Alphabétiquement     [«   »]
Καθησύχασόν 1
καθυβρισμένος 1
καθυλακτεῖν 1
καὶ 166
Καὶ 11
καιριωτάτοις 1
καιρὸν 2
Fréquences     [«    »]
64 δὲ
81 τὴν
57 τῆς
166 καὶ
HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

Basile de Césarée, Sur la colère

καὶ


Chapitre
[2]   τῆς τυχούσης προφάσεως ἐξαπτόμενον, βοῶντες  καὶ   ἀγριαίνοντες, καὶ τίνος οὐχὶ ἰοβόλων
[6]   Καθησύχασόν μοι τὴν καρδίαν ὑλακτοῦσαν  καὶ   ἀγριαίνουσαν. Αἰδείσθω τὰ πάθη τοῦ
[8]   ἀπ´ οὐρανοῦ ἐπὶ πᾶσαν ἀσέβειαν  καὶ   ἀδικίαν ἀνθρώπων. Ἐὰν γὰρ λογισμῷ
[4]   τῶν ὕβρεων. Ἀφανῆ σε εἶπε,  καὶ   ἄδοξον, καὶ μηδένα μηδαμόθεν; σὺ
[8]   παρὰ πάσης τῆς νοητῆς  καὶ   αἰσθητῆς κτίσεως προσκυνούμενος, Φέρων
[2]   αἱ τῶν ὀργιζομένων ὁρμαὶ βίαιοι  καὶ   ἀκάθεκτοι διὰ πάντων ὁμοίως χωροῦσιν.
[8]   πάντων ἔσχατος· νῦν δὲ πράως  καὶ   ἀκινήτως τοῦ τύπτοντος ἀνεχόμενος.
[7]   τῶν ἀκαθάρτων ἡδονῶν ἀποχρησάμενος βδελυκτὸς  καὶ   ἀκόλαστος, δὲ ἐπὶ τὴν
[6]   δι´ ἡμᾶς. Ἐὰν ἄφρονά σε  καὶ   ἀμαθῆ προσαγορεύσῃ, ὑπομνήσθητι τῶν Ἰουδαϊκῶν
[7]   θυμὸς μὲν οἷον ἔξαψίς τις  καὶ   ἀναθυμίασις ὀξεῖα τοῦ πάθους· ὀργὴ
[7]   διέλθετε ἀπὸ πύλης εἰς πύλην,  καὶ   ἀνακάμψατε διὰ τῆς παρεμβολῆς· καὶ
[7]   βαφῇ σιδήρου στομώσας, αὐστηρὰν αὐτὴν  καὶ   ἀνδρείαν ἐκ μαλακῆς ἄγαν καὶ
[7]   καὶ ἀνδρείαν ἐκ μαλακῆς ἄγαν  καὶ   ἀνειμένης ἐποίησεν. Οὐ γὰρ, εἰ
[2]   ἵστανται πρὶν διὰ μεγάλου  καὶ   ἀνηκέστου κακοῦ, οἷον πομφόλυγος, αὐτοῖς
[6]   Δαβίδ. Διόπερ ἀκούων αἱμάτων ἀνὴρ,  καὶ   ἀνὴρ παράνομος, οὐκ ἐκείνῳ ἐχαλέπαινεν,
[5]   τοξεύματα, πῶς τῶν μὲν στεῤῥῶν  καὶ   ἀντιτύπων πέφυκε διεκπίπτειν, ἐν δὲ
[5]   ὁμοίωσιν, ἀλλ´ ἀγανακτεῖς καὶ χαλεπαίνεις  καὶ   ἀντοργίζῃ· καὶ γίνεταί σου τὸ
[5]   εἰς τὸν κόσμον εἰσῆλθες, γυμνὸς  καὶ   ἀπελεύσῃ. Τί δὲ γυμνοῦ πενιχρότερον;
[7]   Ζαμβρὶ καὶ τῆς Μαδιανίτιδος ἀναφανδὸν  καὶ   ἀπηρυθριασμένως γινομένην, οὐδὲ συγκαλυπτόντων αὐτῶν
[8]   γὰρ τὸ δολερὸν καὶ ὕποπτον,  καὶ   ἄπιστον καὶ κακόηθες, καὶ ἐπίβουλον
