Chapitre |
[2] |
ἀκρατεῖς,
ὕβρεις,
ὀνείδη,
κακηγορίαι,
πληγαὶ,
|
τὰ |
ἄλλα
ὅσα
οὐδ´
ἂν
ἐξαριθμήσαιτό |
[2] |
ἐὰν
τύχῃ·
ὥσπερ
που
πολλάκις
|
τὰ |
βιαίως
καταῤῥηγνύμενα
ἔπαθέ
τι
πλέον |
[5] |
δεινὸν,
ἐὰν
μὴ
σεαυτῷ
οἰκειώσῃς
|
(τὰ |
εἰρημένα.
Τίς
ποτε
ἀπήχθη
διὰ |
[8] |
τινὰ
ἔνοικον
ἀναιδῆ
προκατέχοντα
ἡμῶν
|
τὰ |
ἔνδον,
καὶ
τῷ
ἁγίῳ
Πνεύματι |
[6] |
καὶ
τὸν
Κύριον,
καὶ
διεμερίσαντο
|
τὰ |
ἱμάτια
αὐτοῦ
ἑαυτοῖς.
Οὔπω
κατεκρίθης, |
[2] |
Ὥσπερ
γὰρ
αἱ
χαράδραι,
πρὸς
|
τὰ |
κοῖλα
συῤῥέουσαι,
τὸ
προστυχὸν
παρασύρουσιν· |
[8] |
νήπιον
λοιδορήσῃ,
γέλωτος
ἀφορμὴν
ποιῇ
|
τὰ |
λοιδορήματα·
καὶ
ὅταν
ὑπὸ
φρενίτιδος |
[6] |
Ἐὰν
μὲν
οὖν
ὀργισθῇς,
ἐβεβαίωσας
|
τὰ |
ὀνείδη·
τί
γὰρ
ὀργῆς
ἀφρονέστερον; |
[7] |
τῷ
αἰωνίῳ
πυρί.
Ὥσπερ
δὲ
|
τὰ |
ὀνόματα
διάφορα
θυμοῦ
καὶ
ὀργῆς, |
[7] |
τις
στρατιώτης,
παρὰ
τῷ
στρατηγῷ
|
τὰ |
ὅπλα
θέμενος,
ἑτοίμως
ἐπὶ
τὰ |
[2] |
παροξύνουσιν
ἐξαφθῇ,
τότε
δὴ
τότε
|
τὰ |
οὔτε
λόγῳ
ῥητὰ
οὔτε
ἔργῳ |
[6] |
καρδίαν
ὑλακτοῦσαν
καὶ
ἀγριαίνουσαν.
Αἰδείσθω
|
τὰ |
πάθη
τοῦ
ἐν
σοὶ
λόγου |
[7] |
τὰ
ὅπλα
θέμενος,
ἑτοίμως
ἐπὶ
|
τὰ |
παραγγελλόμενα
τὰς
βοηθείας
παρέχηται,
καὶ
|
[1] |
μάλιστα
τὴν
ἔκβασιν
μαρτυροῦσαν
λάβῃ
|
τὰ |
παραγγέλματα,
τότε
τὸ
σοφὸν
αὐτῶν
|
[4] |
ἐξελόντες.
Οὕτω
γὰρ
ἂν
δυνηθείημεν
|
τὰ |
πλεῖστα
τῶν
κακῶν,
ὥσπερ
ῥίζῃ |
[7] |
ὀργὴ
κατὰ
τῶν
πορνευσάντων;
ὃς,
|
τὰ |
πολλὰ
ἐπιεικὴς
ὢν
καὶ
πρᾶος, |
[4] |
μεταμελήσῃ
τῆς
ἀρετῆς.
Τί
δεῖ
|
τὰ |
πολλὰ
λέγειν;
Τῷ
μὲν
ἀπέκλεισε |
[7] |
καὶ
κακοῦργος.
Μὴ
δὴ
οὖν
|
τὰ |
πρὸς
σωτηρίαν
ἡμῖν
δεδομένα
παρὰ |
[6] |
Γυμνάσιόν
σοι
πρὸς
φιλοσοφίαν
ἔστω
|
τὰ |
(ῥήματα.
Ἐὰν
μὴ
δηχθῇς,
ἄτρωτος |
[8] |
ἢ
μίσους
ἄξιον.
Οὐ
τοίνυν
|
τὰ |
ῥήματα
πέφυκε
τὰς
λύπας
κινεῖν, |
[8] |
αἰσθητῆς
κτίσεως
προσκυνούμενος,
ὁ
Φέρων
|
τὰ
|
σύμπαντα
τῷ
ῥήματι
τῆς
δυνάμεως |
[1] |
καὶ
ὄφεις,
γεννήματα
ἐχιδνῶν,
καὶ
|
τὰ |
τοιαῦτα
προσαγορεύει.
Οἱ
γὰρ
ἕτοιμοι |
[5] |
οὐχ
ἁπτομένας
σου.
Οὐχ
ὁρᾷς
|
τὰ |
τοξεύματα,
πῶς
τῶν
μὲν
στεῤῥῶν |
[4] |
ἀπὸ
κοπρίας
ἔχειν
τὴν
γένεσιν,
|
τὰ |
τοῦ
Δαβὶδ
λέγων
ῥήματα.
Τούτοις |
[7] |
θυμοῦ
καὶ
ὀργῆς,
οὕτω
καὶ
|
τὰ |
ὑπ´
αὐτῶν
σημαινόμενα
πλεῖστον
ἀλλήλων |
[8] |
ψόφος
ἐστὶν
ἄλλως
διακενῆς
ἠχῶν
|
τὰ
|
φερόμενα.
Παῦσαι
οὖν
ἀπὸ
ὀργῆς, |
[6] |
γὰρ
οὐδέποτε
ὁ
θυμὸς
ἐν
|
ταῖς |
ἐπαγομέναις
ἡμῖν
ἀτιμίαις
ἐπαναστήσεται.
Δεινὸν |
[3] |
σὴ
ἠπία;
Οὐδὲ
ἡ
ἐν
|
ταῖς |
ἐρημίαις
ἠχὼ
οὕτως
ἀνεκλάσθη
ἀκεραία |
[4] |
κατασκευάσεις
τὴν
ἄμυναν,
ἄτρωτον
σεαυτὸν
|
ταῖς |
λοιδορίαις
δεικνύς·
καὶ
σεαυτῷ
μέγαν |
[6] |
Δεινὸν
μὲν
τὸν
εὐεργετηθέντα,
καὶ
|
ταῖς |
μεγίσταις
ὑπόχρεων
χάρισι,
πρὸς
τῷ |
[2] |
ὑφίεται.
Καὶ
τὸ
μὲν
σῶμα
|
ταῖς |
πληγαῖς
διακόπτεται,
ὁ
δὲ
θυμὸς |
[3] |
ἰᾶσθε,
μηδὲ
ἐπιχειρεῖτε
ἀλλήλους
ὑπερβαίνειν
|
ταῖς |
συμφοραῖς.
Ἐν
γὰρ
ἁμίλλαις
πονηραῖς |
[1] |
τοὺς
ὑπὸ
τοῦ
πάθους
κεκρατημένους
|
ταῖς |
τῶν
θηρίων
προσηγορίαις
ἀποκαλεῖν,
οἷς |
[8] |
θυμοὶ,
ἐριθεῖαι,
φιλονεικίαι,
θορύβους
ἀσιγήτους
|
ταῖς |
ψυχαῖς
ἐμποιοῦντα·
ἐκεῖ
τὸ
πνεῦμα
|
[8] |
πλήρωμα,
δαίμονα
πονηρὸν
αὐταῖς
ἡμῶν
|
ταῖς |
ψυχαῖς
ἐντικτόμενον,
καὶ
ὥσπερ
τινὰ
|
[6] |
τῷ
λόγῳ
καταπειθῆ,
μηδαμοῦ
τῆς
|
τάξεως |
ἐκβαίνοντα
τῆς
οἰκείας,
ἀγόμενον
δὲ |
[8] |
πάθος;
Πῶς;
Εἰ
προπαιδευθείης
τὴν
|
ταπεινοφροσύνην, |
ἣν
ὁ
Κύριος
καὶ
λόγῳ |
[5] |
πονηρίαν
διέλυσε.
Τί
δέ
σε
|
ταράσσει |
ἡ
προσηγορία
τοῦ
πένητος;
Μνήσθητι |
[1] |
δὲ
ἐν
ἡσυχίᾳ
τὴν
ἀσχήμονα
|
ταραχὴν |
τῶν
ὑπὸ
τοῦ
πάθους
κατεχομένων, |
[7] |
θέμενος,
ἑτοίμως
ἐπὶ
τὰ
παραγγελλόμενα
|
τὰς |
βοηθείας
παρέχηται,
καὶ
σύμμαχος
ᾖ |
[7] |
οὖν
χρὴ,
ὅτι
κατ´
ἀμφοτέρας
|
τὰς |
διαθέσεις
πλημμελοῦσιν
οἱ
ἄνθρωποι·
ἢ |
[8] |
Οὐ
τοίνυν
τὰ
ῥήματα
πέφυκε
|
τὰς |
λύπας
κινεῖν,
ἀλλ´
ἡ
κατὰ |
[5] |
ἀλήθειαν·
μήτε
πρὸς
ὕβρεις
ἀγριανῇς
|
τὰς |
οὐχ
ἁπτομένας
σου.
Οὐχ
ὁρᾷς |
[7] |
ἀνθρώπων
πραότατος,
ἐκδικῶν
τὴν
εἰδωλολατρείαν,
|
τὰς |
τῶν
Λευϊτῶν
χεῖρας
πρὸς
τὸν |
[7] |
Καὶ
εἶπε,
φησὶ,
Μωϋσῆς·
Ἐπληρώσατε
|
τὰς |
χεῖρας
ὑμῶν
σήμερον
τῷ
Κυρίῳ, |
[4] |
πατρὸς
ἡμῶν
Ἀβραὰμ,
ὃς
ἑαυτὸν
|
ταῦτα |
ἀπεκάλει.
Ἀμαθῆ
καὶ
πτωχὸν
καὶ |
[6] |
τῆς
ὕβρεως
ἀπαντώσης.
Δύο
δὴ
|
ταῦτα |
περίελε
σεαυτοῦ,
μήτε
σεαυτὸν
μεγάλων |
[8] |
πολλὰ
τῶν
παθῶν
τῇ
ἀρχῇ
|
ταύτῃ |
συναναιρήσεις.
Καὶ
γὰρ
τὸ
δολερὸν |
[8] |
τὸ
τῶν
τοιούτων
(πονηρῶν
σμῆνος,
|
ταύτης |
τῆς
κακίας
ἐστὶν
ἀποβλαστήματα.
Μὴ |
[2] |
μὲν
γὰρ
ἐκείνοις
οἱ
οἰκεῖοί
|
τε |
καὶ
συνήθεις
ἠγνόηνται·
παράφορον
δὲ |
[7] |
τὴν
ἴσην
σπουδὴν
ἔχειν
περί
|
τε |
τὴν
ἀγάπην
τῆς
ἀρετῆς
καὶ |
[2] |
ἀλλήλους
ἠγνόησαν,
γονεῖς
δὲ
καὶ
|
τέκνα |
τῆς
φύσεως
ἐπελάθοντο.
Ἀγνοοῦσι
μὲν |
[1] |
βίου
καὶ
τὴν
τῶν
πειθομένων
|
τελείωσιν |
ἀναφαίνεται.
Ἀκούοντες
μὲν
γὰρ
τῶν |
[4] |
σιωπή.
Ὁ
γὰρ
ὑπομείνας
εἰς
|
τέλος, |
οὗτος
σωθήσεται.
Ἀμυνόμενος
δὲ
καὶ
|
[7] |
δὲ
ὁ
ζηλωτὴς,
πεντήκοντα
καὶ
|
τετρακοσίους |
ἄνδρας
ἱερεῖς
τῆς
αἰσχύνης,
καὶ |
[7] |
ἄνδρας
ἱερεῖς
τῆς
αἰσχύνης,
καὶ
|
τετρακοσίους |
ἄνδρας
ἱερεῖς
τῶν
ἀλσῶν,
ἐσθίοντας
|
[1] |
καὶ
κατὰ
τὸν
λόγον
τῆς
|
τέχνης |
γίγνηται,
μετὰ
τὴν
πεῖραν
μάλιστα |
[7] |
καὶ
συμπάθησον,
ὅτι,
ἐὰν
ἐπιμείνῃ
|
τῇ |
ἁμαρτίᾳ,
μετὰ
τοῦ
διαβόλου
παραδοθήσεται |
[5] |
δὲ
ἐνδιδοὺς
καὶ
ὑπείκων
ἐν
|
τῇ |
ἁπαλότητι
τοῦ
τρόπου
τὴν
ἐπ´ |
[8] |
τοῦ
θυμοῦ,
πολλὰ
τῶν
παθῶν
|
τῇ |
ἀρχῇ
ταύτῃ
συναναιρήσεις.
Καὶ
γὰρ
|
[2] |
γὰρ
τῆς
ἀντιλυπήσεως
περιζεῖ
μὲν
|
τῇ |
καρδίᾳ
τὸ
αἷμα,
ὥσπερ
βίᾳ |
[1] |
τῷ
ἀδελφῷ
αὐτοῦ
ἔνοχον
εἶναι
|
τῇ |
κρίσει·
νῦν
ὅτε
εἰς
πεῖραν |
[5] |
παροξύνῃ
μὲν
ὡς
ἐπὶ
φαύλῃ
|
τῇ |
λοιδορίᾳ·
μιμῇ
δὲ
πάλιν
ὡς |
[2] |
πᾶν
δὲ
τὸ
φανὲν
ὅπλον
|
τῇ |
μανία
γινόμενον.
Ἐὰν
δὲ
καὶ |
[2] |
ἑαυτοὺς
ἀμελοῦντες.
Οἱονεὶ
γὰρ
οἴστρῳ
|
τῇ
|
μνήμῃ
τῶν
λελυπηκότων
περικεντούμενοι,
σφαδάζοντος |
[6] |
ἔκπληκτον
κίνημα
τῆς
ψυχῆς
καταστέλλειν
|
τῇ |
μνήμῃ
τῶν
μακαρίων
ἀνδρῶν
ὑποδειγμάτων· |
[6] |
Σεμεεί.
Οὐ
γὰρ
ἐδίδου
καιρὸν
|
τῇ |
ὀργῇ
κινηθῆναι,
πρὸς
τὸν
Θεὸν |
[1] |
παραγγελμάτων
ἐπέγνωμεν.
Δόντες
μὲν
αὐτοὶ
|
τῇ |
ὀργῇ
τόπον,
ὥσπερ
ῥεύματι
βιαίῳ |
[7] |
δὲ
ἐφ´
ἃ
δεῖ
κεχρῆσθαι
|
τῇ |
ὀργῇ,
ὡς
ἐν
φαρμάκου
εἴδει
|
[8] |
πραΰτητος
οὐκ
ἀναπαύεται.
