Chapitre
[4]	ἡγεῖταί σε; σὺ δὲ ἔννοιαν	λάβε	σεαυτοῦ, ὅτι ἐκ γῆς ὑφέστηκας,
[1]	ἐπειδὰν μάλιστα τὴν ἔκβασιν μαρτυροῦσαν	λάβῃ	τὰ παραγγέλματα, τότε τὸ σοφὸν
[7]	ἔνστασιν ἐμποιῶν. Εἰ γάρ ποτε	λάβοι	αὐτὴν ὑφ´ ἡδονῆς ἐκλυθεῖσαν, οἱονεὶ
[5]	σε προσείπῃ, εἰ μὲν ἀληθῆ	λέγει,	κατάδεξαι τὴν ἀλήθειαν· εἰ δὲ
[4]	ἀρετῆς. Τί δεῖ τὰ πολλὰ	λέγειν;	Τῷ μὲν ἀπέκλεισε τὴν τῶν
[5]	ψεύδεται, τί πρὸς σὲ τὸ	λεγόμενον;	Μήτε πρὸς ἐπαίνους χαυνωθῇς τοὺς
[5]	χωρὶς ἀντιπάλων. Ἄκουε τοῦ Δαβὶδ	λέγοντος·	Ἐν τῷ συστῆναι τὸν ἁμαρτωλὸν
[1]	πάσῃ κακίᾳ· καὶ τοῦ Κυρίου	λέγοντος	τὸν ὀργιζόμενον εἰκῆ τῷ ἀδελφῷ
[8]	καὶ ἔργῳ ὑπέδειξε· νῦν μὲν	λέγων·	Ὁ θέλων ἐν ὑμῖν εἶναι
[4]	τὴν γένεσιν, τὰ τοῦ Δαβὶδ	λέγων	ῥήματα. Τούτοις πρόσθες καὶ τὸ
[6]	κατεκρίθης, οὔπω ἐσταυρώθης. Πολλά σοι	λείπει,	ἵνα φθάσῃς αὐτοῦ πρὸς τὴν
[7]	τῶν ἀλσῶν, ἐσθίοντας τράπεζαν Ἰεζάβελ,	λελογισμένῳ	θυμῷ καὶ σώφρονι εἰς ὄφελος
[2]	ψυχῆς πρὸς τὴν ἄμυναν τοῦ	λελυπηκότος	κεκινημένης. ~Μὴ δὴ κακῷ τὸ
[2]	γὰρ οἴστρῳ τῇ μνήμῃ τῶν	λελυπηκότων	περικεντούμενοι, σφαδάζοντος αὐτοῖς τοῦ θυμοῦ
[7]	ἐκδικῶν τὴν εἰδωλολατρείαν, τὰς τῶν	Λευϊτῶν	χεῖρας πρὸς τὸν τῶν ἀδελφῶν
[7]	τὸ (τῶν κυνῶν· οἳ τοὺς	λίθους	δάκνουσι, τοῦ βάλλοντος οὐ προσαπτόμενοι.
[4]	τὸν ἀντίδικον. Δὸς καιρὸν τοῖς	λογισμοῖς	σεαυτοῦ τὴν ἀγαθὴν ἐκλέξασθαι μερίδα.
[6]	τὸν θυμὸν μὴ προλαμβάνειν τοὺς	λογισμοὺς,	ἀλλὰ τούτου πρῶτον ἐπιμελώμεθα, ὡς
[6]	εἰς εὐστάθειαν καὶ γαλήνην τοὺς	λογισμοὺς	ἐπανάγουσι. Καὶ τοῦτό ἐστιν ἄρα
[1]	Ἐπειδὰν γὰρ ἅπαξ παρωσάμενον τοὺς	λογισμοὺς	τὸ πάθος αὐτὸ τὴν δυναστείαν
[7]	ποιμένι, οὕτως ὁ θυμὸς τῷ	λογισμῷ	παρεπόμενος, πρᾶος μένῃ καὶ χειροήθης
[7]	τοῖς ὠφελοῦσι, καὶ εὐανάκλητος τῷ	λογισμῷ,	πρὸς μὲν τὴν ἀλλοτρίαν καὶ
[8]	καὶ ἀδικίαν ἀνθρώπων. Ἐὰν γὰρ	λογισμῷ	σώφρονι ἐκτεμεῖν δυνηθῇς τὴν πικρὰν
[8]	κακὸν τοσοῦτον· ἀῤῥωστίαν ψυχῆς, σκότωσιν	λογισμῶν,	ἀπὸ Θεοῦ ἀλλοτρίωσιν, οἰκειότητος ἄγνοιαν,
[7]	καὶ μακάριος. Καὶ πάλιν τὸ	λογιστικὸν	ὁ μὲν καλῶς μεταχειριζόμενος φρόνιμός
[4]	ἀναλυθήσῃ. Ὁ γὰρ τούτοις τοῖς	λόγοις	ἑαυτὸν προκατασχὼν πᾶσαν ἀτιμίαν ἐλάττονα
[7]	ἐγκράτειαν· παρὰ δὲ τὸν ὀρθὸν	λόγον	ἐνεργῶν, μανία γίνεται. Διὰ τοῦτο
[1]	ὅταν εὐστόχως καὶ κατὰ τὸν	λόγον	τῆς τέχνης γίγνηται, μετὰ τὴν
[2]	τραχεῖα, καὶ ὑπερτεινομένη, καὶ ὁ	λόγος	ἄναρθρος καὶ εἰκῆ προεκπίπτων, οὐ
[1]	οὐκέτι ἔχοντα τὴν ἐκ τοῦ	λόγου	βοήθειαν. Ὅπερ γὰρ τοῖς ἰοβόλοις