[4]   σὺ δὲ σκώληκα σεαυτὸν εἰπὲ,  καὶ   ἀπὸ κοπρίας ἔχειν τὴν γένεσιν,
[7]   καὶ ἀνακάμψατε διὰ τῆς παρεμβολῆς·  καὶ   ἀποκτείνατε ἕκαστος τὸν ἀδελφὸν αὐτοῦ,
[4]   ἴσον ἀντικαθιστάμενος τῷ λοιδόρῳ, τί  καὶ   ἀπολογήσῃ; ~Ὅτι παρώξυνε κατάρξας; Καὶ
[1]   ἀπόλλυσι καὶ φρονίμους· ἀκούοντες δὲ  καὶ   ἀποστολικῶν παραινέσεων· Πᾶσα ὀργὴ καὶ
[2]   μῖσος. ~Διὰ θυμὸν ἀχάλινοι γλῶσσαι,  καὶ   ἀπύλωτα στόματα· χεῖρες ἀκρατεῖς, ὕβρεις,
[4]   τῶν κακῶν, ὥσπερ ῥίζῃ τινὶ  καὶ   ἀρχῇ, τῷ πάθει τούτῳ συνεκτεμεῖν.
[7]   τοιοῦτος ἀδιάλλακτος ἔσται τοῖς ἐπιβούλοις  καὶ   ἄσπονδος· μηδέποτε τὴν πρὸς τὸ
[6]   τῷ ἀχαρίστῳ ἔτι καὶ ὕβρεως  καὶ   ἀτιμίας κατάρξαι. Δεινὸν μὲν, ἀλλὰ
[6]   καὶ σφυγμοὺς ἀφαιροῦσαι, εἰς εὐστάθειαν  καὶ   γαλήνην τοὺς λογισμοὺς ἐπανάγουσι. Καὶ
[6]   πρόσωπον ἀπὸ αἰσχύνης ἐμπτυσμάτων. Ἐσυκοφαντήθης;  καὶ   γὰρ καὶ κριτής. Περιέῤῥηξάν
[6]   ἔργῳ τὴν σωφροσύνην ἐπιδειξάμενος. Ἐῤῥαπίσθης;  καὶ   γὰρ καὶ Κύριος. Ἐνεπτύσθης;
[6]   γὰρ καὶ Κύριος. Ἐνεπτύσθης;  καὶ   γὰρ Δεσπότης ἡμῶν. Οὐ
[8]   ἀφ´ ἡμῶν σὺν πάσῃ κακίᾳ,  καὶ   γενώμεθα εἰς ἀλλήλους χρηστοὶ καὶ
[8]   τύπτοντος ἀνεχόμενος. γὰρ οὐρανοῦ  καὶ   γῆς ποιητὴς καὶ δεσπότης,
[5]   ἀγανακτεῖς καὶ χαλεπαίνεις καὶ ἀντοργίζῃ·  καὶ   γίνεταί σου τὸ πάθος ἀπολογία
[2]   ὀργιζόμενον ἔδειξε, τὴν συνήθη πᾶσι  καὶ   γνωρίμην ὥσπερ τι προσωπεῖον ἐπὶ
[6]   ἀληθινὴν σοφίαν ἐλοιδορήσαντο· Σαμαρείτης εἶ,  καὶ   δαιμόνιον ἔχεις. Ἐὰν μὲν οὖν
[8]   γὰρ οὐρανοῦ καὶ γῆς ποιητὴς  καὶ   δεσπότης, παρὰ πάσης τῆς
[6]   φλεγμονήν. Αἱ γὰρ τοιαῦται προπαρασκευαὶ  καὶ   διαθέσεις, οἷον πηδήματα τῆς καρδίας
[4]   Τοὐναντίον μὲν οὖν, ὅπερ ἔφην,  καὶ   διαπρίεται. Εὐθὺς γὰρ ἐκ τῶν
[8]   ὑποῤῥαγείσης τῷ δυσσεβεῖ, ἀλλὰ νουθετεῖ  καὶ   διδάσκει· Εἰ κακῶς ἐλάλησα, μαρτύρησον
[7]   ἕκαστος ἐπὶ τὸν μηρὸν αὐτοῦ,  καὶ   διέλθετε ἀπὸ πύλης εἰς πύλην,
[6]   Ἀπέδυσάν μου καὶ τὸν Κύριον,  καὶ   διεμερίσαντο τὰ ἱμάτια αὐτοῦ ἑαυτοῖς.