Πεισθέντες
δὲ
|
τῇ
|
παραινέσει
τοῦ
μακαρίου
Παύλου,
πᾶσαν |
[2] |
προὖπτον
κακὸν
ἑαυτοὺς
πολλάκις
ἐμβάλλουσι,
|
τῇ |
πρὸς
τὴν
ἄμυναν
σπουδῇ
τοῦ |
[3] |
πονηρότερος
ἐκτιστής.
Ὕβρισεν
ὀργισθείς;
στῆσον
|
τῇ
|
σιωπῇ
τὸ
κακόν.
Σὺ
δὲ |
[4] |
Δὸς
καιρὸν
τοῖς
λογισμοῖς
σεαυτοῦ
|
τὴν |
ἀγαθὴν
ἐκλέξασθαι
μερίδα.
Ἢ
γὰρ |
[5] |
ὡς
ἐμαυτὸν
πείθω,
καὶ
ἐπιτεῖναι
|
τὴν |
ἀγανάκτησιν,
διότι
ὁ
μὲν
οὐκ |
[7] |
ἴσην
σπουδὴν
ἔχειν
περί
τε
|
τὴν |
ἀγάπην
τῆς
ἀρετῆς
καὶ
περὶ |
[7] |
καὶ
ἀκόλαστος,
ὁ
δὲ
ἐπὶ
|
τὴν |
ἀγάπην
τοῦ
Θεοῦ
τρέψας,
καὶ |
[2] |
ὁ
δὲ
θυμὸς
τοῦ
ἀλγεινοῦ
|
τὴν |
αἴσθησιν
παραιρεῖται.
Οὐ
γὰρ
ἄγουσι |
[5] |
ὁ
πόρνος,
ἐπὶ
τὴν
ἑταίραν
|
τὴν |
αἰτίαν
μετατιθεὶς
ὡς
πρὸς
τὴν |
[5] |
εἰ
μὲν
ἀληθῆ
λέγει,
κατάδεξαι
|
τὴν |
ἀλήθειαν·
εἰ
δὲ
ψεύδεται,
τί
|
[5] |
πρὸς
ἐπαίνους
χαυνωθῇς
τοὺς
ὑπὲρ
|
τὴν |
ἀλήθειαν·
μήτε
πρὸς
ὕβρεις
ἀγριανῇς
|
[6] |
ὑπομνήσθητι
τῶν
Ἰουδαϊκῶν
ὕβρεων,
αἷς
|
τὴν |
ἀληθινὴν
σοφίαν
ἐλοιδορήσαντο·
Σαμαρείτης
εἶ, |
[7] |
εὐανάκλητος
τῷ
λογισμῷ,
πρὸς
μὲν
|
τὴν |
ἀλλοτρίαν
καὶ
φωνὴν
καὶ
ὄψιν |
[5] |
τὴν
αἰτίαν
μετατιθεὶς
ὡς
πρὸς
|
τὴν |
ἁμαρτίαν
διερεθίσασαν,
ἧττον
τῆς
κατακρίσεως |
[5] |
ὁ
καὶ
πονηρῷ
ἡγεμόνι
πρὸς
|
τὴν |
ἁμαρτίαν
ἐξακολουθήσας.
Ἐὰν
πένητά
σε |
[4] |
καὶ
τῷ
ἐχθρῷ
ἀμήχανον
κατασκευάσεις
|
τὴν |
ἄμυναν,
ἄτρωτον
σεαυτὸν
ταῖς
λοιδορίαις |
[7] |
ὥσπερ
ὀργώσης
τῆς
ψυχῆς
πρὸς
|
τὴν |
ἄμυναν.
Εἰδέναι
οὖν
χρὴ,
ὅτι
|
[2] |
ἑαυτοὺς
πολλάκις
ἐμβάλλουσι,
τῇ
πρὸς
|
τὴν |
ἄμυναν
σπουδῇ
τοῦ
καθ´
ἑαυτοὺς |
[2] |
ὅλης
αὐτοῖς
τῆς
ψυχῆς
πρὸς
|
τὴν |
ἄμυναν
τοῦ
λελυπηκότος
κεκινημένης.
~Μὴ |
[5] |
Ὥστε,
εἰ
δεύτερος
ἦλθες
πρὸς
|
τὴν |
ἀντίδοσιν,
οὐδέν
σε
τοῦτο
ὀνήσει. |
[6] |
ἀλλ´
ἑαυτὸν
ἐταπείνου,
ὡς
κατὰ
|
τὴν |
ἀξίαν
αὐτῷ
τῆς
ὕβρεως
ἀπαντώσης. |
[8] |
Κυρίου,
πότε
ἀγανακτήσεις
ὡς
παρὰ
|
τὴν |
ἀξίαν
καθυβρισμένος;
Ὅταν
σε
παιδίον |
[6] |
παρὰ
πολὺ
ἐλαττοῦσθαί
σου
κατὰ
|
τὴν |
ἀξίαν
νομίσῃς.
Οὕτω
γὰρ
οὐδέποτε |
[7] |
οὐδὲ
συγκαλυπτόντων
αὐτῶν
τῆς
αἰσχύνης
|
τὴν |
ἀσχήμονα
θέαν,
οὐκ
ἀνασχόμενος,
εἰς |
[1] |
διέξοδον,
καταμανθάνοντες
δὲ
ἐν
ἡσυχίᾳ
|
τὴν |
ἀσχήμονα
ταραχὴν
τῶν
ὑπὸ
τοῦ |
[4] |
οὐ
κληρονομήσουσι·
σοὶ
δὲ
ἡτοίμασε
|
τὴν |
βασιλείαν
ἡ
σιωπή.
Ὁ
γὰρ |
[4] |
εἰπὲ,
καὶ
ἀπὸ
κοπρίας
ἔχειν
|
τὴν
|
γένεσιν,
τὰ
τοῦ
Δαβὶδ
λέγων |
[8] |
οἱ
πραεῖς,
ὅτι
αὐτοὶ
κληρονομήσουσι
|
τὴν |
γῆν)
ἐν
Χριστῷ
Ἰησοῦ
τῷ
|
[4] |
ὕβρεων
ὑψηλότερον;
Μὴ
καταβάλῃς
σεαυτοῦ
|
τὴν |
γνώμην,
μηδὲ
ἀνάσχῃ
γενέσθαι
ἐφικτὸς |
[3] |
γλώττης
ἐκσφενδονήσωσιν,
οὕτω
λοιπὸν
πρὸς
|
τὴν |
διὰ
τῶν
ἔργων
χωροῦσιν
ἄμυναν. |
[6] |
μίμησιν.
Τούτων
ἕκαστον
ὑποτρεχέτω
σου
|
τὴν |
διάνοιαν,
καὶ
καταστελλέτω
τὴν
φλεγμονήν. |
[8] |
καὶ
ὅταν
ὑπὸ
φρενίτιδος
ἐξεστηκὼς
|
τὴν |
διάνοιαν
φθέγγηται
ῥήματα
ἀτιμίας,
ἐλεεινὸν |
[1] |
τοὺς
λογισμοὺς
τὸ
πάθος
αὐτὸ
|
τὴν |
δυναστείαν
τὴν
ψυχῆς
παραλάβῃ,
ἀποθηριοῖ |
[7] |
ὁ
πάντων
ἀνθρώπων
πραότατος,
ἐκδικῶν
|
τὴν |
εἰδωλολατρείαν,
τὰς
τῶν
Λευϊτῶν
χεῖρας |
[1] |
ἄνθρωπον
εἶναι
συγχωρεῖ,
οὐκέτι
ἔχοντα
|
τὴν |
ἐκ
τοῦ
λόγου
βοήθειαν.
Ὅπερ |
[6] |
παρουσίαν.
Πῶς
ἂν
οὖν
ἐκφύγοιμεν
|
τὴν |
ἐκ
τοῦ
ὀργίζεσθαι
βλάβην;
Ἐὰν |
[1] |
τῶν
πνευματικῶν
παραινέσεων,
ἐπειδὰν
μάλιστα
|
τὴν |
ἔκβασιν
μαρτυροῦσαν
λάβῃ
τὰ
παραγγέλματα, |
[3] |
γένῃ
ὥσπερ
κάτοπτρον
τοῦ
ὀργίλου,
|
τὴν |
ἐκείνου
μορφὴν
ἐν
σεαυτῷ
δεικνύς. |
[3] |
κακόν.
Σὺ
δὲ
ὥσπερ
ῥεῦμα
|
τὴν |
ἐκείνου
ὀργὴν
εἰς
τὴν
ἰδίαν |
[6] |
κινηθῆναι,
πρὸς
τὸν
Θεὸν
μεταφέρων
|
τὴν |
ἔννοιαν·
ὅτι
Κύριος
εἶπε,
φησὶ, |
[8] |
ἐθισθῇς
πάντων
ἔσχατος
εἶναι
κατὰ
|
τὴν |
ἐντολὴν
τοῦ
Κυρίου,
πότε
ἀγανακτήσεις |
[5] |
ἐν
τῇ
ἁπαλότητι
τοῦ
τρόπου
|
τὴν
|
ἐπ´
αὐτὸν
φερομένην
πονηρίαν
διέλυσε. |
[1] |
σοφὸν
αὐτῶν
καὶ
ὠφέλιμον
πρὸς
|
τὴν |
ἐπανόρθωσιν
τοῦ
βίου
καὶ
τὴν |
[7] |
τὸ
βλάπτον
φιλίαν
καταδεχόμενος,
ἀλλὰ
|
τὴν |
ἐπίβουλον
ἡδονὴν
ὥσπερ
τινὰ
λύκον |
[2] |
κυκώμενον
καὶ
παφλάζον·
πρὸς
δὲ
|
τὴν |
ἐπιφάνειαν
ἐξανθῆσαν,
ἐν
ἄλλῃ
μορφῇ |
[6] |
πάθη
τοῦ
ἐν
σοὶ
λόγου
|
τὴν |
ἐπιφάνειαν,
ὥσπερ
τὸ
ἐν
παισὶν |
[5] |
Οὐδὲ
γὰρ
ὁ
πόρνος,
ἐπὶ
|
τὴν |
ἑταίραν
τὴν
αἰτίαν
μετατιθεὶς
ὡς |
[4] |
τῆς
ὑπομονῆς
προξενήσεις
τὸν
στέφανον,
|
τὴν |
ἑτέρου
μανίαν
ἀφορμὴν
οἰκείας
φιλοσοφίας |
[1] |
κατεχομένων,
ἐπέγνωμεν
ἐπὶ
τῶν
ἔργων
|
τὴν |
εὐστοχίαν
τοῦ
ῥήματος·
ὅτι
Ἀνὴρ |
[3] |
ῥεῦμα
τὴν
ἐκείνου
ὀργὴν
εἰς
|
τὴν |
ἰδίαν
καρδίαν
ὑποδεξάμενος,
τοὺς
ἀνέμους |
[7] |
ὅσον
ἄξιον.
Δεῖ
γὰρ,
οἶμαι,
|
τὴν |
ἴσην
σπουδὴν
ἔχειν
περί
τε |
[6] |
αἰγιαλῶν
κατακλασθὲν
ἐστορέσθη.
Καθησύχασόν
μοι
|
τὴν |
καρδίαν
ὑλακτοῦσαν
καὶ
ἀγριαίνουσαν.
Αἰδείσθω |
[1] |
προσαγορεύει.
Οἱ
γὰρ
ἕτοιμοι
πρὸς
|
τὴν |
κατ´
ἀλλήλων
φθορὰν,
καὶ
τὴν |
[1] |
τὴν
κατ´
ἀλλήλων
φθορὰν,
καὶ
|
τὴν |
κατὰ
τῶν
(ὁμοφύλων
βλάβην,
εἰκότως |
[7] |
Κύριος
τῷ
μὲν
ὀργιζομένῳ
εἰκῆ
|
τὴν |
κρίσιν
ἐπανατείνεται·
τὸ
δὲ
ἐφ´ |
[8] |
ἀλλήλους
χρηστοὶ
καὶ
εὔσπλαγχνοι,
ἀναμένοντες
|
τὴν |
μακαρίαν
ἐλπίδα
τὴν
τοῖς
πραέσιν
|
[5] |
τιθεῖς;
Πονηρὸν
ἡ
ὕβρις;
φεῦγε
|
τὴν |
μίμησιν.
Οὐ
γὰρ
δὴ
τὸ |
[6] |
λείπει,
ἵνα
φθάσῃς
αὐτοῦ
πρὸς
|
τὴν |
μίμησιν.
Τούτων
ἕκαστον
ὑποτρεχέτω
σου |
[5] |
τὸν
ὀργιζόμενον,
οὐκ
ἐφυλάξω
αὐτοῦ
|
τὴν |
ὁμοίωσιν,
ἀλλ´
ἀγανακτεῖς
καὶ
χαλεπαίνεις |
[4] |
πρώτης
ἀρχῆς
τὸ
κακὸν
ἐπίσχωμεν,
|
τὴν |
ὀργὴν
πάσῃ
μηχανῇ
τῶν
ψυχῶν |
[7] |
ἀγάπην
τοῦ
Θεοῦ
τρέψας,
καὶ
|
τὴν |
ὄρεξιν
τῶν
(αἰωνίων
ἀγαθῶν,
ζηλωτὸς |
[5] |
δὲ
τοῖς
ἁπαλοῖς
καὶ
ὑπείκουσι
|
τὴν |
ὁρμὴν
ὑπεκλύειν;
Τοιοῦτον
δή
τι |
[8] |
ἔνδον,
καὶ
τῷ
ἁγίῳ
Πνεύματι
|
τὴν |
πάροδον
ἀποκλείοντα.
Ὅπου
γὰρ
ἔχθραι, |
[1] |
λόγον
τῆς
τέχνης
γίγνηται,
μετὰ
|
τὴν |
πεῖραν
μάλιστα
τὸ
ἀπ´
αὐτῶν
|
[8] |
θυμὸν,
ἵνα
φύγῃς
τῆς
ὀργῆς
|
τὴν |
πεῖραν,
τῆς
Ἀποκαλυπτομένης
ἀπ´
οὐρανοῦ |
[5] |
ἀλλὰ
τὸ
μὴ
φέρειν
εὐγενῶς
|
τὴν |
πενίαν.
~Μνήσθητι
τοῦ
Δεσπότου·
ὅτι |
[8] |
γὰρ
λογισμῷ
σώφρονι
ἐκτεμεῖν
δυνηθῇς
|
τὴν |
πικρὰν
ῥίζαν
τοῦ
θυμοῦ,
πολλὰ
|
[7] |
ὢν
καὶ
πρᾶος,
ἐπειδὴ
εἶδε
|
τὴν |
πορνείαν
τοῦ
Ζαμβρὶ
καὶ
τῆς |
[7] |
τοῖς
ἐπιβούλοις
καὶ
ἄσπονδος·
μηδέποτε
|
τὴν |
πρὸς
τὸ
βλάπτον
φιλίαν
καταδεχόμενος, |
[7] |
ἀδελφῶν
φόνον
ἐξώπλισε.
