Chapitre
[2]	πρὸς τὴν ἄμυναν σπουδῇ τοῦ	καθ´	ἑαυτοὺς ἀμελοῦντες. Οἱονεὶ γὰρ οἴστρῳ
[5]	κατακρίνεται τοίνυν οὐχὶ μόνον ὁ	καθηγησάμενος	τοῦ δεινοῦ, ἀλλ´ ὁ καὶ
[6]	τοῦ λόγου, ἐφ´ ὅπερ ἂν	καθηγῆται.	~Ἔτι γὰρ πρὸς πολλὰ τῶν
[6]	εἴσω τῶν αἰγιαλῶν κατακλασθὲν ἐστορέσθη.	Καθησύχασόν	μοι τὴν καρδίαν ὑλακτοῦσαν καὶ
[8]	ἀγανακτήσεις ὡς παρὰ τὴν ἀξίαν	καθυβρισμένος;	Ὅταν σε παιδίον νήπιον λοιδορήσῃ,
[4]	ὑβρίζουσιν. Ἔασον αὐτὸν ἄπρακτά σου	καθυλακτεῖν·	ἐφ´ ἑαυτῷ διαῤῥηγνύσθω. Ὥσπερ γὰρ
[2]	τῆς τυχούσης προφάσεως ἐξαπτόμενον, βοῶντες	καὶ	ἀγριαίνοντες, καὶ τίνος οὐχὶ ἰοβόλων
[6]	Καθησύχασόν μοι τὴν καρδίαν ὑλακτοῦσαν	καὶ	ἀγριαίνουσαν. Αἰδείσθω τὰ πάθη τοῦ
[8]	ἀπ´ οὐρανοῦ ἐπὶ πᾶσαν ἀσέβειαν	καὶ	ἀδικίαν ἀνθρώπων. Ἐὰν γὰρ λογισμῷ
[4]	τῶν ὕβρεων. Ἀφανῆ σε εἶπε,	καὶ	ἄδοξον, καὶ μηδένα μηδαμόθεν; σὺ
[8]	ὁ παρὰ πάσης τῆς νοητῆς	καὶ	αἰσθητῆς κτίσεως προσκυνούμενος, ὁ Φέρων
[2]	αἱ τῶν ὀργιζομένων ὁρμαὶ βίαιοι	καὶ	ἀκάθεκτοι διὰ πάντων ὁμοίως χωροῦσιν.
[8]	πάντων ἔσχατος· νῦν δὲ πράως	καὶ	ἀκινήτως τοῦ τύπτοντος ἀνεχόμενος. Ὁ
[7]	τῶν ἀκαθάρτων ἡδονῶν ἀποχρησάμενος βδελυκτὸς	καὶ	ἀκόλαστος, ὁ δὲ ἐπὶ τὴν
[6]	δι´ ἡμᾶς. Ἐὰν ἄφρονά σε	καὶ	ἀμαθῆ προσαγορεύσῃ, ὑπομνήσθητι τῶν Ἰουδαϊκῶν
[7]	θυμὸς μὲν οἷον ἔξαψίς τις	καὶ	ἀναθυμίασις ὀξεῖα τοῦ πάθους· ὀργὴ
[7]	διέλθετε ἀπὸ πύλης εἰς πύλην,	καὶ	ἀνακάμψατε διὰ τῆς παρεμβολῆς· καὶ
[7]	βαφῇ σιδήρου στομώσας, αὐστηρὰν αὐτὴν	καὶ	ἀνδρείαν ἐκ μαλακῆς ἄγαν καὶ
[7]	καὶ ἀνδρείαν ἐκ μαλακῆς ἄγαν	καὶ	ἀνειμένης ἐποίησεν. Οὐ γὰρ, εἰ
[2]	ἵστανται πρὶν ἢ διὰ μεγάλου	καὶ	ἀνηκέστου κακοῦ, οἷον πομφόλυγος, αὐτοῖς
[6]	Δαβίδ. Διόπερ ἀκούων αἱμάτων ἀνὴρ,	καὶ	ἀνὴρ παράνομος, οὐκ ἐκείνῳ ἐχαλέπαινεν,
[5]	τοξεύματα, πῶς τῶν μὲν στεῤῥῶν	καὶ	ἀντιτύπων πέφυκε διεκπίπτειν, ἐν δὲ
[5]	ὁμοίωσιν, ἀλλ´ ἀγανακτεῖς καὶ χαλεπαίνεις	καὶ	ἀντοργίζῃ· καὶ γίνεταί σου τὸ
[5]	εἰς τὸν κόσμον εἰσῆλθες, γυμνὸς	καὶ	ἀπελεύσῃ. Τί δὲ γυμνοῦ πενιχρότερον;
[7]	Ζαμβρὶ καὶ τῆς Μαδιανίτιδος ἀναφανδὸν	καὶ	ἀπηρυθριασμένως γινομένην, οὐδὲ συγκαλυπτόντων αὐτῶν
[8]	γὰρ τὸ δολερὸν καὶ ὕποπτον,	καὶ	ἄπιστον καὶ κακόηθες, καὶ ἐπίβουλον
[4]	σὺ δὲ σκώληκα σεαυτὸν εἰπὲ,	καὶ	ἀπὸ κοπρίας ἔχειν τὴν γένεσιν,
[7]	καὶ ἀνακάμψατε διὰ τῆς παρεμβολῆς·	καὶ	ἀποκτείνατε ἕκαστος τὸν ἀδελφὸν αὐτοῦ,
[4]	ἴσον ἀντικαθιστάμενος τῷ λοιδόρῳ, τί	καὶ	ἀπολογήσῃ; ~Ὅτι παρώξυνε κατάρξας; Καὶ
[1]	ἀπόλλυσι καὶ φρονίμους· ἀκούοντες δὲ	καὶ	ἀποστολικῶν παραινέσεων· Πᾶσα ὀργὴ καὶ
[2]	μῖσος. ~Διὰ θυμὸν ἀχάλινοι γλῶσσαι,	καὶ	ἀπύλωτα στόματα· χεῖρες ἀκρατεῖς, ὕβρεις,
[4]	τῶν κακῶν, ὥσπερ ῥίζῃ τινὶ	καὶ	ἀρχῇ, τῷ πάθει τούτῳ συνεκτεμεῖν.