[8]   φερόμενα. Παῦσαι οὖν ἀπὸ ὀργῆς,  καὶ   ἐγκατάλιπε θυμὸν, ἵνα φύγῃς τῆς
[7]   κινούμενος, ἀνδρίαν ποιεῖ καὶ ὑπομονὴν  καὶ   ἐγκράτειαν· παρὰ δὲ τὸν ὀρθὸν
[2]   ὑπερτεινομένη, καὶ λόγος ἄναρθρος  καὶ   εἰκῆ προεκπίπτων, οὐ κατὰ μέρος,
[4]   σεαυτοῦ, ὅτι ἐκ γῆς ὑφέστηκας,  καὶ   εἰς γῆν πάλιν ἀναλυθήσῃ.
[4]   τέλος, οὗτος σωθήσεται. Ἀμυνόμενος δὲ  καὶ   εἰς ἴσον ἀντικαθιστάμενος τῷ λοιδόρῳ,
[2]   ὀλιγοχρόνιος θυμός. Οἵ γε  καὶ   εἰς προὖπτον κακὸν ἑαυτοὺς πολλάκις
[2]   τῇ μανία γινόμενον. Ἐὰν δὲ  καὶ   ἐκ τοῦ ἐναντίου τὸ ἴσον
[7]   καὶ ἕκαστος τὸν πλησίον αὐτοῦ,  καὶ   ἕκαστος τὸν ἔγγιστα αὐτοῦ. Καὶ
[7]   ἀποκτείνατε ἕκαστος τὸν ἀδελφὸν αὐτοῦ,  καὶ   ἕκαστος τὸν πλησίον αὐτοῦ, καὶ
[6]   ἐταράχθην. Δεῖ τοίνυν τὸ μανικὸν  καὶ   ἔκπληκτον κίνημα τῆς ψυχῆς καταστέλλειν
[7]   ἐμβοήσαντος, ὑποπτήσσων. Αὕτη ἀρίστη ἐστὶ  καὶ   ἔμμετρος τῷ φρονίμῳ τῆς ψυχῆς
[7]   πλημμελοῦσιν οἱ ἄνθρωποι· μανικῶς  καὶ   ἐμπλήκτως κατὰ τῶν παροξυνόντων κινούμενοι,
[7]   ἕκαστος ἐν τῷ υἱῷ αὐτοῦ,  καὶ   ἐν τῷ ἀδελφῷ αὐτοῦ, δοθῆναι
[3]   ἀντιφθέγγονται; μὲν εἶπεν ἀφανῆ,  καὶ   ἐξ ἀφανῶν δὲ ἀπεκάλεσεν
[2]   οὕτω δὴ συμπεσόντες ἔδρασαν ἀλλήλους  καὶ   ἔπαθον, ὅσα εἰκὸς τοὺς ὑπὸ
[8]   ὕποπτον, καὶ ἄπιστον καὶ κακόηθες,  καὶ   ἐπίβουλον καὶ θρασὺ, καὶ πᾶν
[7]   τῶν παροξυνόντων κινούμενοι, δολερῶς  καὶ   ἐπιβούλως τοὺς λυπήσαντας ἐνεδρεύοντες· ἅπερ
[4]   ποιούμενος. Ὥστε, ἂν ἐμοὶ πείθῃ,  καὶ   ἐπιδαψιλεύσῃ τῶν ὕβρεων. Ἀφανῆ σε
[5]   μὲν οὖν, ὡς ἐμαυτὸν πείθω,  καὶ   ἐπιτεῖναι τὴν ἀγανάκτησιν, διότι
[8]   Κύριος καὶ λόγῳ διετάξατο,  καὶ   ἔργῳ ὑπέδειξε· νῦν μὲν λέγων·
[5]   ἠμυνάμην, ἀλλ´ Ἐκωφώθην καὶ ἐταπεινώθην,  καὶ   ἐσίγησα ἐξ ἀγαθῶν. Σὺ δὲ
[5]   παρωξύνθην, οὐδὲ ἠμυνάμην, ἀλλ´ Ἐκωφώθην  καὶ   ἐταπεινώθην, καὶ ἐσίγησα ἐξ ἀγαθῶν.