Θέσθω,
φησὶ,
|
τὴν |
ῥομφαίαν
ἕκαστος
ἐπὶ
τὸν
μηρὸν |
[2] |
ἄλλῃ
μορφῇ
τὸν
ὀργιζόμενον
ἔδειξε,
|
τὴν |
συνήθη
πᾶσι
καὶ
γνωρίμην
ὥσπερ |
[6] |
ἀόργητος,
ᾔσχυνας
τὸν
ὑβρίσαντα,
ἔργῳ
|
τὴν |
σωφροσύνην
ἐπιδειξάμενος.
Ἐῤῥαπίσθης;
καὶ
γὰρ |
[8] |
τὸ
πάθος;
Πῶς;
Εἰ
προπαιδευθείης
|
τὴν |
ταπεινοφροσύνην,
ἣν
ὁ
Κύριος
καὶ |
[2] |
κατὰ
τὸ
σχῆμα,
οὔτε
κατὰ
|
τὴν |
τῆς
ψυχῆς
διάθεσιν,
οἱ
ὀργιζόμενοι |
[8] |
εὔσπλαγχνοι,
ἀναμένοντες
τὴν
μακαρίαν
ἐλπίδα
|
τὴν |
τοῖς
πραέσιν
ἐπηγγελμένην
(Μακάριοι
γὰρ |
[7] |
λύπη
καὶ
ὁρμὴ
διαρκὴς
πρὸς
|
τὴν |
τῶν
ἠδικηκότων
ἀντίδοσιν,
ὥσπερ
ὀργώσης
|
[7] |
ὁ
θυμὸς,
τόνον
αὐτῇ
πρὸς
|
τὴν
|
τῶν
καλῶν
ἔνστασιν
ἐμποιῶν.
Εἰ |
[4] |
πολλὰ
λέγειν;
Τῷ
μὲν
ἀπέκλεισε
|
τὴν
|
τῶν
οὐρανῶν
βασιλείαν
ἡ
λοιδορία· |
[1] |
τὴν
ἐπανόρθωσιν
τοῦ
βίου
καὶ
|
τὴν |
τῶν
πειθομένων
τελείωσιν
ἀναφαίνεται.
Ἀκούοντες |
[2] |
ἄλλο
τι
τῶν
φοβερῶν,
ἱκανὸν
|
τὴν |
ὑπὸ
τῆς
ὀργῆς
ἐκμανεῖσαν
ψυχὴν |
[6] |
σου
τὴν
διάνοιαν,
καὶ
καταστελλέτω
|
τὴν |
φλεγμονήν.
Αἱ
γὰρ
τοιαῦται
προπαρασκευαὶ |
[6] |
Ἐὰν
δὲ
καὶ
πάθῃς
τι
|
τὴν |
ψυχὴν,
ἐν
σεαυτῷ
κάτασχε
τὸ |
[1] |
τὸ
πάθος
αὐτὸ
τὴν
δυναστείαν
|
τὴν |
ψυχῆς
παραλάβῃ,
ἀποθηριοῖ
παντελῶς
τὸν |
[2] |
Οὐ
γὰρ
ἄγουσι
σχολὴν
πρὸς
|
τὴν |
ὧν
πεπόνθασιν
αἴσθησιν,
ὅλης
αὐτοῖς |
[7] |
πεντήκοντα
καὶ
τετρακοσίους
ἄνδρας
ἱερεῖς
|
τῆς |
αἰσχύνης,
καὶ
τετρακοσίους
ἄνδρας
ἱερεῖς |
[7] |
ἀπηρυθριασμένως
γινομένην,
οὐδὲ
συγκαλυπτόντων
αὐτῶν
|
τῆς |
αἰσχύνης
τὴν
ἀσχήμονα
θέαν,
οὐκ |
[4] |
προκατασχὼν
πᾶσαν
ἀτιμίαν
ἐλάττονα
εὑρήσει
|
τῆς |
ἀληθείας.
Οὕτω
γὰρ
καὶ
τῷ |
[3] |
διότι
ἀπέρχεται
τὸ
πλεῖον
ἔχων
|
τῆς |
ἁμαρτίας.
Μὴ
τοίνυν
γένῃ
κακοῦ |
[7] |
σύμμαχος
ᾖ
τῷ
λόγῳ
κατὰ
|
τῆς |
ἁμαρτίας.
Νεῦρον
γάρ
ἐστι
τῆς |
[7] |
ἀρετῆς
καὶ
περὶ
τὸ
μῖσος
|
τῆς |
ἁμαρτίας.
Πρὸς
ὅπερ
μάλιστα
χρήσιμος
|
[7] |
τοῦ
ψεύδους
πατέρα,
τὸν
ἐργάτην
|
τῆς |
ἁμαρτίας·
τῷ
δὲ
ἀδελφῷ
καὶ |
[2] |
οἱ
ὀργιζόμενοι
διαφέρουσιν.
Ὀρεγομένοις
γὰρ
|
τῆς |
ἀντιλυπήσεως
περιζεῖ
μὲν
τῇ
καρδίᾳ |
[3] |
ὑποδεξάμενος,
τοὺς
ἀνέμους
μιμῇ,
διὰ
|
τῆς |
ἀντιπνοίας
ἀντιδιδόντας
τὸ
ἐνεχθέν.
Μὴ |
[8] |
φύγῃς
τῆς
ὀργῆς
τὴν
πεῖραν,
|
τῆς |
Ἀποκαλυπτομένης
ἀπ´
οὐρανοῦ
ἐπὶ
πᾶσαν |
[7] |
~Ἔτι
γὰρ
πρὸς
πολλὰ
τῶν
|
τῆς |
ἀρετῆς
ἔργων
ἐπιτήδειον
ἡμῶν
τῆς |
[7] |
ἔχειν
περί
τε
τὴν
ἀγάπην
|
τῆς |
ἀρετῆς
καὶ
περὶ
τὸ
μῖσος |
[4] |
ἐφθέγξατο,
σὺ
δὲ
οὐδέποτε
μεταμελήσῃ
|
τῆς |
ἀρετῆς.
Τί
δεῖ
τὰ
πολλὰ |
[8] |
ἔπεμψεν
αὐτὸν
εἰς
τὸν
ᾅδην,
|
τῆς |
γῆς
ὑποῤῥαγείσης
τῷ
δυσσεβεῖ,
ἀλλὰ |
[3] |
Εἶτα,
ἐπειδὰν
πᾶσαν
λοιδορίαν
διὰ
|
τῆς |
γλώττης
ἐκσφενδονήσωσιν,
οὕτω
λοιπὸν
πρὸς |
[6] |
ἐπιμελώμεθα,
ὡς
μηδέποτε
αὐτὸν
προεκτρέχειν
|
τῆς
|
διανοίας·
ἔχωμεν
δὲ
ὥσπερ
ἵππον |
[8] |
Φέρων
τὰ
σύμπαντα
τῷ
ῥήματι
|
τῆς |
δυνάμεως
αὐτοῦ,
οὐχὶ
ζῶντα
ἔπεμψεν |
[8] |
ἑαυτὸν
φαντασία.
Ὥστε
ἂν
ἀφέλῃς
|
τῆς |
ἑαυτοῦ
διανοίας
τούτων
ἑκάτερον,
ψόφος |
[2] |
σώματος
ἐξοιδαίνων·
φλέβες
διαῤῥηγνύμεναι,
ὑπὸ
|
τῆς |
ἔνδοθεν
ζάλης
κλονουμένου
(τοῦ
πνεύματος. |
[8] |
τῶν
τοιούτων
(πονηρῶν
σμῆνος,
ταύτης
|
τῆς |
κακίας
ἐστὶν
ἀποβλαστήματα.
Μὴ
δὴ |
[6] |
προπαρασκευαὶ
καὶ
διαθέσεις,
οἷον
πηδήματα
|
τῆς |
καρδίας
καὶ
σφυγμοὺς
ἀφαιροῦσαι,
εἰς
|
[5] |
πρὸς
τὴν
ἁμαρτίαν
διερεθίσασαν,
ἧττον
|
τῆς |
κατακρίσεως
ἀξιοῦται.
Οὔτε
στέφανοι
χωρὶς |
[5] |
τι
νόμιζε
εἶναι
καὶ
τὸ
|
τῆς |
λοιδορίας.
Ὁ
μὲν
ἀντιβαίνων
εἰς |
[4] |
πονηρίας
πεπληρωμένων;
Ὅταν
σοι
κινηθῇ
|
τῆς |
λοιδορίας
πειρασμὸς,
νόμιζε
κρίνεσθαι
σεαυτὸν, |
[7] |
τὴν
πορνείαν
τοῦ
Ζαμβρὶ
καὶ
|
τῆς |
Μαδιανίτιδος
ἀναφανδὸν
καὶ
ἀπηρυθριασμένως
γινομένην, |
[4] |
νόμιζε
κρίνεσθαι
σεαυτὸν,
πότερον
διὰ
|
τῆς |
μακροθυμίας
προσχωρεῖς
τῷ
Θεῷ,
ἢ |
[8] |
καὶ
δεσπότης,
ὁ
παρὰ
πάσης
|
τῆς |
νοητῆς
καὶ
αἰσθητῆς
κτίσεως
προσκυνούμενος, |
[6] |
καταπειθῆ,
μηδαμοῦ
τῆς
τάξεως
ἐκβαίνοντα
|
τῆς |
οἰκείας,
ἀγόμενον
δὲ
ὑπὸ
τοῦ |
[4] |
προσχωρεῖς
τῷ
Θεῷ,
ἢ
διὰ
|
τῆς |
ὀργῆς
ἀποτρέχεις
πρὸς
τὸν
ἀντίδικον. |
[2] |
τῶν
φοβερῶν,
ἱκανὸν
τὴν
ὑπὸ
|
τῆς |
ὀργῆς
ἐκμανεῖσαν
ψυχὴν
ἐπισχεῖν·
οὐ |
[2] |
ἀνηκέστου
κακοῦ,
οἷον
πομφόλυγος,
αὐτοῖς
|
τῆς |
ὀργῆς
ἐκραγείσης,
διαπνευσθῇ
τὸ
φλεγμαῖνον. |
[2] |
ἢ
καὶ
θανάτους
πολλάκις
ἆθλα
|
τῆς |
ὀργῆς
οἱ
μαχόμενοι
ἀπηνέγκαντο.
Ἦρξε |
[8] |
καὶ
ἐγκατάλιπε
θυμὸν,
ἵνα
φύγῃς
|
τῆς |
ὀργῆς
τὴν
πεῖραν,
τῆς
Ἀποκαλυπτομένης |
[7] |
εἰς
πύλην,
καὶ
ἀνακάμψατε
διὰ
|
τῆς |
παρεμβολῆς·
καὶ
ἀποκτείνατε
ἕκαστος
τὸν |
[6] |
ὁ
μέγας
Δαβὶδ
πράως
ἠνείχετο
|
τῆς
|
παροινίας
τοῦ
Σεμεεί.
Οὐ
γὰρ |
[4] |
ἢ
τῶν
ὑπὸ
τοῦ
πνεύματος
|
τῆς |
πονηρίας
πεπληρωμένων;
Ὅταν
σοι
κινηθῇ |
[1] |
προσηγορίαις
ἀποκαλεῖν,
οἷς
ἑαυτοὺς
διὰ
|
τῆς |
πονηρίας
ᾠκείωσαν.
Κύνας
γὰρ
ἐννεοὺς, |
[4] |
ὠφέλησάς
τι
κἀκεῖνον
τῷ
ὑποδείγματι
|
τῆς |
πραότητος,
ἢ
χαλεπώτερον
ἠμύνω
διὰ |
[8] |
ψυχαῖς
ἐμποιοῦντα·
ἐκεῖ
τὸ
πνεῦμα
|
τῆς |
πραΰτητος
οὐκ
ἀναπαύεται.
Πεισθέντες
δὲ |
[4] |
δὲ
τραυμάτων
πολλάκις
θάνατοι.
~Ἀπὸ
|
τῆς |
πρώτης
ἀρχῆς
τὸ
κακὸν
ἐπίσχωμεν, |
[6] |
τινι
τῷ
λόγῳ
καταπειθῆ,
μηδαμοῦ
|
τῆς |
τάξεως
ἐκβαίνοντα
τῆς
οἰκείας,
ἀγόμενον
|
[1] |
εὐστόχως
καὶ
κατὰ
τὸν
λόγον
|
τῆς |
τέχνης
γίγνηται,
μετὰ
τὴν
πεῖραν |
[2] |
οἱ
ὀξύῤῥοποι
πρὸς
θυμὸν
ὑπὸ
|
τῆς |
τυχούσης
προφάσεως
ἐξαπτόμενον,
βοῶντες
καὶ |
[6] |
ὡς
κατὰ
τὴν
ἀξίαν
αὐτῷ
|
τῆς |
ὕβρεως
ἀπαντώσης.
Δύο
δὴ
ταῦτα |
[4] |
πραότητος,
ἢ
χαλεπώτερον
ἠμύνω
διὰ
|
τῆς |
ὑπεροψίας.
Τί
γὰρ
ἂν
γένοιτο |
[4] |
λοιδορίαις
δεικνύς·
καὶ
σεαυτῷ
μέγαν
|
τῆς
|
ὑπομονῆς
προξενήσεις
τὸν
στέφανον,
τὴν |
[2] |
ἠγνόησαν,
γονεῖς
δὲ
καὶ
τέκνα
|
τῆς |
φύσεως
ἐπελάθοντο.
Ἀγνοοῦσι
μὲν
γὰρ |
[5] |
ἡ
προσηγορία
τοῦ
πένητος;
Μνήσθητι
|
τῆς
|
φύσεως
σεαυτοῦ·
ὅτι
γυμνὸς
εἰς |
[7] |
δυνάμεων
ἑκάστη
παρὰ
τὸν
τρόπον
|
τῆς |
χρήσεως
ἢ
κακὸν
ἢ
ἀγαθὸν |
[2] |
τὸ
σχῆμα,
οὔτε
κατὰ
τὴν
|
τῆς |
ψυχῆς
διάθεσιν,
οἱ
ὀργιζόμενοι
διαφέρουσιν. |
[6] |
τὸ
μανικὸν
καὶ
ἔκπληκτον
κίνημα
|
τῆς |
ψυχῆς
καταστέλλειν
τῇ
μνήμῃ
τῶν |
[7] |
ἐστὶ
καὶ
ἔμμετρος
τῷ
φρονίμῳ
|
τῆς
|
ψυχῆς
μέρει
παρὰ
τοῦ
θυμοειδοῦς |
[7] |
τῆς
ἁμαρτίας.
Νεῦρον
γάρ
ἐστι
|
τῆς |
ψυχῆς
ὁ
θυμὸς,
τόνον
αὐτῇ |
[7] |
κεκτημένῳ
γίνεται.
Οἷον,
τῷ
ἐπιθυμητικῷ
|
τῆς |
ψυχῆς
ὁ
μὲν
εἰς
ἀπόλαυσιν |
[7] |
τῶν
ἠδικηκότων
ἀντίδοσιν,
ὥσπερ
ὀργώσης
|
τῆς |
ψυχῆς
πρὸς
τὴν
ἄμυναν.
