HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

Basile de Césarée, Sur la colère

Liste des contextes (ordre alphabétique)


τ  =  78 formes différentes pour 556 occurrences

α   β   γ   δ   ε   ζ   η   θ   ι   κ   λ   μ   ν   ξ   ο   π   ρ   ς   τ   υ   φ   χ   ψ   ω   

Chapitre
[2]   ἀκρατεῖς, ὕβρεις, ὀνείδη, κακηγορίαι, πληγαὶ,  τὰ   ἄλλα ὅσα οὐδ´ ἂν ἐξαριθμήσαιτό
[2]   ἐὰν τύχῃ· ὥσπερ που πολλάκις  τὰ   βιαίως καταῤῥηγνύμενα ἔπαθέ τι πλέον
[5]   δεινὸν, ἐὰν μὴ σεαυτῷ οἰκειώσῃς  (τὰ   εἰρημένα. Τίς ποτε ἀπήχθη διὰ
[8]   τινὰ ἔνοικον ἀναιδῆ προκατέχοντα ἡμῶν  τὰ   ἔνδον, καὶ τῷ ἁγίῳ Πνεύματι
[6]   καὶ τὸν Κύριον, καὶ διεμερίσαντο  τὰ   ἱμάτια αὐτοῦ ἑαυτοῖς. Οὔπω κατεκρίθης,
[2]   Ὥσπερ γὰρ αἱ χαράδραι, πρὸς  τὰ   κοῖλα συῤῥέουσαι, τὸ προστυχὸν παρασύρουσιν·
[8]   νήπιον λοιδορήσῃ, γέλωτος ἀφορμὴν ποιῇ  τὰ   λοιδορήματα· καὶ ὅταν ὑπὸ φρενίτιδος
[6]   Ἐὰν μὲν οὖν ὀργισθῇς, ἐβεβαίωσας  τὰ   ὀνείδη· τί γὰρ ὀργῆς ἀφρονέστερον;
[7]   τῷ αἰωνίῳ πυρί. Ὥσπερ δὲ  τὰ   ὀνόματα διάφορα θυμοῦ καὶ ὀργῆς,
[7]   τις στρατιώτης, παρὰ τῷ στρατηγῷ  τὰ   ὅπλα θέμενος, ἑτοίμως ἐπὶ τὰ
[2]   παροξύνουσιν ἐξαφθῇ, τότε δὴ τότε  τὰ   οὔτε λόγῳ ῥητὰ οὔτε ἔργῳ
[6]   καρδίαν ὑλακτοῦσαν καὶ ἀγριαίνουσαν. Αἰδείσθω  τὰ   πάθη τοῦ ἐν σοὶ λόγου
[7]   τὰ ὅπλα θέμενος, ἑτοίμως ἐπὶ  τὰ   παραγγελλόμενα τὰς βοηθείας παρέχηται, καὶ
[1]   μάλιστα τὴν ἔκβασιν μαρτυροῦσαν λάβῃ  τὰ   παραγγέλματα, τότε τὸ σοφὸν αὐτῶν
[4]   ἐξελόντες. Οὕτω γὰρ ἂν δυνηθείημεν  τὰ   πλεῖστα τῶν κακῶν, ὥσπερ ῥίζῃ
[7]   ὀργὴ κατὰ τῶν πορνευσάντων; ὃς,  τὰ   πολλὰ ἐπιεικὴς ὢν καὶ πρᾶος,
[4]   μεταμελήσῃ τῆς ἀρετῆς. Τί δεῖ  τὰ   πολλὰ λέγειν; Τῷ μὲν ἀπέκλεισε
[7]   καὶ κακοῦργος. Μὴ δὴ οὖν  τὰ   πρὸς σωτηρίαν ἡμῖν δεδομένα παρὰ
[6]   Γυμνάσιόν σοι πρὸς φιλοσοφίαν ἔστω  τὰ   (ῥήματα. Ἐὰν μὴ δηχθῇς, ἄτρωτος
[8]   μίσους ἄξιον. Οὐ τοίνυν  τὰ   ῥήματα πέφυκε τὰς λύπας κινεῖν,
[8]   αἰσθητῆς κτίσεως προσκυνούμενος, Φέρων  τὰ   σύμπαντα τῷ ῥήματι τῆς δυνάμεως
[1]   καὶ ὄφεις, γεννήματα ἐχιδνῶν, καὶ  τὰ   τοιαῦτα προσαγορεύει. Οἱ γὰρ ἕτοιμοι
[5]   οὐχ ἁπτομένας σου. Οὐχ ὁρᾷς  τὰ   τοξεύματα, πῶς τῶν μὲν στεῤῥῶν
[4]   ἀπὸ κοπρίας ἔχειν τὴν γένεσιν,  τὰ   τοῦ Δαβὶδ λέγων ῥήματα. Τούτοις
[7]   θυμοῦ καὶ ὀργῆς, οὕτω καὶ  τὰ   ὑπ´ αὐτῶν σημαινόμενα πλεῖστον ἀλλήλων
[8]   ψόφος ἐστὶν ἄλλως διακενῆς ἠχῶν  τὰ   φερόμενα. Παῦσαι οὖν ἀπὸ ὀργῆς,
[6]   γὰρ οὐδέποτε θυμὸς ἐν  ταῖς   ἐπαγομέναις ἡμῖν ἀτιμίαις ἐπαναστήσεται. Δεινὸν
[3]   σὴ ἠπία; Οὐδὲ ἐν  ταῖς   ἐρημίαις ἠχὼ οὕτως ἀνεκλάσθη ἀκεραία
[4]   κατασκευάσεις τὴν ἄμυναν, ἄτρωτον σεαυτὸν  ταῖς   λοιδορίαις δεικνύς· καὶ σεαυτῷ μέγαν
[6]   Δεινὸν μὲν τὸν εὐεργετηθέντα, καὶ  ταῖς   μεγίσταις ὑπόχρεων χάρισι, πρὸς τῷ
[2]   ὑφίεται. Καὶ τὸ μὲν σῶμα  ταῖς   πληγαῖς διακόπτεται, δὲ θυμὸς
[3]   ἰᾶσθε, μηδὲ ἐπιχειρεῖτε ἀλλήλους ὑπερβαίνειν  ταῖς   συμφοραῖς. Ἐν γὰρ ἁμίλλαις πονηραῖς
[1]   τοὺς ὑπὸ τοῦ πάθους κεκρατημένους  ταῖς   τῶν θηρίων προσηγορίαις ἀποκαλεῖν, οἷς
[8]   θυμοὶ, ἐριθεῖαι, φιλονεικίαι, θορύβους ἀσιγήτους  ταῖς   ψυχαῖς ἐμποιοῦντα· ἐκεῖ τὸ πνεῦμα
[8]   πλήρωμα, δαίμονα πονηρὸν αὐταῖς ἡμῶν  ταῖς   ψυχαῖς ἐντικτόμενον, καὶ ὥσπερ τινὰ
[6]   τῷ λόγῳ καταπειθῆ, μηδαμοῦ τῆς  τάξεως   ἐκβαίνοντα τῆς οἰκείας, ἀγόμενον δὲ
[8]   πάθος; Πῶς; Εἰ προπαιδευθείης τὴν  ταπεινοφροσύνην,   ἣν Κύριος καὶ λόγῳ
[5]   πονηρίαν διέλυσε. Τί δέ σε  ταράσσει   προσηγορία τοῦ πένητος; Μνήσθητι
[1]   δὲ ἐν ἡσυχίᾳ τὴν ἀσχήμονα  ταραχὴν   τῶν ὑπὸ τοῦ πάθους κατεχομένων,
[7]   θέμενος, ἑτοίμως ἐπὶ τὰ παραγγελλόμενα  τὰς   βοηθείας παρέχηται, καὶ σύμμαχος
[7]   οὖν χρὴ, ὅτι κατ´ ἀμφοτέρας  τὰς   διαθέσεις πλημμελοῦσιν οἱ ἄνθρωποι·
[8]   Οὐ τοίνυν τὰ ῥήματα πέφυκε  τὰς   λύπας κινεῖν, ἀλλ´ κατὰ
[5]   ἀλήθειαν· μήτε πρὸς ὕβρεις ἀγριανῇς  τὰς   οὐχ ἁπτομένας σου. Οὐχ ὁρᾷς
[7]   ἀνθρώπων πραότατος, ἐκδικῶν τὴν εἰδωλολατρείαν,  τὰς   τῶν Λευϊτῶν χεῖρας πρὸς τὸν
[7]   Καὶ εἶπε, φησὶ, Μωϋσῆς· Ἐπληρώσατε  τὰς   χεῖρας ὑμῶν σήμερον τῷ Κυρίῳ,
[4]   πατρὸς ἡμῶν Ἀβραὰμ, ὃς ἑαυτὸν  ταῦτα   ἀπεκάλει. Ἀμαθῆ καὶ πτωχὸν καὶ
[6]   τῆς ὕβρεως ἀπαντώσης. Δύο δὴ  ταῦτα   περίελε σεαυτοῦ, μήτε σεαυτὸν μεγάλων
[8]   πολλὰ τῶν παθῶν τῇ ἀρχῇ  ταύτῃ   συναναιρήσεις. Καὶ γὰρ τὸ δολερὸν
[8]   τὸ τῶν τοιούτων (πονηρῶν σμῆνος,  ταύτης   τῆς κακίας ἐστὶν ἀποβλαστήματα. Μὴ
[2]   μὲν γὰρ ἐκείνοις οἱ οἰκεῖοί  τε   καὶ συνήθεις ἠγνόηνται· παράφορον δὲ
[7]   τὴν ἴσην σπουδὴν ἔχειν περί  τε   τὴν ἀγάπην τῆς ἀρετῆς καὶ
[2]   ἀλλήλους ἠγνόησαν, γονεῖς δὲ καὶ  τέκνα   τῆς φύσεως ἐπελάθοντο. Ἀγνοοῦσι μὲν
[1]   βίου καὶ τὴν τῶν πειθομένων  τελείωσιν   ἀναφαίνεται. Ἀκούοντες μὲν γὰρ τῶν
[4]   σιωπή. γὰρ ὑπομείνας εἰς  τέλος,   οὗτος σωθήσεται. Ἀμυνόμενος δὲ καὶ
[7]   δὲ ζηλωτὴς, πεντήκοντα καὶ  τετρακοσίους   ἄνδρας ἱερεῖς τῆς αἰσχύνης, καὶ
[7]   ἄνδρας ἱερεῖς τῆς αἰσχύνης, καὶ  τετρακοσίους   ἄνδρας ἱερεῖς τῶν ἀλσῶν, ἐσθίοντας
[1]   καὶ κατὰ τὸν λόγον τῆς  τέχνης   γίγνηται, μετὰ τὴν πεῖραν μάλιστα
[7]   καὶ συμπάθησον, ὅτι, ἐὰν ἐπιμείνῃ  τῇ   ἁμαρτίᾳ, μετὰ τοῦ διαβόλου παραδοθήσεται
[5]   δὲ ἐνδιδοὺς καὶ ὑπείκων ἐν  τῇ   ἁπαλότητι τοῦ τρόπου τὴν ἐπ´
[8]   τοῦ θυμοῦ, πολλὰ τῶν παθῶν  τῇ   ἀρχῇ ταύτῃ συναναιρήσεις. Καὶ γὰρ
[2]   γὰρ τῆς ἀντιλυπήσεως περιζεῖ μὲν  τῇ   καρδίᾳ τὸ αἷμα, ὥσπερ βίᾳ
[1]   τῷ ἀδελφῷ αὐτοῦ ἔνοχον εἶναι  τῇ   κρίσει· νῦν ὅτε εἰς πεῖραν
[5]   παροξύνῃ μὲν ὡς ἐπὶ φαύλῃ  τῇ   λοιδορίᾳ· μιμῇ δὲ πάλιν ὡς
[2]   πᾶν δὲ τὸ φανὲν ὅπλον  τῇ   μανία γινόμενον. Ἐὰν δὲ καὶ
[2]   ἑαυτοὺς ἀμελοῦντες. Οἱονεὶ γὰρ οἴστρῳ  τῇ   μνήμῃ τῶν λελυπηκότων περικεντούμενοι, σφαδάζοντος
[6]   ἔκπληκτον κίνημα τῆς ψυχῆς καταστέλλειν  τῇ   μνήμῃ τῶν μακαρίων ἀνδρῶν ὑποδειγμάτων·