[7]   μένῃ καὶ χειροήθης τοῖς ὠφελοῦσι,  καὶ   εὐανάκλητος τῷ λογισμῷ, πρὸς μὲν
[8]   καὶ γενώμεθα εἰς ἀλλήλους χρηστοὶ  καὶ   εὔσπλαγχνοι, ἀναμένοντες τὴν μακαρίαν ἐλπίδα
[1]   δάκνουσιν ὥσπερ οἱ ὄφεις. Οἶδε  καὶ   Γραφὴ τοὺς ὑπὸ τοῦ
[8]   κατὰ τοῦ λοιδορήσαντος ἡμᾶς ὑπεροψία,  καὶ   ἑκάστου περὶ ἑαυτὸν φαντασία.
[7]   ἐνεργῶν, μανία γίνεται. Διὰ τοῦτο  καὶ   ἡμᾶς Ψαλμὸς νουθετεῖ· Ὀργίζεσθε,
[2]   παθεῖν. Πηρώσεις γὰρ μελῶν  καὶ   θανάτους πολλάκις ἆθλα τῆς ὀργῆς
[8]   ἄπιστον καὶ κακόηθες, καὶ ἐπίβουλον  καὶ   θρασὺ, καὶ πᾶν τὸ τῶν
[8]   τοῦ μακαρίου Παύλου, πᾶσαν ὀργὴν  καὶ   θυμὸν καὶ κραυγὴν ἄρωμεν ἀφ´
[1]   καὶ ἀποστολικῶν παραινέσεων· Πᾶσα ὀργὴ  καὶ   θυμὸς καὶ κραυγὴ ἀρθήτω ἀφ´
[2]   οὐδ´ ἂν ἐξαριθμήσαιτό τις, ὀργῆς  καὶ   θυμοῦ ἔκγονά ἐστι πάθη. Διὰ
[1]   (ὁμοφύλων βλάβην, εἰκότως ἂν θηρίοις  καὶ   ἰοβόλοις συναριθμοῖντο, οἷς ἀδιάλλακτον ἐκ
[8]   δολερὸν καὶ ὕποπτον, καὶ ἄπιστον  καὶ   κακόηθες, καὶ ἐπίβουλον καὶ θρασὺ,
[7]   ἠκονημένος τὸν νοῦν, κακεντρεχής ἐστι  καὶ   κακοῦργος. Μὴ δὴ οὖν τὰ
[1]   τῶν ἰατρικῶν παραγγελμάτων, ὅταν εὐστόχως  καὶ   κατὰ τὸν λόγον τῆς τέχνης
[6]   ἕκαστον ὑποτρεχέτω σου τὴν διάνοιαν,  καὶ   καταστελλέτω τὴν φλεγμονήν. Αἱ γὰρ
[1]   παραινέσεων· Πᾶσα ὀργὴ καὶ θυμὸς  καὶ   κραυγὴ ἀρθήτω ἀφ´ ὑμῶν σὺν
[8]   Παύλου, πᾶσαν ὀργὴν καὶ θυμὸν  καὶ   κραυγὴν ἄρωμεν ἀφ´ ἡμῶν σὺν
[8]   τὴν ταπεινοφροσύνην, ἣν Κύριος  καὶ   λόγῳ διετάξατο, καὶ ἔργῳ ὑπέδειξε·
[7]   ὄρεξιν τῶν (αἰωνίων ἀγαθῶν, ζηλωτὸς  καὶ   μακάριος. Καὶ πάλιν τὸ λογιστικὸν
[4]   μαθητὴς εἶναι μᾶλλον, τῶν θεοφιλῶν  καὶ   μακαρίων ἀνδρῶν, τῶν ὑπὸ
[2]   κακὸν ἀντιστρατευόμενον εὕρωσιν, ὀργὴν ἄλλην  καὶ   μανίαν ὁμότιμον· οὕτω δὴ συμπεσόντες
