Chapitre
[5]	ὑπὲρ τὴν ἀλήθειαν· μήτε πρὸς	ὕβρεις	ἀγριανῇς τὰς οὐχ ἁπτομένας σου.
[3]	ὡς ἐπὶ τὸν λοίδορον αἱ	ὕβρεις	ἐπαναστρέφουσι. Μᾶλλον δὲ ὁ μὲν
[2]	καὶ ἀπύλωτα στόματα· χεῖρες ἀκρατεῖς,	ὕβρεις,	ὀνείδη, κακηγορίαι, πληγαὶ, τὰ ἄλλα
[3]	παραπλῆγα· ἕως ἂν αὐτοῖς αἱ	ὕβρεις,	ὥσπερ τοξεύματα, ἐπιλείπωσιν. Εἶτα, ἐπειδὰν
[6]	ἀμαθῆ προσαγορεύσῃ, ὑπομνήσθητι τῶν Ἰουδαϊκῶν	ὕβρεων,	αἷς τὴν ἀληθινὴν σοφίαν ἐλοιδορήσαντο·
[4]	ἐμοὶ πείθῃ, καὶ ἐπιδαψιλεύσῃ τῶν	ὕβρεων.	Ἀφανῆ σε εἶπε, καὶ ἄδοξον,
[4]	ἢ τὸν ἐχθρὸν ἑαυτοῦ ὁρᾷν	ὕβρεων	ὑψηλότερον; Μὴ καταβάλῃς σεαυτοῦ τὴν
[6]	κατὰ τὴν ἀξίαν αὐτῷ τῆς	ὕβρεως	ἀπαντώσης. Δύο δὴ ταῦτα περίελε
[6]	πρὸς τῷ ἀχαρίστῳ ἔτι καὶ	ὕβρεως	καὶ ἀτιμίας κατάρξαι. Δεινὸν μὲν,
[6]	κακὸν ἢ τῷ πάσχοντι. Ἐκεῖνος	ὑβριζέτω·	σὺ δὲ μὴ ὑβρίζου. Γυμνάσιόν
[6]	Ἐκεῖνος ὑβριζέτω· σὺ δὲ μὴ	ὑβρίζου.	Γυμνάσιόν σοι πρὸς φιλοσοφίαν ἔστω
[4]	μηδὲ ἀνάσχῃ γενέσθαι ἐφικτὸς τοῖς	ὑβρίζουσιν.	Ἔασον αὐτὸν ἄπρακτά σου καθυλακτεῖν·
[5]	αἰσχρὸν οὐδαμοῦ τιθεῖς; Πονηρὸν ἡ	ὕβρις;	φεῦγε τὴν μίμησιν. Οὐ γὰρ
[6]	δὲ μείνῃς ἀόργητος, ᾔσχυνας τὸν	ὑβρίσαντα,	ἔργῳ τὴν σωφροσύνην ἐπιδειξάμενος. Ἐῤῥαπίσθης;
[3]	μηδὲ πονηροῦ δανείου πονηρότερος ἐκτιστής.	Ὕβρισεν	ὀργισθείς; στῆσον τῇ σιωπῇ τὸ
[7]	τῷ Κυρίῳ, ἕκαστος ἐν τῷ	υἱῷ	αὐτοῦ, καὶ ἐν τῷ ἀδελφῷ
[6]	ἐστορέσθη. Καθησύχασόν μοι τὴν καρδίαν	ὑλακτοῦσαν	καὶ ἀγριαίνουσαν. Αἰδείσθω τὰ πάθη
[7]	ἐπίβουλον ἡδονὴν ὥσπερ τινὰ λύκον	ὑλακτῶν	ἀεὶ καὶ σπαράσσων. Τοιοῦτον μὲν
[2]	εἰς τὸ ἀνήκεστον, ὥσπερ φλὸξ	ὕλης	ἀφθονίᾳ, τοῖς παροξύνουσιν ἐξαφθῇ, τότε
[7]	τῷ ἀδελφῷ αὐτοῦ, δοθῆναι ἐφ´	ὑμᾶς	εὐλογίαν. Τί δὲ τὸν Φινεὲς
[8]	μὲν λέγων· Ὁ θέλων ἐν	ὑμῖν	εἶναι πρῶτος ἔστω πάντων ἔσχατος·
[4]	ἐκ τῶν παρόντων οἷα ἑκάτερος	ὑμῶν	προσαγορεύεται; Ὁ μὲν λοίδορος, σὺ
[7]	φησὶ, Μωϋσῆς· Ἐπληρώσατε τὰς χεῖρας	ὑμῶν	σήμερον τῷ Κυρίῳ, ἕκαστος ἐν
[1]	θυμὸς καὶ κραυγὴ ἀρθήτω ἀφ´	ὑμῶν	σὺν πάσῃ κακίᾳ· καὶ τοῦ
[7]	καὶ ὀργῆς, οὕτω καὶ τὰ	ὑπ´	αὐτῶν σημαινόμενα πλεῖστον ἀλλήλων διαφέρει.