[6]   Σεμεεί. Οὐ γὰρ ἐδίδου καιρὸν  τῇ   ὀργῇ κινηθῆναι, πρὸς τὸν Θεὸν
[1]   παραγγελμάτων ἐπέγνωμεν. Δόντες μὲν αὐτοὶ  τῇ   ὀργῇ τόπον, ὥσπερ ῥεύματι βιαίῳ
[7]   δὲ ἐφ´ δεῖ κεχρῆσθαι  τῇ   ὀργῇ, ὡς ἐν φαρμάκου εἴδει
[8]   πραΰτητος οὐκ ἀναπαύεται. Πεισθέντες δὲ  τῇ   παραινέσει τοῦ μακαρίου Παύλου, πᾶσαν
[2]   προὖπτον κακὸν ἑαυτοὺς πολλάκις ἐμβάλλουσι,  τῇ   πρὸς τὴν ἄμυναν σπουδῇ τοῦ
[3]   πονηρότερος ἐκτιστής. Ὕβρισεν ὀργισθείς; στῆσον  τῇ   σιωπῇ τὸ κακόν. Σὺ δὲ
[4]   Δὸς καιρὸν τοῖς λογισμοῖς σεαυτοῦ  τὴν   ἀγαθὴν ἐκλέξασθαι μερίδα. γὰρ
[5]   ὡς ἐμαυτὸν πείθω, καὶ ἐπιτεῖναι  τὴν   ἀγανάκτησιν, διότι μὲν οὐκ
[7]   ἴσην σπουδὴν ἔχειν περί τε  τὴν   ἀγάπην τῆς ἀρετῆς καὶ περὶ
[7]   καὶ ἀκόλαστος, δὲ ἐπὶ  τὴν   ἀγάπην τοῦ Θεοῦ τρέψας, καὶ
[2]   δὲ θυμὸς τοῦ ἀλγεινοῦ  τὴν   αἴσθησιν παραιρεῖται. Οὐ γὰρ ἄγουσι
[5]   πόρνος, ἐπὶ τὴν ἑταίραν  τὴν   αἰτίαν μετατιθεὶς ὡς πρὸς τὴν
[5]   εἰ μὲν ἀληθῆ λέγει, κατάδεξαι  τὴν   ἀλήθειαν· εἰ δὲ ψεύδεται, τί
[5]   πρὸς ἐπαίνους χαυνωθῇς τοὺς ὑπὲρ  τὴν   ἀλήθειαν· μήτε πρὸς ὕβρεις ἀγριανῇς
[6]   ὑπομνήσθητι τῶν Ἰουδαϊκῶν ὕβρεων, αἷς  τὴν   ἀληθινὴν σοφίαν ἐλοιδορήσαντο· Σαμαρείτης εἶ,
[7]   εὐανάκλητος τῷ λογισμῷ, πρὸς μὲν  τὴν   ἀλλοτρίαν καὶ φωνὴν καὶ ὄψιν
[5]   τὴν αἰτίαν μετατιθεὶς ὡς πρὸς  τὴν   ἁμαρτίαν διερεθίσασαν, ἧττον τῆς κατακρίσεως
[5]   καὶ πονηρῷ ἡγεμόνι πρὸς  τὴν   ἁμαρτίαν ἐξακολουθήσας. Ἐὰν πένητά σε
[4]   καὶ τῷ ἐχθρῷ ἀμήχανον κατασκευάσεις  τὴν   ἄμυναν, ἄτρωτον σεαυτὸν ταῖς λοιδορίαις
[7]   ὥσπερ ὀργώσης τῆς ψυχῆς πρὸς  τὴν   ἄμυναν. Εἰδέναι οὖν χρὴ, ὅτι
[2]   ἑαυτοὺς πολλάκις ἐμβάλλουσι, τῇ πρὸς  τὴν   ἄμυναν σπουδῇ τοῦ καθ´ ἑαυτοὺς
[2]   ὅλης αὐτοῖς τῆς ψυχῆς πρὸς  τὴν   ἄμυναν τοῦ λελυπηκότος κεκινημένης. ~Μὴ
[5]   Ὥστε, εἰ δεύτερος ἦλθες πρὸς  τὴν   ἀντίδοσιν, οὐδέν σε τοῦτο ὀνήσει.
[6]   ἀλλ´ ἑαυτὸν ἐταπείνου, ὡς κατὰ  τὴν   ἀξίαν αὐτῷ τῆς ὕβρεως ἀπαντώσης.
[8]   Κυρίου, πότε ἀγανακτήσεις ὡς παρὰ  τὴν   ἀξίαν καθυβρισμένος; Ὅταν σε παιδίον
[6]   παρὰ πολὺ ἐλαττοῦσθαί σου κατὰ  τὴν   ἀξίαν νομίσῃς. Οὕτω γὰρ οὐδέποτε
[7]   οὐδὲ συγκαλυπτόντων αὐτῶν τῆς αἰσχύνης  τὴν   ἀσχήμονα θέαν, οὐκ ἀνασχόμενος, εἰς
[1]   διέξοδον, καταμανθάνοντες δὲ ἐν ἡσυχίᾳ  τὴν   ἀσχήμονα ταραχὴν τῶν ὑπὸ τοῦ
[4]   οὐ κληρονομήσουσι· σοὶ δὲ ἡτοίμασε  τὴν   βασιλείαν σιωπή. γὰρ
[4]   εἰπὲ, καὶ ἀπὸ κοπρίας ἔχειν  τὴν   γένεσιν, τὰ τοῦ Δαβὶδ λέγων
[8]   οἱ πραεῖς, ὅτι αὐτοὶ κληρονομήσουσι  τὴν   γῆν) ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ τῷ
[4]   ὕβρεων ὑψηλότερον; Μὴ καταβάλῃς σεαυτοῦ  τὴν   γνώμην, μηδὲ ἀνάσχῃ γενέσθαι ἐφικτὸς
[3]   γλώττης ἐκσφενδονήσωσιν, οὕτω λοιπὸν πρὸς  τὴν   διὰ τῶν ἔργων χωροῦσιν ἄμυναν.
[6]   μίμησιν. Τούτων ἕκαστον ὑποτρεχέτω σου  τὴν   διάνοιαν, καὶ καταστελλέτω τὴν φλεγμονήν.
[8]   καὶ ὅταν ὑπὸ φρενίτιδος ἐξεστηκὼς  τὴν   διάνοιαν φθέγγηται ῥήματα ἀτιμίας, ἐλεεινὸν
[1]   τοὺς λογισμοὺς τὸ πάθος αὐτὸ  τὴν   δυναστείαν τὴν ψυχῆς παραλάβῃ, ἀποθηριοῖ
[7]   πάντων ἀνθρώπων πραότατος, ἐκδικῶν  τὴν   εἰδωλολατρείαν, τὰς τῶν Λευϊτῶν χεῖρας
[1]   ἄνθρωπον εἶναι συγχωρεῖ, οὐκέτι ἔχοντα  τὴν   ἐκ τοῦ λόγου βοήθειαν. Ὅπερ
[6]   παρουσίαν. Πῶς ἂν οὖν ἐκφύγοιμεν  τὴν   ἐκ τοῦ ὀργίζεσθαι βλάβην; Ἐὰν
[1]   τῶν πνευματικῶν παραινέσεων, ἐπειδὰν μάλιστα  τὴν   ἔκβασιν μαρτυροῦσαν λάβῃ τὰ παραγγέλματα,
[3]   γένῃ ὥσπερ κάτοπτρον τοῦ ὀργίλου,  τὴν   ἐκείνου μορφὴν ἐν σεαυτῷ δεικνύς.
[3]   κακόν. Σὺ δὲ ὥσπερ ῥεῦμα  τὴν   ἐκείνου ὀργὴν εἰς τὴν ἰδίαν
[6]   κινηθῆναι, πρὸς τὸν Θεὸν μεταφέρων  τὴν   ἔννοιαν· ὅτι Κύριος εἶπε, φησὶ,
[8]   ἐθισθῇς πάντων ἔσχατος εἶναι κατὰ  τὴν   ἐντολὴν τοῦ Κυρίου, πότε ἀγανακτήσεις
[5]   ἐν τῇ ἁπαλότητι τοῦ τρόπου  τὴν   ἐπ´ αὐτὸν φερομένην πονηρίαν διέλυσε.
[1]   σοφὸν αὐτῶν καὶ ὠφέλιμον πρὸς  τὴν   ἐπανόρθωσιν τοῦ βίου καὶ τὴν
[7]   τὸ βλάπτον φιλίαν καταδεχόμενος, ἀλλὰ  τὴν   ἐπίβουλον ἡδονὴν ὥσπερ τινὰ λύκον
[2]   κυκώμενον καὶ παφλάζον· πρὸς δὲ  τὴν   ἐπιφάνειαν ἐξανθῆσαν, ἐν ἄλλῃ μορφῇ
[6]   πάθη τοῦ ἐν σοὶ λόγου  τὴν   ἐπιφάνειαν, ὥσπερ τὸ ἐν παισὶν
[5]   Οὐδὲ γὰρ πόρνος, ἐπὶ  τὴν   ἑταίραν τὴν αἰτίαν μετατιθεὶς ὡς
[4]   τῆς ὑπομονῆς προξενήσεις τὸν στέφανον,  τὴν   ἑτέρου μανίαν ἀφορμὴν οἰκείας φιλοσοφίας
[1]   κατεχομένων, ἐπέγνωμεν ἐπὶ τῶν ἔργων  τὴν   εὐστοχίαν τοῦ ῥήματος· ὅτι Ἀνὴρ
[3]   ῥεῦμα τὴν ἐκείνου ὀργὴν εἰς  τὴν   ἰδίαν καρδίαν ὑποδεξάμενος, τοὺς ἀνέμους
[7]   ὅσον ἄξιον. Δεῖ γὰρ, οἶμαι,  τὴν   ἴσην σπουδὴν ἔχειν περί τε
[6]   αἰγιαλῶν κατακλασθὲν ἐστορέσθη. Καθησύχασόν μοι  τὴν   καρδίαν ὑλακτοῦσαν καὶ ἀγριαίνουσαν. Αἰδείσθω
[1]   προσαγορεύει. Οἱ γὰρ ἕτοιμοι πρὸς  τὴν   κατ´ ἀλλήλων φθορὰν, καὶ τὴν
[1]   τὴν κατ´ ἀλλήλων φθορὰν, καὶ  τὴν   κατὰ τῶν (ὁμοφύλων βλάβην, εἰκότως
[7]   Κύριος τῷ μὲν ὀργιζομένῳ εἰκῆ  τὴν   κρίσιν ἐπανατείνεται· τὸ δὲ ἐφ´
[8]   ἀλλήλους χρηστοὶ καὶ εὔσπλαγχνοι, ἀναμένοντες  τὴν   μακαρίαν ἐλπίδα τὴν τοῖς πραέσιν
[5]   τιθεῖς; Πονηρὸν ὕβρις; φεῦγε  τὴν   μίμησιν. Οὐ γὰρ δὴ τὸ
[6]   λείπει, ἵνα φθάσῃς αὐτοῦ πρὸς  τὴν   μίμησιν. Τούτων ἕκαστον ὑποτρεχέτω σου
[5]   τὸν ὀργιζόμενον, οὐκ ἐφυλάξω αὐτοῦ  τὴν   ὁμοίωσιν, ἀλλ´ ἀγανακτεῖς καὶ χαλεπαίνεις
[4]   πρώτης ἀρχῆς τὸ κακὸν ἐπίσχωμεν,  τὴν   ὀργὴν πάσῃ μηχανῇ τῶν ψυχῶν
[7]   ἀγάπην τοῦ Θεοῦ τρέψας, καὶ  τὴν   ὄρεξιν τῶν (αἰωνίων ἀγαθῶν, ζηλωτὸς
[5]   δὲ τοῖς ἁπαλοῖς καὶ ὑπείκουσι  τὴν   ὁρμὴν ὑπεκλύειν; Τοιοῦτον δή τι
[8]   ἔνδον, καὶ τῷ ἁγίῳ Πνεύματι  τὴν   πάροδον ἀποκλείοντα. Ὅπου γὰρ ἔχθραι,
[1]   λόγον τῆς τέχνης γίγνηται, μετὰ  τὴν   πεῖραν μάλιστα τὸ ἀπ´ αὐτῶν
[8]   θυμὸν, ἵνα φύγῃς τῆς ὀργῆς  τὴν   πεῖραν, τῆς Ἀποκαλυπτομένης ἀπ´ οὐρανοῦ
[5]   ἀλλὰ τὸ μὴ φέρειν εὐγενῶς  τὴν   πενίαν. ~Μνήσθητι τοῦ Δεσπότου· ὅτι
