HODOI ELEKTRONIKAI: Du texte à l'hypertexte

HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

Basile de Césarée, Sur la colère

Liste des contextes (ordre alphabétique)

δ = 83 formes différentes pour 183 occurrences

α β γ δ ε ζ η θ ι κ λ μ ν ξ ο π ρ ς τ υ φ χ ψ ω

Chapitre

[6]   φησὶ, τῷ Σεμεεὶ καταρᾶσθαι τὸν Δαβίδ. Διόπερ ἀκούων αἱμάτων ἀνὴρ, καὶ

[6]   ἐστιν ἄρα τὸ ὑπὸ τοῦ Δαβὶδ εἰρημένον· ὅτι Ἡτοιμάσθην, καὶ οὐκ

[5]   πτώματα χωρὶς ἀντιπάλων. Ἄκουε τοῦ Δαβὶδ λέγοντος· Ἐν τῷ συστῆναι τὸν

[4]   ἔχειν τὴν γένεσιν, τὰ τοῦ Δαβὶδ λέγων ῥήματα. Τούτοις πρόσθες καὶ

[6]   ἀνδρῶν ὑποδειγμάτων· πῶς ὁ μέγας Δαβὶδ πράως ἠνείχετο τῆς παροινίας τοῦ

[8]   ἄγνοιαν, ἀρχὴν πολέμου, συμφορῶν πλήρωμα, δαίμονα πονηρὸν αὐταῖς ἡμῶν ταῖς ψυχαῖς

[2]   ὅσα εἰκὸς τοὺς ὑπὸ τοιούτῳ δαίμονι στρατηγουμένους παθεῖν. Πηρώσεις γὰρ μελῶν

[6]   σοφίαν ἐλοιδορήσαντο· Σαμαρείτης εἶ, καὶ δαιμόνιον ἔχεις. Ἐὰν μὲν οὖν ὀργισθῇς,

[2]   μᾶλλόν γε ἢ τοὺς ὑπὸ δαιμόνων κατασχεθέντας, ὧν οὐδὲν, οὔτε κατὰ

[7]   (τῶν κυνῶν· οἳ τοὺς λίθους δάκνουσι, τοῦ βάλλοντος οὐ προσαπτόμενοι. Ὁ

[1]   κύνες, ᾄττουσιν ὥσπερ οἱ σκορπίοι, δάκνουσιν ὥσπερ οἱ ὄφεις. Οἶδε καὶ

[3]   κακοῦ πληρωτὴς ἐράνου, μηδὲ πονηροῦ δανείου πονηρότερος ἐκτιστής. Ὕβρισεν ὀργισθείς; στῆσον

[7]   τὸν ἐργάτην τῆς ἁμαρτίας· τῷ δὲ ἀδελφῷ καὶ συμπάθησον, ὅτι, ἐὰν

[2]   ἀδίκων, ὁ δὲ ἠμύνατο· ὁ δὲ ἀντεπήνεγκεν, ὁ δὲ οὐχ ὑφίεται.

[3]   ἀφανῆ, καὶ ἐξ ἀφανῶν ὁ δὲ ἀπεκάλεσεν οἰκοτρίβων οἰκότριβα· οὗτος πένητα,

[2]   μέρεσι τοῦ σώματος ἐπιφερομένας, πόδας δὲ ἀφειδῶς τοῖς καιριωτάτοις ἐναλλομένους, πᾶν

[5]   εἶχε τὸ σωφρονίζον ὑπόδειγμα· σὺ δὲ, βλέπων ἀσχημονοῦντα τὸν ὀργιζόμενον, οὐκ

[3]   μὲν γὰρ ἐγείρει μάχην, (μάχη δὲ γεννᾷ λοιδορίας, αἱ δὲ λοιδορίαι

[4]   ἄδοξον, καὶ μηδένα μηδαμόθεν; σὺ δὲ γῆν εἰπὲ καὶ σποδὸν σεαυτόν.

[5]   εἰσῆλθες, γυμνὸς καὶ ἀπελεύσῃ. Τί δὲ γυμνοῦ πενιχρότερον; Οὐδὲν ἤκουσας δεινὸν,

[2]   εὐτάκτως, οὐδὲ εὐσήμως προϊών. Ἐπειδὰν δὲ εἰς τὸ ἀνήκεστον, ὥσπερ φλὸξ

[7]   ἀναθυμίασις ὀξεῖα τοῦ πάθους· ὀργὴ δὲ ἔμμονος λύπη καὶ ὁρμὴ διαρκὴς

[1]   ὥσπερ ῥεύματι βιαίῳ διέξοδον, καταμανθάνοντες δὲ ἐν ἡσυχίᾳ τὴν ἀσχήμονα ταραχὴν

[5]   ἀντιβαίνων εἰς ἑαυτὸν καταδέχεται· ὁ δὲ ἐνδιδοὺς καὶ ὑπείκων ἐν τῇ

[7]   προσαπτόμενοι. Ὁ ἐνεργούμενος ἐλεεινός· ὁ δὲ ἐνεργῶν μισητός. Ἐκεῖ τὸν θυμὸν

[4]   τὸ μηδὲν ἡγεῖταί σε; σὺ δὲ ἔννοιαν λάβε σεαυτοῦ, ὅτι ἐκ

[7]   φρόνιμός ἐστι καὶ συνετός· ὁ δὲ ἐπὶ βλάβῃ τῶν πλησίον ἠκονημένος

[7]   ἀποχρησάμενος βδελυκτὸς καὶ ἀκόλαστος, ὁ δὲ ἐπὶ τὴν ἀγάπην τοῦ Θεοῦ

[4]   πάθει τούτῳ συνεκτεμεῖν. Ἐλοιδόρησε; σὺ δὲ εὐλόγησον. Ἐτύπτησε; σὺ δὲ ὑπόμεινον.

[7]   εἰκῆ τὴν κρίσιν ἐπανατείνεται· τὸ δὲ ἐφ´ ἃ δεῖ κεχρῆσθαι τῇ

[2]   ἀπηνέγκαντο. Ἦρξε χειρῶν ἀδίκων, ὁ δὲ ἠμύνατο· ὁ δὲ ἀντεπήνεγκεν, ὁ

[4]   (βασιλείαν Θεοῦ οὐ κληρονομήσουσι· σοὶ δὲ ἡτοίμασε τὴν βασιλείαν ἡ σιωπή.

[2]   σῶμα ταῖς πληγαῖς διακόπτεται, ὁ δὲ θυμὸς τοῦ ἀλγεινοῦ τὴν αἴσθησιν

[1]   Ὀργὴ ἀπόλλυσι καὶ φρονίμους· ἀκούοντες δὲ καὶ ἀποστολικῶν παραινέσεων· Πᾶσα ὀργὴ

[4]   εἰς τέλος, οὗτος σωθήσεται. Ἀμυνόμενος δὲ καὶ εἰς ἴσον ἀντικαθιστάμενος τῷ

[2]   ὅπλον τῇ μανία γινόμενον. Ἐὰν δὲ καὶ ἐκ τοῦ ἐναντίου τὸ

[6]   μὴ δηχθῇς, ἄτρωτος εἶ. Ἐὰν δὲ καὶ πάθῃς τι τὴν ψυχὴν,

[2]   ἀδελφοὶ μὲν ἀλλήλους ἠγνόησαν, γονεῖς δὲ καὶ τέκνα τῆς φύσεως ἐπελάθοντο.

[8]   μαρτύρησον περὶ τοῦ κακοῦ· εἰ δὲ καλῶς, τί με δέρεις; Ἐὰν

[3]   ἦχος ὁ αὐτὸς ἀπεδόθη· ἡ δὲ λοιδορία μετὰ προσθήκης ἐπάνεισιν. Οἷα

[3]   (μάχη δὲ γεννᾷ λοιδορίας, αἱ δὲ λοιδορίαι πληγὰς, αἱ δὲ πληγαὶ

[4]   μὲν ὀργίλος καὶ χαλεπὸς, σὺ δὲ μακρόθυμος καὶ πρᾶος· ὁ μὲν

[4]   προσαγορεύεται; Ὁ μὲν λοίδορος, σὺ δὲ μεγαλόψυχος· ὁ μὲν ὀργίλος καὶ

[6]   τί γὰρ ὀργῆς ἀφρονέστερον; ἐὰν δὲ μείνῃς ἀόργητος, ᾔσχυνας τὸν ὑβρίσαντα,

[6]   τῷ πάσχοντι. Ἐκεῖνος ὑβριζέτω· σὺ δὲ μὴ ὑβρίζου. Γυμνάσιόν σοι πρὸς

[7]   θυμὸς ἀγαθῶν πράξεων ὑπηρέτης. Ἠλίας δὲ ὁ ζηλωτὴς, πεντήκοντα καὶ τετρακοσίους

[3]   λοίδορον αἱ ὕβρεις ἐπαναστρέφουσι. Μᾶλλον δὲ ὁ μὲν ἦχος ὁ αὐτὸς

[7]   παντὸς τοῦ Ἰσραὴλ ἐθανάτωσε. Σὺ δὲ ὀργίζῃ τῷ ἀδελφῷ σου εἰκῆ.

