Chapitre |
[2] |
τῆς
τυχούσης
προφάσεως
ἐξαπτόμενον,
βοῶντες
|
καὶ |
ἀγριαίνοντες,
καὶ
τίνος
οὐχὶ
ἰοβόλων |
[6] |
Καθησύχασόν
μοι
τὴν
καρδίαν
ὑλακτοῦσαν
|
καὶ |
ἀγριαίνουσαν.
Αἰδείσθω
τὰ
πάθη
τοῦ |
[8] |
ἀπ´
οὐρανοῦ
ἐπὶ
πᾶσαν
ἀσέβειαν
|
καὶ |
ἀδικίαν
ἀνθρώπων.
Ἐὰν
γὰρ
λογισμῷ |
[4] |
τῶν
ὕβρεων.
Ἀφανῆ
σε
εἶπε,
|
καὶ |
ἄδοξον,
καὶ
μηδένα
μηδαμόθεν;
σὺ |
[8] |
ὁ
παρὰ
πάσης
τῆς
νοητῆς
|
καὶ |
αἰσθητῆς
κτίσεως
προσκυνούμενος,
ὁ
Φέρων |
[2] |
αἱ
τῶν
ὀργιζομένων
ὁρμαὶ
βίαιοι
|
καὶ |
ἀκάθεκτοι
διὰ
πάντων
ὁμοίως
χωροῦσιν. |
[8] |
πάντων
ἔσχατος·
νῦν
δὲ
πράως
|
καὶ |
ἀκινήτως
τοῦ
τύπτοντος
ἀνεχόμενος.
Ὁ |
[7] |
τῶν
ἀκαθάρτων
ἡδονῶν
ἀποχρησάμενος
βδελυκτὸς
|
καὶ |
ἀκόλαστος,
ὁ
δὲ
ἐπὶ
τὴν |
[6] |
δι´
ἡμᾶς.
Ἐὰν
ἄφρονά
σε
|
καὶ |
ἀμαθῆ
προσαγορεύσῃ,
ὑπομνήσθητι
τῶν
Ἰουδαϊκῶν |
[7] |
θυμὸς
μὲν
οἷον
ἔξαψίς
τις
|
καὶ |
ἀναθυμίασις
ὀξεῖα
τοῦ
πάθους·
ὀργὴ |
[7] |
διέλθετε
ἀπὸ
πύλης
εἰς
πύλην,
|
καὶ |
ἀνακάμψατε
διὰ
τῆς
παρεμβολῆς·
καὶ |
[7] |
βαφῇ
σιδήρου
στομώσας,
αὐστηρὰν
αὐτὴν
|
καὶ |
ἀνδρείαν
ἐκ
μαλακῆς
ἄγαν
καὶ |
[7] |
καὶ
ἀνδρείαν
ἐκ
μαλακῆς
ἄγαν
|
καὶ |
ἀνειμένης
ἐποίησεν.
Οὐ
γὰρ,
εἰ |
[2] |
ἵστανται
πρὶν
ἢ
διὰ
μεγάλου
|
καὶ |
ἀνηκέστου
κακοῦ,
οἷον
πομφόλυγος,
αὐτοῖς |
[6] |
Δαβίδ.
Διόπερ
ἀκούων
αἱμάτων
ἀνὴρ,
|
καὶ |
ἀνὴρ
παράνομος,
οὐκ
ἐκείνῳ
ἐχαλέπαινεν, |
[5] |
τοξεύματα,
πῶς
τῶν
μὲν
στεῤῥῶν
|
καὶ |
ἀντιτύπων
πέφυκε
διεκπίπτειν,
ἐν
δὲ |
[5] |
ὁμοίωσιν,
ἀλλ´
ἀγανακτεῖς
καὶ
χαλεπαίνεις
|
καὶ |
ἀντοργίζῃ·
καὶ
γίνεταί
σου
τὸ |
[5] |
εἰς
τὸν
κόσμον
εἰσῆλθες,
γυμνὸς
|
καὶ |
ἀπελεύσῃ.