[8]   γὰρ λογισμῷ σώφρονι ἐκτεμεῖν δυνηθῇς  τὴν   πικρὰν ῥίζαν τοῦ θυμοῦ, πολλὰ
[7]   ὢν καὶ πρᾶος, ἐπειδὴ εἶδε  τὴν   πορνείαν τοῦ Ζαμβρὶ καὶ τῆς
[7]   τοῖς ἐπιβούλοις καὶ ἄσπονδος· μηδέποτε  τὴν   πρὸς τὸ βλάπτον φιλίαν καταδεχόμενος,
[7]   ἀδελφῶν φόνον ἐξώπλισε. Θέσθω, φησὶ,  τὴν   ῥομφαίαν ἕκαστος ἐπὶ τὸν μηρὸν
[2]   ἄλλῃ μορφῇ τὸν ὀργιζόμενον ἔδειξε,  τὴν   συνήθη πᾶσι καὶ γνωρίμην ὥσπερ
[6]   ἀόργητος, ᾔσχυνας τὸν ὑβρίσαντα, ἔργῳ  τὴν   σωφροσύνην ἐπιδειξάμενος. Ἐῤῥαπίσθης; καὶ γὰρ
[8]   τὸ πάθος; Πῶς; Εἰ προπαιδευθείης  τὴν   ταπεινοφροσύνην, ἣν Κύριος καὶ
[2]   κατὰ τὸ σχῆμα, οὔτε κατὰ  τὴν   τῆς ψυχῆς διάθεσιν, οἱ ὀργιζόμενοι
[8]   εὔσπλαγχνοι, ἀναμένοντες τὴν μακαρίαν ἐλπίδα  τὴν   τοῖς πραέσιν ἐπηγγελμένην (Μακάριοι γὰρ
[7]   λύπη καὶ ὁρμὴ διαρκὴς πρὸς  τὴν   τῶν ἠδικηκότων ἀντίδοσιν, ὥσπερ ὀργώσης
[7]   θυμὸς, τόνον αὐτῇ πρὸς  τὴν   τῶν καλῶν ἔνστασιν ἐμποιῶν. Εἰ
[4]   πολλὰ λέγειν; Τῷ μὲν ἀπέκλεισε  τὴν   τῶν οὐρανῶν βασιλείαν λοιδορία·
[1]   τὴν ἐπανόρθωσιν τοῦ βίου καὶ  τὴν   τῶν πειθομένων τελείωσιν ἀναφαίνεται. Ἀκούοντες
[2]   ἄλλο τι τῶν φοβερῶν, ἱκανὸν  τὴν   ὑπὸ τῆς ὀργῆς ἐκμανεῖσαν ψυχὴν
[6]   σου τὴν διάνοιαν, καὶ καταστελλέτω  τὴν   φλεγμονήν. Αἱ γὰρ τοιαῦται προπαρασκευαὶ
[6]   Ἐὰν δὲ καὶ πάθῃς τι  τὴν   ψυχὴν, ἐν σεαυτῷ κάτασχε τὸ
[1]   τὸ πάθος αὐτὸ τὴν δυναστείαν  τὴν   ψυχῆς παραλάβῃ, ἀποθηριοῖ παντελῶς τὸν
[2]   Οὐ γὰρ ἄγουσι σχολὴν πρὸς  τὴν   ὧν πεπόνθασιν αἴσθησιν, ὅλης αὐτοῖς
[7]   πεντήκοντα καὶ τετρακοσίους ἄνδρας ἱερεῖς  τῆς   αἰσχύνης, καὶ τετρακοσίους ἄνδρας ἱερεῖς
[7]   ἀπηρυθριασμένως γινομένην, οὐδὲ συγκαλυπτόντων αὐτῶν  τῆς   αἰσχύνης τὴν ἀσχήμονα θέαν, οὐκ
[4]   προκατασχὼν πᾶσαν ἀτιμίαν ἐλάττονα εὑρήσει  τῆς   ἀληθείας. Οὕτω γὰρ καὶ τῷ
[3]   διότι ἀπέρχεται τὸ πλεῖον ἔχων  τῆς   ἁμαρτίας. Μὴ τοίνυν γένῃ κακοῦ
[7]   σύμμαχος τῷ λόγῳ κατὰ  τῆς   ἁμαρτίας. Νεῦρον γάρ ἐστι τῆς
[7]   ἀρετῆς καὶ περὶ τὸ μῖσος  τῆς   ἁμαρτίας. Πρὸς ὅπερ μάλιστα χρήσιμος
[7]   τοῦ ψεύδους πατέρα, τὸν ἐργάτην  τῆς   ἁμαρτίας· τῷ δὲ ἀδελφῷ καὶ
[2]   οἱ ὀργιζόμενοι διαφέρουσιν. Ὀρεγομένοις γὰρ  τῆς   ἀντιλυπήσεως περιζεῖ μὲν τῇ καρδίᾳ
[3]   ὑποδεξάμενος, τοὺς ἀνέμους μιμῇ, διὰ  τῆς   ἀντιπνοίας ἀντιδιδόντας τὸ ἐνεχθέν. Μὴ
[8]   φύγῃς τῆς ὀργῆς τὴν πεῖραν,  τῆς   Ἀποκαλυπτομένης ἀπ´ οὐρανοῦ ἐπὶ πᾶσαν
[7]   ~Ἔτι γὰρ πρὸς πολλὰ τῶν  τῆς   ἀρετῆς ἔργων ἐπιτήδειον ἡμῶν τῆς
[7]   ἔχειν περί τε τὴν ἀγάπην  τῆς   ἀρετῆς καὶ περὶ τὸ μῖσος
[4]   ἐφθέγξατο, σὺ δὲ οὐδέποτε μεταμελήσῃ  τῆς   ἀρετῆς. Τί δεῖ τὰ πολλὰ
[8]   ἔπεμψεν αὐτὸν εἰς τὸν ᾅδην,  τῆς   γῆς ὑποῤῥαγείσης τῷ δυσσεβεῖ, ἀλλὰ
[3]   Εἶτα, ἐπειδὰν πᾶσαν λοιδορίαν διὰ  τῆς   γλώττης ἐκσφενδονήσωσιν, οὕτω λοιπὸν πρὸς
[6]   ἐπιμελώμεθα, ὡς μηδέποτε αὐτὸν προεκτρέχειν  τῆς   διανοίας· ἔχωμεν δὲ ὥσπερ ἵππον
[8]   Φέρων τὰ σύμπαντα τῷ ῥήματι  τῆς   δυνάμεως αὐτοῦ, οὐχὶ ζῶντα ἔπεμψεν
[8]   ἑαυτὸν φαντασία. Ὥστε ἂν ἀφέλῃς  τῆς   ἑαυτοῦ διανοίας τούτων ἑκάτερον, ψόφος
[2]   σώματος ἐξοιδαίνων· φλέβες διαῤῥηγνύμεναι, ὑπὸ  τῆς   ἔνδοθεν ζάλης κλονουμένου (τοῦ πνεύματος.
[8]   τῶν τοιούτων (πονηρῶν σμῆνος, ταύτης  τῆς   κακίας ἐστὶν ἀποβλαστήματα. Μὴ δὴ
[6]   προπαρασκευαὶ καὶ διαθέσεις, οἷον πηδήματα  τῆς   καρδίας καὶ σφυγμοὺς ἀφαιροῦσαι, εἰς
[5]   πρὸς τὴν ἁμαρτίαν διερεθίσασαν, ἧττον  τῆς   κατακρίσεως ἀξιοῦται. Οὔτε στέφανοι χωρὶς
[5]   τι νόμιζε εἶναι καὶ τὸ  τῆς   λοιδορίας. μὲν ἀντιβαίνων εἰς
[4]   πονηρίας πεπληρωμένων; Ὅταν σοι κινηθῇ  τῆς   λοιδορίας πειρασμὸς, νόμιζε κρίνεσθαι σεαυτὸν,
[7]   τὴν πορνείαν τοῦ Ζαμβρὶ καὶ  τῆς   Μαδιανίτιδος ἀναφανδὸν καὶ ἀπηρυθριασμένως γινομένην,
[4]   νόμιζε κρίνεσθαι σεαυτὸν, πότερον διὰ  τῆς   μακροθυμίας προσχωρεῖς τῷ Θεῷ,
[8]   καὶ δεσπότης, παρὰ πάσης  τῆς   νοητῆς καὶ αἰσθητῆς κτίσεως προσκυνούμενος,
[6]   καταπειθῆ, μηδαμοῦ τῆς τάξεως ἐκβαίνοντα  τῆς   οἰκείας, ἀγόμενον δὲ ὑπὸ τοῦ
[4]   προσχωρεῖς τῷ Θεῷ, διὰ  τῆς   ὀργῆς ἀποτρέχεις πρὸς τὸν ἀντίδικον.
[2]   τῶν φοβερῶν, ἱκανὸν τὴν ὑπὸ  τῆς   ὀργῆς ἐκμανεῖσαν ψυχὴν ἐπισχεῖν· οὐ
[2]   ἀνηκέστου κακοῦ, οἷον πομφόλυγος, αὐτοῖς  τῆς   ὀργῆς ἐκραγείσης, διαπνευσθῇ τὸ φλεγμαῖνον.
[2]   καὶ θανάτους πολλάκις ἆθλα  τῆς   ὀργῆς οἱ μαχόμενοι ἀπηνέγκαντο. Ἦρξε
[8]   καὶ ἐγκατάλιπε θυμὸν, ἵνα φύγῃς  τῆς   ὀργῆς τὴν πεῖραν, τῆς Ἀποκαλυπτομένης
[7]   εἰς πύλην, καὶ ἀνακάμψατε διὰ  τῆς   παρεμβολῆς· καὶ ἀποκτείνατε ἕκαστος τὸν
[6]   μέγας Δαβὶδ πράως ἠνείχετο  τῆς   παροινίας τοῦ Σεμεεί. Οὐ γὰρ
[4]   τῶν ὑπὸ τοῦ πνεύματος  τῆς   πονηρίας πεπληρωμένων; Ὅταν σοι κινηθῇ
[1]   προσηγορίαις ἀποκαλεῖν, οἷς ἑαυτοὺς διὰ  τῆς   πονηρίας ᾠκείωσαν. Κύνας γὰρ ἐννεοὺς,
[4]   ὠφέλησάς τι κἀκεῖνον τῷ ὑποδείγματι  τῆς   πραότητος, χαλεπώτερον ἠμύνω διὰ
[8]   ψυχαῖς ἐμποιοῦντα· ἐκεῖ τὸ πνεῦμα  τῆς   πραΰτητος οὐκ ἀναπαύεται. Πεισθέντες δὲ
[4]   δὲ τραυμάτων πολλάκις θάνατοι. ~Ἀπὸ  τῆς   πρώτης ἀρχῆς τὸ κακὸν ἐπίσχωμεν,
[6]   τινι τῷ λόγῳ καταπειθῆ, μηδαμοῦ  τῆς   τάξεως ἐκβαίνοντα τῆς οἰκείας, ἀγόμενον
[1]   εὐστόχως καὶ κατὰ τὸν λόγον  τῆς   τέχνης γίγνηται, μετὰ τὴν πεῖραν
[2]   οἱ ὀξύῤῥοποι πρὸς θυμὸν ὑπὸ  τῆς   τυχούσης προφάσεως ἐξαπτόμενον, βοῶντες καὶ
[6]   ὡς κατὰ τὴν ἀξίαν αὐτῷ  τῆς   ὕβρεως ἀπαντώσης. Δύο δὴ ταῦτα
[4]   πραότητος, χαλεπώτερον ἠμύνω διὰ  τῆς   ὑπεροψίας. Τί γὰρ ἂν γένοιτο
[4]   λοιδορίαις δεικνύς· καὶ σεαυτῷ μέγαν  τῆς   ὑπομονῆς προξενήσεις τὸν στέφανον, τὴν
[2]   ἠγνόησαν, γονεῖς δὲ καὶ τέκνα  τῆς   φύσεως ἐπελάθοντο. Ἀγνοοῦσι μὲν γὰρ
[5]   προσηγορία τοῦ πένητος; Μνήσθητι  τῆς   φύσεως σεαυτοῦ· ὅτι γυμνὸς εἰς
[7]   δυνάμεων ἑκάστη παρὰ τὸν τρόπον  τῆς   χρήσεως κακὸν ἀγαθὸν
[2]   τὸ σχῆμα, οὔτε κατὰ τὴν  τῆς   ψυχῆς διάθεσιν, οἱ ὀργιζόμενοι διαφέρουσιν.