[4]   μεταγνώσεται ἐφ´ οἷς ἐφθέγξατο, σὺ δὲ οὐδέποτε μεταμελήσῃ τῆς ἀρετῆς. Τί

[3]   σεαυτῷ δεικνύς. Ἐρυθρὸς ἐκεῖνος· σὺ δὲ οὐκ ἐφοινίχθης; Ὀφθαλμοὶ ὕφαιμοι· οἱ

[2]   ἠμύνατο· ὁ δὲ ἀντεπήνεγκεν, ὁ δὲ οὐχ ὑφίεται. Καὶ τὸ μὲν

[5]   ἐπὶ φαύλῃ τῇ λοιδορίᾳ· μιμῇ δὲ πάλιν ὡς ἀγαθόν. Ἰδοὺ γὰρ

[5]   καὶ ἐσίγησα ἐξ ἀγαθῶν. Σὺ δὲ παροξύνῃ μὲν ὡς ἐπὶ φαύλῃ

[3]   αἱ δὲ λοιδορίαι πληγὰς, αἱ δὲ πληγαὶ τραύματα, ἐκ δὲ τραυμάτων

[8]   πρῶτος ἔστω πάντων ἔσχατος· νῦν δὲ πράως καὶ ἀκινήτως τοῦ τύπτοντος

[5]   αὐτὸν φερομένην πονηρίαν διέλυσε. Τί δέ σε ταράσσει ἡ προσηγορία τοῦ

[5]   ἀλλότριον κακὸν ἐπιμελῶς καταβλέπεις; τὸ δὲ σεαυτοῦ αἰσχρὸν οὐδαμοῦ τιθεῖς; Πονηρὸν

[3]   γαλήνην βλέπουσι; Φωνὴ τραχεῖα· ἡ δὲ σὴ ἠπία; Οὐδὲ ἡ ἐν

[4]   καὶ τοῦ μηδενὸς ἄξιον; σὺ δὲ σκώληκα σεαυτὸν εἰπὲ, καὶ ἀπὸ

[3]   οὐκ ἐφοινίχθης; Ὀφθαλμοὶ ὕφαιμοι· οἱ δὲ σοὶ, εἰπέ μοι, γαλήνην βλέπουσι;

[5]   οὐκ ἐξέκλινας τὸ κακόν; εἰ δὲ συγγνώμης ἄξιον, τί χαλεπαίνεις τῷ

[7]   κἂν θεραπείαν ἔχειν δοκῇ, τοῦ δὲ συνήθους αὐτῷ καὶ φίλου ἐμβοήσαντος,

[7]   παραδοθήσεται τῷ αἰωνίῳ πυρί. Ὥσπερ δὲ τὰ ὀνόματα διάφορα θυμοῦ καὶ

[8]   τῆς πραΰτητος οὐκ ἀναπαύεται. Πεισθέντες δὲ τῇ παραινέσει τοῦ μακαρίου Παύλου,

[2]   πυρὸς κυκώμενον καὶ παφλάζον· πρὸς δὲ τὴν ἐπιφάνειαν ἐξανθῆσαν, ἐν ἄλλῃ

[2]   τε καὶ συνήθεις ἠγνόηνται· παράφορον δὲ τὸ ὄμμα, καὶ πῦρ ἤδη

[2]   ἀφειδῶς τοῖς καιριωτάτοις ἐναλλομένους, πᾶν δὲ τὸ φανὲν ὅπλον τῇ μανία

[5]   καὶ ἀντιτύπων πέφυκε διεκπίπτειν, ἐν δὲ τοῖς ἁπαλοῖς καὶ ὑπείκουσι τὴν

[7]   ἀμφοῖν ἐλάσας τὸν σειρομάστην. Σαμουὴλ δὲ τὸν Ἀγὰγ τὸν βασιλέα τοῦ

[7]   καὶ ὑπομονὴν καὶ ἐγκράτειαν· παρὰ δὲ τὸν ὀρθὸν λόγον ἐνεργῶν, μανία

[7]   δοθῆναι ἐφ´ ὑμᾶς εὐλογίαν. Τί δὲ τὸν Φινεὲς ἐδικαίωσεν; Οὐχ ἡ

[3]   αἱ δὲ πληγαὶ τραύματα, ἐκ δὲ τραυμάτων πολλάκις θάνατοι. ~Ἀπὸ τῆς

[6]   τάξεως ἐκβαίνοντα τῆς οἰκείας, ἀγόμενον δὲ ὑπὸ τοῦ λόγου, ἐφ´ ὅπερ

[4]   σὺ δὲ εὐλόγησον. Ἐτύπτησε; σὺ δὲ ὑπόμεινον. Διαπτύει καὶ τὸ μηδὲν

[5]   λέγει, κατάδεξαι τὴν ἀλήθειαν· εἰ δὲ ψεύδεται, τί πρὸς σὲ τὸ

[6]   αὐτὸν προεκτρέχειν τῆς διανοίας· ἔχωμεν δὲ ὥσπερ ἵππον ὑπεζευγμένον ἡμῖν, καὶ

[3]   τῇ σιωπῇ τὸ κακόν. Σὺ δὲ ὥσπερ ῥεῦμα τὴν ἐκείνου ὀργὴν

[7]   οὖν τὰ πρὸς σωτηρίαν ἡμῖν δεδομένα παρὰ τοῦ κτίσαντος ἀφορμὴν ἑαυτοῖς

[7]   σοι μισῆσαι αὐτὸν ὅσον ἄξιον. Δεῖ γὰρ, οἶμαι, τὴν ἴσην σπουδὴν

[7]   δὴ καὶ ὁ θυμὸς, ὅτε δεῖ, καὶ ὡς δεῖ κινούμενος, ἀνδρίαν

[7]   ἐπανατείνεται· τὸ δὲ ἐφ´ ἃ δεῖ κεχρῆσθαι τῇ ὀργῇ, ὡς ἐν

[7]   θυμὸς, ὅτε δεῖ, καὶ ὡς δεῖ κινούμενος, ἀνδρίαν ποιεῖ καὶ ὑπομονὴν

[4]   οὐδέποτε μεταμελήσῃ τῆς ἀρετῆς. Τί δεῖ τὰ πολλὰ λέγειν; Τῷ μὲν

[8]   μὴ κινοῖτο πρὸς ἃ μὴ δεῖ τὸ πάθος; Πῶς; Εἰ προπαιδευθείης

[6]   ὅτι Ἡτοιμάσθην, καὶ οὐκ ἐταράχθην. Δεῖ τοίνυν τὸ μανικὸν καὶ ἔκπληκτον

[3]   τὴν ἐκείνου μορφὴν ἐν σεαυτῷ δεικνύς. Ἐρυθρὸς ἐκεῖνος· σὺ δὲ οὐκ

[4]   ἄμυναν, ἄτρωτον σεαυτὸν ταῖς λοιδορίαις δεικνύς· καὶ σεαυτῷ μέγαν τῆς ὑπομονῆς

[5]   δὲ γυμνοῦ πενιχρότερον; Οὐδὲν ἤκουσας δεινὸν, ἐὰν μὴ σεαυτῷ οἰκειώσῃς (τὰ

[6]   καὶ ὕβρεως καὶ ἀτιμίας κατάρξαι. Δεινὸν μὲν, ἀλλὰ τῷ ποιοῦντι μεῖζόν

[6]   ταῖς ἐπαγομέναις ἡμῖν ἀτιμίαις ἐπαναστήσεται. Δεινὸν μὲν τὸν εὐεργετηθέντα, καὶ ταῖς