Τί
δὲ
γυμνοῦ
πενιχρότερον; |
[7] |
Ζαμβρὶ
καὶ
τῆς
Μαδιανίτιδος
ἀναφανδὸν
|
καὶ |
ἀπηρυθριασμένως
γινομένην,
οὐδὲ
συγκαλυπτόντων
αὐτῶν |
[8] |
γὰρ
τὸ
δολερὸν
καὶ
ὕποπτον,
|
καὶ |
ἄπιστον
καὶ
κακόηθες,
καὶ
ἐπίβουλον |
[4] |
σὺ
δὲ
σκώληκα
σεαυτὸν
εἰπὲ,
|
καὶ |
ἀπὸ
κοπρίας
ἔχειν
τὴν
γένεσιν, |
[7] |
καὶ
ἀνακάμψατε
διὰ
τῆς
παρεμβολῆς·
|
καὶ |
ἀποκτείνατε
ἕκαστος
τὸν
ἀδελφὸν
αὐτοῦ, |
[4] |
ἴσον
ἀντικαθιστάμενος
τῷ
λοιδόρῳ,
τί
|
καὶ |
ἀπολογήσῃ;
~Ὅτι
παρώξυνε
κατάρξας;
Καὶ |
[1] |
ἀπόλλυσι
καὶ
φρονίμους·
ἀκούοντες
δὲ
|
καὶ |
ἀποστολικῶν
παραινέσεων·
Πᾶσα
ὀργὴ
καὶ |
[2] |
μῖσος.
~Διὰ
θυμὸν
ἀχάλινοι
γλῶσσαι,
|
καὶ |
ἀπύλωτα
στόματα·
χεῖρες
ἀκρατεῖς,
ὕβρεις, |
[4] |
τῶν
κακῶν,
ὥσπερ
ῥίζῃ
τινὶ
|
καὶ |
ἀρχῇ,
τῷ
πάθει
τούτῳ
συνεκτεμεῖν. |
[7] |
τοιοῦτος
ἀδιάλλακτος
ἔσται
τοῖς
ἐπιβούλοις
|
καὶ |
ἄσπονδος·
μηδέποτε
τὴν
πρὸς
τὸ |
[6] |
τῷ
ἀχαρίστῳ
ἔτι
καὶ
ὕβρεως
|
καὶ |
ἀτιμίας
κατάρξαι.
Δεινὸν
μὲν,
ἀλλὰ |
[6] |
καὶ
σφυγμοὺς
ἀφαιροῦσαι,
εἰς
εὐστάθειαν
|
καὶ |
γαλήνην
τοὺς
λογισμοὺς
ἐπανάγουσι.
Καὶ |
[6] |
πρόσωπον
ἀπὸ
αἰσχύνης
ἐμπτυσμάτων.
Ἐσυκοφαντήθης;
|
καὶ |
γὰρ
καὶ
ὁ
κριτής.
Περιέῤῥηξάν
|
[6] |
ἔργῳ
τὴν
σωφροσύνην
ἐπιδειξάμενος.
Ἐῤῥαπίσθης;
|
καὶ |
γὰρ
καὶ
ὁ
Κύριος.
Ἐνεπτύσθης; |
[6] |
γὰρ
καὶ
ὁ
Κύριος.
Ἐνεπτύσθης;
|
καὶ |
γὰρ
ὁ
Δεσπότης
ἡμῶν.
Οὐ |
[8] |
ἀφ´
ἡμῶν
σὺν
πάσῃ
κακίᾳ,
|
καὶ |
γενώμεθα
εἰς
ἀλλήλους
χρηστοὶ
καὶ |
[8] |
τύπτοντος
ἀνεχόμενος.
Ὁ
γὰρ
οὐρανοῦ
|
καὶ |
γῆς
ποιητὴς
καὶ
δεσπότης,
ὁ |
[5] |
ἀγανακτεῖς
καὶ
χαλεπαίνεις
καὶ
ἀντοργίζῃ·
|
καὶ |
γίνεταί
σου
τὸ
πάθος
ἀπολογία |
[2] |
ὀργιζόμενον
ἔδειξε,
τὴν
συνήθη
πᾶσι
|
καὶ |
γνωρίμην
ὥσπερ
τι
προσωπεῖον
ἐπὶ |
[6] |
ἀληθινὴν
σοφίαν
ἐλοιδορήσαντο·
Σαμαρείτης
εἶ,
|
καὶ |
δαιμόνιον
ἔχεις.
Ἐὰν
μὲν
οὖν |
[8] |
γὰρ
οὐρανοῦ
καὶ
γῆς
ποιητὴς
|
καὶ |
δεσπότης,
ὁ
παρὰ
πάσης
τῆς |
[6] |
φλεγμονήν.
Αἱ
γὰρ
τοιαῦται
προπαρασκευαὶ
|
καὶ |
διαθέσεις,
οἷον
πηδήματα
τῆς
καρδίας |
[4] |
Τοὐναντίον
μὲν
οὖν,
ὅπερ
ἔφην,
|
καὶ |
διαπρίεται.