Εἰδέναι |
[2] |
ὧν
πεπόνθασιν
αἴσθησιν,
ὅλης
αὐτοῖς
|
τῆς |
ψυχῆς
πρὸς
τὴν
ἄμυναν
τοῦ |
[7] |
τῆς
ἀρετῆς
ἔργων
ἐπιτήδειον
ἡμῶν
|
τῆς |
ψυχῆς
τὸ
θυμοειδὲς,
ὅταν,
ὥσπερ |
[4] |
χαλεπώτερον
ἠμύνω
διὰ
τῆς
ὑπεροψίας.
|
Τί |
γὰρ
ἂν
γένοιτο
ὀδυνηρότερον
τῷ |
[6] |
οὖν
ὀργισθῇς,
ἐβεβαίωσας
τὰ
ὀνείδη·
|
τί |
γὰρ
ὀργῆς
ἀφρονέστερον;
ἐὰν
δὲ |
[5] |
κόσμον
εἰσῆλθες,
γυμνὸς
καὶ
ἀπελεύσῃ.
|
Τί |
δὲ
γυμνοῦ
πενιχρότερον;
Οὐδὲν
ἤκουσας |
[5] |
ἐπ´
αὐτὸν
φερομένην
πονηρίαν
διέλυσε.
|
Τί |
δέ
σε
ταράσσει
ἡ
προσηγορία |
[7] |
αὐτοῦ,
δοθῆναι
ἐφ´
ὑμᾶς
εὐλογίαν.
|
Τί |
δὲ
τὸν
Φινεὲς
ἐδικαίωσεν;
Οὐχ |
[4] |
δὲ
οὐδέποτε
μεταμελήσῃ
τῆς
ἀρετῆς.
|
Τί |
δεῖ
τὰ
πολλὰ
λέγειν;
Τῷ |
[2] |
πρότερον
ἀπολήγουσι,
πρὶν
ἢ
κακόν
|
τι |
δοῦναι
τῷ
παροξύναντι,
ἤ
πού |
[4] |
εἰς
ἴσον
ἀντικαθιστάμενος
τῷ
λοιδόρῳ,
|
τί |
καὶ
ἀπολογήσῃ;
~Ὅτι
παρώξυνε
κατάρξας; |
[2] |
δοῦναι
τῷ
παροξύναντι,
ἤ
πού
|
τι |
καὶ
προσλαβεῖν,
ἐὰν
τύχῃ·
ὥσπερ |
[4] |
ἐκλέξασθαι
μερίδα.
Ἢ
γὰρ
ὠφέλησάς
|
τι |
κἀκεῖνον
τῷ
ὑποδείγματι
τῆς
πραότητος, |
[6] |
ἔξω
τὸ
πάθος,
ἀλλ´
οἷόν
|
τι |
κῦμα
εἴσω
τῶν
αἰγιαλῶν
κατακλασθὲν |
[8] |
τοῦ
κακοῦ·
εἰ
δὲ
καλῶς,
|
τί |
με
δέρεις;
Ἐὰν
γὰρ
ἐθισθῇς |
[5] |
τὴν
ὁρμὴν
ὑπεκλύειν;
Τοιοῦτον
δή
|
τι |
νόμιζε
εἶναι
καὶ
τὸ
τῆς |
[5] |
μὲν
γὰρ
πονηρὸν
ὁ
θυμὸς,
|
τί |
οὐκ
ἐξέκλινας
τὸ
κακόν;
εἰ |
[2] |
πολλάκις
τὰ
βιαίως
καταῤῥηγνύμενα
ἔπαθέ
|
τι |
πλέον
ἢ
ἔδρασε
τοῖς,
ἀντιτύποις |
[5] |
τὴν
ἀλήθειαν·
εἰ
δὲ
ψεύδεται,
|
τί
|
πρὸς
σὲ
τὸ
λεγόμενον;
Μήτε |
[2] |
συνήθη
πᾶσι
καὶ
γνωρίμην
ὥσπερ
|
τι |
προσωπεῖον
ἐπὶ
σκηνῆς
ὑπαλλάξαν.
Ὀφθαλμοὶ |
[6] |
εἶ.
Ἐὰν
δὲ
καὶ
πάθῃς
|
τι |
τὴν
ψυχὴν,
ἐν
σεαυτῷ
κάτασχε |
[2] |
οὐ
προλαβοῦσαι
χάριτες,
οὐκ
ἄλλο
|
τι |
τῶν
τιμίων.
Μανία
τίς
ἐστιν |
[2] |
ἀκμὴ,
οὔτε
πῦρ,
οὔτε
ἄλλο
|
τι |
τῶν
φοβερῶν,
ἱκανὸν
τὴν
ὑπὸ |
[5] |
κακόν;
εἰ
δὲ
συγγνώμης
ἄξιον,
|
τί |
χαλεπαίνεις
τῷ
θυμουμένῳ;
Ὥστε,
εἰ |
[5] |
τὸ
δὲ
σεαυτοῦ
αἰσχρὸν
οὐδαμοῦ
|
τιθεῖς; |
Πονηρὸν
ἡ
ὕβρις;
φεῦγε
τὴν |
[2] |
χάριτες,
οὐκ
ἄλλο
τι
τῶν
|
τιμίων. |
Μανία
τίς
ἐστιν
ὀλιγοχρόνιος
ὁ |
[4] |
τύπτων
τὸν
μὴ
ἀλγοῦντα
ἑαυτὸν
|
τιμωρεῖται |
(οὔτε
γὰρ
τὸν
ἐχθρὸν
ἠμύνατο, |
[8] |
ταῖς
ψυχαῖς
ἐντικτόμενον,
καὶ
ὥσπερ
|
τινὰ
|
ἔνοικον
ἀναιδῆ
προκατέχοντα
ἡμῶν
τὰ |
[7] |
ἀλλὰ
τὴν
ἐπίβουλον
ἡδονὴν
ὥσπερ
|
τινὰ
|
λύκον
ὑλακτῶν
ἀεὶ
καὶ
σπαράσσων. |
[6] |
μεγάλων
ἄξιον
κρίνῃς,
μήτε
ἀνθρώπων
|
τινὰ |
παρὰ
πολὺ
ἐλαττοῦσθαί
σου
κατὰ |
[4] |
πλεῖστα
τῶν
κακῶν,
ὥσπερ
ῥίζῃ
|
τινὶ |
καὶ
ἀρχῇ,
τῷ
πάθει
τούτῳ |
[6] |
ὑπεζευγμένον
ἡμῖν,
καὶ
οἷον
χαλινῷ
|
τινι |
τῷ
λόγῳ
καταπειθῆ,
μηδαμοῦ
τῆς |
[1] |
ἔξωθεν
ἡμῖν
προσπεσόντος
ὥσπερ
καταιγίδος
|
τινὸς |
ἀδοκήτου,
τότε
μάλιστα
τὸ
θαυμαστὸν |
[2] |
ἐξαπτόμενον,
βοῶντες
καὶ
ἀγριαίνοντες,
καὶ
|
τίνος |
οὐχὶ
ἰοβόλων
ἀναιδέστερον
ἐφορμῶντες,
οὐ |
[4] |
Θεῷ,
ἀλλὰ
προσηύχετο
ὑπὲρ
αὐτῶν.
|
Τίνων |
βούλει
μαθητὴς
εἶναι
μᾶλλον,
τῶν |
[2] |
ἢ
ἔδρασε
τοῖς,
ἀντιτύποις
περιθραυσθέντα.
|
Τίς |
ἂν
ἐφίκοιτο
τοῦ
κακοῦ;
ὅπως |
[2] |
ἄλλο
τι
τῶν
τιμίων.
Μανία
|
τίς |
ἐστιν
ὀλιγοχρόνιος
ὁ
θυμός.
Οἵ |
[7] |
γὰρ
θυμὸς
μὲν
οἷον
ἔξαψίς
|
τις |
καὶ
ἀναθυμίασις
ὀξεῖα
τοῦ
πάθους· |
[2] |
ἄλλα
ὅσα
οὐδ´
ἂν
ἐξαριθμήσαιτό
|
τις, |
ὀργῆς
καὶ
θυμοῦ
ἔκγονά
ἐστι |
[5] |
μὴ
σεαυτῷ
οἰκειώσῃς
(τὰ
εἰρημένα.
|
Τίς |
ποτε
ἀπήχθη
διὰ
πενίαν
εἰς |
[7] |
ψυχῆς
τὸ
θυμοειδὲς,
ὅταν,
ὥσπερ
|
τις |
στρατιώτης,
παρὰ
τῷ
στρατηγῷ
τὰ |
[2] |
ἀντιλυπήσεως
περιζεῖ
μὲν
τῇ
καρδίᾳ
|
τὸ |
αἷμα,
ὥσπερ
βίᾳ
πυρὸς
κυκώμενον |
[2] |
εὐσήμως
προϊών.
Ἐπειδὰν
δὲ
εἰς
|
τὸ |
ἀνήκεστον,
ὥσπερ
φλὸξ
ὕλης
ἀφθονίᾳ, |
[1] |
γίγνηται,
μετὰ
τὴν
πεῖραν
μάλιστα
|
τὸ |
ἀπ´
αὐτῶν
ὠφέλιμον
διαδείκνυται·
οὕτως |
[7] |
καὶ
σπαράσσων.
Τοιοῦτον
μὲν
δὴ
|
τὸ |
ἀπὸ
θυμοῦ
ὠφέλιμον
τοῖς
εἰδόσι |
[7] |
καὶ
ἄσπονδος·
μηδέποτε
τὴν
πρὸς
|
τὸ |
βλάπτον
φιλίαν
καταδεχόμενος,
ἀλλὰ
τὴν |
[7] |
ἐν
φαρμάκου
εἴδει
οὐ
παραιτεῖται.
|
Τὸ |
γὰρ,
Ἔχθραν
θήσω
ἀνὰ
μέσον
|
[7] |
ὀργιζομένῳ
εἰκῆ
τὴν
κρίσιν
ἐπανατείνεται·
|
τὸ |
δὲ
ἐφ´
ἃ
δεῖ
κεχρῆσθαι |
[5] |
μὲν
ἀλλότριον
κακὸν
ἐπιμελῶς
καταβλέπεις;
|
τὸ |
δὲ
σεαυτοῦ
αἰσχρὸν
οὐδαμοῦ
τιθεῖς; |
[8] |
ἀρχῇ
ταύτῃ
συναναιρήσεις.
Καὶ
γὰρ
|
τὸ |
δολερὸν
καὶ
ὕποπτον,
καὶ
ἄπιστον |
[6] |
σοὶ
λόγου
τὴν
ἐπιφάνειαν,
ὥσπερ
|
τὸ |
ἐν
παισὶν
ἄτακτον
ἀνδρὸς
αἰδεσίμου |
[3] |
μιμῇ,
διὰ
τῆς
ἀντιπνοίας
ἀντιδιδόντας
|
τὸ
|
ἐνεχθέν.
Μὴ
διδασκάλῳ
χρήσῃ
τῷ |
[6] |
μου·
τουτέστιν,
οὐ
διεδόθη
πρὸς
|
τὸ |
ἔξω
τὸ
πάθος,
ἀλλ´
οἷόν
|
[5] |
τὴν
μίμησιν.
Οὐ
γὰρ
δὴ
|
τὸ |
ἕτερον
κατάρξαι
ἱκανὸν
εἰς
παραίτησιν. |
[7] |
σου
καὶ
τοῦ
ὄφεως·
καὶ
|
τὸ, |
Ἐχθραίνετε
τοῖς
Μαδιηναίοις,
διδάσκοντός
ἐστι |
[1] |
καταιγίδος
τινὸς
ἀδοκήτου,
τότε
μάλιστα
|
τὸ |
θαυμαστὸν
τῶν
θείων
παραγγελμάτων
ἐπέγνωμεν. |
[7] |
ἔργων
ἐπιτήδειον
ἡμῶν
τῆς
ψυχῆς
|
τὸ |
θυμοειδὲς,
ὅταν,
ὥσπερ
τις
στρατιώτης, |
[2] |
δὲ
καὶ
ἐκ
τοῦ
ἐναντίου
|
τὸ |
ἴσον
κακὸν
ἀντιστρατευόμενον
εὕρωσιν,
ὀργὴν
|
[5] |
ὁ
θυμὸς,
τί
οὐκ
ἐξέκλινας
|
τὸ |
κακόν;
εἰ
δὲ
συγγνώμης
ἄξιον, |
[4] |
θάνατοι.
~Ἀπὸ
τῆς
πρώτης
ἀρχῆς
|
τὸ |
κακὸν
ἐπίσχωμεν,
τὴν
ὀργὴν
πάσῃ |
[3] |
λελυπηκότος
κεκινημένης.
~Μὴ
δὴ
κακῷ
|
τὸ |
κακὸν
ἰᾶσθε,
μηδὲ
ἐπιχειρεῖτε
ἀλλήλους |
[3] |
Ὕβρισεν
ὀργισθείς;
στῆσον
τῇ
σιωπῇ
|
τὸ |
κακόν.
Σὺ
δὲ
ὥσπερ
ῥεῦμα |
[8] |
ἡμῶν,
ᾧ
ἡ
δόξα
καὶ
|
τὸ |
κράτος
εἰς
τοὺς
αἰῶνας.
Ἀμήν. |
[5] |
δὲ
ψεύδεται,
τί
πρὸς
σὲ
|
τὸ |
λεγόμενον;
Μήτε
πρὸς
ἐπαίνους
χαυνωθῇς
|
[7] |
ζηλωτὸς
καὶ
μακάριος.
Καὶ
πάλιν
|
τὸ |
λογιστικὸν
ὁ
μὲν
καλῶς
μεταχειριζόμενος
|
[6] |
τὴν
ψυχὴν,
ἐν
σεαυτῷ
κάτασχε
|
τὸ |
λυπηρόν.
Ἐν
ἐμοὶ
γὰρ,
φησὶν, |
[6] |
καὶ
οὐκ
ἐταράχθην.
Δεῖ
τοίνυν
|
τὸ |
μανικὸν
καὶ
ἔκπληκτον
κίνημα
τῆς |
[5] |
γὰρ
ἔπαθες
ἃ
ἐγκαλεῖς.
Ἢ
|
τὸ |
μὲν
ἀλλότριον
κακὸν
ἐπιμελῶς
καταβλέπεις; |
[2] |
ὁ
δὲ
οὐχ
ὑφίεται.
Καὶ
|
τὸ |
μὲν
σῶμα
ταῖς
πληγαῖς
διακόπτεται, |
[5] |
Οὐ
τὸ
πένεσθαι
ἐπονείδιστον,
ἀλλὰ
|
τὸ |
μὴ
φέρειν
εὐγενῶς
τὴν
πενίαν. |
[4] |
σὺ
δὲ
ὑπόμεινον.
Διαπτύει
καὶ
|
τὸ |
μηδὲν
ἡγεῖταί
σε;
σὺ
δὲ |
[1] |
ἐκ
φύσεως
ἐνυπάρχει
πρὸς
ἀνθρώπους
|
τὸ |
μῖσος.