[5]   οὐχὶ μόνον ὁ καθηγησάμενος τοῦ δεινοῦ, ἀλλ´ ὁ καὶ πονηρῷ ἡγεμόνι

[7]   ἀσχήμονα θέαν, οὐκ ἀνασχόμενος, εἰς δέον ἐχρήσατο τῷ θυμῷ, δι´ ἀμφοῖν

[8]   εἰ δὲ καλῶς, τί με δέρεις; Ἐὰν γὰρ ἐθισθῇς πάντων ἔσχατος

[5]   ποτε ἀπήχθη διὰ πενίαν εἰς δεσμωτήριον; Οὐ τὸ πένεσθαι ἐπονείδιστον, ἀλλὰ

[6]   Κύριος. Ἐνεπτύσθης; καὶ γὰρ ὁ Δεσπότης ἡμῶν. Οὐ γὰρ ἀπέστρεψε τὸ

[8]   οὐρανοῦ καὶ γῆς ποιητὴς καὶ δεσπότης, ὁ παρὰ πάσης τῆς νοητῆς

[6]   εὐγενῶς τὴν πενίαν. ~Μνήσθητι τοῦ Δεσπότου· ὅτι Πλούσιος ὢν, ἐπτώχευσε δι´

[5]   χαλεπαίνεις τῷ θυμουμένῳ; Ὥστε, εἰ δεύτερος ἦλθες πρὸς τὴν ἀντίδοσιν, οὐδέν

[7]   ἀφορμὴν ἑαυτοῖς ἁμαρτίας ποιήσωμεν. Οὕτω δὴ καὶ ὁ θυμὸς, ὅτε δεῖ,

[3]   ἄμυναν τοῦ λελυπηκότος κεκινημένης. ~Μὴ δὴ κακῷ τὸ κακὸν ἰᾶσθε, μηδὲ

[8]   τῆς κακίας ἐστὶν ἀποβλαστήματα. Μὴ δὴ οὖν ἐπεισάγωμεν ἑαυτοῖς κακὸν τοσοῦτον·

[7]   κακεντρεχής ἐστι καὶ κακοῦργος. Μὴ δὴ οὖν τὰ πρὸς σωτηρίαν ἡμῖν

[2]   ἄλλην καὶ μανίαν ὁμότιμον· οὕτω δὴ συμπεσόντες ἔδρασαν ἀλλήλους καὶ ἔπαθον,

[6]   αὐτῷ τῆς ὕβρεως ἀπαντώσης. Δύο δὴ ταῦτα περίελε σεαυτοῦ, μήτε σεαυτὸν

[5]   ὑπείκουσι τὴν ὁρμὴν ὑπεκλύειν; Τοιοῦτον δή τι νόμιζε εἶναι καὶ τὸ

[7]   ἀεὶ καὶ σπαράσσων. Τοιοῦτον μὲν δὴ τὸ ἀπὸ θυμοῦ ὠφέλιμον τοῖς

[5]   φεῦγε τὴν μίμησιν. Οὐ γὰρ δὴ τὸ ἕτερον κατάρξαι ἱκανὸν εἰς

[2]   ἀφθονίᾳ, τοῖς παροξύνουσιν ἐξαφθῇ, τότε δὴ τότε τὰ οὔτε λόγῳ ῥητὰ

[6]   ἔστω τὰ (ῥήματα. Ἐὰν μὴ δηχθῇς, ἄτρωτος εἶ. Ἐὰν δὲ καὶ

[7]   εἰς δέον ἐχρήσατο τῷ θυμῷ, δι´ ἀμφοῖν ἐλάσας τὸν σειρομάστην. Σαμουὴλ

[6]   Δεσπότου· ὅτι Πλούσιος ὢν, ἐπτώχευσε δι´ ἡμᾶς. Ἐὰν ἄφρονά σε καὶ

[2]   ἐνυπάρχει πρὸς ἀνθρώπους τὸ μῖσος. ~Διὰ θυμὸν ἀχάλινοι γλῶσσαι, καὶ ἀπύλωτα

[2]   καὶ θυμοῦ ἔκγονά ἐστι πάθη. Διὰ θυμὸν καὶ ξίφος ἀκονᾶται· θάνατος

[2]   οὐ πρότερον ἵστανται πρὶν ἢ διὰ μεγάλου καὶ ἀνηκέστου κακοῦ, οἷον

[2]   ὀργιζομένων ὁρμαὶ βίαιοι καὶ ἀκάθεκτοι διὰ πάντων ὁμοίως χωροῦσιν. Οὐ πολιὰ

[5]   (τὰ εἰρημένα. Τίς ποτε ἀπήχθη διὰ πενίαν εἰς δεσμωτήριον; Οὐ τὸ

[3]   καρδίαν ὑποδεξάμενος, τοὺς ἀνέμους μιμῇ, διὰ τῆς ἀντιπνοίας ἀντιδιδόντας τὸ ἐνεχθέν.

[3]   ἐπιλείπωσιν. Εἶτα, ἐπειδὰν πᾶσαν λοιδορίαν διὰ τῆς γλώττης ἐκσφενδονήσωσιν, οὕτω λοιπὸν

[4]   πειρασμὸς, νόμιζε κρίνεσθαι σεαυτὸν, πότερον διὰ τῆς μακροθυμίας προσχωρεῖς τῷ Θεῷ,

[4]   μακροθυμίας προσχωρεῖς τῷ Θεῷ, ἢ διὰ τῆς ὀργῆς ἀποτρέχεις πρὸς τὸν

[7]   πύλης εἰς πύλην, καὶ ἀνακάμψατε διὰ τῆς παρεμβολῆς· καὶ ἀποκτείνατε ἕκαστος

[1]   θηρίων προσηγορίαις ἀποκαλεῖν, οἷς ἑαυτοὺς διὰ τῆς πονηρίας ᾠκείωσαν. Κύνας γὰρ

[4]   τῆς πραότητος, ἢ χαλεπώτερον ἠμύνω διὰ τῆς ὑπεροψίας. Τί γὰρ ἂν

[7]   ὀρθὸν λόγον ἐνεργῶν, μανία γίνεται. Διὰ τοῦτο καὶ ἡμᾶς ὁ Ψαλμὸς

[7]   κεχρῆσθαι τῷ θυμῷ ὥσπερ ὅπλῳ. Διὰ τοῦτο Μωϋσῆς ὁ πάντων ἀνθρώπων

[2]   ἀνθρώπου ἐκ χειρὸς ἀνθρωπείας τολμᾶται. Διὰ τοῦτον ἀδελφοὶ μὲν ἀλλήλους ἠγνόησαν,

[3]   ἐκσφενδονήσωσιν, οὕτω λοιπὸν πρὸς τὴν διὰ τῶν ἔργων χωροῦσιν ἄμυναν. Θυμὸς

[7]   ἐπιμείνῃ τῇ ἁμαρτίᾳ, μετὰ τοῦ διαβόλου παραδοθήσεται τῷ αἰωνίῳ πυρί. Ὥσπερ

[1]   μάλιστα τὸ ἀπ´ αὐτῶν ὠφέλιμον διαδείκνυται· οὕτως ἐπὶ τῶν πνευματικῶν παραινέσεων,

[6]   Αἱ γὰρ τοιαῦται προπαρασκευαὶ καὶ διαθέσεις, οἷον πηδήματα τῆς καρδίας καὶ

[7]   χρὴ, ὅτι κατ´ ἀμφοτέρας τὰς διαθέσεις πλημμελοῦσιν οἱ ἄνθρωποι· ἢ μανικῶς

[2]   οὔτε κατὰ τὴν τῆς ψυχῆς διάθεσιν, οἱ ὀργιζόμενοι διαφέρουσιν. Ὀρεγομένοις γὰρ

[8]   τούτων ἑκάτερον, ψόφος ἐστὶν ἄλλως διακενῆς ἠχῶν τὰ φερόμενα. Παῦσαι οὖν

[2]   τὸ μὲν σῶμα ταῖς πληγαῖς διακόπτεται, ὁ δὲ θυμὸς τοῦ ἀλγεινοῦ

[6]   Τούτων ἕκαστον ὑποτρεχέτω σου τὴν διάνοιαν, καὶ καταστελλέτω τὴν φλεγμονήν. Αἱ

[8]   ὅταν ὑπὸ φρενίτιδος ἐξεστηκὼς τὴν διάνοιαν φθέγγηται ῥήματα ἀτιμίας, ἐλεεινὸν ἡγῇ

[6]   ὡς μηδέποτε αὐτὸν προεκτρέχειν τῆς διανοίας· ἔχωμεν δὲ ὥσπερ ἵππον ὑπεζευγμένον