[6]	οἰκείας, ἀγόμενον δὲ ὑπὸ τοῦ	λόγου,	ἐφ´ ὅπερ ἂν καθηγῆται. ~Ἔτι
[6]	τὰ πάθη τοῦ ἐν σοὶ	λόγου	τὴν ἐπιφάνειαν, ὥσπερ τὸ ἐν
[8]	ταπεινοφροσύνην, ἣν ὁ Κύριος καὶ	λόγῳ	διετάξατο, καὶ ἔργῳ ὑπέδειξε· νῦν
[7]	παρέχηται, καὶ σύμμαχος ᾖ τῷ	λόγῳ	κατὰ τῆς ἁμαρτίας. Νεῦρον γάρ
[6]	καὶ οἷον χαλινῷ τινι τῷ	λόγῳ	καταπειθῆ, μηδαμοῦ τῆς τάξεως ἐκβαίνοντα
[2]	τότε δὴ τότε τὰ οὔτε	λόγῳ	ῥητὰ οὔτε ἔργῳ φορητὰ ἐπιδεῖν
[4]	Ἐκεῖνος, ὑπὸ Ἀαρὼν καὶ Μαρίας	λοιδορηθεὶς,	οὐ κατενέτυχε τῷ Θεῷ, ἀλλὰ
[8]	λοιδορήσῃ, γέλωτος ἀφορμὴν ποιῇ τὰ	λοιδορήματα·	καὶ ὅταν ὑπὸ φρενίτιδος ἐξεστηκὼς
[8]	κινεῖν, ἀλλ´ ἡ κατὰ τοῦ	λοιδορήσαντος	ἡμᾶς ὑπεροψία, καὶ ἡ ἑκάστου
[8]	καθυβρισμένος; Ὅταν σε παιδίον νήπιον	λοιδορήσῃ,	γέλωτος ἀφορμὴν ποιῇ τὰ λοιδορήματα·
[4]	τὴν τῶν οὐρανῶν βασιλείαν ἡ	λοιδορία·	Λοίδοροι γὰρ (βασιλείαν Θεοῦ οὐ
[3]	ὁ αὐτὸς ἀπεδόθη· ἡ δὲ	λοιδορία	μετὰ προσθήκης ἐπάνεισιν. Οἷα γὰρ
[5]	μὲν ὡς ἐπὶ φαύλῃ τῇ	λοιδορίᾳ·	μιμῇ δὲ πάλιν ὡς ἀγαθόν.
[3]	δὲ γεννᾷ λοιδορίας, αἱ δὲ	λοιδορίαι	πληγὰς, αἱ δὲ πληγαὶ τραύματα,
[4]	τὴν ἄμυναν, ἄτρωτον σεαυτὸν ταῖς	λοιδορίαις	δεικνύς· καὶ σεαυτῷ μέγαν τῆς
[3]	τοξεύματα, ἐπιλείπωσιν. Εἶτα, ἐπειδὰν πᾶσαν	λοιδορίαν	διὰ τῆς γλώττης ἐκσφενδονήσωσιν, οὕτω
[3]	ἐγείρει μάχην, (μάχη δὲ γεννᾷ	λοιδορίας,	αἱ δὲ λοιδορίαι πληγὰς, αἱ
[5]	νόμιζε εἶναι καὶ τὸ τῆς	λοιδορίας.	Ὁ μὲν ἀντιβαίνων εἰς ἑαυτὸν
[4]	πεπληρωμένων; Ὅταν σοι κινηθῇ τῆς	λοιδορίας	πειρασμὸς, νόμιζε κρίνεσθαι σεαυτὸν, πότερον
[4]	τῶν οὐρανῶν βασιλείαν ἡ λοιδορία·	Λοίδοροι	γὰρ (βασιλείαν Θεοῦ οὐ κληρονομήσουσι·
[3]	τὸν φθεγξάμενον, ὡς ἐπὶ τὸν	λοίδορον	αἱ ὕβρεις ἐπαναστρέφουσι. Μᾶλλον δὲ
[4]	ἑκάτερος ὑμῶν προσαγορεύεται; Ὁ μὲν	λοίδορος,	σὺ δὲ μεγαλόψυχος· ὁ μὲν
[4]	καὶ εἰς ἴσον ἀντικαθιστάμενος τῷ	λοιδόρῳ,	τί καὶ ἀπολογήσῃ; ~Ὅτι παρώξυνε
[3]	διὰ τῆς γλώττης ἐκσφενδονήσωσιν, οὕτω	λοιπὸν	πρὸς τὴν διὰ τῶν ἔργων
[7]	τὴν ἐπίβουλον ἡδονὴν ὥσπερ τινὰ	λύκον	ὑλακτῶν ἀεὶ καὶ σπαράσσων. Τοιοῦτον
[8]	τοίνυν τὰ ῥήματα πέφυκε τὰς	λύπας	κινεῖν, ἀλλ´ ἡ κατὰ τοῦ
[7]	τοῦ πάθους· ὀργὴ δὲ ἔμμονος	λύπη	καὶ ὁρμὴ διαρκὴς πρὸς τὴν
[6]	ψυχὴν, ἐν σεαυτῷ κάτασχε τὸ	λυπηρόν.	Ἐν ἐμοὶ γὰρ, φησὶν, ἐταράχθη
[7]	ἢ δολερῶς καὶ ἐπιβούλως τοὺς	λυπήσαντας	ἐνεδρεύοντες· ἅπερ ἀμφότερα φυλακτέον ἡμῖν.
[1]	τοῖς παροξυνθεῖσιν ὁ θυμὸς γίνεται.	Λυσσῶσιν	ὥσπερ οἱ κύνες, ᾄττουσιν ὥσπερ

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 3/04/2009