Εὐθὺς
γὰρ
ἐκ
τῶν |
[8] |
ὑποῤῥαγείσης
τῷ
δυσσεβεῖ,
ἀλλὰ
νουθετεῖ
|
καὶ |
διδάσκει·
Εἰ
κακῶς
ἐλάλησα,
μαρτύρησον |
[7] |
ἕκαστος
ἐπὶ
τὸν
μηρὸν
αὐτοῦ,
|
καὶ |
διέλθετε
ἀπὸ
πύλης
εἰς
πύλην, |
[6] |
Ἀπέδυσάν
μου
καὶ
τὸν
Κύριον,
|
καὶ |
διεμερίσαντο
τὰ
ἱμάτια
αὐτοῦ
ἑαυτοῖς. |
[8] |
φερόμενα.
Παῦσαι
οὖν
ἀπὸ
ὀργῆς,
|
καὶ |
ἐγκατάλιπε
θυμὸν,
ἵνα
φύγῃς
τῆς |
[7] |
κινούμενος,
ἀνδρίαν
ποιεῖ
καὶ
ὑπομονὴν
|
καὶ |
ἐγκράτειαν·
παρὰ
δὲ
τὸν
ὀρθὸν |
[2] |
ὑπερτεινομένη,
καὶ
ὁ
λόγος
ἄναρθρος
|
καὶ |
εἰκῆ
προεκπίπτων,
οὐ
κατὰ
μέρος, |
[4] |
σεαυτοῦ,
ὅτι
ἐκ
γῆς
ὑφέστηκας,
|
καὶ |
εἰς
γῆν
πάλιν
ἀναλυθήσῃ.
Ὁ |
[4] |
τέλος,
οὗτος
σωθήσεται.
Ἀμυνόμενος
δὲ
|
καὶ
|
εἰς
ἴσον
ἀντικαθιστάμενος
τῷ
λοιδόρῳ, |
[2] |
ὀλιγοχρόνιος
ὁ
θυμός.
Οἵ
γε
|
καὶ |
εἰς
προὖπτον
κακὸν
ἑαυτοὺς
πολλάκις |
[2] |
τῇ
μανία
γινόμενον.
Ἐὰν
δὲ
|
καὶ |
ἐκ
τοῦ
ἐναντίου
τὸ
ἴσον |
[7] |
καὶ
ἕκαστος
τὸν
πλησίον
αὐτοῦ,
|
καὶ |
ἕκαστος
τὸν
ἔγγιστα
αὐτοῦ.
Καὶ |
[7] |
ἀποκτείνατε
ἕκαστος
τὸν
ἀδελφὸν
αὐτοῦ,
|
καὶ |
ἕκαστος
τὸν
πλησίον
αὐτοῦ,
καὶ |
[6] |
ἐταράχθην.
Δεῖ
τοίνυν
τὸ
μανικὸν
|
καὶ |
ἔκπληκτον
κίνημα
τῆς
ψυχῆς
καταστέλλειν |
[7] |
ἐμβοήσαντος,
ὑποπτήσσων.
Αὕτη
ἀρίστη
ἐστὶ
|
καὶ |
ἔμμετρος
τῷ
φρονίμῳ
τῆς
ψυχῆς |
[7] |
πλημμελοῦσιν
οἱ
ἄνθρωποι·
ἢ
μανικῶς
|
καὶ |
ἐμπλήκτως
κατὰ
τῶν
παροξυνόντων
κινούμενοι, |
[7] |
ἕκαστος
ἐν
τῷ
υἱῷ
αὐτοῦ,
|
καὶ |
ἐν
τῷ
ἀδελφῷ
αὐτοῦ,
δοθῆναι |
[3] |
ἀντιφθέγγονται;
Ὁ
μὲν
εἶπεν
ἀφανῆ,
|
καὶ |
ἐξ
ἀφανῶν
ὁ
δὲ
ἀπεκάλεσεν |
[2] |
οὕτω
δὴ
συμπεσόντες
ἔδρασαν
ἀλλήλους
|
καὶ |
ἔπαθον,
ὅσα
εἰκὸς
τοὺς
ὑπὸ
|
[8] |
ὕποπτον,
καὶ
ἄπιστον
καὶ
κακόηθες,
|
καὶ |
ἐπίβουλον
καὶ
θρασὺ,
καὶ
πᾶν |
[7] |
τῶν
παροξυνόντων
κινούμενοι,
ἢ
δολερῶς
|
καὶ |
ἐπιβούλως
τοὺς
λυπήσαντας
ἐνεδρεύοντες·
ἅπερ |
[4] |
ποιούμενος.
Ὥστε,
ἂν
ἐμοὶ
πείθῃ,
|
καὶ |
ἐπιδαψιλεύσῃ
τῶν
ὕβρεων.