[8]   Ὥστε ἂν ἀφέλῃς τῆς ἑαυτοῦ διανοίας τούτων ἑκάτερον, ψόφος ἐστὶν ἄλλως

[2]   πομφόλυγος, αὐτοῖς τῆς ὀργῆς ἐκραγείσης, διαπνευσθῇ τὸ φλεγμαῖνον. Οὔτε γὰρ ξίφους

[4]   μὲν οὖν, ὅπερ ἔφην, καὶ διαπρίεται. Εὐθὺς γὰρ ἐκ τῶν παρόντων

[4]   εὐλόγησον. Ἐτύπτησε; σὺ δὲ ὑπόμεινον. Διαπτύει καὶ τὸ μηδὲν ἡγεῖταί σε;

[7]   δὲ ἔμμονος λύπη καὶ ὁρμὴ διαρκὴς πρὸς τὴν τῶν ἠδικηκότων ἀντίδοσιν,

[2]   ὄγκος τοῦ σώματος ἐξοιδαίνων· φλέβες διαῤῥηγνύμεναι, ὑπὸ τῆς ἔνδοθεν ζάλης κλονουμένου

[4]   ἄπρακτά σου καθυλακτεῖν· ἐφ´ ἑαυτῷ διαῤῥηγνύσθω. Ὥσπερ γὰρ ὁ τύπτων τὸν

[1]   Ἀκούοντες μὲν γὰρ τῶν Παροιμιῶν διαῤῥήδην ἀποφαινομένων, ὅτι Ὀργὴ ἀπόλλυσι καὶ

[7]   ὑπ´ αὐτῶν σημαινόμενα πλεῖστον ἀλλήλων διαφέρει. Ἔστι γὰρ θυμὸς μὲν οἷον

[2]   τῆς ψυχῆς διάθεσιν, οἱ ὀργιζόμενοι διαφέρουσιν. Ὀρεγομένοις γὰρ τῆς ἀντιλυπήσεως περιζεῖ

[7]   πυρί. Ὥσπερ δὲ τὰ ὀνόματα διάφορα θυμοῦ καὶ ὀργῆς, οὕτω καὶ

[3]   ἀντιπνοίας ἀντιδιδόντας τὸ ἐνεχθέν. Μὴ διδασκάλῳ χρήσῃ τῷ ἐχθρῷ, μηδὲ ὃ

[8]   τῷ δυσσεβεῖ, ἀλλὰ νουθετεῖ καὶ διδάσκει· Εἰ κακῶς ἐλάλησα, μαρτύρησον περὶ

[7]   καὶ τὸ, Ἐχθραίνετε τοῖς Μαδιηναίοις, διδάσκοντός ἐστι κεχρῆσθαι τῷ θυμῷ ὥσπερ

[6]   ἡ καρδία μου· τουτέστιν, οὐ διεδόθη πρὸς τὸ ἔξω τὸ πάθος,

[5]   μὲν στεῤῥῶν καὶ ἀντιτύπων πέφυκε διεκπίπτειν, ἐν δὲ τοῖς ἁπαλοῖς καὶ

[7]   ἐπὶ τὸν μηρὸν αὐτοῦ, καὶ διέλθετε ἀπὸ πύλης εἰς πύλην, καὶ

[5]   τὴν ἐπ´ αὐτὸν φερομένην πονηρίαν διέλυσε. Τί δέ σε ταράσσει ἡ

[6]   μου καὶ τὸν Κύριον, καὶ διεμερίσαντο τὰ ἱμάτια αὐτοῦ ἑαυτοῖς. Οὔπω

[1]   ὀργῇ τόπον, ὥσπερ ῥεύματι βιαίῳ διέξοδον, καταμανθάνοντες δὲ ἐν ἡσυχίᾳ τὴν

[5]   μετατιθεὶς ὡς πρὸς τὴν ἁμαρτίαν διερεθίσασαν, ἧττον τῆς κατακρίσεως ἀξιοῦται. Οὔτε

[8]   ἣν ὁ Κύριος καὶ λόγῳ διετάξατο, καὶ ἔργῳ ὑπέδειξε· νῦν μὲν

[2]   ἐπιδεῖν ἐστι θεάματα· χεῖρας μὲν διηρμένας κατὰ τῶν ὁμοφύλων, καὶ πᾶσι

[7]   τὸν Φινεὲς ἐδικαίωσεν; Οὐχ ἡ δικαία ὀργὴ κατὰ τῶν πορνευσάντων; ὃς,

[7]   τοῦ Θεοῦ περισωθέντα οὐχ ὑπὸ δικαίας ὀργῆς εἰς μέσον ἀγαγὼν κατεφόνευσεν;

[5]   ἕτερον κατάρξαι ἱκανὸν εἰς παραίτησιν. Δικαιότερον μὲν οὖν, ὡς ἐμαυτὸν πείθω,

[6]   τῷ Σεμεεὶ καταρᾶσθαι τὸν Δαβίδ. Διόπερ ἀκούων αἱμάτων ἀνὴρ, καὶ ἀνὴρ

[3]   ἁμίλλαις πονηραῖς ἀθλιώτερος ὁ νικήσας, διότι ἀπέρχεται τὸ πλεῖον ἔχων τῆς

[5]   πείθω, καὶ ἐπιτεῖναι τὴν ἀγανάκτησιν, διότι ὁ μὲν οὐκ εἶχε τὸ

[7]   καὶ ἐν τῷ ἀδελφῷ αὐτοῦ, δοθῆναι ἐφ´ ὑμᾶς εὐλογίαν. Τί δὲ

[7]   ὄψιν ἐξαγριούμενος, κἂν θεραπείαν ἔχειν δοκῇ, τοῦ δὲ συνήθους αὐτῷ καὶ

[8]   ταύτῃ συναναιρήσεις. Καὶ γὰρ τὸ δολερὸν καὶ ὕποπτον, καὶ ἄπιστον καὶ

[7]   κατὰ τῶν παροξυνόντων κινούμενοι, ἢ δολερῶς καὶ ἐπιβούλως τοὺς λυπήσαντας ἐνεδρεύοντες·

[1]   θαυμαστὸν τῶν θείων παραγγελμάτων ἐπέγνωμεν. Δόντες μὲν αὐτοὶ τῇ ὀργῇ τόπον,

[8]   τῷ Κυρίῳ ἡμῶν, ᾧ ἡ δόξα καὶ τὸ κράτος εἰς τοὺς

[4]   ὀργῆς ἀποτρέχεις πρὸς τὸν ἀντίδικον. Δὸς καιρὸν τοῖς λογισμοῖς σεαυτοῦ τὴν

[2]   ἀπολήγουσι, πρὶν ἢ κακόν τι δοῦναι τῷ παροξύναντι, ἤ πού τι

[7]   μεταχειρίζεσθαι. Ἐπεὶ καὶ τῶν ἄλλων δυνάμεων ἑκάστη παρὰ τὸν τρόπον τῆς

[8]   τὰ σύμπαντα τῷ ῥήματι τῆς δυνάμεως αὐτοῦ, οὐχὶ ζῶντα ἔπεμψεν αὐτὸν

[1]   λογισμοὺς τὸ πάθος αὐτὸ τὴν δυναστείαν τὴν ψυχῆς παραλάβῃ, ἀποθηριοῖ παντελῶς

[4]   παραμυθίαν εὑρεῖν τοῦ πάθους οὐ δύναται. Τοὐναντίον μὲν οὖν, ὅπερ ἔφην,

[7]   μὴ θυμωθείης κατὰ τοῦ πονηροῦ, δυνατόν σοι μισῆσαι αὐτὸν ὅσον ἄξιον.