[6]   τὸ μανικὸν καὶ ἔκπληκτον κίνημα  τῆς   ψυχῆς καταστέλλειν τῇ μνήμῃ τῶν
[7]   ἐστὶ καὶ ἔμμετρος τῷ φρονίμῳ  τῆς   ψυχῆς μέρει παρὰ τοῦ θυμοειδοῦς
[7]   τῆς ἁμαρτίας. Νεῦρον γάρ ἐστι  τῆς   ψυχῆς θυμὸς, τόνον αὐτῇ
[7]   κεκτημένῳ γίνεται. Οἷον, τῷ ἐπιθυμητικῷ  τῆς   ψυχῆς μὲν εἰς ἀπόλαυσιν
[7]   τῶν ἠδικηκότων ἀντίδοσιν, ὥσπερ ὀργώσης  τῆς   ψυχῆς πρὸς τὴν ἄμυναν. Εἰδέναι
[2]   ὧν πεπόνθασιν αἴσθησιν, ὅλης αὐτοῖς  τῆς   ψυχῆς πρὸς τὴν ἄμυναν τοῦ
[7]   τῆς ἀρετῆς ἔργων ἐπιτήδειον ἡμῶν  τῆς   ψυχῆς τὸ θυμοειδὲς, ὅταν, ὥσπερ
[4]   χαλεπώτερον ἠμύνω διὰ τῆς ὑπεροψίας.  Τί   γὰρ ἂν γένοιτο ὀδυνηρότερον τῷ
[6]   οὖν ὀργισθῇς, ἐβεβαίωσας τὰ ὀνείδη·  τί   γὰρ ὀργῆς ἀφρονέστερον; ἐὰν δὲ
[5]   κόσμον εἰσῆλθες, γυμνὸς καὶ ἀπελεύσῃ.  Τί   δὲ γυμνοῦ πενιχρότερον; Οὐδὲν ἤκουσας
[5]   ἐπ´ αὐτὸν φερομένην πονηρίαν διέλυσε.  Τί   δέ σε ταράσσει προσηγορία
[7]   αὐτοῦ, δοθῆναι ἐφ´ ὑμᾶς εὐλογίαν.  Τί   δὲ τὸν Φινεὲς ἐδικαίωσεν; Οὐχ
[4]   δὲ οὐδέποτε μεταμελήσῃ τῆς ἀρετῆς.  Τί   δεῖ τὰ πολλὰ λέγειν; Τῷ
[2]   πρότερον ἀπολήγουσι, πρὶν κακόν  τι   δοῦναι τῷ παροξύναντι, πού
[4]   εἰς ἴσον ἀντικαθιστάμενος τῷ λοιδόρῳ,  τί   καὶ ἀπολογήσῃ; ~Ὅτι παρώξυνε κατάρξας;
[2]   δοῦναι τῷ παροξύναντι, πού  τι   καὶ προσλαβεῖν, ἐὰν τύχῃ· ὥσπερ
[4]   ἐκλέξασθαι μερίδα. γὰρ ὠφέλησάς  τι   κἀκεῖνον τῷ ὑποδείγματι τῆς πραότητος,
[6]   ἔξω τὸ πάθος, ἀλλ´ οἷόν  τι   κῦμα εἴσω τῶν αἰγιαλῶν κατακλασθὲν
[8]   τοῦ κακοῦ· εἰ δὲ καλῶς,  τί   με δέρεις; Ἐὰν γὰρ ἐθισθῇς
[5]   τὴν ὁρμὴν ὑπεκλύειν; Τοιοῦτον δή  τι   νόμιζε εἶναι καὶ τὸ τῆς
[5]   μὲν γὰρ πονηρὸν θυμὸς,  τί   οὐκ ἐξέκλινας τὸ κακόν; εἰ
[2]   πολλάκις τὰ βιαίως καταῤῥηγνύμενα ἔπαθέ  τι   πλέον ἔδρασε τοῖς, ἀντιτύποις
[5]   τὴν ἀλήθειαν· εἰ δὲ ψεύδεται,  τί   πρὸς σὲ τὸ λεγόμενον; Μήτε
[2]   συνήθη πᾶσι καὶ γνωρίμην ὥσπερ  τι   προσωπεῖον ἐπὶ σκηνῆς ὑπαλλάξαν. Ὀφθαλμοὶ
[6]   εἶ. Ἐὰν δὲ καὶ πάθῃς  τι   τὴν ψυχὴν, ἐν σεαυτῷ κάτασχε
[2]   οὐ προλαβοῦσαι χάριτες, οὐκ ἄλλο  τι   τῶν τιμίων. Μανία τίς ἐστιν
[2]   ἀκμὴ, οὔτε πῦρ, οὔτε ἄλλο  τι   τῶν φοβερῶν, ἱκανὸν τὴν ὑπὸ
[5]   κακόν; εἰ δὲ συγγνώμης ἄξιον,  τί   χαλεπαίνεις τῷ θυμουμένῳ; Ὥστε, εἰ
[5]   τὸ δὲ σεαυτοῦ αἰσχρὸν οὐδαμοῦ  τιθεῖς;   Πονηρὸν ὕβρις; φεῦγε τὴν
[2]   χάριτες, οὐκ ἄλλο τι τῶν  τιμίων.   Μανία τίς ἐστιν ὀλιγοχρόνιος
[4]   τύπτων τὸν μὴ ἀλγοῦντα ἑαυτὸν  τιμωρεῖται   (οὔτε γὰρ τὸν ἐχθρὸν ἠμύνατο,
[8]   ταῖς ψυχαῖς ἐντικτόμενον, καὶ ὥσπερ  τινὰ   ἔνοικον ἀναιδῆ προκατέχοντα ἡμῶν τὰ
[7]   ἀλλὰ τὴν ἐπίβουλον ἡδονὴν ὥσπερ  τινὰ   λύκον ὑλακτῶν ἀεὶ καὶ σπαράσσων.
[6]   μεγάλων ἄξιον κρίνῃς, μήτε ἀνθρώπων  τινὰ   παρὰ πολὺ ἐλαττοῦσθαί σου κατὰ
[4]   πλεῖστα τῶν κακῶν, ὥσπερ ῥίζῃ  τινὶ   καὶ ἀρχῇ, τῷ πάθει τούτῳ
[6]   ὑπεζευγμένον ἡμῖν, καὶ οἷον χαλινῷ  τινι   τῷ λόγῳ καταπειθῆ, μηδαμοῦ τῆς
[1]   ἔξωθεν ἡμῖν προσπεσόντος ὥσπερ καταιγίδος  τινὸς   ἀδοκήτου, τότε μάλιστα τὸ θαυμαστὸν
[2]   ἐξαπτόμενον, βοῶντες καὶ ἀγριαίνοντες, καὶ  τίνος   οὐχὶ ἰοβόλων ἀναιδέστερον ἐφορμῶντες, οὐ
[4]   Θεῷ, ἀλλὰ προσηύχετο ὑπὲρ αὐτῶν.  Τίνων   βούλει μαθητὴς εἶναι μᾶλλον, τῶν
[2]   ἔδρασε τοῖς, ἀντιτύποις περιθραυσθέντα.  Τίς   ἂν ἐφίκοιτο τοῦ κακοῦ; ὅπως
[2]   ἄλλο τι τῶν τιμίων. Μανία  τίς   ἐστιν ὀλιγοχρόνιος θυμός. Οἵ
[7]   γὰρ θυμὸς μὲν οἷον ἔξαψίς  τις   καὶ ἀναθυμίασις ὀξεῖα τοῦ πάθους·
[2]   ἄλλα ὅσα οὐδ´ ἂν ἐξαριθμήσαιτό  τις,   ὀργῆς καὶ θυμοῦ ἔκγονά ἐστι
[5]   μὴ σεαυτῷ οἰκειώσῃς (τὰ εἰρημένα.  Τίς   ποτε ἀπήχθη διὰ πενίαν εἰς
[7]   ψυχῆς τὸ θυμοειδὲς, ὅταν, ὥσπερ  τις   στρατιώτης, παρὰ τῷ στρατηγῷ τὰ
[2]   ἀντιλυπήσεως περιζεῖ μὲν τῇ καρδίᾳ  τὸ   αἷμα, ὥσπερ βίᾳ πυρὸς κυκώμενον
[2]   εὐσήμως προϊών. Ἐπειδὰν δὲ εἰς  τὸ   ἀνήκεστον, ὥσπερ φλὸξ ὕλης ἀφθονίᾳ,
[1]   γίγνηται, μετὰ τὴν πεῖραν μάλιστα  τὸ   ἀπ´ αὐτῶν ὠφέλιμον διαδείκνυται· οὕτως
[7]   καὶ σπαράσσων. Τοιοῦτον μὲν δὴ  τὸ   ἀπὸ θυμοῦ ὠφέλιμον τοῖς εἰδόσι
[7]   καὶ ἄσπονδος· μηδέποτε τὴν πρὸς  τὸ   βλάπτον φιλίαν καταδεχόμενος, ἀλλὰ τὴν
[7]   ἐν φαρμάκου εἴδει οὐ παραιτεῖται.  Τὸ   γὰρ, Ἔχθραν θήσω ἀνὰ μέσον
[7]   ὀργιζομένῳ εἰκῆ τὴν κρίσιν ἐπανατείνεται·  τὸ   δὲ ἐφ´ δεῖ κεχρῆσθαι
[5]   μὲν ἀλλότριον κακὸν ἐπιμελῶς καταβλέπεις;  τὸ   δὲ σεαυτοῦ αἰσχρὸν οὐδαμοῦ τιθεῖς;
[8]   ἀρχῇ ταύτῃ συναναιρήσεις. Καὶ γὰρ  τὸ   δολερὸν καὶ ὕποπτον, καὶ ἄπιστον
[6]   σοὶ λόγου τὴν ἐπιφάνειαν, ὥσπερ  τὸ   ἐν παισὶν ἄτακτον ἀνδρὸς αἰδεσίμου
[3]   μιμῇ, διὰ τῆς ἀντιπνοίας ἀντιδιδόντας  τὸ   ἐνεχθέν. Μὴ διδασκάλῳ χρήσῃ τῷ
[6]   μου· τουτέστιν, οὐ διεδόθη πρὸς  τὸ   ἔξω τὸ πάθος, ἀλλ´ οἷόν
[5]   τὴν μίμησιν. Οὐ γὰρ δὴ  τὸ   ἕτερον κατάρξαι ἱκανὸν εἰς παραίτησιν.
[7]   σου καὶ τοῦ ὄφεως· καὶ  τὸ,   Ἐχθραίνετε τοῖς Μαδιηναίοις, διδάσκοντός ἐστι
[1]   καταιγίδος τινὸς ἀδοκήτου, τότε μάλιστα  τὸ   θαυμαστὸν τῶν θείων παραγγελμάτων ἐπέγνωμεν.
[7]   ἔργων ἐπιτήδειον ἡμῶν τῆς ψυχῆς  τὸ   θυμοειδὲς, ὅταν, ὥσπερ τις στρατιώτης,
[2]   δὲ καὶ ἐκ τοῦ ἐναντίου  τὸ   ἴσον κακὸν ἀντιστρατευόμενον εὕρωσιν, ὀργὴν
[5]   θυμὸς, τί οὐκ ἐξέκλινας  τὸ   κακόν; εἰ δὲ συγγνώμης ἄξιον,
[4]   θάνατοι. ~Ἀπὸ τῆς πρώτης ἀρχῆς  τὸ   κακὸν ἐπίσχωμεν, τὴν ὀργὴν πάσῃ
[3]   λελυπηκότος κεκινημένης. ~Μὴ δὴ κακῷ  τὸ   κακὸν ἰᾶσθε, μηδὲ ἐπιχειρεῖτε ἀλλήλους
[3]   Ὕβρισεν ὀργισθείς; στῆσον τῇ σιωπῇ  τὸ   κακόν. Σὺ δὲ ὥσπερ ῥεῦμα
[8]   ἡμῶν, δόξα καὶ  τὸ   κράτος εἰς τοὺς αἰῶνας. Ἀμήν.
[5]   δὲ ψεύδεται, τί πρὸς σὲ  τὸ   λεγόμενον; Μήτε πρὸς ἐπαίνους χαυνωθῇς
[7]   ζηλωτὸς καὶ μακάριος. Καὶ πάλιν  τὸ   λογιστικὸν μὲν καλῶς μεταχειριζόμενος
[6]   τὴν ψυχὴν, ἐν σεαυτῷ κάτασχε  τὸ   λυπηρόν. Ἐν ἐμοὶ γὰρ, φησὶν,
[6]   καὶ οὐκ ἐταράχθην. Δεῖ τοίνυν  τὸ   μανικὸν καὶ ἔκπληκτον κίνημα τῆς
[5]   γὰρ ἔπαθες ἐγκαλεῖς.  τὸ   μὲν ἀλλότριον κακὸν ἐπιμελῶς καταβλέπεις;
[2]   δὲ οὐχ ὑφίεται. Καὶ  τὸ   μὲν σῶμα ταῖς πληγαῖς διακόπτεται,
[5]   Οὐ τὸ πένεσθαι ἐπονείδιστον, ἀλλὰ  τὸ   μὴ φέρειν εὐγενῶς τὴν πενίαν.