Ἀφανῆ
σε |
[5] |
μὲν
οὖν,
ὡς
ἐμαυτὸν
πείθω,
|
καὶ |
ἐπιτεῖναι
τὴν
ἀγανάκτησιν,
διότι
ὁ |
[8] |
ὁ
Κύριος
καὶ
λόγῳ
διετάξατο,
|
καὶ |
ἔργῳ
ὑπέδειξε·
νῦν
μὲν
λέγων· |
[5] |
ἠμυνάμην,
ἀλλ´
Ἐκωφώθην
καὶ
ἐταπεινώθην,
|
καὶ |
ἐσίγησα
ἐξ
ἀγαθῶν.
Σὺ
δὲ |
[5] |
παρωξύνθην,
οὐδὲ
ἠμυνάμην,
ἀλλ´
Ἐκωφώθην
|
καὶ
|
ἐταπεινώθην,
καὶ
ἐσίγησα
ἐξ
ἀγαθῶν. |
[7] |
μένῃ
καὶ
χειροήθης
τοῖς
ὠφελοῦσι,
|
καὶ |
εὐανάκλητος
τῷ
λογισμῷ,
πρὸς
μὲν |
[8] |
καὶ
γενώμεθα
εἰς
ἀλλήλους
χρηστοὶ
|
καὶ |
εὔσπλαγχνοι,
ἀναμένοντες
τὴν
μακαρίαν
ἐλπίδα |
[1] |
δάκνουσιν
ὥσπερ
οἱ
ὄφεις.
Οἶδε
|
καὶ |
ἡ
Γραφὴ
τοὺς
ὑπὸ
τοῦ
|
[8] |
κατὰ
τοῦ
λοιδορήσαντος
ἡμᾶς
ὑπεροψία,
|
καὶ |
ἡ
ἑκάστου
περὶ
ἑαυτὸν
φαντασία. |
[7] |
ἐνεργῶν,
μανία
γίνεται.
Διὰ
τοῦτο
|
καὶ |
ἡμᾶς
ὁ
Ψαλμὸς
νουθετεῖ·
Ὀργίζεσθε, |
[2] |
παθεῖν.
Πηρώσεις
γὰρ
μελῶν
ἢ
|
καὶ |
θανάτους
πολλάκις
ἆθλα
τῆς
ὀργῆς
|
[8] |
ἄπιστον
καὶ
κακόηθες,
καὶ
ἐπίβουλον
|
καὶ |
θρασὺ,
καὶ
πᾶν
τὸ
τῶν |
[8] |
τοῦ
μακαρίου
Παύλου,
πᾶσαν
ὀργὴν
|
καὶ
|
θυμὸν
καὶ
κραυγὴν
ἄρωμεν
ἀφ´ |
[1] |
καὶ
ἀποστολικῶν
παραινέσεων·
Πᾶσα
ὀργὴ
|
καὶ |
θυμὸς
καὶ
κραυγὴ
ἀρθήτω
ἀφ´ |
[2] |
οὐδ´
ἂν
ἐξαριθμήσαιτό
τις,
ὀργῆς
|
καὶ |
θυμοῦ
ἔκγονά
ἐστι
πάθη.
Διὰ |
[1] |
(ὁμοφύλων
βλάβην,
εἰκότως
ἂν
θηρίοις
|
καὶ |
ἰοβόλοις
συναριθμοῖντο,
οἷς
ἀδιάλλακτον
ἐκ |
[8] |
δολερὸν
καὶ
ὕποπτον,
καὶ
ἄπιστον
|
καὶ |
κακόηθες,
καὶ
ἐπίβουλον
καὶ
θρασὺ, |
[7] |
ἠκονημένος
τὸν
νοῦν,
κακεντρεχής
ἐστι
|
καὶ |
κακοῦργος.
Μὴ
δὴ
οὖν
τὰ |
[1] |
τῶν
ἰατρικῶν
παραγγελμάτων,
ὅταν
εὐστόχως
|
καὶ |
κατὰ
τὸν
λόγον
τῆς
τέχνης |
[6] |
ἕκαστον
ὑποτρεχέτω
σου
τὴν
διάνοιαν,
|
καὶ |
καταστελλέτω
τὴν
φλεγμονήν.
Αἱ
γὰρ
|
[1] |
παραινέσεων·
Πᾶσα
ὀργὴ
καὶ
θυμὸς
|
καὶ |
κραυγὴ
ἀρθήτω
ἀφ´
ὑμῶν
σὺν
|
[8] |
Παύλου,
πᾶσαν
ὀργὴν
καὶ
θυμὸν
|
καὶ |
κραυγὴν
ἄρωμεν
ἀφ´
ἡμῶν
σὺν |
[8] |
τὴν
ταπεινοφροσύνην,
ἣν
ὁ
Κύριος
|
καὶ |
λόγῳ
διετάξατο,
καὶ
ἔργῳ
ὑπέδειξε· |
[7] |
ὄρεξιν
τῶν
(αἰωνίων
ἀγαθῶν,
ζηλωτὸς
|
καὶ |
μακάριος.