[4]   ψυχῶν ἐξελόντες. Οὕτω γὰρ ἂν δυνηθείημεν τὰ πλεῖστα τῶν κακῶν, ὥσπερ

[8]   Ἐὰν γὰρ λογισμῷ σώφρονι ἐκτεμεῖν δυνηθῇς τὴν πικρὰν ῥίζαν τοῦ θυμοῦ,

[6]   ἀξίαν αὐτῷ τῆς ὕβρεως ἀπαντώσης. Δύο δὴ ταῦτα περίελε σεαυτοῦ, μήτε

[8]   ᾅδην, τῆς γῆς ὑποῤῥαγείσης τῷ δυσσεβεῖ, ἀλλὰ νουθετεῖ καὶ διδάσκει· Εἰ

Chapitre
[6]	φησὶ, τῷ Σεμεεὶ καταρᾶσθαι τὸν	Δαβίδ.	Διόπερ ἀκούων αἱμάτων ἀνὴρ, καὶ
[6]	ἐστιν ἄρα τὸ ὑπὸ τοῦ	Δαβὶδ	εἰρημένον· ὅτι Ἡτοιμάσθην, καὶ οὐκ
[5]	πτώματα χωρὶς ἀντιπάλων. Ἄκουε τοῦ	Δαβὶδ	λέγοντος· Ἐν τῷ συστῆναι τὸν
[4]	ἔχειν τὴν γένεσιν, τὰ τοῦ	Δαβὶδ	λέγων ῥήματα. Τούτοις πρόσθες καὶ
[6]	ἀνδρῶν ὑποδειγμάτων· πῶς ὁ μέγας	Δαβὶδ	πράως ἠνείχετο τῆς παροινίας τοῦ
[8]	ἄγνοιαν, ἀρχὴν πολέμου, συμφορῶν πλήρωμα,	δαίμονα	πονηρὸν αὐταῖς ἡμῶν ταῖς ψυχαῖς
[2]	ὅσα εἰκὸς τοὺς ὑπὸ τοιούτῳ	δαίμονι	στρατηγουμένους παθεῖν. Πηρώσεις γὰρ μελῶν
[6]	σοφίαν ἐλοιδορήσαντο· Σαμαρείτης εἶ, καὶ	δαιμόνιον	ἔχεις. Ἐὰν μὲν οὖν ὀργισθῇς,
[2]	μᾶλλόν γε ἢ τοὺς ὑπὸ	δαιμόνων	κατασχεθέντας, ὧν οὐδὲν, οὔτε κατὰ
[7]	(τῶν κυνῶν· οἳ τοὺς λίθους	δάκνουσι,	τοῦ βάλλοντος οὐ προσαπτόμενοι. Ὁ
[1]	κύνες, ᾄττουσιν ὥσπερ οἱ σκορπίοι,	δάκνουσιν	ὥσπερ οἱ ὄφεις. Οἶδε καὶ
[3]	κακοῦ πληρωτὴς ἐράνου, μηδὲ πονηροῦ	δανείου	πονηρότερος ἐκτιστής. Ὕβρισεν ὀργισθείς; στῆσον
[7]	τὸν ἐργάτην τῆς ἁμαρτίας· τῷ	δὲ	ἀδελφῷ καὶ συμπάθησον, ὅτι, ἐὰν
[2]	ἀδίκων, ὁ δὲ ἠμύνατο· ὁ	δὲ	ἀντεπήνεγκεν, ὁ δὲ οὐχ ὑφίεται.
[3]	ἀφανῆ, καὶ ἐξ ἀφανῶν ὁ	δὲ	ἀπεκάλεσεν οἰκοτρίβων οἰκότριβα· οὗτος πένητα,
[2]	μέρεσι τοῦ σώματος ἐπιφερομένας, πόδας	δὲ	ἀφειδῶς τοῖς καιριωτάτοις ἐναλλομένους, πᾶν
[5]	εἶχε τὸ σωφρονίζον ὑπόδειγμα· σὺ	δὲ,	βλέπων ἀσχημονοῦντα τὸν ὀργιζόμενον, οὐκ
[3]	μὲν γὰρ ἐγείρει μάχην, (μάχη	δὲ	γεννᾷ λοιδορίας, αἱ δὲ λοιδορίαι
[4]	ἄδοξον, καὶ μηδένα μηδαμόθεν; σὺ	δὲ	γῆν εἰπὲ καὶ σποδὸν σεαυτόν.
[5]	εἰσῆλθες, γυμνὸς καὶ ἀπελεύσῃ. Τί	δὲ	γυμνοῦ πενιχρότερον; Οὐδὲν ἤκουσας δεινὸν,
[2]	εὐτάκτως, οὐδὲ εὐσήμως προϊών. Ἐπειδὰν	δὲ	εἰς τὸ ἀνήκεστον, ὥσπερ φλὸξ
[7]	ἀναθυμίασις ὀξεῖα τοῦ πάθους· ὀργὴ	δὲ	ἔμμονος λύπη καὶ ὁρμὴ διαρκὴς
[1]	ὥσπερ ῥεύματι βιαίῳ διέξοδον, καταμανθάνοντες	δὲ	ἐν ἡσυχίᾳ τὴν ἀσχήμονα ταραχὴν
[5]	ἀντιβαίνων εἰς ἑαυτὸν καταδέχεται· ὁ	δὲ	ἐνδιδοὺς καὶ ὑπείκων ἐν τῇ
[7]	προσαπτόμενοι. Ὁ ἐνεργούμενος ἐλεεινός· ὁ	δὲ	ἐνεργῶν μισητός. Ἐκεῖ τὸν θυμὸν
[4]	τὸ μηδὲν ἡγεῖταί σε; σὺ	δὲ	ἔννοιαν λάβε σεαυτοῦ, ὅτι ἐκ
[7]	φρόνιμός ἐστι καὶ συνετός· ὁ	δὲ	ἐπὶ βλάβῃ τῶν πλησίον ἠκονημένος
[7]	ἀποχρησάμενος βδελυκτὸς καὶ ἀκόλαστος, ὁ	δὲ	ἐπὶ τὴν ἀγάπην τοῦ Θεοῦ
[4]	πάθει τούτῳ συνεκτεμεῖν. Ἐλοιδόρησε; σὺ	δὲ	εὐλόγησον. Ἐτύπτησε; σὺ δὲ ὑπόμεινον.
[7]	εἰκῆ τὴν κρίσιν ἐπανατείνεται· τὸ	δὲ	ἐφ´ ἃ δεῖ κεχρῆσθαι τῇ
[2]	ἀπηνέγκαντο. Ἦρξε χειρῶν ἀδίκων, ὁ	δὲ	ἠμύνατο· ὁ δὲ ἀντεπήνεγκεν, ὁ
[4]	(βασιλείαν Θεοῦ οὐ κληρονομήσουσι· σοὶ	δὲ	ἡτοίμασε τὴν βασιλείαν ἡ σιωπή.
[2]	σῶμα ταῖς πληγαῖς διακόπτεται, ὁ	δὲ	θυμὸς τοῦ ἀλγεινοῦ τὴν αἴσθησιν
[1]	Ὀργὴ ἀπόλλυσι καὶ φρονίμους· ἀκούοντες	δὲ	καὶ ἀποστολικῶν παραινέσεων· Πᾶσα ὀργὴ
[4]	εἰς τέλος, οὗτος σωθήσεται. Ἀμυνόμενος	δὲ	καὶ εἰς ἴσον ἀντικαθιστάμενος τῷ
[2]	ὅπλον τῇ μανία γινόμενον. Ἐὰν	δὲ	καὶ ἐκ τοῦ ἐναντίου τὸ
[6]	μὴ δηχθῇς, ἄτρωτος εἶ. Ἐὰν	δὲ	καὶ πάθῃς τι τὴν ψυχὴν,
[2]	ἀδελφοὶ μὲν ἀλλήλους ἠγνόησαν, γονεῖς	δὲ	καὶ τέκνα τῆς φύσεως ἐπελάθοντο.
[8]	μαρτύρησον περὶ τοῦ κακοῦ· εἰ	δὲ	καλῶς, τί με δέρεις; Ἐὰν
[3]	ἦχος ὁ αὐτὸς ἀπεδόθη· ἡ	δὲ	λοιδορία μετὰ προσθήκης ἐπάνεισιν. Οἷα
[3]	(μάχη δὲ γεννᾷ λοιδορίας, αἱ	δὲ	λοιδορίαι πληγὰς, αἱ δὲ πληγαὶ
[4]	μὲν ὀργίλος καὶ χαλεπὸς, σὺ	δὲ	μακρόθυμος καὶ πρᾶος· ὁ μὲν
[4]	προσαγορεύεται; Ὁ μὲν λοίδορος, σὺ	δὲ	μεγαλόψυχος· ὁ μὲν ὀργίλος καὶ
