡς
|
προεῖπον, |
τὴν
μὲν
φύσιν
ἐν
τούτοις |
| [4] |
τῶν
δαιμονίων
χρηστηρίων
ὄρνισι
χρήσηται,
|
καταλιπὸν |
ἐκεῖνα,
ὅπου
δὲ
διὰ
μαρτυρουμένης |
| [4] |
δαιμόνων
συμβολικῶς
ἀνθρώποις
δεδηλῶσθαι
κατὰ
|
σκοπὸν |
τὸν
περὶ
τοῦ
ἀπατηθῆναι
ὑπὸ |
| [4] |
θέμεν
κύνεόν
τε
νόον
καὶ
|
ἐπίκλοπον |
ἦθος
Ἑρμείην
ἤνωγε,
διάκτορον
ἀργεϊφόντην. |
| [4] |
θ´
αἱμυλίους
τε
λόγους
καὶ
|
ἐπίκλοπον |
ἦθος
τεῦξε
Διὸς
βουλῇσι
βαρυκτύπου· |
| [4] |
ἀπαιδευσίαν
Κέλσος
σαφῶς
παρίστησι,
τίνα
|
τρόπον |
ἀκριβῶς
ᾔδει
τοὺς
ἑκάστου
συγγραφέως |
| [4] |
Αἰγύπτῳ
δουλεύοντα.
Ὅρα
δὲ
τίνα
|
τρόπον
|
ἀπεχθῶς
καὶ
οὐ
φιλαλήθως
συνήγαγε |
| [4] |
δύο
βιβλία,
ἵνα
γνῷ,
τίνα
|
τρόπον |
ἀρχαιότερος
ἦν
Μωϋσῆς
τῶν
κατὰ |
| [4] |
πῶς
ὑπέστη
δηλωθῇ
καὶ
τίνα
|
τρόπον
|
ἀφανισθήσεται
νοηθῇ.
Ἐν
κακοῖς
γοῦν |
| [4] |
διὰ
τὸ
ἦθος,
τὸν
αὐτὸν
|
τρόπον |
δαίμονες
δαιμόνων
εἶεν
ἂν
ἐν |
| [4] |
βούλημα
τοῦ
Πλάτωνος,
θαυμάσονται
τίνα
|
τρόπον |
δεδύνηται
τὰ
μεγάλα
ἑαυτῷ
φαινόμενα |
| [4] |
μετὰ
μεγάλης
ἐπαγγελίας
τοῦτον
τὸν
|
τρόπον· |
Ἔτι
δέ,
φησίν,
ἄνωθεν
πλείοσιν |
| [4] |
τὸν
λόγον
ἀκοῦσαι
δυνηθέντες,
τίνα
|
τρόπον |
εὐτελίζεται
αὐτῶν
τὸ
κοινωνικόν,
βλαβεῖεν |
| [4] |
Καὶ
ἐνταῦθα
δὲ
ὁρᾷς,
τίνα
|
τρόπον |
ἡ
σύνεσις
μέγα
βοήθημα
ἡμῖν |
| [4] |
πρὸς
Γαλάτας
ἐπιστολὴν
εἴσεται,
τίνα
|
τρόπον |
ἠλληγόρηται
τὰ
κατὰ
τοὺς
γάμους |
| [4] |
νομίζουσι
τοὺς
ἐχθρούς,
τὸν
αὐτὸν
|
τρόπον |
καὶ
ὁ
Κέλσος
συγχυθεὶς
τὸν
|
| [4] |
ζωῆς»
ὅπερ
οὐδὲ
νενόηκε
τίνα
|
τρόπον |
λέλεκται,
ἀνέγραψεν
ὅτι
συνέθεσαν
ἄνθρωπον |
| [4] |
καὶ
μάλιστα
ὅτε
ὃν
δεῖ
|
τρόπον |
νοεῖται,
σεμνότερα
φανεῖται
Διονύσου
ὑπὸ |
| [4] |
κακά»
~Οὐκ
οἶδα
δὲ
τίνα
|
τρόπον |
πρόνοιαν
τιθεὶς
ὅσον
ἐπὶ
ταῖς
|
| [4] |
αὐτῶν
ὑπομιμνήσκεσθαι
τοῦτον
προοιμιάζεται
τὸν
|
τρόπον· |
Προσέχετε
λαός
μου
τῷ
νόμῳ |
| [4] |
ἀλλήλους
διαλεγομένων
περὶ
τοῦ,
τίνα
|
τρόπον |
συνέστη
τὰ
ὅλα
καὶ
γέγονεν |
| [4] |
καὶ
τοῦ
μὴ
εἰδέναι
τὸν
|
τρόπον |
τῆς
τοῦ
θεοῦ
θεραπείας
καὶ |
| [4] |
φαῦλος
συνετός.
Λέγει
τοίνυν
τὸν
|
τρόπον |
τοῦτον,
ὅτι
φασὶ
δὲ
τῶν |
| [4] |
τὴν
ἀλήθειαν,
μία
ἐς
ἀμοιβὴν
|
παλίντροπον |
ἰοῦσά
ἐστιν
ἡ
πάντων
σωμάτων |
| [4] |
κατ´
αὐτοὺς
μία
ἐς
ἀμοιβὴν
|
παλίντροπον |
ἰοῦσα
καὶ
ἐπανιοῦσά
ἐστιν
ἡ |
| [4] |
φύσις
καὶ
μία
ἐς
ἀμοιβὴν
|
παλίντροπον |
ἰοῦσα
καὶ
ἐπανιοῦσα.
Καὶ
πρὸς |
| [4] |
ξενίζον
τῶν
νόμων
καὶ
τὴν
|
ἰδιότροπον |
κατ´
αὐτοὺς
πολιτείαν.
Οὔτε
δὲ |
| [4] |
αὐτῆς
λογίοις
τὰ
κατὰ
τὸν
|
τόπον. |
Ἀλλ´
οὔτε
Κέλσος
οὔτ´
ἄλλος |
| [4] |
δὲ
καὶ
τὴν
κατὰ
τὸν
|
τόπον |
ἀσάφειαν
ἐπιτετηδευκέναι
αὐτόν,
ἐπείπερ
ἑώρα
|
| [4] |
ἀκριβείᾳ
τῆς
τῶν
κατὰ
τὸν
|
τόπον
|
βασάνου
ἤτοι
ἐτήρει
ἕνα
θεὸν |
| [4] |
καὶ
τὰ
τῆς
κατὰ
τὸν
|
τόπον |
ἱστορίας,
τίνα
ἔχοι
λόγον,
καὶ |
| [4] |
ὅλα
ἐκθέσθαι
τὰ
κατὰ
τὸν
|
τόπον |
καὶ
πρότερον
συναγορεῦσαι
ᾗ
ἐνόμιζε |
| [4] |
ἑαυτοῦ
ἕδραν,
ὡς
τινὰ
μὲν
|
τόπον |
κενὸν
αὐτοῦ
εἶναι
ἕτερον
δὲ |
| [4] |
ᾧ
εὑρίσκει
χώραν,
οὐκ
ἀμείβοντος
|
τόπον |
οὐδ´
ἐκλείποντος
χώραν
αὐτοῦ
κενὴν |
| [4] |
τῶν
δυναμένων
λέγεσθαι
εἰς
τὸν
|
τόπον
|
οὐκ
ἐπαναλαμβάνομεν,
ἵνα
μὴ
παλιλλογῶμεν. |
| [4] |
τις
ἐκ
τῶν
κατὰ
τὸν
|
τόπον |
πρὸς
τὸ
ἁμαρτάνειν
ὡς
χρήσιμος |
| [4] |
ἀξίῳ
καὶ
τῆς
περὶ
τὸν
|
τόπον |
τοῦτον
γνώσεως.
~Οὐκ
οἶδα
δὲ |
| [4] |
μὲν
οὖν
τῆς
κατὰ
τὸν
|
τόπον
|
τροπολογίας
οὐκ
ἀναγκαῖον
νῦν
λέγειν, |
| [4] |
θεὸν
γεωργίου,
εἰς
δὲ
τὸν
|
τόπον |
τῶν
κατασκαφέντων
οἰκοδομεῖν
θεοῦ
οἰκοδομὴν |
| [4] |
εἰς
ὃν
ἐλήλυθε,
καὶ
τί
|
ἄτοπον |
ἀπαντᾷ
τῷ
λόγῳ,
ἀπὸ
πολλῆς
|
| [4] |
καὶ
τῷ
ψεύδεσθαι;
Τί
οὖν
|
ἄτοπον, |
εἰ
τοιοῦτόν
τι
ἔμελλε
σῴζειν, |
| [4] |
θρόνον
ὁ
Ἰωσήφ.
Τί
οὖν
|
ἄτοπον |
εἶχεν
ὁ
λόγος
τῆς
ἱστορίας |
| [4] |
τί
βουλόμενος
καὶ
τί
ἐμφαίνων
|
ἄτοπον |
ἐκ
τοῦ
ἀναγνωρισμοῦ·
οὐδὲ
γάρ, |
| [4] |
φησὶ
ταῦτα
λέγεσθαι.
Καὶ
τί
|
ἄτοπον |
ἐπὶ
τῇ
χύσει
τῆς
κακίας |
| [4] |
ἀπολελογήσθω
ἡμῖν.
Καὶ
γὰρ
οὐκ
|
ἄτοπόν |
ἐστι
τὸν
ἰώμενον
φίλους
νοσοῦντας |
| [4] |
τὸ
τοῦ
ἀνθρώπου.
~Καὶ
γὰρ
|
ἄτοπον |
λίθους
μὲν
λίθων
καὶ
οἰκοδομήματα
|
| [4] |
εἴ
φαμεν
τὸν
θεόν,
τί
|
ἄτοπον |
πράσσομεν
πειθόμενοι
μηδέ
ποτε
ἀφιστάνειν |
| [4] |
μετά
τινος
φυσικῆς
ὑποκατασκευῆς;
Ἀλλ´
|
ἄτοπον |
τὸν
ἀπ´
οὐρανοῦ
βλέποντα
τὰ |
| [4] |
τοῦ
φθαρτοῦ,
καὶ
ὅτι
οὐδὲν
|
ἄτοπον |
τὸν
ἐξ
ἀνομοίων
συνεστηκότα
κόσμον |
| [4] |
ὁμοιότητα
καὶ
ξύλον
κάρπιμον
ποιοῦν
|
καρπόν, |
οὗ
τὸ
σπέρμα
αὐτοῦ
ἐν |
| [4] |
ἀμουσότατα
τὰ
περὶ
τὸν
γηγενῆ
|
ἄνθρωπον, |
ἀλλ´
οἱ
κατὰ
Κέλσον
ἄνδρες |
| [4] |
καθαρὸν
ἦθος
καὶ
τὸ
ὑπὲρ
|
ἄνθρωπον |
ἐλέγοντο
εἶναι
θεοὶ
πατρίῳ
τινὶ |
| [4] |
Κέλσου,
τοῦ
ἐπὶ
τοσοῦτον
τὸν
|
ἄνθρωπον |
ἐξευτελίζοντος.
Ἀλλὰ
γὰρ
ὅσον
ἐπὶ |
| [4] |
ἀνεπινόητος
τῶν
τεχνῶν,
πεποίηκε
τὸν
|
ἄνθρωπον |
ἐπιδεῆ·
ἵνα
δι´
αὐτὸ
τὸ |
| [4] |
ἐν
τούτοις
θαυμαστέον·
τὸν
δ´
|
ἄνθρωπον, |
ἐπιλογίσασθαι
τὰ
περὶ
πάντων
δυνάμενον |
| [4] |
θεός,
ὥστε
κἂν
ἕνα
τινὰ
|
ἄνθρωπον |
εὑρεθῆναι
ἀρχῆθεν
ἄγευστον
κακίας
γεγενημένον. |
| [4] |
κατηγορεῖ,
οὐ
κακῶς
προταττόντων
τὸν
|
ἄνθρωπον |
καὶ
ἁπαξαπλῶς
τὴν
λογικὴν
φύσιν |
| [4] |
ἀπατηθῆναι
ὑπὸ
τῶν
δαιμόνων
τὸν
|
ἄνθρωπον |
καὶ
κατασπασθῆναι
αὐτοῦ
τὸν
νοῦν |
| [4] |
ἐποίησε
δ´
ὁ
θεὸς
τὸν
|
ἄνθρωπον
|
κατ´
εἰκόνα»
θεοῦ
ἀλλ´
οὐχὶ |
| [4] |
ἀναγέγραπται
εἰρηκέναι
ὁ
θεός·
Ποιήσωμεν
|
ἄνθρωπον |
κατ´
εἰκόνα
καὶ
ὁμοίωσιν
ἡμετέραν» |
| [4] |
ὁ
Κέλσος
καὶ
τοῦ
Ποιήσωμεν
|
ἄνθρωπον |
κατ´
εἰκόνα
καὶ
ὁμοίωσιν
ἡμετέραν» |
| [4] |
ἀρχῆς
ἀσθενοῦντα
καὶ
μηδ´
ἕν´
|
ἄνθρωπον, |
ὃν
αὐτὸς
ἔπλασε,
πεῖσαι
δυνάμενον. |
| [4] |
ἀρχῆς
ἀσθενοῦντα
καὶ
μηδ´
ἕνα
|
ἄνθρωπον, |
ὃν
αὐτὸς
ἔπλασε,
πεῖσαι
δυνάμενον, |
| [4] |
τοῖς
τοῦ
θεοῦ
πρὸς
τὸν
|
ἄνθρωπον |
παραγγέλμασιν
ὁ
Κέλσος
κωμῳδεῖ,
μῦθόν |
| [4] |
κατ´
εἰκόνα»
θεοῦ
γεγονέναι
τὸν
|
ἄνθρωπον |
πρὸς
τὸ
καθ´
ὁμοίωσιν»
καὶ |
| [4] |
ὑμνημένα,
συνέθεσαν
ἀπιθανώτατα
καὶ
ἀμουσότατα,
|
ἄνθρωπόν |
τινα
ὑπὸ
χειρῶν
θεοῦ
πλασσόμενόν |
| [4] |
ὑπὸ
χειρῶν
θεοῦ
πλασθέντα
εἰσαγαγοῦσιν
|
ἄνθρωπον, |
τοῦ
μὲν
τῆς
Γενέσεως
βιβλίου |
| [4] |
τρόπον
λέλεκται,
ἀνέγραψεν
ὅτι
συνέθεσαν
|
ἄνθρωπον |
ὑπὸ
χειρῶν
θεοῦ
πλασσόμενον
καὶ |
| [4] |
γὰρ
πονηρότατον
τὸ
χρηστὸν
καὶ
|
φιλάνθρωπον; |
Ἢ
ὥρα
λέγειν
καὶ
τὸν |
| [4] |
ὁμογενῆ
κοινωνικὸν
καὶ
δίκαιον
καὶ
|
φιλάνθρωπον |
καὶ
χρηστόν,
οὐδὲν
ἀνύει
πρὸς |
| [4] |
πλάσεως·
Καὶ
ἐνεφύσησεν
εἰς
τὸ
|
πρόσωπον |
αὐτοῦ
πνοὴν
ζωῆς,
καὶ
ἐγένετο |
| [4] |
βουλόμενος
τὸ
ἐνεφύσησεν
εἰς
τὸ
|
πρόσωπον
|
αὐτοῦ
πνοὴν
ζωῆς»
ὅπερ
οὐδὲ |
| [4] |
γελάσῃ
τὸ
ἐνεφύσησεν
εἰς
τὸ
|
πρόσωπον |
αὐτοῦ
πνοὴν
ζωῆς»
τροπικῶς
εἰρημένον |
| [4] |
εὐφραίνῃ
καρδίαν
ἀνθρώπου,
καὶ
ἱλαρύνηται
|
πρόσωπον |
ἐν
ἐλαίῳ,
καὶ
ἄρτος
στηρίζῃ |
| [4] |
τὰς
κρίσεις·
οἵτινες
διὰ
τὸ
|
καθαρὸν |
ἦθος
καὶ
τὸ
ὑπὲρ
ἄνθρωπον |
| [4] |
Φάλαριν
τυραννήσειν
καὶ
τὸν
Φεραῖον
|
Ἀλέξανδρον |
τὰ
αὐτὰ
ὠμοποιήσειν,
τούς
τε |
| [4] |
τῶν
παριστάντων
θεῖόν
τι
καὶ
|
ἱερὸν |
χρῆμα
γεγονέναι
τὸν
Ἰησοῦν
ἐστι |
| [4] |
τινι·
εἰ
μὴ
ἄρα
τὸ
|
ἥμερον |
καὶ
τὴν
ὡσπερεὶ
πρὸς
ἀνθρώπους |
| [4] |
σου
πῦρ.
Ἰδοὺ
κατέστακά
σε
|
σήμερον |
ἐπὶ
ἔθνη
καὶ
βασιλείας,
ἐκριζοῦν
|
| [4] |
δυναμένων.
Καὶ
εἰ
μὲν
οἱ
|
σήμερον |
νομιζόμενοι
κατὰ
Κέλσον
ἐπιεικεῖς
ἀπὸ |
| [4] |
καὶ
ἐν
ἀνθρώποις·
νυνὶ
δὲ
|
φανερὸν |
ἐκ
τοῦ
ἀποτεταγμένως
πρός
τινα |
| [4] |
ἥκιστα
ἡλίσκετο.
Ἐκ
δὴ
τούτων
|
φανερὸν |
ὅτι
ψεῦδος
καὶ
τὸ
ὑπὸ |
| [4] |
δένδρων
καὶ
πόας
καὶ
ἀκάνθης.
|
Ἑκάτερον |
δ´
αὐτόθεν
ἀσεβές,
καὶ
τὸ |
| [4] |
ἕτερον
μέν
τι
αὐτόθεν
δηλοῦντα
|
ἕτερον |
δὲ
ἐν
ὑπονοίᾳ
ἀπαγγέλλοντα
διαιρεῖν |
| [4] |
μὲν
τόπον
κενὸν
αὐτοῦ
εἶναι
|
ἕτερον |
δὲ
πλήρη,
οὐ
πρότερον
αὐτὸν |
| [4] |
Τὸ
γὰρ
διαλέγεσθαί
τινα
πρὸς
|
ἕτερον |
ἐν
φωνῇ
γίνεται
δηλούσῃ
τι |
| [4] |
γὰρ
τοῖς
ἀνδράσι
τούτοις
τὰ
|
ἕτερον |
μέν
τι
αὐτόθεν
δηλοῦντα
ἕτερον |
| [4] |
ἁλωτὸν
ἀνθρώποις
ἦν
ὡς
ἀνθρώπων
|
θειότερον |
καὶ
σοφώτερον.
~Ἀλλὰ
καὶ
εἴπερ |
| [4] |
λόγου
ἐπὶ
τὸ
ἔνδοξον
καὶ
|
θειότερον |
μεταμόρφωσιν·
ἀλλὰ
μόγις
αὐτὸν
ἐδύναντο |
| [4] |
τό·
Τί
ἂν
φαίη
τις
|
θειότερον |
τοῦ
τὰ
μέλλοντα
προγινώσκειν
τε |
| [4] |
τί
γὰρ
ἂν
φαίη
τις
|
θειότερον |
τοῦ
τὰ
μέλλοντα
προγινώσκειν
τε |
| [4] |
ἔθος
αὐτῷ
ἐστιν
ἐπὶ
τὸ
|
γελοιότερον |
μεταφράζειν
τὰ
γεγραμμένα,
τὸν
κόρακα» |
| [4] |
δὴ
προεῖπον.
Ἐλεφάντων
δὲ
οὐδὲν
|
εὐορκότερον
|
οὐδὲ
πρὸς
τὰ
θεῖα
πιστότερον |
| [4] |
οὐδὲ
τὴν
τηλικαύτην
ἀνθρώπων
σύνεσιν,
|
κοινότερον |
δὲ
λέγω
σύνεσιν,
ἀσχοληθεῖσαν
οὐ |
| [4] |
ἐν
τοῖς
καθεστηκόσι
κατὰ
τὰς
|
κοινότερον |
νοουμένας
πολιτείας
νόμοις
οἷός
τε |
| [4] |
ἄνθρωπος
τεκτηνάμενός
τι
ἐνδεῶς
καὶ
|
ἀτεχνότερον |
δημιουργήσας
ὁ
θεὸς
προσάγει
διόρθωσιν |
| [4] |
οὐ
λέγων,
καὶ
τροπολογεῖ
αὐτήν·
|
πότερον |
δ´
ἐπιτετευγμένως
ἢ
ἀποτετευγμένως,
ἄλλου |
| [4] |
τὰ
ὑπὸ
τῶν
μυρμήκων
γινόμενα
|
πότερον |
ἐνορᾷ
μὲν
ἀνθρώπων
καὶ
μυρμήκων |
| [4] |
ἐκτίθεται.
Πρῶτον
μὲν
γὰρ
ἐζήτηται,
|
πότερον |
ἔστι
τις
τέχνη
οἰωνιστικὴ
καὶ |
| [4] |
ὄφεως.
Οὐ
πάνυ
δὲ
δῆλον,
|
πότερον
|
κατὰ
συντυχίαν
ἐπιπέπτωκε
τούτοις
ὁ |
| [4] |
καταβήσεται
δίκην
βασανιστοῦ
πῦρ
φέρων.
|
~Πότερον |
μὲν
οὖν
εἰσι
περίοδοι
καὶ |
| [4] |
καὶ
ἀδιορίστως·
οὐ
γὰρ
ἐσαφήνισε,
|
πότερον |
~ΠΡΟΣ
ΤΟΝ
ΕΠΙΓΕΓΡΑΜΜΕΝΟΝ
ΚΕΛΣΟΥ
ΑΛΗΘΗ |
| [4] |
ζῴοις.
Προηγουμένως
μὲν
οὖν
ζητείσθω,
|
πότερον |
ὑπάρχει
ἡ
δι´
ὀρνίθων
καὶ |
| [4] |
τούτοις
τοῖς
ζῴοις
παραβεβλήκατε;
Καὶ
|
ὁπότερόν |
γε
ἂν
εἴπητε
πρὸς
τὴν |
| [4] |
σὺ
δὲ
παρὰ
σαυτῷ
κρῖνον
|
ὁπότερόν |
ἐστι
βέλτιον
παραδέξασθαι,
ὅτι
ὁ |
| [4] |
σύγχυσιν»
περὶ
ἧς
ὁ
δυνάμενος
|
εὐκαιρότερον |
διηγήσεται,
ἐπὰν
τὸ
προκείμενον
ᾖ
|
| [4] |
τὰς
ἀπὸ
τῆς
Στοᾶς
λόγος
|
εὐκαιρότερον |
ἐν
ἄλλοις
ἐξετασθήσεται,
ἐπεὶ
μὴ
|
| [4] |
μίξεις
τῶν
δικαίων,
περὶ
ὧν
|
εὐκαιρότερον |
ἐν
τοῖς
εἰς
αὐτὰ
ἐκεῖνα |
| [4] |
εἶναι
ἕτερον
δὲ
πλήρη,
οὐ
|
πρότερον |
αὐτὸν
ἔχοντα.
Ἐπιδημεῖ
δὲ
δύναμις |
| [4] |
τὸ
βιβλίον
τοῦτο,
ἀπειράκις
αὐτὸ
|
πρότερον |
γράψας.
~Ὁ
μὲν
οὖν
Κέλσος |
| [4] |
ἀνεμνήσθη
δικαιῶσαι
τὸ
ἀνθρώπων
γένος,
|
πρότερον |
δὲ
ἠμέλει;
ἅψασθαι
τοῦ
περὶ |
| [4] |
ἀνεμνήσθη
δικαιῶσαι
τὸν
ἀνθρώπων
βίον,
|
πρότερον |
δὲ
ἠμέλει;
Καὶ
πρὸς
τοῦτο |
| [4] |
καθεστώσῃ
πολιτείᾳ·
ἐπεὶ
μὴ
οἱ
|
πρότερον
|
δοθέντες
ὡς
ἑνὶ
ἔθνει,
ὑπὸ |
| [4] |
τῶν
ἀνθρώπων;
Ἐπεὶ
μηδεὶς
τῶν
|
πρότερον |
θεραπεύειν
ἐπαγγειλαμένων
τοσοῦτον
ἐδύνατο,
ὅσον |
| [4] |
αὐτοῦ
Ἰσραήλ»
καὶ
διὰ
τί
|
πρότερον |
μὲν
ἦν
μερὶς
κυρίου
λαὸς |
| [4] |
τῶν
ἀνθρώπων
ἔστιν
εἰπεῖν
ὅτι
|
πρότερον |
οὐκ
ἦν.
Αἱ
γοῦν
ἀρχαιόταται |
| [4] |
τὰ
κατὰ
τὸν
τόπον
καὶ
|
πρότερον |
συναγορεῦσαι
ᾗ
ἐνόμιζε
πιθανότητι
καὶ
|
| [4] |
δηλοῦν
τὰ
ἐσόμενα,
δηλονότι
πολὺ
|
πρότερον |
τὰ
περὶ
ἑαυτῶν
ἐγίνωσκον·
γινώσκοντα |
| [4] |
εὐορκότερον
οὐδὲ
πρὸς
τὰ
θεῖα
|
πιστότερον |
εἶναι
δοκεῖ,
πάντως
δή
που
|
| [4] |
ταύτην
εἰδέναι
καὶ
περὶ
δαιμόνων
|
ἀκριβέστερον |
διειληφέναι
ὅτι
τε
μή
εἰσι, |
| [4] |
μετὰ
οὐκ
εὐκαταφρονήτου
λέξεως,
τὸ
|
εὐτελέστερον |
καὶ
δυνάμενον
μέν
τι
πρὸς |
| [4] |
ὅπερ
ἐπηγγειλάμην,
ὁ
λόγος
ᾖ,
|
σαφέστερον |
ἐμφανιῶ
τὰ
προειρημένα.
Τίς
δ´ |
| [4] |
καὶ
ἀστραπὰς
καὶ
ὑετούς,
ἤδη
|
σαφέστερον |
ἐπικουρίζων·
δεύτερον
δέ
φησιν
ὅτι, |
| [4] |
Καὶ
τίς
ἂν
ἄλλος
λόγος
|
ἐπιστρεφέστερον |
προσάγοι
τὴν
ἀνθρωπίνην
φύσιν
τῷ |
| [4] |
ταῖς
ἐπιθυμίαις
τῶν
εἰσιόντων
δουλεύοντες·
|
ὕστερον |
δὲ
οἱ
ἀγορανόμοι
τούτους
ἐξῶσαν. |
| [4] |
ἐξεμίσθουν
ἑαυτὰς
τοῖς
βουλομένοις,
εἶθ´
|
ὕστερον |
καταφρονήσασαι
ἀπέθεντο
τὰ
προσωπεῖα
καὶ |
| [4] |
αὐτοῦ
Ἰσραήλ»
περὶ
δὲ
τῶν
|
ὕστερον |
λέγεται
πρὸς
τὸν
σωτῆρα
ὑπὸ |
| [4] |
ὡς
ἂν
εἴποι
ἄν
τις,
|
ὕστερον
|
μεταθέμενον
ἐπὶ
τὰ
βελτίω
ἢ |
| [4] |
φλυαρήσας
μάτην
ἐφ´
οἷς
ἐξεθέμεθα,
|
ὕστερόν |
ποτε
ἐκτίθεται
ὅτι
οὐ
δι´ |
| [4] |
δεήσει
δὲ
τὸν
πολὺν
καὶ
|
ἁπλούστερον |
καὶ
μὴ
δυνάμενον
παρακολουθεῖν
τοῖς |
| [4] |
ἐστοχασμένως
τοῦ
τε
πλήθους
τῶν
|
ἁπλούστερον |
πιστευόντων
καὶ
τῶν
ὀλίγων
μετὰ |
| [4] |
οὐ
μόνον
ἕνα
που
καὶ
|
δεύτερον |
ἀλλ´
ὅση
δύναμις
καὶ
πλείστους |
| [4] |
μὲν
οὐκ
ἐσαφήνισε
τὸ
τοιοῦτον·
|
δεύτερον |
δὲ
ἀκολουθεῖ
τῷ
ἀδιορίστως
εἰρῆσθαι |
| [4] |
ζῴων
μαντικὴ
ἢ
οὐκ
ἔστι·
|
δεύτερον |
δὲ
παρὰ
τοῖς
παραδεξαμένοις
εἶναι |
| [4] |
καὶ
ὑετούς,
ἤδη
σαφέστερον
ἐπικουρίζων·
|
δεύτερον |
δέ
φησιν
ὅτι,
εἰ
καὶ |
| [4] |
εὑρίσκετο
ἐν
ὄφεσιν,
ἔστω
καὶ
|
δεύτερον |
καὶ
τρίτον,
καὶ
ἄλλο
τι |
| [4] |
ἐμπιστευθῆναι
ὑπὸ
τοῦ
Φαραὼ
τὸν
|
δεύτερον |
κατ´
Αἰγυπτίων
θρόνον
ὁ
Ἰωσήφ. |
| [4] |
περὶ
τούτων
λόγος
μυστικώτερον
καὶ
|
βαθύτερον |
καὶ
μὴ
πάνυ
τι
φθάνειν |
| [4] |
δὲ
καὶ
εἴ
τι
ἀνθρώπων
|
τιμιώτερον |
οἱ
δυνηθέντες
ἀναβῆναι
ἀκολουθοῦντες
τῷ |
| [4] |
καὶ
ἐνέργειαι,
ἢ
καὶ
αἱ
|
καταχρηστικώτερον |
οὕτως
ὀνομαζόμεναι
πρὸς
τὴν
κατὰ |
| [4] |
τι
ὁ
περὶ
τούτων
λόγος
|
μυστικώτερον
|
καὶ
βαθύτερον
καὶ
μὴ
πάνυ |
| [4] |
ἦν
ὡς
ἀνθρώπων
θειότερον
καὶ
|
σοφώτερον. |
~Ἀλλὰ
καὶ
εἴπερ
οἰωνοὶ
οἰωνοῖς |
| [4] |
πολλῶν
ἐτῶν
ἐπιδημοῦν
Αἰγύπτῳ
καὶ
|
φέρον |
ἀποθανόντα
τὸν
πατέρα
καὶ
ταφέντα |
| [4] |
ὡς
μηδὲ
τοὐλάχιστον
καταλιπεῖν,
μηδαμῶς
|
φέρον |
ἴχνος
τοῦ
ἀπὸ
τῆς
φύσεως |
| [4] |
τῷ
γένει
τῶν
ἀνθρώπων
καὶ
|
διαφέρον |
παρὰ
τοὺς
προγενεστέρους
αὐτοῦ
ἢ |
| [4] |
μὴ
παραστήσας
λόγῳ
ὃ
οἴεται
|
μοχθηρὸν |
τῆς
γραφῆς
ἡμῶν.
~Εἶτα
ὡς |
| [4] |
κόσμος
ὡς
ἂν
θεοῦ
ἔργον
|
ὁλόκληρον |
καὶ
τέλειον
ἐξ
ἁπάντων
γένηται· |
| [4] |
κόσμος
ὡς
ἂν
θεοῦ
ἔργον
|
ὁλόκληρον |
καὶ
τέλειον
ἐξ
ἁπάντων
γένηται. |
| [4] |
ὡς
ἐπιτρίβοντας
τοὺς
νέους
τὸν
|
Ὅμηρον |
καὶ
τοὺς
τοιαῦτα
γράφοντας
ποιήματα. |
| [4] |
προεδήλουν·
οὔτ´
ἂν
ἡ
καθ´
|
Ὅμηρον |
στρουθὸς
ἐνόσσευσεν
ὅπου
δράκων
ἔμελλεν
|
| [4] |
καὶ
ἀναγκάζει
ἡμᾶς
οὐ
κατὰ
|
καιρὸν |
βαθυτέρους
ἐξετάζειν
λόγους,
ὀλίγα
εἰπόντες, |
| [4] |
δὲ
οὐ
θαυμαστὸν
καί
τινα
|
καιρὸν |
γεγονέναι,
ὅτ´
ἐξαίρετόν
τι
χρῆμα |
| [4] |
ἐπεὶ
μὴ
κατὰ
τὸν
παρόντα
|
καιρὸν |
καὶ
τὴν
ἐνεστηκυῖαν
πρόθεσιν
ἁρμόζει |
| [4] |
ἢ
ἀμεληθήσεται,
ποιοῦντι
καθ´
ἕκαστον
|
καιρὸν |
ὅπερ
ἔπρεπεν
αὐτὸν
ποιεῖν
ἐν |
| [4] |
οὐδὲ
μαντεία
ἐν
Ἰσραήλ·
κατὰ
|
καιρὸν |
ῥηθήσεται
τῷ
Ἰακὼβ
καὶ
τῷ
|
| [4] |
ἐξήνεγκεν
ἡ
γῆ
βοτάνην
χόρτου
|
σπεῖρον |
σπέρμα
κατὰ
γένος
καὶ
καθ´
|
| [4] |
τὸ
τῶν
ἀνθρώπων
γένος
ὡς
|
χεῖρον
|
καὶ
ἔλαττον
νοοῦν
περὶ
τοῦ |
| [4] |
οἱ
ἔτι
φαῦλοι,
κἂν
ἐπ´
|
ἄκρον |
προκόπτωσι,
πόρρω
εἰσὶ
τῆς
θείας |
| [4] |
τὸν
ὑπὸ
τῆς
Πενίας
ἐπιβουλευόμενον
|
Πόρον |
τῷ
ἀνθρώπῳ
ἐπιβουλευομένῳ
ὑπὸ
τοῦ |
| [4] |
καὶ
ἐπίκλοπον
ἦθος
Ἑρμείην
ἤνωγε,
|
διάκτορον |
ἀργεϊφόντην.
Ὣς
ἔφαθ´·
οἱ
δ´ |
| [4] |
ὑποθέσεως
χάριν
πρὸς
παράστασιν
τοῦ
|
ἀδιάφορον |
εἶναι
τὸ
τοιοῦτον
παρειλήφασι
τὸν |
| [4] |
τῷ
ἰδίῳ
λόγῳ
θυγατράσι
μίγνυσθαι
|
ἀδιάφορόν
|
ἐστιν,
εἰ
καὶ
μὴ
χρὴ |
| [4] |
δ´
ὅτι
τοῦ
Ἰωσήφ—
τὸ
|
λαμπρὸν |
καὶ
θεσπέσιον
Ἰουδαίων
γένος,
ἐπὶ |
| [4] |
βατράχοις
παραπλήσιοι;
Τί
δέ,
τὸ
|
λαμπρὸν
|
τῆς
δικαιοσύνης,
τηρούσης
τὸ
πρὸς |
| [4] |
Ἢ
ὥρα
λέγειν
καὶ
τὸν
|
ἰατρὸν |
ὁρῶντα
δεινὰ
καὶ
θιγγάνοντα
ἀηδῶν, |
| [4] |
τούς
τε
εἰς
τὸν
Φαλάριδος
|
ταῦρον |
καταδικασθέντας
ἀεὶ
ἐν
αὐτῷ
μυκήσεσθαι· |
| [4] |
αὐτῶν
καὶ
τὴν
χώραν,
ὑπολαμβάνοντα
|
ζώπυρον |
τοῦ
γένους
τῶν
ἀνθρώπων
καταλελεῖφθαι |
| [4] |
καὶ
οἱ
χοιρογρύλλιοι,
ἔθνος
οὐκ
|
ἰσχυρόν, |
οἳ
ἐποιήσαντο
ἐν
πέτραις
τοὺς |
| [4] |
ἀσάφειαν
ἐπιτετηδευκέναι
αὐτόν,
ἐπείπερ
ἑώρα
|
ἰσχυρὸν |
τὸν
λόγον
τὸν
κατασκευάζοντα
ἀπὸ |
| [4] |
κακὸν
ἢ
ἐκ
καλοῦ
εἰς
|
αἰσχρὸν
|
ἢ
ἐξ
εὐδαιμονίας
εἰς
κακοδαιμονίαν |
| [4] |
κακὸν
ἢ
ἐκ
καλοῦ
εἰς
|
αἰσχρὸν |
ἢ
ἐξ
εὐδαιμονίας
εἰς
κακοδαιμονίαν |
| [4] |
κακὸν
καὶ
ἐκ
καλοῦ
εἰς
|
αἰσχρὸν |
καὶ
ἐξ
εὐδαιμονίας
εἰς
κακοδαιμονίαν |
| [4] |
ἐποίησεν»
οὐδ´
ἐκ
καλοῦ
εἰς
|
αἰσχρόν, |
οὐ
γὰρ
ἔγνω
ἁμαρτίαν»
οὐδὲ |
| [4] |
ὅτι
πάντες
Ὀλύμπια
δώματ´
ἔχοντες
|
δῶρον |
ἐδώρησαν,
πῆμ´
ἀνδράσιν
ἀλφηστῇσι.
Γελοῖον |
| [4] |
ἐέργων,
φοινήεντα
δράκοντα
φέρων
ὀνύχεσσι
|
πέλωρον, |
ζωόν,
ἔτ´
ἀσπαίροντα·
ὁ
δ´ |
| [4] |
μεμυθολογῆσθαι.
~Ἀτοπωτάτην
δὲ
λέγει
καὶ
|
ἔξωρον |
παιδοποιΐαν,
εἰ
καὶ
μὴ
ὠνόμασε, |
| [4] |
θεῖόν
ἐστι·
καθ´
αὑτὸ
γὰρ
|
μέσον |
ἐστὶ
καὶ
πῖπτον
εἰς
φαύλους |
| [4] |
περὶ
τὸν
ὄφιν
καὶ
τὸν
|
παράδεισον |
τοῦ
θεοῦ
καὶ
ὅσα
ἐν |
| [4] |
καὶ
ἑκὼν
οὔτε
τὸν
θεοῦ
|
παράδεισον» |
ὠνόμασεν
οὐδ´
ὡς
πεφυτευκέναι
λέγεται
|
| [4] |
γηγενῆ
ἄνθρωπον,
ἀλλ´
οἱ
κατὰ
|
Κέλσον |
ἄνδρες
ἔνθεοι,
Ἡσίοδος
καὶ
οἱ |
| [4] |
ἐστὶν
ἀπιθανώτατον.
~Ἐχρῆν
οὖν
τὸν
|
Κέλσον, |
διὰ
τῶν
προκειμένων
βουλόμενον
θειότερα |
| [4] |
μὲν
οἱ
σήμερον
νομιζόμενοι
κατὰ
|
Κέλσον |
ἐπιεικεῖς
ἀπὸ
Ἰουδαίων
καὶ
Χριστιανῶν |
| [4] |
εἶ.
Πλὴν
ἀρκεῖ
πρὸς
τὸν
|
Κέλσον |
καὶ
ταῦτα
ἀποφηνάμενον
ὅτι
ψυχὴ |
| [4] |
γὰρ
ἦσαν.
Μᾶλλον
οὖν
κατὰ
|
Κέλσον
|
κατείληφε
τὴν
τοῦ
θείου
φύσιν |
| [4] |
τὰ
Ἀριστοβούλου.
Στοχάζομαι
δὲ
τὸν
|
Κέλσον |
μὴ
ἀνεγνωκέναι
τὰ
βιβλία,
ἐπεὶ |
| [4] |
ἡμετέρας
θεοσεβείας
παραλαμβάνηται·
κατὰ
δὲ
|
Κέλσον, |
οὐ
παριστάντα
τὸ
τῶν
φωνῶν |
| [4] |
~Καὶ
Χριστιανοὶ
δὲ
κατὰ
τὸν
|
Κέλσον |
προστιθέντες
τινὰς
λόγους
τοῖς
ὑπὸ |
| [4] |
εὐσεβείας,
πάντως
μὲν
καὶ
κατὰ
|
Κέλσον |
τινὲς
τῶν
φιλοσοφησάντων
οὐκ
ἔγνωσαν, |
| [4] |
τὰς
ποιότητας
οὐκ
οἶδα
κατὰ
|
Κέλσον, |
τὸν
μὴ
θέλοντα
φθαρτόν
τι |
| [4] |
γεγενημένου
ὅμοιον
εἶναι
κατὰ
τὸν
|
Κέλσον |
τῷ
ἑαυτοῦ
λόγῳ.
Εἰ
μὴ |
| [4] |
πρότερον
θεραπεύειν
ἐπαγγειλαμένων
τοσοῦτον
ἐδύνατο,
|
ὅσον |
αὐτὴ
ἐπεδείξατο
δι´
ὧν
πεποίηκε, |
| [4] |
βαθυτέρους
ἐξετάζειν
λόγους,
ὀλίγα
εἰπόντες,
|
ὅσον |
γεῦσαι
τοὺς
ἀκροατὰς
ἀπολογίας
καθαιρούσης
|
| [4] |
τοῖς
ἡμερωτέροις
τῶν
ζῴων
τοσοῦτον,
|
ὅσον |
δύνανται
διὰ
τὸ
παραπλήσιον
τῆς |
| [4] |
εἴδους
προδηλοῦντες.
Καὶ
ὅρα
ἐφ´
|
ὅσον |
εἰσὶν
οἱ
δαίμονες
μιαροί,
ὡς |
| [4] |
προσκυνοῦντας,
ἑαυτὸν
ὑπέταξε
τὸ
δ´
|
ὅσον |
ἐπ´
αὐτῷ
καὶ
πᾶν
τὸ |
| [4] |
βουληθέντος
μόνους
θεραπεύεσθαι
ἀλλὰ
τὸ
|
ὅσον |
ἐπ´
αὐτῷ
καὶ
τοὺς
πανταχοῦ· |
| [4] |
τὸν
ἄνθρωπον
ἐξευτελίζοντος.
Ἀλλὰ
γὰρ
|
ὅσον
|
ἐπὶ
Κέλσῳ
οἱ
ὄρνιθες
μείζονας |
| [4] |
δὲ
τίνα
τρόπον
πρόνοιαν
τιθεὶς
|
ὅσον |
ἐπὶ
ταῖς
λέξεσι
τοῦ
βιβλίου |
| [4] |
ὀλιγότητα
εὐεπιβουλεύτους
αὐτοὺς
γενέσθαι
καὶ
|
ὅσον |
ἐπὶ
τῇ
ὀλιγότητι
ἄρδην
ἀπολέσθαι. |
| [4] |
ἐξ
ἀτόμων
τυγχάνοντες
καὶ
τὸ
|
ὅσον |
ἐπὶ
τῇ
συστάσει
ἀναλυτοί,
πραγματεύονται |
| [4] |
τὸ
κοινωνικόν,
βλαβεῖεν
ἂν
τὸ
|
ὅσον |
ἐπὶ
τῷ
Κέλσῳ
καὶ
τοῖς |
| [4] |
οὗ
κόσμος
ἐστὶ
καὶ
ἐς
|
ὅσον |
ἐστίν,
οὐκ
οἶδα
εἰ
καινῆς |
| [4] |
ἄρδην
ἀπολέσθαι.
Καὶ
τοῦτ´
ἐγίνετο,
|
ὅσον |
ἔτι
ἦσαν
ἄξιοι
τῆς
ἀπὸ |
| [4] |
ποιεῖν
αὐτὴν
λεγόντων,
συναναιρεῖ
τὸ
|
ὅσον |
ἐφ´
αὑτῷ
χρήσιμα
δόγματα
τῇ |
| [4] |
Ἠοίας
καὶ
Θεογονίας,
γένεσιν
τὸ
|
ὅσον |
ἐφ´
ἑαυτοῖς
περιτιθέντες
θεοῖς,
καὶ |
| [4] |
περὶ
τῶν
μελισσῶν,
ἵνα
τὸ
|
ὅσον |
ἐφ´
ἑαυτῷ
ἐξευτελίσῃ
ἡμῶν
οὐ |
| [4] |
φύσει
πάντων
πραγμάτων
ἀποτρέψαι
τὸ
|
ὅσον |
ἐφ´
ἑαυτῷ
ὁ
Κέλσος
ἀπὸ |
| [4] |
γίνεσθαι
ἀλλ´
ὑπὲρ
τῶν
διὰ
|
νόσον |
τῆς
ψυχῆς
καὶ
ἔκστασιν
τοῦ |
| [4] |
ἀμοιβὴν
ἐξ
ἀλλήλων
εἰς
ἄλληλα·
|
περισσὸν |
δὲ
τὸ
προσδιατρίβειν
τῇ
τούτων |
| [4] |
ἐπιβουλεύοντας
κίνδυνον
διαφύγῃ.
Πάντῃ
δὲ
|
περισσὸν |
καὶ
ἄλογον
ἀπολογήσασθαι
πρὸς
τὸ |
| [4] |
με»
ἐν
δὲ
τῷ
Ἱερεμίᾳ·
|
Παίδευσον |
ἡμᾶς,
κύριε,
πλὴν
ἐν
κρίσει |
| [4] |
τοῦ
ἱερούς
τινας
ἄνδρας
γεγονέναι
|
τὸν |
Ἀβραὰμ
καὶ
τὸν
Ἰσαὰκ
καὶ |
| [4] |
ἀναισχυντότατα
παρειλῆφθαι
γενεαλογίαν
Ἰουδαίοις
αὐχοῦσι
|
τὸν
|
Ἀβραὰμ
καὶ
τοὺς
ἀπ´
αὐτοῦ, |
| [4] |
Ἐπέβαλεν
ὁ
θεὸς
ἔκστασιν
ἐπὶ
|
τὸν |
Ἀδάμ,
καὶ
ὕπνωσε.
Καὶ
ἔλαβε |
| [4] |
συνεργοὺς
εἰς
τοὺς
δεσμοὺς
παραλαμβάνουσα
|
τὸν |
ἀδελφὸν
τοῦ
καταδουμένου
καὶ
τὴν |
| [4] |
αὐτῆς,
οὐκ
ἂν
οὕτως
διέσυρε
|
τὸν |
ἀθάνατον
εἰς
θνητὸν
ἐρχόμενον
σῶμα, |
| [4] |
καταποντώσας
ἐν
τῇ
ἐρυθρᾷ
θαλάσσῃ
|
τὸν |
Αἰγυπτίων
βασιλέα
καὶ
τοὺς
Αἰγυπτίους |
| [4] |
τοῦ
Περιπάτου,
ἄϋλον
φάσκουσιν
εἶναι
|
τὸν |
αἰθέρα,
καὶ
πέμπτης
παρὰ
τὰ
|
| [4] |
τὴν
λέξιν
ἐκθέμενος,
δυναμένην
ἐπιστῆσαι
|
τὸν |
ἀκούοντα
ὅτι
μετὰ
τροπολογίας
εἴρηται. |
| [4] |
ὀνομάτων
εἰς
δυνάμεις
παραλαμβανομένων
διαλαμβάνων
|
τὸν |
ἀκριβῆ
περὶ
τούτων
παραστῆσαι
λόγον |
| [4] |
ὧν
εἷς
τις
ἔφασκε
διεγείρων
|
τὸν |
ἀκροατὴν
ἐπὶ
τροπολογίας·
Λέγετέ
μοι, |
| [4] |
οὐδὲ
παρέστησεν
ὁ
Κέλσος.
Καὶ
|
τὸν |
ἀναγνωρισμὸν
δὲ
τίθησιν,
οὐκ
οἶδα |
| [4] |
ἀναγωγῆς.
Ἐπεὶ
δ´
οἴεται
Μωϋσέα,
|
τὸν |
ἀναγράψαντα
τὰ
περὶ
τοῦ
πύργου |
| [4] |
θυγατρὶ
μίγνυται,
καὶ
γυνὴ
καταδεῖ
|
τὸν |
ἄνδρα,
συνεργοὺς
εἰς
τοὺς
δεσμοὺς |
| [4] |
εἰ
Κέλσου,
τοῦ
ἐπὶ
τοσοῦτον
|
τὸν |
ἄνθρωπον
ἐξευτελίζοντος.
Ἀλλὰ
γὰρ
ὅσον
|
| [4] |
καὶ
ἀνεπινόητος
τῶν
τεχνῶν,
πεποίηκε
|
τὸν |
ἄνθρωπον
ἐπιδεῆ·
ἵνα
δι´
αὐτὸ |
| [4] |
φιλοσόφων
κατηγορεῖ,
οὐ
κακῶς
προταττόντων
|
τὸν |
ἄνθρωπον
καὶ
ἁπαξαπλῶς
τὴν
λογικὴν |
| [4] |
τοῦ
ἀπατηθῆναι
ὑπὸ
τῶν
δαιμόνων
|
τὸν
|
ἄνθρωπον
καὶ
κατασπασθῆναι
αὐτοῦ
τὸν |
| [4] |
ἡμετέραν»
ἐποίησε
δ´
ὁ
θεὸς
|
τὸν |
ἄνθρωπον
κατ´
εἰκόνα»
θεοῦ
ἀλλ´ |
| [4] |
ἀντιπράσσοντα
τοῖς
τοῦ
θεοῦ
πρὸς
|
τὸν |
ἄνθρωπον
παραγγέλμασιν
ὁ
Κέλσος
κωμῳδεῖ, |
| [4] |
τοῦ
κατ´
εἰκόνα»
θεοῦ
γεγονέναι
|
τὸν
|
ἄνθρωπον
πρὸς
τὸ
καθ´
ὁμοίωσιν» |
| [4] |
συγκαταβαίνῃ
τῷ
Ἰησοῦ
εἰς
τὸν
|
τῶν |
ἀνθρώπων
βίον,
κἂν
ὁ
ἐν |
| [4] |
ἔστιν
ὅτ´
οὐκ
ἐβουλήθη
δικαιῶσαι
|
τὸν |
ἀνθρώπων
βίον
ὁ
θεός,
ἀλλὰ |
| [4] |
αἰῶνα
ὁ
θεὸς
ἀνεμνήσθη
δικαιῶσαι
|
τὸν |
ἀνθρώπων
βίον,
πρότερον
δὲ
ἠμέλει; |
| [4] |
τινος
φυσικῆς
ὑποκατασκευῆς;
Ἀλλ´
ἄτοπον
|
τὸν |
ἀπ´
οὐρανοῦ
βλέποντα
τὰ
ἐπὶ |
| [4] |
τῇ
χύσει
τῆς
κακίας
ἐπιδημήσειν
|
τὸν |
ἀποκαθαροῦντα
τὸν
κόσμον
καὶ
ἑκάστῳ |
| [4] |
τοῖς
τοιούτοις
ἀντιλέγειν
ἱστάμενον
πρὸς
|
τὸν |
ἀσέβειαν
ἡμῶν
κατηγοροῦντα
εὔηθες·
παντὶ |
| [4] |
ἀφανίσειν,
οὔτ´
ἂν
ὁ
κατὰ
|
τὸν |
αὐτὸν
ποιητὴν
δράκων
οὐκ
ἐφυλάξατο |
| [4] |
οὐ
πάντως
διὰ
τὸ
ἦθος,
|
τὸν |
αὐτὸν
τρόπον
δαίμονες
δαιμόνων
εἶεν |
| [4] |
κακῶς
λέγειν
νομίζουσι
τοὺς
ἐχθρούς,
|
τὸν |
αὐτὸν
τρόπον
καὶ
ὁ
Κέλσος |
| [4] |
τῷ
παντί.
Εἰ
δὲ
μετὰ
|
τὸν |
ἀφανισμὸν
τῆς
κακίας
λόγον
ἔχει |
| [4] |
Πολλῷ
γὰρ
κρείττονα
τῶν
κατὰ
|
τὸν |
Βελλεροφόντην
ἱστορουμένων
ἴδοιμεν
ἂν
τὸν |
| [4] |
συνέσεως
ἀμελεῖν.
Ἡ
τῶν
κατὰ
|
τὸν |
βίον
γοῦν
χρειῶν
ἀπορία
συνέστησε |
| [4] |
δὴ
παρ´
αὐτῷ
λέγουσι
πληρωθέντα
|
τὸν |
βίον
πάσης
κακίας
δεῖσθαι
τοῦ |
| [4] |
τῆς
ἤδη
γεγενημένης
ἐπιδημίας
εἰς
|
τὸν |
βίον
τῶν
ἀνθρώπων
τοῦ
υἱοῦ |
| [4] |
καὶ
πάντῃ
καταφρονοῦντες
αὐτῶν
διὰ
|
τὸν |
βοηθοῦντα
τοῦ
θεοῦ
λόγον
τοῖς |
| [4] |
ἀπιθανώτατα
καὶ
ἀμουσότατα
τὰ
περὶ
|
τὸν
|
γηγενῆ
ἄνθρωπον,
ἀλλ´
οἱ
κατὰ |
| [4] |
τὴν
γνῶσιν
αὐτοῦ
κακοδαιμονίας
ἀπαλλάσσειν
|
τὸν |
γινώσκοντα.
Ἀλλ´
οὐδὲ
διαπειράσαι
θέλων |
| [4] |
μὲν
φύσιν
ἐν
τούτοις
θαυμαστέον·
|
τὸν |
δ´
ἄνθρωπον,
ἐπιλογίσασθαι
τὰ
περὶ |
| [4] |
δράκων
ἐπὶ
νῶτα
δαφοινός,
σμερδαλέος,
|
τὸν |
δ´
αὐτὸς
Ὀλύμπιος
ἧκε
φόωσδε, |
| [4] |
τῶν
Βασιλειῶν
ὀργὴν»
θεοῦ,
ἀναπείθουσαν
|
τὸν |
Δαυὶδ
ἀριθμῆσαι
τὸν
λαόν,
ἐν |
| [4] |
ὡς
φής,
ἐνθέου
τοιαῦτα
γράψαντος·
|
Τὸν |
δὲ
χολωσάμενος
προσέφη
νεφεληγερέτα
Ζεύς· |
| [4] |
δηλοῖ
τὸ
παραχαράττοντες
καὶ
ῥᾳδιουργοῦντες
|
τὸν |
Δευκαλίωνα,
καὶ
τοῦτο·
Οὐ
γὰρ |
| [4] |
κορώνην
ἀγγέλους,
παραχαράττοντες
καὶ
ῥᾳδιουργοῦντες
|
τὸν |
Δευκαλίωνα·
οὐ
γὰρ
οἶμαι
προσεδόκησαν
|
| [4] |
τὸ
ἐμπιστευθῆναι
ὑπὸ
τοῦ
Φαραὼ
|
τὸν |
δεύτερον
κατ´
Αἰγυπτίων
θρόνον
ὁ
|
| [4] |
σελήνην·
ἀλλὰ
καθαρὰν
εὐσέβειαν
εἰς
|
τὸν |
δημιουργὸν
ἀσκοῦντες
καὶ
τὰ
καλὰ |
| [4] |
ἐν
ᾗ
ἀρρητοποιοῦσα
ἡ
Ἥρα
|
τὸν |
Δία
ἐγέγραπτο.
Λέγει
γὰρ
ἐν
|
| [4] |
Ἀρείῳ
πάγῳ
βουλὴν
καταψηφίσεσθαι
αὐτοῦ
|
τὸν |
διὰ
τοῦ
κωνείου
θάνατον.
Οὕτω
|
| [4] |
δὲ
τῇ
πρώτῃ
τῶν
Παραλειπομένων
|
τὸν |
διάβολον»
καὶ
συνεξετάζων
ἀλλήλοις
τὰ |
| [4] |
ἀμφοτέρων
τῶν
ὁδῶν
ἀκριβῶς
κατανοήσῃ
|
τὸν |
διατιθέντα
πρὸς
τὸ
καλὸν
λόγον. |
| [4] |
ὡς
ποίαν
πλυνόντων»
ἵνα
χωνεύσῃ
|
τὸν |
ἑαυτοῦ
λαόν.
Ἐπὰν
οὖν
λέγηται |
| [4] |
τὸ
ἀγωγόν.
Τίθησι
δὲ
καὶ
|
τὸν |
εἰς
δοῦλον
πραθέντα
Ἰωσὴφ
ἐλευθερούμενον |
| [4] |
Σόδομα,
καὶ
τίς
ὁ
πρὸς
|
τὸν |
ἐκεῖθεν
διασῳζόμενον
τῶν
ἀγγέλων
λόγος, |
| [4] |
ἄξιον
εἶναι.
Πᾶς
γὰρ
ὁμολογήσει
|
τὸν |
ἐλεούμενον
μὴ
μισεῖσθαι,
ὅτ´
ἐλεεῖται, |
| [4] |
πῶς
λέλεκται
πάντων
εἶναι
δοῦλον
|
τὸν |
ἐν
ἡμῖν
μείζονα.
Καὶ
ἐὰν |
| [4] |
τῷ
θεῷ,
συνιεὶς
δὲ
καὶ
|
τὸν |
ἐν
ταῖς
προφητείαις
λόγον
φήσαι |
| [4] |
τὰ
θεῖα,
ἀποδεχόμενοι
τοῦ
Πλάτωνος
|
τὸν |
ἐν
Φιλήβῳ
λόγον,
μὴ
βουληθέντος |
| [4] |
δύναται
συναρπάσαι
οὐ
μὴν
καὶ
|
τὸν |
ἐνορῶντα
τῇ
φύσει
τῶν
πραγμάτων· |
| [4] |
καὶ
μίσους
ἄξια.
Παρακαλοῦμεν
δὲ
|
τὸν
|
ἐντυγχάνοντα
τῇ
ἀπολογίᾳ
ταύτῃ
πρὸς |
| [4] |
φθαρτοῦ,
καὶ
ὅτι
οὐδὲν
ἄτοπον
|
τὸν |
ἐξ
ἀνομοίων
συνεστηκότα
κόσμον
ὑπὸ |
| [4] |
ἐπουράνια
τάχα
δὲ
καὶ
αὐτὸν
|
τὸν |
ἐπὶ
πᾶσι
θεόν,
διὸ
καὶ |
| [4] |
μέχρι
ὀνόματος
θέλομεν
Δία
καλεῖν
|
τὸν |
ἐπὶ
πᾶσι
θεὸν
οὐδ´
Ἀπόλλωνα |
| [4] |
διάληψις
περὶ
τοῦ
πάντ´
ἐφορᾶν
|
τὸν |
ἐπὶ
πᾶσι
θεὸν
τὰ
ὑφ´ |
| [4] |
τῇ
παραδοχῇ
τῆς
θειότητος
διὰ
|
τὸν
|
ἐπὶ
πλεῖον
εὔτονον
καὶ
ἐρρωμένον |
| [4] |
οὐ
γὰρ
ἐσαφήνισε,
πότερον
~ΠΡΟΣ
|
ΤΟΝ |
ΕΠΙΓΕΓΡΑΜΜΕΝΟΝ
ΚΕΛΣΟΥ
ΑΛΗΘΗ
ΛΟΓΟΝ
ΩΡΙΓΕΝΟΥΣ |
| [4] |
πάνυ
ἐμφαίνοντι
διὰ
τοῦ
συγγράμματος
|
τὸν |
Ἐπικούρειον
ἀλλὰ
προσποιουμένῳ
πρόνοιαν
εἰδέναι, |
| [4] |
τε
παρ´
αὐτῷ
καὶ
ἐκύησε
|
τὸν |
Ἔρωτα.
Διὸ
δὴ
καὶ
τῆς |
| [4] |
τοῦ
Ἰωσὴφ
οὐκ
ἐνδόντος
πρὸς
|
τὸν |
ἔρωτα
τῆς
νομιζομένης
δεσποίνης,
πῇ |
| [4] |
τούτοις
εἰρημένα,
δυνάμενα
αὐτόθεν
κινῆσαι
|
τὸν
|
εὐμενῶς
ἐντυγχάνοντα,
ὅτι
πάντα
ταῦτα |
| [4] |
μὴ
φύσιν
ἀλλὰ
λόγον
εἶναι
|
τὸν |
εὑρίσκοντα
ταῦτα
ἐν
τοῖς
ζῴοις; |
| [4] |
ἀγαθὸς
ὢν
ὁ
θεὸς
ἀνατέλλει»
|
τὸν |
ἥλιον
αὐτοῦ
ἐπὶ
πονηροὺς
καὶ |
| [4] |
εἰς
τὸν
οὐρανὸν
καὶ
ἰδὼν
|
τὸν |
ἥλιον
καὶ
τὴν
σελήνην
καὶ |
| [4] |
ἐπὶ
πᾶσι
θεὸν
οὐδ´
Ἀπόλλωνα
|
τὸν |
ἥλιον
οὐδ´
Ἄρτεμιν
τὴν
σελήνην· |
| [4] |
τοῦ
Ἰσαὰκ
εὐχὰς
μὴ
ἐπὶ
|
τὸν
|
Ἠσαῦ
ἀλλ´
ἐπὶ
τὸν
Ἰακὼβ |
| [4] |
λέγει
ἢ
πρὸς
τούτῳ
καὶ
|
τὸν |
Ἠσαῦ
τῷ
Ἰακώβ·
πατρὸς
δὲ |
| [4] |
τούτων
ἐπ´
ὀλίγον
διαλάβωμεν,
ἐλέγχοντες
|
τὸν |
ἤτοι
μὴ
προσποιούμενον
τὴν
ἑαυτοῦ |
| [4] |
ἁμαρτάνον
διὰ
πόνων
ἐπιστρέφεσθαι
πρὸς
|
τὸν
|
θεὸν
αὐτῶν,
ὁτὲ
μὲν
ἐπὶ |
| [4] |
ὁ
Κέλσος
φησὶν
ἡμᾶς
λέγειν
|
τὸν
|
θεὸν
δίκην
βασανιστοῦ
πῦρ
φέροντα |
| [4] |
θεῖα
γράμματα
παρίσταμεν
ἄτρεπτον
λέγοντα
|
τὸν |
θεὸν
ἔν
τε
τῷ
Σὺ |
| [4] |
μαρτυροῦμεν
ἑλλήνων
φιλοσόφων
ὅτι
ἐπέγνωσαν
|
τὸν
|
θεόν,
ἐπεὶ
Ὁ
θεὸς
αὐτοῖς |
| [4] |
ἀξίαν
χρησόμενον;
Οὐ
γὰρ
κατὰ
|
τὸν |
θεόν
ἐστι
μὴ
στῆσαι
τὴν |
| [4] |
γραυσὶ
διηγούμενοι
καὶ
ποιοῦντες
ἀνοσιώτατα
|
τὸν |
θεόν,
εὐθὺς
ἀπ´
ἀρχῆς
ἀσθενοῦντα |
| [4] |
δὲ
φάσκῃ
ὡς
ἄρα
ἀνοσιώτατα
|
τὸν |
θεόν,
εὐθὺς
καὶ
ἀπ´
ἀρχῆς |
| [4] |
Φησὶ
δὴ
ὁ
θεῖος
λόγος
|
τὸν |
θεὸν
ἡμῶν
εἶναι
πῦρ
καταναλίσκον» |
| [4] |
λόγος
παρίστησιν
ἀκολουθεῖν
ἡμῖν
τὸ
|
τὸν |
θεὸν
καθ´
ἡμᾶς
εἶναι
ὡς |
| [4] |
τῷ
ἀνθρώπῳ
φάσκουσι
πάντα
πεποιηκέναι
|
τὸν |
θεόν.
Καὶ
βούλεται
ἐκ
τῆς |
| [4] |
καὶ
τὸν
πάντα
κόσμον
ἀπολιπόντα
|
τὸν |
θεὸν
καὶ
τὴν
τοσαύτην
γῆν |
| [4] |
τοῦ
βουλήματος
τῶν
γεγραμμένων
φησὶ
|
τὸν |
θεὸν
καὶ
φρέατα
τοῖς
δικαίοις |
| [4] |
κἂν
ὁ
ἐν
ἀρχῇ
πρὸς
|
τὸν |
θεὸν»
λόγος,
θεὸς»
καὶ
αὐτὸς |
| [4] |
εἰπών·
Ἐγγιεῖ
Μωϋσῆς
μόνος
πρὸς
|
τὸν |
θεόν,
οἱ
δὲ
λοιποὶ
οὐκ
|
| [4] |
τούτοις
πᾶσι
συμπολιτευόμενον
εἴ
φαμεν
|
τὸν |
θεόν,
τί
ἄτοπον
πράσσομεν
πειθόμενοι |
| [4] |
ἐπίσημα
τοῦ
Ἰακώβ»
καί
φησι
|
τὸν
|
θεὸν
τοῖς
υἱοῖς
ὀνάρια
καὶ |
| [4] |
καὶ
δεόμενον
διηγήσεως,
παριστάσης
μεταδεδωκέναι
|
τὸν |
θεὸν
τοῦ
ἀφθάρτου
πνεύματος
τῷ |
| [4] |
τὸν
λόγον,
καὶ
ἑκὼν
οὔτε
|
τὸν |
θεοῦ
παράδεισον»
ὠνόμασεν
οὐδ´
ὡς |
| [4] |
ἀπέχθειαν,
οἶμαι
τοῦ
Ἠσαῦ
πρὸς
|
τὸν |
Ἰακώβ,
ἀνδρὸς
κατὰ
τὴν
γραφὴν |
| [4] |
τὸν
Ἰωσήφ,
καὶ
πατέρα
ἐξαπατώμενον
|
τὸν |
Ἰακώβ,
ἐπεὶ
μηδὲν
ὑπονοήσας
περὶ |
| [4] |
Ἀβραὰμ
καὶ
τὸν
Ἰσαὰκ
καὶ
|
τὸν |
Ἰακώβ,
τοὺς
πατέρας
τοῦ
Ἰουδαίων
|
| [4] |
ἐπὶ
τὸν
Ἠσαῦ
ἀλλ´
ἐπὶ
|
τὸν |
Ἰακὼβ
φθάσαι.
Ἄγχιστα
δὲ
τούτοις
|
| [4] |
φιλάνθρωπον;
Ἢ
ὥρα
λέγειν
καὶ
|
τὸν |
ἰατρὸν
ὁρῶντα
δεινὰ
καὶ
θιγγάνοντα |
| [4] |
κακὰ
ἐκ
θεοῦ·
καὶ
κατὰ
|
τὸν
|
Ἱερεμίαν
γὰρ
ἡμῶν
σαφὲς
ὅτι |
| [4] |
οὖν
Ἰουδαῖοι
μετὰ
τὸ
διαθεῖναι
|
τὸν |
Ἰησοῦν
ἅπερ
ἐτόλμησαν
κατ´
αὐτοῦ |
| [4] |
δύο
οἶμαι
ἀφ´
οὗ
ἐσταύρωσαν
|
τὸν
|
Ἰησοῦν
γεγονέναι
ἐπὶ
τὴν
Ἱεροσολύμων |
| [4] |
αὐτὴν
ἔσεσθαι,
Χριστιανοὺς
δὲ
ὁμολογοῦντας
|
τὸν |
Ἰησοῦν
εἶναι
τὸν
προφητευθέντα
Χριστόν, |
| [4] |
τι
καὶ
ἱερὸν
χρῆμα
γεγονέναι
|
τὸν |
Ἰησοῦν
ἐστι
καὶ
τὸ
Ἰουδαίοις
|
| [4] |
πιστεύουσι
παραδέδωκε
τὴν
σεμνὴν
κατὰ
|
τὸν |
Ἰησοῦν
θεοσέβειαν·
ὅστις
οὐ
μόνον |
| [4] |
θεοῦ,
καὶ
ὅτι
Ἰουδαῖοι
κολάσαντες
|
τὸν |
Ἰησοῦν
καὶ
χολὴν
ποτίσαντες
ἐπὶ |
| [4] |
ποιήσαντες
ἁμαρτίαν
ἐν
τῷ
ἀποκτεῖναι
|
τὸν |
Ἰησοῦν
τέλεον
ἐγκατελείφθησαν.
~Ἑξῆς
δὲ |
| [4] |
τοῦ
ταῦτα
πεπονθέναι
ὑπ´
αὐτῶν
|
τὸν |
Ἰησοῦν·
τεσσαράκοντα
γὰρ
ἔτη
καὶ |
| [4] |
τῆς
διὰ
τὰ
προφητικὰ
εἰς
|
τὸν |
Ἰησοῦν
ὡς
ὄντα
Χριστὸν
πίστεως· |
| [4] |
ἄνδρας
γεγονέναι
τὸν
Ἀβραὰμ
καὶ
|
τὸν |
Ἰσαὰκ
καὶ
τὸν
Ἰακώβ,
τοὺς |
| [4] |
Καὶ
γὰρ
οὐκ
ἄτοπόν
ἐστι
|
τὸν |
ἰώμενον
φίλους
νοσοῦντας
ἰάσασθαι
τὸ |
| [4] |
τὸν
Βελλεροφόντην
ἱστορουμένων
ἴδοιμεν
ἂν
|
τὸν |
Ἰωσήφ,
ἑλόμενον
κατακλεισθῆναι
ἐν
φυλακῇ
|
| [4] |
πιστεύσας
αὐτοῖς
ἐπένθει»
ὡς
ἀπολωλότα
|
τὸν
|
Ἰωσὴφ
ἐν
Αἰγύπτῳ
δουλεύοντα.
Ὅρα |
| [4] |
τοῦ
Ἰακώβ,
καὶ
ἀδελφὸν
πιπρασκόμενον
|
τὸν |
Ἰωσήφ,
καὶ
πατέρα
ἐξαπατώμενον
τὸν |
| [4] |
καὶ
τὴν
τοῦ
Ἰακὼβ
διὰ
|
τὸν |
Ἰωσὴφ
πραθέντα
εἰς
Αἴγυπτον.
Μητέρων |
| [4] |
τὰς
τῶν
ἀδελφῶν
ἐπιβουλὰς
ἤτοι
|
τὸν |
Κάϊν
ἐπιβουλεύσαντα
τῷ
Ἄβελ
λέγει |
| [4] |
χρησαμένου,
πατρὶ
ἐσομένῳ
τῶν
μετὰ
|
τὸν |
κατακλυσμόν;
~Ἔρριψε
δ´
ὁ
Κέλσος |
| [4] |
συμβεβηκόσιν
αὐτοῖς.
Ἡμεῖς
δὲ
οὔτε
|
τὸν |
κατακλυσμὸν
οὔτε
τὴν
ἐκπύρωσιν
κύκλοις |
| [4] |
ἐπείπερ
ἑώρα
ἰσχυρὸν
τὸν
λόγον
|
τὸν |
κατασκευάζοντα
ἀπὸ
τοιωνδὶ
προγόνων
εἶναι |
| [4] |
εἰς
ἕκαστον
ὅριον
γενέσεως
ὑπὸ
|
τὸν |
κεκληρωμένον
τὸ
ὅριον,
καὶ
πῶς
|
| [4] |
ὅπερ
ἐστὶν
ἀπιθανώτατον.
~Ἐχρῆν
οὖν
|
τὸν |
Κέλσον,
διὰ
τῶν
προκειμένων
βουλόμενον |
| [4] |
αὐτὸς
εἶ.
Πλὴν
ἀρκεῖ
πρὸς
|
τὸν |
Κέλσον
καὶ
ταῦτα
ἀποφηνάμενον
ὅτι |
| [4] |
ἐστι
τὰ
Ἀριστοβούλου.
Στοχάζομαι
δὲ
|
τὸν |
Κέλσον
μὴ
ἀνεγνωκέναι
τὰ
βιβλία, |
| [4] |
πνεύματι.
~Καὶ
Χριστιανοὶ
δὲ
κατὰ
|
τὸν |
Κέλσον
προστιθέντες
τινὰς
λόγους
τοῖς |
| [4] |
ὕλης
γεγενημένου
ὅμοιον
εἶναι
κατὰ
|
τὸν |
Κέλσον
τῷ
ἑαυτοῦ
λόγῳ.
Εἰ |
| [4] |
ἐν
δὲ
τοῖς
λογικοῖς
λόγον
|
τὸν |
κοινὸν
ἀνθρώπων
πρὸς
τὰ
θεῖα |
| [4] |
τὸ
γελοιότερον
μεταφράζειν
τὰ
γεγραμμένα,
|
τὸν |
κόρακα»
εἰς
κορώνην
μετείληφε
καὶ
|
| [4] |
δ´
ἐπιστήσεται
τις
χρόνος,
περιγράφων
|
τὸν |
κόσμον
ἀναγκαίαν
περιγραφὴν
τῷ
αὐτὸν |
| [4] |
ἔστιν
οὖν
τοῖς
ἀγένητον
ὑφισταμένοις
|
τὸν |
κόσμον
ἀρχὴν
αὐτοῦ
εἰπεῖν,
οὕτως |
| [4] |
διὰ
τὴν
τοιανδὶ
ὑπόληψιν
συστήσασθαι
|
τὸν
|
κόσμον,
ἐλάττονα
ἔσται
τοῦ
κατὰ |
| [4] |
τῆς
κακίας
ἐπιδημήσειν
τὸν
ἀποκαθαροῦντα
|
τὸν |
κόσμον
καὶ
ἑκάστῳ
κατ´
ἀξίαν
|
| [4] |
ὅτι,
ὥσπερ
κατὰ
τοὺς
ἄφθαρτον
|
τὸν |
κόσμον
τηροῦντας
τὸ
ἰσοστάσιον
τῶν |
| [4] |
σελήνην
καὶ
τοὺς
ἀστέρας,
πάντα
|
τὸν |
κόσμον
τοῦ
οὐρανοῦ,
πλανηθεὶς
προσκυνήσῃς |
| [4] |
μὲν
ὅτι
κατὰ
τοὺς
φθείροντας
|
τὸν |
κόσμον
τοῦθ´
οὕτως
ἔχει·
πειράσονται |
| [4] |
τοὺς
μὴ
βουλομένους
ἀλλὰ
τοὺς
|
τὸν |
κρείττονα
βίον
καὶ
ἀρέσκοντα
τῷ |
| [4] |
θεοῦ,
ἀναπείθουσαν
τὸν
Δαυὶδ
ἀριθμῆσαι
|
τὸν |
λαόν,
ἐν
δὲ
τῇ
πρώτῃ |
| [4] |
τῶν
ἐν
τῇ
καλίᾳ
νεοσσῶν
|
τὸν |
λεγόμενον
ἀετίτην
λίθον
εὑρόντες
φέρουσιν |
| [4] |
τὰ
περὶ
τὸν
Συμεὼν
καὶ
|
τὸν |
Λευΐ,
ἐπεξελθόντας
τῇ
ὕβρει
τῆς |
| [4] |
δοθὲν
φυσικὸν
βοήθημα
εὑρόντων
διὰ
|
τὸν |
λογισμὸν
καὶ
μετὰ
νοῦ
χρησαμένων; |
| [4] |
τρόπον
καὶ
ὁ
Κέλσος
συγχυθεὶς
|
τὸν
|
λογισμὸν
οὐχ
ἑώρακεν
ὅτι
καὶ |
| [4] |
αὐτῶν·
οἱ
δ´
ἄνθρωποι
διὰ
|
τὸν |
λόγον
ἀκοῦσαι
δυνηθέντες,
τίνα
τρόπον |
| [4] |
βιοῦν
καὶ
πάντα
πράττειν
κατὰ
|
τὸν |
λόγον
ἀναβαίνειν
ἐπὶ
τὴν
τούτων |
| [4] |
περὶ
τὸ
ἡγεμονικὸν
αὐτοῦ
καὶ
|
τὸν |
λόγον
αὐτοῦ
καὶ
τὰς
πράξεις, |
| [4] |
αὐτά;
Ἐπὶ
πλεῖον
δ´
ἐξέτεινα
|
τὸν |
λόγον
βουλόμενος
παραστῆσαι
μὴ
ὑγιῶς |
| [4] |
ἡμᾶς
ἐστι
κακόν.
Ἀλλ´
οἶδα
|
τὸν |
λόγον
δεόμενον
πολλῆς
ἐξεργασίας
καὶ |
| [4] |
τάφον
καὶ
νομίζει
κατηγορίαν
περιέχειν
|
τὸν |
λόγον
εἰπὼν
τό·
Ὑφ´
οὗ— |
| [4] |
ἐγκαταλελεῖφθαι
καὶ
ἡμᾶς,
τοὺς
παραδεξαμένους
|
τὸν |
λόγον,
ἐλπίδας
ἔχειν
παρὰ
θεῷ |
| [4] |
περιγραφὴν
εἰληφότος,
αὐτοῦ
που
καταπαύσομεν
|
τὸν |
λόγον.
Θεὸς
δὲ
δῴη
διὰ |
| [4] |
παραδιδομένοις
ταῖς
γραυσὶν
ὑπολαβὼν
εἶναι
|
τὸν |
λόγον,
καὶ
ἑκὼν
οὔτε
τὸν |
| [4] |
φησίν,
ἄνωθεν
πλείοσιν
ἀποδείξεσιν
ἀναλάβωμεν
|
τὸν |
λόγον.
Λέγω
δὲ
οὐδὲν
καινὸν |
| [4] |
λεκτέον
καὶ
πρὸς
τοῦτον
αὐτοῦ
|
τὸν |
λόγον
ὅτι
εἴπερ,
ἐπεὶ
ἡ |
| [4] |
προσώπῳ
τοῦ
ἑτέρου
ἱσταμένου
πρὸς
|
τὸν |
λόγον.
~Οὐκ
οἶδα
δ´
ὅπως |
| [4] |
σπείρων
τοῦ
σπείρειν»
ἵνα
σπείρῃ
|
τὸν
|
λόγον
πανταχοῦ.
Εἰ
δ´
ἐπιστήσεται |
| [4] |
ἐπεὶ
μὴ
ἐδύνατο
ἀπαντῆσαι
πρὸς
|
τὸν |
λόγον.
~Πυνθανόμεθα
γὰρ
ἁπάντων
τῶν |
| [4] |
ἐπιτετηδευκέναι
αὐτόν,
ἐπείπερ
ἑώρα
ἰσχυρὸν
|
τὸν |
λόγον
τὸν
κατασκευάζοντα
ἀπὸ
τοιωνδὶ |
| [4] |
τοὐναντίον
πεποίηκε
καὶ
τὰ
περὶ
|
τὸν |
Λὼτ
καὶ
τὰς
θυγατέρας,
οὔτε |
| [4] |
γένεσιν
τῶν
κακῶν.
Δεῖ
δὲ
|
τὸν |
μέλλοντα
ταύτην
εἰδέναι
καὶ
περὶ |
| [4] |
τέκν´
ἔφαγε
στρουθοῖο
καὶ
αὐτήν,
|
τὸν |
μὲν
ἀρίζηλον
θῆκεν
θεός,
ὅσπερ |
| [4] |
ποιότητας
οὐκ
οἶδα
κατὰ
Κέλσον,
|
τὸν |
μὴ
θέλοντα
φθαρτόν
τι
ἔργον |
| [4] |
μὴ
μισεῖσθαι,
ὅτ´
ἐλεεῖται,
καὶ
|
τὸν |
μισούμενον
μὴ
ἐλεεῖσθαι,
ὅτε
μισεῖται. |
| [4] |
τῶν
ἑλληνικῶν
γραμμάτων
εὑρέσεως
ὄντα,
|
τὸν |
Μωϋσέα
ἀναγεγραφέναι
πείθομαι.
Τίνες
οὖν |
| [4] |
θαλάσσης
διῆλθον,
καὶ
πάντες
εἰς
|
τὸν |
Μωϋσῆν
ἐβαπτίσαντο
ἐν
τῇ
νεφέλῃ |
| [4] |
διὰ
τῆς
παρανόμου
συνουσίας
φθείρειν
|
τὸν |
ναὸν
τοῦ
θεοῦ»
ὡς
εἰς |
| [4] |
ἐπὶ
τροπολογίας·
Λέγετέ
μοι,
οἱ
|
τὸν |
νόμον
ἀναγινώσκοντες,
τὸν
νόμον
οὐκ |
| [4] |
μοι,
οἱ
τὸν
νόμον
ἀναγινώσκοντες,
|
τὸν |
νόμον
οὐκ
ἀκούετε;
Γέγραπται
γὰρ |
| [4] |
τὸν
ἄνθρωπον
καὶ
κατασπασθῆναι
αὐτοῦ
|
τὸν |
νοῦν
ἀπ´
οὐρανοῦ
καὶ
θεοῦ |
| [4] |
Πλάτων
ὡς
ἐπιτρίβοντας
τοὺς
νέους
|
τὸν |
Ὅμηρον
καὶ
τοὺς
τοιαῦτα
γράφοντας |
| [4] |
ἢ
καί,
ὡς
ἂν
λέγοιτο,
|
τὸν |
ὁμώνυμον
τῷ
Ἐπικουρείῳ.