Καὶ
πάλιν
τὸ
λογιστικὸν |
[4] |
μαθητὴς
εἶναι
μᾶλλον,
τῶν
θεοφιλῶν
|
καὶ |
μακαρίων
ἀνδρῶν,
ἢ
τῶν
ὑπὸ |
[2] |
κακὸν
ἀντιστρατευόμενον
εὕρωσιν,
ὀργὴν
ἄλλην
|
καὶ |
μανίαν
ὁμότιμον·
οὕτω
δὴ
συμπεσόντες
|
[4] |
Μωϋσέως
καλόν.
Ἐκεῖνος,
ὑπὸ
Ἀαρὼν
|
καὶ |
Μαρίας
λοιδορηθεὶς,
οὐ
κατενέτυχε
τῷ |
[7] |
ἡμᾶς
ὁ
Ψαλμὸς
νουθετεῖ·
Ὀργίζεσθε,
|
καὶ |
μὴ
ἁμαρτάνετε.
Καὶ
ὁ
Κύριος |
[4] |
Ἀφανῆ
σε
εἶπε,
καὶ
ἄδοξον,
|
καὶ |
μηδένα
μηδαμόθεν;
σὺ
δὲ
γῆν |
[2] |
ἔκγονά
ἐστι
πάθη.
Διὰ
θυμὸν
|
καὶ |
ξίφος
ἀκονᾶται·
θάνατος
ἀνθρώπου
ἐκ |
[7] |
ἑαυτοῖς
ἁμαρτίας
ποιήσωμεν.
Οὕτω
δὴ
|
καὶ |
ὁ
θυμὸς,
ὅτε
δεῖ,
καὶ |
[6] |
αἰσχύνης
ἐμπτυσμάτων.
Ἐσυκοφαντήθης;
καὶ
γὰρ
|
καὶ |
ὁ
κριτής.
Περιέῤῥηξάν
σου
τὸν |
[6] |
σωφροσύνην
ἐπιδειξάμενος.
Ἐῤῥαπίσθης;
καὶ
γὰρ
|
καὶ |
ὁ
Κύριος.
Ἐνεπτύσθης;
καὶ
γὰρ |
[2] |
πνεύματος.
Φωνὴ
τραχεῖα,
καὶ
ὑπερτεινομένη,
|
καὶ |
ὁ
λόγος
ἄναρθρος
καὶ
εἰκῆ |
[6] |
δὲ
ὥσπερ
ἵππον
ὑπεζευγμένον
ἡμῖν,
|
καὶ |
οἷον
χαλινῷ
τινι
τῷ
λόγῳ |
[7] |
δὲ
τὰ
ὀνόματα
διάφορα
θυμοῦ
|
καὶ |
ὀργῆς,
οὕτω
καὶ
τὰ
ὑπ´ |
[7] |
πάθους·
ὀργὴ
δὲ
ἔμμονος
λύπη
|
καὶ |
ὁρμὴ
διαρκὴς
πρὸς
τὴν
τῶν |
[8] |
γέλωτος
ἀφορμὴν
ποιῇ
τὰ
λοιδορήματα·
|
καὶ |
ὅταν
ὑπὸ
φρενίτιδος
ἐξεστηκὼς
τὴν |
[1] |
παραλάβῃ,
ἀποθηριοῖ
παντελῶς
τὸν
ἄνθρωπον,
|
καὶ |
οὐδὲ
ἄνθρωπον
εἶναι
συγχωρεῖ,
οὐκέτι |
[6] |
τοῦ
Δαβὶδ
εἰρημένον·
ὅτι
Ἡτοιμάσθην,
|
καὶ |
οὐκ
ἐταράχθην.
Δεῖ
τοίνυν
τὸ |
[1] |
πονηρίας
ᾠκείωσαν.
Κύνας
γὰρ
ἐννεοὺς,
|
καὶ |
ὄφεις,
γεννήματα
ἐχιδνῶν,
καὶ
τὰ |
[7] |
μὲν
τὴν
ἀλλοτρίαν
καὶ
φωνὴν
|
καὶ |
ὄψιν
ἐξαγριούμενος,
κἂν
θεραπείαν
ἔχειν |
[6] |
δηχθῇς,
ἄτρωτος
εἶ.