[4]   σὺ δὲ ὑπόμεινον. Διαπτύει καὶ  τὸ   μηδὲν ἡγεῖταί σε; σὺ δὲ
[1]   ἐκ φύσεως ἐνυπάρχει πρὸς ἀνθρώπους  τὸ   μῖσος. ~Διὰ θυμὸν ἀχάλινοι γλῶσσαι,
[7]   ἀγάπην τῆς ἀρετῆς καὶ περὶ  τὸ   μῖσος τῆς ἁμαρτίας. Πρὸς ὅπερ
[2]   καὶ συνήθεις ἠγνόηνται· παράφορον δὲ  τὸ   ὄμμα, καὶ πῦρ ἤδη βλέπει.
[6]   οὐ διεδόθη πρὸς τὸ ἔξω  τὸ   πάθος, ἀλλ´ οἷόν τι κῦμα
[5]   καὶ ἀντοργίζῃ· καὶ γίνεταί σου  τὸ   πάθος ἀπολογία τοῦ προλαβόντος. Αὐτοῖς
[1]   γὰρ ἅπαξ παρωσάμενον τοὺς λογισμοὺς  τὸ   πάθος αὐτὸ τὴν δυναστείαν τὴν
[8]   κινοῖτο πρὸς μὴ δεῖ  τὸ   πάθος; Πῶς; Εἰ προπαιδευθείης τὴν
[5]   διὰ πενίαν εἰς δεσμωτήριον; Οὐ  τὸ   πένεσθαι ἐπονείδιστον, ἀλλὰ τὸ μὴ
[3]   ἀθλιώτερος νικήσας, διότι ἀπέρχεται  τὸ   πλεῖον ἔχων τῆς ἁμαρτίας. Μὴ
[8]   ἀσιγήτους ταῖς ψυχαῖς ἐμποιοῦντα· ἐκεῖ  τὸ   πνεῦμα τῆς πραΰτητος οὐκ ἀναπαύεται.
[7]   Ἀμαλὴκ ὑπὸ τοῦ Σαοὺλ παρὰ  τὸ   πρόσταγμα τοῦ Θεοῦ περισωθέντα οὐχ
[2]   χαράδραι, πρὸς τὰ κοῖλα συῤῥέουσαι,  τὸ   προστυχὸν παρασύρουσιν· οὕτως αἱ τῶν
[6]   Δεσπότης ἡμῶν. Οὐ γὰρ ἀπέστρεψε  τὸ   πρόσωπον ἀπὸ αἰσχύνης ἐμπτυσμάτων. Ἐσυκοφαντήθης;
[1]   μαρτυροῦσαν λάβῃ τὰ παραγγέλματα, τότε  τὸ   σοφὸν αὐτῶν καὶ ὠφέλιμον πρὸς
[2]   κατασχεθέντας, ὧν οὐδὲν, οὔτε κατὰ  τὸ   σχῆμα, οὔτε κατὰ τὴν τῆς
[5]   διότι μὲν οὐκ εἶχε  τὸ   σωφρονίζον ὑπόδειγμα· σὺ δὲ, βλέπων
[5]   δή τι νόμιζε εἶναι καὶ  τὸ   τῆς λοιδορίας. μὲν ἀντιβαίνων
[4]   λέγων ῥήματα. Τούτοις πρόσθες καὶ  τὸ   τοῦ Μωϋσέως καλόν. Ἐκεῖνος, ὑπὸ
[7]   ἄλλῳ χαλεπαίνων αὐτός; Καὶ ποιεῖς  τὸ   (τῶν κυνῶν· οἳ τοὺς λίθους
[8]   ἐπίβουλον καὶ θρασὺ, καὶ πᾶν  τὸ   τῶν τοιούτων (πονηρῶν σμῆνος, ταύτης
[6]   ἐπανάγουσι. Καὶ τοῦτό ἐστιν ἄρα  τὸ   ὑπὸ τοῦ Δαβὶδ εἰρημένον· ὅτι
[2]   τοῖς καιριωτάτοις ἐναλλομένους, πᾶν δὲ  τὸ   φανὲν ὅπλον τῇ μανία γινόμενον.
[2]   αὐτοῖς τῆς ὀργῆς ἐκραγείσης, διαπνευσθῇ  τὸ   φλεγμαῖνον. Οὔτε γὰρ ξίφους ἀκμὴ,
[1]   ὄφεις, γεννήματα ἐχιδνῶν, καὶ τὰ  τοιαῦτα   προσαγορεύει. Οἱ γὰρ ἕτοιμοι πρὸς
[6]   καταστελλέτω τὴν φλεγμονήν. Αἱ γὰρ  τοιαῦται   προπαρασκευαὶ καὶ διαθέσεις, οἷον πηδήματα
[3]   πλεῖον ἔχων τῆς ἁμαρτίας. Μὴ  τοίνυν   γένῃ κακοῦ πληρωτὴς ἐράνου, μηδὲ
[5]   ὑπερβαλλόμενος στεφανοῦται. Καὶ κατακρίνεται  τοίνυν   οὐχὶ μόνον καθηγησάμενος τοῦ
[8]   μᾶλλον μίσους ἄξιον. Οὐ  τοίνυν   τὰ ῥήματα πέφυκε τὰς λύπας
[6]   Ἡτοιμάσθην, καὶ οὐκ ἐταράχθην. Δεῖ  τοίνυν   τὸ μανικὸν καὶ ἔκπληκτον κίνημα
[5]   καὶ ὑπείκουσι τὴν ὁρμὴν ὑπεκλύειν;  Τοιοῦτον   δή τι νόμιζε εἶναι καὶ
[7]   λύκον ὑλακτῶν ἀεὶ καὶ σπαράσσων.  Τοιοῦτον   μὲν δὴ τὸ ἀπὸ θυμοῦ
[7]   θυμοειδοῦς συνεργία. γὰρ  τοιοῦτος   ἀδιάλλακτος ἔσται τοῖς ἐπιβούλοις καὶ
[2]   ἔπαθον, ὅσα εἰκὸς τοὺς ὑπὸ  τοιούτῳ   δαίμονι στρατηγουμένους παθεῖν. Πηρώσεις γὰρ
[8]   θρασὺ, καὶ πᾶν τὸ τῶν  τοιούτων   (πονηρῶν σμῆνος, ταύτης τῆς κακίας
[2]   ἔπαθέ τι πλέον ἔδρασε  τοῖς,   ἀντιτύποις περιθραυσθέντα. Τίς ἂν ἐφίκοιτο
[5]   ἀντιτύπων πέφυκε διεκπίπτειν, ἐν δὲ  τοῖς   ἁπαλοῖς καὶ ὑπείκουσι τὴν ὁρμὴν
[7]   δὴ τὸ ἀπὸ θυμοῦ ὠφέλιμον  τοῖς   εἰδόσι μεταχειρίζεσθαι. Ἐπεὶ καὶ τῶν
[7]   γὰρ τοιοῦτος ἀδιάλλακτος ἔσται  τοῖς   ἐπιβούλοις καὶ ἄσπονδος· μηδέποτε τὴν
[2]   πάντων ὁμοίως χωροῦσιν. Οὐ πολιὰ  τοῖς   θυμουμένοις αἰδέσιμος, οὐκ ἀρετὴ βίου,
[1]   τοῦ λόγου βοήθειαν. Ὅπερ γὰρ  τοῖς   ἰοβόλοις ἐστὶν ἰὸς, τοῦτο
[2]   σώματος ἐπιφερομένας, πόδας δὲ ἀφειδῶς  τοῖς   καιριωτάτοις ἐναλλομένους, πᾶν δὲ τὸ
[4]   πρὸς τὸν ἀντίδικον. Δὸς καιρὸν  τοῖς   λογισμοῖς σεαυτοῦ τὴν ἀγαθὴν ἐκλέξασθαι
[4]   πάλιν ἀναλυθήσῃ. γὰρ τούτοις  τοῖς   λόγοις ἑαυτὸν προκατασχὼν πᾶσαν ἀτιμίαν
[7]   τοῦ ὄφεως· καὶ τὸ, Ἐχθραίνετε  τοῖς   Μαδιηναίοις, διδάσκοντός ἐστι κεχρῆσθαι τῷ
[1]   ἰοβόλοις ἐστὶν ἰὸς, τοῦτο  τοῖς   παροξυνθεῖσιν θυμὸς γίνεται. Λυσσῶσιν
[2]   ἀνήκεστον, ὥσπερ φλὸξ ὕλης ἀφθονίᾳ,  τοῖς   παροξύνουσιν ἐξαφθῇ, τότε δὴ τότε
[8]   ἀναμένοντες τὴν μακαρίαν ἐλπίδα τὴν  τοῖς   πραέσιν ἐπηγγελμένην (Μακάριοι γὰρ οἱ
[5]   τοῦτο ὀνήσει. Οὐδὲ γὰρ ἐν  τοῖς   στεφανίταις ἀγῶσιν κατάρξας τῶν
[4]   γνώμην, μηδὲ ἀνάσχῃ γενέσθαι ἐφικτὸς  τοῖς   ὑβρίζουσιν. Ἔασον αὐτὸν ἄπρακτά σου
[7]   παρεπόμενος, πρᾶος μένῃ καὶ χειροήθης  τοῖς   ὠφελοῦσι, καὶ εὐανάκλητος τῷ λογισμῷ,
[2]   θάνατος ἀνθρώπου ἐκ χειρὸς ἀνθρωπείας  τολμᾶται.   Διὰ τοῦτον ἀδελφοὶ μὲν ἀλλήλους
[7]   ἐλάσας τὸν σειρομάστην. Σαμουὴλ δὲ  τὸν   Ἀγὰγ τὸν βασιλέα τοῦ Ἀμαλὴκ
[7]   τῆς παρεμβολῆς· καὶ ἀποκτείνατε ἕκαστος  τὸν   ἀδελφὸν αὐτοῦ, καὶ ἕκαστος τὸν
[8]   οὐχὶ ζῶντα ἔπεμψεν αὐτὸν εἰς  τὸν   ᾅδην, τῆς γῆς ὑποῤῥαγείσης τῷ
[4]   θυμὸν οὐκ ἀνέπαυσεν) οὕτως  τὸν   ἀλοιδόρητον ὀνειδίζων παραμυθίαν εὑρεῖν τοῦ
[5]   Δαβὶδ λέγοντος· Ἐν τῷ συστῆναι  τὸν   ἁμαρτωλὸν ἐναντίον μου, οὐχὶ παρωξύνθην,
[7]   Ἐκεῖ τὸν θυμὸν μετάθες ἐπὶ  τὸν   ἀνθρωποκτόνον, τὸν τοῦ ψεύδους πατέρα,
[1]   τὴν ψυχῆς παραλάβῃ, ἀποθηριοῖ παντελῶς  τὸν   ἄνθρωπον, καὶ οὐδὲ ἄνθρωπον εἶναι
[4]   διὰ τῆς ὀργῆς ἀποτρέχεις πρὸς  τὸν   ἀντίδικον. Δὸς καιρὸν τοῖς λογισμοῖς
[7]   σειρομάστην. Σαμουὴλ δὲ τὸν Ἀγὰγ  τὸν   βασιλέα τοῦ Ἀμαλὴκ ὑπὸ τοῦ
[6]   εἶπε, φησὶ, τῷ Σεμεεὶ καταρᾶσθαι  τὸν   Δαβίδ. Διόπερ ἀκούων αἱμάτων ἀνὴρ,
[7]   τὸν πλησίον αὐτοῦ, καὶ ἕκαστος  τὸν   ἔγγιστα αὐτοῦ. Καὶ μετ´ ὀλίγα·
[7]   ἀνθρωποκτόνον, τὸν τοῦ ψεύδους πατέρα,  τὸν   ἐργάτην τῆς ἁμαρτίας· τῷ δὲ
[6]   ἡμῖν ἀτιμίαις ἐπαναστήσεται. Δεινὸν μὲν  τὸν   εὐεργετηθέντα, καὶ ταῖς μεγίσταις ὑπόχρεων
[4]   γένοιτο ὀδυνηρότερον τῷ ἐχθρῷ,  τὸν   ἐχθρὸν ἑαυτοῦ ὁρᾷν ὕβρεων ὑψηλότερον;
[4]   ἀλγοῦντα ἑαυτὸν τιμωρεῖται (οὔτε γὰρ  τὸν   ἐχθρὸν ἠμύνατο, καὶ τὸν θυμὸν
[6]   καιρὸν τῇ ὀργῇ κινηθῆναι, πρὸς  τὸν   Θεὸν μεταφέρων τὴν ἔννοιαν· ὅτι
[7]   δὲ ἐνεργῶν μισητός. Ἐκεῖ  τὸν   θυμὸν μετάθες ἐπὶ τὸν ἀνθρωποκτόνον,
[6]   τοῦ ὀργίζεσθαι βλάβην; Ἐὰν πείσωμεν  τὸν   θυμὸν μὴ προλαμβάνειν τοὺς λογισμοὺς,
[4]   γὰρ τὸν ἐχθρὸν ἠμύνατο, καὶ  τὸν   θυμὸν οὐκ ἀνέπαυσεν) οὕτως
[5]   φύσεως σεαυτοῦ· ὅτι γυμνὸς εἰς  τὸν   κόσμον εἰσῆλθες, γυμνὸς καὶ ἀπελεύσῃ.