~Διὰ
θυμὸν
ἀχάλινοι
γλῶσσαι, |
[7] |
ἀγάπην
τῆς
ἀρετῆς
καὶ
περὶ
|
τὸ
|
μῖσος
τῆς
ἁμαρτίας.
Πρὸς
ὅπερ |
[2] |
καὶ
συνήθεις
ἠγνόηνται·
παράφορον
δὲ
|
τὸ |
ὄμμα,
καὶ
πῦρ
ἤδη
βλέπει. |
[6] |
οὐ
διεδόθη
πρὸς
τὸ
ἔξω
|
τὸ |
πάθος,
ἀλλ´
οἷόν
τι
κῦμα |
[5] |
καὶ
ἀντοργίζῃ·
καὶ
γίνεταί
σου
|
τὸ |
πάθος
ἀπολογία
τοῦ
προλαβόντος.
Αὐτοῖς |
[1] |
γὰρ
ἅπαξ
παρωσάμενον
τοὺς
λογισμοὺς
|
τὸ |
πάθος
αὐτὸ
τὴν
δυναστείαν
τὴν |
[8] |
κινοῖτο
πρὸς
ἃ
μὴ
δεῖ
|
τὸ |
πάθος;
Πῶς;
Εἰ
προπαιδευθείης
τὴν |
[5] |
διὰ
πενίαν
εἰς
δεσμωτήριον;
Οὐ
|
τὸ |
πένεσθαι
ἐπονείδιστον,
ἀλλὰ
τὸ
μὴ
|
[3] |
ἀθλιώτερος
ὁ
νικήσας,
διότι
ἀπέρχεται
|
τὸ |
πλεῖον
ἔχων
τῆς
ἁμαρτίας.
Μὴ |
[8] |
ἀσιγήτους
ταῖς
ψυχαῖς
ἐμποιοῦντα·
ἐκεῖ
|
τὸ |
πνεῦμα
τῆς
πραΰτητος
οὐκ
ἀναπαύεται. |
[7] |
Ἀμαλὴκ
ὑπὸ
τοῦ
Σαοὺλ
παρὰ
|
τὸ |
πρόσταγμα
τοῦ
Θεοῦ
περισωθέντα
οὐχ |
[2] |
χαράδραι,
πρὸς
τὰ
κοῖλα
συῤῥέουσαι,
|
τὸ |
προστυχὸν
παρασύρουσιν·
οὕτως
αἱ
τῶν |
[6] |
Δεσπότης
ἡμῶν.
Οὐ
γὰρ
ἀπέστρεψε
|
τὸ |
πρόσωπον
ἀπὸ
αἰσχύνης
ἐμπτυσμάτων.
Ἐσυκοφαντήθης; |
[1] |
μαρτυροῦσαν
λάβῃ
τὰ
παραγγέλματα,
τότε
|
τὸ |
σοφὸν
αὐτῶν
καὶ
ὠφέλιμον
πρὸς |
[2] |
κατασχεθέντας,
ὧν
οὐδὲν,
οὔτε
κατὰ
|
τὸ
|
σχῆμα,
οὔτε
κατὰ
τὴν
τῆς |
[5] |
διότι
ὁ
μὲν
οὐκ
εἶχε
|
τὸ |
σωφρονίζον
ὑπόδειγμα·
σὺ
δὲ,
βλέπων |
[5] |
δή
τι
νόμιζε
εἶναι
καὶ
|
τὸ |
τῆς
λοιδορίας.
Ὁ
μὲν
ἀντιβαίνων |
[4] |
λέγων
ῥήματα.
Τούτοις
πρόσθες
καὶ
|
τὸ |
τοῦ
Μωϋσέως
καλόν.
Ἐκεῖνος,
ὑπὸ |
[7] |
ἄλλῳ
χαλεπαίνων
αὐτός;
Καὶ
ποιεῖς
|
τὸ |
(τῶν
κυνῶν·
οἳ
τοὺς
λίθους |
[8] |
ἐπίβουλον
καὶ
θρασὺ,
καὶ
πᾶν
|
τὸ |
τῶν
τοιούτων
(πονηρῶν
σμῆνος,
ταύτης |
[6] |
ἐπανάγουσι.
Καὶ
τοῦτό
ἐστιν
ἄρα
|
τὸ |
ὑπὸ
τοῦ
Δαβὶδ
εἰρημένον·
ὅτι |
[2] |
τοῖς
καιριωτάτοις
ἐναλλομένους,
πᾶν
δὲ
|
τὸ |
φανὲν
ὅπλον
τῇ
μανία
γινόμενον. |
[2] |
αὐτοῖς
τῆς
ὀργῆς
ἐκραγείσης,
διαπνευσθῇ
|
τὸ
|
φλεγμαῖνον.
Οὔτε
γὰρ
ξίφους
ἀκμὴ, |
[1] |
ὄφεις,
γεννήματα
ἐχιδνῶν,
καὶ
τὰ
|
τοιαῦτα |
προσαγορεύει.
Οἱ
γὰρ
ἕτοιμοι
πρὸς |
[6] |
καταστελλέτω
τὴν
φλεγμονήν.
Αἱ
γὰρ
|
τοιαῦται |
προπαρασκευαὶ
καὶ
διαθέσεις,
οἷον
πηδήματα |
[3] |
πλεῖον
ἔχων
τῆς
ἁμαρτίας.
Μὴ
|
τοίνυν |
γένῃ
κακοῦ
πληρωτὴς
ἐράνου,
μηδὲ |
[5] |
ὁ
ὑπερβαλλόμενος
στεφανοῦται.
Καὶ
κατακρίνεται
|
τοίνυν |
οὐχὶ
μόνον
ὁ
καθηγησάμενος
τοῦ |
[8] |
μᾶλλον
ἢ
μίσους
ἄξιον.
Οὐ
|
τοίνυν |
τὰ
ῥήματα
πέφυκε
τὰς
λύπας |
[6] |
Ἡτοιμάσθην,
καὶ
οὐκ
ἐταράχθην.
Δεῖ
|
τοίνυν |
τὸ
μανικὸν
καὶ
ἔκπληκτον
κίνημα |
[5] |
καὶ
ὑπείκουσι
τὴν
ὁρμὴν
ὑπεκλύειν;
|
Τοιοῦτον |
δή
τι
νόμιζε
εἶναι
καὶ |
[7] |
λύκον
ὑλακτῶν
ἀεὶ
καὶ
σπαράσσων.
|
Τοιοῦτον |
μὲν
δὴ
τὸ
ἀπὸ
θυμοῦ |
[7] |
θυμοειδοῦς
ἡ
συνεργία.
Ὁ
γὰρ
|
τοιοῦτος |
ἀδιάλλακτος
ἔσται
τοῖς
ἐπιβούλοις
καὶ |
[2] |
ἔπαθον,
ὅσα
εἰκὸς
τοὺς
ὑπὸ
|
τοιούτῳ |
δαίμονι
στρατηγουμένους
παθεῖν.
Πηρώσεις
γὰρ |
[8] |
θρασὺ,
καὶ
πᾶν
τὸ
τῶν
|
τοιούτων |
(πονηρῶν
σμῆνος,
ταύτης
τῆς
κακίας |
[2] |
ἔπαθέ
τι
πλέον
ἢ
ἔδρασε
|
τοῖς, |
ἀντιτύποις
περιθραυσθέντα.
Τίς
ἂν
ἐφίκοιτο |
[5] |
ἀντιτύπων
πέφυκε
διεκπίπτειν,
ἐν
δὲ
|
τοῖς |
ἁπαλοῖς
καὶ
ὑπείκουσι
τὴν
ὁρμὴν |
[7] |
δὴ
τὸ
ἀπὸ
θυμοῦ
ὠφέλιμον
|
τοῖς |
εἰδόσι
μεταχειρίζεσθαι.
Ἐπεὶ
καὶ
τῶν |
[7] |
Ὁ
γὰρ
τοιοῦτος
ἀδιάλλακτος
ἔσται
|
τοῖς |
ἐπιβούλοις
καὶ
ἄσπονδος·
μηδέποτε
τὴν |
[2] |
πάντων
ὁμοίως
χωροῦσιν.
Οὐ
πολιὰ
|
τοῖς |
θυμουμένοις
αἰδέσιμος,
οὐκ
ἀρετὴ
βίου, |
[1] |
τοῦ
λόγου
βοήθειαν.
Ὅπερ
γὰρ
|
τοῖς |
ἰοβόλοις
ἐστὶν
ὁ
ἰὸς,
τοῦτο
|
[2] |
σώματος
ἐπιφερομένας,
πόδας
δὲ
ἀφειδῶς
|
τοῖς |
καιριωτάτοις
ἐναλλομένους,
πᾶν
δὲ
τὸ |
[4] |
πρὸς
τὸν
ἀντίδικον.
Δὸς
καιρὸν
|
τοῖς |
λογισμοῖς
σεαυτοῦ
τὴν
ἀγαθὴν
ἐκλέξασθαι |
[4] |
πάλιν
ἀναλυθήσῃ.
Ὁ
γὰρ
τούτοις
|
τοῖς
|
λόγοις
ἑαυτὸν
προκατασχὼν
πᾶσαν
ἀτιμίαν |
[7] |
τοῦ
ὄφεως·
καὶ
τὸ,
Ἐχθραίνετε
|
τοῖς |
Μαδιηναίοις,
διδάσκοντός
ἐστι
κεχρῆσθαι
τῷ |
[1] |
ἰοβόλοις
ἐστὶν
ὁ
ἰὸς,
τοῦτο
|
τοῖς |
παροξυνθεῖσιν
ὁ
θυμὸς
γίνεται.
Λυσσῶσιν
|
[2] |
ἀνήκεστον,
ὥσπερ
φλὸξ
ὕλης
ἀφθονίᾳ,
|
τοῖς |
παροξύνουσιν
ἐξαφθῇ,
τότε
δὴ
τότε |
[8] |
ἀναμένοντες
τὴν
μακαρίαν
ἐλπίδα
τὴν
|
τοῖς |
πραέσιν
ἐπηγγελμένην
(Μακάριοι
γὰρ
οἱ |
[5] |
τοῦτο
ὀνήσει.
Οὐδὲ
γὰρ
ἐν
|
τοῖς |
στεφανίταις
ἀγῶσιν
ὁ
κατάρξας
τῶν |
[4] |
γνώμην,
μηδὲ
ἀνάσχῃ
γενέσθαι
ἐφικτὸς
|
τοῖς |
ὑβρίζουσιν.
Ἔασον
αὐτὸν
ἄπρακτά
σου |
[7] |
παρεπόμενος,
πρᾶος
μένῃ
καὶ
χειροήθης
|
τοῖς |
ὠφελοῦσι,
καὶ
εὐανάκλητος
τῷ
λογισμῷ, |
[2] |
θάνατος
ἀνθρώπου
ἐκ
χειρὸς
ἀνθρωπείας
|
τολμᾶται. |
Διὰ
τοῦτον
ἀδελφοὶ
μὲν
ἀλλήλους |
[7] |
ἐλάσας
τὸν
σειρομάστην.
Σαμουὴλ
δὲ
|
τὸν |
Ἀγὰγ
τὸν
βασιλέα
τοῦ
Ἀμαλὴκ |
[7] |
τῆς
παρεμβολῆς·
καὶ
ἀποκτείνατε
ἕκαστος
|
τὸν |
ἀδελφὸν
αὐτοῦ,
καὶ
ἕκαστος
τὸν |
[8] |
οὐχὶ
ζῶντα
ἔπεμψεν
αὐτὸν
εἰς
|
τὸν |
ᾅδην,
τῆς
γῆς
ὑποῤῥαγείσης
τῷ |
[4] |
θυμὸν
οὐκ
ἀνέπαυσεν)
οὕτως
ὁ
|
τὸν |
ἀλοιδόρητον
ὀνειδίζων
παραμυθίαν
εὑρεῖν
τοῦ |
[5] |
Δαβὶδ
λέγοντος·
Ἐν
τῷ
συστῆναι
|
τὸν |
ἁμαρτωλὸν
ἐναντίον
μου,
οὐχὶ
παρωξύνθην, |
[7] |
Ἐκεῖ
τὸν
θυμὸν
μετάθες
ἐπὶ
|
τὸν
|
ἀνθρωποκτόνον,
τὸν
τοῦ
ψεύδους
πατέρα, |
[1] |
τὴν
ψυχῆς
παραλάβῃ,
ἀποθηριοῖ
παντελῶς
|
τὸν |
ἄνθρωπον,
καὶ
οὐδὲ
ἄνθρωπον
εἶναι |
[4] |
διὰ
τῆς
ὀργῆς
ἀποτρέχεις
πρὸς
|
τὸν |
ἀντίδικον.
Δὸς
καιρὸν
τοῖς
λογισμοῖς |
[7] |
σειρομάστην.
Σαμουὴλ
δὲ
τὸν
Ἀγὰγ
|
τὸν |
βασιλέα
τοῦ
Ἀμαλὴκ
ὑπὸ
τοῦ |
[6] |
εἶπε,
φησὶ,
τῷ
Σεμεεὶ
καταρᾶσθαι
|
τὸν
|
Δαβίδ.
Διόπερ
ἀκούων
αἱμάτων
ἀνὴρ, |
[7] |
τὸν
πλησίον
αὐτοῦ,
καὶ
ἕκαστος
|
τὸν |
ἔγγιστα
αὐτοῦ.
Καὶ
μετ´
ὀλίγα· |
[7] |
ἀνθρωποκτόνον,
τὸν
τοῦ
ψεύδους
πατέρα,
|
τὸν |
ἐργάτην
τῆς
ἁμαρτίας·
τῷ
δὲ |
[6] |
ἡμῖν
ἀτιμίαις
ἐπαναστήσεται.
Δεινὸν
μὲν
|
τὸν |
εὐεργετηθέντα,
καὶ
ταῖς
μεγίσταις
ὑπόχρεων |
[4] |
γένοιτο
ὀδυνηρότερον
τῷ
ἐχθρῷ,
ἢ
|
τὸν |
ἐχθρὸν
ἑαυτοῦ
ὁρᾷν
ὕβρεων
ὑψηλότερον; |
[4] |
ἀλγοῦντα
ἑαυτὸν
τιμωρεῖται
(οὔτε
γὰρ
|
τὸν |
ἐχθρὸν
ἠμύνατο,
καὶ
τὸν
θυμὸν |
[6] |
καιρὸν
τῇ
ὀργῇ
κινηθῆναι,
πρὸς
|
τὸν |
Θεὸν
μεταφέρων
τὴν
ἔννοιαν·
ὅτι |
[7] |
ὁ
δὲ
ἐνεργῶν
μισητός.