Ἐὰν
δὲ
|
καὶ
|
πάθῃς
τι
τὴν
ψυχὴν,
ἐν |
[8] |
κακόηθες,
καὶ
ἐπίβουλον
καὶ
θρασὺ,
|
καὶ |
πᾶν
τὸ
τῶν
τοιούτων
(πονηρῶν |
[2] |
ἑαυτοὺς
πρῶτον
οἱ
ὀργιζόμενοι,
ἔπειτα
|
καὶ
|
πάντας
ὁμοῦ
τοὺς
ἐπιτηδείους.
Ὥσπερ |
[2] |
μὲν
διηρμένας
κατὰ
τῶν
ὁμοφύλων,
|
καὶ |
πᾶσι
μέρεσι
τοῦ
σώματος
ἐπιφερομένας, |
[2] |
αἷμα,
ὥσπερ
βίᾳ
πυρὸς
κυκώμενον
|
καὶ |
παφλάζον·
πρὸς
δὲ
τὴν
ἐπιφάνειαν |
[7] |
τε
τὴν
ἀγάπην
τῆς
ἀρετῆς
|
καὶ |
περὶ
τὸ
μῖσος
τῆς
ἁμαρτίας. |
[2] |
περικεντούμενοι,
σφαδάζοντος
αὐτοῖς
τοῦ
θυμοῦ
|
καὶ |
πηδῶντος,
οὐ
πρότερον
ἀπολήγουσι,
πρὶν |
[5] |
καθηγησάμενος
τοῦ
δεινοῦ,
ἀλλ´
ὁ
|
καὶ |
πονηρῷ
ἡγεμόνι
πρὸς
τὴν
ἁμαρτίαν |
[7] |
ὃς,
τὰ
πολλὰ
ἐπιεικὴς
ὢν
|
καὶ |
πρᾶος,
ἐπειδὴ
εἶδε
τὴν
πορνείαν |
[4] |
καὶ
χαλεπὸς,
σὺ
δὲ
μακρόθυμος
|
καὶ |
πρᾶος·
ὁ
μὲν
μεταγνώσεται
ἐφ´ |
[2] |
τῷ
παροξύναντι,
ἤ
πού
τι
|
καὶ |
προσλαβεῖν,
ἐὰν
τύχῃ·
ὥσπερ
που |
[4] |
ὃς
ἑαυτὸν
ταῦτα
ἀπεκάλει.
Ἀμαθῆ
|
καὶ |
πτωχὸν
καὶ
τοῦ
μηδενὸς
ἄξιον; |
[2] |
ἠγνόηνται·
παράφορον
δὲ
τὸ
ὄμμα,
|
καὶ |
πῦρ
ἤδη
βλέπει.
Καὶ
παραθήγει |
[5] |
οἷς
ποιεῖς,
κἀκεῖνον
αἰτίας
ἀφίης,
|
καὶ |
σεαυτὸν
κατακρίνεις.
Εἰ
μὲν
γὰρ |
[4] |
ἄτρωτον
σεαυτὸν
ταῖς
λοιδορίαις
δεικνύς·
|
καὶ |
σεαυτῷ
μέγαν
τῆς
ὑπομονῆς
προξενήσεις |
[7] |
ὥσπερ
τινὰ
λύκον
ὑλακτῶν
ἀεὶ
|
καὶ |
σπαράσσων.
Τοιοῦτον
μὲν
δὴ
τὸ |
[4] |
μηδαμόθεν;
σὺ
δὲ
γῆν
εἰπὲ
|
καὶ |
σποδὸν
σεαυτόν.
Οὐκ
εἶ
σεμνότερος |
[7] |
τὰ
παραγγελλόμενα
τὰς
βοηθείας
παρέχηται,
|
καὶ
|
σύμμαχος
ᾖ
τῷ
λόγῳ
κατὰ |
[7] |
τῆς
ἁμαρτίας·
τῷ
δὲ
ἀδελφῷ
|
καὶ |
συμπάθησον,
ὅτι,
ἐὰν
ἐπιμείνῃ
τῇ |
[7] |
μὲν
καλῶς
μεταχειριζόμενος
φρόνιμός
ἐστι
|
καὶ |
συνετός·
ὁ
δὲ
ἐπὶ
βλάβῃ |
[2] |
γὰρ
ἐκείνοις
οἱ
οἰκεῖοί
τε
|
καὶ |
συνήθεις
ἠγνόηνται·
παράφορον
δὲ
τὸ |
[6] |
διαθέσεις,
οἷον
πηδήματα
τῆς
καρδίας
|
καὶ |
σφυγμοὺς
ἀφαιροῦσαι,
εἰς
εὐστάθειαν
καὶ |
[7] |
ἐσθίοντας
τράπεζαν
Ἰεζάβελ,
λελογισμένῳ
θυμῷ
|
καὶ |
σώφρονι
εἰς
ὄφελος
παντὸς
τοῦ |
[1] |
ἐννεοὺς,
καὶ
ὄφεις,
γεννήματα
ἐχιδνῶν,
|
καὶ |
τὰ
τοιαῦτα
προσαγορεύει.