[4]   Μωϋσέως καλόν. Ἐκεῖνος, ὑπὸ Ἀαρὼν  καὶ   Μαρίας λοιδορηθεὶς, οὐ κατενέτυχε τῷ
[7]   ἡμᾶς Ψαλμὸς νουθετεῖ· Ὀργίζεσθε,  καὶ   μὴ ἁμαρτάνετε. Καὶ Κύριος
[4]   Ἀφανῆ σε εἶπε, καὶ ἄδοξον,  καὶ   μηδένα μηδαμόθεν; σὺ δὲ γῆν
[2]   ἔκγονά ἐστι πάθη. Διὰ θυμὸν  καὶ   ξίφος ἀκονᾶται· θάνατος ἀνθρώπου ἐκ
[7]   ἑαυτοῖς ἁμαρτίας ποιήσωμεν. Οὕτω δὴ  καὶ   θυμὸς, ὅτε δεῖ, καὶ
[6]   αἰσχύνης ἐμπτυσμάτων. Ἐσυκοφαντήθης; καὶ γὰρ  καὶ   κριτής. Περιέῤῥηξάν σου τὸν
[6]   σωφροσύνην ἐπιδειξάμενος. Ἐῤῥαπίσθης; καὶ γὰρ  καὶ   Κύριος. Ἐνεπτύσθης; καὶ γὰρ
[2]   πνεύματος. Φωνὴ τραχεῖα, καὶ ὑπερτεινομένη,  καὶ   λόγος ἄναρθρος καὶ εἰκῆ
[6]   δὲ ὥσπερ ἵππον ὑπεζευγμένον ἡμῖν,  καὶ   οἷον χαλινῷ τινι τῷ λόγῳ
[7]   δὲ τὰ ὀνόματα διάφορα θυμοῦ  καὶ   ὀργῆς, οὕτω καὶ τὰ ὑπ´
[7]   πάθους· ὀργὴ δὲ ἔμμονος λύπη  καὶ   ὁρμὴ διαρκὴς πρὸς τὴν τῶν
[8]   γέλωτος ἀφορμὴν ποιῇ τὰ λοιδορήματα·  καὶ   ὅταν ὑπὸ φρενίτιδος ἐξεστηκὼς τὴν
[1]   παραλάβῃ, ἀποθηριοῖ παντελῶς τὸν ἄνθρωπον,  καὶ   οὐδὲ ἄνθρωπον εἶναι συγχωρεῖ, οὐκέτι
[6]   τοῦ Δαβὶδ εἰρημένον· ὅτι Ἡτοιμάσθην,  καὶ   οὐκ ἐταράχθην. Δεῖ τοίνυν τὸ
[1]   πονηρίας ᾠκείωσαν. Κύνας γὰρ ἐννεοὺς,  καὶ   ὄφεις, γεννήματα ἐχιδνῶν, καὶ τὰ
[7]   μὲν τὴν ἀλλοτρίαν καὶ φωνὴν  καὶ   ὄψιν ἐξαγριούμενος, κἂν θεραπείαν ἔχειν
[6]   δηχθῇς, ἄτρωτος εἶ. Ἐὰν δὲ  καὶ   πάθῃς τι τὴν ψυχὴν, ἐν
[8]   κακόηθες, καὶ ἐπίβουλον καὶ θρασὺ,  καὶ   πᾶν τὸ τῶν τοιούτων (πονηρῶν
[2]   ἑαυτοὺς πρῶτον οἱ ὀργιζόμενοι, ἔπειτα  καὶ   πάντας ὁμοῦ τοὺς ἐπιτηδείους. Ὥσπερ
[2]   μὲν διηρμένας κατὰ τῶν ὁμοφύλων,  καὶ   πᾶσι μέρεσι τοῦ σώματος ἐπιφερομένας,
[2]   αἷμα, ὥσπερ βίᾳ πυρὸς κυκώμενον  καὶ   παφλάζον· πρὸς δὲ τὴν ἐπιφάνειαν
[7]   τε τὴν ἀγάπην τῆς ἀρετῆς  καὶ   περὶ τὸ μῖσος τῆς ἁμαρτίας.