Ἐκεῖ
|
τὸν |
θυμὸν
μετάθες
ἐπὶ
τὸν
ἀνθρωποκτόνον, |
[6] |
τοῦ
ὀργίζεσθαι
βλάβην;
Ἐὰν
πείσωμεν
|
τὸν |
θυμὸν
μὴ
προλαμβάνειν
τοὺς
λογισμοὺς, |
[4] |
γὰρ
τὸν
ἐχθρὸν
ἠμύνατο,
καὶ
|
τὸν |
θυμὸν
οὐκ
ἀνέπαυσεν)
οὕτως
ὁ |
[5] |
φύσεως
σεαυτοῦ·
ὅτι
γυμνὸς
εἰς
|
τὸν |
κόσμον
εἰσῆλθες,
γυμνὸς
καὶ
ἀπελεύσῃ. |
[6] |
τὸν
χιτωνίσκον;
Ἀπέδυσάν
μου
καὶ
|
τὸν |
Κύριον,
καὶ
διεμερίσαντο
τὰ
ἱμάτια |
[1] |
παραγγελμάτων,
ὅταν
εὐστόχως
καὶ
κατὰ
|
τὸν |
λόγον
τῆς
τέχνης
γίγνηται,
μετὰ |
[3] |
πρὸς
τὸν
φθεγξάμενον,
ὡς
ἐπὶ
|
τὸν |
λοίδορον
αἱ
ὕβρεις
ἐπαναστρέφουσι.
Μᾶλλον |
[4] |
διαῤῥηγνύσθω.
Ὥσπερ
γὰρ
ὁ
τύπτων
|
τὸν |
μὴ
ἀλγοῦντα
ἑαυτὸν
τιμωρεῖται
(οὔτε
|
[7] |
φησὶ,
τὴν
ῥομφαίαν
ἕκαστος
ἐπὶ
|
τὸν |
μηρὸν
αὐτοῦ,
καὶ
διέλθετε
ἀπὸ |
[7] |
ἐπὶ
βλάβῃ
τῶν
πλησίον
ἠκονημένος
|
τὸν |
νοῦν,
κακεντρεχής
ἐστι
καὶ
κακοῦργος. |
[2] |
πῦρ
ἤδη
βλέπει.
Καὶ
παραθήγει
|
τὸν |
ὀδόντα,
κατὰ
τῶν
συῶν
τοὺς |
[2] |
ἐπιφάνειαν
ἐξανθῆσαν,
ἐν
ἄλλῃ
μορφῇ
|
τὸν |
ὀργιζόμενον
ἔδειξε,
τὴν
συνήθη
πᾶσι |
[1] |
κακίᾳ·
καὶ
τοῦ
Κυρίου
λέγοντος
|
τὸν |
ὀργιζόμενον
εἰκῆ
τῷ
ἀδελφῷ
αὐτοῦ |
[5] |
ὑπόδειγμα·
σὺ
δὲ,
βλέπων
ἀσχημονοῦντα
|
τὸν |
ὀργιζόμενον,
οὐκ
ἐφυλάξω
αὐτοῦ
τὴν |
[7] |
ὑπομονὴν
καὶ
ἐγκράτειαν·
παρὰ
δὲ
|
τὸν |
ὀρθὸν
λόγον
ἐνεργῶν,
μανία
γίνεται. |
[7] |
τὸν
ἀδελφὸν
αὐτοῦ,
καὶ
ἕκαστος
|
τὸν |
πλησίον
αὐτοῦ,
καὶ
ἕκαστος
τὸν |
[7] |
τῷ
θυμῷ,
δι´
ἀμφοῖν
ἐλάσας
|
τὸν |
σειρομάστην.
Σαμουὴλ
δὲ
τὸν
Ἀγὰγ |
[4] |
σεαυτῷ
μέγαν
τῆς
ὑπομονῆς
προξενήσεις
|
τὸν |
στέφανον,
τὴν
ἑτέρου
μανίαν
ἀφορμὴν |
[7] |
θυμὸν
μετάθες
ἐπὶ
τὸν
ἀνθρωποκτόνον,
|
τὸν |
τοῦ
ψεύδους
πατέρα,
τὸν
ἐργάτην
|
[7] |
τῶν
ἄλλων
δυνάμεων
ἑκάστη
παρὰ
|
τὸν
|
τρόπον
τῆς
χρήσεως
ἢ
κακὸν |
[7] |
τὰς
τῶν
Λευϊτῶν
χεῖρας
πρὸς
|
τὸν |
τῶν
ἀδελφῶν
φόνον
ἐξώπλισε.
Θέσθω, |
[6] |
ἐὰν
δὲ
μείνῃς
ἀόργητος,
ᾔσχυνας
|
τὸν |
ὑβρίσαντα,
ἔργῳ
τὴν
σωφροσύνην
ἐπιδειξάμενος. |
[3] |
ἠχὼ
οὕτως
ἀνεκλάσθη
ἀκεραία
πρὸς
|
τὸν |
φθεγξάμενον,
ὡς
ἐπὶ
τὸν
λοίδορον |
[7] |
ἐφ´
ὑμᾶς
εὐλογίαν.
Τί
δὲ
|
τὸν |
Φινεὲς
ἐδικαίωσεν;
Οὐχ
ἡ
δικαία |
[6] |
καὶ
ὁ
κριτής.
Περιέῤῥηξάν
σου
|
τὸν |
χιτωνίσκον;
Ἀπέδυσάν
μου
καὶ
τὸν |
[7] |
ἐστι
τῆς
ψυχῆς
ὁ
θυμὸς,
|
τόνον |
αὐτῇ
πρὸς
τὴν
τῶν
καλῶν |
[3] |
ἂν
αὐτοῖς
αἱ
ὕβρεις,
ὥσπερ
|
τοξεύματα, |
ἐπιλείπωσιν.
Εἶτα,
ἐπειδὰν
πᾶσαν
λοιδορίαν |
[5] |
ἁπτομένας
σου.
Οὐχ
ὁρᾷς
τὰ
|
τοξεύματα, |
πῶς
τῶν
μὲν
στεῤῥῶν
καὶ |
[1] |
Δόντες
μὲν
αὐτοὶ
τῇ
ὀργῇ
|
τόπον, |
ὥσπερ
ῥεύματι
βιαίῳ
διέξοδον,
καταμανθάνοντες |
[8] |
δὴ
οὖν
ἐπεισάγωμεν
ἑαυτοῖς
κακὸν
|
τοσοῦτον· |
ἀῤῥωστίαν
ψυχῆς,
σκότωσιν
λογισμῶν,
ἀπὸ
|
[2] |
ὕλης
ἀφθονίᾳ,
τοῖς
παροξύνουσιν
ἐξαφθῇ,
|
τότε |
δὴ
τότε
τὰ
οὔτε
λόγῳ |
[1] |
προσπεσόντος
ὥσπερ
καταιγίδος
τινὸς
ἀδοκήτου,
|
τότε |
μάλιστα
τὸ
θαυμαστὸν
τῶν
θείων |
[2] |
τοῖς
παροξύνουσιν
ἐξαφθῇ,
τότε
δὴ
|
τότε |
τὰ
οὔτε
λόγῳ
ῥητὰ
οὔτε |
[1] |
ἔκβασιν
μαρτυροῦσαν
λάβῃ
τὰ
παραγγέλματα,
|
τότε |
τὸ
σοφὸν
αὐτῶν
καὶ
ὠφέλιμον |
[2] |
πληγαῖς
διακόπτεται,
ὁ
δὲ
θυμὸς
|
τοῦ |
ἀλγεινοῦ
τὴν
αἴσθησιν
παραιρεῖται.
Οὐ
|
[7] |
δὲ
τὸν
Ἀγὰγ
τὸν
βασιλέα
|
τοῦ |
Ἀμαλὴκ
ὑπὸ
τοῦ
Σαοὺλ
παρὰ |
[7] |
κυνῶν·
οἳ
τοὺς
λίθους
δάκνουσι,
|
τοῦ |
βάλλοντος
οὐ
προσαπτόμενοι.
Ὁ
ἐνεργούμενος |
[1] |
καὶ
ὠφέλιμον
πρὸς
τὴν
ἐπανόρθωσιν
|
τοῦ |
βίου
καὶ
τὴν
τῶν
πειθομένων |
[6] |
τοῦτό
ἐστιν
ἄρα
τὸ
ὑπὸ
|
τοῦ |
Δαβὶδ
εἰρημένον·
ὅτι
Ἡτοιμάσθην,
καὶ |
[5] |
οὔτε
πτώματα
χωρὶς
ἀντιπάλων.
Ἄκουε
|
τοῦ |
Δαβὶδ
λέγοντος·
Ἐν
τῷ
συστῆναι |
[4] |
κοπρίας
ἔχειν
τὴν
γένεσιν,
τὰ
|
τοῦ |
Δαβὶδ
λέγων
ῥήματα.
Τούτοις
πρόσθες |
[7] |
ἐξαγριούμενος,
κἂν
θεραπείαν
ἔχειν
δοκῇ,
|
τοῦ |
δὲ
συνήθους
αὐτῷ
καὶ
φίλου |
[5] |
τοίνυν
οὐχὶ
μόνον
ὁ
καθηγησάμενος
|
τοῦ |
δεινοῦ,
ἀλλ´
ὁ
καὶ
πονηρῷ |
[6] |
φέρειν
εὐγενῶς
τὴν
πενίαν.
~Μνήσθητι
|
τοῦ |
Δεσπότου·
ὅτι
Πλούσιος
ὢν,
ἐπτώχευσε |
[7] |
ἐὰν
ἐπιμείνῃ
τῇ
ἁμαρτίᾳ,
μετὰ
|
τοῦ |
διαβόλου
παραδοθήσεται
τῷ
αἰωνίῳ
πυρί. |
[6] |
καὶ
ἀγριαίνουσαν.
Αἰδείσθω
τὰ
πάθη
|
τοῦ |
ἐν
σοὶ
λόγου
τὴν
ἐπιφάνειαν, |
[2] |
γινόμενον.
Ἐὰν
δὲ
καὶ
ἐκ
|
τοῦ |
ἐναντίου
τὸ
ἴσον
κακὸν
ἀντιστρατευόμενον |
[7] |
πρᾶος,
ἐπειδὴ
εἶδε
τὴν
πορνείαν
|
τοῦ |
Ζαμβρὶ
καὶ
τῆς
Μαδιανίτιδος
ἀναφανδὸν |
[7] |
τοῦ
Σαοὺλ
παρὰ
τὸ
πρόσταγμα
|
τοῦ |
Θεοῦ
περισωθέντα
οὐχ
ὑπὸ
δικαίας |
[7] |
ὁ
δὲ
ἐπὶ
τὴν
ἀγάπην
|
τοῦ |
Θεοῦ
τρέψας,
καὶ
τὴν
ὄρεξιν |
[7] |
φρονίμῳ
τῆς
ψυχῆς
μέρει
παρὰ
|
τοῦ |
θυμοειδοῦς
ἡ
συνεργία.
Ὁ
γὰρ
|
[2] |
τῶν
λελυπηκότων
περικεντούμενοι,
σφαδάζοντος
αὐτοῖς
|
τοῦ |
θυμοῦ
καὶ
πηδῶντος,
οὐ
πρότερον
|
[8] |
ἐκτεμεῖν
δυνηθῇς
τὴν
πικρὰν
ῥίζαν
|
τοῦ |
θυμοῦ,
πολλὰ
τῶν
παθῶν
τῇ |
[7] |
καὶ
σώφρονι
εἰς
ὄφελος
παντὸς
|
τοῦ |
Ἰσραὴλ
ἐθανάτωσε.
Σὺ
δὲ
ὀργίζῃ |
[2] |
τῇ
πρὸς
τὴν
ἄμυναν
σπουδῇ
|
τοῦ |
καθ´
ἑαυτοὺς
ἀμελοῦντες.
Οἱονεὶ
γὰρ |
[8] |
Εἰ
κακῶς
ἐλάλησα,
μαρτύρησον
περὶ
|
τοῦ |
κακοῦ·
εἰ
δὲ
καλῶς,
τί |
[2] |
ἀντιτύποις
περιθραυσθέντα.
Τίς
ἂν
ἐφίκοιτο
|
τοῦ |
κακοῦ;
ὅπως
οἱ
ὀξύῤῥοποι
πρὸς |
[7] |
πρὸς
σωτηρίαν
ἡμῖν
δεδομένα
παρὰ
|
τοῦ |
κτίσαντος
ἀφορμὴν
ἑαυτοῖς
ἁμαρτίας
ποιήσωμεν. |
[1] |
ὑμῶν
σὺν
πάσῃ
κακίᾳ·
καὶ
|
τοῦ |
Κυρίου
λέγοντος
τὸν
ὀργιζόμενον
εἰκῆ |
[8] |
ἔσχατος
εἶναι
κατὰ
τὴν
ἐντολὴν
|
τοῦ |
Κυρίου,
πότε
ἀγανακτήσεις
ὡς
παρὰ |
[2] |
τῆς
ψυχῆς
πρὸς
τὴν
ἄμυναν
|
τοῦ |
λελυπηκότος
κεκινημένης.
~Μὴ
δὴ
κακῷ |
[1] |
συγχωρεῖ,
οὐκέτι
ἔχοντα
τὴν
ἐκ
|
τοῦ |
λόγου
βοήθειαν.
Ὅπερ
γὰρ
τοῖς |
[6] |
τῆς
οἰκείας,
ἀγόμενον
δὲ
ὑπὸ
|
τοῦ |
λόγου,
ἐφ´
ὅπερ
ἂν
καθηγῆται. |
[8] |
λύπας
κινεῖν,
ἀλλ´
ἡ
κατὰ
|
τοῦ |
λοιδορήσαντος
ἡμᾶς
ὑπεροψία,
καὶ
ἡ |
[8] |
ἀναπαύεται.
Πεισθέντες
δὲ
τῇ
παραινέσει
|
τοῦ |
μακαρίου
Παύλου,
πᾶσαν
ὀργὴν
καὶ
|
[4] |
ἀπεκάλει.
Ἀμαθῆ
καὶ
πτωχὸν
καὶ
|
τοῦ |
μηδενὸς
ἄξιον;
σὺ
δὲ
σκώληκα |
[4] |
ῥήματα.
Τούτοις
πρόσθες
καὶ
τὸ
|
τοῦ |
Μωϋσέως
καλόν.
Ἐκεῖνος,
ὑπὸ
Ἀαρὼν
|
[6] |
ἂν
οὖν
ἐκφύγοιμεν
τὴν
ἐκ
|
τοῦ
|
ὀργίζεσθαι
βλάβην;
Ἐὰν
πείσωμεν
τὸν |
[3] |
ζηλώσῃς.
Μηδὲ
γένῃ
ὥσπερ
κάτοπτρον
|
τοῦ |
ὀργίλου,
τὴν
ἐκείνου
μορφὴν
ἐν |
[7] |
θήσω
ἀνὰ
μέσον
σου
καὶ
|
τοῦ |
ὄφεως·
καὶ
τὸ,
Ἐχθραίνετε
τοῖς |
[1] |
τὴν
ἀσχήμονα
ταραχὴν
τῶν
ὑπὸ
|
τοῦ |
πάθους
κατεχομένων,
ἐπέγνωμεν
ἐπὶ
τῶν |
[1] |
καὶ
ἡ
Γραφὴ
τοὺς
ὑπὸ
|
τοῦ
|
πάθους
κεκρατημένους
ταῖς
τῶν
θηρίων |
[7] |
ἔξαψίς
τις
καὶ
ἀναθυμίασις
ὀξεῖα
|
τοῦ
|
πάθους·
ὀργὴ
δὲ
ἔμμονος
λύπη |
[4] |
τὸν
ἀλοιδόρητον
ὀνειδίζων
παραμυθίαν
εὑρεῖν
|
τοῦ |
πάθους
οὐ
δύναται.