[6]	τί γὰρ ὀργῆς ἀφρονέστερον; ἐὰν	δὲ	μείνῃς ἀόργητος, ᾔσχυνας τὸν ὑβρίσαντα,
[6]	τῷ πάσχοντι. Ἐκεῖνος ὑβριζέτω· σὺ	δὲ	μὴ ὑβρίζου. Γυμνάσιόν σοι πρὸς
[7]	θυμὸς ἀγαθῶν πράξεων ὑπηρέτης. Ἠλίας	δὲ	ὁ ζηλωτὴς, πεντήκοντα καὶ τετρακοσίους
[3]	λοίδορον αἱ ὕβρεις ἐπαναστρέφουσι. Μᾶλλον	δὲ	ὁ μὲν ἦχος ὁ αὐτὸς
[7]	παντὸς τοῦ Ἰσραὴλ ἐθανάτωσε. Σὺ	δὲ	ὀργίζῃ τῷ ἀδελφῷ σου εἰκῆ.
[4]	μεταγνώσεται ἐφ´ οἷς ἐφθέγξατο, σὺ	δὲ	οὐδέποτε μεταμελήσῃ τῆς ἀρετῆς. Τί
[3]	σεαυτῷ δεικνύς. Ἐρυθρὸς ἐκεῖνος· σὺ	δὲ	οὐκ ἐφοινίχθης; Ὀφθαλμοὶ ὕφαιμοι· οἱ
[2]	ἠμύνατο· ὁ δὲ ἀντεπήνεγκεν, ὁ	δὲ	οὐχ ὑφίεται. Καὶ τὸ μὲν
[5]	ἐπὶ φαύλῃ τῇ λοιδορίᾳ· μιμῇ	δὲ	πάλιν ὡς ἀγαθόν. Ἰδοὺ γὰρ
[5]	καὶ ἐσίγησα ἐξ ἀγαθῶν. Σὺ	δὲ	παροξύνῃ μὲν ὡς ἐπὶ φαύλῃ
[3]	αἱ δὲ λοιδορίαι πληγὰς, αἱ	δὲ	πληγαὶ τραύματα, ἐκ δὲ τραυμάτων
[8]	πρῶτος ἔστω πάντων ἔσχατος· νῦν	δὲ	πράως καὶ ἀκινήτως τοῦ τύπτοντος
[5]	αὐτὸν φερομένην πονηρίαν διέλυσε. Τί	δέ	σε ταράσσει ἡ προσηγορία τοῦ
[5]	ἀλλότριον κακὸν ἐπιμελῶς καταβλέπεις; τὸ	δὲ	σεαυτοῦ αἰσχρὸν οὐδαμοῦ τιθεῖς; Πονηρὸν
[3]	γαλήνην βλέπουσι; Φωνὴ τραχεῖα· ἡ	δὲ	σὴ ἠπία; Οὐδὲ ἡ ἐν
[4]	καὶ τοῦ μηδενὸς ἄξιον; σὺ	δὲ	σκώληκα σεαυτὸν εἰπὲ, καὶ ἀπὸ
[3]	οὐκ ἐφοινίχθης; Ὀφθαλμοὶ ὕφαιμοι· οἱ	δὲ	σοὶ, εἰπέ μοι, γαλήνην βλέπουσι;
[5]	οὐκ ἐξέκλινας τὸ κακόν; εἰ	δὲ	συγγνώμης ἄξιον, τί χαλεπαίνεις τῷ
[7]	κἂν θεραπείαν ἔχειν δοκῇ, τοῦ	δὲ	συνήθους αὐτῷ καὶ φίλου ἐμβοήσαντος,
[7]	παραδοθήσεται τῷ αἰωνίῳ πυρί. Ὥσπερ	δὲ	τὰ ὀνόματα διάφορα θυμοῦ καὶ
[8]	τῆς πραΰτητος οὐκ ἀναπαύεται. Πεισθέντες	δὲ	τῇ παραινέσει τοῦ μακαρίου Παύλου,
[2]	πυρὸς κυκώμενον καὶ παφλάζον· πρὸς	δὲ	τὴν ἐπιφάνειαν ἐξανθῆσαν, ἐν ἄλλῃ
[2]	τε καὶ συνήθεις ἠγνόηνται· παράφορον	δὲ	τὸ ὄμμα, καὶ πῦρ ἤδη
[2]	ἀφειδῶς τοῖς καιριωτάτοις ἐναλλομένους, πᾶν	δὲ	τὸ φανὲν ὅπλον τῇ μανία
[5]	καὶ ἀντιτύπων πέφυκε διεκπίπτειν, ἐν	δὲ	τοῖς ἁπαλοῖς καὶ ὑπείκουσι τὴν
[7]	ἀμφοῖν ἐλάσας τὸν σειρομάστην. Σαμουὴλ	δὲ	τὸν Ἀγὰγ τὸν βασιλέα τοῦ
[7]	καὶ ὑπομονὴν καὶ ἐγκράτειαν· παρὰ	δὲ	τὸν ὀρθὸν λόγον ἐνεργῶν, μανία
[7]	δοθῆναι ἐφ´ ὑμᾶς εὐλογίαν. Τί	δὲ	τὸν Φινεὲς ἐδικαίωσεν; Οὐχ ἡ
[3]	αἱ δὲ πληγαὶ τραύματα, ἐκ	δὲ	τραυμάτων πολλάκις θάνατοι. ~Ἀπὸ τῆς
[6]	τάξεως ἐκβαίνοντα τῆς οἰκείας, ἀγόμενον	δὲ	ὑπὸ τοῦ λόγου, ἐφ´ ὅπερ
[4]	σὺ δὲ εὐλόγησον. Ἐτύπτησε; σὺ	δὲ	ὑπόμεινον. Διαπτύει καὶ τὸ μηδὲν
[5]	λέγει, κατάδεξαι τὴν ἀλήθειαν· εἰ	δὲ	ψεύδεται, τί πρὸς σὲ τὸ
[6]	αὐτὸν προεκτρέχειν τῆς διανοίας· ἔχωμεν	δὲ	ὥσπερ ἵππον ὑπεζευγμένον ἡμῖν, καὶ
[3]	τῇ σιωπῇ τὸ κακόν. Σὺ	δὲ	ὥσπερ ῥεῦμα τὴν ἐκείνου ὀργὴν
[7]	οὖν τὰ πρὸς σωτηρίαν ἡμῖν	δεδομένα	παρὰ τοῦ κτίσαντος ἀφορμὴν ἑαυτοῖς
[7]	σοι μισῆσαι αὐτὸν ὅσον ἄξιον.	Δεῖ	γὰρ, οἶμαι, τὴν ἴσην σπουδὴν
[7]	δὴ καὶ ὁ θυμὸς, ὅτε	δεῖ,	καὶ ὡς δεῖ κινούμενος, ἀνδρίαν
[7]	ἐπανατείνεται· τὸ δὲ ἐφ´ ἃ	δεῖ	κεχρῆσθαι τῇ ὀργῇ, ὡς ἐν
[7]	θυμὸς, ὅτε δεῖ, καὶ ὡς	δεῖ	κινούμενος, ἀνδρίαν ποιεῖ καὶ ὑπομονὴν
[4]	οὐδέποτε μεταμελήσῃ τῆς ἀρετῆς. Τί	δεῖ	τὰ πολλὰ λέγειν; Τῷ μὲν
[8]	μὴ κινοῖτο πρὸς ἃ μὴ	δεῖ	τὸ πάθος; Πῶς; Εἰ προπαιδευθείης
[6]	ὅτι Ἡτοιμάσθην, καὶ οὐκ ἐταράχθην.	Δεῖ	τοίνυν τὸ μανικὸν καὶ ἔκπληκτον
[3]	τὴν ἐκείνου μορφὴν ἐν σεαυτῷ	δεικνύς.	Ἐρυθρὸς ἐκεῖνος· σὺ δὲ οὐκ
[4]	ἄμυναν, ἄτρωτον σεαυτὸν ταῖς λοιδορίαις	δεικνύς·	καὶ σεαυτῷ μέγαν τῆς ὑπομονῆς
[5]	δὲ γυμνοῦ πενιχρότερον; Οὐδὲν ἤκουσας	δεινὸν,	ἐὰν μὴ σεαυτῷ οἰκειώσῃς (τὰ
[6]	καὶ ὕβρεως καὶ ἀτιμίας κατάρξαι.	Δεινὸν	μὲν, ἀλλὰ τῷ ποιοῦντι μεῖζόν
[6]	ταῖς ἐπαγομέναις ἡμῖν ἀτιμίαις ἐπαναστήσεται.	Δεινὸν	μὲν τὸν εὐεργετηθέντα, καὶ ταῖς
[5]	οὐχὶ μόνον ὁ καθηγησάμενος τοῦ	δεινοῦ,	ἀλλ´ ὁ καὶ πονηρῷ ἡγεμόνι
[7]	ἀσχήμονα θέαν, οὐκ ἀνασχόμενος, εἰς	δέον	ἐχρήσατο τῷ θυμῷ, δι´ ἀμφοῖν