[6]   τὸν χιτωνίσκον; Ἀπέδυσάν μου καὶ  τὸν   Κύριον, καὶ διεμερίσαντο τὰ ἱμάτια
[1]   παραγγελμάτων, ὅταν εὐστόχως καὶ κατὰ  τὸν   λόγον τῆς τέχνης γίγνηται, μετὰ
[3]   πρὸς τὸν φθεγξάμενον, ὡς ἐπὶ  τὸν   λοίδορον αἱ ὕβρεις ἐπαναστρέφουσι. Μᾶλλον
[4]   διαῤῥηγνύσθω. Ὥσπερ γὰρ τύπτων  τὸν   μὴ ἀλγοῦντα ἑαυτὸν τιμωρεῖται (οὔτε
[7]   φησὶ, τὴν ῥομφαίαν ἕκαστος ἐπὶ  τὸν   μηρὸν αὐτοῦ, καὶ διέλθετε ἀπὸ
[7]   ἐπὶ βλάβῃ τῶν πλησίον ἠκονημένος  τὸν   νοῦν, κακεντρεχής ἐστι καὶ κακοῦργος.
[2]   πῦρ ἤδη βλέπει. Καὶ παραθήγει  τὸν   ὀδόντα, κατὰ τῶν συῶν τοὺς
[2]   ἐπιφάνειαν ἐξανθῆσαν, ἐν ἄλλῃ μορφῇ  τὸν   ὀργιζόμενον ἔδειξε, τὴν συνήθη πᾶσι
[1]   κακίᾳ· καὶ τοῦ Κυρίου λέγοντος  τὸν   ὀργιζόμενον εἰκῆ τῷ ἀδελφῷ αὐτοῦ
[5]   ὑπόδειγμα· σὺ δὲ, βλέπων ἀσχημονοῦντα  τὸν   ὀργιζόμενον, οὐκ ἐφυλάξω αὐτοῦ τὴν
[7]   ὑπομονὴν καὶ ἐγκράτειαν· παρὰ δὲ  τὸν   ὀρθὸν λόγον ἐνεργῶν, μανία γίνεται.
[7]   τὸν ἀδελφὸν αὐτοῦ, καὶ ἕκαστος  τὸν   πλησίον αὐτοῦ, καὶ ἕκαστος τὸν
[7]   τῷ θυμῷ, δι´ ἀμφοῖν ἐλάσας  τὸν   σειρομάστην. Σαμουὴλ δὲ τὸν Ἀγὰγ
[4]   σεαυτῷ μέγαν τῆς ὑπομονῆς προξενήσεις  τὸν   στέφανον, τὴν ἑτέρου μανίαν ἀφορμὴν
[7]   θυμὸν μετάθες ἐπὶ τὸν ἀνθρωποκτόνον,  τὸν   τοῦ ψεύδους πατέρα, τὸν ἐργάτην
[7]   τῶν ἄλλων δυνάμεων ἑκάστη παρὰ  τὸν   τρόπον τῆς χρήσεως κακὸν
[7]   τὰς τῶν Λευϊτῶν χεῖρας πρὸς  τὸν   τῶν ἀδελφῶν φόνον ἐξώπλισε. Θέσθω,
[6]   ἐὰν δὲ μείνῃς ἀόργητος, ᾔσχυνας  τὸν   ὑβρίσαντα, ἔργῳ τὴν σωφροσύνην ἐπιδειξάμενος.
[3]   ἠχὼ οὕτως ἀνεκλάσθη ἀκεραία πρὸς  τὸν   φθεγξάμενον, ὡς ἐπὶ τὸν λοίδορον
[7]   ἐφ´ ὑμᾶς εὐλογίαν. Τί δὲ  τὸν   Φινεὲς ἐδικαίωσεν; Οὐχ δικαία
[6]   καὶ κριτής. Περιέῤῥηξάν σου  τὸν   χιτωνίσκον; Ἀπέδυσάν μου καὶ τὸν
[7]   ἐστι τῆς ψυχῆς θυμὸς,  τόνον   αὐτῇ πρὸς τὴν τῶν καλῶν
[3]   ἂν αὐτοῖς αἱ ὕβρεις, ὥσπερ  τοξεύματα,   ἐπιλείπωσιν. Εἶτα, ἐπειδὰν πᾶσαν λοιδορίαν
[5]   ἁπτομένας σου. Οὐχ ὁρᾷς τὰ  τοξεύματα,   πῶς τῶν μὲν στεῤῥῶν καὶ
[1]   Δόντες μὲν αὐτοὶ τῇ ὀργῇ  τόπον,   ὥσπερ ῥεύματι βιαίῳ διέξοδον, καταμανθάνοντες
[8]   δὴ οὖν ἐπεισάγωμεν ἑαυτοῖς κακὸν  τοσοῦτον·   ἀῤῥωστίαν ψυχῆς, σκότωσιν λογισμῶν, ἀπὸ
[2]   ὕλης ἀφθονίᾳ, τοῖς παροξύνουσιν ἐξαφθῇ,  τότε   δὴ τότε τὰ οὔτε λόγῳ
[1]   προσπεσόντος ὥσπερ καταιγίδος τινὸς ἀδοκήτου,  τότε   μάλιστα τὸ θαυμαστὸν τῶν θείων
[2]   τοῖς παροξύνουσιν ἐξαφθῇ, τότε δὴ  τότε   τὰ οὔτε λόγῳ ῥητὰ οὔτε
[1]   ἔκβασιν μαρτυροῦσαν λάβῃ τὰ παραγγέλματα,  τότε   τὸ σοφὸν αὐτῶν καὶ ὠφέλιμον
[2]   πληγαῖς διακόπτεται, δὲ θυμὸς  τοῦ   ἀλγεινοῦ τὴν αἴσθησιν παραιρεῖται. Οὐ
[7]   δὲ τὸν Ἀγὰγ τὸν βασιλέα  τοῦ   Ἀμαλὴκ ὑπὸ τοῦ Σαοὺλ παρὰ
[7]   κυνῶν· οἳ τοὺς λίθους δάκνουσι,  τοῦ   βάλλοντος οὐ προσαπτόμενοι. ἐνεργούμενος
[1]   καὶ ὠφέλιμον πρὸς τὴν ἐπανόρθωσιν  τοῦ   βίου καὶ τὴν τῶν πειθομένων
[6]   τοῦτό ἐστιν ἄρα τὸ ὑπὸ  τοῦ   Δαβὶδ εἰρημένον· ὅτι Ἡτοιμάσθην, καὶ
[5]   οὔτε πτώματα χωρὶς ἀντιπάλων. Ἄκουε  τοῦ   Δαβὶδ λέγοντος· Ἐν τῷ συστῆναι
[4]   κοπρίας ἔχειν τὴν γένεσιν, τὰ  τοῦ   Δαβὶδ λέγων ῥήματα. Τούτοις πρόσθες
[7]   ἐξαγριούμενος, κἂν θεραπείαν ἔχειν δοκῇ,  τοῦ   δὲ συνήθους αὐτῷ καὶ φίλου
[5]   τοίνυν οὐχὶ μόνον καθηγησάμενος  τοῦ   δεινοῦ, ἀλλ´ καὶ πονηρῷ
[6]   φέρειν εὐγενῶς τὴν πενίαν. ~Μνήσθητι  τοῦ   Δεσπότου· ὅτι Πλούσιος ὢν, ἐπτώχευσε
[7]   ἐὰν ἐπιμείνῃ τῇ ἁμαρτίᾳ, μετὰ  τοῦ   διαβόλου παραδοθήσεται τῷ αἰωνίῳ πυρί.
[6]   καὶ ἀγριαίνουσαν. Αἰδείσθω τὰ πάθη  τοῦ   ἐν σοὶ λόγου τὴν ἐπιφάνειαν,
[2]   γινόμενον. Ἐὰν δὲ καὶ ἐκ  τοῦ   ἐναντίου τὸ ἴσον κακὸν ἀντιστρατευόμενον
[7]   πρᾶος, ἐπειδὴ εἶδε τὴν πορνείαν  τοῦ   Ζαμβρὶ καὶ τῆς Μαδιανίτιδος ἀναφανδὸν
[7]   τοῦ Σαοὺλ παρὰ τὸ πρόσταγμα  τοῦ   Θεοῦ περισωθέντα οὐχ ὑπὸ δικαίας
[7]   δὲ ἐπὶ τὴν ἀγάπην  τοῦ   Θεοῦ τρέψας, καὶ τὴν ὄρεξιν
[7]   φρονίμῳ τῆς ψυχῆς μέρει παρὰ  τοῦ   θυμοειδοῦς συνεργία. γὰρ
[2]   τῶν λελυπηκότων περικεντούμενοι, σφαδάζοντος αὐτοῖς  τοῦ   θυμοῦ καὶ πηδῶντος, οὐ πρότερον
[8]   ἐκτεμεῖν δυνηθῇς τὴν πικρὰν ῥίζαν  τοῦ   θυμοῦ, πολλὰ τῶν παθῶν τῇ
[7]   καὶ σώφρονι εἰς ὄφελος παντὸς  τοῦ   Ἰσραὴλ ἐθανάτωσε. Σὺ δὲ ὀργίζῃ
[2]   τῇ πρὸς τὴν ἄμυναν σπουδῇ  τοῦ   καθ´ ἑαυτοὺς ἀμελοῦντες. Οἱονεὶ γὰρ
[8]   Εἰ κακῶς ἐλάλησα, μαρτύρησον περὶ  τοῦ   κακοῦ· εἰ δὲ καλῶς, τί
[2]   ἀντιτύποις περιθραυσθέντα. Τίς ἂν ἐφίκοιτο  τοῦ   κακοῦ; ὅπως οἱ ὀξύῤῥοποι πρὸς
[7]   πρὸς σωτηρίαν ἡμῖν δεδομένα παρὰ  τοῦ   κτίσαντος ἀφορμὴν ἑαυτοῖς ἁμαρτίας ποιήσωμεν.
[1]   ὑμῶν σὺν πάσῃ κακίᾳ· καὶ  τοῦ   Κυρίου λέγοντος τὸν ὀργιζόμενον εἰκῆ
[8]   ἔσχατος εἶναι κατὰ τὴν ἐντολὴν  τοῦ   Κυρίου, πότε ἀγανακτήσεις ὡς παρὰ
[2]   τῆς ψυχῆς πρὸς τὴν ἄμυναν  τοῦ   λελυπηκότος κεκινημένης. ~Μὴ δὴ κακῷ
[1]   συγχωρεῖ, οὐκέτι ἔχοντα τὴν ἐκ  τοῦ   λόγου βοήθειαν. Ὅπερ γὰρ τοῖς
[6]   τῆς οἰκείας, ἀγόμενον δὲ ὑπὸ  τοῦ   λόγου, ἐφ´ ὅπερ ἂν καθηγῆται.