Τοὐναντίον
μὲν |
[1] |
νῦν
ὅτε
εἰς
πεῖραν
ἤλθομεν
|
τοῦ |
πάθους,
οὐκ
ἐν
ἡμῖν
γενομένου, |
[4] |
σποδὸν
σεαυτόν.
Οὐκ
εἶ
σεμνότερος
|
τοῦ
|
πατρὸς
ἡμῶν
Ἀβραὰμ,
ὃς
ἑαυτὸν |
[5] |
δέ
σε
ταράσσει
ἡ
προσηγορία
|
τοῦ |
πένητος;
Μνήσθητι
τῆς
φύσεως
σεαυτοῦ· |
[4] |
μακαρίων
ἀνδρῶν,
ἢ
τῶν
ὑπὸ
|
τοῦ |
πνεύματος
τῆς
πονηρίας
πεπληρωμένων;
Ὅταν |
[2] |
ὑπὸ
τῆς
ἔνδοθεν
ζάλης
κλονουμένου
|
(τοῦ |
πνεύματος.
Φωνὴ
τραχεῖα,
καὶ
ὑπερτεινομένη, |
[7] |
γὰρ,
εἰ
μὴ
θυμωθείης
κατὰ
|
τοῦ |
πονηροῦ,
δυνατόν
σοι
μισῆσαι
αὐτὸν |
[5] |
γίνεταί
σου
τὸ
πάθος
ἀπολογία
|
τοῦ |
προλαβόντος.
Αὐτοῖς
γὰρ
οἷς
ποιεῖς, |
[1] |
ἐπὶ
τῶν
ἔργων
τὴν
εὐστοχίαν
|
τοῦ |
ῥήματος·
ὅτι
Ἀνὴρ
θυμώδης
οὐκ |
[7] |
τὸν
βασιλέα
τοῦ
Ἀμαλὴκ
ὑπὸ
|
τοῦ |
Σαοὺλ
παρὰ
τὸ
πρόσταγμα
τοῦ |
[6] |
Δαβὶδ
πράως
ἠνείχετο
τῆς
παροινίας
|
τοῦ |
Σεμεεί.
Οὐ
γὰρ
ἐδίδου
καιρὸν |
[2] |
Πρόσωπον
πελιδνὸν
καὶ
ὕφαιμον·
ὄγκος
|
τοῦ |
σώματος
ἐξοιδαίνων·
φλέβες
διαῤῥηγνύμεναι,
ὑπὸ |
[2] |
τῶν
ὁμοφύλων,
καὶ
πᾶσι
μέρεσι
|
τοῦ |
σώματος
ἐπιφερομένας,
πόδας
δὲ
ἀφειδῶς
|
[5] |
καὶ
ὑπείκων
ἐν
τῇ
ἁπαλότητι
|
τοῦ |
τρόπου
τὴν
ἐπ´
αὐτὸν
φερομένην |
[8] |
νῦν
δὲ
πράως
καὶ
ἀκινήτως
|
τοῦ |
τύπτοντος
ἀνεχόμενος.
Ὁ
γὰρ
οὐρανοῦ |
[7] |
μετάθες
ἐπὶ
τὸν
ἀνθρωποκτόνον,
τὸν
|
τοῦ |
ψεύδους
πατέρα,
τὸν
ἐργάτην
τῆς |
[4] |
εὑρεῖν
τοῦ
πάθους
οὐ
δύναται.
|
Τοὐναντίον |
μὲν
οὖν,
ὅπερ
ἔφην,
καὶ |
[8] |
δόξα
καὶ
τὸ
κράτος
εἰς
|
τοὺς
|
αἰῶνας.
Ἀμήν.
|
[3] |
εἰς
τὴν
ἰδίαν
καρδίαν
ὑποδεξάμενος,
|
τοὺς
|
ἀνέμους
μιμῇ,
διὰ
τῆς
ἀντιπνοίας |
[2] |
ὀργιζόμενοι,
ἔπειτα
καὶ
πάντας
ὁμοῦ
|
τοὺς |
ἐπιτηδείους.
Ὥσπερ
γὰρ
αἱ
χαράδραι, |
[7] |
ποιεῖς
τὸ
(τῶν
κυνῶν·
οἳ
|
τοὺς |
λίθους
δάκνουσι,
τοῦ
βάλλοντος
οὐ |
[6] |
πείσωμεν
τὸν
θυμὸν
μὴ
προλαμβάνειν
|
τοὺς |
λογισμοὺς,
ἀλλὰ
τούτου
πρῶτον
ἐπιμελώμεθα, |
[6] |
ἀφαιροῦσαι,
εἰς
εὐστάθειαν
καὶ
γαλήνην
|
τοὺς |
λογισμοὺς
ἐπανάγουσι.
Καὶ
τοῦτό
ἐστιν |
[1] |
εὐσχήμων.
Ἐπειδὰν
γὰρ
ἅπαξ
παρωσάμενον
|
τοὺς |
λογισμοὺς
τὸ
πάθος
αὐτὸ
τὴν |
[7] |
κινούμενοι,
ἢ
δολερῶς
καὶ
ἐπιβούλως
|
τοὺς |
λυπήσαντας
ἐνεδρεύοντες·
ἅπερ
ἀμφότερα
φυλακτέον |
[2] |
τὸν
ὀδόντα,
κατὰ
τῶν
συῶν
|
τοὺς |
ὁμόσε
χωροῦντας.
Πρόσωπον
πελιδνὸν
καὶ
|
[5] |
λεγόμενον;
Μήτε
πρὸς
ἐπαίνους
χαυνωθῇς
|
τοὺς |
ὑπὲρ
τὴν
ἀλήθειαν·
μήτε
πρὸς |
[2] |
ἐπισχεῖν·
οὐ
μᾶλλόν
γε
ἢ
|
τοὺς
|
ὑπὸ
δαιμόνων
κατασχεθέντας,
ὧν
οὐδὲν, |
[2] |
ἀλλήλους
καὶ
ἔπαθον,
ὅσα
εἰκὸς
|
τοὺς |
ὑπὸ
τοιούτῳ
δαίμονι
στρατηγουμένους
παθεῖν. |
[1] |
ὄφεις.
Οἶδε
καὶ
ἡ
Γραφὴ
|
τοὺς |
ὑπὸ
τοῦ
πάθους
κεκρατημένους
ταῖς |
[6] |
φησὶν,
ἐταράχθη
ἡ
καρδία
μου·
|
τουτέστιν, |
οὐ
διεδόθη
πρὸς
τὸ
ἔξω |
[6] |
γαλήνην
τοὺς
λογισμοὺς
ἐπανάγουσι.
Καὶ
|
τοῦτό |
ἐστιν
ἄρα
τὸ
ὑπὸ
τοῦ |
[3] |
τῷ
ἐχθρῷ,
μηδὲ
ὃ
μισεῖς,
|
τοῦτο |
ζηλώσῃς.
Μηδὲ
γένῃ
ὥσπερ
κάτοπτρον
|
[7] |
λόγον
ἐνεργῶν,
μανία
γίνεται.
Διὰ
|
τοῦτο |
καὶ
ἡμᾶς
ὁ
Ψαλμὸς
νουθετεῖ· |
[7] |
τῷ
θυμῷ
ὥσπερ
ὅπλῳ.
Διὰ
|
τοῦτο |
Μωϋσῆς
ὁ
πάντων
ἀνθρώπων
πραότατος, |
[5] |
πρὸς
τὴν
ἀντίδοσιν,
οὐδέν
σε
|
τοῦτο |
ὀνήσει.
Οὐδὲ
γὰρ
ἐν
τοῖς |
[5] |
~Ὅτι
παρώξυνε
κατάρξας;
Καὶ
ποίας
|
τοῦτο
|
συγγνώμης
ἄξιον;
Οὐδὲ
γὰρ
ὁ |
[1] |
τοῖς
ἰοβόλοις
ἐστὶν
ὁ
ἰὸς,
|
τοῦτο
|
τοῖς
παροξυνθεῖσιν
ὁ
θυμὸς
γίνεται. |
[4] |
τὰ
τοῦ
Δαβὶδ
λέγων
ῥήματα.
|
Τούτοις |
πρόσθες
καὶ
τὸ
τοῦ
Μωϋσέως |
[4] |
γῆν
πάλιν
ἀναλυθήσῃ.
Ὁ
γὰρ
|
τούτοις |
τοῖς
λόγοις
ἑαυτὸν
προκατασχὼν
πᾶσαν |
[2] |
ἐκ
χειρὸς
ἀνθρωπείας
τολμᾶται.
Διὰ
|
τοῦτον |
ἀδελφοὶ
μὲν
ἀλλήλους
ἠγνόησαν,
γονεῖς |
[6] |
μὴ
προλαμβάνειν
τοὺς
λογισμοὺς,
ἀλλὰ
|
τούτου |
πρῶτον
ἐπιμελώμεθα,
ὡς
μηδέποτε
αὐτὸν |
[4] |
τινὶ
καὶ
ἀρχῇ,
τῷ
πάθει
|
τούτῳ |
συνεκτεμεῖν.
Ἐλοιδόρησε;
σὺ
δὲ
εὐλόγησον. |
[6] |
φθάσῃς
αὐτοῦ
πρὸς
τὴν
μίμησιν.
|
Τούτων |
ἕκαστον
ὑποτρεχέτω
σου
τὴν
διάνοιαν, |
[8] |
ἂν
ἀφέλῃς
τῆς
ἑαυτοῦ
διανοίας
|
τούτων |
ἑκάτερον,
ψόφος
ἐστὶν
ἄλλως
διακενῆς |
[7] |
ἄνδρας
ἱερεῖς
τῶν
ἀλσῶν,
ἐσθίοντας
|
τράπεζαν |
Ἰεζάβελ,
λελογισμένῳ
θυμῷ
καὶ
σώφρονι
|
[3] |
λοιδορίαι
πληγὰς,
αἱ
δὲ
πληγαὶ
|
τραύματα, |
ἐκ
δὲ
τραυμάτων
πολλάκις
θάνατοι. |
[3] |
δὲ
πληγαὶ
τραύματα,
ἐκ
δὲ
|
τραυμάτων |
πολλάκις
θάνατοι.
~Ἀπὸ
τῆς
πρώτης |
[3] |
εἰπέ
μοι,
γαλήνην
βλέπουσι;
Φωνὴ
|
τραχεῖα· |
ἡ
δὲ
σὴ
ἠπία;
Οὐδὲ |
[2] |
ζάλης
κλονουμένου
(τοῦ
πνεύματος.
Φωνὴ
|
τραχεῖα, |
καὶ
ὑπερτεινομένη,
καὶ
ὁ
λόγος |
[7] |
ἐπὶ
τὴν
ἀγάπην
τοῦ
Θεοῦ
|
τρέψας, |
καὶ
τὴν
ὄρεξιν
τῶν
(αἰωνίων |
[7] |
ἄλλων
δυνάμεων
ἑκάστη
παρὰ
τὸν
|
τρόπον |
τῆς
χρήσεως
ἢ
κακὸν
ἢ |
[5] |
ὑπείκων
ἐν
τῇ
ἁπαλότητι
τοῦ
|
τρόπου |
τὴν
ἐπ´
αὐτὸν
φερομένην
πονηρίαν |
[8] |
δὲ
πράως
καὶ
ἀκινήτως
τοῦ
|
τύπτοντος |
ἀνεχόμενος.
Ὁ
γὰρ
οὐρανοῦ
καὶ |
[4] |
ἑαυτῷ
διαῤῥηγνύσθω.
Ὥσπερ
γὰρ
ὁ
|
τύπτων |
τὸν
μὴ
ἀλγοῦντα
ἑαυτὸν
τιμωρεῖται |
[2] |
πού
τι
καὶ
προσλαβεῖν,
ἐὰν
|
τύχῃ· |
ὥσπερ
που
πολλάκις
τὰ
βιαίως |
[2] |
ὀξύῤῥοποι
πρὸς
θυμὸν
ὑπὸ
τῆς
|
τυχούσης |
προφάσεως
ἐξαπτόμενον,
βοῶντες
καὶ
ἀγριαίνοντες, |
[8] |
προκατέχοντα
ἡμῶν
τὰ
ἔνδον,
καὶ
|
τῷ
|
ἁγίῳ
Πνεύματι
τὴν
πάροδον
ἀποκλείοντα. |
[7] |
τῷ
υἱῷ
αὐτοῦ,
καὶ
ἐν
|
τῷ
|
ἀδελφῷ
αὐτοῦ,
δοθῆναι
ἐφ´
ὑμᾶς |
[1] |
Κυρίου
λέγοντος
τὸν
ὀργιζόμενον
εἰκῆ
|
τῷ |
ἀδελφῷ
αὐτοῦ
ἔνοχον
εἶναι
τῇ |
[7] |
Ἰσραὴλ
ἐθανάτωσε.
Σὺ
δὲ
ὀργίζῃ
|
τῷ |
ἀδελφῷ
σου
εἰκῆ.
Πῶς
γὰρ |
[7] |
ἁμαρτίᾳ,
μετὰ
τοῦ
διαβόλου
παραδοθήσεται
|
τῷ |
αἰωνίῳ
πυρί.
Ὥσπερ
δὲ
τὰ |
[6] |
ταῖς
μεγίσταις
ὑπόχρεων
χάρισι,
πρὸς
|
τῷ |
ἀχαρίστῳ
ἔτι
καὶ
ὕβρεως
καὶ |
[7] |
πατέρα,
τὸν
ἐργάτην
τῆς
ἁμαρτίας·
|
τῷ |
δὲ
ἀδελφῷ
καὶ
συμπάθησον,
ὅτι, |
[8] |
τὸν
ᾅδην,
τῆς
γῆς
ὑποῤῥαγείσης
|
τῷ |
δυσσεβεῖ,
ἀλλὰ
νουθετεῖ
καὶ
διδάσκει· |
[7] |
ἀγαθὸν
τῷ
κεκτημένῳ
γίνεται.
Οἷον,
|
τῷ |
ἐπιθυμητικῷ
τῆς
ψυχῆς
ὁ
μὲν
|
[4] |
τῆς
ἀληθείας.
Οὕτω
γὰρ
καὶ
|
τῷ |
ἐχθρῷ
ἀμήχανον
κατασκευάσεις
τὴν
ἄμυναν, |
[4] |
Τί
γὰρ
ἂν
γένοιτο
ὀδυνηρότερον
|
τῷ |
ἐχθρῷ,
ἢ
τὸν
ἐχθρὸν
ἑαυτοῦ |
[3] |
τὸ
ἐνεχθέν.