Τοιαῦτα
γὰρ |
| [4] |
κατηγορίας
ὁ
ἀληθῆ
λόγον
ἐπιγράψας
|
τὸν |
οὐ
δόγματα
ἐκτιθέμενον
ἀλλὰ
Χριστιανῶν
|
| [4] |
καὶ
τὸ
Μὴ
ἀναβλέψας
εἰς
|
τὸν |
οὐρανὸν
καὶ
ἰδὼν
τὸν
ἥλιον
|
| [4] |
οὐδὲ
συνιέναι
δύναται
τὸ
Οὐχὶ
|
τὸν |
οὐρανὸν
καὶ
τὴν
γῆν
ἐγὼ |
| [4] |
προφητικαὶ
φωναὶ
τὸν
φήσαντα·
Οὐχὶ
|
τὸν |
οὐρανὸν
καὶ
τὴν
γῆν
ἐγὼ |
| [4] |
ὀρνέου
πτερωτοῦ,
ὃ
πέταται
ὑπὸ
|
τὸν |
οὐρανόν,
ὁμοίωμα
παντὸς
ἑρπετοῦ,
ὃ |
| [4] |
Πλάτωνος
μῦθον
οὔτε
τὰ
περὶ
|
τὸν |
ὄφιν
καὶ
τὸν
παράδεισον
τοῦ |
| [4] |
καὶ
περιγινόμενον
τῶν
θεοῦ
προσταγμάτων
|
τὸν |
ὄφιν,
μῦθόν
τινα
ὡς
γραυσὶ
|
| [4] |
~Ἐπεὶ
δὲ
καὶ
τὰ
περὶ
|
τὸν |
ὄφιν
ὡς
ἀντιπράσσοντα
τοῖς
τοῦ |
| [4] |
λέγειν
τὴν
οὐράνιον
φορὰν
καὶ
|
τὸν |
πάντα
κόσμον
ἀπολιπόντα
τὸν
θεὸν |
| [4] |
θεὸς
προδηλοῖ
καὶ
προκαταγγέλλει,
καὶ
|
τὸν |
πάντα
κόσμον
καὶ
τὴν
οὐράνιον
|
| [4] |
ἀναγορεύει,
οὗτος
λέγοι
ἂν
ὅτι
|
τὸν |
πάντα
κόσμον
καὶ
τὴν
οὐράνιον |
| [4] |
παρὰ
Πλάτωνι
μῦθον
ἐξεθέμην
διὰ
|
τὸν» |
παρ´
αὐτῷ
τοῦ
Διὸς
κῆπον» |
| [4] |
Μωϋσέα
ἀναγεγραφέναι,
ῥᾳδιουργοῦντα
τὰ
κατὰ
|
τὸν |
παρ´
Ἕλλησι
Δευκαλίωνα·
εἰ
μὴ |
| [4] |
ταῦτα
συντάξαντος
βούλημα.
Τοῦτον
δὲ
|
τὸν |
παρὰ
Πλάτωνι
μῦθον
ἐξεθέμην
διὰ |
| [4] |
τὰ
περὶ
τὸν
ὄφιν
καὶ
|
τὸν
|
παράδεισον
τοῦ
θεοῦ
καὶ
ὅσα |
| [4] |
καὶ
ἐκ
δεισιδαίμονος
εἰς
εὐσεβῆ
|
τὸν |
παραδεξάμενον
τὴν
τοῦ
λόγου
τοῦ
|
| [4] |
ἄλλοις
ἐξετασθήσεται,
ἐπεὶ
μὴ
κατὰ
|
τὸν |
παρόντα
καιρὸν
καὶ
τὴν
ἐνεστηκυῖαν |
| [4] |
ἐνδείᾳ
ξύνοικος.
Κατὰ
δ´
αὖ
|
τὸν |
πατέρα
ἐπίβουλός
ἐστι
τοῖς
καλοῖς |
| [4] |
τίνες
αἱ
θυγατέρες
αὐτοῦ,
καταμεθύσκουσαι
|
τὸν |
πατέρα,
ἵνα
γένωνται
ἐξ
αὐτοῦ |
| [4] |
ἐπιδημοῦν
Αἰγύπτῳ
καὶ
φέρον
ἀποθανόντα
|
τὸν
|
πατέρα
καὶ
ταφέντα
ἐν
σφαίρᾳ |
| [4] |
ὅτι
ἕνεκεν
τούτου
καταλείψει
ἄνθρωπος
|
τὸν |
πατέρα
καὶ
τὴν
μητέρα
καὶ |
| [4] |
θαυμασθῆναι
οὐ
τὸ
ζῷον
ἀλλὰ
|
τὸν |
πεποιηκότα
αὐτό.
~Ἐπεὶ
οὖν
τούτοις |
| [4] |
διελέγχουσι
τὴν
ἀχάριστον
ψευδοδοξίαν
πρὸς
|
τὸν |
πεποιηκότα
αὐτόν·
ἄνθρωπος»
γὰρ
καὶ |
| [4] |
ἐκ
τοῦ
κάλλους
αὐτῶν
θαυμάζειν
|
τὸν |
πεποιηκότα
κἀκεῖνον
σέβειν,
ἄνθρωποι
δὲ |
| [4] |
αἱρέσεις
ἀρνούμεναι
Χριστὸν
Ἰησοῦν
εἶναι
|
τὸν |
πεπροφητευμένον.
Ἤδη
μὲν
οὖν
καὶ |
| [4] |
συμβολικῶς
ἀνθρώποις
δεδηλῶσθαι
κατὰ
σκοπὸν
|
τὸν |
περὶ
τοῦ
ἀπατηθῆναι
ὑπὸ
τῶν |
| [4] |
θείᾳ
μοίρᾳ
κοσμηθεὶς
καὶ
καταβαλὼν
|
τὸν |
περὶ
τῶν
ἐπὶ
γῆς
δαιμόνων
|
| [4] |
μὲν
ἔξεστι
τὰ
τοιαῦτα
εἰς
|
τὸν |
περὶ
ψυχῆς
ἀνάγειν
λόγον
καὶ |
| [4] |
ζῴοις
ἁλισκόμενοι
μαντικῆς
θεὸν
μὲν
|
τὸν
|
περιέχοντα
τὰ
ὅλα
μὴ
ζητῶσι |
| [4] |
κατ´
αὐτοὺς
πολιτείαν.
Οὔτε
δὲ
|
τὸν |
Πλάτωνος
μῦθον
οὔτε
τὰ
περὶ |
| [4] |
τῆς
δικαιοσύνης,
τηρούσης
τὸ
πρὸς
|
τὸν |
πλησίον
καὶ
ὁμογενῆ
κοινωνικὸν
καὶ |
| [4] |
τὰ
τοῦ
Χριστοῦ
καὶ
καταφυτεύειν»
|
τὸν
|
πνευματικὸν
νόμον
καὶ
τοὺς
ἀνάλογον |
| [4] |
μαντικὴν
ψυχήν·
ἀλλὰ
κατὰ
μὲν
|
τὸν |
ποιητὴν
καὶ
τοὺς
πολλοὺς
τῶν |
| [4] |
ὑπονοήσας
περὶ
τῶν
υἱῶν
ἐπιδεικνύντων
|
τὸν |
ποικίλον
χιτῶνα»
τοῦ
Ἰωσὴφ
ἀλλὰ |
| [4] |
οἷόν
τ´
ἦν
κατὰ
τὸν
|
τῶν |
πολλῶν
νοῦν
ἐκλαμβάνοντα
τὰ
περὶ |
| [4] |
τοῖς
λόγοις
ἀκολουθίας,
δεήσει
δὲ
|
τὸν |
πολὺν
καὶ
ἁπλούστερον
καὶ
μὴ
|
| [4] |
μετὰ
τῶν
ὄνων
φησὶ
χαριζόμενον
|
τὸν |
πραθέντα
πεποιηκέναι
ἃ
οὐδὲ
παρέστησεν |
| [4] |
ἥττονα
ἔχει
τὰ
κακὰ
παρὰ
|
τὸν |
πρὸ
τοῦ
καθαίρεσθαι
χρόνον.
Καὶ |
| [4] |
ἐγράφη,
ὥστε
τροπολογεῖσθαι
αὐτὰ
κατὰ
|
τὸν
|
προηγούμενον
νοῦν;
Ὀλίγα
δ´
ἀπὸ |
| [4] |
αὐτὰ
φρονοῦντες
αὐτῷ
ἀσεβοῦσιν
εἰς
|
τὸν |
προνοοῦντα
τῶν
λογικῶν
θεόν,
φάσκοντες· |
| [4] |
δὲ
ὁμολογοῦντας
τὸν
Ἰησοῦν
εἶναι
|
τὸν |
προφητευθέντα
Χριστόν,
φησίν·
~Ὅτι
δὲ |
| [4] |
γέγραπται,
ὡς
τοῦ
κυρίου
πρὸς
|
τὸν |
προφήτην
εἰπόντος·
Ἰδοὺ
δέδωκα
τοὺς |
| [4] |
Ἐγὼ
δ´
οἶδα
καὶ
Νουμήνιον
|
τὸν |
πυθαγόρειον,
ἄνδρα
πολλῷ
κρεῖττον
διηγησάμενον |
| [4] |
γὰρ
μηδὲν
αἰνίσσηται
ἡ
κατὰ
|
τὸν |
πύργον
ἱστορία
κειμένη
ἐν
τῇ |
| [4] |
ἀδιάφορον
εἶναι
τὸ
τοιοῦτον
παρειλήφασι
|
τὸν |
σοφὸν
μετὰ
τῆς
θυγατρὸς
μόνης |
| [4] |
μὴ
σαφῶς
ἐκτιθέμενος
τὰ
περὶ
|
τὸν
|
Συμεὼν
καὶ
τὸν
Λευΐ,
ἐπεξελθόντας |
| [4] |
δὲ
τῶν
ὕστερον
λέγεται
πρὸς
|
τὸν
|
σωτῆρα
ὑπὸ
τοῦ
πατρός·
Αἴτησαι |
| [4] |
κατακλεισθῆναι
ἐν
φυλακῇ
ἤπερ
ἀπολέσθαι
|
τὸν |
σώφρονα·
δυνάμενος
γοῦν
ἀπολογήσασθαι
καὶ |
| [4] |
τῶν
ἐν
κόσμῳ
καλῶν
ἐπὶ
|
τὸν |
τὰ
ὅλα
ποιήσαντα
καὶ
ἐκείνῳ |
| [4] |
ἐπὶ
τῶν
πόλεών
τις
ἔλεγε
|
τὸν |
τάδε
τινὰ
ἡμαρτηκότα
καὶ
διὰ |
| [4] |
ἐπέμβαλε
πῶμα
πίθοιο.
Πρὸς
δὲ
|
τὸν |
ταῦτα
σεμνῶς
ἀλληγοροῦντα,
εἴτ´
ἐπιτυγχάνοντα |
| [4] |
εἶναι
γραμμάτων
ἱερῶν
καὶ
δεικνύντες
|
τόν |
τε
προφητευόμενον
ἐπιδεδημηκέναι
καὶ
διὰ |
| [4] |
ἐπικλύσεις
συμβαίνουσι,
καὶ
ὅτι
μετὰ
|
τὸν
|
τελευταῖον
ἐπὶ
Δευκαλίωνος
κατακλυσμὸν
ἡ |
| [4] |
μύθου
καὶ
ἐν
χλεύῃ
θήσονται
|
τὸν |
τηλικοῦτον
Πλάτωνα·
ἐὰν
δὲ
τὰ |
| [4] |
πρὸς
τὸ
μὴ
εἶναι
νυκτερίδα
|
τὸν |
τοιονδί;
Οἱ
δὲ
περὶ
τὰς |
| [4] |
ὑπὲρ
αὐτῆς
λογίοις
τὰ
κατὰ
|
τὸν |
τόπον.
Ἀλλ´
οὔτε
Κέλσος
οὔτ´ |
| [4] |
Εἰκὸς
δὲ
καὶ
τὴν
κατὰ
|
τὸν
|
τόπον
ἀσάφειαν
ἐπιτετηδευκέναι
αὐτόν,
ἐπείπερ |
| [4] |
τῇ
ἀκριβείᾳ
τῆς
τῶν
κατὰ
|
τὸν |
τόπον
βασάνου
ἤτοι
ἐτήρει
ἕνα |
| [4] |
παραστῆσαι
καὶ
τὰ
τῆς
κατὰ
|
τὸν |
τόπον
ἱστορίας,
τίνα
ἔχοι
λόγον, |
| [4] |
αὐτοῦ,
ὅλα
ἐκθέσθαι
τὰ
κατὰ
|
τὸν |
τόπον
καὶ
πρότερον
συναγορεῦσαι
ᾗ |
| [4] |
πολλὰ
τῶν
δυναμένων
λέγεσθαι
εἰς
|
τὸν |
τόπον
οὐκ
ἐπαναλαμβάνομεν,
ἵνα
μὴ |
| [4] |
λαμβάνῃ
τις
ἐκ
τῶν
κατὰ
|
τὸν
|
τόπον
πρὸς
τὸ
ἁμαρτάνειν
ὡς |
| [4] |
θεοῦ
ἀξίῳ
καὶ
τῆς
περὶ
|
τὸν |
τόπον
τοῦτον
γνώσεως.
~Οὐκ
οἶδα |
| [4] |
Τὰ
μὲν
οὖν
τῆς
κατὰ
|
τὸν |
τόπον
τροπολογίας
οὐκ
ἀναγκαῖον
νῦν |
| [4] |
κατὰ
θεὸν
γεωργίου,
εἰς
δὲ
|
τὸν |
τόπον
τῶν
κατασκαφέντων
οἰκοδομεῖν
θεοῦ |
| [4] |
οἶνος
γὰρ
οὔπω
ἦν—
εἰς
|
τὸν |
τοῦ
Διὸς
κῆπον
εἰσελθὼν
βεβαρημένος |
| [4] |
ἐβούλετο
κρατῆσαι
ἐν
τοῖς
ἀνθρώποις
|
τὸν |
τοῦ
Ἰησοῦ
λόγον,
οὐδὲν
δεδύνηνται |
| [4] |
καὶ
μετὰ
πομπῆς
ἐπανιόντα
πρὸς
|
τὸν |
τοῦ
πατρὸς
τάφον
καὶ
νομίζει
|
| [4] |
Κέλσος
μετὰ
μεγάλης
ἐπαγγελίας
τοῦτον
|
τὸν |
τρόπον·
Ἔτι
δέ,
φησίν,
ἄνωθεν |
| [4] |
μέλλων
αὐτῶν
ὑπομιμνήσκεσθαι
τοῦτον
προοιμιάζεται
|
τὸν |
τρόπον·
Προσέχετε
λαός
μου
τῷ |
| [4] |
κακοῦ
καὶ
τοῦ
μὴ
εἰδέναι
|
τὸν |
τρόπον
τῆς
τοῦ
θεοῦ
θεραπείας |
| [4] |
γὰρ
φαῦλος
συνετός.
Λέγει
τοίνυν
|
τὸν |
τρόπον
τοῦτον,
ὅτι
φασὶ
δὲ |
| [4] |
δυνάμει
συγκαταβαίνῃ
τῷ
Ἰησοῦ
εἰς
|
τὸν |
τῶν
ἀνθρώπων
βίον,
κἂν
ὁ |
| [4] |
οὐχ
οἷόν
τ´
ἦν
κατὰ
|
τὸν |
τῶν
πολλῶν
νοῦν
ἐκλαμβάνοντα
τὰ |
| [4] |
καὶ
θυμούμενος
καὶ
ἀπειλῶν
πέμπει
|
τὸν |
υἱὸν
αὐτοῦ,
καὶ
τοιαῦτα
πάσχει; |
| [4] |
ὡς
εἴ
τις
τροποφορήσαι
ἄνθρωπος
|
τὸν |
υἱὸν
αὐτοῦ.
Οἱονεὶ
ἀνθρώπου
τρόπους |
| [4] |
ἡμᾶς
ὁ
θεὸς
ἢ
πέμψει
|
τὸν |
υἱὸν
ἑαυτοῦ,
ἵνα
καταφλέξῃ
τοὺς |
| [4] |
πλημμελοῦσιν,
ἀφίξεται
θεὸς
ἢ
πέμψει
|
τὸν |
υἱόν,
ἵνα
καταφλέξῃ
τοὺς
ἀδίκους, |
| [4] |
τῶν
Ἰουδαίων
ἁμαρτίας
ἤδη
πεπέμφθαι
|
τὸν |
υἱὸν
τοῦ
θεοῦ,
καὶ
ὅτι |
| [4] |
τῷ
ἐκεῖ
ὄφει
παραβαλλομένην,
καὶ
|
τὸν |
ὑπὸ
τῆς
Πενίας
ἐπιβουλευόμενον
Πόρον |
| [4] |
παραβάλλει
ὁ
Κέλσος
τῇ
κατὰ
|
τὸν |
Φαέθοντα
ἱστορίᾳ,
ἑνὶ
σφάλματι,
τῷ |
| [4] |
αὐτὰ
ὠμοποιήσειν,
τούς
τε
εἰς
|
τὸν |
Φαλάριδος
ταῦρον
καταδικασθέντας
ἀεὶ
ἐν |
| [4] |
σωματικῶς
δύναταί
τις
παραστῆσαι
ἐποικοδομοῦντα
|
τὸν |
φαῦλον
ξύλα»
ἢ
χόρτον»
ἢ
|
| [4] |
τεταγμένας
περιόδους
Φάλαριν
τυραννήσειν
καὶ
|
τὸν |
Φεραῖον
Ἀλέξανδρον
τὰ
αὐτὰ
ὠμοποιήσειν, |
| [4] |
ἐὰν
λέγωσιν
αἱ
προφητικαὶ
φωναὶ
|
τὸν
|
φήσαντα·
Οὐχὶ
τὸν
οὐρανὸν
καὶ |
| [4] |
περὶ
πάντων
κρίσις·
δεήσει
μὲν
|
τὸν |
φιλοσοφοῦντα
τὰ
τοῦ
λόγου
κατασκευάζειν |
| [4] |
Κέλσος
παραλαμβάνει
τὸ
ἀράβιον
ζῷον,
|
τὸν |
φοίνικα,
διὰ
πολλῶν
ἐτῶν
ἐπιδημοῦν |
| [4] |
λάμψαι
ἐν
ταῖς
καρδίαις
ἡμῶν»
|
τὸν |
φωτισμὸν
τῆς
γνώσεως
τῆς
δόξης |
| [4] |
κύριος»
Οὐδὲ
βλέπει
ὅτι
κατὰ
|
τὸν |
Χριστιανῶν
λόγον
οἱ
πάντες
ἐν |
| [4] |
ἔν
τισιν
ἐπιδημεῖ
ἢ
πέμπει
|
τὸν |
Χριστὸν
αὐτοῦ,
ἀλλ´
ὑπὲρ
τοῦ
|
| [4] |
τοῖς
προτέροις
περὶ
τοῦ
πεπροφητεῦσθαι
|
τὸν |
Χριστὸν
κατὰ
δύναμιν
διειλήφαμεν,
διὸ |
| [4] |
τι
Ἰουδαῖοι
λέγουσι
θεὸν
ὄντα
|
τὸν
|
Χριστὸν
καταβήσεσθαι
ἢ
θεοῦ
υἱόν, |
| [4] |
περὶ
τοῦ
ἐπιδημήσειν
ἢ
ἐπιδεδημηκέναι
|
τὸν |
Χριστὸν
πίστιν,
ἐχρῆν
αὐτὸν
αὐτὰς
|
| [4] |
Τί
γὰρ
τὸ
ἀλλόκοτον
αὐτῆς,
|
ἑκατὸν |
ἔτεσιν
ἱστορουμένης
γεγενῆσθαι
καὶ
συναγομένης |
| [4] |
αὐτοῦ
τὸν
διὰ
τοῦ
κωνείου
|
θάνατον. |
Οὕτω
δὲ
ἀνάγκη
ἀεὶ
κατὰ |
| [4] |
φθαρτῷ
μὲν
οὐ
φθειρομένῳ
δὲ
|
ἀθάνατον |
αὐτὸν
εἶναι,
ὡς
δεκτικὸν
μὲν |
| [4] |
Ἰησοῦ
καὶ
τὸ
θνητὸν
ἢ
|
ἀθάνατον |
αὐτοῦ,
λελέχθω.
~Ἆρα
δὲ
οὐ |
| [4] |
τηρῶν
τὸ
ὕλης
ἔκγονον
οὐδὲν
|
ἀθάνατον· |
εἰ
δ´
ἐπεὶ
ὕλης
ἔκγονόν |
| [4] |
ἢ
οὐδ´
αὐτὸς
χρῆμά
ἐστιν
|
ἀθάνατον. |
Εἰ
μὲν
οὖν
ἀθάνατος
ὁ
|
| [4] |
οὐκ
ἂν
οὕτως
διέσυρε
τὸν
|
ἀθάνατον |
εἰς
θνητὸν
ἐρχόμενον
σῶμα,
οὐ |
| [4] |
ὅτι,
εἴπερ
ὕλης
οὐδὲν
ἔκγονον
|
ἀθάνατον, |
ἤτοι
ἀθάνατος
ὅλος
ὁ
κόσμος |
| [4] |
διαστελλόμενος
φήσει
ὕλης
ἔκγονον
οὐδὲν
|
ἀθάνατον; |
Καὶ
ὁρᾷς
ὅτι
πιεζόμενα
αὐτὰ |
| [4] |
ὅτι
καὶ
ὕλης
ἔκγονον
οὐδὲν
|
ἀθάνατον. |
Καὶ
πρὸς
τοῦτο
λελέξεται
ὅτι, |
| [4] |
τὸ
μὴ
ἀποθνῄσκειν
ἰδίως
λεγόμενον
|
ἀθάνατον. |
Κατὰ
ποῖον
οὖν
σημαινόμενον
διαστελλόμενος |
| [4] |
ἐστιν
ὁ
κόσμος,
οὐκ
ἔστιν
|
ἀθάνατον |
ὁ
κόσμος·
θνητὸν
ὁ
κόσμος |
| [4] |
καὶ
τὸ
οὐ
τῇ
φύσει
|
ἀθάνατον |
παρὰ
τὸ
μὴ
ἀποθνῄσκειν
ἰδίως |
| [4] |
κατ´
ἐκεῖνον
θνητὸν
ἅμα
καὶ
|
ἀθάνατον |
τῷ
ἀμφοτέρων
εἶναι
δεκτικόν,
καὶ |
| [4] |
εἴποιμεν
ἂν
ὅτι
ἔστω,
καὶ
|
δυνατὸν
|
αὐτὸ
εἶναι·
ποῦ
οὖν
τὸ |
| [4] |
τοῖς
ἀκριβοῦν
πάντα
κατὰ
τὸ
|
δυνατὸν |
βουλομένοις
ὁ
περὶ
τῶν
κακῶν |
| [4] |
οὐδὲ
τούτοις
καθαρῶς
αὐτὴν
γνῶναι
|
δυνατόν, |
ἐὰν
μὴ
θεοῦ
ἐπιπνοίᾳ
καὶ |
| [4] |
ὀνομαζόμεναι
πρὸς
τὴν
κατὰ
τὸ
|
δυνατὸν
|
ἐκείνων
μίμησιν·
ἐκείναις
γὰρ
ἐνορῶντες |
| [4] |
πάντας
ἡμᾶς
ἀνθρώπους
κατὰ
τὸ
|
δυνατὸν |
ἐκτείνειν
τὰς
εὐποιΐας.
Καὶ
γὰρ |
| [4] |
ἐξηγητικοῖς
ταῦθ´
ἡμῖν
κατὰ
τὸ
|
δυνατὸν |
ἐξήτασται.
Εἶθ´
ὅρα
κακοήθειαν
τοῦ |
| [4] |
ζητήσει,
εἰ
ἀκόλουθον
ἢ
εἰ
|
δυνατόν |
ἐστι
τῇ
φύσει
τὸ
τοιοῦτον· |
| [4] |
ἡμεῖς
δὲ
πολλαχοῦ
κατὰ
τὸ
|
δυνατὸν |
ἡμῖν
εἰρήκαμεν
περὶ
τούτων,
καὶ |
| [4] |
τῶν
τηλικούτων
ἕξιν,
κατὰ
τὸ
|
δυνατὸν |
ἡμῖν
ἐνέστημεν·
ἀνατρέποντες
μὲν
τὸ |
| [4] |
ἐν
τοῖς
ἀνωτέρω
κατὰ
τὸ
|
δυνατὸν |
ἡμῖν
λέλεκται.
Μετὰ
ταῦτά
φησιν· |
| [4] |
εἰπεῖν,
καὶ
αὐτῷ
τῷ
Μώμῳ
|
δυνατὸν |
ἦν
τούτων
εὐλόγως
κατηγορεῖν,
καὶ |
| [4] |
τὰ
κακὰ
ἐξ
ἀνθρώπων
ἀπολέσθαι
|
δυνατὸν |
οὔτε
παρὰ
θεοῖς
αὐτὰ
ἱδρῦσθαι» |
| [4] |
κἂν
δοκούσης
ἀποδείξεως,
κατὰ
τὸ
|
δυνατὸν |
παριστάσης
ὅτι
ὁμοία
ἀπ´
ἀρχῆς |
| [4] |
εὐηθείας
μὲν
ἀπαλλάξαι
κατὰ
τὸ
|
δυνατὸν |
τοὺς
ἀκούοντας
ποιῆσαι
δ´
αὐτοὺς |
| [4] |
καὶ
εἰ
ἅπαξ
δοθείη
καὶ
|
δυνατὸν |
τοῦτο
καὶ
πρεπόντως
γινόμενον,
διὰ |
| [4] |
ὦπα
ἐΐσκειν
παρθενικῆς
καλὸν
εἶδος
|
ἐπήρατον· |
αὐτὰρ
Ἀθήνην
ἔργα
διδασκέμεναι,
πολυδαίδαλον |
| [4] |
ἐκ
τοῦ
ἀρίστου
εἰς
τὸ
|
πονηρότατον. |
Μένων
γὰρ
τῇ
οὐσίᾳ
ἄτρεπτος |
| [4] |
ἐκ
τοῦ
ἀρίστου
εἰς
τὸ
|
πονηρότατον· |
ποῦ
γὰρ
πονηρότατον
τὸ
χρηστὸν |
| [4] |
ἐκ
τοῦ
ἀρίστου
εἰς
τὸ
|
πονηρότατον. |
Τίς
ἂν
οὖν
ἕλοιτο
τοιαύτην |
| [4] |
εἰς
τὸ
πονηρότατον·
ποῦ
γὰρ
|
πονηρότατον |
τὸ
χρηστὸν
καὶ
φιλάνθρωπον;
Ἢ |
| [4] |
πῶς
οὐ
πάντων
ἂν
εἴη
|
καταγελαστότατον; |
~Καὶ
οὐκ
αἰδεῖταί
γε
ἐπιφέρων |
| [4] |
ἀπολωλέναι
καὶ
τὸ
Ἰουδαίων
ἔθνος
|
ἀνάστατον |
γεγονέναι
καὶ
ἐπ´
ἄλλους
τὴν |
| [4] |
ψεῦδος
ὁ
βουλόμενος,
εἰ
μὴ
|
ἀνάστατον |
τὸ
πάντων
Ἰουδαίων
ἔθνος
γεγένηται |
| [4] |
Ἄγος
γὰρ
ἔπραξαν
τὸ
πάντων
|
ἀνοσιώτατον, |
τῷ
σωτῆρι
τοῦ
γένους
τῶν |
| [4] |
εἶναι
τὰς
ψυχάς,
ὅπερ
ἐστὶν
|
ἀπιθανώτατον. |
~Ἐχρῆν
οὖν
τὸν
Κέλσον,
διὰ |
| [4] |
οὐ
μόνον
ἀπεμφαῖνον
ἀλλὰ
καὶ
|
ἀτοπώτατον. |
Ἵνα
δὲ
καὶ
πιστεύσωμέν
τινας, |
| [4] |
τῶν
εἰδῶν
κατασκευάζοντος.
Ἢ
τὸ
|
ἔσχατόν |
γε
ἔδει
αὐτὸν
περὶ
τηλικούτου
|
| [4] |
καὶ
ἀλώπεκα
καὶ
λύκον
καὶ
|
ἀετὸν |
καὶ
ἱέρακα
τῆς
τῶν
ἀνθρώπων |
| [4] |
Εἶδε
δ´
ἂν
καὶ
μίαν
|
ἐξαίρετον |
ἀπὸ
πολλῆς
φιλανθρωπίας
κατάβασιν
ὑπὲρ |
| [4] |
καί
τινα
καιρὸν
γεγονέναι,
ὅτ´
|
ἐξαίρετόν |
τι
χρῆμα
ἐπιδεδήμηκε
τῷ
γένει |
| [4] |
καὶ
τὸ
πῦρ
ὑλικὸν
καὶ
|
αἰσθητὸν
|
νοηθήσεται·
εἰ
δ´
ἄντικρυς
τροπολογεῖται |
| [4] |
νέων
διαφθορᾷ,
Ἄνυτον
δὲ
καὶ
|
Μέλητον
|
ἀεὶ
κατηγορήσειν
αὐτοῦ,
καὶ
τὴν |
| [4] |
τε
γὰρ
βασιλεύοντας
καὶ
τὴν
|
σύγκλητον
|
βουλὴν
καὶ
τοὺς
ἄρχοντας
πανταχοῦ |
| [4] |
δυνηθῇ
τις
παραδεῖξαι
λόγος
οὐκ
|
ἀγένητον
|
αὐτὴν
ἀλλὰ
πρός
τινα
χρείαν |
| [4] |
τῆς
ποιότητος
διαμένει
κατὰ
τοὺς
|
ἀγένητον |
αὐτὴν
εἰσάγοντας.
Ἐὰν
μέντοι
γε |
| [4] |
μεγαλοφυέστατα
δεδιδαγμένον
ἀναβαίνειν
ἐπὶ
τὴν
|
ἀγένητον |
τοῦ
θεοῦ
φύσιν
κἀκείνῳ
μόνῳ
|
| [4] |
Ὡς
οὐκ
ἔστιν
οὖν
τοῖς
|
ἀγένητον |
ὑφισταμένοις
τὸν
κόσμον
ἀρχὴν
αὐτοῦ |
| [4] |
ὅτι
ἔσται
τι
κατ´
ἐκεῖνον
|
θνητὸν |
ἅμα
καὶ
ἀθάνατον
τῷ
ἀμφοτέρων |
| [4] |
φύσιν,
ὅτι
ὁ
θεὸς
οὐδὲν
|
θνητὸν |
ἐποίησεν·
ἀλλὰ
θεοῦ
μὲν
ἔργα |
| [4] |
ἄρα
ὁ
μὲν
θεὸς
οὐδὲν
|
θνητὸν |
ἐποίησεν
ἀλλὰ
μόνα
τὰ
ἀθάνατα, |
| [4] |
οὕτως
διέσυρε
τὸν
ἀθάνατον
εἰς
|
θνητὸν
|
ἐρχόμενον
σῶμα,
οὐ
κατὰ
τὴν |
| [4] |
μεταμορφώσεις
τοῦ
Ἰησοῦ
καὶ
τὸ
|
θνητὸν |
ἢ
ἀθάνατον
αὐτοῦ,
λελέχθω.
~Ἆρα |
| [4] |
ὥσπερ
οὗτοί
φασιν,
εἰς
σῶμα
|
θνητόν, |
καὶ
προείρηται
τὸ
ἀδυνατεῖν·
ἢ |
| [4] |
ἦν.
Εἰ
δὲ
καὶ
σῶμα
|
θνητὸν |
καὶ
ψυχὴν
ἀνθρωπίνην
ἀναλαβὼν
ὁ |
| [4] |
οὐκ
ἔστιν
ἀθάνατον
ὁ
κόσμος·
|
θνητὸν |
ὁ
κόσμος
ἆρ´
οὖν
καὶ |
| [4] |
ἀμφοτέρων
εἶναι
δεκτικόν,
καὶ
ἔσται
|
θνητὸν |
οὐκ
ἀποθνῇσκον,
καὶ
τὸ
οὐ |
| [4] |
καὶ
πρὸς
χρείαν
γεγονότων
οὐκ
|
εὐκαταφρόνητον |
ἐν
τῷ
παντὶ
ἀνθρώπων
καὶ |
| [4] |
καὶ
τοῦ
γένους
αὐτῶν
οὐκ
|
εὐκαταφρόνητον. |
Σαφὲς
δὴ
ὅτι
καὶ
γενεαλογοῦνται |
| [4] |
δὲ
τὴν
σκληρότητά
σου
καὶ
|
ἀμετανόητον |
καρδίαν
θησαυρίζεις
σεαυτῷ
ὀργὴν
ἐν |
| [4] |
τὰς
θυγατέρας,
οὔτε
κατὰ
τὸ
|
ῥητὸν
|
ἐξετάσας
οὔτε
κατὰ
τὴν
ἀναγωγὴν |
| [4] |
ταῦτα
λέγουσιν
αἱ
κατὰ
τὸ
|
ῥητὸν |
περὶ
τοῦ
θεοῦ
ἡμῶν
γραφαί. |
| [4] |
καὶ
τὰ
μηδὲ
κατὰ
τὸ
|
ῥητὸν |
τοῦ
κατηγορεῖσθαι
φανέντα
ἄξια
ἔθηκεν |
| [4] |
οὐκ
ἐπιδεχόμενα
τὸ
γενναῖον
καὶ
|
ἀναντίρρητον. |
Εἰπὼν
δὲ
ταῦτ´
ἐπιφέρει
ὅτι |
| [4] |
ὡς
ἀδιανοήτων
καὶ
μηδεμίαν
σύνεσιν
|
ἀπόρρητον |
ἐχόντων
τῶν
ἢ
ὑπὸ
Μωϋσέως |
| [4] |
ἐποίησε
τοῖς
ἁμαρτήσασιν
ὁ
θεός,
|
ἀπόρρητόν |
τινα
καὶ
μυστικὸν
ἔχει
λόγον, |
| [4] |
ὄφεσιν,
ἔστω
καὶ
δεύτερον
καὶ
|
τρίτον, |
καὶ
ἄλλο
τι
ἐν
ἀετῷ |
| [4] |
ἀπαράλλακτός
τις
τῷ
Σωκράτει,
γαμήσων
|
ἀπαράλλακτον
|
τῇ
Ξανθίππῃ
καὶ
κατηγορηθησόμενος
ὑπὸ |
| [4] |
Τί
δέ,
ἐπεὶ
τὸ
ἀποκληρωτικὸν
|
εὐέλεγκτόν |
ἐστιν,
οὐχὶ
καὶ
τὸ
ἀμφοτέρους |
| [4] |
γεγόνασί
φαμεν
ὅτι
ὡς
γένος
|
ἐκλεκτὸν» |
καὶ
βασίλειον
ἱεράτευμα»
ἀναχωροῦντες
καὶ
|
| [4] |
Ἐπὶ
δὲ
τοῦ
παρόντος
δεδόσθω
|
ὑπαρκτὸν |
εἶναι
τὴν
οἰωνιστικήν,
ἵνα
καὶ |
| [4] |
Εἶτα
κατακλυσμόν
τινα
καὶ
κιβωτὸν
|
ἀλλόκοτον, |
ἅπαντα
ἔνδον
ἔχουσαν,
καὶ
περιστεράν
|
| [4] |
ἔχουσαν
ἔνδον.
Τί
γὰρ
τὸ
|
ἀλλόκοτον
|
αὐτῆς,
ἑκατὸν
ἔτεσιν
ἱστορουμένης
γεγενῆσθαι |
| [4] |
δὲ
ἀνὰ
τέσσαρα·
ἁπλῶς
εἶπεν
|
ἀλλόκοτον, |
πάντ´
ἔχουσαν
ἔνδον.
Τί
γὰρ |
| [4] |
καὶ
τὰ
θεῖα
γράμματα
παρίσταμεν
|
ἄτρεπτον
|
λέγοντα
τὸν
θεὸν
ἔν
τε |
| [4] |
αὑτὸ
γὰρ
μέσον
ἐστὶ
καὶ
|
πῖπτον
|
εἰς
φαύλους
καὶ
ἀστείους.
Καὶ |
| [4] |
αὐτὸν
μετὰ
τοῦ
μὴ
προσίεσθαι
|
πέμπτον |
σῶμα»
ὅτι
καὶ
κατ´
αὐτοὺς |
| [4] |
οἴονταί
τινες,
ἐν
τῇ
εἰς
|
Αἴγυπτον |
ἀποδημίᾳ
συντυχὼν
καὶ
τοῖς
τὰ |
| [4] |
διὰ
τὸν
Ἰωσὴφ
πραθέντα
εἰς
|
Αἴγυπτον. |
Μητέρων
δ´
οἶμαι
ἐνέδρας
ἀναγράφοντα |
| [4] |
ἀνομήσητε
καὶ
ποιήσητε
ὑμῖν
ἑαυτοῖς
|
γλυπτὸν |
ὁμοίωμα,
πᾶσαν
εἰκόνα
ὁμοίωμα
ἀρσενικοῦ |
| [4] |
δουλείᾳ
τῶν
ἀνθρώπων,
τοῦ
ἐξαγαγεῖν
|
ἄρτον
|
ἐκ
τῆς
γῆς,
καὶ
ἵν´ |
| [4] |
ὑπὸ
τίνος
λαμβάνουσα.
Τὸ
γὰρ
|
φθαρτὸν |
ἀνάγκη
παντὸς
οὑτινοσοῦν
ἐκ
τῆς |
| [4] |
γὰρ
ἡ
αὐτή,
καὶ
τὸ
|
φθαρτὸν |
αὐτῶν
ὅμοιον,
λεκτέον
καὶ
πρὸς
|
| [4] |
γὰρ
ἡ
αὐτή,
καὶ
τὸ
|
φθαρτὸν |
αὐτῶν
ὅμοιον.
Οὐδὲν
δ´
ἧττον |
| [4] |
γὰρ
ἡ
αὐτή,
καὶ
τὸ
|
φθαρτὸν |
αὐτῶν
ὅμοιον·
φέρε
καὶ
περὶ |
| [4] |
κατὰ
Κέλσον,
τὸν
μὴ
θέλοντα
|
φθαρτόν |
τι
ἔργον
εἶναι
τοῦ
θεοῦ, |
| [4] |
ἐστι
πάντα,
φιλόψυχε.
Τὸ
γὰρ
|
ἄφθαρτόν |
σου
πνεῦμά
ἐστιν
ἐν
πᾶσι· |
| [4] |
ἀνθρώπῳ·
καθὸ
λέλεκται·
Τὸ
δὲ
|
ἄφθαρτόν |
σου
πνεῦμά
ἐστιν
ἐν
πᾶσιν» |
| [4] |
ἀκολουθεῖν
ὅτι,
ὥσπερ
κατὰ
τοὺς
|
ἄφθαρτον |
τὸν
κόσμον
τηροῦντας
τὸ
ἰσοστάσιον
|
| [4] |
σύγγραμμα
νοηθέντα
ἡμῖν,
ἱερὲ
Ἀμβρόσιε,
|
τέταρτον |
πρὸς
τὰ
ἑξῆς
εὐξάμενοι
διὰ |
| [4] |
ἐποικοδομοῦντα
τὸν
φαῦλον
ξύλα»
ἢ
|
χόρτον» |
ἢ
καλάμην»
δῆλον
ὅτι
καὶ |
| [4] |
προϋποβεβλημένῳ
λογικῷ
θεμελίῳ
ξύλα»
καὶ
|
χόρτον» |
καὶ
καλάμην»
Εἰ
μὲν
οὖν |
| [4] |
τροπικῶς
λεγόμενα
ξύλα»
εἶναι
καὶ
|
χόρτον» |
καὶ
καλάμην»
καταναλίσκει
ὁ
θεὸς |
| [4] |
δουλεύουσιν
ἡμῖν
ζῴοις·
Ὁ
ἐξανατέλλων
|
χόρτον |
τοῖς
κτήνεσι
καὶ
χλόην
τῇ |
| [4] |
οἰκονομεῖ
ὅλους
τοὺς
αἰῶνας,
καθ´
|
ἕκαστον |
αὐτῶν
ποιῶν
ὅσα
ἀπαιτεῖ
αὐτὸ |
| [4] |
ἑκάστῳ
δαιμόνων
εἴδει
κοινωνία
πρὸς
|
ἕκαστον |
εἶδος
ζῴων.
Καὶ
ὥσπερ
ἐν |
| [4] |
τὸ
νομιζόμενον
ἐν
τοῖς
καθ´
|
ἕκαστον |
εἶναι
κακόν.
Πλὴν
ἵνα
μὴ |
| [4] |
μυῶν·
οὐδὲ
τούτοις
ἀπειλεῖ,
ὧν
|
ἕκαστον |
ἐν
τῷ
μέρει
τὴν
αὐτοῦ |
| [4] |
θεῷ
ἢ
ἀμεληθήσεται,
ποιοῦντι
καθ´
|
ἕκαστον |
καιρὸν
ὅπερ
ἔπρεπεν
αὐτὸν
ποιεῖν |
| [4] |
τὴν
αἰτίαν
εἰπεῖν
τῆς
εἰς
|
ἕκαστον
|
ὅριον
γενέσεως
ὑπὸ
τὸν
κεκληρωμένον |
| [4] |
πρός
τι
καὶ
ἕνεκέν
τινος
|
ἕκαστον |
πεποιηκότα,
ἢ
μὴ
τηρῶν
ἑώρα |
| [4] |
τοῦ
θεοῦ
περὶ
τοῦ
γενέσθαι
|
ἕκαστον |
τοῦ
κόσμου
μέρος
τίνι
ἢ |
| [4] |
θεοῦ
φησιν·
Ἢ
γὰρ
οὐ
|
καταγέλαστον, |
εἰ
ἄνθρωπος
μὲν
ὀργισθεὶς
Ἰουδαίοις |
| [4] |
φαίνεσθαι
θηλυδρίαν
οἷόν
τ´
ἦν.
|
Θαυμαστὸν |
δὲ
καὶ
τὸ
τὰ
τῶν |
| [4] |
ἡμέτεροι
λόγοι
ὀνομάζουσι
συντέλειαν,
οὐ
|
θαυμαστὸν |
εἰ
ἐπὶ
τοῦ
παρόντος
ἐξ |
| [4] |
περὶ
θεοῦ
ἐννοίας·
καὶ
οὐ
|
θαυμαστὸν |
εἰ
Κέλσου,
τοῦ
ἐπὶ
τοσοῦτον |
| [4] |
πλάτους;
Πῶς
δ´
οὐχὶ
μᾶλλον
|
θαυμαστὸν |
ἦν
τὸ
κατασκεύασμα
καὶ
μεγίστῃ |
| [4] |
τῶν
ζῴων
τροφὰς
κατεσκεύασεν,
οὐδὲν
|
θαυμαστόν· |
καὶ
ταῦτα
γὰρ
τὰ
ζῷα
|
| [4] |
ἢ
μεταγενεστέρων.
Οὕτω
δὲ
οὐ
|
θαυμαστὸν |
καί
τινα
καιρὸν
γεγονέναι,
ὅτ´ |
| [4] |
νεοσσῶν,
οἷς
ἂν
ἐπιτύχωσιν
ἄνθρωποι,
|
θαυμαστόν |
τι
κτῆμα
ἔχειν
νομίζουσι.
Καὶ |
| [4] |
αὑτοὺς
ὅση
δύναμις.
~Οὐδὲν
δὲ
|
θαυμαστὸν |
τὸ
γενεαῖς
τισι
προφήτας
γεγονέναι, |
| [4] |
στερρῶς
ἐκέχριστο.
Πῶς
δ´
οὐ
|
θαυμαστὸν |
τὸ
ζώπυρα
παντὸς
γένους
εἰσάγεσθαι |
| [4] |
ἀρέσκειν
περὶ
οὑτινοσοῦν
καὶ
μηδὲν
|
ἀπάρεστον |
αὐτῷ
μηδ´
ἐνθυμεῖσθαι,
ὡς
οὐ |
| [4] |
πονηρότατον·
ποῦ
γὰρ
πονηρότατον
τὸ
|
χρηστὸν |
καὶ
φιλάνθρωπον;
Ἢ
ὥρα
λέγειν |
| [4] |
καὶ
δίκαιον
καὶ
φιλάνθρωπον
καὶ
|
χρηστόν, |
οὐδὲν
ἀνύει
πρὸς
τὸ
μὴ |
| [4] |
παραλαμβανόμενα,
οὐδέ
ποτε
δὲ
εἰς
|
χρηστὸν |
πρᾶγμα
ὀνομαζόμενον
λύκον
ἢ
ἀλώπεκα. |
| [4] |
μακροθυμίας
καταφρονεῖς,
ἀγνοῶν
ὅτι
τὸ
|
χρηστὸν |
τοῦ
θεοῦ
εἰς
μετάνοιάν
σε |
| [4] |
σκεῦος
εἰς
τιμήν,
ἡγιασμένον
καὶ
|
εὔχρηστον |
τῷ
δεσπότῃ,
εἰς
πᾶν
ἔργον |
| [4] |
αὐτὰρ
Ἀθήνην
ἔργα
διδασκέμεναι,
πολυδαίδαλον
|
ἱστὸν |
ὑφαίνειν·
καὶ
χάριν
ἀμφιχέαι
κεφαλῇ |
| [4] |
πατὴρ
ἀνδρῶν
τε
θεῶν
τε
|
Ἥφαιστον |
δ´
ἐκέλευσε
περικλυτὸν
ὅττι
τάχιστα
|
| [4] |
εἶναι
τὰ
κακά,
ἀναιρῶν
δόγμα
|
κάλλιστον |
περὶ
τοῦ
ἀόριστον
εἶναι
τὴν |
| [4] |
οὐ
βουλομένοις
κἂν
τῷ
δοκεῖν
|
ἀβασάνιστον |
τῶν
ὑπ´
αὐτοῦ
λελεγμένων
τι |
| [4] |
φόωσδε,
βωμοῦ
ὑπαΐξας
πρός
ῥα
|
πλατάνιστον |
ὄρουσεν.
Ἔνθα
δ´
ἔσαν
στρουθοῖο |
| [4] |
ἀπὸ
πολλῶν
λεκτέον,
διελέγχουσι
τὴν
|
ἀχάριστον |
ψευδοδοξίαν
πρὸς
τὸν
πεποιηκότα
αὐτόν· |
| [4] |
ἀναιρῶν
δόγμα
κάλλιστον
περὶ
τοῦ
|
ἀόριστον |
εἶναι
τὴν
κακίαν
καὶ
τὰ |
| [4] |
τισιν
ἐπιδημεῖ
ἢ
πέμπει
τὸν
|
Χριστὸν |
αὐτοῦ,
ἀλλ´
ὑπὲρ
τοῦ
πιστεύοντας |
| [4] |
ὅτι
εἰσί
τινες
αἱρέσεις
ἀρνούμεναι
|
Χριστὸν |
Ἰησοῦν
εἶναι
τὸν
πεπροφητευμένον.
Ἤδη |
| [4] |
ἐστίν,
ἐγὼ
δὲ
λέγω
εἰς
|
Χριστὸν |
καὶ
εἰς
τὴν
ἐκκλησίαν»
καὶ |
| [4] |
προτέροις
περὶ
τοῦ
πεπροφητεῦσθαι
τὸν
|
Χριστὸν |
κατὰ
δύναμιν
διειλήφαμεν,
διὸ
τὰ |
| [4] |
Ἰουδαῖοι
λέγουσι
θεὸν
ὄντα
τὸν
|
Χριστὸν |
καταβήσεσθαι
ἢ
θεοῦ
υἱόν,
ὡς |
| [4] |
εἰς
τὸν
Ἰησοῦν
ὡς
ὄντα
|
Χριστὸν |
πίστεως·
νυνὶ
δὲ
ἤτοι
μὴ |
| [4] |
τοῦ
ἐπιδημήσειν
ἢ
ἐπιδεδημηκέναι
τὸν
|
Χριστὸν |
πίστιν,
ἐχρῆν
αὐτὸν
αὐτὰς
ἐκθέσθαι |
| [4] |
τὸν
Ἰησοῦν
εἶναι
τὸν
προφητευθέντα
|
Χριστόν, |
φησίν·
~Ὅτι
δὲ
καὶ
Χριστιανῶν |
| [4] |
τὰ
ἄλογα
κοσμήσασαν,
ὡς
μηδὲ
|
τοὐλάχιστον |
καταλιπεῖν,
μηδαμῶς
φέρον
ἴχνος
τοῦ |
| [4] |
γὰρ
ἕν
τι
τῶν
τῇδε
|
τοὐλάχιστον |
μεταβάλοις,
ἀνατραπέντα
οἰχήσεταί
σοι
τὰ |
| [4] |
υἱὸν
τῶν
τῇδε
δικαιωτήν,
τοῦτ´
|
αἴσχιστον, |
καὶ
οὐδὲ
δεῖται
μακροῦ
λόγου |
| [4] |
ἕνα
τινὰ
ἄνθρωπον
εὑρεθῆναι
ἀρχῆθεν
|
ἄγευστον |
κακίας
γεγενημένον.
Ὡς
γὰρ
περὶ |
| [4] |
μέσῳ
τῷ
παραδείσῳ
καὶ
τὸ
|
γνωστὸν |
καλοῦ
καὶ
πονηροῦ
ξύλον»
καὶ
|
| [4] |
ἐπὶ
πλεῖον
ὁτὲ
δ´
ἐπ´
|
ἔλαττον |
ἐγκατελείποντο,
ἕως
ἐπὶ
Ῥωμαίων
τὴν |
| [4] |
ἀνθρώπων
οὐ
παρὰ
τὸ
αὐτὸς
|
ἔλαττον |
ἔχειν
δοκεῖν
θέλοι
ἂν
γνωσθῆναι, |
| [4] |
ἐν
ἀνθρώποις
καὶ
παρὰ
τοῦτ´
|
ἔλαττον
|
ἔχειν
δοκῶν
ἐθέλοι
ἂν
γνωσθῆναι |
| [4] |
ἐπὶ
πλεῖον
χύσις
ἢ
ἐπ´
|
ἔλαττον. |
Καὶ
ἀναγκαῖός
γε
τοῖς
ἀκριβοῦν
|
| [4] |
προκόπτοντος
ἐπὶ
πλεῖον
ἢ
ἐπ´
|
ἔλαττον |
καὶ
ἐνίοτε
φθάνοντος
καὶ
ἐπ´ |
| [4] |
ἀνθρώπων
γένος
ὡς
χεῖρον
καὶ
|
ἔλαττον |
νοοῦν
περὶ
τοῦ
θείου
τοῖς |
| [4] |
ἤτοι
ἐπὶ
πλεῖον
ἢ
ἐπ´
|
ἔλαττον |
χεομένην,
καὶ
ἔστιν
ὅτε
προτραπέντος
|
| [4] |
φθαρτὸν
αὐτῶν
ὅμοιον.
Οὐδὲν
δ´
|
ἧττον |
ἐβουλόμην
πάνθ´
ὁντινοῦν,
ἀκούσαντα
δεινολογοῦντος
|
| [4] |
παραπλησίως
τῇ
Κέλσου
ἐπιγραφῇ·
οὐδὲν
|
ἧττόν |
εἰσιν
οὗτοι
σκώληκες
ἐν
βορβόρου
|
| [4] |
ἔδοξαν
δι´
ἁμαρτίας
καταλείπεσθαι,
οὐδὲν
|
ἧττον |
ἐπεσκοπήθησαν
καὶ
ἐπανελθόντες
τὰ
ἴδια |
| [4] |
τῶν
ὅλων
δημιουργίαν,
ἀλλ´
οὐδὲν
|
ἧττον |
ἰατρικῆς
τινος
αὐτῷ
ἐδέησε
τοῖς |
| [4] |
ἑαυτὸν»
μὲν
ἐταπείνωσεν»
οὐδὲν
δ´
|
ἧττον
|
μακάριος
ἦν,
καὶ
ὅτε
συμφερόντως |
| [4] |
εἰς
χρείαν
τοῦ
παντός,
οὐδὲν
|
ἧττον
|
ψεκτός
τε
ἐστὶν
ὁ
τοιόσδε |
| [4] |
ὑπὸ
τῶν
μὴ
δυναμένων
τὸ
|
κρεῖττον |
αὐτοῦ
βλέπειν
τό·
Εἴδομεν
αὐτόν, |
| [4] |
Νουμήνιον
τὸν
πυθαγόρειον,
ἄνδρα
πολλῷ
|
κρεῖττον |
διηγησάμενον
Πλάτωνα
καὶ
περὶ
τῶν |
| [4] |
διὰ
τὴν
σκέπην.
Καὶ
γὰρ
|
κρεῖττον |
ἦν
τοῖς
μὴ
μέλλουσι
τὰ |
| [4] |
ἡμῖν
δέδοται
καὶ
παντὸς
ὅπλου
|
κρεῖττον, |
οὗ
δοκεῖ
ἔχειν
τὰ
θηρία. |
| [4] |
λόγου
καὶ
τῶν
πιστευόντων
εἰς
|
αὐτόν· |
ἀλλ´
ὁ
πάντων
δυνατώτερος
τοῦ
|
| [4] |
ἀχάριστον
ψευδοδοξίαν
πρὸς
τὸν
πεποιηκότα
|
αὐτόν· |
ἄνθρωπος»
γὰρ
καὶ
Κέλσος
ὢν |
| [4] |
Ἴδωμεν
οὖν
ἡμεῖς
οἱ
κατ´
|
αὐτὸν |
ἀνόητοι,
τί
ἠκολούθησε
τῷ
κἂν |
| [4] |
μὴ
τηρῶν
ἑώρα
τί
χρὴ
|
αὐτὸν |
ἀπολογήσασθαι
περὶ
ἀδιαφόρου
τῇ
αὐτοῦ |
| [4] |
τῷ
Ἐπικουρείῳ.
Τοιαῦτα
γὰρ
ἐχρῆν
|
αὐτὸν |
ἀποφαινόμενον
καὶ
ἐναντία
λέγειν
οὐ |
| [4] |
αὐτά.
Ἔστι
δ´
εἰπεῖν
πρὸς
|
αὐτόν· |
ἆρα
τὰ
μὲν
τῷ
ἐνθέῳ |
| [4] |
τὸν
κόσμον
ἀναγκαίαν
περιγραφὴν
τῷ
|
αὐτὸν |
ἀρχὴν
ἐσχηκέναι,
καὶ
ἐπιστήσεταί
τι |
| [4] |
ἐπιδεδημηκέναι
τὸν
Χριστὸν
πίστιν,
ἐχρῆν
|
αὐτὸν |
αὐτὰς
ἐκθέσθαι
τὰς
προφητείας,
αἷς |
| [4] |
Κέλσος
οὐκ
ἐξ
ὕλης
ἀποίου
|
αὐτὸν |
γεγονέναι,
τηρῶν
τὸ
ὕλης
ἔκγονον |
| [4] |
τι
χρήσιμον
τῇ
ὅλῃ
πόλει,
|
αὐτὸν |
δὲ
γεγονέναι
ἐν
ἀπευκταίῳ
πράγματι |
| [4] |
ποτε
ἐκτίθεται
ὅτι
οὐ
δι´
|
αὐτὸν |
δεόμενος
γνωσθῆναι
ἀλλὰ
διὰ
τὴν |
| [4] |
Μητέρων
δ´
οἶμαι
ἐνέδρας
ἀναγράφοντα
|
αὐτὸν |
δηλοῦν
τὴν
Ῥεβέκκαν,
οἰκονομήσασαν
τὰς |
| [4] |
τὴν
ἀπὸ
τοῦ
γινώσκεσθαι
ἡμῖν
|
αὐτὸν
|
ἐγγινομένην
ταῖς
ψυχαῖς
ἡμῶν
μακαριότητα |
| [4] |
καὶ
θειότερον
μεταμόρφωσιν·
ἀλλὰ
μόγις
|
αὐτὸν |
ἐδύναντο
χωρῆσαι
τοιοῦτον,
ὥστε
λέγεσθαι
|
| [4] |
ἡ
λογική·
φαμὲν
τοίνυν
πρὸς
|
αὐτόν· |
εἰ
μὲν
πᾶσα
ψυχὴ
θεοῦ
|
| [4] |
ἐμφαίνει
σου
τὸ
σύγγραμμα,
ἀναγκαῖον
|
αὐτὸν |
εἰδέναι.
Εἰ
δ´
οἶδεν,
διὰ |
| [4] |
πέμπτης
παρὰ
τὰ
τέσσαρα
στοιχεῖα
|
αὐτὸν |
εἶναι
φύσεως·
πρὸς
ὃν
λόγον |
| [4] |
μὲν
οὐ
φθειρομένῳ
δὲ
ἀθάνατον
|
αὐτὸν
|
εἶναι,
ὡς
δεκτικὸν
μὲν
θανάτου |
| [4] |
ὅπως
παρέρριπται.
Καίτοι
γε
ἐχρῆν
|
αὐτόν, |
εἴπερ
εὐγνωμόνως
ἀνατρέπειν
ἐβούλετο
ἣν |
| [4] |
τῶν
φορτίων
συμπαθές.
Ἐχρῆν
δ´
|
αὐτόν, |
εἴπερ
ἦν
κἂν
φιλόσοφος
αἰσθανόμενος |
| [4] |
ἕλκειν
ἔμπροσθεν
αὐτοῦ»
ἀλλὰ
καὶ
|
αὐτὸν |
εἰσπορεύεσθαι
ὡς
πῦρ
χωνευτηρίου
καὶ |
| [4] |
κατὰ
τὸν
τόπον
ἀσάφειαν
ἐπιτετηδευκέναι
|
αὐτόν, |
ἐπείπερ
ἑώρα
ἰσχυρὸν
τὸν
λόγον |
| [4] |
τούτοις,
ἵνα
καὶ
τοῖς
μετ´
|
αὐτὸν |
ἐσομένοις
ἐπιδεικνύηται
τὴν
τῶν
δογμάτων
|
| [4] |
θεοῦ
θεραπείας
καὶ
τῆς
εἰς
|
αὐτὸν |
εὐσεβείας,
πάντως
μὲν
καὶ
κατὰ |
| [4] |
ἕτερον
δὲ
πλήρη,
οὐ
πρότερον
|
αὐτὸν |
ἔχοντα.
Ἐπιδημεῖ
δὲ
δύναμις
καὶ |
| [4] |
οὔπω
λήθετο
χάρμης.
Κόψε
γὰρ
|
αὐτὸν |
ἔχοντα
κατὰ
στῆθος
παρὰ
δειρήν, |
| [4] |
ἀπαγγελλόμενα.
Ἀλλ´
οὐ
μιμησόμεθά
γε
|
αὐτὸν |
ἡμεῖς
οὐδ´
ἐροῦμεν
τὰ
παραπλήσια |
| [4] |
τἀκόλουθον
σκοποῦμεν,
δῆλον
ὅτι
κατ´
|
αὐτὸν |
ἱερώτεραι
τῶν
σεμνῶν
Φερεκύδου
καὶ |
| [4] |
ὅμοιοι
τῷ
θεῷ
καὶ
ὀψόμεθα
|
αὐτόν, |
καθώς
ἐστιν»
Εἰ
δέ
τις |
| [4] |
τὰ
πάντα
καὶ
ἡμεῖς
εἰς
|
αὐτόν, |
καὶ
εἷς
κύριος
Ἰησοῦς
Χριστός, |
| [4] |
κρεῖττον
αὐτοῦ
βλέπειν
τό·
Εἴδομεν
|
αὐτόν, |
καὶ
οὐκ
εἶχεν
εἶδος
οὐδὲ
|
| [4] |
πρώτου
ἐλήλυθε
νοῦ.
Ἔδει
δ´
|
αὐτὸν |
καὶ
περὶ
τῶν
τοσούτων
καὶ |
| [4] |
προσάγει
διόρθωσιν
τῷ
κόσμῳ,
καθαίρων
|
αὐτὸν |
κατακλυσμῷ
ἢ
ἐκπυρώσει,
ἀλλὰ
τὴν |
| [4] |
τούτῳ
τὸ
τὴν
ἑαυτοῦ
ἕδραν
|
αὐτὸν |
καταλιπεῖν.
Οὐ
γὰρ
οἶδε
δύναμιν
|
| [4] |
ἐν
ἐκείνῃ
σεμνυνόμεθα,
ἀποδεχόμεθα
δ´
|
αὐτὸν
|
μᾶλλον
Κέλσου
καὶ
ἄλλων
Ἑλλήνων |
| [4] |
δεικνύναι
καὶ
οἱ
μὴ
φθείροντες
|
αὐτὸν |
μετὰ
τοῦ
μὴ
προσίεσθαι
πέμπτον |
| [4] |
ποιεῖ
δὲ
τοὺς
ὁρῶντας
δοκεῖν
|
αὐτὸν |
μεταβεβληκέναι·
ἡμεῖς
δὲ
πειθόμενοι
οὐ |
| [4] |
λόγος
ἀναδέχεται—
οὐδὲ
γὰρ
ἔχουσιν
|
αὐτόν— |
ὁ
πρεσβύτατος
δὲ
καὶ
υἱὸς |
| [4] |
ἀναγεγράφθαι,
ἀφ´
οὗ
ὥσπερ
διϋπνίζων
|
αὐτὸν |
ὁ
προφήτης
λέγει·
Ἀνάστηθι,
ἵνα |
| [4] |
λόγου
ἀναλαμβάνειν
ἡμᾶς
τὴν
πρὸς
|
αὐτὸν |
οἰκείωσιν.
Οὐδεμίαν
οὖν
θνητὴν
φιλοτιμίαν |
| [4] |
καὶ
ἄλλων
θήρεια;
Ἐχρῆν
δ´
|
αὐτόν, |
ὁρῶντα
θεοὺς
δρακόντων
καὶ
ἀσπίδων |
| [4] |
προσάγει
ὁ
Κέλσος
καὶ
πρὸς
|
αὐτόν· |
ὅτι
ἆρα,
ὦ
οὗτος,
οἶδεν |
| [4] |
Εἴποι
δ´
ἄν
τις
πρὸς
|
αὐτὸν
|
ὅτι,
εἴπερ
αἰσχύνης
ἄξια
τὰ |
| [4] |
οὕτως
ἔχει,
δῆλον
ὅτι
κατ´
|
αὐτόν, |
οὐκ
οἶδα
δὲ
εἰ
καὶ |
| [4] |
σωματικῶς
λαλούμενος,
ἕως
ὁ
τοιοῦτον
|
αὐτὸν |
παραδεξάμενος
κατὰ
βραχὺ
ὑπὸ
τοῦ |
| [4] |
ἑκάστῳ
τρόφιμος
γινόμενος,
ὡς
χωρεῖ
|
αὐτὸν
|
παραδέξασθαι,
καὶ
οὐ
πλανᾷ
οὐδὲ |
| [4] |
τοῖς
ἀλλοτρίοις
δύνανται.
Ἔδει
δ´
|
αὐτὸν |
παραθέσθαι,
πῶς
ἡμεῖς
μὲν
τοῖς |
| [4] |
Ἢ
τὸ
ἔσχατόν
γε
ἔδει
|
αὐτὸν |
περὶ
τηλικούτου
δόγματος
μηδ´
ἀποφαίνεσθαι |
| [4] |
γὰρ
τῶν
ἐθνῶν
οἱ
εἰς
|
αὐτὸν |
πιστεύοντες
ἐδηλοῦντο
διὰ
τῶν
ἀναγεγραμμένων |
| [4] |
ἀρίστας
ἔκ
τε
τῆς
εἰς
|
αὐτὸν |
πίστεως
καὶ
τοῦ
δυναμένου
ἡμᾶς |
| [4] |
καθ´
ἕκαστον
καιρὸν
ὅπερ
ἔπρεπεν
|
αὐτὸν |
ποιεῖν
ἐν
τρεπτῷ
καὶ
μεταβλητῷ |
| [4] |
οὔτ´
ἂν
ὁ
κατὰ
τὸν
|
αὐτὸν
|
ποιητὴν
δράκων
οὐκ
ἐφυλάξατο
ὑπὸ |
| [4] |
τῷ
Κέλσῳ
ἡμεῖς,
οἱ
κατ´
|
αὐτὸν
|
σκώληκες,
ὅτι
ἐπεί
τινες
ἐν |
| [4] |
καὶ
διὰ
σωφροσύνης
ἀναβῶσι
πρὸς
|
αὐτόν, |
σκωλήκων
ἡμῖν
δοκοῦσιν
εἶναι
ἀδελφοὶ |
| [4] |
ἀπόστολοι,
τὰς
πνευματικάς.
~Δέον
δ´
|
αὐτὸν |
τὸ
φιλάληθες
τῶν
ἀναγραψάντων
τὰς
|
| [4] |
καὶ
ἐπουράνια
τάχα
δὲ
καὶ
|
αὐτὸν |
τὸν
ἐπὶ
πᾶσι
θεόν,
διὸ |
| [4] |
πάντως
διὰ
τὸ
ἦθος,
τὸν
|
αὐτὸν |
τρόπον
δαίμονες
δαιμόνων
εἶεν
ἂν |
| [4] |
λέγειν
νομίζουσι
τοὺς
ἐχθρούς,
τὸν
|
αὐτὸν |
τρόπον
καὶ
ὁ
Κέλσος
συγχυθεὶς |
| [4] |
σταυροῦ.
Διὸ
καὶ
ὁ
θεὸς
|
αὐτὸν |
ὑπερύψωσε
καὶ
ἐχαρίσατο
αὐτῷ
ὄνομα |
| [4] |
τοῖς
ἀνωτέρω
εἰρήκαμεν.
~Καὶ
εἰπὼν
|
αὐτὸν |
ὑφ´
ἡμῶν
μὲν
λέγεσθαι
καταβεβηκέναι
|
| [4] |
πληροῦντος.
Ἵνα
γὰρ
καὶ
ἐκλείπειν
|
αὐτὸν |
φῶμεν
καὶ
ἄλλον
τινὰ
πληροῦν, |
| [4] |
τῶν
ἀνθρώπων
τοὺς
ὄρνιθας,
διδασκάλοις
|
αὐτὸν |
χρᾶσθαι
ὄρνισι
καὶ
μηδενὶ
οὕτως |
| [4] |
χρόνου
ἐπιστρέφειν
τὸ
ὅλον
πρὸς
|
ἑαυτόν. |
Ἀλλ´
οὐδὲ
πιθήκων
μὲν
ἕνεκα |
| [4] |
σχήματι
εὑρεθεὶς
ὡς
ἄνθρωπος
ἐταπείνωσεν
|
ἑαυτόν, |
γενόμενος
ὑπήκοος
μέχρι
θανάτου,
θανάτου |
| [4] |
τὸ
εἶναι
ἴσα
θεῷ,
ἀλλ´
|
ἑαυτὸν |
ἐκένωσε
μορφὴν
δούλου
λαβών»
καὶ |
| [4] |
θεοῦ»
ὑπῆρχε
καὶ
διὰ
φιλανθρωπίαν
|
ἑαυτὸν |
ἐκένωσεν»
ἵνα
χωρηθῆναι
ὑπ´
ἀνθρώπων |
| [4] |
κατ´
Ἰουδαίους
καὶ
Χριστιανοὺς
λόγῳ
|
ἑαυτὸν |
ἐπιδεδωκώς,
φησὶν
ὅτι
καὶ
Ἰουδαίων |
| [4] |
ἀτιμίαν·
ἐὰν
οὖν
τις
ἐκκαθάρῃ
|
ἑαυτόν, |
ἔσται
σκεῦος
εἰς
τιμήν,
ἡγιασμένον |
| [4] |
ὅτε
συμφερόντως
τῷ
γένει
ἡμῶν
|
ἑαυτὸν
|
ἐταπείνου.
Ἀλλ´
οὐδὲ
μεταβολή
τις |
| [4] |
ἁπλῶς
οὖν,
εἴ
τις
Ἰουδαῖον
|
ἑαυτὸν |
ἢ
Χριστιανὸν
ἀναγορεύει,
οὗτος
λέγοι |
| [4] |
σοφίας
τοῦ
θεοῦ
θεωρήμασιν,
ἐμπιστεύσαντα
|
ἑαυτὸν |
θεῷ
καὶ
τῷ
σωτῆρι
τοῦ |
| [4] |
εὐδαιμονίας
ἦλθεν
εἰς
κακοδαιμονίαν,
ἀλλ´
|
ἑαυτὸν» |
μὲν
ἐταπείνωσεν»
οὐδὲν
δ´
ἧττον
|
| [4] |
τῷ
θεῷ
ἐπιτρέψας
τὰ
καθ´
|
ἑαυτόν. |
~Μετὰ
ταῦτα
ὁ
Κέλσος
ὁσίας |
| [4] |
γίνεται,
οὐδὲ
διὰ
χρόνου
πρὸς
|
ἑαυτὸν |
ὁ
θεὸς
ἐπιστρέφει,
οὐδ´
ἀνθρώπων
|
| [4] |
λόγος
τῆς
ἱστορίας
καὶ
καθ´
|
ἑαυτόν, |
ὅτι
αὐτὰ
ἔθηκεν
ἐν
μέρει |
| [4] |
δωρουμένου,
ἐπὰν
ἐπακούσῃ
τῷ
παρ´
|
ἑαυτὸν |
πάντα
ποιήσαντι
καὶ
διὰ
τὴν |
| [4] |
μερισμῶν.
Ἴσως
γὰρ
ἂν
ἐπιδοὺς
|
ἑαυτὸν |
τῇ
ἀκριβείᾳ
τῆς
τῶν
κατὰ |
| [4] |
ἄλογα
ζῷα
ὡς
θεοὺς
προσκυνοῦντας,
|
ἑαυτὸν |
ὑπέταξε
τὸ
δ´
ὅσον
ἐπ´ |
| [4] |
οὑτωσὶ
μὲν
διαιτήσῃ
οὑτωσὶ
δὲ
|
σαυτὸν |
ἀγάγῃς.
Οὐκ
ἀνθρώπινα
οὖν
πάθη |
| [4] |
θεῶν
τε
Ἥφαιστον
δ´
ἐκέλευσε
|
περικλυτὸν |
ὅττι
τάχιστα
γαῖαν
ὕδει
φύρειν, |
| [4] |
καὶ
τῇ
τῶν
νέων
διαφθορᾷ,
|
Ἄνυτον |
δὲ
καὶ
Μέλητον
ἀεὶ
κατηγορήσειν |
| [4] |
τοῦ
προσκυνουμένου
ὑπ´
αὐτῶν
θεοῦ,
|
τοιοῦτον
|
ἀπὸ
τῆς
καθαρᾶς
περὶ
τοῦ |
| [4] |
πληροῦν,
οὐ
περὶ
τόπου
τὸ
|
τοιοῦτον |
ἀποφανούμεθα·
ἀλλὰ
τὴν
μὲν
τοῦ |
| [4] |
γίνεται,
σωματικῶς
λαλούμενος,
ἕως
ὁ
|
τοιοῦτον |
αὐτὸν
παραδεξάμενος
κατὰ
βραχὺ
ὑπὸ |
| [4] |
τὴν
γραφὴν
ἀλλά
τινων
πλειόνων·
|
τοιοῦτον |
γὰρ
δηλοῖ
τὸ
παραχαράττοντες
καὶ |
| [4] |
ἢ
τοὺς
φαυλοτάτους
ἀνθρώπους.
Τὸ
|
τοιοῦτόν |
γε
πεποίηκε
τολμῆσαί
τινας
ἀποθεῶσαι |
| [4] |
πρῶτον
μὲν
οὐκ
ἐσαφήνισε
τὸ
|
τοιοῦτον· |
δεύτερον
δὲ
ἀκολουθεῖ
τῷ
ἀδιορίστως
|
| [4] |
κολασθῶσιν.
Καὶ
ἐκθέμενός
γε
τὸ
|
τοιοῦτον |
ἐπαπορεῖ
λέγων·
Νῦν
ἆρα
μετὰ |
| [4] |
σωμάτων
τυγχάνοντες,
καὶ
περὶ
τὸ
|
τοιοῦτον |
ἔργον
καταγινόμενοι,
βουλόμενοι
ἀπάγειν
τοῦ |
| [4] |
παραδεξαμένη
ὡς
καλῶς
γεγενημένον
τὸ
|
τοιοῦτον |
ἢ
αἰτιασαμένη
καὶ
μεμψαμένη·
πλὴν |
| [4] |
διηγοῦνται
αὐτό·
ἐπὰν
δὲ
τὸ
|
τοιοῦτον |
ἢ
μὴ
λέγηται
ἢ
ἄλλως |
| [4] |
δυνατόν
ἐστι
τῇ
φύσει
τὸ
|
τοιοῦτον· |
ἡμεῖς
δὲ
εἴποιμεν
ἂν
ὅτι |
| [4] |
τι
Μωϋσέως
τεθαύμακα,
καὶ
τὸ
|
τοιοῦτον |
θαύματος
ἀποφανοῦμαι
ἄξιον
εἶναι,
ὅτι |
| [4] |
μὲν
δυσωπῶν
μὴ
παραδέξασθαι
τὸ
|
τοιοῦτον, |
ἵνα
μὴ
τὸ
λογικὸν
ἀντὶ |
| [4] |
ἀπὸ
ψιλῆς
φύσεως
ἐπὶ
τὸ
|
τοιοῦτον |
ὁμοίως
ὄφεσιν
ἔρχονται·
ἀλλὰ
πῇ |
| [4] |
ὁ
Κέλσος
περὶ
τῶν
κακῶν
|
τοιοῦτον, |
ὅτι
κἂν
σοί
τι
δοκῇ |
| [4] |
παράστασιν
τοῦ
ἀδιάφορον
εἶναι
τὸ
|
τοιοῦτον |
παρειλήφασι
τὸν
σοφὸν
μετὰ
τῆς |
| [4] |
ἐν
ταῖς
καθεστώσαις
πολιτείαις
τὸ
|
τοιοῦτον |
ποιεῖν.
Καὶ
ὑποθέσεως
χάριν
πρὸς |
| [4] |
πεπείσμεθα
ὅτι
οὐ
δυνήσονται
τὸ
|
τοιοῦτον |
ποιῆσαί
τινες,
ἐναργοῦς
ὄντος
τοῦ |
| [4] |
φορτία
βοηθοῦμεν,
τί
μάτην
τὸ
|
τοιοῦτον |
ποιοῦμεν;
Καὶ
οἱ
μὲν
μύρμηκες, |
| [4] |
θείων
γραφῶν
φωνὰς
οἴονται
ἡμᾶς
|
τοιοῦτον |
σχῆμα
περιτιθέναι
τῷ
ἐπὶ
πᾶσι |
| [4] |
εἰ
τοιοῦτόν
τι
ἔμελλε
σῴζειν,
|
τοιοῦτόν |
τι
γεγονέναι;
Καὶ
γάρ
τινες |
| [4] |
ψεύδεσθαι;
Τί
οὖν
ἄτοπον,
εἰ
|
τοιοῦτόν |
τι
ἔμελλε
σῴζειν,
τοιοῦτόν
τι |
| [4] |
ὑπολαμβανέτω
γε
ἀρὰν
εἶναι
τὸ
|
τοιοῦτον· |
τίς
γὰρ
οὐκ
ἂν
εὔξαιτο |
| [4] |
φαυλοτάτων·
οὐχ
ὅτι
πάντως
τὸ
|
τοιοῦτον |
ὑγιῶς
γεγένηται,
ἀλλ´
ὅτι
ἀπό |
| [4] |
ἀλλὰ
μόγις
αὐτὸν
ἐδύναντο
χωρῆσαι
|
τοιοῦτον, |
ὥστε
λέγεσθαι
ἂν
περὶ
αὐτοῦ |
| [4] |
καὶ
οὐ
μόνον
ἀκατασκευάστως
τὸ
|
τηλικοῦτον |
δόγμα
ῥίψαντι
ἀλλὰ
καὶ
ἀδιορίστως· |
| [4] |
καὶ
ἐν
χλεύῃ
θήσονται
τὸν
|
τηλικοῦτον
|
Πλάτωνα·
ἐὰν
δὲ
τὰ
ἐν |
| [4] |
ἐπιδημίας,
ὅτι
νῦν
ἆρα
μετὰ
|
τοσοῦτον |
αἰῶνα
ὁ
θεὸς
ἀνεμνήσθη
δικαιῶσαι |
| [4] |
ἐπαπορεῖ
λέγων·
Νῦν
ἆρα
μετὰ
|
τοσοῦτον |
αἰῶνα
ὁ
θεὸς
ἀνεμνήσθη
δικαιῶσαι |
| [4] |
ἱστόρηται,
ἐξ
οὗ
Ἰουδαῖοί
εἰσι,
|
τοσοῦτον
|
αὐτοὺς
χρόνον
ἐκβεβλῆσθαι
τῆς
σεμνῆς |
| [4] |
Ἰσαὰκ
καὶ
τοῦ
Ἰακώβ·
ὧν
|
τοσοῦτον |
δύναται
τὰ
ὀνόματα
συναπτόμενα
τῇ |
| [4] |
μηδεὶς
τῶν
πρότερον
θεραπεύειν
ἐπαγγειλαμένων
|
τοσοῦτον |
ἐδύνατο,
ὅσον
αὐτὴ
ἐπεδείξατο
δι´ |
| [4] |
προγινώσκοντα
διὰ
συμβόλων
ἡμᾶς
διδάσκει,
|
τοσοῦτον |
ἔοικεν
ἐγγυτέρω
τῆς
θείας
ὁμιλίας
|
| [4] |
ἐν
τοῖς
ἡμερωτέροις
τῶν
ζῴων
|
τοσοῦτον, |
ὅσον
δύνανται
διὰ
τὸ
παραπλήσιον |
| [4] |
τῶν
μελλόντων
προγνωστικὴ
καὶ
ἐπὶ
|
τοσοῦτον |
πλουσία,
ὡς
ἐκ
περιουσίας
καὶ |
| [4] |
θαυμαστὸν
εἰ
Κέλσου,
τοῦ
ἐπὶ
|
τοσοῦτον |
τὸν
ἄνθρωπον
ἐξευτελίζοντος.
Ἀλλὰ
γὰρ |
| [4] |
αὐτῶν
ὅμοιον,
λεκτέον
καὶ
πρὸς
|
τοῦτον |
αὐτοῦ
τὸν
λόγον
ὅτι
εἴπερ, |
| [4] |
καὶ
τῆς
περὶ
τὸν
τόπον
|
τοῦτον |
γνώσεως.
~Οὐκ
οἶδα
δὲ
πῶς |
| [4] |
ἀληθείας
τοῦ
ταῦτα
συντάξαντος
βούλημα.
|
Τοῦτον |
δὲ
τὸν
παρὰ
Πλάτωνι
μῦθον |
| [4] |
αὐτοῦ
οὐδὲ
πλανώμενοι
τὰς
περὶ
|
τοῦτον
|
διηγήσεις
ἀπ´
αὐτῶν
τῶν
γραμμάτων |
| [4] |
συνετός.
Λέγει
τοίνυν
τὸν
τρόπον
|
τοῦτον, |
ὅτι
φασὶ
δὲ
τῶν
ἀνθρώπων
|
| [4] |
Ψαλμῶν
γέγραπται,
μέλλων
αὐτῶν
ὑπομιμνήσκεσθαι
|
τοῦτον |
προοιμιάζεται
τὸν
τρόπον·
Προσέχετε
λαός |
| [4] |
ὁ
Κέλσος
μετὰ
μεγάλης
ἐπαγγελίας
|
τοῦτον |
τὸν
τρόπον·
Ἔτι
δέ,
φησίν, |
| [4] |
φησιν·
Εἶτα
κατακλυσμόν
τινα
καὶ
|
κιβωτὸν |
ἀλλόκοτον,
ἅπαντα
ἔνδον
ἔχουσαν,
καὶ |
| [4] |
ποτε
τῶν
ζῴων
τι
τούτων
|
ἁλωτὸν |
ἀνθρώποις
ἦν
ὡς
ἀνθρώπων
θειότερον |
| [4] |
τι
κτῆμα
ἔχειν
νομίζουσι.