[7]	τοιοῦτος ἀδιάλλακτος ἔσται τοῖς ἐπιβούλοις	καὶ	ἄσπονδος· μηδέποτε τὴν πρὸς τὸ
[6]	τῷ ἀχαρίστῳ ἔτι καὶ ὕβρεως	καὶ	ἀτιμίας κατάρξαι. Δεινὸν μὲν, ἀλλὰ
[6]	καὶ σφυγμοὺς ἀφαιροῦσαι, εἰς εὐστάθειαν	καὶ	γαλήνην τοὺς λογισμοὺς ἐπανάγουσι. Καὶ
[6]	πρόσωπον ἀπὸ αἰσχύνης ἐμπτυσμάτων. Ἐσυκοφαντήθης;	καὶ	γὰρ καὶ ὁ κριτής. Περιέῤῥηξάν
[6]	ἔργῳ τὴν σωφροσύνην ἐπιδειξάμενος. Ἐῤῥαπίσθης;	καὶ	γὰρ καὶ ὁ Κύριος. Ἐνεπτύσθης;
[6]	γὰρ καὶ ὁ Κύριος. Ἐνεπτύσθης;	καὶ	γὰρ ὁ Δεσπότης ἡμῶν. Οὐ
[8]	παθῶν τῇ ἀρχῇ ταύτῃ συναναιρήσεις.	Καὶ	γὰρ τὸ δολερὸν καὶ ὕποπτον,
[8]	ἀφ´ ἡμῶν σὺν πάσῃ κακίᾳ,	καὶ	γενώμεθα εἰς ἀλλήλους χρηστοὶ καὶ
[8]	τύπτοντος ἀνεχόμενος. Ὁ γὰρ οὐρανοῦ	καὶ	γῆς ποιητὴς καὶ δεσπότης, ὁ
[5]	ἀγανακτεῖς καὶ χαλεπαίνεις καὶ ἀντοργίζῃ·	καὶ	γίνεταί σου τὸ πάθος ἀπολογία
[2]	ὀργιζόμενον ἔδειξε, τὴν συνήθη πᾶσι	καὶ	γνωρίμην ὥσπερ τι προσωπεῖον ἐπὶ
[6]	ἀληθινὴν σοφίαν ἐλοιδορήσαντο· Σαμαρείτης εἶ,	καὶ	δαιμόνιον ἔχεις. Ἐὰν μὲν οὖν
[8]	γὰρ οὐρανοῦ καὶ γῆς ποιητὴς	καὶ	δεσπότης, ὁ παρὰ πάσης τῆς
[6]	φλεγμονήν. Αἱ γὰρ τοιαῦται προπαρασκευαὶ	καὶ	διαθέσεις, οἷον πηδήματα τῆς καρδίας
[4]	Τοὐναντίον μὲν οὖν, ὅπερ ἔφην,	καὶ	διαπρίεται. Εὐθὺς γὰρ ἐκ τῶν
[8]	ὑποῤῥαγείσης τῷ δυσσεβεῖ, ἀλλὰ νουθετεῖ	καὶ	διδάσκει· Εἰ κακῶς ἐλάλησα, μαρτύρησον
[7]	ἕκαστος ἐπὶ τὸν μηρὸν αὐτοῦ,	καὶ	διέλθετε ἀπὸ πύλης εἰς πύλην,
[6]	Ἀπέδυσάν μου καὶ τὸν Κύριον,	καὶ	διεμερίσαντο τὰ ἱμάτια αὐτοῦ ἑαυτοῖς.
[8]	φερόμενα. Παῦσαι οὖν ἀπὸ ὀργῆς,	καὶ	ἐγκατάλιπε θυμὸν, ἵνα φύγῃς τῆς
[7]	κινούμενος, ἀνδρίαν ποιεῖ καὶ ὑπομονὴν	καὶ	ἐγκράτειαν· παρὰ δὲ τὸν ὀρθὸν
[2]	ὑπερτεινομένη, καὶ ὁ λόγος ἄναρθρος	καὶ	εἰκῆ προεκπίπτων, οὐ κατὰ μέρος,
[7]	ἔγγιστα αὐτοῦ. Καὶ μετ´ ὀλίγα·	Καὶ	εἶπε, φησὶ, Μωϋσῆς· Ἐπληρώσατε τὰς
[4]	σεαυτοῦ, ὅτι ἐκ γῆς ὑφέστηκας,	καὶ	εἰς γῆν πάλιν ἀναλυθήσῃ. Ὁ
[4]	τέλος, οὗτος σωθήσεται. Ἀμυνόμενος δὲ	καὶ	εἰς ἴσον ἀντικαθιστάμενος τῷ λοιδόρῳ,
[2]	ὀλιγοχρόνιος ὁ θυμός. Οἵ γε	καὶ	εἰς προὖπτον κακὸν ἑαυτοὺς πολλάκις
[2]	τῇ μανία γινόμενον. Ἐὰν δὲ	καὶ	ἐκ τοῦ ἐναντίου τὸ ἴσον
[7]	καὶ ἕκαστος τὸν πλησίον αὐτοῦ,	καὶ	ἕκαστος τὸν ἔγγιστα αὐτοῦ. Καὶ
[7]	ἀποκτείνατε ἕκαστος τὸν ἀδελφὸν αὐτοῦ,	καὶ	ἕκαστος τὸν πλησίον αὐτοῦ, καὶ
[6]	ἐταράχθην. Δεῖ τοίνυν τὸ μανικὸν	καὶ	ἔκπληκτον κίνημα τῆς ψυχῆς καταστέλλειν
[7]	ἐμβοήσαντος, ὑποπτήσσων. Αὕτη ἀρίστη ἐστὶ	καὶ	ἔμμετρος τῷ φρονίμῳ τῆς ψυχῆς
[7]	πλημμελοῦσιν οἱ ἄνθρωποι· ἢ μανικῶς	καὶ	ἐμπλήκτως κατὰ τῶν παροξυνόντων κινούμενοι,
[7]	ἕκαστος ἐν τῷ υἱῷ αὐτοῦ,	καὶ	ἐν τῷ ἀδελφῷ αὐτοῦ, δοθῆναι
[3]	ἀντιφθέγγονται; Ὁ μὲν εἶπεν ἀφανῆ,	καὶ	ἐξ ἀφανῶν ὁ δὲ ἀπεκάλεσεν
[2]	οὕτω δὴ συμπεσόντες ἔδρασαν ἀλλήλους	καὶ	ἔπαθον, ὅσα εἰκὸς τοὺς ὑπὸ
[8]	ὕποπτον, καὶ ἄπιστον καὶ κακόηθες,	καὶ	ἐπίβουλον καὶ θρασὺ, καὶ πᾶν
[7]	τῶν παροξυνόντων κινούμενοι, ἢ δολερῶς	καὶ	ἐπιβούλως τοὺς λυπήσαντας ἐνεδρεύοντες· ἅπερ
[4]	ποιούμενος. Ὥστε, ἂν ἐμοὶ πείθῃ,	καὶ	ἐπιδαψιλεύσῃ τῶν ὕβρεων. Ἀφανῆ σε
[5]	μὲν οὖν, ὡς ἐμαυτὸν πείθω,	καὶ	ἐπιτεῖναι τὴν ἀγανάκτησιν, διότι ὁ
[8]	ὁ Κύριος καὶ λόγῳ διετάξατο,	καὶ	ἔργῳ ὑπέδειξε· νῦν μὲν λέγων·
[5]	ἠμυνάμην, ἀλλ´ Ἐκωφώθην καὶ ἐταπεινώθην,	καὶ	ἐσίγησα ἐξ ἀγαθῶν. Σὺ δὲ
[5]	παρωξύνθην, οὐδὲ ἠμυνάμην, ἀλλ´ Ἐκωφώθην	καὶ	ἐταπεινώθην, καὶ ἐσίγησα ἐξ ἀγαθῶν.
[7]	μένῃ καὶ χειροήθης τοῖς ὠφελοῦσι,	καὶ	εὐανάκλητος τῷ λογισμῷ, πρὸς μὲν
[8]	καὶ γενώμεθα εἰς ἀλλήλους χρηστοὶ	καὶ	εὔσπλαγχνοι, ἀναμένοντες τὴν μακαρίαν ἐλπίδα
[1]	δάκνουσιν ὥσπερ οἱ ὄφεις. Οἶδε	καὶ	ἡ Γραφὴ τοὺς ὑπὸ τοῦ
[8]	κατὰ τοῦ λοιδορήσαντος ἡμᾶς ὑπεροψία,	καὶ	ἡ ἑκάστου περὶ ἑαυτὸν φαντασία.
