Chapitre |
[2] |
μὲν
τῇ
καρδίᾳ
τὸ
αἷμα,
|
ὥσπερ |
βίᾳ
πυρὸς
κυκώμενον
καὶ
παφλάζον· |
[6] |
προεκτρέχειν
τῆς
διανοίας·
ἔχωμεν
δὲ
|
ὥσπερ |
ἵππον
ὑπεζευγμένον
ἡμῖν,
καὶ
οἷον |
[1] |
γενομένου,
ἀλλ´
ἔξωθεν
ἡμῖν
προσπεσόντος
|
ὥσπερ
|
καταιγίδος
τινὸς
ἀδοκήτου,
τότε
μάλιστα |
[3] |
μισεῖς,
τοῦτο
ζηλώσῃς.
Μηδὲ
γένῃ
|
ὥσπερ |
κάτοπτρον
τοῦ
ὀργίλου,
τὴν
ἐκείνου |
[1] |
παροξυνθεῖσιν
ὁ
θυμὸς
γίνεται.
Λυσσῶσιν
|
ὥσπερ |
οἱ
κύνες,
ᾄττουσιν
ὥσπερ
οἱ |
[1] |
ᾄττουσιν
ὥσπερ
οἱ
σκορπίοι,
δάκνουσιν
|
ὥσπερ |
οἱ
ὄφεις.
Οἶδε
καὶ
ἡ |
[1] |
Λυσσῶσιν
ὥσπερ
οἱ
κύνες,
ᾄττουσιν
|
ὥσπερ |
οἱ
σκορπίοι,
δάκνουσιν
ὥσπερ
οἱ |
[7] |
διδάσκοντός
ἐστι
κεχρῆσθαι
τῷ
θυμῷ
|
ὥσπερ |
ὅπλῳ.
Διὰ
τοῦτο
Μωϋσῆς
ὁ |
[7] |
πρὸς
τὴν
τῶν
ἠδικηκότων
ἀντίδοσιν,
|
ὥσπερ |
ὀργώσης
τῆς
ψυχῆς
πρὸς
τὴν |
[2] |
τι
καὶ
προσλαβεῖν,
ἐὰν
τύχῃ·
|
ὥσπερ |
που
πολλάκις
τὰ
βιαίως
καταῤῥηγνύμενα
|
[3] |
σιωπῇ
τὸ
κακόν.
Σὺ
δὲ
|
ὥσπερ |
ῥεῦμα
τὴν
ἐκείνου
ὀργὴν
εἰς |
[1] |
μὲν
αὐτοὶ
τῇ
ὀργῇ
τόπον,
|
ὥσπερ |
ῥεύματι
βιαίῳ
διέξοδον,
καταμανθάνοντες
δὲ |
[4] |
δυνηθείημεν
τὰ
πλεῖστα
τῶν
κακῶν,
|
ὥσπερ |
ῥίζῃ
τινὶ
καὶ
ἀρχῇ,
τῷ |
[2] |
τὴν
συνήθη
πᾶσι
καὶ
γνωρίμην
|
ὥσπερ |
τι
προσωπεῖον
ἐπὶ
σκηνῆς
ὑπαλλάξαν. |
[8] |
ἡμῶν
ταῖς
ψυχαῖς
ἐντικτόμενον,
καὶ
|
ὥσπερ |
τινὰ
ἔνοικον
ἀναιδῆ
προκατέχοντα
ἡμῶν |
[7] |
καταδεχόμενος,
ἀλλὰ
τὴν
ἐπίβουλον
ἡδονὴν
|
ὥσπερ |
τινὰ
λύκον
ὑλακτῶν
ἀεὶ
καὶ |
[7] |
τῆς
ψυχῆς
τὸ
θυμοειδὲς,
ὅταν,
|
ὥσπερ |
τις
στρατιώτης,
παρὰ
τῷ
στρατηγῷ |
[6] |
ἐν
σοὶ
λόγου
τὴν
ἐπιφάνειαν,
|
ὥσπερ |
τὸ
ἐν
παισὶν
ἄτακτον
ἀνδρὸς |
[3] |
ἕως
ἂν
αὐτοῖς
αἱ
ὕβρεις,
|
ὥσπερ |
τοξεύματα,
ἐπιλείπωσιν.
Εἶτα,
ἐπειδὰν
πᾶσαν |
[2] |
Ἐπειδὰν
δὲ
εἰς
τὸ
ἀνήκεστον,
|
ὥσπερ |
φλὸξ
ὕλης
ἀφθονίᾳ,
τοῖς
παροξύνουσιν |