Καὶ
|
πρῶτόν |
γε
οὐκ
οἶδ´
ὅπως
τὴν
|
| [4] |
τὰ
τοιαῦτα.
Ἔστω
γὰρ
ὑμᾶς
|
πρῶτον |
λέγειν
ὅτι
πάντες
ἄνθρωποι
ὡς |
| [4] |
συναρπάζει
καὶ
ὡς
ὁμολογούμενα
ἐκτίθεται.
|
Πρῶτον |
μὲν
γὰρ
ἐζήτηται,
πότερον
ἔστι |
| [4] |
καὶ
ἀπὸ
τῆς
ἱστορίας
ὅτι
|
πρῶτον
|
μὲν
ἔξω
πόλεως
καὶ
προσωπεῖα |
| [4] |
πόαις
καὶ
ἀκάνθαις;
~Οἴεται
γὰρ
|
πρῶτον |
μὲν
μὴ
ἔργα
θεοῦ
εἶναι |
| [4] |
λογικὴ
ψυχὴ
θεοῦ
ἔργον
ἐστί,
|
πρῶτον |
μὲν
οὐκ
ἐσαφήνισε
τὸ
τοιοῦτον· |
| [4] |
Ἔρως
ἐν
τοιαύτῃ
τύχῃ
καθέστηκε.
|
Πρῶτον |
μὲν
πένης
ἀεί
ἐστι
καὶ |
| [4] |
τοῖς
ἱπταμένοις
βέλη
ἐπ´
αὐτὰ
|
ἀπέλυον. |
Πάντως
δ´
ἂν
καὶ
προγινώσκοντες |
| [4] |
ἐπανιόντα
πρὸς
τὸν
τοῦ
πατρὸς
|
τάφον |
καὶ
νομίζει
κατηγορίαν
περιέχειν
τὸν |
| [4] |
παραπλήσιον
ἀμφοτέροις
κατασκευάσει
ἠρίον
ἢ
|
τάφον; |
Καὶ
ταῦτα
δὲ
διὰ
τὸ |
| [4] |
τοῦ
θείου
πνεύματος,
καὶ
ὡς
|
ἐπέστρεφον |
τοὺς
καθ´
αὑτοὺς
ὅση
δύναμις. |
| [4] |
ἀμφὶ
δὲ
τήνδε
Ὧραι
καλλίκομοι
|
στέφον |
ἄνθεσιν
εἰαρινοῖσιν·
πάντα
δέ
οἱ |
| [4] |
υἱοὺς
λέγει
τοῦ
Ἰακώβ,
καὶ
|
ἀδελφὸν |
πιπρασκόμενον
τὸν
Ἰωσήφ,
καὶ
πατέρα
|
| [4] |
εἰς
τοὺς
δεσμοὺς
παραλαμβάνουσα
τὸν
|
ἀδελφὸν |
τοῦ
καταδουμένου
καὶ
τὴν
θυγατέρα
|
| [4] |
εἶναι
τὸ
τοιοῦτον
παρειλήφασι
τὸν
|
σοφὸν |
μετὰ
τῆς
θυγατρὸς
μόνης
καταλελειμμένον, |
| [4] |
πρὸς
τὰ
πιθανὰ
αὐτοῦ,
ἐπιδειξαμένου
|
φιλόσοφον |
περὶ
τῶν
τηλικούτων
ἕξιν,
κατὰ |
| [4] |
ἐν
τούτοις
δὴ
ὅρα
τὴν
|
ἀφιλόσοφον
|
ἀπέχθειαν
τοῦ
ἀνδρὸς
πρὸς
τὴν |
| [4] |
χρώμενον,
νυκτερίδα
καὶ
σκώληκα
καὶ
|
βάτραχον |
καὶ
μύρμηκα
εἶναι
ὡς
πρὸς |
| [4] |
ἂν
εὐλόγως
σκώληκι
παραβάλλοιτο,
ἀφορμὰς
|
ἔχον |
πρὸς
ἀρετήν.
Αὗται
γὰρ
αἱ |
| [4] |
σφοδρότητας
καὶ
τροπὰς
περὶ
τὸ
|
περιέχον |
ἔκ
τινος
πείρας
καὶ
τηρήσεως· |
| [4] |
πεπλήρωκε
τὴν
οἰκουμένην,
καὶ
τὸ
|
συνέχον |
τὰ
πάντα
γνῶσιν
ἔχει
φωνῆς» |
| [4] |
τῶν
σωμάτων,
ἀκούσατε
ὅτι
τὸ
|
ὑπερέχον |
καὶ
τὸ
ἐνδέον
ὡς
πρὸς |
| [4] |
ὕψος
ἀκολουθεῖν
ἐθεώρουν.
Οὐ
γὰρ
|
εἶχον |
οἱ
κάτω
ὀφθαλμοὺς
δυναμένους
βλέπειν |
| [4] |
προφήτης
εὐχόμενος
ἔλεγε
τῷ
θεῷ·
|
Ἀποκάλυψον |
τοὺς
ὀφθαλμούς
μου,
καὶ
κατανοήσω |
| [4] |
ἐν
τῇ
εὐχῇ
συνεχέστατα
φήσαντι·
|
Ἀποκάλυψον |
τοὺς
ὀφθαλμούς
μου,
καὶ
κατανοήσω |
| [4] |
τοῦτο
ποιήσῃ
θαυμασθῆναι
οὐ
τὸ
|
ζῷον |
ἀλλὰ
τὸν
πεποιηκότα
αὐτό.
~Ἐπεὶ |
| [4] |
φοινήεντα
δράκοντα
φέρων
ὀνύχεσσι
πέλωρον,
|
ζωόν, |
ἔτ´
ἀσπαίροντα·
ὁ
δ´
οὔπω |
| [4] |
ἀλλὰ
πάντα
διὰ
τὸ
λογικὸν
|
ζῷον, |
καὶ
ὅπως
ὅδε
ὁ
κόσμος |
| [4] |
ἀφορμὰς
τοῦ
ἐπανορθοῦσθαι
τὸ
λογικὸν
|
ζῷον. |
Κατὰ
γὰρ
ἑκάστην
γενεὰν
ἡ |
| [4] |
λόγου
οὐκ
ἐᾷ
τὸ
λογικὸν
|
ζῷον |
πάντῃ
ἀλλότριον
νομισθῆναι
θεοῦ·
οὔτε |
| [4] |
προηγουμένως
γὰρ
διὰ
τὸ
λογικὸν
|
ζῷον |
τὰ
πάντα
δεδημιούργηται.
Κέλσος
μὲν |
| [4] |
καὶ
ἐπὶ
τὰ
ὄρνεα·
καὶ
|
ζῷόν |
τι
μονογενὲς»
ὑπέστησεν,
ἵνα
καὶ |
| [4] |
ὁ
Κέλσος
παραλαμβάνει
τὸ
ἀράβιον
|
ζῷον, |
τὸν
φοίνικα,
διὰ
πολλῶν
ἐτῶν |
| [4] |
λόγοις
ἀκολουθίας,
δεήσει
δὲ
τὸν
|
πολὺν |
καὶ
ἁπλούστερον
καὶ
μὴ
δυνάμενον |
| [4] |
γε
τὸ
τοιοῦτον
ἐπαπορεῖ
λέγων·
|
Νῦν |
ἆρα
μετὰ
τοσοῦτον
αἰῶνα
ὁ |
| [4] |
περὶ
τῆς
Χριστοῦ
ἐπιδημίας,
ὅτι
|
νῦν |
ἆρα
μετὰ
τοσοῦτον
αἰῶνα
ὁ |
| [4] |
μνηστήρων
εἰποῦσα·
Ὕστατα
καὶ
πύματα
|
νῦν |
ἐνθάδε
δειπνήσειαν.
Κἀκείνη
μὲν
θεία |
| [4] |
μάλιστα
χρεία
ἡμῖν
πρὸς
τὰ
|
νῦν |
ἑξῆς
τοῖς
προειρημένοις
τῷ
Κέλσῳ |
| [4] |
οἱ
σκώληκες,
ἡμεῖς
δηλαδή,
ὅτι
|
νῦν, |
ἐπειδή
τινες
ἐν
ἡμῖν
πλημμελοῦσιν, |
| [4] |
βασιλευομένῳ,
οἷοί
τε
ἦσαν
πάντες
|
νῦν |
ἐπιτελεῖσθαι.
~Μετὰ
ταῦτα
συνήθως
ἑαυτῷ |
| [4] |
θεοῦ
ἡμῶν
γραφαί.
Ταῦτα
δὲ
|
νῦν |
ἑρμηνεύειν
οὐκ
ἀπαιτεῖ
ἡ
προκειμένη |
| [4] |
βουλομένου
μὲν
θεοῦ
ποιότης
τοιαδὶ
|
νῦν |
ἐστι
περὶ
τήνδε
τὴν
ὕλην |
| [4] |
περὶ
τῶν
τοιῶνδε
ὀνομάτων,
ἀλλὰ
|
νῦν |
Ἰουδαῖοι
πρὸς
ἑτέρους
τινάς,
οὓς |
| [4] |
ὅσα
ἐν
αὐτῷ
ἀναγέγραπται
γεγονέναι
|
νῦν |
καιρὸς
ἦν
διηγήσασθαι·
προηγουμένως
γὰρ |
| [4] |
τὸν
τόπον
τροπολογίας
οὐκ
ἀναγκαῖον
|
νῦν |
λέγειν,
τίνα
τε
τὰ
Σόδομα, |
| [4] |
τοῖς
οὖσιν
οὔτε
πρόσθεν
οὔτε
|
νῦν |
οὔτε
αὖθις
ἥττω
καὶ
πλείω |
| [4] |
ἀγένητος
ὑποτεθεῖσθαι.
Ἀλλ´
οὐ
ταῦτα
|
νῦν |
πρόκειται
ἀπαντῶσιν
ἡμῖν
πρὸς
τὰς
|
| [4] |
καὶ
καταφυτεύειν.
Καὶ
γὰρ
ἡμεῖς
|
νῦν |
χρῄζομεν
λόγων
ἐκριζούντων
τὰ
κατὰ |
| [4] |
προγινώσκειν
τε
καὶ
προδηλοῦν;
Τοῦτο
|
τοίνυν |
ἄνθρωποι
παρὰ
τῶν
ἄλλων
ζῴων |
| [4] |
καὶ
μηδαμῶς
ἐπαΐων
αὐτῆς·
ἐπεὶ
|
τοίνυν |
μηδὲν
διαφέρομεν
μυρμήκων,
καὶ
ὅτε
|
| [4] |
λαλήσω
ὑμῖν.
Οὐχ
οἱ
αἰσθητοὶ
|
τοίνυν |
μύρμηκες
σοφώτεροι
καὶ
τῶν
σοφῶν» |
| [4] |
ἢ
μόνη
ἡ
λογική·
φαμὲν
|
τοίνυν |
πρὸς
αὐτόν·
εἰ
μὲν
πᾶσα |
| [4] |
οὐδεὶς
γὰρ
φαῦλος
συνετός.
Λέγει
|
τοίνυν |
τὸν
τρόπον
τοῦτον,
ὅτι
φασὶ |
| [4] |
δημηγορίᾳ
ἐδίδαξε.
Κἂν
ὁ
θεὸς
|
τοίνυν |
τῶν
ὅλων
τῇ
ἑαυτοῦ
δυνάμει |
| [4] |
χρῆμά
ἐστιν
ἀθάνατον.
Εἰ
μὲν
|
οὖν |
ἀθάνατος
ὁ
κόσμος,
ὅπερ
ἀρέσκει |
| [4] |
αὐτοῦ
ἔννοιαν
παραδιδόντες.
~Κέλσῳ
μὲν
|
οὖν |
ἀκολουθεῖ,
τῷ
διαφέρειν
ἡγουμένῳ
τῶν |
| [4] |
θεῶν
ὀνόματα
τοιόνδε
ἐστίν»
Ἡμεῖς
|
οὖν
|
ἀληθῶς
ἔχομεν
δέος»
περὶ
τὸ |
| [4] |
αὐτῶν
ὑποστῆναι
τὸ
ἡγεμονικόν.
Εἴπερ
|
οὖν |
ἄλλος
τις
τόπος
τῶν
ἐν |
| [4] |
τῆς
βασιλείας
καιροῖς»
Ἡμεῖς
μὲν
|
οὖν |
ἀπὸ
πλειόνων
ὀλίγα
εἴπομεν
πρὸς |
| [4] |
πλανᾶν
καὶ
τῷ
ψεύδεσθαι;
Τί
|
οὖν |
ἄτοπον,
εἰ
τοιοῦτόν
τι
ἔμελλε |
| [4] |
Αἰγυπτίων
θρόνον
ὁ
Ἰωσήφ.
Τί
|
οὖν |
ἄτοπον
εἶχεν
ὁ
λόγος
τῆς |
| [4] |
Εἰ
γὰρ
καὶ
σπανίως,
ἀλλ´
|
οὖν |
γε
ἱστόρηται
ὅτι
μετὰ
τὴν |
| [4] |
ἑσταότες
θαυμάζομεν
οἷον
ἐτύχθη.
Ὡς
|
οὖν |
δεινὰ
πέλωρα
θεῶν
εἰσῆλθ´
ἑκατόμβας. |
| [4] |
λόγῳ
τὰ
τοιαῦτα
ἐξετασθήσεται.
Θέλει
|
οὖν |
διὰ
καινοτέρας
διορθώσεως
ἀεὶ
ὁ |
| [4] |
ὑπὲρ
πᾶν
ὄνομα.
~Ἄλλοι
μὲν
|
οὖν |
διδότωσαν
τῷ
Κέλσῳ
ὅτι
οὐ |
| [4] |
τὰ
κατὰ
τῶν
δαιμόνων.
Ταῦτ´
|
οὖν |
δοκεῖ
μοι,
ὑπὸ
Ἰουδαίων
καὶ |
| [4] |
ἀποκαλύψεως
δικαιοκρισίας
τοῦ
θεοῦ.
Πῶς
|
οὖν |
δύναται
ἕκαστος
θησαυρίζειν
ἑαυτῷ
ὀργὴν |
| [4] |
σῶμα
τοῦ
αἰθερίου
σώματος.
~Ὅρα
|
οὖν |
εἰ
δεῖ
τῷ
μετὰ
τοιούτων |
| [4] |
δογμάτων
ἑαυτοῦ
ἀσχημοσύνην,
λέγων·
Φέρ´
|
οὖν, |
εἴ
τις
ἀπ´
οὐρανοῦ
ἐπὶ |
| [4] |
καὶ
κακίας
βίου.
Οὐχ
ἁπλῶς
|
οὖν, |
εἴ
τις
Ἰουδαῖον
ἑαυτὸν
ἢ
|
| [4] |
μετέχειν
θείου
πνεύματος.
Οὐ
χρεία
|
οὖν |
εἰς
τὴν
τοῦ
Χριστοῦ
κάθοδον |
| [4] |
βασανιστοῦ
πῦρ
φέρων.
~Πότερον
μὲν
|
οὖν |
εἰσι
περίοδοι
καὶ
κατὰ
περιόδους
|
| [4] |
θεοῖς,
καὶ
ἄλλα
μυρία.
Εὐλόγως
|
οὖν |
ἐκβάλλει
τῆς
ἑαυτοῦ
πολιτείας
Πλάτων |
| [4] |
μυστηρίων
ἐποίουν
τῷ
θεῷ.
Ἐχρῆν
|
οὖν |
ἐκείνην
τὴν
πόλιν,
ὅπου
ταῦτα |
| [4] |
πολλοῖς
εὑρίσκοιτο
τοιοῦτος.
Οὐ
σκώληκες
|
οὖν
|
ἐκκλησιάζοντές
ἐσμεν
οἱ
πρὸς
Ἰουδαίους |
| [4] |
εἰς
τὸ
πονηρότατον.
Τίς
ἂν
|
οὖν |
ἕλοιτο
τοιαύτην
μεταβολήν;
Καὶ
μὲν |
| [4] |
οὐ
δεόντως
δὲ
ψεκτήν.
Εἶπον
|
οὖν |
ἐν
τῷ
περὶ
ἀδιαφόρων
τόπῳ |
| [4] |
αὐτοῦ
λελεγμένων
τι
καταλελοιπέναι.
Φησὶν
|
οὖν |
ἑξῆς
ὅτι
ἤτοι
ὡς
ἀληθῶς |
| [4] |
χόρτον»
καὶ
καλάμην»
Εἰ
μὲν
|
οὖν |
ἔχει
δεῖξαι
ἄλλως
νενοῆσθαι
ταῦτα |
| [4] |
τοῖς
ἀλόγοις
ζῴοις.
Προηγουμένως
μὲν
|
οὖν |
ζητείσθω,
πότερον
ὑπάρχει
ἡ
δι´
|
| [4] |
τὴν
ἐπανόρθωσιν
γενέσθαι;
Ἄλλος
μὲν
|
οὖν |
ζητήσει,
εἰ
ἀκόλουθον
ἢ
εἰ |
| [4] |
δύναιτο
καὶ
ζητεῖν,
εἴσεται.
Ἴδωμεν
|
οὖν |
ἡμεῖς
οἱ
κατ´
αὐτὸν
ἀνόητοι, |
| [4] |
τὴν
πρὸς
αὐτὸν
οἰκείωσιν.
Οὐδεμίαν
|
οὖν |
θνητὴν
φιλοτιμίαν
ὁ
Χριστιανῶν
λόγος
|
| [4] |
ταῦτα
σεμνυνόντων
καὶ
διηγουμένων·
πῶς
|
οὖν |
Ἰουδαῖοι
ἅτε
ἐπιχειρήσαντες
ἑαυτοὺς
γενεαλογεῖν |
| [4] |
αὐτοῦ,
καὶ
τοιαῦτα
πάσχει;
Εἴπερ
|
οὖν |
Ἰουδαῖοι
μετὰ
τὸ
διαθεῖναι
τὸν |
| [4] |
τῶν
γραψάντων
τοῦτο
ποιεῖν.
Ἐληλέγχθω
|
οὖν |
καὶ
διὰ
τούτων
ὁ
Κέλσος |
| [4] |
εἶναι
τὸν
πεπροφητευμένον.
Ἤδη
μὲν
|
οὖν |
καὶ
ἐν
τοῖς
προτέροις
περὶ |
| [4] |
ὡς
τὰ
ἐπὶ
γῆς.
Ἡμέρα
|
οὖν |
καὶ
νὺξ
δουλεύει
βροτοῖς»
γενόμεναι |
| [4] |
τοῖς
ἀνθρωπίνοις
πράγμασιν.
Ἡμεῖς
μὲν
|
οὖν |
καὶ
τὰ
θεῖα
γράμματα
παρίσταμεν |
| [4] |
κόσμος·
θνητὸν
ὁ
κόσμος
ἆρ´
|
οὖν |
καὶ
φθειρόμενον
ἢ
μή;
Εἰ |
| [4] |
οὐράνιος
τέλειός
ἐστι»
διδασκόμεθα.
Οὐδεὶς
|
οὖν
|
καλὸς
καὶ
ἀγαθὸς
σκώληξ
ἐστὶν |
| [4] |
ἀνθρωπίνας
ψυχὰς
διαφόρου
οἰκονομίας.
~Ἦλθεν
|
οὖν, |
κἂν
μὴ
βούληται
Κέλσος,
μετὰ |
| [4] |
θεολόγων·
ἄνθρωποι
γὰρ
ἦσαν.
Μᾶλλον
|
οὖν |
κατὰ
Κέλσον
κατείληφε
τὴν
τοῦ |
| [4] |
αὐτὸ
πρότερον
γράψας.
~Ὁ
μὲν
|
οὖν |
Κέλσος
μόνην
τὴν
θνητῶν
περίοδον |
| [4] |
ἀλόγοις
ζῴοις
τοῖς
ἀγριωτάτοις;
Σαφῶς
|
οὖν |
λεγέτω
ὁ
Κέλσος
ὅτι
ἡ |
| [4] |
τὰ
πάντα
δεδημιούργηται.
Κέλσος
μὲν
|
οὖν |
λεγέτω
ὅτι
οὕτως
οὐκ
ἀνθρώπῳ |
| [4] |
χωνεύσῃ
τὸν
ἑαυτοῦ
λαόν.
Ἐπὰν
|
οὖν |
λέγηται
πῦρ»
εἶναι
καταναλίσκον»
ζητοῦμεν, |
| [4] |
καὶ
δεδιδάχθαι
οὐ
πιστεύσαντας.
Τίς
|
οὖν |
λόγος
παρίστησιν
ἀκολουθεῖν
ἡμῖν
τὸ |
| [4] |
τὸν
Μωϋσέα
ἀναγεγραφέναι
πείθομαι.
Τίνες
|
οὖν |
μᾶλλον
τὰ
τίνων
παραφθείρουσιν;
Ἆρα |
| [4] |
γενομένου
ἐν
καθαραῖς
ψυχαῖς;
Οὐδαμῶς
|
οὖν |
ὁ
Κέλσος
εἶδε
τὸ
βούλημα |
| [4] |
μέσσοισι,
Διὸς
τέρας
αἰγιόχοιο.
Ἆρ´
|
οὖν |
ὁ
μὲν
ἀετὸς
ἦν
μαντικός, |
| [4] |
λοιποὺς
ἀνθρώπους.
Κἂν
Δημοσθένης
τις
|
οὖν |
ὁ
ῥήτωρ
ᾖ
μετὰ
τῆς |
| [4] |
δυνατὸς
κεκραιπαληκὼς
ἐξ
οἴνου.
Εἴπερ
|
οὖν |
ὁ
ὕπνος
ἄλλο
τι
σημαίνει |
| [4] |
ἀκούειν
αὐτῆς
κειμένων.
~Ὀργὴν
μὲν
|
οὖν |
ὀνομάζομεν
θεοῦ,
οὐ
πάθος
δ´ |
| [4] |
ἀκούειν
δυναμένοις
αὐτῶν
παρέστησαν.
~Λελέξεται
|
οὖν |
ὅπερ
ἡμῖν
καὶ
Ἰουδαίοις
προσάγει |
| [4] |
φιλοτιμίαν
τοῦ
θεοῦ
καταμαρτυροῦσι.
Φαμὲν
|
οὖν
|
ὅτι
ἀγνοούμενος
θεὸς
ὑπὸ
φαύλων |
| [4] |
ὄρεσι»
καὶ
τὰ
ἑξῆς.
Λεκτέον
|
οὖν |
ὅτι
ἆρ´
ἐὰν
μὲν
ἐκεῖνοι |
| [4] |
οὐδαμῶς
πρὸς
ἐκεῖνα
συγκριτή.
Λεκτέον
|
οὖν
|
ὅτι,
εἴπερ
τις
θεία
φύσις |
| [4] |
τοῖς
θνητοῖς
ἐμπολιτεύεται.
Ἀληθὲς
μὲν
|
οὖν |
ὅτι
οὐκ
ἔστι
κακὰ
ἐκ |
| [4] |
ἐλέους
καὶ
μίσους
ἀξίαν.
Ἔμοιγ´
|
οὖν |
οὐ
ταῦτ´
ἐλέγχειν
πρόκειται·
ἔστι |
| [4] |
καὶ
ὡσαύτως
ἔχειν.
Οὐκ
ἂν
|
οὖν |
οὐδὲ
ταύτην
τὴν
μεταβολὴν
θεὸς |
| [4] |
θεοῦ
θρυλούντων,
φησίν·
Ὅτι
μὲν
|
οὖν |
οὐχ
ὁσίως
οὐδὲ
εὐαγῶς
ταῦτα |
| [4] |
δὲ
σαυτὸν
ἀγάγῃς.
Οὐκ
ἀνθρώπινα
|
οὖν |
πάθη
προσάπτομεν
τῷ
θεῷ
οὐδὲ |
| [4] |
μὴ
ἄγρια
τῶν
ζῴων.
Δοῦλα
|
οὖν |
πάντα
τοῦ
λογικοῦ
ζῴου
καὶ |
| [4] |
τοῖς
οὐκ
ἀξιωθεῖσι
λόγου.
Πόλεις
|
οὖν |
παρ´
ἀνθρώποις
μετὰ
πολλῶν
ὑπέστησαν
|
| [4] |
τοὺς
ὀφθαλμοὺς
τῆς
ψυχῆς.
Ἦν
|
οὖν |
παρ´
αὐτοῖς
νόμος
καὶ
τοιοῦτος· |
| [4] |
πᾶν
τῶν
ἀνθρώπων
γένος.
Ἆρ´
|
οὖν |
παρὰ
μὲν
Ἕλλησιν
ὑγιῶς
ταῦτα |
| [4] |
κῆπον
εἰσελθὼν
βεβαρημένος
εὗδεν.
Ἡ
|
οὖν |
Πενία
ἐπιβουλεύουσα
διὰ
τὴν
αὑτῆς |
| [4] |
ἦν
περὶ
τὰς
θύρας.
Ὁ
|
οὖν |
Πόρος
μεθυσθεὶς
τοῦ
νέκταρος—
οἶνος |
| [4] |
τῆς
Ἀφροδίτης
καλῆς
οὔσης.
Ἅτε
|
οὖν |
Πόρου
καὶ
Πενίας
υἱὸς
ὢν |
| [4] |
ἰδίως
λεγόμενον
ἀθάνατον.
Κατὰ
ποῖον
|
οὖν |
σημαινόμενον
διαστελλόμενος
φήσει
ὕλης
ἔκγονον |
| [4] |
τῶν
Ἰλιακῶν
πρεσβυτέρου.
Οὐκ
Ἰουδαῖοι
|
οὖν
|
συνέθεσαν
ἀπιθανώτατα
καὶ
ἀμουσότατα
τὰ |
| [4] |
εἶπε
κακῶν
ἀνομώτερα.
Τὰ
μὲν
|
οὖν |
τῆς
κατὰ
τὸν
τόπον
τροπολογίας |
| [4] |
τῆς
Ἰησοῦ
ψυχῆς·
περὶ
μὲν
|
οὖν |
τῆς
τοῦ
λόγου
φύσεως
ὅτι, |
| [4] |
ὀνομαζόμενον
λύκον
ἢ
ἀλώπεκα.
Ἔοικεν
|
οὖν |
τις
εἶναι
ἑκάστῳ
δαιμόνων
εἴδει |
| [4] |
ἃ
δὲ
εἰς
ἀτιμίαν·
ἐὰν
|
οὖν |
τις
ἐκκαθάρῃ
ἑαυτόν,
ἔσται
σκεῦος |
| [4] |
ὧν
αἱ
κληδόνες
ἀκούονται;
Θεία
|
οὖν |
τις
ἦν
κατὰ
τοὺς
τοιούσδε |
| [4] |
ἃ
ἤδη
προεῖπον.
Κατὰ
μὲν
|
οὖν |
τὸ
ἀληθὲς
οὐδεὶς
συνετὸς
τοιαῦτα |
| [4] |
καὶ
δυνατὸν
αὐτὸ
εἶναι·
ποῦ
|
οὖν |
τὸ
ἐφ´
ἡμῖν,
καὶ
ποῦ |
| [4] |
πολλῷ
Μωϋσέως
νεωτέρου.
Οὐκ
ἀρνούμεθα
|
οὖν |
τὸ
καθάρσιον
πῦρ
καὶ
τὴν |
| [4] |
μοχθηροὶ
εἶναι
τὸ
ἦθος·
ψεῦδος
|
οὖν |
τὸ
παρὰ
τῷ
Κέλσῳ
λεγόμενον, |
| [4] |
τούτοις
περιπιπτόντων.
Ὡς
οὐκ
ἔστιν
|
οὖν
|
τοῖς
ἀγένητον
ὑφισταμένοις
τὸν
κόσμον |
| [4] |
ψυχάς,
ὅπερ
ἐστὶν
ἀπιθανώτατον.
~Ἐχρῆν
|
οὖν |
τὸν
Κέλσον,
διὰ
τῶν
προκειμένων |
| [4] |
αὐτούς
ποτε
γεγενημένους.
Περὶ
μὲν
|
οὖν |
τοῦ
μὴ
δραπέτας
αὐτοὺς
γεγονέναι |
| [4] |
τῶν
ζῴων
γινώσκεσθαι
ἀλεξιφάρμακα,
τί
|
οὖν |
τοῦτο
πρὸς
τὸ
μὴ
φύσιν |
| [4] |
ὑπ´
αὐτοῦ
λελεγμένοις
οὐκέτι·
τί
|
οὖν |
τοῦτο
πρὸς
τὸ
πάντως
κατ´ |
| [4] |
ἀλλὰ
τὸν
πεποιηκότα
αὐτό.
~Ἐπεὶ
|
οὖν |
τούτοις
πᾶσιν
ἐπιφέρει
ὁ
Κέλσος |
| [4] |
τὰ
δείματα
προεισάγουσι.
Περὶ
μὲν
|
οὖν |
τῶν
Βακχικῶν
τελετῶν
εἴτε
τις
|
| [4] |
ἀκωλύτως
ποιοῦντες
τὰ
νενομισμένα.
Ἓν
|
οὖν |
τῶν
παριστάντων
θεῖόν
τι
καὶ |
| [4] |
μοχθηροί;
Ὡς
κατὰ
τοῦτο
πάνθ´
|
ὁντιναοῦν, |
μάλιστα
κεχυμένῃ
τῇ
κακίᾳ
χρώμενον, |
| [4] |
τῷ
νόμῳ
γέγραπται·
οὐ
φιμώσεις
|
βοῦν |
ἀλοῶντα.
Μὴ
τῶν
βοῶν
μέλει |
| [4] |
ἔλαττον.
Καὶ
ἀναγκαῖός
γε
τοῖς
|
ἀκριβοῦν
|
πάντα
κατὰ
τὸ
δυνατὸν
βουλομένοις |
| [4] |
φαύλους
καὶ
ἀστείους.
Καὶ
ἰατροὶ
|
γοῦν |
ἀπὸ
ἰατρικῆς
προγινώσκουσί
τινα,
κἂν |
| [4] |
ἤπερ
ἀπολέσθαι
τὸν
σώφρονα·
δυνάμενος
|
γοῦν |
ἀπολογήσασθαι
καὶ
δικαιολογήσασθαι
πρὸς
τὴν |
| [4] |
ὅτι
πρότερον
οὐκ
ἦν.
Αἱ
|
γοῦν
|
ἀρχαιόταται
ἱστορίαι,
καίτοι
γε
μυρία |
| [4] |
ἀνεγνώκει,
οὐκ
ἂν
ἔλεγεν·
Αἱ
|
γοῦν |
δοκοῦσαι
περὶ
αὐτῶν
ἀλληγορίαι
γεγράφθαι |
| [4] |
μύρμηκες
καὶ
αἱ
μέλισσαι.
Μελίσσαις
|
γοῦν
|
ἐστιν
ἡγεμών,
ἔστι
δ´
ἀκολουθία |
| [4] |
σοφώτεροι
ὄφεις
καὶ
ἀετοί·
πολλὰ
|
γοῦν |
ἴσασιν
ἀλεξιφάρμακα
καὶ
ἀλεξίκακα
καὶ |
| [4] |
ἀργῶν
τε
καὶ
πονηρῶν·
τοὺς
|
γοῦν |
κηφῆνας
ἀπελαύνουσί
τε
καὶ
κολάζουσιν. |
| [4] |
ὁ
θεὸς
ὡς
πῦρ.
Ἐποικοδομεῖν»
|
γοῦν |
ὁ
φαῦλος
λέγεται
τῷ
προϋποβεβλημένῳ |
| [4] |
δοκεῖ
ἔχειν
τὰ
θηρία.
Ἡμεῖς
|
γοῦν |
οἱ
πολλῶν
τῷ
σώματι
τῶν
|
| [4] |
ἄλογα
καλούμενα;
Οὐδὲ
τοὺς
μύρμηκας
|
γοῦν |
οἴεται
εἶναι
ἀλόγους
ὁ
περὶ |
| [4] |
τρόπον
ἀφανισθήσεται
νοηθῇ.
Ἐν
κακοῖς
|
γοῦν |
οὔσης
καὶ
τῆς
περὶ
θεοῦ |
| [4] |
Ἡ
τῶν
κατὰ
τὸν
βίον
|
γοῦν |
χρειῶν
ἀπορία
συνέστησε
τοῦτο
μὲν |
| [4] |
σήμερον
ἐπὶ
ἔθνη
καὶ
βασιλείας,
|
ἐκριζοῦν
|
καὶ
κατασκάπτειν
καὶ
ἀπολύειν
καὶ |
| [4] |
χρὴ
καταλήγειν
ἡμᾶς
ἐπὶ
τὸ
|
ἐκριζοῦν |
καὶ
κατασκάπτειν»
τὰ
προειρημένα
ἀλλ´ |
| [4] |
οἷόν
τε
αὐτῷ
δυνάμει
θείᾳ
|
ἐπανορθοῦν, |
ἐὰν
μὴ
φύσει
τινὰ
ἐπὶ |
| [4] |
οἷόν
τε
αὐτῷ
δυνάμει
θείᾳ
|
ἐπανορθοῦν. |
Καὶ
ἡμεῖς
δὲ
πολλαχοῦ
κατὰ |
| [4] |
οἷόν
τε
αὐτῷ
θείᾳ
δυνάμει
|
ἐπανορθοῦν; |
Καὶ
ταῦτα
δὲ
πάντα
εὐήθως |
| [4] |
ὅτι
τὸ
προκείμενον
ἡμῖν
ἐστιν
|
ἐπανορθοῦν |
τὸ
γένος
τῶν
ἀνθρώπων
εἴτε
|
| [4] |
καὶ
προσωπεῖα
περικείμεναι
αἱ
ἑταῖραι
|
ἐξεμίσθουν |
ἑαυτὰς
τοῖς
βουλομένοις,
εἶθ´
ὕστερον |
| [4] |
μετὰ
τοῦ
καλῶς
καὶ
ἐρρωμένως
|
βιοῦν |
αὐτῷ
ἀνακειμένων;
Ἐχλεύασε
δὲ
τὴν |
| [4] |
ἐλπίδας
ἔχομεν
ἐκ
τοῦ
καλῶς
|
βιοῦν |
καὶ
πάντα
πράττειν
κατὰ
τὸν |
| [4] |
καθ´
ὁμοιότητα
καὶ
ξύλον
κάρπιμον
|
ποιοῦν |
καρπόν,
οὗ
τὸ
σπέρμα
αὐτοῦ |
| [4] |
τὰ
νενομισμένα
σύμβολα
μεγάλων
μυστηρίων
|
ἐποίουν |
τῷ
θεῷ.
Ἐχρῆν
οὖν
ἐκείνην |
| [4] |
αὐτῆς
πάντῃ
ἀπολέσαι
οὐ
δυναμένους.
|
Οὐκοῦν |
ἀναφαίνεται
ὅτι
οὔθ´
οἱ
ἄνθρωποι |
| [4] |
ὅθεν
οὐδὲ
τῶν
ὁδῶν
ἁμαρτάνουσιν·
|
οὐκοῦν
|
καὶ
λόγου
συμπλήρωσίς
ἐστι
παρ´ |
| [4] |
πᾶν
τὸ
ἀπὸ
κακίας
πραττόμενον;
|
Οὐκοῦν |
ὁ
θεὸς
ἡμῶν
πῦρ
καταναλίσκον» |
| [4] |
πᾶσιν
ἐπιφέρει
ὁ
Κέλσος
τό·
|
Οὔκουν |
ἀνθρώπῳ
πεποίηται
τὰ
πάντα,
ὥσπερ |
| [4] |
καὶ
τῷ
βουλομένῳ
τῶν
ἀνθρώπων
|
δηλοῦν |
τὰ
ἐσόμενα,
δηλονότι
πολὺ
πρότερον |
| [4] |
ὑπό
τινων
παραλαμβάνεσθαι
πρὸς
τὸ
|
δηλοῦν |
τὰ
μέλλοντα.
Καὶ
σὺ
δὲ |
| [4] |
δ´
οἶμαι
ἐνέδρας
ἀναγράφοντα
αὐτὸν
|
δηλοῦν |
τὴν
Ῥεβέκκαν,
οἰκονομήσασαν
τὰς
τοῦ |
| [4] |
περὶ
μελλόντων
τὰ
τοιαῦτα
ἑτέροις
|
προεδήλουν· |
οὔτ´
ἂν
ἡ
καθ´
Ὅμηρον |
| [4] |
καὶ
ποιήσουσι
τόδε
ἢ
τόδε,
|
προδηλοῦν, |
καὶ
τοῦτ´
ἐροῦμεν
ἀπὸ
τῶν |
| [4] |
τὰ
μέλλοντα
προγινώσκειν
τε
καὶ
|
προδηλοῦν; |
Τοῦτο
τοίνυν
ἄνθρωποι
παρὰ
τῶν |
| [4] |
τὰ
μέλλοντα
προγινώσκειν
τε
καὶ
|
προδηλοῦν; |
Ψεῦδος
δὲ
καὶ
τὸ
πολλὰ |
| [4] |
οὐ
τὰς
σωματικὰς
νομιζομένας
πράξεις
|
ζηλοῦν |
τῶν
ταῦτα
πεποιηκότων
ἀλλ´
ὡς |
| [4] |
τὸν
φοίνικα,
διὰ
πολλῶν
ἐτῶν
|
ἐπιδημοῦν |
Αἰγύπτῳ
καὶ
φέρον
ἀποθανόντα
τὸν
|
| [4] |
ἄνθρωπον
καὶ
κατασπασθῆναι
αὐτοῦ
τὸν
|
νοῦν |
ἀπ´
οὐρανοῦ
καὶ
θεοῦ
ἐπὶ |
| [4] |
ἦν
κατὰ
τὸν
τῶν
πολλῶν
|
νοῦν |
ἐκλαμβάνοντα
τὰ
περὶ
τῶν
τριακοσίων» |
| [4] |
ᾧ
οὐδεὶς
τῶν
κἂν
μέτριον
|
νοῦν |
ἐχόντων
ἐβούλετο
γενέσθαι.
Καὶ
ὁ |
| [4] |
τροπολογεῖσθαι
αὐτὰ
κατὰ
τὸν
προηγούμενον
|
νοῦν; |
Ὀλίγα
δ´
ἀπὸ
πάνυ
πολλῶν |
| [4] |
Οὐδὲν
δ´
ἧττον
ἐβουλόμην
πάνθ´
|
ὁντινοῦν, |
ἀκούσαντα
δεινολογοῦντος
Κέλσου
καὶ
φάσκοντος |
| [4] |
γένος
ὡς
χεῖρον
καὶ
ἔλαττον
|
νοοῦν |
περὶ
τοῦ
θείου
τοῖς
ἀλόγοις |
| [4] |
αὐτὸν
φῶμεν
καὶ
ἄλλον
τινὰ
|
πληροῦν, |
οὐ
περὶ
τόπου
τὸ
τοιοῦτον |
| [4] |
ἐπιεικεῖς
ἀπὸ
Ἰουδαίων
καὶ
Χριστιανῶν
|
ἠλληγόρουν
|
τὰ
γεγραμμένα,
τάχα
ἂν
πιθανόν |
| [4] |
δυνάμενοι
αὐτῷ
εἰς
ὕψος
ἀκολουθεῖν
|
ἐθεώρουν. |
Οὐ
γὰρ
εἶχον
οἱ
κάτω |
| [4] |
Ἰουδαῖοι
μετὰ
τὸ
διαθεῖναι
τὸν
|
Ἰησοῦν |
ἅπερ
ἐτόλμησαν
κατ´
αὐτοῦ
ἡβηδὸν |
| [4] |
οἶμαι
ἀφ´
οὗ
ἐσταύρωσαν
τὸν
|
Ἰησοῦν |
γεγονέναι
ἐπὶ
τὴν
Ἱεροσολύμων
καθαίρεσιν. |
| [4] |
Ἰουδαίων
ἐξελθεῖν
ἐκ
τῆς
Αἰγύπτου,
|
Ἰησοῦν |
δὲ
πάλιν
ἐπιδημῆσαι
τῷ
βίῳ |
| [4] |
εἰσί
τινες
αἱρέσεις
ἀρνούμεναι
Χριστὸν
|
Ἰησοῦν |
εἶναι
τὸν
πεπροφητευμένον.
Ἤδη
μὲν |
| [4] |
ἔσεσθαι,
Χριστιανοὺς
δὲ
ὁμολογοῦντας
τὸν
|
Ἰησοῦν |
εἶναι
τὸν
προφητευθέντα
Χριστόν,
φησίν· |
| [4] |
καὶ
ἱερὸν
χρῆμα
γεγονέναι
τὸν
|
Ἰησοῦν |
ἐστι
καὶ
τὸ
Ἰουδαίοις
ἐπ´ |
| [4] |
παραδέδωκε
τὴν
σεμνὴν
κατὰ
τὸν
|
Ἰησοῦν
|
θεοσέβειαν·
ὅστις
οὐ
μόνον
συνέσει |
| [4] |
καὶ
ὅτι
Ἰουδαῖοι
κολάσαντες
τὸν
|
Ἰησοῦν |
καὶ
χολὴν
ποτίσαντες
ἐπὶ
σφᾶς |
| [4] |
ἁμαρτίαν
ἐν
τῷ
ἀποκτεῖναι
τὸν
|
Ἰησοῦν |
τέλεον
ἐγκατελείφθησαν.
~Ἑξῆς
δὲ
τούτοις |
| [4] |
ταῦτα
πεπονθέναι
ὑπ´
αὐτῶν
τὸν
|
Ἰησοῦν· |
τεσσαράκοντα
γὰρ
ἔτη
καὶ
δύο |
| [4] |
διὰ
τὰ
προφητικὰ
εἰς
τὸν
|
Ἰησοῦν |
ὡς
ὄντα
Χριστὸν
πίστεως·
νυνὶ |
| [4] |
ἢ
ἀστέρων
ἢ
οὐρανοῦ
ἢ
|
οὑτινοσοῦν |
ἄλλου
λεγομένου
παρ´
Ἕλλησιν
αἰσθητοῦ |
| [4] |
Τὸ
γὰρ
φθαρτὸν
ἀνάγκη
παντὸς
|
οὑτινοσοῦν |
ἐκ
τῆς
αὐτῆς
ὑποκειμένης
ὕλης |
| [4] |
ἀναφορὰν
τοῦ
ἐκείνῳ
ἀρέσκειν
περὶ
|
οὑτινοσοῦν |
καὶ
μηδὲν
ἀπάρεστον
αὐτῷ
μηδ´ |
| [4] |
τῷ
Αὐτὸς
ἔφα»
ἢ
ἄλλου
|
οὑτινοσοῦν. |
~Μετὰ
ταῦτα
πάλιν,
ὡς
σύνηθές |
| [4] |
δι´
ὑπονοίας
γεγραμμένων
εἴτε
ἄλλως
|
ὁπωσοῦν· |
ἐπὶ
τίνων
τοῦτο
ἢ
ἐπὶ |
| [4] |
τοῦ
θεοῦ
ἄγγελοι
ἢ
αἱ
|
ὁποιαιδηποτοῦν |
ὑπερέχουσαι
τῶν
ἀνθρώπων
φύσεις·
ἀλλ´ |
| [4] |
Καὶ
ἦν
ἰδεῖν
ἔθνος
ὅλον
|
φιλοσοφοῦν, |
καὶ
διὰ
τὴν
πρὸς
τὸ |
| [4] |
ἀδίκους,
οἱ
δὲ
λοιποὶ
βάτραχοι
|
σὺν |
αὐτῷ
βίον
αἰώνιον
ἔχωμεν.
Καὶ |
| [4] |
τοὺς
ἀδίκους,
καὶ
οἱ
λοιποὶ
|
σὺν |
αὐτῷ
ζωὴν
αἰώνιον
ἔχωμεν.
Καὶ |
| [4] |
τὰς
μελίσσας
ἀποδεκτέον
οὐ
γὰρ
|
σὺν |
λογισμῷ
ποιοῦσι—
τὴν
θείαν
δὲ |
| [4] |
προφαινόμενα
δόγματα
Χριστιανῶν
καὶ
Ἰουδαίων
|
σὺν |
τοῖς
τῶν
λοιπῶν
ἀνθρώπων,
εἰ |
| [4] |
πήχεις
τριάκοντα»
καταλήξουσιν
εἰς
ἕνα
|
πῆχυν |
μήκους
καὶ
πλάτους;
Πῶς
δ´ |
| [4] |
θεὸν»
λόγος,
θεὸς»
καὶ
αὐτὸς
|
ὤν, |
ἔρχηται
πρὸς
ἡμᾶς,
οὐκ
ἔξεδρος |
| [4] |
αὐτόν·
ἄνθρωπος»
γὰρ
καὶ
Κέλσος
|
ὢν |
ἐν
τιμῇ
ὢν
οὐ
συνῆκε» |
| [4] |
ἀνυπόδητος
καὶ
ἄοικος,
χαμαιπετὴς
ἀεὶ
|
ὢν |
καὶ
ἄστρωτος,
ἐπὶ
θύραις
καὶ |
| [4] |
καλοῖς
καὶ
τοῖς
ἀγαθοῖς,
ἀνδρεῖος
|
ὢν |
καὶ
ἴτης
καὶ
σύντονος,
θηρευτὴς |
| [4] |
Οὐκ
ἂν
γὰρ
ὁ
δράκων
|
ὢν |
μαντικὸς
οὐκ
ἐφυλάξατο
τάδε
τινὰ |
| [4] |
οὖν
Πόρου
καὶ
Πενίας
υἱὸς
|
ὢν |
ὁ
Ἔρως
ἐν
τοιαύτῃ
τύχῃ
|
| [4] |
πᾶσαν
σάρκα»
καὶ
ὅτι
ἀγαθὸς
|
ὢν |
ὁ
θεὸς
ἀνατέλλει»
τὸν
ἥλιον |
| [4] |
ἀσκαλαβώτης
χερσὶν
ἐρειδόμενος
καὶ
εὐάλωτος
|
ὢν |
οἰκεῖ
ἐν
ὀχυρώμασι
βασιλέως.
Ἀλλ´ |
| [4] |
τοῖς
ἀδεκάστοις
ἀκροαταῖς
ἀρχαιότερος
Μωϋσῆς
|
ὢν |
Ὁμήρου.
Καὶ
τὰ
περὶ
Σοδόμων |
| [4] |
καὶ
Κέλσος
ὢν
ἐν
τιμῇ
|
ὢν |
οὐ
συνῆκε»
διὸ
οὐδὲ
παρασυνεβλήθη» |
| [4] |
γενεθλίοις
καὶ
ἅμα
φύσει
ἐραστὴς
|
ὢν |
περὶ
τὸ
καλόν,
καὶ
τῆς |
| [4] |
ἄνθρωπος»
γὰρ
καὶ
Κέλσος
ὢν
|
ἐν |
τιμῇ
ὢν
οὐ
συνῆκε»
διὸ |
| [4] |
φήσομεν
τὴν
ψυχὴν
ἐκείνων,
δι´
|
ὧν |
αἱ
κληδόνες
ἀκούονται;
Θεία
οὖν |
| [4] |
ἀλλ´
ἕκαστος
αὑτῷ
ταύτην
δι´
|
ὧν |
ἁμαρτάνει
κατασκευάζει,
δηλώσει
ὁ
Παῦλος |
| [4] |
ὧν
οὐδὲν
ἔργον
θεοῦ,
τοῦ
|
ὧν |
ἀναφερομένου
ἐπὶ
τὸ
τοῦ
ἀνθρώπου |
| [4] |
τοιαύτας
ἐπιμιξίας
ἐπιλελησμένου
οἶμαι
εἶναι
|
ὧν |
ἀνωτέρω
προεῖπεν,
ὡς
ἀγενήτου
ὄντος |
| [4] |
οἱ
ἐν
Αἰγύπτῳ
ποταμοί,
περὶ
|
ὧν |
αὐχῶν
λέγει
ὁ
προειρημένος
Φαραώ· |
| [4] |
κατὰ
τὰ
ὀνόματα
ταῦτα,
ἀφ´
|
ὧν |
γενεαλογοῦνται
Ἰουδαῖοι,
ὅτι
οὐδὲ
πώποτ´ |
| [4] |
διαιρεῖν
εἰς
εἴδη
πολλά,
ὧν
|
ἓν |
εἶναι
τὰς
παροιμίας.
Διὸ
καὶ |
| [4] |
ἀλλ´
ἄνωθεν
ἀπὸ
σοφῶν
παρειλήφαμεν·
|
ὧν |
εἷς
τις
ἔφασκε
διεγείρων
τὸν |
| [4] |
οὐδὲ
μυῶν·
οὐδὲ
τούτοις
ἀπειλεῖ,
|
ὧν |
ἕκαστον
ἐν
τῷ
μέρει
τὴν |
| [4] |
Δοθεῖεν
δ´
ἡμῖν
λόγοι,
περὶ
|
ὧν |
ἐν
τῷ
Ἱερεμίᾳ
γέγραπται,
ὡς |
| [4] |
ἀπαγγέλλοντα
διαιρεῖν
εἰς
εἴδη
πολλά,
|
ὧν |
ἓν
εἶναι
τὰς
παροιμίας.
Διὸ |
| [4] |
ὁ
θεὸς
καὶ
οὐδὲν
βδελύσσεται
|
ὧν |
ἐποίησεν·
οὐδὲ
γὰρ
ἂν
μισῶν |
| [4] |
διαφόρους
μίξεις
τῶν
δικαίων,
περὶ
|
ὧν |
εὐκαιρότερον
ἐν
τοῖς
εἰς
αὐτὰ |
| [4] |
ἀνθρώπων
ἔδει
θεραπευθῆναι
διὰ
μεθόδων,
|
ὧν
|
ἑώρα
ὁ
λόγος
χρησίμων
τοῖς |
| [4] |
ἐλέγξαι,
ὡς
εὐκαταφρόνητοι
γεγόνασιν
ἄνθρωποι,
|
ὧν |
καὶ
αἱ
ὀνομασίαι
μόνον
οὐ
|
| [4] |
ὅτι
καὶ
φιλτάτων
κατηγοροῦσιν
δι´
|
ὧν |
κακῶς
λέγειν
νομίζουσι
τοὺς
ἐχθρούς, |
| [4] |
τὰ
περὶ
τούτων
ἀπαγγέλλειν,
καθ´
|
ὧν
|
κεῖται
τὰ
ὀνόματα,
ἑτέρους
δ´ |
| [4] |
καὶ
τῶν
ἄλλων
ζῴων,
ἀφ´
|
ὧν
|
μαντεῖαί
τινες
ἀνθρώποις
γίνεσθαι
λέγονται, |
| [4] |
ὑποκειμένην
ὕλην
δεκτικὴν
εἶναι
ποιοτήτων,
|
ὧν |
ὁ
δημιουργὸς
βούλεται,
πάντες
οἱ |
| [4] |
τὰ
λοιπὰ
ἐν
ἀνθρώποις
κακά,
|
ὧν |
οὐ
ταχέως
οὐδ´
οἱ
φιλοσοφεῖν |
| [4] |
τὰς
ἀρχὰς
καὶ
τὰς
ἡγεμονίας.
|
Ὧν |
οὐδὲν
ἐν
τοῖς
ἀλόγοις
ἔστιν |
| [4] |
Καὶ
ταῦτα
δὲ
διὰ
τὸ
|
ὧν |
οὐδὲν
ἔργον
θεοῦ,
τοῦ
ὧν |
| [4] |
φησάντων
γίνεσθαι
ἐν
τῷ
κόσμῳ·
|
ὧν |
παρακηκοέναι
λέγει
ὁ
Κέλσος
Ἰουδαίους |
| [4] |
μένων
λόγος
οὐδὲν
μὲν
πάσχει
|
ὧν |
πάσχει
τὸ
σῶμα
ἢ
ἡ |
| [4] |
ἐδύνατο,
ὅσον
αὐτὴ
ἐπεδείξατο
δι´
|
ὧν |
πεποίηκε,
καὶ
ἑκουσίως
εἰς
τὰς |
| [4] |
με
καὶ
ἔπλασάν
με»
περὶ
|
ὧν
|
πολὺς»
ὁ
λόγος»
εἰς
τὸ |
| [4] |
καὶ
Πυθαγόρου
καὶ
Φερεκύδου
καὶ
|
ὧν |
πρὸ
βραχέος
ὕμνησε
θεολόγων
θεοφιλέστερά |
| [4] |
ἀρχὴν
αὑτῶν
ἐπὶ
τούτους
ἀνάγειν,
|
ὧν |
τὰ
ὀνόματα
ἑβραϊκὰ
τυγχάνοντα
μαρτυρεῖ |
| [4] |
φύσεως
καὶ
κατασκευῆς
ψιλῆς
γινομένων.
|
Ὧν |
τὴν
αἰτίαν
οὐδεὶς
μὲν
ἐνυπάρχων |
| [4] |
τοῦ
Ἰσαὰκ
καὶ
τοῦ
Ἰακώβ·
|
ὧν |
τοσοῦτον
δύναται
τὰ
ὀνόματα
συναπτόμενα
|
| [4] |
δ´
ἡμῖν
λόγοι,
περὶ
ὧν
|
ἐν |
τῷ
Ἱερεμίᾳ
γέγραπται,
ὡς
τοῦ |
| [4] |
εὑρήσει
γὰρ
ἄνδρας,
διαπύρως
περὶ
|
ὧν
|
ὑπειλήφασι
διατεινομένους,
τινὰς
δὲ
ἐμφαίνοντας |
| [4] |
γενναιότατος
Κέλσος
οὐκ
οἶδ´
ὁπόθεν
|
λαβὼν |
ἐπαπορεῖ
πρὸς
ἡμᾶς
ὡς
λέγοντας |
| [4] |
ἀλλ´
ἑαυτὸν
ἐκένωσε
μορφὴν
δούλου
|
λαβών» |
καὶ
σχήματι
εὑρεθεὶς
ὡς
ἄνθρωπος |
| [4] |
τῶν
κακῶν.
Καὶ
οὐδεὶς
μὴ
|
διαλαβὼν |
τὰ
περὶ
τοῦ
καλουμένου
διαβόλου |
| [4] |
σῶμα
θνητὸν
καὶ
ψυχὴν
ἀνθρωπίνην
|
ἀναλαβὼν |
ὁ
ἀθάνατος
θεὸς
λόγος
δοκεῖ |
| [4] |
παραπλήσιον
τοῖς
παραδιδομένοις
ταῖς
γραυσὶν
|
ὑπολαβὼν |
εἶναι
τὸν
λόγον,
καὶ
ἑκὼν |
| [4] |
αἷς
ὀργῆς
λέγονται
κατὰ
τῶν
|
ἀσεβῶν |
φωναὶ
καὶ
ἀπειλαὶ
κατὰ
τῶν |
| [4] |
τοῖς
ὄρεσι
τὰ
μὴ
ἐσφαλμένα.
|
~Προσδιατρίβων |
δ´
ὁ
Κέλσος
οἷς
οὐ |
| [4] |
πεφυκότα
ἅμα
συμβαίνειν
ἀνθρωπίνῃ
φύσει
|
συναγαγὼν |
εἶπε
τὸ
βιβλίον
ἐκεῖνο
ἐλέους |
| [4] |
ἢ
εἰς
ἀτιμοτάτων
σωμάτων
καὶ
|
ἐναγῶν |
ὑποδοχήν,
σώματα
δὲ
σωμάτων
μὴ
|
| [4] |
γ´
ἂν
ἑρμηνεύοιμι,
τὸ
ἡμεῖς
|
λέγων |
ἀντὶ
τοῦ
οἱ
λογικοὶ
καὶ
|
| [4] |
βουλόμενος
ὁ
Κέλσος
γενέσθαι
ἐπηπόρησε
|
λέγων· |
Ἆρ´
οὐχ
οἷόν
τε
αὐτῷ
|
| [4] |
ἀπὸ
ὀργῆς
καὶ
ἐγκατάλιπε
θυμόν»
|
λέγων |
δὲ
καὶ
ἐν
τῷ
Παύλῳ· |
| [4] |
τῇδε,
ὡς
ὁ
Κέλσος
οἴεται,
|
λέγων· |
Εἰ
γὰρ
ἕν
τι
τῶν |
| [4] |
ἐπεύξαιτό
γ´
ἄν
τις
αὐτῷ
|
λέγων· |
εἴπερ
θεοφιλέστερά
ἐστι
τάδε
τὰ
|
| [4] |
ἡμῶν
λεχθέντα
ἂν
ἑαυτῷ
ἀποφαίνεται
|
λέγων· |
Ἢ
ἵνα
μάθῃ
τὰ
ἐν |
| [4] |
ἀνθρώπους
γεγονέναι
φησὶν
ὁ
Παῦλος
|
λέγων· |
Ἤμεθα
τέκνα
φύσει
ὀργῆς
ὡς |
| [4] |
τινά,
τὸ
ὄνομα
αὐτοῦ
οὐ
|
λέγων, |
καὶ
τροπολογεῖ
αὐτήν·
πότερον
δ´ |
| [4] |
ἐκθέμενός
γε
τὸ
τοιοῦτον
ἐπαπορεῖ
|
λέγων· |
Νῦν
ἆρα
μετὰ
τοσοῦτον
αἰῶνα |
| [4] |
ἂν
ἅπερ
ὁ
Κέλσος
ἐξέθετο
|
λέγων· |
Οἶδε
μέν,
οὐκ
ἐπανορθοῖ
δέ, |
| [4] |
ἀποκρινουμένων
ὅτι
οἶδε,
πάλιν
ἐπαπορεῖ
|
λέγων |
ὅτι
ἆρα
οἶδε
μέν,
οὐκ |
| [4] |
καίτοι
γε
ἐν
τοῖς
ἑξῆς
|
λέγων |
ὅτι
οἱ
ἐπιεικέστεροι
Ἰουδαίων
τε |
| [4] |
καὶ
κοινωνεῖν
ἐκείνοις
τῶν
καμάτων,
|
λέγων |
περὶ
μυρμήκων
ὡς
ἂν
ἀλλήλοις |
| [4] |
μὴ
ὠνόμασε,
δῆλον
δ´
ὅτι
|
λέγων |
τὴν
τοῦ
Ἀβραὰμ
καὶ
τῆς |
| [4] |
ποιοῦντι
τοὺς
καρποὺς
αὐτῆς»
Ἰουδαίοις
|
λέγων |
τί
ἄλλο
ᾠκονόμει
ἢ
εἰς
|
| [4] |
γινομένων.
Καὶ
ὥσπερ
ἁμαρτάνει
ὁ
|
λέγων |
τοὺς
ἀγορανόμους
προνοεῖν
οὐ
μᾶλλον |
| [4] |
τὴν
τῶν
δογμάτων
ἑαυτοῦ
ἀσχημοσύνην,
|
λέγων· |
Φέρ´
οὖν,
εἴ
τις
ἀπ´ |
| [4] |
ἐκεῖνα
καὶ
τὰ
πλήθεσιν
ἁρμόζοντα
|
λέγων, |
φησὶ
τὸ
ἐξαρκεῖν
εἰρῆσθαι
εἰς |
| [4] |
κακῶν
καὶ
διαφόρως
ἑρμηνευθέντα
δι´
|
ὀλίγων |
λεξειδίων
οἴεται
δύνασθαι
ἡμᾶς
μαθεῖν, |
| [4] |
τῶν
ἁπλούστερον
πιστευόντων
καὶ
τῶν
|
ὀλίγων |
μετὰ
συνέσεως
ἐξετάζειν
τὰ
πράγματα |
| [4] |
περὶ
προνοίας
ἀπολογοῦνται
οὐ
δι´
|
ὀλίγων |
οὐδὲ
δι´
εὐκαταφρονήτων,
οὕτω
δὲ |
| [4] |
κατὰ
τὴν
ἱστορίαν
ἀπεμφάσεως
δι´
|
ὀλίγων |
παραμυθησώμεθα.
Τὴν
τῶν
ἀγαθῶν
καὶ |
| [4] |
οἰκονομίαν
τῆς
κατ´
ἀνθρώπων
χρήσεως
|
μαστίγων
|
καὶ
δεσμῶν
καὶ
βασανιστηρίων·
ἤρκει |
| [4] |
οἱ
δὲ
ἀμελήσαντες
τῶν
ἐπιστρεπτικῶν
|
λόγων |
δίκας
κατ´
ἀξίαν
τίσωσιν,
ἃς |
| [4] |
Καὶ
γὰρ
ἡμεῖς
νῦν
χρῄζομεν
|
λόγων |
ἐκριζούντων
τὰ
κατὰ
τῆς
ἀληθείας |
| [4] |
μηδ´
ἐνθυμεῖσθαι,
ὡς
οὐ
μόνον
|
λόγων |
καὶ
ἔργων
ἀλλὰ
καὶ
διαλογισμῶν |
| [4] |
διὰ
πολλῶν
καὶ
οὐκ
εὐκαταφρονήτων
|
λόγων |
ποικίλως
ζητηθέντα
περὶ
φύσεως
κακῶν |
| [4] |
γεγονέναι;
Καὶ
γάρ
τινες
τῶν
|
λόγων |
τὰ
τοιαδὶ
ἤθη
κατὰ
τὸ |
| [4] |
δὲ
φύσιν
θαυμαστέον,
μέχρι
τῶν
|
ἀλόγων |
ἐκτείνασαν
τὸ
οἱονεὶ
πρὸς
τὰ |
| [4] |
θείας
ἐννοίας·
οὐδὲν
γὰρ
τῶν
|
ἀλόγων |
ἔννοιαν
ἔχει
τοῦ
θεοῦ.
Ψεῦδος |
| [4] |
τις
ἡμᾶς
λέγοι
ἄρχοντας
τῶν
|
ἀλόγων, |
ἐπεὶ
ἡμεῖς
τὰ
ἄλογα
ζῷα |
| [4] |
ἀλόγων.
Τί
δὲ
λέγω
τῶν
|
ἀλόγων
|
ἐπεὶ
Κέλσῳ
δοκεῖ
μηδ´
ἄλογα |
| [4] |
οἱ
ἄνθρωποι
διαφέρειν
δοκοῦσι
τῶν
|
ἀλόγων, |
ἐπεὶ
πόλεις
ᾤκισαν
καὶ
χρῶνται
|
| [4] |
ὅτι
ὅσῳ
πλείονα
λέγει
τῶν
|
ἀλόγων
|
ζῴων
ἐγκώμια,
τοσούτῳ
πλεῖον,
κἂν |
| [4] |
Θέλων
δὲ
τὰς
ὁμιλίας
τῶν
|
ἀλόγων |
ζῴων
εἶναι
τῶν
ἡμετέρων
ἱερωτέρας |
| [4] |
οὐδὲν
μᾶλλον
ἀνθρώπων
ἢ
τῶν
|
ἀλόγων |
ζῴων
ἕνεκεν
γέγονε
τὰ
πάντα. |
| [4] |
δὲ
ὡς
ὑπὲρ
εὐσεβείας
τῶν
|
ἀλόγων |
ζῴων
ἱστάμενος
ὁ
Κέλσος
παραλαμβάνει |
| [4] |
ἱερωτέρας
εἶπεν
εἶναι
τὰς
τῶν
|
ἀλόγων |
ζῴων
ὁμιλίας
τῆς
τῶν
ἀνθρώπων. |
| [4] |
φιλοσόφων
ὁμιλιῶν
εἰσιν
αἱ
τῶν
|
ἀλόγων
|
ζῴων·
ὅπερ
ἐστὶ
καὶ
αὐτόθεν |
| [4] |
ἀνθρώπων
γένος,
ἣν
ὑπερέχει
τῶν
|
ἀλόγων |
ζῴων,
ὅτι
πρὸς
ὃ
ὑμεῖς |
| [4] |
τῶν
ἀνθρώπων,
ἀλλὰ
καὶ
τῶν
|
ἀλόγων |
ζῴων
τινὰ
ἀποφῆναι
ἐννοοῦντα
περὶ |
| [4] |
πολὺ
μᾶλλον
καὶ
ἡ
τῶν
|
ἀλόγων |
ζῴων
ψυχὴ
ἔργον
ἐστὶ
τοῦ |
| [4] |
ταῦτα
κατασκευάσαι
περὶ
τῆς
τῶν
|
ἀλόγων |
ζῴων
ψυχῆς
ὡς
θειοτέρας.
Οὕτω |
| [4] |
τὴν
λογικὴν
φύσιν
πάντων
τῶν
|
ἀλόγων |
καὶ
διὰ
ταύτην
λεγόντων
προηγουμένως |
| [4] |
θεοῦ
ἔργον,
δηλονότι
καὶ
τῶν
|
ἀλόγων |
καὶ
εὐτελεστάτων,
ἵνα
καὶ
παντὸς |
| [4] |
καὶ
κύνες
καὶ
ἄλλα
τῶν
|
ἀλόγων· |
οὕτως
ἡ
πρόνοια
τῶν
μὲν |
| [4] |
τὰ
πλεονεκτήματα
τῆς
φύσεως
τῶν
|
ἀλόγων. |
Τί
δὲ
λέγω
τῶν
ἀλόγων
|
| [4] |
εἶναι
καὶ
ἔν
τισι
τῶν
|
ἀλόγων· |
ὡς
μηδ´
ἐπὶ
τούτῳ
τοὺς |
| [4] |
γὰρ
καὶ
τῶν
παρ´
Ἕλλησι
|
θεολόγων· |
ἄνθρωποι
γὰρ
ἦσαν.
Μᾶλλον
οὖν |
| [4] |
καὶ
ὧν
πρὸ
βραχέος
ὕμνησε
|
θεολόγων |
θεοφιλέστερά
ἐστι
ταῦτα
τὰ
ζῷα. |
| [4] |
ἀλήθειαν
ἑαυτοὺς
ἀνατεθεικότων
χλευάζων
καὶ
|
κακολογῶν |
φάσκειν
ὅτι
σκώληκές
εἰσιν
οὗτοι |
| [4] |
μελισσῶν
ἐπιτελούμενα
ταῖς
κατὰ
τῶν
|
ἀργῶν |
ἐν
ταῖς
πόλεσι
καὶ
πονηρῶν |
| [4] |
διαδοχὴ
καὶ
δίκαι
κατὰ
τῶν
|
ἀργῶν
|
τε
καὶ
πονηρῶν·
τοὺς
γοῦν |
| [4] |
ὡς
οὐ
μόνον
λόγων
καὶ
|
ἔργων |
ἀλλὰ
καὶ
διαλογισμῶν
κριθησομένων.
Καὶ |
| [4] |
πόλεις
καὶ
προπόλεις
γε
καὶ
|
ἔργων |
διαδοχὴ
καὶ
δίκαι
κατὰ
τῶν |
| [4] |
αἰετὸς
ὑψιπέτης,
ἐπ´
ἀριστερὰ
λαὸν
|
ἐέργων, |
φοινήεντα
δράκοντα
φέρων
ὀνύχεσσι
πέλωρον, |
| [4] |
καὶ
Αἰγυπτίων
καὶ
Ἀρκάδων
καὶ
|
Φρυγῶν, |
καὶ
γηγενεῖς
τινας
παρὰ
σφίσιν
|
| [4] |
παραλαμβανόμενον
εἰς
τὴν
διὰ
σκυθρωποτέρων
|
ἀγωγῶν |
παίδευσιν
τοῖς
τὰ
τοσάδε
καὶ |
| [4] |
μέτρα,
ὡς
ἐννέα
μὲν
εἶναι
|
μυριάδων |
τὸ
μῆκος
κατὰ
τὴν
βάσιν |
| [4] |
οἷον
Ἀθηναίων
καὶ
Αἰγυπτίων
καὶ
|
Ἀρκάδων |
καὶ
Φρυγῶν,
καὶ
γηγενεῖς
τινας |
| [4] |
ἰατρὸν
ὁρῶντα
δεινὰ
καὶ
θιγγάνοντα
|
ἀηδῶν, |
ἵνα
τοὺς
κάμνοντας
ἰάσηται,
ἐξ |
| [4] |
τὰ
δεινὰ
καὶ
θιγγάνων
τῶν
|
ἀηδῶν |
οὐ
πάντως
ἐκφεύγει
τὸ
τοῖς |
| [4] |
ἀναβλέψας
εἰς
τὸν
οὐρανὸν
καὶ
|
ἰδὼν |
τὸν
ἥλιον
καὶ
τὴν
σελήνην |
| [4] |
τὰ
λογικά,
ἅπερ
ἐστὶ
προηγούμενα,
|
παίδων |
γεννωμένων·
τὰ
δ´
ἄλογα
καὶ |
| [4] |
εἰς
τὴν
τῶν
παίδων
ὡς
|
παίδων |
ἐπιστροφὴν
καὶ
διόρθωσιν·
οὕτως
ἔοικεν |
| [4] |
ἡμῖν
χρήσιμα
εἰς
τὴν
τῶν
|
παίδων |
ὡς
παίδων
ἐπιστροφὴν
καὶ
διόρθωσιν· |
| [4] |
τῷ
ὅλῳ
τὰς
διαφορὰς
τῶν
|
εἰδῶν |
κατασκευάζοντος.
Ἢ
τὸ
ἔσχατόν
γε |
| [4] |
υἱῶν
ἱστοροῦντες,
ἢ
τὰ
τῶν
|
Ἀλωειδῶν |
ὁ
τὰ
περὶ
τοῦ
πύργου |
| [4] |
γάμους
καὶ
τὰς
μίξεις
τῶν
|
θεραπαινίδων, |
βουλομένου
τοῦ
λόγου
καὶ
ἡμᾶς |
| [4] |
αὐτόν,
ὁρῶντα
θεοὺς
δρακόντων
καὶ
|
ἀσπίδων |
καὶ
βασιλίσκων
δημιουργοὺς
καὶ
κατὰ |
| [4] |
ἀπολιπὼν
καὶ
τὴν
τοσαύτην
γῆν
|
παριδὼν |
ἡμῖν
μόνοις
πολιτεύεται
καὶ
πρὸς |
| [4] |
θεὸς
καὶ
τὴν
τοσαύτην
γῆν
|
παριδὼν |
ἡμῖν
μόνοις
πολιτεύεται
καὶ
πρὸς
|
| [4] |
δὲ
ἠμέλει;
ἅψασθαι
τοῦ
περὶ
|
μερίδων |
λόγου
καὶ
σαφηνίσαι,
διὰ
τί |
| [4] |
ἆρα
πάντας
ἀνθρώπους
ὁρμαθὸν
εἶναι
|
νυκτερίδων |
ἢ
μύρμηκας
ἢ
βατράχους
ἢ
|
| [4] |
Ἰουδαίοις
κακῶς
βιοῦντες
ὁρμαθός
εἰσι
|
νυκτερίδων |
ἢ
μύρμηκες
ἢ
σκώληκες
ἢ |
| [4] |
καὶ
Χριστιανῶν
γένος
πάντας
παραβέβληκε
|
νυκτερίδων |
ὁρμαθῷ
ἢ
μύρμηξιν
ἐκ
καλιᾶς |
| [4] |
ἡγεμονίας
καὶ
τοὺς
ὑπὲρ
τῶν
|
πατρίδων
|
πολέμους,
ἑξῆς
ἐπιφέρει
διεξιὼν
μυρμήκων |
| [4] |
ἐστι
τὴν
ψυχὴν
ἀπὸ
τῶν
|
ἁψίδων |
τοῦ
οὐρανοῦ
οὐκ
ἐπὶ
τὸ |
| [4] |
τις
τῇ
παραθέσει
ἀμφοτέρων
τῶν
|
ὁδῶν |
ἀκριβῶς
κατανοήσῃ
τὸν
διατιθέντα
πρὸς |
| [4] |
ἀλλήλοις
διαλέγονται,
ὅθεν
οὐδὲ
τῶν
|
ὁδῶν |
ἁμαρτάνουσιν·
οὐκοῦν
καὶ
λόγου
συμπλήρωσίς |
| [4] |
τῶν
ἀνθρώπων
ἔδει
θεραπευθῆναι
διὰ
|
μεθόδων, |
ὧν
ἑώρα
ὁ
λόγος
χρησίμων |
| [4] |
περίοδον
τοῖς
ἀπὸ
τῶν
προτέρων
|
περιόδων |
πάντας,
ἵνα
μὴ
Σωκράτης
πάλιν |
| [4] |
φθαρτοῦ
ἀνθρώπου
καὶ
πετεινῶν
καὶ
|
τετραπόδων
|
καὶ
ἑρπετῶν»
~Μετὰ
ταῦτα
βουλόμενος |
| [4] |
καὶ
πάντας
τοὺς
τὰ
τῶν
|
ἐπῳδῶν
|
καὶ
μαγειῶν
πραγματευομένους.
Εὑρίσκεται
γὰρ |
| [4] |
τὸ
ζητῆσαι,
τίς
ὁ
τοσούτων
|
δυσωδῶν
|
προχωρημάτων»
αὐτοῦ
πληρῶν
τὰ
Αἰγυπτίων |
| [4] |
με
δεῖ
καταλέγειν
τὰς
περὶ
|
θεῶν |
ἀτόπους
Ἑλλήνων
ἱστορίας,
αἰσχύνης
αὐτόθεν |
| [4] |
τῶν
εἰπόντων
ἀπὸ
δαιμόνων
ἢ
|
θεῶν |
γίνεσθαι
τὰς
κινήσεις
τοῖς
ζῴοις |
| [4] |
θεὸς
ἔστη
ἐν
συναγωγῇ
θεῶν»
|
θεῶν |
δὲ
οὐ
τῶν
προσκυνουμένων
ὑπὸ |
| [4] |
ὡς
ὁ
Κέλσος
ὀνομάζει,
τῶν
|
θεῶν· |
δηλονότι
καὶ
ἡμεῖς
πταρνύμενοι
οἱ |
| [4] |
τινος
κατασκευάσαι
οὐκ
εὐκαταφρονήτου
λόγου
|
θεῶν
|
διαφοράς,
τῶνδε
μὲν
ἀνθρώπεια
κατασκευαζόντων |
| [4] |
Ἑλλήνων
θεογονίας
καὶ
τὰς
περὶ
|
θεῶν
|
δώδεκα
ἱστορίας
ἀναγινώσκωσι,
σεμνοποιοῦσιν
αὐτὰς |
| [4] |
ἐτύχθη.
Ὡς
οὖν
δεινὰ
πέλωρα
|
θεῶν |
εἰσῆλθ´
ἑκατόμβας.
Περὶ
δὲ
τοῦ |
| [4] |
Ὁ
θεὸς»
στὰς
ἐν
συναγωγῇ
|
θεῶν |
ἐν
μέσῳ
θεοὺς
διακρίνει»
οἴδαμεν |
| [4] |
Ὁ
θεὸς
ἔστη
ἐν
συναγωγῇ
|
θεῶν» |
θεῶν
δὲ
οὐ
τῶν
προσκυνουμένων
|
| [4] |
ἐν
δ´
ἄρα
φωνὴν
θῆκε
|
θεῶν |
κῆρυξ,
ὀνόμηνε
δὲ
τήνδε
γυναῖκα |
| [4] |
μὲν
ἀπό
τινων
δαιμόνων
ἢ
|
θεῶν |
μαντικῶν
φασι
γίνεσθαι
τὰς
κινήσεις
|
| [4] |
ἀθανάτων
καὶ
τῶν
κατ´
αὐτοὺς
|
θεῶν. |
Μετὰ
γὰρ
τὴν
τοῦ
παντὸς |
| [4] |
ὦ
Πρώταρχε,
περὶ
τὰ
τῶν
|
θεῶν |
ὀνόματα
τοιόνδε
ἐστίν»
Ἡμεῖς
οὖν
|
| [4] |
δ´
ἐτέλεσσε
πατὴρ
ἀνδρῶν
τε
|
θεῶν |
τε
Ἥφαιστον
δ´
ἐκέλευσε
περικλυτὸν |
| [4] |
υἱοῦ
τῷ
πατρὶ
ἀνδρῶν
τε
|
θεῶν |
τε»
λίθον,
καὶ
πατὴρ
θυγατρὶ |
| [4] |
ἄτερ
χαλεποῖο
πόνοιο
νούσων
τ´
|
ἀργαλέων, |
αἵ
τ´
ἀνδράσι
κῆρας
ἔδωκαν. |
| [4] |
λέγεται
τὸ
λεόντων
καὶ
ἄρκτων
|
παρδάλεών |
τε
καὶ
συῶν
καὶ
τῶν |
| [4] |
πολιτείας
ἔργα
πρὸς
σωτηρίαν
τῶν
|
πόλεων. |
~Τάχα
δὲ
καὶ
οἱ
οἱονεὶ |
| [4] |
Ὡς
εἰ
καὶ
ἐπὶ
τῶν
|
πόλεών |
τις
ἔλεγε
τὸν
τάδε
τινὰ |
| [4] |
κατὰ
δαιμόνων
ἤ
τινων
πονηρῶν
|
δυνάμεων. |
Μανθάνομεν
δὲ
τὴν
περὶ
τὰ |
| [4] |
σαφῶς
ἐκτιθέμενος
τὰ
περὶ
τὸν
|
Συμεὼν |
καὶ
τὸν
Λευΐ,
ἐπεξελθόντας
τῇ |
| [4] |
καινοῖς
δαιμονίοις
καὶ
τῇ
τῶν
|
νέων |
διαφθορᾷ,
Ἄνυτον
δὲ
καὶ
Μέλητον
|
| [4] |
τινα
παραδέξασθαι
ἐπὶ
βλάβῃ
τῶν
|
νέων. |
~Εἰ
δ´
ἀδεκάστως
ἀνεγνώκει
τὴν |
| [4] |
δὲ
καὶ
τὸ
τὰ
τῶν
|
νέων
|
ὑπεκκαύματα,
τὰς
ἑταίρας,
ἀναιρεῖσθαι
ἀπὸ |
| [4] |
τὴν
κτηνῶν
φύσιν
ἢ
τὸ
|
ὀρνέων |
ἢ
τὸ
ἑρπετῶν
γένος
ἢ |
| [4] |
τοῦ
λόγου
κατασκευάζειν
μετὰ
παντοδαπῶν
|
ἀποδείξεων, |
τῶν
τε
ἀπὸ
τῶν
θείων |
| [4] |
ὑπειλήφασι
καὶ
ὡς
ἐξ
ἀνοσίων
|
μίξεων
|
εἰρήκασι
γεγονέναι
ἔθνη
ἐπάρατα,
τὸ |
| [4] |
τῆς
τάξεως
τῶν
παρ´
αὐτοῖς
|
ἱερέων |
καὶ
θυσιῶν,
μυρία
σύμβολα
περιεχουσῶν |
| [4] |
ἀνθρώπων
εἴτε
διὰ
τῶν
περὶ
|
κολάσεων |
ἀπειλῶν,
ἃς
πεπείσμεθα
ἀναγκαίας
εἶναι |
| [4] |
ποιεῖν,
οὐχὶ
δὲ
τἀληθῆ
περὶ
|
κολάσεων |
λέγοντας
ἀναγκαίων
τοῖς
ἡμαρτηκόσι·
διόπερ |
| [4] |
ἐκ
τῶν
διαφόρων
ἐν
φιλοσοφίᾳ
|
αἱρέσεων· |
καθ´
ἡμᾶς
δὲ
οὐδεὶς
μὴ |
| [4] |
τῶν
λεγομένων
παρὰ
τοῖς
ποιηταῖς
|
μάντεων |
ταῦτ´
ἐγνωκέναι.
~Ἔτι
δὲ
ἐπεί |
| [4] |
ἀρχαιότητι,
ἱστορουμένου
ὑπό
τινων
ἑλληνικῶν
|
συγγραφέων |
κατὰ
τοὺς
χρόνους
γεγονέναι
Ἰνάχου |
| [4] |
δὲ
αὐτοῦ
καὶ
ὁ
περὶ
|
ὄφεων |
καὶ
ἀετῶν
λόγος,
ἀποφηνάμενος
εἶναι |
| [4] |
εἴτε
τῶν
ἀναβαινόντων
πρὸς
αὐτοὺς
|
ὄφεων |
καὶ
διαφθειρόντων
αὐτούς,
εἴτε
καί |
| [4] |
ἢ
τῶν
ἐκ
τοῦ
σώματος
|
ὄφεων |
καὶ
ἐπὶ
τὸ
βοὸς
ἢ |
| [4] |
ὡς
οἷόν
τε
ἐστί,
διὰ
|
βραχέων |
κατανοήσωμεν.