[7]	ἐνεργῶν, μανία γίνεται. Διὰ τοῦτο	καὶ	ἡμᾶς ὁ Ψαλμὸς νουθετεῖ· Ὀργίζεσθε,
[2]	παθεῖν. Πηρώσεις γὰρ μελῶν ἢ	καὶ	θανάτους πολλάκις ἆθλα τῆς ὀργῆς
[8]	ἄπιστον καὶ κακόηθες, καὶ ἐπίβουλον	καὶ	θρασὺ, καὶ πᾶν τὸ τῶν
[8]	τοῦ μακαρίου Παύλου, πᾶσαν ὀργὴν	καὶ	θυμὸν καὶ κραυγὴν ἄρωμεν ἀφ´
[1]	καὶ ἀποστολικῶν παραινέσεων· Πᾶσα ὀργὴ	καὶ	θυμὸς καὶ κραυγὴ ἀρθήτω ἀφ´
[2]	οὐδ´ ἂν ἐξαριθμήσαιτό τις, ὀργῆς	καὶ	θυμοῦ ἔκγονά ἐστι πάθη. Διὰ
[1]	(ὁμοφύλων βλάβην, εἰκότως ἂν θηρίοις	καὶ	ἰοβόλοις συναριθμοῖντο, οἷς ἀδιάλλακτον ἐκ
[8]	δολερὸν καὶ ὕποπτον, καὶ ἄπιστον	καὶ	κακόηθες, καὶ ἐπίβουλον καὶ θρασὺ,
[7]	ἠκονημένος τὸν νοῦν, κακεντρεχής ἐστι	καὶ	κακοῦργος. Μὴ δὴ οὖν τὰ
[1]	τῶν ἰατρικῶν παραγγελμάτων, ὅταν εὐστόχως	καὶ	κατὰ τὸν λόγον τῆς τέχνης
[5]	παλαισμάτων, ἀλλ´ ὁ ὑπερβαλλόμενος στεφανοῦται.	Καὶ	κατακρίνεται τοίνυν οὐχὶ μόνον ὁ
[6]	ἕκαστον ὑποτρεχέτω σου τὴν διάνοιαν,	καὶ	καταστελλέτω τὴν φλεγμονήν. Αἱ γὰρ
[1]	παραινέσεων· Πᾶσα ὀργὴ καὶ θυμὸς	καὶ	κραυγὴ ἀρθήτω ἀφ´ ὑμῶν σὺν
[8]	Παύλου, πᾶσαν ὀργὴν καὶ θυμὸν	καὶ	κραυγὴν ἄρωμεν ἀφ´ ἡμῶν σὺν
[8]	τὴν ταπεινοφροσύνην, ἣν ὁ Κύριος	καὶ	λόγῳ διετάξατο, καὶ ἔργῳ ὑπέδειξε·
[7]	ὄρεξιν τῶν (αἰωνίων ἀγαθῶν, ζηλωτὸς	καὶ	μακάριος. Καὶ πάλιν τὸ λογιστικὸν
[4]	μαθητὴς εἶναι μᾶλλον, τῶν θεοφιλῶν	καὶ	μακαρίων ἀνδρῶν, ἢ τῶν ὑπὸ
[2]	κακὸν ἀντιστρατευόμενον εὕρωσιν, ὀργὴν ἄλλην	καὶ	μανίαν ὁμότιμον· οὕτω δὴ συμπεσόντες
[4]	Μωϋσέως καλόν. Ἐκεῖνος, ὑπὸ Ἀαρὼν	καὶ	Μαρίας λοιδορηθεὶς, οὐ κατενέτυχε τῷ
[7]	καὶ ἕκαστος τὸν ἔγγιστα αὐτοῦ.	Καὶ	μετ´ ὀλίγα· Καὶ εἶπε, φησὶ,
[7]	ἡμᾶς ὁ Ψαλμὸς νουθετεῖ· Ὀργίζεσθε,	καὶ	μὴ ἁμαρτάνετε. Καὶ ὁ Κύριος
[4]	Ἀφανῆ σε εἶπε, καὶ ἄδοξον,	καὶ	μηδένα μηδαμόθεν; σὺ δὲ γῆν
[2]	ἔκγονά ἐστι πάθη. Διὰ θυμὸν	καὶ	ξίφος ἀκονᾶται· θάνατος ἀνθρώπου ἐκ
[7]	ἑαυτοῖς ἁμαρτίας ποιήσωμεν. Οὕτω δὴ	καὶ	ὁ θυμὸς, ὅτε δεῖ, καὶ
[6]	αἰσχύνης ἐμπτυσμάτων. Ἐσυκοφαντήθης; καὶ γὰρ	καὶ	ὁ κριτής. Περιέῤῥηξάν σου τὸν
[6]	σωφροσύνην ἐπιδειξάμενος. Ἐῤῥαπίσθης; καὶ γὰρ	καὶ	ὁ Κύριος. Ἐνεπτύσθης; καὶ γὰρ
[7]	νουθετεῖ· Ὀργίζεσθε, καὶ μὴ ἁμαρτάνετε.	Καὶ	ὁ Κύριος τῷ μὲν ὀργιζομένῳ
[2]	πνεύματος. Φωνὴ τραχεῖα, καὶ ὑπερτεινομένη,	καὶ	ὁ λόγος ἄναρθρος καὶ εἰκῆ
[6]	δὲ ὥσπερ ἵππον ὑπεζευγμένον ἡμῖν,	καὶ	οἷον χαλινῷ τινι τῷ λόγῳ
[7]	δὲ τὰ ὀνόματα διάφορα θυμοῦ	καὶ	ὀργῆς, οὕτω καὶ τὰ ὑπ´
[7]	πάθους· ὀργὴ δὲ ἔμμονος λύπη	καὶ	ὁρμὴ διαρκὴς πρὸς τὴν τῶν
[8]	γέλωτος ἀφορμὴν ποιῇ τὰ λοιδορήματα·	καὶ	ὅταν ὑπὸ φρενίτιδος ἐξεστηκὼς τὴν
[1]	παραλάβῃ, ἀποθηριοῖ παντελῶς τὸν ἄνθρωπον,	καὶ	οὐδὲ ἄνθρωπον εἶναι συγχωρεῖ, οὐκέτι
[6]	τοῦ Δαβὶδ εἰρημένον· ὅτι Ἡτοιμάσθην,	καὶ	οὐκ ἐταράχθην. Δεῖ τοίνυν τὸ
[1]	πονηρίας ᾠκείωσαν. Κύνας γὰρ ἐννεοὺς,	καὶ	ὄφεις, γεννήματα ἐχιδνῶν, καὶ τὰ
[7]	μὲν τὴν ἀλλοτρίαν καὶ φωνὴν	καὶ	ὄψιν ἐξαγριούμενος, κἂν θεραπείαν ἔχειν
[6]	δηχθῇς, ἄτρωτος εἶ. Ἐὰν δὲ	καὶ	πάθῃς τι τὴν ψυχὴν, ἐν
[7]	(αἰωνίων ἀγαθῶν, ζηλωτὸς καὶ μακάριος.	Καὶ	πάλιν τὸ λογιστικὸν ὁ μὲν
[8]	κακόηθες, καὶ ἐπίβουλον καὶ θρασὺ,	καὶ	πᾶν τὸ τῶν τοιούτων (πονηρῶν
[2]	ἑαυτοὺς πρῶτον οἱ ὀργιζόμενοι, ἔπειτα	καὶ	πάντας ὁμοῦ τοὺς ἐπιτηδείους. Ὥσπερ
[2]	ὄμμα, καὶ πῦρ ἤδη βλέπει.	Καὶ	παραθήγει τὸν ὀδόντα, κατὰ τῶν
[2]	μὲν διηρμένας κατὰ τῶν ὁμοφύλων,	καὶ	πᾶσι μέρεσι τοῦ σώματος ἐπιφερομένας,
[2]	αἷμα, ὥσπερ βίᾳ πυρὸς κυκώμενον	καὶ	παφλάζον· πρὸς δὲ τὴν ἐπιφάνειαν
[7]	τε τὴν ἀγάπην τῆς ἀρετῆς	καὶ	περὶ τὸ μῖσος τῆς ἁμαρτίας.