[2]   περικεντούμενοι, σφαδάζοντος αὐτοῖς τοῦ θυμοῦ  καὶ   πηδῶντος, οὐ πρότερον ἀπολήγουσι, πρὶν
[5]   καθηγησάμενος τοῦ δεινοῦ, ἀλλ´  καὶ   πονηρῷ ἡγεμόνι πρὸς τὴν ἁμαρτίαν
[7]   ὃς, τὰ πολλὰ ἐπιεικὴς ὢν  καὶ   πρᾶος, ἐπειδὴ εἶδε τὴν πορνείαν
[4]   καὶ χαλεπὸς, σὺ δὲ μακρόθυμος  καὶ   πρᾶος· μὲν μεταγνώσεται ἐφ´
[2]   τῷ παροξύναντι, πού τι  καὶ   προσλαβεῖν, ἐὰν τύχῃ· ὥσπερ που
[4]   ὃς ἑαυτὸν ταῦτα ἀπεκάλει. Ἀμαθῆ  καὶ   πτωχὸν καὶ τοῦ μηδενὸς ἄξιον;
[2]   ἠγνόηνται· παράφορον δὲ τὸ ὄμμα,  καὶ   πῦρ ἤδη βλέπει. Καὶ παραθήγει
[5]   οἷς ποιεῖς, κἀκεῖνον αἰτίας ἀφίης,  καὶ   σεαυτὸν κατακρίνεις. Εἰ μὲν γὰρ
[4]   ἄτρωτον σεαυτὸν ταῖς λοιδορίαις δεικνύς·  καὶ   σεαυτῷ μέγαν τῆς ὑπομονῆς προξενήσεις
[7]   ὥσπερ τινὰ λύκον ὑλακτῶν ἀεὶ  καὶ   σπαράσσων. Τοιοῦτον μὲν δὴ τὸ
[4]   μηδαμόθεν; σὺ δὲ γῆν εἰπὲ  καὶ   σποδὸν σεαυτόν. Οὐκ εἶ σεμνότερος
[7]   τὰ παραγγελλόμενα τὰς βοηθείας παρέχηται,  καὶ   σύμμαχος τῷ λόγῳ κατὰ
[7]   τῆς ἁμαρτίας· τῷ δὲ ἀδελφῷ  καὶ   συμπάθησον, ὅτι, ἐὰν ἐπιμείνῃ τῇ
[7]   μὲν καλῶς μεταχειριζόμενος φρόνιμός ἐστι  καὶ   συνετός· δὲ ἐπὶ βλάβῃ
[2]   γὰρ ἐκείνοις οἱ οἰκεῖοί τε  καὶ   συνήθεις ἠγνόηνται· παράφορον δὲ τὸ
[6]   διαθέσεις, οἷον πηδήματα τῆς καρδίας  καὶ   σφυγμοὺς ἀφαιροῦσαι, εἰς εὐστάθειαν καὶ
[7]   ἐσθίοντας τράπεζαν Ἰεζάβελ, λελογισμένῳ θυμῷ  καὶ   σώφρονι εἰς ὄφελος παντὸς τοῦ
[1]   ἐννεοὺς, καὶ ὄφεις, γεννήματα ἐχιδνῶν,  καὶ   τὰ τοιαῦτα προσαγορεύει. Οἱ γὰρ
[7]   διάφορα θυμοῦ καὶ ὀργῆς, οὕτω  καὶ   τὰ ὑπ´ αὐτῶν σημαινόμενα πλεῖστον
[6]   ἐπαναστήσεται. Δεινὸν μὲν τὸν εὐεργετηθέντα,  καὶ   ταῖς μεγίσταις ὑπόχρεων χάρισι, πρὸς