Ἰουδαῖοι
δὴ
παρ´
αὐτῷ |
| [4] |
μοῖραν
εἴληφε·
φέρε
κἂν
διὰ
|
βραχέων |
πρὸς
ταῦτ´
ἀπαντήσωμεν.
Οἶμαι
δὴ |
| [4] |
τριακοσίων»
τοῦ
μήκους
τῆς
κιβωτοῦ»
|
πήχεων» |
καὶ
πεντήκοντα»
τοῦ
πλάτους
καὶ |
| [4] |
ἀπὸ
τῶν
τριακοσίων»
τοῦ
μήκους
|
πήχεων» |
καὶ
τῶν
πεντήκοντα»
τοῦ
πλάτους, |
| [4] |
τῶν
Παραλειπομένων
τὸν
διάβολον»
καὶ
|
συνεξετάζων |
ἀλλήλοις
τὰ
ῥητὰ
ὄψεται
ἐπὶ
|
| [4] |
ἐξετάζειν
τὴν
ἀλήθειαν
ἑαυτοὺς
ἀνατεθεικότων
|
χλευάζων
|
καὶ
κακολογῶν
φάσκειν
ὅτι
σκώληκές |
| [4] |
δὲ
καὶ
ἀναβαίνειν.
~Ἐπεὶ
δὲ
|
χλευάζων |
ὁ
Κέλσος
φησὶν
ἡμᾶς
λέγειν |
| [4] |
ὅτι
καὶ
πάντῃ
τεταγμένως
αὐτὴν
|
ἀφανίζων |
συμφερόντως
τῷ
παντί.
Εἰ
δὲ |
| [4] |
αὐτοῦ
ἀναγεγράφθαι,
ἀφ´
οὗ
ὥσπερ
|
διϋπνίζων |
αὐτὸν
ὁ
προφήτης
λέγει·
Ἀνάστηθι, |
| [4] |
ἀστραπὰς
καὶ
ὑετούς,
ἤδη
σαφέστερον
|
ἐπικουρίζων· |
δεύτερον
δέ
φησιν
ὅτι,
εἰ |
| [4] |
πηγὴν
καὶ
ἀρχὴν
τῶν
ποτίμων
|
ἀγαθῶν |
ἐξευρεῖν
ζητοῦντες,
ἅτε
καὶ
τροπικὴν |
| [4] |
Χρύσιππός
φησιν
ἐν
τῇ
περὶ
|
ἀγαθῶν |
καὶ
κακῶν
εἰσαγωγῇ.
Ὅθεν
ὡς |
| [4] |
δι´
ὀλίγων
παραμυθησώμεθα.
Τὴν
τῶν
|
ἀγαθῶν |
καὶ
κακῶν
καὶ
ἀδιαφόρων
ἐζήτησαν |
| [4] |
τῶν
ἐξετασάντων
φιλοσόφων
τὰ
περὶ
|
ἀγαθῶν |
καὶ
κακῶν
καὶ
παραστησάντων
καὶ |
| [4] |
καὶ
εἴτ´
ἀπὸ
τοῦ
θείου
|
μαθὼν
|
τὰ
περὶ
αὐτῶν
καὶ
τῶν |
| [4] |
τοῖς
τὰ
Ἰουδαίων
φιλοσοφοῦσι
καὶ
|
μαθών |
τινα
παρ´
αὐτῶν
τὰ
μέν |
| [4] |
ὅπλων
δεῖ
καὶ
ἀνθρώπων
πλειόνων
|
βοηθῶν
|
καὶ
κυνῶν
κατὰ
τῶν
θηρευομένων· |
| [4] |
ἑνὶ
ἔθνει,
ὑπὸ
οἰκείων
καὶ
|
ὁμοήθων |
βασιλευομένῳ,
οἷοί
τε
ἦσαν
πάντες |
| [4] |
ἀναβῆναι
ἀκολουθοῦντες
τῷ
λόγῳ
ἀπὸ
|
λίθων
|
καὶ
ξύλων
ἀλλὰ
καὶ
τῆς |
| [4] |
~Καὶ
γὰρ
ἄτοπον
λίθους
μὲν
|
λίθων |
καὶ
οἰκοδομήματα
οἰκοδομημάτων
νομίζεσθαι
εἶναι |
| [4] |
καὶ
ἀλεξίκακα
καὶ
δὴ
καὶ
|
λίθων |
τινῶν
δυνάμεις
ἐπὶ
σωτηρίᾳ
τῶν |
| [4] |
φύσιν
τὸ
τῶν
δῆθεν
μαντικῶν
|
ὀρνίθων |
γένος
ἢ
Φερεκύδης
καὶ
Πυθαγόρας |
| [4] |
πιστεύειν
ὅτι
αἱ
ψυχαὶ
τῶν
|
ὀρνίθων |
θειοτέρας
ἔχουσιν
ἐννοίας
καὶ
τρανοτέρας |
| [4] |
ζητείσθω,
πότερον
ὑπάρχει
ἡ
δι´
|
ὀρνίθων |
καὶ
τῶν
λοιπῶν
ζῴων,
πεπιστευμένων |
| [4] |
ἐκ
τῆς
ἀσήμου
φωνῆς
τῶν
|
ὀρνίθων |
μαθόντας
ὅτι
ἀπίασί
ποι
οἱ |
| [4] |
ἄλλων
ζῴων
καὶ
μάλιστα
παρ´
|
ὀρνίθων |
μανθάνουσιν·
καὶ
ὅσοι
τῆς
ἐκείνων |
| [4] |
διεσώθησαν
κινδύνων,
πεισθέντες
τῇ
δι´
|
ὀρνίθων |
μαντικῇ.
Ἐπὶ
δὲ
τοῦ
παρόντος |
| [4] |
τοῖς
παραδεξαμένοις
εἶναι
τὴν
δι´
|
ὀρνίθων |
μαντικὴν
οὐ
συμπεφώνηται
ἡ
αἰτία |
| [4] |
δὲ
θεία
ἐστὶν
ἡ
τῶν
|
ὀρνίθων |
ψυχὴ
διὰ
τὸ
δι´
αὐτῶν |
| [4] |
εἰς
τὸν
τοῦ
Διὸς
κῆπον
|
εἰσελθὼν |
βεβαρημένος
εὗδεν.
Ἡ
οὖν
Πενία |
| [4] |
αὐτῶν
ἀλληγορίαι
γεγράφθαι
πολὺ
τῶν
|
μύθων |
αἰσχίους
εἰσὶ
καὶ
ἀτοπώτεραι,
τὰ |
| [4] |
ὡς
ἐχρῆν
τοῖς
εἰδόσιν
ἀπὸ
|
μύθων |
εὑρίσκειν
τὸ
περὶ
ἀληθείας
τοῦ |
| [4] |
τὴν
πρώτην
ἐκδοχὴν
χρὴ
λέγειν
|
μύθων |
καὶ
ἀναπλασμάτων,
εἴτε
δι´
ὑπονοίας |
| [4] |
ὡς
οἴεται,
ἀπὸ
τῶν
γραφῶν
|
μύθων |
ὁ
Κέλσος.
Ἐγὼ
δ´
οἶδα |
| [4] |
ταῖς
αὐταῖς
ἡμῖν
γραφαῖς
χρωμένων
|
Ἰουδαίων |
ἀλλὰ
γὰρ
καὶ
τῶν
παρ´ |
| [4] |
λεγομένοις
φασὶ
διὰ
τὰς
τῶν
|
Ἰουδαίων |
ἁμαρτίας
ἤδη
πεπέμφθαι
τὸν
υἱὸν |
| [4] |
τὰ
Φλαυΐου
Ἰωσήπου
περὶ
τῆς
|
Ἰουδαίων
|
ἀρχαιότητος
δύο
βιβλία,
ἵνα
γνῷ, |
| [4] |
Ἰωσήφ—
τὸ
λαμπρὸν
καὶ
θεσπέσιον
|
Ἰουδαίων
|
γένος,
ἐπὶ
πλῆθος
ἐν
Αἰγύπτῳ |
| [4] |
τοῦ
ἀνδρὸς
πρὸς
τὴν
ἀρχαιοτάτην
|
Ἰουδαίων
|
γραφήν.
Οὐ
γὰρ
ἔχων
τὴν |
| [4] |
ἡμῶν
μὲν
λέγεσθαι
καταβεβηκέναι
ὑπὸ
|
Ἰουδαίων |
δὲ
καταβήσεσθαι
δικαιωτήν,
κατηγορεῖν
αὐτόθεν |
| [4] |
μὴ
ἀρέσκοντα
Κέλσῳ
Χριστιανῶν
καὶ
|
Ἰουδαίων |
δόγματα,
ἃ
μηδὲ
τὴν
ἀρχὴν |
| [4] |
ἐλέγοντο
εἶναι
θεοὶ
πατρίῳ
τινὶ
|
Ἰουδαίων
|
ἔθει.
Καὶ
ἦν
ἰδεῖν
ἔθνος |
| [4] |
Ἰησοῦς,
ἄρδην
ἀπολωλέναι
καὶ
τὸ
|
Ἰουδαίων |
ἔθνος
ἀνάστατον
γεγονέναι
καὶ
ἐπ´ |
| [4] |
εἰ
μὴ
ἀνάστατον
τὸ
πάντων
|
Ἰουδαίων |
ἔθνος
γεγένηται
οὐδὲ
μετὰ
γενεὰν |
| [4] |
ἀπὸ
τοιωνδὶ
προγόνων
εἶναι
τὸ
|
Ἰουδαίων |
ἔθνος·
πάλιν
τ´
αὖ
ἐβουλήθη |
| [4] |
τὸν
Ἰακώβ,
τοὺς
πατέρας
τοῦ
|
Ἰουδαίων
|
ἔθνους,
μὴ
πάντῃ
μὲν
ἠγνοηκέναι |
| [4] |
μὲν
μετὰ
τοῦ
λαοῦ
τῶν
|
Ἰουδαίων |
ἐξελθεῖν
ἐκ
τῆς
Αἰγύπτου,
Ἰησοῦν |
| [4] |
μὴ
δοκεῖν
ἀγνοεῖν
πρᾶγμα
περὶ
|
Ἰουδαίων |
καὶ
τοῦ
γένους
αὐτῶν
οὐκ
|
| [4] |
καὶ
ἰδιωτικὰ
ὁ
Κέλσος
τὰ
|
Ἰουδαίων |
καὶ
Χριστιανῶν
βιβλία
καὶ
οἴεται |
| [4] |
καθήραντι
τὴν
γῆν,
ὡς
ὁ
|
Ἰουδαίων |
καὶ
Χριστιανῶν
βούλεται
λόγος,
οἴεται |
| [4] |
ταῦτα
συνήθως
ἑαυτῷ
γελῶν
τὸ
|
Ἰουδαίων |
καὶ
Χριστιανῶν
γένος
πάντας
παραβέβληκε |
| [4] |
νομιζόμενοι
κατὰ
Κέλσον
ἐπιεικεῖς
ἀπὸ
|
Ἰουδαίων |
καὶ
Χριστιανῶν
ἠλληγόρουν
τὰ
γεγραμμένα, |
| [4] |
ὅτι
τὸ
προκείμενον
αὐτῷ
ἐστιν
|
Ἰουδαίων |
καὶ
Χριστιανῶν
κατηγορεῖν,
ἑαυτῷ
ἀνθυποφέρει |
| [4] |
ἑαυτὸν
ἐπιδεδωκώς,
φησὶν
ὅτι
καὶ
|
Ἰουδαίων |
καὶ
Χριστιανῶν
οἱ
ἐπιεικέστεροι
ταῦτ´ |
| [4] |
τῷ
Κέλσῳ
ὅτι
οἱ
ἐπιεικέστεροι
|
Ἰουδαίων
|
καὶ
Χριστιανῶν
πειρῶνταί
πως
ἀλληγορεῖν |
| [4] |
ἀνεκτά,
σκωλήκων
καὶ
βατράχων,
ἢ
|
Ἰουδαίων |
καὶ
Χριστιανῶν
πρὸς
ἀλλήλους
διαφερομένων. |
| [4] |
καὶ
βατράχων
λεγόμενα
ἢ
ὑπὸ
|
Ἰουδαίων
|
καὶ
Χριστιανῶν
πρὸς
ἀλλήλους
διαφερομένων |
| [4] |
Ταῦτ´
οὖν
δοκεῖ
μοι,
ὑπὸ
|
Ἰουδαίων |
καὶ
Χριστιανῶν
προσαγόμενα
εἰς
ἀπόδειξιν |
| [4] |
Σαφὲς
δὴ
ὅτι
οὐ
μόνον
|
Ἰουδαίων
|
καὶ
Χριστιανῶν
τινες
εἰρήκασιν
ἡμῖν |
| [4] |
δόγματα
ἐκτιθέμενον
ἀλλὰ
Χριστιανῶν
καὶ
|
Ἰουδαίων |
κατηγορήσαντα;
Καὶ
τοῖς
πωλήσασί
γε
|
| [4] |
προστιθέντες
τινὰς
λόγους
τοῖς
ὑπὸ
|
Ἰουδαίων |
λεγομένοις
φασὶ
διὰ
τὰς
τῶν |
| [4] |
Κέλσος
δὲ
τὰ
μήτε
ὑπὸ
|
Ἰουδαίων |
μήτε
ὑφ´
ἡμῶν
λεχθέντα
ἂν |
| [4] |
Ἀλλ´
ὅπως
μὴ
περὶ
μόνων
|
Ἰουδαίων
|
οὐ
γὰρ
τοῦτο
λέγω—
ἀλλὰ |
| [4] |
δοκεῖ
γε
ἀκριβῶς
περὶ
μὲν
|
Ἰουδαίων |
οὐ
τινῶν
ἀλλὰ
πάντων
λέγειν
|
| [4] |
καὶ
κἂν
πιθανότητι
χρώμενοι
κατὰ
|
Ἰουδαίων |
πρὸς
τὸ
μὴ
ὑγιῶς
μὲν |
| [4] |
πᾶσι
προφαινόμενα
δόγματα
Χριστιανῶν
καὶ
|
Ἰουδαίων |
σὺν
τοῖς
τῶν
λοιπῶν
ἀνθρώπων, |
| [4] |
ἑξῆς
λέγων
ὅτι
οἱ
ἐπιεικέστεροι
|
Ἰουδαίων
|
τε
καὶ
Χριστιανῶν
ἐπὶ
τούτοις |
| [4] |
ἐκ
τοῦ
πάντῃ
τὰ
τῆς
|
Ἰουδαίων
|
τηρῆσαι
σοφίας,
διαβεβλημένων
παρὰ
τοῖς |
| [4] |
δέ
τινα
ἰδιωτικὰ
εἴποιεν
ἂν
|
Ἰουδαίων |
τινές,
ἀλλ´
οὔτι
γε
καὶ |
| [4] |
γὰρ
ἀπαντῆσαι
πρὸς
τὸ
περὶ
|
Ἰουδαίων |
ὑπὸ
τοῦ
Κέλσου
λεγόμενον,
ὅτι |
| [4] |
ἀποδημίᾳ
συντυχὼν
καὶ
τοῖς
τὰ
|
Ἰουδαίων |
φιλοσοφοῦσι
καὶ
μαθών
τινα
παρ´ |
| [4] |
τῶν
λοιπῶν
λογικῶν
καὶ
μάλιστα
|
σπουδαίων |
καὶ
διὰ
τοῦθ´
ὑποδεεστέραν,
ἐπείπερ |
| [4] |
δὲ
καὶ
φρέατα
ἐν
γῇ
|
Φιλιστιαίων |
κατεσκεύασται
ὑπὸ
τῶν
δικαίων,
ὡς |
| [4] |
δὲ
τἀληθῆ
περὶ
κολάσεων
λέγοντας
|
ἀναγκαίων |
τοῖς
ἡμαρτηκόσι·
διόπερ
ἐξομοιοῖ
ἡμᾶς |
| [4] |
τὰ
ἄστρα,
ἐπεὶ
ἡ
τῶν
|
δικαίων |
λεγομένη
ἀνάστασις
καὶ
ὑπὸ
τῶν |
| [4] |
καὶ
τὰς
διαφόρους
μίξεις
τῶν
|
δικαίων, |
περὶ
ὧν
εὐκαιρότερον
ἐν
τοῖς |
| [4] |
γῇ
Φιλιστιαίων
κατεσκεύασται
ὑπὸ
τῶν
|
δικαίων, |
ὡς
ἐν
τῇ
Γενέσει
ἀναγέγραπται, |
| [4] |
ἐπ´
ἔλαττον
ἐγκατελείποντο,
ἕως
ἐπὶ
|
Ῥωμαίων |
τὴν
μεγίστην
ποιήσαντες
ἁμαρτίαν
ἐν |
| [4] |
ἐπιδικασαμένων
ἀνθρώπων
τῆς
ἀρχαιότητος,
οἷον
|
Ἀθηναίων |
καὶ
Αἰγυπτίων
καὶ
Ἀρκάδων
καὶ |
| [4] |
διὰ
λόγου
παιδεύσεως
καὶ
μηδαμῶς
|
ἐπαΐων
|
αὐτῆς·
ἐπεὶ
τοίνυν
μηδὲν
διαφέρομεν |
| [4] |
γεγενημένης,
ὀνομαζομένης
ὀργῆς
πατρίῳ
τινὶ
|
Ἑβραίων
|
ἔθει.
Καὶ
πάσχει
γε
ὁ |
| [4] |
τοῦ
τὰ
ὀνόματα
ἀπὸ
τῆς
|
Ἑβραίων |
εἰλῆφθαι
διαλέκτου,
παρὰ
μόνοις
Ἰουδαίοις |
| [4] |
γεγραμμένων
περὶ
τῆς
ἐξόδου
τῶν
|
Ἑβραίων
|
ἐκ
γῆς
Αἰγύπτου.
Ἐξεθέμεθα
δὲ |
| [4] |
δεῦρο
τὰ
ἰουδαϊκὰ
ὀνόματα,
τῆς
|
Ἑβραίων
|
ἐχόμενα
διαλέκτου,
ἤτοι
ἀπὸ
τῶν |
| [4] |
τὰ
ἱερὰ
αὐτῶν
βιβλία
ἐν
|
Ἑβραίων |
ἔχουσι
διαλέκτῳ
καὶ
γράμμασιν,
ὅτι
|
| [4] |
Ἰσραὴλ
καὶ
ὁ
θεὸς
τῶν
|
Ἑβραίων |
καὶ
ὁ
θεὸς
ὁ
καταποντώσας |
| [4] |
τὴν
τῶν
ὀνομάτων
ἑρμηνείαν
ἀπὸ
|
Ἑβραίων, |
τῶν
τοῖς
πατρίοις
γράμμασι
καὶ |
| [4] |
ἀπὸ
τῶν
σημαινομένων
ὑπὸ
τῆς
|
Ἑβραίων
|
φωνῆς.
~Καὶ
ὅρα
ὁ
ἐντυγχάνων |
| [4] |
τοιαύτας
ἔγραψαν
ἱστορίας
περὶ
τῶν
|
ἀρχαίων, |
Ἠοίας
καὶ
Θεογονίας,
γένεσιν
τὸ |
| [4] |
τοὺς
μύρμηκας
καὶ
τὸ
τῶν
|
χειμαδίων |
προνοητικὸν
καταρρίψῃ
ὡς
οὐδὲν
πλέον |
| [4] |
καὶ
διαφόρως
ἑρμηνευθέντα
δι´
ὀλίγων
|
λεξειδίων |
οἴεται
δύνασθαι
ἡμᾶς
μαθεῖν,
φάσκων· |
| [4] |
τοὺς
τὰ
τῶν
ἐπῳδῶν
καὶ
|
μαγειῶν |
πραγματευομένους.
Εὑρίσκεται
γὰρ
ἐν
τοῖς
|
| [4] |
φάσκουσαν·
Πῖνε
ὕδατα
ἀπὸ
σῶν
|
ἀγγείων |
καὶ
ἀπὸ
σῶν
φρεάτων
πηγῆς. |
| [4] |
ἐπουρανίων»
σωμάτων
δόξα»
ἄλλη
δὲ
|
ἐπιγείων» |
καὶ
οὐδὲ
τῶν
ἐπουρανίων»
ἡ |
| [4] |
ἀποδείξεων,
τῶν
τε
ἀπὸ
τῶν
|
θείων |
γραμμάτων
καὶ
τῶν
ἀπὸ
τῆς |
| [4] |
Ἀλλ´
ᾧ
μέλει
τῆς
τῶν
|
θείων |
γραμμάτων
σαφηνείας
εὑρήσει
ἀπ´
αὐτῶν
|
| [4] |
καὶ
τὰς
τοιαύτας
ἀπὸ
τῶν
|
θείων |
γραφῶν
φωνὰς
οἴονται
ἡμᾶς
τοιοῦτον |
| [4] |
τὴν
πρὸς
τὸ
ἀκούειν
τῶν
|
θείων |
νόμων
σχολὴν
τὰ
καλούμενα
σάββατα |
| [4] |
δοθέντες
ὡς
ἑνὶ
ἔθνει,
ὑπὸ
|
οἰκείων |
καὶ
ὁμοήθων
βασιλευομένῳ,
οἷοί
τε |
| [4] |
δὲ
τεκτονικὴν
καὶ
χαλκευτικήν,
ποιητικὰς
|
ἐργαλείων |
ταῖς
ὑπηρετουμέναις
τέχναις
τὰ
πρὸς |
| [4] |
ἐν
μὲν
τῇ
δευτέρᾳ
τῶν
|
Βασιλειῶν |
ὀργὴν»
θεοῦ,
ἀναπείθουσαν
τὸν
Δαυὶδ |
| [4] |
διηγησάμενον
Πλάτωνα
καὶ
περὶ
τῶν
|
Πυθαγορείων |
δογμάτων
πρεσβεύσαντα,
πολλαχοῦ
τῶν
συγγραμμάτων |
| [4] |
τῶν
κατὰ
τὸν
βίον
γοῦν
|
χρειῶν |
ἀπορία
συνέστησε
τοῦτο
μὲν
γεωργικὴν
|
| [4] |
ἐπὶ
ἀρχιτεκτονικήν.
Ἡ
δὲ
τῶν
|
χρειῶν |
ἔνδεια
πεποίηκε
καὶ
τὰ
ἐν |
| [4] |
γράμματα
ἡμῶν.
Ἀπὸ
γὰρ
τῶν
|
προφητειῶν, |
ἐν
αἷς
τὰ
ἀπὸ
τῆς |
| [4] |
ἐβούλετο
ἀνατρέπειν
τὴν
περὶ
τῶν
|
προφητειῶν |
ἢ
περὶ
τοῦ
ἐπιδημήσειν
ἢ |
| [4] |
προσώπου
σου,
οὗτοι
κληδόνων
καὶ
|
μαντειῶν |
ἀκούσονται·
σοὶ
δὲ
οὐχ
οὕτως |
| [4] |
κατὰ
τὴν
ἀναγωγὴν
ἐρευνήσας,
τῶν
|
Θυεστείων |
εἶπε
κακῶν
ἀνομώτερα.
Τὰ
μὲν |
| [4] |
κόσμον
τηροῦντας
τὸ
ἰσοστάσιον
τῶν
|
στοιχείων |
ἀπὸ
τῆς
προνοίας
γίνεται,
οὐκ |
| [4] |
ἢ
βουκολίων
ἢ
αἰπολίων
ἢ
|
οἰκιῶν, |
εἰς
ἄλλα
δὲ
βοῶν
οἷον |
| [4] |
τῶν
προφητῶν
ἐκ
τῶν
ἱερῶν
|
βιβλίων |
μεμαθηκέναι.
Ἐπὰν
μέντοι,
ὡς
ἐν |
| [4] |
ἀπὸ
τῶν
ἱερῶν
παρὰ
Ἰουδαίοις
|
βιβλίων |
παραλαμβάνομεν.
Ἀλλὰ
γὰρ
καὶ
ὁ
|
| [4] |
τῶν
ἐπὶ
τοὺς
καλῶς
βεβιωκότας
|
ἐπαγγελιῶν, |
περιεχουσῶν
τὰ
περὶ
τῆς
μακαρίας |
| [4] |
καὶ
Πλάτωνος
καὶ
τῶν
φιλοσόφων
|
ὁμιλιῶν |
εἰσιν
αἱ
τῶν
ἀλόγων
ζῴων· |
| [4] |
βάσιν
κατὰ
δὲ
τὸ
πλάτος
|
δισχιλίων |
πεντακοσίων;
Πῶς
δ´
οὐκ
ἦν |
| [4] |
εἰπεῖν,
εἰς
φυλακὴν
ποιμνίων
ἢ
|
βουκολίων |
ἢ
αἰπολίων
ἢ
οἰκιῶν,
εἰς |
| [4] |
φυλακὴν
ποιμνίων
ἢ
βουκολίων
ἢ
|
αἰπολίων |
ἢ
οἰκιῶν,
εἰς
ἄλλα
δὲ |
| [4] |
οἱ
δηλούμενοι
ὡς
ἐν
εἴδει
|
παροιμιῶν. |
Οὕτω
δὲ
λεκτέον
καὶ
περὶ |
| [4] |
ἂν
Σολομῶντος
λέξει
ἀπὸ
τῶν
|
Παροιμιῶν
|
οὕτως
ἐχούσῃ·
Τέσσαρα
δ´
ἐστὶν |
| [4] |
δὲ
ἐπιγείων»
καὶ
οὐδὲ
τῶν
|
ἐπουρανίων» |
ἡ
αὐτή·
ἄλλη»
γὰρ
δόξα |
| [4] |
ἡ
φύσις
ἀλλὰ
καὶ
τῶν
|
ἐπουρανίων» |
Καὶ
εἴπερ
τοῦθ´
οὕτως
ἔχει, |
| [4] |
σώματα
ἐπίγεια»
καὶ
ἄλλη
μὲν
|
ἐπουρανίων» |
σωμάτων
δόξα»
ἄλλη
δὲ
ἐπιγείων» |
| [4] |
χρῄζομεν,
φέρ´
εἰπεῖν,
εἰς
φυλακὴν
|
ποιμνίων |
ἢ
βουκολίων
ἢ
αἰπολίων
ἢ |
| [4] |
ἵνα
μὴ
ἐπιβῇ
τι
τῶν
|
δαιμονίων |
τῷ
ἡγεμονικῷ
ἡμῶν,
ἢ
πνεῦμά |
| [4] |
μὴ
τὸ
λογικὸν
ἀντὶ
τῶν
|
δαιμονίων |
χρηστηρίων
ὄρνισι
χρήσηται,
καταλιπὸν
ἐκεῖνα, |
| [4] |
ταῖς
πόλεσιν
οἱ
προνοούμενοι
τῶν
|
ὠνίων |
καὶ
τῆς
ἀγορᾶς
δι´
οὐδὲν |
| [4] |
κύνες
παραπολαύουσι
τῆς
δαψιλείας
τῶν
|
ὠνίων, |
οὕτω
πολλῷ
μᾶλλον
Κέλσος
καὶ |
| [4] |
Ἀσκάλωνι
θαυμαστῶν
φρεάτων
καὶ
ἱστορίας
|
ἀξίων |
διὰ
τὸ
ξένον
καὶ
παρηλλαγμένον |
| [4] |
τῶν
πατρίδων
πολέμους,
ἑξῆς
ἐπιφέρει
|
διεξιὼν |
μυρμήκων
ἐγκώμιον·
ὅπως
τῷ
περὶ |
| [4] |
ὅτι
οὐδὲν
ἄτοπον
τὸν
ἐξ
|
ἀνομοίων |
συνεστηκότα
κόσμον
ὑπὸ
ἑνὸς
γεγονέναι |
| [4] |
τοὺς
ἄνδρας
εἴτε
καὶ
δι´
|
ὑπονοιῶν |
αἰνισσομένην
τινὰ
μεγάλα
καὶ
θαυμάσια |
| [4] |
νόμος
μηδὲν
εἶχεν
ἐγγεγραμμένον
δι´
|
ὑπονοιῶν |
δηλούμενον,
οὐκ
ἂν
ὁ
προφήτης
|
| [4] |
τοὺς
αἰῶνας,
καθ´
ἕκαστον
αὐτῶν
|
ποιῶν
|
ὅσα
ἀπαιτεῖ
αὐτὸ
τὸ
περὶ |
| [4] |
ἡ
αὐτὴ
ἀρετή
ἐστι
τῶν
|
μακαρίων |
πάντων,
ὥστε
καὶ
ἡ
αὐτὴ |
| [4] |
ἀρχὰς
τοὺς
μὲν
ἀνθρώπους
ὑπὸ
|
θηρίων |
ἁρπάζεσθαι
καὶ
ἐσθίεσθαι,
μηκέτι
δὲ
|
| [4] |
καὶ
δίκτυα,
ἄνθρωποι
μὲν
ὑπὸ
|
θηρίων |
ἡρπάζοντο
καὶ
ἠσθίοντο,
θηρία
δ´ |
| [4] |
κατ´
ἀρχὰς
ἄνθρωποι
μὲν
ὑπὸ
|
θηρίων |
ἡρπάζοντο
καὶ
ἠσθίοντο,
θηρία
δ´ |
| [4] |
οἱ
ἄνθρωποι
σωτηρίαν
ἀπὸ
τῶν
|
θηρίων
|
καὶ
τὴν
κατ´
ἐκείνων
ἐπικράτειαν. |
| [4] |
κρατοῦμεν
διὰ
τὴν
σύνεσιν
τῶν
|
θηρίων |
καὶ
τοὺς
τηλικούτους
ἐλέφαντας
θηρεύομεν, |
| [4] |
συνέσει
πρὸς
τὸ
μηδὲν
ὑπὸ
|
θηρίων
|
παθεῖν.
Τὸ
δὲ
πρὶν
πόλεις |
| [4] |
καὶ
ἑξῆς
τούτοις
ἐπὶ
τῶν
|
θηρίων
|
τῆς
γῆς
κατὰ
γένος»
καὶ |
| [4] |
τὸ
λογικὸν
ἀντὶ
τῶν
δαιμονίων
|
χρηστηρίων |
ὄρνισι
χρήσηται,
καταλιπὸν
ἐκεῖνα,
ὅπου |
| [4] |
χρήσεως
μαστίγων
καὶ
δεσμῶν
καὶ
|
βασανιστηρίων· |
ἤρκει
γὰρ
ἡ
διδασκαλία,
ὅτε |
| [4] |
ἔνθα
τὰ
νενομισμένα
σύμβολα
μεγάλων
|
μυστηρίων |
ἐποίουν
τῷ
θεῷ.
Ἐχρῆν
οὖν |
| [4] |
ἐπὶ
τῶν
ἑλληνικῶν
χρὴ
λέγειν
|
ἱστοριῶν; |
Ἐν
αἷς
υἱοὶ
θεοὶ
πατέρας
|
| [4] |
τινα
λεγόμενα
ὑπὸ
προπετοῦς
μειρακίου,
|
τριῶν |
ἡμερῶν
φοιτήσαντος
εἰς
φιλοσόφου
καὶ |
| [4] |
καὶ
γενεαλογοῦνται
Ἰουδαῖοι
ἀπὸ
τῶν
|
τριῶν |
πατέρων
τοῦ
Ἀβραὰμ
καὶ
τοῦ |
| [4] |
ὑμῶν
παραλαμβάνεσθαι
τὰ
ὀνόματα
τῶν
|
τριῶν |
τούτων
γεναρχῶν
τοῦ
ἔθνους,
τῇ |
| [4] |
οὐκ
ἀμφίβολα,
κἂν
ὑπὸ
τῶν
|
ἀλλοτρὶων |
τῆς
ἡμετέρας
θεοσεβείας
παραλαμβάνηται·
κατὰ |
| [4] |
ὅτι
ὀφείλει
ἐπ´
ἐλπίδι
ὁ
|
ἀροτριῶν |
ἀροτριᾶν,
καὶ
ὁ
ἀλοῶν
ἐπ´ |
| [4] |
ὀφείλει
ἐπ´
ἐλπίδι
ὁ
ἀροτριῶν
|
ἀροτριᾶν, |
καὶ
ὁ
ἀλοῶν
ἐπ´
ἐλπίδι |
| [4] |
ἀγορανόμοι
τούτους
ἐξῶσαν.
Καὶ
περὶ
|
μυρίων
|
δ´
ἂν
τῶν
ἀπὸ
κεχυμένης |
| [4] |
τοῦ
συγγράμματος
Κέλσου
ἢ
τῶν
|
παραπλησίων |
αὐτῷ
νοημάτων.
Δεόμεθα
δὲ
καὶ |
| [4] |
~Πῶς
ἐκ
τούτων
καὶ
τῶν
|
παραπλησίων |
οὐ
καταγέλαστος
φαίνεται
Κέλσος,
οἰόμενος |
| [4] |
γεγενῆσθαι
καὶ
συναγομένης
ἀπὸ
τῶν
|
τριακοσίων» |
τοῦ
μήκους
πήχεων»
καὶ
τῶν |
| [4] |
νοῦν
ἐκλαμβάνοντα
τὰ
περὶ
τῶν
|
τριακοσίων» |
τοῦ
μήκους
τῆς
κιβωτοῦ»
πήχεων» |
| [4] |
κατὰ
δὲ
τὸ
πλάτος
δισχιλίων
|
πεντακοσίων; |
Πῶς
δ´
οὐκ
ἦν
θαυμάσαι |
| [4] |
εἶναι
ὑπειλήφασι
καὶ
ὡς
ἐξ
|
ἀνοσίων |
μίξεων
εἰρήκασι
γεγονέναι
ἔθνη
ἐπάρατα, |
| [4] |
μηδαμῶς
τοὺς
δαίμονας
διὰ
τῶν
|
θυσιῶν |
κολακεύοντες
καὶ
πάντῃ
καταφρονοῦντες
αὐτῶν |
| [4] |
τῶν
παρ´
αὐτοῖς
ἱερέων
καὶ
|
θυσιῶν, |
μυρία
σύμβολα
περιεχουσῶν
τοῖς
φιλομαθοῦσι
|
| [4] |
ἑξῆς
δὲ
τοιαδί,
φέρ´
εἰπεῖν,
|
βελτίων |
καὶ
διαφέρουσα.
Ἐπεὶ
δὲ
καὶ |
| [4] |
ἡμῶν,
ἢ
πνεῦμά
τι
τῶν
|
ἐναντίων |
πρὸς
ἃ
βούλεται
τρέψῃ
τὸ
|
| [4] |
ἐν
τῇ
ἐρυθρᾷ
θαλάσσῃ
τὸν
|
Αἰγυπτίων |
βασιλέα
καὶ
τοὺς
Αἰγυπτίους
πολλάκις |
| [4] |
Ἰνάχου
τοῦ
Φορωνέως·
καὶ
ὑπὸ
|
Αἰγυπτίων |
δ´
ἀρχαιότατος
εἶναι
ὁμολογεῖται
ἀλλὰ |
| [4] |
τοῦ
Φαραὼ
τὸν
δεύτερον
κατ´
|
Αἰγυπτίων |
θρόνον
ὁ
Ἰωσήφ.
Τί
οὖν |
| [4] |
τῆς
ἀρχαιότητος,
οἷον
Ἀθηναίων
καὶ
|
Αἰγυπτίων
|
καὶ
Ἀρκάδων
καὶ
Φρυγῶν,
καὶ |
| [4] |
οὐ
παραστήσας,
πῶς
Γεσὲμ
ὁ
|
Αἰγυπτίων |
νομὸς
ἄτιμός
ἐστι.
Τὴν
δ´ |
| [4] |
δυσωδῶν
προχωρημάτων»
αὐτοῦ
πληρῶν
τὰ
|
Αἰγυπτίων |
ὄρη
καὶ
τίνα
τὰ
τῶν |
| [4] |
ὄρη
καὶ
τίνα
τὰ
τῶν
|
Αἰγυπτίων |
ὄρη
καὶ
τίνες
οἱ
ἐν |
| [4] |
αὐτοῦ
ἱλασμὸς»
εἶναι
περὶ
τῶν
|
ἁμαρτιῶν
|
ἡμῶν,
οὐ
περὶ
τῶν
ἡμετέρων |
| [4] |
ἀπὸ
τοῦ
τοῖς
βαρουμένοις
ὑπὸ
|
φορτίων |
βοηθεῖν
καὶ
κοινωνεῖν
ἐκείνοις
τῶν
|
| [4] |
μυρμήκων
ὡς
ἂν
ἀλλήλοις
τῶν
|
φορτίων, |
ἐπειδάν
τινα
κάμνοντα
ἴδωσιν,
ἐπιλαμβάνωνται; |
| [4] |
τοὺς
φέροντας
τὰ
βαρύτατα
τῶν
|
φορτίων |
συμπαθές.
Ἐχρῆν
δ´
αὐτόν,
εἴπερ |
| [4] |
ἐπεὶ
μηδὲν
ὑπονοήσας
περὶ
τῶν
|
υἱῶν |
ἐπιδεικνύντων
τὸν
ποικίλον
χιτῶνα»
τοῦ |
| [4] |
παραφθείροντα
τὰ
περὶ
τῶν
Ἀλωέως
|
υἱῶν |
ἱστορούμενα
τοιαῦτα
περὶ
τοῦ
πύργου |
| [4] |
τοῦ
πύργου
οἱ
περὶ
Ἀλωέως
|
υἱῶν |
ἱστοροῦντες,
ἢ
τὰ
τῶν
Ἀλωειδῶν |
| [4] |
τὰ
μὲν
περὶ
τῶν
Ἀλωέως
|
υἱῶν |
οὐκ
οἶμαι
πρὸ
Ὁμήρου
τινὰ |
| [4] |
Μωϋσέως,
τοῦ
ἀποδεικνυμένου
πολλῷ
τῶν
|
Ἰλιακῶν |
πρεσβυτέρου.
Οὐκ
Ἰουδαῖοι
οὖν
συνέθεσαν |
| [4] |
ἀναγωγὴν
ἐρευνήσας,
τῶν
Θυεστείων
εἶπε
|
κακῶν |
ἀνομώτερα.
Τὰ
μὲν
οὖν
τῆς |
| [4] |
μέν
τινα
περὶ
τῆς
τῶν
|
κακῶν |
γενέσεως
εἰπεῖν
ἀπορρητότερα
σιωπῶν
δ´ |
| [4] |
εἰς
πλῆθος
περὶ
τῆς
τῶν
|
κακῶν |
γενέσεως
ὡς
ἐκ
θεοῦ
μὲν |
| [4] |
μὲν
Κέλσος
φησὶ
τὴν
τῶν
|
κακῶν |
γένεσιν
οὐ
ῥᾴδιον
εἶναι
γνῶναι |
| [4] |
τοῦτό
φαμεν
ὅτι
τὴν
τῶν
|
κακῶν |
γένεσιν
οὐδὲ
τῷ
φιλοσοφήσαντι
γνῶναι |
| [4] |
φύσις
καὶ
ἡ
αὐτή,
καὶ
|
κακῶν |
γένεσις
ἀεὶ
ἡ
αὐτή.
Ἔοικε |
| [4] |
οὐ
πάντως
καὶ
ἡ
τῶν
|
κακῶν |
γένεσις
ἀεὶ
ἡ
αὐτή.
Ὡς |
| [4] |
ὁ
Κέλσος·
Τίς
ἡ
τῶν
|
κακῶν
|
γένεσις,
οὐ
ῥᾴδιον
μὲν
γνῶναι |
| [4] |
ἔσται
γνῶναι
τὴν
γένεσιν
τῶν
|
κακῶν. |
Δεῖ
δὲ
τὸν
μέλλοντα
ταύτην |
| [4] |
ἐν
τῇ
περὶ
ἀγαθῶν
καὶ
|
κακῶν |
εἰσαγωγῇ.
Ὅθεν
ὡς
τῶν
κακῶν
|
| [4] |
θνητοῖς
ἐμπολιτευομένην
αἰτίαν
εἶναι
τῶν
|
κακῶν |
καθ´
ἡμᾶς
οὐκ
ἀληθές.
Τὸ |
| [4] |
παραμυθησώμεθα.
Τὴν
τῶν
ἀγαθῶν
καὶ
|
κακῶν |
καὶ
ἀδιαφόρων
ἐζήτησαν
καὶ
Ἕλληνες
|
| [4] |
φῦλ´
ἀνθρώπων
νόσφιν
ἄτερ
τε
|
κακῶν |
καὶ
ἄτερ
χαλεποῖο
πόνοιο
νούσων |
| [4] |
λόγων
ποικίλως
ζητηθέντα
περὶ
φύσεως
|
κακῶν |
καὶ
διαφόρως
ἑρμηνευθέντα
δι´
ὀλίγων |
| [4] |
ἔσται
τὴν
γένεσιν
γνῶναι
τῶν
|
κακῶν. |
Καὶ
οὐδεὶς
μὴ
διαλαβὼν
τὰ |
| [4] |
φιλοσόφων
τὰ
περὶ
ἀγαθῶν
καὶ
|
κακῶν |
καὶ
παραστησάντων
καὶ
ἀπὸ
τῆς |
| [4] |
ὁ
τοῦ
Κέλσου
περὶ
τῶν
|
κακῶν
|
λόγος
ἀπὸ
τῶν
ἐξετασάντων
φιλοσόφων |
| [4] |
δυνατὸν
βουλομένοις
ὁ
περὶ
τῶν
|
κακῶν |
λόγος,
οὐ
μενόντων
ἀεὶ
ἐν |
| [4] |
κακῶν
εἰσαγωγῇ.
Ὅθεν
ὡς
τῶν
|
κακῶν
|
πλειόνων
καὶ
ἡττόνων
γινομένων
ἔστι |
| [4] |
ὄντος
θεωρεῖν
τὴν
γένεσιν
τῶν
|
κακῶν, |
πλὴν
εἰ
καὶ
μετὰ
καμάτου |
| [4] |
ἐν
τούτοις
καὶ
ἡ
τῶν
|
κακῶν |
ταχθείη
ἂν
γένεσις.
~Εἶτα,
ὡς |
| [4] |
λόγον
ὁ
Κέλσος
περὶ
τῶν
|
κακῶν
|
τοιοῦτον,
ὅτι
κἂν
σοί
τι |
| [4] |
ὑπονοεῖ
δὲ
καὶ
τὴν
τῶν
|
κακῶν |
φύσιν
οὐ
πάντῃ
εἶναι
μοχθηρὰν |
| [4] |
ἐστι
λύκος
καὶ
ἀλώπηξ
καὶ
|
δράκων |
ἀετός
τε
καὶ
ἱέραξ
καὶ |
| [4] |
καθ´
Ὅμηρον
στρουθὸς
ἐνόσσευσεν
ὅπου
|
δράκων |
ἔμελλεν
αὐτὴν
καὶ
τὰ
τέκνα |
| [4] |
ἀετὸς
ἦν
μαντικός,
ὁ
δὲ
|
δράκων, |
ἐπεὶ
καὶ
τούτῳ
χρῶνται
τῷ |
| [4] |
τοιαῦτα·
Ἔνθ´
ἐφάνη
μέγα
σῆμα·
|
δράκων |
ἐπὶ
νῶτα
δαφοινός,
σμερδαλέος,
τὸν |
| [4] |
ἀποδειχθησομένοις
ἀπὸ
τῆς
ἑρμηνείας
ποταμοῖς
|
δράκων
|
καὶ
τίνες
οἱ
ἐν
ταῖς |
| [4] |
ὁ
κατὰ
τὸν
αὐτὸν
ποιητὴν
|
δράκων |
οὐκ
ἐφυλάξατο
ὑπὸ
τοῦ
ἀετοῦ |
| [4] |
ἄν;
Οὐκ
ἂν
γὰρ
ὁ
|
δράκων |
ὢν
μαντικὸς
οὐκ
ἐφυλάξατο
τάδε |
| [4] |
ὑπολαβὼν
εἶναι
τὸν
λόγον,
καὶ
|
ἑκὼν |
οὔτε
τὸν
θεοῦ
παράδεισον»
ὠνόμασεν |
| [4] |
καὶ
σύντονος,
θηρευτὴς
δεινός,
ἀεὶ
|
προσπλέκων |
μηχανὰς
καὶ
φρονήσεως
ἐπιθυμητὴς
καὶ
|
| [4] |
ὅλον
πρὸς
ἑαυτόν.
Ἀλλ´
οὐδὲ
|
πιθήκων |
μὲν
ἕνεκα
ὀργίζεται
οὐδὲ
μυῶν· |
| [4] |
ἀνθρώπων
ἕνεκα
ὀργίζεται,
ὥσπερ
οὐδὲ
|
πιθήκων |
οὐδὲ
μυῶν·
οὐδὲ
τούτοις
ἀπειλεῖ, |
| [4] |
τὴν
ἐξέτασιν
τῆς
ἀληθείας,
κινήμασι
|
σκωλήκων |
ἢ
ἄλλων
τινῶν
τοιούτων
παραβάλλομεν· |
| [4] |
διὰ
σωφροσύνης
ἀναβῶσι
πρὸς
αὐτόν,
|
σκωλήκων |
ἡμῖν
δοκοῦσιν
εἶναι
ἀδελφοὶ
καὶ |
| [4] |
πᾶσιν
ὅτι
ταῦτα
μᾶλλον
ἀνεκτά,
|
σκωλήκων |
καὶ
βατράχων,
ἢ
Ἰουδαίων
καὶ |
| [4] |
ἀνεκτὰ
εἶναι
μᾶλλον
ταῦτα
ὑπὸ
|
σκωλήκων |
καὶ
βατράχων
λεγόμενα
ἢ
ὑπὸ |
| [4] |
μὲν
θέλειν
σώμασιν
ἀνθρώπων
καὶ
|
μυρμήκων |
ἀπὸ
τοσούτου
διαστήματος,
μὴ
πολὺ |
| [4] |
ἀνθρώπων
καὶ
τὰ
ὑπὸ
τῶν
|
μυρμήκων |
γινόμενα
πότερον
ἐνορᾷ
μὲν
ἀνθρώπων |
| [4] |
πατρίδων
πολέμους,
ἑξῆς
ἐπιφέρει
διεξιὼν
|
μυρμήκων |
ἐγκώμιον·
ὅπως
τῷ
περὶ
ἐκείνων |
| [4] |
οὐδὲν
πλέον
τῆς
ἀλόγου
τῶν
|
μυρμήκων |
ἐν
οἷς
ἐκεῖνος
νομίζει
προνοίας. |
| [4] |
ἐκ
τοῦ
παραδέξασθαι
ὅτι
οὐδὲν
|
μυρμήκων |
ἢ
μελισσῶν
διαφέρει
ὁ
ἄνθρωπος
|
| [4] |
ὑφ´
ἡμῶν
ἢ
τὰ
ὑπὸ
|
μυρμήκων |
καὶ
μελισσῶν
δρώμενα;
Ὁ
ἀπ´ |
| [4] |
αὐτῆς·
ἐπεὶ
τοίνυν
μηδὲν
διαφέρομεν
|
μυρμήκων, |
καὶ
ὅτε
τοῖς
κάμνουσι
διὰ |
| [4] |
τὴν
τοῦ
ἀνθρώπου
τῆς
τῶν
|
μυρμήκων |
καὶ
τῶν
μελισσῶν·
ὅπερ
κατάγοντός |
| [4] |
ἡμῖν
δοκοῦσιν
εἶναι
ἀδελφοὶ
καὶ
|
μυρμήκων
|
συγγενεῖς
καὶ
βατράχοις
παραπλήσιοι;
Τί |
| [4] |
πότερον
ἐνορᾷ
μὲν
ἀνθρώπων
καὶ
|
μυρμήκων |
σώμασιν,
οὐ
κατανοεῖ
δὲ
τὸ |
| [4] |
ἐκείνοις
τῶν
καμάτων,
λέγων
περὶ
|
μυρμήκων |
ὡς
ἂν
ἀλλήλοις
τῶν
φορτίων, |
| [4] |
αὐχήσας.
Φησὶ
γὰρ
περὶ
τῶν
|
μυρμήκων |
ὡς
διαλεγομένων
ἀλλήλοις
τοιαῦτα.
Καὶ |
| [4] |
καὶ
τῶν
ἐξ
ἵππου
μὲν
|
σφηκῶν |
ἐξ
ὄνου
δὲ
κανθάρων,
δι´ |
| [4] |
Χριστιανὸς
Ἰουδαίῳ
διαλεγόμενος
ἀπὸ
τῶν
|
ἰουδαϊκῶν
|
γραφῶν
καὶ
δεικνὺς
τὰς
περὶ |
| [4] |
λέγουσιν.
Ἐμφαίνει
γὰρ
τοὺς
ἀπὸ
|
ἰουδαϊκῶν |
γραφῶν
κατασκευάζοντας
τὴν
Χριστοῦ
ἐπιδημίαν |
| [4] |
ἀσεβοῦσιν
εἰς
τὸν
προνοοῦντα
τῶν
|
λογικῶν |
θεόν,
φάσκοντες·
τί
μᾶλλον
ἀνθρώποις |
| [4] |
μίμημα,
τάχα
πρὸς
δυσωπίαν
τῶν
|
λογικῶν, |
ἵν´
ἐνορῶντες
μύρμηξιν
ἐργατικώτεροι
γίνωνται |
| [4] |
ὡς
οὖσαν
ὑποδεεστέραν
τῶν
λοιπῶν
|
λογικῶν |
καὶ
μάλιστα
σπουδαίων
καὶ
διὰ |
| [4] |
ὑπὸ
κινδύνου
θανάτου
οὔθ´
ὑπὸ
|
λογικῶν |
πιθανοτήτων
νικωμένη,
οὐδὲν
βοηθεῖ
τοῖς |
| [4] |
σώματα
τάδε
τὰ
ἄλογα
τῶν
|
λογικῶν
|
πολὺ
γὰρ
εἰς
ὑπεροχὴν
ἀνάγει |
| [4] |
οὕτως
ἡ
πρόνοια
τῶν
μὲν
|
λογικῶν |
προηγουμένως
προνοεῖ,
ἐπηκολούθησε
δὲ
τὸ |
| [4] |
τὰ
ἐνοικήσαντα
ἢ
ἄλογα,
καὶ
|
λογικῶν |
τὰ
σπουδαιότερα
ἢ
τοὺς
φαυλοτάτους |
| [4] |
τὰ
λογικὰ
ὀνόματα
καὶ
ἐπὶ
|
λογικῶν |
τεταγμένα,
πόλιν
καὶ
πολιτείας
καὶ |
| [4] |
κολάσεως
μὲν
τῆς
κατὰ
τῶν
|
ἀδίκων» |
γέρως
δὲ
τοῦ
εἰς
τοὺς |
| [4] |
εἰκόνα»
γεγονέναι
ὠνόμασται
τοῦ
θεοῦ·
|
εἰκὼν» |
γὰρ
τοῦ
ἐπὶ
πᾶσι
θεοῦ |
| [4] |
δύο
βιβλία
συντάξας,
τάχα
ἡμῖν
|
φιλονεικῶν |
οὓς
μὴ
ἐφρόνει
ἐνθέους
ἐνθέους |
| [4] |
παρ´
αὐτοῖς
καὶ
κοιναὶ
ἔννοιαι
|
καθολικῶν |
τινων
καὶ
φωνὴ
καὶ
τυγχάνοντα |
| [4] |
Ὁμήρου
ἀλλὰ
καὶ
τῆς
τῶν
|
ἑλληνικῶν |
γραμμάτων
εὑρέσεως
ὄντα,
τὸν
Μωϋσέα |
| [4] |
Μωϋσέως
ἀρχαιότητι,
ἱστορουμένου
ὑπό
τινων
|
ἑλληνικῶν |
συγγραφέων
κατὰ
τοὺς
χρόνους
γεγονέναι |
| [4] |
τίνων
τοῦτο
ἢ
ἐπὶ
τῶν
|
ἑλληνικῶν |
χρὴ
λέγειν
ἱστοριῶν;
Ἐν
αἷς |
| [4] |
μὴ
πολὺ
δὲ
μᾶλλον
βλέπειν
|
ἡγεμονικῶν |
φύσεις
καὶ
πηγὴν
ὁρμῶν
λογικὴν |
| [4] |
Χριστοῦ,
κατηγορεῖν
δὲ
οἴεται
τῶν
|
προφητικῶν, |
μηδ´
ἣν
εἴποι
ἂν
ἐκεῖνος |
| [4] |
τῶν
λοιπῶν
ζῴων,
πεπιστευμένων
εἶναι
|
μαντικῶν, |
μαντικὴ
ἢ
μὴ
ὑπάρχει.
Καὶ |
| [4] |
θείου
φύσιν
τὸ
τῶν
δῆθεν
|
μαντικῶν
|
ὀρνίθων
γένος
ἢ
Φερεκύδης
καὶ |
| [4] |
ἀπό
τινων
δαιμόνων
ἢ
θεῶν
|
μαντικῶν |
φασι
γίνεσθαι
τὰς
κινήσεις
τοῖς |
| [4] |
ἀκούσαντες,
οἱ
δὲ
ἀμελήσαντες
τῶν
|
ἐπιστρεπτικῶν |
λόγων
δίκας
κατ´
ἀξίαν
τίσωσιν, |
| [4] |
προεισάγουσι.
Περὶ
μὲν
οὖν
τῶν
|
Βακχικῶν |
τελετῶν
εἴτε
τις
ἐστὶ
πιθανὸς |
| [4] |
ἀποσείεσθαι.
Ἀλλὰ
καὶ
ὁ
τῶν
|
Στωϊκῶν |
θεός,
ἅτε
σῶμα
τυγχάνων,
ὁτὲ
|
| [4] |
εἶναι
καὶ
ἔσεσθαι·
τῶν
δὲ
|
Στωϊκῶν |
οἱ
πλείους
οὐ
μόνον
τὴν |
| [4] |
εὐκαταφρόνητος
αὐτοῖς
αἵρεσις
ἡ
τῶν
|
Στωϊκῶν |
συναγορεύει·
ἐπὰν
δὲ
κόρια,
περὶ |
| [4] |
ἔσται
τοῦ
κατὰ
τὴν
τῶν
|
Στωϊκῶν |
ὑπόθεσιν
σοφοῦ,
καθηκόντως
ἐν
τῇ |
| [4] |
καὶ
παρὰ
τοῦτ´
ἔλαττον
ἔχειν
|
δοκῶν |
ἐθέλοι
ἂν
γνωσθῆναι
καὶ
τοὺς |
| [4] |
ἱστορούμενα,
οὐ
μὴν
καὶ
περὶ
|
ὅρκων |
ἐλέφαντος
σύνοιδα
εἰρῆσθαι
παρά
τινι· |
| [4] |
ἐπὶ
τὰ
παραπλήσια
προτρέπων
καὶ
|
διδάσκων |
εἰς
πάντας
ἡμᾶς
ἀνθρώπους
κατὰ |
| [4] |
ἀπόστολος
δὲ
τοῦ
Ἰησοῦ
Παῦλος,
|
διδάσκων |
ἡμᾶς
συνοίσειν
μὲν
τῇ
χρείᾳ |
| [4] |
Ἀλλὰ
καὶ
οὐκ
ἂν
ὁ
|
διδάσκων |
λόγος
ἡμᾶς
μηδαμῶς
ὀργίζεσθαι
καὶ
|
| [4] |
ἡμέραν
ἡλίου
ὠνόμασε
τὴν
ἡμέραν,
|
διδάσκων |
ὅτι
τὰ
μάλιστα
χρῄζοντα
ἡμέρας |
| [4] |
λόγος
ἡμᾶς
μηδαμῶς
ὀργίζεσθαι
καὶ
|
φάσκων |
ἐν
τριακοστῷ
ἕκτῳ
ψαλμῷ·
Παῦσαι |
| [4] |
λεξειδίων
οἴεται
δύνασθαι
ἡμᾶς
μαθεῖν,
|
φάσκων· |
Κακὰ
δ´
ἐν
τοῖς
οὖσιν |
| [4] |
τις
τὴν
ἀρχήν,
ἀνάλογόν
τι
|
φάσκων |
τῷ
Κέλσῳ,
ὅτι
οὐχ
οἷόν |
| [4] |
ἐλέγχεις,
καὶ
ἐν
οἷς
ἁμαρτάνουσιν
|
ὑπομιμνήσκων |
νουθετεῖς.
Πῶς
δὲ
δυνάμεθα
λέγειν |
| [4] |
θεοὺς
δρακόντων
καὶ
ἀσπίδων
καὶ
|
βασιλίσκων
|
δημιουργοὺς
καὶ
κατὰ
ἔντομον
εἶδος |
| [4] |
αὐτόθεν
καταγνῶ
τοῦ
Κέλσου,
μηδὲν
|
εὑρίσκων |
μίσους
ἄξιον
ἐν
τῷ
βιβλίῳ. |
| [4] |
μὲν
γὰρ
λόγος
ἦν
ὁ
|
εὑρίσκων, |
οὐκ
ἂν
ἀποτεταγμένως
τόδε
τι |
| [4] |
τοῦ
νόμου
σου.
Τίς
δ´
|
ἀναγινώσκων |
δράκοντα
ἐν
τῷ
αἰγυπτίῳ
ποταμῷ |
| [4] |
καὶ
θείᾳ
μοίρᾳ
κοσμηθεὶς
καὶ
|
καταβαλὼν |
τὸν
περὶ
τῶν
ἐπὶ
γῆς |
| [4] |
καὶ
μετὰ
ταῦτα
ἐπὶ
κητῶν
|
μεγάλων |
καὶ
πάσης
ψυχῆς
ζῴων
ἑρπετῶν, |
| [4] |
πόλει,
ἔνθα
τὰ
νενομισμένα
σύμβολα
|
μεγάλων |
μυστηρίων
ἐποίουν
τῷ
θεῷ.
Ἐχρῆν |
| [4] |
ὄνομα
τοῦ
θεοῦ
καὶ
τῶν
|
καλῶν |
αὐτοῦ
δημιουργημάτων,
ὡς
μηδὲ
προφάσει |
| [4] |
καὶ
ἀπὸ
τῶν
ἐν
κόσμῳ
|
καλῶν |
ἐπὶ
τὸν
τὰ
ὅλα
ποιήσαντα |
| [4] |
δεδύνηνται
δαίμονες,
καίτοι
γε
πάντα
|
κάλων |
κινήσαντες,
ἵνα
μὴ
Χριστιανοὶ
μηκέτ´ |
| [4] |
ἱεράς
τινας.
Νυνὶ
δ´
ὁ
|
ἐγκαλῶν |
ἡμῖν
ὅτι
πιστεύομεν
τῷ
ἐπὶ |
| [4] |
καὶ
Ἰουδαίοις
καὶ
Χριστιανοῖς
ἀμαθίαν
|
ἐγκαλῶν |
καὶ
ἀπαιδευσίαν
Κέλσος
σαφῶς
παρίστησι, |
| [4] |
ἐπηγγέλλετο·
εἰ
μὴ
ἄρα
ὁ
|
ἐγκαλῶν |
τοῖς
ψιλὴν
πίστιν
ἐπαγγελλομένοις
αὐτὸς |
| [4] |
ἐπιτελεῖσθαι.
~Μετὰ
ταῦτα
συνήθως
ἑαυτῷ
|
γελῶν |
τὸ
Ἰουδαίων
καὶ
Χριστιανῶν
γένος |
| [4] |
τοῦ
καλουμένου
διαβόλου
καὶ
τῶν
|
ἀγγέλων |
αὐτοῦ,
τίς
τε
πρὸ
τοῦ |
| [4] |
χρησμῶν
καὶ
ὁρῶντας
ἔσθ´
ὅτε
|
ἀγγέλων |
θεοῦ
ἐπιδημίας
γεγενημένας
πρὸς
αὐτούς. |
| [4] |
ἔστησεν
ὅρια
ἐθνῶν
κατ´
ἀριθμὸν
|
ἀγγέλων |
θεοῦ·
καὶ
ἐγενήθη
μερὶς
κυρίου |
| [4] |
πρὸς
τὸν
ἐκεῖθεν
διασῳζόμενον
τῶν
|
ἀγγέλων
|
λόγος,
φασκόντων·
Μὴ
περιβλέψῃ
εἰς |
| [4] |
ἀποφηνάμενος
εἶναι
τούτους
ἀνθρώπων
σοφωτέρους.
|
~Θέλων |
δ´
ἔτι
διὰ
πλειόνων
μηδὲ |
| [4] |
αὐτὸς
ὡς
ἐκεῖνοι
γένηται
θεοφιλής;
|
Θέλων |
δὲ
τὰς
ὁμιλίας
τῶν
ἀλόγων |
| [4] |
ζητηθήσεται»
~Ἑξῆς
τούτοις
ὁ
Κέλσος,
|
θέλων |
μὴ
μᾶλλον
ἡμῖν
τὴν
πρόνοιαν |
| [4] |
ψυχαῖς
ἡμῶν
μακαριότητα
ἐμφύεσθαι
ἡμῖν
|
θέλων, |
πραγματεύεται
διὰ
τοῦ
Χριστοῦ
καὶ |
| [4] |
οὐκ
ἰδόντι
ὅτι
χριστιανισμοῦ
ἀποτρέψαι
|
θέλων |
τοὺς
ἐντυγχάνοντας
αὐτοῦ
τῇ
γραφῇ |
| [4] |
τὸν
γινώσκοντα.
Ἀλλ´
οὐδὲ
διαπειράσαι
|
θέλων |
τοὺς
πιστεύοντας
ἢ
τοὺς
ἀπιστοῦντας |
| [4] |
καὶ
μηδὲν
ὅ
τι
καταλιπεῖν
|
θέλων |
τῶν
ἐν
τοῖς
ἀλόγοις
ἱστορουμένων |
| [4] |
χάριν
μεμέτρηται
τὰ
πάντα,
οὐκ
|
ἀλλήλων, |
ἀλλ´
εἰ
μὴ
πάρεργον,
ἀλλὰ |
| [4] |
καθ´
ἣν
προεῖπον
ἀμοιβὴν
ἐξ
|
ἀλλήλων |
εἰς
ἄλληλα·
περισσὸν
δὲ
τὸ |
| [4] |
ἢ
ἀνθρώπου
σώματι,
οὐδὲν
διοίσει
|
ἀλλήλων |
ταῦτα
τὰ
σώματα,
δηλονότι
οὐδὲν |
| [4] |
εἴτε
διὰ
τῶν
περὶ
κολάσεων
|
ἀπειλῶν, |
ἃς
πεπείσμεθα
ἀναγκαίας
εἶναι
τῷ |
| [4] |
φασιν,
ὀργιζόμενος
καὶ
θυμούμενος
καὶ
|
ἀπειλῶν |
πέμπει
τὸν
υἱὸν
αὐτοῦ,
καὶ |
| [4] |
φησιν
οὐχ
ὑπὲρ
τῶν
ἤδη
|
φίλων |
νοσούντων
ἢ
μεμηνότων
τὴν
τοιάνδε |
| [4] |
τῆς
κακίας
μολύβδου
καὶ
τῶν
|
ἄλλων |
ἀκαθάρτων
ὑλῶν,
τὴν
τοῦ
χρυσοῦ, |
| [4] |
προφητῶν,
τινῶν
μὲν
κατ´
αὐτοὺς
|
ἄλλων |
δὲ
προγενεστέρων
ἢ
μεταγενεστέρων.
Οὕτω |
| [4] |
δ´
αὐτὸν
μᾶλλον
Κέλσου
καὶ
|
ἄλλων |
Ἑλλήνων
βουληθέντα
φιλομαθῶς
καὶ
τὰ |
| [4] |
τὰ
ἀθάνατα,
τὰ
δὲ
θνητὰ
|
ἄλλων |
ἐστὶν
ἔργα.
Καὶ
ψυχὴ
μὲν |
| [4] |
ὅτι
καὶ
τούτου
πολλὰ
τῶν
|
ἄλλων |
ζῴων
ἀντιποιηθήσεται·
καὶ
μάλ´
εἰκότως· |
| [4] |
τὰ
περὶ
οἰωνῶν
καὶ
τῶν
|
ἄλλων |
ζῴων,
ἀφ´
ὧν
μαντεῖαί
τινες |
| [4] |
Τοῦτο
τοίνυν
ἄνθρωποι
παρὰ
τῶν
|
ἄλλων |
ζῴων
καὶ
μάλιστα
παρ´
ὀρνίθων |
| [4] |
δὲ
φέρ´
εἰπεῖν
κτήνεια
καὶ
|
ἄλλων |
θήρεια;
Ἐχρῆν
δ´
αὐτόν,
ὁρῶντα |
| [4] |
τῆς
ἀληθείας,
κινήμασι
σκωλήκων
ἢ
|
ἄλλων |
τινῶν
τοιούτων
παραβάλλομεν·
φιλαλήθως
δὲ |
| [4] |
τούτων
ὁ
Κέλσος
μάτην
ἡμᾶς
|
διαβάλλων· |
ἐληλέγχθω
δὲ
αὐτοῦ
καὶ
ὁ |
| [4] |
τῇ
βίβλῳ
τῶν
Ψαλμῶν
γέγραπται,
|
μέλλων |
αὐτῶν
ὑπομιμνήσκεσθαι
τοῦτον
προοιμιάζεται
τὸν |
| [4] |
τοῖς
δουλεύουσιν
ἡμῖν
ζῴοις·
Ὁ
|
ἐξανατέλλων |
χόρτον
τοῖς
κτήνεσι
καὶ
χλόην |
| [4] |
ἀσχοληθεῖσαν
οὐ
περὶ
τὰ
τῶν
|
πολλῶν |
ἀλλὰ
περὶ
τὴν
ἐξέτασιν
τῆς |
| [4] |
λέξειν
καὶ
τίνα
ἐμφανίσειν.
~Διὰ
|
πολλῶν |
δ´
ἑξῆς
ἐγκαλεῖ
ἡμῖν
ὡς |
| [4] |
Καὶ
γὰρ
τοῦτο
μαρτυρεῖται
ὑπὸ
|
πολλῶν· |
διὸ
καὶ
ὁ
ποιητὴς
λέγει |
| [4] |
ὅπου
δὲ
διὰ
μαρτυρουμένης
ὑπὸ
|
πολλῶν |
ἐναργείας
παριστὰς
ὅτι
πολλοὶ
ἀπὸ |
| [4] |
οὐκ
ἐν
φωτὶ
καὶ
γνώσει
|
πολλῶν
|
ἐστι
τὰ
ὀνόματα
ταῦτα,
καθ´ |
| [4] |
ἀράβιον
ζῷον,
τὸν
φοίνικα,
διὰ
|
πολλῶν |
ἐτῶν
ἐπιδημοῦν
Αἰγύπτῳ
καὶ
φέρον |
| [4] |
ζητεῖν.
~Ἑξῆς
τούτοις
τὰ
διὰ
|
πολλῶν |
καὶ
οὐκ
εὐκαταφρονήτων
λόγων
ποικίλως |
| [4] |
ὀλίγα
πρὸς
τὰ
προκείμενα
ἀπὸ
|
πολλῶν |
λεκτέον,
διελέγχουσι
τὴν
ἀχάριστον
ψευδοδοξίαν |
| [4] |
τ´
ἦν
κατὰ
τὸν
τῶν
|
πολλῶν |
νοῦν
ἐκλαμβάνοντα
τὰ
περὶ
τῶν |
| [4] |
νοῦν;
Ὀλίγα
δ´
ἀπὸ
πάνυ
|
πολλῶν |
παραθησόμεθα
πρὸς
τὸ
δεῖξαι
ὅτι |
| [4] |
οἱ
προφῆται
λέγοντες
ἀποδεικνύωνται
περὶ
|
πολλῶν |
παρεληλυθότων
ἠληθευκέναι
καὶ
δεῖγμα
διδόναι |
| [4] |
τὴν
δριμυτάτην
πρὸς
ἀφροδίσια
ὄρεξιν,
|
πολλῶν |
ποιήσασαν
τοὺς
θυμοὺς
μαλθακοὺς
καὶ |
| [4] |
τὰ
θηρία.
Ἡμεῖς
γοῦν
οἱ
|
πολλῶν |
τῷ
σώματι
τῶν
ζῴων
ἀσθενέστεροι |
| [4] |
Πόλεις
οὖν
παρ´
ἀνθρώποις
μετὰ
|
πολλῶν |
ὑπέστησαν
τεχνῶν
καὶ
διατάξεως
νόμων· |
| [4] |
κατὰ
δέ
τι
σημεῖον
καὶ
|
Ἀπόλλων |
ἀγγέλῳ
χρῆται
ἱέρακι·
κίρκος»
γὰρ |
| [4] |
ἡ
περίοδος
κατὰ
τὴν
τῶν
|
ὅλων |
ἀμοιβὴν
ἐκπύρωσιν
ἀπαιτεῖ·
ταῦτ´
αὐτοὺς
|
| [4] |
λογικοῦ
καὶ
τῷ
θεῷ
τῶν
|
ὅλων |
ἀνακειμένου
σῶμα»
ναός
ἐστι»
τοῦ |
| [4] |
καὶ
ἀσφαλέστατα
κατὰ
τὴν
τῶν
|
ὅλων
|
δημιουργίαν,
ἀλλ´
οὐδὲν
ἧττον
ἰατρικῆς |
| [4] |
δ´
ἐν
τῇ
διατάξει
τῶν
|
ὅλων |
εἶναί
τινας
τοὺς
καλουμένους
θρόνους |
| [4] |
ἀρχὴν
τὸ
πιστεῦσαι
τῷ
τῶν
|
ὅλων |
θεῷ
καὶ
πάντα
πράττειν
κατ´ |
| [4] |
Κἂν
ὁ
θεὸς
τοίνυν
τῶν
|
ὅλων |
τῇ
ἑαυτοῦ
δυνάμει
συγκαταβαίνῃ
τῷ |
| [4] |
ἐν
ἑαυτῇ
εἰς
κατακόσμησιν
τῶν
|
ὅλων. |
Ὕλη
γὰρ
ἡ
ἐν
τῇ |
| [4] |
μᾶλλον
καὶ
ἐπὶ
τῆς
τῶν
|
ὅλων |
φύσεως
ὅτι,
εἰ
καὶ
μία |
| [4] |
παραπλήσια
περὶ
τῶν
τὴν
τῶν
|
ὅλων |
φύσιν
ἐπαγγελλομένων
εἰδέναι
φιλοσόφων
καὶ |
| [4] |
ἄν·
μία
γὰρ
ἡ
τῶν
|
ὅλων |
φύσις
καὶ
ἡ
αὐτή,
καὶ |
| [4] |
Εἰ
γὰρ
καὶ
μία
τῶν
|
ὅλων |
φύσις
καὶ
ἡ
αὐτή,
οὐ |
| [4] |
εἰσι
τεταγμέναι
τῶν
ἐν
σώμασι
|
μεταβολῶν, |
ἐξ
οὗ
κόσμος
ἐστὶ
καὶ |
| [4] |
μαντικὰ
ἐκ
θεοῦ
προγινώσκοντα
διὰ
|
συμβόλων |
ἡμᾶς
διδάσκει,
τοσοῦτον
ἔοικεν
ἐγγυτέρω |
| [4] |
καὶ
ἡμῖν
μὲν
ἀρκύων
καὶ
|
ὅπλων |
δεῖ
καὶ
ἀνθρώπων
πλειόνων
βοηθῶν
|
| [4] |
μολύβδου
καὶ
τῶν
ἄλλων
ἀκαθάρτων
|
ὑλῶν, |
τὴν
τοῦ
χρυσοῦ,
ἵν´
οὕτως |
| [4] |
οὖν
ὅτι
ἀγνοούμενος
θεὸς
ὑπὸ
|
φαύλων |
ἀνθρώπων
οὐ
παρὰ
τὸ
αὐτὸς |
| [4] |
κἂν
συγχρήσηται
τῇ
κακίᾳ
τῶν
|
φαύλων |
εἰς
τὴν
διάταξιν
τοῦ
παντὸς |
| [4] |
τῶν
ἀνθρώπων
καὶ
μάλιστα
τῶν
|
φαύλων |
οἰκονομεῖ.
Καὶ
ὥσπερ
ἡ
συνήθεια
|
| [4] |
Χριστιανοὶ
οὐδὲ
Ἰουδαῖοι,
τῶν
λοιπῶν
|
φαύλων |
παραβάλλοιντο
ἐν
γωνίᾳ
βορβόρου
καλινδουμένοις
|
| [4] |
τῷ
λόγῳ
ἀπὸ
λίθων
καὶ
|
ξύλων |
ἀλλὰ
καὶ
τῆς
νομιζομένης
ὕλης |
| [4] |
Νυνὶ
δὲ
ὑπὲρ
τῶν
πανταχοῦ
|
ἁμαρτωλῶν, |
ἵνα
καταλίπωσι
τὴν
ἁμαρτίαν
καὶ
|
| [4] |
θεῷ.
Καὶ
γὰρ
σαφῶς
ὑπὲρ
|
ἁμαρτωλῶν
|
λέγεται
πάντα
ἀναδεδέχθαι
ὁ
Ἰησοῦς, |
| [4] |
ἡμᾶς
ὁ
θεός,
ὅτι
ἔτι
|
ἁμαρτωλῶν
|
ὄντων
ἡμῶν
Χριστὸς
ὑπὲρ
ἡμῶν |
| [4] |
αἱ
μέλισσαι.
Μελίσσαις
γοῦν
ἐστιν
|
ἡγεμών, |
ἔστι
δ´
ἀκολουθία
τε
καὶ |
| [4] |
τυγχάνωσιν
ὄντες,
προγινώσκουσιν
ἐπισημασίας
καὶ
|
ἀνέμων |
σφοδρότητας
καὶ
τροπὰς
περὶ
τὸ |
| [4] |
ἁμαρτωλῶν
ὄντων
ἡμῶν
Χριστὸς
ὑπὲρ
|
ἡμῶν |
ἀπέθανε.
Καίτοι
γε
Μόγις
τις |
| [4] |
ἀλληγορίαν
ἐπιδέχεσθαι
εἶναι
τὰ
γράμματα
|
ἡμῶν. |
Ἀπὸ
γὰρ
τῶν
προφητειῶν,
ἐν |
| [4] |
ἂν
εἴπητε
πρὸς
τὴν
πεῦσιν
|
ἡμῶν, |
ἀποκρινούμεθα
ἀποδεικνύναι
πειρώμενοι
οὐ
δεόντως |
| [4] |
τοῦ
καλουμένου
ἐν
τοῖς
λόγοις
|
ἡμῶν |
ἄρχοντος
τοῦ
αἰῶνος
τούτου»
ἕτεροι |
| [4] |
Διὸ
καὶ
ἐν
τοῖς
εὐαγγελίοις
|
ἡμῶν |
γέγραπται
ὁ
σωτὴρ
ἡμῶν
εἰρηκέναι· |
| [4] |
καί,
ὡς
ὠνόμασε
τὰ
ἱερὰ
|
ἡμῶν |
γράμματα,
ἀκάθαρτοι»
~Εἴπερ
δὲ
θεία |
| [4] |
τὸ
ῥητὸν
περὶ
τοῦ
θεοῦ
|
ἡμῶν |
γραφαί.
Ταῦτα
δὲ
νῦν
ἑρμηνεύειν |
| [4] |
χρήσιμον
ἔδοξε
τῷ
Κέλσῳ
καθ´
|
ἡμῶν |
γράφοντι
παραρρίψαι
δόγμα,
πολλῆς
δεόμενον |
| [4] |
ἔγνωμεν
αὐτά,
καὶ
οἱ
πατέρες
|
ἡμῶν |
διηγήσαντο
ἡμῖν.
~Ἀλλὰ
καὶ
εἴπερ |
| [4] |
καὶ
ὅτε
συμφερόντως
τῷ
γένει
|
ἡμῶν |
ἑαυτὸν
ἐταπείνου.
Ἀλλ´
οὐδὲ
μεταβολή |
| [4] |
ἐπιγράφων
ἀληθῆ
λόγον
τὸ
καθ´
|
ἡμῶν |
ἑαυτοῦ
βιβλίον.
Ἡ
γὰρ
ἐν |
| [4] |
ἀκολουθεῖ
τῷ
θεοφιλέστερα
λέγεσθαι
ἐκεῖνα
|
ἡμῶν. |
Εἰ
δὲ
μόνη
ἡ
λογικὴ |
| [4] |
ὁ
θεῖος
λόγος
τὸν
θεὸν
|
ἡμῶν |
εἶναι
πῦρ
καταναλίσκον»
καὶ
ποταμοὺς |
| [4] |
εὐαγγελίοις
ἡμῶν
γέγραπται
ὁ
σωτὴρ
|
ἡμῶν |
εἰρηκέναι·
Ταῦτ´
ἐν
παροιμίαις
λελάληκα |
| [4] |
τῶν
ἀποδεχομένων
τὰ
οὕτω
καθ´
|
ἡμῶν |
εἰρημένα
καί
φαμεν·
ἆρα
πάντας |
| [4] |
ὃ
οἴεται
μοχθηρὸν
τῆς
γραφῆς
|
ἡμῶν. |
~Εἶτα
ὡς
εἰς
τὸ
μισεῖν |
| [4] |
δεομένων
δυσθήρατός
ἐστι
τῇ
φύσει
|
ἡμῶν, |
ἐν
τούτοις
καὶ
ἡ
τῶν |
| [4] |
καὶ
ἀὴρ
καὶ
ἄστρα,
καὶ
|
ἡμῶν |
ἕνεκα
πάντα,
καὶ
ἡμῖν
δουλεύειν |
| [4] |
ἃ
βούλεται
τρέψῃ
τὸ
φανταστικὸν
|
ἡμῶν. |
Εὐχόμεθα
δὲ
λάμψαι
ἐν
ταῖς |
| [4] |
τι
τῶν
δαιμονίων
τῷ
ἡγεμονικῷ
|
ἡμῶν, |
ἢ
πνεῦμά
τι
τῶν
ἐναντίων |
| [4] |
ἂν
δόξαι
διαφέρειν
τὰ
ὑφ´
|
ἡμῶν |
ἢ
τὰ
ὑπὸ
μυρμήκων
καὶ |
| [4] |
δὲ
τὰ
τραύματα»
τῶν
ψυχῶν
|
ἡμῶν |
θεραπεύων
διὰ
τοῦ
ἐν
αὐτῷ |
| [4] |
οὗτοι
πιστότεροι
πρὸς
τὸ
θεῖον
|
ἡμῶν
|
καὶ
γνῶσιν
ἔχουσι
τοῦ
θεοῦ. |
| [4] |
αὐτῷ
βούλονται,
μετεμορφώθη»
ὁ
θεὸς
|
ἡμῶν |
καὶ
εἰς
τὸ
ὑψηλὸν
ὄρος» |
| [4] |
ἀνασχέσθαι
καὶ
ἐπακοῦσαι
τῶν
συγγραμμάτων
|
ἡμῶν |
καὶ
ὅση
δύναμις
ἐκ
τῶν |
| [4] |
ἐννοίας
ἔχει
τοῦ
θείου
ἱερωτέρας
|
ἡμῶν |
καὶ
ὅτι
ὁμιλίας
ἔχει
πρὸς |
| [4] |
θεοφιλέστερα
τὰ
ἄλογα
ζῷά
φησιν
|
ἡμῶν |
καὶ
τοῦ
θείου
τὴν
ἔννοιαν |
| [4] |
ἀνθρωπίνας
κῆρας
ὑπὲρ
τοῦ
γένους
|
ἡμῶν |
καταβᾶσα.