[2]	περικεντούμενοι, σφαδάζοντος αὐτοῖς τοῦ θυμοῦ	καὶ	πηδῶντος, οὐ πρότερον ἀπολήγουσι, πρὶν
[5]	καὶ ἀπολογήσῃ; ~Ὅτι παρώξυνε κατάρξας;	Καὶ	ποίας τοῦτο συγγνώμης ἄξιον; Οὐδὲ
[7]	ἄλλου ἐνεργοῦντος, ἄλλῳ χαλεπαίνων αὐτός;	Καὶ	ποιεῖς τὸ (τῶν κυνῶν· οἳ
[5]	καθηγησάμενος τοῦ δεινοῦ, ἀλλ´ ὁ	καὶ	πονηρῷ ἡγεμόνι πρὸς τὴν ἁμαρτίαν
[7]	ὃς, τὰ πολλὰ ἐπιεικὴς ὢν	καὶ	πρᾶος, ἐπειδὴ εἶδε τὴν πορνείαν
[4]	καὶ χαλεπὸς, σὺ δὲ μακρόθυμος	καὶ	πρᾶος· ὁ μὲν μεταγνώσεται ἐφ´
[2]	τῷ παροξύναντι, ἤ πού τι	καὶ	προσλαβεῖν, ἐὰν τύχῃ· ὥσπερ που
[4]	ὃς ἑαυτὸν ταῦτα ἀπεκάλει. Ἀμαθῆ	καὶ	πτωχὸν καὶ τοῦ μηδενὸς ἄξιον;
[2]	ἠγνόηνται· παράφορον δὲ τὸ ὄμμα,	καὶ	πῦρ ἤδη βλέπει. Καὶ παραθήγει
[5]	οἷς ποιεῖς, κἀκεῖνον αἰτίας ἀφίης,	καὶ	σεαυτὸν κατακρίνεις. Εἰ μὲν γὰρ
[4]	ἄτρωτον σεαυτὸν ταῖς λοιδορίαις δεικνύς·	καὶ	σεαυτῷ μέγαν τῆς ὑπομονῆς προξενήσεις
[7]	ὥσπερ τινὰ λύκον ὑλακτῶν ἀεὶ	καὶ	σπαράσσων. Τοιοῦτον μὲν δὴ τὸ
[4]	μηδαμόθεν; σὺ δὲ γῆν εἰπὲ	καὶ	σποδὸν σεαυτόν. Οὐκ εἶ σεμνότερος
[7]	τὰ παραγγελλόμενα τὰς βοηθείας παρέχηται,	καὶ	σύμμαχος ᾖ τῷ λόγῳ κατὰ
[7]	τῆς ἁμαρτίας· τῷ δὲ ἀδελφῷ	καὶ	συμπάθησον, ὅτι, ἐὰν ἐπιμείνῃ τῇ
[7]	μὲν καλῶς μεταχειριζόμενος φρόνιμός ἐστι	καὶ	συνετός· ὁ δὲ ἐπὶ βλάβῃ
[2]	γὰρ ἐκείνοις οἱ οἰκεῖοί τε	καὶ	συνήθεις ἠγνόηνται· παράφορον δὲ τὸ
[6]	διαθέσεις, οἷον πηδήματα τῆς καρδίας	καὶ	σφυγμοὺς ἀφαιροῦσαι, εἰς εὐστάθειαν καὶ
[7]	ἐσθίοντας τράπεζαν Ἰεζάβελ, λελογισμένῳ θυμῷ	καὶ	σώφρονι εἰς ὄφελος παντὸς τοῦ
[1]	ἐννεοὺς, καὶ ὄφεις, γεννήματα ἐχιδνῶν,	καὶ	τὰ τοιαῦτα προσαγορεύει. Οἱ γὰρ
[7]	διάφορα θυμοῦ καὶ ὀργῆς, οὕτω	καὶ	τὰ ὑπ´ αὐτῶν σημαινόμενα πλεῖστον
[6]	ἐπαναστήσεται. Δεινὸν μὲν τὸν εὐεργετηθέντα,	καὶ	ταῖς μεγίσταις ὑπόχρεων χάρισι, πρὸς
[2]	μὲν ἀλλήλους ἠγνόησαν, γονεῖς δὲ	καὶ	τέκνα τῆς φύσεως ἐπελάθοντο. Ἀγνοοῦσι
[7]	Ἠλίας δὲ ὁ ζηλωτὴς, πεντήκοντα	καὶ	τετρακοσίους ἄνδρας ἱερεῖς τῆς αἰσχύνης,
[7]	τετρακοσίους ἄνδρας ἱερεῖς τῆς αἰσχύνης,	καὶ	τετρακοσίους ἄνδρας ἱερεῖς τῶν ἀλσῶν,
[1]	πρὸς τὴν κατ´ ἀλλήλων φθορὰν,	καὶ	τὴν κατὰ τῶν (ὁμοφύλων βλάβην,
[7]	τὴν ἀγάπην τοῦ Θεοῦ τρέψας,	καὶ	τὴν ὄρεξιν τῶν (αἰωνίων ἀγαθῶν,
[1]	πρὸς τὴν ἐπανόρθωσιν τοῦ βίου	καὶ	τὴν τῶν πειθομένων τελείωσιν ἀναφαίνεται.
[7]	εἶδε τὴν πορνείαν τοῦ Ζαμβρὶ	καὶ	τῆς Μαδιανίτιδος ἀναφανδὸν καὶ ἀπηρυθριασμένως
[2]	προφάσεως ἐξαπτόμενον, βοῶντες καὶ ἀγριαίνοντες,	καὶ	τίνος οὐχὶ ἰοβόλων ἀναιδέστερον ἐφορμῶντες,
[7]	μέσον σου καὶ τοῦ ὄφεως·	καὶ	τὸ, Ἐχθραίνετε τοῖς Μαδιηναίοις, διδάσκοντός
[8]	Κυρίῳ ἡμῶν, ᾧ ἡ δόξα	καὶ	τὸ κράτος εἰς τοὺς αἰῶνας.