[8]   λύπας κινεῖν, ἀλλ´ κατὰ  τοῦ   λοιδορήσαντος ἡμᾶς ὑπεροψία, καὶ
[8]   ἀναπαύεται. Πεισθέντες δὲ τῇ παραινέσει  τοῦ   μακαρίου Παύλου, πᾶσαν ὀργὴν καὶ
[4]   ἀπεκάλει. Ἀμαθῆ καὶ πτωχὸν καὶ  τοῦ   μηδενὸς ἄξιον; σὺ δὲ σκώληκα
[4]   ῥήματα. Τούτοις πρόσθες καὶ τὸ  τοῦ   Μωϋσέως καλόν. Ἐκεῖνος, ὑπὸ Ἀαρὼν
[6]   ἂν οὖν ἐκφύγοιμεν τὴν ἐκ  τοῦ   ὀργίζεσθαι βλάβην; Ἐὰν πείσωμεν τὸν
[3]   ζηλώσῃς. Μηδὲ γένῃ ὥσπερ κάτοπτρον  τοῦ   ὀργίλου, τὴν ἐκείνου μορφὴν ἐν
[7]   θήσω ἀνὰ μέσον σου καὶ  τοῦ   ὄφεως· καὶ τὸ, Ἐχθραίνετε τοῖς
[1]   τὴν ἀσχήμονα ταραχὴν τῶν ὑπὸ  τοῦ   πάθους κατεχομένων, ἐπέγνωμεν ἐπὶ τῶν
[1]   καὶ Γραφὴ τοὺς ὑπὸ  τοῦ   πάθους κεκρατημένους ταῖς τῶν θηρίων
[7]   ἔξαψίς τις καὶ ἀναθυμίασις ὀξεῖα  τοῦ   πάθους· ὀργὴ δὲ ἔμμονος λύπη
[4]   τὸν ἀλοιδόρητον ὀνειδίζων παραμυθίαν εὑρεῖν  τοῦ   πάθους οὐ δύναται. Τοὐναντίον μὲν
[1]   νῦν ὅτε εἰς πεῖραν ἤλθομεν  τοῦ   πάθους, οὐκ ἐν ἡμῖν γενομένου,
[4]   σποδὸν σεαυτόν. Οὐκ εἶ σεμνότερος  τοῦ   πατρὸς ἡμῶν Ἀβραὰμ, ὃς ἑαυτὸν
[5]   δέ σε ταράσσει προσηγορία  τοῦ   πένητος; Μνήσθητι τῆς φύσεως σεαυτοῦ·
[4]   μακαρίων ἀνδρῶν, τῶν ὑπὸ  τοῦ   πνεύματος τῆς πονηρίας πεπληρωμένων; Ὅταν
[2]   ὑπὸ τῆς ἔνδοθεν ζάλης κλονουμένου  (τοῦ   πνεύματος. Φωνὴ τραχεῖα, καὶ ὑπερτεινομένη,
[7]   γὰρ, εἰ μὴ θυμωθείης κατὰ  τοῦ   πονηροῦ, δυνατόν σοι μισῆσαι αὐτὸν
[5]   γίνεταί σου τὸ πάθος ἀπολογία  τοῦ   προλαβόντος. Αὐτοῖς γὰρ οἷς ποιεῖς,
[1]   ἐπὶ τῶν ἔργων τὴν εὐστοχίαν  τοῦ   ῥήματος· ὅτι Ἀνὴρ θυμώδης οὐκ
[7]   τὸν βασιλέα τοῦ Ἀμαλὴκ ὑπὸ  τοῦ   Σαοὺλ παρὰ τὸ πρόσταγμα τοῦ
[6]   Δαβὶδ πράως ἠνείχετο τῆς παροινίας  τοῦ   Σεμεεί. Οὐ γὰρ ἐδίδου καιρὸν
[2]   Πρόσωπον πελιδνὸν καὶ ὕφαιμον· ὄγκος  τοῦ   σώματος ἐξοιδαίνων· φλέβες διαῤῥηγνύμεναι, ὑπὸ
[2]   τῶν ὁμοφύλων, καὶ πᾶσι μέρεσι  τοῦ   σώματος ἐπιφερομένας, πόδας δὲ ἀφειδῶς
[5]   καὶ ὑπείκων ἐν τῇ ἁπαλότητι  τοῦ   τρόπου τὴν ἐπ´ αὐτὸν φερομένην
[8]   νῦν δὲ πράως καὶ ἀκινήτως  τοῦ   τύπτοντος ἀνεχόμενος. γὰρ οὐρανοῦ
[7]   μετάθες ἐπὶ τὸν ἀνθρωποκτόνον, τὸν  τοῦ   ψεύδους πατέρα, τὸν ἐργάτην τῆς
[4]   εὑρεῖν τοῦ πάθους οὐ δύναται.  Τοὐναντίον   μὲν οὖν, ὅπερ ἔφην, καὶ
[8]   δόξα καὶ τὸ κράτος εἰς  τοὺς   αἰῶνας. Ἀμήν.
[3]   εἰς τὴν ἰδίαν καρδίαν ὑποδεξάμενος,  τοὺς   ἀνέμους μιμῇ, διὰ τῆς ἀντιπνοίας
[2]   ὀργιζόμενοι, ἔπειτα καὶ πάντας ὁμοῦ  τοὺς   ἐπιτηδείους. Ὥσπερ γὰρ αἱ χαράδραι,
[7]   ποιεῖς τὸ (τῶν κυνῶν· οἳ  τοὺς   λίθους δάκνουσι, τοῦ βάλλοντος οὐ
[6]   πείσωμεν τὸν θυμὸν μὴ προλαμβάνειν  τοὺς   λογισμοὺς, ἀλλὰ τούτου πρῶτον ἐπιμελώμεθα,
[6]   ἀφαιροῦσαι, εἰς εὐστάθειαν καὶ γαλήνην  τοὺς   λογισμοὺς ἐπανάγουσι. Καὶ τοῦτό ἐστιν
[1]   εὐσχήμων. Ἐπειδὰν γὰρ ἅπαξ παρωσάμενον  τοὺς   λογισμοὺς τὸ πάθος αὐτὸ τὴν
[7]   κινούμενοι, δολερῶς καὶ ἐπιβούλως  τοὺς   λυπήσαντας ἐνεδρεύοντες· ἅπερ ἀμφότερα φυλακτέον
[2]   τὸν ὀδόντα, κατὰ τῶν συῶν  τοὺς   ὁμόσε χωροῦντας. Πρόσωπον πελιδνὸν καὶ
[5]   λεγόμενον; Μήτε πρὸς ἐπαίνους χαυνωθῇς  τοὺς   ὑπὲρ τὴν ἀλήθειαν· μήτε πρὸς
[2]   ἐπισχεῖν· οὐ μᾶλλόν γε  τοὺς   ὑπὸ δαιμόνων κατασχεθέντας, ὧν οὐδὲν,
[2]   ἀλλήλους καὶ ἔπαθον, ὅσα εἰκὸς  τοὺς   ὑπὸ τοιούτῳ δαίμονι στρατηγουμένους παθεῖν.
[1]   ὄφεις. Οἶδε καὶ Γραφὴ  τοὺς   ὑπὸ τοῦ πάθους κεκρατημένους ταῖς
[6]   φησὶν, ἐταράχθη καρδία μου·  τουτέστιν,   οὐ διεδόθη πρὸς τὸ ἔξω
[6]   γαλήνην τοὺς λογισμοὺς ἐπανάγουσι. Καὶ  τοῦτό   ἐστιν ἄρα τὸ ὑπὸ τοῦ
[3]   τῷ ἐχθρῷ, μηδὲ μισεῖς,  τοῦτο   ζηλώσῃς. Μηδὲ γένῃ ὥσπερ κάτοπτρον
[7]   λόγον ἐνεργῶν, μανία γίνεται. Διὰ  τοῦτο   καὶ ἡμᾶς Ψαλμὸς νουθετεῖ·
[7]   τῷ θυμῷ ὥσπερ ὅπλῳ. Διὰ  τοῦτο   Μωϋσῆς πάντων ἀνθρώπων πραότατος,
[5]   πρὸς τὴν ἀντίδοσιν, οὐδέν σε  τοῦτο   ὀνήσει. Οὐδὲ γὰρ ἐν τοῖς
[5]   ~Ὅτι παρώξυνε κατάρξας; Καὶ ποίας  τοῦτο   συγγνώμης ἄξιον; Οὐδὲ γὰρ
[1]   τοῖς ἰοβόλοις ἐστὶν ἰὸς,  τοῦτο   τοῖς παροξυνθεῖσιν θυμὸς γίνεται.
[4]   τὰ τοῦ Δαβὶδ λέγων ῥήματα.  Τούτοις   πρόσθες καὶ τὸ τοῦ Μωϋσέως
[4]   γῆν πάλιν ἀναλυθήσῃ. γὰρ  τούτοις   τοῖς λόγοις ἑαυτὸν προκατασχὼν πᾶσαν
[2]   ἐκ χειρὸς ἀνθρωπείας τολμᾶται. Διὰ  τοῦτον   ἀδελφοὶ μὲν ἀλλήλους ἠγνόησαν, γονεῖς
[6]   μὴ προλαμβάνειν τοὺς λογισμοὺς, ἀλλὰ  τούτου   πρῶτον ἐπιμελώμεθα, ὡς μηδέποτε αὐτὸν
[4]   τινὶ καὶ ἀρχῇ, τῷ πάθει  τούτῳ   συνεκτεμεῖν. Ἐλοιδόρησε; σὺ δὲ εὐλόγησον.
[6]   φθάσῃς αὐτοῦ πρὸς τὴν μίμησιν.  Τούτων   ἕκαστον ὑποτρεχέτω σου τὴν διάνοιαν,
[8]   ἂν ἀφέλῃς τῆς ἑαυτοῦ διανοίας  τούτων   ἑκάτερον, ψόφος ἐστὶν ἄλλως διακενῆς
[7]   ἄνδρας ἱερεῖς τῶν ἀλσῶν, ἐσθίοντας  τράπεζαν   Ἰεζάβελ, λελογισμένῳ θυμῷ καὶ σώφρονι
[3]   λοιδορίαι πληγὰς, αἱ δὲ πληγαὶ  τραύματα,   ἐκ δὲ τραυμάτων πολλάκις θάνατοι.
[3]   δὲ πληγαὶ τραύματα, ἐκ δὲ  τραυμάτων   πολλάκις θάνατοι. ~Ἀπὸ τῆς πρώτης
[3]   εἰπέ μοι, γαλήνην βλέπουσι; Φωνὴ  τραχεῖα·   δὲ σὴ ἠπία; Οὐδὲ
[2]   ζάλης κλονουμένου (τοῦ πνεύματος. Φωνὴ  τραχεῖα,   καὶ ὑπερτεινομένη, καὶ λόγος
[7]   ἐπὶ τὴν ἀγάπην τοῦ Θεοῦ  τρέψας,   καὶ τὴν ὄρεξιν τῶν (αἰωνίων
[7]   ἄλλων δυνάμεων ἑκάστη παρὰ τὸν  τρόπον   τῆς χρήσεως κακὸν
[5]   ὑπείκων ἐν τῇ ἁπαλότητι τοῦ  τρόπου   τὴν ἐπ´ αὐτὸν φερομένην πονηρίαν
[8]   δὲ πράως καὶ ἀκινήτως τοῦ  τύπτοντος   ἀνεχόμενος. γὰρ οὐρανοῦ καὶ
[4]   ἑαυτῷ διαῤῥηγνύσθω. Ὥσπερ γὰρ  τύπτων   τὸν μὴ ἀλγοῦντα ἑαυτὸν τιμωρεῖται
[2]   πού τι καὶ προσλαβεῖν, ἐὰν  τύχῃ·   ὥσπερ που πολλάκις τὰ βιαίως
[2]   ὀξύῤῥοποι πρὸς θυμὸν ὑπὸ τῆς  τυχούσης   προφάσεως ἐξαπτόμενον, βοῶντες καὶ ἀγριαίνοντες,
[8]   προκατέχοντα ἡμῶν τὰ ἔνδον, καὶ  τῷ   ἁγίῳ Πνεύματι τὴν πάροδον ἀποκλείοντα.
[7]   τῷ υἱῷ αὐτοῦ, καὶ ἐν  τῷ   ἀδελφῷ αὐτοῦ, δοθῆναι ἐφ´ ὑμᾶς
[1]   Κυρίου λέγοντος τὸν ὀργιζόμενον εἰκῆ  τῷ   ἀδελφῷ αὐτοῦ ἔνοχον εἶναι τῇ
[7]   Ἰσραὴλ ἐθανάτωσε. Σὺ δὲ ὀργίζῃ  τῷ   ἀδελφῷ σου εἰκῆ. Πῶς γὰρ
[7]   ἁμαρτίᾳ, μετὰ τοῦ διαβόλου παραδοθήσεται  τῷ   αἰωνίῳ πυρί. Ὥσπερ δὲ τὰ
[6]   ταῖς μεγίσταις ὑπόχρεων χάρισι, πρὸς  τῷ   ἀχαρίστῳ ἔτι καὶ ὕβρεως καὶ
[7]   πατέρα, τὸν ἐργάτην τῆς ἁμαρτίας·  τῷ   δὲ ἀδελφῷ καὶ συμπάθησον, ὅτι,
[8]   τὸν ᾅδην, τῆς γῆς ὑποῤῥαγείσης  τῷ   δυσσεβεῖ, ἀλλὰ νουθετεῖ καὶ διδάσκει·
[7]   ἀγαθὸν τῷ κεκτημένῳ γίνεται. Οἷον,  τῷ   ἐπιθυμητικῷ τῆς ψυχῆς μὲν
[4]   τῆς ἀληθείας. Οὕτω γὰρ καὶ  τῷ   ἐχθρῷ ἀμήχανον κατασκευάσεις τὴν ἄμυναν,
[4]   Τί γὰρ ἂν γένοιτο ὀδυνηρότερον  τῷ   ἐχθρῷ, τὸν ἐχθρὸν ἑαυτοῦ
[3]   τὸ ἐνεχθέν. Μὴ διδασκάλῳ χρήσῃ  τῷ   ἐχθρῷ, μηδὲ μισεῖς, τοῦτο
[4]   καὶ Μαρίας λοιδορηθεὶς, οὐ κατενέτυχε  τῷ   Θεῷ, ἀλλὰ προσηύχετο ὑπὲρ αὐτῶν.