[8]	εἰ δὲ καλῶς, τί με	δέρεις;	Ἐὰν γὰρ ἐθισθῇς πάντων ἔσχατος
[5]	ποτε ἀπήχθη διὰ πενίαν εἰς	δεσμωτήριον;	Οὐ τὸ πένεσθαι ἐπονείδιστον, ἀλλὰ
[6]	Κύριος. Ἐνεπτύσθης; καὶ γὰρ ὁ	Δεσπότης	ἡμῶν. Οὐ γὰρ ἀπέστρεψε τὸ
[8]	οὐρανοῦ καὶ γῆς ποιητὴς καὶ	δεσπότης,	ὁ παρὰ πάσης τῆς νοητῆς
[6]	εὐγενῶς τὴν πενίαν. ~Μνήσθητι τοῦ	Δεσπότου·	ὅτι Πλούσιος ὢν, ἐπτώχευσε δι´
[5]	χαλεπαίνεις τῷ θυμουμένῳ; Ὥστε, εἰ	δεύτερος	ἦλθες πρὸς τὴν ἀντίδοσιν, οὐδέν
[7]	ἀφορμὴν ἑαυτοῖς ἁμαρτίας ποιήσωμεν. Οὕτω	δὴ	καὶ ὁ θυμὸς, ὅτε δεῖ,
[3]	ἄμυναν τοῦ λελυπηκότος κεκινημένης. ~Μὴ	δὴ	κακῷ τὸ κακὸν ἰᾶσθε, μηδὲ
[8]	τῆς κακίας ἐστὶν ἀποβλαστήματα. Μὴ	δὴ	οὖν ἐπεισάγωμεν ἑαυτοῖς κακὸν τοσοῦτον·
[7]	κακεντρεχής ἐστι καὶ κακοῦργος. Μὴ	δὴ	οὖν τὰ πρὸς σωτηρίαν ἡμῖν
[2]	ἄλλην καὶ μανίαν ὁμότιμον· οὕτω	δὴ	συμπεσόντες ἔδρασαν ἀλλήλους καὶ ἔπαθον,
[6]	αὐτῷ τῆς ὕβρεως ἀπαντώσης. Δύο	δὴ	ταῦτα περίελε σεαυτοῦ, μήτε σεαυτὸν
[5]	ὑπείκουσι τὴν ὁρμὴν ὑπεκλύειν; Τοιοῦτον	δή	τι νόμιζε εἶναι καὶ τὸ
[7]	ἀεὶ καὶ σπαράσσων. Τοιοῦτον μὲν	δὴ	τὸ ἀπὸ θυμοῦ ὠφέλιμον τοῖς
[5]	φεῦγε τὴν μίμησιν. Οὐ γὰρ	δὴ	τὸ ἕτερον κατάρξαι ἱκανὸν εἰς
[2]	ἀφθονίᾳ, τοῖς παροξύνουσιν ἐξαφθῇ, τότε	δὴ	τότε τὰ οὔτε λόγῳ ῥητὰ
[6]	ἔστω τὰ (ῥήματα. Ἐὰν μὴ	δηχθῇς,	ἄτρωτος εἶ. Ἐὰν δὲ καὶ
[7]	εἰς δέον ἐχρήσατο τῷ θυμῷ,	δι´	ἀμφοῖν ἐλάσας τὸν σειρομάστην. Σαμουὴλ
[6]	Δεσπότου· ὅτι Πλούσιος ὢν, ἐπτώχευσε	δι´	ἡμᾶς. Ἐὰν ἄφρονά σε καὶ
[2]	ἐνυπάρχει πρὸς ἀνθρώπους τὸ μῖσος.	~Διὰ	θυμὸν ἀχάλινοι γλῶσσαι, καὶ ἀπύλωτα
[2]	καὶ θυμοῦ ἔκγονά ἐστι πάθη.	Διὰ	θυμὸν καὶ ξίφος ἀκονᾶται· θάνατος
[2]	οὐ πρότερον ἵστανται πρὶν ἢ	διὰ	μεγάλου καὶ ἀνηκέστου κακοῦ, οἷον
[2]	ὀργιζομένων ὁρμαὶ βίαιοι καὶ ἀκάθεκτοι	διὰ	πάντων ὁμοίως χωροῦσιν. Οὐ πολιὰ
[5]	(τὰ εἰρημένα. Τίς ποτε ἀπήχθη	διὰ	πενίαν εἰς δεσμωτήριον; Οὐ τὸ
[3]	καρδίαν ὑποδεξάμενος, τοὺς ἀνέμους μιμῇ,	διὰ	τῆς ἀντιπνοίας ἀντιδιδόντας τὸ ἐνεχθέν.
[3]	ἐπιλείπωσιν. Εἶτα, ἐπειδὰν πᾶσαν λοιδορίαν	διὰ	τῆς γλώττης ἐκσφενδονήσωσιν, οὕτω λοιπὸν
[4]	πειρασμὸς, νόμιζε κρίνεσθαι σεαυτὸν, πότερον	διὰ	τῆς μακροθυμίας προσχωρεῖς τῷ Θεῷ,
[4]	μακροθυμίας προσχωρεῖς τῷ Θεῷ, ἢ	διὰ	τῆς ὀργῆς ἀποτρέχεις πρὸς τὸν
[7]	πύλης εἰς πύλην, καὶ ἀνακάμψατε	διὰ	τῆς παρεμβολῆς· καὶ ἀποκτείνατε ἕκαστος
[1]	θηρίων προσηγορίαις ἀποκαλεῖν, οἷς ἑαυτοὺς	διὰ	τῆς πονηρίας ᾠκείωσαν. Κύνας γὰρ
[4]	τῆς πραότητος, ἢ χαλεπώτερον ἠμύνω	διὰ	τῆς ὑπεροψίας. Τί γὰρ ἂν
[7]	ὀρθὸν λόγον ἐνεργῶν, μανία γίνεται.	Διὰ	τοῦτο καὶ ἡμᾶς ὁ Ψαλμὸς
[7]	κεχρῆσθαι τῷ θυμῷ ὥσπερ ὅπλῳ.	Διὰ	τοῦτο Μωϋσῆς ὁ πάντων ἀνθρώπων
[2]	ἀνθρώπου ἐκ χειρὸς ἀνθρωπείας τολμᾶται.	Διὰ	τοῦτον ἀδελφοὶ μὲν ἀλλήλους ἠγνόησαν,
[3]	ἐκσφενδονήσωσιν, οὕτω λοιπὸν πρὸς τὴν	διὰ	τῶν ἔργων χωροῦσιν ἄμυναν. Θυμὸς
[7]	ἐπιμείνῃ τῇ ἁμαρτίᾳ, μετὰ τοῦ	διαβόλου	παραδοθήσεται τῷ αἰωνίῳ πυρί. Ὥσπερ
[1]	μάλιστα τὸ ἀπ´ αὐτῶν ὠφέλιμον	διαδείκνυται·	οὕτως ἐπὶ τῶν πνευματικῶν παραινέσεων,
[6]	Αἱ γὰρ τοιαῦται προπαρασκευαὶ καὶ	διαθέσεις,	οἷον πηδήματα τῆς καρδίας καὶ
[7]	χρὴ, ὅτι κατ´ ἀμφοτέρας τὰς	διαθέσεις	πλημμελοῦσιν οἱ ἄνθρωποι· ἢ μανικῶς
[2]	οὔτε κατὰ τὴν τῆς ψυχῆς	διάθεσιν,	οἱ ὀργιζόμενοι διαφέρουσιν. Ὀρεγομένοις γὰρ
[8]	τούτων ἑκάτερον, ψόφος ἐστὶν ἄλλως	διακενῆς	ἠχῶν τὰ φερόμενα. Παῦσαι οὖν
[2]	τὸ μὲν σῶμα ταῖς πληγαῖς	διακόπτεται,	ὁ δὲ θυμὸς τοῦ ἀλγεινοῦ
[6]	Τούτων ἕκαστον ὑποτρεχέτω σου τὴν	διάνοιαν,	καὶ καταστελλέτω τὴν φλεγμονήν. Αἱ
[8]	ὅταν ὑπὸ φρενίτιδος ἐξεστηκὼς τὴν	διάνοιαν	φθέγγηται ῥήματα ἀτιμίας, ἐλεεινὸν ἡγῇ
[6]	ὡς μηδέποτε αὐτὸν προεκτρέχειν τῆς	διανοίας·	ἔχωμεν δὲ ὥσπερ ἵππον ὑπεζευγμένον
[8]	Ὥστε ἂν ἀφέλῃς τῆς ἑαυτοῦ	διανοίας	τούτων ἑκάτερον, ψόφος ἐστὶν ἄλλως