[2]	ἀντεπήνεγκεν, ὁ δὲ οὐχ ὑφίεται.	Καὶ	τὸ μὲν σῶμα ταῖς πληγαῖς
[4]	Ἐτύπτησε; σὺ δὲ ὑπόμεινον. Διαπτύει	καὶ	τὸ μηδὲν ἡγεῖταί σε; σὺ
[5]	Τοιοῦτον δή τι νόμιζε εἶναι	καὶ	τὸ τῆς λοιδορίας. Ὁ μὲν
[4]	Δαβὶδ λέγων ῥήματα. Τούτοις πρόσθες	καὶ	τὸ τοῦ Μωϋσέως καλόν. Ἐκεῖνος,
[4]	(οὔτε γὰρ τὸν ἐχθρὸν ἠμύνατο,	καὶ	τὸν θυμὸν οὐκ ἀνέπαυσεν) οὕτως
[6]	σου τὸν χιτωνίσκον; Ἀπέδυσάν μου	καὶ	τὸν Κύριον, καὶ διεμερίσαντο τὰ
[1]	ἀφ´ ὑμῶν σὺν πάσῃ κακίᾳ·	καὶ	τοῦ Κυρίου λέγοντος τὸν ὀργιζόμενον
[4]	ταῦτα ἀπεκάλει. Ἀμαθῆ καὶ πτωχὸν	καὶ	τοῦ μηδενὸς ἄξιον; σὺ δὲ
[7]	Ἔχθραν θήσω ἀνὰ μέσον σου	καὶ	τοῦ ὄφεως· καὶ τὸ, Ἐχθραίνετε
[6]	καὶ γαλήνην τοὺς λογισμοὺς ἐπανάγουσι.	Καὶ	τοῦτό ἐστιν ἄρα τὸ ὑπὸ
[8]	ἀναιδῆ προκατέχοντα ἡμῶν τὰ ἔνδον,	καὶ	τῷ ἁγίῳ Πνεύματι τὴν πάροδον
[4]	εὑρήσει τῆς ἀληθείας. Οὕτω γὰρ	καὶ	τῷ ἐχθρῷ ἀμήχανον κατασκευάσεις τὴν
[7]	ὁ μὲν εἰς ἀπόλαυσιν σαρκὸς	καὶ	τῶν ἀκαθάρτων ἡδονῶν ἀποχρησάμενος βδελυκτὸς
[7]	ὠφέλιμον τοῖς εἰδόσι μεταχειρίζεσθαι. Ἐπεὶ	καὶ	τῶν ἄλλων δυνάμεων ἑκάστη παρὰ
[6]	χάρισι, πρὸς τῷ ἀχαρίστῳ ἔτι	καὶ	ὕβρεως καὶ ἀτιμίας κατάρξαι. Δεινὸν
[5]	διεκπίπτειν, ἐν δὲ τοῖς ἁπαλοῖς	καὶ	ὑπείκουσι τὴν ὁρμὴν ὑπεκλύειν; Τοιοῦτον
[5]	ἑαυτὸν καταδέχεται· ὁ δὲ ἐνδιδοὺς	καὶ	ὑπείκων ἐν τῇ ἁπαλότητι τοῦ
[2]	κλονουμένου (τοῦ πνεύματος. Φωνὴ τραχεῖα,	καὶ	ὑπερτεινομένη, καὶ ὁ λόγος ἄναρθρος
[7]	ὡς δεῖ κινούμενος, ἀνδρίαν ποιεῖ	καὶ	ὑπομονὴν καὶ ἐγκράτειαν· παρὰ δὲ
[8]	συναναιρήσεις. Καὶ γὰρ τὸ δολερὸν	καὶ	ὕποπτον, καὶ ἄπιστον καὶ κακόηθες,
[2]	τοὺς ὁμόσε χωροῦντας. Πρόσωπον πελιδνὸν	καὶ	ὕφαιμον· ὄγκος τοῦ σώματος ἐξοιδαίνων·
[7]	δοκῇ, τοῦ δὲ συνήθους αὐτῷ	καὶ	φίλου ἐμβοήσαντος, ὑποπτήσσων. Αὕτη ἀρίστη
[1]	διαῤῥήδην ἀποφαινομένων, ὅτι Ὀργὴ ἀπόλλυσι	καὶ	φρονίμους· ἀκούοντες δὲ καὶ ἀποστολικῶν
[7]	λογισμῷ, πρὸς μὲν τὴν ἀλλοτρίαν	καὶ	φωνὴν καὶ ὄψιν ἐξαγριούμενος, κἂν
[5]	αὐτοῦ τὴν ὁμοίωσιν, ἀλλ´ ἀγανακτεῖς	καὶ	χαλεπαίνεις καὶ ἀντοργίζῃ· καὶ γίνεταί
[4]	δὲ μεγαλόψυχος· ὁ μὲν ὀργίλος	καὶ	χαλεπὸς, σὺ δὲ μακρόθυμος καὶ
[7]	τῷ λογισμῷ παρεπόμενος, πρᾶος μένῃ	καὶ	χειροήθης τοῖς ὠφελοῦσι, καὶ εὐανάκλητος
[7]	καὶ ὁ θυμὸς, ὅτε δεῖ,	καὶ	ὡς δεῖ κινούμενος, ἀνδρίαν ποιεῖ
[8]	αὐταῖς ἡμῶν ταῖς ψυχαῖς ἐντικτόμενον,	καὶ	ὥσπερ τινὰ ἔνοικον ἀναιδῆ προκατέχοντα
[1]	παραγγέλματα, τότε τὸ σοφὸν αὐτῶν	καὶ	ὠφέλιμον πρὸς τὴν ἐπανόρθωσιν τοῦ
[2]	ἐπιφερομένας, πόδας δὲ ἀφειδῶς τοῖς	καιριωτάτοις	ἐναλλομένους, πᾶν δὲ τὸ φανὲν
[6]	τοῦ Σεμεεί. Οὐ γὰρ ἐδίδου	καιρὸν	τῇ ὀργῇ κινηθῆναι, πρὸς τὸν
[4]	ἀποτρέχεις πρὸς τὸν ἀντίδικον. Δὸς	καιρὸν	τοῖς λογισμοῖς σεαυτοῦ τὴν ἀγαθὴν
[5]	προλαβόντος. Αὐτοῖς γὰρ οἷς ποιεῖς,	κἀκεῖνον	αἰτίας ἀφίης, καὶ σεαυτὸν κατακρίνεις.