[4]   πότερον διὰ τῆς μακροθυμίας προσχωρεῖς  τῷ   Θεῷ, διὰ τῆς ὀργῆς
[5]   δὲ συγγνώμης ἄξιον, τί χαλεπαίνεις  τῷ   θυμουμένῳ; Ὥστε, εἰ δεύτερος ἦλθες
[7]   οὐκ ἀνασχόμενος, εἰς δέον ἐχρήσατο  τῷ   θυμῷ, δι´ ἀμφοῖν ἐλάσας τὸν
[7]   τοῖς Μαδιηναίοις, διδάσκοντός ἐστι κεχρῆσθαι  τῷ   θυμῷ ὥσπερ ὅπλῳ. Διὰ τοῦτο
[7]   χρήσεως κακὸν ἀγαθὸν  τῷ   κεκτημένῳ γίνεται. Οἷον, τῷ ἐπιθυμητικῷ
[7]   Ἐπληρώσατε τὰς χεῖρας ὑμῶν σήμερον  τῷ   Κυρίῳ, ἕκαστος ἐν τῷ υἱῷ
[8]   τὴν γῆν) ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ  τῷ   Κυρίῳ ἡμῶν, δόξα
[7]   κύων ποιμένι, οὕτως θυμὸς  τῷ   λογισμῷ παρεπόμενος, πρᾶος μένῃ καὶ
[7]   χειροήθης τοῖς ὠφελοῦσι, καὶ εὐανάκλητος  τῷ   λογισμῷ, πρὸς μὲν τὴν ἀλλοτρίαν
[7]   βοηθείας παρέχηται, καὶ σύμμαχος  τῷ   λόγῳ κατὰ τῆς ἁμαρτίας. Νεῦρον
[6]   ἡμῖν, καὶ οἷον χαλινῷ τινι  τῷ   λόγῳ καταπειθῆ, μηδαμοῦ τῆς τάξεως
[4]   δὲ καὶ εἰς ἴσον ἀντικαθιστάμενος  τῷ   λοιδόρῳ, τί καὶ ἀπολογήσῃ; ~Ὅτι
[4]   Τί δεῖ τὰ πολλὰ λέγειν;  Τῷ   μὲν ἀπέκλεισε τὴν τῶν οὐρανῶν
[7]   μὴ ἁμαρτάνετε. Καὶ Κύριος  τῷ   μὲν ὀργιζομένῳ εἰκῆ τὴν κρίσιν
[4]   ὥσπερ ῥίζῃ τινὶ καὶ ἀρχῇ,  τῷ   πάθει τούτῳ συνεκτεμεῖν. Ἐλοιδόρησε; σὺ
[2]   πρὶν κακόν τι δοῦναι  τῷ   παροξύναντι, πού τι καὶ
[6]   ποιοῦντι μεῖζόν ἐστι κακὸν  τῷ   πάσχοντι. Ἐκεῖνος ὑβριζέτω· σὺ δὲ
[6]   ἀτιμίας κατάρξαι. Δεινὸν μὲν, ἀλλὰ  τῷ   ποιοῦντι μεῖζόν ἐστι κακὸν
[8]   προσκυνούμενος, Φέρων τὰ σύμπαντα  τῷ   ῥήματι τῆς δυνάμεως αὐτοῦ, οὐχὶ
[6]   ἔννοιαν· ὅτι Κύριος εἶπε, φησὶ,  τῷ   Σεμεεὶ καταρᾶσθαι τὸν Δαβίδ. Διόπερ
[7]   ὅταν, ὥσπερ τις στρατιώτης, παρὰ  τῷ   στρατηγῷ τὰ ὅπλα θέμενος, ἑτοίμως
[5]   Ἄκουε τοῦ Δαβὶδ λέγοντος· Ἐν  τῷ   συστῆναι τὸν ἁμαρτωλὸν ἐναντίον μου,
[7]   σήμερον τῷ Κυρίῳ, ἕκαστος ἐν  τῷ   υἱῷ αὐτοῦ, καὶ ἐν τῷ
[4]   γὰρ ὠφέλησάς τι κἀκεῖνον  τῷ   ὑποδείγματι τῆς πραότητος, χαλεπώτερον
[7]   Αὕτη ἀρίστη ἐστὶ καὶ ἔμμετρος  τῷ   φρονίμῳ τῆς ψυχῆς μέρει παρὰ
[7]   τῶν Λευϊτῶν χεῖρας πρὸς τὸν  τῶν   ἀδελφῶν φόνον ἐξώπλισε. Θέσθω, φησὶ,
[6]   ἀλλ´ οἷόν τι κῦμα εἴσω  τῶν   αἰγιαλῶν κατακλασθὲν ἐστορέσθη. Καθησύχασόν μοι
[7]   Θεοῦ τρέψας, καὶ τὴν ὄρεξιν  τῶν   (αἰωνίων ἀγαθῶν, ζηλωτὸς καὶ μακάριος.
[7]   μὲν εἰς ἀπόλαυσιν σαρκὸς καὶ  τῶν   ἀκαθάρτων ἡδονῶν ἀποχρησάμενος βδελυκτὸς καὶ
[7]   τοῖς εἰδόσι μεταχειρίζεσθαι. Ἐπεὶ καὶ  τῶν   ἄλλων δυνάμεων ἑκάστη παρὰ τὸν
[7]   αἰσχύνης, καὶ τετρακοσίους ἄνδρας ἱερεῖς  τῶν   ἀλσῶν, ἐσθίοντας τράπεζαν Ἰεζάβελ, λελογισμένῳ
[1]   τοῦ πάθους κατεχομένων, ἐπέγνωμεν ἐπὶ  τῶν   ἔργων τὴν εὐστοχίαν τοῦ ῥήματος·
[3]   οὕτω λοιπὸν πρὸς τὴν διὰ  τῶν   ἔργων χωροῦσιν ἄμυναν. Θυμὸς μὲν
[7]   καὶ ὁρμὴ διαρκὴς πρὸς τὴν  τῶν   ἠδικηκότων ἀντίδοσιν, ὥσπερ ὀργώσης τῆς
[1]   ἀδοκήτου, τότε μάλιστα τὸ θαυμαστὸν  τῶν   θείων παραγγελμάτων ἐπέγνωμεν. Δόντες μὲν
[4]   Τίνων βούλει μαθητὴς εἶναι μᾶλλον,  τῶν   θεοφιλῶν καὶ μακαρίων ἀνδρῶν,
[1]   ὑπὸ τοῦ πάθους κεκρατημένους ταῖς  τῶν   θηρίων προσηγορίαις ἀποκαλεῖν, οἷς ἑαυτοὺς
[1]   Ιʹ Κατὰ ὀργιζομένων. ~(Ὥσπερ ἐπὶ  τῶν   ἰατρικῶν παραγγελμάτων, ὅταν εὐστόχως καὶ
[6]   σε καὶ ἀμαθῆ προσαγορεύσῃ, ὑπομνήσθητι  τῶν   Ἰουδαϊκῶν ὕβρεων, αἷς τὴν ἀληθινὴν
[4]   γὰρ ἂν δυνηθείημεν τὰ πλεῖστα  τῶν   κακῶν, ὥσπερ ῥίζῃ τινὶ καὶ
[7]   θυμὸς, τόνον αὐτῇ πρὸς τὴν  τῶν   καλῶν ἔνστασιν ἐμποιῶν. Εἰ γάρ
[7]   χαλεπαίνων αὐτός; Καὶ ποιεῖς τὸ  (τῶν   κυνῶν· οἳ τοὺς λίθους δάκνουσι,
[2]   Οἱονεὶ γὰρ οἴστρῳ τῇ μνήμῃ  τῶν   λελυπηκότων περικεντούμενοι, σφαδάζοντος αὐτοῖς τοῦ
[7]   πραότατος, ἐκδικῶν τὴν εἰδωλολατρείαν, τὰς  τῶν   Λευϊτῶν χεῖρας πρὸς τὸν τῶν
[6]   τῆς ψυχῆς καταστέλλειν τῇ μνήμῃ  τῶν   μακαρίων ἀνδρῶν ὑποδειγμάτων· πῶς
[5]   Οὐχ ὁρᾷς τὰ τοξεύματα, πῶς  τῶν   μὲν στεῤῥῶν καὶ ἀντιτύπων πέφυκε
[1]   ἀλλήλων φθορὰν, καὶ τὴν κατὰ  τῶν   (ὁμοφύλων βλάβην, εἰκότως ἂν θηρίοις
[2]   θεάματα· χεῖρας μὲν διηρμένας κατὰ  τῶν   ὁμοφύλων, καὶ πᾶσι μέρεσι τοῦ
[2]   τὸ προστυχὸν παρασύρουσιν· οὕτως αἱ  τῶν   ὀργιζομένων ὁρμαὶ βίαιοι καὶ ἀκάθεκτοι
[4]   λέγειν; Τῷ μὲν ἀπέκλεισε τὴν  τῶν   οὐρανῶν βασιλείαν λοιδορία· Λοίδοροι
[8]   πικρὰν ῥίζαν τοῦ θυμοῦ, πολλὰ  τῶν   παθῶν τῇ ἀρχῇ ταύτῃ συναναιρήσεις.
[5]   τοῖς στεφανίταις ἀγῶσιν κατάρξας  τῶν   παλαισμάτων, ἀλλ´ ὑπερβαλλόμενος στεφανοῦται.
[1]   τελείωσιν ἀναφαίνεται. Ἀκούοντες μὲν γὰρ  τῶν   Παροιμιῶν διαῤῥήδην ἀποφαινομένων, ὅτι Ὀργὴ
[4]   καὶ διαπρίεται. Εὐθὺς γὰρ ἐκ  τῶν   παρόντων οἷα ἑκάτερος ὑμῶν προσαγορεύεται;
[7]   μανικῶς καὶ ἐμπλήκτως κατὰ  τῶν   παροξυνόντων κινούμενοι, δολερῶς καὶ
[1]   ἐπανόρθωσιν τοῦ βίου καὶ τὴν  τῶν   πειθομένων τελείωσιν ἀναφαίνεται. Ἀκούοντες μὲν
[7]   συνετός· δὲ ἐπὶ βλάβῃ  τῶν   πλησίον ἠκονημένος τὸν νοῦν, κακεντρεχής
[1]   αὐτῶν ὠφέλιμον διαδείκνυται· οὕτως ἐπὶ  τῶν   πνευματικῶν παραινέσεων, ἐπειδὰν μάλιστα τὴν
[7]   Οὐχ δικαία ὀργὴ κατὰ  τῶν   πορνευσάντων; ὃς, τὰ πολλὰ ἐπιεικὴς
[2]   Καὶ παραθήγει τὸν ὀδόντα, κατὰ  τῶν   συῶν τοὺς ὁμόσε χωροῦντας. Πρόσωπον
[7]   καθηγῆται. ~Ἔτι γὰρ πρὸς πολλὰ  τῶν   τῆς ἀρετῆς ἔργων ἐπιτήδειον ἡμῶν
[2]   προλαβοῦσαι χάριτες, οὐκ ἄλλο τι  τῶν   τιμίων. Μανία τίς ἐστιν ὀλιγοχρόνιος
[8]   καὶ θρασὺ, καὶ πᾶν τὸ  τῶν   τοιούτων (πονηρῶν σμῆνος, ταύτης τῆς
[4]   ἂν ἐμοὶ πείθῃ, καὶ ἐπιδαψιλεύσῃ  τῶν   ὕβρεων. Ἀφανῆ σε εἶπε, καὶ
[1]   ἐν ἡσυχίᾳ τὴν ἀσχήμονα ταραχὴν  τῶν   ὑπὸ τοῦ πάθους κατεχομένων, ἐπέγνωμεν
[4]   θεοφιλῶν καὶ μακαρίων ἀνδρῶν,  τῶν   ὑπὸ τοῦ πνεύματος τῆς πονηρίας
[2]   οὔτε πῦρ, οὔτε ἄλλο τι  τῶν   φοβερῶν, ἱκανὸν τὴν ὑπὸ τῆς
[4]   ἐπίσχωμεν, τὴν ὀργὴν πάσῃ μηχανῇ  τῶν   ψυχῶν ἐξελόντες. Οὕτω γὰρ ἂν




Recherches | Texte | Lecture | Liste du vocabulaire | Index inverse | Menu | Site de Philippe Remacle

 
UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher

Dernière mise à jour : 3/04/2009