Οἱ
γὰρ |
[7] |
διάφορα
θυμοῦ
καὶ
ὀργῆς,
οὕτω
|
καὶ |
τὰ
ὑπ´
αὐτῶν
σημαινόμενα
πλεῖστον |
[6] |
ἐπαναστήσεται.
Δεινὸν
μὲν
τὸν
εὐεργετηθέντα,
|
καὶ |
ταῖς
μεγίσταις
ὑπόχρεων
χάρισι,
πρὸς |
[2] |
μὲν
ἀλλήλους
ἠγνόησαν,
γονεῖς
δὲ
|
καὶ |
τέκνα
τῆς
φύσεως
ἐπελάθοντο.
Ἀγνοοῦσι
|
[7] |
Ἠλίας
δὲ
ὁ
ζηλωτὴς,
πεντήκοντα
|
καὶ
|
τετρακοσίους
ἄνδρας
ἱερεῖς
τῆς
αἰσχύνης, |
[7] |
τετρακοσίους
ἄνδρας
ἱερεῖς
τῆς
αἰσχύνης,
|
καὶ |
τετρακοσίους
ἄνδρας
ἱερεῖς
τῶν
ἀλσῶν, |
[1] |
πρὸς
τὴν
κατ´
ἀλλήλων
φθορὰν,
|
καὶ |
τὴν
κατὰ
τῶν
(ὁμοφύλων
βλάβην, |
[7] |
τὴν
ἀγάπην
τοῦ
Θεοῦ
τρέψας,
|
καὶ |
τὴν
ὄρεξιν
τῶν
(αἰωνίων
ἀγαθῶν, |
[1] |
πρὸς
τὴν
ἐπανόρθωσιν
τοῦ
βίου
|
καὶ
|
τὴν
τῶν
πειθομένων
τελείωσιν
ἀναφαίνεται. |
[7] |
εἶδε
τὴν
πορνείαν
τοῦ
Ζαμβρὶ
|
καὶ |
τῆς
Μαδιανίτιδος
ἀναφανδὸν
καὶ
ἀπηρυθριασμένως |
[2] |
προφάσεως
ἐξαπτόμενον,
βοῶντες
καὶ
ἀγριαίνοντες,
|
καὶ |
τίνος
οὐχὶ
ἰοβόλων
ἀναιδέστερον
ἐφορμῶντες, |
[7] |
μέσον
σου
καὶ
τοῦ
ὄφεως·
|
καὶ |
τὸ,
Ἐχθραίνετε
τοῖς
Μαδιηναίοις,
διδάσκοντός |
[8] |
Κυρίῳ
ἡμῶν,
ᾧ
ἡ
δόξα
|
καὶ |
τὸ
κράτος
εἰς
τοὺς
αἰῶνας. |
[4] |
Ἐτύπτησε;
σὺ
δὲ
ὑπόμεινον.
Διαπτύει
|
καὶ |
τὸ
μηδὲν
ἡγεῖταί
σε;
σὺ
|
[5] |
Τοιοῦτον
δή
τι
νόμιζε
εἶναι
|
καὶ |
τὸ
τῆς
λοιδορίας.
Ὁ
μὲν |
[4] |
Δαβὶδ
λέγων
ῥήματα.
Τούτοις
πρόσθες
|
καὶ |
τὸ
τοῦ
Μωϋσέως
καλόν.
Ἐκεῖνος, |
[4] |
(οὔτε
γὰρ
τὸν
ἐχθρὸν
ἠμύνατο,
|
καὶ |
τὸν
θυμὸν
οὐκ
ἀνέπαυσεν)
οὕτως |
[6] |
σου
τὸν
χιτωνίσκον;
Ἀπέδυσάν
μου
|
καὶ |
τὸν
Κύριον,
καὶ
διεμερίσαντο
τὰ |
[1] |
ἀφ´
ὑμῶν
σὺν
πάσῃ
κακίᾳ·
|
καὶ |
τοῦ
Κυρίου
λέγοντος
τὸν
ὀργιζόμενον |
[4] |
ταῦτα
ἀπεκάλει.