[4]	μερίδα. Ἢ γὰρ ὠφέλησάς τι	κἀκεῖνον	τῷ ὑποδείγματι τῆς πραότητος, ἢ
[7]	τῶν πλησίον ἠκονημένος τὸν νοῦν,	κακεντρεχής	ἐστι καὶ κακοῦργος. Μὴ δὴ
[2]	στόματα· χεῖρες ἀκρατεῖς, ὕβρεις, ὀνείδη,	κακηγορίαι,	πληγαὶ, τὰ ἄλλα ὅσα οὐδ´
[8]	ἄρωμεν ἀφ´ ἡμῶν σὺν πάσῃ	κακίᾳ,	καὶ γενώμεθα εἰς ἀλλήλους χρηστοὶ
[1]	ἀρθήτω ἀφ´ ὑμῶν σὺν πάσῃ	κακίᾳ·	καὶ τοῦ Κυρίου λέγοντος τὸν
[8]	τοιούτων (πονηρῶν σμῆνος, ταύτης τῆς	κακίας	ἐστὶν ἀποβλαστήματα. Μὴ δὴ οὖν
[8]	καὶ ὕποπτον, καὶ ἄπιστον καὶ	κακόηθες,	καὶ ἐπίβουλον καὶ θρασὺ, καὶ
[2]	ἐκ τοῦ ἐναντίου τὸ ἴσον	κακὸν	ἀντιστρατευόμενον εὕρωσιν, ὀργὴν ἄλλην καὶ
[2]	Οἵ γε καὶ εἰς προὖπτον	κακὸν	ἑαυτοὺς πολλάκις ἐμβάλλουσι, τῇ πρὸς
[5]	θυμὸς, τί οὐκ ἐξέκλινας τὸ	κακόν;	εἰ δὲ συγγνώμης ἄξιον, τί
[5]	ἐγκαλεῖς. Ἢ τὸ μὲν ἀλλότριον	κακὸν	ἐπιμελῶς καταβλέπεις; τὸ δὲ σεαυτοῦ
[4]	~Ἀπὸ τῆς πρώτης ἀρχῆς τὸ	κακὸν	ἐπίσχωμεν, τὴν ὀργὴν πάσῃ μηχανῇ
[7]	τὸν τρόπον τῆς χρήσεως ἢ	κακὸν	ἢ ἀγαθὸν τῷ κεκτημένῳ γίνεται.
[6]	ἀλλὰ τῷ ποιοῦντι μεῖζόν ἐστι	κακὸν	ἢ τῷ πάσχοντι. Ἐκεῖνος ὑβριζέτω·
[3]	κεκινημένης. ~Μὴ δὴ κακῷ τὸ	κακὸν	ἰᾶσθε, μηδὲ ἐπιχειρεῖτε ἀλλήλους ὑπερβαίνειν
[3]	ὀργισθείς; στῆσον τῇ σιωπῇ τὸ	κακόν.	Σὺ δὲ ὥσπερ ῥεῦμα τὴν
[2]	οὐ πρότερον ἀπολήγουσι, πρὶν ἢ	κακόν	τι δοῦναι τῷ παροξύναντι, ἤ
[8]	Μὴ δὴ οὖν ἐπεισάγωμεν ἑαυτοῖς	κακὸν	τοσοῦτον· ἀῤῥωστίαν ψυχῆς, σκότωσιν λογισμῶν,
[8]	κακῶς ἐλάλησα, μαρτύρησον περὶ τοῦ	κακοῦ·	εἰ δὲ καλῶς, τί με
[2]	ἢ διὰ μεγάλου καὶ ἀνηκέστου	κακοῦ,	οἷον πομφόλυγος, αὐτοῖς τῆς ὀργῆς
[2]	περιθραυσθέντα. Τίς ἂν ἐφίκοιτο τοῦ	κακοῦ;	ὅπως οἱ ὀξύῤῥοποι πρὸς θυμὸν
[3]	τῆς ἁμαρτίας. Μὴ τοίνυν γένῃ	κακοῦ	πληρωτὴς ἐράνου, μηδὲ πονηροῦ δανείου
[7]	τὸν νοῦν, κακεντρεχής ἐστι καὶ	κακοῦργος.	Μὴ δὴ οὖν τὰ πρὸς
[3]	τοῦ λελυπηκότος κεκινημένης. ~Μὴ δὴ	κακῷ	τὸ κακὸν ἰᾶσθε, μηδὲ ἐπιχειρεῖτε
[4]	ἂν δυνηθείημεν τὰ πλεῖστα τῶν	κακῶν,	ὥσπερ ῥίζῃ τινὶ καὶ ἀρχῇ,
[8]	ἀλλὰ νουθετεῖ καὶ διδάσκει· Εἰ	κακῶς	ἐλάλησα, μαρτύρησον περὶ τοῦ κακοῦ·
[4]	πρόσθες καὶ τὸ τοῦ Μωϋσέως	καλόν.	Ἐκεῖνος, ὑπὸ Ἀαρὼν καὶ Μαρίας
[7]	τόνον αὐτῇ πρὸς τὴν τῶν	καλῶν	ἔνστασιν ἐμποιῶν. Εἰ γάρ ποτε
[7]	πάλιν τὸ λογιστικὸν ὁ μὲν	καλῶς	μεταχειριζόμενος φρόνιμός ἐστι καὶ συνετός·
[8]	περὶ τοῦ κακοῦ· εἰ δὲ	καλῶς,	τί με δέρεις; Ἐὰν γὰρ
[7]	καὶ φωνὴν καὶ ὄψιν ἐξαγριούμενος,	κἂν	θεραπείαν ἔχειν δοκῇ, τοῦ δὲ
[6]	ἐμοὶ γὰρ, φησὶν, ἐταράχθη ἡ	καρδία	μου· τουτέστιν, οὐ διεδόθη πρὸς
[2]	τῆς ἀντιλυπήσεως περιζεῖ μὲν τῇ	καρδίᾳ	τὸ αἷμα, ὥσπερ βίᾳ πυρὸς
[6]	κατακλασθὲν ἐστορέσθη. Καθησύχασόν μοι τὴν	καρδίαν	ὑλακτοῦσαν καὶ ἀγριαίνουσαν. Αἰδείσθω τὰ
[3]	ἐκείνου ὀργὴν εἰς τὴν ἰδίαν	καρδίαν	ὑποδεξάμενος, τοὺς ἀνέμους μιμῇ, διὰ
[6]	καὶ διαθέσεις, οἷον πηδήματα τῆς	καρδίας	καὶ σφυγμοὺς ἀφαιροῦσαι, εἰς εὐστάθειαν
[1]	Οἱ γὰρ ἕτοιμοι πρὸς τὴν	κατ´	ἀλλήλων φθορὰν, καὶ τὴν κατὰ
[7]	ἄμυναν. Εἰδέναι οὖν χρὴ, ὅτι	κατ´	ἀμφοτέρας τὰς διαθέσεις πλημμελοῦσιν οἱ
[2]	ἄναρθρος καὶ εἰκῆ προεκπίπτων, οὐ	κατὰ	μέρος, οὐδὲ εὐτάκτως, οὐδὲ εὐσήμως
[0]	~ΟΜΙΛΙΑ Ιʹ	Κατὰ	ὀργιζομένων. ~(Ὥσπερ ἐπὶ τῶν ἰατρικῶν
[6]	ἐχαλέπαινεν, ἀλλ´ ἑαυτὸν ἐταπείνου, ὡς	κατὰ	τὴν ἀξίαν αὐτῷ τῆς ὕβρεως
[6]	τινὰ παρὰ πολὺ ἐλαττοῦσθαί σου	κατὰ	τὴν ἀξίαν νομίσῃς. Οὕτω γὰρ
[8]	γὰρ ἐθισθῇς πάντων ἔσχατος εἶναι	κατὰ	τὴν ἐντολὴν τοῦ Κυρίου, πότε
[2]	οὔτε κατὰ τὸ σχῆμα, οὔτε	κατὰ	τὴν τῆς ψυχῆς διάθεσιν, οἱ
[7]	καὶ σύμμαχος ᾖ τῷ λόγῳ	κατὰ	τῆς ἁμαρτίας. Νεῦρον γάρ ἐστι
[2]	δαιμόνων κατασχεθέντας, ὧν οὐδὲν, οὔτε	κατὰ	τὸ σχῆμα, οὔτε κατὰ τὴν
[1]	ἰατρικῶν παραγγελμάτων, ὅταν εὐστόχως καὶ	κατὰ	τὸν λόγον τῆς τέχνης γίγνηται,
[8]	τὰς λύπας κινεῖν, ἀλλ´ ἡ	κατὰ	τοῦ λοιδορήσαντος ἡμᾶς ὑπεροψία, καὶ
[7]	Οὐ γὰρ, εἰ μὴ θυμωθείης	κατὰ	τοῦ πονηροῦ, δυνατόν σοι μισῆσαι
[1]	κατ´ ἀλλήλων φθορὰν, καὶ τὴν	κατὰ	τῶν (ὁμοφύλων βλάβην, εἰκότως ἂν
[2]	ἐστι θεάματα· χεῖρας μὲν διηρμένας	κατὰ	τῶν ὁμοφύλων, καὶ πᾶσι μέρεσι
[7]	ἄνθρωποι· ἢ μανικῶς καὶ ἐμπλήκτως	κατὰ	τῶν παροξυνόντων κινούμενοι, ἢ δολερῶς
[7]	ἐδικαίωσεν; Οὐχ ἡ δικαία ὀργὴ	κατὰ	τῶν πορνευσάντων; ὃς, τὰ πολλὰ
[2]	βλέπει. Καὶ παραθήγει τὸν ὀδόντα,	κατὰ	τῶν συῶν τοὺς ὁμόσε χωροῦντας.