Ταῦτα
δ´
ἐπιστάμενος
ὁ |
| [4] |
ἀντιλέγειν
ἱστάμενον
πρὸς
τὸν
ἀσέβειαν
|
ἡμῶν |
κατηγοροῦντα
εὔηθες·
παντὶ
γὰρ
δῆλον |
| [4] |
ἐπὶ
πᾶσι
θεὸν
τὰ
ὑφ´
|
ἡμῶν |
λεγόμενα
καὶ
πραττόμενα
ἀλλὰ
καὶ |
| [4] |
ὑπ´
οὐδενὸς
περὶ
τοῦ
σωτῆρος
|
ἡμῶν |
λεγόμενον.
Προείρηται
δ´
εἰς
τὴν
|
| [4] |
τοῖς
ἑξῆς.
Τῆς
γὰρ
γραφῆς
|
ἡμῶν |
λεγούσης
ἐπὶ
τῆς
τοῦ
ἀνθρώπου |
| [4] |
μήτε
ὑπὸ
Ἰουδαίων
μήτε
ὑφ´
|
ἡμῶν |
λεχθέντα
ἂν
ἑαυτῷ
ἀποφαίνεται
λέγων· |
| [4] |
ἡμῖν
αὐτὸν
ἐγγινομένην
ταῖς
ψυχαῖς
|
ἡμῶν |
μακαριότητα
ἐμφύεσθαι
ἡμῖν
θέλων,
πραγματεύεται |
| [4] |
εἰρήκαμεν.
~Καὶ
εἰπὼν
αὐτὸν
ὑφ´
|
ἡμῶν |
μὲν
λέγεσθαι
καταβεβηκέναι
ὑπὸ
Ἰουδαίων |
| [4] |
αὐτὰ
δυναμένοις;
Εἶτ´
ἐπὰν
πυθομένων
|
ἡμῶν |
μηδεὶς
ἔχῃ
παραστῆσαι
ἀφ´
οἵας |
| [4] |
ἐλευθέρα
ἐστίν,
ἥτις
ἐστὶ
μήτηρ
|
ἡμῶν» |
Ὁ
δὲ
βουλόμενος
λαβεῖν
τὴν |
| [4] |
γίνεσθαι
τέλειοι,
ὡς
ὁ
πατὴρ
|
ἡμῶν |
ὁ
οὐράνιος
τέλειός
ἐστι»
διδασκόμεθα. |
| [4] |
ἱλασμὸς»
εἶναι
περὶ
τῶν
ἁμαρτιῶν
|
ἡμῶν, |
οὐ
περὶ
τῶν
ἡμετέρων
δὲ |
| [4] |
τὸ
ὅσον
ἐφ´
ἑαυτῷ
ἐξευτελίσῃ
|
ἡμῶν |
οὐ
Χριστιανῶν
μόνον
ἀλλὰ
καὶ |
| [4] |
ὁ
Κέλσος,
ὡσπερεὶ
οὐχ
ὁσίως
|
ἡμῶν |
οὐδ´
εὐαγῶς
περὶ
τοῦ
θεοῦ |
| [4] |
Οἴδαμεν
δ´
ὅτι
οἱ
πατέρες
|
ἡμῶν |
πάντες
ὑπὸ
τὴν
νεφέλην
ἦσαν, |
| [4] |
ὅτι
τὰ
μὴ
λεγόμενα
πρὸς
|
ἡμῶν |
περιτίθησιν
ἡμῖν,
τοῖς
καὶ
ἀναγινώσκουσι |
| [4] |
ἢ
ἀπὸ
προνοίας
οὐ
μᾶλλον
|
ἡμῶν |
προνοουμένης
ἢ
δένδρων
καὶ
πόας |
| [4] |
καὶ
μαντικῆς
περὶ
τὴν
ψυχὴν
|
ἡμῶν
|
πταρνύμεθα.
Καὶ
γὰρ
τοῦτο
μαρτυρεῖται |
| [4] |
κακίας
πραττόμενον;
Οὐκοῦν
ὁ
θεὸς
|
ἡμῶν |
πῦρ
καταναλίσκον»
ἐστίν,
ὡς
ἀποδεδώκαμεν, |
| [4] |
καὶ
κατὰ
τὸν
Ἱερεμίαν
γὰρ
|
ἡμῶν |
σαφὲς
ὅτι
Ἐκ
στόματος
κυρίου |
| [4] |
τῶν
πάντων
ἀνθρώπων
ἢ
περὶ
|
ἡμῶν |
τὰ
τοιαῦτα.
Ἔστω
γὰρ
ὑμᾶς |
| [4] |
καὶ
τὸ
Κέλσου
ἐπαιρόμενον»
καθ´
|
ἡμῶν |
τῆς
ἀλαζονείας
ὕψωμα»
Εἶτ´
ἐπεὶ |
| [4] |
δὲ
λάμψαι
ἐν
ταῖς
καρδίαις
|
ἡμῶν» |
τὸν
φωτισμὸν
τῆς
γνώσεως
τῆς |
| [4] |
ἀκροατὰς
ἀπολογίας
καθαιρούσης
τὴν
καθ´
|
ἡμῶν |
τοῦ
Κέλσου
χλεύην,
ἐπὶ
τὰ |
| [4] |
καὶ
τῷ
σωτῆρι
τοῦ
γένους
|
ἡμῶν, |
τούτου
μᾶλλον
ἀρκεσθῆναι
τῷ
Αὐτὸς |
| [4] |
τῆς
δόξης
τοῦ
θεοῦ»
ἐπιδημοῦντος
|
ἡμῶν |
τῷ
φανταστικῷ
πνεύματος
θεοῦ
καὶ
|
| [4] |
οὕτω
γὰρ
γρῦπες
καὶ
ἐλέφαντες
|
ἡμῶν |
τῶν
ἀνθρώπων
ἔσονται
κρείττους,
καὶ |
| [4] |
τὰ
ἐν
ἀνθρώποις;
Οὐδεὶς
γὰρ
|
ἡμῶν |
φησιν
ὅτι,
ἵνα
μάθῃ
τὰ |
| [4] |
θειοτέρας
ἔχουσιν
ἐννοίας
οὐ
λέγω
|
ἡμῶν |
Χριστιανῶν
ἢ
τῶν
ταῖς
αὐταῖς |
| [4] |
θεός,
ὅτι
ἔτι
ἁμαρτωλῶν
ὄντων
|
ἡμῶν |
Χριστὸς
ὑπὲρ
ἡμῶν
ἀπέθανε.
Καίτοι |
| [4] |
Ἔποπι
καὶ
ἐν
τοῖς
περὶ
|
ἀριθμῶν |
καὶ
ἐν
τοῖς
περὶ
τόπου. |
| [4] |
ἀγαθός
ἐστι
καὶ
καλὸς
καὶ
|
εὐδαίμων |
καὶ
ἐν
τῷ
καλλίστῳ
καὶ |
| [4] |
ὑπὸ
τοῦ
υἱοῦ
τοῦ
βασιλέως
|
Σικίμων, |
σφᾶς
αἰτιᾶται·
ἀδελφοὺς
δὲ
πωλοῦντας |
| [4] |
γίνωνται
καὶ
ταμιευτικώτεροι
τῶν
ἑαυτοῖς
|
χρησίμων, |
κατανοοῦντές
τε
μελίσσας
πείθωνται
μὲν |
| [4] |
μεθόδων,
ὧν
ἑώρα
ὁ
λόγος
|
χρησίμων |
τοῖς
μεμηνόσιν,
ἵνα
σωφρονήσωσι.
Φησὶ |
| [4] |
ἐνυπάρχουσαν
πηγὴν
καὶ
ἀρχὴν
τῶν
|
ποτίμων |
ἀγαθῶν
ἐξευρεῖν
ζητοῦντες,
ἅτε
καὶ
|
| [4] |
ὡς
ἐν
τῇ
βίβλῳ
τῶν
|
Ψαλμῶν |
γέγραπται,
μέλλων
αὐτῶν
ὑπομιμνήσκεσθαι
τοῦτον |
| [4] |
ὢν
Ὁμήρου.
Καὶ
τὰ
περὶ
|
Σοδόμων |
δὲ
καὶ
Γομόρρων
ὑπὸ
Μωϋσέως
|
| [4] |
μὲν
καὶ
ἐν
οἷς
δὲ
|
Σολομών |
φησι·
Τί
τὸ
γεγονός;
Αὐτὸ |
| [4] |
αὐτῶν
πολιτείᾳ
καὶ
τῇ
τῶν
|
νόμων |
διατάξει,
εὕροι
ἂν
ὅτι
γεγόνασιν |
| [4] |
πολλοῖς
διὰ
τὸ
ξενίζον
τῶν
|
νόμων |
καὶ
τὴν
ἰδιότροπον
κατ´
αὐτοὺς |
| [4] |
τὰ
προσωπεῖα
καὶ
ὑπὸ
τῶν
|
νόμων |
μὴ
ἐπιτρεπόμεναι
εἰσιέναι
εἰς
τὰς |
| [4] |
πολλῶν
ὑπέστησαν
τεχνῶν
καὶ
διατάξεως
|
νόμων· |
πολιτεῖαι
δὲ
καὶ
ἀρχαὶ
καὶ
|
| [4] |
πρὸς
τὸ
ἀκούειν
τῶν
θείων
|
νόμων |
σχολὴν
τὰ
καλούμενα
σάββατα
καὶ |
| [4] |
ἐστὶν
ἔργον,
ἀλλὰ
συντυχία
τις
|
ἀτόμων |
τὰς
τοσαύτας
ποιότητας
πεποίηκε,
καὶ |
| [4] |
τοῦ
Ἐπικούρου
θεοί,
σύνθετοι
ἐξ
|
ἀτόμων |
τυγχάνοντες
καὶ
τὸ
ὅσον
ἐπὶ |
| [4] |
βλέπειν
ἡγεμονικῶν
φύσεις
καὶ
πηγὴν
|
ὁρμῶν |
λογικὴν
ἢ
ἄλογον.
Εἰ
δ´ |
| [4] |
δ´
ἅπαξ
βλέπει
τὴν
πασῶν
|
ὁρμῶν |
πηγήν,
δῆλον
ὅτι
καὶ
τὴν |
| [4] |
κατ´
ἀνθρώπων
χρήσεως
μαστίγων
καὶ
|
δεσμῶν |
καὶ
βασανιστηρίων·
ἤρκει
γὰρ
ἡ |
| [4] |
πρώτους
ἀκούοντας
θειοτέρας
φωνῆς
καὶ
|
χρησμῶν |
καὶ
ὁρῶντας
ἔσθ´
ὅτε
ἀγγέλων |
| [4] |
λόγων
καὶ
ἔργων
ἀλλὰ
καὶ
|
διαλογισμῶν |
κριθησομένων.
Καὶ
τίς
ἂν
ἄλλος |
| [4] |
βοτάνης,
λέγειν
τὰς
αἰτίας
τῶν
|
μερισμῶν. |
Ἴσως
γὰρ
ἂν
ἐπιδοὺς
ἑαυτὸν |
| [4] |
νόμῳ
μου,
κλίνατε
τὸ
οὖς
|
ὑμῶν |
εἰς
τὰ
ῥήματα
τοῦ
στόματός |
| [4] |
δ´
Ἰησοῦς
τὸ
Ἀρθήσεται
ἀφ´
|
ὑμῶν
|
ἡ
βασιλεία
τοῦ
θεοῦ
καὶ |
| [4] |
μή
ποτε
τὸ
καὶ
ὑφ´
|
ὑμῶν
|
παραλαμβάνεσθαι
τὰ
ὀνόματα
τῶν
τριῶν |
| [4] |
τὸν
Ἰησοῦν
γεγονέναι
ἐπὶ
τὴν
|
Ἱεροσολύμων |
καθαίρεσιν.
Καὶ
οὐδέ
ποτε
γὲ |
| [4] |
πρὸς
τὸ
αὔξειν
τὸ
κωλύεσθαι
|
λαμβάνων, |
προβαίνων
πλείονας
ἐνέμετο
ψυχάς·
θεὸς |
| [4] |
φύσεως
ὀνομάτων
εἰς
δυνάμεις
παραλαμβανομένων
|
διαλαμβάνων |
τὸν
ἀκριβῆ
περὶ
τούτων
παραστῆσαι |
| [4] |
ἀκριβῶς
ἀκηκοέναι
ὁ
τὴν
ἀλήθειαν
|
ἐκπεριλαμβάνων |
ἐν
τῷ
ἑνὶ
τούτῳ
συγγράμματι |
| [4] |
ἰατρὸς
ὁρῶν
τὰ
δεινὰ
καὶ
|
θιγγάνων |
τῶν
ἀηδῶν
οὐ
πάντως
ἐκφεύγει
|
| [4] |
εἰ
μὴ
ἄρα
τις
σπανίως
|
λανθάνων
|
ἐν
τοῖς
πολλοῖς
εὑρίσκοιτο
τοιοῦτος. |
| [4] |
οὗτός
ἐστι
καὶ
ὁ
κατὰ
|
Χριστιανῶν |
ἄλλα
δύο
βιβλία
συντάξας,
τάχα |
| [4] |
κακοήθειαν
τοῦ
Κέλσου
μιμῶνται,
ὅπερ
|
Χριστιανῶν |
ἀπείη,
καταγελάσονται
τοῦ
μύθου
καὶ |
| [4] |
ὁ
Κέλσος
τὰ
Ἰουδαίων
καὶ
|
Χριστιανῶν
|
βιβλία
καὶ
οἴεται
τοὺς
ἀλληγοροῦντας |
| [4] |
γῆν,
ὡς
ὁ
Ἰουδαίων
καὶ
|
Χριστιανῶν |
βούλεται
λόγος,
οἴεται
καὶ
τὴν |
| [4] |
ἑαυτῷ
γελῶν
τὸ
Ἰουδαίων
καὶ
|
Χριστιανῶν |
γένος
πάντας
παραβέβληκε
νυκτερίδων
ὁρμαθῷ
|
| [4] |
οἱ
ἐπιεικέστεροι
Ἰουδαίων
τε
καὶ
|
Χριστιανῶν |
ἐπὶ
τούτοις
αἰσχυνόμενοι
πειρῶνταί
πως
|
| [4] |
ἔχουσιν
ἐννοίας
οὐ
λέγω
ἡμῶν
|
Χριστιανῶν |
ἢ
τῶν
ταῖς
αὐταῖς
ἡμῖν |
| [4] |
Κέλσον
ἐπιεικεῖς
ἀπὸ
Ἰουδαίων
καὶ
|
Χριστιανῶν |
ἠλληγόρουν
τὰ
γεγραμμένα,
τάχα
ἂν |
| [4] |
διὰ
τὰ
μὴ
ἀρέσκοντα
Κέλσῳ
|
Χριστιανῶν |
καὶ
Ἰουδαίων
δόγματα,
ἃ
μηδὲ |
| [4] |
τὸν
οὐ
δόγματα
ἐκτιθέμενον
ἀλλὰ
|
Χριστιανῶν
|
καὶ
Ἰουδαίων
κατηγορήσαντα;
Καὶ
τοῖς |
| [4] |
τὰ
αὐτόθεν
πᾶσι
προφαινόμενα
δόγματα
|
Χριστιανῶν |
καὶ
Ἰουδαίων
σὺν
τοῖς
τῶν |
| [4] |
ἐφ´
αὑτῷ
χρήσιμα
δόγματα
τῇ
|
Χριστιανῶν |
κατὰ
ταῦτα
πρὸς
φιλοσοφίαν
συμφωνίᾳ, |
| [4] |
προκείμενον
αὐτῷ
ἐστιν
Ἰουδαίων
καὶ
|
Χριστιανῶν |
κατηγορεῖν,
ἑαυτῷ
ἀνθυποφέρει
εὐριπίδειον
ἰαμβεῖον, |
| [4] |
Οὐδὲ
βλέπει
ὅτι
κατὰ
τὸν
|
Χριστιανῶν
|
λόγον
οἱ
πάντες
ἐν
αὐτῷ |
| [4] |
Οὐδεμίαν
οὖν
θνητὴν
φιλοτιμίαν
ὁ
|
Χριστιανῶν |
λόγος
καταμαρτυρεῖ
τοῦ
θεοῦ.
~Οὐκ |
| [4] |
ἐφ´
ἑαυτῷ
ἐξευτελίσῃ
ἡμῶν
οὐ
|
Χριστιανῶν |
μόνον
ἀλλὰ
καὶ
πάντων
ἀνθρώπων |
| [4] |
φησὶν
ὅτι
καὶ
Ἰουδαίων
καὶ
|
Χριστιανῶν |
οἱ
ἐπιεικέστεροι
ταῦτ´
ἀλληγοροῦσι·
λέγει |
| [4] |
ἐπὶ
τὴν
γῆν,
περὶ
δὲ
|
Χριστιανῶν |
ὅτι
τινὲς
αὐτῶν
καταβεβηκέναι
λέγουσιν. |
| [4] |
ὅτι
οἱ
ἐπιεικέστεροι
Ἰουδαίων
καὶ
|
Χριστιανῶν |
πειρῶνταί
πως
ἀλληγορεῖν
αὐτά,
ἔστι |
| [4] |
λεγόμενα
ἢ
ὑπὸ
Ἰουδαίων
καὶ
|
Χριστιανῶν |
πρὸς
ἀλλήλους
διαφερομένων
ἀπαγγελλόμενα.
Ἀλλ´ |
| [4] |
καὶ
βατράχων,
ἢ
Ἰουδαίων
καὶ
|
Χριστιανῶν |
πρὸς
ἀλλήλους
διαφερομένων.
~Πρὸς
ταῦτα |
| [4] |
δοκεῖ
μοι,
ὑπὸ
Ἰουδαίων
καὶ
|
Χριστιανῶν |
προσαγόμενα
εἰς
ἀπόδειξιν
τοῦ
ἱερούς |
| [4] |
τῷ
μετὰ
τοιούτων
δογμάτων
κατηγοροῦντι
|
Χριστιανῶν |
προσθέσθαι
καταλείποντα
λόγον,
διαφορὰν
διδόντα |
| [4] |
ὅτι
οὐ
μόνον
Ἰουδαίων
καὶ
|
Χριστιανῶν |
τινες
εἰρήκασιν
ἡμῖν
δουλεύειν
ἥλιον |
| [4] |
Χριστόν,
φησίν·
~Ὅτι
δὲ
καὶ
|
Χριστιανῶν |
τινες
καὶ
Ἰουδαῖοι,
οἱ
μὲν
|
| [4] |
γραφῇ
ἀποτρέπει
καὶ
τῶν
οὐ
|
Χριστιανῶν |
τὸ
πρὸς
τοὺς
φέροντας
τὰ |
| [4] |
ἀπὸ
πρώτης
σπορᾶς
γοήτων
καὶ
|
πλάνων |
ἀνθρώπων,
ἀμυδρὰς
καὶ
ἀμφιβόλους
φωνὰς |
| [4] |
ἀπὸ
πρώτης
σπορᾶς
γοήτων
καὶ
|
πλάνων |
ἀνθρώπων,
ἀμυδρὰς
καὶ
ἀμφιβόλους
φωνὰς |
| [4] |
εἰσὶν
ὡς
οἱ
ἄγγελοι
τῶν
|
οὐρανῶν» |
οἱ
δίκαιοι
καὶ
γίνονται
ἰσάγγελοι» |
| [4] |
σεμνότερα
φανεῖται
Διονύσου
ὑπὸ
τῶν
|
Τιτάνων |
ἀπατωμένου
καὶ
ἐκπίπτοντος
ἀπὸ
τοῦ |
| [4] |
ἀνθρώπους
κατασπώντων
δίκην
τῶν
μυθευομένων
|
Τιτάνων |
ἢ
Γιγάντων
ἀπὸ
τῆς
περὶ
|
| [4] |
τῶν
Στωϊκῶν
θεός,
ἅτε
σῶμα
|
τυγχάνων, |
ὁτὲ
μὲν
ἡγεμονικὸν
ἔχει
τὴν |
| [4] |
Λάβαν
καὶ
Ἰακώβ.
~Πόρρω
δὲ
|
τυγχάνων |
τοῦ
βουλήματος
τῶν
γεγραμμένων
φησὶ |
| [4] |
Τίς
δ´
οὐκ
ἂν
τούτοις
|
ἐντυγχάνων |
μέτριος
καὶ
αἰσθανόμενος
τῆς
ἀνθρωπίνης |
| [4] |
Ἑβραίων
φωνῆς.
~Καὶ
ὅρα
ὁ
|
ἐντυγχάνων |
τῇ
Κέλσου
γραφῇ
εἰ
μὴ |
| [4] |
Παπίσκου
τινὸς
καὶ
Ἰάσονος
ἀντιλογίαν
|
ἔγνων, |
οὐ
γέλωτος
ἀλλὰ
μᾶλλον
ἐλέους |
| [4] |
αὐτῶν
καὶ
τῶν
ἑκάστῳ
ζῴῳ
|
συγγενῶν |
δαιμόνων
εἴτε
καὶ
αὐτὸς
ἀναβαίνων |
| [4] |
τοῦ
ἀρίστου
εἰς
τὸ
πονηρότατον.
|
Μένων |
γὰρ
τῇ
οὐσίᾳ
ἄτρεπτος
συγκαταβαίνει
|
| [4] |
ὅτι
ὁ
λόγος»
τῇ
οὐσίᾳ
|
μένων |
λόγος
οὐδὲν
μὲν
πάσχει
ὧν |
| [4] |
Ἐπεὶ
μηδεὶς
τῶν
πρότερον
θεραπεύειν
|
ἐπαγγειλαμένων
|
τοσοῦτον
ἐδύνατο,
ὅσον
αὐτὴ
ἐπεδείξατο |
| [4] |
χάριτι
θεοῦ,
φωτίζοντος
τὸ
ἡγεμονικόν,
|
δυναμένων |
γενέσθαι
τῷ
κριθέντι
ὑπὸ
θεοῦ
|
| [4] |
τὰ
πράγματα
βουλομένων
ἢ
καὶ
|
δυναμένων. |
Καὶ
εἰ
μὲν
οἱ
σήμερον |
| [4] |
διειλήφαμεν,
διὸ
τὰ
πολλὰ
τῶν
|
δυναμένων |
λέγεσθαι
εἰς
τὸν
τόπον
οὐκ |
| [4] |
περὶ
αὐτοῦ
ὑπὸ
τῶν
μὴ
|
δυναμένων |
τὸ
κρεῖττον
αὐτοῦ
βλέπειν
τό· |
| [4] |
τοιούτων
ζῴων
γίνονται,
ἅτε
μὴ
|
δυναμένων |
τῶν
δαιμόνων
ἐν
τοῖς
ἡμερωτέροις |
| [4] |
τεθεωρηκότες
περὶ
πραγμάτων,
τῶν
μὴ
|
δυναμένων |
χωρὶς
ἐπιπνοίας
κρείττονος
καὶ
θειοτέρας |
| [4] |
λόγου
ἱστορίας,
τὰ
περὶ
τῶν
|
ἐπιδικασαμένων
|
ἀνθρώπων
τῆς
ἀρχαιότητος,
οἷον
Ἀθηναίων |
| [4] |
τὸν
λογισμὸν
καὶ
μετὰ
νοῦ
|
χρησαμένων; |
~Ἔστω
δὲ
καὶ
ἄλλα
ὑπὸ |
| [4] |
καὶ
ὑπὸ
τῶν
τὰ
φοινικικὰ
|
πραγματευσαμένων· |
καὶ
ὁ
βουλόμενός
γε
ἀναγνώτω |
| [4] |
τῶν
ἁπλουστέρων
ἀνθρώπων
καὶ
οὐκ
|
ἐπισταμένων |
ἐνορᾶν
τῇ
φύσει
πάντων
πραγμάτων
|
| [4] |
καὶ
τῶν
ἀπὸ
κακίας
αὐτῷ
|
πεπραγμένων, |
κἂν
Ἀντιφῶν
ἄλλος
ῥήτωρ
νομιζόμενος |
| [4] |
ἀλλὰ
καὶ
τὴν
σεμνότητα
τῶν
|
λελεγμένων |
καὶ
τὸ
ἀκόλουθον
αὐτοῖς.
~Οὐκ |
| [4] |
χρὴ
κατηγορεῖν
τῶν
ἐν
ὑπονοίαις
|
λελεγμένων, |
ὅρα
εἰ
μὴ
τὰ
Ἡσιόδου |
| [4] |
δοκεῖν
ἀβασάνιστον
τῶν
ὑπ´
αὐτοῦ
|
λελεγμένων |
τι
καταλελοιπέναι.
Φησὶν
οὖν
ἑξῆς |
| [4] |
προειρημένων
ὅτι
οὐ
μόνον
τῶν
|
προκατειλεγμένων |
σωμάτων
κοινή
ἐστιν
ἡ
φύσις |
| [4] |
καλοῖς.
Εἰ
δὲ
καὶ
τῶν
|
ἀποτιθεμένων |
καρπῶν
τὰς
ἐκφύσεις
ἀπεκτιθέασιν
οἱ |
| [4] |
τὰ
τῆς
Ἰουδαίων
τηρῆσαι
σοφίας,
|
διαβεβλημένων |
παρὰ
τοῖς
πολλοῖς
διὰ
τὸ
|
| [4] |
δὲ
διαναπαυόμενοι,
τῶν
δι´
ἀνθρώπους
|
γεγενημένων, |
οὐχὶ
καὶ
διὰ
μύρμηκας
καὶ
|
| [4] |
τῶν
ἀπὸ
τῆς
θείας
ἀλετρίδος
|
εἰρημένων |
κληδόνων
ἔχαιρεν,
ὡς
ὁ
ποιητής |
| [4] |
παντὶ
γὰρ
δῆλον
ἐκ
τῶν
|
εἰρημένων, |
τίς
ὁ
ἀσεβής.
Εἶτά
φησιν |
| [4] |
τοῦτο
δὲ
δῆλον
ἐκ
τῶν
|
προειρημένων
|
ὅτι
οὐ
μόνον
τῶν
προκατειλεγμένων |
| [4] |
βουλόμενος
κατασκευάζειν
ὅτι
μηδὲν
τῶν
|
προειρημένων |
παρ´
αὐτῷ
ζῴων
διαφέρουσιν
Ἰουδαῖοι |
| [4] |
Οἶμαι
δὴ
ἀποδεδειχέναι
ἐκ
τῶν
|
προειρημένων, |
πῶς
ἀνθρώπῳ
καὶ
παντὶ
λογικῷ |
| [4] |
ὅτι
κοινὴ
ἡ
πάντων
τῶν
|
προειρημένων
|
σωμάτων
φύσις
καὶ
μία
ἐς |
| [4] |
πόλεμοι
καὶ
νῖκαι
καὶ
τῶν
|
ἡττημένων |
ἀναιρέσεις
καὶ
πόλεις
καὶ
προπόλεις |
| [4] |
ἑκατέρων
τῷ
εἰδότι
ἀκούειν
αὐτῆς
|
κειμένων. |
~Ὀργὴν
μὲν
οὖν
ὀνομάζομεν
θεοῦ, |
| [4] |
καλῶς
καὶ
ἐρρωμένως
βιοῦν
αὐτῷ
|
ἀνακειμένων; |
Ἐχλεύασε
δὲ
τὴν
παρὰ
τῷ |
| [4] |
τοῦ
θεοῦ
πάντων
δὲ
τῶν
|
ὑποκειμένων |
βασιλεὺς
φύσιν
ἄλογον
πεποίηκε,
βοηθοῦσαν |
| [4] |
ἁρμοζόμενοι
πρὸς
τὸ
ἀσθενὲς
τῶν
|
ὑποκειμένων |
φαμὲν
ταῦτα
ἀλλὰ
καὶ
ποιοῦμεν |
| [4] |
οὖν
τὸν
Κέλσον,
διὰ
τῶν
|
προκειμένων |
βουλόμενον
θειότερα
καὶ
σοφώτερα
ἀποδεῖξαι |
| [4] |
γε
οἷς
μέλει
τῆς
πάντων
|
γεγραμμένων |
διαρθρώσεως
καὶ
ἀκριβείας
πειράσονται
δεικνύναι |
| [4] |
καὶ
ἀναπλασμάτων,
εἴτε
δι´
ὑπονοίας
|
γεγραμμένων |
εἴτε
ἄλλως
ὁπωσοῦν·
ἐπὶ
τίνων |
| [4] |
ἢ
ὑπὸ
Μωϋσέως
ἐν
τούτοις
|
γεγραμμένων |
ἤ,
ὡς
ἡμεῖς
εἴποιμεν
ἄν, |
| [4] |
ὑπομνησθεὶς
τῶν
ἐν
τῇ
Ἐξόδῳ
|
γεγραμμένων |
περὶ
τῆς
ἐξόδου
τῶν
Ἑβραίων
|
| [4] |
καὶ
ὅση
δύναμις
ἐκ
τῶν
|
γεγραμμένων |
στοχάσασθαι
τῆς
προαιρέσεως
τῶν
γραψάντων |
| [4] |
δὲ
τυγχάνων
τοῦ
βουλήματος
τῶν
|
γεγραμμένων |
φησὶ
τὸν
θεὸν
καὶ
φρέατα |
| [4] |
αὐτὸν
πιστεύοντες
ἐδηλοῦντο
διὰ
τῶν
|
ἀναγεγραμμένων |
περὶ
Λάβαν
καὶ
Ἰακώβ.
~Πόρρω |
| [4] |
καθὼς
ἑκάστῳ
τῶν
εἰς
ἐπιστήμην
|
ἀγομένων |
φαίνεται
ὁ
λόγος,
ἀνάλογον
τῇ |
| [4] |
ἐν
Ἕλλησι
φιλοσοφοῦντας
ἀπὸ
τῶν
|
λεγομένων· |
ἐν
οἷς
οὐ
μόνον
φράσις |
| [4] |
κατασκευάζοντι,
ἐπανορθοῖ
τοὺς
ἀκούοντας
τῶν
|
λεγομένων· |
καὶ
ἐν
τῇ
Χριστοῦ
δ´ |
| [4] |
τῶν
τε
πρὸς
τοὺς
ἀσθενεστέρους
|
λεγομένων |
καὶ
τῶν
τοῖς
ἐντρεχεστέροις
ἀπαγγελλομένων, |
| [4] |
ἐσσόμενα
πρό
τ´
ἐόντα
τῶν
|
λεγομένων |
παρὰ
τοῖς
ποιηταῖς
μάντεων
ταῦτ´ |
| [4] |
Ἕλλησιν
ἢ
βαρβάροις
περὶ
τούτων
|
λεγομένων |
ταῖς
ἡμετέραις
πεπιστευκέναι
περὶ
αὐτῶν |
| [4] |
καὶ
ὡς
ἐπὶ
ἀκροατοῦ
τῶν
|
λεγομένων |
φυλαττόμενοι
λέγειν
τὸ
μὴ
ἀρεσκόντως
|
| [4] |
Καὶ
γὰρ
ἐν
τῇ
τῶν
|
λεγομένων |
ὡς
περὶ
ἑνὸς
ἀκολουθίᾳ
ἡ |
| [4] |
γὰρ
περὶ
τῶν
μυρμήκων
ὡς
|
διαλεγομένων
|
ἀλλήλοις
τοιαῦτα.
Καὶ
μὲν
δὴ |
| [4] |
εἰδέναι
φιλοσόφων
καὶ
πρὸς
ἀλλήλους
|
διαλεγομένων |
περὶ
τοῦ,
τίνα
τρόπον
συνέστη |
| [4] |
τόπος
τῶν
ἐν
ἀνθρώποις
ἐξετάσεως
|
δεομένων |
δυσθήρατός
ἐστι
τῇ
φύσει
ἡμῶν, |
| [4] |
διηγήσεις
ἀπ´
αὐτῶν
τῶν
γραμμάτων
|
συνεξεταζομένων
|
ἀλλήλοις
παρίσταμεν·
οὐδὲ
τὸ
προκείμενον |
| [4] |
θεωρῆσαι
αὐτὰ
δυναμένοις;
Εἶτ´
ἐπὰν
|
πυθομένων |
ἡμῶν
μηδεὶς
ἔχῃ
παραστῆσαι
ἀφ´ |
| [4] |
λεγομένων
καὶ
τῶν
τοῖς
ἐντρεχεστέροις
|
ἀπαγγελλομένων, |
πολλάκις
ἐν
τῇ
αὐτῇ
λέξει |
| [4] |
τῶν
τὴν
τῶν
ὅλων
φύσιν
|
ἐπαγγελλομένων
|
εἰδέναι
φιλοσόφων
καὶ
πρὸς
ἀλλήλους |
| [4] |
μετὰ
συνέσεως
ἐξετάζειν
τὰ
πράγματα
|
βουλομένων
|
ἢ
καὶ
δυναμένων.
Καὶ
εἰ |
| [4] |
περὶ
φύσεως
ὀνομάτων
εἰς
δυνάμεις
|
παραλαμβανομένων |
διαλαμβάνων
τὸν
ἀκριβῆ
περὶ
τούτων |
| [4] |
~Εἶτα
λέγει
πρὸς
τὸ
τῶν
|
αἰσθανομένων |
τῆς
ἑαυτῶν
ὑπεροχῆς
ἀνθρώπων
γένος, |
| [4] |
πρὸς
ἀνθρώπους
αὐτῶν
συνθήκην
ἅπαξ
|
γενομένων |
ὑπ´
αὐτοῖς
εὐορκίαν
τηρουμένην
ὠνόμασεν, |
| [4] |
ἢ
καὶ
ἁπαξαπλῶς
ἀπὸ
τῶν
|
σημαινομένων |
ὑπὸ
τῆς
Ἑβραίων
φωνῆς.
~Καὶ |
| [4] |
τῶν
κακῶν
πλειόνων
καὶ
ἡττόνων
|
γινομένων |
ἔστι
λαβεῖν
ὅτι
οἱ
καλούμενοι
|
| [4] |
ἄλογα
ἀπολαύειν
τῶν
δι´
ἀνθρώπους
|
γινομένων. |
Καὶ
ὥσπερ
ἁμαρτάνει
ὁ
λέγων |
| [4] |
ὡς
ἐπὶ
θεατοῦ
αὐτοῦ
τῶν
|
γινομένων |
πάντα
πράττοντες
καὶ
ὡς
ἐπὶ |
| [4] |
ἀλόγου
φύσεως
καὶ
κατασκευῆς
ψιλῆς
|
γινομένων. |
Ὧν
τὴν
αἰτίαν
οὐδεὶς
μὲν |
| [4] |
πέμπτου
τόμου
ἐπ´
ὠφελείᾳ
τῶν
|
ἐντευξομένων |
καὶ
διανύσαι
κἀκεῖνον
μετὰ
τῆς |
| [4] |
ἐν
δὲ
τῇ
πρώτῃ
τῶν
|
Παραλειπομένων |
τὸν
διάβολον»
καὶ
συνεξετάζων
ἀλλήλοις |
| [4] |
πρᾷος
καὶ
εἰρηνοποιὸς
καὶ
προθύμως
|
ὑπομένων |
τοὺς
διὰ
τὴν
εὐσέβειαν
κινδύνους, |
| [4] |
Ἰουδαίων
καὶ
Χριστιανῶν
πρὸς
ἀλλήλους
|
διαφερομένων |
ἀπαγγελλόμενα.
Ἀλλ´
οὐ
μιμησόμεθά
γε |
| [4] |
Ἰουδαίων
καὶ
Χριστιανῶν
πρὸς
ἀλλήλους
|
διαφερομένων. |
~Πρὸς
ταῦτα
δὴ
πυνθανόμεθα
τῶν |
| [4] |
καὶ
ἔργων
ἀλλὰ
καὶ
διαλογισμῶν
|
κριθησομένων. |
Καὶ
τίς
ἂν
ἄλλος
λόγος |
| [4] |
δὲ
ἀπαγγελίαι
εἰσὶ
περὶ
τῶν
|
ἀπαντησομένων
|
τοῖς
φαύλοις,
ὡς
εἰ
ἀπειλάς |
| [4] |
γραφῆς
ἀξίαν
ἐπὶ
ὠφελείᾳ
τῶν
|
ἀκουσομένων. |
Ἢ
τολμάτω
τις
λέγειν
μὴ |
| [4] |
τοὺς
ἀνθρώπους
κατασπώντων
δίκην
τῶν
|
μυθευομένων |
Τιτάνων
ἢ
Γιγάντων
ἀπὸ
τῆς |
| [4] |
βοηθῶν
καὶ
κυνῶν
κατὰ
τῶν
|
θηρευομένων· |
ἐκείνοις
δ´
αὐτίκα
καὶ
καθ´ |
| [4] |
ὑγιοῦς
βίου
πολλῷ
δεδωκότων
χρόνῳ,
|
πιστευομένων |
τὰς
κρίσεις·
οἵτινες
διὰ
τὸ |
| [4] |
ἡ
τοσαύτη
τῶν
ἐπὶ
γῆς
|
φυομένων |
διαφορὰ
οὐ
προνοίας
ἐστὶν
ἔργον, |
| [4] |
~Πρὸς
ταῦτα
δὴ
πυνθανόμεθα
τῶν
|
ἀποδεχομένων |
τὰ
οὕτω
καθ´
ἡμῶν
εἰρημένα |
| [4] |
γεγονέναι
λεγόντων
καὶ
τεκμήρια
τούτων
|
παρεχομένων |
ἑκάστων,
φησὶν
ὡς
ἄρα
Ἰουδαῖοι |
| [4] |
λοιπῶν
καὶ
παραδοξοτέρων
ὡς
οὐ
|
πεπλασμένων, |
ὁ
δὲ
τοὐναντίον
πεποίηκε
καὶ
|
| [4] |
πρὸς
Ἰουδαίους
ἱστάμενοι
ἀπὸ
τῶν
|
πεπιστευμένων |
αὐτοῖς
εἶναι
γραμμάτων
ἱερῶν
καὶ |
| [4] |
ὀρνίθων
καὶ
τῶν
λοιπῶν
ζῴων,
|
πεπιστευμένων |
εἶναι
μαντικῶν,
μαντικὴ
ἢ
μὴ |
| [4] |
Γενέσει
ἀναγέγραπται,
δῆλον
ἐκ
τῶν
|
δεικνυμένων |
ἐν
τῇ
Ἀσκάλωνι
θαυμαστῶν
φρεάτων |
| [4] |
πατρίῳ
διαλέκτῳ
ταῦτα
σεμνυνόντων
καὶ
|
διηγουμένων· |
πῶς
οὖν
Ἰουδαῖοι
ἅτε
ἐπιχειρήσαντες |
| [4] |
ἐξετάσαι
καὶ
κινηθέντα
ὡς
περὶ
|
τροπολογουμένων |
καὶ
οὐ
μωρῶν
συγγραμμάτων.
~Ἑξῆς |
| [4] |
καὶ
ὑπὸ
ἐνυπαρχούσης
ἀφαντάστου
φύσεως
|
διοικουμένων
|
παντοδαπῶν
φυτῶν
καὶ
πρὸς
χρείαν |
| [4] |
πολλάκις
δὲ
καὶ
περὶ
τῶν
|
καλουμένων |
τυγχανόντων
ἀπαγγελλούσῃ·
ἅπερ
καὶ
ἐν |
| [4] |
παράστασιν
μειζόνων
καὶ
ἐν
ὑπονοίᾳ
|
δηλουμένων· |
ὁποῖά
ἐστι
καὶ
τὰ
περὶ |
| [4] |
γὰρ
οἶδε
πάντα;
Εἶτα
ὡς
|
ἀποκρινουμένων |
ὅτι
οἶδε,
πάλιν
ἐπαπορεῖ
λέγων |
| [4] |
παντὶ
ἀνθρώπων
καὶ
τῶν
ἀνθρώποις
|
διακονουμένων |
ζῴων
ἢ
ὅπως
ποτὲ
ἄλλως |
| [4] |
ἐν
ἀνθρώποις·
ἤδη
δὲ
τῶν
|
διακονουμένων |
τῷ
θεῷ
πολλαί
εἰσι
διαφοραί, |
| [4] |
θεῶν»
θεῶν
δὲ
οὐ
τῶν
|
προσκυνουμένων
|
ὑπὸ
τῶν
λοιπῶν—
πάντες
γὰρ |
| [4] |
θέλων
τῶν
ἐν
τοῖς
ἀλόγοις
|
ἱστορουμένων |
ἐμφαινόντων
τὸ
μεῖζον,
καὶ
τὰ |
| [4] |
κρείττονα
τῶν
κατὰ
τὸν
Βελλεροφόντην
|
ἱστορουμένων
|
ἴδοιμεν
ἂν
τὸν
Ἰωσήφ,
ἑλόμενον |
| [4] |
αὐτοὺς
μετὰ
παραδόξου
ἐπιφανείας
τῶν
|
ὑπηρετουμένων |
τῷ
τοῦ
θεοῦ
βουλήματι.
Ἀκόλουθον |
| [4] |
λογικά,
ἅπερ
ἐστὶ
προηγούμενα,
παίδων
|
γεννωμένων· |
τὰ
δ´
ἄλογα
καὶ
τὰ
|
| [4] |
τῶν
ταῖς
αὐταῖς
ἡμῖν
γραφαῖς
|
χρωμένων |
Ἰουδαίων
ἀλλὰ
γὰρ
καὶ
τῶν |
| [4] |
λόγον.
~Πυνθανόμεθα
γὰρ
ἁπάντων
τῶν
|
χρωμένων |
ταῖς
τοιαύταις
τοῦ
θεοῦ
κατακλήσεσιν· |
| [4] |
καὶ
ὠμότητι
περιγινόμενα
τῶν
οὐ
|
χρωμένων |
τῇ
συνέσει
πρὸς
τὸ
μηδὲν |
| [4] |
παρὰ
τοῖς
φιλοσοφοῦσιν
οὐ
μόνον
|
Ἑλλήνων |
ἀλλὰ
καὶ
τῶν
ἐν
βαρβάροις, |
| [4] |
αὐτὸν
μᾶλλον
Κέλσου
καὶ
ἄλλων
|
Ἑλλήνων |
βουληθέντα
φιλομαθῶς
καὶ
τὰ
ἡμέτερα |
| [4] |
δ´
ἡμεῖς
τάδε
τινὰ
ὑπὸ
|
Ἑλλήνων
|
ἐπαινούμενα
καὶ
αὐτοὶ
κατασκευάζωμεν,
οὐκέτι |
| [4] |
βασιλείας;
Εἶτα
ἐὰν
μὲν
τὰς
|
Ἑλλήνων |
θεογονίας
καὶ
τὰς
περὶ
θεῶν
|
| [4] |
καταλέγειν
τὰς
περὶ
θεῶν
ἀτόπους
|
Ἑλλήνων |
ἱστορίας,
αἰσχύνης
αὐτόθεν
ἀξίας
καὶ |
| [4] |
τοῖς
ὀξυτέροις
τῶν
πανταχοῦ
ἀνθρώπων,
|
Ἑλλήνων |
καὶ
βαρβάρων,
φησὶν
ὅτι
εἰ |
| [4] |
μεμυθολόγηται.
Πολλῷ
γὰρ
μᾶλλον
τὰ
|
Ἑλλήνων |
οὐ
μόνον
εὐηθέστατα
ἀλλὰ
καὶ |
| [4] |
φιλαλήθως
δὲ
περί
τινων
μαρτυροῦμεν
|
ἑλλήνων |
φιλοσόφων
ὅτι
ἐπέγνωσαν
τὸν
θεόν, |
| [4] |
γῆς
κατὰ
γένος»
καὶ
τῶν
|
κτηνῶν |
κατὰ
γένος»
καὶ
πάντων
τῶν |
| [4] |
τὸ
ὄντως
θηλυκὸν
ἢ
τὴν
|
κτηνῶν |
φύσιν
ἢ
τὸ
ὀρνέων
ἢ |
| [4] |
παραβλητέον
δὲ
τὰ
κατὰ
τῶν
|
κηφήνων |
ὑπὸ
τῶν
μελισσῶν
ἐπιτελούμενα
ταῖς |
| [4] |
πάντες
γὰρ
οἱ
θεοὶ
τῶν
|
ἐθνῶν |
δαιμόνια»
καὶ
ἀνέγνωμεν
ὅτι
Ὁ |
| [4] |
διέσπειρεν
υἱοὺς
Ἀδάμ,
ἔστησεν
ὅρια
|
ἐθνῶν |
κατ´
ἀριθμὸν
ἀγγέλων
θεοῦ·
καὶ |
| [4] |
καλουμένῳ
Ἰακώβ.
Ἀπὸ
γὰρ
τῶν
|
ἐθνῶν |
οἱ
εἰς
αὐτὸν
πιστεύοντες
ἐδηλοῦντο |
| [4] |
συγγενῶν
δαιμόνων
εἴτε
καὶ
αὐτὸς
|
ἀναβαίνων |
τῇ
σοφίᾳ
εὑρών,
ἐν
τῇ |
| [4] |
τὸ
σῶμα
ἢ
ἡ
ψυχή,
|
συγκαταβαίνων |
δ´
ἔσθ´
ὅτε
τῷ
μὴ |
| [4] |
τὸ
αὔξειν
τὸ
κωλύεσθαι
λαμβάνων,
|
προβαίνων |
πλείονας
ἐνέμετο
ψυχάς·
θεὸς
γὰρ |
| [4] |
οἶδα
τί
βουλόμενος
καὶ
τί
|
ἐμφαίνων |
ἄτοπον
ἐκ
τοῦ
ἀναγνωρισμοῦ·
οὐδὲ |
| [4] |
δευτέρως
δὲ
τὸ
διὰ
τὴν
|
ἐκείνων |
ἀπείθειαν
ἆραι
ἀπ´
αὐτῶν
τὴν |
| [4] |
θείαν
εἶναι
φήσομεν
τὴν
ψυχὴν
|
ἐκείνων, |
δι´
ὧν
αἱ
κληδόνες
ἀκούονται; |
| [4] |
μυρμήκων
ἐγκώμιον·
ὅπως
τῷ
περὶ
|
ἐκείνων |
ἐγκωμίῳ
τὸ
τῶν
ἀνθρώπων
οἰκονομικὸν
|
| [4] |
ὀρνίθων
μανθάνουσιν·
καὶ
ὅσοι
τῆς
|
ἐκείνων |
ἐνδείξεως
ἐπαΐουσιν,
οὗτοι
μαντικοί.
Εἰ |
| [4] |
τῶν
θηρίων
καὶ
τὴν
κατ´
|
ἐκείνων |
ἐπικράτειαν.
~Οὐχ
ὁρῶν
δ´
ὁ |
| [4] |
ζῷα
τῶν
ἀνθρώπων,
γένοιο
μετ´
|
ἐκείνων |
θεοφιλὴς
καὶ
ἐξομοιωθείης
τοῖς
κατὰ |
| [4] |
ἔργα
ὅσα
ἀθάνατα,
θνητὰ
δ´
|
ἐκείνων. |
Καὶ
ψυχὴ
μὲν
θεοῦ
ἔργον, |
| [4] |
πρὸς
τὴν
κατὰ
τὸ
δυνατὸν
|
ἐκείνων |
μίμησιν·
ἐκείναις
γὰρ
ἐνορῶντες
οἱ |
| [4] |
Ἐπῆλθε
δ´
αὐτοῖς
καὶ
ταῦτα
|
ἐκείνων |
παρακούσασιν,
ὅτι
δὴ
κατὰ
χρόνων
|
| [4] |
ταῖς
ἀπὸ
συνέσεως
ὑφισταμέναις
κατ´
|
ἐκείνων |
τέχναις.
Οὐ
γὰρ
ἀθεεὶ
ἐμηχανήσαντο |
| [4] |
τὰ
δεόμενα
μεταποιήσεως
μεταποιήσασα,
ἀντ´
|
ἐκείνων |
τοῖς
ἀπὸ
τῶν
πανταχοῦ
ἀνθρώπων |
| [4] |
ὁμοιώματι
εἰκόνος
φθαρτοῦ
ἀνθρώπου
καὶ
|
πετεινῶν |
καὶ
τετραπόδων
καὶ
ἑρπετῶν»
~Μετὰ |
| [4] |
μελλόντων
διορατικόν,
ἅτε
γυμνοὶ
τῶν
|
γηΐνων |
σωμάτων
τυγχάνοντες,
καὶ
περὶ
τὸ |
| [4] |
λεγόμενα
πνευματικὰ
τοῖς
ὀνομαζομένοις
πνευματικοῖς
|
συγκρίνων |
τὸ
βούλημα
τῶν
τε
πρὸς |
| [4] |
ἀκριβῶς
περὶ
μὲν
Ἰουδαίων
οὐ
|
τινῶν |
ἀλλὰ
πάντων
λέγειν
ὅτι
οἴονταί |
| [4] |
καὶ
διαφθειρόντων
αὐτούς,
εἴτε
καί
|
τινων
|
ἀνθρώπων
εἴτ´
εἰς
παιδιὰν
εἴτε |
| [4] |
ἀναλαβεῖν
οὐκ
οἶδα
κατ´
εἰκόνας
|
τίνων |
γεγενημένους
ἐν
τοῖς
ἀλόγοις.
~Ἐπεὶ |
| [4] |
μαντείας·
ἐπειδήπερ
οἱ
μὲν
ἀπό
|
τινων |
δαιμόνων
ἢ
θεῶν
μαντικῶν
φασι |
| [4] |
βαρβάροις,
εἴθ´
εὑρόντων
εἴτε
παρά
|
τινων |
δαιμόνων
μαθόντων
τὰ
περὶ
οἰωνῶν |
| [4] |
τῷ
σώματι
τῶν
ζῴων
ἀσθενέστεροι
|
τινῶν |
δὲ
καὶ
εἰς
ὑπερβολὴν
βραχύτεροι
|
| [4] |
ἀλεξίκακα
καὶ
δὴ
καὶ
λίθων
|
τινῶν |
δυνάμεις
ἐπὶ
σωτηρίᾳ
τῶν
νεοσσῶν, |
| [4] |
δέ
τις
τὸ
λεγόμενον
ὑπό
|
τινων, |
εἴτε
τῶν
νοούντων
εἴτε
τῶν |
| [4] |
τῇ
Μωϋσέως
ἀρχαιότητι,
ἱστορουμένου
ὑπό
|
τινων |
ἑλληνικῶν
συγγραφέων
κατὰ
τοὺς
χρόνους |
| [4] |
αὐτοῖς
καὶ
κοιναὶ
ἔννοιαι
καθολικῶν
|
τινων |
καὶ
φωνὴ
καὶ
τυγχάνοντα
καὶ |
| [4] |
τοιούτων
παραβάλλομεν·
φιλαλήθως
δὲ
περί
|
τινων |
μαρτυροῦμεν
ἑλλήνων
φιλοσόφων
ὅτι
ἐπέγνωσαν |
| [4] |
τηλικάσδε
ποιεῖν
δυνάμεις;
Καὶ
παρὰ
|
τίνων
|
μεμαθήκατε
ἢ
δύνασθε
μαθεῖν
τὰ |
| [4] |
καὶ
ἐρρωμένον
βίον
ἑτέρων
προφητῶν,
|
τινῶν |
μὲν
κατ´
αὐτοὺς
ἄλλων
δὲ |
| [4] |
μιαροί,
ὡς
καὶ
γαλᾶς
ὑπό
|
τινων |
παραλαμβάνεσθαι
πρὸς
τὸ
δηλοῦν
τὰ
|
| [4] |
πείθομαι.
Τίνες
οὖν
μᾶλλον
τὰ
|
τίνων |
παραφθείρουσιν;
Ἆρα
τὰ
περὶ
τοῦ |
| [4] |
λεγόμενος
τοῦ
θεοῦ.
~Τάχα
δέ
|
τινων |
παρήκουσεν
ὁ
Κέλσος
ὅτι
ὁ |
| [4] |
οἴεται
εἶναι
τὴν
γραφὴν
ἀλλά
|
τινων |
πλειόνων·
τοιοῦτον
γὰρ
δηλοῖ
τὸ |
| [4] |
ὀνομάζεται
παραλαμβανόμενος
κατὰ
δαιμόνων
ἤ
|
τινων |
πονηρῶν
δυνάμεων.
Μανθάνομεν
δὲ
τὴν |
| [4] |
βίῳ.
Εἶτα
ὡς
εἰπόντων
ἄν
|
τινων |
τὸ
ἵνα
μάθῃ
τὰ
ἐν |
| [4] |
ἀληθείας,
κινήμασι
σκωλήκων
ἢ
ἄλλων
|
τινῶν |
τοιούτων
παραβάλλομεν·
φιλαλήθως
δὲ
περί
|
| [4] |
γεγραμμένων
εἴτε
ἄλλως
ὁπωσοῦν·
ἐπὶ
|
τίνων |
τοῦτο
ἢ
ἐπὶ
τῶν
ἑλληνικῶν |
| [4] |
ὅτι
κατ´
αὐτὸν
ἱερώτεραι
τῶν
|
σεμνῶν |
Φερεκύδου
καὶ
Πυθαγόρου
καὶ
Σωκράτους |
| [4] |
σταλεῖσι
κατ´
ἐμπορίαν
μετὰ
τῶν
|
ὄνων |
φησὶ
χαριζόμενον
τὸν
πραθέντα
πεποιηκέναι |
| [4] |
λόγον
τὸν
κατασκευάζοντα
ἀπὸ
τοιωνδὶ
|
προγόνων
|
εἶναι
τὸ
Ἰουδαίων
ἔθνος·
πάλιν |
| [4] |
ἀπὸ
τῆς
θείας
ἀλετρίδος
εἰρημένων
|
κληδόνων |
ἔχαιρεν,
ὡς
ὁ
ποιητής
φησι· |
| [4] |
ἐξολοθρεύσει
ἀπὸ
προσώπου
σου,
οὗτοι
|
κληδόνων |
καὶ
μαντειῶν
ἀκούσονται·
σοὶ
δὲ |
| [4] |
λόγος
ἀνέγραψεν
αὐτὰς
εἰς
παράστασιν
|
μειζόνων |
καὶ
ἐν
ὑπονοίᾳ
δηλουμένων·
ὁποῖά |
| [4] |
καὶ
ὅπλων
δεῖ
καὶ
ἀνθρώπων
|
πλειόνων |
βοηθῶν
καὶ
κυνῶν
κατὰ
τῶν |
| [4] |
εἰσαγωγῇ.
Ὅθεν
ὡς
τῶν
κακῶν
|
πλειόνων |
καὶ
ἡττόνων
γινομένων
ἔστι
λαβεῖν |
| [4] |
σοφωτέρους.
~Θέλων
δ´
ἔτι
διὰ
|
πλειόνων |
μηδὲ
τὰς
περὶ
τοῦ
θείου
|
| [4] |
καιροῖς»
Ἡμεῖς
μὲν
οὖν
ἀπὸ
|
πλειόνων |
ὀλίγα
εἴπομεν
πρὸς
τὴν
Κέλσου |
| [4] |
εἶναι
τὴν
γραφὴν
ἀλλά
τινων
|
πλειόνων· |
τοιοῦτον
γὰρ
δηλοῖ
τὸ
παραχαράττοντες |
| [4] |
ζῷα
τῶν
ἀνθρώπων,
κατασκευάσαι
διὰ
|
πλειόνων |
ὡς
ὑπάρχουσαν
τὴν
τοιάνδε
μαντικὴν |
| [4] |
οὐ
περὶ
τῶν
ἡμετέρων
δὲ
|
μόνων |
ἀλλὰ
καὶ
περὶ
ὅλου
τοῦ |
| [4] |
φησιν·
Ἀλλ´
ὅπως
μὴ
περὶ
|
μόνων |
Ἰουδαίων
οὐ
γὰρ
τοῦτο
λέγω— |
| [4] |
τοῦ
κόσμου
καὶ
ἀφθάρτου,
καὶ
|
μόνων
|
τῶν
ἐπὶ
γῆς
κατακλυσμοὺς
καὶ |
| [4] |
μέλλοντα
ταύτην
εἰδέναι
καὶ
περὶ
|
δαιμόνων |
ἀκριβέστερον
διειληφέναι
ὅτι
τε
μή |
| [4] |
τοιοῦτοι
γενέσθαι,
ὡς
ἐν
καταστάσει
|
δαιμόνων |
αὐτῶν
ὑποστῆναι
τὸ
ἡγεμονικόν.
Εἴπερ |
| [4] |
Ἔοικεν
οὖν
τις
εἶναι
ἑκάστῳ
|
δαιμόνων |
εἴδει
κοινωνία
πρὸς
ἕκαστον
εἶδος |
| [4] |
ἦθος,
τὸν
αὐτὸν
τρόπον
δαίμονες
|
δαιμόνων |
εἶεν
ἂν
ἐν
μέσοις
δυνατώτεροι· |
| [4] |
καὶ
τῶν
ἑκάστῳ
ζῴῳ
συγγενῶν
|
δαιμόνων
|
εἴτε
καὶ
αὐτὸς
ἀναβαίνων
τῇ |
| [4] |
γίνονται,
ἅτε
μὴ
δυναμένων
τῶν
|
δαιμόνων |
ἐν
τοῖς
ἡμερωτέροις
τῶν
ζῴων |
| [4] |
τῆς
ἀλόγου
καὶ
πονηρᾶς
τῶν
|
δαιμόνων |
ἐνεργείας,
ἐξετάραξαν
κατὰ
τοῦ
λόγου |
| [4] |
Αἰγυπτίους
πολλάκις
ὀνομάζεται
παραλαμβανόμενος
κατὰ
|
δαιμόνων |
ἤ
τινων
πονηρῶν
δυνάμεων.
Μανθάνομεν |
| [4] |
τοὺς
λόγους
τῶν
εἰπόντων
ἀπὸ
|
δαιμόνων |
ἢ
θεῶν
γίνεσθαι
τὰς
κινήσεις |
| [4] |
ἐπειδήπερ
οἱ
μὲν
ἀπό
τινων
|
δαιμόνων |
ἢ
θεῶν
μαντικῶν
φασι
γίνεσθαι |
| [4] |
τὸν
περὶ
τῶν
ἐπὶ
γῆς
|
δαιμόνων
|
λόγον,
λιβανωτῷ
καὶ
αἵματι
καὶ |
| [4] |
εἴθ´
εὑρόντων
εἴτε
παρά
τινων
|
δαιμόνων
|
μαθόντων
τὰ
περὶ
οἰωνῶν
καὶ |
| [4] |
καὶ
τοῦτ´
ἐροῦμεν
ἀπὸ
τῶν
|
δαιμόνων |
συμβολικῶς
ἀνθρώποις
δεδηλῶσθαι
κατὰ
σκοπὸν |
| [4] |
τούτοις
εἰς
τὰ
κατὰ
τῶν
|
δαιμόνων. |
Ταῦτ´
οὖν
δοκεῖ
μοι,
ὑπὸ |
| [4] |
περὶ
τοῦ
ἀπατηθῆναι
ὑπὸ
τῶν
|
δαιμόνων |
τὸν
ἄνθρωπον
καὶ
κατασπασθῆναι
αὐτοῦ |
| [4] |
ὡς
ὅλον
ἔθνος
ἁμαρτάνον
διὰ
|
πόνων |
ἐπιστρέφεσθαι
πρὸς
τὸν
θεὸν
αὐτῶν, |
| [4] |
ἡ
τηλικαύτη
εὐσέβεια,
οὔθ´
ὑπὸ
|
πόνων |
οὔθ´
ὑπὸ
κινδύνου
θανάτου
οὔθ´ |
| [4] |
εὐφορίαι
τεταγμέναι
ἢ
ἀφορίαι,
καὶ
|
χειρόνων |
ἐπὶ
πλεῖον
χύσις
ἢ
ἐπ´ |
| [4] |
ἀρχαιότερος
ἦν
Μωϋσῆς
τῶν
κατὰ
|
χρόνων |
μακρὰς
περιόδους
κατακλυσμοὺς
καὶ
ἐκπυρώσεις |
| [4] |
ἐκείνων
παρακούσασιν,
ὅτι
δὴ
κατὰ
|
χρόνων
|
μακρῶν
κύκλους
καὶ
ἄστρων
ἐπανόδους |
| [4] |
ἐπαιρομένου
κατὰ
τῶν
λοιπῶν
ὡς
|
ἐλαττόνων |
καὶ
ἀφιλοσόφων.
Ἴσμεν
γὰρ
ὅτι |
| [4] |
ὡς
τῶν
κακῶν
πλειόνων
καὶ
|
ἡττόνων |
γινομένων
ἔστι
λαβεῖν
ὅτι
οἱ |
| [4] |
αὐχμοί,
οὕτω
δὲ
οὐδὲ
ψυχῶν
|
κρειττόνων |
εὐφορίαι
τεταγμέναι
ἢ
ἀφορίαι,
καὶ |
| [4] |
τινα
γεγονέναι
φρουρὰν
τὴν
ἀπὸ
|
κρειττόνων, |
ὥστε
κατ´
ἀρχὰς
ἐπιμιξίαν
γεγονέναι |
| [4] |
φησί·
Καὶ
ἐξηγέρθη
ὡς
ὁ
|
ὑπνῶν |
κύριος,
ὡς
δυνατὸς
κεκραιπαληκὼς
ἐξ |
| [4] |
ὅτι
πολλοὶ
ἀπὸ
μεγίστων
διεσώθησαν
|
κινδύνων, |
πεισθέντες
τῇ
δι´
ὀρνίθων
μαντικῇ. |
| [4] |
μᾶλλον
τῶν
ἀνθρώπων
ἢ
τῶν
|
κυνῶν, |
ἐπεὶ
καὶ
οἱ
κύνες
παραπολαύουσι |
| [4] |
καὶ
ἀνθρώπων
πλειόνων
βοηθῶν
καὶ
|
κυνῶν |
κατὰ
τῶν
θηρευομένων·
ἐκείνοις
δ´ |
| [4] |
δημιουργός.
Καὶ
εἰς
ἄλλα
μὲν
|
κυνῶν |
χρῄζομεν,
φέρ´
εἰπεῖν,
εἰς
φυλακὴν |
| [4] |
ἀρετὰς
καὶ
τὴν
εὕρεσιν
τῶν
|
τεχνῶν |
δυνηθῶσι
καὶ
καθ´
ἑαυτοὺς
ζῆν, |
| [4] |
τῇ
συνέσει
χρήσασθαι
πρὸς
εὕρεσιν
|
τεχνῶν, |
ἤπερ
ἐκ
τοῦ
εὐπορεῖν
πάντῃ |
| [4] |
παρ´
ἀνθρώποις
μετὰ
πολλῶν
ὑπέστησαν
|
τεχνῶν |
καὶ
διατάξεως
νόμων·
πολιτεῖαι
δὲ |
| [4] |
μένῃ
ἀργὴ
καὶ
ἀνεπινόητος
τῶν
|
τεχνῶν, |
πεποίηκε
τὸν
ἄνθρωπον
ἐπιδεῆ·
ἵνα |
| [4] |
εἰς
οὓς
τὰ
τέλη
τῶν
|
αἰώνων
|
κατήντησε»
παρ´
οἷς
τὰ
ποικίλα |
| [4] |
τινων
δαιμόνων
μαθόντων
τὰ
περὶ
|
οἰωνῶν |
καὶ
τῶν
ἄλλων
ζῴων,
ἀφ´ |
| [4] |
Κέλσον,
οὐ
παριστάντα
τὸ
τῶν
|
φωνῶν |
ἀμφίβολον,
οὐκ
οἶδ´
ὅπως
παρέρριπται. |
| [4] |
φιμώσεις
βοῦν
ἀλοῶντα.
Μὴ
τῶν
|
βοῶν |
μέλει
τῷ
θεῷ;
Ἢ
δι´ |
| [4] |
ἢ
οἰκιῶν,
εἰς
ἄλλα
δὲ
|
βοῶν |
οἷον
εἰς
γεωργίαν,
εἰς
ἄλλα |
| [4] |
ὁ
ἀροτριῶν
ἀροτριᾶν,
καὶ
ὁ
|
ἀλοῶν |
ἐπ´
ἐλπίδι
τοῦ
μετέχειν.
Καὶ |
| [4] |
ἀνοχῆς
καὶ
τῆς
μακροθυμίας
καταφρονεῖς,
|
ἀγνοῶν
|
ὅτι
τὸ
χρηστὸν
τοῦ
θεοῦ |
| [4] |
Ἅπερ
καὶ
ὁ
Ἀσκραῖος
ποιητὴς
|
ἐννοῶν |
εἶπε·
Ξυναὶ
γὰρ
τότε
δαῖτες |
| [4] |
τὰ
τοῦ
λόγου
κατασκευάζειν
μετὰ
|
παντοδαπῶν |
ἀποδείξεων,
τῶν
τε
ἀπὸ
τῶν |
| [4] |
ὑπὸ
ἐνυπαρχούσης
ἀφαντάστου
φύσεως
διοικουμένων
|
παντοδαπῶν |
φυτῶν
καὶ
πρὸς
χρείαν
γεγονότων |
| [4] |
δὴ
καὶ
τῆς
Ἀφροδίτης
ἀκόλουθος
|
θεράπων |
γέγονεν
ὁ
Ἔρως,
γεννηθεὶς
ἐν |
| [4] |
παρὰ
τοὺς
ἐλέφαντας.
Ὁ
γὰρ
|
βλέπων
|
ἀπ´
οὐρανοῦ
ἐν
μὲν
τοῖς |
| [4] |
γῆν
κατὰ
τὴν
ὑπόθεσιν
αὐτοῦ
|
βλέπων |
τὰ
δρώμενα
ὑπὸ
τῶν
ἀνθρώπων |
| [4] |
αὐτοῦ
υἱοί,
ἐπὶ
τὰ
παραπλήσια
|
προτρέπων |
καὶ
διδάσκων
εἰς
πάντας
ἡμᾶς |
| [4] |
ἐν
τοῖς
ἀνωτέρω
εἰρήκαμεν.
~Καὶ
|
εἰπὼν |
αὐτὸν
ὑφ´
ἡμῶν
μὲν
λέγεσθαι |
| [4] |
ἐπιτελοῦντα
ἀλλὰ
καὶ
τῆς
ἑαυτοῦ.
|
~Εἰπὼν |
δ´
ὁ
Κέλσος
περὶ
τῶν |
| [4] |
ἐπιδεχόμενα
τὸ
γενναῖον
καὶ
ἀναντίρρητον.
|
Εἰπὼν |
δὲ
ταῦτ´
ἐπιφέρει
ὅτι
τοῦδε |
| [4] |
τὴν
πολλὴν
καθαρότητα
ὁ
λόγος
|
εἰπών· |
Ἐγγιεῖ
Μωϋσῆς
μόνος
πρὸς
τὸν |
| [4] |
νομίζει
κατηγορίαν
περιέχειν
τὸν
λόγον
|
εἰπὼν |
τό·
Ὑφ´
οὗ—
δῆλον
δ´ |
| [4] |
ἔν
τισι
παραβολαῖς
καταβεβηκέναι
λέγεται,
|
καταλιπὼν |
ἐν
τοῖς
ὄρεσι
τὰ
μὴ |
| [4] |
κόσμον
καὶ
τὴν
οὐράνιον
φορὰν
|
ἀπολιπὼν |
καὶ
τὴν
τοσαύτην
γῆν
παριδὼν |
| [4] |
λέγοντας
ὅτι
τὴν
οὐράνιον
φορὰν
|
ἀπολιπὼν |
ὁ
θεὸς
καὶ
τὴν
τοσαύτην |
| [4] |
καὶ
Ἰουδαίων
σὺν
τοῖς
τῶν
|
λοιπῶν |
ἀνθρώπων,
εἰ
μὴ
ἀναφανεῖται
τοῖς |
| [4] |
δὲ
λεκτέον
καὶ
περὶ
τῶν
|
λοιπῶν |
ζῴων·
ἀλλὰ
πάνυ
ἁπλούστατα
νομίζει
|
| [4] |
ἄνθρωπος
ἐπείληπται,
νομίζεται
ὑπερέχειν
τῶν
|
λοιπῶν |
ζῴων·
ἴστωσαν
οἱ
τοῦτο
φάσκοντες |
| [4] |
ἡ
δι´
ὀρνίθων
καὶ
τῶν
|
λοιπῶν |
ζῴων,
πεπιστευμένων
εἶναι
μαντικῶν,
μαντικὴ |
| [4] |
ἀπεμφαίνοντα,
προσαχθῆναι
καὶ
περὶ
τῶν
|
λοιπῶν |
καὶ
παραδοξοτέρων
ὡς
οὐ
πεπλασμένων, |
| [4] |
ψυχήν,
ὡς
οὖσαν
ὑποδεεστέραν
τῶν
|
λοιπῶν |
λογικῶν
καὶ
μάλιστα
σπουδαίων
καὶ |
| [4] |
οὐ
τῶν
προσκυνουμένων
ὑπὸ
τῶν
|
λοιπῶν— |
πάντες
γὰρ
οἱ
θεοὶ
τῶν |
| [4] |
οὐ
Χριστιανοὶ
οὐδὲ
Ἰουδαῖοι,
τῶν
|
λοιπῶν
|
φαύλων
παραβάλλοιντο
ἐν
γωνίᾳ
βορβόρου |
| [4] |
φιλοσόφου
καὶ
ἐπαιρομένου
κατὰ
τῶν
|
λοιπῶν |
ὡς
ἐλαττόνων
καὶ
ἀφιλοσόφων.
Ἴσμεν |
| [4] |
πρὸς
ἡμᾶς
μόνους
ἐπικηρυκεύεται
καὶ
|
πέμπων |
οὐ
διαλείπει
καὶ
ζητῶν,
ὅπως |
| [4] |
καὶ
πρὸς
ἡμᾶς
ἐπικηρυκεύεται
καὶ
|
πέμπων |
οὐ
διαλείπει
καὶ
ζητῶν,
ὅπως |
| [4] |
Εἰ
δὲ
καὶ
τῶν
ἀποτιθεμένων
|
καρπῶν |
τὰς
ἐκφύσεις
ἀπεκτιθέασιν
οἱ
μύρμηκες, |
| [4] |
τῶν
κακῶν
γενέσεως
εἰπεῖν
ἀπορρητότερα
|
σιωπῶν |
δ´
ἐκεῖνα
καὶ
τὰ
πλήθεσιν
|
| [4] |
μηκέτι
δὲ
τὰ
θηρία
ὑπ´
|
ἀνθρώπων |
ἁλίσκεσθαι;
Εἴπερ
γὰρ
κατὰ
πρόνοιαν |
| [4] |
πάντα
ἐν
τῷ
γένει
τῶν
|
ἀνθρώπων, |
ἀλλὰ
καὶ
τῶν
ἀλόγων
ζῴων |
| [4] |
ὅτι
οὐ
μόνον
ἡ
τῶν
|
ἀνθρώπων |
ἀλλὰ
πολὺ
μᾶλλον
καὶ
ἡ |
| [4] |
ζῴοις
οὔτε
τοῖς
τυχοῦσι
τῶν
|
ἀνθρώπων |
ἀλλὰ
ψυχαῖς
ἀνθρώπων
ἱερωτάταις
καὶ
|
| [4] |
θεός,
ἀλλὰ
τῇ
συνέσει
τῶν
|
ἀνθρώπων
|
ἁλωτὰ
δέδωκεν
εἶναι
τὰ
θηρία |
| [4] |
πρώτης
σπορᾶς
γοήτων
καὶ
πλάνων
|
ἀνθρώπων, |
ἀμυδρὰς
καὶ
ἀμφιβόλους
φωνὰς
ἐν |
| [4] |
πρώτης
σπορᾶς
γοήτων
καὶ
πλάνων
|
ἀνθρώπων, |
ἀμυδρὰς
καὶ
ἀμφιβόλους
φωνὰς
ἐν |
| [4] |
Ἀλλ´
οὔτε
τὰ
κακὰ
ἐξ
|
ἀνθρώπων |
ἀπολέσθαι
δυνατὸν
οὔτε
παρὰ
θεοῖς
|
| [4] |
τὰ
ζώπυρα
τοῦ
γένους
τῶν
|
ἀνθρώπων
|
ἀρξάμενα
ὑπό
τινα
γεγονέναι
φρουρὰν |
| [4] |
ποιητὴν
καὶ
τοὺς
πολλοὺς
τῶν
|
ἀνθρώπων
|
αὐτὸς
Ὀλύμπιος
ἧκε
φόωσδε,
κατὰ |
| [4] |
τῷ
Ἰησοῦ
εἰς
τὸν
τῶν
|
ἀνθρώπων |
βίον,
κἂν
ὁ
ἐν
ἀρχῇ |
| [4] |
ὅτ´
οὐκ
ἐβουλήθη
δικαιῶσαι
τὸν
|
ἀνθρώπων |
βίον
ὁ
θεός,
ἀλλὰ
καὶ |
| [4] |
ὁ
θεὸς
ἀνεμνήσθη
δικαιῶσαι
τὸν
|
ἀνθρώπων |
βίον,
πρότερον
δὲ
ἠμέλει;
Καὶ
|
| [4] |
τοῦ
ἐν
τῷ
βίῳ
τῶν
|
ἀνθρώπων |
βορβόρου
ἑαυτοὺς
μὴ
μετροῦντες
καὶ |
| [4] |
ἐστι
τάδε
τὰ
ζῷα
τῶν
|
ἀνθρώπων, |
γένοιο
μετ´
ἐκείνων
θεοφιλὴς
καὶ
|
| [4] |
τὴν
ὑπόθεσιν
τὸ
πᾶν
τῶν
|
ἀνθρώπων |
γένος.
Ἆρ´
οὖν
παρὰ
μὲν |
| [4] |
τῶν
αἰσθανομένων
τῆς
ἑαυτῶν
ὑπεροχῆς
|
ἀνθρώπων |
γένος,
ἣν
ὑπερέχει
τῶν
ἀλόγων |
| [4] |
πλεῖον
καταβιβάσαι
ἀγωνιζόμενος
τὸ
τῶν
|
ἀνθρώπων |
γένος
καὶ
ἐξομοιῶσαι
τοῖς
ἀλόγοις |
| [4] |
ὁ
θεὸς
ἀνεμνήσθη
δικαιῶσαι
τὸ
|
ἀνθρώπων |
γένος,
πρότερον
δὲ
ἠμέλει;
ἅψασθαι
|
| [4] |
νοσοῦντας
ἰάσασθαι
τὸ
φίλον
τῶν
|
ἀνθρώπων |
γένος
τοῖς
τοιοῖσδε,
οἷς
οὐκ |
| [4] |
τοῦ
ἀληθινοῦ
θεοῦ
τὸ
τῶν
|
ἀνθρώπων |
γένος,
ὑποδύνονται
τῶν
ζῴων
τὰ |
| [4] |
αὐτῷ
καὶ
πᾶν
τὸ
τῶν
|
ἀνθρώπων |
γένος
ὡς
χεῖρον
καὶ
ἔλαττον |
| [4] |
μόνης
καταλελειμμένον,
παντὸς
τοῦ
τῶν
|
ἀνθρώπων |
γένους
διεφθαρμένου,
καὶ
ζητοῦσιν
εἰ |
| [4] |
ζῴων
καὶ
οὐκ
ἀνθρώπους
παρόντων
|
ἀνθρώπων |
δαίμονές
εἰσι
φαῦλοι
καί,
ὡς |
| [4] |
θεοφιλέστερα
τάδε
τὰ
ζῷα
τῶν
|
ἀνθρώπων, |
δῆλον
ὅτι
καὶ
Σωκράτους
καὶ |
| [4] |
περιουσίας
καὶ
τῷ
βουλομένῳ
τῶν
|
ἀνθρώπων |
δηλοῦν
τὰ
ἐσόμενα,
δηλονότι
πολὺ |
| [4] |
ἑαυτὸν
ἐκένωσεν»
ἵνα
χωρηθῆναι
ὑπ´
|
ἀνθρώπων |
δυνηθῇ.
Οὐ
δή
που
δ´ |
| [4] |
μεμηνὸς
δὲ
τὸ
γένος
τῶν
|
ἀνθρώπων |
ἔδει
θεραπευθῆναι
διὰ
μεθόδων,
ὧν
|
| [4] |
ἀλόγων
ζῴων
ὁμιλίας
τῆς
τῶν
|
ἀνθρώπων. |
Εἰ
δ´
ὑπὲρ
τοῦ
ἐξετάσαι |
| [4] |
Ἰουδαίων
σὺν
τοῖς
τῶν
λοιπῶν
|
ἀνθρώπων, |
εἰ
μὴ
ἀναφανεῖται
τοῖς
ἅπαξ |
| [4] |
νομοθέτης
καὶ
οἱ
συγγραφεῖς
πάντων
|
ἀνθρώπων |
εἶναι
ἀνοητότατοι,
καὶ
μόνον
τοῦτο |
| [4] |
Αἰγυπτίοις
καὶ
τοῖς
λοιποῖς
τῶν
|
ἀνθρώπων |
εἶναι
μαντικά,
ὡς
ἐπίπαν
δὲ |
| [4] |
πῶς
ὅτι
σοφώτεροι
κατὰ
τοῦτο
|
ἀνθρώπων |
εἰσὶν
ὄφεις
τῷ
μαράθῳ
εἰς |
| [4] |
διαφθειρόντων
αὐτούς,
εἴτε
καί
τινων
|
ἀνθρώπων |
εἴτ´
εἰς
παιδιὰν
εἴτε
καὶ |
| [4] |
ἐστιν
ἐπανορθοῦν
τὸ
γένος
τῶν
|
ἀνθρώπων |
εἴτε
διὰ
τῶν
περὶ
κολάσεων |
| [4] |
καὶ
τοῖς
ὀξυτέροις
τῶν
πανταχοῦ
|
ἀνθρώπων, |
Ἑλλήνων
καὶ
βαρβάρων,
φησὶν
ὅτι |
| [4] |
ἑαυτὸν
ὁ
θεὸς
ἐπιστρέφει,
οὐδ´
|
ἀνθρώπων
|
ἕνεκα
ὀργίζεται,
ὥσπερ
οὐδὲ
πιθήκων |
| [4] |
δι´
οὐδέν,
ἀλλὰ
κατὰ
πρόνοιαν
|
ἀνθρώπων |
ἕνεκεν
ταῦτα
χρὴ
νομίζειν
γεγονέναι. |
| [4] |
καταβιβάζοντι
σωτῆρα
τῷ
γένει
τῶν
|
ἀνθρώπων; |
Ἐπεὶ
μηδεὶς
τῶν
πρότερον
θεραπεύειν |
| [4] |
τῷ
σωτῆρι
τοῦ
γένους
τῶν
|
ἀνθρώπων |
ἐπιβουλεύσαντες
ἐν
τῇ
πόλει,
ἔνθα
|
| [4] |
εἶναι
ὡς
τοὺς
νεοπλούτους
τῶν
|
ἀνθρώπων |
ἐπιδεικτιῶντας;
Οὐ
γὰρ
ἐπιδεικτιᾷ
ὁ
|
| [4] |
διαπειράσαι,
καθάπερ
οἱ
νεόπλουτοι
τῶν
|
ἀνθρώπων |
ἐπιδεικτιῶντες;
Πολλὴν
δή
τινα
καὶ |
| [4] |
ἀγαλμάτων
κατασκευῆς,
τοὺς
ἀνοήτους
τῶν
|
ἀνθρώπων |
ἐπισπωμένης
καὶ
καθελκούσης
ἀπὸ
τοῦ
|
| [4] |
οὓς
διὰ
τὴν
παράβασιν
τῶν
|
ἀνθρώπων |
ἐποίησε
τοῖς
ἁμαρτήσασιν
ὁ
θεός, |
| [4] |
γρῦπες
καὶ
ἐλέφαντες
ἡμῶν
τῶν
|
ἀνθρώπων |
ἔσονται
κρείττους,
καὶ
γὰρ
μείζους |
| [4] |
κακίας
ἐπεισελθόντων
τῷ
βίῳ
τῶν
|
ἀνθρώπων |
ἔστιν
εἰπεῖν
ὅτι
πρότερον
οὐκ |
| [4] |
εὐσεβεστέρους
εἶπε
τοὺς
πελαργοὺς
τῶν
|
ἀνθρώπων. |
Ἔτι
δὲ
ὡς
ὑπὲρ
εὐσεβείας |
| [4] |
δεόντως
λελέχθαι
περὶ
τῶν
πάντων
|
ἀνθρώπων |
ἢ
περὶ
ἡμῶν
τὰ
τοιαῦτα. |
| [4] |
ἀγχινοίας
δεικνύναι
ὅτι
οὐδὲν
μᾶλλον
|
ἀνθρώπων |
ἢ
τῶν
ἀλόγων
ζῴων
ἕνεκεν |
| [4] |
ἀγορανόμους
προνοεῖν
οὐ
μᾶλλον
τῶν
|
ἀνθρώπων |
ἢ
τῶν
κυνῶν,
ἐπεὶ
καὶ |
| [4] |
καὶ
ἠσθίοντο,
θηρία
δ´
ὑπ´
|
ἀνθρώπων |
ἥκιστα
ἡλίσκετο.