[2]	πομφόλυγος, αὐτοῖς τῆς ὀργῆς ἐκραγείσης,	διαπνευσθῇ	τὸ φλεγμαῖνον. Οὔτε γὰρ ξίφους
[4]	μὲν οὖν, ὅπερ ἔφην, καὶ	διαπρίεται.	Εὐθὺς γὰρ ἐκ τῶν παρόντων
[4]	εὐλόγησον. Ἐτύπτησε; σὺ δὲ ὑπόμεινον.	Διαπτύει	καὶ τὸ μηδὲν ἡγεῖταί σε;
[7]	δὲ ἔμμονος λύπη καὶ ὁρμὴ	διαρκὴς	πρὸς τὴν τῶν ἠδικηκότων ἀντίδοσιν,
[2]	ὄγκος τοῦ σώματος ἐξοιδαίνων· φλέβες	διαῤῥηγνύμεναι,	ὑπὸ τῆς ἔνδοθεν ζάλης κλονουμένου
[4]	ἄπρακτά σου καθυλακτεῖν· ἐφ´ ἑαυτῷ	διαῤῥηγνύσθω.	Ὥσπερ γὰρ ὁ τύπτων τὸν
[1]	Ἀκούοντες μὲν γὰρ τῶν Παροιμιῶν	διαῤῥήδην	ἀποφαινομένων, ὅτι Ὀργὴ ἀπόλλυσι καὶ
[7]	ὑπ´ αὐτῶν σημαινόμενα πλεῖστον ἀλλήλων	διαφέρει.	Ἔστι γὰρ θυμὸς μὲν οἷον
[2]	τῆς ψυχῆς διάθεσιν, οἱ ὀργιζόμενοι	διαφέρουσιν.	Ὀρεγομένοις γὰρ τῆς ἀντιλυπήσεως περιζεῖ
[7]	πυρί. Ὥσπερ δὲ τὰ ὀνόματα	διάφορα	θυμοῦ καὶ ὀργῆς, οὕτω καὶ
[3]	ἀντιπνοίας ἀντιδιδόντας τὸ ἐνεχθέν. Μὴ	διδασκάλῳ	χρήσῃ τῷ ἐχθρῷ, μηδὲ ὃ
[8]	τῷ δυσσεβεῖ, ἀλλὰ νουθετεῖ καὶ	διδάσκει·	Εἰ κακῶς ἐλάλησα, μαρτύρησον περὶ
[7]	καὶ τὸ, Ἐχθραίνετε τοῖς Μαδιηναίοις,	διδάσκοντός	ἐστι κεχρῆσθαι τῷ θυμῷ ὥσπερ
[6]	ἡ καρδία μου· τουτέστιν, οὐ	διεδόθη	πρὸς τὸ ἔξω τὸ πάθος,
[5]	μὲν στεῤῥῶν καὶ ἀντιτύπων πέφυκε	διεκπίπτειν,	ἐν δὲ τοῖς ἁπαλοῖς καὶ
[7]	ἐπὶ τὸν μηρὸν αὐτοῦ, καὶ	διέλθετε	ἀπὸ πύλης εἰς πύλην, καὶ
[5]	τὴν ἐπ´ αὐτὸν φερομένην πονηρίαν	διέλυσε.	Τί δέ σε ταράσσει ἡ
[6]	μου καὶ τὸν Κύριον, καὶ	διεμερίσαντο	τὰ ἱμάτια αὐτοῦ ἑαυτοῖς. Οὔπω
[1]	ὀργῇ τόπον, ὥσπερ ῥεύματι βιαίῳ	διέξοδον,	καταμανθάνοντες δὲ ἐν ἡσυχίᾳ τὴν
[5]	μετατιθεὶς ὡς πρὸς τὴν ἁμαρτίαν	διερεθίσασαν,	ἧττον τῆς κατακρίσεως ἀξιοῦται. Οὔτε
[8]	ἣν ὁ Κύριος καὶ λόγῳ	διετάξατο,	καὶ ἔργῳ ὑπέδειξε· νῦν μὲν
[2]	ἐπιδεῖν ἐστι θεάματα· χεῖρας μὲν	διηρμένας	κατὰ τῶν ὁμοφύλων, καὶ πᾶσι
[7]	τὸν Φινεὲς ἐδικαίωσεν; Οὐχ ἡ	δικαία	ὀργὴ κατὰ τῶν πορνευσάντων; ὃς,
[7]	τοῦ Θεοῦ περισωθέντα οὐχ ὑπὸ	δικαίας	ὀργῆς εἰς μέσον ἀγαγὼν κατεφόνευσεν;
[5]	ἕτερον κατάρξαι ἱκανὸν εἰς παραίτησιν.	Δικαιότερον	μὲν οὖν, ὡς ἐμαυτὸν πείθω,
[6]	τῷ Σεμεεὶ καταρᾶσθαι τὸν Δαβίδ.	Διόπερ	ἀκούων αἱμάτων ἀνὴρ, καὶ ἀνὴρ
[3]	ἁμίλλαις πονηραῖς ἀθλιώτερος ὁ νικήσας,	διότι	ἀπέρχεται τὸ πλεῖον ἔχων τῆς
[5]	πείθω, καὶ ἐπιτεῖναι τὴν ἀγανάκτησιν,	διότι	ὁ μὲν οὐκ εἶχε τὸ
[7]	καὶ ἐν τῷ ἀδελφῷ αὐτοῦ,	δοθῆναι	ἐφ´ ὑμᾶς εὐλογίαν. Τί δὲ
[7]	ὄψιν ἐξαγριούμενος, κἂν θεραπείαν ἔχειν	δοκῇ,	τοῦ δὲ συνήθους αὐτῷ καὶ
[8]	ταύτῃ συναναιρήσεις. Καὶ γὰρ τὸ	δολερὸν	καὶ ὕποπτον, καὶ ἄπιστον καὶ
[7]	κατὰ τῶν παροξυνόντων κινούμενοι, ἢ	δολερῶς	καὶ ἐπιβούλως τοὺς λυπήσαντας ἐνεδρεύοντες·
[1]	θαυμαστὸν τῶν θείων παραγγελμάτων ἐπέγνωμεν.	Δόντες	μὲν αὐτοὶ τῇ ὀργῇ τόπον,
[8]	τῷ Κυρίῳ ἡμῶν, ᾧ ἡ	δόξα	καὶ τὸ κράτος εἰς τοὺς
[4]	ὀργῆς ἀποτρέχεις πρὸς τὸν ἀντίδικον.	Δὸς	καιρὸν τοῖς λογισμοῖς σεαυτοῦ τὴν
[2]	ἀπολήγουσι, πρὶν ἢ κακόν τι	δοῦναι	τῷ παροξύναντι, ἤ πού τι
[7]	μεταχειρίζεσθαι. Ἐπεὶ καὶ τῶν ἄλλων	δυνάμεων	ἑκάστη παρὰ τὸν τρόπον τῆς
[8]	τὰ σύμπαντα τῷ ῥήματι τῆς	δυνάμεως	αὐτοῦ, οὐχὶ ζῶντα ἔπεμψεν αὐτὸν
[1]	λογισμοὺς τὸ πάθος αὐτὸ τὴν	δυναστείαν	τὴν ψυχῆς παραλάβῃ, ἀποθηριοῖ παντελῶς
[4]	παραμυθίαν εὑρεῖν τοῦ πάθους οὐ	δύναται.	Τοὐναντίον μὲν οὖν, ὅπερ ἔφην,
[7]	μὴ θυμωθείης κατὰ τοῦ πονηροῦ,	δυνατόν	σοι μισῆσαι αὐτὸν ὅσον ἄξιον.
[4]	ψυχῶν ἐξελόντες. Οὕτω γὰρ ἂν	δυνηθείημεν	τὰ πλεῖστα τῶν κακῶν, ὥσπερ
[8]	Ἐὰν γὰρ λογισμῷ σώφρονι ἐκτεμεῖν	δυνηθῇς	τὴν πικρὰν ῥίζαν τοῦ θυμοῦ,
[6]	ἀξίαν αὐτῷ τῆς ὕβρεως ἀπαντώσης.	Δύο	δὴ ταῦτα περίελε σεαυτοῦ, μήτε
[8]	ᾅδην, τῆς γῆς ὑποῤῥαγείσης τῷ	δυσσεβεῖ,	ἀλλὰ νουθετεῖ καὶ διδάσκει· Εἰ

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher
Dernière mise à jour : 3/04/2009