Ἀμαθῆ
καὶ
πτωχὸν
|
καὶ |
τοῦ
μηδενὸς
ἄξιον;
σὺ
δὲ
|
[7] |
Ἔχθραν
θήσω
ἀνὰ
μέσον
σου
|
καὶ |
τοῦ
ὄφεως·
καὶ
τὸ,
Ἐχθραίνετε |
[8] |
ἀναιδῆ
προκατέχοντα
ἡμῶν
τὰ
ἔνδον,
|
καὶ |
τῷ
ἁγίῳ
Πνεύματι
τὴν
πάροδον |
[4] |
εὑρήσει
τῆς
ἀληθείας.
Οὕτω
γὰρ
|
καὶ |
τῷ
ἐχθρῷ
ἀμήχανον
κατασκευάσεις
τὴν |
[7] |
ὁ
μὲν
εἰς
ἀπόλαυσιν
σαρκὸς
|
καὶ |
τῶν
ἀκαθάρτων
ἡδονῶν
ἀποχρησάμενος
βδελυκτὸς |
[7] |
ὠφέλιμον
τοῖς
εἰδόσι
μεταχειρίζεσθαι.
Ἐπεὶ
|
καὶ |
τῶν
ἄλλων
δυνάμεων
ἑκάστη
παρὰ |
[6] |
χάρισι,
πρὸς
τῷ
ἀχαρίστῳ
ἔτι
|
καὶ |
ὕβρεως
καὶ
ἀτιμίας
κατάρξαι.
Δεινὸν |
[5] |
διεκπίπτειν,
ἐν
δὲ
τοῖς
ἁπαλοῖς
|
καὶ |
ὑπείκουσι
τὴν
ὁρμὴν
ὑπεκλύειν;
Τοιοῦτον |
[5] |
ἑαυτὸν
καταδέχεται·
ὁ
δὲ
ἐνδιδοὺς
|
καὶ |
ὑπείκων
ἐν
τῇ
ἁπαλότητι
τοῦ |
[2] |
κλονουμένου
(τοῦ
πνεύματος.
Φωνὴ
τραχεῖα,
|
καὶ |
ὑπερτεινομένη,
καὶ
ὁ
λόγος
ἄναρθρος |
[7] |
ὡς
δεῖ
κινούμενος,
ἀνδρίαν
ποιεῖ
|
καὶ |
ὑπομονὴν
καὶ
ἐγκράτειαν·
παρὰ
δὲ |
[8] |
συναναιρήσεις.
Καὶ
γὰρ
τὸ
δολερὸν
|
καὶ |
ὕποπτον,
καὶ
ἄπιστον
καὶ
κακόηθες, |
[2] |
τοὺς
ὁμόσε
χωροῦντας.
Πρόσωπον
πελιδνὸν
|
καὶ
|
ὕφαιμον·
ὄγκος
τοῦ
σώματος
ἐξοιδαίνων· |
[7] |
δοκῇ,
τοῦ
δὲ
συνήθους
αὐτῷ
|
καὶ |
φίλου
ἐμβοήσαντος,
ὑποπτήσσων.
Αὕτη
ἀρίστη |
[1] |
διαῤῥήδην
ἀποφαινομένων,
ὅτι
Ὀργὴ
ἀπόλλυσι
|
καὶ |
φρονίμους·
ἀκούοντες
δὲ
καὶ
ἀποστολικῶν |
[7] |
λογισμῷ,
πρὸς
μὲν
τὴν
ἀλλοτρίαν
|
καὶ |
φωνὴν
καὶ
ὄψιν
ἐξαγριούμενος,
κἂν |
[5] |
αὐτοῦ
τὴν
ὁμοίωσιν,
ἀλλ´
ἀγανακτεῖς
|
καὶ |
χαλεπαίνεις
καὶ
ἀντοργίζῃ·
καὶ
γίνεταί |
[4] |
δὲ
μεγαλόψυχος·
ὁ
μὲν
ὀργίλος
|
καὶ |
χαλεπὸς,
σὺ
δὲ
μακρόθυμος
καὶ |
[7] |
τῷ
λογισμῷ
παρεπόμενος,
πρᾶος
μένῃ
|
καὶ |
χειροήθης
τοῖς
ὠφελοῦσι,
καὶ
εὐανάκλητος |
[7] |
καὶ
ὁ
θυμὸς,
ὅτε
δεῖ,
|
καὶ |
ὡς
δεῖ
κινούμενος,
ἀνδρίαν
ποιεῖ |
[8] |
αὐταῖς
ἡμῶν
ταῖς
ψυχαῖς
ἐντικτόμενον,
|
καὶ |
ὥσπερ
τινὰ
ἔνοικον
ἀναιδῆ
προκατέχοντα |
[1] |
παραγγέλματα,
τότε
τὸ
σοφὸν
αὐτῶν
|
καὶ |
ὠφέλιμον
πρὸς
τὴν
ἐπανόρθωσιν
τοῦ |