[2]   μὲν ἀλλήλους ἠγνόησαν, γονεῖς δὲ  καὶ   τέκνα τῆς φύσεως ἐπελάθοντο. Ἀγνοοῦσι
[7]   Ἠλίας δὲ ζηλωτὴς, πεντήκοντα  καὶ   τετρακοσίους ἄνδρας ἱερεῖς τῆς αἰσχύνης,
[7]   τετρακοσίους ἄνδρας ἱερεῖς τῆς αἰσχύνης,  καὶ   τετρακοσίους ἄνδρας ἱερεῖς τῶν ἀλσῶν,
[1]   πρὸς τὴν κατ´ ἀλλήλων φθορὰν,  καὶ   τὴν κατὰ τῶν (ὁμοφύλων βλάβην,
[7]   τὴν ἀγάπην τοῦ Θεοῦ τρέψας,  καὶ   τὴν ὄρεξιν τῶν (αἰωνίων ἀγαθῶν,
[1]   πρὸς τὴν ἐπανόρθωσιν τοῦ βίου  καὶ   τὴν τῶν πειθομένων τελείωσιν ἀναφαίνεται.
[7]   εἶδε τὴν πορνείαν τοῦ Ζαμβρὶ  καὶ   τῆς Μαδιανίτιδος ἀναφανδὸν καὶ ἀπηρυθριασμένως
[2]   προφάσεως ἐξαπτόμενον, βοῶντες καὶ ἀγριαίνοντες,  καὶ   τίνος οὐχὶ ἰοβόλων ἀναιδέστερον ἐφορμῶντες,
[7]   μέσον σου καὶ τοῦ ὄφεως·  καὶ   τὸ, Ἐχθραίνετε τοῖς Μαδιηναίοις, διδάσκοντός
[8]   Κυρίῳ ἡμῶν, δόξα  καὶ   τὸ κράτος εἰς τοὺς αἰῶνας.
[4]   Ἐτύπτησε; σὺ δὲ ὑπόμεινον. Διαπτύει  καὶ   τὸ μηδὲν ἡγεῖταί σε; σὺ
[5]   Τοιοῦτον δή τι νόμιζε εἶναι  καὶ   τὸ τῆς λοιδορίας. μὲν
[4]   Δαβὶδ λέγων ῥήματα. Τούτοις πρόσθες  καὶ   τὸ τοῦ Μωϋσέως καλόν. Ἐκεῖνος,
[4]   (οὔτε γὰρ τὸν ἐχθρὸν ἠμύνατο,  καὶ   τὸν θυμὸν οὐκ ἀνέπαυσεν) οὕτως
[6]   σου τὸν χιτωνίσκον; Ἀπέδυσάν μου  καὶ   τὸν Κύριον, καὶ διεμερίσαντο τὰ
[1]   ἀφ´ ὑμῶν σὺν πάσῃ κακίᾳ·  καὶ   τοῦ Κυρίου λέγοντος τὸν ὀργιζόμενον
[4]   ταῦτα ἀπεκάλει. Ἀμαθῆ καὶ πτωχὸν  καὶ   τοῦ μηδενὸς ἄξιον; σὺ δὲ
[7]   Ἔχθραν θήσω ἀνὰ μέσον σου  καὶ   τοῦ ὄφεως· καὶ τὸ, Ἐχθραίνετε
[8]   ἀναιδῆ προκατέχοντα ἡμῶν τὰ ἔνδον,  καὶ   τῷ ἁγίῳ Πνεύματι τὴν πάροδον
[4]   εὑρήσει τῆς ἀληθείας. Οὕτω γὰρ  καὶ   τῷ ἐχθρῷ ἀμήχανον κατασκευάσεις τὴν
[7]   μὲν εἰς ἀπόλαυσιν σαρκὸς  καὶ   τῶν ἀκαθάρτων ἡδονῶν ἀποχρησάμενος βδελυκτὸς