[4]	ἑαυτοῦ ὁρᾷν ὕβρεων ὑψηλότερον; Μὴ	καταβάλῃς	σεαυτοῦ τὴν γνώμην, μηδὲ ἀνάσχῃ
[5]	τὸ μὲν ἀλλότριον κακὸν ἐπιμελῶς	καταβλέπεις;	τὸ δὲ σεαυτοῦ αἰσχρὸν οὐδαμοῦ
[5]	προσείπῃ, εἰ μὲν ἀληθῆ λέγει,	κατάδεξαι	τὴν ἀλήθειαν· εἰ δὲ ψεύδεται,
[5]	Ὁ μὲν ἀντιβαίνων εἰς ἑαυτὸν	καταδέχεται·	ὁ δὲ ἐνδιδοὺς καὶ ὑπείκων
[7]	τὴν πρὸς τὸ βλάπτον φιλίαν	καταδεχόμενος,	ἀλλὰ τὴν ἐπίβουλον ἡδονὴν ὥσπερ
[1]	ἀλλ´ ἔξωθεν ἡμῖν προσπεσόντος ὥσπερ	καταιγίδος	τινὸς ἀδοκήτου, τότε μάλιστα τὸ
[6]	τι κῦμα εἴσω τῶν αἰγιαλῶν	κατακλασθὲν	ἐστορέσθη. Καθησύχασόν μοι τὴν καρδίαν
[5]	κἀκεῖνον αἰτίας ἀφίης, καὶ σεαυτὸν	κατακρίνεις.	Εἰ μὲν γὰρ πονηρὸν ὁ
[5]	ἀλλ´ ὁ ὑπερβαλλόμενος στεφανοῦται. Καὶ	κατακρίνεται	τοίνυν οὐχὶ μόνον ὁ καθηγησάμενος
[5]	τὴν ἁμαρτίαν διερεθίσασαν, ἧττον τῆς	κατακρίσεως	ἀξιοῦται. Οὔτε στέφανοι χωρὶς ἀνταγωνιστῶν,
[1]	τόπον, ὥσπερ ῥεύματι βιαίῳ διέξοδον,	καταμανθάνοντες	δὲ ἐν ἡσυχίᾳ τὴν ἀσχήμονα
[6]	οἷον χαλινῷ τινι τῷ λόγῳ	καταπειθῆ,	μηδαμοῦ τῆς τάξεως ἐκβαίνοντα τῆς
[6]	Κύριος εἶπε, φησὶ, τῷ Σεμεεὶ	καταρᾶσθαι	τὸν Δαβίδ. Διόπερ ἀκούων αἱμάτων
[6]	ἔτι καὶ ὕβρεως καὶ ἀτιμίας	κατάρξαι.	Δεινὸν μὲν, ἀλλὰ τῷ ποιοῦντι
[5]	Οὐ γὰρ δὴ τὸ ἕτερον	κατάρξαι	ἱκανὸν εἰς παραίτησιν. Δικαιότερον μὲν
[5]	τί καὶ ἀπολογήσῃ; ~Ὅτι παρώξυνε	κατάρξας;	Καὶ ποίας τοῦτο συγγνώμης ἄξιον;
[5]	ἐν τοῖς στεφανίταις ἀγῶσιν ὁ	κατάρξας	τῶν παλαισμάτων, ἀλλ´ ὁ ὑπερβαλλόμενος
[2]	ὥσπερ που πολλάκις τὰ βιαίως	καταῤῥηγνύμενα	ἔπαθέ τι πλέον ἢ ἔδρασε
[4]	γὰρ καὶ τῷ ἐχθρῷ ἀμήχανον	κατασκευάσεις	τὴν ἄμυναν, ἄτρωτον σεαυτὸν ταῖς
[6]	καὶ ἔκπληκτον κίνημα τῆς ψυχῆς	καταστέλλειν	τῇ μνήμῃ τῶν μακαρίων ἀνδρῶν
[6]	ὑποτρεχέτω σου τὴν διάνοιαν, καὶ	καταστελλέτω	τὴν φλεγμονήν. Αἱ γὰρ τοιαῦται
[6]	τι τὴν ψυχὴν, ἐν σεαυτῷ	κάτασχε	τὸ λυπηρόν. Ἐν ἐμοὶ γὰρ,
[2]	γε ἢ τοὺς ὑπὸ δαιμόνων	κατασχεθέντας,	ὧν οὐδὲν, οὔτε κατὰ τὸ
[6]	τὰ ἱμάτια αὐτοῦ ἑαυτοῖς. Οὔπω	κατεκρίθης,	οὔπω ἐσταυρώθης. Πολλά σοι λείπει,
[4]	Ἀαρὼν καὶ Μαρίας λοιδορηθεὶς, οὐ	κατενέτυχε	τῷ Θεῷ, ἀλλὰ προσηύχετο ὑπὲρ
[7]	δικαίας ὀργῆς εἰς μέσον ἀγαγὼν	κατεφόνευσεν;	Οὕτω γίνεται πολλάκις ὁ θυμὸς
[1]	ταραχὴν τῶν ὑπὸ τοῦ πάθους	κατεχομένων,	ἐπέγνωμεν ἐπὶ τῶν ἔργων τὴν
[3]	τοῦτο ζηλώσῃς. Μηδὲ γένῃ ὥσπερ	κάτοπτρον	τοῦ ὀργίλου, τὴν ἐκείνου μορφὴν
[2]	πρὸς τὴν ἄμυναν τοῦ λελυπηκότος	κεκινημένης.	~Μὴ δὴ κακῷ τὸ κακὸν
[1]	Γραφὴ τοὺς ὑπὸ τοῦ πάθους	κεκρατημένους	ταῖς τῶν θηρίων προσηγορίαις ἀποκαλεῖν,
[7]	ἢ κακὸν ἢ ἀγαθὸν τῷ	κεκτημένῳ	γίνεται. Οἷον, τῷ ἐπιθυμητικῷ τῆς
[7]	τὸ δὲ ἐφ´ ἃ δεῖ	κεχρῆσθαι	τῇ ὀργῇ, ὡς ἐν φαρμάκου
[7]	Ἐχθραίνετε τοῖς Μαδιηναίοις, διδάσκοντός ἐστι	κεχρῆσθαι	τῷ θυμῷ ὥσπερ ὅπλῳ. Διὰ
[8]	τὰ ῥήματα πέφυκε τὰς λύπας	κινεῖν,	ἀλλ´ ἡ κατὰ τοῦ λοιδορήσαντος
[4]	τῆς πονηρίας πεπληρωμένων; Ὅταν σοι	κινηθῇ	τῆς λοιδορίας πειρασμὸς, νόμιζε κρίνεσθαι