[2]	ὥσπερ τι προσωπεῖον ἐπὶ σκηνῆς	ὑπαλλάξαν.	Ὀφθαλμοὶ μὲν γὰρ ἐκείνοις οἱ
[8]	καὶ λόγῳ διετάξατο, καὶ ἔργῳ	ὑπέδειξε·	νῦν μὲν λέγων· Ὁ θέλων
[6]	διανοίας· ἔχωμεν δὲ ὥσπερ ἵππον	ὑπεζευγμένον	ἡμῖν, καὶ οἷον χαλινῷ τινι
[5]	ἐν δὲ τοῖς ἁπαλοῖς καὶ	ὑπείκουσι	τὴν ὁρμὴν ὑπεκλύειν; Τοιοῦτον δή
[5]	καταδέχεται· ὁ δὲ ἐνδιδοὺς καὶ	ὑπείκων	ἐν τῇ ἁπαλότητι τοῦ τρόπου
[5]	ἁπαλοῖς καὶ ὑπείκουσι τὴν ὁρμὴν	ὑπεκλύειν;	Τοιοῦτον δή τι νόμιζε εἶναι
[4]	κατενέτυχε τῷ Θεῷ, ἀλλὰ προσηύχετο	ὑπὲρ	αὐτῶν. Τίνων βούλει μαθητὴς εἶναι
[5]	Μήτε πρὸς ἐπαίνους χαυνωθῇς τοὺς	ὑπὲρ	τὴν ἀλήθειαν· μήτε πρὸς ὕβρεις
[3]	κακὸν ἰᾶσθε, μηδὲ ἐπιχειρεῖτε ἀλλήλους	ὑπερβαίνειν	ταῖς συμφοραῖς. Ἐν γὰρ ἁμίλλαις
[5]	κατάρξας τῶν παλαισμάτων, ἀλλ´ ὁ	ὑπερβαλλόμενος	στεφανοῦται. Καὶ κατακρίνεται τοίνυν οὐχὶ
[8]	ἡ κατὰ τοῦ λοιδορήσαντος ἡμᾶς	ὑπεροψία,	καὶ ἡ ἑκάστου περὶ ἑαυτὸν
[4]	ἢ χαλεπώτερον ἠμύνω διὰ τῆς	ὑπεροψίας.	Τί γὰρ ἂν γένοιτο ὀδυνηρότερον
[2]	(τοῦ πνεύματος. Φωνὴ τραχεῖα, καὶ	ὑπερτεινομένη,	καὶ ὁ λόγος ἄναρθρος καὶ
[7]	πολλάκις ὁ θυμὸς ἀγαθῶν πράξεων	ὑπηρέτης.	Ἠλίας δὲ ὁ ζηλωτὴς, πεντήκοντα
[4]	τὸ τοῦ Μωϋσέως καλόν. Ἐκεῖνος,	ὑπὸ	Ἀαρὼν καὶ Μαρίας λοιδορηθεὶς, οὐ
[2]	οὐ μᾶλλόν γε ἢ τοὺς	ὑπὸ	δαιμόνων κατασχεθέντας, ὧν οὐδὲν, οὔτε
[7]	πρόσταγμα τοῦ Θεοῦ περισωθέντα οὐχ	ὑπὸ	δικαίας ὀργῆς εἰς μέσον ἀγαγὼν
[2]	τοῦ σώματος ἐξοιδαίνων· φλέβες διαῤῥηγνύμεναι,	ὑπὸ	τῆς ἔνδοθεν ζάλης κλονουμένου (τοῦ
[2]	τι τῶν φοβερῶν, ἱκανὸν τὴν	ὑπὸ	τῆς ὀργῆς ἐκμανεῖσαν ψυχὴν ἐπισχεῖν·
[2]	ὅπως οἱ ὀξύῤῥοποι πρὸς θυμὸν	ὑπὸ	τῆς τυχούσης προφάσεως ἐξαπτόμενον, βοῶντες
[2]	καὶ ἔπαθον, ὅσα εἰκὸς τοὺς	ὑπὸ	τοιούτῳ δαίμονι στρατηγουμένους παθεῖν. Πηρώσεις
[6]	Καὶ τοῦτό ἐστιν ἄρα τὸ	ὑπὸ	τοῦ Δαβὶδ εἰρημένον· ὅτι Ἡτοιμάσθην,
[6]	ἐκβαίνοντα τῆς οἰκείας, ἀγόμενον δὲ	ὑπὸ	τοῦ λόγου, ἐφ´ ὅπερ ἂν
[1]	ἡσυχίᾳ τὴν ἀσχήμονα ταραχὴν τῶν	ὑπὸ	τοῦ πάθους κατεχομένων, ἐπέγνωμεν ἐπὶ