Μὴ
διδασκάλῳ
χρήσῃ
|
τῷ |
ἐχθρῷ,
μηδὲ
ὃ
μισεῖς,
τοῦτο |
[4] |
καὶ
Μαρίας
λοιδορηθεὶς,
οὐ
κατενέτυχε
|
τῷ |
Θεῷ,
ἀλλὰ
προσηύχετο
ὑπὲρ
αὐτῶν. |
[4] |
πότερον
διὰ
τῆς
μακροθυμίας
προσχωρεῖς
|
τῷ |
Θεῷ,
ἢ
διὰ
τῆς
ὀργῆς |
[5] |
δὲ
συγγνώμης
ἄξιον,
τί
χαλεπαίνεις
|
τῷ |
θυμουμένῳ;
Ὥστε,
εἰ
δεύτερος
ἦλθες |
[7] |
οὐκ
ἀνασχόμενος,
εἰς
δέον
ἐχρήσατο
|
τῷ
|
θυμῷ,
δι´
ἀμφοῖν
ἐλάσας
τὸν |
[7] |
τοῖς
Μαδιηναίοις,
διδάσκοντός
ἐστι
κεχρῆσθαι
|
τῷ |
θυμῷ
ὥσπερ
ὅπλῳ.
Διὰ
τοῦτο |
[7] |
χρήσεως
ἢ
κακὸν
ἢ
ἀγαθὸν
|
τῷ |
κεκτημένῳ
γίνεται.
Οἷον,
τῷ
ἐπιθυμητικῷ |
[7] |
Ἐπληρώσατε
τὰς
χεῖρας
ὑμῶν
σήμερον
|
τῷ
|
Κυρίῳ,
ἕκαστος
ἐν
τῷ
υἱῷ |
[8] |
τὴν
γῆν)
ἐν
Χριστῷ
Ἰησοῦ
|
τῷ
|
Κυρίῳ
ἡμῶν,
ᾧ
ἡ
δόξα |
[7] |
κύων
ποιμένι,
οὕτως
ὁ
θυμὸς
|
τῷ |
λογισμῷ
παρεπόμενος,
πρᾶος
μένῃ
καὶ |
[7] |
χειροήθης
τοῖς
ὠφελοῦσι,
καὶ
εὐανάκλητος
|
τῷ |
λογισμῷ,
πρὸς
μὲν
τὴν
ἀλλοτρίαν |
[7] |
βοηθείας
παρέχηται,
καὶ
σύμμαχος
ᾖ
|
τῷ |
λόγῳ
κατὰ
τῆς
ἁμαρτίας.
Νεῦρον
|
[6] |
ἡμῖν,
καὶ
οἷον
χαλινῷ
τινι
|
τῷ |
λόγῳ
καταπειθῆ,
μηδαμοῦ
τῆς
τάξεως |
[4] |
δὲ
καὶ
εἰς
ἴσον
ἀντικαθιστάμενος
|
τῷ |
λοιδόρῳ,
τί
καὶ
ἀπολογήσῃ;
~Ὅτι |
[4] |
Τί
δεῖ
τὰ
πολλὰ
λέγειν;
|
Τῷ |
μὲν
ἀπέκλεισε
τὴν
τῶν
οὐρανῶν |
[7] |
μὴ
ἁμαρτάνετε.
Καὶ
ὁ
Κύριος
|
τῷ |
μὲν
ὀργιζομένῳ
εἰκῆ
τὴν
κρίσιν |
[4] |
ὥσπερ
ῥίζῃ
τινὶ
καὶ
ἀρχῇ,
|
τῷ |
πάθει
τούτῳ
συνεκτεμεῖν.
Ἐλοιδόρησε;
σὺ |
[2] |
πρὶν
ἢ
κακόν
τι
δοῦναι
|
τῷ |
παροξύναντι,
ἤ
πού
τι
καὶ |
[6] |
ποιοῦντι
μεῖζόν
ἐστι
κακὸν
ἢ
|
τῷ |
πάσχοντι.
Ἐκεῖνος
ὑβριζέτω·
σὺ
δὲ |
[6] |
ἀτιμίας
κατάρξαι.
Δεινὸν
μὲν,
ἀλλὰ
|
τῷ |
ποιοῦντι
μεῖζόν
ἐστι
κακὸν
ἢ |
[8] |
προσκυνούμενος,
ὁ
Φέρων
τὰ
σύμπαντα
|
τῷ |
ῥήματι
τῆς
δυνάμεως
αὐτοῦ,
οὐχὶ |
[6] |
ἔννοιαν·
ὅτι
Κύριος
εἶπε,
φησὶ,
|
τῷ |
Σεμεεὶ
καταρᾶσθαι
τὸν
Δαβίδ.
Διόπερ |
[7] |
ὅταν,
ὥσπερ
τις
στρατιώτης,
παρὰ
|
τῷ |
στρατηγῷ
τὰ
ὅπλα
θέμενος,
ἑτοίμως
|
[5] |
Ἄκουε
τοῦ
Δαβὶδ
λέγοντος·
Ἐν
|
τῷ |
συστῆναι
τὸν
ἁμαρτωλὸν
ἐναντίον
μου, |
[7] |
σήμερον
τῷ
Κυρίῳ,
ἕκαστος
ἐν
|
τῷ |
υἱῷ
αὐτοῦ,
καὶ
ἐν
τῷ
|
[4] |
Ἢ
γὰρ
ὠφέλησάς
τι
κἀκεῖνον
|
τῷ |
ὑποδείγματι
τῆς
πραότητος,
ἢ
χαλεπώτερον |
[7] |
Αὕτη
ἀρίστη
ἐστὶ
καὶ
ἔμμετρος
|
τῷ |
φρονίμῳ
τῆς
ψυχῆς
μέρει
παρὰ |
[7] |
τῶν
Λευϊτῶν
χεῖρας
πρὸς
τὸν
|
τῶν |
ἀδελφῶν
φόνον
ἐξώπλισε.
Θέσθω,
φησὶ, |
[6] |
ἀλλ´
οἷόν
τι
κῦμα
εἴσω
|
τῶν |
αἰγιαλῶν
κατακλασθὲν
ἐστορέσθη.
Καθησύχασόν
μοι |
[7] |
Θεοῦ
τρέψας,
καὶ
τὴν
ὄρεξιν
|
τῶν |
(αἰωνίων
ἀγαθῶν,
ζηλωτὸς
καὶ
μακάριος. |
[7] |
μὲν
εἰς
ἀπόλαυσιν
σαρκὸς
καὶ
|
τῶν |
ἀκαθάρτων
ἡδονῶν
ἀποχρησάμενος
βδελυκτὸς
καὶ |
[7] |
τοῖς
εἰδόσι
μεταχειρίζεσθαι.
Ἐπεὶ
καὶ
|
τῶν |
ἄλλων
δυνάμεων
ἑκάστη
παρὰ
τὸν
|
[7] |
αἰσχύνης,
καὶ
τετρακοσίους
ἄνδρας
ἱερεῖς
|
τῶν |
ἀλσῶν,
ἐσθίοντας
τράπεζαν
Ἰεζάβελ,
λελογισμένῳ |
[1] |
τοῦ
πάθους
κατεχομένων,
ἐπέγνωμεν
ἐπὶ
|
τῶν |
ἔργων
τὴν
εὐστοχίαν
τοῦ
ῥήματος· |
[3] |
οὕτω
λοιπὸν
πρὸς
τὴν
διὰ
|
τῶν |
ἔργων
χωροῦσιν
ἄμυναν.
Θυμὸς
μὲν |
[7] |
καὶ
ὁρμὴ
διαρκὴς
πρὸς
τὴν
|
τῶν |
ἠδικηκότων
ἀντίδοσιν,
ὥσπερ
ὀργώσης
τῆς |
[1] |
ἀδοκήτου,
τότε
μάλιστα
τὸ
θαυμαστὸν
|
τῶν |
θείων
παραγγελμάτων
ἐπέγνωμεν.
Δόντες
μὲν |
[4] |
Τίνων
βούλει
μαθητὴς
εἶναι
μᾶλλον,
|
τῶν |
θεοφιλῶν
καὶ
μακαρίων
ἀνδρῶν,
ἢ |
[1] |
ὑπὸ
τοῦ
πάθους
κεκρατημένους
ταῖς
|
τῶν |
θηρίων
προσηγορίαις
ἀποκαλεῖν,
οἷς
ἑαυτοὺς |
[1] |
Ιʹ
Κατὰ
ὀργιζομένων.
~(Ὥσπερ
ἐπὶ
|
τῶν |
ἰατρικῶν
παραγγελμάτων,
ὅταν
εὐστόχως
καὶ |
[6] |
σε
καὶ
ἀμαθῆ
προσαγορεύσῃ,
ὑπομνήσθητι
|
τῶν
|
Ἰουδαϊκῶν
ὕβρεων,
αἷς
τὴν
ἀληθινὴν |
[4] |
γὰρ
ἂν
δυνηθείημεν
τὰ
πλεῖστα
|
τῶν |
κακῶν,
ὥσπερ
ῥίζῃ
τινὶ
καὶ |
[7] |
θυμὸς,
τόνον
αὐτῇ
πρὸς
τὴν
|
τῶν |
καλῶν
ἔνστασιν
ἐμποιῶν.
Εἰ
γάρ |
[7] |
χαλεπαίνων
αὐτός;
Καὶ
ποιεῖς
τὸ
|
(τῶν |
κυνῶν·
οἳ
τοὺς
λίθους
δάκνουσι, |
[2] |
Οἱονεὶ
γὰρ
οἴστρῳ
τῇ
μνήμῃ
|
τῶν |
λελυπηκότων
περικεντούμενοι,
σφαδάζοντος
αὐτοῖς
τοῦ |
[7] |
πραότατος,
ἐκδικῶν
τὴν
εἰδωλολατρείαν,
τὰς
|
τῶν
|
Λευϊτῶν
χεῖρας
πρὸς
τὸν
τῶν |
[6] |
τῆς
ψυχῆς
καταστέλλειν
τῇ
μνήμῃ
|
τῶν |
μακαρίων
ἀνδρῶν
ὑποδειγμάτων·
πῶς
ὁ |
[5] |
Οὐχ
ὁρᾷς
τὰ
τοξεύματα,
πῶς
|
τῶν |
μὲν
στεῤῥῶν
καὶ
ἀντιτύπων
πέφυκε |
[1] |
ἀλλήλων
φθορὰν,
καὶ
τὴν
κατὰ
|
τῶν |
(ὁμοφύλων
βλάβην,
εἰκότως
ἂν
θηρίοις |
[2] |
θεάματα·
χεῖρας
μὲν
διηρμένας
κατὰ
|
τῶν |
ὁμοφύλων,
καὶ
πᾶσι
μέρεσι
τοῦ |
[2] |
τὸ
προστυχὸν
παρασύρουσιν·
οὕτως
αἱ
|
τῶν |
ὀργιζομένων
ὁρμαὶ
βίαιοι
καὶ
ἀκάθεκτοι |
[4] |
λέγειν;
Τῷ
μὲν
ἀπέκλεισε
τὴν
|
τῶν |
οὐρανῶν
βασιλείαν
ἡ
λοιδορία·
Λοίδοροι |
[8] |
πικρὰν
ῥίζαν
τοῦ
θυμοῦ,
πολλὰ
|
τῶν |
παθῶν
τῇ
ἀρχῇ
ταύτῃ
συναναιρήσεις. |
[5] |
τοῖς
στεφανίταις
ἀγῶσιν
ὁ
κατάρξας
|
τῶν |
παλαισμάτων,
ἀλλ´
ὁ
ὑπερβαλλόμενος
στεφανοῦται. |
[1] |
τελείωσιν
ἀναφαίνεται.
Ἀκούοντες
μὲν
γὰρ
|
τῶν |
Παροιμιῶν
διαῤῥήδην
ἀποφαινομένων,
ὅτι
Ὀργὴ |
[4] |
καὶ
διαπρίεται.
Εὐθὺς
γὰρ
ἐκ
|
τῶν |
παρόντων
οἷα
ἑκάτερος
ὑμῶν
προσαγορεύεται; |
[7] |
ἢ
μανικῶς
καὶ
ἐμπλήκτως
κατὰ
|
τῶν |
παροξυνόντων
κινούμενοι,
ἢ
δολερῶς
καὶ |
[1] |
ἐπανόρθωσιν
τοῦ
βίου
καὶ
τὴν
|
τῶν |
πειθομένων
τελείωσιν
ἀναφαίνεται.
Ἀκούοντες
μὲν |
[7] |
συνετός·
ὁ
δὲ
ἐπὶ
βλάβῃ
|
τῶν |
πλησίον
ἠκονημένος
τὸν
νοῦν,
κακεντρεχής |
[1] |
αὐτῶν
ὠφέλιμον
διαδείκνυται·
οὕτως
ἐπὶ
|
τῶν |
πνευματικῶν
παραινέσεων,
ἐπειδὰν
μάλιστα
τὴν |
[7] |
Οὐχ
ἡ
δικαία
ὀργὴ
κατὰ
|
τῶν
|
πορνευσάντων;
ὃς,
τὰ
πολλὰ
ἐπιεικὴς |
[2] |
Καὶ
παραθήγει
τὸν
ὀδόντα,
κατὰ
|
τῶν
|
συῶν
τοὺς
ὁμόσε
χωροῦντας.
Πρόσωπον |
[7] |
καθηγῆται.
~Ἔτι
γὰρ
πρὸς
πολλὰ
|
τῶν |
τῆς
ἀρετῆς
ἔργων
ἐπιτήδειον
ἡμῶν |
[2] |
προλαβοῦσαι
χάριτες,
οὐκ
ἄλλο
τι
|
τῶν |
τιμίων.
Μανία
τίς
ἐστιν
ὀλιγοχρόνιος
|
[8] |
καὶ
θρασὺ,
καὶ
πᾶν
τὸ
|
τῶν |
τοιούτων
(πονηρῶν
σμῆνος,
ταύτης
τῆς |
[4] |
ἂν
ἐμοὶ
πείθῃ,
καὶ
ἐπιδαψιλεύσῃ
|
τῶν |
ὕβρεων.
Ἀφανῆ
σε
εἶπε,
καὶ |
[1] |
ἐν
ἡσυχίᾳ
τὴν
ἀσχήμονα
ταραχὴν
|
τῶν |
ὑπὸ
τοῦ
πάθους
κατεχομένων,
ἐπέγνωμεν |
[4] |
θεοφιλῶν
καὶ
μακαρίων
ἀνδρῶν,
ἢ
|
τῶν
|
ὑπὸ
τοῦ
πνεύματος
τῆς
πονηρίας |
[2] |
οὔτε
πῦρ,
οὔτε
ἄλλο
τι
|
τῶν |
φοβερῶν,
ἱκανὸν
τὴν
ὑπὸ
τῆς |
[4] |
ἐπίσχωμεν,
τὴν
ὀργὴν
πάσῃ
μηχανῇ
|
τῶν |
ψυχῶν
ἐξελόντες.
Οὕτω
γὰρ
ἂν |