[6]	γὰρ ἐδίδου καιρὸν τῇ ὀργῇ	κινηθῆναι,	πρὸς τὸν Θεὸν μεταφέρων τὴν
[6]	τοίνυν τὸ μανικὸν καὶ ἔκπληκτον	κίνημα	τῆς ψυχῆς καταστέλλειν τῇ μνήμῃ
[8]	ἡμῖν. ~Πῶς ἂν οὖν μὴ	κινοῖτο	πρὸς ἃ μὴ δεῖ τὸ
[7]	καὶ ἐμπλήκτως κατὰ τῶν παροξυνόντων	κινούμενοι,	ἢ δολερῶς καὶ ἐπιβούλως τοὺς
[7]	ὅτε δεῖ, καὶ ὡς δεῖ	κινούμενος,	ἀνδρίαν ποιεῖ καὶ ὑπομονὴν καὶ
[4]	Λοίδοροι γὰρ (βασιλείαν Θεοῦ οὐ	κληρονομήσουσι·	σοὶ δὲ ἡτοίμασε τὴν βασιλείαν
[8]	γὰρ οἱ πραεῖς, ὅτι αὐτοὶ	κληρονομήσουσι	τὴν γῆν) ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ
[2]	διαῤῥηγνύμεναι, ὑπὸ τῆς ἔνδοθεν ζάλης	κλονουμένου	(τοῦ πνεύματος. Φωνὴ τραχεῖα, καὶ
[2]	γὰρ αἱ χαράδραι, πρὸς τὰ	κοῖλα	συῤῥέουσαι, τὸ προστυχὸν παρασύρουσιν· οὕτως
[4]	σκώληκα σεαυτὸν εἰπὲ, καὶ ἀπὸ	κοπρίας	ἔχειν τὴν γένεσιν, τὰ τοῦ
[5]	σεαυτοῦ· ὅτι γυμνὸς εἰς τὸν	κόσμον	εἰσῆλθες, γυμνὸς καὶ ἀπελεύσῃ. Τί
[8]	ᾧ ἡ δόξα καὶ τὸ	κράτος	εἰς τοὺς αἰῶνας. Ἀμήν.
[1]	Πᾶσα ὀργὴ καὶ θυμὸς καὶ	κραυγὴ	ἀρθήτω ἀφ´ ὑμῶν σὺν πάσῃ
[8]	πᾶσαν ὀργὴν καὶ θυμὸν καὶ	κραυγὴν	ἄρωμεν ἀφ´ ἡμῶν σὺν πάσῃ
[4]	κινηθῇ τῆς λοιδορίας πειρασμὸς, νόμιζε	κρίνεσθαι	σεαυτὸν, πότερον διὰ τῆς μακροθυμίας
[6]	σεαυτοῦ, μήτε σεαυτὸν μεγάλων ἄξιον	κρίνῃς,	μήτε ἀνθρώπων τινὰ παρὰ πολὺ
[1]	ἀδελφῷ αὐτοῦ ἔνοχον εἶναι τῇ	κρίσει·	νῦν ὅτε εἰς πεῖραν ἤλθομεν
[7]	τῷ μὲν ὀργιζομένῳ εἰκῆ τὴν	κρίσιν	ἐπανατείνεται· τὸ δὲ ἐφ´ ἃ
[6]	Ἐσυκοφαντήθης; καὶ γὰρ καὶ ὁ	κριτής.	Περιέῤῥηξάν σου τὸν χιτωνίσκον; Ἀπέδυσάν
[7]	σωτηρίαν ἡμῖν δεδομένα παρὰ τοῦ	κτίσαντος	ἀφορμὴν ἑαυτοῖς ἁμαρτίας ποιήσωμεν. Οὕτω
[8]	πάσης τῆς νοητῆς καὶ αἰσθητῆς	κτίσεως	προσκυνούμενος, ὁ Φέρων τὰ σύμπαντα
[2]	τὸ αἷμα, ὥσπερ βίᾳ πυρὸς	κυκώμενον	καὶ παφλάζον· πρὸς δὲ τὴν
[6]	τὸ πάθος, ἀλλ´ οἷόν τι	κῦμα	εἴσω τῶν αἰγιαλῶν κατακλασθὲν ἐστορέσθη.
[1]	ἑαυτοὺς διὰ τῆς πονηρίας ᾠκείωσαν.	Κύνας	γὰρ ἐννεοὺς, καὶ ὄφεις, γεννήματα
[1]	θυμὸς γίνεται. Λυσσῶσιν ὥσπερ οἱ	κύνες,	ᾄττουσιν ὥσπερ οἱ σκορπίοι, δάκνουσιν
[7]	αὐτός; Καὶ ποιεῖς τὸ (τῶν	κυνῶν·	οἳ τοὺς λίθους δάκνουσι, τοῦ
[6]	χιτωνίσκον; Ἀπέδυσάν μου καὶ τὸν	Κύριον,	καὶ διεμερίσαντο τὰ ἱμάτια αὐτοῦ
[6]	Θεὸν μεταφέρων τὴν ἔννοιαν· ὅτι	Κύριος	εἶπε, φησὶ, τῷ Σεμεεὶ καταρᾶσθαι
[6]	Ἐῤῥαπίσθης; καὶ γὰρ καὶ ὁ	Κύριος.	Ἐνεπτύσθης; καὶ γὰρ ὁ Δεσπότης
[8]	προπαιδευθείης τὴν ταπεινοφροσύνην, ἣν ὁ	Κύριος	καὶ λόγῳ διετάξατο, καὶ ἔργῳ
[7]	καὶ μὴ ἁμαρτάνετε. Καὶ ὁ	Κύριος	τῷ μὲν ὀργιζομένῳ εἰκῆ τὴν
[1]	σὺν πάσῃ κακίᾳ· καὶ τοῦ	Κυρίου	λέγοντος τὸν ὀργιζόμενον εἰκῆ τῷ
[8]	εἶναι κατὰ τὴν ἐντολὴν τοῦ	Κυρίου,	πότε ἀγανακτήσεις ὡς παρὰ τὴν
[7]	τὰς χεῖρας ὑμῶν σήμερον τῷ	Κυρίῳ,	ἕκαστος ἐν τῷ υἱῷ αὐτοῦ,
[8]	γῆν) ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ τῷ	Κυρίῳ	ἡμῶν, ᾧ ἡ δόξα καὶ
[7]	χρήσιμος ὁ θυμός· ἐπειδὰν οἷον	κύων	ποιμένι, οὕτως ὁ θυμὸς τῷ

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 3/04/2009