Ἐκ
δὴ
τούτων |
| [4] |
καὶ
ἠσθίοντο,
θηρία
δ´
ὑπ´
|
ἀνθρώπων |
ἥκιστα
ἡλίσκετο.
Ὅρα
δὲ
πρὸς |
| [4] |
τούτων
ἁλωτὸν
ἀνθρώποις
ἦν
ὡς
|
ἀνθρώπων |
θειότερον
καὶ
σοφώτερον.
~Ἀλλὰ
καὶ |
| [4] |
καὶ
ἐξομοιωθείης
τοῖς
κατὰ
σὲ
|
ἀνθρώπων |
θεοφιλεστέροις.
Καὶ
μὴ
ὑπολαμβανέτω
γε |
| [4] |
τυχοῦσι
τῶν
ἀνθρώπων
ἀλλὰ
ψυχαῖς
|
ἀνθρώπων |
ἱερωτάταις
καὶ
καθαρωτάταις,
ἅστινας
θεοφορεῖ |
| [4] |
Καὶ
ὥσπερ
ἐν
ἀνθρώποις
ἄνθρωποι
|
ἀνθρώπων |
ἰσχυρότεροί
τινες
εἰσὶν
οὐ
πάντως |
| [4] |
χρῆμα
ἐπιδεδήμηκε
τῷ
γένει
τῶν
|
ἀνθρώπων
|
καὶ
διαφέρον
παρὰ
τοὺς
προγενεστέρους |
| [4] |
καὶ
ὕψους,
ὅτε
τὰ
τῶν
|
ἀνθρώπων |
καὶ
μάλιστα
τῶν
φαύλων
οἰκονομεῖ. |
| [4] |
γῆς
ἐνορᾶν
μὲν
θέλειν
σώμασιν
|
ἀνθρώπων |
καὶ
μυρμήκων
ἀπὸ
τοσούτου
διαστήματος, |
| [4] |
μυρμήκων
γινόμενα
πότερον
ἐνορᾷ
μὲν
|
ἀνθρώπων |
καὶ
μυρμήκων
σώμασιν,
οὐ
κατανοεῖ |
| [4] |
ὁποῖοί
εἰσιν
οἱ
πολλοὶ
τῶν
|
ἀνθρώπων, |
καὶ
οἱ
ταῖς
χαμαιτύπαις
ἀδιαφόρως |
| [4] |
δ´
οὐκ
ἂν
τῶν
ἁπλουστέρων
|
ἀνθρώπων |
καὶ
οὐκ
ἐπισταμένων
ἐνορᾶν
τῇ |
| [4] |
βλέπων
τὰ
δρώμενα
ὑπὸ
τῶν
|
ἀνθρώπων |
καὶ
τὰ
ὑπὸ
τῶν
μυρμήκων |
| [4] |
ἐκλεῖπον
παρὰ
τοὺς
υἱοὺς
τῶν
|
ἀνθρώπων. |
Καὶ
ταῦτα
δὲ
πρὸς
τὴν |
| [4] |
οὐκ
εὐκαταφρόνητον
ἐν
τῷ
παντὶ
|
ἀνθρώπων |
καὶ
τῶν
ἀνθρώποις
διακονουμένων
ζῴων |
| [4] |
ἡμερότητα
ἐξηγριώθησαν
ἐλέφαντες
κατὰ
τῶν
|
ἀνθρώπων |
καὶ
φόνους
ἐποίησαν
καὶ
διὰ |
| [4] |
ζῴοις
χρώμενοι
εἰς
ἀπάτην
τῶν
|
ἀνθρώπων |
κατὰ
τὸ
βούλημα
τοῦ
καλουμένου |
| [4] |
ὑπολαμβάνοντα
ζώπυρον
τοῦ
γένους
τῶν
|
ἀνθρώπων |
καταλελεῖφθαι
ἐν
τῷ
πατρὶ
καὶ
|
| [4] |
ἀποδεῖξαι
τὰ
ἄλογα
ζῷα
τῶν
|
ἀνθρώπων, |
κατασκευάσαι
διὰ
πλειόνων
ὡς
ὑπάρχουσαν |
| [4] |
καὶ
τοὺς
ἀγγέλους
οὕτως
εἶναι
|
ἀνθρώπων |
κρείττονας
ὥστε
τοὺς
ἀνθρώπους
τελειωθέντας
|
| [4] |
οὐχὶ
μᾶλλον,
ὅπου
κληδόνες
ἀπὸ
|
ἀνθρώπων |
λαμβάνονται,
θείαν
εἶναι
φήσομεν
τὴν |
| [4] |
ἑαυτῷ
ἀνθυποφέρει
τὰ
ὡς
ὑπὲρ
|
ἀνθρώπων |
λεγόμενα,
ὅτι
δι´
αὐτοὺς
τὰ |
| [4] |
γὰρ
αὐτὸς
εἴρηται
σωτὴρ
πάντων
|
ἀνθρώπων, |
μάλιστα
πιστῶν»
καὶ
ὁ
Χριστὸς |
| [4] |
πανταχοῦ·
Σωτὴρ»
γὰρ
ἦλθε
πάντων
|
ἀνθρώπων» |
~Μετὰ
ταῦθ´
ὁ
γενναιότατος
Κέλσος |
| [4] |
ἐν
τῇ
φθορᾷ
τῶν
πάντων
|
ἀνθρώπων
|
μιγνυμένου
ταῖς
θυγατράσιν;
Οὐκ
ἀγνοῶ |
| [4] |
γὰρ
ζώεσκον
ἐπὶ
χθονὶ
φῦλ´
|
ἀνθρώπων
|
νόσφιν
ἄτερ
τε
κακῶν
καὶ |
| [4] |
ζῷα·
ὅπου
γε
καὶ
τῶν
|
ἀνθρώπων |
οἱ
ἔτι
φαῦλοι,
κἂν
ἐπ´ |
| [4] |
τοῦτον,
ὅτι
φασὶ
δὲ
τῶν
|
ἀνθρώπων
|
οἱ
συνετοὶ
καὶ
ὁμιλίας
ἐκείνοις |
| [4] |
καὶ
θεοφιλέστερα.
Φασὶ
δὲ
τῶν
|
ἀνθρώπων |
οἱ
συνετοὶ
καὶ
ὁμιλίας
ἐκείνοις
|
| [4] |
περὶ
ἐκείνων
ἐγκωμίῳ
τὸ
τῶν
|
ἀνθρώπων |
οἰκονομικὸν
περὶ
τὴν
τροφὴν
καταβάλῃ |
| [4] |
θειοτέρας
ἔχουσιν
ἐννοίας
καὶ
τρανοτέρας
|
ἀνθρώπων. |
Ὅπερ
εἰ
ἀληθές
ἐστιν,
ὄρνιθες |
| [4] |
ὅτι
ἀγνοούμενος
θεὸς
ὑπὸ
φαύλων
|
ἀνθρώπων |
οὐ
παρὰ
τὸ
αὐτὸς
ἔλαττον |
| [4] |
ἐκείνων
τοῖς
ἀπὸ
τῶν
πανταχοῦ
|
ἀνθρώπων |
πιστεύουσι
παραδέδωκε
τὴν
σεμνὴν
κατὰ |
| [4] |
ἀρκύων
καὶ
ὅπλων
δεῖ
καὶ
|
ἀνθρώπων |
πλειόνων
βοηθῶν
καὶ
κυνῶν
κατὰ |
| [4] |
τοῖς
λογικοῖς
λόγον
τὸν
κοινὸν
|
ἀνθρώπων
|
πρὸς
τὰ
θεῖα
καὶ
ἐπουράνια |
| [4] |
ἐπιθυμοῦντες,
ὡς
οἱ
πολλοὶ
τῶν
|
ἀνθρώπων, |
προσλαβεῖν
ἑαυτοῖς
ἄλλας
βασιλείας
οὔτε |
| [4] |
ὅτι
σοφοὶ
ἀετοὶ
καὶ
τῶν
|
ἀνθρώπων |
σοφώτεροι,
τῶν
ἐκ
πείρας
τὸ |
| [4] |
ἀετῶν
λόγος,
ἀποφηνάμενος
εἶναι
τούτους
|
ἀνθρώπων |
σοφωτέρους.
~Θέλων
δ´
ἔτι
διὰ |
| [4] |
οὐ
μεμήναμεν
οὐδὲ
τὴν
τηλικαύτην
|
ἀνθρώπων |
σύνεσιν,
κοινότερον
δὲ
λέγω
σύνεσιν, |
| [4] |
θεοῦ
βουληθεὶς
ὑπὲρ
τῆς
τῶν
|
ἀνθρώπων |
σωτηρίας,
ὡς
ἐν
τοῖς
ἀνωτέρω
|
| [4] |
ἐπιδημήσαντος
ὅλῳ
τῷ
γένει
τῶν
|
ἀνθρώπων |
σωτῆρος·
ἵνα
διὰ
τῆς
ἀπειλῆς |
| [4] |
φάσκουσαν
μὴ
δύνασθαι
ἀπολέσθαι
ἐξ
|
ἀνθρώπων |
τὰ
κακά»
~Οὐκ
οἶδα
δὲ |
| [4] |
εὐσεβεστέρους
εἶναι
τοὺς
πελαργοὺς
τῶν
|
ἀνθρώπων
|
τὰ
περὶ
τοῦ
ζῴου
ἱστορούμενα, |
| [4] |
δυνάμεως
θεωρηθῆναι.
Οὐδεὶς
γὰρ
οἶδεν
|
ἀνθρώπων |
τὰ
τοῦ
ἀνθρώπου,
εἰ
μὴ |
| [4] |
Χριστιανῶν
μόνον
ἀλλὰ
καὶ
πάντων
|
ἀνθρώπων |
τὰς
πόλεις
καὶ
τὰς
πολιτείας |
| [4] |
ἱστορίας,
τὰ
περὶ
τῶν
ἐπιδικασαμένων
|
ἀνθρώπων |
τῆς
ἀρχαιότητος,
οἷον
Ἀθηναίων
καὶ |
| [4] |
ἄνθρωποι
δὲ
καὶ
εἴ
τι
|
ἀνθρώπων |
τιμιώτερον
οἱ
δυνηθέντες
ἀναβῆναι
ἀκολουθοῦντες |
| [4] |
καὶ
χλόην
τῇ
δουλείᾳ
τῶν
|
ἀνθρώπων, |
τοῦ
ἐξαγαγεῖν
ἄρτον
ἐκ
τῆς |
| [4] |
ἐπιδημίας
εἰς
τὸν
βίον
τῶν
|
ἀνθρώπων |
τοῦ
υἱοῦ
τοῦ
θεοῦ·
φέρε |
| [4] |
ἀκολουθεῖ,
τῷ
διαφέρειν
ἡγουμένῳ
τῶν
|
ἀνθρώπων |
τοὺς
ὄρνιθας,
διδασκάλοις
αὐτὸν
χρᾶσθαι
|
| [4] |
ἢ
αἱ
ὁποιαιδηποτοῦν
ὑπερέχουσαι
τῶν
|
ἀνθρώπων |
φύσεις·
ἀλλ´
ἐπεὶ
τὸ
ἐν |
| [4] |
ἄλογα
τῶν
ζῴων
τῆς
τῶν
|
ἀνθρώπων |
φύσεως
ἀλλὰ
καὶ
θεοφιλέστερα;
Καὶ
|
| [4] |
ἀετὸν
καὶ
ἱέρακα
τῆς
τῶν
|
ἀνθρώπων |
φύσεως
εἶναι
θεοφιλέστερα;
Ἀκολουθεῖ
δ´
|
| [4] |
κόσμου
ἐπὶ
πλεῖον
βεβοηθῆσθαι
τὴν
|
ἀνθρώπων |
φύσιν·
ἕως
προκοπῆς
γενομένης
εἰς |
| [4] |
τὴν
προτέραν
οἰκονομίαν
τῆς
κατ´
|
ἀνθρώπων |
χρήσεως
μαστίγων
καὶ
δεσμῶν
καὶ |
| [4] |
σοφώτερα
τὰ
ἄλογα
ζῷα
τῶν
|
ἀνθρώπων, |
ψευδοποιοῦντες
δὲ
καὶ
ὅτι
ἐννοίας |
| [4] |
ἐπιχειρούμενος
ὁ
λόγος·
ὅπου
μὲν
|
δυσωπῶν |
μὴ
παραδέξασθαι
τὸ
τοιοῦτον,
ἵνα |
| [4] |
καὶ
Αἰγυπτίοις,
καὶ
ὅσοι
τῶν
|
βαρβάρων |
σεμνύνονται
ἐπὶ
μυστηρίοις
καὶ
ἀληθείᾳ· |
| [4] |
τῶν
πανταχοῦ
ἀνθρώπων,
Ἑλλήνων
καὶ
|
βαρβάρων, |
φησὶν
ὅτι
εἰ
δ´
ὅτι |
| [4] |
μὲν
σφηκῶν
ἐξ
ὄνου
δὲ
|
κανθάρων, |
δι´
ἃ
ἠναγκάσθημεν
ἐπαναλαβεῖν
καὶ |
| [4] |
αὐτῶν,
παρίστησι
τὸ
θεῖον
τῶν
|
ἀνδρῶν; |
Οὓς
οὐδαμόθεν
ἢ
ἀπὸ
τῶν |
| [4] |
ἔφατ´·
ἐκ
δ´
ἐτέλεσσε
πατὴρ
|
ἀνδρῶν |
τε
θεῶν
τε
Ἥφαιστον
δ´ |
| [4] |
μήτηρ
ἀντιδίδωσιν
υἱοῦ
τῷ
πατρὶ
|
ἀνδρῶν |
τε
θεῶν
τε»
λίθον,
καὶ |
| [4] |
μυστικῆς
ἀναγραφῆς
τὰ
περὶ
τῶν
|
ἀνδρῶν |
τούτων·
ἡμεῖς
προσοίσομεν
τὴν
ἐπιγεγραμμένην |
| [4] |
Γένεσιν,
περιέχουσαν
τὰς
πράξεις
τῶν
|
ἀνδρῶν |
τούτων
καὶ
τοὺς
τοῦ
θεοῦ |
| [4] |
δύνασθε
μαθεῖν
τὰ
περὶ
τῶν
|
ἀνδρῶν |
τούτων;
Τίς
δὲ
καὶ
ἐπραγματεύσατο |
| [4] |
οὐ
μᾶλλον
ἡμῶν
προνοουμένης
ἢ
|
δένδρων |
καὶ
πόας
καὶ
ἀκάνθης.
Ἑκάτερον |
| [4] |
συντυχίαν
τοσαῦτα
εἴδη
φυτῶν
καὶ
|
δένδρων |
καὶ
πόας
παραπλήσιά
ἐστιν
ἀλλήλοις, |
| [4] |
παρὰ
τῶν
προφητῶν
ἐκ
τῶν
|
ἱερῶν |
βιβλίων
μεμαθηκέναι.
Ἐπὰν
μέντοι,
ὡς |
| [4] |
τῶν
πεπιστευμένων
αὐτοῖς
εἶναι
γραμμάτων
|
ἱερῶν |
καὶ
δεικνύντες
τόν
τε
προφητευόμενον |
| [4] |
Οὓς
οὐδαμόθεν
ἢ
ἀπὸ
τῶν
|
ἱερῶν |
παρὰ
Ἰουδαίοις
βιβλίων
παραλαμβάνομεν.
Ἀλλὰ |
| [4] |
λεγόμενα
ὑπὸ
προπετοῦς
μειρακίου,
τριῶν
|
ἡμερῶν
|
φοιτήσαντος
εἰς
φιλοσόφου
καὶ
ἐπαιρομένου |
| [4] |
τῷ
βουλήματι
τῶν
τοῦ
Λὼτ
|
θυγατέρων |
καὶ
ἀνόσιον
τὸ
ἔργον
εἶναι |
| [4] |
πολλάκις
ἐν
τῇ
αὐτῇ
λέξει
|
ἑκατέρων |
τῷ
εἰδότι
ἀκούειν
αὐτῆς
κειμένων. |
| [4] |
γενεαλογοῦνται
Ἰουδαῖοι
ἀπὸ
τῶν
τριῶν
|
πατέρων |
τοῦ
Ἀβραὰμ
καὶ
τοῦ
Ἰσαὰκ |
| [4] |
ἀληθές.
Ἀλλὰ
ταῦτα
μὲν
περὶ
|
ἑτέρων |
ἀπολελογήσθω
ἡμῖν.
Καὶ
γὰρ
οὐκ
|
| [4] |
εἰρημένου
δὲ
τοῦ
ἐποίησε»
περὶ
|
ἑτέρων, |
ἀρκεῖται
ὁ
λόγος
περὶ
φωτὸς |
| [4] |
τῶνδε
μὲν
ἀνθρώπεια
κατασκευαζόντων
σώματα
|
ἑτέρων |
δὲ
φέρ´
εἰπεῖν
κτήνεια
καὶ |
| [4] |
τινες
τῶν
προφητῶν
οὐ
παρ´
|
ἑτέρων |
εἰλήφασι
τὰ
περὶ
τῆς
τοῦ
|
| [4] |
Προείρηται
δ´
εἰς
τὴν
περὶ
|
ἑτέρων |
ἡμῖν
ἀπολογίαν
πρὸς
τὸ
οὔτε |
| [4] |
πλεῖον
εὔτονον
καὶ
ἐρρωμένον
βίον
|
ἑτέρων |
προφητῶν,
τινῶν
μὲν
κατ´
αὐτοὺς |
| [4] |
αὐτοῦ·
ἡμεῖς
δὲ
περὶ
τῶν
|
ἡμετέρων |
ἀπολογούμεθα,
λέγοντες
ὅτι
τὸ
προκείμενον |
| [4] |
Κέλσος
εἶδε
τὸ
βούλημα
τῶν
|
ἡμετέρων |
γραμμάτων·
διόπερ
τὴν
ἑαυτοῦ
ἐκδοχὴν |
| [4] |
ἁμαρτιῶν
ἡμῶν,
οὐ
περὶ
τῶν
|
ἡμετέρων |
δὲ
μόνων
ἀλλὰ
καὶ
περὶ |
| [4] |
ὁμιλίας
ἐκείνοις
εἶναι,
δηλονότι
τῶν
|
ἡμετέρων
|
ἱερωτέρας,
καὶ
αὐτοί
που
γνωρίζειν |
| [4] |
ὁμιλίας
ἐκείνοις
εἶναι,
δηλονότι
τῶν
|
ἡμετέρων |
ἱερωτέρας,
καὶ
αὐτοί
που
γνωρίζειν |
| [4] |
τῶν
ἀλόγων
ζῴων
εἶναι
τῶν
|
ἡμετέρων |
ἱερωτέρας
ὁ
Κέλσος
οὐ
τοῖς |
| [4] |
τὸν
Ἰωσὴφ
πραθέντα
εἰς
Αἴγυπτον.
|
Μητέρων |
δ´
οἶμαι
ἐνέδρας
ἀναγράφοντα
αὐτὸν |
| [4] |
λέγειν
ἢ
καὶ
τῶν
ἔτι
|
ἀρχαιοτέρων, |
ὁποῖά
ἐστι
τὰ
Ἀριστοβούλου.
Στοχάζομαι
|
| [4] |
καὶ
περὶ
τῶν
λοιπῶν
καὶ
|
παραδοξοτέρων |
ὡς
οὐ
πεπλασμένων,
ὁ
δὲ |
| [4] |
τι
παραλαμβανόμενον
εἰς
τὴν
διὰ
|
σκυθρωποτέρων |
ἀγωγῶν
παίδευσιν
τοῖς
τὰ
τοσάδε |
| [4] |
κατὰ
περίοδον
τοῖς
ἀπὸ
τῶν
|
προτέρων
|
περιόδων
πάντας,
ἵνα
μὴ
Σωκράτης |
| [4] |
θνητὸν
ἅμα
καὶ
ἀθάνατον
τῷ
|
ἀμφοτέρων |
εἶναι
δεκτικόν,
καὶ
ἔσται
θνητὸν |
| [4] |
ὅσους,
ἵνα
τις
τῇ
παραθέσει
|
ἀμφοτέρων |
τῶν
ὁδῶν
ἀκριβῶς
κατανοήσῃ
τὸν |
| [4] |
δόξα
σελήνης,
καὶ
ἄλλη
δόξα
|
ἀστέρων· |
ἀστὴρ
γὰρ
ἀστέρος
διαφέρει
ἐν
|
| [4] |
σώματα
ἡλίου
ἢ
σελήνης
ἢ
|
ἀστέρων |
ἢ
οὐρανοῦ
ἢ
οὑτινοσοῦν
ἄλλου |
| [4] |
δόξα
ἡλίου»
καὶ
ἄλλη
δόξα
|
ἀστέρων» |
καὶ
ἐν
αὐτοῖς
δὲ
τοῖς |
| [4] |
ἔτι
δὲ
καὶ
φωστήρων
καὶ
|
ἀστέρων |
καὶ
μετὰ
ταῦτα
ἐπὶ
κητῶν |
| [4] |
οὔτε
τὴν
ἐκπύρωσιν
κύκλοις
καὶ
|
ἀστέρων |
περιόδοις
ἀνατίθεμεν,
ἀλλὰ
τὴν
τούτων |
| [4] |
αὐτοὺς
ἄλλων
δὲ
προγενεστέρων
ἢ
|
μεταγενεστέρων. |
Οὕτω
δὲ
οὐ
θαυμαστὸν
καί |
| [4] |
μὲν
κατ´
αὐτοὺς
ἄλλων
δὲ
|
προγενεστέρων |
ἢ
μεταγενεστέρων.
Οὕτω
δὲ
οὐ |
| [4] |
Τίνα
δ´
οὐκ
ἂν
τῶν
|
ἁπλουστέρων |
ἀνθρώπων
καὶ
οὐκ
ἐπισταμένων
ἐνορᾶν |
| [4] |
ἐστόχασται
καὶ
τοῦ
πλήθους
τῶν
|
ἁπλουστέρων, |
ὅπερ
οἱ
τὰ
ἑλληνικὰ
πλάσματα |
| [4] |
ἁγιστείας
καὶ
λατρείας,
κρατηθέντας
ὑπὸ
|
δυνατωτέρων· |
ἀλλ´
εἰ
καί
ποτε
ἔδοξαν |
| [4] |
θεὸς
καταβήσεται
δίκην
βασανιστοῦ
πῦρ
|
φέρων. |
~Ἴδωμεν
δὲ
καὶ
ἅπερ
ἑξῆς |
| [4] |
θεὸς
καταβήσεται
δίκην
βασανιστοῦ
πῦρ
|
φέρων. |
Καὶ
πρὸς
ταῦτα
δὲ
φήσομεν
|
| [4] |
ἀριστερὰ
λαὸν
ἐέργων,
φοινήεντα
δράκοντα
|
φέρων |
ὀνύχεσσι
πέλωρον,
ζωόν,
ἔτ´
ἀσπαίροντα· |
| [4] |
θεὸς
καταβήσεται
δίκην
βασανιστοῦ
πῦρ
|
φέρων. |
~Πότερον
μὲν
οὖν
εἰσι
περίοδοι |
| [4] |
καταγελαστότατον;
~Καὶ
οὐκ
αἰδεῖταί
γε
|
ἐπιφέρων |
τούτοις,
ἵνα
καὶ
τοῖς
μετ´ |
| [4] |
ὁ
τοσούτων
δυσωδῶν
προχωρημάτων»
αὐτοῦ
|
πληρῶν |
τὰ
Αἰγυπτίων
ὄρη
καὶ
τίνα |
| [4] |
ἀργῶν
ἐν
ταῖς
πόλεσι
καὶ
|
πονηρῶν |
δίκαις
καὶ
ταῖς
κατ´
αὐτῶν |
| [4] |
παραλαμβανόμενος
κατὰ
δαιμόνων
ἤ
τινων
|
πονηρῶν |
δυνάμεων.
Μανθάνομεν
δὲ
τὴν
περὶ |
| [4] |
κατὰ
τῶν
ἀργῶν
τε
καὶ
|
πονηρῶν· |
τοὺς
γοῦν
κηφῆνας
ἀπελαύνουσί
τε |
| [4] |
τινος
ἕκαστον
πεποιηκότα,
ἢ
μὴ
|
τηρῶν |
ἑώρα
τί
χρὴ
αὐτὸν
ἀπολογήσασθαι |
| [4] |
ἐξ
ὕλης
ἀποίου
αὐτὸν
γεγονέναι,
|
τηρῶν |
τὸ
ὕλης
ἔκγονον
οὐδὲν
ἀθάνατον· |
| [4] |
τῷ
Ὁμήρῳ
ἀλετρίς»
περὶ
τῶν
|
μνηστήρων |
εἰποῦσα·
Ὕστατα
καὶ
πύματα
νῦν |
| [4] |
καλουμένου
στερεώματος
ἔτι
δὲ
καὶ
|
φωστήρων |
καὶ
ἀστέρων
καὶ
μετὰ
ταῦτα |
| [4] |
τοῦ
κατὰ
φύσιν
λογισμοῦ
ἔτι
|
ἐχθρῶν, |
ἵνα
γένωνται
φίλοι
τῷ
θεῷ. |
| [4] |
θεὸς
προσάγει
διόρθωσιν
τῷ
κόσμῳ,
|
καθαίρων
|
αὐτὸν
κατακλυσμῷ
ἢ
ἐκπυρώσει,
ἀλλὰ |
| [4] |
ὡρισμένα
φησὶν
εἶναι
τὰ
κακά,
|
ἀναιρῶν |
δόγμα
κάλλιστον
περὶ
τοῦ
ἀόριστον |
| [4] |
νομιζόμενος
εἶναι,
καὶ
τὴν
πρόνοιαν
|
ἀναιρῶν |
ἐν
τοῖς
ἐπιγεγραμμένοις
περὶ
ἀληθείας |
| [4] |
παρειλήφαμεν·
ὧν
εἷς
τις
ἔφασκε
|
διεγείρων |
τὸν
ἀκροατὴν
ἐπὶ
τροπολογίας·
Λέγετέ |
| [4] |
ἡ
διδασκαλία,
ὅτε
ἐξῆλθεν
ὁ
|
σπείρων |
τοῦ
σπείρειν»
ἵνα
σπείρῃ
τὸν
|
| [4] |
καὶ
πλάσεως
ἀλλὰ
καὶ
περὶ
|
χειρῶν |
θεοῦ·
ἃς
οἱ
μὴ
νοήσαντες
|
| [4] |
~Ἐγκαλεῖ
δ´
ἡμῖν
ὡς
ὑπὸ
|
χειρῶν |
θεοῦ
πλασθέντα
εἰσαγαγοῦσιν
ἄνθρωπον,
τοῦ |
| [4] |
ἀνέγραψεν
ὅτι
συνέθεσαν
ἄνθρωπον
ὑπὸ
|
χειρῶν |
θεοῦ
πλασσόμενον
καὶ
ἐμφυσώμενον,
ἵνα |
| [4] |
καὶ
ἀμουσότατα,
ἄνθρωπόν
τινα
ὑπὸ
|
χειρῶν |
θεοῦ
πλασσόμενόν
τε
καὶ
ἐμφυσώμενον |
| [4] |
παρακούσασιν,
ὅτι
δὴ
κατὰ
χρόνων
|
μακρῶν |
κύκλους
καὶ
ἄστρων
ἐπανόδους
τε |
| [4] |
Διὸ
καὶ
τὴν
ἀνάστασιν
τῶν
|
νεκρῶν» |
ἀποδεχόμενοι
μεταβολάς
φαμεν
γίνεσθαι
ποιοτήτων |
| [4] |
Οὕτως
καὶ
ἡ
ἀνάστασις
τῶν
|
νεκρῶν» |
καὶ
τοῦ
Δανιὴλ
περὶ
τούτων |
| [4] |
Ἐν
γὰρ
τῇ
ἀναστάσει
τῶν
|
νεκρῶν
|
οὔτε
γαμοῦσιν
οὔτ´
ἐγγαμίζονται,
ἀλλ´ |
| [4] |
Ἰσραήλ»
καὶ
καταβάντα
ἀπὸ
τῶν
|
ὀρῶν |
πρὸς
ἃ
ὁ
ποιμὴν
ἔν |
| [4] |
τὴν
κατ´
ἐκείνων
ἐπικράτειαν.
~Οὐχ
|
ὁρῶν |
δ´
ὁ
γεννάδας,
ὅσων
φιλοσόφων, |
| [4] |
τοιᾶσδε
καθόδου
τῷ
θεῷ;
οὐχ
|
ὁρῶν |
ὅτι
καὶ
καθ´
ἡμᾶς
ἐστι |
| [4] |
καὶ
ἀνήροτα
πάντα
φύονται»
οὐχ
|
ὁρῶν |
ὅτι
πανταχοῦ
τὴν
ἀνθρωπίνην
σύνεσιν |
| [4] |
ἔρχεσθαι.
Καίτοι
γε
ὁ
ἰατρὸς
|
ὁρῶν |
τὰ
δεινὰ
καὶ
θιγγάνων
τῶν |
| [4] |
τρόπους
πρὸς
τὸ
ἀνθρώποις
λυσιτελὲς
|
φορῶν |
ὁ
λόγος
τοιαῦτα
λέγει·
οὐ
|
| [4] |
ὅπερ
δῆλόν
ἐστιν
ἐκ
τῶν
|
διαφόρων |
ἐν
φιλοσοφίᾳ
αἱρέσεων·
καθ´
ἡμᾶς |
| [4] |
τῶν
ἀγαθῶν
καὶ
κακῶν
καὶ
|
ἀδιαφόρων |
ἐζήτησαν
καὶ
Ἕλληνες
φύσιν·
καὶ |
| [4] |
Εἶπον
οὖν
ἐν
τῷ
περὶ
|
ἀδιαφόρων
|
τόπῳ
ὅτι
τῷ
ἰδίῳ
λόγῳ |
| [4] |
τὰ
περὶ
Σοδόμων
δὲ
καὶ
|
Γομόρρων |
ὑπὸ
Μωϋσέως
ἱστορούμενα
ἐν
τῇ |
| [4] |
λεγόμενοι
ἐπιστρέφουσιν,
ὥσπερ
καὶ
τῶν
|
ἰατρῶν |
ποτε
λόγοι
τοιοίδε
πρὸς
τοὺς |
| [4] |
κατὰ
τῆς
κιβωτοῦ
καὶ
τῶν
|
μέτρων |
αὐτῆς,
καὶ
ὡς
οὐχ
οἷόν |
| [4] |
κατὰ
χρόνων
μακρῶν
κύκλους
καὶ
|
ἄστρων |
ἐπανόδους
τε
καὶ
συνόδους
ἐκπυρώσεις |
| [4] |
καὶ
αὐτὸς
ἀναβαίνων
τῇ
σοφίᾳ
|
εὑρών, |
ἐν
τῇ
περὶ
ζῴων
διατάξει |
| [4] |
ὕπνωσε.
Καὶ
ἔλαβε
μίαν
τῶν
|
πλευρῶν
|
αὐτοῦ
καὶ
ἀνεπλήρωσε
σάρκα
ἀντ´ |
| [4] |
τὰς
διαφόρους
τῶν
τοῦ
ἐνιαυτοῦ
|
ὡρῶν |
διάφορα
ἔργα
γεωργικὰ
ποιεῖ
ἐπὶ |
| [4] |
ὡς
περὶ
τροπολογουμένων
καὶ
οὐ
|
μωρῶν |
συγγραμμάτων.
~Ἑξῆς
δὲ
τούτοις
ἐπιλεξάμενος |
| [4] |
τὴν
φάσκουσαν·
Πῖνε
ὕδατα
ἀπὸ
|
σῶν |
ἀγγείων
καὶ
ἀπὸ
σῶν
φρεάτων |
| [4] |
ἀπὸ
σῶν
ἀγγείων
καὶ
ἀπὸ
|
σῶν |
φρεάτων
πηγῆς.
Μὴ
ὑπερεκχείσθω
σοι |
| [4] |
Εἰ
δ´
ἅπαξ
βλέπει
τὴν
|
πασῶν |
ὁρμῶν
πηγήν,
δῆλον
ὅτι
καὶ |
| [4] |
ἀλλ´
ἀπαράλλακτός
τις
τῷ
Σωκράτει,
|
γαμήσων |
ἀπαράλλακτον
τῇ
Ξανθίππῃ
καὶ
κατηγορηθησόμενος |
| [4] |
ὧν
ἐποίησεν·
οὐδὲ
γὰρ
ἂν
|
μισῶν |
τι
κατεσκεύασεν.
Ἀνέγνωμεν
δὲ
καὶ |
| [4] |
~Οὐχ
ὁρῶν
δ´
ὁ
γεννάδας,
|
ὅσων |
φιλοσόφων,
τὴν
πρόνοιαν
εἰσαγόντων
καὶ |
| [4] |
κίνδυνον
ἐκφυγεῖν
προμηθούμενος.
Οὔτε
δὲ
|
νοσῶν |
ἢ
μεμηνὼς
οὐδεὶς
θεῷ
φίλος, |
| [4] |
ἀπολογίαν
πρὸς
τὸ
οὔτε
δὲ
|
νοσῶν |
ἢ
μεμηνὼς
οὐδεὶς
φίλος
τῷ |
| [4] |
διάταξιν
τοῦ
παντὸς
ὁ
θεός,
|
κατατάσσων |
αὐτοὺς
εἰς
χρείαν
τοῦ
παντός, |
| [4] |
παραδέξασθαι
ὅτι
οὐδὲν
μυρμήκων
ἢ
|
μελισσῶν |
διαφέρει
ὁ
ἄνθρωπος
παρὰ
τῷ |
| [4] |
καὶ
οἱ
οἱονεὶ
πόλεμοι
τῶν
|
μελισσῶν |
διδασκαλία
ἔγκειται
πρὸς
τὸ
δικαίους |
| [4] |
ἢ
τὰ
ὑπὸ
μυρμήκων
καὶ
|
μελισσῶν |
δρώμενα;
Ὁ
ἀπ´
οὐρανοῦ
δὴ |
| [4] |
κατὰ
τῶν
κηφήνων
ὑπὸ
τῶν
|
μελισσῶν
|
ἐπιτελούμενα
ταῖς
κατὰ
τῶν
ἀργῶν |
| [4] |
τὰ
ἑξάγωνα
καὶ
τὰ
τῶν
|
μελισσῶν |
ἔργα
καὶ
ἡ
παρ´
ἐκείναις |
| [4] |
δ´
ὁ
Κέλσος
περὶ
τῶν
|
μελισσῶν, |
ἵνα
τὸ
ὅσον
ἐφ´
ἑαυτῷ |
| [4] |
τῶν
ἐκ
τοῦ
σώματος
βοὸς
|
μελισσῶν |
καὶ
ἐπὶ
τὸ
ἵππου
ἢ |
| [4] |
τῆς
τῶν
μυρμήκων
καὶ
τῶν
|
μελισσῶν· |
ὅπερ
κατάγοντός
ἐστι
τὴν
ψυχὴν |
| [4] |
προγινώσκοντες
ἀετοὶ
τὴν
κατὰ
τῶν
|
νεοσσῶν |
ἐπιβουλήν,
εἴτε
τῶν
ἀναβαινόντων
πρὸς
|
| [4] |
τινῶν
δυνάμεις
ἐπὶ
σωτηρίᾳ
τῶν
|
νεοσσῶν, |
οἷς
ἂν
ἐπιτύχωσιν
ἄνθρωποι,
θαυμαστόν |
| [4] |
σωτηρίαν
τῶν
ἐν
τῇ
καλίᾳ
|
νεοσσῶν |
τὸν
λεγόμενον
ἀετίτην
λίθον
εὑρόντες |
| [4] |
γῆς
οἴεται
τὴν
καλουμένην
τῶν
|
γλωσσῶν |
σύγχυσιν»
περὶ
ἧς
ὁ
δυνάμενος |
| [4] |
οὕτως
εἰσπορεύεται
ὡς
πῦρ
χωνευτηρίου»
|
χωνεύσων |
τὴν
λογικὴν
φύσιν,
πεπληρωμένην
τοῦ |
| [4] |
κακῶν
καὶ
ἄτερ
χαλεποῖο
πόνοιο
|
νούσων |
τ´
ἀργαλέων,
αἵ
τ´
ἀνδράσι |
| [4] |
ἐπὶ
τοὺς
καλῶς
βεβιωκότας
ἐπαγγελιῶν,
|
περιεχουσῶν |
τὰ
περὶ
τῆς
μακαρίας
ἐν |
| [4] |
ἱερέων
καὶ
θυσιῶν,
μυρία
σύμβολα
|
περιεχουσῶν |
τοῖς
φιλομαθοῦσι
σαφηνιζόμενα;
~Ἀλλ´
ἐπεὶ |
| [4] |
ἀπεμφάσεως
δι´
ὀλίγων
παραμυθησώμεθα.
Τὴν
|
τῶν
|
ἀγαθῶν
καὶ
κακῶν
καὶ
ἀδιαφόρων |
| [4] |
ἵνα
μηδεμία
πρόφασις
ᾖ
τῆς
|
τῶν |
ἀγαλμάτων
κατασκευῆς,
τοὺς
ἀνοήτους
τῶν |
| [4] |
περὶ
τοῦ
καλουμένου
διαβόλου
καὶ
|
τῶν |
ἀγγέλων
αὐτοῦ,
τίς
τε
πρὸ |
| [4] |
ὁ
πρὸς
τὸν
ἐκεῖθεν
διασῳζόμενον
|
τῶν |
ἀγγέλων
λόγος,
φασκόντων·
Μὴ
περιβλέψῃ |
| [4] |
Σάρρας.
Ῥίπτων
δὲ
καὶ
τὰς
|
τῶν |
ἀδελφῶν
ἐπιβουλὰς
ἤτοι
τὸν
Κάϊν |
| [4] |
κύριος
ὁ
θεός
σου
ἐκ
|
τῶν |
ἀδελφῶν
σου.
Βουληθεὶς
δέ
ποτε |
| [4] |
περὶ
κολάσεως
μὲν
τῆς
κατὰ
|
τῶν |
ἀδίκων»
γέρως
δὲ
τοῦ
εἰς |
| [4] |
ὁρῶν
τὰ
δεινὰ
καὶ
θιγγάνων
|
τῶν |
ἀηδῶν
οὐ
πάντως
ἐκφεύγει
τὸ |
| [4] |
Αἰγυπτίων
ὄρη
καὶ
τίνα
τὰ
|
τῶν |
Αἰγυπτίων
ὄρη
καὶ
τίνες
οἱ |
| [4] |
γένος.
~Εἶτα
λέγει
πρὸς
τὸ
|
τῶν |
αἰσθανομένων
τῆς
ἑαυτῶν
ὑπεροχῆς
ἀνθρώπων |
| [4] |
ἡμᾶς,
εἰς
οὓς
τὰ
τέλη
|
τῶν |
αἰώνων
κατήντησε»
παρ´
οἷς
τὰ |
| [4] |
τὰ
ἀναγεγραμμένα,
μετρήσας
τῇ
δυνάμει
|
τῶν |
ἀκουόντων
καὶ
τῷ
πρὸς
αὐτοὺς |
| [4] |
καὶ
γραφῆς
ἀξίαν
ἐπὶ
ὠφελείᾳ
|
τῶν |
ἀκουσομένων.
Ἢ
τολμάτω
τις
λέγειν |
| [4] |
μὲν
οὐκ
ἀμφίβολα,
κἂν
ὑπὸ
|
τῶν |
ἀλλοτρὶων
τῆς
ἡμετέρας
θεοσεβείας
παραλαμβάνηται· |
| [4] |
ἀπὸ
τῆς
κακίας
μολύβδου
καὶ
|
τῶν |
ἄλλων
ἀκαθάρτων
ὑλῶν,
τὴν
τοῦ |
| [4] |
φάσκοντες
ὅτι
καὶ
τούτου
πολλὰ
|
τῶν |
ἄλλων
ζῴων
ἀντιποιηθήσεται·
καὶ
μάλ´ |
| [4] |
μαθόντων
τὰ
περὶ
οἰωνῶν
καὶ
|
τῶν |
ἄλλων
ζῴων,
ἀφ´
ὧν
μαντεῖαί |
| [4] |
προδηλοῦν;
Τοῦτο
τοίνυν
ἄνθρωποι
παρὰ
|
τῶν |
ἄλλων
ζῴων
καὶ
μάλιστα
παρ´ |
| [4] |
θείαν
δὲ
φύσιν
θαυμαστέον,
μέχρι
|
τῶν |
ἀλόγων
ἐκτείνασαν
τὸ
οἱονεὶ
πρὸς |
| [4] |
ἀντιποιεῖσθαι
θείας
ἐννοίας·
οὐδὲν
γὰρ
|
τῶν |
ἀλόγων
ἔννοιαν
ἔχει
τοῦ
θεοῦ. |
| [4] |
εἴ
τις
ἡμᾶς
λέγοι
ἄρχοντας
|
τῶν
|
ἀλόγων,
ἐπεὶ
ἡμεῖς
τὰ
ἄλογα |
| [4] |
τῶν
ἀλόγων.
Τί
δὲ
λέγω
|
τῶν |
ἀλόγων
ἐπεὶ
Κέλσῳ
δοκεῖ
μηδ´ |
| [4] |
τοῦθ´
οἱ
ἄνθρωποι
διαφέρειν
δοκοῦσι
|
τῶν |
ἀλόγων,
ἐπεὶ
πόλεις
ᾤκισαν
καὶ |
| [4] |
λεκτέον
ὅτι
ὅσῳ
πλείονα
λέγει
|
τῶν |
ἀλόγων
ζῴων
ἐγκώμια,
τοσούτῳ
πλεῖον, |
| [4] |
θεοφιλής;
Θέλων
δὲ
τὰς
ὁμιλίας
|
τῶν |
ἀλόγων
ζῴων
εἶναι
τῶν
ἡμετέρων |
| [4] |
ὅτι
οὐδὲν
μᾶλλον
ἀνθρώπων
ἢ
|
τῶν |
ἀλόγων
ζῴων
ἕνεκεν
γέγονε
τὰ |
| [4] |
Ἔτι
δὲ
ὡς
ὑπὲρ
εὐσεβείας
|
τῶν |
ἀλόγων
ζῴων
ἱστάμενος
ὁ
Κέλσος |
| [4] |
σοφὸς
ἱερωτέρας
εἶπεν
εἶναι
τὰς
|
τῶν |
ἀλόγων
ζῴων
ὁμιλίας
τῆς
τῶν |
| [4] |
τῶν
φιλοσόφων
ὁμιλιῶν
εἰσιν
αἱ
|
τῶν |
ἀλόγων
ζῴων·
ὅπερ
ἐστὶ
καὶ |
| [4] |
ὑπεροχῆς
ἀνθρώπων
γένος,
ἣν
ὑπερέχει
|
τῶν |
ἀλόγων
ζῴων,
ὅτι
πρὸς
ὃ |
| [4] |
γένει
τῶν
ἀνθρώπων,
ἀλλὰ
καὶ
|
τῶν |
ἀλόγων
ζῴων
τινὰ
ἀποφῆναι
ἐννοοῦντα |
| [4] |
ἀλλὰ
πολὺ
μᾶλλον
καὶ
ἡ
|
τῶν |
ἀλόγων
ζῴων
ψυχὴ
ἔργον
ἐστὶ |
| [4] |
μετὰ
ταῦτα
κατασκευάσαι
περὶ
τῆς
|
τῶν |
ἀλόγων
ζῴων
ψυχῆς
ὡς
θειοτέρας. |
| [4] |
ἁπαξαπλῶς
τὴν
λογικὴν
φύσιν
πάντων
|
τῶν |
ἀλόγων
καὶ
διὰ
ταύτην
λεγόντων |
| [4] |
ψυχὴ
θεοῦ
ἔργον,
δηλονότι
καὶ
|
τῶν |
ἀλόγων
καὶ
εὐτελεστάτων,
ἵνα
καὶ
|
| [4] |
δαψιλείας
καὶ
κύνες
καὶ
ἄλλα
|
τῶν
|
ἀλόγων·
οὕτως
ἡ
πρόνοια
τῶν |
| [4] |
καὶ
τὰ
πλεονεκτήματα
τῆς
φύσεως
|
τῶν |
ἀλόγων.
Τί
δὲ
λέγω
τῶν |
| [4] |
φησὶν
εἶναι
καὶ
ἔν
τισι
|
τῶν |
ἀλόγων·
ὡς
μηδ´
ἐπὶ
τούτῳ
|
| [4] |
Ἀλωέως
υἱῶν
ἱστοροῦντες,
ἢ
τὰ
|
τῶν
|
Ἀλωειδῶν
ὁ
τὰ
περὶ
τοῦ |
| [4] |
διαλέκτων
συγχύσεως,
παραφθείροντα
τὰ
περὶ
|
τῶν |
Ἀλωέως
υἱῶν
ἱστορούμενα
τοιαῦτα
περὶ |
| [4] |
λεκτέον
ὅτι
τὰ
μὲν
περὶ
|
τῶν |
Ἀλωέως
υἱῶν
οὐκ
οἶμαι
πρὸ
|
| [4] |
καίτοι
γε
μυρία
ὅσα
κατηγοροῦσαι
|
τῶν |
ἁμαρτανόντων,
ἀρρητοποιοὺς
οὐκ
ἴσασι.
~Πῶς |
| [4] |
Χριστὸς
αὐτοῦ
ἱλασμὸς»
εἶναι
περὶ
|
τῶν |
ἁμαρτιῶν
ἡμῶν,
οὐ
περὶ
τῶν |
| [4] |
κατὰ
τῶν
νεοσσῶν
ἐπιβουλήν,
εἴτε
|
τῶν |
ἀναβαινόντων
πρὸς
αὐτοὺς
ὄφεων
καὶ |
| [4] |
εἰς
αὐτὸν
πιστεύοντες
ἐδηλοῦντο
διὰ
|
τῶν |
ἀναγεγραμμένων
περὶ
Λάβαν
καὶ
Ἰακώβ. |
| [4] |
κάλυμμα»
ἀγνοίας
ἐν
τῇ
καρδίᾳ
|
τῶν |
ἀναγινωσκόντων
καὶ
μὴ
συνιέντων
τὰ |
| [4] |
~Δέον
δ´
αὐτὸν
τὸ
φιλάληθες
|
τῶν |
ἀναγραψάντων
τὰς
θείας
γραφὰς
ἀποδεξάμενον, |
| [4] |
ἀποδεικτικῶς
ἀποδοκιμάσαι
μὲν
τοὺς
λόγους
|
τῶν |
ἀναιρούντων
τὰς
τοιασδὶ
μαντείας
ἀποδεικτικῶς |
| [4] |
κατεπικλήσεως
αὐτῶν,
παρίστησι
τὸ
θεῖον
|
τῶν |
ἀνδρῶν;
Οὓς
οὐδαμόθεν
ἢ
ἀπὸ |
| [4] |
τινος
μυστικῆς
ἀναγραφῆς
τὰ
περὶ
|
τῶν |
ἀνδρῶν
τούτων·
ἡμεῖς
προσοίσομεν
τὴν |
| [4] |
ἐπιγεγραμμένην
Γένεσιν,
περιέχουσαν
τὰς
πράξεις
|
τῶν |
ἀνδρῶν
τούτων
καὶ
τοὺς
τοῦ |
| [4] |
ἢ
δύνασθε
μαθεῖν
τὰ
περὶ
|
τῶν |
ἀνδρῶν
τούτων;
Τίς
δὲ
καὶ |
| [4] |
ἐν
τῷ
παντὶ
ἀνθρώπων
καὶ
|
τῶν |
ἀνθρώποις
διακονουμένων
ζῴων
ἢ
ὅπως |
| [4] |
θνητὰ
πάντα
ἐν
τῷ
γένει
|
τῶν |
ἀνθρώπων,
ἀλλὰ
καὶ
τῶν
ἀλόγων |
| [4] |
παριστάνειν
ὅτι
οὐ
μόνον
ἡ
|
τῶν |
ἀνθρώπων
ἀλλὰ
πολὺ
μᾶλλον
καὶ |
| [4] |
χρῆται
ζῴοις
οὔτε
τοῖς
τυχοῦσι
|
τῶν |
ἀνθρώπων
ἀλλὰ
ψυχαῖς
ἀνθρώπων
ἱερωτάταις |
| [4] |
ὁ
θεός,
ἀλλὰ
τῇ
συνέσει
|
τῶν |
ἀνθρώπων
ἁλωτὰ
δέδωκεν
εἶναι
τὰ |
| [4] |
ἦν
τὰ
ζώπυρα
τοῦ
γένους
|
τῶν |
ἀνθρώπων
ἀρξάμενα
ὑπό
τινα
γεγονέναι |
| [4] |
τὸν
ποιητὴν
καὶ
τοὺς
πολλοὺς
|
τῶν |
ἀνθρώπων
αὐτὸς
Ὀλύμπιος
ἧκε
φόωσδε, |
| [4] |
γωνίᾳ
τοῦ
ἐν
τῷ
βίῳ
|
τῶν |
ἀνθρώπων
βορβόρου
ἑαυτοὺς
μὴ
μετροῦντες
|
| [4] |
θεοφιλέστερά
ἐστι
τάδε
τὰ
ζῷα
|
τῶν |
ἀνθρώπων,
γένοιο
μετ´
ἐκείνων
θεοφιλὴς |
| [4] |
αὐτὴν
τὴν
ὑπόθεσιν
τὸ
πᾶν
|
τῶν |
ἀνθρώπων
γένος.
Ἆρ´
οὖν
παρὰ |
| [4] |
ἐπὶ
πλεῖον
καταβιβάσαι
ἀγωνιζόμενος
τὸ
|
τῶν |
ἀνθρώπων
γένος
καὶ
ἐξομοιῶσαι
τοῖς
|
| [4] |
φίλους
νοσοῦντας
ἰάσασθαι
τὸ
φίλον
|
τῶν |
ἀνθρώπων
γένος
τοῖς
τοιοῖσδε,
οἷς |
| [4] |
ἀπάγειν
τοῦ
ἀληθινοῦ
θεοῦ
τὸ
|
τῶν |
ἀνθρώπων
γένος,
ὑποδύνονται
τῶν
ζῴων |
| [4] |
ἐπ´
αὐτῷ
καὶ
πᾶν
τὸ
|
τῶν |
ἀνθρώπων
γένος
ὡς
χεῖρον
καὶ |
| [4] |
θυγατρὸς
μόνης
καταλελειμμένον,
παντὸς
τοῦ
|
τῶν
|
ἀνθρώπων
γένους
διεφθαρμένου,
καὶ
ζητοῦσιν |
| [4] |
εἴπερ
θεοφιλέστερα
τάδε
τὰ
ζῷα
|
τῶν
|
ἀνθρώπων,
δῆλον
ὅτι
καὶ
Σωκράτους |
| [4] |
ἐκ
περιουσίας
καὶ
τῷ
βουλομένῳ
|
τῶν |
ἀνθρώπων
δηλοῦν
τὰ
ἐσόμενα,
δηλονότι
|
| [4] |
Καὶ
μεμηνὸς
δὲ
τὸ
γένος
|
τῶν |
ἀνθρώπων
ἔδει
θεραπευθῆναι
διὰ
μεθόδων, |
| [4] |
τῶν
ἀλόγων
ζῴων
ὁμιλίας
τῆς
|
τῶν |
ἀνθρώπων.
Εἰ
δ´
ὑπὲρ
τοῦ |
| [4] |
παρ´
Αἰγυπτίοις
καὶ
τοῖς
λοιποῖς
|
τῶν |
ἀνθρώπων
εἶναι
μαντικά,
ὡς
ἐπίπαν |
| [4] |
ἡμῖν
ἐστιν
ἐπανορθοῦν
τὸ
γένος
|
τῶν |
ἀνθρώπων
εἴτε
διὰ
τῶν
περὶ |
| [4] |
φιλανθρωπίας
καταβιβάζοντι
σωτῆρα
τῷ
γένει
|
τῶν |
ἀνθρώπων;
Ἐπεὶ
μηδεὶς
τῶν
πρότερον |
| [4] |
ἀνοσιώτατον,
τῷ
σωτῆρι
τοῦ
γένους
|
τῶν |
ἀνθρώπων
ἐπιβουλεύσαντες
ἐν
τῇ
πόλει, |
| [4] |
ἡμᾶς
εἶναι
ὡς
τοὺς
νεοπλούτους
|
τῶν |
ἀνθρώπων
ἐπιδεικτιῶντας;
Οὐ
γὰρ
ἐπιδεικτιᾷ |
| [4] |
ἀπιστοῦντας
διαπειράσαι,
καθάπερ
οἱ
νεόπλουτοι
|
τῶν
|
ἀνθρώπων
ἐπιδεικτιῶντες;
Πολλὴν
δή
τινα |
| [4] |
τῶν
ἀγαλμάτων
κατασκευῆς,
τοὺς
ἀνοήτους
|
τῶν |
ἀνθρώπων
ἐπισπωμένης
καὶ
καθελκούσης
ἀπὸ |
| [4] |
χιτῶνας»
οὓς
διὰ
τὴν
παράβασιν
|
τῶν |
ἀνθρώπων
ἐποίησε
τοῖς
ἁμαρτήσασιν
ὁ |
| [4] |
γὰρ
γρῦπες
καὶ
ἐλέφαντες
ἡμῶν
|
τῶν |
ἀνθρώπων
ἔσονται
κρείττους,
καὶ
γὰρ |
| [4] |
τῆς
κακίας
ἐπεισελθόντων
τῷ
βίῳ
|
τῶν |
ἀνθρώπων
ἔστιν
εἰπεῖν
ὅτι
πρότερον |
| [4] |
ἂν
εὐσεβεστέρους
εἶπε
τοὺς
πελαργοὺς
|
τῶν |
ἀνθρώπων.
Ἔτι
δὲ
ὡς
ὑπὲρ |
| [4] |
τοὺς
ἀγορανόμους
προνοεῖν
οὐ
μᾶλλον
|
τῶν |
ἀνθρώπων
ἢ
τῶν
κυνῶν,
ἐπεὶ |
| [4] |
τι
χρῆμα
ἐπιδεδήμηκε
τῷ
γένει
|
τῶν |
ἀνθρώπων
καὶ
διαφέρον
παρὰ
τοὺς |
| [4] |
μεγέθους
καὶ
ὕψους,
ὅτε
τὰ
|
τῶν |
ἀνθρώπων
καὶ
μάλιστα
τῶν
φαύλων |
| [4] |
καλινδούμενοι,
ὁποῖοί
εἰσιν
οἱ
πολλοὶ
|
τῶν |
ἀνθρώπων,
καὶ
οἱ
ταῖς
χαμαιτύπαις |
| [4] |
αὐτοῦ
βλέπων
τὰ
δρώμενα
ὑπὸ
|
τῶν |
ἀνθρώπων
καὶ
τὰ
ὑπὸ
τῶν |
| [4] |
ἄτιμον,
ἐκλεῖπον
παρὰ
τοὺς
υἱοὺς
|
τῶν |
ἀνθρώπων.
Καὶ
ταῦτα
δὲ
πρὸς |
| [4] |
δοκοῦσαν
ἡμερότητα
ἐξηγριώθησαν
ἐλέφαντες
κατὰ
|
τῶν |
ἀνθρώπων
καὶ
φόνους
ἐποίησαν
καὶ |
| [4] |
τοῖς
ζῴοις
χρώμενοι
εἰς
ἀπάτην
|
τῶν |
ἀνθρώπων
κατὰ
τὸ
βούλημα
τοῦ |
| [4] |
χώραν,
ὑπολαμβάνοντα
ζώπυρον
τοῦ
γένους
|
τῶν |
ἀνθρώπων
καταλελεῖφθαι
ἐν
τῷ
πατρὶ |
| [4] |
σοφώτερα
ἀποδεῖξαι
τὰ
ἄλογα
ζῷα
|
τῶν |
ἀνθρώπων,
κατασκευάσαι
διὰ
πλειόνων
ὡς |
| [4] |
ἄλογα
ζῷα·
ὅπου
γε
καὶ
|
τῶν
|
ἀνθρώπων
οἱ
ἔτι
φαῦλοι,
κἂν |
| [4] |
τρόπον
τοῦτον,
ὅτι
φασὶ
δὲ
|
τῶν |
ἀνθρώπων
οἱ
συνετοὶ
καὶ
ὁμιλίας |
| [4] |
σοφώτερα
καὶ
θεοφιλέστερα.
Φασὶ
δὲ
|
τῶν |
ἀνθρώπων
οἱ
συνετοὶ
καὶ
ὁμιλίας |
| [4] |
τῷ
περὶ
ἐκείνων
ἐγκωμίῳ
τὸ
|
τῶν |
ἀνθρώπων
οἰκονομικὸν
περὶ
τὴν
τροφὴν |
| [4] |
οὔτ´
ἐπιθυμοῦντες,
ὡς
οἱ
πολλοὶ
|
τῶν |
ἀνθρώπων,
προσλαβεῖν
ἑαυτοῖς
ἄλλας
βασιλείας |
| [4] |
πόθεν
ὅτι
σοφοὶ
ἀετοὶ
καὶ
|
τῶν |
ἀνθρώπων
σοφώτεροι,
τῶν
ἐκ
πείρας |
| [4] |
μεγίστου
θεοῦ
βουληθεὶς
ὑπὲρ
τῆς
|
τῶν |
ἀνθρώπων
σωτηρίας,
ὡς
ἐν
τοῖς |
| [4] |
τοῦ
ἐπιδημήσαντος
ὅλῳ
τῷ
γένει
|
τῶν |
ἀνθρώπων
σωτῆρος·
ἵνα
διὰ
τῆς |
| [4] |
οἴεται,
εὐσεβεστέρους
εἶναι
τοὺς
πελαργοὺς
|
τῶν |
ἀνθρώπων
τὰ
περὶ
τοῦ
ζῴου |
| [4] |
κτήνεσι
καὶ
χλόην
τῇ
δουλείᾳ
|
τῶν |
ἀνθρώπων,
τοῦ
ἐξαγαγεῖν
ἄρτον
ἐκ |
| [4] |
γεγενημένης
ἐπιδημίας
εἰς
τὸν
βίον
|
τῶν |
ἀνθρώπων
τοῦ
υἱοῦ
τοῦ
θεοῦ· |
| [4] |
οὖν
ἀκολουθεῖ,
τῷ
διαφέρειν
ἡγουμένῳ
|
τῶν |
ἀνθρώπων
τοὺς
ὄρνιθας,
διδασκάλοις
αὐτὸν |
| [4] |
ἄγγελοι
ἢ
αἱ
ὁποιαιδηποτοῦν
ὑπερέχουσαι
|
τῶν |
ἀνθρώπων
φύσεις·
ἀλλ´
ἐπεὶ
τὸ |
| [4] |
τὰ
ἄλογα
τῶν
ζῴων
τῆς
|
τῶν |
ἀνθρώπων
φύσεως
ἀλλὰ
καὶ
θεοφιλέστερα; |
| [4] |
καὶ
ἀετὸν
καὶ
ἱέρακα
τῆς
|
τῶν
|
ἀνθρώπων
φύσεως
εἶναι
θεοφιλέστερα;
Ἀκολουθεῖ |
| [4] |
ὅτι
σοφώτερα
τὰ
ἄλογα
ζῷα
|
τῶν |
ἀνθρώπων,
ψευδοποιοῦντες
δὲ
καὶ
ὅτι
|
| [4] |
ἀπὸ
λόγου
καὶ
λογισμοῦ
ἐπιτελούμενα
|
τῶν |
ἀπ´
ἀλόγου
φύσεως
καὶ
κατασκευῆς |
| [4] |
ἀπειλαὶ
δὲ
ἀπαγγελίαι
εἰσὶ
περὶ
|
τῶν |
ἀπαντησομένων
τοῖς
φαύλοις,
ὡς
εἰ |
| [4] |
οἰκονομηθείσαις,
ἐστοχασμένως
τοῦ
τε
πλήθους
|
τῶν |
ἁπλούστερον
πιστευόντων
καὶ
τῶν
ὀλίγων |
| [4] |
προνοίας.
Τίνα
δ´
οὐκ
ἂν
|
τῶν |
ἁπλουστέρων
ἀνθρώπων
καὶ
οὐκ
ἐπισταμένων |
| [4] |
ἡμέτερα
ἐστόχασται
καὶ
τοῦ
πλήθους
|
τῶν |
ἁπλουστέρων,
ὅπερ
οἱ
τὰ
ἑλληνικὰ |
| [4] |
τῆς
παραπλησίας
ἐκείνῳ
κακίας
καὶ
|
τῶν |
ἀπὸ
κακίας
αὐτῷ
πεπραγμένων,
κἂν |
| [4] |
Καὶ
περὶ
μυρίων
δ´
ἂν
|
τῶν |
ἀπὸ
κεχυμένης
τῆς
κακίας
ἐπεισελθόντων |
| [4] |
ἀπὸ
τῶν
θείων
γραμμάτων
καὶ
|
τῶν |
ἀπὸ
τῆς
ἐν
τοῖς
λόγοις
|
| [4] |
οὐκ
ἦν
θεῖος
ἀλλὰ
συνεὶς
|
τῶν
|
ἀπὸ
τῆς
θείας
ἀλετρίδος
εἰρημένων |
| [4] |
λογισμὸν
οὐχ
ἑώρακεν
ὅτι
καὶ
|
τῶν |
ἀπὸ
τῆς
Στοᾶς
φιλοσόφων
κατηγορεῖ, |
| [4] |
καὶ
οὐκ
ἀγεννεῖ
φιλοσόφων
αἱρέσει
|
τῶν |
ἀπὸ
τοῦ
Κιτιέως
Ζήνωνος
κατασκευάσαι |
| [4] |
διαφερομένων.
~Πρὸς
ταῦτα
δὴ
πυνθανόμεθα
|
τῶν |
ἀποδεχομένων
τὰ
οὕτω
καθ´
ἡμῶν |
| [4] |
ἀνθρώπους
καλοῖς.
Εἰ
δὲ
καὶ
|
τῶν |
ἀποτιθεμένων
καρπῶν
τὰς
ἐκφύσεις
ἀπεκτιθέασιν |
| [4] |
τῶν
μελισσῶν
ἐπιτελούμενα
ταῖς
κατὰ
|
τῶν |
ἀργῶν
ἐν
ταῖς
πόλεσι
καὶ
|
| [4] |
ἔργων
διαδοχὴ
καὶ
δίκαι
κατὰ
|
τῶν |
ἀργῶν
τε
καὶ
πονηρῶν·
τοὺς |
| [4] |
ἀκηκοότες,
τοιαύτας
ἔγραψαν
ἱστορίας
περὶ
|
τῶν
|
ἀρχαίων,
Ἠοίας
καὶ
Θεογονίας,
γένεσιν |
| [4] |
τῆς
οὐσίας
αὐτῆς
καὶ
περὶ
|
τῶν |
ἀρχῶν
αὐτῆς,
οὐκ
ἂν
οὕτως |
| [4] |
ἐν
αἷς
ὀργῆς
λέγονται
κατὰ
|
τῶν |
ἀσεβῶν
φωναὶ
καὶ
ἀπειλαὶ
κατὰ |
| [4] |
κατάγοντός
ἐστι
τὴν
ψυχὴν
ἀπὸ
|
τῶν
|
ἁψίδων
τοῦ
οὐρανοῦ
οὐκ
ἐπὶ |
| [4] |
δείματα
προεισάγουσι.
Περὶ
μὲν
οὖν
|
τῶν |
Βακχικῶν
τελετῶν
εἴτε
τις
ἐστὶ |
| [4] |
ἀλλὰ
καὶ
Αἰγυπτίοις,
καὶ
ὅσοι
|
τῶν |
βαρβάρων
σεμνύνονται
ἐπὶ
μυστηρίοις
καὶ
|
| [4] |
τις
ἐν
μὲν
τῇ
δευτέρᾳ
|
τῶν |
Βασιλειῶν
ὀργὴν»
θεοῦ,
ἀναπείθουσαν
τὸν |
| [4] |
οὕτως»
ὁμοίως
δὲ
καὶ
ἐπὶ
|
τῶν |
βλαστησάντων
ἀπὸ
γῆς,
ὅτ´
ἐξήνεγκεν |
| [4] |
οὐ
φιμώσεις
βοῦν
ἀλοῶντα.
Μὴ
|
τῶν |
βοῶν
μέλει
τῷ
θεῷ;
Ἢ |
| [4] |
ἡμῶν
καὶ
ὅση
δύναμις
ἐκ
|
τῶν |
γεγραμμένων
στοχάσασθαι
τῆς
προαιρέσεως
τῶν |
| [4] |
~Πόρρω
δὲ
τυγχάνων
τοῦ
βουλήματος
|
τῶν |
γεγραμμένων
φησὶ
τὸν
θεὸν
καὶ |
| [4] |
τῶν
μελλόντων
διορατικόν,
ἅτε
γυμνοὶ
|
τῶν |
γηΐνων
σωμάτων
τυγχάνοντες,
καὶ
περὶ |
| [4] |
καὶ
ὡς
ἐπὶ
θεατοῦ
αὐτοῦ
|
τῶν |
γινομένων
πάντα
πράττοντες
καὶ
ὡς |
| [4] |
τῆς
γῆς
οἴεται
τὴν
καλουμένην
|
τῶν |
γλωσσῶν
σύγχυσιν»
περὶ
ἧς
ὁ
|
| [4] |
Ἑβραίων
ἐχόμενα
διαλέκτου,
ἤτοι
ἀπὸ
|
τῶν |
γραμμάτων
αὐτῶν
ἐλήφθη
ἢ
καὶ |
| [4] |
περὶ
τοῦτον
διηγήσεις
ἀπ´
αὐτῶν
|
τῶν |
γραμμάτων
συνεξεταζομένων
ἀλλήλοις
παρίσταμεν·
οὐδὲ |
| [4] |
θεῖος
λόγος
πολλὰ
πολλαχοῦ
λέγει
|
τῶν |
γραφῶν.
Ἀρκεῖ
δ´
ἐπὶ
τοῦ |
| [4] |
χρῆσις
τῶν,
ὡς
οἴεται,
ἀπὸ
|
τῶν |
γραφῶν
μύθων
ὁ
Κέλσος.
Ἐγὼ |
| [4] |
τῶν
γεγραμμένων
στοχάσασθαι
τῆς
προαιρέσεως
|
τῶν |
γραψάντων
καὶ
τῆς
συνειδήσεως
καὶ |
| [4] |
ἀλληγοροῦντας
αὐτὰ
βιαζομένους
τὸ
βούλημα
|
τῶν |
γραψάντων
τοῦτο
ποιεῖν.
Ἐληλέγχθω
οὖν |
| [4] |
καρδίαν»
ἵνα
μὴ
ἐπιβῇ
τι
|
τῶν |
δαιμονίων
τῷ
ἡγεμονικῷ
ἡμῶν,
ἢ |
| [4] |
ἵνα
μὴ
τὸ
λογικὸν
ἀντὶ
|
τῶν
|
δαιμονίων
χρηστηρίων
ὄρνισι
χρήσηται,
καταλιπὸν |
| [4] |
ζῴων
γίνονται,
ἅτε
μὴ
δυναμένων
|
τῶν |
δαιμόνων
ἐν
τοῖς
ἡμερωτέροις
τῶν
|
| [4] |
αἰσθανομένους
τῆς
ἀλόγου
καὶ
πονηρᾶς
|
τῶν
|
δαιμόνων
ἐνεργείας,
ἐξετάραξαν
κατὰ
τοῦ |
| [4] |
προδηλοῦν,
καὶ
τοῦτ´
ἐροῦμεν
ἀπὸ
|
τῶν |
δαιμόνων
συμβολικῶς
ἀνθρώποις
δεδηλῶσθαι
κατὰ
|
| [4] |
ἀνδράσι
τούτοις
εἰς
τὰ
κατὰ
|
τῶν |
δαιμόνων.
Ταῦτ´
οὖν
δοκεῖ
μοι, |
| [4] |
τὸν
περὶ
τοῦ
ἀπατηθῆναι
ὑπὸ
|
τῶν |
δαιμόνων
τὸν
ἄνθρωπον
καὶ
κατασπασθῆναι |
| [4] |
γεγονέναι
καὶ
εἶναι
καὶ
ἔσεσθαι·
|
τῶν |
δὲ
Στωϊκῶν
οἱ
πλείους
οὐ
|
| [4] |
τῇ
Γενέσει
ἀναγέγραπται,
δῆλον
ἐκ
|
τῶν
|
δεικνυμένων
ἐν
τῇ
Ἀσκάλωνι
θαυμαστῶν |
| [4] |
τὴν
τοῦ
θείου
φύσιν
τὸ
|
τῶν |
δῆθεν
μαντικῶν
ὀρνίθων
γένος
ἢ |
| [4] |
μὲν
ἡμέρας
νυκτὸς
δὲ
διαναπαυόμενοι,
|
τῶν |
δι´
ἀνθρώπους
γεγενημένων,
οὐχὶ
καὶ |
| [4] |
τὸ
καὶ
τὰ
ἄλογα
ἀπολαύειν
|
τῶν |
δι´
ἀνθρώπους
γινομένων.
Καὶ
ὥσπερ |
| [4] |
τοιάνδε
οἰκονομίαν
γίνεσθαι
ἀλλ´
ὑπὲρ
|
τῶν |
διὰ
νόσον
τῆς
ψυχῆς
καὶ |
| [4] |
εἰσὶν
ἐν
ἀνθρώποις·
ἤδη
δὲ
|
τῶν |
διακονουμένων
τῷ
θεῷ
πολλαί
εἰσι
|
| [4] |
τοῦ
πύργου
καὶ
τῆς
συγχύσεως
|
τῶν
|
διαλέκτων
γράψας;
Ἀλλὰ
φαίνεται
τοῖς |
| [4] |
περὶ
τοῦ
πύργου
καὶ
τῆς
|
τῶν
|
διαλέκτων
συγχύσεως,
παραφθείροντα
τὰ
περὶ |
| [4] |
τολμῆσαί
τινας
ἀποθεῶσαι
μὲν
τὰ
|
τῶν |
διαφερόντων
σώματα
ὡς
δεξάμενα
ψυχὴν |
| [4] |
ἔγνωσαν,
ὅπερ
δῆλόν
ἐστιν
ἐκ
|
τῶν |
διαφόρων
ἐν
φιλοσοφίᾳ
αἱρέσεων·
καθ´ |
| [4] |
αὐτῶν.
Ἦν
δὲ
καὶ
δικαστήρια
|
τῶν |
δικαιοτάτων
καὶ
ἀπόδειξιν
ὑγιοῦς
βίου |
| [4] |
καὶ
τὰ
ἄστρα,
ἐπεὶ
ἡ
|
τῶν |
δικαίων
λεγομένη
ἀνάστασις
καὶ
ὑπὸ |
| [4] |
γάμους
καὶ
τὰς
διαφόρους
μίξεις
|
τῶν |
δικαίων,
περὶ
ὧν
εὐκαιρότερον
ἐν
|
| [4] |
ἐν
γῇ
Φιλιστιαίων
κατεσκεύασται
ὑπὸ
|
τῶν |
δικαίων,
ὡς
ἐν
τῇ
Γενέσει |
| [4] |
ἐπεὶ
δ´
αὐτοὶ
οἱ
πατέρες
|
τῶν |
δογμάτων
καὶ
συγγραφεῖς
τὰ
τοιαῦτα |
| [4] |
δύναμιν
διειλήφαμεν,
διὸ
τὰ
πολλὰ
|
τῶν |
δυναμένων
λέγεσθαι
εἰς
τὸν
τόπον
|
| [4] |
μύρμηξιν
ἐργατικώτεροι
γίνωνται
καὶ
ταμιευτικώτεροι
|
τῶν |
ἑαυτοῖς
χρησίμων,
κατανοοῦντές
τε
μελίσσας
|
| [4] |
Ἐξόδῳ
γεγραμμένων
περὶ
τῆς
ἐξόδου
|
τῶν |
Ἑβραίων
ἐκ
γῆς
Αἰγύπτου.
Ἐξεθέμεθα |
| [4] |
τοῦ
Ἰσραὴλ
καὶ
ὁ
θεὸς
|
τῶν |
Ἑβραίων
καὶ
ὁ
θεὸς
ὁ
|
| [4] |
λοιπῶν—
πάντες
γὰρ
οἱ
θεοὶ
|
τῶν |
ἐθνῶν
δαιμόνια»
καὶ
ἀνέγνωμεν
ὅτι |
| [4] |
τροπικῶς
καλουμένῳ
Ἰακώβ.
Ἀπὸ
γὰρ
|
τῶν |
ἐθνῶν
οἱ
εἰς
αὐτὸν
πιστεύοντες |
| [4] |
συμφερόντως
τῷ
ὅλῳ
τὰς
διαφορὰς
|
τῶν |
εἰδῶν
κατασκευάζοντος.
Ἢ
τὸ
ἔσχατόν |
| [4] |
ὁ
ἐπὶ
πᾶσι,
καὶ
οὐδεὶς
|
τῶν
|
εἰκόνας
ποιούντων
ἐπολιτεύετο.
Οὔτε
γὰρ |
| [4] |
δ´
ἀνατρέψαι
καὶ
τοὺς
λόγους
|
τῶν |
εἰπόντων
ἀπὸ
δαιμόνων
ἢ
θεῶν |
| [4] |
αὐτοῦ
οἰκοδομῆς
παραπλήσια
τῇ
οἰκοδομῇ
|
τῶν |
εἰπόντων·
Δεῦτε
οἰκοδομήσωμεν
ἑαυτοῖς
πόλιν |
| [4] |
εὔηθες·
παντὶ
γὰρ
δῆλον
ἐκ
|
τῶν |
εἰρημένων,
τίς
ὁ
ἀσεβής.
Εἶτά |
| [4] |
τοῦ
λόγου
μορφαί,
καθὼς
ἑκάστῳ
|
τῶν |
εἰς
ἐπιστήμην
ἀγομένων
φαίνεται
ὁ |
| [4] |
καὶ
διατιθέντες
καὶ
ταῖς
ἐπιθυμίαις
|
τῶν |
εἰσιόντων
δουλεύοντες·
ὕστερον
δὲ
οἱ |
| [4] |
ἀετοὶ
καὶ
τῶν
ἀνθρώπων
σοφώτεροι,
|
τῶν |
ἐκ
πείρας
τὸ
τοῖς
ἀετοῖς |
| [4] |
καὶ
ἐπὶ
τὸ
βοὸς
ἢ
|
τῶν |
ἐκ
τοῦ
σώματος
βοὸς
μελισσῶν |
| [4] |
τὸ
τοῦ
ἀνθρώπου
σῶμα
ἢ
|
τῶν |
ἐκ
τοῦ
σώματος
ὄφεων
καὶ |
| [4] |
μαθὼν
τὰ
περὶ
αὐτῶν
καὶ
|
τῶν |
ἑκάστῳ
ζῴῳ
συγγενῶν
δαιμόνων
εἴτε |
| [4] |
ἀλλ´
εἰς
μὲν
τὴν
χώραν
|
τῶν |
ἐκριζωθέντων
καταφυτεύειν»
φυτείαν
τοῦ
κατὰ |
| [4] |
πρεσβύτερα
Ὁμήρου
ἀλλὰ
καὶ
τῆς
|
τῶν |
ἑλληνικῶν
γραμμάτων
εὑρέσεως
ὄντα,
τὸν |
| [4] |
ἐπὶ
τίνων
τοῦτο
ἢ
ἐπὶ
|
τῶν
|
ἑλληνικῶν
χρὴ
λέγειν
ἱστοριῶν;
Ἐν |
| [4] |
Εἴπερ
οὖν
ἄλλος
τις
τόπος
|
τῶν |
ἐν
ἀνθρώποις
ἐξετάσεως
δεομένων
δυσθήρατός |
| [4] |
συναναιρεῖν
τῷ
χριστιανισμῷ
τὰ
χρήσιμα
|
τῶν
|
ἐν
ἀνθρώποις
καὶ
συνεργεῖν,
εἰ |
| [4] |
καὶ
ὑπομεῖναι
καὶ
ἀνασχέσθαι
ἀκοῦσαι
|
τῶν |
ἐν
αὐτῷ,
ἵν´
αὐτόθεν
καταγνῶ |
| [4] |
οὐ
μόνον
Ἑλλήνων
ἀλλὰ
καὶ
|
τῶν |
ἐν
βαρβάροις,
εἴθ´
εὑρόντων
εἴτε |
| [4] |
τέτακται,
τάχα
μὲν
οὐκ
ἀκούσας
|
τῶν |
ἐν
ἡμῖν
συνετῶν
τοιαῦτα
λεγόντων |
| [4] |
χρυσοῦ,
ἀναβάντες
δὲ
καὶ
ἀπὸ
|
τῶν |
ἐν
κόσμῳ
καλῶν
ἐπὶ
τὸν |
| [4] |
δὲ
καὶ
ὁδοί
εἰσι
τεταγμέναι
|
τῶν |
ἐν
σώμασι
μεταβολῶν,
ἐξ
οὗ |
| [4] |
ἀποδεχόμενοι
μεταβολάς
φαμεν
γίνεσθαι
ποιοτήτων
|
τῶν |
ἐν
σώμασιν·
ἐπεὶ
σπειρόμενά
τινα |
| [4] |
ὠνόμασεν,
οὐδὲ
τὴν
ἀρχὴν
ὑπομνησθεὶς
|
τῶν
|
ἐν
τῇ
Ἐξόδῳ
γεγραμμένων
περὶ |
| [4] |
εἰ
καὶ
ἀετοὶ
πρὸς
σωτηρίαν
|
τῶν |
ἐν
τῇ
καλίᾳ
νεοσσῶν
τὸν |
| [4] |
μηδὲν
ὅ
τι
καταλιπεῖν
θέλων
|
τῶν |
ἐν
τοῖς
ἀλόγοις
ἱστορουμένων
ἐμφαινόντων |
| [4] |
Ἔοικε
δὲ
καὶ
ταῦτ´
ἀπὸ
|
τῶν |
ἐν
τῷ
Θεαιτήτῳ
παραπεφράσθαι,
ἐν |
| [4] |
τοῖς
ἀνθρώποις
τὸ
ποικίλον
τῆς
|
τῶν |
ἐν
τῷ
κόσμῳ
κατασκευῆς
φθάνον |
| [4] |
Σωκράτει
καὶ
ὡς
σεμνοτέρῳ
πάντων
|
τῶν |
ἐν
τῷ
Συμποσίῳ
εἰπόντων
περὶ |
| [4] |
ψιλῆς
ἕνεκεν
λέξεως
χρὴ
κατηγορεῖν
|
τῶν |
ἐν
ὑπονοίαις
λελεγμένων,
ὅρα
εἰ |
| [4] |
ἡγεμονικῷ
ἡμῶν,
ἢ
πνεῦμά
τι
|
τῶν |
ἐναντίων
πρὸς
ἃ
βούλεται
τρέψῃ |
| [4] |
τοῦ
πέμπτου
τόμου
ἐπ´
ὠφελείᾳ
|
τῶν |
ἐντευξομένων
καὶ
διανύσαι
κἀκεῖνον
μετὰ |
| [4] |
τὸ
ἵππου
ἢ
ὄνου
καὶ
|
τῶν |
ἐξ
ἵππου
μὲν
σφηκῶν
ἐξ |
| [4] |
περὶ
τῶν
κακῶν
λόγος
ἀπὸ
|
τῶν |
ἐξετασάντων
φιλοσόφων
τὰ
περὶ
ἀγαθῶν |
| [4] |
κοσμηθεὶς
καὶ
καταβαλὼν
τὸν
περὶ
|
τῶν |
ἐπὶ
γῆς
δαιμόνων
λόγον,
λιβανωτῷ |
| [4] |
κόσμου
καὶ
ἀφθάρτου,
καὶ
μόνων
|
τῶν |
ἐπὶ
γῆς
κατακλυσμοὺς
καὶ
ἐκπυρώσεις |
| [4] |
ὁ
Κέλσος
ὅτι
ἡ
τοσαύτη
|
τῶν |
ἐπὶ
γῆς
φυομένων
διαφορὰ
οὐ |
| [4] |
αὐτὰς
οὐκ
ἀχρήστους,
εἴτε
διὰ
|
τῶν |
ἐπὶ
τοὺς
καλῶς
βεβιωκότας
ἐπαγγελιῶν, |
| [4] |
θείου
λόγου
ἱστορίας,
τὰ
περὶ
|
τῶν |
ἐπιδικασαμένων
ἀνθρώπων
τῆς
ἀρχαιότητος,
οἷον |
| [4] |
οἱ
ἀκούσαντες,
οἱ
δὲ
ἀμελήσαντες
|
τῶν |
ἐπιστρεπτικῶν
λόγων
δίκας
κατ´
ἀξίαν
|
| [4] |
ἄλλη
δὲ
ἐπιγείων»
καὶ
οὐδὲ
|
τῶν |
ἐπουρανίων»
ἡ
αὐτή·
ἄλλη»
γὰρ |
| [4] |
ἐστιν
ἡ
φύσις
ἀλλὰ
καὶ
|
τῶν |
ἐπουρανίων»
Καὶ
εἴπερ
τοῦθ´
οὕτως |
| [4] |
σχεδὸν
καὶ
πάντας
τοὺς
τὰ
|
τῶν |
ἐπῳδῶν
καὶ
μαγειῶν
πραγματευομένους.
