Chapitre
[2]	μὲν τῇ καρδίᾳ τὸ αἷμα,	ὥσπερ	βίᾳ πυρὸς κυκώμενον καὶ παφλάζον·
[6]	προεκτρέχειν τῆς διανοίας· ἔχωμεν δὲ	ὥσπερ	ἵππον ὑπεζευγμένον ἡμῖν, καὶ οἷον
[1]	γενομένου, ἀλλ´ ἔξωθεν ἡμῖν προσπεσόντος	ὥσπερ	καταιγίδος τινὸς ἀδοκήτου, τότε μάλιστα
[3]	μισεῖς, τοῦτο ζηλώσῃς. Μηδὲ γένῃ	ὥσπερ	κάτοπτρον τοῦ ὀργίλου, τὴν ἐκείνου
[1]	παροξυνθεῖσιν ὁ θυμὸς γίνεται. Λυσσῶσιν	ὥσπερ	οἱ κύνες, ᾄττουσιν ὥσπερ οἱ
[1]	ᾄττουσιν ὥσπερ οἱ σκορπίοι, δάκνουσιν	ὥσπερ	οἱ ὄφεις. Οἶδε καὶ ἡ
[1]	Λυσσῶσιν ὥσπερ οἱ κύνες, ᾄττουσιν	ὥσπερ	οἱ σκορπίοι, δάκνουσιν ὥσπερ οἱ
[7]	διδάσκοντός ἐστι κεχρῆσθαι τῷ θυμῷ	ὥσπερ	ὅπλῳ. Διὰ τοῦτο Μωϋσῆς ὁ
[7]	πρὸς τὴν τῶν ἠδικηκότων ἀντίδοσιν,	ὥσπερ	ὀργώσης τῆς ψυχῆς πρὸς τὴν
[2]	τι καὶ προσλαβεῖν, ἐὰν τύχῃ·	ὥσπερ	που πολλάκις τὰ βιαίως καταῤῥηγνύμενα
[3]	σιωπῇ τὸ κακόν. Σὺ δὲ	ὥσπερ	ῥεῦμα τὴν ἐκείνου ὀργὴν εἰς
[1]	μὲν αὐτοὶ τῇ ὀργῇ τόπον,	ὥσπερ	ῥεύματι βιαίῳ διέξοδον, καταμανθάνοντες δὲ
[4]	δυνηθείημεν τὰ πλεῖστα τῶν κακῶν,	ὥσπερ	ῥίζῃ τινὶ καὶ ἀρχῇ, τῷ
[2]	τὴν συνήθη πᾶσι καὶ γνωρίμην	ὥσπερ	τι προσωπεῖον ἐπὶ σκηνῆς ὑπαλλάξαν.
[8]	ἡμῶν ταῖς ψυχαῖς ἐντικτόμενον, καὶ	ὥσπερ	τινὰ ἔνοικον ἀναιδῆ προκατέχοντα ἡμῶν
[7]	καταδεχόμενος, ἀλλὰ τὴν ἐπίβουλον ἡδονὴν	ὥσπερ	τινὰ λύκον ὑλακτῶν ἀεὶ καὶ
[7]	τῆς ψυχῆς τὸ θυμοειδὲς, ὅταν,	ὥσπερ	τις στρατιώτης, παρὰ τῷ στρατηγῷ
[6]	ἐν σοὶ λόγου τὴν ἐπιφάνειαν,	ὥσπερ	τὸ ἐν παισὶν ἄτακτον ἀνδρὸς
[3]	ἕως ἂν αὐτοῖς αἱ ὕβρεις,	ὥσπερ	τοξεύματα, ἐπιλείπωσιν. Εἶτα, ἐπειδὰν πᾶσαν
[2]	Ἐπειδὰν δὲ εἰς τὸ ἀνήκεστον,	ὥσπερ	φλὸξ ὕλης ἀφθονίᾳ, τοῖς παροξύνουσιν

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 3/04/2009