[7]   ὠφέλιμον τοῖς εἰδόσι μεταχειρίζεσθαι. Ἐπεὶ  καὶ   τῶν ἄλλων δυνάμεων ἑκάστη παρὰ
[6]   χάρισι, πρὸς τῷ ἀχαρίστῳ ἔτι  καὶ   ὕβρεως καὶ ἀτιμίας κατάρξαι. Δεινὸν
[5]   διεκπίπτειν, ἐν δὲ τοῖς ἁπαλοῖς  καὶ   ὑπείκουσι τὴν ὁρμὴν ὑπεκλύειν; Τοιοῦτον
[5]   ἑαυτὸν καταδέχεται· δὲ ἐνδιδοὺς  καὶ   ὑπείκων ἐν τῇ ἁπαλότητι τοῦ
[2]   κλονουμένου (τοῦ πνεύματος. Φωνὴ τραχεῖα,  καὶ   ὑπερτεινομένη, καὶ λόγος ἄναρθρος
[7]   ὡς δεῖ κινούμενος, ἀνδρίαν ποιεῖ  καὶ   ὑπομονὴν καὶ ἐγκράτειαν· παρὰ δὲ
[8]   συναναιρήσεις. Καὶ γὰρ τὸ δολερὸν  καὶ   ὕποπτον, καὶ ἄπιστον καὶ κακόηθες,
[2]   τοὺς ὁμόσε χωροῦντας. Πρόσωπον πελιδνὸν  καὶ   ὕφαιμον· ὄγκος τοῦ σώματος ἐξοιδαίνων·
[7]   δοκῇ, τοῦ δὲ συνήθους αὐτῷ  καὶ   φίλου ἐμβοήσαντος, ὑποπτήσσων. Αὕτη ἀρίστη
[1]   διαῤῥήδην ἀποφαινομένων, ὅτι Ὀργὴ ἀπόλλυσι  καὶ   φρονίμους· ἀκούοντες δὲ καὶ ἀποστολικῶν
[7]   λογισμῷ, πρὸς μὲν τὴν ἀλλοτρίαν  καὶ   φωνὴν καὶ ὄψιν ἐξαγριούμενος, κἂν
[5]   αὐτοῦ τὴν ὁμοίωσιν, ἀλλ´ ἀγανακτεῖς  καὶ   χαλεπαίνεις καὶ ἀντοργίζῃ· καὶ γίνεταί
[4]   δὲ μεγαλόψυχος· μὲν ὀργίλος  καὶ   χαλεπὸς, σὺ δὲ μακρόθυμος καὶ
[7]   τῷ λογισμῷ παρεπόμενος, πρᾶος μένῃ  καὶ   χειροήθης τοῖς ὠφελοῦσι, καὶ εὐανάκλητος
[7]   καὶ θυμὸς, ὅτε δεῖ,  καὶ   ὡς δεῖ κινούμενος, ἀνδρίαν ποιεῖ
[8]   αὐταῖς ἡμῶν ταῖς ψυχαῖς ἐντικτόμενον,  καὶ   ὥσπερ τινὰ ἔνοικον ἀναιδῆ προκατέχοντα
[1]   παραγγέλματα, τότε τὸ σοφὸν αὐτῶν  καὶ   ὠφέλιμον πρὸς τὴν ἐπανόρθωσιν τοῦ




Recherches | Texte | Lecture | Liste du vocabulaire | Index inverse | Menu | Site de Philippe Remacle

 
UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher

Dernière mise à jour : 3/04/2009