Εὑρίσκεται |
| [4] |
κτηνῶν
κατὰ
γένος»
καὶ
πάντων
|
τῶν |
ἑρπετῶν
τῆς
γῆς
κατὰ
γένος» |
| [4] |
συγγραμμάτων
ταῦτα
λέγειν
ἢ
καὶ
|
τῶν |
ἔτι
ἀρχαιοτέρων,
ὁποῖά
ἐστι
τὰ |
| [4] |
πολυχρονιώτεροι
οὗτοι·
ἀλλ´
οὐδεὶς
ἂν
|
τῶν |
εὖ
φρονούντων
λέγοι
κρείττονα
εἶναι |
| [4] |
φυόμενα
ἐπὶ
γῆς
ἢ
τοῖς
|
τῶν |
ζῴων
ἀγριωτάτοις,
φησίν·
Ἡμεῖς
μέν |
| [4] |
Ψεῦδος
δὲ
καὶ
τὸ
πολλὰ
|
τῶν |
ζῴων
ἀντιποιεῖσθαι
θείας
ἐννοίας·
οὐδὲν |
| [4] |
γοῦν
οἱ
πολλῶν
τῷ
σώματι
|
τῶν
|
ζῴων
ἀσθενέστεροι
τινῶν
δὲ
καὶ |
| [4] |
~Ἔστω
δὲ
καὶ
ἄλλα
ὑπὸ
|
τῶν |
ζῴων
γινώσκεσθαι
ἀλεξιφάρμακα,
τί
οὖν |
| [4] |
ὡς
καὶ
τὰ
μὴ
ἄγρια
|
τῶν
|
ζῴων.
Δοῦλα
οὖν
πάντα
τοῦ |
| [4] |
κακίαν
οὖσαν
ἐν
τοῖς
τοιοισδὶ
|
τῶν |
ζῴων
ἐνεργῆσαι
τάδε
τὰ
ζῷα. |
| [4] |
Καὶ
βούλεται
ἐκ
τῆς
περὶ
|
τῶν |
ζῴων
ἱστορίας
καὶ
τῆς
ἐμφαινομένης |
| [4] |
ἢ
οἱ
κινοῦντες
τὰ
τοιαδὶ
|
τῶν |
ζῴων
καὶ
οὐκ
ἀνθρώπους
παρόντων |
| [4] |
πρὸς
τὰ
τοιάδε
σωτηρίας
ἕνεκεν
|
τῶν |
ζῴων
κατασκευή,
ὑπὸ
τοῦ
λόγου |
| [4] |
προνοίας
καὶ
ἐν
ταῖς
διαφοραῖς
|
τῶν
|
ζῴων
παραστῆσαι
τοῖς
ἀνθρώποις
τὸ |
| [4] |
Κιτιέως
Ζήνωνος
κατασκευάσαι
ὅτι
τὰ
|
τῶν |
ζῴων
σώματα
οὐκ
ἔστιν
ἔργα |
| [4] |
τὸ
τῶν
ἀνθρώπων
γένος,
ὑποδύνονται
|
τῶν |
ζῴων
τὰ
ἁρπακτικώτερα
καὶ
ἀγριώτερα |
| [4] |
μόνον
σοφώτερα
εἶναι
τὰ
ἄλογα
|
τῶν |
ζῴων
τῆς
τῶν
ἀνθρώπων
φύσεως |
| [4] |
καὶ
ἁπαξαπλῶς
οὐκ
ἄν
ποτε
|
τῶν
|
ζῴων
τι
τούτων
ἁλωτὸν
ἀνθρώποις |
| [4] |
τῶν
δαιμόνων
ἐν
τοῖς
ἡμερωτέροις
|
τῶν
|
ζῴων
τοσοῦτον,
ὅσον
δύνανται
διὰ |
| [4] |
Εἰ
δὲ
καὶ
τοῖς
ἀγριωτάτοις
|
τῶν |
ζῴων
τροφὰς
κατεσκεύασεν,
οὐδὲν
θαυμαστόν· |
| [4] |
καὶ
μηδεμίαν
σύνεσιν
ἀπόρρητον
ἐχόντων
|
τῶν |
ἢ
ὑπὸ
Μωϋσέως
ἐν
τούτοις |
| [4] |
γὰρ
ἀπολογησάμενός
φησιν
οὐχ
ὑπὲρ
|
τῶν |
ἤδη
φίλων
νοσούντων
ἢ
μεμηνότων |
| [4] |
ἀσεβῶν
φωναὶ
καὶ
ἀπειλαὶ
κατὰ
|
τῶν |
ἡμαρτηκότων,
λεκτέον
ὅτι,
ὥσπερ
ἡμεῖς |
| [4] |
συνθιασῶται
αὐτοῦ·
ἡμεῖς
δὲ
περὶ
|
τῶν |
ἡμετέρων
ἀπολογούμεθα,
λέγοντες
ὅτι
τὸ |
| [4] |
ὁ
Κέλσος
εἶδε
τὸ
βούλημα
|
τῶν |
ἡμετέρων
γραμμάτων·
διόπερ
τὴν
ἑαυτοῦ |
| [4] |
τῶν
ἁμαρτιῶν
ἡμῶν,
οὐ
περὶ
|
τῶν |
ἡμετέρων
δὲ
μόνων
ἀλλὰ
καὶ |
| [4] |
καὶ
ὁμιλίας
ἐκείνοις
εἶναι,
δηλονότι
|
τῶν |
ἡμετέρων
ἱερωτέρας,
καὶ
αὐτοί
που |
| [4] |
καὶ
ὁμιλίας
ἐκείνοις
εἶναι,
δηλονότι
|
τῶν |
ἡμετέρων
ἱερωτέρας,
καὶ
αὐτοί
που |
| [4] |
ὁμιλίας
τῶν
ἀλόγων
ζῴων
εἶναι
|
τῶν
|
ἡμετέρων
ἱερωτέρας
ὁ
Κέλσος
οὐ |
| [4] |
καὶ
πόλεμοι
καὶ
νῖκαι
καὶ
|
τῶν |
ἡττημένων
ἀναιρέσεις
καὶ
πόλεις
καὶ
|
| [4] |
παντοδαπῶν
ἀποδείξεων,
τῶν
τε
ἀπὸ
|
τῶν |
θείων
γραμμάτων
καὶ
τῶν
ἀπὸ |
| [4] |
λεχθησόμενα.
Ἀλλ´
ᾧ
μέλει
τῆς
|
τῶν |
θείων
γραμμάτων
σαφηνείας
εὑρήσει
ἀπ´ |
| [4] |
νοήσαντες
καὶ
τὰς
τοιαύτας
ἀπὸ
|
τῶν |
θείων
γραφῶν
φωνὰς
οἴονται
ἡμᾶς |
| [4] |
διὰ
τὴν
πρὸς
τὸ
ἀκούειν
|
τῶν |
θείων
νόμων
σχολὴν
τὰ
καλούμενα
|
| [4] |
ὄφιν
τούτοις
ἀντιπράσσοντα
καὶ
περιγινόμενον
|
τῶν
|
θεοῦ
προσταγμάτων
τὸν
ὄφιν,
μῦθόν |
| [4] |
τοὺς
γάμους
καὶ
τὰς
μίξεις
|
τῶν |
θεραπαινίδων,
βουλομένου
τοῦ
λόγου
καὶ |
| [4] |
ἤ,
ὡς
ὁ
Κέλσος
ὀνομάζει,
|
τῶν |
θεῶν·
δηλονότι
καὶ
ἡμεῖς
πταρνύμενοι |
| [4] |
δέος,
ὦ
Πρώταρχε,
περὶ
τὰ
|
τῶν |
θεῶν
ὀνόματα
τοιόνδε
ἐστίν»
Ἡμεῖς |
| [4] |
πλειόνων
βοηθῶν
καὶ
κυνῶν
κατὰ
|
τῶν |
θηρευομένων·
ἐκείνοις
δ´
αὐτίκα
καὶ
|
| [4] |
αὐτοῖς
οἱ
ἄνθρωποι
σωτηρίαν
ἀπὸ
|
τῶν |
θηρίων
καὶ
τὴν
κατ´
ἐκείνων |
| [4] |
βραχύτεροι
κρατοῦμεν
διὰ
τὴν
σύνεσιν
|
τῶν |
θηρίων
καὶ
τοὺς
τηλικούτους
ἐλέφαντας |
| [4] |
γένος»
καὶ
ἑξῆς
τούτοις
ἐπὶ
|
τῶν |
θηρίων
τῆς
γῆς
κατὰ
γένος» |
| [4] |
ἀπ´
ἀρχῆς
εἰς
τέλος
ἡ
|
τῶν |
θνητῶν
ἀεὶ
περίοδος,
καὶ
κατὰ |
| [4] |
ἀπ´
ἀρχῆς
εἰς
τέλος
ἡ
|
τῶν |
θνητῶν
περίοδος,
καὶ
κατὰ
τὰς
|
| [4] |
ἀρχῆς
εἰς
τέλος
ἐστὶν
ἡ
|
τῶν |
θνητῶν
περίοδος,
καὶ
κατὰ
τὰς |
| [4] |
εἶναι
καὶ
ἔσεσθαι
ἐν
τῇ
|
τῶν |
θνητῶν
περιόδῳ,
δῆλον
ὅτι
ἀνάγκη |
| [4] |
οὔτε
κατὰ
τὴν
ἀναγωγὴν
ἐρευνήσας,
|
τῶν |
Θυεστείων
εἶπε
κακῶν
ἀνομώτερα.
Τὰ |
| [4] |
ἔσονται,
μηδαμῶς
τοὺς
δαίμονας
διὰ
|
τῶν |
θυσιῶν
κολακεύοντες
καὶ
πάντῃ
καταφρονοῦντες
|
| [4] |
μᾶλλον
λεγόμενοι
ἐπιστρέφουσιν,
ὥσπερ
καὶ
|
τῶν |
ἰατρῶν
ποτε
λόγοι
τοιοίδε
πρὸς |
| [4] |
καὶ
οἴεταί
γε
ἐπὶ
θάμβει
|
τῶν |
ἰδιωτῶν
ταῦθ´
ἡμᾶς
ποιεῖν,
οὐχὶ |
| [4] |
λέγοντες
παρὰ
τῶν
προφητῶν
ἐκ
|
τῶν |
ἱερῶν
βιβλίων
μεμαθηκέναι.
Ἐπὰν
μέντοι, |
| [4] |
ἀνδρῶν;
Οὓς
οὐδαμόθεν
ἢ
ἀπὸ
|
τῶν |
ἱερῶν
παρὰ
Ἰουδαίοις
βιβλίων
παραλαμβάνομεν. |
| [4] |
γραμμάτων,
Μωϋσέως,
τοῦ
ἀποδεικνυμένου
πολλῷ
|
τῶν |
Ἰλιακῶν
πρεσβυτέρου.
Οὐκ
Ἰουδαῖοι
οὖν
|
| [4] |
ἀναγέγραπται
Χριστιανὸς
Ἰουδαίῳ
διαλεγόμενος
ἀπὸ
|
τῶν |
ἰουδαϊκῶν
γραφῶν
καὶ
δεικνὺς
τὰς |
| [4] |
Ἰουδαίων
λεγομένοις
φασὶ
διὰ
τὰς
|
τῶν |
Ἰουδαίων
ἁμαρτίας
ἤδη
πεπέμφθαι
τὸν |
| [4] |
Μωϋσέα
μὲν
μετὰ
τοῦ
λαοῦ
|
τῶν |
Ἰουδαίων
ἐξελθεῖν
ἐκ
τῆς
Αἰγύπτου, |
| [4] |
λογικῷ
ζῴῳ.
Φησὶ
δέ
που
|
τῶν |
καθ´
ἡμᾶς
τις
σοφῶν·
Μὴ |
| [4] |
ταῦτα
τὰ
ζῷα
εἰς
παράδειγμα
|
τῶν |
κακίστων
παραλαμβανόμενα,
οὐδέ
ποτε
δὲ |
| [4] |
ἔχων
μέν
τινα
περὶ
τῆς
|
τῶν |
κακῶν
γενέσεως
εἰπεῖν
ἀπορρητότερα
σιωπῶν |
| [4] |
εἰρῆσθαι
εἰς
πλῆθος
περὶ
τῆς
|
τῶν |
κακῶν
γενέσεως
ὡς
ἐκ
θεοῦ |
| [4] |
αὐτή,
οὐ
πάντως
καὶ
ἡ
|
τῶν |
κακῶν
γένεσις
ἀεὶ
ἡ
αὐτή. |
| [4] |
φησιν
ὁ
Κέλσος·
Τίς
ἡ
|
τῶν |
κακῶν
γένεσις,
οὐ
ῥᾴδιον
μὲν |
| [4] |
τε
ἔσται
γνῶναι
τὴν
γένεσιν
|
τῶν |
κακῶν.
Δεῖ
δὲ
τὸν
μέλλοντα |
| [4] |
τοῖς
θνητοῖς
ἐμπολιτευομένην
αἰτίαν
εἶναι
|
τῶν |
κακῶν
καθ´
ἡμᾶς
οὐκ
ἀληθές. |
| [4] |
τε
ἔσται
τὴν
γένεσιν
γνῶναι
|
τῶν |
κακῶν.
Καὶ
οὐδεὶς
μὴ
διαλαβὼν |
| [4] |
ἐλέγχεται
ὁ
τοῦ
Κέλσου
περὶ
|
τῶν |
κακῶν
λόγος
ἀπὸ
τῶν
ἐξετασάντων |
| [4] |
τὸ
δυνατὸν
βουλομένοις
ὁ
περὶ
|
τῶν |
κακῶν
λόγος,
οὐ
μενόντων
ἀεὶ |
| [4] |
καὶ
κακῶν
εἰσαγωγῇ.
Ὅθεν
ὡς
|
τῶν |
κακῶν
πλειόνων
καὶ
ἡττόνων
γινομένων |
| [4] |
τε
ὄντος
θεωρεῖν
τὴν
γένεσιν
|
τῶν |
κακῶν,
πλὴν
εἰ
καὶ
μετὰ |
| [4] |
ἡμῶν,
ἐν
τούτοις
καὶ
ἡ
|
τῶν |
κακῶν
ταχθείη
ἂν
γένεσις.
~Εἶτα, |
| [4] |
τινα
λόγον
ὁ
Κέλσος
περὶ
|
τῶν |
κακῶν
τοιοῦτον,
ὅτι
κἂν
σοί |
| [4] |
σημαινόμενον,
πολλάκις
δὲ
καὶ
περὶ
|
τῶν |
καλουμένων
τυγχανόντων
ἀπαγγελλούσῃ·
ἅπερ
καὶ |
| [4] |
τὸ
ὄνομα
τοῦ
θεοῦ
καὶ
|
τῶν
|
καλῶν
αὐτοῦ
δημιουργημάτων,
ὡς
μηδὲ |
| [4] |
φορτίων
βοηθεῖν
καὶ
κοινωνεῖν
ἐκείνοις
|
τῶν
|
καμάτων,
λέγων
περὶ
μυρμήκων
ὡς |
| [4] |
πράγματι
καὶ
ἐν
ᾧ
οὐδεὶς
|
τῶν |
κἂν
μέτριον
νοῦν
ἐχόντων
ἐβούλετο |
| [4] |
καὶ
τὴν
τῶν
ἀθανάτων
καὶ
|
τῶν |
κατ´
αὐτοὺς
θεῶν.
Μετὰ
γὰρ
|
| [4] |
τῆς
ἱστορίας.
Πολλῷ
γὰρ
κρείττονα
|
τῶν |
κατὰ
τὸν
Βελλεροφόντην
ἱστορουμένων
ἴδοιμεν |
| [4] |
πάντῃ
τῆς
συνέσεως
ἀμελεῖν.
Ἡ
|
τῶν |
κατὰ
τὸν
βίον
γοῦν
χρειῶν |
| [4] |
ἐπιδοὺς
ἑαυτὸν
τῇ
ἀκριβείᾳ
τῆς
|
τῶν |
κατὰ
τὸν
τόπον
βασάνου
ἤτοι |
| [4] |
μὴ
ἀφορμὴν
λαμβάνῃ
τις
ἐκ
|
τῶν |
κατὰ
τὸν
τόπον
πρὸς
τὸ |
| [4] |
τίνα
τρόπον
ἀρχαιότερος
ἦν
Μωϋσῆς
|
τῶν |
κατὰ
χρόνων
μακρὰς
περιόδους
κατακλυσμοὺς |
| [4] |
γεωργίου,
εἰς
δὲ
τὸν
τόπον
|
τῶν |
κατασκαφέντων
οἰκοδομεῖν
θεοῦ
οἰκοδομὴν
καὶ |
| [4] |
Οὐ
παραβλητέον
δὲ
τὰ
κατὰ
|
τῶν |
κηφήνων
ὑπὸ
τῶν
μελισσῶν
ἐπιτελούμενα |
| [4] |
τῆς
γῆς
κατὰ
γένος»
καὶ
|
τῶν |
κτηνῶν
κατὰ
γένος»
καὶ
πάντων |
| [4] |
οὐ
μᾶλλον
τῶν
ἀνθρώπων
ἢ
|
τῶν
|
κυνῶν,
ἐπεὶ
καὶ
οἱ
κύνες |
| [4] |
τοὺς
ἐν
Ἕλλησι
φιλοσοφοῦντας
ἀπὸ
|
τῶν |
λεγομένων·
ἐν
οἷς
οὐ
μόνον |
| [4] |
προφήτας
κατασκευάζοντι,
ἐπανορθοῖ
τοὺς
ἀκούοντας
|
τῶν |
λεγομένων·
καὶ
ἐν
τῇ
Χριστοῦ |
| [4] |
τ´
ἐσσόμενα
πρό
τ´
ἐόντα
|
τῶν |
λεγομένων
παρὰ
τοῖς
ποιηταῖς
μάντεων |
| [4] |
πράττοντες
καὶ
ὡς
ἐπὶ
ἀκροατοῦ
|
τῶν |
λεγομένων
φυλαττόμενοι
λέγειν
τὸ
μὴ |
| [4] |
λόγου.
Καὶ
γὰρ
ἐν
τῇ
|
τῶν |
λεγομένων
ὡς
περὶ
ἑνὸς
ἀκολουθίᾳ |
| [4] |
γραψάντων
ἀλλὰ
καὶ
τὴν
σεμνότητα
|
τῶν |
λελεγμένων
καὶ
τὸ
ἀκόλουθον
αὐτοῖς. |
| [4] |
αὐτῷ
ἀσεβοῦσιν
εἰς
τὸν
προνοοῦντα
|
τῶν |
λογικῶν
θεόν,
φάσκοντες·
τί
μᾶλλον |
| [4] |
λογικὰ
μίμημα,
τάχα
πρὸς
δυσωπίαν
|
τῶν |
λογικῶν,
ἵν´
ἐνορῶντες
μύρμηξιν
ἐργατικώτεροι |
| [4] |
τὰ
σώματα
τάδε
τὰ
ἄλογα
|
τῶν |
λογικῶν
πολὺ
γὰρ
εἰς
ὑπεροχὴν |
| [4] |
τι
γεγονέναι;
Καὶ
γάρ
τινες
|
τῶν |
λόγων
τὰ
τοιαδὶ
ἤθη
κατὰ |
| [4] |
Χριστιανῶν
καὶ
Ἰουδαίων
σὺν
τοῖς
|
τῶν |
λοιπῶν
ἀνθρώπων,
εἰ
μὴ
ἀναφανεῖται |
| [4] |
Οὕτω
δὲ
λεκτέον
καὶ
περὶ
|
τῶν |
λοιπῶν
ζῴων·
ἀλλὰ
πάνυ
ἁπλούστατα |
| [4] |
ἐννοίας
ἄνθρωπος
ἐπείληπται,
νομίζεται
ὑπερέχειν
|
τῶν |
λοιπῶν
ζῴων·
ἴστωσαν
οἱ
τοῦτο |
| [4] |
ὑπάρχει
ἡ
δι´
ὀρνίθων
καὶ
|
τῶν |
λοιπῶν
ζῴων,
πεπιστευμένων
εἶναι
μαντικῶν, |
| [4] |
τὰ
ἀπεμφαίνοντα,
προσαχθῆναι
καὶ
περὶ
|
τῶν |
λοιπῶν
καὶ
παραδοξοτέρων
ὡς
οὐ |
| [4] |
τὴν
ψυχήν,
ὡς
οὖσαν
ὑποδεεστέραν
|
τῶν |
λοιπῶν
λογικῶν
καὶ
μάλιστα
σπουδαίων |
| [4] |
δὲ
οὐ
τῶν
προσκυνουμένων
ὑπὸ
|
τῶν |
λοιπῶν—
πάντες
γὰρ
οἱ
θεοὶ |
| [4] |
ἀληθὲς
οὐ
Χριστιανοὶ
οὐδὲ
Ἰουδαῖοι,
|
τῶν |
λοιπῶν
φαύλων
παραβάλλοιντο
ἐν
γωνίᾳ |
| [4] |
εἰς
φιλοσόφου
καὶ
ἐπαιρομένου
κατὰ
|
τῶν
|
λοιπῶν
ὡς
ἐλαττόνων
καὶ
ἀφιλοσόφων. |
| [4] |
γὰρ
ἡ
αὐτὴ
ἀρετή
ἐστι
|
τῶν |
μακαρίων
πάντων,
ὥστε
καὶ
ἡ |
| [4] |
δὲ
καὶ
οἱ
οἱονεὶ
πόλεμοι
|
τῶν |
μελισσῶν
διδασκαλία
ἔγκειται
πρὸς
τὸ |
| [4] |
τὰ
κατὰ
τῶν
κηφήνων
ὑπὸ
|
τῶν |
μελισσῶν
ἐπιτελούμενα
ταῖς
κατὰ
τῶν |
| [4] |
καὶ
τὰ
ἑξάγωνα
καὶ
τὰ
|
τῶν |
μελισσῶν
ἔργα
καὶ
ἡ
παρ´ |
| [4] |
~Εἰπὼν
δ´
ὁ
Κέλσος
περὶ
|
τῶν |
μελισσῶν,
ἵνα
τὸ
ὅσον
ἐφ´ |
| [4] |
ἀνθρώπου
τῆς
τῶν
μυρμήκων
καὶ
|
τῶν
|
μελισσῶν·
ὅπερ
κατάγοντός
ἐστι
τὴν |
| [4] |
ἀληθῶς
θεῖον
εἰς
τὴν
περὶ
|
τῶν |
μελλόντων
γνῶσιν
οὔτε
τοῖς
ἀλόγοις |
| [4] |
γῆς
καλινδούμενοι,
ἔχοντές
τι
περὶ
|
τῶν |
μελλόντων
διορατικόν,
ἅτε
γυμνοὶ
τῶν |
| [4] |
γεγονέναι,
δῆλον
ὅτι
καὶ
περὶ
|
τῶν |
μελλόντων
πιστευτέον
αὐτοῖς,
μᾶλλον
δὲ |
| [4] |
θεία
φύσις
ἦν
ἐν
αὐτοῖς
|
τῶν |
μελλόντων
προγνωστικὴ
καὶ
ἐπὶ
τοσοῦτον |
| [4] |
τῶν
ἀλόγων·
οὕτως
ἡ
πρόνοια
|
τῶν |
μὲν
λογικῶν
προηγουμένως
προνοεῖ,
ἐπηκολούθησε |
| [4] |
ἑκάστης
βοτάνης,
λέγειν
τὰς
αἰτίας
|
τῶν |
μερισμῶν.
Ἴσως
γὰρ
ἂν
ἐπιδοὺς |
| [4] |
δικαιοτάτῳ
ἀνδρὶ
χρησαμένου,
πατρὶ
ἐσομένῳ
|
τῶν |
μετὰ
τὸν
κατακλυσμόν;
~Ἔρριψε
δ´ |
| [4] |
ποτε
ἀφιστάνειν
τὴν
ἑαυτοῦ
θειότητα
|
τῶν |
μετὰ
τοῦ
καλῶς
καὶ
ἐρρωμένως |
| [4] |
λέγειν
κατὰ
τῆς
κιβωτοῦ
καὶ
|
τῶν |
μέτρων
αὐτῆς,
καὶ
ὡς
οὐχ |
| [4] |
λέγεσθαι
ἂν
περὶ
αὐτοῦ
ὑπὸ
|
τῶν |
μὴ
δυναμένων
τὸ
κρεῖττον
αὐτοῦ |
| [4] |
διατεινόμενοι
ὡς
τεθεωρηκότες
περὶ
πραγμάτων,
|
τῶν |
μὴ
δυναμένων
χωρὶς
ἐπιπνοίας
κρείττονος |
| [4] |
τῇ
ἡμετέρᾳ
ἡμερότητι,
κατὰ
δὲ
|
τῶν |
μὴ
πεφυκότων
ἢ
μὴ
δοκούντων |
| [4] |
τινων,
εἴτε
τῶν
νοούντων
εἴτε
|
τῶν |
μὴ
συνιέντων
ἀλλὰ
παρακουσάντων
λόγου |
| [4] |
παρὰ
τῷ
Ὁμήρῳ
ἀλετρίς»
περὶ
|
τῶν |
μνηστήρων
εἰποῦσα·
Ὕστατα
καὶ
πύματα |
| [4] |
καὶ
τοὺς
ἀνθρώπους
κατασπώντων
δίκην
|
τῶν |
μυθευομένων
Τιτάνων
ἢ
Γιγάντων
ἀπὸ |
| [4] |
περὶ
αὐτῶν
ἀλληγορίαι
γεγράφθαι
πολὺ
|
τῶν |
μύθων
αἰσχίους
εἰσὶ
καὶ
ἀτοπώτεραι, |
| [4] |
τῶν
ἀνθρώπων
καὶ
τὰ
ὑπὸ
|
τῶν |
μυρμήκων
γινόμενα
πότερον
ἐνορᾷ
μὲν |
| [4] |
ὡς
οὐδὲν
πλέον
τῆς
ἀλόγου
|
τῶν |
μυρμήκων
ἐν
οἷς
ἐκεῖνος
νομίζει
|
| [4] |
διαφέρειν
τὴν
τοῦ
ἀνθρώπου
τῆς
|
τῶν |
μυρμήκων
καὶ
τῶν
μελισσῶν·
ὅπερ |
| [4] |
βιβλίου
αὐχήσας.
Φησὶ
γὰρ
περὶ
|
τῶν |
μυρμήκων
ὡς
διαλεγομένων
ἀλλήλοις
τοιαῦτα. |
| [4] |
δόξῃ»
Διὸ
καὶ
τὴν
ἀνάστασιν
|
τῶν |
νεκρῶν»
ἀποδεχόμενοι
μεταβολάς
φαμεν
γίνεσθαι
|
| [4] |
δόξῃ.
Οὕτως
καὶ
ἡ
ἀνάστασις
|
τῶν |
νεκρῶν»
καὶ
τοῦ
Δανιὴλ
περὶ |
| [4] |
γίνεσθαι·
Ἐν
γὰρ
τῇ
ἀναστάσει
|
τῶν |
νεκρῶν
οὔτε
γαμοῦσιν
οὔτ´
ἐγγαμίζονται, |
| [4] |
καὶ
προγινώσκοντες
ἀετοὶ
τὴν
κατὰ
|
τῶν |
νεοσσῶν
ἐπιβουλήν,
εἴτε
τῶν
ἀναβαινόντων |
| [4] |
λίθων
τινῶν
δυνάμεις
ἐπὶ
σωτηρίᾳ
|
τῶν |
νεοσσῶν,
οἷς
ἂν
ἐπιτύχωσιν
ἄνθρωποι, |
| [4] |
ἐπὶ
καινοῖς
δαιμονίοις
καὶ
τῇ
|
τῶν |
νέων
διαφθορᾷ,
Ἄνυτον
δὲ
καὶ |
| [4] |
μῦθόν
τινα
παραδέξασθαι
ἐπὶ
βλάβῃ
|
τῶν |
νέων.
~Εἰ
δ´
ἀδεκάστως
ἀνεγνώκει |
| [4] |
Θαυμαστὸν
δὲ
καὶ
τὸ
τὰ
|
τῶν |
νέων
ὑπεκκαύματα,
τὰς
ἑταίρας,
ἀναιρεῖσθαι |
| [4] |
ἀρχῆθεν
αὐτῶν
πολιτείᾳ
καὶ
τῇ
|
τῶν |
νόμων
διατάξει,
εὕροι
ἂν
ὅτι |
| [4] |
τοῖς
πολλοῖς
διὰ
τὸ
ξενίζον
|
τῶν |
νόμων
καὶ
τὴν
ἰδιότροπον
κατ´ |
| [4] |
ἀπέθεντο
τὰ
προσωπεῖα
καὶ
ὑπὸ
|
τῶν |
νόμων
μὴ
ἐπιτρεπόμεναι
εἰσιέναι
εἰς |
| [4] |
τὸ
λεγόμενον
ὑπό
τινων,
εἴτε
|
τῶν |
νοούντων
εἴτε
τῶν
μὴ
συνιέντων |
| [4] |
ἵνα
τις
τῇ
παραθέσει
ἀμφοτέρων
|
τῶν |
ὁδῶν
ἀκριβῶς
κατανοήσῃ
τὸν
διατιθέντα |
| [4] |
ἀπαντῶντες
ἀλλήλοις
διαλέγονται,
ὅθεν
οὐδὲ
|
τῶν |
ὁδῶν
ἁμαρτάνουσιν·
οὐκοῦν
καὶ
λόγου |
| [4] |
πλήθους
τῶν
ἁπλούστερον
πιστευόντων
καὶ
|
τῶν
|
ὀλίγων
μετὰ
συνέσεως
ἐξετάζειν
τὰ |
| [4] |
τοῦ
λογικοῦ
καὶ
τῷ
θεῷ
|
τῶν |
ὅλων
ἀνακειμένου
σῶμα»
ναός
ἐστι» |
| [4] |
οἴδαμεν
δ´
ἐν
τῇ
διατάξει
|
τῶν |
ὅλων
εἶναί
τινας
τοὺς
καλουμένους |
| [4] |
καὶ
ἀρχὴν
τὸ
πιστεῦσαι
τῷ
|
τῶν |
ὅλων
θεῷ
καὶ
πάντα
πράττειν
|
| [4] |
ἐδίδαξε.
Κἂν
ὁ
θεὸς
τοίνυν
|
τῶν |
ὅλων
τῇ
ἑαυτοῦ
δυνάμει
συγκαταβαίνῃ
|
| [4] |
ἔχει
ἐν
ἑαυτῇ
εἰς
κατακόσμησιν
|
τῶν |
ὅλων.
Ὕλη
γὰρ
ἡ
ἐν |
| [4] |
εἰπεῖν
μᾶλλον
καὶ
ἐπὶ
τῆς
|
τῶν |
ὅλων
φύσεως
ὅτι,
εἰ
καὶ |
| [4] |
τὰ
παραπλήσια
περὶ
τῶν
τὴν
|
τῶν |
ὅλων
φύσιν
ἐπαγγελλομένων
εἰδέναι
φιλοσόφων |
| [4] |
ἄν;
Εἰ
γὰρ
καὶ
μία
|
τῶν |
ὅλων
φύσις
καὶ
ἡ
αὐτή, |
| [4] |
γένοιτ´
ἄν·
μία
γὰρ
ἡ
|
τῶν |
ὅλων
φύσις
καὶ
ἡ
αὐτή, |
| [4] |
ἕνεκεν
μετὰ
πάσης
ἀσαφείας
ὑπομιμνήσκεται
|
τῶν |
ὀνειράτων
τοῦ
ἀρχιοινοχόου
καὶ
τοῦ |
| [4] |
καὶ
ἀνοήτοις
παρεξηγούμενοι
τὰ
περὶ
|
τῶν |
ὀνομάτων
τούτων
ἀπατῶμεν,
ὡς
οἴεται, |
| [4] |
ἢ
θηλυκοῦ,
ὁμοίωμα
παντὸς
κτήνους
|
τῶν |
ὄντων
ἐπὶ
τῆς
γῆς,
ὁμοίωμα |
| [4] |
καὶ
σταλεῖσι
κατ´
ἐμπορίαν
μετὰ
|
τῶν
|
ὄνων
φησὶ
χαριζόμενον
τὸν
πραθέντα |
| [4] |
ἡμᾶς
πιστεύειν
ὅτι
αἱ
ψυχαὶ
|
τῶν
|
ὀρνίθων
θειοτέρας
ἔχουσιν
ἐννοίας
καὶ |
| [4] |
τινας,
ἐκ
τῆς
ἀσήμου
φωνῆς
|
τῶν |
ὀρνίθων
μαθόντας
ὅτι
ἀπίασί
ποι |
| [4] |
~Εἴπερ
δὲ
θεία
ἐστὶν
ἡ
|
τῶν |
ὀρνίθων
ψυχὴ
διὰ
τὸ
δι´
|
| [4] |
οἴκου
Ἰσραήλ»
καὶ
καταβάντα
ἀπὸ
|
τῶν |
ὀρῶν
πρὸς
ἃ
ὁ
ποιμὴν |
| [4] |
αὐτοῦ
τῇ
γραφῇ
ἀποτρέπει
καὶ
|
τῶν |
οὐ
Χριστιανῶν
τὸ
πρὸς
τοὺς
|
| [4] |
τὰ
ἀγριότητι
καὶ
ὠμότητι
περιγινόμενα
|
τῶν |
οὐ
χρωμένων
τῇ
συνέσει
πρὸς |
| [4] |
ἀλλ´
εἰσὶν
ὡς
οἱ
ἄγγελοι
|
τῶν |
οὐρανῶν»
οἱ
δίκαιοι
καὶ
γίνονται |
| [4] |
τολμᾷ
ἀποθανεῖν.
Νυνὶ
δὲ
ὑπὲρ
|
τῶν
|
πανταχοῦ
ἁμαρτωλῶν,
ἵνα
καταλίπωσι
τὴν |
| [4] |
διαφωνίαι
γεγόνασι
καὶ
τοῖς
ὀξυτέροις
|
τῶν |
πανταχοῦ
ἀνθρώπων,
Ἑλλήνων
καὶ
βαρβάρων, |
| [4] |
μεταποιήσασα,
ἀντ´
ἐκείνων
τοῖς
ἀπὸ
|
τῶν |
πανταχοῦ
ἀνθρώπων
πιστεύουσι
παραδέδωκε
τὴν |
| [4] |
πειρώμενοι
οὐ
δεόντως
λελέχθαι
περὶ
|
τῶν
|
πάντων
ἀνθρώπων
ἢ
περὶ
ἡμῶν |
| [4] |
σοφοῦ,
καθηκόντως
ἐν
τῇ
φθορᾷ
|
τῶν |
πάντων
ἀνθρώπων
μιγνυμένου
ταῖς
θυγατράσιν; |
| [4] |
δεῖ
λέγειν
περὶ
τῆς
τάξεως
|
τῶν |
παρ´
αὐτοῖς
ἱερέων
καὶ
θυσιῶν, |
| [4] |
χρωμένων
Ἰουδαίων
ἀλλὰ
γὰρ
καὶ
|
τῶν |
παρ´
Ἕλλησι
θεολόγων·
ἄνθρωποι
γὰρ |
| [4] |
ἢ
ἐκπυρώσεως,
ἀλλὰ
καὶ
παρακούσαντας
|
τῶν |
παρ´
Ἕλλησιν
ἢ
βαρβάροις
περὶ |
| [4] |
λαόν,
ἐν
δὲ
τῇ
πρώτῃ
|
τῶν |
Παραλειπομένων
τὸν
διάβολον»
καὶ
συνεξετάζων |
| [4] |
ἀπὸ
τοῦ
συγγράμματος
Κέλσου
ἢ
|
τῶν
|
παραπλησίων
αὐτῷ
νοημάτων.
Δεόμεθα
δὲ |
| [4] |
ἴσασι.
~Πῶς
ἐκ
τούτων
καὶ
|
τῶν |
παραπλησίων
οὐ
καταγέλαστος
φαίνεται
Κέλσος, |
| [4] |
ποιοῦντες
τὰ
νενομισμένα.
Ἓν
οὖν
|
τῶν |
παριστάντων
θεῖόν
τι
καὶ
ἱερὸν |
| [4] |
ἐχρησάμην
ἂν
Σολομῶντος
λέξει
ἀπὸ
|
τῶν |
Παροιμιῶν
οὕτως
ἐχούσῃ·
Τέσσαρα
δ´ |
| [4] |
τὰς
ἡγεμονίας
καὶ
τοὺς
ὑπὲρ
|
τῶν |
πατρίδων
πολέμους,
ἑξῆς
ἐπιφέρει
διεξιὼν |
| [4] |
τριακοσίων»
τοῦ
μήκους
πήχεων»
καὶ
|
τῶν |
πεντήκοντα»
τοῦ
πλάτους,
ἕως
οἱ |
| [4] |
οἱ
πρὸς
Ἰουδαίους
ἱστάμενοι
ἀπὸ
|
τῶν
|
πεπιστευμένων
αὐτοῖς
εἶναι
γραμμάτων
ἱερῶν |
| [4] |
τοῦ
τοιούτου
τρόπου
τῆς
ἀπαγγελίας
|
τῶν |
περὶ
θεοῦ
ἐν
τῷ
Δευτερονομίῳ |
| [4] |
γένος
τῶν
ἀνθρώπων
εἴτε
διὰ
|
τῶν |
περὶ
κολάσεων
ἀπειλῶν,
ἃς
πεπείσμεθα |
| [4] |
τούτοις
ἐπιλεξάμενος
ἀπὸ
πάντων
συγγραμμάτων,
|
τῶν |
περιεχόντων
ἀλληγορίας
καὶ
διηγήσεις
μετὰ |
| [4] |
ἐξετάραξαν
κατὰ
τοῦ
λόγου
καὶ
|
τῶν
|
πιστευόντων
εἰς
αὐτόν·
ἀλλ´
ὁ |
| [4] |
ὄνου
κάνθαρος
καὶ
ἁπαξαπλῶς
ἐκ
|
τῶν |
πλείστων
σκώληκες.
Οἴεται
δὲ
τοῦτο |
| [4] |
καὶ
ὕπνωσε.
Καὶ
ἔλαβε
μίαν
|
τῶν |
πλευρῶν
αὐτοῦ
καὶ
ἀνεπλήρωσε
σάρκα |
| [4] |
τῆς
πολιτείας
ἔργα
πρὸς
σωτηρίαν
|
τῶν |
πόλεων.
~Τάχα
δὲ
καὶ
οἱ |
| [4] |
παντί.
Ὡς
εἰ
καὶ
ἐπὶ
|
τῶν |
πόλεών
τις
ἔλεγε
τὸν
τάδε |
| [4] |
σύνεσιν,
ἀσχοληθεῖσαν
οὐ
περὶ
τὰ
|
τῶν |
πολλῶν
ἀλλὰ
περὶ
τὴν
ἐξέτασιν |
| [4] |
τὴν
ἐνυπάρχουσαν
πηγὴν
καὶ
ἀρχὴν
|
τῶν |
ποτίμων
ἀγαθῶν
ἐξευρεῖν
ζητοῦντες,
ἅτε |
| [4] |
καὶ
τὸν
ἐνορῶντα
τῇ
φύσει
|
τῶν |
πραγμάτων·
ὅτι
ἀρετῆς
μὲν
ἐὰν |
| [4] |
πρὸς
τοῦτο
δὲ
δῆλον
ἐκ
|
τῶν |
προειρημένων
ὅτι
οὐ
μόνον
τῶν |
| [4] |
ταῦτα
βουλόμενος
κατασκευάζειν
ὅτι
μηδὲν
|
τῶν
|
προειρημένων
παρ´
αὐτῷ
ζῴων
διαφέρουσιν |
| [4] |
ἀπαντήσωμεν.
Οἶμαι
δὴ
ἀποδεδειχέναι
ἐκ
|
τῶν |
προειρημένων,
πῶς
ἀνθρώπῳ
καὶ
παντὶ |
| [4] |
φησιν
ὅτι
κοινὴ
ἡ
πάντων
|
τῶν |
προειρημένων
σωμάτων
φύσις
καὶ
μία |
| [4] |
τῶν
προειρημένων
ὅτι
οὐ
μόνον
|
τῶν |
προκατειλεγμένων
σωμάτων
κοινή
ἐστιν
ἡ |
| [4] |
~Ἐχρῆν
οὖν
τὸν
Κέλσον,
διὰ
|
τῶν |
προκειμένων
βουλόμενον
θειότερα
καὶ
σοφώτερα |
| [4] |
συναγωγῇ
θεῶν»
θεῶν
δὲ
οὐ
|
τῶν |
προσκυνουμένων
ὑπὸ
τῶν
λοιπῶν—
πάντες |
| [4] |
γένει
τῶν
ἀνθρώπων;
Ἐπεὶ
μηδεὶς
|
τῶν |
πρότερον
θεραπεύειν
ἐπαγγειλαμένων
τοσοῦτον
ἐδύνατο, |
| [4] |
ἔσεσθαι
κατὰ
περίοδον
τοῖς
ἀπὸ
|
τῶν |
προτέρων
περιόδων
πάντας,
ἵνα
μὴ |
| [4] |
τὰ
γράμματα
ἡμῶν.
Ἀπὸ
γὰρ
|
τῶν |
προφητειῶν,
ἐν
αἷς
τὰ
ἀπὸ |
| [4] |
ἀκολουθίας
ἐβούλετο
ἀνατρέπειν
τὴν
περὶ
|
τῶν |
προφητειῶν
ἢ
περὶ
τοῦ
ἐπιδημήσειν |
| [4] |
περὶ
Χριστοῦ,
κατηγορεῖν
δὲ
οἴεται
|
τῶν |
προφητικῶν,
μηδ´
ἣν
εἴποι
ἂν |
| [4] |
ἀνακαινώσει
τοῦ
παντός,
λέγοντες
παρὰ
|
τῶν
|
προφητῶν
ἐκ
τῶν
ἱερῶν
βιβλίων |
| [4] |
ὥς
φησι,
συγγραμμάτων
Μωϋσέως
καὶ
|
τῶν
|
προφητῶν,
ἐπέστησεν
ἄν,
τί
δήποτε |
| [4] |
αὐτοῦ
ἐκτιθέμενον
τὰ
Μωϋσέως
καὶ
|
τῶν
|
προφητῶν
καὶ
οὐκ
ἀπιθάνως
αὐτὰ |
| [4] |
ἄνδρες
γενόμενοι
Μωϋσῆς
καί
τινες
|
τῶν |
προφητῶν
οὐ
παρ´
ἑτέρων
εἰλήφασι |
| [4] |
αὐτοῦ
ταῖς
φολίσιν
ἢ
ἀπὸ
|
τῶν |
προχωρημάτων»
τοῦ
Φαραὼ
πληρούμενα
τὰ |
| [4] |
κρεῖττον
διηγησάμενον
Πλάτωνα
καὶ
περὶ
|
τῶν |
Πυθαγορείων
δογμάτων
πρεσβεύσαντα,
πολλαχοῦ
τῶν
|
| [4] |
δῆλον
ὅτι
κατ´
αὐτὸν
ἱερώτεραι
|
τῶν
|
σεμνῶν
Φερεκύδου
καὶ
Πυθαγόρου
καὶ |
| [4] |
ἐλήφθη
ἢ
καὶ
ἁπαξαπλῶς
ἀπὸ
|
τῶν |
σημαινομένων
ὑπὸ
τῆς
Ἑβραίων
φωνῆς. |
| [4] |
αἰσθητοὶ
τοίνυν
μύρμηκες
σοφώτεροι
καὶ
|
τῶν |
σοφῶν»
εἰσιν
ἀλλ´
οἱ
δηλούμενοι |
| [4] |
δικαίων
λεγομένη
ἀνάστασις
καὶ
ὑπὸ
|
τῶν |
σοφῶν
νοουμένη
παραβάλλεται
ἡλίῳ
καὶ |
| [4] |
γῆς,
ταῦτα
δέ
ἐστι
σοφώτερα
|
τῶν |
σοφῶν·
οἱ
μύρμηκες,
οἷς
μὴ
|
| [4] |
τὸν
κόσμον
τηροῦντας
τὸ
ἰσοστάσιον
|
τῶν |
στοιχείων
ἀπὸ
τῆς
προνοίας
γίνεται, |
| [4] |
ἀτόμους
ἀποσείεσθαι.
Ἀλλὰ
καὶ
ὁ
|
τῶν |
Στωϊκῶν
θεός,
ἅτε
σῶμα
τυγχάνων, |
| [4] |
οὐκ
εὐκαταφρόνητος
αὐτοῖς
αἵρεσις
ἡ
|
τῶν |
Στωϊκῶν
συναγορεύει·
ἐπὰν
δὲ
κόρια, |
| [4] |
ὑπομείναι
καὶ
ἀνάσχοιτο
αὐτῶν
ἐπακοῦσαι
|
τῶν |
συγγραμμάτων.
Ἀλλ´
ἐκεῖνο
μᾶλλον
ἐθέλω
|
| [4] |
τῶν
Πυθαγορείων
δογμάτων
πρεσβεύσαντα,
πολλαχοῦ
|
τῶν
|
συγγραμμάτων
αὐτοῦ
ἐκτιθέμενον
τὰ
Μωϋσέως |
| [4] |
κατηγορίαν
γεγραμμένῃ
ἀνασχέσθαι
καὶ
ἐπακοῦσαι
|
τῶν |
συγγραμμάτων
ἡμῶν
καὶ
ὅση
δύναμις |
| [4] |
ἀνθρώπους
ἁρπάζει,
πολλή
ἐστι
διαφορὰ
|
τῶν |
συνέσει
κρατούντων
παρὰ
τὰ
ἀγριότητι |
| [4] |
οὗτοι.
Εἰ
μὲν
γὰρ
ἡ
|
τῶν |
σωμάτων,
ἀκούσατε
ὅτι
τὸ
ὑπερέχον |
| [4] |
δὲ
χρῄζομεν
τροφῆς
τῆς
ἀπὸ
|
τῶν |
σωμάτων
αὐτῶν,
οὕτως
αὐτὰ
ἀναιροῦμεν |
| [4] |
οὐρανοῦ
καὶ
περὶ
τὰ
παχύτερα
|
τῶν |
σωμάτων
καὶ
ἀκάθαρτα
ἐπὶ
γῆς |
| [4] |
εἶναι
ὁμολογεῖται
ἀλλὰ
καὶ
ὑπὸ
|
τῶν |
τὰ
φοινικικὰ
πραγματευσαμένων·
καὶ
ὁ |
| [4] |
οὐ
λέγω
ἡμῶν
Χριστιανῶν
ἢ
|
τῶν |
ταῖς
αὐταῖς
ἡμῖν
γραφαῖς
χρωμένων |
| [4] |
δεικνύναι
οὐ
μόνον
τὴν
ἀρχαιότητα
|
τῶν |
ταῦτα
γραψάντων
ἀλλὰ
καὶ
τὴν
|
| [4] |
τὰς
σωματικὰς
νομιζομένας
πράξεις
ζηλοῦν
|
τῶν |
ταῦτα
πεποιηκότων
ἀλλ´
ὡς
καλεῖν
|
| [4] |
λόγου
κατασκευάζειν
μετὰ
παντοδαπῶν
ἀποδείξεων,
|
τῶν |
τε
ἀπὸ
τῶν
θείων
γραμμάτων |
| [4] |
ὀνομαζομένοις
πνευματικοῖς
συγκρίνων
τὸ
βούλημα
|
τῶν |
τε
πρὸς
τοὺς
ἀσθενεστέρους
λεγομένων |
| [4] |
λοιπὰς
ἀρετὰς
καὶ
τὴν
εὕρεσιν
|
τῶν
|
τεχνῶν
δυνηθῶσι
καὶ
καθ´
ἑαυτοὺς |
| [4] |
μὴ
μένῃ
ἀργὴ
καὶ
ἀνεπινόητος
|
τῶν |
τεχνῶν,
πεποίηκε
τὸν
ἄνθρωπον
ἐπιδεῆ· |
| [4] |
τινα
θεὸν
ἢ
θεοῦ
υἱὸν
|
τῶν |
τῇδε
δικαιωτήν,
τοῦτ´
αἴσχιστον,
καὶ |
| [4] |
λέγων·
Εἰ
γὰρ
ἕν
τι
|
τῶν |
τῇδε
τοὐλάχιστον
μεταβάλοις,
ἀνατραπέντα
οἰχήσεταί |
| [4] |
πιθανὰ
αὐτοῦ,
ἐπιδειξαμένου
φιλόσοφον
περὶ
|
τῶν |
τηλικούτων
ἕξιν,
κατὰ
τὸ
δυνατὸν |
| [4] |
καὶ
διὰ
τοῦτο
ἀποφαινόμενοι
περὶ
|
τῶν |
τηλικούτων
ὡς
κατειληφότες,
καὶ
ὅτι |
| [4] |
οὐδ´
ἐροῦμεν
τὰ
παραπλήσια
περὶ
|
τῶν |
τὴν
τῶν
ὅλων
φύσιν
ἐπαγγελλομένων
|
| [4] |
ἢ
ἀχθοφόροις.
Οὕτως
εἰς
γυμνάσιον
|
τῶν |
τῆς
ἀνδρείας
ἐν
ἡμῖν
σπερμάτων
|
| [4] |
νοεῖται,
σεμνότερα
φανεῖται
Διονύσου
ὑπὸ
|
τῶν
|
Τιτάνων
ἀπατωμένου
καὶ
ἐκπίπτοντος
ἀπὸ |
| [4] |
παρδάλεών
τε
καὶ
συῶν
καὶ
|
τῶν |
τοιούτων
γένος.
~Εἶτα
λέγει
πρὸς |
| [4] |
ὅτι
αἱ
ἐναργέστεραι
προγνώσεις
διὰ
|
τῶν |
τοιούτων
ζῴων
γίνονται,
ἅτε
μὴ |
| [4] |
πρὸς
τοὺς
ἀσθενεστέρους
λεγομένων
καὶ
|
τῶν |
τοῖς
ἐντρεχεστέροις
ἀπαγγελλομένων,
πολλάκις
ἐν |
| [4] |
τῶν
ὀνομάτων
ἑρμηνείαν
ἀπὸ
Ἑβραίων,
|
τῶν |
τοῖς
πατρίοις
γράμμασι
καὶ
τῇ
|
| [4] |
πρόσθεν
χρόνῳ
ἀμφισβήτησις
γεγένηται
περὶ
|
τῶν
|
τοιῶνδε
ὀνομάτων,
ἀλλὰ
νῦν
Ἰουδαῖοι |
| [4] |
ὅτε
βούλονται,
ἢ
τὰς
φαντασίας
|
τῶν |
τοιωνδὶ
ζῴων
τρέπουσιν
ἐπὶ
πτήσεις |
| [4] |
Ἔδει
δ´
αὐτὸν
καὶ
περὶ
|
τῶν |
τοσούτων
καὶ
ὑπὸ
ἐνυπαρχούσης
ἀφαντάστου |
| [4] |
ὥσπερ
γεωργὸς
κατὰ
τὰς
διαφόρους
|
τῶν |
τοῦ
ἐνιαυτοῦ
ὡρῶν
διάφορα
ἔργα |
| [4] |
ὅτι
προσκόψαντές
τινες
τῷ
βουλήματι
|
τῶν |
τοῦ
Λὼτ
θυγατέρων
καὶ
ἀνόσιον |
| [4] |
ἐνθέους,
πρεσβυτέρους
εἶναι
Μωϋσέως
καὶ
|
τῶν |
τούτου
γραμμάτων,
Μωϋσέως,
τοῦ
ἀποδεικνυμένου
|
| [4] |
ἱστορουμένης
γεγενῆσθαι
καὶ
συναγομένης
ἀπὸ
|
τῶν |
τριακοσίων»
τοῦ
μήκους
πήχεων»
καὶ |
| [4] |
πολλῶν
νοῦν
ἐκλαμβάνοντα
τὰ
περὶ
|
τῶν |
τριακοσίων»
τοῦ
μήκους
τῆς
κιβωτοῦ» |
| [4] |
ὅτι
καὶ
γενεαλογοῦνται
Ἰουδαῖοι
ἀπὸ
|
τῶν |
τριῶν
πατέρων
τοῦ
Ἀβραὰμ
καὶ |
| [4] |
ὑφ´
ὑμῶν
παραλαμβάνεσθαι
τὰ
ὀνόματα
|
τῶν |
τριῶν
τούτων
γεναρχῶν
τοῦ
ἔθνους, |
| [4] |
λόγου
φύσεως
ὅτι,
ὥσπερ
ἡ
|
τῶν |
τροφῶν
ποιότης
πρὸς
τὴν
τοῦ |
| [4] |
σεμνολογεῖν
καὶ
ἀποδέχεσθαι
τὴν
προαίρεσιν
|
τῶν
|
τῷ
ἐξετάζειν
τὴν
ἀλήθειαν
ἑαυτοὺς |
| [4] |
ἐροῦμεν
τὰ
παραπλήσια
περὶ
τῶν
|
τὴν |
τῶν
ὅλων
φύσιν
ἐπαγγελλομένων
εἰδέναι |
| [4] |
Ἰακώβ,
ἐπεὶ
μηδὲν
ὑπονοήσας
περὶ
|
τῶν
|
υἱῶν
ἐπιδεικνύντων
τὸν
ποικίλον
χιτῶνα» |
| [4] |
βουλομένοις
κἂν
τῷ
δοκεῖν
ἀβασάνιστον
|
τῶν |
ὑπ´
αὐτοῦ
λελεγμένων
τι
καταλελοιπέναι. |
| [4] |
οἰκονομούντων
αὐτοὺς
μετὰ
παραδόξου
ἐπιφανείας
|
τῶν |
ὑπηρετουμένων
τῷ
τοῦ
θεοῦ
βουλήματι. |
| [4] |
μὲν
τοῦ
θεοῦ
πάντων
δὲ
|
τῶν |
ὑποκειμένων
βασιλεὺς
φύσιν
ἄλογον
πεποίηκε, |
| [4] |
ἀλλ´
ἁρμοζόμενοι
πρὸς
τὸ
ἀσθενὲς
|
τῶν |
ὑποκειμένων
φαμὲν
ταῦτα
ἀλλὰ
καὶ |
| [4] |
κληρονομίας
αὐτοῦ
Ἰσραήλ»
περὶ
δὲ
|
τῶν |
ὕστερον
λέγεται
πρὸς
τὸν
σωτῆρα |
| [4] |
ἀπορρίψαι
δὲ
ἢ
ἀτιμάσαι
τὰ
|
τῶν |
φαυλοτάτων·
οὐχ
ὅτι
πάντως
τὸ |
| [4] |
ἑκάστῳ
κἂν
συγχρήσηται
τῇ
κακίᾳ
|
τῶν |
φαύλων
εἰς
τὴν
διάταξιν
τοῦ |
| [4] |
τὰ
τῶν
ἀνθρώπων
καὶ
μάλιστα
|
τῶν |
φαύλων
οἰκονομεῖ.
Καὶ
ὥσπερ
ἡ |
| [4] |
γὰρ
τὰ
ζῷα
καὶ
ἄλλοι
|
τῶν |
φιλοσοφησάντων
εἰρήκασι
γυμνασίου
ἕνεκα
γεγονέναι |
| [4] |
μὲν
καὶ
κατὰ
Κέλσον
τινὲς
|
τῶν |
φιλοσοφησάντων
οὐκ
ἔγνωσαν,
ὅπερ
δῆλόν |
| [4] |
χρᾶσθαι
ὄρνισι
καὶ
μηδενὶ
οὕτως
|
τῶν |
φιλοσοφησάντων
παρ´
Ἕλλησιν·
ἡμῖν
δ´ |
| [4] |
καὶ
Σωκράτους
καὶ
Πλάτωνος
καὶ
|
τῶν |
φιλοσόφων
ὁμιλιῶν
εἰσιν
αἱ
τῶν |
| [4] |
Σολεὺς
Χρύσιππος,
ὁ
τὴν
Στοὰν
|
τῶν
|
φιλοσόφων
πολλοῖς
συγγράμμασι
συνετοῖς
κεκοσμηκέναι
|
| [4] |
μωρίᾳ
συνάπτουσαι.
Ἔοικε
δὲ
περὶ
|
τῶν |
Φίλωνος
συγγραμμάτων
ταῦτα
λέγειν
ἢ |
| [4] |
περὶ
μυρμήκων
ὡς
ἂν
ἀλλήλοις
|
τῶν |
φορτίων,
ἐπειδάν
τινα
κάμνοντα
ἴδωσιν, |
| [4] |
πρὸς
τοὺς
φέροντας
τὰ
βαρύτατα
|
τῶν |
φορτίων
συμπαθές.
Ἐχρῆν
δ´
αὐτόν, |
| [4] |
τοσαύτας
ἐνεποίησε
ποιότητας
τῇ
ὕλῃ
|
τῶν |
φυτῶν.
Εἰ
δ´
ἅπαξ
θεοὺς |
| [4] |
δὲ
Κέλσον,
οὐ
παριστάντα
τὸ
|
τῶν |
φωνῶν
ἀμφίβολον,
οὐκ
οἶδ´
ὅπως |
| [4] |
πρὸς
τοὺς
μύρμηκας
καὶ
τὸ
|
τῶν |
χειμαδίων
προνοητικὸν
καταρρίψῃ
ὡς
οὐδὲν |
| [4] |
καὶ
ἐπὶ
ἀρχιτεκτονικήν.
Ἡ
δὲ
|
τῶν |
χρειῶν
ἔνδεια
πεποίηκε
καὶ
τὰ |
| [4] |
τὸν
λόγον.
~Πυνθανόμεθα
γὰρ
ἁπάντων
|
τῶν |
χρωμένων
ταῖς
τοιαύταις
τοῦ
θεοῦ |
| [4] |
Ἀριθμούς,
ὡς
ἐν
τῇ
βίβλῳ
|
τῶν |
Ψαλμῶν
γέγραπται,
μέλλων
αὐτῶν
ὑπομιμνήσκεσθαι |
| [4] |
περιπεσεῖν·
ὁ
δὲ
τὰ
τραύματα»
|
τῶν |
ψυχῶν
ἡμῶν
θεραπεύων
διὰ
τοῦ |
| [4] |
ἐν
ταῖς
πόλεσιν
οἱ
προνοούμενοι
|
τῶν |
ὠνίων
καὶ
τῆς
ἀγορᾶς
δι´ |
| [4] |
οἱ
κύνες
παραπολαύουσι
τῆς
δαψιλείας
|
τῶν
|
ὠνίων,
οὕτω
πολλῷ
μᾶλλον
Κέλσος |
| [4] |
καὶ
δόγματα
καὶ
ἡ
χρῆσις
|
τῶν, |
ὡς
οἴεται,
ἀπὸ
τῶν
γραφῶν |
| [4] |
εἴπερ
ὑπέμεινε
καὶ
ἠνέσχετο
ἐπακοῦσαι
|
τῶν, |
ὥς
φησι,
συγγραμμάτων
Μωϋσέως
καὶ |
| [4] |
δεικνυμένων
ἐν
τῇ
Ἀσκάλωνι
θαυμαστῶν
|
φρεάτων |
καὶ
ἱστορίας
ἀξίων
διὰ
τὸ |
| [4] |
σῶν
ἀγγείων
καὶ
ἀπὸ
σῶν
|
φρεάτων |
πηγῆς.
Μὴ
ὑπερεκχείσθω
σοι
ὕδατα |
| [4] |
ἐφυλάξαντο.
Διόπερ
οὐκ
ἀχαρίστως
ὁ
|
Πλάτων |
ἐκβάλλει
τῆς
ἑαυτοῦ
πολιτείας
τοὺς |
| [4] |
κατὰ
συντυχίαν
ἐπιπέπτωκε
τούτοις
ὁ
|
Πλάτων |
ἤ,
ὡς
οἴονταί
τινες,
ἐν |
| [4] |
καὶ
Πυθαγόρας
καὶ
Σωκράτης
καὶ
|
Πλάτων. |
Καὶ
ἐχρῆν
γε
ἡμᾶς
πρὸς |
| [4] |
τοὺς
τοιαῦτα
γράφοντας
ποιήματα.
Ἀλλὰ
|
Πλάτων |
μὲν
δῆλός
ἐστι
μὴ
φρονήσας |
| [4] |
κατὰ
περιόδους
καθαιρομένην,
ὡς
καὶ
|
Πλάτων |
που
οὕτω
λέγει·
Ὅταν
δ´ |
| [4] |
οὖν
ἐκβάλλει
τῆς
ἑαυτοῦ
πολιτείας
|
Πλάτων |
ὡς
ἐπιτρίβοντας
τοὺς
νέους
τὸν |
| [4] |
βοηθεῖν
καὶ
κοινωνεῖν
ἐκείνοις
τῶν
|
καμάτων, |
λέγων
περὶ
μυρμήκων
ὡς
ἂν |
| [4] |
ἐπισταμένων
ἐνορᾶν
τῇ
φύσει
πάντων
|
πραγμάτων
|
ἀποτρέψαι
τὸ
ὅσον
ἐφ´
ἑαυτῷ |
| [4] |
τὸν
ἐνορῶντα
τῇ
φύσει
τῶν
|
πραγμάτων· |
ὅτι
ἀρετῆς
μὲν
ἐὰν
ἀνέλῃς |
| [4] |
λέγουσι
διατεινόμενοι
ὡς
τεθεωρηκότες
περὶ
|
πραγμάτων, |
τῶν
μὴ
δυναμένων
χωρὶς
ἐπιπνοίας
|
| [4] |
ἀντιπράσσοντα
καὶ
περιγινόμενον
τῶν
θεοῦ
|
προσταγμάτων |
τὸν
ὄφιν,
μῦθόν
τινα
ὡς |
| [4] |
αὐτὸν
ἐσομένοις
ἐπιδεικνύηται
τὴν
τῶν
|
δογμάτων
|
ἑαυτοῦ
ἀσχημοσύνην,
λέγων·
Φέρ´
οὖν, |
| [4] |
δ´
αὐτοὶ
οἱ
πατέρες
τῶν
|
δογμάτων |
καὶ
συγγραφεῖς
τὰ
τοιαῦτα
τροπολογοῦσι, |
| [4] |
εἰ
δεῖ
τῷ
μετὰ
τοιούτων
|
δογμάτων |
κατηγοροῦντι
Χριστιανῶν
προσθέσθαι
καταλείποντα
λόγον, |
| [4] |
Πλάτωνα
καὶ
περὶ
τῶν
Πυθαγορείων
|
δογμάτων |
πρεσβεύσαντα,
πολλαχοῦ
τῶν
συγγραμμάτων
αὐτοῦ |
| [4] |
θεοῦ
καὶ
τῶν
καλῶν
αὐτοῦ
|
δημιουργημάτων, |
ὡς
μηδὲ
προφάσει
τροπολογίας
μῦθόν |
| [4] |
λίθους
μὲν
λίθων
καὶ
οἰκοδομήματα
|
οἰκοδομημάτων |
νομίζεσθαι
εἶναι
καθαρώτερα
ἢ
μιαρώτερα
|
| [4] |
Κέλσου
ἢ
τῶν
παραπλησίων
αὐτῷ
|
νοημάτων. |
Δεόμεθα
δὲ
καὶ
νοημάτων,
κατασκαπτόντων |
| [4] |
αὐτῷ
νοημάτων.
Δεόμεθα
δὲ
καὶ
|
νοημάτων, |
κατασκαπτόντων
πάσης
ψευδοδοξίας
οἰκοδομὰς
καὶ |
| [4] |
ζητῆσαι,
τίς
ὁ
τοσούτων
δυσωδῶν
|
προχωρημάτων» |
αὐτοῦ
πληρῶν
τὰ
Αἰγυπτίων
ὄρη |
| [4] |
ταῖς
φολίσιν
ἢ
ἀπὸ
τῶν
|
προχωρημάτων» |
τοῦ
Φαραὼ
πληρούμενα
τὰ
Αἰγύπτου |
| [4] |
μηδεμία
πρόφασις
ᾖ
τῆς
τῶν
|
ἀγαλμάτων |
κατασκευῆς,
τοὺς
ἀνοήτους
τῶν
ἀνθρώπων |
| [4] |
ἐχόμενα
διαλέκτου,
ἤτοι
ἀπὸ
τῶν
|
γραμμάτων |
αὐτῶν
ἐλήφθη
ἢ
καὶ
ἁπαξαπλῶς |
| [4] |
εἶδε
τὸ
βούλημα
τῶν
ἡμετέρων
|
γραμμάτων· |
διόπερ
τὴν
ἑαυτοῦ
ἐκδοχὴν
καὶ |
| [4] |
ἀλλὰ
καὶ
τῆς
τῶν
ἑλληνικῶν
|
γραμμάτων |
εὑρέσεως
ὄντα,
τὸν
Μωϋσέα
ἀναγεγραφέναι |
| [4] |
ἀπὸ
τῶν
πεπιστευμένων
αὐτοῖς
εἶναι
|
γραμμάτων |
ἱερῶν
καὶ
δεικνύντες
τόν
τε |
| [4] |
τῶν
τε
ἀπὸ
τῶν
θείων
|
γραμμάτων |
καὶ
τῶν
ἀπὸ
τῆς
ἐν |
| [4] |
εἶναι
Μωϋσέως
καὶ
τῶν
τούτου
|
γραμμάτων, |
Μωϋσέως,
τοῦ
ἀποδεικνυμένου
πολλῷ
τῶν |
| [4] |
ᾧ
μέλει
τῆς
τῶν
θείων
|
γραμμάτων |
σαφηνείας
εὑρήσει
ἀπ´
αὐτῶν
τὰ |
| [4] |
τοῦτον
διηγήσεις
ἀπ´
αὐτῶν
τῶν
|
γραμμάτων |
συνεξεταζομένων
ἀλλήλοις
παρίσταμεν·
οὐδὲ
τὸ |
| [4] |
καὶ
ἀνάσχοιτο
αὐτῶν
ἐπακοῦσαι
τῶν
|
συγγραμμάτων. |
Ἀλλ´
ἐκεῖνο
μᾶλλον
ἐθέλω
διδάξαι |
| [4] |
Πυθαγορείων
δογμάτων
πρεσβεύσαντα,
πολλαχοῦ
τῶν
|
συγγραμμάτων |
αὐτοῦ
ἐκτιθέμενον
τὰ
Μωϋσέως
καὶ |
| [4] |
περὶ
τροπολογουμένων
καὶ
οὐ
μωρῶν
|
συγγραμμάτων. |
~Ἑξῆς
δὲ
τούτοις
ἐπιλεξάμενος
ἀπὸ |
| [4] |
γεγραμμένῃ
ἀνασχέσθαι
καὶ
ἐπακοῦσαι
τῶν
|
συγγραμμάτων |
ἡμῶν
καὶ
ὅση
δύναμις
ἐκ |
| [4] |
ἠνέσχετο
ἐπακοῦσαι
τῶν,
ὥς
φησι,
|
συγγραμμάτων |
Μωϋσέως
καὶ
τῶν
προφητῶν,
ἐπέστησεν |
| [4] |
Ἔοικε
δὲ
περὶ
τῶν
Φίλωνος
|
συγγραμμάτων |
ταῦτα
λέγειν
ἢ
καὶ
τῶν |
| [4] |
δὲ
τούτοις
ἐπιλεξάμενος
ἀπὸ
πάντων
|
συγγραμμάτων, |
τῶν
περιεχόντων
ἀλληγορίας
καὶ
διηγήσεις |
| [4] |
ἀμφισβήτησις
γεγένηται
περὶ
τῶν
τοιῶνδε
|
ὀνομάτων, |
ἀλλὰ
νῦν
Ἰουδαῖοι
πρὸς
ἑτέρους |
| [4] |
τις
δυνήσεται
τὰ
περὶ
φύσεως
|
ὀνομάτων
|
εἰς
δυνάμεις
παραλαμβανομένων
διαλαμβάνων
τὸν |
| [4] |
ὀνομαζόμενα
ἱστορίαν
καὶ
τὴν
τῶν
|
ὀνομάτων
|
ἑρμηνείαν
ἀπὸ
Ἑβραίων,
τῶν
τοῖς |
| [4] |
ἀνοήτοις
παρεξηγούμενοι
τὰ
περὶ
τῶν
|
ὀνομάτων |
τούτων
ἀπατῶμεν,
ὡς
οἴεται,
τοὺς |
| [4] |
τῶν
τῆς
ἀνδρείας
ἐν
ἡμῖν
|
σπερμάτων
|
δεδόσθαι
ἡμῖν
λέγεται
τὸ
λεόντων |
| [4] |
ἐκδοχὴν
χρὴ
λέγειν
μύθων
καὶ
|
ἀναπλασμάτων, |
εἴτε
δι´
ὑπονοίας
γεγραμμένων
εἴτε |
| [4] |
Εἰ
μὲν
γὰρ
ἡ
τῶν
|
σωμάτων, |
ἀκούσατε
ὅτι
τὸ
ὑπερέχον
καὶ |
| [4] |
χρῄζομεν
τροφῆς
τῆς
ἀπὸ
τῶν
|
σωμάτων
|
αὐτῶν,
οὕτως
αὐτὰ
ἀναιροῦμεν
ὡς |
| [4] |
ἐπίγεια»
καὶ
ἄλλη
μὲν
ἐπουρανίων»
|
σωμάτων |
δόξα»
ἄλλη
δὲ
ἐπιγείων»
καὶ |
| [4] |
καὶ
περὶ
τὰ
παχύτερα
τῶν
|
σωμάτων |
καὶ
ἀκάθαρτα
ἐπὶ
γῆς
καλινδούμενοι, |
| [4] |
θείου
κατεσκευάσθαι
ἢ
εἰς
ἀτιμοτάτων
|
σωμάτων |
καὶ
ἐναγῶν
ὑποδοχήν,
σώματα
δὲ |
| [4] |
ὅτι
οὐ
μόνον
τῶν
προκατειλεγμένων
|
σωμάτων |
κοινή
ἐστιν
ἡ
φύσις
ἀλλὰ |
| [4] |
καὶ
ἐναγῶν
ὑποδοχήν,
σώματα
δὲ
|
σωμάτων |
μὴ
διαφέρειν
παρὰ
τὸ
λογικὰ |
| [4] |
τοῦ
μέλιτος
χρῄζοντας,
θεραπείας
τε
|
σωμάτων |
πεπονθότων
καὶ
τροφὴν
καθάριον.
Οὐ |
| [4] |
διορατικόν,
ἅτε
γυμνοὶ
τῶν
γηΐνων
|
σωμάτων |
τυγχάνοντες,
καὶ
περὶ
τὸ
τοιοῦτον |
| [4] |
παλίντροπον
ἰοῦσά
ἐστιν
ἡ
πάντων
|
σωμάτων |
φύσις
καὶ
ἐπανιοῦσα.
Καὶ
δῆλον |
| [4] |
κοινὴ
ἡ
πάντων
τῶν
προειρημένων
|
σωμάτων |
φύσις
καὶ
μία
ἐς
ἀμοιβὴν |
| [4] |
καὶ
ἐπανιοῦσά
ἐστιν
ἡ
πάντων
|
σωμάτων |
φύσις.
Οὕτω
δὲ
καὶ
τὸ |
| [4] |
ἅπαξ
θεοὺς
ἐποίει
δημιουργοὺς
πάντων
|
σωμάτων, |
ὡς
μόνης
ψυχῆς
ἔργον
οὔσης |
| [4] |
φασιν
ἀλλὰ
καὶ
τὴν
τῶν
|
ἀθανάτων |
καὶ
τῶν
κατ´
αὐτοὺς
θεῶν. |
| [4] |
μετὰ
πάσης
ἀσαφείας
ὑπομιμνήσκεται
τῶν
|
ὀνειράτων |
τοῦ
ἀρχιοινοχόου
καὶ
τοῦ
ἀρχισιτοποιοῦ |
| [4] |
τὸ
μὴ
συνορᾶν
ὅτι
καὶ
|
φιλτάτων |
κατηγοροῦσιν
δι´
ὧν
κακῶς
λέγειν |
| [4] |
Ἦν
δὲ
καὶ
δικαστήρια
τῶν
|
δικαιοτάτων |
καὶ
ἀπόδειξιν
ὑγιοῦς
βίου
πολλῷ |
| [4] |
δὲ
ἢ
ἀτιμάσαι
τὰ
τῶν
|
φαυλοτάτων· |
οὐχ
ὅτι
πάντως
τὸ
τοιοῦτον |
| [4] |
τοῦ
θείου
κατεσκευάσθαι
ἢ
εἰς
|
ἀτιμοτάτων
|
σωμάτων
καὶ
ἐναγῶν
ὑποδοχήν,
σώματα |
| [4] |
δηλονότι
καὶ
τῶν
ἀλόγων
καὶ
|
εὐτελεστάτων, |
ἵνα
καὶ
παντὸς
σώματος
ἄλλη |
| [4] |
ζῷον,
τὸν
φοίνικα,
διὰ
πολλῶν
|
ἐτῶν |
ἐπιδημοῦν
Αἰγύπτῳ
καὶ
φέρον
ἀποθανόντα |
| [4] |
καὶ
ὁ
περὶ
ὄφεων
καὶ
|
ἀετῶν |
λόγος,
ἀποφηνάμενος
εἶναι
τούτους
ἀνθρώπων |
| [4] |
Περὶ
μὲν
οὖν
τῶν
Βακχικῶν
|
τελετῶν |
εἴτε
τις
ἐστὶ
πιθανὸς
λόγος |
| [4] |
οὐκ
ἀκούσας
τῶν
ἐν
ἡμῖν
|
συνετῶν |
τοιαῦτα
λεγόντων
τάχα
δὲ
καὶ |
| [4] |
μεγάλων
καὶ
πάσης
ψυχῆς
ζῴων
|
ἑρπετῶν, |
ἃ
ἐξήγαγε
τὰ
ὕδατα
κατὰ |
| [4] |
ἢ
τὸ
ὀρνέων
ἢ
τὸ
|
ἑρπετῶν
|
γένος
ἢ
τὸ
ἰχθύων.
Σεμνὸν |
| [4] |
καὶ
πετεινῶν
καὶ
τετραπόδων
καὶ
|
ἑρπετῶν» |
~Μετὰ
ταῦτα
βουλόμενος
κατασκευάζειν
ὅτι |
| [4] |
κατὰ
γένος»
καὶ
πάντων
τῶν
|
ἑρπετῶν |
τῆς
γῆς
κατὰ
γένος»
αὐτῶν |
| [4] |
καὶ
πέμπων
οὐ
διαλείπει
καὶ
|
ζητῶν, |
ὅπως
ἀεὶ
συνῶμεν
αὐτῷ.
Καὶ |
| [4] |
καὶ
πέμπων
οὐ
διαλείπει
καὶ
|
ζητῶν, |
ὅπως
ἀεὶ
συνῶμεν
αὐτῷ,
λεκτέον |
| [4] |
ἀστέρων
καὶ
μετὰ
ταῦτα
ἐπὶ
|
κητῶν |
μεγάλων
καὶ
πάσης
ψυχῆς
ζῴων |
| [4] |
ἀρχῆς
εἰς
τέλος
ἡ
τῶν
|
θνητῶν |
ἀεὶ
περίοδος,
καὶ
κατὰ
τὰς |
| [4] |
μὲν
οὖν
Κέλσος
μόνην
τὴν
|
θνητῶν |
περίοδον
κατὰ
τὰς
τεταγμένας
ἀνακυκλήσεις |
| [4] |
πλείους
οὐ
μόνον
τὴν
τῶν
|
θνητῶν |
περιόδον
τοιαύτην
εἶναί
φασιν
ἀλλὰ
|
| [4] |
εἰς
τέλος
ἐστὶν
ἡ
τῶν
|
θνητῶν |
περίοδος,
καὶ
κατὰ
τὰς
τεταγμένας |
| [4] |
ἀρχῆς
εἰς
τέλος
ἡ
τῶν
|
θνητῶν |
περίοδος,
καὶ
κατὰ
τὰς
τεταγμένας |
| [4] |
καὶ
ἔσεσθαι
ἐν
τῇ
τῶν
|
θνητῶν |
περιόδῳ,
δῆλον
ὅτι
ἀνάγκη
ἀεὶ |
| [4] |
τὰ
διὰ
πολλῶν
καὶ
οὐκ
|
εὐκαταφρονήτων
|
λόγων
ποικίλως
ζητηθέντα
περὶ
φύσεως |
| [4] |
οὐ
δι´
ὀλίγων
οὐδὲ
δι´
|
εὐκαταφρονήτων, |
οὕτω
δὲ
καὶ
περὶ
τοῦ |
| [4] |
γενεαλογεῖν
αὑτοὺς
ἀπὸ
πρώτης
σπορᾶς
|
γοήτων |
καὶ
πλάνων
ἀνθρώπων,
ἀμυδρὰς
καὶ |
| [4] |
γενεαλογῆσαι
αὑτοὺς
ἀπὸ
πρώτης
σπορᾶς
|
γοήτων |
καὶ
πλάνων
ἀνθρώπων,
ἀμυδρὰς
καὶ |
| [4] |
τοιούτων
χρῆσιν
ὡς
ἐν
ἐπαγγελίᾳ
|
γοήτων |
κειμένην.