[1]	Οἶδε καὶ ἡ Γραφὴ τοὺς	ὑπὸ	τοῦ πάθους κεκρατημένους ταῖς τῶν
[4]	καὶ μακαρίων ἀνδρῶν, ἢ τῶν	ὑπὸ	τοῦ πνεύματος τῆς πονηρίας πεπληρωμένων;
[7]	Ἀγὰγ τὸν βασιλέα τοῦ Ἀμαλὴκ	ὑπὸ	τοῦ Σαοὺλ παρὰ τὸ πρόσταγμα
[8]	ποιῇ τὰ λοιδορήματα· καὶ ὅταν	ὑπὸ	φρενίτιδος ἐξεστηκὼς τὴν διάνοιαν φθέγγηται
[5]	μὲν οὐκ εἶχε τὸ σωφρονίζον	ὑπόδειγμα·	σὺ δὲ, βλέπων ἀσχημονοῦντα τὸν
[4]	γὰρ ὠφέλησάς τι κἀκεῖνον τῷ	ὑποδείγματι	τῆς πραότητος, ἢ χαλεπώτερον ἠμύνω
[6]	τῇ μνήμῃ τῶν μακαρίων ἀνδρῶν	ὑποδειγμάτων·	πῶς ὁ μέγας Δαβὶδ πράως
[3]	ὀργὴν εἰς τὴν ἰδίαν καρδίαν	ὑποδεξάμενος,	τοὺς ἀνέμους μιμῇ, διὰ τῆς
[4]	βασιλείαν ἡ σιωπή. Ὁ γὰρ	ὑπομείνας	εἰς τέλος, οὗτος σωθήσεται. Ἀμυνόμενος
[4]	δὲ εὐλόγησον. Ἐτύπτησε; σὺ δὲ	ὑπόμεινον.	Διαπτύει καὶ τὸ μηδὲν ἡγεῖταί
[6]	ἄφρονά σε καὶ ἀμαθῆ προσαγορεύσῃ,	ὑπομνήσθητι	τῶν Ἰουδαϊκῶν ὕβρεων, αἷς τὴν
[7]	δεῖ κινούμενος, ἀνδρίαν ποιεῖ καὶ	ὑπομονὴν	καὶ ἐγκράτειαν· παρὰ δὲ τὸν
[4]	δεικνύς· καὶ σεαυτῷ μέγαν τῆς	ὑπομονῆς	προξενήσεις τὸν στέφανον, τὴν ἑτέρου
[7]	συνήθους αὐτῷ καὶ φίλου ἐμβοήσαντος,	ὑποπτήσσων.	Αὕτη ἀρίστη ἐστὶ καὶ ἔμμετρος
[8]	Καὶ γὰρ τὸ δολερὸν καὶ	ὕποπτον,	καὶ ἄπιστον καὶ κακόηθες, καὶ
[8]	εἰς τὸν ᾅδην, τῆς γῆς	ὑποῤῥαγείσης	τῷ δυσσεβεῖ, ἀλλὰ νουθετεῖ καὶ
[6]	πρὸς τὴν μίμησιν. Τούτων ἕκαστον	ὑποτρεχέτω	σου τὴν διάνοιαν, καὶ καταστελλέτω
[6]	τὸν εὐεργετηθέντα, καὶ ταῖς μεγίσταις	ὑπόχρεων	χάρισι, πρὸς τῷ ἀχαρίστῳ ἔτι
[7]	Εἰ γάρ ποτε λάβοι αὐτὴν	ὑφ´	ἡδονῆς ἐκλυθεῖσαν, οἱονεὶ βαφῇ σιδήρου
[3]	σὺ δὲ οὐκ ἐφοινίχθης; Ὀφθαλμοὶ	ὕφαιμοι·	οἱ δὲ σοὶ, εἰπέ μοι,
[2]	ὁμόσε χωροῦντας. Πρόσωπον πελιδνὸν καὶ	ὕφαιμον·	ὄγκος τοῦ σώματος ἐξοιδαίνων· φλέβες
[4]	λάβε σεαυτοῦ, ὅτι ἐκ γῆς	ὑφέστηκας,	καὶ εἰς γῆν πάλιν ἀναλυθήσῃ.
[2]	δὲ ἀντεπήνεγκεν, ὁ δὲ οὐχ	ὑφίεται.	Καὶ τὸ μὲν σῶμα ταῖς
[4]	τὸν ἐχθρὸν ἑαυτοῦ ὁρᾷν ὕβρεων	ὑψηλότερον;	Μὴ καταβάλῃς σεαυτοῦ τὴν γνώμην,

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 3/04/2009