Πλὴν
ἀλλὰ
δεδόσθω
αὐτῷ |
| [4] |
οὐκ
ἂν
εὐχερῶς
κατηγόρησεν
ὡς
|
ἀδιανοήτων |
καὶ
μηδεμίαν
σύνεσιν
ἀπόρρητον
ἐχόντων |
| [4] |
νεκρῶν»
ἀποδεχόμενοι
μεταβολάς
φαμεν
γίνεσθαι
|
ποιοτήτων |
τῶν
ἐν
σώμασιν·
ἐπεὶ
σπειρόμενά |
| [4] |
τὴν
ὑποκειμένην
ὕλην
δεκτικὴν
εἶναι
|
ποιοτήτων, |
ὧν
ὁ
δημιουργὸς
βούλεται,
πάντες |
| [4] |
κινδύνου
θανάτου
οὔθ´
ὑπὸ
λογικῶν
|
πιθανοτήτων
|
νικωμένη,
οὐδὲν
βοηθεῖ
τοῖς
ἀνειληφόσιν |
| [4] |
καὶ
κόλασιν,
καὶ
τούτοις
διὰ
|
προφητῶν |
ἀπειλεῖ
καὶ
διὰ
τοῦ
ἐπιδημήσαντος |
| [4] |
τοῦ
παντός,
λέγοντες
παρὰ
τῶν
|
προφητῶν |
ἐκ
τῶν
ἱερῶν
βιβλίων
μεμαθηκέναι. |
| [4] |
φησι,
συγγραμμάτων
Μωϋσέως
καὶ
τῶν
|
προφητῶν, |
ἐπέστησεν
ἄν,
τί
δήποτε
τὸ |
| [4] |
ἐκτιθέμενον
τὰ
Μωϋσέως
καὶ
τῶν
|
προφητῶν |
καὶ
οὐκ
ἀπιθάνως
αὐτὰ
τροπολογοῦντα, |
| [4] |
γενόμενοι
Μωϋσῆς
καί
τινες
τῶν
|
προφητῶν |
οὐ
παρ´
ἑτέρων
εἰλήφασι
τὰ |
| [4] |
εὔτονον
καὶ
ἐρρωμένον
βίον
ἑτέρων
|
προφητῶν, |
τινῶν
μὲν
κατ´
αὐτοὺς
ἄλλων |
| [4] |
εἰρήκασι
γεγονέναι
ἔθνη
ἐπάρατα,
τὸ
|
Μωαβιτῶν |
καὶ
τὸ
Ἀμμανιτῶν.
Καὶ
ἀληθῶς |
| [4] |
ἐπάρατα,
τὸ
Μωαβιτῶν
καὶ
τὸ
|
Ἀμμανιτῶν. |
Καὶ
ἀληθῶς
γε
οὐχ
εὑρίσκεται |
| [4] |
τῇ
Ξανθίππῃ
καὶ
κατηγορηθησόμενος
ὑπὸ
|
ἀπαραλλάκτων
|
Ἀνύτῳ
καὶ
Μελήτῳ.
Οὐκ
οἶδα |
| [4] |
πύργου
καὶ
τῆς
συγχύσεως
τῶν
|
διαλέκτων |
γράψας;
Ἀλλὰ
φαίνεται
τοῖς
ἀδεκάστοις |
| [4] |
τοῦ
πύργου
καὶ
τῆς
τῶν
|
διαλέκτων |
συγχύσεως,
παραφθείροντα
τὰ
περὶ
τῶν |
| [4] |
ἡμῖν
λέγεται
τὸ
λεόντων
καὶ
|
ἄρκτων |
παρδάλεών
τε
καὶ
συῶν
καὶ |
| [4] |
δίκην
τῶν
μυθευομένων
Τιτάνων
ἢ
|
Γιγάντων |
ἀπὸ
τῆς
περὶ
θεοῦ
ἐννοίας, |
| [4] |
καὶ
ἐκπυρώσεις
πασχόντων,
καὶ
οὐ
|
πάντων |
ἅμα
τούτοις
περιπιπτόντων.
Ὡς
οὐκ |
| [4] |
μύρμηξι
λέγειν
εἶναι
πῶς
οὐ
|
πάντων |
ἂν
εἴη
καταγελαστότατον;
~Καὶ
οὐκ |
| [4] |
τούτων
νομοθέτης
καὶ
οἱ
συγγραφεῖς
|
πάντων |
ἀνθρώπων
εἶναι
ἀνοητότατοι,
καὶ
μόνον |
| [4] |
οὐ
δεόντως
λελέχθαι
περὶ
τῶν
|
πάντων |
ἀνθρώπων
ἢ
περὶ
ἡμῶν
τὰ |
| [4] |
Καὶ
γὰρ
αὐτὸς
εἴρηται
σωτὴρ
|
πάντων |
ἀνθρώπων,
μάλιστα
πιστῶν»
καὶ
ὁ
|
| [4] |
τοὺς
πανταχοῦ·
Σωτὴρ»
γὰρ
ἦλθε
|
πάντων |
ἀνθρώπων»
~Μετὰ
ταῦθ´
ὁ
γενναιότατος |
| [4] |
καθηκόντως
ἐν
τῇ
φθορᾷ
τῶν
|
πάντων |
ἀνθρώπων
μιγνυμένου
ταῖς
θυγατράσιν;
Οὐκ |
| [4] |
οὐ
Χριστιανῶν
μόνον
ἀλλὰ
καὶ
|
πάντων |
ἀνθρώπων
τὰς
πόλεις
καὶ
τὰς |
| [4] |
ἀποκατασταθήσονται.
Ἄγος
γὰρ
ἔπραξαν
τὸ
|
πάντων |
ἀνοσιώτατον,
τῷ
σωτῆρι
τοῦ
γένους |
| [4] |
πάντων
δυνάμενον
καὶ
κοσμῆσαι
τὰ
|
πάντων, |
ἅτε
συνεργοῦντα
τῇ
προνοίᾳ
ἀποδεκτέον, |
| [4] |
τάξις
ἀπ´
ἀρχῆς
μέχρι
τέλους
|
πάντων
|
γέγονέ
τε
καὶ
ἔσται.
Πειρώμενοι |
| [4] |
Καίτοι
γε
οἷς
μέλει
τῆς
|
πάντων |
γεγραμμένων
διαρθρώσεως
καὶ
ἀκριβείας
πειράσονται |
| [4] |
καὶ
υἱὸς
μὲν
τοῦ
θεοῦ
|
πάντων |
δὲ
τῶν
ὑποκειμένων
βασιλεὺς
φύσιν |
| [4] |
βασάνου
ἤτοι
ἐτήρει
ἕνα
θεὸν
|
πάντων |
δημιουργόν,
πρός
τι
καὶ
ἕνεκέν |
| [4] |
δ´
ἄνθρωπον,
ἐπιλογίσασθαι
τὰ
περὶ
|
πάντων |
δυνάμενον
καὶ
κοσμῆσαι
τὰ
πάντων, |
| [4] |
πιστευόντων
εἰς
αὐτόν·
ἀλλ´
ὁ
|
πάντων |
δυνατώτερος
τοῦ
θεοῦ
λόγος,
καὶ |
| [4] |
καὶ
μὴ
ἐπιστάμενος,
πῶς
λέλεκται
|
πάντων |
εἶναι
δοῦλον
τὸν
ἐν
ἡμῖν |
| [4] |
εἶναι
τὰ
κατὰ
τὰς
κοινὰς
|
πάντων |
ἐννοίας
ἄλογα
καλούμενα;
Οὐδὲ
τοὺς |
| [4] |
λόγον
ἀναβαίνειν
ἐπὶ
τὴν
τούτων
|
πάντων |
ἐξομοίωσιν.
Καὶ
τελευταῖον
ἐπεὶ
Μήπω |
| [4] |
ἡ
ἀρὰ
τοῦ
Ἀδὰμ
κοινὴ
|
πάντων |
ἐστί·
καὶ
τὰ
κατὰ
τῆς |
| [4] |
πάντων
λογισμοὺς
καὶ
ἀκούειν
τῆς
|
πάντων
|
εὐχῆς
τὰς
εὐχὰς
ἐκείνῳ
ἀναπέμποντες |
| [4] |
βουλόμενος,
εἰ
μὴ
ἀνάστατον
τὸ
|
πάντων |
Ἰουδαίων
ἔθνος
γεγένηται
οὐδὲ
μετὰ |
| [4] |
μετὰ
τὸ
τέλος
δικαία
περὶ
|
πάντων |
κρίσις·
δεήσει
μὲν
τὸν
φιλοσοφοῦντα |
| [4] |
μὲν
Ἰουδαίων
οὐ
τινῶν
ἀλλὰ
|
πάντων |
λέγειν
ὅτι
οἴονταί
τινα
καταβήσεσθαι |
| [4] |
τὰ
ὄντα
καὶ
ἐφορᾶν
τοὺς
|
πάντων |
λογισμοὺς
καὶ
ἀκούειν
τῆς
πάντων
|
| [4] |
δὲ
καὶ
τό·
Φείδῃ
δὲ
|
πάντων, |
ὅτι
σά
ἐστι
πάντα,
φιλόψυχε. |
| [4] |
χολωσάμενος
προσέφη
νεφεληγερέτα
Ζεύς·
Ἰαπετιονίδη,
|
πάντων |
πέρι
μήδεα
εἰδώς,
χαίροις
πῦρ |
| [4] |
οὐκ
ἐπισταμένων
ἐνορᾶν
τῇ
φύσει
|
πάντων |
πραγμάτων
ἀποτρέψαι
τὸ
ὅσον
ἐφ´ |
| [4] |
ἔνδον
προνοίᾳ
θεοῦ,
ἵν´
ἔχῃ
|
πάντων
|
σπέρματα
ζῴων
πάλιν
ἡ
γῆ, |
| [4] |
~Ἑξῆς
δὲ
τούτοις
ἐπιλεξάμενος
ἀπὸ
|
πάντων |
συγγραμμάτων,
τῶν
περιεχόντων
ἀλληγορίας
καὶ |
| [4] |
ἀμοιβὴν
παλίντροπον
ἰοῦσά
ἐστιν
ἡ
|
πάντων |
σωμάτων
φύσις
καὶ
ἐπανιοῦσα.
Καὶ |
| [4] |
ἰοῦσα
καὶ
ἐπανιοῦσά
ἐστιν
ἡ
|
πάντων
|
σωμάτων
φύσις.
Οὕτω
δὲ
καὶ |
| [4] |
δ´
ἅπαξ
θεοὺς
ἐποίει
δημιουργοὺς
|
πάντων |
σωμάτων,
ὡς
μόνης
ψυχῆς
ἔργον |
| [4] |
καὶ
ἁπαξαπλῶς
τὴν
λογικὴν
φύσιν
|
πάντων |
τῶν
ἀλόγων
καὶ
διὰ
ταύτην |
| [4] |
τῷ
Σωκράτει
καὶ
ὡς
σεμνοτέρῳ
|
πάντων |
τῶν
ἐν
τῷ
Συμποσίῳ
εἰπόντων |
| [4] |
τῶν
κτηνῶν
κατὰ
γένος»
καὶ
|
πάντων |
τῶν
ἑρπετῶν
τῆς
γῆς
κατὰ |
| [4] |
ἑξῆς
φησιν
ὅτι
κοινὴ
ἡ
|
πάντων |
τῶν
προειρημένων
σωμάτων
φύσις
καὶ |
| [4] |
αὐτὴ
ἀρετή
ἐστι
τῶν
μακαρίων
|
πάντων, |
ὥστε
καὶ
ἡ
αὐτὴ
ἀρετὴ
|
| [4] |
ἔργον
ὁλόκληρον
καὶ
τέλειον
ἐξ
|
ἁπάντων |
γένηται·
τούτου
χάριν
μεμέτρηται
τὰ |
| [4] |
ἔργον
ὁλόκληρον
καὶ
τέλειον
ἐξ
|
ἁπάντων |
γένηται.
Τούτῳ
γὰρ
συγκαταθετέον
ὡς |
| [4] |
πρὸς
τὸν
λόγον.
~Πυνθανόμεθα
γὰρ
|
ἁπάντων |
τῶν
χρωμένων
ταῖς
τοιαύταις
τοῦ |
| [4] |
τῶν
κακῶν
λόγος
ἀπὸ
τῶν
|
ἐξετασάντων |
φιλοσόφων
τὰ
περὶ
ἀγαθῶν
καὶ
|
| [4] |
ὁμοίως
δὲ
καὶ
ἐπὶ
τῶν
|
βλαστησάντων |
ἀπὸ
γῆς,
ὅτ´
ἐξήνεγκεν
ἡ |
| [4] |
περὶ
ἀγαθῶν
καὶ
κακῶν
καὶ
|
παραστησάντων |
καὶ
ἀπὸ
τῆς
ἱστορίας
ὅτι |
| [4] |
μακρὰς
περιόδους
κατακλυσμοὺς
καὶ
ἐκπυρώσεις
|
φησάντων |
γίνεσθαι
ἐν
τῷ
κόσμῳ·
ὧν |
| [4] |
τὰ
ζῷα
καὶ
ἄλλοι
τῶν
|
φιλοσοφησάντων |
εἰρήκασι
γυμνασίου
ἕνεκα
γεγονέναι
τῷ |
| [4] |
καὶ
κατὰ
Κέλσον
τινὲς
τῶν
|
φιλοσοφησάντων
|
οὐκ
ἔγνωσαν,
ὅπερ
δῆλόν
ἐστιν |
| [4] |
ὄρνισι
καὶ
μηδενὶ
οὕτως
τῶν
|
φιλοσοφησάντων |
παρ´
Ἕλλησιν·
ἡμῖν
δ´
ὀλίγα |
| [4] |
εἴτε
τῶν
μὴ
συνιέντων
ἀλλὰ
|
παρακουσάντων |
λόγου
ὑγιοῦς,
φάσκοι,
ὅτι
ὁ |
| [4] |
τῆς
ψυχῆς
ἢ
τὴν
ἀργύρου
|
δολωσάντων. |
Οὕτω
δὲ
καὶ
ποταμοὶ
πυρὸς» |
| [4] |
τὰ
νενομισμένα.
Ἓν
οὖν
τῶν
|
παριστάντων |
θεῖόν
τι
καὶ
ἱερὸν
χρῆμα |
| [4] |
καὶ
ποιοῦντας
ἃ
δὴ
προεῖπον.
|
Ἐλεφάντων |
δὲ
οὐδὲν
εὐορκότερον
οὐδὲ
πρὸς |
| [4] |
ὅπως
ὁ
Κέλσος
καὶ
ὅρκου
|
ἐλεφάντων
|
ἤκουσε,
καὶ
ὅτι
εἰσὶν
οὗτοι |
| [4] |
μόνον
τὴν
ἀρχαιότητα
τῶν
ταῦτα
|
γραψάντων |
ἀλλὰ
καὶ
τὴν
σεμνότητα
τῶν |
| [4] |
γεγραμμένων
στοχάσασθαι
τῆς
προαιρέσεως
τῶν
|
γραψάντων |
καὶ
τῆς
συνειδήσεως
καὶ
τῆς |
| [4] |
αὐτὰ
βιαζομένους
τὸ
βούλημα
τῶν
|
γραψάντων |
τοῦτο
ποιεῖν.
Ἐληλέγχθω
οὖν
καὶ
|
| [4] |
δ´
αὐτὸν
τὸ
φιλάληθες
τῶν
|
ἀναγραψάντων |
τὰς
θείας
γραφὰς
ἀποδεξάμενον,
μὴ |
| [4] |
τὰς
θείας
γραφὰς
ἀποδεξάμενον,
μὴ
|
κρυψάντων |
καὶ
τὰ
ἀπεμφαίνοντα,
προσαχθῆναι
καὶ |
| [4] |
ὡς
διὰ
τὴν
ἁμαρτίαν
πυρὶ
|
ἐξαφανισθέντων, |
παραβάλλει
ὁ
Κέλσος
τῇ
κατὰ |
| [4] |
εἰς
μὲν
τὴν
χώραν
τῶν
|
ἐκριζωθέντων |
καταφυτεύειν»
φυτείαν
τοῦ
κατὰ
θεὸν |
| [4] |
τῶν
νοούντων
εἴτε
τῶν
μὴ
|
συνιέντων |
ἀλλὰ
παρακουσάντων
λόγου
ὑγιοῦς,
φάσκοι, |
| [4] |
καρδίᾳ
τῶν
ἀναγινωσκόντων
καὶ
μὴ
|
συνιέντων |
τὰ
τροπολογούμενα
ἐπικείμενον·
ὅπερ
κάλυμμα |
| [4] |
εἰς
δὲ
τὸν
τόπον
τῶν
|
κατασκαφέντων |
οἰκοδομεῖν
θεοῦ
οἰκοδομὴν
καὶ
ναὸν |
| [4] |
θηλυκοῦ,
ὁμοίωμα
παντὸς
κτήνους
τῶν
|
ὄντων |
ἐπὶ
τῆς
γῆς,
ὁμοίωμα
παντὸς |
| [4] |
ὁ
θεός,
ὅτι
ἔτι
ἁμαρτωλῶν
|
ὄντων |
ἡμῶν
Χριστὸς
ὑπὲρ
ἡμῶν
ἀπέθανε. |
| [4] |
ζῴων
ἢ
ὅπως
ποτὲ
ἄλλως
|
ὄντων, |
μὴ
ἀποφήνασθαι
μόνον
ἀλλὰ
καὶ |
| [4] |
γεννάδας,
ὅσων
φιλοσόφων,
τὴν
πρόνοιαν
|
εἰσαγόντων |
καὶ
διὰ
τὰ
λογικὰ
πάντα |
| [4] |
γηγενεῖς
τινας
παρὰ
σφίσιν
γεγονέναι
|
λεγόντων |
καὶ
τεκμήρια
τούτων
παρεχομένων
ἑκάστων, |
| [4] |
τῶν
ἀλόγων
καὶ
διὰ
ταύτην
|
λεγόντων |
προηγουμένως
τὴν
πρόνοιαν
πάντα
πεποιηκέναι. |
| [4] |
τὰ
λογικὰ
πάντα
ποιεῖν
αὐτὴν
|
λεγόντων, |
συναναιρεῖ
τὸ
ὅσον
ἐφ´
αὑτῷ |
| [4] |
τῶν
ἐν
ἡμῖν
συνετῶν
τοιαῦτα
|
λεγόντων |
τάχα
δὲ
καὶ
μὴ
ἐπιστάμενος, |
| [4] |
σπερμάτων
δεδόσθαι
ἡμῖν
λέγεται
τὸ
|
λεόντων |
καὶ
ἄρκτων
παρδάλεών
τε
καὶ |
| [4] |
θεῶν
διαφοράς,
τῶνδε
μὲν
ἀνθρώπεια
|
κατασκευαζόντων |
σώματα
ἑτέρων
δὲ
φέρ´
εἰπεῖν |
| [4] |
εὑρόντων
εἴτε
παρά
τινων
δαιμόνων
|
μαθόντων |
τὰ
περὶ
οἰωνῶν
καὶ
τῶν |
| [4] |
τῶν
ἀπὸ
κεχυμένης
τῆς
κακίας
|
ἐπεισελθόντων |
τῷ
βίῳ
τῶν
ἀνθρώπων
ἔστιν |
| [4] |
διατιθέντες
καὶ
ταῖς
ἐπιθυμίαις
τῶν
|
εἰσιόντων |
δουλεύοντες·
ὕστερον
δὲ
οἱ
ἀγορανόμοι |
| [4] |
Ἐχρῆν
δ´
αὐτόν,
ὁρῶντα
θεοὺς
|
δρακόντων |
καὶ
ἀσπίδων
καὶ
βασιλίσκων
δημιουργοὺς |
| [4] |
ἐκεῖθεν
διασῳζόμενον
τῶν
ἀγγέλων
λόγος,
|
φασκόντων· |
Μὴ
περιβλέψῃ
εἰς
τὰ
ὀπίσω |
| [4] |
ἀγνοίας
ἐν
τῇ
καρδίᾳ
τῶν
|
ἀναγινωσκόντων |
καὶ
μὴ
συνιέντων
τὰ
τροπολογούμενα
|
| [4] |
θεῖον
εἰς
τὴν
περὶ
τῶν
|
μελλόντων
|
γνῶσιν
οὔτε
τοῖς
ἀλόγοις
χρῆται |
| [4] |
καλινδούμενοι,
ἔχοντές
τι
περὶ
τῶν
|
μελλόντων
|
διορατικόν,
ἅτε
γυμνοὶ
τῶν
γηΐνων |
| [4] |
τοῖς
ἀνωτέρω
εἰρήκαμεν,
πολλὰ
περὶ
|
μελλόντων |
οἱ
προφῆται
λέγοντες
ἀποδεικνύωνται
περὶ |
| [4] |
δῆλον
ὅτι
καὶ
περὶ
τῶν
|
μελλόντων
|
πιστευτέον
αὐτοῖς,
μᾶλλον
δὲ
τῷ |
| [4] |
φύσις
ἦν
ἐν
αὐτοῖς
τῶν
|
μελλόντων |
προγνωστικὴ
καὶ
ἐπὶ
τοσοῦτον
πλουσία, |
| [4] |
τοῦ
θείου
καὶ
πρόγνωσιν
περὶ
|
μελλόντων |
τὰ
τοιαῦτα
ἑτέροις
προεδήλουν·
οὔτ´ |
| [4] |
ἄλλην
τινὰ
χρείαν
καὶ
θεραπείαν
|
λαμβανόντων |
αὐτούς,
οὐκ
ἂν
ἐνόσσευσαν
ἔνθα
|
| [4] |
γεναρχῶν
τοῦ
ἔθνους,
τῇ
ἐναργείᾳ
|
καταλαμβανόντων |
οὐκ
εὐκαταφρόνητα
ἀνύεσθαι
ἐκ
τῆς |
| [4] |
γε
μυρία
ὅσα
κατηγοροῦσαι
τῶν
|
ἁμαρτανόντων, |
ἀρρητοποιοὺς
οὐκ
ἴσασι.
~Πῶς
ἐκ |
| [4] |
δὲ
καὶ
περὶ
τῶν
καλουμένων
|
τυγχανόντων |
ἀπαγγελλούσῃ·
ἅπερ
καὶ
ἐν
μύρμηξι
|
| [4] |
περὶ
τῶν
κακῶν
λόγος,
οὐ
|
μενόντων |
ἀεὶ
ἐν
ταὐτῷ
διὰ
τὴν |
| [4] |
τῶν
νεοσσῶν
ἐπιβουλήν,
εἴτε
τῶν
|
ἀναβαινόντων |
πρὸς
αὐτοὺς
ὄφεων
καὶ
διαφθειρόντων |
| [4] |
τῶν
ἐν
τοῖς
ἀλόγοις
ἱστορουμένων
|
ἐμφαινόντων |
τὸ
μεῖζον,
καὶ
τὰ
τῆς |
| [4] |
πῦρ
χωνευτηρίου
καὶ
ὡς
ποίαν
|
πλυνόντων» |
ἵνα
χωνεύσῃ
τὸν
ἑαυτοῦ
λαόν. |
| [4] |
καὶ
τῇ
πατρίῳ
διαλέκτῳ
ταῦτα
|
σεμνυνόντων |
καὶ
διηγουμένων·
πῶς
οὖν
Ἰουδαῖοι |
| [4] |
ἐπιδημεῖ
τῷ
βίῳ.
Εἶτα
ὡς
|
εἰπόντων |
ἄν
τινων
τὸ
ἵνα
μάθῃ |
| [4] |
ἀνατρέψαι
καὶ
τοὺς
λόγους
τῶν
|
εἰπόντων |
ἀπὸ
δαιμόνων
ἢ
θεῶν
γίνεσθαι |
| [4] |
οἰκοδομῆς
παραπλήσια
τῇ
οἰκοδομῇ
τῶν
|
εἰπόντων· |
Δεῦτε
οἰκοδομήσωμεν
ἑαυτοῖς
πόλιν
καὶ |
| [4] |
πάντων
τῶν
ἐν
τῷ
Συμποσίῳ
|
εἰπόντων |
περὶ
αὐτοῦ
τῷ
Σωκράτει
περιτεθέντα. |
| [4] |
δὲ
Ἰὼβ
καὶ
τοῦ
Δαυὶδ
|
εἰπόντων |
τό·
Αἱ
χεῖρές
σου
ἐποίησάν |
| [4] |
τῶν
ζῴων
καὶ
οὐκ
ἀνθρώπους
|
παρόντων |
ἀνθρώπων
δαίμονές
εἰσι
φαῦλοι
καί, |
| [4] |
τινας
ἀποθεῶσαι
μὲν
τὰ
τῶν
|
διαφερόντων |
σώματα
ὡς
δεξάμενα
ψυχὴν
σπουδαίαν, |
| [4] |
ταῖς
ἀπὸ
τῆς
κνίσσης
ἀναθυμιάσεσι
|
χαιρόντων |
καὶ
τοὺς
ἀνθρώπους
κατασπώντων
δίκην |
| [4] |
ἀναβαινόντων
πρὸς
αὐτοὺς
ὄφεων
καὶ
|
διαφθειρόντων |
αὐτούς,
εἴτε
καί
τινων
ἀνθρώπων |
| [4] |
τοῖς
ἀετοῖς
δοθὲν
φυσικὸν
βοήθημα
|
εὑρόντων |
διὰ
τὸν
λογισμὸν
καὶ
μετὰ |
| [4] |
καὶ
τῶν
ἐν
βαρβάροις,
εἴθ´
|
εὑρόντων |
εἴτε
παρά
τινων
δαιμόνων
μαθόντων |
| [4] |
νοημάτων.
Δεόμεθα
δὲ
καὶ
νοημάτων,
|
κατασκαπτόντων |
πάσης
ψευδοδοξίας
οἰκοδομὰς
καὶ
τὰ
|
| [4] |
καὶ
οὐ
πάντων
ἅμα
τούτοις
|
περιπιπτόντων. |
Ὡς
οὐκ
ἔστιν
οὖν
τοῖς |
| [4] |
Στοᾶς
φιλοσόφων
κατηγορεῖ,
οὐ
κακῶς
|
προταττόντων |
τὸν
ἄνθρωπον
καὶ
ἁπαξαπλῶς
τὴν |
| [4] |
οὐ
φροντίσας
τῆς
ἐπιβουλῆς
αὐτῶν,
|
ἐπιβουλευόντων |
μάλιστα
τοῖς
βελτίοσιν,
ἔθετο
νόμους, |
| [4] |
ἑαυτοὺς
ζῆν,
οὐ
χρῄζοντες
ἀεὶ
|
ἐπιτροπευόντων |
καὶ
οἰκονομούντων
αὐτοὺς
μετὰ
παραδόξου
|
| [4] |
κατὰ
τοῦ
λόγου
καὶ
τῶν
|
πιστευόντων |
εἰς
αὐτόν·
ἀλλ´
ὁ
πάντων |
| [4] |
τοῦ
τε
πλήθους
τῶν
ἁπλούστερον
|
πιστευόντων |
καὶ
τῶν
ὀλίγων
μετὰ
συνέσεως |
| [4] |
ἀναγεγραμμένα,
μετρήσας
τῇ
δυνάμει
τῶν
|
ἀκουόντων
|
καὶ
τῷ
πρὸς
αὐτοὺς
χρησίμῳ |
| [4] |
οὐδεὶς
τῶν
κἂν
μέτριον
νοῦν
|
ἐχόντων |
ἐβούλετο
γενέσθαι.
Καὶ
ὁ
ἀπόστολος |
| [4] |
κατηγορεῖν,
καὶ
χωρὶς
τῆς
τροπολογίας
|
ἐχόντων |
πολὺ
τὸ
ἀγωγόν.
Τίθησι
δὲ |
| [4] |
ἀδιανοήτων
καὶ
μηδεμίαν
σύνεσιν
ἀπόρρητον
|
ἐχόντων |
τῶν
ἢ
ὑπὸ
Μωϋσέως
ἐν |
| [4] |
ἐπιλεξάμενος
ἀπὸ
πάντων
συγγραμμάτων,
τῶν
|
περιεχόντων |
ἀλληγορίας
καὶ
διηγήσεις
μετὰ
οὐκ
|
| [4] |
ἐπὶ
γῆς
κατακλυσμοὺς
καὶ
ἐκπυρώσεις
|
πασχόντων, |
καὶ
οὐ
πάντων
ἅμα
τούτοις |
| [4] |
μηδὲν
ὑπονοήσας
περὶ
τῶν
υἱῶν
|
ἐπιδεικνύντων |
τὸν
ποικίλον
χιτῶνα»
τοῦ
Ἰωσὴφ
|
| [4] |
γὰρ
ἡμεῖς
νῦν
χρῄζομεν
λόγων
|
ἐκριζούντων |
τὰ
κατὰ
τῆς
ἀληθείας
ἀπὸ |
| [4] |
πᾶσι,
καὶ
οὐδεὶς
τῶν
εἰκόνας
|
ποιούντων |
ἐπολιτεύετο.
Οὔτε
γὰρ
ζωγράφος
οὔτ´
|
| [4] |
τῶν
μὴ
πεφυκότων
ἢ
μὴ
|
δοκούντων |
ἡμῖν
χρείαν
παρέχειν
ἐκ
τῆς |
| [4] |
οὐδ´
εὐαγῶς
περὶ
τοῦ
θεοῦ
|
θρυλούντων, |
φησίν·
Ὅτι
μὲν
οὖν
οὐχ |
| [4] |
οὐ
χρῄζοντες
ἀεὶ
ἐπιτροπευόντων
καὶ
|
οἰκονομούντων |
αὐτοὺς
μετὰ
παραδόξου
ἐπιφανείας
τῶν |
| [4] |
ἀλλ´
οὐδεὶς
ἂν
τῶν
εὖ
|
φρονούντων |
λέγοι
κρείττονα
εἶναι
διὰ
τὰ |
| [4] |
λεγόμενον
ὑπό
τινων,
εἴτε
τῶν
|
νοούντων |
εἴτε
τῶν
μὴ
συνιέντων
ἀλλὰ |
| [4] |
ἀποδοκιμάσαι
μὲν
τοὺς
λόγους
τῶν
|
ἀναιρούντων |
τὰς
τοιασδὶ
μαντείας
ἀποδεικτικῶς
δ´
|
| [4] |
οὐχ
ὑπὲρ
τῶν
ἤδη
φίλων
|
νοσούντων |
ἢ
μεμηνότων
τὴν
τοιάνδε
οἰκονομίαν |
| [4] |
πολλή
ἐστι
διαφορὰ
τῶν
συνέσει
|
κρατούντων |
παρὰ
τὰ
ἀγριότητι
καὶ
ὠμότητι |
| [4] |
ἀναθυμιάσεσι
χαιρόντων
καὶ
τοὺς
ἀνθρώπους
|
κατασπώντων
|
δίκην
τῶν
μυθευομένων
Τιτάνων
ἢ |
| [4] |
μέλιτος
χρῄζοντας,
θεραπείας
τε
σωμάτων
|
πεπονθότων |
καὶ
τροφὴν
καθάριον.
Οὐ
παραβλητέον |
| [4] |
προφῆται
λέγοντες
ἀποδεικνύωνται
περὶ
πολλῶν
|
παρεληλυθότων |
ἠληθευκέναι
καὶ
δεῖγμα
διδόναι
τοῦ |
| [4] |
νομιζομένας
πράξεις
ζηλοῦν
τῶν
ταῦτα
|
πεποιηκότων |
ἀλλ´
ὡς
καλεῖν
εἰώθασιν
οἱ |
| [4] |
φωναὶ
καὶ
ἀπειλαὶ
κατὰ
τῶν
|
ἡμαρτηκότων, |
λεκτέον
ὅτι,
ὥσπερ
ἡμεῖς
τοῖς
|
| [4] |
τῷ
ἐξετάζειν
τὴν
ἀλήθειαν
ἑαυτοὺς
|
ἀνατεθεικότων |
χλευάζων
καὶ
κακολογῶν
φάσκειν
ὅτι |
| [4] |
ἡμερότητι,
κατὰ
δὲ
τῶν
μὴ
|
πεφυκότων |
ἢ
μὴ
δοκούντων
ἡμῖν
χρείαν |
| [4] |
καὶ
ἀπόδειξιν
ὑγιοῦς
βίου
πολλῷ
|
δεδωκότων |
χρόνῳ,
πιστευομένων
τὰς
κρίσεις·
οἵτινες |
| [4] |
τῶν
ἤδη
φίλων
νοσούντων
ἢ
|
μεμηνότων |
τὴν
τοιάνδε
οἰκονομίαν
γίνεσθαι
ἀλλ´ |
| [4] |
παντοδαπῶν
φυτῶν
καὶ
πρὸς
χρείαν
|
γεγονότων |
οὐκ
εὐκαταφρόνητον
ἐν
τῷ
παντὶ |
| [4] |
τοῦ
Ἀβραὰμ
καὶ
τῆς
Σάρρας.
|
Ῥίπτων |
δὲ
καὶ
τὰς
τῶν
ἀδελφῶν |
| [4] |
κακίας
μολύβδου
καὶ
τῶν
ἄλλων
|
ἀκαθάρτων
|
ὑλῶν,
τὴν
τοῦ
χρυσοῦ,
ἵν´ |
| [4] |
λεγόντων
καὶ
τεκμήρια
τούτων
παρεχομένων
|
ἑκάστων, |
φησὶν
ὡς
ἄρα
Ἰουδαῖοι
ἐν |
| [4] |
τῶν
δεικνυμένων
ἐν
τῇ
Ἀσκάλωνι
|
θαυμαστῶν |
φρεάτων
καὶ
ἱστορίας
ἀξίων
διὰ |
| [4] |
ἐναργείας
παριστὰς
ὅτι
πολλοὶ
ἀπὸ
|
μεγίστων |
διεσώθησαν
κινδύνων,
πεισθέντες
τῇ
δι´ |
| [4] |
κάνθαρος
καὶ
ἁπαξαπλῶς
ἐκ
τῶν
|
πλείστων
|
σκώληκες.
Οἴεται
δὲ
τοῦτο
ὁ |
| [4] |
τὰ
ζῷα
εἰς
παράδειγμα
τῶν
|
κακίστων
|
παραλαμβανόμενα,
οὐδέ
ποτε
δὲ
εἰς |
| [4] |
εἴρηται
σωτὴρ
πάντων
ἀνθρώπων,
μάλιστα
|
πιστῶν» |
καὶ
ὁ
Χριστὸς
αὐτοῦ
ἱλασμὸς» |
| [4] |
ἔλεγεν·
Αἱ
γοῦν
δοκοῦσαι
περὶ
|
αὐτῶν |
ἀλληγορίαι
γεγράφθαι
πολὺ
τῶν
μύθων |
| [4] |
δὲ
τὸ
σεμνὸν
τοῦ
λόγου
|
αὐτῶν |
ἁρμοζόντως
τοῖς
πανταχοῦ
κατὰ
τὰ |
| [4] |
τυγχάνοντα
μαρτυρεῖ
Ἑβραίοις,
τὰ
ἱερὰ
|
αὐτῶν
|
βιβλία
ἐν
Ἑβραίων
ἔχουσι
διαλέκτῳ |
| [4] |
λεγομένων
ταῖς
ἡμετέραις
πεπιστευκέναι
περὶ
|
αὐτῶν |
γραφαῖς,
φησὶ
ταῦτα·
Ἐπῆλθε
δ´ |
| [4] |
θυσιῶν
κολακεύοντες
καὶ
πάντῃ
καταφρονοῦντες
|
αὐτῶν |
διὰ
τὸν
βοηθοῦντα
τοῦ
θεοῦ |
| [4] |
καὶ
ἡ
παρ´
ἐκείναις
διαδοχὴ
|
αὐτῶν |
διὰ
τοὺς
ἀνθρώπους
εἰς
πολλὰ |
| [4] |
διὰ
τὰ
μὴ
ἀρέσκοντα
ὑμῖν
|
αὐτῶν |
δόγματα
ἐξευτελίζοντες
τούτοις
τοῖς
ζῴοις |
| [4] |
μὲν
φιλοσοφοῦντος
γνῶναι
τὴν
γένεσιν
|
αὐτῶν |
δυναμένου
ῥᾳδίως,
τοῦ
δὲ
μὴ |
| [4] |
ἐρχομένοις
καὶ
μὴ
ἀποκλειομένοις
ἀπ´
|
αὐτῶν· |
εἰ
μὴ
ἄρα
τις
σπανίως |
| [4] |
καὶ
πρὸς
ἀλλήλους
διαφερομένοις,
τίνες
|
αὐτῶν |
εἶεν
ἁμαρτωλότεροι,
καὶ
φάσκουσιν
ὅτι |
| [4] |
ἣν
εἴποι
ἂν
ἐκεῖνος
πιθανότητα
|
αὐτῶν |
ἐκθέμενος.
Οὐκ
οἶδε
μέντοι
γε |
| [4] |
τοῦτο;
Πάντα
γὰρ
εἰς
χρείαν
|
αὐτῶν |
ἔκτισται»
καὶ
Μὴ
εἴπῃς·
τί |
| [4] |
διαλέκτου,
ἤτοι
ἀπὸ
τῶν
γραμμάτων
|
αὐτῶν |
ἐλήφθη
ἢ
καὶ
ἁπαξαπλῶς
ἀπὸ |
| [4] |
ἐν
σώμασιν·
ἐπεὶ
σπειρόμενά
τινα
|
αὐτῶν
|
ἐν
φθορᾷ
ἐγείρεται
ἐν
ἀφθαρσίᾳ» |
| [4] |
τοῦ
Φαραὼ
καὶ
τῆς
λύσεως
|
αὐτῶν, |
ἐξ
ἧς
προήχθη
ἀπὸ
τῆς |
| [4] |
αὐτῶν
ἐφ´
οἷς
οἱ
φίλτατοι
|
αὐτῶν |
ἐπαινοῦνται.
Ὥσπερ
γὰρ
ἐπὶ
τούτων |
| [4] |
εἴ
τις
ὑπομείναι
καὶ
ἀνάσχοιτο
|
αὐτῶν
|
ἐπακοῦσαι
τῶν
συγγραμμάτων.
Ἀλλ´
ἐκεῖνο |
| [4] |
αὐτὸς
οὐ
φροντίσας
τῆς
ἐπιβουλῆς
|
αὐτῶν, |
ἐπιβουλευόντων
μάλιστα
τοῖς
βελτίοσιν,
ἔθετο |
| [4] |
πρὸς
τοὺς
μισουμένους
ἔχθος
κατηγοροῦσιν
|
αὐτῶν |
ἐφ´
οἷς
οἱ
φίλτατοι
αὐτῶν |
| [4] |
τοῦτο;
Πάντα
γὰρ
ἐν
καιρῷ
|
αὐτῶν |
ζητηθήσεται»
~Ἑξῆς
τούτοις
ὁ
Κέλσος, |
| [4] |
καὶ
δίκτυα
ἄνθρωποι
ἔστησαν
κατ´
|
αὐτῶν, |
ἢ
τοξόται
σκοπῷ
χρώμενοι
τοῖς |
| [4] |
παραβάλλονται
ζῴοις,
ἐπεὶ
μηδαμῶς
ἐστιν
|
αὐτῶν |
ἡ
μικρότης
συγκριτὴ
τῇ
ὑπεροχῇ |
| [4] |
ἑταίρας,
ἀναιρεῖσθαι
ἀπὸ
τῆς
πολιτείας
|
αὐτῶν. |
Ἦν
δὲ
καὶ
δικαστήρια
τῶν |
| [4] |
οὔτ´
ἀγαλματοποιὸς
ἐν
τῇ
πολιτείᾳ
|
αὐτῶν |
ἦν,
ἐκβάλλοντος
πάντας
τοὺς
τοιούτους |
| [4] |
δημιουργήματα,
δέον
ἐκ
τοῦ
κάλλους
|
αὐτῶν |
θαυμάζειν
τὸν
πεποιηκότα
κἀκεῖνον
σέβειν, |
| [4] |
ναός
ἐστι»
τοῦ
προσκυνουμένου
ὑπ´
|
αὐτῶν |
θεοῦ,
τοιοῦτον
ἀπὸ
τῆς
καθαρᾶς |
| [4] |
οὐκ
ἐπιτρεπούσης
πλεονεκτεῖν
τὸ
ἓν
|
αὐτῶν, |
ἵνα
μὴ
ὁ
κόσμος
φθαρῇ· |
| [4] |
μὴ
πάνυ
τι
τὴν
περὶ
|
αὐτῶν |
ἱστορίαν
εὑρίσκεσθαι
παρὰ
τοῖς
Ἕλλησι, |
| [4] |
Διὸς
θρόνου
καὶ
σπαρασσομένου
ὑπ´
|
αὐτῶν |
καὶ
μετὰ
ταῦτα
πάλιν
συντιθεμένου |
| [4] |
ἐξήγαγε
τὰ
ὕδατα
κατὰ
γένη
|
αὐτῶν» |
καὶ
παντὸς
πετεινοῦ
πτερωτοῦ
κατὰ |
| [4] |
ἢ
τοιασδί,
ἄλλοι
δὲ
θειοτέρας
|
αὐτῶν |
καὶ
πρὸς
τοῦτ´
ἐπιτηδείους
εἶναι
|
| [4] |
ἑρπετῶν
τῆς
γῆς
κατὰ
γένος»
|
αὐτῶν |
καὶ
τελευταῖον
ἐπὶ
τοῦ
ἀνθρώπου, |
| [4] |
ἰδόντα
πῦρ
διειληφὸς
τὴν
πόλιν
|
αὐτῶν |
καὶ
τὴν
χώραν,
ὑπολαμβάνοντα
ζώπυρον |
| [4] |
τοῦ
θείου
μαθὼν
τὰ
περὶ
|
αὐτῶν |
καὶ
τῶν
ἑκάστῳ
ζῴῳ
συγγενῶν |
| [4] |
ἀλλ´
ἐματαιώθησαν
ἐν
τοῖς
διαλογισμοῖς
|
αὐτῶν» |
καὶ
φάσκοντες
εἶναι
σοφοὶ
ἐμωράνθησαν |
| [4] |
περὶ
δὲ
Χριστιανῶν
ὅτι
τινὲς
|
αὐτῶν |
καταβεβηκέναι
λέγουσιν.
Ἐμφαίνει
γὰρ
τοὺς |
| [4] |
πονηρῶν
δίκαις
καὶ
ταῖς
κατ´
|
αὐτῶν |
κολάσεσιν.
Ἀλλ´
ὡς
προεῖπον,
τὴν |
| [4] |
πεπόνθασι,
τῆς
τοῦ
θεοῦ
κατ´
|
αὐτῶν |
κρίσεως
θεοῦ
καταστήματι
γεγενημένης,
ὀνομαζομένης |
| [4] |
τὸ
παραβάλλεσθαι
ἀνθρώποις
τὰ
ἔργα
|
αὐτῶν· |
οἱ
δ´
ἄνθρωποι
διὰ
τὸν |
| [4] |
ἡ
αὐτή,
καὶ
τὸ
φθαρτὸν
|
αὐτῶν |
ὅμοιον,
λεκτέον
καὶ
πρὸς
τοῦτον |
| [4] |
ἡ
αὐτή,
καὶ
τὸ
φθαρτὸν
|
αὐτῶν |
ὅμοιον.
Οὐδὲν
δ´
ἧττον
ἐβουλόμην |
| [4] |
ἡ
αὐτή,
καὶ
τὸ
φθαρτὸν
|
αὐτῶν |
ὅμοιον·
φέρε
καὶ
περὶ
τούτων |
| [4] |
πόνων
ἐπιστρέφεσθαι
πρὸς
τὸν
θεὸν
|
αὐτῶν, |
ὁτὲ
μὲν
ἐπὶ
πλεῖον
ὁτὲ |
| [4] |
περὶ
Ἰουδαίων
καὶ
τοῦ
γένους
|
αὐτῶν |
οὐκ
εὐκαταφρόνητον.
Σαφὲς
δὴ
ὅτι |
| [4] |
τροφῆς
τῆς
ἀπὸ
τῶν
σωμάτων
|
αὐτῶν, |
οὕτως
αὐτὰ
ἀναιροῦμεν
ὡς
καὶ |
| [4] |
θεῖοι
λόγοι
τοῖς
ἀκούειν
δυναμένοις
|
αὐτῶν |
παρέστησαν.
~Λελέξεται
οὖν
ὅπερ
ἡμῖν |
| [4] |
εὐκαταφρόνητα
ἀνύεσθαι
ἐκ
τῆς
κατεπικλήσεως
|
αὐτῶν, |
παρίστησι
τὸ
θεῖον
τῶν
ἀνδρῶν; |
| [4] |
εἰς
τὰς
πόλεις
ἔξω
ἦσαν
|
αὐτῶν, |
πλείονος
δὲ
τῆς
διαστροφῆς
γινομένης |
| [4] |
ὅλους
τοὺς
αἰῶνας,
καθ´
ἕκαστον
|
αὐτῶν |
ποιῶν
ὅσα
ἀπαιτεῖ
αὐτὸ
τὸ |
| [4] |
εἴ
τις
ἐνατενίσαι
τῇ
ἀρχῆθεν
|
αὐτῶν |
πολιτείᾳ
καὶ
τῇ
τῶν
νόμων |
| [4] |
ὀρνίθων
ψυχὴ
διὰ
τὸ
δι´
|
αὐτῶν |
προλέγεσθαι
τὰ
μέλλοντα,
πῶς
οὐχὶ |
| [4] |
καὶ
τὴν
ὡσπερεὶ
πρὸς
ἀνθρώπους
|
αὐτῶν |
συνθήκην
ἅπαξ
γενομένων
ὑπ´
αὐτοῖς |
| [4] |
θείων
γραμμάτων
σαφηνείας
εὑρήσει
ἀπ´
|
αὐτῶν
|
τὰ
λεγόμενα
πνευματικὰ
τοῖς
ὀνομαζομένοις |
| [4] |
φύσιν·
καὶ
οἱ
ἐπιτυγχάνοντές
γε
|
αὐτῶν |
τὰ
μὲν
ἀγαθὰ
καὶ
κακὰ |
| [4] |
φιλοσοφοῦσι
καὶ
μαθών
τινα
παρ´
|
αὐτῶν |
τὰ
μέν
τινα
τετήρηκε
τὰ |
| [4] |
τοῖς
ἀλόγοις,
κἂν
μεγάλα
ᾖ
|
αὐτῶν |
τὰ
σώματα,
οὐκ
ἄλλην
ὄψεται |
| [4] |
τὴν
ἐκείνων
ἀπείθειαν
ἆραι
ἀπ´
|
αὐτῶν |
τὴν
ὀνομασθεῖσαν
βασιλείαν
τοῦ
θεοῦ |
| [4] |
δημιουργοὺς
καὶ
κατὰ
ἔντομον
εἶδος
|
αὐτῶν |
τινας
εἶναι
δημιουργοὺς
καὶ
ἄλλους |
| [4] |
ἀκοῦσαι
δυνηθέντες,
τίνα
τρόπον
εὐτελίζεται
|
αὐτῶν |
τὸ
κοινωνικόν,
βλαβεῖεν
ἂν
τὸ
|
| [4] |
ὅτι
οἰκεῖόν
ἐστι
τὸ
ἔθνος
|
αὐτῶν |
τοῖς
ἀνδράσι
τούτοις;
Καὶ
γὰρ
|
| [4] |
μίαν
τοῦ
ταῦτα
πεπονθέναι
ὑπ´
|
αὐτῶν |
τὸν
Ἰησοῦν·
τεσσαράκοντα
γὰρ
ἔτη |
| [4] |
ὡς
τὴν
θεὸς
προσηγορίαν
ἁρμοζομένην
|
αὐτῶν |
τῷ
ὀνόματι
τηλικάσδε
ποιεῖν
δυνάμεις; |
| [4] |
τὰς
περὶ
τοῦτον
διηγήσεις
ἀπ´
|
αὐτῶν |
τῶν
γραμμάτων
συνεξεταζομένων
ἀλλήλοις
παρίσταμεν· |
| [4] |
βίβλῳ
τῶν
Ψαλμῶν
γέγραπται,
μέλλων
|
αὐτῶν |
ὑπομιμνήσκεσθαι
τοῦτον
προοιμιάζεται
τὸν
τρόπον· |
| [4] |
γενέσθαι,
ὡς
ἐν
καταστάσει
δαιμόνων
|
αὐτῶν |
ὑποστῆναι
τὸ
ἡγεμονικόν.
Εἴπερ
οὖν |
| [4] |
ἐπιχειροῦσιν
ἑαυτοὺς
καὶ
τὴν
ἀρχὴν
|
αὑτῶν |
ἐπὶ
τούτους
ἀνάγειν,
ὧν
τὰ |
| [4] |
τοὺς
σπουδαιοτάτους
τῷ
παντί,
παρ´
|
ἑαυτῶν
|
αἰτίαν
ἐν
καλλίστῃ
χώρᾳ
ταχθησομένους, |
| [4] |
δηλονότι
πολὺ
πρότερον
τὰ
περὶ
|
ἑαυτῶν |
ἐγίνωσκον·
γινώσκοντα
δὲ
τὰ
περὶ |
| [4] |
κομιδῇ
νηπίοις
διαλεγόμενοι
οὐ
τοῦ
|
ἑαυτῶν |
ἐν
τῷ
λέγειν
στοχαζόμεθα
δυνατοῦ, |
| [4] |
ἐγίνωσκον·
γινώσκοντα
δὲ
τὰ
περὶ
|
ἑαυτῶν |
ἐφυλάξατο
ἂν
ἀναπτῆναι
κατὰ
τοῦδε |
| [4] |
οἳ
ἐποιήσαντο
ἐν
πέτραις
τοὺς
|
ἑαυτῶν |
οἴκους·
ἀβασίλευτός
ἐστιν
ἡ
ἀκρίς, |
| [4] |
πρὸς
τὸ
τῶν
αἰσθανομένων
τῆς
|
ἑαυτῶν
|
ὑπεροχῆς
ἀνθρώπων
γένος,
ἣν
ὑπερέχει |
| [4] |
τε
καὶ
συῶν
καὶ
τῶν
|
τοιούτων |
γένος.
~Εἶτα
λέγει
πρὸς
τὸ |
| [4] |
οὖν
εἰ
δεῖ
τῷ
μετὰ
|
τοιούτων |
δογμάτων
κατηγοροῦντι
Χριστιανῶν
προσθέσθαι
καταλείποντα |
| [4] |
αἱ
ἐναργέστεραι
προγνώσεις
διὰ
τῶν
|
τοιούτων |
ζῴων
γίνονται,
ἅτε
μὴ
δυναμένων |
| [4] |
κινήμασι
σκωλήκων
ἢ
ἄλλων
τινῶν
|
τοιούτων |
παραβάλλομεν·
φιλαλήθως
δὲ
περί
τινων |
| [4] |
ὡς
ἐπικούρειος
πᾶσαν
τὴν
τῶν
|
τοιούτων |
χρῆσιν
ὡς
ἐν
ἐπαγγελίᾳ
γοήτων |
| [4] |
αὐτοῦ,
ἐπιδειξαμένου
φιλόσοφον
περὶ
τῶν
|
τηλικούτων |
ἕξιν,
κατὰ
τὸ
δυνατὸν
ἡμῖν |
| [4] |
διὰ
τοῦτο
ἀποφαινόμενοι
περὶ
τῶν
|
τηλικούτων |
ὡς
κατειληφότες,
καὶ
ὅτι
λέγουσι |
| [4] |
πρὸς
τὸ
ζητῆσαι,
τίς
ὁ
|
τοσούτων |
δυσωδῶν
προχωρημάτων»
αὐτοῦ
πληρῶν
τὰ |
| [4] |
δ´
αὐτὸν
καὶ
περὶ
τῶν
|
τοσούτων
|
καὶ
ὑπὸ
ἐνυπαρχούσης
ἀφαντάστου
φύσεως |
| [4] |
ἀστέρων
περιόδοις
ἀνατίθεμεν,
ἀλλὰ
τὴν
|
τούτων |
αἰτίαν
φαμὲν
εἶναι
κακίαν
ἐπὶ |
| [4] |
οὐ
λογισμὸν
εἶναι
ἐν
μύρμηξι
|
τούτων |
αἴτιον
ὑπονοητέον
ἀλλὰ
τὴν
παμμήτορα |
| [4] |
ἄν
ποτε
τῶν
ζῴων
τι
|
τούτων |
ἁλωτὸν
ἀνθρώποις
ἦν
ὡς
ἀνθρώπων |
| [4] |
τινάς,
οὓς
οὐκ
ὠνόμασε,
περὶ
|
τούτων |
ἀμφισβητοῦσι.
Δεικνύτω
γὰρ
ὁ
βουλόμενος, |
| [4] |
περισσὸν
δὲ
τὸ
προσδιατρίβειν
τῇ
|
τούτων |
ἀνατροπῇ,
κατὰ
δύναμιν
ἡμῖν
προεκτεθείσῃ. |
| [4] |
Ἰουδαίους
καὶ
Χριστιανοὺς
τὰ
περὶ
|
τούτων |
ἀπαγγέλλειν,
καθ´
ὧν
κεῖται
τὰ |
| [4] |
παρεξηγούμενοι
τὰ
περὶ
τῶν
ὀνομάτων
|
τούτων
|
ἀπατῶμεν,
ὡς
οἴεται,
τοὺς
ἀκούοντας, |
| [4] |
παραλαμβάνεσθαι
τὰ
ὀνόματα
τῶν
τριῶν
|
τούτων |
γεναρχῶν
τοῦ
ἔθνους,
τῇ
ἐναργείᾳ |
| [4] |
τοὺς
ἀνθρώπους
φρονεῖν
ἐπὶ
τῇ
|
τούτων |
γνώσει
μέγα,
εἴτε
γόητας
ὄντας |
| [4] |
αὐτὸς
ἔπλασε,
πεῖσαι
δυνάμενον.
Διὰ
|
τούτων |
δὴ
ὁ
πολυΐστωρ
καὶ
πολυμαθὴς
|
| [4] |
τούτοις
χάριν
οἴδαμεν
τῷ
καὶ
|
τούτων |
δημιουργῷ,
ὅτι
ἡμῖν
τηλικαύτην
ἑστίαν |
| [4] |
σοφώτατα
καὶ
τὰ
ἀληθέστατα
περὶ
|
τούτων |
διειληφότας.
Ἀλλὰ
πεπείσμεθα
ὅτι
οὐ |
| [4] |
ΤΕΤΑΡΤΟΣ.
~Ἐν
τρισὶ
τοῖς
πρὸ
|
τούτων |
διεξελθόντες
βιβλίοις
τὰ
πρὸς
τὸ |
| [4] |
μὴ
ἔχοντας
ἐκεῖνα·
ὥστε
καὶ
|
τούτων |
ἕνεκεν
θαυμάσαι
τις
ἂν
τὴν |
| [4] |
αὐτῶν
ὅμοιον·
φέρε
καὶ
περὶ
|
τούτων |
ἐπ´
ὀλίγον
διαλάβωμεν,
ἐλέγχοντες
τὸν |
| [4] |
Κέλσος
κατασκευαστικὸν
εἶναι
τοῦ
μηδὲν
|
τούτων |
ἔργον
εἶναι
θεοῦ,
ἀλλὰ
τὰς |
| [4] |
ἀνόητος,
τὴν
ἀληθῆ
λέγει
περὶ
|
τούτων
|
ἑρμηνείαν.
Παρέρριψε
δ´
ἐν
τοῖς |
| [4] |
ἐπιστήσαντα
τοῖς
χρόνοις
εἰπεῖν,
μᾶλλον
|
τούτων |
ἕτεροι
παρακούσαντες
καὶ
μὴ
ἀκριβώσαντες |
| [4] |
αὐτῷ
τῷ
Μώμῳ
δυνατὸν
ἦν
|
τούτων |
εὐλόγως
κατηγορεῖν,
καὶ
χωρὶς
τῆς |
| [4] |
ἀρχάς·
καὶ
ὁρῶμεν
ὅτι
πολὺ
|
τούτων |
ἡμεῖς
οἱ
ἄνθρωποι
ἀπολειπόμενοι
ἐλπίδας |
| [4] |
ἀναγραφῆς
τὰ
περὶ
τῶν
ἀνδρῶν
|
τούτων· |
ἡμεῖς
προσοίσομεν
τὴν
ἐπιγεγραμμένην
Γένεσιν, |
| [4] |
τὸ
δυνατὸν
ἡμῖν
εἰρήκαμεν
περὶ
|
τούτων, |
καὶ
οἱ
θεῖοι
λόγοι
τοῖς |
| [4] |
περιέχουσαν
τὰς
πράξεις
τῶν
ἀνδρῶν
|
τούτων |
καὶ
τοὺς
τοῦ
θεοῦ
χρησμοὺς
|
| [4] |
ἀρρητοποιοὺς
οὐκ
ἴσασι.
~Πῶς
ἐκ
|
τούτων |
καὶ
τῶν
παραπλησίων
οὐ
καταγέλαστος |
| [4] |
καὶ
μὴ
ἀκριβώσαντες
τὰ
ὑπὸ
|
τούτων |
λεγόμενα
ἀνέπλασαν
κατὰ
περιόδους
ταυτότητας |
| [4] |
παρ´
Ἕλλησιν
ἢ
βαρβάροις
περὶ
|
τούτων |
λεγομένων
ταῖς
ἡμετέραις
πεπιστευκέναι
περὶ |
| [4] |
λόγου.
Εἰ
μὴ
ἄρα
διὰ
|
τούτων |
λεληθότως
βούλεται
ὁ
Κέλσος—
καὶ |
| [4] |
Ἔχει
δέ
τι
ὁ
περὶ
|
τούτων |
λόγος
μυστικώτερον
καὶ
βαθύτερον
καὶ |
| [4] |
Ἰουδαῖοι
ἔδοξάν
σοι
καὶ
ὁ
|
τούτων
|
νομοθέτης
καὶ
οἱ
συγγραφεῖς
πάντων |
| [4] |
ποιεῖν.
Ἐληλέγχθω
οὖν
καὶ
διὰ
|
τούτων |
ὁ
Κέλσος
μάτην
ἡμᾶς
διαβάλλων· |
| [4] |
ἑαυτοὺς
γενεαλογεῖν
ἀπὸ
πρώτης
σπορᾶς
|
τούτων, |
οὓς
γόητας
καὶ
πλανήτας
ἀνθρώπους
|
| [4] |
νεκρῶν»
καὶ
τοῦ
Δανιὴλ
περὶ
|
τούτων |
πάλαι
προφητεύσαντος.
Φησὶ
δ´
ἡμᾶς |
| [4] |
τὸν
λόγον
ἀναβαίνειν
ἐπὶ
τὴν
|
τούτων |
πάντων
ἐξομοίωσιν.
Καὶ
τελευταῖον
ἐπεὶ
|
| [4] |
παραλαμβανομένων
διαλαμβάνων
τὸν
ἀκριβῆ
περὶ
|
τούτων |
παραστῆσαι
λόγον
καὶ
ἐλέγξαι,
ὡς |
| [4] |
σφίσιν
γεγονέναι
λεγόντων
καὶ
τεκμήρια
|
τούτων |
παρεχομένων
ἑκάστων,
φησὶν
ὡς
ἄρα |
| [4] |
σώματα,
δηλονότι
οὐδὲν
διοίσει
τὰ
|
τούτων |
σώματα
ἡλίου
ἢ
σελήνης
ἢ |
| [4] |
μαθεῖν
τὰ
περὶ
τῶν
ἀνδρῶν
|
τούτων; |
Τίς
δὲ
καὶ
ἐπραγματεύσατο
ἀναγράψαι |
| [4] |
αὐτῶν
ἐπαινοῦνται.
Ὥσπερ
γὰρ
ἐπὶ
|
τούτων |
τυφλοῖ
τὸ
ἔχθος
πρὸς
τὸ |
| [4] |
ἀνθρώπων
ἥκιστα
ἡλίσκετο.
Ἐκ
δὴ
|
τούτων |
φανερὸν
ὅτι
ψεῦδος
καὶ
τὸ |
| [4] |
ἐνεποίησε
ποιότητας
τῇ
ὕλῃ
τῶν
|
φυτῶν. |
Εἰ
δ´
ἅπαξ
θεοὺς
ἐποίει |
| [4] |
καὶ
κατὰ
συντυχίαν
τοσαῦτα
εἴδη
|
φυτῶν |
καὶ
δένδρων
καὶ
πόας
παραπλήσιά |
| [4] |
ἐνυπαρχούσης
ἀφαντάστου
φύσεως
διοικουμένων
παντοδαπῶν
|
φυτῶν |
καὶ
πρὸς
χρείαν
γεγονότων
οὐκ |
| [4] |
οἴεταί
γε
ἐπὶ
θάμβει
τῶν
|
ἰδιωτῶν
|
ταῦθ´
ἡμᾶς
ποιεῖν,
οὐχὶ
δὲ |
| [4] |
καὶ
ἐν
τῇ
θαλάσσῃ.
Εἶθ´
|
ἑρμηνεύων |
τὴν
περὶ
τοῦ
μάννα
ἱστορίαν |
| [4] |
τὰ
τραύματα»
τῶν
ψυχῶν
ἡμῶν
|
θεραπεύων |
διὰ
τοῦ
ἐν
αὐτῷ
λόγου |
| [4] |
τὸ
ἑρπετῶν
γένος
ἢ
τὸ
|
ἰχθύων. |
Σεμνὸν
δὲ
καὶ
μεγαλοφυὲς
παρ´ |
| [4] |
ἐσθίει;
Ἀλλὰ
καὶ
ἡμῖν
μὲν
|
ἀρκύων |
καὶ
ὅπλων
δεῖ
καὶ
ἀνθρώπων |
| [4] |
ἀλλὰ
τὴν
χύσιν
τῆς
κακίας
|
κωλύων |
ἐπὶ
πλεῖον
νέμεσθαι,
ἐγὼ
δ´ |
| [4] |
πιθήκων
μὲν
ἕνεκα
ὀργίζεται
οὐδὲ
|
μυῶν· |
ἀνθρώποις
δὲ
ἐπάγει,
ἅτε
παραβᾶσι |
| [4] |
ὀργίζεται,
ὥσπερ
οὐδὲ
πιθήκων
οὐδὲ
|
μυῶν· |
οὐδὲ
τούτοις
ἀπειλεῖ,
ὧν
ἕκαστον |
| [4] |
καὶ
ἄρκτων
παρδάλεών
τε
καὶ
|
συῶν |
καὶ
τῶν
τοιούτων
γένος.
~Εἶτα |
| [4] |
λόγος
πολλὰ
πολλαχοῦ
λέγει
τῶν
|
γραφῶν. |
Ἀρκεῖ
δ´
ἐπὶ
τοῦ
παρόντος
|
| [4] |
ἐκδοχὴν
καὶ
οὐχὶ
τὴν
τῶν
|
γραφῶν |
διαβάλλει.
Εἰ
δὲ
ἦν
ἐννοήσας, |
| [4] |
Ἰουδαίῳ
διαλεγόμενος
ἀπὸ
τῶν
ἰουδαϊκῶν
|
γραφῶν |
καὶ
δεικνὺς
τὰς
περὶ
τοῦ |
| [4] |
Ἐμφαίνει
γὰρ
τοὺς
ἀπὸ
ἰουδαϊκῶν
|
γραφῶν |
κατασκευάζοντας
τὴν
Χριστοῦ
ἐπιδημίαν
ὡς |
| [4] |
τῶν,
ὡς
οἴεται,
ἀπὸ
τῶν
|
γραφῶν |
μύθων
ὁ
Κέλσος.
Ἐγὼ
δ´ |
| [4] |
τὰς
τοιαύτας
ἀπὸ
τῶν
θείων
|
γραφῶν |
φωνὰς
οἴονται
ἡμᾶς
τοιοῦτον
σχῆμα |
| [4] |
τῷ
ἑνὶ
τούτῳ
συγγράμματι
καὶ
|
ἐπιγράφων |
ἀληθῆ
λόγον
τὸ
καθ´
ἡμῶν |
| [4] |
Εἰ
δ´
ἐπιστήσεται
τις
χρόνος,
|
περιγράφων
|
τὸν
κόσμον
ἀναγκαίαν
περιγραφὴν
τῷ |
| [4] |
λεγέτω
ὁ
Κέλσος·
εἰ
δὲ
|
διαστρέφων |
τὴν
ἔννοιαν
τοῦ
ἀθανάτου
φήσει |
| [4] |
ἀπὸ
κακίας
αὐτῷ
πεπραγμένων,
κἂν
|
Ἀντιφῶν |
ἄλλος
ῥήτωρ
νομιζόμενος
εἶναι,
καὶ |
| [4] |
Ῥίπτων
δὲ
καὶ
τὰς
τῶν
|
ἀδελφῶν |
ἐπιβουλὰς
ἤτοι
τὸν
Κάϊν
ἐπιβουλεύσαντα |
| [4] |
ὁ
θεός
σου
ἐκ
τῶν
|
ἀδελφῶν
|
σου.
Βουληθεὶς
δέ
ποτε
ὁ |
| [4] |
φύσεως
ὅτι,
ὥσπερ
ἡ
τῶν
|
τροφῶν |
ποιότης
πρὸς
τὴν
τοῦ
νηπίου |
| [4] |
τοίνυν
μύρμηκες
σοφώτεροι
καὶ
τῶν
|
σοφῶν» |
εἰσιν
ἀλλ´
οἱ
δηλούμενοι
ὡς |
| [4] |
που
τῶν
καθ´
ἡμᾶς
τις
|
σοφῶν· |
Μὴ
εἴπῃς·
τί
τοῦτο,
εἰς |
| [4] |
λεγομένη
ἀνάστασις
καὶ
ὑπὸ
τῶν
|
σοφῶν
|
νοουμένη
παραβάλλεται
ἡλίῳ
καὶ
σελήνῃ |
| [4] |
ταῦτα
δέ
ἐστι
σοφώτερα
τῶν
|
σοφῶν· |
οἱ
μύρμηκες,
οἷς
μὴ
ἔστιν |
| [4] |
ἡμεῖς
διδάσκομεν,
ἀλλ´
ἄνωθεν
ἀπὸ
|
σοφῶν |
παρειλήφαμεν·
ὧν
εἷς
τις
ἔφασκε |
| [4] |
προθέμενον
ἀλλὰ
καὶ
οὐκ
ἀγεννεῖ
|
φιλοσόφων |
αἱρέσει
τῶν
ἀπὸ
τοῦ
Κιτιέως |
| [4] |
καὶ
φρονήσεως
ἐπιθυμητὴς
καὶ
πόριμος,
|
φιλοσοφῶν |
διὰ
παντὸς
τοῦ
βίου,
δεινὸς |
| [4] |
τῶν
ὅλων
φύσιν
ἐπαγγελλομένων
εἰδέναι
|
φιλοσόφων |
καὶ
πρὸς
ἀλλήλους
διαλεγομένων
περὶ
|
| [4] |
καὶ
τῶν
ἀπὸ
τῆς
Στοᾶς
|
φιλοσόφων
|
κατηγορεῖ,
οὐ
κακῶς
προταττόντων
τὸν |
| [4] |
Σωκράτους
καὶ
Πλάτωνος
καὶ
τῶν
|
φιλοσόφων |
ὁμιλιῶν
εἰσιν
αἱ
τῶν
ἀλόγων
|
| [4] |
δὲ
περί
τινων
μαρτυροῦμεν
ἑλλήνων
|
φιλοσόφων |
ὅτι
ἐπέγνωσαν
τὸν
θεόν,
ἐπεὶ |
| [4] |
Χρύσιππος,
ὁ
τὴν
Στοὰν
τῶν
|
φιλοσόφων |
πολλοῖς
συγγράμμασι
συνετοῖς
κεκοσμηκέναι
νομιζόμενος, |
| [4] |
κακῶν
λόγος
ἀπὸ
τῶν
ἐξετασάντων
|
φιλοσόφων |
τὰ
περὶ
ἀγαθῶν
καὶ
κακῶν |
| [4] |
ὁρῶν
δ´
ὁ
γεννάδας,
ὅσων
|
φιλοσόφων, |
τὴν
πρόνοιαν
εἰσαγόντων
καὶ
διὰ |
| [4] |
τῶν
λοιπῶν
ὡς
ἐλαττόνων
καὶ
|
ἀφιλοσόφων. |
Ἴσμεν
γὰρ
ὅτι
πολλά
ἐστιν |
| [4] |
ταῦτα
μᾶλλον
ἀνεκτά,
σκωλήκων
καὶ
|
βατράχων, |
ἢ
Ἰουδαίων
καὶ
Χριστιανῶν
πρὸς |
| [4] |
μᾶλλον
ταῦτα
ὑπὸ
σκωλήκων
καὶ
|
βατράχων |
λεγόμενα
ἢ
ὑπὸ
Ἰουδαίων
καὶ |
| [4] |
κοιμώμενος,
τὴν
τῆς
μητρὸς
φύσιν
|
ἔχων |
ἀεὶ
ἐνδείᾳ
ξύνοικος.
Κατὰ
δ´ |
| [4] |
ὁ
γὰρ
λόγος
τὴν
ἀρχὴν
|
ἔχων |
ἀπὸ
τοῦ
παρὰ
θεῷ
λόγου |
| [4] |
ταχθείη
ἂν
γένεσις.
~Εἶτα,
ὡς
|
ἔχων |
μέν
τινα
περὶ
τῆς
τῶν |
| [4] |
ἀρχαιοτάτην
Ἰουδαίων
γραφήν.
Οὐ
γὰρ
|
ἔχων |
τὴν
περὶ
κατακλυσμοῦ
ἱστορίαν
κακολογεῖν |
| [4] |
~Ἑξῆς
δὲ
τούτοις
ὁ
Κέλσος
|
ἐπιτρέχων |
τὰ
ἀπὸ
τῆς
πρώτης
βίβλου |
| [4] |
Καὶ
τίς
οὐκ
ἂν
ἀποτραπείη
|
προσέχων |
ἀνθρώπῳ,
λέγοντι
δράκοντα
καὶ
ἀλώπεκα |
| [4] |
οὐσίας
αὐτῆς
καὶ
περὶ
τῶν
|
ἀρχῶν
|
αὐτῆς,
οὐκ
ἂν
οὕτως
διέσυρε |
| [4] |
τὰ
ὀνόματα
τῶν
τριῶν
τούτων
|
γεναρχῶν
|
τοῦ
ἔθνους,
τῇ
ἐναργείᾳ
καταλαμβανόντων |
| [4] |
Ἰησοῦ,
ὃς
ἐν
μορφῇ
θεοῦ
|
ὑπάρχων |
οὐχ
ἁρπαγμὸν
ἡγήσατο
τὸ
εἶναι |
| [4] |
Ὧν
τὴν
αἰτίαν
οὐδεὶς
μὲν
|
ἐνυπάρχων |
τοῖς
ποιοῦσι
λόγος
ἀναδέχεται—
οὐδὲ
|
| [4] |
τοὺς
ἀκούοντας,
αὐτὸς
δέ,
ὁ
|
αὐχῶν
|
εἶναι
μὴ
ἀμαθὴς
μηδὲ
ἀνόητος, |
| [4] |
ἐν
Αἰγύπτῳ
ποταμοί,
περὶ
ὧν
|
αὐχῶν |
λέγει
ὁ
προειρημένος
Φαραώ·
Ἐμοί |
| [4] |
ἐν
τῇ
εἰς
Αἴγυπτον
ἀποδημίᾳ
|
συντυχὼν |
καὶ
τοῖς
τὰ
Ἰουδαίων
φιλοσοφοῦσι |
| [4] |
ὁ
δὲ
τὰ
τραύματα»
τῶν
|
ψυχῶν |
ἡμῶν
θεραπεύων
διὰ
τοῦ
ἐν |
| [4] |
οὔτε
αὐχμοί,
οὕτω
δὲ
οὐδὲ
|
ψυχῶν |
κρειττόνων
εὐφορίαι
τεταγμέναι
ἢ
ἀφορίαι, |
| [4] |
ἐπὶ
γῆς
ἢ
τοῖς
τῶν
|
ζῴων
|
ἀγριωτάτοις,
φησίν·
Ἡμεῖς
μέν
γε |
| [4] |
λεκτέον
καὶ
περὶ
τῶν
λοιπῶν
|
ζῴων· |
ἀλλὰ
πάνυ
ἁπλούστατα
νομίζει
εἶναι |
| [4] |
δὲ
καὶ
τὸ
πολλὰ
τῶν
|
ζῴων |
ἀντιποιεῖσθαι
θείας
ἐννοίας·
οὐδὲν
γὰρ |
| [4] |
καὶ
τούτου
πολλὰ
τῶν
ἄλλων
|
ζῴων
|
ἀντιποιηθήσεται·
καὶ
μάλ´
εἰκότως·
τί |
| [4] |
οἱ
πολλῶν
τῷ
σώματι
τῶν
|
ζῴων |
ἀσθενέστεροι
τινῶν
δὲ
καὶ
εἰς |
| [4] |
περὶ
οἰωνῶν
καὶ
τῶν
ἄλλων
|
ζῴων, |
ἀφ´
ὧν
μαντεῖαί
τινες
ἀνθρώποις |
| [4] |
ἐναργέστεραι
προγνώσεις
διὰ
τῶν
τοιούτων
|
ζῴων |
γίνονται,
ἅτε
μὴ
δυναμένων
τῶν |
| [4] |
δὲ
καὶ
ἄλλα
ὑπὸ
τῶν
|
ζῴων |
γινώσκεσθαι
ἀλεξιφάρμακα,
τί
οὖν
τοῦτο |
| [4] |
σοφίᾳ
εὑρών,
ἐν
τῇ
περὶ
|
ζῴων
|
διατάξει
πάντα
μὲν
ἀκάθαρτα
ἔφησεν |
| [4] |
μηδὲν
τῶν
προειρημένων
παρ´
αὐτῷ
|
ζῴων |
διαφέρουσιν
Ἰουδαῖοι
καὶ
Χριστιανοί
φησιν |
| [4] |
ἄξιον
εἶναι,
ὅτι
φύσεις
κατανοήσας
|
ζῴων |
διαφόρους
καὶ
εἴτ´
ἀπὸ
τοῦ |
| [4] |
καὶ
τὰ
μὴ
ἄγρια
τῶν
|
ζῴων. |
Δοῦλα
οὖν
πάντα
τοῦ
λογικοῦ |
| [4] |
ὅσῳ
πλείονα
λέγει
τῶν
ἀλόγων
|
ζῴων |
ἐγκώμια,
τοσούτῳ
πλεῖον,
κἂν
μὴ |
| [4] |
δὲ
τὰς
ὁμιλίας
τῶν
ἀλόγων
|
ζῴων |
εἶναι
τῶν
ἡμετέρων
ἱερωτέρας
ὁ |
| [4] |
μᾶλλον
ἀνθρώπων
ἢ
τῶν
ἀλόγων
|
ζῴων |
ἕνεκεν
γέγονε
τὰ
πάντα.
Καὶ |
| [4] |
οὖσαν
ἐν
τοῖς
τοιοισδὶ
τῶν
|
ζῴων |
ἐνεργῆσαι
τάδε
τὰ
ζῷα.
~Ὅθεν |
| [4] |
κητῶν
μεγάλων
καὶ
πάσης
ψυχῆς
|
ζῴων |
ἑρπετῶν,
ἃ
ἐξήγαγε
τὰ
ὕδατα |
| [4] |
ἀνθρώπων
καὶ
τῶν
ἀνθρώποις
διακονουμένων
|
ζῴων |
ἢ
ὅπως
ποτὲ
ἄλλως
ὄντων, |
| [4] |
ὡς
ὑπὲρ
εὐσεβείας
τῶν
ἀλόγων
|
ζῴων |
ἱστάμενος
ὁ
Κέλσος
παραλαμβάνει
τὸ |
| [4] |
βούλεται
ἐκ
τῆς
περὶ
τῶν
|
ζῴων |
ἱστορίας
καὶ
τῆς
ἐμφαινομένης
αὐτοῖς
|
| [4] |
ἐπείληπται,
νομίζεται
ὑπερέχειν
τῶν
λοιπῶν
|
ζῴων· |
ἴστωσαν
οἱ
τοῦτο
φάσκοντες
ὅτι |
| [4] |
τοίνυν
ἄνθρωποι
παρὰ
τῶν
ἄλλων
|
ζῴων |
καὶ
μάλιστα
παρ´
ὀρνίθων
μανθάνουσιν· |
| [4] |
οἱ
κινοῦντες
τὰ
τοιαδὶ
τῶν
|
ζῴων |
καὶ
οὐκ
ἀνθρώπους
παρόντων
ἀνθρώπων |
| [4] |
εἴδει
κοινωνία
πρὸς
ἕκαστον
εἶδος
|
ζῴων. |
Καὶ
ὥσπερ
ἐν
ἀνθρώποις
ἄνθρωποι |
| [4] |
τὰ
τοιάδε
σωτηρίας
ἕνεκεν
τῶν
|
ζῴων |
κατασκευή,
ὑπὸ
τοῦ
λόγου
γεγενημένη. |
| [4] |
οἰωνιστικὴ
καὶ
ἀπαξαπλῶς
ἡ
διὰ
|
ζῴων |
μαντικὴ
ἢ
οὐκ
ἔστι·
δεύτερον |
| [4] |
εἶπεν
εἶναι
τὰς
τῶν
ἀλόγων
|
ζῴων |
ὁμιλίας
τῆς
τῶν
ἀνθρώπων.
Εἰ |
| [4] |
ὁμιλιῶν
εἰσιν
αἱ
τῶν
ἀλόγων
|
ζῴων· |
ὅπερ
ἐστὶ
καὶ
αὐτόθεν
οὐ |
| [4] |
γένος,
ἣν
ὑπερέχει
τῶν
ἀλόγων
|
ζῴων, |
ὅτι
πρὸς
ὃ
ὑμεῖς
φατε, |
| [4] |
θεοῦ,
ἵν´
ἔχῃ
πάντων
σπέρματα
|
ζῴων |
πάλιν
ἡ
γῆ,
τοῦ
θεοῦ |
| [4] |
καὶ
ἐν
ταῖς
διαφοραῖς
τῶν
|
ζῴων |
παραστῆσαι
τοῖς
ἀνθρώποις
τὸ
ποικίλον |
| [4] |
δι´
ὀρνίθων
καὶ
τῶν
λοιπῶν
|
ζῴων, |
πεπιστευμένων
εἶναι
μαντικῶν,
μαντικὴ
ἢ |
| [4] |
οὐκ
οἶδ´
ὅπως
τὴν
τῶν
|
ζῴων |
περὶ
τὰ
φυσικὰ
ἀλεξιφάρμακα
εἴτε |
| [4] |
Ζήνωνος
κατασκευάσαι
ὅτι
τὰ
τῶν
|
ζῴων |
σώματα
οὐκ
ἔστιν
ἔργα
τοῦ
|
| [4] |
τῶν
ἀνθρώπων
γένος,
ὑποδύνονται
τῶν
|
ζῴων |
τὰ
ἁρπακτικώτερα
καὶ
ἀγριώτερα
καὶ
|
| [4] |
σοφώτερα
εἶναι
τὰ
ἄλογα
τῶν
|
ζῴων
|
τῆς
τῶν
ἀνθρώπων
φύσεως
ἀλλὰ |
| [4] |
ἁπαξαπλῶς
οὐκ
ἄν
ποτε
τῶν
|
ζῴων |
τι
τούτων
ἁλωτὸν
ἀνθρώποις
ἦν |
| [4] |
ἀνθρώπων,
ἀλλὰ
καὶ
τῶν
ἀλόγων
|
ζῴων |
τινὰ
ἀποφῆναι
ἐννοοῦντα
περὶ
τοῦ |
| [4] |
δαιμόνων
ἐν
τοῖς
ἡμερωτέροις
τῶν
|
ζῴων |
τοσοῦτον,
ὅσον
δύνανται
διὰ
τὸ |
| [4] |
ἢ
τὰς
φαντασίας
τῶν
τοιωνδὶ
|
ζῴων |
τρέπουσιν
ἐπὶ
πτήσεις
καὶ
κινήσεις |
| [4] |
δὲ
καὶ
τοῖς
ἀγριωτάτοις
τῶν
|
ζῴων |
τροφὰς
κατεσκεύασεν,
οὐδὲν
θαυμαστόν·
καὶ |
| [4] |
μᾶλλον
καὶ
ἡ
τῶν
ἀλόγων
|
ζῴων |
ψυχὴ
ἔργον
ἐστὶ
τοῦ
θεοῦ· |
| [4] |
κατασκευάσαι
περὶ
τῆς
τῶν
ἀλόγων
|
ζῴων
|
ψυχῆς
ὡς
θειοτέρας.
Οὕτω
γὰρ |
